Σύντροφοι και συντρόφισσες, φίλες και φίλοι

Transcript

1 1 Σύντροφοι και συντρόφισσες, φίλες και φίλοι «Αυτές τις μέρες του Δεκέμβρη συμπληρώνονται 30 χρόνια από την μεγάλη απεργία των εργαζόμενων στους δήμους το 1986, που πέρασε στην Ιστορία σαν μια μεγάλη μάχη των εργαζομένων και στην πόλη μας, ανέδειξε την μαχητικότητα και την αποφασιστικότητα των απεργών. Αυτός ο αγώνας, όπως όλες οι μικρές και μεγάλες μάχες των εργαζομένων στην ιστορική διαδρομή της ταξικής πάλης, φέρνει τη σφραγίδα της πρωτοπόρας δράσης των κομμουνιστών και του ΚΚΕ, του κόμματος της εργατικής τάξης, που εκφράζει τα συμφέροντά της. Που προσανατολίζει και καθοδηγεί τον αγώνα της εργατικής τάξης και των συμμάχων της, απέναντι στην πολιτική και την εξουσία του κεφαλαίου, με επίκεντρο τις αυξανόμενες λαϊκές ανάγκες. Που προβάλλει το δρόμο και τις προϋποθέσεις για τη σοσιαλιστική προοπτική, ώστε να δρομολογηθούν οριστικές λύσεις στα προβλήματα που γεννάει η καπιταλιστική εξουσία. Για να περάσει τη ζωή της σε ανώτερο επίπεδο ευημερίας, κάνοντας ιδιοκτησία του λαού τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, αποδεσμεύοντας τη χώρα μας από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και με όπλο την επιστημονικά κεντρικά σχεδιασμένη οικονομία, να αξιοποιήσει τις τεράστιες δυνατότητες που υπάρχουν προς όφελος του λαού. Σκοπός της σημερινής μας εκδήλωσης δεν είναι να καταγράψουμε απλά τα ιστορικά γεγονότα της μεγάλης απεργίας του 1960, αυτό θα γίνει αργότερα και με το ωραίο ντοκιμαντέρ που έφτιαξε η Κ.Ο Τοπικής διοίκησης. Θέλουμε να φωτίσουμε την πορεία που διαμόρφωσε τις προϋποθέσεις να οξυνθεί η ταξική πάλη, να αναδείξουμε τον αναντικατάστατο ρόλο του Κόμματος ως πολιτική πρωτοπορία, τη δράση των κομμουνιστών σε δύσκολες και σύνθετες συνθήκες. Να αναδείξουμε τα συμπεράσματα ως χρήσιμο όπλο στις αυξημένες απαιτήσεις της ταξικής πάλης σήμερα, στο δρόμο για την κοινωνική απελευθέρωση από τα δεσμά της εξουσίας του κεφαλαίου. Να προβάλουμε την αναγκαιότητα του σοσιαλισμού - κομμουνισμού ως το κοινωνικό - οικονομικό σύστημα που θα αντικαταστήσει τον καπιταλισμό, δίνοντας λύση στη βασική αντίθεση μεταξύ κεφαλαίου και εργασίας». Οι Συνθήκες μέσα στις οποίες δόθηκε ο απεργιακός αγώνας τον Δεκέμβρη του 1986 ήταν συγκεκριμένες:

