ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ. sd Σάββατο 12 - Κυριακή 13 Απριλίου Η Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα

Transcript

1 ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ sd Σάββατο 12 - Κυριακή 13 Απριλίου 2014 Η Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα

2 2 ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ Π Ε Ρ Ι Ε Χ Ο Μ Ε Ν Α...από τις συνταγές της γιαγιάς Με αγνά υλικά Χωρίς συντηρητικά και χημικά πρόσθετα ΚΡΙΝΟΣ: Η σωστή επιλογή Krinos Foods, LLC., Northern Blvd. LIC, NY ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ «Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα των Παθών του Θεανθρώπου»...Σελίδα 3 Μεγάλη Δευτέρα: Ο Ιωσήφ του Παγκάλου και η άκαρπη συκιά...σελίδα 4 Μεγάλη Τρίτη: Η παραβολή των Μωρών Παρθένων και η παραβολή των ταλάντων...σελίδα 6 Μεγάλη Τετάρτη: Η αμαρτωλή γυναίκα και το Μεγάλο Ευχέλαιο... Σελίδα 8 Μεγάλη Πέμπτη: Ο Μυστικός Δείπνος και η Προδοσία του Ιούδα..Σελίδα 10 Τα έθιμα της Μεγάλης Πέμπτης σε όλη την Ελλάδα...Σελίδα 12 Μεγάλη Παρασκευή: Η πιο πένθιμη και ιερή ημέρα του Χριστιανισμού...Σελίδα 13 Εθιμα και παραδόσεις τη Μεγάλη Παρασκευή...Σελίδα 15 ΘΕΜΑ - Ο... μύθος του Καιάδα...Σελίδα 16 ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ Ο πολιτισμός απειλείται με κατάρρευση, σύμφωνα με την NASA...Σελίδα 17 ΟΜΟΓΕΝΕΙΑ Φωτογραφικές αναμνήσεις από την Ομογένεια του Σελίδα 18 ΙΣΤΟΡΙΑ Τα θρυλικά οχυρά στις Σέρρες: 73 χρόνια από τη Μάχη των Οχυρών...Σελίδα 20 ΘΕΜΑ Ελεύθεροι οι διαβόητοι κατάδικοι της δεκαετίας του Σελίδα 22 ΘΕΑΜΑ Εικόνες από το μεγαλύτερο ενυδρείο του κόσμου...σελίδα 23 ΒΙΒΛΙΟ «Ζάππειο Παρθεναγωγείο», ένα βιβλίο - ντοκουμέντο και νοσταλγίας...σελίδα 24 ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΡΑΦΗ Το «Α» και το «Ω» της Νεοελληνικής Γραμματικής...Σελίδα 25 ΕΦΕΥΡΕΣΕΙΣ Τηλέφωνο: Μία από τις εφευρέσεις που άλλαξαν την ιστορία...σελίδα 26 ΤΑΞΙΔΙΑ - Ελάτε στην Ελλάδα - και - για την Αίγινα...Σελίδα 27 ΥΓΕΙΑ -Νηστεία και υγεία...σελίδα 28 ΕΥΖΩΙΑ - Σημάδια κατάθλιψης και τρόποι να τα καταπολεμήσετε...σελίδα 29 ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ - Πώς να ξαναφέρετε το κέφι στον γάμο σας...σελίδα 30 ΓΥΜΝΑΣΤΙΚΗ - Πιλάτες: Στρώμα ή μηχανήματα;...σελίδα 32 ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ Φερνάντο Ρεντόντο: Ενας βιρτουόζος του ποδοσφαίρου...σελίδα 33 ΔΙΑΤΡΟΦΗ - Νηστίσιμες τροφές για ενέργεια...σελίδα 34 ΜΑΓΕΙΡΙΚΗ Ελληνικές νηστίσιμες συνταγές μαγειρικής και ζαχαροπλαστικής Εγκυκλοπαίδεια και ορολογία - Μικρά... μυστικά με...αξία...σελίδα 35 ΨΥΧΑΓΩΓΙΑ Η Γιόχανσον στο Vanity Fair - Οι απαιτήσεις της Lady Gaga...Σελίδα 36 ΓΥΝΑΙΚΑ Το παιχνίδι της συμφιλίωσης με τα μαλλιά μας Ετσι γίνεται το τέλειο... ξύρισμα...σελίδα 37 ΕΙΚΟΝΕΣ Κατοικίδια και παιδιά: Μία τρυφερή σχέση...σελίδα 38 [\ NATIONALHERALD th Street, Long Island City, N.Y ΓΡΑΦΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ: ηµοκρίτου 1 & Ακαδηµίας Τ.Κ ΕΤΟΣ Ι ΡΥΣΕΩΣ 1915 FOUNDED 1915 Ιδρυτής ΠΕΤΡΟΣ ΤΑΤΑΝΗΣ το βιβλίο είναι φίλος (718) ΑΝΤΩΝΗΣ Η. ΔΙΑΜΑΤΑΡΗΣ ΕΚΔΟΤΗΣ-ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΒΕΤΑ Η. ΔΙΑΜΑΤΑΡΗ-ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ Βοηθός Εκδότη - Υπεύθυνη Διαφημιστικού Τμήματος ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΑΓΑΛΙΟΣ Υπεύθυνος Εκδοσης ΧΡΥΣΟΥΛΑ ΚΑΡΑΜΗΤΡΟΥ Υπεύθυνη Παραγωγής ΑΝΝΑ ΑΓΓΕΛΙΔΑΚΗ Marketing-Kαλλιτεχνική Διεύθυνση

3 ΣΑΒΒΑΤΟ 12 - ΚΥΡΙΑΚΗ 13 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2014 ΑΦΙΕΡΩΜΑ 3 «Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα των Παθών του Θεανθρώπου» Για μια ακόμα φορά, με τη χάρη του Θεού, οδεύουμε στην Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα, στην ιερότερη εορτολογική περίοδο του έτους. Για μια ακόμη φορά θα ακολουθήσουμε τα ίχνη του Νυμφίου της Εκκλησίας μας Χριστού και θα γίνουμε συνοδοιπόροι του Θείου Πάθους Του. Σύμφωνα με τον ιερό υμνογράφο, καλούμαστε όπως «συμπορευθώμεν αυτώ και συσταυρωθώμεν και νεκρωθώμεν δι αυτόν ταις του βίου ηδοναίς ίνα και συζήσωμεν αυτώ». Με αυτή την προϋπόθεση θα γίνουμε πραγματικοί κοινωνοί της Αναστάσεώς Του. Μόνο έτσι θα νοιώσουμε πραγματικά τη χαρά της Θείας Εγέρσεως. Σύμφωνα με το ιερό Χρυσόστομο «Μεγάλην καλούμεν την Εβδομάδα, ουκ επειδή πλέον έχει το μήκος των ωρών και γαρ εισί έτεραι πολλώ μείζους ώρας έχουσαι ουκ επειδή πλείους ημέρας έχει και γαρ ο αυτός αριθμός και ταύτης και ταις άλλαις πάσαις. Τίνος ουν ένεκεν μεγάλην ταύτην καλούμεν; Μεγάλα τινά και απόρρητα τυγχάνει τα υπάρξαντα ημίν εν αυτή αγαθά. Εν γαρ ταύτη ο χρόνιος ελύθη πόλεμος, θάνατος εσβέσθη, κατάρα ανηρέθη, του διαβόλου η τυραννίς κατελύθη, τα σκεύη αυτού διερπάγη, Θεού καταλλαγή προς ανθρώπους γέγονεν» (Ομιλ.30, Εις Γένεσιν,P.G.53,273). Οι πιστοί βιώνουμε τα πάθη και την ανάσταση του Χριστού συμμετέχοντας ενεργά σε αυτά με «συμπόρευση», «συσταύρωση» και «συνανάσταση»! Ο Χριστός με την θέληση του (εκουσίως), έπαθε και ανέστη για να σωθούμε όλοι εμείς! Αυτό σημαίνει ότι δεν λυπούμαστε «μοιρολατρικά» για το Πάθος του, αλλά για τις δικές μας αμαρτίες και αφού μετανοιώνουμε ειλικρινώς μπορούμε την αντικειμενική σωτηρία που χάραξε ο Χριστός να την κάνουμε και υποκειμενική - προσωπική σωτηρία! Η επισταμένη θεώρηση της Μεγάλης Εβδομάδος ως περιόδου κορυφώσεως της πυκνής προσφοράς και μαζικής συμμετοχής στα γεγονότα της πανανθρώπινης λυτρώσεως επιτρέπει την περιγραφή της λατρευτικής αρχιτεκτονικής και υποβοηθεί την συνειδητή σύμπραξη και βίωση των πιστών. Aλλωστε, η Ορθόδοξη Εκκλησία απευθύνει παγίως πρόσκληση προς συμμετοχή στην πνευματική θέα και μέθεξη και όχι πρόσκληση για απλή θέα και τέρψη των οφθαλμών από το, θεαματικό και ασματικό, φολκλορικό περίβλημα των προς μέθεξη γεγονότων. Καλεί συμμετόχους στη λύτρωση και όχι θεατές δρωμένων. Θεατές εκ των ένδον και όχι θεατές εκ των έξω προβλέπει το τελετουργικό. Σκοπός κάθε λατρευτικής εκδηλώσεως είναι η εθελουσία συναρπαγή των μετεχόντων από το εδώ και τώρα της ζωής μας και η μεταφορά μας στο εκεί και τότε της λυτρώσεως. Για το λόγο αυτό, ο ναός των Ορθοδόξων, ο ναός μας, συμβολίζει παγίως, αλλά με ιδιαίτερη έμφαση τη Μεγάλη Εβδομάδα, και εκφράζει λειτουργικά τον τόπο και τον χώρο της Αγίας Γης. Αν ο ναός εξασφαλίζει συμβολικώς τον ιερό χώρο των γεγονότων, οι χρόνοι των ιερών ακολουθιών αναπαράγουν τους χρόνους των γεγονότων του Πάθους και της Λυτρώσεως. Ναός και χρόνος προσφέρουν το που και το πότε, δηλαδή το χωρόχρονο των λυτρωτικών γεγονότων που πλαισιώνει το τι, δηλαδή τα ιστορικά γεγονότα. Προσφέρεται επίσης και το ποιος, δηλαδή τον Κορυφαίο του λυτρωτικού δράματος του κόσμου, τον Ιησού, και το γιατί των γεγονότων, τη λύτρωση του κόσμου, τον Ιησού, και το γιατί των γεγονότων, την λύτρωση του κόσμου και του ανθρώπου ως τον ενιαίο και τελικό σκοπό του πάθους του Απαθούς. Οι χωρόχρονοι των κορυφαίων τελεσιουργιών της Λυτρώσεως περιέχουν λύτρωση και ελευθερία. Και οι δύο προσδιορίζουν την αποδέσμευση του ανθρώπου από ανάξιες του ανθρώπου δουλείες, που εμποδίζουν την εκδήλωση των δυνατοτήτων του και τον υποτάσσουν. Διαφέρουν, όμως, επειδή η πρώτη, η λύτρωση αναφέρεται στην κατάσταση ελευθερίας των εσωτερικών δυνατοτήτων του, ενώ η δεύτερη, η ελευθερία σε εξωτερικές (πολιτικές, νομικές, οικονομικές κ.λπ.) συνθήκες και δυνατότητες πλήρους εκδηλώσεως, και όχι απλώς δηλώσεως, των εσωτερικών. Η τελειότητα απαιτεί να υπάρχει και η λυτρωμένη, δηλαδή η εσωτερική και η εξωτερική ελευθερία. Στην πράξη, συνδυάζεται αναγκαστικά η εσωτερική ελευθερία, δηλαδή η λύτρωση, με την εξωτερική ανελευθερία, και αντιστρόφως, η εξωτερική ελευθερία με την εσωτερική ανελευθερία. Πριν την έναρξη της Μεγάλης Εβδομάδας έχουμε το Σάββατο του Λαζάρου και την Κυριακή των Βαΐων. Κάποτε ο Λάζαρος, ο οποίος έμενε στη Βηθανία, αρρώστησε βαριά και οι αδερφές του -η Μάρθα και η Μαρία- έστειλαν μήνυμα στον Ιησού να έρθει να τον βοηθήσει. Εκείνος βέβαια γνώριζε από πριν ότι ο φίλος του πέθανε, έφτασε όμως με τους μαθητές του στο σπίτι του φίλου του τέσσερις μέρες αργότερα. Μόλις είδε όλον τον κόσμο που είχε συγκεντρωθεί να κλαίει για τον άδικο και πρόωρο θάνατο του Λαζάρου συγκινήθηκε παρά πολύ. Ξεκίνησαν δε όλοι μαζί και πήγαν στον τάφο. Εκεί διέταξε να ανοίξουν την είσοδο του τάφου και με δυνατή φωνή - αφού είχε προσευχηθεί στο θεό Πατέρα- είπε: «Λάζαρε, έβγα έξω». Ο πεθαμένος βγήκε τυλιγμένος με τα σάβανα και ο Ιησούς Ζήτησε να τον λύσουν. Μετά το θαύμα αυτό πολλοί Ιουδαίοι πίστεψαν, ενώ άλλοι έτρεξαν στους Φαρισαίους για να τους περιγράψουν το τι έγινε. Η ανάσταση του Λαζάρου είναι το τελευταίο θαύμα του Κυρίου κατά τη διάρκεια της παρουσίας Του στη γη. Την Κυριακή των Βαΐων γιορτάζουμε τη θριαμβευτική είσοδο του Κυρίου στα Ιεροσόλυμα, κατά την οποία ο λαός έκπληκτος από το θαύμα της ανάστασης του Λαζάρου που είχε προηγηθεί υποδέχτηκε τον Χριστό κρατώντας κλαδιά φοινίκων και βάγια. Σε ανάμνηση εκείνης της υποδοχής κρατάμε κι εμείς αυτή τη μέρα κλαδιά από δάφνη και φοίνικα υποδεχόμενοι τον Κύριο όχι σαν ένα θριαμβευτή, κοσμικό βασιλιά, όπως τον φαντάζονταν οι Ιουδαίοι, αλλά σαν αιώνιο, πνευματικό βασιλιά. Η είσοδος, όμως, του Κυρίου στα Ιεροσόλυμα ήταν και η αρχή της πορείας Του προς το Πάθος. Ηδη οι αρχιερείς και οι Φαρισαίοι είχαν αποφασίσει τη θανάτωσή Του και ο Ιούδας την προδοσία.

4 4 ΑΦΙΕΡΩΜΑ Του Αρχιμανδρίτη Δανιήλ Αεράκη Ενα από τα πρόσωπα, που προβάλλει η Μεγάλη Εβδομάδα μπροστά μας, θα παρουσιάσουμε εδώ. Δεν είναι πρόσωπο, που έζησε στα χρόνια του Χριστού και έλαβε μέρος, είτε σκοτεινό είτε φωτεινό, στο δράμα του Χριστού. Οχι! Είναι πρόσωπο, που έζησε 1800 περίπου χρόνια προ Χριστού. Και ποιά σχέση λοιπόν μπορεί να έχει ένα πρόσωπο, που έζησε τόσους αιώνες προ Χριστού; Και ποιά σχέση μπορεί να έχει μ εμάς; Το πρόσωπο αυτό έχει σχέση με το Χριστό και μ εμάς, γιατί είναι τύπος. Σήμερα η λέξη «τύπος» έχει και καλή και κακή σημασία. Κακή σημασία: -Αυτός, λέμε, είναι τύπος ιδιότυπος, παράξενος άνθρωπος... Στην αρχαιότητα όμως η λέξη είχε μόνο καλή σημασία. Μέσα στην Αγία Γραφή έχει πρώτα προφητική σημασία, και ύστερα διδακτική. Προφητική σημασία: -Αυτός είναι τύπος του Χριστού. Το πρόσωπο, δηλαδή αυτό της Παλαιάς Διαθήκης προτυπώνει, προεικονίζει, συμβολίζει το Χριστό. Εζησε πολλούς αιώνες προ Χρίστου, όμως πολλά σημεία της ζωής του είναι προτυπώσεις σημείων της ζωής του Χριστού. Ετσι έχουμε στην Παλαιά Διαθήκη τύπους του Χριστού, τύπους της Παναγίας, τύπους του Σταυρού, τύπους της Εκκλησίας κ.λπ. Το πρόσωπο, που μας το θυμίζει η ακολουθία, είναι τύπος του Χριστού, από τους πλέον φανερούς και καθαρούς τύπους του Χριστού. Και το πρόσωπο αυτό είναι ο Ιωσήφ ο Πάγκαλος. Πολλά πρόσωπα στη Παλαιά Διαθήκη είναι τύποι του Ιησού Χριστού, όπως ο Αδάμ, ο Αβελ, ο Ισαάκ, ο Δαβίδ κ.ά. Εκείνο όμως το πρόσωπο, που προτυπώνει και προεικονίζει στα περισσότερα σημεία της ζωής του το Χριστό, είναι ο Ιωσήφ, ένα από τα δώδεκα παιδιά του πατριάρχου Ιακώβ. Τύπος ο Ιωσήφ με την πρώτη καλή σημασία της λέξεως, την προφητική, αλλά τύπος και με τη δεύτερη καλή σημασία της λέξεως, τη διδακτική. Τύπος προφητικός για το Χριστό. Τύπος διδακτικός για μας. Για το Χριστό είναι προτύπωση. Για μας είναι πρότυπο. Για το Χριστό φωτεινή προεικόνιση. Για μας φωτεινό σύμβολο. Eτσι τον παρουσιάζει η ακολουθία μας. Και πολύ φωτισμένα η Εκκλησία όρισε να προβάλλεται, στην αρχή της Μεγ. Εβδομάδος, η μορφή του Ιωσήφ. Και γιατί προτυπώνει το Χριστό και το Πάθος του, και γιατί μας παρέχει φωτεινά διδάγματα προετοιμασίας για τις άγιες τούτες ημέρες. Πώς είναι τύπος του Χριστού ο Ιωσήφ; 1. Ηταν αγαπητός υιός Ιωσήφ, το πιο αγαπημένο παιδί του Ιακώβ. Αυτόν αγαπούσε περισσότερο από όλα τα παιδιά του, γιατί του άξιζε. Και σε αυτόν είχε χαρίσει μοναδική στολή, λαμπρό χιτώνα. «Ο Ιακώβ δε αγαπούσε τον Ιωσήφ περισσότερο από όλους τους υιούς του Εκανε δε γι αυτόν λαμπρό χιτώνα» (Γεν. 37,3). Αγαπητός Υιός και ο Χριστός. Ο Αγαπητός Υιός του ουράνιου Πατέρα. Γι αυτόν ακούστηκε η φωνή Του στη Βάπτιση και τη Μεταμόρφωση: «Αυτός είναι ο Υιός μου ο αγαπητός». Και είχε και ο Χριστός, ως Υιός μονογενής του Πατέρα, μοναδική στολή. Είναι η στολή της θεότητας. Ο Χριστός είναι ο μονογενής Υιός και Λόγος του Θεού και Θεός αληθινός. 2. Τον φθόνησαν τον Ιωσήφ τα αδέλφια του. Δεν μπορούσαν να υποφέρουν την υπεροχή του. Δεν μπορούσαν να χαρούν με τις χαρές του αδελφού τους. Και με το Χριστό το ίδιο έγινε. Τον μίσησαν και τον ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ Μεγάλη Δευτέρα: Ο Ιωσήφ του Παγκάλου και η άκαρπη συκιά Τη Μεγάλη Δευτέρα κυριαρχούν: Η ζωή του Ιωσήφ του 11ου γιού του Πατριάρχη Ιακώβ, του Παγκάλου και το περιστατικό της άκαρπης συκιάς που ξέρανε ο Χριστός φθόνησαν «οι άνθρωποι του Θεού», οι αρχιερείς και οι φαρισαίοι. Ο Πιλάτος «γνώριζε, ότι παρέδωσαν αυτόν επειδή τον φθονούσαν». Ο φθόνος είναι το πρωταρχικό και γενεσιουργό πάθος. Ακολουθούν το μίσος, η κακία, τα κακούργα σχέδια, οι χριστοκτόνες ενέργειες. Δεν υπέφεραν να βλέπουν την υπεροχή του Χριστού, την επιρροή του στο λαό. 3. Αποφάσισαν τ αδέλφια να σκοτώσουν τον αθώο Ιωσήφ. Συσκέφθηκαν κρυφά και είπαν: «Ελάτε να τον σκοτώσουμε» (Γεν. 37,20). «Με πονηρό τρόπο». Το ίδιο και στη περίπτωση του Ιησού. Συσκέψεις και διαβούλια για την εξόντωση του επικινδύνου γι αυτούς Διδασκάλου. «Και αποφάσισαν να συλλάβουν με δόλο το Ιησού και να θανατώσουν» (Ματθ. 26,4). Αρχοντες του Ισραήλ, αρχιερείς, γραμματείς, φαρισαίοι, συσκέπτονται, πώς θα συλλάβουν και θα θανατώσουν τον Ιησού, τον πιο εκλεκτό αδελφό τους. Εκείνο το «Δεύτε αποκτείνωμεν αυτόν» των αδελφών του Ιωσήφ ακούγεται το ίδιο και στην παραβολή των κακών γεωργών, όπου σαφώς συμβολίζεται η απόφαση των Ιουδαίων για τη θανάτωση του Υιού του Βασιλέως, του Ιησού. 4. Πούλησαν τον Ιωσήφ τα αδέλφια του για 20 χρυσά νομίσματα. «Πούλησαν τον Ιωσήφ στους Ισμαηλίτες για είκοσι χρυσά» (Γεν, 37,28). Και μάλιστα από όλα τα αδέλφια του εκείνος που έκανε τη σχετική πρόταση ήταν ο Ιούδας. Ιούδας και στη περίπτωση του εικονιζόμενου και προτυπούμενου Χριστού το όργανο της αγοροπωλησίας, της πιο άδικης και άτιμης αγοροπωλησίας. Πούλησε το Χριστό για 30 αργύρια. 5. Επαθε και υπέφερε ο Ιωσήφ και στα χέρια των αδελφών του και στα χέρια των ξένων, των Αιγυπτίων. Τα αδέλφια του τον έριξαν μέσα σ ένα βαθύ λάκκο, για να τον κατασπαράξουν τα θηρία. Και οι Αιγύπτιοι τον έριξαν μέσα στη φυλακή σαν να ήταν ένοχος, ενώ ήταν αθώος. Θύμα συκοφαντίας ο αθώος και αγνός Ιωσήφ. Επαθε και υπέφερε και ο Χριστός. Επαθε ως άνθρωπος. Οι αδελφοί του οι Ιουδαίοι τον οδήγησαν σε πολλά παθήματα, τον βασάνισαν. Αλλά και οι ξένοι, οι Ρωμαίοι, στους οποίους τον παρέδωσαν οι Ιουδαίοι, και εκείνοι τον βασάνισαν. Ρίχτηκε στη φυλακή, σύρθηκε σαν κακούργος στο κριτήριο, καταδικάστηκε σαν κοινός εγκληματίας και τελικά θανατώθηκε πάνω στο Σταυρό. 6. Δεν έμεινε για πάντα ταπεινωμένος ο Ιωσήφ. Από την ταπείνωση του λάκκου και της φυλακής οδηγήθηκε στη δόξα. Ο Φαραώ τον ανέστησε από τα βάθη της φυλακής και τον κατέστησε άρχοντα. «Να, σε κάνω σήμερα άρχοντα σε όλη την Αίγυπτο» (Γεν. 41,41). Προτύπωση της ενδόξου Αναστάσεως του Χρι-

