ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΙ ΦΘΟΡΑΣ 1.Φθορά επιφανειών φθοράς 2. Μηχανισμοί φθοράς Φθορά πρόσφυσης (adhesive wear)

Μέγεθος: px

Εμφάνιση ξεκινά από τη σελίδα:

Download "ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΙ ΦΘΟΡΑΣ 1.Φθορά επιφανειών φθοράς 2. Μηχανισμοί φθοράς Φθορά πρόσφυσης (adhesive wear)"

Ξένη Κοτζιάς
7 χρόνια πριν
Προβολές:

1 ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΙ ΦΘΟΡΑΣ 1.Φθορά επιφανειών Οι επιφανειακές ανωμαλίες στερεών σωμάτων που έρχονται σε επαφή «καταστρέφονται», υπό την επίδραση των δυνάμεων τριβής, με διάφορους μηχανισμούς. Το είδος και το μέγεθος της «καταστροφής» εξαρτάται αφενός από τις ιδιότητες των τριβόμενων υλικών και αφετέρου από τις τιμές των παραμέτρων λειτουργίας του τριβοσυστήματος (φορτίο, ταχύτητα, κλπ). Για παράδειγμα, αύξηση του επιβαλλόμενου φορτίου οδηγεί σε αύξηση του πλήθους των επιφανειακών δεσμών που καταστρέφονται,ενώ ενδέχεται να αυξηθεί, κατά την ολίσθηση, και η θερμοκρασία επιφανειακών στρωμάτων των στερεών, με αποτέλεσμα τη μεταβολή των ιδιοτήτων τους. Το αποτέλεσμα της φθοράς, η οποία οδηγεί σε απομάκρυνση υλικού από τις στερεές επιφάνειες λόγω μηχανικής δράσης, είναι μεγάλης οικονομικής σημασίας, καθώς είναι ο κύριος παράγοντας που καθορίζει τη διάρκεια ζωής και ασφαλούς λειτουργίας των περισσότερων μηχανολογικών κατασκευών. Σε ορθά σχεδιασμένες κατασκευές που λειτουργούν εντός των προβλεπόμενων ορίων ασφαλείας, η απομάκρυνση του υλικού πραγματοποιείται με πολύ αργό ρυθμό. Ωστόσο και παρόλη την τεχνολογική σημαντικότητα του θέματος, το φαινόμενο της φθοράς δεν είναι κατανοητό στο σύνολό του. 2. Μηχανισμοί φθοράς Στην προσπάθεια για συστηματική ανάλυση και μελέτη των φαινομένων που λαμβάνουν χώρα κατά τη λειτουργία ενός τριβοσυστήματος και οδηγούν σε απομάκρυνση υλικού από επιφανειακή στρώματα, περιγράφησαν πέντε αλληλοεπηρεαζόμενοι μηχανισμοί φθοράς, καθένας από τους οποίους εμφανίζει ιδιαίτερα χαρακτηριστικά Φθορά πρόσφυσης (adhesive wear) είναι η μορφή της φθοράς που επέρχεται όταν δύο λείες επιφάνειες ολισθαίνουν η μια πάνω στην άλλη και σχηματίζονται δεσμοί πρόσφυσης (μοριακοί) στα σημεία επαφής. Το αποτέλεσμα είναι τμήματα από την μια επιφάνεια να προσφύονται πάνω στην άλλη και να αποκολλούνται από την αρχική τους επιφάνεια. 1

2 Σχήμα 1. Ψήγματα χαλκού προσκολλημένα σε χαλύβδινη επιφάνεια λόγω φθοράς πρόσφυσης 2.2. Η φθορά λείανσης (abrasive wear) προκαλείται είτε όταν μια τραχεία και σκληρή επιφάνεια ολισθαίνει επί μαλακότερης και δημιουργεί μια σειρά από αύλακες/ αμυχές πάνω σ αυτήν, είτε όταν χαλαρά τραχεία ψήγματα παγιδεύονται μεταξύ των επιφανειών κατά τη διάρκεια της κίνησης. 2

Σχήμα 2. Λειαντική φθορά χαλύβδινης επιφάνειας με λειαντικό χαρτί. 2.3 Η φθορά επιφανειακής κόπωσης (surface fatigue wear) υφίσταται ιδιαίτερα στην τριβή κύλισης.

