Εκλογές στην Πολωνία: Δεν υπάρχει λόγος να θρηνούμε, ας οργανωθούμε!

Transcript

1 Εκλογές στην Πολωνία: Δεν υπάρχει λόγος να θρηνούμε, ας οργανωθούμε! Στις 25 του Οκτωβρίου 2015 διεξήχθησαν βουλευτικές εκλογές στην Πολωνία. Το αποτέλεσμα δεν προκαλεί καμία έκπληξη: Το κόμμα Νόμος και Δικαιοσύνη (Prawo i Sprawiedliwość PiS) θα αναλάβει τον σχηματισμό της νέας κυβέρνησης. Είχε αρχίσει να φαίνεται πλέον ξεκάθαρα ότι το κόμμα της Πλατφόρμας των Πολιτών (Platforma Obywatelska PO), έπειτα από 8 χρόνια παραμονής στην εξουσία, δεν θα μπορούσε να παραμείνει για πολύ ακόμη. Προάγγελο αυτού αποτέλεσαν οι προεδρικές εκλογές που διεξήχθησαν νωρίτερα φέτος, στις οποίες ο υποψήφιος της Πλατφόρμας των Πολιτών και τότε πρόεδρος της χώρας Μπρόνισλαβ Κομορόφσκι έχασε και νικητής αναδείχθηκε ο υποψήφιος για το κόμμα Νόμος και Δικαιοσύνη Αντρέι Ντούντα. Η αλαζονεία της κυβερνητικής κλίκας συνοψίζεται με τον καλύτερο τρόπο στα λόγια του ίδιου του Κομορόφσκι ο οποίος απέδωσε την ήττα του στο γεγονός ότι η «απαιτητική» νεολαία δεν μπορεί να εκτιμήσει την «ελευθερία» που κερδήθηκε σκληρά (από τον ίδιο, εννοείται, μεταξύ άλλων) και φοβάται να ριψοκινδυνέψει. Όχι, κάτι τέτοιο δεν ισχύει όλα αυτά που μας σέρβιρε ο κ. Κομορόσφσκι και οι λοιποί ήρωες της «δημοκρατικής αντιπολίτευσης» μετά το 1989 δεν ήταν ελευθερία, αλλά καινούργιες αλυσίδες και υποτέλεια! Η Πλατφόρμα των Πολιτών ισχυρίζεται ότι τα 26 χρόνια της πολωνικής «ελευθερίας» ήταν μια επιτυχία, ιδιαίτερα κάτω από τη δικιά της διακυβέρνηση. Αυτό απέχει πολύ από την αλήθεια. Η Τρίτη Πολωνική Δημοκρατία από της ιδρύσεώς της ήταν πρωτοπόρα στη νεοφιλελεύθερη φρίκη. Στη διάρκεια δε των τελευταίων 8 ετών η Πλατφόρμα των Πολιτών έχει εφαρμόσει σκληρά μέτρα λιτότητας, για παράδειγμα την αύξηση του ΦΠΑ (επί των τροφίμων, μεταξύ άλλων) και αύξησε το όριο συνταξιοδότησης στα 67 έτη (στο παρελθόν ήταν τα 65 έτη για τους άνδρες και τα 60 για τις γυναίκες. Να σημειωθεί ότι ένα από τα περίφημα 21 αιτήματα της διεργοστασιακής απεργιακής επιτροπής το 1980 ήταν η σύνταξη στα 55 για τους άνδρες και στα 50 για τις γυναίκες). Η απορύθμιση της εργατικής νομοθεσίας κλιμακώθηκε και σήμερα περίπου 3 1

