ÁÍÁÊÇÑÕ ÈÇÊÅ ÅÐÉÔÉÌÏÓ ÄÇÌÏÔÇÓ ÔÏÕ ÄÇÌÏÕ ÖÑÁÃÊÉÓÔÁÓ ÅÕÑÕÔÁÍÉÁÓ

Transcript

1 Ãñáöåßá: Êïëùíïý & Ëåùíßäïõ ÁÈÇÍÁ Ôçë.: ÔÑÉÌÇÍÉÁÉÁ ÅÖÇÌÅÑÉÄÁ ÔÏÕ ÓÕËËÏÃÏÕ ÄÕÔÉÊÏÖÑÁÃÊÉÓÔÉÁÍÙÍ ÄÉÅÕÈÕÍÔÇÓ: ÐÅÑÉÊËÇÓ ÃÏÕËÁÓ ÑÏÍÏÓ 23ïò ÁÑÉÈÌÏÓ ÖÕËËÏÕ 87 Ä/ÍÔÑÉÁ ÓÕÍÔÁÎÇÓ: ÓÏÖÉÁ ÔÑÉÁÍÔÏÃÉÁÍÍÇ-ÐÁÍÏÕ Χτύπησε το πρώτο κουδούνι Με µεγάλη χαρά µαθητές, γονείς και δάσκαλοι υποδέχτηκαν τη νέα σχολική χρονιά Σε µια χαρούµενη ατµόσφαιρα, γεµάτη µε πολλές ευχές, ήχησε το πρώτο κουδούνισµα της χρονιάς. Τα δικά µας σχολεία, ευτυχώς ακόµα έχουν αρκετά παιδάκια τα οποία µπήκαν στη σειρά για ν αγιαστούν απ τον παπα-θωµά και ν ακούσουν το καλωσόρισµα των ιευθυντών των Σχολείων τους και του ηµάρχου. Φέτος στις εκπαιδευτικές κοινότητες επικρατεί και ο φόβος της νέας γρίπης. Εκτός λοιπόν από το καλωσόρισµα, κυρίως στα πρωτάκια και τα παιδάκια του νηπιαγωγείου, δόθηκαν απλές οδηγίες για καθαριότητα και αποτροπή ιώσεων. Ευχόµαστε καλή χρονιά σε παιδιά και εκπαιδευτικούς! ÂÏÕËÅÕÔÉÊÅÓ ÅÊËÏÃÅÓ 2009 Ðñéí ðåñüóïõí ôá 4 ñüíéá ðïõ ïñßæåé ï íïìïèýôçò, îáíáýãéíáí âïõëåõôéêýò åêëïãýò, åõôõ þò ùñßò ðïëý öáóáñßá. Ïé ÅõñõôÜíåò óôéò 4 Ïêôùâñßïõ 2009 áðïöüóéóáí ç ìïíïåäñéêþ Åõñõôáíßá ìáò íá åêðñïóùðçèåß ãéá äåýôåñç ÅêëïãéêÜ Äéáìåñßóìáôá ããõñá øçöïä. ÐÁÓÏÊ Í.Ä. Ê.Ê.Å. ÓÕÑÉÆÁ ËÁÏÓ 112 Äõô. Öñáãêßóôáò Äõô. Öñáãêßóôáò ÁíáôïëéêÞò Öñáãê ÅðéóêïðÞò ÌáñáèéÜò Ðáëáéïêáôïýíáò Ðáëáéïê. Óõíïéê. Ôóïýêáò Ðáëáéï ùñßïõ 45, Ðáëáéï. óõí. Áã. Ãåùñãßïõ Ðáëáéï. óõí. Íåï ùñßïõ ÔñéðïôÜìïõ ÔñéðïôÜìïõ ÊïøÝéêá ÓÕÍÏËÏ ÄÇÌÏÕ ÖÑÁÃÊÉÓÔÁÓ ΙΑΒΑΣΤΕ ΣΤΙΣ ΑΛΛΕΣ ΣΕΛΙ ΕΣ Επίτιµος ηµότης Φραγκίστας, ο Προκαθήµενος της Ελλαδικής Εκκλησίας Γενική Συνέλευση Γυναικών Φραγκίστας Η αρχική οικογένεια του παπα-γιάννη Μυζάλη Άνθρωπος Αγράµµατος, ξύλο απελέκητο Ο Γ. Μυζάλης γράφει για το χωριό Αφίξεις Οµογενών Στη χάρη της Παναγίας της Προυσιώτισσας Αυγουστιάτικη εκδήλωση Γυναικών & Βράβευση µαθητών Πέρασαν σε Α.Ε.Ι. & Τ.Ε.Ι. Ευχαριστήριο Κ. Ζαχαρόπουλου Η επικαιρότητα του Πατροκοσµά...áéóèÜíïìáé ôåñüóôéá ôçí åõèýíç óôïõò þìïõò ìïõ. ÈÝëù íá ðù Ýíá ìåãüëï åõ áñéóôþ áðü ôá âüèç ôçò êáñäéüò ìïõ ãéá ôçí óçìáíôéêþ ôéìþ ðïõ ìïõ Ýêáíáí ïé óõìðáôñéþôåò ìïõ êáé ôïõò äéáâåâáéþíù üôé èá êüíù üôé ìðïñþ Ýôóé þóôå í áíôáðïêñéèþ óôéò ðñïóäïêßåò ôïõò... èçôåßá, óôç ÂïõëÞ ôùí ÅëëÞíùí áðü ôïí íõí ÂïõëåõôÞ ìáò ê. Çëßá Êáñáíßêá ôïõ ÐÁÓÏÊ. Óôéò ÂïõëåõôéêÝò áõôýò åêëïãýò, ðïõ ç áðï Þ Þôáí ìåãüëç, ïé óõã ùñéáíïß êáé óõíäçìüôåò ìáò øþöéóáí ùò êüôùèé: Ï Íïìüò Åõñõôáíßáò Ýöåñå ôá ðáñáêüôù ðïóïóôü áíü êüììá: ÐÁÓÏÊ 51,20 % Í.Ä. 37,56 % Ê.Ê.Å. 3,24 % ËÁÏÓ 2,97 % ÓÕÑÉÆÁ 2,27 % ÏÉÊÏË. 1,26 % Óôïí ÂïõëåõôÞ ìáò, ê. Çëßá Êáñáíßêá, åõ üìáóôå äçìüóéá, óõíý éóç ôçò êáëþò ôïõ åêðñïóþðçóþò ìáò óôç ÂïõëÞ êáé ðïôý íá ìçí îå Üóåé íá áãùíßæåôáé ãéá üëïõò ôïõò ÅõñõôÜíåò, ìéá ðïõ ï íïìüò ìáò åßíáé ìïíïåäñéêüò. ÃÅÙÑÃÉÏÓ ÊÁÖÁÍÔÁÑÇÓ ÅÐÁÍÅÊÄÉÄÅÔÁÉ Ôï Ä.Ó. ôçò ÐáíåõñõôáíéêÞò íùóçò, ìåôü ôçí áðüöáóç ôçò ÂïõëÞò ôùí ÅëëÞíùí íá ðñïìçèåõôåß 320 áíôßôõðá ôïõ ìíçìåéþäïõò Ýñãïõ ôïõ Ìé. ÓôáöõëÜ ÃÅÙÑ- ÃÉÏÓ ÊÁÖÁÍÔÁÑÇÓ - Ìéá æùþ óôéò åðüëîåéò ôçò Äçìïêñáôßáò, ðñïêåéìýíïõ íá äéáíåìçèåß óôïõò âïõëåõôýò, áðïöüóéóå ôçí åðáíýêäïóç ôïõ âéâëßïõ, áöïý ç ðñþôç Ýêäïóç åß å ó åäüí åîáíôëçèåß. O ÁÑ ÉÅÐÉÓÊÏÐÏÓ ÁÈÇÍÙÍ ÊÁÉ ÐÁÓÇÓ ÅËËÁÄÏÓ ê.ê. ÉÅÑÙÍÕÌÏÓ ÁÍÁÊÇÑÕ ÈÇÊÅ ÅÐÉÔÉÌÏÓ ÄÇÌÏÔÇÓ ÔÏÕ ÄÇÌÏÕ ÖÑÁÃÊÉÓÔÁÓ ÅÕÑÕÔÁÍÉÁÓ Ï Ìáêáñéþôáôïò Áñ éåðßóêïðïò Áèçíþí ê.ê. ÉÅÑÙÍÕÌÏÓ, ãéá äåýôåñç ñïíéü åðéóêýöôçêå ôï ùñéü ÁíáôïëéêÞ Öñáãêßóôá Åõñõôáíßáò ôçí 28/7/2009 åõãåíþò áíôáðïêñéíüìåíïò óôçí ðñüóêëçóç ôïõ Üîéïõ óõíåñãüôïõ ôïõ Ãåíéêïý Áñ éåñáôéêïý Åðéôñüðïõ ôçò É. Áñ- éåðéóêïðþò Áèçíþí Áéäåó. Ðñùôïð. ð. ÈùìÜ ñõóéêïý, ï ïðïßïò êáé ôïí öéëïîýíçóå óôïí îåíþíá ÊÏÍÁÊÉ ôïõ ê. Ê. Êùóôüðïõëïõ. Ôïí Ìáêáñéþôáôï óõíüäåõå ï ëáìðñüò Ìçôñïðïëßôçò Èçâþí êáé Ëåâáäåßáò ê. ÃÅÙÑÃÉÏÓ. Óôçí ÁíáôïëéêÞ Öñáãêßóôá óõíáíôþèçêå êáé ìå ôïí Çãïýìåíï ôçò É. ÌïíÞò ÔáôÜñíçò ð. Äïóßèåï, óôï óðßôé ôïõ ð. ÈùìÜ ñõóéêïý. Ôçí 29çí Éïõëßïõ 2009 ï ÄÞìáñ ïò Öñáãêßóôáò ê. ÈùìÜò Ìðüíéáò êáé ôï Äçìïôéêü Óõìâïýëéï óôçí Ýäñá ôïõ ÄÞìïõ, óôï ùñéü ÄõôéêÞ Öñáãêßóôá, óå óåìíþ ôåëåôþ áíáêþñõîáí ôïí Ìáêáñéþôáôï Áñ éåðßóêïðï ê.ê. ÉÅÑÙÍÕÌÏ «ÅÐÉÔÉÌÏ ÄÇÌÏÔÇ ÖÑÁÃÊÉÓÔÁÓ ÅÕÑÕÔÁÍÉÁÓ», ðáñïõóßá ôùí ÓåâáóìéùôÜôùí Ìçôñïðïëéôþí Êáñðåíçóßïõ ê. ÍÉÊÏËÁÏÕ, Èçâþí êáé Ëåâáäåßáò ê. ÃÅÙÑÃÉÏÕ, åêðñïóþðùí ôçò Íïìáñ ßáò, ôùí ÉåñÝùí ÁíáôïëéêÞò êáé ÄõôéêÞò Öñáãêßóôáò ð. Å. Öåããïýëç êáé ð. È. Ãêïñüãéá, ÉåñÝùí ôùí ãåéôïíéêþí ùñéþí êáé üëùí ôùí êáôïßêùí, ïé ïðïßïé åðåöýëáîáí èåñìþ õðïäï Þ óôïí Áñ éåðßóêïðï. Ï ÄÞìáñ ïò óôçí ðñïóöþíçóþ ôïõ áíýöåñå ìåôáîý Üëëùí üôé: Ôï Äçìïôéêü Óõìâïýëéï, ï ëáüò êáé ïé öïñåßò ôïõ ÄÞìïõ Öñáãêßóôáò ìå áßóèçìá áñüò, óõãêéíþóåùò êáé óåâáóìïý áëëü êáé ìå ãíþóç êáé áíáãíþñéóç ôïõ Ýñãïõ ðïõ Ý åé Þäç ðñïóöýñåé óôçí ìý ñé ôþñá êáôáîéùìýíç ðíåõìáôéêþ êáé åêêëçóéáóôéêþ äéáäñïìþ ôïõ, ôïí õðïäý ïíôáé êáé ôïõ ðáñáäßäïõí ôï ñõóü êëåéäß ôïõ ÄÞìïõ Öñáãêßóôáò, ùò áíáãíþñéóç ôïõ ÐÅÑÉ ÏÉÊÏÐÅÄÙÍ Ï ËÏÃÏÓ Óôï ðñïçãïýìåíï öýëëï ôçò åöçìåñßäáò ìáò ï õðüôéôëïò ôïõ êåéìýíïõ ôçò ðñþôçò óåëßäáò Ðåñß ÏéêïðÝäùí ï Ëüãïò, Ýãéíå áöïñìþ íá èïñõâçèïýí êüðïéïé äéêáéïý ïé áðü ôçí áíáöïñü ôïõ ôéìþìáôïò êüèå ïéêïðýäïõ, ðïõ öåñüôáí üôé åßíáé åõñþ. Ôï óùóôü åßíáé üôé êüèå ïéêüðåäï èá ôéìçèåß 8.583,33 åõñþ áíü óôñýììá, êüôé ðïõ áíáöåñüôáí óôï êåßìåíï ôïõ ó åôéêïý Üñèñïõ, ü é üìùò êáé óôïí õðüôéôëï. Óõãíþìç ãéá ôç ëá ôüñá ðïõ óáò Ýäùóá, óõã ùñéáíïß ìïõ... Ó.Ô. èåüñåóôïõ ðíåõìáôéêïý ôïõ Ýñãïõ ðïõ åêôñýöåé ôïõò ïñáìáôéóìïýò êáé ôéò ðñïóäïêßåò ôùí ðéóôþí. Ï Ìáêáñéþôáôïò Áñ éåðßóêïðïò ðáñáëáìâüíïíôáò ôï ñõóü êëåéäß åìöáíþò óõãêéíçìýíïò ìåôáîý Üëëùí åßðå: Åðéóêåðôüìåíïò ãéá äåýôåñç öïñü ôá ðáíýìïñöá ùñéü ôïõ ÄÞìïõ Öñáãêßóôáò áéóèüíåôáé ðëýïí ùò ðñáãìáôéêüò Äçìüôçò êáé üôé ìý ñé ôþñá ãíþñéæå ìüíï ôïí åê ôçò Áíáô. Öñáãêßóôáò êáôáãüìåíï Üîéï óõíåñãüôç ôïõ ð. ÈùìÜ ñõóéêü êáé áðü ôçí Äõô. Öñáãêßóôá ôïí Äéêçãüñï ê. ÅõÜããåëï Ìðßêá êáé ôçí áäåëöþ ôïõ Óôáõñïýëá Ìðßêá. Ôþñá êáé óôï ìýëëïí, ìå ôçí íýá ôïõ éäéüôçôá ôïõ åðßôéìïõ Äçìüôç Öñáãêßóôáò, èá âñßóêåôáé óôï ðëåõñü üëùí ôùí óõíäçìïôþí ôïõ, åõ üìåíïò åéò áõôïýò ðëïõóßá ôçí åõëïãßá ôïõ Èåïý. Ôçí åðüìåíç çìýñá 30/9/2009 ï Ìáêáñéþôáôïò Áñ éåðßóêïðïò ê.ê. ÉÅÑÙÍÕÌÏÓ, ï Ìçôñïðïëßôçò Èçâþí êáé Ëåâáäåßáò ê. ÃÅÙÑ- ÃÉÏÓ, ï Áéä. ð. È. ñõóéêüò êáé ç óõíïäåßá ôùí, åðéóêýöèçêáí ôï éóôïñéêü óðßôé ôïõ áåéìíþóôïõ ÉåñÝùò ÈåïöÜíïõò Ìðßêá óôçí ÄõôéêÞ Öñáãßóôá Åõñõôáíßáò, üðïõ ôïí õðïäý èçêáí ôá ðáéäéü ôïõ ÉåñÝá, ï Äéêçãüñïò ê. ÅõÜããåëïò Ìðßêáò, ç áäåëöþ ôïõ Óôáõñïýëá È. Ìðßêá ðñþçí õðüëëçëïò ôïõ ÔÁÊÅ êáé ï óýæõãüò ôçò Ðáýëïò Êáââáäßáò. Óôçí óõíý åéá ï Áñ éåðßóêïðïò êáé ç óõíïäåßá ôïõ åðéóêýöèçêáí ôï îáêïõóôü ÌïíáóôÞñé ôïõ Áãßïõ ÉùÜííïõ óôçí Ðáëáéïêáôïýíá Åõñõôáíßáò êáé ôï âñüäõ ôçò ßäéáò çìýñáò, ï ð. ÈùìÜò ñõóéêüò êáé ç ïéêïãýíåéü ôïõ, ðáñýèåóáí ãåýìá óôïí Áñ éåðßóêïðï êáé ôïõò óõíåñãüôåò ôïõ óôïí ðáñáäïóéáêü îåíþíá ôùí Áöþí ÌÜêêá óôï ùñéü ÊñÝíôç Åõñõôáíßáò, üðïõ åß áìå ôçí ôéìþ íá ðáñáêáèþóïõìå óôï ßäéï ôñáðýæé ìå ôïí Ìáêáñéþôáôï êáé äéáðéóôþóáìå üëïé ìáò ôçí áñåôþ ôçò ÅõñõôáíéêÞò öéëïîåíßáò. Ôï áíåðßóçìï áõôü Áñ éåðéóêïðéêü ïäïéðïñéêü óôïí ÄÞìï Öñáãêßóôáò Åõñõôáíßáò ðïõ ôá ìéêñü ùñéü ôïõ ìå ôçí ìåãüëç éóôïñßá áñáêôçñßæïíôáé ùò üáóç áðüäñáóçò, Ýäùóå ôçí åõêáéñßá óôïí Ìáêáñéþôáôï Áñ éåðßóêïðï íá ãíùñßóåé êáëýôåñá ôçí áíýããé ôç ÁíáìíçóôéêÞ öùôïãñáößá ôïõ ÌáêáñéùôÜôïõ Áñ éåðéóêüðïõ ê.ê. ÉÅÑÙÍÕÌÏÕ, ðëáéóéùìýíïõ áðü ôïí Óåâáóìéþôáôï Ìçôñïðïëßôç Èçâþí êáé Ëåâáäåßáò ê. ÃÅÙÑÃÉÏ, ôïí ð. ÈùìÜ ñõóéêü, ôïí Äéêçãüñï ê. ÅõÜããåëï Ìðßêá, ôçí Óôáõñïýëá Ìðßêá êáé ôïí óýæõãü ôçò Ð. Êáââáäßá, óôï ìðáëêüíé ôïõ éóôïñéêïý óðéôéïý ôïõ áåéìíþóôïõ ÉåñÝùò ÈåïöÜíïõò Ìðßêá, óôçí Äõô. Öñáãêßóôá Åõñõôáíßáò. ÅõñõôáíéêÞ öýóç üðïõ âñßóêïõí óôýãç ïé ðíåõìáôéêýò áíáæçôþóåéò, áëëü êáé ïé êüôïéêïé ôçò ðåñéï Þò ãíþñéóáí áðü êïíôü ôçí ðïëõó éäþ ðñïóùðéêüôçôá ôïõ Áñ éåðéóêüðïõ ðïõ óõìðõêíþíåé üëåò ôéò áñåôýò êáé ôéò åõáéóèçóßåò ôïõ óýã ñïíïõ ÉåñÜñ ç, ï ïðïßïò áíôáðïêñßíåôáé óôá êáëýóìáôá ôçò åðï Þò êáé óõìâüëëåé óôïí åêóõã ñïíéóìü ôçò Åêêëçóßáò. ¼ëïé ãíùñßæïõìå üôé ï Ìáêáñéþôáôïò Áñ éåðßóêïðïò Ý åé óôü ïõò ðïëýðëåõñïõò êáé ðïëõóýíèåôïõò ðïõ èá áíáäåßîïõí ôï áíèñùðéóôéêü êáé öéëáíèñùðéêü Ýñãï ôçò Åêêëçóßáò êáé ôïí èåùñïýìå: «Óôýëï Üóåéóôï ôçò Åêêëçóßáò». Åõ üìáóôå íá Ýñ åôáé ôáêôéêü óôïí ôüðï ìáò êáé ï Èåüò íá åõëïãåß ôï Ýñãï ôïõ. ÅÕÁÃÃÅËÏÓ È. ÌÐÉÊÁÓ ÄÉÊÇÃÏÑÏÓ ÁÈÇÍÙÍ ÐÇÑÅ ÐÔÕ ÉÏ Ðôõ ßï Äéïßêçóçò êáé Ïéêïíïìßáò Äéåèíïýò Åìðïñßïõ ðþñå ç ÁããÝëá Ðáðáíßêá. Óõã áñçôþñéá êáé êáëþ åðáããåëìáôéêþ áðïêáôüóôáóç!

