ΜΗΝΙΑΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΕΥΧΟΣ 65 ΙΟΥΛΙΟΣ 2013 H ΓΥΝΑΙΚΑ. ΚΟΥΛΑ (KΥριΑΚH) ΣΟΦιΑΝΟΥ

Transcript

1 ΜΗΝΙΑΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΕΥΧΟΣ 65 ΙΟΥΛΙΟΣ 2013 H ΓΥΝΑΙΚΑ ΚΟΥΛΑ (KΥριΑΚH) ΣΟΦιΑΝΟΥ

2 2 ΑΦιΕρΩΜΑΚΟΥΛΑ ΣΟΦιΑΝΟΥ ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ ΤΕΥΧΟΣ 65 Η Γενική Πρόξενος της Κυπριακής Δημοκρατίας Κούλα Σοφιανού. Κύπρον, ου μ εθέσπισεν Στην Κύπρο όπου μ έταξε.

3 ιουλιος 2013 ΑΦιΕρΩΜΑΚΟΥΛΑ ΣΟΦιΑΝΟΥ 3 ΚΟΥΛΑ (KΥριΑΚH) ΣΟΦιΑΝΟΥ Της Ελένης Καλογερά Το καλοκαιρινό φως, η θάλασσα κι η στεριά, η Ελλάδα, μα πιο πολύ η Κύπρος, η Κύπρος των ανθρώπων της κι οι άνθρωποί της οι Κύπριοι θα φέρνουν πάντα την ανοιχτή πληγή από την τουρκική εισβολή του 1974, τούτες τις μέρες του Ιούλη πιο πολύ. Μα κουβεντιάζοντας με την Κούλα Σοφιανού, την Γενική Πρόξενο της Κύπρου στη Νέα Υόρκη, φαίνεται σα να γιατρεύεται η πληγή. Ετσι τη μάθανε να πιστεύει, στο ορφανεμένο από τον πατέρα της σπίτι, που όρθιος έπεσε στη μάχη, στον Αγιο Σέργιο στην Αμμόχωστο, στην πατρική της γη. Κι από πολύ μικρή. Τυχαίο δεν είναι λοιπόν, τη γλώσσα της Σοφιανού, αυτή που με το λόγο της ανακουφίζει, αυτή που κόκκαλα νεκρών, θυσιασμένων κι αγνοουμένων ζητάει να βρει, αυτή λοιπόν τη γλώσσα της, τη λαλιά της, η ίδια η πατρίδα της η Κύπρος να την είχε αφουγκραστεί. Κι Αφροδίτη και Σοφία μαζί, να της είχαν τάξει στον κόσμο όλο να βρεθεί, ώσπου η λύση να δοθεί. Υποδοχή Αυτά είναι λίγο ως πολύ, το όλον δηλαδή που είπε στον «Ε.Κ.», στις 3 Ιουλίου το απόγευμα, η οικοδέσποινα του Σπιτιού της Κύπρου, η Κυριακή, κατά κόσμο Κούλα, Σοφιανού. Κι αν αίγλη δεν έχει, μακριά από αυτό και κείνη η χλιδή, τι να τη χρειαζόταν άλλωστε το «χρυσοπράσινο... φύλλο» έχει η ίδια, μέσα εκεί κι όπου κληθεί κι όπου βρεθεί. Οπως έχει και λουκούμι, και νερό, κάθε άλλο παρά της λησμονιάς, για το καλωσόρισες. Από την είσοδο ακόμη, πόσο μάλλον με την υποδοχή της! Ευθύς εξ αρχής θέλει να μας γνωρίσει την Γεωργία Γεωργίου που καθημερινά ανοίγει την πόρτα σε δεκάδες επισκέπτες του Σπιτιού της Κύπρου. Εχει κι η Γεωργία γνωρίσει την προσφυγιά. Πατρίδα της το Ριζοκάρπασο, στη Χερσόνησο της Καρπασίας, στα κατεχόμενα. Με το χαμόγελο, χωρίς πατρίδα. Και θέλει πριν μας μιλήσει, να μας φέρει κοντά στον αγαπημένο της πίνακα, στην αριστερή πλευρά του ισογείου του προξενείου. Ηταν, είπε, η Επέτειος των 50 χρόνων της Κυπριακής Δημοκρατίας το Κι η ζωγράφος Τατιάνα Σωτηροπούλου δεν θα μπορούσε να εμπνευστεί κάτι διαφορετικό από αυτό ακριβώς που έγινε το 1974 για ένα από τα 35 ζωγραφισμένα κομμάτια από τα οποία αποτελείται ο πίνακας: Είναι το κόκκινο για το αίμα, τις πληγές και τον πόνο κι «η αλλατζά», η παραδοσιακή κυπριακή φορεσιά που άλλο δε συμβολίζει από το ότι φύγανε οι Κύπριοι από την Αμμόχωστο, διωχτήκανε από τα σπίτια τους εκεί μ ό,τι φορούσαν, ό,τι είχαν πάνω τους. Πού να το πίστευαν ότι δεν θα γύριζαν ποτέ! Το πρόσωπο εν τάχει και το έργο εν συντομία Η Κούλα Σοφιανού γεννήθηκε στην Αμμόχωστο, ενάμιση χρόνο πριν από την εισβολή. Καθώς ξαναβλέπουμε το βιογραφικό της και ξαναδιαβάζουμε τη συνέντευξή της φαίνεται πως ό,τι δε λέγεται σ αυτό είναι σχεδόν όλα όσα μας λέει. Συνοπτικά αναφέρει ότι είναι απόφοιτος με Μπακαλορεά και Μάστερ με διάκριση του Πανεπιστημίου Purdue West Lafayette, της Πολιτείας της Ινδιάνα, όπου σπούδασε με υποτροφία του Κυπροαμερικανικού Προγράμματος (Υποτροφιών). Πως στη διάρκεια των μεταπτυχιακών σπουδών της δίδαξε Ισπανικά στη Διεύθυνση Ξένων Γλωσσών της Συνέχεια στη σελίδα 5...από τις συνταγές της γιαγιάς Με αγνά υλικά Χωρίς συντηρητικά και χημικά πρόσθετα ΚΡΙΝΟΣ: Η σωστή επιλογή Η Κούλα Σοφιανού με τον παππού της Αδάμο και η αδελφή της Χάρις με τη Γιαγιά Λούλλα, 1970, Λεμεσός. Krinos Foods, LLC., Northern Blvd. LIC, NY

4 4 ΑΦιΕρΩΜΑΚΟΥΛΑ ΣΟΦιΑΝΟΥ ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ ΤΕΥΧΟΣ 65 Μας χαροποιεί ιδιαίτερα η παρουσίαση της κούλας ςοφιανού αξιότιμης προξένου της κύπρου στη Νέα Υόρκη στο μηνιαίο ένθετο του «Εθνικού κήρυκα» «η Γυναίκα». Το πρόσωπό της και τα λόγια της καθρέπτης του πλούτου και της ομορφιάς του εσωτερικού της κόσμου, μας δείχνει το δρόμο στο να αφουγκραζόμαστε το χτυποκάρδι της κύπρου. Της κύπρου των Αρχαίων θεών, της Νήσου των τόσων μυριάδων μαρτύρων, της ορθόδοξης πίστης μας και το πλήθος των σημερινών ηρώων. καθημερινά μας κάνει ενήμερους και μας υπενθυμίζει στο: τι είχαμε, τι χάσαμε, τι έχουμε, τι μας ανήκει. η κούλα ςοφιανού με όλα τα χαρίσματα που είναι εμπλουτισμένη από τον Θεό και από τη φύση, δεν παύει να μας αναπτερώνει την αποσταμένη ελπίδα για μια ελεύθερη και ενωμένη κύπρο. «Μη σκιάζεσθε τα σκότη, η ελευθερία σαν της αυγής το φεγγοβόλο αστέρι της νύχτας το ξημέρωμα θα φέρει». Είμαστε υπερήφανοι που σας γνωρίζουμε! Στέφανος και Αρετή Τσερπέλη οικογενειακώς

5 ιουλιος 2013 ΑΦιΕρΩΜΑΚΟΥΛΑ ΣΟΦιΑΝΟΥ 5 «ΤΑ ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΑ ΤΡΑΠΕΖΙΑ! ΘΥΜΑΜΑι, Ως ΕΦηΒη που ΤρΩΓΑΜΕ παντα ςτην ΤρΑπΕΖΑριΑ ΤηΝ καλη, ΜΕ Το ςερβιτςιο Το καλο, καθε κυριακη! ΜΕ ΤοΝ παππου, Τη ΓιΑΓιΑ, η ΑΔΕρΦη ΜοΥ κι η ΜΑΜΑ ΜοΥ κι ΕΓΩ» Πάνω δεξιά: Η Κούλα Σοφιανού και οι ανηψούλες της. Πάνω: Α-Δ: Ναταλία, Ιωσηφίνα, Μαρία, Αιμιλία. Κάτω: Σάρα και Ζωή. Κάτω δεξιά: Α-Δ: Θέλμα και Ντενίζ. Συνέχεια από τη σελίδα 3 Σχολής Ακαδημαϊκών Σπουδών του ίδιου του Πανεπιστημίου. Πως πρωτοϋπηρέτησε στο υπουργείο Εξωτερικών της Κύπρου το 1998, στη Διεύθυνση Πρωτοκόλλου και Προξενικών Θεμάτων ως το 2000 όταν ανέλαβε καθήκοντα στη Διεύθυνση Πολυμερών Θεμάτων του υπουργείου όπου ασχολήθηκε με ζητήματα Διεθνών Οργανισμών όπως ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου (WTO). Πως το καλοκαίρι του 2000 διορίστηκε στην πρεσβεία της Κύπρου στην Αθήνα και το 2003 στη Μόνιμη Αντιπροσωπεία της Κύπρου στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, υπεύθυνη των Σχέσεων μεταξύ της Κύπρου και του Κοινοβουλίου. Πως επέστρεψε στο υπουργείο το Σεπτέμβρη του 2007, στη Διεύθυνση του Κυπριακού και Θεμάτων με την Τουρκία. Και πως στις 30 Νοεμβρίου του 2009 ανέλαβε τη θέση της Γενικής Προξένου της Κύπρου στη Νέα Υόρκη. Μορφή και περιεχόμενο Η Κούλα Σοφιανού φαίνεται ότι γεννήθηκε με το χαμόγελο. Αλλιώς δεν εξηγείται πως είναι πάντα στο πρόσωπό της, όπως το μαύρο στην κόρη των σκουροκάστανων ματιών της, το σκούρο χρώμα στο δέρμα της, τη γρηγοράδα στο περπάτημά της -κάτι σαν ελαφίνα που έχει ξεφύγει από κυνηγό- και η απαλότητα στη φωνή της που... όταν χρειάζεται αναδύεται, σαν την Αφροδίτη, να ξαναμιλήσει για το νησί της. Τυχαίο που το Πανεπιστήμιό της Purdue την τίμησε το 2012 με το βραβείο της Αναδυόμενης Φωνής; Δε χρειάζεται επίθετα για να στολίσει λέξεις «ουσίας», όπως «χρέος», «προνόμιο», «αξιοπρέπεια», «σεβασμός», «καθήκον», «υπερηφάνεια» αλλά και «Ομογένεια». Κι αν στο λόγο της υπάρχουν μερικά, αυτά ενσωματώνονται στο «τραγικό» και στο «σημαντικό». Επίθετα που κι αυτά ουσιαστικοποιούνται. Τραγικό που έχασε πατέρα και πατρίδα, σημαντικό και καθοριστικό που η μητέρα της στάθηκε όρθια, όπως όλες σχεδόν οι Κύπριες. Σημαντικό που η πρώτη έννοια αυτής της μητέρας ήταν η παιδεία των παιδιών της, των δύο Συνέχεια στη σελίδα 8

