Τῌ ΔΕΥΤΕΡᾼ ΤΗΣ Ζ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ

Transcript

1 ΤΡΙΤΗ 14 ΙΟΥΝΙΟΥ 2016 Ἐλισσαίου τοῦ προφήτου (900 π.χ.). Μεθοδίου ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως τοῦ ὁ μολογητοῦ ( 847). Κυρίλλου Γορτύνης τοῦ ἱερομάρτυρος ( 299). * * Τῌ ΔΕΥΤΕΡᾼ ΤΗΣ Ζ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ ΕΝ Τῼ ΕΣΠΕΡΙΝῼ Μετὰ τὸν Προοιμιακόν, τὸ Μακάριος ἀνήρ. Εἰς τὸ Κύριε, ἐκέκραξα, ἱστῶμεν Στίχους Ϛ, καὶ ψάλλομεν Στιχηρὰ Προσόμοια τῆς Ἑορτῆς γ. Ἦχος πλ. δ. Ὢ τοῦ παραδόξου θαύματος. Ἐκ τοῦ Μηναίου. Στίχ. α. Ἐὰν ἀνομίας παρατηρήσῃς, Κύριε, Κύριε, τίς ὑποστήσεται; ὅτι παρὰ σοὶ ὁ ἱλασμός ἐστιν. Χαίροις Ἐλισσαῖε πάνσοφε σὺ γὰρ καθάρας τὸν νοῦν, ἡδονῶν τῶν τοῦ σώματος, ὑπεδέξω ἔνδοξε, τὰς αὐγὰς τὰς τοῦ Πνεύματος, τοῖς ἐ φεξῆς τε, πᾶσι μετέδωκας, καὶ ὅλος ὤφθης, φωτοειδέστατος ὅθεν ἐσκήνωσας, πρὸς τὸ φῶς τὸ ἄδυτον, ὑπὲρ ἡμῶν, πάντοτε δεόμενος, τῶν εὐφημούντων σε. Στίχ. β. Ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου ὑπέμεινά σε, Κύριε ὑπέμεινεν ἡ ψυχή μου εἰς τὸν λόγον σου, ἤλπισεν ἡ ψυχή μου ἐπὶ τὸν Κύριον. Σὲ Ἐλισσαῖε μακάριε, ὁ ζηλωτὴς Ἠλιού, ἐν διπλῷ τῷ χαρίσματι, καταλαμπρυνόμενον, καταλείψας αἰθέριος, ἁρματηλάτης ὄντως ἐδείκνυτο οὗ τῇ μιμήσει, ῥεῖθρα ποτάμια, χάριτι ἔστησας, καὶ διῆλθες ἔνδοξε, περιχαρῶς, καταγλαϊζόμενος, καὶ μεγαλύνων Χριστόν. Στίχ. γ. Ἀπὸ φυλακῆς πρωΐας μέχρι νυκτός, ἀπὸ φυλακῆς πρωΐας, ἐλπισάτω Ἰσραὴλ ἐπὶ τὸν Κύριον. Πάλαι πιστῇ Σωμανίτιδι, παῖδα χαρίζῃ εὐχῆς, ὃν θανόντα ἐξήγειρας, ὡς Προφήτης ἔνθεος, ἱερῶς θαυμαζόμενος ἁλσὶ δὲ πάλιν, ὕδατα ἄ γονα, σαφῶς μετάγεις εἰς γονιμότητα θαύματα ἄπειρα, ἐκτελεῖς τῇ χάριτι τοῦ παντουργοῦ, Πνεύματος μακάριε ὅθεν ὑμνοῦμέν σε. Ἕτερα Προσόμοια γ. (Ἐκ τῆς Φυλλάδος). Ἦχος δ. Ὡς γενναῖον ἐν Μάρτυσιν. Στίχ. δ. Ὅτι παρὰ τῷ Κυρίῳ τὸ ἔλεος, καὶ πολλὴ παρ αὐτῷ λύτρωσις καὶ αὐτὸς λυτρώσεται τὸν Ἰσραὴλ ἐκ πασῶν τῶν ἀνομιῶν αὐτοῦ. Ἀντιλήπτορα μέγιστον, καὶ προστάτην θερμότατον, σὲ ἐπιγινώσκοντες, πανσεβάσμιε, Ἐλισσαιὲ κραταιούμεθα, ἐν θλίψεσι πάντοτε καὶ δεινῶν ἐπαγωγαῖς, πειρασμῶν ἐπιτάσεσιν, ἀσθενείαις τε, καὶ νοσήμασι τοῖς σωματοφθόροις, μεγαλύνοντες τὸν δόντα, διπλῆν τὴν χάριν σοι ἔνδοξε. Στίχ. ε. Αἰνεῖτε τὸν Κύριον, πάντα τὰ ἔθνη, ἐπαινέσατε αὐτόν, πάντες οἱ λαοί. Ὁ Ναός σου ὁ ἅγιος, ἰατρεῖον ἐνδέδεικται, ἱερὸν πανεύφημε, ἔνδον γὰρ αὐτοῦ, ἐν ἀστραπαῖς καταυγάζουσα, ἡ χάρις τοῦ Πνεύματος, ἐνοικεῖ ποταμηδόν, κενουμένη τοῖς πέρασι, καὶ ἀκένωτος, δεικνυμένη Προφῆτα θεηγόρε, τοῦ Θεσβίτου κληρονόμε, Ἐλισσαιὲ μεγαλώνυμε. Στίχ. Ϛ. Ὅτι ἐκραταιώθη τὸ ἔλεος αὐτοῦ ἐφ ἡμᾶς, καὶ ἡ ἀλήθεια τοῦ Κυρίου μένει εἰς τὸν αἰῶνα. Οἱ τῷ θείῳ τεμένει σου, ἀγρυπνοῦντες ἑκάστοτε, σὲ καθικετεύομεν πανσεβάσμιε, Ἐλισσαιὲ αὖθις εἴλησον, τὴν θεοχαρίτωτον τοῦ Θεσβίτου μηλωτήν, καὶ τὴν θάλασσαν πάταξον τῶν παθῶν ἡμῶν, ὅπως σῶοι περάσωμεν ἐντεῦθεν, πρὸς λιμένας ἀπαθείας, καὶ τὴν ἐ κεῖσε κατάπαυσιν. Δόξα. Ἦχος πλ. β. (τὸ τοῦ Μηναίου, ἀρχαῖον). Προφῆτα κῆρυξ Χριστοῦ, τοῦ θρόνου τῆς μεγαλωσύνης, οὐδέποτε χωρίζῃ, καὶ ἑκάστῳ ἀ σθενοῦντι, ἀεὶ παρίστασαι ἐν τοῖς ὑψίστοις λειτουργῶν, τὴν Οἰκουμένην εὐλογεῖς, πανταχοῦ δοξαζόμενος. Αἴτησαι ἱλασμὸν ταῖς ψυχαῖς ἡ 1

2 Καὶ νῦν. Τῆς ἑορτῆς. Ἦχος δ. Ὅτε παραγέγονας ἐπὶ τὸ ὄρος, Χριστὲ τῶν Ἐ λαιῶν, Πατρὸς ἐπιτελέσαι τὴν εὐδοκίαν, ἐξέστησαν οἱ οὐράνιοι Ἄγγελοι, καὶ ἔφριξαν οἱ καταχθόνιοι παρίσταντο δὲ οἱ Μαθηταὶ μετὰ χαρᾶς ἔντρομοι, ὡς ἐλάλεις αὐτοῖς ὡς θρόνος δὲ ἡτοίμαστο ἐξ ἐναντίας νεφέλη προσμένουσα πύλας δὲ ὁ οὐρανὸς διαπετάσας, τῷ κάλλει ἐφαίνετο καὶ ἡ γῆ τοὺς κρυπτῆρας ἀνακαλύπτει, Ἀδὰμ τὴν κατάβασιν ὡς γνωσθῆναι, καὶ τὴν αὖθις ἀνάβασιν. Ἀλλ ἴχνη μὲν ὑψοῦτο, ὡς ὑπὸ χειρός στόμα δὲ μεγάλα ηὐλόγει, ὡς ἠκούετο νεφέλη ὑπελάμβανε, καὶ οὐρανὸς ἔνδον σε ὑπεδέξατο. Ἔργον τοῦτο Κύριε εἰργάσω, μέγα καὶ παράδοξον, εἰς σωτηρίαν τῶν ψυχῶν ἡ Εἴσοδος. Ὁ προεστὼς ἢ ὁ ἀναγνώστης τὴν ἐ πιλύχνιον εὐχαριστίαν χῦμα Φῶς ἱλαρὸν ἁγίας δόξης, * ἀθανάτου Πατρός, * οὐρανίου, ἁγίου, μάκαρος, * Ἰησοῦ Χριστέ, * ἐλθόντες ἐπὶ τὴν ἡλίου δύσιν, * ἰδόντες φῶς ἑσπερινόν, * ὑμνοῦμεν Πατέρα, Υἱόν, * καὶ ἅ γιον Πνεῦμα, Θεόν. * Ἄξιόν σε ἐν πᾶσι καιροῖς * ὑμνεῖσθαι φωναῖς αἰσίαις, * Υἱὲ Θεοῦ, ζωὴν ὁ διδούς * διὸ ὁ κόσμος σὲ δοξάζει. Τὸ Προκείμενον τῆς ἡμέρας Τῇ Δευτέρᾳ ἑσπέρας. Ἦχος δ. Ψαλμὸς δ. Κύριος εἰσακούσεταί μου ἐν τῷ κεκραγέναι με πρὸς αὐτόν. (δ 4) Στίχ. α. Ἐν τῷ ἐπικαλεῖσθαί με εἱσήκουσάς μου, ὁ Θεὸς τῆς δικαιοσύνης μου ἐν θλίψει ἐ πλάτυνάς με. Οἰκτείρησόν με καὶ εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου. (δ 2) Στίχ. β. Ἐν εἰρήνῃ ἐπὶ τὸ αὐτὸ κοιμηθήσομαι καὶ ὑπνώσω, ὅτι σύ, Κύριε, κατὰ μόνας ἐπ ἐλπίδι κατῴκισάς με. (δ 9) Καὶ τὰ Ἀναγνώσματα. Βασιλειῶν Γ τὸ Ἀνάγνωσμα. (Γ, ιθ & Δ, β 1 22). Εἶπε Κύριος πρὸς Ἠλιού, πορεύου, ἀνάστρεφε εἰς τὴν ὁδόν σου καὶ ἥξεις εἰς τὴν ὁδὸν ἐ ρήμου Δαμασκοῦ καὶ ἥξεις, καὶ χρίσεις τὸν Ἐλισσαιὲ υἱὸν Σαφὰτ ἀπὸ Ἀβελμαουλὰ εἰς Προφήτην ἀντὶ σοῦ. Καὶ ἀπῆλθεν ἐκεῖθεν, καὶ εὑρίσκει τὸν Ἐλισσαιὲ υἱὸν Σαφάτ, καὶ αὐτὸς ἠροτρία ἐν βουσί δώδεκα ζεύγη βοῶν ἐνώπιον αὐτοῦ, καὶ αὐτὸς ἐν τοῖς δώδεκα καὶ ἀπῆλθεν Ἐλισσαιὲ ἐπ αὐτόν, καὶ ἐπέῤῥιψε τὴν μηλωτὴν αὐτοῦ ἐπ αὐτόν. Καὶ κατέλιπεν Ἐλισσαιὲ τοὺς βόας καὶ ἐπέδραμεν ὀπίσω Ἠ λιού, καὶ εἶπε καταφιλήσω τὸν πατέρα μου καὶ τὴν μητέρα μου, καὶ ἀκολουθήσω ὀπίσω σου καὶ εἶπεν αὐτῷ πορεύου, ἀνάστρεφε, ὅτι πεποίηκά σοι. Καὶ ἀνέστρεψεν ἐξ ὄπισθεν αὐτοῦ καὶ ἔλαβε τὸ ζεῦγος τῶν βοῶν, καὶ ἔθυσε, καὶ ἐν τοῖς σκεύεσι τῶν βοῶν ἥψησεν αὐτά, καὶ ἔδωκε τῷ λαῷ καὶ ἔφαγον καὶ ἀνέστη, καὶ ἐπορεύθη ὀπίσω Ἠλιού, καὶ ἐλειτούργει αὐτῷ. Καὶ ἐγένετο ἐν τῷ ἀνάγειν Κύριον τὸν Ἠλιοὺ ἐν συσσεισμῷ ὡς εἰς τὸν Οὐρανόν, καὶ ἐπορεύθη Ἠλιοὺ καὶ Ἐλισσαιὲ ἐκ Γαλγάλων. Καὶ εἶπεν Ἠλιοὺ πρὸς Ἐλισσαιέ κάθου δὴ ἐνταῦθα ὅτι Κύριος ἀπέσταλκέ με ἕως Βαιθήλ. Καὶ εἶπεν Ἐλισσαιέ ζῇ Κύριος, καὶ ζῇ ἡ ψυχή σου, εἰ ἐγκαταλείψω σε καὶ ἦλθον εἰς Βαιθήλ. Καὶ ἦλθον οἱ υἱοὶ τῶν Προφητῶν οἱ εἰς Βαιθὴλ πρὸς Ἐλισσαιέ, καὶ εἶπον πρὸς αὐτόν εἰ ἔ γνως, ὅτι Κύριος σήμερον λαμβάνει τὸν κύρι όν σου ἀπάνωθεν τῆς κεφαλῆς σου; καὶ εἶπε καί γε ἐγὼ ἔγνωκα, σιωπᾶτε. Καὶ εἶπεν Ἠλιοὺ πρὸς Ἐλισσαιέ κάθου δὲ ἐνταῦθα, ὅτι Κύριος ἀπέσταλκέ με εἰς Ἰεριχώ. Καὶ εἶπεν Ἐ λισσαιέ ζῇ Κύριος, καὶ ζῇ ἡ ψυχή σου, εἰ ἐγκαταλείψω σε καὶ ἦλθον εἰς Ἰεριχώ. Καὶ ἤγγισαν οἱ υἱοὶ τῶν Προφητῶν οἱ ἐν Ἰεριχὼ πρὸς Ἐλισσαιὲ καὶ εἶπον πρὸς αὐτόν εἰ ἔγνως ὅτι σήμερον λαμβάνει Κύριος τὸν κύριόν σου ἀπάνωθεν τῆς κεφαλῆς σου; καὶ εἶπε καί γε ἐγὼ ἔγνωκα, σιωπᾶτε Καὶ εἶπεν αὐτῷ Ἠλιού κάθου δὴ ὧδε ὅτι Κύριος ἀπέσταλκέ με εἰς τὸν Ἰορδάνην Καὶ εἶπεν Ἐλισσαιέ ζῇ Κύριος, καὶ ζῇ ἡ ψυχή σου, εἰ ἐγκαταλείψω σε. Καὶ ἐ πορεύθησαν ἀμφότεροι, καὶ πεντήκοντα ἄνδρες υἱοὶ τῶν Προφητῶν, καὶ ἔστησαν ἐξεναντίας μακρόθεν. Καὶ ἀμφότεροι ἔστησαν ἐ πὶ τοῦ Ἰορδάνου. Καὶ ἔλαβεν Ἠλιοὺ τὴν μηλωτὴν αὐτοῦ καὶ εἴλησε, καὶ ἐπάταξε τὸ ὕ 2

