ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ. Χαράλαμπος Γερουλάνος: Ευεργέτης του Σχολείου «Πλάτων» στο Μπρούκλιν. sd Σάββατο 9 - Κυριακή 10 Νοεμβρίου 2013 AΦΙEΡΩΜΑ

Transcript

1 ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ sd Σάββατο 9 - Κυριακή 10 Νοεμβρίου 2013 AΦΙEΡΩΜΑ Χαράλαμπος Γερουλάνος: Ευεργέτης του Σχολείου «Πλάτων» στο Μπρούκλιν

2 2 ΠΡΟΣΩΠΟ ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ Π Ε Ρ Ι Ε Χ Ο Μ Ε Ν Α Οθησαυρός τηςελληνικήςγής ΤΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ ΧαράλαμποςΓερουλάνοςευεργέτηςτουΕλληνικούΣχολείου"Πλάτων" στομπρούκλιν Σελίδα 3 ΙΣΤΟΡΙΑ 9Νοεμβρίου1866:ΤοολοκαύτωματηςΜονήςΑρκαδίου Σελίδα 16 ΘΕΜΑ ΠαντελήςΖερβός:Οηθοποιόςπουέζησετηντραγωδία Σελίδα 17 ΟΜΟΓΕΝΕΙΑ ΦωτογραφικέςαναμνήσειςαπότηνΟμογένειατου2002 Σελίδα 18 ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ Τέσυ Μπάιλα: Το παρελθόν έγινε παρόν στην Ελλάδα και η Ομογένειαπρέσβειρα των αγώνων μας Σελίδα 20 ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ «ΤισυμβαίνειότανοΚαβάφηςμπαίνειστομετρό» Σελίδα 24 ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΡΑΦΗ Το«Α»καιτο«Ω»τηςΝεοελληνικήςΓραμματικής Σελίδα 25 ΘΕΜΑ Ποιαηαιματοβαμμένηιστορίαπουκρύβειο38οςπαράλληλος Σελίδα 26 ΕΛΛΑΔΑ ΕλάτεστηνΕλλάδα-και-γιατασπήλαιατουΔιρο Σελίδα 27 ΠΑΙΔΙ Οι«κακέςσυνήθειες»τουπαιδιούκαιπωςνατιςκόψουμε Σελίδα 28 ΘΕΜΑ MaxPerry:ΤασοκολατάκιαπουξεκίνησαναπότονΠειραιά Σελίδα 29 ΘΕΜΑ Παραδοσιακέςγεύσειςαπότην...ΓλώσσαστηνΑμερική Σελίδα 30 ΥΓΕΙΑ Σπιτικάτσεκαππουσώζουνζωές Σελίδα 32 ΥΓΕΙΑ 14Νοεμβρίου:ΠαγκόσμιαΗμέραγιατονΔιαβήτη Σελίδα 33 ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ΣεμπαστιάνΛεμπ:ΥπερπρωταθλητήςκαιρέκορντμαντουWRC Σελίδα 34 ΓΥΜΝΑΣΤΙΚΗ Τασπορτουχιονιού Σελίδα 35 ΔΙΑΤΡΟΦΗ Διατροφήγιαγεράοστά Σελίδα 36 ΜΑΓΕΙΡΙΚΗ Οιδικέςσαςσυνταγέςμαγειρικήςκαιζαχαροπλαστικής Σελίδα 37 ΨΥΧΑΓΩΓΙΑ Σελίδα 38 ΓΥΝΑΙΚΑ Σελίδα 39 Krinos Foods, LLC., Northern Blvd. LIC, NY το βιβλίο είναι φίλος (718) [\ NATIONALHERALD th Street, Long Island City, N.Y ΓΡΑΦΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ: ηµοκρίτου 1 & Ακαδηµίας Τ.Κ ΕΤΟΣ Ι ΡΥΣΕΩΣ 1915 FOUNDED 1915 Ιδρυτής ΠΕΤΡΟΣ ΤΑΤΑΝΗΣ ΑΝΤΩΝΗΣ Η. ΔΙΑΜΑΤΑΡΗΣ ΕΚΔΟΤΗΣ-ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΒΕΤΑ Η. ΔΙΑΜΑΤΑΡΗ-ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ Βοηθός Εκδότη - Υπεύθυνη Διαφημιστικού Τμήματος ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΑΓΑΛΙΟΣ Υπεύθυνος Εκδοσης ΧΡΥΣΟΥΛΑ ΚΑΡΑΜΗΤΡΟΥ Υπεύθυνη Παραγωγής ΑΝΝΑ ΑΓΓΕΛΙΔΑΚΗ Marketing-Kαλλιτεχνική Διεύθυνση MIKE DeVITA Υπεύθυνος Τεχνολογίας

3 σαββατο 9 - κυριακη 10 ΝΟεμΒριΟΥ 2013 ΠΡΟΣΩΠΟ 3 Χαράλαμπος Γερουλάνος: Ευεργέτης του Σχολείου «Πλάτων» στο Μπρούκλιν Ηλθε στη Νεα ΥΟρκΗ, ερωτευτηκε την πολη και τον τροπο ζωησ και διαφορετικα απο τουσ αλλουσ μεταναστεσ ΗταΝ αποφασισμενοσ Να παραμεινει και Να ζησει το αμερικανικο ΟΝειρΟ. Του Δημήτρη Τσάκα Ο Χαράλαμπος Γερουλάνος ήρθε στην Αμερική το 1969 και κατάφερε όχι μόνο να ζήσει το αμερικανικό όνειρο, αλλά και να διδάξει στις νεότερες γενιές ότι η γενναιοδωρία και η ευεργεσία είναι στο DNA του Ελληνα, είναι αρετές τις οποίες κουβάλησαν μαζί τους οι Ελληνες μετανάστες και τις οποίες τις καλλιέργησαν. Το ζεύγος Χαράλαμπου και Νίκης Γερουλάνου, ανήμερα της επετείου της 28ης Οκτωβρίου 2013 υπέγραψαν ενώπιον του προέδρου και των μελών του Διοικητικού Συμβουλίου, των δασκάλων, των μαθητών και των γονέων του Ελληνικού Σχολείου «Πλάτων» του Μπρούκλιν την επιταγή ενός εκατομμυρίου δολαρίων. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη δωρεά που έγινε ποτέ στο εν λόγω Σχολείο και η οποία έγινε δεκτή με ανείπωτη χαρά και ενθουσιασμό. Ο πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου Βασίλειος Ντανάς και η πρώην πρόεδρος και συνάμα ταμίας του Δ.Σ. Σταυρούλα Χριστάκου, κατά τη διάρκεια της επικοινωνίας με τον «Εθνικό Κήρυκα», εξέφρασαν την ευγνωμοσύνη για τους δωρητές και τους Συνέχεια στη σελίδα 4

4 4 ΠΡΟΣΩΠΟ ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ Ο ΧαραλαμπΟσ και Η ΝικΗ ΓερΟΥλαΝΟΥ αφιερωσαν τη δωρεα του ενοσ εκατομμυριου δολαριων στη μνημη του αειμνηστου ιερεα - πατερα τουσ σπυριδωνα ΓερΟΥλαΝΟΥ και τησ πρεσβυτερασ περσεφονησ που εφεραν στον κοσμο Οκτω παιδια. Το ζεύγος Χαράλαμπου και Νίκης Γερουλάνου με τα δύο τους τέκνα Γιάννη (αριστερά) και Σπύρο Γερουλάνο, σε μια αναμνηστική φωτογραφία στην είσοδο των γραφείων τους στο Μπέι Ριτζ του Μπρούκλιν. Συνέχεια από τη σελίδα 3 αποκάλεσαν ευεργέτες του Σχολείου. Ο «Εθνικός Κήρυκας» λαμβάνοντας υπόψη του την γενναιοδωρία του ζεύγους Γερουλάνου και την προσφορά των παιδιών του, Σπύρου και Γιάννη, στο Ελληνικό Σχολείο «Πλάτων» του Μπρούκλιν αποφάσισαν να τους τιμήσουν αναδεικνύοντάς τους ως «Πρόσωπο» του Περιοδικού της 9ης - 10ης Νοεμβρίου. Ο Χαράλαμπος και η Νίκη Γερουλάνου από την πρώτη τηλεφωνική επικοινωνία μέχρι και την ώρα της συνέντευξης μας εξέπληξαν με την απλότητά τους, με την ταπεινοφροσύνη και με την απέραντη αγάπη για κάθε τι το ελληνικό, προπάντων για την ελληνική γλώσσα και τον πολιτισμό μας. Επισκεπτόμενοι τα γραφεία της ομώνυμης οικογενειακής εταιρείας στον αριθμό 128 Marine Ave στο Μπρούκλιν μείναμε έκπληκτοι διότι μοσχοβολούσε Ελλάδα. Οι φωτογραφίες, τα τοπία και τα έργα τέχνης σε συνδυασμό με την καθαριότητα και τον φωτισμό αποτελούσαν ελάχιστη απόδειξη της αρχοντιάς και του ψυχικού κόσμου των ιδιοκτητών του ακινήτου. Ξεχωριστή θέση μεταξύ των φωτογραφιών και των κειμηλίων που κοσμούσαν το γραφείο του Χαράλαμπου Γερουλάνου κατείχε η φωτογραφία του αειμνήστου πατέρα του, του ιερέα Σπυρίδωνα Γερουλάνου. Ο Χαράλαμπος, η σύζυγός του Νίκη και τα δύο τους τέκνα, ο Σπύρος και ο Γιάννης, μας περιέβαλλαν με περίσσιο σεβασμό και αισθανθήκαμε πως βρισκόμασταν σε ένα οικείο περιβάλλον και όση ώρα διαρκούσε η συνέντευξη είχαμε την αίσθηση πως ανεβοκατεβαίναμε στους λόφους και στις ραχούλες της Κεφαλλονιάς. Αισθανόμασταν πως ανηφορούσαμε στα Κοντογεννάτα της Κεφαλληνίας, όπου προ 73 ετών είχε γεννηθεί ο Χαράλαμπος Γερουλάνος. Εκεί όπου ο πατέρας του κήρυττε τον λόγο του Θεού. Εκεί όπου δίδασκε το αγαπάτε και βοηθάτε αλλήλους. Εκεί όπου ο αείμνηστος Σπύρος Γερουλάνος πήγαινε και έδινε σε εκείνους που είχαν μεγαλύτερη ανάγκη το πρόσφορο που περίσσευε από τη θεία λειτουργία. Εξάλλου δεν ήταν διόλου τυχαίο το γεγονός ότι ο Χαράλαμπος και η Νίκη Γερουλάνου αφιέρωσαν τη δωρεά στους γονείς τους. «Η δωρεά αυτή δεν ήταν τυχαία και ούτε μια στιγμιαία απόφαση. Ηταν ένα μνημόσυνο στον αείμνηστο πατέρα μου, στον παπα-σπύρο Γερουλάνο και στην μητέρα μου Περσεφόνη που έδιναν από το υστέρημά τους, έδιναν με την ψυχή τους. Ο πατέρας μου την περίοδο του πολέμου και του Εμφυλίου έπαιρνε το πρόσφορο που απέμενε στην Εκκλησία και αντί να το φέρει στο σπίτι, το μοίραζε σε άλλες οικογένειες που πεινούσαν περισσότερο. Ερχονταν στο σπίτι όπου τον περίμεναν οκτώ παιδιά, η σύζυγος και η μητέρα του και οι οποίοι επίσης πεινούσαν. Και εμείς τα μικρότερα τον ρωτούσαμε και αυτός μας έλεγε κάποιοι άλλοι έχουν μεγαλύτερη ανάγκη, πεινούν περισσότερο». «Εγώ και η οικογένειά μου δεν κάναμε τίποτε παραπάνω από ό,τι μας δίδαξε ο πατέρας μου», επεσήμανε, δείχνοντας τη φωτογραφία του σεβάσμιου ιερέα, ο κ. Γερουλάνος. «Τρία γεγονότα έχουν σημαδέψει για πάντα την ζωή μου. Το πρώτο συμβάν ήταν όταν ήμουν 3-4 ετών. Στο τραπέζι επάνω υπήρχε από ένα κομμάτι ψωμί, περίπου δύο μπουκιές για το καθένα από τα οκτώ αδέλφια μου. Εγώ ζητούσα περισσότερο, αλλά ο πατέρας μου επειδή δεν είχε άλλο να μου δώσει και εγώ δεν ήθελα να καταλάβω με έδειρε, αλλά έκλαιγε και ο ίδιος και αναρωτιόμουν γιατί με δέρνει και κλαίει. Συνέχεια στη σελίδα 7