6 6 ΑΦιΕρΩΜΑΚΟΥΛΑ ΣΟΦιΑΝΟΥ ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ ΤΕΥΧΟΣ 65 «ΜΕΓΑΛΩΣΑΜΕ Σ ΕΝΑ ΣΠΙΤΙ ΠΑΝΤΑ ΜΕ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΜΑς ΕΛΕΓΑΝ ΜπορΕις ΝΑ ΧΑςΕις ΤΑ παντα ΑΛΛΑ ΤηΝ ΑΞιοπρΕπΕιΑ ςου ΘΑ Τη ΧΑςΕις οταν ΕςΥ Το ΕπιΤρΕΨΕις ςτον ΑΛΛοΝ» Αναμνηστική φωτογραφία από τη δεξίωση που παρέθεσε το Γενικό Προξενείο της Κύπρου με την ευκαιρία των 50 χρόνων της Κυπριακής Δημοκρατίας (2011). Αριστερά: η Γενική Πρόξενος της Κύπρου στη Νέα Υόρκη Κούλα Σοφιανού, ο τέως Μόνιμος Αντιπρόσωπος Πρέσβης Μηνάς Χατζημιχαήλ, η τέως Γενική Πρόξενος της Ελλάδας στη Νέα Υόρκη Αγη Μπαλτά και ο κ. Πανίκος Παπανικολάου. ΦΩΤο: κ. ΜπΕη/ Ε.κ. Από την Koπή βασιλόπιτας Γηροκομείου Αγίου Μιχαήλ, Γιόνκερς Ν. Υ., 10/1/2010: (Α) Επίσκοπος Μελόης κ. Φιλόθεος, Γεν.Πρόξενος Ελλάδας Άγη Μπαλτά, ο Αρχιεπίσκοπος Δημήτριος, ο πρωτοσυγκελλεύων επίσκοπος Φασιανής κ. Αντώνιος, η Γεν. Πρόξενος της Κύπρου Κούλα Σοφιανού, και η Πρόεδρος της Εθνικής Φιλοπτώχου Αφροδίτη Σκιαδά. Στιγμυότυπο από εκδήλωση του Συνδέσμου Γενικών Προξενείων (Society Of Foreign Consuls) στη Νέα Υόρκη, δραστήριο μέλος του οποίου είναι το Γενικό Προξενείο της Κύπρου και στο οποίο η Κύπρος είχε την Προεδρία πριν δύο χρόνια.

7 ιουλιος 2013 ΑΦιΕρΩΜΑΚΟΥΛΑ ΣΟΦιΑΝΟΥ 7 Με εκτίμηση πολύ συγχαίρω την γενική πρόξενο της Κύπρου στη Νέα Υόρκη Κούλα Σοφιανού γιατί υπηρετεί την πατρίδα της, την Μεγαλόνησο, με ήθος, αφοσίωση, αγωνιστικότητα και επαγγελματισμό. Kαλλιεργημένη, ελληνοπρεπής, με φρόνημα αγωνιστικό, ήθος και αξιοπρέπεια μας κάνει όλους υπερήφανους. Παγκόσμια Συντονιστική Επιτροπή Κυπριακού Αγώνα (ΠΣΕΚΑ) Την ευχαριστούμε για τις πολύτιμες υπηρεσίες που προσφέρει στην Ομογένεια και της ευχόμαστε καλή επιτυχία στον αγώνα της. ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΤΣΑΝΟΣ, κυβερνήτης Κυβερνείο Νέας Υόρκης Στερεάς Ελλάδος ο ςύλλογος Αρκάδων Νέας Υόρκης «Γέρος του Μωριά» συγχαίρει την αξιότιμη κ. κούλα ςοφιανού γενική πρόξενο της κυπριακής Δημοκρατίας στη Νέα Υόρκη για την επάξια αναγνώριση της σημαντικής προσφοράς της προς την ομογένεια και την κύπρο. η προβολή του έργου και της προσωπικότητάς της στο περιοδικό «Γυναίκα» του «Εθνικού κήρυκα» αποτελεί οφειλόμενη τιμή. Αξια! Εκ μέρους του Διοικητικού ςυμβουλίου ΔηΜηΤρης ΦιΛιος, πρόεδρος Νικος καςςιμης, Γραμματέας Avenue, Astoria, NY Στην κατά πάντα άξια και ικανή αντιπρόσωπο της αγαπημένης μας γενέτειρας Κύπρου Κούλα Σοφιανού αξίζει κάθε τιμή και έπαινος γιατί υπηρετεί την πατρίδα μας με πάθος, συνέπεια, αφοσίωση και επαγγελματισμό. Το αφιέρωμα αυτό στην κ. Σοφιανού συμπίπτει με τον ματωμένο Ιούλιο του 1974 που οι ορδές των Τούρκων χωρίς καμία αναστολή εισέβαλαν στην πατρίδα μας και την κατακρατούν ακόμα χωρίς να υπολογίζουν κανένα κανόνα ηθικής και δικαίου. Η παρουσία της Κούλας Σοφιανού στη Νέα Υόρκη είναι αδιάκοπη θύμηση της Κύπρου κάνοντας τους πάντες να μην ξεχνούν. Philip Christopher, πρόεδρος

8 8 ΑΦιΕρΩΜΑΚΟΥΛΑ ΣΟΦιΑΝΟΥ ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ ΤΕΥΧΟΣ 65 ΚΟΥΛΑ (KΥριΑΚH) ΣΟΦιΑΝΟΥ Συνέχεια από τη σελίδα 5 κοριτσιών της. Σημαντικό που μέσα από την Παιδεία της η Κυριακή θα πιστέψει πως μόνον διά του λόγου και του διαλόγου βρίσκονται οι λύσεις και θα βρεθεί η λύση για την Κύπρο. Πόσο μάλλον η Παιδεία να είναι Ελληνική, κλασσική Ελληνική. Αυτή που παίδευσε και μόρφωσε και την Ευρώπη. Κι αυτό το τελευταίο, όσο κι αν πρόσφατη εικόνα της δεν την ικανοποιεί, χρειάζεται να το πιστεύει. Γιατί είναι μέσα από την Ευρώπη και μέσα από Αμερική την φτιαγμένη από την ελληνική κληρονομιά ιδέα της ελευθερίας και της δημοκρατίας που η Τουρκία θα πειστεί για την αποχώρηση του στρατού της από την Κύπρο. «Εθνικός Κήρυκας»: Η σκέψη για αυτή τη συνάντηση ήταν από καιρό διάχυτη στον «Ε.Κ.» και στο περιοδικό του, τη «Γυναίκα». Από το 2012 που ο Παγκύπριος, το Δίκτυο για τα Γυναικεία Θέματα σας τίμησε με το Βραβείο Γυναίκας της ίδιας χρονιάς. Η συμμετοχή σας ως νέα γυναίκα, Γενική Πρόξενος της Κύπρου, στην έκδοση είναι πολύτιμη. Μετά, η προς τιμήν σας εκδήλωση της Αρχιεπισκοπής στις 23 Ιουνίου φάνηκε για μια στιγμή να μας... παίρνει την ιδέα. Τα σχολεία έκλεισαν, η Ομογένεια χρειάζεται τις διακοπές της. Είσασταν όλη τη χρονιά μαζί της, μαζί σε όλες τις εκδηλώσεις της. Θα μας λείψετε λοιπόν το καλοκαίρι, μ αυτόν τον τρόπο. Ωστόσο, μόλις μπήκε ο Ιούλιος κι η μνήμη της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο κι η κατοχή της από τότε ζωντανεύει! Ηρθε η ώρα κυρία Σοφιανού, και σας ευχαριστούμε για την καταδεκτικότητά σας, να μιλήσετε στη «Γυναίκα» και πρώτα για τη Γυναίκα της Κύπρου. Κούλα Σοφιανού: Η ώρα της Κύπρου! «Ε.Κ.»: Η ώρα της Κύπρου και των γυναικών της λοιπόν! Σοφιανού: Ο καθένας από μας εδώ έχουμε ένα θεσμικό ρόλο να εκπροσωπούμε τη χώρα μας. Οπως κάθε Ελληνας και κάθε Κύπριος εκπροσωπεί την οικογένεια και την καταγωγή του. Και το κάνουμε γιατί έχουμε περάσει πάρα πολλά κι η Κύπρος και η Ελλάδα κι ο Ελληνισμός γενικά. Οπότε με το που γεννιέται κάποιος νομίζω έχει ένα χρέος. Να το πω χρέος προς τους προγόνους, έτσι που ο Ελληνισμός να εξαπλωθεί. Δεν το λέω με την έννοια την πολεμική! Εννοώ να πάρει τη θέση που είχε στον αρχαίο κόσμο, πολιτιστικά. Γιατί είναι προνόμιο το να γεννιέσαι Ελληνας. Κι είναι προνόμιο να γεννιέσαι σε μία κοινότητα κι ένα περιβάλλον που η οικογένεια διαδραματίζει ένα σημαντικό ρόλο. Και το καταλαβαίνεις αυτό όσο μεγαλώνεις. Και πράγματα τα οποία θεωρούνται παράδοση και μεγαλώνοντας τα θεωρείς λίγο -όταν είσαι έφηβος- κάπως βαρετά, στα τριάντα, ΦΩΤος: κ. ΜπΕη/ Ε.κ. Στιγμυότυπο από την πρώτη εκδήλωση της Society of Foreign Consuls, αφιερωμένη στη Γυναίκα και στο Ρόλο της στην Κοινωνία. Τιμήθηκαν οι Δρ. Ντία Χριστοδουλίδου και η Εκτελεστική Διευθύντρια της Κυπριακής Ομοσπονδίας Αμερικής και του Κυπριοαμερικανικού Εμπορικού Επιμελητηρίου Δέσποινα Αξιωτάκη. Μαζί τους η Κούλα Σοφιανού και Γεν. Πρόξενος του Καζακστάν. σαραντατόσο αντιλαμβάνεσαι πόσο σημαντικά είναι. Μιλάμε για τη Γυναίκα: Ναι, ήταν μια οικογένεια κάπως πιο πατριαρχική η κοινωνία η κυπριακή, αν θέλετε και η ελλαδική. Κι όμως στο σπίτι έκανε πάντα κουμάντο η Συνέχεια στη σελίδα 10 Με ιδιαίτερη εκτίμηση συγχαίρω την γενική πρόξενο της Κύπρου στη Νέα Υόρκη Κούλα Σοφιανού για τις υπηρεσίες της, τόσο στην Κύπρο μας όσο και στην Ομογένεια. Αξιοπρεπής και ακούραστη κέρδισε τον σεβασμό και την εκτίμηση όλων μας με την αγάπη που δείχνει για την Ομογένεια και τις υπηρεσίες που τις προσφέρει. Την ευχαριστούμε και της ευχόμαστε να συνεχίσει τον όμορφο αγώνα της για δίκαιη λύση της μαρτυρικής μας πατρίδας, της Κύπρου. ΚΩΣΤΑΣ Μ. ΗΛΙΑΔΗΣ LAW OFFICES OF COSTAS M. ELIADES, ESQ., P.C. Main Office: The Chrysler Building, 405 Lexington Avenue 26th Floor, New York, NY Tel.: (212) Fax: (212) Queens (Astoria) Office Grand Avenue Plaza, th Avenue Suite #204, Astoria, NY Tel.: (718) Fax: (718) CEliades@EliadesLawOffices.com PHOTIS C. SAVVIDES Certified Public Accountant 3192 Westchester Avenue, Bronx, NY Tel.: (718) / Fax: (718) pcs.cpa@verizon.net Η Κούλα Σοφιανού είναι η άξια Κύπρια, η γνήσια Ελληνίδα, που αθόρυβα, ακούραστα και μεθοδικά εκπροσωπεί επάξια την Κύπρο στην Ομογένεια και στην Αμερική. Απλή, ευγενική, προσιτή αποτελεί φωτεινό, λαμπρό παράδειγμα κυρίως για τους πολιτικούς αλλά και τον κάθε απλό άνθρωπο. Είθε ο Θεός να τη φωτίζει, να της δίνει κουράγιο και δύναμη για το καλό της Κύπρου και του Ελληνισμού. Δίκαια ο «Εθνικός Κήρυκας» την τιμά, πραγματικά της αξίζει. Είναι τιμή που τιμά όλους μας. Φώτης Χ. Σαββίδης, CPΑ

