Σοφία Κυριακίδου -2-

Transcript

1

2 Σοφία Κυριακίδου -2-

3 Αντί Προλόγου Λίγα λόγια για τη ζωή της πολυαγαπημένης μου συζύγου Σοφίας Κυριακίδου. Ήταν κάτοικος Αλεξανδρούπολης και αποφοίτησε από την Παιδαγωγική Ακαδημία της το Το 1954 διορίσθηκε στην περιφέρεια Εορδαίας του Νομού Κοζάνης, μακριά από τον τόπο καταγωγής της. Γι αυτόν το λόγο, οι γονείς της προσπάθησαν να την πείσουν να μη δεχθεί το διορισμό της, αλλά να τακτοποιηθεί σε άλλη δημόσια θέση στην Αλεξανδρούπολη. Ο πόθος της όμως ήταν να γίνει δασκάλα και να προσφέρει τον καλύτερο εαυτό της στη μόρφωση των παιδιών. Έτσι, ξεπερνώντας τις αντιρρήσεις των δικών της ακολούθησε το όνειρό της και ξεκίνησε την επαγγελματική της ζωή. Όμως, σε ηλικία 29 ετών μοίρα σκληρή της στέρησε την ακοή της (τόσο απαραίτητη για το επάγγελμά της). Παρά το χτύπημα αυτό δεν έχασε το θάρρος της. Ήταν από τους ανθρώπους εκείνους που οι δυσκολίες και τα εμπόδια τους ενδυναμώνουν και δεν τους στερούν την όρεξη για δράση και ζωή. Συνέχισε να διοργανώνει Σχολικές γιορτές, να γράφει ποιήματα, να διδάσκει στην τάξη και να πετυχαίνει τα καλύτερα αποτελέσματα στη διδασκαλία. Έγινε αξιαγάπητη από τους κατοίκους των χωριών που υπηρέτησε. Οι χωρικοί την εκτιμούσαν και πολλές φορές ζητούσαν τη γνώμη της, που πάντα ήταν εύστοχη και αποδεκτή. Ήταν άνθρωπος του καθήκοντος, γεμάτη ζωντάνια, δράση, δυναμικότητα αλλά και αγάπη προς όλους. Υπήρξα ευτυχής που συμβίωσα 50 χρόνια μαζί της. Στις απεβίωσε σε ηλικία 73 ετών. Δεν πρόλαβε να εκδώσει τα ποιήματά της. Την επιθυμία της αυτή, ανέλαβα να την πραγματοποιήσω εγώ ο σύζυγός της στη μνήμη της. Την ευχαριστώ για την υπέροχη οικογένεια που μου χάρισε η πολυαγαπημένη μου Σοφία καθώς και για κάθε στιγμή που πέρασα μαζί της. Θα ζει πάντα μέσα στη ψυχή μου. Ο σύζυγός της Ηλίας Παπαμάρκος -3-

4 Ποιήματα για Χριστουγεννιάτικες Σχολικές Γιορτές -4-

5 Άγιε Βασίλη Άγιε Βασίλη χίλια παιχνιδάκια βάλε στο σακί κι έλα Άη Βασίλη έλα το ταχύ. Έλα να σκορπίσεις ξέφρενη χαρά στη μικρή καρδιά μας που σε λαχταρά. Σαν θαρθείς απόψε θε να καρτερώ όσο κι αν νυστάξω δεν θα κοιμηθώ. Είμαι Άη Βασίλη τόσο δα μικρό μα στο λέω πάλι τόσο σ αγαπώ. -5-

6 Άγιε Βασίλη Άγιε Βασίλη μούπανε θα φέρεις παιχνιδάκια κούκλες μπαλόνια όμορφα ακόμα και τρενάκια. Εμένα Άη Βασίλη μου πούμαι καλό παιδάκι δεν θα μου φέρεις λέγε μου κανένα παιχνιδάκι; Θα σ αγαπώ, θα σ αγαπώ πολύ Άγιε Βασίλη και θα σου δώσω ένα φιλί με τα μικρά μου χείλη. -6-

7 Άη Βασίλη Έξω πέφτουνε σωροί στην αυλή τα χιόνια έλα Άη Βασίλη μου φορτωμένος με δώρα. Ξέρω Άη Βασίλη μου πως γοργά θα φθάσεις μια κουκλίτσα σου ζητώ, ώ μη με ξεχάσεις! -7-

8 Ανάσταση Πάνω στο μνήμα του Χριστού, που η πλάκα είναι απλωμένη, σωρός σκοποί, σαν αστακοί, φυλάν αρματωμένοι. Όλοι τους είναι διαλεκτοί, κανένας τους δεν φθάνει, χίλιες φορές αντίκρισαν του Χάρου το δρεπάνι. Μα ξάφνου, να μια αστραπή το σύννεφο φωτίζει, ο Γολγοθάς ταράζεται, η πλάκα θρυμματίζει. Ανάσταση σήμανε, μεσάνυχτα η ώρα, Χριστός Ανέστη Χριστιανοί, χαρά σ όλη τη χώρα. -8-

9 Το Καλόπαιδο Ένα χρόνο περιμένω ένα χρόνο καρτερώ νάρθεις, πάλι να μου φέρεις παιχνιδάκια ένα σωρό. Μα σε λίγο φεύγει ο χρόνος θάρθει άλλος το ταχύ ρώτησέ τον και θα μάθεις ήμουνα καλό παιδί. -9-

10 Γεννήθηκε ο Χριστός Εκεί μακριά στη Βηθλεέμ την πόλη την Αγία το θείο βρέφος γέννησε η Παναγία Μαρία. Τα σύμπαντα εφώτισε η Άγια του μορφή στον ουρανό αντήχησε αγγέλων ιαχή. Ο Βασιλιάς γεννήθηκε στη φάτνη την φτωχική χαρά μεγάλη πάρετε γιορτάστε Χριστιανοί. -10-

11 Έλα Αη Βασίλη Χιόνια έξω πέσανε, στρώθηκε σεντόνι, έλα Άη Βασίλη μου, μη μ αφήσεις μόνη. Ξέρω θα κουράσθηκες αφού δεν έχεις γλίτσα, έλα στη γωνίτσα μας σούχω λίγη σουπίτσα. Έλα Άη Βασίλη μου, κοίτα με το καημένο νύσταξα να καρτερώ να σε περιμένω. Σαν θάρθεις στο χωριό στο πλατύ το δρόμο, εκεί είναι το σπιτάκι μου μη μ αφήσεις μόνη. -11-

12 Η Γέννηση Γεννήθηκες Χριστέ μου ψες βράδυ, ήρθες να διώξεις το βαθύ σκοτάδι. σκόρπησες στο σύμπαν Άγιο φως, ανάμεσά μας ήρθες σαν θεός. όξα εν υψίστοις ψάλλουν τα αγγελούδια ύμνοι χαράς ακούγονται, τραγούδια. Γιορτάζουν όλα εδώ στη γη, τη γέννησή σου ψάλλουν λυτρωτή. -12-

13 Στον Σωτήρια Το βλέμμα σα στρέψω σε σένα Σωτήρα γεμίζει η ψυχή μου ανθούς, μύρα, κρίνα. Η θεία μορφή σου αγάπη εμπνέει σιμά σου το μίσος δεν ζει, αποπνέει! Μέσ την άγρια φουρτούνα στης ζήσης τη δίνη, εσύ μου χαρίζεις γλυκιά γαλήνη. Το βλέπω σα στρέφω σε σένα Σωτήρα αντλώ κάθε αγάπη αντλώ κάθε ελπίδα. -13-

14 Το Άστρο της Βηθλεέμ (Το όνειρό μου) Στης αμαρτίας το σκοτάδι το βαθύ, νάμουν το άστρο που ολόφωτο διαβαίνει, απ της Βηθλεέμ του στάβλου τη σκεπή να διαλαλώ αγάπης φως στην οικουμένη. Νάμουν ω! αν μπορούσε, η ματιά της Βηθλεέμ τ άστρο να αγναντεύει, κάθε φορά που η αμαρτία θα ζητά, μες στα σκοτάδια τη ψυχή μου να παιδεύει. -14-

