ENø I. τζι ας γίνει το γαίµα µας αυλάτζιν

Transcript

1 ENø I τζι ας γίνει το γαίµα µας αυλάτζιν 28 Iουνίου 2008 Tεύχος 6 Έτος 2ον B Περίοδος Tιµή 1,71

2 2 ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠO ΤΟ ΧΡΥΣΑΦΙ ΤΟΥ ΛΑΟΥ 28 IOYNIOY 2008 ΩΣIH ΠIΣΩ ΛT Iδιοκτησία ΩΣIH ΠIΣΩ ΛT T.K NOMOΣ ΛEYKΩΣIAΣ - EΛΛAΣ THΛEOMOIOTYΠON: yialousa@cytanet.com.cy. ιευθυντής Bάσος Φτωχόπουλλος Aρχισυντάκτις Eλενίτσα Ευτυχίου Κτυπητήτρια Eχιδνίτσα Κούφου Oµάδα Έκδοσης Aλ. Mιχαηλίδης, Tελ. Στρύφωνος Συνεργάτες Kαλοµοίρα, Tέρυ Bόγκαν, Bάσος Γεωργίου, Γιώργος Βασιλείου, Οδός Λήδρας, Λοκκουµάς Σιάµισιη, Eλεος Kαρογιάν, Παλαιοί και νέοι ορίζοντες και η κουτσή Mαρία µαζί µε την Mαρικκού που τα Λεύκαρα Lifestyling Mακάριος Γ, Eζεκίας Παπαϊωάννου, Σταύρος Xριστοδούλου, Xρίστης Λοττίδης Oικονοµικοί Σύµβουλοι Bγενόπουλος και Oρφανίδης Nοµικοί Σύµβουλοι Λέαντρος Παπαφιλίππου (υποθέσεις εναντίον ΑΝΤ 1), Τάσσος Παπαδόπουλος (άµα θέλουµε να χάσουµε), Ρίκκος Μαππουρίδης (για υποθέσεις τού συνεργάτη µας Σωκράτη εναντίον του Αντρέα Πέτρου), Kωστάκης Aιµιλιανίδης (δωρεάν υποθέσεις), Πέτρος X Σάββας (τις Kυριακές), Λουκής Παπαφιλίππου (µάνα µου τον), Στέλιος ρυµιώτης (όταν δεν είναι µεθυσµένος), Xρήστος Kληρίδης (όταν κερδίζουµε το Λοττο) ικαστές που έχουµε στην πούγκα µας εν µπορούµε να δηµοσιεύσουµε τα ονόµατά τους για να µην τους κάψουµε Xρηµατοδότες Σύνδεσµος καταϊσσιεµµένων ΕΜΟ Λευκωσίας, Πρόδροµος Πετρίδης (σε µανιτάρκα) Τράπεζα Κυπρου (ευχαριστούµε τον συµπαραστάτη µας Χαρ. Σταυράκη. Aν το µάθει το AKEL κατύσιη του). Eπίσηµος Λογοκριτής Bάσος Γεωργίου, Mπάµπης Kυρίτσης, Aνδρούλλα Γκιούρωβα GO BACK DOG PUBLICATIONS: TOMBAZI 18, LEFKOSIA, KYPROS. TEL.: All rights reserved. Nothing appearing in Union (and may your blood become avladjin) newspaper may be reprinted, reproduced by sex or transmitted through viri, either holy or in part, by any electronic or mechanical means without prior written permission from the dog. Warning to lawyers: Writs for libels, slander or wrongdoings will not be accepted from anyone. BEWARE OF THE DOG Σαββάκης Παλαιολόγος ο Tρίτος, επίσηµος σκύλος της «Ένωσις». Προσοχή, δαγκώνει! A Ù ÏÔÈapplefiÓ Ù Ó... ª Àà Το επόµενο τεύχος θα κυκλοφορήσει στις 26 του Λαλλάρου άλλως Ιουλίου ηµέρα Σάββατο όπως πάντα. Λόγω της υπερβολικής ζέστης παρακαλούµε τους αγαπητούς µας συνεργάτες να στείλουν τα κείµενα τους εγκαίρως δηλαδή πριν τις 19 του µηνός για να µπορέσουµε κι εµείς να κάνουµε σωστά τη δουλειά µας. ƒ º π øºà Πριν καν ξεσπάσει το σκάνδαλο µε τις αφλατοξίνες εµείς προβλέψαµε ότι από Ακελικόν βοσκόν θα την πάθουµε γι αυτό και ντύσαµε τόν Χριστόφια κτηνοτρόφον. K Ï KÔ ÓÙ Παρακαλούµε αδελφοί Aκελικοί να αναγνωρίσετε τουλάχιστον τις µαντικές µας ικανότητες. ªπ ƒ πª Αγαπητοί συνεργάτες, αν θέλετε να προοδεύσετε γράφετε λιγότερα. Συνεργάτες µας παλιοί, όπως ο Τριλλίδης και ο Σπαρσής, τώρα γράφουν για το συγκρότηµα του Φιλελεύθερου και παίρνουν χοντρά λεφτά. Για να φτάσετε κι εσείς εκεί πρέπει πάντα να πετσοκόβετε τα κείµενά σας µέχρι 40%, όσο καλά και αν νοµίζετε ότι είναι. Αν δεν το κάνετε εσείς θα το κάνω εγώ για πάρτη σας και θα σας κακοφανεί. Φλύαροι είναι µόνο αυτοί που έχουν ελάχιστα να πουν. ƒ à ƒπ ƒπ Àà π! Πολλοί περιπτεριούχοι, συνήθως Ακελικοί και Συναγερµικοί, αποκρύβουν την εφ.ενωσισ για να µειώσουν την κυκλοφορία και την επιρροή της. ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΝΟΜΟ. Οι περιπτεριούχοι οφείλουν να προβάλλουν όλες τις εφηµερίδες στο περίπτερό τους. Όσοι τις χώνουν παρανοµούν. Καλού- µε τους αναγνώστες να µας ενηµερώνουν όταν κάποιος περιπτεριούχος παρανοµεί για να µπορούµε κι εµείς να τον καταγγέλλουµεν στις Aρχές. Προειδοποιούµε και τους περιπτεριούχους ότι θα κάνουµε, τουλάχιστον στη Λευκωσία, τακτικούς ελέγχους και δε θα διστάσουµε να καταγγείλουµε τους παρανοµούντες έστω κι αν είναι φτωχοί αγράµµατοι Ακελικοί. ªËÓ ÍÂ Ó Ù ÙËÓ ÈÛÙÔÛÂÏ ÙË «ø π» ÛÙÔ K Î KÔ ÓÙ ίµαι απ αυτούς που συµφώνησαν µε τον Χρήστο Κληρί- E δη και ψήφισα στον δεύτερο γύρο τον Ιωάννη Κασουλίδη µιας και δεν ήταν δυνατόν να συµφωνήσουν σε ενιαία γραµµή τα κόµµατα που υποστήριξαν τον Τάσσο Παπαδόπουλο. εν νιώθω περήφανος ούτε ήταν εύκολο για το χέρι µου να ψηφίσει Κασουλίδη, αλλά µπροστά στο δίληµµα Χριστόφιας- Κασουλίδης µόνον αυτοί που δεν κατανοούν ότι το Α.Κ.Ε.Λ. ιδρύθηκε, ανδρώθηκε και τώρα εξουσιάζει µε κύριο στόχο την αποεθνικοποίηση του Κυπριακού και την επίλυσή του µέσα στα πλαίσια των συµφερόντων της Βρετανίας, θα µπορούσαν να ψηφίσουν Χριστόφια. Οι περισσότεροι που ψήφισαν Χριστόφια το έχουν µετανιώσει, όπως έχουν µετανιώσει και πολλοί που δεν ψήφισαν τελικά Κασουλίδη και προτίµησαν µιαν τρίτη επιλογή. Ήταν ΟΛΟΦΑΝΕΡΟ, ότι µε τον Χριστόφια στην εξουσία µε την βοήθεια του Η.ΚΟ. και της Ε..Ε.Κ. και των ΟΙΚΟΛΟΓΩΝ και µε τον Η.ΣΥ. να υπερσυµφωνεί στο Κυπριακό, µάλιστα χωρίς πολιτικό κόστος, ΕΝ θα υπήρχε ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ, όπως ακριβώς συµβαίνει σήµερα. Με τον Κασουλίδη πρόεδρο όχι µόνο θα υπήρχαν δύο είδη αντιπολίτευσης (Παπαδοπουλικό Μέτωπο και Α.Κ.Ε.Λ.), αλλά και η οποιαδήποτε απόπειρα ταύτισης των απόψεων Α.Κ.Ε.Λ.- Η.ΣΥ. θα ξεσήκωνε θύελλες αντιδράσεων από τις βάσεις των δύο αυτών µεγάλων κοµ- µάτων. Όλα αυτά τα γνώριζε και ο Χρήστος Κληρίδης και ορθώς έπραξε και υποστήριξε την υποψηφιότητα του Κασουλίδη. Αυτή είναι η µία πτυχή του θέµατός µας. Η άλλη είναι το ζόρι που τραβάει ο Κληρίδης όταν αποφασίζει πως όχι µόνο πρέπει στο δίληµµα Χριστόφια Κασουλίδη να αµαυρώσει τον Χριστόφια, αλλά και να υιοθετήσει τις απόψεις του Η.ΣΥ., να ενταχθεί σ αυτόν και να χειροκροτεί και να γλείφει τους ανθρώπους που έως πρόσφατα αποκαλούσε Τούρκους. Περίµενε κανείς από τον Κληρίδη ότι µε την διαφωνία του µε το ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΚΟΜΜΑ θα εκατέβαινε στην πολιτική αρένα µε πιο ριζοσπαστικές απόψεις, ότι θα ασκούσε ανελέητη κριτική και προς το ΗΣΑΚΕΛ και προς το Παπαδοπουλικό Μέτωπο, που όντως τα έκανε µούσκεµα. Αντί αυτής της επιλογής - που θα έδειχνε µάλιστα και πολιτικόν έντιµον και πρωτοπόρον - ο Κληρίδης αψυχολόγητα διάλεξε τον δρόµο του απόλυτου εξευτελισµού. Παροµοιάζω την στάση του Κληρίδη µε τον σύζυγον που ανακαλύπτει ότι η γυναίκα του έχει ερωµένο και την χωρίζει, κι εκεί που περιµένεις ότι θα πάει να βρει τον ερωµένο να τον σπάσει στο ξύλο, του κάνει πρόταση γάµου και τον παντρεύεται. Αυτό που έκα- µες, αγαπητέ Χρήστο, ονοµάζεται «ΠΠουσλιίκκιν». Εµείς που σε ψηφίσαµε για τις συγκεκριµένες πολιτικές σου απόψεις και την θαρραλέα σου στάση τα τελευταία χρόνια, δικαιούµαστε πια να σε βλέπουµε στον δρόµο και να σου πιάνουµε τον κώλο. Έτσι µόνον ίσως καταλάβετε όλοι εσείς που εµπαίζετε τον λαό ότι υπάρχει και ένα κόστος όταν από τόν ρόλο τού εθνικώς ασυµβίβαστου παλληκαρά που πάει κόντρα στό ρεύµα της τουρκολαγνείας, ρόλον που τόν παίζετε γιά κάποιο διάστηµα, ξαφνικά καταλήγετε παρενδυµατικοί, κοινώς πουττέφκετε. Ένα από τα µεγαλύτερα και πιο πλούσια σε είδη περίπτερα της Λευκωσίας είναι το περίπτερο ΑΡΜΕΝΙΑΣ, εκεί κοντά στην εκκλησία των Αρµενίων. Τώρα θα διερωτηθείτε γιατί ένα περίπτερο αξίζει της σπάνιας ΚΑΛΗΣ ΚΟΥΒΕΝΤΑΣ τής ΕΝΩΣΙΣ: Μα στους καιρούς που ζούµε, που όλο και αυξάνονται και µεγαλώνουν τα περίπτερα, είναι αξιοση- µείωτο που οι άνθρωποι του περιπτέρου της Αρµενίας ακόµη επι- µένουν να λειτουργούν µε τον πιό φιλικό τρόπο σαν να είναι ένα µικρό µαγαζάκι στην γειτονιά µας όπου όλοι οι πελάτες είναι σαν φίλοι και συγγενείς. Ένα από τα χαρακτηριστικά προβλήµατα µε όλα τα µαγαζιά πιά, είναι η αγένεια που χαρακτηρίζει τους υπαλλήλους ή και η προσποιητή τυποποιη- µένη αµερικανόφερτη ευγένεια που είναι ακόµη πιο εκνευριστική από την χωρκατοαγένεια τών Κυπραίων. Στην Αρµενίας οι υπάληλοι είναι πάντα εξυπηρετικοί, γρήγοροι και ευγενικοί, µε χαµόγελα πραγµατικά και όχι χαµόγελα οδοντόκρεµας, και µε τρόπους που σέ σκλαβώνουν. Γι αυτό άλλωστε και δουλεύει το περίπτερο πολύ καλά κάθε µέρα. Άπαξ και πας µια φορά, νιώθεις ότι πρέπει απ εκεί να ξαναπάρεις τα αναγκαία σου. Στους σύγχρονους καιρούς της µαζικής αγένειας και αναισθησίας, ΕΝ είναι λίγο ο άλλος να σε αντιµετωπίζει ως άνθρωπον και όχι ως έναν σκατοπελάτη µπελά.

3 28 IOYNIOY 2008 ΘΟΚΚ ΑΣΤΕΓΟΣ ΚΑΙ ΑΣΤΕΓΟΣ ΟΠΩΣ ΚΑΡΕΤΑ ΚΑΡΕΤΑ 3 EıÓÈΈÏÔÁÈÎfiÓ ÂÎ ÔÙÈÎfiÓ ÛËÌ ˆÌ à ø π µè ÏÈÔappleˆÏÂ Ô È ÏÔ Û Κύριε Παπαδόπουλε, Σου γράφω αυτές τις γραµµές διότι αδυνατώ να επικοινωνήσω µαζί σου µε διαφορετικόν τρόπον. εν ξέρω αν το επρόσεξες και εσύ πως ο Χριστόφιας έχει µετατρέψει την πολιτικήν ζωήν του τόπου σε χαµαιτυπείο όπου οι κτηνοτρόφοι και οι σκουπιδιάρηδες αρθρώνουν έναν πιο ώριµο και λιγότερο λαϊκίστικο λόγον από ό,τι οι µάγκες του ΑΚΕΛ. Αυτός ο λαϊκισµός δε θα είχεν τόσο σοβαρές επιπτώσεις εάν δεν ήταν συνοδευµένος και από έναν αυταρχισµό που εκφράζεται όχι µόνον από τον ίδιο τον ανθρωπιστή Χριστόφια αλλά από άλλα πρωτοκλασάτα στελέχη τού ΑΚΕΛ. Έχουµε δηλαδή από τη µιά τον Χριστόφια, τον µαιτρ του λαϊκισµού, να γαργαλάει τα πάθη του λάου, και από την άλλη τον µέγα είρωνα Κατσουρίδη να µας προειδοποιεί συνεχώς ότι δεν µπορούµε να λέµε τίποτα εναντίον τής Κυβέρνησης διότι είναι µια σπουδαία κυβέρνηση, και η Αντιπολίτευση δε δικαιούται λόγον διότι έχασε τις εκλογές! Κύριε Παπαδόπουλε, δε θέλω να σου επισηµάνω τους κινδύνους µιας τέτοιας πολιτικής.τους γνωρίζεις καλύτερα από εµένα, όπως γνωρίζεις πολύ καλύτερα από εµένα πού µάς οδηγεί ο Χριστόφιας στο εθνικό µας πρόβληµα µε τα εξυπνοβλακίστικα ευφυήµατα και ιδεολογήµατά του. Ξέρεις πολύ καλά όλες τις αδυνα- µίες του Χριστόφια και πού µάς οδηγούν αυτές οι αδυναµίες. Επισηµαίνω µόνο ένα πράγµα, και θα επανέλθω σ αυτό αργότερα: εν ευθύνοµαι εγώ που στην εξουσία βρίσκεται ο Χριστόφιας. Εσύ όµως έχεις µία ευθύνη. Ας αφήσουµε το κυπριακό. εν ξερώ κύριε Παπαδόπουλε αν παρακολουθείς και κατανοείς τες απόπειρες αφελληνισµού που γίνονται συστηµατικά από την Κυβέρνηση και τους οπαδούς της. Τα GCE στο πανεπιστήµιο, οι µικτές µη κυβερνητικές οργανώσεις, το κατέβασµα των ελληνικών σηµαιών, ο πόλεµος κατά της Εκκλησίας, οι δικοινοτικές καλλιτεχνικές επιτροπές και εκδηλώσεις, ο διορισµός Νεοκυπρίων σε θέσεις κλειδιά, η ανάδειξη, τάχατες, κοινών (ανάµεσα στους Τουρκοκυπρίους και Ελληνοκυπρίους) πολιτιστικών χαρακτηριστικών ( δες βράκα και χαλλούµι), η επίθεση κατά τής ελληνικής γλώσσας, η απόπειρα µετατροπής της κυπριακής διαλέκτου σε γλώσσα,και η απόπειρα αλλαγής των σχολικών βιβλίων ιστορίας, είναι µόνο κάποιες ενδείξεις τής πολιτικής που ακολουθείται. Αυτή η υπόγεια διαδροµή αφελληνισµού, µαζί µε τον λαϊκισµό και την υποβάθµιση της πολιτικής µας ζωής, οδηγεί σε έναν εκµαυλισµό, σε µίαν εθνική και κοινωνική σήψη, όπου ο λαός, όταν θα έρθει η στιγµή να αντιδράσει στα σχέδια των Ανανιστών, αντί να αγωνιστεί, θα θέλει και άλλον άρτον και θεάµατα και ας γινεί Γιουσουφάκι. Φτάνει να του υπόσχονται φορολογίες για την Εκκλησία, πωλήσεις χρυσαφιού, καλές αποζηµιώσεις, µεγαλύτερα Μολ, πιο πολλές κάρτες από τις τράπεζες. Φτάνει να του λένε «Σκέψου το! Γίνεται». Φτάνει να υπάρξει αρκετή λάσπη όπου να κυλιέται ως γνήσιος κυπριακός κυπριώτικος χοίρος. Τα πράγµατα στον τόπο µας είναι λίγο πιό τραγικά από ό,τι τα περιγράφω εγώ. Τυγχάνω να είµαι ο πιο αισιόδοξος συντάκτης τής εφ. ΕΝΩΣΙΣ. Είναι πιό τραγικά διότι το ΗΚΟ και η Ε ΕΚ τα κάνανε κακκά, που λένε και τα παιδιά. Φτάσαµε στο σηµείο να µην υπάρχει ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ. Ο Χριστόφιας να συνωµοτεί σε πολλαπλά επίπεδα, και ταυτοχρόνως να µην υπάρχει αντιπολίτευση. Είναι κατανοητό να µην υπάρχει αντιπολίτευση από τον Αναστασιάδη, ο άνθρωπος έχει πάρει τις εντολές του να µην κάνει αντιπολίτευση, και τις ακολουθεί όπως αρµόζει σε ένα εντολοδόχον. Αυτό που είναι εξωφρενικό και προσβάλλει µέχρι αηδίας και βίας εµάς που σάς ψηφίσαµε, είναι γιατί το ΗΚΟ και η Ε ΕΚ δεν αποσύρουν τώρα, πριν είναι αργά, την υποστήριξή τους προς τον Χριστόφια, ώστε να είναι ελεύθεροι να ασκήσουν τη σωστή πολιτική όπως την όρισες κατά την προεκλογικήν σου εκστρατεία, και όπως την πιστέψαµε ÔÈ Ì Ù B Û ÏË ªÈ ËÏ Ë εµείς του 31% για να σε υποστηρίξουµε µέχρι θανάτου. Σε υποστηρίξαµε όχι επειδή συµφωνούµε πλήρως µαζί σου αλλά επειδή ήσουν µια ασφάλεια ότι τουλάχιστον οι Τούρκοι δε θα έπαιρναν όλη την Κύπρο από ΒΛΑΚΕΙΑ και ΠΡΟ ΟΣΙΑ κάποιου ηγέτη του ΗΣΑΚΕΛ. Επανέρχοµαι στις ευθύνες σου, κύριε Παπαδόπουλε: Τον Χριστόφια τον έβγαλε στην εξουσία το κόµµα σου και τα αλλά κόµµατα που σε υποστήριξαν, µε τη βοήθεια πολλών άλλων ξένων και ντόπιων παραγόντων. Αν το κόµµα σου και η Ε ΕΚ δεν έχουν στόχο να διαλύσουν την συµµαχία τους µε τον Χριστόφια και τόν Ταλάτ, τότε είσαι κι εσύ συνυπεύθυνος για τα αποτελέσµατα που µας έρχονται. Εκτός εάν ΤΩΡΑ και όχι αύριο, µαζί µε τον Λυσσαρίδη, ηγηθείτε µιάς κίνησης που θα έχει ως στόχο την ανατροπή της υπάρχουσας πολιτικής, και την δηµιουργία ενός θαρραλέου κινήµατος που θα ανακόψει την κατρακύλα τόσο στο εθνικό µας θέµα όσο και στην καθηµερινή µας ζωή. Εάν για κάποιους λόγους αυτό είναι αδύνατον, τότε µην έχεις αυταπάτες. Όταν ο Χριστόφιας τα κάνει σκατά δεν πρόκειται να σε καλέσουν στο Προεδρικό για να βγάλεις το φίδι από την τρύπα, και εξάλλου για την Κύπρο θα είναι πιά αργά. Εµείς συνεχίζουµε τις αυταπάτες µας και παίρνουµε µαζί µας νερό: ο δρόµος µας, που λέει και ο ποιητής, θα έχει πολλήν ξηρασία. Ελπίζω να είσαι µαζί µας. ŒÎÙÔÚÔ 40-42, ËÏ.: Καλέ µου άνθρωπε, να είναι ελαφρύ το χώµα που σε σκεπάζει. Ο Τζωρτζ Ντερ Παρτόγ ήταν ένας καλός φίλος τής ΕΝΩΣΙΣ. Όποτε µέ έβλεπε στους δρό- µους, σταµατούσε µε το µηχανάκι του για να µου πει κανένα ανέκδοτο για να δηµοσιεύσω στην ΕΝΩΣΙΣ. Νοµίζω ότι το κρυφό του όνειρο ήταν να δηµοσιεύσει κάτι «άτακτο» στην εφηµερίδα µας. Αυτά δεν έχουν σηµασία. Σηµασίαν έχει ότι στους δικούς µου δύσκολους καιρούς ο Τζωρτζ ήταν εκεί. Με µια ζεστή παρέα, ένα ζεστό φαγητό, κι ένα πιό ζεστό χαµόγελο, έδινε ένα άλλο περιεχόµενο στην ζωή. Aς είναι ελαφρύ το χώµα που σε σκεπάζει, φίλε µου. OUR SMALL ENGLISH SUPPLEMENT Dear fucking slimy English reading fucking public of ENOSIS and may your blood become avlagin newspaper, may the lallaros of Lefkosia make your brains watery and your balls shrink to fucking aphanism. You are now probably laughing your fucking heads off because the fuck that is called Christofias went to see the other fuckingfuckedfuck that is called Brown, and together fucked Cyprus from all the holes that she has open this time of the year. Fucking Brown never had it so good from an ex colonial. It seemed on television when I saw both of them that Christofias did nothing else in Downing fucking Street than give Brown continuous antiimperialistic blow jobs which also explains the reason why Christofias s cheeks were blown up to bleeding distortion. The fucking two leaders met, and little or a lot told us that the Anglocypriot relationship is a long standing love affair, and that nobody can come between us because profanos the fucking English are fucking us continuously and are coming inside us and thus stopping all others in ekspermatosis in our fucking sothics. Who would have thought that we would have reached this kilikk as to concider our worst enemies our beloved benefakkinfactors. That fucking Tsioupras, the fucking AKELic nonentity, even made a pass to Christofias so that he can tell us how good the English government is. Christofias was so obviously pro-british that at one point he was so embarrased that he mentioned with his sickening smile that they discussed the Bases as well but quickly mentioned that they talked about the status of the Bases after The cleveridiot Christofias thought that he can fool us with his antifuckingphatic rhetoric. He accepts the sovereignty of the Bases and then he plays the ringo. Millet, the archenglish transvestite on the island was so happy that even his ears are laughing. No sooner the Turks made a little complaint about the infamous bilateral agreement he soothed the ears of the Turks with the most embarrassing announcement for us expaining to them that nothing has changed between them and that the Cyprobritanic mnemonion is something that the English wipe their stinging bums on. Fucking English have it in mind. You can play games with your collaborators the fucking AKELic yousoufakia, you can even boost the image and cheek of blow job Christofias, but you can t make any Greek trust you. Sorry, but I smell smoke around the corner.