2 εκατομμύρια άνθρωποι εργάζονται κάτω από τις λεγόμενες «συμβάσεις σκουπίδια» (ή χωρίς καθόλου συμβάσεις), χωρίς εργασιακή ασφάλεια, χωρίς ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και χωρίς καταβολή αποδοχών κατά τη διάρκεια της άδειας διακοπών. Το 2013 η κυβέρνηση ουσιαστικά ξεμπέρδεψε με το οκτάωρο. Πολλά «ασύμφορα» νοσοκομεία ιδιωτικοποιήθηκαν και αρκετές δημόσιες βιομηχανίες τέθηκαν σε διαδικασία εκκαθάρισης (τον Ιανουάριο του τρέχοντος έτους η απεργία των ανθρακωρύχων στη Σιλεσία ανέβαλε το κλείσιμο των ορυχείων και απολύσεις). Πολλά σχολεία έκλεισαν και έγιναν περικοπές στον προϋπολογισμό για την παιδεία. Περαιτέρω περικοπές και ιδιωτικοποιήσεις χτύπησαν το δημόσιο σύστημα μεταφορών, κυρίως των σιδηροδρόμων, το οποίο ήταν ήδη σε δεινή κατάσταση. Επιπλέον, η συγκυβέρνηση της Πλατφόρμας των Πολιτών (PO) και του Πολωνικού Λαϊκού Κόμματος (Polskie Stronnictwo Ludowe PSL) ευθύνεται για τις απολύσεις στο δημόσιο τομέα, το πάγωμα μισθών και συντάξεων και την μη αύξηση του αφορολόγητου. Η ανεργία των νέων ανέρχεται στο 25%, 1,4 εκατομμύρια - σε σύνολο 8,9 εκατομμυρίων - παιδιά και νέοι κάτω των 24 ετών μεγαλώνουν σε συνθήκες φτώχειας, οι μισθοί είναι από τα χαμηλότερους της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ο μέσος ακαθάριστος μηνιαίος μισθός υπολογίζεται σε 3942 ζλότι, ή 939 ευρώ, αλλά στην πραγματικότητα το 80% του πληθυσμού κερδίζει ακόμα λιγότερα), ένας στους πέντε συνταξιούχους ζει σε συνθήκες ακραίας φτώχειας. Η πρώτη ένδειξη της δύσκολης θέσης στην οποία είχε περιέλθει ο κυβερνητικός συνασπισμός ήταν το σκάνδαλο των υποκλοπών των τηλεφωνικών συνδιαλέξεων το Τότε είχε αποκαλυφθεί η παράνομη καταγραφή ιδιωτικών συνομιλιών ανάμεσα σε κάποιους πολιτικούς που βρίσκονταν σε ένα εστιατόριο και στη βίλα του πρώην πρωθυπουργού Ντόναλντ Τουσκ. Τα πιο γνωστά αποσπάσματα αφορούν συνομιλίες ανάμεσα στον πρώην υπουργό Εξωτερικών Ραντοσλάβ Σικόρσκι και τον πρώην υπουργό Οικονομικών Ίαν Βίνσεντ Ροστόφσκι, που δημοσιεύτηκαν από την εφημερίδα Wprost. Πρόκειται για χυδαία και υποτιμητικά σχόλια όσον αφορά τη συμμαχία με τις Ηνωμένες Πολιτείες και διάφορους ευρωπαίους αρχηγούς κρατών, όπως ο Ντέιβιντ Κάμερον. (Σύμφωνα με χυδαίες περιγραφές του Σικόρσκι η συμμαχία αυτή δεν είναι μόνο άχρηστη αλλά και επιβλαβής διότι παρέχει μια ψευδή αίσθηση ασφάλειας). Εκείνη την εποχή το πολιτικό αντίκτυπο ήταν μικρό, αλλά το 2015 νέες αποκαλύψεις για την υπόθεση αυτή 1 οδήγησαν σε ανασχηματισμό του υ- πουργικού συμβουλίου. Ο Σικόρσκι παραιτήθηκε από τη θέση του προέδρου 1 Για παράδειγμα, ότι ο πρόσφατα αποθανών Ίαν Γκούλτζεκ, ο πλουσιότερος άνθρωπος στην Πολωνία, ζήτησε από τον Τουσκ την υποστήριξη της πολωνικής αντικατασκοπείας σε επιχειρηματικές δραστηριότητές του στην Ουκρανία). 2