15 Το Όνειρο μου Απόψε που κοιμόμουνα μου φάνηκε πως είδα τον Άη Βασίλη νάρχεται από την Καισαρία. Την κάπα είχε τη ζεστή και πίσω ένα σάκο, φάνταζε τόσο όμορφα, δώρα ήταν γεμάτος. Κούκλες, μπαλόνια, πύραυλοι ακόμα και τραινάκια, κι από τη χαρά μου την πολύ χτυπούσα τα χεράκια. Τούπα νάρθει σπίτι μου, το τζάκι είναι αναμμένο, μα απ την χαρά μου ξύπνησα και ακόμα περιμένω. -15-

16 Χαρά Μεγάλη Χαρείτε όλοι τη μεγάλη μας γιορτή ύμνους σκορπίστε στον ουράνιο λυτρωτή. Ήρθε και σκόρπισε στη γη χαρά να, τ αγγελούδια ψάλουν Ωσαννά. Γιορτάζουν όλα τούτη τη μέρα, δοξάζουν τον ουράνιο μας Πατέρα, στη Βηθλεέμ σε κάποια φάτνη κρύα γέννησε η Παναγιά Μαρία. -16-

17 Χθες Βράδυ Χθες βράδυ στο όνειρό μου είδα το μικρό Χριστό, που τα βόδια τον φιλούσαν με το χνώτο το ζεστό. Χθες βράδυ τ αγγελούδια απ τον ουρανό ψηλά γιόρταζαν τη γέννησή του ψάλλοντας το Ωσαννά. -17-

18 Είμαι Καλό Παιδάκι Άη Βασίλη θα σου πω είμαι καλό παιδάκι και κάθε μέρα το σταυρό κάνω με το χεράκι. Ξέρω θάρθεις την πρωτοχρονιά από την Καισαρεία, θα έρθεις δεν στο κρύβω πια μας τόπε η Κυρία. Μη με ξεχάσεις σου ζητώ και ξάγρυπνο θα μείνω ναρθείς, θα σούχω στη γωνιά το τζάκι αναμμένο. -18-

19 Ποιήματα για Εθνικές Σχολικές Γιορτές -19-

20 Γιορτάζει η Πατρίδα Γιορτάζει η πατρίδα μας κι, έχω χαρά μεγάλη σε δόξα και σ ομορφιά δεν είναι χώρα άλλη. Γι αυτό πατρίδα μου γλυκιά τώρα θα γονατίσω και απ την καλή μας Παναγιά να τι θα ζητήσω. Ω Παναγιά μου συ καλή του κόσμου ηλιαχτίδα, βοήθησε την Ελλάδα μας την όμορφη πατρίδα. Κάμε να σφίξει ελεύθερα, μέσα στην αγκαλιά της και τα άλλα τα παιδιά της που κλαίνε στη σκλαβιά. -20-

21 Γιορτή Μεγάλη Χαρούμενα γιορτάσιμα παντού ηχούν καμπάνες. Στον άνεμο αντιλαλούν της λευτεριάς παιάνες. Ανθίσανε οι πασχαλιές της Άνοιξης λουλούδια ξυπνάτε απ τον ύπνο σας ηχολαγούν τραγούδια. Ήρωες δεν πεθάνατε σαν διάβηκαν τα χρόνια ναι, ζει η θεία σας μορφή και μας εμπνέει αιώνια. -21-

22 Το Ναυτάκι Εγώ είμαι το ναυτάκι δέστε τι καλά φορώ μπλε μακρύ παντελονάκι και καπέλο ναυτικό Εγώ είμαι το ναυτάκι, της Ελλάδας ο φρουρός, της πατρίδας το καμάρι των εχθρών της, τιμωρός εν με σκιάζει ο εχθρός στην καρδιά μου σιγοκαίει του Κανάρη ο δαυλός. -22-

23 Το Παλικάρι Κοίτα τι μεγάλος είμαι, κοίτα τι τρανός δεν με σκιάζει ο χάρος ούτε ο εχθρός. Σα στη μάχη φθάσω πω, πω ο εχθρός θα γενεί λαγός. Είμαι παλικάρι έ χ ω μια καρδιά ζω για την πατρίδα για την λευτεριά. -23-

24 Γιορτή Μεγάλη Πατρίδα τρέξε γρήγορα, πούναι γιορτή μεγάλη, άρπαξε δάφνινα κλαδιά και στόλισε με χάρη, τους ήρωες το κάθε παλικάρι που στην πατρίδα έδωσε το αίμα, τη ζωή του. Τρέξε πατρίδα γρήγορα, έλα κοντά στο μνήμα, αγκάλιασε τα στοργικά, γλυκά νανούρισέ τα. Μη λάχει και παράπονα τα πάρει πικραμένα, σα δε σε δουν τα μάτια τους στα γιορτινά ντυμένη με τη σημαία εκεί ψηλά πανώρια να διαβαίνεις. -24-

25 ιπλή Γιορτή ιπλή γιορτή γιορτάζουμε και η καρδιά μας πάλει. Πατρίδα και θρησκεία να, αγκαλιά σταθήκαν πάλι. Ο Άγγελος Γαβριήλ απ του θεού το θρόνο, φέρει το θείο μήνυμα που σβήνει κάθε πόνο. Χαίρε Μαρία ταπεινή, αγνή γλυκιά Παρθένα εσένα διάλεξε ο θεός για του Χριστού τη γέννα. Την ίδια μέρα στη μονή, της Άγιας Λαύρας πέρα, δώσανε όρκο οι Έλληνες και φώναξαν αέρα. Τους Τούρκους θε να διώξουμε να φύγει ο εχθρός και σαν και πρώτα φωτεινός να λάμψει ο σταυρός. -25-

26 Είμαι μια Μεκεδονοπούλα Είμαι μια Μακεδονοπούλα ω, πατρίδα αγαπημένη είμαι πολυδοξασμένη απ τα χρόνια τα παλιά. Είμαι μια Ελληνοπούλα στη δική σου προσταγή και φωνάζω και η φωνή μου ως τη Σόφια να ακουστεί Η Μακεδονία ήταν και είναι Ελληνική! Τ Αλεξάνδρου είναι κόρη του Φιλίππου θυγατέρα ω! Ελλάδα μου μητέρα ω! Πατρίδα μου γλυκιά. -26-

27 Ελλάδα Λεβεντογέννα μάνα μου, Ελλάδα τιμημένη, εσύ είσαι απ όλους πιο πολύ, στον κόσμο ξακουσμένη. Συ γέννησες θεούς τους τριακόσιους του Λεωνίδα, είναι τα παιδιά σου γίγαντες χαίρε γλυκιά Πατρίδα. -27-

28 Ελληνοπούλα Είμαι μια Ελληνοπούλα την πατρίδα αγαπώ, αγαπώ την Παναγίτσα αγαπώ και τον Χριστό. Σήμερα που είναι η γιορτή τους φόρεσα τα γιορτινά γιατί γιορτάζουν και οι δυό τους και η Πατρίδα και η Παναγιά. -28-

29 Η όξα των Ψαρών Είναι νύχτας σιγή, το βουβό απαλό αεράκι, ούτε φύλο κινεί. Στα ουράνια θαμπά φως χλωμό όλο χάρη γύρω χύνει τα ασημένιο φεγγάρι. Μες την έρημη γη, να η δόξα μονάχη, με χρυσά τα φτερά περπατά στων Ψαρών την ολόμαυρη ράχη. -29-

30 Η Ηπειροτοπούλα Είμαι Ηπειροτοπούλα, ω πατρίδα μου Ελλάδα στην καρδιά μου σιγοκαίει, της λευτεριάς η δάδα. Ξέρω εγώ να πολεμώ, πώς να διώχνω τον εχθρό, στην σκλαβιά εγώ δεν ζω, χορεύω του Ζαλόγγου το χορό. -30-

31 Ξυπνήστε Ξυπνήστε γύρω σας ηχούν τραγούδια και παιάνες, συναγερμός στο χωριό ξυπνήστε, Ω! Τιτάνες. Ξημέρωσε η 25 η Μαρτίου που γράφηκε ηρωικά, με το δικό σας αίμα. Εμπρός σας στεκόμαστε σεμνοί, με μάτια δακρυσμένα και η σκέψη μας σε σας πετά, ξυπνήστε ανδρειωμένα. Είμαστε Ελληνόπουλα και του Αλεξάνδρου γόνοι, που πάντα ευλαβικά κλίνουμε το γόνι. Άνθη σας φέραμε νωπά από τη Μακεδονία δεχθείτε τα και η μνήμη σας ας μείνει αιωνία. -31-