2 2 Το ΠΑΣΟΚ ήταν ξανά στην κυβέρνηση μετά τις εκλογές του Ιούνη του το φθινόπωρο του 85 εξήγγειλε το «σταθεροποιητικό πρόγραμμα» με σκληρά αντεργατικά-αντιλαϊκά μέτρα, όπως κατάργηση της ΑΤΑ, απαγόρευση υπογραφής ΣΣΕ για 2 χρόνια, αυξήσεις στα τιμολόγια της ΔΕΚΟ, αυξήσεις στα εισιτήρια των αστικών συγκοινωνιών κ.α. Τα μέτρα συνοδεύονταν με δανειοδότηση από την τότε ΕΟΚ. Στην ΓΣΕΕ πρώτη δύναμη ήταν η ΠΑΣΚΕ και δεύτερη οι ταξικές δυνάμεις της ΕΣΑΚ. Οι ταξικές δυνάμεις ήταν ισχυρές με έλεγχο μεγάλων ομοσπονδιών του ιδιωτικού τομέα. Ο βαθμός οργάνωσης των εργαζομένων ήταν μεγαλύτερος από σήμερα. Η ΠΑΣΚΕ ήλεγχε τον δημόσιο τομέα και τις ΔΕΚΟ αλλά και η ΕΣΑΚ είχε δυνάμεις και εδώ. Στους δήμους, στην ομοσπονδία των με σύμβαση ιδιωτικού δικαίου εργαζομένων, οι δυνάμεις της ΕΣΑΚ πήραν την πλειοψηφία τον Ιούνη του Οι εργαζόμενοι στους δήμους μέχρι τον Δεκέμβρη του 1986 είχαν δώσει πολλές απεργιακές μάχες, από τις οποίες αποκόμισαν μεγάλη εμπειρία για την οργάνωση του αγώνα τους, τη στάση του κράτους απέναντί τους, τους απεργοσπαστικούς μηχανισμούς κ.α. Εκείνη την περίοδο, πολλοί κλάδοι εργαζομένων βρίσκονταν σε απεργιακές κινητοποιήσεις. Το αίσθημα αλληλεγγύης μεταξύ των εργαζομένων εκείνη την εποχή ήταν μεγαλύτερο. Οι εργαζόμενοι έδειχναν την αλληλεγγύη τους σε εργαζόμενους άλλων κλάδων που βρίσκονταν σε κινητοποίηση όχι μόνο με απλές ανακοινώσεις συμπαράστασης, αλλά με ενεργή συμμετοχή στις κινητοποιήσεις τους, στην περιφρούρηση κ.α. Αυτό έγινε και στην απεργία στους ΟΤΑ τον Δεκέμβρη του 86. Κάλεσμα συμπαράστασης στους απεργούς είχε απευθύνει η ΕΣΑΚ-Σ, ενώ συνδικάτα στα οποία έχει την πλειοψηφία παίρνουν αποφάσεις για απεργία συμπαράστασης, με πρώτη την Ομοσπονδία Οικοδόμων Τα αιτήματα των εργαζομένων στους δήμους ήταν επιθετικά και έρχονταν σε σύγκρουση με την αντεργατική πολιτική της κυβέρνησης, της τότε ΕΟΚ, των βιομηχάνων και των εφοπλιστών. Σημαντική πτυχή των γεγονότων ήταν η στάση των απεργών στις απειλές και εκβιασμούς από την κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ με επιστράτευση - αναγκαστική παρουσία στη δουλειά, με απειλή φυλάκισης και απόλυσης. Μάλιστα Στις 17/12, η αστυνομία χτυπά άγρια τις απεργιακές φρουρές στην Αθήνα, στη χωματερή των Άνω Λιοσίων και αλλού. Χτυπιέται και ο βουλευτής του ΚΚΕ Δημήτρης Μαυροδόγλου. Γίνονται συλλήψεις. Στη Θεσσαλονίκη, πραγματοποιείται το πρωί μεγάλη συγκέντρωση στο αμαξοστάσιο του Δήμου Θεσσαλονίκης. Έντονη είναι η παρουσία δυνάμεων των ΜΑΤ στο Δημαρχείο και το αμαξοστάσιο του δήμου. Δεν έχουν πρόσχημα να επέμβουν, δεν υπάρχουν απεργοσπάστες Στο αμαξοστάσιο του Δήμου Καλαμαριάς, παρά την παρουσία της αστυνομίας και τις απειλές του ΠΑΣΟΚου αντιδημάρχου, κανένας εργαζόμενος δεν πάει για δουλειά.