3 δωρ, καὶ διῃρέθη τὸ ὕδωρ ἔνθα καὶ ἔνθα καὶ διέβησαν ἀμφότεροι ἐν ἐρήμῳ. Καὶ ἐγένετο ἐν τῷ διαβῆναι αὐτούς, καὶ Ἠλιοὺ εἶπε πρὸς Ἐλισσαιέ αἴτησαι τί ποιήσω σοι πρὸ τοῦ ἀναληφθῆναί με ἀπὸ σοῦ. Καὶ εἶπεν Ἐλισσαιέ γενηθήτω δὴ τὸ Πνεῦμα τὸ ἐπὶ σοὶ δισσῶς ἐπ ἐμοί. Καὶ εἶπεν Ἠλιού ἐσκλήρυνας τοῦ αἰτήσασθαι πλήν, ἐὰν ἴδῃς με ἀναλαμβανόμενον ἀπὸ σοῦ, ἔσται σοι οὔτως ἐὰν δὲ μήν ἴδῃς, οὐ μὴ γένηται. Καὶ ἐγένετο αὐτῶν πορευομένων καὶ λαλούντων, καὶ ἰδοὺ ἅρμα πυρός, καὶ ἵπποι πυρός, καὶ διεχώρησεν ἀναμέσον ἀμφοτέρων, καὶ ἀνελήφθη Ἠλιοὺ ἐν συσσεισμῷ ὡς εἰς τὸν οὐρανόν. Καὶ Ἐλισσαιὲ ἑώρα, καὶ αὐτὸς ἐβόα πάτερ, πάτερ, ἅρμα Ἰσραὴλ καὶ ἱππεὺς αὐτοῦ καὶ οὐκ εἶδεν αὐτὸν οὐκέτι καὶ ἐ κράτησεν Ἐλισσαιὲ τοῦ ἱματίου αὐτοῦ καὶ δι έῤῥηξεν αὐτὸ εἰς δύο. Καὶ ἀνείλετον τὴν μηλωτὴν Ἠλιοὺ Ἐλισσαιέ, τὴν πεσοῦσαν ἐπάνωθεν αὐτοῦ. Καὶ ἐπέστρεψεν Ἐλισσαιὲ καὶ ἔστη ἐπὶ τοῦ χείλους τοῦ Ἰορδάνου. Καὶ ἔλαβεν Ἐλισσαιὲ τὴν μηλωτὴν Ἠλιοὺ τὴν πεσοῦσαν ἐπάνωθεν αὐτοῦ, καὶ ἐπάταξε τὰ ὕδατα, καὶ οὐ διῃρέθη. Καὶ εἶπεν Ἐλισσαιέ. Ποῦ ἔ στιν ὁ Θεὸς Ἠλιοὺ Ἀπφώ; Καὶ ἐπάταξεν Ἐ λισσαιὲ τὰ ὕδατα ἐκ δευτέρου καὶ διῃρέθη τὰ ὕδατα, καὶ διῆλθε διὰ ξηρᾶς. Καὶ εἶδον αὐτὸν οἱ υἱοὶ τῶν Προφητῶν οἱ ἐν Ἰ εριχὼ ἐξεναντίας καὶ εἶπον ἐπαναπέπαυται τὸ πνεῦμα Ἠλιοὺ ἐπὶ Ἐλισσαιέ. Καὶ ἦλθον εἰς συνάντησιν αὐτοῦ, καὶ προσεκύνησαν αὐτῷ ἐπὶ τὴν γῆν. Καὶ αὐτὸς ἐκάθητο ἐν Ἰεριχώ καὶ εἶπον οἱ ἄνδρες τῆς πόλεως πρὸς Ἐλισσαιέ. Ἰδοὺ ἡ κατοίκησις τῆς πόλεως ἀγαθή, καθὼς σύ, Κύριε, βλέπεις, καὶ τὰ ὕδατα πονηρά, καὶ ἡ γῆ ἀτεκνουμένη. Καὶ εἶπεν Ἐλισσαι έ λάβετέ μοι ὑδρίσκην καινήν, καὶ θέσθε ἐκεῖ ἅλας. Καὶ ἔλαβεν αὐτό, καὶ ἐξῆλθεν ἐπὶ τὴν διέξοδον τῶν ὑδάτων, καὶ ἔῤῥιψεν ἐκεῖ τὸ ἅ λας, καὶ εἶπε. Τάδε λέγει Κύριος ἴαμαι τὰ ὕ δατα ταῦτα οὐκέτι ἔσται ἐκεῖθεν ἀποθνήσκων, οὐδὲ ἀτεκνουμένη δι αὐτά. Καὶ ἰάθη τὰ ὕδατα ἕως τῆς ἡμέρας ταύτης, κατὰ τὸ ῥῆμα ὃ ἐλάλησεν Ἐλισσαιέ. Βασιλειῶν Δ τὸ ἀνάγνωσμα. (ε, ἐκλογὴ στίχων). Καὶ Νεεμὰν ὁ ἄρχων τῆς δυνάμεως τῆς Συρίας ἦν ἀνὴρ μέγας ἐνώπιον τοῦ κυρίου αὐτοῦ. Καὶ ὁ ἀνὴρ ἦν δυνατὸς ἰσχύϊ, λελεπρωμένος. Καὶ ἐγένετο ὡς ἤκουσεν Ἐλισσαιὲ ἄνθρωπος Θεοῦ, εἶπεν ἐλθέτω δὴ πρὸς μὲ Νεεμάν, καὶ γνώτω ὅτι ἐστὶ προφήτης ἐν Ἰσραήλ. Καὶ ἦλθε Νεεμὰν αὐτοῖς ἅρμασιν αὐτοῦ καὶ ἵπποις αὐτοῦ, καὶ ἔστη ἐπὶ τῆς θύρας τοῦ οἴκου Ἐ λισσαιέ. Καὶ ἀπέστειλεν Ἐλισσαιὲ ἄγγελον πρὸς αὐτὸν λέγων. Πορευθείς, λοῦσαι ἐν τῷ Ἰορδάνῃ ἑπτάκις καὶ ἐπιστρέψει ἡ σάρξ σου ἐπὶ σοὶ καὶ καθαρισθήσῃ. Καὶ ἐθυμώθη Νεεμάν, καὶ ἀπῆλθε καὶ εἶπεν. Ἰδοὺ δὴ ἔλεγον, ὅ τι ἐξελεύσεται πρός με, καὶ ἐπικαλέσεται ἐν ὀνόματι Κυρίου τοῦ Θεοῦ αὐτοῦ, καὶ ἐπιθήσει τὴν χεῖρα αὐτοῦ ἐπὶ τὸ λεπρόν, καὶ ἀποσυνάξει αὐτὸ ἀπὸ τῆς σαρκός μου. Οὐκ ἀγαθὸς Ἀ βανὰ καὶ Φαρφάρ, ποταμοὶ Δαμασκοῦ, ὑπὲρ τὸν Ἰορδάνην καὶ ὑπὲρ πάντα τὰ ὕδατα Ἰσρα ήλ; οὐχὶ πορευθεὶς λούσομαι καὶ καθαρισθήσομαι; Καὶ ἀπέστρεψε καὶ ἀπῆλθεν ἐν θυμῷ. Καὶ προσῆλθον οἱ παῖδες αὐτοῦ, καὶ εἶπον πρὸς αὐτόν. Πάτερ, εἰ μέγαν λόγον ἐλάλησε πρὸς σὲ ὁ Προφήτης, οὐκ ἄν ἐποίησας; Καὶ ὅ τι εἶπε πρός σε, λοῦσαι καὶ καθαρίσθητι; Καὶ κατέβη Νεεμάν, καὶ ἐβαπτίσατο ἐν τῷ Ἰορδάνῃ ἑπτάκις, κατὰ τὸ ῥῆμα τοῦ ἀνθρώπου τοῦ Θεοῦ. Καὶ ἐπέστρεψεν ἡ σάρξ αὐτοῦ ἐπ αὐτὸν ὡς παιδαρίου μικροῦ, καὶ ἐκαθαρίσθη. Βασιλειῶν Δ τὸ Ἀνάγνωσμα. (δ 8 37). Ἐγένετο ἡμέρα καὶ διέβη Ἐλισσαιὲ εἰς Σωμάν καὶ ἐκεῖ, γυνὴ μεγάλη, καὶ ἐκράτησεν αὐτὸν φαγεῖν ἄρτον καὶ ἐγένετο ἀφ ἱκανοῦ τοῦ εἰσπορεύεσθαι αὐτόν, ἐξέκλινε τοῦ ἐκεῖ φαγεῖν ἄρτον. Καὶ εἶπεν ἡ γυνὴ πρὸς τὸν ἄνδρα αὐτῆς. Ἰδοὺ δὴ ἔγνων ὅτι ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ ἅγιος οὖτος διαπορεύεται ἐφ ἡμᾶς διαπαντός ποιήσωμεν δὴ αὐτῷ ὑπερῷον, τόπον μικρόν, καὶ θῶμεν αὐτῷ ἐκεῖ κλίνην, καὶ τράπεζαν καὶ δίφρον καὶ λυχνίαν. Καὶ ἔσται ἐν τῷ εἰσπορεύεσθαι αὐτὸν πρὸς ἡμᾶς καὶ ἐκκλινεῖ ἐκεῖ. Καὶ ἐγένετο ἡμέρα, καὶ εἰσῆλθεν 3