4 4 ΦΟΡΟΛΟΓΑ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΟ ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΟ, ΡΕ ΧΑΡΙΛΑΕ 28 IOYNIOY 2008 HOMO HOMINIS LUPUS «O AÎÔ ˆ, Ï appleˆ, ÌÈÏ ˆ... άνθρωπος για τον άνθρωπο λύκος» είχε γράψει ένας Ρωµαίος διανοητής. Η έξαρση της ατοµικής και συλλογικής βίας στις µέρες µας τον επιβεβαιώνει απόλυτα. H άγρια σφαγή του ηθοποιού Νίκου Σεργιανόπουλου, η παιδοκτόνος εικοσάχρονη Ρουµάνα που κακοποίησε και δολοφόνησε το νεογέννητο αγοράκι της, και τόσες άλλες περιπτώσεις, καταδεικνύουν την ανθρώπινη φύση. Τα πάθη εξουσιάζουν τον άνθρωπο και, παρά τη λογική µε την οποία τον έχει προικίσει ο Θεός, δεν παύει από το να είναι πιό αιµοβόρος και πιό αδίστακτος από τα θηρία της ζούγκλας. Το καλοκαίρι µπήκε κατακόκκινο, µατω- µένο Κατακλυσµιαία γεγονότα απίστευτης βαναυσότητας, σαρωτική βία σε µια αντιφατική καθηµερινότητα. Βιώνουµε καθηµερινά τη σχιζοφρένεια της εικόνας και του περιεχο- µένου, του αστραφτερού περιτυλίγµατος που θέλει το καλοκαίρι να είναι µια περίοδος ξεγνοιασιάς και γαλήνης, και του φρικιαστικού περιεχοµένου της καταδίκης σε ένα αφιλόξενο πιά περιβάλλον για τον άνθρωπο. Λες και η φύση θέλει να ξεσκίσει βίαια τις σάρκες µας, κατασπαράζει κάθε µας ανάσα µε ηλιακές ακτίνες-µαχαίρια και µε ιδρώτα-αίµα που πήζει µέσα στην αφόρητη σκόνη της κυπριακής πρωτεύουσας. Απελπισία που εισβάλλει από κάθε µισάνοικτη πόρτα του εσωτερικού µας κόσµου. Αλήθειες που µατώνουν καθώς οι άνθρωποι βγάζουν κάθε απάνθρωπο ένστικτο προς τους γύρω τους. Μακελειό σε µια πολυσύχναστη παραλία. Αυτό είναι η ζωή µας, το µακρύ, αργόσυρτο, καυτό καλοκαίρι. Όλα µοιάζουν να διαλύονται από την καταλυτική δύναµη της θερµότητας. Σώµατα, ψυχές, συνειδήσεις, αξίες. Μοιάζει αφελές το ερώτηµα, αλλά κοιτάζοντας ο ένας τον άλλο οφείλουµε να το υποβάλλουµε: «πού είναι η αγάπη;». Υπάρχει αγάπη ανάµεσα σε αγέλες λύκων; Είναι άραγε µια ουτοπία; Βλέπω επίφαση αγάπης, βλέπω επικάλυψη αγάπης, ακούω λόγια µεγάλα, ακούω εφήµερες κενές κουβεντούλες. Πουθενά ουσία, πουθενά αυθεντικά συναισθήµατα. Είναι η αρρώστια της εποχής µας. Ο εγωισµός που ισοπεδώνει. Ο οδοστρωτήρας του εαυτού µας που συνέχεια θέλει, που συνέχεια παίρνει, που συνέχεια απαιτεί. Πού βρίσκεται, λοιπόν, το τέλος της ηθικής; Στην αρχή της µετάλλαξης του ανθρώπου σε λύκο, σε όρνιο αρπακτικό, σε ζώο σαρκοβόρο, σε ύαινα, σε άρπυια, σε µυθολογικό τέρας. Ο Θεός Σοµπέκ των Αιγυπτίων, ο θεός-κροκόδειλος δεν αποτελεί παρά µια αλληγορία του ανθρώπου. Το ον που έχει αναγάγει τον εαυτό του σε θεό και θεριό, το πλάσµα που ξέρει µόνο να εξουσιάζει και να δαγκώνει. Κι όταν τα τραύµατα είναι σωµατικά ο πόνος είναι µεγάλος, αλλά όταν τα τραύ- µατα είναι ψυχικά ο πόνος είναι αφόρητος! Μιχαήλ ούκας applefiïâìô Ù ÛËÌ προσπάθεια αφελληνισµού της Κύπρου γίνεται H πλέον απροκάλυπτα µετά την έλευση τής νέας τάξης στο πολιτικό µας σκηνικό. Η υποστολή της Ελληνικής σηµαίας από το ΡΙΚ, µε τις γελοίες προφάσεις, εντάσσεται σ αυτόν τον σχεδιασµό. Είναι καιρός όµως να αντιδράσουµε και να πούµε ορισµένες αλήθειες που έχουν λησµονηθεί. Η σηµαία αποτελεί ιερό σύµβολο για κάθε έθνος. Αυτό συµβαίνει όταν είναι προϊόν ελεύθερης βούλησης των εθνών, και αυτό που απεικονίζεται σ αυτήν εκπηγάζει από την Ιστορία, τους αγώνες για ελευθερία, τον πολιτισµό, την θρησκεία τους. Ο οφειλόµενος σεβασµός προς την σηµαία δεν είναι απλώς σεβασµός προς ένα κοµµάτι ύφασµα, αλλά προς την Ιστορική συνέχεια, παρελθόν, παρόν, µέλλον ενός έθνους, ιδίως όταν αυτή θεµελιώνεται από ποταµούς αίµατος. Όταν η σηµαία αποτελεί έκφραση του εθνικού σου αυτοπροσδιορισµού, τότε είσαι διατεθειµένος να θυσιαστείς προασπίζοντάς την, και το πιό βέβαιο είναι ότι δεν δέχεσαι να την αντικαταστήσεις µε κάτι άλλο. Τί συµβαίνει όµως στην Κύπρον, µια νήσον ελληνικότατη εδώ και χιλιάδες χρόνια η οποία διατήρησε την ταυτότητά της, παρ όλη την µακραίωνη δουλεία στα χέρια αναρίθµητων κατακτητών; Οι αγώνες για ελευθερία της Κύπρου, όπως και κάθε αλύτρωτου ή λυτρωθέντος κοµµατιού του Ελληνισµού, ταυτίστηκαν µε την Ένωση της µε τη µητέρα Ελλάδα. Η γαλανόλευκος µας αποτελούσε πάντοτε την έκφραση αυτού του προαιώνιου µας πόθου. υστυχώς ο αγώνας του δεν κατέληξε στην Ένωση αλλά στις επάρατες συµφωνίες τής Ζυρίχης. Αυτές µε τα τόσα κακά έφεραν και ένα καινούργιο σύµβολο, την σηµαία της Κυπριακής ηµοκρατίας. Μια σηµαία σύµβολο ενός δοτού Συντάγµατος που παραβίαζε τη εκπεφρασµένη θέληση του κυπριακού λαού, η οποία για κανέναν, αρχικά τουλάχιστον, δεν σήµαινε απολύτως τίποτα. Μέχρι το 1974 πέρα από τα κυβερνητικά κτήρια δεν κυµάτιζε πουθενά, δεν υπήρχε στα στρατόπεδα, δεν υπήρχε στα σχολεία. Τα τραγικά γεγονότα του 1974 έδωσαν πρόσφορο έδαφος στα Νεοκυπριακά στοιχεία και γενικά σε όσους ντόπιους και ξένους επεδίωκαν τον αφελληνισµό τής Κύπρου, να αναδείξουν αυτή την σηµαία, ªÈÎÚ Î È appleèfi ÌÈÎÚ Κάποτε το Κυπριακό στην τηλεόραση ήταν ο Κατσαµπάς. Μετά ήλθε ο Παύλος Παύλου και ο ηµήτρης Αντρέου. Τώρα η Ειρήνη Χαραλαµπίδου και η Σκορδέλη. Είντα τζιαιρούς εφτάσετε! Το σκατοpίκ ανακάλυψε τον Τριµικλινιώτη µε τις προοδευτικούρες του, και σε λίγο τον µεγάλο υποµαρξιστή της νήσου θα τον καταντήσουν νούµερο. Νούµερο είναι, εννοούµε τηλεοπτικό νούµερο. Θυµάστε που ο Παράσχος έκανε παράπονο στην Χαραλαµπίδου ότι ήσαν λίγοι οι Τουρκοκύπριοι σε αναλογία, πάντοτε στην εκπο- µπή της, και αυτή µε το ύφος που πήρε σαν να συµφώνησε; Πριν λίγες µέρες η Χαραλα- µπίδου, που παρεµπιπτόντως θαυµάζει τον Παράσχο, στην εκποµπή της για την διζωνικήν οµοσπονδία είχε προσκεκληµένους 4 τού ΝΑΙ και 2 τού ΟΧΙ, ενώ η σωστή αναλογία είναι, µε βάση το αποτέλεσµα τού ηµοψηφίσµατος, 6 τού ΟΧΙ και 2 τού ΝΑΙ. Ο Βοσκαρίδης, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος τού Κυπριανού, αρθρογραφεί τώρα υπέρ τού Χριστόφια. Πέρασε φυσικά ένα φεγγάρι και από την Ε ΕΚ και από τον ΗΣΥ και από τον ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ και πιθανόν και από αλλού που εµείς δεν γνωρίζουµε. Φεγγαράκι φεγγαράκι ο Βοσκαρίδης κάπου θα βρει να σεληνιαστεί τζιαι να µας δεικτεί καµµιάν νύκτα. Τούτοι οι τύποι είναι φοϊτσιάρικοι. εκτοπίζοντας σταδιακά την γαλανόλευκη. Πολύ σύντοµα την είδαµε στα σχολεία, επί υπουργίας Χρ. Σοφιανού, τού ολετήρα της Ελληνικής Παιδείας, όπως κραύγαζαν οι Συναγερµικοί τότε, κάτι βέβαια που ξεχάστηκε µε τον διορισµό του ως προεδρικού συµβούλου επί κυβερνήσεων Κληρίδη. Η σηµαία τής Κυπριακής ηµοκρατίας εµφανίστηκε τελικά και στην Εθνική Φρουρά. Όλα τα πολιτικά κόµµατα την υιοθέτησαν, µε τελευταίο τον ΗΣΥ, ο οποίος στέγασε το µεγαλύτερο µέρος της Ενωτικής παράταξης, και την οποία τελικώς ευνούχισε ιδεολογικά σε µεγάλο βαθµό. Ακόµα και οι Νέοι Ορίζοντες στις τελευταίες ευρωεκλογές, αµέσως µετά το ηµοψήφισµα, απάλειψαν από τα προεκλογικά τους έντυπα την γαλανόλευκον, και βέβαια έψαχναν µετά να αναλύσουν τους λόγους της αποτυχίας τους. Η εισαγωγή τής σηµαίας τής Κυπριακής ηµοκρατίας στο στράτευµα, δηµιουργεί την εξής σχιζοφρενικήν αντίφαση: Ο εθνοφρουρός θα κληθεί αύριο, σε περίπτωση σύρραξης, να πεθάνει υπερασπιζόµενος και την κυπριακή σηµαία, µια σηµαία τής οποίας σχεδιαστής είναι Τούρκος, ο οποίος µάλιστα ζητά και αποζηµίωση από την Κυπριακή ηµοκρατία για χρήση πνευµατικών δικαιω- µάτων. Αυτή η λεπτοµέρεια επιµελώς αποκρύφθηκε όλα αυτά τα χρόνια. Εγώ πάντως γι αυτή την σηµαία δεν πρόκειται ποτέ να πεθάνω. Πέρα απ αυτό, η χρήση της σε συγκεκριµµένους χώρους έχει φθάσει τα όρια τής ιεροσυλίας. εν µπορώ να φανταστώ πώς θα ένιωθαν ο Αυξεντίου, ο Μάτσης, ο Παλληκαρίδης, αν µπορούσαν να δουν δίπλα στούς τάφους τους, στα Φυλακισµένα Πιό πολύ και από τους βρικόλακες. ΠΕΡΙ ΓΛΥΚΙΑΣ ΧΩΡΑΣ Η Ελένη Μαύρου αντί να κάµνει λαϊκίστικες γενικές συνελεύσεις όπου ο κάθε πολίτης παριστάνει το δηµοτικό συµβούλιο, καλά κάµνει να αφιερώσει τις ώρες της για να σκεφτεί πώς µπορεί να υλοποιήσει έργα που είναι αναγκαία για την πόλη µας και που θα οφελέσουν όλους και όχι µόνο τον περιβόητον κύριον Αντρέαν και την συµπαθητικήν γριούλα την κυρία Αννού. Ένα τέτοιο έργο είναι η απαλλοτρίωση τών φούρνων του Μιτσίδη. εν γίνεται ένα από τα πιό σηµαντικά µας µνηµεία, η ΠΥΛΗ ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΥ, να κρύβεται από τούς µύλους και τα φορτηγά επειδή οι δήµαρχοι µας δεν έχουν τα κότσια να συζητήσουν το θέµα µε τους ιδιοκτήτες και να βρουν µια λύση. Μια πλατεία µπροστά από την Πύλη όχι µόνο θα αναδείξει αυτό το µνηµείο αλλά θα αποκτήσει και η Λευκωσία µιαν όµορφη πλατεία που στο κάτω κάτω τής γραφής θα µπορούσε να τήν εκµεταλλεύεται η εταιρεία Μιτσίδη έως ότου πάρει τα χρήµατα που απαιτεί γιά την αποζηµίωση της. Μόνο και µόνο από έναν υπόγειον χώρο στάθµευσης, είτε ο ήµος είτε η εταιρεία Μιτσίδη, θα είχαν ένα σοβαρό εισόδηµα. Ένα άλλο προβληµατικό κτήριο είναι η παλιά ΣΠΕ, πάλι απέναντι από την Πύλη Μνήµατα, να κυµατίζει µια σηµαία την οποία δεν γνώρισαν, και γιά τήν οποίαν δεν αγωνίστηκαν. Μέχρι και σε εκδηλώσεις στον χώρο τού τάφου τού ιγενή εµφανίστηκε, έστω και αν την έφεραν σηµαιοφόροι σχολείων. Τώρα, για ποιόν λόγο την ανέχονται οι επιζώντες συναγωνιστές τους και οι Σύνδεσµοί τους, αυτό αποτελεί µιάν άλλην τραγικήν ιστορία. Έστω και τώρα όµως, θα πρέπει να αντιδράσουν και να υποστείλουν την Κυπριακή σηµαία από τα µνηµεία των ηρώων της ΕΟΚΑ. Όταν παρουσιάστηκε η σηµαία του εκτρώµατος που θα προέκυπτε από την αποδοχή του σχεδίου Ανάν, δέκτηκε δικαιολογηµένα τα χλευαστικά σχόλια πολλών. Όµως αρκετοί απ αυτούς είχαν αποδεκτεί και αγαπήσει µιαν άλλη σηµαία η οποία δεν εκπροσωπούσε τίποτε άλλο εκτός από το έκτρωµα της Ζυρίχης, το σχέδιο Ανάν του 1959, τηρουµένων πάντα των αναλογιών. Η αναγκαιότητα ύπαρξης της Κυπριακής ηµοκρατίας, χωρίς βέβαια για µας να είναι αυτοσκοπός, δεν συνεπάγεται και λατρεία τών συµβόλων της. Άλλωστε µε τις διακηρυγµένες επιδιώξεις όλων των κοµ- µάτων ως προς τήν µορφή λύσης του Κυπριακού, η Κυπριακή σηµαία έχει ηµεροµηνίαν λήξης. Αυτοί δηλαδή που αντικαθιστούν την Ελληνική σηµαία µε την Κυπριακή, αγωνίζονται ταυτόχρονα να καταργήσουν την τελευταία. Η Ελληνική σηµαία ταυτίζεται µε τους πόθους µας, και θα παραµείνει αιωνίως η µοναδική σηµαία που θα έχει θέση στην καρδιά µας, για να µας θυµίζει ποιοί είµαστε, πού είµαστε, και πού θέλουµε να πάµε. Ο Αµετανόητος Αµµοχώστου. Λέγεται ότι θα µετατραπεί η πολυκατοικία σε βιβλιοθήκη ή µουσείον σύγχρονης Τέχνης. Η βιβλιοθήκη, την σήµερον ηµέραν και ειδικά εκεί, είναι µια γελοιοδεστάτη πρόταση, το δε Μουσείον δεν θα µπορούσε να προταθεί γιά χειρότερον χώρον. Έλεος, Κυβέρνηση και Μαύρου! Το κτήριο αυτό ή κατεδαφίζεται ή γίνεται υπόγειον και υπέργειον ππάρκινγκ, λύνοντας µε αυτόν τον τρόπο και ένα σοβαρότατο πρόβληµα όλης της περιοχής. Το πρόβληµα της πυρόσβεσης στην παλιά πόλη, λόγω της στενότητας των δρόµων, η οποία σε περίπτωση πυργκαγιάς κάµνει τά σηµεία πυρκαγιάς απροσπέλαστα στα πυροσβεστικά οχήµατα, είναι πολύ σοβαρό. Το πρόβληµα δεν λύεται µε τό να ζητούµε την βοήθεια των κατακτητών όπως εισηγήθηκε γνωστή φιγούρα τής Χώρας, αλλά µε σοβαρές µελέτες για εναλλακτικούς τρόπους πρόσβασης στις καιόµενες περιοχές, όπως γιά παράδειγµα πιο µικρά οχήµατα. Ένα άλλο µέτρο θα ήταν η οργάνωση και η εκπαίδευση των κατοίκων ως ένα αρχικό πυροσβεστικό σώµα ώσπου να φτάσουν οι πυροσβέστες. Νοείται ότι πρέπει ΤΩΡΑ να κτιστούν όπου και όπως είναι αναγκαίο δεξαµενές άντλησης νερού στις δυσκολοπροσβάσιµες περιοχές. Καλήν δουλειάν κόρη Μαύρου.

5 28 IOYNIOY 2008 ΗΡΘΕ ΜΟΝΟ Η ΝΤΟΡΑ. ΦΑΝΤΑΣΤΗΤΕ ΑΝ ΕΡΧΟΤΑΝ ΚΑΙ Ο ΜΠΑΜΠΑΣ 5 LA REVOLUCION Ε ΟΝ-ΝΕ ΗΣΥ ΟΛΟΙ Ι ΙΟΙ ΣΤΟ ΦΑΪ Πάνε χρόνια τώρα να δούµε µια αντιστασιακή νεολαία σε Κύπρο και Ελλάδα. Στην Κύπρο η τελευταία µαχητική οργάνωση νεολαίας που διεκδικούσε ανοικτά στους δρόµους την ελευθερία και ένωση του νησιού µε τον υπόλοιπο Ελληνισµό ήταν η ΑΝΕ (Άλκιµος Νεολαία ΕΟΚΑ) που αποτέλεσε και την νεολαία του Αγώνα τού Υπάρχουν και σήµερα µαθητικές φοιτητικές οργανώσεις µε µαχητικότητα και ωραίες ιδέες στην Κύπρο, αλλά χρειάζονται δουλειά. Εδώ και χρόνια οι άνθρωποι είναι κολληµένοι σε κόµµατα και σε στερεότυπες ιδέες και θέσεις. εν ξεφεύγουν από τις παγίδες των µεγάλων. Τους γλυκαίνει φαίνεται η αίσθηση τηςεξουσίας. Έτσι και οι νέοι της γενιάς µου γλυκαίνονται από µεγάλα λόγια των κοµµαταρχών και των προβάτων τους, και γίνονται ένα µε όλη αυτή την ψεύτικη δηµοκρατία. Ενιαία ηµοκρατική Οργάνωση Νεολαίας, σού λέει ο 16άρης. Μιά χαρά ακούγεται, αριστερά λέει, φέρνει καλούς τραγουδιστές, πάµε να µπούµε µέσα να γνωρίσουµε και κόσµο, ωραία θά ναι. Μπαίνει µέσα, τού λέει το Συµβούλιο τι θα κάνει, τα µέλη τού οποίου δεν κατεβαίνουν τα 30 χρόνια, οργάνωση νεολαίας λένε, αποχαυνώνεται, κι ύστερα µάς λένε για αγωνιστική νεολαία στην Κύπρο. Νεολαία ηµοκρατικού Συναγερµού, σού λέει ένας άλλος 16αρης. Ελληνικές σηµαίες, ωραία, δεξιά λέει, κι αυτοί φέρνουν τραγουδιστές, µπαίνει µέσα, τού λένε οι έφηβοι 35άρηδες τι θα κάνει, και περνάει και ωραία. Και συνεχίζουν να λένε ότι έχουν και διαφορετικές ιδεολογίες η µια κοµµατική οργάνωση από την άλλη. Η µια θέλει να χειραγωγήσει «κόκκινα» τη νεολαία, κι η άλλη «µπλε», δήθεν πατριωτικά. Όπως έγραψε κι ο Αρχηγός Γεώργιος Γρίβας: «Ένα έθνος αξίζει τόσο όσο η νεολαία του» Όπως τραγούδησε κι ο Σαββόπουλος στις άλλοτε καλές του εποχές: «Τώρα έχεις χρέη και πιστώσεις τρελαίνεσαι για πολιτικές εκδόσεις αύριο να δούµε ποιά πόρτα θα χτυπάς αφού κι αυτό αύριο το αλάνι όργανο του κόµµατος το έχεις κάνει ποιόν θα περιµένεις και ποιόν θα τυραννάς». Αλέκος Μιχαηλίδης ALL ONE GENERATION Τέτοιες φωτογραφίες είναι φοβιτσιάρικες. Θεέ µου, κι Απόστολε Αντρέα µου, κι Αγιά Μαρίνα και κυρά, βοηθάτε να µην ξεπέσω σε τέτοιον εξευτελισµό, κι ας πεθάνω αύριο. Ρε σκατοκυπραίοι που πάτε στα κατεχόµενα τζιαι κάµνετε τζιαι τα µπανιούθκια σας τζιαι τα προσκυνήµατα σας, µεν µαραζώνετε οι αδερφοί σας εφρόντησαν ξανά για σας τζιαι εκάµαν σας τζιαι πισίναν δίπλα που τες εκκλησιές για να κάµνετε τες προσευχές σας τζιαι µόλις φκείτε που την εκκλησιάν να βουττάτε µέσα για να δροσίζετε το ευλαβές κορµάκι σας. Σκατάες, νοµίζετε ότι οι άγιοι τρων κόνναρα;