3 3 Παρά την ενεργοποίηση όλου του κρατικού μηχανισμού, η κυβέρνηση έχει αποτύχει να σπάσει την απεργία. Μπροστά στη μεγάλη και έμπρακτη αλληλεγγύη που δείχνει ο λαός στους απεργούς, αναγκάζεται, δεχόμενη την ήττα της, στις 10 το βράδυ να δεχτεί τα δύο βασικά αιτήματα των απεργών: Δεν απολύεται κανένας εργαζόμενος. Μονιμοποιούνται ή γίνονται αορίστου χρόνου συμβασιούχοι, περίπου δεν απολύονται, αλλά ανανεώνεται η σύμβασή τους για όλο το Με αγώνες που έγιναν τα επόμενα χρόνια, θα κατακτήσουν και αυτοί τη μόνιμη σταθερή δουλειά. Μειώνονται κατά 2 χρόνια - από τα 60 στα 58 - τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης σε όσους δουλεύουν στα Βαρέα Ανθυγιεινά και έχουν ασφάλιση ΙΚΑ. Επίσης, αίρεται η επιστράτευση και από την επόμενη μέρα απελευθερώνονται οι συλληφθέντες, που στις μετέπειτα δίκες αθωώνονται. Στη Θεσσαλονίκη, το βράδυ της Πέμπτης, αμέσως μετά τη λήξη της απεργίας, οι απεργιακές φρουρές πανηγυρίζοντας συγκροτούν πορεία που κατευθύνεται στο κτίριο της Ασφάλειας, απαιτώντας την απελευθέρωση των συλληφθέντων Χάρη στην αποφασιστικότητα, στα επιθετικά αιτήματα και την ταξική αλληλεγγύη, οι εργάτες των δήμων νίκησαν γιατί έμειναν ενωμένοι παρά τις προσπάθειες διαχωρισμού τους από την κυβέρνηση. Νίκησαν γιατί κάτω από την καθοδήγηση των ταξικών δυνάμεων, της ΕΣΑΚ-Σ που είχε τότε την πλειοψηφία στην Ομοσπονδία τους και στα μεγάλα σωματεία, πρόβαλλαν επιθετικά αιτήματα, περιφρούρησαν αποφασιστικά την απεργία τους, έσπασαν στην πράξη την επιστράτευση Καθοριστική σημασία είχε η έμπρακτη αλληλεγγύη εργαζομένων άλλων κλάδων, που τσάκισε την τρομοκρατία και την κυβερνητική προπαγάνδα. Απέναντι στον κυβερνητικό αυταρχισμό ορθώθηκε η αλληλεγγύη των εργαζομένων στα ταξικά τους αδέλφια που έδιναν μια δύσκολη μάχη. Αλληλεγγύη που δεν περιορίστηκε σε καταγγελίες, αλλά πήρε χαρακτήρα δραστήριας κινητοποίησης σ' όλη τη χώρα, με αποτέλεσμα να στριμωχτεί η κυβέρνηση και να δεχτεί τα αιτήματα των απεργών. Ερχόμενοι στο σήμερα σημαντικά συμπεράσματα βγαίνουν και από τον αγώνα των συναδέλφων συμβασιούχων στους δήμους. Που μέσα από το σωματείο, μαζικά, οργανωμένα και αγωνιστικά, δίνουν την μάχη διεκδικώντας μόνιμη και σταθερή δουλειά με πλήρη δικαιώματα. Είμαστε δίπλα τους όπως και τότε.

4 4 Οι τελευταίες εξελίξεις μπορούν να αποτελέσουν πεδίο για εξαγωγή συμπερασμάτων, άλλα και πεδίο δράσης και άγωνα, μιας και στην αντιλαϊκή ατζέντα κυβέρνησης κεφαλαίου χρειάζεται ο λαός να απαντήσει με τη δικιά του. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ προωθεί αποφασιστικά, απανωτά νέα πλήγματα στο εισόδημα και στα δικαιώματα του λαού, για να ανακάμψουν τα κέρδη του κεφαλαίου και η αξιωματική αντιπολίτευση της ζητά ουσιαστικά να επιταχύνει στην ίδια κατεύθυνση. Αυτήν τη σκληρή πραγματικότητα δεν θα καταφέρει τελικά να κρύψει καμιά προπαγανδιστική προσπάθεια της κυβέρνησης και του συστήματος, όσο ευρηματική και αν είναι. Καλούμε και απ' αυτό το βήμα τους