Irène Némirovsky. Σκυλιά και λύκοι. Μετάφραση. Έφη Κορομηλά. κέλευθος

Μέγεθος: px
Εμφάνιση ξεκινά από τη σελίδα:

Download "Irène Némirovsky. Σκυλιά και λύκοι. Μετάφραση. Έφη Κορομηλά. κέλευθος"

Transcript

1 Σκυλιά και λύκοι

2 Irène Némirovsky Σκυλιά και λύκοι Μετάφραση Έφη Κορομηλά κέλευθος ΑΘΗΝΑ 2009

3 1 Irène Némirovsky Σκυλιά και λύκοι Εκδόσεις Κέλευθος Τίτλος πρωτοτύπου: Les Chiens et les Loups Διορθώσεις: Δέσποινα Παπαγιαννοπούλου Éditions Albin Michel 1940 Για την ελληνική γλώσσα: Εκδόσεις Κέλευθος 2008 Πρώτη έκδοση 2009 ISBN Εκδόσεις Κέλευθος Λ. Κηφισίας 203, Μαρούσι, Αθήνα Τηλ , Fax Η ουκρανική πόλη, λίκνο της οικογένειας Σίννερ, ήταν στα μάτια των εβραίων κατοίκων της χωρισμένη σε τρεις διαφορετικές περιοχές, σαν αυτές που βλέπουμε στους παλιούς πίνακες: στο κάτω μέρος οι παρίες, παγιδευμένοι ανάμεσα στα ερέβη και τις φλόγες της κόλασης στο κέντρο του μουσαμά οι θνητοί, φωτισμένοι από ένα ήρεμο και απαλό φως και ψηλά, οι εκλεκτοί. Στην κάτω πόλη, κοντά στο ποτάμι, ζούσε ο όχλος, απόβλητοι Εβραίοι, μικροτεχνίτες, νοικάρηδες βρομομάγαζων, αλήτες, παιδιά που κυλιούνταν στις λάσπες, μιλούσαν μόνο γίντις, φορούσαν κουρελιασμένα πουκά - μισα και τεράστιες τραγιάσκες, κι είχαν αδύνατους λαιμούς και μακριές μαύρες μπούκλες. Πολύ μακριά, στις κορυφές των λόφων που τους στεφάνωναν φλαμουριές, έβλεπες ανάμεσα στα σπίτια ρώσων αξιωματούχων και πολωνών αρχόντων μερικά ωραία ιδιωτικά μέγαρα που ανήκαν σε πλούσιους Ισραηλίτες. Είχαν διαλέξει αυτή τη συνοικία λόγω του καθαρού αέρα της, κυρίως όμως επειδή στη Ρωσία, στις αρχές αυτού του αιώνα και επί Νικόλαου Β, οι Εβραίοι επιτρεπόταν να ζουν μόνο σε ορισμένες πόλεις, σε ορισμένες περιοχές, σε ορισμένους δρό- 7

4 μους, μερικές φορές μάλιστα στη μία μόνο πλευρά ενός δρόμου: η απέναντι τούς ήταν απαγορευμένη. Αλλά οι απαγορεύσεις ίσχυαν μόνο για τους φτωχούς η δωροδοκία κατάφερνε πάντα να τις παρακάμπτει. Για τους Εβραίους ήταν θέμα τιμής να τις αψηφούν, όχι από πνεύμα αντιλογίας ούτε από αλαζονεία, αλλά για να δείχνουν στους υπόλοιπους Εβραίους ότι άξιζαν περισσότερο, ότι είχαν βγάλει περισσότερα λεφτά, είχαν πουλήσει πιο ακριβά τα παντζάρια ή το στάρι τους. Ένας πρόσφορος τρόπος να διαφημίζουν την έκταση της περιουσίας τους. Ο τάδε είχε γεννηθεί στο γκέτο στα είκοσι χρόνια του, είχε ήδη κάποια λεφτου δάκια ανέβαινε ένα σκαλί στην κοινωνία: μετακόμιζε και πήγαινε να μείνει μακριά από το ποτάμι, κοντά στην αγορά, εκεί όπου τελείωνε η κάτω πόλη μέχρι να παντρευτεί, έμενε κιόλας στην απαγορευμένη πλευρά του δρόμου, με τους ζυγούς αριθμούς και η κοινωνική άνοδος συνεχιζόταν με την εγκατάστασή του στη συνοικία όπου, σύμφωνα με το νόμο, κανένας Εβραίος δεν είχε το δικαίωμα να γεννηθεί, να ζήσει, να πεθάνει. Τον σέβονταν ήταν για τους δικούς του αντικείμενο ζήλιας και ταυτόχρονα σύμβολο ελπίδας: κι εκείνοι μπορούσαν να φτάσουν τόσο ψηλά. Η πείνα δεν μέτραγε, το κρύο, η βρόμα δεν μέτραγαν, μπροστά σε τέτοια παραδείγματα. Ήταν πολλά τα βλέμματα που από την κάτω πόλη υψώνονταν προς τους δροσερούς λόφους των πλουσίων. Ανάμεσα στα δύο άκρα υπήρχε μια εύκρατη ζώνη, ένα ουδέτερο κλίμα που δεν γεννούσε ούτε μεγάλα πλούτη ούτε φτώχεια, κι όπου συγκατοικούσαν, χωρίς πολλές συγκρούσεις μεταξύ τους, ρώσοι, πολωνοί και εβραίοι αστοί. Αλλά και η μεσαία πόλη ήταν χωρισμένη σε μικρές φατρίες που αλληλοφθονούνταν και αλληλοπεριφρονούνταν. 8 Στις καλές γειτονιές έμεναν οι γιατροί, οι δικηγόροι, οι διαχειριστές μεγάλων ακίνητων περιουσιών και στις λαϊκές, μαγαζάτορες, ράφτες, φαρμακοποιοί και άλλοι. Υπήρχε, ωστόσο, μια κοινωνική κατηγορία που ήταν ο συνδετικός κρίκος ανάμεσα στις διάφορες συνοικίες και που ιδροκοπούσε για να βγάλει το ψωμί της τρέχοντας από το ένα σπίτι στο άλλο, από την κάτω πόλη στην πάνω. Σ αυτή τη συντεχνία των μάκλερς, των μεσολαβητών, ανήκε και ο πατέρας της Άντας, ο Ισραήλ Σίννερ. Δουλειά των μεσολαβητών ήταν να πουλάνε και να αγοράζουν για λογαριασμό άλλων τα παντζάρια, τη ζάχαρη, το σιτάρι, τα γεωργικά μηχανήματα, ό,τι διακινούνταν στην Ουκρανία, αλλά μπορούσαν να προσθέτουν στον κατάλογό τους το μετάξι και το τσάι, το ραχάτ-λουκούμ και το κάρβουνο, το χαβιάρι του Βόλγα και τα φρούτα που έρχονταν από την Ασία, ανάλογα με τις ανάγκες τής πελατείας τους. Ζητιάνευαν, ικέτευαν, δυσφημούσαν το εμπόρευμα του ανταγωνιστή τους κλαίγονταν προκειμένου να πάρουν την παραγγελία, ορκίζονταν ψεύτικα και επιστράτευαν όλη τη φαντασία τους και επιτήδεια επιχειρήματα. Ο κόσμος τούς αναγνώριζε από τη γρήγορη ομιλία, τις ζωηρές χειρονομίες και τη βιασύνη τους σε μια εποχή και σε μια χώρα όπου κανείς δεν βιαζόταν, από την ταπεινότητα, το πείσμα, κι ένα σωρό άλλες ιδιότητες που τους χαρακτήριζαν. Η Άντα, από πολύ μικρή, συνόδευε μερικές φορές τον πατέρα της στα τρεχάματά του ήταν ένας κοντός και αδύνατος άντρας με μελαγχολικά μάτια, που την αγαπούσε και που ένιωθε κάτι σαν παρηγοριά όταν την κρατούσε απ το χέρι. Για χάρη της βράδυνε το βήμα του έσκυβε πάνω της με φροντίδα έστρωνε το γκρίζο σάλι από χοντρό μαλλί που της φορούσε πάνω από το καφέ βελούδινο σκουφάκι με αυτιά και το παλιό παλ- 9

5 τουδάκι της κι όταν φυσούσε, σκέπαζε με το χέρι του το στόμα της: ο τσουχτερός χειμωνιάτικος άνεμος έμοιαζε να παραφυλάει τους περαστικούς στις γωνίες των δρόμων για να τους μαστιγώσει με άγρια χαρά. «Πρόσεχε. Κρυώνεις;» τη ρωτούσε ο πατέρας. Και της έλεγε ν αναπνέει μέσα από το σάλι, για να ζεσταίνεται κάπως ο παγωμένος αέρας περνώντας μέσα από το μάλλινο, αλλά εκείνη δεν μπορούσε, νόμιζε ότι θα σκάσει μόλις ο πατέρας της κοίταζε αλλού, μεγάλωνε με το νύχι της μια τρύπα στο σάλι και προσπαθούσε να πιάσει με την άκρη της γλώσσας της τις νιφάδες του χιονιού. Έτσι κουκουλωμένη που ήταν, φαινόταν μόνο ένας μικρός τετράγωνος όγκος πάνω σε αδύνατα ποδαράκια και, από πιο κοντά, ανάμεσα στον σκούρο σκούφο και το γκρίζο σάλι, δυο μεγάλα μαύρα μάτια με καφέ κύκλους που τα έκαναν να φαίνονται ακόμη μεγαλύτερα, με βλέμμα άγριο και προσεκτικό σαν μικρού αγριμιού. Έκλεινε τα πέντε και άρχιζε να καταλαβαίνει τι υπήρχε γύρω της μέχρι τότε είχε περιπλανηθεί σ έναν κόσμο τόσο δυσανάλογο με τη μικρή της ύπαρξη, που μετά βίας τον συνειδητοποιούσε: τη συνέτριβε. Δεν τον σκεφτόταν αυτόν τον κόσμο, όπως δεν τον σκέφτεται κι ένα ζουζούνι κρυμμένο ανάμεσα στα χόρτα. Τώρα όμως είχε μεγαλώσει, και άρχιζε να μαθαίνει τη ζωή: οι γίγαντες που κάθονταν ασάλευτοι στο κατώφλι των σπιτιών τους, με σταλακτίτες να κρέμονται από τα μουστάκια τους και με την ανάσα τους να βρομοκοπάει οινόπνευμα και να μεταμορφώνεται μ έναν περίεργο τρόπο πρώτα σε ατμό κι ύστερα σε μικρές βελόνες χιονιού, αυτοί οι γίγα ντες ήταν κανονικοί άνθρωποι, ντβόρνικ, φύλακες των σπιτιών. Η Άντα εξοικειωνόταν επίσης και με τα πλάσματα που τα κεφάλια τους έμοιαζαν να χάνονται στα σύννεφα και που έσερναν πίσω τους αστραφτερά σπαθιά. 10 Τους λέγανε αξιωματικούς. Ήταν τρομακτικοί, γιατί ο πατέρας της, κάθε φορά που τους έβλεπε από μακριά, κολλούσε πάνω στους τοίχους κι έμοιαζε να γίνεται ακόμη πιο κοντός παρ όλα αυτά, εκείνη τους θεωρούσε κοινούς θνητούς. Τον τελευταίο καιρό, τους κοίταζε πιο θαρρετά μερικοί φορούσαν γκρίζα κάπα ντουμπλαρισμένη με κόκκινο (το άλικο ύφασμα, διακριτικό σημάδι του βαθμού του στρατηγού, φαινόταν για λίγο καθώς έμπαιναν στα έλκηθρα), κάποιοι άλλοι είχαν μακριά άσπρη γενειάδα σαν του παππού της. Στην πλατεία στεκόταν καμιά φορά, για λίγο, να θαυμάσει τα άλογα, που το χειμώνα ήταν σκεπασμένα με πράσινα και κόκκινα δίχτυα με φουντίτσες, για να μην κολλάει επάνω τους το χιόνι που τίναζαν με τις οπλές τους. Η πλατεία ήταν το κέντρο της πόλης υπήρχαν ωραία ξενοδοχεία, καταστήματα, εστιατόρια, φωταψίες, θόρυβος. Αμέσως μετά, όμως, ξανάπαιρναν με τον πατέρα της τα κακοφωτισμένα κατηφορικά στενά με το ανώμαλο λιθόστρωτο που οδηγούσαν στο ποτάμι, ώσπου σταματούσαν στο σπίτι κάποιου πιθανού πελάτη. Μέσα σε μια κάμαρη γεμάτη καπνούς, χαμηλοτάβανη και σκοτεινή, πέντ έξι άντρες έσκουζαν σαν πουλερικά που τα σφάζουν. Τα πρόσωπά τους ήταν κόκκινα, οι φλέβες φούσκωναν στα μέτωπά τους. Κουνούσαν τα χέρια στον αέρα, έδειχναν τον ουρανό ή χτυπούσαν το στήθος τους. «Να πέσει τώρα δα φωτιά να με κάψει, αν λέω ψέματα!» έλεγαν. Κάποιες φορές, έδειχναν την Άντα: «Ορκίζομαι σ αυτό το αθώο παιδί πως το μετάξι ήταν απείραχτο, όταν το αγόρασα! Τι φταίω εγώ, ο φουκαράς ο Εβραίος, που έχω φαμίλια να θρέψω, αν στο δρόμο τα ποντίκια το ροκάνισαν λιγάκι;» 11

6 Μάλωναν, έφευγαν βροντώντας πίσω τους την πόρτα στο κατώφλι κοντοστέκονταν γύριζαν πίσω. Οι αγοραστές παρίσταναν τους αδιάφορους, έπιναν τσάι μέσα σε μεγάλα ποτήρια με ασημένια βάση. Οι μεταπράτες (εμφανίζονταν πάντα πέντ έξι μαζί, μόλις μυρίζονταν μια δουλειά) αλληλοκατηγορούνταν για απάτες, κλοπές, αισχροκέρδειες, για τα χειρότερα εγκλήματα έμοιαζαν έτοιμοι να φαγωθούν μεταξύ τους. Μετά, όλοι ηρεμούσαν: η δουλειά είχε κλείσει. Ο πατέρας της Άντας την έπιανε από το χέρι κι έφευγαν. Στο δρόμο, πια, άφηνε έναν μακρύ, βαθύ αναστεναγμό, που κατέληγε σ ένα κούνημα του κεφαλιού κι ένα πνιχτό και βαρύ παράπονο: «Θεέ και Κύριε!» άλλοτε επειδή η γκεσάφτ* δεν είχε πετύχει, και οι προσπάθειες, οι διαπραγματεύσεις και τα διαβήματα ολόκληρων βδομάδων πήγαιναν χαμένα, κι άλλοτε επειδή την είχε πάρει από τους ανταγωνιστές του αλλά και τότε, πάλι, έπρεπε ν αναστενάξει, να γογγύξει: ο Θεός, ασάλευτος και παρών, παραμόνευε τον άνθρωπο σαν αράχνη στο κέντρο του ιστού της, έτοιμος να τον τιμωρήσει αν αυτός ο τελευταίος έδειχνε να περηφανεύεται για την ευτυχία του. Ο Θεός ήταν πάντοτε εκεί, φανατικός και ζηλότυπος έπρεπε να τον φοβούνται και, την ίδια στιγμή που τον ευχαριστούσαν για την καλοσύνη του, να μην τον αφήνουν να πιστέψει ότι είχε εκπληρώσει όλες τους τις επιθυμίες, αλλά ότι έπρεπε να συνεχίσει να τους προστατεύει. Ύστερα πήγαιναν σε άλλο σπίτι, κι ύστερα σε άλλο. Κάπου κάπου ανέβαιναν μέχρι τις κατοικίες των πλουσίων. Εκεί, η Άντα περίμενε στο χολ, τόσο εντυπωσιασμένη από τα πολυτελή έπιπλα, τους πολλούς υπηρέτες και τα παχιά χαλιά, που δεν τολμούσε να κουνηθεί έμενε καθισμένη άκρη άκρη στην καρέκλα, με τα μάτια ορθάνοιχτα, κρατώντας την αναπνοή της κάθε τόσο τσιμπούσε τα μάγουλά της για να μην την πάρει ο ύπνος. Τέλος, επέστρεφαν στο σπίτι τους με το τραμ, σιωπηλοί και πιασμένοι από το χέρι. * Δουλειά, στα γίντις. (Σ.τ.Σ.) 12 13

