ONOΣTAΛΓOΣ. και την γαλοπούλα, να πιουν και κανένα κρασάκι. Μέσα σε κλίμα οικογενειακό γεμάτο αγάπη να ευχηθούν τα «Χρόνια Πολλά».

Transcript

1 Κωδικός: ONOΣTAΛΓOΣ OPΓANO EΠIKOINΩNIAΣ ΤΩΝ MEΛΩN TOY ΠOΛITIΣTIKOY & EΞΩPAΪΣTIKOY ΣYΛΛOΓOY TPOBATOY AΓPAΦΩN EYPYTANIAΣ Xρόνος 29ος Aρ. φύλ λου 122 Oκτώβριος - Νοέμβριος - Δεκέμβριος 2009 Γραφεία: Μακρυγιάννη 2 Σχηματάρι Βοιωτίας Τ.Κ Τηλ: , trobato1@yahoo.gr Το Δ.Σ. του Συλλόγου και ο «ΝΟΣΤΑΛΓΟΣ» εύχονται σε όλους τους Τροβατιανούς και Φίλους καλές γιορτές, προσωπική και οικογενειακή υγεία, ευτυχισμένο το 2010 ΧΕΙΜΕΡΙΝΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΜΑΣ ΚΟΠΗ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΤΙΚΗΣ ΠΙΤΑΣ Στις 17 Ιανουαρίου 2010 και ώρα 11 π.μ. σας περιμένουμε στην Αλίαρτο Βοιωτίας, στο μαγαζί του Μπαμπάτσικου Βασίλη, να κόψουμε την Πρωτοχρονιάτικη πίτα. Η χαρά μας θα είναι μεγάλη να ανταμώσουμε και να ανταλλάξουμε ευχές για το νέο έτος. ΑΛΛΑΓΗ ΣΕΛΙΔΑΣ ΣΤΑ ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΑ ΔΡΩΜΕΝΑ ΣΤΟ ΤΡΟΒΑΤΟ Φτάνουν οι Άγιες μέρες των Χριστουγέννων. Μέρες γιορτινές για όλους, μέρες χαράς, μα πιο πολύ, μέρες ανεμελιάς και ξεκούρασης για τους μικρούς μας φίλους. Τα παιδιά και τα εγγόνια περιμένουν τον Άγιο Βασίλη να τους φέρει τα δώρα που ζήτησαν. Μέρες χαράς και για τους πιο μεγάλους που θα βρεθούν με συγγενείς και φίλους να γιορτάσουν την Γέννηση του Χριστού, να φάνε το γουρουνόπουλο και την γαλοπούλα, να πιουν και κανένα κρασάκι. Μέσα σε κλίμα οικογενειακό γεμάτο αγάπη να ευχηθούν τα «Χρόνια Πολλά». Η επιτυχία τούτης της μεγάλης προσπάθειας που γίνεται από όλους μας και από τον καθένα ξεχωριστά είναι μεγάλη. Τρανή απόδειξη η παρουσία και η συμμετοχή του κόσμου σε όλες τις εκδηλώσεις του Συλλόγου. Με το πέρασμα του χρόνου όλο και περισσότεροι χωριανοί και φίλοι επισκέπτονται το όμορφο χωριό μας. Η χαρά και η συγκίνηση είναι μεγάλη βλέποντας στις εκδηλώσεις που διοργανώνει ο Σύλλογος τα παιδιά να χορεύουν παραδοσιακούς χορούς. Να ζουν έντονα την κάθε νότα του τραγουδιού και το κάθε βήμα του χορού. Να υπάρχει ένα πολύ μεγάλο ενδιαφέρον για να ΕΤΗΣΙΟΣ ΧΟΡΟΣ ΣΤΗ ΧΑΛΚΙΔΑ Ο πρώτος ετήσιος χορός μας θα γίνει στις 30 Ιανουαρίου 2010 στο κέντρο «ΕΥΒΟΙΑ ΠΑΛΛΑΣ» στο Βασιλικό Χαλκίδας. Μαζί μας φέτος θα είναι η καταξιωμένη τραγουδίστρια της δημοτικής μας παράδοσης Τασία Βέρα με την ορχήστρα της. Φυσικά όπως πάντα αρωγός στην προσπάθεια του Συλλόγου ο συγχωριανός μας Αλέκος Κάλλης. Σας περιμένουμε για να γεμίσουμε την αίθουσα χωρητικότητας ατόμων. ΧΟΡΟΣ ΣΤΟ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΑΓΡΙΝΙΟΥ Ο δεύτερος ετήσιος χορός του Συλλόγου θα πραγματοποιηθεί στις 13 Φεβρουαρίου 2010 στο Καινούργιο Αγρινίου στο κέντρο ΧΑ- ΡΑΥΓΗ. Σας περιμένουμε για ένα Τροβατιανό Αποκριάτικο ξεφάντωμα. Η υπέροχη φωνή του Αλέκου Κάλλη και της Μαρίτσας Βλαχοδήμου θα μας συνοδεύσουν μέχρι το πρωϊ. Το μέλη του Δ.Σ. του Συλλόγου Τροβάτου εύχονται ολόψυχα Χρόνια πολλά και καλά με υγεία και ευτυχία στις οικογένειες όλων των Τροβατιανών. Ο νέος χρόνος να σας γεμίσει με αισιοδοξία,δημιουργία και χαρά. Τα τελευταία χρόνια γίνεται μια μεγάλη προσπάθεια από όλους τους Τροβατιανούς ώστε να αναδειχτούν οι ομορφιές και οι πλούσιες χάρες του πανέμορφου χωριού μας, τα όμορφα τοπία με τα γάργαρα νερά του, να αναδείξουν την μεγάλη ιστορία του αλλά και τους ανθρώπους που έπαιξαν σημαντικό ρόλο και έγραψαν ιστορία. Αλλά η πιο μεγάλη προσπάθεια γίνεται ώστε να κάνουμε τα παιδιά μας, τα παιδιά των Τροβατιανών, να μάθουν και να αγαπήσουν τις ρίζες τους, να αγαπήσουν το πανέμορφο χωριό τους. χορέψουν όλοι. Είναι συγκινητικό να βλέπεις μικρούς και μεγάλους στο γήπεδο του Αγ. Αθανασίου να χαίρονται και να ζουν αυτές τις εκδηλώσεις.όπως επίσης είναι θαυμάσια και μια βόλτα στην «Πιασμένη Γη ή Γεφύρι της Αγάπης», βλέποντας από κοντά το μεγαλείο της φύσης Είναι επίσης θαυμάσιο να βλέπεις νέα παιδιά στην γιορτή του Τιμίου Σταυρού να συμμετέχουν στην διαδικασία του μαγειρέματος της παραδοσιακής φασολάδας στον προαύλιο χώρο της εκκλησίας. Όλα τα παραπάνω δείχνουν περίτρανα πως έχει γίνει η αρχή. Έχουν μπολιαστεί μνήμες και παραστάσεις στα παιδιά μας, που κάθε χρόνο με χαρά μας βλέπουμε να γίνονται όλο και περισσότεροι. Συνέχεια στη σελ. 3

2 O NOΣTAΛΓOΣ Οκτώβριος - Δεκέμβριος ΘΥΜΑΜΑΙ Με την πάροδο των χρόνων όλα γύρω μας έχουν αλλάξει σε πολλά πράγματα. Η ζωή μας σήμερα έχει γίνει καλύτερη και πιο άνετη. Πριν από αρκετά χρόνια η ζωή στα χωριά, όπως θα θυμούνται οι παλιότεροι, ήταν πολύ δύσκολη και φτωχή. Για να επιβιώσει μια οικογένεια προσπαθούσε να κάνει τα πάντα, χρήματα δεν υπήρχαν, λίγοι άνθρωποι είχαν, και όλες οι εργασίες που γίνονταν πληρώνονταν σε είδος. Παράδειγμα όσοι δεν είχαν ζευγάρια για να κάνουν χωράφι φώναζαν κάποιον που είχε και για πληρωμή του έδιναν λίγο καλαμπόκι ή φασόλια ή τυρί, κάτι το οποίο θα ήταν χρήσιμο για να επιζήσει. Γι αυτό και στα χωριά αναπτύχθηκαν πολλά επαγγέλματα όπως ράφτες, χτίστες μυλωνάδες τσαγκάρηδες κ.