ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ. sd Σάββατο 24 - Κυριακή 25 Μαρτίου 2012

Transcript

1 ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ sd Σάββατο 24 - Κυριακή 25 Μαρτίου 2012

2 2 ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ 25η ΜΑΡΤΙΟΥ 1821 Ο Αγώνας του 1821 ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ Η Ελληνική επανάσταση του 1821 είναι το πρώτο μέρος του Ελληνικού αγώνα της ανεξαρτησίας ( ), που διεξήγαγε ο υπόδουλος ελληνισμός ενάντια στην Οθωμανική αυτοκρατορία και που κατέληξε στην αναγνώριση της ανεξαρτησίας του Ελληνικού κράτους από την Πύλη, με την συνθήκη του Μαΐου του Η περίοδος είναι γνωστή σε όλους μας με τον όρο «Επανάσταση του 21», και η επέτειος εορτασμού της έναρξής της είναι η 25η Μαρτίου, ημέρα επίσημης αργίας για το Ελληνικό κράτος. Τα τρία πρώτα χρόνια της Επανάστασης όπου κυριάρχησαν οι μάχες και ηγετικές στρατιωτικές μορφές των μεγάλων ανδρών της Επανάστασης σημειώθηκαν σημαντικές επιτυχίες. Η συνέχεια όμως ήταν λίγο διαφορετική. Ο εμφύλιος πόλεμος μεταξύ των οπλαρχηγών και των κοτζαμπάσηδων για την ηγεσία της Επανάστασης δημιουργεί προβλήματα και τριγμούς στον Αγώνα με αποτέλεσμα οι Τούρκοι να επιτυγχάνουν σημαντικά χτυπήματα εναντίον του. Η απουσία μιας ηγετικής μορφής που θα κατάφερνε να συμφιλιώσει τις αντίθετες πλευρές είναι φανερή. Μάχη «κλειδί» που ουσιαστικά έσωσε τον Αγώνα και άλλαξε την πορεία του υπέρ των Ελλήνων δεν ήταν άλλη από την Ναυμαχία στο Ναυαρίνο στις 8 Οκτωβρίου 1827, καθώς ο τουρκοαιγυπτιακός στόλος υφίσταται πανωλεθρία από τον στόλο των Κόδριγκτον, Δεριγνύ και Χέυδεν. Η Επανάσταση πάντως ανεπίσημα ξεκίνησε στις 22 Φεβρουαρίου του 1821 όταν ο Αλέξανδρος Υψηλάντης πέρασε τον Προύθο σημαίνοντας την έναρξη του αγώνα. Στο Ιάσιο ο Υψηλάντης κήρυξε και επίσημα την Επανάσταση και ο Γεωργάκης Ολύμπιος έσπευσε να ενωθεί μαζί του. Στον έρανο που επακολούθησε συγκεντρώθηκε ποσό ενός εκατομμυρίου γροσίων, ενώ ο Καντακουζηνός ανέλαβε την αρχηγία του Ιερού Λόχου, που τον αποτέλεσαν 500 νέοι σπουδαστές. Στις 17 Μαρτίου ο Υψηλάντης ύψωσε την ελληνική σημαία στην πρωτεύουσα της Βλαχίας, το Βουκουρέστι, ενώ στο Γαλάτσι οι Ελληνες με επικεφαλής τον Καρπενησιώτη συγκρούστηκαν για πρώτη φορά με τους Τούρκους και κατόρθωσαν να διασπάσουν τις γραμμές τους. Στο Δραγατσάνι όμως ο Ιερός Λόχος συνετρίβη και στη μονή του Σέκου ο Γεωργάκης Ολύμπιος και οι συμπολεμιστές του ανατινάχτηκαν μαζί με την πυριτιδαποθήκη για να μην παραδοθούν. Σύντομη υπήρξε η πρώτη προσπάθεια των αγωνιστών στη Μολδοβλαχία όμως έβαλε άσβηστο φυτίλι στο Μοριά, στη Ρούμελη, Συνέχεια στη σελίδα 6 Παραδοσιακό φύλλο δουλεμένο με μεράκι από τους ειδικούς της ζύμης Krinos Foods, LLC., Northern Blvd. LIC, NY το βιβλίο είναι φίλος (718)

3 ΣΑΒΒΑΤΟ 24 - ΚΥΡΙΑΚΗ 25 ΜΑΡΤΙΟΥ 2012 ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ 25η ΜΑΡΤΙΟΥ Drs. Spiro & Amalia Spireas and Sigmapharm Laboratories Στην υπηρεσία της υγείας με όραμα, συνέπεια και αφοσίωση Ταντρειωμένου τάρματα δεν πρέπει να πουλειώνται, μον' πρέπει τους 'ς την εκκλησιά κ' εκεί να λειτουργειώνται, πρέπει να κρέμωνται ψηλά 'ς αραχνιασμένο πύργο, να τρώη η σκουριά το σίδερο κ' ή γη τον αντρειωμένο. Κλέφτικο Ζήτω η 25η Μαρτίου 1821 Innovative Pharmaceutical Formulations, Maximizing Drug Therapy. Sigmapharm Laboratories, LLC 3375 Progress Drive, Bensalem - PA Tel.: (215) Fax: (215)

4 4 ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ 25η ΜΑΡΤΙΟΥ 1821 ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ Pelham Bay DINER 1920 E. Gun Hill Road Bronx, NY Tel.: Το '21 είναι για μας είναι ανεκτίμητο εθνικό κεφάλαιο. Είναι η ίδια η προσωποποίηση της Δόξας. Είναι ανάσταση. Μαρτυρεί την ακατάλυτη δύναμη της φυλής μας, τη ζωτικότητα και το σφρίγος της. Είναι η ίδια η ζωή μας. O,τι είμαστε σήμερα σαν κράτος, σαν έθνος, σαν λαός, το χρωστάμε στο ανεπανάληπτο '21. Αυτό που έγινε τότε, μόνο σαν θαύμα μπορεί να εξηγηθεί. Το '21 σήκωσε την ταφόπετρα κι ανάστησε ένα λαό οδηγώντας τον απ' την αφάνεια στην πρωτοπορία, από τον τάφο στη ζωή, από την αυταπάτη και την ονειροπόληση στο φως της πραγματικότητας. Από την ανυπαρξία στην πρωτοπορία των ελεύθερων λαών. Αυτό θεμελίωσε το μέλλον του έθνους μας και γέννησε το συναίσθημα της ασφάλειας και της ύπαρξης. ZHTΩ Η 25η ΜΑΡΤΙΟΥ 1821

5 ΣΑΒΒΑΤΟ 24 - ΚΥΡΙΑΚΗ 25 ΜΑΡΤΙΟΥ 2012 ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ 25η ΜΑΡΤΙΟΥ TRANSITION TO CHRISTIANITY Art of Late Antiquity, 3rd-7th Century AD Cross, 5th century. Athens, National Archaeological Museum, Stathatos Collection, Στ Photo Hellenic Ministry of Culture and Tourism. PROUDLY SALUTING GREEK INDEPENDENCE DAY The exhibition will be open on Sunday, March 25th, 11:00 A.M. to 6 P.M. Currently on view at the Onassis Cultural Center through May 14th, 2012

6 6 ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ 25η ΜΑΡΤΙΟΥ 1821 Ο Αγώνας του 1821 ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ a b Δικηγορικό γραφείο GEORGE G. HORIATES 7905 Browing Road, Cooper Center #212, Pennsauken, NJ Τηλ: (856) Φαξ: (856) ΖΗΤΩ Η 25η ΜΑΡΤΙΟΥ 1821 To δικηγορικό γραφείο του George G. Horiates διαχειρίζεται μια ευρεία σειρά νομικών υποθέσεων όπως: Ατυχήματα και Τραυματισμοί Ακρωτηριασμοί Επιθέσεις και άλλες αδικοπραξίες Ατυχήματα με κάθε είδους οχήματα, φορτηγά, λεωφορεία, τρένα, ποδήλατα και μοτοποδήλατα Εγκεφαλικές βλάβες Εγκαύματα Εργατικά Ατυχήματα σε οικοδομή Επικίνδυνος και ελαττωματικός εξοπλισμός και μηχανήματα / Προϊόντα και Συσκευές Παιχνίδια Παραμορφώσεις Δαγκώματα σκύλων Καταστροφές και Τραυματισμοί από πυρκαγιές Τραυματισμοί κεφαλής, αυχένα και μέσης Ανεπαρκής Ασφάλεια Τραυματισμοί παιδιών Δηλητηριάσεις από Μόλυβδο Νομικές υποθέσεις με καταστήματα πώλησης Ποτών ή Εστιατορίων Παράλυση Ολισθήματα και Πτώσεις Αθλητικοί Τραυματισμοί Εργατικά Ατυχήματα Αποζημιώσεις για Θάνατο από Αμέλεια Συνέχεια από τη σελίδα 2 στην Ηπειρο, στη Μακεδονία, στη Θεσσαλία και στα νησιά. Η αποτυχία του Υψηλάντη έγινε καλό μάθημα στην Πελοπόννησο. Στις 22 Μαρτίου του 1821 οι Ελληνες με ηγέτες τους Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, Παπαφλέσσα, Νικηταρά, Αναγνωσταρά, Μητροπέτροβα και πολλούς άλλους οπλαρχηγούς της ευρύτερης περιοχής της νοτιοδυτικής Πελοποννήσου μπαίνουν και ελευθερώνουν την Καλαμάτα, όμως ως επίσημη όμως έναρξη του αγώνα θεωρείται η 25η Μαρτίου, ημέρα κατά την οποία, σύμφωνα με την παράδοση, στο μοναστήρι της Αγίας Λαύρας ο επίσκοπος Παλαιών Πατρών Γερμανός σήκωσε όσο πιο ψηλά μπορούσε για να φανεί στα πέρατα της Ελλάδας και του κόσμου τη σημαία της Επανάστασης. Από κει και πέρα άρχισαν οι επαναστάσεις και απελευθερώσεις των πόλεων: Στις 26 Μαρτίου επαναστάτησαν οι Σπέτσες, στις 27 τα Σάλωνα με τον Πανουργιά, στις 28 ο Δήμος Καλτσάς κατέλαβε το Λιδορίκι, στις 29 ο Διάκος ξεσήκωσε τη Λιβαδειά, στις 31 επαναστάτησε η Αταλάντη, την 1η Απριλίου η Θήβα, στις 8 η Λαμία. Οι Τούρκοι όμως θέλοντας να τρομοκρατήσουν τους επαναστατημένους Ελληνες απαγχόνισαν τον πατριάρχη Γρηγόριο τον Ε στις 10 Απριλίου, ημέρα που επαναστάτησαν τα Ψαρά και στις 15 οι Ελληνες νίκησαν τους Τούρκους στο Λεβίδι. Στην Υδρα ο Α. Οικονόμου κήρυξε την επανάσταση (16 Απριλίου) και στις 24 μαρτύρησε ο Διάκος στη Λαμία, στις 25 καταλήφθηκε η Αθήνα και οι Τούρκοι κλείστηκαν στην Ακρόπολη, στις 7 Μαΐου ο Ανθιμος Γαζής κήρυξε την επανάσταση στη Μαγνησία και στις 8 ο Οδυσσέας Ανδρούτσος ανδραγάθησε στο Χάνι της Γραβιάς με εκατό μαχητές, που έκοψαν το δρόμο στρατιωτών του Μεχμέτ και του Ομέρ Βρυώνη. Στις 16 Μαΐου η επανάσταση έφτασε στη Μακεδονία και εξεγέρθηκαν Χαλκιδική και Αγιο Ορος με αρχηγό τον Σερραίο Εμμανουήλ Παππά. Στις 20 Μαΐου επαναστάτησε το Μεσολόγγι, ενώ στην Πελοπόννησο άρχισε η πολιορκία της Τριπολιτσάς. Στις 23 Μαΐου οι Ελληνες είχαν την νίκη στο Βαλτέτσι με τον Νικηταρά τον Τουρκοφάγο, στις 26 συγκροτήθηκε η «Πελοποννησιακή Γερουσία» και στις 28 οι επαναστάτες μπήκαν στο Αγρίνιο. Συγχρόνως στο Αιγαίο οι στόλοι των νησιών άρχισαν πολεμική δράση, στην οποία πήραν μέρος η Κρήτη, η Σάμος, η Μύκονος, η Κάλυμνος, η Κάσος και άλλα νησιά και ανδραγάθησαν οι Παπανικολής, Μαντώ Μαυρογένους κ.ά. Τέλος, στις 23 Σεπτεμβρίου οι Ελληνες κατέλαβαν την Τριπολιτσά και έτσι εδραιώθηκε η επανάσταση, ενώ στις 30 Δεκεμβρίου συνήλθε στην Επίδαυρο η Α Εθνική Συνέλευση των Ελλήνων υπό την προεδρία του Μαυροκορδάτου. Η συνέχεια και μέχρι τις 8 Οκτωβρίου του 1827 ανήκει ουσιαστικά στους Τούρκους που εκμεταλλευόμενοι την απουσία ηγέτη που θα ένωνε τους Ελληνες, όχι μόνο στρατιωτικά, σημειώνουν σημαντικές επιτυχίες. Ακόμα κι έτσι πάντως οι επαναστατημένοι Ελληνες είχαν αρκετές επιτυχίες όπως την ανατίναξη της τουρκικής ναυαρχίδας από τον Κανάρη ως εκδίκηση για τη σφαγή στη Χίο, την καταστροφή του Δράμαλη στα Δερβενάκια, η απελευθέρωση της Αθήνας και πολλές άλλες. Ομως ο εμφύλιος πόλεμος συνεχίζεται, ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος διορίζεται πρόεδρος του Εκτελεστικού και αφαιρείται ο βαθμός του αρχιστράτηγου από τον Θ. Κολοκοτρώνη, οπότε σχηματίζονται δύο κυβερνήσεις από τον Γ. Κουντουριώτη και τον Θ. Κολοκοτρώνη. Παράλληλα η αλλαγή κυβέρνησης στην Αγγλία φέρνει στη θέση του Υπουργού Εξωτερικών τον φιλέλληνα Γ. Κάνινγκ (1822), ο οποίος αποφασίζει να υποστηρίξει την ελληνική επανάσταση, με σκοπό να εκμεταλλευτεί προς όφελος της Αγγλίας την κατάρρευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Η αλλαγή στη στάση της αγγλικής πολιτικής παρακινεί τον Τσάρο της Ρωσίας να αναλάβει πρωτοβουλίες και να υποβάλει στην Πύλη υπόμνημα με το οποίο προτείνεται η δημιουργία τριών αυτόνομων ελληνικών επαρχιών υπό την επικυριαρχία του σουλτάνου. Το σχέδιο αυτό όμως απορρίπτεται τόσο από την Πύλη και τους εμπόλεμους Ελληνες, όσο και από την Ιερή Συμμαχία. Η κατάσταση επιδεινώνεται με την απόβαση του Ιμπραήμ στη Μεθώνη και την επέλεσή του. Η Επανάσταση βρίσκεται σε οριακό σημείο, καθώς ο στρατός του Ιμπραήμ θριαμβεύει σε ξηρά και θάλασσα, η επέμβαση των ξένων δυνάμεων όμως έσωσε την κατάσταση. Μετά από συνεννοήσεις των τριών Μεγάλων Δυνάμεων υπογράφεται το πρωτόκολλο του Λονδίνου (6 Ιουλίου 1827), το οποίο αναγνωρίζει την αυτονομία της Ελλάδας, ενώ καράβια του συμμαχικού στόλου καταπλέουν στις ελληνικές θάλασσες με την ναυμαχία στο Ναβαρίνο να κρίνει και την νίκη των Ελλήνων και συμμάχων κατά των Τούρκων. Στις επόμενες σελίδες μας θα μάθουμε και θα θυμηθούμε ήρωες της Επανάστασης, τις σημαντικότερες μάχες του Αγώνα και τα σημαντικότερα γεγονότα της ελληνικής επανάστασης.