5 ΣΑΒΒΑΤΟ 12 - ΚΥΡΙΑΚΗ 13 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2014 ΑΦΙΕΡΩΜΑ 5 στού. Ρίχτηκε στο λάκκο του θανάτου και του τάφου. Δεν παρέμεινε πολύ. Ανέστη τριήμερος. Μετά το πάθος η δόξα. Μετά το Σταυρό η Ανάσταση. 7. Και η τελευταία προτύπωση. Ο Ιωσήφ σαν άρχοντας της Αιγύπτου σε καιρό πείνας άνοιξε τις αποθήκες του και έγινε σιτοδότης και έθρεψε τους πεινασμένους αδελφούς του. Σιτοδότης και ο Χριστός. Ανεξάντλητες οι αποθήκες του. Πάντοτε προσφέρει και προσφέρεται. Τρέφει με το θείο Αρτο του, ποτίζει με το τίμιο Αίμα του. Τρέφει με τη θεία Κοινωνία. Από όλες τις λεπτομέρειες της ζωής του Ιωσήφ σε μία δίνει ιδιαίτερη έμφαση η ακολουθία. Στο επεισόδιο με την αμαρτωλή γυναίκα, με τη διεφθαρμένη σύζυγο του Πετεφρή. Μια γυναίκα πόρνη βρέθηκε μπροστά στο αγνό και καθαρό παλικάρι, τον Ιωσήφ. Κάποια γυναίκα βρίσκεται μπροστά στη ζωή κάθε αγνού και αμόλυντου νέου. Η γυναίκα όργανο καλού στο πρόσωπο της Παναγίας. Η γυναίκα όργανο κακού στο πρόσωπο της Εύας, και της δευτέρας Εύας, όπως ονομάζεται η γυναίκα του Πετεφρή στο δοξαστικό των αποστίχων: «Δεύτερη Εύα, την Αιγυπτία, βρήκε ο δράκοντας, και με λόγια κολακείας προσπαθούσε να παρασύρει τον Ιωσήφ». Προσοχή στα πονηρά και διεφθαρμένα πρόσωπα, που έχουν σκοπό να σε ρίξουν στην αμαρτία. Δεν υποτάχθηκε ο Ιωσήφ στα προκλητικά δελεάσματα της διεφθαρμένης γυναίκας. «Στης Αιγύπτιας τότε τις ηδονές δεν παρασύρθηκε». Δούλος στο σώμα έγινε ο Ιωσήφ. Φυλακίσθηκε σωματικά. Αλλά δούλος στη ψυχή δεν έγινε. Εμεινε αδούλωτος. Αδούλωτους μας θέλει ο Χριστός. Ελεύθερους από τους πειρασμούς. Αδούλωτα νιάτα οι νέοι μας. Αδούλωτες ψυχές όλοι μας. Δεν υποτάσσεται ο αδούλωτος στα προκλητικά δελεάσματα του κόσμου. Αλλά τί κάνει; Ο,τι έκανε ο Ιωσήφ. Μια σκέψη αστραπιαία και μια κίνηση αστραπιαία. Η σκέψη: Με βλέπει ο Θεός. Πώς να κάνω τέτοια πράξη που μου ζητάει η διεφθαρμένη γυναίκα; Η κίνηση: Τόβαλε στα πόδια. Εφυγε. «Και αφήνοντας τα ρούχα του στα χέρια της έφυγε και βγήκε έξω» (Γεν, 39,12). Αυτή η σκέψη και αυτή η κίνηση του Ιωσήφ είναι τα μόνα που σώζουν σε στιγμές σφοδρού πειρασμού, που είναι στιγμές σατανικού ανεμοστρόβιλου. Η σκέψη: -Με βλέπει ο Θεός!.. Η κίνηση: -Οπου φύγει-φύγει. Φυγή ηρωική, έξοδος από τον κλοιό της αμαρτίας, σωτήριο άλμα. Λάμπει ο Ιωσήφ. Πάγκαλος. Κρύσταλλο η αγνότητά του. Αστράπτει η αρετή του. Σύμβολο για κάθε νέο και νέα, για κάθε χριστιανό. Κρύσταλλο η ψυχή. Σωφροσύνη σε στιγμές πειρασμών, που δεν τις περιμένουμε. Αγνότητα ο μεγάλος στόχος. Καθαρή η ψυχή. Συγκρίνετε εκείνο το νέο με τους περισσοτέρους νέους της εποχής μας. Λυπηθείτε τα παιδιά, τα αγόρια, που σε κάποιο σταυροδρόμι της ζωής τους κάποια «Αιγυπτία», κάποια «Πετεφρίνα», κάποια γυναίκα τους χαμογέλασε και τους προκάλεσε. Λυπηθείτε τα αγόρια, που ορμητικός ο πειρασμός πέφτει πάνω τους και τους βιάζει κυριολεκτικά τις αισθήσεις και τους αρπάζει να τους σύρει στην αμαρτωλή, την αισχρή πράξη. Λυπηθείτε και τα κορίτσια, που έκφυλοι τύποι τα παρέσυραν, τα κατέστρεψαν και τα κατέστησαν ελεεινά θύματα του κακού... Αλλά και θαυμάστε τους νέους και τις νέες, που ακολουθούν στις μέρες μας με τη χάρη, του Θεού τα χνάρια του Ιωσήφ του Πάγκαλου, και παραμένουν αγνοί σαν τα κρίνα, λευκοί σαν το χιόνι. Κι αγωνισθείτε, για να επικρατήσει και πάλι η σωφροσύνη. Γέμισε ο κόσμος προκλητικούς πειρασμούς. Καιρός ν αντισταθούμε, αρνητικά και θετικά, στο ρεύμα του κακού. Ποια είναι η άκαρπη συκιά του Ευαγγελίου και γιατί ο Κύριος την καταράσθηκε «Ποιά είναι η συκιά του Ευαγγελίου που ξεράθηκε φαινομενικά παράλογα; Και ποιά είναι η ακρότατη πείνα που ζητούσε καρπό πριν από την ώρα; Και τι σημαίνει η κατάρα για ένα αναίσθητο πράγμα». (Ματθ. κα, 18ε. Μαρκ. ια, 11-12) Ο Θεός Λόγος που οικονομεί τα πάντα για χάρη της σωτηρίας των ανθρώπων, αφού παιδαγώγησε πρώτα τη φύση μας με το νόμο που περιέχει σωματικότερη λατρεία -γιατί δεν μπορούσε να δεχτεί την αλήθεια γυμνή από τυπικά προκαλύμματα εξαιτίας της άγνοιας και της αλλοτρίωσης που της προκλήθηκε προς τα αρχέτυπα θεία πράγματα- ύστερα, ερχόμενος στον κόσμο αφού έγινε φανερά από τον εαυτό του άνθρωπος παίρνοντας σάρκα που είχε νοερή και λογική ψυχή, κι αφού ως Λόγος μετέφερε τη φύση μας στην άυλη, γνωστική, πνευματική λατρεία, δεν ήθελε, αφού πια φάνηκε στη ζωή η αλήθεια, να εξουσιάζει η σκιά, που τύπος της ήταν η συκιά. 1) Ξηρανθείσα συκή: Ο νόμος της Παλαιάς Διαθήκης Γι αυτό λέει επιστρέφοντας από τη Βηθανία στα Ιεροσόλυμα, δηλαδή μετά την τυπική και σκιώδη και που ήταν κρυμμένη μέσα στο νόμο παρουσία του, ερχόμενος ξανά στους ανθρώπους με τη σάρκα -γιατί έτσι πρέπει να εκληφθεί το «επιστρέφοντας»- είδε στο δρόμο μια συκιά που είχε μόνο φύλλα (Ματθ. κα, 18 Μαρκ. ια, 13), που υπήρχε στη σκιά και στους τύπους, δηλαδή τη σωματική λατρεία του νόμου κατά την άστατη και παροδική -επειδή ήταν δίπλα στο δρόμο- παράδοση, την λατρεία των τύπων μόνο και των θεσμών που περνούν. Οταν ο Λόγος την είδε σαν συκιά ωραία και μεγαλοπρεπή και στολισμένη, ωσάν με φύλλα, με τα εξωτερικά περιβλήματα των σωματικών παραγγελμάτων του νόμου και μη βρίσκοντας καρπό, δηλαδή δικαιοσύνη, την καταράστηκε επειδή δεν έδινε τροφή στο Λόγο, ή καλύτερα πρόσταξε να μη καλύπτει πια δυναστεύοντας την αλήθεια με τους νομικούς τύπους, πράγμα που αποδείχτηκε στη συνέχεια με τα έργα, αφού καταξεράθηκε εντελώς η νομική ωραιότητα που είχε την ύπαρξή της στα σχήματα μόνο και έσβησε η έπαρση των Ιουδαίων γι αυτή. Γιατί δεν ήταν εύλογο αλλά ούτε κι επίκαιρο, αφού πια είχε φανεί λαμπρή η αλήθεια των καρπών της δικαιοσύνης να παρασύρεται και να ξεγελιέται από τα φύλλα η όρεξη όσων παράτρεχαν σαν δρόμο την παρούσα ζωή και να αφήνουν τους πλούσιους φαγώσιμους καρπούς του Λόγου. Γι αυτό λέει «δεν ήταν ο καιρός των σύκων» (Μαρκ. ια, 13) ο χρόνος δηλαδή κατά τον οποίο κυριαρχούσε στην ανθρώπινη φύση ο νόμος, δεν ήταν καιρός καρπών της δικαιοσύνης, αλλά εικόνιζε τους καρπούς της δικαιοσύνης και μυούσε κατά κάποιο τρόπο τη μέλλουσα θεία κι απόρρητη και σωτήρια όλων χάρη, στη οποία δεν είχε φτάσει από την απιστία του ο παλαιός λαός και γι αυτό χάθηκε. Γιατί ο Ισραήλ, λέει ο θείος απόστολος, «με το να επιδιώκει το νόμο της δικαιοσύνης», δηλαδή το νόμο της σκιας και των τύπων, «δεν έφτασε στο νόμο της δικαιοσύνης» (Ρωμ. θ, 31), δηλαδή το νόμο που ολοκληρώνεται με το Πνεύμα του Χριστού. 2) Ξηρανθείσα συκή: Το Ιουδαϊκό έθνος Ή πάλι μπορούμε να το ερμηνεύσουμε ως εξής: Επειδή το πλήθος των ιερέων και γραμματέων και νομικών και Φαρισαίων, άρρωστοι από την κενή δόξα με την επίδειξη της πλαστής ευλάβειας των ηθών, φαινόμενοι ότι ασκούσαν δικαιοσύνη, έτρεφαν την έπαρση της οίησης, ο Λόγος λέει ότι η οίηση αυτών που αναφέρθηκαν είναι συκιά άκαρπη πλούσια μόνο σε φύλλα, την οποία, αυτός που επιθυμεί τη σωτηρία όλων των ανθρώπων και πεινά τη θέωσή τους, την καταριέται ως άκαρπη και την ξεραίνει, ώστε, προκρίνοντας από το να φαίνονται, το να είναι δίκαιοι, αφού ξεντυθούν το χιτώνα της ηθικής υπόκρισης και φορέσουν το γνήσιο χιτώνα της αρετής, όπως θέλει ο θείος Λόγος, να περάσουν μ ευσέβεια τη ζωή τους παρουσιάζοντας στο Θεό της ψυχής μάλλον τη διάθεση, παρά την πλαστότητα των ηθών στους ανθρώπους. 3) Ξηρανθείσα συκή: Ο κάθε αμαρτωλός και αμετανόητος άνθρωπος Αν τώρα και μερικοί από τους Χριστιανούς είμαστε τέτοιοι, πλάθοντας την ευλάβειά μας με τους τρόπους χωρίς έργα δικαιοσύνης, αν δεχτούμε το Λόγο ως φιλάνθρωπο που πεινά την σωτηρία μας, αποξηραίνει το σπέρμα της κακίας μέσα στην ψυχή, την οίηση, για να μη μας δίνει πια την ανθρωπαρέσκεια, καρπό της φθοράς. Εχετε, σύμφωνα με τις δικές μου πενιχρές δυνάμεις, το νόημα του λόγου, (για την συκή) που κατά την αφήγηση που έκανα έδειξε τον Κύριο να πεινά, ορθά και χρήσιμα να καταριέται τη συκιά και να την ξεραίνει σε κατάλληλη ώρα, γιατί ήταν εμπόδιο στην αλήθεια, και που ήταν είτε η σύμφωνη με το νόμο παλαιά παράδοση των σωματικών τύπων είτε η επαρμένη συμπεριφορά των Φαρισαίων είτε και η δική μας. Πηγή: Αγίου Μαξίμου του Ομολογητού, Φιλοκαλία Τόμος 14 Β, Σελ. 117, Ερώτηση 20

