Σύνθεση εξωφύλλου: Κωνσταντίνος Πανάτσας Παπαπρίλης. Τεχνική υποστήριξη: Μάριος Αρσενίου

Μέγεθος: px
Εμφάνιση ξεκινά από τη σελίδα:

Download "Σύνθεση εξωφύλλου: Κωνσταντίνος Πανάτσας Παπαπρίλης. Τεχνική υποστήριξη: Μάριος Αρσενίου"

Transcript

1

2 Γιάννης Αντάμης Ο Πόλεμος των 6 Ημερών, αποσπάσματα Σύνθεση εξωφύλλου: Κωνσταντίνος Πανάτσας Παπαπρίλης Τεχνική υποστήριξη: Μάριος Αρσενίου think-about-marios.musicafe.eu Dreamtigers

3 «Μία και μόνο ηδονή υπάρχει, να είσαι ζωντανός, όλα τα άλλα είναι αθλιότητα.» Cesare Pavese, «Επιλογή από το "Il Mestiere di Vivere"», Στιγμή 1993 (μετάφραση Παναγιώτης Κονδύλης) 2

4 Στις 20 Οκτωβρίου του 2012, ημέρα Σάββατο, ξύπνησα πολύ νωρίς, κατά τις 5 το πρωί, και μετά ξανακοιμήθηκα το βράδυ της Πέμπτης, 25 Οκτωβρίου, κάπου εκεί γύρω στα μεσάνυχτα. Οι ελάχιστοι φίλοι και οι δικοί μου άνθρωποι, που βρίσκονταν κοντά μου τότε, ανησύχησαν για την μακρά και αδιάκοπη αυτήν αγρύπνια μου και οι περισσότεροι, ακόμα και σήμερα, απορούν για το τι ακριβώς συνέβη κατά τη διάρκεια αυτών των 139 ωρών. Για πολύ καιρό απαντούσα δίνοντάς τους όσο το δυνατόν πιο λογικοφανείς και πειστικές εξηγήσεις. Τώρα ήρθε η ώρα να γράψω την αλήθεια. Αυτή είναι η πραγματική ιστορία του πολέμου των 6 ημερών. 3

5 το έγκλημα (να ονειρεύεσαι) και η τιμωρία (να μην μπορείς να κοιμηθείς) 4

6 ημέρα πρώτη Η πρώτη μέρα ήταν Σάββατο. Ξύπνησα γύρω στις 5 το πρωί μέσα σε ένα παιδικό δωμάτιο. Έξω από την πόρτα ήταν δυο φωνές που βρίζονταν στα ιταλικά. Φορούσα ακόμα τα ρούχα της προηγούμενης ημέρας, αλλά όχι τα παπούτσια μου. Το κρεβάτι ήταν μικρό και τα πόδια μου κρεμόντουσαν. Φορούσα ακόμα το παλτό μου. Έψαξα μες στις τσέπες του. Στη μία βρήκα το τηλέφωνό μου. Ακόμα λειτουργούσε. Το δίκτυο μού έλεγε πως ήμουνα εντός της επικράτειας της χώρας μου. Η μια φωνή εκεί, πίσω από την πόρτα μου, είπε στην άλλη να πάει να γαμηθεί. Αυτό, εντάξει, το κατάλαβα. Στην άλλη τσέπη βρήκα κάτι κέρματα και ένα κίτρινο 5

7 χαρτί, πολύ τσαλακωμένο. Πάνω του είχε ένα νούμερο. Άρχιζε από 69, μα δεν συμπλήρωναν δεκάδα τα ψηφία. Κι όμως, εγώ το πήρα. Στο τέλος έβαλα έναν τυχαίο αριθμό και άρχισε αμέσως τότε να καλεί. Χτύπησε τέσσερις φορές. Στην πέμπτη μού απάντησαν. «Ποιος είναι;» Βρίσκομαι μέσα σε ένα παιδικό δωμάτιο. Έξω από την πόρτα είναι δύο φωνές ιταλικές. Νομίζω πως μαλώνουν. Η μια φωνή τότε κοπάνησε την πόρτα μου και από τον τοίχο δίπλα σωριάστηκαν στο πάτωμα κάτι αστείες ζωγραφιές. «Ποιος είναι; Δεν καταλαβαίνω» Βρήκα το νούμερό σας μέσα στην τσέπη του παλτού. Φοράω ακόμα τα ρούχα της προηγούμενης ζωής μου, αλλά όχι τα παπούτσια μου. Σας λέω, το κρεβατάκι είναι παιδικό. Τα πόδια μου εξέχουν. Έσκυψα να κοιτάξω κάτω από το κρεβάτι. Το ένα παπούτσι ήταν εκεί. Η άλλη φωνή ξεκλείδωνε την πόρτα ή μήπως μού την κλείδωνε; «Δεν σας ακούω καθαρά. Είναι νωρίς. Μα πείτε μου, τι θέλετε;» Θέλω να βρω το δεύτερο παπούτσι μου. Μπορείτε να βοηθήσετε; Ξέρετε, το νούμερο που βρήκα πάνω στο χαρτί ήταν μονάχα εννιαψήφιο. Τον τελευταίο αριθμό τον διάλεξα στην τύχη. Ίσως να ήταν λάθος. Αν είναι έτσι, συγχωρήστε με 6

8 Μια φάτσα ξεδοντιάρικη δίπλα, στο κομοδίνο, με κοίταζε περίεργα. Ήταν αγόρι. Το είχα ήδη φανταστεί. Όλα γαλάζια ήτανε τριγύρω μου. Η πρώτη μέρα ήταν Σάββατο. Ξύπνησα γύρω στις 5 το πρωί μέσα σε ένα παιδικό, σε ένα αγορίστικο δωμάτιο. Μα αν ήμουνα εγώ εκεί, το αγόρι αυτό που ήταν; Ήταν πρωί, μα ακόμα ήταν νύχτα. Άραγε, πού να γύριζε; Γιατί δεν ήταν μες στο γαλάζιο κρεβατάκι του; Όλα γαλάζια ήτανε τριγύρω μου. Ακόμα και το χαμόγελο αυτό, δίπλα, στο κομοδίνο μου. Γαλάζιο και περίεργο. Πού είναι το αγόρι; Μήπως γνωρίζετε εσείς; Μπορείτε να βοηθήσετε ή έχω πάρει λάθος νούμερο; «Ποιο αγόρι; Δεν είσαστε εσείς;» Όχι, καμία σχέση. Εγώ είμαι άντρας. Σε λίγους μήνες θα κλείσω τα σαράντα. Είμαι μεγάλος άνθρωπος. Οι δύο έξω από την πόρτα μου φωνές σταμάτησαν να βρίζονται και άρχισαν να γελούν υστερικά. Σκέφτηκα τότε πως τουλάχιστον τα βρήκανε. Όμως το αγόρι δεν ήτανε εκεί. Δεν ήτανε αστείο. Δίκιο δεν έχω; Εσάς ποια είναι η γνώμη σας; «Εγώ δεν έχω γνώμη στις 5 το πρωί.» Αλήθεια, πείτε μου, σας ξύπνησα; Εμένα με ξυπνήσαν οι φωνές. Βριζόντουσαν στα ιταλικά. Δεν ξέρω ακριβώς τι έλεγαν. Κάποια στιγμή είπε η μια στην άλλη να πάει να γαμηθεί, αυτό μονάχα εγώ κατάλαβα. 7

9 Σηκώθηκα και πήγα μέχρι το παράθυρο. Ακόμα ήταν σκοτάδι. Είδα έξω, στο δρόμο, το αμάξι μου. Ήταν οι πόρτες ανοιχτές και τα αλάρμ αναβοσβήνανε. Στη θέση του οδηγού, στη θέση μου, είδα να κάθεται ένας άνθρωπος μικρόσωμος. «Συγνώμη, είπατε μικρόσωμος; Μήπως απλώς είναι παιδί; Μήπως είναι το αγόρι;» Το αγόρι, ναι. Μου κλέβει το αμάξι μου. «Μα πως; Δεν το κλειδώσατε; Δεν έχετε μαζί σας το κλειδί;» Όχι, σας είπα, μέσα στις τσέπες του παλτού βρήκα μονάχα το τηλέφωνο και ένα χαρτάκι κίτρινο που είχε γραμμένο πάνω του σχεδόν το νούμερό σας. «Δεν ήξερα πως ήταν κίτρινο. Μου φάνηκε ότι είπατε νωρίτερα πως ήτανε γαλάζιο.» Όχι, συγνώμη, παρεξήγηση. Σας είπα δεν είμαι το αγόρι εγώ. Εγώ το μόνο που έκανα ήταν να κοιμηθώ στο κρεβατάκι του. «Και το τηλέφωνο; Το ψάξατε;» Όχι, μονάχα κοίταξα το δίκτυο. Να δω αν βρίσκομαι ακόμα εντός της επικράτειας της χώρας μου. Ήτανε κι οι φωνές αυτές, έξω από την πόρτα -βριζόντουσαν στα ιταλικά- για μια στιγμή πίστεψα, ξέρετε, πως ταξίδευα. «Κλείστε και ξαναπάρτε με. Κοιτάξτε, σας παρακαλώ, όλες τις τελευταίες κλήσεις σας. Μπορεί να βοηθήσει» 8

10 Έχετε δίκιο. Σας αφήνω. Χάρηκα. Ίσως τα ξαναπούμε. Κάθισα στο κρεβάτι και έβαλα το ένα το παπούτσι μου. Το άλλο δεν υπήρχε πουθενά. Έξω, στο δρόμο, κάποιος κόρναρε. Ήταν η κόρνα από το αμάξι μου. Ήταν πρωί. Ήταν ακόμα νύχτα. Το αγόρι θα ξυπνούσε ολόκληρη τη γειτονιά και ύστερα όλοι εμένα θα κατηγορούσανε. Ήταν η πρώτη μέρα. Ήταν ακόμα Σάββατο. Κόντευε 6 το πρωί. Σηκώθηκα και πήγα ως την πόρτα. Την άνοιξα προσεκτικά. Δεν ήταν κλειδωμένη. Ήταν ένας μακρύς διάδρομος. Ήτανε κάτι γέλια υστερικά που χάνονταν στο βάθος του. Άνοιξα μια άλλη πόρτα, που ήταν εκεί, απέναντι. Ήταν ένα γαλάζιο, σαν του αγοριού, μα άδειο σχεδόν δωμάτιο. Τρύπωσα μέσα του και κρύφτηκα. Κάθισα κάτω, είχε κάτι αστείες ζωγραφιές εκεί, σκόρπιες παντού στο πάτωμα. Κοίταξα το τηλέφωνο ξανά. Τις τελευταίες κλήσεις. Πριν κοιμηθώ είχα μιλήσει με τη μάνα μου. Κι ύστερα δέκα αναπάντητες. Όλες από τον ίδιο αριθμό. Το ίδιο εκείνο αριθμό που μόνος μου, πριν από λίγο, στην τύχη τον συμπλήρωσα. Πήρα ξανά. Δεν μου απάντησε. Η κόρνα του αυτοκινήτου μου έφτανε ως τα αφτιά μου. Μαζί με τον γειτόνων τις φωνές. Είχανε βγει όλοι έξω, στα μπαλκόνια τους. Τα είχε βάλει ολόκληρη η γειτονιά με ένα μικρό αγόρι. Αλλά στο τέλος, το ξέρω, εμένα θα κατηγορούσανε. Οι δυο φωνές επέστρεψαν πίσω από την πόρτα. 9

11 Τώρα μιλούσανε τη γλώσσα μου, μα είχαν κρατήσει ακόμα την ιταλική τους προφορά. «Ξύπνησες; Θες να σου φτιάξουμε καφέ;» Δεν ήξερα τι να τους απαντήσω. Πήρα το νούμερο ξανά και το άφησα για πάντα να χτυπάει. Το πάντα θα κρατούσε έξι ημέρες ακριβώς. Ξύπνησα, ναι. Φτιάξτε μου έναν δυνατό. Ο πόλεμος μόλις ξεκίνησε. Πρέπει να μείνω ξύπνιος. 10

12 -Σας ακούω. -Τι εννοείται; Δεν θα μου κάνετε ερωτήσεις; -Σας είναι πιο εύκολο έτσι; -Δεν ξέρω τι είναι πια πιο εύκολο. -Θέλω να πω, έτσι το φανταζόσασταν; -Δεν θέλετε να ξέρετε τι ακριβώς φαντάζομαι. -Ποιος είπε πως δεν θέλω. -Όχι ακόμα, έστω. Δεν θέλω να σας τρομάξω από την πρώτη μέρα. -Ξέρετε, δεν τρομάζω εύκολα. Και άλλωστε, αυτή είναι η δουλειά μου. -Και αν σας έλεγα ότι και η δική μου η δουλειά είναι αυτή; -Ο τρόμος; -Ναι, ας το πούμε έτσι. -Ώστε, λοιπόν, είμαστε κάτι σαν συνάδελφοι. 11

13 -Ναι, μήπως το ξανασκέφτεστε; -Τι να σκεφτώ; Ποιο πράγμα; -Ξέρω κι εγώ Μήπως, ας πούμε, να μου κάνατε μια κάπως πιο φιλική τιμή; -Βλέπω πως αστειεύεστε. Κι ο τρόμος, τι απέγινε; -Νόμιζα πως δεν βιάζεστε. -Δεν βιάζομαι, αλλά, το ξέρετε, ο χρόνος μας είναι αυστηρά προκαθορισμένος. -Αυτό είναι και το πρόβλημα. -Ο χρόνος εννοείται; -Όχι ο χρόνος γενικά. Ο χρόνος ο δικός μου. -Έχετε άλλον χρόνο εσείς; Θα ήθελα αυτό να το ακούσω. -Εγώ ας πούμε ότι βρίσκομαι προσωρινά εκτός των αυστηρών ορίων του. -Βρίσκεστε εκτός χρόνου. Και πώς το καταφέρνετε; -Δεν είναι κάτι που ποτέ μου το προσπάθησα και σίγουρα δεν είναι και κατόρθωμα. Ωστόσο, δέχομαι την ειρωνεία σας. Τουλάχιστον δεν είμαι και εκτός τόπου. -Που βρίσκεστε, αλήθεια; Μια που το αναφέρατε. -Τώρα; Νομίζω στο ιατρείο σας. Ή μήπως θα έπρεπε να λέω στο γραφείο. -Δεν είμαι γιατρός. Γραφείο σίγουρα καλύτερα. -Ούτε εγώ είμαι ασθενής. -Δεν ισχυρίστηκα ποτέ μου κάτι τέτοιο. -Και ας μοιάζω άρρωστος. Σας είπα, είναι για προσωρινά. 12

14 -Η σχέση με τον χρόνο σας είναι αυτή που φταίει; -Αν ήξερα τι φταίει, δεν θα βρισκόμουνα εδώ. -Αλήθεια, που θα ήσασταν; -Δεν ξέρω. Ας πούμε στο κρεβάτι μου. -Τέτοιαν ώρα; Δεν έχετε δουλειές; -Θέλω να πω πως θα κοιμόμουνα. Μου λείπει ύπνος, ξέρετε. -Το ξέρω. Για αυτό, άλλωστε, και είσαστε εδώ. -Ναι, για να με κοιμίσετε. -Δεν είναι αυτό η ειδικότης μου. -Ξέρω. Δεν είσαστε γιατρός. Δεν συνταγογραφείτε. -Θα σας αρκούσε κάποιο φάρμακο; Σας φτάνει αυτό σαν λύση; -Όχι ασφαλώς. Σας το είπα, νομίζω, και από το τηλέφωνο. Τα έχω δοκιμάσει όλα. -Όλα τα φάρμακα; -Όλα τα όλα, γενικά. -Και ποιο ήταν το αποτέλεσμα; -Εγώ είμαι το αποτέλεσμα. Ή, τέλος πάντων, αυτό που τώρα βλέπετε. -Αλήθεια, είστε σίγουρος; -Για ποιο; Για το αποτέλεσμα; -Για αυτό το όλα που είπατε. -Υπάρχει κάτι άλλο; -Πείτε μου εσείς. Αυτό δεν μου ζητήσατε; -Τι ακριβώς σας ζήτησα; -Έτσι δεν ξεκινήσατε; Δεν είπατε πως θέλετε να ακούσετε ερωτήσεις; 13

15 -Τι είδους ερώτηση είναι αυτή; -Ξαναρωτάω, είσαστε σίγουρος πως έχετε τα πάντα δοκιμάσει; -Νομίζω, ναι. -Α, τώρα μόνο το νομίζετε. -Υπάρχει κάτι που ακόμα δεν το τόλμησα. -Θέλετε να μου πείτε; -Όχι ακόμα. Να κοιμηθώ θα ήθελα. 14

16 ημέρα δεύτερη Ήπια στα γρήγορα τον δυνατό καφέ και βγήκα έξω στον δρόμο. Η ήλιος ήταν ήδη εκεί, στη θέση του. Άρχισα να γυρίζω γύρω του. Κοίταξα το ρολόι, δεν είχε πάει ακόμα 7. Πήρα τον δρόμο προς το σπίτι μου. Τον δρόμο αυτόν τον διέκοπταν πρώτα του τρένου οι γραμμές και ύστερα ένα ξερό ποτάμι. Έπρεπε να περάσω δύο γέφυρες. Η πρώτη είχε ήδη γκρεμιστεί. Τη δεύτερη, την ώρα εκείνη, την βύθιζαν τα άγρια νερά που ο χείμαρρος κατέβαζε. Μόλις τρεις ώρες είχα κοιμηθεί κι είχανε όλα αλλάξει. Μόλις τρεις ώρες είχα κοιμηθεί, και όμως, κάποιοι είχαν προλάβει να εκμεταλλευτούν τον ύπνο μου. Μόλις τρεις ώρες είχα κοιμηθεί και έπρεπε τώρα να 15

17 το πληρώσω. Πέρασα την πρώτη, την γκρεμισμένη γέφυρα πατώντας πάνω στα συντρίμμια της. Βρήκα ένα ζευγάρι, αγκαλιασμένο ακόμα, να είναι θαμμένο από κάτω τους. Είδα τους έρωτές σας ναι, τους δικούς σας έρωτες- να γίνονται λαμπρά πυροτεχνήματα, την ώρα που ανατιναζότανε η γέφυρα. Πάτησα πάνω στα συντρίμμια τους. Δεν σκέφτηκα ούτε στιγμή πως ήτανε αυτό μια πράξη ίσως ασέβειας. Άλλωστε, έπρεπε να περάσω. Κάπου στου δρόμου τα μισά έπεσα πάνω σε έναν φίλο παιδικό. Προσπάθησα να μην με δει, αλλά αυτός με πρόλαβε. «Πώς είσαι έτσι; Για πού το έβαλες τόσο νωρίς; Που είναι το άλλο το παπούτσι σου;» Δεν ξέρω. Ψάχνω να το βρω. Θες να με βοηθήσεις; Με κοίταξε λιγάκι δύσπιστα. Τον συγχωρώ. Κι εγώ, στη θέση του, σίγουρα θα αμφέβαλα. «Θυμάσαι καθόλου τη διαδρομή που έκανες χθες το βράδυ;» Δεν την θυμόμουν. Είπα ψέματα. Αρχίσαμε μαζί να περπατάμε. Αυτός το είχε πάρει σοβαρά και έψαχνε στ αλήθεια. Ήθελα τόσο πολύ να τον ξεφορτωθώ, αλλά η προθυμία του με είχε συγκινήσει. Σκέφτηκα πως θα μπορούσα ίσως να τον εκμεταλλευτώ, έτσι που ήτανε τόσο καλός κι ανόητος. Ήτανε φίλος παιδικός, μα πάει καιρός που ήμασταν παιδιά. Να σου πω, γιατί να κουραζόμαστε; Δώσε μου τα δικά σου. 16