9 ιουλιος 2013 ΑΦιΕρΩΜΑΚΟΥΛΑ ΣΟΦιΑΝΟΥ 9 ο ΑΝΔΡΕΑΣ και η ΑΝΝΑ ΚΩΜΟΔΡΟΜΟΥ οικογενειακώς συμμετέχουν ολόψυχα στο αφιέρωμα προς τιμήν της κατά πάντα άξιας γενικής προξένου της γενέτειράς τους, κύπρου, κούλας ςοφιανού και θαυμάζουν την ελληνοπρεπή και δυναμική πάντοτε παρουσία της με την οποία κομίζει ολόκληρη τη μορφή και την ψυχή της πολυαγαπημένης και αδικημένης κύπρου. παιδί της σκλαβωμένης Αμμόχωστου έζησε το δράμα του ξεριζωμού και την καταστροφή του βάρβαρου Ασιάτη εισβολέα, ο οποίος 39 χρόνια αργότερα εξακολουθεί ανενδοίαστα την παράνομη κατοχή μεγάλου μέρους της Μεγαλονήσου. ΣYΛΛΟΓΟΣ ΠΟΝΤΙΩΝ NEAΣ ΥΟΡΚΗΣ «ΚΟΜΝΗΝΟΙ» PONTION SOCIETY KOMNINOI rd Ave., Astoria, NY Tel.: (718) / Fax: (718) Με ιδιαίτερη εκτίμηση, αγάπη και σεβασμό συμμετέχουμε στο αφιέρωμα του «Εθνικού Κήρυκα» για την Κύπρια γενική πρόξενο στη Νέα Υόρκη Κούλα Σοφιανού Με το έργο της αντιπροσωπεύει άξια την πολύπαθη μικρή της πατρίδα. Με τη συνεχή της παρουσία τιμά την Ομογένεια. Γι αυτό και η Ομογένεια την τιμά και την αγαπά. Εμείς οι Πόντιοι του Iστορικού Συλλόγου Ποντίων Νέας Υόρκης «Κομνηνοί» την ευχαριστούμε και της ευχόμαστε Kαλή Επιτυχία για το καλό της Κύπρου, του Ελληνικού Εθνους και της Ορθοδοξίας. a b Κυπριακή Ομοσπονδία Αμερικής ςτις δύσκολες στιγμές που περνά ο Ελληνισμός και η Μεγαλόνησος η κούλα ςοφιανού, γενική πρόξενος της κύπρου στη Νέα Υόρκη είναι μια φωτεινή αχτίδα ελπίδας. προσιτή, καλοσυνάτη, ευγενής, ευμαθής, αγωνίστρια του δικαίου, μεταφέρει αποτελεσματικά με συνέπεια, πάθος και επαγγελματισμό το λόγο και την ψυχή της μικρής και μαρτυρικής μας πατρίδας στα κέντρα αποφάσεων, εκεί που κρίνεται η τύχη των λαών. η κύπρος ευτύχησε τούτες τις ημέρες να έχει άξια αντιπρόσωπο. Μεγάλες είναι οι υπηρεσίες που προσφέρει στην ομογένεια. Γι αυτό και κέρδισε την αγάπη και την εκτίμηση των ομογενών μας. Κούλα, μας κάνεις όλους υπερήφανους συγχαρητήρια και εις ανώτερα κώστας Τσέντας, πρόεδρος

10 10 ΑΦιΕρΩΜΑΚΟΥΛΑ ΣΟΦιΑΝΟΥ ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ ΤΕΥΧΟΣ 65 ο ΕΛΛηΝΑς ΔΕΝ ΕιΝΑι ρατςιςτης. ΕπιΜΕΝΩ ς ΑΥΤο. ΜηΝ ΜπΕρΔΕΥοΥΜΕ Το «πας Μη ΕΛΛηΝ ΒΑρΒΑρος». ΜΙΛΑΩ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΞΙΕΣ. Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΑΓΑΠΑΕΙ ΤΗ ΓΝΩΣΗ. Η ΓΝΩΣΗ ΣΟΥ ΑΝΟΙΓΕΙ ΤΟΥΣ ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ. ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΡΑΤΣΙΣΤΗΣ Ο ΕΛΛΗΝΑΣ. ΕιΝΑι ΑΛΛηΛΕΝΔΕΤΑ ολα ΑΥΤΑ. Συνέχεια από τη σελίδα 8 Γυναίκα. Η Γυναίκα κρατούσε το σπίτι. Για το τραπέζι το μεσημεριανό, ήταν υπεύθυνη η γυναίκα. Κ αυτό σήμαινε πάρα πολλά, γιατί ήταν η ευκαιρία που είχαν τα παιδιά με τον πατέρα και τη μητέρα να συμφάγουν. Τα Κυριακάτικα Τραπέζια! Θυμάμαι, ως έφηβη που τρώγαμε πάντα στην τραπεζαρία την καλή, με το σερβίτσιο το καλό, κάθε Κυριακή! Με τον παππού, τη γιαγιά, η αδερφή μου κι η μαμά μου κι εγώ. Και ναι ήταν ωραίο! Αλλά υπήρχαν στιγμές που λες, όταν είσαι έφηβος, ή λίγο μετά τα 18 ότι θα θελα να κάνω και κάτι άλλο. Ομως τώρα σκέφτομαι αυτές τις στιγμές και χαμογελάω και βλέπεις ότι αυτή η ενότητα που υπήρχε ανάμεσα στην οικογένεια την επιδιώκεις και ςτην όμορφη γυναίκα, στην ακούραστη εργάτρια του Ελληνισμού, στην δικιά μας φίλη κούλα, ευχόμαστε Υγεία, Χαρά, Δύναμη και προσωπική Ευτυχία. Με αγάπη και εκτίμηση Dr. Stella Lymberis & Mrs. Roula Lambrakis στη ζωή σου, την επιδιώκεις στον τρόπο που δουλεύεις με τους συναδέλφους σου. Τουλάχιστον εγώ αυτό κάνω. Το ότι είμασταν όλοι μαζί και τρώγαμε μαζί κι έπρεπε όλοι να τελειώσουμε το φαγητό και μετά να σηκωθούμε. Αυτό! Ναι! είναι μικρά πράγματα, όμως είναι πολύ σημαντικά. Μιλώντας για τη Γυναίκα, ειδικά μετά το 74 και την εισβολή, πραγματικά, στάθηκε στα πόδια της αμέσως και βοήθησε την οικογένειά της. Από προσωπική εμπειρία το ξέρω. «Ε.Κ.»: Γι αυτή θα θέλαμε να μας πείτε! Θα θέλατε να συνδέσετε τη μνήμη σας, το πρόσωπό σας όπως κάνατε πριν με το τραπέζι; Σοφιανού: Ευχαρίστως! Και τώρα θέλω να το πω: Γιατί είναι σημαντικό να αναγνωρίζεται η γυναίκα, ο ρόλος της γυναίκας. Θέλω να κάνω μια παρένθεση εδώ: Εχω πολύ συχνά επαφές με φοιτητές από Πανεπιστήμια, όπως το ΝΥU, το Μπίγκαμπτον. Πήγα να μιλήσω στους τελευταίους πρόσφατα και με ρώτησαν -και συχνά με ρωτούν οι φοιτητές- για τη θέση της Γυναίκας στην Κύπρο, αν υπήρχαν μη κυβερνητικές οργανώσεις, για τα δικαιώματα των Γυναικών κτλ. Αυτό που τους λέω πάντα, κι από προσωπική πείρα περισσότερο, είναι ότι μπορεί στην Κύπρο να μην είχαμε «το κίνημα Σουφραζέτ» αλλά κάποια πράγματα εξελίχτηκαν λόγω των καταστάσεων. «Ε.Κ.»: Εννοείτε την εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο στις 20 Ιουλίου και στις 14 Αυγούστου του 1974; Σοφιανού: Ναι! έγινε η τουρκική εισβολή με όλες τις επιπτώσεις: δηλαδή ένα τρίτο του πληθυσμού πρσφυγοποιήθηκε. Εχουμε το θέμα των αγνοουμένων, το θέμα των νεκρών κι η Γυναίκα έπρεπε να κρατήσει την οικογένειά της συναισθηματικά, γιατί ήταν κάτι πολύ τραγικό. Μα οι γυναίκες, έχει αποδειχτεί, ότι στα δύσκολα έχουμε μια εσωτερική δύναμη που μας βοηθάει. Οχι μόνον να αντιμετωπίζουμε τις δύσκολες καταστάσεις αλλά να δίνουμε θάρρος και στους άλλους. Και το έχω δει και στη δική μου οικογένεια αυτό. Επίσης, μετά το 74 αρχίζουν να εργάζονται. Οπότε εκεί που πάρα πολλές γυναίκες που είχαν μεγαλώσει στην Κύπρο -μορφωμένες γυναίκες- που η θέση τους παραδοσιακά ήταν στο σπίτι - που δεν είναι καθόλου αρνητικό, δεν το βρίσκω κακό να θέλεις να μεγαλώσεις τα παιδιά σου, αμέσως έπρεπε ν αρχίσουν να εργάζονται. Γιατί: Γιατί έλειπε ο άνδρας από το σπίτι. Γιατί ο σύζυγος ήταν αγνοούμενος ή είχε σκοτωθεί. Μιλώντας για κούρεμα... και χρησιμοποιώ αυτή την έκφραση γιατί τώρα έχουμε τα «hurcut» των τραπεζών, εκεί είχαμε πραγματικά ένα εκατό τοις εκατό «κούρεμα»: χάσαμε τα σπίτια μας, χάσαμε τις δουλειές μας και το πιο τραγικό χάσαμε ανθρώπους που αγαπούσαμε. Οπότε αμέσως η γυναίκα, λόγω οικονομικών καταστάσεων, κι όχι μόνον, άρχισε να εργάζεται. Πολύ σημαντικό! Από τη μία μέρα στην άλλη, εκεί που οι σύζυγοι εργάζονταν, αμέσως, η δική μου η γενιά, τα κορίτσια που μεγαλώσαμε έχοντας στο μυαλό ότι όλες θα σπουδάσουμε - γιατί πάντοτε θες αυτό το χαρτί για να νοιώθεις μια ασφάλεια - θα εργαζόμασταν και θα είμασταν οικονομικά ανεξάρτητες, οπότε αυτό έγινε σχεδόν αμέσως. Πηγαίνοντας πάλι στη δική μου οικoγένεια: Η μητέρα μου έμεινε χήρα στα 22 της! Είχε δύο παιδιά, εμένα κι ήταν κι έγκυος στην αδελφή μου στην εισβολή. «Ε.Κ.»: Πόσο μικρή είσασταν τότε; Σοφιανού: Ενάμιση! Κι αμέσως έψαξε για δουλειά. Κι άλλη παρένθεση εδώ: Δε θεωρώ αυτό που κάνω καριέρα. Ούτε διαχωρίζω την επαγγελματική ζωή κάποιας κοπέλας με την απόφαση κάποιας άλλης γιατί οικονομικά ή για οποιοδήποτε άλλο λογο επιλέγει, να μείνει στο σπίτι να είναι νοικοκυρά και να προσέχει τα παιδιά. Φτάνει να είναι δική της επιλογή. Γιατί και το να είσαι συνέχεια στο σπίτι και να προσέχεις τα παιδιά κι αυτό είναι δύσκολο κι είναι μεγάλη ευθύνη. Αυτό θέλω από τώρα να το πω. Το κάθε τι είναι σημαντικό. Οπότε κι αυτό ίσως να είναι καριέρα, αν θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε αυτή τη λέξη. «Ε.Κ.»: Εννοείτε μ όποιον τρόπο επιλέξει να προχωρήσει στη ζωή της η γυναίκα; Σοφιανού: Το έργο της γυναίκας. «Ε.Κ.»: Είτε επιλέγει, είτε γιατί είναι αυτό που αποδέχεται ότι πρέπει να κάνει. Σοφιανού: Ναι, αυτό ακριβώς! Βλέπω τώρα τη γιαγιά μου. Οι γονείς της μητέρας μου ζούσαν μαζί μας μετά την εισβολή κι έβλεπα τη γιαγιά μου η οποία κρατούσε συναισθηματικά το σπίτι. Το αντιλαμβάνομαι τώρα, 39 χρόνια μετά. «Ε.Κ.»: Πώς την έλεγαν τη γιαγιά σας; Σοφιανού: Κυριακή... έχω το όνομά της, η οποία έχασε τον γιο της στο πραξικόπημα, έχασε τον Συνέχεια στη σελίδα 12