4 ἐκεῖ, καὶ ἐξέκλινεν εἰς τὸ ὑπερῷον, καὶ ἐκοιμήθη ἐκεῖ. Καὶ εἶπε πρὸς Γιεζί, τὸ παιδάριον αὐτοῦ. Κάλεσόν μοι τὴν Σωμανῖτιν ταύτην. Καὶ ἐκάλεσεν αὐτήν καὶ ἔστη ἐνώπιον αὐτοῦ, καὶ εἶπεν αὐτῷ. Εἶπον δὴ πρὸς αὐτήν Ἰδοὺ ἐ ξέστησας ἡμῖν πᾶσαν τὴν ἔκστασιν ταύτην τί δεῖ ποιῆσαί σοι; Εἰ ἔστι λόγος σοι πρὸς τὸν βασιλέα, ἢ πρὸς τοὺς ἄρχοντας τῆς δυνάμεως; Ἡ δὲ εἶπεν Ἐν μέσῳ τοῦ λαοῦ μου ἐγώ εἰμι οἴκῳ ἡσυχάζουσα. Καὶ εἶπε πρὸς Γιεζί Τί δεῖ ποιῆσαι αὐτῇ; Καὶ εἶπε Γιεζί, τὸ παιδάριον αὐτοῦ. Καὶ μάλα υἱὸς οὐκ ἔστιν αὐτῇ καὶ ὁ ἀ νὴρ αὐτῆς πρεσβύτης. Καὶ εἶπε κάλεσον αὐτήν καὶ ἐκάλεσεν αὐτήν, καὶ ἔστη παρὰ τὴν θύραν. Καὶ εἶπεν Ἐλισσαιὲ πρὸς αὐτήν Εἰς τὸν καιρὸν τοῦτον, ὥρα αὐτὴ ὡς ἡ ζῶσα καὶ σύ, περιειληφυῖα υἱόν. Ἡ δὲ εἶπε Μὴ κύριε, ἄνθρωπε τοῦ Θεοῦ, μὴ διαψεύσῃ τὴν δούλην σου. Καὶ ἐν γαστρὶ ἔλαβεν ἡ γυνή, καὶ ἔτεκεν υἱὸν εἰς τὸν καιρὸν τοῦτον, ὡς ἡ ὥρα ζῶσα, ὡς ἐλάλησε πρὸς αὐτὴν Ἐλισσαιέ. Καὶ ἠνδρύνθη τὸ παιδάριον καὶ ἐγένετο ἡνίκα ἐξῆλθε τὸ παιδάριον πρὸς τὸν πατέρα αὐτοῦ, πρὸς τοὺς θερίζοντας, καὶ εἶπε πρὸς τὸν πατέρα αὐτοῦ Τὴν κεφαλήν μου, τὴν κεφαλήν μου. Καὶ εἶπε τῷ παιδαρίῳ Ἆρον αὐτὸν πρὸς τὴν μητέραν αὐτοῦ. Καὶ ἐκοιμήθη ἐπὶ τῶν γονάτων αὐτῆς ἕως μεσημβρίας, καὶ ἀπέθανε. Καὶ ἀνήνεγκεν αὐτὸν καὶ ἐκοίμησεν αὐτὸν ἐπὶ τὴν κλίνην τοῦ ἀνθρώπου τοῦ Θεοῦ καὶ ἀπέκλεισε κατ αὐτοῦ, καὶ ἐξῆλθε. Καὶ ἐκάλεσε τὸν ἄνδρα αὐτῆς, καὶ εἶπεν Ἀπόστειλον δή μοι ἓν τῶν παιδαρίων καὶ μίαν τῶν ὄνων, καὶ δραμοῦμαι ἕως τοῦ ἀνθρώπου τοῦ Θεοῦ, καὶ ἐπιστρέψω. Καὶ εἶπε Τί ὅτι σὺ πορεύῃ πρὸς αὐτὸν σήμερον; οὐ νεομηνία, οὐδὲ σάββατον ἡ δὲ εἶπεν Εἰρήνη. Καὶ ἐπέσαξε τὴν ὄνον, καὶ εἶπε πρὸς τὸ παιδάριον αὐτῆς Ἄγε, καὶ πορεύου μὴ ἐπίσχῃς μοι τοῦ ἐπιβῆναι, ὅτι ἄν εἴπω σοι δεῦρο, καὶ πορεύσῃ, καὶ ἐλεύσῃ πρὸς τὸν ἄνθρωπον τοῦ Θεοῦ, εἰς ὄρος τὸ Καρμήλιον. Καὶ ἐπορεύθη, καὶ ἦλθεν ἕως τοῦ ἀνθρώπου τοῦ Θεοῦ εἰς τὸ ὄρος τὸ Καρμήλιον. Καὶ ἐγένετο ὡς εἶδεν Ἐλισσαιὲ ἐρχομένην αὐτήν, καὶ εἶπε πρὸς Γιεζί, τὸ παιδάριον αὐτοῦ Ἴδε ἡ Σωμανῖτις ἐκείνη. Νῦν δράμε εἰς ὑπάντησιν αὐτῆς, καὶ ἐρεῖς αὐτῇ Εἰρήνη σοι. Εἰρήνη τῷ ἀνδρί σου. Εἰρήνη τῷ παιδαρίῳ. Ἡ δὲ εἶπεν Εἰρήνη. Καὶ ἦλθε πρὸς τὸν Ἐλισσαιὲ εἰς τὸ ὄρος, καὶ ἐπελάβετο τῶν ποδῶν αὐτοῦ καὶ ἤγγισε Γιεζὶ ἀπώσασθαι αὐτήν. Καὶ εἶπεν Ἐ λισσαιέ Ἄφες αὐτῇ, ὅτι ἡ ψυχὴ αὐτῆς κατώδυνος αὐτῇ καὶ Κύριος ἀπέκρυψεν ἀπ ἐμοῦ καὶ οὐκ ἀνήγγειλέ μοι. Ἡ δὲ εἶπε Μὴ ᾐτησάμην υἱὸν παρὰ τοῦ Κυρίου μου, ὅτι οὐκ εἶπον οὐ πλανήσῃ μετ ἐμοῦ; Καὶ εἶπεν Ἐλισσαιὲ τῷ Γιεζί Ζῶσαι τὴν ὀσφύν σου, καὶ λάβε τὴν βακτηρίαν μου ἐν τῇ χειρί σου, καὶ δεῦρο, ὅτι ἐ ὰν εὕρῃς ἄνδρα, οὐκ εὐλογήσεις αὐτόν καὶ ἐ ὰν εὐλογήσῃ σε ἀνήρ, οὐκ ἀποκριθήσῃ αὐτῷ καὶ ἐπιθήσεις τὴν βακτηρίαν μου ἐπὶ τὸ πρόσωπον τοῦ παιδαρίου. Καὶ εἶπεν ἡ μήτηρ τοῦ παιδαρίου Ζῇ Κύριος, καὶ ζῇ ἡ ψυχή σου, εἰ ἐγκαταλείψω σε. Καὶ ἀνέστη Ἐλισσαιέ, καὶ ἐ πορεύθη ὀπίσω αὐτῆς. Καὶ Γιεζὶ διῆλθεν ἔμπροσθεν αὐτῆς, καὶ ἐπέθηκε τὴν βακτηρίαν εἰς τὸ πρόσωπον τοῦ παιδαρίου καὶ οὐκ ἦν φωνή, οὐκ ἦν ἀκρόασις καὶ ὑπέστρεψεν εἰς ἀπάντησιν αὐτοῦ, καὶ ἀπήγγειλεν αὐτῷ λέγων Οὐκ ἠγέρθη τὸ παιδάριον. Καὶ εἰσῆλθεν Ἐλισσαιὲ εἰς τὸν οἶκον καὶ ἰδοὺ τὸ παιδάριον τεθνηκός, κεκοιμημένον ἐπὶ τὴν κλίνην αὐτοῦ. Καὶ εἰσῆλθεν Ἐλισσαιὲ εἰς τὸν οἶκον, καὶ ἀπέκλεισε τὴν θύραν κατὰ τῶν δύο αὐτῶν, καὶ προσηύξατο πρὸς Κύριον καὶ ἀνέβη, καὶ ἐκοιμήθη ἐπὶ τὸ παιδάριον καὶ ἔθηκε τὸ στόμα αὐτοῦ ἐπὶ τὸ στόμα αὐτοῦ, καὶ τοὺς ὀ φθαλμοὺς αὐτοῦ ἐπὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ, καὶ τὰς χεῖρας αὐτοῦ ἐπὶ τὰς χεῖρας αὐτοῦ, καὶ ἐνεφύσησεν αὐτό, καὶ διέκαμψεν ἐπ αὐτὸν καὶ διεθερμάνθη ἡ σὰρξ τοῦ παιδαρίου. Καὶ ἐπέστρεψε καὶ ἐπορεύθη ἐν τῇ οἰκίᾳ ἔνθεν καὶ ἔνθεν καὶ ἀνέβη καὶ συνεκάλυψεν ἐ πὶ τὸ παιδάριον ἕως ἑπτάκις καὶ ἤνοιξε τὸ παιδάριον τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ. Καὶ ἐξεβόησεν Ἐλισσαιὲ πρὸς Γιεζί, καὶ εἶπε Κάλεσόν μοι τὴν Σωμανῖτιν ταύτην. Καὶ ἐκάλεσεν αὐτήν, καὶ εἰσῆλθε πρὸς αὐτόν. Καὶ εἶπεν Ἐλισσαιέ Λάβε τὸν υἱόν σου. Καὶ εἰσῆλθεν ἡ γυνὴ καὶ ἔπεσε παρὰ τοὺς πόδας αὐτοῦ καὶ προσεκύνησεν ἐπὶ τὴν γῆν. Καὶ ἔλαβε τὸν υἱὸν αὐτῆς καὶ ἐξῆλθεν. 4

5 Εἰς τὴν Λιτήν, Ἰδιόμελα. Σημ. Τὸ παρὸν πρῶτον ἰδιόμελον παραληφθὲν ἐκ τῆς λιτῆς τοῦ προφήτου Ἠλιοὺ ψάλλεται ἐν ταῖς Ἀγρυπνίαις ἐν τῷ Ναῷ τοῦ Προφήτου Ἐλισσαίου. Ἐκ σεβασμοῦ δὲ πρὸς τὴν μακρὰν συνήθειαν, ἐτηρήσαμεν αὐτό. Ἦχος α. Γερμανοῦ. Πνευματικοῖς ᾄσμασι, τοὺς Προφήτας τοῦ Χριστοῦ, ἅπαντες εὐφημήσωμεν. Ἠλίας γὰρ ὁ θεσβίτης, οὐρανοδρόμος γέγονε, καὶ μηλωτῇ Ἐλισσαῖος, τὴν χάριν ἐδέξατο διπλῆν παρὰ Θεοῦ καὶ φωστῆρες φαιδροί, τῇ οἰκουμένῃ ἀνεδείχθησαν, πρεσβεύοντες ἀπαύστως ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡ Ἦχος ὁ αὐτός. Γεωργίου Ῥήγα. ᾈσματικῶς σήμερον πιστοί, τὸν Προφήτην Κυρίου ὕμνοις τιμήσωμεν, τὸν θεῖον Ἐλισσαῖον καὶ παμφαῆ φωστῆρα τῆς οἰκουμένης τὸν ἄϋλον ἐπὶ γῆς βιοτὴν ἐπιδειξάμενον, καὶ καθαρθέντι λογισμῷ, τὰς αὐγὰς τοῦ Πνεύματος εἰσδεξάμενον τὴν ἀκένωτον πηγὴν τῶν θαυμάτων, καὶ Προφητῶν ἐξαίρετον ἐγκαλλώπισμα. Πρεσβεύει γὰρ Κυρίῳ, ἐλεηθῆναι τὰς ψυχὰς ἡ Ἦχος ὁ αὐτός. Λαμπρὰ καὶ φωτοφανὴς ἀνέτειλεν, ἡ μνήμη σου Προφῆτα, ἐν τῷ στερεώματι τῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας, τῶν πιστῶν τὰς καρδίας καταυγάζουσα ἐν ᾗ συνελθόντες οἱ φιλέορτοι, τοῖς ᾄσμασι καταστέφομεν, σὲ τὸν ἀοίδιμον καὶ πανέντιμον, ἔχοντες τὸν Ναόν σου θαυμάτων καὶ ἰάσεων πλουσιόβρυτον κρήνην, προχέοντα ὡς νάματα, τῶν ψυχικῶν ἡμῶν καὶ σωματικῶν τραυμάτων τὴν ἰατρείαν. Δεῦτε οὖν ἅπαντες ἱκετικῶς πρὸς αὐτὸν ἀνακράξωμεν Θεηγόρε Προφῆτα τοῦ Χριστοῦ, ὁ τῷ θρόνῳ τῆς μεγαλωσύνης τοῦ Θεοῦ παρεστώς, μή παύσῃ πρεσβεύων, ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡ Ὁ αὐτός. Προφῆτα τοῦ Χριστοῦ, καὶ προόπτα τῶν αὐτοῦ μυστηρίων, ὁ μεγαλουργήσας τοῖς θαύμασιν ἐν τῷ Ἰσραήλ, τὴν ποίμνην σου, τὴν ἐ ξόχως σὲ τιμῶσαν περιφύλαττε, ῥυόμενος αὐτὴν ἀπὸ πάσης νόσου καὶ βλάβης τῶν ἐ ναντίων. Ὁ ἰασάμενος τὰ ἄγονα ὕδατα, καὶ τὰς ἀκάρπους ψυχὰς ἡμῶν ἴασαι, πρεσβεύων ἀπαύστως πρὸς τὸν φιλάνθρωπον Θεόν, ὑ πὲρ ἡμῶν Ἐλισσαιὲ πανσεβάσμιε. Ὁ αὐτός. Ὁ τῶν ἀῤῥήτων μυστηρίων ἐπόπτης, Ἐλισσαῖος ὁ μεγαλώνυμος, ἐπέφανεν ἡμῖν σήμερον ἐν τῇ φαιδρᾷ αὐτοῦ μνήμῃ, διανέμων τὰς αὐτοῦ δωρεὰς ἀπὸ τῶν πλουσίων χαρισμάτων τοῦ Πνεύματος. Ἀγαλλιασώμεθα οὖν φιλέορτοι καὶ εὐφρανθῶμεν, καὶ ἐν φωναῖς ᾀ σμάτων μελῳδικῶν, τῇ δόξῃ αὐτοῦ προσπελάσωμεν, τὰ πρὸς σωτηρίαν αἰτούμενοι φιλάνθρωπος γὰρ ὤν, ἐλεεῖ τοὺς μετὰ πίστεως καὶ εὐλαβείας, τὴν μνήμην αὐτοῦ ἑορτάζοντας. Ἦχος β. Ἠλίας ὁ θεόπτης καὶ ζηλωτής, ἐν πυρίνῳ τεθρίππῳ ὡς εἰς οὐρανοὺς ἀνέβαινεν. Ἐλισσαῖος δὲ τῆς μηλωτῆς ἐκείνου κληρονόμος, καὶ μυστιπόλος τῶν θείων ἐμφάσεων, λαμπρὰν ὁδὸν ἐν τῷ Ἰσραὴλ ἐστέλλετο, καταγλαΐζων τὸν κόσμον ταῖς τῶν θαυμάτων ἀστραπαῖς. Πρὸς ὃν καὶ ἡμεῖς νῦν, οἱ τελοῦντες τὴν μνήμην αὐτοῦ τὴν πανέορτον, ἀναβοήσωμεν Ἐ λισσαιὲ πανένδοξε, ἐπίβλεψον καὶ ἐπὶ τὴν ἡ μῶν ἀσθένειαν, καὶ παράσχου ταῖς σαῖς πρεσβείαις, εἰρήνην τῷ λαῷ, καὶ ταῖς ψυχαῖς ἡ μῶν τὸ μέγα ἔλεος. Δόξα. Ἦχος πλ. α. Σαλπίσωμεν ἐν σάλπιγξιν ᾀσμάτων, χορεύσομεν φιλέορτοι, καὶ σκιρτήσωμεν ἀγαλλόμενοι, ἐν τῇ εὐσήμῳ προφητικῇ πανηγύρει, τῆς Ἐκκλησίας Χριστοῦ. Σήμερον γὰρ ὁ χορὸς τῶν Προφητῶν, συνεορτάζων τοῖς πιστοῖς ἀοράτως ἐφέστηκε, καὶ τὸν τὴν χάριν τοῦ Πνεύματος διπλῆν λαβόντα, ἔνδοξον Προφήτην Κυρίου, τοῖς ᾄσμασιν ὡς ἐν στέμμασι καταστέφει τὸν ἰσαγγέλως ἐπὶ γῆς βιώσαντα ὡς ἄσαρκον, τὸν ἄσκευον καὶ ἀκτήμονα, καὶ τῆς παρθενίας τὸ οὐρανόπεμπτον κειμήλιον τὸν καταλιπόντα τὰ πάντα, καὶ τῷ καλέσαντι ἀ κολουθήσαντα Θεσβίτῃ τὸν ποταμὸν τὸν ἀ είῤῥοον τῶν θαυμάτων, τὴν πηγὴν τῶν ἰάσε 5