3 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Το ίδιο έκαναν και οι υπουργοί Αθλητισμού, Ιδιωτικοποιήσεων και Υγείας καθώς επίσης και αρκετοί Υφυπουργοί. Με όλα αυτά (λιτότητα, αυξανόμενη ανισότητα, χρόνια ανεργία, πολιτικά σκάνδαλα) δεν είναι να απορεί κανείς για ποιο λόγο η PO δεν κατάφερε να ε- ξασφαλίσει μια νίκη αυτή τη φορά. Το μόνο που είχε να προσφέρει ήταν ότι δεν ήταν σαν αυτούς τους τρελαμένους από το PiS. Πράγματι σε αυτή την προεκλογική εκστρατεία η βουλευτής Εύα Κόπατζ είχε ακόμα και το θράσος να προτρέπει στον κόσμο να ψηφίσει την PO λέγοντας ότι αν ψηφίσουν μικρότερα κόμματα ουσιαστικά θα διευκολύνουν τη νίκη του PiS. Και αίφνης ο κόσμος με την ψήφο του επέλεξε τον διάβολο που υποτίθεται ότι διατηρείτο στο περιθώριο εδώ και 8 χρόνια. Το κόμμα Νόμος και Δικαιοσύνη αποτελείται από εθνικοσυντηρητικούς καθολικούς. Επικεφαλής του είναι ο Γιάροσλαβ Καζίνσκι, δίδυμος αδελφός του πρώην Προέδρου της Πολωνίας Λεχ Καζίνσκι, ο οποίος είχε σκοτωθεί σε αεροπορικό δυστύχημα στο Σμολένσκ το Ο Καζίνσκι είναι ένας λαϊκιστής που εκμεταλλεύεται την δυσαρέσκεια των εργαζομένων απέναντι στην κυβερνητική ελίτ της ΡΟ. Και, όπως είναι φυσικό, κατευθύνει αυτή τη δυσαρέσκεια σε ιδιαίτερα αντιδραστικά κανάλια. Στην πορεία προς τις εκλογές ο Καζίνσκι ήταν ένας από τους πολιτικούς που συμμετείχαν σε μια ρατσιστική αντι-μεταναστευτική σταυροφορία. (Έφτασε μάλιστα μέχρι του σημείου να ισχυριστεί ότι οι μετανάστες/πρόσφυγες θα φέρουν ασθένειες και παράσιτα, κάτι το οποίο θυμίζει τη ναζιστική προπαγάνδα όσον αφορά τους Εβραίους). Το κόμμα Νόμος και Δικαιοσύνη υπόσχεται αυξημένα οφέλη για τα παιδιά («500 ζλότυ για κάθε παιδί») και δωρεάν φάρμακα για τους ηλικιωμένους. Επίσης, κάνει λόγο για την αναγκαιότητα διαλόγου μεταξύ της κυβέρνησης και των συνδικάτων (αυτό ίσως να οφείλεται στο γεγονός ότι θέλουν να κερδίσουν τη συναίνεση των συνδικάτων προς την κατεύθυνση περισσότερων μέτρων λιτότητας!). Ωστόσο, με βάση τα διδάγματα της εμπειρίας, όταν το PiS θα αναλάβει πλέον την εξουσία, θα λησμονήσει όλη αυτή την κοινωνική δημαγωγία και θα επικεντρωθεί στη δημιουργία ενός αυταρχικού καθεστώτος. Άλλωστε, τα μέλη του PiS είναι θαυμαστές του στρατάρχη Γιόζεφ Πιλντούσκι, του πολωνού δικτάτορα που την περίοδο 1926 έως 1935 είχε καταστείλει κομμουνιστές, εργαζόμενους, αγρότες και εθνικές μειονότητες. Όταν το PiS βρισκόταν στην εξουσία, την περίοδο , είχε μειώσει τους φόρους για τους πλούσιους, είχε εντείνει τα μέτρα λιτότητας, είχε στείλει την αστυνομία κατά των νοσοκόμων που διαμαρτύρονταν, ζήτησε τη θέσπιση της θανατικής ποινής, επιτέθηκε στα ήδη πολύ περιορισμένα δικαιώματα άμβλωσης και εισήγαγε μία Κεντρική Υπηρεσία Ενάντια στη Διαφθορά, η οποία κατασκόπευε φορείς και άτομα και ευθύνεται για τη στοιχειοθέτηση πολλών ψευδών κατηγοριών. 3