18 «Αλήθεια; Κι εγώ; Τι θα μου δώσεις για αντάλλαγμα;» Τον είχα υποτιμήσει. Έψαξα μες στις τσέπες μου. Βρήκα ξανά το κίτρινο χαρτί. Του το έδειξα. «Τι είναι αυτό;» Βλέπεις αυτό το νούμερο; Αυτό εδώ είναι το μαγικό τηλέφωνο. «Μα έχει εννιά ψηφία» Το δέκατο το συμπληρώνεις μόνος σου. Θα δεις. Πάντοτε πιάνει. Να, πάρε κι αυτά εδώ τα κέρματα. «Τι να τα κάνω, φίλε μου, τα κέρματα; Ακόμα κουβαλάς λεφτά; Δεν έμαθες τι έγινε; Πόσο καιρό κοιμόσουν;» Μόλις τρεις ώρες είχα κοιμηθεί κι είχανε όλα αλλάξει. Μόλις τρεις ώρες είχα κοιμηθεί, και όμως, κάποιοι είχαν προλάβει να εκμεταλλευτούν τον ύπνο μου. Μόλις τρεις ώρες είχα κοιμηθεί και έπρεπε τώρα να το πληρώσω. Ο άλλος ακόμα με περίμενε. Ήθελε κι άλλα για αντάλλαγμα. Εγώ την προσφορά μου όμως του την έκανα. Δεν είχα κάτι άλλο. Εντάξει, δεν πειράζει, ξέχνα το, είπα και αμέσως τον αγκάλιασα. Όπως και να έχει, σε ευχαριστώ. Να είσαι, να περνάς καλά, να είμαστε πάλι φίλοι. Τύλιξα, έσφιξα τα χέρια γύρω από το κεφάλι του και σαν κλαδάκι έσπασα τον τρυφερό λαιμό του. Φόρεσα τα παπούτσια του παιδικού μου φίλου και συνέχισα. Πρέπει να ήταν τρία νούμερα τουλάχιστον από τα δικά μου μεγαλύτερα. Έπρεπε να κάνω 17

19 πρώτα ένα βήμα μέσα τους για να τα περπατήσω. Έφτασα μέχρι τη δεύτερη, του ποταμιού τη γέφυρα. Την είχε σκεπάσει ήδη το νερό που με ορμή παράσερνε ολόκληρη την πόλη. Στη μία όχθη, την απέναντι, είχε ένα πλήθος μαζευτεί, χειρονομούσε, φώναζε. Στην άλλη όχθη ήμουν εγώ. Σε μένα θα μιλούσαν. Κάτι παλεύαν να μου πουν, μα ο χαμός δεν άφηνε να ακουστεί η φωνή τους. Ανάμεσά τους ήτανε ένα μικρό κορίτσι. Οι άλλοι το σπρώχνανε μπροστά. Φώναζαν και την έδειχναν. Για κάποιο λόγο μου φάνηκε πως μου έμοιαζε. Μόνο που είχε κόκκινα, μακριά μαλλιά που σαν τα φίδια στριφογύριζαν. Ποια είναι αυτή; Τι μου τη δείχνετε; Τι θέλετε να κάνω; Οι ερωτήσεις πέφταν μέσα στο νερό, κολύμπαγαν μέχρι περίπου τα μισά και ύστερα παρασέρνονταν και πνίγονταν, πριν φτάσουν στα αυτιά τους. Και τότε άρχισε εκείνη να μιλά. Δεν φώναζε. Μονάχα τα χείλη ανοιγόκλεινε και άφηνε τις λέξεις της να κάνουν τη δουλειά τους. «Εγώ είμαι. Με θυμάσαι; Αλλάξανε τα πράγματα, μα εγώ έμεινα ίδια.» Μόλις τρεις ώρες είχα κοιμηθεί κι είχανε όλα αλλάξει. Μόλις τρεις ώρες είχα κοιμηθεί, και όμως, κάποιοι είχαν προλάβει να εκμεταλλευτούν τον ύπνο μου. Μόλις τρεις ώρες είχα κοιμηθεί και έπρεπε τώρα να το πληρώσω. Για να περάσω απέναντι, 18

20 έπρεπε κάποιος να θυσιαστεί. Για να γυρίσω σπίτι μου, έπρεπε, λέει, τη θέση μου να πάρει, εκεί, στον πάτο του κακού του ποταμού η ίδια η αγέννητη η κόρη μου. Αν όχι αυτή, τότε εγώ. Αν όχι εγώ, τότε ολόκληρος ο κόσμος. Ρίξτε την τώρα μέσα στο νερό. Πρώτη φορά την βλέπω. Για μένα δεν σημαίνει τίποτα. Για σας είμαι τα πάντα. Έπεσε το κορίτσι στο νερό κι αμέσως βούτηξα κι εγώ. Τα κόκκινα μαλλιά της, που σαν τα φίδια στριφογύριζαν, ενώσανε τις όχθες. Πιάστηκα πάνω τους, σκαρφάλωσα, περπάτησα και βγήκα. Οι άλλοι εκεί που με περίμεναν είχανε πια σωπάσει. Που πήγαν οι φωνές σας τώρα, άνθρωποι; Τι έγινε; Θυσία δεν ζητήσατε; Πείτε μου, τώρα τι γουστάρετε; Μήπως να μετανιώσω; Έσπρωξα τα βουβά τους πρόσωπα και πέρασα. Άκουσα να χτυπάει το τηλέφωνο. Ήταν αυτός και πάλι. «Τι κάνετε; Σας πήρα και νωρίτερα.» Συγνώμη, δεν το άκουσα. «Είστε καλά; Ξέρετε, ανησύχησα» Μέχρι εδώ, όλα καλά. Θα σας αφήσω τώρα. Μην με παρεξηγείτε, σας παρακαλώ. Είναι, ξέρετε, που βρίσκομαι σε πόλεμο. Ακόμα είμαι στην αρχή. Έχω ακόμα δρόμο. Έκλεισα το τηλέφωνο και κοίταξα την ώρα. Είχε ήδη πάει 9. Ήταν μπροστά μου ο δρόμος ανοιχτός, αλλά 19

21 και πάλι δεν είχα ιδέα τι άλλο ετούτη η διαδρομή μπορούσε να μου επιφυλάσσει. Το μόνο πράγμα που ήξερα ήταν πως έπρεπε να βρίσκομαι στο σπίτι μου πριν από το μεσημεριανό τραπέζι. Δεν είναι πως πεινούσα. Στο γεύμα, άλλωστε, αυτό εγώ θα ήμουνα το φαγητό. Έπρεπε να φτάσω εκεί στην ώρα μου. Μόνο αν τρωγόμουνα ζεστός, υπήρχε ελπίδα να κερδίσω αυτόν εδώ τον πόλεμο. 20

22 -Τι έγινε; Σας νύσταξα; -Όχι καθόλου, το αντίθετο. Το λέω σαν επιθυμία. -Να κοιμηθείτε θέλετε ή μήπως να ξυπνήσετε; -Νομίζω πως ο χρόνος μας τελειώνει. -Να που δεν είμαι εγώ αυτή που βιάζεται. -Δεν θέλω να ξεκινήσω να μιλώ για ένα θέμα που ο προκαθορισμένος χρόνος σας δεν θα με αφήσει ποτέ να ολοκληρώσω. -Μπορώ να το ακούσω σε συνέχειες. -Αυτό είναι και το πρόβλημα. -Ο χρόνος, ναι, το ξέρω. Μου το είπατε. -Όχι ο χρόνος ακριβώς. Θα έλεγα κυρίως η συνέχεια. -Αυτό είναι που σας λείπει; -Ας μην μιλήσουμε από τώρα για ελλείψεις, θα έλεγα, καλύτερα. 21

23 -Γιατί; Είναι πολλές; Δεν προλαβαίνουμε ούτε καν να μου τις αναφέρετε; -Γιατί επιμένετε; Αφού το ξέρετε, δεν είναι αυτό το θέμα μας. -Το θέμα ή το πρόβλημα; -Αρχίσαμε το παιχνίδι των λέξεων, λοιπόν; -Συγνώμη, πείτε μου εσείς. Εσείς είστε, άλλωστε, που κηρύσσετε την ακριβολογία και που πάντα προσέχετε τις λέξεις σας. -Το πρόβλημα είναι δικό μου πρόβλημα. Το θέμα είναι και δικό σας θέμα. -Δικό μου; -Δικό μας. -Και από πότε ακριβώς έχουμε κοινά θέματα εμείς οι δύο; -Από τη στιγμή που πέρασα την πόρτα σας. -Και όταν φύγετε ξανά, θα πάρετε το θέμα αυτό μαζί σας; -Όχι, λυπάμαι. Θα σας το αφήσω εδώ, να το προσθέσετε στη διακόσμηση του ιατρείου σας. -Του γραφείου μου. -Του γραφείου, ναι. -Δεν ξέρω τι μου λέτε. Δεν σας καταλαβαίνω, αν και, πιστέψτε με, μόνο αδιάφορη δεν με αφήνουνε τα λόγια σας. Πάντως, ανεξαρτήτως του τι πιστεύετε, θέλω να ξέρετε ότι το θέμα μου είστε εσείς. -Είσαστε συγκινητική. -Ό,τι μπορώ κάνω. 22

24 -Όχι ό,τι σας επιτρέπει ο χρόνος σας; -Για μένα δεν είναι πρόβλημα ο χρόνος. -Είναι η λύση; -Το εργαλείο, θα έλεγα. Ή έστω, αν προτιμάτε, η σύμβαση. -Η τιμωρία. -Τι είπατε; -Τίποτα, σκέφτηκα μονάχα δυνατά. 23

25 ημέρα τρίτη Από το ποτάμι και μετά κανονικά τα πράγματα θα έπρεπε να ήτανε πιο εύκολα. Εμπόδια, προφανή τουλάχιστον, στο υπόλοιπο εκείνης της διαδρομής συνήθως δεν υπήρχαν. Άφησα το πλήθος πίσω μου και άρχισα να περπατώ σε έναν δρόμο φαρδύ που όμως ήταν τόσο έρημος και σιωπηλός που άκουγα όχι μονάχα τα βήματά μου, αλλά και το ταμπούρλο της καρδιάς, ακόμα και τα γρανάζια μέσα στο κεφάλι μου. Η ησυχία αυτή δεν άργησε να με ενοχλεί και να με αναστατώνει. Βρήκα κάπου ένα ντενεκεδάκι και άρχισα να το κλωτσώ με πείσμα, μήπως και βρω στο θόρυβο το σύμμαχο που μου έλειπε σε αυτήν την φάση του πολέμου. Θα πρέπει, νομίζω, κλωτσώντας το να το μετέφερα μακριά, κάπου ένα χιλιόμετρο. 24

26 Κάποια στιγμή το θύμα μου δεν άντεξε και άρχισε να διαμαρτύρεται. «Τι θες, αλήθεια; Τι σου έφταιξα; Βρες άλλον να τα βάλεις!» Το σπίτι ήταν πια πολύ κοντά. Ας είναι, σκέφτηκα, θα συνεχίσω κλωτσώντας τον αέρα. Το ξεφορτώθηκα μέσα σε έναν κάδο ήδη γεμάτο μέχρι πάνω με άλλους θορύβους πιο πεισματικούς. Συνέχισα. Είχα ήδη προβληματιστεί πολύ που τόσην ώρα δεν είχα συναντήσει ούτε έναν άνθρωπο στο δρόμο μου. Τι είδους γενοκτονία ήταν, άραγε, αυτή που είχε συντελεστεί όσο εγώ κοιμόμουν; Σκέφτηκα πως ίσως και να κρύβονταν όλοι μέσα στα σπιτάκια τους. Θύμωσα με τη σκέψη αυτή και τότε ήταν που άρχισα να τους βαράω τις πόρτες. Που είστε; Που κρυβόσαστε; Γιατί δεν βγαίνετε όλοι στα παράθυρα να δείτε που περνάω; Πότε θα έχετε ξανά την ευκαιρία να απολαύσετε τέτοιο σπουδαίο θέαμα; Δεν πήρα ούτε μια απάντηση. Αυτό με εκνεύρισε πολύ και άρχισα τις πόρτες να γκρεμίζω. Μπήκα σε ένα σπίτι, που είχε ένα στεφάνι κρεμασμένο πάνω από την είσοδο. Βρήκα στρωμένο το τραπέζι, αλλά και πάλι, έλειπαν οι άνθρωποι. Έψαξα σε όλα τα δωμάτια. Οι κάμαρές τους βρωμούσαν ύπνο και όνειρα φιλήσυχα. Οργίστηκα. Μια ιδέα ολέθρου πέρασε εκείνη τη στιγμή από το μυαλό μου. Άρπαξα την ιδέα και την άναψα. Έφτιαξα μια όμορφη φωτιά 25

27 και βγήκα τρέχοντας ξανά έξω στο δρόμο. Φόρεσα το στεφάνι στο κεφάλι μου και συνέχισα να περπατώ, ενώ οι φλόγες πίσω μου αγκάλιαζαν τη γειτονιά και σύντομα θα κατέστρεφαν ολοσχερώς ολόκληρη την πόλη. Το ξέρω, πρέπει να ήμουν ένα γελοίο θέαμα. Σύντομα το κατάλαβα, μόλις άκουσα γέλια. Δυο ποδηλάτες είχαν σταθεί εκεί, κάπου πλάι στο δρόμο και διασκεδάζανε με την φαιδρή εικόνα που εμφάνιζα. Πήγα κοντά τους και τους ρώτησα, που πήγαν όλοι οι άλλοι; Σοβάρεψαν, κοιτάχτηκαν, απόρησαν. Δεν με καταλαβαίναν. Αποχαιρέτησαν ο ένας τον άλλον με νοήματα και τράβηξαν προς άλλες κατευθύνσεις. Έμεινα πάλι μόνος μου εκεί, με τη φωτιά και το ηλίθιο στεφάνι μου. Χτύπησε το τηλέφωνο. Απάντησα. «Αλήθεια, τι είναι αυτό που παριστάνετε; Δεν σας πηγαίνει. Βγάλτε το!» Μα που είστε; Πείτε μου, με βλέπετε; Κοίταξα τριγύρω μπαλκόνια και παράθυρα. Κανείς δεν ήταν. Ερημιά. Ακόμα και τα φαντάσματα είχαν αυτομολήσει. «Συγνώμη, μα δεν υπάρχει τίποτα το ηρωικό στις πράξεις σας. Το ότι ξυπνήσατε ήρωας σε αυτήν την ιστορία, όχι, δεν είναι αρκετό. Και αν θέλετε να ξέρετε, ούτε ιστορία υπάρχει, βασικά. Αρχή, μέση και τέλος; Άραγε σας θυμίζουν κάτι όλα αυτά; Έξω από τον χρόνο δεν υπάρχει τίποτα. Και εδώ και λίγες ώρες, ή μέρες αν θέλετε καλύτερα, όσο αντιφατικό 26

28 και να ακούγεται, εσείς και ο χρόνος έχετε πια για τα καλά μαλώσει.» Τι εννοείτε; Εγώ συνέχεια προχωρώ κοιτώντας το ρολόι μου. «Αλήθεια, προχωράτε; Και που πηγαίνετε ακριβώς;» Γυρίζω πίσω. Σπίτι μου. «Δεν σας ακούω. Επαναλάβετε!» Σπίτι μου, λέω, πίσω, γυρίζω πίσω, σπίτι μου. «Σας χάνω. Τέλος πάντων, αν θέλετε, καλέστε με αργότερα.» Κοίταξα πάλι το ρολόι στην οθόνη μου. Ήτανε ήδη 11. Η πυρκαγιά με είχε σχεδόν περικυκλώσει. Έβγαλα το στεφάνι και την τάισα κι αυτή με ικανοποίηση κούνησε στον αέρα τη φουντωμένη ουρά της. Μάλιστα σκέφτηκα, έτσι για το καλό, να δώσω μια και να πηδήξω από πάνω του, αλλά ο χρόνος πια με πίεζε ασφυκτικά. Έπρεπε να αρχίσω ίσως να τρέχω. Πώς γίνεται να με πιέζει κάτι που δεν υπάρχει, που δεν υπάρχω εγώ μέσα σε αυτό; Γιατί δίνω αξία στα λόγια ενός αγνώστου; Που πήγανε τα λόγια μου; Που να είναι τώρα, άραγε, οι λέξεις οι δικές μου; Όσο αναρωτιόμουν, τόσο αυτές με εγκατέλειπαν. Μες στο κεφάλι οι προτάσεις έμεναν λειψές. Πήγαινα να πω στον εαυτό μου, άργησες, πρέπει να τρέξεις τώρα και τελικά αυτό που ο λόγος μου σχημάτιζε ήταν μονάχα ένα «τρε», κι εγώ απέμενα να απορώ αν ήταν τρέξε αυτό που ήθελα να πω ή 27

29 μήπως κάτι άλλο. Τρέλα, τρένο, Τρεμπλίνκα, τρέμω, τρέφομαι όχι δεν ήταν έτσι. Όλες οι λέξεις οι παλιές ήτανε εκεί, τριγύρω μου. Καιγόντουσαν παρέα με την γειτονιά, την πόλη και τον κόσμο, κι οι στάχτες τους νέα νοήματα σχημάτιζαν. Σκεφτόμουν, πρέπει να πάω σπίτι μου και αντί για αυτό μονάχα ένα «σπι» ακατανόητο κατέληγε στη γλώσσα μου. Σπίρτο, σπιούνος, σπιράλ, Σπινόζα, σπινθήρας ο λόγος γινόταν παρανάλωμα, μα οι φλόγες που εγώ ο ίδιος άναψα μού έδειχναν την σωστή κατεύθυνση. Μαζί με τα άλλα σπίτια ήταν και το δικό μου που κινδύνευε. Αν δεν βιαζόμουν, αν δεν έφτανα στην ώρα μου, μαζί του θα καιγότανε ίσως κι η πρώτη λέξη. Και ύστερα, μαζί της κάθε ελπίδα να επιστρέψω στον ύπνο και στα όνειρα θα εξαφανιζόταν. Και τότε είδα να έρχεται ξανά ο ένας από τους δύο ποδηλάτες, που λίγο πριν ήταν δίπλα μου, εκεί, και με κορόιδευαν. Τι έγινε, τον ρώτησα ή έτσι νόμισα τουλάχιστον. Έφτασε πλάι μου, πέταξε το ποδήλατό του και έπεσε μέσα στη φωτιά να πιάσει το φλεγόμενο στεφάνι. Το πήρε, το φόρεσε και ουρλιάζοντας κάτι τελείως ακατάληπτο, άρχισε να σκαρφαλώνει προς τα σύννεφα. Το θαύμα του, ωστόσο, με άφησε τελείως αδιάφορο. Προτίμησα να εκμεταλλευτώ το γεγονός ότι η ανάληψη αυτή στους ουρανούς μού κληροδότησε ένα μέσο για να επιταχύνω την επιστροφή στο σπίτι μου. Σήκωσα το ποδήλατο, ανέβηκα σε αυτό και άρχισα να τρέχω, 28

30 την ώρα εκείνη όπου η φωτιά είχε πια φτάσει τόσο δίπλα μου που έγλυφε τα λάστιχα και δάγκωνε τις ακτίνες του. «Που πάμε;» ρώτησε αυτό. Θα δεις. Θλίψη, θυμός και θέληση. Είμαστε ακόμα στα μισά. Θλίψη, θυμός και θέληση. Μπορεί ο λόγος πια να χάθηκε, μα υπάρχει ακόμα ο σκοπός. Θλίψη, θυμός και θέληση. Που πάει κάπως έτσι. 29

