Οικονομική εξόρμηση Δεκέμβρης 08 Γενάρης 09

Transcript

1

2 Ο Οδηγητής κυκλοφορεί ξανά το Σάββατο 7 Φλεβάρη Αλληλεγγύη στο λαό της Παλαιστίνης 22 Αμφιθέατρα 3 μήνας μπαίνει 4 μήνας βγαίνει 6 18ο Συνέδριο ΚΚΕ Συνέντευξη με την Αλέκα Παπαρήγα, ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ 10 αλληλεγγύη στο λαό της Παλαιστίνης Κάτω τα χέρια από την Παλαιστίνη! Με την αλληλεγγύη μας απαντάμε στο έγκλημα! νεολαία Στο στόχαστρο ο οργανωμένος ταξικός αγώνας Το νέο επαναστατικό υποκείμενο που έρχεται από τα παλιά! 18 δημοκρατικά δικαιώματα Ο οργανωμένος αγώνας μόνη απάντηση στην καταστολή! 20 μαθητές Διάλογος με αντιδραστικές προθέσεις Προσπάθεια αποπροσανατολισμού των λαϊκών οικογενειών 22 αμφιθέατρα Επιτροπές Αγώνα Συσπείρωση και δράση σε κάθε τμήμα, σχολή, έτος 24 καζαμίας οδηγητής Οδηγητής, όπλο στα χέρια της ΚΝΕ 28 νέοι εργαζόμενοι Αυταρχισμός σε χώρους δουλιάς Συλλογικες συμβασεις: Δική τους η κρίση στα χέρια μας η λύση! Συνέντευξη: Αλέκα Παπαρήγα 34 νέοι στρατευμένοι Σε επιφυλακή ενάντια στον εχθρό-λαό 36 μετανάστες ΕΕ-ΝΔ-ΠΑΣΟΚ- ΣΥΡΙΖΑ Ηρθαν ντυμένοι φίλοι οι εχθροί 38 πάμε γυμνάσιο 40 όχι σε όλα τα ναρκωτικά Ενάντια στην τοξικομανία Πρόληψη- π ξάρτηση- πανένταξη π ξάρτηση- πανένταξη πεξάρτηση- πανένταξη πανένταξη 42 πολιτισμός Δημήτρης Ραβάνης-Ρεντής Παντοτινό παράδειγμα αγωνιστή και δημιουργού 44 προτάσεις Η ΚΝΕ στο Συρμό 46 διεθνή Κομμουνιστικές και προοδευτικές οργανώσεις νεολαίας Αλληλεγγύη στον ελληνικό λαό! 40 Οικονομική εξόρμηση Δεκέμβρης 08 Γενάρης 09 Η κάλυψη του πανελλαδικού πλάνου της ΚΝΕ μέχρι τις 6 Γενάρη σε ποσοστό 58,32% αναδεικνύει τις σημαντικές δυνατότητες που υπάρχουν για την επίτευξη των φιλόδοξων στόχων που έχουν βάλει οι κομματικές και οι ίτικες ίτικες οργανώσεις για την υπερκάλυψη των πλάνων και τη στέγαση του Αρχείου του Κόμματος. Με αποφασιστικότητα και αισιοδοξία να αξιοποιήσουμε το διάστημα που απομένει για να απευθυνθούμε στους φίλους, τους συναδέλφους, τους συμμαθητές. Με σχέδιο σε κάθε χώρο δουλιάς, γειτονιά, σχολείο και σχολή. Η νεολαία και ο λαός μας έχουν να κερδίσουν πολλά από την επίτευξη του στόχου της στέγασης του Αρχείου. Η επιτυχία της εξόρμησης είναι επιτυχία για την ίδια την εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Γι αυτό πρέπει να εντείνουμε τις προσπάθειές μας, αξιοποιώντας και την άμιλλα μεταξύ των οργανώσεων, να κουβεντιάσουμε με κάθε νέο, κάθε εργαζόμενο για την οικονομική εξόρμηση, για 18 ο Συνέδριο και τους στόχους της αντεπίθεσης. Με ενθουσιασμό, να δώσουμε τον καλύτερο μας εαυτό για την υπερκάλυψη των πλάνων παντού, για να στεγάσουμε το Αρχείο του Κόμματός μας! ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΠΕΡΙΟΧΗΣ Κεντρική Μακεδονία ΤΕΙ Αθήνας Αθήνα Αττική Πειραιάς Κρήτη ΑΕΙ Αθήνας ΤΟ Καλλιτεχνών Πελοπόννησος Θεσσαλία Θεσσαλονίκη Δυτική Μακεδονία Ανατολική Μακεδονία Θράκη Αιγαίο ΑΕΙ Θεσσαλονίκης ΟΒ Ριζοσπάστη Οργανώσεις Εξωτερικού ΟΒ 902 ΤΕΙ Θεσσαλονίκης Β/Δ Ελλάδα ΠΟΣΟΣΤΟ 85,84% 80,23% 79,44% 77,78% 75,00% 68,07% 67,47% 66,09% 61,47% 52,20% 52,00% 52,00% Ανατολική - Στερεά Ελλάδα Εύβοια 50,60% 45,74% 40,69% 39,35% 28,00% 26,39% 21,43% 18,50% 15,00% Σύνολο 58,32% OΔΗΓΗΤΗΣ- Oργανο του ΚΣ της ΚΝΕ, mail@odigitis.gr Ιδιοκτησία: ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΑΕΒΕÈ, Εκδότρια - Διευθύντρια: Αναστασία Μοσχόβου, Διεύθυνση: Κοτοπούλη 11 και Βεραντζέρου, ΤΚ: , Αθήνα, Κωδικός: 3995, ISSN , Τηλ.: , Fax: , Συνδρομητές: Σόλωνος 130, ΤΚ:106 81, Τηλ: (ετήσιες συνδρομές: εσωτερικού 22 ευρώ, εξωτερικού: 35 ευρώ), Εκτύπωση: Τυποεκδοτική Α.Ε, Λεύκης Κρυονέρι

3 Οδηγητής ϐ Γενάρης ϐ μήνας μπαίνει Σας φωνάζω Σας σφίγγω τα χέρια, δεν κιότεψα εδώ μες στην πατρίδα μου, μήτε και μάζεψα τους ώμους. Ορθώθηκα μπροστά στους άδικους Ορφανός, γυμνός, ξυπόλητος. Ορμηξα μες στο θάνατο, Τα λάβαρα μου δε χαμήλωσα και τα χορτάρια πάνω στους τάφους των προγόνων μου τα φύλαξα Από το ποίημα Σας σφίγγω τα χέρια, του Παλαιστίνιου Ταουφίκ Ζαγιάντ «Γιατί μας τιμωρούν οι Ισραηλινοί; Γιατί έβαλαν στόχο τη φτωχή ζωή μας; Εδώ μας λένε ότι έχουν γερές πλάτες τους Αμερικάνους κι όλους τους ισχυρούς της γης, αλλά πολλοί εδώ στον καταυλισμό μας λένε ότι όλοι οι λαοί στο εξωτερικό από πολύ μακριά, μας σκέπτονται και φωνάζουν στις χώρες τους και στέλνουν βοήθεια. Αχ και να ξέρατε πόση δύναμη μας δίνετε να αντέξουμε! Δε θα σταματήσουμε γιατί έχουμε δίκιο, γιατί όπως εσείς, όπως κάθε λαός στον κόσμο έχει τη δική του πατρίδα. Και τη δική μου τη λένε Παλαιστίνη!» (Από το γράμμα του Παλαιστίνιου μαθητή Ασράφ στο Συντονιστικό Αγώνα Σχολείων Αθήνας) Πριν να μάθει την αλφαβήτα έμαθε ο Ασράφ πως όταν οι ιμπεριαλιστές μιλούν για αξίες και «αλλαγή», «ανθρώπινο κρέας μυρίζει», έμαθε να αγωνίζεται, να ξεχωρίζει με ποιους να πάει και ποιους να αφήσει. Αυτούς τους λαούς που δεν χαμήλωσαν τα λάβαρα, τρέμουν οι ιμπεριαλιστές. Οι μωρές παρθένες χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για τα σκοτωμένα παιδιά στην Παλαιστίνη την ίδια ώρα που έχουν τα χέρια τους βαμένα στο αίμα. Οι Αμερικάνοι και οι Ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές, ρεπουμπλικάνοι και δημοκρατικοί, νεοφιλελεύθεροι και σοσιαλδημοκράτες, βάζουν ξεδιάντροπα στην ίδια ζυγαριά τους δολοφόνους και τους δολοφονημένους, εκείνοι που αρνιούνται 60 χρόνια τώρα το δικαίωμα σ έναν ολόκληρο λαό να ζει στη δική του πατρίδα. Δικοί τους σύμμαχοι είναι οι ισραηλινοί ιμπεριαλιστές, δικά τους και τα σχέδια για τη νέα Μέση Ανατολή και οι σφαίρες επιρροής. Κάθε βόμβα τους κι ένα μελλοντικό συμβόλαιο για τις πολυεθνικές και τα μονοπώλιά τους, κάθε έγκλημα μικρό μπροστά στη δίψα του κεφαλαίου για κέρδη. Γι αυτό και τα δάκρυα δεν αρκούν. Γι αυτό τώρα είναι η ώρα να μιλήσουν οι λαοί. Γι αυτό η οργή μας γίνεται οργάνωση στους τόπους δουλιάς και τα σχολεία, στις γειτονιές και τις σχολές, γίνεται φωνή αλληλεγγύης στο λαό της Παλαιστίνης. Γι αυτό τα πανό μας γράφουν ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος εδώ και τώρα! Γι αυτό απέναντί μας βάζουμε όλο το σύστημα της εκμετάλλευσης που παρασάπισε κι έχει μόνο πολέμους, φτώχεια και δυστυχία να δώσει στην εργατική τάξη, το λαό, τη νεολαία. Ντύνεται τώρα το παλιό σα νέο Τη σαπίλα της η αστική τάξη την ξέρει καλύτερα κι από εμάς. Το ότι στο ανελέητο κυνήγι του κέρδους που είναι ο απόλυτος νόμος του καπιταλισμού, αφήνουν στο διάβα τους εύφλεκτα για την ταξική πάλη υλικά, το ξέρουν επίσης. Γι αυτό και παίρνουν τα μέτρα τους. Παλιά τους τέχνη κόσκινο και το μαστίγιο και το καρότο και η τρομοκρατία και η κολακεία. Δεν έγιναν ξαφνικά εξεγερμένοι, ούτε απέκτησαν τάσεις αυτοκτονίας οι Τεγόπουλοι και οι Μπόμπολες, που δεν λυπήθηκαν καμία από τις χιλιάδες σελίδες που αφιέρωσαν στο νέο κίνημα και στα νέα επαναστατικά υποκείμενα που ανακάλυψαν πίσω από τις κουκούλες. Δεν έπαθαν παράκρουση οι οπορτουνιστές του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ που ζητάνε από τους