5 σαββατο 9 - κυριακη 10 ΝΟεμΒριΟΥ 2013 ΠΡΟΣΩΠΟ 5 ΑΙΕΝ ΑΡΙΣΤΕΥΕΙΝ THE GREEK SCHOOL OF PLATO ST STREET, 1 ST FLOOR BROOKLYN, NY (718) , (646) registration@gsopbrooklyn.org Αγαπητή Οικογένεια Γερουλάνου, Τα λόγια είναι φτωχά για να περιγράψουμε την ευγνωμοσύνη που αισθανόμαστε για τη γενναιοδωρία σας. Η πολύτιμη προσφορά σας, μας έφερε ένα ακόμη βήμα πιο κοντά στην πραγματοποίηση του «οράματός» μας. Ενα όραμα, που αποτελεί το μέλλον του σχολείου μας και έχει τις ρίζες του, σε όλους αυτούς τους ανθρώπους, που με ανιδιοτέλεια, δουλέψατε σκληρά για τη διατήρηση και ανάδειξη του Ελληνισμού. Με την κίνησή σας αυτή, δίνετε τη δυνατότητα στην «Οικογένεια του Πλάτωνα», να αποκτήσει τη δική της στέγη, μετά από προσπάθειες ετών. Με την κίνησή σας αυτή, βοηθάτε, ώστε το έργο, που πρόσφατα, μόλις, ξεκινήσαμε, να πάρει σάρκα και οστά. Με την κίνησή σας αυτή, φωτίζετε το δρόμο που το ελληνικό σχολείο «Πλάτων», έχει χαράξει. Ενα δρόμο με πολλά εμπόδια, τα οποία, δεν κατάφεραν να ανακόψουν τη δυναμική μας πορεία. Ενωμένοι σαν μια γροθιά, προχωράμε με οδηγό την αμέριστη αγάπη για την ελληνική κληρονομιά. Με την κίνησή σας αυτή, αποδεικνύετε για μία ακόμη φορά, ότι η αλληλεγγύη των Ελλήνων της Ομογένειας, μπορεί να κάνει τη διαφορά! Το παράδειγμά σας, αποτελεί πηγή έμπνευσης και πρότυπο προς μίμηση για την ελληνική κοινότητα. Ιδιαίτερα, τώρα, που η πατρίδα μας αντιμετωπίζει σοβαρά οικονομικά προβλήματα, άνθρωποι φωτισμένοι και μεγαλόψυχοι, γνήσιοι Ελληνες, όπως εσείς, διδάσκουν με τις πράξεις τους, την αξία της προσφοράς. Εμείς, από τη θέση μας, νοιώθοντας ότι έχουμε γερούς στυλοβάτες στο πλευρό μας, δίνουμε την υπόσχεση, να φανούμε αντάξιοι της εμπιστοσύνης σας και να κρατήσουμε άσβεστη τη φλόγα και την αγάπη των παιδιών για τον ελληνικό πολιτισμό. Με όπλα την αισιοδοξία και τη δημιουργικότητα, θα προσπαθήσουμε να ανεβάσουμε τον πήχυ ακόμα πιο ψηλά. Το μεγαλύτερο «ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ», θα το πουν τα μάτια των παιδιών, όταν θ αντικρύσουν τις πόρτες του «ΔΙΚΟΥ ΜΑΣ ΣΧΟΛΕΙΟΥ» να ανοίγουν! Με εκτίμηση, Οι Ιδρυτές του Σχολείου μας Το Διοικητικό Συμβούλιο Ο Σύλλογος Γονέων & Κηδεμόνων Οι Δασκάλες μας και Τα Παιδιά μας

6 6 ΠΡΟΣΩΠΟ ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ Αριστερά, ο σεβάσμιος ιερέας της Κοντογεννάδας Κεφαλληνίας Σπυρίδων Γερουλάνος, ο οποίος μεγάλωσε τα οκτώ του τέκνα με την αγάπη για τη γενέτειρα και την υπερηφάνεια για την καταγωγή του. Πάνω, ο Χαράλαμπος Γερουλάνος, ενώ δείχνει το πορτραίτο του πατέρα του. Κάτω, η πολυμελής οικογένεια του Σπυρίδωνα και της Περσεφόνης Γερουλάνου. Στην πρώτη σειρά εξ αριστερών διακρίνονται η Βιβή, ο Χαράλαμπος, οι γονείς Περσεφόνη και π. Σπυρίδων και η Αφροδίτη με τη μικρή Μαρίνα, ενώ στη δεύτερη σειρά ο Βαγγέλης, ο Ανδρέας, ο Σωκράτης και ο Αγγελος.

7 σαββατο 9 - κυριακη 10 ΝΟεμΒριΟΥ 2013 ΠΡΟΣΩΠΟ 7 Στον Έλληνα Χαράλαμπο Γερουλάνο. Ευχόμεθα υγεία και ευημερία για όλη του την οικογένεια. Οσο δε για τη γενναία προσφορά του, να ευτυχήσει και να καμαρώσει και τα δισέγγονά του στον «ΠΛΑΤΩΝΑ». O Χαράλαμπος Γερουλάνος με τη στολή του μηχανικού του Εμπορικού Ναυτικού. Συνέχεια από τη σελίδα 4 Χρειάστηκε να περάσουν πολλά χρόνια για να καταλάβω τι είχε στην καρδιά του, για να καταλάβω το δικό του δράμα. Το δεύτερο γεγονός ήταν με την μητέρα μου. Εβαφε το σπίτι με ασβέστη. Την ρωτάω μάνα τι κάνεις, εγώ πεινάω και εσύ βάφεις το σπίτι. Και αυτή μου απάντησε Το σπίτι μας πρέπει να είναι καθαρό και να αντανακλά την καθαρότητα της ψυχής και της καρδιάς μας». Και το τρίτο γεγονός όταν ναυάγησα με ένα χιώτικο καράβι. Το όνομά του ήταν «Υπαπαντή» και κατά τη διάρκεια του ταξιδιού προς τις Φιλιππίνες πέσαμε σε κοράλλια και μείναμε. Περίμενε o καπετάνιος είκοσι μέρες να έρθει ο τυφώνας να μας κόψει, αλλά εμείς δεν μπορούσαμε να αντέξουμε άλλο. Επαναστατήσαμε και φύγαμε και γλυτώσαμε. Αυτά είναι τα τρία γεγονότα που έχουν σημαδέψει την ζωή μου τόσο πολύ. Εν τω μεταξύ, όταν ήμουν μικρός και πηγαίναμε στο σχολείο δεν είχαμε ούτε τετράδια, ούτε βιβλία. Και έλεγα μέσα μου όταν μεγαλώσω και αποκτήσω χρήματα θα πάω να τους κάνω μια βιβλιοθήκη και θα τους δώσω μπόλικα βιβλία και μολύβια. Ταξίδεψα και όταν επέστρεψα πίσω πήγα να δωρίσω μια βιβλιοθήκη, αλλά τρώγονταν ο δάσκαλος με τον πρόεδρο, διότι ο ένας έλεγε ότι ήταν με το ΠΑΣΟΚ και ήταν κλέφτης και ο άλλος με τη Νέα Δημοκρατία και ότι ήταν φασίστας. Ο ένας κατηγορούσε τον άλλο. Βλέποντας το απροχώρητο αποφάσισα να μπαρκάρω εκ νέου και υποσχέθηκα στον εαυτό μου, όπως στο επόμενο ταξίδι να πάρω έναν μαραγκό να φτιάξει τη βιβλιοθήκη και θα πάω στην Αθήνα να αγοράσω βιβλία και για να γεμίσω την βιβλιοθήκη αλλά μέχρι να γυρίσω εγώ από το ταξίδι το είχαν κλείσει. Δεν υπήρχε πια σχολείο στο χωριό μου», επεσήμανε ο κ. Γερουλάνος, εκφράζοντας την ικανοποίησή του που του δόθηκε η ευκαιρία να πραγματοποιήσει την υπόσχεσή του. Αντί όμως να ευεργετήσει το σχολείο στο χωριό του όπου έμαθε ο ίδιος το ελληνικό αλφάβητο ευεργέτησε το Ελληνικό Σχολείο «Πλάτων» του Μπρούκλιν, στο οποίο Συνέχεια στη σελίδα 8 Ο μετανάστης, με υπομονή και επιμονή, στην οποιαδήποτε εργασία του, κατορθώνει να πραγματοποιούνται τα υλικά όνειρά του και μετά να προσφέρει για το κοινωνικό σύνολο. Ιδιαιτέρως για τους νέους, να διατηρούν την ελληνικότητά τους σε ιδρύματα, όπως ο «ΠΛΑΤΩΝΑΣ» Oικογένεια Οδυσσέα Σκούντζου

8 8 ΠΡΟΣΩΠΟ ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ Τον Ιούλιο του 2013, λίγο μετά τη λήξη του σχολικού έτους, το Ελληνικό Σχολείο «Πλάτων» αγόρασε το κτίριο στον αριθμό 670 της 92 street στο Μπέι Ριτζ του Μπρούκλιν. Το γεγονός αυτό έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην απόφαση του ζεύγους Χαράλαμπου και Νίκης Γερουλάνου να προβούν στη δωρεά του ενός εκατομμυρίου δολαρίων. Συνέχεια από τη σελίδα 7 έμαθαν τα δικά του παιδιά την ελληνική γλώσσα και ασπάστηκαν τον ελληνικό πολιτισμό. Στο ίδιο σχολείο όπου τώρα πλέον μαθαίνουν τα εγγόνια του. Ελληνικό Σχολείο «Πλάτων» Το Σχολείο «Πλάτων» του Μπρούκλιν είναι το μοναδικό ελληνικό σχολείο στο Μπρούκλιν, το οποίο δεν ανήκει στη δικαιοδοσία της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αμερικής. Την ώρα που άλλα σχολεία της Αρχιεπισκοπικής Περιφέρειας έβαζαν λουκέτο η ηγεσία του Σχολείου «Πλάτων» οραματίζονταν το επόμενο βήμα, την αγορά νέου κτιρίου στο οποίο θα στεγάσει το σχολείο. Και αυτό διότι το σχολείο που είχαν αγοράσει οι πρωτοπόροι δεν μπορούσε πλέον να ανταποκριθεί Στον επιστήθιο φίλο μου Μπάμπη Γερουλάνο και στην οικογένειά του αξίζουν πολλά συγχαρητήρια για τη μεγάλη τους δωρεά στο Ελληνικό Σχολείο «ΠΛΑΤΩΝ». Eντελώς απλά και αθόρυβα έβαλε φτερά και προοπτική σε ένα ελληνικό σχολείο φυτώριο Ελληνισμού, χάρισε θάρρος και αυτοπεποίθηση στους ανθρώπους του «Πλάτωνα», ελπίδα και υπερηφάνεια στην Ομογένεια. Στον φίλο μου Μπάμπη και την οικογένειά του εύχομαι και εις ανώτερα ΒασίληςΚόλλιας στις ανάγκες των 185 μαθητών που έχει σήμερα. Τα επτά τελευταία χρόνια τα μαθήματα διεξάγονταν σε ενοικιαζόμενους χώρους, ενώ τα Διοικητικά Συμβούλια επί προεδρίας Σταυρούλας Χριστάκου, Γιάννη Δημητριάδη, Σπύρου Γερουλάνου και του νυν προέδρου Βασιλείου Ντανά οραματίζονταν την αγορά ενός νέου ακινήτου στο οποίο θα μπορούσαν να χτίσουν ένα ολοκληρωμένο σχολικό συγκρότημα. Τον Ιούλιο του 2013 λίγο μετά την λήξη του σχολικού έτους πούλησαν το υπάρχον ακίνητο και αγόρασαν ένα άλλο διώροφο κτίριο στον αριθμό 670 της 92 street στο Μπέι Ριτζ του Μπρούκλιν. Το νέο κτίριο αγοράστηκε με τα χρήματα από την πώληση του πρώτου και από τα χρήματα που είχαν συγκεντρώσει από τις ερανικές εκδηλώσεις που είχαν διοργανώσει τα τελευταία χρόνια αποκλειστικά Dearest friends Bob & Nikie congratulations for all your achievements and for your generous contributions to the school of "Plato". This big donation will permit the continuation of greek heritage in the Brooklyn area. Wishing health and continued success to the Geroulanos family. Dr. John & Despina Tsiouris γι αυτό τον σκοπό. Στο νέο ακίνητο, θα προσθέσουν και άλλους δύο ορόφους, οι οποίοι θα δώσουν τη δυνατότητα στο Σχολείο «Πλάτων» να ανταποκριθεί καλύτερα στις απαιτήσεις των ομογενών και της εποχής. Στο υπό ανέγερση σχολικό συγκρότημα θα δημιουργηθεί υπερσύγχρονο Κοινοτικό Πολιτιστικό και Κέντρο. Ερωτηθείς γιατί επέλεξε το Ελληνικό Σχολείο «Πλάτων» για τη δωρεά, ο κ. Γερουλάνος είπε ότι «είναι αδιαμφισβήτητο ότι στον Πλάτωνα γίνεται σωστή δουλειά, η μάθηση είναι αποδοτική, υπάρχει αυστηρότητα. Και οι σχέσεις μου με το σχολείο δεν είναι σημερινές, αλλά έχουν την αφετηρία στην περίοδο που έπρεπε να επιλέξω το σχολείο στο οποίο θα μάθουν την ελληνική γλώσσα τα παιδιά μου, ο Γιάννης και ο Σπύρος. Η πορεία του Πλάτωνα ήταν ανοδική και μόνο ανοδική.»εγώ πάντοτε ήθελα να στηρίξω την μάθηση. Αυτή την στιγμή το σχολείο αγόρασε ένα κτίριο το οποίο θέλει να το ανακαινίσει και σκέφθηκα ότι τώρα είναι η πιο κατάλληλη στιγμή. Αυτή η δωρεά θα δώσει ώθηση στον Πλάτωνα να εκπληρώσει τα όνειρά του και συνάμα θα του δώσει την ευκαιρία να αναβαθμιστεί και να παράσχει σε περισσότερα παιδιά το προνόμιο να μετάσχουν της ελληνικής παιδείας και να αγγίξουν τον πολιτισμό μας», επεσήμανε. Ερωτηθείς γιατί δεν έκανε τη δωρεά επί προεδρίας του γιου του, Συνέχεια στη σελίδα 11

