ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ. sd Σάββατο 14 - Κυριακή 15 Αυγούστου 2010

Transcript

1 ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ sd Σάββατο 14 - Κυριακή 15 Αυγούστου 2010 H ΚοΙμηση τησ ΘεοτοΚου, ψηφιδωτο απο τη μονη τησ Χωρασ στην ΚωνσταντΙνουπολη Ο Δεκαπενταύγουστος και οι Παναγίες της Ελλάδας

2 2 ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΟ ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ Εμφανίσεις και θαύματα της Παναγίας Τα θαύματα της Παναγίας προέρχονται από διάφορες πηγές. Τα προσφέρουμε διασκευασμένα και εμπλουτισμένα με τ απαραίτητο γεωγραφικά και ιστορικά στοιχεία, χωρίς όμως να αλλοιώνουμε καθόλου την ουσία τους. Στα θαύματα αυτά η Θεοτόκος έρχεται σε άμεση επαφή με τους ανθρώπους και τα προβλήματα τους. Συχνά εμφανίζεται στον ύπνο η σε εγρήγορση. Αλλοτε η παρουσία της γίνεται αισθητή μόνο με τη φωνή η με κάποια ευωδιά. Με όλους αυτούς τους τρόπους επεμβαίνει θαυματουργικά και θεραπεύει αρρώστιες, ενθαρρύνει πολεμιστές, ικανοποιεί ανάγκες, σώζει από κινδύνους, δίνει λύσεις σε προβλήματα και αδιέξοδα. Αλλοτε πάλι καθοδηγεί για την εύρεση ιερών της εικόνων και άλλοτε ευαγγελίζεται ευεργεσίες ή αντίθετα, προμηνύει συμφορές. Με ανάλογο τρόπο στιγματίζει την αταξία και ασέβεια ή βραβεύει την αρετή. Τέλος, οδηγεί στη μετάνοια, μεταστρέφει αλλόθρησκους και τιμωρεί παραδειγματικά τους βλάσφημους. Η ζωντανή όμως αυτή παρουσία της Θεοτόκου τόσο στην ατομική όσο και την κοινή ζωή των χριστιανών, νια να γίνει αντιληπτή και αποδεκτή, προϋποθέτει και εξίσου ζωντανή πίστη. Αυτή την αλήθεια τονίζει χαρακτηριστικά ένα ορθρινό Θεοτόκιο της 10ης Ιανουαρίου: «Πίσης ηγείσθω μόνη και μη απόδειξις των υπέρ νουν θαυμάτων, Θεογεννήτορ κόρη, των σων τον γαρ ακατάληπτον Θεόν Λόγον τέτοκας, ένδυσάμενον την ανθρωπότητα...». Παναγία η Προυσιώτισσα Ψηλά, στις ελατόφυτες βουνοκορφές της νοτιοδυτικής Ευρυτανίας, και σφηνωμένη ανάμεσα σε κάθετους γκριζωπούς βράχους με άγρια μεγαλοπρέπεια, προβάλλει η ιερά...από τις συνταγές της γιαγιάς Με αγνά υλικά Χωρίς συντηρητικά και χημικά πρόσθετα ΚΡΙΝΟΣ: Η σωστή επιλογή Krinos Foods, LLC., Northern Blvd. LIC, NY το βιβλίο είναι φίλος (718) Η Παναγία η Προυσιώτισσα.

3 σαββατο 14 - ΚυρΙαΚη 15 αυγουστου 2010 ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΟ 3 μονή του Προύσου. Είναι σταυροπηγιακό και ιστορικό μοναστήρι, με μεγαλόπρεπα τριώροφα κτίρια. Ανάμεσα τους υπάρχει σπήλαιο λαξευμένο, πού φιλοξενεί στο εσωτερικό του τον πρώτο και παλαιό ναό της μονής. Μέσα σ αυτόν φυλάσσεται η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας, πού επονομάζεται Προυσιώτισσα. Σύμφωνα με την παράδοση, η εικόνα αυτή ήταν τοποθετημένη σ ένα ναό της Προύσας. Στά χρόνια της εικονομαχίας (829) την παρέλαβε κάποιος άρχοντας, πού σκόπευε να τη μεταφέρει στην Ελλάδα για ασφάλεια. Οταν όμως έφθασε στην Καλλίπολη, έχασε την εικόνα, η οποία κατευθύνθηκε θαυματουργικά στο σημείο πού βρίσκεται σήμερα η μονή του Προύσου. Το γεγονός σύντομα διαδόθηκε. Δεν άργησε να φθάσει καί στ αυτιά του άρχοντα πού τη μετέφερε. Ετρεξε, την αναγνώρισε συγκινημένος, έκάρη εκεί μοναχός και θεωρείται ο πρώτος κτίτωρ της μονής. Η τιμωρία του Γερμανού Στο ιστορικό της μονής αναφέρεται ότι επί τουρκοκρατίας καταστράφηκε πολλές φορές. Η τελευταία όμως καταστροφή, πού μετέβαλε τα κτίρια σε σωρούς ερειπίων, έγινε το 1944 από τους Γερμανούς. Μετά την καταστροφή των κτισμάτων, ένας αξιωματικός θέλησε να κάψει και την εκκλησία. Προσπάθησε πολλές φορές, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Ενώ λοιπόν στεκόταν απ έξω κι έδινε διαταγές, τιμωρήθηκε παραδειγματικά από το χέρι της Παναγίας. Μία αόρατη δύναμη τον έριξε με ορμή πάνω στο πλακόστρωτο. Το χτύπημα ήταν δυνατό, και ο γερμανός ανίκανος να σηκωθεί. Τον σήκωσαν οι στρατιώτες και τον έβαλαν πάνω σε ζώο για να τον μεταφέρουν στο Αγρίνιο. Ετσι ο ναός παρέμεινε αβλαβής, όπως διαφυλάχθηκε ακέραιος δια μέσου των αιώνων. Η άγνωστη «καλόγρια» Πέρασαν τέσσερα χρόνια. Ο συμμοριτοπόλεμος τώρα μαίνεται στην ελληνική ύπαιθρο. Οι κάτοικοι της Ευρυτανίας και ορεινής Ναυπακτίας εγκαταλείπουν τα χωριά τους και προσφεύγουν νια ασφάλεια σε άλλα μέρη της Ελλάδος. Μαζί τους προσφεύγει και η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας. Ακολουθεί κι αυτή την τύχη των παιδιών της και μεταφέρεται από τους μοναχούς του Προύσου στη ακρόπολη της Ναυπάκτου. Το μοναστήρι παραμένει τελείως έρημο. Υστερα από καιρό αρχίζουν οι επιχειρήσεις του στρατού. Η ενάτη μεραρχία αναλαμβάνει εκκαθαριστικές επιχειρήσεις στην Ευρυτανία. Μερικά τμήματα περνούν από τον Προυσό. Ορισμένοι αξιωματικοί και στρατιώτες πλησιάζουν στη σκοτεινή εκκλησούλα της σπηλιάς και μπαίνουν για να προσκυνήσουν. Εκεί μέσα αντικρίζουν ένα παράδοξο θέαμα: Μπροστά το τέμπλο, Η Παναγία η Πορταΐτισσα. στ αριστερά της ωραίας πύλης, ένα αναμμένο καντήλι και μια καλόγρια γονατιστή. Οι στρατιώτες απορούν. Πώς ζει αυτή η μοναχή εδώ, τι στιγμή πού η Ευρυτανία είναι τελείως έρημη από κατοίκους; Πώς συντηρείται, τι τρώει, που βρίσκει λάδι για το καντήλι; Την ερωτούν λοιπόν, κι εκείνη σεμνά καί πονεμένα τους απαντά: - Παιδιά μου, ζω εδώ μοναχή μου δυόμισι τώρα χρόνια. Για τη δική μου ζωή δεν χρειάζονται φαγητό και ψωμί. Μου αρκεί ότι έχω το καντήλι μου αναμμένο. Οι στρατιώτες, κουρασμένοι από τις επιχειρήσεις και βιαστικοί να φύγουν, δεν έδωσαν προσοχή στα λόγια της. Την επομένη όμως, όταν τα έφεραν πάλι στη μνήμη τους, κατάλαβαν πώς επρόκειτο για κάτι θαυμαστό. Κι όταν αργότερα περνούσαν από τη Ναύπακτο, ζήτησαν με επιμονή άδεια από τον διοικητή τους νια να επισκεφθούν τον μητροπολίτη. Ο επίσκοπος Ναυπακτίας και Ευρυτανίας Χριστόφορος τους υποδέχθηκε με αγάπη, κι αφού τους άκουσε συγκινημένος, έριξε φως στο μυστήριο. Ο ναός, τους είπε, που επισκεφθήκατε, ανήκει στην έρημη τώρα ιερά μονή Προυσιώτισσας, της οποίας η θαυματουργή εικόνα βρίσκεται πάνω από δύο χρόνια εδώ, στο παρεκκλήσι της μητροπόλεως μας, στον άγιο Διονύσιο. Πηγαίνετε να την προσκυνήσετε, και θα καταλάβετε... Πήγαν πράγματι και προσκύνησαν. Τότε αυθόρμητα στον καθένα δόθηκε η εξήγηση στην απορία του: Στην εικόνα της Θεομήτορος αναγνώρισαν τη μοναχή εκείνη πού συνάντησαν στο εκκλησάκι της σπηλιάς, ψηλά στον Προυσό! Παναγία η Πορταΐτισσα Η θαυματουργή Πορταΐτισσα, η εξέχουσα μεταξύ των θεομητορικών εικόνων του Αθω, ήταν αρχικά φυλαγμένη, καθώς διασώζει η παράδοση, στη μικρασιατική Νίκαια. Μια ευσεβής γυναίκα με τον μοναχογιό της την είχαν τοποθετήσει μέσα στην