McIntosh MA Με λίγα λόγια... Συντάκτης: Π. Παναγόπουλος. Ολοκλήρωση χωρίς συμβιβασμούς

Transcript

1 McIntosh MA 6600 Με λίγα λόγια... Συντάκτης: Π. Παναγόπουλος Ολοκλήρωση χωρίς συμβιβασμούς Τι μπορεί να κάνει κάποιος που επιθυμεί τον ήχο της McIntosh, δεν έχει όμως την δυνατότητα να αποκτήσει, λόγω κόστους, κάποια από τα ενισχυτικά της σετ; Η απάντηση βρίσκεται εδώ και είναι μάλιστα ολοκληρωμένη. Επιδιώκω να παρακολουθώ πάντα στενά τις κινήσεις της McIntosh και όποτε βρίσκω την ευκαιρία να δοκιμάσω κάποια από τις συσκευές της φροντίζω να μην την χάσω. Υπάρχουν φυσικά λόγοι που συμβαίνει αυτό. Ο ένας από αυτούς, ο πιο βασικός, είναι πως ο ηχητικός χαρακτήρας των συσκευών της που είναι κυριολεκτικά μοναδικός. Ένα άλλο δέλεαρ είναι η συνήθως κολοσιαία ισχύς των ενισχυτών της που απλά οδηγούν τα πάντα. Η περιέργεια είναι και αυτή από μόνη της μεγάλο κίνητρο, καθώς δεν είχα την ευκαιρία να ακούσω ποτέ έναν από τους μεγάλους τελικούς της McIntosh παρέα με τα προσφάτως αφιχθέντα B&W 802N που με συνοδεύουν πλέον στις ακροάσεις μου. Και είναι πραγματικά ειρωνεία εάν σκεφτεί κανείς ότι, όσο είχα τα εύκολα σε θέματα οδήγησης ηχεία της Tannoy (στα TD12 αναφέρομαι), είχαν περάσει από τα χέρια μου δύο «γίγαντες» τελικοί ενισχυτές της McIntosh. Όπως και να το κάνουμε είναι αλλιώς και μόνον σαν πρόκληση εάν το δει κάποιος, να συνδυάσεις έναν τέτοιας ισχύος ενισχυτή με ηχεία που, θεωρητικά τουλάχιστον, ζητάνε εκατοντάδες ποιοτικά watt καθώς και άφθονα ρεύματα. Όλα αυτά βέβαια (όπως έχουμε κατά επανάληψη αναφέρει) είναι σχετικά, καθώς εν πρώτοις «μιλάει» το matching και μετά ο χώρος, που στην περίπτωσή μου ειδικά δεν είναι μεγάλος. Στην παρούσα φάση δεν έφτασε στα χέρια μου ένας από τους νέους μεγάλους τελικούς της McIntosh, αλλά ο MA 6600 που είναι ο δεύτερος στην λίστα των ολοκληρωμένων ενισχυτών της, καθώς υπάρχει και ο μεγαλύτερος MA ιαφορές με τα κορυφαία σετ προ τελικών ενισχυτών της μεγάλης Αμερικάνικης εταιρίας ασφαλώς θα έπρεπε να υπάρχουν σε όλους τους τομείς, πλην όμως και ο ΜΑ 6600 έδειχνε να είναι μια πολλά υποσχόμενα περίπτωση, καθώς και επαρκέστατη ισχύ διαθέτει, αλλά και από εμφάνιση και βάρος μόνον σαν «θηρίο» του είδους του θα μπορούσε να χαρακτηριστεί. Κατά τα άλλα, η McIntosh είναι μια εταιρία που δεν νομίζω ότι χρειάζεται πολλές συστάσεις. Απλά, για όσους δεν έχουν παρακολουθήσει όλα τα «επεισόδια» αναφέρω ότι, ο Αμερικανός κατασκευαστής είναι ένας από τους ελάχιστους εναπομείναντες