9 σαββατο 9 - κυριακη 10 ΝΟεμΒριΟΥ 2013 ΠΡΟΣΩΠΟ 9 Αγαπητή μας οικογένεια Γερουλάνου τα λόγια είναι φτωχά, δεν μπορούν να εκφράσουν την ευγνωμοσύνη μας για τη τη μεγάλη σας δωρεά στο σχολείο μας. Η εμπιστοσύνη σας μας δίνει τα φτερά για να συνεχίσουμε το όνειρο που άρχισε 37 χρόνια πριν. Μαςκάνετευπερήφανους. Πάνταάξιοι! Με πολλή εκτίμηση και αγάπη, Οικογένειες, ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗ, ΧΡΗΣΤΑΚΟΥ, KOKKOΡΟΥ Μετηνκαρδιάμαςπλημμυρισμένη συγκίνησηκαιευγνωμοσύνη, συγχαίρουμε τονκύριογερουλάνοκαιτηνοικογένειάτου γιατηντόσομεγάληδωρεά στοσχολείοο«πλατων» πουγια37χρόνια, όχιμόνομεταδίδειμεπάθοςτηνελληνικήγλώσσα καιτηνπλούσιαελληνικήμαςιστορία, αλλάκαιενσταλάζειστονκάθεμαθητή πουπερνάτιςπόρτεςτου, αισθήματαθαυμασμούκαιυπερηφάνειας γιατηνελληνικήγλώσσακαιγιατομεγαλείο τηςπολιτιστικήςμαςκληρονομιάς. Με αισθήματα υπερηφάνειας και χαράς συμμετέχουμε στο αφιέρωμα στην οικογένειαγερουλάνου για τη γενναιοδωρία της, την αγάπη της στο σχολείο μας και την πίστη της στο κοινό όραμα για ένα άριστο εκπαιδευτικό ίδρυμα, για μια Ομογένεια με ένα λαμπρό μέλλον. Η πίστη σας σε εμάς που υπηρετούμε το Ελληνικό Σχολείο "Πλάτων" μας δίνει κουράγιο, μας κάνει πιο αποφασιστικούς για να επιτύχουμε. Κύριε Χαράλαμπε και κυρία Νίκη Γερουλάνου συγχαρητήρια, είστε Ελληνες με μεγάλη καρδιά, φιλάνθρωποι, νοιάζεστε για τους συνανθρώπους σας. Η χαρά και η ελπίδα που δώσατε σε τόσους Ελληνες και τα παιδιά τους είναι ανεκτίμητης αξίας. Είναι η καλύτερη ηθική και ψυχική ανταμοιβή. Τώρα πια με τη δική σας γενναιοδωρία το Ελληνικό σχολείο «ΠΛΑΤΩΝ» θα γίνει ο «φάρος» που θα φωτίζει τα παιδιά μας να διατηρήσουν την ελληνική μας κληρονομιά και να μεταδώσουν τη φλόγα του πολιτισμού μας, την αγάπη και το σεβασμό για τις παραδόσεις μας, τα ήθη και τα έθιμά μας, στις επόμενες γενιές. Ευχαριστούμεγιατηγενναιοδωρίασας καιτηνεμπιστοσύνηστοσχολείομας. Δημήτριος και Δώρα Μαστοράκη και παιδιά Με εκτίμηση, ΟικογένειαΔημητρίουκαιΠηνελόπηςΔημητριάδη και ΟικογένειαΙωάννηκαιΜαρίαςΔημητριάδη

10 10 ΠΡΟΣΩΠΟ ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ Ανήμερα της επετείου του «ΟΧΙ» και ενώπιον των μαθητών και δασκάλων το ζεύγος Χαράλαμπου και Νίκης Γερουλάνου ανακοίνωσαν την απόφασή τους και υπέγραψαν την επιταγή του ενός εκατομμυρίου δολαρίων. Πάνω, εξ αριστερών, οι: Κυριάκος Τζανίδης, Βασίλειος Ντανάς (πρόεδρος ΔΣ του Σχολείου), Μιχάλης Σκούντζος, Θεόδωρος Παυλούνης, Γιάννης Δημητριάδης, Σταυρούλα Χριστάκου, Ντίνος Δεμέτης, Νίκος Δρόσος, Χάρης Παλούμπης, το ζεύγος Χαράλαμπου και Νίκης Γερουλάνου, Σπύρος Γερουλάνος, Δημήτρης Μαστοράκης, Χρήστος Αρδάμης, Τζον Αναστασιάδης, Γιώργος Σκορδίλης και Χρήστος Στανίδης. Κάτω, στο βήμα ο ευεργέτης του Ελληνικού Σχολείου «Πλάτων» του Μπρούκλιν Χαράλαμπος Γερουλάνος, ο οποίος απευθύνει χαιρετισμό. Διακρίνονται επίσης και οι μαθητές που τον περιέβαλαν με αγάπη.

11 σαββατο 9 - κυριακη 10 ΝΟεμΒριΟΥ 2013 ΠΡΟΣΩΠΟ 11 Συνέχεια από τη σελίδα 8 Σπύρου Γερουλάνου, είπε: «Δεν υπήρχε το έναυσμα. Τώρα που δημιουργήθηκε η ανάγκη τώρα αποφάσισα να προβώ στην δωρεά. Μην ξεχνάτε ότι εκεί τώρα σπουδάζουν τα εγγόνια μου». Ο γιος του Σπύρος Γερουλάνος υπογράμμισε ότι η πρόοδος του Σχολείου οφείλεται στην αγάπη που επικρατεί στους κόλπους των γονέων και στο πάθος τους για την ελληνική παιδεία. «Στο συμβούλιό μας υπάρχουν αρκετοί που αποφοίτησαν από το Σχολείο Πλάτων και άλλοι που λατρεύουν το σχολείο. Το Σχολείο του Πλάτωνα ανήκει σε όλους. Ολοι είναι ευπρόσδεκτοι να βοηθήσουν. Δεν χρειάζεται να ανήκεις κάπου, είτε να είσαι πρόεδρος για να προσφέρεις. Γι αυτό και ο πατέρας μου δεν έκανε τη δωρεά επί δικής μου προεδρίας, αλλά τώρα που νόμισε ότι ήρθε το πλήρωμα του χρόνου». Η κ. Νίκη Γερουλάνου, χαριτολογώντας, επεσήμανε ότι η ίδια το έμαθε πολύ αργά και μάλιστα ήταν από τους τελευταίους. «Ο Μπάμπης ήξερε ότι εγώ θα ήμουν απόλυτα σύμφωνη για τη δωρεά και γι αυτό και μας το έκανε έκπληξη και μπορώ να πω πως ήταν μια από τις πιο ευχάριστες και αξιόλογες εκπλήξεις των τελευταίων ετών», είπε η κ. Νίκη Γερουλάνου. Ο κ. Χαράλαμπος Γερουλάνος αποκάλυψε ότι ο πρώτος που το έμαθε ήταν ο Απόστολος Σταθουλόπουλος. «Πριν από τέσσερις μήνες πήγα στον Απόστολο και του λέγω σκέπτομαι να κάνω αυτή τη δωρεά και ζήτησα τη δική του συμβουλή. Το μιλήσαμε και όταν πλέον πήρα την απόφαση το είπα στα παιδιά του και στην σύζυγό μου», επεσήμανε ο κ. Γερουλάνος, ο οποίος δεν είναι μόνον ένας επιτυχημένος επιχειρηματίας, αλλά και ένας καταξιωμένος οικογενειάρχης. Τα δύο του παιδιά ομιλούν άπταιστα την ελληνική γλώσσα σε σημείο που δεν μπορείς να πιστέψεις ότι τα παιδιά αυτά γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στο Μπρούκλιν. Συνέχεια στη σελίδα 12 Η δωρεα του ζευγουσ ΓερΟΥλαΝΟΥ δεν εγινε επι προεδριασ του ΓιΟΥ τουσ, αλλα τωρα που Ηρθε το πληρωμα του ΧρΟΝΟΥ και θα διατεθουν Για την ανεγερση του ΝεΟΥ κτιριου του ελληνικου σχολειου «πλατων» στο μπρουκλιν. Θερμά συγχαρητήρια στον Χαράλαμπο Γερουλάνο και την οικογένειά του τον μεγάλο ευεργέτη του Σχολείου «Πλάτων» για τη μεγάλη του δωρέα, η οποία είναι καθοριστική για το μέλλον του Σχολείου και της Ελληνικής Παιδείας στην Αμερική. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ και ΑΝΝΑ ΖΑΧΑΡΑΤΟΥ οικογενειακώς Με μεγάλη χαρά και συγκίνηση συμμετέχουμε, η οικογένειά μου και εγώ, στην τιμητική διάκριση της οικογένειας του Μπομπ Γερουλάνου στο «Περιοδικό» του «Εθνικού Κήρυκα» για την μεγάλη τους δωρεά στο Σχολείο «Πλάτων». Ηταν ένα ευχάριστο ξάφνιασμα για όλη την Ομογένεια. Αθόρυβα, ταπεινά και με πολλή αγάπη στο Σχολείο, στην Παιδεία και στην Ομογένεια, ακριβώς όπως είναι σε όλη του τη ζωή. Καλός Ελληνας, καλός ομογενής, γενναιόδωρος και υποστηρικτής κάθε καλού και ωραίου, άριστος οικογενειάρχης, πατέρας και παππούς. Νοιώθουμε υπερήφανοι που ήμαστε φίλοι της οικογένεια Γερουλάνου. Νίκος, Στέλλα και Μαρία Κωστοπούλου Brooklyn, NY Συγχαρητήρια στον Χαράλαμπο Γερουλάνο και την οικογένειά του για τη γενναιοδωρία τους, το μεγαλείο της ψυχής τους και για τη δωρεά του $1,000,000 στο σχολείο «Πλάτων» Το όνομά σας θα γραφτεί με χρυσά γράμματα στην ιστορία του Σχολείου Στίβεν και Τίνα Σαρτζετάκη οικογενειακώς

