ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ. sd Σάββατο 2 - Κυριακή 3 Ωκτωβρίου Χρήστος Ιακώβου: Τους έφερε χρυσά, τον γέμισαν με...πίκρα

Transcript

1 ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ sd Σάββατο 2 - Κυριακή 3 Ωκτωβρίου 2010 Χρήστος Ιακώβου: Τους έφερε χρυσά, τον γέμισαν με...πίκρα

2 2 ΘΕΜΑ ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ Χρήστος Ιακώβου: Τους έφερε χρυσά, τον γέμισαν με...πίκρα Του Βασίλη Μαγαλιού ΑΘΗΝΑ. (Γραφείο Εθνικού Κήρυκα). Χρήστος Ιακώβου. Επί σειρά ετών ο όνομα - θρύλος στην ελληνική Αρση Βαρών. Ο άνθρωπος που έκανε το «κάτσε κάτω από την μπάρα» σύνθημα σε όλους τους Ελληνες. Ο άνθρωπος που γέμισε την Ελλάδα με χρυσά, ασημένια και χάλκινα μετάλλια. Ο άνθρωπος που πήρε ένα...τσούρμο παιδιά και τα έκανε Ατλαντες. Ο άνθρωπος που έβγαλε εκατομμύρια Ελληνες στους δρόμους να πανηγυρίζουν για τον Πύρρο, τον Κάχι, τον Βαλέριο και τα άλλα παιδιά. Ο άνθρωπος που έκανε την ελληνική Αρση Βαρών, το άθλημα των δυνατών, πρώτη σε όλο τον κόσμο. Ο άνθρωπος που έκανε για καλό σκοπό πρωτοσέλιδο με τις επιτυχίες του και τις επιτυχίες των αθλητών του πολλούς πολιτικούς της Ελλάδας. Ο άνθρωπος που άφησε στην άκρη ακόμα και την οικογενειακή του ευτυχία για να ολοκληρώσει το έργο που ξεκίνησε ως αθλητής, τότε να πουν ότι ο Χρήστος Ιακώβου που έφερε δεκάδες μετάλλια «ντρόπιασε την Αρση Βαρών». «Ελάχιστοι είναι αυτοί που με παίρνουν τηλέφωνο από Ομοσπονδία, πολιτικοί, αθλητές μου», μας λέει ο Χρήστος Ιακώβου με πίκρα κι ας προσπάθησε να μην φανεί. Ετσι είναι όμως. Ελάχιστοι είναι αυτοί που παραμένουν δίπλα μας στις δύσκολες στιγμές και ακόμα πιο λίγοι αυτοί που πιστεύουν ότι έχουμε δίκιο γιατί κατά βάθος μπορεί να είναι πολλοί αυτοί που χαίρονται με τις επιτυχίες όμως είναι ελάχιστοι αυτοί που θέλουν το καλό μας. Το ίδιο ίσχυε και ισχύει για τον Κωνσταντινουπολίτη Χρήστο Ιακώβου. Τον επί σειρά ετών προπονητή της Ελληνικής Εθνικής ομάδας Αρσης Βαρών, του ανθρώπου που στις χαρές τους είχε όλους δίπλα του και στη δυσκολία που συνάντησε στην προπονητική του καριέρα αυτοί που έμειναν μαζί του ήταν μετρημένοι στα δάκτυλα του ενός χεριού. Από τους πολιτικούς έμεινε μόνο ένας, από την πρώην και νυν Ομοσπονδία Παραδοσιακό φύλλο δουλεμένο με μεράκι από τους ειδικούς της ζύμης Εστιατόριο στη Νέα Σμύρνη άνοιξε ο Χρήστος Ιακώβου αφού όπως είπε «δεν έβγαλα τα λεφτά που λένε ότι έβγαλα απ την Αρση Βαρών». Krinos Foods, LLC., Northern Blvd. LIC, NY το βιβλίο είναι φίλος (718) τη δεκαετία του Ο άνθρωπος που έκανε τη δική του Dream Team παράλληλα με την μπασκετική Dream Team. Ο άνθρωπος που ταύτισε το όνομά του με την Αρση Βαρών και ήταν η σιγουριά που ήθελαν οι Ελληνες να πανηγυρίζουν επιτυχίες. Ο Χρήστος Ιακώβου όμως είναι και ο άνθρωπος που γνώρισε μεγάλη πίκρα από εκείνους που ήταν δίπλα του στις αφίξεις με τα χρυσά μετάλλια από τις Ολυμπιάδες, από τα Παγκόσμια, από εκείνους που ήταν δίπλα του στις βραβεύσεις, από εκείνους που ξεκίνησαν μαζί τη δημιουργία της Dream Team, ακόμα και από εκείνους που αμούστακα παιδιά κατέκτησαν τον Κόσμο. Κάποιοι από αυτούς μάλιστα έφτασαν στο σημείο ένας - δυο, από τους προπονητές της Αρσης Βαρών ελάχιστοι, αλλά εδώ τον ξέχασαν αθλητές που χάρη σ εκείνον γέμισαν τα σπίτια τους με χρυσά μετάλλια και διακρίσεις και τους λογαριασμούς τους με εκατομμύρια. «Δεν πειράζει» λέει και πάλι ο 62χρονος επιχειρηματίας πλέον που «προκειμένου να ζήσω άνοιξα μαγαζί» (σ.σ. το εστιατόριο Winners λίγο πιο κάτω από την Πλατεία της Νέας Σμύρνης, επί της κεντρικής οδού, προς Παλαιό Φάληρο). Μάλιστα, ο Ιακώβου που κατά καιρούς ακούγαμε ότι έπαιρνε «τα λεφτά», άνοιξε μαγαζί το οποίο είναι και χρεωμένο αφού μόνο τα μισά μπόρεσε να βάλει. «Από 17 χρονών πάνω στις μπάρες» και αυτό που κα-

3 ΣΑΒΒΑΤΟ 2 - ΚΥΡΙΑΚΗ 3 ΩΚΤΟΒΡΙΟΥ 2010 ΘΕΜΑ 3 ΕΥΡΩΚΙΝΗΣΗ Ο Ιακώβου πωρώνει τον Πύρρο Δήμα και ετοιμάζεται να του ρίξει...χαστούκια λίγο πριν ανέβει για το χρυσό στους Ολυμπιακούς του Σήμερα όμως τον Δήμα «τον έχουν κάνει να φοβάται να μιλήσει». τάφερε να κάνει ήταν να αγοράσει ένα σπίτι και μισό εστιατόριο. Από τα ψηλά στα χαμηλά και από τα πολλά στα λίγα. Κι όλα αυτά γιατί; Γιατί πιάστηκε σχεδόν όλη η εθνική ομάδα Αρσης Βαρών προ διετίας «ντοπέ». «Μόνο αν ήθελα να αυτοκτονήσω θα έκανα κάτι τέτοιο. Ολη την ομάδα;», αναρωτιέται και έχει δίκιο να αναρωτιέται αφού ξεπερνά κάθε όριο φαντασίας ανθρώπου ένας προπονητής που με κόπο έφτιαξε μία πανίσχυρη ομάδα να την...ποτίσει με αναβολικά και να την καταστρέψει μαζί του. «Κάθε 20 μέρες μας έκαναν έλεγχο και το ξέραμε αυτό, ήταν δυνατό να κάνουμε τέτοιο πράγμα;», συνεχίζει με απορία. Μέσα του όμως ξέρει ότι κάτι έγινε, ότι μπορεί να ήταν βαλτό αλλά «δεν έχω τα στοιχεία να το αποδείξω. Κάθε μέρα το σκέφτομαι. Θα σταματήσω να το σκέφτομαι μόνο με τον θάνατο». Ο Χρήστος Ιακώβου για πρώτη φορά μιλάει για όλους και για όλα. Θυμάται τα πρώτα του χρόνια στην Ελλάδα, θυμάται την Αμερική του και τα 8 χρόνια που έζησε στην Ατλάντα, τα μαγαζιά που άνοιξε εκεί, αλλά και την τρέλα που είχε για την Αρση Βαρών που τον έκανε να παρατήσει μία καλά στημένη επιχείρηση εκεί και να γυρίσει στις μπάρες. Θυμάται τις επιτυχίες, αλλά και τη συμπεριφορά ανθρώπων που έφαγαν...παντεσπάνι από τα χέρια του και τώρα ούτε που επικοινωνούν μαζί του. Μιλάει για τον πρώην αθλητή του που του έριχνε χαστούκια για να τον πωρώσει πριν ανέβει για να κατακτήσει χρυσά μετάλλια και να σπάσει παγκόσμια ρεκόρ και νυν πρόεδρο της Ομοσπονδίας της Αρσης Βαρών Πύρρο Δήμα τον οποίο «έχουν κάνει κι αυτόν να φοβάται να μιλήσει, όπως όλοι οι άλλοι». Μιλάει με μεγάλη αγάπη για τους ομογενείς και τους Αμερικανούς πολίτες που ξέρουν να εκτιμούν και να αγαπούν όσους προσφέρουν και αγαπούν την πατρίδα τους. Γι αυτά και για άλλα πολλά ο κ. Ιακώβου είναι εδώ, μαζί μας, όπως ήταν επί σειρά έτων, τόσο σαν μαγαζάτορας στο Joy Land της Ατλάντα, όσο και σαν ομοσπονδιακός προπονητής και πανηγύριζε με ολόκληρη την γαλανόλευκη κερκίδα στους Ολυμπιακούς της Ατλάντας το χρυσό μετάλλιο του Πύρρου Δήμα και έκλαιγε μαζί τους που κατάφερε στη χώρα που αγάπησε να ανεβάσει στην 1η θέση των μεταλλίων την πατρίδα του. Τα πρώτα χρόνια στην Ελλάδα και οι πρώτες διακρίσεις «17 χρονών πήγα στον Παναθηναϊκό, ενώ στην καριέρα μου βγήκα 16 φορές πρώτος στην Ελλάδα, Παγκόσμιος Πρωταθλητής Εφήβων, έχω πάρει χρυσά μετάλλια σε 5 Μεσογειακούς αγώνες, σε Πανευρωπαϊκούς αγώνες έχω βγει 4ος, 5ος, 6ος, στους Ολυμπιακούς του Μονάχου βγήκα 5ος. Γενικά έχω μία μεγάλη καριέρα ως αθλητής περίπου 17 χρόνια. Το πρώτο υπερ-ατλαντικό ταξίδι «Στην Αμερική που πήγα ήταν εντελώς τυχαία. Οταν κάναμε προπονήσεις στο Καραϊσκάκη ήρθε κάποιος