11 ιουλιος 2013 ΑΦιΕρΩΜΑΚΟΥΛΑ ΣΟΦιΑΝΟΥ 11 ΦΩΤος: κ. ΜπΕη/ Ε.κ. Πάνω: Την Τέχνη που αφηγείται την εισβολή των Τούρκων στην Αμμόχωστο, το αίμα και τη φυγή χωρίς επιστροφή, δείχνει η Γεν. Πρόξενος της Κύπρου Κούλα Σοφιανού στο έργο της ζωγράφου Τατιάνας Σωτηροπούλου, πίνακας στο Κυπριακό Σπίτι. Κάτω: Η Κούλα Σοφιανού με τις συνεργάτιδές της Ανθια Σπηταλιώτη και Μαρία Βάση στο Γενικό Προξενείο της Κύπρου.

12 12 ΑΦιΕρΩΜΑΚΟΥΛΑ ΣΟΦιΑΝΟΥ ΚΟΥΛΑ (KΥριΑΚH) ΣΟΦιΑΝΟΥ "ςτην κυπρο οπου Μ ΕΤΑΞΕ " ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ ΤΕΥΧΟΣ 65 Συνέχεια από τη σελίδα 10 γαμπρό της και το 79 έχασε την κόρη της, την άλλη της κόρη, τη θεία. Κι όμως, ήταν αυτή που μας στήριξε. Δεν την είδα ποτέ να κλαίει μπροστά μας. Και ήτανε τραγικό: το να χάσεις παιδί είναι τραγικό. Και όμως! Μας μεγάλωσε με την αδελφή μου, δε μας έλειψε τίποτα. Θυμάμαι, πριν σκεφτώ ότι θέλω νερό, το ποτήρι με το νερό μπροστά μου, θα το έφερνε η γιαγιά μου. Πριν σκεφτώ ότι θέλω να φάω κάτι, το φαγητό μπροστά μου! Το ίδιο κι ο παππούς. Και στήριξαν πολύ τη μητέρα μου. Η μητέρα μου δούλευε, ο παππούς κι η γιαγιά βοηθούσαν σ όλα τ άλλα. Ο παππούς να μας πάει στα φροντιστήριά μας. Και το πιο σημαντικό για μας, την αδελφή μου και μένα, ήταν ότι μεγαλώσαμε σ ένα σπίτι πάντα με αξιοπρέπεια. Η αξιοπρέπεια ήταν κάτι πολύ σημαντικό. Μας έλεγαν μπορείς να χάσεις τα πάντα αλλά την αξιοπρέπειά σου θα τη χάσεις όταν εσύ το επιτρέψεις στον άλλον. Μας μεγάλωσαν με αγάπη. Με στοργή. Επίσης, το σημαντικό γι αυτούς ήταν, με ό,τι είχαν, όσο μπορούσαν να έχουμε μία μόρφωση. Γι αυτούς ήταν το πιο σημαντικό. «Ε.Κ.»: Η μητέρα; πώς τη λένε τη μητέρα σας; Σοφιανού: Της μητέρας μου το όνομα είναι Δώρα. Αλλά και με το που δούλευε πάλι μας μεγάλωσε! Μεγάλωσα σε μία οικογένεια η οποία ενώ πενθούσε δεν σου έδειχνε το πένθος. Θέλανε τα παιδιά να μεγαλώσουν και να μην έχουν αυτό το βάρος «αχ χάσαμε τα πάντα...» «Ε.Κ.»: Δεν ήθελαν να το συνδέσουν με την κακή μοίρα ίσως... Σοφιανού: Τη μοίρα, ναι! Καθόλου! Μας μεγαλώσανε με το να κοιτάμε μπροστά και γι αυτό το λόγο κι η αδελφή μου κι εγώ είμαστε αισιόδοξα άτομα. «Ε.Κ.»: Το όνομα της αδελφής σας; Σοφιανού: Χάρις! Εχει το όνομα του πατέρα μου! Χαράλαμπος! «Ε.Κ.»: Θέλετε να μας πείτε για τον πατέρα σας; Σοφιανού: Τον πατέρα μου... Δεν θυμάμαι τίποτα για τον πατέρα μου! Ομως νοιώθω ότι, ότι με τη θυσία του με έμαθε τη σημασία του καθήκοντος. Γιατί όταν απειλήθηκε η χώρα του, η Κύπρος μας από την Τουρκία, αυτός στο κάλεσμα της πατρίδας ήταν παρών. Κι ήταν έφεδρος! Δεν ήτανε στρατιωτικός! Και όμως ενώ ήταν παντρεμένος με ένα παιδί και η γυναίκα του ήταν έγκυος στο άλλο παιδί, στο κάλεσμα της πατρίδας ήταν εκεί! Γιατί αυτό έπρεπε να κάνει! «Ε.Κ.»: Στην Αμμόχωστο; Σοφιανού: Ναι, στην Αμμόχωστο. Και το γεγονός ότι... - κι αυτό το έμαθα πολύ πρόσφατα- λίγες μέρες πριν σκοτωθεί, μεταξύ της πρώτης και της δεύτερης φάσης της εισβολής - η πρώτη φάση ήταν 20 Ιουλίου, η δεύτερη 14 Αυγούστου - του είχε πει κάποιο άτομο συγγενικό «τι πας και τρέχεις; απ ό,τι φαίνεται είναι χαμένα!» Και του πε ο πατέρας μου - το λέω και συγκινούμαι - «υπάρχουν 18χρονοι μπροστά στην πρώτη τη γραμμή! Δεν μπορώ εγώ να μείνω πίσω. Οταν έχεις 18χρονα παιδιά τα οποία έχουν όλο το μέλλον μπροστά τους δεν μπορώ εγώ να μείνω πίσω!». Και βλέπεις το μεγαλείο του Ανθρώπου. Εμεινε χήρα στα 22 της η μητέρα μου! Μας μεγάλωσε παρέχοντάς μας τα πάντα δηλαδή ό,τι μπορούσε η ίδια να μας δώσει. Μπορεί να μην είχε τις πολυτέλειες που θα ήθελε η ίδια να έχει, όπως κάθε άνθρωπος, όμως για τη μόρφωσή μας είχαμε! Πηγαίναμε φροντιστήρια αγγλικά και γαλλικά στα καλύτερα φροντιστήρια. Ηταν ιδιωτικά. Congratulations To My Dear Friend Koula Sophianou (212) ή (917) skatechis@rmh-newyork.org Congartulations and many thanks to Ms. Koula Sophianou Consul General of the Republic of Cyprus in New York for her continued support towards the Ronald McDonald House New York, Greek Division. You Make All Women Proud. Your Love For Cyprus and The Greek Community Cannot Be Matched. You Are A Fearless Warrior With Deep Commitment And Love For Everything That Is Right. With Much Admiration And Respect Despina Axiotakis Ο Πολιτειακός Γερουσιαστής Νέας Υόρκης Μιχάλης Γιάνναρης συγχαίρει την γενική πρόξενο της Κύπρου στη Νέα Υόρκη Κούλα Σοφιανού γιατί αντιπροσωπεύει την Κύπρο με ήθος, κύρος και αξιοπρέπεια