κομμουνιστές να αποκηρύξουν την ταξική βία, τη βία της εργατικής τάξης στην πάλη της για την εξουσία και την ίδια ώρα αποθεώνουν το ανέξοδο σπάσιμο της βιτρίνας και ταυτίζουν τους φανερούς και κρυφούς μηχανισμούς που κρύβονται κάτω από την κουκούλα με τους χιλιάδες μαθητές, φοιτητές, εργαζόμενους που βγήκαν στο δρόμο για το δικαίωμα στη μόρφωση, τη δουλιά, τη ζωή. Ξέρουν καλά όλοι αυτοί οι όψιμοι υπερασπιστές της νεολαίας, τα κόμματα του ευρωμονόδρομου, πώς να αξιοποιούν την κοινωνική και πολιτική απειρία της νεολαίας, για να αποπροσανατολίσουν, να κρύψουν τις τεράστιες ευθύνες τους για τα προβλήματα των εργαζομένων και της νεολαίας, και κυρίως τη διέξοδο που βρίσκεται στην αμφισβήτηση όχι της «κοινωνίας των μεγάλων» αλλά της εξουσίας των μονοπωλίων. Εχουν πείρα από κινήματα της μιας νύχτας που σπέρνουν τη μοιρολατρία και δίνουν πάτημα στην καταστολή και τον αυταρχισμό, που γίνονται άλλοθι για το μασκάρεμα του πολιτικού συστήματος, τους ανασχηματισμούς και τα κεντροαριστερά σενάρια. Που μιλάνε για το ότι «τίποτα δεν είναι πια ίδιο» για να κρύψουν πως μένει ίδιο το κύριο, η εξουσία της αστικής τάξης. Εχουν πείρα στο πώς να εντάσσουν και το τυχόν αυθόρμητο στοιχείο, στους σχεδιασμούς κέντρων και παράκεντρων καλά οργανωμένων από καιρό, αποδεδειγμένα προβοκατόρικων και άμεσα αξιοποιήσιμων ενάντια στους κομμουνιστές και γενικότερα το λαϊκό και νεολαιίστικο κίνημα. Γι αυτό και δεν εκπλήσσει που όλο αυτό το ετερόκλητο συνοθύλευμα από τα κόμματα του ευρωμονόδρομου ως τους αντιεξουσιαστές και από τους οπορτουνιστές ως τους μεγαλοεκδότες αφρίζουν ομαδικά όταν ακούνε για ταξική πάλη, μαζικό, οργανωμένο και περιφρουρημένο αγώνα, συνειδητή δουλιά που βάζει στο σήμερα το σπόρο για τη συμμαχία της εργατικής τάξης με τα άλλα λαϊκά στρώματα, για την ανατροπή της αστικής τάξης, για τη λαϊκή εξουσία και οικονομία, το σοσιαλισμό. Γι αυτό και αφρίζουν όταν το ΚΚΕ λέει πως η μεγαλύτερη μορφή βίας είναι η ταξική εκμετάλλευση και όλα τα σώματα ασφαλείας μαζί αυτό το δικαίωμα της αστικής τάξης θέλουν να προστατέψουν Η προσπάθειά τους να εξαπατήσουν τη νεολαία, να φορέσουν στους νέους κουκούλες, να τους στρέψουν ενάντια στο εργατικό κίνημα, δεν έφερε τα αποτελέσματα που ήθελαν, δέχτηκε ένα γερό χτύπημα από τις δυνάμεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ. Χιλιάδες νέοι εργάτες, μαθητές, φοιτητές διαδήλωσαν οργανωμένα και με περιεχόμενο που έρχεται σε ρήξη με την πολιτική του ευρωμονόδρομου. Είμαστε πιο έμπειροι, μπορούμε να μαστε πιο αισιόδοξοι. Οι σταγόνες που θα ξεχειλίσουν το ποτήρι της λαϊκής αγανάκτησης και δυσαρέσκειας θα πολλαπλασιαστούν το επόμενο διάστημα. Στην τελική ευθεία για το 18 ο Συνέδριο του Κόμματός μας, δικό μας καθήκον είναι να βρεθούμε στο ύψος των περιστάσεων, ν ανοίξουμε πόλεμο στις αδυναμίες μας, να συμβάλλουμε ακόμα πιο αποφασιστικά στην ανασύνταξη του λαϊκού και νεολαιίστικου κινήματος για να περάσει ο λαός και η νεολαία στην αντεπίθεση!

4 4 ϐ μήνας βγαίνει Κυριακή, και κέρδη κ ρ κ ρ Τη στιγμή που ο λαός δεν έχει φράγκο στην τσέπη να πάρει ένα κουλούρι και του φωνάζουν από χίλιες μπάντες να σφίξει το ζωνάρι οι μεγαλέμποροι διαπίστωσαν ότι ο τζίρος τους πέφτει επειδή τα μαγαζιά δεν είναι ανοιχτά αρκετές ημέρες και ώρες. Βέβαια αυτοί σαν αστοί ξέρουν καλά τι κάνουν. Να συγκεντρώσουν το τζίρο και τα κέρδη στα χέρια τους θέλουν οι άνθρωποι. Τη νύφη θα πληρώσουν και πάλι οι εργαζόμενοι με κατάργηση της κυριακάτικης αργίας και επέκταση ωραρίου και οι μικρέμποροι που θα συνθλιβούν αδυνατώντας να ανταγωνιστούν τις αλυσίδες και τα πολυκαταστήματα. Βάλε και λίγο προβοκάτσια και σπασμένες βιτρίνες και έτοιμο το έργο «συννεφιασμένη (εργάσιμη) Κυριακή» που παρακολουθήσαμε από τα αστικά κανάλια. Εμείς πάντως βλέποντας τους μεγαλεμπόρους να κλαίνε για τα κέρδη που έχασαν και αναλογιζόμενοι την επερχόμενη οικονομική κρίση θυμηθήκαμε τους πάντα επίκαιρους στίχους Μπ. Μπρεχτ: «Οι εργάτες φωνάζουν για ψωμί Οι έμποροι φωνάζουν γι αγορές Οι άνεργοι πεινούσαν Τώρα πεινάνε κι όσοι εργάζονται Αυτοί που αρπάνε το φαΐ απ το τραπέζι Κηρύχνουν τη λιτότητα Αυτοί που παίρνουν όλα τα δοσήματα Ζητάνε θυσίες» Απαγορεύονται αι συναθροίσεις άνω των 5 ατόμων Είδε φως (προβοκάτσια) και μπήκε το ΛΑΟΣ, γνωστό για τις δημοκρατικές και επαναστατικές του (στο πνεύμα της επανάστασης της 21 ης Απρίλη) ιδέες. Με το γνώριμο δημαγωγικό και λαϊκίστικο ύφος τους ζήτησαν (μεταξύ άλλων): την απαγόρευση των διαδηλώσεων, την κατάργηση του ασύλου και νέα ιδιώνυμα (κι όμως 2009 έχουμε )! Την ίδια στιγμή βέβαια, δεν παρέλειπαν ανάμεσα στα αντισυστημικά (τρομάρα τους) παραληρήματα να λένε και καμιά αλήθεια, όπως ότι είναι έτοιμοι να συνεργαστούν με το δικομματισμό σε περίπτωση μη αυτοδυναμίας και ότι εν όψει κρίσης επιθυμούν εργασιακή ειρήνη αποδεικνύοντας έτσι ότι ο αυταρχισμός και η καταστολή πάνε πάντα χέρι-χέρι με την αντιλαϊκή πολιτική. Με αυτό το πλευρό να κοιμάστε κύριοι του ΛΑΟΣ και εσείς και το σύστημα που υπηρετείτε. Μη σκας, παιδί μου... Πρόεδρε, αυτοί με λένε προβοκάτορα! Ψεύτες και χυδαίοι οι οπορτουνιστές Το θράσος τους δεν έχει όρια. Σα γνήσιοι οπορτουνιστές δε διστάζουν να αξιοποιήσουν τη χυδαιότητα, το ψέμα και τη συκοφάντηση προκειμένου να δικαιολογήσουν τον καιροσκοπισμό τους. Το κόμμα που ψήφισε το Μάαστριχτ και το 65ωρο, που στηρίζει τη μερική απασχόληση με πλαφόν, έχει το θράσος να μιλάει για τα δικαιώματα των εργαζομένων. Το κόμμα που συνεργάζεται με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ σε δεκάδες δήμους, συνδικάτα, νομαρχίες, έχει το θράσος να μιλάει για πάλη ενάντια στο δικομματισμό και να συκοφαντεί το ΚΚΕ ότι «συγκυβερνά με τη ΝΔ». Κι όταν οι του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορούν να κρυφτούν και να αντιπαρατεθούν στα πολιτικά επιχειρήματα του ΚΚΕ, ξανά ψέμα και ξανά λάσπη. Για του λόγου το αληθές να μερικές από τις ένδοξες στιγμές της Αυγής του τελευταίου μήνα μετά τη δολοφονία του 15χρονου: «Μετά το Καραμανλή απαρήγα Παπαρήγα απαρήγα πορεία του ΚΚΕ στην Κουμουνδούρου!» (11/12/2008) Μετάφραση: Ετσι είδε την πορεία των δεκάδων χιλιάδων εργαζομένων και νεολαιών στο Υπουργείο Εργασίας ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ «Μέλη της ΠΚΣ που φώναζαν συνεχώς συνθήματα ενάντια στο ΣΥΝ ( ) και την αναρχία (κρίση, φτώχεια, αναρχισμός αυτός είναι ο καπιταλισμός)» (13/12/2008) Αραγε αυτά τα ψέματα τα πιστεύουν στην Κουμουνδούρου; Γιατί τέτοιο σύνθημα μόνο στα οπορτουνιστικά κεφάλια τους υπάρχει. Και η αποκορύφωση της χυδαιότητας και του μίσους ενάντια στη νεολαία που αγωνίζεται οργανωμένα και περιφρουρημένα: «Το ΚΚΕ πήρε προχθές τα σχολεία και τα πήγε μπ.τσαρκα στο Μεταξουργείο» (14/12/2008) Ρωτάμε: Συγχαρητήρια από το Γκέμπελς έφτασαν στη φυλλάδα σας; Γιατί ανήκετε στην ίδια θέση με εκείνον: στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Το ίδιο γερασμένος και παρωχημένος είναι ο αντικομμουνισμός σας.