6 6 ΑΦΙΕΡΩΜΑ Την Μεγάλη Τρίτη ψάλλεται το τροπάριο της Κασσιανής και γινόμαστε κοινωνοί δύο παραβολών του Κυρίου. Της παραβολής των Μωρών Παρθένων και των ταλάντων Σύμφωνα με την πρώτη, δέκα παρθένες βγήκαν να υποδεχθούν τον Νυμφίο κάποιο βράδυ. Κρατούσαν και οι δέκα από ένα λυχνάρι, όμως μόνο οι πέντε από αυτές είχαν φροντίσει να πάρουν και επιπλέον λάδι, σε περίπτωση που τους χρειαστεί. Αυτές οι πέντε ήταν οι σώφρονες, οι γνωστικές δηλαδή. Ο Νυμφίος άργησε όμως να έρθει και οι δέκα παρθένες κοιμήθηκαν. Αργά την νύχτα, μια φωνή ακούστηκε να λέει: «Ιδού ο Νυμφίος έρχεται εν τω μέσω της νυκτός». Τότε αυτές ξύπνησαν και έτρεξαν για να προϋπαντήσουν τον Νυμφίο. Στα λυχνάρια όμως το λάδι είχε καεί. Οι πέντε γνωστικές παρθένες, έβαλαν το επιπλέον λάδι που είχαν προβλέψει να πάρουν μαζί τους και πήγαν να Τον συναντήσουν. Οι υπόλοιπες πέντε όμως, οι Μωρές, οι άμυαλες δηλαδή, έχασαν την ευκαιρία αφού τα λυχνάρια τους ήταν σβηστά. Eτσι είναι, είπε ο Ιησούς, και η Βασιλεία των Ουρανών. Oποιος φροντίσει από πριν για την ψυχή του θα εισέλθει στο Βασίλειο του Νυμφίου. Η δεύτερη παραβολή, των Ταλάντων, λέει τα εξής: Κάποτε ένας άρχοντας θα πήγαινε ένα μακρινό ταξίδι. Πριν φύγει κάλεσε τους τρεις υπηρέτες του και τους έδωσε μερικά τάλαντα, χρήματα δηλαδή. Στον πρώτο υπηρέτη έδωσε πέντε τάλαντα. Στον δεύτερο έδωσε δύο ενώ στον τρίτο έδωσε ένα τάλαντο. Oταν γύρισε από το ταξίδι, κάλεσε ξανά τους υπηρέτες του και ζήτησε να του πουν τι είχαν κάνει με τα χρήματα που τους είχε δώσει. Ο πρώτος μετά από σκληρή εργασία είχε καταφέρει να διπλασιάσει το αρχικό ποσόν, και επέστρεψε στον κύριο του δέκα τάλαντα. Το ίδιο είχε κάνει και ο δεύτερος και έτσι κατάφερε να επιστρέψει τέσσερα τάλαντα. Ο τρίτος όλο το διάστημα της απουσίας του κυρίου του, δεν εργάστηκε καθόλου. Και όχι μόνο αυτό αλλά ένιωθε και αδικημένος επειδή είχε πάρει μόνο ένα τάλαντο. Eτσι επιστρέφοντας αυτό το τάλαντο κατηγόρησε τον άρχοντα, για την αδικία που είχε υποστεί. Ο άρχοντας τότε πήρε αυτό το τάλαντο και το έδωσε στον πρώτο μαζί με τα άλλα δέκα. Με την παραβολή αυτή, ο Ιησούς δίδαξε ότι οι άνθρωποι πρέπει να καλλιεργούν τα χαρίσματα που τους δίνει ο Θεός, όχι μόνο για το δικό τους καλό αλλά και για το καλό του συνόλου. Oλη την Μεγάλη Εβδομάδα, στον εσπερινό της κάθε ημέρας διαβάζεται ο όρθρος της επομένης. Στον εσπερινό της Μεγάλης Τρίτης ακούγεται ένα από τα ωραιότερα τροπάρια της εκκλησιαστικής υμνογραφίας. Το τροπάριο της Κασσιανής. Oπως λέει και το όνομα του, υμνογράφος του τροπαρίου αυτού είναι η Κασσιανή. Μια μοναχή της Βυζαντινής εποχής, ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ Μεγάλη Τρίτη: Η παραβολή των Μωρών Παρθένων και προικισμένη με το χάρισμα να γράφει εκπληκτικούς στίχους. Κείμενο από το βιβλίο του Τριωδίου Κύριε, ἡἐν πολλαῖς ἁμαρτίαις περιπεσοῦσα γυνή, τήν σήν αἰσθομένη θεότητα, μυροφόρου ἀναβαλοῦσαν τάξιν, ὀδυρομένη μύρα σοι πρό τοῦ ἐνταφιασμοῦ κομίζει. Οἴμοι, λέγουσα, ὅτι νύξ μοι ὑπάρχει, οἶστρος ἀκολασίας, ζοφώδης τε καί ἀσέληνος ἔρως τῆς ἁμαρτίας. Δέξαι μου τάς πηγάς τῶν δα- Η ενθύμηση της παραβολής των δέκα παρθένων είναι μια άριστη πνευματική άσκηση για να μην διαφεύγει από τη σκέψη μας η επερχόμενη μεγάλη, επιφανής και συνάμα φοβερή ημέρα της Δευτέρας Παρουσίας του Κυρίου μας. Οι παρθένες είναι οι ψυχές μας και η προμήθεια λαδιού για το λυχνάρι είναι ο επίγειος συνεχής αγώνας για να κάνουμε το θέλημα του Θεού, να κάνουμε έργα ευποιίας, να παραμερίζουμε από την ύπαρξή μας συνεχώς όλα εκείνα τα στοιχεία που είναι παρείσακτα στη φύση μας και αντιστρατεύονται την πνευματική μας πρόοδο και τελείωση. Το λυχνάρι είναι η παρρησία μας μπροστά στο Θεό. Οι φρόνιμες παρθένες συμβολίζουν τις αγαθής προαίρεσης ψυχές, οι οποίες ζουν αδιάκοπα την λαχτάρα της ένωσής τους με το Νυμφίο της Εκκλησίας, τον σωτήρα Χριστό. Γι αυτό αγωνίζονται αέναα να αποκτούν αρετές και πνευματική προκοπή και να περιθωριοποιούν όλα εκείνα τα στοιχεία, τα οποία αντιστρατεύονται την ένωσή τους με το Θεό. Οι μωρές παρθένες συμβολίζουν τις ράθυμες, αδιάφορες και εν πολλοίς εχθρικά προς το Χριστό διατελούσες ψυχές. Είναι εκείνες οι ψυχές οι οποίες απορροφημένες από την υλιστική ευδαιμονία, αδιαφορούν για την πνευματική πρόοδο και την εν Χριστώ σωτηρία. Η Εκκλησία μας καλεί να είμαστε έτοιμοι για να υποδεχθούμε, τον ουράνιο Νυμφίο, τον Κύριο Ιησού, ο Οποίος θα έρθει αιφνιδίως, είτε ειδικώς κατά την στιγμή του θανάτου μας, είτε γενικώς κατά την Δευτέρα Παρουσία. Επίσης μας καλεί, φέρνοντας ενώπιόν μας την παραβολή των ταλάντων να καλλιεργήσουμε και να αυξήσουμε τα χαρίσματα που μας έδωσε ο Κύριος.

7 ΣΑΒΒΑΤΟ 12 - ΚΥΡΙΑΚΗ 13 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2014 ΑΦΙΕΡΩΜΑ 7 η παραβολή των ταλάντων κρύων, ὁ νεφέλαις διεξάγων τῆς θαλάσσης τό ὕδωρ. Κάμφθητί μοι πρός τούς στεναγμούς τῆς καρδίας, ὁ κλίνας τούς οὐρανούς τῇ ἀφάτῳ σου κενώσει. Καταφιλήσω τούς ἀχράντους σου πόδας, ἀποσμήξω τούτους δέ πάλιν τοῖς τῆς κεφαλῆς μου βοστρύχοις ὧν ἐν τῷ παραδείσῳ Εὔα τό δειλινόν, κρότον τοῖς ὠσίν ἠχηθεῖσα, τῷ φόβῳ ἐκρύβη. Ἁμαρτιῶν μου τά πλήθη καί κριμάτων σου ἀβύσσους τίς ἐξιχνιάσει, ψυχοσῶστα Σωτήρ μου; Μή με τήν σήν δούλην παρίδης, ὁ ἀμέτρητον ἔχων τό μέγα ἔλεος. Μετάφραση από τον Κωστή Παλαμά Κύριε, γυναίκα αμαρτωλή, πολλά, πολλά, θολά, βαριά τα κρίματά μου. Μα, Ω Κύριε, πώς η θεότη Σου μιλά μέσ την καρδιά μου! Κύριε, προτού Σέ κρύψ η εντάφια γη από τη δροσαυγή λουλούδια πήρα κι απ της λατρείας την τρίσβαθη πηγή Σού φέρνω μύρα. Οίστρος με σέρνει ακολασίας... Νυχτιά, σκοτάδι αφέγγαρο, άναστρο με ζώνει, το σκοτάδι της αμαρτίας φωτιά με καίει, με λιώνει. Εσύ που από τα πέλαα τα νερά τα υψώνεις νέφη, πάρε τα, Έρωτά μου, κυλάνε, είναι ποτάμια φλογερά τα δάκρυά μου. Γύρε σ εμέ. Η ψυχή μου πώς πονεί! Δέξου με Εσύ που δέχτηκες και γείραν άφραστα ως εδώ κάτου οι ουρανοί και σάρκα επήραν. Στ άχραντά Σου τα πόδια, βασιλιά μου Εσύ θα πέσω και θα στα φιλήσω και με της κεφαλής μου τα μαλλιά θα στα σφουγγίσω. Τ άκουσεν η Εύα μέσ στο αποσπερνό της παράδεισος φως ν αντιχτυπάνε, κι αλαφιασμένη κρύφτηκε... Πονώ, σώσε, έλεος κάνε. Ψυχοσώστ, οι αμαρτίες μου λαός τα ξεδιάλυτα ποιός θα ξεδιαλύση; Αμέτρητό Σου το έλεος, ο Θεός! Αβυσσο η κρίση. Η Κασσιανή Η Κασσιανή θεωρείται και είναι από τους σημαντικότερους υμνογράφους της εκκλησίας. Ζούσε στην Κωνσταντινούπολη, κατά τον 9ο αιώνα, καταγόταν από οικογένεια ευγενών αριστοκρατών της εποχής, γεγονός που της επιτρέπει να αποκτήσει υψηλή μόρφωση, κυρίως θεολογική και φιλολογική. Επειδή δεν την επέλεξε ως σύζυγό του ο αυτοκράτωρ Θεόφιλος, έγινε μοναχή και αφιερώθηκε στη λατρεία του Θεού και την ποίηση. Το ιστορικό, όπως περιγράφεται από τους βυζαντινούς χρονικογράφους Συμεών Μάγιστρο, Ιωάννη Ζωναρά και Λέοντα Γραμματικό αναφέρει πως η μητέρα του αυτοκράτορα Θεόφιλου, ακολουθώντας την οικογενειακή παράδοση για την εκλογή νύφης, προσκάλεσε το 820 μ.χ. στην Αυλή τις ωραιότερες και επιφανέστερες κόρες της αυτοκρατορίας. Δώδεκα «κάλλιστοι παρθέναι» ανταποκρίθηκαν στην πρόσκληση και κατέφθασαν στο Παλάτι. Μετά την υποδοχή τους από τη μητέρα του αυτοκράτορα, η μητέρα του Ευφροσύνη του έδωσε εντολή να δώσει το χρυσό μήλο σ εκείνη που θα επέλεγε για σύζυγό του. Ο νεαρός αυτοκράτωρ θαμπώθηκε από την ομορφιά της Κασσιανής και θέλοντας να δοκιμάσει την ευφυΐα της τη ρώτησε: «Ως άρα δια γυναικός ερρύη τα φαύλα» δηλαδή ότι «από τη γυναίκα ξεκινούν τα κακά πράγματα», υπονοώντας την Εύα και το προπατορικό αμάρτημα. Ομως η Κασσιανή αποστόμωσε τον Θεόφιλο ανταπαντώντας του «αλλά και δια γυναικός πηγάζει τα κρείττω», δηλαδή ότι «και από τη γυναίκα πηγάζουν τα καλύτερα, τα ευγενέστερα», υπονοώντας την Παναγία και τη γέννηση του Χριστου. Η απάντηση κακοφάνηκε στον αυτοκράτορα που αποφάσισε να «τιμωρήσει» την Κασσιανή, δίνοντας το χρυσό μήλο στην ωραία, αλλά σεμνή Θεοδώρα. Το Δοξαστικό των αποστίχων του όρθρου της Μ. Τετάρτης αποτελεί έναν από τους ωραιοτέρους ύμνους της εκκλησίας και υπενθυμίζει κατά πολύ τον 50ο ψαλμό, γνωστό, ως τον ψαλμό της μετανοίας: «Ἐλέησόν με ὁ Θεός». Ο ύμνος αναφέρεται σε γεγονός που εξιστορούν οι ευαγγελιστές και κατά τον οποίο η πόρνη πλένει τα πόδια του Ιησού με μύρον πολύτιμο, με τά δάκρυά της και εν συνεχεία τα σφουγγίζει με τα μαλλιά της. Η εικόνα παρουσιάζεται βέβαια εξειδανικευμένη, ο στόχος, όμως είναι να υπογραμμισθεί το γεγονός της μετάνοιας για τον άνθρωπο. Το περιστατικό υπενθυμίζει ένα άλλο ανάλογο γεγονός, κατά το οποίο οι Φαρισαίοι ζητούν από τον Ιησού να πάρει θέση έναντι μιας γυναίκας που είχε διαπράξει μοιχεία. Ο Ιησούς αφού έσκυψε και πήρε την πέτρα του λιθοβολισμού, την έτεινε προς τους «αγανακτισμένους» για την αμαρτία της γυναίκας ζηλωτές και τιμωρούς Ιουδαίους, λέγοντάς τους: «ὁ ἀναμάρτητος πρῶτος τόν λίθον βαλέτω». Στην Ορθόδοξη θεολογία, η αμαρτία ταυτίζεται με την αστοχία. Ο άνθρωπος αποτυγχάνει με τις πράξεις του να πετύχει το στόχο του που δεν είναι άλλος παρά το πέρασμα από το κατ εικόνα Θεού στο καθ ομοίωσιν, στη θέωση. Αντιλαμβανόμενος ότι αστόχησε, επανεξετάζει την στάση του σε προσωπικό, ατομικό, κοινωνικό και κοσμικό επίπεδο και αναζητεί τρόπους αλλαγής της συμπεριφοράς του. Αλλάζει λοιπόν σκέψη, μυαλό για τη χρήση της δημιουργίας από τον ίδιο και μετανοεί. Αυτή η αλλαγή τού νου παίρνει τη μορφή της δημόσιας παραδοχής και ομολογίας για τα λάθη που έκανε και τον οδήγησαν στην αστοχία. Επειδή, όμως, αυτή η πορεία του προς τη θέωση είναι έντονα και κοινωνική και κοινοτική ζητά από τους συνανθρώπους του να του επιτρέψουν την επανένταξη στο χώρο της εκκλησίας, έτσι ώστε όλοι μαζί να πορευθούν το δρόμο της ελευθερίας, της αγάπης και της θέωσης. Εδώ βρίσκεται η αξία της συγχώρεσης, ως πράξης που απαιτεί υψηλό βαθμό κοινωνικοποίησης και ατομικής ευθύνης, καθώς η αμαρτία έχει έντονα αντικοινωνικά χαρακτηριστικά. Το σχήμα περιφραστικά μπορεί να αποδοθεί ως εξής: αμαρτία-μετάνοια-εξομολόγηση-συγχώρεση. Ο άνθρωπος καλείται μέσα από την επαναπροσέγγιση του συνανθρώπου του και του κόσμου ως δημιουργίας του Θεού, να νιώσει ότι ο Θεός τον αγαπά, παρ ότι αυτός τον λησμονεί και τον αποστρέφεται λογαριάζοντας τον ως εμπόδιο στις επιθυμίες του. Αυτή η αγάπη του Θεού, για τον άνθρωπο είναι αμέτρητη. Είναι το κύριο χαρακτηριστικό του Θεού που έχει ως μοναδικό του σκοπό να συγχωρεί και να αγαπά. Και ο άνθρωπος που κατανοεί και μετανοεί για τις άστοχες πράξεις του πλησιάζει τον Θεό με δάκρυα στα μάτια. Οι οποιεσδήποτε ανθρώπινες παρεμβάσεις για έλεγχο και τιμωρία των «αμαρτωλών» ανθρώπων χάνονται μπροστά στο μέγεθος της αγάπης του Θεού-Πατέρα για τα Πασχαλινά αρνάκια και κατσικάκια μικρά ή μεγάλα - από δικές μας προβατίνες ελεύθερης βοσκής Σύμφωνα με τις προδιαγραφές του USDA και τους κανονισμούς του υγειονομείου. Eπίσης κουνελάκια, πουλερικά, φρέσκα αυγά, μέλι και πολλά άλλα. παιδιά του. Κάνουν λάθος όποιοι πιστεύουν ότι μπορούν να τιμωρούν τους συνανθρώπους τους εν ονόματι του Θεού, γιατί απλούστατα ο Θεός από τη φύση του αδυνατεί να σκεφθεί ηθικοπλαστικά, ευσεβιστικά και καταδικαστικά. Δε θέτει κανόνες και νόρμες, γιατί δεν τον ενδιαφέρει να τιμωρήσει τους παραβάτες. Αυτό που τον ενδιαφέρει είναι με ποιό τρόπο θα συγχωρεί και με ποιο τρόπο θα δείχνει συνεχώς την αγάπη του. Το ίδιο καλείται να κάνει και ο άνθρωπος, για τους συνανθρώπους του. Να συγχωρεί και να αγαπά. Αυτό άλλωστε είναι και η μόνη προϋπόθεση για να προσέλθει κάποιος στη θεία Κοινωνία με τον Χριστό. Πηγές: iefimerida, Χριστόφορος Αρβανίτης (Δρ. Θεολογίας, Kοινωνιολογίας της Θρησκείας) HEMLOCK HILL FARM 500 Croton Avenue, Cortland Manor, NY (914) Οικογενειακή επιχείρηση από το 1939