4 Η νίκη του PiS είναι ακόμη μια ένδειξη της ανάπτυξης των δυνάμεων της πολιτικής και κοινωνικής αντίδρασης στην Πολωνία. Μπορούμε να πούμε για τη χώρα «μας» αυτό που έγραψε ο Μαρξ για τη Γερμανία το 1840: «Μοιραστήκαμε με τους σύγχρονους λαούς τις παλινορθώσεις τους χωρίς να μοιραστούμε τις επαναστάσεις τους... Με τους ποιμένες μας επικεφαλής, δεν βρεθήκαμε ποτέ συντροφιά με την ελευθερία παρά μια φορά μόνο, την ήμερα του ενταφιασμού της.» Εισαγωγή στην Κριτική της Φιλοσοφίας του Δικαίου του Χέγκελ (1844). Στις εκλογές επικράτησαν τα δεξιά κόμματα. Ο εκκεντρικός πολιτικός και ευρωβουλευτής Γιάνους Κόρβιν-Μίκε (του οποίου οι απόψεις είναι ένα περίεργο αμάλγαμα οικονομικού φιλελευθερισμού και κοινωνικού συντηρητισμού μαζί με μια καλή δόση δεσποτισμού - ενώ ισχυρίζεται ότι είναι λάτρης της ε- λευθερίας) είναι πολύ δημοφιλής μεταξύ των νέων, αν και ο ίδιος δεν μπορεί καν να μπει στο κοινοβούλιο, επειδή οι περισσότεροι από τους υποστηρικτές του είναι ανήλικοι. Το κόμμα του προειδοποιούσε για «ορδές παράνομων μεταναστών» που κάνουν έφοδο στην Ευρώπη (αν και πριν από λίγο καιρό ο ίδιος ο Κόρβιν-Μίκε είχε πει ότι προτιμά τον μουσουλμανικό κόσμο από την «παρακμιακή», «αριστερή» Ευρώπη και δήλωνε πρόθυμος σύμμαχος με τον ισλαμικό φονταμενταλισμό εναντίον της αριστεράς). Από την άλλη πλευρά, οι υποψήφιοι με την εκλογική λίστα του Πάβελ Κούκις, ροκά και «αντικαθεστωτικού» «ήρωα» (που συγκέντρωσε περίπου 20% στις προεδρικές ε- κλογές), κατάφεραν να μπουν στο κοινοβούλιο. Ανάμεσά τους συμπεριλαμβάνονται ορισμένοι ακραίοι εθνικιστές από το Εθνικό Κίνημα. Αυτό δεν αποτελεί έκπληξη, δεδομένου ότι ο Κούκις θεωρεί ότι η κατανομή μερικών χιλιάδων προσφύγων στην Πολωνία αποτελεί μέρος μιας συνωμοσίας που αποσκοπεί στην αποδυνάμωση και στη διαίρεση του πολωνικού έθνους. Στην περίπτωση που θα υποχρεωθούν να υποστηρίξουν την κυβέρνηση του PiS, θα έχει ενδιαφέρον να δούμε τι θα συμβεί όταν οι ακροδεξιοί χούλιγκαν του Βινίτσκι θα προκαλούν πάλι καταστροφές στη Βαρσοβία κατά τη διάρκεια των εκδηλώσεων της επετείου της ανεξαρτησίας της χώρας 2 και η αστυνομία θα τελεί υπό 2 Η Ημέρα της Ανεξαρτησίας της Πολωνίας [μετά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο] είναι στις 11 Νοεμβρίου, τότε που δόθηκε η εξουσία στον Πιλσούντσκι το Τα τελευταία χρόνια οι δεξιές