α. Σιγά σιγά όμως το χωριό ερήμωσε γιατί οι ανάγκες μεγάλωναν, έπρεπε να βρουν δουλειά για να βγάλουν χρήματα αλλά και να σπουδάσουν τα παιδιά τους. Παρόλο που περάσαμε πολύ δύσκολα χρόνια και ακόμη πιο δύσκολα οι γονείς μας και οι παππούδες μας το Τροβάτο έμεινε στις καρδιές μας και στην ψυχή μας. Ξαναφτιάξαμε πολλοί πάλι τα σπίτια μας και με μεγάλη χαρά βλέπω ότι το αγάπησαν και τα παιδιά μας. Σήμερα οι ανέσεις είναι πολύ περισσότερες και οι συνθήκες διαφορετικές. Οι νέοι σήμερα βλέπουν το χωριό σαν μια καλοκαιρινή και χειμερινή απόδραση από την καθημερινότητα. Το χωριό και η φύση μας μαθαίνει πάρα πολλά πράγματα και το κυριότερο φέρνει κοντά τους ανθρώπους, τους χωριανούς, φέρνει κοντά όλες τις ηλικίες. Ας προσπαθήσουμε λοιπόν να φέρουμε τα παιδιά μας κοντά στη φύση, κοντά στις παραδόσεις και να γνωρίσουν τις ομορφιές του χωριού μας. Πιστεύω ότι σήμερα όπως είναι η καθημερινότητά μας η ανάγκη για επιστροφή στις ρίζες μας είναι πιο μεγάλη όσο ποτέ άλλοτε. ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ Μαργώνης Λ. Δημήτρης ΑΠΑΝΤΗΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ Αγαπητέ Νοσταλγέ, Στο φύλλο σας 120, διάβασα την επιστολή ενός ανώνυμου «Παθιασμένου Τροβατιανού», όπως γράφει, που με πολύ ευγενικό τρόπο, αλλά δυστυχώς ανωνύμως, μου ζητούσε να απαντήσω σε κάποια ερώτησή του και να ικανοποιήσω - αν μπορώ - την περιέργειά του. Θέλω, βέβαια, να τον ευχαριστήσω για τα καλά του λόγια για το βιβλίο μου ΤΟ ΤΡΟΒΑΤΟ ΑΓΡΑΦΩΝ, αλλά και να τον ενημερώσω ότι έχω ως βασική μου αρχή να μην απαντώ σε ανώνυμες επιστολές. Ο καλός συγχωριανός μας μπορούσε να μου τηλεφωνήσει ή να μου στείλει στη διεύθυνση που αναγράφω στο βιβλίο μου και έτσι να επιλύσω την απορία του ή και να ικανοποιήσω την περιέργειά του, αν βέβαια μπορούσα. Ειλικρινά, όμως, δεν μπορώ να κατανοήσω γιατί έστειλε ανώνυμη επιστολή!! Παρόλα αυτά θα παραβώ τη βασική μου αρχή και θα του απαντήσω. Με ερωτά αν από τις 99 οικογένειες που αναφέρω ότι υπήρχαν στο Τροβάτο κατά την απογραφή που έκαναν οι Τούρκοι το 1454/1455 (σελ. 17 του βιβλίου μου) συνεχίζει να υπάρχει καμιά σήμερα στο χωριό μας με το ίδιο επίθετο. Για γενικότερη ενημέρωση παραθέτω πιο κάτω -όπως μεταγλωττίστηκαν και μεταγράφτηκαν από το Γιάννη Μαυρομύτη- όλα τα ονόματα των οικογενειών της καταγραφής του 1454/ Αλεξόπουλος... οικ Βαϊνίτης Βελόνης Βελασίνα Μ. (χήρα) Βλίσης Βρατίστας Γληγορόπουλος Δροσερός Δρουγκάρης Κόκκινος Θ Κοντός Κουντριάνος Λυκουδίτσης Μετσοβίτης Παπα-Αλέξης Παπαλέξης Πρωτόγερος Παράνος Τσιρίνης Χαρκιάς Σύνολο οικογενειών Οι Τούρκοι, για την είσπραξη της φορολογίας, κατέγραφαν για θρησκευτικούς λόγους οικογένειες και υπολόγιζαν ότι κάθε οικογένεια είχε πέντε μέλη. Από τον παραπάνω πίνακα διαπιστώνουμε ότι στο Τροβάτο το 1454/55 κατοικούσαν 99 οικογένειες (περί τα 495 άτομα), όπως αναφέρω και στο βιβλίο μου ΤΟ ΤΡΟΒΑΤΟ ΑΓΡΑΦΩΝ στη σελίδα 17. Από τον πιο πάνω κατάλογο οικογενειών διαπιστώνουμε ότι δεν υπάρχει καμιά οικογένεια σήμερα στο Τροβάτο που να έχει ίδιο όνομα. Θέλω όμως να επισημάνω το εξής: Στον παραπάνω κατάλογο με το επίθετο Κοντός υπήρχαν 28 οικογένειες. Από το οικογενειακό όνομα Κοντός, προήλθε το όνομα-παρωνύμιο Καλογεράκης, γιατί από το οικογενειακό δένδρο του ονόματος «Κοντός» αρκετοί είχαν την τάση να γίνονται μοναχοί καλόγεροι. Μάλιστα, κατά την παράδοση, Κοντός λεγόταν ο συγχωριανός μας που είχε φέρει από τα Ιεροσόλυμα τον Τίμιο Σταυρό στο χωριό μας (Βλέπε και το βιβλίο μου: ΤΟ ΤΡΟΒΑΤΟ ΑΓΡΑΦΩΝ σελ. 204). Λέγεται, επίσης, ότι και ο Τροβατιανός ιερολογιότατος Αντώνιος, ο ιδρυτής του Μοναστηριού της Κοίμησης της Θεοτόκου Τροβάτου και δάσκαλος του Ευγένιου Γιαννούλη του Αιτωλού, λεγόταν Κοντός. Το όνομα, βέβαια, Καλογεράκης φέρουν αρκετές οικογένειες σήμερα στο Τροβάτο και, όπως προανέφερα, σύμφωνα με την παράδοση, είναι παρωνύμιο του επιθέτου Κοντός. Ακόμη με την ευκαιρία αυτή, που μου έδωσε ο ανώνυμος επιστολογράφος-συγχωριανός μας, θέλω να επισημάνω ότι στον κατάλογο των ονομάτων του 1454/1455, που παρέθεσα πιο πάνω, κάποιος λεγόταν Κουντριάνος, στον οποίο πιθανότατα οφείλεται και η ονομασία «Βρύση Κουντριάνη», που αναφέρω στο βιβλίο μου στη σελίδα 231. Βέβαια, το επίθετο αυτό δεν απαντάται σήμερα στο χωριό μας. Ευχαριστώ για τη φιλοξενία Παναγιώτης Β. Σαλαγιάννης Αθήνα 20/11/2009 O NO ΣTAΛ ΓOΣ Ιδιοκτησία: Πολιτιστικός & Εξωραϊστικός Σύλλογος Τροβάτου Αγράφων Eυ ρυ τα νίας. Α.Φ.Μ.: Δ.Ο.Υ.: Ν. Φιλαδέλφειας Eκδότης - Διε υ θυ ντής Κουτσολάμπρος Παναγιώτης Μακρυγιάννη 2 Σχηματάρι Βοιωτίας Τ.Κ Επιμέλεια ύλης: Το Δ.Σ. του Συλλόγου Επι τα γές - Συν δρο μές: Γιώργος Αβράμπος ταμίας του Συλλόγου Χατζηδούρου Τέρμα Θήβα Τ. Κ Τηλ.: Κιν trobato1@yahoo.gr Ετή σιες συν δρο μές Eσω τε ρι κού 10 E Eξω τε ρι κού 20 E Δημιουργικό: Άρης Ι. Καρπούζης Ηλεκτρονική Σχεδίαση Εντύπου Εκδόσεις - Γραφικές τέχνες Καρπούζη Θεοδοσίου 23 Ίλιον Τηλ-Fax: karpouzi@otenet.gr Επικοινωνήστε με τα μέλη του Δ.Σ. Κουτσολάμπρος Παναγιώτης του Γεωργίου trobato1@yahoo.gr Χαρδαλιάς Γεώργιος του Κων/νου Μπιστιντζιάνος Χρήστος του Λάμπρου Αβράμπος Γεώργιος του Δημητρίου trobato2@otenet.gr Μαργώνης Λάμπρος του Δημητρίου margonisl@yahoo.gr Κόκκαλη Λίτσα συζ. Λάμπρου litsakokkali@yahoo.gr Καραγεώργος Σταύρος του Γεωργίου steve1stavros@yahoo.gr