31 -Αφήστε τα αυτά! Σας άκουσα. Έτσι αισθάνεστε; Ότι σας τιμωρώ; -Όχι εσείς. -Ε, τότε ποιος; -Δεν προλαβαίνω να σας πω. -Σταματήστε, επιτέλους, να κοιτάτε το ρολόι! Μόνος σας τιμωρείστε. Αλλά, εντάξει, ακόμα και έτσι να είναι, πείτε μου, για ποιον λόγο αξίζετε την όποια τιμωρία; -Γιατί είμαι κακός. -Έτσι νιώθετε; -Όχι, αλλά ας πούμε ότι κι αυτό είναι μια κάποιου είδους σύμβαση. Άλλωστε, το θέμα είναι το έγκλημα και όχι η τιμωρία. Η τιμωρία είναι απλώς το πρόβλημα. -Το έγκλημα; -Βαριά λέξη, ε; -Εσείς θα μου πείτε. Εγώ δεν ξέρω πόσο ζυγίζουνε οι λέξεις σας. -Σας τρόμαξα, όμως. Ναι, παραδεχτείτε το! -Θα σας ικανοποιούσε αυτό; 30

32 -Σας το είπα. Μόνο ένα πράγμα θα με ικανοποιούσε ετούτη τη στιγμή. -Ποιο είναι, λοιπόν, το έγκλημά σας; Πόσο βαριά εγκληματήσατε, που να αξίζει τώρα να τιμωρείστε έτσι; -Ότι ονειρευόμουνα. -Και γιατί είναι κακό αυτό; Όλοι ονειρευόμαστε. -Εγώ ονειρεύομαι στα φωναχτά. -Και λοιπόν; Δεν σας ακούνε; -Μια χαρά με ακούνε. Έχω και δυνατή φωνή. -Αυτοί που σας ακούν, σας έχουνε επιβάλει και την τιμωρία σας; -Όχι, δεν φταίει κανείς για αυτό. Θα ήταν πολύ εύκολο να αρχίσω να επιρρίπτω στους άλλους ευθύνες που μου ανήκουν. -Φταίτε εσείς ο ίδιος, δηλαδή. Ας πούμε, αυτοτιμωρείστε. -Ούτε αυτό είναι ακριβές. -Φταίνε τα όνειρά σας. -Ίσως. Και το ότι, όπως σας είπα, τα ονειρεύομαι στα φωναχτά. -Οπότε, φταίει και η φωνή σας. -Ναι, θα μπορούσε. Αν και δεν είμαι απολύτως σίγουρος. -Φταίει που είναι δυνατή; -Μπορώ, νομίζω, να ελέγχω ακόμα την έντασή της και ανάλογα με την περίσταση ή με το ακροατήριο να την αυξομειώνω. 31

33 -Φταίει που φωνάζετε την ώρα που οι άλλοι θέλουνε να κοιμηθούν; -Νομίζω πως όλο και πλησιάζουμε στη λύση του αστυνομικού μας μυστηρίου. -Έτσι το βλέπετε; Σαν αστυνομικό μυστήριο; -Γιατί όχι; Αφού έχουμε ήδη ένα έγκλημα. -Ναι, αλλά τον εγκληματία, από ότι βλέπω, τον γνωρίζουμε. Που ακριβώς υπάρχει το μυστήριο; -Δεν ξέρω. Στα κίνητρά του ίσως. -Και ποια είναι τα δικά σας κίνητρα; -Ίσως αυτό που είπατε. Ίσως να τους ξυπνήσω. -Γιατί; Ζηλεύετε τον ύπνο τους; -Δεν υπάρχει κάτι που να ζηλεύω γενικά. Κανείς δεν έχει κάτι που εμένα να μου λείπει. -Κι ο ύπνος; -Ο ύπνος ναι, αλλά δεν ήταν πάντα έτσι. Τα όνειρα των άλλων, πάντως, αποκλείεται. -Και φταίνε οι άλλοι που δεν βλέπουνε τα ίδια όνειρα με εσάς; -Τι αυθαίρετο συμπέρασμα είναι αυτό; -Έκανα απλώς ακόμα μια ερώτηση. Δεν είστε υποχρεωμένος και να την απαντήσετε. -Πάλι καλά. -Αλήθεια, γιατί εκνευρίζεστε; -Γιατί έχετε δίκιο. -Αυτό είναι, λοιπόν; Δεν σας αρέσει που οι άλλοι δεν συμμερίζονται τα όνειρά σας, ακόμα και όταν τους μιλάτε για αυτά; 32

34 -Όχι οι άλλοι γενικώς. -Κάποιος συγκεκριμένα. -Εν προκειμένου, κάποια. -Κάποια που της φωνάζετε στον ύπνο της; -Κάποια με την οποία μοιραζόμασταν το ίδιο μαξιλάρι. -Και που είναι τώρα αυτό το μαξιλάρι σας. -Εκεί όπου το άφησα. 33

35 ημέρα τέταρτη Δύο στενά πιο κάτω από το σπίτι μου υπάρχει μια πλατεία. Στη μέση της πλατείας αυτής υπήρχε κάποτε ένα άγαλμα. Το άγαλμα αυτό μιλούσε. Αυτά που έλεγε συνήθως ήτανε λόγια ενοχλητικά, από αυτά που δύσκολα ο κόσμος υπομένει. Κυρίως του άρεσε πολύ να κάνει ερωτήσεις. Κάθε φορά που γύριζα στο σπίτι μου και αφού ο μονόδρομος της αιώνιας αυτής επιστροφής άγγιζε την πλατεία, έπρεπε διαρκώς να βρίσκομαι αντιμέτωπος με τις αφόρητες τις ερωτήσεις εκείνου του αγάλματος. Και μόνο αφού του έδινα τις απαντήσεις τις σωστές, μού δινόταν η άδεια να συνεχίσω και να φτάσω τελικά ως τον προορισμό μου. Την μέρα εκείνη, όμως, ήμουν στ αλήθεια βιαστικός. Η ώρα είχε περάσει. Είχε μεσημεριάσει πια και εγώ ακόμα δεν ήμουνα στη θέση μου. Η θέση μου ήταν εκεί, στο σπίτι μου, στο μεσημεριανό τραπέζι. Όχι, δεν ήταν που πεινούσα. Είχα ξεχάσει πια από καιρό η πείνα τι σημαίνει. Είχα αναλάβει μια αποστολή. Να 34

36 βρίσκομαι εκεί στην ώρα μου, γιατί έπρεπε να φαγωθώ. Εγώ θα ήμουν το γεύμα. Μόνο αν τρωγόμουνα ζεστός, υπήρχε ελπίδα να κερδίσω αυτόν εδώ τον πόλεμο. Μόνο αν κέρδιζα τον πόλεμο, θα επέστρεφα στον ύπνο. Μόνο αν κοιμόμουνα ξανά, θα έσπαγε εκείνη η κατάρα. Μόνο αν ξυπνούσα, αν ξεκινούσα από την αρχή, μόνο και μόνο τότε, θα συνεχιζότανε η ζωή, θα προχωρούσε ο κόσμος. Έφτασα στην πλατεία. Δεν σταμάτησα. Δεν το έκανα από ασέβεια, μα άλλο δεν γινότανε να το καθυστερήσω. Συνέχισα έτσι να ποδηλατώ, χωρίς να μειώσω ούτε στιγμή ταχύτητα, χωρίς να στρέψω το κεφάλι προς το άγαλμα, χωρίς να χάσω την οπτική μου επαφή ήδη το έβλεπα το σπίτι μου, σχεδόν το ακουμπούσα- με τον προορισμό μου. «Που πας;» ακούστηκε η χάλκινη φωνή. Στο σπίτι μου. Εκεί που πάω πάντα. «Σταμάτα τώρα! Έλα πιο κοντά. Έχω κάτι να σε ρωτήσω.» Δεν είχα την διάθεση να υπακούσω. Ήταν και που βιαζόμουνα. Μα το ποδήλατο φάνηκε να το φοβίζει η φωνή και τρομοκρατημένο έβγαλε μόνο του την αλυσίδα από τη θέση του και ακινητοποιήθηκε. «Έλα, σου λέω. Γιατί βιάζεσαι; Πάντα το σπίτι θα είναι εκεί. Δεν φεύγει, μην φοβάσαι.» Τι θέλεις; Πες μου, ρώτα με! Μα κάνε λίγο γρήγορα. Ο χρόνος τελειώνει. «Ρώτησα ήδη. Γιατί βιάζεσαι;» 35

37 Γιατί με περιμένουν. «Κανείς δεν μένει πια στο σπίτι σου. Δεν μου αρέσει η απάντηση αυτή. Ψάξε και βρες καλύτερη και τότε σε αφήνω.» Γιατί η θέση μου είναι εκεί. Δεν έπρεπε να φύγω. «Η θέση σου είναι εκεί όπου βρίσκεσαι. Πάει μαζί σου πάντα.» Γιατί έχω μια αποστολή. Γιατί έχουμε πόλεμο. Γιατί δεν θέλω να τον χάσω. «Αν δεν τον ήθελες τον πόλεμο, ας μην τον ξεκινούσες. Μην σταματάς, ξαναδοκίμασε. Στο τέλος θα το βρούμε.» Γιατί όταν έφυγα από εδώ, άφησα κάτι πίσω μου. Ξέχασα να το πάρω. «Κάπως τώρα καλύτερα. Και τι ήταν, άραγε, αυτό;» Δεν ξέρω, δεν θυμάμαι. «Και τότε πώς θα ψάξεις να το βρεις;» Θα μου το πει το σπίτι. «Πώς είσαι τόσο σίγουρος;» Δεν είμαι, αλλά δεν μπορώ και να τα παρατήσω. Έκανα αρκετό κακό, μέχρι να φτάσω ως εδώ. Κρίμα να πάει χαμένο. «Ξέρεις τι σε περιμένει εκεί; Έχεις καθόλου ιδέα; Αυτό που ως τώρα ονόμαζες κακό ήτανε γλέντι, παιδική χαρά. Το αληθινό το μακελειό τώρα θα ξεκινήσει.» Τι θες να κάνω; Να φύγω; Να λιποτακτήσω; Να κρυφτώ; Να μην το πολεμήσω; 36

38 «Εγώ είμαι το άγαλμα. Εγώ ρωτώ, εσύ απαντάς. Έτσι πάντοτε πάει.» Αναρωτιέμαι, δεν ρωτώ. «Κατάστρεψέ με, τώρα!» Τι θες να πεις; Τι εννοείς; Δεν σε καταλαβαίνω. «Διάλυσέ με. Λιώσε με κι από το μέταλλό μου, φτιάξε μια πανοπλία δυνατή. Μην πας έτσι αφύλακτος. Σου λέω, θα σε φάνε.» Μα αυτός δεν είναι ο σκοπός; «Στο διάολο να πάει ο σκοπός! Το θέμα είναι να ζήσεις!» Η φωτιά που με είχε ακολουθήσει τόσο υπάκουα από την ώρα που είχα ανέβει πάνω στο ποδήλατο, έφτανε πια στην πλατεία και ήδη την περικύκλωνε. Αν και είχε κάνει παρανάλωμα σχεδόν ολόκληρη την πόλη, και πάλι δεν ήμουν σίγουρος αν θα ήταν η ισχύς της αρκετή για να αποσυνθέσει τον χάλκινο μου φίλο. Έλα από εδώ, της φώναξα και ύστερα, για της δείξω ακριβώς τι έπρεπε να κάνει, βούτηξα μέσα τα μανίκια μου, λαμπάδιασα μαζί της και εγώ και έτσι όμορφα φλεγόμενος έτρεξα και αγκάλιασα το άγαλμα. Καήκαμε παρέα. Η πυρκαγιά βρήκε σε μας τους δυο τροφή ικανή να φάει και να χορτάσει. Και κάπου εκεί περιορίστηκε, αφήνοντας το σπίτι μου δυο στενά απείχε μόλις από εκεί- εκτός βεληνεκούς της. Βγαίνοντας μέσα από τους καπνούς, έψαξα, μέσα στις τσέπες της πανοπλίας τώρα πια, για το τηλέφωνό μου. Λειτουργούσε ακόμα ευτυχώς και 37

39 στη οθόνη του έλεγε ώρα μία. Είχα αργήσει αρκετά, μα υπήρχε λόγος σοβαρός. Θα με έβλεπε το σπίτι, έτσι με την καινούρια μου στολή, και σίγουρα θα καταλάβαινε. Θα με δικαιολογούσε. Κοίταξα το τηλέφωνο ξανά. Το κίτρινο χαρτάκι είχε γίνει στάχτη φυσικά, μα η συσκευή θυμότανε το νούμερο. Το πήρα. Χαίρετε! Είσαστε καλά; Συγνώμη, μήπως ενοχλώ; Είναι και μεσημέρι. «Όχι, κάνατε καλά που πήρατε. Και ότι σας σκεφτόμουν.» Εμένα; Τι ακριβώς σκεφτόσασταν; «Έλεγα, τι να κάνει αυτή η ψυχή; Είχαμε την κουβέντα σας.» Είχατε; Με ποιον; «Έχω μια φίλη σας εδώ. Σας στέλνει τα φιλιά της.» Την ώρα εκείνη, κι ενώ είχα φτάσει πια έξω από την πόρτα του σπιτιού, μου φάνηκε πως άκουγα του αγνώστου τη γνώριμη φωνή πιο καθαρά από ποτέ. Σαν να βρισκόταν δίπλα μου. Σαν να ήτανε μπροστά μου. Ποια φίλη; Που είναι το εδώ; Τι είδους φιλιά είναι αυτά; «Εδώ είμαστε. Στο σπίτι σας. Μες στο δωμάτιο σας. Πάνω στην ώρα φτάνετε. Να περιμένω να ανεβείτε τα σκαλιά ή να αρχίσω να την τρώω μόνος μου. Ξέρετε, έχω ξυπνήσει κι εγώ από νωρίς. Πείνασα τόσες ώρες.» 38

40 Έκλεισα το τηλέφωνο. Το πάτησα. Το έσπασα. Το έκανα κομμάτια. Έσκαψα μες στα παρτέρια της αυλής. Το έθαψα. Το κήδεψα. Δεν χρειαζόταν άλλο. Κάθε προσπάθεια επικοινωνίας ήτανε πλέον περιττή. Τα λόγια εδώ δεν έπιαναν. Το σπίτι αυτό είχε χτιστεί από την αρχή εκτός κάθε δικτύου. Τα λόγια είχαν χάσει την αξία τους. Ήτανε ώρα τώρα πια τα όπλα να μιλήσουν. 39

41 -Γιατί, λοιπόν, το αφήσατε; -Γιατί κάποια στιγμή έπρεπε να διαλέξω: Ανάμεσα στον ύπνο δίχως όνειρα και στα όνειρα με ανοιχτά τα μάτια, επέλεξα το δεύτερο. -Και έφταιγε το μαξιλάρι σας; Γιατί δεν το αλλάζατε; -Δεν ήθελα. Καλύτερα να ξάπλωνα στο πάτωμα. -Δεν σας βολεύει όμως. -Όχι, δεν είναι αυτό. Άλλωστε, τώρα πια θα κοιμόμουν ακόμα και πάνω σε καρφιά. -Δεν σας ταιριάζει τότε. -Τι εννοείται; -Δεν σας αξίζει Πώς να το πω; Εσείς για άλλα είσαστε φτιαγμένος. -Φτιαγμένος; -Προορισμένος. Ε; Καλύτερα έτσι; -Φτιαγμένος, προορισμένος από ποιον; -Από αυτόν που σας ανάθεσε, ας πούμε, την αποστολή. -Ποια αποστολή; Τι είναι αυτά που λέτε; -Εσείς θα μου πείτε. Εσείς κηρύξατε τον πόλεμο. Εσείς χωρίσατε τον κόσμο σε στρατόπεδα. Εσείς 40

42 είστε αυτός που θέσατε τους όρους. Μόνο ένα πράγμα δεν μπορέσατε ποτέ να υπολογίσετε. -Το πόσο θα διαρκέσει. -Η κακή σας σχέση με τον χρόνο. -Οι κακές σχέσεις, γενικά. -Μόνο κακές σχέσεις έχετε στο βιογραφικό σας; -Όχι, βέβαια. Μα το τέλος πάντα είναι κακό. -Το τέλος είναι μέρος αναπόσπαστο της κάθε σχέσης, της κάθε ιστορίας. Και της ζωής της ίδιας, άλλωστε. Εσείς, που ζείτε με ιστορίες, το ξέρετε αυτό καλύτερα. Αν το φοβάστε τόσο, ας μην τις ξεκινάτε καν, ούτε τις σχέσεις ούτε τις ιστορίες σας. -Ούτε τη ζωή; -Αυτό δεν είναι, ευτυχώς ή δυστυχώς, στο χέρι μας. -Ναι, ξέρω. Κανένας δεν μας ρώτησε. -Αν σας ρωτούσαν, δηλαδή, τι απάντηση θα δίνατε; -Αν με είχανε ρωτήσει αν θα ήθελα να γεννηθώ; -Ναι, ας πούμε, πως σας δινόταν αυτή η δυνατότητα. -Η ερώτηση είναι ανεδαφική, όπως και ολόκληρη η υπόθεση που κάνετε. -Αυτό θα απαντούσατε; -Όχι. Θα έλεγα, ας ζήσω. -Κι ας ξέρατε από την αρχή πως δεν υπάρχει happy end σε αυτήν την ιστορία. -Μα δεν μπορεί να λειτουργεί έτσι το ανθρώπινο μυαλό. Και έπειτα, δεν είναι μόνο το τέλος και η αρχή. Υπάρχει και η μέση. 41

43 -Την οποία και μπορείτε να ελέγχετε, όπως τουλάχιστον νομίζετε, ευκολότερα. -Συγνώμη; -Ενώ το τέλος και η αρχή βρίσκονται απολύτως εκτός του πολυπόθητου ελέγχου σας. Και ό,τι ξεφεύγει του ελέγχου είναι κακό και βλαβερό και μάταιο. Λοιπόν, τι λέτε; Πλησιάζουμε πραγματικά στη λύση του αινίγματος; 42

44 ημέρα πέμπτη Μία ή ώρα και άρχισα να ανεβαίνω τα σκαλιά, τη σκάλα αυτήν την είχα ανέβει και κατέβει τόσες αμέτρητες φορές, και άλλες τόσες μετρημένες πάνω στα κόκκαλα, στους μυς, την είχα σκαρφαλώσει κι ύστερα πάλι γκρεμιστεί, τόσες, που τελικά την είχα αποστηθίσει, που ήξερα από έξω και τα δεκαοκτώ τα σκαλοπάτια της, που είχα για το καθένα από αυτά να πω και μία ιστορία, μία ιστορία ακριβώς και μία η ώρα που άρχισα να ανεβαίνω τα σκαλιά, σε κάθε σκαλοπάτι ξόδεψα μισή περίπου ώρα και όταν πια έφτασα ψηλά, στην κορυφή, έξω από την πόρτα μου, η ώρα ήταν 10, όχι, δεν τα κατάφερα, έφτασα αργά, πολύ αργά θανάσιμα, στην ώρα μου δεν ήμουν, δεν μπόρεσα να φαγωθώ στο μεσημεριανό τραπέζι, μα το τραπέζι αυτό δεν στρώθηκε ποτέ και μεσημέρι, άλλωστε, η μέρα αυτή δεν είχε, αφού, όσο εγώ κοιμόμουνα, από τη νύχτα ακόμα, και γύρω από το κρεβάτι μου ο πόλεμος ξεσπούσε, όλοι εκείνου του σπιτιού οι παλαιοί του ένοικοι, 43

