Οµιλία του Αλέξη Τσίπρα, σε δηµόσια εκδήλωση του Μετώπου της Αριστεράς στο Παρίσι

Μέγεθος: px

Εμφάνιση ξεκινά από τη σελίδα:

Download "Οµιλία του Αλέξη Τσίπρα, σε δηµόσια εκδήλωση του Μετώπου της Αριστεράς στο Παρίσι"

Άνεμονη Κούνδουρος
7 χρόνια πριν
Προβολές:

1 1 Οµιλία του Αλέξη Τσίπρα, Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ και υποψήφιου Προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, σε δηµόσια εκδήλωση του Μετώπου της Αριστεράς στο Παρίσι Είµαι πολύ χαρούµενος που ένας από τους πρώτους σταθµούς της καµπάνιας µας για τις ευρωεκλογές και για την υποψηφιότητά µου, εκ µέρους της ευρωπαϊκής Αριστεράς, είναι εδώ στο Παρίσι. Στο Παρίσι των µεγάλων κοινωνικών αγώνων, των µεγάλων επαναστάσεων και των µεγάλων ανατροπών. Μια αντίστοιχη, ειρηνική -αυτή τη φορά- επανάσταση, µια µεγάλη ανατροπή είναι αναγκαία για τους λαούς στην Ευρώπη σήµερα. ιότι η Ευρωπαϊκή Ένωση σήµερα έχει ανάγκη από ριζικό αναπροσανατολισµό της πολιτικής της. Έχει ανάγκη µιας µεγάλης αλλαγής των συσχετισµών, η οποία θα αποτελέσει το πρώτο βήµα για µια ριζική στροφή, την επανίδρυσή της και την επιστροφή στις αξίες της αλληλεγγύης, της δηµοκρατίας, της κοινωνικής συνοχής. Και εµείς είµαστε σήµερα εδώ, όλες και όλοι µαζί, συνεπιβάτες στο µεγάλο, το δύσκολο, αλλά και συναρπαστικό ταξίδι της ελπίδας και της αλλαγής. Ν αλλάξουµε την Ευρώπη. Ν αλλάξουµε τη ζωή µας. Και θα αλλάξουµε την Ευρώπη, αν την ξαναβαφτίσουµε στις αρχές και τις αξίες του ιαφωτισµού, στα πολιτικά προτάγµατα της Γαλλικής Επανάστασης και στον επίκαιρο ριζοσπαστισµό της κυβέρνησης Εριό της κυβέρνησης του Συνασπισµού της Αριστεράς- που στο ξεκίνηµα της δεκαετίας του 20 έδωσε τη µάχη ενάντια στους άπληστους τραπεζίτες, ενάντια στο «τείχος του χρήµατος» που η Τράπεζα της Γαλλίας είχε υψώσει στις οικονοµικές και κοινωνικές µεταρρυθµίσεις της κυβέρνησής του.