7 ΣΑΒΒΑΤΟ 24 - ΚΥΡΙΑΚΗ 25 ΜΑΡΤΙΟΥ 2012 ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ 25η ΜΑΡΤΙΟΥ Αυτόματη Ψησταριά Η καλύτερη ψησταριά για το σπίτι ή την εκδρομή. Ψήστε ολόκληρα αρνιά, γουρουνόπουλα ή μία ντουζίνα κοτόπουλα. ΤΗΝ ΓΝΗΣΙΑ με 36 χρόνια αποδεδειγμένης απόδοσης Χιλιάδες ικανοποιημένοι πελάτες την προτείνουν. Heavy-Duty galvanized metal construction rust resistant. Easy to secure lamb/pig on skewer with smart spine hooks Πληρής εγγύηση Καλέστε στο (847) Zήτω η Επέτειος της Εθνικής Παλιγγενεσίας Ζήτω η 25η Μαρτίου 1821 Το Πάσχα έφτασε. Προμηθευτείτε την ψησταριά σας εγκαίρως. Τηλεφωνήστε στο (847) Τρι-Πολιτειακή περιοχή Νέας Υόρκης TITAN FOODS στο (718) Optimal Automatics, Inc. 120 Stanley Street Elk Grove Village, IL / sales@optimalautomatics.com

8 8 ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ 25η ΜΑΡΤΙΟΥ 1821 Ζήτω η 25η Μαρτίου 1821 Ο Κανάρης πυρπολεί την τουρκική ναυαρχίδα Πίνακας του Νικηφόρου Λύτρα. MARINAKIS CHARTERING, Inc 39 Broadway (Suite 1810) New York, NY Tηλ.: (212) Φαξ: (212) Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης είναι η σημαντικότερη στρατιωτική και πολιτική φυσιογνωμία της Επανάστασης του Για την ευφυΐα, την τόλμη, τη σύνεσή του, αλλά και για τη βαρύτητα του λόγου του, που από νέο τον χαρακτήριζαν, επονομάσθηκε «Γέρος του Μοριά». Γεννήθηκε στο Ραμαβούνι της Μεσσηνίας στις 3 Απριλίου 1770, ενώ η καταγωγή του ήταν από το χωριό Λιμποβίσι της Αρκαδίας. Η οικογένειά του ανέδειξε πολλούς γενναίους κλεφταρματολούς αγωνιστές και κατέβαλε βαρύ τίμημα στον απελευθερωτικό αγώνα κατά των Τούρκων. Ο πατέρας του Κωνσταντής ήταν μεγάλος κλεφταρματολός της Μάνης και του Ταϋγέτου. Η μητέρα του καταγόταν από το σόι των Κοστακαίων της Αλωνίσταινας. Σε ηλικία 15 χρονών ο Θοδωράκης μαζί με τη μητέρα του εγκαταστάθηκαν στο Ακοβο όπου ζούσε ο θείος του Αναγνώστης. Εντάχτηκε στα σώματα των κλεφτών της Πελοποννήσου και ειδικότερα στο σώμα του Ζαχαριά, όπου γρήγορα διακρίθηκε και έγινε πρωτοπαλίκαρο. Στη συνέχεια συγκρότησε δικό του σώμα και ανέπτυξε πλούσια δράση. Μετά τους μεγάλους διωγμούς που εξαπέλυσαν οι Τούρκοι κατά της κλεφτουριάς κατέφυγε το 1810 στη Ζάκυνθο, όπου έμεινε με την οικογένειά του 15 χρόνια και υπηρέτησε στον αγγλικό στρατό σαν ταγματάρχης σε Σύνταγμα Ελλήνων εθελοντών. Το 1818 μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία από το φιλικό Πάγκαλο. Ως απεσταλμένος της στη Μάνη σήκωσε μαζί με τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη στις 23 Μαρτίου 1821 τη σημαία της Επανάστασης στην Καλαμάτα και επικεφαλής πολλών άλλων αγωνιστών, την απελευθέρωσε. Ο Κολοκοτρώνης πρωταγωνίστησε σε πολλές στρατιωτικές επιχειρήσεις του Αγώνα και σε πολλές κρίσιμες καμπές του αγώνα. Χαρακτηριστικά, η νίκη στο Βαλτέτσι το Μάιο 1821 ήταν η πρώτη μεγάλη νίκη και έσφιξε τον κλοιό της πολιορκίας της Τρίπολης. Η άλωση της Τριπολιτσάς (Σεπτέμβριος 1821), ήταν η πρώτη μεγάλη επιτυχία του απελευθερωτικού αγώνα και παγίωσε τη θέση των επαναστατών. Η καταστροφή της στρατιάς των ανδρών του Δράμαλη πασά στα Δερβενάκια (Ιούλιος 1822), όπου ο Κολοκοτρώνης κινητοποίησε ακόμα και τους χωρικούς μετατρέποντάς τους σε τρομερούς αγωνιστές, εδραίωσε την επανάσταση στο Μοριά. Στη δύσκολη περίοδο του Εμφύλιου πολέμου ο Κολοκοτρώνης πολλές φορές προσπάθησε να αμβλύνει τις αντιθέσεις ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ Θεόδωρος Κολοκοτρώνης: Ο Γέρος του Μοριά Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης. ανάμεσα στους αντιπάλους, όμως έγινε στόχος μεθοδεύσεων και ραδιουργιών από την πλευρά μερικών κοτζαμπάσηδων και πολιτικών και τελικά δεν απέφυγε τις διώξεις και τη φυλάκιση. Η άνανδρη δολοφονία του γιου του Πάνου, κλόνισε σοβαρά τον Κολοκοτρώνη, που αποφάσισε να παραδοθεί στις αρχές του Δεκεμβρίου του1824. Στις 6 Φεβρουαρίου του 1825 φυλακίστηκε στο μοναστήρι του Προφήτη Ηλία της Υδρας μαζί με τους Δεληγιανναίους και τον Νοταρά. Μετά τον τερματισμό της εμφύλιας διαμάχης, ο Γέρος του Μοριά βγήκε από την φυλακή και προσπάθησε να ανασυγκροτήσει τον αγώνα, αφού, συγχώρησε τους εχθρούς του, ακόμα και εκείνους που ευθύνονταν για το θάνατο συγγενών του και του γιου του. Με την έλευση του Καποδίστρια ο Κολοκοτρώνης τάχθηκε ένθερμα υπέρ της πολιτικής του και πρωτοστάτησε στα γεγονότα για την εκλογή του Οθωνα. Με την έλευση όμως του τελευταίου ( ) έγινε στόχος συκοφαντιών και ραδιουργιών εκ μέρους των πολιτικών του αντιπάλων με προεξάρχοντα τον Ι. Κωλέττη. Μετά από σκευωρία που στήθηκε εναντίον του κατέληξε να κατηγορηθεί για εσχάτη προδοσία και να συλληφθεί στις 6 Σεπτεμβρίου 1833 μαζί με τον Πλαπούτα, το γιο του Γενναίο, τον Τζαβέλα, τον Νικηταρά και άλλους στρατιωτικούς. Καταδικάσθηκε μαζί με τον Πλαπούτα σε θάνατο για συνομωσία κατά του Οθωνα και φυλακίσθηκε στο Παλαμήδι σε ηλικία 63 ετών. Λίγο αργότερα η ποινή του μετατράπηκε σε 20ετή κάθειρξη. Τον Μάιο του 1835 μετά την ενηλικίωση του Οθωνα έλαβε χάρη και αποφυλακίσθηκε, εξουθενωμένος από τις άθλιες συνθήκες της φυλακής και τις ταπεινώσεις και σχεδόν τυφλός. Τα μετέπειτα χρόνια ο Γέρος του Μοριά έζησε στην Αθήνα, τη νέα πρωτεύουσα της Ελλάδας, όπου αναγνωρίσθηκε η προσφορά του στον αγώνα. Ελαβε το βαθμό του στρατηγού, διορίσθηκε σύμβουλος Επικρατείας, τιμήθηκε με τον Μεγαλόσταυρο του Σωτήρος, ορίσθηκε μέλος της επιτροπής για την ανέγερση του Πανεπιστημίου Αθηνών και στάθηκε πιστός σύμβουλος του Οθωνα. Κατά την περίοδο αυτή γράφτηκαν τα απομνημονεύματά του από το Γεώργιο Τερτσέτη καθ υπαγόρευση του ίδιου του Κολοκοτρώνη. Πέθανε στις 4 Φεβρουαρίου 1843 από εγκεφαλική συμφόρηση, αμέσως μετά το γάμο του μικρότερου γιου του Κολίνου και ετάφη στο Α Νεκροταφείο Αθηνών.

