ΤΟ ΒΑΤΕΡΛΩ ΤΗΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ ΣΤΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΩΝ ΠΥΡΗΝΙΚΩΝ

Transcript

1 οι άνθρωποι πάνω από τα κέρδη ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ - ΜΑΡΤΙΟΣ 2011 ΦΥΛΛΟ 92 Μηνιαία οικολογική Εφημερίδα Τιμή φύλλου 0,01 Για μια ακόμη φορά πρόσφατα διαψεύστηκε η γενική αντίληψη που θέλει την τεχνολογία να έχει φτάσει σε τέτοια επίπεδα ώστε να αποκλείει ή μάλλον να διορθώνει τα ανθρώπινα σφάλματα στον έλεγχο και διαχείριση μεγάλων εγκαταστάσεων πυρηνικών αντιδραστήρων. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι η τεχνολογία δεν αναπτύσσεται κατά ένα τέτοιο τρόπο ώστε στο άμεσο μέλλον οι δυσλειτουργίες που δημιουργούνται από ανθρώπινη παρέμβαση, όπως στο Τσερνομπίλ, ή από ακραία φυσικά φαινόμενα, όπως στην Ιαπωνία, και οδηγούν σε απρόβλεπτες καταστάσεις τη λειτουργία των αντιδραστήρων, να περιορισθούν στο ελάχιστο, για να μη χρησιμοποιήσω την έκφραση να εξαφανιστούν. Αυτό φυσικά έρχεται σε αντίθεση με το νόμο του Μέρφυ, ο οποίος σε απλά ελληνικά μας λέει ότι όταν κάτι δεν πρόκειται να πάει καλά, αυτό θα συμβεί την πλέον ακατάλληλη στιγμή. Αυτό φυσικά συνέβη και στην Φουκοσίμα. Εάν δεν είχε συμβεί ο σεισμός των 9 Ρίχτερ στην θαλάσσια περιοχή ανατολικά των εγκαταστάσεων του πυρηνικού εργοστασίου, αν δεν είχε δημιουργηθεί το τσουνάμι από τη σεισμογενή δραστηριότητα, αν το τσουνάμι δεν είχε ύψος μεγαλύτερο των έξι μέτρων, αν οι μηχανές ψύξης ήταν καλύτερα προστατευόμενες από το τσουνάμι, αν δούλευαν οι εφεδρική μπαταρίες, αν.. αν.. αν... Δυστυχώς τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν ΤΟ ΒΑΤΕΡΛΩ ΤΗΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ ΣΤΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΩΝ ΠΥΡΗΝΙΚΩΝ Του Μιχάλη Πετράκη όπως τα περιμέναμε, με αποτέλεσμα τη βλάβη και πιθανή τήξη της καρδιάς τεσσάρων πυρηνικών αντιδραστήρων, με ό,τι αυτό συνεπάγεται στην ευρύτερη περιοχή. Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές ο κίνδυνος δεν έχει εκλείψει παρότι διεξάγονται αγωνιώδεις προσπάθειες για την ψύξη των αντιδραστήρων. Τι θα σημαίνει για την περιοχή της Φουκοσίμα και την ευρύτερη περιοχή της Ιαπωνίας μια τέτοια πιθανή εξέλιξη όπως η τήξη των αντιδραστήρων, είναι ένα σενάριο που κανένας δεν θα ήθελε να το μελετήσει και πολύ περισσότερο να το δει να επαληθεύεται. H προηγούμενη καταστροφή στην περιοχή του Τσερνομπίλ έχει αφήσει τεράστιες περιοχές οικολογικά κατεστραμμένες στην περιοχή της Ουκρανίας, ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού της περιοχής ξεριζωμένο από τις εστίες του, που ακόμη υφίσταται τις παρενέργειες από των επιπτώσεων από την έκθεση στο ραδιενεργό νέφος, και μια οικονομία που για να θάψει τον αντιδραστήρα μέσα σε μια σαρκοφάγο και να εξουδετερώσει τη ραδιενέργεια του υπεδάφους από την τήξη του πυρήνα έπρεπε να ξοδέψει πάνω από 120 εκατ. δολάρια. Και όλα αυτά σε μια περιοχή που δεν ήταν τόσο πυκνά κατοικημένη όπως η Ιαπωνία. Σε περίπτωση τήξης του πυρήνα στην Φουκουσίμα, και κάτω από κατάλληλες μετεωρολογικές συνθήκες, το ραδιενεργό νέφος θα φτάσει στο Τόκιο σε μια δύο μέρες, και ανάλογα φυσικά με την τοξικότητά του σε ραδιενεργά στοιχεία θα δημιουργήσει μια δραματική κατάσταση για την ευρύτερη περιοχή. > σελ. 6 Τοποθέτηση του Πανελλαδικού Συμβουλίου των Οικολόγων Πράσινων για τις εξελίξεις στη Λιβύη ΟΧΙ ΣΤΟΝ «ΕΝΟΠΛΟ ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟ»! Οι Οικολόγοι Πράσινοι χαιρετίσαμε από την πρώτη στιγμή τις μαζικές κινητοποιήσεις των πολιτών των αραβικών χωρών και την αντιπαράθεσή τους με τα πολύχρονα δεσποτικά καθεστώτα. Η ανατροπή των ολιγαρχικών απολυταρχικών καθεστώτων φαίνεται να δημιουργεί τις προϋποθέσεις για την πολιτικοκοινωνική χειραφέτηση των λαών στις χώρες αυτές. Έχουμε καταδικάσει από την αρχή την εγκληματική συμπεριφορά του καθεστώτος Καντάφι ενάντια στους εξεγερμένους πολίτες της Λιβύης, δηλώνοντας τη στήριξή μας στη δημοκρατική αντιπολίτευση. Θεωρήσαμε, επίσης, σημαντική υπόθεση τη νίκη των πολιτών στη χώρα αυτή, γιατί το αιματηρό σταμάτημα της εξέγερσης δε θα είχε μόνο σημαντικό κόστος για το λιβυκό λαό αλλά θα ανέκοπτε και το δημοκρατικό ρεύμα στις άλλες αραβικές χώρες. Θα επιβεβαίωνε, έτσι, το λουτρό αίματος ως επιτυχή πολιτική αντιμετώπισης των πολιτών που διψούν για δημοκρατία. ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΟΡΓΗ ΤΟΥ «ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ» Οι Οικολόγοι Πράσινοι εκτιμούμε ως σημαντικό στοιχείο το γεγονός ότι υπήρξε απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ έστω και με την ανοχή κάποιων χωρών- για απαγόρευση πτήσεων πάνω από τη Λιβύη, μια και το καθεστώς Καντάφι χρησιμοποιούσε την πολεμική του αεροπορία για να βομβαρδίσει τους πολίτες. Είχαμε, όμως, έγκαιρα προειδοποιήσει ότι η απαγόρευση αυτή θα σήμαινε και τη στρατιωτική εμπλοκή χωρών της Δύσης, γι αυτό και δεν υπερψηφίσαμε στο ευρωκοινοβούλιο τη σχετική πρόταση. Μια τέτοια επέμβαση «ένοπλου ανθρωπισμού» δημιουργεί σοβαρούς κινδύνους και ανησυχίες, πολύ περισσότερο όταν προέρχεται από χώρες που στήριζαν μέχρι πριν λίγο τον Καντάφι και συνεργάζονταν στενά μαζί του. Θεωρούμε υπερβολική και αδιάκριτη τη χρήση όπλων και την καταδικάζουμε, ενώ έχουμε σοβαρές επιφυλάξεις για τη συμβατότητα της επίθεσης με την απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας. > σελ. 13 του Γιάννη Παρασκευόπουλου INside INformation: 4 Εις Υγείαν Mall, Multiplex και ποιότητα ζωής Αφιέρωμα Πόλη Ακριβότερα εισιτήρια σημαίνουν αύξηση του Δεν Πληρώνω 8 Πίσω από τα διόδια, βρίσκεται ένα δίκτυο αυτοκινητοδρόμων που, όταν ολοκληρωθεί, θα είναι από τα πυκνότερα της Ευρώπης. Με χλμ προβλεπόμενο μήκος για το 2015, θα είμαστε η μόνη ευρωπαϊκή χώρα με περισσότερους κλειστούς αυτοκινητοδρόμους παρά σιδηροδρομικό δίκτυο, ενώ θα έχουμε 24 χλμ ανά κατοίκους της ηπειρωτικής χώρας, όταν στην Ελβετία αντιστοιχούν 18 χλμ., στη Γαλλία 17 χλμ. και στη Γερμανία «μόλις» 15 χλμ. Ένα τέτοιο φαραωνικό πρόγραμμα, παρά τους τεράστιους δημόσιους πόρους που δεσμεύει, σε χώρες όπως η Ελλάδα είναι αδύνατον να ολοκληρωθεί χωρίς αυτοχρηματοδότηση με υψηλά διόδια. > σελ. 5 Αφιέρωμα Πόλη Ελληνικό 9

2 2 ΠΡΑΣΙΝΗΠΟΛΙΤΙΚΗ ΟικονομIα ΕπιχειρΩν ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ - ΜΑΡΤΙΟΣ 2011 ΝΑ ΘΕΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΣΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ Οι Οικολόγοι Πράσινοι παρουσιάζουν στα ελληνικά την κοινή θέση των Πράσινων για το μακροοικονομικό πλαίσιο της Πράσινης Στροφής Την κοινή θέση του Ευρωπαϊκού Πράσινου Κόμματος για το Μακροοικονομικό Πλαίσιο της Πράσινης Στροφής (Green New Deal) παρουσίασαν στα ελληνικά οι Οικολόγοι Πράσινοι. Η παρουσίαση επιλέχθηκε να συμπέσει με τη Σύνοδο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου (24 και 25 Μαρτίου), καθώς το κείμενο περιέχει και σειρά ολοκληρωμένων προτάσεων για το πρόβλημα χρέους της ευρωζώνης και για μια βιώσιμη Ευρωπαϊκή Οικονομική Διακυβέρνηση. Στο κείμενο ορίζονται ως βασικοί πυλώνες της Πράσινης Στροφής, η μείωση της πίεσης που ασκούν οι οικονομίες μας στο περιβάλλον αλλά και μια καλύτερη ποιότητα ζωής για όλους στον πλανήτη. Παρουσιάζονται αναλυτικά οι εκτιμήσεις και οι προτάσεις του πράσινου κινήματος για εναλλακτικούς οικονομικούς δείκτες παράλληλους με το ΑΕΠ, εξισορρόπηση της τοπικής διάστασης με τη διεθνή και παγκόσμια κλίμακα, αποτελεσματική επιβολή ορίων και φορολόγησης στις χρηματαγορές με μέτρα μείωσης του συστημικού κινδύνου. Σε ευρωπαϊκό επίπεδο προβάλλεται πλαίσιο βιώσιμης κοινής οικονομικής διακυβέρνησης, με καταπολέμηση των φαινομένων φούσκας, εμπλοκή του ευρωκοινοβουλίου στο διορισμό και την ανάκληση της διοίκησης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, έμφαση σε νέες πηγές δημόσιων εσόδων και σε εστιασμένες μόνο περικοπές, σημαντικές αλλαγές στο Σύμφωνο Σταθερότητας, έκδοση ευρωομολόγων, δημιουργία μηχανισμού διευθέτησης δημόσιου χρέους, κοινό πλαίσιο φορολογικής πολιτικής. Σε παγκόσμιο επίπεδο προβάλλεται μιας νέας, βιώσιμης σχέσης Βορρά-Νότου, με αναγνώριση του οικολογικού χρέους και ισχυρές ρυθμίσεις για τις ανεξέλεγκτες βραχυπρόθεσμες ροές κεφαλαίων, τις διακυμάνσεις των συναλλαγματικών ισορροπιών και τα υπέρμετρα εμπορικά ελλείμματα και πλεονάσματα. Όπως τονίζεται στην εισαγωγή, «Μπορούμε να έχουμε μια υγιή οικονομία, μόνο όταν η Γη είναι υγιής. Οι παρούσες γενεές δεν έχουν στην ιδιοκτησία τους τη Γη, αλλά τη διατηρούν ως καταπίστευμα για λογαριασμό των μελλοντικών γενεών. Απώτερος στόχος της οικονομικής δραστηριότητας είναι να ανταποκρίνεται στις βασικές ανάγκες και να συμβάλλει σε μια καλύτερη ποιότητα ζωής για όλους, τώρα και στο μέλλον» Ολόκληρο το κείμενο έχει αναρτηθεί στη σελίδα των Οικολόγων Πράσινων, στο GreenNewDeal/GND-makrooikonomika.pdf ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ: ΑΠΟ ΤΗΝ ΗΘΙΚΗ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ ΣΤΟ ΜΠΟΫΚΟΤΑΡΙΣΜΑ ΤΟΥ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΙΣΜΟΥ Του Γιώργου Μπλιώνη (τροποποιημένο από το βιβλίο «Στα Μονοπάτια της Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης», εκδ. Κέδρος, 2009) Η αγορά οικολογικών ή φιλοπεριβαλλοντικών προϊόντων αποτελεί μια προσωπική στάση που μπορεί να επιφέρει αλλαγές. Εμπίπτει στη γενικότερη κατηγορία του «ηθικού τρόπου κατανάλωσης», που σημαίνει την αγορά προϊόντων που παρήχθησαν χωρίς να προκαλέσουν βλάβη ή εκμετάλλευση ανθρώπων, ζώων ή του φυσικού περιβάλλοντος. Συχνά τα ηθικά κριτήρια επεκτείνονται για να περιλάβουν την ευρύτερη οικονομία υπηρεσιών (και όχι απλά την αγορά του προϊόντος), όπου όλες οι δραστηριότητες, από την καλλιέργεια και τη συγκομιδή έως τη μεταποίηση και τη διακίνηση, θεωρούνται τμήμα μιας «αλυσίδας αξιών», για την οποία οι καταναλωτές είναι «υπεύθυνοι». Πολλοί υποστηρικτές της ηθικής κατανάλωσης πιστεύουν ότι «το να αγοράζεις είναι σημαντικότερο από το να ψηφίζεις» και ότι ο τρόπος με τον οποίο διαθέτουμε τα χρήματά μας είναι ο βασικότερος από τους ρόλους που παίζουμε μέσα σε οποιοδήποτε οικονομικό σύστημα. Πρόκειται για το σαφέστερο τρόπο έκφρασης των ηθικών επιλογών μας. Εάν λέμε ότι νοιαζόμαστε για κάτι, αλλά συνεχίζουμε να αγοράζουμε από μέρη και επιχειρήσεις που είναι πιθανό να θέσουν σε κίνδυνο ή να βλάψουν αυτό το κάτι, τότε στην πραγματικότητα δε νοιαζόμαστε κάτι που αποτελεί μια μορφή υποκρισίας. Στο εξωτερικό παρατηρούνται στο συγκεκριμένο τομέα ενδιαφέρουσες πρωτοβουλίες που αλλάζουν τα δεδομένα των επιχειρήσεων, όπως η συνεταιριστική τράπεζα Co-operative Bank ( η πρωτοβουλία εμπορικής διακίνησης προϊόντων «ηθικής κατανάλωσης» Green Earth Market ( και ο Πράσινος Οδηγός της National Geographic Society ( Ως κριτική στις πρωτοβουλίες «ηθικής κατανάλωσης» έχουν αναπτυχθεί επιχειρήματα που κάνουν λόγο για την ανάπτυξη μιας μορφής «πράσινου καπιταλισμού», εξαιτίας του γεγονότος ότι αυτές οι πρωτοβουλίες λειτουργούν με τους κανόνες της ελεύθερης αγοράς και δεν συνεισφέρουν στη συνολική αλλαγή του υπάρχοντος οικονομικού συστήματος, το οποίο σύμφωνα με τους συγκεκριμένους επικριτές είναι από τη φύση του εκμεταλλευτικό και μη-ηθικό. Ωστόσο, δεν θα πρέπει να μας διαφεύγει το ότι τέτοιες πρωτοβουλίες αλλάζουν εν τέλει σε πρακτικό και υλικό επίπεδο τη φύση των οικονομικών σχέσεων. Ο βαθμός αλλαγής βέβαια είναι ακόμη μικρός, αλλά αυξανόμενος και η συζήτηση περιστρέφεται γύρω από το αν μπορεί να οδηγήσει και σε ριζικότερες αλλαγές ή αν τελικά αυτές οι πρωτοβουλίες θα υποκύψουν στις κυρίαρχες οικονομικές τάσεις. Το μποϋκοτάζ είναι μια πράξη εθελοντικής αποχής από τη χρήση ή αγορά ενός προϊόντος ή μιας υπηρεσίας ή από τη διαπραγμάτευση με κάποιο άτομο, εταιρεία, οργάνωση, ομάδα ατόμων ή χώρα ως έκφραση διαμαρτυρίας. Τα περισσότερα από τα μποϋκοτάζ που γίνονται για περιβαλλοντικούς λόγους επικεντρώνονται σε συγκεκριμένες επιχειρήσεις και μάλιστα πολυεθνικές: Μια άλλη μορφή μποϋκοτάζ αναγνωρίζει έναν αριθμό διαφορετικών εταιρειών που εμπλέκονται σε ένα συγκεκριμένο ζήτημα (π.χ. Σήμερα, ο κύριος στόχος των μποϋκοτάζ είναι ο ίδιος ο καταναλωτισμός, όπως διαφαίνεται και από εκστρατείες σαν τη «Διεθνή Ημέρα Μηδενικής Αγοράς» ( International Buy Nothing Day adbusters.org/metas/eco/bnd/). Η εθελοντική απλότητα είναι ένας τρόπος ζωής, κατά τον οποίο τα άτομα συνειδητά επιλέγουν να μειώσουν τα επίπεδα κατανάλωσής τους και να αντισταθούν στα πρότυπα αυξημένης κατανάλωσης και στις νοοτροπίες του τύπου «περισσότερα είναι καλύτερα». Οι λόγοι για αυτή την επιλογή μπορεί να είναι θρησκευτικοί, λόγοι υγείας, αύξησης του ελεύθερου χρόνου και της ποιότητας ζωής, μείωσης του άγχους, προστασίας του περιβάλλοντος, κοινωνικής δικαιοσύνης, αντι-καταναλωτισμού ή απλά προσωπικού γούστου. Πρόκειται για μια έννοια εκδοχές της οποίας μπορούν να εντοπιστούν σε πολλές θρησκείες ενώ αξίζει να αναφερθεί και η προσέγγισή της από τον αρχαίο Έλληνα φιλόσοφο Επίκουρο, ο οποίος υποστήριζε ότι τα προβλήματα που προκύπτουν από το να διατηρεί κανείς έναν πολυδάπανο τρόπο ζωής ξεπερνούν τις απολαύσεις που αυτός προσφέρει. Συνεπώς, έφτανε στο συμπέρασμα ότι αυτά που είναι απαραίτητα για την ευτυχία, τη σωματική άνεση και τη ζωή την ίδια θα έπρεπε να διατηρούνται σε επίπεδα ελάχιστης δαπάνης. Οτιδήποτε ξεπερνά τα απαραίτητα για την εξασφάλιση των παραπάνω θα πρέπει είτε να μετριάζεται είτε να αποφεύγεται εντελώς. Ένας πιο πρόσφατος συγγραφέας, ο Henry David Thoreau έγραψε το κλασικό πλέον βιβλίο Walden (1854), όπου περιγράφει και υποστηρίζει έναν τρόπο διαβίωσης με απλότητα και ελάχιστες επιπτώσεις στο περιβάλλον. Μια σύγχρονη σχετική εκστρατεία στη Βρετανία τιτλοφορείται National Downshifting Week και ενθαρρύνει τους συμμετέχοντες και τις συμμετέχουσες να υιοθετήσουν θετικά έναν απλούστερο τρόπο διαβίωσης ( Ένας τέτοιος τρόπος ζωής περιλαμβάνει και διαφορετικές προσεγγίσεις εννοιών όπως η ποιότητα ζωής και η τεχνολογία. Ιδιαίτερα για την τελευταία, γίνεται χρήση του όρου «κατάλληλη τεχνολογία» ή «εναλλακτική τεχνολογία», που περιλαμβάνει εφαρμογές που εξασφαλίζουν ενέργεια από τον ήλιο ή τον άνεμο, τρόφιμα από οργανικές (βιολογικές) καλλιέργειες, βιοκλιματική αρχιτεκτονική, ενημέρωση από το ραδιόφωνο και το διαδίκτυο αντί της τηλεόρασης, κ.ο.κ. ΜΗΔΕΝΙΚΟ ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΤΩΝ ΟΙΚΟΛΟΓΩΝ ΠΡΑΣΙΝΩΝ Οι Οικολόγοι Πράσινοι διαψεύδουν κατηγορηματικά τις αναφορές ότι χρωστούν οποιοδήποτε ποσό σε τράπεζα. Το δάνειο των ευρώ από την Εθνική, που αποτελούσε τη μοναδική μας οφειλή αυτού του είδους, έχει ήδη εξοφληθεί μέχρι το τελευταίο ευρώ από τις 27 Ιουλίου 2010, αμέσως μόλις λάβαμε την πρώτη μας κρατική επιχορήγηση. Το χρέος μας σήμερα είναι μηδενικό. Το μοναδικό τραπεζικό μας δάνειο είχε συναφθεί το Σεπτέμβριο του 2009, καθώς τη χρονιά εκείνη είχαμε να αντεπεξέλθουμε στις οικονομικές απαιτήσεις δύο κεντρικών εκλογικών αναμετρήσεων χωρίς κρατική επιχορήγηση. Πολιτική μας είναι να μη δανειζόμαστε παρά μόνο στις περιπτώσεις που καθυστερεί η κρατική επιχορήγηση των κομμάτων, και να εξοφλούμε τυχόν δάνεια αμέσως μόλις τη λάβουμε. Οι Οικολόγοι Πράσινοι δεν ξεχνάμε ούτε στιγμή ότι η κρατική χρηματοδότηση αποτελεί δημόσιο χρήμα που, ιδιαίτερα σε καιρούς κρίσης, συνοδεύεται από την ευθύνη να αξιοποιείται προς όφελος όχι μόνο των κομμάτων, αλλά και της κοινωνίας.