2 παραδοσιακά επιμένοντες. εν υπάρχουν εξάλλου πολλοί που να χρησιμοποιούν ακόμη στους τελικούς ενισχυτές αλλά και στους ολοκληρωμένους τους μετασχηματιστές εξόδου! Μια λογική που σαν πρώτη εντύπωση ίσως φαντάζει στα μάτια κάποιων προβληματικά ξεπερασμένη, καθώς είναι γνωστά τα προβλήματα που οι μετασχηματιστές αυτοί, θεωρητικά αλλά και πρακτικά, υποτίθεται ότι με την παρουσία τους δημιουργούν. Ο Αμερικανός σχεδιαστής (όπως αποδεικνύει εμπράκτως και με τον ήχο των συσκευών του), δεν είναι και τόσο κορόιδο όσο κάποιοι techno freaks θέλουν ή τους βολεύει να πιστεύουν, καθώς η ύπαρξη των μετασχηματιστών εξόδου είναι απόλυτα θετική όσον αφορά τουλάχιστον τα θέματα της ανάδρασης. Έτσι λοιπόν καταλήγουμε σε κάποιες εντελώς ιδιόρρυθμες σε χαρακτήρα ήχου και σχεδίασης κατασκευές, με πολύ εντυπωσιακή εμφάνιση και τεράστιο βάρος. Κομψοτέχνημα Η σχεδιαστική γραμμή των συσκευών της McIntosh έχει φανατικούς θαυμαστές, αλλά και ορκισμένους επικριτές. Όντως, τα μηχανήματα αυτά διαθέτουν εντελώς ξεχωριστή εμφάνιση, ένα γεγονός που πάντα ίσχυε. Από το 1978 που είδα για πρώτη φορά έναν ολοκληρωμένο ενισχυτή της μέχρι και σήμερα, η σχεδιαστική αντίληψη παραμένει στα ίδια πρότυπα. Βέβαια, κανείς δεν μπορεί να συγκρίνει πλέον σε εμφάνιση, αλλά και επίπεδο κατασκευής, εκείνον τον αρχαίο πλην όμως κλασικό ΜΑ 6200 του 78, με τον ΜΑ 6600 του Κάτι τέτοιο θα ήταν εντελώς άτοπο. Αυτό που είναι απλά σίγουρο, είναι το γεγονός του ότι όποιος και να αντικρίσει τις δύο αυτές συσκευές δίπλα δίπλα, καταλαβαίνει με την πρώτη ότι προέρχονται από την ίδια «μητέρα». Στα δικά μου μάτια, ο ΜΑ 6600 είναι ένας πολύ όμορφος ενισχυτής. Η πρόσοψη είναι ακριβώς ίδια με αυτή του προενισχυτή C2300 που είχα δοκιμάσει πριν από μερικούς μήνες. Υπάρχει και εδώ το ίδιο μαύρο πάνελ, με τα δύο χαρακτηριστικά ενδεικτικά όργανα της ισχύος με τον μπλε υπέροχο φωτισμό. Ανάμεσα στα δύο όργανα και λίγο πιο χαμηλά, βλέπουμε μια μικρή οθόνη ψηφιακών ενδείξεων η οποία μας πληροφορεί για όλες τις ρυθμίσεις και λειτουργίες του ενισχυτή. Αριστερά και δεξιά αυτής υπάρχουν δύο + δύο περιστροφικά ποτενσιόμετρα, εκ των οποίων το πρώτο εξ αριστερών αφορά την επιλογή εισόδων, ενώ το δεύτερο (με την ένδειξη Trim Select) σε συνδυασμό με το αντίστοιχο εκ δεξιών ευρισκόμενο (Trim Adjust) φροντίζει για όλες τις μικρομετρικές ρυθμίσεις του ενισχυτή, οι οποίες αφορούν από το balance μέχρι και τις ρυθμίσεις της τονικότητας. Το τέταρτο ποτενσιόμετρο αφορά την αυξομείωση της έντασης του ενισχυτή, η ένδειξη της οποίας αναγράφονται επίσης στην οθόνη με έναν αρκετά πρωτότυπο τρόπο. Αυτή την φορά δεν έχουμε βηματική μείωση ή αύξηση των db με αριθμητική απεικόνιση, αλλά ένδειξη από το 0 έως και το 100% της ισχύος! Τα οκτώ πιεστικά πλήκτρα που βρίσκονται εν σειρά από κάτω αφορούν κάποιες άλλες τυπικές ρυθμίσεις, όπως By Pass, Mute, Mono κλπ. Όλες βέβαια οι ρυθμίσεις γίνονται και από το πλήρως εργονομικό και μεγάλο σε μέγεθος τηλεχειριστήριο. Ο ΜΑ 6600 είναι ένας πραγματικά βαριά εξοπλισμένος ενισχυτής, καθώς στο πίσω μέρος του και ο πιο απαιτητικός χρήστης θα βρει ό,τι πραγματικά επιθυμεί. Υπάρχουν δύο είσοδοι για CD player, εκ των οποίων η μια είναι πλήρως ισορροπημένη (balanced) και η άλλη απλή με RCA. Προσφέρονται επίσης είσοδοι για 2 CD, για DVD, TV, Server, και έξοδος σήματος προς εγγραφή REC.