εθνικιστικές ομάδες έχουν μετατρέψει την πορεία σε ταραχές. Ο Ρόμπερτ Βινίτσκι είναι ένας ακραίος εθνικιστής, αρχηγός του Εθνικού Κινήματος, επίτιμος πρόεδρος της Νεολαίας Πολωνίας και ένας από τους διοργανωτές της πορείας της Ανεξαρτησίας. Η Νεολαία Πολωνίας επιδίδεται σε επιθέσεις σε ομοφυλόφιλους και υποστηρικτές των δικαιωμάτων των ομοφυλοφίλων. Ένα από τα συνθήματα τους ήταν «βενζίνη στους ομοφυλόφιλους». Όλες οι εθνικιστικές ομάδες είναι υπέρ του Καθολικισμού, ρατσιστικές και κατά των μεταναστών, όπως αποδεικνύει η πρόσφατη επίθεσή τους [στις αρχές Σεπτεμβρίου] σε φαλάφελ μπαρ στη Βαρσοβία. 4

5 τις εντολές κάποιου κυβερνητικού συναδέλφου του Βινίτσκι. Η έριδα στους κόλπους της δεξιάς ίσως είναι το μόνο καλό που μπορεί να προκύψει από όλο αυτό. Το μέλλον είναι ζοφερό. Αλλά τα πράγματα είναι ζοφερά στην Πολωνία από αμνημονεύτων χρόνων. Δεν υπάρχει λόγος να θρηνήσουμε για την ήττα της Πλατφόρμας των Πολιτών ούτε να θεωρήσουμε ότι το λαϊκό μέτωπο ενάντια στο PiS (που η Μπάρμπαρα Νόβατσα από το συνασπισμό της Ενωμένης Αριστεράς είπε ότι θα είναι η καλύτερη δυνατή έκβαση των εκλογών) θα ήταν καλύτερο. Εξάλλου έχουμε ήδη αναφέρει τα «επιτεύγματά» τους. Ορισμένοι θα πουν ότι το PiS θα εγκαθιδρύσει ένα θρησκευτικό κράτος. Ωστόσο και η PO ήταν δουλική προς την Καθολική Εκκλησία, επιχορηγώντας την αδρά όταν βρισκόταν στην εξουσία. Επιπλέον, ήταν δυνατή η άσκηση δικαστικής δίωξης εξαιτίας της «προσβολής των θρησκευτικών αισθημάτων». Όσον αφορά το ζήτημα των αμβλώσεων, τι θα κάνει το PiS; Θα υποχρεώσει τις φτωχές και τις ανήλικες γυναίκες που έχουν υποστεί βιασμό να γεννήσουν; Μα ακόμα και κάτω από το καθεστώς της PO ο αριθμός των νόμιμων αμβλώσεων ήταν χαμηλός. Απλώς θα αναδυθεί η άσχημη αλήθεια. Και τα δύο κόμματα είναι συντηρητικά και ανήκουν στη δεξιά πτέρυγα. Και τα δύο είναι κόμματα υπέρ του πολέμου, που υποστήριξαν την «επανάσταση της πλατείας Μεϊντάν» και είχαν ταχθεί κατά της Ρωσίας στην υπόθεση της Ουκρανίας, κάνοντας λόγο για την αναγκαιότητα αύξησης των στρατιωτικών δαπανών την ίδια ώρα που δεν υ- πήρχαν οικονομικοί πόροι π.χ. για την φροντίδα των ατόμων με αναπηρία. (Εκείνο που διαφοροποιεί τα δύο κόμματα είναι ότι η PO τάσσεται υπέρ της ευθυγράμμισης της Πολωνίας σύμφωνα με τις πολιτικές επιταγές των Βρυξελλών και του Βερολίνου ενώ το PiS επιθυμεί την ανεξαρτητοποίηση της χώρας από αυτές και είναι υπέρ της ενίσχυσης των δεσμών της με τις ΗΠΑ). Κάποιοι ενδεχομένως να θρηνούν για το γεγονός ότι η αριστερά δεν κατάφερε να μπει στο