3 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ - ΜΑΡΤΙΟΣ 2011 ΘΕΜΑ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΠΡΑΣΙΝΗΠΟΛΙΤΙΚΗ 3 ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ Άνοιξε με μεγάλη καθυστέρηση και με λάθος προτεραιότητες Του Γιάννη Τσιρώνη Ξεκίνησε με μεγάλη καθυστέρηση να επαναλειτουργεί το Συμβούλιο Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης (ΣΠΔΕ). Θυμίζουμε ότι υπό την προεδρία του κ. Μπαμπινιώτη μέχρι την Άνοιξη του 2010 το συμβούλιο κατέληξε ομόφωνα στην εισήγηση για το νέο σχολείο. Μία ομόφωνη εισήγηση, στην οποία έχουν συναινέσει πανεπιστημιακοί, συνδικαλιστές, εκπρόσωποι κομμάτων, και του υπουργείου Παιδείας, είναι επίτευγμα καινοφανές και ελπιδοφόρο για την ελληνική πραγματικότητα. Η επιτυχία του εγχειρήματος στηρίχθηκε στο γεγονός, ότι ο διάλογος έγινε εκ του μηδενός και χωρίς προαπαιτούμενα. Θα περίμενε κανείς η κυβέρνηση να αρπάξει από τα μαλλιά αυτή την ευκαιρία ευρύτατης συναίνεσης και να νομοθετήσει τις ριζικές αλλαγές που έχει ανάγκη το σημερινό σχολείο. Όμως το γεγονός, ότι ο κ. Μπαμπινιώτης παραιτήθηκε μετά την κατάθεση του πορίσματος, ήταν το πρώτο σημάδι, ότι η κυβέρνηση δεν είχε αυτές τις προθέσεις Η πραγματικότητα δικαίωσε τους απαισιόδοξους: Η κυβέρνηση έβαλε το ομόφωνο πόρισμα στο γνωστό συρτάρι με τα αζήτητα, και παίρνει από την άνοιξη του 2010 μέχρι σήμερα αποσπασματικές νομοθετικές πρωτοβουλίες, που αγνοούν παντελώς την συνολική στρατηγική για το νέο σχολείο. Δεν θα κρίνουμε σε αυτό το άρθρο το πόρισμα του ΣΠΔΕ για το νέο σχολείο. Πιθανότατα χρειάζεται ακόμα γερή δουλειά για να καταλήξει σε νομοθετικό αποτέλεσμα. Η στάση όμως την νέας κυβέρνησης απέχει 180 μοίρες από τις εξαγγελίες της. Η συνέχεια δεν είναι διαφορετική: Το ΣΠΔΕ συγκλήθηκε με τεράστια καθυστέρηση με νέο πρόεδρο τον καθηγητή κ. Ι. Καζάζη και συνεδρίασε για πρώτη φορά τον Φεβρουάριο του Αντί να ολοκληρώσει το έργο για το νέο σχολείο, ξεκίνησε με τον διάλογο για την ενοποίηση του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου με το Κέντρο Εκπαιδευτικής Έρευνας, το Ινστιτούτο Παιδείας Ομογενών και Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης, και τον Οργανισμό Επιμόρφωσης Εκπαιδευτικών. Αυτός ο διάλογος δυστυχώς δεν ξεκίνησε χωρίς προαπαιτούμενα. Ήδη κυκλοφορούσαν σχέδια νόμου, που έδιναν την αίσθηση ότι η κυβέρνηση έχει ήδη πάρει τις αποφάσεις της και ο διάλογος για την συγχώνευση αφορά αποκλειστικά τεχνικές λεπτομέρειες. Το σημαντικότερο κίνητρο της ενοποίησης δεν ήταν οι επιστημονικές ανάγκες, αλλά η περικοπή δαπανών. Οι Οικολόγοι Πράσινοι δεν έχουμε αντίρρηση για την συγχώνευση των τεσσάρων φορέων σε έναν ενιαίο φορέα, που να αντιμετωπίζει ολιστικά και συντονισμένα τα προβλήματα της εκπαίδευσης. Στον διάλογο όμως φάνηκε ότι η κυβέρνηση δεν έχει καμία διάθεση να σπάσει το ρόδι. Η διοίκηση του νέου φορέα διορίζεται απόλυτα από το υπουργείο, δεν υπάρχει καμία δέσμευση για συμμετοχή στο επιστημονικό προσωπικό μάχιμων εκπαιδευτικών, ούτε κριτήρια για την επιλογή τους. Τέλος, ενώ αναφέρεται ρητά ότι το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο δεν κατάφερε να παίξει τον ρόλο του, οπότε στο πρόσφατο παρελθόν υπήρξε αναγκαιότητα για ίδρυση των τριών υπόλοιπων φορέων, δεν υπάρχει καμία μέριμνα για το πώς το νέο Ινστιτούτο δεν θα έχει τις ανεπάρκειες του προηγούμενου. Το δεύτερο ζήτημα που συζήτησε το ΣΠΔΕ ήταν η θεσμοθέτηση πειραματικών-προτύπων σχολείων. Τα πειραματικά σχολεία είναι μία αναγκαιότητα για να υπάρχουν χώροι όπου θα προάγεται η επιστημονική έρευνα. Ωστόσο αυτά τα σχολεία πρέπει να λειτουργούν με μαθητές που αντιπροσωπεύουν όλα τα κοινωνικά, οικονομικά και μορφωτικά στρώματα, και δεν πρέπει για κανένα λόγο να σχετίζονται με πρότυπα σχολεία, που όπου λειτουργούν εξυπηρετούν τις ανάγκες παιδιών με αυξημένες δυνατότητες. Γεγονός είναι ότι ο διάλογος και σε αυτή την περίπτωση ξεκίνησε με την κυβέρνηση να έχει ήδη πάρει κάποιες αποφάσεις, και μιλά για πρότυπα-πειραματικά. Στην πράξη παραπέμπει σε «προνομιακά» σχολεία, που θα λειτουργούν σε καλύτερες συνθήκες από τα υπόλοιπα σχολεία, και με μαθητές που στο κρίσιμο επίπεδο του Λυκείου, που οδηγεί στα ΑΕΙ, δεν θα επιλέγονται με κλήρωση αλλά με εξετάσεις. Είναι πραγματικά λυπηρό που η κυβέρνηση προτίμησε να ξεκινήσει τον διάλογο για τα σχολεία από κάποια προνομιούχα σχολεία, και όχι με συνέχιση του περσινού γόνιμου διαλόγου για το σύνολο των σχολείων, που έχει τεράστια προβλήματα. Χούλιγκαν αυτό το Ζώο που λέγεται άνθρωπος!!! Του Dr. Δημήτρη Ραζή Κατά τη διάρκεια της τελευταίας 40ετίας, η αρνητική συμπεριφορά των οπαδών του ποδοσφαίρου έχει συζητηθεί και μελετηθεί από κοινωνιολόγους, ψυχολόγους, ιστορικούς και αθλητικούς επιστήμονες, αποκαλώντας το φαινόμενο αυτό ως «χουλιγκανισμό». Το γεγονός ότι η βίαιη συμπεριφορά του θεατή εμφανίζεται πιο συχνά στο ποδόσφαιρο από οποιοδήποτε άλλο άθλημα, φαίνεται ότι εν μέρει είναι συνάρτηση της σύνθεσης των οπαδών του. Το ποδόσφαιρο είναι το πιο δημοφιλές ομαδικό άθλημα στον κόσμο, και οι οπαδοί του κατά πλειοψηφία είναι άνδρες. Η λέξη Hooligan «εφευρέθηκε» τον 19ο αιώνα στο Λονδίνο, από έναν Ιρλανδό μετανάστη. Η έννοια χρησιμοποιήθηκε αργότερα ως μια γενική περιγραφή για οποιαδήποτε αντικοινωνική συμπεριφορά. Αυτή η αντικοινωνική, παράνομη, επιθετική και αντισυμβατική συμπεριφορά οπαδών των ποδοσφαιρικών ομάδων θεωρείται Ποδοσφαιρικός χουλιγκανισμός. Συνήθως πρόκειται για εγκληματική δραστηριότητα που στις περισσότερες περιπτώσεις εκδηλώνεται πριν ή μετά ή και κατά τη διάρκεια ενός ποδοσφαιρικού αγώνα. Μπορούμε να επιχειρήσουμε μια καταρχήν διάκριση στα φαινόμενα του «χουλιγκανισμού». Στην Πρώτη περίπτωση έχουμε αυθόρμητες και συνήθως χαμηλής έντασης διενέξεις, που πραγματοποιούνται μέσα και γύρω από τα γήπεδα ή όταν οι ομάδες ταξιδεύουν στο εξωτερικό. Στη Δεύτερη περίπτωση έχουμε μια σειρά από σοβαρές διενέξεις και εντός του γηπέδου, που προκαλούνται συνήθως από τους οργανωμένους οπαδούς. Στη χώρας μας εξακολουθεί να υπάρχει τεράστιο πρόβλημα, με τα περισσότερα ποδοσφαιρικά σωματεία να έχουν οργανωμένους οπαδούς μέσα από τους συλλόγους τους, οι οποίοι δεν επιθυμούν την καταπολέμηση τις βίας παρά την προκαλούν σε μια τακτή και οργανωμένη βάση. Στις μέρες μας ο χουλιγκανισμός δεν είναι εύκολο να καθοριστεί, κυρίως λόγω του ότι τα ΜΜΕ χρησιμοποιούν εξαιρετικά ευέλικτα και απροσδιόριστα τον όρο «χούλιγκαν», μετατρέποντάς τον σε μία ετικέτα για όλα τα περιστατικά. Παρόλα αυτά ο χουλιγκανισμός έχει χαρακτηριστεί από πολλούς ως «ασθένεια» της εποχής μας και στις περισσότερες περιπτώσεις είναι δύσκολο να εικάσουμε το τι ωθεί έναν οπαδό να συμμετάσχει στην ποδοσφαιρική βία, και αυτό γιατί υπάρχουν πολλοί πιθανοί παράγοντες. Είναι σαφώς αδύνατο να ισχυριστεί κάποιος ότι όλοι οι «χούλιγκανς» είναι μιας ορισμένης ηλικίας ή τάξης ή διαθέτουν το ίδιο ψυχολογικό προφίλ. Από την άλλη η άποψη της οργανωμένης βίας λέει ότι οι «χούλιγκανς» κυριαρχούνται από ένα συναίσθημα ομοϊδεατισμού, αντισυμβατικής συμπεριφοράς, εκτόνωσης και απόλαυσης κι έτσι εμπλέκονται σε οποιαδήποτε μορφή βίας. Πιθανά αίτια, που ευθύνονται παραδοσιακά για τις συμπλοκές, είναι η ψυχολογική πίεση, η προβολή ανδρισμού, η αντιπαλότητα, ο υπέρμετρος ενθουσιασμός, το αλκοόλ, η ξενοφοβία, η μειοψηφία τους και η ολιγάριθμη παρουσία τους στο γήπεδο αλλά και ο ρόλος της αστυνομίας. Πρέπει να σημειωθεί ότι η επιθετική και συγκρουσιακή αστυνομική τακτική με τους «χούλιγκανς», μπορεί να επιφέρει μόνο ευρείας κλίμακας συγκρούσεις. Τέλος το θέμα της κάλυψης της αθλητικής βίας από τα ΜΜΕ είναι πολύ σημαντικό, δεδομένου ότι η ενημέρωση του κοινού βοηθά στην κατανόηση του προβλήματος και την αντιμετώπιση του φαινομένου. Ο βαρύγδουπος λόγος και τα πυροτεχνήματα εντυπωσιασμού που συχνά, μαζί με εικόνες βίας, στηρίζουν τα πρωτοσέλιδα των αθλητικών κυρίως εφημερίδων, όχι μόνο δεν βοηθούν αλλά συνήθως υποδαυλίζουν και αναζωπυρώνουν τέτοιου είδους συμπεριφορές.

4 4 ΠΡΑΣΙΝΗΠΟΛΙΤΙΚΗ EΙΣ ΥΓΕΙΑΝ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ - ΜΑΡΤΙΟΣ 2011 Τα Mall, τα Multiplex και η ποιότητα ζωής του πολίτη Της Νατάσσας Τσιρώνη Τα τελευταία χρόνια οι Αθηναίοι ανακάλυψαν τα Mall και τα Multiplex. Όλοι και κυρίως οι νέοι συρρέουν σε αυτούς τους λαμπερούς ναούς του εμπορίου και της αναψυχής. Φώτα, χρώματα, μουσική, ποικιλία, εξασφαλισμένη στάθμευση και παιγνίδι για τους μικρότερους. Τι άλλο να ζητήσει κανείς; Τα παλιά στέκια έσβησαν, τα μικρομάγαζα κλείνουν. Ε, και; Πού είναι το κακό; Θα κολλήσουμε σε συναισθηματισμούς; Στο παρελθόν; Όχι, εμείς προχωράμε στο δρόμο του μέλλοντος, ζούμε ένα νέο τρόπο διασκέδασης και κατανάλωσης, πιο χάι, πιο in. Έτσι τα Mall γιγαντώνονται και πολλαπλασιάζονται: στην Αττική έχουμε ήδη 18 και προβλέπεται να δημιουργηθούν άλλα 15! Τα 18 έχουν συνολική επιφάνεια τ.μ. (μέσος όρος τ.μ. έκαστο). Τα νέα 15 θα έχουν συνολική επιφάνεια τ.μ. (μέσος όρος τ. μ. έκαστο). Big is beautiful!!?? Και όλα αυτά πού; Μέσα στον αστικό ιστό, πάνω στο κύριο οδικό δίκτυο αλλά έξω από τα τοπικά κέντρα, για καλύτερη πρόσβαση με το ΙΧ. Υπάρχει πρόβλημα; Ναι, υπάρχει, υπάρχει μεγάλο πρόβλημα ή μάλλον πολλά μεγάλα προβλήματα. Προβλήματα κοινωνικά, οικονομικά, περιβαλλοντικά, κυκλοφοριακά, υγείας κλπ. Και προβλήματα νομιμότητας. Μην μου πείτε ότι δεν σας αφορούν! Ακούστε και κρίνετε: Κατ αρχήν η χωροθέτηση των Mall και Multiplex δημιουργεί σοβαρά προβλήματα στον αστικό ιστό. Τα κτήρια αυτά είναι σημαντικοί πόλοι έλξης. Ιδίως όταν περιλαμβάνουν κινηματογράφους, οι αφίξεις και αναχωρήσεις των επισκεπτών γίνονται σε συγκεκριμένες ώρες αιχμής. Ουρές οχημάτων περιμένουν στις εισόδους και εξόδους των χώρων στάθμευσης. Όταν το οδικό δίκτυο πρόσβασης είναι στενό (βλέπε Village Φαλήρου), μπορεί να περιμένεις και μισή ώρα εγκλωβισμένος στο υπόγειο parking ή στη ράμπα εξόδου. Αυτό κοστίζει σε χρόνο και βενζίνη και είναι επικίνδυνο σε περίπτωση ανάγκης αλλά και λόγω αναθυμιάσεων των εξατμίσεων. Παράλληλα με τους επισκέπτες τους όμως, που στο κάτω-κάτω της γραφής επέλεξαν να τα επισκεφτούν, ταλαιπωρείται και ο διερχόμενος πολίτης αφού μπλοκάρει κυκλοφοριακά όλη η άμεση περιοχή. Λεωφορεία, ταξί και ΙΧ, αλλά και οχήματα ανάγκης (πυροσβεστική, ασθενοφόρα) αδυνατούν να προσπεράσουν τις νέες Συμπληγάδες. Το Metro Mall μπλοκάρει εδώ και 2 μήνες τη Λεωφ. Βουλιαγμένης και τους γύρω δρόμους. Αλλά αυτοί που υποφέρουν περισσότερο είναι οι περίοικοι που βιώνουν μια ραγδαία υποβάθμιση της ποιότητας ζωής τους: αυξημένη υπερτοπική κυκλοφορία, κατάληψη πεζοδρομίων από παράνομη στάθμευση, τεράστια περιβαλλοντική επιβάρυνση από τα καυσαέρια και τους εξαερισμούς, πολύς θόρυβος από τα ΙΧ ή τα φορτηγά τροφοδοσίας των καταστημάτων. Η χωροθέτηση τέτοιων χρήσεων σημειακά και άναρχα στον αστικό ιστό, έχει επίσης οικονομικές, κοινωνικές και περιβαλλοντικές επιπτώσεις, αφού αποδυναμώνουν τα τοπικά κέντρα και οδηγούν σε κλείσιμο τα τοπικά καταστήματα και τους συνοικιακούς κινηματογράφους. Λειτουργούν μονοπωλιακά. Η ύπαρξη των τοπικών κέντρων είναι όμως πολύ σημαντική για την πόλη, αφού εξυπηρετούν τους πολίτες χωρίς την ανάγκη χρήσης αυτοκινήτου. Αν κλείσουν τα τοπικά καταστήματα, οι νέοι, οι ηλικιωμένοι, όσοι δεν οδηγούν, θα δυσκολεύονται να εξυπηρετηθούν. Θα αυξηθεί ο χρόνος και το κόστος μετακίνησης για ψώνια και αναψυχή, η κίνηση στους δρόμους, οι ρύποι, ο θόρυβος και η κατανάλωσης βενζίνης. Παράλληλα διαλύεται η γειτονιά. Στα Mall και στα Multiplex είσαι πάντα ένας ξένος. Είναι τέλος εξαιρετικά ενεργοβόρα λόγω των μεγάλων κλιματιζόμενων χώρων τους. Είναι δυνατόν εμείς με το ωραίο μας κλίμα, που όλοι οι ξένοι ζηλεύουν, και τα θερινά σινεμά, να ζούμε σε κλειστούς, κλιματιζόμενους χώρους «σαν τα ποντίκια», με ότι αυτό συνεπάγεται σε αλλεργίες και αναπνευστικά προβλήματα; Φυσικά όλα αυτά δεν έγιναν τυχαία! Μεγάλα είναι τα συμφέροντα των κατασκευαστικών εταιρειών και των διεθνών εμπορικών κολοσσών σε κάθε Mall ή Multiplex. Μόνο έτσι δικαιολογείται σήμερα, με την τεράστια οικονομική κρίση, η εξαγγελία των 15 νέων Mall ενώ είναι προφανές ότι δεν υπάρχει ανάγκη δημιουργίας κι άλλων καταστημάτων και χώρων αναψυχής. Έχουμε ήδη τόσα αδιάθετα καταστήματα. Η πόλη μας έχει γεμίσει κτηριακά κουφάρια. Το μόνο που λείπει πραγματικά είναι το πράσινο και οι κοινόχρηστοι χώροι. Δεν είναι τυχαίο επίσης ότι στα περισσότερα Mall και Multiplex παρατηρείται σωρεία παραβάσεων της πολεοδομικής και περιβαλλοντικής νομοθεσίας στις αδειοδοτήσεις και στις Μελέτες Περιβαλλοντικών και Κυκλοφοριακών Επιπτώσεων, που είτε γίνονται προσχηματικά είτε δεν τηρούνται οι εγκεκριμένοι Περιβαλλοντικοί Όροι και οι Όροι Σύνδεσης με το Οδικό Δίκτυο, με αποτέλεσμα όλες τις αρνητικές επιπτώσεις που προαναφέραμε. Εμένα η ζωή στα Mall και Multiplex δεν μου κάνει. Είναι πολύ αγελαία, πολύ δήθεν, πολύ ανούσια και μονότονη. Χωρίς θέα, χωρίς απρόοπτα. Είναι μια ζωή σε γυάλα. Εγώ ακόμη νοσταλγώ το συνοικιακό θερινό κινηματογράφο της γειτονιάς μου που έκλεισε. Μ αρέσει να έχω το στέκι μου όπου με ξέρουν και με περιποιούνται. Μου αρκεί η προστασία μιας στοάς στην πόλη, και μου αρέσει όταν βολτάρω να βλέπω, εκεί ψηλά, τα χρώματα του ουρανού και όχι κάποια γυάλινη ή τσιμεντένια οροφή. Και σας προτείνω να κάνετε κι εσείς το ίδιο. Σημαντικά οφέλη στην υγεία από πιο φιλόδοξες πολιτικές για το κλίμα Του Τάσου Κρομμύδα Τα οφέλη στη δημόσια υγεία σε ενδεχόμενη αναβάθμιση του στόχου μείωσης εκπομπών της ΕΕ από 20% σε 30% εκτιμάται ότι μπορεί να φτάσουν στα 30,5 δις ευρώ το χρόνο από το 2020 σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Αυτά είναι πρόσθετα στα οφέλη ύψους μέχρι 52 δις ευρώ που αναμένεται να επιφέρει ο σημερινός στόχος. Αυτό προκύπτει από Έκθεση των οργανώσεων Health and Environment Alliance και Health Care Without Harm. Ειδικά για την Ελλάδα, η Έκθεση εκτιμά πως τα πρόσθετα οφέλη μπορούν να κυμανθούν από 331 έως 956 εκατομμύρια ευρώ ετησίως. Η Έκθεση λαμβάνει υπόψη τα οφέλη μόνο από τη μείωση της ατμοσφαιρικής ρύπανσης και υπολογίζει τα εξοικονομούμενα κόστη λόγω μείωσης στις χαμένες εργατοώρες και στις νοσοκομειακές και φαρμακευτικές δαπάνες. Πιο συγκεκριμένα, υπολογίζεται για την Ελλάδα πως πιο φιλόδοξες ευρωπαϊκές πολιτικές για το κλίμα μπορούν να οδηγήσουν ετησίως σε: Αύξηση στο προσδόκιμο ζωής κατά χρόνια για το σύνολο του πληθυσμού λιγότερες ημέρες περιορισμένης δραστηριότητας λιγότερες ημέρες κατά τις οποίες άνθρωποι θα χρειάζονται φαρμακευτική αγωγή για το αναπνευστικό λιγότερες επισκέψεις σε γιατρούς και νοσοκομεία για συμπτώματα στο άνω αναπνευστικό Για περισσότερες πληροφορίες:

5 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ - ΜΑΡΤΙΟΣ 2011 ΕΡΓΑ & ΣΙΑ ΠΡΑΣΙΝΗΠΟΛΙΤΙΚΗ 5 ΜΕ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ Του Γιάννη Τσιρώνη Σε ένα τηλεοπτικό πάνελ, για την κατάσταση της οικονομίας μας, ένας οικονομολόγος διατύπωσε την εξής άποψη: «Στην Ε.Ε. υπάρχουν αντικρουόμενες απόψεις, και τελικά το αποτέλεσμα την εαρινής συνόδου κορυφής θα είναι προϊόν συμβιβασμού. Σε όποιον συμβιβασμό όμως και εάν τελικά καταλήξουμε, μείωση επιτοκίων, επιμήκυνση κ.λπ., στην Ελλάδα πρέπει να καταλάβουμε ότι δεν μπορούμε πλέον να ζούμε με τα λεφτά των άλλων. Η Γερμανία δεν θα δεχθεί σε αυτό το ζήτημα κανένα συμβιβασμό». Η φράση «Με τα λεφτά των άλλων», αποτέλεσε και τίτλο για μία κινηματογραφική ταινία: Στην εξαιρετική μαύρη κωμωδία, συγκρούεται ο παλιός παραγωγικός καπιταλιστής Γκρέγκορι Πεκ, με τον καπάτσο χρηματιστή Ντάνι ντε Βίτο, που δεν παράγει κάποιο χρήσιμο αγαθό, αλλά παράγει δολάρια. Η φράση του οικονομολόγου, και η ταινία μου προκάλεσαν έναν συνειρμό: Ανέκαθεν ήμουν ενάντια στις συνομωσιολογίες, ότι η καημένη η Ελλαδίτσα είναι θύμα των κακών καπιταλιστών. Ανέκαθεν οι Πράσινοι χτυπάγαμε καμπανάκια για την αδιέξοδη γεωργία μας, για την αδιέξοδη οικονομία, που στηρίχθηκε στην καταπάτηση γης και στην τσιμεντοποίηση, ανέκαθεν στηλιτεύσαμε το διεφθαρμένο και πελατοκεντρικό κράτος. Ωστόσο είναι σωστό, ότι εμείς ζούμε με τα λεφτά των άλλων; Ας πάρουμε το παράδειγμα ενός απρόσεκτου και κακού επιχειρηματία: Πουλάει ένα κτήμα του πατέρα του σε ένα τοκογλύφο, ανοίγει ένα μαγαζί, χωρίς σοβαρή μελέτη, και χρεοκοπεί. Πουλάει και το σπίτι του, κάνει δουλειές του ποδαριού και τελικά χάνει όλα του τα λεφτά. Αναγκάζεται να δανειστεί από τον τοκογλύφο, υποθηκεύει και ό,τι άλλη περιουσία έχει, και στο τέλος βρίσκεται στην δυσάρεστη θέση, να πληρώνει στον τοκογλύφο περισσότερα χρήματα από όσα βγάζει. Έχασε όλη του την περιουσία και όλο του τον κόπο και βγαίνει και χρεωμένος. Ας ξαναθέσουμε λοιπόν το ερώτημα: Ποιος ζει με τα λεφτά των άλλων; Ο κακός επιχειρηματίας, ή ο τοκογλύφος; Προφανώς για την κατάντια του επιχειρηματία φταίει αποκλειστικά ο ίδιος, αλλά αυτός που ζει με τα λεφτά των άλλων είναι ο τοκογλύφος. Στην περίπτωση μας είναι η Γερμανία και οι ισχυρές οικονομίες, που ζουν εδώ και δεκαετίες με τα λεφτά των χωρών του Νότου. Το ευρωπαϊκό χρήμα εδώ και δεκαετίες φεύγει από τον Νότο, που εισάγει αγαθά, δάνεια και τεχνολογία και καταλήγει στην Γερμανία. Με το ενιαίο νόμισμα αυτή η διαδικασία έγινε καταρράκτης. Ουδέποτε θα ισχυριστώ, ότι είμαστε θύματα. Για τα χάλια μας φταίμε εμείς οι ίδιοι. Εμείς προκαλέσαμε αυτή την εξάρτηση. Προφανώς δεν εννοώ το σύνολο των κατοίκων, αλλά την πολιτική και οικονομική εξουσία και όσους την ανέχθηκαν και την εκμεταλλεύτηκαν. Ως οικονομία σπαταλήσαμε τους πόρους μας, τον εργατικό μας κόπο (είμαστε οι σκληρότερα εργαζόμενοι Ευρωπαίοι βάσει στοιχείων της Eurostat), και τον φυσικό μας πλούτο. Η Γερμανία με την σειρά της, εκμεταλλεύτηκε την διαφθορά μας, πούλησε ακριβά και αγόρασε φτηνά, μάζεψε το ευρωπαϊκό χρήμα, αλλά δεν φρόντισε να το επανεπενδύσει διάχυτα σε όλη την Ευρωπαϊκή επικράτεια, όπως θα γίνονταν σε μία πραγματικά ενιαία οικονομία. Η οικονομία ήταν ενιαία στο να ρέουν τα αγαθά απρόσκοπτα από τις ισχυρές χώρες στην ασθενέστερες, αλλά σε αντίθεση με τις Η.Π.Α. δεν ήταν καθόλου ενιαία, ώστε να διαχέονται τα κέρδη σε όλη την Ευρώπη. Το χρήμα που διαχύθηκε στην Ευρωπαϊκή Επικράτεια μέσω των κοινοτικών πλαισίων στήριξης, ήταν ένα γελοίο 3% του ευρωπαϊκού ΑΕΠ, αμελητέο σε σχέση με αυτό που διακινεί η FED στις ασθενέστερες πολιτείες των ΗΠΑ. Εμείς φταίμε για την κατάντια μας, αλλά είναι η Γερμανία, που ζει με τα λεφτά των άλλων. Τον δικό μας πλούτο, μας δανείζει τοκογλυφικά. Εμείς υπήρξαμε άσωτοι, αλλά η Γερμανία είναι ο τοκογλύφος. Στο παράδειγμα του ανεπρόκοπου, φυσικά πρέπει να σταματήσει να ζει με δανεικά, να νοικοκυρέψει τα οικονομικά του και να διασώσει ό,τι του απέμεινε. Η κατάντια του δεν προκλήθηκε από τον τοκογλύφο. Η τοκογλυφία όμως είναι ποινικό αδίκημα και ο τοκογλύφος πάει φυλακή! ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΟΡΓΗ ΤΟΥ «ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ» συνέχεια από το πρωτοσέλιδο Οι κοινοπραξίες όμως που ανέλαβαν τα έργα, βρέθηκαν να ελέγχουν όχι μόνο την κατασκευή των αυτοκινητοδρόμων αλλά και την ίδια την πολιτική μεταφορών: με την υπογραφή των συμβάσεών τους, ο σιδηρόδρομος μπήκε στην τελική φάση του στραγγαλισμού του, διόδια εισπράττονται και σε δρόμους όπως η Κορίνθου-Πατρών που δε δικαιολογούν χρέωση των οδηγών (έγινε μάλιστα και ειδική τροποποίηση της ευρωπαϊκής νομοθεσίας), αρκετοί όροι φαίνονται σχεδιασμένοι για να θωρακίσουν καταχρηστικά τις κοινοπραξίες απέναντι στον ανταγωνισμό του σιδηροδρόμου. Οι εταιρίες όμως των αυτοκινητοδρόμων λειτούργησαν ως κατακτητές και σε μια σειρά άλλα επίπεδα. Παραβίασαν τις υποχρεώσεις τους για τα παράπλευρα οδικά δίκτυα, αρνήθηκαν να συνδιαλλαγούν με τις τοπικές κοινωνίες που βρέθηκαν φόρου υποτελείς για τις καθημερινές τους μετακινήσεις, προώθησαν πλήρη αδιαφάνεια στα οικονομικά τους στοιχεία και την απόσβεση των επενδύσεών τους, έδειξαν αλαζονεία όταν οι οδηγοίπελάτες τους άρχισαν να πιέζονται με την οικονομική κρίση και τα ακριβά καύσιμα, ζήτησαν και πήραν από την κυβέρνηση νομική θωράκιση όταν άρχισαν να αμφισβητούνται. Βρέθηκαν έτσι εύλογα στο επίκεντρο της οργής των πολιτών και στο στόχαστρο ενός πολύμορφου και αυθόρμητου κινήματος. Τι βρίσκεται πέρα από την οργή; Η οργή είναι λοιπόν εύλογη, δεν πρέπει όμως να κρύβει από τα μάτια μας τα υπόλοιπα στοιχεία του παζλ των μεταφορών: Ότι, με εξαίρεση την ολοκλήρωση του άξονα Πάτρα-Αθήνα- Θεσσαλονίκη, η Ελλάδα δε χρειάζεται άλλους νέους κλειστούς αυτοκινητοδρόμους. Οι πιο πολλές από τις συμβάσεις του κ. Σουφλιά θα πρέπει είτε να καταγγελθούν τελείως είτε να αναθεωρηθούν ριζικά. Ότι οι τοπικές κοινωνίες έχουν ήδη αρχίσει να δίνουν έμφαση και στις εναλλακτικές λύσεις: μόλις πρόσφατα στη Φλώρινα, σε μια μόνο μέρα, συγκεντρώθηκαν για τη διακοπή του τρένου υπογραφές διαμαρτυρίας, περίπου το 1/3 του πληθυσμού της πόλης. Ότι περισσότερο από τους κλειστούς αυτοκινητοδρόμους που αποτελούν αυτοκίνηση πολυτελείας, χρειαζόμαστε σύγχρονο τρένο, υποδομές συνδυασμένων μεταφορών, αξιοπρεπείς και ασφαλείς τοπικούς και υπερτοπικούς δρόμους, προσιτό κόστος στις συγκοινωνίες με τα νησιά. Στις σημερινές συνθήκες, τίποτα από αυτά δε μπορεί να υλοποιηθεί αν οι υπάρχοντες κλειστοί αυτοκινητόδρομοι λειτουργούν χωρίς διόδια. Θα πρέπει λοιπόν να αναζητήσουμε με σοβαρότητα τρόπους ώστε τα διόδια να χρηματοδοτούν τις εναλλακτικές λύσεις απέναντι στους κλειστούς αυτοκινητοδρόμους: τοπικά οδικά δίκτυα, βελτιώσεις και διαπλατύνσεις σε άξονες μέσων ταχυτήτων, παρακάμψεις οικισμών, χρηματοδότηση της λειτουργίας του σιδηροδρόμου και συμπλήρωση των κρίκων που λείπουν στο δίκτυό του, επιδότηση του εισιτηρίου στις αστικές συγκοινωνίες, χρηματοδότηση του «μεταφορικού ισοδυνάμου» στις ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες ώστε το κόστος του εισιτηρίου να μην ξεπερνά αυτό των αντίστοιχων αποστάσεων στη στεριά. Διεκδικώντας μια άλλη πολιτική μεταφορών Η κρίση δεν προσφέρεται για παρωχημένες πολυτέλειες άλλων εποχών, ούτε όμως και για διεκδικήσεις στα τυφλά. Χρειαζόμαστε λύσεις που να απαντούν εξίσου πειστικά τόσο στην οικονομική όσο και στην περιβαλλοντική κρίση, λύσεις που να μη στηρίζουν την κοινωνική συνοχή σε μια (πιθανότατα ελάχιστα εφικτή πια) «δημοκρατία στην κατανάλωση». Στις μεταφορές αυτό σημαίνει ότι διεκδικούμε για όλους προσιτές και ποιοτικές εναλλακτικές λύσεις απέναντι στην αυτοκίνηση, λύσεις που πάντως συγκρούονται με όσα μας «προτείνουν» η κυβέρνηση και η τρόικα μέσα από νομοθετήματα όπως το πρόσφατο για τον ΟΣΕ ή το τωρινό για τις συγκοινωνίες. Αν είναι όμως να οικοδομήσουμε ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο, στηριγμένο κυρίως στα συλλογικά αγαθά και την αλληλεγγύη, αυτό περνάει και από την αλλαγή στο τι ζητάμε και τι δε ζητάμε για τις μετακινήσεις μας. Γιάννης Παρασκευόπουλος Εκπρόσωπος τύπου Οικολόγων Πρασίνων (το κείμενο αποτελεί συντόμευση αναλυτικότερου άρθρου που δημοσιεύθηκε στο tvxs) του ΚΩστα ΛΟΥκέρη 1. Αυτή η αγάπη των φίλων της αριστεράς, ένθεν κακείθεν, κοντεύει να μας συνθλίψει. Προτάσεις για αρραβώνες, πολύφερνη νύφη, και το (φ)λουρί της μάνας Μετά το Pavarotti and friends, το Mario Fragkoulis and friends ήρθε και το Kouvelis and friends: Το πρώτο αριστερό κόμμα. με... ονοματεπώνυμο. 3. Με παρέπεμψε φίλος σε φύλλο της Πράβδα (Αλήθεια ρωσσιστί), όπου γράφεται, λέει, ότι κοντά στον πλανήτη Πλούτωνα κινείται ήδη διαστημόπλοιο μήκους 240 χιλιομέτρων, το οποίο θα βρεθεί στη γειτονιά μας τον Δεκέμβριο του 2012, όταν και τελειώνει το περιβόητο ημερολόγιο των Μάγια... Τουλάχιστον εδώ δεν δοκιμάσαμε 70 χρόνια σοσιαλισμό για να ανακαλύψουμε τον Χαρδαβέλα Προχωράγαμε οι 3 των ΟΠ σε διαδήλωση υποστήριξης των μεταναστών κι από πίσω μας εβρυχώντο κάποιοι συνεπείς «μίσος, μίσος, μίσος ταξικό κλπ». Δε λέω η ταξικότητα ιδιαίτερα τώρα τελευταία έχει κτυπήσει κόκκινο, αλλά αυτό το μίσος; (μήπως είμαι ΚΟΔΗΣΟ;) 5. Στην πυρά κι ο Βερέμης... στην πυρά κι η Ρεπούση...Και μου το λεγε ο Πάνος: «Μην παίρνεις τα μπικίνι ως δεδομένα» Κάποιοι άνθρωποι ταυτίζονται με τον τόπο τους μ έναν τρόπο σχεδόν μαγικό. Είχαμε τον Ψωμιάδη με τη Σαλονίκη (ήμαρτον Παναγίτσα μου), τώρα απέκτησε κι η αντίπερα όχθη το μάγκα της. Αυτόν που έβαλε τη Στυλίδα στο χάρτη. «Με τη μπουλντόζα σαν καταιγίδα, γεια σου Αποστόλη απ τη Στυλίδα» Κάποιοι εντός μας συγχέουμε οτιδήποτε έχει σχέση με γραφή με τη γραφειοκρατία. Σωστό να έχουμε το νου μας, αλλά μην περάσουμε και στο πρώτο... προφορικό κόμμα! 8. Σάλο, ακούω, έχει προκαλέσει στη Γαύδο η πρόταση για ανέγερση εκεί ναού του (θεού) Απόλλωνα από οικολογούντες Ρώσους. Εξεγέρθη η εποπτεύουσα εκκλησία των ορθοδόξων Χριστιανών. Συμπλέει μαζί της η δημοτική αρχή. Η εκδίκηση για τους δωδεκαθεϊστές μιλάω - είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο χρόνια στην κατάψυξη... Σαν το κρέας γκοντζίλα που τρώγαμε στο στρατό Η Υπατία σφάχτηκε από Χριστιανούς στην Αλεξάνδρεια. Στη βίλα Υπατία στεγάζονταν οι μόνοι παράνομοι σ αυτή τη χώρα, που αποφασίστηκε να τιμωρηθούν. Φταίω εγώ για τους συνειρμούς μου;

6 6 ΠΡΑΣΙΝΗΠΟΛΙΤΙΚΗ OXYGENERGY ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ - ΜΑΡΤΙΟΣ 2011 ΤΟ ΒΑΤΕΡΛΩ ΤΗΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ ΣΤΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΩΝ ΠΥΡΗΝΙΚΩΝ συνέχεια από το πρωτοσέλιδο Παρόλο που αυτή τη στιγμή δεν υπάρχουν ενδείξεις δημιουργίας αυτού τού ραδιενεργού νέφους, εν τούτοις ηή σχετικά ασθενής ραδιενέργεια από τις πρώτες ημέρες των εκρήξεων παρασύρθηκε από τα μετεωρολογικά συστήματα, και ήδη τις επόμενες δύο ημέρες 25 και 26 Μαρτίου θα κάνει την εμφάνισή της πάνω από την κεντρική Ευρώπη προτού μεταφερθεί προς την Ασία κάνοντας το γύρο του πλανήτη. Το ευτυχές γεγονός για τη συγκεκριμένη περίπτωση είναι το ότι η εξασθένηση της ακτινοβολίας μετά από ένα τόσο μεγάλο ταξίδι θα είναι σημαντική και δεν θα παρουσιάσει πρόβλημα για τους πληθυσμούς των περιοχών τις οποίες θα επισκεφθεί μεταξύ των οποίων θα βρίσκεται και η Ελλάδα. Και εάν η Ελλάδα δεν αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα από αυτό το συγκεκριμένο περιστατικό, κανένας δεν μπορεί να παραβλέψει το γεγονός ότι βρισκόμαστε περικυκλωμένοι, κυρίως από το βορρά, από ένα αριθμό εργοστασίων πυρηνικής ενέργειας που λόγω της θέσης τους παρουσιάζουν σοβαρό πρόβλημα για την Ελλάδα. Ειδικά το βουλγαρικό εργοστάσιο Κοζλοντούι, λόγω της παλαιότητας στην τεχνολογία που χρησιμοποιεί για την παραγωγή ενέργειας και της τοποθεσίας του, είναι και η σοβαρότερη απειλή για την Ελλάδα. Δεδομένου του ότι οι άνεμοι που επικρατούν στην περιοχή μας είναι κατά 80% από βόρειες διευθύνσεις, αυτό σημαίνει ότι σε περίπτωση πυρηνικού ατυχήματος στο Κοζλοντούι και δημιουργίας ραδιενεργού νέφους η περιοχή μας θα βρίσκεται πιθανότατα στην τροχιά αυτού του νέφους, ενώ ο χρόνος που χρειάζεται για να ταξιδέψει από τη Βουλγαρία στην Ελλάδα με κατάλληλο άνεμο είναι γύρω στις δύο ημέρες. Χάρτης με αποτύπωση πιθανής μεταφοράς, τις πρώτες 38 ώρες, του ραδιενεργού νέφους από Κοζλοντούι σε Ελλάδα. Μετά από όλες αυτές τις ζοφερές περιγραφές είναι λογικό να υπάρξει σε παγκόσμιο επίπεδο μια επανεξέταση του ρόλου και της χρησιμότητας των πυρηνικών αντιδραστήρων για την παραγωγή ενέργειας. Εάν ήθελε κάποιος ρεαλιστικά να προσεγγίσει την ενεργειακή στρατηγική, κυρίως των βιομηχανικών κρατών, θα διαπιστώσει ότι η αδυναμία προς το παρόν κάλυψης των ενεργειακών αναγκών από τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας καθιστά τις πυρηνικές μονάδες, με όλους τους κινδύνους που περικλείουν από τη λειτουργία τους, μια υπολογίσιμη εναλλακτική πρόταση ειδικά για τις χώρες με μεγάλο δείκτη οικονομικής ανάπτυξης, όπως η Κίνα και Ινδία. Και όπως φαίνεται, παρόλο τον αντίκτυπο των πυρηνικών ατυχημάτων, αυτές οι μονάδες θα εξακολουθήσουν τη λειτουργία τους για μεγάλο χρονικό διάστημα, τουλάχιστον μέχρις ότου η τεχνολογία δώσει μια απάντηση στο ερώτημα αν μπορούμε να έχουμε καθαρή ενέργεια όταν την θέλουμε και όπου την θέλουμε. Μιχάλης Πετράκης Φυσικός, Περιβαλλοντολόγος, Διευθυντής του Ινστιτούτου Ερευνών Περιβάλλοντος του Αστεροσκοπείου Αθηνών mike@meteo.noa.gr Για το Ιαπωνικό δράμα... Toυ Τάκη Νικολακόπουλου Τα γεγονότα στην Ιαπωνία μας προβληματίζουν όλους. Τούτες τις ώρες η σκέψη μας είναι στους πολίτες που ζουν τραγικές στιγμές, μετά το σεισμό, το τσουνάμι και την αβεβαιότητα για ένα πυρηνικό όλεθρο. Ακόμη περισσότερο σκεπτόμαστε τους λίγους εθελοντές που παραμένουν στο λαβωμένο FUKUSHIMA DAI ΙCHI προσπαθώντας να περιορίσουν την καταστροφή, ρίχνοντας νερό με πυροσβεστικές αντλίες στους υπέρθερμους αντιδραστήρες, πράξη ηρωική, λες και είναι εύκολο ν αντιμετωπίσεις ένα λιοντάρι με νεροπίστολα... Φυσικά, το θέμα έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την Ιαπωνία, τη χώρα με τους νεκρούς της Hiroshima και του Nagasaki. Φαίνεται ότι στα 66 χρόνια που μεσολάβησαν χαλάρωσε η συνταγματική επιταγή για ειρηνισμό και στρατιωτικό αφοπλισμό, αλλά και οι έλεγχοι από τις τρείς αντιπυρηνικές αρχές της χώρας. Οι Ιάπωνες επέλεξαν τη χρήση πυρηνικής ενέργειας θυσιάζοντας στο βωμό της βιομηχανικής παραγωγής και του οικονομικού θαύματος, ακόμη και τον οφειλόμενο σεβασμό στους νεκρούς τους, τους πρώτους νεκρούς από πυρηνικά όπλα στην ιστορία της ανθρωπότητας... Το πυρηνικό ατύχημα στην Ιαπωνία τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, δεν ξέρουμε την εξέλιξη του -αποτελεί σοβαρή προειδοποίηση για την Ευρώπη με τα 195 εν ενεργεία πυρηνικά εργοστάσια ηλεκτροπαραγωγής (και 19 ακόμη υπό ίδρυση, μεταξύ των οποίων και στη σεισμογενή γειτονιά μας, όπου Τουρκία -ΑKKUYU-, Βουλγαρία -BELENE-, αλλά και Αλβανία και FYROM σχεδιάζουν νέα πυρηνικά εργοστάσια). Θυμάμαι τα χρόνια μετά τη μεταπολίτευση τις ατέλειωτες συζητήσεις για τα πλεονεκτήματα (χαμηλότατο κόστος της παραγόμενης KWh) και τα μειονεκτήματα (ανασφαλείς εγκαταστάσεις έναντι φυσικών καταστροφών, μη ασφαλής διάθεση πυρηνικών αποβλήτων). Επιβεβαιώνονται λοιπόν τραγικά οι προειδοποιήσεις του αντιπυρηνικού κινήματος που διαχρονικά μιλούσε για το ότι η πυρηνική ηλεκτροπαραγωγή δεν είναι ασφαλής, ακόμη και στις πιο τεχνολογικά προηγμένες κοινωνίες. Τώρα, 32 χρόνια μετά το Three Μile Island και 25 χρόνια μετά το Chernobyl, δικαιώνεται η άρνηση της τοπικής κοινωνίας και του Ελληνικού Αντιπυρηνικού Κινήματος (από το δημοκρατικό κέντρο έως την εξωκοινοβουλευτική αριστερά τότε) που απέτρεψε την κατασκευή του σχεδιασμένου από την κυβέρνηση Κ. Καραμανλή πυρηνικού εργοστάσιου στην Κάρυστο (1977/78). Διαψεύδονται ομοίως με τον πιό τραγικό τρόπο πρόσφατοι ισχυρισμοί (της Ακαδημίας Αθηνών, κάποιων πολιτικών και τμήματος της πανεπιστημιακής και επιστημονικής κοινότητας), που υπερθεματίζουν την πυρηνική ηλεκτροπαραγωγή στη χώρα μας, υποδεικνύοντας ως πρότυπο ασφάλειας τη σεισμογενή Ιαπωνία! Όλοι εμείς που βλέπουμε -δυστυχώς- να επιβεβαιώνονται οι φόβοι μας, οφείλουμε τώρα, περισσότερο από ποτέ, να δουλέψουμε για Ελλάδα, Βαλκάνια και Ευρώπη απαλλαγμένες από πυρηνικά!!! σημεια διανομησ πρασινησ πολιτικησ Booze Cooperativa Κολοκοτρώνη ΑΘΗΝΑ ΒΙΟΒΙΖΖ Εμμανουήλ Μπενάκη ΑΘΗΝΑ ΚANNABISHOP Χαριλάου Τρικούπη ΑΘΗΝΑ Φυσιολατρικός & Αθλητικός Σύλλογος Παιωνιος Σκούρτου ΑΙΤΩΛΟΑΚΑΡΝΑΝΙΑ Θησαυρός Υγείας Παπαφλέσσα 26 & Τραλέων ΓΑΛΑΤΣΙ Kampos biomarket Αρτέμιδος 9 & Λαοδίκης ΓΛΥΦΑΔΑ Βιβλιοπωλείο Αναγνώστου Δημήτριου Μεγ. Αλεξάνδρου ΓΡΕΒΕΝΑ ΕΥΟΙ ΒΑΚΧΕ Αγ.Βαρβάρας ΔΑΦΝΗ Πρακτορείο διανομής Ελλ.Τύπου ΕΥΡΩΠΗ Ελευθερίου Βενιζέλου ΖΑΚΥΝΘΟΣ Βιολογικά Προιόντα BIOSHOP Σταυρός Μπόχαλη ΖΑΚΥΝΘΟΣ Φαρμακείο Πρόκου Λώρας Λ.Πρωτόπαππα ΗΛΙΟΥΠΟΛΗ BIOCAFE Κυπριακού Αγώνα ΚΕΡΚΥ- ΡΑ ΟΙΚΟΖΩΗ Ιωάννου Θεοτόκη ΚΕΡΚΥΡΑ Συνεταιριστικό Βιβλιοπωλείο Ρήγα Φεραίου ΚΟΖΑΝΗ ΑΜΑΛΘΕΙΑ Αδείμαντου ΚΟΡΙΝΘΟΣ ΚΙΝΗΣΗ ΠΟΛΙΤΩΝ ΚΟΡΙΝΘΟΥ Σεφέρη 8 ΚΟΡΙΝΘΟΣ Βιολογικά Προιόντα Διονύσου ΜΑΡΟΥΣΙ Vitrine Ενδύματα παιδικά και γυναικεία Δεκελείας Ν. ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑ Vitrine Ενδύματα παιδικά και γυναικεία Π.Τσαλδάρη ΝΙΚΑΙΑ Φωτό Έγχρωμον Αγ.Ι.Πράτσικα ΠΑΤΡΑ ΟΙΝΟΧΩΡΟΣ Καποδιστρίου ΠΕΙΡΑΙΑΣ EYOI EYAN Αριστοτέλους ΠΕΙΡΑΙΑΣ Βιβλιοπωλείο ΒΙΒΛΙΟΠΟΝΤΙΚΑΣ Ανδρου 10, Ερμούπολη ΣΥΡΟΣ ΓΑΙΑ Δημητρακάκη ΧΑΝΙΑ Βιολογικά Προϊόντα Κήπος Αγγέλων Χίου ΧΑΛΑΝΔΡΙ Φυσιολατρικός όμιλος Μυτιλήνης Υδάτινος Αεροπόρου Γιανναρέλλη ΛΕΣΒΟΣ Το Περιβόλι της Οικολογίας Ανδρέου Μεταξά ΕΞΑΡΧΕΙΑ ΟΙΚΟΖΗΝ βιολογικά προϊόντα Στουρνάρη 36 ΑΘΗΝΑ ΟΙΚΟΖΗΝ βιολογικά προϊόντα Εμμανουήλ Μπενάκη ΑΘΗΝΑ BIO-ARMONIA Αγ.Ιωάννου ΑΓ.ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΝΑΡΑΓΙΕΝΑ Αιγ.Πελάγους 85 & Ελβετίας ΑΓ.ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΒΙΟ ΤΡΟΦΗ ΠΗΛΙΟΥ 28ης Οκτωβρίου ΒΟΛΟΣ IN VIVO Βιολογικά προϊόντα Πλ.Δημαρχείου ΚΑΤΕΡΙΝΗ ΒΙΟΤΡΟΠΙΟ Καπετάν Κόσυρη Αγ.Νικόλαος ΚΡΗΤΗ ΠΡΟΠΟΛΙΣ Παναγούλη ΛΑΡΙΣΑ ΤΡΟΦΗ & ΥΓΕΙΑ Ερμού ΜΥΤΙΛΗΝΗ ΠΑΝΤΟΥ Πλ.Μοδή ΦΛΩΡΙΝΑ BIOtrofima - Κερασίδης Δ.Γληνού ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ Ρουσσάκης Ιορδάνης Βιολογικά Προϊόντα Η Φύση Εμμανουήλ Παππά 2α ΔΡΑΜΑ Ρουσσάκης Ιορδάνης Βιολογικά Προϊόντα Η Φύση Προύσης ΔΡΑΜΑ Πολυχώρος Θυμωμένο Πορτραίτο Καποδιστρίου ΙΩΑΝΝΙΝΑ Χαρίλαος Εργαστήριο Ξηρών Καρπών Βατικιώτου 24 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ Γκούσιου Αγγελική Βιολογικά Προϊόντα 14ης Μαϊου & Παλαιολόγου ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗ Βιολογικά Προϊόντα Τσαούση Παναγιώτα Καραϊσκάκη 72 ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΗ Βιόσπορος Βιολογικά Προϊόντα Βορείου Ηπείρου 135 ΣΕΠΟΛΙΑ ΑΓΝΗ ΓΗ Φερτάκης Λ.Πεντέλης 104 ΒΡΙΛΗΣΣΙΑ Βιοσπορά Γεωργίου Παπανδρέου ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ Βιολογικό Χωριό Αγ.Ιωάννου ΒΟΥΛΑ ΛΕΒΑΝΤΑ Βιολογικά, υγιεινή διατροφή Πλατεία Αγ.Ελεούσας ΚΑΛΛΙΘΕΑ BIORYTHM Βιολογικά προϊόντα & γεωργικά εφόδια Κ.Γιαμπουδάκη ΡΕΘΥΜΝΟ Μίνι Μάρκετ Stop & Shop Χρυσ.Σμύρνης Ν.ΒΟΥΤΣΑΣ Ελίανθος Βιολογικό Παντοπωλείο Αρτάκης Ν.ΣΜΥΡΝΗ Ηλιαχτίδα Βιολογικά Προϊόντα Δημοκρίτου ΘΗΒΑ Άρκευθος Βιολογικά Προϊόντα Βασ. Γεωργίου Γλυφάδα Ασφαλιστικό γραφείο Σάκης Αποστολόπουλος Παλαιάς Καβάλας 212 ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ Ιχθυοπωλείο ΤΑ ΔΙΔΥΜΑ Χαρ.Τρικούπη ΠΕΙΡΑΙΑΣ Αποθήκη καλτσών & εσωρούχων Ε.ΜΠΑΣΑΚΟΥ ΙΙας Μεραρχίας 19 ΤΕΡΨΙΘΕΑ Κατάστημα ενδυμάτων Κοσμάς Πανωρίδης Αραπάκη 100 ΚΑΛΛΙΘΕΑ ALOE FLOWERS Κατερίνα Αναστασάκη Φιλελλήνων 33 ΠΕΙΡΑΙΑΣ NATURA SHOP Το ερμάρι της Ρένας Σπύρου Μουστακλή ΠΑΡΚΟ ΤΡΙΤΣΙ ΙΛΙΟΝ Γυναικολογικό ιατρείο Μακρένογλου Ανίκητος Λεωφ. Ιπποκράτους ΣΑΛΑΜΙΝΑ Οδοντοτεχνικό Εργαστήριο Βενιζέλου Ελασσόνα