ιδιόκτητη εκκλησία τους καί την τιμούσαν. Στα χρόνια της δεύτερης εικονομαχίας Βασιλικοί κατάσκοποι ανακάλυψαν την εικόνα και απείλησαν τη γυναίκα πώς θα τη σκοτώσουν αν δεν τους δωροδοκήσει. Εκείνη υποσχέθηκε ότι την επομένη θα τους έδινε τα χρήματα. Και τη νύχτα, αφού προσευχήθηκε μπροστά στην εικόνα, τη σήκωσε με ευλάβεια, κατέβηκε στην παραλία και την έριξε στη θάλασσα λέγοντας: - Δέσποινα Θεοτόκε, εσύ έχεις τη δύναμη κι εμάς να διασώσεις από τη οργή του Βασιλιά, αλλά καί την εικόνα σου από τον καταποντισμό. Τότε πραγματικά έγινε κάτι θαυμαστό. Η θαυματουργή εικόνα στάθηκε όρθια στα κύματα και κατευθύνθηκε προς τη δύση. Συγκινημένη η γυναίκα από το γεγονός γυρίζει στον γιο της και του λέει: - Εγώ, παιδί μου, για την αγάπη της Παναγίας είμαι έτοιμη να πεθάνω. Εσύ να φύγεις. Να πάς στην Ελλάδα. Χωρίς αργοπορία το παιδί ετοιμάστηκε και ξεκίνησε για τη Θεσσαλονίκη, κι από κει για τον Αθωνα, όπου εμόνασε. Σαν μοναχός ασκήτεψε στον τόπο πού αργότερα ιδρύθηκε η μονή των Ιβήρων. Αυτό ήταν οικονομία Θεού, γιατί έτσι πληροφορήθηκαν οι άλλοι μοναχοί το ιστορικό της θαυματουργής εικόνας. Πέρασε καιρός. Ο μοναχός από τη Νίκαια πέθανε, και το μοναστήρι των Ιβήρων ιδρύθηκε και ολοκληρώθηκε. Ηταν βράδυ, όταν οι μοναχοί αντίκρυσαν ένα παράξενο θέαμα: Ενα πύρινο στύλο πού ξεκινούσε από τη θάλασσα κι έφθανε στον ουρανό. Το όραμα συνεχίστηκε ήμερες και νύχτες. Κατεβαίνουν οι αδελφοί στην παραλία και βλέπουν με θαυμασμό στη βάση του πύρινου στύλου μία εικόνα της Θεοτόκου. Οσο όμως την πλησίαζαν εκείνη απομακρυνόταν. Συγκεντρώθηκαν τότε στην εκκλησία και παρακάλεσαν με δάκρυα τον Κύριο να χαρίσει στο μοναστήρι τους τον ανεκτίμητο αυτό θησαυρό. Μεταξύ των μοναχών υπήρχε ένας ευλαβής ασκητής, πού λεγόταν Γαβριήλ. Σ αυτόν παρουσιάζεται η Παναγία και του λέει: - Να πεις στον ηγούμενο και στους αδελφούς ότι θα σας παραδώσω την εικόνα μου, για να σας προστατεύει. Θα μπεις κατόπιν στη θάλασσα, θα περπατήσεις πάνω στα κύματα, κι έτσι θα καταλάβουν όλοι την εύνοια μου για το μοναστήρι σας. Ετσι κι έγινε. Ο π. Γαβριήλ περπάτησε πάνω στη θάλασσα σαν σε στερεά γη, παρέλαβε με ευλάβεια τη θαυματουργή εικόνα και επέστρεψε στην παραλία. Εκεί συγκεντρωμένοι όλοι οι μοναχοί της επιφύλαξαν τιμητική υποδοχή. Υστερα την παρέλαβαν και την τοποθέτησαν στο Ιερό βήμα του καθολικού. Οταν την επομένη ο εκκλησιαστικός πήγε ν ανάψει τα καντήλια, ή εικόνα έλειπε. Ερεύνησε παντού και την ανακάλυψε στο τείχος, πάνω από την πύλη της μονής. Την επανέφεραν στο καθολικό, αλλά ή εικόνα έφυγε και πάλι. Αυτό επαναλήφθηκε πολλές φορές. Τέλος ή Παναγία παρουσιάζεται στον γέροντα Γαβριήλ και του λέει: - Να πεις στους αδελφούς να μη μ ενοχλούν. Δεν ήρθα εδώ για να φυλάγομαι από σας, αλλά να σας φυλάω. Οσοι ζείτε στο Ορος τούτο ενάρετα, να ελπίζετε στην ευσπλαχνία του Υιού μου. Γιατί, όσο υπάρχει η εικόνα μου μέσα στη μονή σας, η χάρη και το έλεος Του θα σας επισκιάζουν πάντοτε. Υστερα απ αυτό οι μοναχοί έχτισαν παρεκκλήσι κοντά στην πύλη κι εκεί τοποθέτησαν την ιερή εικόνα. Πράγματι η Πορταΐτισσα, καθώς υποσχέθηκε, προστατεύει τη μονή και οικονομεί κάθε της ανάγκη. GEORGE POULOS, Esq Δ I K H Γ O P O Σ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ Eργατικά: Construction Ladders/ Scaffold Σοβαρά αυτοκινητικά: Car Accidents Πεσίματα: Slip & Fall Change Your Life with Experienced Bankrupcy Lawyer Discharge Credit Cards, Judgments Stop Harassment, Stop Foreclosures Dept relief agency Banruptcy filer $25 Consultation Fee Συνέχεια στη σελίδα 4 Workers Compensation Social Security Disability Bankruptcy - Chapter 7 & rd Ave., Astoria, 1/2 block from «Ν» Train 1 Block from Triborough Bridge 111 Livingston St., Suite 1110, Brooklyn, NY (718)

4 4 ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΟ Εμφανίσεις και θαύματα της Παναγίας ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ Συνέχεια από τη σελίδα 3 Η θεραπεία της πριγκίπισσας. Το 1651 οι 365 Ιβηρίτες μοναχοί δοκίμαζαν οικονομική στενότητα, γι αυτό ανέθεσαν στη Θεοτόκο να μεριμνήσει για τη συντήρηση τους. Αμέσως η φιλόστοργη Μητέρα έτρεξε νια εξεύρεση πόρων με το ακόλουθο χαριτωμένο θαύμα. Εκείνη την περίοδο ήταν βαριά άρρωστη η κόρη του τσάρου της Ρωσίας Αλεξίου Μιχαήλοβιτς. Τα πόδια της ήταν παράλυτα και για τους γιατρούς αθεράπευτα. Τη θλίψη της πριγκίπισσας και των Βασιλέων γονέων της έρχεται τώρα να μεταβάλει σε χαρά η θαυματουργή Πορταΐτισσα. Παρουσιάζεται μια νύχτα στον ύπνο της, κι αφού της έδωσε θάρρος καί υποσχέθηκε να τη θεραπεύσει της λέει: - Να πεις στον πατέρα σου να φέρει από τη μονή των Ιβήρων την εικόνα μου την Πορταϊτισσα. Το πρωί η άρρωστη διαβίβασε την εντολή κι αμέσως ξεκίνησε έκτακτη αποστολή, για να μεταφέρει στους Ιβηρίτες μοναχούς την επιθυμία του τσάρου. Εκείνοι φοβήθηκαν μήπως η εικόνα δεν επιστραφεί, καί αποφάσισαν να στείλουν ένα πιστό αντίγραφο με τιμητική συνοδεία τεσσάρων ιερομόναχων. Μόλις μαθεύτηκε ο ερχομός της σεπτής εικόνας στη Μόσχα, η πόλη άδειασε. Ολοι, βασιλείς και λαός, έτρεξαν να την προϋπαντήσουν. Στ ανάκτορα όμως η πριγκίπισσα κειτόταν στο κρεβάτι, χωρίς να γνωρίζει τίποτε. Κάποια στιγμή ζήτησε τη μητέρα της και τότε πληροφορήθηκε το μεγάλο γεγονός. - Τι; φώναξε. Ερχεται η Παναγία, κι έμενα με άφησαν εδώ; Πηδά αμέσως από το κρεβάτι, ντύνεται και τρέχει να υποδεχθεί κι εκείνη την Παναγία. Ο κόσμος είδε την παράλυτη πριγκίπισσα να τρέχει και τα έχασε. Η συγκίνηση κορυφώθηκε, όταν από την άλλη μεριά έφθασε η αγία εικόνα κι έγινε η τελετή της υποδοχής και της προσκυνήσεως. - Μεγαλειότατε, είπαν οι απεσταλμένοι, προσφέρουμε τη σεπτή αυτή εικόνα σαν δώρο στο ευσεβές ρωσικό έθνος. - Σας ευχαριστώ, είπε συγκινημένος ο τσάρος. Σε ένδειξη της ευγνωμοσύνης μου σας παραχωρώ μία από τις καλύτερες μονές της πρωτεύουσας, τον άγιο Νικόλαο. Επίσης ετήσιο επίδομα από ρούβλια, ατέλεια σε ό,τι εισάγετε και εξάγετε από τη χώρα μου, καθώς και δωρεάν μετακίνηση των απεσταλμένων σας. Το μετόχι αυτό παρέμεινε στην κυριότητα της μονής Ιβήρων μέχρι το 1932 καί της εξασφάλιζε τόσες προσόδους, ώστε κάλυπτε όλες σχεδόν τίς υλικές της ανάγκες. Παναγία η Νιαμονίτισσα Η Παναγία η Κασσιωπία Η μυροβόλος Χίος, η «παιπαλόεσσα», κατά τον Ομηρο, για το βραχώδες και ορεινό έδαφος της, εθεωρείτο από τους αρχαίους «ως μία των Μακάρων νήσων» για τα φυσικά της πλεονεκτήματα. Αυτή η ονομασία θα της ταίριαζε μεταφορικά καί για την ευλάβεια των κατοίκων της. Στην αρχαιότητα ήταν γεμάτη αγάλματα και ειδωλολατρικούς ναούς. Αλλά και στη χριστιανική