8 8 ΑΦΙΕΡΩΜΑ «Τη αγία και μεγάλη Τετάρτη της αλειψάσης τον Κύριον μύρω πόρνης γυναικός μνείαν ποιούμεθα οι θειότατοι πατέρες εθέσπισαν, ότι προ του σωτηρίου πάθους μικρόν τούτο γέγονεν». Αυτό είναι το συναξάρι της Μεγάλης Τετάρτης. Οι συνοδοιπόροι του πάθους του Χριστού μας πιστοί καλούμαστε αυτή την ιερή ημέρα να τιμήσουμε την έμπρακτη και ειλικρινή μετάνοια της πρώην πόρνης γυναικός, η οποία έγινε συνώνυμη με την συντριβή και την αλλαγή ζωής. Το σημαντικότατο, συγκινητικότατο και διδακτικότατο γεγονός της αλείψεως του Κυρίου με πολύτιμο μύρο από την αμαρτωλή γυναίκα διασώζουν με μικρές παραλλαγές και οι τέσσερις ευαγγελιστές. Ο Ματθαίος (26:6-13), ο Μάρκος (14:3-9) και ο Ιωάννης (12:1-8) ομιλούν για την ίδια γυναίκα, την Μαρία, την αδελφή του Λαζάρου, η οποία, όπως αναφέραμε, από ευγνωμοσύνη για την ανάσταση του αδελφού της, έκαμε αυτή την σπουδαία πράξη. Αντίθετα ο Λουκάς αναφέρει πως η γυναίκα, που δεν αναφέρεται το όνομά της, ήταν αμαρτωλή πόρνη. Είναι προφανές ότι πρόκειται για διαφορετικό περιστατικό. Iσως να ήταν η πόρνη γυναίκα, την οποία έσωσε ο Κύριος από το λιθοβολισμό των υποκριτών Ιουδαίων (Ιωάν.8:5). Βεβαίως στον Εσπερινό της ημέρες διαβάζεται η περικοπή από το Ευαγγέλιο του Ιωάννη, όμως το περιεχόμενο και η θαυμάσια υμνολογία της ημέρας είναι εμπνευσμένη από την περικοπή του Ευαγγελίου του Λουκά. Σύμφωνα με τον ιερό ευαγγελιστή ο Ιησούς προσκλήθηκε σε δείπνο στο σπίτι κάποιου Σίμωνος, ο οποίος ανήκε στην τάξη των Φαρισαίων. Κάποια γυναίκα αμαρτωλή όταν έμαθε ότι ο Κύριος ήλθε στην πόλη, ζήτησε να μάθει σε πιο σπίτι έχει καταλύσει. Και ενώ έτρωγαν και συζητούσαν, ξάφνου μπήκε στο σπίτι η γυναίκα εκείνη, κρατώντας στα χέρια της αλαβάστρινο δοχείο γεμάτο πολύτιμο μύρο. Προχώρησε στο μέρος του Ιησού και αφού στάθηκε πίσω Του, γονάτισε και άρχισε να κλαίει και να οδύρεται γοερά. Aνοιξε αμέσως το δοχείο και άρχισε να ρίχνει απλόχερα το μύρο και να πλένει με αυτό πόδια του Ιησού. Μαζί με το πολύτιμο μύρο έσμιγε και τα καυτά δάκρυά της, τα οποία έτρεχαν σαν ποτάμι από τα μάτια της. Αφού άδειασε το δοχείο ξέπλεξε τα πλούσια μαλλιά της και σκούπισε με αυτά τα πόδια Του, καταφιλώντας τα αδιάκοπα. Ο Φαρισαίος οικοδεσπότης απόρησε με το γεγονός και διαλογιζόταν: Αυτός εδώ είναι προφήτης, δε γνωρίζει το ποιόν αυτής τη γυναίκας και την αφήνει να τον αγγίξει; Ο καρδιογνώστης Χριστός είπε στον Σίμωνα: Εχω να σου πω το εξής για τις σκέψεις σου. Εκείνος είπε: μίλα μου δάσκαλε. Κάποιος, του είπε, δάνεισε χρήματα σε δύο ανθρώπους, στον πρώτο πεντακόσια δηνάρια και στον δεύτερο πενήντα. Οταν έπρεπε να τα επιστρέψουν αυτοί δεν είχαν και ο δανειστής τους τα χάρισε. Και ρωτά το Σίμωνα: ποιος από τους δυο θα χρωστάει μεγαλύτερη χάρη στον δανειστή; Ο Σίμων απάντησε: αυτός που του χαρίστηκε το μεγαλύτερο ποσό. Σωστά απάντησες του είπε ο Ιησούς. Για κοίταξε αυτή τη γυναίκα. Εγώ μπήκα στο σπίτι σου και δεν μου έπλυνες τα πόδια με νερό, όμως εκείνη μου τα έπλυνε με τα δάκρυά της και τα σκούπισε με τα μαλλιά της. Χαιρετισμό δε μου έδωκες, όμως αυτή δε σταμάτησε στιγμή να μου φιλάει τα πόδια. Με λάδι δεν μου άλειψες το κεφάλι, όμως αυτή με πανάκριβο μύρο μου άλειψε τα πόδια. Δεν αξίζει να της πω: «σου συγχωρούνται οι τόσες πολλές αμαρτίες σου, διότι με αγάπησες τόσο πολύ»; Γυρίζοντας προς τη γυναίκα της είπε: «σου συγχωρούνται οι αμαρτίες σου». Τότε άρχισαν οι συνδαιτυμόνες να διερωτώνται: ποιος είναι αυτός που μπορεί να συγχωρεί αμαρτίες; Ο Χριστός ξαναλέγει στη γυναίκα: «Η πίστη σου σε έσωσε, πήγαινε στο καλό». Η γυναίκα αυτή ήταν διαβόητη για την αμαρτωλότητά της. Οι υποκριτές συντοπίτες της την ήθελαν πόρνη, για να ικανοποιεί τις πορνικές τους αμαρτωλές έξεις. Ενα σκεύος αμαρτωλής ηδονής και τίποτε περισσότερο. Στην κοινωνική και θρησκευτική ζωή της πόλεως δεν είχε θέση, ήταν το μίασμα, την οποία έπρεπε να αποφεύγουν. Κάπως έτσι σκέφτηκε και ο Σίμων ο οικοδεσπότης, όταν είδε να μπαίνει στο «καθώς πρέπει» σπίτι του εκείνη και να το «μιαίνει». Πολλώ δε μάλλον να αγγίζει τον υψηλό καλεσμένο του ραβίνο. Το σώμα της αμαρτωλής αυτής γυναίκας έχε παραδοθεί εξ ολοκλήρου στο βόρβορο της αμαρτίας και της διαφθοράς. Ομως μέσα στα κατάβαθα της ψυχής της σιγόκαιγε αμυδρή φλόγα λυτρώσεως. Ο ψυχικός της κόσμος δεν είχε διαφθαρεί ολοκληρωτικά. Η παρουσία του Σωτήρα Χριστού στην πόλη εκείνη λειτούργησε στην καρδιά της ως ισχυρότατος άνεμος, ο οποίος θέριεψε την αδύναμη φλόγα λυτρώσεως και την έκαμε πυρακτωμένο καμίνι, ασυγκράτητη ορμή για μετάνοια και σωτηρία και γι αυτό έτρεξε κοντά Του με τον χαρακτηριστικό αυτό τρόπο. Ο Χριστός, εγκαινίασε μια νέα αντίληψη για τον αμαρτωλό άνθρωπο, εντελώς διάφορη από εκείνη της ιουδαϊκής κοινωνίας. Δεν είναι ο αμαρτωλός άνθρωπος μιασμένος από τη φύση του, αλλά ένας πνευματικά ασθενής, ο οποίος χρειάζεται βοήθεια. Εθεσε ως αντίδοτο της πνευματικής ασθένειας τη μετάνοια, η οποία είναι ο ισχυρότατος εκείνος μοχλός, ο οποίος γκρεμίζει το οικοδόμημα της αμαρτίας και αναγεννά τον άνθρωπο. Δια του Κυρίου μας Ιησού Χριστού παρήλθε ανεπιστρεπτί το καθεστώς του νόμου και της μισθαποδοσίας, και ανέτειλε η εποχή της χάρητος και του ελέους. Η αφιέρωση της ημέρας αυτής στην μακάρια πρώην πόρνη γυναίκα έγινε σκόπιμα από τους αγίους πατέρες. Η μορφή της προβάλλει ως φωτεινό ορόσημο καταμεσής στην οδοιπορία προς το Θείο Πάθος για να δείξει και σε μας πως αν δεν συντριβούμε, σαν και εκείνη, και δεν δείξουμε έμπρακτη μετάνοια δεν μπορούμε να ακολουθήσουμε το Χριστό στο Πάθος και την Ανάσταση. Η αγία μας Εκκλησία θέσπισε ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ Μεγάλη Τετάρτη: Η αμαρτωλή γυναίκα και το Μεγάλο Ευχέλαιο Η Μεγάλη Τετάρτη είναι αφιερωμένη στην αμαρτωλή γυναίκα που μετανιωμένη άλειψε τα πόδια του Κυρίου με μύρο και συγχωρήθηκε για τα αμαρτήματά της, γιατί έδειξε μεγάλη αγάπη και πίστη στον Κύριο τη μετάνοια ως ύψιστη δωρεά η οποία ανανεώνει την ουρανοδρόμο πορεία μας προς το Χριστό και την τελείωσή μας. Καλός χριστιανός δεν είναι εκείνος, ο οποίος γεμάτο κομπασμό και εγωιστική αυτάρκεια, ισχυρίζεται ότι έφτασε σε επίπεδο αγιότητας και δεν χρειάζεται πια άλλο αγώνα, αλλά ο διατελών σε διαρκή μετάνοια. Το Μεγάλο Ευχέλαιο Το απόγευμα της Μεγάλης Τετάρτης, στις εκκλησίες μας, τελείται το Μυστήριο του Μεγάλου Ευχελαίου. Κατά τη διάρκεια της τέλεσής του, διαβάζονται επτά Ευαγγέλια και επτά Ευχές. Ευλογείται έτσι το λάδι με το οποίο ο ιερέας «σταυρώνει» τους πιστούς στο μέτωπο, στο πηγούνι, στα μάγουλα και στις παλάμες. Το Μυστήριο του Ευχελαίου, μπορεί να τελεστεί και εκτός ναού, όποτε το ζητήσει ένας πιστός από τον ιερέα της ενορίας του. Και τότε, όταν τελείται δηλαδή σε κάποιο σπίτι, διαβάζονται επτά Ευαγγέλια και επτά Ευχές Σε κάποιες περιοχές της Ελλάδας, οι γυναίκες πηγαίνουν στο Μεγάλο Ευχέλαιο, έχοντας μαζί τους μια σουπιέρα με αλεύρι. Σε αυτό στερεώνουν τρία κεριά, τα οποία καίνε κατά την τέλεση του Μυστηρίου. Το αλεύρι αυτό, το χρησιμοποιούν για να φτιάξουν τα πασχαλινά κουλούρια την επόμενη ημέρα. Το λάδι, πέρα από τη σημαντική θέση που κατέλαβε στη διατροφή του ανθρώπου, ανέκαθεν θεωρήθηκε και ως στοιχείο με θεραπευτικές ιδιότητες. Χαρακτηριστική περίπτωση η αναφερόμενη στην παραβολή του Καλού Σαμαρείτου (Λουκ. 10,34). Παράλληλα, από πολύ παλιά το λάδι απέκτησε και θρησκευτική σημασία. Αυτό γίνεται ολοφάνερο από τη χρήση του σε διάφορες τελετές του αρχαίου Ισραήλ αλλά και σε άλλες θρησκευτικές παραδόσεις. Στη χριστιανική μας πίστη και παράδοση το λάδι, καθαγιαζόμενο με την προσευχή της Εκκλησίας, αποτελεί ένα από τα χριστιανικά μυστήρια, το μυστήριο του ιερού ΕΥΧΕΛΑΙΟΥ. Θεμελιώδης και χαρακτηριστική αγιογραφική μαρτυρία για το μυστήριο του Ευχελαίου είναι αυτή της Καθολικής επιστολής του αγίου Ιακώβου του Αδελφοθέου (ε,14-15). Την παραθέτουμε μεταφρασμένη. Είναι κάποιος από σας άρρωστος; Να προσκαλέσει τους πρεσβυτέρους της Εκκλησίας να προσευχηθούν γι αυτόν και να τον αλείψουν με λάδι, επικαλούμενοι το όνομα του Κυρίου. Και η προσευχή που γίνεται με πίστη θα σώσει τον άρρωστο ο Κύριος θα τον κάνει καλά. Κι αν έχει κάνει αμαρτίες, θα του τις συγχωρήσει.

9 ΣΑΒΒΑΤΟ 12 - ΚΥΡΙΑΚΗ 13 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2014 ΑΦΙΕΡΩΜΑ 9 Αν και μοναδική σε όλη την Καινή Διαθήκη η μαρτυρία του αγίου Ιακώβου, είναι ολοφάνερο από τη διατύπωσή της ότι δεν αναφέρεται σε κάτι άγνωστο στους χριστιανούςαναγνώστες της επιστολής του δεν εισηγείται κάτι το νέο. Προφανώς υπενθυμίζει και προτείνει κάτι που ο ίδιος ο Κύριος είχε διδάξει και που ακολουθούσαν οι χριστιανοί ήδη από την εποχή των αγίων Αποστόλων. Ακόμη δεν πρέπει να συγχέεται η σύσταση του αγίου Ιακώβου με την προγενέστερη αντίληψη για τη θεραπευτική χρήση του λαδιού. Ο Απόστολος ορίζει να προσκαλούνται στο σπίτι του ασθενούς χριστιανού οι Πρεσβύτεροι της Εκκλησίας για να προσευχηθούν για τον άρρωστο επικαλούμενοι το όνομα του Κυρίου Ιησού. Συνδέει στενά την ίαση με την προσευχή που γίνεται με πίστη. Και προσθέτει ακόμη ότι μαζί με την ίαση ο Κύριος χαρίζει στον ασθενή αδελφό και τη συγχώρηση των αμαρτιών του. Ετσι, η αποστολική παραγγελία αποτέλεσε τη βάση πάνω στην οποία θεμελιώθηκε η πίστη και η τελετουργική πράξη της Εκκλησίας. Το Ευχέλαιο είναι ένα εκ των μυστηρίων της Εκκλησίας. Συνιστά μυστηριακή προσευχή και πράξη. Τελείται χάριν των αρρώστων. Τελετουργοί του φιλανθρώπου τούτου μυστηρίου είναι οι πρεσβύτεροι της Εκκλησίας, προσκαλούμενοι για τον σκοπό αυτό στην οικία του αρρώστου χριστιανού. Πλησίον του ασθενούς προσεύχονται θερμά. Επικαλούνται τη χάρη του Παναγίου Πνεύματος για να ευλογηθεί το λάδι που παρατίθεται. Και στη συνέχεια αλείφουν τον άρρωστο χριστιανό με το ευλογημένο πλέον έλαιο. Κατά τη διαβεβαίωση του Αδελφοθέου Αποστόλου «η ευχή της πίστεως», που αναπέμπουν οι Πρεσβύτεροι και η επάλειψη με το ευλογημένο έλαιο σώζει τον άρρωστο. Του χαρίζει την ίαση. Τον ανορθώνει από το κρεβάτι του πόνου. Παράλληλα, του χαρίζει και την άφεση των αμαρτιών του. Σχετικά λοιπόν με το μυστήριο του ιερού Ευχελαίου επιθυμούμε να διευκρινίσουμε ορισμένα σημεία, που συνδέονται με το μυστήριο και τα οποία πολλοί αδελφοί μας χριστιανοί είτε αγνοούν είτε έχουν εσφαλμένη αντίληψη γι αυτά. Η τέλεση του ιερού Ευχελαίου προϋποθέτει την ύπαρξη αρρώστου σε μια οικογένεια. Για χάρη του τελείται. Αυτό γίνεται ολοφάνερο από τα αιτήματα και τις ευχές που απευθύνει ο Λειτουργός προς τον Θεό. Η τέλεση Ευχελαίου για έναν ασθενή αδελφό μας δεν σημαίνει άρνηση ή απόρριψη της ιατρικής φροντίδας και της ενδεδειγμένης φαρμακευτικής αγωγής που χρειάζεται. Οι χριστιανοί και στην ιατρική επιστήμη και τους θεράποντές της καταφεύγουμε, αλλά, παράλληλα, και τη βοήθεια και τη θεραπευτική χάρη του Κυρίου μας, του μεγάλου Ιατρού ψυχών και σωμάτων, επικαλούμαστε διαμέσου του μυστηρίου του ιερού Ευχελαίου που τελούμε. Προσφεύγοντας διά του μυστηρίου του Ευχελαίου στον Θεό Τον παρακαλούμε να μας θεραπεύσει από την αρρώστια που υποφέρουμε και να αποκαταστήσει την κλονισμένη υγεία μας. Δεν απαιτούμε ούτε διατάσσουμε τον Θεό. Αφηνόμαστε μ εμπιστοσύνη στην αγάπη και τη θεία φιλανθρωπία Του. Εάν Εκείνος κρίνει ότι μας συμφέρει πνευματικά, ότι είναι για τη σωτηρία μας, ας μας χαρίσει την ίαση. Εάν όχι, δεν αγανακτούμε δεν γογγύζουμε. Αντίθετα, και πάλι Τον παρακαλούμε να μας οπλίσει με υπομονή για να μπορέσουμε να σηκώσουμε τη δοκιμασία. Το Ευχέλαιο δεν γίνεται «για το καλό» γιατί εντυπωσιάζει η μεγάλη διάρκεια της σχετικής Ακολουθίας γιατί είναι Σαρακοστή και επικράτησε η συνήθεια «να κάνουμε στο σπίτι ένα ευχέλαιο». Ή, «για να αγιαστεί το σπίτι μας». Για να αγιαστεί το σπίτι του χριστιανού η Εκκλησία όρισε άλλη ιερή Ακολουθία: τον Αγιασμό. Επομένως δεν πρέπει να συγχέουμε τα πράγματα. Κατά την τέλεση του μυστηρίου του Ευχελαίου παρακαλούμε τόσο για τη θεραπεία του αρρώστου όσο και για τη συγχώρηση των αμαρτιών του. Το δεύτερο αυτό δεν σημαίνει ότι το Ευχέλαιο αντικαθιστά το μυστήριο της Μετανοίας, δηλαδή την Εξομολόγηση. Αντίθετα, θα λέγαμε, το Ευχέλαιο προϋποθέτει το μυστήριο της Μετανοίας, με το οποίο ο πιστός επιδιώκει τη συμφιλίωσή του με τον Θεό Πατέρα και προετοιμάζεται πνευματικά για να συμμετάσχει και στο μυστήριο του αγίου Ελαίου. Το ιερό Ευχέλαιο ανήκει στα μυστήρια που χαρακτηρίζουμε ως επαναλαμβανόμενα, δηλαδή δεν το τελούμε μία και μόνο φορά, αλλά απεριόριστα. Η διατύπωση του αγίου Ιακώβου «προσκαλεσάσθω τούς πρεσβυτέρους της Εκκλησίας» συνέτεινε στη διαμόρφωση της παραδόσεως το μυστήριο του Ευχελαίου να τελείται από επτά ή, τουλάχιστον, από TOLL FREE (855) NY AREA (718) FAX (718) τρείς Ιερείς. Η πρακτική δυσκολία όμως να συμμετέχουν επτά ή τρεις Πρεσβύτεροι οδήγησε, συν τω χρόνω, στην καθιερωμένη πλέον συνήθεια το μυστήριο να τελείται και από έναν και μόνο Πρεσβύτερο. Ευχόμαστε, όλοι μας να κατανοήσουμε τη μεγάλη αξία του φιλανθρώπου μυστηρίου. Οι ιερωμένοι να το τελούμε με συναίσθηση και ευλάβεια. Οι πιστοί να συμμετέχουμε με επίγνωση και κατάνυξη. Και ο ελεήμων Κύριος να επιδαψιλεύει πλούσια στους αδελφούς μας που δοκιμάζονται στο κρεβάτι του πόνου την ίαση και τη συγχώρηση σε όλους το άπειρο έλεός Του. Πηγή: Μητροπολίτης Νέας Σμύρνης κ. Συμεών