12 12 ΠΡΟΣΩΠΟ ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ Αριστερά, το ζεύγος Χαράλαμπου και Νίκης Γερουλάνου με τα δύο τους τέκνα, Γιάννη (αριστερά) και Σπύρο Γερουλάνο, σε μια αναμνηστική φωτογραφία στην είσοδο των γραφείων τους στο Μπέι Ριτζ του Μπρούκλιν. Πάνω, αριστερά, ο Γιάννης (αριστερά) και ο Σπύρος Γερουλάνος, ενώ δεξιά ο Χαράλαμπος Γερουλάνος με τον πρώτο εγγονό του, τον Χαράλαμπο Γερουλάνο. Κάτω, η Νίκη και ο Χαράλαμπος Γερουλάνος με τον γιο τους Σπύρο και τον εγγονό τους Χαράλαμπο. Συνέχεια από τη σελίδα 11 Ο Σπύρος Γερουλάνος είναι πολιτικός μηχανικός απόφοιτος του ΝΥU και του Πανεπιστημίου Κορνέλ. Είναι παντρεμένος με την συμμαθήτριά του Χριστίνα Μαρκαντωνάκη. «Με την Χριστίνα γνωριστήκαμε στο σχολείο του Πλάτωνα, όπως και με τα άλλα παιδιά και γίναμε φίλοι. Μάλιστα δεθήκαμε με τις οικογένειες και τα καλοκαίρια περνούσαμε μαζί στο Λονγκ Αϊλαντ και αγαπήσαμε ο ένας τον άλλο και αποφασίσαμε να παντρευτούμε», είπε ο κ. Γερουλάνος. Το ζεύγος Σπύρου και Χριστίνας Γερουλάνου έφερε στον κόσμο δύο παιδιά, τον Χαράλαμπο 15 ετών και την Μελίνα που είναι έντεκα ετών.ο Γιάννης σπούδασε Γεωλογία και τώρα ασχολείται με την οικογενειακή επιχείρηση. Ο Γιάννης είναι παντρεμένος με την Μαριάνθη Ναζαρίδη από τη Φιλαδέλφεια με την οποία έφεραν στον κόσμο τρία αγόρια, τον Χαράλαμπο, 11 ετών, τον Νικόλαο, 9 ετών και τον Ευάγγελο 6 ετών. Η οικογένεια ΟΧαράλαμπος Γερουλάνος απέκτησε μια αξιοσέβαστη οικογένεια, η οποία αποτελεί υπόδειγμα και το αποδίδει σε μερικούς παράγοντες: «Πρώτα από όλα καθοριστικό ρόλο παίζει το ήθος. Πρέπει να έχεις μια σωστή γραμμή να μην κάνεις πίσω. Εγώ δεν πρόκειται να κάνω εκπτώσεις στις αρχές και στα πιστεύω μου. Πρέπει ο γονιός να δίνει το παράδειγμα και να κρατά σωστά το τιμόνι». «Είχαμε καλά παιδιά και πιστεύω πως η μεγαλύτερη επένδυση που κάναμε ήταν και παραμένει η οικογένεια», τόνισε ο κ. Γερουλάνος. Ο Σπύρος Γερουλάνος εξέφρασε την ικανοποίηση για τη δωρεά των γονέων του και είπε ότι «ήρθε να δώσει φτερά στα όνειρα για την ανέγερση του νέου σχολείου. Αυτή τη στιγμή το κτίριο έχει έναν όροφο και υπόγειο. Και θέλουμε να χτίσουμε όσο μας επιτρέπει ο δείκτης δόμησης. Θα χτίσουμε δύο ορόφους ακόμα. Εργαζόμαστε με τους αρχιτέκτονες», συμπλήρωσε. Ερωτηθείς για το χρονοδιάγραμμα, τόνισε: «Είμαστε έτοιμοι να ξεκινήσουμε με τα αρχιτεκτονικά σχέδια και σε έξι μήνες υπολογίζουμε να αρχίσουμε το έργο. Την άνοιξη του 2014 θα ξεκινήσουν τα έργα και το 2015 θα το εγκαινιάσουμε». Οσον αφορά στην προσφορά των μελών, έχουν εκφράσει πολλοί την ετοιμότητα να προσφέρουν. «Θα θελήσουν και άλλοι να προσφέρουν. Ο Μιχάλης Σκούντζος με την οικογένειά του έχουν προθυμοποιηθεί να προσφέρουν τα υδραυλικά και αυτό θα μειώσει το κόστος της ανέγερσης. Για όλες τις εργασίες που έχουμε κάνει μέχρι στιγμής, συμπεριλαμβανομένου και του γραφείου δεν ξοδέψαμε ούτε ένα δολάριο. Αλλοι προσέφεραν χρήματα και άλλοι εθελοντική εργασία. Ολοι έχουν προσφέρει και είναι έτοιμοι να προσφέρουν και πάλι», ανέφερε ο κ. Γερουλάνος. Ερωτηθείς για τους μελλοντικούς στόχους, είπε ότι «θέλουμε να παραμείνει ένα εκλεκτό και προηγμένο απογευματινό σχολείο. Το κτίριο θα ανταποκρίνεται στις ανάγκες του 2050 θα είναι το σχολείο του μέλλοντος. Θα λειτουργεί ως απογευματινό σχολείο και κοινοτικό - πολιτιστικό κέντρο. Εγώ ονειρευόμουν ένα λύκειο, αλλά ο χρόνος θα είναι ο κριτής.»θέλω επωφελούμενος της ευκαιρίας να προτρέψω κάθε Ελληνα, κάθε σκεπτόμενο ελληνικά να βοηθήσει κάθε τι ελληνικό, γιατί εμείς είμαστε υποχρεωμένοι να φυλάξουμε Θερμοπύλες. Ολοι μπορούμε να βοηθήσουμε, και δεν βοηθάει κανείς μόνο με τα χρήματα, αλλά και με προσωπική εργασία», πρόσθεσε ο Χαράλαμπος Γερουλάνος. Το αμερικανικό όνειρο ΟΧαράλαμπος Γερουλάνος γεννήθηκε το 1940 στον χωριό Κοντογεννάδα Κεφαλληνίας. Οι γονείς του Σπύρος Γερουλάνος και η μητέρα Περσεφόνη έφεραν στον κόσμο οκτώ παιδιά και συγκεκριμένα τον Ευάγγελο, 81 ετών, τον αείμνηστο Σωκράτη, τον αείμνηστο Ανδρέα, την Αφροδίτη που είναι 78 ετών, την αείμνηστη Ακριβή, τον Αγγελο που είναι 75 ετών, τον Χαράλαμπο 73 ετών και την Μαρίνα. «Εγώ ήμουν ο τελευταίος από τα αγόρια και ο προτελευταίος από τα παιδιά. Το χωριό μας είναι ένα άγονο χωριό επάνω σε βουνό, όπου οι κάτοικοι προσπαθούσαν με νύχια και με δόντια να κρατηθούν εκεί και να ζήσουν. Την περίοδο του πολέμου πάθαμε μεγάλη καταστροφή από τους Γερμανούς και μετά ήρθε ο Εμφύλιος ο οποίος ήταν ακόμη πιο δύσκολος από τον πόλεμο», τόνισε. Το 1956 άνοιξε μια Σχολή Εμπορικού Ναυτικού και τελείωσε με το πτυχίο του μηχανικού του Εμπορικού Ναυτικού και ταξίδεψε οκτώ χρόνια διακεκομμένα και έφτασε να γίνει δεύτερος μηχανικός. Καθοριστικό ρόλο στη μετέπειτα «προτρεπω καθε ελληνα Να ΒΟΗθΗσει καθε τι ελληνικο, Γιατι ειμαστε ΥπΟΧρεωμεΝΟι Να φυλαξουμε θερμοπυλεσ. ΟλΟι μπορουμε Να ΒΟΗθΗσΟΥμε, αλλοι με ΧρΗματα, αλλα και αλλοι με προσωπικη εργασια Για την ανεγερση του ΝεΟΥ σχολειου».

13 σαββατο 9 - κυριακη 10 ΝΟεμΒριΟΥ 2013 ΠΡΟΣΩΠΟ 13 ενα απο τα μεγαλυτερα επιτευγματα ειναι Η ΟικΟΓεΝεια και Η ΓαλΟΥΧΗσΗ των παιδιων και των εγγονων του με την αγαπη και την ΥπερΗφαΝεια Για την κεφαλλονια, τη ΓεΝετειρα και τη ΟμΟΓεΝειαΝ. πορεία έπαιξε ο γάμος με την Νίκη Οικονόμου - Παπαϊωάννου, την Ελληνοαμερικανίδα που είχε πάει διακοπές στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στην Κεφαλονιά, όπου ήταν παντρεμένη η αδελφή της. «Στην Κεφαλονιά γνωριστήκαμε και παντρευτήκαμε. Στο διάστημα αυτό είχα ανοίξει ένα κατάστημα με καλλυντικά και είδη καπνιστού στην Πλατεία Καπνικαρέας στην Αθήνα. Ηταν επί δικτατορίας τότε και τα πράγματα ήταν αρκετά δύσκολα. Γι αυτό αποφασίσαμε να μετοικήσουμε στην Αμερική». «Τα παράτησα όλα και ήρθα εδώ το Νοέμβριο του Από τότε που ήρθα μου άρεσε τρομερά αυτή η χώρα. Ενώ όλοι οι μετανάστες ήθελαν να συγκεντρώσουν κάποια χρήματα και να επιστρέψουν στην πατρίδα, εμένα μου άρεσε και ήθελα να μείνω εδώ. Ερχόμενος εδώ εργάστηκα για το YMCA στον τεχνικό τομέα, γιατί ήμουν μηχανικός, πήγα από δουλειά σε δουλειά πάντα για το καλύτερο και δούλεψα για 18 χρόνια για το Sisters of the Merci, το οποίο είχε ολόκληρο οικοδομικό τετράγωνο και περιελάμβανε σχολεία, κοιμητήρια και εγώ ήμουν συντηρητής. Στο διάστημα αυτό αγόρασα αυτό το κτίριο στο οποίο έχω και το γραφείο μου». Ερωτηθείς εάν ήταν δύσκολα εκείνα τα χρόνια, είπε: «Ηταν δύσκολα, αλλά όχι τόσο δύσκολα όσο είναι τα τελευταία πέντε χρόνια. Ηταν δύσκολο για μένα. Τρομερά δύσκολο γιατί ήμουν τελειομανής». Οσον αφορά την αγορά ακινήτων, επεσήμανε ότι «όλα τα χρόνια από τότε που ξεκίνησε ο ίδιος να επενδύει μέχρι και πριν πέντε χρόνια ήταν οι καλύτερες εποχές για την Αγορά Ακινήτων». «Αυτή τη στιγμή πρέπει να έχεις σοβαρά κεφάλαια για να μπορέσεις να επενδύσεις». Ερωτηθείς για την τιμή της γης, επεσήμανε ότι έχει δεκαπλασιαστεί. Ο Νικόλαος Κωστόπουλος, ένας από τους φίλους του Χαράλαμπου Γερουλάνου, είπε ότι ο Μπάμπης είναι «καλός νοικοκύρης, αυτοδημιούργητος και το πιο σημαντικό, μεγάλος πατριώτης». «Είναι γενναιόδωρος όσο σπάνια άλλοι. Προσφέρει πάντα χωρίς τυμπανοκρουσίες και βοηθάει τα ευαγή ιδρύματα της Ομογένειας. Θυμάμαι μια χρονιά με τα ανιψάκια και τα παιδιά μας πήγαμε σε πολλά σπίτια ομογενών μαζί με τον Μπάμπη για να διδάξουμε τις παραδόσεις στα παιδιά μας και να διαθέσουμε τα χρήματα για την ελληνική πτέρυγα του Ρόναλντ ΜακΝτόναλντ Χάουζ», κατέληξε ο κ. Κωστόπουλος. Πολλά θερμά συγχαρητήρια και άπειρες ευχές στον κ. Μπομπ Γερουλάνο, τον άνθρωπο που με ταπεινότητα και εντελώς αθόρυβα εξέπληξε όλους μας με τη μεγάλη του δωρεά στο σχολείο «Πλάτων», φυτώριο ελληνομάθειας στη Νέα Υόρκη. Το σχολείο «Πλάτων» αξίζει τη γενναιοδωρία αυτή γιατί πράγματι μεταγγίζει γνώση και Ελλάδα στα παιδιά μας. Βρασίδας, Αναστασία και Κατερίνα Γραφάκου Τα λόγια δεν αρκούν να περιγράψουν την ευγνωμοσύνη όλων μας για τη δωρεά σας προς το σχολείο «Πλάτων», καθώς και για τη στάση ζωής που επιλέξατε απέναντι στην Ελληνική Παιδεία γενικότερα. Μας απομένει η υπόσχεση, ότι το λαμπρό παράδειγμά σας θα αποτελεί για όλους εμάς, που έχουμε την τιμή να σας αποκαλούμε φίλους μας, πηγή δύναμης και δημιουργίας, με απώτερο στόχο την ανέγερση ενός σχολείου αντάξιου της γενναιοδωρίας σας. Με βαθιά εκτίμηση, Μαριλένα και Γιάννης Γλύπτης ΕΛΛΗΝIKH ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΟΙΝΟΤΗΣ ΤΡΙΩΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ 1724 Avenue P, Brooklyn, NY Τel.: (718) Συγχαρητήρια στο άξιο μέλος της κοινότητάς μας Χαράλαμπο Γερουλάνο και στην οικογένειέ του τον ευεργέτη των ελληνικών γραμμάτων και κατ επέκταση της Ομογένειας. Ο κλήρος, ο πρόεδρος, το Διοικητικό Συμβούλιο, οι οργανώσεις, ιδιαιτέρως η χορωδία και σύσσωμη η κοινότητα των Τριών Ιεραρχών, Brooklyn