7 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ - ΜΑΡΤΙΟΣ 2011 ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΠΡΑΣΙΝΗΠΟΛΙΤΙΚΗ 7 Πρόταση από την Δημοτική Κίνηση «Κοζάνη, Τόπος να ζεις» για λειτουργία «ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΠΑΝΤΟΠΩΛΕΙΟΥ» Ανεξάρτητη Δημοτική Κίνηση «Κοζάνη, Τόπος να ζεις» Είναι προφανές πώς στο νέο περιβάλλον που διαμορφώνεται στην Ελληνική κοινωνία (απολύσεις, ανεργία, φτώχεια, οικονομική κρίση, μείωση μισθών) σημαντικά κοινωνικά στρώματα οδηγούνται σε συνθήκες φτώχειας και οικονομικής δυσπραγίας, πρωτοφανείς για τη χώρα μας τα τελευταία 30 χρόνια. Η Τοπική Αυτοδιοίκηση έχει το ηθικό και κοινωνικό καθήκον να λειτουργήσει ως ανάχωμα στην οικονομική εξαθλίωση, συνέπεια της οποίας θα είναι να τρωθεί και ο κοινωνικός ιστός. Οι δήμοι, όντας οι πιο κοντινές στον πολίτη δομές, οφείλουν να αναλάβουν πρωτοβουλίες και κοινωνικά προγράμματα που θα συντηρούν και θα δυναμώνουν την κοινωνική συνοχή, όπως κατά το παρελθόν έχει κάνει ο Δήμος Κοζάνης (συσσίτια, ΚΗΦΗ, κλπ.) Λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω, αλλά και τη δηλωμένη από όλες τις Παρατάξεις ανάγκη να αναβαθμίσει ο Δήμος τον κοινωνικό του ρόλο, προτείνουμε να συσταθεί ένα «Κοινωνικό Παντοπωλείο» με πρωτοβουλία του Δήμου Κοζάνης. Ο θεσμός του κοινωνικού παντοπωλείου άρχισε να λειτουργεί στη Γαλλία κατά την δεκαετία του 1990 ως ένα μέσο προστασίας εκείνων των πολιτών που αδυνατούν να εξασφαλίσουν τα στοιχειώδη είδη διατροφής. Στην Ελλάδα ο θεσμός ξεκίνησε πριν από μερικά χρόνια (με την συμβολή του ιδιωτικού τομέα) στην Αθήνα, αλλά γρήγορα εξαπλώθηκε σε πολλές πόλεις της Ελλάδας. Αυτήν την στιγμή λειτουργούν κοινωνικά παντοπωλεία στους εξής δήμους και νομαρχίες: Δήμος Αθήνας Δήμος Πειραιά Δήμος Θεσσαλονίκης Δήμος Πολίχνης Δήμος Ρεθύμνου Δήμος Τυρνάβου Δήμος Καβάλας Δήμος Καλαμάτας Δήμος Χανίων Δήμος Σταυρούπολης Ξάνθης Δήμος Λάρισας Νομαρχία Ηρακλείου Νομαρχία Δωδεκανήσου Σκοπός του κοινωνικού παντοπωλείου είναι να προσφέρει σε πολύ φτωχές οικογένειες ένα ελάχιστο καλάθι τροφίμων κάθε μήνα. Το καλάθι θα έχει είδη βασικής διατροφής και αυξημένης θρεπτικής αξίας. Η επιλογή των πολιτών που θα έχουν πρόσβαση στο κοινωνικό παντοπωλείο θα γίνεται με αντικειμενικά κριτήρια, που θα καθοριστούν εξαρχής και θα ελέγχονται από την αρμόδια υπηρεσία του Δήμου. Από μία πρόχειρη έρευνα που κάναμε στα κοινωνικά παντοπωλεία της χώρας υπάρχουν τρία μοντέλα λειτουργίας: 1. Το κόστος αρχικής εγκατάστασης και λειτουργίας του παντοπωλείου καλύπτεται εξ ολοκλήρου από τον δήμο και οι προμηθευτές των προϊόντων επιλέγονται μετά από διαγωνισμό. 2. Το δεύτερο μοντέλο στηρίζεται στην προσφορά ιδιωτών. Επιχειρήσεις καταστήματα κ.α προσφέρουν προϊόντα. Η διαχείριση (προσωπικό, στέγη κ.α.) παραμένει στο δήμο, ενώ σημαντική μπορεί να είναι η συμβολή εθελοντικών ομάδων. 3. Μεικτό σύστημα, όπου έναν ελάχιστο αριθμό προϊόντων καλύπτει ο δήμος με δική του δαπάνη και ένα άλλο κομμάτι στηρίζεται σε προσφορές ιδιωτών. Και εδώ μπορεί να είναι σημαντική η συμβολή εθελοντικών ομάδων, ενώ η δαπάνη προσωπικού βαρύνει το δήμο 4. Κυρίως ιδιωτικό σύστημα, όπου τα super markets διαθέτουν σε μια «κοινωνική γωνία» ορισμένα τρόφιμα σε φτωχές οικογένειες που υποδεικνύει ο δήμος. 5. Το παντοπωλείο έχει μορφή «κοινωνικής συνεταιριστικής επιχείρησης». Σχετικό νομοσχέδιο που περιγράφει τους όρους και τα κίνητρα για τη σύσταση τέτοιων επιχειρήσεων (ή αλλιώς «Φορέων κοινωνικής οικονομίας») επεξεργάζεται το Υπουργείο Εργασίας και θα κατατεθεί σύντομα στη Βουλή. Το μοντέλο αυτό ίσως είναι το πιο βιώσιμο, εφόσον συμμετάσχει και ο Δήμος στο συνεταιριστικό σχήμα. Θα λειτουργεί ως σύμπραξη δυο-τριών ανέργων νέων (που θα υποστηριχτούν από το πρόγραμμα ως μικρομέτοχοι) και του Δήμου που θα συμμετάσχει στο αρχικό κεφάλαιο και στη διοίκηση. Πριν από λίγους μήνες επισκεφτήκαμε το κοινωνικό παντοπωλείο Λάρισας. Οι υπάλληλοί του, εκτός της γενικής ενημέρωσης, προσφέρθηκαν να βοηθήσουν στην περίπτωση που αποφασίσουμε να κάνουμε κάτι ανάλογο στην Κοζάνη. Γνωρίζοντας τις δυσκολίες που περνά αυτή την περίοδο η Τοπική Αυτοδιοίκηση, λόγω της μετάβασης στον Καλλικράτη και της μεγάλης οικονομικής στενότητας, αντιλαμβανόμαστε ότι κάθε πρόταση που επιβαρύνει με νέα έξοδα το Δήμο θέλει ιδιαίτερη τεκμηρίωση και μελέτη. Από την άλλη η οξεία οικονομική κρίση, η οποία προβλέπεται να έχει μεγάλη διάρκεια, μας αναγκάζει να επανα-ιεραρχήσουμε τις προτεραιότητές μας, ρίχνοντας περισσότερο βάρος στον κοινωνικό ρόλο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Θεωρούμε λοιπόν πως το «Κοινωνικό Παντοπωλείο» πρέπει να είναι μέσα στις πρωτοβουλίες για τον νέο δήμο Κοζάνης. Εκτιμούμε πως μια τέτοια κίνηση μπορεί να ενεργοποιήσει κοινωνικές δυνάμεις της περιοχής, να πολλαπλασιάσει τις προσφορές τροφίμων αλλά και λοιπών ειδών από τους πολίτες, ενισχύοντας έτσι την κοινωνική αλληλεγγύη και συνοχή. Η Βεγορίτιδα Υπερασπίζεται το Σιδηρόδρομο! Κίνηση Φίλων Τρένου Φλώρινας florinatreno.blogspot.com Μεγάλη συγκέντρωση στην Άρνισσα (Πέλλα) για την υπεράσπιση του σιδηρόδρομου. Η Συντονιστική Επιτροπή Δημοτικής Ενότητας Βεγορίτιδας οργάνωσε συγκέντρωση των κατοίκων της περιοχής στο σιδηροδρομικό σταθμό, μετά από απόφαση Ανοιχτής Λαϊκής Συνέλευσης που έγινε την Κυριακή 20 Φεβρουαρίου, με συμμετοχή από την Κίνηση Φίλων του Τρένου Φλώρινας και την πρωτοβουλία της Έδεσσας. Η οργή ξεχείλισε για την απομόνωση, τον εμπαιγμό και την αδιαφορία της κυβέρνησης και της ΤΡΕΝΟΣΕ που δρομολογούν ειδικά τρένα τη στιγμή που έχουν αποκλείσει τη Βεγορίτιδα από τον υπόλοιπο κόσμο. Τα χωριά της περιοχής δεν έχουν πλέον ΚΑΝΕΝΑ μέσο δημόσιας συγκοινωνίας και το βασικό σύνθημα της συγκέντρωσης ήταν «Ούτε τρένα ούτε λεωφορεία, αφήσατε την Άρνισσα χωρίς συγκοινωνία!» Η συγκέντρωση που κράτησε 2 ώρες κάτω από τις γνωστές πολικές θερμοκρασίες της περιοχής περιλάμβανε αποκλεισμό του ΤΡΕΝΟΣΚΙ (AM. 3480). Τον τόνο και πάλι έδωσαν οι νέοι με τον ενθουσιασμό τους και οι ηλικιωμένοι με την επιμονή τους να μη φύγουν από τη γραμμή, ούτε μετά από παράκληση των διοργανωτών. Από τη Συντονιστική Επιτροπή Δημοτικής Ενότητας Βεγορίτιδας ανακοινώθηκε: Μετά από Ανοιχτή Λαϊκή Συνέλευση που έγινε την Κυριακή 20 Φεβρουαρίου, με αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες αποφασίστηκε η συμβολική κατάληψη του Σ.Σταθμού Άρνισσας για 2 ώρες, η οποία και πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 27 Φεβρουαρίου. Η συμμετοχή ήταν τεράστια,παρά το χαμηλό της θερμοκρασίας, πράγμα που αποδεικνύει την αναγκαιότητα και την χρησιμότητα του σιδηροδρόμου για τους κατοίκους της Βεγορίτιδας, οι οποίοι μετά από την κατάργηση των δρομολογίων είναι πλέον αποκλεισμένοι από τον κόσμο καθώς δεν υπάρχει πλέον κανένα δημόσιο μέσο συγκοινωνίας. Οι κινητοποιήσεις μας θα κλιμακωθούν, σε τοπικό αλλά και σε συντονισμό με φορείς και ομάδες από όλη την Ελλάδα. Στην επόμενη Ανοιχτή Λαϊκή Συνέλευση, στην οποία θα κλιθεί από την συντονιστική επιτροπή, η Υφυπουργός Εσωτερικών κα. Τζακρη, και θα πραγματοποιηθεί την Παρασκευή 04 Μαρτίου θα αποφασιστούν οι περαιτέρω κινητοποιήσεις. Από την Κίνηση Φίλων Τρένου Φλώρινας δηλώθηκε: Η Βεγορίτιδα σήμερα είναι σαν ένα νησί όπου δεν πιάνει καράβι και το Σαββατοκύριακο πηγαίνει ένα κρουαζιερόπλοιο. Ο αποκλεισμός της Φλώρινας και της Εορδαίας από την ΤΡΕ- ΝΟΣΕ συμπληρώνει σήμερα ένα μήνα. Η κυβέρνηση αντί για τρένα δρομολογεί υποσχέσεις. Οι κινητοποιήσεις θα ενταθούν και θα κλιμακωθούν εκφράζοντας την οργή των κατοίκων. Μετά την συγκέντρωση έγινε συνάντηση μελών των κινήσεων πολιτών από την Φλώρινα, τη Βεγορίτιδα και την Έδεσσα για τον συντονισμό των δράσεων και την από κοινού οργάνωση διαμαρτυρίας στη Θεσσαλονίκη με πορεία μετά τρένου.

8 8 ΠΡΑΣΙΝΗΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ - ΜΑΡΤΙΟΣ 2011 Τα ακριβοτερα εισιτηρια θα αυξησουν τους οπαδους του «δεν πληρωνω» Ισχυριζόμαστε ότι η κυβερνητική πολιτική είναι αδιέξοδη και αναποτελεσματική. Το προσωπικό μειωνόταν, κατά 8-10%, το διάστημα (από 8485 σε 7492 οι οδηγοί) και μόνο στην ΑΜΕΛ (ΜΕΤΡΟ) αυξήθηκε σημαντικά τις χρονιές 2007, 2008 και 2009 (εκλογικές χρονιές -είναι τυχαίο άραγε;). Του Νίκου Χρυσόγελου Επομένως, η κυβέρνηση αντί να προγραμματίσει, με ισοπεδωτικό τρόπο, μειώσεις προσωπικού έπρεπε να αξιοποιήσει καλύτερα το υπάρχον προσωπικά, ώστε να βελτιωθούν τα δρομολόγια και περισσότεροι επιβάτες να χρησιμοποιήσουν τα ΜΜΜ. Παράλληλα, βέβαια, απαιτούνται συνεκτικά μέτρα που θα συμβάλλουν στην αύξηση της αξιοπιστίας των δημόσιων συγκοινωνιών, όπως επέκταση λεωφορειόδρομων, κυκλοφοριακές κι άλλες ρυθμίσεις που θα συντομεύσουν τον χρόνο μιας διαδρομής και θα κάνουν πιο τακτική τη διέλευση των οχημάτων, σχεδιασμός έργων με τρόπο ώστε να μην ανατρέπεται η λειτουργία των δημόσιων συγκοινωνιών, στροφή στα μέσα σταθερής τροχιάς, όπως το ΤΡΑΜ και ο ηλεκτρικός/ ΜΕΤΡΟ, συνδυασμένες μεταφορές, διευκόλυνση της χρήσης ποδηλάτου σε συνδυασμό με τη δυνατότητα μεταφοράς του και από τα ΜΜΕ, αντιμετώπιση της διαφθοράς και της αναποτελεσματικότητας στις προμήθειες κ.α. Σταθεροποιώντας τα λειτουργικά κόστη που σχετίζονται με τις αμοιβές προσωπικού, θα μπορούσαν παράλληλα να αυξηθούν τα έσοδα των συγκοινωνιακών φορέων, όχι με παράλογη αύξηση της τιμής του εισιτηρίου, αλλά μέσω της αύξησης του συγκοινωνιακού έργου και της προσέλκυσης περισσότερων επιβατών. Η αύξηση της τιμής του εισιτηρίου είναι όχι μόνο πράξη κοινωνικά απαράδεκτη στη σημερινή συγκυρία, αλλά υπάρχει ο κίνδυνος να οδηγήσει σε αύξηση του ποσοστού αυτών που σήμερα αποφεύγουν να πληρώσουν το εισιτήριο (σημαντικό ρόλο στην κατακόρυφη αύξηση των «τσαμπατζήδων» παίζει η οικονομική κρίση και η αναξιοπιστία των δημόσιων συγκοινωνιών). Αυτό προκύπτει αν μελετήσει κάποιος σε βάθος τα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα η ίδια η κυβέρνηση. Διαπιστώνουμε ότι ενώ οι μετακινήσεις με τα δημόσια μέσα μεταφοράς παραμένουν περίπου σταθερές τα τελευταία χρόνια, η αύξηση της τιμής του εισιτηρίου δεν οδηγεί σε ανάλογη αύξηση των εσόδων αλλά σε σχεδόν μηδαμινή βελτίωσή τους. Για παράδειγμα, το 2005 με τιμή εισιτηρίου 0,5 ευρώ και ανθρωπομετακινήσεις το χρόνο, τα έσοδα των συγκοινωνιακών φορέων ήταν ευρώ. Όμως το 2009 με τιμή εισιτηρίου 1 ευρώ (δηλαδή με διπλασιασμό της τιμής του) και οριακή αύξηση των μετακινήσεων σε (αύξηση 2,7%), τα έσοδα έφτασαν μόλις στα ευρώ (αύξηση κατά ευρώ, δηλαδή μόλις 5%) αλλά αυξήθηκε κατακόρυφα το ποσοστό αυτών που αποφεύγουν να πληρώνουν εισιτήριο (περίπου 40% στα λεωφορεία). Όλα συνηγορούν ότι η νέα μεγάλη αύξηση της τιμής του εισιτηρίου θα αυξήσει τους οπαδούς του «δεν πληρώνω», λαμβάνοντας υπόψη και τα αυξανόμενα οικονομικά προβλήματα των νοικοκυριών, αλλά και την απορρύθμιση των συγκοινωνιών. Η απειλή της κυβέρνησης περί τιμωρίας με φυλάκιση τριών μηνών για όποιον δεν πληρώνει εισιτήριο 1,4 ευρώ, είναι δυσανάλογη, και κατά συνέπεια θα αποδειχτεί ότι είναι ανέφικτη η εφαρμογή της. Πιθανόν, λοιπόν, να μειωθούν τα έσοδα από τα εισιτήρια και το οικονομικό αποτέλεσμα να είναι χειρότερο από το σημερινό. Η μόνη λύση, πιστεύουν όσοι πράγματι θέλουν να ενισχυθεί η βιωσιμότητα των δημόσιων συγκοινωνιών, είναι μια συντονισμένη προσπάθεια επέκτασης του έργου των συγκοινωνιακών φορέων με βελτίωση της αξιοπιστίας τους, κυκλοφοριακές αλλαγές στην κατεύθυνση της βιώσιμης κινητικότητας, μείωση της εξάρτησης από ορυκτά καύσιμα και αύξηση του ποσοστού των ΑΠΕ και των βιο-καυσίμων (αξιοποιώντας μαγειρικά λάδια και υπολείμματα καλλιεργειών), κοινωνικά υπεύθυνη τιμολογιακή πολιτική που θα προσελκύσει περισσότερους επιβάτες και θα τους πείσει να πληρώνουν και εισιτήριο. Αν θέλαμε, όμως, να μιλήσουμε για μια πράσινη προσέγγιση των οικονομικών των συγκοινωνιών, θα έπρεπε να βρούμε τρόπους ώστε στις οικονομικές επιδόσεις των ΜΜΜ να συνυπολογίζεται και το τι σημαίνει για τα δημοσιονομικά της χώρας η μείωση της κατανάλωσης πετρελαίου στις μετακινήσεις (με αύξηση της χρήσης ΑΠΕ ως «καυσίμου»), η μείωση των εισαγωγών ΙΧ (και ό,τι αυτό συνεπάγεται για το εμπορικό ισοζύγιο) και η μείωση της ατμοσφαιρικής ρύπανσης (και ό,τι αυτό σημαίνει στις ιδιωτικές και δημόσιες δαπάνες για την Υγεία). Μια τέτοια πολιτική θα μπορούσε να υιοθετηθεί από την κυβέρνηση αν δημιουργηθεί μια, χαλαρή σε οργανωτικό επίπεδο αλλά ισχυρή σε επιρροή και συμμετοχή, συμμαχία στην κοινωνία από μετεξέλιξη του «δεν πληρώνω» σε «απαιτώ καλύτερες, αξιόπιστες και πιο οικονομικές συγκοινωνίες», από πιο υπεύθυνες κινητοποιήσεις των εργαζομένων ώστε να κερδίζουν την υποστήριξη της κοινωνίας (αντί να εξαγριώνουν κι άλλο τους πολίτες με την μεγάλη ταλαιπωρία που υφίστανται καθημερινά) και με την συνεργασία στο «συγκεκριμένο» όλων των κομμάτων και κινημάτων, που βλέπουν πράγματι την αναγκαιότητα η πολιτική να οδηγεί σε λύσεις και όχι απλώς σε «αντιστάσεις». Η πρόσκληση, λοιπόν, είναι δημόσια και με πολλούς αποδέκτες. *Ο Νίκος Χρυσόγελος είναι, στέλεχος των Οικολόγων Πράσινων και Περιφερειακός Σύμβουλος Ν. Αιγαίου. Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΜΙΑΣ ΠΟΛΗΣ ΑΡΧΙΖΕΙ ΑΠΟ ΤΑ ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΑ του Γιάννη Παρασκευόπουλου εκπροσώπου Τύπου των Ο.Π. Στις ελληνικές πόλεις, τα δικαιώματα των πεζών είναι είδος ουσιώδες εν ανεπαρκεία. Η κατάσταση παραμένει σταθερά αβίωτη και ελάχιστα βήματα έχουν γίνει από τους υπεύθυνους. Σκεφτήκαμε λοιπόν, για το αφιέρωμα της «Πράσινης Πολιτικής», να σας παρουσιάσουμε το κεφάλαιο για τα δικαιώματα των πεζών, από το δημοτικό πρόγραμμα της «Οικολογικής Αθήνας» για το Δήμο Αθηναίων. Πρωτοπαρουσιάστηκε το καλοκαίρι του 2006, αλλά διαβάζεται σαν να γράφτηκε σήμερα. «Στην Αθήνα σήμερα το περπάτημα είναι υπόθεση για γερά νεύρα. Πεζοδρόμια και πεζόδρομοι καταλαμβάνονται από οτιδήποτε μπορεί να τα κάνει αδιάβατα ή και επικίνδυνα: παράνομη στάθμευση, βιαστικά μηχανάκια, βιτρίνες μαγαζιών, υπαίθριες καφετέριες. Ο παράλογος φόρος αίματος από τα τροχαία παραμένει στα ύψη, οι πεζοί αναγκάζονται να περπατούν ανάμεσα στα αυτοκίνητα, μεγάλες κατηγορίες του πληθυσμού αδυνατούν να βγουν από το σπίτι τους ή κυκλοφορούν με μεγάλη δυσκολία. Δοκιμάστε απλώς μια μέρα να κυκλοφορήσετε με ένα παιδικό καροτσάκι για να κάνετε τις δουλειές σας... Διεκδικούμε λοιπόν τους χώρους που ανήκουν σε όλους μας, ως πεζούς και πολίτες: Με διαπλατύνσεις όλων των πεζοδρομιών στο ελάχιστο ελεύθερο πλάτος που προβλέπει ο νόμος, με σταθερά εμπόδια (αλλά όχι κάγκελα) για προστασία τους από τα ΙΧ. Με επιπλέον πεζόδρομους για δημιουργία ολοκληρωμένων δικτύων, συνδυασμένων με φυσικές περιοχές, πάρκα και αρχαιολογικούς χώρους, αλλά και με σχολεία, πλατείες και κοινωνικά οικονομικά κέντρα. Με διεύρυνση των πεζοδρομίων στις διασταυρώσεις, σε όλο το χώρο όπου κανονικά δεν επιτρέπεται η στάθμευση. Με αποτελεσματική περιφρούρηση του χώρου των πεζών: δημοτική αστυνομία που να κάνει σωστά τη δουλειά της, με διαφανείς διαδικασίες για άμεση διεκπεραίωση κάθε τηλεφωνικής ή ηλεκτρονικής καταγγελίας πολιτών. Με ένταξη των σοβαρών παραβιάσεων πεζοδρομίων και πεζοδρόμων στο point system των οδηγών, ως πράξεων επικίνδυνης οδήγησης. Με προσωρινά εφεδρικά πεζοδρόμια, παντού όπου σοβαρός λόγος επιβάλλει την προσωρινή κατάληψη του κανονικού πεζοδρομίου. Με κατάλληλες διαμορφώσεις για συνεχή και εύκολη κίνηση στα παιδικά καροτσάκια και τα άτομα με κινητικά προβλήματα. Με αστική ευθύνη του δήμου για κάθε ατύχημα από κακή κατάσταση του πεζοδρομίου ή παράνομη κατάληψή του».