από το Μαϊάμι. Ηταν διευθυντής αθλητισμού στην αστυνομία που εκπαίδευε και το FBI και ζήτησε κάποιον για έναν χρόνο να τους δείξει την Αρση Βαρών. Μου είπε αν μπορώ να πάω και του απάντησα ότι αν μου δώσει άδεια η Ομοσπονδία, το καλοκαίρι που δεν έχουμε κάτι σημαντικό μπορώ να πάω. Εκείνη τη χρονιά, το 1976, ήταν και το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στο Γκέτισμπουργκ της Αμερικής, οπότε σκέφτηκα ότι θα πάω, θα κάτσω κάνα εξάμηνο και μετά θα πάω στους αγώνες. Ετσι κι έγινε αφού πήρα την άδεια από την Ομοσπονδία. Πήγα λοιπόν το 1976, δούλεψα 5-6 μήνες, κατόπιν πήγα στην Ατλάντα σε ξαδέλφες που έχω εκεί. Τελείωσα την προπόνηση, πήρα μέρος στους αγώνες και βγήκα 6ος, όχι και τόσο καλά δηλαδή. Η πρώτη μου φορά στην Αμερική ήταν μία πολύ καλή εμπειρία. Οταν ήμουν στην Ατλάντα, οι συγγενείς και φίλοι μου είπαν, αν ήθελα να δουλέψω στο Πανεπιστήμιο του Georgia Tech αλλά χωρίς χρήματα. Τους έδειξα κάποια πράγματα και κατόπιν πήγα στην ομάδα του ποδοσφαίρου, τους Falcons και μου πρότειναν να κάτσω και να τους βοηθήσω επί χρήμασι και μάλιστα και με εκτός έδρας, να δυναμώσουν μέσα από την Αρση Βαρών. Εκατσα αλλά η κλασική Αρση Βαρών με τραβούσε. Ετσι με αφορμή τους Βαλκανικούς Αγώνες γύρισα πίσω. Συνολικά πάντως την πρώτη φορά στην Αμερική έκατσα περίπου 8 μήνες. Εδώ πρέπει να τονίσω ότι οι ξαδέλφες μου το διάστημα που ήμουν εκεί με έπεισαν να κάνω τα χαρτιά μου για παραμονή στην Αμερική, όπως κι έγινε. Τελικά τέλος του 1979 μου ήρθαν τα χαρτιά. Εκείνη την περίοδο με τον Πέτρο Γαλακτόπουλο είχαμε ένα εργοστάσιο με πορτοκαλάδες και του είπα ότι φεύγω και πάω Αμερική. Πήγα στην Ατλάντα και ξεκίνησα από το Πανεπιστήμιο. Τα χρήματα όμως ήταν λίγα κι έτσι με κάποιον ντόπιο τον Κάρτερ άνοιξα το πρώτο μαγαζί μου που ήταν πιτσαρία και φαγητά, γύρους και τέτοια. Μετά από λίγο άνοιξα Στην Daytona το καλοκαιρινό μαγαζί, Joy Land συνεταιριστικά με τον Γασπαράκη. Και χωρίς να το καταλάβω μπήκα στον επιχειρηματικό χώρο. Βέβαια λόγω του πατέρα μου, τον οποίο έφεραν και στην Αμερική για να με βοηθήσει είχα μία ιδέα κι έτσι μέσα σε 8 χρόνια άνοιξα συνολικά 3 μαγαζιά στην Ατλάντα κι ένα στην Daytona. Το 1987 τα Χριστούγεννα ήρθα Ελλάδα για να ξεκουραστώ για μια εβδομάδα και γνωρίζω τον Γιάννη Σγουρό. Μου πρότεινε να κάτσω Ελλάδα και να γίνω προπονητής της Αρσης Βαρών αλλά δεν μπορούσα γιατί είχα δουλειές στην Αμερική και μου αντιπρότεινε να βοηθήσω στη συγγραφή ενός βιβλίου για την Αρση Βαρών και ενός προπονητικού προγράμματος και φυσικά δέχθηκα. Αρχές του 1989 ο Σγουρός μου λέει δεν έχω προπονητή στην ομάδα, δεν έρχεσαι να βοηθήσει για έναν χρόνο;. Η τρέλα μου για το άθλημα ήταν τέτοια που είπα στην γυναίκα μου ότι φεύγω από Αμερική και πάω Ελλάδα. Τον Μάιο του 1989 ήρθα Ελλάδα, ανέλαβα την Εθνική και μετά την 9η θέση στο Παγκόσμιο της Αθήνας, είπα στο Σγουρό ότι θα φύγω πίσω. Μου είπε να κάνω υπομονή γιατί θα έχουμε και χρήματα στην συνέχεια. Οπως κι έγινε. Χρήματα πήραν μέσω του προϋπολογισμού και πήρα το οκ να κάνουμε ένα τετραετές πρόγραμμα και μπήκε το νερό στα αυλάκι. Βέβαια ήμασταν και τυχεροί γιατί ήρθαν τα παιδιά από την Αλβανία, τη Ρωσία, σχεδόν 30 αθλητές και άλλους τόσους που είχαμε εμείς από τα σωματεία φτάσαμε κοντά στα 70 άτομα στην Εθνική ομάδα. Από εκείνους βγάλαμε μία ομάδα με άτομα όλοι ένας κι ένας. Ετσι για 11 συνεχόμενα χρόνια ήμασταν στην κορυφή της Αρσης Βαρών, με χρυσά μετάλλια σε Πανευρωπαϊκά, Παγκόσμια, Ολυμπιάδες. Κάναμε μία πολύ καλή πορεία». Το μεγάλο «χτύπημα» και η συμπεριφορά - Πολύ καλή πορεία; Ετσι απλά; κ. Ιακώβου βγάλατε την Ελλάδα στους δρόμους και με δάκρυα στα μάτια πανηγύριζαν με τις ελληνικές σημαίες. Κάνατε τους απανταχού Ελληνες υπερήφανους. «Κάποιοι πολιτικοί δεν το εκτιμούν έτσι. Βγαίνουν και λένε ότι ο Χρήστος Ιακώβου ντρόπιασε την Αρση Βαρών. Ειλικρινά, αυτό με πείραξε πάρα πολύ, γιατί πρέπει να σκέφτονται αυτοί τι έχουν κάνει για την Ελλάδα. Στα χάλια που την έχουν φέρει. Εμείς τουλάχιστον δώσαμε χαρά. Οπου κι αν πήγα, ακόμα και στην Αργεντινή, με γνώρισαν οι Ελληνες και δεν με άφηναν να φύγω. Οπου GEORGE POULOS, Esq Δ I K H Γ O P O Σ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ Eργατικά: Construction Ladders/ Scaffold Σοβαρά αυτοκινητικά: Car Accidents Πεσίματα: Slip & Fall Change Your Life with Experienced Bankrupcy Lawyer Discharge Credit Cards, Judgments Stop Harassment, Stop Foreclosures Dept relief agency Banruptcy filer $25 Consultation Fee Συνέχεια στη σελίδα 4 Workers Compensation Social Security Disability Bankruptcy - Chapter 7 & rd Ave., Astoria, 1/2 block from «Ν» Train 1 Block from Triborough Bridge 111 Livingston St., Suite 1110, Brooklyn, NY (718)

4 4 ΘΕΜΑ ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ Χρήστος Ιακώβου: Τους έφερε χρυσά, τον γέμισαν με...πίκρα ΕΥΡΩΚΙΝΗΣΗ Η πιο συγκινητική στιγμή των Ολυμπιακών 2004 στην Αρση Βαρών. Ο Πύρρος έχει γνωρίσει την αποθέωση από τους Ελληνες και κατόπιν πέφτει στην αγκαλιά του προπονητή - δεύτερου «πατέρα» του. Συνέχεια από τη σελίδα 3 κι αν πήγαμε οι Ελληνες μας αγκάλιασαν, γιατί ο Ελληνας δεν ξεχνάει. Βγαίνουν κάποιοι πολιτικοί - όχι όλοι - και λένε διάφορα. Κάτσε. Πως μιλάνε; Ξέρουν τι έγινε, σκέφτηκαν αν έχουν λογική αυτά που έγιναν; Τι είμαι εγώ τρελός, να κάνω τέτοιο πράγμα». - Και μια ο λόγος για τους πολιτικούς και την Πολιτεία δεν είχατε βοήθεια; «Σαν προπονητής επιτυχιών είχαμε πολλά πράγματα. Μας βοήθησε η Πολιτεία, ό,τι ζητάγαμε το είχαμε. Αρχικά είχαμε τον ΟΤΕ ως σπόνσορα, μετά την Εθνική Τράπεζα. Μας βοήθησε πάρα πολύ, είχαμε χρήματα κι έτσι πετύχαμε. Μετά από αυτή την αναποδιά...λες και μας ήρθε η μοίρα στο κεφάλι». - Πιστεύετε ότι ήταν «βαλτό» από εντός ή εκτός Ελλάδας; «Να σου πω την αλήθεια πολλά περάσανε από το μυαλό μου και περνάνε ακόμα και σήμερα, γιατί δεν είναι κάτι που ξεχνιέται. Θα φύγει από το μυαλό μου μόνο με τον θάνατο. Ψάχνω κάθε μέρα πως, που και γιατί, αλλά δεν μπορώ να βρω, δεν έχουμε τα στοιχεία να πούμε έτσι έγινε. 