6 6 ΤΟ ΕΠΙΠΕ Ο ΕΧΕΙ ΠΕΣΕΙ. ΣΕ ΛΙΓΟ ΘΑ ΤΡΩΜΕ ΧΩΜΑ 28 IOYNIOY 2008 Ï ÔÌÂÏ Ù ÎÈ Ú ÂÙ È T ο Κυπριακό είναι σαν το γιάντες της κότας. Τραβάνε δυό µερηές µέχρι να κοπεί στη µέση, παίρνουν από ένα κοµµάτι, και µετά σκοπός είναι να λές «εν Ξεχνώ» Είναι κόκορας αφράτος, στο κοτέτσι µας βαρβάτος. Τον ρωτώ µια ωραία σχόλη, σαν αφήκε το πιστόλι, τί φρονεί για «rigid quota», κι απαντά, «µπα, κι άλλη κότα;» Η ιστορία αληθής. Το θέµα των «αυστηρών ποσοστώσεων» στις οµοσπονδιακές συνεταιρικές δηµοκρατίες, «rigid quotas», στην διατριβή µου, έφερε κατα νούν τα προβλήµατα που µπορούν να ανακύψουν από αυτή την βασική πτυχή των συνεταιρικών δηµοκρατιών, όπως αυτό της καταπάτησης των «απλών» ανθρωπίνων δικαιωµάτων της (απαράβατης ως γνωστόν στην ελεύθερη Κυπριακή ηµοκρατία) αξιοκρατίας και της «identity blind» ίσης µεταχείρισης του πολίτη, ανεξαρτήτως φυλής, γλώσσας και θρησκεύµατος. Ο τρανός της παροικίας πολιτικός κάποια γνώµη θα έχει, σκέφθηκα, αλλά φαίνεται ότι οι πουλάδες ήταν πιο κοντά στον ορίζοντα των λογισµών του. Το Κυπριακό άλλωστε, όχι µόνον σε αυτόν έχει εξασφαλίσει πλουσίαν ζωήν και κότα, καί µάλιστα της συνοµοταξίας της gallus gallus ovis aureis, της κότας µε τα χρυσά αβγά. Aφιέρωµά µας εκείνες τις µέρες στον Κυπριακό Τουρισµό σε παροικιακή φυλλάδα έφερε και µια κουβέντα για τον Αγροτουρισµό στον ΚΟΤ. Kότες αλανιάρες στις φωτογραφίες, κι η ιδέα της κότας κακαρίζει πια σταθερά καθώς έπαιρνα τις ίδιες ηµέρες και συνέντευξη απ τον καλό «φίλο της Κύπρου και άλλων ζώων», Εργατικό βουλευτή Alan Meale. Ο φιλόζωος και φιλοκύπριος βουλευτής πέρα από το δράµα της Κύπρου είναι γνωστός για το ενδιαφέρον και τις εκστρατείες του για τις συνθήκες ζωής (και σφαγής) των κοτόπουλων στα βιοµηχανικά ορνιθοτροφεία της χώρας εδώ, τα «broiler chicken». Τί κοινό µπορεί να έχει φέρει τα δύο ζωντανά στην συµπόνια και το πολιτισµένο πολιτικό του ενδιαφέρον για να τον µετρούµε ως καλό φίλο κι εµείς κι οι κότες; Ένα ύποπτης (ελληνο-κυπριακής) πηγής ολοσέλιδο κείµενο στους Sunday Times που ξεµπρόστιαζε µε «εκ των ένδον οµο-ασπονδιακές» πληροφορίες τις σχέσεις του µε Κυπρίους µαικήνες τον έµαθε γρήγορα (όπως και άλλους φίλους της Κύπρου) ότι όποιος ανακατεύεται µε τα πίτουρα τον τρώνε οι κότες, κι ο βουλευτής κρατά έκτοτε όσον µπορεί µακράν από τις κουτσούλες. Και έτσι και κοτέτσι, η νίκη πάντα στα πίτουρα. Είναι να µη αποκαλέσει ο οικολόγος εικοτολόγος βουλευτής κ. Περδίκκης το Κυπριακό «γουµάν»; Συγγενής η οικογένεια των Φασιανιδών περδίκκων στις κότες, it takes one to know one, λένε οι Εγγλέζοι, «φωρ εγώ ίχνη φωρός είδον» έλεγαν πιο παλιά και οι αρχαίοι. Τους µάθαινε το µέλλον η οιωνοσκοπία. Α, η ήσυχη και καλοτάιστη του γουµά ζωή. ίπλα οι πάπιες γεννάνε τα αβγά τους µε ησυχία, ενώ εµείς οι κότες κακαρίζουµε σαν τρελλές. Το αποτέλεσµα; Όλοι τρώνε τα αβγά από τις κότες Όποιος δεν κάθεται ήσυχα στα αβγά του, του πιάνουν και τα αβγά κι εκεί απ όπου βγαίνουν. Αλλά ένα πρωϊ τα αφεντικά που έρχονται στο κοτέτσι δεν φέρνουν καλαµπόκι, µαχαίρι κρατάνε. Το παράδειγµα από τον φιλόσοφο Bertrand Russell, (τυχαία) Βρετανό κι αυτό, που προειδοποιεί για τα όρια της πίστης στην «επαγωγή». Να το θυµώµαστε και τούτο στα µνηµόνια. Όταν θα σκορπιζόµαστε πάλι σαν τις δειλές τις κότες. Και θα σπάσει και τ αβγά για την οµελέτα του. Καλ οµελέτα κι έρχεται. Τitus Londinienis (εξ Άγγλε Τέρας) Ô Î appleúè Îfi appleúfi ÏËÌ ο µεγαλύτερο «κυπριακό T πρόβληµα» είναι το πρόβληµα της παιδείας. Σύµφωνοι, είναι ένα πρόβληµα που αφορά όλη την Ευρώπη (τουλάχιστον) και δεν είναι δυνατό να αναλυθεί σε έκταση εδώ, γι αυτό θα αρκεστώ στην περίπτωση των Ελλήνων της Κύπρου. εν πιστεύω ότι «παλιά ήταν καλύτερα τα πράµατα» κι ας έχουµε µια τάση να εξιδανικεύουµε τα «παλιά». Όσο µεγαλώνουµε, θυµόµαστε µε νοσταλγία και συναισθηµατισµόν το παρελθόν µας και κάποιους που µας φαίνονταν κάποτε σεβάσµιοι και µεγαλόπρεποι. Κάποιοι όντως ήταν, κάποιοι καθόλου, όµως «τότε» όλοι έδειχναν τον δέοντα σεβασµό σ αυτούς ή µήπως όχι, γιά θυµήσου καλύτερα! Πράξεις απειθαρχίας που σήµερα τις θυµάσαι και γελάς ή πάλι δάσκαλοι, που - µε όλη τη γνώση και εµπειρία που ακολούθησε έκτοτε σού φαίνονται ασήµαντοι ανθρωπάκοι, που αναµασούσαν ξεπερασµένες ήδη γνώσεις, που ούτε οι ίδιοι είχαν πραγµατικά κατανοήσει. Για κάθε συνεπή δάσκαλο που θυµάσαι από τα σχολικά σου χρόνια, που αγαπούσε αυτό που έκανε και µπορούσε να σου µεταδώσει αυτό το µεράκι, πόσοι άλλοι ανθρωπάκοι υπήρξαν στα παιδικά σου χρόνια, που δυσκολεύεσαι ακόµα και την ύπαρξή τους να θυµηθείς; εν θα αναφερθώ εδώ ούτε στα περιβόητα σχολικά βιβλία, που προσπαθούσαν να εξορίσουν τη βία. Έχουν ήδη γράψει πολλοί, άλλοι µε χιούµορ και επιχειρήµατα, άλλοι απλώς µε φανατισµό ή για να πάρουν κάποιες ψήφους παραπάνω - τότε που ήταν εκλογές στην Ελλάδα, πόσοι δεν έκρυψαν τη γύµνια τους και την έλλειψη προτάσεων και ιδεών πίσω από υστερικές φωνές για το βιβλίο της 6ης δηµοτικού; εν νοµίζω ότι τα βιβλία της Ιστορίας από µόνα τους θα λύσουν το πρόβληµα της βίας και της έλλειψης ανοχής, όπως δεν είναι αυτά από µόνα τους που το προκαλούν. Η παιδεία του σχολείου µπορεί και πρέπει να δηµιουργεί πολίτες ανεκτικούς και ικανούς να εκφέρουν και να συζητήσουν τεκµηριωµένες γνώµες. Κάποιοι από αυτούς θα προχωρήσουν στο πανεπιστήµιο, όπου θα δοκιµάσουν µέσα από ορισµένες µεθόδους να αµφισβητήσουν τα παραδεδεγµένα και να συµβάλουν στην επιστηµονική γνώση. Μια τέτοια παιδεία σε κάθε χώρα µπορεί να διευκολύνει την επίλυση πολλών προβληµάτων, αν και δεν αρκεί AÓ Î ÔÙÔ ºÔÈÙËÙ ÂÓ ÓÙ ÔÓ Î ıëáëù : Ùfi apple ÚÂÈ Ùfi appleù Ô; µόνο η παιδεία γι αυτό. Πολύ περισσότερο η παιδεία που, αντί να εξηγεί, αποκρύβει, προσπαθώντας να αποκρούσει την παλιά µονοδιάστατη έµφαση σε στοιχεία από το παρελθόν µε την ίδια ακριβώς λογική, απλώς µε αντεστραµµένα τα πρόσηµα. εν υπάρχει κανένας πολιτικός της Κυπριακής ηµοκρατίας που να είναι κυριολεκτικά «αµόρφωτος», δηλαδή που να µην έχει πάει σχολείο ή ακόµα να µην έχει αποκτήσει έναν (ή ένα σωρό) «τίτλους σπουδών». Βέβαια, τις σπάνιες έστω φορές που επιδιώκω να ακούσω πολιτικόν από την Κύπρο να προσπαθεί να αρθρώσει κάποιαν πρόταση, µου δηµιουργούνται οι σχετικές αµφιβολίες. Όταν κάποτε ένας από τους λίγους πολιτικούς µε παιδεία µιλούσε, θυµά- µαι που όλοι έλεγαν ότι «ωραία τα λέει ο Βάσος, αλλά δεν είναι πραγµατοποιήσιµα». εν θα ασχοληθώ εδώ µε το πολιτικό πρόγραµµα κανενός, ούτε η συµφωνία µε αυτό είναι προϋπόθεση για την ύπαρξη σεβασµού. Εκείνο που λέω είναι πως η παιδεία (όχι απλώς οι «τίτλοι σπουδών») καθορίζει και τους όρους και το επίπεδο των συζητήσεων, ίσως ακόµα και τις δυνατότητες για να εµφανιστεί κάποιο σοβαρό πολιτικό πρόγραµµα, το οποίο να µπορεί να δεχθεί ουσιαστικήν κριτική, και σε κάθε περίπτωση να συζητηθεί Είναι ένας Γριβικός φαιτητής στό πανεπιστήµιο, και ενώ θέλει να πάρει τό πτυχίο, χρωστάει ένα µάθηµα από το δεύτερο έτος, αλλά ο Ακελικός καθηγητής δεν τον περνάει µε τίποτα, όσες φορές κι αν το έχει δώσει. Απελπισµένος λοιπόν ο φοιτητής πάει στον καθηγητή και του λέει: - Θα σας πω ένα αίνιγµα. Αν δεν το βρείτε, θα υπογράψετε να πάρω το πτυχίο µου. Αν το βρείτε, δεν θα το πάρω ποτέ. - Ακούω, λέει ο καθηγητής. - Τι είναι παράλογο και νόµιµο, λογικό και παράνοµο, παράλογο και παράνοµο; Σκέφτεται λίγο ο καθηγητής και του λέει να τον αφήσει λίγες ηµέρες µήπως βρει την απάντηση. Μερικές µέρες µετά συναντιούνται και λέει ο AKEΛικός καθηγητής: - Έχω φάει τον κόσµο αλλά δεν το βρήκα. Θα σου υπογράψω το πτυχίο και θα µου πεις. Κι ενώ υπογράφει το πτυχίο, ο φοιτητής γελώντας του λέει: - Όλος ο κόσµος το ξέρει. Νά, αν πάτε και ρωτήσετε οποιονδήποτε στο πανεπιστήµιο θα σας το πει. Ο καθηγητής αποσβολωµένος τρέχει προς το προαύλιο του πανεπιστηµίου όπου συναντά τον Γριβικό καφετζή και τον ρωτάει: - Τι είναι παράλογο και νόµιµο, λογικό και παράνοµο, παράλογο και παράνοµο; Και ο Γριβικός καφετζής γελώντας απαντά: - Κύριε καθηγητά, απορώ µε την ερώτησή σας, αλλά θα σας απαντήσω: Παράλογο είναι να έχετε µιαν πανέµορφη γυναίκα, 20 χρόνια µικρότερή σας, αλλά είναι νόµιµο. Λογικό είναι να πηδάει κάποιος άλλος την γυναίκα σας αλλά είναι παράνοµο. Και παράλογο είναι να υπογράφετε το πτυχίο αυτού που παράνοµα πηδάει τη γυναίκα σας. και όχι απλώς να γίνει δεκτό ή όχι, αόριστα, απλώς και µόνο επειδή έτσι λέει το κόµµα που παραδοσιακά υποστηρίζεις. Οι ασυναρτησίες και τα χιλιοειπωµένα κλισέ δεν συνιστούν πολιτικό πρόγραµµα, ούτε η πρόχειρη αναδροµή στις βολικότερες επιλογές από το πρόσφατο παρελθόν. Σύµφωνοι, πρέπει όσα λέγονται να είναι κατανοητά από τον «λαό», όµως µήπως το ζήτη- µα για την (έστω κατ ευφηµισµόν και από συνήθεια ούτω καλούµενη) «κυπριακή αριστερά» δεν θα έπρεπε να είναι ακριβώς να ανεβάσει το επίπεδο της παιδείας του «λαού», αντί να λαϊκίζει η ίδια, υποτιµώντας µάλιστα το επίπεδο του «λαού» που έχει ανέβει αρκετά, έστω σε «τίτλους σπουδών»; Αυτό είναι ίσως το πιο σοβαρό «κυπριακό πρόβληµα» και ο λόγος που το «κυπριακό πρόβληµα» παραµένει, για τους πλείστους, χρόνια τώρα, µια αενάως και στερεοτύπως επαναλαµβανόµενη κούφια έκφραση. Κάτι ήξεραν και οι αµόρφωτες γιαγιάδες κάποτε, που εύχονταν στα παιδιά να γίνουν «µορφω- µένοι» και «άνθρωποι» για να προκόψουν_ δεν τους εύχονταν να µαζέψουν «τίτλους σπουδών» και να ανελιχθούν µε κάθε τρόπο µέσω των κοµµατικών µηχανισµών και, έτσι, να προκόψουν. Γιοσάριαν Ì ÛÙÂ appleôèî ÎfiÌË; Οι πολλές επισκέψεις του προέδρου Χριστόφια στην Αγγλία γεννούν πολλά ερωτηµατικά για τον επερχόµενο ρόλο των Άγγλων στο κυπριακό. Ο Όλι Ρεν διαµήνυσε πριν ένα περίπου µήνα πως η Μεγάλη Βρετανία δεν θα ανεχθεί άλλη αποτυχία στο κυπριακό. ηλαδή, εάν µας φέρουν πίσω το σχέδιο Ανάν, να το δεχτούµε για να µη θυµώσουν οι λόρδοι του Λονδίνου Είναι αξιοπερίεργο πως µε την εκλογή Χριστόφια οι επισκέψεις του στην αγγλική πρωτεύουσα είναι περισσότερες απ ό,τι στην Αθήνα. Η Αγγλία, λέει το µνηµόνιο συνεργασίας, θα συνδράµει στην επανένωση του νησιού. Τι θα γίνει µε τις Βάσεις, δεν λένε όµως. Και πώς εννοούν την επανένωση, ένας Θεός ξέρει. Η συνεχής εµπλοκή των Βρετανών στο κυπριακό µόνο κινδύνους επιφυλάσσει. Καλό θα είναι να είµαστε σε εγρήγορση όλοι, γιατί έρχονται δύσκολες µέρες Συναγωνιστές, στήτε καλώς! Ο αγώνας τώρα αρχίζει. Να µην υποκύψουµε στα άνοµα σχέδια των αγγλοαµερικανών και ανθελλήνων συνεργατών τους στην Κύπρο! Ούτε στα ψευδοδιλήµµατα τύπου «ή οµοσπονδία ή διχοτόµηση». Η απελευθέρωση της µαρτυρικής µας πατρίδας από τους βάρβαρους Ανατολίτες είναι η µόνη λύση που θέλουµε και γι αυτήν αγωνιζόµαστε. Οι προδότες συνοδοιπόροι των εχθρών του ελληνισµού δεν θα µας κάµψουν. ιοµήδης Πορφυρογέννητος

7 28 IOYNIOY 2008 ΧΡΙΣΤΟΦΙΑ GO HOME 7 KAZAMIA σοφός Αντρέας Καζαµίας, O καθηγητής στο Πανεπισ τ ή µ ι ο Κύπρου, σταδιακώς µετατρέπεται σε αστέρι των Μ.Μ.Ε., όχι για το ταλέντο του στην σόου µπιζ, αλλά για την ικανότητά του να προκαλεί το κοινό δίχως να γιαουρτώνεται από κανέναν. Η τελευταία του συνέντευξη στον Φιλελεύθερο της Κυριακής 8 Ιουνίου είναι ένα αριστούργηµα ηττοπαθούς προπαγάνδας ντυµένης µε τον µανδύα του πλουραλισµού και των προοδευτικών σοφισµάτων, που είναι τόσο αρεστές στον µέσον µέσον κυπριακόν Κυπραίον. Ο Καζαµίας θέλει, σώνει και καλά, τα βιβλία µας να µην είναι ΕΘΝΟΚΕΝΤΡΙΚΑ και µε το ιδεολόγηµα του πλουραλισµού να λέµε και την άποψη των Τούρκων όσον αφορά την Ιστορία µας. ηλαδή, λέει ο κύριος Καζαµίας, να λέµε ότι έγινε η τουρκική εισβολή, αλλά να λέµε και την άποψη των Τούρκων ότι το 74 έκαναν µιαν ειρηνευτική επιχείρηση για λόγους καθαρά εθνικοαπελευθερωτικούς. Μόνον έτσι, πιστεύει ο Καζαµίας, θα καταλάβει ο ένας τον άλλον, και ως εκ τούτου θα ζήσουµε µαζί αδελφωµένα οι Έλληνες και οι Τούρκοι. Ο Καζαµίας πιστεύει στην ΙΣΤΟΡΙΑ. Μάλιστα τονίζει ότι η Ιστορία δεν είναι καουµπόικη ταινία µε κακούς και καλούς και τίποτα άλλο. Η Ιστορία, λέει ο Καζαµίας, δεν είναι η απλή καταγραφή των γεγονότων, αλλά η ερµηνεία τους και η παρουσίασή τους. Ο Καζαµίας, ως ανεξάρτητος διανοούµενος, τίτλος που τόν δίνει ο ίδιος στον εαυτό του, ερµηνεύει την Ιστορία µε την δική του µατιά και ως τέτοιαν θέλει να την επιβάλει και σε µας. εν µας εξηγεί όµως γιατί, αφού η Ιστορία είναι ερµηνεία των γεγονότων, πρέπει εµείς να αποδεχτούµε την δική του ερµηνεία και όχι κάποιου άλλου, ιστορικού ή µη. Αν πάλι τον πιστέψουµε όταν λέει ότι διαφορετικά ερµηνεύει ένας µαρξιστής ιστορικός από έναν ιδεαλιστή ιστορικό τα γεγονότα, γιατί τότε να µην γράψουµε στα βιβλία µας ΟΛΕΣ τις εκδοχές για την Ιστορία µας και όχι µόνο τις ελληνικές και τουρκικές; Γιατί να µην γράψουµε και την δική µου fiïè Ó Ú ÛÂÈ : ÎÔ Î È Ô... È ÓÓ ÎË Όταν συνάντησε: Ο Νίκος τον Γιαννάκη... του πήρε το κόµµα που ήταν πρώτο µε 34.75%, και λίγα χρόνια µετά το έβγαλε στο... ΟΥΕΦΑ µε 31%. Ο Νίκος τον Γιαννάκη... έκανε υπέρβαση, υποστήριξε Οµήρου, ψήφισε Κληρίδη, έβγαλε Τάσσο, και πέταξε τασάκια. Ο Νίκος τον Γιαννάκη... υποστήριξε Ιωάννην, ψήφισε ο «Θεός και η ψυχή του», έκανε υπέρβαση, έβγαλε Χριστόφια, και πέταξε, αντί τασάκια, τον Τάσσο. Όπου γης Γιάννηδες, προσέχετε! Ο Νικόλας κυκλοφορεί ακόµη ελέυθερος! Ξ. ερµηνεία που είναι προφανώς πολύ διαφορετική από την δική του, και γιατί να µην γράψουµε π.χ. και την ερµηνεία του Perry Anderson, που είναι µαρξιστής, διαφωνεί πλήρως µε τον Καζαµία, και είναι και Εγγλέζος. Γιατί, δηλαδή, να είναι τόσο εθνικιστής ο κύριος Καζαµίας την στιγµή που κιόλας κάνει αγώνα ενάντια στην εθνοκεντρική θεώρηση της Ιστορίας; Η απάντηση είναι απλή: Ο Καζαµίας, παρά τα εύσηµα που δίνει στον εαυτόν του, δεν είναι ούτε φίλος της ελευθερίας, ούτε ανεξάρτητος, ούτε διανοούµενος, αλλά ένας απ αυτούς που ο ίδιος στην ίδια συνέντευξη κατακεραυνώνει: ένας υπηρέτης του συστήµατος, ένας σοφός στην υπηρεσία της αποδυνάµωσης της αντίστασης του λαού µας δια της στρέβλωσης της Ιστορίας του και του πολιτισµού του. Ενώ ο Καζαµίας αυτολιβανιζόµενος µάς Û ÌÊÈÏ ˆÛË ÂÚ ÎË Î È Û ÓË Ευτυχώς, για το καλό του τόπου αποκαταστάθηκε η γαλήνη και η εθνική οµοψυχία στον τόπο: Στην πρωινή εκποµπή του Λάζαρου Μαύρου επήλθε η συµφιλίωση τού βουλευτή Γιώργου Περδίκη µε τον ιευθυντή Ενέργειας, Σόλωνα Κασίνη! Τι συγκινητικό! Ο µεν Γιώργος διαβεβαίωσε τον Λάζαρο Μαύρο ότι οι υπαινιγµοί για «αρπαχτές» και «µίζες» δεν αφορούσαν στο πρόσωπο του Σόλωνα, ο δε Σόλων δήλωσε ότι, ο ίδιος (!), είχε απορρίψει γραπτώς, ήδη από τον Μάρτιο του 2008, την γαλλική πρόταση για πυρηνικόν ηλεκτροπαραγωγό σταθµό στην Κύπρο! Βεβαίως, λόγω του καλού κλίµατος που δηµιουργήθηκε, ο µεν Γιώργος παρέλειψε να µας πει ποίους εννοούσε ότι «τα πήραν χοντρά», ο δε Σόλων δεν µας εξήγησε γιατί ανεκίνησε θέµα πυρηνικής ενέργειας τον Μάιο του 2008 αφού ο ίδιος (!) είχε απορρίψει την πρόταση από τον Μάρτιο. Λεπτοµέρειες! Τέλος καλό, όλα καλά; Μάλλον... το όπλο µπήκε για λίγο παρά πόδα. Μια βδοµάδα αργότερα, στην εκποµπή της Ειρήνης Χαραλαµπίδου, ο Σόλων Κασίνης κατακεραύνωνε και πάλι τους «άσχετους» που δεν θέλουνε πυρηνικό σταθµό! Ξ. κάνει ολόκληρη διάλεξη για να µάς εξηγήσει πως οι διανοούµενοι δεν είναι πολιτικοί και πως πρέπει να δρουν αυτόνοµα, µακριά από τις σκοπιµότητες της πολιτικής, ο ίδιος, στην ίδια συνέντευξη παραδέχεται ότι η όλη του προσπάθεια ξεκινά από το γεγονός ότι η Κυβέρνησή µας θέλει να λύσει το κυπριακό µε τον συγκεκριµένο τρόπο που θέλει, και ως εκ τούτου ακολουθεί και αυτός την πορεία της Κυβέρνησης. Με λίγα λόγια, οι υποτιθέµενοι ανεξάρτητοι και αυτόνοµοι και αντικειµενικοί επιστήµονες διανοούµενοι κάνουν ό,τι θέλουν οι κυβερνήσεις τους. Το ερώτηµα είναι εύλογο. Αν αύριο στην εξουσία βρεθούµε εµείς που, ως γνωστόν, είµαστε θιασώτες τής Ένωσης ως της µόνης δίκαιης και βιώσιµης λύσης του Κυπριακού, οι ανά την Κύπρο Καζαµίες θα υιοθετήσουν άραγε τις θέσεις µας, και θα αρχίσουν τους σκληρούς τους αγώνες για την αλλαγή των σχολικών και άλλων βιβλίων; Προφανώς όχι. Ήδη, µε την ιδέα ότι µπορεί να βρεθούµε στην εξουσία λιποθύµησαν και έσφιξαν τα κόπρανά τους. Τότε, γιατί όλη αυτή η εµµονή των διανοουµένων; Η απάντηση είναι και πάλιν απλή: Οι διανοούµενοι, όπως όλοι, εξυπηρετούν κάποια συµφέροντα. Οι συγκεκριµένοι διανοούµενοι είναι βαλτοί για να εξυπηρετήσουν τα συµφέροντα που σήµερα επιδιώκουν όλοι αυτοί, ντόπιοι και ξένοι, που θέλουν την Κύπρο να είναι ένα προτεκτοράτο της Τουρκίας µε το αντάλλαγµα ενός αβέβαιου ψηλού βιοτικού επιπέδου. Ο Καζαµίας είναι αντιφατικός και αυτοαναιρείται ακριβώς επειδή οφείλει να υποστηρίξει τις κοµµατικές αθλιότητες του Χριστόφια σ έναν χώρο όπως είναι το πανεπιστήµιο που πιθανόν κάποιοι να του απαντούσαν. Πού να ξέρει ο καηµένος ότι τέτοιο πανεπιστήµιο στην Κύπρο δεν υφίσταται. Άδικα αµύνεται. Θα µπορούσε να µας αµολήσει ακόµη µεγαλύτερες κοτσάνες και κανείς δεν θα αντιδρούσε. Ο Καζαµίας δεν έχει καταλάβει ότι µόνο το έθνος και οι φτωχοί και ταλαιπωρηµένοι του κόσµου παράγουν ΙΑΝΟΟΥΜΕΝΟΥΣ. Οι άλλοι είναι ΙΑΝΟΜΕΙΣ της εξουσίας και των χρηµάτων αυτής. ÕÚ ˆÓ Î È ÔÈ µ ÛÈÏ Τους ένωσε και τους ξανάφερε µαζί ο κοινός εχθρός: ο Τάσσος. Μόλις βγήκε, ο Άρχων, έκανε Madame La Commissaire την Αντουανέττα, σύζυγο του Βασιλέως. Για να γίνει αυτό ο Άρχων έπρεπε να ξεχάσει την παλιά σχέση «έρωτα» του Βασιλέως µε τον Πάνσοφο Γέροντα, και οι Βασιλείς να ξεχάσουν τις «πουτανιές» που πέσανε από τα Άστρα και τις λούστηκε, χωρίς να φταίει σε τίποτα, η όντως χαρισµατική αδελφή του Βασιλέως! Πριν όµως αλέκτωρ λαλήσει, η Αντουανέττα την βγήκε ευρωπαϊκά µε κόκκινο στον Άρχοντα. Του έτριψε την µούρη γιατί δεν την ενηµέρωσε έγκαιρα για τα γάλατα θανατάδες! Ο Άρχων τώρα ψάχνει για γκιλοτίνα και Ροβεσπιέρο. Θα του κάνει άραγε την χάρη ο Ανανιάδης να του δανείσει, έστω και χωρίς τα είκοσί του νύχια αυτά µπήκανε στην κάλπη-, τον δικό του τον Ροβεσπιέρο, τον µεσιέ «Θα πα-ραι-τη-θώ»; Ξ. ÃˆÚ ÙÈÎÔÓ Â Ó È Να αγοράζεις παπούτσια που το Internet, να µεν σε φορούν, τζιαι να σού λαλεί ο άντρας σου «Καλά να πάθεις! Άλλην φοράν να πηαίννεις που τον Μπάτα.» Να αγοράζεις κρέµες προσώπου που τα αφορολόγητα, τζιαι τό πρόσωπο σου ναν πάλαι ζαρωµένο. Να µεν αγοράζεις βιβλία που το Internet. Να έσιεις τες πιστωτικές σου κάρτες απλήρωτες τζιαι να ζητάς δανεικά που τον άντραν σου για να αγοράσεις ένα υπέροχο φόρεµα των θκυό σιλλιάων λιρών που είδες εχτές στην Στασικράτους. Να κουτσοµπολεύκεις τους καλλύττερούς σου τζιαι όντως ναν καλλύττεροι σου. Να έσιεις την προσωπική σου νυχού αλλά πάλαι να έσιεις παρανυχίδες τζιαι να µεν σιουρκάζεσαι τες νύκτες. Να εκµυστηρεύεσαι στη νυχού σου µεγάλα µυστικά εκτός φυσικά µε ποιόν φίλον τού άντρα σου γαµιέσαι τζιαι πού τζιαι πότε. Να θάφκεις γνωστούς τζιαι άγνωστους την ώρα που σε αποτριχώνει η αισθητικός σου. Να έσιεις κοµµωτήν γκέυ. Να αγοράζεις τσάνταν πολλά πιό ακριβήν που τον µισθό σου. Τζιαι να το λαλείς όπου σταθείς τζι όπου βρεθείς. Να µεν σε κόφτει που στην Κένυα οι µαύροι ζουν µες στες παράγκες τζιαι δεν έχουν να φαν. Να µεν σε κόφτει που η Μαύρου είναι δήµαρχος για κλάµατα, επειδή πρόσφατα αποκτήσατε φίλους που το ΑΚΕΛ. Να περνάς το οδόφραγµα της Λήδρας τζια να λαλείς «Είντα γραφικοί που είναι οι έποικοι!» Να πηαίνεις στα κατεχόµενα τζιαι να δείχνεις τζιαι το διαβατήριο σου τζιαι την ταυτότητα σου. Να γυρεύκεις τη φάτσα σου µες στα κοινωνικά των κουτσοµπολίστικων περιοδικών τζιαι άµαν την εύρεις να λαλείς στες υπόλοιπες κορούες στο gym ότι εν µε το ζόρι που εφωτογραφήθηκες. Να µεν απαιτείς προϊόντα δίκαιου εµπορίου. Να γοράζεις πολλά παπούτσια για να ταιρκάζουν µε τα πολλά σου ρούχα, τζιαι να µουρµουράς ότι χρειάζεσαι τζιαι δεύτερην υποδηµατοθήκη. Η υποδηµατοθήκη σου να είναι µεγαλύτερη από την γκαρταρόπαν µου. Κάθε µέρα να αννοίεις το φουλαρισµένο σου αρµάριν τζιαι να λαλείς «Έν έχω τίποτε να φορήσω!» Να νιώθεις υπεράνω, σαν την κούνναν την σεράνο, την ώρα που πιάνεις τούς άλλους στο στόµα σου. Να είσαι µια κότα: Ούτε να πετάς, ούτε να κελαηδάς Να µεν λαλείς καληµέρα στη συναδέλφισσά σου γιατί έν την χωνέφκεις επειδή έδειξεν την η τηλεόραση την νύκταν τού γιουροβίσιον στο Βελιγράδι. Να κάµνεις ό,τι κάµνουν ούλες. Ζ Να αλλάζεις κάθε λλίον το κινητό σου για να είσαι της µόδας. Να πηαίννεις στα εγκαίνια των γκαλερύ για να σε δουν, τζιαι όι για να δεις. Να είσαι µελαχρινή τζιαι να βάφεις ξανθά τα µαλλιά σου τζιαι να ποζάρεις σαν την Μαίρυλιν Μονρόε µπροστά στον καθρέφτη σου τζιαι να νιώθεις ωραία. Η ατάκα που χρησιµοποιείς πιο συχνά που το «Ευχαριστώ πολύ» εν πολλά τής µόδας. Το τελευταίο λογοτεχνικό βιβλίο που έπιασες στα χέρια σου, ήταν τότε στο Γυµνάσιο, ο Μεγάλος περίπατος του Πέτρου, τζιαι πρόσφατα το αλλά ακόµα να το ανοίξεις, φυλάεις το για αργότερα.