2 2 Και, σήµερα, ο νεοφιλελευθερισµός και ο σιδηρούς βραχίων του - η λεγόµενη «Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα» - έχουν υψώσει ένα νέο «τείχος χρήµατος» στην Ευρώπη που δεν είναι παρά ένα πιστό αντίγραφο της Bundesbank. Ένα «τείχος χρήµατος» που δεν σταθεροποιεί αλλά, αντίθετα, απειλεί την ευρωζώνη και ευνοεί τους εθνικούς οικονοµικούς και πολιτικούς ανταγωνισµούς από τους οποίους απαλλάχτηκε η Ευρώπη µε αιµατηρό τρόπο µε δύο πολέµους που ξέσπασαν, ο πρώτος, πριν από 100 χρόνια, το 1914 και, ο δεύτερος, πριν από 75 το Σήµερα πρέπει να επανιδρύσουµε την Ευρώπη. Γκρεµίζοντας αυτό το νέο τείχος της διαίρεσης ανάµεσα στον πλούσιο Βορρά µε τα εµπορικά πλεονάσµατα και το φτωχό Νότο µε τα εµπορικά ελλείµµατα. Ανάµεσα σε δανειστές και δανειζόµενους. Γκρεµίζοντας το νέο ευρωπαϊκό τείχος που διαιρεί τις κοινωνίες µας σε κοινωνίες των 2/3, δηλαδή σε κοινωνίες όπου τα 2/3 υποφέρουν καθηµερινά από τη λιτότητα και κινούνται στο µεταίχµιο της επιβίωσης. Την ίδια στιγµή, το 1/3 συµπεριφέρεται σαν να µην υπάρχει κρίση και πλουτίζει από την κρίση. Πολλοί είναι αυτοί που µας θεωρούν υπερβολικά αισιόδοξους ή βερµπαλιστές. Μας λένε: «εν µπορείτε να τα βάλετε µε τόσο ισχυρούς αντιπάλους, µε τις τράπεζες, µε τις αγορές». Εµείς, όµως, γνωρίζουµε ότι µπορούµε να αλώσουµε τη Βαστίλλη του παγκόσµιου νεοφιλελευθερισµού τη σηµερινή νεοφιλελεύθερη Ευρώπη. Αρκεί να αντλήσουµε από τη σοφία της συλλογικής εµπειρία των κοινωνικών αγώνων των λαών της Ευρώπης. Αρκεί να αποτιµήσουµε κριτικά την εµπειρία από τα κυβερνητικά ορόσηµα της Αριστεράς στον 20 ο αιώνα. Όπως για παράδειγµα: Το Λαϊκό Μέτωπο το Ή την κυβέρνηση του «κοινού προγράµµατος της Αριστεράς» το Σήµερα, βέβαια, οι συνθήκες του 1981 έχουν, δυστυχώς, ανατραπεί. Οι σοσιαλιστές απορρίπτουν την προοδευτική παρακαταθήκη τους και συνδιαχειρίζονται τη νεοφιλελεύθερη συναίνεση µε την κυρία Μέρκελ. Οφείλουµε, όµως, να θέσουµε επιτακτικά τόσο σε αυτούς, κυρίως όµως στις κοινωνικές δυνάµεις που µέχρι σήµερα τους ακολουθούσαν, το ερώτηµα: Με ποια Ευρώπη είστε; Την Ευρώπη των αγορών και του κεφαλαίου ή µε την Ευρώπη των λαών; Την Ευρώπη της λιτότητας που διχάζει σε Βορά και Νότο µε νοητό σύνορο το ποτάµι του Ρήνου ή µε την Ευρώπη της κοινωνικής συνοχής και της αλληλεγγύης που ενώνει όλους τους λαούς;

3 3 Αυτό είναι το δίληµµα και αυτό συµβολίζει σήµερα στην Ευρώπη η κα Μέρκελ και οι υποστηριχτές της από τη µια µεριά, ο ΣΥΡΙΖΑ και το Κόµµα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς από την άλλη. Και σε αυτό το δίληµµα δεν µπορεί κανείς να πατά σε δυο βάρκες. Όποιος πατά σε δύο βάρκες, πέφτει στο νερό. Εµείς έχουµε στόχο να επανενώσουµε την Ευρώπη που σήµερα ο νεοφιλελευθερισµός διαιρεί. Ενωµένοι. Όλες οι δυνάµεις της Αριστεράς, παντού. Γιατί αριστερό σήµερα είναι ό,τι ενώνει.και εµείς, για να επανενώσουµε την Ευρώπη πρέπει πρώτα να ενώσουµε τις δικές µας δυνάµεις. Το κάναµε στην Ελλάδα µε τον ΣΥΡΙΖΑ. Και η ενότητα δηµιούργησε µια απροσδόκητη, ακόµα και για µας τους ίδιους αυτοτελή και ισχυρή κοινωνική και πολιτική δυναµική. Μπορούµε, όλες και όλοι µαζί, ν αλλάξουµε την Ευρώπη. Να εργαστούµε για µια δηµοκρατική, κοινωνική και οικολογική Ευρώπη. Με προτεραιότητες: Tον άµεσο τερµατισµό της λιτότητας και την ακύρωση των Μνηµονίων. Για να σταµατήσει η πιο βίαιη αναδιανοµή εισοδήµατος, πλούτου και ισχύος σε βάρος του κόσµου της εργασίας και υπέρ του κεφαλαίου. Tη δηµοκρατική αναθεµελίωση της Ευρωζώνης. Για να γίνει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα πραγµατική κεντρική τράπεζα, δηλαδή, δανειστής ύστατης καταφυγής όχι µόνο για τις τράπεζες, αλλά και για τα κράτη. Μια Ευρωπαϊκή ιάσκεψη για το Χρέος. Για συλλογική και αλληλέγγυα λύση στην υπερχρέωση της Ευρωζώνης. Ένα ευρωπαϊκό «New Deal». Για την ισόρροπη και βιώσιµη ανάπτυξη της της ηπείρου. Τον οικολογικό µετασχηµατισµό της παραγωγικής διαδικασίας. Τη µεταρρύθµιση του ευρωπαϊκού πλαισίου για τη µετανάστευση. Επιτρέψτε µου να σας εξοµολογηθώ µια βαθιά µου πίστη. Αν η κυβέρνηση Ολάντ ήταν διαφορετική, ολόκληρη η Ευρώπη θα ήταν σήµερα διαφορετική. Αλλά, αντί για αντίβαρο και ανάχωµα στο νεοφιλελευθερισµό και τη «γερµανική Ευρώπη», η