13 ιουλιος 2013 ΑΦιΕρΩΜΑΚΟΥΛΑ ΣΟΦιΑΝΟΥ 13 «ΜΑ ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΣΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ ΕΧΟΥΜΕ ΜΙΑ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ ΠΟΥ ΜΑΣ ΒΟΗΘΑΕΙ. οχι ΜοΝοΝ ΝΑ ΑΝΤιΜΕΤΩπιΖοΥΜΕ Τις ΔΥςκοΛΕς καταςταςεις ΑΛΛΑ ΝΑ ΔιΝοΥΜΕ ΘΑρρος και ςτους ΑΛΛοΥς» «Ε.Κ.»: Μέσα από τη δουλειά της σας συντηρούσε; Σοφιανού: Ναι, και συντηρούσε όλη την οικογένεια. Αλλά ήταν όλοι μαζί. Κι εκτός από εμάς είχαμε και μία μεγαλύτερη οικογένεια. Οι αδερφές της γιαγιάς μου, τις οποίες αποκαλώ όλες θείες - πάλι γυναίκες! Αυτό θέλω να πω! Η κάθε μία είχε ένα διαφορετικό χαρακτήρα. Ομως είμασταν όλοι μαζί μία οικογένεια. Μαζί και οι δικές τους οικογένειες! Τ αδέλφια του πατέρα μου, το ίδιο. Μεγάλωσα, κι η αδελφή μου κι εγώ με πολλή αγάπη! Κι αυτή η αγάπη συνειδητοποιείς χρόνια μετά, ότι σου δίνει μια ασφάλεια και προχωράς μπροστά στη ζωή. Δεν είναι τα λεφτά, ούτε η θέση που σου δίνουν αυτή την ασφάλεια! Νομίζω ότι αυτή τη σιγουριά σου τη δίνει η αγάπη, ότι αυτά τα άτομα σ αγαπάνε και σε στηρίζουν. Και σ αγαπάνε ανιδιοτελώς. Αυτό ένοιωθα μεγαλώνοντας και τώρα το αντιλαμβάνομαι! Πολλές φορές με ρωτάνε αν έχω κάνει μαθήματα «public speaking» (σ.σ. ομιλίας), γιατί στη δουλειά μας χρειάζεται να μιλάμε στον κόσμο και λέω όχι... «Ε.Κ.»: Ναι! Είναι ένα από τα σημεία που θα ήθελα να συζητήσουμε. Κόσμος, ομογενείς που επικοινωνούν με τον «Ε.Κ.» και σχολιάζουν άρθρα έχει τύχει να μας ζητήσουν να μεταφέρουμε περισσότερες από τις σκέψεις που λέτε στους χαιρετισμούς σας στις εκδηλώσεις γιατί χαίρονται με τον τρόπο σας. Σοφιανού: Χαίρομαι που το ακούω! Θα πω κάτι για την Ομογένεια! «Ε.Κ.»: Για την Ομογένεια λοιπόν! Σοφιανού: Την Ομογένεια την αγάπησα πριν έρθω για πολλούς λόγους. Και εξηγώ: Πρώτα πρώτα ήταν η οικονομική βοήθεια που είχαμε λάβει μέσω του Cyprus Children Fund, την Οικογένεια Πολ, τον Τζίμι Πολ, ο οποίος απεβίωσε πρόσφατα, και την Αλεξάνδρα Πολ. Δεύτερον, μεγαλώσαμε έχοντας στο μυαλό μας ονόματα όπως τον Αντυ Αθενς, τον Φίλιπ Κρίστοφερ ή τον Λιβανό, πρόσωπα τα οποία μετά το 74 συνέβαλαν σ αυτό το κύμα διαδηλώσεων στην Ουάσιγκτον κι εδώ στα Ηνωμένα Εθνη και βοήθησαν με αυτόν τον τρόπο τις προσπάθειες για επίλυση του Κυπριακού ή ανάγκασαν, άσκησαν πίεση στην αμερικανική κυβέρνηση ώστε να σταθεί όσο μπορούσε στο πλευρό της Κύπρου. Πέρα από αυτό δεν πιστεύω στα ξύλινα λόγια και στην ξύλινη γλώσσα. Η κάθε εκδήλωση είναι διαφορετική και αυτό που κάνω, όταν μου ζητάνε να απευθύνω ένα σύντομο χαιρετισμό είναι, να πηγαίνω εκεί επί τόπου να βλέπω τον κόσμο και να τους μιλάω. Εμπνέομαι από την Ομογένεια, αυτό είναι! Δεν μπορώ να γράψω κάτι αν δεν δω τον κόσμο! Δηλαδή και να έχω κάτι γραπτώς -που το κάνω πολλές φορές- δεν το διαβάζω γιατί θέλω να έχω την επαφή του. Σας λέω όταν μιλάω μπροστά στην κάμερα δεν μπορώ να αποδώσω αυτά που θέλω να αποδώσω γιατί δεν έχω την Ομογένεια μπροστά μου, δεν έχω τα άτομα εκεί με τα οποία επικοινωνώ! «Ε.Κ.»: Αυτό ακριβώς λέει κι ο κόσμος που σας βλέπει και σας ακούει. Σοφιανού: Σέβομαι την Ομογένεια κι είναι κάτι που έμαθα από το Συνέχεια στη σελίδα 14 Federation Of Hellenic Societies Of Greater New York, Inc. OΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ ΜΕΙΖΟΝΟΣ ΝΕΑΣ ΥΟΡΚΗΣ STATHAKION CENTER th Street, Astoria, NY TEL (718) FAX (718) atheniansocietyny@gmail.com TEL: Συγχαίρουμε θερμότατα την γενική πρόξενο της Κυπριακής Δημοκρατίας στη Νέα Υόρκη Κούλα Σοφιανού για τις αμέτρητες υπηρεσίες που προσφέρει στην Κύπρο στην Ομογένεια και στο Ελληνικό έθνος. Από όλα τα μέλη του Συλλόγου ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΝ ΙΔΡΥΜΑ ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΗ nd Street, Astoria, NY Tel.: (718) Με ξεχωριστή περηφάνεια τιμούμε και συγχαίρουμε την γενική πρόξενο της Κύπρου στη Νέα Υόρκη Κούλα Σοφιανού για τις πολύτιμες υπηρεσίες που προσφέρει στη μαρτυρική μας πατρίδα Κύπρο και για την αγάπη και την καλοσύνη της προς την Κυπριακή παροικία και γενικά την Ομογένεια. Κώστας Αθανασιάδης, πρόεδρος και το Διοικητικό Συμβούλιο η όλη παρουσία και υπηρεσία της γενικής προξένου της κύπρου στη Νέα Υόρκη μόνο ως εξαιρετική και ευδόκιμη μπορεί να χαρακτηριστεί. Με την προσηνή και καλοσυνάτη προσωπικότητα η κ. κούλα ςοφιανού είναι πάντοτε πανταχού παρούσα σε όλες τις ομογενειακές εκδηλώσεις και δράσεις. πάντοτε με ευγένεια, δηλωτική της καλλιέργειας και της καλλιέπειας της προσωπικότητάς της μεταφέρει τον λόγο και την ψυχή της Μεγαλονήσου μεταγγίζοντας σε όλους, χωρίς διάκριση, ενδιαφέρον για την μικρή σε αριθμούς, αλλά μεγάλη στο πνεύμα και τον πολιτισμό πατρίδα της, την οποία έχουν ματώσει ιστορικές συγκυρίες και η συνεχιζόμενη υποκρισία των ισχυρών της Γης. ο πρόεδρος ηλιας ΤςΕκΕριΔης ο Γενικός Γραμματέας πετρος ΓΑΛΑΤοΥΛΑς

14 14 ΑΦιΕρΩΜΑΚΟΥΛΑ ΣΟΦιΑΝΟΥ ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ ΤΕΥΧΟΣ 65 «ΑΛΛΑ ΤΕΛικΑ η ΝΕΑ Υορκη Τι ΕιΝΑι; ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΥΜΠΛΕΓΜΑ ΤΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΚΟΙΝΟΤΗΤΩΝ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΤΩΝ ΟΠΟΙΩΝ ΜΑΣ ΕΝΩΝΕΙ ΙΣΩΣ Η ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟ και ΕιΜΑςΤΕ ολοι SURVIVοRS κι ΕιΝΑι ΩρΑιο Το ςυναιςθημα οτι Απο ΤηΝ πρωτη ΜΕρΑ ΝοιΩΘΕις οτι ΕιςΑι ΜΕρος Της πολης» Συνέχεια από τη σελίδα 13 σπίτι μου. Σέβομαι τον κάθε άνθρωπο. Σέβομαι, γιατί όπως έλεγε κι ο παππούς μου από κάθε άνθρωπο θα μάθεις κάτι σ αυτή τη ζωή. Κι από κάποιον που έχει πιο πολλά κι από κάποιον που έχει πιο λίγα! Κι από κάποιον που είναι πιο μορφωμένος κι από κάποιον που είναι λιγότερο μορφωμένος. «Ε.Κ.»: Να μείνουμε σ αυτές τις λέξεις που είναι ουσία: την αξιοπρέπεια, όπως είπατε πριν και το σεβασμό τώρα και να πούμε ότι, και η Ελλάδα και η Κύπρος τελευταία, μαζί με τις μεγάλες δυσκολίες που αντιμετωπίζουν, οι άνθρωποι θίχτηκαν σ αυτά ακριβώς τα σημεία, μέσα από την ανακύκλωση του προβλήματός μας. Την αξιοπρέπεια και το σεβασμό τα ρούφηξε ένα άδειο «bank account» που από τη μία μέρα στην άλλη έπρεπε να γεμίσει. Πώς νοιώθετε γι αυτό έχοντας χαρακτήρα... χαραγμένο με αξιοπρέπεια και σεβασμό! Σοφιανού: Μου άρεσε ο τρόπος που το θέσατε: ότι από τη μία μέρα στην άλλη ένα άδειο «bank account» έπρεπε να γεμίσει! Θα μου επιτρέψετε να μιλήσω πιο πολύ για την The President and the Board of Directors of the Cyprus U.S. Chamber of Commerce would like to congratulate the Honorable Consul General of the Republic of Cyprus Koula Sophianou for her tireless work and relentless dedication to the Greek and Cypriot communities in the United States. Κύπρο και να περιγράψω εκείνες τις ημέρες μεταξύ του Πρώτου και του Δεύτερου Eurogroup. «Ε.Κ.»: Ετσι όπως αναφερθήκατε στο πρώτο και στο δεύτερο Eurogroup ακούστηκε σαν την πρώτη και τη δεύτερη εισβολή των Τούρκων το 74. Σοφιανού: Δεν ξέρω αν ήταν εισβολές, πάντως ο κόσμος είχε πάθει ένα σοκ. Και σ αυτό το σημείο αναφέρω δύο πράγματα: Πρώτον, θυμάμαι ότι το πρώτο τηλεφώνημα που λάβαμε εδώ ήταν από τον Αρχιεπίσκοπο Δημήτριο, ο οποίος ήθελε να μεταφέρουμε στην Κύπρο τόσο τη στήριξή του προς τον κυπριακό λαό αλλά και για να ρωτήσει να μάθει τι μπορεί να κάνει ο ίδιος. Και θέλω να τον ευχαριστήσω γι αυτό! Δεύτερον, ήταν από τον «Εθνικό Κήρυκα», από τον ίδιο τον κ. Διαματάρη, τον οποίο επίσης θέλω να ευχαριστήσω. Και πολλοί άλλοι ομογενείς βέβαια. Οσον αφορά τους Κυπρίους: ναι, βρέθηκαν σε μία κατάσταση σοκ. Και δικαιολογημένα τις πρώτες μέρες υπήρχε κάποια αντίδραση. Ομως επειδή μιλάμε για αξιοπρέπεια και σεβασμό: Οι τράπεζες ήταν κλειστές πέραν των δέκα ημερών. Κι όταν άνοιξαν αυτό που δείξανε οι Κύπριοι είναι ότι είναι οι πραγματικοί Ευρωπαίοι. Γιατί δείξανε αλληλεγγύη προς τον συνάνθρωπό τους. Τι εννοώ μ αυτό: Κλειστές οι τράπεζες τόσες μέρες κι οι ηλικιωμένοι δεν ήξεραν τι να κάνουν. Πολλοί ηλικιωμένοι δεν έχουν κάρτες ή δεν ξέρουνε από κάρτες -το λέω και ανατριχιάζω- Κι ενώ περιμένανε όλοι ουρά στην τράπεζα, δώσανε οι άνθρωποι προτεραιότητα, είναι η αλήθεια, στους ηλικιωμένους. Αυτό είναι σεβασμός και αξιοπρέπεια. «Ε.Κ.»: Δεν υπήρξε δηλαδή πανικός εκείνη την ώρα; μέσα στην κρίση με τα χρήματα, τις ανάγκες που έπρεπε να καλύψουν, δεν ήταν... όποιος προλάβει; Σοφιανού: Οχι δεν υπήρξε! Σίγουρα υπήρχαν κάποια άτομα, δε λέω! Αλλά νομίζω ότι αυτό ήταν το μεγάλο σοκ στους ξένους. Γιατί ήταν όλα τα ξένα media εκεί και περιμένανε να γίνει ένας χαμός. Και τελικά δείξανε οι Κύπριοι, ναι ότι είναι θυμωμένοι και σωστά ήταν θυμωμένοι και απογοητευμένοι, αλλά εκείνη τη στιγμή φάνηκε η ανθρωπιά τους! Κι ήμουν πάρα πολύ υπερήφανη γι αυτό! Και κάτι άλλο: Τι πήγε να κάνει η Κύπρος; Πήγε να τραβήξει λεφτά για να στείλει στα παιδιά της τα οποία σπούδαζαν. Σκέφτηκε τα παιδιά του ο κόσμος! Δηλαδή δεν ήταν... να πάω να πάρω αυτό που μπορώ να πάρω, αυτό που κάναν οι παλιοί, και να το βάλω κάτω από το κρεβάτι μου! Πήγαν να τραβήξουν λεφτά για τα παιδιά τους. Και αυτό φάνηκε και στα ξένα media. Φάνηκε ο Κύπριος που έχει ανθρω- Συνέχεια στη σελίδα 19 Πάνω: Εκδήλωση-Δείπνο στο πλαίσιο της 75ης Εθνικής Επετείου Ημέρας της Ανεξαρτησίας, 31/3/13: Η Γεν. Πρόξενος της Κύπρου Κούλα Σοφιανού με τον Προέδρο και μέλη της Ελληνικής Ομοσπονδίας Σωματείων Μείζονος Νέας Υόρκης, τον Αρχιεπίσκοπο Δημήτριο, το Γεν. Πρόξενο της Ελλάδας Γ. Ηλιόπουλο στη Νέα Υόρκη κ.α.