3 Παρέχεται επίσης η δυνατότητα οδήγησης κάποιου εξωτερικού τελικού ενισχυτή. Υπάρχει έξοδος ηχογράφησης αλλά και είσοδος phono, η οποία όμως αφορά μόνον κεφαλές κινητού μαγνήτη. Τα Power Control προορίζονται για την επεξεργασία σημάτων που απευθύνονται σε άλλες συσκευές της McIntosh και στο τηλεκοντρόλ. εν χρειάζεται να ανοίξει κανείς την συσκευή για να δει τους τρεις ογκώδεις μετασχηματιστές, καθώς αυτοί βρίσκονται σε κοινή θέα ακριβώς πίσω από την πρόσοψη με αυτούς της εξόδου αριστερά και δεξιά του δεσπόζοντος στην μέση τεράστιου μετασχηματιστή τροφοδοσίας. Οι δύο ευμεγέθεις ψύκτρες κοσμούν τα δύο άκρα της συσκευής από την μέση αυτής και πέρα. Εσωτερικά, ο ΜΑ 6600 θα μπορούσα να πω ότι είναι υπόδειγμα κατασκευής όσον αφορά την χωροταξία, αλλά και την ποιότητα των ηλεκτρονικών υλικών. Τα τρανζίστορ εξόδου είναι 8 ανά κανάλι και πατάνε γερά επάνω στις ψύκτρες πιεζόμενα από μεταλλικά κλιπς. Η συσκευή ζεσταίνεται αρκετά κατά την διάρκεια της λειτουργίας της, ειδικά σε μεγάλες εντάσεις, ενώ σε κατάσταση ηρεμίας διατηρεί μια σχετικά χαμηλή θερμοκρασία. Οι ηλεκτρολυτικοί πυκνωτές τροφοδοσίας βρίσκονται τοποθετημένοι στο κάτω μέρος της συσκευής μέσα σε δικό τους ξεχωριστό χώρο. Οι καλωδιώσεις είναι ελάχιστες και για την ακρίβεια αφορούν μόνον τις εξόδους των ηχείων, που είναι συνολικά οκτώ και για τα δύο κανάλια. Αυτές υλοποιούνται με επίχρυσες μπόρνες αρίστης ποιότητας, εκ των οποίων το πρώτο ζευγάρι απευθύνεται σε ηχεία των 8 και 4Ω, ενώ το δεύτερο ζευγάρι αφορά ηχεία των 2Ω καθώς και τον ουδέτερο. Σε γενικές γραμμές, ο ΜΑ 6600 είναι ένας άριστης κατασκευής ολοκληρωμένος ενισχυτής, ο οποίος πέραν όλων των άλλων διαθέτει και μια ιδιαίτερα επιβλητική παρουσία. Γιάνκης αλλά και Gentleman; Ο ενισχυτής αυτός ήρθε την κατάλληλη στιγμή για να επισφραγίσει και να επιβεβαιώσει οριστικά το γεγονός ότι η McIntosh είναι μια εταιρεία η οποία διαθέτει την δική της ξεχωριστή άποψη, σε βαθμό που ελάχιστες άλλες τολμάνε να το κάνουν. Είναι γεγονός ότι στην υψηλή κατηγορία τιμών, οι περισσότεροι από τους κατασκευαστές σχεδιαστές έχουν βαλθεί να δημιουργούν (ειδικά όσο αφορά τις ενισχυτικές βαθμίδες) συσκευές οι οποίες να είναι όσο το δυνατό «απούσες». Επιδιώκουν (πολύ σωστά βέβαια κατά την άποψή μου) το μουσικό σήμα να ενισχύεται και να περνάει με όσο το δυνατόν λιγότερο δικό του χαρακτήρα. Αυτό βέβαια είναι και το ποθούμενο, το οποίο είναι η αλήθεια ότι ελάχιστοι σχεδιαστές το καταφέρνουν. Όλοι οι υπόλοιποι αρκούνται με το να καταθέτουν την δική τους άποψη, την οποία ο κάθε ένας μας την «σερβίρει» με διαφορετικό φυσικά τρόπο. Ελάχιστοι όμως τολμούν να πάνε κόντρα στο ρεύμα και να μας πουν ευθέως, δεν μας ενδιαφέρει η «μόδα» και τα σημεία των καιρών, εμείς αυτοί είμαστε, αυτή είναι η άποψή μας και σε όποιον αρέσει! Η McIntosh είναι ακριβώς έτσι. Ποιός θα μπορούσε να φανταστεί λοιπόν έναν τρανζιστοράτο ενισχυτή με ήχο τόσο