10 10 ΑΦΙΕΡΩΜΑ Εκείνο το βράδυ της Πέμπτης, πριν ν αρχίσει το δείπνο ο Ιησούς σηκώνεται από το τραπέζι, αφήνει κάτω τα ιμάτιά του, βάζει νερό στο νιπτήρα και τα κάνει όλα μόνος Του, πλένοντας τα πόδια των Μαθητών Του. Με τον τρόπο αυτό θέλει να δείξει σ όλους ότι δεν πρέπει να επιζητούμε τα πρωτεία. Μετά τη νίψη των ποδιών λέγει: «όποιος θέλει να είναι πρώτος, να είναι τελευταίος απ όλους». Πρώτα πήγε στον Ιούδα και μετά στον Πέτρο, ο οποίος ήταν ο πιο ορμητικός απ όλους και στην αρχή σταματάει το Διδάσκαλο, αλλά ύστερα όταν τον έλεγξε, υποχωρεί με τη καρδιά του. Αφού έπλυνε τα πόδια όλων, πήρε τα ιμάτιά Του και ξανακάθησε. Αρχισε κατόπιν να τους νουθετεί να αγαπούν ο ένας τον άλλον και να μη επιζητούν το ποιος θα είναι πρώτος. Στη συνέχεια τους μίλησε για την προδοσία και επειδή θορυβήθηκαν, στρέφεται με ήρεμο τρόπο στον Ιωάννη και τον υπέδειξε. Κατόπιν πήρε ψωμί στα χέρια Του και είπε: «Λάβετε φάγετε». Το ίδιο έκανε και με το ποτήρι του κρασιού λέγοντας: «Πιέστε απ αυτό όλοι, γιατί αυτό είναι το αίμα Μου, της νέας Συμφωνίας. Αυτό να κάνετε για να Με θυμάστε». Μετά από αυτή τη στιγμή ο Ιούδας, μόλις έφαγε τον άρτο έφυγε και συμφώνησε με τους αρχιερείς να τους Τον παραδώσει. Μετά το δείπνο βγήκαν όλοι στο όρος των Ελαιών, όπου ο Χριστός τους δίδαξε τα ανήκουστα και τελευταία μαθήματα και αρχίζει να λυπάται και να ανυπομονεί. Αναχωρεί μόνος Του και, γονατίζοντας, προσεύχεται εκτενώς. Από την πολλή αγωνία γίνεται ο ιδρώτας Του σαν σταγόνες πηχτού αίματος, οι οποίες έπεφταν στη γη. Μόλις συμπληρώνει την εναγώνια εκείνη προσευχή, φθάνει ο Ιούδας με ένοπλους στρατιώτες και πολύ όχλο και αφού χαιρετάει και φιλάει πονηρά το δάσκαλό Του, Τον παραδίδει. Συλλαμβάνεται λοιπόν ο Ιησούς και τον φέρνουν δέσμιο στους Αρχιερείς Aννα και Καϊάφα. Οι μαθητές σκορπίζονται και ο θερμότερος των άλλων ο Πέτρος τον ακολούθησε ως την αρχιερατική αυλή και αρνείται και αυτός ότι είναι μαθητής Του. Εν τω μεταξύ ο θείος διδάσκαλος παρουσιάζεται μπροστά στο παράνομο συνέδριο, εξετάζεται για τους μαθητές και τη διδασκαλία Του, εξορκίζεται στο Θεό για να πει εάν Αυτός είναι πράγματι ο Χριστός και αφού είπε την αλήθεια, κρίνεται ως ένοχος θανάτου, επειδή τάχα βλασφήμησε. Από κει και πέρα τον φτύνουν στο πρόσωπο, τον χτυπάνε, τον εμπαίζουν με κάθε τρόπο κατά τη διάρκεια όλης της νύχτας, ως το πρωί. «Σήμερον Κρεμάται επί ξύλου» Τη βραδινή λειτουργία της Μ. Πέμπτης συγκλονίζει η αναπαράσταση της Σταυρώσεως. Ο Εσταυρωμένος Χριστός εξέρχεται από το ιερό του ναού, υπό το μισόφως. Σήμερον κρεμάται επί ξύλου, ο εν ύδασι την γην κρεμάσας. Στέφανον εξ ακανθών περιτίθεται, ο των αγγέλων βασιλεύς. Ψευδή πορφύραν περιβάλλεται, ο περιβάλλων τον ουρανόν εν νεφέλαις. Ράπισμα κατεδέξατο, ο εν Ιορδάνη ελευθερώσας τον Αδάμ. Ηλοις προσηλώθη, ο νυμφίος της Εκκλησίας. Λόγχη εκεντήθη, ο υιός της Παρθένου. Προσκυνούμεν σου τα Πάθη, Χριστέ. Δείξον ημίν και την ένδοξόν σου Ανάστασιν. Η ερμηνεία της Προδοσίας από τον Ιωάννη Χρυσόστομο Ας δούμε πώς παραδόθηκε ο Δεσπότης. Για να μάθομε καλά και του προδότη όλη τη μανία, και του μαθητή την αχαριστία να γνωρίσομε, και του Δεσπότη την ανείπωτη φιλανθρωπία, ας ακροασθούμε τον Ευαγγελιστή πώς εκείνου την παρατολμία ιστορίζει. Τότε, λέγει, πορευθείς εις εκ των δώδεκα, Ιούδας ο λεγόμενος Ισκαριώτης, προς τους αρχιερείς, είπεν αυτοίς τι θέλετέ μοι δούναι, καγώ υμίν παραδώσω αυτόν; Θαρρώ πως είναι ξάστερα τούτα τα λόγια και δεν αφήνουνε τίποτε κρυφό. Κι άμα τα καλοξετάσει κανένας χωριστά το καθένα, πολλά έχει να στοχαστεί και πολύ βαθιά νοήματα να πιάσει. Και πρώτα για τον καιρό. Δεν τόνε σημαδεύει απλά κι όπως νάναι, ο ευαγγελιστής. Δεν λέγει πορευθείς μονάχα αλλά τότε πορευθείς. Τότε Πότε; Και για ποιον λόγο σημαδεύει τον καιρό; Δεν τόνε σημαδεύει απλά κι όπως νάναι ο ευαγγελιστής, μιλώντας μας μέσα στο Πνεύμα γιατί εκείνος που λαλεί μέσα στο Πνεύμα τίποτε απλά και τυχαία δεν το λέγει. Τι είναι λοιπόν, το τότε; Πριν από εκείνη την ώρα, πριν από αυτό το τότε σίμωσε το Χριστό η γυναίκα που είχε το αλάβαστρο με το μυρωδικό και που τόχυσε πάνω στο κεφάλι του. Φανέρωσε πολλή πίστη εκείνη η γυναίκα, φανέρωσε πολλήν έγνοια, φανέρωσε πολλήν υπακοή και σέβας. Αλλαξε από τον προτινό της βίο κι έγινε καλύτερη και φρονιμώτερη. Και σαν η πόρνη μετάνοιωσε, σαν κατάλαβε τον Δεσπότη, τότε ο μαθητής παράδωσε τον Διδάσκαλο. Τότε Πότε; Οταν ήρθε η πόρνη και το μυρωδικό λάδι έχυσε στα πόδια του Ιησού και τα σφούγγισε με τις τρίχες της κεφαλής της και πολλήν έγνοια φανέρωσε σβύνοντας με την εξομολόγηση όλα της τα κρίματα. Τότε, λοιπόν, σαν είδε τη γυναίκα εκείνη τόσην έγνοια να φανερώνει μπροστά στον Διδάσκαλο, τότες αυτός έδραμε στην παράνομη προδοσία. Κι ενώ εκείνη από τον βυθό της αμαρτίας ανέβηκε στον ουρανό, αυτός ύστερα από τόσα θαύματα και σημεία, ύστερ από την ανείπωτη τη συγκατάβαση, γκρεμνίσθηκε στα τάρταρα. Τόσο μεγάλο κακό είναι η ραθυμία κι η χαλασμένη προαίρεση. Για τούτο και ο Παύλος έλεγε ο δοκών εστάναι βλεπέτω μη πέση. Κι ο προφήτης παλαιότερα φώναξε μη ο πίπτων ουκ ανίσταται; ή ο αποστρέφων ουκ επιστρέφει; Για να μη θαρρεύει εκείνος που στέκεται, αλλά πάντα νάχει αγωνία, μηδέ κείνος που έπεσε ν απελπίζεται. Γιατί τόση είναι η δύναμη του Κυρίου, που και πόρνες και τελώνες να τραβήξει και να βάλει κάτω από το ζυγό του. Τι γίνεται, λοιπόν; Αυτός που τράβηξε κοντά του τις πόρνες, δεν μπόρεσε να κρατήσει τον μαθητή; Ναι, μπορούσε να κρατήσει και τον μαθητή αλλά δεν ήθελε να τον κάνει καλόν με την ανάγκη, μηδέ με τη βία να τον κρατήσει κοντά του. Για τούτο ο ευαγγελιστής, ιστορώντας μας για τον αχάριστο μαθητή, λέγει τότε πορευθείς, ήγουν δίχως να τον καλέσει κανένας, δίχως να τον αναγκάσει ή να τον σπρώξει άλλος, αλλά από μονάχος του κινήθηκε σ εκείνη την πράξη, από δική του γνώμη σ εκείνο το παράνομο τόλμημα ώρμησε, δίχως να κινηθεί ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ Μεγάλη Πέμπτη: Ο Μυστικός Δείπνος και η Προδοσία του Ιούδα Κατά τη Μεγάλη Πέμπτη η Εκκλησία επιτελεί την ανάμνηση: Της νίψεως των ποδών των Αποστόλων υπό του Κυρίου, Του Μυστικού Δείπνου, δηλαδή της παραδόσεως υπό του Κυρίου του Μυστηρίου της θείας Ευχαριστίας, της θαυμαστής προσευχής του Κυρίου προς τον Πατέρα Του και της προδοσίας του Κυρίου υπό του Ιούδα από άλλη αιτία, αλλά από την κακία που ερχότανε από μέσα του πήγε να πέσει στην προδοσία του Δεσπότη. Τότε πορευθείς εις των δώδεκα. Και τούτο είναι όχι μικρό βάρος που λέγει εις των δώδεκα. Γιατί ήτανε κι άλλοι εβδομήντα μαθητάδες, για δαύτο είπε εις των δώδεκα, ήγουν ένας από τους διαλεχτούς, από εκείνους που κάθε μέρα συναναστρεφόντανε μ αυτόν, που είχανε πολύ το θάρρος μαζί του. Για να μάθεις, λοιπόν, πως ήτανε από τους πρώτους μαθητάδες, λέγει εις των δώδεκα. Και δεν τ αποκρύβει τούτα, γράφοντας ο ευαγγελιστής, για να νοιώσεις πως αυτό που φαίνεται ατιμία, φανερώνει τη φροντίδα του Δεσπότη σε μας, που τον προδότη και τον κλέφτη τον αξίωσε με τόσα αγαθά, κι ίσαμε το τελευταίο βράδι τον συμβούλευε και τον πρότρεπε. Είδες την πόρνη πώς σώθηκε, επειδή συνήρθε, και πώς ο μαθητής γκρεμνίσθηκε με τη ραθυμία; Μη λοιπόν απελπίζεσαι, κυττάζοντας την πόρνη, μηδέ πάλι να θρασέψεις, ρίχνοντας τα μάτια σου στην αποτολμία του μαθητή. Γιατί και τα δύο τούτα είναι ολέθρια. Εύκολα γλυστράει η γνώμη μας και ξεστρατίζει η πρόθεσή μας. Για δαύτο απ ολούθε πρέπει ν ασφαλίζεται κανένας. Τότε πορευθείς εις των δώδεκα, Ιούδας ο Ισκαριώτης. Βλέπεις από τι συντροφιά ξέπεσε; Βλέπεις από τι διδασκαλία έμεινε πίσω; Βλέπεις τι κακό μεγάλο είναι η ραθυμία; Ιούδας, λέγει, ο Ισκαριώτης, γιατί ήτανε κι άλλος συνονόματος με τούτον, ο λεγόμενος του Ιακώβου. Βλέπεις του ευαγγελιστή τη σοφία, που όχι από την πράξη μα από τον τόπο μάς τον ονοματίζει, ενώ τον άλλον όχι από τον τόπο αλλά από το όνομα του πατέρα του μάς τον κάνει γνωστό; Ενώ μπορούσε φυσικά να πει Ιούδας ο προδότης. Αλλά για να μας διδάξει πως πρέπει να κρατάμε καθαρή τη γλώσσα από κατηγόρια, τσιγκουνεύτηκε τη λέξη προδότης. Ας μάθομε, λοιπόν, να μην κακολογούμε τον εχθρό μας. Γιατί αν αυτός ο μακάριος δεν θέλησε να κατηγορήσει τον προδότη, ιστορώντας το παράνομο τούτο τόλμημα, αυτό το περισώπασε και τον ονομάτισε από τον τόπο απ όπου καταγότανε, πώς εμείς θα συγχωρεθούμε κατηγορώντας τον διπλανό μας; Εμείς, που πολλές φορές όχι μονάχα τους εχθρούς θυμόμαστε με κακολογία, αλλά κι εκείνους που θέλουνε το καλό μας, ας μην κάνομε τέτοια, σας παρακαλώ. Είναι συμβουλή και του Παύλου που λέγει: Πας λόγος σαπρός εκ του στόματος υμών μη εκπορευέσθω. Ετσι ο μακάριος Ματθαίος, όντας καθαρός από τέτοιο πάθος, έλεγε: Τότε πορευθείς εις εκ των δώδεκα, ο λεγόμενος Ιούδας ο Ισκαριώτης προς τους αρχιερείς είπε τι θέλετέ

11 ΣΑΒΒΑΤΟ 12 - ΚΥΡΙΑΚΗ 13 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2014 ΑΦΙΕΡΩΜΑ 11 μοι δούναι καγώ υμίν παραδώσω αυτόν; Ω βρωμερό λάλημα! Ω ασυλλόγιστη τόλμη! Το θυμούμαι και τρέμω, αγαπητοί, πώς βγήκεν από στόμα το λάλημα, πώς κίνησε τη γλώσσα, πώς δεν ξεριζώθηκε από το κορμί η ψυχή, πώς δεν παραλύσανε τα χείλη, πώς ο νους του δεν ξεστάθηκε. Τι θέλετέ μοι δούναι, καγώ υμίν παραδώσω αυτόν; Λέγε μου, Ιούδα, αυτό σ έμαθε ο Διδάσκαλος τόσον καιρό; Έτσι λησμόνησες τις αδιάκοπες συμβουλές του; Δεν σου έλεγε μη κτήσεσθε χρυσόν μήτε άργυρον, από την αρχή κυττάζοντας πώς να βάλει χαλινάρι στην ακράτητη μανία σου για τα λεφτά; Δεν σε συμβούλευε λέγοντας εάν τις σε ραπίση εις την δεξιάν σιαγόνα, στρέψον αυτώ και την άλλην; Για ποιο λόγο, πες μου, παράδοσες τον Διδάσκαλο; Επειδή σου χάρισε εξουσία καταπάνω στους δαίμονες, και να γιατρεύεις αρρώστειες, και λεπρούς να καθαρίζεις, κι άλλα πολλά τέτοια θαύματα να φανερώνεις; Για τόσες λοιπόν ευεργεσίες, τέτοιαν αμοιβή του πληρώνεις; Ω ξέφρενη καρδιά ή μάλλον φιλαργυρία! Γιατί όλα τούτα τα κακά η φιλαργυρία τα γεννάει, η ρίζα όλων των κακών, που σκοτεινιάζει τις ψυχές μας και τους ίδιους τους νόμους της φύσεως, και μας βγάζει από τα συλλοϊκά μας και δεν αφήνει μηδέ φιλία μηδέ συγγένεια μηδέ τίποτ άλλο να θυμόμαστε. Αλλά μια και σακατέψει τα μάτια της ψυχής, μας βάζει να περπατάμε μέσα στο σκοτάδι. Και για να το μάθεις αυτό καλά, ιδές πόσα δεν έδιωξε από την ψυχή του Ιούδα. Σαν μπήκε εκεί μέσα, τη συναναστροφή, τη συνήθεια, τη θαυμαστή διδασκαλία, τη φιλία, όλα τούτα τάρριξε στη λησμοσύνη. Καλά έλεγε ο Παύλος ρίζα πάντων των κακών έστιν η φιλαργυρία. Τι θέλετε μοι δούναι, καγώ υμίν παραδώσω αυτόν; Παραδίνεις, Ιούδα, αυτόν που όλα τα κρατάει μέσα στο πρόσταγμά του; Πουλάς τον αχώρετο στον νου, τον χτίστη του ουρανού και της γης, τον πλάστη της φύσεώς μας, αυτόν που με λόγο και νεύμα τάφτιαξε όλα; Για να δείξει, λοιπόν, πως θεληματικά παραδόθηκε, άκου τι έκαμε. Την ώρα της προδοσίας, όταν ήρθανε καταπάνω του με μάχαιρες και κοντάρια, και με δαδιά αναμμένα και φανάρια, τους λέγει τίνα ζητείτε; Και πάψανε παρευθείς να ξέρουνε ποιον θα πιάνανε. Τόσο ήτανε εκείνος μακρυά από το να μπορέσουνε να τον πιάσουνε, που ούτε να τον δούνε μπροστά τους δεν μπορούσανε, ενώ ήτανε, τόση φωτοχυσία. Και πως αυτό θέλει να πει, ήγουν πως ενώ είχανε δαδιά και φανάρια δεν τον βλέπανε μολαταύτα, βγαίνει από τα παρακάτω λόγια. Και ο Ιούδας ειστήκει μετ αυτών, αυτός που τους είχε πει εγώ υμίν παραδώσω αυτόν. Γιατί ο Χριστός τους σύγχυσε τη διάνοια, θέλοντας να φανερώσει τη δύναμή του, για να μάθουνε πως καταπιάνονταν με τ αδύνατα. Και σαν ακούσανε τη φωνή του πισωπερπατήσανε σκυφτοί και πέσανε τέλος χάμου. Είδες πώς δεν αποκριθήκανε λόγο, αλλά πέφτοντας δείξανε καταφάνερα την αδυναμία τους; Κύτταξε τη φιλανθρωπία του Δεσπότη! Μια και μηδέ μ αυτόν τον τρόπο δεν συγκίνησε την αδιαντροπιά του προδότη, μηδέ την αγνωμοσύνη των Ιουδαίων, παραδίνεται τότε και λέγει ο Κύριος. Σαν τους έδειξα πως καταπιάνονται με τ αδύνατα, θέλησα να τους ημερώσω τη μανία δεν θέλουνε, μα επιμένουνε στην κακία τους. Ιδού, λοιπόν, παραδίνομαι. Αυτά σας τα λέγω, για να μην κατηγορήσει κανένας τον Χριστό λέγοντας: Γιατί δεν άλλαξε την καρδιά του Ιούδα; Γιατί δεν τον έκαμε καλύτερο; Και πώς έπρεπε να κάμει τον Ιούδα φρόνιμο και καλόκαρδο, με τη βία ή με την προαίρεση; Αν με τη βία, μηδέ μ αυτόν τον τρόπο δεν έμελλε να γίνει καλύτερος γιατί κανένας δεν γίνεται καλύτερος με την ανάγκη. Αν με την προαίρεση και τη θέλησή του, όλα ο Κύριος τα χρησιμοποίησε για να τον ανεβάσει από χαμηλά. Κι αν εκείνος δεν θέλησε να πάρει τα φάρμακα, δεν φταίει ο γιατρός, αλλά ο άρρωστος που τ απαρνήθηκε. Θέλεις να μάθεις πόσα έκαμε για να τον κρατήσει κοντά του; Του χάρισε πολλά θαύματα, του προείπε την προδοσία, τίποτα δεν παράτησε να κάνει σ αυτόν σαν σε μαθητή αγαπημένο. Και για να μάθεις, πως ενώ μπορούσε ν αλλάξει, δεν το θέλησε, αλλά από την ίδια τη ραθυμία του έγινε ό,τι έγινε: αφού παράδοσε τον Κύριο και πήρε τέλος η μανία του, έρριψε τα τριάκοντα αργύρια λέγοντας ήμαρτον παραδούς αίμα αθώον. Προτύτερα έλεγε τι θέλετέ μοι δούναι καγώ υμίν παραδώσω αυτόν. Σαν τέλεσε την αμαρτία το κατάλαβε. Απ αυτό μαθαίνομε πως σαν η ψυχή μας είναι ράθυμη, ούτε παραίνεση ούτε νουθεσία ωφελεί. Κι όταν είμαστε ξύπνιοι στο καλό, μονάχοι μας μπορούμε να σηκωθούμε. Στοχάσου όταν τον συμβούλευε και πάσχιζε να τον κρατήσει από την κακή πράξη, δεν άκουσε μηδέ δέχθηκε τη νουθεσία. Και σαν δεν ήτανε πια κανένας να τον συμβουλεύσει, αναταράχθηκε η συνείδησή του, κι εκεί που κανένας δεν τον δίδασκε, άλλαξε και πέταξε τα τριάντα αργύρια. Γιατί, λέγει ο ευαγγελιστής, έστησαν αυτώ τριάκοντα αργύρια. Πληρώσανε το αίμα εκείνου που ήταν ατίμητος. Τι παίρνεις, Ιούδα, τριάντα αργύρια; Δωρεάν κατέβηκε ο Χριστός να χύσει το αίμα του για την οικουμένη και συ τώρα παζαρεύεις αυτό το αίμα; Ποια ντροπή τρανότερη από τέτοιο παζάρεμα! Ποιος είδε και ποιος άκουσε! a b ASTORIALIVECHICKEN MEATMARKET th Ave., Astoria, Queens Κάντε τις παραγγελίες σας εγκαίρως και προμηθευτείτε για το Πάσχα αλλά και για κάθε μέρα Για την εξυπηρέτησή σας λειτουργούμε 7 μέρες από τις 8 π.μ. έως τις 6:30 μ.μ. Δωρεάν Διανομή ΧΟΝΔΡΙΚΕΣ ΤΙΜΕΣ ΓΙΑ ΚΡΕΟΠΩΛΕΣ Αγοράζοντας 10 κότες παίρνετε 1 δωρεάν Ζωντανά Αρνιά ΑρνάκιαΓάλακτος Κατσικάκια που μπροστά σας ετοιμάζουμε για τη σούβλα ή τον φούρνο ΕΛΑΤΕ ΚΑΙ ΔΙΑΛΕΞΤΕ ΟΠΟΙΟ ΘΕΛΕΤΕ ΒΙΟΛΟΓΙΚΑ ΑΡΝΙΑ ΚΑΙ ΚΑΤΣΙΚΙΑ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΟΛΑ ΜΑΣ ΤΑ ΚΡΕΑΤΑ Κότες για σούπα οι 3 $15.00 ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΛΕΞΙΑΔΗΣ, MD Ιατρός Ωτορινολαρυγγολόγος Νευροθεραπεία xρόνιων παθήσεων αυτιών Ο Ωτορινολαρυγγολόγος Γεώργιος Αλεξιάδης αποφοίτησε το 1994 από το Νew York University. Εκανε την πρακτική του εξάσκηση το 2000 στο ίδιο νοσοκομείο και το 2002 το Fellowship όπου ειδικεύτηκε στην Νευροτολογία. Συνεργάζεται με το ΝΥΕΕ ως Ωτολόγος/Νευροτολόγος, ειδικευμένος στην απώλεια ακοής, μολύνσεις, βόμβοι και όγκοι αυτιών. Δέχεται και στα δύο του ιατρεία: nd Avenue, Suite 110, New York, NY Second Avenue, 9th Floor, New York, NY Tηλ.: (646) Ωρες ιατρείου: Δευτέρα 9 π.μ μεσημέρι Τρίτη 9 π.μ. - 4:30 μ.μ. Πέμπτη 1μ.μ. - 4:30μ.μ. Παρασκευή 8:30 π.μ μεσημέρι Δεκτές οι κυριότερες ασφάλειεs: United, Oxford, Cigna, BC/BS, Aetna, Medicare