4 4 κυβέρνηση Ολάντ λειτουργεί ως πολιτικός πολλαπλασιαστής της κυβέρνησης Μέρκελ. Και ως απολογητής της πιο δεξιάς πολιτικής που έχει ποτέ υποστεί η Ευρώπη. Γιατί στην οικογενειακή φωτογραφία της ευρωπαϊκής δεξιάς, δεξιότερα από τη Θάτσερ είναι η κυρία Μέρκελ. Και παραδίπλα της ο κ. Σαµαράς. Μόλις πριν από λίγες µέρες, ο ίδιος ο Φρανσουά Ολάντ ανακοίνωσε περικοπές 50 δις για την τριετία ηλαδή, λιτότητα που θα µετατρέψει σε ύφεση την ήδη αναιµική ανάπτυξη της Γαλλίας. Και επειδή η γαλλική οικονοµία έχει ειδικό βάρος στην Ευρώπη. Η λιτότητα του κυρίου Ολάντ είναι για όλους µας στην ευρωζώνη ακόµη µια σπρωξιά στην ύφεση. Άραγε, ο κ. Ολάντ δεν έχει ακούσει τίποτα από τη διεθνή συζήτηση για την αποτυχία της λιτότητας στην Ελλάδα; εν βλέπει ότι το µόνο που καταφέρνει η λιτότητα είναι να βαθαίνει την οικονοµική κρίση µε την ύφεση που τροφοδοτεί και την ίδια στιγµή να δηµιουργεί πρόβληµα ηµοκρατίας; Γιατί η ανεργία, η φτώχεια και η δυσκολία επιβίωσης γεννούν το φόβο και την απελπισία και δυστυχώς, ανοίγουν τα αυτιά ολοένα και περισσότερων στον εύκολο, το ρηχό και διχαστικό πολιτικό λόγο της άκρας και λαϊκιστικής δεξιάς. Της άκρας και λαϊκιστικής δεξιάς που δεν αποτελεί τη λύση, αλλά το µεγάλο κίνδυνο για τους λαούς της Ευρώπης. Με ένα µισαλλόδοξο πολιτικό σχέδιο που περιορίζεται στη µετανάστευση και στην αποτροπή της δηµοκρατικής εµβάθυνσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης και εξειδικεύει το γενικευµένο φόβο από τη κρίση σε φόβο για τον «άλλον», για τον «ξένο», για τον συνάνθρωπο. Οι φασίστες, οι ρατσιστές που διεκδικούν τη ψήφο των χτυπηµένων από τη λιτότητα λαϊκών στρωµάτων, αναγάγουν τη µετανάστευση σε βασική παράµετρο της κρίσης, αθωώνοντας, έτσι, τη νεοφιλελεύθερη λιτότητα. Γιατί, σε όλα τα άλλα, η άκρα δεξιά είναι πλήρως νεοφιλελεύθερη. Γι αυτό και πολιτικά λειτουργεί ως στρατηγική εφεδρεία του νεοφιλελευθερισµού. Ένα ρόλο που στην Ελλάδα τον έχει αποδείξει µε τη νεοναζιστική Χρυσή Αυγή, που παριστάνει δήθεν την αντισυστηµική δύναµη, ενώ στη πραγµατικότητα αποτελεί το µακρύ χέρι του ίδιου του συστήµατος. Γι αυτό, ίσως, εκτός από την κυρία Μέρκελ, για τη λιτότητα του κ. Ολάντ, θα πρέπει να πανηγυρίζει και η κυρία Λεπέν. Γιατί της παρέχει το καύσιµο που χρειάζεται για ν απλώσει το σκοτάδι της σε όλη την Ευρώπη. Στις 25 ης Μαΐου, λοιπόν, το πραγµατικό δίληµµα είναι ξεκάθαρο: Από τη µια, οι πολιτικές ηγεσίες της κρίσης. Οι διεκπεραιωτές της νεοφιλελεύθερης συναίνεσης. Της πολιτικής του φόβου, της ύφεσης και της υποχώρησης της ηµοκρατίας στην