2 ÓÅËÉÄÁ 2 ÃÅÍÉÊÇ ÓÕÍÅËÅÕÓÇ ÓÕËËÏÃÏÕ ÃÕÍÁÉÊÙÍ Ç ÅëÝíç Ôåëþíç äåí Ýâáëå õðïøçöéüôçôá Óôéò 10 Ïêôùâñßïõ, óôéò 7 ì.ì. óôá ãñáöåßá ôïõ Óõëëüãïõ Ãõíáéêþí Öñáãêßóôáò, Ýãéíáí ïé åêëïãýò ãéá áíüäåéîç íýïõ Ä.Ó. Ðñéí áñ ßóåé ç äéáäéêáóßá øçöïöïñßáò, áöïý äéáðéóôþèçêå áðáñôßá, ç Ðñüåäñïò êá ÅëÝíç Ôåëþíç, êáëùóüñéóå ôéò ãõíáßêåò-ìýëç êáé áíáêïßíùóå üôé äåí âüæåé õðïøçöéüôçôá îáíü. ÓõãêåêñéìÝíá åßðå: ÈÝëù íá åõ áñéóôþóù üëåò ôéò ãõíáßêåò ãéá ôçí åìðéóôïóýíç ðïõ ìïõ Ýäåéîáí ìå ôçí øþöï ôïõò åðß 12 ñüíéá. ÐñïóðÜèçóá, ìáæß ìå ôï êüèå Ä.Ó. áíü 2åôßá êáé üëåò åóüò, íá êüíïõìå ôï Óýëëïãï äçìéïõñãéêü. Ðéóôåýù üôé êüíáìå üôé êáëýôåñï ãéá ìáò ôéò ãõíáßêåò, êáé ãéá ôï óýíïëï ãåíéêüôåñá. ÈÝëù íá ôïíßóù, ôï Ýñãï ôïõ Óõëëüãïõ ìý ñé óþìåñá, êáé åý ïìáé íá óõíå ßóåé íá åßíáé ðåñéóóüôåñï äçìéïõñãéêüò. ÇìÝñá ÐåñéâÜëëïíôïò Ôï 1972 ï ÏÇÅ èýóðéóå ôçí 5ç Éïõíßïõ ùò Ðáãêüóìéá ÇìÝñá ÐåñéâÜëëïíôïò, ìå óêïðü íá õðåíèõìßæåé ó üëïõò ìáò üôé ôï ìýëëïí ôçò áíèñùðüôçôáò åîáñôüôáé áðü ôï ìýëëïí ôïõ ðëáíþôç. Ç õðåñèýñìáíóç ôïõ ðëáíþôç, ç áôìïóöáéñéêþ ñýðáíóç, ç ñýðáíóç ôùí õäüôùí, ç ëåéøõäñßá êáé ìýóá áðü ôçí ôñýðá ôïõ üæïíôïò ç õðåñéþäçò êáé õðýñõèñïò áêôéíïâïëßá, âïìâáñäßæïõí ôïí áíèñþðéíï ïñãáíéóìü. Åßíáé êáéñüò íá íïéáóôïýìå óïâáñü ãéá ôïí ðëáíþôç ìáò êáé êáô åðýêôáóç ôç æùþ ìáò êáé áõôþ ôùí ðáéäéþí êáé åããïíþí ìáò... Ôñéìçíéáßá Åöçìåñßäá ÔÏÕ ÓÕËËÏÃÏÕ ÔÙÍ ÁÐÁÍÔÁ ÏÕ ÄÕÔÉÊÏÖÑÁÃÊÉÓÔÉÁÍÙÍ ÅÕÑÕÔÁÍÉÁÓ «Ç ÃÅÍÍÇÓÉÓ ÔÇÓ ÈÅÏÔÏÊÏÕ» ÉÄÑÕÔÇÓ ÅëåõèÝñéïò Ðåñïýëáò ÕÐÅÕÈÕÍÏÓ ÅÊÄÏÔÇÓ óýìöùíá ìå ôï Íüìï ÐåñéêëÞò Ãïýëáò Ðñüåäñïò ôïõ Óõëëüãïõ Äéåõèýíôñéá Óýíôáîçò Óïößá ÔñéáíôïãéÜííç-ÐÜíïõ Áñá þâçò 29 - ÁèÞíá Tçë.: Fax: panos@intempo.gr ÓÕÍÔÁÓÓÅÔÁÉ ÁÐÏ ÅÐÉÔÑÏÐÇ ÍÏÌÉÊÏÓ ÓÕÌÂÏÕËÏÓ ÅõÜããåëïò Èåüö. Ìðßêáò Äéêçãüñïò ðáñ Áñåßù ÐÜãù Áêáäçìßáò ÁèÞíá Ôçë.: ÅÐÉÌÅËÅÉÁ - ÐÁÑÁÃÙÃÇ «ÉÍ ÔÅÌÑÏ» Áñá þâçò 29 - ÁèÞíá Tçë.: Fax: panos@intempo.gr ÅÐÉÓÔÏËÅÓ - ÓÕÍÅÑÃÁÓÉÅÓ Ðñïò ôï Óýëëïãï Äõôéêïöñáãêéóôéáíþí Êïëùíïý & Ëåùíßäïõ 20, ÁèÞíá Ðñïò ôï Ãéþñãï Áíôùíßïõ: Öáíáñßïõ ºëéïí ÓÕÍÄÑÏÌÅÓ ÐÑÏÓ ÔÏ ÓÕËËÏÃÏ ÊÁÉ ÔÇÍ ÅÖÇÌÅÑÉÄÁ Óôï üíïìá ôçò Ôáìßá ñõóüíèçò Óôáóéíïý (ôçë.: ) Áñ. Ëïã/óìïý Åèí. ÔñÜð. ÅëëÜäïò: 040/ ÅÔÇÓÉÅÓ ÓÕÍÄÑÏÌÅÓ ÅÓÙÔÅÑÉÊÏÕ 5,87 ÅÎÙÔÅÑÉÊÏÕ $ 15,0 ÌÝ ñé ôþñá: 1) Äéïñãáíþóáìå ÐïëéôéóôéêÝò åêäçëþóåéò, ïñïåóðåñßäåò, èåáôñéêýò ðáñáóôüóåéò, åêäñïìýò, ìå áñêåôþ åðéôõ ßá. 2) Óõììåôåß áìå óå åêäçëþóåéò ôïõ ÄÞìïõ êáé ìå ôïõò óõëëüãïõò: Äõôéêïöñáãêéóôéáíþí, ÍÝùí, ÃïíÝùí êáé Áèëçôéêü Óýëëïãï. 3) Äþóáìå åõñþ ãéá ôï âüøéìï ôçò åêêëçóßáò, öôéüîáìå ðáãêüêéá óôï ùñéü ìáò ìå ñþìáôá ðïõ âãüëáìå áðü ïñïåóðåñßäåò. 4) ÐÞñáìå ðáñáäïóéáêýò óôïëýò 500 éëéüäùí äñ. ãéá ôá ïñåõôéêü ôùí ó ïëåßùí ìáò êáé âñáâåýóáìå ó åäüí êüèå ñüíï, ìå åðáßíïõò êáé ñçìáôéêü ðïóü, ôïõò êáëýôåñïõò ìáèçôýò ôùí ó ïëåßùí ìáò. 5) ÐñïóöÝñáìå öéëïîåíßá óå åêäçëþóåéò ôïõ ÄÞìïõ, üðùò êëéìüêéá ãéáôñþí, óôçí åðßóêåøç óôï ùñéü ìáò ôïõ ôüôå Ðñùèõðïõñãïý ê. Êùí. Óçìßôç êáé ü,ðïõ ìáò æçôþèçêå, ìå ðßôåò, ãëõêü êáé ü,ôé Üëëï. ÐÜíôá åßìáóôå ðñüèõìåò íá âïçèþóïõìå. 6) ÌÝóá áðü ôï Óýëëïãü ìáò îåêßíçóå ç äçìéïõñãßá Ãõíáéêåßïõ Óõíåôáéñéóìïý ðáñáäïóéáêþí ðñïúüíôùí. 7) ÐÜíôá óôç ÃéïñôÞ ôçò Ãõíáßêáò ï Óýëëïãïò ðñüóöåñå óôá ìýëç ôïõ êáé ó üëåò ôéò Ãõíáßêåò. 8) Óõììåôåß áìå óå Çìåñßäåò ðïõ äéïñãüíùóáí êáé Üëëïé öïñåßò, üðùò åíçìýñùóç êáé ðñüëçøç óå èýìáôá õãåßáò, êáé ìå ôï áìüãåëï ôïõ Ðáéäéïý. 9) ÆçôÞóáìå íá Ýñ åôáé Ãõíáéêïëüãïò 1 öïñü ôï ìþíá óôï ÊÝíôñï Õãåßáò Äõô. Öñáãêßóôáò ãéá íá åîåôüæïíôáé üëåò ïé ãõíáßêåò êáé íá êüíïõí ôï Test-Pap. Êáé ôï ðåôý áìå, Ýñ ïíôáí ãéá Ýíá ñüíï. Ç ðñïóöïñü ôïõ Óõëëüãïõ ìáò ðñýðåé íá óõíå éóôåß êáé ïé ãõíáßêåò íá äñáóôçñéïðïéïýìáóôå óå ðïëëü èýìáôá. Åõ áñéóôßåò ÈÝëù íá åõ áñéóôþóù ôïí åêüóôïôå ÄÞìáñ ï ãéá ôçí óôþñéîþ ôïõ: ôïí Âáóßëç Ãïýëá, ôïí ËÜìðñï Êïýôóéêï êáé ôïí ÈùìÜ Ìðüíéá. Åõ áñéóôþ åðßóçò üëá ôá Ä.Ó. (áíü 2åôßá) ðïõ êüíáìå ôá ðüíôá ãéá íá åßìáóôå äçìéïõñãéêýò êáé íá ðáñüãïõìå Ýñãï. ÁõôÜ áðïôåëïýíôáí áðü ôéò êõñßåò: ÅéñÞíç ÖëÝãêá, Óáâïýëá ÊñÝôóáâïõ, ÅëÝíç Áðïóôüëïõ, Óùôçñßá Êáôóáäïýñïõ, ÅéñÞíç Êáôóáäïýñïõ, Áìáëßá ÓÜëôç, Ëßôóá ÊåôóéëÞ, Åõãåíßá ÊáøÜëç, Ìáñßá Ðáðáíßêá, Ïõñáíßá Ãåñïíßêïõ, Åõôõ ßá Êáêéþñç, ÁëÝêá ÍôÜëá, Êïýëá Ðáðáíßêá, Ìáñßá Êáñáìðïýêá, ÖùôåéíÞ Êáêáâßôóá, Ñïýëá Óôáóéíïý, Óùôçñßá Ãáëáíïý, ¼ëãá ÆÞêá, ÄÜöíç Ìðßêá, ÄÜöíç ÓÜëôç, Ìáñßá ÓÜëôç êáé Åëðßäá Ãïýëá. ÐÁÍÇÃÕÑÉ ÓÔÏÍ ÁÚ-ÃÉÁÍÍÇ ÓÔÏ ÊÁÑÁÊÁÓÉ Ôï êüëåóìá ôçò êáìðüíáò ôïõ Áú-ÃéÜííç êáé öýôïò áêïýóôçêå ìýóá ìáò. Áðü íùñßò ôï ðñùß ìéêñïß êáé ìåãüëïé ìáæåõôþêáìå óôïí ïìþíõìï Éåñü Íáü óôï ÊáñáêÜóé, íá áêïýóïõìå ôç èåßá ëåéôïõñãßá. Ï ðáðü-èùìüò ìå ôá êáëü ôïõ, êáé ïé øüëôåò ìå ôéò ùñáßåò øáëìùäßåò ôïõò Üããéîáí êáé ãýìéóáí ôéò øõ Ýò ìáò çñåìßá êáé áãáëëßáóç. Ôåëåéþíïíôáò ç èåßá ëåéôïõñãßá áíôáëëüîáìå üëïé ôá ñüíéá ÌåôÜ ôïí êáöý, ôï ðáíçãýñé îåêßíçóå. Ôá üñãáíá êïõñäßóôçêáí êáé ôï ãëýíôé Üñ éóå. Óôá ôñáðýæéá áðëù- ãýñéæáí Þäç óôéò óïýâëåò, óå ëßãï Þôáí Ýôïéìá. Ôá ðïôü êáé ôá êåñüóìáôá ðþãáéíáí ê Ýñ ïíôáí. ÌáêñéÜ áðü èþêáíå ôá öáãçôü. Ðßôåò, ôõñéü, óáëüôåò^ üëïé åß áíå öýñåé êüôé áðü ôá óðßôéá ôïõò. Ôá êáôóßêéá êáé ôá áñíéü ðïõ ôçí êáèçìåñéíüôçôá êáé ôá ðñïâëþìáôá, ï þñïò ãýìéóå ãýëéá êáé ðåéñüãìáôá. ¼ëïé ìéá ðáñýá óõããåíåßò êáé ößëïé. Ï êáéñüò óôá öèéíïðùñéíü ôïõ, ðüôå øé Üëéæå êáé ðüôå óôáìüôáãå. Áõôü ðïõ äåí óôáìüôáãå Þôáí ôï ãëýíôé, áöïý áð üôáí îåêßíçóå ï ïñüò, üëïé ó åäüí öýñáíå ìéá ãõñïâïëéü. ÁñãÜ ôï áðüãåõìá, ï êüóìïò Üñ éóå íá öåýãåé, óéãü-óéãü, åõ üìåíïò ï Èåüò íá ôïõò Ý åé ãåñïýò êáé íá ðüíå êáé ôïõ ñüíïõ. ÃÉÙÑÃÏÓ ÐÅÑ. ÃÏÕËÁÓ ÅíçìÝñùóç Ôáìßá Ç ôáìßáò êá Ìáñßá Ðáðáíßêá, áíáöýñèçêå óôá ïéêïíïìéêü êáé åßðå üôé óôï ôáìåßï áõôþ ôç óôéãìþ õðüñ ïõí 4.680,06 åõñþ, áðü ôá ïðïßá èá êüíïõìå ìéá áãéïãñáößá óôçí åêêëçóßá ìáò ôùí 950,00 åõñþ. Ç ðñüåäñïò óôç óõíý åéá æþôçóå áðü ôéò ãõíáßêåò íá êüíïõí ðñïôüóåéò ãéá ôïðïèýôçóç áõôþí ôùí ñçìüôùí. ¼ëåò óõìöþíçóáí, áí âïçèþóåé êáé ï ÄÞìïò, íá ãßíåé Ýíá óôýãáóôñï óôçí ðëáôåßá. Øçöïöïñßá Óôçí øçöïöïñßá ãéá áíüäåéîç íýïõ Ä.Ó. õðïøþöéåò Þôáí ïé ðáñáêüôù êõñßåò, ðïõ Ýëáâáí áðü ôá 34 ìýëç ôéò áíôßóôïé åò øþöïõò: Ìáñßá Âïýñôóá 16 Åõèõìßá ÊáâáëÜñç 16 Åõãåíßá ÊáøÜëç 14 Óùôçñßá Êáôóáäïýñïõ 13 ÅéñÞíç Ã. ÖëÝãêá 11 ÄÜöíç Ìðßêá 08 ÅéñÞíç Ð. ÖëÝãêá 07 Ãéá ôçí ÅîåëåãêôéêÞ ÅðéôñïðÞ åîåëýãçóáí Þäç ïé êõñßåò Åëðßäá Ãïýëá, Ìáñßá ÓÜëôç êáé ÌÜñèá ËõêïêÜðç. Ôï íýï Äéïéêçôéêü Óõìâïýëéï èá óõãêñïôçèåß óå óþìá óå ìßá åâäïìüäá. ñá èá ôï áíáêïéíþóïõìå óôï åðüìåíï öýëëï. ÐÜíôùò ôïõò åõ üìáóôå íá óõíå ßóïõí ôï áîéüëïãï Ýñãï ôïõò. ÎÇÑÉÁÓ ÊÁÑÐÅÍÇÓÉÏÕ SUPER MARKET ÄÇÌÇÔÑÉÏÕ Ã. ÐÁÐÁÂÁÓÉËÅÉÏÕ ç áãïñü ôñïößìùí ðïõ óõìöýñåé ÁÍÔÉÐÑÏÓÙÐÅÉÅÓ ÐÏÔÙÍ - ÄÉÁÍÏÌÅÓ ÐËÇÑÇÓ ÅÎÕÐÇÑÅÔÇÓÇÓ ÅÌÐÏÑÉÏÍ ÁËÅÕÑÙÍ - ÆÙÏÔÑÏÖÙÍ - ËÉÐÁÓÌÁÔÙÍ ËÁÈÕÑÇÓ ÃÅÙÑÃÉÏÓ ÐÁËÁÉÏÊÁÔÏÕÍÁ ÅÕÑÕÔÁÍÉÁÓ - ÔÇË: ðïëëü êáé Þðéáìå êáöý. Ï öèéíïðùñéíüò êáéñüò, ìå ôï øéëüâñï ï êáé ôï êñýï, äåí ìáò öüâéóå. Áíáãíþóôçò ìáò, ðáñáðïíýèçêå... ÁãáðçôÞ Åöçìåñßäá ÄõÁðÜíôçóç ôéêþ Öñáãêßóôá, Óå ðáñáêïëïõèþ ðñéí áðü ðïëëü ñüíéá, üôáí óå ëüìâáíå ï áåßìíçóôïò ðåèåñüò ìïõ Íéêüëáïò Óôáèüðïõëïò Þ Ãåñïíßêïò, êáé ðáñáêïëïõèïýóá üëá ôá ôåêôáéíüìåíá ãéá ôï ôß ãßíåôáé óå üëá ôá ãýñù ùñéü. Ôþñá, óõíäñïìçôþò ôçò åöçìåñßäáò, åßìáé åãþ. Óôï ðñï èåóéíü öýëëï äéüâáóá êüôé ðïõ ìïõ Ýêáíå ðüñá ðïëý êáêþ åíôýðùóç. ÃñÜöåéò üôé öýôïò ôï ÐÜó á êáé åéäéêü ôçí ÌåãÜëç ÅâäïìÜäá, øüëáíå ç ðáðáäéü, ï Øõ ïãõéüò êáé ï ÌðÜñìðá ÌÞôñïò Ðåñïýëáò. ù ôñßá (3) ñüíéá ðïõ êüèå ÌåãÜëç ÅâäïìÜäá øüëëù óôç ÄõôéêÞ Öñáãêßóôá êáé åéäéêü öýôïò Þìáóôáí ôçí ÊõñéáêÞ ôùí ÂáÀùí ìå ôïí ÐïéìåíÜñ ç ê.ê. Íéêüëáï. Äüîá ôï Èåü äåí åßìáé êáíýíáò ìéêñïóêïðéêüò. ù ýøïò 1,80 êáé áðü êéëü, ôá Ý ù êáé áõôü. Äåí ãíùñßæù ðïéüò óáò äßíåé ôéò ðëçñïöïñßåò êáé ôéò ãñüöåôå. Ôþñá, áí èýëåôå íá ìüèåôå ðïéüò åßìáé, ñùôþóôå ôïí ðáðá-èùìü Ãêïñüãéá, ãéá íá óáò äþóåé ðåñéóóüôåñåò ðëçñïöïñßåò. Åõ áñéóôþ ãéá ôçí öéëïîåíßá íáò öáíáôéêüò óáò Áíáãíþóôçò ÁãáðçôÝ Êýñéå (ôï üíïìá ìáò åßíáé ãíùóôü), åðåéäþ åëü éóôïé ãéá íá ìçí ðù êáíýíáò äåí ãñüöåé ãéá ôï ùñéü ìáò êáé ôéò åêäçëþóåéò ôïõ, ðñïóðáèþ, óôá ðëáßóéá ôïõ íá õðüñ ïõí åéäþóåéò ðïõ åíäéáöýñïõí üóïõò äåí Ý ïõìå óôåíþ åðáöþ ì áõôü, íá ãñüöù ìüíç ìïõ êåßìåíá. Óôá ðëáßóéá áõôü, Ýêáíá Ýíá ôçëåöþíçìá êáé ñþôçóá -ãéá íá ìçí åßíáé ôåëåßùò áüñéóôï ôï êåßìåíü ìïõ- ðïéïß øüëáíå êáé áí åß å êüóìï ôï ÐÜó á ôï ùñéü. Êáé óôçí ðßåóç ôïõ ñüíïõ ôïõ ôçëåöùíþìáôïò, ôïõò Þñèå óôï ìõáëü êáé ìïõ åßðáíå êüðïéá ïíüìáôá. Äåí åßíáé êáé ôüóï ôñáãéêü, íïìßæù, ôï üôé îå Üóáíå êüðïéïõò... ÌÜëéóôá èá Ýëåãá üôé Þôáí ìïíáäéêþ åõêáéñßá íá åðéêïéíùíþóåôå ìáæß ìïõ êáé íá ìüèù ðüóï öáíáôéêïýò áíáãíþóôåò Ý åé ç åöçìåñßäá ôïõ Óõëëüãïõ ìáò, ãéáôß, ãéá êáëü, êáíýíáò äåí åðéêïéíù- íåß, ðïëý äå ðåñéóóüôåñï äåí ãñüöåé ãéá Ýíá ðáíçãýñé, ãéá ìéá âüëôá óôïí ÐëÜôáíï, ãéá ôï êáëïêáßñé óôï ùñéü, ãéá ôï ðáíçãýñé ôïõ ç-ãéþñãç, ô ç Íéêüëá, ô Áç Áèáíáóéïý, ãéá ôéò ãéïñôýò ôùí ó ïëåßùí, ê.ëð. Ìüíï üôáí ðñïêýðôåé êüðïéï ðñüâëçìá, áìýóùò -êáé êáëü êüíïõí ãéá íá åðáíïñèþíïõìå ôá êáêþò ãñáöüìåíá Þ íá óõìðëçñþíïõìå óôïé åßá åðéêïéíùíïýí ìáæß ìáò. Äåí áìöéâüëëù ãéá ôï üôé øüëëåôå áðü ôï 1965 êáé ôá ôåëåõôáßá ñüíéá ôï ÐÜó á óôï ùñéü ìáò, ìüëéóôá óáò åõ áñéóôþ ðïëý êáé åê ìýñïõò ôùí óõã ùñéáíþí ìïõ ðïõ ìáò ôéìüôå ìå ôçí åíýñãåéü óáò áõôþ, ãé áõôü äåí èýëù íá ñùôþóù êáíýíáí ãéá ôßðïôá. Óáò ðéóôåýù. Êáé öõóéêü, äåí åßíáé èýìá äéáóôüóåùí ôùí áíèñþðùí áí ôïõò èõìüìáóôå Þ ü é... Ç ìíþìç ìáò ðïëëýò öïñýò ìðëïêüñåé. Êáé áõôü åßíáé áíèñþðéíï... Óïößá ÔñéáíôïãéÜííç ÅÍÏÉÊÉÁÆÏÌÅÍÁ ÄÙÌÁÔÉÁ - ÊÁÖÅÍÅÉÏ ÓÅÑÁÖÅÉÌ Â. ÊÁÊÉÙÑÇÓ Ôçë.:

3 «Ä Õ Ô É Ê Ç Ö Ñ Á Ã Ê É Ó Ô Á» ÓÅËÉÄÁ 3 Ê Ï É Í Ù Í É Ê Á Óôï ðñïçãïýìåíï öýëëï ôçò åöçìåñßäáò ìáò áíáöåñèþêáìå óôï ãüìï ôçò êüñçò ôïõ áãáðçôïý óõã- ùñéáíïý ìáò Ãéþñãïõ ÆáñêÜäá. ÅðåéäÞ Ýãéíáí ëüèç óå ïíüìáôá, åðáíåñ üìáóôå óôï åõ Üñéóôï ãåãïíüò ìå ôá óùóôü óôïé åßá: Óôéò , óôï îùêëþóé ôïõ Áã. Óðõñßäùíá Ðüñôï ÑÜöôç ÁôôéêÞò, ðáíôñåýôçêå ç ÆáñêÜäá ÊõñéáêÞ, êüñç ôïõ Ãåùñãßïõ êáé ôçò Ìáñßáò ÆáñêÜäá ôï ãýíïò ÂåëÝôæá, ôïí åêëåêôü ôçò êáñäéüò ôçò Íéêüëáï Ñïýâá. Óôç óôýøç êáé óôç ãáìþëéá äåîßùóç ðïõ äüèçêå óôç óõíý åéá, ðáñáâñýèçêáí ðïëëïß óõããåíåßò êáé ößëïé ôïõ æåýãïõò, ïé ïðïßïé åõ Þèçêáí óôï üìïñöï æåõãüñé ðïõ âëýðåôå óôç öùôïãñáößá, íá åßíáé ðüíôá åõôõ éóìýíï. Ç åöçìåñßäá åõ Þèçêå óôïõò íéüðáíôñïõò íá åßíáé ðüíôá ôüóï åõôõ éóìýíïé üóï ôç ìýñá ôïõ ãüìïõ ôïõò êáé êáëïýò áðïãüíïõò. Óôéò 20 Éïõíßïõ 2009, óôï îùêëþóé ÊïéìÞóåùò Èåïôüêïõ óôï Áêñáßöíéï Âïéùôßáò, ï Ðáíáãéþôçò ÊïõôóéðéÜò ôïõ ÍéêïëÜïõ êáé ôçò Éïõëßáò, ðáíôñåýôçêå ôçí åêëåêôþ ôçò êáñäéüò ôïõ ÆùÞ ÍôÜóéïõ ôïõ Ãåùñãßïõ êáé ôçò Åõñõäßêçò êáôáãùãþò áðü ôá ãñáöá, áíéøéü ôïõ ôýùò ÁíôéíïìÜñ ç Åõñõôáíßáò ê. Ôóéþëç Äçìçôñßïõ. Ôïõò åõ üìáóôå íá æþóïõí åõôõ éóìýíïé! Óôéò 4 Éïõëßïõ 2009 óôçí åêêëçóßá ôïõ Áãßïõ ÍéêïëÜïõ New Jersey, ðáíôñåýôçêå ç ÁëåîÜíäñá Ôóéáìôóéïýñç ôïõ ÈåïöÜíç êáé ôçò Áóðáóßáò (ôï ãýíïò Êùí/íïõ áñßäçìïõ Ãïýëá) ìå ôïí åêëåêôü ôçò êáñäéüò ôçò Ðáíáãéùôüðïõëï Ãéþñãï, êáôáãüìåíï áðü ôç Íáýðáêôï. ÃÜìïé Ïé êáëåóìýíïé, óõããåíåßò êáé ößëïé Þôáí ðïëëïß. Ðáñþí Þôáí êáé ï âïõëåõôþò Åõñõôáíßáò Çëßáò Êáñáíßêáò. ÌåôÜ ôï ìõóôþñéï ôïõ ãüìïõ áêïëïýèçóå ãáìþëéá äåîßùóç óå ìåãüëç áßèïõóá äéáêïóìçìýíç óôá ñþìáôá ôïõ ñïæ, ôïõ ëåõêïý êáé ôïõ óïìüí, ìå ëïõëïýäéá êáé êåñéü óå êüèå ôñáðýæé. Áöïý Üñ éóå ôï öáãïðüôé üëïé ïé êáëåóìýíïé êáé ðñþôá-ðñþôá ï ðáððïýò ôçò Êþóôáò áñßä. Ãïýëáò êáé ç ãéáãéü ôçò ÅëÝíç åõ Þèçêáí óôï ôáéñéáóôü, üìïñöï æåõãüñé Ýíáí åõôõ éóìýíï Ýããáìï âßï, áíýöåëï êáé óýíôïìá áðïãüíïõò. Óôç óõíý åéá îå ýèçêáí óôï ïñü ìå ôçí æùíôáíþ ðáñáäïóéáêþ ìïõóéêþ (êëáñßíï - âéïëß) ðïõ Þëèå áð åõèåßáò áðü ôçí ÅëëÜäá, åéäéêü êáé ìüíï ãéá ôï ãüìï, êáé ôï ãëýíôé êñüôçóå ìý ñé ôï ðñùß. Ôïõò åõ üìáóôå íá æþóïõí åõôõ éóìýíïé. íáò üìïñöïò äåóìüò áðü ôá öïéôçôéêü ñüíéá äýï áîéüëïãùí ðáéäéþí, Âéï çìéêþí, åß å êáôüëçîç ôç óôýøç ôïõò óôïí Éåñü Íáü Áã. Ìáñßíáò Éùáííßíùí, óôéò 19 Óåðôåìâñßïõ 2009, óôéò 6 ôï áðüãåõìá. Ðñüêåéôáé ãéá ôïí Ðáíáãéþôç ÐÜíï, ãéï ôïõ ÌðÜìðç êáé ôçò Óïößáò ÐÜíïõ ôï ãýíïò ñþóôïõ ÔñéáíôïãéÜííç êáé ôçò ñéóôßíáò ÈåïäùñÜêç, êüñçò ôïõ Êùí/íïõ êáé ôçò ÄéáìÜíôùò ÈåïäùñÜêç. ÐÜñá ðïëëïß óõããåíåßò, ößëïé êáé óõíüäåëöïé ôïõ æåýãïõò êáé ôùí ãïíéþí ôïõò, áðü äéüöïñá ìýñç ôçò ÅëëÜäáò êáé ôïõ åîùôåñéêïý, ôïõò ðëáéóßùóáí ó' áõôþ ôçí üìïñöç óôéãìþ ôçò æùþò ôïõò, êüíïíôüò ôïõò áêüìç ðéï åõôõ éóìýíïõò. ÖõóéêÜ ôï ðáñüí Ýäùóáí, ìåãáëþíïíôáò ôç áñü, êáé óõããåíåßò áðü ÄõôéêÞ Öñáãêßóôá, ÊñÝíôç, ËéâáäåéÜ, Ôñßêáëá êáé ÁèÞíá, ïé ïðïßïé ìåôü ôï ïëïíýêôéï ãëýíôé ìå æùíôáíþ ðáñáäïóéáêþ ìïõóéêþ êáé äéáëåßììáôá ëáúêþò ìïõóéêþò, Ýöõãáí êáôåíèïõóéáóìýíïé áðü ôá üìïñöá ÃéÜííåíá. Óôï íéüðáíôñï æåõãüñé ðïõ Ýëáìðå áðü áñü, åõ- üìáóôå êüèå ìýñá ôçò íýáò ôïõò Ýããáìçò æùþò íá åßíáé ôï ßäéï åõôõ éóìýíç êáé óýíôïìá êáëïýò áðïãüíïõò. ÅÌÐÏÑÉÏ ÌÏÔÏÐÏÄÇËÁÔÙÍ - ÌÏÔÏÓÕÊËÅÔÙÍ ÅÐÉÓÊÅÕÇ - ÁÍÔÁËËÁÊÔÉÊÁ SERVICE: HONDA YAMAHA KAWASAKI SUZUKI SACHS ÃÉÙÑÃÏÓ È. ÃÏÕËÁÓ ÊÙÍ/ÍÏÓ ÄÑÁÊÏÐÏÕËÏÓ Ï.Å. ÊáôáóôÞìáôá: á) Ðáñáóßïõ 35, ðë. ÁôôéêÞò â) Êëáæïìåíþí 1-3 & Ðáñáóßïõ 29, ðë. ÁôôéêÞò Ï ÓÜëôçò ÉùÜííçò ôïõ ÓôÜèç êáé ç óýæõãüò ôïõ ¼ëãá (ôï ãýíïò Ðåñïýëá Äçìçôñßïõ) áð ôï ÓéêÜãï, áðýêôçóáí Ýíá üìïñöï, õãé- Ýóôáôï áãïñüêé, ðïõ åßíáé ôï ðñþôï ôïõò ðáéäß. ÃåííÞèçêå ôçí 1ç Óåðôåìâñßïõ 2009 óôï Lutheran General Hospital êáé ôïõ Ýäùóáí áìýóùò (üðùò óôéò ÇÐÁ óõíçèßæåôáé) ôï üíïìá ôïõ ðáððïý ôïõ ÓôÜèçò. Óôïõò ôñéóåõôõ éóìýíïõò ãïíåßò åõ üìáóôå íá ôïõò æþóåé ôï ìùñüêé ôïõò êáé íá áðïêôþóïõí óýíôïìá êáé Üëëá ðáéäéü, óôïõò Óôéò 4 Éïõëßïõ 2009 óôïí Éåñü Íáü ôçò ÃÝííçóçò ôçò Èåïôüêïõ Äõô. Öñáãêßóôáò, ï Ãéþñãïò ÅõÜãã. Ðåñïýëá êáé ç Ìáñßá Âáóéëïðïýëïõ, âüöôéóáí ôçí ðáíýìïñöç êüñç ôïõò, ç ïðïßá Ýëáâå ôï üíïìá Ðçíåëüðç. ÍïíÜ ôçò Þôáí ç Ðáôñßôóéá ÍôÜëëá. Åõ üìáóôå íá ôïõò æþóåé ôï íåïöþôéóôï áããåëïýäé... Óôéò 11 Éïõëßïõ 2009 Ýãéíå óôï ùñéü ìáò ç âüðôéóç ôïõ ãéïõ ôïõ Ãéþñãïõ Éù. ÓÜëôç êáé ôçò Ãéáííïýëáò Ãáëáíïý, êáé Ýëáâå ôï üíïìá ôïõ ðáððïý ôïõ, ÉùÜííçò. Ï Ìðéóìðßêçò ÐÝôñïò ôïõ ñþóôïõ êáé ç óýæõãüò Óôéò 15 Éïõëßïõ 2009, ðýèáíå óôç ËéâáäåéÜ ï Âáöôßóåéò ÈÜíáôïé Ìíçìüóõíá Ó ô é ò 1 9 É ï õ ë ß ï õ Ý ã é í å óôï ùñéü ôï 40Þìåñï ìíçìüóõíï ôçò ÃåííÞóåéò äå ðáððïýäåò ðïõ Þäç Ý ïõí êé Üëëï åããïíüêé, ôçí Êáôåñßíá, áðü ôçí êüñç ôïõò Âßêõ (Åõñõäßêç) åõ- üìáóôå íá áñïýí ðïëëü áêüìá åããüíéá. Ç ÐáñáóêåõÞ (ÂéâÞ) Áíáôæïýôæïõëá êáé ï Æá- áñßáò ÖñáãêéäÜêçò, áðýêôçóáí óôï ÓéêÜãï ôçí 1ç Óåðôåìâñßïõ 2009 Ýíá áñéôùìýíï êïñéôóüêé. Óôïõò ãïíåßò êáé ôïõò åõôõ éóìýíïõò ðáððïýäåò Íßêï êáé Åõèáëßá Áíáôæïýôæïõëá åõ üìáóôå íá ôïõò æþóåé... ôïõ ÓéáëìÜ ÅëÝíç, âüöôéóáí óôïí É.Í. ÃåííÞóåùò ôçò Èåïôüêïõ Äõô. Öñáãêßóôáò, ôï äåýôåñï ðáéäüêé ôïõò. Íïíüò Þôáí ï 15 ñïíïò Êáñðïýæáò Çëßáò ôïõ ñþóôïõ êáé ôçò ÅëÝíçò (ôï ãýíïò ÁëÝîáíäñïõ ÆÞêá) êáé Ýäùóå óôç ìéêñþ ôï üíïìá ôçò ãéáãéüò ôçò, Ìáñßá. ÌåôÜ ôç âüöôéóç ðñïóåöýñèç óôïõò êáëåóìýíïõò ðëïõóéüôáôï ãåýìá ìå ðßôåò, øçôü áñíéü êáé Üëëá áãáèü, óôçí áõëþ ôïõ óðéôéïý ôïõò ðïõ âñßóêåôáé óôç èýóç Æùôáñßíç. ÁìÝóùò ìåôü ôï öáãçôü Üñ éóå ôñéêïýâåñôï ãëýíôé ðïõ êñüôçóå ìý ñé ôéò ðñùúíýò þñåò. Óôïõò ôñéóåõôõ éóìýíïõò ãïíåßò åõ üìáóôå íá ôïõò æþóåé ç íåïöþôéóôç Ìáñßá, êáé óôïõò ðáððïýäåò ñþóôï, Êþóôá êáé Ìáñßá, ðïõ Ý ïõí áêüìá Ýíá åããïíüêé, ôï ñþóôï, åõ üìáóôå íá ôïõò æþóïõí êáé ôá äýï êáé íá êáìáñþóïõí êáé Üëëá åããüíéá. 74 ñïíïò ÌÜêêáò Ãñçãüñéïò ôïõ Ãåùñãßïõ. Ç êçäåßá ôïõ Ýãéíå ôçí åðïìýíç óôïí É.Í. Åõáããåëßóôñéáò ËéâáäåéÜò, ðáñïõóßá ðïëëþí óõããåíþí êáé ößëùí ôçò ïéêïãýíåéáò. Óôéò 30 Áõãïýóôïõ, ðýèáíå óôï ùñéü, ï 85 ñïíïò Êùí/íïò ÊïõôóéáíÜò. Óôéò 16 Óåðôåìâñßïõ 2009 ðýèáíå ç 75 ñïíç Èåïäþñá Êüêïôïõ, óýæõãïò ôïõ Óðýñïõ ÖëÝãêá. Ï Èåüò íá ôïõò áíáðáýóåé êáé èåñìü óõëëõðçôþñéá óôïõò ïéêåßïõò ôïõò Ãéáííïýëáò ÌÜêêá. Óôéò Ýãéíå åðßóçò óôï ùñéü, ôï 40Þìåñï ìíçìüóõíï ôïõ Êùí/íïõ ÊïõôóéáíÜ êáé ôï 6/ìçíï ôçò óõæýãïõ ôïõ ÅëÝíçò. Ç áñ éêþ ïéêïãýíåéá ôïõ Ðáðá-ÃéÜííç ÌõæÜëç ÃñÜöåé ï ñ. ÔñéáíôïãéÜííçò Áðü ôçò åêäüóåùò ôçò ÄõôéêÞò Öñáãêßóôáò, áñêåôýò öïñýò áíáöýñèçêå ôï üíïìá ôïõ ìáêáñßôç Ðáðá-Ãéþñãç ÌõæÜëç, ï ïðïßïò, üðùò ëýíå, äåí Þôáí ìüíï ðáðüò, åöçìýñéïò ôïõ ùñéïý ìáò, áëëü, üôáí ñåéáæüôáí, åðåíýâáéíå êáé Ýëõíå áêüìá êáé èýìáôá ôïõ ÐñïÝäñïõ ôçò Êïéíüôçôáò, êáèþò, êáé êõñßùò, ôïõ Êïéíïôéêïý ÃñáììáôÝá. Äõóôõ þò üìùò, ðáñüôé åðéäéþ èçêå, äå âñýèçêå êáíýíáò áð ôïõò çëéêéùìýíïõò ãéá íá äþóåé óõãêåêñéìýíá óôïé åßá ôçò åõñåßáò áðüäïóþò ôïõ êáé ôçò ïéêïãåíåéáêþò ôïõ êáôáóôüóåùò, þóôå íá âáóéóôåß óå ãñáðôü êåßìåíï ç åéêüíá ôïõ. ôóé, ï ðáðá-ãéþñãçò, ðáñü ôá üóá ðïëëü êáé ðïéêßëá åß å ðñïóöýñåé åðß äåêáåôßåò óôï ùñéü, Ýìåéíå óôïõò íåþôåñïõò ìüíï ôï üíïìü ôïõ. Ïé áó ïëïýìåíïé ìå áíüëïãåò êáôáãñáöýò ãéá ôï ùñéü, èá åßìáóôáí ßóùò áóõã þñçôïé áí ôçñïýóáìå óéùðþ ãéá ôïõò ìåôü ôïí ðáðá-ãéþñãç ÌõæÜëç êáé éäéáßôåñá ãéá ôïí åðßóçò ìáêáñßôç ðáðá-ãéüííç ÌõæÜëç. Ï ð. ÃéÜííçò ÌõæÜëçò, ôïõ ÁëÝîáíäñïõ êáé ôçò ÁíèÞò üðùò Þôáí ôï ðëþñåò üíïìü ôïõ, âüóåé ôçò õðåýèõíçò ëåðôïìåñïýò ïéêïãåíåéáêþò ôïõ äþëùóçò ðïõ åß å ðñïóùðéêþò õðïâüëëåé óôéò óôçí Êïéíüôçôá ÃñáììáôÝáò ôçò ïðïßáò Þôáí ôüôå ï ãñüöùí åß å ãåííçèåß óôéò 6 Ïêôùâñßïõ 1900, óôï ùñéü^ ðáíôñåýôçêå ôçí, ôçò ßäéáò çëéêßáò, ÌÜñèá Íéê. Ôóéïýìá áð ôçí ÁíáôïëéêÞ Öñáãêßóôá, ìå ôçí ïðïßá áðýêôçóå êáôü óåéñü ôá áêüëïõèá Ýîé (6) ôýêíá: 1) ôïí ÄçìÞôñéï óôéò 26 Ïêôùâñßïõ 1927, 2) ôçí ÁíèÞ (Áíèïýëá - Ôïýëá) óôéò 21 Ïêôùâñßïõ 1929 (ç ïðïßá ðáíôñåýôçêå óôï Áãñßíéï) 3) ôïí Ãåþñãéï óôéò 2 Éáíïõáñßïõ 1931 (ï ïðïßïò áðåâßùóå óôéò 15 Éáíïõáñßïõ 1967 (üðùò ôüôå åß å ãßíåé ãíùóôü óêïôþèçêå óôï êõíþãé), 4) ôïí ÁèáíÜóéï óôéò 17 Éáíïõáñßïõ 1933, 5) ôçí ÁëåîÜíäñá (ÁëÝêá) óôéò 7 ÌáÀïõ 19.. (ç ïðïßá ðáíôñåýôçêå êáé äéáìýíåé íïìßæù óôçí ÁèÞíá) êáé 6) ôïí Íéêçöüñï óôéò 17 Äåêåìâñßïõ 1940, ï ïðïßïò áðåâßùóå óôéò 8 Äåêåìâñßïõ 1980 (óêïôþèçêå óôï êõíþãé êé áõôüò, üðùò åß å ãßíåé ãíùóôü). Ï ðáðá-ãéüííçò, êáé äüóêáëïò óôï ùñéü åðß äåêáåôßåò, åß å ìåôåãêáôáóôáèåß ìïíßìùò óôçí ÁèÞíá, ìüëëïí ôï 1954^ áðåâßùóå äå óôéò 10 Éáíïõáñßïõ 1977 êáé ç ðñåóâõôýñá ôïõ ôçí 1ç Éáíïõáñßïõ Ïé çìåñïìçíßåò èáíüôïõ ôïõò Ý ïõí êáôáãñáöåß êáé óôï Äçìïôïëüãéï ôïõ ùñéïý ìáò. Ï ÄçìÞôñéïò, ìå öñïíôßäåò ôïõ ïðïßïõ åß å ðñï åôþí ôïðïèåôçèåß ìáñìüñéíç ðñïôïìþ ôïõ ðáôýñá ôïõ, ôïõ ðáðá-ãéüííç, óôçí åßóïäï ôïõ Êïéìçôçñßïõ ìáò óôï ùñéü, áðåâßùóå óôéò 24 Äåêåìâñßïõ 2008 êáé åíôáöéüóôçêå óôï Íåêñïôáöåßï ôïõ áëáíäñßïõ. Éäéáßôåñá Üîéï íá óçìåéùèåß üôé, ï ÌÞôóïò, õðþñîå óõíéäñõôþò êáé ðñþôïò Ðñüåäñïò ôïõ Óõëëüãïõ ôùí åí ÁèÞíáéò Äõôéêïöñáãêéóôéáíþí, áëëü êáé óõìðáñáóôüôçò Ýêôïôå óå êüèå åðéäßùîþ ôïõ. ÐñÝðïí áêüìá åßíáé íá óçìåéùèåß üôé Þôáí äåîéüò éåñïøüëôçò óôçí Åêêëçóßá ôïõ ùñéïý ìáò Ç ÃÝííçóç ôçò Èåïôüêïõ, õðüëëçëïò äå ôïõ Ïñãáíéóìïý ËéìÝíïò Ðåéñáéþò (Ï.Ë.Ð.) åß å êáôáêôþóåé áíþôáôá áîéþìáôá ôçò õðáëëçëéêþò éåñáñ ßáò, ìå ñüíï õðçñåóßáò ôüóï ùò Ä/íôÞò üóï êáé ùò ÅðéèåùñçôÞò. Ïêôþ ìþíåò ðñéí áð ôï èüíáôï ôïõ ÌÞôóïõ, Þôïé óôéò 24 Áðñéëßïõ 2008, áðåâßùóå ï ìéêñüôåñïò áäåëöüò ôïõ, ï ÁèáíÜóéïò Éù. ÌõæÜëçò, åðßêïõñïò êáèçãçôþò Êáñäéïëïãßáò, åíôáöéáóèåßò óôï Íåêñïôáöåßï áëáíäñßïõ^ ï èüíáôïò áõôüò, ôïõ ìéêñüôåñïõ áäåëöïý ôïõ, óßãïõñá åðçñýáóå øõ ïëïãéêü êáé ôï ÌÞôóï. Ï ÈáíÜóçò, åõãåíýóôáôïò êáé ãëõêýôáôïò êáé ùò Üíèñùðïò, Ý áéñå åîßóïõ ðïëëþò åêôéìþóåùò êáé áãüðçò áð üëïõò ôïõò ùñéáíïýò êáé áð üëïõò, ôï ðëþèïò ôùí áíü ôçí ÅëëÜäá, ôçí Åõñõôáíßá êáé ôçí ÁèÞíá ãíùóôïýò ôïõ, ôïõò äå èýíôåò ôéò ðïëýôéìåò õðçñåóßåò ôïõ ùò ãéáôñüò ôçò Êáñäéïëïãßáò. ÌåôÜ ôïí Ðáðá-ÃéÜííç Ôçí Åíïñßá ìáò, ìåôü ôïí ðáðá-ãéüííç, åîõðçñýôçóå ãéá Ýíá äéüóôçìá ñüíïõ, ðåñéóóüôåñï Þ ëéãüôåñï, ï åêëåêôüò êáé óåâüóìéïò, ìáêáñßôçò ôþñá áðü åôþí ðáðá-âáóßëçò Êùóôüðïõëïò, ôïí ïðïßï äéáäý- èçêå ãéá ìéá äéåôßá ðåñßðïõ, ï áñ éìáíäñßôçò Ãåñìáíüò ÓôáìïõëáêÜôïò, óôáëìýíïò áð ôç Ìçôñüðïëç Ìåóïëïããßïõ, óå óõíåííüçóç áóöáëþò ìå ôçò Åõñõôáíßáò -áí åß å ôüôå, óõóôáèåß. Ï áñ éìáíäñßôçò Ãåñìáíüò ÓôáìïõëáêÜôïò, çëéêßáò êáé ðëýïí åôþí, ìå ðáñüóôçìá 1,75 ýøïõò ðåñßðïõ, ðïëý êáëüò ëåéôïõñãüò êáé åîõðçñåôéêüò, äéýìåíå óôï áðü ôüôå êáé ðñïçãïýìåíá áêüìç êåíü óðßôé ôçò ÁñåôÞò Þñáò Óåñ. Óôáóéíïý, åêôüò ôùí Üëëùí äå, Þôáí êáé êáëáìðïõñôæþò. Óôç óõíý åéá ôïðïèåôþèçêå ìïíßìùò ï íåï åéñïôïíçèåßò ðáðá-äþìïò Ðáðáäüðïõëïò áí èõìüìáé êáëü, êáôáãüìåíïò áð ôï Ñáðôüðïõëï Þ ôá ËåðéáíÜ Áðåñáíôßùí, ï ïðïßïò Ýöõãå êé áõôüò, ýóôåñ áðü ñüíéá. Ôþñá, êáé áðü ôñéåôßáò ìüëëïí, Ý ïìå íôüðéï, íýï, ðïëý ðñüèõìï, åõãåíýóôáôï êáé éêáíüôáôï åöçìýñéï, ôïí åðßóçò íåï åéñïôïíçèýíôá ÈùìÜ Ðáýë. Ãêïñüãéá, óôïí ïðïßï, ìå ôçí åõêáéñßá, åý ïìáé ðëþñç åðéôõ ßá óôï ðñüãìáôé äýóêïëï Ýñãï ôïõ. Äýóêïëï, ãéáôß êáé ç Åíïñßá ìáò åßíáé äýóêïëç.