45 φαντάσματα και ζωντανοί, άγιοι και φονιάδες, φρόντισαν να το εγκαταλείψουνε, φύγανε μακριά του, φεύγοντας, μες στον πανικό, ξεχάσανε, όπως έπρεπε, να πάρουνε μαζί τους, όπως σε αυτές τις περιπτώσεις συνηθίζεται, μονάχα τα απαραίτητα, όπως στα άλλα σπίτια οι άνθρωποι, στον κόσμο όπως συμβαίνει, κι αντί αυτών που έπρεπε, ξεσήκωσαν τα πάντα, έπιπλα, σκεύη, συσκευές, δώρα, βιβλία, ρούχα, φωτογραφίες, ενοχές, συμβιβασμούς και ψέματα, πίσω τους τίποτα δεν άφησαν, εκτός από τους τοίχους, και αν μπορούσανε κι αυτούς, σίγουρα, θα τους στριμώχνανε εκεί, μες στις αποσκευές τους, μα τους αφήσαν πίσω τους, να οριοθετούνε το κενό, να παριστάνουν το άσυλο, να παίζουνε το σπίτι, και το τραπέζι, όπου βιαζόμουν τόσο να σερβιριστώ, μολών λάβετε φάγετε, είχε κι αυτό εξαφανιστεί, το είχαν μετακομίσει, δεν μπόρεσα να φαγωθώ στο μεσημεριανό τραπέζι, και μεσημέρι, άλλωστε, η μέρα αυτή δεν είχε, μα έφαγα τα νιάτα στη σκάλα, στα δεκαοκτώ, στα συναπτά, στο ένα πάνω στο άλλο, μέχρι να φτάσω εκεί ψηλά, έξω από την πόρτα, σε κάθε σκαλοπάτι ξόδεψα μισή περίπου ώρα υπολογίστε εσείς, που ξέρετε, πόσο μού πήρε χρόνο- την σκάλα αυτήν την είχα ανέβει και κατέβει τόσες αμέτρητες φορές, που τελικά την είχα αποστηθίσει, και άλλες τόσες μετρημένες πάνω στα κόκκαλα, στους μυς, την είχα σκαρφαλώσει κι ύστερα πάλι γκρεμιστεί, που με αποστήθισε αυτή, 44

46 με ήξερε από έξω, το κάθε σκαλοπάτι της είχε να πει για μένα, μια ιστορία όπου εγώ, μια ιστορία εμένα, οι ιστορίες μου αυτές ζωντάνευαν σε κάθε βήμα, κίνηση, σε κάθε προς τον ουρανό φαιδρό, γελοίο άλμα, αναγεννιόνταν, βρικολάκιαζαν, αυτές, λέει, ξυπνούσαν, εγώ όμως δεν κοιμόμουνα, έπαιρναν σάρκα και οστά, έφτιαχναν τοίχο, φράγμα, με εμπόδιζαν να πάω μπροστά, με σπρώχνανε πιο μέσα, είχα μπροστά μου δεκαοκτώ σκαλιά που έπρεπε να ανέβω, δεκαοκτώ ημιτελείς δικές μου ιστορίες, που έπρεπε να τις ξαναδώ, να δώσω σε όλες τέλος, φύλακες δράκοι του σπιτιού, δεκαοκτώ δαιμόνια, που έπρεπε οριστικά να τα εξολοθρεύσω, να εξοντώσω, να ξαναγράψω, να προγράψω, να αντιγράψω, να διαγράψω τελικά της ίδιας, της δικιάς μου, της προσωπικής ενηλικίωσης όλες τις ιστορίες, να ανεβώ με κάθε κόστος ολόκληρη τη σκάλα αυτή, να πάω ακόμα πιο ψηλά, μέχρι εκεί το τέρμα, να επιστρέψω στην αρχή, να βρω την πρώτη λέξη, ανάποδα, μετράω, δέκατο όγδοο σκαλί, ο ποδηλάτης χάνει το δρόμο για το σπίτι του και τριγυρνά εις το διηνεκές σε άλλες διαστάσεις, δέκατο έβδομο σκαλί, στους επίγειους βασιλείς, άλλοι παρίστανται άοπλοι και γυμνοί, άλλοι με ράβδους, άλλοι με ασπίδες και άλλοι με ξίφη, είναι 45

47 δε μεγάλη και ασύγκριτη η διαφορά ανάμεσα στους πρώτους και στους τελευταίους, διότι οι πρώτοι είναι συνήθως συγγενείς και οικειακοί του βασιλέως και αυτά μεν συμβαίνουν σε αυτούς, σκαλί δέκατο έκτο, ένα ζευγάρι Ιταλών ξυπνάει τον γιο τους με βρισιές, αυτός ό,τι ακούει το ζωγραφίζει στο χαρτί, σκαλί δέκατο πέμπτο, ο άγρυπνος οφθαλμός εξήγνισε τον νου, ενώ ο πολύς ύπνος επώρωσε την ψυχή, σκαλί δέκατο τέταρτο, ένας φίλος παιδικός δέχεται να δώσει τα παπούτσια του με αντάλλαγμα μια μικρή βοήθεια για να αυτοκτονήσει, σκαλί δέκατο τρίτο, η αγρυπνία είναι θραύσις της σαρκικής πυρώσεως, λύτρωσις από τους μολυσμούς των ενυπνιασμών, δακρύβρεκτος οφθαλμός, απαλή καρδία, προφύλαξις από τους λογισμούς, χωνευτήριο των φαγητών, δαμαστήριο των παθών, κολαστήριο της γλώσσης, φυγαδευτήριο των αισχρών φαντασιών, δωδέκατο σκαλί, στην είσοδο ενός σπιτιού φυτρώνει ένα στεφάνι, οι ένοικοι εξαφανίζονται, τα άνθη εκδικούνται, ενδέκατο σκαλί, ο άγρυπνος είναι αλιεύς των λογισμών, ικανός να τους αντιλαμβάνεται και να τους συλλαμβάνη με ευχέρεια μέσα στην νυκτερινή γαλήνη, ο φιλόθεος, όταν σημαίνη η σάλπιγγα της 46

48 προσευχής, αναφωνεί: «εύγε! εύγε!», ενώ ο ράθυμος οδύρεται: «αλλοίμονο! αλλοίμονο!», δέκατο σκαλοπάτι, δυο έφηβοι κάνουν έρωτα, είναι η πρώτη τους φορά, πάνω σε μια αερογέφυρα με θέα τα σκουριασμένα τραίνα, ένατο, ο πολύς ύπνος είναι σύζυγος άδικος, πού αφαρπάζει το ήμισυ ή και περισσότερο ακόμη από την ζωή του ραθύμου, όγδοο, ένα αγόρι κλέβει ένα αυτοκίνητο, δεν καταφέρνει να πάει μακριά, δεν ξέρει πώς να το οδηγήσει, το συλλαμβάνουνε οι γείτονες, έβδομο, στους αρχαρίους αυτός είναι ο πρώτος πόλεμος πού αντιμετωπίζουν, με τον σκοπό να τους κάνη εξ αρχής ραθύμους ή να προετοιμάση τον δρόμο για τον δαίμονα της πορνείας, έκτο, ένα άγαλμα από χαλκό στοιχειώνει μια πλατεία, μια ερώτησή του ακόμα παραμένει αναπάντητη, σαν σύνθημα στο βάθρο, πέμπτο, ο σκύλος είναι εχθρός των λαγών, ομοίως και ο δαίμων της κενοδοξίας είναι εχθρός του ύπνου, τέταρτο, ένα κορίτσι, με φίδια κόκκινα μαλλιά, θυσιάζεται για να μπορέσει κάποιος να δει τι βρίσκεται απέναντι, τρίτο, περίμενε και πρόσεχε και θα ιδής μετά από την προσευχή στίφη δαιμόνων, οι οποίοι επειδή πολεμήθηκαν εκ μέρους μας προσπαθούν να μας τραυματίσουν με τις απρεπείς φαντασίες, 47

49 δεύτερο, ο ήρωας ξυπνάει μέσα σε ένα παιδικό δωμάτιο, τα όνειρά του σπέρνουνε τρόμο εύλογο και γέλια έως δακρύων, πρώτο, εδέχθηκε φως στην καρδιά του, φτάνω μπροστά στην πόρτα, η πόρτα είναι ανοιχτή, «αγόρι είναι, όλα πήγανε καλά, σας μοιάζει, να σας ζήσει!». 48

50 -Α, ώστε τελικά έχουμε να κάνουμε με αστυνομικό μυστήριο; -Πιο πολύ με μυστικό θα έλεγα. -Εγώ δεν έχω μυστικά. Είμαι διάφανος. -Ναι, νομίζω πως το βλέπω. -Τι βλέπετε και τι νομίζετε ακριβώς; -Κοιτάζω μέσα από εσάς. Βλέπω τα μυστικά σας. -Μπορείτε να μην μιλάτε με ρυθμό. Με κάνετε να νιώθω άβολα. -Συγνώμη, μάλλον θα μου τον υποβάλατε; -Ας είναι. Πείτε μου, όμως, τι είναι αυτό που βλέπετε; -Δεν έχει αξία να το πω εγώ, αν πρώτα εσείς δεν μου το ονομάσετε. -Να σας το ονομάσω; Να σας συστήσω θέλετε; -Ας πούμε, κάπως έτσι. -Μα εσείς ήδη φροντίσατε και του δώσατε όνομα. Μιλήσατε για έλεγχο. Τώρα, τι ακριβώς ζητάτε; Να επιβεβαιώσω τη διάγνωσή σας; -Δεν έκανα καμιά διάγνωση. Μην με παρεξηγείτε. Εγώ απλώς σας έθεσα ένα απλό ερώτημα. 49

51 -Αν έχω θέμα με τον έλεγχο; -Έχετε; -Και ποιος δεν έχει; Πείτε μου. -Αλήθεια, δεν σας ρώτησα ποτέ. Πιστεύετε; -Σε τι εννοείται; Στο Θεό; -Σε οτιδήποτε. Στο ανώτερο, ας πούμε. -Όχι. -Και είναι αυτό κάτι που σας ευχαριστεί; -Παράξενη ερώτηση. Δεν ξέρω αν είναι θέμα ευχαρίστησης. Πάντως, υπάρχουνε στιγμές που ίσως και να ήθελα σε κάτι να πιστεύω. -Για να έχετε με κάποιον να μοιράζεστε το θέμα του ελέγχου; Θα θέλατε κάποιον Θεό συνέταιρο για να σας βοηθάει; -Όπως το θέτετε, ναι, θα ήταν κάτι βολικό, αλλά και πάλι ο συλλογισμός σας τίθεται πέραν της λογικής μου. -Μου είπατε ότι κοιμάστε πάντα ελαφρά. Ότι ποτέ κατά τη διάρκεια του ύπνου σας δεν έχετε πλήρη απώλεια συνείδησης. -Δεν σας το είπα ακόμα. Νομίζω ότι προτρέχετε. -Μπορεί να έριξα άθελα μου μια ματιά στο τέλος του βιβλίου, αλλά και πάλι συγχωρήστε με, είναι που ανησυχώ για εσάς. Που θέλω το καλό σας. -Με συγκινείτε, ξέρετε. Έστω, ας πούμε ότι το είπα. -Πόσο σας τρομάζει αλήθεια ο ύπνος ο βαθύς; Τόσο όσο και ο χωρισμός ή ο θάνατος ή ο χρόνος που περνάει; 50

52 -Τι ακριβώς συγκρίνουμε; -Για να μην αναφέρω τις πτήσεις με αεροπλάνο. -Ο μόνος έλεγχος που θα έπρεπε να σας απασχολεί μην χάσω ετούτη τη στιγμή είναι της ψυχραιμίας μου. -Θυμώνετε; Χαίρομαι για αυτό. Ώστε ακόμα είστε ζωντανός. Βλέπετε, μπορείτε να επιβιώσετε σε μια συζήτηση, ακόμα και όταν δεν είστε εσείς αυτός που ελέγχει τα όρια της. -Τι ακριβώς ελέγχετε εσείς κι εγώ δεν το κατάλαβα. -Τίποτα. Ίσως τον χρόνο μόνο. -Αυτό ήτανε; Τελειώσαμε; -Θα θέλατε και άλλο; -Το μόνο που θέλω είναι -Ξέρω, να κοιμηθείτε. -Εσείς, αλήθεια, κοιμόσαστε καλά; Συγνώμη, δεν ξέρω αν επιτρέπεται εγώ να σας ρωτάω. -Όχι, δεν επιτρέπεται. Σίγουρα, πάντως, από εσάς καλύτερα. -Θα ήθελα να το δω αυτό. -Συγνώμη, τι εννοείται; -Τίποτα. -Είστε αμετανόητος. -Είμαι εξαντλημένος. Πού να με δείτε και ξεκούραστο. -Εγώ δεν ξέρω αν θέλω να το δω αυτό, μα αλήθεια σας το εύχομαι. -Δεν μου αρκούνε οι ευχές. 51

53 -Το ξέρω, το γνωρίζω. -Ελπίζω να τα ξαναπούμε σύντομα. -Μα έχουμε ήδη προγραμματίσει το επόμενο μας ραντεβού. -Δεν εννοώ ακριβώς αυτό. -Μάλλον δεν καταλάβατε καλά. Σε λάθος άνθρωπο απευθύνεστε. -Όχι, εσείς δεν καταλάβατε. Εγώ είμαι το λάθος. 52

54 ημέρα έκτη σκηνή πρώτη και μοναδική, νύχτα και μέρα, εσωτερικό και εξωτερικό (σπίτι, κόσμος) Ο ήρωάς μας βρίσκει την πόρτα του σπιτιού του ανοιχτή. Την σπρώχνει και μπαίνει μέσα. Το διαμέρισμά φαίνεται να είναι άδειο. Κάποια σκόρπια, κατεστραμμένα αντικείμενα στο πάτωμα δείχνουν πως ίσως εγκαταλείφθηκε βιαστικά και βίαια. Προχωράει μέσα στα δωμάτια. Παντού η ίδια εικόνα εγκατάλειψης. Σε ένα δωμάτιο βρίσκει κάποια χαρτιά να είναι πεταμένα εδώ και εκεί. Σκύβει, σηκώνει ένα, το κοιτάζει. Ένα σχέδιο, αστείο και τρομακτικό: το κεφάλι μιας κούκλας να πετάγεται μέσα από ένα κουτί με ελατήριο. Από πάνω γράφει: «τι έγινε;». Το διπλώνει και το βάζει μέσα στην τσέπη του. Συνεχίζει. Ανοίγει μια άλλη πόρτα. Ένα δωμάτιο πολύ μεγαλύτερο από τα 53

55 υπόλοιπα. Αν και φαίνεται να είναι άδειο και αυτό, ο ήρωας φωνάζει: ήρωας Είναι κανείς εδώ; κανείς Όχι, κανένας. Φύγε! Ο ήρωας μας βγαίνει από το μεγάλο δωμάτιο και συνεχίζει να περιπλανιέται μέσα στο σπίτι. Πατάει τους διακόπτες, αλλά τα φώτα δεν ανάβουνε. Συνεχίζει μέσα στο σκοτάδι. Ανοίγει μια άλλη πόρτα. Ένα δωμάτιο ημιφωτισμένο από το φως του δρόμου που έρχεται τρεμοσβήνοντας από το παράθυρο. Βρίσκει στο πάτωμα κάτι σκόρπια μαχαιροπίρουνα. Τα τακτοποιεί συμμετρικά, σαν να είναι πάνω σε τραπέζι. Πάνω στη σκόνη του δαπέδου σχεδιάζει τα όρια ενός φανταστικού τραπεζιού. Ξαπλώνει ανάσκελα ανάμεσα στα μαχαιροπίρουνα. Κλείνει τα μάτια. Χαμογελάει. Ακούγεται ένας ήχος σαν πόρτα που χτυπάει από το ρεύμα του αέρα και ύστερα, να σπάει ένα τζάμι. Ανοίγει τα μάτια. Σηκώνεται. Παίρνει μαζί του ένα μαχαίρι και βγαίνει και από αυτό το δωμάτιο. Προχωράει στο διάδρομο κρατώντας το μαχαίρι, ψηλά, μπροστά από το στήθος του. Φωνάζει πάλι. 54

56 ήρωας Είναι κανείς εκεί; κανείς Είναι κάποιος εκεί, έξω, στο μπαλκόνι. Ο ήρωας μας κατευθύνεται προς το βάθος του διαδρόμου. Ανοίγει την τελευταία πόρτα με δυσκολία, σαν να την σπρώχνει κάποιος από μέσα. Μπαίνει. Το δωμάτιο άδειο και αυτό- φωτίζεται από το φως της μέρας. Στο βάθος του υπάρχει μία σπασμένη μπαλκονόπορτα. Έξω στο μπαλκόνι βρίσκεται μια γυναίκα που στέκεται με την πλάτη γυρισμένη προς τον ήρωα. Αυτός διασχίζει το δωμάτιο, με το χέρι-μαχαίρι του ψηλά, μπροστά στα μάτια του, σαν να τυφλώνεται από το φως που έρχεται από έξω. Τα βήματα του είναι αργά, σαν κάτι να τον εμποδίζει. Καρφώνει το μαχαίρι πάνω στο κούφωμα της μπαλκονόπορτας και βγαίνει έξω και αυτός. ήρωας Τι κάνεις; Πώς βρέθηκες εσύ εδώ; γυναίκα Περίμενα να έρθεις, να μου χτυπήσεις το παράθυρο. Βαρέθηκα να περιμένω, το έσπασα και βγήκα. 55

57 ήρωας Μόνη σου είσαι; Που πήγαν όλοι οι άλλοι; γυναίκα Εγώ είμαι οι άλλοι. Δεν σου κάνω; ήρωας Γιατί δεν έφυγες κι εσύ; γυναίκα Γιατί εγώ σε πίστεψα. Το ήξερα πως θα ερχόσουν. ήρωας Το ήξερες, μα άργησα. Βαρέθηκες, μου είπες. γυναίκα Πάντα αργείς, αλλά εντάξει, τα κατάφερες. Πες μου τι λέει το σχέδιο; Τι έχει παρακάτω; ήρωας Κουράστηκα. Νομίζω πως πρέπει πια να κοιμηθώ; γυναίκα Κι εγώ; ήρωας Κοιμήσου δίπλα μου κι εσύ. Αφού το όνειρό μου σε χωρά, χωράς και στο κρεβάτι μου. 56

58 γυναίκα Κι αν λείπω, όταν ξυπνήσεις; ήρωας Γιατί να λείπεις; Αύριο πρέπει να ξυπνήσουμε νωρίς. Ο πόλεμος τελείωσε. Πρέπει να φτιάξουμε από την αρχή ολόκληρο τον κόσμο. γυναίκα Έτσι, νομίζεις, φτιάχνονται στον κόσμο αυτόν οι κόσμοι; ήρωας Όχι, πρέπει κάποιος να βρεθεί να πει την πρώτη λέξη. γυναίκα Τι περιμένεις; Πες την! ήρωας Περίμενε πρώτα να κοιμηθώ. Κι αύριο μέρα είναι. Η γυναίκα κάθεται πάνω στο περβάζι, μετά περνάει από έξω τα πόδια της και κρατώντας τα κάγκελα κρέμεται στο κενό. Χαμογελάει, ενώ ο ήρωας απλώνει τα χέρια του για να πιάσει το δικά της. 57