'Η στήθηκε πάρα πολύ ωραία... Ξέραμε και ξέρουμε, ότι σε όλες τις Ομοσπονδίες και ειδικά στην Αρση Βαρών, κάθε 20 ημέρες περνάμε ντόπινγκ. Από τη στιγμή που ξέραμε ότι θα έρθουν δεν μπορούσαμε να τους δώσουμε φάρμακο από την απαγορευμένη λίστα. Θα πρέπει να θες να αυτοκτονήσεις. Δεν ήταν λογικό αυτό που έγινε. Να έπιαναν έναν να έλεγες ότι το έκανε μόνος του ή του είπαν άλλοι πάρτο. Αλλα στη δική μας περίπτωση ήταν όλοι. Οσοι έδωσαν πιάστηκαν, γιατί αυτά τα σκευάσματα τα παίρνουν όλοι. Και αυτοί οι δύο που δεν πιάστηκαν ήταν επειδή ήταν τραυματίες. Αυτό το πράγμα δεν μπορείς να πεις ότι το έκανα εγώ ή ο γιατρός ή κάποιος από την ομάδα. Εμείς παραγγείλαμε ότι παραγγέλναμε πάντα, από το 2001 συγκεκριμένα. Αλλάξαμε έμπορο γιατί αυτός που είχαμε μας είπε ότι δεν τον συνέφερε οικονομικά και τελικά παραγγείλαμε από κάποιον που είναι στη Λάρισα. Που να ξέραμε ότι ήταν Κινέζικα, αλλά όπως μάθαμε η Κίνα δίνει τις πρώτες ύλες σ όλο τον κόσμο. Κι αυτό μας το είπε ο ίδιος ο έμπορος από τη Λάρισα ο οποίος είναι και μέτοχος σε μια εταιρία στην Αγγλία που κάνει τέτοια σκευάσματα. Ετσι ήρθε η πρώτη και δεύτερη δόση από την Κίνα και τις δώσαμε στον φαρμακοποιό για να τις συσκευάσει. Δεν μπορούσα να το εξηγήσω. Μπορώ να πω ότι έγινε και βαλτό, αλλά δεν μπορώ να αποδείξω τίποτα. Γιατί είχαμε 5 αγόρια και 3 κορίτσια για τους Ολυμπιακούς και αυτό δεν άρεσε σε πολλούς. Ολοι ήθελαν να πάμε με δύο αγόρια και ένα κορίτσι. Αυτό μου έλεγαν και από την Παγκόσμια Ομοσπονδία και από τη δική μας, να κάνουμε μία εμφάνιση και βλέπουμε όπως μου έλεγαν. Αλλά τι βλέπουμε, εδώ έχουμε ομάδα, που μπορούμε να πάμε για μετάλλια. Πήγαμε στην Ταϊλάνδη και πήραμε 8 εισιτήρια για τους Ολυμπιακούς. Τι έπρεπε να τους πω, ό,τι δεν πρέπει να προκριθείτε. Πάντως από τότε άρχισαν τα προβλήματα. Ολα τα σκέφτομαι αλλά δεν μπορώ να αποδείξω τίποτα. Δεν έχω να κρατηθώ από κάπου για να κάνω κι εγώ τη μήνυσή μου. Και εδώ στην Ελλάδα έρχεται ο Εισαγγελέας και κατηγορεί 25 άτομα πήραν απαγορευμένες ουσίες. Τι να του πεις; Το εργοστάσιο έστειλε ότι φταίμε εμείς. Εκανε έλεγχο η Εισαγγελία με την Ιντερπολ και είδαν ότι τα φαξ έφυγαν από το εργοστάσιο κι όμως...». - Και γιατί λέτε ότι δεν ήθελαν μία ομάδα έτοιμη για μετάλλια να πάει σχεδόν πλήρης και ήθελαν με 2-3 αθλητές; «Εγώ πιστεύω ότι η Ελλαδίτσα με τα 10 εκ. λαό δεν μπορεί να βγαίνει σε ένα άθλημα, όπως η Αρση Βαρών, επί 15 χρόνια και να μαζεύει όλα τα μετάλλια. Κάπου ενοχλήθηκαν οι μεγάλες χώρες, κάτι δεν τους άρεσε. Εγώ εκεί το ρίχνω. Τους ενοχλήσαμε. Αν έγινε κάτι - που όμως δεν μπορώ να αποδείξω - είναι γιατί προκριθήκαμε με 5 αγόρια και 3 κορίτσια. Αν πηγαίναμε με 1-2 παιδιά δεν θα μας ενοχλούσε». Και σε όλα αυτά η αντίδραση του κόσμου ήταν «τελείως διαφορετική. Ο κόσμος ήταν από την πρώτη στιγμή κοντά μου. Η αγάπη του προς εμένα ήταν πάρα πολύ μεγάλη. Αρχικά, λόγω της συμπεριφοράς των ΜΜΕ, που με έβριζαν, δεν το κρύβω, ότι ήθελα να φύγω, να πάω στην Αμερική. Ακόμα καλά - καλά δεν ξέραμε πως έγινε και βγήκαν όλοι και χτυπούσαν την Αρση Βαρών και εμένα... Ετσι ήθελα να φύγω να πάω πίσω. Φίλοι μου, όμως, μου είπαν να βγω στον δρόμο, στην Κοινωνία, να δω τον απλό λαό και τις αντιδράσεις του. Ετσι βρέθηκα κοντά στον κόσμο και διαπίστωσα ότι η αγάπη του ήταν και είναι ακόμα τεράστια. Αυτοί με στήριξαν να δώσω τη μάχη μου. Αναγνώριζαν ότι δεν έκανα κάτι κακό για την Ελλάδα κι έτσι μου έδωσαν κουράγιο να συνεχίσω. Κάτι ανάλογο γινόταν και με τα παιδιά από την ομάδα. Με στήριξαν περισσότερο απ ότι τους στήριζα. Τα δύο πρώτα χρόνια ήταν δύσκολα, πολύ δύσκολα. Τώρα βρήκαν τον δρόμο τους, ενώ κάποιοι απ αυτούς έχουν ξεκινήσει και προπονήσεις. Πιστεύω ότι η Ομοσπονδία πρέπει να τους αγκαλιάσει όλους αυτούς. Κάνει λάθος τώρα. Οι

5 ΣΑΒΒΑΤΟ 2 - ΚΥΡΙΑΚΗ 3 ΩΚΤΟΒΡΙΟΥ 2010 ΘΕΜΑ 5 ΕΥΡΩΚΙΝΗΣΗ Ο Χρήστος Ιακώβου με τον Γιάννη Σγουρό και τα μεγάλα ονόματα της Dream Team της Ελληνικής Αρσης Βαρών, όπως ο Καχιασβίλι, ο Δήμας, ο Λεωνίδης, ο Σαμπάνης όταν σάρωναν Ευρώπη και Κόσμο. αθλητές που τιμωρήθηκαν δεν μπορείς να τους πετάξεις στο δρόμο, είναι ταλέντα, πρέπει να τους μαζέψεις και να τους έχεις κοντά. Στον Πύρρο (σ.σ. πρόεδρος της Ομοσπονδίας Αρσης Βαρών είναι ο Πύρρος Δήμας) και σε όλους πήγα και τους είπα να τους μαζέψετε αν θέλετε να έχουν μία συνέχεια. Εχουν εμπειρίες, έχουν προπονηθεί μαζί μου και ξέρουν. Μην τους κλείνετε την πόρτα γιατί ήταν μαζί μου και οι νέοι προπονητές ή η νέα Ομοσπονδία δεν τους θέλει. Αυτό θα είναι λάθος και λάθος μεγάλο. Κάτι προσπάθησε να κάνει, πήρε 2-3 παιδιά αλλά για μένα πρέπει να τους πάρει όλους και να τους στηρίξει όλους. Τα νέα παιδιά θέλουν χρόνο και εμπειρίες, ενώ αυτοί είναι έτοιμοι. Πρέπει, για μένα, να τους κρατήσει όλους αυτούς και μαζί τους να ετοιμάζει και τη νέα φουρνιά, που θα μάθουν πάνω σ αυτούς». - Ο Πύρρος όμως ήταν χρόνια μαζί σας, μεγάλωσε με σας, έχει μάθει από εσάς οπότε φανταζόμαστε ότι θα κάνει αυτό που πρέπει... «Μεγάλωσε μαζί μου, αλλά πολλά - πολλά δεν ρωτάει. Τον έχουν κάνει κι αυτόν να φοβάται να μιλήσει, όπως όλοι οι άλλοι. Το λέω στα ίσια. Εκτός από 2-3 δεν με παίρνει κανείς άλλος τηλέφωνο. Αυτά που ξέρω εγώ, δεν θα τα μάθουν ούτε σε 1000 χρόνια. Ενα βιβλίο είμαι και τους τα λέω ανοιχτά. Εγώ θα κατέβω στις εκλογές - τους το έχω πει - της Ομοσπονδίας το Να βγω για να μπορώ να βοηθήσω από μέσα την Ομοσπονδία και το άθλημα. Δεν μπορούν να μου κλείσουν την πόρτα εμένα που έχω προσφέρει 17 χρόνια σαν αθλητής και 19 χρόνια σαν προπονητής. Μπορώ να βοηθήσω και θέλω να το κάνω. Θα σας πω ένα παράδειγμα. Με τον Χρήστο Τζέκο, τον προπονητή του Στίβου είχαμε συνεργαστεί στην Κατερίνα Θάνου. Μια μέρα μου την έφερε και μου είπε ότι θα γίνει μεγάλη αθλήτρια και μου ζήτησε συμβουλές. Εγώ του είπα ότι έχει κάποια προβλήματα στα χέρια και στα πόδια. Σαν να έχει αγκύλωση στα άκρα, που την εμπόδιζε να τεντώσει μέχρι τέλους τα χέρια και να κάτσει μέχρι κάτω. Πρέπει να της κάνουμε ειδικές ασκήσεις με βάρη για να...στρώσει. Οπως κι έγινε. Δουλέψαμε πάνω στην Κατερίνα με ειδικό πρόγραμμα και με βάρη έκανε βαθιά καθίσματα, αλλά και τεντώματα στα χέρια για να...τεντώσουν και να ανοίξουν. Με αυτό θέλω να πω ότι μπορεί να είμαι προπονητής της Αρσης Βαρών αλλά η εμπειρία μου από τις προπονήσεις, η πείρα μου από τους αγώνες και οι γνώσεις μου από τα πολλά χρόνια στους αγωνιστικούς χώρους βρίσκουν εφαρμογή παντού, ακόμα και στον Στίβο. Με την Κατερίνα είχαμε πολύ καλή συνεργασία. Της έδινα τις συμβουλές μου πάνω σε συγκεκριμένες ασκήσεις κι εκείνη με την τεράστια θέληση και πείσμα που είχε πέτυχε. Ανέβασε τον ρυθμό της στις προπονήσεις και τις ώρες που έκανε και έφτασε εκεί που έφτασε». - Μια ζωή είναι η Αρση Βαρών για τον Χρήστο Ιακώβου. «Από 17 χρονών είμαι με τις μπάρες και τα βάρη. Εγώ περίμενα και από τον Πύρρο και από άλλους να έχουν επαφή μαζί μου. Ο Βαλέριος (σ.σ. Λεωνίδης) και ο Λεωνίδας (σ.σ. Σαμπάνης) ως προπονητές έχουμε επαφή, έρχονται κι εδώ στο μαγαζί, τρώμε, γελάμε, μιλάμε, με ρωτάνε, μου λένε να πάω κάτω και να δω τη νέα ομάδα. Αλλά από αλλού δεν βλέπω τίποτα, ούτε καν από τους παλιούς συμβούλους». - Θεωρείτε ότι έχει πέσει...γραμμή εναντίον σας; «Δεν ξέρω. Αν έχει πέσει...