4 ÓÅËÉÄÁ 4 ÄÉÁÂÁÓÔÅ ÏÓÁ ÃÑÁÖÅÉ ÓÔÇÍ ÉÓÔÏÓÅËÉÄÁ ÌÁÓ (Συνέχεια από το φύλλο Νο 86) Η νεροτριβή ίπλα στο νερόµυλο, 3-4 µέτρα πιο πάνω, είναι η νεροτριβή. Εδώ πλένονται κουβέρτες, φλοκάτες, βελέντζες, τσόλια (αν υπάρχουν ακόµη) και γενικώς γίνεται κατεργασία χονδρών υφασµάτων, διά της τριβής από την πτώση του νερού. Ας σηµειωθεί επί τη ευκαιρία, ότι µπροστά στη γέφυρα, µετά τη διάνοιξη της αµαξωτής οδού προς τα χωριά του δήµου Απεραντίων, κατασκευάστηκε γέφυρα από µπετόν για τη διέλευση των αυτοκινήτων. Με την πρώτη δυνατή βροχή όµως τα ορµητικά νερά του Αγραφιώτη την παρέσυραν και την εξαφάνισαν χωρίς ν αφήσουν ίχνη υπάρξεώς της. Ενώ η παραδοσιακή γέφυρα στέκει εκεί αγέρωχη κι ολόρθη, πότε βυθιζόµενη στα βαθιά νερά της λίµνης και πότε αναδυόµενη στο φως του ήλιου. Στο σηµείο αυτό ας δανειστούµε από ποίηµα του µεγάλου µας ποιητή Κωστή Παλαµά τρεις στίχους παραφράζοντας την τελευταία λέξη του τρίτου στίχου: Ο χρόνος φεύγει, αλλάζει η γη, περνούν λαοί και κόσµοι και πέφτουν και ξεραίνονται σα φθινοπώρου φύλλα κι ασάλευτη κι αµάραντη εγώ εδώ πέρα στέκω. Σηµειώνεται για τους νεότερους ότι εκεί παλιά υπήρχε και ο τροχός που ακόνιζαν (τροχούσαν) τα διάφορα εργαλεία οι αξέχαστοι σιδηρουργοί ηµήτριος και Αθανάσιος Φλέγκας. Σήµερα εξέλειπε και το επάγγελµα και ο τροχός. Πλησίον του νερόµυλου και της νεροτριβής βρίσκεται και το πολύ παλιό εκκλησάκι της Κοιµήσεως της Θεοτόκου (το Μοναστήρι της Παναγιάς), κατάλοιπο µοναστικής βιώσεως. Παρ ότι ανέκαθεν ανήκε και αυτό στην κυριότητα και των δύο διαµερισµάτων (Ανατολικής και υτικής Φραγκίστας), µαζί µε το νερόµυλο και τον περιβάλλοντα αυτά χώρο, προ ετών οι ιθύνοντες της Ανατολικής κατόρθωσαν, λόγω ολιγωρίας των δικών µας, να περιέλθει στην πλήρη κυριότητά τους µε τη συνηγορία της προϊσταµένης εκκλησιαστικής οικείας Αρχής. Οι Αρχές, αντί να είναι οµονοητικές προς τους κατοίκους της περιφέρειάς τους, όπως έχουν καθήκον, τους προκαλούν διχόνοιες. Κτίσθηκε κατά την παράδοση από κάποιο Μανώλη, απ όπου και τ όνοµά της. Στο βιβλίο του λαογράφου. Λακοπούλου Στ Άγραφα ένα Ταξείδι, διαβάζουµε την ιστορία του, όπως του τη διηγήθηκε ο Κώστας Κατραβάνος από την Τατάρνα, που την είχε ακούσει από παλιούς: «Ήταν κάποιος Μανώλης πεντάφτωχος. Είχε γυναίκα και ένα παιδί. Πήγε στο δάσος για να κόψει ξύλα, να στήσει την καλύβα του. Ήταν πλάι το µέρος. Τα ξύλα τα κυλούσε και έφταναν στο ποτάµι κάτω. Μια γριντιά (δοκός ξύλινος), καθώς κυλούσε βρήκε κάτι, πιάστηκε και δεν έφτασε κει που πήγαιναν τ άλλα. Ο Μανώλης κατέβηκε σιγά - σιγά το βράχο για να την ξεπιάσει. Κοίταξε το τσαρπόλι (διχάλα) από την γριντιά^ ήταν γραδωµένο στο αρβάλι από ένα καζάνι. Ξεγράδωσε το ξύλο και πάει τον κατήφορο. Σκάβει, τι να δει. Το καζάνι ήταν γεµάτο φλουριά. Τα πήρε, πάει. Τα Γουλαίικα µε κραυγάς, εις το άκουσµα των οποίων είναι αδύνατον να µη σας έλθει ο νους εις διαβόλους και νεράιδες. Μετά τας διαφόρους αυτάς διηγήσεις του Χατζή, τον συνεβούλευσα να τουφεκίζει άµα ακούει τα πετροχελίδονα να σκούζουν. Αλλά ο µπάρµπα Κολλιός την εποχή εκείνην δεν ήτο εις ευχαριστοτέραν θέσιν των πετροχελιδονιών. Είχε τρία κορίτσια εύµορφα και εκατό φυγοδίκους επιµένοντας διά της κουµπούρας να γίνουν γαµβροί του. Ήτο λοιπόν πάνοπλος αυτός και τα κορίτσια του, τα οποία είχε εφοδιάσει µε διάφορα µαχαίρια, όπως, µη υφίστατο δικαιολογία περί βίας, καθώς έλεγεν. Άµα ήκουσα αυτά τα πράγµατα, διέκοψα το κήρυγµα της ζωοφιλίας, διότι θα ωµοίαζα µε εκείνον, ο οποίος επήγαινε ν ανάψη το τσιµπούκι του από τα καιόµενα γένια του γείτονός του. Ο τραγουδιστής του χωριού και της στάνης, ποιητής - πεζογράφος Κώστας Κρυστάλλης, το ύµνησε µε το οµότιτλο ποίηµα το Γεφύρι του Μανώλη (αφιερωµένο στον αγαπηµένον του Κ. Καζαντζή). Ο αναφερόµενος ανωτέρω από τον Στέφανο Γρανίτσα, Χατζής, στην ιστορία της αγριόγατας, ήταν ο παππούς µου ο Νικόλαος Κ. Μυζάλης ή Κολιός, απλώς, όπως τον ήξεραν όλοι στην περιοχή. Στο χώρο από τη δεξιά πλευρά της γέφυρας εγκαταστάθηκε το πρώτον µε τη γιαγιά µου Πηνελόπη (Πηνιώ), στήνοντας την πρώτη ξύλινη καλύβα, την οποία έκανε για βιοποριστικούς λόγους και χάνι για τους διαβάτες. Με το χρόνο η κυριότητά του επεκτάθηκε σχεδόν σε όλη την περιοχή γύρω από τη γέφυρα, καλλιεργώντας αυτήν και ανεγείροντας νέα οικήµατα. Ένα από αυτά ήταν και ο νερόµυλος, όπου οι κατοικούντες στην γύρω περιοχή άλεθαν τα γεννήµατά τους. Η παραποτάµια περιοχή ήταν ιδανική για την κατασκευή του. εν µπορούσε να την αφήσει ανεκµετάλλευτη. Έντονη η εικόνα του µυλωνά, πάντοτε σχεδόν ξυπόλυτος µε το φτυάρι ανά χείρας - παραµάσκαλα, έτοιµος να επέµβει σε κάθε βλάβη του αυλακιού για να τη διορθώσει. Πολυµελής η οικογένειά του. Επτά παιδιά. Ένα από αυτά ήταν ο πατέρας µου ο Μανώλης (Εµµανουήλ), που πήρε τ όνοµά του από Ο συνοικισµός Γουλαίικα µε πανοραµική θέα προς τη λίµνη των Κρεµαστών. Όσα σπίτια από τα χωριά και τους συνοικισµούς δεν σκεπάστηκαν από τα νερά της λίµνης, απέκτησαν προνοµιακή θέα σ αυτή που τους ανταµείβει η µαγεία της υδάτινης επιφάνειάς της. Η Γέφυρα του Μανώλη και η ιστορία της Η Γέφυρα του Μανώλη, κτίσµα του 1659, όπως είναι χαραγµένο επί της εντοιχισµένης πλάκας στη δεξιά πλευρά της Γέφυρας, όπως τη βλέπουµε στην κατωτέρω φωτογραφία, ήταν για περισσότερα από 300 χρόνια το µόνο πέρασµα επικοινωνίας των κατοίκων των χωριών ένθεν και εκείθεν της περιοχής του ποταµού Αγραφιώτη. Το όµορφο Γεφύρι του Μανώλη ήταν ένα από τα µεγαλύτερα µονότοξα γεφύρια της πατρίδας µας (ύψος 25 µ. και άνοιγµα στις βάσεις 30 µ.). Ç ÃÝöõñá ôïõ Ìáíþëç, óôéò äüîåò ôçò... Επιβλητικό, πέτρινο στολίδι, όρθιο µνηµείο κάποιας εποχής, η οποία πέρασε ανεπιστρεπτί, στέκει εκεί όπου ορθώθηκε περί τους τέσσερις αιώνες. Τα νερά της Λίµνης των Κρεµαστών, άλλοτε το σκεπάζουν και άλλοτε, όταν υποχωρούν, το ξαναφέρνουν στο φως του ηλίου και µας δείχνει τη µεγαλοπρέπειά του. Σήµερα σώζεται µόνο η καµάρα της Γέφυρας. Το βάθρο της δεξιάς πλευράς και τα δύο ανακουφιστικά τόξα-παράθυρα της γέφυρας, παρασύρθηκαν και καταστράφηκαν (βλ. παράπλευρη φωτογραφία), από τα ορµητικά νερά του Αγραφιώτη, όταν το ποτάµι άλλαξε ρουν, λόγω της τεχνητής λίµνης. Η εφηµερίδα µας, η οποία εκδίδεται από το Σύλλογό µας, έχει ως σήµα το Γεφύρι του Μανώλη. Ο Σύλλογός µας, επί προεδρίας Ελευθερίου Κων. Περούλα, προέβη σε ενέργειες ώστε η αρµόδια Αρχαιολογική Υπηρεσία ν αναλάβει την προστασία της δηµιουργώντας αντιστηρίγµατα. Να προστατεύεται από ενδεχόµενη φθορά. Παρ ότι κηρύχθηκε ιστορικό διατηρητέο µνηµείο και παρά τς αρχικές υποσχέσεις και την καλή θέληση, που ως συνήθως επιδεικνύεται, η προσπάθειά µας ήταν χωρίς αποτέλεσµα. Σκέφτηκε τι καλό να κάµει σ αυτόν τον τόπο. Τι άλλο παρά ένα γεφύρι, να περνάει ο κόσµος να µην πνίγεται, είπε, και να σχωράει και το Μανώλη. Καλεί µαστόρους και κάνει συµφωνία. Τόσα, τόσα... Άρχισαν να κόβουν θεµέλια αλλά δίχως όρεξη για δουλειά. Έβλεπαν το Μανώλη έτσι κακοµοίρη, κι έλεγαν, πού θάβρει αυτός τόσα χρήµατα για να µας πλερώσει. Είδε πως δεν τον βασίζονται, πάει στην καλύβα του και φέρνει ένα σακούλι φλουριά. Παίρνει ένα φτυάρι, ρίχνει από τρεις φτυαριές φλωριά στην κάθε άκρη απ το ποτάµι και µια στη µέση. Φτάνει, φτάνει Μανώλη όχι άλλα φλουριά! Έχτιζαν, έπεφτε το γεφύρι. Ο Μανώλης λέει: Μην παιδεύεσαι άδικα πρωτοµάστορα. Αν δεν θεµελιώσεις τη γυναίκα σου, γεφύρι δεν στεριώνει. Σου λέω, όµως, πως αν δεν το κάµεις, θα χάσεις τα πάντα και τελευταία θα πας και φυλακή, που δε θα βγεις στο λόγο σου. Μπήκε στα στενά ο πρωτοµάστορας, τι να κάµει. Έστειλε, έφερε τη γυναίκα του και την έχτισε στον αρµό. Ώσπου να χτισθεί αυτό το γεφύρι, χίλιες γίδες σιούτες έσφαξε ο Μανώλης και µε τα κέρατα αµέτρητες. Βρίσκεται από τότε και περνάει ο κόσµος. Η βασίλισσα Αµαλία, τον καιρό που ήρθε στ Άγραφα µε τον Όθωνα, πέρασε το γεφύρι καβάλα. Της είπαν να ξεπεζέψει, αλλά της ήρθε ντροπή να το περάσει πεζά. Έφτασε στη µέση στην καµάρα, της ήρθε σκοτούρα απ το ψήλος. Θάπεφτε να γίνει κοµµάτια, αλλά ό χωροφύλακας που την συνόδευε ήταν έξυπνος και κατάλαβε. Έβγαλε το πιστόλι του και πυροβόλησε. Εκείνο ήταν. Ήρθε στα λογικά της η βασίλισσα και το πέρασε. Μολογιέται από τότε. Ο χρονογράφος Στέφανος Γρανίτσας στην ιστορία της αγριόγατας -από «Τα Άγρια και τα Ήµερα του Βουνού και του Λόγγου»- γράφει για το Γεφύρι του Μανώλη: «Όλο το κάτω µέρος του τόξου του πολυµυθικού Γεφυριού του Μανώλη είναι κατάκτιστον από φωλιές πετροχελιδονιών. Εις το άκρον του γεφυριού υπάρχει ένα χάνι, όπου θ ακούσει χιλιόρρυθµον την παράδοσιν του στοιχειωµένου γεφυριού. Είχα κοιµηθεί εκεί προπέρυσι, αφού επί ώρας ήκουσα την παράδοση της εύµορφης πρωτοµαστόρισσας, η οποία ξυπνά την νύκτα µε τη ρόκα της, όπως της επήραν το ήσκιο και φωνάζει για τον άνδρα της. Κατά τα µεσάνυχτα η ως τάφος σιωπηλή ρεµατιά εγέµισεν από µίαν χιλιόστοµον ακατάληπτον κραυγήν. εν είναι η πρωτοµαστόρισσα... µου είπεν ο Χατζής. Είναι η αγριόγατα. Έρχεται για τα πετροχελίδονα... Ο Χατζής µου περιέγραψε ζωγραφικότατα το πλάσµα αυτό της αγριότητος. ύο ηµερών να είναι τα παιδιά της, µου είπεν, ενώ ακόµη θεόστραβα, σηκώνουν τις τρίχες των άµα νοιώσουν άνθρωπο γύρω των και λες πως θα πηδήσουν επάνω σου^ ο Θεός να σε φυλάει. Ο σιωπηλός λόγγος στοιχειώνει τον Φεβρουάριον από τον ερωτικόν σάλαγο των αγριογατών. ίχως άλλο η νεραϊδολογική λαϊκή µυθολογία οφείλεται εις τους έρωτάς των, οι οποίοι γεµίζουν τα σπήλαια, τα δένδρα και τα ρέµατα ÐáíïñáìéêÞ Üðïøç ôçò ðåñéï Þò ìå ôç ÃÝöõñá ôïõ Ìáíþëç, ìåôü ôçí êáôáóêåõþ ôïõ öñüãìáôïò. τη Γέφυρα. Εκεί έζησε το µεγαλύτερο µέρος της ζωής του, περισσότερα από εξήντα χρόνια. Γνώριζε κάθε πέτρα της, κάθε σχισµή της, κάθε ήχο της, κάθε µυστικό της. Ήταν ο φύλακάς της, ο προστάτης της, την αγάπησε σαν παιδί του. Πόσες φορές δεν την πέρασε καβάλα στη φοράδα του, είχε εξοικειωθεί µαζί της, δεν κατέβαινε για να την περάσει πεζός. Αρκεί να σκεφθεί κανείς ότι και πεζός το πέρασµά της σου προκαλούσε δέος, λόγω του ύψους της. Η κατασκευή της τεχνητής Λίµνης των Κρεµαστών έµελε να τους χωρίσει. Ο τόπος που έζησε θα σκεπαζόταν από τα νερά της. Ο χωρισµός επώδυνος. Με κανένα τρόπο δεν µπορούσε να ζήσει µακριά της. Γι αυτό στο χωριό µας, στο δρόµο που οδηγεί προς τη γέφυρα, έφτιαξε το καφενεδάκι του και στην ταµπελίτσα που κρέµεται είναι ζωγραφισµένη η Γέφυρα του Μανώλη, µε την επιγραφή Η Πνιγµένη Γέφυρα. Έτσι ζήσανε νοερά µαζί µέχρι τότε που αποχαιρέτησε για πάντα τον επίγειο κόσµο. Επειδή το Γεφύρι του Μανώλη είναι ιστορικό µνηµείο και κανείς δεν ξέρει για πόσα χρόνια θα στέκει εκεί όρθιο, προσπάθησα στο παρόν κείµενο να συµπεριληφθεί ό,τι µου ήταν γνωστό και έχει γραφεί αναφορικά µ αυτό, για τους νεότερους την καταγωγή συγχωριανούς µας και για όσους φίλους του χωριού µας επισκέπτονται την ιστοσελίδα µας. Η Γέφυρα της Επισκοπής Ο δρόµος Φραγκίστας - Αγρινίου µας οδηγεί στην εντυπωσιακή Γέφυρα της Επισκοπής, η οποία ενώνει την Ευρυτανία και την Αιτωλοακαρνανία. Στην Επισκοπή υπήρχε αρχαίος βυζαντινός ναός, κτίσµα του 8ου αιώνα, µε τοιχογραφίες και εικόνες ανυπολόγιστης ιστορικής και πολιτιστικής αξίας, αφιερωµένος στην Παναγία. Το αρχιτεκτονικό αυτό στολίδι σκεπάστηκε, χάθηκε στα νερά της τεχνητής λίµνης που δηµι-