εποχή το πλήθος των ιερών ναών της κινεί την περιέργεια κάθε επισκέπτου. «Η χιακή κοινωνία, σημειώνει ο Μ. Ιουσηνιάνης το 1606, είναι ευλαβέστατη, ενώ ο κλήρος της πολύ πιο αξιόλογος από άλλων περιοχών». Εχει επίσης να επιδείξει πολλούς αγίους καί πολλά μοναστήρια. Λίγα μίλια από την πρωτεύουσα του νησιού, στους πρόποδες του Προβάπου όρους, προβάλλει το πιο αξιόλογο μοναστήρι της Χίου, η παλαίφατη Νέα Μονή. Το πατριαρχικό αυτό σταυροπήνιο, με τα βασιλικά χρυσόβουλα και τα περίφημα ψηφιδωτά, είναι οχυρωμένο από φυσικά και τεχνητά τείχη και πύργους, τμήματα των οποίων σώζονται μέχρι σήμερα. Οι κτιριακές εργασίες της μονής άρχισαν το 1034 από τους χιώτες ασκητές Νικήτα, Ιωσήφ καί Ιωάννη. Πολύτιμο συμπαραστάτη στην προσπάθεια τους αυτή είχαν τον βυζαντινό αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Θ τον Μονομάχο. Στα ιστορικά της μονής είναι διάχυτη η παράδοση για τη θαυμαστή εύρεση της Παναγίας Νιαμονίτισσας. Αυτή τη θαυματουργή εικόνα ανακάλυψαν μέσα σε πυκνός δάσος οι τρεις κτήτορες, τριγυρισμένη από αδιαπέραστα βάτα και χαμόκλαδα. Η θεία μορφή της Θεοτόκου παριστάνεται σε μία ιδιότυπη και μοναδική στάση: Κρατά στα χέρια το θείο Βρέφος, αλλά εικονίζεται όρθια, με ανοιχτή τη μητρική αγκαλιά καί τα πόδια σε στάση βηματισμού. Η ιερή εικόνα της Νιαμονίτισσας σώζεται συχνά η ίδια θαυματουργικά από πυρκαγιές, αλλά και σώζει από σφαγές, επιδρομές και λοιπές περιπέτειες, πού δοκίμασε η Νέα Μονή στην ιστορική διαδρομή της. Ο χρυσοχόος Κάποτε οι μοναχοί ανέθεσαν σ ένα Χιώτη χρυσοχόο να επενδύσει με χρυσό ένα μέρος της ιερής εικόνας, για να την προφυλάξουν από τη φθορά. Ο εκκλησιάρχης την τοποθέτησε στον κυρίως ναό, και ο τεχνίτης άρχισε την εργασία του με ευλάβεια. Ξαφνικά ακούει μία γλυκεία φωνή να του λέει ψιθυριστά: «Ελαφρά χτύπα, ελαφρά. Nα χεις την ευχή μου, γιατί η εικόνα είναι παλαιά»! Σηκώνει τα μάτια o χρυσοχόος και βλέπει μια μεγαλόπρεπη γυναίκα με ολόχρυση φορεσιά. Δεν πρόλαβε να τη ρωτήσει ποια ήταν, γιατί μπήκε αμέσως στο ιερό βήμα από τη νότια πύλη. Τρέχει να την προφθάσει, αλλά Εκείνη είχε εξαφανιστεί. Μπαίνει στο ιερό, και τότε αναγνωρίζει στη μορφή της πλατυτέρας τη γυναίκα, πού πρίν από λίγο του είχε φανερωθεί. Η καμπάνα Το καμπαναριό της Νέας Μονής μοιάζει με τετράγωνο πύργο και υψώνεται σχεδόν τριώροφο μέχρι τον θόλο του καθολικού. Είναι στεγασμένο με μολύβι και στολίζεται στην κορυφή με ωραίο σιδερένιο σταυρό. Αρχικά είχε τέσσερις καμπάνες και δύο πολυτελέστατα ρολόγια. Ολα όμως εξαφανίσθηκαν το 1822 από τις ασιατικές ορδές. Κάποτε μία από τις μεγαλύτερες καμπάνες ράγισε. Οι μοναχοί τη φόρτωσαν σ ένα βενετσιάνικο πλοίο και την έστειλαν στη Βενετία για να την ξαναχύσουν. Το πλοίο ταξιδεύοντας χτυπήθηκε από ένα κουρσάρικο των πειρατών του Βαρβαρόσσα και κινδύνεψε να βουλιάξει. Οι ναύτες, στη δύσκολη εκείνη στιγμή, επικαλέστηκαν τη

5 σαββατο 14 - ΚυρΙαΚη 15 αυγουστου 2010 ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΟ 5 βοήθεια της Παναγίας Νιαμονίτισσας. Υστερα έσπασαν ένα κομμάτι από την καμπάνα, το έβαλαν για μπάλα μέσα στο κανόνι και χτύπησαν το εχθρικό πλοίο. Το χτύπημα ήταν καίριο και το πειρατικό βυθίστηκε. Το βενετσιάνικο καράβι συνέχισε το ταξίδι κι έφθασε στον προορισμό του. Ο καπετάνιος, από ευγνωμοσύνη νια τη σωτηρία τους, έφτιαξε με δικά του έξοδα την καμπάνα και την πρόσφερε στην Παναγία. Λέγεται μάλιστα πώς η καμπάνα αυτή ήταν η πιο μελωδική απ όλες. Παναγία η Κασσιωπία Στα 1530, στη βενετοκρατούμενη Κέρκυρα, ένας τίμιος νέος, ο Στέφανος, γύριζε κάποια μέρα από την πόλη στο χωριό του. Στον δρόμο συνάντησε κι άλλους οδοιπόρους, κι έτσι βάδιζαν όλοι μαζί συντροφιά. Κάποια στιγμή διέκριναν μακριά μερικούς νεαρούς, πού μετέφεραν αλεύρι από τον μύλο. Η παρέα του Στέφανου μπήκε σε πειρασμό. - Δεν τους κλέβουμε το αλεύρι; είπαν μεταξύ τους. Κανείς δεν μας βλέπει. Θα το μοιραστούμε και θα το μεταφέρουμε στα σπίτια μας. Ολοι συμφώνησαν, εκτός από τον Στέφανο. - Είναι αμαρτία! διαμαρτυρήθηκε. Κι υστέρα, δεν θα ξεφύγουμε τη δικαιοσύνη. Θα τιμωρηθούμε σαν ληστές καί κακοποιοί. Εκείνοι όμως ήταν αποφασισμένοι. Κι όταν πλησίασε η λεία τους, επιτέθηκαν στα παιδιά, τα έδειραν και άρπαξαν το αλεύρι. Οι νεαροί, δαρμένοι και κακοποιημένοι, πήγαν στα σπίτια τους και διηγήθηκαν το επεισόδιο. Υστερα ειδοποίησαν τον διοικητή, τον Σίμωνα Μπάιλο, κι εκείνος έστειλε στρατιώτες για να συλλάβουν τους κακοποιούς. Οι στρατιώτες συνέλαβαν σαν ύποπτο μόνο τον Στέφανο, γιατί οί άλλοι είχαν εξαφανιστεί. Εκείνος βάδιζε αμέριμνος, έχοντας πεποίθηση στην αθωότητα του. Απολογήθηκε στους στρατιώτες με ειλικρίνεια, αλλά δεν τον πίστεψαν. Τον έδεσαν καί τον έκλεισαν στη φυλακή. Οταν τον οδήγησαν στον κριτή, ομολόγησε πάλι την αλήθεια: - Βάδιζα με τους ληστές, αλλά μέρος στη ληστεία δεν έλαβα. Αδικα με κατηγορείτε. Ο δικαστής όμως δεν τον πίστεψε και τον καταδίκασε. - Ποια τιμωρία προτιμάς, τον ρώτησε, να σου κόψουν τα χέρια ή να σου βγάλουν τα μάτια; Κι εκείνος, περίλυπος, προτίμησε τη δεύτερη, γιατί του φάνηκε λιγότερο οδυνηρή. Με θρήνους και οδυρμούς οδηγήθηκε στον τόπο της καταδίκης, όπου εκτελέστηκε ή φοβερή απόφαση. Ο Στέφανος τώρα, ανίκανος για μετακινήσεις, χειραγωγείται από τη μητέρα του. Δεκαοχτώ μίλια από την πρωτεύουσα του νησιού ήταν χτισμένη ή παραθαλάσσια πόλη Κασσιόπη. Ηταν γνωστή για ένα ναό της Θεοτόκου, από τον όποιο περνούσε πλήθος λάου και προσκυνούσαν τη θαυματουργή της εικόνα. Ο Στέφανος αποφασίζει και πηγαίνει στην πόλη αυτή. Θα μένει στον ναό της Θεοτόκου και θα ζητά ελεημοσύνη από τους φιλάνθρωπους. Προσκύνησε με τη μητέρα του τη θαυματουργή εικόνα και παρακάλεσε τον διακονητή μοναχό να του παραχωρήσει ένα κελλάκι για τη διαμονή του. Την πρώτη βραδιά έμειναν μέσα στην εκκλησία. Η μητέρα του, κατάκοπη, κοιμήθηκε αμέσως. Ο ίδιος όμως δεν μπορούσε να ησυχάσει από τους πόνους. Κάποια στιγμή τον πήρε ένας ύπνος ελαφρός. Νοιώθει τότε δυο χέρια να τον ακουμπούν και να ψηλαφούν τις κόγχες των ματιών του. Ηταν τόσο αισθητό, ώστε ξύπνησε αμέσως και αναρωτιόταν ποιος να τον είχε αγγίξει. Και τότε Βλέπει μπροστά του μια γυναίκα λαμπροφορεμένη και λουσμένη στο φως. Στάθηκε λίγο κι υστέρα εξαφανίστηκε. Γυρίζει ο Στέφανος και βλέπει τα καντήλια αναμμένα. Ξυπνάει τη μητέρα του και τη ρωτάει: - Ποιος άναψε τα καντήλια; -Σώπα και κοιμήσου, του λέει εκείνη, νομίζοντας πώς το παιδί της ονειρεύεται. Εκείνος όμως επέμενε: - Βλέπω την εικόνα της Θεοτόκου. Δεν είναι φαντασίες αυτά πού σου λέω! Τότε ή μητέρα ανασηκώθηκε και κοίταξε με ανησυχία και