6 ων, τὸν τὴν δύναμιν καὶ ἐπὶ τῶν στοιχείων λαβόντα αὐτὸν οὖν σήμερον καὶ ἡμεῖς ἐγκωμιάζοντες, οὕτως εἴπωμεν. Προφητῶν ἐξαίρετον ἀγλάϊσμα, Ἐλισσαιὲ μεγαλώνυμε, μὴ διαλίπῃς δεόμενος ὑπὲρ ἡμῶν πρὸς Κύριον, τῶν τελούντων ἐν πίστει, τὴν ἀεισέβαστον μνήμην σου. Καὶ νῦν. Ἦχος πλ. α. (Ζήτει τῇ Παρασκευῇ μετὰ τὴν Ἑορτήν, εἰς τὸν Στίχον τῶν Αἴνων. Κύριε, ἀναλαμβανομένου σου ὅθεν οὐκ ἐχωρίσθης, αἱ στρατιαὶ τῶν Ἀγγέλων, καὶ πάντων τῶν Ἀσωμάτων, ἐν ἀγαλλιάσει ἐβόων, ταῖς ἀνωτέραις Δυνάμεσιν Ἄρατε πύλας οἱ ἄρχοντες ὑμῶν, καὶ εἰσελεύσεται ὁ Βασιλεὺς τῆς δόξης ὁ γὰρ θρόνος ὁ χερουβικὸς ἀνέλαβέ σε μετὰ σαρκός Κύριε, δόξα σοι. Καὶ ἀμέσως αἱ συνήθεις Αἰτήσεις καὶ Εὐχαί, ἔνθα μνημονεύονται καὶ τὰ ὀνόματα ζώντων καὶ τεθνεώτων ὡς ἔθος. Εἰς τὸν Στίχον, Στιχηρὰ Προσόμοια. Ἦχος α. Τῶν οὐρανίων ταγμάτων. Ἐν τῷ Ναῷ τοῦ Προφήτου δεῦτε συνδράμωμεν, τὴν θείαν αὐτοῦ μνήμην γεραίροντες ἐν πίστει, καὶ πόθῳ θερμοτάτῳ βοῶντες αὐτῷ, Ἐλισσαῖε θεσπέσιε, μὴ διαλίπῃς πρεσβεύειν ὑπὲρ ἡμῶν, τῶν τὴν μνήμην σου τελούντων φαιδρῶς. Στίχ. Μὴ ἅπτεσθε τῶν χριστῶν μου καὶ ἐν τοῖς Προφήταις μου μὴ πονηρεύεσθε. Ὥσπερ τὰ ὕδατα μάκαρ, τὰ ἀγονώτατα, ἁλσὶν ἰάσω πάλαι, οὔτω καὶ νῦν τὰς στείρας, ψυχὰς ἡμῶν εὐχαῖς σου, Προφῆτα Χριστοῦ, καρποφόρους ἀνάδειξον, ἐν ἀρεταῖς Ἐλισσαῖε τερατουργέ, τῆς Τριάδος καταγώγιον. Στίχ. Σὺ ἱερεὺς εἰς τὸν αἰῶνα κατὰ τὴν τάξιν Μελχισεδέκ. Διπλῆν τὴν χάριν ἐδέξω, τοῦ Ἠλιοὺ θαυμαστῶς, μεγαλυνθεὶς ὡς φοίνιξ, εὐθαλὴς τῆς ἐ ρήμου θαυμάτων καὶ γὰρ βρύεις, ἀείῤῥους κρουνούς, νέμων πᾶσιν ἰάματα, τοῖς προσαιτοῦσι τὴν χάριν σου πολλαχῶς, Ἐλισσαῖε μεγαλώνυμε. Δόξα. Ἦχος πλ. δ. (τὸ ἐν τῷ Μηναίῳ ἀρχαῖον). Τῶν Προφητῶν τοὺς ἀκραίμονας, καὶ παμφαεῖς φωστῆρας τῆς οἰκουμένης, ἐν ὕμνοις τιμήσωμεν πιστοί, Ἠλίαν καὶ Ἐλισσαῖον, καὶ Χριστῷ ἐκβοήσωμεν μελῳδικῶς Εὔσπλαγχνε Κύριε, παράσχου τῷ λαῷ σου, ἱκεσίαις τῶν Προφητῶν σου, ἄφεσιν ἁμαρτιῶν, καὶ τὸ μέγα ἔλεος. Καὶ νῦν. Ἦχος δ. (Ἐκ τῶν Ἀποστίχων τῆς ἡμέρας). Τὴν καταβᾶσαν φύσιν τοῦ Ἀδάμ, εἰς τὰ κατώτερα μέρη τῆς γῆς, ὁ Θεὸς καινοποιήσας σεαυτῷ, ὑπεράνω πάσης ἀρχῆς καὶ ἐξουσίας ἀ νήγαγες σήμερον ὡς ἀγαπήσας γάρ, συνεκάθισας ὡς συμπαθήσας δέ, ἥνωσας σεαυτῷ ὡς ἑνώσας συνέπαθες ὡς ἀπαθὴς παθῶν δέ, συνεδόξασας. Ἀλλ οἱ Ἀσώματοι, Τίς ἐστιν οὗτος, ἔλεγον, ὁ ὡραῖος ἀνήρ; ἀλλ οὐκ ἄνθρωπος μόνον, Θεὸς δὲ καὶ ἄνθρωπος, τὸ συναμφότερον τὸ φαινόμενον. Ὅθεν ἔξαλλοι Ἄγγελοι, ἐν στολαῖς περιϊπτάμενοι, τοὺς Μαθητάς, Ἄνδρες, ἐβόων, Γαλιλαῖοι, ὃς ἀφ ὑ μῶν πεπόρευται, οὗτος Ἰησοῦς ἄνθρωπος Θε ός, Θεάνθρωπος πάλιν ἐλεύσεται, Κριτὴς ζώντων καὶ νεκρῶν πιστοῖς δὲ δωρούμενος, ἁμαρτιῶν συγχώρησιν, καὶ τὸ μέγα ἔλεος. Νῦν ἀπολύεις, Τρισάγιον καὶ τὸ Ἀπολυτίκιον. Τῆς Ἑορτῆς. Ἦχος δ. Ἀνελήφθης ἐν δόξῃ, Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, χαροποιήσας τοὺς Μαθητάς, τῇ ἐπαγγελίᾳ τοῦ ἁγίου Πνεύματος βεβαιωθέντων αὐτῶν διὰ τῆς εὐλογίας, ὅτι σὺ εἶ ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ὁ λυτρωτὴς τοῦ κόσμου. Δόξα. Τοῦ Προφήτου. Ἦχος δ. Ταχὺ προκατάλαβε. Τῇ κλήσει προσέδραμες, τῇ τοῦ Θεσβίτου θερμῶς, καὶ πλήρης γεγένησαι, τῶν θεϊκῶν δωρεῶν, λαμπρότητι βίου σου ὅθεν ἐθαυμαστώθης, Ἐλισσαῖε Προφῆτα, θαύμασι παρα 6

7 δόξοις, ὡς θεράπων Κυρίου ᾧ πρέσβευε δεόμεθα, ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡ Καὶ νῦν. Ἦχος πλ. α. Θεοτόκε Παρθένε, χαῖρε, κεχαριτωμένη Μαρία, ὁ Κύριος μετὰ σοῦ εὐλογημένη, σὺ ἐν γυναιξί, καὶ εὐλογημένος ὁ καρπὸς τῆς κοιλίας σου, ὅτι Σωτῆρα ἔτεκες τῶν ψυχῶν ἡ Καὶ γίνεται ἡ Εὐλόγησις τῶν ἄρτων. Εἶτα ἀνάγνωσις εἰς τὸν βίον τοῦ Προφήτου. Καὶ ἡ λοιπὴ ἀκολουθία τῆς Ἀγρυπνίας. ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ Μετὰ τὸν Ἑξάψαλμον, Συναπτὴ μεγάλη, μεθ ἣν ἐκφώνησις Ὅτι πρέπει σοι πᾶσα δόξα... Ἦχος δ. Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου. Στίχ. α. Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, ὅτι ἀγαθός, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ. Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν... Στίχ. β. Πάντα τὰ ἔθνη ἐκύκλωσάν με, καὶ τῷ ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὐτούς. Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν... Στίχ. γ. Παρὰ Κυρίου ἐγένετο αὕτη, καί ἐστι θαυμαστὴ ἐν ὀφθαλμοῖς ἡ Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν... ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΑ Ὡς ἐν τῷ Ἑσπερινῷ, ἀλλ ἐν τῷ γ τῆς ἑορτῆς. Συναπτὴ μικρά, μεθ ἣν ἐκφώνησις Ὅτι σὸν τὸ κράτος... ΚΑΘΙΣΜΑΤΑ Μετὰ τὴν α Στιχολογίαν, Κάθισμα. Ἦχος α. Τὸν τάφον σου Σωτήρ. Προφήτην θαυμαστόν, ἔδειξέ σε τῷ κόσμῳ, διπλῆ ἐν σοὶ σοφέ, ἐνοικήσασα ἄφνω, ἡ χάρις τοῦ Πνεύματος, εὑραμένη ἀμόλυντον καὶ ἀ κήρατον, τὴν σὴν καρδίαν θεόφρον ὅθεν ἔ λαμψας, ταῖς ἀστραπαῖς τῶν θαυμάτων, εἰς κόσμον τὸν ἅπαντα. Δόξα. Τὸ αὐτό. Καὶ νῦν. Τῆς ἑορτῆς. Ἦχος β. Τὰ ἄνω ζητῶν. Ὑψόθεν εἰς γῆν, Χριστὲ καταβέβηκας καὶ αὖθις ἐκ γῆς, εἰς ὕψος ἀνέδραμες, πρὸς τὸν σὸν Γεννήτορα, Μαθητῶν ὁρώντων σου τὴν ἄνοδον σὺν αὐτοῖς οὖν ἑορτάζοντες, ὑμνοῦμέν σου Σῶτερ τὴν Ἀνάληψιν. Μετὰ τὴν β Στιχολογίαν, Κάθισμα. Ἦχος α. Τὸν τάφον σου Σωτήρ. Προβλέψει θεϊκῇ, Ἠλιού σε ὁ μέγας, σοφὲ Ἐ λισσαιέ, φοιτητὴν ἐπισπᾶσαι, Προφήτην δεικνύων σε, ἐλλαμπόμενον Πνεύματι ὅθεν σήμερον, τὴν παναγίαν σου μνήμην, ἑορτάζομεν, εὐσεβοφρόνως τιμῶντες, σὺν τούτῳ σε ἔνδοξε. Δόξα. Τὸ αὐτό. Καὶ νῦν. Τῆς ἑορτῆς. Ἦχος γ. Τὴν ὡραιότητα. Ὁ προαιώνιος Λόγος καὶ ἄναρχος, ἥν περ ἀ νείληφε, φύσιν ἀνθρώπειον, θεοποιήσας μυστικῶς, σήμερον ἀνελήφθη. Ἄγγελοι προτρέχοντες, Ἀποστόλοις ἐδείκνυον, τοῦτον πορευ όμενον, εἰς οὐρανοὺς μετὰ δόξης πολλῆς αὐτῷ δὲ προσκυνήσαντες, ἔλεγον Δόξα Θεῷ τῷ ἀναληφθέντι. Μετὰ τὸν Πολυέλεον, Κάθισμα. Ἦχος δ. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ. Τὴν κορυφὴν τῶν Προφητῶν συνελθόντες, ἀ νευφημήσωμεν γεραίροντες πόθῳ, μνήμην αὐτοῦ τὴν ἔνδοξον ψαλμοῖς καὶ ᾠδαῖς, πίστει ἀνακράζοντες Ἐλισσαῖε τρισμάκαρ, σκέπε φρούρει φύλαττε, τοὺς τιμῶντάς σε ὕμνοις, καὶ ἀγρυπνοῦντας ἐν τῷ σῷ Ναῷ, καὶ προσκυνοῦντας τὴν θείαν εἰκόνα σου. Δόξα. Τὸ αὐτό. Καὶ νῦν. Τῆς ἑορτῆς. Ἦχος πλ. α. Τὸν συνάναρχον Λόγον. Κατελθὼν οὐρανόθεν εἰς τὰ ἐπίγεια, καὶ τὴν κάτω κειμένην ἐν τῇ τοῦ ᾍδου φρουρᾷ, συ 7

8 ναναστήσας ὡς Θεός, Ἀδαμιαίαν μορφήν, τῇ Ἀναλήψει σου Χριστέ, εἰς οὐρανοὺς ἀναγαγών, τῷ θρόνῳ τῷ πατρικῷ σου, συγκάθεδρον ἀπειργάσω, ὡς ἐλεήμων καὶ φιλάνθρωπος. ΑΝΑΒΑΘΜΟΙ, ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΝ Οἱ Ἀναβαθμοί τὸ α Ἀντίφωνον τοῦ δ ἤχου. Ἀντίφωνον Α. Ἐκ νεότητός μου * πολλὰ πολεμεῖ με πάθη * ἀλλ αὐτὸς ἀντιλαβοῦ, * καὶ σῶσον Σωτήρ μου. (δίς) Οἱ μισοῦντες Σιών, * αἰσχύνθητε ἀπὸ τοῦ Κυρίου * ὡς χόρτος γάρ, πυρὶ * ἔσεσθε ἀπεξηραμένοι. (δίς) Δόξα. Ἁγίῳ Πνεύματι * πᾶσα ψυχὴ ζωοῦται, * καὶ καθάρσει ὑψοῦται, * λαμπρύνεται, * τῇ τριαδικῇ μονάδι * ἱεροκρυφίως. Καὶ νῦν. Ἁγίῳ Πνεύματι, * ἀναβλύζει τὰ τῆς χάριτος ῥεῖθρα, * ἀρδεύοντα, * ἅπασαν τὴν κτίσιν * πρὸς ζωογονίαν. Προκείμενον. Μὴ ἅπτεσθε τῶν χριστῶν μου καὶ ἐν τοῖς Προφήταις μου μὴ πονηρεύεσθε. Στίχ. Σὺ ἱερεὺς εἰς τὸν αἰῶνα κατὰ τὴν τάξιν Μελχισεδέκ. ΤΑΞΙΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ ΤΟΥ ΟΡΘΡΟΥ Ὁ διάκονος Τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν. Κύριε, ἐλέησον. Ὁ ἱερεύς Ὅτι ἅγιος εἶ, ὁ Θεὸς ἡμῶν,... Ἀμήν. Πᾶσα πνοὴ αἰνεσάτω τὸν Κύριον. Πᾶσα πνοὴ αἰνεσάτω τὸν Κύριον. Στίχ. Αἰνεῖτε τὸν Θεὸν ἐν τοῖς ἁγίοις αὐτοῦ αἰνεῖτε αὐτὸν ἐν στερεώματι τῆς δυνάμεως αὐτοῦ. Αἰνεσάτω πνοὴ πᾶσα τὸν Κύριον. Ὁ διάκονος Καὶ ὑπὲρ τοῦ καταξιωθῆναι ἡ μᾶς... Κύριε, ἐλέησον. (γ ) Ὁ διάκονος Σοφία ὀρθοί ἀκούσωμεν τοῦ ἁ γίου Εὐαγγελίου. Ὁ ἱερεύς Εἰρήνη πᾶσι. Καὶ τῷ Πνεύματί σου. Ὁ ἱερεύς Ἐκ τοῦ κατὰ Ἰωάννην ἁγίου Εὐαγγελίου τὸ ἀνάγνωσμα. Ὁ διάκονος Πρόσχωμεν. Δόξα σοι, Κύριε, δόξα σοι. Εὐαγγέλιον. Ἐκ τοῦ κατὰ Ἰωάννην (ι 1 9). (Ζήτει τῇ ΙΓ Νοεμβρίου, εἰς τὸν Ὄρθρον). Εἶπεν ὁ Κύριος πρὸς τοὺς ἐληλυθότας πρὸς αὐτὸν Ἰουδαίους Ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ὁ μὴ εἰσερχόμενος διὰ τῆς θύρας εἰς τὴν αὐλὴν τῶν προβάτων ἀλλὰ ἀναβαίνων ἀλλαχόθεν ἐκεῖνος κλέπτης ἐστὶν καὶ λῃστής ὁ δὲ εἰσερχόμενος διὰ τῆς θύρας ποιμήν ἐστιν τῶν προβάτων. Τούτῳ ὁ θυρωρὸς ἀνοίγει, καὶ τὰ πρόβατα τῆς φωνῆς αὐτοῦ ἀκούει, καὶ τὰ ἴδια πρόβατα φωνεῖ κατ ὄνομα καὶ ἐξάγει αὐτά. Ὅταν τὰ ἴδια πάντα ἐκβάλῃ, ἔμπροσθεν αὐτῶν πορεύεται, καὶ τὰ πρόβατα αὐτῷ ἀκολουθεῖ, ὅτι οἴδασιν τὴν φωνὴν αὐτοῦ ἀλλοτρίῳ δὲ οὐ μὴ ἀκολουθήσουσιν ἀλλὰ φεύξονται ἀπ αὐτοῦ, ὅτι οὐκ οἴδασιν τῶν ἀλλοτρίων τὴν φωνήν. Ταύτην τὴν παροιμίαν εἶπεν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς ἐκεῖνοι δὲ οὐκ ἔγνωσαν τίνα ἦν ἃ ἐλάλει αὐτοῖς. Εἶπεν οὖν πάλιν ὁ Ἰησοῦς, Ἀ μὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ἐγώ εἰμι ἡ θύρα τῶν προβάτων. Πάντες ὅσοι ἦλθον (πρὸ ἐμοῦ) κλέπται εἰσὶν καὶ λῃσταί ἀλλ οὐκ ἤκουσαν αὐτῶν τὰ πρόβατα. Ἐγώ εἰμι ἡ θύρα δι ἐμοῦ ἐάν τις εἰσέλθῃ σωθήσεται καὶ εἰσελεύσεται καὶ ἐξελεύσεται καὶ νομὴν εὑρήσει. Δόξα σοι, Κύριε, δόξα σοι. Ὁ Προεστὼς ἢ ὁ Ἀναγνώστης τὸν ν ψαλμόν, χύμα. Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἔλεός σου καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου. 8