7 2 «Σίμων Αρκάντιεβιτς», έλεγε ο πατέρας της Άντας, «είμαι σαν εκείνον τον Εβραίο που πήγε να παραπονεθεί σ έναν τσαντίκ, έναν άγιο άνθρωπο, και να του γυρέψει συμβουλές για τη φτώχεια του» Ο Ισραήλ Σίννερ μιμούνταν τη συνομιλία του φτωχού με τον άγιο: «Άγιε άνθρωπε, είμαι πάμφτωχος, έχω δέκα παιδιά να θρέψω, μια κακότροπη γυναίκα, μια πεθερά γερή, δυνατή και με μεγάλη όρεξη Τι να κάνω; Βοήθησέ με! Και ο άγιος τού απάντησε:» Πάρε στο σπίτι σου δώδεκα κατσίκες. Tι να τις κάνω; Στο σπίτι μου είμαστε ήδη στριμωγμένοι σαν σαρδέλες. Κοιμόμαστε όλοι μαζί σ ένα άθλιο αχυρόστρωμα. Πλαντάζουμε εκεί μέσα. Τι να τις κάνω, λοιπόν, τις κατσίκες σου; Άκουσέ με, ολιγόπιστε. Πάρε τις κατσίκες στο σπίτι σου, και θα δοξάζεις τον Κύριο.»Ένα χρόνο μετά, ο φτωχός ξαναπήγε στον άγιο: Λοιπόν; Είσαι πιο ευτυχισμένος; Ευτυχισμένος; Η ζωή μου έχει γίνει κόλαση! Θα σκοτωθώ, αν μου πεις πως πρέπει να κρατήσω κι άλλο τις καταραμένες κατσίκες! Πολύ ωραία! Λοιπόν, τώρα ξεφορτώσου τις και θα νιώ- 14 σεις την ευτυχία που δεν ένιωθες πριν. Το καλύβι σου, χωρίς τις κουτουλιές τους και την μπόχα τους, θα σου φανεί παλάτι. Όλα είναι σχετικά σε τούτο τον κόσμο.»έτσι κι εγώ, Σίμων Αρκάντιεβιτς, βαρυγκομούσα με τη θεία πρόνοια. Είχα να κοιμίζω τον πεθερό μου και να ταΐζω την κόρη μου. Δουλεύω σκληρά και το φαΐ δεν είναι πάντα αρκετό, αλλά έτσι είναι το φυσικό για τον άνθρωπο, να χύνει πολύ ιδρώτα για ένα κομμάτι ψωμί. Μα, είχα άδικο να παραπονιέμαι. Ορίστε που μαθαίνω τώρα πως πέθανε ο αδελφός μου, και πως η νύφη μου, η χήρα του, θα ρθει να μείνει σε μένα μαζί με τα δυο μικρά παιδιά της. Τρία στόματα παραπάνω. Δούλευε, κόπιαζε, φουκαρά Εβραίε: θ αναπαυθείς μια και καλή» Έτσι έμαθε η Άντα την ύπαρξη και τον ερχομό των ξαδελφιών της. Προσπάθησε να φανταστεί τα πρόσωπά τους. Ήταν ένα παιχνίδι που την απορροφούσε για ώρες, ούτε άκουγε ούτε έβλεπε τι γινόταν γύρω της ύστερα, έμοιαζε να ξυπνάει σαν από όνειρο. Άκουγε τον πατέρα της να λέει στον Σίμωνα Αρκάντιεβιτς: «Μου είπαν για ένα φορτίο σταφίδα από τη Σμύρνη. Σας ενδιαφέρει να το αγοράσετε;» «Δε με παρατάτε ήσυχο, λέω γω; Τι να τις κάνω τις σταφίδες σας;» «Μη θυμώνετε, μη θυμώνετε Μπορώ να σας βρω σε καλή τιμή βαμβακερό ύφασμα του Νίζνι» «Στο διάβολο κι εσείς και το μπαμπακερό σας!» «Τι θα λέγατε για μια παρτίδα παριζιάνικα καπέλα για κυρίες, με κάποια πολύ μικρά ελαττώματα, λόγω ενός σιδηροδρομικού δυστυχήματος; Έχουν μείνει στα σύνορα, μπορούμε να τ αγοράσουμε στη μισή τιμή». «Χμ Πόσο, δηλαδή;» Μόλις ξαναβρέθηκαν έξω, η Άντα ρώτησε τον πατέρα της: 15

8 «Θα έρθουν να μείνουν σπίτι μας η θεία και τα ξαδέλφια;» «Ναι». Προχωρούσαν σ ένα μεγάλο και έρημο βουλεβάρτο. Βάσει ενός φιλόδοξου σχεδίου, αρκετές καινούργιες λεω - φόροι διέσχιζαν την πόλη ήταν τόσο πλατιές που ανάμεσα στη διπλή σειρά των φλαμουριών θα μπορούσε να μανουβράρει μια επιλαρχία τεθωρακισμένων, αλλά μόνο ο άνεμος τις διέτρεχε απ άκρη σ άκρη, σπρώ χνοντας μπροστά του τη σκόνη μ ένα διαπεραστικό και χαρούμενο σφύριγμα. Ήταν ένα καλοκαιρινό απόβραδο, κάτω από έναν καθαρό κόκκινο ουρανό. «Θα έχεις έτσι μια γυναίκα στο σπίτι για να σε φροντίζει» είπε τέλος ο πατέρας, κοιτάζοντας λυπημένα την Άντα. «Δε θέλω να με φροντίζει κανείς». Εκείνος κούνησε το κεφάλι του: «Για να προσέχει την υπηρέτρια να μην κλέβει, και για να μην σε σέρνω όλη μέρα μαζί μου» «Δε χαίρεσαι που μ έχεις μαζί σου;» ρώτησε η Άντα, και η φωνή της έτρεμε. Έβαλε απαλά το χέρι του πάνω στο κεφάλι της: «Χαίρομαι πολύ, αναγκάζομαι όμως να περπατάω αργά για να μην κουράζονται τα ποδαράκια σου, κι εμείς οι μεσάζοντες βγάζουμε το ψωμί μας τρέχοντας. Όσο πιο πολύ τρέχουμε τόσο πιο γρήγορα φτάνουμε στα πλούσια σπίτια. Οι άλλοι κερδίζουν περισσότερα χρήματα από μένα, γιατί τρέχουν πιο γρήγορα μπορούν ν αφήνουν τα παιδιά τους στο σπίτι, στη ζεστασιά». Μαζί με μια γυναίκα, πρόσθεσε μέσα του. Δεν έπρεπε όμως να μιλάει για τους νεκρούς, ήταν προληπτικός και φοβόταν μην τον βρει αρρώστια και δυστυχία (οι δαίμονες παραφύλαγαν αδιάκοπα), κι ούτε 16 ήθελε να στεναχωρήσει το παιδί. Το παιδί θα είχε όλο το χρόνο να μάθει πόσο δύσκολη είναι η ζωή, πόσο απρόβλεπτη, έτοιμη πάντα να σου αρπάξει ό,τι πολυτιμότερο Κι έπειτα, το παρελθόν είναι παρελθόν. Με το να το σκέφτεσαι χάνεις τις δυνάμεις που χρειάζεσαι για να ζήσεις. Γι αυτό και η Άντα μεγάλωνε γνωρίζοντας μονάχα το όνομα της πεθαμένης μητέρας της. Δεν πήγαινε ποτέ στον τάφο της και δεν άκουγε ποτέ να μιλάνε γι αυτήν και για τη σύντομη ζωή της. Στο σπίτι υπήρχε μια ξεθωριασμένη φωτογραφία, που έδειχνε ένα πολύ νέο κορίτσι με τη σχολική ποδιά και μακριά μαύρα μαλλιά που έπεφταν ξέπλεκα στους ώμους της. Μισοκρυμμένο στη σκιά, το πορτρέτο έμοιαζε να παρακολουθεί τους ζωντανούς με μια έκφραση αποδοκιμασίας: «Ήμουν κι εγώ σαν εσάς», έλεγαν τα μάτια της, «γιατί με φοβάστε;» Αλλά όσο γλυκιά, όσο συνεσταλμένη κι αν ήταν, προκαλούσε φόβο, αφού κατοικούσε σ ένα βασίλειο όπου δεν υπάρχει ούτε τροφή ούτε ύπνος ούτε φόβος ούτε σκληρές προστριβές τίποτα, με δυο λόγια, από τη μοίρα του ανθρώπου στη γη. Ο πατέρας της Άντας φοβόταν τον ερχομό της νύφης του και των παιδιών της, καταλάβαινε, ωστόσο, ότι το σπίτι του ήταν εγκαταλειμμένο και βρόμικο, κι ότι χρεια - ζόταν μια γυναίκα για ν ασχοληθεί με τη μικρή. Ο ίδιος είχε αποδεχτεί τη μοίρα του: θα έμενε για πάντα φτωχός κι αμόρφωτος, παρόλο που άλλα όνειρα είχε όταν παντρεύτηκε αλλά λίγη σημασία είχαν ο εαυτός του και οι σκέψεις του. Δουλεύεις, ζεις και ελπίζεις για τα παιδιά σου. Δεν είναι σάρκα από τη σάρκα σου και αίμα από το αίμα σου; Ας μπορούσε η Άντα ν αποκτήσει περισσότερα αγαθά απ όσα εκείνος, και θα ήταν ευχαριστημένος. Τη φανταζόταν ντυμένη μ ένα ωραίο κεντητό φόρεμα κι ένα φιόγκο στα μαλλιά, όπως τα παιδιά 17

9 των πλούσιων. Ο ίδιος δεν ήξερε να ντύσει ένα κοριτσάκι, που φαινόταν γερασμένο και φιλάσθενο μέσα στα υπερβολικά φαρδιά και μακριά ρούχα που της αγόραζε, διαλέγοντάς τα για την καλή ποιότητα του υφάσματος, κι ας μην ήταν πάντα πετυχημένοι οι συνδυασμοί των χρωμάτων Έριξε μια ματιά στο καρό φόρεμα της κόρης του και στη μαύρη βελούδινη καμιζόλα που της είχε ράψει η Ναστάζια, η μαγείρισσα. Ούτε το χτένισμά της του άρεσε, με τις πυκνές αφέλειες που της έφταναν μέχρι τα φρύδια, και τις στραβοκομμένες πίσω στο λαιμό μαύρες μπούκλες. Το αδύνατο λαιμουδάκι Το έπιασε και το έσφιξε απαλά, γεμάτος τρυφερότητα. Αλλά, ακριβώς επειδή ήταν Εβραίος, δεν του αρκούσε να ονειρεύεται την κόρη του καλοταϊσμένη, καλοντυμένη και, αργότερα, καλοπαντρεμένη. Θα ήθελε ν ανακαλύψει κάποιο ταλέντο της, κάποιο ξεχωριστό χάρισμα. Γιατί να μην γινόταν μουσικός ή σπουδαία ηθοποιός; Οι επιθυμίες του ήταν αναγκαστικά μικρές και ταπεινές, αφού είχε κόρη. Α! Μάταιες ευχές, φρούδες ελπίδες! Ενώ ένας γιος! Ένα αρσενικό! Αλλά δεν ήταν θέλημα Θεού! Παρηγοριόταν, ωστόσο, όταν σκεφτόταν τον έναν ή τον άλλο φίλο, που τα αγόρια τους όχι μόνο δεν τους έδιναν χαρά στα γηρατειά αλλά ήταν γι αυτούς το βάσανο, η ντροπή και ολοφάνερη θεϊκή τιμωρία: είχαν μπλεχτεί με την πολιτική μερικοί ήταν φυλακισμένοι ή εξόριστοι άλλοι γύριζαν από δω κι από κει, σε ξένες μακρινές πόλεις. Όχι πως θα αρνιόταν να στείλει αργότερα την Άντα για σπουδές στην Ελβετία, τη Γερμανία ή τη Γαλλία Αλλά έπρεπε να δουλέψει, να μαζέψει λεφτά κοίταξε το λιγδιασμένο τεφτέρι όπου έγραφε το είδος των εμπορευμάτων που θα πρότεινε, και άνοιξε το βήμα του Το απόγευμα, στη μικρή τραπεζαρία, στριμώχνονταν όλοι στον δερμάτινο καναπέ και έπιναν τσάι το ένα ποτήρι μετά το άλλο, καυτό δυνατό τσάι με μια φέτα λεμόνι, δαγκώνοντας ταυτόχρονα κι ένα κομμάτι ζάχαρη κάποια στιγμή η Άντα αποκοιμιόταν στην καρέκλα της. Η πόρτα της κουζίνας έμενε πάντα ανοιχτή, κι ο καπνός από το φούρνο έμπαινε στην τραπεζαρία. Η Ναστάζια ανακάτευε τα πιατικά, έριχνε ξύλα στη σόμπα, άλλοτε τραγουδώντας κι άλλοτε γκρινιάζοντας μεθυσμένα. Ξυπόλυτη, μ ένα φακιόλι στο κεφάλι, χοντρή, βαριά και πλαδαρή, βρομούσε οινόπνευμα υπέφερε από μια χρόνια πάθηση των δοντιών και είχε πάντα δεμένο γύρω από το πλατύ κόκκινο πρόσωπό της ένα παλιό ξεβαμμένο μαντίλι. Παρ όλα αυτά, ήταν η Μεσσαλίνα της γειτονιάς, και σχεδόν κάθε νύχτα έβλεπαν μέσα στην κουζίνα, μπροστά στη λιγδιασμένη και σχισμένη κουρτίνα που έκρυβε το κρεβάτι, ένα ζευγάρι μπότες κάποιου φαντάρου από το κοντινό στρατόπεδο. Ο παππούς της Άντας απ τη μεριά της μητέρας της έμενε στο σπίτι του γαμπρού του. Ήταν ένας ωραίος γέροντας, με μια λευκή γενειάδα που στόλιζε το πρόσωπό 19

