Προς την Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής των Ελλήνων ΥΠΟΜΝΗΜΑ

Transcript

1 ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ ΕΤΟΣ ΙΔΡΥΣΕΩΣ 1958 Αθήνα, 30 Ιουνίου 2014 Αριθμ. Πρωτ.: 37 Προς την Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής των Ελλήνων ΥΠΟΜΝΗΜΑ Του Συλλόγου Υπαλλήλων ΕΟΤ επί του σχεδίου νομού του Υπουργείου Τουρισμού «Απλούστευση Διαδικασιών Λειτουργίας Τουριστικών Επιχειρήσεων και Τουριστικών Υποδομών, Ειδικές Μορφές Τουρισμού και άλλες διατάξεις». Κύριε Πρόεδρε, Κυρίες και Κύριοι Βουλευτές, Το συζητούμενο στην Επιτροπή σας σχέδιο νόμου προωθείται χωρίς να υπάρξει η παραμικρή εξαγγελία ή δημοσιότητα και χωρίς διαβούλευση. Κατατέθηκε αιφνιδίως το απόγευμα της Παρασκευής και άρχισε η συζήτησή του τη Δευτέρα Μια πρώτη γενική παρατήρηση είναι ότι μεγάλο τμήμα του σχεδίου νόμου αποτελεί επανάληψη της ήδη ισχύουσας νομοθεσίας. Αυτό θα μπορούσε να δικαιολογηθεί, μόνο αν το σχέδιο νόμου συνιστούσε κωδικοποίηση των ισχυουσών διατάξεων, κάτι που δεν συμβαίνει. Συνεπώς, αφενός θα πρέπει να αναζητήσει κανείς τον λόγο μιας τέτοιας επανάληψης, που ουσιαστικά είναι να δοθεί περισσότερο «βάρος» σε ένα σχέδιο νόμου, που επιδιώκει τη θεσμοθέτηση μικρού ουσιαστικά αριθμού ρυθμίσεων, οι οποίες, όμως, αν υποβάλλονταν χωρίς «περικάλυμμα» θα καθιστούσαν πολύ πιο διαυγή το σκοπό της άκριτης ικανοποίησης συγκεκριμένων επενδυτικών..αιτημάτων. Αφετέρου, θα πρέπει να διερευνηθεί κατά πόσον η επανάληψη αυτή μπορεί να αποβεί επικίνδυνη, όσον αφορά στη σαφήνεια της τουριστικής νομοθεσίας. Όταν κανείς επαναλαμβάνει ισχύουσες ρυθμίσεις αποσπασματικά και όχι συνολικά, κινδυνεύει να δημιουργήσει ασάφεια ως προς το κατά πόσον οι υπόλοιπες, αυτές που δεν επαναλαμβάνονται, παραμένουν ή όχι σε ισχύ. Το επιχείρημα αυτό αποκτά ιδιαίτερη σημασία, στο βαθμό που το σχέδιο νόμου φιλοδοξεί να «απλουστεύσει» τη λειτουργία των τουριστικών επιχειρήσεων, γεγονός που θα απαιτούσε τη μεγαλύτερη δυνατή σαφήνεια ως προς το ισχύον δίκαιο. Στην Αιτιολογική Έκθεση (άρθρ.1 τελευταία παράγραφος) καταγράφονται κάποιες ρυθμίσεις που παραμένουν σε ισχύ, κάτι που τουλάχιστον θα έπρεπε να τίθεται ρητά στο κείμενο του σχεδίου νόμου. Τσόχα 7, Τ.Κ ΑΘΗΝΑ, Τηλ.: , Fax:

2 2 2. Το σχέδιο νόμου έχει συνταχθεί εξαιρετικά πρόχειρα. Χαρακτηρίζεται από ασυνταξίες και έλλειψη σοβαρής νομοτεχνικής επεξεργασίας, ενώ συχνά καθίσταται φανερό ότι οι συντάκτες του δεν έχουν πλήρη γνώση της τουριστικής νομοθεσίας αλλά και της τουριστικής πραγματικότητας. Ετσι πχ. Στο άρθρ.1 παράγρ.2 α.ββ. ορίζεται ότι οι τουριστικές κατασκηνώσεις (camping) παρέχουν μεταξύ άλλων δυνατότητα εστίασης, κάτι που δεν συμβαίνει σε όλες τις τάξεις αυτών, τουλάχιστον κατά την ισχύουσα νομοθεσία, που όμως δεν τροποποιείται από το σχέδιο νόμου. Στο άρθρ.1 παράγρ.2 α γγ, ο ορισμός των Ξενώνων Φιλοξενίας Νέων είναι πολύ ελλιπής. Ως μόνο χαρακτηριστικό, δεν αναφέρεται η εξειδικευμένη πελατεία τους που τους διαφοροποιεί από τα άλλα ξενοδοχεία, αλλά το γεγονός ότι βρίσκονται εντός σχεδίου ή οικισμού προ του Δίνεται έτσι η εντύπωση ότι όλα τα εντός σχεδίου ξενοδοχεία είναι ξενώνες φιλοξενίας νέων! Σε αρκετούς ορισμούς του άρθρ.1 παράγρ.2 το μόνο ή το κύριο περιεχόμενο είναι ότι ανήκουν σε κατηγορία και υποκατηγορία εγκαταστάσεων σύμφωνα με το ίδιο σχέδιο νόμου. π.χ. σύνθετα τουριστικά καταλύματα είναι τα ξενοδοχειακά καταλύματα της υποπερίπτ. αα, της περίπτ. α της παραγρ.2..το ίδιο ισχύει προκειμένου για τις ΤΕΟΜ και τα ναυλομεσιτικά γραφεία (παράγρ.8 και 9 του άρθρ.10 Στην παράγρ.4 του άρθρ.1 στις εγκαταστάσεις ειδικής τουριστικής υποδομής κατατάσσονται μεταξύ άλλων «εγκαταστάσεις αξιοποίησης ιαματικών πηγών» και «υδροθεραπευτήρια» (χωριστά) ενώ είναι γνωστό ότι τα υδροθεραπευτήρια είναι οι πιο συνήθεις εγκαταστάσεις αξιοποίησης ιαματικών πηγών και ιστορικά οι πιο γνωστές και καθιερωμένες Στις παραγράφους 6 και 7 του άρθρ.1 το περιεχόμενο των ορισμών ταυτίζεται με τους ορισμούς. 3. Στα άρθρα 2-4, έμμεσα καταργείται η διαδικασία έγκρισης καταλληλότητας οικοπέδου / γηπέδου για την ανέγερση τουριστικών καταλυμάτων, η οποία όμως ως γνωμοδότηση εξακολουθεί να απαιτείται σύμφωνα με την ισχύουσα περιβαλλοντική νομοθεσία, καθώς και η διαδικασία έγκρισης αρχιτεκτονικών σχεδίων. Τα δύο αυτά προληπτικά στάδια εγκρίσεων, που σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία ο επενδυτής θα μπορούσε να συμπτύξει σε ένα, ανήκαν, μαζί με τη χορήγηση Ειδικού Σήματος Λειτουργίας (ΕΣΛ) και τον έλεγχο, στην αρμοδιότητα του ΕΟΤ, η οποία με το ν. 4253/2014 προβλέπεται να μεταφερθεί στο Υπουργείο Τουρισμού μαζί με τις αρμόδιες υπηρεσιακές μονάδες, χωρίς να έχουν ρυθμιστεί πλήρως τα της μεταφοράς (ή όχι) του υπηρετούντος προσωπικού, που ασκεί την εν λόγω αρμοδιότητα. Η μεταφορά των αδειοδοτικών αρμοδιοτήτων του ΕΟΤ δεν έχει ακόμα ολοκληρωθεί γιατί δεν έχει εκδοθεί το Π.Δ. με το οποίο θα οριστούν οι αρμόδιες υπηρεσίες που θα τις ασκήσουν. Στο σχέδιο νόμου γίνεται αόριστη αναφορά στην «αρμόδια υπηρεσία» που θα ασκεί τις αδειοδοτικές αρμοδιότητες και τον έλεγχο των τουριστικών επιχειρήσεων, χωρίς να προσδιορίζεται ποια ακριβώς θα είναι αυτή η αρμόδια υπηρεσία.