μισθωτούς, εργαζόμενους, συνολικά το λαό να μη συμβιβασθεί μ' αυτήν την πορεία που τον οδηγεί στη μόνιμη ανασφάλεια, στη σκληρή εκμετάλλευση και την εξαθλίωση. Να μη συμβιβασθεί με τους μισθούς πείνας, με τη μόνιμη ανεργία των νέων, με τον εξευτελισμό των συνταξιούχων (που σήμερα διαδηλώνουν μαζικά στην Αθήνα), με την οδύσσεια των αυτοαπασχολούμενων. Να σηκώσει το ανάστημά του και να οργανώσει την αντεπίθεσή του. Να απαιτήσει να ζήσει με αξιοπρέπεια, να απαιτήσει να ικανοποιηθούν οι ανάγκες του και όχι απλά να επιβιώνει. Ασφαλώς η κυβέρνηση θα συνεχίσει την προσπάθειά της να εμφανίζει το μαύρο άσπρο, να συγκαλύπτει την κλιμάκωση της επίθεσης ενάντια στο λαό. Σ' αυτόν τον τομέα είναι πραγματικά ακούραστη. Όσο ήταν αντιπολίτευση ακούγαμε για τα νταούλια που θα χτυπά για να χορεύουν στο ρυθμό τους οι αγορές. Μετά παρουσίασαν εκείνο το ουτοπικό σχέδιο φιλολαϊκής αλλαγής εντός της ΕΕ, που θα προωθούσαν τάχα με τις σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις του Ρέντσι στην Ιταλία και του Ολάντ στη Γαλλία, με τη στήριξη των ΗΠΑ. Τώρα, που οι πολιτικοί τους φίλοι στην ΕΕ υποχρεώνονται ο ένας μετά τον άλλον να παραιτηθούν αφού μάτωσαν και τους δικούς τους λαούς, ο πρωθυπουργός συνεχίζει το παραμύθι της επερχόμενης "δίκαιης ανάπτυξης". Μας καλεί να αποδεχθούμε ως περασμένα - ξεχασμένα όσα χάσαμε, να κάνουμε νέες προσωρινές θυσίες και να αναμένουμε μελλοντικά οφέλη απ' την ανάκαμψη των κερδών των μονοπωλιακών ομίλων και από την επαναδιαπραγμάτευση των όρων αποπληρωμής του κρατικού χρέους. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο ψέμα. Η ανάκαμψη των κερδών του κεφαλαίου απαιτεί και θα απαιτεί να αυξηθεί το ξεζούμισμα των εργαζομένων, να μεγαλώνει η ψαλίδα ανάμεσα στο επίπεδο της παραγωγικότητας και των μισθών.

5 5 Γι' αυτό παρά τις διαφορές τους, η ΕΕ, το ΔΝΤ, η άρχουσα τάξη στη χώρα μας, ο ΣΕΒ, η κυβέρνηση, τα άλλα αστικά κόμματα συγκροτούν ενιαίο μπλοκ, σε τελευταία ανάλυση, για να περάσουν αυτές οι αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις και τα μέτρα που ισοπεδώνουν πραγματικά δικαιώματα. Γι' αυτό και πραγματικός αντίπαλος του λαού μας δεν είναι μόνο το κουαρτέτο των δανειστών, αλλά και η αστική τάξη της χώρας, την οποία υπηρετούν τόσο η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ όσο και η αξιωματική αντιπολίτευση. Η επίθεση του κεφαλαίου θα συνεχιστεί. Τα αστικά επιτελεία βάζουν όλο και περισσότερο τους λαούς στο στόχαστρο καθώς η διεθνής καπιταλιστική οικονομία βρίσκεται σε πορεία επιβράδυνσης και κανένα ιμπεριαλιστικό κέντρο δεν μπορεί σήμερα να λειτουργήσει ως "ατμομηχανή" αύξησης του ρυθμού ανάπτυξής της. Έτσι οξύνονται και οι αντιθέσεις ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα και αυξάνεται ο κίνδυνος γενικευμένων πολεμικών συγκρούσεων. Με ανησυχία βλέπουμε τις εξελίξεις των τελευταίων ημερών. Οι ελληνοτουρκικές σχέσεις, το Κυπριακό, η επιδείνωση της κατάστασης ειδικά στα νησιά, με τον εγκλωβισμό