8 8 ΤΟ ΑΚΕΛ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙ ΜΟΝΟΝ ΚΑΦΕΝΕΙΑ 28 IOYNIOY 2008 ıı Ì ÛÙÂ... Που εγοράζαµε που τον παγωτάρη παγωτό τριαντάφυλλο τζιαι έστασσεν πάνω µας τζιαι άφηννεν µιαν τάτσα που άµα την εθώρεν η µάνα µας έβαλλέν µας τες παουρκές; Που ο παγωτάρης επερίµενέ µας, µε τη µοτορούα του, έξω που το σχολείο; Που ο γιατρός εχτυπούσε µας πάνω στη ράσιην τζιαι ελάλε µας, µεν αγωνιάς, ούλα θα παν καλά; Που το καλοτζαίρι, κάθε δείλις, ετρώαµε µαχαλεπί µε ροδόστεµα, ζάχαρη τζιαι τριαντάφυλλο; Που εβλέπαµε στην τηλεόραση τον Μπεν την αρκούδα τζιαι τον Άνταµ µες στα δάση; Που επαίζαµε κάθε δείλις χοστόν µες στη γειτονιά τζιαι παρεµπιπτόντος το χοστόν ήταν µια καλή ευκαιρία να σιαµαλίζουµεν λλίον τες κορούες; Που εγυρίζαµε µες στες γειτονιές µε τα ποδήλατα τζιαι πάντα έππεφτεν κάποιος τζιαι έπιαννεν τα κλάµατα τζιαι ύστερα έδερνέν τον τζιαι ο τζιύρης του που πάνω; Που εκάµναµε τα µαθήµατά µας, κρυφά µες στην τάξη για να µεν έχουµε δκιάβασµα το δείλις; Που εφορούσαµε άσπρο γιακά µε δαντελούα τζιαι µπλε ποθκιά στο σχολείο; Που εγοράζαµε τρίγωνο παγωτό του γαλάτου τζιαι του πορτοκαλιού που την καντίνα του σχολείου; Τις αφροζούες που εγοράζαµε που τον µπακάλη τζιαι εβρίσκαµε µέσα πλαστικά µασκαριλικούθκια; Τες τύχες που εγοράζαµε τζιαι βρίσκαµε µέσα φτηνοπράµατα µα εσιερούµαστεν; Που επαίρναµε στη θάλασσα παττίχα τζιαι χαλλούµι τζιαι ετρώαµε τζιαι ύστερα έρκουνταν οι σφήκουες τζιαι εκάθουνταν πάνω στα παττιχόφυλλα γιατί αφήνναµέν τα όπου να ναι επειδή εν είχαµεν τότες οικολογικήν συνείδηση ; Που η γιαγιά µας ήξερε τζιαι έκαµνε χαλλού- µια µε φρέσκο δκυόσµι; Που κανένας εν µας εβούραν που πίσω µε την πρότσα για να φάµε ; Που επροφέραµεν ούλλα τα διπλά σύµφωνα τζιαι εβάλλαµεν τελικόν ΝΥ σε ούλλες τες λέξεις που έπρεπεν τζιαι κάποιοι,ειδικά οι καλαµαράες, εβάλλαν το ακόµα τζιαι τζιαµέ που εν έπρεπεν; Που αντρεπούµαστεν τους δασκάλους µας; Που στες εκδροµές του σχολείου επαίρναµε ένα τάπερ γεµάτο κιοφτέδες; Που είχαµε µόνο ένα καλό φουστάνι τζιαι εφορούσαµέ το στους γάµους; Που οι γονιοί µας εν µας εγοράζαν ρολόγια; Ένα βιβλιοπωλείο πίσω που την εκκλησία της Φανερωµένης που είχε τζιαι πατάρι; Έµπαινες µέσα τζιαι ενόµιζες ότι έµπαινες σε παραµύθι. Που οι γιαγιάες µας ελαλούσαν µας παραµύθκια τζιαι ελαλούσαν τα µε ένα τρόπο σαν να ήταν απόφοιτες της καλλύττερης δραµατικής σχολής του κόσµου; Που οι µανάες µας κάθε Κυριακή εβάλαν ψητό στο φούρνο τζαι εκόφκαν σαλάτα µε κροµµύδι τζιαι γλιστιρίδα; (δυστυχώς στα χωριά µας οι δικές µας µανάδες δεν έβαλαν ψητό κάθε Κυριακή διότι ήταν µεγάλη η φτώχεια. Συνήθως τρώγαµεν κοτόπουλο ψητό που ήταν γιόρκιν µας και ως εκ τούτου πιο φτηνό. Όταν έφτανε η ιερή Κυριακή που θα τρώγαµεν επιτέλους ψητόν αρνί η ερίφι κάναµεν σαν τους τρελλούς και ως εκ δια µαγείας δεν ήταν ανάγκη να µας φωνάξει η µητέρα µας για να καθίσουµε στο τραπέζι. Νοσταλγώ πολύ εκείνες τες Κυριακές). Που οι µανάες µας κάθε ευτέρα εµαειρεύκαν άσπρα φασόλια τζιαι εδιούσαν µας τζιαι ρέγκα; Που στο σινεµά Κωνστάντια είχε ένα πακιστανό φκιόρο- που εµοσκοµύριζε, πριν έρτουν οι πακιστανοί στην Κύπρον ; Που κάθε Μεγάλο Σάββατο νύχτα εµεινίσκα- µε ως τες τρεις το πρωί στην εκκλησιά, όσπου να πολιτουργκήσει ο παπάς; Το θερινό σινεµά του Ακροπόλ; Που µόνο την Κυριακή το πρωί είχε τηλεόραση; Που τα Σαββατοκυρίακα είχαµε µονά ζυγά; Που είχαµε σκύλλο τζιαι κουνέλια µες στην αυλή µας; Που εν είχαµε air condition τζιαι κάποιοι αππωµένοι χωρκάτες εβάλλαν τους αεριστήρες να φυσούν πας στες βεράντες τους για να τους βλέπουν οι άλλοι τζιαι να ζηλεύκουν; Που εν είχαµε κινητά τηλέφωνα; Ù Ô Ó ÙÙ Ô Ó Θανάσης Φωτίου, εκ των O αστέρων του κυπριακού κυπριώτικου λάϊφστάιλ και διευθυντής του DOWNTOWN του συγκροτήµατος του Φιλελευθέρου, στο τελευταίο του εκδοτικό σηµείωµα µε τίτλο «Απ ον αντρέπεται, ο κόσµος εν δικός του» όντως δεν αντρέπεται, όµως ο κόσµος δεν είναι δικός του εντελώς. Είναι και δικός µας, µιας και εµείς δεν ντρεπόµαστε ούτε φοβόµαστε ότι δεν θα είµαστε µονδέρνοι αν του απαντήσουµε και µάλιστα µε πιό σκληρή γλώσσα. Ο Φωτίου εν αντρέπεται τα µούτρα του, και µιλά για τον Λυσσαρίδη µε τέτοιαν χυδαιότητα και ασέβεια που κανονικά έπρεπε να τον κράξουν τα αφεντικά του και όχι εµείς. Προσοχή, εµείς δεν λέµε να µην κατακρίνει κανείς τις απόψεις του Λυσσαρίδη ή οποιουδήποτε άλλου, ούτε λέµε ότι η κριτική πρέπει να είναι πάντα σε «κόσµια» επίπεδα. Εµείς λέµε ότι η αγένεια, ακόµη και από έναν ρόκωλο όπως τον Φωτίου, έχει τα όριά της. Ο Φωτίου οικτίρει τις απόψεις του Λυσσαρίδη µε το γνωστό ρητό «το γήρας ουκ έρχεται µόνο». Μόνο που ο Λυσσαρίδης είναι πιο νέος από τα παλαιωµένα και έκφυλα µυαλά του Φωτίου. Λέω παλαιωµένα, διότι τα µοντέρνα και νέα µυαλά της σύγχρονης εποχής έχουν ξεπεράσει το ΚΛΙΚ, ΤΟ ΝΙΤΡΟ, ΤΟ ΜΑΧ και όλη την άλλη λαϊφσταϊλίστικη σαβούρα, και αντί να διαβάζουν τα κακέκτυπα του Τσαγκαρουσιάνου και του Κωστόπουλου, ακούν µουσική και διαβάζουν βιβλία. Λέω έκφυλα, διότι τι άλλο είναι τα µυαλά όλων αυτών που, εν ονόµατι ενός ΣΤΥΛ, αποπολιτικοποιούν τα πάντα για να χαλιναγωγείται ο κόσµος και να ασχολείται µε τρίχες, για να πλουτίζουν οι πολυεθνικές και να αποβλακώνεται ακόµη περισσότερο ο λαός. Η επίθεση Φωτίου δεν είναι αθώα. Ούτε εντοπίζεται στην αντίθεση Φωτίου µε τον παλαιό κόσµο της Κύπρου. Ούτε έχει να κάνει µε το γεγονός ότι ο Λυσσαρίδης ξέρει καλύτερα ελληνικά και αγγλικά απ ό,τι ο Φωτίου, ούτε επειδή ο Λυσσαρίδης ζωγραφίζει και γράφει ποιήµατα, αλλά επειδή ο Λυσσαρίδης επιµένει να υπενθυµίζει στα Θανασούθκια τα ξηµαρισµένα ότι ο λαός καταψήφισε το σχέδιο Ανάν και όλοι αυτοί, που µε τους πιο βρώ- µικους τρόπους προσπαθούν να το επαναφέρουν, όντως ασκούν µία πνευµατική τροµοκρατία, όπως καλή ώρα ο Φωτίου και οι λοιποί λαϊφσταϊλίστες των εκδοτικών συγκροτηµάτων. Με το 76 % τού ΟΧΙ κανονικά ΟΛΟΙ οι Ανανιστές έπρεπε να βκάλουν φάουσα. Μια τέτοια σαρωτική KOªª À π π Αφού ο Χριστόφιας εν κοµµουνιστής, γιατί εν τολµά να βάλει σιέριν στην περιουσία της Εκκλησίας τζιαι να την δώκει στους καηµένους τους προλετάριους τζιαι τους ακτήµονες; Αφού η ΟΜΟΝΟΙΑ εν θρησκεία, γιατί εν την κάµνουµεν επίσηµην θρησκεία τού κράτους µας τού αριστερού; Ο Λένιν έκλεισεν τες εκκλησιές που την πρώτην ηµέραν τής επανάστασης. Ο Χριστόφιας είντα µπου περιµένει; Το Λαϊκόν Καφεκοπτείον γιατί εν το διά στους εργάτες ο Χριστόφιας; Αν δεν θα το δώκει, τουλάχιστον ας του αλλάξει το όνοµα τζιαι να τό µετονοµάσει σε Μικροαστικόν. Ο αρχηγός της κυπριακής Κα Γκε Μπε εν ο Συλικιώτης οξα ο Βάσος Γεωργίου; Τωρά που η Ρωσσία ήβρεν τα µίλια της και η Κύπρος τα δικά της, εν µπορούν οι θκυό χώρες να µας πουν ποιοί εν που εσκοτώσαν τον σύντροφον Βατυλιώτην; ήττα έπρεπε να τους κάνει πιο προσεκτικούς. Αντ αυτού κατέβασαν και άλλη γλώσσα λοιδορώντας όσους επιµένουν να σέβονται την ετυµηγορία του λαού. Κατέβασαν και τα βρακιά ακόµη περισσότερο και, παρόλη την δυσοσµία, ΕΝ ΕΣΠΑΣΕ ΜΥΤΗ σ αυτόν τον τόπο. ΑΚΟΥΣ, ΞΗΜΑΡΙΣΜΕΝΕ ΦΩΤΙΟΥ; Μην προσπαθείτε να βγείτε κι από πάνω. ΕΣΕΙΣ είστε οι τροµοκράτες, ΕΣΕΙΣ ελέγχετε τά ΜΜΕ, ΕΣΕΙΣ κατευθύνετε την Κύπρο, εσείς ελέγχετε τα πάντα και εσείς καθορίζετε και τι θα φάµε και τι θα πιούµε και τι θα αρπάξει ο κώλος µας. Οπότε, αλλού αυτά τα εξυπνοβλακίστικα. (Aγαπητέ Nίκο Παττίχη Ο Κατσουρίδης που έσιει τρεις κάφτζιες, δεν πρέπει άραγε να δώκει τουλάχιστον µιαν στον Χρίστου που εν αγά- µητος που τον τζιαιρόν που τον εστείλαν εξορίαν στην Λεµεσόν; Ο ποιητής Τάκης Χατζηγεωργίου εννα γράψει Ω Η ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟΦΙΑ οξα ΠΟΡ Η ΣΤΟΝ ΤΑΣΣΟ; Τούτοι ούλλοι οι διανοούµενοι του ΑΚΕΛ που εγράφαν ύµνους στην Σοβιετική Ένωση τζιαι τον κοµµουνισµόν της, εν θα γράψουν τίποτε τωρά για τον σύντροφον Γρουστόφια τζιαι τον κοµπινασµόν του; Αν θα µε στείλουν ως αντιφρονούντα εξορίαν, προτιµώ να µε στείλουν στην Αλιτζιή της Σκάλας να µαζεύκω άλας µε τους γαάρους παρά να µε στείλουν στην Αραδίππου µε τους κτηνοτρόφους του ΑΚΕΛ να αρµέφκω κοπάθκια. Αφού κάποιοι αποκαλούν τους ΑΚΕΛικούς αρνιά, γιατί ο Χριστόφιας εν παραδέχεται ότι είναι βοσκός; εδώ πρέπει να ξεκαθαρίσεις κι εσύ την θέση σου. Θα είσαι µε τη ΛXXXXXX ή µε µιά Kύπρο της δηµοκρατίας και τού πολιτισµού;) Εµείς και µαζί µας και ο Λυσσαρίδης, είµαστε µια µικρή µειοψηφία παρά το 76% τού ΟΧΙ. Εµάς µας διαβάζουν ελάχιστοι, εσάς η µεγάλη πλειοψηφία. Η περιρρέουσα ατµόσφαιρα έχει να κάνει µε εσάς και όχι µε εµάς. Τότε και τώρα, αν έσπαζε έστω και µία µύτη, να είστε σίγουροι ότι ο Λυσσαρίδης θα ήταν από τους πρώτους που θα καταδίκαζε το γεγονός. Αντιθέτως, εσείς προκαλείτε για να φτάσουµε ως εκεί. Τέτοια χάρη δεν πρόκειται να σας κάνουµε. Εν τυχαίον άραγε που οι κτηνοτρόφοι που µας εφλόµωσαν στες αφλατοξίνες, εν εις την πλειψηφίαν τους ΑΚΕλικοί; Κανονικά τωρά που είµαστεν η µόνη κοµµουνιστική χώρα στην Ευρώπη, εν έπρεπε άραγε να έχουµεν τζια εµείς δορυφόρους όπως είσιεν παλιά η µακαρίτισσα η Σοβιετική Ενωση; Πάντως θα είσιεν πλάκαν! Εφανταστήκετε να έκα- µνεν η Κύπρος εισβολήν µε τα τανκ της στην Τσεχίαν, τζιαι η Αγγλία τζιαι η Γερ- µανία να εστέλλαν του Χριστόφια συγχαρητήρια τηλεγραφήµατα που να λαλούσαν ότι µε την εισβολήν ανακόπηκεν η αντιδραστική πορεία των ξενόφερτων πρακτόρων που εθέλαν την ανακοπήν της οικοδόµησης του κοµµουνισµού στην Τσεχία; Ο Ρολάντος, όι ο Σκέττος, ο άλλος ο υστερικός, τωρά που ήρτεν ο κοµµουνισµός στην Κύπρον, εννα µοιραστεί µαζί µας ούλλες τζιείντες γνώσεις του; Οξα εννα ππηδά κλίµακες µε ψεφκιές τζιαι µαφίες πάλαι;

