Αν αναζητούσαμε την πιο «ασφαλή» ορθοπλαγιά των βουνών μας (όσο αυθαίρετο

Transcript

1

2

3 EDITORIAL Αν αναζητούσαμε την πιο «ασφαλή» ορθοπλαγιά των βουνών μας (όσο αυθαίρετο κι αν ακούγεται αυτό), αυτή θα ήταν αναμφισβήτητα η Ζηλνιά. Μικρή σε ύψος, σε χαμηλό υψόμετρο, με εύκολη και γρήγορη πρόσβαση, εξοπλισμένη και χαρτογραφημένη και πεδίο άσκησης των ομάδων διάσωσης, δίνει στους αναρριχητές που τη σκαρφαλώνουν μια αίσθηση ασφάλειας. Πράγματι ο Όλυμπος, το βουνό στο οποίο βρίσκεται η Ζηλνιά, είναι το κέντρο και το βασικό πεδίο δραστηριοποίησης των ομάδων διάσωσης (της ΕΟΔ συγκεκριμένα) και όχι άδικα, αφού χιλιάδες επισκέπτονται κάθε χρονο το βουνό. Όμως αυτή η αίσθηση ασφάλειας, αποδυκνύεται τραγικά απατηλή. Τα γεγονότα είναι αδυσώπητα. Σεπτέμβρη μήνα και δυο αρχάριοι- αναρριχητές ξεκινούν να σκαρφαλώνουν αργά το μεσημέρι, αφού τότε η Ζηλνιά είναι στη σκιά. Ο επικεφαλής κάπου μπερδεύεται, μπαίνει σε δυσκολότερη διαδρομή, φτάνει στα όριά του και πέφτει. Η πτώση του είναι μεγάλη, χτυπά στο κεφάλι και μένει αναίσθητος εκεί. Η κατάσταση είναι σοβαρή, αφού το τραύμα στο κεφάλι αιμορραγεί και χρειάζεται άμεση φροντίδα. Δυστυχώς ο σχοινοσύντροφός του δεν μπορεί να του προσφέρει καμιά βοήθεια, ούτε καν να τον προσεγγίσει, ενώ αργεί να ειδοποιήσει για βοήθεια. Η βοήθεια ήρθε τελικά και και μετά από πολλές ώρες προσπαθειών, οι διασώστες κατορθώνουν να κατεβάσουν τον άτυχο αναρριχητή από τα βράχια, μόνο που αυτός τελικά καταλήγει στο φορείο προς το ασθενοφόρο από αιμορραγία.πόσες ακόμα ώρες να περίμενε ο δύστυχος; Η δικαιολογία φυσικά ήταν έτοιμη: «Άργησαν να μας ειδοποιήσουν». ΟΚ, αλλά πόσες ώρες χρειάζεται μια ομάδα διάσωσης για να προσεγγίσει ένα οποιοδήποτε σημείο της Ζηλνιάς; Και το επαναλαμβάνω, η Ζηλνιά είναι το μέρος που η ΕΟΔ, έχει κάνει πάρα πολλές ασκήσεις, υπάρχουν δεκάδες ραπέλ και υποτίθεται πως έχει άριστη γνώση του πεδίου. Προσωπικά αυτό το ατύχημα και ο τρόπος που πέθανε άδικα- αυτός ο άνθρωπος, με συγκλόνισαν (ακούγεται κλισέ, αλλά έτσι νιώθω). Αλλά πέρα από το τι συναισθήματα δημιουργούνται σε μένα ή σε σας, το συμπέρασμα είναι ότι ορεινή διάσωση (δηλαδή διάσωση από ορθοπλαγιές και δύσκολα προσβάσιμα σημεία ή από χειμερινό βουνό), απλά δεν υπάρχει. Γιατί βέβαια αν η ομάδα διάσωσης λειτούργησε τόσο ανεπαρκώς στη Ζηλνιά, σκέψου να χρειαστούν οι υπηρεσίες της κάπου αλλού. Στη Γκαμήλα π.χ. ή στα Τζουμέρκα Και για να μην παρεξηγηθούμε, δεν αμφισβητούμε την προσφορά αυτών των ανθρώπων, -που οι περισσότεροι είναι εθελοντές- σε άλλες περιπτώσεις, όπως σε φυσικές καταστροφές, που ούτως ή άλλως δεν μπορούμε και να αξιολογήσουμε, όμως από τη στιγμή που εμπλέκονται στην ορεινή διάσωση, έχουμε κάθε δικαίωμα αν όχι και υποχρέωση- να τους κρίνουμε και μάλιστα αυστηρά, αφού οι ομάδες αυτές συνεργάζονται με το κράτος,, επιδοτούνται και τελικά εμφανίζονται ως οι κατ εξοχήν αρμόδιες, τόσο αρμόδιες που μέλη τους εμφανίζονται σε cult μεταμεσονύχτιες τηλεοπτικές εκπομπές να κυνηγούν UFO και πνεύματα. Μέχρι λοιπόν η φράση ορεινή διάσωση να μην είναι κενή περισχομένου, ένας είναι ο σίγουρος τρόπος για να επιβιώσεις από κάποιο ατύχημα σε ανάλογη περίπτωση: οι φίλοι σου να είναι έμπειροι αναρριχητές και να ειδοποιηθούν γρήγορα. Μίλτος Ζέρβας Το εξώφυλλο που δεν επιλέξαμε Επειδή ήρθε η ώρα της νέας γενιάς. Kοτζιά 1, , Mαρούσι Tηλ: Fax: aneveno@otenet.gr Eκδότης - Διευθυντής: Mίλτος Zέρβας Yπεύθυνος Ύλης: Δημήτρης Mπουραζάνης Σύμβουλος Έκδοσης: Γιώργος Bουτυρόπουλος Διαφημίσεις: Mίλτος Zέρβας Υπεύθυνος Παραγωγής: Θοδωρής Θεοδοσάκης Γραμματεία: Αφροδίτη Κοσμαδάκη Mεταφράσεις: Γιώτα Ποταμιάνου. Συντακτική Oμάδα: Γιώργος Bουτυρόπουλος, Δημήτρης Mπακάλης, Paul Bailley, Xρύσα Σκοπελίτου, Σταύρος Mωραϊτίνης, Xρήστος Kαραπιπέρης. Kείμενα - Συνεργασίες: Xρύσα Σκοπελίτου, Νίκος Χατζής, Άκης Παρούσης, Τάσος Μήτσιος, Δημήτρης Σπαρής. Σκίτσα-εικονογράφηση: Xρύσα Σκοπελίτου Kαλλιτεχνική Eπιμέλεια: Γεωργία Kωνσταντακοπούλου Hλ. Mοντάζ - Eκτύπωση - Bιβλιοδεσία: BIBΛIOΣYNEPΓATIKH A.E.Π.E.E. ISSN: Kωδικός Eντύπου: 4980 Το περιοδικό ''ΑΝEΒΑINONTAΣ'' είναι μια ορειβατική επιθεώρηση, εκδιδόμενη άπαξ του διμήνου. Ασχολείται με τις περισσότερες ορεινές δραστηριότητες: ορειβασία, πεζοπορία, trekking, ορειβατικό σκι, αναρρίχηση κ.λπ., καθώς και με τα οικολογικά προβλήματα που αφορούν τον ορεινό χώρο. Kείμενα για οποιοδήποτε από τα παραπάνω θέματα είναι καλοδεχούμενα. Επίσης, δεχόμαστε οποιοδήποτε είδος φωτογραφίας (slide, έγχρωμη, Α/Μ). Τα πάντα επιστρέφονται, αρκεί να μας το ζητάτε εγκαίρως. Τα αποστελλόμενα κείμενα μπορούν να δημοσιευθούν αυτούσια ή να συντομευθούν, διορθωθούν ή ακόμα και να χρησιμοποιηθούν ως πληροφορία. Τα ενυπόγραφα αποτελούν ιδιοκτησία των συγγραφέων και η με οποιονδήποτε τρόπο αναδημοσίευσή τους χρειάζεται την άδειά τους. Τα κείμενα, τα σκίτσα και οι φωτογραφίες της στήλης «Χρονικό» μπορούν να ανατυπώνονται ελεύθερα, αρκεί να αναφέρεται η πηγή τους. Tα ενυπόγραφα κείμενα εκφράζουν τους συντάκτες τους και όχι κατ' ανάγκη το περιοδικό

4

5

6 ΠΕΡ Ο Κώστας Βροχίδης στη Hasse Brandler, ED. φωτο: Κώστας Τσούλκας ΑΝΕΒΑΙΝΟΝΤΑΣ ΣΤΑ ΒΟΥΝΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ Νο 52 ΕΘΝΙΚΟΣ ΔΡΥΜΟΣ ΒΑΛΙΑ ΚΑΛΝΤΑ Η ΤΕΧΝHΤΗ ΛΙΜΝΗ ΑΩΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΜΑΥΡΟΒΟΥΝΙ

7 ΙΕΧΟΜΕΝΑ8 1 EDITORIAL 6 ΓΡΑΜΜΑΤΑ 8 ΑΠΟΚΟΜΜΑΤΑ 10 RICCARDO CASSIN Ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα της ορειβασίας του 20ου αιώνα έφυγε από κοντά μας. Πρωτοπόρος, τολμηρός αλλά και συνετός αποτελεί μέχρι σήμερα ένα φωτεινό παράδειγμα. 16 ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΑΠ ΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ Ο Adam Ondra μας μιλάει για την Χρυσή Εποχή της Αθλητικής Αναρρίχησης και τι θα έπρεπε να μάθουμε από αυτήν. 18 ΝΕΑ 28 ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ 30 ΓΡΗΓΟΡΗ ΜΑΤΙΑ ΟIΤΗ ΚΤΦ. ΤΡAΠΕΖΑ 32 ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΔΙΠΛΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ 34 ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΜΙΑ ΑΝΑΠΑΝΤΕΧΑ ΠΟΛΥΩΡΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΣΤΗΝ AIGUILLE VERTE 38 ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ ΠΕΡΠΑΤΩΝΤΑΣ ΣΤΟ ΑΓΝΩΣΤΟ ΤΣΙΓΚΟΡΙ 42 ΠΑΝΟΡΑΜΙΚΟ ΜΑΥΡΟΣΟΥΒΑΛΑ 44 TAΞΙΔΙ ΚΛΑΣΙΚΕΣ ΑΛΠΕΙΣ 46 ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΒΑΛΙΑ ΚΑΛΝΤΑ 62 JANAK H ΙΘΑΚΗ ΕΝΟΣ 20ΧΡΟΝΟΥ ΤΑΞΙΔΙΟΥ 70 TEXNIKEΣ & ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΣ 72 ΚΑΡΑΜΠΙΝΕΡ - Οι απλές περιπλοκές των καραμπίνερ 76 DR. PRO - ΕΞΟΠΛΙΣΜOΣ ΒΡΟΧHΣ Κατανοήστε την αδιαβροχοποίηση και τότε θα επιλέξετε το σωστό αντιανεμικό/αδιάβροχο και θα το κάνετε να λειτουργεί σαν καινούργιο στο πέρασμα του χρόνου. 78 ΒΡΕΣ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΣΟΥ Μερικές απλές αλλά σωτήριες συμβουλές για το τι πρέπει να κάνετε αν χαθείτε 80 MEINE ΣΤΕΓΝΟΣ - Παραμείνετε άνετοι ακόμα και κάτω από τη δυνατότερη βροχή. 84 ΝΕΑ ΑΓΟΡΑΣ 87 ΔΟΚΙΜΑΣΑΜΕ Mad Rock-Mugen Tech 88 TEΛEYTAIA - 5