9 ΣΑΒΒΑΤΟ 24 - ΚΥΡΙΑΚΗ 25 ΜΑΡΤΙΟΥ 2012 ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ 25η ΜΑΡΤΙΟΥ Γεώργιος Καραϊσκάκης: Το λιοντάρι της Ρούμελης Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης. Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης ή Καραΐσκος υπήρξε σπουδαίος αρματολός και στη συνέχεια κατέστη στρατηγός της Επανάστασης του Το επίθετό του είναι υποκοριστικό του Καραΐσκος όπου απαντάται ως οικογενειακό επώνυμο στις επαρχίες Βάλτου, Καρπενησίου, Φαρσάλων, Καρδίτσας, Βόνιτσας κ.α. Κατά μια άλλη εκδοχή το οφείλει στον πιθανολογούμενο πατέρα του, τον αρματολό Δημήτριο Καραΐσκο ενώ μια τρίτη αναφέρει πως το όνομα Καραϊσκάκης αποτελεί σύνθεση από τη λέξη καρά (μαύρος στα Τούρκικα) και ίσκα, εξαιτίας του αψίκορου χαρακτήρα του. Ο Καραϊσκάκης γεννήθηκε σε μια σπηλιά πλησίον του χωριού Μαυρομάτι Καρδίτσης τo 1782, νόθος γιος της Ζωής Διμισκή. Τα παιδικά του χρόνια ήταν δύσκολα λόγω του οικογενειακού του ιστορικού αλλά και επειδή αναγκάστηκε να ζει μόνος χωρίς την υποστήριξη των γονέων του. Ηταν φιλόνικος, βλάσφημος και βωμολόχος, χαρακτηριστικά που απέκτησε από αυτά τα δύσκολα παιδικά του χρόνια. Από την παιδική του ηλικία ήδη, κάνει τα πρώτα βήματά του ως Κλέφτης. Ο Καραϊσκάκης γίνεται περισσότερο γνωστός μετά την ενηλικίωσή του. Νεαρός έπεσε στα χέρια του Αλή Πασά των Ιωαννίνων, όπου και φυλακίσθηκε για παράνομες πράξεις, εκεί όμως έμαθε και κάποια γράμματα. Ετσι αρχικά υπηρέτησε στην αυλή του Αλή Πασά και τον ακολούθησε στην εκστρατεία του κατά του περίφημου Πασβάνογλου, του φίλου του Ρήγα Φεραίου. Στη εκστρατεία εκείνη ο Καραϊσκάκης αιχμαλωτίσθηκε από τις δυνάμεις του Πασβάνογλου και κρατήθηκε για κάποιο χρόνο. Στη συνέχεια επέστρεψε στην αυλή του Αλή Πασά. Ο Καραϊσκάκης από νεαρή ηλικία φιλοδοξούσε να γίνει κάποια μέρα καπετάνιος των Αγράφων και το κατόρθωσε πράγματι το Κάτοχος πλέον των Αγράφων, στην αρχή απέφυγε να προσβάλει τους Τούρκους, υποκρινόμενος υποταγή στον Σουλτάνο προκειμένου να αποφύγει επιδρομές Τούρκων στη περιοχή του. Μετά τη λύση της πρώτης πολιορκίας του Μεσολογγίου (31 Δεκεμβρίου 1822), όμως, όταν μέρος του στρατού του Ομέρ Βρυώνη και του Κιουταχή χρειάστηκε από το Αγρίνιο να μετακινηθεί διερχόμενο από τα Αγραφα, ο Καραϊσκάκης προκατέλαβε με χίλιους περίπου άνδρες την διάβαση και ανάγκασε τους εχθρούς, να οπισθοχωρήσουν στο Αγρίνιο, μετά από πεισματώδη μάχη. Ο ίδιος στη συνέχεια αναγκάσθηκε να εγκαταλείψει τα Αγραφα και να μεταβεί στην Ιθάκη προκειμένου να συναντήσει έμπειρους γιατρούς για την αντιμετώπιση της φυματίωσης από την οποία έπασχε. Οι γιατροί λίγες ελπίδες ζωής έδωσαν στον ήρωα και του συνέστησαν να μείνει στο νησί. Παρ όλα αυτά ο Καραϊσκάκης, νοσταλγώντας τη Ρούμελη και τα Αγραφα, επέστρεψε από την Ιθάκη στο Μεσολόγγι και ζήτησε επίμονα να διορισθεί αρχηγός των ελληνικών πλέον όπλων της επαρχίας των Αγράφων. Αλλά ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος δεν δέχθηκε. Στήνοντας πλεκτάνη, ο Μαυροκορδάτος κατηγόρησε τον Καραϊσκάκη για συνεννόηση με τον εχθρό και ασού συστάθηκε επιτροπή για να ελέγξει την υπόθεση έκρινε τον Καραϊσκάκη ένοχο «εσχάτης προδοσίας» άνευ δίκης. Ο ήρωας στερήθηκε όλων των βαθμών και των αξιωμάτων του και διατάχθηκε να αναχωρήσει από το Αιτωλικό. Ετσι στις 3 Μαΐου 1824 (ανήμερα της έκδοσης της προκήρυξης) ο Καραϊσκάκης με πολλούς οπαδούς του αναχώρησε από το Αιτωλικό και επιχειρώντας ανεπιτυχώς να καταλάβει τα Αγραφα μετέβη στο Καρπενήσι. Στις 27 Μαΐου του ίδιου έτους ζήτησε εγγράφως συγνώμη από τον Μαυροκορδάτο, που όμως δεν εισακούσθηκε. Τελικά στις 25 Ιουνίου 1824 κατέφυγε στο Ναύπλιο όπου η Κυβέρνηση του αναγνώρισε όλους τους βαθμούς και τα αξιώματά του. Ως αρχιστράτηγος ο Καραϊσκάκης και με δύναμη χίλιους άντρες μετέφερε το στρατόπεδό του στο Κερατσίνι στα υψώματα του οποίου έχτισε «ταμπούρια» (μικρές οχυρώσεις) όπου επανειλημμένα δέχθηκε επιθέσεις των Τούρκων. Τον ίδιο χρόνο Πελοποννήσιοι υπό τον στρατηγό Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, τους Πετμεζάδες, Σισίνη κ.ά. οπλαρχηγούς φθάνουν σε επικουρία του Αρχιστρατήγου. Ομως στο πλευρό του τάχθηκαν και κάποιοι που δεν τους ήθελε. Ο λόγος για τους διορισμένους από την Συνέλευση της Τροιζήνας (Κυβέρνηση), Κόχραν και Τσωρτς, οι οποίοι προσπαθούσαν να εφαρμόσουν τακτικές οργανωμένου στρατού αγνοώντας τις τακτικές των Ελλήνων, την ψυχολογία τους, αλλά και τις μορφολογικές δυνατότητες της περιοχής. Η ανάμιξη αυτών των δύο στις πολεμικές επιχειρήσεις ερχόταν κόντρα στις διαταγές του Καραϊσκάκη. Αυτό οδήγησε τον Αρχιστράτηγο να επεμβαίνει προσωπικά μέχρι αυτοθυσίας σε όλες τις συμπλοκές, ακόμη και τις μικρότερες. Σε μία επιχείρηση εναντίον ακροβολισμένων Τούρκων στις 23 Απριλίου 1827, ο Καραϊσκάκης δέχθηκε μια σφαίρα που τον τραυμάτισε θανάσιμα στο υπογάστριο. Οι γιατροί που ανέλαβαν την περίθαλψή του, γρήγορα κατάλαβαν ότι θα κατέληγε. Ο ήρωας μεταφέρθηκε στο στρατόπεδό του στο Κερατσίνι και αφού μετάλαβε των Αχράντων Μυστηρίων, υπαγόρευσε τη διαθήκη του που ιδιόχειρα υπέγραψε. Η τελευταία κουβέντα που είπε στους συμπολεμιστές του, κατά τον Στρατηγό Μακρυγιάννη που τον επισκέφθηκε, ήταν: «Εγώ πεθαίνω. Ομως εσείς να είστε μονιασμένοι και να βαστήξετε την πατρίδα». Την επομένη στις 23 Απριλίου ZHTΩ ΤΟ 21, ΖΗΤΩ ΤΟ ΕΘΝΟΣ, ΖΗΤΩ Ο ΣΤΡΑΤΟΣ ΖΗΤΩ Ο ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ Για το Διοικητικό Συμβούλιο, ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ, Πρόεδρος 1827 ο Αρχιστράτηγος Γεώργιος Καραϊσκάκης υπέκυψε στο θανατηφόρο τραύμα του μέσα στο εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου στο Κερατσίνι, ανήμερα της γιορτής του. Η σορός του μεταφέρθηκε στην εκκλησία του Αγίου Δημητρίου στη Σαλαμίνα όπου ετάφη και θρηνήθηκε από το πανελλήνιο. Αναφέρεται πως όταν ο Κολοκοτρώνης έμαθε τον θάνατο του Καραϊσκάκη μοιρολογούσε γοερά. Laconian Progressive Association of the United States & Canada Evrotas, Inc. Εθνικό Κύτταρο Ελληνισμού Αμερικής Η Λακωνία δια μέσου των αιώνων P.O. Box 859, Times Square Station, New York, NY / Τel.: (646) Ο Ελληνισμός της Νέας Υόρκης και των γύρω περιοχών, Εκκλησία και λαός, συμμετέχοντας στη μεγάλη παρέλαση της Κυριακής, γιορτάζει με τιμή, δόξα και υπερηφάνεια το μεγαλύτερο γεγονός της πρόσφατης Ιστορίας του, την επέτειο της απελευθέρωσής του από τον τουρκικό ζυγό. Φέτος συμπληρώνονται 191 έτη από τότε που το ελληνικό Εθνος, θύμα βαρβάρων και αλλόθρησκων εισβολέων, κήρυξε την επανάσταση κατά του δυνάστη με σκοπό να ανακτήσει την ελευθερία του και την εθνική του ταυτότητα. Ο αγώνας εκείνος υπήρξε φωτεινό παράδειγμα προς μίμηση και αποτέλεσε ύψιστο δίδαγμα αρετής, πηγή υπέρτατης δύναμης και παράδειγμα για όλους τους μεταγενέστερους. Η Φιλική Εταιρεία, οι άνθρωποι των Γραμμάτων, οι ιερείς, οι δάσκαλοι των Κρυφών Σχολειών, οι αρματωλοί και οι κλέφτες προετοίμασαν και αγωνίστηκαν κατά τη μεγαλειώδη αυτή Επανάσταση του Το σύνθημα όλων ήταν Ελευθερία, Πατρίδα, Θρησκεία Η 25η Μαρτίου 1821 δίδαξε τους λαούς της εποχής εκείνης, όπως και τους μεταγενέστερους, πως ακόμα και οι σκλάβοι για 400 χρόνια μπορούν να κερδίσουν την Ελευθερία τους. Ο πολύπλευρος και γενναίος αγώνας των Ελλήνων συγκίνησε τις ευγενείς καρδιές όλων των πεφωτισμένων της υφηλίου που έστρεψαν το βλέμμα τους σ' αυτόν τον ηρωικό λαό, μεταβάλλοντάς τους σε ένθερμους υποστηρικτές του δικαίου υπέρ της Ελευθερίας αγώνα, καθώς επίσης και θιασώτες της μυσταγωγίας της φυλής μας για την Ελευθερία. Ας ευχηθούμε και οι σύγχρονοι να παραμείνουν πιστοί στο πεπρωμένο τους. Η συμμετοχή των Ευζώνων στην παρέλαση της Ομογένειας της Νέας Υόρκης αποτελεί μέγιστη τιμή για τον Ελληνισμό της περιοχής, καθώς θα έχει την ευκαιρία να παρακολουθήσει από κοντά τους συνεχιστές εκείνων που αγωνίστηκαν για την Ανεξαρτησία και πότισαν με το αίμα τους τα χώματα της γενέτειρας, για να απολαμβάνει σήμερα το Γένος μας το αγαθό της Ελευθερίας. Η πατρίδα μας σήμερα υπονομεύεται από την οικονομική κρίση. Οι ηγεσίες των 37 τελευταίων ετών, της λεγόμενης μεταπολίτευσης, με τη σπατάλη και την κακή διαχείριση έφεραν μεγάλα δεινά στον λαό μας και την πατρίδα μας. Ας ελπίσουμε ότι όπως και στα 400 χρόνια σκλαβιάς, έτσι και σήμερα η πολιτική ηγεσία θα αγωνιστεί για ένα καλύτερο αύριο του λαού μας και την αξιοπιστία της πατρίδος μας. Εμείς οι Ελληνες του εξωτερικού, που πάντα προσφέραμε και προσφέρουμε και πάλι, αγρυπνούμε και αγωνιούμε για το αύριο.

10 10 ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ 25η ΜΑΡΤΙΟΥ 1821 ΑΡΑΒΕΛΛΑ ΣΙΜΩΤΑ Η ΠΡΩΤΗ ΕΛΛΗΝΟΑΜΕΡΙΚΑΝΙΔΑ ΠΟΛΙΤΕΙΑΚΗ ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΝΕΑΣ ΥΟΡΚΗΣ Με αφορμή την επέτειο της Ελληνικής Εθνικής Ανεξαρτησίας και αναλογιζόμενη τον άνισο αγώνα των Ελλήνων για την Ελευθερία, το υπέρτατο αγαθό, για το οποίο και ο αμερικανικός λαός έχυσε ποταμούς αίματος με ευλάβεια και σεβασμό αποτίω φόρο τιμής στους Αγωνιστές του 21 Ζήτω η 25η Μαρτίου Ζήτω η Ελλάς Από τους πρωτεργάτες του εθνικού ξεσηκωμού στην Ανατολική Στερεά Ελλάδα και ήρωας της μάχης της Αλαμάνας. Γεννήθηκε στην Ανω Μουσουνίτσα (ο σημερινός Αθανάσιος Διάκος του Νομού Φωκίδας) το 1788 και το πραγματικό του όνομα ήταν Αθανάσιος Μασαβέτας. Ο πατέρας του Νικόλαος, μη μπορώντας να αντέξει τα βάρη της πολυμελούς οικογένειάς του, τον έστειλε δόκιμο μοναχό στο κοντινό μοναστήρι του Αγίου Ιωάννου Προδρόμου, σε ηλικία 12 ετών. Πέντε χρόνια αργότερα χειροτονήθηκε διάκονος, αλλά γρήγορα εγκατέλειψε την καλογερική, όταν σκότωσε ένα τούρκο αγά, επειδή, σύμφωνα με κάποια παράδοση, αυτός του έθιξε τον ανδρισμό του, θαμπωμένος από την ομορφιά του. Ο νεαρός Αθανάσιος εντάχθηκε ως πρωτοπαλίκαρο στο σώμα του οπλαρχηγού Γούλα Σκαλτσά, συνεχίζοντας την οικογενειακή παράδοση, καθώς ο παππούς και ο θείος του είχαν διατελέσει κλέφτες. Τότε έλαβε και το προσωνύμιο Διάκος, με το οποίο έγινε γνωστός κι έμεινε στην ιστορία. Το 1814 πήγε στα Ιωάννινα και εντάχθηκε στη σωματοφυλακή του Αλή Πασά, της οποίας προΐστατο ο Οδυσσέας Ανδρούτσος. Οταν ο Ανδρούτσος διορίστηκε αρχηγός στο αρματολίκι της Λιβαδειάς, ο Διάκος τον ακολούθησε. Μετά τη αποχώρηση του Ανδρούτσου, ο Διάκος ανακηρύχθηκε καπετάνιος του καζά (θρησκευτικού λειτουργού) της πόλης τον Οκτώβριο του 1820, ενώ την ίδια περίοδο μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία. Στις 27 Μαρτίου 1821, ο Αθανάσιος Διάκος πρωτοστατεί στην κήρυξη της Επανάστασης στην Ανατολική Στερεά (Μονή Οσίου Λουκά), μετά από συνεννόηση με τους Αχαιούς, που είχαν επαναστατήσει μία εβδομάδα νωρίτερα. Κατορθώνει να στρατολογήσει χωρικούς με την άδεια του βοεβόδα της Λιβαδειάς, Χασάν Αγά με το πρόσχημα την απόκρουση του Ανδρούτσου. Στις 30 Μαρτίου πέφτει η Λιβαδειά στα χέρια των επαναστατών και στη συνέχεια ο Διάκος οργανώνει την κατάληψη της Αταλάντης (31 Μαρτίου) και της Θήβας (1 Απριλίου), ενώ λίγο αργότερα κυριεύει το ισχυρό φρούριο της Μπουδουνίτσας (Μενδενίτσας). Η Στερεά και η Πελοπόννησος βρίσκονται σε επαναστατικό αναβρασμό και τα κακά μαντάτα δεν αργούν να φθάσουν στον Χουρσίτ. Ο Πασάς της Πελοποννήσου βρίσκεται ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ Αθανάσιος Διάκος: Ο μάρτυρας της Επανάστασης Ο Αθανάσιος Διάκος. στην Ηπειρο επικεφαλής στρατευμάτων για να τιμωρήσει τον Αλή Πασά, που δείχνει τάσεις αυτονομίας από τον Σουλτάνο. Ο Χουρσίτ διατάσσει τον Ομέρ Βρυώνη και τον Κιοσέ Μεχμέτ να καταστείλουν την Επανάσταση στη Ρούμελη και στη συνέχεια να προχωρήσουν από δύο κατευθύνσεις προς την Πελοπόννησο για την άρση της πολιορκίας της Τριπολιτσάς. Στις 17 Απριλίου οι δύο πασάδες με άνδρες στρατοπεδεύουν στο Λιανοκλάδι, λίγα χιλιόμετρα έξω από τη Λαμία. Ο κίνδυνος είναι μεγάλος για τους επαναστατημένους Ελληνες. Οι οπλαρχηγοί της περιοχής συσκέπτονται στο χωριό Καμποτάδες (20 Απριλίου 1821) και αποφασίζουν να υπερασπιστούν όλες τις διαβάσεις του Σπερχειού (Αλαμάνας), διαμοιράζοντας τους 1500 άνδρες που διαθέτουν, ώστε να αποκόψουν την πρόσβαση των Τούρκων προς τα Σάλωνα και τη Λιβαδειά. Το σχέδιο προέβλεπε ο Διάκος με 500 άνδρες να αντιμετώπιζε τον εχθρό στην ξύλινη γέφυρα της Αλαμάνας (Σπερχειού), πλησίον των Θερμοπυλών. Το πρωί της 23ης Απριλίου οι Τούρκοι επιτίθενται ταυτόχρονα και στα τρία σώματα των επαναστατών. Ο Πανουργιάς και ο Δυοβουνιώτης υποχρεώνονται να υποχωρήσουν, προ των υπέρτερων δυνάμεων του Ομέρ Βρυώνη, με συνέπεια ο κύριος όγκος των Οθωμανών υπό τον Κιοσέ Μεχμέτ να επιπέσει επί του Διάκου στην Αλαμάνα. Ο Διάκος αρνείται να φύγει και να σωθεί, όπως τον προέτρεψαν οι συμπολεμιστές του και ως άλλος Λεωνίδας με μόνο 48 άνδρες μένει και πολεμά μέχρις εσχάτων. Κατά τη διάρκεια της μάχης, το σπαθί του σπάει κι ένα εχθρικό βόλι τον τραυματίζει στον δεξιό ώμο, στο οποίο κρατά το πιστόλι. Πέντε Αλβανοί ορμούν στο χαράκωμά του και τον συλλαμβάνουν αιχμάλωτο. Ο επίλογος της μάχης γράφεται την επόμενη ημέρα. Στις 24 Απριλίου, ο αιχμάλωτος και αιμόφυρτος Αθανάσιος Διάκος, μεταφέρεται στη Λαμία. Οι Οθωμανοί του προτείνουν να προσκυνήσει και να συνεργαστεί μαζί τους. Ο Διάκος υπερήφανα αρνείται και αποφασίζεται ο Διάκος να τιμωρηθεί παραδειγματικά, επειδή είχε σκοτώσει πολλούς Τούρκους. Η ποινή που του επιβλήθηκε ήταν θάνατος δια ανασκολοπισμού και εκτελέστηκε την ίδια μέρα. Ο μαρτυρικός θάνατος του Ανδρούτσου συγκλόνισε και ταυτόχρονα εμψύχωσε τους αγωνιστές.