5 Ï ÃÅÙÑÃÉÏÓ ÌÕÆÁËÇÓ ουργήθηκε µε το Φράγµα των Κρεµαστών το Οι τοιχογραφίες του ιστορικού ναού αποκολλήθηκαν και µε τις εικόνες του φυλάσσονται στο Εθνικό Μουσείο των Αθηνών. Συνεχίζοντας, µετά τη Γέφυρα της Επισκοπής, µπορούµε να επισκεφθούµε το σηµείο όπου πραγµατοποιήθηκε η ανύψωση του φράγµατος των Κρεµαστών, εκεί όπου εγκλωβίστηκε ο γίγαντας της Πίνδου, ο µυθικός Αχελώος, ο Άσπρος, µε τους παραποτάµους του Αγραφιώτη, Μέγδοβα και Τρικεριώτη. Εκεί, στο φράγµα, είναι εγκατεστηµένες οι ηλεκτροπαραγωγικές µονάδες και εγκαταστάσεις της.ε.η., όπου µπορεί να τις δει ο επισκέπτης. Το µέρος στο οποίο ανυψώθηκε το φράγµα, ο ποταµός περνούσε µέσα από στενωπό σηµείο και σε µεγάλο βάθος. Ό,τι και αν βρισκόταν µέσα στα ορµητικά νερά του θα εξαφανιζόταν. Στο σηµείο αυτό βρισκόταν και το πήδηµα του Κατσαντώνη. Ήταν ο µοναδικός, όπως αναφέρει ο µύθος, που όποτε τον κυνηγούσαν οι Τούρκοι έπαιρνε φόρα και πηδούσε απ τη µια πλευρά στην απέναντι πλευρά του Αχελώου. Η Ιερά Μονή Τατάρνας Πρόσβαση στη Μονή της Τατάρνας έχουµε από το δρόµο Φραγκίστας - Γρανίτσας. Εγκαταλείποντας τη Φραγκίστα και κατηφορίζοντας προς το συνοικισµό Γουλαίικα, αν τα νερά της λίµνης έχουν υποχωρήσει, θ αντικρίσουµε τη Γέφυρα του Μανώλη, το στολίδι αυτό, να στέκει εκεί επί αιώνες. Ç ðáëéü ÌïíÞ ôçò ÔáôÜñíáò, ç ïðïßá äåí õðüñ åé ðëýïí Περνώντας τη νέα Γέφυρα του Αγραφιώτη, λίγο πιο πάνω, υπάρχει παράκαµψη αριστερά προς τη Μονή της Τατάρνας. Οδεύοντας προς αυτήν περνάµε µέσα από δασώδη περιοχή µε κουµαριές και ρύκια. Πλησίον του Μοναστηριού συναντάµε δασύλλιον από αιωνόβιες βελανιδιές (αριές). Η εκεί ευρισκόµενη βρύση µε το τρεχούµενο νερό θα µας παρακινήσει να κάνουµε µια στάση για να δροσιστούµε. Η Γέφυρα της Τατάρνας Απέναντι από το Μοναστήρι έχουµε πανοραµική άποψη της Γέφυρας της Τατάρνας, η οποία δεσπόζει πάνω από τα νερά της λίµνης και συνδέει τα χωριά τής εκεί περιοχής Τριπόταµο, Παλαιοκάτουνο, Βούλπη, Χρύσοβα, Βελαώρα, το χωριό του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη, Τοπόλιανα, Γρανίτσα, γενέτειρα του λογοτέχνη Στέφανου Γρανίτσα και τόπος καταγωγής του Ζαχαρία Παπαντωνίου µε την απέναντι ακτή της Ακαρνανίας περιοχής Βάλτου. Σ αυτό το στενό σηµείο της λίµνης µε µελέτη και σχέδια του πολιτικού µηχανικού Αρίσταρχου Οικονόµου κατασκευάστηκε η πολυβραβευµένη σε διεθνή συνέδρια Γέφυρα της Τατάρνας. Στο σηµείο αυτό, στον πυθµένα της λίµνης, βρίσκεται το µονότοξο γεφύρι που ένωνε παλιά τις δύο όχθες του Αχελώου και ήταν το πέρασµα επικοινωνίας της περιοχής. Η γέφυρα δεν ήταν µεγάλων διαστάσεων καθ όσον ο ποταµός στο σηµείο αυτό περνούσε µέσα από στενό βραχώδες µέρος. Μέχρις εκεί ο Αχελώος έρρεε ορµητικός και βρυχώµενος. Το καλοκαίρι δε η ποσότητα του νερού τον έκανε διαβατό. Γύρω στα µέτρα πιο κάτω απ το γεφύρι υπήρχαν οι πηγές του Αχελώου, η λεγόµενη Μαρδάχα. Σε τρία ή τέσσερα σηµεία, αν ενθυµούµαι καλώς, ανέβλυζαν µεγάλες ποσότητες νερού. Η διαύγειά του σου επέτρεπε να βλέπεις µέχρι τον πάτο της πηγής και να διακρίνεις και τα βότσαλα παρ όλο το µεγάλο βάθος. Από εκεί και κάτω ο Αχελώος γινόταν ήρεµος και αδιάβατος. Αν τύχαινε να βρέξει στις κορυφές της Πίνδου, έβλεπες ένα µέρος του ποταµού από τη µεριά των πηγών να ρέει µε καθαρό νερό και το υπόλοιπο µε θολό. Τα νερά δεν αναµιγνύονταν. Λέγεται ότι οι πηγές του Αχελώου συνδέονται µε τη λίµνη των Ιωαννίνων, απ όπου έρχονται και τα νερά. Στο µέρος των πηγών υπήρχε µεγάλος επίπεδος χώρος, κατάφυτος από πλατάνια, όπου γινόταν η εµπο-ρο-ζωοπανήγυρη της Τατάρνας. Οι πηγές και ο χώρος αυτός σήµερα βρίσκονται στον πυθµένα της λίµνης. Έχουν καλυφθεί από τα νερά της. Θα τελειώσω µε τη Μονή του Άη-Γιάννη. Η Μονή του Άη-Γιάννη Ç íýá ÌïíÞ ôçò ÔáôÜñíáò. Λίγο πιο έξω από το χωριό Τριπόταµος, στην όχθη της λίµνης και σε κατάφυτη πλαγιά, βρίσκεται το Μοναστήρι της Τατάρνας. Η Μονή αυτή έχει κτισθεί µετά την κατασκευή του φράγµατος, πλησίον της παλιάς Μονής, η οποία σκεπάστηκε από τα νερά της λίµνης. ίπλα σ αυτή, φυλάσσονται στο σκευοφυλάκιο και τα ιερά κειµήλια του Μοναστηριού, όπως: εικόνες, αργυρά σκεύη, χρυσοκέντητα άµφια, χειρόγραφα κ.λπ. Πολλά απ τ αντικείµενα αυτά είναι του 16ου αιώνα. Πληροφορίες και λεπτοµέρειες αναφορικά µε το Μοναστήρι στο βιβλίο των Ιωάννου Κουµουλίδη και Λάζαρου εριζιώτη - Σταυρούλας Σδρόλια «Το Μοναστήρι της Τατάρνας, Ιστορία και Κειµήλια». Λίγο πριν φθάσουµε στο Παλαιοκάτουνο, άλλοτε κοινότητα και σήµερα διαµέρισµα του ήµου Φραγκίστας, στο δεξιό µέρος του δρόµου υπάρχει παράκαµψη η οποία οδηγεί στη Μονή του Άη-Γιάννη, ευρισκόµενη σε δασώδη περιοχή, κατάφυτη µε κουµαριές, ρύκια και αιωνόβιες δρύες (βελανιδιές). Εκεί, κάθε 29 Αυγούστου, ηµέρα της Αποτοµής της Τιµ. Κεφαλής του Ιωάννου του Προδρόµου, συρρέουν οι κάτοικοι των γύρω χωριών, προκειµένου να εκκλησιαστούν και να τιµήσουν την εορτή του Αγίου. Στο χώρο αυτό της Μονής φιλοξενήθηκε κρυπτόµενος ο οπλαρχηγός της Ρούµελης Γεώργιος Καραϊσκάκης, τα χρόνια της Παλιγγενεσίας, κατά τη χρονική περίοδο που είχε ως ληµέρια του τα χωριά των Αγράφων. Στο παρόν πόνηµα, πέρα από τις ένθετες φωτογραφίες Μοναστηριών, Εκκλησιών, Γεφυριών, Τοπίων κ.λπ. ως αναπολητής περασµένων χρόνων, καταφεύγω στην παράθεση γεγονότων, περιστατικών και γενικώς στοιχείων τα οποία συνθέτουν το παρελθόν. Σηµείωση: Ιστορικά περί του χωριού και της ονοµασίας του, στο βιβλίο του Χρήστου Τριαντογιάννη Αναµνήσεις και Ενθύµια, σχετικό κείµενο στο υπ αριθµ. 1/1987 φύλλο της εφηµερίδας µας, καθώς και στις ερευνητικές εργασίες του καθηγητή Νικολάου Αναστασοπούλου, στα υπ αριθµ. 37 και 39/1997 φύλλα της εφηµερίδας µας. Αθήνα Γεώργιος Μυζάλης του Εµµανουήλ και της Όλγας ÁóçìÜêç ÖùôÞëá 25 - Ðåäßïí ñåùò - Ôçë.: ÃÉÁ ÔÁÎÉ ÄÕÔÉÊÇ ÖÑÁÃÊÉÓÔÁ Êáëýâáò Áñãýñçò ôçë.: êéí.: ñþóôïò Êáôóáäïýñáò, ôçë.: ÊÁÑÐÅÍÇÓÉ Óåñáöåßì Êïëïêýèáò ôçë.: ÎÕËÅÌÐÏÑÉÊÏ ÅÑÃÏÓÔÁÓÉÏ ÌÅËÅÔÅÓ - ÊÁÔÁÓÊÅÕÅÓ ÓÔÅÃÙÍ Ê.Ë.Ð. ÁÈÇÍÁ Ãåþñãéïò Ãêïñüãéáò, ôçë.: , êéí.: ÉùÜííçò Ð. ÊáêêáâÜò ôçë.: êéí.: ÔÇË.: ÓÅËÉÄÁ 5 ÅÑÃÏÓÔÁÓÉÏÕ: ÏÉÊÉÁÓ: Ç ¼ëãá Äéþôç ÁíáðëçñùôÞò ÍïìÜñ çò ÌåôÜ ôçí õðïøçöéüôçôá óôéò ðñüóöáôåò âïõëåõôéêýò åêëïãýò ôïõ ê. ñþóôïõ Áñâáíßôç êáé åðïìýíùò ôçí ðáñáßôçóþ ôïõ áðü ôç èýóç ôïõ, ãéá ôçí åýñõèìç ëåéôïõñãßá ôùí õðçñåóéþí ôçò íïìáñ ßáò, ñýç áíáðëçñùôþ ÍïìÜñ ç êáé ðñïýäñïõ ôçò 2çò Íïìáñ éáêþò ÅðéôñïðÞò, áíýëáâå ç êá ¼ëãá Äéþôç. ÊáëÞ åðéôõ ßá óôï Ýñãï ôçò. Η ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΚΟΣΜΑ (Συνέχεια από προηγούµενο φύλλο) Στην εκκλησία του χωριού αντικρίζουµε την εικόνα του Αγίου Κοσµά του Αιτωλού µε τον αποστολικό λόγο: «ΜΗ ΕΙΣ ΤΟ ΕΑΥΤΟΥ ΖΗΤΕΙΤΟ ΑΛΛΑ ΤΟ ΤΟΥ ΕΤΕΡΟΥ ΕΚΑΣΤΟΣ», που σηµαίνει: «ΕΓΩ ΓΙΑ ΤΑ ΙΚΑ ΣΟΥ ΚΙ ΕΣΥ ΓΙΑ ΤΑ ΙΚΑ ΜΟΥ», δηλαδή: «ΕΓΩ ΚΟΙΤΩ ΕΚΕΙΝΟ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΟ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΚΙ ΕΣΥ ΕΚΕΙΝΟ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΟ ΓΙΑ ΜΕΝΑ». Ο σύγχρονος άνθρωπος, που προέκυψε µετά τη µεγάλη κρίση του υτικού Μεσαίωνα, πίστεψε ότι µπορεί να φτιάξει έναν τεράστιο αυτόµατο πιλότο, το επιστηµονικό - τεχνολογικό σύστηµα, κι έτσι να µην έχει ανάγκη κανένα ούτε το Θεό, ούτε τη Φύση, ούτε τίποτα αρκεί να γινόταν Θεός του εαυτού του, απολύτως αυτόνοµος και θα ήταν εξασφαλισµένος. Αυτό όµως τον οδήγησε στην αντικοινωνικότητα και την απανθρωπιά και τη Φύση στο να µην αντέχει πια την ανάπτυξη αυτού του συστήµατος. Το σύγχρονο διαλυόµενο άτοµο έπεσε θύµα του ίδιου του θηριώδους και ανεξέλεγκτου αυτόµατου πιλότου που επινόησε. Όλα δείχνουν ότι ο κυρίαρχος δυτικός πολιτισµός έφτασε στην ακµή του και ότι µετά τον 2ο Παγκόσµιο Πόλεµο µπήκε σε µια παρακµή χωρίς επιστροφή. Και η αποσύνθεση αυτή θα συνεχισθεί έως ότου ο σύγχρονος µηδενιστικός τύπος ανθρώπου υλοποιήσει την πορεία του και υποστεί τις συνέπειές της. Τι θα γίνει µετά; Είτε θα έχουµε πτώση σ' ένα νέο ολοκληρωτισµό του χείριστου είδους, καθώς η προσπάθεια της Αµερικής είναι να µηχανοποιήσει τα πάντα, αφανίζοντας την Αγιοπνευµατική Φύση των ανθρώπων, είτε θα πυροδοτηθεί ένας εντελώς καινούργιος πολιτισµός και θα πάµε στον τύπο ανθρώπου που λέγεται ΠΡΟΣΩΠΟ / ΑΓΙΟΣ και είναι αυτός που εφαρµόζει το Λόγο του Πατροκοσµά. Ειδικότερα, όσον αφορά την ελληνική κοινωνία, ο νεοέλληνας δείχνει να µην είναι βιώσιµο είδος, γιατί πιστεύει ότι µπορεί να ζει παρασιτικά και να τρώει τα λεφτά και των τρισέγγονών του, χωρίς να είναι δηµιουργικός. Ακόµη χειρότερα, πιστεύει ότι µπορεί να βγάζει τον χειρότερο εαυτό του καθηµερινά, χωρίς αρνητικές συνέπειες. Γι αυτό στη σύγχρονη Ελλάδα, όποιος προσπαθεί να ζήσει σύµφωνα µε το Λόγο του Πατροκοσµά, τρώει πικρό ψωµί. Κι όµως η λύση του ελληνικού και του παγκόσµιου προβλήµατος βρίσκεται στην πραγµατοποίηση του Λόγου του Πατροκοσµά. Εκεί βρίσκεται η ουσία και η δόξα της αποστολής και της παγκόσµιας προσφοράς της χώρας. Τέλος είναι σηµαντικό να γνωρίζουµε ότι από τον 9ο µ.χ. Αιώνα, λόγω της απώθησης την ώθησης του Χριστού εξ ολοκλήρου στα ανατολικά της Ευρώπης εξ αιτίας του σχίσµατος Ορθοδοξίας - Καθολικισµού, ο ρώσικος λαός προετοιµάζεται ιδιαίτερα από τα παγκόσµια γεγονότα ώστε να γίνει ο Λαός του Χριστού. Αυτό σηµαίνει ότι στην Ανατολική Ευρώπη δηµιουργήθηκε µια περιοχή όπου πάντα υπάρχουν άνθρωποι που είναι απ ευθείας ενωµένοι µε τον Χριστό, άνθρωποι στις ψυχές των οποίων ο Χριστός ενεργεί διαρκώς, όπου δηλαδή ο Χριστός παραµένει συνεχώς παρών σαν µια διαπεραστική αύρα στο νου και στην καρδιά των Ρώσων ανθρώπων. Και ο αγνότερος, ωραιότερος αντιπρόσωπος του Λαού του Χριστού είναι ο Βλαδίµηρος Σεργκέγιεβιτς Σολόβιωφ, ο µεγαλύτερος σύγχρονος Ρώσος φιλόσοφος. Ο λαός της Ρωσίας λοιπόν είναι προορισµένος να εφαρµόσει το Λόγο του Πατροκοσµά, να υπερνικήσει τον υποχθόνιο - εγωϊστικό - κακό ανθρώπινο εαυτό, να συµφιλιώσει όλες τις αντιθέσεις και έριδες, να θέσει στην πρώτη θέση το (ΑΓΙΟ) πνεύµα και όχι την οικονοµία και να ανοίξει το δρόµο στην παγκόσµια αδελφοσύνη όλων των λαών κάτω από το Ευαγγέλιο του Χριστού. Απ όλους τους λαούς, µόνον ο λαός αυτός έχει µέσα του το αληθινό πνεύµα της Παγκοσµιότητας, είναι δηλαδή ένας λαός Πανανθρώπινος, ικανός να εκφράσει την υγιή ψυχή όλης της ανθρωπότητας και δίκαια αιτήµατά της. Πάνω σ αυτό έδωσε αδιαφιλονίκητα δείγµατα κιόλας από τον 19ο Αιώνα στο πρόσωπο των καλύτερων παιδιών του, µε πρώτους τους: Άγιο Σεραφείµ Σάρωφ, Πούσκιν, Γκόγκολ, Χοµιάκωφ, Ντοστογέφσκι, Σολόβιωφ, Τολστόϊ, Μπερντιάγεφ, Μπουλγκάκωφ, Φλωρένσκι, Φιοντόρωφ, Ροζάνωφ, Φεντότωφ, Σολζενίτσιν κ.α. ηµήτριος Σταύρου Περούλας ÉÅÑÁÔÉÊÁ ÁÌÖÉÁ ÄÙÑÉÓÅ Ç ÊÅÔÓÉËÇ Ðéï üìïñöç áðü êüèå Üëëç öïñü Þôáí öýôïò ç Èåßá Ëåéôïõñãßá, ôï 15/Áýãïõóôï, óôï ÌïíáóôÞñé ôçò Ðáíáãßáò ðïõ âñßóêåôáé áíüìåóá óôéò äýï Öñáãêßóôåò. Ïé éåñåßò ìáò ìå ôá êáëü ôïõò, ïé øáëôüäåò ôá ßäéá, ï êüóìïò ìå êáôüíõîç êáôýêëõóå ôï þñï. Ç Áãßá ÔñÜðåæá ôïõ Ìïíáóôçñéïý ôçò Ðáíáãßáò óôïëéóìýíç ìå êáéíïýñãéá éåñáôéêü Üìöéá (êáëýììáôá ê.á.), öôéáãìýíá óôï Ýñé, äùñåü ôçò óõã ùñéáíþò ìáò Êïýëáò ÊåôóéëÞ, ç ïðïßá ôá ðñüóöåñå óôï ÌïíáóôÞñé ôçò Ðáíáãßáò óôç ìíþìç áäåëöïý ôçò, ï ïðïßïò åß å ôáöåß ðáëéü åêåß.