10 του είχε μακριά λεπτή μύτη και ψηλό μέτωπο. Είχε ζήσει παράξενη ζωή: το είχε σκάσει από το γκέτο του όταν ήταν πολύ νέος, και είχε ταξιδέψει στη Ρωσία και στην Ευρώπη. Αυτόν δεν τον είχε σπρώξει η δίψα για το χρήμα αλλά για τη μελέτη. Γύρισε πίσω το ίδιο φτωχός όπως έφυγε, αλλά μ ένα σεντούκι γεμάτο βιβλία. Ο πατέρας του είχε πεθάνει, είχε πια μια μάνα να θρέψει και αδελφές να παντρέψει. Δεν μιλούσε ποτέ σε κανέναν για τις περιπλανήσεις του ούτε για τις εμπειρίες του ούτε για τα όνειρά του. Συνέχισε το επάγγελμα του πατέρα του, που ήταν κοσμηματοπώλης πουλούσε απλά ασημικά και εκείνα τα δαχτυλίδια και τις καρφίτσες με τους πολύτιμους λίθους των Ουραλίων που τ αγόραζαν, στην κάτω πόλη, οι νιόπαντροι. Περνούσε τα πρωινά πίσω από τον πάγκο του, μόλις βράδιαζε όμως έβαζε την αλυσίδα και το λουκέτο στην πόρτα και άνοιγε το σεντούκι με τα βιβλία έπαιρνε μια δεσμίδα χαρτί και μια παλιά πένα που έτριζε, και έγραφε ένα έργο που η Άντα δεν θα έβλεπε ποτέ το τέλος του και που είχε τον ακατανόητο γι αυτήν τίτλο: «Χαρακτήρας και αποκατάσταση του Σάυλοκ». Το κοσμηματοπωλείο βρισκόταν στο ισόγειο του σπιτιού των Σίννερ. Μετά το απογευματινό τσάι, ο παππούς κατέβαινε στο μαγαζί, με το χειρόγραφό του υπό μάλης και το μελανοδοχείο και την πένα στο χέρι. Πάνω στο τραπέζι κάπνιζε μια λάμπα πετρελαίου η ξυλόσομπα γουργούριζε σκορπίζοντας τη ζεστασιά και την κοκκινωπή ανταύγειά της. Ο πατέρας της Άντας ξανάφευγε για την πόλη, κι εκείνη άφηνε τη Ναστάζια στις αγκαλιές των φαντάρων της, και τρίβοντας τα νυσταγμένα μάτια της κατέβαινε στον παππού. Γλιστρούσε αμίλητη σε μια καρέκλα πλάι στον τοίχο. Ο παππούς διάβαζε ή έγραφε. Από τη χαραμάδα της πόρτας έμπαινε 20 λίγος παγωμένος αέρας κι έκανε ν ανεμίζει ελαφρά η άκρη της μακριάς γενειάδας του. Αυτά τα χειμωνιάτικα βράδια, ήρεμα και μελαγχολικά, ήταν οι πιο γλυκές στιγμές στη ζωή της Άντας. Και να που τώρα θα τις έχανε, με τον ερχομό της θείας Ράισας και των παιδιών της. Η θεία Ράισα ήταν αδύνατη, νευρώδης, στεγνή, με μυτερή μύτη και σουβλερό πιγούνι, τσουχτερή γλώσσα και μάτι λαμπερό και διαπεραστικό σαν τη μύτη της βελόνας καμάρωνε για τη λεπτή μέση της, που την έσφιγγε ακόμη πιο πολύ με τους ψηλούς κορσέδες της εποχής και με μια στενή ζώνη με αγκράφα. Ήταν κοκκινομάλλα η αντίθεση ανάμεσα στην πύρινη χαίτη της και στο λεπτό και μαραμένο πρόσωπό της ήταν παράξενη και δυσάρεστη. Χτενιζόταν αλά Υβέτ Γκιλμπέρ, με χίλιες κόκκινες μπουκλίτσες στο μέτωπο και στους κροτάφους. Στεκόταν υπερβολικά στητή, με το αδύνατο μπούστο της τεντωμένο ελαφρώς προς τα πίσω στην προσπάθειά της να δείχνει ευθυτενής, τα λεπτά χείλη της σφιγμένα, το βλέμμα να πετάει σαϊτιές κάτω από τα μισόκλειστα βλέφαρα, ένα βλέμμα διαπεραστικό, τρομερό, που δεν του ξέφευγε τίποτα. Όταν ήταν στις καλές της, φούσκωνε το λαιμό και κουνούσε ελαφρά τους ώμους, σαν μακρουλό και λεπτό έντομο που κουνάει τα έλυτρά του. Η αδυναμία της, η ζωντάνια της και η ζωηρή και επιθετική κακία της την έκαναν να μοιάζει με σφήκα. Η θεία Ράισα είχε στα νιάτα της ραγίσει πολλές καρδιές έτσι, τουλάχιστον, άφηνε να εννοηθεί με τους σιγα - νούς αναστεναγμούς της. Ήταν φιλόδοξη. Είχε παντρευτεί τον ιδιοκτήτη ενός τυπογραφείου και, από τότε που έμεινε χήρα, αισθανόταν ότι είχε ξεπέσει κοινωνικά: αυτή, που είχε γνωρίσει ανθρώπους των γραμμάτων, έλεγε μ ένα περιφρονητικό και ακατάδεκτο μειδίαμα, δεν ήταν πια παρά μια φτωχή συγγενής! Και έσχατη τα- 21

11 πείνωση έμενε στην εβραϊκή γειτονιά, πάνω από ένα φτωχομάγαζο! «Κι όμως, Ίζα», έλεγε στον κουνιάδο της, «το χρωστάς στο όνομά σου να μεγαλώσεις τα παιδιά σου* σ ένα μέρος λιγότερο βρόμικο και κακόφημο. Κάνεις σαν να το έχεις ξεχάσει, εγώ όμως όσο ζω θα θυμάμαι πως το όνομα του καημένου του συζύγου μου, άρα και το δικό σου, είναι Σίννερ». Η Άντα την άκουγε καθισμένη στη συνηθισμένη της θέση, στον παλιό καναπέ, ανάμεσα στα ξαδέλφια της, τη Λίλλα και τον Μπεν. Θα πρέπει να ήταν λίγο καιρό μετά την άφιξη της θείας Ράισας, και μια από τις πρώτες αναμνήσεις της Άντας. Έπιναν το απογευματινό τσάι. Ο παππούς, ο πατέρας και η θεία κάθονταν σε κάτι ψάθινες καρέκλες με μαύρη πλάτη, που τις έλεγαν η Άντα ποτέ δεν κατάλαβε γιατί «βιεννέζικες», αν και τις είχαν αγοράσει από τον μεταπράτη στην Πλατεία της Αγοράς τα παιδιά κάθονταν στον καφέ δερμάτινο καναπέ με την ψηλή όρθια πλάτη. Το σπίτι τής φαινόταν σκοτεινό και αφιλόξενο, κι έτσι ήταν, άλλωστε Το παλιό οίκημα είχε τέσσερα δωμάτια, κυκλωμένα από μικρούς κακοφωτισμένους διαδρόμους κι από βαθιά ντουλάπια. Βρίσκονταν σε διαφορετικό επίπεδο το ένα από το άλλο, έτσι που για να κάνεις το γύρο του σπιτιού έπρεπε ν ανέβεις και να κατέβεις κάτι στραβά σκαλοπάτια και να περάσεις μέσα από παγωμένα και στρωμένα με τούβλα καμαράκια, που δεν χρησίμευαν σε κάτι συγκεκριμένο, κι όπου, μόλις έπεφτε το σούρουπο, τρύπωνε μέσα από ένα φεγγίτη το λιγοστό και τρεμου - λιαστό φως του φαναριού της αυλής. Πολλές φορές η * Παραδρομή της συγγραφέως: Ο Ισαάκ έχει ένα μόνο παιδί, την Άντα. (Σ.τ.Μ.) 22 Άντα φοβόταν μέσα στο σπίτι, ο καναπές όμως ήταν το καταφύγιό της: εκεί έπαιζε, εκεί περίμενε την επιστροφή του πατέρα της, εκεί αποκοιμιόταν το βράδυ, την ώρα που οι άλλοι κουβέντιαζαν γύρω της και κανείς δεν σκεφτόταν να τη στείλει στο κρεβάτι. Πίσω από τα μαξιλάρια του έκρυβε παλιές εικόνες, σπασμένα παιχνίδια τα πιο αγαπημένα της και χρωματιστά μολύβια. Ο καναπές ήταν παλιός το γρατζουνισμένο δέρμα κρεμόταν τόπους τόπους, τα ελατήρια έτριζαν. Αλλά η Άντα τον αγαπούσε. Τώρα θα κοιμόταν ο Μπεν σ αυτόν, κι εκείνη ένιωθε διωγμένη, παραπεταμένη. Κρατούσε με τα δυο χέρια το γεμάτο φλιτζάνι της και το φυσούσε από τόσο κοντά που το προσωπάκι της έμοιαζε να χάνεται μέσα στο μεγάλο μπολ φαίνονταν μόνο οι πυκνές αφέλειες των σκούρων μαλλιών της. Η θεία της την κοίταξε και της είπε προσπαθώντας να φανεί συμπαθητική: «Άντοτσκα, αγάπη μου, έλα να σου δέσω τα μαλλιά με μια ωραία κορδέλα». Η Άντα σηκώθηκε υπάκουα, έπρεπε όμως να περάσει μέσα από τον στενό χώρο που έμενε ελεύθερος ανάμεσα στα πόδια των υπόλοιπων που κάθονταν στο τραπέζι, οπότε έκανε αργά το γύρο. Μέχρι να φτάσει κοντά στη θεία της, εκείνη την είχε κιόλας ξεχάσει. Η Άντα κάθισε στα γόνατα του πατέρα της και άκουγε τους μεγάλους να μιλάνε, προσπαθώντας συγχρόνως να περνάει το δάχτυλό της μέσα από τα δαχτυλίδια καπνού που έβγαιναν από το τσιγάρο του πατέρα της, γαλαζωπά, ανάλαφρα, και που διαλύονταν μόλις πλησίαζε το χεράκι της. «Είμαστε Σίννερ» έλεγε με περηφάνια η θεία Ράισα. «Εδώ, σε τούτη την πόλη, ποιος είναι ο πιο πλούσιος άνθρωπος; Ο γερο-σολομών Σίννερ. Και στην Ευρώπη;» 23

12 Γύρισε στον παππού της Άντας: «Εσείς, Ιεζεκιήλ Λβόβιτς, που έχετε ταξιδέψει, είδατε τα μέγαρα της οικογένειας στο Λονδίνο και στη Βιέννη;» Ο πατέρας της Άντας είπε μ ένα αμήχανο γελάκι: «Δεν είμαστε τόσο στενοί συγγενείς». «Σοβαρά; Δεν είμαστε τόσο στενοί; Και γιατί, σε παρακαλώ; Μήπως η γιαγιά σου δεν ήταν πρώτη ξαδέλφη του γέρου Σίννερ; Έτρεχαν κι οι δυο ξυπόλυτοι στις λάσπες, ύστερα εκείνη παντρεύτηκε τον παππού σου, που έκανε εμπόριο ενδυμάτων και παλιών επίπλων στο Μπερντίτσεφ». «Παλιατζήδες τους λένε», πετάχτηκε ο Μπεν. «Σιωπή, εσύ», έκανε αυστηρά η μητέρα, «δεν ξέρεις τι λες! Οι παλιατζήδες κουβαλάνε κάτι κουρέλια στην πλάτη και τα πουλάνε από πόρτα σε πόρτα. Ενώ ο παππούς σου είχε κατάστημα και υπάλληλο. Δύο, τις καλές εποχές. Ο Σολομών Σίννερ δούλεψε, πλούτισε, κι οι γιοι του πρόκοψαν και πλούτισαν ακόμα περισσότερο, τόσο που σήμερα η περιουσία τους μπορεί να συγκριθεί με την περιουσία των Ρότσιλντ». Στο σημείο αυτό κατάλαβε από το δύσπιστο ύφος των άλλων ότι το είχε παρατραβήξει. «Έχουν κάποια εκατομμύρια λιγότερα από τους Ρότσιλντ, δύο ή τρία, δεν ξέρω ακριβώς, αλλά είναι κι αυτοί ζάπλουτοι, κι είμαστε συγγενείς τους. Αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε. Αν ήσουν πιο δραστήριος, καημένε μου Ίζα, χωρίς αυτό το ύφος του δαρμένου σκύλου που έχεις από τότε που γεννήθηκες, απ ό,τι έλεγε ο αδελφός σου, θα μπορούσες να χεις γίνει κάποιος στην πόλη. Καλά τα χρήματα, αλλά και η ανώτερη σειρά» «Τα χρήματα» είπε σιγανά ο πατέρας. Αναστέναξε και χαμογέλασε αχνά. Δεν μίλησε κανείς. Έβαλε λίγο τσάι στο πιατάκι του φλιτζανιού του και το 24 ήπιε κουνώντας το κεφάλι. Τα χρήματα ήταν καλά για όλον τον κόσμο, αλλά για έναν Εβραίο ήταν απαραίτητα όσο το νερό κι ο αέρας. Πώς να ζήσεις χωρίς χρήματα; Πώς να δωροδοκείς; Πώς να βάλεις τα παιδιά στο σχολείο, όταν όλες οι θέσεις έχουν συμπληρωθεί; Πώς να πάρεις άδεια για να πηγαίνεις εδώ κι εκεί, για να πουλάς αυτό ή το άλλο; Πώς να γλιτώσεις τη θητεία; Θεούλη μου, πώς να ζήσεις χωρίς χρήματα; Ο παππούς κουνούσε ανεπαίσθητα τα χείλη απήγγελλε από μέσα του έναν ψαλμό που του χρειαζόταν για το κεφάλαιο ΧΙΙ, παράγραφος 7 του έργου του, και που όλο τον ξεχνούσε. Οι φλυαρίες των δικών του ήταν σαν να μην υπήρχαν γι αυτόν. Ο εξωτερικός κόσμος είχε σημασία μόνο για τους χυδαίους, που δεν ξέρουν να αφαιρούνται σε ανιδιοτελείς στοχασμούς και πνευματικές ενατενίσεις. Η θεία Ράισα κοίταζε με απέχθεια που δύσκολα έκρυβε το φτωχικό και ακατάστατο δωμάτιο, γεμάτο από τον καπνό της κουζίνας. Η ταπετσαρία των τοίχων, σκούρα πράσινη με χρυσούς φοίνικες, ήταν βρόμικη και σχισμένη. Η μοναδική βελούδινη πολυθρόνα ήταν ξεφτισμένη και κουτσή. Ακούγονταν οι ζωώδεις κραυγές κάποιου μέθυσου που τον έδερναν οι αστυφύλακες στην όχθη του ποταμιού. Η θεία ήξερε ότι δεν μπορούσε να ξανακάνει περιουσία με τις δικές της μόνο δυνάμεις. Κι όμως, κάποτε τα είχε καταφέρει μια χαρά. Νέα κοπέλα, δεν είχε αρκεστεί στις υπηρεσίες του προξενητή έψαξε μόνη της να βρει γαμπρό ανάμεσα στους σπουδαστές της πόλης που με την εξυπνάδα και τη σοβαρότητά τους έδειχναν να έχουν προοπτικές κοινωνικής ανόδου είχε αρχίσει και ξαναρχίσει πολλές φορές το κυνήγι, χωρίς να το βάζει κάτω ώσπου ένας τους έπεσε, επιτέλους, στην παγίδα και πόσο είχε κοπιάσει! Πόσα μεταξωτά 25