κοινοβούλιο. Πράγματι, η σοσιαλ-δημοκρατική Δημοκρατική Αριστερή Συμμαχία (SLD) έχασε στις εκλογές. Αυτό οφείλεται αφενός στο ότι έστερξε σε συνασπισμό με άλλα αριστερά κόμματα 3 και για τους συνασπισμούς απαιτείται υψηλότερο εκλογικό μίνιμουμ όριο για να μπορέσουν να μπουν στο κοινοβούλιο σε σχέση με τα μεμονωμένα κόμματα. Από την άλλη πλευρά, έχασε στις εκλογές επειδή ένα νέο πολιτικό κόμμα, το Razem («Μαζί»), τους α- πέσπασε ένα σημαντικό ποσοστό από τους αριστερούς ψηφοφόρους. Αλλά το ίδιο το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστερής Συμμαχίας όταν ήταν στην εξουσία έκανε επίθεση στην εργατική τάξη όπως η ΡΟ και το PiS (για παράδειγμα, 3 Συνασπίστηκε με το Δικό σας Κίνημα, τους Πράσινους, το Εργατικό Κόμμα και το Σοσιαλιστικό Κόμμα Πολωνίας. 5

6 ανοίγοντας το δρόμο στις «συμβάσεις σκουπίδια»), μείωσε τους φόρους για τις επιχειρήσεις, συμμετείχε στην ιμπεριαλιστική επιχείρηση στο Ιράκ, επέτρεψε τον βασανισμό ανθρώπων σε μυστικές φυλακές της CIA και κατεύνασε την Εκκλησία. Μπορούμε άνετα να κάνουμε χωρίς μια τέτοια αριστερά στο κοινοβούλιο! Μόνο ικανοποίηση μπορεί να μας δώσει ο πολιτικός θάνατος του Λέσεκ Μίλερ 4 και άλλων κυνικών. Άλλωστε, τι θα μπορούσε να κάνει ο- ποιαδήποτε αξιόλογη αριστερά στο κοινοβούλιο; Εμείς, ως κομμουνιστές, αυτό που θα μπορούσαμε να κάνουμε είναι να διαλύσουμε τις αυταπάτες που έχουν οι εργαζόμενοι για το σύστημα, παρόλο που πολλοί συνειδητοποιούν ότι πρόκειται για ένα σύστημα που βασίζεται στη δημοκρατική απάτη ή μάλλον ποτέ δεν τάσσονταν υπέρ αυτού κατά τη διάρκεια των τελευταίων 26 χρόνων μόνο το 51% των ατόμων που έχουν δικαίωμα ψήφου πήγε να ψηφίσει. Ω- στόσο, όλοι αυτοί δεν έχουν ταξική συνείδηση, δεν γνωρίζουν ποια είναι η ε- ναλλακτική λύση και, κυρίως, θα πρέπει να οργανωθούν. Η πραγματική εξουσία δεν βρίσκεται στο κοινοβούλιο. Τι γίνεται με τους σταρ αυτών των εκλογών δηλαδή τα μέλη του κόμματος Razem; Το γεγονός ότι συγκέντρωσαν αρκετές ψήφους ώστε να εξασφαλίσουν κρατικές επιχορηγήσεις προκάλεσε μεγάλη αναταραχή. Οι δεξιοί θορυβήθηκαν και τους αποκάλεσαν «ριζοσπαστική αριστερά» και «κομμουνιστές», δείχνοντας μια παλιά φωτογραφία ενός από τα μέλη τους, του Άντριαν Ζάντμπεργκ, στην οποία ο ίδιος φορούσε ένα μπλουζάκι με τον Καρλ Μαρξ (ο Κούζικ είπε ότι είναι το ίδιο σαν να φορούσε μπλούζα με τον Χίτλερ και ότι ο Ζάντμπεργκ αποτελεί «απειλή για τη δημοκρατία» - έτσι λέει αυτός ο οποίος υποστηρίζει μονοεδρικές περιφέρειες και φοράει μπλουζάκια με φασιστικά κακοποιά στοιχεία από τις