6 ÓÅËÉÄÁ 6 «Ä Õ Ô É Ê Ç Ö Ñ Á Ã Ê É Ó Ô Á» íèñùðïò áãñüììáôïò, îýëï áðåëýêçôï Πόσο σοφός, και πόσο αντιπροσωπευτικός ο λόγος που παροµοιάζει τον αγράµµατο άνθρωπο µε ξύλο απελέκητο! Φαντάζεσαι τι µπορεί να δηµιουργηθεί από ένα ξύλο ανώνυµο και ξεχασµένο σε µια γωνιά, αν τύχει και πέσει στα χέρια ενός επιδέξιου τεχνίτη;... Μπορεί να αλλάξει µορφή, και να καλύψει χιλιάδες αναγκαίες χρήσεις. Από γκλίτσα και σκαµνάκι, µέχρι...πόρτα για το χειµώνα. Κι αν τύχει να είναι µαόνι ή καρυδιά ή δρυς, µπορεί να προαχθεί, και να γίνει από έπιπλο χιλιοσκαλισµένο, µέχρι και έδρα δικαστού, ή δεσποτικό, ή θρόνος βασιλέως. Ενώ αν µείνει απελέκητο και ξεχασµένο στην άκρη, µπορεί να καταλήξει στο τζάκι για τη φωτιά. Το ίδιο κι ο αγράµµατος άνθρωπος, αν «πελεκηθεί» σωστά, αν διδαχθεί τα στοιχειώδη, µπορεί ν αποβεί χρήσιµος στον κόσµο που τον περιβάλλει, και να προσφέρει κοινωφελείς υπηρεσίες, ισάξιες αυτών που προσφέρουν και οι γραµµατισµένοι. Αρκεί να κάνει σωστή χρήση των όσων εκ του προχείρου, εξωσχολικών γνώσεων απέκτησε. Θυµάµαι ότι πολλές φορές σε µερικά χωριά της Ευρυτανίας, οι άνθρωποι χτίζουν το σπιτικό τους µακριά από το κυρίως χωριό, στο µέρος όπου έτυχε να έχουν το καλό τους, ίσως και µοναδικό κοµ- µάτι γης. Ζουν εκεί µε την οικογένεια τους, σχεδόν αποµονωµένοι από τον κόσµο, ασχολούνται µε τη στάνη και τα πρόβατά τους, καλλιεργούν τα κηπουρικά τους, έρχονται σπανίως στο χωριό, και θεωρούνται «ξωµάχοι». Τα παιδιά τους µεγαλώνουν λίγο πολύ σαν τον Πατούχα του Κονδυλάκη. Σε µια τέτοια εξοχική στάνη, γεννήθηκε µεταξύ των άλλων τέκνων µιας οικογένειας και ο Γιώργος, το τετραπέρατο περί ου ο λόγος βοσκόπουλο, που όντας όµως µακριά από το σχολείο, έµεινε το καηµένο αναλφάβητο. «Αφησ το µωρ το πιδί να φυλάει τα πρόβατα, τo χρειάζουµα στ ιδώ ποιους µπουρεί να πηλαλεί στο σκολειό τρεις ώρες δρόµο...» σκέφθηκαν οι «πάνσοφοι» γονείς. Όταν ο Γιώργος ανδρώθηκε, χρειάστηκε να παρουσιαστεί στο στρατό, όπου ο λοχαγός ως εκ θαύµατος έκανε την εξής ερώτηση στους νεοσύλλεκτους: «Μήπως κανείς από εσάς δεν ξέρει γράµ- µατα;» Ο Γιώργος ντράπηκε να το οµολογήσει για να µη γίνει θέατρο σ όλο το στράτευµα, γι αυτό, ναι µεν σήκωσε δειλά το χέρι του, αλλά γρήγορα το κατέβασε, µε την ελπίδα ότι δεν τον είδε κανείς. Ο αξιωµατικός του οποίου την προσοχή δεν διέφυγε, τον κάλεσε έπειτα ιδιαιτέρως, οπότε γεµάτος ντροπή και αµηχανία, οµολόγησε ο καηµένος ότι: «Μάλιστα κυρ λουχαγέ, δεν ξέρου γράµµατα». Και το θαύµα άστραψε. Ο λοχαγός διάλεξε ένα από τα µορφωµένα παιδιά του λόχου λέγοντας: «Τον βλέπεις αυτόν; Εσύ εντέλλεσαι να τον µάθεις γράµµατα γιατί δεν ξέρει και πρέπει να µάθει». Στο πι και φι ο Γιώργος έγινε ξεφτέρι. Το τι θα γινόταν αν διδασκόταν τα κανονικά και στην ώρα τους γράµµατα του σχολείου, είναι ανυπολόγιστο. Αλλά και πάλι µε την οξύνοιά του, έµαθε τα πλέον ή απαραίτητα, κι όταν αποστρατεύθηκε, από απλό βοσκόπουλο έγινε σωστός τ σ έ λ ι γ κ α ς, α ξ ι ό λ ο γ ο ς, τίµιος, κι ευυπόληπτος κτηνοτρόφος. Κάποτε χρειάσθηκε να έρθω σε µια συµφωνία µαζί του, για κάτι βοσκοτόπια που χρειαζόταν να τα ενοικιάσει για τα κοπάδια του. Με τη γκλίτσα του στο ένα χέρι και µε την πέννα στο άλλο, συνέταξε µόνος του σωστό συµβόλαιο, σαν να ήταν δικηγόρος. Μίλησε και µε τα παιδιά µου για τη ζωή του, και για την πολύ σπουδαία συµµετοχή του στα κοινά. Έκανε εντύπωση στο γυιο µου η ικανότητα του Γιώργου να λειτουργεί σαν τέλειος κτηνίατρος, διότι πολλές φορές στα κοπάδια, µια προβατίνα µπορεί να παρουσιάσει πρόβληµα δύσκολου τοκετού. Ο Γιώργος Κοτρώτσος διότι περί αυτού πρόκειται, επεµβαίνει και βοηθάει το κακόµοιρο το ζωντανό να ξεπεράσει το πρόβληµα, και να γεννήσει το αρνάκι. Πολλοί συγχωριανοί του, τον φώναζαν να βοηθήσει σε τέτοιες περιπτώσεις. Και βοηθάει ευχαρίστως µη απαιτώντας καµιά αµοιβή. Ο Γ. Κοτρώτσος έµεινε άδολος, και τίµιος βοηθός των φίλων του επ αγαθώ της κοινωνίας. Φαντασθείτε ότι αυτός µ επληροφόρησε πριν από δώδεκα χρόνια ότι ο Σωτήριος, σύζυγός µου και συµπατριώτης του, απεβίωσε δυστυχώς, πριν προλάβει να πληρώσει κάποιους µάστορες που είχαν εργασθεί στο σπίτι του. Πως να ξέρω εγώ από το Σικάγο τι γινόταν µε τα µαστορικά στη Φραγκίστα. Ο Γ. Κοτρώτσος στάθηκε δίπλα µου, µου έδωσε µε το νι και µε το σίγµα τις πληροφορίες περί των οφειλοµένων, και στηρίχθηκα στο λόγο του. Ήρθε µαζί µου στο µαγαζί του µακαρίτη Β. Κακιώρη, επειδή ούτε κατ όψιν εγνώριζα τους ανθρώπους, και µε τα οφειλόµενα στο χέρι, τους πλήρωσα όλους έναν προς έναν. Αυτό το έπραξα µε γνώµονα το «αγήρον φιλότιµο» και µόνον, διότι τελούσα εν αγνοία των πεπραγµένων. Ξενώνας πολυτελείας Ελβετία στο Νεοχώρι (Παλαιοχωρίου) Ôçë. åðéêïéíùíßáò: Site: TAÐÅÔÓÁÑÉÅÓ ÓÁËÏÍÉÙÍ ÅðéóêåõÝò - Äéïñèþóåéò - ÌåôáöïñÝò ÔÅÙ ÃáëÜôóé - ôçë.: Ìå âüóç ôçí ëåðôïìýñåéá êáé ôçí ðïéüôçôá óôá õëéêü êáôáóêåõüæïõìå êáé åðéóêåõüæïõìå ôï óáëüíé ðïõ ôáéñéüæåé óôï þñï óáò ÔÉÌÅÓ ÃÍÙÑÉÌÉÁÓ ÁËÅÊÏÓ ÐÁÐÁÍÉÊÁÓ ÃñÜöåé ç Óôáõñïýëá Áñâáíßôïõ - Êáôóáñïý Ωραίο πράγµα να πληρώνεις αβέρτα, να µη χρωστάς πουθενά ούτε δεκαράκι τσακιστό, να αισθάνεσαι εν πλήρη τάξει, οπότε, ακόµη και µετά την πτώση της παγκόσµιας οικονοµίας να λαµβάνεις προσφορές απ όλες τις τράπεζες ότι είναι πρόθυµες να σου δώσουν µε µικρό τόκο, όσα χρήµατα χρειάζεσαι, λόγω της αξιοπιστίας σου ( perfect credit ). Επανέρχοµαι στο πρόβληµα του αναλφαβητισµού που απλωνόταν επί αιώνες πάνω από την µικρή ταλαίπωρη πατρίδα, σαν µια βαριά κατάρα. Ήταν τότε που όλα «τα σκιαζ η φοβέρα και τα πλάκων η σ κ λ α β ι ά. Ήταν υπολείµµατα της επάρατης Τουρκοκρατίας, τόσο µα τόσο δύσκολο να εξορκισθούν. Ο ήλιος της γνώσεως ήταν κρυµ- µένος, ακόµη και µετά το πέρας της απ αιώνων σκλαβιάς. Λένε ότι κάποιες σκοτεινές δυνάµεις αρέσκονται να κρατούν το λαό αγράµµατο, για να µη µαθαίνει ότι έχει κι αυτός κάποια ανθρώπινα δικαιώµατα. Έτσι ο αναλφαβητισµός (αληθινός σκοταδισµός), προήδρευε των καταστάσεων, και η αληθινή Παιδεία δεν εύρισκε πεδίον δράσεως. Αγωνιζόταν να προβληθεί, αλλ αδύνατον να διαπεράσει τα σκότη, να στείλει τις ακτίνες της να φορτίσει το λαό, µε τ αγαθά της γνώσεως. Εννοείται ότι υπάρχουν κάτι ανθρώπινα φωτισµένα πνεύ- µατα, που ναι µεν δεν έχουν την ευκαιρία να µάθουν γράµµατα, αλλά που αξιώνονται να διαπρέψουν σαν άνθρωποι σωστοί, νοήµονες, λογικοί, ακριβοδίκαιοι κι από τη φύση τους σωστά προικισµένοι τόσο, ώστε όλοι οι γύρω τους γραµµατισµένοι, να υποκλίνονται στη γνώµη τους, και να ασπάζονται µε σεβασµό τις αποφάσεις και τις σωστές στάσεις τους έναντι της ζωής. Όταν ένας άνθρωπος είναι νοήµων, σωστός, µετρηµένος, ταπεινός ντόµπρος και νοικοκυρεµένος, γίνεται αγαπητός και κανείς δεν ψάχνει να βρει σ αυτόν γνώσεις βαθύτερες που στο κάτω - κάτω είναι επίκτητες. Ο εκ γενετής χαρακτήρας, η οικογενειακή και περιβαλλοντική παιδεία µετράει περισσότερο. Τα λοιπά προσόντα έπονται. Γι αυτό όταν κατηγορούν κάποιον ότι είναι βλάχος και αγράµµατος, επιφυλάσσοµαι, και δεν βιάζο- µαι να τον κατατάξω ασυζητητί στη χορεία των ανάξιων και αξιοκαταφρόνητων. Ο βλάχος και αγράµµατος είναι αναµφίβολα ξύλο απελέκητο. Εξαρτάται όµως. Αν προέρχεται από της ρεµατιάς κάποιο άσηµο χαµόδενδρο που φύτρωσε τυχαία και άτσαλα σε γκρεµό, κι αν παραδέρνεται αδέσποτο από βίαιους χείµαρρους και λασποκατεβασιές κι αν µολύνθηκε από απόβλητα και µολυσµένα νερά, θα είναι οπουδήποτε δεντρί τελείως χαµένο, και εντελώς ακατάλληλο είδος. Ο αγράµµατος, ο κατασκευασµένος από τέτοιο ξύλο, θα εξελιχθεί σε αδιόρθωτο κι επικίνδυνο στραβόξυλο. Φυλάξου απ αυτό. Στήριξέ το βέβαια αν µπορείς σαν καλός Σαµαρείτης», αλλά προσπέρασέ το, γιατί µπορεί να σε βλάψει, και να σε παρασύρει κι εσέ στο πέσιµο του. Αλλά εάν ο αγράµµατος προέρχεται από κορµό ή κλάδο δρυός, από καµαρωτή λεβέντικη οξυά, από εκείνες που βασιλεύουν στους πυκνούς δρυµώνες και προστατεύουν τις πλαγιές των βουνών απ τη διάβρωση και την καταστροφή, αν είναι καµωµένο απ τις αρχόντισσες τις βελανιδιές που µε τις πλούσιες φυλλωσιές τους εξυγιαίνουν τον αέρα, ή αν είναι από κορµό ευλογηµένης ελιάς, στάσου και καµάρωσε το αυτό το ανθρώπινο απελέκητο ξύλο. Βεβαιώσου ότι οι ρίζες του αγράµµατου αυτού, είναι απέθαντες, σκληρές και απίστευτα ανθεκτικές, ικανές να στυλώσουν µε την δύναµή τους όχι µόνο βουνά, πλαγιές και κάµπους, αλλά και κάθε ανθρώπινη παρουσία. Κάθε υπαρξιακή οντότητα γύρω τους. Πολλά έχεις να ωφεληθείς απ αυτόν. Κάθησε δίπλα του. Βοηθώντας τον θα διδαχθείς κι εσύ. Επαληθεύει κι αυτός την σοφή παροιµία.. Ξύλο απελέκητο είναι κι αυτός, αλλά αποβαίνει χρήσιµος. Είναι δρυς. είναι οξυά πολύτιµη, είναι θησαυρός αδαπάνητος. Αφού ευτύχησε να τραφεί και να θεριέψει µέσα σε ορεινούς ακατάλυτους δρυµώνες, διάλεξέ τον για παρέα. Χαρά και τιµή σου. Πάρε µια πλάνη εσύ που είσαι «πολύξερος», εξοµάλυνε το όσο µπορείς αυτό το απελήκητο ξύλο, να ιδείς πόσο όµορφο, και λείο, και χρήσιµο θα γίνει. Όταν του δείχνεις κάτι που δεν γνωρίζει δεν θα σε διακόψει λέγοντάς σου «το ξέρω», διότι είναι επιδεκτικός µαθήσεως, και ταπεινός. Χωρίς ούτε καν να έχει ακούσει ποιος ήταν ο Σωκράτης, θα τον ιδείς να σέβεται την αρχή του διαλόγου. Όντας χαµηλών τόνων, ακόµη κι αν ξέρει θα σου ειπεί: «Λέγε µου κι εγώ ακούω γιατί δεν ξέρω», Το «δεν ξέρω» φανερώνει την πρόθεσή του να σε ακούσει µε την ελπίδα ότι θα µάθει κάτι παραπάνω. Θα δεχθεί τα φώτα σου. Θα αστράψει ο νους του, θα διευρυνθούν οι δυνατότητές του. Κι εσύ θα εκπλαγείς από τη γυαλάδα που θα πάρει µε τη βοήθειά σου το απελέκητο αυτό ξύλο, τόσο ώστε από την ταπεινότητά του θα εµπλουτισθούν και οι δικές σου γνώσεις ας είσαι εσύ ο διανοούµενος. Πορευόµενος δίπλα του θα διδάσκεις αεί διδασκόµενος µε το Σωκρατικό: «Έν οίδα, ότι ουδέν οίδα...».άνθρωπος αγράµµατος, ξύλο απελέκητο ÐÁÍÁÃÉÙÔÁ Ä. ÆÇÊÁ - ÍÁÊÏÕ Äåñìáôïëüãïò - Áöñïäéóéïëüãïò Éáôñåßï: Ëåùö. ÐåíôÝëçò 6 (ðëáô. Äïýñïõ), áëüíäñé ÔÇË.: ÔÇË. ÏÉÊÉÁÓ: DISCO - ÊÁÖÅÔÅÑÉÁ «Á  Á Ô Ï Í» Óõãêåíôñþíåé ôç Íåïëáßá ôçò Äõô. Öñáãêßóôáò êáé ôùí ãýñù ùñéþí Ôçë.: ÑÇÌÁÔÁ ÐÏÕ ËÁÂÁÌÅ Ðéï êüôù êáôá ùñïýìå ôá ïíüìáôá ôùí ðñïóöåñüíôùí ïéêïíïìéêþ âïþèåéá -åßôå ìå ôç ìïñöþ óõíäñïìþò, åßôå Üëëùòìå ôç óåéñü ðïõ ëüâáìå ôéò åéóöïñýò, ãéá ôéò ïðïßåò ôïõò åõ- áñéóôïýìå ðïëý, äéáâåâáéþíïíôüò ôïõò üôé ñçóéìïðïéïýìå ôá ñþìáôü ôïõò ìå ôïí êáëýôåñï äõíáôü ôñüðï. Êùí/íïò Ãåùñã. Êïõôóïýìðáò Êùí/íïò Åõáãã. ÔïõìáñÜò... 50» Âáóßëåéïò Êüðáíïò & ÅëÝíç Ðåñïýëá... 50» ÓùôÞñçò Óåñáö. Êïëïêýèáò... 50» Êùí/íïò Íéê. Êïëïêýèáò... 50» Óðýñïò ÉùÜí. Êáðïýëáò... 50» Óùôçñßá Êáêáâïýëá ÍôæéÜíïõ... 50» Íéêüëáïò Äçìçôñ. Ìðéóìðßêçò... 50» ÅõÜããåëïò Ãåùñã. Ðåñïýëáò... 50» ÉùÜííçò Ãåùñã. ÍôÜëáò... 50» ÓùôÞñçò Êïêïñßãêïò... 40» ÂáóéëéêÞ ïñìüâá Ðáõëßäïõ... 40» ÁëåîÜíäñá Ãéáííïðïýëïõ Êïëïêýèá... 30» Êùí/íïò Èåïö. Óôáóéíüò... 30» ÉùÜííçò Óåñ. Óôáóéíüò... 30» Ãåþñãéïò ÉùÜí. Øõ ïãéüò... 30» ÅõÜããåëïò Ð. ÖëÝãêáò... 20» Êùí/íïò áñáë. ÊáêáâÜò... 20» Êùí/íïò Ðáíáã. ïñìüâáò... 20» áñüëáìðïò Ãåùñã. Ãïýëáò... 