32 Ο Παλικαράς Άκουσα πως σε πίκραναν πατρίδα μου αλήθεια, οι Τούρκοι μούπε η μαμά δεν είναι παραμύθια. Κοίταξε πως ζώστηκα σπαθί και φυσεκλίκια, να πάω τώρα στον πόλεμο θα γίνουν ρεζιλίκια. Χίλιους θα σφάξω στο λεπτό κι αν είναι κι άλλοι τόσοι θε να γενεί μάθετε αλίμονο στο χάλι. Εγώ είμαι Ελληνόπουλο στις φλέβες μου το αίμα μιλάει η Ελλάδα αθάνατη μιλάει το εικοσιένα. -32-

33 Ο Στρατιώτης Για σένα Πατρίδα στον πόλεμο φεύγω στρατιώτης, για κοίτα φορώ το χακί. Στη μέση μου λάμπει σπαθί ατσαλένιο στο χέρι το όπλο κρατώ το βαρύ. Πατρίδα θα φύγω μα όρκο σου κάνω αυτήν τη σημαία ψηλά να κρατώ. Για σένα ακριβή μου στη μάχη σαν πάω γλυκός θάναι ο χάρος το μνήμα ζεστό. -33-

34 Πατρίδα Πατρίδα τα αποφάσισα, όταν θα μεγαλώσω, σ εσένα που σ αγαπώ, ότι μπορώ θα δώσω. Στη μάχη μέσα σα βρεθώ ποτέ δεν θα δειλιάσω και μύριες σφαίρες στον εχθρό, στο λεπτό θ αδειάσω. Αν πέθαινα έτσι απλά, όλα θάχαν τελειώσει και άσκοπα το σώμα μου στο χώμα θάχει λιώσει. Μα τώρα τ αποφάσισα, σκληρά να πολεμήσω, για την πατρίδα τη γλυκεία, το αίμα μου θα χύσω. -34-

35 Στους Ήρωες Ω! Παλικάρια διαλεχτά, σεις της πατρίδας φάροι, της λευτεριάς οι στυλωτές, Ελλήνων το καμάρι. Αιώνες μύριοι κι αν κυλούν, ο χρόνος κι αν διαβαίνει, η ένδοξη θυσία σας, δε θα σβηστεί, θα μείνει. Πάντα θα ζει για να σκορπά, σαν πύρινη λαμπάδα, της λευτεριάς αναλαμπή για τη μητέρα Ελλάδα. -35-

36 Στους Ήρωες Εγώ είμαι Ελληνόπουλο γιος της Μακεδονίας και σήμερα πούν η γιορτή γιορτή ελευθερίας, ήρθα σε σας. Ήρθα σε σας δύο λουλούδια να σας προσφέρω μόνο, και είναι τα ματάκια μου θολά δακρύζουν, να με πόνο. Ω, Ήρωες δεχθείτε τα κι όρκο σας δίνω τώρα πως θα σας μοιάσουμε κάποτε σαν έρθει κείνη η ώρα. -36-

37 Στους Ήρωες Βουνά λαγκάδια πασχαλιές, στα γιορτινά ντυθείτε, γιατί είναι μέρα θεϊκή, ήρωες σηκωθείτε. Είναι γιορτή τρανή, λαμπρά μου παλικάρια, που σεις μας τη στεριώσατε, με αίμα σαν λιοντάρια. Σήμερα μήνυμα γλυκό, του Μάρτη πανηγύρι, της λευτεριάς ξεφάντωμα, το λένε χίλια χείλη. Γλυκά σας νανουρίζουμε, με λόγια πονεμένα, με λουλούδια που σας ραίνουμε, αδέλφια ανδρειωμένα. -37-

38 Στους Νεκρούς Ανθίσανε τα λούλουδα στους κάμπους όλα γύρω ξεχύνονται ζωή χαρά αγιάζουνε τα μύρα. Ο ήλιος να λαμποκοπά οι κάμποι πρασινίζουν η γη τα γιορτινά φορά όλα χαρά σκορπίζουν. Μα σεις καλοί κοιμόσαστε σ αυτό το πανηγύρι, μη, δεν σας πρέπει ένδοξοι, μηδέ χαρά σας δίνει; Ξυπνάτε και η μανούλα σας στα γιορτινά ντυμένη με πόνο πως σας καρτερεί, ω, πως σας περιμένει. -38-

39 Στους Νεκρούς Λουλούδια αδέλφια φέραμε, για σας ας είναι λίγα, μυρίστε τα, αγκαλιάστε τα, μοσχοβολούν Πατρίδα. Είναι λουλούδια της καρδιάς και δαφνομυρισμένα Ω! Ήρωες σας ραίνουμε με μάτια δακρυσμένα. Ποτέ δεν θα ξεχάσουμε, την ιερή σας μνήμη το χώμα που σας σκέπασε, ανάλαφρο να μείνει. Ποτέ δεν θα ξεχάσουμε, την τόση σας θυσία αθάνατη η μνήμη σας ας είναι αιωνία. -39-

40 Στην Ελλάδα Πολλοί αιώνες πέρασαν, πατρίδα αγαπημένη, μα η δόξα σου φεγγοβολεί φωτίζει την οικουμένη. Ήταν μια μέρα σαν κι αυτή μα ήταν μέρα αγία, που η δόξα σου ξεπέρασε τους κάμπους τα μουράγια. Ήσουν μικρή, μα τι μ αυτό, σε άνιση μια πάλη γιγάντωσες πατρίδα μου κι έγινες μεγάλη. -40-

41 Στην Ελλάδα Ελλάδα φύτρα ιερή τη δόξα ανασταίνεις είσαι στον κόσμο ξακουστή θεά που δεν πεθαίνεις. Γαλανομάτα μου γλυκιά δεν είναι χώρα άλλη πρώτη σε δόξα και τιμή πρώτη σε μύρια κάλλη. Σε τραγουδά η Ρούμελη το λέει η Αλαμάνα, το λέει και ο Γερμανός, στην Άγια Λαύρα. -41-

42 Στην Ελλάδα Είσαι συ γαλανή και ωραία, υψηλή φωτεινή σαν ιδέα. Συ της δόξας τη δάδα κρατάς με το ταν ή επιτάς κυβερνάς. Είσαι συ φεγγοβόλο ένα άστρο είσαι απόρθητο, φρούριο, κάστρο. Λάμπεις σα διαμάντι ακριβό, υψηλό φωτεινό ιδανικό. Είσαι συ, η μητέρα Ελλάδα, ιερή τρισάγια λαμπάδα στο ναό κατοικείς τον Παρθενώνα η μορφή σου κοσμεί τους αιώνες. -42-

43 Στην Ελλάδα Είσαι μικρή Ελλάδα μου, γλυκιά μου συ πατρίδα μα σαν εσένα όμορφη, δεν άκουσα δεν είδα. Γαλάζια είναι τα μάτια σου, φεγγοβολά η θωριά σου, νοιώθω χαρά που βρίσκομαι, στη στοργική αγκαλιά σου. Ελλάδα μου θα σου το πω, είμαι μια Ελληνίδα, το σώμα μου και η ψυχή ανήκουν στην πατρίδα. -43-

44 Το Εικοσιένα εν είναι αλήθεια ποίημα, δεν είναι αλήθεια πένα να σε υμνήσει αθάνατο τρανό εικοσιένα. Ήταν ημέρα θεϊκή σταθμός στην ιστορία, το πεπρωμένο στη μονή της Λαύρας της Αγίας. Γονατιστοί οι Έλληνες όρκο βαρύ εδώσαν, κι αλήθεια, σαν σκορπήσαν, τον Τούρκο τον ελιώσαν. -44-

45 Η Σημαία Τη γαλάζια μας σημαία, π' ανεμίζει στο κοντάρι, σαν τη βλέπω μου θυμίζει το γενναίο παλικάρι Που τη κράταγε στη μάχη, σαν ατρόμητο λιοντάρι, και δεν άφησε ποτέ του ο εχθρός να του την πάρει. -45-

46 Στους Νεκρούς Σε σας που σκοτωθήκατε, αθάνατοι νεκροί μας και δώσατε το αίμα σας για να σωθεί η ζωή μας. Σε σας που θυσιαστήκατε, με θάρρος και ανδρεία, σας πρέπουν στέφανα, τιμές και δόξα αιωνία. Εσείς μας λευτερώσατε από την τυραννία, αθάνατη η μνήμη σας, ας είναι αιωνία. -46-