γραμμή πάντως είναι λάθος. Αν έκαναν τέτοιο πράγμα είναι λάθος. Εγώ έχω να δώσω απ όλα τα πόστα, όχι μόνο σαν προπονητής. Από προπονητής τελείωσα κι ούτε θα ξανακάνω τον προπονητή. Είμαι 63 ετών αλλά μπορώ να βοηθήσω από πολλά πόστα. Εχω την εμπειρία και ξέρω πως μπορώ να βοηθήσω την Ομοσπονδία και το άθλημα. Να συνεργαστούμε όλοι μαζί, λέγοντας ο καθένας την γνώμη του. Ομως όταν δεν σου ζητάνε τίποτα, κάτι τρέχει. Από ολόκληρη την Ομοσπονδία μιλάω μόνο με 4 ανθρώπους τον Σγουρό, τον Παρασκευόπουλο, τον Ηλιού και τον Ταμουτσίδη. Από την καινούργια Ομοσπονδία σχεδόν δεν βλέπω κανέναν». Ελάχιστοι άνθρωποι στις δύσκολες στιγμές δίπλα στον Ιακώβου που ξέρει ότι υπάρχει αδικία αλλά δεν μπορεί να το αποδείξει: «Αυτά...ξεχάστηκαν. Ολοι εκείνοι οι βουλευτές και οι υπουργοί...χαθήκανε. Εχω μία σύνταξη αλλά δεν φτάνει και έφτασα στο σημείο να ανοίξω μαγαζί για το μέλλον το δικό μου και του παιδιού μου. Καμιά βοήθεια από κανέναν. Χάθηκαν όλοι. Λένε πήρες λεφτά. Τι λεφτά πήρα. Ο,τι πήρα έριξα μισά σε ένα σπίτι και τα άλλα μισά στο μαγαζί. Δεν ήμουν στο μπάσκετ ή στο ποδόσφαιρο, στην Αρση Βαρών ήμουν. Ξέρεις τι λεφτά έπαιρνα; Αν έδιναν στον αθλητή ευρώ έδιναν σε μένα το μισό, αλλά μόνο από έναν αθλητή, ενώ από τους άλλους μόνο το 5% κι ας έφερναν χρυσά μετάλλια. Κι αυτό βάσει νόμου. Διαλέγαμε έναν αθλητή και λέγαμε ό,τι φέρει αυτός θα πάρω το 50% και από τους άλλους το 5%. Σωστό ήταν αυτό γιατί δεν μπορεί να παίρνεις το 50% από τα χρυσά που θα φέρουν όλοι σου οι αθλητές. Θα έφτανε να πάρεις περισσότερα από τους αθλητές. Αλλά αυτή ήταν η αμοιβή μου συν ο μισθός μου. Κι εγώ πίστωνα τους άλλους αθλητές στους άλλους προπονητές για να μην χαθούν χρήματα ή και για να μην παίρνω εγώ ένα 5% από ένα χρυσό, ενώ θα μπορούσε ένας προπονητής να πάρει το 50% και να ζήσει κι εκείνος. Αυτά πήραμε. Δεν πήρα εγώ τα πολλά λεφτά που πήρε ο Ιωαννίδης ή κάποιοι άλλοι από τα συμβόλαια με τον Ολυμπιακό ή κάποιες άλλες ομάδες. Αυτά δεν υπάρχουν στην Αρση Βαρών. Είναι μοναχικό άθλημα, χωρίς πολλούς χορηγούς και σπόνσορες, χωρίς πολλά λεφτά, επίπονο και με 3 προπονήσεις την ημέρα. Εφευγα από το σπίτι στις 7.30 πρωί και καθόμουν μέχρι τις 11 το βράδυ που θα τελείωναν το μασάζ και οι τελευταίοι αθλητές στην τελευταία προπόνηση. Στα καμπ μαζί τους. Εφευγα 7 μήνες από το σπίτι μου. Και λένε ότι κέρδισα. Αμα είχα κερδίσει δεν θα καθόμουν να...χτυπιέμαι και να χρεώνομαι σε ένα μαγαζί, θα ήμουν σπίτι και θα τα έτρωγα. Αυτή είναι η αλήθεια. Οπως επίσης ότι το μαγαζί χρωστάει και το καλοκαίρι δεν πήγαμε καλά και πρέπει να τρέξουμε για να τα βγάλει πέρα σε μια περίοδο που είναι πολύ δύσκολη οικονομικά». - Καλύτερη στιγμή; «Τι να πρωτοθυμηθώ; Ομως υπάρχει μία που έχει μείνει βαθιά χαραγμένη. Το μετάλλιο του Παύλου Σαλτσίδη το Στο Παγκόσμιο του Brooklyn Wholesale Συμβολή 7th Ave & 70th St.,Brooklyn, NY (718) ΣΤΑΦΥΛΙΑ ΚΑΛΙΦΟΡΝΙΑΣ ΚΑΙ ΜΟΥΣΤΟΣ ΓΙΑ ΚΡΑΣΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΓΙΑ ΤΟΝ Aniello Διαθέτουμε μεγάλη ποικιλία σταφυλιών διαλεγμένα προσωπικά από τον Aniello μούστο και εξοπλισμό οινοποιίας. ΒΙΑΣΤΕΙΤΕ! Τώρα είναι ο τρύγος Για κάθε απορία σας τηλεφωνήστε και ζητήστε τον Aniello Συνέχεια στη σελίδα 6

6 6 ΘΕΜΑ ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ Κάποτε ακόμα και ο Υπουργός Παιδείας πήγαινε στις προπονήσεις του Χρήστου Ιακώβου και της Dream Team με παιδιά από σχολεία της Αθήνας, ενώ τώρα «μόνο με 2- ΕΥΡΩΚΙΝΗΣΗ 3 ανθρώπους από την Ομοσπονδία μιλάω και με τους προπονητές της Εθνικής που ήταν αθλητές μου» τονίζει με πίκρα ο άνθρωπος που γέμισε με μετάλλια την Ελλάδα. Χρήστος Ιακώβου: Τους έφερε χρυσά, τον γέμισαν με...πίκρα Συνέχεια από τη σελίδα δεν πήγαμε καλά, βγήκαμε 9οι και πάμε το 1990 στο Παγκόσμιο της Βουδαπέστης. Ηξερα ότι από τους 5-6 αθλητές που είχα ο Παύλος θα πάει καλά. Και μετά από 21 χρόνια που είχα πάρει εγώ το Παγκόσμιο στο χρυσό ο Παύλος πήρε ένα δεύτερο και ένα τρίτο μετάλλιο, στο αρασέ δεύτερος και στο σύνολο τρίτος. Αυτό μου κουράγιο και δύναμη να συνεχίσω. Και μετά βέβαια ο Πύρρος στην Ολυμπιάδα του 1992 με το χρυσό της Βαρκελώνης. Αυτή η χαρά δεν πρόκειται να ξεχαστεί ποτέ. Οπως επίσης και οι νίκες μέσα στην Κίνα, στη Ρωσία. Εντεκα χρόνια μία ομάδα ήταν 1η, 2η, 3η. Δεν έχει ξαναγίνει πουθενά. Ακόμα και παραδοσιακές ομάδες δεν το πέτυχαν. Εμείς το πετύχαμε. Αυτά έμειναν. Αυτές οι μεγάλες χαρές. Θέλω να ξαναδώ την Αρση Βαρών να πάει καλά. Ταλέντα υπάρχουν, αλλά θέλει χρήματα, θέλει προετοιμασίες καλές, θέλει σκληρή δουλειά που όμως δεν την βλέπω. Αμα θέλουν να δουν την ομάδα να...πετάξει πρέπει να κάνουν ότι κι εμείς. Βρίσκεις 30 παιδάκια με ταλέντο, τα μαντρώνεις τους κάνεις 3 φορές την ημέρα προπόνηση, καμπ κάθε χρόνο. Μόνο έτσι. Αν παίρνεις παιδιά από τα σωματεία για 1-2 μήνες και μετά τα γυρίζεις πίσω, δουλειά δεν γίνεται. Ταλέντα υπάρχουν αρκεί να δουλέψουν πάνω τους». Και όπως γίνεται πάντα τους Ελληνες η Ελλάδα τους...σκοτώνει αλλά διεθνώς αναγνωρίζονται: «Στο Παγκόσμιο της Αττάλεια με πήραν τηλέφωνο από την Ομοσπονδία της Τουρκίας και με προσκάλεσαν και μάλιστα να κάτσω μέρες μαζί με τους αθλητές, ένας δημοσιογράφος από την Χουριέτ να πάω εκεί να παρακολουθήσω προσκαλεσμένος τους, αλλά τους είπα ότι δεν μπορώ να πάω, γιατί έχω δουλειές. Δεν μπορούσα να πω έρχομαι, ή δεν μπορούσα να βάλω από την τσέπη του ευρώ και να πάω; Αυτό είναι το θέμα όμως; Να πάω μόνος μου ή να πω στους Τούρκους δέχομαι την πρόσκλησή σας και έρχομαι ; Οι Τούρκοι με προσκάλεσαν και η Ελληνική Ομοσπονδία τίποτα. Ούτε καν το πιο απλό, να με καλέσουν απλά και μόνο για να είμαι στην κερκίδα και να με βλέπουν τα νέα παιδιά. Οι Τούρκοι όμως το είπαν γιατί οι Τούρκοι με αγαπούν και ξέρουν και στην Ελληνική Ομοσπονδία ότι με αγαπούν. Εγώ όμως είπα ότι δεν πάω γιατί θα ήταν ντροπή για την Ελλάδα. Κανονικά έπρεπε να με καλέσουν, να είμαστε κοντά στους προπονητές γιατί και οι προπονητές, αθλητές μου ήταν». Oι Ελληνες και η Αμερική Οκτώ χρόνια και μάλιστα σε μία δύσκολη οικονομικά περίοδο για τον κ. Ιακώβου τα πέρασε στην Αμερική. Στην Αμερική την οποία αγαπάει και στους ομογενείς που έζησε από πολύ κοντά και έχει μόνο καλά λόγια: «Ενα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους τους Ελληνες όπου κι αν βρίσκονται. Οπου κι αν πήγα, από Αργεντινή, μέχρι Κίνα οι Ελληνες ήταν εκεί, δίπλα μας, δίπλα στην Αρση Βαρών, σε μένα και στα παιδιά. Πάντα με πολλές και μεγάλες σημαίες ερχόντουσαν και μας γέμιζαν δύναμη και αισιοδοξία. Σαν τρελοί κάνουν. Η Ελλάδα είναι αυτή. Ολοι αυτοί δουλεύουν σκληρά και πονάνε για την Ελλάδα. Σε όλες τις χώρες που έχω πάει έχω αισθανθεί την αγάπη και το πάθος των Ελλήνων για οτιδήποτε ελληνικό όμως στην Αμερική τους έχω ζήσει από κοντά. Εχω ζήσει μέσα στην ψυχή μου και την καρδιά του