20» Êùí/íïò Óôáìáôüðïõëïò... 20» Êùí/íïò Íéê. Ðåñïýëáò... 20» Åëëç ÊïëõæÜêç Ëáìðñïýëç... 20» ÖùôåéíÞ Óåñáö. ÌÜêêá ( áéñþíåéá)... 20» Ãéþñãïò ÆÞêáò (ÊáñðåíÞóé)... 20» Ãåþñãéïò Ðáíáã. Êüðáíïò... 20» Éïõëßá Óðõñ. Ãïýëá... 20» ÅõÜããåëïò Íéê. ÊáôóéÜäáò... 20» Êùí/íïò ÉùÜí. ÌÜêêáò... 20» Êùí/íïò Âáóéë. Ãáëáíüò... 20» Óôáýñïò ñ. Ðáôóéïýäçò... 20» ÉùÜííçò Ãåùñã. Ìðßêáò... 20» Óåñáöåßì ÉùÜí. Ìðßêáò... 20» Åëåõèåñßá Êïôñþôóéïõ Ðåñïýëá... 20» Êùí/íïò ÉùÜí. Ñïýìðïò... 20» ÁããåëéêÞ Êáñáãéáííßäïõ Øõ ïãéïý... 20» Êùí/íïò Äçìçôñ. Ìðéóìðßêçò... 20» ÄçìÞôñéïò Êùí. Ìðéóìðßêçò... 15» ÁèáíÜóéïò Êùí. Ìðéóìðßêçò... 15» ÅéñÞíç Ð. ÖëÝãêá... 10» Ãåþñãéïò Íéê. Êïôñþôóéïò... 10» ñõóïýëá ñ. Ãïýëá... 10» Ãñçãüñéïò ÄçìçôñÜíôæïò... 10» ÅëÝíç ÓéäÝñç ÊáêáâÜ... 10» Ìáñãáñßôá Óô. Ãáëáíïý... 10» Áãáèïýëá Óô. Ãáëáíïý... 10» Ãåþñãéïò Ê. ÊáêáâÜò... 25» ÓùôÞñéïò ÊáêáâÜò... 20» Íéêüëáïò ÌõæÜëçò... 15» ÌÜêêá Öñåéäåñßêç (óôç ìíþìç óõæýãïõ ôçò) » ÉùÜííçò Êùí. ÐëáôÞò...Áõóôñáëßáò 50 $ Êùí/íïò Ëåùí. Êïëïêýèáò...ÁìåñéêÞò 100 $ Óôáúêïýëá Ìðßêá... 50» Êùí/íïò áñéä. Ãïýëáò... 50» ÉùÜííçò Èåïö. Ôóéáìôóïýñçò... 50» Âïýëá ÔÜìðáóç... 20» ÅëÝíç Áóçìáêïðïýëïõ... 20» Ãåþñãéïò ËÜìðñ. Ðåñïýëáò... 20» Ôá äýï ïíüìáôá ôùí óõã ùñéáíþí ìáò ðïõ êáôýèåóáí ôïí ÖåâñïõÜñéï ãéá ôï Óýëëïãï, áëëü äåí ãíùñßæáìå óôïé åßá ôïõò åßíáé: ÁëÝêá ÌõæÜëç 100 & ÉùÜííçò ÃáëáôÜò 20. ÁíáìÝíïõìå íá åðéêïéíùíþóåé êáé üðïéïò êáôýèåóå ôï ðïóü ôùí 196,50. ÐËÇÑÙÓÁÍ ÃÉÁ ÄÉÁÖÇÌÉÓÇ ÏÉ ê.ê.: Êùí/íïò Íéê. Êïëïêýèáò, ÅõÜããåëïò Íéê. ÊáôóéÜäáò, ÅõÜããåëïò Ãåùñã. Ðåñïýëáò êáé ÉùÜííçò Ãåùñã. ÍôÜëáò. ÐñáôÞñéï Õãñþí Êáõóßìùí Êùí/íïõ Êïëïêýèá & Óßá Ï.Å. ÂïõëêáíéæáôÝñ ÐëõíôÞñéï ËéðáíôÞñéï Ôçë.: THE INTERVENTIONAL HEART GROUP ST. FRANCIS HOSPITAL, 100 PORT WASHINGTON BLVD., ROSLYN, NY TEL: (516) FAX: (516) THEO TSIAMTSIOURIS, M.D. Diplomate of American Board of Internal Medisine & Cardiovascular Disease

7 Âüëôá ìå Üìáîá óôï ÊáñðåíÞóé Ìéá ðáíýìïñöç Üìáîá ðåñéìýíåé åäþ êáé 2 ìþíåò ôïõò åðéóêýðôåò ôïõ Êáñðåíçóßïõ ðïõ èýëïõí Üíåôá êáé ñïìáíôéêü íá ðåñéçãçèïýí óôçí åõñõôáíéêþ ðñùôåýïõóá. Ç äéáäñïìþ ðïõ êüíåé ç üìïñöç Üìáîá åßíáé áðü ôç ÍåñÜéäá ìý ñé ôï îåíïäï åßï Ëåêáíôßí êáé áðü ôï êýíôñï ôçò ðüëçò ìý ñé ôïí ÐñïöÞñç Çëßá. Åðßóçò ôçí Üìáîá ñçóéìïðïéïýí ïé óõìðïëßôåò ìáò ãéá êïéíùíéêýò ôïõò åêäçëþóåéò. ÈåôéêÞ Þôáí ç áíôáðüêñéóç ôïõ êüóìïõ óôçí êßíçóç áõôþ ôïõ ê. ñþóôïõ Ãéáííüðïõëïõ, ï ïðïßïò åîáóöüëéóå áðü ôï Äçìïôéêü Óõìâïýëéï ôçí Üäåéá íá êõêëïöïñåß óôï êýíôñï ôçò ðüëçò, êáé åßíáé ï ßäéïò åðé åéñçìáôßáò ðïõ ðñéí êáéñü åß å áãïñüóåé Üëïãá ãéá éðáóóßá. Ðáßñíåôå éäýåò ùñéáíïß ìáò, ãéá íá Ý ïõí êüðïéïé Ýíáí åðéðëýïí ëüãï íá Ýñèïõí óôï ùñéü!!! ÁÖÉÎÅÉÓ ÏÌÏÃÅÍÙÍ Ï Ñïýìðïò Êùí/íïò ôïõ ÉùÜííïõ êáé ç óýæõãüò ôïõ ÁëåîÜíäñá, Þëèáí óôéò óôçí ÁèÞíá, áðü ôç ÍÝá Õüñêç. öõãáí üìùò áìýóùò ãéá ôçí ÊñÞôç, äéüôé ç ìüíá ôçò êáò ÁëåîÜíäñáò âñéóêüôáí óôçí åíôáôéêþ, áöïý åß å êüíåé åã åßñçóç óôï ðüäé ôçò, áëëü ëüãù áõîçìýíïõ æá Üñïõ ç ðëçãþ ôçò äåí Ýêëåéíå. ¼ëá üìùò ôåëéêü ðþãáí êáëü êáé âãþêå áðü ôï Íïóïêïìåßï. Ôï æåõãüñé ðþãå åâäïìáäéáßá êñïõáæéýñá óôçí ÁëåîÜíäñåéá - Áßãõðôï, ìå ôï 41ï ÐáãêñÞôéï ÓõíÝäñéï. ìåéíáí áñêåôü éêáíïðïéçìýíïé, äéüôé Üëëáæáí êüèå ìýñá ëéìüíé êáé åðéóêýöèçêáí ðïëëýò ìåãáëïõðüëåéò. Áêïëïýèùò Þëèáí óôçí ÁèÞíá ãéá íá äïõí ôïõò åäþ óõããåíåßò êáé óôç óõíý åéá åðéóêýöôçêáí ôçí ÊñÝíôç Åõñõôáíßáò, ãåíýôåéñá ôïõ ê. Êþóôá, êáé Ýìåéíáí ãéá 7-8 çìýñåò óôïí åîáéñåôéêü áðü êüèå Üðïøç îåíþíá ôïõ ÌÜêêá áð ôïí ïðïßï Ýöõãáí êáôåõ áñéóôçìýíïé. Óôéò ìýñåò áõôýò ôçò äéáìïíþò ôïõò, ôïõò äüèçêå ç åõêáéñßá íá åðéóêåöôïýí ôá ÌïíáóôÞñéá ôïõ Ðñïõóóïý êáé ôçò ÔáôÜñíáò, ôï éïíïäñïìéêü ÊÝíôñï Êáñðåíçóßïõ êáé ðïëëü ùñéü ôçò ðåñéï Þò ìáò. ÎáíáÝöõãáí ãéá ÍÝá Õüñêç óôéò 26 Áõãïýóôïõ, áöïý ðñþôá îáíáåðéóêýöôçêáí ôïõò óõããåíåßò ôïõò óôçí ÊñÞôç. Ï Ãïýëáò Êùí/íïò ôïõ áñßäçìïõ êáé ç óýæõãüò ôïõ ÅëÝíç, Þëèáí áðü ôï New Jersey ôùí ÇÐÁ, óôéò 9 Éïõëßïõ 2009, ìåôü ôï ãüìï ôçò åããïíþò ôïõò ÁëåîÜíäñáò êáé èá åðéóôñýøïõí åêåß óôéò 20 Ïêôùâñßïõ Ï Ìðáëáïýñáò Êþóôáò êáé ç óýæõãüò ôïõ Èåïäþñá (ôï ãýíïò Ðåñïýëá Êùí/íïõ), Þëèáí óôéò 3 Áõãïýóôïõ áðü ôç ÍÝá Õüñêç óôçí ÁèÞíá. Ìáæß ôïõò Þôáí êáé ç ïéêïãýíåéá ôïõ ãáìðñïý ôïõò, ï Êïýëïõãëïõ ããåëïò, ç óýæõãüò ôïõ Êáôßíá êáé ôá äýï êïñéôóüêéá ôïõò. Ìå Ýäñá ôá óðßôéá ôïõò åîïñìïýóáí... åöáñìüæïíôáò ôï ðñüãñáììá ðïõ åß áí ó åäéüóåé, óå Ëáìßá, ÊáñðåíÞóé, ÄõôéêÞ Öñáãêßóôá, Êñßêåëï, ãéá ìðüíéá ê.á. Áíá þñçóáí ãéá ÓÅËÉÄÁ 7 ÍÝá Õüñêç óôéò 24 Áõãïýóôïõ, éêáíïðïéçìýíïé. Ï ïñìüâáò Óðýñïò Þëèå óôçí ÅëëÜäá áðü ôç ÍÝá Õüñêç óôéò 24 Ìáñôßïõ 2009 êáé èá åðéóôñýøåé ôçí 1ç Äåêåìâñßïõ Ç ãõíáßêá ôïõ Öéëïíßêç ïñìüâá Þëèå óôéò 3 Éïõíßïõ êáé èá åðéóôñýøåé ôçí 1ç Íïåìâñßïõ Ï ãéïò ôïõò ïñìüâáò Ðáíáãéþôçò êáé ç óýæõãüò ôïõ Ïëõìðßá (ôï ãýíïò ÆÞêá Äçìçôñßïõ) Þëèáí óôçí ÅëëÜäá ìå ôá ôñßá ôïõò ðáéäéü, Ýíá êïñßôóé êáé äýï áãüñéá, óôéò 28 Éïõëßïõ 2009 êáé åðýóôñåøáí óôç ÍÝá Õüñêç ôçí 1ç Óåðôåìâñßïõ. Ï Êïôñþôóéïò Íéêüëáïò ôïõ Ãåùñãßïõ Þëèå óôçí ÅëëÜäá áðü ôï ÓéêÜãï óôéò 23 Éïõíßïõ 2009 êáé åðýóôñåøå óôéò 13 Éïõëßïõ. Ç Êïôñþôóéïõ ÅëÝíç ôïõ ÍéêïëÜïõ (ôï ãýíïò ÆáñáâÝëç Ãåùñãßïõ), Þëèå áðü ôï ÓéêÜãï óôéò 6 Óåðôåìâñßïõ 2009 êáé åðýóôñåøå óôéò 23 Óåðôåìâñßïõ. Ç ÎõñáöÜêç ÅëÝíç ôïõ Åëåõèåñßïõ (ôï ãýíïò Êïôñþôóéïõ Ãåùñãßïõ), Þëèå áðü ôï ÓéêÜãï óôéò 6 Óåðôåìâñßïõ 2009 êáé åðýóôñåøå óôéò 23 Óåðôåìâñßïõ. Ï Ãïýëáò ÅõÜããåëïò êáé ç óýæõãüò ôïõ ÅëÝíç, Þëèáí áðü ÍÝá Õüñêç óôéò 30 Éïõëßïõ 2009 êáé åðýóôñåøáí ôçí 1ç Óåðôåìâñßïõ. Ï Êùíóôáíôßíïò Êïõôóïýìðáò ìå ôç óýæõãü ôïõ ÅëÝíç, ìüíéìïé êüôïéêïé Ìåëâïýñíçò Áõóôñáëßáò, Þëèáí óôï ùñéü ìáò üðïõ Ýìåéíáí 15 çìýñåò. Ìáæß ôïõò Þôáí êáé ï áäåëöüò ôïõ ÄçìÞôñçò ìå ôç óýæõãü ôïõ ÂáóéëéêÞ, êüôïéêïé Áèçíþí, êáèþò êáé ï Ðáíáãéþôçò Ðïôáêßäçò ìå ôç óýæõãü ôïõ Áíáóôáóßá, êüôïéêïé ËÜñéóáò. Ï Êùíóôáíôßíïò êáé ç ÅëÝíç Êïõôóïýìðá, áöïý åðéóêýöôçêáí êáé Üëëá ìýñç ôçò ðáôñßäáò ìáò, èá åðéóôñýøïõí óôçí Áõóôñáëßá óôï ôýëïò Ïêôùâñßïõ. Êáé ôïõ ñüíïõ íá åßíáé ç üìïñöç ðáñýá êáëü êáé íá ìáò îáíüñèïõí óôï ùñéü! ÓÐÕÑÏÓ ÐÅÑÏÕËÁÓ Óôç Üñç ôçò Ðáíáãßáò ôçò Ðñïõóéþôéóóáò Ç Åõñõôáíßá åßíáé ãåìüôç ìå âõæáíôéíü Ìíçìåßá êáé ÌïíáóôÞñéá, ðñïóöýñïíôáò êáôáíõêôéêþ áôìüóöáéñá. Óôéò 23 äå Áõãïýóôïõ ðáíçãõñßæåé ôï îáêïõóôü ÌïíáóôÞñé ôçò Ðáíáãßáò ôçò Ðñïõóéþôéóóáò, ôï ïðïßï âñßóêåôáé ìýóá óå ôïðßï áóýãêñéôçò ïìïñöéüò, óêáñöáëùìýíï óå óðçëéü êáé ëáîåìýíï óå êüèåôï âñü ï. Ïé ÅõñõôÜíåò êáé éëéüäåò Üëëïé åðéóêýðôåò áð üëç ôçí ÅëëÜäá êáé ôï åîùôåñéêü, ïäïéðïñïýí ðñïò ôçí Ðáíáãßá ôçí Ðñïõóéþôéóóá, ôï èáõìáôïõñãü áãëüéóìá ôçò Ñïýìåëçò. ¼ëïé ãíùñßæïõí üôé óôçí Ðñïýóá ôçò Ìéêñáóßáò õðþñ å É. Íáüò ôçò Èåïôüêïõ ìå ôçí èáõìáôïõñãü åéêüíá ôçò Ðáíáãßáò æùãñáöéóìýíç áðü ôïí ÅõáããåëéóôÞ ËïõêÜ êáé Þôáí ç åëðßäá üëùí ôùí ÅëëÞíùí. Ç ðáñüäïóç ëýãåé üôé ç åéêüíá Ýöõãå ìüíç ôçò êáé öþëéáóå óôçí óðçëéü ôïõ Ðñïõóïý. ÊïíôÜ óôï ÌïíáóôÞñé åßíáé ç ðåñßöçìç Ó ïëþ ôùí Åëëçíéêþí ÃñáììÜôùí ôçò Ñïýìåëçò. Ç ìéêñþ Åêêëçóßá ôçò Ðáíáãßáò ôçò Ðñïõóéþôéóóáò åßíáé óôáõ- ñïåéäïýò ó Þìáôïò, áñßóôçò îõëïãëõðôéêþò ôý íçò ôýìðëï, üðïõ öõëüóóåôáé ç èáõìáôïõñãüò åéêüíá ôçò Ðáíáãßáò êáé Üëëåò áöéåñùìáôéêýò åéêüíåò. Ç åêöñáóôéêþ ìïñöþ ôçò Ðáíáãßáò êõñéáñ åß óôçí øõ Þ ôïõ êüèå ðéóôïý, üðïõ üëïé æçôïýí áðü ôçí Üñç ôçò íá ôïõò äßäåé õãåßá êáé íá ôïõò ëõôñþíåé áðü ôïõò êáçìïýò êáé ôá ðüèç ôïõò. Áôåíßæïíôáò ôçí èáõìáôïõñãü åéêüíá ôçò Ðáíáãßáò ôçò Ðñïõóéþôéóóáò ï êüèå ñéóôéáíüò áéóèüíåôáé ðñïóåõ üìåíïò áíáêïýöéóç áðü ôá ðüèç ôïõ, áëëü êáé ãéá üëïõò ôïõò ëëçíåò åßíáé ôï áãëüéóìá ôçò Ñïýìåëçò. Ç ÁõãïõóôéÜôéêç óýíáîç üëùí ôùí ðéóôþí óôçí ãéïñôþ ôçò Ðáíáãßáò ôçò Ðñïõóéþôéóóáò êáé ç ðñïóêýíçóç ìéáò ôüóï öçìéóìýíçò Åéêüíáò, äßäåé ôçí åõêáéñßá óôïí êüèå Ýíá áðü åìüò íá óõíïìéëþóåé åóùôåñéêü ìå ôçí Ðáíáãßá, íá óôï áóèåß, íá åíáðïèýóåé ôéò åëðßäåò ôïõ êáé íá öýãåé áéóéüäïîïò. Óôáõñïýëá È. Ìðßêá-Êáââáäßá ÐÝèáíå ç ôåëåõôáßá åðéæþóáóá áðü ôï íáõüãéï Ôéôáíéêüò Ç Milvina Dean, ôåëåõôáßá åðéæþóáóá ôïõ íáõáãßïõ Ôéôáíéêüò, Üöçóå óôéò 31 ÌáÀïõ 2009, óå çëéêßá 97 åôþí, ôçí ôåëåõôáßá ôçò ðíïþ óôçí Áããëßá. ¼ôáí Ýãéíå ôï íáõüãéï ç áåßìíçóôç Milvina Þôáí 2 ìçíþí. ÅðÝæçóå áõôþ, ç ìçôýñá ôçò êáé ï áäåëöüò ôçò, åíþ ï ðáôýñáò ôçò ðíßãçêå. Åíïéêéáæüìåíá ÄùìÜôéá Á Êáôçãïñßáò Ìå áôïìéêþ êïõæßíá-ìðüíéï-êåíôñ. èýñìáíóç-ôæüêé Âáóßëåéïò Á. Ìðßêáò ÄõôéêÞ Öñáãêßóôá Åõñ/íßáò Ôçë ÔáâÝñíá - ØçóôáñéÜ «Ôï Åêëåêôüí» Ðáíáãéþôç Öïýêá Ðáýëïõ Ðáðáíßêá ÐñïöÞôç Çëßá 54 ÊáñðåíÞóé Ôçë.: Ìáñßáò ÌÜêêá - Çëßá ÓÜëôç ÄÕÔ. ÖÑÁÃÊÉÓÔÁ - ÔÇË: ÊÁÔÓÉÁÄÁÓ ÅÕÁÃÃÅËÏÓ ÃÏÕËÁ ÄÅÓÐÏÉÍÁ ÅÌÐÏÑÏÉ ÏÍÄÑÉÊÙÍ ÐÙËÇÓÅÙÍ ÆÙÏÔÑÏÖÙÍ - ÁËÅÕÑÁ ALMEKAT O.E. ÅËÁÉÏ ÑÙÌÁÔÉÓÌÏÉ ÐÁÍÔÏÓ ÔÕÐÏÕ & ÔÅ ÍÏÔÑÏÐÉÅÓ ÊÉÍ.: ÔÇË. ÏÉÊ.: ÊÁÔÁÓÊÅÕÁÉ ÓÕÓÔÇÌÁÔÙÍ ÁËÏÕÌÉÍÉÏÕ XÑ. ÌÁÊÊÁÓ & ÓÉÁ Ï.Å. (ÌÇ ÁÍÏËÏÃÏÓ - ÅÑÃÏÄÇÃÏÓ) Êéí ÄÉÏÓ 8 - ÔÁÕÑÏÓ ÔÇË.: FAX: ÄÙÌÁÔÉÁ ÌÅ ÈÅÁ ÓÔÇ ÄÕÔ. ÖÑÁÃÊÉÓÔÁ ÊÙÍ/ÍÏÓ ÐÁÐÁÍÉÊÁÓ ÔÇË.: ÊÁÖÅÔÅÑÉÁ - DISCO & ÅÍÏÉÊÉÁÆÏÌÅÍÁ ÄÙÌÁÔÉÁ «ORAMA» ÓÐÕÑÉÄÙÍ Ê. ÃÏÕËÁÓ ÔÇË ÈÅÏÄÏÓÉÏÓ ÁËÅÓÔÁÓ Äåñìáôïëüãïò - Áöñïäéóéïëüãïò ÄéäÜêôùñ ÉáôñéêÞò Ó ïëþò Âåñïëßíïõ Âáó. Óïößáò & ËáìøÜêïõ ÁèÞíá Ôçë.: ÃÅÙÑÃÉÏÓ ÓÐ. ÌÁÊÊÁÓ ÁÉÑÙÍÅÉÁ ÂÏÉÙÔÉÁÓ Ôçë. Ïéê.: Íôáëßêáò:

8 ÓÅËÉÄÁ 8 «Ä Õ Ô É Ê Ç Ö Ñ Á Ã Ê É Ó Ô Á» ÁÕÃÏÕÓÔÉÁÔÉÊÇ ÅÊÄÇËÙÓÇ ÁÐÏ ÔÉÓ ÃÕÍÁÉÊÅÓ Óôéò 12 Áõãïýóôïõ, ï Óýëëïãïò Ãõíáéêþí Öñáãêßóôáò äéïñãüíùóå ìïõóéêþ âñáäéü ðïõ óõìðåñéåëüìâáíå êáé áðïíïìþ Âñáâåßùí óôïõò êáëýôåñïõò ìáèçôýò ôùí ó ïëåßùí ìáò. Ðñéí áñ ßóåé ç åêäþëùóç, ç Ðñüåäñïò êá ÅëÝíç Ôåëþíç, êáëùóüñéóå ôïõò ðáñåõñéóêüìåíïõò êáé éäéáßôåñá ôïí ðáðü-èùìü, ôïí ÄÞìáñ ï ê. È. Ìðüíéá, ôçí ÁíôéíïìÜñ ç êá ¼ëãá Äéþôç, ôïí ðñüåäñï ôïõ Ôïðéêïý Óõìâïõëßïõ ê. Ðáðáíßêá êáé ëßãï áñãüôåñá ôïí ÍïìÜñ ç Åõñõôáíßáò ê. Êùí. Êïíôïãåþñãï, ï ïðïßïò ëüãù õðï ñåþóåþí ôïõ Ýöèáóå êüðùò êáèõóôåñçìýíá. ÌåôÜ êüëåóå ôïí ÄÞìáñ- ï, ôï ÍïìÜñ ç êáé ôçí ÁíôéíïìÜñ ç íá ðïõí ëßãá ëüãéá, êüôé ðïõ Ýêáíáí. ÅÕ ÁÑÉÓÔÇÑÉÏ ÈÝëù íá åõ áñéóôþóù ôïí ÄÞìáñ ï, ôïõò ôïðéêïýò Äçìïôéêïýò Óõìâïýëïõò ôïõ ùñéïý ìáò êáé üëïõò ôïõò Äçìïôéêïýò Óõìâïýëïõò ôïõ ÄÞìïõ, ðïõ ìå ïìüöùíç áðüöáóþ ôïõò ìå ôßìçóáí, ãéá ôï åêðáéäåõôéêü ìïõ Ýñãï, óôéò 7 Óåðôåìâñßïõ. Èåùñþ ôçí åíýñãåéá áõôþ ìåãüëç ìïõ ôéìþ êáé áíáëïãßæïìáé ðþò ôï 1974 îåêßíçóáí ïé Ôå íéêýò Ó ïëýò, ìå ðïëý äýóêïëåò óõíèþêåò êáé ðþò óõíôáîéïäïôþèçêá ðñéí áðü ëßãï êáéñü áðü ôï ÃõìíÜóéï ôïõ ùñéïý ìáò. Åõ áñéóôþ åðßóçò ôïõò ìáèçôýò ìïõ ðïõ ìå åßäáí ìå áðåñéüñéóôï Óåâáóìü, êáé ôïõò ãïíåßò ôïõò ðïõ ìå áðüëõôç åìðéóôïóýíç ìïõ áíýèåóáí ôçí åêðáßäåõóç ôùí ðáéäéþí ôïõò. ÓõãêéíÞèçêá ìå ôçí åíýñãåéá áõôþ ôçò ÄçìïôéêÞò ìáò Áñ Þò êáé ôïõò åõ áñéóôþ. ÊÙÍ. ÆÁ ÁÑÏÐÏÕËÏÓ Óôç óõíý åéá âñáâåýôçêáí ïé êáëýôåñïé ìáèçôýò, ðïõ åßíáé: Áðü ôï Äçìïôéêü: ï ÁíäñÝáò ÓÜëôçò Áðü ôï ÃõìíÜóéï:ï Á éëëýáò Ëáèýñçò Áðü ôï ÅÐÁË: ï ÐÜíïò ÌáêñÞò & ç ÁëÝêá Óïõëéþôç. Ç Ðñüåäñïò, ï ÄÞìáñ ïò êáé üëïé üóïé Ýäùóáí ôá âñáâåßá ðïõ óõíïäåõüôáí áðü óõìâïëéêü ñçìáôéêü ðïóü, ôïõò åõ Þèçêáí êáëþ ðñüïäï. Ç åêäþëùóç åß å åðéôõ ßá. ¼ëïé äéáóêýäáóáí êáé üñåøáí ìý ñéò áñãü, ôéò ðñùúíýò þñåò, ìå ôçí ïñ Þóôñá ôùí Ð. ÈåïäùñïãéÜííç êáé Çëßá Íéþñá. ÅÕÃÅÍÉÁ ÊÁØÁËÇ Áíáðë. ÃñáììáôÝáò ÁÍÁÊÏÉÍÙÓÇ ÔÙÍ ÃÅÍ. ÁÑ ÅÉÙÍ ÊÑÁÔÏÕÓ - ÍÏÌÏÓ ÅÕÑÕÔÁÍÉÁÓ æåôå áíüëïãåò ðåñéðôþóåéò ðáñáðåôáìýíùí áñ åßùí íá ìáò åíçìåñþóåôå ãéá íá ôï ðåñéìáæýøïõìå êáé íá ôï ðåñéóþóïõìå. Áêüìç áí Ý åôå óôçí êáôï Þ óáò áñ åéáêü õëéêü ðïõ áöïñü ôçí ôïðéêþ éóôïñßá åëüôå óå åðáöþ ìáæß ìáò.