47 Στους Ήρωες Αθάνατοι λεβέντες μας, ένδοξα παλικάρια, το χώμα που σας σκέπασε γέμισε με κλωνάρια. Κλωνάρια δάφνης και μυρτιάς, τούτη την άγια μέρα για να τιμήσουμε εσάς που πέσατε εδώ πέρα. Σε σας που θυσιαστήκατε και δώσατε τη νίκη, στεφάνια, δόξα και τιμή, τώρα σε σας ανήκει. -47-

48 Το Ελληνόπουλο Είμαι ένα ελληνόπουλο, κι έχω γλυκιά πατρίδα, την όμορφη Ελλάδα μας που λάμπει σαν αχτίδα! Κατάβαθα στις φλέβες μου, αίμα ηρώων τρέχει και η καρδιά μου δύναμη και θάρρος πάντα έχει. Κι έχω μεγάλο όνειρο, τους ήρωες να μοιάσω, στα τόσα κατορθώματα στη δόξα να τους μοιάσω. Και εγώ σαν Ελληνόπουλο το χρέος μου θα κάνω κι αν το θελήσει η μοίρα μου, για εκείνη θα πεθάνω. -48-

49 Ποιήματα για Σχολική Γιορτή με τη Λήξη του Σχολικού Έτους -49-

50 ιάλογος (Τα Χρώματα) Είμαστε έξι κοριτσάκια όλο χάρη κι' ομορφιά το καθένα έχει βάλει μια καινούρια φορεσιά. Κόκκινο.- Κόκκινα είναι τα χείλη και τα ρόδα του Απρίλη, τ αβγά της Πασχαλιάς και τα μήλα της μηλιάς, κι' η κορδέλα μου ακόμα έχει κόκκινο το χρώμα. Κίτρινο.- Κίτρινο το καναρίνι το λεμόνι η θημωνιά το πεπόνι όπου χύνει την ωραία μυρωδιά. Μωβ,-Μωβ είναι ο Πανσές μυρωδάτος μενεξές, ωραίο ζουμπουλάκι της μπουγάδας το λουλάκι. Άσπρο.- Κάτασπρο είναι το χιόνι που η ζεστασιά το λιώνει. -50-

51 Η Μικρούλα Μη με βλέπετε μικρό και ίσως λίγο ντροπαλό έχω μια καρδούλα νάτη, που Ελλάδα είναι γεμάτη Έχω ναι και κάτι άλλο, ένα όνειρο μεγάλο αχ να πάω να πολεμήσω χίλιους εχθρούς να θερίσω. -51-

52 Η ικηγορίνα Θα γίνω να το ξέρετε τρανή δικηγορίνα και στην Αθήνα το ταχύ, θα τα περνάω φίνα Πω, πω θα λένε όλοι τους καλέ, τι ρητορεία, το μαύρο άσπρο έγινε, με πιάνει απελπισία, Αν έκανα κάτι είπατε για σας καλέ κυράδες, θε να σας βγάλω μάθετε, από τις σαπουνάδες Για τη γυναίκα ανύψωση αμέσως θα ζητήσω, κ' όλους τους άνδρες με ποδιά και σκούπα θα στολίσω. Σ. Κ. -52-

53 Σχολείο μου Με μάτια δακρυσμένα Σχολείο μου αγαπημένο, όσο ζω ποτέ δε σε ξεχνώ. Μ έ σ α στην αγκαλιά σου με τόση θαλπωρή, ζήσαμε έξι χρόνια μ αγάπη και στοργή. Σε χαιρετώ Σχολείο μου και σ αποχαιρετώ, αιώνια θα θυμάμαι πάντα θα σε νοσταλγώ. -53-

54 Τέλος της Σχολικής Χρονιάς Γιορτάζει το Σχολείο μας κι' έχω χαρά αλήθεια τελείωσε πια η χρονιά δεν είναι παραμύθια. Του χρόνου θάναι αλλιώτικα, και, πιο πολλά θα μάθω, γιατί ίσως και δεκαδικούς, θα μάθω πια να γράφω. Τι θέλετε να σας πω, τι πήρα στο ενδεικτικό; σας κάνω αυτήν τη χάρη και το φωνάζω δυνατά, πως πήρα ένα δεκάρι. -54-

55 Του Σχολειού μας την Αυλή Του Σχολειού μας η αυλή, είναι μια αγκαλιά ζεστή και ζεσταίνει τι καλά, τη μικρούλα μας καρδιά. εκεί μέσα τρέχω, τι χαρά που έχω, με κρυφτό, κυνηγητό, ξετρελαίνομαι πηδώ. Το κουδούνι σαν χτυπά, η καρδιά μου πως σκιρτά, την αυλή πια χαιρετώ νάμαι, μάθημα αρχινώ. -55-

56 Η Αδικία της ασκάλας Πείτε μου έχω δίκαιο, δεν είναι αδικία, μηδέν πήρες Τρύφωνα μου είπε η Κυρία. Γιατί να κάνεις τσιγκουνιά καλή μου δασκαλίτσα δεν ήταν τάχα δυνατό, μπρος από την κουλουρίτσα ένα, νάστηνες ορθό κι αμέσως, ώ τι χαρά, ωραίο θα γινότανε για μένα ένα δεκάρι στρογγυλό. ασκάλα - Είναι μεσημέρι και όλα τα παιδιά πηγαίνουν σπίτι τους για να φάνε, σεις όμως θα μείνετε εδώ μια ώρα νηστεία, για να μάθουν άλλοι μεν από σας να έρχονται πιο καθαροί, άλλοι να διαβάζουν τα μαθήματά τους και να μην χάνουν τις ώρες τους στα παιχνίδια. Μαθ. Α - Κυρία άφησέ με σε παρακαλώ να πάω -56-

57 σπίτι και να φάω και θάρθω πάλι. Έχουμε δύο γάτες και φοβάμαι αν αργήσω, μη μου φάνε το φαί ασκάλα - Όχι θα μείνεις εδώ. Μαθ. Β - Κυρία να πάω στο σπίτι να φάω και θάρθω πάλι, γιατί ο καιρός είναι συννεφιασμένος και μου φαίνεται πως θα βρέξει και φοβάμαι αν αργήσω μη μ αφήσουν νηστικό. ασκάλα - Το γουδί το γουδοχέρι και του κόπανου το χέρι. Όχι Θα μείνεις και εσύ εδώ. Χθες εσείς που ήσασταν και κάνατε απουσία, καθόλου δεν σκεφτήκατε την πείνα τη νηστεία; Μαθητής - Με συγχωρείτε κυρία πονούσε η κοιλιά μου και βρήκα το μπελά μου. Μαθ. Β - Με συγχωρείτε κυρία είχα τρανό συνάχι. ασκάλα - Και εκεί ψηλά στην εξοχή ποιος χοροπηδούσε; -57-

58 Άνοιξε το Σχολείο Άνοιξε του Σχολείου η πόρτα τριγύρω εύθυμη μια νότα σκορπίζει γέλιο και χαρά Γυρίζουν πάλι τα παιδάκια, με κατακάθαρα χεράκια, κρατούν τη σάκα τους σφιχτά. Σαν χελιδόνια τιτιβίζουν σε νέες τάξεις, φωλιές κτίζουν. Άνοιξε πάλι το Σχολείο, καινούρια σάκα και βιβλίο. -58-

59 Αποχαιρετισμός του Σχολείου Πέρασε η χρονιά η τάξη πάει, μας χαιρετάει πια το Σχολειό Στιγμές που ζήσαμε αντίο τώρα ήρθε η ώρα του χωρισμού. Νάναι ο δρόμος μας ανθοσπαρμένος, ρόδα ν ανθούνε παντοτινά. Μικρό μου Σχολειό αγαπημένο. Θα ζεις για πάντα μες την καρδιά. θα είσαι σαν όνειρο αγαπημένο, χαίρε Σχολείο μου αγαπημένο για παντοτινά. -59-