3 Οκτώβριος - Δεκέμβριος 2009 O NOΣTAΛΓOΣ 3 ΑΛΛΑΓΗ ΣΕΛΙΔΑΣ ΣΤΑ ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΑ ΔΡΩΜΕΝΑ ΣΤΟ ΤΡΟΒΑΤΟ Συνέχεια από τη σελ. 1 Aγαπητοί χωριανοί, φίλες και φίλοι, πρέπει πάση θυσία να διατηρήσουμε αλλά και να βελτιώσουμε αρκετά βασικά πράγματα στο πανέμορφο χωριό μας. Να δημιουργήσουμε την απαραίτητη υποδομή, ώστε να κεντρίζει το ενδιαφέρον του κάθε Τροβατιανού, κάθε ηλικίας, από τον πιο μικρό έως τον πιο μεγάλο, ώστε να περνούν αξέχαστες διακοπές, όποια εποχή και αν επισκέπτονται το χωριό. Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Τροβάτου έχει στόχους και προτάσεις: Θα πρέπει φέτος η κορυφαία εκδήλωση, που είναι το αντάμωμα των Τροβατιανών στις 7 Αυγούστου να γίνει κάτω από το φως των προβολέων. Με λίγα λόγια, πρέπει να γίνει η φωταγώγηση της μεγάλης μας και όμορφης πλατείας, ώστε να απομακρυνθούν τα καλώδια και οι λάμπες. Να γίνει πλακόστρωση του χώρου στον οποίο χορεύουμε, ώστε οι συνθήκες διεξαγωγής του χορού να είναι ιδανικές, χωρίς κουρνιαχτό. Είναι πραγματικά κρίμα να έχουμε ένα στολίδι-κόσμημα πλατεία και να μην προσπαθούμε να την βελτιώσουμε. Βλέποντας τα τελευταία χρόνια την συμμετοχή ΟΛΩΝ των χωριανών, μικρών και μεγάλων στο τουρνουά ποδοσφαίρου, σκεφτήκαμε ότι είναι επιτακτική ανάγκη το γήπεδο του Αγ. Αθανασίου να αποκτήσει χλοοτάπητα-πράσινο, ώστε να γίνεται διήμερο τουρνουά ποδοσφαίρου. Υπό το φως των προβολέων να αθλούνται όλες τις ώρες, μέρα και νύχτα, αφού θα τοποθετηθούν προβολείς. Να ολοκληρωθεί το γήπεδο μπάσκετ στον Κάτω Μαχαλά και στους Αγ.Αποστόλους, εφόσον έχει ολοκληρωθεί από τον Δήμο Αγράφων η τοποθέτηση μπασκετών. Αγαπητοί χωριανοί πρέπει όλοι να βοηθήσουμε σε τούτη την προσπάθεια που κάνει ο Σύλλογος και πιστεύουμε ότι με την βοήθεια των Τροβατιανών και του Δήμου, οι στόχοι θα γίνουν πραγματικότητα. Είναι μεγάλη ευκαιρία για όλους μας και για την γενιά τούτη, που έχει ενθουσιασμό και όρεξη να της δώσουμε όλα τα εφόδια ώστε να αγαπήσει πραγματικά το Τροβάτο, ώστε να ριζώσει στις καρδιές όλων. Είναι χρέος όλων μας. Απο όποιο μετερίζι κι αν είμαστε, να προσφέρουμε στην προσπάθεια ενδυνάμωσης του χωριού μας. Οι χειμερινές εκδηλώσεις που έχει προγραμματίσει ο Σύλλογος είναι μια καλή αρχή για κάποιους αλλά και μια καλή συνέχεια για άλλους, να δώσουν το παρών. Στις 17 Ιανουαρίου 2010 θα πραγματοποιηθεί η κοπή της Πρωτοχρονιάτικης Πίτας στην Αλίαρτο Βοιωτίας Στις 30 Ιανουαρίου 2010 θα γίνει ο ετήσιος χειμερινός χορός στο Βασιλικό Χαλκίδας. EVIA PALACE (Σχεδιάγραμμα πρόσβασης στο κέντρο) Στις 13 Φεβρουαρίου 2010 θα ανταμωθούμε στο Καινούργιο Αγρινίου, για ένα αξέχαστο αποκριάτικο Τροβατιανό βράδυ. Η παρουσία όλων, μικρών και μεγάλων, θα είναι βροντερή. Τα ανακάτεμα των μεγαλυτέρων με τους μικρότερους υπό το άκουσμα της παραδοσιακής μας μουσικής, θα είναι ο τέλειος συνδυασμός, για να θυμηθούν οι παλαιότεροι και να μάθουν οι νεότεροι. Η παρουσία των γενεών λειτουργεί ως συγκοινωνούντα δοχεία σκέψεων, πολιτισμικού και πολιτιστικού ήθους. Η παρουσία πλήθους κόσμου αποδεικνύει την ενδυνάμωση της βάσης των πολιτιστικών ηθών.άλλωστε η παρουσία μας στο χώρο των παραπάνω εκδηλώσεων, θα μαρτυρήσει τις παραπάνω σκέψεις. Οι Τροβατιανοί δίνουν το ηχηρό παρών με τα αξέχαστα γλέντια τους. Σας περιμένουμε όλους, μικρούς και μεγάλους από οποιοδήποτε μέρος, για να απολαύσουμε τις παραδοσιακές νότες των αξιέπαινων και αξιαγάπητων μουσικών μας. Η μ ε ρ ο λ ό γ ι ο Τ ρ ο β α τ ι α ν ώ ν 2010 Αγαπητοί συμπατριώτες. Το Διοικητικό Συμβούλιο του Πολιτιστικού & Εξωραϊστικού Συλλόγου Τροβάτου Ευρυτανίας και η εφημερίδα "Ο ΝΟΣΤΑΛΓΟΣ" σας παρουσιάζουν το ημερολόγιο του 2010 με φωτογραφίες από διάφορες εκδηλώσεις και γεγονότα του πανέμορφου χωριού μας. Ευχόμαστε σε όλους τους Τροβατιανούς και φίλους υγεία, ευτυχία ατομική και οικογενειακή ευημερία, επαγγελματική και εργασιακή πρόοδο. Το Δ.Σ

4 O NOΣTAΛΓOΣ Οκτώβριος - Δεκέμβριος Ο ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΜΑΣ Γράφει ο Tσεργογιάννης Θόδωρος Συνταξιούχος Δάσκαλος Τ έτοιο καιρό το χειμώνα όταν ο καιρός αγριεύει, έρχεται στο νου μου, πάντα, εκείνος ο ήρωας ταχυδρόμος. Τον συνάντησα πέρυσι στον ετήσιο χορό των Τροβατιανών στο Καινούργιο Αγρινίου. Μετά από 40 χρόνια βρεθήκαμε. Με αναγνώρισε πρώτος. Εγώ προσπάθησα να φέρω στη μνήμη μου, πρόσωπα που γνώρισα, αλλά δεν τα κατάφερα. Μετά την γνωριμία μας, οι στιγμές που ακολούθησαν ήταν πράγματι συγκινητικές, σαν θυμηθήκαμε τα χρόνια που εγώ ήμουν δάσκαλος στο Τροβάτο και αυτός ταχυδρόμος της περιοχής Αγράφων. Τα χωριά της περιφέρειάς του πολλά. Άγραφα- Τρίδενδρο- Επινιανά- Βραγγιανά-Κουστέσα- Τροβάτο. Μια ζωή ποδαρόδρομο. Έβρεχε, χιόνιζε, χαλούσε ο Θεός τον κόσμο αυτός στο καθήκον του. Πρωϊ-πρωϊ έφευγε απο τα Άγραφα, όπου ήταν το Ταχυδρομείο. Μάταια του έλεγαν να μην φύγει όταν ήταν κακοκαιρία. Δεν άκουγε κανέναν. Δεν έλειψε ποτέ. Μπότες ψηλές, γάντια και κουκούλα. Η δερμάτινη καφέ μεγάλη τσάντα, κρεμασμένη στον ώμο και από πάνω ένας μουσαμάς, ήταν όλος ο εξοπλισμός του. Μία αγραφιώτικη «γκλίτσα» ήταν η συντροφιά του, στον ποδαρόδρομο. Και το κυριότερο,στο λαιμό του κρέμονταν σαν παράξενο κουδούνι η μπρούτζινη «τζαμπούνα».