9 Ἐπὶ πλεῖον πλῦνόν με ἀπὸ τῆς ἀνομίας μου καὶ ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με. Ὅτι τὴν ἀνομίαν μου ἐγὼ γινώσκω, καὶ ἡ ἁ μαρτία μου ἐνώπιόν μού ἐστι διὰ παντός. Σοὶ μόνῳ ἥμαρτον καὶ τὸ πονηρὸν ἐνώπιόν σου ἐποίησα, ὅπως ἂν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις σου καὶ νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαί σε. Ἰδοὺ γὰρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην, καὶ ἐν ἁ μαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου. Ἰδοὺ γὰρ ἀλήθειαν ἠγάπησας, τὰ ἄδηλα καὶ τὰ κρύφια τῆς σοφίας σου ἐδήλωσάς μοι. Ῥαντιεῖς με ὑσσώπῳ, καὶ καθαρισθήσομαι πλυνεῖς με, καὶ ὑπὲρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ἀκουτιεῖς μοι ἀγαλλίασιν καὶ εὐφροσύνην ἀ γαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα. Ἀπόστρεψον τὸ πρόσωπόν σου ἀπὸ τῶν ἁ μαρτιῶν μου καὶ πάσας τὰς ἀνομίας μου ἐξάλειψον. Καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοί, ὁ Θεός, καὶ πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου. Μὴ ἀπορρίψῃς με ἀπὸ τοῦ προσώπου σου, καὶ τὸ Πνεῦμά σου τὸ ἅγιον μὴ ἀντανέλῃς ἀπ ἐμοῦ. Ἀπόδος μοι τὴν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου σου, καὶ πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με. Διδάξω ἀνόμους τὰς ὁδούς σου, καὶ ἀσεβεῖς ἐπὶ σὲ ἐπιστρέψουσι. Ῥῦσαί με ἐξ αἱμάτων, ὁ Θεός, ὁ Θεὸς τῆς σωτηρίας μου ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσά μου τὴν δικαιοσύνην σου. Κύριε, τὰ χείλη μου ἀνοίξεις, καὶ τὸ στόμα μου ἀναγγελεῖ τὴν αἴνεσίν σου. Ὅτι, εἰ ἠθέλησας θυσίαν, ἔδωκα ἄν ὁλοκαυτώματα οὐκ εὐδοκήσεις. Θυσία τῷ Θεῷ πνεῦμα συντετριμμένον καρδίαν συντετριμμένην καὶ τεταπεινωμένην ὁ Θεὸς οὐκ ἐξουδενώσει. Ἀγάθυνον, Κύριε, ἐν τῇ εὐδοκίᾳ σου τὴν Σι ών, καὶ οἰκοδομηθήτω τὰ τείχη Ἱερουσαλήμ. Τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, ἀναφορὰν καὶ ὁλοκαυτώματα. Τότε ἀνοίσουσιν ἐπὶ τὸ θυσιαστήριόν σου μόσχους. Δόξα. Ταῖς τῶν σοῦ Προφήτου, * πρεσβείαις, ἐλεῆμον, ἐξάλειψον τὰ πλήθη * τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων. Καὶ νῦν. Ταῖς τῆς Θεοτόκου * πρεσβείαις, ἐλεῆμον, ἐ ξάλειψον τὰ πλήθη * τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων. Καὶ τὸ παρὸν Ἰδιόμελον. Ἦχος πλ. β. Στίχ. Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἔλεός σου, καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου. Προφῆτα Κυρίου μεγαλώνυμε, ὁ τοῖς ἀπείροις σου θαύμασι τὴν ὑφήλιον δᾳδουχῶν, καὶ ἡμᾶς τοὺς ἐπιτελοῦντάς σου τὴν μνήμην ἐπίσκεψαι, λυτρούμενος τῆς τῶν παθῶν τυραννίδος, ὡς ἐλυτρώσω τῆς λέπρας Νεεμὰν τὸν ἄρχοντα καὶ ἀξίωσον τυχεῖν ταῖς πρεσβείαις σου, τῆς οὐρανίου χαρᾶς, εἰς τὴν βασιλείαν Χριστοῦ τὴν ἀσάλευτον. Σῶσον, ὁ Θεός, τὸν λαόν Σου... Κύριε, ἐλέησον (ιβ ). Ἐλέει καὶ οἰκτιρμοῖς... Ἀμήν. ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ Οἱ Κανόνες τῆς ἑορτῆς καὶ τοῦ προφήτου. Κανὼν τῆς ἑορτῆς ὁ τοῦ πλ. α ἤχου. Ποίημα Ἰωάννου Μοναχοῦ. ᾨδὴ α. Ἦχος πλ. α. Ὁ Εἱρμός. Τῷ Σωτῆρι Θεῷ, τῷ ἐν θαλάσσῃ λαόν, πόσιν ἀβρόχοις ὁδηγήσαντι, καὶ Φαραὼ πανστρατι ᾷ καταποντίσαντι, αὐτῷ μόνω ᾄσωμεν, ὅτι δεδόξασται. Τροπάρια. Ἄσωμεν πάντες λαοὶ τῷ ἐπὶ ὤμων Χερουβὶμ ἀναληφθέντι, μετὰ δόξης Χριστῷ, καὶ συγκα 9

10 θίσταντι ἡμᾶς ἐν δεξιᾷ τοῦ Πατρός, ᾠδὴν ἐπινίκιον, ὅτι δεδόξασται. Τὸν μεσίτην Θεοῦ καὶ ἀνθρώπων Χριστόν, χοροὶ Ἀγγέλων θεασάμενοι, μετὰ σαρκὸς ἐν ὑψίστοις ἐξεπλήττοντο, συμφώνως δὲ ἀνέμελπον, ὕμνον ἐπινίκιον. Τῷ ὀφθέντι Θεῷ, ἐπὶ τοῦ ὄρους Σινᾶ, καὶ νόμον δόντι τῷ θεόπτῃ Μωσεῖ, τῶν Ἐλαιῶν ἐκ τοῦ ὄρους ἀναληφθέντι σαρκί, αὐτῷ πάντες ᾄσωμεν, ὅτι δεδόξασται. Τοῦ Προφήτου. Ἦχος πλ. δ. Ἁρματηλάτην Φαραώ. Διπλῆν τὴν χάριν εἰληφὼς θεσπέσιε, Ἐλισσαιὲ πρὸς Θεοῦ, πόθῳ ἐξαιτοῦμαι, ἔμπνευσίν μοι δώρησαι, ἀξίως ὡς ὑμνήσω σου, τὸν ἰσάγγελον βίον, καὶ τῶν θαυμάτων τὸ πέλαγος, Προφητῶν ἱερὸν ἀκροθίνιον. Ἡ ἐν Γαλγάλοις δάμαλις ἡ ἔγχρυσος, ὅτε ἐτέχθης σοφέ, βοὴν ἀφιεῖσα, εἰς Ἱεροσόλυμα, ἠ κούσθη ὅπερ τέρας ἦν, ἐκδηλοῦν τοῦ τεχθέντος, τῆς προφητείας τὸ χάρισμα, καὶ τὴν τῶν γλυπτῶν ἐξαφάνισιν. Δόξα. Ὅτε Ἠλίας ὁ Θεσβίτης σε προγνούς, ἐκάλεσεν ἐπ αὐτόν, εὐθέως τοὺς βόας ἐκλιπὼν πανεύφημε, συντόνως ἠκολούθησας, λειτουργῶν καὶ μανθάνων, τοῦ Πνεύματος τὰ ἀπόῤ ῥητα, μέχρι τῆς αὐτοῦ ἀναλήψεως. Καὶ νῦν. Θεοτοκίον. Πεποικιλμένη ἀρεταῖς Πανάμωμε, παρέστης ἐκ δεξιῶν, τοῦ Νυμφίου Νύμφη, ἄσπιλε, ἀμόλυντε διόπερ ἱκετεύω σε, δεξιοῖς με προβάτοις ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῆς Κρίσεως, στῆσαι τὸν υἱ όν σου δυσώπησον. ᾨδὴ γ. Ὁ Εἱρμός. Δυνάμει τοῦ Σταυροῦ σου Χριστέ, στερέωσόν μου τὴν διάνοιαν, εἰς τὸ ὑμνεῖν καὶ δοξάζειν σου, τὴν σωτήριον Ἀνάληψιν. Τροπάρια. Ἀνῆλθες Ζωοδότα Χριστέ, πρὸς τὸν Πατέρα καὶ ἀνύψωσας, ἡμῶν τὸ γένος φιλάνθρωπε, τῇ ἀφάτῳ εὐσπλαγχνίᾳ σου. Αἱ τάξεις τῶν Ἀγγέλων Σωτήρ, βροτείαν φύσιν θεασάμεναι, συνανιοῦσάν σοι, ἀπαύστως, ἐκπληττόμεναι ἀνύμνουν σε. Ἐξίσταντο Ἀγγέλων χοροί, Χριστὲ ὁρῶντες μετὰ σώματος, ἀναληφθέντα, καὶ ἀνύμνουν, τὴν ἁγίαν σου Ἀνάληψιν. Του Προφήτου. Οὐρανίας ἁψῖδος. Ἀκηλίδωτον ὤφθης, Θεοῦ οἰκητήριον, ὅθεν καὶ ἐδέξω τὴν χάριν διπλῆν τοῦ Πνεύματος, μέγας γενόμενος, τερατουργὸς ἐν Θεῷ, προβλέπων καὶ προθεσπίζων, ἀψευδῶς τῶν μελλόντων τὴν ἔκβασιν. Καθαρθεὶς τῇ νηστείᾳ, καὶ νεκρώσας τὸ φρόνημα, τῆς σαρκὸς Προφῆτα ἀΰλως, ἐν τῇ ὕλῃ τοῦ σώματος, ἀγγέλων βίον βιούς, ὅλην ἐδέξω τὴν αἴγλην, τὴν τοῦ Παρακλήτου προόπτα θεσπέσιε. Δόξα. Τὸν Θεὸν ἐκδυσώπει, οὗ ἐδείχθης ὄργανον, ὑ πηχοῦν τὰ τοῦ Πνεύματος, κρύφιά τε καὶ ἄ δηλα, ῥυσθῆναι παντὸς κακοῦ, τοὺς ἀνυμνοῦντάς σε πόθῳ, καὶ τὴν μνήμην τὴν σὴν ἑορτάζοντας. 10

11 Καὶ νῦν. Θεοτοκίον. Προστασίαν πλουτήσας, τὴν σὴν Παναμώμητε, ἐν δειναῖς τοῦ βίου ἡμέραις, πόθῳ κραυγάζω σοι, στερέωσόν μου τὸν νοῦν, κλονούμενον ἐφαμάρτως, τοῖς ματαίοις καὶ φθαρτοῖς δελεάσμασι. Συναπτὴ μικρά, μεθ ἣν ἐκφώνησις Ὅτι σὺ εἶ ὁ Θεὸς ἡ.. ΜΕΣΩΔΙΑ ΚΑΘΙΣΜΑΤΑ Κοντάκιον τῆς ἑορτῆς. Ἦχος πλ. β. Αὐτόμελον. Τὴν ὑπὲρ ἡμῶν πληρώσας οἰκονομίαν, καὶ τὰ ἐπὶ γῆς ἑνώσας τοῖς οὐρανίοις, ἀνελήφθης ἐν δόξῃ, Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, οὐδαμόθεν χωριζόμενος, ἀλλὰ μένων ἀδιάστατος, καὶ βοῶν τοῖς ἀγαπῶσί σε Ἐγώ εἰμι μεθ ὑμῶν, καὶ οὐδεὶς καθ ὑ Κάθισμα τοῦ Προφήτου. Ἦχος γ. Τὴν ὡραιότητα. Ῥεῖθρα ποτάμια, τῇ μηλωτῇ Ἠλιού, μάκαρ δι έτεμες, καὶ διεπέρασας, ἀβρόχοις ἴχνεσί ποτε, Ἐλισσαῖε Προφῆτα, παῖδα δὲ ἀνέστησας γυναικὸς Σωμανίτιδος, ἁλσὶν ἰάσω τὰ πικρά, Ἰεριχοῦντος ὕδατα διό σε μακαρίζομεν πόθῳ, τὴν μνήμην τὴν σὴν ἐπιτελοῦντες. Δόξα. Τὸ αὐτό. Καὶ νῦν. Τῆς Ἑορτῆς. Ἦχος πλ. δ. Τὴν Σοφίαν καὶ Λόγον. Ἐπιβὰς ἐν νεφέλαις τῶν οὐρανῶν, καταλείψας εἰρήνην τοῖς ἐπὶ γῆς, ἀνῆλθες καὶ ἐκάθισας, τοῦ Πατρὸς δεξιόθεν, ὡς ὁμοούσιος τούτῳ ὑπάρχων καὶ Πνεύματι ἐν σαρκὶ γὰρ ὤ φθης, ἀλλ ἄτρεπτος ἔμεινας ὅθεν ἀναμένεις, συντελείας τὸ πέρας, τοῦ κρῖναι ἐρχόμενος, ἐπὶ γῆς κόσμον ἅπαντα. Δικαιοκρίτα Κύριε, φεῖσαι τῶν ψυχῶν ἡμῶν, τῶν πταισμάτων ἄφεσιν δωρούμενος, ὡς Θεὸς ἐλεήμων τοῖς δούλοις σου. ᾨδὴ δ. Ὁ Εἱρμός. Εἰσακήκοα Κύριε τὴν ἀκοήν, τῆς δυναστείας τοῦ Σταυροῦ σου, ὡς Παράδεισος ἠνοίγη δι αὐτοῦ, καὶ ἐβόησα Δόξα τῇ δυνάμει σου Κύριε. Τροπάρια. Ἀνελήφθης ἐν δόξῃ, ὁ τῶν Ἀγγέλων Βασιλεύς, τὸν Παράκλητον ἡμῖν ἐκ τοῦ Πατρὸς ἀ ποστεῖλαι. Διὸ βοῶμεν Δόξα Χριστὲ τῇ Ἀναλήψει σου. Ὡς ἀνῆλθεν ὁ Σωτήρ, πρὸς τὸν Πατέρα σὺν σαρκί, κατεπλάγησαν αὐτῷ, αἱ τῶν Ἀγγέλων στρατιαί, καὶ ἐβόησαν Δόξα Χριστὲ τῇ, Ἀναλήψει σου. Αἱ τῶν Ἀγγέλων δυνάμεις, ταῖς ἀνωτέραις ἐ βόων Πύλας ἆρατε Χριστῷ, τῷ ἡμετέρῳ Βασιλεῖ, ὃν ἀνυμνοῦμεν, ἅμα σὺν Πατρὶ καὶ τῷ Πνεύματι. Τοῦ Προφήτου. Σύ μου ἰσχύς, Κύριε. Χρηματισθείς, ὁ Καρμηλίτης Ἠλίας σέ, οὐρανόθεν, Ἐλισσαῖε ἔνδοξε, χρίει Προφήτην τῷ Ἰσραήλ, νοῦν κεκαθαρμένον, θεοφανείαις τε χαίροντα, ᾧ καὶ κατηκολούθεις, καὶ ᾧπερ ἐ λειτούργεις, σαφῶς τῶν ὑπεράνω μυούμενος. Ἀϋλωθείς, τῇ ἀπαθείᾳ θεόπνευστε, ὑπεδέξω, χάριν τὴν τοῦ Πνεύματος, ἥπερ ἐκχεῖται καὶ ἐνοικεῖ, τοῖς αὐτὴν ποθοῦσι, καὶ καθαρῶς ἐ ποπτεύουσι ποθεῖ γὰρ τὸν ποθοῦντα καὶ τὸν βλέποντα βλέπει, ἡ ἀΐδιος χάρις τοῦ Πνεύματος. Ταῖς ἀρεταῖς, κεκοσμημένος φανότατα, ὁ σὸς βίος, ἔλαμψε τοῖς πέρασιν, οἷα λαμπτὴρ φέγγει οὐρανοῦ, κατηγλαϊσμένος ταῖς φωτοβό 11