3 Σχήμα 2. Λειαντική φθορά χαλύβδινης επιφάνειας με λειαντικό χαρτί. 2.3 Η φθορά επιφανειακής κόπωσης (surface fatigue wear) υφίσταται ιδιαίτερα στην τριβή κύλισης. Είναι η τυπική μορφή φθοράς των ένσφαιρων τριβέων και επέρχεται λόγω της επαναλαμβανόμενης φόρτισης. Όταν τριβείς, υπερβούν τον προκαθορισμένο χρόνο λειτουργίας εμφανίζουν σημάδια «κόπωσης» με τη δημιουργία ρωγμών, οι οποίες συνενώνονται και οδηγούν στην απομάκρυνση επιφανειακών στρωμάτων υλικού,σχετικά μεγάλων διαστάσεων (αποφλοίωση). 3

Σχήμα 3. Φθορά επιφανειακής κόπωσης οδοντωτών τροχών. 2.4.

4 Σχήμα 3. Φθορά επιφανειακής κόπωσης οδοντωτών τροχών Η μηχανική διάβρωση (erosion wear) υφίσταται όταν στερεά ή ρευστά σωματίδια προσκρούουν πάνω σε στερεή επιφάνεια, όπως για παράδειγμα όταν σταγονίδια νερού προσκρούουν πάνω στα πτερύγια στη χαμηλή βαθμίδα πίεσης ενός ατμοστροβίλου. Σχήμα 4. Μηχανική διάβρωση στο πτερύγιο ατμοστροβίλου 2.5 Η χημική διάβρωση (corrosive wear), δηλαδή τριβοχημική καταστροφή της επιφάνειας, επέρχεται όταν στο περιβάλλον λειτουργίας του τριβοσυστήματος υπάρχει χημικά δραστικό (οξειδωτικό/ διαβρωτικό) μέσο. Ανάλογα με τη χημική δράση του μέσου, οι φθειρόμενες επιφάνειες εμφανίζουν χαρακτηριστικές μορφολογίες. 4

Σχήμα 5. Μορφολογία επιφανειών τριβοχημικής διάβρωσης: (α) Διάβρωση με βελονισμούς σφαιρών στοιχείου κύλισης (β) Χημική διάβρωση σωλήνα από χαλκό 3.

5 Σχήμα 5. Μορφολογία επιφανειών τριβοχημικής διάβρωσης: (α) Διάβρωση με βελονισμούς σφαιρών στοιχείου κύλισης (β) Χημική διάβρωση σωλήνα από χαλκό 3. Μέτρηση της φθοράς Το μέγεθος της φθοράς των στερεών του τριβοσυστήματος γίνεται (α) με ζύγιση, (β) με μέτρηση της μεταβολής των διαστάσεων των αντικειμένων, (γ) με μέτρηση του όγκου του Aποβαλλόμενου υλικού 3.1. Ζύγιση φθειρόμενων μερών Αποτελεί τον απλούστερο τρόπο ελέγχου φθοράς ενός αντικειμένου, χωρίς ωστόσο να δίνει πληροφορίες ειδικού ενδιαφέροντος, όπως για παράδειγμα ποια είναι η κατανομή φθοράς στην επιφάνεια επαφής. Για να γίνει η μέτρηση απαιτείται εξάρμωση του μετρούμενου στοιχείου, προσεκτικός καθαρισμός του με διαλύτες (τριχλωροαιθυλένιο ή ακετόνη ) και η ζύγισή του με ζυγού ακριβείας, ο οποίος έχει διακριτική ικανότητα της τάξεως των 10-4 g. Τα σφάλματα που εισάγονται, πολλές φορές, στον υπολογισμό της φθοράς οφείλονται στην αδυναμία απόλυτου καθαρισμού του σώματος και στη διακριτική ικανότητα του ζυγού Μέτρηση γεωμετρικών διαστάσεων φθειρόμενων μερών Τυπικά χρησιμοποιείται το μικρόμετρο με ακρίβεια 0,1 μm. Για χαλύβδινα αντικείμενα με Kυμαινόμενη επιφάνεια 10-2 cm 2, η μέθοδος αυτή επιτρέπει τον προσδιορισμό φθοράς της τάξεως των 10-5 gr. Συνήθως, χρησιμοποιείται για τον έλεγχο ογκωδών στοιχείων (π.χ. κυλίνδρων Μ.Ε.Κ.), γεγονός που έχει ως αποτέλεσμα την περαιτέρω μείωση της ευαισθησίας της μεθόδου Μέτρηση του αποβαλλόμενου όγκου υλικού Με τη χρήση κατατομομέτρου μπορεί να υπολογισθεί, εμμέσως, ο όγκος υλικού που απομακρύνεται από τη γεωμετρία της αύλακας φθοράς. Για χαλύβδινα σώματα και τραχύμετρα 5