όταν έφτανε στο Τροβάτο, στον κάτω μαχαλά, κοντοστέκονταν, για να ξαποστάσει, έπαιρνε την «τζαμπούνα» κι αντηχούσε όλο το χωριό. Με πόση λαχτάρα περιμέναμε τον ήχο της!! Ο Ταχυδρόμος μας, είναι ένας έξυπνος, γελαστός, ανοιχτόκαρδος άνθρωπος, γεμάτος καλοσύνη, λες και ήταν γεννημένος γι αυτή τη δουλειά. Χαίροταν σαν μικρό παιδί και γελούσε ολόκληρος όταν είχε καλά νέα, κάποιο γράμμα που ήξερε ότι το περιμένει κάποιος ή επιταγή..τον καρτερούσαν σαν τον ήλιο. Σε μερικούς μάλιστα διάβαζε και τα γράμματα. Μυστικά δεν υπήρχαν. Γεμάτη η τσάντα γράμματα ή μικροδέματα. Κατακέφαλα φορτωμένος, χωρίς να βαρυγκομήσει όλο με το γέλιο. Αν αργούσε να έρθει, έβαζαν με το νου τους,..το κακό. Μην ξεπάγιασε, μην έπεσε πουθενά..με το ζόρι έπαιρνε το φιλοδώρημα. Δεν αρνιόταν όμως ποτέ, ένα ποτηράκι «τσίπουρο». Το δρομολόγιό του ήταν πράγματι πολύ δύσκολο. Περνούσε ποτάμια, λαγκάδια, ξύλινα γεφύρια, γκρεμούς, σάρες, χαράδρες. Όταν έφτανε στο Τροβάτο, πρώτος σταθμός ήταν το καφενεδάκι του «μπάρμπα-τσίλια»(βασίλη Γεωργίου) στον κάτω Μαχαλά. Αφού συνέρχονταν, έπαιρνε τον δρόμο για τον πάνω Μαχαλά πάντα με την τζαμπούνα.όταν έφτανε κάτω απο το σχολείο, τσαμπούναγε για να βγώ να πάρω την αλληλογραφία. Αυτή την «τζαμπούνα» την έχω στα αυτιά μου. Σημάδι ζωής, σύμβολο ευσυνειδησίας. Ξέχασα να τον ρωτήσω, την κράτησε, έτσι για ενθύμιο ή την παρέδωσε στην υπηρεσία; Δεν είχε εχθρούς ο ταχυδρόμος μας, μόνο φίλους. Χρυσή καρδιά, πάντα με το γέλιο και τον καλό λόγο στα χείλη. Δραστήριος, αγαπούσε όλους τους χωριανούς και την δουλειά του, που την θεωρούσε ιερή, αγαπούσε το χωριό του, τους φίλους του, και το καλό γνήσιο τσίπουρο. Δεν πιστεύω να υπήρξε πιο ευσυνείδητος υπάλληλος απο αυτόν τον ταχυδρόμο. Κάποιος έπρεπε να βραβεύσει την ευσυνειδησία στο πρόσωπό του, αφού για χρόνια, με κίνδυνο της ζωής του, ήταν ο Ταχυδρόμος μας. Σήμερα δεν υπάρχουν ταχυδρόμοι, με ψηλές μπότες, χονδρά γάντια κουκούλα και τζαμπούνα. Υπάρχει όμως ο Ταχυδρόμος μας,ο ΑΒΡΑΜΠΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ. Να είναι πάντα καλά. ΣΑΛΤΗΣ Γ. ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΟΙΚΟΔΟΜΙΚΕΣ ΕΡΓΑΣΙΕΣ Κτισίματα - Σοβατίσματα Τοποθέτηση πλακιδίων ΣΧΗΜΑΤΑΡΙ - ΤΡΟΒΑΤΟ Τηλ:

5 Οκτώβριος - Δεκέμβριος 2009 O NOΣTAΛΓOΣ 5 Αναπολώντας περιμένοντας τις γιορτές Ό σο γλυκό και μαγευτικό ήταν το φθινόπωρο, άλλο τόσο γλυκός και υγρός είναι ο καιρός τώρα που σιγά σιγά χειμωνιάζει. Τα γύρω βουνά αντάριασαν και ο καιρός γέμισε με γκρίζες πινελιές Και όπως πέφτουν οι ψιχάλες, μοιάζουν με τα δάκρυα κάθε πονεμένης ψυχής.και είναι τόσο ώραιο, τόσο γραφικό να βλέπεις να πέφτει η βροχή, με τέτοιο άρρυθμο ρυθμό σχεδόν αγγελικό. Ένας ολόκληρος χρόνος έφτασε στη δύση του. Σε λίγο φεύγει και μαζί του όνειρα ελπίδες πόνος, δυστυχία και βάσανα Ας μαζευτούμε λοιπόν γύρω απ το αναμμένο τζάκι, ας βάλουμε κούτσουρα στη φωτιά, ας ξεχαστούμε απ τις πολύχρωμες φλόγες της, κι ας αφήσουμε την σκέψη μας να ταξιδεύσει στη χαμένη μας παιδικότητα. Ας γυρίσουμε χρόνια πίσω και ας θυμηθούμε κάποιες άλλες γιορτές, κάποια άλλα Χριστούγεννα τότε που ήμασταν παιδιά. Τότε που ζούσαμε με τόσα λίγα είχαμε όμως τόσα πολλά. Τότε που κάθε τι μικρό, απλό κι ασήμαντο μας έκανε να λάμπουμε από χαρά. Μια χαρά που έκανε το πρόσωπό μας φωτεινό, κι έφτανε μέχρι την ψυχή μας. Κι αυτό μπορεί να ήταν ένα γλυκό, η ένα μικρό χριστόψωμο στολισμένο με ένα σταυρό στη μέση και λίγη ζάχαρη, φτιαγμένο για μας με τόση αγάπη. Λίγες μέρες μας χωρίζουν απ τις γιορτές. Σε λίγο θα ανατείλει ένας νέος χρόνος. Τώρα όμως με ό,τι έχουμε και ό,τι μας βρήκε ας κάνουμε έναν απολογισμό των πράξεών μας για το χρόνο που πέρασε, κι ας είμαστε αληθινοί. Προσπαθήσαμε να φτάσουμε στο αγαπημένο μας νησί την Ιθάκη ή χαθήκαμε κάπου στη διαδρομή; Σπείραμε σπόρους για να φυτρώσουν, λουλούδια, η μήπως και σάπισαν; Ό,τι κι αν έγινε ας συνεχίσουμε την προσπάθεια. Με την γέννηση του Χριστού ας γεννηθεί η ελπίδα, η χαρά και η αγάπη στις καρδιές όλων μας Καλή Χρονιά Αρετή Περ. Γεωργίου Με την ευκαιρία των εορτών των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς εύχομαι σε όλους σας Χρόνια πολλά, οικογενειακή και προσωπική υγεία Ευτυχισμένο το 2010 Μπακοδήμος Γ. Ανδρέας Δημοτικός Σύμβουλος Δήμου Αγράφων Ευρυτανίας ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ Γράφει ο Tσεργογιάννης Θόδωρος Συνταξιούχος Δάσκαλος Σε λίγο οι «Άγγελοι παιάνες» σαν ουράνια υπόκρουση του μεγάλου γεγονότος της ενανθρώπισης του Χριστού, θα σημάνουν το «Επί γής Ειρήνη,εν ανθρώποις ευδοκία». Για μία ακόμη φορά θα αξιωθούμε να ακούσουμε την χαρμόσυνη αγγελία «Ιδού γαρ ευαγγελίζομαι υμίν, χαράν μεγάλη, ήτις έσται παντί τω λαώ, ότι ετέχθη υμίν σήμερον Σωτήρ» Για μία ακόμη φορά, θα σπεύσουμε στους ιερούς ναούς, για να δοξολογήσουμε μαζί με τους ιερείς και τους ψάλτες και να ευχαριστήσουμε τον λυτρωτή της ζωής. Η γέννηση του Χριστού θα θερμάνει και πάλι τις καρδιές μας και ο μεγάλος «αστέρας της ανατολής» σαν εκθαμβωτικός προβολέας ας φωτίσει την πορεία της ανθρωπότητας. Η υπέρ του δέοντος αλαζονεία μας, λόγω της αλματώδους τεχνικής εξέλιξης και της υλικής ευδαιμονίας, ας μην μας επηρεάζουν και ας προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε την σημασία της θείας συγκατάβασης και ενανθρώπισης. Ας μην προσέλθουμε