9 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ - ΜΑΡΤΙΟΣ 2011 ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΠΡΑΣΙΝΗΠΟΛΙΤΙΚΗ 9 ΕπιμΕνουμε.ΕλληνικΟ! Ο «ρεαλισμός» της δημιουργίας Μητροπολιτικού Πάρκου στο πρώην αεροδρόμιο Του Πολυδεύκη Παπαδόπουλου H Ελλάδα είναι, μεταξύ άλλων, χώρα του «μεγαλύτερου», του «πιο σύγχρονου», του «καλύτερου». Π.χ. πριν μερικά χρόνια είχαμε τους «μεγαλύτερους» ρυθμούς ανάπτυξης στην ευρωζώνη, κατασκευάσαμε το πιο «σύγχρονο» αεροδρόμιο και μετρό, οργανώσαμε τους «καλύτερους» Ολυμπιακούς Και μέχρι πριν λίγο επρόκειτο να δημιουργήσουμε στο Ελληνικό το «μεγαλύτερο» πάρκο στη Μεσόγειο. Τελικά, μετά από τέτοιες εθνικές φαντασιώσεις, το πραγματικό είναι πως καταλήξαμε να έχουμε το μεγαλύτερο, με απόσταση, δημόσιο χρέος στην Ε.Ε. Επίσης, το σίγουρο είναι πως ετοιμαζόμαστε για τη μεγαλύτερη τσιμεντοποίηση δημοσίου χώρου της Αθήνας, αν ευοδωθούν τα σχέδια «αξιοποίησης» του πρώην αεροδρομίου. Τουλάχιστον από δω και πέρα, ας προσπαθήσουμε να είμαστε πιο προσγειωμένοι και πραγματιστές με την πορεία μας. Π.χ. εξετάζοντας το θέμα του Ελληνικού ρεαλιστικά, αλλά και στην ευρύτητά του, θα δούμε ότι: -στο πολεοδομικό συγκρότημα της πρωτεύουσας λείπουν στρέμματα ελεύθερων εκτάσεων και πράσινου προκειμένου η Αθήνα να γίνει, όχι ιδανική, αλλά σχετικά βιώσιμη -η οικοδόμηση της πρωτεύουσας συνεχίζεται, αν και με μειωμένους ρυθμούς, εντός και εκτός σχεδίου η αστυφιλία διατηρείται λόγω εσωτερικής και εξωτερικής μετανάστευσης και μη αποκέντρωσης οι πυρκαγιές και λεηλασίες των περιαστικών δασών της πόλης δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα εκλείψουν είναι μάλλον σίγουρο πως η όποια αγροτική γη έχει μείνει στην Αττική θα εξακολουθήσει να μετατρέπεται σε οικόπεδα η οικονομική κατάρρευση θα αποκλείσει για αρκετά χρόνια σοβαρές ενέργειες για απαλλοτριώσεις, παρεμβάσεις και εξωραϊσμούς υπέρ του περιβάλλοντος η κλιματική αλλαγή, μεγαλύτερη ή μικρότερη, θα επιβαρύνει στα χρόνια που έρχονται τις συνθήκες στο κλεινόν άστυ. Όπως διδάσκουν πολεοδομία και ιστορία, τα εργαλεία που μπορούν να εξισορροπήσουν σχετικά τις οικολογικές παρενέργειες αυτών των πραγματικοτήτων είναι λίγα. Ένα από τούτα θεωρείται η δημιουργία μητροπολιτικών πάρκων, τα οποία αποτελούν, για τα αστικά δεδομένα, μεγάλες εκτάσεις βιοποικιλότητας και πρασίνου, που μπορούν να επηρεάσουν τις δυσμενείς περιβαλλοντικές συνθήκες της υπόλοιπης πόλης. Τα τοπικά, μικρά πάρκα είναι κι αυτά σημαντικά, αλλά παίζουν διαφορετικό ρόλο από εκείνο των μητροπολιτικών. Κι όπως είναι γνωστό, η Αθήνα διαθέτει πλέον μόνο 3 σημεία όπου υπάρχουν ή μπορούν να υπάρξουν τέτοια πάρκα. Είναι το υπάρχον μητροπολιτικό πάρκο Τρίτση, που αγωνίζεται να επιβιώσει, το ημιτελές και ακρωτηριασμένο Πάρκο Γουδή (900 στρ. από τα συνολικά που διέθετε ο χώρος) και εκείνο που μπορεί να γίνει στο Ελληνικό. Bέβαια, δίπλα σ αυτές τις αντικειμενικές πραγματικότητες, υπάρχει πλέον ο «ρεαλισμός» κυβέρνησης και «πραγματιστών» που θέλουν να παραχωρείται για εμπορική αξιοποίηση περίπου το 70% του Ελληνικού, προκειμένου, όπως υπολογίζουν, να εισπραχθούν 5-6 δις και να μειωθεί αναλόγως το, απόλυτα αληθινό και δυσθεόρατο, δημόσιο χρέος. Εδώ, όμως, ξεκινούν μια σειρά από άλλες ρεαλιστικές διαπιστώσεις: -η σχεδιαζόμενη «αξιοποίηση» όχι μόνο δεν έχει καμιά σχέση με τις υποσχέσεις που έδωσε η πολιτεία στους πολίτες όταν απομακρυνόταν το παλιό αεροδρόμιο, αλλά αποτελεί και τη χειρότερη εκδοχή όλων των υπαναχωρήσεων που εμφανίστηκαν για το Ελληνικό από το 2003 (δηλαδή πολύ πριν τη δημοσιονομική κατάρρευση) -τα προβλεπόμενα έσοδα μπορούν να εξαφανιστούν στη μαύρη τρύπα μιας δημοσιονομικής απόκλισης λίγων μηνών. Αντίθετα, τα εκατομμύρια τ.μ. που προβλέπεται να οικοδομηθούν θα είναι ορατά για 10ετίες, είτε χρησιμοποιούνται, είτε έχουν πέσει σε αχρηστία, αν λάβουμε υπόψη τη μακρά οικονομική ύφεση που θα ζήσει η Ελλάδα, τη διεθνή κρίση του real estate και την υπερπροσφορά επαγγελματικών χώρων, mall, ξενοδοχείων κλπ. στην Αθήνα -η είσπραξη, πάντως, μερικών δις για το δημόσιο από τους όποιους επενδυτές φαντάζει πιο «ουτοπική» κι από την παλιότερη ιδέα της μετατροπής του συνόλου του χώρου σε πράσινο. Κι αυτό γιατί το κράτος αδυνατεί να εισπράξει τα περισσότερα από τα απλώς 80 εκατ. ευρώ που είναι οι μισθώσεις των αθλητικών και εκθεσιακών χώρων που υπάρχουν ήδη στο Ελληνικό και των εγκαταστάσεων στον Αγ.Κοσμά. Στις δε περιπτώσεις των άλλων μεγάλων παραχωρήσεων που έγιναν από το δημόσιο τα τελευταία χρόνια για εμπορική/τουριστική εκμετάλλευση, όπως είναι το συγκρότημα του πρώην Ξενία στο Λαγονήσι, οι μαρίνες Φαλήρου και Ζέας, καθώς και τα ξενοδοχεία Ξενία, Ξενία Παλλάς και Αμφιτρύων στο Ναύπλιο, το κράτος ίσως φτάσει να επιστρέψει πολλαπλάσια και τα λίγα που εισέπραξε εάν τα δικαστήρια δικαιώσουν τις προσφυγές των «επενδυτών» -οι επαγγελίες του υπουργού Επικρατείας για δημιουργία θέσεις εργασίας, όσο κι αν ακούγονται ευχάριστες σε εποχή μαζικής ανεργίας, είναι δημαγωγικές και παραπλανητικές, μια και δεν έχουν προηγούμενο σ ολόκληρη την οικονομική ιστορία μας -όσοι επιθυμούν να αποκτήσουν εικόνα για την αξιοπιστία και τις προθέσεις του επενδυτικού Fund του Κατάρ ας πληροφορηθούν τη διαμάχη που έχει ανοίξει με το κυπριακό κράτος για την «αξιοποίηση» σημαντικής δημόσιας έκτασης στην περιοχή Χίλτον της Λευκωσίας. Η ιδέα δημιουργίας πάρκου αμιγούς πρασίνου και στα στέμματα του πρώην αεροδρομίου ίσως ήταν πάντα υπερβολική και έγινε αδύνατη στις οικονομικές πραγματικότητες που ζούμε. Η δημιουργία, όμως, Μητροπολιτικού Πάρκου στο Ελληνικό, με πράσινο στα στρέμματα και ήπιες, ανταποδοτικές και κοινωφελείς δραστηριότητες στα υπόλοιπα 3.000, όπως προβλέπει η σχετική μελέτη του ΕΜΠ, φαίνεται εφικτή και οικονομική. Σύμφωνα με την εν λόγω μελέτη θα στοιχίσει περίπου 100 εκατ. η αναδιαμόρφωση του χώρου και εκατ. η ετήσια διαχείριση. Τέτοια ποσά μπορούν να βρεθούν ακόμη και στις σημερινές συνθήκες και μέσα από διαφορετική αξιοποίηση του ίδιου του χώρου, η οποία μπορεί, μάλιστα, να αποφέρει, εκτός από περιβαλλοντικά οφέλη, και ορισμένα ευρύτερα για την οικονομία, τον τουρισμό και την απασχόληση. Η ολοκλήρωση ενός τέτοιου Μητροπολιτικού Πάρκου θα πάρει ίσως δεκαετίες, όπως δείχνει η ιστορία των μεγάλων πάρκων διαφόρων πρωτευουσών. Θα μπορεί, όμως, από τα πρώτα χρόνια να λειτουργήσει ευεργετικά για τους σημερινούς κατοίκους και να αφήσει το περιθώριο στις νεότερες γενιές να φτιάξουν μια πιο βιώσιμη πόλη. Τέλος, αν χρειάζεται να πουλήσουμε μερικά «ασημικά» για να σωθούμε, δε μπορεί να γίνει το ίδιο και με τα «χρυσαφικά», στα οποία συγκαταλέγεται το Ελληνικό Διοδια: οψεις του προβληματος του Γιώργου Κανέλλη Η αύξηση των κλειστών αυτοκινητοδρόμων βασική «αναπτυξιακή» επιλογή των κατεστημένων δυνάμεων της χώρας μας οδήγησε, λόγω και της γενικότερης στενότητας πόρων, τόσο στον πολλαπλασιασμό των σημείων επιβολής διοδίων όσο και στην αύξηση του ύψους τους. Η διογκούμενη δυσαρέσκεια των οδηγών οδήγησε σε συνεχώς διευρυνόμενες μορφές αντίδρασης. Από την κλασσική προσπάθεια να ανευρεθούν παρακαμπτήριες, τις αυξανόμενες σε αριθμό μεμονωμένες αρνήσεις καταβολής διοδίων (οδηγοί αρνούνται να πληρώσουν, μετακινούν οι ίδιοι την μπάρα και φεύγουν αδιαφορώντας για την καταγραφή του αριθμού τους), μέχρι τις οργανωμένες και μαζικές αρνήσεις πληρωμής, που οργανώνονται σε ορισμένες ημερομηνίες από κατά τόπους συντονιστικές επιτροπές. Το θέμα καταλαμβάνει την επικαιρότητα όλο και περισσότερο καθώς οι ιδιωτικές εταιρίες που εκτελούν τις οδοποιίες διαρρέουν προθέσεις διακοπής των έργων, καθώς η απώλεια εσόδων δεν είναι πια αμελητέα. Πρόκειται για ζήτημα πολύπλευρο που δεν επιτρέπει εύκολη τοποθέτηση τύπου άσπρο - μαύρο. Πράγματι, σ ότι αφορά τις συχνές αυξήσεις του ύψους των διοδίων, αλλά και την καταβολή τους σε δρόμους (όπως ο Πατρών Κορίνθου) που είναι υπό κατασκευήν και με πλείστα όσα ποιοτικά ελαττώματα, είναι φανερό το δίκιο των διαμαρτυρόμενων οδηγών και η ανάγκη να αντιληφθεί η κυβέρνηση ότι επιβάλλεται σταθεροποίηση τουλάχιστον του ύψους των διοδίων. Από την άλλη κάποιες τοποθετήσεις ορισμένων επιτροπών του τύπου «οι δρόμοι είναι δημόσιο αγαθό και πρέπει να είναι δωρεάν» δεν μπορεί να γίνουν πλήρως και αβασάνιστα δεκτές, ιδίως όταν συνοδεύονται από μόνιμη ενθάρρυνση μη καταβολής διοδίων. Αυτό γιατί δεν πρέπει να λησμονούμε, ότι οι αυτοκινητόδρομοι δεν είναι ένα φυσικό δημόσιο αγαθό όπως είναι πχ ένα ποτάμι. Είναι υποδομές που υπηρετούν την ιδιωτική αυτοκίνηση και τις οδικές μεταφορές, επιλογές με σοβαρές περιβαλλοντικές επιπτώσεις στην ατμόσφαιρα και το κλίμα. Οι ίδιοι δε οι αυτοκινητόδρομοι έχουν σοβαρές περιβαλλοντικές επιπτώσεις: μερική καταστροφή φυσικών περιοχών, θανάτωση μεγάλου αριθμού ειδών άγριας πανίδας, ακόμη και προστατευόμενων, διακοπή συνέχειας οικοσυστημάτων. Επομένως η καταβολή μέρους τουλάχιστον του κόστους κατασκευής και συντήρησής τους από τους χρήστες τους και όχι από το σύνολο των φορολογουμένων είναι εύλογη, τόσο από περιβαλλοντική σκοπιά όσο και με κριτήρια φορολογικής δικαιοσύνης. Άλλο πράγμα λοιπόν, είναι η διαμαρτυρία κατά των συνεχών αυξήσεων των διοδίων, που είναι δικαιολογημένη, και άλλο η προώθηση αντιλήψεων ανομίας και άρνησης συμμετοχής στο κόστος που προκαλούν περιβαλλοντικά και οικονομικά επιβαρυντικές επιλογές όπως η προτίμηση στην ιδιωτική αυτοκίνηση. Δικαιολογημένο το «όχι» σε διόδια χαράτσι, δικαιολογημένη η πρακτική της μη συμβολικής καταβολής τους όταν γίνεται στα πλαίσια συλλογικών εκδηλώσεων διαμαρτυρίας, αδικαιολόγητη όμως πιστεύουμε- και απορριπτέα η συστηματική άρνηση καταβολής. Μη αειφορικές επιλογές όπως η στήριξη των μετακινήσεων ανθρώπων στο ι.χ. αυτοκίνητο και των μεταφορών αγαθών στη νταλίκα, έχουν κόστος, που δεν επιτρέπεται να μετακυλίεται στο κοινωνικό σύνολο ή ακόμα χειρότερα να αποκρύπτεται.

10 10 ΠΡΑΣΙΝΗΠΟΛΙΤΙΚΗ tοποι ανθρωποι ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ - ΜΑΡΤΙΟΣ 2011 Η εικονα της Γυναικας στα Μεσα Μαζικης Ενημερωσης Είμαι γυναίκα. Σύμφωνα με τα σύγχρονα στερεότυπα που κυριαρχούν στα ΜΜΕ, πρέπει να είμαι πάντα νέα, λεπτή, περιποιημένη, καλοντυμένη, καλή νοικοκυρά, σύζυγος και μητέρα, αλλά και μέσο προώθησης προϊόντων. Ως γυναίκα, είμαι για τα ΜΜΕ συγχρόνως υποκείμενο, αντικείμενο και μέσο. Η επίδραση της εικόνας του φύλου, όπως αυτή διαμορφώνεται και διαχέεται από τα ΜΜΕ προς την κοινωνία, είναι καθοριστική για την αναπαραγωγή και εμπέδωση στερεοτύπων που σχετίζονται με τα φύλα. Τα έντυπα, τα life-style περιοδικά, το ραδιόφωνο, το διαδίκτυο και, κυρίως, η τηλεόραση προωθούν ένα κυρίαρχο μοντέλο που απευθύνεται στο θυμικό του αποδέκτη των μηνυμάτων τους, χωρίς να αποτυπώνουν την πραγματική ζωή, τις ικανότητες και τις ανάγκες της καθημερινής γυναίκας. Με τον τρόπο αυτό, αναπαράγονται και νομιμοποιούνται οι εξουσιαστικές σχέσεις μεταξύ των φύλων στην οικογένεια, στο σχολείο, στην κοινωνία, στην εργασία, στην πολιτική. Δυο σημαντικοί φορείς δημιουργίας αυτού του μοντέλου είναι η τηλεόραση και η διαφήμιση που αποτελούν τη ναυαρχίδα της συστηματικής προώθησης των έμφυλων στερεοτύπων. Η τηλεόραση στις μέρες μας έχει αποκτήσει τεράστια δύναμη, καθώς λειτουργεί ως μέσον ψυχαγωγίας, πληροφόρησης, αλλά και κοινωνικοποίησης. Καθώς βρίσκεται μέσα σε κάθε σπίτι, ο ρόλος της στη διαμόρφωση συλλογικών προτύπων και στερεοτύπων είναι καθοριστικός. Πολλά τηλεπαιχνίδια, reality-shows και δημοφιλή σίριαλ της ελληνικής τηλεόρασης, πρωινές και μεσημεριανές εκπομπές, με εξαίρεση ορισμένα δελτία ειδήσεων, προβάλλουν τη γυναίκα που συμμετέχει σε αυτά ως γυναίκα-αντικείμενο του πόθου, γυναίκα-συμπλήρωμα του άνδρα, χωρίς δική της αυτόνομη υπόσταση. Έχοντας διευρύνει τα γυναικεία πρότυπα που προβάλλει, καθώς ενίοτε προωθεί και το μοντέλο της ανεξάρτητης γυναίκας, εξακολουθεί να μας περνάει μηνύματα αρνητικά για την εμφάνισή μας, τις ατέλειες του σώματός μας, την ηλικία μας, το βάρος μας, αλλά και για τις υποχρεώσεις μας στο νοικοκυριό. Οι γυναίκες αποτελούν μεγάλη μερίδα των καταναλωτών -- πολλά προϊόντα και υπηρεσίες απευθύνονται αποκλειστικά σε αυτές και η εικόνα στην τηλεόραση «χτίζει» τα πρότυπα, τη βάση πάνω στην οποία θα «κουμπώσει» η διαφήμιση, που ας μην το ξεχνάμε- είναι ο μοναδικός χρηματοδότης της. Η διαφήμιση είναι το παντοδύναμο εργαλείο της επιβολής της εξουσίας στις γυναίκες, γιατί έχει τη δυνατότητα να επηρεάσει το υποσυνείδητο εκατομμυρίων ανθρώπων με Ελεάννα Ιωαννίδου, εκπρόσωπος τύπου ΟΠ Χριστίνα Κούρκουλα Θ.Ο. Δικαιωμάτων μια μόνο εικόνα και βρίσκεται παντού. Κι ενώ πιστεύουμε ότι, αγνοώντας τα μηνύματα που εκπέμπει, μένουμε ανεπηρέαστοι, στην πραγματικότητα αυτά τα μηνύματα μέσα από την εικόνα επιδρούν αποφασιστικά στις αξίες μας, στις επιλογές μας και στις συμπεριφορές μας. Κύριο εργαλείο της διαφήμισης είναι το γυναικείο σώμα. Η εικόνα του γυναικείου σώματος πουλάει τα πάντα. Η γυναίκα και τα μέρη του σώματος της, κατά προτίμηση το στήθος, τα πόδια και τα οπίσθια, πωλούν από γιαούρτια έως τεχνολογία. Χρησιμοποιώντας τα μέρη του γυναικείου σώματος ξεχωριστά από το υπόλοιπο σώμα για διαφημιστικούς λόγους, το μήνυμα που προσλαμβάνει ο θεατής είναι ότι όχι μόνο η συγκεκριμένη γυναίκα, αλλά και κάθε γυναίκα είναι μόνο στήθη ή πόδια ή οπίσθια. Ταυτίζοντας τη γυναίκα με τα μέρη του σώματός της η διαφήμιση απογυμνώνει τη γυναίκα από την ανθρώπινη αξία της, μετατρέποντας την σε αντικείμενο-εργαλείο για την προώθηση των προϊόντων που διαφημίζει, κάτι που δεν συμβαίνει με τον άνδρα, τον οποίο σχεδόν πάντα αντιμετωπίζει ως οντότητα. Παράλληλα, μέσα από τις διαφημίσεις, προωθούνται συχνά μηνύματα γυναικείας παθητικότητας και υποταγής στη βούληση του άνδρα. Ακόμα και η έκφραση του προσώπου, η στάση, η θέση της γυναίκας στο χώρο και σε σχέση με τον άνδρα, ο οποίος συμμετέχει σε μια διαφήμιση, στέλνουν το μήνυμα της γυναίκας-αντικειμένου-εμπορεύματος. Συχνά αυτό το μήνυμα προβάλλεται ευθέως, όπως στην πρόσφατη διαφήμιση της «Γερμανός», για την οποία διαμαρτυρήθηκε δημόσια τόσο η Θ. Ο. Δικαιωμάτων, όσο και η Γενική Γραμματεία Ισότητας στο ΕΣΡ. Όλες αυτές οι διεργασίες που μετατρέπουν τη γυναίκα σε αντικείμενο, που αποσπούν το σώμα της από την ίδια και τη διαιρούν στα μέρη του σώματος της, όχι μόνο της στερούν την ανθρώπινη υπόστασή αλλά συχνά οδηγούν στη νομιμοποίηση της βίαιης συμπεριφοράς εναντίον της. Η συνεχής προβολή βίαιων εικόνων από τα ΜΜΕ, σε συνδυασμό με την προβολή της γυναίκας ως αντικειμένου, κάνει τον μέσο άνθρωπο ακόμη και τις ίδιες τις γυναίκες- λιγότερο ευαίσθητους σε θέματα έμφυλης βίας. Στην πραγματικότητα, αρκετά εγκλήματα με θύματα γυναίκες καθρεφτίζουν μηνύματα που προβάλλονται από τα ΜΜΕ. Η απαξιωτική αυτή εικόνα της γυναίκας στα ελληνικά ΜΜΕ εξακολουθεί να κυριαρχεί χωρίς ενδείξεις βελτίωσης, τουναντίον πληθαίνουν τα δείγματα εκμετάλλευσης του γυναικείου σώματος, παρά τις επανειλημμένες διαμαρτυρίες και τα διαβήματα των γυναικείων οργανώσεων. Δεδομένης της αύξησης των κρουσμάτων έμφυλης βίας, όπως έχουν καταγραφεί τα τελευταία δύο χρόνια στη χώρα μας, είναι ανάγκη να ληφθούν άμεσα μέτρα όπως είναι: Να εφαρμοστεί και στα ΜΜΕ η αρχή του gender mainstreaming που έχει θεσμοθετηθεί και στην Ελλάδα μετά το ψήφισμα του Συμβουλίου των υπουργών των κρατών μελών της ΕΕ στις 5/10/1995. Να θεσμοθετηθεί η επιμόρφωση των εργαζομένων στα ΜΜΕ σχετικά με τα θέματα της ισότητας των φύλων, γεγονός που θα ενισχύσει την ευαισθητοποίηση και την κατάρτιση τους στην καλύτερη αποτύπωση της κοινωνικής πραγματικότητας στα ΜΜΕ. Αεναο Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε το σεμινάριο The violet project, από την MKO AENAO, το οποίο χρηματοδοτήθηκε από το Ευρωπαικό πρόγραμμα «Youth in Action» Το σεμινάριο είχε αντίκτυπο τόσο στους συμμετέχοντες όσο και στην ευρύτερη κοινωνία. Αντίκτυπος για τους συμμετέχοντες: εμπλούτισαν τη γνώση τους αναφορικά με τη αντιμετώπιση της βίας ενδυνάμωσαν τις προσωπικές, κοινωνικές και επικοινωνιακές δεξιότητες, αναγκαίες για την αντιμετώπιση της βίας απέκτησαν το know how για να δράσουν ως πολλαπλασιαστές σε τοπικό, εθνικό και Ευρωπαικό επίπεδο μετέφεραν γνώση και εμπειρία στις τοπικές τους οργανώσεις Αντίκτυπος για την τοπική Ελληνική κοινωνία Μέσω της συνεργασίας της ΜΚΟ ΑΕΝΑΟ με την «ΠΥΞΙΔΑ» και άλλους τοπικούς φορείς το πρόγραμμα «έφτασε» σε περισσότερους τελικούς αποδέκτες ωφελούμενους μεγιστοποιώντας, συνεπώς, την αξία του και τον αντίκτυπό του στο κοινωνικό σύνολο.η τοπική κοινωνία γνώρισε το πρόγραμμα «Νέα Γεννιά σε Δράση» και τις δράσεις της. Αντίκτυπος για την κοινωνία των εταίρων Κάθε συμμετέχων οργανισμός θα αναρτήσει στην ιστοσελίδα του τα αποτελέσματα του σεμιναρίου. Επιπλέον στην ιστοσελίδα της Μ..Κ.Ο. ΑΕΝΑΟ, θα αναρτώνται τα αποτελέσματα από την εφαρμογή αντίστοιχων προγραμμάτων στις χώρες των εταίρων και θα παρέχονται πληροφορίες για τον αντίκτυπο της εφαρμογής αυτών σε διαφορετικά πολιτισμικά περιβάλλοντα. Πολλαπλασιαστικό αποτέλεσμα Οι συμμετέχοντες αποτελούν σημαντικό κεφάλιο στο πολλαπλασιαστικό αποτέλεσμα του προγράμματος, γιατί θα μεταφέρουν την εμπειρία τους στις οργανώσεις τους οι οποίες θα υιοθετήσουν τα νέα δεδομένα και θα τα χρησιμοποιήσουν σε νέα Ευρωπαικά προγράμματα. Η επιτυχής συνεργασία τόσο των συμμετεχόντων όσο και των φορέων στο πρόγραμμα αυτό θα λειτουργήσει ως εφαλτήριο για την υλοποίηση καινούριων ευρωπαϊκών προγραμμάτων στα πλαίσια του προγράμματος «Youth in Action». Η εδραίωση σταθερών και ανοιχτών διαύλων επικοινωνίας μεταξύ των φορέων θα προωθήσει τη συνεργασία και κατ επέκταση τη συνδιαμόρφωση πιο αποτελεσματικών πρακτικών που συμβάλλουν στην : συνεργασία των κρατών μελών μέσα από τη διαπολιτισμική επικοινωνία και ανταλλαγή απόψεων μεταξύ ενός σημαντικά ενεργού μέρους του πληθυσμού, των νέων, οι οποίοι προωθούν τις ευρωπαϊκές αξίες και τη δημιουργικότητα της πολιτιστικής αλληλεπίδρασης. ανεκτικότητα μεταξύ των νέων, προκειμένου να ενθαρρύνεται η κοινωνική συνοχή στην Ευρωπαϊκή Ένωση αμοιβαία κατανόηση μεταξύ των νέων από διάφορες χώρες ενθάρρυνση στην ανάπτυξη προβληματισμών γύρω από την αναδυόμενη ευρωπαϊκή κοινωνία και τις αξίες της. προώθηση του διάλογου, της αλληλοκατανόησης, της διαπολιτισμικής συνείδησης και της αλληλεγγύης πέρα από τα σύνορα της Ευρώπης. ΑΕΝΑΟ: Αφ. Πούλιου 3, 54655, Κηφισιά, Θεσσαλονίκη Τηλ , , fax: amoutzia@auth.gr web page:

11 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ - ΜΑΡΤΙΟΣ 2011 ΠΟΛΗ ΤΕΧΝΗ ΠΡΑΣΙΝΗΠΟΛΙΤΙΚΗ 11 Νέα σελίδα για την Αθήνα Την 1η Ιανουαρίου ανέλαβε η νέα Δημοτική Αρχή στην Αθήνα με Δήμαρχο το Γιώργο Καμίνη. Κεντρικός της στόχος είναι η ανάσχεση της παρακμής της πόλης που είχε ενταθεί την τελευταία τετραετία. Η παρακμή αυτή είχε και την αντανάκλασή της στην ίδια τη λειτουργία του Δήμου. Δυσθεώρητα ελλείμματα και δυσκολίες πληρωμών, ένα χαοτικό οργανόγραμμα που άνοιγε δρόμο στην αδιαφάνεια και την αναποτελεσματικότητα, υποαπασχολούμενοι εργαζόμενοι χωρίς διάθεση για πρωτοβουλίες και αποδοτικότητα. Οι πρώτες κινήσεις της νέας διοίκησης κινούνται γύρω από αυτές τις προτεραιότητες: δραστικές περικοπές δαπανών που φτάνουν το 40% στον υπό ψήφιση προϋπολογισμό, προετοιμασία ενός σύγχρονου και αποτελεσματικού οργανογράμματος των υπηρεσιών, ενεργοποίηση των εργαζομένων με προγραμματισμό δράσεων και ανακλήσεις αποσπάσεων. Διάχυτη είναι η αίσθηση πως οι δρόμοι της πόλης είναι λιγότερο βρώμικοι. Ο Δήμος θα είναι ο πρώτος στη χώρα που θα ενταχθεί στο πρόγραμμα Διαύγεια της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης. Οι κλήσεις της Δημοτικής Αστυνομίας για παράνομη στάθμευση έχουν πολλαπλασιαστεί, με έμφαση στις κραυγαλέες αντικοινωνικές περιπτώσεις ενώ διεκδικούνται αζήτητα πρόστιμα μιας ολόκληρης χρονιάς. Πέρα από την ανασυγκρότηση, προωθούνται άμεσα πρωτοβουλίες για την ανακύκλωση και το ποδήλατο στην πόλη. Σε συνεννόηση με την ΕΕΑΑ θα αρχίσουν να παραδίδονται στο Δήμο νέοι κάδοι ανακύκλωσης με στόχο να διπλασιαστούν οι υφιστάμενοι στα πρώτα χρόνια της νέας διοίκησης. Σύντομα θα προκηρυχθεί πιλοτικό σύστημα ενοικίασης κοινόχρηστων ποδηλάτων, ενώ σε συντονισμό με το ΥΠΕΚΑ θα επιταχυνθεί η υλοποίηση των πρώτων ποδηλατόδρομων στο κέντρο της Αθήνας. Οι Οικολόγοι Πράσινοι εκπροσωπούνται στο Δημοτικό Συμβούλιο από το Φίλιππο Δραγούμη, ο οποίος έχει αρμοδιότητες στον τομέα πρόληψης, υγείας και κοινωνικής αλληλεγγύης ενώ ο Τάσος Κρομμύδας είναι στο επιτελείο του Δημάρχου, υπεύθυνος για θέματα περιβάλλοντος. Διαγωνισμός Οικολογικού Φωτορεπορτάζ με θέμα: Φωτογραφίζω-Προτείνω-Αλλάζω Οι Οικολόγοι Πράσινοι Β.Α. Προαστίων Αθηνών, στα πλαίσια της προσπάθειας μας να εντοπίσουμε και να συμβάλουμε στην ανάδειξη και επίλυση καθημερινών προβλημάτων στους δήμους Βριλησσίων, Πεντέλης, Φιλοθέης-Ψυχικού και Χαλανδρίου καλούμε τους κατοίκους και τους εργαζόμενους στις παραπάνω περιοχές να συμμετάσχουν στον 1-ο Διαγωνισμό Οικολογικού Φωτορεπορτάζ: ΟΙΚΟΦΩΤΟ Κάθε ενδιαφερόμενος/η μπορεί να συμμετάσχει στο διαγωνισμό με 1 (μία) δική του/της φωτογραφία και μέχρι 500 λέξεις συνοδευτικό κείμενο. Το κείμενο πρέπει να επεξηγεί το καθημερινό πρόβλημα που απεικονίζει η φωτογραφία, την ακριβή διεύθυνση (τοποθεσία) και να περιέχει μία ή περισσότερες προτάσεις επίλυσής του. Το φωτορεπορτάζ πρέπει να αφορά σημείο εντός των ορίων των δήμων Βριλησσίων, Πεντέλης, Φιλοθέης-Ψυχικού και Χαλανδρίου. ΟΡΟΙ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ - ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ: Η συμμετοχή είναι ανοιχτή σε όλους. Ημερομηνίες-Προθεσμίες: Έναρξη Διαγωνισμού: 1 Μαρτίου Λήξη προθεσμίας υποβολής: 20 Μαΐου 2011 Ανακοίνωση Νικητών: 5 Ιουνίου 2011, Ημέρα Περιβάλλοντος. Υποβολή Συμμετοχών: Οι φωτογραφίες και το κείμενο πρέπει να συνοδεύονται από στοιχεία επικοινωνίας, ως εξής: - Ονοματεπώνυμο, - Διεύθυνση κατοικίας, - Τηλέφωνο επικοινωνίας και - Διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου ( ). Οι συμμετοχές εκπληρώνουν τις αναγκαίες προϋποθέσεις εφόσον υποβληθούν σε ψηφιακή μορφή με ηλεκτρονικό ταχυδρομείο, στη διεύθυνση: ecofoto2011@gmail.com σε κατάλληλο μέγεθος και ποιότητα ως εξής: αρχεία JPEG ή RGB προερχόμενα από ψηφιακές φωτογραφικές μηχανές μεγέθους έως 12MB. Οι φωτογραφίες δεν θα πρέπει να έχουν υποστεί επεξεργασία από πρόγραμμα λογισμικού. Το κείμενο μπορεί να περιλαμβάνεται στον κορμό του ηλεκτρονικού μηνύματος ή να επισυνάπτεται ως αρχείο. Επιλογή Νικητών: Μεταξύ 20 Μαΐου και 5 Ιουνίου οι συμμετοχές θα αναρτηθούν, με τη σειρά υποβολής τους, στην ιστοσελίδα: blogspot.com Η επιλογή των νικητών θα γίνει την Κυριακή 5 Ιουνίου 2011 σε ανοιχτή εκδήλωση με ισότιμη ψηφοφορία μεταξύ των μελών της Πολιτικής Κίνησης (ΠΚ) των Οικολόγων Πράσινων Βορειοανατολικών Προαστίων Αθηνών καθώς και των συμμετεχόντων στο διαγωνισμό. Ο τόπος της εκδήλωσης θα ανακοινωθεί έγκαιρα. Έπαθλα/Διακρίσεις: (α) Οι συμμετοχές που θα επιλεγούν από την ψηφοφορία θα παρουσιαστούν σε ειδικό αφιέρωμα της εφημερίδας Πράσινη Πολιτική και θα αναρτηθούν στην ιστοσελίδα των Οικολόγων Πράσινων των Β.Α. Προαστίων Αθηνών: blogspot.com/ & στο: (β) Οι νικητές-νικήτριες θα κερδίσουν 1 ετήσια συνδρομή στην μηνιαία εφημερίδα Πράσινη Πολιτική, ένα καλάθι με τοπικά βιολογικά προϊόντα της Αττικής, ένα βιβλίο οικολογικού περιεχομένου και 60 εισιτήρια μέσων μαζικής μεταφοράς ο καθένας. (γ) Οι συμμετοχές μπορεί να αποτελέσουν αντικείμενο Φωτογραφικής Έκθεσης σε χώρο που θα αποφασίσουν οι διοργανωτές καθώς και να περιληφθούν σε μελλοντικές εκδόσεις ή άλλο υλικό των Οικολόγων Πράσινων (π.χ. ημερολόγιο). Επίλυση θεμάτων των φωτορεπορτάζ: Τα φωτορεπορτάζ θα προωθηθούν από τα μέλη των Οικολόγων Πράσινων στις κατάλληλες δημοτικές ή άλλες αρχές με σκοπό την επίλυσή των θεμάτων που παρουσιάζουν. Πνευματικά δικαιώματα: Με την υποβολή των φωτογραφιών και κειμένων ο/η συμμετέχων/ουσα δηλώνει ότι η φωτογραφία και το κείμενο αποτελούν δικά του έργα και έχει την πνευματική ιδιοκτησία επ αυτών και παραχωρεί εφεξής στους διοργανωτές το δικαίωμα χρήσης για μη κερδοσκοπικούς σκοπούς. Απαγορεύεται η συμμετοχή με έργα τρίτων. Λαμβανομένων υπόψη των παραπάνω, οι διοργανωτές δηλώνουν ότι ουδεμία ευθύνη ή υποχρέωση αποζημίωσης για οποιαδήποτε βλάβη αναλαμβάνουν. Η συμμετοχή στο διαγωνισμό σημαίνει πλήρη και ανεπιφύλακτη αποδοχή όλων των ανωτέρω αναγραφόμενων όρων. Η οργανωτική επιτροπή διαγωνισμού Για περισσότερες πληροφορίες: ecofoto2011@gmail.com ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ Βορειοανατολικών Προαστίων Αθηνών ecogreensbap@gmail.com Κυκλοφορεί στα ελληνικά το βιβλίο του Πίτερ Σίνγκερ Η Απελευθέρωση των Ζώων Singer, Peter: Η Απελευθέρωση των Ζώων, μτφρ. Σταύρος Καραγεωργάκης, Αντιγόνη, Θεσσαλονίκη 2010, σ Κυκλοφόρησε σε ελληνική μετάφραση το κλασσικό βιβλίο Η Απελευθέρωση των Ζώων του Πίτερ Σίνγκερ (Peter Singer) από τις εκδόσεις του Κέντρου Πληροφόρησης Αντιγόνη. Η Απελευθέρωση των Ζώων είναι διεθνές μπεστ σέλερ, το οποίο διαβάστηκε από μισό εκατομμύριο αναγνώστες, μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες, έχει επανεκδοθεί πολλές φορές και άσκησε τεράστια επιρροή στο κοινό. Η παρούσα ελληνική του μετάφραση αποτελεί την 22η γλώσσα στην οποία μεταφράζεται, με ειδικό πρόλογο του συγγραφέα. Ο συγγραφέας Πίτερ Σίνγκερ έχει την έδρα της βιοηθικής στο Πανεπιστήμιο του Πρίνστον των Η.Π.Α. και είναι διεθνώς αναγνωρισμένος στον τομέα της ηθικής φιλοσοφίας. Εξετάζει με γλώσσα απλή το ζήτημα της κακομεταχείρισης των ζώων και αναπτύσσει μια θεωρία για την ηθική αντιμετώπισή τους από τον άνθρωπο. Όταν, μάλιστα, εκδόθηκε για πρώτη φορά το βιβλίο το 1975, σόκαρε την κοινή γνώμη, καθώς αποκάλυψε τις απαράδεκτες συνθήκες υπό τις οποίες διαβιούν τα ζώα στις βιομηχανικές φάρμες. Επίσης, κατέδειξε το πόσο προβληματική είναι η λογική της χρήσης πειραματόζωων, που έχει ολέθριες συνέπειες, όχι μόνο για τα μη ανθρώπινα ζώα αλλά και τον ίδιο τον άνθρωπο. Η Απελευθέρωση των Ζώων έχει χαρακτηριστεί ως η «Βίβλος» της χορτοφαγίας και του κινήματος για τα δικαιώματα των ζώων, και έχει συμβάλει όσο κανένα άλλο βιβλίο στη δημιουργία ενός παγκόσμιου κινήματος για την απελευθέρωση των ζώων και την αλλαγή των νομοθεσιών που αφορούν στις συνθήκες διαβίωσης των αγροτικών ζώων και των πειραματόζωων. Για περισσότερες πληροφορίες και οποιαδήποτε βοήθεια σχετικά με το βιβλίο: Αντιγόνη Κέντρο Πληροφόρησης και Τεκμηρίωσης Φιλίππου 51, T.K Θεσσαλονίκη Τηλ.: , Fax: , animal.liberation@antigone.gr facebook: animal.liberation.singer ιστολόγιο: blogspot.com

12 12 ΠΡΑΣΙΝΗΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ - ΜΑΡΤΙΟΣ 2011 Δημοτικά ραδιοτηλεοπτικά μέσα: Τοπικά, ανοιχτά, πολυφωνικά, ερασιτεχνικά Του Χρήστου Μάτη* Έκπληκτη η κοινή γνώμη παρακολούθησε πριν από λίγες ημέρες τη διαρροή των μισθών και των αμοιβών των εργαζομένων και των συνεργατών στα δημοτικά ραδιοτηλεοπτικά μέσα της Θεσσαλονίκης και της Αθήνας. Είδε δημοσιογράφους, συνήθως τιμητές του δημόσιου βίου, να έχουν υπέρογκες αμοιβές που δείχνουν όχι μόνο την πλήρη ένταξή τους στο σύστημα, αλλά και την εξάρτησή τους από αυτό. Το κακό δεν ήταν η δημοσιοποίηση των αμοιβών. Το κακό ήταν ότι η δημοσιοποίηση έγινε για να εξυπηρετηθούν πολιτικές σκοπιμότητες. Έπρεπε να είχε γίνει από την αρχή με ευθύνη των διοικήσεων και συγκροτημένα, με το σύνολο των αμοιβών για το Είναι προφανές ότι οι δημοτικές διοικήσεις στην Αθήνα κυρίως και στη Θεσσαλονίκη χρησιμοποίησαν τα δημοτικά ραδιοτηλεοπτικά μέσα περίπου ως υπηρεσία δημοσίων σχέσεων με τους δημοσιογράφους, γεγονός που οδήγησε σε αδιαφανείς προσλήψεις με μεγάλες αμοιβές. Δυστυχώς αυτό δεν απασχόλησε τις συνδικαλιστικές ηγεσίες και τα συμβούλια δεοντολογίας των δημοσιογραφικών ενώσεων και εξακολουθεί να μην τις απασχολεί, παρά το γεγονός ότι είναι το νήμα που οδηγεί στην διαπλοκή των δημοσιογράφων με την πολιτική εξουσία. Το κόστος αυτής της διαπλοκής ήταν τεράστιο. Περίπου 8 εκ. ευρώ στη Θεσσαλονίκη και 16 εκ. ευρώ στην Αθήνα, με 211 και σχεδόν 400 εργαζομένους αντίστοιχα. Βλέποντας βέβαια τις αμοιβές στην Αθήνα, απέκτησα την εντύπωση ότι η Θεσσαλονίκη κόστιζε πιο ακριβά. Η επιβίωση των μέσων σημαίνει δραστική μείωση του προσωπικού. Έχω την εντύπωση ότι μπορεί να γίνει αναίμακτα. Με τα εξής κριτήρια. Κατάργηση των πρόσθετων αμοιβών Κατάργηση των υπερωριών Απαίτηση για επιλογή για όλους όσους έχουν και άλλη αμοιβή από το δημόσιο ταμείο Απαίτηση για επιλογή για όλους όσους εργάζονται και σε άλλα μέσα με ανταγωνιστικό χαρακτήρα Υποχρεωτική αποχώρηση όσων έχουν κατοχυρώσει πλήρες συνταξιοδοτικό δικαίωμα. Μπορεί να φαίνεται δευτερεύουσα παρέμβαση, αλλά το σύνολο των δαπανών γι αυτή την κατηγορία στη Θεσσαλονίκη ήταν περίπου 1 εκ. ευρώ, δηλαδή περίπου 80 θέσεις εργασίας δημοσιογράφων στο εισαγωγικό κλιμάκιο. Μαζί με την επιστροφή στο δήμο των εργαζομένων που ήταν αποσπασμένοι από τις υπηρεσίες, το κόστος λειτουργίας μειώνεται κατά περίπου 2 εκ. ευρώ. Στα δημοτικά ραδιοτηλεοπτικά μέσα της Θεσσαλονίκης περίπου 70 εργαζόμενοι έχουν καταθέσει αιτήσεις για μετάταξη, που αν ικανοποιηθούν, ο αριθμός των εργαζομένων θα πέσει στους 100 περίπου και το κόστος λειτουργίας στα 3 εκ. ευρώ. Την ίδια στιγμή τα έσοδα από τη διαφήμιση στη Θεσσαλονίκη ήταν περίπου στις ευρώ το 2010, ενώ το 2011 είναι ανύπαρκτα. Αυτό είναι λογικό. Γιατί τα δημοτικά μέσα ενημέρωσης ήταν δομημένα ως ανταγωνιστικά στα μεγάλα κανάλια, με αποτέλεσμα να μην συγκινούν τα τοπικά ακροατήρια και να έχουν θεαματικότητες κάτω από 1%. Ποιος να δώσει διαφήμιση και γιατί; Όμως είναι προφανές ότι τα πανελλαδικής ενημέρωσης μέσα δε μπορούν να ανταποκριθούν στην ανάγκη του δημότη ενός μικρού δήμου για ενημέρωση και αυτό είναι το κενό που υπάρχει. Αποδεικνύεται από την υψηλή θεαματικότητα που είχαν οι συνεδριάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου Θεσσαλονίκης σε απευθείας μετάδοση από τη δημοτική τηλεόραση. Άρα είναι εύλογο να υπάρξουν έσοδα από τη στροφή του προγράμματος. Με ένα κόστος λειτουργίας στα 3 εκ. ευρώ, η αγορά μπορεί να προσφέρει τα μισά εάν γίνει σωστή αξιοποίησή της. Εάν πιστέψει ότι υπάρχει ακροατήριο και ότι τα χρήματα δεν γίνονται καύσιμο για τις δημόσιες σχέσεις της διοίκησης. Τα δημοτικά ραδιοτηλεοπτικά μέσα δεν είναι πρόφαση για θέσεις εργασίας δημοσιογράφων. Η εξυγίανση των οικονομικών πρέπει να ακολουθηθεί από τη στροφή στην προβολή της τοπικής δημιουργίας: Οικονομικής, πολιτιστικής, καλλιτεχνικής. Δε μπορούν να είναι κλειστά στις ζωντανές δυνάμεις της κοινωνίας και να περιορίζονται στους επαγγελματίες, αλλά αντίθετα να δίνουν χώρο στους «ερασιτέχνες» να εκφράζονται. Και σε αυτό το πλαίσιο και τρόποι υπάρχουν και παραδείγματα γνωρίζουμε. Μπορούμε να τα εφαρμόσουμε! Ο Χρήστος Μάτης είναι δημοτικός σύμβουλος Θεσσαλονίκης, εκπρόσωπος της παράταξης «ΕΝΕΡΓΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ - Οικολογία στην Πράξη», που υποστηρίχθηκε από τους Οικολόγους Πράσινους Ο πρωθυπουργός στη Σύρο ή πώς το ΠΑΣΟΚ παραφράζει την οργή των πολιτών Βασιλική Νάκου, μέλος των ΟΠ Ν. Αιγαίου Δευτέρα 21 Μαρτίου Μια μέρα που οι Συριανοί δεν θα θυμούνται ως Ημέρα Δασοπονίας ούτε ως Ημέρα Ποίησης, αλλά ως την ημέρα που στο νησί ήρθε ο πρωθυπουργός με πλήθος υπουργών και έφεραν πρωτόγνωρες για την ήσυχη Ερμούπολη εικόνες βίας. Δεν θα περιγράψω τα γεγονότα, έγιναν γνωστά παντού και μπορείτε να τα αναζητήσετε και στα τοπικά ηλεκτρονικά ΜΜΕ: διαμαρτυρία μαθητών και φοιτητών, συγκέντρωση αγανακτισμένων πολιτών, ΜΑΤ που ήρθαν από την Αθήνα να «προστατέψουν» το κυβερνητικό κλιμάκιο από τους «βάρβαρους» νησιώτες και πολλά ληγμένα χημικά. Το νεοκλασικό τοπίο της πόλης έχασε μονομιάς την αίγλη του και οι συριανοί άμαθοι σε τέτοιες καταστάσεις δεν πίστευαν στα κλαμένα από τα χημικά μάτια τους. Στο Πνευματικό Κέντρο, λίγα μέτρα από τα επεισόδια ο πρωθυπουργός αοριστολογούσε χωρίς κανείς να καταλαβαίνει το νόημα της επίσκεψής του. Δεν ξέχασε, όμως, να αναφερθεί στην πράσινη ανάπτυξη και να συγχαρεί το Επιμελητήριο για την ηλεκτρονική δικτύωση των παραρτημάτων του και την επίτευξη ηλεκτρονικής συμμετοχικής δημοκρατίας, τη στιγμή που τα ΜΑΤ απαγόρευαν τη συμμετοχή των φοιτητών στη συνάντηση, ενώ στους προσκεκλημένους φορείς λέγεται ότι δεν είχε καν δοθεί το δικαίωμα λόγου, για αυτό και κάποιοι αρνήθηκαν να παρευρεθούν. Ίσως να τους επέτρεπε αν είχαν προσπαθήσει να του μιλήσουν ηλεκτρονικά. Τα γεγονότα δεν άγγιξαν κανέναν στην κλειστή αίθουσα με αποτέλεσμα πλήθος συριανού λαού να απογοητευθεί από τους τοπικούς άρχοντες που εξέλεξε. Κατηγορίες ειπώθηκαν και γράφτηκαν τόσο για το δήμαρχο κ. Δεκαβάλλα όσο και για τον Περιφερειάρχη κ. Μαχαιρίδη, που δεν πήραν την πρωτοβουλία να βάλουν τάξη στα του οίκου τους και να λειτουργήσουν πυροσβεστικά, προστατεύοντας τους διαδηλωτές και τους καταστηματάρχες του κέντρου από τα χημικά. Η απογοήτευση όμως έγινε μεγαλύτερη όταν με τις δηλώσεις τους απέδειξαν πως κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν, ο πρώτος μιλώντας για διαδηλωτές που ήρθαν στο νησί για το σκοπό αυτό, ο δεύτερος δείχνοντας την ικανοποίησή του από την επίσκεψη του πρωθυπουργού. Τη χειρότερη αντίδραση όλων είχε ο Υφυπουργός Οικονομίας, Περιφερειακής Ανάπτυξης & Ανταγωνιστικότητας κ. Π. Ρήγας, ο οποίος με μια ευτελή επιστολή κλείνει τα μάτια στην αλήθεια και φαντάζεται αληθινούς και ψεύτικους συριανούς, υπέρμετρες δυνάμεις του τοπικού ΣΥΡΙΖΑ που υποκίνησαν τη διαδήλωση και τα επεισόδια, κρατικοδίαιτους επαναστάτες της λούφας και της αραχτής ενίοτε και αρπαχτής και άλλα χαριτωμένα. Στο ίδιο μήκος κύματος και το τοπικό ΠΑΣΟΚ, αποδεικνύοντας πως ο Πάγκαλος δεν είναι μόνος. Προφανώς κι άλλα πράσινα στελέχη ενστερνίζονται τις ιδέες του, όπως πιθανά πιστεύουν ότι «μαζί τα φάγαμε», και με ευκολία χαρακτηρίζουν κρατικοδίαιτους τους αγανακτισμένους διαδηλωτές. Θέλει ταλέντο και θράσος για να παραφράζουν την οργή του κόσμου σε πολιτικάντικη αριστερίστικη συμπεριφορά ή δήθεν επανάσταση βολεμένων. Ξεχνάνε ότι με τα χρήματα αυτών των βολεμένων κάνουν καριέρες και τους πούλησαν... Διαβάστε το ΔΤ των Οικολόγων Πράσινων Νοτίου Αιγαίου: και το ΔΤ του Οικολογικού Ανέμου στο Ν. Αιγαίο: ecoanemos.wordpress. com/2011/03/22/ Περισσότερα στο www. syrostoday.gr και στο youtube.