8 ΓΡΑΜΜΑΤΑ8 Καταγγελία Με αφορμή την επίσκεψη φίλων από Αθήνα πήγαμε για σκαρφάλωμα στα βράχια της Ανάβρας (Μαγνησία), στο πρώτο από τα πεδία που συναντάμε. Το βράδυ αποφασίσαμε να πάμε για καταχρήσεις(ψητό και κρασί) στο χωριό της Ανάβρας. Εκεί συναντήσαμε για λίγο και το δραστήριο πρόεδρο του χωριού που τον είχα ξανασυναντήσει άλλη μια φορά όταν του ζήτησα να επισκευάσει έναν δρόμο που οδηγεί σε ένα νέο τρίτο αναρριχητικό μπλοκ. Μας έδωσε με καμάρι το νέο χάρτη της περιοχής που περιλαμβάνει και τα τρία σημεία για αναρρίχηση στην περιοχή. Στο οπισθόφυλλο διάβασα τα εξής: Στην ευρύτερη περιοχή της Ανάβρας υπάρχουν τρία αναρριχητικά πεδία. Το πρώτο βρίσκεται στα όρια της κοινότητας Ανάβρας και της επαρχίας Αλμυρού, το δεύτερο βρίσκεται στη θέση Κίτρινος στο 8,5χλμ. του επαρχιακού δρόμου από Ανάβρα προς Αλμυρό, ενώ το τρίτο βρίσκεται στη θέση Μεγάλη Σπηλιά, δυτικά του δεύτερου. Και τα τρία είναι δημιουργήματα του ΕΟΣ Αλμυρού με πρωτοστάτη τον ορειβάτη-αναρριχητή Χρ Μπουκώρο. Και συνεχίζει με γενικές πληροφορίες για πρόσβαση κτλ Πού το κακό θα πει κάποιος αδαής; Πρώτον για την ώρα υπάρχουν δυο οργανωμένα πεδία, το τρίτο είναι ακόμη στα σπάργανα. Και δεύτερον από πού και ως πού τα πεδία αυτά είναι δημιουργήματα του ΕΟΣ Αλμυρού με πρωτοστάτη τον ορειβάτη-αναρριχητή Χρ. Μπουκωρο; (Σημείωση: η επιμέλεια του κειμένου έγινε από τον ίδιο τον Χρ. Μπουκώρο μέλος του ΕΟΣ Αλμυρού). Το μόνο ενεργό μέλος του ΕΟΣ Αλμυρού είναι ο Χρ. Μπουκώρος. Ο εν λόγω κύριος έχει ανοίξει συνολικά περί τις 20 διαδρομές από σύνολο 60 διαδρομών (ή αλλιώς 20 σχοινιές από τις 90 περίπου που έχουν και τα δυο πεδία). Όλες οι υπόλοιπες έχουν ανοιχτεί αφιλοκερδώς και χωρίς καμία οικονομική βοήθεια από άλλους μη μέλη του ΕΟΣ Αλμυρού. Στους τυφλούς βασιλεύει ο μονόφθαλμος. Δηλώνουμε ό,τι θέλουμε, καπηλευόμαστε προσπάθειες τρίτων για προσωπικά οφέλη και κηλιδώνουμε φιλότιμες προσπάθειες κοινοτήτων που προσπαθούν να αναδείξουν την περιοχή τους. Όλα αυτά γιατί; Αν ο ΕΟΣ Αλμυρού και τα μέλη του έχουν όρεξη για δημιουργία καλά θα κάνουν να αρχίσουν να εργάζονται σκληρότερα με πράξεις και όχι με λόγια Φιλικά Μόγλης Χρήστος Mονοπάτια και καταγραφή σε GPS Είμαι αναγνώστης και συνδρομητής του περιοδικού εδώ και χρόνια και θα ήθελα να δώσω τα θερμά μου συγχαρητήρια. Η δημοσίευση των διαδρομών σε αρχεία GPS είναι αξιέπαινη, αλλά δεν υπάρχουν στην ιστοσελίδα σας όλες οι διαδρομές που αναφέρονται στο περιοδικό ως διαθέσιμες για κατέβασμα. Γιατί; Δίγκας Χρήστος Αγαπητέ φίλε ευχαριστούμε για τα καλά σας λόγια. Πράγματι δεν υπάρχουν όλα τα μονοπάτια του περιοδικού σε αρχείο για GPS, για διάφορους λόγους που δεν έχει νόημα να τους εκθέσουμε εδώ. Όμως αυτήν τη στιγμή η ιστοσελίδα μας αναδημιουργείται και ανανεώνεται και σε περίπου ένα μήνα (Νοέμβρης) θα βγει στον αέρα. Σε αυτήν την καινούργια ιστοσελίδα θα υπάρχει υπηρεσία που θα σας βοηθά να κατεβάσετε πολύ εύκολα τις διαδρομές που δημοσιεύονται στο περιοδικό -και όχι μόνο. Πιστεύουμε οτι θα αποζημιωθείτε απόλυτα για τη σημερινή έλλειψη. Λίγη υπομονή. «Α» 6 -

9

10 10 Riccardo Cassin ( ) 16 Adam Ondra-Σημειώσεις απ την κορυφη 18 Νέα >Η πρώτη ελεύθερη αναρρίχηση της Japanese Diretissima στο Eiger >VRATSA BULGARIA >Άλλη μια νέα διαδρομή στο Σκολιό από τον Θεόφιλο Χ συρλή >SUPER επαναλήψεις στους Δολομίτες ΜΕΤΕΩΡΑ ΟΙ ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΟΥΤΥΡΟΠΟΥΛΟΣ ΚΑΙ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΑΠΠΑΣ ΣΤΗΝ ΟΡΧΙΔΕΑ-ΤΟΙΧΟΣ Γ 8 -

11 ΑΠΟΚΟΜΜΑΤΑ

12 ΑΠΟΚΟΜΜΑΤΑ8 ΠΡΟΣΩΠΑ Του Φοίβου Μανωλίτση

13 R I C C A R D O Cassin ( ) Ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα της ορειβασίας του 20ου αιώνα έφυγε από κοντά μας στις 6 Αυγούστου. Πρωτοπόρος, τολμηρός αλλά και συνετός αποτελεί μέχρι σήμερα ένα φωτεινό παράδειγμα. Ο O διάσημος Ιταλός ορειβάτης Riccardo Cassin γεννήθηκε στο San Vito al Tagliamento του Friuli στις 2 Ιανουαρίου του Σε πολύ μικρή ηλικία, μετά από τον πρόωρο θάνατο του πατέρα του, πήγε στην πόλη Lecco της Βόρειας Ιταλίας προκειμένου να δουλέψει και να αναζητήσει την τύχη του. Εκεί, ξεκίνησε να εργάζεται ως μαθητευόμενος σιδηρουργός και παράλληλα παρακολουθούσε μαθήματα σε εσπερινό σχολείο. Η επαγγελματική του καριέρα είχε ανοδική πορεία και σύντομα έγινε διευθυντής σε εργοστάσιο ηλεκτρικής ενέργειας. Η ενασχόλησή του με την ορειβασία, ξεκίνησε από τους ασβεστολιθικούς βράχους του βουνού Grigna που βρισκόταν λίγο πιο πάνω από το Lecco. O Cassin σύντομα άρχισε να κάνει εκεί τις δικές του διαδρομές. Ξεκινάει το 1931 μαζί με τον dell Oro, όπου κάνει ανάβαση στο Medale ακολουθώντας μία από τις πιο δημοφιλείς διαδρομές στο ορεινό σύμπλεγμα των Άλπεων. Το 1934 έρχεται η στιγμή να προχωρήσει σε σημαντικότερα πράγματα και έτσι κάνει διαδρομή με βαθμό δυσκολίας VI στη νοτιοανατολική κόψη του Cima Piccolissima di Lavaredo. Συνεχίζει μαζί με τους σχοινοσυντρόφους του και κάνει την 11η επανάληψη της Comici στην Cima Grande. Τον επόμενο χρόνο το όνομά του γράφεται στην ιστορία, με δύο παγκόσμιας εμβέλειας αναβάσεις στους Δολομίτες, που είναι αξιοσημείωτες και χαρακτηρίστηκαν ως κλασικές. H πρώτη στο Torre Trieste και η δεύτερη στην Cima Ovest. Το 1937 ο Cassin, αλλάζει το πεδίο των δραστηριοτήτων του για ακόμη μια φορά και επισκέπτεται την περιοχή Bregaglia στην Ελβετία. Είναι ο πρώτος που κάνει ανάβαση στη βορειοανατολική κόψη του Piz Badile (3.308 μ). Αυτή είναι μια διαδρομή που θα ξανάκανε σε αρκετές περιπτώσεις. Την τελευταία του διαδρομή στο Piz Badile την έκανε όταν ήταν 78 χρονών. Μάλιστα, για τη συγκεκριμένη είχε πει: «Έκανα την τελευταία μου ανάβαση στο Piz Badile όταν ήμουν 78 χρονών την 50η επέτειο από την πρώτη μου ανάβαση. Έτσι έκρινα ότι εάν και τη δεύτερη μέρα ο καιρός ήταν καλός, τότε θα την ξανάκανα. Αυτή μου την απόφαση, την ανακοίνωσα στο Σουηδό δημοσιογράφο Fulvio Marian και ήρθε για να γράψει ένα ρεπορτάζ γι αυτό. Ναι, έκανα τη διαδρομή δύο φορές μέσα σε μια εβδομάδα, γιατί αισθάνθηκα ότι είχα τη δύναμη να το κάνω». Το 1938 ταξιδεύει στην πόλη Courmayeur της Ιταλίας μόλις μερικές μέρες μετά από τη διαδρομή Heckmair στο Eiger, στην Ελβετία. Σκοπός -που τον πέτυχε- η «πρώτη» ανάβαση στο Walker Spur, που μαζί με το Eiger ήταν κάποιες από τις τελευταίες «προβληματικές» διαδρομές που είχαν απομείνει στις Άλπεις. Μετά το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο ο Cassin αρχίζει να κατασκευάζει μόνος του, το δικό του ορειβατικό εξοπλισμό και από πολλούς θεωρείται ένας από τους ιδρυτές της σύγχρονης ορειβατικής βιομηχανίας. Το 1950 αρχίζει την εξερεύνηση στα βουνά του υπόλοιπου κόσμου, από την οροσειρά Karakoram του Πακιστάν μέχρι την Αλάσκα και από τον Καύκασο ως τις Άνδεις. Επίσης διευθύνει την ιταλική αναγνωριστική αποστολή στο K2 όπου οι ορειβάτες Bonatti και Mauri βρέθηκαν στην κορυφή του Gasherbrum IV στο Πακιστάν. Επιπλέον, ο Cassin ήταν αυτός