14 14 ΠΡΟΣΩΠΟ ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ Πάνω, αριστερά, στην αναμνηστική φωτογραφία του έτους 1986 οι μαθητές και οι απόφοιτοι του Ελληνικού Σχολείου «Πλάτων» του Μπρούκλιν. Στην πρώτη σειρά, μεταξύ άλλων, διακρίνονται ο Σπύρος Γερουλάνος (4ος), και ο Κυριάκος Τσανίδης (6ος) ο οποίος είναι νομικός σύμβουλος του Σχολείου. Δεξιά, διακρίνονται ο Χαράλαμπος Γερουλάνος, ο Γιάννης Γερουλάνος, ο Σπύρος Γερουλάνος και η Νίκη Γερουλάνου την ημέρα της αποφοιτήσεως του Γιάννη από το Brooklyn College. Στο κέντρο, αριστερά, η μπάντα του Ελληνικού Σχολείου «Πλάτωνα», η οποία την ημέρα της παρελάσεως παιανίζει τους εθνικούς ύμνους και τα εμβατήρια με τα οποία ανοίγει η παρέλαση. Δεξιά, μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου σε μια από τις μεγαλειώδεις παρελάσεις της Ομογένειας στην 5η Λεωφόρο στο Μανχάταν. Κάτω, στην 1η φωτογραφία, στο στιγμιότυπο από την επίσκεψη στην Κεφαλονιά διακρίνονται ο Σπύρος Γερουλάνος, ο αείμνηστος Σωκράτης Γερουλάνος και ο αδελφός του Χαράλαμπος Γερουλάνος. Στη 2η φωτογραφία, ο Χαράλαμπος Γερουλάνος με τη μητέρα του Περσεφόνη. Στην 3η φωτογραφία, ο Γιάννης Γερουλάνος με τον πρώτο εξάδελφό του Σπύρο Γερουλάνο που διαμένει στην Κοντογεννάδα Κεφαλληνίας, ενώ στην 4η ο Χαράλαμπος Γερουλάνος με τον γιο του Γιάννη. «ειναι δυσκολοσ Ο κοσμοσ, αλλα το δικο μου στιγμα, αυτο που μπορω Να κανω ειναι, Να κανω Ο,τι μπορω Να κανω με ειλικρινεια και ΟΧι με ΥπΟΥλΟ τροπο»

15 σαββατο 9 - κυριακη 10 ΝΟεμΒριΟΥ 2013 ΠΡΟΣΩΠΟ 15 εκ βάθους καρδίας εκφράζω τα θερμά μου συγχαρητήρια στον αγαπητό μου φίλο, συμπατριώτη και ευεργέτη της εκκλησίας των αγίων αναργύρων ταξιαρχών και Γερασίμου στο Greenport Χαράλαμπο Γερουλάνο για την αμέριστο αγάπη του προς τον θεό, την πατρίδα, την ελληνική παιδεία και όχι μόνο. αξιο τέκνο του πατρός ιερέως σπυρίδωνος Γερουλάνου, που υπηρέτησε υποδειγματικά στην αγαπημένη μας ιδιαίτερη πατρίδα και κυρίως το ληξούρι. Ο Θεός να σας ευλογεί και να σας αξιώνει. Και εις ανώτερα πατήρ Γεράσιμος μπάλλας οικογενειακώς RICHMOND PHARMACY & SURGICAL SUPPLIES, INC Clove Road, Staten Island, NY Tel.: (718) Fax: (718) Συγχαρητήρια στηνοικογένειαγερουλάνου ΚαλήΠρόοδοστοσχολείο του«πλάτωνα» Οικογένεια Γεωργίου Δρογκάρη Κυκλοφόρησε πρόσφατα τ ο π ο λ ε μ ι κ ό η μ ε ρ ο λ ό γ ι ο τ ο υ Αλεξάνδρου Ν. Γκούση Ετσι Νικήσαμε... Για την Ελλάδα!.. αφιερωματικό σημείωμα του γνωστού ομογενή γιατρού φρίξου Γκούση. διατίθεται από συγχαρητήρια στον κύριο Χαράλαμπο και στην κυρία Νίκη Γερουλάνου για την αγάπη και την ιδιαίτερη ευαισθησία του στην ελληνική παιδεία για τη διατήρηση της ελληνικής γλώσσας, της Ορθοδοξίας και του πολιτισμού. τον ευχαριστούμε για την πρωτοβουλία αυτή της μεγάλης χρηματικής προσφοράς του, στηρίζοντας έτσι το σχολείο μας, τον ΠΛΑΤΩΝΑ. μας εξασφαλίζετε ένα λαμπρό μέλλον και για αυτό σας ευχαριστούμε. σας ευχόμαστε υγεία και πάντα επιτυχίες στη ζωή σας. Οι μαθητές του σχολείου του πλατωνα Γιάννης, Χρίστος και Παναγιώτης Νικολόπουλος Mε εκτίμηση, Οι γονείς Νίκος και Eve Νικολοπούλου Οι παππούδες Γιάννης και Παναγιώτα Νικολοπούλου το βιβλιοπωλείο του εθνικού κήρυκα. For info contact us at: secretary@ekirikas.com call us at , ext τιμή $ th Avenue, Brooklyn, NY Tel.:

16 16 ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ 9 Νοεμβρίου 1866: Το ολοκαύτωμα της Μονής Αρκαδίου «Βράχε θυσίας ιερέ, στα σκόρπια απομεινάρια ακόμη δεν ξεθώριασαν του αίματος τ αχνάρια» Σε απόσταση 23 χιλιομέτρων από το Ρέθυμνο στη Βορειοδυτική πλευρά του Ψηλορείτη και σε υψόμετρο 500 μέτρων από τη θάλασσα, βρίσκεται η ιστορική Μονή Αρκαδίου, το ιερότερο σύμβολο της Κρητικής λευτεριάς. Είναι κτισμένη σε οροπέδιο, εκεί που ενώνονται οι επαρχίες Ρεθύμνης, Αμαρίου και Μυλοποτάμου. Το Τοπίο συναρπάζει, γοητεύει και ξεκουράζει κάθε προσκυνητή, το οποίο και υποδέχεται καλοσυνάτα η Μονή. Για την ίδρυση του μοναστηριού, δεν υπάρχουν ακριβείς πληροφορίες. Η παράδοση λέει πως θεμελιώθηκε από τον Ηράκλειο και ανοικοδομήθηκε από τον Βυζαντινό αυτοκράτορα Αρκάδιο τον 5ο μ.χ. αιώνα από τον οποίο πήρε και το όνομα του. Κατ άλλη εκδοχή ιδρύθηκε από κάποιο Μοναχό Αρκάδιο και γι αυτό ονομάστηκε Μονή Αρκαδίου. Ο μεγαλόπρεπος δίκλυτος Ναός είναι αφιερωμένος στη Μεταμόρφωση του Σωτήρα Χριστού και στον Αγιο Κωνσταντίνο και την Αγία Ελένη. Τη χρονιά του 1866 το Αρκάδι θα γίνει ένας Θρύλος, μια ολοζώντανη Ιστορία, ένας φάρος άσβεστος, που θα φέγγει σε όλους τους αιώνες και θα διδάσκει τους Λαούς πόσο αξίζει, αλλά και πόσο στοιχίζει η Ελευθερία. Διακόσια πενήντα χρόνια βρίσκονταν οι Τούρκοι στο πολύπαθο νησί της Κρήτης. Οι επαναστάσεις των Κρητικών πνίγονταν στο αίμα, όπως του 1770, 1811, 1821, 1822, και κάθε φορά η Κρήτη ντυνόταν στα μαύρα και φορούσε και μαύρο κεφαλομάντηλο. Σ όλους αυτούς τους ιερούς αγώνες, πόθος του Κρητικού λαού ήταν η ένωση με τη μητέρα πατρίδα. 1η Μαΐου 1866 Χίλιοι Πεντακόσιοι Κρητικοί επαναστάτες συγκεντρώνονται στο ιστορικό μοναστήρι με αρχηγό τον Χατζή Μιχάλη Γιάνναρη, και αποφασίζουν να χτυπήσουν τον Τούρκο δυνάστη. Πρόεδρος της επιτροπής Ρεθύμνης, εκλέγεται ο Ηγούμενος της Μονής Χατζή Γαβριήλ Μαρινάκης, από το χωριό Μαργαρίτες Μυλοποτάμου. Ο Ισμαήλ πασάς παραγγέλνει στον ηγούμενο να διώξει την Επιτροπή γιατί αλλιώς θα καταστρέψει το μοναστήρι. Ο Γαβριήλ γνήσιος απόγονος των πολεμάρχων της Κρήτης αρνείται. Το Σεπτέμβριο του ίδιου χρόνου ο Πασάς ξαναμηνά, να φύγει η Επιτροπή, αλλά οι αγωνιστές, γαλουχημένοι από τα νάματα του «Κρυφού σχολειού» και τραγουδώντας το τιμημένο τραγούδι «Πότε θα κάμει ξαστεριά...» περιφρονούν πάλι το βάρβαρο καταχτητή. 24 Σεπτεμβρίου 1866 Ο Συνταγματάρχης Πυροβολικού Πάνος Κορωναίος μαζί με τον ανθυπολοχαγό πεζικού Ιωάννη Δημακόπουλο από την Βυτίνα της Αρκαδίας, αποβιβάζονται στο Μπαλί και αμέσως πηγαίνουν στο Αρκάδι για να βοηθήσουν τον αγώνα. 7 Νοεμβρίου 1866 Μέσα στο μοναστήρι βρίσκονται 964 ψυχές, 325 άνδρες από τους οποίους είναι 259 με όπλα και τα υπόλοιπα γυναικόπαιδα. Ο Μουσταφά πασάς, που στο μεταξύ έχει αντικαταστήσει τον Ισμαήλ, ξεκινά από το Ρέθυμνο με ταχτικό στρατό και 30 κανόνια. Το πρωί της 8ης Νοεμβρίου, οι Τούρκικες ορδές βρίσκονται στο Αρκάδι και ορίζεται αρχηγός τους ο Σουλειμάν Βέης (γαμπρός του Μουσταφά), ενώ ο ίδιος παραμένει στο χωριό Μέση. Οι «Ελεύθεροι Πολιορκημένοι» κάνουν το σημείο του Σταυρό και ετοιμάζονται για τον άνισο αγώνα με τους άπιστους. Ο Ηγούμενος Γαβριήλ ιερουργεί τιμώντας τους Αρχαγγέλους Μιχαήλ και Γαβριήλ και σαν θεματοφύλακας των ιερών και οσίων της Φυλής μας, εμψυχώνει το εκκλησίασμα να αντισταθεί μέχρι θανάτου στους «σκύλους» που περιφέρονται λυσσασμένοι έξω από το Αγιο Μοναστήρι. Σε λίγο ο Σουλεϊμάν Βέης καλεί από το λόφο Κορέ τους χριστιανούς να παραδοθούν. Την απάντηση όμως τη δίνουν τα τουφέκια των επαναστατών. Το Ιερό λάβαρο της Μονής κυματίζει περήφανα μαζί με τη Γαλανόλευκη. Οι Τούρκοι μαζί με τα κανόνια τους χτυπούν αδιάκοπα τη δυτική πόρτα. Το πολύπρακτο Αρκαδικό δράμα έχει αρχίσει. Οι γυναίκες που ήταν μέσα στο Μοναστήρι παίρνουν μέρος στον αγώνα και προσφέρουν ανεκτίμητες υπηρεσίες. «Διακόσιοι πενήντα εννιά Κρήτες επολεμούσαν γέροι, γυναίκες και παιδιά φυσέκια κουβαλούσαν...». Οι πολιορκημένοι δεν αστοχούν με τα βόλια τους, έτσι οι Τούρκοι δεν μπαίνουν στο Αρκάδι. Η σκληρή μάχη συνεχίζεται όλη τη μέρα με πολλούς Τούρκους νεκρούς. Η σκοτεινή βροχερή νύχτα που φθάνει, σωπαίνει τα όπλα. Η θέση των πολιορκημένων χειροτερεύει, γιατί οι Τούρκοι φέρνουν από το Ρέθυμνο δύο βαριά κανόνια και τα τοποθετούν στους στάβλους δίπλα στη Μονή. Την ίδια νύχτα οι χριστιανοί στέλνουν στον Παπά Κρανιώτη, από την Κράνα Μυλοποτάμου, και τον Αδάμ Παπαδάκη από το Πίκρι Ρεθύμνου, στο Κλησίδι Αμαρίου, όπου βρισκόταν ο Πάνος Κορωναίος για να ζητήσουν βοήθεια. Το βράδυ της 8ης Νοεμβρίου η καμπάνα καλεί τους πιστούς για τελευταία φορά, στο θυσιαστήριο του Θεού και καταλαμβάνουν των αχράντων μυστηρίων. Ξημερώνει η 9η Νοεμβρίου. Η μάχη αρχίζει με πολλή λύσσα. Τα κανόνια σφυροκοπούν την δυτική πόρτα, ασταμάτητα και τραντάζει συθέμελα το Μοναστήρι μέχρι που η πόρτα αποχωρεί. Οι άπιστοι ρίχνονται σαν τίγρεις να κατασπαράξουν το αθώο θήραμα. «Γιουρούσι κάνει η Τουρκιά απάνω στα τειχειά του και μεταθέτουν τα θρονιά κι ανοίγουν τα κελιά του...». Οι Τούρκοι μπαίνουν στο περίβολο της εκκλησίας και αρχίζει η γιγαντομαχία ανάμεσα στους υπερασπιστές της Λευτεριάς και στα ανθρωπόμορφα τέρατα που δεν σέβονται τίποτα ιερό στο τόπο του μοναστηριού. Ο Γαβριήλ, ο τιμημένος αυτός ρασοφόρος, συνεχιστής της δόξας και των μεγαλείων του ιερού μας κλήρου, δίνει θάρρος και με βροντερή φωνή καλεί τους Χριστιανούς, να πολεμήσουν μέχρι θανάτου, για του Χριστού την πίστη και για την ελευθερία της Πατρίδας. Οσοι επιζήσουν, να τρέξουν στην μπαρουταποθήκη, στην Καστρινή πόρτα για να δώσουν φωτιά στο μπαρούτι, να καούν ζωντανοί, για να μην πιαστούν αιχμάλωτοι. Σκηνές αλλοφροσύνης εκτυλίσσονται στο μοναστήρι. Δύσκολο πράγμα να περιγράψει κανείς τον ηρωισμό που έδειξαν οι «Ελεύθεροι Πολιορκημένοι» της Μονής Αρκαδίου. Είχαν νικήσει το θάνατο και αγωνίζονταν για τη πίστη τους, τη θρησκεία τους, την πατρίδα τους. Βραδιάζει και τα περισσότερα γυναικόπαιδα είναι συγκεντρωμένα στη Μπαρουταποθήκη. Ο Κωνσταντίνος Δημ. Γιαμπουδάκης από το Αδελε Ρεθύμνης με τη πιστόλα στο χέρι είναι έτοιμος. Περιμένει να ευλογήσει ο Ηγούμενος, αλλά και να μαζευτούν, πολλοί Τούρκοι να τους πάρει κι αυτούς ο χάρος. Ο Ηγούμενος ευλογεί και τότε ο μάρτυρας της λευτεριάς κάνει το σταυρό του και ανάφτει τη «λαμπάδα» που θα συμβολίζει αιώνια τη δόξα του Αρκαδίου. Μια θεόρατη λάμψη φάνηκε κι ένας τεράστιος κρότος ακούστηκε. Η λάμψη αυτή θα φωτίσει από τη μια ως την άλλη της άκρη τη μαρτυρική Μεγαλόνησο, και ο Κρότος θα ξυπνήσει όλους όσους κοιμούνται ακόμη. Το όραμα είχε συντελεστεί. Πέτρες, κορμιά, κεφάλια, βαρέλια και χώματα βρέθηκαν σ ένα παράξενο ανακάτωμα, όπως μας λέει η λαϊκή μούσα: «Σφαγή μεγάλη αρχινά, περίσσια φωνοκλήσι ετούτ η ώρα θ ακουστεί σ Ανατολή και Δύση. Και μέσα στον αναβρασμό, που ο Χάρος εβρουχάτο βροντή, σεισμός εγίνηκε, κι ο κόσμος άνω - κάτω φωθιά, καπνός και κτήρια, κορμιά κομματιασμένα άντρες και γυναικόπαιδα στα νέφελα ανεβαίνουν. Τρόχαλος έγινε η Μονή κι εσείστη ο Ψηλορείτης κι αντιλαλούνε τα βουνά κι απ άκρου ως άκρου η Κρήτη». Οι Τούρκοι, που στο μεταξύ έχουν εξαγριωθεί, σφάζουν όποιο βρίσκουν μπροστά τους. Το μοναστήρι είναι γεμάτο από σκοτωμένους χριστιανούς και Τούρκους. Ανεξάντλητοι οι αγώνες του Κρητικού λαού, για λευτεριά και ανεξαρτησία, πλημμυρίζουν την ιστορία του νησιού, μα πάνω απ όλους στέκεται η μεγάλη θυσία του Αρκαδίου. Το Αρκάδι είναι ένα φαινόμενο που λάμπει και διδάσκει όχι μόνο την έκταση, αλλά και με το ύψος του μεγαλείου του. Το Αρκάδι παρέδωσε στις νεότερες γενιές ένα ολόφωτο στεφάνι, μια δόξα κι έναν έπαινο, αλλά και ένα χρέος, βαρύ και δυσβάσταχτο: Τούτο τον ιερό τόπο, που καθαγιάστηκε με αίμα των υπερασπιστών της Μονής, να τον φυλάξομε «σαν τα μάτια μας» και να φανούμε αντάξιοι, αν χρειαστεί και γνήσιοι απόγονοι των πολεμάρχων εκείνων. Χαρακτηριστική είναι η επιγραφή που διαβάζει ο ευλαβικός προσκυνητής του Αρκαδίου στη Μπαρουταποθήκη,η οποία δείχνει περίτρανα την αδούλωτη ψυχή του Κρητικού λαού. «Αυτή η φλόγα π άναψε μέσα εδώ στη κρύπτη κι απάκρου σ άκρο φώτισε τη δοξασμένη Κρήτη, ήτανε φλόγα του Θεού μέσα εις την οποία Κρήτες ολοκαυτώθηκαν για την Ελευθερία». Πηγή: tovoion