3 3 Πάντως, η άδεια περιορίζεται στο στάδιο της λήψης του ΕΣΛ, υποτίθεται με κίνδυνο του επενδυτή αν δεν έχουν τηρηθεί οι προδιαγραφές καταλληλότητας και αρχιτεκτονικών σχεδίων. Ας σημειωθεί ότι στο στάδιο της λήψης της άδειας δόμησης (που προβλέπεται στο σχέδιο νόμου ως ένα από τα δικαιολογητικά της χορήγησης ΕΣΛ, όπως άλλωστε ισχύει), δεν γίνεται έλεγχος των κριτηρίων καταλληλότητας και αρχιτεκτονικών σχεδίων, που έχουν τεθεί για αυξημένη λειτουργικότητα και προστασία του καταναλωτή, αλλά μόνο της συνδρομής των πολεοδομικών προϋποθέσεων. Εξάλλου, με τις νέες ρυθμίσεις «περικόπτεται» μεν η ίδια η διαδικασία και η «αρμόδια υπηρεσία» χορηγεί ΕΣΛ με μόνο τον έλεγχο των δικαιολογητικών, αλλά δεδομένου ότι στα δικαιολογητικά περιλαμβάνονται και αρχιτεκτονικά σχέδια και έκθεση θέσης, έκτασης, υπάρχουσας υποδομής κλπ θεωρητικά αυτό θα μπορούσε να σημαίνει, ότι θα ελέγχονται και αυτά επί της ουσίας. Μόνο που αν τελικά το Υπουργείο Τουρισμού θα είναι η αρμόδια για τον έλεγχο υπηρεσία δεν διαθέτει κατάλληλη οργανωτική δομή και εξειδικευμένο προς τούτο προσωπικό. Κατά συνέπεια, ο έλεγχος για τη χορήγηση του ΕΣΛ θα είναι τυπικός και θα αφορά μόνο στην ύπαρξη των δικαιολογητικών, μόνη δε ασφαλιστική δικλείδα θα είναι η υπογραφή ιδιωτών μηχανικών που πλέον βεβαιώνουν λίγο-πολύ τα πάντα. Σε περίπτωση, που ο έλεγχος των εγκαταστάσεων αποδείξει σε μεταγενέστερο στάδιο, ότι δεν έχουν τηρηθεί σημαντικοί κανόνες ποιότητας, λειτουργικότητας, προστασίας καταναλωτή, προστασίας της δημόσιας υγείας κλπ θα είναι πολύ δύσκολο, αν όχι αδύνατο, να σφραγιστεί κατάλυμα γεμάτο τουρίστες (το έχει αποδείξει η περίπτωση Atlantic-TUI στη Ρόδο) πολύ δεν περισσότερο να κατεδαφιστεί τμήμα αυτού. 4. Στο άρθρ.5 η κατάταξη των τουριστικών καταλυμάτων σε τάξεις ανατίθεται στο ΞΕΕ. Όμως: Αν και στην Αιτιολογική Έκθεση το ΞΕΕ αναφέρεται ως «εξειδικευμένος φορέας» στην πραγματικότητα δεν έχει την απαιτούμενη πιστοποίηση από το Ε.ΣΥ.Π. και δεν διαθέτει ούτε ένα στέλεχος (μεταξύ των λίγων ούτως ή άλλως υπαλλήλων του), που να μπορεί να ελέγξει την συνδρομή τεχνικών και λειτουργικών προδιαγραφών, όπως επίσης δεν διαθέτει ούτε ένα μηχανικό! Για να ασκήσει την αρμοδιότητα, το ΞΕΕ θα πρέπει να προσλάβει σημαντικό αριθμό (και ειδικότητες) υπαλλήλων, που να εκπαιδευτούν επί αρκετό χρόνο π.χ. έξι μήνες και να υποβληθεί στη χρονοβόρα (πάνω από δύο χρόνια) διαδικασία πιστοποίησής του από το Ε.