πολύ κοντά στον καλό ήχο των λυχνιών, με μεγάλα όμως αποθέματα ισχύος; Εδώ θα μου πείτε, που βρίσκεται το όποιο αρνητικό σημείο; Θα σας απαντήσω ευθέως. Κάποτε, πριν από αρκετά χρόνια, καθόμασταν μπροστά σε ένα σύστημα και απλώς απολαμβάναμε για ώρες την μουσική. Σήμερα, σταδιακά και χωρίς ίσως να το καταλάβουμε, οι περισσότεροι από εμάς καθόμαστε μπροστά σε ένα σύστημα και αρχίζουμε, υποσυνείδητα έστω, να αξιολογούμε και τις ηχογραφήσεις! εν είναι κακό αυτό. Κάθε άλλο θα έλεγα. εν είναι κακό όταν φυσικά δεν μας αγχώνει. Όταν δεν χάνουμε την Μουσική. Γιατί δεν θα σας κρύψω ότι υπάρχουν στιγμές που κάποιες μεταμεσονύκτιες ώρες κάθομαι κουρασμένος να χαλαρώσω ακούγοντας κάποια από τα αγαπημένα μου κομμάτια και ορισμένα από τα συστήματα που περνάνε κατά καιρούς από το χώρο μου, ή και από το σύστημά μου ακόμα, εκεί που απολαμβάνω ήσυχος την μουσικούλα μου,

4 ξαφνικά με αρπάζουν από τον λαιμό και με τεντώνουν σαν χορδή. Κάποια ενοχλητική υποψία θορύβου που χθές δεν υπήρχε, κάποια υπόνοια χρωματισμών στις πάνω αρμονικές που δεν την είχα προσέξει με τον προηγούμενο ενισχυτή και η οποία οφείλεται στο παρόν στήσιμο, ή είναι τελικά ένα τερτίπι της ηχογράφησης που τα προηγούμενα ηχεία απλά απέκρυπταν; Τότε είναι που «τσιτωμένος» σηκώνομαι και αρχίζω να ψάχνομαι. εν είναι δε λίγες οι φορές που μέσα στα μαύρα μεσάνυχτα και τσακισμένος από την κούραση, αρχίζω να αλλάζω μεταξύ τους τα μηχανήματα προσπαθώντας να διαπιστώσω που βρίσκεται το «υποτιθέμενο» πρόβλημα. Ακόμα και εάν το ανακαλύψω, παρά την ικανοποίηση της επιτυχίας μου, οι όμορφες χαλαρωτικές μουσικές στιγμές, έχουνε πάει προ πολλού περίπατο. Και τότε είναι που με λύπη μου ανακαλύπτω ότι τείνω και εγώ να αρχίσω να μεταμορφώνομαι σε «μηχανάκια», ξεχνώντας ότι πάντοτε υπήρξα κατά βάση μουσικόφιλος. Εδώ θα μπορούσα να κλείσω το τεστ προσθέτοντας απλώς ότι όταν θα έρθει πλέον η ώρα που δεν θα ασχολούμαι με reviews, θα πάω και θα αγοράσω ένα σετ προ και τελικών της McIntosh. Εάν είμαι περιορισμένος οικονομικά θα πάρω έναν ΜΑ 6600, ή τον οποιοδήποτε αντίστοιχό του εκείνης της εποχής και απλά θα κάθομαι τις νύχτες, ίσως όμως και τις υπόλοιπες ώρες να απολαμβάνω Μουσική. Θα κλείνω τα μάτια και από μέσα μου θα λέω, έλα τώρα μεγάλε, διηγήσου μου «παραμύθια». Θα βάζω το Tales of Mystery and Imagination του Alan Parsons, το Myths and Legends of King Arthur and the Knights of the Round Table του Rick Wakeman και θα τα απολαμβάνω όπως τότε που άκουγα μουσική μέσα από ένα καλό σύστημα, αφοσιωνόμουνα όμως και χανόμουνα αποκλειστικά μέσα στις νότες. Όπως σας είπα θα μπορούσα να τελειώσω εδώ την δοκιμή έχοντας καλύψει το 90% του τι είναι και τι μπορεί να κάνει ο ΜΑ 6600 χωρίς πολλά περαιτέρω λόγια και περιστροφές. Και ναι, αυτή την φορά θα το κάνω, προσθέτοντας απλά κάποιες λεπτομέρειες, οι οποίες όμως είναι ελάσσονος σημασίας μπροστά στο νόημα που εμπεριέχουν όλα τα προηγούμενα