14 ΑΠΟΚΟΜΜΑΤΑ8 ΠΡΟΣΩΠΑ που έκανε την πρώτη ανάβαση στη νότια κόψη του McKinley (Demali) στην Αλάσκα που είναι αξιοζήλευτη ακόμη και σήμερα. Την πρωτιά κατακτά και στη δυτική κόψη του Jirishanca (6126 m) στις Άνδεις. Η τελευταία σημαντική αποστολή του πραγματοποιήθηκε το 1975, όπου με μία μεγάλη ομάδα που περιλάμβανε τους Gogna, Messner και Piussi «βολιδοσκόπησε» τη νότια κόψη του Lhotse στο Νεπάλ. Εκεί, τα μέλη της ομάδας έφτασαν στα 7.500μ. Μετά από τόσες αναβάσεις, πολλές από τις οποίες ήταν «πρώτες», ήταν φυσικό να αποσπάσει πολλά βραβεία. Έτσι, έγινε επίτιμο μέλος σε πολλές αλπικές λέσχες ανά τον κόσμο. Όπως είπε και ο πρωτοπόρος Σλοβένος ορειβάτης Pavle Kozjek «Ο Cassin θα παραμείνει ένα φωτεινό παράδειγμα ανθρώπου που ήταν πραγματικά αφιερωμένος στην ορειβασία.» Ο Cassin πράγματι, είναι πλέον ένας από τους θρύλους της ορειβασίας όλων των εποχών. Είχε γιορτάσει «Η επιμονή μου με ανάγκασε να ξοδέψω 4 ώρες, σε ένα σημείο με αρνητική κλίση στο Cima Ovest di Lavaredo, προσπαθώντας να τοποθετήσω ένα καρφί. Ήθελα όμως οπωσδήποτε να προχωρήσω προς τα πάνω τα εκατοστά γενέθλιά του στις 2 Ιανουαρίου αυτής της χρονιάς. Είναι δύσκολο να συνηθίσει κανείς στην ιδέα ότι δε βρίσκεται πλέον ανάμεσά μας. Όχι μόνο επειδή έζησε 100 έντονα χρόνια αποτελώντας έναν απόλυτο θρύλο της ορειβασίας, αλλά επειδή σμιλευμένος μέσα στους βράχους και φτιαγμένος για τα βουνά, αυτός ο «πέτρινος άνθρωπος», όπως τον περιέγραφε ο Fosco Maraini ήταν ένα σημείο αναφοράς για όλους. Ο Cassin εκπροσωπούσε την ουσία του αλπινισμού θέτοντας στόχους τους οποίους και έφτανε. Το ίδιο έκανε και στην ιδιωτική του ζωή, όχι μόνο στα βουνά. Ήταν τα ίδια αυτά τα βουνά, που του άρεσε να τα αποκαλεί ως «φιλενάδες» του. Ο Cassin ήταν η έκφραση του αρχέτυπου ενός αλπινιστή και ένας άνθρωπος που πάντοτε συνέχιζε στη δική του κατεύθυνση, και ήξερε πώς να κοιτάζει πάντοτε μπροστά, πέρα από κάθε εμπόδιο. Προικισμένος με διαίσθηση, πάνω απ όλα ήξερε τον καλύτερο τρόπο για να ξεπερνάει τις δυσκολίες. Ήταν πραγματικά όχι μόνο ισχυρογνώμων αλλά και πεισματάρης. Για αυτές τις πτυχές του χαρακτήρα του έλεγε ο ίδιος: «Η επιμονή μου με ανάγκασε να ξοδέψω 4 ώρες, σε ένα σημείο με αρνητική κλίση στο Cima Ovest di Lavaredo, προσπαθώντας να τοποθετήσω ένα καρφί. Ήθελα όμως οπωσδήποτε να προχωρήσω προς τα πάνω και έτσι ξόδεψα όσο χρόνο χρειαζόταν. Στόχος μου ήταν να φτιάξω ένα εκκρεμές το οποίο θα χρησιμοποιούσα για να περάσω κάθετα το βράχο. Το καρφί έπρεπε να ήταν πολύ καλά σφηνωμένο, τόσο που αν το χτύπαγα να έκανε έναν ήχο σαν καμπάνα. Σε αντίθετη περίπτωση θα ξεκαρφωνόταν. Στο τέλος το είχα καρφώσει τόσο καλά που δεν μπορούσα να το βγάλω έξω! Έτσι, έμεινε εκεί σαν σημάδι για τη διαδρομή των Γερμανών ορειβατών που επιχείρησαν να αναρριχηθούν την επόμενη μέρα...». Ο Cassin ήταν ο αρχηγός που ήθελε πάντοτε να προχωρήσει και να αναρριχηθεί πριν από τους άλλους. Ήταν το «κεφάλι» μιας «πατριαρχικής» οικογένειας, αλλά και ένας άνθρωπος που όπως έκανε και στη ζωή του, ήξερε πως να πάρει τις σωστές αποφάσεις και να αναλαμβάνει τις ευθύνες του. Μετά τις 25 Απριλίου του 1944 (σ.σ. η μέρα που η Ιταλία συνθηκολόγησε με τους Συμμάχους και ταυτόχρονα καταλήφθηκε από τους Γερμανούς), διαλέγει να πολεμήσει μαζί με τους Παρτιζάνους εναντίον των Γερμανών: «Οι Γερμανοί κατέλαβαν τη γη και τα σπίτια μας. Τι άλλο θα μπορούσα να κάνω εκτός από το να τους διώξω μακριά;». Ήταν ο ορειβάτης για τον οποίο όλοι ήταν περήφανοι για το γεγονός ότι ποτέ δεν είχε χάσει στο βουνό κάποιον σχοινοσύντροφό του. Αυτό δείχνει πόσο σημαντικό ηταν για κάποιον να είναι σχοινοσύντροφος του Cassin. Για όσους τον γνώριζαν από κοντά ήταν απλά ο δικός τους Riccardo. Ήταν πραγματικά ξεχωριστός. Υποδέχτηκε το μέλλον με ανοιχτές αγκαλιές όπως όλοι οι σπουδαίοι άνδρες και είχε πάντοτε ανήσυχο πνεύμα. Αυτός είναι ίσως και ο λόγος που ποτέ δεν κουράστηκε και κοίταζε όχι μόνο το μέλλον αλλά και τους νεότερους με μεγάλο ενδιαφέρον. Τάχθηκε με το πλευρό των νεότερων γενιών ενάντια στο ορειβατικό κατεστημένο της εποχής

15 Τις Κυριακές, έκανε ορειβασία στην Grignetta ένα βουνό κοντά στο Lecco, πριν διευρύνει το πεδίο δράσης του, πρώτα στους Δολομίτες, μετά στο Mont Blanc και κατόπιν σχεδόν παντού στον υπόλοιπο κόσμο. Είναι δύσκολο να θυμηθούμε τις χιλιάδες ιστορίες που αφορούν την ορειβατική του ζωή. Παρομοίως και για τις αναρριχήσεις του, που ξεπερνούν τις 2500, ενώ πάνω από 100 είναι τα μέρη που έκανε την πρώτη ανάβαση αυτός! Δύσκολα θα μπορέσουμε να καταλάβουμε -εμείς εδώ στην Ελλάδα- το πόσο σημαντικό σύμβολο και πρότυπο ήταν όχι μόνο για την πόλη του Lecco, όπου έζησε και για τον αλπινισμό γενικότερα, αλλά και για όλη την Ιταλία. Φυσικά και για την ορειβατική λέσχη του Lecco όπου ο Cassin ανήκει στους συνιδρυτές, τις Ragni di Lecco. Στα ελληνικά μεταφράζονται ως «Αράχνες του Lecco» και η πλήρης ονομασία τους στα ιταλικά είναι «Gruppo Alpinistico Ragni Della Grignetta Di Lecco». Αναμφισβήτητα ο Cassin είναι το πιο σημαντικό πρόσωπο-σύμβολο για τη λέσχη. Δεν είναι λίγες οι αναβάσεις όπου ο Cassin, υπήρξε πρωτοπόρος, ελευθερώνοντας πρώτος τις διαδρομές. Ας δούμε μερικές: Ανεβαίνει to 1935 για πρώτη φορά στην όμορφη κορυφή του Torre Trieste στους Δολομίτες, μαζί με τον Vittorio Ratti. Για τον Ratti έλεγε : «Ο καλύτερος φίλος μου και συνορειβάτης ήταν χωρίς αμφιβολία ο Vittorio. Μαζί ανοίξαμε τις διαδρομές για το Cima Ovest di Lavaredo και το Piz Badile, τον οποίο όμως δυστυχώς αργότερα έχασα, γιατί σκοτώθηκε το 1945 στον Β παγκόσμιο πόλεμο». Τον ίδιο χρόνο, το 1935, μαζί με τον Ratti ο Cassin εξέπληξε τον κόσμο υπερνικώντας τις «απίστευτες» ορθοπλαγιές στη δυτική κορυφή του Lavaredo, το οποίο είναι και αυτό μέρος της οροσειράς των Δολομιτών. Τότε έρχεται το 1937, όπου γίνεται η πρώτη ανάβαση στη βορειοανατολική κόψη του θρυλικού Piz Badile, μαζί με τον Ratti και τον Gino Esposito. Επίσης το 1938 είναι η «μυθική» πρώτη ανάβαση του Walker Spur στις Grandes Jorasses με τους Esposito και Ugo Tizzoni. Ήταν τότε που ήρθαν με τη σειρά τους οι οργανωμένες αποστολές. Πρώτη απ όλες η αποστολή στο K2 στα σύνορα Πακιστάν-Κίνας, στην οποία όμως ο Cassin παρόλο που πήρε μέρος στις προετοιμασίες, αποκλείστηκε άδικα, από την αποστολή. O Cassin έλεγε: «Δεν μπορώ να το ξεχάσω αυτό...» ενθυμούμενος τον αποκλεισμό του και μετά προσθέτει: «Ο Ardito Desio, ο αρχηγός όλων των αποστολών της CAI (Ιταλική Ορειβατική Ομοσπονδία) έκανε ό,τι μπορούσε για να με κρατήσει στο σπίτι μου γιατί ένιωσε να απειλείται από την εμπειρία μου.» Έτσι Riccardo δεν έγινε αρχηγός σ αυτήν την αποστολή. «Ο Desio, το 1952 με πήρε στα Ιμαλάια για να οργανώσουμε την αποστολή, για να σχεδιάσουμε τη διαδρομή και να κανονίσουμε τι εξοπλισμό θα φέρουμε. Πριν φύγουμε για την Kathmandu με έστειλε στη Ρώμη για να κάνω κάποια σωματικά τεστ. Εκεί μου είπαν ότι έχω μερικά καρδιακά προβλήματα και έτσι θα έπρεπε να μείνω σπίτι». Όμως ο Cassin δεν το βάζει κάτω και ξαναβρίσκει τη δύναμη για να αποδείξει την αξία του ως αρχηγός αποστολών. Πρώτα το 1958, με την ανάβαση στο Gasherbrum IV (7925m) στη περιοχή του μεγαλοπρεπούς K2 συνοδευόμενος από τον Bonatti και τον Mauri. Αργότερα το 1961, με τη μεγαλειώδη ανάβαση για πρώτη φορά στη