σαν απλοί θεατές του αιώνιου πανανθρώπινου γεγονότος της ενανθρώπισης του Θείου. Με καθαρό νού και πίστη ας γονατίσουμε στη φάτνη του Θείου βρέφους και αντί «χρυσού, λίβανου και σμύρνας» ας του προσφέρουμε την ειλικρινή αγάπη μας. Την συνειδητοποίηση του μεγάλου αυτού γεγονότος, μην κρατήσουμε μόνον για τον εαυτό μας αλλά ας μεταβιβάσουμε τον βιωματικό μας κόσμο και στα παιδιά μας και ας τα βοηθήσουμε να βιώσουν κατά τον καλύτερο τρόπο το μεγάλο γεγονός της Χριστιανοσύνης. Έτσι θα αισθανθούμε δύναμη, φωτισμό και εσωτερική ειρήνη. Με αυτές τις «σκόρπιες» Χριστουγεννιάτικες σκέψεις τελειώνω και εύχομαι σε όλους όπως ο εν φάτνη τεχθείς Κύριος μας αξιώσει να γιορτάσουμε με υγεία και χαρά τις Άγιες ημέρες. Το δε ανατέλλον νέον έτος 2010 εκπληρώσει στο ακέραιο όλους τους αγαθούς πόθους σας. Ο Αντιδήμαρχος Αγράφων Μιχόπουλος Ευθύμιος εύχεται σε όλους τους Τροβατιανούς και Αγραφιώτες ευτυχισμένο το νέο έτος 2010 ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΑΒΡΑΜ- ΠΟΣ ΕΡΓΟΛΑΒΟΣ ΟΙΚΟΔΟΜΩΝ ΜΠΕΤΑ - ΚΤΙΣΙΜΑΤΑ ΘΗΒΑ Τηλ: Κιν:

6 O NOΣTAΛΓOΣ Οκτώβριος - Δεκέμβριος ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΘΑΝΑΤΟΙ Πέθανε στο Τροβάτο ο ΣΑΛΤΗΣ Γιώργος του Αθανασίου Πεθανε στην Θήβα η ΚΟΡΟΖΗ Θεοδώρα συζ Κων/νου Πέθανε στην Αθήνα ο ΚΑΛΛΗΣ Λάμπρος του Σταύρου Πεθανε στην Πάτρα ο ΔΗΜΗΤΡΟΥΚΑΣ Δημήτριος σύζυγος Σπυριδούλας Αν.Μαργώνη Στους οικείους θερμά συλλυπητήρια ΕΠΙΤΥΧΙΕΣ Εισήχθη στο Τ.Ε.Ι.Πάτρας στο Τμήμα Νοσηλευτικής η Ειρήνη Γ. Μαντζάρη κόρη Δήμητρας.Θ.Κουτσολάμπρου Ευχές για καλή φοίτηση Ορκίστηκε και πήρε πτυχίο Βιοχημίας και Βιοτεχνιλογίας η Χρυσούλα Αρ.Κόκκαλη Ορκίστηκε και πήρε πτυχίο Λογιστικής η Γιάννα Ευαγγελάκου κόρη Ευθυμίας Κ.Κόκκαλη Ορκίστηκε και πήρε πτυχίο Ηλεκτρονικού Μηχανικού ο Κατσιμήτρος Π.Βασίλης Ευχές για καλή σταδιοδρομία. Στις 20 Οκτωβρίου έφυγε από κοντά μας ο Γιώργος ΣΑΛΤΗΣ του Αθανασίου Για δυο δεκαετίες περίπου διετέλεσε Κοινοτικός Σύμβουλος στην τέως Κοινότητα Τροβάτου. Στην μνήμη μας θα μείνει για πάντα αυτό του τον χαρακτήριζε, η φιλοξενία η αλληλεγγύη η αγάπη του για το χωριό του που ποτέ ως το τέλος της ζωής του δεν αποχωρίστηκε. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει. ΣΥΝΔΡΟΜΕΣ Κάλλης Χ. Στάυρος Φασλής Ηλίας Θεοδωράκης Αθανάσιος Μπαμπάτσικος Π. Δημήτριος Κατσιμήτρος Η. Ανδρέας Καπούλας Κων/νος Ζαρκάδας Γιώργος Σαλαγιάννης Β. Παναγιώτης Σαλαγιάννης Σπύρος Καραγιώργος Λευτέρης Δίγκα Χαρδαλιά Μαρία Σαλαγιάννης Γιάννης Σάλτης Απ. Χρήστος Αθανασοπούλου Γεωργία Γεωργίου Β. Λάμπρος Τσιακμάκης Παναγιώτης Καλογερομήτρος Χρυσόστομος Γεωργίου Αλέξανδρος Καραγεώργος Δημήτρης Νταλή Όλγα FACEBOOK (Διαδικτυακή και κοινωνική προσέγγιση) Τ ην ώρα που οι διαπροσωπικές σχέσεις περνούν κρίση κυρίως λόγω έλλειψης χρόνου πολλοί από εμάς καταφέρνουν να ξεκλέψουν ακόμη και ώρες σε καθημερινή βάση για να επισκεφθούν τα δημοφιλή κοινωνικά δίκτυα, όπως το Facebook, προκειμένου να ενημερώσουν το προφίλ τους και, φυσικά, να «κρυφοκοιτάξουν» τις ζωές των άλλων. Αρκετοί επισημαίνουν, τη μετάβαση από τη διαπροσωπική στη διαδικτυακή φιλία και ό,τι αυτή συνεπάγεται προειδοποιώντας ότι χωρίς τη δέουσα προσοχή, η διαδικτυακή επαφή μεταξύ φίλων μπορεί να οδηγήσει τη σχέση τους σε αδιέξοδο. Παρότι τα κοινωνικά δίκτυα θεωρείται ότι φέρνουν τους ανθρώπους πιο κοντά, στην πραγματικότητα τους απομακρύνουν, απορροφούν πολύτιμο χρόνο από τη ζωή τους και τους απομονώνουν από τον κοινωνικό τους κύκλο, καθηλώνοντάς τους μπροστά σε μια οθόνη. Οι επισημάνσεις κάνουν αναφορές στον τεράστιο όγκο των άχρηστων πληροφοριών που «ανεβάζουν» οι χρήστες του Facebook στη σελίδα τους, όπως για παράδειγμα τι έφαγαν πριν από πέντε λεπτά, ότι έχουν πονόδοντο, ότι ο σκύλος τους στραβοκατάπιε κ.λ.π. Στην ουσία πρόκειται για τη διόγκωση του ναρκισσισμού του σύγχρονου ανθρώπου, ο οποίος επικεντρώνεται στον εαυτό του θεωρώντας πως ό,τι και αν του συμβαίνει πρέπει να ενδιαφέρει και τους υπόλοιπους. Το αποτέλεσμα τελικά είναι να γίνεται βαρετός στους διαδικτυακούς του «φίλους». Επιπλέον, έχει διαπιστωθεί ότι η διαδικτυακή επαφή ενισχύει την επιθετικότητα και αντίστοιχα την παθητικότητα καθώς οι χρήστες πολλές φορές αλλάζουν εντελώς συμπεριφορά, συχνά προς το επιθετικότερο, λόγω της ασφάλειας που αισθάνονται πίσω από την οθόνη. Μια σημαντική, επίσης, παρενέργεια των κοινωνικών δικτύων είναι η εξάλειψη οποιασδήποτε έννοιας ιδιωτικότητας, καθώς ένα «κλικ» αρκεί για να δημοσιοποιηθούν οι πιο προσωπικές πτυχές της ζωής ενός ατόμου στο επαγγελματικό του περιβάλλον, όταν ένας συνάδελφος ή ο προϊστάμενός του εντοπίσει τη σελίδα του. Ευθύς αμέσως θα του στείλει αίτημα φιλίας και εκείνος, στο πλαίσιο των καλών τρόπων, θα το αποδεχθεί. Το αποτέλεσμα θα είναι οι φωτογραφίες με τα παιδιά, το/τη σύντροφο ή τους φίλους, τα πειράγματα των φίλων και γνωστών και η οικογενειακή κατάσταση να αποτελούν την επόμενη ημέρα βασικό θέμα συζήτησης μεταξύ συναδέλφων. Τελικά τι είναι αυτό που ψάχνει ο σημερινός «άνθρωπος» μέσα από διάφορους διαδικτυακούς τόπους; Πώς χρησιμοποιεί το παγκόσμιο δίκτυο (internet); Τί αποκομίζει από την καθημερινή του ενασχόληση με την ανεύρεση πληροφοριών; Ερωτήματα «βασανιστικά» για τον σύγχρονο «άνθρωπο». Μήπως ο «άνθρωπος» λησμόνησε και μια άλλη μορφή κοινωνικής δικτύωσης, την ενασχόλησή του με τον πολιτισμό και μέσα από αυτόν τον εξωραϊσμό των ηθών και εθίμων του; Σε αρκετές περιπτώσεις η απάντηση είναι καταφατική.