τι εστί Ελληνας της Αμερικής, τι εστί ομογενής, τι σημαίνει να είσαι Ελληνας μακριά από την Ελλάδα και πόση Ελλάδα έχουν αυτοί οι άνθρωποι στην ψυχή τους, στην καρδιά τους, στα σπίτια τους, στα μαγαζιά τους, πάνω τους. 11 χρόνια ήμουν στην Αμερική και άκουγα Ελληνες δεύτερης γενιάς να σου λένε με έμφαση εγώ είμαι Ελληνας και να σε πιάνει ρίγος και ανατριχίλα. Ακουγα παιδιά τρίτης γενιάς που μπορεί να μην ξέρουν ελληνικά γιατί δεν είχαν ή δεν έζησε γιαγιά ή παππούς να τους τα μάθει και να σου λένε με μισά αγγλικά και μισά ελληνικά είμαι Ελληνόπουλο. Ολα τα παιδάκια έχουν τον ελληνισμό μέσα τους. Γεννιούνται ελληνάκια. Κι εδώ θέλω να τονίσει κάτι που το ξέρω, το έζησα και το είδα με τα ίδια μου τα μάτια. Η εκκλησία στην Αμερική κάνει τεράστιο έργο πάνω σ αυτό το κομμάτι. Είδα σε δημοτικά σχολεία να μαθαίνουν για την Ελλάδα, να μιλάνε ελληνικά, στις εκκλησίες άκουσα ελληνικά, οι ιερείς μιλούσαν ελληνικά και καθοδηγούσαν τα παιδιά με σωστό τρόπο προς την Ελλάδα και τα ελληνικά. Γλέντησα σε ελληνικά πανηγύρια, πήγα σε ελληνικές γιορτές, βρέθηκα σε συναντήσεις Ελλήνων, παρέες Ελλήνων που κρατάνε μεταξύ τους ζωντανό κάθε τι ελληνικό. Κρατάνε τον ελληνισμό ζωντανό. Κάνουν φοβερή δουλειά. Κάθε ώρα και στιγμή ό,τι περισσότερο μπορούν για να μεταδώσουν στα παιδιά και στα εγγόνια τους οτιδήποτε ελληνικό υπάρχει, από τη γλώσσα μέχρι το πιο...αστείο έθιμο. Γι αυτό αγαπάω και την Αμερική και τους Αμερικανούς. Τους αγαπάω γιατί επιβραβεύουν με τον τρόπο τους κάθετι αξιόλογο που προέρχεται από ξένους. Είναι δημοκρατικοί και αγαπούν αυτό που κάνουν οι άλλοι και είναι βέβαια καλό. Εκεί που ήμουν όταν ένας Ελληνας είχε πανηγύρι περνούσαν όλοι οι Αμερικανοί της περιοχής και χαιρετούσαν, γλεντούσαν και χαιρόντουσαν με τους Ελληνες. Το ίδιο με τους Ολλανδούς, τους Ιταλούς, τους Ισπανούς. Κι αυτό γιατί αγαπούν όλους αυτούς τους ξένους που δουλέψανε για να γίνει η χώρα τους αυτή που είναι, πανίσχυρη και με πολλά καλά για όλους. Για μένα, μαζί με την Ελλάδα, είναι οι καλύτερες χώρες στον κόσμο. Στον γιο μου λέω ότι είσαι Ελληνας αλλά θα πας στην Αμερική να σπουδάσεις, γιατί εκεί και θα μάθεις πολλά και καλά πράγματα και θα είσαι κάποιος στην Κοινωνία. Εκείνος μου λέει ότι θέλει να πάει στο Γέηλ αλλά εκεί και ακριβά είναι και από την άλλη μεριά απ εκεί που θα είμαστε εμείς (γέλια). Εχω ζήσει με τους ανθρώπους αυτούς και με ομογενείς και με Αμερικανούς και η εκτίμησή μου είναι πάρα πολύ μεγάλη. Μας αγαπάνε τους Ελληνας ειλικρινά. Οταν πεις ότι είμαι Ελληνας μας βλέπουν με άλλο μάτι. Κάναμε προετοιμασία σ ένα χωριό

7 ΣΑΒΒΑΤΟ 2 - ΚΥΡΙΑΚΗ 3 ΩΚΤΟΒΡΙΟΥ 2010 ΘΕΜΑ 7 Οι τίτλοι του Χρήστου Ιακώβου ως αθλητής Ο Ιακώβου πανηγυρίζει με τον Καχιασβίλι και τον Κόκκα τα μετάλλια που κατέκτησαν στο Παγκόσμιο Αρσης Βαρών το 1999 στο ΣΕΦ. στην Τζώρτζια όπου είχε ένα Πανεπιστήμιο. Εκεί το Πανεπιστήμιο μας φιλοξένησε τρεις φορές και τον τελευταίο μήνα πριν τους Ολυμπιακούς της Ατλάντα. Δεν μπορεί να φανταστεί κανείς πως μας είχαν τόσο οι φοιτητές όσο και το χωριό. Ο,τι θέλαμε πριν το ζητήσουμε. Πάντα με το χαμόγελο και σου έδειχναν ευγνώμονες που ήσουν εκεί, στα μέρη τους. Κι αυτό γιατί, όπως είπαμε, έχουν μάθει να ευχαριστούν τους ανθρώπους που δουλεύουν και δίνουν στην πατρίδα τους. Η Αμερική είναι πάντα στην ψυχή μου και τώρα που έχω να πάω 2 χρόνια μου λείπει. Μου λείπουν οι άνθρωποί τους». Παγκόσμια ρεκόρ εφήβων στο ντεβελοπέ (έχει καταργεί) το 1967 και 1968 Χρυσό μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 1971 και ασημένιο το 1972 Ασημένιο μετάλλιο στο Διηπειρωτικό Κύπελλο το 1975 Ασημένιο μετάλλιο στο Παγκόσμιο του φορές μεσογειονίκης Αθλητής της χρονιάς το 1971, 1972, Ολυμπιάδες 1968, 1972, φορές πρωταθλητές Ελλάδας (1965, 1966, , ) Ως προπονητής Ολα τα μετάλλια που κατέκτησε η Ελλάδα μέχρι την Ολυμπιάδα της Αθήνας ανήκουν άμεσα ή έμμεσα στον Χρήστο Ιακώβου. Συγκεκριμένα από τα 68 μετάλλια που είχε συγκεντρώσει η Ελλάδα μέχρι το 2004 τα 66 ήρθαν υπό τις οδηγίες του, ενώ τα δύο που...λείπουν τα είχε κατακτήσει ο ίδιος. Επί των ημερών του η εθνική ελληνική ομάδα της Αρσης Βαρών πήρε την πρώτη θέση στη βαθμολογία των παγκοσμίων πρωταθλημάτων δύο φορές, το 1998 και το 1999, ενώ στην Ολυμπιάδα της Ατλάντα ήρθε πρώτη στα μετάλλια. Ολυμπιακά μετάλλια: Δήμας (3 χρυσά, 1 χάλκινο), Σαμπάνης (2 ασημένια), Λεωνίδης (1 ασημένιο), Κόκκας (1 ασημένιο), Καχιασβίλι (2 χρυσά), Μήτρου (1 ασημένιο), Χατζηιωάννου Ιωάννα (1 χάλκινο). Παγκόσμια μετάλλια (ανά κατηγορία): Σαλτσίδης (1 ασημένιο, 1 χάλκινο), Δήμας (3 χρυσά, 3 ασημένια, 2 χάλκινα), Τζελίλης (4 ασημένια, 2 χάλκινα), Λεωνίδης (5 ασημένια, 3 χάλκινα), Καχιασβίλι (3 χρυσά, 1 ασημένιο, 3 χάλκινα), Σαμπάνης (3 χρυσά, 2 ασημένια, 1 χάλκινο), Μήτρου (1 ασημένιο, 2 χάλκινα), Κόκκας (1 ασημένιο, 1 χάλκινο), Σπύρου (1 χάλκινο), Κουρτίδης (1 χάλκινο), Χριστοφορίδη (2 χρυσά, 3 ασημένια, 6 χάλκινα), Αντωνοπούλου (1 χρυσό, 1 ασημένιο, 4 χάλκινα), Σπανού (1 χάλκινο), Στρούμπου (1 χάλκινο), Παπαγεωργίου (1 χάλκινο), Χατζηιωάννου (1 χάλκινο), Τσακίρη (2 χρυσά, 2 ασημένια), Καστρίτση (1 ασημένιο), Ιωαννίδη (1 χάλκινο). Παγκόσμια μετάλλια (στο σύνολο): Σαλτσίδης (1 χάλκινο), Δήμας (3 χρυσά, 1 ασημένιο), Τζελίλης (3 ασημένια), Λεωνίδης (2 ασημένια, 1 χάλκινο), Καχιασβίλι (3 χρυσά, 1 ασημένιο), Σαμπάνης (2 χρυσά, 1 ασημένιο), Μήτρου (1 ασημένιο, 1 χάλκινο), Κόκκας (2 χάλκινα), Χριστοφορίδη (1 χρυσό, 3 ασημένια, 2 χάλκινο), Αντωνοπούλου (1 χρυσό, 1 ασημένιο, 2 χάλκινα), Τσακίρη (2 ασημένιο), Καστρίτση (1 χάλκινο), Ιωαννίδη (1 χάλκινο). Ευρωπαϊκά μετάλλια (σύνολο): Δήμας (1 χρυσό, 1 ασημένιο, 2 χάλκινο) Σαλτσίδης (2 χάλκινα), Λεωνίδης (1 χρυσό, 3 ασημένια, 1 χάλκινο), Πολανίδης (1 χάλκινο), Μήτρου (1 χάλκινο), Τζελίλης (1 ασημένιο, 1 χάλκινο), Καχιασβίλι (2 χρυσά, 1 ασημένιο, 1 χάλκινο), Σαμπάνης (2 χρυσά, 3 ασημένια), Κουρτίδης (1 χάλκινο), Χριστοφορίδη (6 χρυσά, 1 ασημένιο, 1 χάλκινο), Σπανού (1 χρυσό, 1 ασημένιο, 1 χάλκινο), Αντωνοπούλου (1 χρυσό, 3 ασημένια, 2 χάλκινα), Στρούμπου (2 χρυσά, 1 ασημένιο, 2 χάλκινα), Μισυρλή (2 ασημένια, 1 χάλκινο), Χατζηιωάννου (1 χρυσό, 2 ασημένια, 1 χάλκινο), Παπαγεωργίου (1 χάλκινο), Τάτση (2 χάλκινα), Μποντόζη (1 ασημένιο), Τσακίρη (1 χρυσό, 1 χάλκινο), Ιωαννίδη (2 χάλκινα), Ροδίτη (1 χάλκινο). ΑΝΑΚΑΛΥΨΕ μια Νέα Ζωή Εάν ψάχνεις να βρεις απαντήσεις στις βαθύτερες απορίες της ζωής, ικανοποίηση στις σφοδρότερες επιθυμίες σου NICOS NICOLAIDES The Cosmopolitans Η ορχήστρα για όλες τις κοινωνικές σας εκδηλώσεις Διαθέτουμε D.J. Tel.: (201) Zήτησε τα μαθήματα της Αγίας Γραφής ΑΝΑΚΑΛΥΠΤΩ Προσφέρονται ΔΩΡΕΑΝ Greek Voice, Box 67, Madera, CA (860) greekvoice@mail.com Eκπληρώστε όλα τα όνειρά σας για έναν όμορφο γάμο σ αυτή την ξεχωριστή σας μέρα TOWERS ON THE GREEN Εκεί που τα όνειρά σας γίνονται πραγματικότητα Γάμοι, bridal showers, baby showers, επέτειοι, christenings, επίσημα δείπνα επιχειρηματικές συναντήσεις, εταιρικές εκδηλώσεις Μπορούμε να φιλοξενήσουμε πάρτι ατόμων TOWERS ON THE GREEN in 2 locations Εκεί που η ξεχωριστή σας μέρα «αγκαλιάζεται» από προσωπικό επαγγελματιών με ενθουσιασμό και ειλικρίνεια. Εαν σχεδιάζετε μια πιο κλειστή εκδήλωση, μια δεξίωση, ή πρόβα δείπνου, η εξειδικευμένη ομάδα μας catering και μαγειρικής περιμένει να σας εξυπηρετήσει σε όλες τις πτυχές αυτής της μοναδικής σας μέρας. Απολαύστε την υπέροχη θέα του Towers Country Club Διακεκριμένοι σεφ δημιουργούν γαστρονομικά αριστουργήματα που θα προσφέρουν απόλαυση στους καλεσμένους σας και η εμπειρία τους μπορεί να ανταποκριθεί σε οποιοδήπτε στιλ εθνικής κουζίνας. ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΚΑΙ ΚΥΠΡΙΑΚΑ ΦΑΓΗΤΑ ΕΠΙ ΠΑΡΑΓΓΕΛΙΑ Grand Central Pkwy, Floral Park, NY Northern Boulevard, Flushing, NY (516) Ζητήστε τον κ. Χάρυ Σαβίδη

8 8 ΙΣΤΟΡΙΑ Ο απόηχος και η δόξα της μάχης του Μαραθώνα ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ Του Τάκη Κατσεμάρδου Αθήνα. Δυόμισι χιλιάδες χρόνια ακριβώς συμπληρώνονται αυτές τις μέρες από την κοσμοϊστορική μάχη στην πεδιάδα και στις ακτές του Μαραθώνα. Η επική σύγκρουση, στα τέλη του καλοκαιριού - αρχές φθινοπώρου του 490, μεταξύ αρχαίων Αθηναίων και Πλαταιών, με Μήδους, ως πολεμικό γεγονός συγκαταλέγεται στις δεκαπέντε σπουδαιότερες μάχες μέχρι το Βατερλό. Ταφική στήλη μερικά χρόνια μετά τη μάχη του Μαραθώνα. Δίνει μορφή στην παράδοση του οπλίτη που αφήνει την τελευταία πνοή του, ενώ αναγγέλλει τη νίκη. Η στρατιωτική αντιπαράθεση Ελλήνων και Περσών εκτιμάται στα πολεμικά χρονικά ως «μία από τις μεγαλύτερες μάχες της ιστορίας», «η πρώτη μεγάλη αποφασιστική μάχη στην παγκόσμια ιστορία», η «πρώτη αμφίβια πολεμική επιχείρηση στον κόσμο», «η πρώτη σύγκρουση Ελλήνων και Περσών επί ελληνικού εδάφους». Τις πολλές συναφείς αξιολογήσεις συνοψίζει επιγραμματικά η περίφημη φράση του Τζον Στιούαρτ Μιλ ότι υπήρξε σημαντικότερη για την Αγγλία απ ό,τι η μάχη του Χάστιγκ (η εισβολή των Νορμανδών στο νησί το 1066 θεωρείται η αποφασιστικότερη σύγκρουση επί αγγλικού εδάφους μέχρι τη Μάχη της Αγγλίας κατά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο). Ανωτερότητα. Βεβαίως, δεν ήταν ο Μαραθώνας από στρατιωτική άποψη που έκρινε την ελληνοπερσική σύγκρουση. Αυτή θα κριθεί μια δεκαετία αργότερα στη Σαλαμίνα και τις Πλαταιές. Ο Μαραθώνας προκαθόρισε το αποτέλεσμα, αφού, όπως παραδίδει ο Ηρόδοτος, μέχρι τότε οι Ελληνες αντικρίζοντας μηδική φορεσιά τρόμαζαν. Οι ιστορικοί του πολέμου προβάλλουν συνήθως τον στρατηγικό νου του Μιλτιάδη, την αποτελεσματικότητα του οπλισμού και της πολεμικής τακτικής των Ελλήνων. Την ανωτερότητα της φάλαγγας των οπλιτών και, ειδικά, την αντιμετώπιση του καταιγισμού των βελών, που λύγιζε μέχρι τότε κάθε αντίπαλο των Περσών. Η τακτική της «λαβίδας», που εφάρμοσε ο Μιλτιάδης, σε συνδυασμό με τον συγχρονισμό «στο πεδίο της μάχης σε χώρο, χρόνο και στόχο, ώστε να επιτευχθεί η στρατιωτική υπεροχή στο αποφασιστικό σημείο», αποτέλεσε μάθημα σε στρατιωτικές ακαδημίες. Ο ευφυής ελιγμός επαναλήφθηκε μελλοντικά σε άλλες κλίμακες. Από τους Πέρσες εναντίον του Μ. Αλεξάνδρου στα Γαυγάμηλα, από τον Αννίβα κατά των Ρωμαίων στις Κάνες, τους Πρώσους στο Βατερλό και σ άλλες περιπτώσεις έως Ταφική στήλη μερικά χρόνια μετά τη μάχη του Μαραθώνα. Δίνει μορφή στην παράδοση του οπλίτη που αφήνει την τελευταία πνοή του, ενώ αναγγέλλει τη νίκη. και τον Α Παγκόσμιο Πόλεμο. Βρίσκεται στον πυρήνα της γερμανικής τακτικής στον Β Παγκόσμιο Πόλεμο στις επιθέσεις εναντίον Πολωνίας, Γαλλίας και ΕΣΣΔ. Αλλά και με μάχες τύπου Μαραθώνα θ απαντήσουν οι σοβιετικοί στο Στάλιγκραντ, όπου άλλαξε η φορά του πολέμου. Οι περισσότεροι στρατιωτικοί ιστορικοί, αξιολογώντας τον Μαραθώνα ως πολεμικό γεγονός, αναφέρουν ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από το σπουδαίο έργο του Χανς Ντε Δρου για τον πόλεμο στην αρχαιότητα: «Η εικόνα του Μιλτιάδη φαντάζει γιγάντια. Η πιο πλήρης και σπάνια μορφή ηγεσίας στη μάχη, που έχει προκαλέσει η τέχνη του πολέμου ως σήμερα. Ο συνδυασμός άμυνας-επίθεσης βρίσκεται εδώ στις απλές γραμμές του κλασικού έργου τέχνης, του πρώτου μεγάλου στρατιωτικού γεγονότος στην ιστορία μας... Ολα είχαν κανονιστεί για τη στιγμή αυτή (της επίθεσης). Ούτε ένα λεπτό πιο νωρίς, γιατί οι Αθηναίοι θα έφθαναν ξέπνοοι στον εχθρό. Ούτε ένα λεπτό πιο αργά, επειδή τότε πολλά από τα βέλη του εχθρού θα είχαν τον στόχο τους και οι άνδρες θα έπεφταν ή θα δίσταζαν, θα επιβράδυναν και θα εξανέμιζαν την ορμή της εφόδου, που έπρεπε να πέσει σαν χιονοστιβάδα στον αντίπαλο για να φέρει τη νίκη...». Στο μέλλον, καταλήγει ο Δρου, βρίσκουμε πολλές παρόμοιες περιπτώσεις, «ποτέ όμως μια μεγαλύτερη...». «Ετσι σώθηκε ο κόσμος...» «Ετσι σώθηκε η Αθήνα και μαζί της σώθηκε η Ελλάς, σώθηκε ο κόσμος. Για να είμαστε βέβαια δίκαιοι πρέπει να πούμε ότι ο Πέρσης δεν θ αφάνιζε την Ελλάδα? Ωστόσο, η δημοκρατία θα είχε σβήσει. Και δεν θα γινόταν η πηγή ή έστω το πλαίσιο του κλασικού πνεύματος και πολιτισμού που εδραιώθηκε τις μέρες του Κίμωνος και του Περικλέους. Η Ελλάς, φόρου υποτελής στον Πέρση, όση αυτονομία και αν θα είχαν διατηρήσει οι πόλεις της, θα είχε χάσει την υπερηφάνεια που ήταν μια απαραίτητη προϋπόθεση για να γίνει ό,τι έγινε? Και για να προσφέρει ό,τι πρόσφερε στην ανθρωπότητα (Παν. Κανελλόπουλος «Από τον Μαραθώνα στην Πίδνα»). Οι μαραθωνομάχοι «πατέρες της ελευθερίας» των Ευρωπαίων Ο Πλάτων στον διάλογό του «Μενέξενος» θα συμπυκνώσει την πανελλήνια και πανευρωπαϊκή σημασία της επικής σύγκρουσης: «Εκείνοι οι άνδρες δεν είναι οι φυσικοί πατέρες μας, αλλά και πατέρες της ελευθερίας και δικής μας και όλων όσων κατοικούν στην ήπειρο αυτή;». Ρωμαϊκός θαυμασμός Ο βιογράφος και ιστορικός Κορνήλιος Νέπος, γράφοντας «λαϊκά» τον 10ο αιώνα, θ αποτυπώσει μια κοινή διαπίστωση σε προγενέστερους και κατοπινούς: «Δεν επετεύχθη ποτέ πιο ένδοξη μάχη. Γιατί ποτέ ένας τόσος μικρός στρατός δεν ταπείνωσε μια τόσο μεγάλη δύναμη». Τόπος αρετής Ο ρήτορας Ελιος Αριστείδης (2ος αιώνας) αποτυπώνει τη σημασία της μάχης αργότερα: «Τόση έγινε η δόξα εκείνων των ανδρών και το γόητρο της νίκης, ώστε έκαναν τον τόπο σύμβολο αρετής. Δεν υπάρχει κανένας που ακούγοντας Μαραθώνας να μην αισθάνεται ψυχική ανάταση». Διαχρονικό σύμβολο πανανθρώπινων αξιών Αυτό που προσδίδει στη μάχη διαχρονική σημασία δεν είναι, φυσικά, η πραγματική πολεμική διάσταση του Μαραθώνα. Παρά το γεγονός ότι από την έκβασή της σώθηκε τότε η Αθήνα (επομένως και τ άλλα κράτη-πόλεις του ελλαδικού χώρου), αποχώρησε ηττημένος από την Ευρώπη ο στρατός του πλανητάρχη Δαρείου κι άρχισε ν ανατέλλει το αθηναϊκό άστρο. Είναι, κυρίως, οι συμβολισμοί και οι σχεδόν μυθικές διαστάσεις της μάχης αμέσως μετά τη νίκη των Αθηναίων, όλο τον καθοριστικό για την αρχαία ιστορία και τον πολιτισμό 5ο π.