16 ΑΠΟΚΟΜΜΑΤΑ8 ΠΡΟΣΩΠΑ νότια κόψη του McKinley (6,194 μ) στην Αλάσκα, στην οποία πήραν μέρος έξι μέλη της ορειβατικής λέσχης Ragni di Lecco μεταξύ των οποίων και ο Cassin. Σε αυτήν την περίσταση, ο Riccardo δέχθηκε τα συγχαρητήρια του τότε προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών John Kennedy. O Cassin λέει για το περιστατικό: «Ναι, ο πρόεδρος Kennedy μου έγραψε ένα τηλεγράφημα για να μου δώσει συγχαρητήρια για την ανάβαση στο McKinley (Denali) στην Αλάσκα. Μάλιστα θα ερχόταν και για να με συναντήσει, αλλά τότε συνέβησαν τα διπλωματικά επεισόδια στο κόλπο των Χοίρων και έτσι έπρεπε να μείνει εκεί». Για τη ίδια αποστολή, ο Cassin αφηγείται : «Λοιπόν, όπως και σε όλες τις διαδρομές μου, προσπάθησα να βρω την πιο λογική, τη λιγότερο επικίνδυνη και αυτή που ήμουν πεπεισμένος ότι θα μπορούσα να τελειώσω χωρίς ιδιαίτερους κινδύνους. O Dom Sheldon, ένας διάσημος Αμερικάνος πιλότος, μου έστειλε μερικές φωτογραφίες του βουνού, από τις οποίες διάλεξα τον δρόμο που ήθελα για να ανέβω πάνω. Ήξερα ότι υπήρχε ένα πρόβλημα που έπρεπε να λυθεί: το πώς να κατακτήσω αυτήν την κορυφή η οποία υπήρξε «ανίκητη» εκ των προτέρων, από τόσους πολλούς Αμερικάνους. Κατά τη διάρκεια που το αεροπλάνο μάς πήγαινε στην κατασκήνωση βάσης απ όπου θα ξεκινούσαμε την αποστολή, είχα κοιτάξει τις φωτογραφίες τόσες βρισκόμενος σε ένα σημείο με πολύ μεγάλη κλίση ξαφνικά φώναξα, «Πέφτω! Πιάσε με!». Όμως ο Mario ήταν τόσο αφηρημένος καπνίζοντας που εγώ άρχισα να πέφτω για πολλή ώρα και προσέκρουσα ξανά πάνω στον κάθετο βράχο... πολλές φορές που έπρεπε να διορθώσω τον Sheldon γιατί προσγειώθηκε στη λάθος κατασκήνωση!». Ο Riccardo Cassin δεν είναι πλέον εδώ, όμως όλα του τα επιτεύγματα παραμένουν. Η προσωπική του ιστορία, οι διαδρομές του και τα κατορθώματά του θα συνεχίσουν να αποτελούν τα όνειρα πολλών. Ήταν ο άνθρωπος που έκανε τρόπο ζωής του τα βουνά. Ο ίδιος έλεγε ότι: «Το βουνό είναι ένας δάσκαλος της ζωής, γιατί σου δίνει την πιο γεμάτη αίσθηση που θα μπορούσες ποτέ να έχεις και σου διδάσκει πως να σκέφτεσαι χωρίς φόβο. Αυτός που φοβάται δε θα πρέπει να προσπαθήσει να αναρριχηθεί. Παρόλα αυτά, θα πρέπει να είστε προσεκτικοί όταν κάνετε ορειβασία. Αυτός που δεν έχει σύνεση, είναι τρελός». Σχετικά με ένα ατύχημά του, λέει χαρακτηριστικά :«Η μεγαλύτερη πτώση που είχα ήταν 40 μέτρα. Ήμουνα στην Grigna στους Δολομίτες μαζί με το στενό μου φίλο Mario d Oro και βρισκόμενος σε ένα σημείο με πολύ μεγάλη κλίση ξαφνικά φώναξα, «Πέφτω! Πιάσε με!». Όμως ο Mario ήταν τόσο αφηρημένος καπνίζοντας που εγώ άρχισα να πέφτω για πολλή ώρα και προσέκρουσα ξανά πάνω στον κάθετο βράχο... Από τότε και στο εξής δεν ξανααναρριχήθηκα ποτέ μαζί του. Παραμείναμε φίλοι, αλλά υπό τον όρο ότι άλλη φορά θα ανέβαινε από τη δεξιά μεριά και εγώ από την αριστερή». Τα λόγια του Vinicio Stefanello είναι ίσως ο καλύτερος επίλογος για αυτόν το μεγάλο άνδρα: Ο Cassin ήταν ένας άνθρωπος που ποτέ δε μίλαγε πάρα πολύ, όμως όταν το έκανε, πάντοτε εκφραζόταν με ειλικρίνεια. Ένας άνθρωπος και ένας θρύλος που όλοι οι ορειβάτες τον προσφωνούσαν με το μικρό του όνομα και που θα λείψει πολύ από όλους. Δυο χρόνια πριν, ο προσιτός Riccardo Cassin είχε δώσει συνέντευξη στο συνεργάτη μας Μιχάλη Μπαζούκη. ΑΝΕΒΑΙΝΟΝΤΑΣ-Νο

17

18 ΑΠΟΚΟΜΜΑΤΑ8 Δεκαοκτώ χρόνια έχουν περάσει από τότε που κατοχυρώθηκε το πρώτο 9a (5.14d) το Σεπτέμβριο του Ήταν φυσικά η θρυλική Action Directe, που σκαρφαλώθηκε από τον ακόμα πιο θρυλικό Wolfgang Gullich. Και πού βρισκόμαστε σήμερα; Ε, μια-δυο διαδρομές 9b (5.15b) έχουν κατοχυρωθεί, αν όμως κάνετε μια σύγκριση με τη δεκαετία του '80, όταν η αναρρίχηση προχώρησε από το 8a στο 9a μέσα σε δέκα χρόνια, θα παρατηρήσετε ότι η πρόοδος έχει επιβραδυνθεί. Δεν αποτελεί έκπληξη, θα μπορούσε να πει κανείς, αφού η αθλητική αναρρίχηση ήταν καινούργιο σπορ τη δεκαετία του '80, γι' αυτό και η πρόοδος υπήρξε ραγδαία. Τη δεκαετία του '90 οι ΑΠΟΨΗ Του Adam Ondra / Απόδοση: Γιώτα Ποταμιάνου ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ Η Χρυσή Εποχή της Αθλητικής Αναρρίχησης και τι θα έπρεπε να μάθουμε από αυτήν αναρριχητές «κόλλησαν» στο να ανεβάζουν τις βαθμολογίες, αν εξαιρέσω το Akira 9b που σκαρφάλωσε ο Fred Rouhling το Όλοι όσοι έκαναν 9a συνήθως περνούσαν βδομάδες δουλεύοντας τη διαδρομή πριν τα καταφέρουν. Το 9a ήταν κάτι μυθικό, το οποίο απαιτούσε τεράστια προσπάθεια. Τα τελευταία λίγα χρόνια, ωστόσο, φαίνεται ότι το 9a έχει γίνει εφικτό για πολύ περισσότερους αναρριχητές. Έχει βελτιωθεί η ελίτ; Ή υπάρχει κάτι άλλο πίσω από αυτή την τάση; Θα δώσω ένα παράδειγμα. Η La Rambla, την οποία ελευθέρωσε ο Alex Huber το 1994, βαθμολογήθηκε αρχικά 8c+ (5.14c). Το extension δεν προσθέτει και πολλά στην αρχική διαδρομή και το παράξενο είναι ότι το crux εξακολουθεί να είναι κάτω INFO από το πρώτο ρελέ. Κάποιοι λένε ότι δεν επιτρέπεται να χρησιμοποιηθεί ένα πιάσιμο στο τέλος της τραβέρσας (ο Ramon Julian Puigblanque, που την πρωτοσκαρφάλωσε, δεν το χρησιμοποίησε, αλλά όλοι οι άλλοι εκτός από μένα το έκαναν), όμως ακόμα κι αν δεν το χρησιμοποιήσει κανείς, το extension δεν προσθέτει περισσότερο από ένα βαθμό. Έτσι πήγε από το 8c+ στο 9a ή, αν χρησιμοποιηθεί το πιάσιμο, 8c+/9a. Όμως, απ' όσο γνωρίζω, κανείς από όσους σκαρφάλωσαν τη διαδρομή μαζί με το extension δε θεώρησε ότι δε θα μπορούσε να είναι και 9a+ (5.15a). Αυτό μπορεί να είναι ένα σημάδι ότι υπήρξε «πληθωρισμός» στη βαθμολόγηση των διαδρομών στο τέλος της δεκαετίας του '90 και ιδιαίτερα μετά το Κανείς δεν ήθελε να περνάει μια βδομάδα σε μια μόνο διαδρομή, ειδικά αν είχε βαθμολογία που είχε ήδη επιτευχθεί το Αξίζει επίσης να προσθέσουμε ότι η Action Directe είχε αρχικά βαθμολογηθεί 11 στο σύστημα της UIAA. Εκείνα τα χρόνια κανείς δε γνώριζε πώς μεταφραζόταν αυτό στο γαλλικό σύστημα βαθμολόγησης. Γενικά, θεωρούνταν 8c+/9a, όμως μετά το 2000 άρχισε να θεωρείται 9a για όλους. Κατά τη γνώμη μου, τώρα που έχω σκαρφαλώσει μερικά 9a, δεν είναι καθόλου εύκολη. Μπορεί κανείς να βρει πιο δύσκολα 9a, υπάρχουν όμως και πιο εύκολα. Το γεγονός ότι η Action Directe ήταν μόνο 8c+/9a τη δεκαετία του '90 οδήγησε σε αυστηρά βαθμολογημένες διαδρομές όπως η La Rambla 8c+ ή η Open Air 9a (σήμερα 9a+). Επομένως, τι κάνουμε με αυτό το μπέρδεμα; Νομίζω πως είναι σημαντικό να ανεβάσουμε τη βαθμολογία σε μερικές παλαιότερες διαδρομές και να την κατεβάσουμε σε μερικές πιο πρόσφατες. Το πρότυπο θα μπορούσε να είναι το αριστούργημα του Wofgang Gullich. Ορισμένες διαδρομές επαναλήφθηκαν τελικά και αναβαθμολογήθηκαν προς τα πάνω τα τελευταία χρόνια, όμως υπάρχουν πολλές που δεν έχουν επαναληφθεί και είναι πιθανές υποψήφιες για να αναβαθμολογηθούν επίσης προς τα πάνω. Δεν είναι μόνο οι διαδρομές 9a που παραμένουν χωρίς επανάληψη. Μπορεί κανείς να βρει και διαδρομές 8c που δεν έχουν επανάληψη, συχνά επειδή είναι κάθετες με μικρά πιασίματα και περίπλοκες κινήσεις. Πρέπει επίσης να ειπωθεί ότι δεν πρέπει να μειώνεται η βαθμολογία μιας διαδρομής μόνο και μόνο επειδή έχει γνωρίσει πολλές επαναλήψεις. Οι αναρριχητές έχουν βελτιωθεί, αν και όχι όσο φαίνεται. Πιστεύω ότι είμαστε στο σωστό δρόμο, με τους ανθρώπους ν' αρχίζουν να αποκτούν ενδιαφέρον για τις παλιές διαδρομές. Οι πρόσφατες διαδρομές 9a στην Ισπανία, για παράδειγμα, βαθμολογούνται αυστηρότερα απ' ό,τι εκείνες πριν από τέσσερα ή πέντε χρόνια. Επίσης, δεν πρέπει να ξεχνάμε εκείνους που τις πρωτοσκαρφάλωσαν ορισμένες διαδρομές είναι πιο δύσκολες απ' ό,τι νομίζουμε και αξίζουν την εκτίμησή μας. Ο Adam Ondra είναι ένας 19χρονος Τσέχος αναρριχητής. Στα 16 του έγινε ο νεότερος άνθρωπος που σκαρφάλωσε ένα 9a, τη Martin Krpan στο Osp. Το 2007 κέρδισε τα παγκόσμια πρωταθλήματα. Ο Ondra έχει στο ενεργητικό του μια μακριά λίστα διαδρομών 9a