και σε αυτή την καταφατική απάντηση δίνουν το παρόν τους δυναμικά οι Σύλλογοι. Μέσα από αυτούς παράγεται έργο από τον «άνθρωπο» για τον «άνθρωπο». Η προαγωγή των ιδεών για κοινωφελείς δραστηριότητες είναι αυτοσκοπός. Ελάτε όλοι να αυξήσουμε την ομάδα ανθρώπων που απαρτίζουν τον Σύλλογο των Απανταχού Τροβατιανών. Γιατί Σύλλογος είμαστε όλοι εμείς και όλοι εσείς. Η συντακτική ομάδα του «ΝΟΣΤΑΛΓΟΥ» ΧΩΜΑΤΟΥΡΓΙΚΕΣ ΕΡΓΑΣΙΕΣ ΤΑΒΕΡΝΑ - ΨΗΣΤΑΡΙΑ ΚΟΥΤΣΟΛΑΜΠΡΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ Τροβάτο Ευρυτανίας Τηλ: , ΜΗΠΩΣ ΞΕΧΑΣΕΣ ΤΗ ΣΥΝΔΡΟΜΗ ΣΟΥ; Αγαπητοί μου χωριανοί Είμαι ο «ΝΟΣΤΑΛΓΟΣ ΣΑΣ» Εγώ που κάθε τρίμηνο Μπαίνω στο σπιτικό σας. Έχω καρδιά, έχω ψυχή Κι ας είμαι εφημερίδα Μου στέλνετε τις γνώμες σας Σας στέλνω την ελπίδα. Πιστεύω ότι με έχετε Μέσα στην ψυχή σας Γι αυτό κι εγώ τι σας ζητώ; Μόνο την συνδρομή σας. Τα έξοδα είναι πολλά Και το κοινό μεγάλο Κι αν δεν με βοηθήσετε Δεν θα αντέξω άλλο. Μόνο σε σας στηρίζομαι Και πρέπει να συνεχίσω Και το Τροβατιανό κοινό Με ελπίδες να γεμίσω. Μ. ΧΩΡΑΣ ΦΑΝΟΠΟΙΪΑ - ΒΑΦΕΣ ΦΟΥΡΝΟΥ Α/ΦΟΙ ΤΣΑΤΣΑΡΩΝΗ ΕΛΑΙΩΝΑΣ ΘΗΒΩΝ Τηλ:

7 Οκτώβριος - Δεκέμβριος 2009 O NOΣTAΛΓOΣ 7 ΕΚΔΡΟΜΗ ΣΤΗΝ ΤΣΟΥΚΑ ΣΑΚΑ Με ξυπνάει ο πατέρας μου στις 6 το πρωί. Που να πάμε τέτοια ώρα; Όμως θα έχουμε καλή παρέα και ο προορισμός είναι μαγευτικός. Το πρώτο κομμάτι της διαδρομής είναι το πιο άνετο με το αυτοκίνητο μέχρι τον Αγ. Θεόδωρο και λίγο πιο πάνω πάνω από το δάσος. Άσχημος δρόμος και σταματάμε αναγκαστικά. Τώρα περπάτημα στον δρόμο. Συναντήσαμε ένα κοπάδι πρόβατα και μας «φόβισαν» τα τσοπανόσκυλα. Τα φωτογραφίζουμε και συνεχίζουμε. Περπατάμε μέχρι πάνω από την Τσιρλιάρα και πλέον αφήνουμε τον δρόμο. Είναι μάλλον πιο δύσκολο απ ό,τι περίμενα. Μπροστά οι παππούδες ο Πάνος και ο Μήτρος σχεδόν τρέχουν στην ανηφόρα. Αυτή η βόλτα στο βουνό τους ξανανιώνει. Λίγο πιο πίσω η θεία Βαγγελιώ ακολουθεί άλλη πορεία. Ο θείος Σταύρος με τον ανιψιό του Νίκο και την μαμά του την Αγγελική ακολουθούν. Εγώ μαζί με τον μπαμπά ανεβαίνουμε και βγάζουμε φωτογραφίες και βίντεο. Η μαμά έχει πάνω της το καλύτερο φορτίο το νερό και το φαγητό. Ευτυχώς κουράζονται και οι άλλοι και δεν με φέρνουν σε δύσκολη θέση. Κάθε φορά που σταματάμε και γυρίζω πίσω να δω το τοπίο το βλέπω διαφορετικό. Ανεβαίνουμε πολύ απότομα και βλέπω τα σπίτια του χωριού να γίνονται μικρότερα. Πόσο ψηλά είναι ακόμα; Βλέπω μια κορυφή μπροστά μου και παίρνω κουράγιο αλλά φτάνοντάς την αντικρίζω μια ακόμη ψηλότερα. Κάποιοι μαζεύουν τσάι, άλλοι λουλούδια και εγώ με τον μπαμπά να τραβάει ο ένας τον άλλο. Κάνουμε πιο πολλές στάσεις Τώρα και το νερό είναι απαραίτητο. Έχουμε ανεβεί πολύ ψηλά και θέλει μεγάλη προσοχή. Τα πόδια κουράστηκαν, έφαγα και τις τούμπες μου αλλά φτάνουμε σε λίγο. Λίγα μέτρα ακόμα να περάσουμε κάποιους βράχους και σε λίγο πατάω στην κορυφή. Ένα μικρό κομμάτι γης και γύρω γκρεμοί. Μακριά μας βουνά που δεν είχα ξαναδεί και αετοί να πέφτουν κοντά μας. Έβαλα κι εγώ λίγες πέτρες την μια πάνω στην άλλη όπως έκανε ο παππούς για να αφήσω το σημάδι μου. ΠΑΤΗΣΑ ΣΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ ΣΤΗΝ ΤΣΟΥΚΑ ΣΑΚΑ!!!!!!!!!. Παναγιώτης Παπαδόπουλος 9 ετών Κρασί ευφραίνει υγεία «Η ωφελιμότητα του κρασιού μόνο με τη δύναμη των θεών μπορεί να συγκριθεί όταν αυτό χρησιμοποιείται με μέτρο», έλεγε ο Ασκληπιός. Τη χρήση του κρασιού με μέτρο και ανάλογα με τα ατομικά χαρακτηριστικά του κάθε ανθρώπου συνιστούσε ο πατέρας της ιατρικής Ιπποκράτης, τόσο σε κατάσταση υγείας όσο και σε κατάσταση ασθενείας. Το κρασί πληροί όλες τις προυποθέσεις που απαιτούνται ως προιόν διατροφής. Προσφέρει πάρα πολλά θρεπτικά στοιχεία και τα προσφέρει σε αρμονία, είναι αβλαβές όταν χρησιμοποιείται στις συνιστώμενες ποσότητες (250 ml κρασί 12% vol το 24ωρο από ενήλικο άτομο). Εμπειρικά ο άνθρωπος από την αρχαιότητα χρησιμοποιούσε το κρασί για να αποστειρώσει νωπά προιόντα καθώς επίσης και για το πλύσιμο των πληγών. Μην ξεχνάμε ότι σε περιόδους πολέμων, φτώχειας, πείνας και ταλαιπωρίας το κρασί αποτελούσε δυναμωτικό γιατί 1 λίτρο κρασί προσφέρει ενέργεια θερμίδες. Το κρασί που θεωρείται το ποτό της παρέας αλλά και των συμποσίων,, μας εξασφαλίζει ψυχική και πνευματική ευφορία και μας δίνει τη σοφία των προγόνων μας όταν εφαρμόζουμε το «ΜΕΤΡΟΝ ΑΡΙΣΤΟΝ». Στην υγειά σας και καλές γιορτές ΓΝΩΣΤΟΠΟΙΗΣΗ Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Τροβάτου, γνωστοποιεί, επαναφέροντας μέσω της εφημερίδας «Ο ΝΟΣΤΑΛ- ΓΟΣ»,το αίτημα των συγχωριανών μας για την φύλαξη του χωριού μας κατά την χειμερινή περίοδο από την 1η Νοεμβρίου έως και την 31η Μαρτίου. Για την φύλαξη του χωριού μας ως φύλακες ορίσθηκαν οι κάτωθι: Καλογερογιάννης Κώστας (τηλέφωνο ) και Σάλτης Μιλτιάδης (τηλέφωνο ),οι οποίοι είναι και οι μοναδικοί κάτοικοι που μπορούν να προσφέρουν τις υπηρεσίες για το ανωτέρω ορισθέν χρονικό διάστημα. Κρίνεται αναγκαία η οικονομική συνδρομή όλων των συγχωριανών μας για να λειτουργήσει η διαδικασία της φύλαξης από τα ανωτέρω άτομα. Συνδρομές και πληροφορίες επικοινωνήστε ΜΟΝΟ με τα μέλη του Δ. Σ. του Συλλόγου. ΤΟ Δ.Σ του ΣΥΛΛΟΓΟΥ Ο Δήμαρχος και το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Αγράφων Ευρυτανίας εύχονται σε όλους τους Αγραφιώτες Χρόνια Πολλά και ευτυχισμένο το νέο έτος