12 12 ΑΦΙΕΡΩΜΑ Τα έθιμα της Μεγάλης Πέμπτης σε όλη την Ελλάδα ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ Από τη Μεγάλη Πέμπτη, αρχίζουν κυρίως τα πασχαλινά έθιμα. Από το πρωί οι γυναίκες καταγίνονται με το ζύμωμα. Ζυμώνουν τις κουλούρες της Λαμπρής με διάφορα μυρωδικά και τις στολίζουν με ξηρούς καρπούς και με στολίδια από ζυμάρι. Τα ονόματά τους ποικίλουν ανάλογα με το σχήμα που τους δίνουν. Λέγονται κουτσούνες, κουζουνάκια, κοφίνια, καλαθάκια, δοξάρια, αυγούλες, λαζαράκια. Στην Κορώνη, τις λαμπριάτικες κουτσούνες, τις ζυμώνουν με λάδι, μύγδαλα και γλυκάνισο. Βράζουν και δαφνόφυλλα και προσθέτουν το ζουμί για νοστιμάδα. Τις πλάθουν στρογγυλές σαν κουλούρες ή μακρουλές και τις περιπλέκουν μέσα σε ζυμάρι. Βάζουν στη μέση το κόκκινο αυγό και τη στολίζουν με αγγιναρίτσες, πουλάκια, αμύγδαλα και σουσάμι. Βασική ασχολία της ημέρας είναι και το βάψιμο των Αυγών. Πάσχα δίχως κόκκινα αυγά δε γίνεται. Για αυτό και η Μεγάλη Πέμπτη λέγεται επίσης και Κόκκινη Πέμπτη ή «ΚοκκινοΠέμπτη». Το βάψιμο των αυγών γίνεται με ορισμένη εθιμοτυπία. Σε πολλά μέρη, είναι συγκεκριμένος ο αριθμός αυγών που θα βάψουν και οι τρόποι και τα μέσα βαφής που θα χρησιμοποιήσουν. Σε ορισμένες περιοχές διατηρούν και κάποιες δεισιδαιμονίες: «πχ το δοχείο όπου βάφουν τα αυγά, πρέπει να είναι καινούριο, τη βαφή δεν την βγάζουν από το σπίτι, ούτε επιτρέπεται να τη χύσουν». Αλλοτε γυναίκες και άντρες ασχολούνταν με το γράψιμο ή το κέντημα των αυγών. Δηλαδή ζωγράφιζαν πάνω στα αυγά με λιωμένο κερί, πουλιά ή διάφορα άλλα σχήματα. Τα κορίτσια βάζουν στα αυγά και φτερά από χαρτί χρωματιστό, τους βάζουν ουρά, μύτη από ζυμάρι σαν πουλί και το κρεμούν από την οροφή. Το αυγό, που περικλείνει μέσα του μια ζωή, έχει μια δύναμη, που σύμφωνα με μια παλιά αντίληψη, μεταδίδεται σε ανθρώπους, ζώα και φυτά. Την έννοια αυτή έχουν και τα πασχαλινά αυγά, των οποίων η δύναμη ενισχύεται και από κάποια άλλα στοιχεία. Για παράδειγμα, όλα τα κόκκινα αυγά, δεν έχουν την ίδια χάρη. «Θαυμαστές ιδιότητες, έχει κυρίως το αυγό της Παναγίας, το πρώτο αυγό που θα βάψουν και θα το βάλουν στο εικονοστάσι του σπιτιού». Με το αυγό της Παναγίας, οι γυναίκες σταυρώνουν τα παιδιά ενώ μερικές φορές το αυγό έχει και κάποιες ανατρεπτικές ιδιότητες. Οπως για παράδειγμα, αν το αυγό είναι τριών χρόνων και τοποθετηθεί στην κοιλιά εγκύου γυναίκας ή ζώου, αποτρέπεται το ενδεχόμενο αποβολής. Στα χωριά της Καρδίτσας, πιστεύουν ότι το πασχαλινό αυγό έχει θεραπευτικές ικανότητες. Λένε μάλιστα ότι όσοι έχουν αιματώδη στίγματα στο ασπράδι των ματιών τους και σπάσουν το φυλαγμένο από πέρσι πασχαλινό αυγό και βάλλουν επάνω τον κρόκο, θα βρουν τη γιατρειά τους. Εξαιρετικές ιδιότητες έχουν και τα ευαγγελισμένα αυγά, εκείνα δηλαδή που στέλνονται στην εκκλησία για να λειτουργηθούν. Στη Σινώπη, βάφονται τόσα αυγά όσα τα άτομα του σπιτιού και ένα της Παναγίας. Το βράδυ τα βάζουν σε ένα κουτάκι και τα πηγαίνουν στην Εκκλησία για να διαβαστούν. Τα τοποθετούν κάτω από την Αγία Τράπεζα και τα αφήνουν εκεί έως την Ανάσταση. Τα τσόφλια αυτών των αυγών, τα βάζουν στις ρίζες των δέντρων για να πιάσουν όλοι οι καρποί. Στον ίδιο σκοπό, αποβλέπει και το έθιμο των χωρικών της Δυτικής Μακεδονίας, όπου το αυγό που θα πρωτοβάψουν τη Μεγάλη Τετάρτη τα μεσάνυχτα, (γιατί τότε βάφονται τα αυγά) θα ταφεί στην πρώτη αυλακιά του χωραφιού, εκεί ακριβώς όπου θα πρωταρχίσει το αλέτρι. Αυτό γίνεται για να βλαστήσει ο σπόρος με τη ζωτική δύναμη που έχει μέσα του το αυγό. Η σύμπτωση ασκεί πάντα ιδιαίτερη γοητεία στο πνεύμα του λαού. Ετσι όσα αυγά, γεννήσουν οι κότες τη Μεγάλη Πέμπτη, έχουν εξαιρετικά θαυμαστές ιδιότητες και αποτρέπουν κάθε κακό. Στο Σοποτό των Καλαβρύτων, τα αυγά που γεννιούνται τη Μ. Πέμπτη, τα πηγαίνουν στην Εκκλησία την ίδια μέρα, και αφού διαβαστούν, τα θάβουν πάλι την ίδια μέρα σταυρωτά στο αμπέλι για να μην το τρώει το σκαθάρι ή για να μην πέσει χαλάζι. Στην Κορώνη, τα φυλάνε στο σπίτι και τα τρώνε όποτε τους πονάει ο λαιμός, γιατί πιστεύουν ότι κάνουν πολύ καλό. Τη Μεγάλη Πέμπτη, όταν τη Νύχτα διαβάζονται τα δώδεκα Ευαγγέλια και γίνεται η τελετή της Σταύρωσης του Χριστού, η συγκίνηση της λαϊκής ψυχής για το θείο δράμα κορυφώνεται. Σε πολλά μέρη γυναίκες και κορίτσια, διανυκτερεύουν στην εκκλησία, «φυλάγουν και μοιρολογούν το Χριστό» όπως συνηθίζουν να κάνουν για κάθε αγαπημένο τους νεκρό. Η εξαιρετική ιερότητα των όσων τελούνται στις λειτουργίες της Μ. Πέμπτης και της Μ. Παρασκευής, προσδίδει κατά τη λαϊκή πίστη, σε όλα τα αντικείμενα της λατρείας, (ύψωμα, λάδι, λουλούδια, κεριά) ξεχωριστή θεία δύναμη. Ετσι, το ύψωμα της Μεγάλης Πέμπτης, οι γυναίκες σε πολλά μέρη της εβδομάδας, το βάζουν σε ένα σακουλάκι που έχει μέσα λουλούδια και το φυλάγουν πίσω από τα εικονίσματα για θεραπευτικές χρήσεις. Στη Ζάκυνθο, επτά αγνές παρθένες, καθαρίζουν το σιτάρι ανά κόκκο, το πλένουν και το απλώνουν στον ήλιο, το αλέθουν και το ζυμώνουν για να κατασκευάσουν λειτουργία. Εξίσου θαυμαστές ιδιότητες αποδίδουν και στα κεριά που ανάβουν, όταν διαβάζονται τα Δώδεκα Ευαγγέλια. Σε πολλά μέρη το κερί αυτό, που μένει άκαυτο, το φυλάνε για φυλαχτό και όταν μπουμπουνίζει το χειμώνα και βρέχει δυνατά, το ανάβουν για να μην πέσει αστροπελέκι. Η νύχτα της Μεγάλης Πέμπτης, θεωρείται κυρίως από τις γυναίκες, ως η ιδανικότερη στιγμή για τον αγιασμό ειδών καθημερινής χρήσης, Παραδόσεις για το πώς ξεκίνησαν να βάφονται τα αυγά υπάρχουν πάρα πολλές στο λαό μας αλλά και σε όλο το χώρο της νοτιοανατολικής Ευρώπης. Μια παράδοση αναφέρεται στη δυσπιστία μιας γυναίκας. Η γυναίκα πληροφορήθηκε για την Ανάσταση του Χριστού ενώ ήταν στο δρόμο και κρατούσε ένα καλάθι με αυγά. Δεν πίστεψε όμως ότι αναστήθηκε ο Χριστός και για να δει αν ήταν αλήθεια είπε πως θα το πίστευε αν κοκκίνιζαν τα αυγά. Τα αυγά με μιας έγιναν κατακόκκινα και η παράδοση αυτή συνεχίζεται έως σήμερα. Ενώ μία παραλλαγή αυτής της ιστορίας αναφέρει τον Ρωμαίο αυτοκράτορα να δυσπιστεί και να λέει κάτι ανάλογο. Aλλη μία εκδοχή είναι ότι πάνω σε ένα καλάθι με αυγά που κρατούσε η Παναγία έπεσαν τα δάκρυα της και αυτά βάφτηκαν κόκκινα. Η πλέον επικρατέστερη εκδοχή της χριστιανική παράδοσης αναφέρει ότι η Παναγία έβαλε ένα καλάθι με αυγά στα πόδια του εσταυρωμένου Ιησού τα οποία βάφτηκαν με το αίμα που έτρεχε από τις πληγές του. Αυτή είναι και η πλέον κυρίαρχη παράδοση. για την τέλεση μαγγανειών για την αποτροπή ασθενειών και για την παρασκευή φυλαχτών. Σε πολλές περιοχές, κάθε οικογένεια φέρνει στην Εκκλησία ψωμί, αλάτι, αυγά και νερό σε φιάλη για να αγιαστούν. Στη Λήμνο, στην ανάγνωση των Δώδεκα Ευαγγελίων, οι πιστοί τοποθετούν κάτω από την Αγια Τράπεζα μπουκάλια με νερό και τα παίρνουν μόνο τη Λαμπρή. Πλένουν τους ασθενείς με αυτό το νερό και τους σαραντίζουν, δηλαδή τους ραντίζουν 40 φορές με ένα κλωνί βασιλικό. Το ίδιο κάνουν και στα ζώα. Στα Κούρεντα, τα κορίτσια στην εκκλησία γνέθουν νήματα, διαφόρων χρωμάτων τα οποία δένονται στα κουδούνια των ζώων για να είναι καλά. Τα κόκκινα τα κρατούν και αν τα πρόβατα αρρωστήσουν τους τρυπούν τα αυτιά και περνούν το κόκκινο νήμα για να γιατρευτούν. Στην Αγιάσο Λέσβου, οι γυναίκες στα Δώδεκα Ευαγγέλια κάθε φορά που τέλειωνε ένα Ευαγγέλιο, έφτιαχναν με το κερί ένα σταυρό. Μάζευαν 12 σταυρούς και τους κολλούσαν στις γωνίες του σπιτιού για να ψοφήσουν οι ψύλλοι και οι κοριοί. Υπάρχει η κοινή αντίληψη ότι οι ψυχές των νεκρών την Μ. Πέμπτη, όταν ο Σωτήρας κατεβαίνει στον Αδη, λυτρώνονται και ξανασαίνουν. Για αυτό και οι συγγενείς τους την ημέρα αυτή, ή τις επόμενες, επισκέπτονται τα νεκροταφεία και αφήνουν πάνω στους τάφους προσφορές ή μοιράζουν στη μνήμη τους τροφές. Στο Λοζέτσι της Ηπείρου, τη Μεγάλη Πέμπτη, κάνουν ύψωμα, βράζουν σιτάρι και το πηγαίνουν στην Εκκλησία. Ο παπάς κάνει συλλείτουργο και μνημονεύει τις ψυχές. Στη Ρόδο, τη Μεγάλη Πέμπτη, στα Δώδεκα Ευαγγέλια, ανάβονται φωτιές με χοντρούς κορμούς πεύκων, στις οποίες τα παιδιά πηδούν και καίνε το Μάρτη τους. Στις Μέτρες της Θράκης τα παιδιά κάνουν το ομοίωμα του Ιούδα και το περιφέρουν στα σπίτια, ζητώντας καψίδια. Κάθε νοικοκυρά δίδει κλαδιά αμπελιού, λινάτσα ή περιχύνει στο ομοίωμα πετρέλαιο. Τα παιδιά σηκώνουν τον Ιούδα και τραγουδούν: «Ράτσα Κεράτς-α/ δως μια κληματσίδα/ να κάψουμε τον Οβριγιό/πόχει πολλή κασίδα/ οβριγιός φορεί φτερό/ στο κεφάλι το ξερό». Το ομοίωμα καίγεται την επομένη στον Επιτάφιο. Μόλις ξημερώσει κρεμούν ένα κόκκινο ύφασμα στο ανατολικό παράθυρο του σπιτιού για να το δει ο ήλιος. Στη Μονή της Πάτμου, το πρωί της Μεγάλης Πέμπτης, γίνεται στο ύπαιθρο αναπαράσταση του ιερού νιπτήρα και της προσευχής του Κυρίου στο Ορος των Ελαιών. Το βράδυ, την ώρα της ανάγνωσης των Δώδεκα Ευαγγελίων, ανάβουν φωτιά, απομίμηση της φωτιάς στην αυλή του Καϊάφα, όπου ήταν παρών ο Απόστολος Πέτρος. Η τάση του λαού να μιμείται τα θεία Πάθη είναι έκδηλη. Στις Κυδωνίες οι πιο θρήσκοι, τρώνε μια φορά τη μέρα, μόνο το μεσημέρι, γιατί μια φορά έγινε ο Μυστικός Δείπνος. Στην Θράκη, την Κόκκινη Πέμπτη και τις δυο επόμενες, δεν πλένονται ούτε απλώνονται ρούχα, διότι καταστρέφονται τα αμπέλια και τα σπαρτά.