19

20 ΑΠΟΚΟΜΜΑΤΑ8 NEA Η πρώτη ελεύθερη αναρρίχηση της Japanese Diretissima στο Eiger Ο Γερμανός Robert Jasper και ο Ελβετός Roger Schäli έκαναν την πρώτη ελεύθερη αναρρίχηση στη δημοφιλή διαδρομή «Japanese Direttissima» στη Βόρεια κόψη του Eiger. Τώρα, η διαδρομή ελευθερώνεται με 8a και αποτελεί ένα πολύ σημαντικό αλπικό εγχείρημα. Στα τέλη Αυγούστου, τελικά ολοκληρώθηκε ένα project έξι ετών όταν οι Robert Jasper και Roger Schäli κατόρθωσαν να ελευθερώσουν τη γιαπωνέζικη διαδρομή (Japanese Diretissima) ύψους 1800m στη Βόρεια όψη του Eiger στις Άλπεις. Τη συγκεκριμένη διαδρομή, πρώτη από όλους είχε κάνει μια γιαπωνέζικη ομάδα πριν 40 χρόνια, από τις 15 Ιουλίου έως τις 15 Αυγούστου του 1969, που αρχικά βαθμολογήθηκε ως VI, A2. Οι δυο ορειβάτες χρησιμοποίησαν 250 γκολό των 6mm και 2400 μέτρα σχοινιών. Η πρώτη απόπειρα του Jasper ήταν το 1991 αλλά εγκατέλειψε λόγω κατολισθήσεων, ενώ το καλοκαίρι του 2003 ο Roger Schäli συνεργαζόμενος με τον Simon Anthamatten επιχείρησαν να ελευθερώσουν τη διαδρομή. Αλλά και αυτοί εγκατέλειψαν και πάλι λόγω πτώσης βράχων αφού είχαν ανέβει γύρω στα 1000μ. Έτσι το project αν και δεν είχε εγκαταλειφθεί τελείως μπήκε σε αναμονή. Μετά όμως από μερικές πρώτες αναβάσεις στη Νορβηγία τον προηγούμενο χειμώνα, ο Jasper και ο Schäli ένωσαν τις δυνάμεις τους, για να λύσουν το «γρίφο» της διαδρομής. Κάνοντας μερικές προσπάθειες και έχοντας ως εμπόδια τις κατολισθήσεις, την κακοκαιρία αλλά και τα επί 40 χρόνια σκουριασμένα γκολό της προηγούμενης ανάβασης, τελικά κατόρθωσαν να ελευθερώσουν τη γραμμή, μέσα σε δυο μέρες Χαρακτηριστικά της διαδρομής Πολλά καρφιά, αφημένα από τη γιαπωνέζικη «αποστολή» της πρώτης ανάβασης. Το Rote Fluh ο βράχος είναι πολύ καλός. Ο κίνδυνος λιθοπτώσεων στο δεύτερο κομμάτι πάγου είναι πολύ μεγάλος. Γενικά πολύ ντελικάτη αναρρίχηση με μικρή σχετικά ασφάλεια. Οι περισσότερες ασφάλειες μπαίνουν από τον αναρριχητή. Απαραίτητα υλικά 1 σετ καρύδια και φρέντς. 6 καρφιά συμπεριλαμβανομένων των σχισμόκαρφων. 2-3 παγόβιδες και γενικά υλικά πάγου. 60μετρα σχοινιά και υλικό διανυκτέρευσης. Σας φαίνονται λίγα ε; από τις 28 έως τις 30 Αυγούστου. Για τις δυσκολίες και την επικινδυνότητα της ανάβασης, ο Jasper λέει χαρακτηριστικά: «Με βρεγμένα και παγωμένα δάχτυλα κρατιέμαι από τις σχισμές. Τα μουδιασμένα δάχτυλα των ποδιών μου, κάνουν τα στενά ορειβατικά μου παπούτσια να γλιστρούν συνεχώς, ενώ δύσκολα νιώθω τα άκρα του σώματός μου Τελικά στις 30 Αυγούστου αισθανόμαστε τις απογευματινές ακτίνες του ήλιου να πέφτουν πάνω μας καθώς απομακρυνόμαστε από την ατελείωτη σκιά της Βόρειας κόψης. Αγκαλιαζόμαστε γεμάτοι ανακούφιση στην κορυφή του Eiger. Τα καταφέραμε!». Πρώτη ανάβαση Imai, Kato, Kato, Negishi Kubo, Amano VI, A2, 1800μ. Πρώτη ελεύθερη (redpoint) Robert Jasper και Roger Schäli a, M5, (X- UIAA); 1800μ. Μπορεί το 9a να αποτελέσει κάποτε βαθμό μόνο για προπόνηση; O ΙΣΠΑΝOΣ PATXI USOBIAGA ΑΝΑΡΡΙΧHΘΗ- ΚΕ ΣΤΟ ΒΡAΧΟ GÖTTERWAND ΣΤΗΝ ΑΥΣΤΡIΑ ΠΕΤΥΧΑIΝΟΝΤΑΣ ΒΑΘΜO 9A ΜΕ ΤΗ ΔΕΎΤΕΡΗ ΠΡΟΣΠAΘΕΙΑ. ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΒΑΘΜΟΛΟΓIΑ ΠEΤΥΧΕ ΚΑΙ Ο ADAM ONDRA ΣΤΟ DER HEILIGE GRAAL ΣΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΚH FRANKENJURA. Είναι γεγονός πως το 9a καταρρίφθηκε με τη δεύτερη προσπάθεια. Αυτό αποτελεί πράγματι μια εντυπωσιακή πρόοδο για τα στάνταρ του σπορ της αναρρίχησης. Και ίσως αυτό που είναι ακόμη πιο σημαντικό, είναι το γεγονός ότι το εμπόδιο του 9a on- sight τώρα φαίνεται έτοιμο να σπάσει. Ο πρώτος που αναρριχήθηκε με 9a με δύο προσπάθειες είναι ο Patxi Usobiaga από την Ισπανία. Ήταν ο πρώτος που σε παγκόσμιο επίπεδο έκανε 8c+ on sight και μας έχει συνηθίσει σε μεγάλες επιδόσεις. Μετά το παγκόσμιο κύπελλο στο Imst, ο Patxi ταξίδεψε στο Götterwand της Αυστρίας. Εκεί καθοδηγήθηκε στις κινήσεις του από τον Adam Ondra και πέτυχε το Hades 9a που ήταν ένα project του Andreas Bindhammer, από το Ο Βάσκος αναρριχητής δήλωσε ότι είχε σχεδόν αποφασίσει να αφήσει τη διαδρομή, αλλά επιχείρησε μια σειρά κινήσεων που του «σύστησε» ο Adam Ondra. Όμως μετά από μερικά λεπτά τις άλλαξε επιλέγοντας να χρησημοποιήσει ένα μικρό ενδιάμεσο πιάσιμο. Ο Ondra, ο αναρριχητής που έδωσε τις πληροφορίες στον Usobaiga για τη διαδρομή μερικές βδομάδες πριν, είναι ο άλλος αναρριχητής που πέτυχε ένα 9a με τη δεύτερη προσπάθεια. Το Σαββατοκύριακο 12 με 13 Σεπτεμβρίου, ο 16χρονος Τσέχος έκανε μια ενδιάμεση στάση στο δεύτερο σπίτι του, στη Frankenjura, όπου αναρριχήθηκε επιτυχημένα στο Der Heilige Gral. Είναι ένα 9a που το είχε πρωτοσκαρφαλώσει ο Markus Bock το Τι περιμένουμε πλέον; 9a flash και βέβαια 9a on-sight. Μάλλον δε θα περιμένουμε και πολύ