60 Αποχαιρετισμός του Σχολείου Το Σχολείο θα κλείσει τώρα σε λιγάκι, κι έχω μια χαρά. Είναι λιγάκι; Όλο χαρές και γέλια θάναι η ζωή, Θάμαι ένα ξένοιαστο πουλί. Μα να συλλογιέμαι τούτη τη στιγμή πως θα πρέπει σ όλους κάτι να χαρίσω, είτε ένα δώρο, είτε μιαν ευχή και από την κυρία, τώρα δα θ' αρχίσω. (προς την κυρία) Μες την αγκαλιά σου σαν άλλης μανούλας ζήσαμε κυρία και ένα ευχαριστώ φθάνει πια στα χείλη όλων των παιδιών σου, έχε γεια κυρία, σ ευχαριστώ. (Στο βάθος της σκηνής 6 μαθήτριες με κάνιστρα γεμάτα πέταλα λουλουδιών τραγουδούν σε σκοπό του "γέρε χρόνε φύγε τώρα" και συγχρόνως πετούν πέταλα λουλουδιών. Έχε γεια κυρία πάει η φωλίτσα μας χαλάει. -60-

61 Έχε γεια κυρία τώρα, κι' ένα σου λέω ευχαριστώ. (στη συνέχεια η μαθήτρια απαγγέλλει) Στο όμορφο Σχολείο μας που με δακρυσμένα μάτια τώρα το κοιτώ, αφήνω τα παιχνίδια, τα ξεφωνητά μας, συντροφιά γιατί μένει μοναχό. (ακολουθεί πάλι το τραγούδι των κοριτσιών). Έχε γεια Σχολείο τώρα είναι του χωρισμού η ώρα. Έχε γεια αγαπημένο θα μείνεις πάλι μοναχό. (η ίδια μαθήτρια απαγγέλλει) Του Σχολειού μας η αυλή, είναι μια αγκαλιά ζεστή και ζεσταίνει τι καλά την μικρούλα μας καρδιά. Εκεί μέσα τρέχω, τι χαρά που έχω, με κουτσό, κυνηγητό ξετρελαίνομαι γελώ. -61-

62 Το κουδούνι σαν χτυπά η καρδούλα μου σκιρτά την αυλή πια χαιρετά νάμαι μάθημα αρχινώ. ακολουθεί η ίδια στροφή του τραγουδιού "έχε γεια Σχολείο τώρα " και μετά συνεχίζει η μαθήτρια. Τώρα στους γονείς μας που με αγάπη τόση ήρθαν στην γιορτή, κάτι θα χαρίσω, κάτι πιο ωραίο ένα λουλουδάκι. (αυτήν την στιγμή οι μαθήτριες με τα κάνιστρα, δίνουν στους γονείς από ένα τριαντάφυλλο και συγχρόνως με τα χέρια στη μέση χορεύουν σε βαλς την τελευταία στροφή. "Πάει η χρονιά μας πάει και δεν γυρίζει πια. -62-

63 Γιατί Γελάτε Γιατί γελάτε πείτε μου γιατί μεγάλοι είσθε; πως είναι μέρα της χαράς μήπως και το αρνήσθε, Το αγαπημένο μας Σχολειό αύριο πια θα κλείσει και η κάθε παιδική ψυχή χαρά θα πλημμυρίσει. Αγαπημένο μου Σχολειό κοντά σου θα μας εύρεις σαν φύγει ο χρόνος και διαβεί και έμπει ο Σεπτέμβρης -63-

64 ιάλογος -Α. Νομίζω πως αργήσαμε ακούς χτυπάει η καμπάνα και τρεχάτη βιαστική, πάει Σχολειό η Άννα. -Β.- Μη πάμε Αντώνη στο Σχολειό, ώ,είναι ευκαιρία το ξύλο να γλυτώσουμε σκέψου και την νηστεία. ασκάλα.- Γιατί εσείς αργήσατε μήπως κάπου καθίσατε τι ώρα πέστε μου είναι αυτή Θα σας τραβήξω το αυτί. -Α.- Κάτι παρόμοιο θα μας πει αμέσως η κυρία και θα τραβήξουμε στα σίγουρα νηστεία. -Β.- Καλά το λες Γιαννάκη αύριο τι θα πούμε το σκέφτηκες; πως δεν αργεί πάλι να ξημερώσει, και τότε τη δασκάλα μας ποιος θα την ημερώσει; Γιάννης- Θα πούμε αρρωστήσαμε πέσαμε στο κρεβάτι και θα ορκιστούμε στο θεό -64-

65 να μη μας βρει το μάτι. Πάμε λοιπόν να παίξουμε εκεί στο περιβόλι, κυνηγητό να παίξουμε, αν συμφωνείς κα ι βόλι. -65-

66 Η Φανταγμένη ( ιάλογος) Άννα - (φοράει ένα φουστάνι) και λέγει. Νιώθω ένα κέφι άλλο με θαυμάζεις χωρίς άλλο. Είμαι όμορφη πολύ, μου το λένε κάθε στιγμή. Έχω λούσα, δες φουστάνι! ναι καμιά σας δε με φτάνει. Μαίρη - Πω, Πω δες την πως κάνει έχει λέει καλό φουστάνι λούσα χρήματα πολλά μα αυτά είναι αδειανά (δείχνει το μυαλό). Άννα - Φύγε από εδώ ζηλιάρα. Μαίρη - Ναι θα φύγω, όμως κοίτα σε φωνάζουν ψηλομύτα, είσαι όλο φαντασία θέλεις να φανείς κυρία. Άννα - Την μαμά σου θα φωνάξεις; τι θαρρείς θα με τρομάξεις, είσαι όμορφη σου λέω τάχεις όλα στην εντέλεια, -66-

67 μα τί κρίμα στο κεφάλι μυαλό δεν έχεις στάλα. Γεια σου φεύγω, μα δεν ξέρεις πως η τόση περηφάνια δεν θα αργήσει χωρίς άλλο θα σε ρίξει στην αφάνεια. -67-

68 Οι Εξετάσεις ( ιάλογος) Μαρία - Τι χαρά μας πλημμυρίζει ο αέρας να, γεμίζει με χαρές και ξεφωνητά, η χρονιά μας πια τελειώνει με χαρά το λέμε όλοι, το φωνάζουν δυνατά. Αμαλία - Ναι τα λες καλά καημένη, πρέπει νάσαι λυπημένη. Το Σχολείο δεν συλλογιέσαι που θα μείνει μοναχό. Μαρία - Σώπα, σώπα, Αμαλία για καλό μας η κυρία μας χάιδευε λιγάκι με τη βέργα στο χεράκι. Αγόρι - Βρε κορίτσια τι μεγάλη σας επήρε κάποια ζάλη; και σας βλέπουν και οι άλλοι (δείχνει τον κόσμο) Σήμερα όλοι γελούνε παίζουνε, χοροπηδούνε και σεις χειρονομείτε, -68-

69 τέτοια μέρα θα την βρείτε, άντε δώστε μου το χέρι κι όποιος από σας το θέλει στο χορό μας ας πιαστεί είναι μέρα χαρωπή. (χορεύουν συρτό "μισεύω και τα μάτια μου") -69-

70 Η Καπελού Προ ολίγου που σκεπτόμουνα μούρθε μια ιδέα, πείτε μου αλήθεια και σεις, την βρίσκετε ωραία; Θα γίνω είπα καπελού θα φτιάχνω καπελάκια για σας καλές κυρίες μου ωραία μοντελάκια. Άλλα θάναι με φτερά, άλλα θάναι σκέτα, ακόμα και κασκέτα. Για τους κυρίους πιο πολύ αλήθεια θα φροντίσω και κάθε κομψεβόμενο με πίλο θα στολίσω. Γιατί είναι αλήθεια φανερό, και το έχουνε μεράκι όσοι κομψότητα ζητούν, φοράνε καβουράκι. -70-

71 Η Μοδιστρούλα Μοδιστρούλα θα γινώ σα μεγαλώσω και τη μόδα στο χωριό μου θα εφαρμόσω Θάχω γούστο, σας ορκίζομαι πολύ και η φήμη μου στα ύψη θ ανεβεί. Ίσως κάποτε βρεθώ και στην Αθήνα, θάναι όνειρο και θα περνώ φίνα. Θα σπουδάσω εκεί πέρα ραπτική σαν γυρίσω θα είμαι όλο προκοπή. Τις μαμάδες θα τις κάνω φιγουρίνι, θα τις βάλω ίσως κάποτε μπικίνι και τα χρήματα από την τσέπη του μπαμπά, θα πετάξουν σαν μπαλόνι εκεί ψηλά. -71-