13 ΣΑΒΒΑΤΟ 12 - ΚΥΡΙΑΚΗ 13 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2014 ΑΦΙΕΡΩΜΑ 13 Μεγάλη Παρασκευή: Η πιο πένθιμη και ιερή ημέρα του Χριστιανισμού Η ζωή εν τάφω Η ζωή εν τάφω κατετέθης, Χριστέ, και αγγέλων στρατιαί εξεπλήττοντο, συγκατάβασιν δοξάζουσαι την σήν. Η ζωή πως θνήσκεις; πώς και τάφω οικείς; του θανάτου το βασίλειον λύεις δε και του Αδου τους νεκρούς εξανιστάς. Μεγαλύνομέν σε, Ιησού Βασιλεύ, και τιμώμεν την ταφήν και τα πάθη σου, δι ων έσωσας ημάς εκ της φθοράς. Μέτρα γής ο στήσας, εν σμικρώ κατοικείς, Ιησού Παμβασιλεύ, τάφω σήμερον, εκ μνημάτων τους θανόντας ανιστών. Ιησού Χριστέ μου, Βασιλεύ του παντός, τι ζητών τοις εν τω άδη ελήλυθας; ή το γένος απολύσαι των βροτών. Ο Δεσπότης πάντων καθοράται νεκρός, και εν μνήματι καινώ κατατίθεται, ο κενώσας τα μνημεία των νεκρών. Η ζωή εν τάφω κατετέθης, Χριστέ, και θανάτω σου τον θάνατον ώλεσας και επήγασας τω κόσμω την ζωήν. Μετά των κακούργων ως κακούργος, Χριστέ, ελογίσθης δικαιών ημάς άπαντας, κακουργίας του αρχαίου Πτερνιστού. Ο ωραίος κάλλει παρά πάντας βροτούς ως ανείδεος νεκρός καταφαίνεται, ο την φύσιν ωραΐσας του παντός. Αδης πως υποίσει παρουσίαν την σήν, και μη θάττον συντριβείη σκοτούμενος, αστραπής φωτός σου αίγλη τυφλωθείς; Ιησού, γλυκύ μοι και σωτήριον φως, τάφω πως εν σκοτεινώ κατακέκρυψαι; ω αφάτου και αρρήτου ανοχής! Απορεί και φύσις, νοερά και πληθύς, η ασώματος, Χριστέ, το μυστήριον της αφράστου και αρρήτου σου ταφής. Ω θαυμάτων ξένων! ώ πραγμάτων καινών! ο πνοής μοι χορηγός άπνους φέρεται, κηδευόμενος χερσί του Ιωσήφ. Και εν τάφω έδυς, και των κόλπων, Χριστέ, των πατρώων ουδαμώς απεφοίτησας τούτο ξένον και παράδοξον ομού. Αληθής και πόλου και της γης Βασιλεύς, ει και τάφω σμικροτάτω συγκέκλεισαι, επεγνώσθης πάση κτίσει, Ιησού. Σου τεθέντος τάφω, πλαστουργέτα Χριστέ, τα του Αδου εσαλεύθη θεμέλια, και μνημεία ηνεώχθη των βροτών. Ο την γην κατέχων, τη δρακί νεκρωθείς, σαρκικώς υπό της γης νυν συνέχεται, τους νεκρούς λυτρών της Αδου συνοχής. Ω γλυκύ μου έαρ Κορυφώνεται τη Μεγάλη Παρασκευή το θείο δράμα. Σε κάθε γωνιά Αι γενεαί πάσαι, ύμνον τη ταφή σου της γης, η Ορθοδοξία με κατάνυξη, προσφέρουσι, Χριστέ μου. ευλάβεια και συντριβή, βιώνει τα Καθελών του ξύλου ο Αριμαθαίας πάθη του Θεανθρώπου. Οι πιστοί εν τάφω σε κηδεύει. συρρέουν στις εκκλησίες και παρακολουθούν την τελετή της αποκα- Μυροφόροι ήλθον μύρα σοι, Χριστέ μου, θήλωσης. Η Μεγάλη Παρασκευή είναι για μας τους χριστιανούς η πλέον κομίζουσαι προφρόνως. Ους έθρεψε το μάννα, φρικτή, πένθιμη και λυπητερή ημέρα, αλλά και η πιο ιερή, η πιο αγία, εκίνησαν την πτέρναν κατά του ευεργέτου. η πολυσέβαστη και πλέον αγαπητή Ω της παραφροσύνης και προσκυνητή ημέρα της Εκκλησίας μας. Κι αυτό διότι ο Βασιλεύς και της χριστοκτονίας της των προφητοκτόνων! των βασιλευόντων και Κύριος των Ως άφρων υπηρέτης κυριευόντων, ο Ενανθρωπήσας Υιός προδέδωκεν ο μύστης και Λόγος του Θεού κρέμεται καρφωμένος, γυμνός, άπνους, επάνω την άβυσσον σοφίας. Ω γλυκύ μου έαρ, στο ξύλο του σταυρού, ως χείριστος γλυκύτατόν μου τέκνον, κακούργος. Ο Εσταυρωμένος Χριστός που έδυ σου το κάλλος; μας πήρε επάνω Του όλες τις αμαρτίες του κόσμου και ανέβηκε εκών Πεπλάνηται ο πλάνος, ο πλανηθείς λυτρούται στο φρικτό Γολγοθά για να εξαγοράσει, μυστήριο πως, με το τίμιο σοφία ση, Θεέ μου. Φρίττουσιν οι νόες Αίμα Του τη λύτρωση του ανθρωπίνου γένους. την ξένην και φρικτήν σου ταφήν του πάντων κτίστου. Ολημερίς χτυπά η καμπάνα πένθιμα. Η ημέρα της Μεγάλης Παρα- Ερραναν τον τάφον οι μυροφόροι μύρα σκευής είναι μια από τις πλέον χαρακτηριστικές του Εκκλησιαστικού λίαν πρωί ελθούσαι. Ειρήνην Εκκλησία, έτους, με τις ακολουθίες της το λειτουργικό και υμνογραφικό πλούτο λαώ σου σωτηρίαν δώρησαι ση εγέρσει. της. Το βράδυ, από άκρη σε άκρη Αι γενεαί νυν πάσαι, της γης, οι Ελληνες, οι Ορθόδοξοι, ύμνον τη ταφή σου προσφέρουσι, Χριστέ μου. Συνέχεια στη σελίδα 14 ΞΕΝΗ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗ ΚΑΝΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΥΠΑΓΟΡΕΥΕΙ Η ΚΑΡΔΙΑ ΣΟΥ Αείμνηστου Αιδ. Σπύρου Ζωδιάτη, δ.θ., δ.φ. «Αυτή έκανε εκείνο που της υπαγόρευσε η καρδιά της...» (Μάρκος 14: 8). Ο Ευαγγελιστής Μάρκος, στην αφήγησή του για την επάλειψη του Ιησού με μύρο στη Βηθανία, δεν αναφέρει το όνομα της γυναίκας που προέβη σ αυτή την πράξη, σε αντίθεση με τον Ιωάννη, ο οποίος τονίζει ιδιαίτερα το όνομά της σε δυο κεφάλαια, (11ο και 12ο) του Ευαγγελίου του. Ηταν η Μαρία, η αδελφή του Λαζάρου και της Μάρθας (Ιωάν. 11:2,12:3). Ο Μάρκος περιγράφει λιτά την πράξη μέσα σε μια αράδα: «Αυτή έκανε εκείνο που της υπαγόρευσε η καρδιά της». Η Μαρία άρπαξε την ευκαιρία που της δόθηκε για να προβεί σε μια πράξη ταπεινής υπηρεσίας στον Χριστό. Ο Ιησούς διαβεβαίωσε ότι η πράξη αυτή θα αναφέρεται σε μνήμη της, όπου κι αν κηρύττεται το Ευαγγέλιο Του. «Αυτή έκανε αυτό που της υπαγόρευσε η καρδιά της»! Τα λόγια αυτά εκφράζουν με σαφήνεια τη φύση της χριστιανικής υπηρεσίας. Η Μαρία δεν περίμενε άλλους να κάνουν κάτι για τον Χριστό. Δεν προσπάθησε πρώτα να διαπιστώσει αν η πράξη της θα επιδοκιμαζόταν ή θα αποδοκιμαζόταν από τους άλλους. Ακολούθησε αυτό που της υπαγόρευσε η καρδιά της, που ήταν γεμάτη από αγάπη και αφοσίωση στον Χριστό. Το έκανε χωρίς καθυστέρηση. Αν καθυστερούσε μπορεί και να άλλαζε γνώμη. Τα μαθήματα για μας από την πράξη αυτή της Μαρίας είναι πολλά. Βλέπεις κάποιον που έχει ανάγκη; Βοήθα τον! Βλέπεις έναν πονεμένο; Παρηγόρησε τον! Εχεις μια δουλειά να κάνεις; Κάνε την! Ο απόστολος Πέτρος λέει: «... Οταν κανείς προσφέρει μια υπηρεσία, ας έχει τη συναίσθηση ότι το κάνει με τη δύναμη που του χορηγεί ο Θεός, έτσι ώστε, με το καθετί να δοξάζεται ο Θεός...» (Α Πέτρου 4:11). Σαν τη Μαρία, είσαι κι εσύ μοναδικός. Εχεις τα δικά σου ιδιαίτερα προσόντα αλλά και τις αδυναμίες. Αποδέξου τη μοναδικότητά σου και χρησιμοποίησε τα προσόντα σου όσο μπορείς καλύτερα. Κάνε αυτό που υπαγορεύει η καρδιά σου. Κάνε αυτό που μπορείς! Χωρίς αναβολή. Ενας παλιός μύθος λέει για μερικά ζώα που πήγαν στο σχολείο. Το σχολείο είχε τάξεις για κολύμπι, για πέταγμα και για τρέξιμο. Η πάπια ήταν καλή στο κολύμπι, αλλά παράτησε την κολύμβηση και επιδόθηκε στο τρέξιμο, στο οποίο δεν ήταν πολύ καλή. Το αποτέλεσμα ήταν, ότι ύστερα από λίγο καιρό έγινε μέτρια και στο κολύμπι. Ο λαγός ήταν καλός στο τρέξιμο, αλλά έσπασε το πόδι του προσπαθώντας να πετάξει. Ο αετός ήταν άριστος στο πέταγμα, αλλά βυθίστηκε στα νερά, όταν προσπάθησε να κολυμπήσει. Στο τέλος της σχολικής περιόδου, κανένα από τα ζώα αυτά δεν ήταν καλό σε τίποτε. Το λάθος τους ήταν να προσπαθήσουν να γίνουν κάτι που δεν ήταν στην κλίση ή στις ικανότητες που τους έδωσε ο Θεός. Σπουδαίο μάθημα για μας! Μην προσπαθείς να γίνεις κάποιος άλλος. Προσπάθησε όμως να γίνεις ο καλύτερος εαυτός σου. Αποδέξου τη μοναδικότητά σου! Ανάπτυξε τα προσόντα σου, τα ταλέντα σου, τις δυνατότητές σου, και κάνε αυτό που υπαγορεύει η καρδιά σου. Κάνε αυτό που μπορείς για τον Χριστό - τώρα! Αρχισε από σήμερα κιόλας να μελετάς το Λόγο του Θεού. Αν δεν έχεις την Καινή Διαθήκη, ζήτησέ μας να σου προμηθεύσουμε μία. Η αξία της είναι 12 δολάρια μαζί με τα ταχυδρομικά. Αν δεν μπορείς να την πληρώσεις, ευχαρίστως να σου τη στείλουμε δωρεάν. Ζήτησέ μας επίσης να σε εγγράψουμε στο μηνιαίο χριστιανικό περιοδικό Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ. Θα σε βοηθήσει να κατανοήσεις τις αλήθειες του Λόγου του Θεού, να μάθεις για την αιώνια ζωή που προσφέρει ο Χριστός, για τη διδαχή Του, για τις αξιώσεις Του, για το θαύμα της αναγέννησης και την αλλαγή που επιφέρει στην ανθρώπινη ζωή. Κι ακόμα θα μαθαίνεις κάθε μήνα νέα από το παγκόσμιο ιεραποστολικό έργο, τα οποία θα σε αφήσουν κατάπληκτο με τα όσα πραγματοποιεί ο Θεός σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης. Είναι ένα περιοδικό μοναδικό στο είδος του. Η ετήσια συνδρομή του είναι μόνο 25 δολάρια μαζί με τα ταχυδρομικά. Κάνε το τσεκ στο όνομα: THE VOICE OF THE GOSPEL, και μαζί με το απόκομμα αυτό στείλε το στη διεύθυνση: THE VOICE OF THE GOSPEL 6815 SHALLOWFORD RD. CHATTANOOGA, TN Μόλις πάρουμε την παραγγελία σου θα σου στείλουμε αμέσως το πρώτο τεύχος, και στη συνέχεια κάθε μήνα τακτικά. Αν θέλεις και την Καινή Διαθήκη, κάνε το τσεκ για 37 δολάρια. Θα είναι αυτή μια εκλογή για την οποία δε θα μετανιώσεις ποτέ.

14 14 ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ Μεγάλη Παρασκευή: Η πιο πένθιμη και ιερή ημέρα του Χριστιανισμού Συνέχεια από τη σελίδα 13 ψάλλουν το «Ω γλυκύ μου έαρ», καθώς το πένθος κορυφώνεται. Κρατώντας αναμμένα κεριά, ακολουθούν τις περιφορές των Επιταφίων, που είναι στολισμένοι με πολύχρωμα λουλούδια. Η συγκίνηση κορυφώνεται, όταν μετά την περιφορά το σύνολο τού εκκλησιάσματος εισέρχεται πάλι στο ναό διαβαίνοντας κάτω από τον Επιτάφιο, που στην επαρχία τον συγκρατούν ψηλά τα μόλις απολυθέντα από το στρατό παλληκάρια. Με τον τρόπον αυτό παίρνουν οι πιστοί την ευλογία που θα τους συντροφέψει μέχρι τού χρόνου. Κατεβαίνουν έτσι και οι άνθρωποι, για μια στιγμή, στον τάφο τού Χριστού. Θάβονται μαζί του για να συναναστηθούν το επόμενο βράδυ. Η Μεγάλη Παρασκευή είναι μέρα απόλυτου πένθους. Σε πολλά χωριά οι χωρικοί δεν στρώνουν τραπέζι όλη μέρα παρά βάζουν στο τραπέζι ένα πιάτο με ξύδι όπου όλοι βουτούν το ψωμί και το γεύονται για να συμμεριστούν το Πάθος του Χριστού. Επειδή η Μεγάλη Παρασκευή θεωρείται η μέρα των νεκρών οι άνθρωποι ευπρεπίζουν τους τάφους γιατί πιστεύουν ότι με την Ανάσταση θα έρθουν από τον κάτω κόσμο οι νεκροί και πρέπει να βρουν τους τάφους τους περιποιημένους. Σύμφωνα με την παράδοση τη Μεγάλη Παρασκευή το ράψιμο και το κάρφωμα είναι δουλειές απαγορευμένες. Τα ρούχα που ράβονταν εκείνη την ημέρα θεωρούνταν κακότυχα καθώς πίστευαν ότι θα είχαν την τύχη των ρούχων του Χριστού. Η Μεγάλη Παρασκευή, είναι ημέρα απόλυτης αργίας και νηστείας. Την Μεγάλη Παρασκευή έχουμε την κορύφωση του θείου δράματος, τελείται η «Ακολουθία των Παθών» και θυμόμαστε και βιώνουμε τα Σωτήρια και φρικτά Πάθη του Κυρίου και Θεού μας. Δηλαδή τα πτυσίματα, τα μαστιγώματα, τις κοροϊδίες, τους εξευτελισμούς, τα κτυπήματα, το αγκάθινο στεφάνι και κυρίως την Σταύρωση και τον θάνατο του Χριστού μας. Με το φως της ημέρας οδηγήθηκε στο Πραιτώριο, στην έδρα του Ρωμαίου διοικητή Πιλάτου. Η επίσημη καταδίκη έπρεπε να απαγγελθεί από τη «νόμιμη εξουσία». Επιστρατεύθηκε ο όχλος για να φωνασκεί και να απαιτεί την σταυρική Του καταδίκη. Είναι αυτός ο ίδιος ο όχλος που λίγες ημέρες πριν φώναζε «Ευλογημένος ο Ερχόμενος»! Ο διεφθαρμένος εκπρόσωπος της διεφθαρμένης ρωμαϊκής εξουσίας, ανταλλάσσει την καταδίκη του Μεγάλου Αθώου με την ελευθερία του μεγάλου κακούργου Βαραββά. Τελικά παρ όλες τις επιφυλάξεις του ο Πιλάτος παραδίδει το Χριστό «ίνα σταυρωθή» (Λουκ.19:16). Ο Χριστός, αφού εμπαίχθηκε και βασανίσθηκε από τον ιουδαϊκό όχλο και τους Πραιτοριανούς του Πιλάτου, πορεύεται την «Οδό του Μαρτυρίου». Φορτωμένος το βαρύ ξύλο του σταυρού πέρασε από τους δρόμους της αγίας πόλεως για διαπόμπευση, οδηγούμενος στον τόπο του μαρτυρίου, το λόφο του Γολγοθά. «Γολγοθά» σημαίνει «κρανίου τόπος», κατά την παράδοση του κρανίου του Πρωτοπλάστου Αδάμ, που απεικονίζεται στη βάση του Σταυρού. Το κουρασμένο σαρκίο Του δεν αντέχει το βάρος του ξύλου και πέφτει καταμεσής στο δρόμο. Αγγαρεύεται ο διερχόμενος Σίμων ο Κυρηναίος, ο οποίος τελικά ανεβάζει το φονικό όργανο στον τόπο της εκτελέσεως. Σκουριασμένα χοντρά καρφιά μπήγονται στα χέρια και τα πόδια Του. Το τίμιο Αίμα Του χύνεται άφθονο και βάφει τα άνομα χέρια των δημίων Του. Ως άνθρωπος πονά και υποφέρει, μα υπομένει το φοβερό μαρτύριο, το οποίο τον οδηγεί αργά και βασανιστικά στο θάνατο. Εκατέρωθέν Του σταυρώνονται δύο αδίστακτοι ληστές, από τους οποίους ο ένας μετανοεί και σώζεται (Λουκ.23:40). Είναι ο πρώτος που εισέρχεται στον Παράδεισο! Μέσα σους αφόρητους πόνους και το χειρότερο κάτω από το αίσθημα της άδικης καταδίκης Του, όχι μόνο δεν οργίζεται και δεν καταριέται τους άνομους δημίους Του, αλλά παρακαλεί τον Ουράνιο Πατέρα να τους συγχωρήσει, διότι «Ουκ οίδασι τι ποιούσι» (Λουκ.23:34). Και στον Σταυρό ακόμη δέχεται τον ονειδισμό των στρατιωτών. Οταν θα πει «Διψώ», θα γευτεί χολή και ξίδι. Παρακαλεί τον Ουράνιο Πατέρα Του να συγχωρήσει τους σταυρωτές Του. Την ενάτη ώρα της ημέρας λέει το «Τετέλεσται». Η θεία ψυχή Του κατεβαίνει στον Αδη. Το «πρωτευαγγέλιο», η πρώτη χαρμόσυνη υπόσχεση του Θεού στους πεσμένους Προπάτορες, αρχίζει να εκπληρώνεται. Είχε πει στον όφη ο Θεός: «Εχθραν θήσω αναμέσον σου και αναμέσον του σπέρματός σου και αναμέσον του σπέρματος αυτής (της γυναίκας). Αυτός σου τηρήσει την κεφαλήν, συ δε τηρήσεις αυτού πτέρναν». Τώρα ο διάβολος «πληγώνει την πτέρνα» του Υιού του Ανθρώπου, που θα βρεθεί στα βασίλεια του Αδη για τρεις μέρες. Κατόπιν όμως θα δεχτεί το θανάσιμο χτύπημα στην κεφαλή Του από τον Θεάνθρωπο που θα αναστηθεί. Η Εκκλησία βιώνει διαρκώς αυτήν την σταυροαναστάσιμη ατμόσφαιρα, το κλίμα της χαρμολύπης. Απ τη ζωηφόρο πλευρά Του ρέει αίμα και ύδωρ. Ο Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας, ευσχήμων βουλευτής και ο κρυφός μαθητής, Νικόδημος παίρνουν άδεια απ τον Πιλάτο και κατεβάζουν το θείο Σώμα απ τον Σταυρό. Το αποθέτουν, με αρώματα και μύρα, τυλιγμένο με λευκό σεντόνι, στο κενό μνημείο του Ιωσήφ, «ο ην λελατομημένον εκ πέτρας». Ο επί κεφαλής του εκτελεστικού αποσπάσματος «εκατόνταρχος και οι μετ αυτού τηρτούντες τον Ιησούν, ιδόντες τον σεισμόν και τα γινόμενα εφοβήθησαν σφόδρα λέγοντες αληθώς Θεού υιός ην ούτος» (Ματθ.27:54). Το ίδιο «και πάντες οι συμπαραγενόμενοι όχλοι επί την θεωρίαν ταύτην, θεωρούντες τα γενόμενα, τύπτοντες εαυτών τα στήθη υπέστρεφον» (Λουκ.23:48). Αντίθετα οι αρχιερείς και οι Φαρισαίοι, όχι μόνο δεν συγκινήθηκαν από τα συγκλονιστικά γεγονότα, αλλά πήγαν «Σήμερα κρεμιέται πάνω στο ξύλο του Σταυρού Εκείνος που κρέμασε τη γη πάνω στα ύδατα. Στεφάνι από αγκάθια περιβάλλεται στο κεφάλι ο Βασιλιάς των Αγγέλων. Ψεύτικο βασιλικό ρούχο φοράει Αυτός που ντύνει τον ουρανό με νέφη. Καταδέχτηκε να ραπιστεί Αυτός που στον Ιορδάνη ποταμό ελευθέρωσε τον Αδάμ. Με καρφιά καρφώθηκε ο Νυμφίος της Εκκλησίας. Με λόγχη τρυπήθηκε ο Γιος της Παρθένου. Προσκυνούμε τα πάθη Σου Χριστέ. Δείξε μας και την ένδοξή Σου Ανάσταση». στον Πιλάτο ζητώντας: «κέλευσον ασφαλισθήναι τον τάφον εως τρίτης ημέρας, μήποτε ελθόντες οι μαθηταί αυτού νυκτός κλέψωσιν αυτόν και είπωσι τω λαώ, ηγέρθη από των νεκρών και έσται η εσχάτη πκλάνη χείρων της πρώτης» (Ματθ.27:64). Η Μεγάλη Παρασκευή είναι η κατ εξοχήν πένθιμη μέρα του έτους. Οι καμπάνες των εκκλησιών ηχούν όλη τη μέρα πένθιμα (διπλοκαμπανιά). Οι σημαίες κυματίζουν μεσίστιες. Παλιότερα, στα σπίτια της αγοράς κρεμούσαν μαύρα υφάσματα στα μπαλκόνια. Το πρωί στους ναούς γίνεται η ακολουθία των Μεγάλων Ωρών και αμέσως μετά ο Εσπερινός της Αποκαθήλωσης. Στο τέλος του Ευαγγελίου, ο ιερέας βγάζει τα καρφιά απ τον Εσταυρωμένο, κατεβάζει το Σώμα, το αποθέτει σε λευκό σεντόνι, το ραντίζει με «μύρα» (άρωμα), ευλογεί τον λαό και το τοποθετεί στην Αγ. Τράπεζα. Σε λίγη ώρα, λιτανεύει τον «αέρα» (ύφασμα) του Επιταφίου σε όλον το ναό και τοποθετεί πάνω στο ξύλινο κουβούκλιο. Υστερα περνάνε όλοι οι Χριστιανοί να προσκυνήσουν τον επιτάφιο. Αρκετοί περνούν κάτω από το κουβούκλιο γονατιστοί, τρεις φορές σταυρωτά «για ευλογία». Στους περισσότερους ναούς το πρωί στολίζουν οι κοπέλες τον Επιτάφιο. Επίσης, η Μεγάλη Παρασκευή για τις νοικοκυρές είναι «αργία». Το μεσημεριανό φαγητό είναι χωρίς λάδι, πρόχειρο, συμμετέχοντας ενεργά στην Ακρα Ταπείνωση του Χριστού. Σχεδόν ολόκληρη η μέρα, αφιερώνεται στην Αποκαθήλωση του Εσταυρωμένου και στην Ακολουθία του Επιταφίου. Ο λαός ζει με κατάνυξη το θείο δράμα. Η Μεγάλη Παρασκευή είναι όπως προαναφέραμε ημέρα θλίψεως και συντριβής για μας του πιστούς. Oμως για τη θεολογία της Εκκλησίας μας η Μεγάλη Παρασκευή είναι ήδη Πάσχα. Η ψυχή του Κυρίου, ως ψυχή αληθινού ανθρώπου έπρεπε να ακολουθήσει την προδιεγεγραμμένη πορεία της, να κατέβει στον παμφάγο δη, στον τόπο κατοικίας όλων των ψυχών όλων των εποχών. Oμως η ψυχή του Κυρίου, ως αναπόσπαστο μέρος της θεανδρικής υποστάσεως του Θεού Λόγου, δεν ήταν δυνατόν να κρατηθεί στον τόπο της βασάνου, δεν ήταν δυνατόν η ψυχή της πηγής της ζωής να γίνει βορρά του θανάτου και παραμείνει δέσμια του δη. Σύμφωνα με την πατερική διδασκαλία της Εκκλησίας μας η ψυχή του Κυρίου λειτούργησε ως δόλωμα στον δη. Ως παμφάγος κατάπιε το δόλωμα αυτό και πιάστηκε και αιχμαλωτίσθηκε από αυτό και νικήθηκε! Το Θείο Πάθος έχει και μια άλλη σημαντική παράμετρο για μας τους ορθοδόξους πιστούς. Χωρίς αγώνα και παθήματα είναι αδύνατο να υπάρξει νίκη και θρίαμβος. Χωρίς θυσία είναι αδύνατον να υπάρξει λύτρωση. Χωρίς σταυρό δεν μπορεί να υπάρξει ανάσταση. Το Θείο Πάθος δείχνει και σε μας την ανάγκη να ακολουθήσουμε πρόθυμα το δικό μας δρόμο του μαρτυρίου και ανεβούμε στο δικό μας σταυρό, που είναι η σταύρωση και ο θάνατος του παλαιού πτωτικού εαυτού μας, προκειμένου να έχουμε την μακάρια ελπίδα και της δικής μας ανάστασης.