9 28 IOYNIOY 2008 ΦΑΤΕ ΤΩΡΑ ΚΑΛΑ, Ω ΑΚΕΛΙΚΟΙ! ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΕΝ ΤΗΝ ΞΑΝΑΒΛΕΠΕΤE! 9 ËÓ appleâèı Ú Ù «ÌÔ Ù» Í Ó ÔÎÈÌ ÂÈ Ë µúâù Ó Επιστροφή στις ποινές τής δηµόσιας διαπόµπευσης; Του Τίτου Χριστοδούλου ιδώς αχρείοι! Την πειθώ της αιδούς, του A φόβου να εκτεθεί κάποιος στο όνειδος τής δηµόσιας διαπό- µπευσης, µάς έχει µάθει ήδη το «σχολείον Ελλάδος», ο Όµηρος. Οι ήρωές του κινούνται στην αριστεία προτιµώντας τον θάνατο παρά την ντροπή, την αισχύνη της δειλίας. Αιδώς Αργείοι, χρειαζόταν µόνο να θυµίσει στους συστρατιώτες του στην δύσκολη ώρα ο Οµηρικός ήρως, και ο ηρωϊσµός γινόταν και πάλι τρόπος ζωής ή θανάτου. Τον σηµαντικό πειθαρχικόν ή και παιδαγωγικό ρόλο που µπορεί να παίξει η ντροπή δοκιµάζει τώρα η Βρετανία. Αφού οι φυλακές φαίνεται να έχουν αποτύχει να πατάξουν το έγκληµα, ειδικά των νεαρών, φτάσαµε µάλιστα τις προάλλες αντί να αποδρούν από τις φυλακές να µπαίνουν κρυφά µέσα, µπορεί η ντροπή να παίξει τόν περιοριστικό της υβριστικής συµπεριφοράς ρόλον που έπαιζε στην ελληνική, ρωµαϊκή, και βυζαντινήν αρχαιότητα; Την πρόταση για επιστροφή της δηµόσιας καταισχύνης ή διαπόµπευσης ως µέθοδο «παραδειγµατικής» τιµωρίας επαναφέρει η πρώην επί κεφαλής της Μονάδος Σεβασµού, «Respect Unit», της Βρετανίας, Louise Casey. Σε έκθεσή της η πρώην διευθύντρια της Μονάδος Σεβασµού της χώρας, µάλλον αποτυχη- µένης ως φαίνεται από τα αποτελέσµατα που µας δείχνει ο όλο και χειρότερος κοινωνικός περίγυρος, καλεί για επιστροφή των ποινών δηµόσιας καταισχύνης. Ποινές όπως το σκούπισµα σταθ- µών λεωφορείων µε φωσφορίζοντα ρουχισµόν που να στιγµατίζουν τον τιµωρη- µένον, ή µε διασυρµό του τιµωρηµένου σε αφίσες καταδίκης, conviction posters, θα πετύχουν εκεί που απέτυχαν σκληρότερες τιµωρίες ίσως αλλά στην ιδιωτική περιφρούρηση της φυλακής, πιστεύει η θιασώτις του παλαιοµοδίτικου ίσως «Σεβασµού». Σας ακούγεται σαν «Far West» µε την πίσσα και τα φτερά των διαποµπευόµενων έξω από την πόλη χαρτοπαικτών και απατεώνων; Παρόµοιες ποινές δηµόσιας καταισχύνης δεν έχουν εγκαταλείψει την Αµερική. Ο Μάικ Τάισον, µετά τον βιασµό της φίλης του, τιµωρήθηκε µεταξύ άλλων να µένει σε ένα ρόζ κελλί, βλέποντας για ολόκληρο το 24ωρο ροζ τοίχους και φορώντας ροζ ρούχα και εσώρουχα, σε µια πρακτική που σκοπό είχε τόσο να καταπραϋνει τα επιθετικά «αρσενικά» του ένστικτα όπως και να τον ντροπιάσει, αν και ορθώς επισηµάνθηκε, δεν είναι σαφές πώς µπορούν να λειτουργήσουν και τα δύο ταυτόχρονα. Στην ύση, είναι κυρίως (ή και αποκλειστικά) σήµερα Αµερικανοί δικαστές που δείχνουν τον δρόµο. Κυρίαρχος Προ- µηθέας της αισχύνης ο δικαστής Mike Cicconetti, στο Painesville, τού Ohio, που κατεδίκασε τρεις άνδρες που είχαν τιµωρηθεί για εξώθηση σε πορνεία (προσέχετε οι Κύπριοι των κακοφήµων Κυπριακών µπαρ) να φορούν φωσφορίζοντα κίτρινα ρούχα µε το σήµα «Όχι στα Chicken Ranch στο Painesville", µια αναφορά µε τους «γουµάδες» σε γνωστόν κακόφηµο οίκο ανοχής τής Nevada. Άλλοι καταδικάστηκαν να κυκλοφορούν µε γαϊδούρι γιατί βανδάλισαν αγαλµατίδιο τού Θείου Βρέφους, και άλλοι να κατοικήσουν σε χοιροστάσιο. Μια τέτοια επαναφορά των ποινών της δηµόσιας διαπόµπευσης θα φέρει την χώρα σε παραβίαση της ιακήρυξης των Ανθρωπίνων ικαιωµάτων του ΟΗΕ, το 1948, που έκρινε την µειωτική της ανθρώπινης αξιοπρέπειας µεταχείριση ως παράνοµη. Θα φέρει επίσης την Βρετανία στο επίπεδο της Κίνας, της Ρουάντας και άλλων πιο «πρωτόγονων» χωρών του πλανήτη όπου η δηµόσια διαπόµπευση είναι κατεστηµένος τρόπος τιµωρίας. Η ιεθνής Αµνηστεία και η ιεθνής Οργάνωση για Μεταρρυθµίσεις στις Ποινές, Penal Reform International, βρίσκουν άλλωστε σπάνια σήµερα παραδείγµατα ποινών διαπόµπευσης κυρίως στην αγροτική Ινδία και την Ρουάντα, ή το Far West, ή και τις µεγάλες Επαναστάσεις τού Ανθρώπου. Στην εποχή της Πολιτιστικής Επανάστασης στην Κίνα, εχθροί του καθεστώτος, δηλαδή του Μάο, εξαναγκάζονταν να περιφέρονται µε πλακάτ που περιέγραφαν τα εγκλήµατα κατά της Επανάστασης, µια ποινή που ίσως ήταν το λιγότερο για τους καταδικασθέντες, αφού η εποχή είδε την θανάτωση από 70 έως 100 εκατοµµυρίων ανθρώπων. Oι δηµόσιες δίκες του Σταλινικού καθεστώτος είναι και αυτές µια µορφή διαπόµπευσης, στην διαδικασία και όχι στην ποινή αυτές, αφού εξωθούντο µάλιστα οι υπόδικοι στην δηµόσια οµολογία ανοµολόγητων εγκληµάτων. Οι θιασώτες της καταισχύνης καλούν για επιστροφή στην Ευρωπαϊκή αρχαιότητα λοιπόν που είχε (στις λιγότερο πολιτισµένες εκφράσεις της) ποινές δηµόσιας διαπόµπευσης όπως στη Ρώµη, όπου οι πόρνες εξαναγκάζονταν να φορούν ανδρικές τόγκα, ή του Βυζαντίου όπου περιεφέροντο σε άµαξες, µε το αλαλάζον πλήθος γύρω να «µουζώνει» µε την βοτυγµένη στο «φούµο» ανοικτή παλάµη τα µούτρα των καταδικασµένων, πρακτική που έµεινε σήµερα ως το καθιερωµένο παράσηµο της ανοικτής παλάµης, η κλασική µας µούτζα. Στην κλασική αρχαιότητα όµως, από όπου αντλούµε τις πιο βασικές ανθρωπιστικές αξίες της ύσης, σαν ορόσηµα τουλάχιστον αν όχι σαν πρακτικές, η αιδώς ήταν εσωτερικευµένη ηθική επιταγή, µια κατηγορική προσταγή όπως θα έλεγε πολύ αργότερα ο Καντ, και όχι µια ευκαιρία να εκτονωθούν και τα ταπεινότερα ένστικτα της κοινότητας. Οι ταπεινές τιµωρίες διδάσκουν ταπεινές αξίες όχι ανώτερα ήθη. Και τούτο από το «Σχολείον Ελλάδος». fi ÙÔ Ô Î È ÙÔ ıô H παρουσία της οµάδας ποδοσφαίρου, της Εθνικής Ελλάδας, στα γήπεδα της Αυστρίας για το Ευρωπαϊκό Πρωτάθληµα Ποδοσφαίρου, απετέλεσε την αφορµή να θυµηθούµε ξανά την ιδιοσυγκρασία και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που έχουµε ως φυλή. Ο µηδενισµός, η απογοήτευση, τα πικρόχολα µέχρι και χαιρέκακα σχόλια για τα ίδια παιδιά που πριν τέσσερα χρόνια είχαν βγάλει στους δρόµους τους απανταχού Πανέλληνες, αποτελούν µίαν ακόµη έκφραση της απόλυτης, µέχρι ακραίας και εξτρεµιστικής, προσέγγισης που έχουµε ως λαός στα διάφορα γεγονότα και καταστάσεις, η οποία σε τελική ανάλυση µόνο ως επιπολαιότητα µπορεί να χαρακτηριστεί. Η κοινή γνώ- µη έχει στείλει στο εκτελεστικό απόσπασµα την ίδια περίπου οµάδα η οποία πριν τέσσερα χρόνια, µε καλή αγωνιστική παρουσία αλλά και αρκετές συγκυρίες µε το µέρος της, είχε καταφέρει να στεφθεί από το πουθενά πρωταθλήτρια Ευρώπης. Από το πουθενά, διότι µε βάση τη διαχρονική της παρουσία στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, η Ελλάδα ουδέποτε απετέλεσε ποδοσφαιρική δύναµη. Η παρουσία της το 2004 στα τελικά του Ευρωπαϊκού Πρωταθλή- µατος ήταν µόλις η δεύτερη σε σαράντα τόσα χρόνια ιστορίας του θεσµού. Το περίεργο της υπόθεσης είναι ότι, ενώ αναγνωρίζουµε στους εαυτούς µας το λανθασµένο αυτής της ακραίας προσέγγισης των καταστάσεων, δεν είµαστε σε θέση για την υπέρβαση. Το βέβαιο της υπόθεσης είναι ότι, µε τέτοια µυαλά που κουβαλάµε, είµαστε καταδικασµένοι να κτίζουµε µια ζωή στην άµµο Οδός του πάθους, οδός του λάθους, οδός του ύψους και του βάθους Παρασκευάς Φ. Χαµηλή πτήση µε το δίδυµο αδελφάκι του Saab 96 µε το οποίο ο ανεπανάληπτος Σουηδός Stig Blomqvist κέρδισε το Ράλλυ Κύπρος Î ÚÈÔ Cosmic «...Έβαλά τα µε τα «Θηρία» στο Ακρόπολις, µ ένα Φιατούδι 1300 και τα µεταχειρισµένα λάστιχα του Βαχάν...». Ο Αντρέας σταµάτησε για µια στιγµή να κουρεύει τον γυιό µου και σκούπισε το δάκρυ που του ξέφυγε. Γρήγορα επανέκτησε την αυτοκυριαρχία του, πέταξε ένα «Συγχωράτε µε... δεν έχω παράπονο, καλά περάσαµε...» και συνέχισε µε την γνωστή του µαεστρία το κούρεµα. Τριανταοκτώ χρόνια έχουν περάσει από το πρωινό του 70 όταν η αλέ-ρετούρ αποβολή µου από το Παγκύπριο «... φύγε να κουρευτείς, να γίνεις µαθητής και νά ρθεις πίσω...»- έγινε η αφορµή να γνωρίσω τον νεαρό τότε Ανδρέα, διάσηµο ήδη «Ψαλίδι» και «Ξυράφι», ερασιτέχνη µουσικό και ανερχόµενο αστέρι των αγώνων αυτοκινήτου! Το κουρείο Cosmic προσέφερε τότε ό,τι πιο µοντέρνο και µοδάτο υπήρχε στον χώρο της ανδρικής κοµµωτικής, ανεβάζοντας, παραµονές «κρίσιµων» ραντεβού ή «σπουδαίων» πάρτι, την εφηβική µας αυτοπεποίθηση στα ουράνια! εκαετία του 70, ο κύριος Κόσµικ µε εφαρµοστό πουκάµισο, µεσάτο σακάκι, παντελόνι καµπάνα, µακρύ µαλλί «φριξιαρισµένο» και τα τρόπαια ανά χείρας. Η µεγάλη φήµη τού κουρείου το έκανε πόλον έλξης «µυθικών προσώπων» της εποχής εκείνης όπως οδηγών ράλλι, ηθοποιών, σκηνοθετών και αστέρων του Κυπριακού ποδοσφαίρου. Μια µικρογραφία αρχαίας Αθηναϊκής αγοράς όπου µπορούσες να ακούσεις συναρπαστικές περιγραφές για «δύο διπλά καρπουρατέρ Βέπερ», για «ανάποδα τιµόνια», για «καρφωτές αλλαγές ταχυτήτων», για «το Σάαπ τού Μπλόκβιστ» ή «το Έσκορτ τού Κυρµίτση» αλλά και παραλειπόµενα από τα αποδυτήρια του ΓΣΠ, τα καµαρίνια του ΘΟΚ, ή τους στάβλους του Ιπποδρόµου! Το σκηνικό από τότε, παρά τις δύο µεταστεγάσεις της επιχείρησης, ελάχιστα έχει αλλάξει. Παραδοσιακές καρέκλες κουρείου, τα τρόπαια από τα ράλλι και το µπόουλιγκ βαλµένα σε βιτρίνες, φωτογραφίες από το ένδοξο παρελθόν, και στον τοίχο κρεµµασµένες δύο κιθάρες έτοιµες για χρήση µόλις «λασκάρει» η δουλειά! Ο χώρος επιµένει πεισµατικά να έχει εκείνη την µοναδική µυρωδιά του κλασσικού κουρείου, ένα µείγµα αρωµάτων από άφτερ σέιβ, κρέµες ξυρίσµατος, πούδρες και τονωτικά µαλλιών, ενώ κατά διαστήµατα ο βρυχηθµός από το «πιστολάκι» επιβάλλει προσωρινές παύσεις στις συζητήσεις που µπορεί να πραγµατεύονται οποιοδήποτε θέµα, από τα «χάλια της Οµόνοιας», την χρησιµότητα του ευρώ, µέχρι την κατάσταση στο Ιράκ. Ο Αντρέας πάντοτε ως το κεντρικό πρόσωπο της «Αγοράς», να δουλεύει επιδέξια και συγχρόνως να εναλλάσσεται στους ρόλους του αφηγητή, του ακροατή ή του συντονιστή των συζητήσεων. Το κουρείο του πολυτάλαντου αυτού ανθρώπου ο ίδιος ξεκίνησε τελευταία να µαθαίνει και λαούτο- εξακολουθεί να αποτελεί µια µικρή όαση για χαλάρωση, ανάπαυλα από την καθηµερινότητα, και τόπον συνάντησης φίλων και γνωστών από τα παλιά. Για εµάς, τους «ιδρυτικούς» του πελάτες, ο κύριος Cosmic δεν είναι µόνο ο κουρέας µε τα επιδέξια χέρια, την καλλιτεχνική ψυχή και την αλάθητη αισθητική, αλλά πιο πολύ ο φίλος στον οποίον ανεπιφύλακτα εµπιστευόµαστε, εδώ και δεκαετίες, το κεφάλι µας! Κ.Σ. Ράλλυ Κρος 1978, ο Κόσµικ ξεφτιλίζει τον Νεύτωνα! Προφανώς ο µεγάλος αυτός Άγγλος Μαθηµατικός και Φυσικός δεν είχε ιδέα από «ανάποδα τιµόνια». Στην φωτό ο Ανδρέας την στιγµή που γυρίζει το τιµόνι προς το εξωτερικό της στροφής, αντιστρέφει την φορά της κεντροµόλου και «σώζει την παρτίδα»!

10 10 ΑΚΕΛ ΚΕΛΑ ΚΑΛΕ 28 IOYNIOY 2008 O ÎÒÏÔ Ù fiúóèı ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ: Κωλοδάκτυλο βάλει του; Ή βάλει σου; ΤΑΛΑΤ: Εµένα αρέσκει βάλει σου, Γρουστόφια βίλο µου βάλει του. ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ: Εννοείς ότι τού Χριστόφια αρέσκει του να τού βάλεις βίλλον; ΤΑΛΑΤ: Έν εκατάλαβεν. Γρουστόφια βίλο, φρεντ, όϊ βίλλο. ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ: Αρέσκει του λοκκούµια παφίτικα; ΤΑΛΑΤ: Εµένα Τούρκο, όϊ ππούστιη. ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ: Λαλούν Γρουστόφια γαµήσει σε. ΤΑΛΑΤ: Βίλο µου Γρουστόφια πρόπληµα γαµίσει τό γεναίκα του, είνταλοϊς γαµήσει εµένα πε! ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ: Είναι αλήθκεια στόµα σου βρωµεί χτιτζιόν; ΤΑΛΑΤ: Ούλλο Λεφκόσια χτιτζιόν πεκκόζ Ελληνοκύπριο σιέζει καπάλιν τζιαι έναν αποχετεκτικόν ένεκαµεν. Αντροπή σου ολάν! ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ: Εγάµησες καµµιάν φοράν καµµιάν Ρωµιάν; ΤΑΛΑΤ: Εγάµησεν εµένα Μαρία τζιαι µιαν Κατερίνα τζιαι µιαν Άντρην αλλά έν χυµάται να γάµησεν Ρωµιάν. ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ: Τάσσον Παπαδόπουλλον οξα ηµήτρην Χριστόφια; ΤΑΛΑΤ: Παπαντόπουλλο σκληρό φοινίτζιι, πετσιά τζιαι κόκκαλο. Το βίλο µου Ντιµίτρι τταζέτικο, βούκκα γιαλλίζει, κώλον του ολόασπρον, άλλο κλάσει. ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ: Ο Παπαδόπουλλος κλάννει; ΤΑΛΑΤ: Έν εκατάλαβεν. Ντιµίτρι εν άλλο κλάση, κλασσ που λαλεί Εγγλέζο. ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ: Εθυµώθηκες που τ αλήθκεια για Ελγγλεζοκυπραίο µνηµόνιον; ΜIKPHΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ applefi ÙÔÓ ÛÈ ÏÏÔÓ ÙÔ ÈÂÚ ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ: Αρχοντικό τής οδού Αξιοθέας; Ή Πανεπιστήµιο Κύπρου; ΣΣΙΥΛΛΟΣ ΤΟΥ ΠΙΕΡΗ: Προτιµώ τό Αρχοντικό. Οι υπήκοοι του Βασιλιά Πιερή είναι λιγότεροι εδώ στο Αρχοντικό. ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ: Θα τελειώσει ποτέ τον Λεόντιον Μαχαιρά; ΣΣΙΥΛΛΟΣ ΤΟΥ ΠΙΕΡΗ: Άµαν τελειώσει µε τες συνωµοσίες του τζιαί µάς τελειώσει όλους εµάς, εννα τελειώσει και τον Μαχαιρά. ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ: Έχεις παράπονα Ποιος φέρεται να δηλώνει «Ε φακκώ πεννιάν, αν δε σας το λύσω να ξιπετσιστώ σαν τον κουρκουτά, γαµώ το νεφρό µου γαµώ»; Αντώνης Πασχαλίδης. Τι; Η Ελένη Μαύρου πάει στη ράφτενα; Ο Χρίστου έφκαλεν εκατοµµύρια που το Υπουργείο Εσωτερικών; Αν ο Χριστόφιας δεν εκλεγόταν, θα πάθαινε χειρότερα από το κάχρι του από το Νικηφόρο; Τι όνειρο βλέπει ο Ιακώβου τον Τζιωνή; Νοµίζω πάει της Έρσης να έχει γυναικείο καφενέ. Ποια απαίτησε να φύγει η Αντρούλα για Βρυξέλλες γιατί «δε µας χωράει και τις δύο η Κύπρος»; È ÏÔÁÔ : - Οι κουβέντες που ακουστήκαν, τότε, για τον Ιακώβου εν αλήθκεια; - Μα για τη Μέριµνα; - Όι ρε, για την άλλη την κουβέντα - Α!!! È ÏÔÁÔ ÚÂÙÚfi: - Κόρη, ο Παπακώστας της ΜΜΑ - Ε; - Ίντα Ε, επήε µε ΑΚΕΛ. - Να δούµεν ίντα που του ετάξαν Ο Χριστόφιας τώρα που γίνηκε Πρόεδρος δίνει το µισθό του στο κόµµα, ή το απαγορεύει το Σύνταγµα. Τούτος εν ο Τάκης Χατζηδηµητρίου, ή λείψανο; Πόσα GCE έχει περασµένα ο Ζένιος και έγινε Πρύτανης; που τον µάστρον σου; ΣΣΙΥΛΛΟΣ ΤΟΥ ΠΙΕΡΗ: Έλα τζιαι συ λλίον µες στην αυλήν του να δεις την γλύκα. ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ: Αληθεύει ότι νοµίζει ότι είναι µεγάλος ποιητής; ΣΣΙΥΛΛΟΣ ΤΟΥ ΠΙΕΡΗ: Ο µεγαλύτερος. Εχτές εκάθετουν τζιαι εµετάφραζεν τον εαυτόν του στα Σερβοκροάτικα τζιαι άφηκεν µε νηστικόν, ο αππωµένος. ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ: Πού εννα σε πάρει διακοπές; ΣΣΙΥΛΛΟΣ ΤΟΥ ΠΙΕΡΗ: Κάτι είπεν για Λονδίνο. Θέλει τον, λαλεί, η βασίλισσα για fiïè Î È ÏÔÈapple Η Μαρίνα Φιλιππίδου είναι πιο ωραία από τη Μέλανη. Μα ο ηµήτρης Αντρέου, µιµείται τον Κώστα Κωνσταντίνου, του Πολίτη; πó È ÓÈÎ ÔÓfiÌ Ù appleú ˆÓ ËÌÔÛÈÔÁÚ ÊˆÓ Παράσχος: Θλιµµένο Κλωνάρι του Μαγιού Μακάριος ρουσιώτης: Το Μπάνιο στο παγωµένο ποτάµι Αλέκος Κωνσταντινίδης: Βοριαδάκι Κατοχής Γκιούροφ: Βυζί της Κατσέλλας ιον. ιον: Το Στόµα που Μυρίζει το Πρωί άµων: Πυρσός: ιαφώτισης Φράγκος Φράγκου κλπ: Φλογερή Ηµισέληνος Αντρέας Πιµπίσης: Το Σπασµένο Μπι- µπίκι Κώστας Κωνσταντίνου: Το γαλάζιο Φέσι Λευτέρης Αδειλίνης: Ο Πρέσβης των Χλωµών Προσώπων Γιώργος Κασκάνης: ο Οσµανλής Απάτσι Τάκης Αγαθοκλέους (ή κάπως έτσι): Το Γλυφό Νερό Ô Úfi appleôïèùèîfi ÂÚÒÙËÌ : Θα περιµένουµε να αλλάξει ο Γάµα Γάµα του ΑΚΕΛ, για να πάει στη Βουλή η Συνθήκη της Λισσαβόνας για έγκριση; Συνεχίζουµε Θα ζητά ο Χριστόφια, ως ο πρόεδρος της ηµοκρατίας, να πάει στο Σώµα η Συνθήκη για έγκριση τη µια και την άλλη ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ applefi ÙÔÓ ªÂ Ì Ù Ï Ï Ù ΤΑΛΑΤ: Εµένα έκαµεν θυµώθηκε. Πολλά βοηθήσει βίλο µου Γρουστόφια. Τζιείνο εβοήθησε µε εµένα πολλά. Εδέκτηκεν ντύο συνιστώντα κράτη, εµένα έννεν αχάριστο. ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ: Οι πρόσφυγες θα επιστρέψουν στα χωρκά τους; ΤΑΛΑΤ: Πρόσφυκες πιάουν βίλλον τους χωρκά τους. Πού πάει εποικοκύπριο; Έν έσιει ψυσιήν εποικοκύπριο; ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ: Πολίτης ή Αλήθεια ή Χαραυγή; ΤΑΛΑΤ: Τούρκο έσιει έναν παροιµίο λαλεί ένιξερι ελληνικά All dogs one generation. Τζιαι το τρία εν πολλά τουρκόβιλο τζιαί µένα πει δηµόσια µπράβο ούλλον τους µπράβο. ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ: Το εφηµερίδα ΕΝΩΣΙΣ θκιαβάζεις το; ΤΑΛΑΤ: Μόνο το κύριο Ευανθία. Πολλά καλό κάµνει χιούµορ Γρουστόφια βίλο µου βίλλον του έσιει χάζιν. ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ: Ποιόν Ελληνοκύπριο θαυµάζει εσένα πολλά; ΤΑΛΑΤ: Γρουστόφια! Γρουστόφια! ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ: και Τουρκοκύπριο; ΤΑΛΑΤ: Αναστασιάντη! Βίλο του Αναστασιάντη, πολλά µεκάλο πολιτικό, τζιαί άδρωπο, τζιαι που ούλλα. να τον κάµει Ππόετ Λόρετ, είπεν µου. ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ: Λένε οι κακές οι γλώσσες ότι ήταν χουντικός, τζιαι ύστερα έγινεν αριστερός, τζιαι µετά επήεν µε το κέντρον. Εν αλήθκεια; ΣΣΙΥΛΛΟΣ ΤΟΥ ΠΙΕΡΗ: Τζιαι µε τον θκιάολον πάει, άµα λάχει. Έν τον είδατε που εφκήκεν τζιαι υποστήριξεν τόν Τάσσο στες Προεδρικές; ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ: Έν τον είδα. ΣΣΙΥΛΛΟΣ ΤΟΥ ΠΙΕΡΗ: Εν για τούτον που έχασεν ο Τάσσος, εγιώ ελάλουν του τα τού Γιωργή αλλά έν µε άκουεν. µέρα θα πάει ως Γάµα Γάµα του Ακελ, στην Κεντρική, µε τα γνωστά παλαµάκια, να ζητά την καταψήφιση της; Κρίση στα κρανία Η Σηµερινή ακόµα να βάλει πρωτοσέλιδο και να επιρρίπτει ευθύνες (πάλι το ΕΠΑΝΑΓΚΕΣ) στον Τάσσο για την παγκόσµια οικονοµική κρίση; Σόρρι Λάζαρε. Πού ήσουν προεκλογικά; Τώρα γράφε όσα θέλεις Πάλι το αφεντικό σου «νοµιµοποιείς» Πότε ακριβώς εκκοτσιανιάσαµε την Κυριαρχία µας του Χριστόφκια; Σοβαρός πολιτικός διάλογος, από το µέλλον, δυο Aκελικών θαµώνων του συλλόγου: (Ιανουάριος 2009) - Σύντροφε, έλα έξω να σου πω. - Πε µου σύντροφε. - Σύντροφε, µα ο σύντροφος; - Σύντροφε, εν ηξέρω, τζιαι µε τη γεναίκα τα ίδια λαλούµεν. - Τζιαι εγώ έτσι σκέφτουµαι, σύντροφε. - Εχάρηκα που εµιλήσαµεν, κουµπάρε, έφυεν ένα βάρος που πάνω µου Παρακάτω Νοµίζω πεθυµώ τόν Σοφοκλέους Ο Ιακώβου πόσα πιάνει το µήνα; Πάµε στοίχηµα ότι η οφφίσιαλ λάγκουεϊτζ της Φέντεραλ Γκάβερµεντ θα είναι τα Αγγλικά; Και η δικαιολογία από το Σύντροφο «εγώ, όπως ξέρετε, δεν καταλάβω γρι εγγλέζικα, απόδειξη το τι εδέκτηκα, να γράφει το κκόµο στέιτµε. Για τις επόµενες γενιές το κάνω, όταν και στην Τουρκία όλοι θα µιλούν εγγλέζικα». È, Â Ì ÛÙ ӈÙÈÎÔ! N αι, είµαστε Ενωτικοί! Σήµερα εν έτει 2008, την εποχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης, των τεχνικών επιτροπών και των οµάδων εργασίας, της επαναπροσέγγισης και των λογής λογής δικοινοτικών εκδηλώσεων, την εποχή των politically correct, του ΗΣΑΚΕΛ και του ΣΥΡΙΖΑ, του Αναστασιάδη και του Χριστόφια, του Giorgos και της Ντόρας, της εκπαιδευτικής µεταρρύθµισης, των GCE και του Θεµιστοκλέους, δηλώνουµε απερίφραστα Ενωτικοί, πιστεύουµε στην Ένωση της Κύπρου µε την Ελλάδα, ως τη ΜΟΝΗ τελική λύση του Κυπριακού προβλήµατος! Όλες οι άλλες λύσεις είναι για µας είτε απορριπτέες (π.χ. ιζωνική ικοινοτική Οµοσπονδία, και αν, ό µη γένοιτο, επιβληθούν, θα τις υποσκάπτουµε εσαεί µε κάθε τρόπο), είτε µεταβατικό στάδιο προς την Ένωση (π.χ. ενιαίο κράτος). Γιατί όµως δηλώνουµε αθεράπευτα Ενωτικοί µέχρι το τέλος της ύπαρξης µας; Για να µας ακούει ο Χριστόφιας και να βγάζει τσούννες. Επειδή θέλουµε να έχουµε µόνο µιάν σηµαία. Επειδή δεν θέλουµε η σηµαία του κράτους µας να είναι απότοκο της καλλιτεχνικής εµπνεύσεως ενός Τούρκου. Για να χαθεί εκείνο το αρχοντοχωριάτικο εµετικό «CYPRIOTS» στην αίθουσα αφίξεως του αεροδροµίου Λάρνακας. Για να µεταναστεύσει µια και καλή στη Σιγκαπούρη ο Γιώργος Βασιλείου (µε ή χωρίς την Αντρούλλα). Για να παν όλα εκείνα τα δολλάρια που ξόδεψαν η UNOPS, το PRIO, η UNDP, το CRDEE κλπ., κλπ., του κώλου. Για να µην ξαναβγεί ο Συλικιώτης στην τηλεόραση παρά ως µουχτάρης της Ποτα- µιάς. Επειδή γουστάρουµε να οδηγούµε στη δεξιά πλευρά του δρόµου. Για να γίνουν οι Έπαρχοι Νοµάρχες. Για να µετονοµαστούν τα cent σε λεπτά. Για να βλέπουµε τον Παναθηναϊκό και τον ΠΑΟΚ στο ΓΣΠ. Για να έχουµε (αµυδρές έστω) πιθανότητες να δούµε τόν Χατζηδηµητρίου στη Βουλή των Ελλήνων δίπλα στον Σηµίτη, και να κατουρηθούµε στα γέλια. Για να µπορούµε να ξητιµάζουµε τόν Μητσοτάκη και για άλλα θέµατα εκτός από το Εθνικό. Για να µπορούµε να βλέπουµε όλα τα Ελληνικά κανάλια χωρίς να πληρώνουµε δορυφόρο. Για να γίνει το Προεδρικό µέγαρο µουσείο λαϊκής τέχνης και ο θυρεός της αποικιοκρατίας ταΐστρα των πεζουνιών. Για να µεταφερθούν οι βαρυποινίτες µας στον Κορυδαλλό. Για να γίνει το κτήριο της Βουλής των Αντιπροσώπων αποθήκη σιτηρών. Για να αφοσιωθεί ο Χρήστος Στυλιανίδης αποκλειστικά στην οδοντιατρική. Για να πάρουν φωτιά τα µπατζάκια της Επαγρύπνησης όταν θα διαβάζει αυτό το άρθρο. Επειδή, όταν θα είµαστε στο εξωτερικό και θα µας ερωτούν «Where are you from?», θέλουµε να απαντούµε «GREECE!» Μάριος Ρέπουσος