συνήθους ακρίβειας, η μέθοδος αυτή εμφανίζει ευαισθησία της τάξεως των 10-5 10-6 (υψηλότερη των δυο άλλων). gr Σχήμα 6.

6 συνήθους ακρίβειας, η μέθοδος αυτή εμφανίζει ευαισθησία της τάξεως των (υψηλότερη των δυο άλλων). gr Σχήμα 6. Χρήση κατατομομέτρου (εμβαδομέτρηση) για τον προσδιορισμό του αποβαλλόμενου όγκου υλικού Η εργαστηριακή συσκευή μέτρησης τριβής-φθοράς (σχήματα 7,8) που χρησιμοποιείται είναι συσκευή τύπου στυλίσκου-δίσκου. Αποτελείται από τροποποιημένο σώμα τόρνου, ο οποίος φέρει δίσκο, στις επιφάνειες του οποίου πιέζονται κυλινδρικοί στυλίσκοι με τη βοήθεια υδραυλικών κυλίνδρων. Η επιφάνεια του ενός άκρου του στυλίσκου μπορεί να είναι επίπεδη, κωνική ή ημισφαιρική. 6

7 Σχήμα 7. Εργαστηριακή συσκευή ελέγχου τριβής και φθοράς Το πλεονέκτημα αυτής της διάταξης είναι ότι οι εφαπτομενικές δυνάμεις τριβής (F) μετρούνται ανεξάρτητα από το φορτίο (L) των άκρων, επιτρέποντας έτσι ακριβείς μετρήσεις του συντελεστή τριβής. Στη διάταξη αυτή μπορούν να δοκιμασθούν μεταλλικά ή μη υλικά, υπό καθεστώς ξηρής ή λιπαινόμενης ολίσθησης. Σχήμα.8. Αρχή λειτουργίας της συσκευής στυλίσκου-δίσκου. 7

8 Η μεταβολή του μήκους του στυλίσκου, ως αποτέλεσμα της φθοράς του, καταγράφεται από αισθητήρα γραμμικής μετατόπισης. Οι υδραυλικού κύλινδροι και οι αισθητήρες μετατόπισης είναι κατασκευασμένοι από αλουμινιούχο μπρούντζο, ενώ η πίεση εφαρμόζεται με διοχέτευση ελαίου μέσω εύκαμπτων ελαστικών σωλήνων. Οι κύλινδροι είναι προσαρμοσμένοι σε φορείο που κινείται κάθετα προς τον άξονα του τόρνου. Τα δοκίμια πιέζονται και ολισθαίνουν επί του δίσκου, σε ακτίνα 40 mm από το κέντρο του άξονα περιστροφής και σε επίπεδο κάτω απ αυτόν. Όταν τα δοκίμια έρθουν σε επαφή με το δίσκο καθώς αυτός περιστρέφεται, μεταξύ των στυλίσκων και του δίσκου θα ασκηθεί πάνω στο φορείο μια εφαπτομενική δύναμη τριβής. 8

Σχετικά έγγραφα

4 η ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑΚΗ ΑΣΚΗΣΗ

4.1 4 η ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑΚΗ ΑΣΚΗΣΗ ΜΕΛΕΤΗ ΤΗΣ ΦΘΟΡΑΣ 4.1. Φθορά επιφανειών Οι επιφανειακές ανωμαλίες στερεών σωμάτων που έρχονται σε επαφή «καταστρέφονται», υπό την επίδραση των δυνάμεων τριβής, με διάφορους