15 ιουλιος 2013 ΑΦιΕρΩΜΑΚΟΥΛΑ ΣΟΦιΑΝΟΥ 15 Η Γενική Πρόξενος της Κύπρου αφηγείται μια μέρα με τα παιδιά Η Γεν. Πρόξενος της Κύπρου Κούλα Σοφιανού στην Εκδήλωση του «Εθνικού Κήρυκα» Ανακήρυξης «Δασκάλας της Χρονιάς» την Σοφία Διάκου Σταυράκη «Η μεγάλη μου χαρά είναι να επισκέπτομαι τα σχολεία γιατί βλέπω τα παιδιά τα οποία είναι δεύτερης και τρίτης γενιάς ή παιδιά από μεικτούς γάμους. Και το λέω αυτό χωρίς να είναι αρνητικό γιατί εξαρτάται από τους γονείς αν θα δώσουνε Ελληνική Παιδεία ή όχι στα παιδιά τους. Τα βλέπω εκεί με τη στολή τους να ψάλλουν, να κάνουν το σταυρό τους και να χαμογελάνε και κοιτάω το μέλλον και χαμογελάω κι εγώ. Κι αυτό επίσης μου δίνει δύναμη. Γι αυτό -το λέω πάντα- εγώ περνάω καλύτερα απ ό,τι περνάνε αυτά όταν πηγαίνω στις γιορτές. Κι εκτιμώ αυτό που κάνουν. Πρόσφατα, είχα την ευκαιρία να επισκεφθώ ένα αμερικανικό σχολείο στο Μανχάταν. Μου έκανε εντύπωση που τα παιδιά θέλανε να μάθουν για την Κύπρο! Μιλάμε τώρα για την Εκτη Τάξη. Γιατί; Η δασκάλα των Αγγλικών τους είχε Ελληνική Παιδεία και τους είχε μιλήσει για την Ελλάδα και την Κύπρο, τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό. Οπότε να πω εδώ, πόσο σημαντική είναι η εκπαίδευση. Κι αυτά τα παιδιά δεν ήταν Ελληνόπουλα. Από την επιλογή της δασκάλας και μόνον ήθελαν να μάθουν για την Κύπρο. Είχε κάνει μια παρουσίαση η καθηγήτρια Κάθριν Σουάμπ (Κatherine Schwab), μιας έρευνας για τις Καρυάτιδες και το χτένισμά τους και με προσκάλεσαν. Είναι πάρα πολύ ωραίο θέμα, είναι έξυπνο, είναι μοντέρνο, μιλάει και για μόδα. Πήγα λοιπόν κι εγώ και τους μίλησα για την Κύπρο. Μου πήραν και συνέντευξη για την εφημερίδα του Σχολείου The Blue Skirt. Εβλεπα τα παιδιά που ήθελαν να μάθουν, διψούσαν. Ηταν κάτι διαφορετικό γιατί είχαν την παιδαγωγό εκεί η οποία τους μιλούσε για τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό. Οπότε αυτά τα παιδιά μπορεί να ακούνε τη μουσική αυτή που ακούνε τώρα τα παιδιά, ας πούμε τη Lady Gaga, την ίδια στιγμή όμως μπορούσαν να ρωτούν για την Κύπρο. Τους είπα τι κάνουμε, απλά πράγματα. Ηταν μια εμπειρία!» «Blue Skirt» (Ανοιξη 2013) για την επίσκεψη της κ. Σοφιανού: «Blue Skirt»: έμαθε στα παιδιά να λένε «ευχαριστώ» στην Ελληνική (...) τόνισε ότι είναι πολύ σημαντική η συνέχιση της διδασκαλίας των Αρχαιοελληνικών Σπουδών (...)είπε ότι η δουλειά μιας διπλωμάτου απαιτεί να μιλάει πολλές γλώσσες και να ταξιδεύει και πως για την ίδια είναι μεγάλη τιμή και ευθύνη να εκπροσωπεί την Κύπρο στον κόσμο και τώρα στη Νέα Υόρκη.

16 16 ΑΦιΕρΩΜΑΚΟΥΛΑ ΣΟΦιΑΝΟΥ ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ ΤΕΥΧΟΣ 65 Πάνω και κάτω: Στιγμυότυπα από τις Εξετάσεις Επάρκειας Ελληνικής Γλώσσας (REGENTS) της Ελληνικής Ορθοδόξου Αρχιεπισκοπής στο Λύκειο του Ελληνικού Σχολείου του Αγίου Δημητρίου (18/6/13). Πάνω Δεξιά: Συμμετοχή της Γεν. Προξένου της Κύπρου Κούλας Σοφιανού στη Γιορτή Εκατό Χρόνων από το Θάνατο του Αλ. Παπαδιαμάντη στην Κοινότητα Μεταμορφώσεως, Κορώνα Νέα Υόρκη (6/2/11) Κάτω δεξιά: Αναμνηστική φωτογραφία της Γεν. Προξένου της Κύπρου από την παρουσία της στη Γιορτή 10ης Επετείου από τη σύσταση των Αθλητικών Ομάδων Καλαθοσφαίρησης και Ποδοσφαίρου της Αρχιεπισκοπής Αμερικής ( ) «ΕιΝΑι ΔΥςκοΛος ο κοςμος, ΑΛΛΑ Το Δικο ΜοΥ ςτιγμα, ΑΥΤο που ΜπορΩ ΝΑ κανω ΕιΝΑι, ΝΑ κανω ο,τι ΜπορΩ ΝΑ κανω ΜΕ ΕιΛικριΝΕιΑ και οχι ΜΕ ΥποΥΛο Τροπο»

17 ιουλιος 2013 ΑΦιΕρΩΜΑΚΟΥΛΑ ΣΟΦιΑΝΟΥ 17 Πάνω αριστερά: H βάφτιση της ανιψιάς της Κούλας Σοφιανού. Νονά η ίδια, η θεία η Κούλα. Η αδελφή μου, Χάρις Σοφιανού, ο σύζυγός της Δημήτρης Χατζησάββας, η Ναταλία μας κι εγώ σημειώνει ιδιοχείρως στη φωτογραφία. Πάνω δεξιά: Ο παππούς Αδάμος Παρτζίλης ο οποίος απεβίωσε πέρυσι τον Μάιο, η αδελφή μου Χάρις Σοφιανού, ο σύζυγός της Δημήτρης Χατζησάββας, η Ναταλία μας κι εγώ. Η φωτογραφία λήφθηκε τρεις μέρες μετά την βάπτιση της Ναταλίας (τα μύρα) είπε δείχνοντας η κ. Σοφιανού. Κάτω αριστερά: Από το γάμο της εξαδέλφης της Κούλας, Έλενας Χριστοφόρου, στην Πάρο. Η Κούλα Σοφιανού, η αδελφή της Χάρις κι η Τίνα Παύλου, επίσης εξαδέλφη. Κάτω δεξιά: Η Κούλα Σοφιανού με την εξαδέλφη της Δέσπω Αθηνοδώρου Δρουσιώτου. Η Κούλα, η αδελφή της η Χάρις και η Δέσπω μεγάλωσαν μαζί. «ΜΕ ΕκπροςΩπΕι ΛιΓο περιςςοτερο ο Τροπος ο,τι κανω ΝΑ ΕΧΕι ΑποΤΕΛΕςΜΑ, ΑΛΛΑ ΝΑ Μη ΦΑιΝΕςΑι. κι ΕκΕι ΕιΝΑι που ΧΑιρΕςΑι περιςςοτερο!»