11 ΣΑΒΒΑΤΟ 24 - ΚΥΡΙΑΚΗ 25 ΜΑΡΤΙΟΥ 2012 ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ 25η ΜΑΡΤΙΟΥ Στη μνήμη των ηρώων του 1821 αποτίουμε φόρο τιμής και ευγνωμοσύνης Η μάχη της Αλαμάνας. Πίνακας του Αλέξανδρου Ησαϊα Παίρνουνε τ' αλαφρά σπαθιά και τα βαριά τουφέκια, στην Αλαμάνα φτάνουνε και πιάνουν τα ταμπούρια. -Καρδιά παιδιά μου, φώναξε, παιδιά, μη φοβηθείτε! Σταθείτε αντρειά σαν Έλληνες και σα Γραικοί σταθείτε! Δημοτικό. «Αθανάσιος Διάκος» Ζήτω η 25 η Μαρτίου 1821 ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΣ Ε ν α ς ο μ ογενής

12 12 ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ 25η ΜΑΡΤΙΟΥ 1821 ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ Οδυσσέας Ανδρούτσος: Δολοφονημένος ήρωας Ζήτω η 25η Μαρτίου 1821 Sweet 16 s Βαπτίσεις Πάρτι Αρραβώνων Γαμήλιες δεξιώσεις Βαπτίσεις Πάρτι Γενέθλια Business meetings Ολες οι κοινωνικές εκδηλώσεις Εξαιρετική κουζίνα Αριστη προσωπική εξυπηρέτηση Από τους σημαντικότερους αγωνιστές του Γιος του Ανδρέα και της Ακριβής. Γεννήθηκε στην Ιθάκη και μεγάλωσε στην Πρέβεζα. Εκεί τον αιχμαλώτισαν οι Τούρκοι μαζί με τους δικούς του και άλλους Ελληνες. οταν όμως ο Αλή έμαθε ότι ήταν γιος του φίλου του Ανδρέα Ανδρούτσου, προστάτευσε και αυτόν και την οικογένειά του. Ηταν 16 περίπου ετών, όταν έγινε σωματοφύλακας του Αλή πασά. Αργότερα πήρε το αρματολίκι της Ανατολικής Στερεάς. Οταν άρχισε η διαμάχη του Αλή με το σουλτάνο (1820), έφυγε για τους Παξούς. Το 1821 οργάνωσε δικό του σώμα, πήγε στην Ανατολική Στερεά και έγινε ήρωας με την επιτυχία του στη μάχη της Γραβιάς. Από τότε το άστρο του ανεβαίνει συνέχεια. Οι καπεταναίοι της Στερεάς, εκτιμώντας την αναμφισβήτητη στρατηγική του ικανότητα, τον προτείνουν στην εθνοσυνέλευση της Επιδαύρου για αρχιστράτηγο. Η πρόταση έγινε δεκτή παρά τη λυσσώδη αντίδραση των προκρίτων, που τον έβλεπαν ως επικίνδυνο πολιτικό αντίπαλο, λόγω της μεγάλης του επιρροής στο λαό. Επακολούθησαν όμως μερικές παρεξηγήσεις, που οδήγησαν στην καθαίρεση του Ανδρούτσου. Εκείνος όμως εξακολούθησε και έτσι να αγωνίζεται για την πατρίδα. Μετά την καταστροφή του Δράμαλη, στην οποία συνέβαλε σημαντικά με τη διακοπή των εφοδιοπομπών του Τούρκου στρατηγού, το γόητρο των στρατιωτικών, που είχε υποσκάψει ο Ι. Κωλέττης, αναστηλώθηκε και από το 1822 ο Ανδρούτσος έγινε αρχηγός των Αθηνών. Το 1823 βοήθησε στην καταστροφή των λειψάνων του Δράμαλη κατά τη μετάβασή του στο Αργος για τη Β Εθνική Συνέλευση. Εκεί όμως οι σύνεδροι διασπάστηκαν σε στρατιωτικούς και πολιτικούς και ο Ανδρούτσος έφυγε για την Εύβοια, από όπου έδιωξε τις τουρκικές δυνάμεις, που είχαν πάει να βοηθήσουν τον Ομέρ πασά. Οι πολιτικοί όμως εξακολουθούσαν να τον συκοφαντούν, γιατί καταλάβαιναν ότι, εφόσον εξακολουθούσε να λάμπει το αστέρι του στο ελληνικό στερέωμα, αυτοί θα έμεναν στη σκιά. Η αδικαιολόγητη καταφορά και η μειωτική πολλές φορές μεταχείριση έφερε τα αποτελέσματά της. Αγανακτισμένος ο Οδυσσέας Ανδρούτσος άρχισε να συνεννοείται με τους εχθρούς και συγκεκριμένα Ο Οδυσσέας Ανδρούτσος. με τον Ομέρ πασά της Εύβοιας (αρχές του 1825). Η κυβέρνηση έστειλε εναντίον του στρατό, αλλά ο Ανδρούτσος, που δεν ήθελε να χυθεί αδερφικό αίμα, απέφυγε τις συμπλοκές, όσο μπορούσε. Ο Γκούρας τότε ανέλαβε εκ μέρους της κυβέρνησης Κωλέττη να τον πείσει να παραδοθεί με την υπόσχεση ότι τίποτε δεν είχε να φοβηθεί. Εκείνος δέχτηκε. Και στην αρχή έμεινε πραγματικά ελεύθερος. Αργότερα όμως τον περιόρισαν στο μοναστήρι του Δομοκού, πάνω στον Ελικώνα, απ` όπου σε λίγο τον πήραν δέσμιο, τον μετέφεραν στην Αθήνα και τον φυλάκισαν στον ενετικό πύργο της Ακρόπολης. Εκεί οι δεσμοφύλακές του τον βασάνισαν πολλές ημέρες, για να τους αποκαλύψει πού είχε κρυμμένους τους θησαυρούς του. Οταν όμως είδαν ότι δεν κατόρθωσαν τίποτε, αποφάσισαν να απαλλαγούν τελείως από την παρουσία του. Ο Γκούρας, που ήταν παλαιότερα πρωτοπαλίκαρό του, έδωσε την έγκρισή του και οι εχθροί του αρχιστράτηγου Μήτσος της Τριανταφυλλίνας, Ι. Μαμούρης και Παπακώστας τον στραγγάλισαν και τον έριξαν έπειτα από την Ακρόπολη. Στο μικρό παραθύρι του πύργου έδεσαν ένα σκοινί και παρέστησαν έτσι τη δολοφονία ως ατύχημα απόδρασης. Στο μητρώο των αξιωματικών του Αγώνα αναγράφεται ότι σκοτώθηκε στην Ακρόπολη από άγνωστους.

13 ΣΑΒΒΑΤΟ 24 - ΚΥΡΙΑΚΗ 25 ΜΑΡΤΙΟΥ 2012 ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ 25η ΜΑΡΤΙΟΥ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΑ ΓΡΑΦΕΙΑ ARGYROPOULOS & ASSOCIATES Attorneys At Law O Αγώνας του 21 παραμένει διαχρονικός κι επίκαιρος για μας τους Eλληνες. Η Ελευθερία θέλει αρετή και τόλμη, θέλει θυσίες για να την αποκτήσουμε και προπαντός για να τη διατηρήσουμε. Σας ευχαριστούμε για την προτίμηση και την εμπιστοσύνη που μας δείχνετε όλα αυτά τα χρόνια Φίλιππος Αργυρόπουλος, Δικηγόρος Broadway, Astoria, NY Τηλ.: (718) Φαξ: (718) Eίμαστε γνωστοί για την εμπειρία μας σε υποθέσεις προσωπικών τραυματισμών από ατυχήματα Εργατικά, αποζημιώσεις Αυτοκινητιστικά Πτώσεις από ολισθήματα Αγοραπωλησίες ακινήτων / αναχρηματοδοτήσεις Εμπορικά - Κατοικιών Εμπορικών μισθώσεων (Commercial Leases) Μεταβιβάσεις από 50,000 μέχρι 50,000,000 Πλήρη εξυπηρέτηση με συστάσεις για αγοραστές και χρηματομεσίτες ΔΩΡΕΑΝ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ

14 14 ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ 25η ΜΑΡΤΙΟΥ 1821 ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ Κωνσταντίνος Κανάρης: Ο μπουρλοτιέρης a b ΖΗΤΩ Η 25η ΜΑΡΤΙΟΥ Tonne Road, Elk Grove Village, IL Contact JOSEPH PALAZZO Reg. Manager N.Y. Metro Market jpalazzo@greciandelight.com Cell: Ηγετική μορφή του 1821, στρατιωτικός και πολιτικός. Γεννήθηκε το 1793 ή το 1795 (σ.σ. δεν έχει εξακριβωθεί) στα Ψαρά, στους κόλπους μιας οικογένειας με μεγάλη ναυτική παράδοση. Ο πατέρας του Μιχαήλ ή Μικές Κανάργιος ή Κανάριος διατέλεσε επανειλημμένα δημογέροντας του νησιού και από τον γάμο του με τη Μαρία απέκτησε τρία αγόρια, τον Αναγνώστη, τον Γεώργιο και τον Κωνσταντίνο. Ο Κωνσταντής έμεινε ορφανός από μικρός και ακολούθησε το ναυτικό επάγγελμα με το επίθετο Κανάρης. Δούλεψε ως μούτσος στο μπρίκι του θείου του Δημήτρη Βουρέκα, που μετέφερε Σουλιώτες από την Πάργα στη Λευκάδα και έμαθε τα μυστικά της θάλασσας. Μετά τον θάνατο του θείου, ανέλαβε καπετάνιος του πλοίου του, με το οποίο πραγματοποίησε πολλά εμπορικά ταξίδια στη Μεσόγειο. Σε ηλικία 22 ετών παντρεύτηκε τη Δέσποινα Μανιάτη, κόρη γνωστής ναυτικής οικογένειας των Ψαρών, με την οποία απέκτησε επτά παιδιά. Ο Κανάρης δεν φαίνεται να είχε μυηθεί στη Φιλική Εταιρεία, αλλά όταν ξέσπασε η Επανάσταση, ήταν από τους πρώτους που έλαβαν μέρος στον Αγώνα. Κατατάχθηκε ως απλός ναύτης στον ψαριανό στολίσκο, που συγκρότησε ο φίλος του Νικολής Αποστόλης. Από τις πρώτες επιχειρήσεις άρχισε να εξειδικεύεται στα πυρπολικά και να γίνεται ο φόβος και ο τρόμος του τουρκοαιγυπτιακού στόλου. Η φήμη του γρήγορα ξεπέρασε τα στενά όρια του ελληνικού χώρου και έγραψαν γι αυτόν ο λόρδος Βύρων, ο Βίκτωρ Ουγκώ, ενώ ο άγγλος ιστορικός Γκόρντον σημείωνε «είναι ο πιο έξοχος εκπρόσωπος του ηρωισμού, που η Ελλάδα όλων των εποχών μπορεί να υπερηφανεύεται». Ο Κανάρης κέρδισε την εκτίμηση και των συναγωνιστών του και για τη σωφροσύνη του χαρακτήρα του. Γι αυτό ανήλθε και στα υψηλότερα αξιώματα της Πολιτείας μετά την απελευθέρωση. Το 1827 αντιπροσώπευσε τα Ψαρά στην Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας και ήταν ένας από τους πιο θερμούς υποστηρικτές του Ιωάννη Καποδίστρια, ο οποίος τον χρησιμοποίησε για την καταστολή των διαφόρων ανταρσιών στη Μάνη και την Υδρα. Μετά τη δολοφονία του Κυβερνήτη, αποσύρθηκε από την ενεργό δράση και εγκαταστάθηκε στην Ερμούπολη της Σύρου. Κατά την Οθωνική περίοδο ανακλήθηκε στην υπηρεσία και έφθασε μέχρι τον βαθμό του υποναυάρχου. Κατόπιν Ο Κωνσταντίνος Κανάρης. διορίστηκε γερουσιαστής και αναμίχθηκε στην πολιτική με το Ρωσικό Κόμμα. Συμμετείχε στην επαναστατική κίνηση της 3ης Σεπτεμβρίου 1843, που ανάγκασε τον Οθωνα να παραχωρήσει Σύνταγμα. Μέχρι την έξωση του Οθωνα χρημάτισε επανειλημμένα υπουργός και δύο φορές πρωθυπουργός (16 Φεβρουαρίου Μαρτίου 1844, 15 Οκτωβρίου 1838, 12 Δεκεμβρίου 1849). Το 1862 ήταν ένας από τους βασικούς εκπροσώπους της αντιοθωνικής κίνησης. Οταν ο βασιλιάς, σε μια προσπάθειά του να τον προσεταιρισθεί, του ανέθεσε για τρίτη φορά την πρωθυπουργία, αυτός δεν δίστασε να καταθέσει την εντολή, επειδή ο Οθωνας δεν ενέκρινε ορισμένους από τους υπουργούς του. Μετά την έξωση του Οθωνα, ορίστηκε μέλος της τριανδρίας Βούλγαρη, Κανάρη, Ρούφου και το 1863 πήγε στη Δανία ως ένας από τους αντιπροσώπους του Εθνους για να προσφέρει το στέμμα στον βασιλιά Γεώργιο Α. Στη συνέχεια ανέλαβε υπουργός Ναυτικών στην κυβέρνηση Ρούφου και δύο φορές πρωθυπουργός (5 Μαρτίου Απριλίου 1864, 27 Ιουλίου Μαρτίου 1865). Κατόπιν αποσύρθηκε της πολιτικής και ιδιώτευσε στο σπίτι του στην Κυψέλη (Κυψέλης 56), όπου καθημερινά δεχόταν φίλους και θαυμαστές του. Στις 26 Μαΐου 1877, σε ηλικία 82 ετών, επανήλθε στην πολιτική και ανέλαβε πρωθυπουργός στην οικουμενική κυβέρνηση που σχηματίστηκε για να αντιμετωπίσει τις ενδεχόμενες συνέπειες από τον Ρωσοτουρκικό Πόλεμο. Ο «ναύαρχος», όπως τον αποκαλούσε ο λαός, πέθανε επί των επάλξεων της πολιτικής στις 2 Σεπτεμβρίου 1877 και κηδεύτηκε με μεγαλοπρέπεια στο Α Νεκροταφείο. Οι κυριότερες πολεμικές ενέργειες του Κανάρη στην Επανάσταση του 21: Πυρπολεί την ναυαρχίδα του καπετάν πασά Καρά Αλή στη Χίο (6-7 Ιουνίου 1822). Ανατινάζει τουρκικό δίκροτο στο στενό μεταξύ Τενέδου και Τρωάδας (28 Οκτωβρίου 1822). Πυρπολεί τουρκική φρεγάτα κοντά στη Σάμο (5 Αυγούστου 1824), εκδικούμενος την καταστροφή της Κάσου και της πατρίδας του. Πυρπολεί τουρκική κορβέτα στα ανοιχτά της Μυτιλήνης (23-24 Σεπτεμβρίου 1824). H τολμηρότερη ενέργεια του ήταν όταν αποπειράθηκε να πυρπολήσει τον αιγυπτιακό στόλο στο λιμάνι της Αλεξάνδρειας (10 Αυγούστου 1825). Το εγχείρημα απέτυχε, λόγω δυσμενών καιρικών συνθηκών (απρόοπτος μεταβολή του ανέμου).

15 ΣΑΒΒΑΤΟ 24 - ΚΥΡΙΑΚΗ 25 ΜΑΡΤΙΟΥ 2012 ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ 25η ΜΑΡΤΙΟΥ Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα: Περίσσιο θάρρος και αυταπάρνηση Κόρη του υδραίου πλοιάρχου Σταυριανού Πινότση και της επίσης υδραίας Σκεύως Κοκκίνη, που καταγόταν από εφοπλιστική οικογένεια, γεννήθηκε στις 11 Μαΐου 1771 στις φυλακές της Κωνσταντινούπολης, όπου ο πατέρας της ήταν κλεισμένος για συμμετοχή στα Ορλοφικά. Στα 17 της παντρεύτηκε τον Σπετσιώτη πλοίαρχο Δημήτριο Γιάννουζα, από τον οποίο πήρε το όνομα και Δημητράκαινα. Το 1797 σύζυγός της σκοτώθηκε σε συμπλοκή με Aλγερινούς πειρατές και η Λασκαρίνα σε ηλικία 26 ετών μένει χήρα με τρία παιδιά, τον Ιωάννη, τον Γεώργιο και την Μαρία. Το 1801 παντρεύτηκε σε δεύτερο γάμο τον σπετσιώτη πάμπλουτο εφοπλιστή Δημήτριο Μπούμπουλη, από τον οποίο έλαβε το όνομα Μπουμπουλίνα, με το οποίο έγινε γνωστή. Και ο δεύτερος σύζυγός της σκοτώθηκε σε σύγκρουση με αλγερινούς πειρατές το 1811, μεταξύ Μάλτας και Ισπανίας. Μαζί του απέκτησε τρία παιδιά, την Ελένη, την Σκεύω και τον Νικόλαο. Με την περιουσία του συζύγου της, η Μπουμπουλίνα ασχολήθηκε με τα ναυτιλιακά κι έγινε μέτοχος σε διάφορα σπετσιώτικα πλοία. Ομως, το 1816 οι Οθωμανοί επεχείρησαν να κατάσχουν την περιουσία της, επειδή τα πλοία του συζύγου της μετείχαν υπό ρωσική σημαία στον Ρωσοτουρκικό Πόλεμο του Με τη μεσολάβηση του ρώσου πρεσβευτή στην Κωνσταντινούπολη Στρογκάνωφ και της μητέρας του Σουλτάνου Βαλιντέ κατόρθωσε να διασώσει την περιουσία της. Στην Κωνσταντινούπολη φαίνεται ότι μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία το 1819, αλλά το γεγονός αμφισβητείται, καθώς είναι γνωστό ότι η οργάνωση δεν έκανε ποτέ μέλη της, γυναίκες. Μόλις η Μπουμπουλίνα επέστρεψε στις Σπέτσες διέταξε τη ναυπήγηση του πλοίου «Αγαμέμνων». Με μήκος 48 πήχεις (περίπου 34 μέτρα) και εξοπλισμένο με 18 κανόνια, ο «Αγαμέμνων» καθελκύστηκε το 1820 και ήταν το μεγαλύτερο πλοίο που έλαβε μέρος στην Επανάσταση. Ξόδευε την περιουσία της, όχι μόνο για τη διατήρηση των πλοίων της, αλλά και για τα στρατεύματα στην ξηρά. Συμμετείχε με το πλοίο της «Αγαμέμνων» στον αποκλεισμό του Ναυπλίου και ανεφοδίασε με δικές της δαπάνες τους υπερασπιστές του Αργους. Σε μια έφοδο των Τούρκων υπό τον Κεχαγιάμπεη σκοτώθηκε Η Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα. ο γιος της Ιωάννης Γιάννουζας. Στη συνέχεια έλαβε μέρος στον αποκλεισμό της Μονεμβασίας, στην πολιορκία και την άλωση του Ναυπλίου και της Τριπόλεως, στην οποία εισήλθε πάνω σε λευκό ίππο και έσωσε τα χαρέμια του Χουρσίτ Πασά από τη μήνη των πολιορκητών. Μετά την άλωση του Ναυπλίου, το Νοέμβριο του 1822, η Μπουμπουλίνα εγκαταστάθηκε στην πόλη (έδρα της προσωρινής κυβέρνησης), όπου έζησε έως τα μέσα του Εκδιώχθηκε από το Ναύπλιο κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου, όταν πήρε το μέρος του φυλακισμένου Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, με τον οποίο είχε συγγενέψει, από το γάμο της κόρης της Ελένης με τον γιο του Πάνο. Οι κυβερνητικοί σκότωσαν τον γαμπρό της και από την ίδια αφαίρεσαν το κομμάτι γης που της είχαν δώσει για τις υπηρεσίες της στον Αγώνα. Ετσι, η Μπουμπουλίνα επέστρεψε πικραμένη στις Σπέτσες και εγκαταστάθηκε στο σπίτι του δεύτερου συζύγου της, μόνη με τα υπολείμματα της περιουσίας της, μέχρι το τέλος της ζωής της, που δεν άργησε να έλθει. Τον Μάιο του 1825 ο γιος της Γεώργιος Γιάννουζας κλέφτηκε με την Ευγενία Κούτση, κουνιάδα του ετεροθαλούς αδελφού της Μπουμπουλίνας, Λάζαρου Ορλώφ. Ο Ορλώφ, συνοδευόμενος από μέλη της οικογένειας Κούτση, πήγε στο σπίτι της Μπουμπουλίνας σε αναζήτηση της Ευγενίας. Στη λογομαχία που ακολούθησε, κάποιος πυροβόλησε και χτύπησε στο μέτωπο την Μπουμπουλίνα, που έπεσε νεκρή (22 Μαΐου). Δεν έχει διαλευκανθεί αν ήταν τυχαίο περιστατικό ή δολοφονία. Τα οστά της εναποτέθηκαν στον ιδιόκτητο ναΐσκο του Αγίου Ιωάννου. Μεταθανάτια έλαβε τον τίτλο του ναυάρχου από τη Ρωσία, πρωτοφανής τιμή για γυναίκα. Οι απόγονοι της Μπουμπουλίνας δώρισαν το πλοίο «Αγαμέμνων» στο νεοσύστατο κράτος, το οποίο έγινε η ναυαρχίδα του Ελληνικού Στόλου με το όνομα «Σπέτσαι». Ανατινάχθηκε από τον Ανδρέα Μιαούλη στον Πόρο κατά τη διάρκεια των πολιτικών ταραχών της 29ης Ιουλίου Το αρχοντικό της Μπουμπουλίνας στις Σπέτσες είναι σήμερα Μουσείο. Περιλαμβάνει συλλογή όπλων, επιστολές και άλλα αρχεία, παλιά βιβλία, πορτραίτα της Μπουμπουλίνας, προσωπικά της αντικείμενα, έπιπλα και διακρίσεις που τις είχαν απονείμει κυρίως ξένες κυβερνήσεις. NERAKI GREEK MEDITERRANEAN GRILL 273 Main Street Huntington, NY Κάθε λαός που έχει συνείδηση της ιστορικής του αποστολής, ερευνά το παρελθόν του, με απόλυτη αντικειμενικότητα, ελέγχει τη μορφή του, εντοπίζει τα σφάλματα και τις αδυναμίες του και καταβάλλει κάθε προσπάθεια για την επανόρθωσή το». ZHTΩ Η 25Η ΜΑΡΤΙΟΥ 1821

16 16 ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ 25η ΜΑΡΤΙΟΥ 1821 ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ ΣΑΒΒΑΤΟ 24 - ΚΥΡΙΑΚΗ 25 ΜΑΡΤΙΟΥ 2012 LIVE GREEK MUSIC / / THURSDAYS 8-11PM APOSTOLIS, FRIDAYS 8PM - 12MID. AFRODITE - PANOS

17 ΣΑΒΒΑΤΟ 24 - ΚΥΡΙΑΚΗ 25 ΜΑΡΤΙΟΥ 2012 ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ 25η ΜΑΡΤΙΟΥ ΖΗΤΩ Η 25η ΜΑΡΤΙΟΥ Ο Θούριος του Ρήγα Φεραίου Ως πότε παλικάρια, θα ζούμε στα στενά, μονάχοι σα λιοντάρια, στις ράχες στα βουνά; Σπηλιές να κατοικούμε, να βλέπουμε κλαδιά, να φεύγωμ' απ' τον κόσμον, για την πικρή σκλαβιά; Να χάνωμεν αδέλφια, πατρίδα και γονείς, τους φίλους, τα παιδιά μας, κι όλους τους συγγενείς; Κάλλιο είναι μιάς ώρας ελεύθερη ζωή, παρά σαράντα χρόνια, σκλαβιά και φυλακή. Τι σ' ωφελεί αν ζήσεις, και είσαι στη σκλαβιά; στοχάσου πως σε ψένουν, καθ' ώραν στην φωτιά. Βεζύρης, δραγουμάνος, αφέντης κι αν σταθής ο τύραννος αδίκως σε κάμνει να χαθής. Σήμερα είναι η δική μας η σειρά, των απόδημων Ελλήνων και Ελληνίδων, να δείξουμε έμπρακτα πως είμαστε παιδιά και απόγονοι εκείνων των μεγάλων ηρώων και μαρτύρων του Γένους μας και να ξεκινήσουμε από την Διασπορά την Απελευθέρωση της Ελλάδαςαπό τη σύγχρονη οικονομική «αιχμαλωσία» που υποδουλώνει τον Ελληνικό λαό και δεν αφήνει την τιμιότητα, την αξιοκρατία, και την ανάπτυξη να εδραιωθούν στην Ελληνική κοινωνία! ΖΗΤΩ ΤΟ ΕΘΝΟΣ! Με πατριωτικούς χαιρετισμούς, Δρ. Σπύρος Ηλία Μεζίτης