21 «Έφυγε» ένας απο τους βετεράνους των βουνών μας Πριν λίγες εβδομάδες στις 21/08/09 «έφυγε» πλήρης ημερών στα 95 του χρόνια, ένας από τους πλέον αγαπητούς ανθρώπους της ορειβατικής οικογένειας ο Τάσος Ρήγας. Οι νεότεροι μάλλον δεν έχετε ακούσει ούτε το όνομά του, αλλά σίγουρα θα έχετε περπατήσει σε κάποιο από τα μονοπάτια που σηματοδότησε και ειδικά στο Ε4, το ευρωπαϊκό μονοπάτι που ξεκινά από τα Πυρηναία και καταλήγει στην Κύπρο. Το ελληνικό τμήμα του Ε4 ήταν αποκλειστικά δική του υπόθεση και σκοπός της ζωής του. Μια προσπάθεια που ολοκληρώθηκε λίγα χρόνια πριν όταν ο Τάσος Ρήγας εγκαινίασε το κυπριακό και τελευταίο κομμάτι του Ε4. Ο Τάσος Ρήγας γεννήθηκε στις 8 Σεπτεμβρίου 1914 στην Αθήνα, ήταν ηλεκτροτεχνίτης, υπάλληλος του ΟΤΕ από το 1949 έως το 1967, όπου και παραιτήθηκε λόγω της χούντας των συνταγματαρχών. Έφυγε για τη Γερμανία και επέστρεψε στην Ελλάδα το 1974 όπου και συνταξιοδοτήθηκε το Από τότε δραστηριοποιήθηκε ιδιαίτερα με σκοπό τη σηματοδότηση μονοπατιών στα ελληνικά βουνά και ιδιαίτερα με το Ε4, που ήταν το πρώτο διεθνές, αλλά και εθνικό μονοπάτι που διέσχιζε τα βουνά μας. Θα τον θυμόμαστε. φωτο EOOA NEOI ΧΑΡΤΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ «ΑΝΑΒΑΣΗ» Παξοί - Αντιπαξοί, 1: Έτος έκδοσης: 2009, Συγγραφέας: Πηνελόπη Ματσούκα ISBN: , Τιμή: 5,00 ευρώ Η πεζοπορία είναι ο καλύτερος τρόπος για να μυηθεί κανείς στο τοπίο των Παξών. Η κλίμακά του και οι λεπτομέρειες που το συνθέτουν απαιτούν αυτόν τον ήσυχο τρόπο προσέγγισης. Τα περισσότερα μονοπάτια έχουν ήπιες κλίσεις, σαφή πορεία ανάμεσα σε ξερολιθιές και κάποια είναι πλακόστρωτα. Περιδιαβαίνοντας στους ελαιώνες με τα πανύψηλα δέντρα, θα σταθούμε στους περίτεχνους παραστάδες κάποιας παλιάς αυλόπετρας, θα δούμε ερειπωμένα λιοτριβιά και περήφανους ανεμόμυλους και θα απολαύσουμε το ηλιοβασίλεμα από το χείλος των ασβεστολιθικών γκρεμών. Μονεμβασιά Μαλέας Ελαφόνησος, 1: Έτος έκδοσης: 2009, Εκδότης: Ανάβαση Συγγραφέας: Πηνελόπη Ματσούκα, Τιμή: 7,50 5,00 ευρώ Ο χάρτης αυτός καλύπτει το ανατολικότερο πόδι της Πελ/σου, μιά περιοχή με λοφώδες ημιορεινό ανάγλυφο, με πολλά μνημεία και φυσικές ομορφιές. Ξεχωρίζουν η Καστροπολιτεία της Μονεμβασιάς και η Ελαφόνησος με τις εξωτικές παραλίες.. Δύο δίκτυα μονοπατιών, το νότιο με επίκεντρο τη Νεάπολη και το βόρειο με επίκεντρο και το βόρειο με επίκεντρο τη Μονεμβασιά διατρέχουν την περιοχή του χάρτη

22 ΑΠΟΚΟΜΜΑΤΑ8 NEA Του Θεόφιλου Χ συρλή VRATSA BULGARIA Γιατί να πάει κάποιος έως εκεί; Γιατί στη Vratsa μπορεί κάποιος να σκαρφαλώσει σε ό,τι στιλ του κάνει κέφι, sport ή trad. ΣΤΗ ΔΙΑΔΡΟΜΗ 21 ΣΤΗ ΒΡΑΤΣΑ ΜΑΛΚΑΤΑ. Μ FASTINFO Mέσα σε ένα πανέμορφο καταπράσινο τοπίο ορθώνεται μια τεράστια επιβλητική ορθοπλαγιά από πλάκες, κόψεις και μικρά σχισμοδίεδρα. Εκεί που τελειώνει η ορθοπλαγιά, προς τα αριστερά, δυο σπηλιές με αρκετή άρνηση συμπληρώνουν αυτόν τον αναρριχητικό παράδεισο!!! Αν εξαιρέσει κανείς τις δυο σπηλιές ο «παράδεισος» αυτός παραμένει γαλήνιος, όπως πρέπει να είναι ένας παράδεισος, μιας και το ενδιαφέρον των αναρριχητών επικεντρώνεται στις αθλητικές διαδρομές που υπάρχουν γύρω από τις σπηλιές. Σημείο των καιρών ότι η παραδοσιακή αναρρίχηση χάνεται.... Τα βράχια είναι μεν ασβεστόλιθος αλλά ένα είδος του που θυμίζει πολύ γρανίτη. Είναι συμπαγής και αρκετά λείος, αλλά πολύ καλός στην αφή και στις τριβές. Στις σπηλιές όμως ο βράχος είναι ο κοινός κλασικός ασβεστόλιθος που όλοι μας ξέρουμε με κολονέτα και τρύπες. Έτσι με αφορμή τα καλά λόγια που ακούγονταν για το πεδίο από τους Βούλγαρους αναρριχητές που κατεβαίνουν συχνά τώρα πια στην περιοχή μας, έξι Καβαλιώτες αναρριχητές πήραν την απόφαση να το επισκεφτούν. Στις έξι «σκαρφαλωτήρια» από Καβάλα, με τον καιρό να είναι άστατος και βροχερός διάλεξαν το μόνο σίγουρο μέρος του πεδίου, την «πρώτη σπηλιά» ή «malkata dupka», που Η VRATSA ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΠΟΛΗ ΠΟΥ ΑΠΕΧΕΙ 100ΧΛΜ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΟΦΙΑ ΚΑΙ ΒΡΙ- ΣΚΕΤΑΙ ΒΟΡΕΙΟΔΥΤΙ- ΚΑ ΑΠΟ ΑΥΤΗΝ!

23 ΤΟ ΦΑΓΗΤΟ ΚΑΙ Ο ΥΠΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΦΤΗΝΑ ΣΕ ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ ΒΑΘΜΟ!!! ΦΑΛΑΚΡΟ ΑΝΑΡΡΙΧΗΤΙΚΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΉΘΗΚΕ ΣΤΙΣ 13 ΚΑΙ 14 ΙΟΥ- ΝIΟΥ 2009 Η ΠΡΩΤΗ -ΝΈΑΣ ΓΕΝΙΑΣ- ΑΝΑΡΡΙ- ΧΗΤΙΚΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΠΛΑΓΙΑ ΤΟΥ ΦΑΛΑΚΡΟΥ. «Νέας γενιάς» γιατί είχε να γίνει στο Φαλακρό συνάντηση πάνω από 29χρόνια!!!. Έτσι βρέθηκαν 13 αναρριχητές το πρωινό του Σαββάτου στο οροπέδιο του Αγίου Πνεύματος, όλοι βορειοελλαδίτες και συγκεκριμένα από Καβάλα, Θεσσαλονίκη, και Σέρρες. Ο καιρός τέλειος. Οι οικοδεσπότες Μπόσκος Απόστολος και Χατζηζυρλής Θεόφιλος, δώσανε τα απαραίτητα στοιχεία και πληροφορίες για τις διαδρομές και όλοι πήραν το μονοπάτι της πρόσβασης που στην αρχή είναι κοινή για όλους όσους κατευθύνονται στην ορθοπλαγιά. Οι επαναλήψεις που έγιναν ήταν αρκετές και πιο συγκεκριμένα σκαρφαλώθηκαν οι εξής απέχει γύρω στα 10 λεπτά από εκεί που φτάνει το αμάξι. Ο κόσμος λόγω καιρού πολύς, γινόταν ένας πανικός από σχοινιά και φωνές, αλλά αυτό δεν εμπόδισε τον Θανάση Χτενά να καταφέρει ένα 7c+ on sight και ένα 8a+ με τη δεύτερη προσπάθεια. Την επομένη επισκέφτηκαν ένα άλλο sector του πεδίου με πολλές διαδρομές γύρω στα 55μ. και έμειναν πραγματικά ενθουσιασμένοι από την ποιότητα του, που μοιάζει πραγματικά με γρανίτης. Ο ίδιος βράχος όπως στις μεγάλες διαδρομές που υπάρχουν απέναντι που ξεκινούν από τα 150μ και φτάνουν μέχρι 400μ!!! Εδώ αξίζει να έρθει κάποιος αρκετές φορές.... Μπορεί να είναι λίγο κουραστικό το ταξίδι, αλλά σίγουρα δε θα το μετανοιώσει. FASTINFO ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΟΜΑ- ΧΩΝΑ ΤΟ ΤΕΛΩ- ΝΕΙΟ ΣΤΙΣ ΣΈΡ- ΡΕΣ ΘΕΛΕΤΕ ΓΥΡΩ ΣΤΙΣ 5-6 ΩΡΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΦΤΑΣΕΤΕ ΣΤΟ ΑΝΑΡΡΙΧΗΤΙΚΟ ΠΕΔΙΟ!!!! ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΒΟ- ΗΘΕΙΑΣ BORISLAV DIMITROV SOFIA ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΦΙΛΙΚΟΣ ΚΑΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΑΣ ΔΩΣΕΙ Ο,ΤΙ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΘΕΛΕΤΕ. διαδρομές από τους: Μπόσκο Απόστολο, Σαχπαζίδη Ευριπίδη, η πρώτη επανάληψη της Genesis (150 m.vii+a1), Aνανιάδη Χρήστο, Σερδάρη Στέργιο η Ολική Κάθαρση με έξοδο από την τρίτη σχοινιά και μετά από την Genesis (150m.VI+), Ζαχαρούδη Μίλτο, Σαχπαζίδη Άρη και Κοβανίδη Γιάννη τα Δίεδρα των Σαλιγκαριών (245m.VI+) και δύο σχοινοσυντροφιές από τους Χριστόπουλο Θοδωρή και Σπαρτινού Έφη στην Κόψη της Πεταλούδας ( 600m.VI-) οι οποίοι στο πάνω τμήμα της διαδρομής βγήκαν στο διάζωμα από το λούκι του Ιού και Χατζηζυρλή Θεόφιλο και Γυμνόπουλο Έκτορα επίσης στην Κόψη της Πεταλούδας οι οποίοι τη σκαρφάλωσαν ολόκληρη. Ακολούθησε στήσιμο της κατασκήνωσης και ξεκούραση στη θέση Κουρί. Την Κυριακή 14 Ιουνίου σκαρφαλώθηκαν οι εξής διαδρομές από τους: Χατζηζυρλή Θεόφιλο και Σαχπαζίδη Ευρυπίδη ο Κρυστάλλινος Τοίχος (160m. VII), από τους Ανανιάδη Χρήστο και Σαχπαζίδη Άρη η Κόψη της Πεταλούδας (600m.VI-) από τους Χριστόπουλο Θοδωρή, Σπαρτινού Έφη και Γυμνόπουλο Έκτορα η Κόψη της Καρτάλκας (160m.VI) και από τους Μπόσκο Απόστολο και Μιχαηλίδη Αριστοτέλη τα Δίεδρα των Σαλιγκαριών (245m.VI+). Ελπίζουμε τέτοιες συναντήσεις, που λείπουν από την αναρριχητική «σκηνή» μας, να γίνονται όλο και συχνότερα κι αυτό μόνο μέσα από τη δραστηριοποίηση των παλιότερων αναρριχητών μπορεί να γίνει