72 Η Σύνταξη Καίτη - Λόλα τάμαθες τα νέα, Λόλα - Τι για πες μου γιατί είσαι τόσο χαρούμενη; Καίτη - Ά που, που να στα λέω είμαι όλο χαρά, όλο κέφι Λόλα μου. Λόλα - Μα τι συμβαίνει, για ξεκαθάρισέ μου, γιατί κοντεύω να τρελαθώ. Μήπως σας είπε η δασκάλα τους βαθμούς ή ότι πήρες κανένα δεκάρι και κάνεις έτσι; Καίτη - Τι πάει να πει δεκάρι Λόλα μου, χιλιάδες αμέτρητα δεκάρια: σύνταξη! Λόλα Σύνταξη; μα για πες μου. Καίτη - Να χθες η δασκάλα είπε σ όλους τους βαθμούς, εσύ οκτώ, η Κούλα εννιά, ο Τάκης δέκα και σε μένα είπε " η Καίτη το ξεφτέρι μας θα πάρει σύνταξη" είμαι όλο χαρά. -72-

73 Λόλα - Και τι θα πει σύνταξη; Καίτη - Ουφ και συ Λόλα δεν ξέρεις τι θα πει σύνταξη, λεφτά πολλά λεφτά Να ο πατέρας μου, που παίρνει σύνταξη κάθε φορά, παίρνει ένα σωρό λεφτά. (Μπαίνει ο Νίκος και απότομα λέει στην Καίτη) Νίκος - Αχ καημένη Καίτη πόσο σε λυπάμαι, αλλά μην κλάψεις και με κάνεις να λυπηθώ πολύ. Καίτη - Μα είσαι στα καλά σου, να κλάψω εγώ, εγώ είμαι όλο χαρά. Λόλα - Νίκο γιατί να κλάψει, γιατί η κυρία της είπε να πάρει σύνταξη, λεφτά πολλά λεφτά; Νίκος - Ά έτσι το πήρες εσύ χα, χα, χα.. σύνταξη θα πει, ότι δεν προβιβάζεσαι και ότι θα μείνει στην ίδια τάξη, είσαι στάσιμη. Καίτη - Στάσιμη εγώ, μα δεν ακούσατε, όλο -73-

74 το χρόνο την δασκάλα που με φώναζε φωστήρα, ατσίδα, ξεφτέρι, τα λες όλα από τη ζήλια σου, ζηλιάρη.. γεια σας φεύγω να το πω στη μαμά μου για να χαρεί. Λόλα και Νίκος - Την Καημένη την πήρε το ποτάμι και πάει για σύνταξη. -74-

75 Η Χαρά μου Έχω μια τόση δα χαρά καλή μου μητερούλα εδώ, την νιώθω να σκιρτά από χαρά η καρδούλα. Αύριο πια τελειώνουνε τα βάσανα και οι πόνοι και του Σχολειού μας η φωλιά θα ξαναμείνει μόνη. Θα παίξουμε θα τρέξουμε όλο το καλοκαίρι, ξένοιαστα θάμαστε πουλιά καθένας μας το ξέρει. Πολλά σας είπα και γι' αυτό σας χαιρετώ, αντίο και ξαναλέω με χαρά πως κλείνει το Σχολείο. -75-

76 Της Μανούλας η Αγκαλιά Της μανούλας η αγκαλιά είναι μια ζεστή φωλιά και ζεσταίνει τι καλά την μικρούλα μας καρδιά. Εκεί μέσα μόνο πως ξεχνώ τον πόνο το φιλί της το γλυκό, είναι φίνο γιατρικό. Το φιλί που δίνει είναι σαν πενικιλίνη. Οι γιατροί, τα γιατρικά, είναι όλα περισσά. Της μανούλας η αγκαλιά είναι μια ζεστή φωλιά το φιλί της το γλυκό, πάντα θα το νοσταλγώ. -76-

77 Ο άσκαλος Να γίνω θέλω δάσκαλος τι λέτε δεν ταιριάζω; Αν σας αρέσω πιο πολύ και ματογυάλια βάζω. Ολημερίς στα χέρια μου τη βέργα θα κρατώ. θα έχω ύφος σοβαρό σαν μπαίνω στο Σχολειό. Όλοι οι αμελέτητοι θα μένουνε τιμωρία, Α. θάμαι λίγο αυστηρός δεν κάνω εγώ αστεία. Το έχω μεράκι κύριοι και λέω να ξεσπάσω, και των δασκάλων τα παιδιά στο ξύλο να τα σπάσω. -77-

78 Τα Μαθήματα Είμαι η αριθμητική τη νόηση ορίζω, με τά πολλά προβλήματα τη σκέψη ακονίζω. Και εγώ είμαι η γραμματική χωρίς ορθογραφία, ότι κι αν γράψεις ξέρε το δεν έχει σημασία. Κι εγώ με τα Ελληνικά μαθαίνω να διαβάζουν και την Ελλάδα στην καρδιά σαν φυλαχτό να βάζουν. Πω, Πω, σειρά δεν έμεινε για την γεωγραφία. εγώ θέλω να μάθετε του κόσμου τα τοπία. Κι εγώ είμαι η ωδική, ήχους πολλούς σας φέρνω με τα γλυκά τραγούδια μου, ανθρώπους συνεπαίρνω. -78-

79 Ότι κι αν πείτε μάθετε, πως η γυμναστική κάνει γερά τα σώματα, γερή και τη ψυχή -79-

80 Τελείωσε το Όνειρο Να τελείωσε το όνειρο που τόσες μέρες ζούσα, να πάρω το ενδεικτικό με πόθο καρτερούσα. Γιατί γελάτε πείτε μου γιατί μεγάλοι είστε, πως είναι μέρα της χαράς, μήπως και το αρνήστε; Το αγαπημένο μου Σχολειό αύριο πια θα κλείσει και η κάθε παιδική ψυχή χαρά θα πλημμυρίσει. Αγαπημένο μου Σχολειό κοντά σου θα μας εύρεις σαν φύγει ο χρόνος και διαβεί και έμπει ο Σεπτέμβρης. -80-

81 Το Παιδάκι το Καλό Αν θέλετε σιωπή να γενεί λιγάκι, θα το πω είμαι φρόνιμο παιδάκι. Σα ξυπνήσω το πρωί πλένομαι χτενίζομαι κάνω προσευχή Στους γονείς μου π' αγαπώ λέω καλημέρα κι έτσι ωραία αρχινά μια καινούρια μέρα. Στο τραπέζι καθαρό τρώγω πρωινό με τη σάκα στο πλευρό όλους χαιρετώ. Στο Σχολείο που όμορφα μάθημα αρχινώ δεν φωνάζω δυνατά γράφω καθαρά. -81-

82 Η δασκάλα μ αγαπά και μου λέει Πετράκη είσαι το καλύτερο στο Σχολείοο παιδάκι. -82-

83 Ποιήματα Διάφορα -83-

84 (Αντίο) Στη Φίλη μου Μετρώ τις μέρες που μας μένουν τώρα πια αναπολώ το παρελθόν θλιμμένα Μες στη ψυχή μου έχει πέσει καταχνιά αχ πώς μισώ της τύχης τέτοια πεπρωμένα. Θα φύγεις τώρα είναι φανερό το ήξερα πως θα συμβεί μια μέρα δεν ήθελα ποτέ να το δεχθώ, όμως γοργά πλησιάζει τούτη η μέρα. Στο πρόσωπό σου είχα βρει μια σύντροφο, μια φίλη και τις μπόρες συνήθιζα μαζί σου να περνώ στις μαύρες ατέλειωτες ώρες. Κοντά σου κάθε θλίψη και σιωπή της μαύρης της καρδιάς μου καταιγίδας, ξεχνούσα, είχα μάθει να ζητώ σιμά σου της χαράς μια ηλιαχτίδα. Θα φύγεις και άπειρο κενό θα μείνει θρονιασμένο στη ψυχή μου Θα ζω με αναμνήσεις και η σιωπή στο μέλλον θα τυλίγει τη ζωή μου. -84-

85 Αντίο φίλη μου, ποτέ δεν σε ξεχνώ και εύχομαι η ζωή νάναι για σένα ατέλειωτη χαρά και να διαβείς σε στράτα φωτεινή και λουλουδένια. -85-