13 μεσοφόρια δεν είχε στριφώσει υπομονετικά, πόσα παλιά καπέλα δεν είχε μεταποιήσει, κλεισμένη στην κάμαρή της, μέσα στη νυχτερινή ησυχία! Πόσους μακρινούς περιπάτους δεν είχε κάνει στον κεντρικό δρόμο της πόλης της, όπου τα δειλινά σεργιανούσαν τα κορίτσια της παντρειάς και οι νεαροί! Πόσες λοξές ματιές, πόσες προσβολές δεν είχε καταπιεί αμίλητη, πόσες πονηριές, πόσα σχέδια, πόση υπομονή, μέχρι να κλέψει τελικά τον εκλεκτό κάποιας πιο πλούσιας και πιο όμορφης φίλης! Τι σκληρός και μακρύς πόλεμος! Τώρα, όμως, τι να έκανε, μια φτωχή και ανυπεράσπιστη χήρα; Είχε μεγαλώσει πια, και ο σύζυγος που με τόσους αγώνες και μηχανορραφίες είχε κατακτήσει ένας καλός σύζυγος, το μεγαλύτερο τυπογραφείο της πόλης είχε πεθάνει ξαφνικά αφήνοντάς της δυο παιδιά, την όμορφη Λίλλα, δώδεκα χρονών, κι αυτό το παλιόπαιδο τον Μπεν! Η μόνη της ελ πίδα ήταν η Λίλλα. Η Λίλλα, μελαχρινή με λευκή επιδερμίδα, όμορφο πρόσωπο, σοβαρό και τρυφερό, τα μαλλιά πιασμένα χαμηλά στον αυχένα μ έναν μεγάλο φιόγκο από μαύρο σατέν, με τη σχολική ποδιά, και ο Μπεν, με μακριές μαύρες μπούκλες, ισχνό και διάφανο λαιμό, κάθονταν με την πλάτη ολόισια ο ένας δίπλα στον άλλον κι έριχναν γύρω τους φοβισμένες, όλο περιέργεια ματιές αν και ο Μπεν κοίταζε περισσότερο ειρωνικά παρά φοβισμένα. Ήταν έξι χρονών και κοντός για την ηλικία του, αλλά η έκφρα - σή του, σαρκαστική, τετραπέρατη και πικρόχολη πώς ήταν δυνατόν ένα μικρό παιδί να έχει τέτοιου είδους αισθήματα; έκανε τα χαρακτηριστικά του να δείχνουν γέρικα. Υπήρχαν στιγμές που θύμιζε παμπόνηρο κι αρρωστιάρη πίθηκο. Το πρόσωπό του δεν ησύχαζε ποτέ, τρεμούλιαζε ασταμάτητα δεν μιλούσε πολύ, είχε όμως πολύ εύγλωττο βλέμμα και χαμόγελο τα χέρια του κου- 26 νιόντουσαν, τα χείλη του σάλευαν μιμούνταν πότε τα καμώματα της μάνας του και πότε του θείου του και του παππού, όχι μόνο από σκωπτική διάθεση αλλά και από έναν ασυνείδητο μιμητισμό. Ενθουσιαζόταν με τα πάντα σήκωσε το καπάκι της ζαχαριέρας για να παρατηρήσει μια μύγα που είχε παγιδευτεί μέσα ανοιγόκλεισε τα μάτια, έκανε μια φρικτή γκριμάτσα, έσκυψε για να δει καλύτερα πώς κουνούσε τα μικροσκοπικά πόδια της, τη φυλάκισε μέσα στο χέρι του και μετά την άφησε να πέσει μέσα στο φλιτζάνι της Άντας. Ύστερα άρπαξε το ρολόι του θείου του και με τα ευκίνητα δάχτυλά του το άνοιξε κι έσπρωξε τις βελόνες. Κάθε τόσο γλιστρούσε απ τη θέση του, πήγαινε στο παράθυρο, κολλούσε το χλομό μουτράκι του στο τζάμι, που ήταν θαμπό από τον πάγο τότε γύριζε ζωηρά το κεφάλι του δεξιά κι αριστερά, και η ανάσα του σχημάτιζε πάνω στο παγωμένο τζάμι έναν υγρό και σκούρο κύκλο έριχνε ματιές στο δρόμο: δεν περνούσε ψυχή, και όλες οι βιτρίνες των μαγαζιών ήταν σκοτεινές. Ύστερα, γύριζε πάλι να καθίσει δίπλα στη Λίλλα. Στο παλιό, κιτρινισμένο απ τους καπνούς ταβάνι, ανάμεσα στις σκιές και τους λεκέδες, η Άντα έψαξε μια στενή και λευκή μορφή που μόνον εκείνη μπορούσε να δει γέρνοντας το κεφάλι σε μια συγκεκριμένη γωνία η μορφή έσκυψε προς το μέρος της και της έκανε ένα μυστηριώδες σινιάλο. Η Άντα χαμογέλασε κι έκρυψε το πρόσωπό της στον ώμο του πατέρα της έκλεισε τα μάτια και αποκοιμήθηκε. 27

Αγγελική Δαρλάση. Το παλιόπαιδο. Εικονογράφηση Ίρις Σαμαρτζή

Αγγελική Δαρλάση. Το παλιόπαιδο. Εικονογράφηση Ίρις Σαμαρτζή Αγγελική Δαρλάση Το παλιόπαιδο Εικονογράφηση Ίρις Σαμαρτζή σε όλους αυτούς που οραματίστηκαν έναν καλύτερο κόσμο και προσπαθούν για να γίνει, έστω και λίγο, καλύτερος 6 «Φτώχεια δεν είναι μόνο η έλλειψη

Διαβάστε περισσότερα

Από όλα τα παραμύθια που μου έλεγε ο πατέρας μου τα βράδια πριν κοιμηθώ, ένα μου άρεσε πιο πολύ. Ο Σεβάχ ο θαλασσινός. Επτά ταξίδια είχε κάνει ο

Από όλα τα παραμύθια που μου έλεγε ο πατέρας μου τα βράδια πριν κοιμηθώ, ένα μου άρεσε πιο πολύ. Ο Σεβάχ ο θαλασσινός. Επτά ταξίδια είχε κάνει ο 4 Από όλα τα παραμύθια που μου έλεγε ο πατέρας μου τα βράδια πριν κοιμηθώ, ένα μου άρεσε πιο πολύ. Ο Σεβάχ ο θαλασσινός. Επτά ταξίδια είχε κάνει ο Σεβάχ. Για να δει τον κόσμο και να ζήσει περιπέτειες.

Διαβάστε περισσότερα

Ο εγωιστής γίγαντας. Μεταγραφή : Γλυμίτσα Ευθυμία. Διδασκαλείο Δημοτικής Εκπαίδευσης. «Αλέξανδρος Δελμούζος»

Ο εγωιστής γίγαντας. Μεταγραφή : Γλυμίτσα Ευθυμία. Διδασκαλείο Δημοτικής Εκπαίδευσης. «Αλέξανδρος Δελμούζος» Ο εγωιστής γίγαντας Μεταγραφή : Γλυμίτσα Ευθυμία Διδασκαλείο Δημοτικής Εκπαίδευσης «Αλέξανδρος Δελμούζος» 2010-2011 Κάθε απόγευμα μετά από το σχολείο τα παιδιά πήγαιναν για να παίξουν στον κήπο του γίγαντα.

Διαβάστε περισσότερα

Τράντα Βασιλική Β εξάμηνο Ειδικής Αγωγής

Τράντα Βασιλική Β εξάμηνο Ειδικής Αγωγής Τράντα Βασιλική Β εξάμηνο Ειδικής Αγωγής Ο Μικρός Πρίγκιπας έφτασε στη γη. Εκεί είδε μπροστά του την αλεπού. - Καλημέρα, - Καλημέρα, απάντησε ο μικρός πρίγκιπας, ενώ έψαχνε να βρει από πού ακουγόταν η

Διαβάστε περισσότερα

ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΙ ΤΟ Σ ΑΓΑΠΑΩ

ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΙ ΤΟ Σ ΑΓΑΠΑΩ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΙ ΤΟ Σ ΑΓΑΠΑΩ (Αόρατος) ΑΦΗΓΗΤΗΣ: Κάποτε στη γη γεννήθηκε το Όνειρο. Το όνομά του δεν ήταν έτσι, όμως επειδή συνεχώς ονειρευόταν, όλοι το φώναζαν Όνειρο. Δεν ήταν κάτι το σπουδαίο, ήταν σαν

Διαβάστε περισσότερα

μετάφραση: Μαργαρίτα Ζαχαριάδου

μετάφραση: Μαργαρίτα Ζαχαριάδου μετάφραση: Μαργαρίτα Ζαχαριάδου Δύο Σε μια σπουδαία αρχαία πόλη που την έλεγαν Ουρούκ, ζούσε ένας νεαρός βασιλιάς, ο Γκιλγκαμές. Πατέρας του Γκιλγκαμές ήταν ο βασιλιάς Λουγκαλμπάντα και μητέρα του η

Διαβάστε περισσότερα

κι η τιμωρία των κατηγορουμένων. Βέβαια, αν δεν έχεις πάρει καθόλου βάρος, αυτό θα σημαίνει ότι ο κατηγορούμενος

κι η τιμωρία των κατηγορουμένων. Βέβαια, αν δεν έχεις πάρει καθόλου βάρος, αυτό θα σημαίνει ότι ο κατηγορούμενος 14 Φτάνοντας λοιπόν ο Νικήτας σε μια από τις γειτονικές χώρες, εντυπωσιάστηκε από τον πλούτο και την ομορφιά της. Πολλά ποτάμια τη διέσχιζαν και πυκνά δάση κάλυπταν τα βουνά της, ενώ τα χωράφια ήταν εύφορα

Διαβάστε περισσότερα

Όπου η Μαριόν μεγαλώνει αλλά όχι πολύ σε μια βόρεια πόλη

Όπου η Μαριόν μεγαλώνει αλλά όχι πολύ σε μια βόρεια πόλη Όπου η Μαριόν μεγαλώνει αλλά όχι πολύ σε μια βόρεια πόλη Τούτη εδώ είναι μια ιστορία για ένα κοριτσάκι, τη Μαριόν, που ζούσε σ ένα βόρειο νησί, σε μια πόλη που την έλεγαν Νεμπγιαβίκ. Ήταν ένα μέρος με

Διαβάστε περισσότερα

«Ο Αϊούλαχλης και ο αετός»

«Ο Αϊούλαχλης και ο αετός» ΠΑΡΑΜΥΘΙ #25 «Ο Αϊούλαχλης και ο αετός» (Φλώρινα - Μακεδονία Καύκασος) Διαγωνισμός παραδοσιακού παραμυθιού ebooks4greeks.gr ΠΑΡΑΜΥΘΙ #25 Ψηφίστε το παραμύθι που σας άρεσε περισσότερο εδώ μέχρι 30/09/2011

Διαβάστε περισσότερα

ΙΕ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΛΕΜΕΣΟΥ (Κ.Α.) ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ:

ΙΕ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΛΕΜΕΣΟΥ (Κ.Α.) ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ: ΙΕ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΛΕΜΕΣΟΥ (Κ.Α.) ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ: 2007-2008 Τάξη: Γ 3 Όνομα: Η μύτη μου είναι μεγάλη. Όχι μόνο μεγάλη, είναι και στραβή. Τα παιδιά στο νηπιαγωγείο με λένε Μυτόγκα. Μα η δασκάλα τα μαλώνει: Δεν

Διαβάστε περισσότερα

Σε μια μικρή παραθαλάσσια πόλη

Σε μια μικρή παραθαλάσσια πόλη Σε μια μικρή παραθαλάσσια πόλη υπάρχει ένα σπίτι με άσπρα παράθυρα. Μέσα σε αυτό θα βρούμε ένα χαρούμενο δωμάτιο, γεμάτο γέλια και φωνές, και δυο παιδιά που θέλω να σας γνωρίσω «Τάσι, αυτή η πιτζάμα σού

Διαβάστε περισσότερα

Μια νύχτα. Μπαίνω στ αμάξι με το κορίτσι μου και γέρνει γλυκά στο πλάϊ μου και το φεγγάρι λες και περπατάει ίσως θέλει κάπου να μας πάει

Μια νύχτα. Μπαίνω στ αμάξι με το κορίτσι μου και γέρνει γλυκά στο πλάϊ μου και το φεγγάρι λες και περπατάει ίσως θέλει κάπου να μας πάει Μια νύχτα Μπαίνω στ αμάξι με το κορίτσι μου και γέρνει γλυκά στο πλάϊ μου και το φεγγάρι λες και περπατάει ίσως θέλει κάπου να μας πάει Μια νύχτα σαν κι αυτή μια νύχτα σαν κι αυτή θέλω να σου πω πόσο σ

Διαβάστε περισσότερα

Εργασία Οδύσσειας: θέμα 2 ο «Γράφω το ημερολόγιο του κεντρικού ήρωα ή κάποιου άλλου προσώπου» Το ημερολόγιο της Πηνελόπης

Εργασία Οδύσσειας: θέμα 2 ο «Γράφω το ημερολόγιο του κεντρικού ήρωα ή κάποιου άλλου προσώπου» Το ημερολόγιο της Πηνελόπης Το ημερολόγιο της Πηνελόπης Εργασία Οδύσσειας: θέμα 2 ο «Γράφω το ημερολόγιο του κεντρικού ήρωα ή κάποιου άλλου προσώπου» Το ημερολόγιο της Πηνελόπης Το ημερολόγιο: «ημέρα της αποχώρησης Αγαπημένο μου

Διαβάστε περισσότερα

Το παραμύθι της αγάπης

Το παραμύθι της αγάπης Το παραμύθι της αγάπης Μια φορά και ένα καιρό, μια βασίλισσα έφερε στον κόσμο ένα παιδί τόσο άσχημο που σχεδόν δεν έμοιαζε για άνθρωποs. Μια μάγισσα που βρέθηκε σιμά στη βασίλισσα την παρηγόρησε με τούτα

Διαβάστε περισσότερα

μετάφραση: Μαργαρίτα Ζαχαριάδου

μετάφραση: Μαργαρίτα Ζαχαριάδου μετάφραση: Μαργαρίτα Ζαχαριάδου Τέσσερα ΜΠΡΟΜΠΝΤΙΝΓΚΝΑΓΚ Έπειτα από το ταξίδι του στη μικροσκοπική χώρα των Λιλλιπούτειων, ο Γκιούλλιβερ έμεινε στο σπίτι με τη γυναίκα του και τα παιδιά του αλλά πριν περάσουν

Διαβάστε περισσότερα

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΚΟΥΤΣΙΚΟΣ ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΦΑΡΚΑΔΟΝΑΣ ΤΡΙΚΑΛΩΝ Γ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ «ΠΡΟΣΕΧΕ ΤΙ ΠΕΤΑΣ, ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ»

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΚΟΥΤΣΙΚΟΣ ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΦΑΡΚΑΔΟΝΑΣ ΤΡΙΚΑΛΩΝ Γ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ «ΠΡΟΣΕΧΕ ΤΙ ΠΕΤΑΣ, ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ» 4 ος ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟΣ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ 2015-2016 2 Ο ΒΡΑΒΕΙΟ ΛΥΚΕΙΟΥ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΚΟΥΤΣΙΚΟΣ ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΦΑΡΚΑΔΟΝΑΣ ΤΡΙΚΑΛΩΝ Γ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ «ΠΡΟΣΕΧΕ ΤΙ ΠΕΤΑΣ, ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ» «Πρόσεχε τι πετάς, είναι η

Διαβάστε περισσότερα

Και ο μπαμπάς έκανε μία γκριμάτσα κι εγώ έβαλα τα γέλια. Πήγα να πλύνω το στόμα μου, έπλυνα το δόντι μου, το έβαλα στην τσέπη μου και κατέβηκα να φάω.