18 18 ΑΦιΕρΩΜΑΚΟΥΛΑ ΣΟΦιΑΝΟΥ ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ ΤΕΥΧΟΣ 65 Η Γεν. Προξένου Κύπρου Κούλα Σοφιανού στους αγώνες για την καταπολέμηση του Καρκίνου Walk-a-thon Ronald MacDonald και Walk-of-Hope George "Best" Costacos στη Νέα Υόρκη Κάτω αριστερά: Στιγμυότυπο από την τιμητική εκδήλωση στη Νέα Υόρκη, στις 20/6/13, προς τον νέο Πρέσβυ της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Ουάσιγκτον κ. Γεώργιο Σακαλή (κέντρο). Μαζί του η Γενική Πρόξενος της Κύπρου Κούλα Σοφιανού, με τον οποίο συνεργάστηκε και στο Ευρωπαικό Κοινοβούλιο και ο Πρέσβυς της Κύπρου στη Μόνιμη Αντιπροσωπεία της Κυπριακής Δημοκρατίας στον Ο.Η.Ε., Νικ. Αιμιλίου. Κάτω δεξιά: Στιγμυότυπο ( ) από δεξίωση για το Πρόγραμμα Επίσκεψης Παιδιών στην Κύπρο που οργανώνει από κοινού η Κυπριακή Ομοσπονδία Αμερικής και το Γενικό Προξενείο της Κύπρου. Στη φωτογραφία οι τυχεροί επισκέπτες της Κύπρου το καλοκαίρι του 2011 με τη Γεν. Πρόξενο Κούλα Σοφιανού, τη Δέσποινα Αξιωτάκη κ.α. ςεβομαι, ΓιΑΤι οπως ΕΛΕΓΕ κι ο παππους ΜοΥ, ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΑΝΘΡΩΠΟ ΘΑ ΜΑΘΕΙΣ ΚΑΤΙ Σ ΑΥΤΗ ΤΗ ΖΩΗ. κι Απο καποιον που ΕΧΕι πιο πολλα κι Απο καποιον που ΕΧΕι πιο ΛιΓΑ! κι Απο καποιον που ΕιΝΑι πιο ΜορΦΩΜΕΝος κι Απο καποιον που ΕιΝΑι ΛιΓοΤΕρο...

19 ιουλιος 2013 ΑΦιΕρΩΜΑΚΟΥΛΑ ΣΟΦιΑΝΟΥ 19 ΚΟΥΛΑ (KΥριΑΚH) ΣΟΦιΑΝΟΥ: η ΔιπΛΩΜΑΤιΑ πρεπει ΝΑ ΒΑςιΖΕΤΑι ςτην ΕιΛικριΝΕιΑ Συνέχεια από τη σελίδα 14 πιά, που είναι οικογενειάρχης και που τη δεδομένη στιγμή έδειξε την αλληλεγγύη προς τον συνάνθρωπο. Την οποία δεν την είδαμε από τους Ευρωπαίους. Κι αν η Ευρώπη της αλληλεγγύης, φανήκαμε εμείς ότι είμασταν τελικά οι Ευρωπαίοι. Γιατί τι είναι η Ευρώπη; ο ευρωπαϊκός πολιτισμός που βασίζεται; Βασίζεται στον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό. Οπότε όταν μιλάμε για Ευρώπη -και τα μπερδεύουμε καμιά φορά- μιλάμε για τον Ελληνισμό! Για τις πανανθρώπινες ελληνικές ιδέες, αν το κοιτάξει κανείς... δεν είναι ότι αλλάζω θέμα. «Ε.Κ.»: Ολα φαίνονται ένα θέμα. Σοφιανού: Ολα είναι ένα θέμα... Μιλάμε για τις ΗΠΑ. Τι είναι η Αμερική; Σε τι βασίστηκε; στην Ελληνική Δημοκρατία των αρχαίων χρόνων. Και το παραδέχονται κι οι ίδιοι. Η δε πρώτη πρωτεύουσα των ΗΠΑ ποια ήταν; η Φιλαδέλφεια! Ελληνικότατο όνομα! Πηγαίνεις στην Ουάσιγκτον! Τι βλέπεις; τα κυβερνητικά κτήρια κλασσικής, ελληνικής αρχιτεκτονικής. Πηγαίνεις, παρελαύνεις στη Φιλαδέλφεια και τι βλέπεις στον ορίζοντα; κίονες! Εμείς πρέπει να τα συνειδητοποιήσουμε όλα αυτά και πρέπει να νοιώθουμε υπερήφανοι! Κάτι άλλο που επίσης έχω μάθει Δώρα Σοφιανού, μητέρα της Κούλας Σοφιανού: Από την τιμητική εκδήλωση για τη Γενική Πρόξενο της Κύπρου, 23/6/ είναι να δέχομαι και να σέβομαι κι οτιδήποτε δεν είναι δικό μας. Γιατί αυτό είναι ο σωστός Ελληνας. Και πηγαίνω στον Μέγα Αλέξανδρο! Γιατί τι έκανε ο Μέγας Αλέξανδρος; Σεβάστηκε τα ήθη και τα έθιμα της Ανατολής! Υπάρχει ένα διάγγελμά του για το σεβασμό των στρατιωτών του στους ξένους. Κι όταν λέω ξένο εννοώ τον άγνωστο τρόπο ζωής. Είναι μέρος της ιδέας του Ελληνισμού όλα αυτά. Ο Ελληνας δεν είναι ρατσιστής. Επιμένω σ αυτό. Μην μπερδεύουμε το «πας μη Ελλην βάρβαρος». Μιλάω για τις αξίες. Ο Ελληνας αγαπάει τη γνώση. Η Γνώση σού ανοίγει τους ορίζοντες. Δεν μπορεί να είναι ρατσιστής ο Ελληνας. Είναι αλληλένδετα όλα αυτά. «Ε.Κ.»: Πότε νοιώσατε αυτή τη σημαντικότητα του Ελληνισμού η ίδια; Πότε αρχίσατε να τη συνειδητοποιείτε; Σοφιανού: Πολύ καλή ερώτηση. Νομίζω όταν αρχίζεις να ταξιδεύεις. Γιατί τότε αρχίζεις να καταλαβαίνεις πως οι ξένοι εκτιμούν τον ελληνικό πολιτισμό. Νομίζω ότι ήταν κι από το σπίτι. Πάντοτε νομίζω. Περνάς μια φάση που θες ν ακούς ξένη μουσική αλλά την ίδια στιγμή - κι επειδή είπαμε για μουσική, δεν είναι κακό να σου αρέσει και κάτι άλλο το οποίο δεν είναι δικό σου. Εμένα μου αρέσει πάρα πολύ η όπερα. Που βεβαίως υπάρχει και σύγχρονη ελληνική κλασσική μουσική ή ο Χατζιδάκις, ο Θεοδωράκης και όλοι οι μεγάλοι μουσικοσυνθέτες μας είναι εξαιρετικοί! Αλλά δεν είναι κακό να σ αρέσει και κάτι άλλο το οποίο δεν είναι κατ ανάγκη ελληνικό. Υπάρχουν όπερες όπως η «Ιφιγένεια εν Ταύροις» του Μπερλιόζ βασισμένη στην ελληνική τραγωδία. Υπάρχουν μπαλέτα τα οποία είναι βασισμένα στον ελληνικό πολιτισμό. Η μητέρα μου είδε πρόσφατα τη «Σύλβια» που είναι βασισμένη στον αρχαίο μύθο. Οπότε είναι αυτό που προσπαθώ να πω σε όλους, ότι ο ελληνικός πολιτισμός βρίσκεται μέσα στη ζωή, στην καθημερινότητά μας! Εμείς απλώς δεν το αντιλαμβανόμαστε. Και μένα με πήρε κάποια χρόνια για να το καταλάβω, αυτό είναι η αλήθεια. Στα είκοσί σου στα εικοσιπέντε σου δεν το βλέπεις. Αλλά όταν μπαίνεις στο υπουργείο κι έχεις πάρε - δώσε με ξένους διπλωμάτες, βλέπεις ότι επειδή αρκετοί από αυτούς είχαν στο σχολείο τους Κλασσική Παιδεία, είτε Ελληνικά, είτε Λατινικά, είτε Αρχαία Ελληνικά ακόμα και μεταφρασμένα, δηλαδή Αρχαία Ελληνική Γραμματεία, βλέπεις πώς τους έχει επηρεάσει τον τρόπο σκέψεως και αντιλαμβάνεσαι πόσο τυχερός είσαι ως Ελληνας. Είναι το προνόμιο αλλά και το χρέος. Προσπαθείς με κάθε τρόπο κι εσύ να αφήσεις το δικό σου στίγμα που δε σημαίνει ότι πρέπει να το ξέρει όλος ο κόσμος. Αν μπορείς κάθε μέρα να αλλάξεις τη ζωή κάποιου με κάτι, κάτι πολύ μικρό, τότε είσαι πετυχημένος. Και το λέω Συνέχεια στη σελίδα 20 Από την Κύπρο αναπάντεχα η μητέρα «Ε.Κ.»: Το κορυφαίο και πιο συναισθηματικό σημείο της εκδήλωσης, υπό την αιγίδα της Αρχιεπισκοπής, προς τιμήν της Γενικής Πρόξενου της Κύπρου, Κούλας Σοφιανού στις 23/6/13, στο Tribecca Rooftop του Μανχάταν, ήταν η αναπάντεχη παρουσία της μητέρα της, έγραψε ο «Ε.Κ.» στις 25 Ιουνίου Πώς ήταν να δείτε τελείως αναπάντεχα τη μητέρα σας μπροστά σας; Σοφιανού: Ητανε πολύ όμορφα! Ακόμα δεν το πιστεύω! Ητανε ιδέα του Ντιν Πολ και του Πανίκου Παπανικολάου. Δεν ήξερα τίποτα! Ο κ. Παπανικολάου πήρε τηλέφωνο τη μητέρα μου στην Κύπρο, διευθέτησε το ταξίδι, συνομίλησε με τον εδώ Μόνιμο Αντιπρόσωπο κ. Αιμιλίου και την σύζυγό του, οπότε η μητέρα μου έμεινε μαζί τους για δύο ημέρες χωρίς να το γνωρίζω! «Ε.Κ.»: Είχε ξανάρθει η μητέρα σας να σας δει; Σοφιανού: Οχι, στη Νέα Υόρκη ήταν η πρώτη φορά. Είχε έρθει να με επισκεφτεί όταν σπούδαζα στην Ιντιάνα. Κι αυτό ήταν μια έκπληξη! Δεν το περίμενα ούτε αυτή τη φορά. Ολοι το γνώριζαν εκτός από μένα. Και πραγματικά ευχαριστώ και τον Καθεδρικό, και τον Αρχιεπίσκοπο και όλους. Και τον κ. Παπανικολάου. Και τον Πρέσβη τον κ. Αιμιλίου και τη σύζυγό του γιατί όλοι μαζί συνέβαλαν σ αυτό.