59 γυναίκα Πες την, αλλιώς βουτάω. Αλήθεια λέω, δεν αστειεύομαι. Πες την! Ακόμα προλαβαίνεις Ο ήρωας κρατάει ακόμα τα χέρια της γυναίκας, αλλά παραμένει σιωπηλός. Τα χείλη του ανοιγοκλείνουν, αλλά δεν βγαίνει ήχος. Το κενό από κάτω από την γυναίκα ανοίγει διάπλατα το στόμα του. 58

60 μείνε 59

61 circa diem Ένας σαραντάχρονος Βρετανός κατέχει το παγκόσμιο ρεκόρ, μέσα σε αυτόν τον κόσμο, αγρύπνιας, τώρα εσύ κοιμάσαι κι εγώ κάθομαι στο πάτωμα και σου γράφω, μένοντας άυπνος σε ένα μπαρ για έντεκα ολόκληρα ημερόνυχτα. Έχω λίγη ταραχή και προσπαθώ να είμαι ήσυχος, για να μην ξυπνήσω και εσένα. Arousal disorders. Ο Τόνι Ράιτ, κάτοικος του Πενζάνς της Κορνουάλης, νομίζω πως ήταν λάθος αυτό το ταξίδι, δεν μετανιώνω, φυσικά, που σε έφερα εδώ, καμία σχέση, χαίρομαι στ αλήθεια, κατάφερε να σπάσει το Ρεκόρ Guinness που έθεσε στις ΗΠΑ το 1964 ο Ράντι Γκάρνερ, μένοντας ξύπνιος για 264 ώρες, απλώς νιώθω τόσο πολύ λάθος την παρουσία μου μέσα σε αυτό το δωμάτιο, μέσα σε αυτόν τον κόσμο, που δεν ξέρω τι να κάνω και πώς να με διαχειριστώ. Δεν ξέρω πού να με βάλω. Σκέφτηκα να βγω μια βόλτα. Αλλά. 60

62 Θα. Κάνω. Τόσο. Θόρυβο. Φεύγοντας και γυρνώντας που φοβάμαι πως θα με ακούσεις. Το Βιβλίο των Ρεκόρ Guinness αργότερα απέσυρε την κατηγορία της στέρησης ύπνου, μέσα σε αυτόν τον κόσμο, λόγω ανησυχιών για την υγεία των υποψήφιων ρέκορντμαν. Anterograde amnesia. Ο Ράιτ αντιστάθηκε στην υπνηλία πίνοντας τσάι, τέλος πάντων, δεν είναι αυτό το θέμα, παίζοντας μπιλιάρδο και γράφοντας στο ημερολόγιό του, αναφέρει την Παρασκευή το BBC. Νομίζω πως μοιραία και αναπόφευκτα δεν θα τα ξαναπούμε. Το δυσκολότερο από όλα, δήλωνε ο ίδιος, ή αν τα ξαναπούμε, θα είναι τόσο παρωδία του παρελθόντος, που σοβαρά, δεν θέλω να το ζήσω, ήταν να παραμείνει συνεχώς σε ένα μέρος -το μπαρ Studio, μέσα σε αυτόν τον κόσμο, της Πενζάνς- για να μην κατηγορηθεί ότι κοιμόταν αλλού κρυφά. Μια διαδικτυακή κάμερα και τηλεόραση κλειστού κυκλώματος, καλύτερα ας μου μείνει σαν τελευταία ανάμνηση η ήρεμη αναπνοή σου, τον παρακολουθούσαν όλο το 24ωρο. Τώρα. Που. Κοιμάσαι. 61

63 Τόσο. Πολύ. Κοντά. Μου. Η προσπάθειά του, πάντως, δεν έμεινε χωρίς παρενέργειες. Ανά διαστήματα η ομιλία του γινόταν ακατάληπτη, κάποτε θα καταλάβεις ίσως ποιος είμαι, έβλεπε κουκκίδες να χορεύουν, μέσα σε αυτόν τον κόσμο στην οθόνη του, κάποτε θα καταφέρω να γυρίσω τον χρόνο πίσω, και τα χρώματα του φαίνονταν αφύσικα έντονα. Αν και εγώ πια νιώθω πως σε γνωρίζω από πάντα. Dysomnia. Θυμήσου! Μην φοβηθείς θυμήσου! Parasomnia. Μάλλον η τύχη τα έφερε να αποχαιρετιστούμε, κατά κάποιον τρόπο, εδώ όπου γνωριστήκαμε. Ο Ράιτ τρεφόταν μόνο με ωμά τρόφιμα φρούτα, αν και εγώ πια νιώθω πως σε γνωρίζω από πάντα, σαλάτες, ακόμα και όταν οι σάρκες μας θα έχουν γίνει χώμα, σπόρους και ξηρούς καρπούς- μια «δίαιτα της Λίθινης Εποχής», που επιτρέπει σε ορισμένες περιοχές του εγκεφάλου, και σκόνη τα κόκκαλά μας, να ξεκουράζονται ενώ άλλες λειτουργούν σε κατάσταση εγρήγορσης. Θα υπάρχουμε μέσα σε ιστορίες που θα τις διαβάζουν. Άνθρωποι. Που. 62

64 Δεν. Έχουν. Γεννηθεί. Ακόμα. Ο ισχυρισμός, μέσα σε αυτόν τον κόσμο, αντιμετωπίστηκε με σκεπτικισμό από τους επιστήμονες. Όνειρα γλυκά, μωρό μου. 63

65 ένα ανάλαφρο επιμύθιο σε μια βεβαρημένη ιστορία: 64

66 -Γιατί είμαστε σε πλοίο; -Τι ερώτηση είναι αυτή; Δεν είναι προφανές; Γιατί τα έχεις κάνει θάλασσα. -Και το πλοίο αυτό, γιατί είναι πολεμικό; -Μα αφού βρισκόμαστε σε πόλεμο. -Βρισκόμαστε; Νόμιζα πως ο πόλεμος αυτός είναι μόνο δικός μου. -Ήτανε στην αρχή. Μα ευτυχώς ή δυστυχώς, στο μεταξύ, έμπλεξε κι άλλος κόσμος. -Γιατί φοράς στολή; -Γιατί είμαι αξιωματικός. -Αλήθεια; Δεν το ήξερα. -Δεν πρόσεξες ποτέ το ταμπελάκι, επάνω στο γραφείο μου; -Ναι, νομίζω τώρα που το λες, κάτι ίσως θυμάμαι. -Κάτι; Εσύ δεν είσαι που δεν ξεχνάς ποτέ σου τίποτα; -Θυμάμαι όλα όσα εξυπηρετούν μονάχα την αφήγηση. -Και δεν την εξυπηρετεί ολόκληρος πλωτάρχης; -Μα ήμασταν, υποτίθεται, καταμεσής στον κάμπο. Τι γυρεύει ένας πλωτάρχης σε αυτήν εδώ τη Λάρισα; 65

67 -Είπαμε, κάμπος πριν τον πόλεμο. Τώρα τα έχεις κάνει όλα θάλασσα. -Εγώ το μόνο που ήθελα ήταν να κοιμηθώ. -Γιατί; Για να εξυπηρετήσει κι ο ύπνος την αφήγηση; -Για να μπορέσει να έχει η αφήγηση συνέχεια. -Και η δική σου η συνέχεια; -Εγώ είμαι η αφήγηση. -Πόσες μέρες έχεις να κοιμηθείς; -Ξύπνησα το πρωί του Σαββάτου μέσα σε ένα παιδικό δωμάτιο. -Σήμερα είναι Πέμπτη. -Αλήθεια; Πώς περνούν οι μέρες! Ούτε που το κατάλαβα. -Είσαι έξι μέρες άγρυπνος. Πρέπει κάπως να το διορθώσουμε αυτό. -Μαζί θα το διορθώσουμε; -Εσύ είσαι αυτός που ζήτησε ιατρική βοήθεια. -Ναι, αλλά γιατί από στρατιωτικό γιατρό; Από όσο μπορώ να ξέρω, έχω τακτοποιήσει τις στρατιωτικές υποχρεώσεις μου. -Κάποιες θητείες δεν τελειώνουνε ποτέ. -Ώστε αυτό είναι λοιπόν; Πρέπει να δω το εξαήμερο αυτό ως μέρος κάποιας ασκήσεως ετοιμότητας; -Όλη η ζωή είναι μια άσκηση ετοιμότητας. -Ναι, ε; Και για ποιο πράγμα ακριβώς ετοιμαζόμαστε; -Μα για τον θάνατο. Τι άλλο; Για τον μεγάλο ύπνο. 66

Από όλα τα παραμύθια που μου έλεγε ο πατέρας μου τα βράδια πριν κοιμηθώ, ένα μου άρεσε πιο πολύ. Ο Σεβάχ ο θαλασσινός. Επτά ταξίδια είχε κάνει ο

Από όλα τα παραμύθια που μου έλεγε ο πατέρας μου τα βράδια πριν κοιμηθώ, ένα μου άρεσε πιο πολύ. Ο Σεβάχ ο θαλασσινός. Επτά ταξίδια είχε κάνει ο 4 Από όλα τα παραμύθια που μου έλεγε ο πατέρας μου τα βράδια πριν κοιμηθώ, ένα μου άρεσε πιο πολύ. Ο Σεβάχ ο θαλασσινός. Επτά ταξίδια είχε κάνει ο Σεβάχ. Για να δει τον κόσμο και να ζήσει περιπέτειες.

Διαβάστε περισσότερα

ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΙ ΤΟ Σ ΑΓΑΠΑΩ

ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΙ ΤΟ Σ ΑΓΑΠΑΩ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΙ ΤΟ Σ ΑΓΑΠΑΩ (Αόρατος) ΑΦΗΓΗΤΗΣ: Κάποτε στη γη γεννήθηκε το Όνειρο. Το όνομά του δεν ήταν έτσι, όμως επειδή συνεχώς ονειρευόταν, όλοι το φώναζαν Όνειρο. Δεν ήταν κάτι το σπουδαίο, ήταν σαν

Διαβάστε περισσότερα

Μαμά, γιατί ο Φώτης δε θέλει να του πιάσω το χέρι; Θα σου εξηγήσω, Φωτεινή. Πότε; Αργότερα, όταν μείνουμε μόνες μας. Να πάμε με τον Φώτη στο δωμάτιό

Μαμά, γιατί ο Φώτης δε θέλει να του πιάσω το χέρι; Θα σου εξηγήσω, Φωτεινή. Πότε; Αργότερα, όταν μείνουμε μόνες μας. Να πάμε με τον Φώτη στο δωμάτιό - Μαμά, γιατί ο Φώτης δε θέλει να του πιάσω το χέρι; Θα σου εξηγήσω, Φωτεινή. Πότε; Αργότερα, όταν μείνουμε μόνες μας. Να πάμε με τον Φώτη στο δωμάτιό μου να παίξουμε; Αν θέλει, ναι. Προσπάθησε να μην

Διαβάστε περισσότερα

Μια νύχτα. Μπαίνω στ αμάξι με το κορίτσι μου και γέρνει γλυκά στο πλάϊ μου και το φεγγάρι λες και περπατάει ίσως θέλει κάπου να μας πάει

Μια νύχτα. Μπαίνω στ αμάξι με το κορίτσι μου και γέρνει γλυκά στο πλάϊ μου και το φεγγάρι λες και περπατάει ίσως θέλει κάπου να μας πάει Μια νύχτα Μπαίνω στ αμάξι με το κορίτσι μου και γέρνει γλυκά στο πλάϊ μου και το φεγγάρι λες και περπατάει ίσως θέλει κάπου να μας πάει Μια νύχτα σαν κι αυτή μια νύχτα σαν κι αυτή θέλω να σου πω πόσο σ

Διαβάστε περισσότερα

«Ο Αϊούλαχλης και ο αετός»

«Ο Αϊούλαχλης και ο αετός» ΠΑΡΑΜΥΘΙ #25 «Ο Αϊούλαχλης και ο αετός» (Φλώρινα - Μακεδονία Καύκασος) Διαγωνισμός παραδοσιακού παραμυθιού ebooks4greeks.gr ΠΑΡΑΜΥΘΙ #25 Ψηφίστε το παραμύθι που σας άρεσε περισσότερο εδώ μέχρι 30/09/2011

Διαβάστε περισσότερα

Τράντα Βασιλική Β εξάμηνο Ειδικής Αγωγής

Τράντα Βασιλική Β εξάμηνο Ειδικής Αγωγής Τράντα Βασιλική Β εξάμηνο Ειδικής Αγωγής Ο Μικρός Πρίγκιπας έφτασε στη γη. Εκεί είδε μπροστά του την αλεπού. - Καλημέρα, - Καλημέρα, απάντησε ο μικρός πρίγκιπας, ενώ έψαχνε να βρει από πού ακουγόταν η

Διαβάστε περισσότερα

Η Μόνα, η μικρή χελώνα, μετακόμισε σε ένα καινούριο σπίτι κοντά στη λίμνη του μεγάλου δάσους.

Η Μόνα, η μικρή χελώνα, μετακόμισε σε ένα καινούριο σπίτι κοντά στη λίμνη του μεγάλου δάσους. Η Μόνα, η μικρή χελώνα, μετακόμισε σε ένα καινούριο σπίτι κοντά στη λίμνη του μεγάλου δάσους. Κάθεται στο παράθυρο του δωματίου της και σκέφτεται, στεναχωρημένη τους παλιούς της φίλους και συμμαθητές.

Διαβάστε περισσότερα

Ο εγωιστής γίγαντας. Μεταγραφή : Γλυμίτσα Ευθυμία. Διδασκαλείο Δημοτικής Εκπαίδευσης. «Αλέξανδρος Δελμούζος»

Ο εγωιστής γίγαντας. Μεταγραφή : Γλυμίτσα Ευθυμία. Διδασκαλείο Δημοτικής Εκπαίδευσης. «Αλέξανδρος Δελμούζος» Ο εγωιστής γίγαντας Μεταγραφή : Γλυμίτσα Ευθυμία Διδασκαλείο Δημοτικής Εκπαίδευσης «Αλέξανδρος Δελμούζος» 2010-2011 Κάθε απόγευμα μετά από το σχολείο τα παιδιά πήγαιναν για να παίξουν στον κήπο του γίγαντα.

Διαβάστε περισσότερα

ΠΑΝΑΓΙΩΣΑ ΠΑΠΑΔΗΜΗΣΡΙΟΤ. Δέκα ποιήματα για τον πατέρα μου. Αλκιβιάδη

ΠΑΝΑΓΙΩΣΑ ΠΑΠΑΔΗΜΗΣΡΙΟΤ. Δέκα ποιήματα για τον πατέρα μου. Αλκιβιάδη ΠΑΝΑΓΙΩΣΑ ΠΑΠΑΔΗΜΗΣΡΙΟΤ Αλκιβιάδη Θεσσαλονίκη Υεβρουάριος 2015 Παναγιώτα Παπαδημητρίου Αλκιβιάδη Θεσσαλονίκη Υεβρουάριος 2015 [3] Παναγιώτα Παπαδημητρίου Αφιερωμένο στον πατέρα μου Αλκιβιάδη Copyright

Διαβάστε περισσότερα

Αποστολή. Κρυμμένος Θησαυρός. Λίνα Σωτηροπούλου. Εικόνες: Ράνια Βαρβάκη

Αποστολή. Κρυμμένος Θησαυρός. Λίνα Σωτηροπούλου. Εικόνες: Ράνια Βαρβάκη διαβάζω ιστορίες Αποστολή Κρυμμένος Θησαυρός Λίνα Σωτηροπούλου Εικόνες: Ράνια Βαρβάκη 11 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2 Το δώρο της γιαγιάς Μόλις χτύπησε το ξυπνητήρι, με έπιασε πανικός. Δεν μπορούσα να καταλάβω για ποιον

Διαβάστε περισσότερα

ΣΚΕΤΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ. ΑΡΗΣ (Συναντώνται μπροστά στη σκηνή ο Άρης με τον Χρηστάκη.) Γεια σου Χρηστάκη, τι κάνεις;

ΣΚΕΤΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ. ΑΡΗΣ (Συναντώνται μπροστά στη σκηνή ο Άρης με τον Χρηστάκη.) Γεια σου Χρηστάκη, τι κάνεις; ΣΚΕΤΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ ΑΡΗΣ (Συναντώνται μπροστά στη σκηνή ο Άρης με τον Χρηστάκη.) Γεια σου Χρηστάκη, τι κάνεις; ΧΡΗΣΤΑΚΗΣ Μια χαρά είμαι. Εσύ; ΑΡΗΣ Κι εγώ πολύ καλά. Πάρα πολύ καλά! ΧΡΗΣΤΑΚΗΣ Σε βλέπω

Διαβάστε περισσότερα

Περιεχόμενα. Εφτά ξύλινα αλογάκια κι ένα αληθινό Αν έχεις τύχη Η μεγάλη καφετιά αρκούδα κι εμείς... 37

Περιεχόμενα. Εφτά ξύλινα αλογάκια κι ένα αληθινό Αν έχεις τύχη Η μεγάλη καφετιά αρκούδα κι εμείς... 37 Περιεχόμενα Εφτά ξύλινα αλογάκια κι ένα αληθινό............. 11 Αν έχεις τύχη..................................... 21 Η μεγάλη καφετιά αρκούδα κι εμείς............... 37 7199_alogaki_pasxalitsa_arkouda:7199_alogaki_pasxalitsa_arkouda

Διαβάστε περισσότερα

Στην ζωή πρέπει να ξέρεις θα σε κάνουν να υποφέρεις. Μην λυγίσεις να σταθείς ψηλά! Εκεί που δεν θα μπορούν να σε φτάσουν.