17 σαββατο 9 - κυριακη 10 ΝΟεμΒριΟΥ 2013 ΘΕΜΑ 17 Παντελής Ζερβός: Ο ηθοποιός που έζησε την τραγωδία Ηταν παραμονές Χριστουγέννων του 1908, 23 του Δεκέμβρη, όταν στην Περαχώρα, λίγο έξω απ το Λουτράκι, γεννιόταν ένας μεγάλος ηθοποιός. Ο Παντελής Ζερβός. Τεσσάρων ετών ήταν όταν έχασε τη μητέρα του κι οκτώ τον πατέρα του. Οι συγγενείς τότε τον έκλεισαν στο Τζάνειο ορφανοτροφείο. Δεν άντεξε πολύ. Πιτσιρίκος ακόμη προτίμησε να δουλεύει το πρωί σε καφενείο στον Πειραιά, να πηγαίνει νυχτερινό σχολείο και το βράδυ να πουλάει λεμονάδες και πορτοκαλάδες στους διψασμένους Πειραιώτες. Οταν τέλειωσε το σχολείο κατετάγη στο Βασιλικό Ναυτικό και προήχθη σε αρχινοσοκόμο! Ελα όμως που τραγουδούσε καλά κι έτσι, όταν του είπαν πως στη Λυρική Σκηνή αναζητούσαν νέα ταλέντα, πήρε μέρος και τα κατάφερε. Ο Ζερβός, ξεκίνησε το θέατρο παράξενα. Ο Κάρολος Κουν, μόλις είχε δημιουργήσει την πρώτη του σχολή και μέσα συζητούσε με τους μαθητές του. Ξαφνικά, άκουσε ένα ηχηρό γέλιο απ έξω. Βγήκε και είδε ένα ναύτη, τον Ζερβό. Τον ρώτησε, «Θέλεις να παίξεις στο θέατρο;». Και ο Ζερβός απάντησε «Βεβαίως». Ετσι, εγκατέλειψε τη λυρική σκηνή και έγινε ηθοποιός της πρόζας. Πρωτοβγήκε στο Λαϊκό Θέατρο, το 1935 παίζοντας ρόλους κλασικούς αλλά και του σύγχρονου ρεπερτορίου. Στην Κατοχή, δεινοπάθησε, όπως και οι άλλοι συνάδελφοί του. Από σπόντα χώθηκε μαζί με τον Λυκούργο Καλλέργη, τον Αδαμάντιο Λέμο και τον Κάρολο Κουν που ανέλαβε χρέη σκηνοθέτη, στο θίασο της μεγάλης πρωταγωνίστριας, Κατερίνας. Τα τρόφιμα ήταν λιγοστά και το να είναι κανείς θεατρίνος εκείνη την εποχή, δεν ήταν ό,τι καλύτερο. Τα θέατρα ωστόσο συνέχιζαν την λειτουργία τους, με πρόβες τα πρωινά και παραστάσεις τα απογεύματα, με μετρημένους θεατές και αδειανά στομάχια. Ξεγελούσαν την κακομοιριά και την πείνα, με φανταστικές ιστορίες των παλιών καιρών. Λίγο μετά το 1950, βρέθηκε στο θίασο της Μαρίκας Κοτοπούλη, όταν εκεί πρωταγωνιστούσαν ο Ντίνος Ηλιόπουλος και η Αννα Συνοδινού. Συνεργάστηκε επίσης και με το Κρατικό Θέατρο Θεσσαλονίκης, με την ελληνική σκηνή του Δημήτρη Ροντήρη. Ομως, κυρίως συνεργάστηκε με το Εθνικό Θέατρο, του οποίου ήταν βασικό στέλεχος από το 1954 μέχρι και το τέλος της ζωής του. Εμεινε στο χώρο 50 χρόνια. Γεγονός πως είχε παίξει όλα τα έργα του Αριστοφάνη. Σημαντικότερες θεατρικές του παρουσιάσεις, ήταν στα έργα «Μάκβεθ», «Αλκηστις», «Αντιγόνη», «Θεσμοφοριάζουσαι», «Πλούτο», κ.λ.π. Ηταν μέλος του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών (Σ.Ε.Η) και για τη θεατρική του προσφορά, τιμήθηκε με το Χρυσό Σταυρό, του τάγματος του Γεωργίου Α, από το βασιλιά Παύλο. Η μεγάλη επιτυχία του βέβαια, ήρθε το 1960 με τη «Μανταλένα». Η ταινία, στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, απέσπασε τρία βραβεία. Σεναρίου, Α γυναικείου ρόλου (Αλίκη Βουγιουκλάκη) και Β ανδρικού ρόλου (Παντελής Ζερβός). Στη συνέχεια ξεχώρισαν οι συμμετοχές του, στις ταινίες «Ο κατήφορος» (1961),στο ρόλο του αυταρχικού πατέρα,στη «Λόλα» (1964), στη «Δασκάλα με τα ξανθά μαλλιά» (1969), στη «Η Μαρία της Σιωπής» (1973). Η κόρη του κάτω από τα ερείπια Η γυναίκα του ήταν Σαντορινιά και μαζί έκαναν τρεις κόρες. Το καλοκαίρι του 1956 η οικογένειά του βρισκόταν στη Σαντορίνη για διακοπές. Εκείνος δεν ήταν μαζί τους, γιατί έπαιζε στην Επίδαυρο. Κάπου εδώ είναι η αρχή του δράματος, που έμελλε να στιγματίσει όλη την υπόλοιπη ζωή του. Ο σεισμός του 1956, που ισοπέδωσε το νησί, έθαψε κάτω από τα ερείπια τη μικρή κόρη του, την Ευδοξούλα, σε ηλικία 12 ετών. Η γυναίκα του κι οι άλλες δυο κόρες πρόλαβαν και βγήκαν απ το σπίτι και σώθηκαν. Το βράδυ, την ώρα που έμπαινε στο θέατρο, κάποιος συγγενής τον σταμάτησε και του είπε: «σκοτώθηκε η Ευδοξούλα». Βγήκε στη σκηνή κι έπαιξε, κάνοντας τον κόσμο να γελάσει. Οταν τέλειωσε, υποκλίθηκε, τον μπιζάρισαν, ξαναβγήκε στη σκηνή, υποκλίθηκε ξανά και μετά το όγδοο μπιζ, όταν μπήκε μέσα, λιποθύμησε. Το δράμα όμως είχε και συνέχεια. Οταν μετά από τρία χρόνια έγινε η εκταφή, διαπιστώθηκε πως το κοριτσάκι είχε θαφτεί ζωντανό! Το κατάλαβαν γιατί ο σκελετός του παιδιού δεν ήταν ανάσκελα, αλλά στο πλάι και με το στόμα ανοιχτό. Προφανώς είχε τραυματιστεί κι όταν συνήλθε προσπάθησε να πάρει ανάσες, αλλά πέθανε από ασφυξία. Ο Παντελής Ζερβός κράτησε για πάντα μέσα του αυτό το μυστικό, ακόμα κι απ τη γυναίκα του. Το εξομολογήθηκε λίγο πριν από το τέλος του, σε κάποια συνέντευξη: «Εκείνες τις τραγικές μέρες στο νησί όποιον σκουντούσαν και δεν σάλευε τον έθαβαν», είπε. Οι επιθυμίες των νέων ανθρώπων ήταν για αυτόν ιερές. Η γενναιοδωρία του, ήταν χαρακτηριστικό του. Η εγγονή του, Μαρία, θυμάται ένα περιστατικό. Πριν φύγει για το θέατρο, ο Ζερβός φίλησε την εγγονή του και τη ρώτησε τι θα ήθελε να της φέρει το βράδυ που θα γυρνούσε. Το κοριτσάκι ζήτησε, ένα παγωτό φιστίκι, φράουλα και σοκολάτα. Είχε πρόβα, γύρισμα παράσταση και γύρισε μία ώρα το βράδυ. Η εγγονή του βέβαια κοιμόταν. Την ξύπνησε όμως και της έδωσε το παγωτό, όπως της το είχε ζητήσει. Η εγγονή του ακόμα απορεί πως το βρήκε τέτοια ώρα και πως το θυμήθηκε με όλα αυτά που είχε στο κεφάλι του. Οι γυναίκες επίσης του άρεσαν πολύ και το ψάρεμα το αγαπούσε. Ψάρευε κυρίως στο Λουτράκι και όταν η ψαριά ήταν καλή, τότε τα πειράγματα έδιναν και έπαιρναν. Ηταν φίλος με τους κατοίκους αυτής της περιοχής. Τους ήξερε όλους με τα μικρά τους ονόματα, καθώς και τα προβλήματα τους. Πίστευε βαθιά στο Θεό, χωρίς ωστόσο να είναι θρησκόληπτος. Ηταν αρκετά συντηρητικός στις πεποιθήσεις του, φιλοβασιλικός, αντίθετος στην «Ε.Α.Μ.» και αργότερα Καραμανλικός. Το 1981, αγόρασε ένα ρετιρέ στο Λουτράκι, γιατί ήθελε να βλέπει τη θάλασσα. Μεσολάβησαν όμως οι σεισμοί και δεν πρόλαβε να το δει ολοκληρωμένο. Οι σεισμοί τον συγκλόνισαν, γιατί έπεσε η εκκλησία που ιερουργούσε ο πατέρας του, που ήταν παπάς με τις υπέροχες τοιχογραφίες. Ετσι οδηγήθηκε στην καρδιοπάθεια. Εφυγε τον Γενάρη του Δεν πρόλαβε να δει τη θάλασσα από το ρετιρέ, στον τόπο που αγάπησε. Ηταν ακριβώς όπως τον φανταζόμασταν. Ενας στοργικός πατέρας, ένας πολύπλευρος καλλιτέχνης, ένας δοτικός άνθρωπος, ένας εξαιρετικός καριερίστας κι ένας ανεκτίμητος θεατρίνος που, στα 73 του χρόνια, ένα παγωμένο πρωί του Γενάρη του 1982, πήρε την απόφαση ν αφήσει την ενδοχώρα και να γυρίσει για πάντα στα χώματα που τον γέννησαν. Εκεί στην Περαχώρα. Της Μάρως Μπουρδάκου, συγγραφέως του βιβλίου «Σκηνής απόντες»

18 18 ΟΜΟΓΕΝΕΙΑ ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ Φωτογραφικές αναμνήσεις από την Ομογένεια του 2002 Εθελοντές και εθελόντριες στο Ελληνικό φεστιβάλ της κοινότητας Κοιμήσεως της Θεοτόκου του Μπρούκλιν. Κι άλλο στιγμιότυπο από το Ελληνικό φεστιβάλ της κοινότητας Κοιμήσεως της Θεοτόκου του Μπρούκλιν. Διακρίνεται ο ιερατικός προϊστάμενος Δαμασκηνός Γκανάς. Το Διοικητικό Συμβούλιο του Συνδέσμου Ελληνοαμερικανικών Τραπεζιτών στα πλαίσια εκδήλωσής τους. Στιγμιότυπο από ομογενειακή εκδήλωση στο Σπίτι του Συλλόγου ΪΓέρος του ΜοριάΜ στη Νέα Υόρκη. Στιγμιότυπο από τη συνεδρίαση της Εθνικής Φιλοπτώχου Αδελφότητας της Αρχιεπισκοπής Αμερικής στο ξενοδοχείο «Χίλτον» της Νέας Υόρκης. Στιγμιότυπο από τη συνεδρίαση κυριών της Εθνικής Φιλοπτώχου Αδελφότητας της Αρχιεπισκοπής Αμερικής στο ξενοδοχείο «Χίλτον» της Νέας Υόρκης.

19 σαββατο 9 - κυριακη 10 ΝΟεμΒριΟΥ 2013 ΟΜΟΓΕΝΕΙΑ 19 Στιγμιότυπο από τέλεση Αγιασμού στον Καθεδρικό Ναό του Αγίου Γεωργίου Φιλαδέλφειας. Διατείνονται ο αείμνηστος Αρχιεπίσκοπος Ιάκωβος, ο αείμνηστος π. Παναγιώτης Κυριάκου, ο αείμνηστος Τάκης Παπαδάκης πρόεδρος του πανεπιστημίου «Ντρέξελ» και ο πρόξενος Δημήτρης Πλατής. Το εκκλησίασμα ακούει με προσοχή το κήρυγμα στον Καθεδρικό ναό του Αγίου Γεωργίου Φιλαδέλφειας στην Πενσιλβάνια. Μέλη του συμβουλίου της Ομοσπονδίας σε ομογενειακή εκδήλωση. Διακρίνονται οι Πέτρος Γαλάτουλας, Κλεάνθης Μεϊμαρόγλου και Γεώργιος Καλούδης. Από πολιτιστική εκδήλωση στο Ωνάσειο Ιδρυμα. Στο βήμα ο διευθυντής του Ωνασείου πρέσβης Λουκάς Τσίλας. Ενθουσιώδεις ομογενείς οπαδοί του Ολυμπιακού παρακολουθούν ποδοσφαιρικό αγώνα στη Λέσχη του Ολυμπιακού. Ενθουσιώδεις ομογενείς οπαδοί του Ολυμπιακού παρακολουθούν ποδοσφαιρικό αγώνα στη Λέσχη του Ολυμπιακού.