χιλιάδων προσφύγων και μεταναστών, είναι εξελίξεις δεμένες με τον πόλεμο, που μπαίνει με νέα ένταση και σε νέα φάση, με την επαναχάραξη των συνόρων να μπαίνει επιτακτικά. Στο φόντο αυτό βρίσκονται οι επιδιώξεις περιφερειακών δυνάμεων, όπως η Τουρκία, για να αναβαθμίσει το ρόλο της. Η κυβέρνηση απέναντι σε αυτό, με τη σύμφωνη γνώμη της ΝΔ, αλλά και των άλλων κομμάτων, συμμετέχει και στηρίζει όλες τις αποφάσεις που οδηγούν σε κλιμάκωση των ανταγωνισμών και της πολεμικής αναμέτρησης με τη Ρωσία. Είναι χαρακτηριστική η Σύνοδος του ΝΑΤΟ στη Βαρσοβία, που επικαιροποιήθηκε πρόσφατα με νέα Σύνοδο των υπουργών Άμυνας του ΝΑΤΟ. Οι αποφάσεις τους οδηγούν απευθείας σε πολεμική προετοιμασία. Η κυβέρνηση, πέρα από το τι ψηφίζει, κυριολεκτικά προσφέρει "γη και ύδωρ": Διαθέτει τον εθνικό εναέριο και θαλάσσιο χώρο στις ΝΑΤΟικές δυνάμεις, δίνει έδαφος της πατρίδας μας, τη Σούδα, με αναβαθμισμένο ρόλο στις πολεμικές επιχειρήσεις. Προσφέρουν και καινούρια νησιά για να φτιαχτούν βάσεις, όπως στην Κάρπαθο. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ κάλεσε το ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, στο όνομα της αντιμετώπισης δήθεν των προσφυγικών ροών. Παρακολουθούμε επίσης με ιδιαίτερη ανησυχία την κλιμάκωση της προκλητικότητας του συνόλου του τουρκικού αστικού πολιτικού συστήματος. Το τελευταίο σημείο αυτών των δηλώσεων είναι για τα Ίμια και τη στοχοποίηση 18 νησιών και νησίδων μας που "θεωρούνται" τουρκικό έδαφος. Συνεχείς είναι οι αναφορές στη Συνθήκη της Λοζάνης, αναθεώρηση που δεν αφορά μόνο το Αιγαίο, αλλά και τα νότια και ανατολικά σύνορα της Τουρκίας, που ήδη ο τουρκικός στρατός μετέχει σε πολεμικές ενέργειες, στη Συρία και στο Ιράκ. Αυτές οι δηλώσεις συνοδεύονται και με έργα, με

6 6 συστηματική παραβίαση του θαλάσσιου και εναέριου χώρου της πατρίδας μας. Όλο αυτό το σκηνικό δεν είναι για εσωτερική κατανάλωση στην Τουρκία, όπως λένε η κυβέρνηση και η ΝΔ. Εντάσσεται στη συστηματική προσπάθεια της τουρκικής αστικής τάξης να αμφισβητεί τα κυριαρχικά μας δικαιώματα, να εγείρει θέματα γκρίζων ζωνών. Πρέπει να αναδειχθούν οι τεράστιες ευθύνες της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και του υπόλοιπου πολιτικού συστήματος. Χρόνια τώρα καθησυχάζουν τον ελληνικό λαό ότι η συμμαχία Ελλάδας - Τουρκίας στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ είναι παράγοντας ειρήνης, ασφάλειας και σταθερότητας. Χρόνια τώρα κάνουν τα στραβά μάτια στην ενθάρρυνση των επεκτατικών βλέψεων της Τουρκίας από τους συμμάχους τους. Σε αυτό το επικίνδυνο σκηνικό απαιτείται ετοιμότητα, εργατική - λαϊκή κινητοποίηση, να αναδειχθούν αιτήματα και στόχοι πάλης: Να κλείσουν όλες οι βάσεις, να φύγει το ΝΑΤΟ από το Αιγαίο, να επιστρέψουν οι ελληνικές στρατιωτικές δυνάμεις από αποστολές που συμμετέχουν σε πολλά σημεία του πλανήτη, να παλέψουμε για την αποδέσμευση της Ελλάδας από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ. Στο έδαφος αυτό να εκφραστεί η