èá åßíáé ñþóéìï íá ôï áíáðáñüãïõìå øçöéáêü. Ìáñßá Ðáíáãéùôïðïýëïõ ÃÁÊ Åõñõôáíßáò ÅÐÉÔÉÌÏÓ ÄÇÌÏÔÇÓ ÖÑÁÃÊÉÓÔÁÓ Ï ÐñïêáèÞìåñïò ôçò ÅëëáäéêÞò Åêêëçóßáò Ç ðñïóöþíçóç ôïõ ÄçìÜñ ïõ Ç áíôéöþíéóç ôïõ Áñ éåðéóêüðïõ Όπως και στο εµπεριστατωµένο άρθρο του συγχωριανού µας Ευάγ. Μπίκα της πρώτης σελίδας αναφέρεται, σε µια λιτή τελετή στο η- µαρχείο Φραγκίστας, στις 29 Ιουλίου 2009, ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυµος, µετά από οµόφωνη απόφαση του ηµοτικού Συµβουλίου ανεδείχθη επίτιµος η- µότης Φραγκίστας. Επειδή η ενέργεια αυτή του ήµου µας µίλησε στις καρδιές µας, ε π α ν ε ρ χ ό µ α σ τ ε σ τ ο θέµα, δίνοντας επιπλέον στοιχεία γι' αυτό το ξεχωριστό γεγονός. Ο Μ α κ α ρ ι ώ τ α τ ο ς έφθασε στο ηµαρχείο του χωριού µας, συνοδευόµενος από τους Μητροπολίτες Καρπενησίου κ.κ. Νικόλαο και Θηβών κ.κ. Γεώργιο. Εκεί περίµεναν να τον υποδεχθούν ο ήµαρχος, Θωµάς Μπόνιας, µε τους ηµοτικούς συµβούλους, ιερείς της περιοχής, η Αντινοµάρχης Όλγα ιώτη, ο Πρόεδρος της ΤΕ Κ και ήµαρχος Καρπενησίου Βασίλης Καρα- µπάς, οι ήµαρχοι Βίνιανης Νίκος Γεωργίου, οµνίστας Γιάννης Σταµάτης και Ποταµιάς Γιάννης Ίβρος, ο Πρόεδρος του ικηγορικού Συλλόγου Ευρυτανίας κ. Β. Γκαρίλας, ο Υπ/ντης της Αστυνοµικής /νσης Ευρτανίας κ. Ν. Παυλέτσης, ο ιοικητής των Π.Υ. Ευρυτανίας κ. Σ. Φακίτσας, καθώς οι εργαζόµενοι του ήµου και κάτοικοι της περιοχής. «Σας υποδεχόµαστε στην αίθουσα του ηµοτικού Συµβουλίου Φραγκίστας, µε αισθήµατα Σεβασµού και αγάπης αλλά και µε γνώση και αναγνώριση του σπουδαίου έργου που έχετε ήδη προσφέρει, στη µέχρι τώρα καταξιωµένη πνευµατική και εκκλησιαστική διαδροµή Σας», είπε στην προσφώνησή του ο ήµαρχός µας Θωµάς Μπόνιας, που χαρακτήρι- ÇËÅÊÔÑÁ ÊÁÔÓÁÏÕÍÇ ÐñùôéÜ & Õðïôñïößá Óðïõäþí Ç ÇëÝêôñá Êáôóáïýíç, êüñç ôïõ óõã ùñéáíïý ìáò Ãåùñãßïõ Êáôóáïýíç, ïëïêëþñùóå ôï äåýôåñï Ýôïò ôùí óðïõäþí ôçò óôçí ÁíùôÜôç Ó ïëþ Êáëþí Ôå íþí, ðñþôç, êåñäßæïíôáò ðáñüëëçëá êáé ôçí õðïôñïößá áðü ôï Éäñõìá Êñáôéêþí Õðïôñïöéþí... ÌðñÜâï ôçò êáé êáëþ åðéôõ ßá óôç óõíý åéá... ÐÜíôá ôýôïéá!!! ÌÁÊÊÁÓ ÅÕÁÃÃÅËÏÓ ÌÝëïò Óõëëüãïõ Äõôéêïöñáãêéóôéáíþí ΕΝΩΣΗ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΕΥΡΥΤΑΝΙΑΣ Έγινε η συνάντηση στο Κεφαλόβρυσο Νέα συνάντηση στις Αρκετές Ευρυτάνισσες µετά το κάλεσµα των υπευθύνων της Οργανωτικής Επιτροπής για την ίδρυση Ένωσης Γυναικών Ευρυτανίας, παρέστησαν στις στο Κεφαλόβρυσο Ευρυτανίας. Ο σκοπός της συνάντησης αυτής που ήταν η γνωριµία, η σύσφιξη των σχέσεων, η διασκέδαση και η ανταλλαγή απόψεων για την λειτουργία και την περαιτέρω πορεία της υπό δηµιουργίας «Ένωσης Γυναικών Ευρυτανίας» επετεύχθη, και οι γυναίκες της Οργανωτικής Επιτροπής που αποτελείται από τις κυρίες Ζαγανιάρη Ελένη ( ), Ζωγραφοπούλου Ιωάννα, Καρρά Ελευθερία, Μπαλωµένου Ράνια, Σκοτίδα Αγγελική ( ), Στρεµένου Ελένη και Τζανάκου Νίκη καλούν σε συνάντηση τις Ευρυτάννισες, την Κυριακή 18 Οκτωβρίου 2009, στις 6 µ.µ., στο Palmier (δίπλα στο Κάραβελ) προκειµένου να συζητήσουν θέ- µατα σχετικά µε το Καταστατικό της Ένωσης. Áãáðçôïß óõìðïëßôåò, Áðü ôï 1992 ëåéôïõñãåß óôçí ðñùôåýïõóá ôïõ íïìïý ìáò ç õðçñåóßá ÃåíéêÜ Áñ åßá ÊñÜôïõò Áñ åßá Íïìïý Åõñõôáíßáò ç ïðïßá õðüãåôáé áðåõèåßáò óôï ÕÐÅÐÈ. Óêïðüò ôçò åßíáé ç óõãêýíôñùóç, ôáîéíüìçóç, äéáöýëáîç, êüèå åßäïõò áñ åéáêïý õëéêïý ðïõ èá âïçèþóåé óôç ìåëýôç ôçò ôïðéêþò éóôïñßáò. Áñ åéáêü õëéêü åßíáé Ýããñáöá, óõìâüëáéá, öùôïãñáößåò, Üñôåò, ðáëéýò åöçìåñßäåò, ðñïéêïóýìöùíá, åðéóôïëýò, êáé ïôéäþðïôå Üëëï ìáñôõñåß ôç ó Ýóç ôïõ ðïëßôç ìå ôï êñüôïò, ôéò ó Ýóåéò ôùí áíèñþðùí ìåôáîý ôïõò, ìå ôçí Åêêëçóßá Þ ìå Üëëïõò öïñåßò. ÁõôÜ ôá áñ åéáêü óôïé- åßá ðñïýñ ïíôáé êõñßùò áðü ôá áñ åßá ôùí Äçìïóßùí Õðçñåóéþí áëëü ìðïñåß êáé íá âñßóêïíôáé óå åãêáôáëåéììýíá óðßôéá, ó ïëåßá, íáïýò åñåéðùìýíùí ùñéþí. ÁíáöÝñïõìå Ýíá ðáñüäåéãìá: ðñéí áðü ñüíéá ìáæýøáìå áðü ôï åñçìùìýíï ùñéü ÌáñáèéÜ ôï áñ åßï ôçò Êïéíüôçôáò ôïõ. Âñéóêüôáí ðáñáðåôáìýíï áíüìåóá óå óêïõðßäéá êáé áêáèáñóßåò ôñùêôéêþí óôï åñåéðùìýíï êïéíïôéêü ãñáöåßï-êáöåíåßï ôïõ ùñéïý. Ôþñá Ýíá óçìáíôéêü ìýñïò ôïõ áñ åßïõ Ý åé êáèáñéóôåß, ôáîéíïìçèåß êáé øçöéïðïéçèåß. Ðáñáêáëïýìå üëïõò åóüò ðïõ èá äéáâüóåôå ôçí áíáêïßíùóç áõôþ áí ãíùñßσε τον Αρχιεπίσκοπο, άξιο Ιεράρχη που λαµβάνει τα µηνύµατα και ανταποδίδει φως και ελπίδα και συνέχισε λέγοντας ότι αυτός «... αποτελεί µεγάλη τιµή για το ηµοτικό Συµβούλιο, τους Φορείς και το λαό του ήµου µας, το γεγονός ότι είστε για 2η συνεχή χρονιά κοντά µας», σηµειώνοντας πως ο Αρχιεπίσκοπος διακρίνεται για το ήθος, τη σκέψη του και για τον τρόπο προσέγγισης των προβληµάτων, τονίζοντας ότι αποτελεί πυξίδα για όλους. Αντιφώνιση Αρχιεπισκόπου Στο σεβασµό του η- µάρχου και των ηµοτικών Συµβούλων προς την εκκλησία που εκδηλώθηκε και µε την ανακήρυξή του ως επίτιµου δηµότη, απέδωσε την απόφαση του ήµου, ο Μακαριώτατος. Στην αντιφώνησή του ο Προκαθήµενος της Ελλαδικής Εκκλησίας, αφού ευχαρίστησε για την εγκάρδια υποδοχή όλους τους παρευρισκόµενους, έκανε ιδιαίτερη αναφορά στις παραδεισένιες οµορφιές και στο πανέµορφο περιβάλλον του ήµου Φραγκίστας. «Ήλθα πέρυσι στη Φραγκίστα και το επαναλαµβάνω και φέτος, µακάρι να µπορέσω να έρχοµαι συνέχεια, είπε ο Μακαριώτατος. Στη συνέχεια στον λόγο του µίλησε για την ανάγκη της συνεργασίας της τοπικής αυτοδιοίκησης µε την τοπική εκκλησία και τα θετικά αποτελέσµατα που µπορεί να φέρει µια τέτοια συνεργασία προς όφελος της τοπικής κοινωνίας, ενώ έκλεισε µε την ευχή να µπορέσει να έλθει και πάλι στην Φραγκίστα διότι τώρα ως Επίτιµος ηµότης έχει επιπρόσθετους πλέον λόγους να προσφέρει και στον τόπο που τον τίµησε. Προσφώνηση ηµάρχου ΘΩΜΑ ΜΠΟΝΙΑ Η κατά λέξη προσφώνηση του ηµάρχου προς τον Αρχιεπίσκοπο είχε ως ακολούθως: «Μακαριώτατε Αρχιεπίσκοπε Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυµε, Σεβασµιώτατοι Άγιοι Αρχιερείς Καρπενησίου κ.κ. Νικόλαε, Θηβών & Λιβαδείας κ.κ. Γεώργιε, Ï ÄÞìïò Öñáãêßóôáò, µå ôá îáêïõóôü ìïíáóôþñéá ôçò ÔáôÜñíáò, ôïõ Áé-ÃéÜííç ôïõ Ðñïäñüìïõ ôçò Ðáëáéïêáôïýíáò êáé ôéò åêêëçóßåò ôïõ ÓùôÞñïò, ôçò Ðáíáãßáò ôçò Åðéóêïðéþôéóóáò, êáé êáô åðýêôáóç ôï Äçìïôéêü Óõì- âïýëéï, ï ëáüò êáé ïé öïñåßò ôïõ ÄÞìïõ Öñáãêßóôáò, µå áéóèþìáôá áñüò, óõãêßíçóçò êáé óåâáóìïý áëëü êáé µå ãíþóç êáé áíáãíþñéóç ôïõ Ýñãïõ ðïõ Ý åôå Þäç ðñïóöýñåé êáé ðñïóöýñåôå, óôçí ìý ñé ôþñá êáôáîéùìýíç ðíåõìáôéêþ êáé åêêëçóéáóôéêþ äéáäñïìþ Óáò, óáò êáëùóïñßæåé óôçí Ýäñá ôïõ ÄÞìïõ Öñáãêßóôáò, ôçí ÄõôéêÞ Öñáãêßóôá êáé óáò õðïäý åôáé óþìåñá êïíôü ôïõ. Õðïäå üìáóôå ôïí åìðíåõóìýíï ðíåõìáôéêü çãýôç, ðïõ äéäüóêåé µå ôï ðñïóùðéêü ôïõ ðáñüäåéãìá, óðüíéåò ãéá ôçí åðï Þ µáò áñåôýò, ôï ήθος, ôçí óåìíüôçôá, ôçí σύνεση êáé ôçí ôáðåéíïöñïóýíç. ÁñåôÝò ðïõ áíáäåéêíýïíôáé ùò ôåñüóôéï õðüâáèñï ôçò êáôáîéùìýíçò óáò äéáêïíßáò ôçò ÅêêëçóéÜò êáé ôïõ èíïõò µáò. Õðïäå üìáóôå ôïí Áñ éåðßóêïðï, ðïõ µå ôçí áðáñüìéëëç êïéíùíéêþ ôïõ ðñïóöïñü, ùò óôïñãéêüò ðáôýñáò Üíïéîå ôçí áãêáëéü ôïõ, óôïõò áðüñïõò, óôïõò áíáîéïðáèïýíôåò, óôïõò êáôáôñåãìýíïõò ôçò êïéíùíßáò, ôùí áðïêëåéóìþí êáé ôùí áíéóïôþôùí. Õðïäå üìáóôå óþìåñá ôïí ðíåõìáôéêü çãýôç, ðïõ áðü ôçí ðñþôç óôéãìþ Ýäåéîå ôçí åõáéóèçôïðïßçóç ôïõ, óå êïéíùíéêü êáé ðåñéâáëëïíôïëïãéêü æçôþìáôá, ôçí äéáñêþ áãùíßá êáé ôçí ðïëýìïñöç áñùãþ ôïõ óôçí íåïëáßá ìáò, ôçí ðñïóþëùóç ôïõ óôéò åêêëçóéáóôéêýò êáé åèíéêýò ðáñáäüóåéò µáò. Õðïäå üìáóôå óþìåñá ôïí ÐñïêáèÞìåíï ôçò ÅëëáäéêÞò Åêêëçóßáò, ðïõ áðü ôçí ðñþôç óôéãìþ ôçò áíüëçøçò ôùí êáèçêüíôùí ôïõ, Ý åé äåßîåé äåßãìáôá ãñáöþò, üôé ÊñÜôïò êáé Åêêëçóßá, ìðïñïýí íá âñïõí ôçí ñõóþ ôïìþ êáé íá óõíåñãáóôïýí ãéá üöåëïò ôçò êïéíùíßáò êáé íá ìçí êáëëéåñãïýí ìåôáîý ôïõò åíôüóåéò. Σ ή µ ε ρ α ο λ α ό ς έ χ ε ι ανάγκη από Αξιους Ποιµενάρχες, που αναδεικνύουν και προβάλλουν την ουσία και το νόηµα του Χριστιανισµού, τον ανθρωπισµό του ανθρώπου που εκκλησία και πολιτεία οφείλουν να υπηρετούν χωρίς διακρίσεις, χωρίς διαχωρισµούς, χωρίς αποκλεισµούς, χωρίς εξαρτήσεις. Αποτελεί µεγάλη τιµή για το ηµοτικό Συµβούλιο, τους φορείς και τον λαό του ήµου µας, το γεγονός ότι είστε για 2η συνεχή χρονιά κοντά µας. Έχω την πεποίθηση ότι ο ήµος µας, σήµερα σαν µια ωραία συνέχεια της περσινής επίσκεψής σας στον τόπο µας, ενίσχυσε την παρουσία του στην καρδιά σας, απέκτησε µια στέρεα και ισχυρή γέφυρα, άνοιξε µια καινούρια σελίδα στις σχέσεις της µε τον προκαθήµενο της Ελλαδικής Εκκλησίας. Σήµερα βάζουµε τα θεµέλια µιας ειλικρινούς και ουσιαστικής σχέσης, η οποία δεδοµένης της προσφοράς και του άοκνου µέχρι τώρα έργου σας, είµαστε βέβαιοι ότι θα καρποφορήσει. Μακαριώτατε, Ç ïìüöùíç áíáêþñõîþ óáò áðü ôï Äçìïôéêü ìáò Óõìâïýëéï, ùò Åðßôéìïò Äçìüôçò Öñáãêßóôáò êáé íá óáò áðïíåìçèåß ôï ñõóü êëåéäß ôïõ ÄÞìïõ, áðïäåéêíýåé ôïí óåâáóìü ìáò óôï ðñüóùðï Óáò, ôá áäåëöéêü ìáò áéóèþìáôá, ôçí áíáãíþñéóç ôïõ Þäç óðïõäáßïõ Åêêëçóéáóôéêïý, Ðíåõìáôéêïý êáé Êïéíùíéêïý ñãïõ Óáò, ôçí âåâáéüôçôü ìáò üôé õðü ôçí öùôåéíþ çãåóßá Óáò, èá åßíáé åõëïãçìýíç ç ðïñåßá ôçò Åêêëçóßáò, ìáêñéü áðü åèíéêýò åîüñóåéò êáé êïñþíåò. Óáò õðïäå üìåèá êáé óáò ðáñáäßäïõìå ôï ñõóü êëåéäß ôïõ ÄÞìïõ Öñáãêßóôáò, ùò áíáãíþñéóç ôïõ èåüñåóôïõ ðíåõìáôéêïý óáò Ýñãïõ, ðïõ åêôñýöåé ôïõò ïñáìáôéóìïýò êáé ôçò ðñïóäïêßåò ìáò, ðïõ êáëëéåñãåß ôéò åëðßäåò üëùí ôùí ðéóôþí. Ðáñáêáëþ, Ìáêáñéþôáôå, íá åêëüâåôå ôçí ðñüîç ìáò áõôþ, ùò Ý ïõóá óõìâïëéêü êáé ìüíï áñáêôþñá. Äéüôé ãíùñßæåôå üôé ôï êëåéäß áõôü, ïõäåìßá ñçóéìüôçôá èá Ý åé óå êáñäéýò ðëçììõñéóìýíåò áðü áãüðç, óå êáñäéýò ðïõ åßíáé ðüíôá ïñèüíïéêôåò ãéá åóüò. Μακαριώτατε, πολλά τα έτη Σας. Οι ευχές και οι προσευχές µας συνοδεύουν τον αγώνα και την αγωνία που έχετε για όλα τα παιδιά σας και βέβαια να µην παύσετε ποτέ να µας ενθυµείστε στις Αρχιερατικές προσευχές Σας και να εύχεσθε «υπέρ του ήµου µας, των κατοικούντων και παρεπιδηµούντων εν αυτώ». Σας ευχαριστώ. ÅÕ ÁÑÉÓÔÇÑÉÏ Ï ê. ÁíäñÝáò Êùí. Íôüôáò êáé Üëëïé Ðïôáìéþôåò, åõ áñéóôïýí èåñìü ôïí ÍïìÜñ ç Åõñõôáíßáò Ê. Êïíôïãéþñãï êáé ôïí óõã- ùñéáíü ìáò Ä. ÆÞêá, ðïõ óõíýâáëáí üðùò ìðïñïýóáí, þóôå ü é ìüíï íá óôáëåß Ýãêáéñá ôï Óõíåñãåßï ôçò Íïìáñ ßáò Åõñõôáíßáò óôá ìýñç ìáò, áëëü êáé íá êüíåé Üñéóôç äïõëåéü (êáèáñéóìü êáé óôñþóéìï ìå ìåëßóôñá) óôïõò áãñïôéêïýò äñüìïõò Öñáãêßóôáò - ÐïôáìéÜò - ÑÜ çò. ÐÅÑÁÓÁÍ ÓÅ Á.Å.É. & Ô.Å.É. Οι µαθητές Λυκείου που πέρασαν σε διάφορες σχολές, και τους οποίους συγχαίρουµε, είναι: Ελένη Παπανίκα, Αγροτικής Ανάπτυξης, Ορεστιάδα. Μαρία Κακαβίτσα, Πολιτικών οµικών Έργων, ΤΕΙ, Τρίκαλα. Παναγιώτης Κόπανος, Μον. Υπαξ/τικών Στρατού, Τρίκαλα. Γεώργιος Καζάκος, Λογιστική, ΤΕΙ, Λάρισα. Λάµπρου Ειρήνη, ιεθν. Οικον/κών-Ανάπτυξης, Κοµοτηνή. Γαζέτα Αρετή, Πληροφορικής, ΤΕΙ, Λαµία. Σοφία Λαθύρη, Ειδ.Φολογικού Γραφείου, ΙΕΚ Καρπενησίου. Συγχαρητήρια σε όλα τα παιδιά και πάντα επιτυχίες στη ζωή τους.