και η χρησιμότητά τους είναι απλά «ακαδημαϊκή». Έχουμε λοιπόν και λέμε. Το σύστημα αναφοράς που συνόδεψε τον ΜΑ6600 απαρτιζόταν από το πικάπ Resolution της Origin Live με βραχίονα τον Origin Live Conqueror και κεφαλή την Decca London Reference. Σαν ηχεία υπήρχαν τα B&W 802N, αλλά και τα Audio Spectrum Orpheus V2. Σαν phono stage χρησιμοποίησα το Sphinx Phono Equalizer, ενώ σαν καλώδια ηχείων και διασύνδεσης εκμεταλλεύτηκα τις χροιές των Acoustic Zen Hologram MKII και Acoustic Zen Silver Reference MKII. Με αυτά τα συνοδά και σε ένα χώρο 25 περίπου τετραγωνικών μέτρων, ο ολοκληρωμένος ενισχυτής της McIntosh παρουσιάστηκε εξαιρετικά ευφωνικός, αρκετά δυναμικός και με άριστες ικανότητες οδήγησης. Οι χαμηλές του συχνότητες είναι εντυπωσιακά εκτεταμένες και διαθέτουν τον χαρακτήρα ενός πολύ καλού ενισχυτή με λυχνίες. ηλαδή χωρίς ποτέ να πλατειάζουν, περιγράφουν τα πάντα με τρόπο «λείο», με στρογγυλές και όχι τετράγωνες ακμές. Με λίγα λόγια, ο ΜΑ6600 δεν διαθέτει μπάσα «γρανιτένιας» υφής. Επομένως, με ηχεία που κουβαλάνε αυτόν τον χαρακτήρα, ηχεία όπως ας πούμε τα 802Ν, το πράγμα δένει ευχάριστα. Επίσης, η μεσαία περιοχή του αν και διαθέτει επαρκέστατη παρουσία και χρώμα, με τις χροιές να διαθέτουν πάντα βελουδένια υφή και πάλι ο συνδυασμός με το 802Ν παρουσιάζεται σχεδόν ιδανικός. Και οι υψηλές συχνότητες διαθέτουν την ίδια φιλοσοφία, πράγμα που σημαίνει ότι παρά το γεγονός της εκτεταμένης απόκρισής τους, που γίνεται άμεσα αντιληπτή δια μέσω της λεπτοφυούς ανάλυσης, ποτέ μα ποτέ δεν κουράζουν σε μακροχρόνιες ακροάσεις. Επομένως, καταλήγουμε σε αυτά που ανέφερα αρχικά και που είναι όλη η ουσία. Ο ΜΑ6600 της McIntosh είναι μια μηχανή καθαρής απόλαυσης. εν διεκδικεί το όσκαρ ακρίβειας και τονικότητας. εν είναι ο πρωταθλητής της monitor αληθοφάνειας ούτε όμως και της απόλυτης μεν ψυχρής δε περιγραφικότητας. εν είναι ο ενισχυτής που θα αναδείξει τα πάντα δια της απουσίας του. Είναι όμως ο ενισχυτής που θα τον ανάψεις, θα κάτσεις στον καναπέ σου, θα

5 χαλαρώσεις και θα αρχίσεις να ακούς, και να ακούς, και να ακούς μουσική, χωρίς να θέλεις να διακόψεις για να δεις ταινία στο DVD. Είναι και εθιστικός σε θέματα μουσικότητας. εν νομίζω ότι υπάρχει λόγος να σας πω τίποτε άλλο. Τα ενισχυτικά της McIntosh ήταν, είναι, και πιστεύω ότι πάντα θα είναι η «Ιθάκη» των κουρασμένων από την ωμή «πραγματικότητα» αυτιών. Αυτό νομίζω ότι τα λέει όλα. Υπέρ: αναλυτικός και ιδιαίτερα αποκαλυπτικός, δυναμικός με ωραίες χροιές και με μεγάλες δυνατότητες οδήγησης. Κατά: τα μουσικά δρώμενα με την δική του άποψη. Τονίζει επομένως με το δικό του χρώμα την παρουσία του στο σύστημα, κάτι που για κάποιους μπορεί να αποτελεί πρόβλημα. ΤΕΧΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ Τάξη λειτουρ.: Α-Β Ισχύς εξόδου: 2 x 200W 8Ω και 4Ω Αρμον. παραμόρφ.: 0.005% Απόκρ. συχνότητας: 10Hz 100kHz Λόγος S/N: 92dB Βάρος: 34.1 κιλά ιαστάσεις: x x εκ.