αλληλεγγύη στα θύματα των πολέμων. Να απαιτήσουμε δίκαιη και βιώσιμη λύση στο κυπριακό πρόβλημα, για Κύπρο ενιαία, ανεξάρτητη, με μία κυριαρχία, μία ιθαγένεια, μία διεθνή προσωπικότητα, χωρίς ξένες βάσεις και στρατεύματα, εγγυητές και προστάτες Φίλες και φίλοι, σύντροφοι και συντρόφισσες Κάτω απ' το βάρος αυτών των αντιθέσεων, των αδιεξόδων του συστήματος της εκμετάλλευσης, που όλα τα αστικά κόμματα υπερασπίζετε με νύχια και με δόντια, δυναμώνει και το αστικό εθνικιστικό ρεύμα που προβάλλει τον προστατευτισμό στην οικονομία, την επανεξέταση διεθνών συμφωνιών, τόσο στις ΗΠΑ όσο και στη Γαλλία, στην Ιταλία και άλλα ευρωπαϊκά κράτη. Δεν πρόκειται για φιλολαϊκές, αντισυστημικές δυνάμεις, αλλά για πολιτικούς που προσπαθούν να θωρακίσουν το κεφάλαιο της χώρας τους, στο σκληρό διεθνή ανταγωνισμό που οξύνεται έτσι κι αλλιώς. Υπηρετούν όπως και οι φιλελεύθεροι - κοσμοπολίτες πολιτικοί τον ίδιο θεό, την εξουσία του κεφαλαίου, αλλά με διαφορετικό τρόπο. Οι λαοί δεν πρέπει να εγκλωβιστούν στη διαπάλη αυτών των δύο ρευμάτων, που αφορά μόνο το συμφέρον του στρατοπέδου των μονοπωλιακών ομίλων. Η πολιτική των σημερινών σοσιαλδημοκρατικών και φιλελεύθερων κυβερνήσεων όχι μόνο δεν ανακόπτει, αλλά στην ουσία βοηθά να δυναμώσει το εθνικιστικό και το φασιστικό ρεύμα σ' ολόκληρη την Ευρώπη.

7 7 Σε κάθε περίπτωση, οι μονοπωλιακοί όμιλοι δεν πρόκειται ποτέ να καλέσουν τους εργαζόμενους για να τους επιστρέψουν τις απώλειές τους μόλις ανακάμψουν τα κέρδη τους. Θα συνεχίσουν σταθερά να απαιτούν νέες θυσίες για να αναβαθμίσουν την ανταγωνιστικότητά τους. Οι διακηρύξεις της κυβέρνησης για την ανάγκη να μπει ένα "τέλος στη λιτότητα" δεν αφορούν κάποια ουσιαστική ανακούφιση των εργαζομένων, αλλά αφορούν άμεσα και έμμεσα την κρατική ενίσχυση της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Ακόμη και αν μειωθούν οι υπερβολικές απαιτήσεις για ετήσια πρωτογενή πλεονάσματα από το 3,5% στο 2%, η αντιλαϊκή επίθεση θα συνεχιστεί με την επιτάχυνση των προγραμμάτων που εδραιώνουν το καθεστώς της εργασιακής ζούγκλας, χωρίς δικαιώματα για τους μισθωτούς και άλλους αυτοαπασχολούμενους. Έχουμε εμπιστοσύνη στην ακατανίκητη δύναμη των εργατών, στους μισθωτούς του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, στους αυτοαπασχολούμενους, στους ανέργους και τους συνταξιούχους.. Διδασκόμαστε από τους μεγάλους αγώνες των προηγούμενων δεκαετιών, όπως αυτών της απεργίας των εργαζόμενων στους δήμους. Όλοι εμείς μπορούμε να φέρουμε στο προσκήνιο τη δική μας ατζέντα, την απαίτησή μας να ικανοποιηθούν οι σύγχρονες ανάγκες μας. Τα πράγματα θα ήταν πολύ χειρότερα αν δεν υπήρχε η αντίσταση, η αντίδραση πρωτοπόρων δυνάμεων, ταξικών δυνάμεων, που πολεμούν, που παλεύουν με το ΚΚΕ στην πρώτη γραμμή όλα αυτά τα χρόνια, κάτι που αποδεικνύεται και από την πείρα της απεργίας. Ο δρόμος για την ικανοποίηση των αναγκών μας μπορεί να ανοίξει μόνο αν σημαδέψουμε σωστά. Σήμερα, δεν αρκεί να αντισταθούμε αποφασιστικά μόνο