ΣΥ.Π. Όσες φορές μεταφέρθηκε αρμοδιότητα στο παρελθόν χωρίς την αναγκαία προετοιμασία, η μεταφορά έγινε μπούμερανγκ και οι αρμοδιότητες επανήλθαν μετά από πολλή ταλαιπωρία των επενδυτών στο μόνο φορέα, που μπορεί να τις ασκήσει, δηλ. στον ΕΟΤ (βλ. απροετοίμαστη μεταφορά αρμοδιοτήτων στις Περιφέρειες το 2001 και νέα μεταφορά τους στον ΕΟΤ το 2004). Ένα άλλο σημείο, που μπορεί να αποτελέσει σημείο τριβής στο μέλλον είναι ότι τα Ενοικιαζόμενα Επιπλωμένα Δωμάτια και Διαμερίσματα (ΕΕΔΔ) δεν ανήκουν στο ΞΕΕ αλλά στα τοπικά επιμελητήρια. Πώς λοιπόν θα τεθούν υπό την κρίση ενός φορέα, που περικλείει στους κόλπους του όλες τις άλλες μορφές καταλυμάτων, πλην των ΕΕΔΔ;

4 4 Στην παράγρ.3 προβλέπεται ότι η ανανέωση της κατάταξης πραγματοποιείται σύμφωνα «με τις ισχύουσες τεχνικές και λειτουργικές προδιαγραφές». Αυτό σημαίνει, ότι σε περίπτωση που οι τεχνικές προδιαγραφές τροποποιηθούν και γίνουν αυστηρότερες, ένα νόμιμα υφιστάμενο ξενοδοχείο, θα πρέπει να κατεδαφίσει τμήματά του για να καλύψει τις νέες προδιαγραφές, κάτι που στην πράξη είναι αδύνατο. Σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία διαχρονικά προβλέπεται, ότι τα ξενοδοχεία αρκεί να πληρούν τις προδιαγραφές της περιόδου ανέγερσής τους για την αντίστοιχη τάξη. Αν και το σχέδιο νόμου θα πρέπει να διορθωθεί στο σημείο αυτό, θα πρέπει να σημειώσουμε, ότι από το 2006 και μετά η τάση είναι να «ελαφρύνονται» οι προδιαγραφές με διάφορες δικαιολογημένες ή αδικαιολόγητες «εκπτώσεις» απαιτήσεων, γεγονός που σταδιακά αλλοιώνει ένα σχετικό ποιοτικό πλεονέκτημα των ελληνικών ξενοδοχείων. 5. Στο άρθρ.6 παραγρ.11 γίνεται αναφορά-παραπομπή σε ισχύουσες διατάξεις για την επιβολή διοικητικών κυρώσεων προκειμένου να προβλεφθεί η - ήδη ισχύουσα - δυνατότητα αναπροσαρμογής τους. Θα έπρεπε προηγουμένως να έχει διευκρινιστεί πλήρως τι συνεχίζει να ισχύει από τις διατάξεις αυτές και τι όχι, για λόγους σαφήνειας. 6. Για μία ακόμη φορά (Κεφ.Β, άρθρα 8-16) σε σχέδιο νόμου του Υπουργείου Τουρισμού περιλαμβάνονται διατάξεις για τους τουριστικούς λιμένες. Η σχετική νομοθεσία μοιάζει με το γεφύρι της Άρτας! Μέχρι σήμερα υφίσταται τροποποιήσεις και προσθήκες με κάθε σχέδιο νόμου του Υπουργείου Τουρισμού ή και εμβόλιμα σε σχέδια νόμου άλλων υπουργείων, χωρίς ποτέ να προηγηθεί μια χρονική περίοδος εφαρμογής από την οποία να συλλεγούν στοιχεία για ενδεχόμενες