χ. αιώνα, τα κατοπινά χρόνια από τη μακεδονική έως την κλασικιστική ευρωπαϊκή εποχή και τη νεοελληνική ιστορία. Ο αρχαιολόγος Γ. Σταϊνχάουερ, από τους πιο έγκυρους σύγχρονους ειδικούς για τον Μαραθώνα, θέτει ως εξής το ζήτημα από την άποψη αυτή: «Ανεξάρτητα από τη στάση του καθενός μας απέναντι σε ιστορικές υποθέσεις του τύπου τι θα γινόταν αν δεν..., εκείνο που ενδιαφέρει είναι το αναμφισβήτητο γεγονός ότι το πραγματικό μέγεθος της σύγκρουσης δεν θα μπορέσει ποτέ να συγκριθεί με την τεράστια ιδεολογική σημασία της νίκης για την Αθήνα και για το μέλλον της, και παραπέρα για ολόκληρο τον πολιτισμό μας. Η νέα δημοκρατία με τη νικηφόρα αντιμετώπιση, στο πεδίο της μάχης, της μεγάλης Περσικής Αυτοκρατορίας απέδειξε τη δυνατότητά της για επιβίωση και απέκτησε την απεριόριστη αυτοπεποίθηση πάνω στην οποία θα στηρίξει τη μετέπειτα ηγεμονική της πορεία της στην πολιτική, όπως και στον πολιτισμό...». Αξίες της Ευρώπης. Από μια ευρύτερη οπτική η γνωστή Γαλλίδα ακαδημαϊκός Jacqueline De Romilly, τοποθετώντας τη μάχη στο πλαίσιο των ελληνομηδικών πολέμων, βρίσκει ακριβώς στον Μαραθώνα στοιχεία για τη γέννηση της σημερινής ευρωπαϊκής συνείδησης: «Οι Ελληνες, σε αυτή τη σύγκρουση, οδηγήθηκαν στο να εκφράσουν τις αξίες που τους αντιπαρέθεταν στους βαρβάρους, καθώς και ότι οι αξίες αυτές έχουν γίνει οι ίδιες αξίες της δικής μας Ευρώπης». Η ίδια κρίνει ότι η αφετηρία της ευρωπαϊκής συνείδησης εντοπίζεται «στη μεθόριο των δύο ηπείρων, της Ευρώπης και της Ασίας. Και δεν μπορούσε να εμφανισθεί παρά μόνο εάν ένας λαός αφοσιωμένος στη διαύγεια ανακάλυπτε μια μέρα την ύπαρξη

9 ΣΑΒΒΑΤΟ 2 - ΚΥΡΙΑΚΗ 3 ΩΚΤΟΒΡΙΟΥ 2010 ΙΣΤΟΡΙΑ 9 Αττική σαρκοφάγος του 2ου μ.χ. αιώνα. Πρόκειται για τη μοναδική σωζόμενη αυθεντική εικόνα με αναπαράσταση σκηνής από τη μάχη στις ακτές του Μαραθώνα. Το «καλόν τρόπαιον» των Αθηναίων που έστεφε το άγαλμα της νίκης στο πεδίο της μάχης. μιας βαθιάς αντίθεσης μεταξύ τους...: οι Ελληνες συγκρουόμενοι με τον κατακτητικό στρατό των Περσών κατά τους Μηδικούς πολέμους, έκαναν αυτήν την ανακάλυψη και αμέσως την εξέφρασαν με πειστικότητα...». Ο Μαραθώνας ήταν για τους αρχαίους Αθηναίους σημείο αναφοράς της δημοκρατίας τους και του ηγεμονισμού τους στον ελλαδικό χώρο. Συμβολίζει το αθηναϊκό ιδεώδες του «χρυσού αιώνα» και την Αθήνα ως πρόμαχο της Ελλάδας, όπως εκφράζεται στο περίφημο σιμωνίδειο επίγραμμα («Ελλήνων προμαχούντες Αθηναίοι Μαραθώνι εστόρεσαν δύναμιν»). Αργότερα θα γίνει σύμβολο μιας πανελλήνιας συσπείρωσης και ενότητας εναντίον των «βαρβάρων», για να φτάσει έως τις μέρες μας να χρησιμοποιηθεί και ως εργαλείο σε θεωρίες αντίθετες προς το δημοκρατικό πνεύμα του Μαραθώνα (σύγκρουση πολιτισμών). Θεμέλιο δημοκρατίας «Η φάλαγγα των οπλιτών είχε συμβάλει τα μέγιστα στη διάδοση μιας εξισωτικής ιδεολογίας, αφού οι πολεμιστές ήταν όλοι όμοιοι. Ομως τούτη η ισότητα αφορούσε μόνον εκείνους που ήταν σε θέση ν αποκτήσουν πανοπλία. Αυτό είναι σημαντικό στοιχείο, γιατί στο αθηναϊκό φαντασιακό ο Μαραθώνας δεν είναι μόνο το σύμβολο της ελληνικής ελευθερίας ενάντια στους Βαρβάρους που είναι υποταγμένοι σ ένα δεσπότη, αλλά επίσης σύμβολο αυτού το οποίο ο Αριστοτέλης αποκαλεί πόλη των οπλιτών, για να το αντιδιαστείλει από την πόλη των ναυτικών που θα γίνει αργότερα η Αθήνα (με την ανάπτυξη της δημοκρατίας) (C. Mosse «Ο Ελληνας άνθρωπος»). Η παράδοση του μαραθωνοδρόμου Τη μνήμη και τη δόξα του Μαραθώνα διατήρησε στους αιώνες ο μαραθωνοδρόμος της νίκης. Ο αγγελιαφόρος που οπλισμένος έφτασε τρέχοντας στην Αθήνα για να αφήσει την τελευταία του πνοή μαζί με το νενικήκαμεν μπροστά στο πρυτανείο. Η διαμνημόνευση της παράδοσης αυτής -αδιάφορο αν πρόκειται για αληθινή ή φανταστική ιστορία- εξασφαλίστηκε στο διηνεκές, έμφορτη από συμβολισμούς, με την καθιέρωση του Μαραθώνιου δρόμου από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Δεν πρόκειται, βεβαίως, για τον Αθηναίο Φειδιππίδη, τον ημεροδρόμο που κατονομάζει ο Ηρόδοτος. Αυτός στάλθηκε μία εβδομάδα πριν από τη μάχη στη Σπάρτη για να ζητηθεί βοήθεια. Εφτασε εκεί διανύοντας μια απόσταση σταδίων (230 χιλιόμετρα) σε δύο μέρες. Να θυμίσουμε ότι για την ίδια απόσταση οι Σπαρτιάτες χρειάστηκαν τρεις μέρες. Οι αρχαίες μαρτυρίες για τον μαραθωνοδρόμο είναι λιγοστές και όλες μεταγενέστερες των γεγονότων. Οταν πια ο Μαραθώνας έχει πάρει μυθικές διαστάσεις. Πρώτος αναφέρεται σε αυτόν ο ιστορικός και περιηγητής του 4ου π.χ. αιώνα Ηρακλείδης ο Ποντικός (σώζεται σχετικό απόσπασμα). Τον ονομάζει Θέρσιππο, προσθέτοντας ότι καταγόταν από τον Δήμο της Ερχιάς (σημερινά Σπάτα). Ο ίδιος αναφέρει ότι οι πολλοί -προφανώς σύγχρονοι και προγενέστεροι- του απέδιδαν το ταιριαστό όνομα του Ευκλέα. Την πληροφορία αυτή μεταφέρει τέσσερις αιώνες αργότερα ο Πλούταρχος: «Την τοίνυν του Μαραθώνος Συνδρομές ΜΕ ΤΟ ΤΑΧΥΔΡΟΜΕΙΟ ΣΥΝΔΡΟΜΗ n 1 ΧΡΟΝΟΣ...$ n 6 ΜΗΝΕΣ...$ n 3 ΜΗΝΕΣ...$83.00 n 1 ΜΗΝAΣ...$33.00 n ΕΚΔΟΣΗ ΣΑΒ/ΚΟΥ 1 ΧΡΟΝΟ$82.00 n ΕΚΔΟΣΗ ΣΑΒ/ΚΟΥ 6 ΜΗΝΕΣ$47.00 n ΕΚΔΟΣΗ ΣΑΒ/ΚΟΥ 3 ΜΗΝΕΣ$26.00 Χώρες εκτός Η.Π.Α. n 1 ΧΡΟΝΟ...$ n 6 ΜΗΝΕΣ...$ n 3 ΜΗΝΕΣ...$ n ΕΚΔΟΣΗ ΣΑΒ/ΚΟΥ 1 ΧΡΟΝΟ$ n ΕΚΔΟΣΗ ΣΑΒ/ΚΟΥ 6 ΜΗΝΕΣ$ ΣΥΝΔΡΟΜΗ ΣΤΗΝ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΜΑΣ ΕΚΔΟΣΗ: ΗΔΗ ΣΥΝΔΡΟΜHTΕΣ ΣΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ n 1 ΧΡΟΝΟ...$39.00 n 1 ΜΗΝΑ...$14.95 MH ΣΥΝΔΡΟΜHTΕΣ ΣΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ n 1 ΧΡΟΝΟ...$89.00 n 1 ΜΗΝΑ...$ ΗΔΗ ΣΥΝΔΡΟΜHTΕΣ ΣΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ n 1 ΧΡΟΝΟ...$34.95 n 6 MHNEΣ...$23.95 n 3 ΜΗΝΕΣ...$14.95 MH ΣΥΝΔΡΟΜHTΕΣ ΣΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ n 1 ΧΡΟΝΟ...$45.95 n 6 ΜΗΝΕΣ...$29.95 n 3 ΜΗΝΕΣ...$18.95 μάχην ανήγγειλεν, ως μεν Ηρακλείδης ο Ποντικός ιστορεί, Θέρσιππος ο Ερχιεύς. Οι δε πλείστοι λέγουσιν Ευκλέα, δραμόντα συν τοις όπλοις θερμόν από της μάχης και ταις θύραις εμπεσόντα, των πρώτων τοσούτον μόνον ειπείν χαίρομεν ειτ ευθύς εκπνεύσαι». Ο Λουκιανός (2ος αιώνας) τον αποκαλεί Φιλιππίδη, συγχέοντάς τον, όπως υποστηρίζουν οι ειδικοί, με Εσωκλείστε επιταγή ή money order πληρωτέες στη διεύθυνση: NATIONAL HERALD, Inc th Street, L.I.C., NY ή με χρέωση στην πιστωτική σας κάρτα: n American Express n Master Card n Visa n Discover Account#... Expiration Date... Signature... ΟΝΟΜΑ... ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ... ΠΟΛΗ... ΠΟΛΙΤΕΙΑ...ZIP CODE... TΗΛΕΦΩΝΟ... ΦΑΞ... CELL τον ηροδότειο Φειδιππίδη. Η εικόνα ενός υπερδρομέα που διανύει μεγάλες αποστάσεις για να μεταφέρει μήνυμα μέγιστης σπουδαιότητας, ξεπερνώντας τα όρια των ανθρώπινων δυνατοτήτων και αντοχών, έχει περάσει στη σφαίρα του ευγενούς πανανθρώπινου θρύλου από την αρχαιότητα ακόμη... Πηγή: «Eθνος» ενός έτους $ 208 WR Ετος ίδρυσης 1915 Τηλ.: (718) Φαξ:(718) Toll Free: KHRYKAS ext. 108 ( ) subscriptions@ekrikas.com