20 20 ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ Τέσυ Μπάιλα: Το παρελθόν έγινε παρόν στην Ελλάδα και η Ομογένεια Της Μαρίας Παπανικολάου Αλήθεια πόσες φορές δεν έχουμε πει στην καθημερινότητά μας πως «η ζωή είναι σαν...», ή «το μυστικό για τη ζωή είναι το...». Πάμπολλες. Η διακεκριμένη συγγραφέας Τέσυ Μπάιλα έχει το δικό της μυστικό και είναι άλλο από τη... ζάχαρη. «Η ζάχαρη είναι όλα όσα επινοούμε για να γίνει η ζωή μας πιο γλυκιά, ώστε να μπορέσουμε να επιβιώσουμε», λέει η ίδια και το τεκμηριώνει με τον καλύτερο τρόπο στο νέο της βιβλίο «Το μυστικό είναι η ζάχαρη». Η διαφορά με όλα τα άλλα «μυστικά» αλλά και όλα τα άλλα βιβλία άλλων συγγραφέων είναι πως η κυρία Μπάιλα έχει κάνει συστηματική και επισταμένη... έρευνα σε ιστορικές περιοχές της Ελλάδας που τα πάντα έχουν σημασία, τα πάντα κρίθηκαν από τους αιώνες και πως η πραγματικότητα και η αλήθεια είναι πανάκριβες και ιστορικές αξίες, Κρήτη και Πειραιάς. Η κα Μπάιλα δεν έφτασε στο συμπέρασμα -τίτλο βιβλίου- τυχαία αλλά «τοποθετώντας» με μοναδικό τρόπο μέσα στις σελίδες του ιστορικά στοιχεία της Κρήτης και έχει καταγράψει γεγονότα του νησιού. Και δεν έχει μείνει μόνο εκεί αλλά και τα πρόσωπα που χρησιμοποιεί είναι αληθινά πρόσωπα που είχαν ή και έχουν υπάρξει. Η ίδια έχει δεχθεί έντονη συναισθηματική φόρτιση από τον Πειραιά της, όπως άλλωστε και από την Κρήτη και είναι ο λόγος που σε κάθε έργο της, είτε βιβλίο είτε φωτογραφία, όταν αυτό προβάλλεται στον κόσμο η ίδια νιώθει «έναν αποχωρισμό και από την άλλη μια τεράστια ανάγκη να αγκαλιάσει ο κόσμος αυτό που με τόση αγάπη δημιούργησα». Ολα αυτά την έχουν κάνει μία ευαίσθητη με τα προβλήματα και τις εικόνες της πατρίδας αλλά παράλληλα και αληθινή γυναίκα - συγγραφέα που δίνει την δική της μάχη μέσα από τα -αποδεχόμενα από πολλούς συναδέλφους της- έργα της και γι αυτό θεωρεί «την Ομογένεια πρέσβειρα των αγώνων μας σε μια Ελλάδα που το παρελθόν έγινε παρόν». «Περιοδικό»: Εχετε σπουδάσει Ιστορία Ελληνικού Πολιτισμού καθώς και μετάφραση λογοτεχνίας. Πόσο σας βοήθησαν οι σπουδές σας στην συγγραφή του συγκεκριμένου βιβλίου; Τέσυ Μπάιλα: Μελετώντας τον Ελληνικό Πολιτισμό ήταν αναπόφευκτο να επηρεαστώ από τη σημασία της Ιστορίας και της Κοινωνικής Ανθρωπολογίας κατά την εξελικτική του πορεία. «Το μυστικό ήταν η ζάχαρη» διατρέχει την Ιστορία του τόπου και γίνεται η αφορμή να καταγραφούν ιστορικά γεγονότα που σημάδεψαν την Κρήτη αλλά και τη χώρα ολόκληρη από το 1895 και την Κρητική Πολιτεία, την καταστροφή της Κανδάνου, το Μάλεμε, τη μεταφορά και τον αφανισμό των ανθρώπων στα στρατόπεδα συγκέντρωσης έως το τέλος του Β Παγκοσμίου πολέμου. Η Ιστορία είναι λοιπόν η μία παράμετρος πάνω στην οποία στηρίζεται το βιβλίο. Από την άλλη γίνεται η αφορμή να παρουσιαστούν οι κοινωνικές προσεγγίσεις της εποχής, το γεγονός ότι η γυναίκα της εποχής ήταν καταδικασμένη σε μια κοινωνική, πνευματική και πολιτική στέρηση. Το συγκεκριμένο έργο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ένα ιστορικοκοινωνικό μυθιστόρημα και σίγουρα οι συγκεκριμένες σπουδές βοήθησαν πολύ, τόσο στην ανεύρεση του υλικού όσο και στην οργάνωσή του. «Π»: Επίσης, ασχολείστε με τη φωτογραφία και μάλιστα έκθεσή σας έχει φιλοξενηθεί σε Πανεπιστήμιο της Αθήνας και της Ιαπωνίας. Ποια τα συναισθήματά σας στην ιδέα ότι τα έργα σας εκτείθονται και ποια βλέποντας τα δικά σας εκτεθειμένα; Τέσυ Μπάιλα: Η φωτογραφία είναι η άλλη μεγάλη μου αγάπη. Ενας άλλος, εξίσου δυναμικός τρόπος να αποτυπώσω σε ένα κομμάτι λευκού χαρτιού όλα όσα με αγγίζουν. Ανάμεσα στη φωτογραφία και τη λογοτεχνία το μόνο που αλλάζει είναι ο τρόπος της καταγραφής, το αποτέλεσμα όμως είναι για μένα το ίδιο: η προβολή ενός αθέατου συχνά κόσμου. Τα συναισθήματα που βιώνω κάθε φορά που βλέπω φωτογραφίες μου να εκτίθενται στο κοινό είναι τα ίδια που νιώθω και όταν κυκλοφορεί ένα βιβλίο και είναι ανάμικτα. Από τη μια νιώθω έναν αποχωρισμό και από την άλλη μια τεράστια ανάγκη να αγκαλιάσει ο κόσμος αυτό που με τόση αγάπη δημιούργησα. Είναι μοναδικό το συναίσθημα. Θα σας πω ένα παράδειγμα: Στο Τόκιο είχα τη χαρά να βλέπω τους επισκέπτες της έκθεσης να χαϊδεύουν κυριολεκτικά τις φωτογραφίες και κάποιες μου τις ζήτησαν να τις ζωγραφίσουν. Ενώ τις έδωσα με πολλή χαρά και ήξερα ότι όποια στιγμή ήθελα θα μπορούσα να τις τυπώσω ξανά, όπως και έκανα επιστρέφοντας, δε σας κρύβω ότι φεύγοντας ένιωθα ότι είχα αφήσει πίσω μου ένα κομμάτι δικό μου. «Π»: Ποιον Ελληνα και ποιον Η φωτογραφία είναι η άλλη μεγάλη μου αγάπη. Ενας άλλος, εξίσου δυναμικός τρόπος να αποτυπώσω σε ένα κομμάτι λευκού χαρτιού όλα όσα με αγγίζουν ξένο συγγραφέα ξεχωρίζετε και γιατί; Τέσυ Μπάιλα: Δύσκολο να διαλέξει κανείς μόνο έναν από κάθε κατηγορία. Υπάρχουν πολλοί συγγραφείς που έγιναν οι δρομοδείκτες στην αναγνωστική μου πορεία. Αν θα έπρεπε όμως να επιλέξω τελικά θα έλεγα ότι από τους Ελληνες ο Οδυσσέας Ελύτης είναι ο άνθρωπος που επηρέασε περισσότερο από όλους τη σκέψη μου, καθώς έγινε η αφορμή για αναγνωστικά ταξίδια σε προορισμούς που έως εκείνη τη στιγμή αγνοούσα την ύπαρξή τους και από τους ξένους θα επέλεγα τον Ντοστογιέφσκι για τον κόσμο του μεγάλου, κλασικού μυθιστορήματος που δημιούργησε και για το γεγονός ότι άλλαξε τα αφηγηματικά δεδομένα που επικρατούσαν έως τότε. Σίγουρα όμως ο Κάφκα, ο Καμύ, ο Χαβιέρ Μαρίας, ο Ρεμπώ, ο Τολστόι αλλά και ο Καραγάτσης, ο Καζαντζάκης, ο Καβάφης και ο Σεφέρης είναι μεγάλες μορφές ανάμεσα σε πολλές άλλες που εκτιμώ βαθιά και γι αυτό διαβάζω συστηματικά. «Π»: Exετε φιλίες στο χώρο του βιβλίου; Τέσυ Μπάιλα: Ασφαλώς και έχω και νιώθω πολύ τυχερή γι αυτό. Μέσα στο χώρο του βιβλίου έχω τη χαρά να έχω γνωρίσει σημαντικούς ανθρώπους και μαζί τους να έχω αναπτύξει συνεργασίες αλλά κυρίως φιλίες πολύ σημαντικές. «Π»: Γνωστοί συγγραφείς της πατρίδας μας, όπως ο Δημήτρης Στεφανάκης και η Λένα Μαντά, μίλησαν με πολύ καλά λόγια για το βιβλίο σας. Θεωρείται ότι ο ανταγωνισμός είναι κυρίαρχος στον χώρο σας ή πραγματικά η συναδελφικότητα είναι το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της; Τέσυ Μπάιλα: Ο ανταγωνισμός υπάρχει και στο χώρο του βιβλίου, όπως ακριβώς σε κάθε χώρο. Συχνά μπορεί να είναι μάλιστα πολύ σκληρός και να εμφανίζεται από ανθρώπους που δεν θα μπορούσες ούτε να φανταστείς ότι θα λειτουργούσαν ανταγωνιστικά. Ωστόσο, όπως είπα και πριν, υπάρχουν και μεγάλες φιλίες και μια συναδελφικότητα που όταν υπάρχει μπορεί πράγματι να είναι πολύ δημιουργική. Χαίρομαι λοιπόν που δεν είναι ο ανταγωνισμός κυρίαρχος στο χώρο αυτό αλλά συχνά είναι η συνεργασία και η συναδελφικότητα. «Π»: To «Μυστικό ήταν η ζάχαρη» το έχετε αφιερώσει στο Δρόσο. Αλήθεια... τι εστί Δρόσος; Τέσυ Μπάιλα: Ο Δρόσος είναι ο άντρας μου, ο πιο δικός μου άνθρωπος. Δικαιωματικά η αφιέρωση αυτού του βιβλίου τού ανήκει για πολλούς και πολύ συγκεκριμένους λόγους. «Π»: Το βιβλίο σε κερδίζει από την αρχή μόνο και μόνο από το εξώφυλλο και τον πολύ «πιασάρικο» τίτλο. Αυτός ο τίτλος σας ήρθε από την αρχή ή «κέρδισε» σε μονομαχίες άλλους; Και αλήθεια με ποια κριτήρια βάζετε τους τίτλους στα έργα σας; Τέσυ Μπάιλα: Με χαροποιεί ιδιαίτερα που το λέτε αυτό. Οι εκδόσεις Ψυχογιός φρόντισαν για το τόσο όμορφο πραγματικά εξώφυλλο. Κάθε βιβλίο έχει τη δική του ιστορία και είναι αυτή που καθοδηγεί έναν συγγραφέα στην επιλογή του τίτλου του. Στο συγκεκριμένο βιβλίο η επιλογή αυτή ήταν εντελώς αυθόρμητη. Η Κατίνα έλεγε πάντα ότι η ζάχαρη είναι το μυστικό που γλυκαίνει και νοστιμίζει το φαγητό της. Με το ίδιο σκεπτικό, η ζάχαρη είναι όλα όσα επινοούμε για να γίνει η ζωή μας πιο γλυκιά, ώστε να μπορέσουμε να επιβιώσουμε. Αυτό έκανε και η Κατίνα σε ολόκληρη τη ζωή της, αυτό ήταν τελικά το μυστικό της για μια σκληρή επιβίωση. Ετσι δε θα μπορούσα να σκεφτώ πιο κατάλληλο τίτλο. «Π»: «Το Μυστικό ήταν η ζάχαρη» είναι το τρίτο σας βιβλίο, και είναι αρκετά διαφορετικό από τα προηγούμενα δύο. Η διαφορά στο ύφος είναι αρκετά έντονη. Ποιες διαφορές είχατε στα ερεθίσματά σας; Τέσυ Μπάιλα: Στη λογοτεχνία η βάση της κατασκευής ενός μυθιστορήματος είναι ο τρόπος έκφρασης του συγγραφέα, το ύφος που επιλέγει, οι χαρακτήρες που οικοδομεί. Κάθε βιβλίο λοιπόν έχει τη δική του μορφή κι αυτή είναι που υπαγορεύει και το ύφος που θα χρησιμοποιήσει ο συγγραφέας. Το πρώτο μου βιβλίο «Το Πορτρέτο της Σιωπής» είναι γραμμένο σε λυρικό τόνο ακριβώς επειδή ο κεντρικός χαρακτήρας του είναι ένας εντελώς υπερβατικός άνθρωπος, ένας άνθρωπος που ξεφεύγει εντελώς από τα κοινωνικά δεδομένα της εποχής του. Το δεύτερο βιβλίο, «Το Παραμύθι της βροχής», είναι δομημένο με βάση την ιαπωνική και την ελληνική φιλοσοφία και τα ιδιαίτερα πολιτισμικά χαρακτηριστικά που μπορεί να μοιράζονται δυο εντελώς μακρινοί και φαινομενικά ξένοι μεταξύ τους λαοί. Μοιραία οι πρωταγωνιστές του έπρεπε να μιλούν με μια διαφορετική γλώσσα και σε ένα διαφορετικό ύφος. Η εξέλιξη είναι μεγαλύτερη στο τρίτο βιβλίο μου, όπως επισημαίνετε, ακριβώς για τον ίδιο λόγο. Στο «Μυστικό ήταν η ζάχαρη» το ύφος που υιοθετήθηκε είναι αποτέλεσμα της ιστορίας που αφηγούμαι. Οι χαρακτήρες που ζουν και κινούνται στη Κρήτη του 1930 και στον Πειραιά των τεκέδων, της φτώχιας και των προσφυγικών καταυλισμών δεν θα μπορούσαν παρά να έχουν φέρει μαζί τους στο βιβλίο το δικό τους προσωπικό ύφος. «Π»: Η επιλογή του ονόματος της πρωταγωνίστριας -«Κατίνα»- ήταν τυχαία ή επειδή, εκείνα τα χρόνια, ήταν ένα πολυχρησιμοποιημένο όνομα; Τέσυ Μπάιλα: «Το μυστικό ήταν η ζάχαρη» είναι βασισμένο, ως ένα βαθμό, σε αληθινά πρόσωπα και γεγονότα. Η Κατίνα υπήρξε και είμαι πολύ τυχερή που τη γνώρισα και μπόρεσα να ζήσω δίπλα της και να την παρατηρώ από πολύ κοντά για πολλά χρόνια. Είναι ένας άνθρωπος που σημάδεψε και τη δική μου ζωή. Κατίνα ήταν το πραγματικό της όνομα κι έτσι σε καμιά περίπτωση δεν σκέφτηκα να το αλλάξω. Η επιλογή του ονόματος δεν ήταν λοιπόν τυχαία. Πράγματι όμως το όνομα αυτό ήταν ένα κοινό όνομα της εποχής και ιδιαίτερα στην Κρήτη. Παράλληλα είναι και ένα «ομιλών» όνομα, ένα όνομα