24 ΑΠΟΚΟΜΜΑΤΑ8 NEA Του Μπόσκου Απόστολου Άλλη μια νέα διαδρομή στο Σκολιό από το Θεόφιλο Χ συρλή MΊΑ ΝΈΑ ΔΙΑΔΡΟΜΉ ΑΝΟΊΧΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΣΤΟ ΣΚΟΛΙO ΑΡΙΣΤΕΡA ΑΠO ΤΗΝ «Φ. ΓΑΛΗΝOΣ» ΚΑΙ ΔΕΞΙA ΑΠΌ ΤΗΝ «ΕΙΣ ΜΝΉΜΗΝ». ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ «WIND OF CHANGE», ΜΕ ΥΨΟΜΕΤΡΙΚΗ ΔΙΑΦΟΡA 300Μ. ΚΑΙ ΔΥΣΚΟΛIΑ VII-/VII A1. ΤΗ ΔΙΑΔΡΟΜΉ AΝΟΙΞΕ Ο ΘΕOΦΙΛΟΣ Χ ΣΥΡΛHΣ, ΜΕ ΤΗ ΣΥΝΔΡΟΜΉ ΚΑΛΩΝ ΦΙΛΩΝ. ΣΤΗΝ 5H ΣΧΟΙΝΙΑ. Ο ΘΕΟΦΙΛΟΣ Χ ΣΥΡΛΗΣ ΣΤΗΝ 9Η ΣΧΟΙΝΙΑ. Τέσσερις προσπάθειες σε δυό χρόνια 2400χιλ. πήγαινε - έλα, 84 βύσματα, αρκετές ώρες περπάτημα, δυο πρώτες σχοινιές σόλο άνοιγμα, μια συναυλία των Scorpions, είναι τα γεγονότα που συνθέτουν το τελείωμα αυτής της σπορ μάλλον διαδρομής! Το μόνο που χρειάζεστε τώρα για να την επαναλάβετε είναι 13 σετάκια, μια σειρά φρεντς μεσαία προς μικρά, ένα κλιφ για δεκάρες τρύπες και προαιρετικά κάνα δύο λάμες. Η διαδρομή έχει στην τρίτη σχοινιά 4 Α0, στην πέμπτη 7 Α0, στην όγδοη 5 Α1, και στη δέκατη 2 Α1. Σύμφωνα με τον Θεόφιλο: Τα Α0 της τρίτης σχοινιάς γίνονται, απλά δεν προλάβαμε να δοκιμάσουμε όλες τις κινήσεις μαζί γι αυτό εμπειρικά δώσαμε αυτήν τη βαθμολογία. Τα υπόλοιπα τεχνικά θέλουν δουλειά, αλλά έχω τη γνώμη ότι γίνονται και σίγουρα θα ανεβάσουν πολύ τη δυσκολία κοντά στο 7a /7b. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στους φίλους που συμμετείχαν στο άνοιγμα της διαδρομής! Η έξοδος της διαδρομής γίνεται μετά από το πατάρι και από τη διαδρομή «Νάστου-Κινατίδη» ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΕΣ ΕΠΑΝΑΛΗΨΕΙΣ Δυο ακόμα επαναλήψεις είχαμε το καλοκαίρι που μας πέρασε κι από τον ξενιτεμένο Πάνο Αθανασιάδη, που τώρα το φθινόπωρο επιστρέφει Ελλάδα. Επανέλαβε τη Nose με δυο μπιβουάκ και τη Β.Δ. του Half Dome (με ένα) στο Yosemity, παρέα με το 19χρονο (!!!) φίλο του Τέυλορ (;)

25 SUPER επαναλήψεις στους Δολομίτες Ο ΚΩΣΤΑΣ ΡΟΥΣΟΣ ΣΤΗΝ «GUSELA PARTY» ΔΙΑΚΡΙΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΚΩΣΤΑΣ ΒΡΟΧΙΔΗΣ ΚΑΙ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΠΑΡΗΣ. Mεγάλη δραστηριότητα φέτος στις Άλπεις και ειδικά στους Δολομίτες. Οι διαδρομές που έγιναν ήταν πολλές και εξαιρετικές με αυτές των Θανόπουλου, Μπεκίρη και Ρούσσου, να ξεχωρίζουν. Ας τις δούμε από κοντά μαζί με Eκάποια σχόλια από τον Αρίστο Θανόπουλο. Tre Cime di Lavaredo Cima Ovest Βόρεια Ορθοπλαγιά (υψομ. 2400m-2900m) Έχοντας σκαρφαλώσει ελεύθερα το 2006 δύο μοντέρνες σε Cima Grande («Hasse-Bradler» VIII+) και Cima Piccola ("Muro Giallo" IX-), η τριλογία θα έπρεπε να "κλείσει"με την πιο εντυπωσιακή και αρνητική Cima Ovest. Δύο φορές βρέθηκα στο τέρμα του δρόμου (καταφύγιο Auronzo) μια λογική ώρα (5.30πμ): το 2006 με τον Ρούσσο έβρεχε, το 2008 με τον Μπεκίρη είχε μόλις χιονίσει. Έτσι, στις 27/8 ήταν δύσκολο να αφεθεί αυτή η ευκαιρία, έστω κι αν ήταν η πρώτη μέρα του ταξιδιού: ο καιρός προβλεπόταν ασυνήθιστα ζεστός, με πιθανότητα βροχόπτωσης μηδενική. Στόχος η «Ελβετική», ΙΧ-/ΙΧ, 600m ( Schweize Fuhre, ή Italo-svizzerra κατά τους Ιταλούς.). Η διαδρομή περνά μέσα από τη μεγάλη στέγη λοξά αριστερά, αριστερά από την Bellavista, με την οποία έχει και μια κοινή σχοινιά. Στο 2ο,θετικό κομμάτι της ορθοπλαγιάς έχει τρεις πιθανές παραλλαγές, από τις οποίες ακολυθήσαμε την πιο «κλασική» έξοδο από «Cassin-Rieti», που όμως αυξάνει τις σχοινιές σε 20 συνολικά. Ολοκληρώθηκε σε 14 ώρες, ως επί το πλείστον εναλλάξ, Θανόπουλος Αρ. (OS/Flash), Μπεκίρης Σπύρος. Έγινε bivouac στην κατάβαση, την οποία δυσκόλεψε η νύχτα ασφαλώς αλλά και τα λούκια που είχαν κρατήσει πολύ χιόνι, για την εποχή. Tre Cime di Lavaredo Cima Grande Βόρεια Ορθοπλαγιά (υψομ. 2400m-2900m) "Voci del Coro" 7c. Στο αριστερό τμήμα της βόρειας πυραμιδοειδούς ορθοπλαγιάς, καταλήγει στη βορειοανατολική κόψη («Dibona arête ). Είναι πρόσφατη (2001), αποκλειστικά σε πλακέτες, αλλά σε βράχο όχι ακόμα καθαρισμένο. Αφού Στο ενδιάμεσο των εξορμήσεων του στους Δολομίτες ο Α. Θανόπουλος επανέλαβε και μερικές σημάντικές διαδρομές σε χαμηλότερα βράχια: Schleier Wasserfall (Αυστρία): Aqualung, 7c OS Beco d Ajal (Cortina d Ampezzo, Δολομίτες): Che ben che la vedo, 8a, OS (A.Θ.), Bolognesi, 7c OS (Α.Θ.). Ελβετία, Ratikon Intifada, 220m, VIII+, Θανόπουλος, Μπεκίρης. Αρκετά απαιτητική για τη βαθμολογία της, (και με μια πολύ τεχνική και επικίνδυνα αραιοασφαλισμένη πρώτη σχοινιά) έγινε με κάποιες πτώσεις. σκαρφαλώσαμε το πρώτο, αρνητικό και δυσκολότερο τμήμα, 6 σχ., 200m) επιστρέψαμε με ραπέλ λόγω (λαθεμένης) πρόβλεψης κακού καιρού. Εναλλάξ (OS/Flash), Θανόπουλος - Μπεκίρης, 2/8/09. Δίπλα μας σκαρφάλωναν δυο, πιθανότατα Σλοβένοι, σε εκπληκτικό λευκό καθαρό βράχο την "Camillotto Pellissier", 8a+, μια διαδρομή που ανοίχτηκε τεχνητά το 1967 με 390 (!) καρφιά και ελευθερώθηκε το 2003 από τον Mauro 'Bubu' Bole. Αν και έχει αρκετές ελεύθερες επαναλήψεις η επόμενη μεγάλη πρόκληση είναι η on sight ολόκληρης της διαδρομής [E.Svab: "Tre Cime", Versante Sud, July 2009]. Έτσι, δυο μέρες αργότερα, πιο πολύ για να