5 ΕΕ: Φάρος ειρήνης και σταθερότητας (1) Θλίψη υποτίθεται πως νιώθει η Ευρωπαϊκή Ενωση μπροστά στην τραγωδία που ζει αυτές τις μέρες ο παλαιστινιακός λαός. Το πόσο βαθιά είναι αυτή η θλίψη, αποδεικνύεται και από όσα νιώθει και για το Ισραήλ επειδή -κατά την ΕΕ πάντα- αμύνεται! Το πόσο ειλικρινής είναι αυτή η θλίψη φαίνεται από την πολιτική ίσων αποστάσεων ανάμεσα στο θύτη και το θύμα, ανάμεσα στην πανίσχυρη ιμπεριαλιστική μηχανή του Ισραήλ και τον επί 60 χρόνια αγωνιζόμενο για την απόκτηση δικής του πατρίδας παλαιστινιακό λαό. Πόσο βολική αλήθεια θλίψη για την επιθετικότητα του Ισραήλ ΕΕ: Φάρος ειρήνης και σταθερότητας (2) Δεν χρειάζεται, βέβαια να ψάξει πολύ κανείς για να δει για ποιον θλίβεται περισσότερο η ΕΕ. Στους Παλαιστίνιους έστειλε ανθρωπιστική βοήθεια-κοροϊδία και την τιμή να τους βάζει στο ίδιο τσουβάλι με τους σφαγείς τους. Στο Ισραήλ το ίδιο το συμβούλιο των ΥΠΕΞ της ΕΕ, μόλις ένα μήνα πριν, φρόντισε να δώσει το μεγάλο ανθρωπιστικό βραβείο, αναβαθμίζοντας τη μεταξύ τους σχέση, πάνω στη βάση των κοινών αξιών μεταξύ των δύο μερών και ιδιαίτερα για τη δημοκρατία, το σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, του κράτους δικαίου και των θεμελιωδών ελευθεριών, της χρηστής διακυβέρνησης και του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου Πράγματι: Ισραηλινοί και Ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές μοιράζονται τις ίδιες αξίες! ΕΕ: Φάρος ειρήνης και σταθερότητας (3) Κι αφού διεξάχθηκε μαραθώνιος διαβουλεύσεων για το πώς η ΕΕ θα καλύψει, φραστικά, τις αστείες διατυπώπεις περί «αυτοάμυνας του Ισραήλ», ενώ οι Παλαιστίνιοι νεκροί ξεπερνούν τους 500, οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι πήραν επιτέλους σημαντικές πρωτοβουλίες: ξεκινάνε τις τουρνέ τους στη Μέση Ανατολή, για να υποστηρίξουν τα δικά τους ιμπεριαλιστικά συμφέροντα και τη δική τους λεία από την ειρηνευτική μοιρασιά. Πώς το λένε εκείνο τα κόμματα του ευρωμονόδρομου; Α, ναι: «ΕΕ, φάρος ειρήνης και σταθερότητας». Τον Αρη τι τον έπαιξες; Παιδείας. Στανταράκι. Μικρό λεξικό της εξέγερσης (μια είναι η εξέγερση)* Κίνημα, το: είναι η κινητοποίηση ή η σειρά κινητοποιήσεων στην οποία καλεί η εκάστοτε αξιωματική αντιπολίτευση, ο ΣΥΝασπισμός και πάσης φύσεως γκρούπα και φυσικά οι αγαπημένοι μας κουκουλοφόροι. Εξέγερση, η: είναι οποιαδήποτε κινητοποίηση ή σειρά κινητοποιήσεων στην οποία καλεί ο ΣΥΝ και πάσης φύσεως γκρούπα στην οποία συμμετέχουν τουλάχιστον 2 επιπλέον άτομα πλην των μελών των ανωτέρω οργανώσεων. Μια εξέγερση περιλαμβάνει τουλάχιστον 2 μολότοφ, 5 σπασμένες τζαμαρίες, και 12 απευθείας συνδέσεις με κεντρικά δελτία ειδήσεων ΚΚΕ, το: είναι η ενσάρκωση του απόλυτου Κακού. Πιο κακό από το Σάουρον, το Νταρθ Βέηντερ, το Μέγκατρον και το Βελζεβούλ μαζί. Γίνεται εύκολα αντιληπτό διότι μιλά διαρκώς για συμμαχία της νεολαίας με την εργατική τάξη (μπλιαχ!) και για ανίερους και μοχθηρούς σκοπούς όπως η ανατροπή του καπιταλισμού. * Το λεξικό είναι μια προσφορά της Ελευθεροτυπίας, πηγαίνει σετάκι με το ημερολόγιο της Αυγής. Οδηγητής ϐ Γενάρης 2009 μήνας βγαίνει ϐ 5 μικρεσ ΑΓΓΕΛΙΕΣ πωλειται Τυράκι διαλόγου. Εκπτώσεις για φοιτητές, μαθητές και κινήματα. Δώρο η φάκα και το μεγάλο εγχειρίδιο της κοινωνικής συναίνεσης του δρ. Δημήτρη Οπορτουνιστάκου. ζητειται Νέο επαναστατικό υποκείμενο. Εργάτες δε γίνονται δεκτοί χαθηκε 18%. Οποιος το βρει να επικοινωνήσει με Κουμουνδούρου. Είναι μεγάλης συναισθηματικής αξίας. σε ειδα Φορούσες κουκούλα. Μου έκλεισες το μάτι κι εγώ σου χάιδεψα τα αυτιά. Καταδίκασα τη βία γιατί η αγάπη θέλει νάζι αλλά εσύ το πήρες τοις μετρητοίς. Γλυκέ μου εξεγερμένε νεολαίε, θα με ψηφίσεις; Η αγκαλιά μου είναι μεγάλη! Στο επόμενο φύλλο του Ο αποκλειστική έρευνα. Ποιος και γιατί ρήμαξε τη ζωή του Τεγόπουλου;

6 Στην τελική ευθεία για το 18ο Συνέδριο του Κόμματός μας, οι πολιτικές εξελίξεις του τελευταίου διαστήματος, και η σημαντική πολιτική παρέμβαση του ΚΚΕ και της ΚΝΕ σε αυτές, βοηθάνε στον εμπλουτισμό της προσυνεδριακής συζήτησης και των Θέσεων της ΚΕ, ώστε το Κόμμα και η Οργάνωσή μας πιο αισιόδοξα και μαχητικά να βρεθούν στο ύψος των περιστάσεων. Για τα ζητήματα αυτά ο «Οδηγητής» μίλησε με τη σ. Αλέκα Παπαρήγα, ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. με την Αλεκα Παπαρήγα, ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Ο : Οι ιμπεριαλιστές αιματοκυλούν και πάλι την Παλαιστίνη Τελικά μπορεί να υπάρξει λύση; Αλέκα Παπαρήγα: Εκφράζεται βέβαια έντονα η λύπη, η θλίψη, το πνεύμα αλληλεγγύης προς τον παλαιστινιακό λαό. Εμείς ξεκινάμε από την καρδιά του προβλήματος. Πρέπει να δημιουργηθεί παλαιστινιακό κράτος, ανεξάρτητο, που να έχει τα πλήρη δικαιώματα ενός κράτους κι από κει και πέρα τα εσωτερικά προβλήματα, οι σχέσεις ανάμεσα στις πολιτικές δυνάμεις πρέπει να λυθούν με την παρέμβαση του λαού. Και είναι βέβαιο ότι όταν δημιουργηθεί ένα ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος, εκεί και η ίδια η ταξική πάλη θα αναπτυχθεί. Το να χάνεται χρόνος για τη δημιουργία παλαιστινιακού κράτους είναι κάτι το τρομερό. Και δεν το λέω μόνο απ την πλευρά την ανθρωπιστική, που κι αυτή οπωσδήποτε μας ενδιαφέρει. Το παλαιστινιακό ήταν πάντα ένα θέμα κρίκος για όλο το μεσανατολικό. Επομένως, όσο δεν αντιμετωπίζεται, θα λειτουργήσουν άλλοι παράγοντες που μπορούν να δημιουργήσουν νέες εστίες πολέμου. Γι αυτό λέμε: όχι ίσες αποστάσεις. Αυτή τη στιγμή το Ισραήλ πρέπει να καταδικαστεί. Είναι γνωστό ότι αν ήθελαν οι ΗΠΑ, η ΕΕ και οι αραβικές χώρες, το παλαιστινιακό θα χε λυθεί προ πολλού. Αρα είναι θέμα κατ εξοχήν πολιτικό και δεν αρκεί ο ανθρωπισμός. Ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος, δίπλα στο Ισραήλ και με την επιδίωξη βεβαίως της ειρηνικής συνύπαρξης. Ο : Ως τέτοιο πολιτικό ζήτημα, προς ποια κατεύθυνση μπορούν να πιέσουν οι λαοί για να σταματήσει το αιματοκύλισμα και για την επίλυση του παλαιστινιακού; Α.Π: Υπογράμμισα το γεγονός ότι οι πολιτικοί παράγοντες δεν θέλουν να λύσουν το ζήτημα για μια σειρά, πολιτικούς πάλι λόγους, άρα το θέμα πρέπει να περάσει στα χέρια των λαών. Πιστεύουμε ότι το παλαιστινιακό είναι ένα θέμα που μπορεί να ασκήσει πίεση στις κυβερνήσεις, γιατί είναι ένα μακροχρόνιο πρόβλημα, γιατί υπάρχει μεγάλη ευαισθησία στους λαούς και δεν υπάρχει άλλη λύση απ την ανάπτυξη των λαϊκών κινημάτων. Πρέπει αυτή τη φορά -θα έλεγα- να έχουν μια νίκη τα λαϊκά κινήματα. Θα χει μια ευρύτερη και παγκόσμια σημασία, ξαναλέω πέρα απ το μεγάλο πρόβλημα το ανθρωπιστικό, των νεκρών, των τραυματισμένων κτλ. Πιστεύουμε ότι χρειάζεται να γεμίσουν οι δρόμοι από εργαζόμενους που ζητούν να δημιουργηθεί ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος, που καταδικάζουν τις κυβερνήσεις οι οποίες δεν παίρνουν μια τέτοια θέση. Ταυτόχρονα πιστεύουμε όμως ότι πρέπει να υπάρχει και μια ροή κομμάτων, οργανώσεων, κινημάτων και στην ίδια την περιοχή της Παλαιστίνης, ούτως ώστε η αλληλεγγύη να εκφραστεί πιο κοντά και να ξέρουν ότι δεν είναι μόνοι τους. Ο : Με αφορμή την πρόσφατη οικονομική κρίση λένε πολλοί ότι όλοι χάνουμε, άρα όλοι πρέπει να συμβάλλουμε για να ξεπεραστεί η κρίση αυτή. Το ΚΚΕ γιατί διαφωνεί; Α.Π: Κατ αρχάς υπάρχει ένα αντικειμενικό γεγονός, ότι ακριβώς επειδή η κρίση είναι στην ίδια τη φύση του καπιταλιστικού συστήματος, φανερό είναι ότι ένα μέρος επιχειρηματικών ομίλων κι ακόμα ανώτερων ή μεσαίων επιχειρήσεων μπορεί να χάσει. Συνολικά όμως η αστική τάξη και το καπιταλιστικό σύστημα δεν θα χάσουν. Συνήθως απ την κρίση βγαίνουν κερδισμένοι, ακριβώς γιατί η κρίση διορθώνει αντιθέσεις και αντινομίες που έχει το σύστημα και περνάει σε μια φάση ανάκαμψης που όμως κατά τη γνώμη μας, θα είναι δύσκολη και βεβαίως δεν θα ναι μια ανάκαμψη χωρίς προβλήματα. Μπορεί να έχουμε αλλαγές στο συσχετισμό δύναμης ανάμεσα στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, άρα ένα τμήμα των επιχειρηματιών θα χάσει. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει οι εργαζόμενοι να δείξουν αλληλεγγύη. Ούτε γενικά οι εργαζόμενοι, ούτε και ειδικά αυτών των επιχειρήσε- ων. Αυτοί που θα χάσουν τα πιο πολλά και θα είναι τα θύ- μα- Το παλαιστινιακό πρέπει να περάσει στα χέρια των λαών. Χρειάζεται να γεμίσουν οι δρόμοι από εργαζόμενους που ζητούν να δημιουργηθεί ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος, που καταδικάζουν τις κυβερνήσεις οι οποίες δεν παίρνουν μια τέτοια θέση