8 O NOΣTAΛΓOΣ Οκτώβριος - Δεκέμβριος Τ ο τ ε λ ε υ τ α ί ο μ ο υ δ ρ ο μ ο λ ό γ ι ο. Ήταν μια μέρα θεοσκότεινη του Μέρα Μαρτιού φαρμακωμένη. Άνοιξαν οι ουράνιοι καταρράκτες και οι ασκοί του Αιόλου με τους θυελλώδεις ανέμους του. Ξύπνησα νωρίς και κατέβηκα τον πλακόστρωτο δρόμο, μη μπορώντας ν ανοίξω την ομπρέλα μου. Ήπια όρθιος έναν πικρό καφέ στο μαγαζί του Γιώργου Κωστούλα και Πανάγου Καραλή. (αφήγηση Νικόλαος Γ. Αλεξάκης) Σε λίγο έφτασα και μπήκα στο πέτρινο κτήριο του Ταχυδρομικού Γραφείου των Αγράφων. Παρέλαβα από τον καλοσυνάτο και αείμνηστο προϊστάμενό μου, Δημήτρη Παπαγεωργίου, την ταχυδρομική μου τσάντα. Τοποθέτησα μέσα την αλληλογραφία και τις επιταγές με το ανάλογο χρηματικό ποσό, πήρα την τρομπέτα μου, χαιρέτησα τον προϊστάμενό μου και το συνάδελφό μου Αβράμπο Στέφανο, έκαμα το σταυρό μου και ξεκίνησα την εκτέλεση του ταχυδρομικού μου δρομολογίου. Διέσχισα την όμορφη πλατεία των Αγράφων με τα θεόρατα και περήφανα, αιωνόβια πλατάνια. Πέρασα τον οικισμό Σκαρφιάδες Αγράφων και ανηφόρισα μέσα σε πουρνάρια και έλατα. Ο αέρας είχε ευτυχώς κοπάσει, όχι όμως και η βροχή, από την οποία με προστάτευε μερικώς η ταλανισμένη από το σφοδρό άνεμο ομπρέλα μου. Βγαίνοντας στη ράχη ήμουν μούσκεμα από τον ιδρώτα, τα δε ρούχα μου από τη μέση και κάτω βάραιναν από το νερό της βροχής, γιατί η ομπρέλα ήταν αδύνατο να με προστατέψει συνολικά. Κατηφόρισα περνώντας από τον οικισμό Μπλο των Αγράφων. Φύσηξα δυνατά την τρομπέτα μου. Στο άκουσμά της με καρτέρησε στη μουλαρόστρατα ο αείμνηστος μπαρμπα-γιαννακός Βαϊτσης. Με άρπαξε από το χέρι και με οδήγησε σαν όμηρο στο ζεστό και φιλόξενο σπίτι του: «Εδώ θα μείνεις! Δε θα πας πουθενά! Όταν περάσει αυτή η θεομηνία, τότε να πας στο καλό σου!» Σε λίγο η βροχή σταμάτησε. Τα ρούχα μου είχαν στεγνώσει, αφού για αρκετή ώρα ήμουν κοντά στο αναμμένο τζάκι, που τριζοβολούσαν τα κλωνάρια από πουρνάρι και κρανοέλατα. Τότε αποφάσισα να συνεχίσω το δρομολόγιό μου πιστός στον όρκο μου και στην εκπλήρωση του καθήκοντός μου. Έτσι ένιωθα χαρά και ευτυχία. Η βροχή μπορεί να σταμάτησε, αλλά ο Τριδεντριώτης ποταμός άρχισε να φουσκώνει. Ευτυχώς πρόλαβα και πέρασα το πρόχειρο, ξύλινο γεφυράκι και βρέθηκα στο κατάστημα του αείμνηστου και φιλόξενου συντοπίτη μου, Άγγελου Παπαδόπουλου. Ταχυδρομείο Αγράφων Ευρυτανίας Με καλοδέχτηκε. Καθώς και οι λίγοι Τριδεντριώτες. Ανάμεσα σ αυτούς και ο μακαρίτης Αλέξης Σταμπουλτάς, πρόεδρος Τριδένδρου. Αφού μοίρασα την αλληλογραφία, ήπια το τσουχτερό, βουνίσιο τσίπουρο, ανηφόρισα για τη θέση Καμάρες, όπου είναι η εκκλησία Αγ. Δημήτριος, το Δημοτικό Σχολείο, (εκεί αργότερα το σχολικό έτος υπηρέτησα ως δάσκαλος σε 45 καλοσυνάτους μαθητές) και τα περισσότερα σπίτια του χωριού γύρω από το μαγαζάκι του μακαρίτη Τσιάρα Βαγγέλη. Ήπια ένα τσίπουρο, έδωσα τα γράμματα κι έφυγα αμέσως, γιατί ο καιρός άρχισε να σκανδαλίζεται και οι πρώτες σταγόνες έδερναν τους τσίγκους στις στέγες των σπιτιών. Κατηφορίζοντας έπιασα την κεντρική μουλαρόστρατα. Η βροχή δυνάμωσε. Σε λίγο έφτασα στο κατεβασμένο ποταμάκι κοντά στην παραδοσιακή βιομηχανία του μακαρίτη Θόδωρου Παρθένη, που αποτελούνταν από ένα νερόμυλο, μια νεροτριβή κι ένα μαντάνι. Ευτυχώς που για γεφύρι ήταν ένα πεσμένο πλατάνι αρκετά χοντρό, που ακουμπούσε σταθερά στις δυο κακοτράχαλες όχθες. Σαν σκίουρος ανέβηκα και περπατώντας προσεχτικά διάβηκα το εμπόδιο. Η βροχή συνέχιζε. Απτόητος αλλά και μουσκίδι από τη βροχή και καταϊδρωμένος διαβαίνω τον οικισμό Δένδρου Βραγγιανών και φτάνω σε λίγο στην όχθη του ποταμού, που έρχεται από τη ΓεννίτσαρηΤροβάτου. Η κοίτη του ποταμού ήταν αρκετά πλατιά με πολλά μικρά και μεγάλα πλατάνια. Το νερό κατέβαζε ορμητικά το φορτίο του από πέτρες, ξύλα, λάσπη, ξεριζωμένα δέντρα κι ό,τι έβρισκε στο διάβα του. Εκεί που στεκόμουν και κοίταζα μπροστά μου τη μανία των στοιχείων της φύσης, ένιωσα πολύ ανήμπορος να επιβληθώ. Για μια στιγμή βλέπω πως η ποσότητα του νερού κυλούσε σύρριζα στην απέναντι όχθη. Όμως ακριβώς δίπλα υπήρχε ένας χοντρός πλάτανος. Δεν άργησα. Σαν αστραπή κινήθηκα και με μιας βρέθηκα πάνω στον πλάτανο κι ανάμεσα στα γυμνά κλαδιά του με ανοιχτή την ομπρέλα μου, αφού συνέχιζε να βρέχει. Κάποια στιγμή η κατεύθυνση του φουρτουνιασμένου ποταμού άλλαξε επικίνδυνα. Γύρισε κι άρχισε να χτυπά με δύναμη τον κορμό του πλάτανου. Αν και ήταν αρκετά χονδρός ο πλάτανος, κουνιόταν από τη δύναμη του νερού. Με τσάκισε κρύος ιδρώτας και το μόνο που σκεφτόμουν ήταν τα μυαλωμένα λόγια του μπαρμπα-γιαννακού. Σε απόσταση πεντακοσίων μέτρων από το ποτάμι υπήρχε ένας μικρός οικισμός, των Κατσιμητραίων (του Ανδρέα και του Λάμπρου). Κάποιος από αυτούς, κοιτάζοντας προς το ποτάμι, είδε μια μαύρη ομπρέλα πάνω σ έναν πλάτανο να την κρατάει άνθρωπος, που κινδύνευε. Αμέσως παίρνει το πολεμικό όπλο των ΤΕΑ, ρίχνει στον αέρα τρεις τουφεκιές, αρπάζει μ έναν ακόμα μια μακριά ξύλινη σκάλα από τη μία