Και ο μπαμπάς έκανε μία γκριμάτσα κι εγώ έβαλα τα γέλια. Πήγα να πλύνω το στόμα μου, έπλυνα το δόντι μου, το έβαλα στην τσέπη μου και κατέβηκα να φάω. 1 Εδώ και λίγες μέρες, ένα από τα πάνω δόντια μου κουνιόταν και εγώ το πείραζα με τη γλώσσα μου και μερικές φορές με πονούσε λίγο, αλλά συνέχιζα να το πειράζω. Κι έπειτα, χτες το μεσημέρι, την ώρα που

Διαβάστε περισσότερα

Δουλεύει, τοποθετώντας τούβλα το ένα πάνω στο άλλο.

Δουλεύει, τοποθετώντας τούβλα το ένα πάνω στο άλλο. ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Δ Παραδείγματα με συμπληρωμένα Φύλλα εργασίας Φύλλο εργασίας Α α. Συμπληρώστε τον παρακάτω πίνακα, χρησιμοποιώντας τη φαντασία σας. Δώστε ταυτότητα στο παιδί της φωτογραφίας. Όνομα Ίντιρα Ηλικία

Διαβάστε περισσότερα

Τα λουλούδια που δεν είχαν όνομα ''ΜΥΘΟΣ''

Τα λουλούδια που δεν είχαν όνομα ''ΜΥΘΟΣ'' 1 2 Τα λουλούδια που δεν είχαν όνομα ''ΜΥΘΟΣ'' 3 Τα λουλούδια χωρίς όνομα, τα έχει ο καθένας από μας, αλλά δεν το ξέρουμε. Δεν μας μαθαίνουν τίποτα και ψάχνουμε μόνοι μας άσκοπα να βρούμε κάτι, για να

Διαβάστε περισσότερα

ΟΝΕΙΡΟ ΜΙΑΣ ΚΑΠΟΙΑΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ. ακριβώς το που.την μητέρα μου και τα αδέρφια μου, ήμουν πολύ μικρός για να τους

ΟΝΕΙΡΟ ΜΙΑΣ ΚΑΠΟΙΑΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ. ακριβώς το που.την μητέρα μου και τα αδέρφια μου, ήμουν πολύ μικρός για να τους ΟΝΕΙΡΟ ΜΙΑΣ ΚΑΠΟΙΑΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ. Γεννήθηκα πολύ μακριά. Δεν γνωρίζω ακριβώς το που.την μητέρα μου και τα αδέρφια μου, ήμουν πολύ μικρός για να τους θυμάμαι. Το μόνο που μου έρχεται στο μυαλό σαν ανάμνηση

Διαβάστε περισσότερα

ΠΑΝΑΓΙΩΣΑ ΠΑΠΑΔΗΜΗΣΡΙΟΤ. Δέκα ποιήματα για τον πατέρα μου. Αλκιβιάδη

ΠΑΝΑΓΙΩΣΑ ΠΑΠΑΔΗΜΗΣΡΙΟΤ. Δέκα ποιήματα για τον πατέρα μου. Αλκιβιάδη ΠΑΝΑΓΙΩΣΑ ΠΑΠΑΔΗΜΗΣΡΙΟΤ Αλκιβιάδη Θεσσαλονίκη Υεβρουάριος 2015 Παναγιώτα Παπαδημητρίου Αλκιβιάδη Θεσσαλονίκη Υεβρουάριος 2015 [3] Παναγιώτα Παπαδημητρίου Αφιερωμένο στον πατέρα μου Αλκιβιάδη Copyright

Διαβάστε περισσότερα

Ο νονός μου είναι ο καλύτερος συγγραφέας τρελών ιστοριών του κόσμου.

Ο νονός μου είναι ο καλύτερος συγγραφέας τρελών ιστοριών του κόσμου. Ο νονός μου είναι ο καλύτερος συγγραφέας τρελών ιστοριών του κόσμου. Ζητήστε του την Κοκκινοσκουφίτσα... δεν την ξέρει, τη Σταχτοπούτα ούτε αυτή την ξέρει, τη Μικρή Γοργόνα ή το λύκο και τα τρία γουρουνάκια

Διαβάστε περισσότερα

Μια φορά κι έναν καιρό

Μια φορά κι έναν καιρό Χριστουγεννιάτικο παραμύθι; Μια φορά κι έναν καιρό Αλλά μήπως δεν ήταν μια φορά κι έναν καιρό, μα μόλις χτες; Ή μήπως όλα αυτά που θα σας αφηγηθώ γίνανε πριν από λίγα μόνο χρόνια; Τι να σας πω κι εγώ;

Διαβάστε περισσότερα

Τι όμορφη μέρα ξημέρωσε και σήμερα. Ως συνήθως εγώ ξύπνησα πιο νωρίς από όλους και πήγα δίπλα στην κυρία Σταυρούλα που κοιμόταν. Την ακούμπησα ελαφρά

Τι όμορφη μέρα ξημέρωσε και σήμερα. Ως συνήθως εγώ ξύπνησα πιο νωρίς από όλους και πήγα δίπλα στην κυρία Σταυρούλα που κοιμόταν. Την ακούμπησα ελαφρά 1 Τι όμορφη μέρα ξημέρωσε και σήμερα. Ως συνήθως εγώ ξύπνησα πιο νωρίς από όλους και πήγα δίπλα στην κυρία Σταυρούλα που κοιμόταν. Την ακούμπησα ελαφρά με τη μουσούδα μου στο πρόσωπό της, τόσο όσο χρειαζόταν

Διαβάστε περισσότερα

Π Ι Σ Τ Ο Π Ο Ι Η Σ Η Ε Π Α Ρ Κ Ε Ι Α Σ Τ Η Σ ΕΛΛΗΝΟΜΑΘΕΙΑΣ Κ Α Τ Α Ν Ο Η Σ Η Π Ρ Ο Φ Ο Ρ Ι Κ Ο Υ Λ Ο Γ Ο Υ Π Ρ Ω Τ Η Σ Ε Ι Ρ Α Δ Ε Ι Γ Μ Α Τ Ω Ν

Π Ι Σ Τ Ο Π Ο Ι Η Σ Η Ε Π Α Ρ Κ Ε Ι Α Σ Τ Η Σ ΕΛΛΗΝΟΜΑΘΕΙΑΣ Κ Α Τ Α Ν Ο Η Σ Η Π Ρ Ο Φ Ο Ρ Ι Κ Ο Υ Λ Ο Γ Ο Υ Π Ρ Ω Τ Η Σ Ε Ι Ρ Α Δ Ε Ι Γ Μ Α Τ Ω Ν Ε Π Α Ρ Κ Ε Ι Α Σ Τ Η Σ ΕΛΛΗΝΟΜΑΘΕΙΑΣ Κ Α Τ Α Ν Ο Η Σ Η Π Ρ Ο Φ Ο Ρ Ι Κ Ο Υ Λ Ο Γ Ο Υ Π Ρ Ω Τ Η Σ Ε Ι Ρ Α Δ Ε Ι Γ Μ Α Τ Ω Ν 2 5 Μ 0 Ν Α Δ Ε Σ 1 Y Π Ο Υ Ρ Γ Ε Ι Ο Π Α Ι Δ Ε Ι Α Σ Κ Α Ι Θ Ρ Η Σ Κ Ε Υ Μ Α

Διαβάστε περισσότερα

Μια φορά κι έναν καιρό, τον πολύ παλιό καιρό, τότε που όλη η γη ήταν ένα απέραντο δάσος, ζούσε μέσα στο ξύλινο καλύβι της, στην καρδιά του δάσους,

Μια φορά κι έναν καιρό, τον πολύ παλιό καιρό, τότε που όλη η γη ήταν ένα απέραντο δάσος, ζούσε μέσα στο ξύλινο καλύβι της, στην καρδιά του δάσους, Μια φορά κι έναν καιρό, τον πολύ παλιό καιρό, τότε που όλη η γη ήταν ένα απέραντο δάσος, ζούσε μέσα στο ξύλινο καλύβι της, στην καρδιά του δάσους, μια γριά γυναίκα. Τ όνομά της ήταν Μαραλά. Κανένας δεν

Διαβάστε περισσότερα

Κατανόηση προφορικού λόγου

Κατανόηση προφορικού λόγου Β1 (25 μονάδες) Διάρκεια: 25 λεπτά Ερώτημα 1 Θα ακούσετε δύο (2) φορές έναν συγγραφέα να διαβάζει ένα απόσπασμα από το βιβλίο του με θέμα τη ζωή του παππού του. Αυτά που ακούτε σας αρέσουν, γι αυτό κρατάτε

Διαβάστε περισσότερα

Ένα παραμύθι φτιαγμένο από τα παιδιά της Δ, Ε και Στ τάξης του Ζ Δημοτικού Σχολείου Πάφου κατά τη διάρκεια της συνάντησής τους με τη συγγραφέα Αμαλία

Ένα παραμύθι φτιαγμένο από τα παιδιά της Δ, Ε και Στ τάξης του Ζ Δημοτικού Σχολείου Πάφου κατά τη διάρκεια της συνάντησής τους με τη συγγραφέα Αμαλία Ένα παραμύθι φτιαγμένο από τα παιδιά της Δ, Ε και Στ τάξης του Ζ Δημοτικού Σχολείου Πάφου κατά τη διάρκεια της συνάντησής τους με τη συγγραφέα Αμαλία Πικρίδου-Λούκα. 2014 Μια φορά κι έναν καιρό υπήρχε

Διαβάστε περισσότερα

2 ο ΒΡΑΒΕΙΟ ΛΥΚΕΙΟΥ ΕΛΕΝΗ ΚΟΤΣΙΡΑ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΟ ΓΕΝΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ ΖΑΝΝΕΙΟΥ ΣΧΟΛΗΣ ΠΕΙΡΑΙΑ Β ΤΑΞΗ ΤΙΤΛΟΣ: «ΕΠΙΔΙΟΡΘΩΣΕΙΣ-ΜΕΤΑΠΟΙΗΣΕΙΣ ΜΑΙΡΗ»

2 ο ΒΡΑΒΕΙΟ ΛΥΚΕΙΟΥ ΕΛΕΝΗ ΚΟΤΣΙΡΑ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΟ ΓΕΝΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ ΖΑΝΝΕΙΟΥ ΣΧΟΛΗΣ ΠΕΙΡΑΙΑ Β ΤΑΞΗ ΤΙΤΛΟΣ: «ΕΠΙΔΙΟΡΘΩΣΕΙΣ-ΜΕΤΑΠΟΙΗΣΕΙΣ ΜΑΙΡΗ» 2 ο ΒΡΑΒΕΙΟ ΛΥΚΕΙΟΥ ΕΛΕΝΗ ΚΟΤΣΙΡΑ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΟ ΓΕΝΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ ΖΑΝΝΕΙΟΥ ΣΧΟΛΗΣ ΠΕΙΡΑΙΑ Β ΤΑΞΗ ΤΙΤΛΟΣ: «ΕΠΙΔΙΟΡΘΩΣΕΙΣ-ΜΕΤΑΠΟΙΗΣΕΙΣ ΜΑΙΡΗ» Δεν είχε καλά χαράξει και η κυρία Μαίρη άνοιξε το μαγαζί. Πέταξε τα

Διαβάστε περισσότερα

Περιεχόμενα. Εφτά ξύλινα αλογάκια κι ένα αληθινό Αν έχεις τύχη Η μεγάλη καφετιά αρκούδα κι εμείς... 37

Περιεχόμενα. Εφτά ξύλινα αλογάκια κι ένα αληθινό Αν έχεις τύχη Η μεγάλη καφετιά αρκούδα κι εμείς... 37 Περιεχόμενα Εφτά ξύλινα αλογάκια κι ένα αληθινό............. 11 Αν έχεις τύχη..................................... 21 Η μεγάλη καφετιά αρκούδα κι εμείς............... 37 7199_alogaki_pasxalitsa_arkouda:7199_alogaki_pasxalitsa_arkouda

Διαβάστε περισσότερα

Η γυναίκα με τα χέρια από φως

Η γυναίκα με τα χέρια από φως ΛIΛH ΛAMΠPEΛΛH Σειρά: Κι αν σου μιλώ με Παραμύθια... Η γυναίκα με τα χέρια από φως Εφτά παραμύθια σχέσης από την προφορική παράδοση Τρεις τρίχες λύκου Ζούσε κάποτε, σ ένα μικρό χωριό, ένας άντρας και μια

Διαβάστε περισσότερα

ΜΙΚΡΕΣ ΚΑΛΗΝΥΧΤΕΣ. Η Τρίτη μάγισσα. Τα δύο αδέρφια και το φεγγάρι

ΜΙΚΡΕΣ ΚΑΛΗΝΥΧΤΕΣ. Η Τρίτη μάγισσα. Τα δύο αδέρφια και το φεγγάρι ΜΙΚΡΕΣ ΚΑΛΗΝΥΧΤΕΣ Α 1 2017-2018 6 ο Δημοτικό Σχολείο Ευόσμου Περιλήψεις βιβλίων που έχουν διαβάσει τα παιδιά από τη σειρά «μικρές καληνύχτες». Η Τρίτη μάγισσα Τα δύο αδέρφια και το φεγγάρι Μου έκανε εντύπωση

Διαβάστε περισσότερα

«Πώς να ξέρει κανείς πού στέκει; Με αγγίζεις στο παρελθόν, σε νιώθω στο παρόν» Μυρσίνη-Νεφέλη Κ. Παπαδάκου «Νερό. Εγώ»

«Πώς να ξέρει κανείς πού στέκει; Με αγγίζεις στο παρελθόν, σε νιώθω στο παρόν» Μυρσίνη-Νεφέλη Κ. Παπαδάκου «Νερό. Εγώ» «Πώς να ξέρει κανείς πού στέκει; Με αγγίζεις στο παρελθόν, σε νιώθω στο παρόν» Μυρσίνη-Νεφέλη Κ. Παπαδάκου «Νερό. Εγώ» ΚΕΦΆΛΑΙΟ 1 ΘΑ ΣΟΥ ΠΩ τι πιστεύω για την εξαφάνιση, αλλά δώσε μου λίγο χρόνο. Όχι,

Διαβάστε περισσότερα

ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ 12. Οιδίποδας Επτά επί Θήβας

ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ 12. Οιδίποδας Επτά επί Θήβας Ένα μωρό που το πέταξαν, γιατί κάποιος χρησμός έλεγε ότι μεγαλώνοντας θα σκοτώσει τον πατέρα του, έγινε μετά από χρόνια ο βασιλιάς της Θήβας, Οιδίποδας. Χωρίς να φταίει, έφερε καταστροφή, και το χειρότερο,

Διαβάστε περισσότερα

Εικόνες: Eύα Καραντινού

Εικόνες: Eύα Καραντινού Εικόνες: Eύα Καραντινού H Kοκκινοσκουφίτσα Mια φορά κι έναν καιρό, έμεναν σ ένα χωριουδάκι μια γυναίκα με το κοριτσάκι της, που φορούσε μια κόκκινη σκουφίτσα. Γι αυτό ο κόσμος την φώναζε Κοκκινοσκουφίτσα.