86 Επίσκεψη στην Παναγιά της Κλεισούρας Σε λίγο θε να βρίσκομαι Παρθένα μου κοντά σου. Θε να σου πω τον πόνο μου και το παράπονό μου. Θε να σου πω σ αυτήν τη γη τα πιο καλά μου χρόνια τα πέρασα με δάκρυα και μες την καταφρόνια. Ήρθαν μέρες θλιβερές χωρίς τραγούδια και ήχους, να σου μιλούν να μην ακούς ωσάν αυτούς τους τοίχους. Χρόνια και χρόνια πέρασα μέσ στης σιωπής τη δίνη και πάντα η ελπίδα μου σε σένα έχει μείνει. Και τώρα σε παρακαλώ καλή μου Παναγία κάνε και μένα να διαβώ σε φωτισμένους δρόμους. -86-

87 ρόμους χαράς που πόθησα μ όλη τη ψυχή μου σαν διψασμένη διαβάτης της ερήμου. -87-

88 Η Αισιοδοξία Ποια είσαι αλήθεια, για πέσμου κυρά, τ' όνομα σου ποτέ δεν μου το λες με μεθάς, με γεμίζεις χαρές, με τυλίγεις με φως απαλό και με θάρρος τη ζήση θωρώ. Όταν είσαι σιμά μου μπορώ, με φτερά θαρρετά να πετώ το γκρίζο φόντο ξανοίγεις με φως πώς σε λένε κυρά μου, πες πώς; Όταν έρθεις κοντά μου, με μιας το σκοτάδι της θλίψης φωτάς. Πως σε λένε, για πες μου πώς Κυρά; Θα στο πω... είμαι η αισιοδοξία. Σ. Κ. -88-

89 Η εκάρα Καταμεσής του δρόμου εκεί πεσμένη μια δεκάρα πολλοί διαβάτες την πατούν δε δίνουν μια πεντάρα. Είναι αλήθεια άσημη μια τρύπια σκουριασμένη γι αυτό να την ευσπλαχνιστεί ο άνθρωπος δεν μένει. Μα αν κανείς την έπαιρνε δεν είναι φιλαργυρία είναι αρετή στον άνθρωπο είναι οικονομία. Όλοι το ξέρουν το ρητό φασούλι το φασούλι γεμίζει ο σάκος ο βαρύς γεμίζει το σακούλι. -89-

90 Η ύναμη της Ζωής Όταν χάνεις ότι πολύτιμο έχεις όταν νιώθεις πως δεν μπορείς ν αγαπάς η αγάπη σε κρατά ποτέ δεν σε προσπερνά. Το μίσος θολώνει, το πάθος σκοτώνει τα χρόνια περνούν, μα η φιλία δεν σβήνει. Σαν άσβεστο φως την νύχτα σου, δεν κρύβει. Η ψυχή σου φωνάζει η καρδιά σου προστάζει οι σελίδες να γυρίσουν, τα λάθη να σβήσουν. Έψαχνες αγάπη, μα βρήκες μόνο δάκρυ. Η ζωή σου γύρισε για λίγο την πλάτη. Αχ, ίσως έχασες τον τρόπο ν αγαπάς και ξέχασες πώς να προχωράς. Κι αν βυθίστηκες στις σκέψεις και πνίγηκες στις λέξεις, θυμήσου η ζωή είναι δική σου ο χρόνος γιατρός και συ βοηθός. -90-

91 Σαν πέτρα στο ποτάμι η πίκρα θα κυλήσει ο χτύπος της καρδιάς σου ξανά θα χτυπήσει. Σ.Θ. -91-

92 Η Ευτυχία Η ευτυχία είναι όνειρο είναι άπιαστη ελπίδα χρόνια την κυνήγησα μα ποτέ δεν την είδα. Η ευτυχία είναι όνειρο μοιάζει με πεταλούδα, τα φτερά της ολόχρυσα φωτεινά και βελούδα. Κυνηγώντας την έφτασες μη θαρρείς πως θα την πιάσεις θα περάσει από δίπλα σου και ξανά θα την χάσεις. Σ. Κ. -92-

93 Νοσταλγία Νοστάλγησα το φλύαρο το σπίνο το χειμώνα νοστάλγησα το λυγερό κορμί στην ανεμόνα. Που λικνιζότανε γλυκά με του Μαγιού τ αγέρι το θρόισμα στις φυλλωσιές αργά το μεσημέρι. Νοστάλγησα, πώς να το πω ένα γλυκό τραγούδι, που ημερώνει την καρδιά, τη κάνει σα λουλούδι. Νοστάλγησα όλης της γης τους ήχους, μόνο αυτή... τώρα θανάσιμα μισώ τη θλιβερή σιωπή. -93-

94 Ο Ξενιτεμένος Ελλάδα μου περήφανη πατρίδα αγαπημένη το όνομα σου αθάνατο μεσ' την καρδιά μου μένει. Κι αν τώρα βρίσκομαι μακριά, πολύ μακριά στα ξένα, ο νους μου πάντα βρίσκεται πατρίδα μου σε σένα. Πώς νοσταλγώ πατρίδα μου σε σένα να γυρίσω την τελευταία μου πνοή εκεί να την αφήσω. Μα θα γυρίσω κάποτε Ελλάδα μου κοντά σου για να πεθάνω ευτυχής μέσα στην αγκαλιά σου. -94-

95 Ο Θάνατος της Μάνας στα Ξένα Χτυπάει η καμπάνα, το στερνό αντίο της ζωής, το πικραμένο. Στα ξένα κείτεται νεκρό ένα κουφάρι θλιβερό της άμοιρης γριάς το μισεμένο. Μίσεψε απ τη σκόλη της ζωής στα ξένα το στερνό πικρό αντίο είπ αργοστέλνοντας βουβά, τη σκέψη της εκεί μακριά, πούν των παιδιών της η χαρά, κι απ την θολή της τη ματιά βουβά αργοκυλά κάποιο δάκρυ. Χτυπάει η καμπάνα θλιβερά, η δόλια μάνα ξεψυχά, θλιμμένη με τη ξένη γη, αφήνει τη στερνή πνοή. -95-

96 Όταν Όταν η ημέρα αποσταμένη φεύγει, αργά σκορπώντας μήνυμα χαράς κι ελπίδας, σ άλλους τόπους, που προσμένουν τη χαρά ποθώ να ήμουνα μια φεγγοαχτίδα. Όταν η νύχτα από τα παλάτια της κινά, σκορπώντας λησμονιά στης γης τη δίνη, όταν αναπαύεται η γη και ξεϊδρώνουν τα κορμιά ποθώ κι εγώ λίγη απαλή γαλήνη. -96-

97 Πού Πάτε Ελληνοπούλα; Που πάτε ελληνοπούλα στην στράτα βιαστικοί στα ξένα να ζητήσετε της προκοπής χαρά. Στα ξένα το ψωμί είναι πικρό και η ζωή είναι άδεια, γιατί περνάει άχαρα η ζωή, χωρίς φιλιά και χάδια. Όταν από το μόχθο της ζωής έρχεστε κουρασμένοι, στο φτωχικό δωμάτιο, ποιος θα σας περιμένει; εν θα βρεθεί κανείς εκεί στοργή να σας χαρίσει και η καρδιά σας μυστικά, πατρίδα θα ζητήσει. Μορφές γλυκές, μακρινές, ο νους θα αναπολήσει και η πονεμένη σου ψυχή, να τι θα ψιθυρίσει: -97-

98 Τι να τα κάνω τα λεφτά και τα χρυσά παλάτια, όταν περνάει η ζωή με πονεμένα δάκρυα. -98-

99 Στη Λίμνη του Χωριού (ΧΕΙΜΑ ΙΤΙ Α) Λίμνη πανώρια μάγισσα στην πράσινη αγκαλιά σου, βαρκούλες αρμενίζοντας λικνίζουν στα νερά σου. Ολόχαρη βασίλισσα δεσπόζεις στο τοπίο, και με το κύμα τ απαλό, φυλάς τα πόδια των βουνών. Ώ! τι πανώρια συλλογή χρωμάτων τι σαγήνη! Στο κύμα σου απλώνεται μαγευτική γαλήνη. Νεράϊδες ζουν στα παλάτια σου γλυκονανουρισμένες απ το τραγούδι του ψαρά στα μάγια σου δοσμένες. Και τ αγεράκι τ απαλό σαν φθάνει πια το βράδυ αργοσαλεύει απαλά και σου σιγοψιθιρίζει -99-