11 28 IOYNIOY 2008 ΕΛΙΤΑ-ΜΙΚΕΛΛΙ ΗΣ Ι ΥΜΟ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΗΣ ΣΗΨΗΣ 11 ΣΕ ΤΙ ΟΦΕΙΛΕΤAI O ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΣ THΣ ΕΛΛΑ ΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΓΙΟΥΡΟ; Στον Κουτσού. Ευτυχώς που προχώρησε η Τουρκία. Έτσι µου είπαν να πω στον ησυ ρε Πτωχόπουλλε. ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΗΚΑ ΚΙ ΕΓΩ. εν κάνω δηλώσεις. Στον έντονο αντιαµερικανισµό των Ελλήνων. Στον πούττον. Οι ξηµαρισµένοι αντί να κάµνου προπόνηση εβουρουσαν Ρωσίδες τζιαι Σουηδέζες. Στον Τάσσο Παπαδόπουλο. Εν µε κόφτει ο ξηπετσισµένος κουρκουτάς, φταννει που πάει καλά ο γείτονας µας. Εµένα εν ηξέρει. Χέλω όµως φκαρισιστίσο Γρουστόφια που έστειλε τηλεγκράφηµα για το Τουρκία. εν έκαναν την υπέρβασή τους. εν πειράζει όµως, προχώρησε η άλλη µας οµάδα εν αποκλείστηκε! Συνέχισε µε το όνοµα Pωσία. Αν δεν το πάρει η Τουρκία εννα πεθάνω. Η Φωτεινή Παπαδοπούλου; Η µοναξιά της κορυφής και η έλλειψη αγάπης ανάµεσα στους αµυντικούς και τους επιθετικούς. Οι καλαµαράες εν για κλάµατα σιόρ µε τα χάπια τους πίνουν... (από το σαλιαρισµα δεν καταλάβαµε τα υπόλοιπα) Φταίει η ελληνοκεντρική τους παιδεία γι αυτό κι εµείς τώρα δοκιµάζουµε την τουρκοκεντρικη παιδεία. Μα εν το ήξερα υπάρχω τζιαι ρωτάτε µε; Αν µε διάλεγαν εµένα για προπονητή θα ήµασταν στους τελικούς από τώρα. Αν νοµίζετε ότι εν πελλαρες που λαλώ ρωτάτε τον Χριστόφια.

12 12 KANEI KOPH XAPAΛAMΠI OY! 28 IOYNIOY 2008

13 28 IOYNIOY 2008 ΤΟ ΛΑΪΦΣΤΑΪΛ ΒΡΩΜΕΙ 13 π π πøª ø O γδόντα χιλιάδες ευρώ τελικά είναι το δικαίωµα στην ζωή, κατά το Ευρωπαϊκό ικαστήριο Ανθρωπίνων ικαιωµάτων. Το Ε Α καταδίκασε την Τουρκία για τις δολοφονίες τών Ισαάκ και Σολωµού µε το πιό πάνω ποσό, και τώρα ανοίγει τον ασκό του νοµικού και ηθικού Αιόλου: Εάν το δικαίωµα στην ζωή είναι 80,000 ευρώ, πόσα είνα η ίδια η ζωή, και πόσα είναι η ζωή κάποιου που είναι λευκός όµορφος και πολιτικώς ορθός και ανήκει σε µη κυβερνητικήν οργάνωση; Ποιό είναι το ποσό αποζηµίωσης εάν είναι κοπέλλα και όµορφη και νέα; Θα δώσουν κατιτίς παραπάνω;; Ή θα αναγκαστούν οι καηµένοι οι Τούρκοι να µην πυροβολούν αδιακρίτως αλλά να σκοπεύουν πάνω σε συγκεκριµένα άτοµα που θα είναι πιό φτηνά; Τελικά είναι άραγε η ζωή ανθρώπινο δικαίω- µα; Ή µήπως είναι κάτι άλλο; Οι Τούρκοι, που προφανώς έχουν και αυτοί ανθρώπινα δικαιώµατα, και όχι µόνο στην ζωή, δεν θα πρέπει άραγε να αποζηµιωθούν για τα ψυχολογικά προβλήµατα που έχουν υποστεί από τό γεγονός ότι τούς έφερε η Τουρκία στην Κύπρο για να επιβάλουν την τάξη; Μήπως τελικά οι Ευρωπαίοι είναι τόσο σκατάες όσο και οι Τούρκοι; Τώρα γνωρίζω καλά τί θα κάνω µόλις αποκτήσω 80,000 ευρώ. Μήπως όµως οι ποινές αλλάζουν όταν επιβάλλονται σε Έλληνες; Πρέπει να το διευκρινίσω αυτό διότι µπορεί να κερδίσει το Λόττο µου και να πάρω πάνω απο 160,000 ευρώ. Σκατάες! À ƒπ ƒ ΑΣΤΕΓΗ Η ΓΡΙΣΤΙΝΑ ΓΡΟΥΣΤΟΦΙΑ KOPH XPIΣTINA ΣTEIΛE ΦΩTOΓPAΦIA π π ΑΣΤΕΓΗ Η ΠΟΠΗ ΑΒΡΑΑΜ ø π øƒ ÚˆÈÓ ÂÎappleÔÌapple 20 πô Ó Ô 2008 Εκείνο το πρωινό η Άννα ετοίµασε ένα παγωµένο φραπέ και βούλιαξε στην πολύχρωµη πολυθρόνα απέναντι απ την τηλεόραση. Επέλεξε το κανάλι που παρουσίαζε ένα νεαρό και κοµψό µάγειρα να φτιάχνει γλύκισµα σοκολάτας µαζί µε γνωστή τηλεπαρουσιάστρια πρωινού προγράµµατος. Λάτρευε τη σοκολάτα. Παρακολούθησε µε προσοχή την εκτέλεση της συνταγής. Στην πορεία όµως της κέρδισε το ενδιαφέρον η τηλεπαρουσιάστρια. Είχε βραχνή φωνή. Ένδειξη φαρυγγίτιδας ή αγουροξυπνήµατος; Τα µαλλιά της ήταν ξανθά κοµµένα σε σχήµα τετράγωνο. Η µακριά φράντζα έπεφτε στο πρόσωπο της, γι αυτό την πετούσε επανειληµµένα προς τα πίσω µε το αριστερό της χέρι. Αυτό συνέβαινε πάνω από τον πάγκο ενώ ετοιµαζόταν το γλύκισµα. Με το δεξί της αγκώνα ακουµπούσε συχνά για λεπτά ολόκληρα στον ώµο του µάγειρα. Αυτός εκτελούσε µε περιορισµένες κινήσεις τη συνταγή. Η λεπτοκαµωµένη τηλεπαρουσιάστρια γευόταν τη σοκολατένια ζύµη µε τα δάχτυλά της. Μετά καθάριζε τα υπολείµµατα της ζύµης µε αφοσίωση από τα µακριά βαµµένα νύχια της. Γελούσε προσποιηµένα και φαινόντουσαν οι κατάλευκες µασέλες της. Το πρόσωπό της, πασαλειµ- µένο µε µέικ απ σε χρώµα πορσελάνης, ζάρωνε. Η ίδια εξοµολογήθηκε πως δε µαγείρευε. Έτρωγε στης µητέρας της. Φανερό ήταν πως δεν της άρεσε να παρουσιάζει µαγειρική στην εκποµπή της. Την ίδια ώρα το ηµικρατικό κανάλι παρουσίαζε κι αυτό πρόγραµµα µαγειρικής. Ο µάγειρας εκεί ήταν άρχοντας και αφέντης σε αυτό που έκανε. εν είχε στο πλάι του καµία τυχαία τηλεπαρουσιάστρια. Η Άννα έβλεπε το θέαµα και γελούσε. «Μακάρι να ναι καλά η παρουσιάστρια!» Σίγουρα οι καλές τηλεοπτικές εκποµπές είχαν πάει διακοπές!

14 14 ΟΙ ΣΚΟΠΙΑΝΟΙ ΕΧΟΥΝ ΚΑΛΛΟ ΣΤΟΝ ΕΓΚΕΦΑΛΟ. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΧΕΙΡΟΥΡΓΗΣΟΥΜΕ 28 IOYNIOY 2008 K Ú E Óı H κυρία Eυανθία σάς συµβουλεύει Κυρία Ευανθία, Eίµαι που το χωρκόν, τζιαι πριν λλίον τζιαιρόν ο άντρας µου εγάµησεν την Ττινούν τού Μέρχαπα τού πελεκάνου, τζιαι φοούµαι άµπα η σσιύλλα η πουτάνα εκόλλησεν του καµµιάν αρρώσκιαν. Ξέρεις, τούτες οι Γριβικές εν πολλά ξηµαρισµένες, τζιαι κουβαλούν έναν καταραµένον µικρόβια. Είπα το τού άντρα µου, αλλά ο καηµένος αντρέπεται να την ρωτήσει αν έσιει καµµιάν αρρώσκιαν, καµµιάν αφλατοξίνην. Λαλείς να πάω στον γιατρόν; Όξα να περι- µένω αλλο νακκουρίν. Ττ. Ττόφαλλου Αραίππου. Αγαπητή µου κυρία, Τελικά είσαι αρκετά έξυπνη. Προφανώς είσαι απ αυτές τες ΑΚΕΛικές κτηνοτρόφες που στο γάλα σας έχουν βρεθεί αφλατοξίνες και προσπαθείτε τώρα να ρίξετε τις ευθύνες στους λιγοστούς Γριβικούς κτηνοτρόφους, ενώ είναι πασίγνωστο ότι οι αφλατοξίνες έχουν επηρεάσει µόνο τους ΑΚΕΛικούς κτηνοτρόφους. Αν κάνω λάθος, τότε είσαι ηλίθια. Το πρόβληµα σου δεν πρέπει να είναι η Ττινού αλλά ο άντρας σου. Αν το πράµαν σου στάζει κάτι σαν το γάλα, πήγαινε σε κτηνίατρον διότι µπορεί όντως να κόλλησες κάποιαν µορφή αφλατοξινών. Κυρία Ευανθία, υστυχώς η γεναίκα µου εν λλίον κουλτουριάρα. Άµαν την έβαλλα που κάτω, απάγγελλεν Ελύτην, τζιαι άµαν έφταννεν σε οργασµόν εφώναζεν κάτι ακαταλαβίστικα όπως Κουροσάουα, Σιαπρόλ, Πάντζης, Πέκινππα, τζιαι πολλά άλλα που εν τα θυµού- µαι. Έν µε έκοφτεν πολλά διότι εγιώ την δουλειάν µου έκαµνα την, τζιαι άκουα τζιαι λλίην ποίηση, όι ότι έµαθα τζιαι πολλά πράµατα δηλαδή, αλλά τζιαι τζιείνα που έµαθα κάτι είναι. Που τον τζιαιρόν που έππεσεν όµως η στέγη του ΘΟΚΚ εγύρισεν της, τζιαι φκαίννει που πάνω, τζιαι άλλαξεν µου τες συνήθειες µου. Τωρά κυρία Ευανθία, µόλις φκει που πάνω, εµέναν πιάννει µε ο ύπνος τζιαι δεν καταλάβω τίποτε, µε αν εγάµισα µε αν µεν εγάµισα, που λαλεί ο λόος. Ξυπνώ µόνο όταν φτάννει σε οργασµόν, τζιαι αντί να φωνάζει τζιείνα που ελάλεν άµαν ήµουν εγιώ που πάνω, τσιριλλά «Κυριαζή Κυριαζή! Ο βίλλος σου εν Ναζί!» Εχτές που µ έβαλεν που κάτω, άκουσεν την η γειτόνισσα την ώραν που εφώναζεν, τζιαι άρκεψεν τζιαι τζιείνη τζιαι ετσιρίλλαν ώσπου εσηκώστηκα τζιαι επήα στο παράθυρο τζιαι εξήγησεν µου η γειτόνισσα πως εν µαλακίες που λαλεί η γεναίκα µου για τον βίλλον του Κυριαζή. Ο άθρωπος εν αριστερός είπεν µου, εν ο βίλλος του Νιαζί που εν Ναζί είπεν µου, διότι επήεν τζιαι µε τους θκυό τζιαι ξέρει. Πού έµπλεξα κυρία Ευανθία; Άντρος Σ., Ακρόπολη Αγαπητέ µου φίλε, ΑΥΤΟ είναι το τίµηµα µε την κουλτούρα. Ποτέ δεν ξέρεις πώς θα µπλέξεις. Στην περίπτωση σου η σύζυγος σου θεωρεί ως κορύφωση τών τεχνών τον κινηµατογράφον, και γι αυτό φτάνει σε οργασµόν φωνάζοντας τά ονόµατα διάσηµων σκηνοθετών. Φυσικά υπάρχει και µια ανωµαλία στην σύζυγον σου στό γεγονός ότι βάζει τόν Κουροσάουα στον ίδιο οργασµόν µε τον Πάντζη. Μην εκπλαγείς αν αύριο την ακούσεις να βάζει στον ίδιον οργασµό τόν Μάρλον Μπράντο µε τον Αντρέα Μελέκκη. Στην θέση σου θα την άφηννα, και θα έπιαννα την γειτόνισσα σου η οποία απ ό,τι φαίνεται «δεν βγάζει βίλλον σκάρτον» όπως λέει και ο λαός µας. Άξια κόρη τού πατρός της. Ήλθε στήν Κύπρο και κάηκαν τά έξι χωριά και ο αστυνοµικός, έπεσε η στέγη τού ΘΟΚΚ, κάηκε ο Μαχαιράς, εµάγκωσε η µονάδα αφαλάτωσης. Αλλά τό ουσιαστικό πρόβληµα είναι ότι οι επαγγελµατίες Μακαριακοί Αντιστασιακοί Πάφιοι τήν ετίµησαν µε τό κλειδί τής πόλης τους! Ποιάν! Αυτήν που ετοιµάζεται µαζί µε τόν Χριστόφιαν να δώσουν τήν µισήν Κύπρον στήν Τουρκία ως πρώτην δόση. Τί επιδιώκουν δηλαδή οι Πάφιοι; Να δώσουν και τά χωριά τους στούς Τούρκους; ŒÓ ËÌÔÛÈÔÁÚ ÊÔ ÂÓÓÈ Ù È ÛÙÔ ÔÓ ÓÔ ε θα το δείτε σε ταινία µε πρωταγωνίστρια την τότε ακτιβίστρια, Τζέην Φόντα, (την θυµάστε στα νιάτα σας, και το κυριώτερο, «της», στο «Ένα έντρο Μεγαλώνει στο Μπρούκλυν»;). Αρκεστείτε σε αυτό λοιπόν και βάλτε για τα υπόλοιπα τη φαντασία να δουλεύει. Ο ηµοσιογράφος έχει αφήσει τη στρωµένη, τριακονταετή, ως λέγει, καριέρα στην Κύπρο, για να φυτοζωεί σε παροικιακή εδώ εφηµερίδα. Περιµένοντας ΤΙ; Εν τω µεταξύ έχουν εδώ αναλάβει την «εισαγωγή» του, το «induction», οι δύο παλαιοί πολιοί δηµοσιογράφοι, οι µόνοι «επίσηµοι» που γνωρίζει από το άθλιο και τα λοιπά συνάφι µας, η κρατούσα Κρατική Κύπρος. Ο Πολιός Παλαιός του ΚΥΠΕ, µε τις ανεγνωρισµένες και Προεδρικά ως «substantive» στάνταρ ερωτήσεις πλαφόν («πώς είναι έτοιµη να µας βοηθήσει η Βρετανία στις προσπάθειες λύσης του Κυπριακού;») και ο Φωτοδώρος του ΡΙΚ. Τον γράψανε και στη λίστα του Τύπου του Foreign Office, για να µην απουσιάζει από τις µεγάλες ευκαιρίες των διοργανωµένων σεµιναρίων του F.O. σεµινάριο στο σεµινάριο, τι θα κάνουµε, θα µάθουµε τι ευκαιρία είναι τα Ανανοειδή σχέδια Κι ο ίδιος ανταποδίδει µε τους κατάλληλους ήχους ευχαριστιών. Κείµενα δια- µαρτυρίας για τον γέλωτα που έφερε στους ξένους συνέδρους η ερώτηση πλαφόν του Πολιού, κείµενο για το πώς µπορούν να κάµουν τη διαφορά στο Κυπριακό οι.. Τόρηδες («φωτογραφίζοντας» έτσι τον Τορινό εµπνευστή του). Είναι λοιπόν ο Μ.. ο νέος µεταπόλιος του ΚΥΠΕ; ιότι σε αυτά τα πράγµατα, σόϊ πάει το βασίλειο. Φωρ εγώ ίχνη φωρός είδον. Κλέφτης εγώ είδα τα ίχνη του άλλου κλέφτη. Το ίδιο «induction» είχαν δοκιµάσει και µε µένα, προ 15ετίας. Αλλά απεδείχθην κακού κόρακος κακόν ωόν, και απεβλήθην έκτοτε του γηπέδου. Εν Χάνδακι. Όπου διατελών, ή διαγελών έγραψεν Titus Londiniensis, o εν Χάνδακι XO IA ΠΡOΣΦΑΤΑ σε µίαν συγκέντρωση Ελληνοκυπρίων για τα προβλήµατα της Λευκωσίας, µιά κοπέλλα µού έδωσε τρίπτυχο φυλλάδιο τού οποίου το εξώφυλλο όπως και το οπισθόφυλλο ήσαν γραµµένα στα αγγλικά. Το φυλλάδιο είχε τίτλο I CAN LEARN TOO, και υπότιτλο Learning Difficulties Network OF CYPRUS. Ρίχνοντας κανείς µια µατιά µέσα στο ελληνικό τµήµα (υπήρχε και αγγλικό και τουρκικό) καταλαβαίνει ότι το φυλλάδιο απευθύνεται στα παιδιά, και συγγενείς και δασκάλους των παιδιών, που έχουν ΜΑΘΗΣΙΑΚΕΣ ΥΣΚΟΛΙΕΣ. Από τους χορηγούς καταλαβαίνει κανείς τί σόι οργάνωση είναι η LDN. Χορηγοί είναι οι γνωστοί άγνωστοι, η UNDP, η USAID, και η ACTION FOR COOPERATION AND TRUST IN CYPRUS. ΤΑ ΠΑΙ ΙA µε µαθησιακές δυσκολίες αξίζουν όλη την συµπαράσταση και βοήθεια που µπορεί να προσφέρει ο καθένας µας. Αυτό όµως δεν σηµαίνει ότι πρέπει να γίνεται εις βάρος της δικής µας γλώσσας ή ακόµη και της γλώσσας των Τουρκοκυπρίων µιάς και τό φυλλάδιο απευθύνεται και στις δύο κοινότητες. Το εξώφυλλο έπρεπε να είναι στις γλώσσες των ανθρώπων στούς οποίους απευθύνεται το φυλλάδιο, και όχι στην γλώσσα των χορηγών. Πού όµως τέτοιος σεβασµός, την στιγµή µάλιστα που τέτοιυ είδους οργανώσεις φυτρώνουν σαν µανιτάρια για να κάµψουν την αντίσταση µας προκειµένου να δεχτού- µε τα σχέδια των Αµερικανών για την επίλυση του προβλήµατος µας. Προσοχή λοιπόν! Η ασέβεια προς την γλώσσα µας είναι ο πιό εύκολος τρόπος να πάθουµε ΟΛΟΙ δυσλεξίαν. PERRY ANDERSON: O γνωστός διανοού- µενος Πέρρυ Άντερσον µε το πρόσφατο άρθρο του για την Κύπρο έχει δηµιουργήσει τεράστια ψυχολογικά προβλήµατα στους Κυπρίους ( Έλληνες και Τούρκους), Ελλαδίτες και Τούρκους Μαρξιστές και Μαρξίζοντες διότι αυτοί έχοντας τον ως το ίνδαλµα τους περίµεναν ότι θα υιοθετούσε τις θέσεις τους και θα έλεγε τις ίδιες ασυναρτησίες. Ο Άντερσον όµως στο µακροσκελές άρθρο του (κυκλοφορεί σύντοµα σε βιβλιαράκι) βγάζει τούς «συντρόφους» του νόκαουτ αναδεικνύοντας τίς πραγµατικές διαστάσεις τού κυπριακού προβλή- µατος. εν φτάνει που ο Άντερσον Ενωσιολογεί αδιάκοπα, στέλνει και το Σχέδιο Ανάν στον σκουπιδοτενεκέ τής Ιστορίας µε αποτέλεσµα οι καηµένοι οι ελληνοτουρκοκυπριακοί Μαρξιστές και αριστεροί να έχουν πάθει ταµπλά. Ο Ατταλίδης φυσικά στέκεται αγέρωχος. Συλλυπητήρια, αγαπητά αµερικανοµαρξιστάκια τού κώλου. fiïè AKE ÈÎ Για να είµαστε δίκαιοι το ΑΚΕΛ πληρώνει τις υποχρεώσεις του. Ο Κώστας Γουλιάµος διορίστηκε στην επιτροπή για τον πολιτισµό ως µη ΑΚΕΛικός για τη σηµαντική προσφορά του στην προεκλογική εκστρατεία του ηµήτρη Χριστόφια. Γιατί δε δηµοσιεύονται τα ονόµατα των στελεχών των επιτροπών; Μήπως και από τα ονόµατα θα καταλάβουµε πού µας οδηγεί ο Χριστόφιας; Ελπίζουµε σύντοµα να σας έχου- µε µια µικρή έκπληξη. Οι πράκτορες µας δουλεύουν πυρετωδώς. Το ΑΚΕΛ δε θέλει τον Αχιλλέα Αιµιλιανίδη στο Πανεπιστήµιο Κύπρου και δια µέσου κάποιου ασήµαντου Καπαρδή κατάφερε να ακυρώσει τη διαδικασία και ούτε γάτα ούτε ζηµιά. Προς το παρόν. Το 83% των κτηνοτρόφων είναι Ακελικοί. Άρα και το 83% των αρνιών είναι ΑΚΕΛικά. Ως εκ τούτου οι αφλατοξίνες είναι ΑΚΕΛικές. Από ό,τι ακούµε ο Χριστόφιας έπαθε ζηµιά από τους δικούς του κτηνοτρόφους και απο τα δικά του κτηνά µιας και προτίµησε να προστατεύσει τις µεγάλες εταιρίες και να συκοφαντήσει τους µικρούς κτηνοτρόφους. Τα πραγµατικά κτηνά είµαστε φυσικά εµείς που ανεχόµαστε να µας κοροϊδεύουν κάτι αρνάκια εµπριµέ και παχιά που λέει και το τραγουδάκι.