Στην ζωή πρέπει να ξέρεις θα σε κάνουν να υποφέρεις. Μην λυγίσεις να σταθείς ψηλά! Εκεί που δεν θα μπορούν να σε φτάσουν. Αποστόλη Λαμπρινή (brines39@ymail.com) ΔΥΝΑΜΗ ΨΥΧΗΣ Στην ζωή πρέπει να ξέρεις θα σε κάνουν να υποφέρεις Μην λυγίσεις να σταθείς ψηλά! Εκεί που δεν θα μπορούν να σε φτάσουν. Θα σε χτυπάνε, θα σε πονάνε,

Διαβάστε περισσότερα

ALBUM ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ 2010 ΦΥΣΑΕΙ

ALBUM ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ 2010 ΦΥΣΑΕΙ ALBUM ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ 2010 ΦΥΣΑΕΙ Μη µου µιλάς γι' αυτά που ξεχνάω Μη µε ρωτάς για καλά κρυµµένα µυστικά Και µε κοιτάς... και σε κοιτώ... Κι είναι η στιγµή που δεν µπορεί να βγεί απ' το µυαλό Φυσάει... Κι είναι

Διαβάστε περισσότερα

Αγγελική Δαρλάση. Το παλιόπαιδο. Εικονογράφηση Ίρις Σαμαρτζή

Αγγελική Δαρλάση. Το παλιόπαιδο. Εικονογράφηση Ίρις Σαμαρτζή Αγγελική Δαρλάση Το παλιόπαιδο Εικονογράφηση Ίρις Σαμαρτζή σε όλους αυτούς που οραματίστηκαν έναν καλύτερο κόσμο και προσπαθούν για να γίνει, έστω και λίγο, καλύτερος 6 «Φτώχεια δεν είναι μόνο η έλλειψη

Διαβάστε περισσότερα

Τοπαλίδης Ιπποκράτης, 13 ετών

Τοπαλίδης Ιπποκράτης, 13 ετών Τοπαλίδης Ιπποκράτης, 13 ετών Το μυστήριο του πασχαλινού λαγού Του Κώστα Στοφόρου «Να βγούμε;» «Όχι ακόμα», είπε ο μπαμπάς. «Δεν θα έχει έρθει. Είναι πολύ νωρίς. Κάτσε να ξυπνήσει κι ο Δημήτρης». «Ο Δημήτρης

Διαβάστε περισσότερα

ΧΑΡΤΑΕΤΟΣ UÇURTMA Orkun Bozkurt

ΧΑΡΤΑΕΤΟΣ UÇURTMA Orkun Bozkurt ΧΑΡΤΑΕΤΟΣ UÇURTMA Orkun Bozkurt - Ι - Αυτός είναι ένας ανάπηρος πριν όμως ήταν άνθρωπος. Κάθε παιδί, σαν ένας άνθρωπος. έρχεται, καθώς κάθε παιδί γεννιέται. Πήρε φροντίδα απ τη μητέρα του, ανάμεσα σε ήχους

Διαβάστε περισσότερα

«Πώς να ξέρει κανείς πού στέκει; Με αγγίζεις στο παρελθόν, σε νιώθω στο παρόν» Μυρσίνη-Νεφέλη Κ. Παπαδάκου «Νερό. Εγώ»

«Πώς να ξέρει κανείς πού στέκει; Με αγγίζεις στο παρελθόν, σε νιώθω στο παρόν» Μυρσίνη-Νεφέλη Κ. Παπαδάκου «Νερό. Εγώ» «Πώς να ξέρει κανείς πού στέκει; Με αγγίζεις στο παρελθόν, σε νιώθω στο παρόν» Μυρσίνη-Νεφέλη Κ. Παπαδάκου «Νερό. Εγώ» ΚΕΦΆΛΑΙΟ 1 ΘΑ ΣΟΥ ΠΩ τι πιστεύω για την εξαφάνιση, αλλά δώσε μου λίγο χρόνο. Όχι,

Διαβάστε περισσότερα

Οι αριθμοί σελίδων με έντονη γραφή δείχνουν τα κύρια κεφάλαια που σχετίζονται με το θέμα. ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΜΑΘΗΜΑ

Οι αριθμοί σελίδων με έντονη γραφή δείχνουν τα κύρια κεφάλαια που σχετίζονται με το θέμα. ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΜΑΘΗΜΑ Τί σε απασχολεί; Διάβασε τον κατάλογο που δίνουμε παρακάτω και, όταν συναντήσεις κάποιο θέμα που απασχολεί κι εσένα, πήγαινε στις σελίδες που αναφέρονται εκεί. Διάβασε τα κεφάλαια, που θα βρεις σ εκείνες

Διαβάστε περισσότερα

ΜΠΑ Μ! Μ Π Α Μ! Στη φωτογραφία μάς είχαν δείξει καλύτερη βάρκα. Αστραφτερή και καινούρια, με χώρο για όλους.

ΜΠΑ Μ! Μ Π Α Μ! Στη φωτογραφία μάς είχαν δείξει καλύτερη βάρκα. Αστραφτερή και καινούρια, με χώρο για όλους. ΕΙΝΑΙ ΑΤΥΧΙΑ ΝΑ ΤΑΞΙΔΕΥΕΙΣ ΜΕ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ. Νούρου Εγώ Κουάμι ο αδερφός μου Ράζακ ένας φίλος που συναντήσαμε στον δρόμο Στη φωτογραφία μάς είχαν δείξει καλύτερη βάρκα. Αστραφτερή και καινούρια, με χώρο για

Διαβάστε περισσότερα

ΟΝΕΙΡΟ ΜΙΑΣ ΚΑΠΟΙΑΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ. ακριβώς το που.την μητέρα μου και τα αδέρφια μου, ήμουν πολύ μικρός για να τους

ΟΝΕΙΡΟ ΜΙΑΣ ΚΑΠΟΙΑΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ. ακριβώς το που.την μητέρα μου και τα αδέρφια μου, ήμουν πολύ μικρός για να τους ΟΝΕΙΡΟ ΜΙΑΣ ΚΑΠΟΙΑΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ. Γεννήθηκα πολύ μακριά. Δεν γνωρίζω ακριβώς το που.την μητέρα μου και τα αδέρφια μου, ήμουν πολύ μικρός για να τους θυμάμαι. Το μόνο που μου έρχεται στο μυαλό σαν ανάμνηση

Διαβάστε περισσότερα

Κείμενα Κατανόησης Γραπτού Λόγου

Κείμενα Κατανόησης Γραπτού Λόγου Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας Πιστοποίηση Επάρκειας της Ελληνομάθειας 18 Ιανουαρίου 2013 A2 Κείμενα Κατανόησης Γραπτού Λόγου Διάρκεια Εξέτασης 30 λεπτά Διάρκεια Εξέτασης 30 λεπτά Ερώτημα 1 (7 μονάδες) Διαβάζετε

Διαβάστε περισσότερα

Δύο ιστορίες που ρωτάνε

Δύο ιστορίες που ρωτάνε ...... Δύο ιστορίες που ρωτάνε Διορθώσεις: Νέστορας Χούνος Σελιδοποίηση - Μακέτα εξωφύλλου: Ευθύµης Δηµουλάς 1991 MANOΣ KONTOΛEΩN & EKΔOΣEIΣ «AΓKYPA» Δ.A. ΠAΠAΔHMHTPIOY A.B.E.E. Η παρούσα 18η έκδοση, Φεβρουάριος

Διαβάστε περισσότερα

Μια φορά και ένα καιρό, σε μια μουντή και άχρωμη πόλη κάπου στο μέλλον, ζούσαν τρία γουρουνάκια με τον παππού τους. Ο Ανδρόγεως, το Θρασάκι και ο

Μια φορά και ένα καιρό, σε μια μουντή και άχρωμη πόλη κάπου στο μέλλον, ζούσαν τρία γουρουνάκια με τον παππού τους. Ο Ανδρόγεως, το Θρασάκι και ο Μια φορά και ένα καιρό, σε μια μουντή και άχρωμη πόλη κάπου στο μέλλον, ζούσαν τρία γουρουνάκια με τον παππού τους. Ο Ανδρόγεως, το Θρασάκι και ο Χαρίδημος. Τις μέρες τους τις περνούσαν βαρετά και μονότονα

Διαβάστε περισσότερα

Τα παιδιά της Πρωτοβουλίας και η Δώρα Νιώπα γράφουν ένα παραμύθι - αντίδωρο

Τα παιδιά της Πρωτοβουλίας και η Δώρα Νιώπα γράφουν ένα παραμύθι - αντίδωρο Τα παιδιά της Πρωτοβουλίας και η Δώρα Νιώπα γράφουν ένα παραμύθι - αντίδωρο Ο Ηλίας ανεβαίνει Ψηλά Ψηλότερα Κάθε Μάρτιο, σε μια Χώρα Κοντινή, γινόταν μια Γιορτή! Η Γιορτή των Χαρταετών. Για πρώτη φορά,

Διαβάστε περισσότερα

ΙΕ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΛΕΜΕΣΟΥ (Κ.Α.) ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ:

ΙΕ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΛΕΜΕΣΟΥ (Κ.Α.) ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ: ΙΕ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΛΕΜΕΣΟΥ (Κ.Α.) ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ: 2007-2008 Τάξη: Γ 3 Όνομα: Η μύτη μου είναι μεγάλη. Όχι μόνο μεγάλη, είναι και στραβή. Τα παιδιά στο νηπιαγωγείο με λένε Μυτόγκα. Μα η δασκάλα τα μαλώνει: Δεν

Διαβάστε περισσότερα

ΕΡΩΤΙΚΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΜΑΘΗΤΏΝ ΚΑΙ ΜΑΘΗΤΡΙΩΝ

ΕΡΩΤΙΚΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΜΑΘΗΤΏΝ ΚΑΙ ΜΑΘΗΤΡΙΩΝ ΕΡΩΤΙΚΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΜΑΘΗΤΏΝ ΚΑΙ ΜΑΘΗΤΡΙΩΝ Στο πλαίσιο του μαθήματος της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας της Γ Γυμνασίου οι μαθητές ήρθαν σε επαφή με ένα δείγμα ερωτικής ποίησης. Συγκεκριμένα διδάχτηκαν το ποίημα

Διαβάστε περισσότερα

Τα παραμύθια της τάξης μας!

Τα παραμύθια της τάξης μας! Τα παραμύθια της τάξης μας! ΟΙ λέξεις κλειδιά: Καρδιά, γοργόνα, ομορφιά, πυξίδα, χώρα, πεταλούδα, ανηφόρα, θάλασσα, φάλαινα Μας βοήθησαν να φτιάξουμε αυτά τα παραμύθια! «Χρυσαφένια χώρα» Μια φορά κι έναν

Διαβάστε περισσότερα

κι η τιμωρία των κατηγορουμένων. Βέβαια, αν δεν έχεις πάρει καθόλου βάρος, αυτό θα σημαίνει ότι ο κατηγορούμενος

κι η τιμωρία των κατηγορουμένων. Βέβαια, αν δεν έχεις πάρει καθόλου βάρος, αυτό θα σημαίνει ότι ο κατηγορούμενος 14 Φτάνοντας λοιπόν ο Νικήτας σε μια από τις γειτονικές χώρες, εντυπωσιάστηκε από τον πλούτο και την ομορφιά της. Πολλά ποτάμια τη διέσχιζαν και πυκνά δάση κάλυπταν τα βουνά της, ενώ τα χωράφια ήταν εύφορα

Διαβάστε περισσότερα

Παραμύθι για την υγιεινή διατροφή

Παραμύθι για την υγιεινή διατροφή Παραμύθι για την υγιεινή διατροφή Τζήκου Βασιλική Το δίλημμα της Λένιας 1 Παραμύθι πού έχω κάνει στο πρόγραμμα Αγωγής Υγείας που είχε τίτλο: «Γνωρίζω το σώμα μου, το αγαπώ και το φροντίζω» με την βοήθεια

Διαβάστε περισσότερα

Τα λουλούδια που δεν είχαν όνομα ''ΜΥΘΟΣ''

Τα λουλούδια που δεν είχαν όνομα ''ΜΥΘΟΣ'' 1 2 Τα λουλούδια που δεν είχαν όνομα ''ΜΥΘΟΣ'' 3 Τα λουλούδια χωρίς όνομα, τα έχει ο καθένας από μας, αλλά δεν το ξέρουμε. Δεν μας μαθαίνουν τίποτα και ψάχνουμε μόνοι μας άσκοπα να βρούμε κάτι, για να

Διαβάστε περισσότερα

ΛΕΟΝΑΡΝΤ ΚΟΕΝ. Στίχοι τραγουδιών του. Δεν υπάρχει γιατρειά για την αγάπη (Ain t no cure for love)

ΛΕΟΝΑΡΝΤ ΚΟΕΝ. Στίχοι τραγουδιών του. Δεν υπάρχει γιατρειά για την αγάπη (Ain t no cure for love) http://hallofpeople.com/gr.php?user=κοέν%20λέοναρντ ΛΕΟΝΑΡΝΤ ΚΟΕΝ Στίχοι τραγουδιών του Από το http://lyricstranslate.com/el/leonard-cohen-lyrics.html (Ain t no cure for love) Σε αγαπούσα για πολύ, πολύ

Διαβάστε περισσότερα

Ο νονός μου είναι ο καλύτερος συγγραφέας τρελών ιστοριών του κόσμου.

Ο νονός μου είναι ο καλύτερος συγγραφέας τρελών ιστοριών του κόσμου. Ο νονός μου είναι ο καλύτερος συγγραφέας τρελών ιστοριών του κόσμου. Ζητήστε του την Κοκκινοσκουφίτσα... δεν την ξέρει, τη Σταχτοπούτα ούτε αυτή την ξέρει, τη Μικρή Γοργόνα ή το λύκο και τα τρία γουρουνάκια

Διαβάστε περισσότερα

ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΑΙ ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ ΚΟΥΒΕΝΤΙΑΣΑΜΕ ΚΑΙ ΝΙΩΣΑΜΕ.. ΠΟΣΟ ΠΟΛΥΤΙΜΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ Ο ΕΝΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ!

ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΑΙ ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ ΚΟΥΒΕΝΤΙΑΣΑΜΕ ΚΑΙ ΝΙΩΣΑΜΕ.. ΠΟΣΟ ΠΟΛΥΤΙΜΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ Ο ΕΝΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ! ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΑΙ ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ ΚΟΥΒΕΝΤΙΑΣΑΜΕ ΚΑΙ ΝΙΩΣΑΜΕ.. ΠΟΣΟ ΠΟΛΥΤΙΜΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ Ο ΕΝΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ! Δ ΤΑΞΗ 3 Ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΑΙΣΩΝΙΑΣ ΣΕΣΚΛΟΥ Όλοι χρειαζόμαστε τη βοήθεια όλων Μια φορά κι έναν καιρό, μια

Διαβάστε περισσότερα

Πώς γράφεις αυτές τις φράσεις;

Πώς γράφεις αυτές τις φράσεις; Πρόλογος Όταν ήμουν μικρός, ούτε που γνώριζα πως ήμουν παιδί με ειδικές ανάγκες. Πώς το ανακάλυψα; Από τους άλλους ανθρώπους που μου έλεγαν ότι ήμουν διαφορετικός, και ότι αυτό ήταν πρόβλημα. Δεν είναι

Διαβάστε περισσότερα

ΕΚ ΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ Α.Ε.

ΕΚ ΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ Α.Ε. ιστορίες της 17 ιστορίες της Πρωτοχρονιάς Παραμύθια: Βαλερί Κλες, Έμιλι-Ζιλί Σαρμπονιέ, Λόρα Μιγιό, Ροζέ-Πιερ Μπρεμό, Μονίκ Σκουαρσιαφικό, Καλουάν, Ιμπέρ Μασουρέλ, Ζαν Ταμπονί-Μισεράτσι, Πολ Νέισκενς,

Διαβάστε περισσότερα

ΘΕΑΤΡΙΚΟ 2 ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΟΥΖΙΝΑ

ΘΕΑΤΡΙΚΟ 2 ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΟΥΖΙΝΑ ΘΕΑΤΡΙΚΟ 2 ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΟΥΖΙΝΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΟΥΖΙΝΑ ΕΓΓΟΝΟΣ: Παππού, γιατί προτιμάς να βάζεις κανέλα και όχι κύμινο στα σουτζουκάκια; ΠΑΠΠΟΥΣ: Το κύμινο είναι κομματάκι δυνατό. Κάνει τους ανθρώπους να κλείνονται

Διαβάστε περισσότερα

Μπεχτσή Μαρία του Κωνσταντίνου, 11 ετών

Μπεχτσή Μαρία του Κωνσταντίνου, 11 ετών Μπεχτσή Μαρία του Κωνσταντίνου, 11 ετών Το μυστήριο του πασχαλινού λαγού Του Κώστα Στοφόρου «Να βγούμε;» «Όχι ακόμα», είπε ο μπαμπάς. «Δεν θα έχει έρθει. Είναι πολύ νωρίς. Κάτσε να ξυπνήσει κι ο Δημήτρης».

Διαβάστε περισσότερα

ΙΑ ΧΕΙΡΙΣΗ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ

ΙΑ ΧΕΙΡΙΣΗ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ 1η Σελίδα Η Γιώτα θα πάει για πρώτη φορά κατασκήνωση. Φαντάζεται πως θα περάσει πολύ άσχημα μακριά από τους γονείς και τα παιχνίδια της για μια ολόκληρη εβδομάδα. Αγχώνεσαι ή νοιώθεις άβολα όταν είσαι

Διαβάστε περισσότερα

- Γιατρέ, πριν την εγχείρηση δεν είχατε μούσι... - Δεν είμαι γιατρός. Ο Αγιος Πέτρος είμαι...

- Γιατρέ, πριν την εγχείρηση δεν είχατε μούσι... - Δεν είμαι γιατρός. Ο Αγιος Πέτρος είμαι... - Γιατρέ, πριν την εγχείρηση δεν είχατε μούσι... - Δεν είμαι γιατρός. Ο Αγιος Πέτρος είμαι... - Γιατρέ, βλέπω μπλε και πράσινους κόκκους.. - Οφθαλμίατρο έχετε δει; - Οχι! Μόνο μπλε και πράσινους κόκκους...

Διαβάστε περισσότερα

Ερωτηματολόγιο Προγράμματος "Ασφαλώς Κυκλοφορώ" (αρχικό ερωτηματολόγιο) Για μαθητές Β - Γ Δημοτικού

Ερωτηματολόγιο Προγράμματος Ασφαλώς Κυκλοφορώ (αρχικό ερωτηματολόγιο) Για μαθητές Β - Γ Δημοτικού Ερωτηματολόγιο Προγράμματος "Ασφαλώς Κυκλοφορώ" (αρχικό ερωτηματολόγιο) Για μαθητές Β - Γ Δημοτικού Tάξη & Τμήμα:... Σχολείο:... Ημερομηνία:.../.../200... Όνομα:... Ερωτηματολόγιο Προγράμματος "Ασφαλώς

Διαβάστε περισσότερα

Σε μια μικρή παραθαλάσσια πόλη

Σε μια μικρή παραθαλάσσια πόλη Σε μια μικρή παραθαλάσσια πόλη υπάρχει ένα σπίτι με άσπρα παράθυρα. Μέσα σε αυτό θα βρούμε ένα χαρούμενο δωμάτιο, γεμάτο γέλια και φωνές, και δυο παιδιά που θέλω να σας γνωρίσω «Τάσι, αυτή η πιτζάμα σού

Διαβάστε περισσότερα

ΑΠΟΔΡΑΣΗ ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΤΟΥ ΤΡΟΜΟΥ

ΑΠΟΔΡΑΣΗ ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΤΟΥ ΤΡΟΜΟΥ ΑΠΟΔΡΑΣΗ ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΤΟΥ ΤΡΟΜΟΥ - Α,α,α,α,α,α,α! ούρλιαξε η Νεφέλη - Τρομερό! συμπλήρωσε η Καλλιόπη - Ω, Θεέ μου! αναφώνησα εγώ - Απίστευτα τέλειο! είπε η Ειρήνη και όλες την κοιτάξαμε λες και είπε

Διαβάστε περισσότερα

ΘΟΔΩΡΗΣ ΠΑΠΑΘΕΟΔΩΡΟΥ

ΘΟΔΩΡΗΣ ΠΑΠΑΘΕΟΔΩΡΟΥ ΘΟΔΩΡΗΣ ΠΑΠΑΘΕΟΔΩΡΟΥ * Αυτά τα τελευταία μην τα δένουμε και κόμπο όμως. Δυστυχώς... ΥΠΟΘΕΣΗ: ΚΛΕΜΜΕΝΑ ΒΡΑΒΕΙΑ (ΚΑΙ ΚΛΕΜΜΕΝΑ ΦΙΛΙΑ)* Εικόνες: Λέλα Στρούτση ΑΘΗΝΑ Τετάρτη, 7.00 το πρωί Το φως ήταν λιγοστό.