στις νέες αντιδραστικές αλλαγές που ετοιμάζει η κυβέρνηση. Αντεπίθεση σημαίνει ότι απαιτούμε αποφασιστικά να πληρώσει το μεγάλο κεφάλαιο για να αναπληρώσουμε τις απώλειες, τις μεγάλες λαϊκές απώλειες. Αντεπίθεση σημαίνει κλιμάκωση των αγώνων για ανατροπή της κυβερνητικής πολιτικής, προετοιμασία για αποφασιστικές συγκρούσεις. Κάθε πετυχημένη απεργιακή μάχη, κάθε βήμα στην ανασύνταξη του εργατικού κινήματος είναι πλήγμα στην καρδιά αυτών των μέτρων, του συστήματος. Είναι βήμα για να σπάσει το κλίμα της μάταιης αναμονής φιλολαϊκής λύσης, από επίδοξους ψεύτες, δήθεν σωτήρες κι από τα παζάρια ανάμεσα στους εκπροσώπους και του ελληνικού και του γερμανικού και του γαλλικού και του αμερικανικού κεφαλαίου. Το σύνολο των εξελίξεων που προαναφέραμε οδηγεί σ' ένα βασικό συμπέρασμα: Χρειάζεται ριζική αλλαγή πορείας. Για να αυξηθεί και να προσανατολιστεί σωστά η εγχώρια αγροτική και βιομηχανική παραγωγή για την κάλυψη των λαϊκών αναγκών. Για

8 8 να αξιοποιηθούν οι πλούσιες εγχώριες ενεργειακές πηγές προς όφελος όλης της κοινωνίας. Το ΚΚΕ απευθύνει κάλεσμα λαϊκού ξεσηκωμού. Δεν παραβλέπουμε ούτε υποτιμάμε το γεγονός ότι το κίνημα βρίσκεται σε υποχώρηση, έχει δυσκολίες. Δεν υποκλινόμαστε όμως σε αυτές. Προσπαθούμε να αντιπαλέψουμε τον διάχυτο φόβο, την ανασφάλεια, τη μοιρολατρία που υπάρχει σήμερα σε πλατιά τμήματα του λαού μας. Το ΚΚΕ επιμένει κόντρα στις Σειρήνες της υποταγής να μιλά για την πραγματική ρήξη και σύγκρουση με το κεφάλαιο και την εξουσία του. Απευθύνει κάλεσμα συμπόρευσης. Σήμερα, η ριζοσπαστικοποίηση της εργατικής - λαϊκής συνείδησης είναι μια πολύ πιο σύνθετη, πολύ πιο δύσκολη διαδικασία, από ό,τι στο παρελθόν. Σήμερα, κι αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε, δεν υπάρχει το σοσιαλιστικό σύστημα που οικοδομήθηκε τον 20ό αιώνα και αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για χιλιάδες κομμουνιστές και άλλους αγωνιστές των προηγούμενων γενεών, για όλους τους λαούς του κόσμου. Σήμερα, για να κερδηθεί έστω και ένας εργαζόμενος, ένας νέος άνθρωπος, ακόμη για να συμμετέχει στο σωματείο ή στο σύλλογό του, στο μαζικό φορέα του, να πάρει μέρος στην κινητοποίηση, πολύ περισσότερο σε μια απεργία, χρειάζεται πιο υπομονετική, επίμονη, βασανιστική δουλειά. Χρειάζεται, να αναπτύσσονται καθημερινά, στέρεοι ιδεολογικοί και πολιτικοί δεσμοί, που να δίνουν καθαρές απαντήσεις σε όλα τα ζητήματα, τόσο στα ζητήματα του σοσιαλισμού και των αιτιών της ανατροπής του, όσο και να εξηγούν πώς λειτουργεί και αναπτύσσεται η καπιταλιστική οικονομία, πού οδηγεί ο καπιταλιστικός δρόμος εξέλιξης της κοινωνίας, ότι αυτό το σύστημα δεν είναι ούτε αιώνιο, ούτε παντοδύναμο. Χρειάζεται να εξηγούμε ότι την πραγματική εξουσία την έχει η τάξη που έχει την εξουσία και η κάθε κυβέρνηση, όπως κι αν αυτή ονομαστεί, είναι τελικά όργανό της. Ιδιαίτερα σήμερα μετά από ένα χρόνο διακυβέρνησης της πρώτη φορά Αριστεράς, περισσότεροι πλέον μπορούν να κατανοήσουν τη στάση του