τροποποιήσεις. Οι συνεχείς αλλαγές έχουν καταστήσει αδύνατη τη γνώση του τι τελικά ισχύει, ενώ οι ελάχιστοι επενδυτές συνεχίζουν να ταλαιπωρούνται από στελέχη του Υπουργείου Τουρισμού, τα μόνα που διαθέτουν αυθεντική ερμηνεία των ρυθμίσεων. Στο άρθρ.12 προβλέπεται δυνατότητα τοποθέτησης ναυδέτων (ρεμέτζων) σε προστατευόμενους όρμους από φορέα διαχείρισης για τη δημιουργία «θαλάσσιων ζωνών ναυδέτων». Ο κίνδυνος αλλοίωσης τους περιβάλλοντος σημαντικών προστατευόμενων όρμων είναι σημαντικός, ενώ περιορίζεται το συγκριτικό πλεονέκτημα του θαλάσσιου τουρισμού στη Χώρα μας: η ελευθερία να επιλέξει κανείς να αγκυροβολήσει σε προστατευόμενο όρμο, χωρίς δεσμεύσεις και επιβαρύνσεις. Η προβλεπόμενη «απαγόρευση οποιασδήποτε αλλοίωσης του πυθμένα, της ακτογραμμής και της παράκτιας ζώνης» είναι a priori αδύνατο να εφαρμοστεί, αφού όλες οι μορφές ρεμέτζων αλλοιώνουν τον πυθμένα ούτως ή άλλως, ενώ κάποια από τα προβλεπόμενα μέσα / εξοπλισμό του διαχειριστή είναι βέβαιο ότι θα αλλοιώνει και την παράκτια ζώνη (πχ πλωτές εξέδρες). Πάντως, είναι βέβαιο ότι σε ορισμένους όρμους χρειάζεται η τοποθέτηση ρεμέτζων, επειδή δεν είναι αρκετά.προστατευόμενοι με όλους τους ανέμους. Στην περίπτωση αυτή, θα μπορούσε, με κριτήρια/προδιαγραφές σχετικές με την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος, η αρμοδιότητα να δοθεί στους ΟΤΑ α βαθμού και όχι σε ιδιώτες. Είναι άλλωστε επικίνδυνο να θέτουμε υπό τη διαχείριση ιδιωτών ένα

5 5 φυσικό πόρο, όπως οι όρμοι, και μάλιστα χωρίς να απαιτείται σημαντική επένδυση εκ μέρους τους ή δημιουργία θέσεων εργασίας. Τέλος, σημαντικό είναι και το θέμα των τιμών πρόσδεσης στα ρεμέτζα, διότι είναι δυνατόν να υπάρξει κατάχρηση του δικαιώματος από το φορέα διαχείρισης, ιδίως όταν υπάρχει μεγάλη ζήτηση (ή και καιρός!) 7. Στο άρθρ.17 το μόνο νέο στοιχείο, που «κρύβεται» ανάμεσα στις άλλες ήδη ισχύουσες εν πολλοίς - ρυθμίσεις, είναι ότι για να πωληθεί ή να εκμισθωθεί διηρημένη ιδιοκτησία σύνθετου τουριστικού καταλύματος (ΣΤΚ) δεν απαιτείται το σύνολο της εγκατάστασης να έχει λάβει ΕΣΛ (δηλαδή να έχει ολοκληρωθεί) όπως σήμερα προβλέπεται, αλλά αρκεί η άδεια δόμησης του ξενοδοχείου, της εγκατάστασης ειδικής τουριστικής υποδομής και μιας, τουλάχιστον, επιπλωμένης κατοικίας. Το βάρος με άλλα λόγια των ΣΤΚ περνάει από τον ξενοδόχο - επενδυτή στον εργολάβο - επενδυτή, τη στιγμή που δικαιολογητικός λόγος του