7 7 Το Κόμμα και η ΚΝΕ να βρεθούν στο ύψος των περιστάσεων τα είναι οι ίδιοι οι εργαζόμενοι. Θα φορτωθούν νέα βάρη. Και ήδη έχουμε νέες αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις, σχέδια που είχαν μπει από πριν σε δρόμο εφαρμογής, όπως είναι η αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης. Αυτά τα σχέδια θα επιταχυνθούν. Οι εργαζόμενοι πρέπει να διεκδικήσουν όχι μόνο να μην χάσουν, αλλά πρέπει και να κερδίσουν. Ακριβώς γιατί η κρίση προήλθε ως συνέπεια της αύξησης των κερδών και των κεφαλαίων, της υπερπαραγωγής, της υπερσυσσώρευσης κεφαλαίων, οι εργαζόμενοι πρέπει να διεκδικήσουν κέρδη. Η κρίση πρέπει να αποτελέσει και την αιτία και την αφορμή για την ανάκαμψη του κινήματος με ταξικό προσανατολισμό, για την πρόοδο των κοινωνικών συμμαχιών ανάμεσα στην εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα τα οποία υποφέρουν από την παρουσία των μονοπωλίων σε όλους τους τομείς της οικονομίας. Επομένως η κρίση πρέπει να λειτουργήσει και σαν παράγοντας διέγερσης ας πούμε, του ταξικού ενστίκτου, του ταξικού προσανατολισμού, της ανασύνταξης του κινήματος. Ο : Μετά και τη δολοφονία του 15χρονου και τα γεγονότα που ακολούθησαν, πολλοί μίλησαν για εξέγερση, για νέα επαναστατικά υποκείμενα κοκ. Τι λέει το ΚΚΕ για αυτά; Α.Π: Πιστεύουμε πως ότι ζήσαμε το τελευταίο διάστημα με τα θετικά του, αλλά και με ορισμένα στοιχεία αρνητικά, μπορούν να αποτελέσουν ένα πεδίο σοβαρού προβληματισμού. Κατ αρχάς η δολοφονία του Αλέξη ήταν ένα γεγονός μη τυχαίο, με την έννοια ότι ο προσανατολισμός των σωμάτων ασφαλείας είναι τέτοιος που είχαμε και έχουμε τέτοια φαινόμενα, δολοφονίες δηλαδή αθώων ή και αγωνιστών. Τυχαίο μπορεί να ήταν ως προς το συγκεκριμένο συμβάν. Αυτό λοιπόν το μη τυχαίο πολιτικά συμβάν αλλά τυχαίο στη συγκεκριμένη του έκφραση, προκάλεσε ένα ξέσπασμα οργής και αγανάκτησης και το πολύ σημαντικό είναι ότι στους δρόμους βγήκαν πιο μαζικά οι μαθητές και οι μαθήτριες, οι συμμαθητές αυτού του παιδιού. Εμείς πιστεύουμε ότι είναι πολύ θετικό αυτό το ξέσπασμα, ακόμα κι όταν είναι φορτισμένο με πάρα πολλά αυθόρμητα στοιχεία. Αλλωστε το κίνημα έχει πολλές εκφράσεις. Το αυθόρμητο εκδηλώνεται ακριβώς επειδή υπάρχει και το συνειδητό. Αυτό που λέμε δυσαρέσκεια και οργή καλλιεργείται και μέσα από την ανάπτυξη του κινήματος και μέσα από την πολιτική δράση και είναι αυθόρμητο με την έννοια ότι είναι ακόμα απροσανατόλιστο. Στη διάρκεια βέβαια αυτών των κινητοποιήσεων είχαμε και τη γνωστή δράση των αυτοαποκαλούμενων αντιεξουσιαστών, όπου ένα σημαντικό μέρος από αυτούς έδρασε με κουκούλες και το κυριότερο χρησιμοποίησε την τυφλή βία. Τι μας απασχολεί εμάς: στο βαθμό που κι αυτή η έκφραση ήταν προϊόν αυθόρμητο θα μπορούσε κανείς να το δει με μια επιείκεια και να περιοριστεί σε μια συζήτηση για τις μορφές πάλης, για την πολιτικοποίηση του κινήματος, εν πάσει περιπτώσει για το πώς ένα κίνημα θα είναι πραγματικά αποτελεσματικό και δεν θα έχει μόνο οξυμένες μορφές πάλης αλλά και οξυμένο πολιτικό περιεχόμενο. Ωστόσο, όλα τα στοιχεία δείχνουν, αν το δει κανείς και διαχρονικά, ότι υπάρχει μια απολύτως καθοδηγημένη προσπάθεια, είτε να αξιοποιηθεί το αυθόρμητο και να ενταχθεί μέσα στα σχέδια εκείνων που θέλουν να υποσκάψουν το κίνημα, είτε να δημιουργηθεί απ την αρχή. Να το πω και πιο συγκεκριμένα: δεν πρόκειται για μια συνωμοσία. Η ιστορία έχει δείξει ότι όταν πάει ένα κίνημα να φουσκώσει και πριν καλά-καλά φουσκώσει, τότε χρησιμοποιούνται εναλλακτικές μορφές του κινήματος, ακριβώς για να μη δρομολογηθεί αυτό με μια πολιτική κατεύθυνση και κυρίως να μην έχει μακρόπνοο χαρακτήρα. Ετσι λοιπόν αυτό το κίνημα των αντιεξουσιαστών στο βαθμό που είναι αυθόρμητο, που δεν πιστεύουμε ότι στο σύνολο του είναι αυθόρμητο, κάνει ζημιά στο κίνημα. Στο βαθμό όμως που είναι καθοδηγούμενο, και είναι καθοδηγούμενο σε ένα μέρος του, θέλει σοβαρό αντιπάλεμα. Αντιπάλεμα, εννοούμε πολιτικό. Το χειρότερο είναι ότι υπήρξαν πολιτικές δυνάμεις, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ που προσπάθησαν να χαϊδέψουν τα αυτιά αυτού του κινήματος και μάλιστα να το οικειοποιηθούν λέγοντας ότι το καινούργιο στοιχείο σήμερα είναι η πέτρα και η κουκούλα. Δεν μπορούμε να μιλήσουμε για εξέγερση. Για ξέ- Λαϊκή εξέγερση σημαίνει πριν απ όλα το εργατικό κίνημα μπροστά, οι σύμμαχες δυνάμεις, αγροτιά, μικρομεσαίοι, νεολαία βεβαίως, σημαίνει αμφισβήτηση της ίδιας της εξουσίας των μονοπωλίων σπασμα οργής ναι, αλλά για λαϊκή εξέγερση δεν μπορεί εύκολα κανείς να μιλήσει. Λαϊκή εξέγερση σημαίνει πριν απ όλα το εργατικό κίνημα μπροστά, οι σύμμαχες δυνάμεις, αγροτιά, μικρομεσαίοι και η νεολαία βεβαίως, σημαίνει αμφισβήτηση της ίδιας της εξουσίας των μονοπωλίων και όχι γενικά της εξουσίας. Και, κακά τα ψέματα, η λαϊκή εξέγερση θα έχει πρωτοπορία δεμένη με τη μάζα, κι αυτή η πρωτοπορία θα καθοδηγεί. Θέλω να προσθέσω και κάτι άλλο: οι αντιεξουσιαστές ισχυρίζονται ότι δεν έχουν καθοδήγηση, δεν έχουν αρχηγούς. Ετσι όπως εξελίσσεται αυτό το φαινόμενο πρέπει να σας πω ότι υπάρχουν αρχηγοί και δυστυχώς αυτό είναι άγνωστο στη μεγάλη μάζα των νέων ανθρώπων. Υπάρχουν αρχηγοί, υπάρχει καθοδήγηση και μάλιστα υπάρχει και μετάδοση πείρας, διεθνούς πείρας. Τέλος, πρέπει να πω, ότι υπάρχει διασύνδεση με το κράτος και το παρακράτος. Αυτό δεν σημαίνει ότι όλα τα παιδιά που έλκονται από τέτοιες μορφές πάλης είναι άνθρωποι του κράτους και του παρακράτους, αλλά υπάρχουν νήματα, υπάρχει διασύνδεση και υπάρχει σχεδιασμός να στηριχθεί αυτό το κίνημα για τα καλά, για να δικαιολογηθεί εκτός των άλλων και η εφαρμογή των τρομονόμων. Είμαστε όμως αισιόδοξοι. Δεν φοβόμαστε τις μορφές πάλης. Εμείς όταν μιλάμε για ρήξη και ανατροπή σημαίνει πια ανώτερες μορφές πάλης και εξοικείωση με τέτοιες μορφές και πάνω απ όλα αλλαγή της τάξης που βρίσκεται στην εξουσία. Αυτό είναι και το πιο προχωρημένο κίνημα και νομίζω πως η νεολαία τελικά έλκεται και θα

8 Αυτό το δεν πάει άλλο, που ακούμε καθημερινά είναι σωστό, αλλά δεν αρκεί. Γι αυτό μιλάμε για ανασύνταξη του κινήματος που σημαίνει μαζικοποίηση, ταξικό προσανατολισμό, κοινωνική συμμαχία νοιώσει μεγάλη έλξη σε ένα τέτοιο κίνημα. Αλλά χρειάζεται δουλιά και υπομονή. Ο : Πολύς κόσμος πάντως εκτίμησε τη στάση του Κόμματος αυτή την περίοδο και μάλιστα το Κόμμα δέχθηκε επίθεση για τη στάση αυτή. Α.Π: Θέλω να ξεκαθαρίσω το εξής: υπήρχαν αυτό που λέμε απλοί άνθρωποι, εργαζόμενοι, οι οποίοι είδαν την πολιτική υπεροχή και υπευθυνότητα του Κόμματος. Με την έννοια ότι εμείς ξεκαθαρίσαμε ότι υποστηρίζουμε ένα κίνημα ικανό να αντεπεξέρχεται στα μέσα που θα χρησιμοποιήσει το κράτος και η κυβέρνηση εναντίον του, άρα αυτό σημαίνει ένα κίνημα αγωνιστικό που δεν φοβάται ούτε τα ΜΑΤ, ούτε τα δακρυγόνα, που ξέρει να αντιπαρατίθεται. Αυτό το εκτίμησαν πάρα πολλοί εργαζόμενοι. Ναι, ξέρουμε υπάρχουν και μερικοί άνθρωποι που μπορεί κατά κάποιο τρόπο να εκτίμησαν τη στάση μας κι από μια συντηρητική σκοπιά. Δηλαδή αυτή τη σκοπιά που λέει, ρε παιδιά με το διάλογο, με τη συζήτηση, δεν χρειάζεται σύγκρουση κ.τ.λ. Αυτό όμως δεν μας παρασύρει. Και δεν μας ενδιαφέρει αν θέλετε, να δείξουμε τη μαχητικότητα και αγωνιστικότητά μας σ ένα τέτοιο τμήμα του κατεστημένου που μπορεί να εκτίμησε τη θέση μας, σαν μια θέση πυροσβέστη. Οχι. Εμείς μάλιστα σε όλο το επόμενο διάστημα είμαστε σε θέση να αποδείξουμε ότι όταν έχεις στόχους ριζικής αλλαγής, δεν μπορεί παρά και οι μορφές να έχουν μια αντιστοιχία. Αλλο αυτό κι άλλο η τυφλή βία και το ξέσπασμα πάνω στις βιτρίνες και τα αυτοκίνητα. Ο : Σε σχεδόν ένα μήνα πραγματοποιείται το 18 ο Συνέδριο του Κόμματος. Γιατί μιλάμε για Συνέδριο αντεπίθεσης; Α.Π: Κατ αρχάς είναι μια αντεπίθεση που πρέπει να κάνουμε προς τις αδυναμίες, τις ελλείψεις και τις καθυστερήσεις που έχουμε, δηλαδή αφορά κι εμάς. Κι εδώ που τα λέμε δεν μπορεί να ζητάς από τη νεολαία, από το λαό, να οργανώσουν την αντεπίθεσή τους στην κυρίαρχη πολιτική, στα μονοπώλια, στην καπιταλιστική εργοδοσία κι εσύ να κάνεις πως δεν βλέπεις τις αδυναμίες και τις ελλείψεις που έχεις. Βέβαια αδυναμίες και ελλείψεις σε μια πορεία προόδου. Κι ακριβώς όταν έχεις πρόοδο φαίνονται αυτές οι ελλείψεις. Ποιες είναι αυτές; Και στον πιο εύστοχο προσανατολισμό στην εργατική τάξη και στις μορφές δράσης μας μέσα στο λαό και στην αξιοποίηση όλων των δυνατοτήτων συσπείρωσης που υπάρχουν και στην ακόμα παραπέρα ωρίμανση του ιδεολογικού και πολιτικού μετώπου. Πρέπει όχι μόνο να σταθούμε στο ύψος των συνθηκών, αλλά να τρέξουμε ακόμα πιο πολύ, ακριβώς επειδή τα επόμενα χρόνια μπορούν να υπάρχουν απότομες -είτε θετικές είτε και αρνητικές- εξελίξεις. Η αντεπίθεση λοιπόν μας αφορά. Αλλά ταυτόχρονα δεν μπορούμε να πάρουμε πάνω μας τα πάντα. Εδώ χρειάζεται ένα όσο γίνεται μεγαλύτερο μέρος της εργατικής τάξης, ιδιαίτερα των νέων ηλικιών, να προβληματιστούν. Αυτό το δεν πάει άλλο, που ακούμε καθημερινά είναι σωστό, αλλά δεν αρκεί. Επομένως εμείς μιλάμε για ανασύνταξη του κινήματος που σημαίνει μαζικοποίηση, ταξικό προσανατολισμό, κοινωνική συμμαχία. Δηλαδή οι εργαζόμενοι όχι απλά να γραφτούν στα σωματεία, αλλά να μετέχουν μαζικά κι ενεργά στην οργάνωση της πάλης, κάτι που ακόμα είναι αδύναμο. Πρέπει να μπουν νέες δυνάμεις, υπάρχουν εφεδρείες και κυρίως είναι οι νέες ηλικίες των εργαζομένων, των ανέργων. Υπάρχουν επίσης ζητήματα που αφορούν το ξεπέρασμα κρισιακών και εκφυλιστικών φαινομένων στο φοιτητικό και το σπουδαστικό κίνημα, σε αντίθεση με το μαθητικό που έχει πιο θετικά στοιχεία, για να μπορούμε να μιλήσουμε τότε για παρουσία του νεολαιίστικου κινήματος μέσα στο γενικό αγώνα. Υπάρχει ανάγκη να χτυπηθεί η δικομματική εναλλαγή, να προετοιμαστεί ο λαός για το ενδεχόμενο να αντιμετωπίσει άλλες κυβερνήσεις συνεργασίας, να μην παγιδεύεται σε παραπλανητικούς ελιγμούς. Η ανασύνταξη περιλαμβάνει πάρα πολλά ζητήματα. Το Συνέδριο νομίζω ότι θα γίνει πιο πλούσιο, διότι θα συζητήσει τα θέματα της κρίσης και τα θέματα του νεολαιίστικου κινήματος. Είναι δυο ζητήματα που αναδείχτηκαν στην προσυνεδριακή περίοδο απ έξω αλλά και με τη δική μας δράση και νομίζω ότι πολλά από τα συμπεράσματα που έχουμε στις Θέσεις θα γίνουν πιο βαθιά, πιο ουσιαστικά. Τέλος η μεγάλη συνεισφορά του Συνεδρίου είναι το θέμα του σοσιαλισμού. Αποδείχθηκε ότι θα ταν λάθος να αφήσουμε να περάσει περισσότερος χρόνος σε μια δεύτερη εξέταση, γιατί πρόκειται για δεύτερη εξέταση, της υπόθεσης του σοσιαλισμού. Κατά τη διάρκεια της κρίσης όλοι μιλούν για τον καπιταλισμό: και τα στηρίγματά του, και οι φίλοι και οι οπαδοί του, και οι αντίπαλοί του. Ολοι αναζητούν έναν άλλο δρόμο. Αυτό δείχνει κάτι. Επομένως οι απαντήσεις που δίνουμε, που επιχειρούμε να δώσουμε στα θέματα της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, θα βοηθήσουν ακριβώς αυτός ο άλλος δρόμος που προτείνουμε εμείς, ο αγώνας για το σοσιαλισμό, να πάρει πιο ουσιαστικά και πρακτικά χαρακτηριστικά, κι αν θέλετε και να απομυθοποιηθούν ορισμένα ζητήματα, να απαλλαγεί από την εξιδανίκευση και κυρίως να αναδείξουμε με ιδανικό τρόπο το σοσιαλισμό διδασκόμενοι και από τη θετική και από την αρνητική εμπειρία. Ο : Με αφορμή πάντως τις Θέσεις της ΚΕ για το σοσιαλισμό, ξεδιπλώνεται μια ολόκληρη επίθεση απέναντι στο Κόμμα, η γνωστή σταλινολογία Α.Π: Να ξεκαθαρίσουμε το εξής: υπάρχουν άνθρωποι εντελώς καλοπροαίρετοι οι οποίοι εδώ και πάρα πολλά χρόνια ακούνε ότι στα πρώτα χρόνια της σοσιαλιστικής οικοδόμησης υπήρχε ένας λαός καταπιεσμένος από το Κόμμα και την εξουσία, ο οποίος δια της βίας οικοδομούσε το σοσιαλισμό και ότι όταν υπήρχαν ιδεολογικές διαφορές λύνονταν στο εκτελεστικό απόσπασμα. Η πραγματικότητα έχει ως εξής: η νίκη της Οκτωβριανής Επανάστασης, πολύ φυσιολογικά αφύπνισε και την εργατική τάξη και ένα μεγάλο μέρος του λαού, αλλά έκανε ακόμα πιο επικίνδυνη την αστική τάξη και τα ενδιάμεσα κοινωνικά στρώματα τα οποία έβλεπαν ότι τώρα πια θα χάσουν τη δυνατότητα να εκμεταλλεύονται τον ιδρώτα του λαού. Tα πρώτα χρόνια της σοσιαλιστικής οικοδόμησης η ταξική πάλη οξύνεται και η οικοδόμηση γίνεται και με ειρηνικό τρόπο, με δημιουργικό έλεγχο, αλλά πρέπει να βγάζει απ τη μέση και τα εμπόδια που υπάρχουν

9 9 Και αυτά αντέδρασαν. Ακριβώς λοιπόν τα πρώτα χρόνια της σοσιαλιστικής οικοδόμησης η πάλη οξύνεται και η οικοδόμηση γίνεται και με ειρηνικό τρόπο, με δημιουργικό έλεγχο, αλλά πρέπει να βγάζει απ τη μέση και τα εμπόδια που υπάρχουν. Και πρέπει να πούμε ότι η ταξική πάλη οξύνθηκε και υπήρχαν θύματα κι απ τις δυο πλευρές. Αυτή είναι η ουσία. Αυτό που τους ενοχλεί στα πρώτα χρόνια είναι ακριβώς ότι τότε έγινε η κοινωνικοποίηση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας και η συνεταιριστικοποίηση, έγιναν τα κολχόζ. Ενοχλούν τα πρώτα χρόνια ακριβώς επειδή ποντάρει η αντίδραση είτε στην αποτυχία της επανάστασης είτε στην ήττα της μόλις κερδίσει. Και φυσικά τα πυρά συγκεντρώθηκαν και στο Κόμμα και στο Στάλιν. Εμείς βέβαια δεν εξιδανικεύουμε την περίοδο οικοδόμησης των βάσεων του σοσιαλισμού και την περίοδο της νίκης πάνω στην κουλάκικη ιδιοκτησία στο χωριό. Την θεωρούμε σημαντική. Από κει και πέρα βεβαίως μπορεί κανείς αν εμβαθύνει να δει πλευρές που κι οι ίδιοι τις έβλεπαν σε ένα βαθμό και να δει και αντίθετα σημεία. Ομως σε μια τέτοια περίοδο κρίνεται το κύριο, και το κύριο είναι η οικοδόμηση του σοσιαλισμού. Τέτοια που βοήθησε τη Σοβιετική Ενωση να συμβάλει αποφασιστικά και στη νίκη στον Β Παγκόσμιο Πόλεμο. Αν δεν είχε προηγηθεί αυτή η περίοδος, δεν ξέρω αν θα μπορούσε η ΕΣΣΔ να χει μια τέτοια συμβολή στον πόλεμο αλλά και κατοπινή. Να μην ξεχνάμε ότι δεν υπήρχε προηγούμενη εμπειρία στην οικοδόμηση του σοσιαλισμού, να μην ξεχνάμε ότι στη Ρωσία υπήρχε πολύ μεγάλο βάρος της τσιφλικάδικης και της κουλάκικης ιδιοκτησίας. Η εργατική τάξη ήταν τότε μειοψηφία. Επομένως υπήρχαν σοβαρές εσωτερικές ιδιαιτερότητες οι οποίες βεβαίως νικήθηκαν, τις νίκησε η επανάσταση, καθώς και η απόλυτη ιμπεριαλιστική περικύκλωση και στήριξη του εσωτερικού παράγοντα απ έξω. Κάτι τελευταίο: εμείς τι θέλουμε; Και η νίκη της επανάστασης και η οικοδόμηση του σοσιαλισμού να γίνουν και να μην υπάρχει ούτε ένα θύμα βίας. Η ιστορία όμως έχει δείξει ότι τη βία δεν την ξεκινούν οι εξεγερμένοι: αναγκάζονται να απαντήσουν σε αυτή. Η επανάσταση πριν απ όλα είναι ένα θετικό δημιουργικό γεγονός κι ο σοσιαλισμός είναι απόλυτα συνυφασμένος με την ειρήνη και με τη δημοκρατία. Ωστόσο η πορεία της οικοδόμησής του, ιδιαίτερα στην αρχική φάση, είναι δύσκολη κι όταν γίνεται σε μια χώρα κι όταν υπάρχει τέτοια περικύκλωση. Ετσι πρέπει να δούμε τα ζητήματα και η σταλινολογία κυρίως αφορά την οικοδόμηση του σοσιαλισμού και την εργατική εξουσία. Ο : Το Κόμμα μας έκανε βήματα σε σχέση με την βοήθειά του στην ΚΝΕ; Α.Π: Κατ αρχάς η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη για τη Νεολαία που πραγματοποιήσαμε, είναι μια κατάκτηση διότι τα συμπεράσματά της πάνε πιο πέρα. Ξαναβλέποντάς την τώρα μπροστά στο Συνέδριο, βλέπει κανείς ότι είναι μια Συνδιάσκεψη μακράς πνοής. Βεβαίως μπορεί σε 2-3 χρόνια να θέλει να δεις κάποιες πλευρές της. Αλλά στη γενική της κατεύθυνση, πρέπει να πούμε ότι βοήθησε σε θέματα προσανατολισμού, δηλαδή στην προσπάθεια να προσανατολιστεί καλύτερα η δουλιά μας στις νέες ηλικίες, όχι για να τις κολακέψουμε αλλά γιατί σήμερα τα μέτρα, οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις αφορούν τις νέες ηλικίες αλλά και γιατί, αν δεις τα πράγματα με προοπτική, από τώρα πρέπει να μεστώσουν οι νέες ηλικίες γιατί θα αναλάβουν πολύ μεγάλες ευθύνες στην πορεία. Και δεν αναφέρομαι μόνο στην ΚΝΕ, αναφέρομαι γενικότερα σε πρωτοπόρα τμήματα της νεολαίας. Πάντως στην αντεπίθεση απέναντι στις αδυναμίες μας πρέπει να συμπεριληφθεί και η νεολαία και η βοήθεια στην ΚΝΕ. Ενώ υπάρχει ένας γενικός προσανατολισμός, πρέπει να πω ότι στην εξειδίκευση της δουλιάς μας στη νεολαία, στον κάθε κρίκο καθοδήγησης, ακόμα υστερούμε. Γιατί αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι μια εξειδίκευση. Η ΚΝΕ έχει την οργανωτική της αυτοτέλεια, την οργάνωση της δικής της επικοινωνίας με τη νεολαία, βεβαίως στα πλαίσια της στρατηγικής του Κόμματος. Ομως ακόμα δεν μπορούμε να πούμε ότι ως Κόμμα έχουμε αποκτήσει αυτήν την ικανότητα εξειδίκευσης. Η όταν λέμε δουλιά στην εργατική τάξη, να υπάρχει ενιαία αντίληψη σε όλο το Κόμμα ότι μιλάμε, βεβαίως γενικά στην εργατική τάξη, αλλά κυρίως σε τομείς και κλάδους που απασχολούνται νέοι άνθρωποι. Νομίζω ότι είμαστε σε μια φάση στροφής προς τη Η πάλη των ιδεών πρέπει να ενταθεί. Η διαμόρφωση δηλαδή ενός κλίματος αγωνιστικής αισιοδοξίας, είναι σήμερα απαραίτητη για να μπορεί ο εργαζόμενος, ο νέος με βάση το πρόβλημά του να βγει στο δρόμο. νεολαία, δεν μπορώ να πω ότι έχουμε πάρει τη στροφή, πιστεύω όμως ότι το Συνέδριο θα βοηθήσει και νομίζω ότι και όλα τα τελευταία γεγονότα που ζήσαμε αφυπνίζουν, ως προς το ξεπέρασμα των αδυναμιών μας. Ο : Τελικά, οι κομμουνιστές, οι ΚΝίτες, μπορούμε να μαστε αισιόδοξοι για το επόμενο διάστημα; Α.Π: Θέλω να δώσω στην αισιοδοξία συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και όχι τα χαρακτηριστικά ευχής. Σε τι μπορούμε να είμαστε αισιόδοξοι. Γίνονται διεργασίες στη συνείδηση του εργαζόμενου λαού στην Ελλάδα. Ο λαός αναζητεί, σκέφτεται κι έχει μια σημασία ότι μια σειρά μύθοι έχουν αρχίσει και ξεπερνώνται: της ΕΕ, της παγκοσμιοποίησης, ακόμα και οι μύθοι για τη ΝΔ, για το ΠΑΣΟΚ, έχουν χλωμιάσει πάρα πολύ. Βεβαίως, ακόμα δεν έχει κερδίσει πλατιά έδαφος ο άλλος δρόμος ανάπτυξης, η εναλλακτική λύση που έχει ανάγκη ο τόπος, ο απεγκλωβισμός απ τα δυο κόμματα. Είναι σε μια αναζήτηση διεξόδου ο λαός. Αυτό είναι ένα αισιόδοξο στοιχείο και νομίζω ότι δεν υπάρχει μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε άλλους λαούς. Το δεύτερο αισιόδοξο στοιχείο είναι ότι ο ίδιος ο καπιταλισμός έχει δώσει πια απτές αποδείξεις και δίνει περισσότερες ούτως ώστε να διαμορφωθεί μια αντιμονοπωλιακή, μια αντικαπιταλιστική συνείδηση. Ποιο είναι τώρα το ζήτημα: μπορεί να έχεις πρόοδο στη συνείδηση και ακόμα να έχεις δυσκολίες στη δράση. Γιατί στη δράση πρέπει ο εργαζόμενος να ξεπεράσει τους φόβους που του προκαλεί και το ίδιο το σύστημα, τον κίνδυνο της απόλυσης, την αφοσίωση στο κίνημα που οπωσδήποτε δημιουργεί την ανάγκη μιας προσαρμογής της προσωπικής ζωής και των προτεραιοτήτων. Τέτοιες αναστολές βέβαια πάντοτε υπήρχαν. Νομίζω λοιπόν ότι είμαστε στη φάση όπου θα ανάψουν πολλές σπίθες, θα υπάρξουν πολλές σταγόνες για να ξεχειλίσει το ποτήρι, αυτό που όμως έχει μεγάλη σημασία είναι το Κόμμα και η ΚΝΕ να βρεθούν στο ύψος των περιστάσεων. Εχουμε δικαίωμα να είμαστε αισιόδοξοι και σ αυτό, αρκεί η αισιοδοξία μας να μη μας οδηγήσει σε μια αυταρέσκεια και σε μια αυτοϊκανοποίηση. Πολλά πράγματα εξαρτώνται σήμερα από την αποφασιστική βελτίωση της δράσης του Κόμματος και της ΚΝΕ στο λαό και τη νεολαία, διότι υπάρχουν ευκαιρίες για την αντεπίθεση. Επομένως πολλά πράγματα, όχι όλα, εξαρτώνται από μας. Κι ένα τελευταίο που ήθελα να πω είναι ότι τα προβλήματα βεβαίως είναι τα ίδια ο σπινθήρας που παρακινούν. Ομως για διάφορους λόγους, που εδώ δεν μπορούμε να αναπτύξουμε, πολλές φορές χρειάζεται η διάδοση των ιδεών, να οξυνθεί δηλαδή η πάλη των ιδεών για να δημιουργήσει το κατάλληλο κλίμα ούτως ώστε να προσανατολιστούν οι εργατοϋπάλληλοι, οι άλλοι εργαζόμενοι, στον αγώνα για τα προβλήματά τους. Δηλαδή δεν μπορεί να πει κανείς ότι μόνα τους τα προβλήματα αφυπνίζουν. Η πάλη των ιδεών πρέπει να ενταθεί. Η διαμόρφωση δηλαδή ενός κλίματος αγωνιστικής αισιοδοξίας, είναι σήμερα απαραίτητη για να μπορεί ο εργαζόμενος, ο νέος με βάση το πρόβλημά του να βγει στο δρόμο. Και πάλι εδώ έχουμε σοβαρές ευθύνες αλλά και δυνατότητες να ανταπεξέλθουμε. Συνέντευξη: Τάσος Γαλανόπουλος

10 Ο λαος απαιτει: Τ ο σύνθημα του ΚΚΕ να μη χαθεί ούτε λεπτό στην έκφραση αλληλεγγύης του ελληνικού λαού στο λαό της Παλαιστίνης, κόντρα στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς απλώθηκε ραγδαία σε όλη την Ελλάδα. Σε κάθε γωνιά της Ελλάδας ο λαός έδειξε με πολύμορφο τρόπο τη συμπαράστασή του στον παλαιστινιακό λαό, καταδικάζοντας παράλληλα το έγκλημα που διαπράττει το Ισραήλ με τις πλάτες ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ. Απαίτησε δικαίωση του αγώνα του Παλαιστινιακού λαού για ίδρυση ανεξάρτητου Παλαιστινιακού κράτους στα εδάφη του 1967 με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ, καθώς και την επιστροφή όλων των προσφύγων στον τόπο τους. Ο λαός στους δρόμους Χιλιάδες λαού ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του ΚΚΕ, του ΠΑΜΕ και του φιλειρηνικού κινήματος διοργανώνοντας συγκεντρώσεις και πορείες αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη, στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη, αλλά και σε κάθε γωνιά της χώρας από τα πρώτα κιόλας 24ωρα του νέου εγκλήματος του Ισραήλ. Το ίδιο έγινε και όταν η ισραηλινή πολεμική μηχανή προχώρησε σε χερσαία επίθεση στη Γάζα, καθώς ακόμα περισσότεροι συγκεντρώθηκαν για ν απαιτήσουν τη ματαίωση των ιμπεριαλιστικών σχεδίων για τη Μέση Ανατολή. Ομοιώματα του Μπους και του Ομπάμα καίγονται συμβολικά υπό τον ήχο αντιιμπεριαλιστικών συνθημάτων Δυναμικό μπλόκ από Παλαιστινίους που ζούν στη χώρα μας συμμετείχε στη διαδήλωση του ΚΚΕ φωνάζοντας συνθήματα στη γλώσσα τους Οι εργάτες στο πλευρό της Παλαιστίνης Μήνυμα καταδίκης της ισραηλινής επίθεσης και αλληλεγγύης στο λαό και την εργατική τάξη της Παλαιστίνης εξέδωσε η Παγκόσμια Συνδικαλιστική Ομοσπονδία. Στην Ελλάδα, το ΠΑΜΕ από την πρώτη στιγμή συμμετείχε στη διοργάνωση πολύμορφων εκδηλώσεων αλληλεγγύης, ενώ βοήθησε να συγκεντρωθεί φαρμακευτικό υλικό το οποίο και στάλθηκε στην πολύπαθη Λωρίδα της Γάζας. Η Ομοσπονδία Οικοδόμων κήρυξε πανελλαδική απεργία στις 7 Γενάρη σε ένδειξη αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό λαό, ενώ στάση εργασίας κήρυξαν ταξικές ομοσπονδίες κι εργατικά κέντρα που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ. Παράλληλα, το ταξικό εργατικό κίνημα απαίτησε από ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ να καλέσουν απεργία σε ένδειξη συμπαράστασης στην Παλαιστίνη. Ανεξάρτητο Παλαιστινιακό κράτος απαίτησαν χιλιάδες διαδηλωτές που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του ΚΚΕ και της ΚΝΕ στις 4 Γενάρη Κυματίζει η σημαία της Παλαιστίνης Σε μια συμβολική κίνηση αλληλεγγύης, τη Δευτέρα 5 Γενάρη, κατά τη διάρκεια διαδήλωσης, μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ κατέβασαν τη σημαία της ιμπεριαλιστικής ΕΕ έξω από το δημαρχείο της Αθήνας και στη θέση της ύψωσαν τη σημαία της Παλαιστίνης. Ανάλογες κινήσεις έγιναν και σε δημαρχεία άλλων πόλεων της Ελλάδας. Στο δημαρχείο της Νίκαιας, η δημοτική αρχή και ο δήμαρχος Στέλιος Μπενετάτος ύψωσαν την πρωτοχρονιά τη σημαία της Παλαιστίνης έξω από το δημαρχείο σε ένδειξη αλληλεγγύης. Παράλληλα, σε κάθε δήμο οι κομμουνιστές και συνεργαζόμενοι προωθούν ψηφίσματα που καταδικάζουν τη νέα επίθεση του Ισραήλ στη Γάζα με τις πλάτες των ΗΠΑ και της ΕΕ. Η σημαία της Παλαιστίνης κυματίζει στο Δημαρχείο της Αθήνας σε ένδειξη αλληλεγγύης

11 11 Επιφανείς καλλιτέχνες τραγούδησαν για τον Παλαιστινιακό λαό στη μεγάλη συναυλία αλληλεγγύης Ενα τραγούδι για την Παλαιστίνη Χιλιάδες ήταν οι Αθηναίοι που βρέθηκαν στη μεγάλη συναυλία αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη, την οποία διοργάνωσαν το ΠΑΜΕ, η Ελληνική Επιτροπή για τη Διεθνή Υφεση και Ειρήνη, η Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας, η Ελληνική Επιτροπή Διεθνούς Δημοκρατικής Αλληλεγγύης και η Πολιτιστική Παρέμβαση. Στη συναυλία συμμετείχαν πολλοί γνωστοί καλλιτέχνες, οι οποίοι από την πρώτη στιγμή έδωσαν το βροντερό παρών, αλληλέγγυοι στο δοκιμαζόμενο λαό. Αντιπροσωπεία του ΚΚΕ στη Ραμάλα Τριήμερη επίσκεψη στην Παλαιστίνη πραγματοποίησε αντιπροσωπεία του ΚΚΕ με επικεφαλής τη σ. Αλέκα Παπαρήγα, ΓΓ της ΚΕ του Κόμματος, στην οποία συμμετείχαν ακόμα οι σ. Δημήτρης Κουτσούμπας, μέλος του ΠΓ της ΚΕ, Κώστας Καζάκος, βουλευτής, Γιώργος Τούσσας, μέλος της ΚΕ και ευρωβουλευτής και Ηλίας Λέγγερης, μέλος της ΚΕ και του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων, προκειμένου να εκφράσει την έμπρακτη αλληλεγγύη του Κόμματος στο λαό της Παλαιστίνης. Η αντιπροσωπεία του ΚΚΕ επισκέφτηκε τη Ραμάλα, στη Δ. Οχθη και είχε συνάντηση με τον πρωθυπουργό της Παλαιστινιακής Αρχής. Xιλιάδες λαού σ όλη τη χώρα βγήκαν στους δρόμους κι έδωσαν απάντηση στο ιμπεριαλιστικό έγκλημα Αντιπροσωπεία του ΚΚΕ αναχωρεί για την Ραμάλα Μήνυμα ελήφθη ελήφθη Η Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης ευχαρίστησε τον ελληνικό λαό για την αλληλεγγύη του όλα αυτά τα χρόνια, αλλά και τώρα με το παρακάτω μήνυμα που έστειλε στο ΚΚΕ και την ΚΝΕ. «Αγαπητοί σύντροφοι, Ο παλαιστινιακός λαός είναι περήφανος για τις εκδηλώσεις αλληλεγγύης που πραγματοποιήθηκαν υπέρ του. Κάνουμε έκκληση να συνεχιστούν οι εκδηλώσεις αλληλεγγύης και να ασκηθεί πίεση στις ΗΠΑ να μην καταψηφίσει απόφαση του Συμβούλιου Ασφαλείας του ΟΗΕ που θα ζητά το σταμάτημα της ισραηλινή επίθεσης στη Γάζα. Ολοι αντιλαμβανόμαστε που βρίσκεται το πρόβλημα! Οι θέσεις των ΗΠΑ και της ΕΕ είναι θλιβερές ως συνήθως. Εκτιμούμε, επίσης, ιδιαίτερα την αποστολή ελληνικής ανθρωπιστικής βοήθειας και την αποστολή Ελλήνων γιατρών στη Γάζα». Κομμουνιστικά κι Εργατικά Κόμματα απ όλο τον κόσμο Αμεση ήταν η αντίδραση της Ομάδας Εργασίας των διεθνών συναντήσεων των Κομμουνιστικών κι Εργατικών Κομμάτων απ όλο τον κόσμο, η οποία εξέδωσε έκκληση αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό και καταδίκης του ιμπεριαλιστικού εγκλήματος. «Αυτή η πολιτική γενοκτονίας και κρατικής τρομοκρατίας της κυβέρνησης του Ισραήλ γίνεται με την έγκριση και την υποστήριξη των ισχυρών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων των ΗΠΑ και της ΕΕ και με την ανοχή ορισμένων αντιδραστικών αραβικών καθεστώτων», σημειώνει η ομάδα εργασίας. Παράλληλα, καλεί τους λαούς «Να απαιτήσουν τον άμεσο τερματισμό της εισβολής, την άρση του αποκλεισμού και την επιβολή κυρώσεων σε βάρος του Ισραήλ» και να «κλιμακώσουν τις πρωτοβουλίες αλληλεγγύης και άμεσης βοήθειας προς τον Παλαιστινιακό λαό». Επιπλέον, επιβεβαίωσαν την αλληλεγγύη των κομμουνιστικών κι εργατικών κομμάτων με τις προοδευτικές, αντιιμπεριαλιστικές και κομμουνιστικές δυνάμεις στην Παλαιστίνη και στο Ισραήλ κι όλους εκείνους που παλεύουν για τη δημιουργία ενός ανεξάρτητου Παλαιστινιακού κράτους στα σύνορα του 1967 και με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ. Το Παγκόσμιο Συμβούλιο Ειρήνης Στις 4 Γενάρη, η γραμματεία του Παγκόσμιο Συμβούλιο Ειρήνης(ΠΣΕ) εξέδωσε ανακοίνωση καταδίκης της ισραηλινής εισβολής στη Γάζα, τονίζοντας πως «Οι εκατοντάδες νεκροί και χιλιάδες τραυματίες από ισραηλινές βόμβες αποτελούν εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και πρέπει να δικαστούν ως τέτοια». Ενώ παράλληλα καυτηρίασε την υποκρισία των ιμπεριαλιστών ΗΠΑ και ΕΕ σημειώνοντας πως: «Το καθεστώς του Ισραήλ δε θα μπορούσε να προβεί στα παραπάνω εγκλήματα δίχως την πλήρη υποστήριξη της κυβέρνησης των ΗΠΑ (απερχόμενης και νέας). Η θέση εκφρασμένη από την τσέχικη προεδρία της ΕΕ (για αμυντικό χαρακτήρα της επέμβασης ) δείχνει την εγκληματική συνέργεια της Ευρωπαϊκής Ενωσης, η οποία απέχει πολύ από το να είναι πιο ανθρώπινη και, ακόμη λιγότερο, το αντίβαρο των ΗΠΑ». Ακόμα, το ΠΣΕ εξέφρασε τη βαθιά αλληλεγγύη και το σεβασμό του στις δυνάμεις που αγωνίζονται για την ειρήνη μέσα στο Ισραήλ χαιρετίζοντας τις κινητοποιήσεις που έλαβαν χώρα εκεί. Τέλος, το ΠΣΕ κάλεσε τους λαούς του κόσμου να εκφράσουν την αλληλεγγύη τους «με μαζικές πολιτικές διαμαρτυρίες και δράσεις ενάντια στην αδικία και τη γενοκτονία του Παλαιστινιακού λαού». ΠΟΔΝ Εδώ και χρόνια η Παγκόσμια Ομοσπονδία Δημοκρατικών Νεολαιών (ΠΟΔΝ) στέκεται στο πλευρό του παλαιστινιακού λαού και της νεολαίας στον αγώνα που δίνουν για τη δική τους ελεύθερη πατρίδα. Τον προηγούμενο μήνα, όταν φαινόταν πως η ισραηλινή επιθετικότητα κλιμακωνόταν, η ΠΟΔΝ οργάνωσε αποστολή αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη (σχετικά είχαμε αναφερθεί στο φύλλο του Δεκέμβρη 2008). Μετά τη νέα κλιμάκωση της ισραηλινής επιθετικότητας και τις ισραηλινές επιδρομές στη Λωρίδα της Γάζας η ΠΟΔΝ εξέδωσε ανακοίνωση με την οποία καταδικάζει «τη βάρβαρη, παράνομη και εγκληματική επίθεση του ισραηλινού στρατού στη Γάζα», εκφράζοντας παράλληλα την αλληλεγγύη της στον αγώνα του παλαιστινιακού λαού. Η ΠΟΔΝ κάλεσε τις οργανώσεις-μέλη και φίλους της τη βδομάδα 5-10 Γενάρη να προχωρήσουν σε μαζικές εκδηλώσεις αλληλεγγύης καταδίκης της εισβολής και υπέρ του αγώνα του Παλαιστινιακού λαού.

12 Νίκη στο λαό της Παλαιστίνης Το μακελειό των Ισραηλινών στην Παλαιι λαοί όλου του κόσμου με φρίκη παρακολουθούν τις τελευταίες εβδομάδες την εξέλιξη ενός συνεχιζόμενου εγκλήματος ενάντια στον παλαιστινιακό λαό, όταν το Ισραήλ με πρόσχημα το δικαίωμά του στην αυτοάμυνα, εξαπέλυσε τη μεγαλύτερη επίθεση εναντίον της Γάζας από το Τουλάχιστον 285 Παλαιστίνιοι έπεσαν νεκροί την πρώτη μέρα των ισραηλινών επιθέσεων κάνοντας την 27 η Δεκέμβρη την πιο αιματηρή μέρα της ισραηλινής κατοχής στην Παλαιστίνη. Μετά από μέρες ανηλεούς σφυροκοπήματος της Λωρίδας της Γάζας από την αεροπορία του Ισραήλ, δυνάμεις του στρατού προχώρησαν σε χερσαία εισβολή στην περιοχή, από την οποία ο Ισραηλινός στρατός είχε αναγκαστεί να αποσυρθεί το 2005, παραμένοντας ωστόσο κυρίαρχος του θαλάσσιου κι εναέριου χώρου της αλλά και όλης της γύρω περιοχής. Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, οι Παλαιστινιακές απώλειες ξεπερνούν τους 500, ανάμεσά τους μικρά παιδιά, γυναίκες και ηλικιωμένοι. Εγκλημα διαρκείας Βέβαια, μόνο σαν παραμυθάκι θα μπορούσε να αντιληφθεί κανείς όσα ισχυρίζεται το κράτος του Ισραήλ και οι ιμπεριαλιστές περί αυτοάμυνας. Δεν πρόκειται για πόλεμο ανάμεσα σε δυο κράτη, ούτε βέβαια για τρομοκρατία όπως υποστηρίζουν κατά καιρούς οι ιμπεριαλιστές των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ, αλλά για το διαρκή αγώνα ενός λαού να αποκτήσει τη δική του ελεύθερη πατρίδα Οι Παλαιστινιακές απώλειες ξεπερνούν τις 500, ανάμεσά τους μικρά παιδιά, γυναίκες και ηλικιωμένοι που μετρά πια 60 χρόνια. Κι αυτό ακριβώς είναι που μπαίνει καρφί στο μάτι των ιμπεριαλιστών και ματαιώνει τους σχεδιασμούς τους και γι αυτό προσπαθούν να το ξορκίσουν. Από τη Νάκμπα (=καταστροφή) των Παλαιστινίων στον αραβο-ισραηλινό πόλεμο του 1948 και τον πόλεμο των έξι ημερών το 1967, ο παλαιστινιακός λαός ζει υπό διαρκή κατοχή και διωγμό. Ο πόλεμος συνεχίζεται με αιματηρές στρατιωτικές επιθέσεις, αλλά και με ισραηλινούς εποικισμούς στα Παλαιστινιακά εδάφη (για να δημιουργηθούν τετελεσμένα). Ακόμα, εντείνεται με το χτίσιμο (από το 2002) του μήκους 650 χλμ. τείχους της ντροπής από το Ισραήλ στη Δ. Οχθη, το οποίο κατακερματίζει τα παλαιστινιακά εδάφη της περιοχής, κάνοντας ασφυκτική τη ζωή των Παλαιστινιών που ζουν εκεί, διαιωνίζοντας την ισραηλινή κατοχή. Από την άλλη μεριά, στη Λωρίδα της Γάζας το Ισραήλ εδώ και καιρό έχει επιβάλει τον αποκλεισμό της περιοχής, πάλι για να αμυνθεί. Το αποτέλεσμα είναι, βέβαια, το 1,5 εκατομμύριο Παλαιστίνιοι που κατοικούν στην περιοχή να καταδικαστεί στη φτώχεια και τη στέρηση τροφίμων, πόσιμου νερού και φαρμάκων, σε σημείο που να αντιμετωπίζει το φάσμα της γενοκτονίας. Με την υπογραφή ΗΠΑ και ΕΕ Το Ισραήλ, βέβαια, δεν είναι μόνο του στην εκτέλεση αυτού του φρικιαστικού εγκλήματος, αφού έχει και τις πλάτες και τις ευλογίες των ιμπεριαλιστών των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ. Από την πρώτη στιγμή η αμερικάνικη κυβέρνηση παραβλέποντας κάθε έννοια διεθνούς δικαίου, αλλά και κοινής λογικής, αναγνώρισε το Ισραήλ σαν το αμυνόμενο μέρος. Χαρακτηριστική και προκλητική η δήλωση της Αμερικανίδας υπουργού εξωτερικών Κοντολίζα Ράις, την πρώτη μέρα των ισραηλινών βομβαρδισμών: «Οι ΗΠΑ καταδικάζουν τις διαρκείς επιθέσεις με ρουκέτες ενάντια στο Ισραήλ και θεωρούν τη Χαμάς υπεύθυνη για το νέο κύκλο βίας στη Γάζα» (!!!). Ο δε νεοεκλεγείς πρόεδρος των ΗΠΑ, Μπάρακ Ομπάμα (τον οποίο με τόσες δάφνες προϋπάντησαν στην Ελλάδα ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ), που αναλαμβάνει επίσημα τα καθήκοντά του στο τέλος Γενάρη, με την απόλυτη σιωπή του ή με τη δηλωσή του πως «οι ΗΠΑ έχουν ένα πρόεδρο κάθε φορά» ξεκαθάρισε τη στάση πλήρης κάλυψης του Ισραήλ. Τα διαπιστευτήρια που έδωσε στο Ισραήλ και τον ιμπεριαλισμό, όταν δήλωνε τη «διαρκή προσήλωσή του στην ασφάλεια του Ισραήλ» και το (αμίμητο) «αν ρίξει κάποιος ρουκέτες στο σπίτι μου ενώ κοιμούνται οι κόρες μου τη νύχτα, θα κάνω ό,τι μπορώ για να τον σταματήσω. Θα περίμενα ότι και οι Ισραηλινοί θα έκαναν το ίδιο» δεν αφήνουν περιθώρια για παρανοήσεις. Εξάλλου, το Ισραήλ είναι ο πιο πιστός σύμμαχος των ΗΠΑ και των ιμπεριαλιστών στη Μέση Ανατολή. Αποτελεί όχημα για την εφαρμογή των σχεδιασμών για τη νέα Μέση Ανατολή στην οποία πρώτο και τελευταίο λόγο θα έχουν οι ιμπεριαλιστές και οι πολυεθνικές τους. Από τη μεριά της, η ΕΕ ακολουθεί πολιτική ίσων αποστάσεων ανάμεσα στα δύο μέρη, καλώντας σε άλλη μια, δίχως περιεχόμενο, εκεχειρία. Κι αυτό επειδή η ΕΕ, ως φύσει ιμπεριαλιστική ένωση που είναι, επιμένει να επιμερίζει τις ευθύνες για το έγκλημα και στις δύο πλευρές, βάζοντας στο ίδιο τσουβάλι το θύτη με το θύμα! Βάζουν, δηλαδή, στην ίδια μοίρα την πολεμική μηχανή του Ισραήλ που εδώ και 60 χρόνια σπέρνει το θάνατο προκαλώντας ουσιαστικά τη γενοκτονία των Παλαιστινίων, με τον αγώνα των παλαιστινιακού λαού να αποκτήσει επιτέλους μια ελεύθερη πατρίδα. Οι πρωτοβουλίες και ο ρόλος ειρηνοποιού που προσπαθεί να προωθήσει για τον εαυτό της έχουν αυτήν την αφετηρία και ουσιαστικά αθωώνουν κι αβαντάρουν τη βία που εξαπολύει το Ισραήλ όλα αυτά τα χρόνια. Η ΕΕ αρνήθηκε να καταδικάσει πριν από περίπου ένα χρόνο στο Συμβούλιο Ανθρώπινων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ τον ισραηλινό αποκλεισμό της Γάζας που οδηγούσε σε γενοκτονία 1,5 εκατομμύριο ανθρώπους. Ακόμα, παραμένει ο κυριότερος εμπορικός εταίρος του Ισραήλ, ενώ στις 8 Δεκέμβρη οι υπουργοί εξωτερικών της ΕΕ επέλεξαν να αναβαθμίσουν τις σχέσεις της ΕΕ με το Ισραήλ, γεγονός το οποίο μεταφράζεται σε στενότερη συνεργασία της Ενωσης με το Ισραήλ σε ζητήματα ασφάλειας και στρατηγικής. Επιβράβευσαν, έτσι, ουσιαστικά την πολύχρονη κατοχή και το συνεχόμενο αιματοκύλησμα. Συνενοχή κι υποκρισία από τα κόμματα του ευρωμονόδρομου