12 λοις λαμπρότησι διό σε ἱκετεύω, Προφῆτα θεηγόρε, τοῦ νοός μου τὸν ζόφον διάλυσον. Καὶ νῦν. Θεοτοκίον. Σὲ οἱ πιστοί, τεῖχος κεκτήμεθα ἄῤῥηκτον, προστασίαν, πύργον ἀκαθαίρετον, ἐν τοῖς κινδύνοις καὶ πειρασμοῖς, καὶ ἐν σοὶ Παρθένε, οἱ πεποιθότες σωζόμεθα, ἐν πάσῃ περιστάσει, κραυγάζοντες ἐν ὕμνοις, τῇ δυνάμει σου δόξα Πανύμνητε. ᾨδὴ ε. Ὁ Εἱρμός. Ὀρθρίζοντες βοῶμέν σοι, Κύριε Σῶσον ἡμᾶς σὺ γὰρ εἶ Θεὸς ἡμῶν ἐκτός σου ἄλλον οὐκ οἴδαμεν. Τροπάριον. Πληρώσας εὐφροσύνης τὰ σύμπαντα Ἐλεῆμον, ταῖς ἄνω δυνάμεσι, μετὰ σαρκὸς ἐπεδήμησας. Ἀγγέλων αἱ δυνάμεις, αἰρόμενόν σε ἰδοῦσαι, τὰς πύλας, ἐκραύγαζον, τῷ Βασιλεῖ ἡμῶν ἄ ρατε. Ἀπόστολοι ἰδόντες ὑψούμενον, τὸν Σωτῆρα, ἐν τρόμῳ ἐκραύγαζον Τῷ Βασιλεῖ ἡμῶν δόξα σοι. Τοῦ Προφήτου. Φώτισον ἡμᾶς. Θείῳ φωτισμῷ, τὴν καρδίαν μου καταύγασον, τῶν θαυμάτων αἴγλῃ σοφέ, τῆς γῆς ὁ καταυγάσας λαμπρῶς τὰ πέρατα. Τύπον τοῦ Σταυροῦ, προτυπώσας τὸ σιδήριον, τὸ πεσὸν ἀνασύρεις ῥάβδῳ τῇ σῇ, ἐξ Ἰορδάνου, εἰς ἔκπληξιν ἁπάντων σοφέ. Δόξα. Βάπτισμα Χριστοῦ, προδηλώσας πανσεβάσμιε, τοῦ ποταμοῦ Ἰορδάνου νάμασι, θαυμαστῶς Νεεμὰν τὸν λεπρὸν ἀνεκάθηρας. Καὶ νῦν. Θεοτοκίον. Ἄκουσον φωνῆς, δεομένου σου Πανύμνητε, καὶ σὴν βοήθειαν, παράσχου ταχύ, ἡ τῶν ἀ σθενούντων ἀσφαλὴς ἐπικούρησις. ᾨδὴ Ϛ. Ὁ Εἱρμός. Ἐκύκλωσέ με ἄβυσσος, ταφή μοι τὸ κῆτος ἐ γένετο ἐγὼ δὲ ἐβόησα πρὸς σὲ τὸν φιλάνθρωπον καὶ ἔσωσέ με ἡ δεξιά σου Κύριε. Τροπάριον. Ἐσκίρτησαν Ἀπόστολοι, ὁρῶντες μετάρσιον σήμερον, τὸν κτίστην αἰρόμενον ἐλπίδι τοῦ Πνεύματος, καὶ φόβῳ ἔκραζον Δόξα τῇ ἀνόδῳ σου. Ἐπέστησαν οἱ Ἄγγελοι, βοῶντες Χριστέ, τοῖς Μαθηταῖς σου Ὃν τρόπον κατείδετε, Χριστὸν ἀνερχόμενον, σαρκὶ ἐλεύσεται, δίκαιος πάντων κριτής. Ὡς εἶδόν σε Σωτὴρ ἡμῶν, δυνάμεις αἱ οὐράνιαι, εἰς ὕψος αἰρόμενον σύσσωμον, ἐκραύγαζον λέγουσαι μεγάλη Δέσποτα ἡ φιλανθρωπία σου. Τοῦ Προφήτου. Ἱλάσθητί μοι Σωτήρ. Ἀπείροις θαύμασι ζῶν, ἐθαυμαστώθης πανόλβιε, ἀλλὰ καὶ αὖθις θανών, τέρασι διέλαμψας καὶ γὰρ τὸν σῷ μνήματι, νεκρὸν ἐνταφέντα, παραυτίκα ἐξανέστησας. Τοὺς βοῦς ἑψήσας σοφέ, τοῖς ξύλοις τοῖς τοῦ ἀρότρου σου, διένειμας τῷ λαῷ, ἑστίασιν ἄ ληστον, καὶ κατηκολούθησας, τῷ καλέσαντί σε, νεύσει θείᾳ ἀξιάγαστε. 12

13 Δόξα. Διδάσκεις τερατουργῶν, καὶ πρὸ τοῦ Παύλου θεσπέσιε, ὥς ῥίζα πάντων κακῶν, ἐστιν ἡ ἐ πάρατος, ἡ φιλαργυρία, δι ἣν Γιεζὶ λεπρὸν ἔ δειξας. Καὶ νῦν. Θεοτοκίον. Ἐπόμβρισόν μοι ἁγνή, κρουνοὺς δακρύων ὡς ἅπαντας, ἐκπλύνω μου τῶν παθῶν, σπίλους οἷς ἠχρείωσε, τὴν ἐμὴν καρδίαν, ἐμπαθὴς ζω ὴ καὶ βέβηλος. Συναπτὴ μικρά, μεθ ἣν ἐκφώνησις Σὺ γὰρ εἶ ὁ βασιλεὺς τῆς εἰρήνης... ΚΟΝΤΑΚΙΟΝ, ΟΙΚΟΣ, ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ Κοντάκιον. (τὸ ἐν τῷ Μηναίῳ ἀρχαῖον). Ἦχος πλ. δ. Τῇ ὑπερμάχῳ. Διπλῆν τὴν χάριν εἰληφὼς παρὰ τοῦ Πνεύματος, Προφήτης ὤφθης θαυμαστὸς πᾶσι τοῖς πέρασι, τοὺς ὑμνοῦντάς σε λυτρούμενος ἐκ κινδύνων, καὶ δωρούμενος τὴν χάριν τῶν θαυμάτων σου, τοῖς προστρέχουσιν ἐν ταύτῃ μετὰ πίστεως, καὶ βοῶσί σοι Χαίροις Προφήτα θεσπέσιε. Ὁ Οἶκος. (ὁ ἐν Μηναίῳ ἀρχαῖος). Ἥλιος καταλάμψας, ὁ τῆς Δικαιοσύνης, ἐν τῇ πεφωτισμένῃ ψυχῇ σου, ἀπεδίωξε πᾶσαν ἀ χλὺν ἁμαρτίας ἐξ αὐτῆς, καὶ Θεοῦ ἔδειξε Προφήτην σε φαιδρότατον ἐντεῦθεν καὶ ἡ μεῖς κράζομεν οὕτως Χαῖρε, Θεοῦ ὁ μηδὲν προτιμήσας χαῖρε βοῶν κατασφάξας τὰ ζεύγη. Χαῖρε, ὁ καταλείψας τὸν βίον σου ἅπαντα χαῖρε, ὁ πλουτήσας τὸν πλοῦτον τὸν ἄσυλον. Χαῖρε, ὅτι ἠκολούθησας τῷ καλέσαντι Θεῷ χαῖρε, ὅτι νῦν ἀπείληφας παρ αὐτοῦ τὰς δωρεάς. Χαῖρε, ὅτι τὴν μηλωτὴν Ἠλιοὺ ἐκομίσω χαῖρε, ὅτι ἐν τάχει διασχίζεις τὸ ὕδωρ. Χαῖρε, ὁ περῶν ἀβρόχως τὰ ὕδατα χαῖρε, ψυχῶν πολλῶν ὁ ἐπίκουρος. Χαῖρε, μαθὼν τὴν ἀπόκρυφον γνῶσιν χαῖρε, θανὼν καὶ ὡς ζῶν ἐποπτεύων. Χαίροις, Προφῆτα θεσπέσιε. Συναξάριον. Τῇ ΙΔ τοῦ αὐτοῦ μηνός, μνήμη τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Προφήτου Ἐλισσαίου. Στίχ. Ἠλίαν ἵπποι, τὸν δὲ διπλοῦν Ἠλίαν Εἰς οὐρανοὺς ἀνῆγον ὡς ἵπποι Νόες. Πότμον Ἐλισσαῖος δεκάτῃ λάχεν ἠδὲ τετάρτῃ. Οὗτος ἦν υἱὸς Σαφάτ, ἐξ Ἀελμούθ, ἐκ τῆς γῆς Ῥουβίμ. Καὶ ἐπὶ τούτῳ γέγονε τέρας ὅτι ἡνίκα ἐτέχθη ἐν Γαλγάλοις, ἡ δάμαλις ἡ χρυσῆ, ἡ ἐκεῖ προσκυνουμένη, ὀξὺ ἐβόησεν, ὥστε ἀκουσθῆναι ἐν Ἱερουσαλήμ. Εἶτα δὲ ὁ Ἱ ερεὺς διὰ τῶν δήλων, ὅτι προφήτης ἐτέχθη ἐν Ἱερουσαλὴμ σήμερον, ὃς καθελεῖ τὰ γλυπτά, καὶ συντρίψει τά χωνευτά. Πολλὰ δὲ τεράστια ἐποίησεν ὁ Θεὸς διά χειρὸς Ἐλισσαίου τοῦ προφήτου. Θανὼν δέ, ἐτάφη ἐν Σαμαρείᾳ ἐν Σεβαστουπόλει. Οὗτος προεφήτευσε περὶ τῆς τοῦ Κυρίου παρουσίας, καὶ τὰ ὕδατα Ἱεριχώ, ἀτεκνοῦντα καὶ ἁλμυρὰ ὄντα, ἰάσατο «Τάδε λέγει Κύριος, εἰπών ἴαμαι τὰ ὕδατα ταῦτα» καὶ ἰάθησαν. Ἀλλὰ καὶ νεκροὺς ἤγειρε καὶ λεπρὸν ὄντα Νεεμὰν τὸν Σύρον ἐ καθάρισε τῆς λέπρας καὶ Γιεζή, τὸν ἑαυτοῦ ὑπηρέτην, λεπρὸν ἐποίησε γενέσθαι, διὰ τὴν φιλαργυρίαν αὐτοῦ, καὶ τὴν παρακοήν καὶ νεκρὸς ὤν, νεκρὸν ἤγειρε καὶ τὰ Ἰορδάνεια ῥεῖθρα τῇ τοῦ Ἠλιοὺ μηλωτῇ πατάξας δι έῤῥηξεν. Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις Πατρὸς ἡμῶν Μεθοδίου, Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως. Στίχ. Μεθόδιον φωστῆρα τῆς Ἐκκλησίας, Τὸ τῆς τελευτῆς σβεννύει στυγνὸν νέφος. Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος Κυρίλλου, Ἐπισκόπου Γορτύνης τῶν Κρητῶν Νήσου. Στίχ. Εἰ καὶ γέρων Κύριλλος ἦν Γορτύνης, Ἡβῶσαν εἶχε πρὸς ξίφος τὴν καρδίαν. Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ὁσίου καὶ θεοφόρου Πατρὸς ἡμῶν Νήφωνος τοῦ Ἀθωνίτου, ἐν ἔτει ατλ (1330). Στίχ. Νήφων ὁ Νήφων ἐστιν ἐκ τῶν πραγμάτων Νήψει νοὸς γὰρ διέδραμε τὸν βίον. Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῆς Ὁσίας Μητρὸς ἡ μῶν Ἰουλίττης. Στίχ. Τὴν Ἰουλίτταν ἐξάγει τοῦ σαρκίου. Ὁ σὰρξ δι ἡμᾶς τοῦ Θεοῦ φανεὶς Λόγος. 13