λαχτάρα το πρόσωπο του. Ναι, δεν την απατούσαν τα μάτια της. Ζούσε τη στιγμή εκείνη ένα ολοζώντανο θαύμα: Οι κόγχες του παιδιού της στολίζονταν από δύο γαλανά μάτια! Ενώ, πριν την τύφλωση, τα μάτια του Στέφανου ήταν μαύρα! Αμέσως, μητέρα και γιος ευχαρίστησαν με δάκρυα χαράς την Υπεραγία Θεοτόκο για τη γρήγορη επέμβαση της. Από τον θόρυβο πήρε είδηση ο νεωκόρος μοναχός κι έτρεξε στον ναό για να δει τι συμβαίνει. Το ολοφάνερο θαύμα τον συγκλόνισε κι έφυγε γρήγορα για τη χώρα, για ν αναγγείλει το γεγονός στον διοικητή. Εκείνος, παραξενεμένος, πήρε μαζί του τους προκρίτους της Κέρκυρας κι επισκέφθηκε τον Στέφανο. Είδε τα νέα μάτια στις κόγχες τους και θαύμασε. Είδε ακόμη, σαν απόδειξη, και το σημάδι στα βλέφαρα του από το πυρακτωμένο σίδερο. Μέσα του όμως ο διοικητής είχε και κάποια αμφιβολία. Γι αυτό, όταν επέστρεψε στη χώρα, καλεί τον δήμιο και τον ρωτάει: - Εβγαλες, πραγματικά, τα μάτια του Στέφανου, όπως είχα διατάξει; - Βεβαίως τα έβγαλα. Βρίσκονται ακόμη μέσα σε μία λεκάνη. Ορίστε! Ο Μπάιλος κοίταξε ανήσυχος τη λεκάνη. Πράγματι μέσα σ αυτήν υπήρχαν δύο μάτια, και μάλιστα μαύρα μάτια, όχι γαλανά, σαν κι αυτά πού είχε τώρα ο Στέφανος. Η αλήθεια αποδείχθηκε με τον πιο εύγλωττο καί πειστικό τρόπο. Κι ό ηγεμόνας, αφού ειδοποίησε να φέρουν τον Στέφανο, του ζήτησε συγνώμη και τον αποζημίωσε με πλούσια δώρα. Τέλος, ανακαίνισε μ επιμέλεια τον περίβολο του ιερού ναού της Θεοτόκου. Παναγία η Λιμνιά Σε μια γραφική παραλία στον βόρειο Ευβοϊκό, όπου το αρχαίο «Ελύμνιο», είναι σήμερα χτισμένη ή κωμόπολη της Λίμνης. Στον περικαλλή ναό της είναι θησαυρισμένη η θαυματουργή εικόνα της πολιούχου της Παναγίας της Λιμνιάς. Στα 1560, καθώς διασώζει η παράδοση, όταν ήταν σουλτάνος ο Σουλεϊμάν ο μεγαλοπρεπής, ένα τούρκικο πλοίο έπλεε στα μέρη της Κασσάνδρας με κατεύθυνση τη Χαλκίδα. Στό πλήρωμα του καραβιού ήταν κι ένας χριστιανός ναύτης, ό λοστρόμος Δημητρός, άνθρωπος ευλαβής και ηλικιωμένος. Το καράβι πλησίαζε στη Σκιάθο με φουσκωμένα τα πανιά από τον σορόκο. Ξαφνικά ο άνεμος κόπασε. Τότε ο Δημητρός έδωσε εντολή να ρίξουν τίς βάρκες στη θάλασσα, για να ρυμουλκήσουν το καράβι. Εκείνη τη στιγμή βλέπει ο λοστρόμος στο πλάι του καραβιού, πάνω στα κύματα, ένα μεγάλο εικόνισμα. Χωρίς να χάσει καιρό, κατεβαίνει σε μια φελούκα, σηκώνει την ιερή εικόνα απ το νερό, και προσκυνάει την Παναγία πού ήταν ζωγραφισμένη πάνω σ αυτή. Υστερα ανεβάζει την εικόνα στο κατάστρωμα καί την παραδίδει στον πλοίαρχο, στον τούρκο Μεχμέτ. Αμέσως σηκώνεται δυνατός βοριάς, πού κολπώνει τα πανιά. Τ άλμπουρα τριζοβολούν, ενώ η πλώρη σχίζει με ορμή τ αφρισμένο κύμα. Παρέκαμψαν τις Σποράδες, μπήκαν στον Ευβοϊκό κι έβαλαν πλώρη για τη Χαλκίδα. Μόλις όμως έφθασαν στην περιοχή της Λίμνης, ο άνεμος κόπηκε απότομα και το καράβι ακινητοποιήθηκε. Ρίχτηκαν και πάλι οι βάρκες στη θάλασσα και άρχισαν να το ρυμουλκούν. Υστερα από ώρες έφθασαν στη βάση του όρους Καντήλι. Εκεί απροσδόκητα ξεσπά καταιγίδα. Τα κύματα σηκώνονται απειλητικά και σπρώχνουν το σκάφος πάλι στη Λίμνη. Μόλις πλησιάζουν εκεί, ή τρικυμία σταματά και ή θάλασσα πάλι γαληνεύει. Το πλήρωμα κάνει καινούργια προσπάθεια να κατευθύνει το καράβι στον προορισμό του. Ξεσπάει όμως νέα καταιγίδα, πιο απειλητική, καί τους σπρώχνει πάλι στη Λίμνη. Ο καπετάνιος και οι ναύτες έχουν απελπιστεί. Δεν μπορούν να διακρίνουν πίσω άπ αυτή τη θαλασσινή περιπέτεια το χέρι της Παναγίας. Τότε φωτίστηκε επί τέλους ο ευλαβής λοστρόμος. Πλησιάζει τον καπετάνιο και του λέει: - Δεν πρόκειται ν απαλλαγούμε άπ αυτή την ταλαιπωρία, αν δεν βγάλουμε σ αυτήν εδώ τη στεριά την εικόνα της Παναγίας. Ο πλοίαρχος συμφώνησε και ειδοποίησε το χωριό Καστριά - χτισμένο λίγα χιλιόμετρα μακριά από την παραλία - να έρθουν να την παραλάβουν. Δεν άργησε να καταφθάσει ό πιστός λαός, έχοντας επικεφαλής τους ιερείς, με εξαπτέρυγα, σταυρούς και λαμπάδες. Στην παραλία τους περίμενε ο Δημητρός, πού τους παρέδωσε την ιερή εικόνα σαν ατίμητο θησαυρό. Αμέσως φύσηξε φρέσκο αεράκι κι έσπρωξε κατάπρυμα το Ιστιοφόρο με τους ναύτες, κατευθείαν για τον προορισμό τους. Ηταν το «ευχαριστώ» της Παναγίας, ή ευαρέσκεια της για τον κόπο τους. Στο μεταξύ ή πομπή ξεκίνησε μεγαλόπρεπα από την παραλία για το χωριό. Εκεί, στον ναό της αγίας Αννης, τριγυρισμένον από γέρικες βελανιδιές, πλατάνια καί κυπαρίσσια, απόθεσαν τη σεπτή εικόνα. Εψαλαν Παράκληση, δοξολογία, και ευχαρίστησαν τη Θεοτόκο για την ανεκτίμητη δωρεά. Την άλλη μέρα η εικόνα έλειπε από την εκκλησία. Την αναζήτησαν παντού, και τη βρήκαν στην τοποθεσία της σημερινής Λίμνης. Την επανέφεραν στον ναό της αγίας Αννης, αλλά εκείνη επέστρεψε στον ίδιο τόπο. Αυτό επαναλήφθηκε μερικές φορές, κι έτσι κατάλαβαν οι κάτοικοι πώς ήταν θέλημα της να παραμείνει οριστικά εκεί. Εχτισαν λοιπόν μια μικρή εκκλησία και την τοποθέτησαν μέσα σ αυτή. Την Ιερή εικόνα ακολούθησαν καί οι ίδιοι. Εγκατέλειψαν τα Καστριά καί μετοίκησαν στη Λίμνη. Αργότερα, στη θέση του πρώτου ναΐσκου έχτισαν μεγαλόπρεπο ναό, και τον αφιέρωσαν στο Γενέσιο της Θεοτόκου. Κάθε χρόνο, στις 8 Σεπτεμβρίου, γίνεται πανηγυρικός εορτασμός προς τιμήν της Παναγίας της Λιμνιάς. Πάνω στην εικόνα εικονίζεται η Παναγία η Γλυκοφιλούσα, ζωγραφισμένη σε σκληρό και βαρύ ξύλο και καλυμμένη με ασημένια επένδυση. Πηγή: «Eμφανίσεις και θαύματα της Παναγίας», Ιερά Μονή Παρακλήτου, Ωρωπός Αττικής Διόρθωση Στο προηγούμενο τεύχος του «Περιοδικού» στη συνέντευξη του κ. Ευγένιου Ρωσσίδη αναφέρθηκε λανθασμένα ότι ο κ. Α. Η. Διαματάρης εργάστηκε για τριάντα χρόνια για τον κ. Ρωσσίδη. Το σωστό είναι ότι εργάστηκε για τον κ. Ρωσσίδη πριν από τριάντα και πλέον χρόνια. American Foundation for Greek Language & Culture AFGLCNY - New York Chapter Συνέλληνες και συνελληνίδες, Ελάτε μαζί μας στην προσπάθειά μας να δημιουργήσουμε ένα Κέντρο Ελληνικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο του Stony Brook. Το Κέντρο θα στηρίζεται από μια Eδρα Ελληνικών Σπουδών που θα καθιερωθεί όταν συμπληρωθεί το απαιτούμενο ποσό του 1.5 εκατομμυρίου δολλαρίων. Η Eδρα και το Κέντρο θα είναι εφ όρου ζωής αστείρευτες πηγές και βάσεις Ελληνικής Παιδείας για τις ελληνικές κοινότητες του παρόντος και του μέλλοντος. Αν θέλετε να συμμετέχετε στην προσπάθεια αυτή, στείλτε τη δωρεά σας στο: Stony Brook Foundation For Hellenic Chair College for Arts and Sciences E3320 Melville Library, Stony Brook, NY Τηλέφωνο/πληροφορίες: Jane MacArthur (631) Oταν το ποσόν συμπληρώσωμε, φαντασθείτε τι εορτασμό θα οργανώσωμε! Εκ της Επιτροπής OF HELLENIC STUDIES AT S.B.U.