18 18 ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ 25η ΜΑΡΤΙΟΥ 1821 ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ Γεώργιος Δημητρίου Φλέσσας ή Παπαφλέσσας Γεώργιος Δημητρίου Φλέσσας μετέπειτα Γρηγόριος Δικαίος (Παπαφλέσσας). Αρχιμανδρίτης, από τους κορυφαίους αγωνιστές του 1821, ένθερμος οπαδός της επαναστατικής ιδέας. Γεννήθηκε το 1788 στην Πολιανή Μεσσηνίας, γιος του Δημητρίου Φλέσσα και της Κωνσταντίνας Ανδροναίου δεύτερης γυναίκας του Δημητρίου Φλέσσα και το 28ο και τελευταίο παιδί της οικογένειας. Φοίτησε στη Σχολή Δημητσάνας, μετά το τέλος των σπουδών του, πιθανώς το 1816, έγινε μοναχός στη Μονή Βελανιδιάς στην Καλαμάτα. Εκεί ήρθε σε ρήξη με την ιεραρχία και αναγκάστηκε να φύγει για να εγκατασταθεί στη Ιερά Μονή Αγίου Γεωργίου Ρεκίτσας, μεταξύ Λεονταρίου και Μυστρά. Οι προσωπικές του διαμάχες δεν είχαν όμως τέλος. Λόγω κτηματικών διαφορών συγκρούστηκε με έναν ισχυρό Τούρκο της περιοχής και αναγκάστηκε να εκπατρισθεί. Στη νέα του προσωρινή πατρίδα, την Κωνσταντινούπολη, φιλοξενήθηκε εγκαρδίως από τους εκεί συμπατριώτες του. Επί πατριαρχίας Γρηγορίου Ε ( ) ο Παπαφλέσσας χειροτονήθηκε αρχιμανδρίτης με το εκκλησιαστικό Οφίκιο «Δικαίος». Στις 21 Ιουνίου 1818 μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία από τον Παναγιώτη Αναγνώστου (Αναγνωσταρά) και ανέλαβε τη σημαντική αποστολή της κατήχησης των κατοίκων των Παραδουνάβιων Ηγεμονιών με το συνθηματικό όνομα Αρμόδιος. Όταν πλέον επέστρεψε στην Πελοπόννησο κατείχε ήδη το πνεύμα του αγωνιστή. Με δεκάδες έγγραφα της Φιλικής Εταιρείας στα χέρια του ξεκίνησε μια σειρά ομιλίες ευαγγελιζόμενος την απελευθέρωση των Ελλήνων από τον ζυγό των Τούρκων. Ο ηγετικός του χαρακτήρας και οι πρωτοβουλίες του αυτές ανησύχησαν πολλούς προύχοντες, οι οποίοι δεν ήθελαν να διαταραχθεί η τάξη και οι Τούρκοι να προβούν σε αντίποινα. Πολλοί ήταν εκείνοι οι οποίοι σκέφθηκαν να τον συλλάβουν και να τον παραδώσουν στα χέρια του εχθρού. Ο Παπαφλέσσας όμως διαισθάνθηκε τον κίνδυνο και φρόντισε να περιορίσει τη δράση του στους απλούς χωρικούς, οι οποίοι τον προστάτευαν, γοητευμένοι από τον χαρισματικό ηγέτη τους. Τον Ιανουάριο του 1821 στη Βοστίτσα, στο Αίγιο, ο Παπαφλέσσας κάλεσε συνέλευση, όπου και έθιξε τα μείζονα θέματα της χώρας. Μίλησε περί ελευθερίας και δικαιωμάτων, περί πνεύματος και ελληνικότητας και υποστήριξε την Επανάσταση. Μια επανάσταση την οποία αποδοκίμασαν πολλοί από τους συμμετέχοντες υποστηρίζοντας ότι το έδαφος δεν ήταν έτοιμο ακόμη. Ο Παπαφλέσσας τότε σήκωσε επιδεικτικά την επιστολή που είχε στείλει ο Υψηλάντης τονίζοντας την αναγκαιότητα της άμεσης έναρξης του αγώνα. Χωρίς όμως ανταπόκριση. Υστερα διέσχισε το Μοριά περνώντας και δεν ησύχασε μέχρι την έκρηξη της επανάστασης, που τον βρίσκει στην Καλαμάτα. Η πόλη αυτή ελευθερώθηκε στις 23 Μαρτίου. Από τον Μάρτιο του 1821 ως και τη μάχη στο Μανιάκι το 1825, όπου σκοτώθηκε, πρωταγωνίστησε σε όλες τις πολεμικές επιχειρήσεις αλλά και σε πολιτικές δραστηριότητες. Στις περιοδείες του στην Αρκαδία, στη Γορτυνία, στην Ολυμπία, στην Αργολίδα και στην Κορινθία κινήθηκε με σκοπό να στρατολογήσει τους εκεί πληθυσμούς. Στην Αργολίδα, κατά την προσπάθειά του να εμποδίσει την προέλαση του Κεχαγιά Μπέη, εγκαταλείφθηκε από τους άοπλους και άπειρους χωρικούς που τον συνόδευαν και αναγκάστηκε να υποχωρήσει στο κάστρο του Αργους, όπου και αντιμετώπισε τους Τούρκους. Στον επόμενο του προορισμό, στην Καρύταινα, ο τουρκικός στρατός ερχόμενος από την Τρίπολη ανάγκασε τον ίδιο και τον Κολοκοτρώνη να καταφύγουν στη Μεσσηνία, ενώ τον Ιούλιο του 1821 στα Μεγάλα Δερβένια της Μεγαρίδας μαζί με άλλους οπλαρχηγούς κατόρθωσε να παρεμποδίσει την είσοδο του τουρκικού στρατού του Ομέρ Βρυώνη στην Πελοπόννησο.Τον Δεκέμβριο του 1821 έγινε μέλος της Πελοποννησιακής Γερουσίας και έλαβε μέρος στην Α Γενική Συνέλευση της Επιδαύρου, στη Β Εθνική Συνέλευση του Αστρους και την 1η Ιουλίου 1823 ανέλαβε το υπουργείο Εσωτερικών. Στον εμφύλιο πόλεμο βρέθηκε αντίπαλος του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, παρ ότι στο παρελθόν είχε πολεμήσει μαζί του. Στο πλευρό της κυβέρνησης Γ. Κουντουριώτη κυνήγησε τους Κολοκοτρωναίους, ενώ οι ένοπλες συγκρούσεις μαζί τους καθώς και με άλλους αγωνιστές της Επανάστασης αποτελούν γκρίζες σελίδες στην ιστορία του έθνους κατά την κρίσιμη αυτή περίοδο. Παρ όλα αυτά, όταν ο Ιμπραήμ απείλησε σοβαρά την έκβαση της Επανάστασης, ο ίδιος ο Παπαφλέσσας πρότεινε την αποφυλάκιση του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη και άλλων αντικυβερνητικών. Ο Παπαφλέσσας προσέφερε τις μεγαλύτερες υπηρεσίες στην ιερή υπόθεση πριν το ξέσπασμα της επανάστασης σαν μπουρλοτιέρης των ψυχών. Χωρίς αυτόν - λένε μερικοί - ίσως να μην άναβε η επαναστατική φλόγα. Ξετρέλαινε τους ενθουσιασμένους, έπειθε τους διστακτικούς, πολεμούσε τους αντίθετους. Διαλαλούσε ότι μια μεγάλη δύναμη κρύβεται πίσω από τους Φιλικούς, εννοώντας τη Ρωσία. Ηταν έξυπνος, ενθουσιώδης, τολμηρός. Αυτές οι αρετές καθώς και το σχήμα του τον έκαναν ανεπανάληπτο για την προεπαναστατική του δράση.

19 ΣΑΒΒΑΤΟ 24 - ΚΥΡΙΑΚΗ 25 ΜΑΡΤΙΟΥ 2012 ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ 25η ΜΑΡΤΙΟΥ First Avenue Funeral Service, Inc. Affordable Burials & Cremations, World Wide Shipping ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑΣ και χαιρετιζουμε την Ελλάδα το λίκνο της Δημοκρατίας. Εκφράζουμε την αμέριστη συμπαράστασή μας στους Ελληνες αδελφούς μας. ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΦΙΛΙΠΠΟΥΣΗΣ, Ιδιοκτήτης και το προσωπικό 2242 First Avenue, New York, NY * / Fax: info@firstavenuefuneral.com Shipping to Greece starting at $1, Monuments by Effie Incorporated We work with other funeral homes throughout the Metropolitan Area

20 20 ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ 25η ΜΑΡΤΙΟΥ 1821 ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ Μαντώ Μαυρογένους: Η όμορφη της επανάστασης Ζήτω η 25η Μαρτίου 1821 Από τους Ελληνες δικηγόρους της νομικής φίρμας Hughes Hubbard & Reed LLP Γεώργιος Α. Τσουγκαράκης William R. Maguire Ιωάννης Φέλλας Derek J.T. Adler Σάββας Α. Φούκας Αντώνιος Ανδριώτης Ελένη Δ. Θεοδοσίου Βανέσσα Α. Γκαρδιανού Μαρλένα X. Φραντζίδη Λένα X. Σάλτου Αλέξης Φαρρής Παύλος Πέτροβας Κωνσταντίνος Πασχαλίδης Αλέξανδρος Σταμούλης Μιχάλης Λιγνός Η σφαγή της Χίου Πίνακας του Ντελακρουά Γυναίκα με εύθραυστη ομορφιά, λεπτή και λυγερή κορμοστασιά, μεγαλωμένη με ευρωπαϊκή ανατροφή και παιδεία. Ανιψιά του Νικολάου Μαυρογένη, επί πολλά έτη δραγουμάνου του στόλου ( ) και στη συνέχεια ηγεμόνα της Βλαχίας ( ). Γεννήθηκε στην Τεργέστη το 1796 ή 97, όπου ήταν εγκαταστημένος ο πατέρας της Νικόλαος Μαυρογένης, μέλος της Φιλικής Εταιρείας, στην οποία μυήθηκε και η Μαντώ Μαυρογένους το Στις παραμονές του αγώνα βρισκόταν στην Τήνο με το θείο της Φιλικό παπα-μαύρο, απ τον οποίο μυήθηκε στον αγώνα και μαζί του πήγε στην Μύκονο - πατρίδα της μητέρας της - αμέσως μετά την έκρηξη της Επανάστασης. Εκτοτε η νεαρή Μαντώ διέθεσε όλη την πατρική περιουσία στον απελευθερωτικό αγώνα, ενώ έλαβε μέρος και η ίδια σε πολλές επιχειρήσεις. Με πλοία που εξόπλισε με δικά της έξοδα, καταδίωξε τους πειρατές που λήστευαν τις Κυκλάδες. Συγκρότησε σώμα πεζών, που ανέλαβε την αρχηγία του και υπεράσπιζε τη Μύκονο. Εξόπλισε στόλο από έξι πλοία και τον ένωσε με τις ναυτικές δυνάμεις του Τομπάζη. Αργότερα συγκρότησε στρατό, που αποτελούνταν από 16 λόχους των 50 ανδρών, και πήρε μέρος στην εκστρατεία της Καρυστίας. Πολέμησε στο πλευρό του Γρηγορίου Σάλα στο Πήλιο, στη Φθιώτιδα και στη Λιβαδειά. Οταν επέστρεψε στη Μύκονο, ασχολήθηκε με την τροφοδοσία του ναυτικού. Η φήμη της γρήγορα ξεπέρασε τα σύνορα του Ελληνικού χώρου και από τη θέση αυτή η νεαρή Ελληνίδα απηύθυνε έκκληση βοήθειας στους Ευρωπαίους φιλέλληνες και κυρίως στις Αγγλίδες και Γαλλίδες. Ξένοι ιστορικοί και περιηγητές εξαίρουν τη συμμετοχή της στα πεδία των μαχών, κάτι που δεν προκύπτει από ελληνικές πηγές. Το 1825 στα γαλλικά κυκλοφορεί το βιβλίο του φιλέλληνα Τ. Ginouvier για την Μαυρογένους στο οποίο περιγράφεται με γλαφυρό τρόπο η ζωή της ηρωίδας όπως την είδαν Η Μαντώ Μαυρογένους. Νόμισμα προς τιμήν της Μαντούς. οι ρομαντικοί φιλέλληνες συγγραφείς της εποχής της. Το έργο αυτό εξαντλήθηκε αμέσως, εκδόθηκε ξανά στο Παρίσι το 1826 και έκανε διάσημο το όνομα της Μαντώς σε όλη την Ευρώπη. Ακολούθησε και τρίτη έκδοση το Ο ζωγράφος Adam Friedel κάνει την προσωπογραφία της, η οποία το 1827 κυκλοφορεί στο Λονδίνο και στο Παρίσι. Η προσωπογραφία αυτή της Μαντούς δημοσιεύτηκε τότε μεταξύ των 24 προσωπογραφιών των επισημότερων αρχηγών της Ελληνικής Επανάστασης. Το έτος 1896 ο Θεόδωρος Blancard δημοσίευσε τη βιογραφία της ηρωίδας με τίτλο, «Les Mavroyéni», την οποία αφιέρωσε: «εις τους Παρίους, Μυκονίους και Τηνίους, λίαν επιλήσμονες της δόξης των». Το έργο αυτό συμπληρωμένο αναδημοσίευσε πάλι σε δύο τόμους το Με τη λήξη της Επανάστασης, η Μαντώ Μαυρογένους εγκαταστάθηκε στο Ναύπλιο, (κατά τον Λαμπρινίδη, η Μαντώ αναφέρεται και ως κάτοικος Ναυπλίου κατά την απογραφή του πληθυσμού το Τιμήθηκε με διάταγμα του Καποδίστρια, για της υπηρεσίες της με μια μικρή σύνταξη και το βαθμό του αντιστρατήγου. Στη Μαντώ ανέθεσε και την εποπτεία του Ορφανοτροφείου το οποίο ίδρυσε στην Αίγινα. Μετά τη δολοφονία του Καποδίστρια αναγκάστηκε, ύστερα από τον άτυχο έρωτά της με τον Δημήτριο Υψηλάντη, το θάνατό του ένα χρόνο μετά από του Κυβερνήτη, και την καταδίωξη του Κωλέττη, να επιστρέψει στη Μύκονο. Φτωχή, έχοντας δωρίσει την τεράστια περιουσία της στον Αγώνα, κατέφυγε κοντά σε συγγενείς της στην Πάρο. Εκεί πέθανε από τυφοειδή πυρετό το Ενταφιάστηκε, με δημόσια δαπάνη, στο προαύλιο του ναού της Παναγίας της Εκατονταπυλιανής. Προς τιμήν της στο παρελθόν είχε κοπεί νόμισμα δύο δραχμών με τη μορφή της. Σήμερα, για να τιμηθεί η συνεισφορά της, ένα άγαλμά της έχει στηθεί στο παλιό λιμάνι της Μυκόνου.