σχετικά ανορθόδοξου, από την σκοπιά της πολεοδομικής νομοθεσίας, συνδυασμού σε ένα γήπεδο της τουριστικής με την οικιστική χρήσης και πριμοδότησης της οικιστικής χρήσης με αυξημένο ΣΔ, είναι η ανάγκη της ζήτησης για ξενοδοχειακές υπηρεσίες υποστηρικτικές της β κατοικίας. Αυτό σημαίνει, ότι πριν καλά - καλά αρχίσουν οι πωλήσεις ιδιοκτησιών σε ΣΤΚ, η ίδια η Χώρα ναρκοθετεί την ασφάλεια των αγοραστών, αφού είναι δυνατόν το ξενοδοχείο, η όποια εγκατάσταση ειδικής τουριστικής υποδομής και μεγάλο μέρος των κατοικιών να μην ανεγερθούν ποτέ ή να μη λειτουργήσουν ή να λειτουργήσουν με χαμηλότερα standards και πλημμελώς. Το «έργο» αυτό το έχουμε δει με το Time Sharing σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, όπου εργολάβοι πωλούσαν δικαιώματα T.S σε μη ολοκληρωμένα συγκροτήματα, γεγονός που οδήγησε στην υιοθέτηση των γνωστών αυστηρότατων κοινοτικών οδηγιών για το T.S. 8. Στο άρθρ.19, οι αρμοδιότητες για υφιστάμενα Χιονοδρομικά Κέντρα ανατίθενται στον ΕΟΤ, ο οποίος όμως σύμφωνα με την παρ. ΙΔ του ν. 4254/2014 δεν θα διαθέτει πλέον τεχνική υπηρεσία που να τις υποστηρίζει. Πρόκειται για ένα ακόμη δείγμα της προχειρότητας που διέπει το σχέδιο νόμου. 9. Στο άρθρ.20, η απαιτούμενη από την ήδη ισχύουσα νομοθεσία δυναμικότητα των 300 τουλάχιστον κλινών για την παροχή της δυνατότητας ειδικών κατασκευών στο θαλάσσιο μέτωπο των ξενοδοχειακών μονάδων (προβλήτες), περιορίζεται σε 150 για τα νησιά της Ομάδας Ι του άρθρ. 4 του ισχύοντος από τον Δεκέμβριο 2013 Ειδικού Πλαισίου Χωροταξικού Σχεδιασμού και Αειφόρου Ανάπτυξης. 10. Στο Κεφ.Δ οι ρυθμίσεις περί οινοτουρισμού (άρθρ. 25) δεν έχουν την παραμικρή πρακτική σημασία, πλην της δυνατότητας στα όρια των οινοπαραγωγικών μονάδων (δηλαδή των εργοστασίων) να ιδρύονται μη κύρια τουριστικά καταλύματα «κατά παρέκκλιση των ισχυουσών διατάξεων». Εδώ η γειτνίαση θα απαιτούσε εξειδικευμένες προδιαγραφές για την αποφυγή σύγκρουσης των δύο χρήσεων. Πάντως, στις ευρωπαϊκές τουριστικές νομοθεσίες, οι διάφορες μορφές τουρισμού δεν προσδιορίζονται εννοιολογικά δια νόμου, διότι αυτό είναι γραφειοκρατικό και δυσλειτουργικό,