15 28 IOYNIOY 2008 ΟΙ ΓΕΝΙΤΣΑΡΟΙ ΕΝ ΦΥΛΗ ΣΥΝΟΤΖΙΑΙΡΗ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΙΑΣ 15 ªÈÎÚ appleú ÁÌ Ù appleâú appleúè ÎÔ ÂıÓÈÎÈÛÌÔ Û ÙÚ Ì ÚË What makes the shrunken imaginings of recent history (scarcely more than two centuries) generate such colossal sacrifices? Benedict Anderson, Imagined Communities: Reflections on the Origins and Spread of Nationalism έγαµε στο προηγούµενο Λ τεύχος για την αστοχία της θεωρίας του Χόµπσµπαουµ περί επινοηµένης παράδοσης, εφόσον το σηµάδι µας είναι ο Κυπριακός Εθνικισµός. Περιληπτικά, αν και ελπίζω όχι υπεραπλουστευµένα, η άποψη του γέρο Έρικ είναι τούτη: το παρελθόν καταφθάνει στο παρόν µε τις βαριές αποσκευές του, το διαβατήριο του σφραγίζεται από την άρχουσα ελίτ, αυτή η ίδια, ακολούθως, το περιφέρει σε κάθε πόλη και χωριό όπου εκθέτει την πραµάτεια του στους αδαείς ιθαγενείς οι οποίοι εκστασιάζονται και σπεύδουν να επωφεληθούν. Η επινοηµένη παράδοση, προβάλλεται από τον Άγγλο ιστορικό ως εξήγηση για τη δηµιουργία του εθνικισµού ο οποίος εκκινεί από την ελίτ µε κατεύθυνση τις µάζες ώστε οι τελευταίες να αφήσουν ήσυχη την πρώτη να γλύφει το νόστιµο κόκαλο της εξουσίας. Η πρώτη αντίρρηση του Κύπριου αναγνώστη είναι εύλογη. Θα έπρεπε, αν έτσι έχουν τα πράγµατα, η Κυπριακή ελίτ (του τέλους του 19ου αιώνα, αρχές του 20ου) να οδηγηθεί στην, παντί τρόπω, µεθόδευση του αιτήµατος της Ανεξαρτησίας ή της Οµοσπονδίας έστω, µέσω της καλλιέργειας µιας κυπριακής ή ελληνοκυπριακής αλλά πάντως, όχι, ελληνικής συνείδησης (στην καλλιέργεια της οποίας µόνο επιδόθηκε), καθότι µέσα σε ένα ανεξάρτητο κράτος η ελίτ θα περιφρουρούσε πολύ καλύτερα τα κεκτηµένα της απ ότι µέσα σε ένα νοµό της Ελλάδας. Μάλιστα, το προϋπάρχον αυτοκέφαλο της Κυπριακής Εκκλησίας (η κατεξοχήν ελίτ της εποχής), θα µπορούσε να λειτουργήσει ως πολιορκητικός κριός στην πειστική προώθηση του αιτήµατος για ανεξάρτητο κράτος, εντός της επικράτειας του οποίου η ελίτ θα αλώνιζε ανενόχλητη, (όπως και αλωνίζει από το 1960 και εντεύθεν, θα µου πείτε, και βεβαίως, όµως ας µη µας διαφεύγει ότι η ανεξαρτησία δεν ήταν η απόληξη εθνικιστικού αιτήµατος αλλά η µαταίωση του). Κοντολογίς, το ωφελιµιστικό πολιτικά κίνητρο που αποδίδει ο Χόµπσµπαουµ στην ελίτ (και ραχοκοκαλιά της θεώρησής του για τη δηµιουργία εθνικισµού) εξέλιπεν στην περίπτωση των Ελλήνων της Κύπρου αν και δεν αποκλείεται να έχει κάποιο έρεισµα στην ερµηνεία της ανόδου του εθνικισµού των Τούρκων της Κύπρου, αίτηµα του οποίου ήταν ανέκαθεν η διχοτόµηση. Η δεύτερη αντίρρηση, γενικής φύσεως, έγκειται στο ότι ο Χόµπσµπαουµ δεν µας εξηγεί γιατί αυτό το παρελθόν να µοσχοπουλάει και όχι κάποιο άλλο. Αν η ελίτ στην Κύπρο προσπαθούσε να πείσει τους ιθαγενείς ότι είναι απόγονοι των Ενετών ή των Φράγκων (µνηµεία, εκκλησίες, κάστρα, φρούρια, των οποίων, συνελόντι ειπείν, δακτυλικό αποτύπωµα παράδοσης, υπάρχει και µάλιστα εξίσου εµφανές µε αυτό των Ελλήνων) θα το πετύχαινε; Εποµένως, µάλλον, δεν αρκεί ένα οποιοδήποτε παρελθόν, αλλά, όπως λέει και ο Α. Ντ. Σµιθ, θα πρέπει να πρόκειται για το παρελθόν µια συγκεκριµένης κοινότητας, µε ευδιάκριτα µοτίβα, γεγονότα και σηµεία αναφοράς. Όµως, αν µε αυτό το συγκεκριµένο παρελθόν η (µη εθνικιστική ακόµα) κοινότητα νιώθει κάποιο (φανταστικό ή υπαρκτό, αβάσι- µο ή δικαιολογηµένο) δεσµό, τότε µήπως η παράδοση δεν είναι και τόσο επινοηµένη; Ή και αν είναι επινοηµένη, µήπως η επινόηση δεν είναι τόσο αυθαίρετη; Μήπως η ελίτ δεν µπορεί να λογαριάζει χωρίς τον ξενοδόχο; Και ο ξενοδόχος, άραγε, µπας και δεν του τρώει ότι του σερβίρουν; Καληνύχτα, κύριε Χόµπσµπαουµ Στο άκρως επιδραστικό, και πολυδιαφηµισµένο, βιβλίο του Φαντασιακές Κοινότητες ( Imagined Communities ), ο περιβόητος Μπένεντικτ Άντερσον ξεκαθαρίζει ευθύς εξαρχής ότι µε τον όρο imagined δεν εννοεί φανταστικές ή χαλκευµένες κοινότητες, αλλά φαντασιακές ή εικονικές υπό την έννοια ότι, τα µέλη και του πιο µικρού έθνους ποτέ δεν θα γνωρίζουν όλους τους υπόλοιπους οµοεθνείς τους ούτε καν θα τους έχουν ακουστά, κι όµως στο µυαλό τους θα υπάρχει πάντα η εικόνα της ταύτισης µαζί τους, και επιπλέον ενυπάρχουν στο φαντασιακό των ανθρώπων ως κοινότητες µιας και, το έθνος εκλαµβάνεται πάντοτε ως µια οριζόντια συντροφικότητα. Είναι αυτή ακριβώς η αίσθηση της σύµπνοιας, της συντροφικότητας που ωθεί τους ανθρώπους να θυσιάζονται για το έθνος τους. Ο Άντερσον θεωρεί ότι η παρακµή της εκκλησιαστικής δύναµης και η αποψίλωση των δυναστειών που άρχισαν κατά τον 17ο αιώνα στην Ευρώπη, λειτούργησαν ως καταλύτες για την άνοδο του Εθνικισµού. Έτσι, οι θρησκευόµενες φαντασιακές κοινότητες αργά και σταδιακά µεταλλάχθηκαν σε πολιτικώς φαντασιακές κοινότητες. Οι θρησκείες, µετά τη θεωρία του αρβίνου, τη βιοµηχανική επανάσταση και τον ιαφωτισµό, δεν µπορούσαν πλέον να προσφέρουν πειστική απάντηση στο µέγα ερώτηµα από καταβολής κόσµου: τη θνητότητα. Από τη στιγµή που ο θάνατος τους τελευταίους αιώνες γινόταν όλο και περισσότερο αυθαίρετος, ακραίος, µαζικός και παράλογος, οι µεταφυσικές εξηγήσεις δεν ικανοποιούσαν - αυτό που απαιτούνταν τώρα ήταν, µια εκκοσµικευµένη µετάπλαση της θνητότητας σε συνέχεια. Αυτή τη µετάπλαση θα αναλάµβανε το έθνος το οποίο θα εγγυούνταν την πολυπόθητη συνέχεια και συνέχιση. Εκ των ων ουκ άνευ συνθήκη, για να πραγ- µατώσει το έθνος το ρόλο του ήταν η ύπαρξη της τυπογραφίας σε συνθήκες καπιταλισµού. Τι εννοεί ο Άντερσον; Ο καπιταλισµός, όπως µας έµαθε ο Μαρξ, πρέπει διαρκώς να εξαπλώνεται αλλιώς πεθαίνει. Οι εκδότες, λοιπόν, έπρεπε, ήδη από τον 17ον αιώνα, να προσελκύσουν το αναγνωστικό κοινό που δεν µπορούσε να διαβάσει την τότε lingua franca, τα Λατινικά, αλλά µόνο το τοπικό ιδίωµα τους, στο οποίο συνεννοούνταν προφορικά. Έτσι, µε την έκδοση εφηµερίδων, εντύπων και βιβλίων στην ντοπιολαλιά των διαφόρων κοινοτήτων εγκαθιδρύθηκε, προϊόντος του χρόνου, µια κάποια εθνική συνείδηση, µια κάποια φαντασιακή κοινότητα. Άρα, µας λέει, ο Άντερσον όταν ένας άνθρωπος διαβάζει µια εφηµερίδα κάνει κάτι πολύ περισσότερο από το να πληροφορείται την επικαιρότητα στην πραγµατικότητα, συµµετέχει σε µια µαζική πλην σιωπηρή τελετουργία, αφού γνωρίζει πως αυτό που κάνει τώρα, το κάνουν ταυτόχρονα χιλιάδες ή εκατοµµύρια άλλοι, για την ύπαρξη των οποίων µπορεί να είναι βέβαιος, καίτοι δεν είναι για την ταυτότητα τους Η θεωρία του Άντερσον είναι, οµολογουµένως, πρωτότυπη και διασκεδαστική. Αν έχετε ακόµα αµφιβολίες για το κατά πόσο πέφτει µέσα στην περίπτωση της δηµιουργίας του Κυπριακού Εθνικισµού, θα πρέπει να προµηθευτείτε και το επόµενο τεύχος της εφηµερίδας. Βιργινία Κκαούλα ºπ π À µµ π : Όσοι µικροί φίλοι της ΕΝΩΣΙΣ έχουν σκυλλάκι, ας µας στείλουν την φωτογραφία του για µία µικρή παρουσίαση. NEE EK O EI Η αγαπητή µας Μαρίνα, κόρη τής Κυριακής και τού Γιώργου Χατζηπιερή, µαζί µε την συµπαθητική σκυλίτσα Λούλου ενώ ξεκουράζονται στην αυλή του αρχοντικού Χατζηπιερή στο Καϊµακλί. Η Λούλου προσπαθεί απεγνωσµένα εδώ και πολύν καιρό να αποκτήσει την εύνοια τού Σαββάκη για λόγους ερωτικούς προφανώς, και χρησιµοποιεί όλα τα κόλπα για να τον προσεγγίσει. Έφτασε στο σηµείο να πει ότι το τραγούδι τού Χατζηπιερή «Το σκουλουκούιν» το έγραψε η ίδια, ενώ είναι πασίγνωστο ότι οι σκύλλοι δεν γράφουν τραγούδια. Ο Σαββάκης φυσικά δεν συγκινήθηκε µε τα αππώµατα τής Λούλου. Το πρόγραµµα του είναι τόσο γεµάτο ώστε δεν ασχολείται µε τις φαντασιώσεις σκυλλίτσων από τα λαϊκά προάστια, ειδικά τώρα που µαζί µε τον Θανάση Παπακωνσταντίνου και τον Μικ Τζάγκερ των Ρόουλινγκ Στόουνς ετοιµάζουν την ροκ όπερα Α Day in the Life of Savvakis Palaiologos όπου ο Σαββάκης όχι µόνο έγραψε την µουσική αλλά θα τραγουδήσει και δύο τραγούδια µε τον Μικ µετά απο παράκληση τού ίδιου τού µεγάλου τραγουδιστή. Aυτά για να µπαίνει ο κάθε σκύλλος στην θέση του. µè ÏÈÔappleˆÏÂ Ô «È ÏÔ Û» ŒÎÙÔÚÔ 40-42, ËÏ.:

16 16 ΤΑ ΚΛΕΦΤΟΠΟΥΛΑ ΤΟΥ ΑΚΕΛ ΕΝ ΤΡΩΝ, ΜΑΣΟΥΛΑΝΕ 28 IOYNIOY 2008 appleúfiûìâóë ÂÈÚ ÓË ÛÙËÓ appleúô; Λύση δυνατή και µέσα στο δωδεκάµηνο, κρίνει η Wall Street Journal του Τίτου Χριστοδούλου κτενές σήµερα άρθρο E στην Wall Street Journal αναφέρεται στις αυξηµένες σηµαντικά προοπτικές για λύση του Κυπριακού, ίσως και εντός του προσεχούς δωδεκαµήνου. Καταλυτικό για την διαµόρφωση των αιφνιδίων αυτών προοπτικών ο ανταποκριτής της βαρύνουσας οικονοµικής εφηµερίδας, Hugh Pope, κρίνει ότι υπήρξαν από τη µιά η ένταξη στην ΕΕ που κατέστησε επιθυµητό για τους Τουρκοκυπρίους και την Τουρκία να πλησιάσουν οµοίως την Ευρώπη, ενώ µε τη σειρά τους οι Ελληνοκύπριοι αισθάνονται πια τόσο ασφαλείς ώστε να «µην αγοράζουν καν ανταλλακτικά για την Εθνική Φρουρά». Από την άλλη, η εκλογή του «πραγ- µατιστή» ηµήτρη Χριστόφια στην Προεδρία της Κυπριακής ηµοκρατίας που διεκδίκησε την εξουσία µε πρόγραµµα παραχωρήσεων προς τους Τουρκοκυπρίους, έδειξε τους Ελληνοκυπρίους να απορρίπτουν την προοπτική µιας λύσης αλά Κόσοβο, δηλαδή µε αναγνώριση του Τουρκοκυπριακού κρατιδίου στην οποία φοβήθηκαν οδηγούσε η «αδιάλλακτη» πολιτική του απελθόντος προέδρου Τάσου Παπαδόπουλου. Ο Τάσσος Παπαδόπουλος, σηµειώνεται, είναι και ο πρώτος Κύπριος Πρόεδρος που καταψηφίζεται µετά την πρώτη θητεία. Ο ηµήτρης Χριστόφιας, εξηγεί µε ένα τόνο επιδοκιµασίας ο ανταποκριτής της Wall Street Journal, έχει σπάσει σηµαντικά ταµπού των Ελληνοκυπρίων, τόσο παραδεχόµενος και την Ελληνοκυπριακή ευθύνη για την διένεξη στην Κύπρο, όσο και προβαίνοντας σε παραχωρήσεις που ξεπερνούν τα µέτρα οικοδόµησης εµπιστοσύνης. Ανάµεσα σε αυτές τις ουσιαστικές παραχωρήσεις ο αρθρογράφος καταµετρά την παραδοχή ότι θα υπάρχει µια τουρκοκυπριακή διοίκηση µετά την λύση, ενώ δεν θα διαλαµβάνει την επιστροφή όλων των προσφύγων στα σπίτια τους. Επί πλέον δήλωσε ότι δέχεται την παραµονή «µεταναστών από την Τουρκία», ένα ακανθώδες θέµα για τους Ελληνοκυπρίους που του θεωρούν παράνοµους εποίκους που έχουν µεταφερθεί από την Τουρκία για να αλλοιώσουν τα δηµογραφικά δεδοµένα στο νησί. Εξάλλου, οι περισσότεροι Ελληνοκύπριοο, αναφέρει το άρθρο, δέχονται ότι µόνο µε συµβιβασµό µπορούν να πάρουν αποζη- µιώσεις για τις περιουσίες τους ή να αποχωρήσει µεγάλος αριθµός των τουρκικών στρατευµάτων. Σηµειώνεται επίσης και η συµφωνία της 23ης Μαϊου που «λεκτικά» τουλάχιστον προσπαθεί να «τετραγωνίσει τον κύκλο» ανάµεσα στην ελληνοκυπριακή εµµονή στην ενότητα και την τουρκοκυπριακή για αυτονοµία, προνοώντας για µια «οµοσπονδιακή κυβέρνηση» µε µια «διεθνή προσωπικότητα» αλλά δύο συνιστώντα κρατίδια «ισότιµα». Υπογραµµίζεται από τον αρθρογράφο ότι τούτη η φόρµουλα ταυτίζεται µε ό,τι προέτεινε το Εθνικό Συµβούλιο Ασφαλείας της Τουρκίας και τούτο είναι µια αξιοσηµείωτη εξέλιξη που προετοιµάζει λύση ίσως και µέσα στο επόµενο 12µηνο.. Υπογραµµίζεται εξάλλου ότι πίσω από την θέληση και των δύο κοινοτήτων για λύση υπάρχουν πέρα του νεοφανούς πραγµατισµού και οικονοµικές «αναγκαιότητες» αφού µια λύση που οµαλοποιεί τις σχέσεις στο νησί θα βοηθήσει τον παραπαίοντα τουριστικό τοµέα ενώ επίσης η Κύπρος θα κερδίσει πιο σηµαντικά από την κοµβική της θέση για τις οικονοµικές και άλλες υπηρεσίες σε µια περιοχή που όλο και περισσότερο προσβλέπει στην οικονοµιία της Τουρκίας. Το άρθρο δεν παραλείπει να µετρήσει στις θετικές για την λύση εξελίξεις ότι εξάλλου, ο ηµήτρης Χριστόφιας µπορεί τώρα να βασίζεται σε ευρύτερη πολιτική υποστήριξη για την τολµηρή του προσέγγιση, αφού την λύση επιδιώκει ίσως και πιο ενεργητικά το κύριο κόµµµα της Αντιπολίτευσης, ο ΗΣΥ του Νίκου Αναστασιάδη. Το άρθρο καταλήγει µε τις δηλώσεις αισιοδοξίας του υπεύθυνου για το Κυπριακό αναπληρωτού γραµµατέα του ΟΗΕ κ. Lynn Pascoel, ότι πιστεύει πραγµατικά πως «είµαστε σε δρόµο που θα φέρει αποτελέσµατα αυτή τη φορά».

17 28 IOYNIOY 2008 ΗΚΟ-Ε ΕΚ, ΤΟ Ι ΥΜΟ ΤΗΣ ΣΥΓΚΑΛYΨΗΣ ΤΗΣ ΠΡΟ ΟΣΙΑΣ -Τι κάνουν στην δουλειά αυτές οι Κινεζούλες; - Μα µαλακίες φυσικά. Ρε πελλοκυπραίοι που ψουµν ίζετ οι τιµές έχουν εκτοξευθεί στα ε που τα Μολ τζιαι τες υπεραγορές! Προσέχετε διότι ύψη. Στην Νηπιογιουροβίζιον η δική µας Σταυρούλλα Αντρέου από το Τσέρι πήρε την τρίτη θέση µε το τραδουδάκι Άγου σου Αχµέτ. Εδώ η Αντρούλλα σ ένα στιγµιότυπο κατά τις πρόβες στην Μόσχα. Νά γιατί δεν προκρίθηκε η Ελλάδα: Οι Σουη δοί έπαιξαν σαν Έλληνες, και οι Έλληνες σαν σταρ παλαιών καλών εποχ ών. 17

18 18 O YΠOYPΓOΣ HTAN XOYNTIKOΣ; 28 IOYNIOY 2008 H A H «ENø I» O I T I T I K A O OKK ø π Ο Απόστολος Βαρνάβας, όχι ο Κυριαζής, έκανε το θαύ- µα του και ΕΝ θρηνήσαµε θύµατα την τραγικήν εκείνη νύκτα που έπεσε η στέγη του ΘΟΚΚ. Εµείς, πιστοί στην άποψη µας ότι ο ΘΟΚΚ πρέπει να κλείσει για να δει το θέατρο µας άσπρη µέρα, αφού δώσουµε την δικήν µας εκδοχή για την κατάρρευση της στέγης, θα σας προτείνουµε διάφορα µέτρα για την αντιµετώπιση των νέων δεδοµένων. π π 𠃃 À 1 Το καηµένο το κτίριο, το οποίο εππουστιέψαν πρόσφατα µε την ανακαίνιση του, δεν άντεξε να στεγάζει την Χριστίνα Χριστόφια και το υπόλοιπο ΑΚΕΛικό ατάλαντο µπουλούκι, και έππεσε. 2 Σε ένδειξη διαµαρτυρίας, που έσιει ένα τέταρτον τού αιώνα να στεγάσει καµµιάν παράσταση που να ξεπερνά την µετριότητα. (Συµπεριλαµβάνουµε και τις παραστάσεις τού Κυριαζή και τού Πάντζη.) 3 εν άντεξε να βλέπει τον ΘΟΚΚ να µετατρέπεται από Θεατρικός Οργανισµός σε ΑΚΕΛικόν Άντρον Συνδικαλεσµένων Χαραµοφάηδων, και αυτοκτόνησε. 4 Άκουσε ότι η Χριστόφια είσιεν να πρωταγωνιστεί στο έργο τού Τένεσσυ Γουίλλιαµς «A cat on a hot tin roof» τζιαι έριξεν το «ρουφ» για να µεν κάτσει πάνω τζιαι να κρούσει τον κώλον της. 5 Για να µπει µέσα λλίον φως για να καταλάβουν οι αριστεροί ηθοποιοί ότι δεν φτάνει να λέει κανείς ότι ηθοποιός σηµαίνει φως αλλά χρειάζεται τζιαι το ΦΩΣ για να φωτιστεί ο εγκέφαλος τους. Ãπ Κάτω τά χέρια από το ΓΣΠ. Η Κύπρος δεν χρειάζεται άλλον ΘΟΚ. Είναι τώρα η ευκαιρία, η πολιτεία να αναδιοργανώσει την θεατρικήν της πολιτική και εκ βαθέων να κάνει τες ριζικές αλλαγές που είναι αναγκαίες για να ξαναϋπάρξει στην Κύπρο τόσο θεατρική παιδεία όσο και θεατρική ανανέωση. Το θέατρο νοσεί σήµερα για δύο βασικούς λόγους: α) Ο ΘΟΚΚ είναι ένα κοµµατικό φέουδο του ΑΚΕΛ, που παράγει δηµοσίους υπαλλήλους σοβιετικού τύπου µάλιστα. Οι συντελεστές του θεάτρου αντί να είναι προσηλωµένοι στις καλλιτεχνικές τους υποχρεώσεις λειτουργούν ως κοµµατικά στελέχη προς όφελος του κόµµατος και όχι του θεάτρου. Ως δηµόσιοι υπάλληλοι νοείται ότι προσφέρουν όσο και η πλειοψηφία των άλλων δηµοσίων υπαλλήλων, τουτέστιν τίποτε. β) Ο ΘΟΚΚ είναι ο υπεύθυνος οργανισµός για όλα τα θέατρα της Κύπρου µιάς και στα χέρια του βρίσκεται η οικονοµική πίττα που µοιράζεται κάθε χρόνο στα υπόλοιπα θέατρα. Με αυτόν τον τρόπο ο ΘΟΚΚ κρατά σε ΟΜΗΡΙΑ τους λοιπούς ανθρώπους τού θεάτρου, µε αποτέλεσµα τα υπόλοιπα συγκροτήµατα να πρέπει να ΘΟΚΚίζουν για να πάρουν την επιχορήγηση που έτσι κι αλλοιώς είναι δηµόσιο χρήµα και όχι οικονοµίες του σπάταλου ΘΟΚΚ. εν είναι του παρόντος να πούµε κι άλλα. Η Κύπρος χρειάζεται µιαν κρατική σκηνή όχι για να παριστάνει το Royal Shakespeare Company ούτε το Βerlin Ensemble αλλά για να ενθαρρύνει την θεατρική δηµιουργία µε σκοπό την ενίσχυση των πολιτιστικών µας παραδόσεων και την υπεράσπιση του πολιτιστικού µας προσώπου. Αυτό µπορεί να γίνει µε µικρές ευέλικτες σκηνές και σε συνεργασία µε άλλα σχήµατα ώστε τα σχολεία µας, από τα νηπιαγωγεία µέχρι τα λύκεια, να είναι τα ίδια φορείς της ανάπτυξης και της υπεράσπισης του πολιτισµού µας. εν φτιάχνουµε θεατρική συνείδηση µε το να βουρούµε στα χωρκά να κάµνουµε παραστάσεις Ιονέσκου στους χωριάτες. Αυτό ο ΘΟΚΚ ακόµη να το εµπεδώσει. Η κρατική σκηνή οφείλει να είναι δοµηµένη µε τέτοιον τρόπο ώστε να εξασφαλίζει στον καθένα το δικαίωµα στην δηµιουργία. Ο ΘΟΚΚ δεν πρέπει να είναι φέουδο κανένος κόµµατος, οργάνωσης ή οµάδας ατόµων, ή καλλιτεχνικής ή θεατρικής σχολής. Στον πολιτισµόν πρέπει να ανθούν οι ιδέες, οι καλλιτεχνικές και πνευµατικές τάσεις, και όχι ο δηµοσιοϋπαλληλισµός. π À π π 1) Να απολυθούν όλοι οι ηθοποιοί και οι παράγοντες, και να µετακοµίσουν στις παραλίες τού νησιού, και να κάµνουν τούς κλόουν προς τέρψιν των λουοµένων, και ειδικά των γυµνόστηθων Σκανδιναβών και των µικρών παιδιών. 2) Οι ΑΚΕΛικοί ηθοποιοί να πιάουν επίσηµα δουλειά στην ΠΕΟ, και οι υπόλοιποι που δεν είναι Ακελικοί να πιάουν δουλειά ως κοµφεριέρ των καλλιστείων στα διάφορα καλοκαιρινά παναϋρκα του όµορφου τόπου µας. 3) Με το πήαιννε έλα προς τα κατεχόµενα που κάµνουν ούλλοι οι ΑΚΕΛικοί ηθοποιοί δεν είναι αδύνατον να βρεθεί ένας καλός τόπος να κάµνουν πρόβα ΟΥΛΛΟΙ οι Κυπραίοι ηθοποιοί µαζί. Πρέπει η µεγάλη µας τραγωδός, η Βαλεντίνα Σοφοκλέους, να ζητήσει απο τους Τουρκοκύπριους να µας δώκουν το δηµοτικό τους θέατρο ΤΩΡΑ. Θα ήταν καλά επιτέλους να γίνει και µία µικτή (ΜΙΞ) παράσταση µε Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους ηθοποιούς, τζιαι αν έσιει τζιαι κανέναν Μαρωνίτην βάλλουµεν τον τζιαι τζιείνον για να κάτσουν µαζίν ο Τταλάτ τζιαι ο Χριστόφιας να απολαύσουν την κόρη του στον ρόλο της χανούµισσας στο Ô ı Ì, appleôèëù Στον Γιάννη Παπαδάτο T ο ανοιχτάρι, του Αγίου Μάµα Στη θέση του. Κλειδωµένο το εκκλησάκι µοιάζει φοβισµένο. Κι η κουκουβάγια, Χρόνια τώρα, Σκαρφαλωµένη στο ανοιχτάρι Μας κοιτάει µε τα σκονισµένα µάτια της! Χρόνια τώρα, Ποιητή της άλλης Πατρίδας ε λέει να ανοίξει τα φτερά της Μπροστά, σκουπίδια Σκορπισµένες µνήµες αλλοτινών καιρών. Στο προαύλιο Γερµένοι σταυροί Επιτάφιες πλάκες- επιταγές ακάλυπτες Της Ιστορίας Κι η Ποταµιά Νεράιδα Κοιµάται κι ονειρεύεται Μέσα στα παραµύθια της Μια παρέα αλλοδαποί Παίζουν ποδόσφαιρο Στην ξέφραγη αυλή του σχολείου Τα ρούχα τους φορτωµένα µυρωδιές αγελάδων Μα δεν σκοτίζονται Η µπάλα ξεφεύγει Χτυπάει την κουκουβάγια κατακέφαλα Πέφτουν οι σκόνες από τα µάτια Μα το πουλί επιµένει να είναι εκεί Σκαρφαλωµένο στο ανοιχτάρι Επιµένει µπροστά στα έκπληκτα µάτια σου Τίποτα σε αυτό το νησί εν είναι σαν πρώτα Το θαύµα, ποιητή της άλλης Πατρίδας Λειτουργεί ανάποδα (Κουκουβάγια) AÊÈÂÚˆÌ ÓÔ ÂÍ ÈÚÂÙÈÎ Â ÙÔ appleô Ì Ô Ó Î ÂÈ ÙËÓ O Mότσαρτ µ' έναν µαύρο σκύλο τριγυρίζει τα καµένα σπίτια ψάχνει κει µέσα στην καφτή τέφρα και την καρβουνίλα. Σε µερικές γωνιές δεν έχουν ακόµη σβήσει οι φωτιές... -ΠAPAΞENO -λέει- ΠOYΘENA EN AKOYΓETAI ΠIA H MOYΣIKH MOY... από τα Ποιήµατα , Kέδρος 1977 Μίλτος Σαχτούρης έργο του Μελέκ Χασάν «Το γιανγκίνι της Ιζµίρ Γκιαούρισσας». Η όλη παράσταση θα γινόταν στα Τούρκικα µιας και όλοι οι ΑΚΕΛικοί µιλούν απταίστως τα Τουρκικά, και για τους τουρίστες (δεν πρέπει να ξεχνούµε ποτέ τούς τουρίστες) να υπάρχει απευθείας µετάφραση στα αγγλικά. 4) Να σκηνοθετήσει στο προαύλιο του ΘΟΚΚ ο Κυριαζής το έργο «Ο βιολιστής στην στέγη» µε πρωταγωνιστή τον ίδιο ως τον βιολιστή, την Χριστίνα Χριστόφια ως το φκιολίν, τζιαι την Σαντοριναίου ως την Στέγην, τζιαι να φκει πάνω της ο Κυριαζής τζιαι να ππέσει η Σαντοριναίου, τζιαι η Χριστόφια το φκιολίν της να τραγουδά "η δική µου η πατρίδα έχει µοιραστεί στα δυό", και η Πόπη Αβραάµ ως το χλωρό χορτάρι να φωνάζει "Για δες καιρόν που διάλεξε ο Σούκρου να µε πάρει", τζιαι η Σαντοριναίου η καηµένη να ουρλιάζει µε σαντοριναίαν φωνήν ΟΪΜΕ ΟΪΜΕ! 5) Να µετακοµίσουν για πάντα οι ηθοποιοί µας στην κατεχόµενην Λευκωσία.