21 ΣΑΒΒΑΤΟ 24 - ΚΥΡΙΑΚΗ 25 ΜΑΡΤΙΟΥ 2012 ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ 25η ΜΑΡΤΙΟΥ Ρήγας Φεραίος: Κήρυκας του Ξεσηκωμού Ο Ρήγας υπήρξε πρόδρομος και πρωτομάρτυρας της Ελευθερίας, αλλά και ένας από τους προδρόμους του Νεοελληνικού Διαφωτισμού. Οπως και άλλοι φωτισμένοι ομογενείς του καιρού του, προσπάθησε, με βιβλία, με ιστορικογεωγραφικούς χάρτες και με άλλες εκδόσεις, να συμβάλει κι αυτός στην πνευματική αφύπνιση του υπόδουλου Γένους. Είναι γνωστός σε όλους κυρίως από το εθνικό του εμβατήριο «Θούριος». Γεννήθηκε στο Βελεστίνο της Θεσσαλίας από εύπορους γονείς. Το όνομά του Ρήγας είναι το βαπτιστικό του και το επίθετο Βελεστινλής είναι δηλωτικό του τόπου καταγωγής, που το επέλεξε ο ίδιος, αφού έτσι υπέγραφε. Οι κατοπινοί όμως λόγιοι του πρόσθεσαν και το επίθετο Φεραίος, επειδή το Βελεστίνο βρίσκεται στο χώρο που ήκμασαν οι αρχαίες Φερές. Τα πρώτα γράμματα λέγεται ότι τα διδάχθηκε από ιερέα του Βελεστίνου και κατόπιν στη Ζαγορά. Καθώς διψούσε για μάθηση, ο πατέρας του τον έστειλε στα Αμπελάκια για περαιτέρω μόρφωση. Οταν επέστρεψε, δίδαξε για ένα χρόνο στο σχολείο άλλου πηλιορείτικου χωριού, του Κισσού. Μετά τα πρώιμα θεσσαλικά του χρόνια, ο Ρήγας φύση ανήσυχη και τολμηρή, βγήκε στους δρόμους του κόσμου. Πήγε στην Κωνσταντινούπολη. Εκεί συνδέθηκε με τα φαναριώτικα περιβάλλοντα της κοινωνίας των Ρωμιών πιθανότατα με την οικογένεια του λόγιου Μεγάλου Διερμηνέα και αργότερα ηγεμόνα της Βλαχίας Νικολάου Καρατζά. Στην Πόλη εκτός από τις πολλές του γνωριμίες με Φαναριώτες και λοιπούς προύχοντες διεύρυνε τις σπουδές του στη Γαλλική, στην Ιταλική και στη Γερμανική γλώσσα. Αργότερα τον βρίσκουμε στο Βουκουρέστι ως γραμματέα του ηγεμόνα Ο Ρήγας Φεραίος. της Βλαχίας Νικολάου Μαυρογένη. Μετά το Ρωσοτουρκικό πόλεμο (1790), όπου ηττήθηκε η Τουρκία, ο Ρήγας κατέφυγε στη Βιέννη την οποία έκανε και έδρα της επαναστατικής του δράσης, αφού ήρθε σε επαφή και με άλλους ομογενείς. Στη Βιέννη τυπώνει, εκτός των άλλων βιβλίων του, τη μεγάλη «Χάρτα της Ελλάδας», γεωγραφικός και ιστορικός πίνακας του αρχαίου και νέου Ελληνισμού, μνημείο πολυμάθειας και φιλοπονίας, πατριδογνωστική εγκυκλοπαίδεια προορισμένη να ανακαλέσει στη μνήμη των ραγιάδων την προγονική ιστορία και δόξα. Επίσης τυπώνει κρυφά σε αντίτυπα το επαναστατικό του μανιφέστο, που περιείχε τα συνθήματα «Ελευθερία- Ισότης - Αδελφότης», μία Διακήρυξη των δικαιωμάτων των ανθρώπων, το Σύνταγμα του νέου πολιτεύματος και στο τέλος τον αθάνατο Θούριο. Μέσα από αυτές τις δραστηριότητές του, εκεί στη Βιέννη, γνωρίστηκε και συγκέντρωσε γύρω του έναν κύκλο αφοσιωμένων στις ιδέες και τα προγράμματά του. Ετσι δημιουργήθηκε μία μυστική οργάνωση που προετοίμαζε την εθνική εξέγερση. Στους μυημένους κυκλοφορούσε τα έργα του και κυρίως το «Θούριο». Τους τον έδινε χειρόγραφο και αυτοί τον αντέγραφαν και τον έδιναν σε άλλους. Χέρι με χέρι έφτανε και στην Ελλάδα. Με τον ίδιο τρόπο τον μάθαιναν πολλοί Ελληνες ακόμη και τα παιδιά στα κρυφά σχολεία. Στο πρόγραμμά του ήταν να κατεβεί και ο ίδιος στην Ελλάδα, να μεταφέρει όλο το έντυπο υλικό, να συνεργαστεί και να εμψυχώσει τους «σταυραϊτούς του Ολύμπου» και τα «ξεφτέρια των Αγράφων», όπως αποκαλούσε τους κλεφταρματολούς. Επρεπε όμως πρώτα να περάσει και από την Ιταλία και να επιδιώξει συνάντηση με το Βοναπάρτη, για να τον ενημερώσει για τα σχέδιά του.τα σχέδια όμως αυτά προδόθηκαν, από έναν ονόματι Δημήτρη Οικονόμου, στην αυστριακή αστυνομία με αποτέλεσμα ο Ρήγας μαζί με άλλους επτά συντρόφους του να συλληφθεί στην Τεργέστη την 1η Δεκεμβρίου του Μετά από πολλές ανακρίσεις οι αυστριακές αρχές τους παρέδωσαν στις τουρκικές αρχές του Βελιγραδίου για να δικαστούν. Εκεί ύστερα από βασανιστήρια, στις 24 Ιουνίου 1798, αφού πρώτα τους στραγγάλισαν, πέταξαν τα σώματά τους στο Δούναβη ποταμό. SENATOR MARTIN GOLDEN and ASSEMBLYWOMAN NICOLE MALLIOTAKIS wish The National Herald and its entire readership a Happy Greek Independence Day! ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΣ

22 22 ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ 25η ΜΑΡΤΙΟΥ 1821 ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ Λάμπρος Κατσώνης: Δεν πρόλαβε να δει ελεύθερη την Ελλάδα William C. Kallinikos Krissie Kallinikos George Frangiadakis FuNERAL DIRECTORS...Σ aνατολή και δύσι, και νότον και βοριά, για την πατρίδα όλοι, νάχωμεν μια καρδιά. Στην πίστιν του καθένας, ελεύθερος να ζεί, στην δόξαν του πολέμου, να τρέξωμεν μαζί... Θούριος (Απόσπασμα). Ρήγας Φεραίος οι οικογένειές τους και το προσωπικό Kallinikos Funeral Services, Inc. Τοwers Funeral Home, Inc Long Beach Road, Oceanside, New York Τel: (516) Fax: (516) ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΕΛΕΤΩΝ ΠΟΥ ΕΞΥΠΗΡΕΤΕΙ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΤΟΥ NASSAU Επίσης, εξυπηρετούμε τις περιοχές Brooklyn, Queens και Suffolk Στην υπηρεσία της Ομογένειας από το 1994 ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ Ο Λάμπρος Κατσώνης. Θαλασσομάχος στα χρόνια της τουρκοκρατίας, από τη Λιβαδειά της Βοιωτίας ( ). Νεαρός ακόμα είχε σφοδρή επιθυμία να βοηθήσει στην απελευθέρωση της σκλαβωμένης Ελλάδας. Ετσι αναγκάστηκε να φύγει για τη Ζάκυνθο και αργότερα πήγε στο Λιβόρνο της Ιταλίας, όπου υπηρέτησε εθελοντής στο ρωσικό στόλο. Πήρε μέρος στην επανάσταση του 1770 και μετά τη συνθήκη του Κιουτσούκ - Καϊναρτζή (1774) κατατάχτηκε αξιωματικός στο ελληνικό τάγμα του ρωσικού στρατού. Διακρίθηκε στον πόλεμο εναντίον των Περσών, με αποτέλεσμα να προαχθεί σε λοχαγό. Το 1788, με την άδεια της Αικατερίνης, πήγε στην Τεργέστη, όπου με συνεισφορές των Ελλήνων πατριωτών αγόρασε μία κορβέτα των 28 κανονιών. Την ονόμασε Αθηνά της αρκτου και βγήκε στο Ιόνιο και στο Αιγαίο πέλαγος ως καταδρομέας. Ενώ στην αρχή περιοριζόταν σε μικροεπιχειρήσεις, άρχισε κατόπι να αιχμαλωτίζει πολλά εμπορικά και πολεμικά τουρκικά πλοία. Ετσι, σιγά σιγά, κατάρτισε πολεμικό στόλο από 15 πλοία και έγινε ο φόβος και ο τρόμος των Τούρκων στη Μεσόγειο θάλασσα. Τα κατορθώματα του Κατσώνη ανησύχησαν τους Τούρκους. Ο τουρκικός στόλος, ύστερα από δύο μηνών προετοιμασία, προσπάθησε να τον αντιμετωπίσει. Ο Κατσώνης επιχείρησε ένα από τα λαμπρότερα τολμήματα της εποχής του και με τα πλοία του διασκόρπισε τον εχθρικό στόλο στην Κάρπαθο. Με την υποστήριξη των Ρώσων συνέχισε τις επιδρομές. Μία σειρά λαμπρών ανδραγαθημάτων ακολούθησε, που προκάλεσε το γενικό θαυμασμό. Κατατρόπωσε τους Τουρκαλβανούς στο Δυρράχιο και αιχμαλώτισε πολλά σουλτανικά πλοία. Οι επιτυχίες του τον προήγαγαν σε υποχιλίαρχο και ο στολίσκος του ονομάστηκε στόλος της Ρωσικής Αυτοκρατορίας. Μάταια ο σουλτάνος προσπάθησε να συνθηκολογήσει μαζί του, προσφέροντάς του χρήματα και το νησί Ικαρία, για να σταματήσει τον πόλεμο. Ο Κατσώνης εξακολούθησε τον αγώνα με μεγαλύτερο πείσμα. Τον Αύγουστο του 1789, καταναυμάχησε δύο φορές τα τουρκικά πλοία στο Αιγαίο. Το 1790 έχοντας μαζί του και τον ξακουστό αρματολό της Λοκρίδας Ανδρίτσο (πατέρα του Οδυσσέα) με 500 παλικάρια, κατατρόπωσε τον τουρκικό στόλο ανάμεσα στην Ανδρο και στην Εύβοια. Την επομένη όμως βρέθηκε περικυκλωμένος από τον τουρκικό και τον αλγερινό στόλο, που ήταν αριθμητικά και σε πυροβολικό πολύ ανώτεροί του. Στη μεγάλη αυτή ναυμαχία που ακολούθησε ο Κατσώνης αγωνίστηκε γενναία, αλλά έπαθε μεγάλη πανωλεθρία. Η Αθηνά της Αρκτου και 4 άλλα πλοία του βυθίστηκαν και 650 παλικάρια του σκοτώθηκαν. Πληγωμένος ο ίδιος και οι αξιωματικοί του κατέφυγαν στη Μήλο. Ο Λάμπρος όμως δεν απελπίστηκε. Κατέφυγε στα Κύθηρα και συγκρότησε νέο στόλο, με στόχο τα Δαρδανέλια. Ωστόσο η αυτοκράτειρα της Ρωσίας Αικατερίνη Β υπέγραψε ρωσοτουρική ειρήνη στο Ιάσιο το 1792 και τον διέταξε να σταματήσει τις εχθροπραξίες. Εκείνος αρνήθηκε με υπερηφάνεια, λέγοντας το περίφημο: «Αν η Αικατερίνη υπέγραψε την ειρήνη, ο Λάμπρος δεν υπέγραψε ακόμη τη δική του». Δε συμμορφώθηκε επίσης προς τις διαταγές του Ρώσου στρατηγού Ταμάρα να διακόψει τις εχθροπραξίες και εξέδωσε το περίφημο μανιφέστο του «Φανέρωσις του εξοχωτάτου χιλιάρχου Λάμπρου Κατσώνη». Με αυτό αποδοκίμασε τη ρωσοτουρκική ειρήνη, γιατί δεν πήρε υπόψη της τα ελληνικά δίκαια, και διακήρυξε ότι οι Έλληνες θα συνεχίσουν τον αγώνα τους. Οχυρώθηκε στο Ταίναρο και από το μικρό λιμάνι Πόρτο - Κάγιο πολεμούσε τους Τούρκους. Οι εντόπιοι, όχι μόνο δεν τον υποστήριξαν, αλλά επιτέθηκαν εναντίον του, έπειτα από την πίεση του σουλτάνου, με το μπέη της Μάνης Τζανέτο Γρηγοράκη. Ετσι ο Κατσώνης αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τον αγώνα και με το πλοίο του έφυγε αρχικά στα Κύθηρα, ύστερα στην Ιθάκη και στην Πάργα και τέλος στη Ρωσία. Αφού παραιτήθηκε από το ρωσικό στρατό, εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στην Κριμαία, όπου πέθανε σε λίγα χρόνια από τη λύπη του (1804), γιατί δεν είχε δει ακόμα την πατρίδα του ελεύθερη. Με τα ηρωικά του ναυτικά ανδραγαθήματα όμως τόνωσε το φρόνημα των Ελλήνων. Η γενέτειρά του Λιβαδειά, τιμώντας τη μνήμη του μεγάλου αγωνιστή, έστησε την προτομή του σε κεντρική πλατεία της πόλης.