Διαβάστε περισσότερα

Εργασία Οδύσσειας: θέμα 2 ο «Γράφω το ημερολόγιο του κεντρικού ήρωα ή κάποιου άλλου προσώπου» Το ημερολόγιο της Πηνελόπης

Εργασία Οδύσσειας: θέμα 2 ο «Γράφω το ημερολόγιο του κεντρικού ήρωα ή κάποιου άλλου προσώπου» Το ημερολόγιο της Πηνελόπης Το ημερολόγιο της Πηνελόπης Εργασία Οδύσσειας: θέμα 2 ο «Γράφω το ημερολόγιο του κεντρικού ήρωα ή κάποιου άλλου προσώπου» Το ημερολόγιο της Πηνελόπης Το ημερολόγιο: «ημέρα της αποχώρησης Αγαπημένο μου

Διαβάστε περισσότερα

Bίντεο 1: Η Αµµόχωστος του σήµερα (2 λεπτά) ήχος θάλασσας

Bίντεο 1: Η Αµµόχωστος του σήµερα (2 λεπτά) ήχος θάλασσας ΘΥΜΑΜΑΙ; Πρόσωπα Ήρωας: Λούκας Αφηγητής 1: Φράνσις Παιδί 1: Ματθαίος Παιδί 2: Αιµίλιος Βασίλης (αγόρι):δηµήτρης Ελένη (κορίτσι): Αιµιλία Ήλιος: Περικλής Θάλασσα: Θεοδώρα 2 ΘΥΜΑΜΑΙ; CD 1 Ήχος Θάλασσας Bίντεο

Διαβάστε περισσότερα

Λήστευαν το δημόσιο χρήμα - Το B' Μέρος με τους αποκαλυπτικούς διαλόγους Άκη - Σμπώκου

Λήστευαν το δημόσιο χρήμα - Το B' Μέρος με τους αποκαλυπτικούς διαλόγους Άκη - Σμπώκου Λήστευαν το δημόσιο χρήμα - Το B' Μέρος με τους αποκαλυπτικούς διαλόγους Άκη - Σμπώκου - από τον Φουάτ σε τρεις εταιρίες χρήματα... μπλου μπρουμέλ, άλλη μια P.A κάπως έτσι και άλλη μία που μου είχες πει

Διαβάστε περισσότερα

Modern Greek Beginners

Modern Greek Beginners 2017 HIGHER SCHOOL CERTIFICATE EXAMINATION Modern Greek Beginners ( Section I Listening) Transcript Familiarisation Text Τι θέλεις να σπουδάσεις του χρόνου; Θέλω να γίνω φαρμακοποιός. Σε ποιο πανεπιστήμιο;

Διαβάστε περισσότερα

Μια μέρα μπήκε η δασκάλα στην τάξη κι είπε ότι θα πήγαιναν ένα μακρινό ταξίδι.

Μια μέρα μπήκε η δασκάλα στην τάξη κι είπε ότι θα πήγαιναν ένα μακρινό ταξίδι. ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟ ΤΑΞΙΔΙ ΜΙΑΣ ΠΑΡΕΑΣ ΠΑΙΔΙΩΝ Μια μέρα μπήκε η δασκάλα στην τάξη κι είπε ότι θα πήγαιναν ένα μακρινό ταξίδι. Αμέσως χάρηκαν πολύ, αλλά κι απογοητεύτηκαν ταυτόχρονα όταν έμαθαν ότι θα ήταν ένα

Διαβάστε περισσότερα

Σκηνή 1η Φθινοπωρινή Φυλλαράκι Φθινοπωρινή Φυλλαράκι Φθινοπωρινή Φυλλαράκι Φθινοπωρινή Φυλλαράκι

Σκηνή 1η Φθινοπωρινή Φυλλαράκι Φθινοπωρινή Φυλλαράκι Φθινοπωρινή Φυλλαράκι Φθινοπωρινή Φυλλαράκι Σκηνή 1 η Μουσική... ανοίγει η αυλαία σιγά σιγά... projector τοπίο με τις τέσσερις εποχές του χρόνου... στη σκηνή τέσσερις καρεκλίτσες, η καθεμία ζωγραφισμένη με την αντίστοιχη εποχή... Μπαίνει η πολύ

Διαβάστε περισσότερα

Και ο μπαμπάς έκανε μία γκριμάτσα κι εγώ έβαλα τα γέλια. Πήγα να πλύνω το στόμα μου, έπλυνα το δόντι μου, το έβαλα στην τσέπη μου και κατέβηκα να φάω.

Και ο μπαμπάς έκανε μία γκριμάτσα κι εγώ έβαλα τα γέλια. Πήγα να πλύνω το στόμα μου, έπλυνα το δόντι μου, το έβαλα στην τσέπη μου και κατέβηκα να φάω. 1 Εδώ και λίγες μέρες, ένα από τα πάνω δόντια μου κουνιόταν και εγώ το πείραζα με τη γλώσσα μου και μερικές φορές με πονούσε λίγο, αλλά συνέχιζα να το πειράζω. Κι έπειτα, χτες το μεσημέρι, την ώρα που

Διαβάστε περισσότερα

«Ο Σάββας η κλώσσα και ο αετός»

«Ο Σάββας η κλώσσα και ο αετός» ΠΑΡΑΜΥΘΙ #26 «Ο Σάββας η κλώσσα και ο αετός» (Πόντος) Διαγωνισμός παραδοσιακού παραμυθιού ebooks4greeks.gr ΠΑΡΑΜΥΘΙ #26 Ψηφίστε το παραμύθι που σας άρεσε περισσότερο εδώ μέχρι 30/09/2011 Δείτε όλα τα παραμύθια

Διαβάστε περισσότερα

Βρισκόμαστε σε ένα μικρό νησί, που βρίσκεται εκεί που ο κόσμος, όχι όλος, πίστευε και θα πιστεύει ότι παλιά υπήρχε η Ατλαντίδα, δηλαδή για να σας

Βρισκόμαστε σε ένα μικρό νησί, που βρίσκεται εκεί που ο κόσμος, όχι όλος, πίστευε και θα πιστεύει ότι παλιά υπήρχε η Ατλαντίδα, δηλαδή για να σας Βρισκόμαστε σε ένα μικρό νησί, που βρίσκεται εκεί που ο κόσμος, όχι όλος, πίστευε και θα πιστεύει ότι παλιά υπήρχε η Ατλαντίδα, δηλαδή για να σας βοηθήσουμε να καταλάβετε το νησάκι αυτό βρίσκεται ανάμεσα

Διαβάστε περισσότερα

ΕΡΩΤΙΚΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΜΑΘΗΤΏΝ ΚΑΙ ΜΑΘΗΤΡΙΩΝ

ΕΡΩΤΙΚΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΜΑΘΗΤΏΝ ΚΑΙ ΜΑΘΗΤΡΙΩΝ ΕΡΩΤΙΚΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΜΑΘΗΤΏΝ ΚΑΙ ΜΑΘΗΤΡΙΩΝ Στο πλαίσιο του μαθήματος της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας της Γ Γυμνασίου οι μαθητές ήρθαν σε επαφή με ένα δείγμα ερωτικής ποίησης. Συγκεκριμένα διδάχτηκαν το ποίημα

Διαβάστε περισσότερα

Σιώμος Θεόδωρος του Κωνσταντίνου, 11 ετών

Σιώμος Θεόδωρος του Κωνσταντίνου, 11 ετών Σιώμος Θεόδωρος του Κωνσταντίνου, 11 ετών Το μυστήριο του πασχαλινού λαγού Του Κώστα Στοφόρου «Να βγούμε;» «Όχι ακόμα», είπε ο μπαμπάς. «Δεν θα έχει έρθει. Είναι πολύ νωρίς. Κάτσε να ξυπνήσει κι ο Δημήτρης».

Διαβάστε περισσότερα

μετάφραση: Μαργαρίτα Ζαχαριάδου

μετάφραση: Μαργαρίτα Ζαχαριάδου μετάφραση: Μαργαρίτα Ζαχαριάδου Τέσσερα ΜΠΡΟΜΠΝΤΙΝΓΚΝΑΓΚ Έπειτα από το ταξίδι του στη μικροσκοπική χώρα των Λιλλιπούτειων, ο Γκιούλλιβερ έμεινε στο σπίτι με τη γυναίκα του και τα παιδιά του αλλά πριν περάσουν

Διαβάστε περισσότερα

Πριν από λίγες μέρες πήγα για κούρεμα.

Πριν από λίγες μέρες πήγα για κούρεμα. 1. Πριν από λίγες μέρες πήγα για κούρεμα. Καιρό είχες να ρθεις, Κλουζ, μου είπε ο κύριος Κολχάαζε, ανοιγοκλείνοντας το ψαλίδι του επικίνδυνα κοντά στο αριστερό μου αυτί. Εγώ τα αγαπώ τ αυτιά μου. Γι αυτό

Διαβάστε περισσότερα

Ερωτηματολόγιο Προγράμματος "Ασφαλώς Κυκλοφορώ" (αρχικό ερωτηματολόγιο) Για μαθητές Δ - Ε - ΣΤ Δημοτικού

Ερωτηματολόγιο Προγράμματος Ασφαλώς Κυκλοφορώ (αρχικό ερωτηματολόγιο) Για μαθητές Δ - Ε - ΣΤ Δημοτικού Ερωτηματολόγιο Προγράμματος "Ασφαλώς Κυκλοφορώ" (αρχικό ερωτηματολόγιο) Για μαθητές Δ - Ε - ΣΤ Δημοτικού Tάξη & Τμήμα:... Σχολείο:... Ημερομηνία:.../.../200... Όνομα:... Ερωτηματολόγιο Προγράμματος "Ασφαλώς

Διαβάστε περισσότερα

Τι όμορφη μέρα ξημέρωσε και σήμερα. Ως συνήθως εγώ ξύπνησα πιο νωρίς από όλους και πήγα δίπλα στην κυρία Σταυρούλα που κοιμόταν. Την ακούμπησα ελαφρά

Τι όμορφη μέρα ξημέρωσε και σήμερα. Ως συνήθως εγώ ξύπνησα πιο νωρίς από όλους και πήγα δίπλα στην κυρία Σταυρούλα που κοιμόταν. Την ακούμπησα ελαφρά 1 Τι όμορφη μέρα ξημέρωσε και σήμερα. Ως συνήθως εγώ ξύπνησα πιο νωρίς από όλους και πήγα δίπλα στην κυρία Σταυρούλα που κοιμόταν. Την ακούμπησα ελαφρά με τη μουσούδα μου στο πρόσωπό της, τόσο όσο χρειαζόταν

Διαβάστε περισσότερα

17.Γ. ΠΡΟΣΤΧΑ ΑΝΕΚΔΟΣΑ ΜΕ ΣΟΝ ΣΟΣΟ 4 - ΧΑΣΖΗΑΛΕΞΑΝΔΡΟΤ ΜΑΡΙΑ

17.Γ. ΠΡΟΣΤΧΑ ΑΝΕΚΔΟΣΑ ΜΕ ΣΟΝ ΣΟΣΟ 4 - ΧΑΣΖΗΑΛΕΞΑΝΔΡΟΤ ΜΑΡΙΑ το Δημοτικό η δασκάλα λέει στους μαθητές της: -Παιδιά, ελάτε να κάνουμε ένα τεστ εξυπνάδας! Ριχάρδο, πες μου ποιο είναι αυτό το ζωάκι: Περπατά στα κεραμίδια, έχει μουστάκι, κάνει νιάου και αλλά έχει και

Διαβάστε περισσότερα

Eκπαιδευτικό υλικό. Για το βιβλίο της Κατερίνας Ζωντανού. Σημαία στον ορίζοντα

Eκπαιδευτικό υλικό. Για το βιβλίο της Κατερίνας Ζωντανού. Σημαία στον ορίζοντα Eκπαιδευτικό υλικό Για το βιβλίο της Κατερίνας Ζωντανού Σημαία στον ορίζοντα Α) Συζητάμε για εμάς με αφορμή το κείμενο. 1. Τι δώρο θα ονειρευόσουν εσύ να βρεις μέσα σε ένα κουτί; 2. Τι δώρο πιστεύεις ότι

Διαβάστε περισσότερα

Το ημερολόγιο της Πηνελόπης

Το ημερολόγιο της Πηνελόπης Το ημερολόγιο της Πηνελόπης Κωνσταντίνα Τσαφαρά Αγαπημένο μου ημερολόγιο, Πάνε δέκα χρόνια που λείπει ο σύζυγός μου, ο Οδυσσέας. Τον γιο του τον άφησε μωρό και τώρα έχει γίνει πια ολόκληρος άντρας και

Διαβάστε περισσότερα

Εικόνες: Eύα Καραντινού

Εικόνες: Eύα Καραντινού Εικόνες: Eύα Καραντινού H Kοκκινοσκουφίτσα Mια φορά κι έναν καιρό, έμεναν σ ένα χωριουδάκι μια γυναίκα με το κοριτσάκι της, που φορούσε μια κόκκινη σκουφίτσα. Γι αυτό ο κόσμος την φώναζε Κοκκινοσκουφίτσα.

Διαβάστε περισσότερα

Μαριέττα Κόντου ΦΤΟΥ ΞΕΛΥΠΗ. Εικόνες: Στάθης Πετρόπουλος

Μαριέττα Κόντου ΦΤΟΥ ΞΕΛΥΠΗ. Εικόνες: Στάθης Πετρόπουλος Ιστορίες που ζεις δυνατά Μαριέττα Κόντου ΦΤΟΥ ΞΕΛΥΠΗ Εικόνες: Στάθης Πετρόπουλος Στο τώρα Έχω δώσει τόσες υποσχέσεις που νομίζω ότι έχω χάσει το μέτρημα. Δεν είναι που λέω ψέματα όταν δεν τις τηρώ, είναι

Διαβάστε περισσότερα

Ευχαριστώ Ολόψυχα για την Δύναμη, την Γνώση, την Αφθονία, την Έμπνευση και την Αγάπη...

Ευχαριστώ Ολόψυχα για την Δύναμη, την Γνώση, την Αφθονία, την Έμπνευση και την Αγάπη... Ευχαριστώ Ολόψυχα για την Δύναμη, την Γνώση, την Αφθονία, την Έμπνευση και την Αγάπη... τον Δάσκαλο μου, Γιώργο Καραθάνο την Μητέρα μου Καλλιόπη και τον γιο μου Ηλία-Μάριο... Ευχαριστώ! 6 ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ

Διαβάστε περισσότερα

ΤΟ ΓΙΟΡΝΑΝΙ ΜΕ ΤΑ ΚΟΚΚΙΝΑ ΓΑΡΟΥΦΑΛΛΑ

ΤΟ ΓΙΟΡΝΑΝΙ ΜΕ ΤΑ ΚΟΚΚΙΝΑ ΓΑΡΟΥΦΑΛΛΑ ΤΟ ΓΙΟΡΝΑΝΙ ΜΕ ΤΑ ΚΟΚΚΙΝΑ ΓΑΡΟΥΦΑΛΛΑ Θεατρικό από τον Πάνο Σακέλη ΠΑΝΟΣ ΣΑΚΕΛΗΣ / ΤΟ ΓΙΟΡΝΤΑΝΙ ΜΕ ΤΣΑ ΚΟΚΚΙΝΑ ΓΑΡΟΥΦΑΛΛΑ / 1 ΤΟ ΓΙΟΡΝΤΑΝΙ ΜΕ ΤΑ ΚΟΚΚΙΝΑ ΓΑΡΟΥΦΑΛΑ Πρόσωπα: ΜΕΣΗΛΙΚΑΣ ΑΝΤΡΑΣ ΓΥΝΑΙΚΑ ΓΕΡΟΣ

Διαβάστε περισσότερα

ΠΕΡΙΓΡΑΦΩ ΕΙΚΟΝΕΣ ΜΕ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΥΣ. Μια ολοκληρωμένη περιγραφή της εικόνας: Βρέχει. Σήμερα βρέχει. Σήμερα βρέχει όλη την ημέρα και κάνει κρύο.

ΠΕΡΙΓΡΑΦΩ ΕΙΚΟΝΕΣ ΜΕ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΥΣ. Μια ολοκληρωμένη περιγραφή της εικόνας: Βρέχει. Σήμερα βρέχει. Σήμερα βρέχει όλη την ημέρα και κάνει κρύο. ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΠΡΟΦΟΡΙΚΟΥ ΚΑΙ ΓΡΑΠΤΟΥ ΛΟΓΟΥ (Γ ΤΑΞΗ) ΟΝΟΜΑ; ΠΕΡΙΓΡΑΦΩ ΕΙΚΟΝΕΣ ΜΕ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΥΣ ΜΕ ΜΙΑ ΛΕΞΗ (ρήμα) Μια ολοκληρωμένη περιγραφή της εικόνας: ΜΕ ΔΥΟ ΛΕΞΕΙΣ ΜΕ ΟΣΕΣ ΛΕΞΕΙΣ ΘΕΛΕΙΣ Βρέχει.

Διαβάστε περισσότερα

Πρόλογος. Καλή τύχη! Carl-Johan Forssén Ehrlin

Πρόλογος. Καλή τύχη! Carl-Johan Forssén Ehrlin Πρόλογος Νιώθουμε πολύ άσχημα όταν βλέπουμε ένα παιδί να κλαίει ή να πονάει χωρίς να μπορούμε να κάνουμε κάτι, ιδιαίτερα αν είμαστε γονείς. Ανάλογα με τις περιστάσεις τα παιδιά είναι άλλοτε χαρούμενα,

Διαβάστε περισσότερα

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΚΟΥΤΣΙΚΟΣ ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΦΑΡΚΑΔΟΝΑΣ ΤΡΙΚΑΛΩΝ Γ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ «ΠΡΟΣΕΧΕ ΤΙ ΠΕΤΑΣ, ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ»

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΚΟΥΤΣΙΚΟΣ ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΦΑΡΚΑΔΟΝΑΣ ΤΡΙΚΑΛΩΝ Γ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ «ΠΡΟΣΕΧΕ ΤΙ ΠΕΤΑΣ, ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ» 4 ος ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟΣ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ 2015-2016 2 Ο ΒΡΑΒΕΙΟ ΛΥΚΕΙΟΥ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΚΟΥΤΣΙΚΟΣ ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΦΑΡΚΑΔΟΝΑΣ ΤΡΙΚΑΛΩΝ Γ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ «ΠΡΟΣΕΧΕ ΤΙ ΠΕΤΑΣ, ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ» «Πρόσεχε τι πετάς, είναι η

Διαβάστε περισσότερα

Κωνσταντινίδου Αγγελίνα του Χρήστου, 8 ετών

Κωνσταντινίδου Αγγελίνα του Χρήστου, 8 ετών Κωνσταντινίδου Αγγελίνα του Χρήστου, 8 ετών Το μυστήριο του πασχαλινού λαγού Του Κώστα Στοφόρου «Να βγούμε;» «Όχι ακόμα», είπε ο μπαμπάς. «Δεν θα έχει έρθει. Είναι πολύ νωρίς. Κάτσε να ξυπνήσει κι ο Δημήτρης».

Διαβάστε περισσότερα

ΓΙΑΤΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ

ΓΙΑΤΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΓΙΑΤΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ Σε όλο τον κόσμο υπάρχουν διάφορα και σημαντικά προβλήματα. Ένα από αυτά είναι ο πόλεμος που έχει ως αποτέλεσμα την έλλειψη νερού, φαγητού και ιατρικής περίθαλψης και το χειρότερο

Διαβάστε περισσότερα

Αυτό το βιβλίo είναι μέρος μιας δραστηριότητας του Προγράμματος Comenius

Αυτό το βιβλίo είναι μέρος μιας δραστηριότητας του Προγράμματος Comenius Μάρτιος 2011 Αυτό το βιβλίo είναι μέρος μιας δραστηριότητας του Προγράμματος Comenius Ο ΘΡΥΛΟΣ ΤΟΥ ΜΑΣΤΡΟ-ΜΑΝΩΛΗ Πολύ παλιά, αιώνες πριν, ο Negru Voda, ο κυβερνήτης της Ρουμανίας, ήθελε να χτίσει ένα μοναστήρι

Διαβάστε περισσότερα

A READER LIVES A THOUSAND LIVES BEFORE HE DIES.