26 ΑΠΟΚΟΜΜΑΤΑ8 NEA Ο ΑΡΗΣ ΘΑΝΟΠΟΥΛΟΣ ΣΤΗΝ GRANTE VOCI DEL CORO 7c Ο ΣΠΥΡΟΣ ΜΠΕΚΙ- ΡΗΣ ΣΤΗΝ GRANTE CAMILLOTTO PELLISSIER. κάνουμε 3-4 εξαιρετικές 'σπορ' σχοινιές παρά για να ολοκληρώσουμε τη διαδρομή, ξεκινήσαμε χαλαρά το μεσημέρι της 4ης Αυγούστου. Αναπάντεχα, οι 5 πρώτες σχοινιές (7b+, 7c, 8a+, 7c+/8a, 7a) έγιναν on sight (Α.Θ.). Η 6η σχοινιά, η τελευταία δύσκολη, μια στέγη 8a/+ είπε όμως όχι σε μια πιθανή παγκόσμια πρώτη. Έτσι κι αλλιώς βέβαια, ο ήλιος είχε μόλις δύσει... Tofana di Roses 31/7: "I Gladiatori" 7b 250m, Μπεκίρης OS/FL, Θανόπουλος. Μια απαιτητική διαδρομή σε βράχο ποικίλης ποιότητας του παλιού μας 'γνώριμου' Massimo da Pozzo INFO&TIPS >Χρήσιμα υλικά για Δολομίτες (και όχι μόνο): Ballnuts (CAMP), για χαραμάδες, παράλληλες ή όχι. Χρήσιμα σε μοντέρνες δύσκολες όπου χρειάζεται να έχεις λίγα αλλά ευέλικτα και ελαφριά κομμάτια φυσικής ασφάλισης και όχι πλήρη εξοπλισμό. Σε οδηγούς αναφέρονται συχνά και τα tricams (CAMP), για παράλληλες ή μη χαραμάδες ή και τρύπες, ελαφριά και φτηνά, που όμως δεν είχαμε για να δοκιμάσουμε. >Τεχνική ασφάλισης (Συνιστάται για big wall free climbing): Καθώς ο στόχος ήταν να γίνουν ελεύθερα όσο περισσότερες σκοινιές ήταν δυνατό και από τους δύο, το σακίδιο τραβούσε ο επικεφαλής με το 2ο σκοινί (haul bag), ώστε και ο δεύτερος να μη μεταφέρει περιττό βάρος, εκτός βέβαια από τις εύκολες ή σαθρές σκοινιές

27 Ευχαριστίες: Οι Θανόπουλος, Μπεκίρης ευχαριστούν την POLO και τους ΕΟΣ Πάτρας και ΕΟΣ Λάρισας για την προσφορά εξοπλισμού. Ο ΑΡΗΣ ΘΑΝΟΠΟΥΛΟΣ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΣΧΟΙΝΙΑ ΤΗΣ ITALOSVIZZERA Sella Group Piz Ciavazes 14/8: "Priz", 7b, 250m Μπεκίρης, Θανόπουλος. Ζεστή, μόνο σετάκια, ωραία θέα. 16/8: "via Italia '61" (8a) Θανόπουλος, Ρούσσος, υποχώρηση λόγω βροχής. Tre Cime di Lavaredo Cima Ovest 19/8/09: Επιστροφή στην Cima Ovest di Lavaredo για την εκπλήρωση μιας παλιάς εμμονής: "Akut", 8a, 550m, (16 σχοινιές, ελεύθερα), Α.Θανόπουλος, Κ.Ρούσσος, OS/ Flash όλες οι σχ. έως 7c εκτός της 10ης crux (8α) σχοινιάς που έγινε Red Point από Α.Θ. με την τέταρτη προσπάθεια. 14 ώρες. Nuvolau Gusela 21/8: C est piu facile, 6c+,7b+,7a, 8a, Θανόπουλος, Ρούσσος. Red point ή crux σχοινιά (Α.Θ., 3 προσπάθειες), και υποχώρηση λόγω νύχτας. (3 σχοινιές ακόμη) Ταυτόχρονα έγινε προσπάθεια από τους Βροχίδη-Σπάρη στη διπλανή "Fatta e Rifatta" 7c. Ήταν ένα πολύ διασκεδαστικό και παρεΐστικο απόγευμα αποχαιρετισμός στους Δολομίτες με "μάχη" βετεράνων πιτσιρικάδων (φυσικά 'μίλησε' η εμπειρία!...!) >> Ακόμα ο Κώστας Τσούλκας με τον Κώστα Βροχίδη έκαναν onsight τη διαδρομή Hasse Brandler, 7a+, 550μ, 19 σχοινιές, στη βορινή ορθοπλαγιά της Cima Grande σε 10 ώρες και τη διαδρομή Gente di Mare, 7a, 400μ, 10 σχοινιές στη δυτική ορθοπλαγιά Lastoni di Formin (πρώτη ελληνική επανάληψη). O KΩΣΤΑΣ ΒΡΟΧΙΔΗΣ ΣΤΗ HASSE BRANDLER

28 ΑΠΟΚΟΜΜΑΤΑ8 NEA Nameless Tower 6251m, Trango, Karakorum, Pakistan Eternal Flame Κατά την διάρκεια ενός τετραήμερου διαστήματος καλοκαιρίας μεταξύ 11 και 14 Αυγούστου οι Alex και Thomas Huber κατάφεραν την 1η ελεύθερη αναβαση της θρυλικής Eternal Flame. Alexander Huber Ακριβώς 20 χρόνια πριν, οι Kurt Albert, Wolfgang Gullich, Milan Sykora και o Christoph Siegler χάραξαν αυτό το διαμάντι πάνω στο νότιο πυλώνα του Nameless Tower (6251m) στο Karakorum και την βαθμολόγησαν με VI, 7b+ A2! Η διαδρομή αμέσως συγκέντρωσε το παγκόσμιο αναρριχητικό ενδιαφέρον ενώ μερικοί από τους καλύτερους big wall αναρριχητές δοκίμασαν να ελευθερώσουν την γραμμή, χωρίς όμως επιτυχία. Μόλις το 2003 οι Denis Burdet, Nicolas Zambretti και Toni Arbones κατάφεραν να ελευθέρωσουν 2 από τις 4 τεχνητές σχοινιές με δυσκολιές μέχρι 7c+, όμως η 10η καθώς και η τραβέρσα της 2ης σχοινιάς παρέμεναν προβλήματα χωρίς λύση.. Το 2005 ήταν η σειρά του Ισπανού Iker Pou να προσθέσει άλλο ένα κομμάτι στο παζλ, βρίσκοντας μια πιθανή λύση στη 10η σχοινιά. Ανακάλυψε μια παραλλαγή λίγο δεξιά από την original γραμμή και ένωσε τις κινήσεις με top rope. Δυστυχώς όμως ο άσχημος καιρός δεν του επέτρεψε μια red point επανάληψη της σχοινιάς. Στις 24 Ιουλίου του 2009 οι αφοί Huber μαζί με τον cameraman Franz Hinterbrandner και τον Mario Walder, έφτασαν στο base camp και μαζί τους ήρθε και η καλοκαιρία. Μετά από 10 μέρες είχαν κιόλας εγκαταστήσει το Camp 2 στο Sun-Terrace στα 5500 μέτρα. Η περιέργεια, τους ώθησε στην ορθοπλαγιά το ίδιο «Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι σταθήκαμε απόγευμα, όπου ανακάλυψαν μια παραλλαγή στη δύσκολη τραβέρσα της 2ης πολύ τυχεροί. Για σχοινιάς: ένας συνδυασμός από λεπτές να επιτύχεις πρέπει σχισμές ευθεία πάνω για 30 μέτρα, οι να έχεις πολλές οποίες οδηγούν μέσω μιας ράμπας ξανά στην original γραμμή. Ονόμασαν τις δύο και διαφορετικές σχοινιές Come on Baby και Light my παράμετρους με Fire με δυσκολίες στο 7a+. το μέρος σου. Η Η επιδείνωση του καιρού τους ανάγκασε σε προσωρινή είναι ένα κόσμημα Eternal Flame υποχώρηση.μετά απο για τον παγκόσμιο τρείς μέρες ξεκούρασης Αλπινισμό. Είμαστε στο base camp, έλαβαν συγκινημένοι που ένα νέο που δεν είχαν παίξαμε ένα μικρό φανταστεί ούτε στα πιο ρόλο στην εξέλιξη τρελά όνειρα τους: έξη αυτής της διαδρομής!» μέρες τέλειος καιρός! Ξεκίνησαν αμέσως σκαρφαλώνοντας εναλλάξ μέχρι την 6η σχοινιά, όπου τα νερά από το χιόνι που έλιωνε από ψηλά τους ανάγκασε να σταματήσουν. Το επόμενο πρωί ζουμάροντας, έφτασαν στο σημείο που είχαν σταματήσει και συνέχισαν προς την 10η σχοινιά, την Eternal Burning. Εκεί ανακαλύπτοντας ότι το crux της παραλλαγής του Iker Pou ήταν βρεγμένο, παρατήρησαν 4 μέτρα πιο δεξιά μια 20μετρη σχισμή που τους οδήγησε στο ανώτερο στεγνό κομμάτι της παραλλαγής Pou. Οι Huber ονόμασαν αυτές τις σχοινιές Wish you were here και Burn for you και τις βαθμολόγησαν με 7c, πρωτού σκαρφαλώσουν ακόμη μία σχοινιά και επιστρέψουν στο Camp 2. Την 3η μέρα, αφού σκαρφάλωσαν 3 ευκολότερες σχοινιές, βρέθηκαν αντιμέτωποι με μια εξαιρετικά λεπτή και αρνητική σχισμή 7c+, η οποία αποδείχθηκε ιδιαίτερα χρονοβόρα. Αργά το απόγευμα, έχοντας σκαρφαλώσει μία ακόμη σχοινιά στο 7c, αποσύρθηκαν για ξεκούραση. Η επομένη, 14 Αυγούστου, ήταν ημέρα κορυφής. Οι τελευταίες ευκολότερες σχοινιές κύλησαν χωρίς προβλήματα και συνοδεύομενοι από τους Franz και Mario έφτασαν στην κορυφή. Περιτριγυρισμένοι από τους γίγαντες του Καρακόρουμ, ξέκλεψαν λίγες στιγμές χαλάρωσης πριν τα ραπέλ της επιστροφής. Πρώτη ανάβαση Kurt Albert, Wolfgang Gullich, Milan Sykora, Christof Siegler 09/1989 VI, 7b+, A2 650m Πρώτη ελεύθερη ανάβαση Αlexander & Thomas Huber 11-14/08/2009 7c+, 24 σχοινιές