19 28 IOYNIOY 2008 OΛIOΦΘOPA ΣTON ΘOK; 19 H A H «ENø I» Ã πª ƒπ π Àªµ Γιατί είν ο πόνος µου γλυκός πού χω για σένα φως µου αι, υπάρχει ελληνικό N τραγούδι, και είναι µάλιστα πολύ καλό. Η απάντηση στην κρίση που µαστίζει τον ελληνικόν πολιτισµό δεν πρόκειται να προέλθει απο ανθρώπους που δεν ξέρουν τι είναι ελληνικός πολιτισµός, και που δεν ξέρουν πώς και πού τοποθετείται δίπλα από τους άλλους πολιτισµούς της γειτονιάς µας και τού κόσµου µας. Οι Χειµερινοί Κολυµβητές δίνουν αρκετές απαντήσεις. εν είναι του παρόντος να γράψω για την δουλειά τού Αργύρη Μπακιρτζή και των Χειµερινών Κολυµβητών. Γράφω µόνο λίγα λόγια για την συναυλία που έδωσαν πρόσφατα στο 11ον Πολιτιστικό Φεστιβάλ τού Πανεπιστηµίου Κύπρου, στο Αρχοντικό τής Οδού Αξιοθέας. Τέτοιες συναυλίες δεν έχουν κατ αρχήν να κάνουν µόνο µε την µουσική. Η µουσική είναι ένα περίεργο όχηµα, κάτι ανάµεσα σ ένα διαστηµόπλοιο και ένα καράβι τής Κερύνειας που σαλπάρει από τό βόρειο Αιγαίο για να µας πάρει σε τόπους µαγικούς, ξένους, µα ταυτοχρόνως και (περιέργως) οικείους, σε τόπους που αλλοιώς τούς κατανοού- µε καθηµερινά, και αλλοιώς τούς νοιώθουµε διά µέσου της µουσικής των Χει- µερινών Κολυµβητών. Γιατί άραγε οι Άραβες, οι Τούρκοι, οι Βαλκάνιοι, αίφνης να είναι κάτι πιό συµπαθητικό; Γιατί το Ισλάµ και οι αιρέσεις του, όπως και οι άλλες µονοθεϊστικές θρησκείες, από σκληρές πραγµατικότητες να γίνονται συµπαθητικές απόπειρες εξευγενισµού της ψυχής µας; Μα προφανώς το ταξίδι τής µουσικής τού Μπακιρτζή και των συνεργατών, αυτόν τόν ρόλο παίζει. Όχι να µας ισοπεδώσει τούς πολιτισµούς και τις θρησκείες, ούτε να µάς παραχαϊδέψει τά αυτιά µε εθνικιστικές ή εθνοµηδενιστικές κορώνες, αλλά να µοιραστεί µαζί µας, και να µας δώσουν, ό,τι πιό όµορφο βρίσκουν αυτοί από το δικό τους ταξίδι σ αυτή την ζωή. Το ταξίδι τού Μπακιρτζή κατανοεί την σχέση τού τοπικού µε το παγκόσµιο, γι αυτό και είναι οικουµενικό. Είµαι σίγουρος ότι ακόµη και µε το πρόβληµα της γλώσσας, οι ξένοι µπορούν άνετα να απολαύσουν αυτή την µουσική. Όχι ως ΕΘΝΙΚ και τέτοια. Η µουσική του Αργύρη δεν έχει καµµία σχέση µε τις Έθνικ µουσικές. Θα απολάµβαναν την ελληνικότατη µουσική τού Αργύρη διότι είναι µαγευτική, είναι αληθινή. Τα µπουζούκια και οι τζουράδες πάνε βόλτα µε κλαρίνα και κιθάρες, µε ακκορτεόν και κοντραµπάσα, σε τόπους µαγικούς, σε τόπους σχεδόν φανταστικούς, µα επιστρέφουν πάντα στην πηγή την µεγάλη, στον Μάρκον Βαµβακάρη και στους άλλους ρεµπέτες, οι οποίοι στο στόµα τού Αργύρη χωρίς να χάνουν τίποτα από την αυθεντικότητα τους, περνούν και µίαν άλλην διάσταση. Ποτέ µου δεν περίµενα πως µια συναυλία µπορεί να αλλάξει την ψυχική µου διάθεση, να µε κάνει να νιώθω πως αξίζει να ζη κανείς και να κάνει όνειρα µικρά µα και µεγάλα, πανανθρώπινα και οικουµενικά, πως µια συναυλία µπορεί να εξευγενίσει την ψυχή µου και να την σηκώσει στους ουρανούς τής αισιοδοξίας έστω και αν κάποιες στιγµές µελαγχολείς µε τις νότες, µελαγχολείς µε την ποίηση. Οι Χειµερινοί Κολυµβητές είναι Λαϊκοί Ποιητές τής Μουσικής. Κάνουν τούς µεγάλους µας ποιητές, Έλληνες και ξένους, να ξεχύνονται στις καρδιές µας τζάµπα σαν νά ναι δηµοτικά τραγούδια τόσο οικεία στ αυτιά µας. O γλυκός πόνος της φωνής τού Αργύρη Μπακιρτζή είναι απελευθερωτικός όπως τα πουλιά τού δηµοτικού µας τραγουδιού, τά οποία, ενώ όλα µπορεί να είναι µαύρα, ωστόσο µε ένα κελάιδα ή πέταγµα τους µάς ελευθερώνουν το σώµα και την ψυχή. Ευχαριστώ τούς Χειµερινούς Κολυµβητές, Κώστα Βόµβολο, Χάρη Παπαδόπουλο, Θόδωρο Ρέλλο, ηµήτρη Πολυζωίδη, Μιχάλη Σιγανίδη, Κώστα Σιδέρη, Γιώργο Τακµατζόγλου, Μάρθα Μαυροϊδή, και Αργύρη Μπακιρτζή. Ó ÔÁÔÙÂ Ó Ê ÁÂ Ë Á ; Ντίνα το άκουσε στο H ραδιόφωνο Ένας αγρότης από τη Γερµανία, έχασε δέκα χιλιάδες ευρώ σε χαρτονοµίσµατα όταν τα «έφαγε» η γίδα του. Ο αγρότης κάλεσε εσπευσµένα τον κτηνίατρο για να χειρουργήσει τη γίδα.. Ο κτηνίατρος κατάφερε να αποσπάσει αναλλοίωτα σχεδόν όλα τα χαρτονοµίσµατα που βρίσκονταν στο στοµάχι της. (ποιό από όλα;) Η είδηση τής θύµισε τα ευρώ της, τον ιδρώτα της που είχε δώσει εκείνο το πρωί στον γιατρό. Έναν γιατρό που στο χωριό του είχε γίδες, ταύρους και άλλα τετράποδα από το Ισραήλ, την Αργεντινή, την Αίγυπτο. Είχε πάει εκείνο το πρωί στο πολυτελέστατο ιατρείο του. Την υποδέχτηκε ο γιατρός αυτοπροσώπως. Ψηλός, µε µουστάκια, και ένα βλέµµα που φώναζε εγώ, σαν κι εµένα κανείς, θα µπω στις τράπεζες να κάνω καταθέσεις. Εκείνο το πρωί ήθελε ο γιατρός να την υπνωτίσει για να µπορέσει να εισβάλει ανενόχλητος στο στοµάχι της. Να διαβάσει τα µυστικά της. Πόσες σοκολάτες έλειωσε; Πόσα παγωτά; Πόσα γλυκά τού κουταλιού; Αυτό όµως δεν είναι παράνοµο; Εσύ να χάνεις επαφή µε το περιβάλλον σου κι αυτός να βλέπει ακόµα και το βρακί σου; Πέρασε στο ιατρείο. Ο γιατρός φόρεσε µιαν άσπρη ρόµπα µε αρκουδάκια, πήρε την βελόνα στο χέρι του. Η πρώτη του προσπάθεια να βάλει τον ορό απέτυχε. Οι φλέβες της Ντίνας εξαφανίστηκαν. άκρυσε από φόβο. Από πόνο. - Κλαις κι εσύ; Άρα είχε πονέσει κι άλλους - Γιατί εγώ τί είµαι; Μπετόν αρµέ; Η Ντίνα κοίταξε το ρολόι πάνω στον τοίχο. Εννιά και δέκα πρώτα λεπτά. Ξαναδοκίµασε ο γιατρός να της βάλει την βελόνα. Τα κατάφερε. - I am a professional, δήλωσε µε καµάρι. Ο ορός θα την αποκοίµιζε για µισή ώρα. Αυτή όµως θα ξεγελούσε τον γιατρό. Θα κρατούσε τα µάτια ανοιχτά. Θα έβλεπε ό,τι κι ο γιατρός. - Στο γήπεδο πηγαίνεις; Ρώτησε ο γιατρός την ώρα που έδενε τα ράµµατα των παπουτσιών του. - Κάποτε το βρίσκω ενδιαφέρον.διαιτητές της κερκίδας καταπιεσµένα ανθρωπάκια. - Γύρνα στο πλάι. Ούτε παρακαλώ, ούτε τίποτα. Η Ντίνα υπάκουσε. Όταν ξανακοίταξε το ρολόι ήταν δέκα παρά είκοσι. Ο ύπνος την είχε ξεγελάσει. ε θυµόταν τίποτα. Ούτε αν είχαν χαλαρώσει τα πόδια θυµόταν, και ο γιατρός είδε το λαχανί βρακί της. Τριάντα αγνοούµενα λεπτά. Πού είχαν κρυφτεί; Είχε αποκαλύψει πως βαθιά, στο µέσα τσεπάκι της ψυχής της, είχε κρύψει τα ναύλα των ονείρων της; Είχε προδώσει την πιό µεγάλη της επιθυµία, να ληστέψει µιαν τράπεζα κρατώντας ένα νεροπίστολο κι έναν αποφλοιωτή πατάτας; Η Ντίνα σηκώθηκε από το κρεβάτι. Το µυαλό της ήταν άδειο. Πού ήταν οι λέξεις της; Ακολούθησε τον γιατρό στο γραφείο του. Ο γιατρός µίλησε. Η Ντίνα έβλεπε µόνο γράµµατα να βγαίνουν από το στόµα του. εν καταλάβαινε τίποτα. Έπιασε µόνο µια λέξη στον αέρα. - Τσίχλα. Απάντησε κι αυτή. - Μαϊντανός. - Γιατί; ρώτησε ο γιατρός. - Στο δόντι σου... εν υπήρχε επικοινωνία. Η Ντίνα ήταν αλλού. Ο γιατρός είχε βαρεθεί. Της έδειξε την πόρτα. Η νοσοκόµα την περίµενε στο ταµείο. Ήθελε ευρώ. Τα ήθελε και µετρητά. Να µυρίζουν λεφτουδάκια. Την πλήρωσε. Ναι, αυτό το θυµόταν. Θυµόταν ακόµα ότι ο γιατρός στο χωριό του, έξω από το σπίτι του, είχε κάµποσες γίδες. Μια ευχή της Ντίνας γέµισε το σύµπαν. Μα το Θεό µακάρι η πιο λαίµαργη από όλες τις γίδες να µασουλήσει όλα τα ευρώ του γιατρού. Να τα µασουλήσει και να τα διώξει από το έντερό της λειωµένα πριν ξηµερώσει. Ξηµέρωσε. Η Ντίνα τηλεφώνησε στον γιατρό να µάθει αν είχε εκπληρωθεί η ευχή της. - Καληµέρα γιατρέ. Τι κάνουν οι γίδες στο χωριό; - ε θα το πιστέψεις τι έγινε ψες. Γύρισα στο χωριό αργά. Έβαλα τον ιδρώτα µου, τα ευρώ µου, πάνω στο τραπέζι. Μπήκα να κάνω ένα ντους. Μια χοντρή γίδα βρήκε την πόρτα ανοικτή. Κατάπιε όλα µου τα ευρώ. - Στη Γερµανία οι κτηνίατροι χειρουργούν τις γίδες. - Πού το ξέρεις; Η Ντίνα προσπέρασε την ερώτηση. - Μου άρεσε πολύ η φάση της ύπνωσης. Πότε θα την επαναλάβου- µε; Α και κάτι άλλο το λαχανί χρώ- µα σου λέει τίποτα; ΜΦ

20 20 ΛEΛΛOΣ-ZAMΠEΛAΣ EXOYN EYΘYNEΣ 28 IOYNIOY 2008 OıÂÏÏÈ Are we turned Turks? Γράφει η ις αιµόνα και κάποτε ο Iάγος Á appleëù ËÌ ÙÚË, Στις τελευταίες προεδρικές εκλογές δέν σε ψήφισα διότι: 1. Για τέσσερεις ώρες επιχειρηµατολογούσες και προσπαθούσες να πείσεις την Κεντρική Επιτροπή του κόµµατος σου να ψηφίσουν «Ναι» στο ηµοψήφισµα. 2. Μιλούσες µε τον ιµπεριαλιστή Υπουργό Εξωτερικών τών ΗΠΑ και διαπραγµατευόσουνα σαν κοµµατάρχης, ερήµην του Προέδρου της Κυπριακής ηµοκρατίας τής χώρας σου. 3. Ζήτησες αναβολή δηµοψηφισµάτων για να πείσεις τους Κάφρους για το «Ναι», και όχι επειδή ήσουν αντίθετος µε την φιλοσοφία τού Σχεδίου Ανάν. 4. έν είπες ΟΧΙ στο Σχέδιο Ανάν αλλά στην χρονική περίοδο όπου θα γινόταν το ηµοψήφισµα. (ΑΥΤΗ ήταν η εισήγηση τής Κεντρικής σου Επιτροπής προς την βάση του κόµµατος σου.) 5. Ήσουν (εσύ ή το κόµµα σου) πάντα εξουσία µε το όποιο σχήµα τής όποιας κυβέρνησης της Κυπριακής ηµοκρατίας από το 1960 µέχρι σήµερα (µε εξαίρεση την δεκαετία Κληρίδη) αλλά δέν δέχτηκες ποτέ εσύ ή το κόµµα σου καµµιάν ευθύνη για την κατάντια της πορείας του Κυπριακού από τότε µέχρι σήµερα. 6. έν απολογήθηκες ως κόµµα στους Αγωνιστές τής ΕΟΚΑ και στον λαό που αντιστεκόταν στον αποικιοκράτη, για τους χαρακτηρισµούς (τραµπούκοι, ψευτοδιγενήδες). Πολέµησες ως κόµµα στην Ισπανία (και µπράβο σου γι αυτό) αλλά απείχες, πάλι ως κόµµα, από τους απελευθερωτικούς και αντιαποικιοκρατικούς αγώνες τής ίδιας σου τής πατρίδας. 7. Θεωρείς τον Τούρκον αδελφό σου και όχι ισότιµον συµπολίτη σου. Ειλικρινά δέν το κατάλαβα ποτέ µου αυτό. Μπορείς σέ παρακαλώ να µου το εξηγήσεις; Θέλω να σου πώ γιά µένα, ποιά είµαι και τί είµαι: 1. Είµαι από την Αµµόχωστο. Το σπίτι µου, στη παραλία, στη λεωφόρο Κέννετυ, την πιό ακριβή περιοχή της πόλης, τό φτιαξαν µόνοι τους οι δικοί µου. ούλευαν µιά ζωή για να µήν µας λείψει τίποτα. Το ξεχρέωσαν δύο µήνες πρίν την Εισβολή Την επόµενη στιγµή, χωρίς δεκάρα. Οι δικοί µου µάς σπούδασαν δουλεύοντας τίµια µέρα νύχτα, για να έχουµε απλώς τα προς το ζήν αξιοπρεπώς. Ο µακαρίτης ο πατέρας µου επέµενε να σπουδάσουµε διότι το µόνο εφόδιο µας, έλεγε, είναι το δίπλωµα, το χαρτί. Τα σπίτια τα πιάνουν οι Τούρκοι, µας έλεγε. Αυτό το κουβαλάτε όπου πάτε, είναι η µόνη σας περιουσία και διαβατήριο. Τότε που µάς τά λεγε δέν ξέραµε άν θα σταµατούσαν στην γραµµή Αττίλα (ούτε και σήµερα, αλλά αυτό κάποιαν άλλη φορά). Τότε δέν υπήρχαν developers και σπίτια µε πισίνες και Φιλιππινέζες σε οικόπεδα των 800 τετραγωνικών. Άλλες οι προτεραιότητες τότε έν είχα κάποιο κόµµα πίσω µου να µε σπουδάσει και να µε εργοδοτήσει αυτόµατα µετά το τέλος των σπουδών. ούλεψα σκληρά για να σπουδάσω. Η µάνα µου δέν ήλθε να µου νοικιάσει και εξοπλίσει διαµέρισµα. Τα χέρια µου πολλές φορές µάτωσαν από τον τρύγο, το µεροκάµατο όµως ήταν καλό, τρείς µήνες ζούσα από αυτό. Έφτιαχνα πίτσες στον υπόλοιπο χρόνο, και ανάγιωνα στα 18 µου δύο ξένα παιδιά στο εξωτερικό για νά χω τό ενοίκιο µου. 4. Από την µέρα που βγήκα στη δουλειά, πληρώνω κανονικά όλους τους φόρους µου στη Πολιτεία, σε όλες τις υποχρεώσεις µου είµαι τυπική. Ακόµα και στο νοσοκοµείο πληρώνω. (Ξέρω κάποιους αδελφούς που µόνο δικαιώµατα έχουν ως συµπολίτες, κι αυτό πίνει νερό αφού δε θέλουν νά ναι συµπολίτες: Θέλουν να τά χουν όλα, πολίτες µε δικαιώµατα και υποχρεώσεις στο «κράτος» τους και µόνο δικαιώµατα στην Κυπριακή ηµοκρατία. Αλλά όχι υποχρεώσεις!) 5. Ποτέ δέν είχα οικονοµικήν ενίσχυση απο το κράτος, ούτε και συνδροµή από κανέναν για να γίνω αυτή που είµαι (τίποτε σπουδαίο αλλά ειλικρινής και ευθύς άνθρωπος). ηµήτρη, µού λείπουν σε βαθµό που πονούν τα κόκκαλα µου: 1. Η αλµύρα τής θάλασσας και η χοντρή ξανθή άµµος κολληµένη σαν λέπι στο δέρµα. 2. Τα κρινάκια τής παραλίας τού Βαρωσιού που µοσχοβολούσαν στη δροσιά τής αυγής. 3. Οι µυρωδιές τών λεµονανθών και το πότισµα του περβολιού στον Άη Μέµνιο. 4. Η ξεγνοιασιά µου. 5. Η ζωή µου που µού τήν έκλεψαν. Σήµερα, ηµήτρη, είσαι πρόεδρος µιάς ηµοκρατίας τήν οποίαν επί τέσσερεις ώρες προσπαθούσες να ακυρώσεις την Μεγάλη Εβδο- µάδα του Είσαι πρόεδρος ελέω Λαού, και διαπραγµατεύεσαι για πάρτι µου, για τις δικές µου ελευθερίες και δικαιώµατα. Να σκεφτείς όλα τα πιό πάνω που σου έγραψα, την ευθύνη που έχεις απέναντι µου, και την απολογία που οφείλεις να µού δώσεις, έστω κι αν δεν είµαι ψηφοφόρος σου. ιοικείς την ζωή µου χωρίς να έχω τρόπο να σε ελέγξω. Αυτό που µε φοβίζει περισσότερο είναι η διττή σου προσωπικότητα και ιδιότητα. Ξέχασε ότι είσαι κοµµατάρχης και ότι ο Ταλάτ είναι «φιλαράκι» σου. Είσαι Πρόεδρος της Κυπριακής ηµοκρατίας και ως τέτοιος οφείλεις να διεκδικήσεις για µένα τα πάντα. Όχι τα λίγα, τα πάντα, ηµήτρη. Όλα µου τα δικαιώµατα στο ακέραιο. Ξέρω ότι θα τα πάρεις στο κρανίο αλλά θέλω ΟΛΑ ΜΟΥ ΤΑ ΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΩΣ ΕΥΡΩΠΑΙΑ ΠΟΛΙΤΙΣ. Μήν διανοηθείς τετραγωνισµόν τού κύκλου όπως ακούµε ότι σέ συµβουλεύουν. Θα µας βρείς µπροστά σου! Θα σε παρακαλουθώ, ηµήτρη...