6 6 ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΟ Το πρόσωπο της Παναγίας ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ Το Ευαγγέλιο της Κυριακής (Λουκ. ι 38-42, ια 27-28) «Μαρία δε την αγαθήν μερίδα εξελέξατο» Τω καιρώ εκείνω, εισήλθεν ο Ιησούς εις κώμην τινά. Γυνή δε τις ονόματι Μάρθα, υπεδέξατο αυτόν εις τον οίκον αυτής. Και τήδε ην αδελφή καλούμενη Μαρία, η και παρακαθίσασα παρά τους πόδας του Ιησού, ήκουε των λόγων αυτού. Η δε Μάρθα περιεσπάτο περί πολλήν διακονίαν επιστάσα δε είπε: Κύριε, ου μέλει σοι ότι η αδελφή μου μόνην με κατέλιπε διακονείν; είπε ουν αύτη ίνα μοι συναντιλάβηται. Αποκριθείς δε είπεν αυτή ο Ιησούς: Μάρθα, Μάρθα, μεριμνάς και τυρβάζη περί πολλά. Ενός δε εστί χρεία. Μαρία δε την αγαθήν μερίδα εξελέξατο, ήτις ουκ αφαιρεθήσεται άπ αυτής. Εγένετο δε εν τω λέγειν αυτόν ταύτα, επάρασά τις γυνή φωνήν εκ του όχλου, είπεν αυτώ: Μακαριά η κοιλία η βαστάσασά σε, και μαστοί ους εθήλασας. Αυτός δε είπε: Μένουν γε μακάριοι οι ακούοντες τον λόγον του Θεού, και φυλάσσοντες αυτόν. Μετάφραση της Ευαγγελικής περικοπής Εκείνον τον καιρόν εμπήκε ο Ιησούς εις ένα χωριό. Μία γυναίκα, που ώνομάζετο Μάρθα, τον υποδέχθηκε εις το σπίτι της. Αυτή είχε αδελφήν που ώνομάζετο Μαρία, ή οποία εκαθότανε κοντά εις τα πόδια του Ιησού και άκουε όσα έλεγε. Αλλ ή Μάρθα ήτο απησχολημένη με πολλήν υπηρεσίαν και επλησίασε και είπε, «Κύριε, δεν σε μέλει που η αδελφή μου με άφησε μόνην να υπηρετώ; Πες της λοιπόν να με βοηθήσει». Ο Ιησούς της απεκρίθη, «Μάρθα, Μάρθα, μεριμνάω και άνησυχείς δια πολλά πράγματα, άλλ ένα πράγμα είναι αναγκαίον. Η Μαρία εδιάλεξε την καλήν μερίδα, η οποία δεν θα της αφαιρεθή». Ενώ έλεγε αυτά, κάποια γυναίκα από τον κόσμον εφώναξε και του είπε, «Μακάρια η κοιλιά που σ εβάσταξε και οι μαστοί που εθήλασες». Αυτός δε είπε, «Μακάριοι μάλλον είναι εκείνοι που ακούουν τον λόγον του Θεού και τον φυλάττουν». (Εκ της μεταφράσεως της Καινής Διαθήκης των αείμνηστων καθηγητών Β. Βελλά Αρχ. Ευ. Αντωνιάδου, Αλ. Αλεβιζάτου, Γερ. Κονιδάρη. Εκδ. Αποστολικής Διακονίας). Για την Παναγία, που σήμερα γιορτάζουμε την κοίμησή Της, τα Ευαγγέλια δεν αναφέρουν παρά μόνο λίγες φράσεις, όπως αυτές που διασώζει η σημερινή ευαγγελική περικοπή: «Μακαρία η κοιλία η βαστάσασά σε και μαστοί ους εθήλασας» (Λκ. 11,27), ευτυχισμένη η μάνα που σε γέννησε και σε θήλασε. Και όμως, για Εκείνη μίλησαν οι Προφήτες και κήρυξαν οι Απόστολοι, για Εκείνη θεολόγησαν οι Πατέρες της Εκκλησίας και δογμάτισαν οι Οικουμενικές Σύνοδοι, εμπνεύσθηκαν οι υμνωδοί και οι αγιογράφοι και μελέτησαν οι στοχαστές. Την Παναγία τιμά η ορθόδοξη ευσέβεια των πιστών, αφού Αυτή κατέχει κεντρικό και θεμελιώδη ρόλο στο σχέδιο της σωτηρίας του ανθρώπου. Το Ιερό πρόσωπό Της το ανακαλύπτουμε μέσα στη ζωή της Εκκλησίας, γι αυτό μονό με την πίστη και την αγάπη μπορούμε να το πλησιάζουμε. Γιατί μόνο η πίστη και η αγάπη μάς φανερώνουν κρυμμένες αλήθειες, που οι άλλοι δεν βλέπουν και δεν γνωρίζουν, επειδή δεν εμπιστεύονται και δεν αγαπούν. Η Παναγία πηγή ζωής Τα Ευαγγέλια σκέπασαν με τη σιωπή τους όχι μόνο τη ζωή, αλλά και τον θάνατο της Παναγίας. Ο,τι γνωρίζουμε για το γεγονος του θανάτου Της είναι διάφορες παραδόσεις της αρχέγονης Εκκλησίας που διατηρήθηκαν ζωντανέε στη χριστιανική πίστη και ευλάβεια. Αυτό δεν πρέπει να μας παραξενεύει, αφού έρχεται να μας υπενθυμίσει ότι η Παναγία, με την ταπεινή, σιωπηλή και αθόρυβη παρουσία Της, έμεινε διακριτικά στο περιθώριο της δημόσιας δράσης του Χριστού. Εξαφάνισε την ατομικότητα Της, για να φανεί το φως του Χριστού. Εγινε ο προβολέας που φωτίζει το κέντρο της ζωής και της ύπαρξής μας, την αιτία και τον μοναδικό σκοπό των πάντων. Κάθε λόγος για το πρόσωπο Της είναι εγκωμιαστικός και δοξολογικός, βαθύτατα θεολογικός, πυκνός και δυσερμήνευτος. Η Παναγία διέσωσε την εικόνα του Θεού μέσα στην ανθρώπινη φύση, γι αυτό και το πρόσωπο Της είναι η πραγματική εικόνα του ανθρώπου. Οταν επιχειρούμε να εμβαθύνουμε με φόβο Θεού, δέος και προσευχή στο μυστήριό Της, επαληθεύουμε τον λόγο του υμνωδού: «πάντα υπέρ έννοια, πάντα υπερένδοξα». Ο θάνατός Της υπερβαίνει την έννοια του θανάτου, ώστε να μην μπορεί να ονομάζεται θάνατος, αλλά «κοίμηση», «μετάσταση», «έκδημία ή ενδημία προς Κύριον». Αλλα και αν ακόμη τον ονομάσουμε θάνατο, τότε είναι θάνατος ζωηφόρος, είναι αρχή μιας δεύτερης ύπαρξης, της αιώνιας. Γιατί δεν μπορεί να ονομάζονται νεκροί οι Αγιοι, πόσο μάλλον ή Παναγία, οι οποίοι αποτελούν τα ζωντανά μέλη του Σώματος του Χρίστου, αφού ή Κεφαλή και η Απαρχή τους, ο Χριστός, είναι όχι μόνο ζωντανός, αλλά και Ζωοδότης. Το βιολογικό τέλος της επίγειας ζωής της Παναγίας δεν είναι χωρισμός, αλλά ένωση. Δεν προκαλεί οδύνη, αλλά χαρά, δεν είναι απελπιστική διάλυση, αλλά ελπίδα και βεβαιότητα άφθαρτης ζωής. Γι αυτό τα δάκρυα και ο δυνατός πόνος του προσωρινού χωρισμού του θανάτου, η πικρή αίσθηση της φυσικής απουσίας των ανθρώπων που αγαπάμε, όταν φεύγουν από κοντά μας, στην περίπτωση του θανάτου της Παναγίας μεταβάλλονται στη μεγάλη χαρά της ζωντανής παρουσίας Της ανάμεσά μας, αφού γνωρίζουμε ότι «εν τη κοιμήσει τον κόσμον ου κατέλιπες, Θεοτόκε». Στο πρόσωπο της Παναγίας οι μεγάλοι πατέρες, θεολόγοι και υμνωδοί της Εκκλησίας βλέπουν ό,τι πιο εκλεκτό, λαμπερό, καθαρό και όμορφο έχει να παρουσιάσει η ανθρώπινη φύση μπροστά στον Θεό. Ομως, παρόλο το μεγαλείο της αγιότητας και της θείας χάριτος πού ακτινοβολεί, δεν παύει να είναι και Εκείνη ένας άνθρωπος από εμάς. Οταν, λοιπόν, ατενίζουμε την εικόνα Της, δεν ελπίζουμε μόνο στον Θεό, αλλά και στον άνθρωπο. Γιατί ή μορφή Της μας λέει ότι ο άνθρωπος δεν είναι μονό πτώσεις, πάθη, λάθη, ενοχές, αδιέξοδα και αμαρτίες. Είναι και πάλη για ανόρθωση και ανακαίνιση, προσπάθεια για κάθαρση και αρετή, αγώνας για διόρθωση και τελείωση, πείνα και δίψα για αλήθεια, αγάπη και ζωή. Γι αυτό, ας συνειδητοποιούμε ότι ζούμε σε ένα δαιμονικό ψέμα, κάθε φορά πού παραμορφώνουμε αυτό που είμαστε και ξεχνάμε αυτό που πρέπει να γίνουμε. Αγαπητοί αδελφοί, η ύπαρξη και η ζωή της Παναγίας αποδεικνύει ότι στο σχέδιο της σωτηρίας ό Θεός θέλει και ο άνθρωπος μπορεί να συνεργασθεί μαζί Του. Οταν ο άνθρωπος αφεθεί στην αγάπη του Θεού και απελευθερωθεί από τα βασανιστικά ερωτήματα για το πώς και το γιατί, πλησιάζει την ερχόμενη βασιλεία του θεού. Αμήν. Αρχιμ. Ν. Κ. 15 Αύγουστου 2010: Η ΚΟΙΜΗΣΙΣ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ Η κοίμησις της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας. ΗΧΟΣ: γ - Εωθινόν: - - Απόστολος: Φιλιπ. β Ευαγγέλιον: Λκ. ι 38-42, ια Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΚΥΡΙΑΚΗ: 22 Αυγούστου, ΙΓ Ματθαίου. Απόστολος: Α Κορ. ιστ Ευαγγέλιον: Ματθ. κα Φωνή του Κυρίου, εβδομαδιαίο φύλλο ορθοδόξου πίστεως και ζωής της Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος». Η «ΦΩΝΗ ΚΥΡΙΟΥ» σ όλο τον κόσμο μέσω Διαδικτύου:

7 σαββατο 14 - ΚυρΙαΚη 15 αυγουστου 2010 ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΟ 7 Η Παναγία (Τσαμπίκα) χαρίζει τη μητρότητα Tης Ανθής Βούλγαρη Υπάρχουν περιπτώσεις στις οποίες η επιστήμη δεν μπορεί να επέμβει. Οι ελπίδες χάνονται και το μόνο που απομένει είναι να γίνει ένα θαύμα. Τότε ο άνθρωπος θυμάται πως πάνω από αυτόν υπάρχει μία ανώτερη δύναμη. Ακόμη κι αν δεν την έχει δει ποτέ του, ακόμη κι αν δεν την έχει πιστέψει ποτέ του, μέσα στην απελπισία του της εναποθέτει την τελευταία του ελπίδα. Τις περισσότερες φορές στις δύσκολες στιγμές επικαλούμαστε την Παναγία. Τη Μεγαλόχαρη, τη Γλυκοφιλούσα... Σε κάθε περιοχή έχει και διαφορετικό επίθετο. Δεν είναι λίγες οι φορές που ακούσαμε ιστορίες για προσωπικά θαύματα. Για ανίατες ασθένειες που θεραπεύτηκαν, για αναπήρους που περπάτησαν, για τυφλούς που βρήκαν το φως τους. Στη Ρόδο οι ιστορίες που ακούγονται περισσότερο αφορούν άτεκνες γυναίκες που οι γιατροί τις είχαν διαβεβαιώσει πως δεν υπάρχει καμία ελπίδα να γίνουν μητέρες και όμως σήμερα κρατούν στην αγκαλιά τους ένα παιδί. Αν ρωτήσεις πώς, θα σου απαντήσουν ότι η Παναγιά η Τσαμπίκα έκανε και πάλι το θαύμα της! Μισή ώρα μακριά από την πόλη της Ρόδου υψώνεται το μοναστήρι Της. Για να φτάσεις να προσκυνήσεις τη θαυματουργή εικόνα πρέπει να ανέβεις περίπου τριακόσια σκαλιά. Είναι τοποθετημένο πάνω σε ένα αρκετά ψηλό λόφο, γι αυτό και οι ντόπιοι το ονομάζουν «Τσαμπίκα η ψηλή». Το εκκλησάκι χτίστηκε εκεί διότι, σύμφωνα με την παράδοση, ένας βοσκός είχε δει μια φλόγα (τσάμπα, εξ ου και το «Τσαμπίκα») σε εκείνο το σημείο και πήγε να δει από κοντά τι συνέβαινε. Με μεγάλη του έκπληξη αντίκρισε την εικόνα της Παναγίας. Ετσι έχτισε το λιλιπούτειο εκκλησάκι που σώζεται μέχρι σήμερα προς τιμήν της χάρης Της. Μεταγενέστερα χτίστηκε και μια μεγαλύτερη εκκλησία, δίπλα στον κεντρικό δρόμο της περιοχής. Σε αυτήν η πρόσβαση είναι πιο εύκολη. Κάθε χρόνο σαν σήμερα, 8 Σεπτεμβρίου, οπότε γιορτάζει η Παναγία Τσαμπίκα, οι δύο εκκλησίες... βουλιάζουν από πιστούς που καταφθάνουν για να ανάψουν ένα κερί στη χάρη Της. Οταν φτάσει κανείς στο εκκλησάκι του λόφου, νιώθει να τον καταβάλλει ένα περίεργο δέος. Ο ναός μοιάζει να χάνεται μέσα στα κατάλευκα σύννεφα που τον περιβάλλουν. Οι γλάστρες με τους βασιλικούς που τον περιστοιχίζουν ευωδιάζουν. Το εσωτερικό του... πνίγεται στα τάματα. Στους τοίχους βρίσκονται κρεμασμένα ευχαριστήρια γράμματα ανθρώπων από όλο τον κόσμο. Από Σουηδία, Γερμανία, Βρετανία... Το μάτι πέφτει μπροστά από τη θαυματουργή εικόνα. Τα κέρινα ομοιώματα των βρεφών είναι δεκάδες. Γυναίκες από κάθε γωνιά της Γης έχουν αφήσει το δικό τους τάμα προκειμένου να αποκτήσουν το πολυπόθητο παιδί και την ευλογία της μητρότητας. Δεν είναι τυχαίο που το δεύτερο όνομα πολλών ανθρώπων στη Ρόδο είναι Τσαμπίκος ή Τσαμπίκα. Οι ντόπιοι τιμούν την Παναγία τους. Στο εγχειρίδιο που υπάρχει στο μοναστήρι με την ιστορία της θαυματουργής εικόνας, η Παναγία Τσαμπίκα χαρακτηρίζεται προστάτιδα των άτεκνων ζευγαριών. Ρίγος προκαλεί η αναφορά σε βιβλίο με τους βίους αγίων, στο οποίο αναφέρεται πως όλα τα μωρά που γεννιούνται από την Παναγία φέρουν κάπου στο κορμάκι τους το σημάδι Της, που απεικονίζει το βαμβάκι με το λάδι από το καντήλι της. Η μαρτυρία της Μαρίας Συγκλονιστικές είναι και οι μαρτυρίες γυναικών που βίωσαν το θαύμα στα σπλάχνα τους... Η Μαρία πριν από δεκαπέντε μήνες απέκτησε ένα υγιέστατο μωρό. Η ίδια περιγράφει την ιστορία της. «Το έμβρυο που κυοφορούσα είχε πεθάνει μέσα μου. Παλινδρόμηση κυήσεως μου είπαν οι γιατροί και μου ανέφεραν πως οι πιθανότητες να αποκτήσω ξανά παιδί ήταν ελάχιστες. Απογοητεύτηκα και αποφάσισα να ανέβω στο μοναστήρι. Δεν είμαι από τη Ρόδο, αλλά παντρεύτηκα και ζω στο νησί. Δεν ήμουν ποτέ ιδιαίτερα θρήσκα. Τελικά προσκύνησα. Οταν κατεβήκαμε από το εκκλησάκι, εντελώς αψυχολόγητα είπα στον άντρα μου πως θα μείνω έγκυος. Περίπου δύο μήνες μετά είχα τα πρώτα σημάδια. Ο γιατρός διαπίστωσε εγκυμοσύνη. Εμεινε άναυδος και ο ίδιος. Επιστημονικά το θεώρησε αδύνατον, αφού πριν από πολύ μικρό διάστημα είχε γίνει παλινδρόμηση. Επρεπε να περάσει μεγάλο διάστημα για να μπορέσω να συλλάβω ξανά και δεν ήταν σίγουρο αν θα μπορούσα να το κρατήσω μέσα μου. Τελικά το μωράκι μου είναι δεκαπέντε μηνών σήμερα και πάνω από το βλέφαρό του έχει ένα μικρό σημαδάκι. Η Παναγία μου χάρισε το πιο όμορφο δώρο της ζωής μου και με έκανε να καταλάβω πως ο Θεός υπάρχει». ΣΧΟΛΗ ΟΔΗΓΩΝ ZAPITI AUTO SCHOOL Από το STREET, ASTORIA, NY TEL. (718) Πηγή: «Espresso» Επαγγελματική διδασκαλία Μαθήματα καθημερινά Αυτοκίνητα για το Road Test 5ωρη διδασκαλία Defensive driving course για 10% έκπτωση στην ασφάλεια Βιβλίο για το ΠΕΡΜΙΤ στα ελληνικά, Αγγλικά, Ισπανικά Αδειες διεθνείς (International) ΑΣΦΑΛΕΙΕΣ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΩΝ-ΣΠΙΤΙΩΝ-ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ ELLAS TRAVEL ΑΕΡΟΠΟΡΙΚΑ ΕΙΣΗΤΗΡΙΑ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟΓΡΑΦΙΚΑ για Ελλάδα και Κύπρο Πληρεξούσια, εξουσιοδοτήσεις-αποδοχές κληρονομιάς- Γονικές παροχές-επίσημες Μεταφράσεις Παρακολουθείτε τα τηλεοπτικά μας προγράμματα στο Time Warner Cable: Κυριακή 2μμ στο 57, 5μμ στο 35, 7:30πμ στο 56 και Τρίτη 6πμ στο 57

8 8 ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΟ «Η Παναγία Σουμελά βρίσκει την ψυχή της» ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ Της Μαρίας Αντωνίαδου Επειτα από 88 ολόκληρα χρόνια θα ηχήσουν και πάλι, εφέτος τον Δεκαπενταύγουστο, οι καμπάνες και τα σήμαντρα της πιο τραγουδισμένης, της πιο «πονεμένης» Μάνας του Ελληνισμού, της «εξόριστης» Παναγίας του όρους Μελά του Πόντου, της γνωστής ως Παναγίας Σουμελά. Χιλιάδες ποντιακής καταγωγής Ελληνες από τα πέρατα της Γης αναμένεται να συρρεύσουν στην Παναγία η οποία στα χρόνια της προσφυγιάς έγινε σύμβολο αναμνήσεων, ελπίδας και παρηγοριάς. Εξέχουσα μορφή, ανάμεσά τους, ο Ιμβριος την καταγωγή κ.κ. Βαρθολομαίος, ο οποίος θα είναι ο πρώτος Οικουμενικός Πατριάρχης στα χρόνια λειτουργίας του Μοναστηριού που θα τελέσει την πανηγυρική λειτουργία την ημέρα της εορτής της Παναγίας. «Τα μνημεία που δεν έχουν μέσα τους ζωή και πίστη πάντα με θλίβουν. Αυτή η θρησκευτική λειτουργία θα δώσει στη Μονή τη χαμένη της ψυχή. Εμείς οι Τούρκοι και εσείς οι Ελληνες έχουμε ανάγκη από τέτοιες θαρραλέες αποφάσεις και χαίρομαι που μέρα με τη μέρα γίνονται τέτοια βήματα» δηλώνει ο δημοσιογράφος της τουρκικής εφημερίδας «Χουριέτ» Ερτουγρούλ Οζκιόκ (Εrtugrul Οzkok). Με τα ρεπορτάζ και την αρθρογραφία του ο κ. Οζκιόκ έπαιξε σημαντικό ρόλο στο να καμφθούν οι εσωτερικές αντιδράσεις και να δοθεί επισήμως από το τουρκικό κράτος η άδεια για την τέλεση της λειτουργίας. «Εμαθα ότι θα ανοίξει για προσκύνημα η Παναγία Σουμελά κατά τη διάρκεια μιας κουβέντας που είχα με τη διοίκηση του αθλητικού ομίλου της Τραπεζούντας Τrabzonspor. Εκείνη τη στιγμή αισθάνθηκα ότι κάποια πράγματα αλλάζουν στην Τουρκία. Οι Τραπεζούντιοι υποστήριζαν με όλη την καρδιά τους το άνοιγμα του μοναστηριού» τονίζει και προσθέτει την εμπειρία του από την επίσκεψή του εκεί. «Πρόκειται για μια πόλη που έζησε στο παρελθόν τη λύπη ορισμένων τραγικών γεγονότων. Οι δύο μέρες που πέρασα στην Τραπεζούντα έδειξαν ότι πολλοί κάτοικοί της με ειλικρίνεια προσπαθούν να μαλακώσουν αυτήν την εικόνα. Το Μοναστήρι είναι ένα σημαντικό μνημείο του ορθόδοξου κόσμου. Ταυτόχρονα αποτελεί ένα ιδιαίτερης αισθητικής αρχιτεκτονικό οικοδόμημα που έχει τοποθετηθεί μέσα στα βουνά. Αυτό το μνημείο μάς δείχνει τις προσπάθειες που έκαναν οι άνθρωποι για να τιμήσουν την πίστη τους...ως αποτέλεσμα πολέμων, αλλαγών και τραγωδιών, πολλά έργα κάθε λαού έμειναν εκτός των δικών τους συνόρων. Είναι πλέον κοινό προϊόν της ανθρωπότητας. Πρέπει να μάθουμε να ζούμε με αυτά. Ως πολίτης της Τουρκικής Δημοκρατίας είμαι υπερήφανος για τα έργα του ελληνικού πολιτισμού που υπάρχουν στα εδάφη μας. Επιθυμώ και στις άλλες χώρες να αισθάνονται το ίδιο για τα τουρκικά και τα ισλαμικά έργα διότι αυτά τα μνημεία από τη μία γίνονται πολιτισμικός πλούτος για τις χώρες μας και από την άλλη κουβαλούν τη φιλία μεταξύ των λαών μας» συνεχίζει ο κ. Οζκιόκ. Και καταλήγει: «Συγχαίρω για αυτήν την ιστορική απόφασή τους την τουρκική κυβέρνηση και τον λαό της Τραπεζούντας. Πιστεύω με όλη μου την καρδιά ότι αυτή είναι η στάση που ταιριάζει σε μας τους Τούρκους. Οταν θα πάω στην Τραπεζούντα η πρώτη μου δουλειά είναι να επισκεφθώ τη Μονή, να ανάψω ένα κερί και να προσευχηθώ». «Με αίτησή του ο Πατριάρχης αιτείται άδεια τέλεσης λειτουργίας στις 15 Αυγούστου 2010, στην οποία θα συμμετέχουν επισκέπτες που θα έλθουν από το εξωτερικό. Από πλευράς του υπουργείου μας κρίνεται σκόπιμη η παραχώρηση άδειας τέλεσης θρησκευτικής λειτουργίας (...) σε ώρα και διάρκεια που θα οριστεί από τη Νομαρχία Τραπεζούντας, στον εξωτερικό αύλειο χώρο υπό την προϋπόθεση ότι η λειτουργία δεν θα παρεμποδίζει την επίσκεψη άλλων επισκεπτών στη Μονή» σημειώνει ο υπουργός Τουρισμού της Τουρκίας κ. Ερτ. Γκιουνάι στο έγγραφο που απέστειλε την περασμένη Τρίτη 8 Ιουνίου και επιτρέπει την τέλεση της θείας λειτουργίας. Το έγγραφο όμως με ημερομηνία 3 Μαΐου 2010 ίσως και να μην είχε ακόμη παραληφθεί από τις αρμόδιες αρχές, αν ο Οικουμενικός Πατριάρχης δεν συναντούσε τον κ. Γκιουνάι τυχαία, σε μια συναυλία. Το πιο πιθανό είναι να έπεφτε θύμα της... γραφειοκρατίας, που ευνοούν όλοι όσοι δεν βλέπουν με καλό μάτι τέτοιου είδους ανοίγματα. Ο κ.κ. Βαρθολομαίος γνωρίζει το πρόβλημα όπως επίσης και ότι τέτοιες τάσεις υπάρχουν και στην Ελλάδα. Αλλωστε μόλις πέρυσι έλληνες επισκέπτες δημιούργησαν σοβαρά ζητήματα στην προσπάθειά τους να τελέσουν δέηση στο Μοναστήρι χωρίς άδεια. «Η Παναγία Σουμελά είναι η Μέκκα του Ελληνισμού. Βρισκόμουν πέρυσι εκεί και δεν μας επιτράπηκε να τελέσουμε τη δέηση. Η εφετινή απόφαση που ελήφθη είναι ιστορική. Θα προστατεύσουμε την προσπάθεια που γίνεται» διατείνεται ο βουλευτής της ΝΔ κ. Σ. Αναστασιάδης. Και ο συνάδελφός του τού ΠΑΣOΚ κ. Αλ. Αθανασιάδης επισημαίνει: «Για όλους τους Πόντιους σε όλη την Υφήλιο θα είναι μια ιστορική στιγμή. Πέρασαν 88 χρόνια από τον ξεριζωμό των παππούδων μας. Και τώρα θα ξαναγυρίσουμε για να υμνήσουμε την Παναγία μας που μας κράτησε όρθιους σε όλες τις δύσκολες στιγμές. Θα προστατεύσουμε πάση θυσία την προσπάθεια που κάνει ο Οικουμενικός Πατριάρχης». 18 αιώνες Ιστορίας 4ος αιώνας: Οι μοναχοί Βαρνάβας και Σωφρόνιος ανακαλύπτουν στο όρος Μελά την εικόνα της Παναγίας, την οποία σύμφωνα με την παράδοση φιλοτέχνησε ο Ευαγγελιστής Λουκάς, και ιδρύουν τη μονή. 7ος αιώνας: Ο όσιος Χριστοφόρος επανιδρύει το μοναστήρι, το οποίο είχε καταστραφεί. 14ος αιώνας: Ο Αλέξιος Γ Κομνηνός χτίζει πύργους, κελιά, ανακαινίζει τα κτίσματα και εγκαθιστά 40 μόνιμους φρουρούς για την προστασία της Μονής. Αρχές 15ου αιώνα: Ο Μανουήλ Γ Κομνηνός προσφέρει στη Μονή σταυρό με τίμιο ξύλο. Μέσα 15ου ως 19ο αιώνα: Οι

9 σαββατο 14 - ΚυρΙαΚη 15 αυγουστου 2010 ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΟ 9 σουλτάνοι εκδίδουν φιρμάνια και επικυρώνουν τα προνόμια που παραχώρησαν οι βυζαντινοί αυτοκράτορες στη Μονή. 1868: Στη βιβλιοθήκη της Μονής ο ερευνητής Σάββας Ιωαννίδης βρίσκει το πρώτο ελληνικό χειρόγραφο για τον Διγενή Ακρίτα. 1922: Η Μονή καταστρέφεται από τους Νεότουρκους. 1923: Λίγο προτού εγκαταλείψουν το μοναστήρι οι μοναχοί κρύβουν την εικόνα της Παναγίας, τον σταυρό του αυτοκράτορα Μανουήλ Γ και το χειρόγραφο Ευαγγέλιο του Οσίου Χριστόφορου σε κρύπτη. 1930: Ο τούρκος πρωθυπουργός Ισμέτ Ινονού επισκέπτεται την Αθήνα και συναντά εκπροσώπους Ποντίων.Οι τελευταίοι δύο εν ζωή μοναχοί αναλαμβάνουν να μεταφέρουν τα κειμήλια στην Ελλάδα. 1931: Η εικόνα της Παναγίας τοποθετείται στο Βυζαντινό Μουσείο και ο Λεωνίδας Ιασωνίδης, υπουργός της κυβέρνησης Βενιζέλου, δηλώνει: «Εν Ελλάδι υπήρχαν οι Πόντιοι, αλλά δεν υπήρχεν ο Πόντος. Με την εικόνα της Παναγίας Σουμελά ήλθε και ο Πόντος». 1951: Ο Φίλων Κτενίδης προχωρεί στη θεμελίωση του Ναού της Παναγίας Σουμελά στο Βέρμιο του Νομού Ημαθίας. Λευτέρης Παπαδόπουλος: Είναι το εθνικό μας προσκύνημα Στο γραφείο μου έχω δύο φωτογραφίες: η μία δείχνει το ορφανοτροφείο της Πριγκίπου όπου μεγάλωσε ο πατέρας μου, ο οποίος γεννήθηκε σε ένα χωριό έξω από την Προύσα και το 1922 ήρθε στην Ελλάδα. Πριν από λίγο καιρό ένας φίλος μου επισκέφθηκε την Πρίγκιπο και του ζήτησα να μου φέρει λίγο χώμα από την αυλή και τον εσωτερικό χώρο του ορφανοτροφείου. Μου έφερε δύο βαζάκιαζ το ένα το έδωσα στον αδελφό μου και το άλλο κράτησα εγώ, γιατί θέλω να έχω λίγο από το χώμα όπου περπάτησε ο πατέρας μου. Η δεύτερη φωτογραφία δείχνει την Παναγία Σουμελά, γιατί η μητέρα μου ήταν Πόντια, από το Ναβοροσίσκ της Ρωσίας. Το 1922 ήρθε στην Ελλάδα. Η Παναγία Σουμελά είναι το προσκύνημα των Ποντίων αλλά και όλων των Ελλήνων. Ιδρύθηκε το 386 και εκεί συντελέστηκαν ιστορικά γεγονότα κατά τη διάρκεια της αυτοκρατορίας της Τραπεζούντας αλλά και αργότερα. Το καθολικό της Μονής είναι λαξευμένο στον βράχο. Τα δεκάδες κελιά ήταν τα κρυφά σχολεία του Πόντου. Η Παναγία Σουμελά είναι το εθνικό μας προσκύνημα. Συγκινήθηκα στο άκουσμα της είδησης, θα μπορούσα να πω σε βαθμό συνταρακτικό. Πηγή: «To Bήμα» George Delis, LLC Consultant, Public Relations Land Use Η ΖΩΗ TOY XΡΙΣΤΟΥ νεα ενδιαφερουσα Κομψη εκδοση στα ελληνικά, η ωραιότερη βιβλιογραφία του Ιησού Χριστού που έχει γραφεί ως τώρα. δεν πρέπει να λείψει από κανένα σπίτι. 800 σελίδες. τιμάται $12.00 η τιμή περιλαμβάνει τα ταχυδρομικά (προπληρωτέα). αποταθείτε: HELLENIC PUBLICATIONS, 8785 University Blvd, Berrien Springs, MI (269) Eκπληρώστε όλα τα όνειρά σας για έναν όμορφο γάμο σ αυτή την ξεχωριστή σας μέρα TOWERS ON THE GREEN εκεί που τα όνειρά σας γίνονται πραγματικότητα Γάμοι, bridal showers, baby showers, επέτειοι, christenings, επίσημα δείπνα επιχειρηματικές συναντήσεις, εταιρικές εκδηλώσεις Μπορούμε να φιλοξενήσουμε πάρτι ατόμων TOWERS ON THE GREEN in 2 locations Εκεί που η ξεχωριστή σας μέρα «αγκαλιάζεται» από προσωπικό επαγγελματιών με ενθουσιασμό και ειλικρίνεια. Εαν σχεδιάζετε μια πιο κλειστή εκδήλωση, μια δεξίωση, ή πρόβα δείπνου, η εξειδικευμένη ομάδα μας catering και μαγειρικής περιμένει να σας εξυπηρετήσει σε όλες τις πτυχές αυτής της μοναδικής σας μέρας. Απολαύστε την υπέροχη θέα του Towers Country Club Διακεκριμένοι σεφ δημιουργούν γαστρονομικά αριστουργήματα που θα προσφέρουν απόλαυση στους καλεσμένους σας και η εμπειρία τους μπορεί να ανταποκριθεί σε οποιοδήπτε στιλ εθνικής κουζίνας. ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΚΑΙ ΚΥΠΡΙΑΚΑ ΦΑΓΗΤΑ ΕΠΙ ΠΑΡΑΓΓΕΛΙΑ Grand Central Pkwy, Floral Park, NY Northern Boulevard, Flushing, NY (516) Ζητήστε τον κ. Χάρυ Σαβίδη