6 6 ενώ είναι κάτι που το πραγματοποιεί με γρήγορους μάλιστα ρυθμούς ή ζήτηση και το καταγράφει η επιστημονική βιβλιογραφία. 11. Θετικό είναι στο άρθρο 26 το γεγονός ότι παρατείνονται μέχρι οι προθεσμίες για την αναγνώριση Ιαματικών Πηγών και αδειοδότηση των υφιστάμενων υδροθεραπευτηρίων. Θετικό είναι επίσης ότι καταργείται η δυνατότητα σφράγισης υφιστάμενων υδροθεραπευτηρίων, λόγω αδυναμίας εξασφάλισης των αναγκαίων για την έκδοση της σχετικής βεβαίωσης του ΕΟΤ δικαιολογητικών. Εξίσου θετικό είναι ότι απλουστεύεται σχετικά η αναζήτηση του πιστοποιητικού μικροβιολογικού ελέγχου για τα υφιστάμενα υδροθεραπευτήρια. 12. Από το Κεφ. Ε «Χορηγία για την τουριστική προβολή της Ελλάδος», απουσιάζει παντελώς ο ΕΟΤ στον οποίο, όμως, σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία, ανήκει η αρμοδιότητα της όλης Επικοινωνίας της Χώρας. Κατά συνέπεια, άσχετοι με τα εξειδικευμένα θέματα προβολής υπάλληλοι του Υπουργείου Τουρισμού και του Υπουργείου Οικονομικών θα καλούνται να κρίνουν κατά πόσον η όποια προτεινόμενη χορηγία είναι σκόπιμο να γίνει αποδεκτή. Λόγω του προβλεπόμενου κινήτρου της φορολογικής απαλλαγής (έκπτωση από το εισόδημα της αξίας της χορηγίας) είναι ενδεχόμενο να υπάρξουν χορηγίες μη σκόπιμες στο πλαίσιο της όλης εκστρατείας του Ελληνικού Τουρισμού ή χορηγίες που να αλλοιώνουν την ενιαία εικόνα, που αυτή προωθεί. Αντίθετα, από ό,τι καταγράφεται στο σχέδιο νόμου (παράγρ.3 ε άρθρ.28) το Υπουργείο Τουρισμού δεν υλοποιεί τουριστική προβολή. Επίσης, η εκτίμηση της αξίας άϋλων αγαθών ή υπηρεσιών που συνιστούν χορηγία, είναι δύσκολο, ελλείψει και σχετικού προηγούμενου, να υπολογιστεί, χωρίς τον κίνδυνο υπερεκτίμησης και απώλειας φορολογικών εσόδων. Τέλος, θα πρέπει να αποκλειστεί ρητά η εξασφάλιση άμεσου ή έμμεσου οφέλους από το χορηγό μέσω της χορηγίας 13. Στο Κεφ.ΣΤ «Ειδικά θέματα ΕΟΤ» συστηματοποιούνται οι διατάξεις που καθιστούν δυνατή την άσκηση δραστηριοτήτων προβολής και γενικά Επικοινωνίας εκ μέρους φορέα Δημοσίου Δικαίου, χωρίς τις αντίστοιχες δυσλειτουργίες και αγκυλώσεις. Τα περισσότερα από τα θέματα που περιλαμβάνονται αφορούν σε ήδη προ πολλού ισχύουσες ρυθμίσεις, που, όμως, λόγω της πολυνομίας και των υφιστάμενων ερμηνευτικών ασαφειών δεν μπορούν να εφαρμοστούν. Οι νέες ρυθμίσεις παρέχουν στον ΕΟΤ την ευελιξία που χρειάζεται για να ανταγωνιστεί τους άλλους, πολύ πιο ευέλικτους, οργανισμούς τουρισμού του Εξωτερικού και δη αυτούς των ευρωπαϊκών χωρών, χωρίς όμως να θίγονται οι κοινοτικές διατάξεις περί ανταγωνισμού (διαγωνισμοί). Επίσης, διορθώνεται αστοχία της υφιστάμενης νομοθεσίας και περνάει πλέον στον ΕΟΤ ο έλεγχος της εναρμόνισης των διαφημιστικών προγραμμάτων των άλλων φορέων του δημόσιου τομέα με το γενικό σχεδιασμό της τουριστικής προβολής της Χώρας, που μέχρι σήμερα είχε το Υπουργείο Τουρισμού χωρίς να μπορεί να τον ασκήσει ουσιαστικά. 14. Στα αρνητικά του σχεδίου νόμου θα πρέπει να καταγραφεί και η παροχή σε αρκετά σημεία εξουσιοδοτήσεων για την έκδοση υπουργικών αποφάσεων