13 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ - ΜΑΡΤΙΟΣ 2011 WORLDWILDE ΠΡΑΣΙΝΗΠΟΛΙΤΙΚΗ 13 ΝΑ ΜΠΟΫΚΟΤΑΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΥΡΗΝΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ Παρέμβαση των Οικολόγων Πράσινων στο ευρωκοινοβούλιο, για να μη γινόμαστε εν αγνοία μας καταναλωτές της Το θέμα των εισαγωγών ηλεκτρικής ενέργειας από πυρηνικά εργοστάσια άλλων χωρών έθεσαν στις 28 Μαρτίου στο ευρωκοινοβούλιο οι Οικολόγοι Πράσινοι, με ερώτηση του ευρωβουλευτή τους Μιχάλη Τρεμόπουλου. Ο τερματισμός των εισαγωγών ενέργειας από χώρες με πυρηνικά εργοστάσια, αποτελεί πάγιο αίτημα του ελληνικού αντιπυρηνικού κινήματος. Η απορρόφηση της πλεονάζουσας ενέργειας από ένα πυρηνικό εργοστάσιο, ιδιαίτερα σε ώρες που η ζήτηση είναι χαμηλή, έχει μεγάλη σημασία για την ομαλή και συνεχή λειτουργία του και την αποφυγή αυξομειώσεων στην ισχύ που έχουν μεγάλο οικονομικό κόστος και παρουσιάζουν σοβαρά τεχνικά προβλήματα. Για το λόγο αυτό, τα πυρηνικά εργοστάσια φροντίζουν να εξάγεται η ενέργεια αυτή σε άλλες χώρες, ακόμη και σε πολύ χαμηλές τιμές, τις ώρες που τα ηλεκτρικά δίκτυα της χώρας τους αδυνατούν να την απορροφήσουν. Με τον τρόπο αυτό, όμως, χώρες όπως η Ελλάδα καταλήγουν να επιδοτούν την πυρηνική βιομηχανία άλλων χωρών, κάνοντας τελικά ελκυστικότερη τη συνέχιση λειτουργίας των αντιδραστήρων τους ή και την κατασκευή νέων. Η απελευθέρωση της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας στην Ε.Ε. έχει περιπλέξει τα πράγματα, καθώς στην Ελλάδα η ΔΕΗ δεν είναι πια ο αποκλειστικός εισαγωγέας, ενώ κάθε χώρα μπορεί να μεταπωλεί και ενέργεια που εισάγει από αλλού. Όλα αυτά επιτρέπουν στην πυρηνική ενέργεια να «σβήνει τα ίχνη της» και να παρακάμπτει ενδεχόμενες απαγορεύσεις, που έτσι κι αλλιώς κανείς δεν είχε μέχρι τώρα την πολιτική βούληση να θεσπίσει. Στην ερώτησή του ο ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων αναφέρεται στα νέα δεδομένα που διαμορφώνονται με την πυρηνική καταστροφή στη Φουκουσίμα και επισημαίνει το μεγάλο αριθμό πολιτών σε όλη την Ευρώπη που θα ήθελαν να μην καταναλώνουν ενέργεια από πυρηνικά εργοστάσια. Ζητάει από την Κομισιόν να επιβάλει και στην πυρηνική ενέργεια «εγγυήσεις προέλευσης», ώστε να μη μπορεί να σβήνει τα ίχνη της, και ρωτά αν το σημερινό πλαίσιο παρέχει τη δυνατότητα σε χώρες, περιφέρειες και εταιρίες ηλεκτρισμού να αποκλείουν την προμήθεια ηλεκτρικής ενέργειας από πυρηνικά. «Το Κοζλοντούι θα είχε πιθανότατα κλείσει προ πολλού, αν η ΔΕΗ είχε σταματήσει να αγοράζει ρεύμα από τη Βουλγαρία, όπως απαιτούσε από την εποχή του Τσερνομπίλ το αντιπυρηνικό κίνημα», δήλωσε ο ΜιχάληςΤρεμόπουλος. «Οι πολίτες έχουν δικαίωμα να ξέρουν από πού προέρχεται το ρεύμα που καταναλώνουν, ώστε τα χρήματά τους να μην καταλήγουν σε εγκαταστάσεις που θα απειλήσουν τη ζωή και την υγεία τους. Παράλληλα, λοιπόν, με τις διεκδικήσεις για άμεσο κλείσιμο των πιο επικίνδυνων αντιδραστήρων, ματαίωση όλων των νέων μονάδων και χρονοδιάγραμμα για ολική απαλλαγή από τα πυρηνικά, τίθεται και το θέμα της δυνατότητας να μη γινόμαστε εν αγνοία μας καταναλωτές της πυρηνικής ενέργειας. Σε ευρωπαϊκό επίπεδο, χρειάζεται να διασφαλιστούν στοιχειώδεις δυνατότητες διαφάνειας και επιλογής. Σε εθνικό επίπεδο, το υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας οφείλει να χαράξει άμεσα μια πολιτική μηδενικών εισαγωγών από πυρηνικά και να αναζητήσει τους τρόπους για αποτελεσματική υλοποίησή της». ΟΧΙ ΣΤΟΝ «ΕΝΟΠΛΟ ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟ»! συνέχεια από το πρωτοσέλιδο Οι Οικολόγοι Πράσινοι διαφωνούμε ριζικά με την υιοθέτηση της βίας ως μεθόδου επίλυσης των προβλημάτων, τόσο στις διεθνείς σχέσεις όσο και στο εσωτερικό κάθε κοινωνίας. Η λογική των στρατιωτικών επεμβάσεων δε μπορεί να γίνει αποδεκτή. Οι ευθύνες της διεθνούς κοινότητας είναι μεγάλες, τόσο όσον αφορά τη στάση της απέναντι στο αδίστακτο καθεστώς Καντάφι όσο και απέναντι στα καθεστώτα των χωρών της Μέσης Ανατολής που στηρίχτηκαν και συντηρήθηκαν επί χρόνια από δυνάμεις της Ευρώπης και της Αμερικής και θα πρέπει να απολογηθούν γι αυτό. Το ανθρωπιστικό ενδιαφέρον δεν νομιμοποιείται όταν είναι τόσο επιλεκτικό. Για να μιλήσουμε μόνο για τον αραβικό κόσμο, καμιά ευαισθησία δεν έχουν δείξει για τη Γάζα, το Μπαχρέιν, την Υεμένη και είναι εμφανής η προσπάθεια να ηγεμονεύσουν και να προστατεύσουν τις ζώνες οικονομικής-πολιτικής επιρροής τους. Το προκάλυμμα του ανθρωπισμού προκειμένου να αποκατασταθούν οι δίαυλοι της εξάρτησης, δεν μας βρίσκει σύμφωνους. Ακόμη και η απαγόρευση πτήσεων, από τη στιγμή που αποφασίστηκε, θα μπορούσε να επιβληθεί χωρίς ένοπλη επέμβαση και με χρήση αποκλειστικά τεχνολογιών ηλεκτρονικής εξουδετέρωσης των αεροπλάνων του καθεστώτος Καντάφι. Προτίμησαν τις θεαματικές πολεμικές επιδρομές για να ξεπλύνουν τις ευθύνες τους και να εμφανιστούν και πάλι ως υπερασπιστές της «δημοκρατίας», που τους βολεύει μόνο όταν είναι στα μέτρα τους και εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους. Στέλνουμε μήνυμα συμπαράστασης στους Λίβυους πολίτες αλλά και όλους τους δημοκρατικούς πολίτες των άλλων αραβικών χωρών, που τη χρειάζονται όσο τίποτε. Παράλληλα, ελπίζουμε να πάρουν σύντομα την κατάσταση στα χέρια τους και στηρίζουμε τις εκκλήσεις προς το καθεστώς Καντάφι να εγκαταλείψει την εξουσία. Στο μέτρο που μας αντιστοιχεί και δίχως αυταπάτες, θα επιμένουμε με βάση τις αρχές και τις αξίες μας, απαιτώντας από τη διεθνή κοινότητα να μην προωθεί πρακτικές πολέμου και η ελληνική κυβέρνηση, που όλο αυτό το διάστημα απέφευγε να καταδικάσει το λιβυκό καθεστώς για το λουτρό αίματος, να αρνηθεί αυτού του τύπου την εμπλοκή. Το Πανελλαδικό Συμβούλιο των Οικολόγων Πράσινων ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΟΙ ΝΙΚΕΣ ΤΩΝ ΠΡΑΣΙΝΩΝ ΣΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ Για πρώτη φορά, πράσινος πρωθυπουργός σε γερμανικό κρατίδιο Toυ Γιάννη Παρασκευόπουλου* Ιστορικές διαστάσεις αποκτούν οι νίκες των Πράσινων στις περιφερειακές εκλογές της περασμένης Κυριακής στα γερμανικά κρατίδια της Βάδης Βυρτεμβέργης και της Ρηνανίας Παλατινάτου. Οι νίκες αυτές έρχονται σε συνέχεια της πρόσφατης επιτυχίας των συνδυασμών της «Ευρώπης-Οικολογίας» στις γαλλικές τοπικές εκλογές, όπου είχαν σημειώσει άνοδο πάνω από 65%: Στη Βάδη-Βυρτεμβέργη, όπου έσπασε για πρώτη φορά η επί 6 σχεδόν δεκαετίες κυριαρχία των χριστιανοδημοκρατών της κ. Μέρκελ, οι Πράσινοι ξεπέρασαν για πρώτη φορά σε γερμανικές εκλογές τους σοσιαλδημοκράτες και αναδείχθηκαν δεύτερο κόμμα υπερδιπλασιάζοντας τα ποσοστά τους (24,2% από 11,1%). Η ιστορική αυτή νίκη ανοίγει για πρώτη φορά το δρόμο για πράσινο πρωθυπουργό γερμανικού κρατιδίου, στον αναμενόμενο τοπικό κυβερνητικό συνασπισμό των Πράσινων με τους σοσιαλδημοκράτες. Στη Ρηνανία-Παλατινάτο, παραδοσιακό προπύργιο των σοσιαλδημοκρατών και σχετικά άγονη μέχρι τώρα περιφέρεια για το πράσινο κίνημα, οι Πράσινοι είχαν ακόμη μεγαλύτερη άνοδο, υπερτριπλασιάζοντας τα ποσοστά τους (15,4% από 4,98%), και αποκτώντας έτσι ρυθμιστικό ρόλο στο τοπικό κοινοβούλιο. Με βασικό άξονα της εκστρατείας τους την αντίθεση στα πυρηνικά εργοστάσια και την τήρηση των συμφωνιών που είχαν συνάψει ως κυβερνητικοί εταίροι για σταδιακό τους κλείσιμο, οι Πράσινοι ανταποκρίθηκαν στην απαίτηση των τοπικών τους κοινωνιών να πάψουν να είναι όμηροι μιας απειλής που δε μπορεί ποτέ να αντιμετωπιστεί με επάρκεια. Πρόβαλαν επίσης με επιτυχία τις προτάσεις τους για βιώσιμη διέξοδο από την οικονομική, κοινωνική και περιβαλλοντική κρίση, αλλά και τις αξίες της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης προς την Ελλάδα και τις άλλες χώρες με προβλήματα, αντικρούοντας τον κοντόφθαλμο λαϊκισμό της κ. Μέρκελ και των Φιλελευθέρων συμμάχων της. Ειδικά στη Βάδη-Βυρτεμβέργη, σημαντικό ρόλο έπαιξε και η αντίθεση των Πράσινων στο φαραωνικό έργο «Στουτγάρδη 21» που, με κόστος δισεκατομμυρίων ευρώ, θυσίαζε το σιδηροδρομικό σταθμό της πόλης για να δημιουργήσει ένα μη απαραίτητο κόμβο για τρένα υπερυψηλών ταχυτήτων. Οι πράσινες αυτές επιτυχίες έχουν μια διάσταση που αφορά και την Ελλάδα, διάσταση που δεν παρέλειψαν να τονίσουν και οι Έλληνες Οικολόγοι Πράσινοι στη συγχαρητήρια επιστολή τους προς το γερμανικό πράσινο κόμμα: «Οι νίκες σας στέλνουν διπλό μήνυμα αισιοδοξίας, τόσο για τη κατάργηση της πυρηνικής ενέργειας στην ήπειρό μας, όσο και για το στόχο μιας βιώσιμης Ευρώπης που δε θα θυσιάζει τη διάσταση της αλληλεγγύης. Η ανάδειξη του πρώτου πράσινου πρωθυπουργού σε γερμανικό κρατίδιο αποτελεί ιστορική στιγμή για το παγκόσμιο πράσινο κίνημα. Δεχθείτε τις πιο θερμές μας ευχές, η θητεία του Winfried Kretschmann στη Βάδη-Βυρτεμβέργη να αποτελέσει πρότυπο Πράσινης Στροφής και να ανοίξει το δρόμο για ακόμη μεγαλύτερες πράσινες επιτυχίες, στη χώρα σας αλλά και διεθνώς». *Εκπρόσωπος Τύπου των Ο.Π.

14 14 ΠΡΑΣΙΝΗΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΡΙΣΜΑ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ - ΜΑΡΤΙΟΣ 2011 Μάκης Κοψίδης Η ΧΑΜΕΝΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ Toυ Μάκη Κοψίδη Σε μια Ευρώπη που δοκιμάζεται από την κρίση και που οι επιπτώσεις της μαστίζουν τις περισσότερες ευρωπαϊκές κοινωνίες, όλο και περισσότεροι αναζητούν εναλλακτικές λύσεις ενώ ορισμένοι κοιτούν και προς στην ευρωπαϊκή αριστερά αναζητώντας διέξοδο Και όμως η Αριστερά δεν ανταποκρίνεται, παρά το ότι βρίσκεται σε ένα προνομιακό για αυτή περιβάλλον όπως αυτό της κρίσης. Βεβαίως είναι παρούσα. Φωνάζει, κινητοποιείται, αντιστέκεται. Όμως μέχρι εκεί. Τίποτα άλλο. Στην ουσία είναι ακίνητη, καθηλωμένη σε ένα διαρκές «αντί», αδυνατώντας να αρθρώσει ένα πειστικό εναλλακτικό λόγο. Η επιρροή της σε μια σειρά χώρες που κάποτε ήταν προπύργιά της το αποδεικνύει. Στην Ιταλία, οι επίγονοι του θρυλικού ΚΚ κατάφεραν να βγουν εκτός βουλής χωρίς να είναι ορατή μία προοπτική επανόδου. Στην Γαλλία, το ΚΚ από 22% που είχε κάποτε, αγκομαχά να κρατηθεί στο 2%. Στην Ισπανία, το ΚΚ και η Ενωμένη Αριστερά συνεχώς συρρικνώνονται. Στη Γερμανία, το πολλά υποσχόμενο «Die Linke» είναι σε στασιμότητα. Το γιατί για αυτήν την πτωτική πορεία δεν έχει να κάνει με την ιδιαιτερότητα των εθνικών συνθηκών. Τα κόμματα αυτά αν και έχουν αποτινάξει το σταλινικό παρελθόν αδυνατούν να διατυπώσουν ένα πειστικό πολιτικό εναλλακτικό σχέδιο. Αιτία για αυτήν την πολιτική ένδεια είναι η ίδια η φυσιογνωμία τους, η ίδια η ταυτότητά τους. Μία ταυτότητα χωρίς στίγμα είναι μία χαμένη ταυτότητα. Μια ταυτότητα που επιχειρούν να την επαναπροσδιορίσουν βασιζόμενοι σε μια ανάγνωση του μαρξισμού που τον μετατρέπει τελικά σε καρικατούρα. Όμως αυτή η καχεξία της ευρωπαϊκής αριστεράς δεν αφορά απλά την αριστερά. Επιδρά αρνητικά στους πολιτικούς συσχετισμούς δίνοντας κυρίως την ευκαιρία σε αντιδραστικές δυνάμεις να σηκώσουν κεφάλι Όπως στην Γαλλία που η ανυπαρξία του ΚΚ αφήνει πεδίο ελεύθερο στον Λεπέν να θερίζει ιδιαίτερα στις εργατικές συνοικίες και να πετυχαίνει σημαντικά ποσοστά εν όψει των προεδρικών εκλογών. Αλλά και στην Ελλάδα που η πολυδιάσπαση της ριζοσπαστικής αριστεράς και η παραλυσία του ΣΥΡΙΖΑ επιτρέπει στο σταλινικό ΚΚΕ, το μοναδικό υποστηρικτή στην Ευρώπη και τον κόσμο του Κιμ Ιλ Σουνγ και της Βορείου Κορέας, να ενισχύεται έστω και δημοσκοπικά. Η κατάσταση ιδιαίτερα της ελληνικής αριστεράς δεν επιτρέπει καμία αισιοδοξία ότι στο μέλλον κάτι θα αλλάξει. Πολύ περισσότερο που η πολιτική της πολλαπλασιάζει τις συγχύσεις στην κοινωνία. Είναι χαρακτηριστική η στάση του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και του ΣΥΝ απέναντι στο ΚΚΕ. Αντί ο σταλινισμός να απορριφθεί και να απομονωθεί ως φαινόμενο κατεξοχήν αντιδραστικό, τελικά επιβραβεύεται μέσα από τις εκκλήσεις συνεργασίας και τις στρατηγικές του τύπου «ενότητα της αριστεράς». Είναι προφανές ότι οι εμμονές σε τέτοιες αλλοπρόσαλλες στρατηγικές όχι μόνο δεν επιτρέπουν καμία αισιοδοξία για μελλοντική ανάκαμψη, αλλά εγγυώνται την πολιτική και εκλογική καθήλωση της αριστεράς που θέλει να ονομάζεται σύγχρονη. Καθήλωση που μεταξύ άλλων προσφέρει ένα πολύτιμο δώρο στους εγχώριους απόγονους του «πατερούλη» που σταθεροποιούνται ως τρίτη πολιτική δύναμη στη χώρα. «Η οικονομική κρίση «ξαναγράφει» μέχρι την πολυπόθητη ανάταση την 25η Μαρτίου» Του Νίκου Σαραντάκη, Ψυχοθεραπευτή-Κοινωνιολόγου Τον τελευταίο καιρό έχουν γίνει πολύ της μόδας στην «εκπαιδευτική ελλαδική τηλοψία» οι σειρές, οι «υπερπαραγωγές». τα «ντοκιμαντέρ», οι «Φάκελοι», οι «Αποκαλύψεις» κλπ. κλπ. σχετικά με τους «μύθους» και τις «πραγματικότητες» της ηρωικής Εθνικής Παλιγγενεσίας του Δεν βάζω τη λέξη «ηρωική» σε εισαγωγικά, όπως έκανα με όλους τις προηγούμενες λέξεις βαρύνουσας δημοσιογραφικής (και όχι μόνο βεβαίως!) σημασίας. Αναγνωρίζω λοιπόν a priori (και ex oficcio θα ήθελα να προσθέσω) το ηρωικό μεγαλείο της Ελληνικής Επαναστάσεως; Αυτό ίσως να έλυνε απαλά και ανώδυνα το αυτογνωσιακό μου πρόβλημα, όχι ολικώς, αλλά τουλάχιστον αναφορικώς με το προκείμενο: δηλαδή από ποια πλευρά επιχειρηματολόγων «εκδιπλώνομαι», αυτή των υπερασπιστών του ρομαντικού ιδεώδους της Επανάστασης, ή εκείνη των τολμηρών θιασωτών της ρεαλιστικής της «αποκαθήλωσης». Σε κάθε περίπτωση, η ηρωϊκότης ευτυχώς! - παραμένει. Τόσο για τον σημερινό «αναλυτή» της αυθεντικά ηρωικής εγέρσεως των Ελλήνων, όσο και για εκείνον που τολμά να αντικρύσει κατάματα την «απογυμνωμένη πραγματικότητα των άξεστων ανατολιτών υπηκόων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας». Στο λιμνάζον παρόν της «μνημονιακής κρίσης», μου φαίνεται πως η τελευταία τάση αναδεικνύεται ως ο κυρίαρχος συρμός αυτού του momentum της πάλης των ιδεολογημάτων. Από εκεί που κάποια χρόνια παλαιότερα θα σπρώχναμε ως «συλλογικότητα» στο περιθώριο του δημόσιου διαλόγου όλα αυτά τα «ιδεολογήματα - δούρειους ίππους του ανθελληνισμού», τώρα ανεχόμαστε με παροιμιώδη ψυχραιμία τα «αλλεπάλληλα χτυπήματα της εθνικής μας υπερηφάνειας»... Κάποιοι διατείνονται εμβριθώς ότι το κρυφό σχολειό είναι ένας μύθος, ότι οι εθνικοί μας επαναστάτες δεν ήσαν «ρομαντικοί ιππότες με υψηλά ιδεολογικά προτάγματα βάσει της αναδυόμενης νεοκλασικής βιβλιογραφίας της Ευρώπης», αλλά αντιθέτως «άξεστοι βωμολόχοι», ότι δεν είμαστε αυτοδικαίως «κληρονόμοι του αρχαιοελληνικού αίματος και πνεύματος» αλλά εν πολλοίς «συνονθύλευμα εθνοτήτων που χωνεύτηκε λαίμαργα από το ελλαδικό κρατίδιο» και ούτω καθεξής... Μα που θα πάει αυτό επιτέλους; Ποιοι είμαστε τέλος πάντων; Τι συμβαίνει στην πληγωμένη μας ταυτότητα, τώρα που η καταναγκαστική ιδέα της οικονομικής κρίσης σκεπάζει τα πάντα σχεδόν μέσα μας; Τώρα που η συλλογική αναπαράσταση (ή φαντασίωση;) της εθνικής μας ταυτότητας μοιάζει να γλυστράει τόσο ανάλαφρα από το ένα άκρο της μεγαλοπρέπειας στον απόλυτο μηδενισμό, ίσως έτσι μπορέσουμε να μάθουμε κάτι και για το τι μας συμβαίνει σε αυτό το άχαρο «εδώ-και-τώρα». Ένα «εδώ-και-τώρα» που σιγά-σιγά μετονομάζουμε «πολύπλευρη κρίση», καθώς αρχίσαμε ξαφνικά να ενοχλούμαστε και από τις «παράπλευρες κρίσεις» που μέχρι τώρα όπως και τα χρήματα! - δεν ήταν το πρόβλημα!...) Μπορεί να μην χύνεται άπλετο φως στο ερώτημα της ευγένειας ή μη της καταγωγής μας, φωτίζεται όμως εκείνη η πολυκύμαντη αμφιθυμία του συλλογικού μας ασυνείδητου, που αυτοαποθεώνεται όταν οργανώνουμε τους «καλύτερους ολυμπιακούς αγώνες που έγιναν ποτέ» (με εξαίρεση βεβαίως εκείνους - των Αθηνών επίσης - του 1896) και αυτομαστιγώνεται αλύπητα όταν η τελευταία σταγόνα που ξεχειλίζει το ποτήρι, αποδεικνύει περίτρανα την «ανίατη αχρηστία της φυλής μας»... Είναι η στιγμή που πρέπει να διαλέξουμε τι θα πάρουμε και τι θα αφήσουμε από την Αλεξάνδρεια που χάνεται. Κι αν δεν βρούμε τίποτα φωτεινό να πάρουμε μαζί στον νέο μας τόπο, θα μας ακολουθεί μονάχα η θλίψη κι η ενοχή «εντός μας»... Τι απέμεινε από τις πολυεκθειασμένες αρετές μας, από αυτόν τον «ευλογημένο τόπο» που αξίζει να κλέψει απ το παρόν το μέλλον; ΕΝΑ ΚΑΡΑΒΙ ΓΙΑ ΤΗ ΓΑΖΑ Αντώνης Ξενικός Μετά τα περσινά γεγονότα που σημάδεψαν με νεκρούς την προσπάθεια να σπάσει ο αποκλεισμός της Γάζας, προγραμματίζεται, για το δεύτερο δεκαπενθήμερο του Μάη, μια νέα προσπάθεια, που θα συνοδεύεται από αντιπροσωπείες τουλάχιστον 35 χωρών, με ελάχιστο αριθμό καραβιών τα 10. Θα ξεκινήσουν από διάφορα σημεία, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, και θα συναντηθούν ανοικτά της Γάζας. Αναμένεται οι συμμετέχοντες να ανέλθουν σε περισσότερους από ακτιβιστές. Η ελληνική αντιπροσωπεία θα είναι η δεύτερη μετά την τουρκική σε αριθμό εθελοντών. Τα καράβια θα μεταφέρουν υλικά απαραίτητα για την επιβίωση των κατοίκων της Γάζας. Η προσπάθεια συντονίζεται από μια επιτροπή, και κάθε προσφορά σε επίπεδο ενίσχυσης κάθε μορφής ή συμμετοχής είναι ευπρόσδεχτη. Από τους Οικολόγους Πράσινους η Ιωάννα Κοντούλη, ο Κώστας Λουκέρης και ο υπογράφων, έχοντας στενή επαφή με τον Βαγγέλη Πισσία - ψυχή του εγχειρήματος -, συμμετέχουν πολλαπλώς. Για περισσότερες πληροφορίες επισκεφτείτε τον ιστοτόπο shiptogaza.gr. ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΠΡΑΣΙΝΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ecogreen@otenet.gr Αθήνα: Πλ. Ελευθερίας 14, , τ , f Θεσ/νίκη: Πλάτωνος 1 & Εγνατία , τ , f ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΗΝΙΑΙΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ Ιδιοκτησία: ΟΙΚΟ-ΛΟΓΟΣ, Αστική μη κερδοσκοπική εφημερίδα Κολοκοτρώνη 31, , Αθήνα, τ , f ecogreen@otenet.gr ΕΚΔΟΤΗΣ: Tηλέμαχος Σπασίδης ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ: Αντώνης Ξενικός ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΕΚΔΟΣΗΣ - ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΣΥΝΤΑΞΗΣ: Κώστας Γεωργιάδης ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ ΥΛΗΣ: Νατάσσα Τσιρώνη ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ: Sereal Designers ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: UDF ΕΠΕ