Διαβάστε περισσότερα

Μαμά, γιατί ο Φώτης δε θέλει να του πιάσω το χέρι; Θα σου εξηγήσω, Φωτεινή. Πότε; Αργότερα, όταν μείνουμε μόνες μας. Να πάμε με τον Φώτη στο δωμάτιό

Μαμά, γιατί ο Φώτης δε θέλει να του πιάσω το χέρι; Θα σου εξηγήσω, Φωτεινή. Πότε; Αργότερα, όταν μείνουμε μόνες μας. Να πάμε με τον Φώτη στο δωμάτιό - Μαμά, γιατί ο Φώτης δε θέλει να του πιάσω το χέρι; Θα σου εξηγήσω, Φωτεινή. Πότε; Αργότερα, όταν μείνουμε μόνες μας. Να πάμε με τον Φώτη στο δωμάτιό μου να παίξουμε; Αν θέλει, ναι. Προσπάθησε να μην

Διαβάστε περισσότερα

Π Ε Ρ Ι Ε Χ Ο Μ Ε Ν Α

Π Ε Ρ Ι Ε Χ Ο Μ Ε Ν Α Π Ε Ρ Ι Ε Χ Ο Μ Ε Ν Α ΕΙΣΑΓΩΓΗ Η μουσική..............................................11 ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΕΓΧΟΡΔΟ Η αρχοντοπούλα κι ο ταξιδευτής........................15 ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΚΡΟΥΣΤΟ

Διαβάστε περισσότερα

Πριν από λίγες μέρες πήγα για κούρεμα.

Πριν από λίγες μέρες πήγα για κούρεμα. 1. Πριν από λίγες μέρες πήγα για κούρεμα. Καιρό είχες να ρθεις, Κλουζ, μου είπε ο κύριος Κολχάαζε, ανοιγοκλείνοντας το ψαλίδι του επικίνδυνα κοντά στο αριστερό μου αυτί. Εγώ τα αγαπώ τ αυτιά μου. Γι αυτό

Διαβάστε περισσότερα

Μια φορά και έναν καιρό, σ' ένα μεγάλο κήπο, ήταν ένα σαλιγκάρι μέσα στην φωλιά του. Ένα παιδάκι ο Γιωργάκης, έξω από την φωλιά του σαλιγκαριού

Μια φορά και έναν καιρό, σ' ένα μεγάλο κήπο, ήταν ένα σαλιγκάρι μέσα στην φωλιά του. Ένα παιδάκι ο Γιωργάκης, έξω από την φωλιά του σαλιγκαριού Μια φορά και έναν καιρό, σ' ένα μεγάλο κήπο, ήταν ένα σαλιγκάρι μέσα στην φωλιά του. Ένα παιδάκι ο Γιωργάκης, έξω από την φωλιά του σαλιγκαριού έπαιζε με την μπάλα του. Μετά από ένα δυνατό χτύπημα η μπάλα

Διαβάστε περισσότερα

ΖΑΚ ΠΡΕΒΕΡ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ

ΖΑΚ ΠΡΕΒΕΡ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ΖΑΚ ΠΡΕΒΕΡ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ Πήγα στην αγορά με τα πουλιά Κι αγόρασα πουλιά Για σένα αγάπη μου Πήγα στην αγορά με τα λουλούδια Κι αγόρασα λουλούδια Για σένα αγάπη μου Πήγα στην αγορά με τα σιδερικά

Διαβάστε περισσότερα

«Η τύχη του άτυχου παλικαριού»

«Η τύχη του άτυχου παλικαριού» ΠΑΡΑΜΥΘΙ #15 «Η τύχη του άτυχου παλικαριού» (Κοζάνη - Μακεδονία) Διαγωνισμός παραδοσιακού παραμυθιού ebooks4greeks.gr ΠΑΡΑΜΥΘΙ #15 Ψηφίστε το παραμύθι που σας άρεσε περισσότερο εδώ μέχρι 30/09/2011 Δείτε

Διαβάστε περισσότερα

Πόλεμος για το νερό. Συγγραφική ομάδα. Καραγκούνης Τριαντάφυλλος Κρουσταλάκη Μαρία Λαμπριανίδης Χάρης Μυστακίδου Βασιλική

Πόλεμος για το νερό. Συγγραφική ομάδα. Καραγκούνης Τριαντάφυλλος Κρουσταλάκη Μαρία Λαμπριανίδης Χάρης Μυστακίδου Βασιλική Πόλεμος για το νερό Συγγραφική ομάδα Καραγκούνης Τριαντάφυλλος Κρουσταλάκη Μαρία Λαμπριανίδης Χάρης Μυστακίδου Βασιλική 3 ο Δημοτικό Σχολείο Ωραιοκάστρου Τάξη ΣΤ1 Θεσσαλονίκη 2006 ΠΟΛΕΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΡΟ Άκουγα

Διαβάστε περισσότερα

Τ Ο Υ Κ Ω Ν Σ Τ Α Ν Τ Ι Ν Ο Υ ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ ΜΕ ΣΧΕΔΙΑ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΣ ΔΟΥΚΑ

Τ Ο Υ Κ Ω Ν Σ Τ Α Ν Τ Ι Ν Ο Υ ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ ΜΕ ΣΧΕΔΙΑ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΣ ΔΟΥΚΑ Π Ε Ν Τ Ε Ν Ε Α Π Ο Ι Η Μ Α Τ Α Τ Ο Υ Κ Ω Ν Σ Τ Α Ν Τ Ι Ν Ο Υ ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ ΜΕ ΣΧΕΔΙΑ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΣ ΔΟΥΚΑ / Κανιάρης Μην πας στο Ντητρόιτ Ουρανός-λάσπη Ζώα κυνηγούν ζώα Η μητέρα του καλλιτέχνη πάνω σε

Διαβάστε περισσότερα

ΜΠΑ Μ! Μ Π Α Μ! Στη φωτογραφία μάς είχαν δείξει καλύτερη βάρκα. Αστραφτερή και καινούρια, με χώρο για όλους.

ΜΠΑ Μ! Μ Π Α Μ! Στη φωτογραφία μάς είχαν δείξει καλύτερη βάρκα. Αστραφτερή και καινούρια, με χώρο για όλους. ΕΙΝΑΙ ΑΤΥΧΙΑ ΝΑ ΤΑΞΙΔΕΥΕΙΣ ΜΕ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ. Νούρου Εγώ Κουάμι ο αδερφός μου Ράζακ ένας φίλος που συναντήσαμε στον δρόμο Στη φωτογραφία μάς είχαν δείξει καλύτερη βάρκα. Αστραφτερή και καινούρια, με χώρο για

Διαβάστε περισσότερα

Εικόνες: Δήμητρα Ψυχογυιού. Μετάφραση από το πρωτότυπο Μάνος Κοντολέων Κώστια Κοντολέων

Εικόνες: Δήμητρα Ψυχογυιού. Μετάφραση από το πρωτότυπο Μάνος Κοντολέων Κώστια Κοντολέων Εικόνες: Δήμητρα Ψυχογυιού Μετάφραση από το πρωτότυπο Μάνος Κοντολέων Κώστια Κοντολέων Το τελευταίο όνειρο της γέρικης βελανιδιάς Κάπου σε κάποιο δάσος, εκεί στον λόφο που βρίσκονταν κοντά σε μια πλατιά

Διαβάστε περισσότερα

ΤΖΑΛΑΛΑΝΤΙΝ ΡΟΥΜΙ. Επιλεγμένα ποιήματα. Μέσα από την Αγάπη. γλυκαίνει καθετί πικρό. το χάλκινο γίνεται χρυσό

ΤΖΑΛΑΛΑΝΤΙΝ ΡΟΥΜΙ. Επιλεγμένα ποιήματα. Μέσα από την Αγάπη.   γλυκαίνει καθετί πικρό. το χάλκινο γίνεται χρυσό http://hallofpeople.com/gr/bio/roumi.php ΤΖΑΛΑΛΑΝΤΙΝ ΡΟΥΜΙ Επιλεγμένα ποιήματα γλυκαίνει καθετί πικρό το χάλκινο γίνεται χρυσό το θολό κρασί γίνεται εκλεκτό ο κάθε πόνος γίνεται γιατρικό οι νεκροί θα αναστηθούν

Διαβάστε περισσότερα

Σχολικές αναμνήσεις. Η γιαγιά του Χάρη θυμάται

Σχολικές αναμνήσεις. Η γιαγιά του Χάρη θυμάται Η μαμά μου πήγαινε στο 26 ο Δημοτικό Σχολείο Νίκαιας. Η καλύτερη ανάμνηση που έχει είναι οι φίλοι της και η τάξη που μύριζε κιμωλία. Ελευθερία Η γιαγιά μου την τάξη της είχε 87 παιδιά. Τα άτακτα παιδιά

Διαβάστε περισσότερα

Ο Τοτός και ο Μπόμπος εξετάζονται από το δάσκαλό τους. Ο Μπόμπος βγαίνει από την αίθουσα και λέει στον Τοτό:

Ο Τοτός και ο Μπόμπος εξετάζονται από το δάσκαλό τους. Ο Μπόμπος βγαίνει από την αίθουσα και λέει στον Τοτό: Ο Τοτός και ο Μπόμπος εξετάζονται από το δάσκαλό τους. Ο Μπόμπος βγαίνει από την αίθουσα και λέει στον Τοτό: - "Η πρώτη απάντηση είναι 1821, η δεύτερη Θεόδωρος Κολοκοτρώνης και η τρίτη δεν ξέρουμε ερευνάται

Διαβάστε περισσότερα

LET S DO IT BETTER improving quality of education for adults among various social groups

LET S DO IT BETTER improving quality of education for adults among various social groups INTERVIEWS REPORT February / March 2012 - Partner: Vardakeios School of Hermoupolis - Target group: Immigrants, women 1 η συνέντευξη Από την Αλβανία Το 2005 Η γλώσσα. Ήταν δύσκολο να επικοινωνήσω με τους

Διαβάστε περισσότερα

Μαρία Κωνσταντινοπούλου Ψυχολόγος - ειδική παιδαγωγός

Μαρία Κωνσταντινοπούλου Ψυχολόγος - ειδική παιδαγωγός ΠΑΡΑΞΕΝΑ ΟΜΟΡΦΟ Ένα παραμύθι για τη διαφορετικότητα, για μικρούς αλλά και για μεγάλους (αυτισμός) Τα παιδιά είναι ελεύθερα να ζωγραφίσουν τις παρακάτω σελίδες όπως αυτά αισθάνονται... Μαρία Κωνσταντινοπούλου

Διαβάστε περισσότερα

Ρένα Ρώσση-Ζαΐρη: Στόχος μου είναι να πείσω τους αναγνώστες μου να μην σκοτώσουν το μικρό παιδί που έχουν μέσα τους 11 May 2018

Ρένα Ρώσση-Ζαΐρη: Στόχος μου είναι να πείσω τους αναγνώστες μου να μην σκοτώσουν το μικρό παιδί που έχουν μέσα τους 11 May 2018 Ρένα Ρώσση-Ζαΐρη: Στόχος μου είναι να πείσω τους αναγνώστες μου να μην σκοτώσουν το μικρό παιδί που έχουν μέσα τους 11 May 2018 by Rena Mavridou Αγαπητή Ρένα Ρώσση-Ζαΐρη, πώς προέκυψε η συγγραφή στη ζωή

Διαβάστε περισσότερα

Τα παιδιά της Πρωτοβουλίας και η Δώρα Νιώπα γράφουν ένα παραμύθι - αντίδωρο

Τα παιδιά της Πρωτοβουλίας και η Δώρα Νιώπα γράφουν ένα παραμύθι - αντίδωρο Τα παιδιά της Πρωτοβουλίας και η Δώρα Νιώπα γράφουν ένα παραμύθι - αντίδωρο Ο Ηλίας ανεβαίνει Ψηλά Ψηλότερα Κάθε Μάρτιο, σε μια Χώρα Κοντινή, γινόταν μια Γιορτή! Η Γιορτή των Χαρταετών. Για πρώτη φορά,

Διαβάστε περισσότερα

«Το δαμαλάκι με τα χρυσά πόδια»

«Το δαμαλάκι με τα χρυσά πόδια» ΠΑΡΑΜΥΘΙ #39 «Το δαμαλάκι με τα χρυσά πόδια» (Ρόδος Δωδεκάνησα) Διαγωνισμός παραδοσιακού παραμυθιού ebooks4greeks.gr ΠΑΡΑΜΥΘΙ #39 Ψηφίστε το παραμύθι που σας άρεσε περισσότερο εδώ μέχρι 30/09/2011 Δείτε

Διαβάστε περισσότερα

Η Μόνα, η μικρή χελώνα, μετακόμισε σε ένα καινούριο σπίτι κοντά στη λίμνη του μεγάλου δάσους.

Η Μόνα, η μικρή χελώνα, μετακόμισε σε ένα καινούριο σπίτι κοντά στη λίμνη του μεγάλου δάσους. Η Μόνα, η μικρή χελώνα, μετακόμισε σε ένα καινούριο σπίτι κοντά στη λίμνη του μεγάλου δάσους. Κάθεται στο παράθυρο του δωματίου της και σκέφτεται, στεναχωρημένη τους παλιούς της φίλους και συμμαθητές.

Διαβάστε περισσότερα

Δύο ιστορίες που ρωτάνε

Δύο ιστορίες που ρωτάνε ...... Δύο ιστορίες που ρωτάνε Διορθώσεις: Νέστορας Χούνος Σελιδοποίηση - Μακέτα εξωφύλλου: Ευθύµης Δηµουλάς 1991 MANOΣ KONTOΛEΩN & EKΔOΣEIΣ «AΓKYPA» Δ.A. ΠAΠAΔHMHTPIOY A.B.E.E. Η παρούσα 18η έκδοση, Φεβρουάριος

Διαβάστε περισσότερα

ΧΑΡΤΑΕΤΟΣ UÇURTMA Orkun Bozkurt

ΧΑΡΤΑΕΤΟΣ UÇURTMA Orkun Bozkurt ΧΑΡΤΑΕΤΟΣ UÇURTMA Orkun Bozkurt - Ι - Αυτός είναι ένας ανάπηρος πριν όμως ήταν άνθρωπος. Κάθε παιδί, σαν ένας άνθρωπος. έρχεται, καθώς κάθε παιδί γεννιέται. Πήρε φροντίδα απ τη μητέρα του, ανάμεσα σε ήχους

Διαβάστε περισσότερα

Βρισκόμαστε σε ένα μικρό νησί, που βρίσκεται εκεί που ο κόσμος, όχι όλος, πίστευε και θα πιστεύει ότι παλιά υπήρχε η Ατλαντίδα, δηλαδή για να σας

Βρισκόμαστε σε ένα μικρό νησί, που βρίσκεται εκεί που ο κόσμος, όχι όλος, πίστευε και θα πιστεύει ότι παλιά υπήρχε η Ατλαντίδα, δηλαδή για να σας Βρισκόμαστε σε ένα μικρό νησί, που βρίσκεται εκεί που ο κόσμος, όχι όλος, πίστευε και θα πιστεύει ότι παλιά υπήρχε η Ατλαντίδα, δηλαδή για να σας βοηθήσουμε να καταλάβετε το νησάκι αυτό βρίσκεται ανάμεσα

Διαβάστε περισσότερα

ΘΟΔΩΡΗΣ ΠΑΠΑΘΕΟΔΩΡΟΥ

ΘΟΔΩΡΗΣ ΠΑΠΑΘΕΟΔΩΡΟΥ ΘΟΔΩΡΗΣ ΠΑΠΑΘΕΟΔΩΡΟΥ * Αυτά τα τελευταία μην τα δένουμε και κόμπο όμως. Δυστυχώς... ΥΠΟΘΕΣΗ: ΚΛΕΜΜΕΝΑ ΒΡΑΒΕΙΑ (ΚΑΙ ΚΛΕΜΜΕΝΑ ΦΙΛΙΑ)* Εικόνες: Λέλα Στρούτση ΑΘΗΝΑ Τετάρτη, 7.00 το πρωί Το φως ήταν λιγοστό.