7 7 (αποφάσεις του Υπουργού Τουρισμού) αντί των προβλεπόμενων σήμερα Π. Δ. που τίθενται, όπως είναι γνωστό, υπό την επεξεργασία του ΣτΕ. 15. Με το σύνολο των νομοθετικών ενεργειών της Κυβέρνησης στον τομέα του τουρισμού (ν. 4179/2013, ν. 4254/2014, ν. 4262/2014 και το παρόν σχέδιο νόμου), δεν ελαφρύνονται τα διοικητικά βάρη ούτε απλοποιούνται οι διαδικασίες αδειοδότησης, ελέγχου και πιστοποίησης των τουριστικών δραστηριοτήτων, όπως πιθανόν επιδιώκεται, αλλά επιτυγχάνεται ακριβώς το αντίθετο. Αντί να ενισχυθεί ο ΕΟΤ ως η μοναδική μιας στάσης αρμόδια υπηρεσία για όλες τις τουριστικές δραστηριότητες, και να αξιοποιηθεί η υφιστάμενη δομή του και εμπειρία και τεχνογνωσία των στελεχών του, γίνεται πολυδιάσπαση των αρμοδιοτήτων αυτών, με αποτέλεσμα να περιπλέκεται η τουριστική επενδυτική δραστηριότητα με την εμπλοκή πάρα πολλών υπηρεσιών και φορέων (Υπουργείο Τουρισμού, Υπουργείο Οικονομικών, Υπουργείο Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, Υπουργείο Μεταφορών Υποδομών και Δικτύων, Περιφέρειες, Δήμοι, ΞΕΕ κ.λ.π.). Το Υπουργείο Τουρισμού διακατεχόμενο από μία δογματική αντίληψη επιχειρεί με κάθε ευκαιρία να αποδυναμώσει τον ΕΟΤ, παρά τα όσα περί ενίσχυσης του ρόλου του αναφέρονται στην εισηγητική έκθεση του σχεδίου νόμου. 16. Τέλος, το Υπουργείο Τουρισμού φαίνεται γενικά να νομοθετεί με προχειρότητα, όπως προκύπτει από τις συχνές τροποποιήσεις πολύ πρόσφατα υιοθετημένων ρυθμίσεων. Σε κάθε ένα από τα τελευταία σχέδια νόμου του υπάρχουν τροποποιήσεις διατάξεων, που θεσμοθετήθηκαν με τα αμέσως προηγούμενα! Αξιοσημείωτο είναι ότι το Υπουργείο Τουρισμού δεν έλαβε υπόψη του τον μόλις πριν ένα μήνα ψηφισμένο από τη Βουλή ν. 4262/2014 με τον οποίο ορίζονται εντελώς διαφορετικές διαδικασίες αδειοδότησης, ελέγχου και πιστοποίησης των τουριστικών επιχειρήσεων από αυτές που προβλέπονται στο παρόν σχέδιο νόμου! Για το Σύλλογο Υπαλλήλων ΕΟΤ Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΓΕΝΙΚΟΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ Κωνσταντίνος Ράντος Σπυρίδων Ευαγγελάτος