A READER LIVES A THOUSAND LIVES BEFORE HE DIES. A READER LIVES A THOUSAND LIVES BEFORE HE DIES. 1. Η συγγραφέας του βιβλίου μοιράζεται μαζί μας πτυχές της ζωής κάποιων παιδιών, άλλοτε ευχάριστες και άλλοτε δυσάρεστες. α) Ποια πιστεύεις ότι είναι τα

Διαβάστε περισσότερα

ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ 12. Οιδίποδας Επτά επί Θήβας

ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ 12. Οιδίποδας Επτά επί Θήβας Ένα μωρό που το πέταξαν, γιατί κάποιος χρησμός έλεγε ότι μεγαλώνοντας θα σκοτώσει τον πατέρα του, έγινε μετά από χρόνια ο βασιλιάς της Θήβας, Οιδίποδας. Χωρίς να φταίει, έφερε καταστροφή, και το χειρότερο,

Διαβάστε περισσότερα

ΔΕΝ ΜιΛΗΣΑ ΠΟΤΕ, ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ, ΓιΑ ΕΚΕιΝΟ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑιΡι ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΣΤΗ ΜΗΤΕΡΑ ΣΟΥ. ΗΜΑΣΤΑΝ ΠΑΝΤΡΕΜΕΝΟι ΚΟΝΤΑ 16 ΧΡΟΝιΑ.

ΔΕΝ ΜιΛΗΣΑ ΠΟΤΕ, ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ, ΓιΑ ΕΚΕιΝΟ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑιΡι ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΣΤΗ ΜΗΤΕΡΑ ΣΟΥ. ΗΜΑΣΤΑΝ ΠΑΝΤΡΕΜΕΝΟι ΚΟΝΤΑ 16 ΧΡΟΝιΑ. ΣΤΡΑΓΓιΣΜΑ ΔΕΝ ΜιΛΗΣΑ ΠΟΤΕ, ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ, ΓιΑ ΕΚΕιΝΟ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑιΡι ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΣΤΗ ΜΗΤΕΡΑ ΣΟΥ. ΗΜΑΣΤΑΝ ΠΑΝΤΡΕΜΕΝΟι ΚΟΝΤΑ 16 ΧΡΟΝιΑ. ΕΝΑ ΒΡΑΔΥ, ΠΟΥ ΕΣΥ Κι Η ΑΔΕΛΦΗ ΣΟΥ ΛΕιΠΑΤΕ, ΤΗΣ ΤΑ 'ΠΑ ΟΛΑ. ΜΕ ΑΚΟΥΓΕ ΣΟΒΑΡΗ.

Διαβάστε περισσότερα

21 ΜΑΡΤΙΟΥ 2016 ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΚΑΤΆ ΤΟΥ ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΦΥΛΕΤΙΚΩΝ ΔΙΑΚΡΙΣΕΩΝ

21 ΜΑΡΤΙΟΥ 2016 ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΚΑΤΆ ΤΟΥ ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΦΥΛΕΤΙΚΩΝ ΔΙΑΚΡΙΣΕΩΝ 21 ΜΑΡΤΙΟΥ 2016 ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΚΑΤΆ ΤΟΥ ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΦΥΛΕΤΙΚΩΝ ΔΙΑΚΡΙΣΕΩΝ 1 ο Νηπιαγωγείο Κυπαρισσίας Διαβάσαμε το παραμύθι: «ΧΑΡΟΥΜΕΝΟ ΛΙΒΑΔΙ» Ερώτηση: ΠΟΙΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΔΕΧΟΝΤΑΙ ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ; - Αυτοί

Διαβάστε περισσότερα

ΤΟ ΣΤΕΡΕΟ ΠΟΥ ΤΡΩΕΙ ΣΟΚΟΛΑΤΑ

ΤΟ ΣΤΕΡΕΟ ΠΟΥ ΤΡΩΕΙ ΣΟΚΟΛΑΤΑ g Μια ιστορία για µικρούς και µεγάλους ένα παραµύθι τεχνολογίας και ζαχαροπλαστικής. ΤΟ ΣΤΕΡΕΟ ΠΟΥ ΤΡΩΕΙ ΣΟΚΟΛΑΤΑ Μια ιστορία της. Λίνα ΣΤΑΡ!!! Τ.Ε.Ε. ΕΙ ΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ ΣΥΡΟΥ Μαθήτρια: Λίνα Βαρβαρήγου (Λίνα

Διαβάστε περισσότερα

ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ

ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ Παιδικό δωμάτιο Κάπου στην Αθήνα ΑΓΟΡΙ Ένα αγόρι ξανθό, με μάτια που αστράφτουν, στεκόταν όρθιο μπροστά στη βιβλιοθήκη του. Το αγόρι σήκωσε το βλέμμα του ψηλά. Ήξερε τι έψαχνε.

Διαβάστε περισσότερα

ΕΡΓΑΣΙΕΣ. Α ομάδα. Αφού επιλέξεις τρία από τα παραπάνω αποσπάσματα που σε άγγιξαν περισσότερο, να καταγράψεις τις δικές σου σκέψεις.

ΕΡΓΑΣΙΕΣ. Α ομάδα. Αφού επιλέξεις τρία από τα παραπάνω αποσπάσματα που σε άγγιξαν περισσότερο, να καταγράψεις τις δικές σου σκέψεις. Α ομάδα ΕΡΓΑΣΙΕΣ 1. Η συγγραφέας του βιβλίου μοιράζεται μαζί μας πτυχές της ζωής κάποιων παιδιών, άλλοτε ευχάριστες και άλλοτε δυσάρεστες. α) Ποια πιστεύεις ότι είναι τα μηνύματα που θέλει να περάσει μέσα

Διαβάστε περισσότερα

Γλωσσικές πράξεις στη διαγλώσσα των μαθητών της Ελληνικής ως Γ2

Γλωσσικές πράξεις στη διαγλώσσα των μαθητών της Ελληνικής ως Γ2 Γλωσσικές πράξεις στη διαγλώσσα των μαθητών της Ελληνικής ως Γ2 Σπυριδούλα Μπέλλα Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών Πανεπιστήμιο Αιγαίου 9/5/2017 Επικοινωνιακή ικανότητα γνώση ενός ομιλητή ως

Διαβάστε περισσότερα

Χαμπάρι ο Γιαννάκης. Η μάνα χαμηλώνει το στερεοφωνικό... Ο Γιαννάκης επιτέλους, γυρίζει! Βλέπει τη μάνα... θυμώνει... της βάζει τις φωνές...

Χαμπάρι ο Γιαννάκης. Η μάνα χαμηλώνει το στερεοφωνικό... Ο Γιαννάκης επιτέλους, γυρίζει! Βλέπει τη μάνα... θυμώνει... της βάζει τις φωνές... 1.... εξ ουρανού... στο δωμάτιό του... ακατάστατο. Ακούει μουσική δυνατά... παίζει ηλεκτρική κιθάρα... χτυπιέται [πλάτη στο κοινό]... πόρτα κλειστή... ανοίγει... μπαίνει η μάνα του... σάντουιτς σε πιάτο...

Διαβάστε περισσότερα

ΑΝ ΚΑΙ ΖΩ ΣΤΟΝ ΒΥΘΌ, το ξέρω καλά πια. Ο καλύτερος τρόπος να επικοινωνήσεις με τους ανθρώπους και να τους πεις όσα θέλεις είναι να γράψεις ένα

ΑΝ ΚΑΙ ΖΩ ΣΤΟΝ ΒΥΘΌ, το ξέρω καλά πια. Ο καλύτερος τρόπος να επικοινωνήσεις με τους ανθρώπους και να τους πεις όσα θέλεις είναι να γράψεις ένα ΑΝ ΚΑΙ ΖΩ ΣΤΟΝ ΒΥΘΌ, το ξέρω καλά πια. Ο καλύτερος τρόπος να επικοινωνήσεις με τους ανθρώπους και να τους πεις όσα θέλεις είναι να γράψεις ένα βιβλίο. Υπάρχουν έξι βιβλία με τις ιστορίες μου, μα σε όλα

Διαβάστε περισσότερα

Το ημερολόγιό μου Πηνελόπη

Το ημερολόγιό μου Πηνελόπη Το ημερολόγιό μου Πηνελόπη Οι πρώτες μου σκέψεις Ο Οδυσσέας έφυγε και τώρα είμαι μόνη μου. Πρέπει να τα έχω όλα υπό έλεγχο Όμως, με τους μνηστήρες στα πόδια μου δε μπορώ άλλο!!! Πρέπει κάτι να κάνω γιατί

Διαβάστε περισσότερα

Ο Φώτης και η Φωτεινή

Ο Φώτης και η Φωτεινή Καλλιόπη Τσακπίνη Ο Φώτης και η Φωτεινή Μια ιστορία για ένα παιδί με αυτισμό Επιστημονική επιμέλεια: Σοφία Μαυροπούλου Εικονογράφηση: Κατερίνα Μητρούδα Βόλος 2007 Περιεχόμενα Προλογικό σημείωμα...1 Ο

Διαβάστε περισσότερα

Τριγωνοψαρούλη, μην εμπιστεύεσαι ΠΟΤΕ... αχινό! Εκπαιδευτικός σχεδιασμός παιχνιδιού: Βαγγέλης Ηλιόπουλος, Βασιλική Νίκα.

Τριγωνοψαρούλη, μην εμπιστεύεσαι ΠΟΤΕ... αχινό! Εκπαιδευτικός σχεδιασμός παιχνιδιού: Βαγγέλης Ηλιόπουλος, Βασιλική Νίκα. Ήρθε ένας νέος μαθητής στην τάξη. Όλοι τον αποκαλούν ο «καινούριος». Συμφωνείς; 1 Δεν είναι σωστό να μη φωνάζουμε κάποιον με το όνομά του. Είναι σαν να μην τον αναγνωρίζουμε. Σωστά. Έχει όνομα και με αυτό

Διαβάστε περισσότερα

Η γυναίκα με τα χέρια από φως

Η γυναίκα με τα χέρια από φως ΛIΛH ΛAMΠPEΛΛH Σειρά: Κι αν σου μιλώ με Παραμύθια... Η γυναίκα με τα χέρια από φως Εφτά παραμύθια σχέσης από την προφορική παράδοση Τρεις τρίχες λύκου Ζούσε κάποτε, σ ένα μικρό χωριό, ένας άντρας και μια

Διαβάστε περισσότερα

Το παραμύθι της αγάπης

Το παραμύθι της αγάπης Το παραμύθι της αγάπης Μια φορά και ένα καιρό, μια βασίλισσα έφερε στον κόσμο ένα παιδί τόσο άσχημο που σχεδόν δεν έμοιαζε για άνθρωποs. Μια μάγισσα που βρέθηκε σιμά στη βασίλισσα την παρηγόρησε με τούτα

Διαβάστε περισσότερα

Γεωργαλή Μελίνα του Νικολάου, 11 ετών

Γεωργαλή Μελίνα του Νικολάου, 11 ετών Γεωργαλή Μελίνα του Νικολάου, 11 ετών Το μυστήριο του πασχαλινού λαγού Του Κώστα Στοφόρου «Να βγούμε;» «Όχι ακόμα», είπε ο μπαμπάς. «Δεν θα έχει έρθει. Είναι πολύ νωρίς. Κάτσε να ξυπνήσει κι ο Δημήτρης».

Διαβάστε περισσότερα

Σκηνή 1 η. Μπαίνει η γραμματέας του φουριόζα και τον διακόπτει. Τι θες Χριστίνα παιδί μου; Δε βλέπεις που ομιλώ στο τηλέφωνο;

Σκηνή 1 η. Μπαίνει η γραμματέας του φουριόζα και τον διακόπτει. Τι θες Χριστίνα παιδί μου; Δε βλέπεις που ομιλώ στο τηλέφωνο; Σκηνή 1 η Βρισκόμαστε στο γραφείο του ψυχίατρου Σωτήριου Σώθηκες! Ο γιατρός μιλά στο τηλέφωνο με έναν πελάτη Τι μου λέτε αγαπητέ μου! `Ώστε έτσι έχουν τα πράγματα λοιπόν! Αν σας καταλαβαίνω; Μα είναι ερώτηση

Διαβάστε περισσότερα

ΧΑΡΤΙΝΗ ΑΓΚΑΛΙΑ ΟΜΑΔΑ Β. Ερώτηση 1 α

ΧΑΡΤΙΝΗ ΑΓΚΑΛΙΑ ΟΜΑΔΑ Β. Ερώτηση 1 α ΧΑΡΤΙΝΗ ΑΓΚΑΛΙΑ ΟΜΑΔΑ Β Ερώτηση 1 α Το βιβλίο με τίτλο «Χάρτινη Αγκαλιά», της Ιφιγένειας Μαστρογιάννη, περιγράφει την ιστορία ενός κοριτσιού, της Θάλειας, η οποία αντιμετωπίζει προβλήματα υγείας. Φεύγει

Διαβάστε περισσότερα

Γράφει η Ευρυδίκη Αμανατίδου

Γράφει η Ευρυδίκη Αμανατίδου Γράφει η Ευρυδίκη Αμανατίδου Σε μια αυλή, ζούσαν καμιά δεκαριά γαλοπούλες, μαύρες και με μακριούς λαιμούς κι όλη την ώρα φώναζαν γλου-γλου-γλου. Αχώριστες ήταν και τριγυρνούσαν και τσιμπολογούσαν. Κι έτσι

Διαβάστε περισσότερα

ΜΕΡΟΣ Ι. Τυμπανιστής:

ΜΕΡΟΣ Ι. Τυμπανιστής: Το σκηνικό μας: Μια γειτονιά με πολύχρωμα σπιτάκια και δυο τρία δέντρα. Το κεντρικό σπίτι είναι πιο μεγάλο από τα άλλα κι έχει μια πόρτα στο κέντρο. Αριστερά και δεξιά υπάρχουν από ένα παράθυρο. Μπροστά

Διαβάστε περισσότερα

Η κλέφτρα των ονείρων Ο δράκος που άρπαξε την αγάπη Το ελιξίριο της ευτυχίας... 47

Η κλέφτρα των ονείρων Ο δράκος που άρπαξε την αγάπη Το ελιξίριο της ευτυχίας... 47 Π Ε Ρ Ι Ε Χ Ο Μ Ε Ν Α Η κλέφτρα των ονείρων....................... 11 Ο δράκος που άρπαξε την αγάπη............ 23 Το ελιξίριο της ευτυχίας........................ 47 H κλέφτρα των ονείρων Ήτανε τα παλιά

Διαβάστε περισσότερα

Πάει τόσος καιρός από το χωρισμό σας, που δε θυμάσαι καν πότε ήταν η τελευταία φορά

Πάει τόσος καιρός από το χωρισμό σας, που δε θυμάσαι καν πότε ήταν η τελευταία φορά Πάει τόσος καιρός από το χωρισμό σας, που δε θυμάσαι καν πότε ήταν η τελευταία φορά που έκλαψες για πάρτη του! Ωστόσο, ακόμα στοιχειώνουν κάποιες σκέψεις το μυαλό σου. Ήταν μία από τις χειρότερες εμπειρίες

Διαβάστε περισσότερα

ΠΑΡΑΜΥΘΙ #14. «Ο μικρός βλάκας» (Τραγάκι Ζακύνθου - Επτάνησα) Διαγωνισμός παραδοσιακού παραμυθιού ebooks4greeks.gr

ΠΑΡΑΜΥΘΙ #14. «Ο μικρός βλάκας» (Τραγάκι Ζακύνθου - Επτάνησα) Διαγωνισμός παραδοσιακού παραμυθιού ebooks4greeks.gr ΠΑΡΑΜΥΘΙ #14 «Ο μικρός βλάκας» (Τραγάκι Ζακύνθου - Επτάνησα) Διαγωνισμός παραδοσιακού παραμυθιού ebooks4greeks.gr ΠΑΡΑΜΥΘΙ #14 Ψηφίστε το παραμύθι που σας άρεσε περισσότερο εδώ μέχρι 30/09/2011 Δείτε όλα

Διαβάστε περισσότερα

ΕΧΩ ΜΙΑ ΙΔΕΑ Προσπαθώντας να βρω θέμα για την εργασία σχετικά με την Δημοκρατία, έπεσα σε τοίχο. Διάβαζα και ξαναδιάβαζα, τις σημειώσεις μου και δεν

ΕΧΩ ΜΙΑ ΙΔΕΑ Προσπαθώντας να βρω θέμα για την εργασία σχετικά με την Δημοκρατία, έπεσα σε τοίχο. Διάβαζα και ξαναδιάβαζα, τις σημειώσεις μου και δεν ΕΧΩ ΜΙΑ ΙΔΕΑ Προσπαθώντας να βρω θέμα για την εργασία σχετικά με την Δημοκρατία, έπεσα σε τοίχο. Διάβαζα και ξαναδιάβαζα, τις σημειώσεις μου και δεν έφτανα πουθενά. Στο μυαλό, μου έρχονταν διάφορες ιδέες:

Διαβάστε περισσότερα

Η. Διαδικασία διαμεσολάβησης

Η. Διαδικασία διαμεσολάβησης Η. Διαδικασία διαμεσολάβησης 1. Εισαγωγή στη διαμεσολάβηση (30 ) Στόχοι Να εντοπίσουν παρακολουθήσουν τη διαδικασία διαμεσολάβησης. Διαδικασία Έχουμε από πριν καλέσει δυο μέλη (ένα αγόρι Α και ένα κορίτσι

Διαβάστε περισσότερα

Μια μέρα καθώς πήγαινα στο σπίτι είδα έναν κλέφτη να μπαίνει από το παράθυρο και να είναι έτοιμος να αρπάξει τα πάντα...

Μια μέρα καθώς πήγαινα στο σπίτι είδα έναν κλέφτη να μπαίνει από το παράθυρο και να είναι έτοιμος να αρπάξει τα πάντα... Μια μέρα καθώς πήγαινα στο σπίτι είδα έναν κλέφτη να μπαίνει από το παράθυρο και να είναι έτοιμος να αρπάξει τα πάντα... Αμέσως έβγαλα το κινητό από τη θήκη και έστειλα μήνυμα στο κινητό της μαμάς πού

Διαβάστε περισσότερα

ΠΑΡΑΜΥΘΙ #16. «Η κόρη η μονάχη» (Καστοριά - Μακεδονία) Διαγωνισμός παραδοσιακού παραμυθιού ebooks4greeks.gr

ΠΑΡΑΜΥΘΙ #16. «Η κόρη η μονάχη» (Καστοριά - Μακεδονία) Διαγωνισμός παραδοσιακού παραμυθιού ebooks4greeks.gr ΠΑΡΑΜΥΘΙ #16 «Η κόρη η μονάχη» (Καστοριά - Μακεδονία) Διαγωνισμός παραδοσιακού παραμυθιού ebooks4greeks.gr ΠΑΡΑΜΥΘΙ #16 Ψηφίστε το παραμύθι που σας άρεσε περισσότερο εδώ μέχρι 30/09/2011 Δείτε όλα τα παραμύθια

Διαβάστε περισσότερα

ΤΟ ΜΟΙΡΑΣΜΑ ΤΩΝ ΔΩΡΩΝ. Δυο μέρες πριν τα Χριστούγεννα, όλος ο κόσμος τρέχει στα

ΤΟ ΜΟΙΡΑΣΜΑ ΤΩΝ ΔΩΡΩΝ. Δυο μέρες πριν τα Χριστούγεννα, όλος ο κόσμος τρέχει στα ΤΟ ΜΟΙΡΑΣΜΑ ΤΩΝ ΔΩΡΩΝ Κωνσταντίνα Αστερίου Δυο μέρες πριν τα Χριστούγεννα, όλος ο κόσμος τρέχει στα μαγαζιά να αγοράσει χριστουγεννιάτικα δώρα και στολίδια για το δένδρο. Η πόλη είναι πανέμορφα στολισμένη.

Διαβάστε περισσότερα