10 10 ΠΡΟΣΩΠΑ Του Σάκη Δημητρακόπουλου ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ Τζιμ Σκλαβούνος: Ο Ελληνοαμερικανός κιθαρίστας του Νικ Κέιβ Απολαμβάνει την ελληνική καταγωγή του και ακούει ρεμπέτικα. Είναι το δεξί χέρι του Νικ Κέιβ και πιστεύει ότι τα περισσότερα από αυτά που ακούγονται σήμερα είναι μέτρια και υπακούουν στη λογική των μίντια και της κουλτούρας των διασημοτήτων. Ο Τζιμ Σκλαβούνος είναι το δεξί χέρι του Νικ Κέιβ. Μισός Ελληνας, μισός Ιταλός, γεννήθηκε στο Μπρούκλιν όπου και μεγάλωσε ακούγοντας όλα τα σπουδαία που συνέβαιναν στη ροκ μουσική από το τέλος των σίξτις. Εχει θητεύσει ως ντράμερ και πολυοργανίστας σε μερικά από τα πιο αξιόλογα συγκροτήματα, όπως είναι οι Cramps, οι Sonic Υouth και οι Βad Seeds του Νικ Κέιβ, και πλέον είναι στο εκπληκτικό συγκρότημα που δημιούργησε ο Κέιβ, τους Grinderman. Τόσο ο πρώτος δίσκος τους όσο και ο δεύτερος που μόλις κυκλοφόρησε με τον διόλου ευφάνταστο τίτλο «Grinderman 2» έχουν αποσπάσει διθυραμβικές κριτικές από τον διεθνή Τύπο, ενώ μεγάλη συζήτηση έγινε για το πολύ έξυπνο και προβοκατόρικο βιντεοκλίπ που σκηνοθέτησε ο Τζον Χίλκοουτ για το τραγούδι «Ηeathen Child». Πανύψηλος, ευγενής και με χιούμορ, ο Τζιμ Σκλαβούνος μίλησε για την ελληνική καταγωγή του αλλά και για το νέο άλμπουμ τους. - Πόσο δημοκρατικοί μπορεί να είστε σε ένα συγκρότημα όπου συμμετέχει ο Νικ Κέιβ; «Ο Νικ δεν αισθάνεται καθόλου άνετα με τη δημοκρατία. (γελώντας) Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μου αρέσει κι εμένα, κι εκεί υψώνω τη φωνή μου με τον παλιό κλασικό ελληνικό τρόπο. Η αλήθεια είναι ότι το δημοκρατικό μοντέλο δεν είναι ιδανικό όταν θέλεις να κάνεις μια δουλειά ή να έχεις ένα συγκρότημα. Είναι άβολο. Από την άλλη, δεν πρόκειται για το βόλεμα, γιατί έτσι θα καθόταν ο καθένας σπίτι του και δεν θα έκανε τίποτε. Πιστεύω ότι υπάρχει ένας μαγικός τρόπος που ορίζει το πώς λειτουργούν τα πράγματα σε ένα συγκρότημα». - Εχετε κάποιους συγκεκριμένους ρόλους που μοιράζεστε στο συγκρότημα; «Είμαστε ευέλικτοι, θα έλεγα. Από την άλλη, ο Νικ θέλει να επιβλέπει το εικαστικό κομμάτι της δουλειάς, το κάλυμμα του δίσκου, τα βιντεοκλίπ, αλλά σε γενικές γραμμές έχουμε μοιράσει τους ρόλους». - Γιατί ο δίσκος ονομάζεται απλά «Grinderman 2»; «Οσους τίτλους και αν προσπαθήσαμε να βρούμε, όλοι έδιναν την αίσθηση ενός θεματολογικού άλμπουμ και αυτό δεν το θέλαμε. Οι τίτλοι 1 και 2 προσδίδουν μια αίσθηση συνέχειας, θα ακολουθήσει Ο Τζιμ Σκλαβούνος, τρίτος από αριστερά δίπλα στον Νικ Κέιβ το τρίτο και το τέταρτο και βλέπουμε. Είναι σαν τα σίκουελ του κινηματογράφου, το Spider-Μan και το Superman. Συνειδητά επίσης θέλαμε να ξεχωρίζουν τα άλμπουμ όχι από τον τίτλο, αλλά από την εικόνα που τα κοσμεί. Το πρώτο ήταν του πιθήκου και το δεύτερο του λύκου». - Υπήρχε κάποιου είδους μανιφέστο όταν δημιουργήσατε τους Grinderman; «Θεωρήσαμε αυτονόητο από την αρχή ότι δεν θα έχει σχέση με τις προηγούμενες δουλειές του Νικ. Του είπαμε ότι στους στίχους δεν θα μιλάει για τον έρωτα και για τον Θεό και δεν θα παίζει πιάνο αλλά κιθάρα, πράγματα τα οποία έκανε. Ξέραμε όμως από την αρχή ότι ο ήχος μας θα ήταν διαφορετικός». - Σε τι διαφέρει το δεύτερο άλμπουμ από το πρώτο; «Πιστεύω ότι είναι λιγότερο άμεσο και πιο πολύπλοκο αυτό το άλμπουμ και οι συνθέσεις είναι πιο δουλεμένες». - Διάβασα στον βρετανικό Τύπο ότι αυτό το άλμπουμ το κυκλοφορήσατε προκειμένου να μην επισκεφθείτε τον ψυχίατρο ή το πορνείο όπου θα αντιμετωπίζατε τις σεξουαλικές δυσλειτουργίες σας...υπάρχει αλήθεια σε αυτό; (γελώντας) «Προφανώς ο δημοσιογράφος μιλάει για τον εαυτό του... Εχω πάει στη ζωή μου μία μόνο φορά σε πορνείο και μου ήταν αρκετή γιατί ήταν σκέτη αποτυχία. Αν είχε καταλήξει αλλιώς, σε διαβεβαιώ ότι θα ήμουν τακτικός πελάτης. Είναι αλήθεια ότι στη ζωή μου περισσότερο με έχουν κυνηγήσει οι γυναίκες παρά εγώ αυτέςζ και τέλος, δεν έχω πάει ποτέ σε ψυχίατρο και όντως ένα κομμάτι τέχνης μπορεί να σου κάνει την καλύτερη ψυχανάλυση». - Ο άγριος ήχος σας είναι μια υποσυνείδητη αντίδραση στις ελαφρές, πιο ποπ,ημέρες που ζει το τραγούδι σήμερα; «Δεν θα έλεγα ότι είναι πιο ποπ, αλλά πιο μπανάλ. Η ποπ μουσική δεν ήταν πάντα κάτι βαρετό και κακό όπως σήμερα. Στη δεκαετία του 60 ήταν συναρπαστική και περιπετειώδης. Μεγάλωσα ακούγοντας ποπ μουσική στο ραδιόφωνο τη δεκαετία του 70. Σήμερα δυστυχώς τα περισσότερα που ακούγονται είναι μέτρια και καθοδηγούνται από τη λογική των μίντια και των διασημοτήτων. Μια ακόρεστη δίψα για αναγνώριση και διασημότητα που δεν οδηγεί σε γόνιμα μονοπάτια». «Μου απαγόρευαν να μιλάω Ελληνικά» - Πόσο Ελληνας νιώθετε; «Είναι δύσκολη ερώτηση επειδή μεγάλωσα στη Νέα Υόρκη. Δεν είχα άμεση επαφή με την ελληνοευρωπαϊκή κουλτούρα και την εποχή όπου μεγάλωσα η ελληνοαμερικανική κουλτούρα ήταν ένα εντελώς διαφορετικό πράγμα. Την εποχή όπου μεγάλωνα η Ελλάδα βίωνε μια πολύ δυσάρεστη κατάσταση, όπως ήταν η χούντα, και το περιβάλλον το δικό μου στην Αμερική ήταν πολύ απομονωμένο και μακριά από όλα αυτά. Ο πατέρας μου, από την άλλη, είχε βιώσει όλες τις προκαταλήψεις σχετικά με τους Ελληνες αλλά και τους άλλους μετανάστες στην Αμερική και αυτό που τον ενδιέφερε πιο πολύ ήταν να αμερικανοποιηθεί. Μου απαγόρευε να μιλάω Ελληνικά. Δεν ήθελε να μάθω Ελληνικά και μου απαγόρευε ακόμη και να πηγαίνω στην ορθόδοξη εκκλησία- με έστελνε στην καθολική, αν και ο ίδιος ήταν Ελληνας ορθόδοξος». - Και τι άλλαξε στη συνέχεια; «Οταν μεγάλωσα θεώρησα σχεδόν υποχρέωσή μου να εξερευνήσω τις ρίζες μου, να μάθω από πού κατάγομαι. Αρχισα να μαθαίνω Ελληνικά, πράγμα που δεν ήταν εύκολο, και τελικά βρήκα μεγάλο ενδιαφέρον και στη μουσική και ιδιαίτερα στα ρεμπέτικα. Αρχισα να διαβάζω λογοτεχνία, κυρίως τους κλασικούς, Σοφοκλή, Ομηρο, Ευριπίδη, αλλά ποιος δεν τους έχει διαβάσει αυτούς... Δυστυχώς δεν γνωρίζω τίποτε από τη σύγχρονη λογοτεχνία». - Ποια είναι η σχέση σας πλέον με την Ελλάδα; «Είναι μια συνειδητή επιλογή μου και την απολαμβάνω ως τέτοια. Δεν είναι καταναγκαστική λόγω οικογενειακών δεσμών, όπως γίνεται συνήθως. Οταν βρίσκομαι στην Ελλάδα νιώθω όμορφα και οικεία, και ίσως έτσι τελικά να είναι και καλύτερα». Πηγή: «Το Βήμα»