23 ΣΑΒΒΑΤΟ 24 - ΚΥΡΙΑΚΗ 25 ΜΑΡΤΙΟΥ 2012 ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ 25η ΜΑΡΤΙΟΥ Η Φιλική Εταιρεία και ο ρόλος της Το 1814 στην Οδησσό, συναντιούνται τρεις Ελληνες και αποφασίζουν τη σύσταση μιας αυστηρά συνωμοτικής οργάνωσης, η οποία θα προετοίμαζε τον ξεσηκωμό όλων των Ελλήνων και την απελευθέρωσή τους από τους Τούρκους. Πρόκειται για τον Νικόλαο Σκουφά, 35 χρόνων, από το Κομπότι της Αρτας, τον Εμμανουήλ Ξάνθο, 42 χρόνων, από την Πάτμο και τον Αθανάσιο Τσακάλωφ, 26 χρόνων, από τα Γιάννενα. Και οι τρεις έχουν ήδη γίνει κοινωνοί των επαναστατικών ιδεών και του εταιρισμού. Ο Σκουφάς είχε ιδιαίτερες επαφές με τον Κωνσταντίνο Ράδο, ο οποίος ήταν μυημένος στον Καρμποναρισμό. Ο Ξάνθος είχε μυηθεί σε τεκτονική Στοά της Λευκάδας («Εταιρεία των Ελεύθερων Κτιστών», της Αγίας Μαύρας), ενώ ο Τσακάλωφ είχε υπάρξει ιδρυτικό μέλος του Ελληνόγλωσσου Ξενοδοχείου. Σκοπός της Φιλικής Εταιρείας είναι η γενική επανάσταση των Ελλήνων για την «ανέγερσιν και απελευθέρωσιν του Ελληνικού Εθνους και της Πατρίδoς μας», όπως μας πληροφορεί ο ίδιος ο Ξάνθος στα «Aπομνημονεύματά» του:...δια να ενεργήσωσι μόνοι των ό,τι ματαίως από πολλού χρόνου ήλπιζον από την φιλανθρωπίαν των χριστιανών βασιλέων». Η πορεία ανάπτυξης της Φιλικής είναι εντυπωσιακή. Το διάστημα τα μέλη της αριθμούν περίπου 20. Ως τα μέσα του 1817 αναπτύσσεται κυρίως μεταξύ των Ελλήνων της Ρωσίας και της Μολδοβλαχίας, αλλά και πάλι τα μέλη της δεν υπερβαίνουν τα 30. Χιλιάδες υπολογίζονται οι μυημένοι, μολονότι είναι γνωστά μόνο 1096 ονόματα. Τους πρώτους μήνες του 1821 τα μέλη της αριθμούν δεκάδες χιλιάδες. Η οργάνωση είχε υπερβεί τα ίδια της τα όρια. Στις γραμμές της συσπειρώνονται κυρίως έμποροι και μικροαστοί, αλλά και Φαναριώτες και κοτζαμπάσηδες και κληρικοί, πρόσωπα που θα διαδραματίσουν αγωνιστικό ρόλο στον αγώνα για την ανεξαρτησία, όπως οι οπλαρχηγοί Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, Οδυσσέας Ανδρούτσος, Αναγνωσταράς, ο αρχιμανδρίτης Γρηγόριος Δικαίος (Παπαφλέσσας), οι Φαναριώτες Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος και Νέγρης, οι μεγαλοκαραβοκύρηδες Κουντουριώτηδες, οι μεγαλοκoτζαμπάσηδες Ζαΐμης, Λόντος, Νοταράς, ο μητροπολίτης Παλαιών Πατρών Γερμανός κ.ά. Η όλη διάρθρωση της Φιλικής Εταιρείας στηρίχθηκε στα οργανωτικά πρότυπα των Καρμπονάρων και των Ελευθεροτεκτόνων. Η ηγετική της ομάδα απεκαλείτο «η Αόρατος Αρχή» και περιβλήθηκε από την πρώτη στιγμή με τέτοια μυστική αίγλη, ώστε να πιστεύεται ότι συμμετείχαν σε αυτήν πολλές σημαντικές προσωπικότητες, όχι μόνον Ελληνες μα και ξένοι, όπως ο τσάρος Αλέξανδρος Α της Ρωσίας. Στην πραγματικότητα, τον πρώτο καιρό ήταν μόνο οι τρεις ιδρυτές της. Κατόπιν, από το 1815 έως το 1818, προστέθηκαν άλλοι πέντε και μετά το θάνατο του Σκουφά προστέθηκαν άλλοι τρεις. Το 1818 η Αόρατη Αρχή μετονομάστηκε σε «Αρχή των Δώδεκα Αποστόλων» και κάθε Απόστολος επωμίστηκε την ευθύνη μιας μεγάλης περιφέρειας. Η όλη δομή ήταν πυραμιδοειδής και στην κορυφή δέσποζε η «Αόρατος Αρχή». Κανείς δε γνώριζε ούτε είχε δικαίωμα να ρωτήσει ποιοι την αποτελούσαν. Οι εντολές της εκτελούνταν ασυζητητί, ενώ τα μέλη δεν είχαν δικαίωμα να λαμβάνουν αποφάσεις. Η Εταιρεία απεκαλείτο «Ναός» και είχε τέσσερις βαθμίδες μύησης: α) οι αδελφοποιητοί ή βλάμηδες, β) οι συστημένοι, γ) οι ιερείς και δ) οι ποιμένες. Οι Ιερείς ήταν επιφορτισμένοι με το έργο της μύησης στους δύο πρώτους βαθμούς. Οταν ο Ιερέας πλησίαζε κάποιον, σιγουρευόταν για τη φιλοπατρία του και τον κατηχούσε πλάγια στους σκοπούς της εταιρείας, οπότε το τελευταίο στάδιο ήταν να ορκιστεί. Τότε τον πήγαινε σε κάποιον κληρικό - κάτι καθόλου εύκολο αν ο ιερέας δεν ήταν ήδη μυημένος. Πήγαινε και έβρισκε τον ιερέα και του έλεγε ότι ήθελε να ορκίσει κάποιον για προσωπική τους υπόθεση, προκειμένου να διαπιστώσει ότι λέει την αλήθεια. Ο κληρικός φορούσε το πετραχήλι και έπαιρνε το Ευαγγέλιο, οπότε ο κατηχητής έπαιρνε παράμερα τον υποψήφιο και του υπαγόρευε ψιθυριστά τον «μικρό όρκο», τον οποίο έπρεπε να τον επαναλαμβάνει ο κατηχούμενος χαμηλόφωνα τρεις φορές. Πηγή: Μάθημα Ο όρκος της Φιλικής. Ολοι μαζί Ζήτω η Ελευθερία Ζήτω η Ελλάς

24 24 ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ 25η ΜΑΡΤΙΟΥ 1821 ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ a b M & S Cabinets Distributors Corp Steinway Street, Astoria, NY Τel.: (718) Fax: (718) ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ Αντιπρόσωποι εργοστασίων για ντουλάπια κουζίνας και μπάνιου, formica tops, νεροχύτες, είδη υγιεινής, ψυγεία-stoves, ηλεκτρικές κουζίνες Μαύρη ζωή που κάνουμε εμείς οι μαύροι κλέφτες! Ποτέ μας δεν αλλάζουμε και δεν ασπροφορούμε, ολημερίς 'ς τον πόλεμο, τη νύχτα καραούλι. Δώδεκα χρόνους έκαμα 'ς τους κλέφταις καπετάνιος. Ζεστό ψωμί δεν έφαγα, δεν πλάγιασα σε στρώμα, τον ύπνο δεν έχόρτασα, του ύπνου τη γλυκάδα, το χέρι μου προσκέφαλο και το σπαθί μου στρώμα, και το καριοφιλάκι μου σαν κόρη αγκαλιασμένο. Μαύρη ζωή που κάνουμε εμείς οι μαύροι κλέφτες. Δημοτικό Οι ιδιοκτήτες ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΙ ΣΤΑΥΡΟΣ ΜΟΥΡΚΑΚΟΣ Η απελευθέρωση της Καλαμάτας (23 Μαρτίου 1821) Την 23η Μαρτίου επαναστατικές δυνάμεις των Μανιατών του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, άλλοι Μανιάτες καπεταναίοι και ο Θ. Κολοκοτρώνης φτάνουν έξω από την Καλαμάτα. Από τους βορειοανατολικούς λόφους προσεγγίζουν την πόλη, ξεκινώντας από το μοναστήρι της Βελανιδιάς, κι άλλες δυνάμεις, με επικεφαλής τους Παπαφλέσσα και Αναγνωσταρά. Ηδη από την προηγουμένη, βρισκόταν στην πόλη δύναμη Μανιατών, με επικεφαλής το γιο του Πετρόμπεη Ηλία και τους αδερφούς του Αντώνη και Γιάννη, και με πρόσχημα την προστασία του βοεβόδα της Καλαμάτας Σουλεϊμάν αγά Αρναούτογλου. Ο Αρναούτογλου, ανήμπορος πλέον να αντιδράσει, αναγκάζεται να παραδοθεί αμαχητί και με όρο τη διασφάλιση της ζωής των Τούρκων. Το μεσημέρι της 23ης Μαρτίου, οι δυνάμεις των εξεγερμένων Ελλήνων, με ηγέτες τους Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, Παπαφλέσσα, Νικηταρά, Αναγνωσταρά, Μητροπέτροβα και πολλούς άλλους οπλαρχηγούς της ευρύτερης περιοχής της νοτιοδυτικής Πελοποννήσου, θα συγκεντρωθούν σε παρόχθιο του Νέδοντα ναό [των Αγίων Αποστόλων (κρατούσα άποψη) ή του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου, (νεότερη και στηριζόμενη σε σημαντικά δεδομένα)], όπου θα τελεστεί δοξολογία. Επακολούθησε σύσκεψη των οπλαρχηγών, που αποφάσισαν τη δημιουργία μιας επαναστατικής επιτροπής, την οποία ονόμασαν «Μεσσηνιακή Γερουσία», για τον καλύτερο συντονισμό του αγώνα. Η ηγεσία της ανατέθηκε στον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, που έφερε τον τίτλο Αρχιστράτηγος του Σπαρτιατικού και Μεσσηνιακού στρατού. Την ίδια μέρα, η «Μεσσηνιακή Γερουσία», με Προκήρυξή της προς την ευρωπαϊκή κοινή γνώμη, γνωστοποιεί ότι οι Πελληνεύς ξεσηκώθηκαν για την ελευθερία τους. Το κείμενο της Προκήρυξης, το πρωτότυπο της οποίας σώζεται στα αρχεία του βρετανικού Υπουργείου Εξωτερικών, είναι το εξής: «Προειδοποίησις εις τας Ευρωπαϊκάς Αυλάς, εκ μέρους του φιλογενούς αρχιστρατήγου των Σπαρτιατικών στρατευμάτων Πέτρου Μαυρομιχάλη και της Μεσσηνιακής Συγκλήτου. Ο ανυπόφορος ζυγός της Οθωμανικής τυραννίας εις το διάστημα ενός και επέκεινα αιώνος, κατήντησεν εις μίαν ακμήν, ώστε να μην μείνη άλλο εις τους δυστυχείς Πελοποννησίους Γραικούς, ει μη μόνον πνοή και αυτή δια να ωθή κυρίως τους εγκαρδίους των αναστεναγμούς. Εις τοιαύτην όντες κατάστασιν στερημένοι από όλα τα δίκαιά μας, με μίαν γνώμην ομοφώνως απεφασίσαμεν να λάβωμεν τα άρματα, και να ορμήσωμεν κατά των τυράννων. Πάσα προς αλλήλους μας φατρία και διχόνοια, ως καρποί της τυραννίας απερρίφθησαν εις τον βυθόν της λήθης, και άπαντες πνέομεν πνοήν ελευθερίας. Αι χείρες ημών αι δεδεμέναι μέχρι του νυν από τας σιδηράς αλύσσους της βαρβαρικής τυραννίας, ελύθησαν ήδη, και υψώθηκαν μεγαλοψύχως και έλαβον τα όπλα προς μηδενισμόν της βδελυράς τυραννίας. Οι πόδες ημών οι περιπατούντες εν νυκτί και ημέρα εις τας εναγκαρεύσεις τας ασπλάγχνους τρέχουν εις απόκτησιν των δικαιωμάτων μας. Η κεφαλή μας η κλίνουσα τον αυχένα υπό τον ζυγόν τον απετίναξε και άλλο δεν φρονεί, ει μη την Ελευθερίαν. Η γλώσσα μας η αδυνατούσα εις το να προφέρη λόγον, εκτός των ανωφελών παρακλήσεων, προς εξιλέωσιν των βαρβάρων τυράννων, τώρα μεγαλοφώνως φωνάζει και κάμνει να αντηχή ο αήρ το γλυκύτατον όνομα της Ελευθερίας. Εν ενί λόγω απεφασίσαμεν, ή να ελευθερωθώμεν, ή να αποθάνωμεν. Τούτου ένεκεν προσκαλούμεν επιπόνως την συνδρομήν και βοήθειαν όλων των εξευγενισμένων Ευρωπαίων γενών, ώστε να δυνηθώμεν να φθάσωμεν ταχύτερον εις τον Ιερόν και δίκαιον σκοπόν μας και να λάβωμεν τα δίκαιά μας. Να αναστήσωμεν το τεταλαιπωρημένον Ελληνικόν γένος μας. Δικαίω τω λόγω η μήτηρ μας Ελλάς, εκ της οποίας και υμείς εφωτίσθητε, απαιτεί ως εν τάχει την φιλάνθρωπον συνδρομήν σας, και ευέλπιδες, ότι θέλει αξιωθώμεν, και ημείς θέλομεν σας ομολογή άκραν υποχρέωσιν, και εν καιρώ θέλομεν δείξη πραγματικώς την υπέρ της συνδρομής σας ευγνωμοσύνην μας Μαρτίου 23 εν Καλαμάτα. Εκ του Σπαρτιατικού Στρατοπέδου Πέτρος Μαυρομιχάλης, αρχιστράτηγος του Σπαρτιατικού και Μεσσηνιακού στρατού».