5 5 Ευρώπη. Η δεξιά και οι σοσιαλδηµοκράτες του κ. Ολάντ και του κ. Σουλτς. Και από την άλλη οι λαοί της Ευρώπης. Που, ανεξάρτητα από την ιδεολογική αφετηρία και την κοµµατική προτίµηση της καθεµιάς και του καθένα, προσβλέπουν σε µας. Στην Ευρωπαϊκή Αριστερά της ελπίδας και της αλλαγής. Γι αυτό εµείς απευθυνόµαστε σε κάθε ενεργό πολίτη, σε κάθε δηµοκράτη, προοδευτικό, αριστερό, σοσιαλδηµοκράτη και σοσιαλιστή. Να συµµετάσχει στις εκλογές. Να ψηφίσει. Γιατί, αν δεν ψηφίσει ο ίδιος, θα ψηφίσουν οι άλλοι γι αυτόν. Γιατί αυτά είναι τα µαθηµατικά της κάλπης. Να ψηφίσει µε το µυαλό και την καρδιά. Η Ευρωπαϊκή Αριστερά είναι η µόνη εναλλακτική δύναµη εξουσίας στο νεοφιλελευθερισµό των συντηρητικών και της σοσιαλδηµοκρατίας. Να έρθει µαζί µας για να αντικαταστήσουµε το φόβο µε την ελπίδα. Να έρθει µαζί µας για να ξαναχτίσουµε την Ευρώπη της δηµοκρατίας και των ανθρώπινων και κοινωνικών δικαιωµάτων. Σήµερα, µε την αγωνιστική σας παρουσία δώσατε ελπίδα στην αλλαγή. ώσατε δύναµη στη δηµοκρατία. ώσατε προοπτική στην Ευρωπαϊκή Αριστερά. Στις 25 Μαΐου θα είµαστε η θετική έκπληξη. Θα είµαστε ψηλά για να σηκώσουµε ψηλά τη ηµοκρατία στην Ευρώπη. Γεια σας και σας ευχαριστώ, όλες και όλους.

Σχετικά έγγραφα

ΟΜΙΛΙΑ ΓΙΑΝΝΗ ΤΟΥΝΤΑ ΣΤΗΝ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΣΥΝ ΙΑΣΚΕΨΗ ΤΗΣ «ΕΛΙΑΣ» ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΕΣ ΚΑΙ ΗΜΟΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ

ΟΜΙΛΙΑ ΓΙΑΝΝΗ ΤΟΥΝΤΑ ΣΤΗΝ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΣΥΝ ΙΑΣΚΕΨΗ ΤΗΣ «ΕΛΙΑΣ» ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΕΣ ΚΑΙ ΗΜΟΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΑΠΟΜΑΓΝΗΤΟΦΩΝΗΜΕΝΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΟΜΙΛΙΑ ΓΙΑΝΝΗ ΤΟΥΝΤΑ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ «ΠΟΛΙΤΕΙΑ 2012» ΣΤΗΝ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΣΥΝ ΙΑΣΚΕΨΗ ΤΗΣ «ΕΛΙΑΣ» ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΕΣ ΚΑΙ ΗΜΟΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΑΒΒΑΤΟ