Ετήσιο έλλειµµα (1997)

Μέγεθος: px

Εμφάνιση ξεκινά από τη σελίδα:

Download "Ετήσιο έλλειµµα (1997)"

Σεβαστιανός Πολίτης
7 χρόνια πριν
Προβολές:

1 Τι είναι το ηµόσιο Χρέος και το ετήσιο έλλειµµα του προϋπολογισµού; Όταν µια κυβέρνηση δαπανά περισσότερο από τα φορολογικά της έσοδα, τότε δανείζεται από τον ιδιωτικό τοµέα προκειµένου χρηµατοδοτήσει το δηµόσιο έλλειµµα. Ετήσιο έλλειµµα (2002) Ετήσιο έλλειµµα (2001) Ετήσιο έλλειµµα (2000) Ετήσιο έλλειµµα (1999) Ετήσιο έλλειµµα (1998) Ετήσιο έλλειµµα (1997) Το δηµόσιο χρέος είναι η συσσώρευση όλων των προηγούµενων ετήσιων ελλειµµάτων.

2 Προβλήµατα στην Μέτρηση του ηµοσίου Χρέους Οεισοδηµατικός προϋπολογισµός της κυβέρνησης ισούται µε τη διαφορά της κυβερνητικής δαπάνης µείον τα κυβερνητικά έσοδα, η οποία µε τη σειρά της ισούται µε το νέο χρέος το οποίο η κυβέρνηση χρειάζεται να εκδώσει προκειµένου να χρηµατοδοτήσει τις δραστηριότητες της. Πληθωρισµός. Όλοι σχεδόν οι οικονοµολόγοι συµφωνούν ότι το δηµόσιο χρέος πρέπει να µετριέται σε πραγµατικές τιµές και όχι σε ονοµαστικές. Κρατικά χρεώγραφα. Πρέπει να υπολογιστούν όλα τα στοιχεία του ενεργητικού του δηµοσίου. Κρυφές υποχρεώσεις. Κυκλικά προσαρµοσµένο έλλειµµα (cyclically adjusted budget deficit).

3 Η Παραδοσιακή προσέγγιση του ηµοσίου Χρέους Πως µια µείωση της φορολογίας και το συνεπαγόµενο δηµοσιονοµικό έλλειµµα θα επηρέαζε την οικονοµία και την ευηµερία µιας χώρας; Η Ρικαρδιανή Προσέγγιση Οι ορθολογικοί καταναλωτές αντιλαµβάνονται ότι οι χαµηλότεροι φόροι στο παρόν σηµαίνουν υψηλότερους φόρους αργότερα, κάτι που αφήνει την κατανάλωση αµετάβλητη. Όταν η κυβέρνηση δανείζεται προκειµένου να πληρώσει για την τρέχουσα δαπάνη της (υψηλότερο G), οι ορθολογικοί καταναλωτές λαµβάνουν υπόψη τους τους µελλοντικούς φόρους που είναι απαραίτητοι προκειµένου να υποστηριχθεί αυτό το χρέος.

4 Οι Καταναλωτές και οι Μελλοντικοί Φόροι Η ιδέα της Ρικαρδιανής Ισοδυναµίας είναι ότι όταν οι άνθρωποι επιλέγουν την τρέχουσα κατανάλωση τους, λαµβάνουν υπόψη τους, τους µελλοντικούς φόρους που υπονοούνται από το υφιστάµενο δηµόσιο χρέος. Αλλά στην πραγµατικότητα πόσο ορθολογικοί είναι οι καταναλωτές; Οι υποστηρικτές της παραδοσιακής θεωρίας γύρω από το δηµόσιο χρέος πιστεύουν ότι η προοπτική των µελλοντικών φόρων δεν έχει τόσο µεγάλη επίπτωση πάνω στην τρέχουσα κατανάλωση όπως υποστηρίζει η Ρικαρδιανή πρόσέγγιση.

5 Μυωπικοί Καταναλωτές Ένα επιχείρηµα ενάντια στη Ρικαρδιανή Ισοδυναµία είναι ότι οι άνθρωποι στην πραγµατικότητα είναι «µύωπες», εννοώντας ότι αντιλαµβάνονται µια µείωση των φόρων µε τέτοιο τρόπο που η τρέχουσα κατανάλωσή τους αυξάνεται. εν αντιλαµβάνονται δηλαδή ότι όταν η επεκτατική δηµοσιονοµική πολιτική χρηµατοδοτείται από οµολογίες, θα έχουν απλά να πληρώσουν περισσότερους φόρους στο µέλλον, αφού ουσιαστικά οι οµολογίες είναι ένας τρόπος αναβολής επιβολής φορολογίας.

6 ανειοληπτικοί Περιορισµοί ΗΡικαρδιανή προσέγγιση του δηµοσίου χρέους υποθέτει ότι οι καταναλωτές βασίζουν τη δαπάνη τους όχι µόνο στο τρέχον αλλά στο εισόδηµα που θα αποκτήσουν καθόλη τη διάρκεια της ζωής τους, κάτι το οποίο περιλαµβάνει τόσο το τρέχον όσο και το µελλοντικό εισόδηµα. Οι συνήγοροι της παραδοσιακής προσέγγισης του δηµοσίου χρέους υποστηρίζουν ότι η τρέχουσα κατανάλωση είναι περισσότερο σηµαντική για εκείνους τους καταναλωτές που αντιµετωπίζουν δανειοληπτικούς περιορισµούς, που είναι κατ ουσία όρια πάνω στο πόσο ένα άτοµο µπορεί να δανειστεί από χρηµατοοικονοµικούς οργανισµούς. Ένα άτοµο που θέλει να καταναλώσει περισσότερο από ότι το τρέχον εισόδηµά του πρέπει να δανειστεί. Εάν δεν µπορεί να δανειστεί προκειµένου να χρηµατοδοτήσει την τρέχουσα κατανάλωσή του, το τρέχον εισόδηµά του προσδιορίζει τι µπορεί να καταναλώσει, άσχετα από το µελλοντικό του εισόδηµα. Σε αυτή την περίπτωση, µια µείωση της φορολογίας που χρηµατοδοτείται µε την έκδοση χρέους αυξάνει το τρέχον εισόδηµα και συνεπώς την κατανάλωση, ακόµη κι αν το µελλοντικό εισόδηµα είναι χαµηλότερο. Στην πραγµατικότητα, όταν µια κυβέρνηση µειώνει την τρέχουσα φορολογία και αυξάνει την µελλοντική φορολογία, είναι σαν να δίνει στους φορολογούµενους ένα δάνειο.

7 Ισοσκελισµένοι Προϋπολογισµοί Versus Άριστης ηµοσιονοµικής Πολιτικής Οι περισσότεροι οικονοµολόγοι αντιτίθενται σε έναν αυστηρό κανόνα που θα απαιτεί από την κυβέρνηση να ισοσκελίζει τον προϋπολογισµό της. Υπάρχουν τρεις λόγοι για τους οποίους η άριστη δηµοσιονοµική πολιτική µπορεί σε ορισµένες περιπτώσεις να προκαλεί ένα δηµοσιονοµικό έλλειµµα ή πλεόνασµα: 1) Σταθεροποίηση 2) Φορολογική Εξοµάλυνση 3) Αναδιανοµή µεταξύ γενεών

8 Σταθεροποίηση Ένα δηµοσιονοµικό έλλειµµα ή πλεόνασµα µπορεί να συµβάλλει στη σταθεροποίηση της οικονοµίας. Ένας ισοσκελισµένος προϋπολογισµός θα µπορούσε να ακυρώσει τις αυτόµατες σταθεροποιητικές δυνάµεις του συστήµατος των φόρων και των µεταβιβαστικών πληρωµών. Όταν η οικονοµία µπαίνει σε µια ύφεση, οι φόροι µειώνονται και οι µεταβιβαστικές πληρωµές αυτόµατα αυξάνουν. Αν και αυτές οι αυτόµατες αποκρίσεις βοηθάνε στην σταθεροποίηση της οικονοµίας, προκαλούν έλλειµµα στον προϋπολογισµό. Ένας αυστηρός κανόνας ισοσκελισµένου προϋπολογισµού θα απαιτούσε η κυβέρνηση να αυξήσει τους φόρους ή να µειώσει τη δαπάνη στην περίπτωση µιας ύφεσης, αλλά αυτές οι ενέργειες συµπιέζουν περαιτέρω τη συναθροιστική ζήτηση.

9 Φορολογική Εξοµάλυνση Ένα δηµοσιονοµικό έλλειµµα ή πλεόνασµα µπορεί να χρησιµοποιηθεί να µειώσει τη στρέβλωση των κινήτρων που προκαλούνται από το φορολογικό σύστηµα. Υψηλοί φορολογικοί συντελεστές επιβάλλουν ένα κόστος στην κοινωνία αποθαρρύνοντας την οικονοµική δραστηριότητα. Επειδή το αντικίνητρο είναι σηµαντικό σε ιδιαίτερα υψηλούς φορολογικούς συντελεστές, το συνολικό κοινωνικό κόστος των φόρων ελαχιστοποιείται εάν διατηρήσουµε τους φορολογικούς συντελεστές σχετικά σταθερούς σε σχέση µε το να τους κάνουµε υψηλούς σε κάποιες περιόδους και χαµηλούς σε κάποιες άλλες. Αυτή η πολιτική καλείται Φορολογική Εξοµάλυνση. Προκειµένου να κρατήσουµε τους φόρους σταθερούς, χρειαζόµαστε ένα έλλειµµα σε περιόδους ασυνήθιστα χαµηλού εισοδήµατος ή ασυνήθιστα υψηλής δαπάνης.

10 ιανοµή µεταξύ γενεών Ένα δηµοσιονοµικό έλλειµµα µπορεί να χρησιµοποιηθεί προκειµένου να µετακινήσει ένα φορολογικό βάρος από τις τρέχουσες στις µελλοντικές γενεές. Για παράδειγµα, µερικοί οικονοµολόγοι υποστηρίζουν ότι εάν η τρέχουσα γενεά έρθει αντιµέτωπη µε έναν πόλεµο, οι µελλοντικές γενεές θα έπρεπε να φέρουν κάποιο από το βάρος που αυτός συνεπάγεται. Προκειµένου να µετακυλίσει ένα µέρος τους κόστους η τρέχουσα γενεά µπορεί να χρηµατοδοτήσει τον πόλεµο µε ένα έλλειµµα. Η κυβέρνηση µπορεί να αργότερα να αποπληρώσει το χρέος αυξάνοντας τους φόρους στην επόµενη γενεά.

11 ηµοσιονοµικές Επιπτώσεις στην Νοµισµατική Πολιτική Ένας τρόπος για µια κυβέρνηση προκειµένου χρηµατοδοτήσει ένα δηµοσιονοµικό έλλειµµα είναι να «τυπώσει» χρήµα µια πολιτική η οποία οδηγεί σε υψηλό πληθωρισµό. Όταν οι χώρες βιώνουν υπερπληθωρισµό, η τυπική αιτία είναι ότι οι ασκούντες τη δηµοσιονοµική πολιτική βασίζονται στο φόρο πληθωρισµού προκειµένου να πληρώσουν µέρος της δαπάνης τους. Το τέλος του υπερπληθωρισµού σχεδόν πάντα συµβαδίζει µε δηµοσιονοµικές µεταρρυθµίσεις που περιλαµβάνουν µεγάλες µειώσεις της κυβερνητικής δαπάνης και συνεπώς µειωµένη ανάγκη για seigniorage.

Σχετικά έγγραφα

Κεφάλαιο 15. Οι δηµόσιες δαπάνες και ηχρηµατοδότησή τους

Κεφάλαιο 15. Οι δηµόσιες δαπάνες και ηχρηµατοδότησή τους Κεφάλαιο 15 Οι δηµόσιες δαπάνες και ηχρηµατοδότησή τους Ο κρατικός προϋπολογισµός: εδοµένα και αριθµοί Συνολικές δηµόσιες δαπάνες: τρειςκατηγορίεςδηµοσίων δαπανών ηµόσιες δαπάνες (G) Μεταβιβαστικές πληρωµές