14 Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ὁσίου Μυστισλὰβ Γεωργίου, ἡγεμόνος τοῦ Σμολὲνσκ καὶ Νόβγκοροντ. ( 1180) Στίχ. Ἡγεμόνα νοῦν ἐν σεαυτῷ κρατήσας, Ἡγεμονεύεις νῦν, Γεώργιε, καὶ ἄνω. Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡ μῶν Ἐλισαίου τοῦ Σούμυ. Στίχ. Σχήματος χάριν λαβὼν ὁ Ἐλισαῖος, Ὕπνωσεν ὕπνον, ὃν δίκαιοι ὑπνοῦσι. Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη, τοῦ Ὁσίου καὶ θεοφόρου Πατρὸς ἡμῶν Ἰουστίνου τοῦ Σέρβου, τοὐπίκλην Πόποβιτς, τοῦ νέου ὁμολογητοῦ καὶ θεοφωτίστου διδασκάλου τῆς Ἐκκλησίας, τοῦ θαυματουργοῦ, κοιμηθέντος ἐν τῇ Ἱερᾷ Μονῇ τοῦ Ἀρχαγγέλου Τσέλιγιε Σερβίας, κατὰ τὸ ἔ τος Στίχ. Ἰουστῖνος ὕπνωσε Σέρβος ὁ μέγας, Θεολόγων σύνεδρος, Ἁγίων φίλος. Ταῖς αὐτῶν πρεσβείαις, ὁ Θεός, ἐλέησον ἡ μᾶς. Ἀμήν. ᾨδὴ ζ. Ὁ Εἱρμός. Ὁ ἐν καμίνῳ πυρός, τοὺς ὑμνολόγους σώσας Παῖδας, εὐλογητὸς ὁ Θεός, ὁ τῶν Πατέρων ἡ Τροπάρια. Ὁ ἐν νεφέλῃ φωτός, ἀναληφθεὶς καὶ σώσας κόσμον, εὐλογητὸς ὁ Θεός, ὁ τῶν πατέρων ἡ Ἐπὶ τῶν ὤμων Χριστέ, τὴν πλανηθεῖσαν ἄρας φύσιν, ἀναληφθείς, τῷ Θεῷ καὶ Πατρὶ προσήγαγες. Ὁ ἀνελθὼν ἐν σαρκί, πρὸς τὸν ἀσώματον Πατέρα, εὐλογητὸς ὁ Θεός, ὁ τῶν Πατέρων ἡ Τοῦ Προφήτου. Παῖδες Ἑβραίων. Τάφῳ κειμένην τὴν ψυχήν μου, ἐξανάστησον σοῦ δέομαι Προφῆτα, ἐνδεικνὺς ἐπ ἐμὲ τὴν σὴν φιλανθρωπίαν, ὡς πάλαι ἐξανέστησας, Σωμανίτιδι τὸν παῖδα. Ῥῶσιν παράσχου μοι Προφῆτα, τῆς ψυχῆς τε καὶ τοῦ σώματος ὁμοίως ὡς γὰρ τὴν χάριν ἔ λαβες, διπλῆν παρὰ Κυρίου, διπλᾶ καὶ τὰ χαρίσματα, τοῖς αἰτοῦσί σε παρέχεις. Δόξα. Ἔπαρον ἅγιε τὰς χεῖρας, πρὸς Θεὸν ἡμῶν τῶν ἀγρυπνούντων, τῷ Ναῷ σου πιστῶς, ὡς τύχοιμεν ἐλέους, ἡμέρᾳ τῆς ἐτάσεως, τῆς φρικτῆς ἐκείνης τότε. Καὶ νῦν. Θεοτοκίον. Δέσποινα πάντων καὶ Κυρία, τῶν Ἀγγέλων τὰ πλήθη, σὲ ὑμνοῦσι, καὶ λαοὶ ἐν τῇ γῇ, ἀεὶ σὲ εὐλογοῦσιν, εὐλογημένη κράζοντες, σὺ ὑ πάρχεις εἰς αἰῶνας. ᾨδὴ η. Ὁ Εἱρμός. Τὸν ἐκ Πατρὸς πρὸ αἰώνων, γεννηθέντα Υἱὸν καὶ Θεόν, καὶ ἐπ ἐσχάτων τῶν χρόνων σαρκωθέντα ἐκ Παρθένου Μητρός, ἱερεῖς ὑμνεῖτε, λαὸς ὑπερυψοῦτε, εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας. Τροπάρια. Τὸν ἐν δυσὶ ταῖς οὐσίαις, ἀναστάντα ζωοδότην Χριστόν, εἰς οὐρανοὺς μετὰ δόξης καὶ Πατρὶ συγκαθεζόμενον, ἱερεῖς ὑμνεῖτε, λαὸς ὑπερυψοῦτε, εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας. Τὸν ἐκ δουλείας τὴν κτίσιν, τῶν εἰδώλων λυτρωσάμενον, καὶ παραστήσαντα ταύτην, ἐ λευθέραν τῷ ἰδίῳ Πατρί, σε Σωτὴρ ὑμνοῦμεν, καὶ σὲ ὑπερυψοῦμεν, εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας. Τὸν τῇ αὐτοῦ καταβάσει, καθελόντα τὸν ἀντίπαλον, καὶ τῇ αὐτοῦ ἀναβάσει, ἀνυψώσαν 14

15 τα τὸν ἄνθρωπον, ἱερεῖς ὑμνεῖτε, λαὸς ὑπερυψοῦτε, εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας. Τοῦ Προφήτου. Τὸν ἐν ὄρει ἁγίῳ. Πικρὰν οὖσαν καὶ ἄγονον Προφῆτα, τὴν ψυχήν μου πολλαῖς ταῖς τοῦ δολίου πλάναις, γλύκανον καὶ γόνιμον ταύτην ἔργασαι, σαῖς εὐχαῖς ἁγίαις, ὡς Ἰεριχοῦντος, τὰ ὕδατα ἰάσω. Ἐν θαλάσσῃ με πλέοντα Προφῆτα, καὶ ἐν ὁ δῷ με βαδίζοντα αὖθις, ὑπνοῦντα ἐν νυκτί με περιφρούρησον, καὶ ἐπαγρυπνοῦντα, τῷ σεπτῷ ναῷ σου, διάσωσόν με μάκαρ. Εὐλογοῦμεν Πατέρα, Υἱὸν καὶ Ἅγιον Πνεῦμα, τὸν Κύριον ὑμνοῦμεν καὶ ὑπερυψοῦμεν αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας. Παμφαέστατοι εὐσεβείας λύχνοι, αὐγάσατε ἡμῶν τὰς διανοίας, Ἠλιοὺ Ἐλισσαῖε μεγαλώνυμοι, ὅπως τῶν παγίδων, τῶν κρυπτῶν τοῦ πλάνου, ῥᾳδίως λυτρωθῶμεν. Καὶ νῦν. Θεοτοκίον. Πανακήρατε πάντιμε Παρθένε, Ζωοδόχε Πηγή, πλοῦτος ἀσύλητος χαρίτων, χαρίτωσόν με μόνη θεοχαρίτωτε, ὅπως εὐλογῶ σε καὶ ὑ περυψῶ σε, εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας. ΚΑΤΑΒΑΣΙΑΙ Τῆς Πεντηκοστῆς Ψάλλονται μόναι αἱ ἰαμβικαὶ ἀπὸ τῆς Ἀναλήψεως μέχρι τῆς ἀποδόσεως αὐτῆς. ᾨδὴ α. Ἦχος δ. Θείῳ καλυφθεὶς * ὁ βραδύγλωσσος γνόφῳ, Ἐρρητόρευσε * τὸν θεόγραφον νόμον Ἰλὺν γὰρ ἐκτινάξας * ὄμματος νόου, Ὁρᾷ τὸν ὄντα * καὶ μυεῖται Πνεύματος Γνῶσιν, γεραίρων * ἐνθέοις τοῖς ᾄσμασιν. ᾨδὴ γ. Ἔρρηξε γαστρὸς * ἠτεκνωμένης πέδας, Ὕβριν τε δυσκάθεκτον * εὐτεκνουμένης, Μόνη προσευχὴ * τῆς προφήτιδος πάλαι Ἄννης, φερούσης * πνεῦμα συντετριμμένον, Πρὸς τὸν δυνάστην * καὶ Θεὸν τῶν γνώσεων. ᾨδὴ δ. Ἄναξ ἀνάκτων, * οἷος ἐξ οἵου μόνος, Λόγος προελθὼν * Πατρὸς ἐξ ἀναιτίου, Ἰσοσθενές σου * Πνεῦμα τοῖς ἀποστόλοις Νημερτὲς ἐξέπεμψας * ὡς εὐεργέτης, ᾌδουσι Δόξα * τῷ κράτει σου, Κύριε. ᾨδὴ ε. Λυτήριον κάθαρσιν * ἀμπλακημάτων, Πυρίπνοον δέξασθε * Πνεύματος δρόσον, Ὦ τέκνα φωτόμορφα * τῆς Ἐκκλησίας Νῦν ἐκ Σιὼν γὰρ * ἐξελήλυθε νόμος, Ἡ γλωσσοπυρσόμορφος * Πνεύματος χάρις. ᾨδὴ στ. Ἱλασμὸς ἡμῖν, * Χριστέ, καὶ σωτηρία Ὁ Δεσπότης ἔλαμψας * ἐκ τῆς Παρθένου, Ἵν, ὡς προφήτην * θηρὸς ἐκ θαλαττίου Στέρνων Ἰωνᾶν, * τῆς φθορᾶς διαρπάσῃς Ὅλον τὸν Ἀδὰμ * παγγενῆ πεπτωκότα. ᾨδὴ ζ. Σύμφωνον ἐθρόησεν * ὀργάνων μέλος Σέβειν τὸ χρυσότευκτον * ἄψυχον βρέτας Ἡ τοῦ Παρακλήτου δὲ * φωσφόρος χάρις Σεβασμιάζει * τοῦ βοᾶν Τριὰς μόνη, Ἰσοσθενής, ἄναρχος, * εὐλογητὸς εἶ. ᾨδὴ η. Αἰνοῦμεν, εὐλογοῦμεν, προσκυνοῦμεν τὸν Κύριον, * ὑμνοῦντες καὶ ὑπερυψοῦντες αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας. Λύει τὰ δεσμὰ * καὶ δροσίζει τὴν φλόγα Ὁ τρισσοφεγγὴς * τῆς θεαρχίας τύπος. Ὑμνοῦσι παῖδες, * εὐλογεῖ δὲ τὸν μόνον Σωτῆρα καὶ παντουργὸν * ὡς εὐεργέτην Ἡ δημιουργηθεῖσα * σύμπασα κτίσις. Ὁ διάκονος Τὴν Θεοτόκον ἐν ὕμνοις μεγαλύνομεν. 15

16 Η ῼΔΗ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ Στίχ. α. Μεγαλύνει ἡ ψυχή μου τὸν Κύριον, καὶ ἠγαλλίασε τὸ πνεῦμά μου ἐπὶ τῷ Θεῷ τῷ σωτῆρί μου. Τὴν τιμιωτέραν τῶν Χερουβὶμ * καὶ ἐνδοξοτέραν * ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφίμ, * τὴν ἀδιαφθόρως Θεὸν Λόγον τεκοῦσαν, * τὴν ὄντως Θεοτόκον, * σὲ μεγαλύνομεν. Στίχ. β. Ὅτι ἐπέβλεψεν ἐπὶ τὴν ταπείνωσιν τῆς δούλης αὐτοῦ ἰδοὺ γὰρ ἀπὸ τοῦ νῦν μακαριοῦσί με πᾶσαι αἱ γενεαί. Τὴν τιμιωτέραν τῶν Χερουβίμ... Στίχ. γ. Ὅτι ἐποίησέ μοι μεγαλεῖα ὁ δυνατός, καὶ ἅγιον τὸ ὄνομα αὐτοῦ καὶ τὸ ἔλεος αὐτοῦ εἰς γενεὰν καὶ γενεὰν τοῖς φοβουμένοις αὐτόν. Τὴν τιμιωτέραν τῶν Χερουβίμ... Στίχ. δ. Ἐποίησε κράτος ἐν βραχίονι αὐτοῦ, διεσκόρπισεν ὑπερηφάνους διανοίᾳ καρδίας αὐτῶν. Τὴν τιμιωτέραν τῶν Χερουβίμ... Στίχ. ε. Καθεῖλε δυνάστας ἀπὸ θρόνων καὶ ὕψωσε ταπεινούς πεινῶντας ἐνέπλησεν ἀγαθῶν καὶ πλουτοῦντας ἐξαπέστειλε κενούς. Τὴν τιμιωτέραν τῶν Χερουβίμ... Στίχ. Ϛ. Ἀντελάβετο Ἰσραὴλ παιδὸς αὐτοῦ μνησθῆναι ἐλέους, καθὼς ἐλάλησε πρὸς τοὺς πατέρας ἡμῶν, τῷ Ἀβραὰμ καὶ τῷ σπέρματι αὐτοῦ ἕως αἰῶνος. Τὴν τιμιωτέραν τῶν Χερουβίμ... Ἐκ τοῦ Κανόνος τῆς Ἑορτῆς. ᾨδὴ θ. Ὁ Εἱρμός. Σὲ τὴν ὑπὲρ νοῦν, καὶ λόγον Μητέρα Θεοῦ, τὴν ἐν χρόνῳ τὸν ἄχρονον, ἀφράστως κυήσασαν, οἱ πιστοὶ ὁμοφρόνως μεγαλύνομεν. Τροπάρια. Σὲ τὸν λυτρωτὴν τοῦ κόσμου, Χριστὸν τὸν Θεόν, οἱ Ἀπόστολοι βλέποντες, ἐνθέως ὑψούμενον, μετὰ δέους σκιρτῶντες ἐμεγάλυνον. Σοῦ τὴν θεωθεῖσαν σάρκα ὁρῶντες Χριστέ, ἐν τῷ ὕψει οἱ Ἄγγελοι, ἀλλήλοις διένευον Ἀληθῶς οὗτός ἐστιν ὁ Θεὸς ἡ Σὲ τῶν ἀσωμάτων τάξεις Χριστὲ ὁ Θεός, ἐν νεφέλαις αἰρόμενον ἰδοῦσαι ἐκραύγαζον Τῷ τῆς δόξης Βασιλεῖ πύλας ἄρατε. Τοῦ Προφήτου. Ἐξέστη ἐπὶ τούτῳ. Τῇ τετρακτύϊ ἤδη τῶν ἀρετῶν, καὶ ἡμεῖς καθαρθέντες κατίδωμεν, ἵππους πυρός, ἅρμα τε πυρὸς ὡς εἰς οὐρανούς, συσσεισμῷ ἀνερχόμενον, καὶ Ἠλίαν ἔνδον τὸν ζηλωτήν, διφρηλατοῦντα ἄνω, καὶ Ἐλισσαῖον κάτω, τὴν μηλωτὴν αὐτοῦ δεχόμενον. Μὴ παύσῃ ἐποπτεύων διὰ παντός, καὶ ἐκ πάσης ἀνάγκης ῥυόμενος, ποίμνην τὴν σήν, ἥνπερ παρεσκεύσασας σαῖς εὐχαῖς, ἐπαγρυπνεῖν ἑκάστοτε, ἐν τῷ ἱερῷ σου τούτῳ Ναῷ, Προφῆτα Ἐλισσαῖε, καὶ πόθῳ ἑορτάζειν, τὴν ἑορτήν σου τὴν ἐπέραστον. Δόξα. Προφῆτα τοῦ Κυρίου εὐχὰς ποιοῦ, πρὸς Θεὸν ὑπὲρ πάντων τῶν τέκνων σου, ὧν αἱ ψυχαί, ἤδη ἐξεδήμησαν ἐκ τῆς γῆς, τῷ τοῦ Θεοῦ προστάγματι, ἐν τόποις δικαίων τοῖς χλοεροῖς, φαιδρῶς ἀναπαυθῆναι, ἔνθα οὐκ ἔστι πόνος, οὐ στεναγμὸς οὐ λύπη πώποτε. Καὶ νῦν. Θεοτοκίον. Λιμὴν χειμαζομένων ὁ ἀσφαλής, θλιβομένων χαρὰ ἀνεκλάλητος, καὶ βοηθός, τῶν ἀδικουμένων ἡ κραταιά, πιπτόντων ἐπανόρθωσις, καὶ ἡ βακτηρία σὺ τῶν τυφλῶν, ὑπάρχεις Θεοτόκε, καὶ σὲ ἔχων προστάτιν, παντὸς κινδύνου λυτρωθήσομαι. 16