20 20 ΑΦιΕρΩΜΑΚΟΥΛΑ ΣΟΦιΑΝΟΥ ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ ΤΕΥΧΟΣ 65 ΚΟΥΛΑ (KΥριΑΚH) ΣΟΦιΑΝΟΥ Συνέχεια από τη σελίδα 19 συνήθως στα παιδιά, όταν πάω στις αποφοιτήσεις ότι καλό είναι να είσαι και φιλόδοξος, αλλά το πιο σημαντικό είναι να προσπαθείς ν αλλάξεις κάτι, να βρεις ένα σκοπό στον οποίο να θέλεις να αφοσιωθείς. Και δεν είναι ανάγκη να το ξέρει κανείς άλλος. Μπορεί να θες να βοηθήσεις παιδάκια, μπορεί να θες να ενισχύσεις μια έρευνα εναντίον του καρκίνου. Αλλά να το κάνεις! «Ε.Κ.»: Αρα δεν καλύπτεστε με την ανταπόκρισή σας στο «job description» της Γενικής Προξένου της Κύπρου στη Νέα Υόρκη. Δεν σας είναι αρκετό: μοιάζει να θέλετε δώσετε, να προσφέρετε. Σοφιανού: Βεβαίως! Και νομίζω ότι αυτό είναι σημαντικό για όλους. Η χαρά που λαμβάνεις όταν κάνεις κάτι και βλέπεις - είναι προσωπικό αυτό - να βοηθάς κάποιον ή να συνεισφέρεις για ένα σκοπό σημαίνει πάρα πολλά. Κι όταν αντιλαμβάνεσαι πόσο σημαντικό είναι για τον άλλον, ή για ένα οργανισμό αυτό που νοιώθεις μέσα σου, ειλικρινά δεν μπορώ να το περιγράψω, σημαίνει πάρα πολλά! Εκεί νοιώθεις ότι έστω και για εκείνη την ημέρα είσαι κάπως ολοκληρωμένος! «Ε.Κ.»: Πρόσφατα έγραψε στους «New York Times» ο David Brooks ένα άρθρο με θέμα «The humanist vocation» ( Το λειτούργημα του ανθρωπιστή ). Τα κακά νέα για τις ανθρωπιστικές σπουδές. Δεν τις προτιμούν, λένε η στατιστική και η έρευνα της Ακαδημίας Τεχνών και Επιστημών πλέον οι φοιτητές γιατί έχουν προδώσει οι ίδιες την ιδέα τους. Πράγμα που δεν συνέβαινε παλιότερα ή όχι τόσο πολύ. Ο καθηγητής Ιστορίας Karl Weintraub που ήθελε να μεταμορφώσει τη ζωή των φοιτητών του, κάνοντάς τους να πιστέψουν στην αποστολή κάθε προσώπου που άλλαζε την ιστορία, είχε πει ότι το ζητούμενο είναι οι ίδιοι οι φοιτητές να μπορέσουν να νοιώσουν ότι αυτό που έκαναν εκείνοι οι άνθρωποι ήταν πραγματικά η ίδια τους η ύπαρξη. Οι λέξεις άδειασαν ή έγιναν λεκτικοί συνδυασμοί, χωρίς την αίσθηση του πόνου ή της χαράς ή του αισθήματος της επίτευξης που θα έπρεπε να είχαν αν αληθινά μάθαιναν και γνώριζαν ότι αυτά που ζούσαν οι άνθρωποι που άλλαξαν την ιστορία ήταν τα αληθινά προβλήματά τους. «Αν δε νοιώσω από την αγάπη που ένοιωθε ο Περικλής για την FEDERATION OF DODECANESE SOCIETIES OF AMERICA AND CANADA ο πρόεδρος, τα μέλη του Διοικητικού ςυμβουλίου και των Μελών-ςωματείων με ξεχωριστή υπερηφάνεια συγχαίρουν την γενική πρόξενο της κύπρου στη Νέα Υόρκη, κούλα ςοφιανού, γιατί υπηρετεί την πατρίδα της με ήθος, αγωνιστικότητα, αφοσίωση και επαγγελματισμό. Την ευχαριστούμε για τις πολύτιμες υπηρεσίες που προσφέρει στην ομογένεια και της ευχόμαστε καλή επιτυχία. Κυρία Σοφιανού, μας κάνετε υπερήφανους! «Κάτι άλλο που επίσης έχω μάθει είναι να δέχομαι και να σέβομαι κι οτιδήποτε δεν είναι δικό μας. Γιατί αυτό είναι ο σωστός Ελληνας. και πηγαίνω στον Μέγα Αλέξανδρο! Γιατί τι έκανε ο Μέγας Αλέξανδρος; ςεβάστηκε τα ήθη και τα έθιμα της Ανατολής!» πόλη του,» λέει ο Weintraub, «πώς μπορώ να κατανοήσω τον Επιτάφιο; Αν δεν έχω ιδέα από την ιδέα που είχε ο Σωκράτης για την αποστολή του στον κόσμο που ζούσε τι μπορώ να καταλάβω από τον Σωκράτη; Ποιος θα μπορούσε να αντιληφθεί το πρόβλημα που είχαν οι Γαλάτες αν δεν νοιώσει ως το μεδούλι του το πρόβλημα που τους απασχολούσε γύρω από την αποδοχή του Θεού;». Αυτό που θέλω να πω είναι ότι μιλώντας μαζί σας νοιώθω την ουσία του χρέους σας, της αποστολής σας, της επιστροφής του προνομίου! Σοφιανού: Ολοι μας το έχουμε και πρέπει να το βρούμε μέσα μας. Η αδελφή μου δουλεύει στον ιδιωτικό τομέα. Είναι art director σ ένα περιοδικό μόδας στην Κύπρο. Είμαι πάρα πολύ υπερήφανη για την αδελφή μου. Οταν θα κλείσει το περιοδικό -ξέρετε τι σημαίνει αυτόδουλεύει ώρες, μένει μέχρι αργά το βράδυ. Γιατί είναι το καθήκον. Θα πάρει δουλειά στο σπίτι. Εχει μια κόρη τριάμισι ετών. Η βαφτιστιμιά μου, η Ναταλία! Είμαι περήφανη! Κι όμως είναι εκεί, είναι το καθήκον... Δεν θα ξεχάσω που η αδελφή μου, πριν αρχίσει να δουλεύει κανονικά, μόλις είχε τελειώσει τις σπουδές της, έκανε μια δουλειά για έναν μη Κυβερνητικό Οργανισμό. Είχε σχέση με τη λευχαιμία. Χρειαζόταν λεφτά. Κι όμως, επειδή ήταν φιλανθρωπικός οργανισμός δεν τα πήρε. Αυτό σημαίνει κάτι. Δεν παραπονιέται. Τη θαυμάζω! Ενώ λένε ότι οι μικρές αδελφές θαυμάζουν τις μεγάλες, εγώ η μεγάλη θαυμάζω τη μικρή μου αδελφή. Είναι μία εξαιρετική αδελφή, κόρη, μητέρα, σύζυγος, όλα! Είναι αυτό: η αίσθηση του καθήκοντος. Ετσι ήταν όλη μας η οικογένεια. Και οι γονείς της μητέρας μου που ήταν μαζί μου και οι γονείς του πατέρα μου, ο παππούς κι η γιαγιά. Οι Σοφιανοί. Και δυστυχώς τους χάσαμε όλους. Αλλά ήταν η αίσθηση του καθήκοντος. Το καθήκον που είχαν όλοι οι συγγενείς προς όλα εμάς τα παιδιά. Είναι τα μικρά πράγματα που όμως είναι σημαντικά. Δεν προσποιούμαι! Ο,τι κάνω το κάνω γιατί το νοιώθω. Διπλωματία ίσον ειλικρίνεια «Ε.Κ.»: Η πεπατημένη έννοια της διπλωματίας έχει να κάνει με το ότι βλέπεις το ίδιο πράγμα με διπλό μάτι ο ίδιος, μάλλον, χωρίς να μπαίνεις στη θέση του άλλου. Τι είναι διπλωματία όταν είναι ο άλλος απέναντί σου, στο τραπέζι π.χ. των διαπραγματεύσεων; Σοφιανού: Βλέπεις και πώς ο άλλος βλέπει τα πράγματα κι έτσι ξέρεις πώς θα τον προσεγγίσεις. Κι αυτό είναι κάτι πολύ σημαντικό! Oταν ήμουν στις Βρυξέλλες όπου έκανα τέσσερα χρόνια, από το 2003 έως το 2007 και ήμουν υπεύθυνη για τις σχέσεις Κύπρου και Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο είναι ένας πολιτικός χώρος. Ιδιαίτερα μετά το 2004 ήταν δύσκολες οι στιγμές για την Κύπρο. Λόγω του σχεδίου Ανάν, βέβαια. Ομως κι εκεί πάντοτε ήμουν ειλικρινής με όλους: τους ξένους, τους πολιτικούς και τους λειτουργούς των γραφείων με τους οποίους είχα σχέσεις. Ημουν ειλικρινής για το τι είμαστε, τι θέλουμε. Θεωρώ ότι η διπλωματία πρέπει να βασίζεται στην ειλικρίνεια. Οπότε ο άλλος έβλεπε: Οταν του μιλούσα για την Κύπρο κι όταν τους εξηγούσα τους λόγους που οδήγησαν τους Κύπριους να απορρίψουν το Σχέδιο νομίζω ότι επειδή υπήρχε η ειλικρίνεια, ήταν αυτό που κάποιους τουλάχιστον καταφέραμε να πείσουμε. Γιατί αυτό ήταν! Πιστεύω στην ειλικρίνεια εγώ. Παρόλο που λένε ότι είναι ένας δύσκολος κόσμος. Είναι δύσκολος ο κόσμος αλλά ενδεχομένως, το δικό μου στίγμα, αυτό που μπορώ να κάνω είναι, να κάνω ό,τι μπορώ να κάνω με ειλικρίνεια και όχι με ύπουλο τρόπο. «Τα μεγαλεία να φοβάσαι ώ ψυχή» Υπάρχουν πολλοί τρόποι να παλέψεις για διάφορα θέματα. Ο ένας τρόπος είναι να βγεις στο δρόμο, να φωνάζεις. Κι έχει πετύχει πολλές φορές. Μπορεί να είσαι δυναμικός με ευγένεια. Κι αυτό μπορείς να το πετύχεις! Οπότε ο κάθε αγώνας είναι διαφορετικός. Εμένα με εκπροσωπεί λίγο περισσότερο ο τρόπος ό,τι κάνω να έχει αποτέλεσμα αλλά να μη φαίνεσαι. Κι εκεί είναι που χαίρεσαι περισσότερο. Κι αυτό το λέω για τη δουλειά μας. Οταν θέλεις να προωθήσεις κάποιες τροπολογίες για μια νομοθεσία στην Ευρώπη ή κάτι τέτοιο είναι ωραίο να βλέπεις ότι κάτι περνάει και να μην φαίνεται το όνομά σου. Δεν είναι πάντα καλό να φαίνεσαι. Κάτι που μάθαμε, πάντα από το σπίτι, είναι να έχουμε