Διαβάστε περισσότερα

Όροι και συντελεστές της παράστασης Ι: Αυτοσχεδιασμός και επινόηση κειμένου.

Όροι και συντελεστές της παράστασης Ι: Αυτοσχεδιασμός και επινόηση κειμένου. Όροι και συντελεστές της παράστασης Ι: Αυτοσχεδιασμός και επινόηση κειμένου. Ενότητα 1: Το σπασμένο μπισκότο. Γιάννα Ροϊλού. Τμήμα: Θεατρικών Σπουδών. Σελίδα 1 1 Σκοποί ενότητας..3 2 Περιεχόμενα ενότητας

Διαβάστε περισσότερα

3 ο βραβείο ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΣΤΑΜΟΥΛΗ. Βασιλεία Παπασταύρου. 1 ος Πανελλήνιος διαγωνισμός λογοτεχνικής έκφρασης για παιδιά (2010-2011)

3 ο βραβείο ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΣΤΑΜΟΥΛΗ. Βασιλεία Παπασταύρου. 1 ος Πανελλήνιος διαγωνισμός λογοτεχνικής έκφρασης για παιδιά (2010-2011) ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΣΤΑΜΟΥΛΗ 1 ος Πανελλήνιος διαγωνισμός λογοτεχνικής έκφρασης για παιδιά (2010-2011) 3 ο βραβείο Βασιλεία Παπασταύρου 1 ο Δημοτικό Σχολείο Ν. Ερυθραίας 2 Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε ο Καραγκιόζης

Διαβάστε περισσότερα

ALBUM ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ 2010 ΦΥΣΑΕΙ

ALBUM ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ 2010 ΦΥΣΑΕΙ ALBUM ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ 2010 ΦΥΣΑΕΙ Μη µου µιλάς γι' αυτά που ξεχνάω Μη µε ρωτάς για καλά κρυµµένα µυστικά Και µε κοιτάς... και σε κοιτώ... Κι είναι η στιγµή που δεν µπορεί να βγεί απ' το µυαλό Φυσάει... Κι είναι

Διαβάστε περισσότερα

Η ιστορία του Φερδινάνδου Συγγραφέας: Μούνρω Λιφ. Μετάφραση: Κωνσταντίνος Παπαγεωργίου

Η ιστορία του Φερδινάνδου Συγγραφέας: Μούνρω Λιφ. Μετάφραση: Κωνσταντίνος Παπαγεωργίου Η ιστορία του Φερδινάνδου Συγγραφέας: Μούνρω Λιφ. Μετάφραση: Κωνσταντίνος Παπαγεωργίου Μια φορά κι έναν καιρό στην Ισπανία υπήρχε ένας μικρός ταύρος που το όνομά του ήταν Φερδινάνδος. Όλοι οι άλλοι μικροί

Διαβάστε περισσότερα

ΓΙΑΤΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ

ΓΙΑΤΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΓΙΑΤΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ Σε όλο τον κόσμο υπάρχουν διάφορα και σημαντικά προβλήματα. Ένα από αυτά είναι ο πόλεμος που έχει ως αποτέλεσμα την έλλειψη νερού, φαγητού και ιατρικής περίθαλψης και το χειρότερο

Διαβάστε περισσότερα

ΠΑΡΑΜΥΘΙ #20. «Δεκαοχτώ ψωμιά» Διαγωνισμός παραδοσιακού παραμυθιού ebooks4greeks.gr

ΠΑΡΑΜΥΘΙ #20. «Δεκαοχτώ ψωμιά» Διαγωνισμός παραδοσιακού παραμυθιού ebooks4greeks.gr ΠΑΡΑΜΥΘΙ #20 «Δεκαοχτώ ψωμιά» Διαγωνισμός παραδοσιακού παραμυθιού ebooks4greeks.gr ΠΑΡΑΜΥΘΙ #20 Ψηφίστε το παραμύθι που σας άρεσε περισσότερο εδώ μέχρι 30/09/2011 Δείτε όλα τα παραμύθια εδώ Δεκαοχτώ ψωμιά

Διαβάστε περισσότερα

6. '' Καταλαβαίνεις οτι κάτι έχει αξία, όταν το έχεις στερηθεί και το αναζητάς. ''

6. '' Καταλαβαίνεις οτι κάτι έχει αξία, όταν το έχεις στερηθεί και το αναζητάς. '' 1. '' Τίποτα δεν είναι δεδομένο. '' 2. '' Η μουσική είναι η τροφή της ψυχής. '' 3. '' Να κάνεις οτι έχει νόημα για σένα, χωρίς όμως να παραβιάζεις την ελευθερία του άλλου. '' 4. '' Την πραγματική μόρφωση

Διαβάστε περισσότερα

ΕΚ ΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ Α.Ε.

ΕΚ ΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ Α.Ε. ιστορίες της 17 ιστορίες της Πρωτοχρονιάς Παραμύθια: Βαλερί Κλες, Έμιλι-Ζιλί Σαρμπονιέ, Λόρα Μιγιό, Ροζέ-Πιερ Μπρεμό, Μονίκ Σκουαρσιαφικό, Καλουάν, Ιμπέρ Μασουρέλ, Ζαν Ταμπονί-Μισεράτσι, Πολ Νέισκενς,

Διαβάστε περισσότερα

ΤΑ ΜΠΑΛΟΝΙΑ ΤΗΣ ΦΙΛΙΑΣ

ΤΑ ΜΠΑΛΟΝΙΑ ΤΗΣ ΦΙΛΙΑΣ ΤΑ ΜΠΑΛΟΝΙΑ ΤΗΣ ΦΙΛΙΑΣ Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε ένα κόκκινο μπαλόνι σε έναν παιδότοπο. Ήταν μόνο του και παρόλο που τα παιδάκια έπαιζαν μαζί του, δεν είχε κανέναν φίλο που να είναι σαν κι αυτό. Όλη

Διαβάστε περισσότερα

Παραμύθι για την υγιεινή διατροφή

Παραμύθι για την υγιεινή διατροφή Παραμύθι για την υγιεινή διατροφή Τζήκου Βασιλική Το δίλημμα της Λένιας 1 Παραμύθι πού έχω κάνει στο πρόγραμμα Αγωγής Υγείας που είχε τίτλο: «Γνωρίζω το σώμα μου, το αγαπώ και το φροντίζω» με την βοήθεια

Διαβάστε περισσότερα

ΣΚΕΤΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ. ΑΡΗΣ (Συναντώνται μπροστά στη σκηνή ο Άρης με τον Χρηστάκη.) Γεια σου Χρηστάκη, τι κάνεις;

ΣΚΕΤΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ. ΑΡΗΣ (Συναντώνται μπροστά στη σκηνή ο Άρης με τον Χρηστάκη.) Γεια σου Χρηστάκη, τι κάνεις; ΣΚΕΤΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ ΑΡΗΣ (Συναντώνται μπροστά στη σκηνή ο Άρης με τον Χρηστάκη.) Γεια σου Χρηστάκη, τι κάνεις; ΧΡΗΣΤΑΚΗΣ Μια χαρά είμαι. Εσύ; ΑΡΗΣ Κι εγώ πολύ καλά. Πάρα πολύ καλά! ΧΡΗΣΤΑΚΗΣ Σε βλέπω

Διαβάστε περισσότερα

Συγγραφέας. Ραφαέλα Ρουσσάκη. Εικονογράφηση. Αμαλία Βεργετάκη. Γεωργία Καμπιτάκη. Γωγώ Μουλιανάκη. Ζαίρα Γαραζανάκη. Κατερίνα Τσατσαράκη

Συγγραφέας. Ραφαέλα Ρουσσάκη. Εικονογράφηση. Αμαλία Βεργετάκη. Γεωργία Καμπιτάκη. Γωγώ Μουλιανάκη. Ζαίρα Γαραζανάκη. Κατερίνα Τσατσαράκη Συγγραφέας Ραφαέλα Ρουσσάκη Εικονογράφηση Αμαλία Βεργετάκη Γεωργία Καμπιτάκη Γωγώ Μουλιανάκη Ζαίρα Γαραζανάκη Κατερίνα Τσατσαράκη Μαρία Κυρικλάκη Μαριτίνα Σταματάκη Φιλία Πανδερμαράκη Χριστίνα Κλωνάρη

Διαβάστε περισσότερα

ΛΕΟΝΑΡΝΤ ΚΟΕΝ. Στίχοι τραγουδιών του. Δεν υπάρχει γιατρειά για την αγάπη (Ain t no cure for love)

ΛΕΟΝΑΡΝΤ ΚΟΕΝ. Στίχοι τραγουδιών του. Δεν υπάρχει γιατρειά για την αγάπη (Ain t no cure for love) http://hallofpeople.com/gr.php?user=κοέν%20λέοναρντ ΛΕΟΝΑΡΝΤ ΚΟΕΝ Στίχοι τραγουδιών του Από το http://lyricstranslate.com/el/leonard-cohen-lyrics.html (Ain t no cure for love) Σε αγαπούσα για πολύ, πολύ

Διαβάστε περισσότερα

Σελίδα 1 Σελίδα 2 Το παρόν έργο είναι πνευματική ιδιοκτησία της συγγραφέα και προστατεύεται σύμφωνα με τις διατάξεις του Ελληνικού Νόμου 2121/1993 και τους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν και

Διαβάστε περισσότερα

Κατερίνα Χριστόγερου. Είμαι 3 και μπορώ. Δραστηριότητες για παιδιά από 3 ετών

Κατερίνα Χριστόγερου. Είμαι 3 και μπορώ. Δραστηριότητες για παιδιά από 3 ετών Κατερίνα Χριστόγερου Είμαι 3 και μπορώ Δραστηριότητες για παιδιά από 3 ετών Περιεχόμενα Συμβουλές για γονείς και παιδαγωγούς... 7 Είμαι 3 και μπορώ!...10 Το κόκκινο...12 Το κίτρινο...13 Κόκκινο Κίτρινο...14

Διαβάστε περισσότερα

Οι χελώνες, οι ελέφαντες και οι παπαγάλοι που είναι μακρόβιοι, ξέρω, θα χλευάσουν τον τίτλο αυτού του κεφαλαίου. Το τζιτζίκι, σου λένε, ζει λίγο, ελάχ

Οι χελώνες, οι ελέφαντες και οι παπαγάλοι που είναι μακρόβιοι, ξέρω, θα χλευάσουν τον τίτλο αυτού του κεφαλαίου. Το τζιτζίκι, σου λένε, ζει λίγο, ελάχ Οι χελώνες, οι ελέφαντες και οι παπαγάλοι που είναι μακρόβιοι, ξέρω, θα χλευάσουν τον τίτλο αυτού του κεφαλαίου. Το τζιτζίκι, σου λένε, ζει λίγο, ελάχιστα! Τι απομνημονεύματα μπορεί να γράψει; Κι όμως,

Διαβάστε περισσότερα

17.Β. ΜΙΚΡΑ ΑΝΕΚΔΟΤΑ ΜΕ ΤΟΝ ΤΟΤΟ 4 - ΧΑΤΖΗΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΜΑΡΙΑ

17.Β. ΜΙΚΡΑ ΑΝΕΚΔΟΤΑ ΜΕ ΤΟΝ ΤΟΤΟ 4 - ΧΑΤΖΗΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΜΑΡΙΑ Ήταν ο Σοτός στην τάξη και η δασκάλα σηκώνει την Αννούλα στον χάρτη και τη ρωτάει: Αννούλα, βρες μου την Αμερική. Σην βρίσκει η Αννούλα και ρωτάει μετά τον Σοτό η δασκάλα: -Σοτέ, ποιος ανακάλυψε την Αμερική;

Διαβάστε περισσότερα

Πρώτες μου απορίες. ΚΟΙΤΑΖΑ τ αγόρια και σκέπτουμουν. [7]

Πρώτες μου απορίες. ΚΟΙΤΑΖΑ τ αγόρια και σκέπτουμουν. [7] A Πρώτες μου απορίες ΚΟΙΤΑΖΑ τ αγόρια και σκέπτουμουν. Ο Λουκάς έγραφε σιωπηλά, τα φρύδια του σουφρωμένα, θυμωμένος ακόμα, ενώ ο Βρασίδας, με τα χέρια στις τσέπες, πήγαινε κι έρχουνταν, κάθουνταν και σηκώνουνταν,

Διαβάστε περισσότερα

ΠΟΛΕΜΟΣ ΦΩΤΙΤΣΑΣ - ΣΤΑΓΟΝΙΤΣΑΣ

ΠΟΛΕΜΟΣ ΦΩΤΙΤΣΑΣ - ΣΤΑΓΟΝΙΤΣΑΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΦΩΤΙΤΣΑΣ - ΣΤΑΓΟΝΙΤΣΑΣ Copyright Συνοδινού Ράνια Follow me on Twitter: @RaniaSin Smashwords Edition ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή, ολική, μερική ή περιληπτική ή κατά παράφραση ή διασκευή

Διαβάστε περισσότερα

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: Παναγιώτα Βλαχάκου-Χαλούλου. ΤΙΤΛΟΣ ΒΙΒΛΙΟΥ: Γηρατειά, πανάθεμάτα! Παναγιώτα Βλαχάκου-Χαλούλου, 2017 ISBN

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: Παναγιώτα Βλαχάκου-Χαλούλου. ΤΙΤΛΟΣ ΒΙΒΛΙΟΥ: Γηρατειά, πανάθεμάτα! Παναγιώτα Βλαχάκου-Χαλούλου, 2017 ISBN ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: Παναγιώτα Βλαχάκου-Χαλούλου ΤΙΤΛΟΣ ΒΙΒΛΙΟΥ: Γηρατειά, πανάθεμάτα!, 2017 ISBN 978-0-9958500-0-2 Επί τέλους η σκέψη μου τέλειωσε με την ολοκλήρωση του μικρού αυτού βιβλίου. Θέλω να γνωρίζετε