17 Καταβασία. ᾨδὴ θ. Χαίροις, ἄνασσα, * μητροπάρθενον κλέος Ἅπαν γὰρ εὐδίνητον * εὔλαλον στόμα Ῥητρεῦον οὐ σθένει σε * μέλπειν ἀξίως Ἰλιγγιᾷ δὲ νοῦς * ἅπας σου τὸν τόκον Νοεῖν ὅθεν σε * συμφώνως δοξάζομεν. Συναπτὴ μικρά, μεθ ἣν ἐκφώνησις Ὅτι σὲ αἰνοῦσι πᾶσαι αἱ δυνάμεις... ΤΑ ΕΞΑΠΟΣΤΕΙΛΑΡΙΑ Τοῦ Προφήτου. Ὁ οὐρανὸν τοῖς ἄστροις. (τὸ ἐν τῷ Μηναίῳ ἀρχαῖον). Ἐξ ἀροτῆρος ὤφθης, προφήτης ὦ Ἐλισσαῖε καὶ Ἠλιοὺ δεδεγμένος τὴν μηλωτὴν καὶ τὸ αὐτοῦ, πνεῦμα δισσῶς ἐπεσπάσω καὶ σὺν αὐτῷ σὲ τιμῶμεν. Ἕτερον, νέον, ὅμοιον. Τανῦν εἰς ἄληκτον δόξαν, ἀπάρας ὦ Ἐλισσαῖε, μὴ διαλίπῃς πρεσβεύων, ὑπὲρ ἡμῶν τῷ Κυρίῳ, ἀλλ ἴσθι φύλαξ ἐν πᾶσι, καὶ δεξιὸς παραστάτης, ὡς ζῶν ἡμᾶς ἐποπτεύων. Τῆς ἑορτῆς. Αὐτόμελον. Ἦχος β. Τῶν Μαθητῶν ὁρώντων σε ἀνελήφθης, Χριστὲ πρὸς τὸν Πατέρα συνεδριάζων. Ἄγγελοι προτρέχοντες ἐκραύγαζον Ἄρατε πύλας ἄ ρατε ὁ Βασιλεὺς γὰρ ἀνῆλθε, πρὸς τὴν ἀρχίφωτον δόξαν. ΑΙΝΟΙ Ἦχος α. Πᾶσα πνοὴ αἰνεσάτω τὸν Κύριον. Αἰνεῖτε τὸν Κύριον ἐκ τῶν οὐρανῶν, αἰνεῖτε αὐτὸν ἐν τοῖς ὑψίστοις. Σοὶ πρέπει ὕμνος τῷ Θεῷ. Αἰνεῖτε αὐτόν, πάντες οἱ ἄγγελοι αὐτοῦ αἰνεῖτε αὐτόν, πᾶσαι αἱ δυνάμεις αὐτοῦ. Σοὶ πρέπει ὕμνος τῷ Θεῷ. Ἡ Στιχολογία (Ψαλμοὶ ρμη, ρμθ ) καί Ἱστῶμεν στίχους δ, καὶ ψάλλομεν Προσόμοια τοῦ Προφήτου γ εἰς δ. Ἦχος β. Ποίοις εὐφημιῶν. Στίχ. α. Αἰνεῖτε αὐτὸν ἐπὶ ταῖς δυναστείαις αὐτοῦ αἰνεῖτε αὐτὸν κατὰ τὸ πλῆθος τῆς μεγαλωσύνης αὐτοῦ. Ποίοις μελῳδικοῖς ᾄσμασιν, ἀνυμνήσωμεν τὸν Ἐλισσαῖον, μύστην καὶ προόπτην καὶ κήρυκα, καὶ Θεοῦ μυστηρίων ἐκφάντορα τὸν διπλῆν τὴν χάριν εἰληφότα, Θεσβίτου, τοῦ διφρηλάτου τοῦ ἐν ἅρματι, πυρίνῳ, τὸν οὐρανόν ἐπιδιφρεύσαντος, τὸν κληρωσάμενον ἄφνω, μηλωτὴν τὴν ἐκείνου, δι ἧς Ἰορδάνην περᾷ, ἀβρόχοις τοῖς ἴχνεσιν, ἄλλος Μωϋσῆς ἐνδεικνύμενος. Στίχ. β. Αἰνεῖτε αὐτὸν ἐν ἤχῳ σάλπιγγος αἰνεῖτε αὐτὸν ἐν ψαλτηρίῳ καὶ κιθάρᾳ. Ποίοις μελῳδικοῖς ᾄσμασιν,... Στίχ. γ. Αἰνεῖτε αὐτὸν ἐν τυμπάνῳ καὶ χορῷ αἰνεῖτε αὐτὸν ἐν χορδαῖς καὶ ὀργάνῳ. Ποίοις πνευματικοῖς στέμμασι, στεφανώσωμεν τὸν Ἐλισσαῖον, τὸν τὴν Οἰκουμένην τοῖς θαύμασιν, ὡς ἐν ἀστραπαῖς καταυγάσαντα τὸ γὰρ ἄγονον καὶ πικρὸν ὕδωρ, γλυκύ τε καὶ εὔτεκνον ἁλσὶν ἐποίησε, τὸν παῖδα τῆς Σωμανίτιδος ἀνέστησε, καὶ τὸν λεπρὸν Νεεμὰν δέ, ἐξαισίως ἰάσατο, τὸν ἄφρονα δὲ Γιεζί, λεπρὸν διὰ φιλαργυρίαν κατέστησε. Στίχ. δ. Αἰνεῖτε αὐτὸν ἐν κυμβάλοις εὐήχοις αἰνεῖτε αὐτὸν ἐν κυμβάλοις ἀλαλαγμοῦ. Πᾶσα πνοὴ αἰνεσάτω τὸν Κύριον. Ποίοις πνευματικοῖς ἄνθεσιν, ἀναδήσωμεν νῦν τὸν Προφῆτην, τῷ Ναῷ αὐτοῦ ἀθροιζόμενοι, καὶ ἐπαγρυπνοῦντες ἑκάστοτε, τῆς Τριάδος εἰς τιμὴν καὶ αἶνον ἣ δόξῃ, καὶ τιμῇ αὐτὸν κατέστεψε, καὶ ὅλη, συνελθοῦσα κατεσκήνωσε, τῇ καθαρᾷ αὐτοῦ καρδίᾳ, καὶ Προφήτην Κυρίου, ἀνέδειξε τῷ λαῷ, τοῦ Πνεύματος χάριτι, ἐκ τῶν ἀγρῶν αὐτὸν καλέσασα. 17

18 Δόξα. Ἦχος δ. Ἐνθέοις ἐν ᾄσμασιν, ἡ τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία, τὴν μνήμην σου σήμερον εὐφήμως γεραίρει, Προφῆτα θεσπέσιε. Σὺ γὰρ τὰ πάντα καταλιπών, τῷ Θεσβίτῃ διδασκάλῳ ἐκθύμως ἠ κολούθησας, καὶ σεαυτὸν αὐτῷ ἀνατέθεικας. Διὸ καὶ τὴν χάριν τοῦ Πνεύματος διπλῆν ἐκομίσω. Καὶ τὸ πύρινον τέθριππον κατιδεῖν ἠξι ώθης, δι οὗ ὡς εἰς οὐρανὸν ἀνέβαινεν ὁ ἔμπυρος ἁρματηλάτης. Καὶ τὴν θαυματόβρυτον ἐκείνου μηλωτήν, ἄνωθεν πεσοῦσάν σοι, γνησίως ἐκληρονόμησας. Ὅθεν φωτοειδέστατος γενόμενος, ἐλάμπρυνας τὴν οἰκουμένην, ταῖς αὐγαῖς τῶν θαυμάτων σου ὧν καὶ ἡμεῖς πεῖραν λάβοιμεν, δεόμεθά σου, παμμάκαρ Ἐ λισσαῖε, Προφητῶν ἀκροθίνιον, οἱ τὴν πανέορτόν σου τελοῦντες νῦν πανήγυριν, καὶ τῷ πανσέπτῳ ναῷ σου, εἰς δόξαν Χριστοῦ, ἀγρυπνοῦντες ἑκάστοτε. Καὶ νῦν. Τῆς ἑορτῆς. Ἦχος δ. Ὅτε ἀνελήφθης ἐν δόξῃ, Χριστὲ ὁ Θεός, τῶν Μαθητῶν ὁρώντων, αἱ νεφέλαι ὑπελάμβανόν σε μετὰ σαρκός πύλαι ἐπῄρθησαν αἱ οὐράνιαι ὁ χορὸς τῶν Ἀγγέλων ἔχαιρεν ἐν ἀγαλλιάσει αἱ ἀνώτεραι Δυνάμεις ἔκραζον, λέγουσαι Ἄρατε πύλας οἱ ἄρχοντες ὑμῶν, καὶ εἰσελεύσεται ὁ Βασιλεὺς τῆς δόξης. Οἱ δὲ Μαθηταὶ ἐκπληττόμενοι ἔλεγον Μὴ χωρισθῇς ἡμῶν, ὁ Ποιμὴν ὁ καλός, ἀλλὰ πέμψον ἡμῖν τὸ Πνεῦμά σου τὸ πανάγιον, τὸ ὁδηγοῦν καὶ στηρίζον τὰς ψυχὰς ἡ Καὶ εὐθὺς ψάλλεται εἰς τὸν αὐτὸν ἦχον Η ΜΕΓΑΛΗ ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ Δόξα σοι τῷ δείξαντι τὸ φῶς. * Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ * καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη, * ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία. Ὑμνοῦμέν σε, * εὐλογοῦμέν σε, * προσκυνοῦμέν σε, * δοξολογοῦμέν σε, * εὐχαριστοῦμέν σοι * διὰ τὴν μεγάλην σου δόξαν. Κύριε βασιλεῦ, * ἐπουράνιε Θεέ, * Πάτερ παντοκράτορ * Κύριε Υἱὲ μονογενές, * Ἰησοῦ Χριστέ, * καὶ ἅγιον Πνεῦμα. Κύριε ὁ Θεός, * ὁ ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ, * ὁ Υἱὸς τοῦ Πατρός, * ὁ αἴρων τὴν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου, * ἐλέησον ἡμᾶς, * ὁ αἴρων τὰς ἁμαρτίας τοῦ κόσμου. Πρόσδεξαι τὴν δέησιν ἡμῶν, * ὁ καθήμενος ἐν δεξιᾷ τοῦ Πατρός, * καὶ ἐλέησον ἡμᾶς. Ὅτι σὺ εἶ μόνος ἅγιος, * σὺ εἶ μόνος Κύριος, * Ἰησοῦς Χριστός, * εἰς δόξαν Θεοῦ Πατρός. Ἀ μήν. Καθ ἑκάστην ἡμέραν εὐλογήσω σε * καὶ αἰνέσω τὸ ὄνομά σου εἰς τὸν αἰῶνα * καὶ εἰς τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος. Καταξίωσον, Κύριε, * ἐν τῇ ἡμέρᾳ ταύτῃ * ἀ ναμαρτήτους φυλαχθῆναι ἡμᾶς. Εὐλογητὸς εἶ, Κύριε, * ὁ Θεὸς τῶν πατέρων ἡ μῶν, * καὶ αἰνετὸν καὶ δεδοξασμένον τὸ ὄνομά σου * εἰς τοὺς αἰῶνας. Ἀμήν. Γένοιτο, Κύριε, * τὸ ἔλεός σου ἐφ ἡμᾶς, * καθάπερ ἠλπίσαμεν ἐπὶ σέ. Εὐλογητὸς εἶ, Κύριε * δίδαξόν με τὰ δικαιώματά σου. (ἐκ γ ) Κύριε, * καταφυγὴ ἐγενήθης ἡμῖν * ἐν γενεᾷ καὶ γενεᾷ. * Ἐγὼ εἶπα * Κύριε, ἐλέησόν με * ἴασαι τὴν ψυχήν μου, * ὅτι ἥμαρτόν σοι. Κύριε, πρὸς σὲ κατέφυγον * δίδαξόν με τοῦ ποιεῖν τὸ θέλημά σου, * ὅτι σὺ εἶ ὁ Θεός μου. Ὅτι παρὰ σοὶ πηγὴ ζωῆς * ἐν τῷ φωτί σου ὀ ψόμεθα φῶς. Παράτεινον τὸ ἔλεός σου * τοῖς γινώσκουσί σε. Ἅγιος ὁ Θεός, * ἅγιος ἰσχυρός, * ἅγιος ἀθάνατος * ἐλέησον ἡμᾶς. (ἐκ γ ) Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῷ καὶ ἁγίῳ Πνεύματι. Καὶ νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν. Ἅγιος ἀθάνατος * ἐλέησον ἡμᾶς. Καὶ πάλιν ἰσχυροτέρᾳ φωνῇ Ἅγιος ὁ Θεός, * ἅγιος ἰσχυρός, * ἅγιος ἀθάνατος * ἐλέησον ἡμᾶς. 18