άκρη ο ένας κι από την άλλη ο άλλος και κατηφόρισαν προς το μέρος, για να με σώσουν από βέβαιο αφανισμό. Όμως για καλή μου τύχη το μανιασμένο ποτάμι διασκέλισε, υπερπήδησε τον πλάτανο προς το κέντρο του και τότε πανευτυχής κατέβηκα και συνέχισα την πορεία μου. Στο δρόμο μου να και οι Κατσιμητραίοι με τη σκάλα στους ώμους τους, οι οποίοι χάρηκαν με το αίσιο τέλος της αποκοτιάς μου και καταλυπήθηκαν για την ταλαιπωρία μου και το επικίνδυνο τόλμημά μου. Αφού τους ευχαρίστησα για το άμεσο ενδιαφέρον τους, συνέχισα την πορεία μου καταϊδρωμένος, βρεγμένος μέχρι το κόκαλο και καταταλαιπωρημένος απερίγραπτα. Σε ένα τέταρτο της ώρας και κάτω από καταρρακτώδη βροχή πλησίασα στις παρυφές του Κάτω Μαχαλά του Τροβάτου. Έβγαλα την τρομπέτα μου κι ο ήχος αντήχησε σε όλο το χωριό. Πρώτα επισκέφτηκα τον αείμνηστο και μεγάλο ευεργέτη και άριστο γιατρό της περιοχής Αγράφων, Κώστα Ζαρκαδούλα. Του παρέδωσα την αλληλογραφία του Ιατρείου και κατέβηκα αμέσως στα μαγαζιά των αείμνηστων αδελφών Βασίλη (Τσίλια) και Λεωνίδα Γεωργίου, όπου και τα δύο ήταν γεμάτα από κόσμο. Κατόπιν με ανήσυχη γρηγοράδα μοίρασα την αλληλογραφία και κάνα δυο επιταγές σε κατοίκους, που ήταν συγκεντρωμένοι στα δύο μαγαζιά, στην πλατεία των Αγίων Θεοδώρων, των αείμνηστων Δημητρούλα Παπαδημητρίου και Γεωργίου Καλογερομήτρου και στη συνέχεια επισκέφτηκα το Αστυνομικό Τμήμα Τροβάτου, όπου και παρέδωσα τη σχετική αλληλογραφία. Δεν παραλείπω να αναφέρω, ότι την αλληλογραφία των Κοινοτήτων, των Σχολείων και της εκκλησίας την παρέδιδα στους Προέδρους ή τους Γραμματείς των Κοινοτήτων, στους Δασκάλους και τους Ιερείς αντίστοιχα, στα γραφεία τους ή στο μαγαζί, αν τύχαινε να είναι παρόντες. Συνεχίζοντας το ίδιο δρομολόγιο της ημέρας με πολύ κόπο έφτασα στο μαγαζί του μακαρίτη μπαρμπα-αντρέα Αντωνίου στον οικισμό Κουστέσας Βραγγιανών. Άφησα τα λίγα γράμματα, που προορίζονταν για τους κατοίκους και κάνα δυο έγγραφα για το Δημοτικό Σχολείο κι έφυγα αμέσως, λίγο πριν νυχτώσει, για το χωριό μου. Φτάνοντας στον Απάνω Μαχαλά μπήκα εξαντλημένος στο μαγαζί του μακαρίτη Άγγελου Χρήστου. Όρθιος μοίρασα την αλληλογραφία και κατευθύνθηκα για το σπίτι μου. Εκεί με περίμενε η αείμνηστη μανούλα μου, ο αγαπητός μου αδελφός, ο πολύ σεβαστός θείος και ο πατέρας Μήτσιος Αλεξάκης (Γραμματέας), η θεια Μήτσαινα, η μακαρίτισσα βαβά μου και τα αγαπημένα μου ξαδέλφια. Άλλαξα τα βρεγμένα ρούχα, ζεστάθηκα στο αναμμένο τζάκι, έβαλα μια χαψιά στο στόμα μου κι έπεσα ξερός στο κρεβάτι. Την άλλη μέρα, 21 Μαρτίου 1963, ξύπνησα πρωί πρωί βαρύς κι ασήκωτος. Αισθανόμουν αληθινή λύπη και βαθύ πόνο, γιατί με την ανακοίνωση της απόφασής μου να παραιτηθώ από αγροτικός διανομέας, θα στεναχωρούσα αφάνταστα τη χαροκαμένη μάνα μου και τους οικείους και συγγενείς μου. Κάποια στιγμή κάλεσα τη μάνα μου και το θείο μου Μήτσο στο ξεχωριστό κουζινάκι μας και με ήρεμη φωνή τους ανακοίνωσα την παραίτησή μου από ταχυδρόμος, γιατί δεν άντεχα την ταλαιπωρία και τους διαρκείς κινδύνους Ακούγοντάς με έμειναν άναυδοι και ψέλλιζαν σχεδόν ρυθμικά γιατί; Γιατί; Δεν έχω να σας πω τίποτα περισσότερο Η απόφασή μου είναι τελεσίδικη, ανέκκλητος και μη αναστρέψιμη. Μάνα, ετοίμασέ μου τη Μούρκα, το μουλάρι. Πάω μέχρι τον οικισμό Στανάδες, μοιράζω την αλληλογραφία, επιστρέφω, παίρνω τη Μούρκα μου και φεύγω ολοταχώς. Έτσι κι έγινε. Κατέβηκα στις Στανάδες. Μοίρασα την αλληλογραφία στους συγχωριανούς μου, που ήταν μαζεμένοι στο μαγαζί του μακαρίτη Κώστα Γούλα και του μακαρίτη Γιώργου Τσιώλη, Προέδρου της Κοινότητας Βραγγιανών, έστειλα με έμπιστο συγχωριανό μου τη σχετική αλληλογραφία στον οικισμό Βαλάρι-Βραγγιανών, ήρθα στο πατρικό μου, κρέμασα την τσάντα μου στο σαμάρι της Μούρκας, ανέβηκα καβάλα και σε δύο ώρες περίπου βρέθηκα στα Άγραφα, όπου η έδρα του Ταχυδρομείου. Έδεσα τη Μούρκα μου στον κορμό μιας μουριάς και της έδωσα λίγο χλωρό τριφύλλι και κατόπιν λίγο κριθάρι από το μονοπώλιο των αδελφών Μήτσιου και Γιώργου Σαλαμάρα. Σε λίγο μπήκα στο Ταχυδρομείο. Παρέδωσα την τσάντα, την αλληλογραφία, την τρομπέτα και την παραίτησή μου στον Προϊστάμενό μου, παρουσία και του αγαπητού μου συναδέλφου Αβράμπου Στέφανου. Και οι δυο τους απόρησαν και προσπάθησαν να με πείσουν να αλλάξω γνώμη. Τους απάντησα με παρρησία, ότι η απόφασή μου, ύστερα από διακύβευση της ζωής μου πάνω στον πλάτανο, που τον χτυπούσαν με λύσσα τα μανιασμένα νερά του Γεννιτσαριώτη, είναι βράχος και η ψυχή μου ατσάλι και πιστεύω πως είναι για το καλό μου ωφέλιμη. Με πόνο αλλά και με χαρά χαιρέτησα τα γραμμένα Άγραφα και τους καλοσυνάτους και ορεσίβιους λεβέντες Αγραφιώτες, φόρτωσα τα πράγματά μου στην ήσυχη Μούρκα μου κι επέστρεψα στη ζεστή γωνιά του σπιτιού μου, που ήταν γεμάτη ομόνοια και αγάπη. Αυτό ήταν το τελευταίο μου δρομολόγιο στο Ταχ. Αγράφων ως αγροτικός Διανομέας. Η κατόπιν σταδιοδρομία μου, ως δασκάλου Πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, μαρτυρεί πόσο εύκολα είναι τα δύσκολα πράγματα, όταν υπάρχει ισχυρή θέληση και ότι δεν υπάρχει κακό το οποίο να μην περιέχει και κάποιο καλό: «Ουδέν κακόν αμιγές καλού» έλεγαν οι σοφοί πρόγονοί μας. Θόδωρος Τσεργογιάννης Συντ. δάσκαλος ( Πηγή Το Τροβάτο στο internet: trobato1@yahοo.gr