15 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ - ΜΑΡΤΙΟΣ 2011 περιβαλλον ΠΡΑΣΙΝΗΠΟΛΙΤΙΚΗ 15 21η Μαρτίου: Ημέρα Δασοπονίας και επανάληψης αόριστων υποσχέσεων Την Ημέρα Δασοπονίας διάλεξε ο υφυπουργός Περιβάλλοντος κ. Θάνος Μωραΐτης για να τονίσει την αξία των δασών και να ανακοινώσει τις προσπάθειες του ΥΠΕΚΑ για την προστασία τους. Συγκεκριμένα, το υπουργείο «εργάζεται για την αποκατάσταση των σχέσεων του Πολίτη με τη Δασική Υπηρεσία, τη σύνταξη, ανάρτηση και κύρωση δασικών χαρτών, την αναθεώρηση των προγραμμάτων δασοπροστασίας, την προώθηση του μεγαλύτερου προγράμματος αναδασώσεων της χώρας, την αύξηση των επενδύσεων για τα δασικά έργα μέσα από Προγράμματα της Ε.Ε. και την αναθεώρηση και κωδικοποίηση της Δασικής Νομοθεσίας». Οι Οικολόγοι Πράσινοι αναρωτιόμαστε, όμως, πώς το υπουργείο εργάζεται προς αυτή την κατεύθυνση όταν οι δασικές υπηρεσίες υφίστανται νέο πλήγμα συρρίκνωσης και έλλειψης χρηματοδότησης, ενώ μέτρα και νομοσχέδια, όπως το fast track, ανακόλουθα με τις πολιτικές της ΕΕ για στήριξη της δασοπροστασίας ως μέσο αντιμετώπισης της κλιματικής αλλαγής, επιβάλλονται στις τοπικές κοινωνίες και παραδίδουν έναν πολύτιμο ελληνικό φυσικό πόρο στα χέρια επενδυτών που βαφτίζουν «αξιοποίηση» και «δημόσιο συμφέρον» την ιδιωτική εκμετάλλευση. Είναι πλέον ολοφάνερο ότι η προστασία και ορθή διαχείριση των δασικών οικοσυστημάτων δεν αποτελούν προτεραιότητα για την ελληνική κυβέρνηση. Παρά την προσπάθειά της να προβληθεί επικοινωνιακά ως «πράσινη», το πράσινό της περιορίζεται στο χρώμα του ΠΑΣΟΚ και σε μεμονωμένες θετικές αποσπασματικές αποφάσεις, που υπολείπονται κατά πολύ από τις ανάγκες για την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος και την ανάδειξη του σε πρωταρχική παράμετρο για βιώσιμη οικονομία. Οι Οικολόγοι Πράσινοι καλούμε την κυβέρνηση να ανακοινώσει τι σχεδιάζει για τα δάση, όπου οι προτάσεις για εκποίηση δημόσιας περιουσίας δημιουργούν πρόσθετες ανησυχίες. το υπουργείο Περιβάλλοντος να παρουσιάσει τη δασική πολιτική που σχεδιάζει και το ρόλο που θα παίξουν σε αυτή η Δασική Υπηρεσία και οι Φορείς Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών. τα συναρμόδια υπουργεία να ανακοινώσουν ποια προληπτικά μέτρα έχουν ληφθεί φέτος για τη δασοπροστασία και τι άλλο προβλέπεται για την προστασία από τις πυρκαγιές, τον αποτελεσματικό συντονισμό των υπηρεσιών στην αντιπυρική περίοδο και την έγκαιρη επέμβαση σε περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης. Σε κάθε περίπτωση η κυβέρνηση οφείλει να ανταποκριθεί σε ό,τι απομένει από τις προεκλογικές της υποσχέσεις για πράσινη οικονομία και να ενισχύσει τις αντίστοιχες δημόσιες υπηρεσίες, όπως η δασική. Το μνημόνιο και το ΔΝΤ δεν μπορούν να αποτελούν άλλοθι ούτε για το ξεπούλημα της δημόσιας δασικής γης ούτε για την εξαπάτηση του ελληνικού λαού που άλλα έλπιζε όταν τους ψήφιζε. ΣΚΟΤΩΜΟΙ! ΣΚΟΤΩΜΟΙ! ΣΚΟΤΩΜΟΙ! ΤΕΛΟΣ ΓΙΑ ΦΕΤΟΣ! Της Ρόζας Μηνακούλη Στις 28 Φεβρουαρίου λήγει η κυνηγετική περίοδος. Για άλλη μια φορά, με ετσιθελισμό και έτσι μας γουστάρει, οι τυφεκιοφόροι συμπολίτες μας έριξαν σκάγια και θέρισαν ζωές. Για άλλη μια φορά, για λίγα Αργύρια, η πολιτεία μας, στο βωμό του κέρδους, θυσίασε τα τριχωτά και πτερωτά ζώα της πανίδας μας, παραδίνοντάς τα στους κυνηγούς, οι οποίοι για να σκοτώσουν την ώρα τους σκοτώνουν τα ζώα. Κατ ευφημισμόν τη φονική αυτή δραστηριότητά τους την αποκαλούν διαχείριση της φύσης και όχι σκοτωμό. Οι τυφεκιοφόροι μας είναι δύο ειδών : οι κακοί που σκοτώνουν τα κόκκινα ελάφια της Ροδόπης, τα οποία θεωρούνται ακριβοί και εκλεκτοί μεζέδες και άμα λάχει πυροβολούν και καμιά αρκούδα για το Χριστουγεννιάτικο τραπέζι τους και οι καλοί που σκοτώνουν όλα τα άλλα Με Εκατόμβες προσπαθούν να εξευμενίσουν.. τη φύση, ως σύγχρονοι Παγανιστές κι όσα δεν σκοτώνονται τα στέλνουν στα κέντρα περίθαλψης για να έχουν πάντα να σκοτώνουν Με δεδομένο ότι σύμφωνα με το άρθρο 24 του Συντάγματος, παράγραφος 1, στην υποχρέωση του κράτους για την προστασία του Περιβάλλοντος περιλαμβάνεται και η προστασία της άγριας πανίδας κατά την πλήρη ποικιλία της, ζητάμε από το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Κλιματικής Αλλαγής να τολμήσει επιτέλους να σπάσει το λόμπι των κυνηγών και να δώσει ένα οριστικό τέλος στο κυνήγι! Στην δραστηριότητα αυτή, που παραβιάζει κατάφωρα την Αρχή της Αβλάβειας και την Ηθική μας. Είναι σχήμα οξύμωρο, από τη μια το αρμόδιο υπουργείο να ιδρύει πράσινο ταμείο για την προστασία της φύσης, και από την άλλη να προσπορίζεται από το σκότωμα των ζωντανών πλασμάτων της. Ο άνθρωπος του 21ου αιώνα πρέπει επιτέλους να αποφασίσει αν θα είναι άνθρωπος ή απάνθρωπος και σίγουρα το κυνήγι, το ψαροκυνήγι και η λοιπή συμπεριφορά του απέναντι στα ζώα δε συνηγορούν υπέρ της ανθρωπιάς του. Λέμε όχι στο κυνήγι και στο ψαροκυνήγι γιατί λέμε ναι στη ζωή, γιατί λέμε ναι στην ανθρωπιά μας!! ΛΕΥΚΑ ΕΙΔΗ - ΚΑΛΛΥΜΑΤΑ ΤΗΛ προσφορά για φοιτητές MONO 78 1 ΣET ΣΕΝΤΟΝΙΑ 3 τεμ. 1,70x,40 1 ΠΑΠΛΩΜΑ 1 ΚΟΥΡΤΙΝΑ 2,30x2,60 1 ΠΕΤΣΕΤΑ ΜΠΑΝΙΟΥ ΣET ΔΙΘ. - ΤΡΙΘ. ΠΟΛΥΘΡΟΝΑ ΜΟΝΟ 99 ειδική προσφορά: 10% ΕΚΠΤΩΣΗ στους αναγνώστες της Πράσινης Πολιτικής

16 16 ΠΡΑΣΙΝΗΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ - ΜΑΡΤΙΟΣ 2011 Με τους μετανaστες στον eβρο Μiα επiσκεψη-σοκ της Ελεάννας Ιωαννίδου* Πρωί του Γενάρη. Πλησιάζουμε στον «Ειδικό Χώρο Παραμονής Αλλοδαπών στο Φυλάκιο Ορεστιάδας». Έτσι αποκαλεί το κέντρο κράτησης αλλοδαπών το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, σύμφωνα με την ειδική άδεια που κρατάω στα χέρια μου. Φτάνοντας, βρίσκουμε στην είσοδο μια ομάδα ξένων δημοσιογράφων που προσπαθούν να πείσουν τον φρουρό να τους αφήσει να περάσουν. Χωρίς άδεια, όμως, δεν μπαίνει κανείς... Μας υποδέχεται ο επικεφαλής της φρουράς, ένας νεαρός, που μας παρακαλεί να είμαστε σύντομοι. «Εξεγείρονται, όταν δέχονται επισκέψεις, και δεν μπορούμε να τους ηρεμήσουμε μετά» μας λέει, αλλά εγώ διαβάζω στα λόγια του «οι γαλονάδες στην Αθήνα σας άφησαν κι εσάς να έρθετε, αλλά κανείς τους δεν μας ρώτησε, αν μπορούμε να σας δεχθούμε χωρίς πρόβλημα». Όταν ρωτάμε ποιος μπορεί να μας ενημερώσει επίσημα για το κέντρο κράτησης, μας απαντά «Ο Διοικητής δεν βρίσκεται ποτέ εδώ, μπορείτε να τον βρείτε στο γραφείο του στην πόλη. Εμείς δεν μπορούμε να σας δώσουμε επίσημη ενημέρωση, απλά εκτελούμε εντολές». Μπαίνοντας, βρίσκουμε τρόφιμα και ρούχα παρατημένα χάμω μπροστά στην είσοδο του κτιρίου. Τα έφερε προφανώς κάποια μη κυβερνητική οργάνωση. Μια από τις πολλές που προσπαθούν να δώσουν στους κρατούμενους όσα αδυνατεί να τους παράσχει η Πολιτεία: Ανθρωπιστική βοήθεια-σταγόνα στον ωκεανό. Στην τραπεζαρία, βρίσκουμε μία από τους γιατρούς. Ο ένας και μοναδικός γιατρός του κέντρου δεν αρκούσε, έτσι το ΚΕΛΠΝΟ έχει έρθει με μια κινητή μονάδα, κάπως καλύτερα εξοπλισμένη από το ιατρείο. Η γιατρός μας ενημερώνει ότι δεν έχουν δυνατότητα για πλήρη ιατρικό έλεγχο των αλλοδαπών και παραπέμπουν όσους εμφανίζουν πρόδηλα συμπτώματα λοιμωδών νοσημάτων στο νοσοκομείο του Διδυμότειχου. Αργότερα ο διοικητής του νοσοκομείου θα μας ενημερώσει πως το 2010 περιέθαλψε τρεις χιλιάδες ασθενείς, κάποιοι από τους οποίους ήταν πολυτραυματίες. Από νάρκες; Δεν θα απαντήσει... Έχουμε μαζί μας ως διερμηνέα τον Σαλίμ, τραυματία πολέμου από το Αφγανιστάν. Χάρη σ αυτόν θα επικοινωνήσουμε ουσιαστικά με τους κρατούμενους. Ο ίδιος άλλωστε, οκτώ χρόνια περιμένει απάντηση στο αίτημά του για άσυλο και γνωρίζει καλά την κατάσταση. Έχει ξαναέρθει στο Φυλάκιο το «Τότε τα πράγματα ήταν καλύτερα», θα μας πει. Μπαίνουμε στον χώρο με τους θαλάμους κράτησης. Είμαι διαβασμένη γι αυτό που θα αντικρίσω, αλλά η πραγματικότητα ξεπερνά κατά πολύ την φρίκη των περιγραφών. «Είσαι καλά;», με ρωτούν οι σύντροφοί μου ανήσυχοι, που βλέπουν το χρώμα να χάνεται από το πρόσωπό μου. Πώς μπορώ να είμαι καλά; Τετρακόσιες ψυχές στοιβαγμένες σε έξι κελιά, χωρίς φως της ημέρας, χωρίς εξαερισμό, σε κουκέτες η μία πάνω στην άλλη, άνδρες, γυναίκες και παιδιά, διάφορες εθνικότητες που δεν μπορούν να επικοινωνήσουν μεταξύ τους, ορμούν στα κάγκελα, για να μας μιλήσουν. Χλωμοί και εξαθλιωμένοι, δεν έχουν χώρο ούτε να περπατήσουν. Το κρεβάτι του καθενός είναι το σπίτι του. Ένας μου λέει πως είναι μια βδομάδα άρρωστος, αλλά δεν έχει καταφέρει να δει τον γιατρό. Άλλος φωνάζει πως είναι Αφγανός και όχι Ιρανός, όπως έχει καταγραφεί. Τα χέρια τους βγαίνουν από τα κάγκελα για να μας αγγίξουν, θαρρείς και η επαφή μαζί μας θα τους δώσει ένα κομμάτι «από έξω». Με αγωνία μας ρωτούν πότε θα βγουν. Οι περισσότεροι είναι κρατούμενοι πάνω από δυο μήνες. Η μυρωδιά ανθρωπίνων περιττωμάτων είναι αφόρητη, έξω από δύο κελιά βλέπω μια τεράστια λίμνη από ούρα όπου επιπλέουν σκουπίδια. «Τα υδραυλικά χαλούν συχνά, δεν είναι φτιαγμένα για τόσους ανθρώπους» μας λένε οι φρουροί κι αναρωτιέμαι αν διορθώνονται ποτέ («ποτέ!» θα μου πει αργότερα μια κοπέλα από την Αντιρατσιστική Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης). Ξάφνου, στο μεσαίο κελί, παραμερίζουν οι άνδρες που άπλωναν τα χέρια τους έξω από τα κάγκελα, ανοίγει μια αυτοσχέδια κουρτίνα σε μια κουκέτα και προβάλλει η πιο ζοφερή εικόνα που έχω ποτέ αντικρίσει: μια μάνα με δύο μωρά! Το στενό μονό κρεβάτι είναι το σπίτι τους και η κουρτίνα οι τοίχοι του. Τα μάτια των παιδιών εκφράζουν ό,τι δεν μπορεί να μεταφράσει ο Σαλίμ, ό,τι δεν μπορεί να χωρέσει ανθρώπινος νους: τα μάτια τους είναι κενά! Δεν δείχνουν ούτε καν απορία που μας βλέπουν. Θαρρείς και έχει σφραγίσει η ψυχή τους, για να μην μπει ο πόνος μέσα. Να μην μπει ούτε η ελπίδα, η χαρά, η παιδικότητα, τις φοβούνται κι αυτές, γιατί κι αυτές τα έχουν προδώσει. Παιδιά που δεν γελούν ούτε κλαίνε, παραδομένα σε μια μοίρα για την οποία δεν έχουν καμιά ευθύνη. Το βλέμμα τους θα με στοιχειώνει μέχρι σήμερα, ένα μήνα μετά, και η σκέψη μου θα γυρνάει ξανά και ξανά στην στιγμή που τα αντίκρισα: τιμωρία χωρίς έγκλημα... Πώς ανέχεται η Πολιτεία να μένει άδεια η ψυχή αυτών των παιδιών; Και τι κάνει για να κρατήσει ανθρώπους τους ξεχασμένους υπαλλήλους της, που τους ανέθεσε το καθήκον της φύλαξής τους, χωρίς εκπαίδευση, χωρίς μέσα, χωρίς διερμηνεία, χωρίς ψυχολογική υποστήριξη, χωρίς υδραυλικό... «Τους κρατάμε το πολύ τρεις μήνες, με σκοπό την απέλαση», μας λένε οι φρουροί. «Ποτέ όμως δεν απελαύνονται, γιατί δεν έχουν χαρτιά, οπότε, μετά το τρίμηνο, τους επιβιβάζουμε στο ΚΤΕΛ και τους στέλνουμε Αθήνα ή Θεσσαλονίκη, ανάλογα με το πόσα λεφτά έχει ο καθένας για το εισιτήριο. Και εκεί, στις μεγάλες πόλεις, ποιος τους παραλαμβάνει; Κανείς, φυσικά! Ο καθένας προσπαθεί να επιβιώσει όπως ξέρει και μπορεί. Η καλύτερη εκδίκηση των αστυνομικών του Έβρου: «Πακέτο στην πρωτεύουσα, στην αυλή σου, κύριε υπουργέ! Στους κρατήσαμε ζωντανούς, φροντίσαμε να μην το σκάσουν, κάναμε το υπηρεσιακό μας καθήκον και, όταν δεν μπορούσαμε να τους κρατήσουμε πλέον νομότυπα, τους δώσαμε την ελευθερία τους». Στην αυλή σου, στην αυλή του γείτονα, not-inmy-backyard! Ο Έβρος τους στέλνει στην Αθήνα, η Αθήνα στην Ευρώπη Κι ανάμεσα στους «γείτονες», ανάμεσα στις γραμμές του νόμου που (δεν) εφαρμόζεται, η απόγνωση, η εξαθλίωση, τα κυκλώματα, ο ρατσισμός. *Η Ελεάννα Ιωαννίδου είναι εκπρόσωπος Τύπου των Οικολόγων Πράσινων. Πρωτοδημοσιεύτηκε στο site pressinaction.gr στις 14 Φεβρουαρίου 2011 ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΚΥΡΙΕ ΦΙΣΕΡ του Αντώνη Ξενικού Το Φλεβάρη, είχαμε την τιμή να μας επισκεφθεί ο Γιόσκα Φίσερ, προσωπικός φίλος του Γιώργου Παπανδρέου, πρώην Αντικαγκελάριος και υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας από το 1998 μέχρι το 2005 και πρώην αδιαμφισβήτητος ηγέτης των Γερμανών Πράσινων. Ο Γιόσκα Φίσερ μίλησε στην ετήσια διάλεξη του ΕΛΙΑΜΕΠ και παραχώρησε συνέντευξη στο Βήμα, από την οποία αντιγράφω ότι διέκρινε αποφασιστικότητα στον ΓΑΠ, διαπίστωσε ότι έχουν αρχίσει αλλαγές και ότι είμαστε τυχεροί που έχουμε τέτοιον Πρωθυπουργό. Η συμβουλή του εκφράσθηκε με το σύνθημα: ή τώρα ή ποτέ!! Μου θύμισε το σπαραχτικό στίχο του Σαββόπουλου «σαν το παράπονο στη φράση εδώ και τώρα»... Δήλωσε ότι δεν μπορούν οι Ευρωπαίοι να εγκαταλείψουν ένα μέλος της Ευρωζώνης όπως η Ελλάδα, όχι βέβαια λόγω αλληλεγγύης, αλλά γιατί το κόστος θα ήταν υψηλό!! Για κορώνα επιλέγω την αποστροφή του : «δεν εκλέγεσαι για να πραγματοποιήσεις ό,τι υποσχέθηκες, αλλά για να κάνεις ό,τι επιτάσσει το Εθνικό Συμφέρον»! Τι οπορτουνισμός!!! Ο Γιόσκα Φίσερ ήταν παρών και στο Υπουργικό Συμβούλιο, όπου μίλησε για πράσινες μπίζνες. Τώρα, σαν «τέως», έχει ανοίξει γραφείο δημοσίων σχέσεων αξιοποιώντας στο έπακρο τις γνωριμίες του, και προωθεί μεταξύ άλλων κυρίως τον αγωγό NABUCCO όπου είναι σύμβουλος. Μιλάμε για πολύ μεγάλες δουλειές. Πάλι διακρίθηκε: θυμηθείτε την μιζέρια του Γκορμπατσώφ που διαφήμιζε πίτσες ή τους διάφορους τέως Πρωθυπουργούς και Προέδρους να αμείβονται για μια διάλεξη δημοσίων σχέσεων Κάπου διάβασα ότι ο Φίσερ έχει γίνει υποπόδιο του συστήματος. Υπερβολές. Απλούστατα, αναθεώρησε τις απόψεις του, όχι τώρα αλλά από καιρό. Πριν δώδεκα χρόνια υποστήριζε και εκθείαζε τους βομβαρδισμούς στη Γιουγκοσλαβία, όπου για πρώτη φορά μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο Γερμανοί στρατιώτες συμμετείχαν σε επιχειρήσεις. Να θυμίσω ότι οι βομβαρδισμοί έγιναν χωρίς καμία απολύτως νομιμοποίηση από τον ΟΗΕ, γιατί στο Συμβούλιο Ασφαλείας η Κίνα και η Ρωσία αντέδρασαν. Η πρωτοβουλία λοιπόν παραχωρήθηκε (από ποιους άραγε;) στο ΝΑΤΟ, πέρα από κάθε έννοια Διεθνούς Δικαίου, ανοίγοντας έτσι τον δρόμο στις συμμαχίες των προθύμων που ακολούθησαν, στο Αφγανιστάν και αλλού. ΜΑΡΤΗΣ 2011