10 10 ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΟ Η Ιερά Μονή της Παναγίας της Πελεκητής ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ Η Ιερά Μονή της Παναγίας Πελεκητής είναι κτισμένη σε μια απόκρημνη πλαγιά των βουνοκορφών των Αγράφων. Εκκλησιαστικώς, υπάγεται στην Ιερά Μητρόπολη Θεσσαλιώτιδος και Φαναριοφερσάλων και γεωγραφικώς στο Νομό Καρδίτσας. Είναι ένα πανέμορφο μεταβυζαντικό μνημείο με μια μοναδική και αξιολογότατη αρχιτεκτονική, κτισμένο πάνω σ έναν απότομο βράχο 3000 πόδια πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Βλέποντας ο προσκυνητής την Ιερά Μονή νομίζει ότι αυτή βρίσκεται μεταξύ ουρανού και γης και πως κρέμεται επάνω από το χωριό Καρίτσα του Δήμου Νεβροπόλεως Αγράφων. Από την Ιερά Μονή αγναντεύει κανείς τη λίμνη Πλαστήρα, ενώ στο βάθος φαίνεται ο Θεσσαλικός κάμπος, το όρος Κίσαβος και πιο δεξιά, τα υψώματα του Δομοκού. Ιδρυση της μονής Παράδοση - θρύλοι: Οπως συμβαίνει για όλες σχεδόν τις Ιερές Μονές της Ορθοδοξίας μας, έτσι και για την Ιερά Μονή της Παναγίας Πελεκητής η χρονολογία ιδρύσεώς της χάνεται κάπου ανάμεσα στην ιστορία και την παράδοση. Η παράδοση λέγει ότι το όνομα «Πελεκητή» οφείλεται στο ότι για να μπορέσει το Μοναστήρι να οικοδομηθεί στον σχεδόν κατακόρυφο βράχο, χρειάστηκε πρώτα να πελεκηθεί ο βράχος με ξύλινα εργαλεία ύστερα από υπόδειξη της Παναγίας, που παρουσιάστηκε στο όνειρο των μαστόρων λέγοντας: «Θα πελεκήσεις το βράχο με το κοπίδι και θα φτιάξεις μια εκκλησία την οποία θα ονομάσεις Παναγία Πελεκητή». Οταν ξεκίνησε το συνεργείο να χτίζει, είχαν πρόβλημα με το νερό. Ξαναπαρουσιάστηκε η Παναγία και τους είπε: «Σηκώστε εδώ αυτήν την πλάκα και θα βρείτε νερό». Και πράγματι έτσι έγινε εκεί που είναι σήμερα το πηγάδι. Σύμφωνα πάλι με την παράδοση της περιοχής λέγεται ότι ο πρωτομάστορας έπεσε από την στέγη της Ιεράς Μονής στη χαράδρα που βρίσκεται κάτω από αυτό, αλλά βρέθηκε όρθιος χωρίς να πάθει το παραμικρό μετά από τη σωτηριώδη επέμβαση της Παναγίας της «Πελεκητής». Η οικοδόμηση της Ιεράς Μονής θα πρέπει να ξεκίνησε στα χρόνια του Βυζαντίου και λίγο πριν την πτώση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και να συνεχίστηκε σιγά -

11 σαββατο 14 - ΚυρΙαΚη 15 αυγουστου 2010 ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΟ 11 σιγά. Πολύ πιθανόν η Μονή να ξεκίνησε να κτίζεται όταν η Δυτική Θεσσαλία ήταν υπό την κατοχή των Σέρβων που διακατέχονταν από έντονα θρησκευτικά συναισθήματα διότι στα 1420 η περιοχή κατελήφθη από τους βάρβαρους Τούρκους και οι συνθήκες δεν ήταν ευνοϊκές για οτιδήποτε είχε σχέση με την ορθοδοξία. Η Ιερά μονή αρχικά ήταν γνωστή σαν «Μονή Αναλήψεως του Χριστού», αργότερα σαν «Παναγία Φανερωμένη» και τέλος επικράτησε το όνομα «Παναγία Πελεκητή». Κτίστηκε τον 15ο περίπου αιώνα, αγιογραφήθηκε στα μέσα του 17ου αιώνα και έχει δύο ναούς. Η εικόνα της Παναγίας Πελεκητής Ο Ευρυτάνας ιστορικός Πάνος Βασιλείου το 1929 έγραψε τα εξής: «Εκτός της αρίστης Βυζαντινής τέχνης τοιχογραφίες, υπάρχει εδώ μιας εικόνα (ελαιογραφία) της Παναγίας με το Χριστό στην αγκαλιά έργο Ραφαηλικής τέχνης. Δεν εξηγείται πως η μικροσκοπική αυτή εικονίτσα που θεωρείται και σαν παλαιότερη, αλλά θαυματουργός, βρέθηκε εδώ πάνω. Φέρει χρονολογία Η τεχνοτροπία της θυμίζει το Χριστό του Πρωτάτου του Αγίου Ορους, το γνωστό έργο του Πανσέληνου. Μάλιστα ήταν η εικονίτσα τούτη στολισμένη με 20 πολύτιμες πέτρες από τις οποίες οι 16 αφαιρέθηκαν από... αγνώστους, χωρίς φυσικά τούτου να σημειωθεί σε κανένα ως τα σήμερα, αστυνομικό δελτίο. Μένουν ακόμα ευτυχώς, 4 ερυθρόχρωμες πετρούλες στο επαργυρωμένο περίβλημά της που έχει μέγεθος 0,21Χ0,23 μ. και WR Work: (212) Home: (718) Cell: (718) Oρχήστρα KΩΣΤΑ ΣΚΡΕΠΕΤΟΥ «Η Ελληνική Λεβεντιά» GREEK & AMERICAN MUSIC Το κέφι δεν έρχεται μόνο του. Σας το φέρνει ο Κώστας Σκρεπετός με την 5μελή ορχήστρα του «Παρήγγειλε στο γάμο σου να φέρουνε λουλούδια και φέρτε τον Κώστα Σκρεπετό που λέει όμορφα τραγούδια» Κώστας Σκρεπετός D.J. GEORGE ΑΝΑΚΑΛΥΨΕ μια Νέα Ζωή Εάν ψάχνεις να βρεις απαντήσεις στις βαθύτερες απορίες της ζωής, ικανοποίηση στις σφοδρότερες επιθυμίες σου Zήτησε τα μαθήματα της Αγίας Γραφής ΑΝΑΚΑΛΥΠΤΩ Προσφέρονται ΔΩΡΕΑΝ Greek Voice, Box 67, Madera, CA (860) greekvoice@mail.com που φέρει επάνω του σκαλισμένα αγγελούδια. Μια απέραντη καλοσύνη ζωγραφίζεται στο χαμογελαστό πρόσωπο της Παναγίας, της οποίας το παιδάκι παρουσιάζει κάτι το αληθινά Θείο και αξιοθαύμαστο για τη χαρούμενη εκφραστικότητά του. Η θαυμάσια αυτή εικόνα της Παναγίας της Πελεκητής θυμίζει αναγέννηση». Ο Κτήτωρ της Ιεράς Μονής Η παράδοση θέλει σαν κτήτορα της Μονής τον Οσιομάρτυρα Δαμιανό ( ). Σε τοιχογραφία της Μονής αναφέρεται ως «νέος οσιομάρτυς Δαμιανός, ο κτήτωρ της Μονής ταύτης». Ο Αγιος Δαμιανός γεννήθηκε στην Αράχωβα σύμφωνα με την τοπική παράδοση περίπου το Σε νεαρή ηλικία εκάρη μοναχός στην Ιερά Μονή Φιλοθέου στο Αγιον Ορος. Αφησε όμως την ησυχία του Αγίου Ορους γιατί αγαπούσε πολύ τον τόπο του και ξεκίνησε να κατηχήσει τους Ραγιάδες. Ηλθε στην Καρίτσα, δίδαξε στο χωριό του, καθώς και σε όλη την περιοχή των Αγράφων. Κατηγορείται από τους προύχοντες της περιοχής σαν λαοπλάνος και ψευτοκαλόγερος και έτσι εγκαταλείπει τα Αγραφα και καταφεύγει στον Κίσαβο. Από κει συνεχίζει το καυτό κήρυγμα προς τους Χριστιανούς λέγοντας να παραμείνουν πιστοί και να μην προβαίνουν σε καμία εργασία ή αγοραπωλησία τις Κυριακές και τις εορτές. Οι Τούρκοι για το λόγο αυτό τον συλλαμβάνουν και τον φυλακίζουν στη Λάρισα. Επί 15 ημέρες τον βασάνιζαν συνεχώς για ν αλλαξοπιστήσει. Ο Τούρκος αξιωματούχος βλέποντας την αμετακίνητη στάση του Δαμιανού διατάζει να τον θανατώσουν με τη φούρκα και να τον κάψουν. Τελικά οι δήμιοι τον κρέμασαν. Ομως ένας από τους βασανιστές που τον χτύπησε τόσο δυνατά στο κεφάλι μ έναν πέλεκυ που κόπηκε το σχοινί και έπεσε μισοπεθαμένος. Τότε έριξαν τον Αγιο στη φωτιά ενώ τη στάχτη του τη σκόρπησαν στον Πηνειό ποταμό στα Η μνήμη του οσιομάρτυρος Δαμιανού εορτάζεται στις 14 Φεβρουαρίου. Τη μονή της Πελεκητής ο Αγιος Δαμιανός την έκτισε προς το Στην Μονή Βατοπεδίου σώζεται ένα μολυβδόβουλο Πατριαρχικό Σιγίλο του Πατριάρχου Ραφαήλ του Β. Πηγή: «Iερά Μονή Πελεκητής» ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΑ MARIANTHE L. BUDIKE Esq. ΟΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΟΙ ΝΟΜΟΙ Η.Π.Α. παρεχουμε εξυπηρετηση σε Θεματα οπωσ Πολιτικά δικαιώματα και ιθαγένεια Μόνιμη διαμονή Φοιτητικές άδειες παραμονής Παράταση αδειών παραμονής Πολιτογράφηση Waivers Labor certification Για περισσότερες πληροφορίες χρησιμοποιήστε τα δωρεάν τηλέφωνά μας marianthe@budikelaw.com