Κόμματός μας απέναντι στις αστικές κυβερνήσεις διαχείρισης. Τη θέση μας, ότι το Κόμμα μας θα δώσει το «παρών» του στη διακυβέρνηση, στις συνθήκες της εργατικής - λαϊκής εξουσίας, όπου ο λαός οργανωμένος, αποφασισμένος, θα επιβάλει το δίκιο του, με μοναδικό γνώμονα και σκοπό του τη λαϊκή ευημερία, την ικανοποίηση όλων των σύγχρονων αναγκών κάθε λαϊκής οικογένειας. Αυτήν την προοπτική αγωνίζεται το Κόμμα να ανοίξει, με επεξεργασμένη πολιτική. Σήμερα, βαδίζοντας προς τη συμπλήρωση σε δύο χρόνια των 100 χρόνων του τιμημένου και ηρωικού Κόμματός μας, μπορούμε να γίνουμε πιο ικανοί στην προβολή της πολιτικής μας πρότασης, που απαντάει στη δυνατότητα οι εργαζόμενοι να ζήσουν καλύτερα, με βάση τις σύγχρονες ανάγκες τους, αρκεί οι παραγωγικές δυνατότητες της χώρας, οι πλουτοπαραγωγικές πηγές, τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, να γίνουν κοινωνική ιδιοκτησία, με κεντρικό σχεδιασμό, με ενεργό συμμετοχή των εργαζομένων

9 9 στην οργάνωση - διεύθυνση της κοινωνικής παραγωγής και των κοινωνικών υπηρεσιών. Αυτή η εξουσία, που θα στηρίζεται σε ένα λαό αποφασισμένο και οργανωμένο, θα μπορεί να αξιοποιήσει τις αντιθέσεις των καπιταλιστικών χωρών, για να κάνει και επωφελείς συμφωνίες. Και πάνω απ' όλα θα παρακινήσει κι άλλους λαούς, κινήματα να ακολουθήσουν τον ίδιο δρόμο. Άλλωστε, η Ιστορία έχει δείξει ότι όταν ένας λαός βαδίζει μπροστά, διεκδικεί την εξουσία, σίγουρα θα υπάρξουν κι άλλοι λαοί που όχι μόνο θα δείξουν αλληλεγγύη, αλλά θα τον ακολουθήσουν. Μπορούμε να γίνουμε πιο ικανοί σαν Κόμμα, ώστε να ανταποκριθούμε στο σύνθετο και δύσκολο καθήκον να ανανεώνουμε και να διευρύνουμε τις δυνάμεις μας, κυρίως στις παραγωγικές ηλικίες πρώτα απ' όλα των εργατών και εργατριών των βιομηχανιών, των χώρων συγκέντρωσης μισθωτών, των νέων από τις λαϊκές οικογένειες. Μπροστά σ' αυτό το καθήκον αξιοποιούμε και την πείρα του Κόμματος αυτής της ιστορικής περιόδου, η οποία αποδεικνύει ότι οι δεσμοί του ΚΚΕ με την εργατική τάξη είναι πραγματικά δεσμοί αίματος. Το Κόμμα βρέθηκε δίπλα στο καθημερινό πρόβλημα της εργατικής τάξης, το μισθό, το ωράριο, τις συνθήκες εργασίας, τις μεγάλες μάχες που δόθηκαν κατά κλάδο για να δημιουργηθούν Ταμεία Ασφάλισης. Καθοδήγησε τον αγώνα αυτό σε κόντρα με το ρεφορμισμό, ο οποίος υπονόμευε κάθε κίνηση, κάθε ξέσπασμα εργατικής δράσης, διαλυτικά, ώστε να εκφυλίσει την εργατική κινητικότητα. Μπορούμε να διεκδικήσουμε τη ζωή που μας αξίζει, ένα καλύτερο μέλλον για μας και τα παιδιά μας. Το σύνθημα που γεννήθηκε στους μεγάλους αγώνες, μας δείχνει το δρόμο: "Χωρίς εσένα γρανάζι δεν γυρνά, εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά". Ένας όμως τέτοιος αγώνας απαιτεί και συνδικάτα μαζικά και γερά, οργανωμένα στα εργοστάσια, στους μεγάλους χώρους δουλειάς, σταθερά μέτωπα αγώνα, αλληλεγγύη και συμμαχία με την φτωχή αγροτιά και τους αυτοαπασχολούμενους. Εδώ κρίνεται η υπόθεση της ανασύνταξης και αναζωογόνησης του συνδικαλιστικού κινήματος».