Διαβάστε περισσότερα

Η Κωνσταντίνα και οι αράχνες

Η Κωνσταντίνα και οι αράχνες Η Κωνσταντίνα και οι αράχνες ΑΛΚΗ ΖΕΗ ΜΕΛΗ ΟΜΑΔΑΣ: ΚΥΔΩΝΑΚΗ ΕΜΜΑΝΟΥΕΛΑ, ΘΕΟΛΟΓΟΥ ΝΕΦΕΛΗ Η Κωνσταντίνα είναι το μόνο παιδί που έχουν αποκτήσει οι γονείς της, όχι όμως και το μόνο εγγόνι που έχει αποκτήσει

Διαβάστε περισσότερα

ΛΙΟΝΤΑΡΙ. O βασιλιάς των ζώων. Η οικογένεια των λιονταριών. Λιοντάρια

ΛΙΟΝΤΑΡΙ. O βασιλιάς των ζώων. Η οικογένεια των λιονταριών. Λιοντάρια Λιοντάρια Μέγεθος Βάρος Τροφή Περιοχή ως 1,90 μέτρα μήκος ως 1,10 μέτρα ύψος μέχρι 250 κιλά τρώνε ζώα μεγάλα, όπως καμηλοπαρδάλεις, αντιλόπες, ζέβρες Αφρική και Ινδία ΛΙΟΝΤΑΡΙ Τα λιοντάρια είναι τα μεγαλύτερα

Διαβάστε περισσότερα

ΘΕΑΤΡΙΚΟ 2 ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΟΥΖΙΝΑ

ΘΕΑΤΡΙΚΟ 2 ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΟΥΖΙΝΑ ΘΕΑΤΡΙΚΟ 2 ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΟΥΖΙΝΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΟΥΖΙΝΑ ΕΓΓΟΝΟΣ: Παππού, γιατί προτιμάς να βάζεις κανέλα και όχι κύμινο στα σουτζουκάκια; ΠΑΠΠΟΥΣ: Το κύμινο είναι κομματάκι δυνατό. Κάνει τους ανθρώπους να κλείνονται

Διαβάστε περισσότερα

Σιώμος Θεόδωρος του Κωνσταντίνου, 11 ετών

Σιώμος Θεόδωρος του Κωνσταντίνου, 11 ετών Σιώμος Θεόδωρος του Κωνσταντίνου, 11 ετών Το μυστήριο του πασχαλινού λαγού Του Κώστα Στοφόρου «Να βγούμε;» «Όχι ακόμα», είπε ο μπαμπάς. «Δεν θα έχει έρθει. Είναι πολύ νωρίς. Κάτσε να ξυπνήσει κι ο Δημήτρης».

Διαβάστε περισσότερα

Χρήστος Ιωάννου Τσαρούχης. Στάλες. Ποίηση

Χρήστος Ιωάννου Τσαρούχης. Στάλες. Ποίηση Χρήστος Ιωάννου Τσαρούχης Στάλες Ποίηση ΣΤΑΛΕΣ Χρήστος Ιωάννου Τσαρούχης Διορθώσεις: Χαρά Μακρίδη Επιμέλεια: Κωνσταντίνος Ι. Κορίδης Σελιδοποίηση: Ζωή Ιωακειμίδου Σχέδιο βιβλίου: Λαμπρινή Βασιλείου-Γεώργα

Διαβάστε περισσότερα

Άννα & Έλσα ΥΠΟΔΕΧΤΕΊΤΕ ΤΗ ΒΑΣΊΛΊΣΣΑ! Έρικα Ντέιβιντ Εικονογράφηση: Μπιλ Ρόμπινσον

Άννα & Έλσα ΥΠΟΔΕΧΤΕΊΤΕ ΤΗ ΒΑΣΊΛΊΣΣΑ! Έρικα Ντέιβιντ Εικονογράφηση: Μπιλ Ρόμπινσον Άννα & Έλσα H Αδελφικη Αγαπη Ειναι η Ισχυροτερη Μαγεια ΥΠΟΔΕΧΤΕΊΤΕ ΤΗ ΒΑΣΊΛΊΣΣΑ! Έρικα Ντέιβιντ Εικονογράφηση: Μπιλ Ρόμπινσον Κεφάλαιο 1 Ήταν ένα υπέροχο πρωινό στο βασίλειο της Αρεντέλας, όπως διαπίστωσε

Διαβάστε περισσότερα

Ελισάβετ Μουτζάν-Μαρτινέγκου, Αυτοβιογραφία

Ελισάβετ Μουτζάν-Μαρτινέγκου, Αυτοβιογραφία Ελισάβετ Μουτζάν-Μαρτινέγκου, Αυτοβιογραφία Ποιά ηρωικά χαρακτηριστικά έχει η ηρωίδα κατά τη γνώμη σας; Κατά τη γνώμη μου και μόνο που χαρακτηρίζουμε την Ελισάβετ Μουτζάν Μαρτινέγκου ηρωίδα δείχνει ότι

Διαβάστε περισσότερα

ΕΊΜΑΙ ένας ποντικός φτωχός

ΕΊΜΑΙ ένας ποντικός φτωχός Για όλα υπάρχει λύση ΕΊΜΑΙ ένας ποντικός φτωχός στης φυλακής τα σίδερα κλειστός. Έκλεψα δύο κουλούρια να ταΐσω τα μικρά μου που ήτανε πολύ λιγούρια! Με πήγανε στον δικαστή που με έκρινε ληστή! Είπε έκανα

Διαβάστε περισσότερα

17.Γ. ΠΡΟΣΤΧΑ ΑΝΕΚΔΟΣΑ ΜΕ ΣΟΝ ΣΟΣΟ 4 - ΧΑΣΖΗΑΛΕΞΑΝΔΡΟΤ ΜΑΡΙΑ

17.Γ. ΠΡΟΣΤΧΑ ΑΝΕΚΔΟΣΑ ΜΕ ΣΟΝ ΣΟΣΟ 4 - ΧΑΣΖΗΑΛΕΞΑΝΔΡΟΤ ΜΑΡΙΑ το Δημοτικό η δασκάλα λέει στους μαθητές της: -Παιδιά, ελάτε να κάνουμε ένα τεστ εξυπνάδας! Ριχάρδο, πες μου ποιο είναι αυτό το ζωάκι: Περπατά στα κεραμίδια, έχει μουστάκι, κάνει νιάου και αλλά έχει και

Διαβάστε περισσότερα

The G C School of Careers

The G C School of Careers The G C School of Careers ΔΕΙΓΜΑ ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΟΥ ΔΟΚΙΜΙΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΗ Δ ΤΑΞΗ Χρόνος: 1 ώρα και 30 λεπτά Αυτό το γραπτό αποτελείται από 6 σελίδες, συμπεριλαμβανομένης και αυτής. Να απαντήσεις σε

Διαβάστε περισσότερα

Ελάτε να ζήσουμε τα Χριστούγεννα όπως πραγματικά έγιναν όπως τα γιορτάζει η εκκλησία μας όπως τα νιώθουν τα μικρά παιδιά

Ελάτε να ζήσουμε τα Χριστούγεννα όπως πραγματικά έγιναν όπως τα γιορτάζει η εκκλησία μας όπως τα νιώθουν τα μικρά παιδιά Ελάτε να ζήσουμε τα Χριστούγεννα όπως πραγματικά έγιναν όπως τα γιορτάζει η εκκλησία μας όπως τα νιώθουν τα μικρά παιδιά Πριν πολλά χρόνια, ζούσε σε μια πόλη της Ναζαρέτ μια νέα και καλή γυναίκα που την

Διαβάστε περισσότερα

Αποστολή. Κρυμμένος Θησαυρός. Λίνα Σωτηροπούλου. Εικόνες: Ράνια Βαρβάκη

Αποστολή. Κρυμμένος Θησαυρός. Λίνα Σωτηροπούλου. Εικόνες: Ράνια Βαρβάκη διαβάζω ιστορίες Αποστολή Κρυμμένος Θησαυρός Λίνα Σωτηροπούλου Εικόνες: Ράνια Βαρβάκη 11 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2 Το δώρο της γιαγιάς Μόλις χτύπησε το ξυπνητήρι, με έπιασε πανικός. Δεν μπορούσα να καταλάβω για ποιον

Διαβάστε περισσότερα

Χαμπάρι ο Γιαννάκης. Η μάνα χαμηλώνει το στερεοφωνικό... Ο Γιαννάκης επιτέλους, γυρίζει! Βλέπει τη μάνα... θυμώνει... της βάζει τις φωνές...

Χαμπάρι ο Γιαννάκης. Η μάνα χαμηλώνει το στερεοφωνικό... Ο Γιαννάκης επιτέλους, γυρίζει! Βλέπει τη μάνα... θυμώνει... της βάζει τις φωνές... 1.... εξ ουρανού... στο δωμάτιό του... ακατάστατο. Ακούει μουσική δυνατά... παίζει ηλεκτρική κιθάρα... χτυπιέται [πλάτη στο κοινό]... πόρτα κλειστή... ανοίγει... μπαίνει η μάνα του... σάντουιτς σε πιάτο...

Διαβάστε περισσότερα

Τοπαλίδης Ιπποκράτης, 13 ετών

Τοπαλίδης Ιπποκράτης, 13 ετών Τοπαλίδης Ιπποκράτης, 13 ετών Το μυστήριο του πασχαλινού λαγού Του Κώστα Στοφόρου «Να βγούμε;» «Όχι ακόμα», είπε ο μπαμπάς. «Δεν θα έχει έρθει. Είναι πολύ νωρίς. Κάτσε να ξυπνήσει κι ο Δημήτρης». «Ο Δημήτρης

Διαβάστε περισσότερα

ΤΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΠΛΗΜΜΥΡΙΖΟΥΝ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ

ΤΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΠΛΗΜΜΥΡΙΖΟΥΝ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ Όμιλος Λογοτεχνίας 2 ο Πειραματικό Δημοτικό Σχολείο Ιωαννίνων Σχ. Έτος 2017-18 ΤΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΠΛΗΜΜΥΡΙΖΟΥΝ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ Υπεύθυνη εκπαιδευτικός: Αγγελική Χειλάκη- ΠΕ70 «ΤΟ ΑΣΧΗΜΟΠΑΠΟ»

Διαβάστε περισσότερα

Το ημερολόγιό μου Πηνελόπη

Το ημερολόγιό μου Πηνελόπη Το ημερολόγιό μου Πηνελόπη Οι πρώτες μου σκέψεις Ο Οδυσσέας έφυγε και τώρα είμαι μόνη μου. Πρέπει να τα έχω όλα υπό έλεγχο Όμως, με τους μνηστήρες στα πόδια μου δε μπορώ άλλο!!! Πρέπει κάτι να κάνω γιατί

Διαβάστε περισσότερα

«Ο Σάββας η κλώσσα και ο αετός»

«Ο Σάββας η κλώσσα και ο αετός» ΠΑΡΑΜΥΘΙ #26 «Ο Σάββας η κλώσσα και ο αετός» (Πόντος) Διαγωνισμός παραδοσιακού παραμυθιού ebooks4greeks.gr ΠΑΡΑΜΥΘΙ #26 Ψηφίστε το παραμύθι που σας άρεσε περισσότερο εδώ μέχρι 30/09/2011 Δείτε όλα τα παραμύθια

Διαβάστε περισσότερα

ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΑΙ ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ ΚΟΥΒΕΝΤΙΑΣΑΜΕ ΚΑΙ ΝΙΩΣΑΜΕ.. ΠΟΣΟ ΠΟΛΥΤΙΜΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ Ο ΕΝΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ!

ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΑΙ ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ ΚΟΥΒΕΝΤΙΑΣΑΜΕ ΚΑΙ ΝΙΩΣΑΜΕ.. ΠΟΣΟ ΠΟΛΥΤΙΜΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ Ο ΕΝΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ! ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΑΙ ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ ΚΟΥΒΕΝΤΙΑΣΑΜΕ ΚΑΙ ΝΙΩΣΑΜΕ.. ΠΟΣΟ ΠΟΛΥΤΙΜΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ Ο ΕΝΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ! Δ ΤΑΞΗ 3 Ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΑΙΣΩΝΙΑΣ ΣΕΣΚΛΟΥ Όλοι χρειαζόμαστε τη βοήθεια όλων Μια φορά κι έναν καιρό, μια

Διαβάστε περισσότερα

Γράφει η Ευρυδίκη Αμανατίδου

Γράφει η Ευρυδίκη Αμανατίδου Γράφει η Ευρυδίκη Αμανατίδου Σε μια αυλή, ζούσαν καμιά δεκαριά γαλοπούλες, μαύρες και με μακριούς λαιμούς κι όλη την ώρα φώναζαν γλου-γλου-γλου. Αχώριστες ήταν και τριγυρνούσαν και τσιμπολογούσαν. Κι έτσι

Διαβάστε περισσότερα

ΜΙΑ ΤΡΕΛΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΕ ΠΕΝΤΕ ΣΚΥΛΟΥΣ

ΜΙΑ ΤΡΕΛΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΕ ΠΕΝΤΕ ΣΚΥΛΟΥΣ ΜΙΑ ΤΡΕΛΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΕ ΠΕΝΤΕ ΣΚΥΛΟΥΣ Η μέρα που γεννιέμαι! Μια φορά και ένα καιρό υπήρχε μια σκυλίτσα, από βασιλική οικογένεια. Η μαμά της ήταν μοντέλο και η γιαγιά της,τι να σας πω είχε ολόκληρο οίκο

Διαβάστε περισσότερα

The G C School of Careers

The G C School of Careers The G C School of Careers ΔΕΙΓΜΑ ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΟΥ ΔΟΚΙΜΙΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΗΝ Ε ΤΑΞΗ Χρόνος: 1 ώρα Αυτό το γραπτό αποτελείται από 7 σελίδες, συμπεριλαμβανομένης και αυτής. Να απαντήσεις σε ΟΛΕΣ τις ερωτήσεις,

Διαβάστε περισσότερα

Η ΜΙΚΡΗ ΕΛΕΝΗ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ: «ΗΤΕΧΝΗ ΣΑΝ ΠΑΡΑΜΥΘΙ» ΤΜΗΜΑ ΕΝΤΑΞΗΣ ΟΜΑΔΑ ΣΤ (ΜΑΘΗΤΕΣ ΣΤ ΤΑΞΗΣ)

Η ΜΙΚΡΗ ΕΛΕΝΗ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ: «ΗΤΕΧΝΗ ΣΑΝ ΠΑΡΑΜΥΘΙ» ΤΜΗΜΑ ΕΝΤΑΞΗΣ ΟΜΑΔΑ ΣΤ (ΜΑΘΗΤΕΣ ΣΤ ΤΑΞΗΣ) Η ΜΙΚΡΗ ΕΛΕΝΗ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ: «ΗΤΕΧΝΗ ΣΑΝ ΠΑΡΑΜΥΘΙ» ΤΜΗΜΑ ΕΝΤΑΞΗΣ ΟΜΑΔΑ ΣΤ (ΜΑΘΗΤΕΣ ΣΤ ΤΑΞΗΣ) Μια φορά κι ένα καιρό ήταν ένα μακρινό χωριό σε μια χώρα πανέμορφη. Τα σπίτια του ήταν μικρά και παραμυθένια.

Διαβάστε περισσότερα