εθνικές ένοπλες δυνάμεις!). Στην πραγματικότητα, αυτό που καταδεικνύεται από αυτό είναι ότι ο πολιτικός λόγος έχει μετατοπιστεί προς τα δεξιά. Το Razem δεν αποτελεί παρά ένα μικροαστικό κόμμα, σαφώς αντι-κομμουνιστικό (οι ίδιοι δηλώνουν ότι δεν επιθυμούν «κανένα μετακομμουνιστικό απομεινάρι!» και το λένε αυτό για πρώην σταλινικούς από το SLD, που δεν είναι γνήσιοι κομμουνιστές, ωστόσο από τη στιγμή που χρησιμοποιούν τέτοιους όρους είναι σαφές ότι γι αυτούς δεν υπάρχει διαφορά). Το πρόγραμμα του Razem είναι η κλασική σοσιαλδημοκρατία. Οι ίδιοι θεωρούν πρότυπό τους τον ΣΥΡΙΖΑ και τους Podemos. Το μόνο που θέλουν είναι ένα κράτος πρόνοιας, υψηλότερο ελάχιστο μισθό και να πληρώνουν οι καπιταλιστές τους φόρους τους. Το σύνθημα του Razem είναι: «Μια άλλη πολιτική είναι εφικτή». Είναι όμως; Όχι, στα πλαίσια του καπιταλιστικού συστήματος δεν είναι εφικτή. Η λιτότητα, η αντι-κοινωνική νομοθεσία δεν είναι αποτέλεσμα 4 Πρώην Πρωθυπουργός της Δημοκρατικής Αριστερής Συμμαχίας. 6

7 της νεοφιλελεύθερης συνωμοσίας και των άπληστων τραπεζιτών, αλλά αποτελεί αναγκαία απόρροια της συσσώρευσης του κεφαλαίου. Ο καπιταλισμός σε κρίση είναι περισσότερο διατεθειμένος να διαπράττει εγκλήματα (δεν έχει σημασία πόσο μεγάλα) από το να παραχωρήσει έστω και κάποια ψίχουλα στην εργατική τάξη, όπως καταδεικνύει η συνθηκολόγηση του ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα. Πρέπει να ξαναζωντανέψουμε την ταξική πάλη στους δρόμους και στους χώρους εργασίας και να οικοδομήσουμε το δικό μας επαναστατικό κόμμα, που θα δείξει τον τρόπο εξόδου από τη μιζέρια της ζωής στον καπιταλισμό, από την εκμετάλλευση, τον πόλεμο, την καταπίεση και τη θρησκευτική καθυστέρηση. Για την αύξηση της πολιτικής και κοινωνικής αντίδρασης θα πρέπει να αντιπαραθέσουμε μια ενωμένη ταξική αντεπίθεση από τα κάτω. Υπάρχουν πολλά που πρέπει να γίνουν καθώς πολλοί εργαζόμενοι έχουν εσωτερικεύσει τις νεοφιλελεύθερες αφηγήσεις, το ηθικό τους είναι καταρρακωμένο και δεν μπορούν να αντεπιτεθούν, και επίσης είναι εχθρικά διακείμενοι απέναντι στον κομμουνισμό ή ακόμη και σε κάθε μορφή αριστερισμού. Αλλά εάν κατέστη δυνατή η επανάσταση στην τσαρική Ρωσία, η οποία θεωρείτο ευρωπαϊκό προπύργιο της αντίδρασης με την απόλυτη μοναρχία της, τα πογκρόμ και τον ζοφερό Μαύρο Εκατονταετή Πόλεμο, τότε είναι επίσης δυνατή και σε αυτή τη χώρα, σε αυτό το σύγχρονο ευρωπαϊκό προπύργιο της αντίδρασης. Antoni Lulek Σάββατο, 31 Οκτωβρίου 2015 Πηγή άρθρου: Τίτλος πρωτοτύπου: Elections in Poland: Don't Mourn, Organise! 7