100 Στον Αδικοχαμένο Ιερέα Παπαμάρκο (Σφαγιασθέντα από τους Βουλγάρους) Μάρκο σε κλαίνε τα βουνά, σε κλαίν αετοράχες γιατί σε τέτοια ερημιά, χωρίς βόλια και μάχες, έπεσες κι είναι άγνωστο το μνήμα σου ακόμα τι κι αν γοργά σε σκέπασε της λεφτερειάς το χώμα. Ήσουν μια δάδα ακοίμητη το φως καθώς σκορπούσες τους συνανθρώπους χωριανούς στη πίστη τους κρατούσες. Για την Ελλάδα δούλεψες πιστά εις το χωριό σου γι αυτό και αυτοί οι Βούλγαροι θελήσαν το χαμό σου. Ήταν ηλιοβασίλεμα, ημέρα Κυριακή, στο σπίτι είχαν φιλευτεί τρεις αστυνομικοί

101 Μόλις εφθάσαν στο χωριό και δίνοντας το χέρι σου είπαν ότι πνέει πια της λευτεριάς τ αγέρι. Ήταν γραμμένο Μάρκο μας να αδικοχαθείς πριν το γλυκό της λευτεριάς αγέρα να γευθείς. Φύγαν οι αστυνομικοί σε λίγο και τρεχάτοι φθάνουν οι Βούλγαροι εχθροί με θολωμένο μάτι. Βίαια σε απήγαγαν σε σύραν στο βουνό και εκεί σε κάποια ρεματιά σε ξάπλωσαν νεκρό. Να σέρνουν την κατάρα μας για πάντα οι δολοφόνοι, στον τόπο που μαρτύρησες να μη λαλεί τα αηδόνι

102 Πληρώθηκε το αίμα σου η τόση σου θυσία αθάνατη η μνήμη σου ας είναι αιωνία! -102-

103 Τα Ξένα Έφυγε μ έναν πόθο, για τα ξένα. Σαλπάρισε γυρεύοντας χαρά, άλλαξε τη ζωή τη λουλουδένια ζητώντας πλούτο μες τη ξενιτιά. Πέρασαν χρόνια ξένος μες στα ξένα, ψάχνει γυρεύοντας, ο δόλιος τη χαρά. Μα να κουράστηκε, στης ξενιτιάς τη στράτα και η ευτυχία είναι τόσο μακριά. Ξαποσταμένος και έρημος διαβάτης, σέρνει τη σκέψη του, στην πρώτη του χαρά. Θολά πλημμύρισαν τα πικραμένα μάτια κι νοσταλγία, του ματώνει την καρδιά. Να γυρίσει, μίσησε τα ξένα, μισεί τη ψεύτρα, ξελογιάστρα ξενιτιά. Πατρίδα κράζει, ακριβή πατρίδα, ανώφελη και πλάνα ξενιτιά

104 Το Φθινόπωρο της Ζωής Όταν θαρθείς Φθινόπωρο, ένα συννεφιασμένο, ένα θλιμμένο δειλινό, θ αλλάξουν όλα στη ζωή και πια δεν θα προσμένω, παρά τη δύση της ζωής, γι αυτό δεν σ' αγαπώ. Όταν θαρθείς Φθινόπωρο, θα φθάνω πια στο τέρμα γιατί θα έχουν πια διαβεί τα νιάτα μου τα έρμα. Θαρθείς θα θάψεις όνειρα, τους πόθους τις ελπίδες, θα μ' αυλακώσεις με βαθιές και θλιβερές ρυτίδες. Καλώς ναρθείς Φθινόπωρο, κάποιο συννεφιασμένο, θλιβερό δειλινό μα εγώ δεν σε προσμένω, γιατί θα κλέψεις τη χαρά που εγώ την περιμένω. Σ. Κ

105 Ο Καπεταν Φασαρίας Είμαι ένα μικρό παιδάκι καθαρό σαν κουνελάκι Για κοιτάτε το χεράκι λάμπει σαν το καθρεφτάκι. Ψέματα ποτέ δεν λέω κι όταν με μαλώνουν κλαίω. Αταξία εγώ δεν κάνω στο καβγά τρεχάτος φθάνω. Γι αυτό και η κυρία με βάφτισε στα αστεία καπετάνιε φασαρία. Να προχθές για τιμωρία μόνο, μ' άφησε νηστεία. Μ' εγώ σαν έφυγε η κυρία, και έγινε η ώρα μία, από το παράθυρο πηδάω, το Σχολείο το χαιρετάω

106 Ο Συνεταιρισμός Όποιος θέλει ν αποκτήσει δύναμη και προκοπή, στο χορό των συνεταίρων, χέρι, χέρι ας πιαστεί. Τόνα χέρι νίβει το άλλο, αυτό μόνο να σκεφτεί και η καρδιά του ας γεμίσει για τον άλλονε στοργή. Συνεταιριστή τον λένε τον εργάτη τον καλό, που ακούραστα δουλεύει και βοηθάει το κοινό

107 Περιεχόμενα Αντί Προλόγου...3 Ποιήματα για Χριστουγεννιάτικες Σχολικές Γιορτές Άγιε Βασίλη...5 Άγιε Βασίλη...6 Άη Βασίλη...7 Ανάσταση...8 Το Καλόπαιδο...9 Γεννήθηκε ο Χριστός...10 Έλα Αη Βασίλη...11 Η Γέννηση...12 Στον Σωτήρια...13 Το Άστρο της Βηθλεέμ...14 Το Όνειρο μου...15 Χαρά Μεγάλη...16 Χθες Βράδυ...17 Είμαι Καλό Παιδάκι...18 Ποιήματα για Εθνικές Σχολικές Γιορτές Γιορτάζει η Πατρίδα...20 Γιορτή Μεγάλη...21 Το Ναυτάκι...22 Το Παλικάρι...23 Γιορτή Μεγάλη...24 Διπλή Γιορτή...25 Είμαι μια Μεκεδονοπούλα

108 Ελλάδα...27 Ελληνοπούλα...28 Η Δόξα των Ψαρών...29 Η Ηπειροτοπούλα...30 Ξυπνήστε...31 Ο Παλικαράς...32 Ο Στρατιώτης...33 Πατρίδα...34 Στους Ήρωες...35 Στους Ήρωες...36 Στους Ήρωες...37 Στους Νεκρούς...38 Στους Νεκρούς...39 Στην Ελλάδα...40 Στην Ελλάδα...41 Στην Ελλάδα...42 Στην Ελλάδα...43 Το Εικοσιένα...44 Η Σημαία...45 Στους Νεκρούς...46 Στους Ήρωες...47 Το Ελληνόπουλο...48 Ποιήματα για Σχολική Γιορτή με τη Λήξη του Σχολικού Έτους Διάλογος (Τα Χρώματα)...50 Η Μικρούλα...51 Η Δικηγορίνα...52 Σχολείο μου...53 Τέλος της Σχολικής Χρονιάς...54 Του Σχολειού μας την Αυλή...55 Η Αδικία της Δασκάλας

109 Άνοιξε το Σχολείο...58 Αποχαιρετισμός του Σχολείου...59 Αποχαιρετισμός του Σχολείου...60 Γιατί Γελάτε...63 Διάλογος...64 Η Φανταγμένη (Διάλογος)...66 Οι Εξετάσεις (Διάλογος)...68 Η Καπελού...70 Η Μοδιστρούλα...71 Η Σύνταξη...72 Η Χαρά μου...75 Της Μανούλας η Αγκαλιά...76 Ο Δάσκαλος...77 Τα Μαθήματα...78 Τελείωσε το Όνειρο...80 Το Παιδάκι το Καλό...81 Ποιήματα Διάφορα (Αντίο) Στη Φίλη μου...84 Επίσκεψη στην Παναγιά της Κλεισούρας...86 Η Αισιοδοξία...88 Η Δεκάρα...89 Η Δύναμη της Ζωής...90 Η Ευτυχία...92 Νοσταλγία...93 Ο Ξενιτεμένος...94 Ο Θάνατος της Μάνας στα Ξένα...95 Όταν...96 Πού Πάτε Ελληνοπούλα;...97 Στη Λίμνη του Χωριού (ΧΕΙΜΑΔΙΤΙΔΑ)

110 Στον Αδικοχαμένο Ιερέα Παπαμάρκο Τα Ξένα Το Φθινόπωρο της Ζωής Ο Καπεταν Φασαρίας Ο Συνεταιρισμός Περιεχόμενα