15 ΣΑΒΒΑΤΟ 12 - ΚΥΡΙΑΚΗ 13 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2014 ΑΦΙΕΡΩΜΑ 15 Εθιμα και παραδόσεις τη Μεγάλη Παρασκευή Από την Κρήτη ως τη Θράκη και από την Κέρκυρα ως την Κύπρο κάθε γωνιά της Ελλάδας γιορτάζει το Πάσχα με το δικό της μοναδικό τρόπο. Εθιμα και παραδόσεις της Μεγάλης Παρασκευής ζωντανεύουν στην πλουσιότερη, σε λαογραφικές εκδηλώσεις, γιορτή της χριστιανοσύνης. Θράκη: Στις Μέτρες της Θράκης, τα παιδιά φτιάχνουν το ομοίωμα του Ιούδα και το περιφέρουν στα σπίτια, ζητώντας κλαδιά για να τον κάψουν την επομένη στον Επιτάφιο. Την Μεγάλη Παρασκευή, η πομπή του Επιταφίου σταματά έξω από ένα παρεκκλήσι, εκεί όπου βρίσκεται έτοιμη η φωτιά για να καεί ο Ιούδας. Τη στιγμή που ο ιερέας διαβάζει το Ευαγγέλιο ανάβουν τη φωτιά και καίνε το ομοίωμα. Αργότερα, θα πάρουν χούφτα από εκείνη τη στάχτη και θα τη ρίξουν στα μνήματα. Μακεδονία: Στο Λιτόχωρο Πιερίας, το βράδυ της Μεγάλης Παρασκευής γίνεται στο παζάρι η συνάντηση των Επιταφίων που συνοδεύονται από χορωδίες Λιτοχωριτών. Κεντρική Ελλάδα: Στο Αιτωλικό, πολλοί προσκυνητές επισκέπτονται το ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, όπου βρίσκεται ο Επιτάφιος, ιστορικό κειμήλιο του 13ου -14ου αιώνα. Την Κυριακή του Πάσχα, κάθε γειτονιά είναι μία μεγάλη υπαίθρια ψησταριά, όπου ο χορός και το τραγούδι έχουν τον πρώτο λόγο, ενώ προσφέρονται κρασί και παραδοσιακοί μεζέδες δωρεάν. Στη Ναύπακτο, το βράδυ της Μεγάλης Παρασκευής, πλήθος κόσμου, ντόπιοι και επισκέπτες, ακολουθούν την περιφορά του Επιταφίου σχηματίζοντας πομπές, οι οποίες διέρχονται από το λιμάνι, όπου είναι αναμμένες δάδες ειδικά τοποθετημένες στις τάπες του Κάστρου, γύρω από το λιμάνι. Στο μέσον της εισόδου του λιμανιού οι δάδες σχηματίζουν μεγάλο σταυρό που φωταγωγεί ολόκληρο το λιμάνι, παρουσιάζοντας μία φαντασμαγορική εικόνα. Κυκλάδες: Η Σύρος βιώνει με ιδιαίτερο τρόπο το Πάσχα. Οι δύο θρησκευτικές της κοινότητες, η Ορθόδοξη και η Καθολική, γιορτάζουν συγχρόνως τις μέρες του Πάσχα. Οι Επιτάφιοι των Καθολικών στην Ανω Σύρο ξεκινούν από τον ναό του Αγίου Γεωργίου. Στην Ερμούπολη, ο Επιτάφιος των Καθολικών ξεκινάει από τον Ιερό Ναό Ευαγγελιστών, οι Επιτάφιοι των Ορθοδόξων από τις ενορίες Αγίου Νικολάου, της Κοιμήσεως και τη Μητρόπολη της Μεταμορφώσεως. Κατά την περιφορά τους συναντώνται στην κεντρική πλατεία Μιαούλη, όπου γίνεται κατανυκτική δέηση. Στην Πάρο, η περιφορά του Επιταφίου της Μάρπησσας παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, καθώς κατά την διάρκειά της γίνονται δεκαπέντε περίπου στάσεις. Σε κάθε στάση φωτίζεται και ένα σημείο του βουνού, όπου τα παιδιά ντυμένα Ρωμαίοι στρατιώτες ή μαθητές του Χριστού, αναπαριστούν σκηνές από την είσοδο στα Ιεροσόλυμα, την προσευχή στο Ορος των Ελαιών, το Μαρτύριο της Σταύρωσης και την Ανάσταση. Στη Νάξο, την Μεγάλη Παρασκευή οι κοπέλες καθαρίζουν τις εκκλησιές, στολίζουν τον Επιτάφιο και μετά ακολουθεί η περιφορά. Στο πασχαλινό τραπέζι ξεχωρίζει το παραδοσιακό «μπατούδο», κατσικάκι γεμιστό με εντόσθια, λαχανικά, ρύζι, αυγά και τυρί ψημένο στο φούρνο. Επτάνησα: Στην Κέρκυρα, ο Επιβλητικός Επιτάφιος ξεκινά από την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου στο Παλαιό Φρούριο. Μέχρι της 9.30 το βράδυ, από κάθε εκκλησία βγαίνει ο Επιτάφιος με την απαραίτητη μπάντα της ενορίας, τις χορωδίες, τους πιστούς. Τελευταίος βγαίνει ο μεγαλοπρεπέστατος Επιτάφιος της Μητρόπολης. Στις 9 το πρωί γίνεται η περιφορά του Επιταφίου της Εκκλησίας του Αγίου Σπυρίδωνα, καθώς το 1574 οι Βενετσιάνοι απαγόρευσαν στους Ορθοδόξους την περιφορά του την Μεγάλη Παρασκευή, και από τότε οι Κερκυραίοι πραγματοποιούν την περιφορά μαζί με το Σεπτό Σκήνωμα του Αγίου. Στη Ζάκυνθο, η κατανυκτική ατμόσφαιρα και οι ιδιαιτερότητες του «Ζακυνθινού Πάσχα» με τα ιδιόμορφα «αντέτια» (έθιμα) το κάνουν να είναι ξεχωριστό. Το μεσημέρι της Μεγάλης Παρασκευής, πλήθος πιστών συμμετέχει στην περιφορά του Εσταυρωμένου που διασχίζει όλη την πόλη. Στον Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Νικολάου των Ξένων, η περιφορά του Επιταφίου, σύμφωνα με παμπάλαιο τοπικό έθιμο, γίνεται τις πρώτες πρωινές ώρες του Μεγάλου Σαββάτου, ενώ με την ανατολή του ηλίου, ο Δεσπότης σηκώνει την Ανάσταση. Με το πρώτο χτύπημα της καμπάνας, ο Δεσπότης αφήνει ελεύθερα άσπρα περιστέρια ενώ από το καμπαναριό πετάνε στο δρόμο πήλινα δοχεία, όπως και όλοι οι κάτοικοι του νησιού από τα παράθυρά τους. Στη Λευκάδα, το βράδυ της Μεγάλης Παρασκευής γίνεται στον κεντρικό δρόμο της πόλης, με κατάληξη την παραδοσιακή, ενετική, κεντρική πλατεία, η περιφορά των Επιταφίων των ενοριών, συνοδεία Φιλαρμονικής. Κύπρος: Τη Μεγάλη Παρασκευή στολίζεται με λουλούδια ο Επιτάφιος. Το στόλισμα του Επιταφίου και γενικά η όλη τελετή θυμίζει την αρχαία γιορτή των Κυπρίων τα Αδώνια, στην οποία απαντώνται και άλλα στοιχεία της χριστιανικής θρησκείας, όπως λ.χ. η Ανάσταση του Λαζάρου. Οι κάτοικοι των ορεινών χωριών συνηθίζουν να παίρνουν στον επιτάφιο τα γνωστά αγριολούλουδα που μοιάζουν πολύ με τη λεβάντα, τις μυροφόρες. Και τις θεωρούν απαραίτητες για το στόλισμα του Επιταφίου, ίσως προς ανάμνηση των Μυροφόρων, αλλά και για το γλυκύ, λεπτό άρωμα τους. Πολύ βασικό αρωματικό φυτό της Κύπρου στο στόλισμα του Επιταφίου ήταν η μυρσίνη, η μερσινιά όπως τη λέει ο λαός. Το βράδυ οι εκκλησίες πλημμυρίζουν από κόσμο. Οι εικόνες είναι σκεπασμένες με μαύρο ύφασμα πενθώντας για το θείο δράμα. Σε μερικές εκκλησίες γυναίκες ξενυχτούν κοντά στον Επιτάφιο, ξενυχτούν δηλαδή τον νεκρό Ιησού, όπως συνηθίζεται να ξενυκτάται ο κάθε νεκρός. Μετά το τέλος της λειτουργίας κάποιος από το εκκλησίασμα στέκει είτε μέσα στην εκκλησία είτε στο προαύλιο και τραγουδά τον Θρήνο της Παναγίας. Γιατί περνάμε κάτω από τον επιτάφιο την Μεγάλη Παρασκευή; Το να περνούν οι πιστοί κάτω από τον Επιτάφιο, είναι μια πολύ καλή και ευσεβής συνήθεια. WR Caribbean Escape WHOLESALERS TO MEXICO, CARIBBEAN AND COSTA RICA EAST 17TH STREET, (KINGS HIGHWAY), 2nd Floor BROOKLYN, ΝΥ Το νόημα, είναι εμφανές.: «Εκφράζω τη βαθύτατη ευλάβειά μου και την πίστη μου στον θυσιασθέντα, παθόντα και ταφέντα Κύριο, και θέτω τον εαυτό μου εν ταπεινώσει κάτω από Αυτόν και κάτω από τη θαυμαστή και θεϊκή επίδραση και ευλογία Του». Σύμφωνα με τον π. Θεολόγο το ίδιο γίνεται και με το Ι. Πετραχήλι, όπου σκύβω κάτω από αυτό, για να δεχθώ την ευλογία και την ευχή του Ιερέα, είτε στην Εξομολόγηση, είτε στο Ευχέλαιο, είτε σε οποιαδήποτε άλλη Ευχή. Οπως και όταν εορτάζει κάποιος Αγιος και λιτανεύεται η Ιερά Εικόνα του, ή το σκήνωμά του (πχ Αγ. Γεράσιμος) ή ένα θαυματουργό Εικόνισμα της Παναγίας (πχ στην Τήνο). Βλέπουμε εκατοντάδες ανθρώπων που στρώνονται στο έδαφος, για να περάσει από πάνω τους η «χάρη». Συχνά το ίδιο επαναλαμβάνεται και με τα Αγια Δώρα, στη Μ. Είσοδο. Αλλά, παρόμοια συνήθεια περιγράφεται και στις Πράξεις των Αποστόλων, όπου θαυμαστά σημεία λάμβαναν χώρα, όταν και μόνο η σκιά των Αποστόλων που περνούσε πάνω από ασθενείς, ήταν αρκετή για να τους θεραπεύσει: «Ο σεβασμός δε και η εκτίμησις του λαού προς αυτούς (τους Αποστόλους) δια την θείαν δύναμιν, που ενεργούσε δια μέσου αυτών, ήτο τόσος, ώστε έβγαζαν τους ασθενείς εις τας πλατείας και τους έβαζαν οι μεν πλούσιοι επάνω εις κλίνας, οι δε πτωχοί εις απέριττα κρεββάτια, ώστε, όταν θα ήρχετο και θα επερνούσε ο Πετρος, και η σκια του έστω να πέση επάνω εις κανένα από αυτούς, δια να τον θεραπεύση». (Πράξ. 5,15). Το μόνο, που απαιτεί προσοχή και δηλώνει ασέβεια και ολιγοπιστία, είναι εκείνο το άγχος να τρέξουμε και να περάσουμε οπωσδήποτε από 3 ή από 7 Επιταφίους. Πάντα η θρησκοληψία καιροφυλακτεί, για να θολώσει την θεοσέβεια... Mediterranean Vacations WHOLESALERS TO GREECE, CYPRUS, ITALY, TURKEY AND ISRAEL DominicanRep.,Mexico,Jamaica,CostaRica 5*Resortsavailable,allinclusive $69/perday,perperson OffervaliduntilApril30-BookyourHolidaysNOW&Save25%. WEBEATINTERNETRATES-SPECIALGROUPS All Ibero Stars Hotels in Dominican Republic, Mexico & Jamaica Bahia, Principe Punta Cana*, Bahia Principe Premier, Bavaro, Abar* A/I at the deluxe 5* OCEAN BLUE GOLF AND BEACH Christmas, Easter, Memorial W/E Allatthedeluxe5*DREAMSLAROMANA-PuntaCana All Riu Hotels in Mexico, Dominican Republic, Costa Rica, Jamaica CANCUN / ACAPULCO / COZUMEL...All Incl. from $799, 8 Days/7 Nights +tax PUNTA CANA...All Incl. from $849, 8 Days/7 Nights +tax PUERTO PLATA...All Incl. from $778, 8 Days/7 Nights +tax DOMINICAN REP., JUAN DOLIO-LA ROMANA...All Incl. from $799, 8 Days/7 Nights +tax ARUBA...7 Days/6 Nights, from $1,198+tax JAMAICA...All Incl. from $749, 5 Days/4 Nights +tax COSTA RICA...All Incl. from $929, 6 Days/5 Nights +tax BRAZIL WORLD CUP PACKAGE AVAILABLE...7 Days/6 Nights, from $999+tax (check for rates at our website) ITALY...8 Days/7 Nights, from $1,875+tax ISRAEL...8 Days/7 Nights, from $1,976+tax GREECE...8 Days/7 Nights, from $1,995+tax TURKEY...8 Days/7 Nights, from 1,145+breakf.+tax SPECIAL AIR TO GREECE AND EUROPE WITH DELTA, LUFTHANSA, CONTINENTAL Caribbean Escape can customize your AIR & LAND package res@cevacation.com Call FOR MORE SPECIALS Τηλέφωνο πέραν του κανονικού ωραρίου: Ask for George

16 16 ΘΕΜΑ ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ Ο... μύθος του Καιάδα Σύμφωνα με τον μύθο οι αρχαίοι Σπαρτιάτες πετούσαν τα ασθενικά τους παιδιά στον Καιάδα. Αυτό όμως που επιβεβαιώνεται από την έρευνα, είναι ότι στον Καιάδα οι Σπαρτιάτες δεν έριχναν τα προβληματικά παιδιά. Εκεί εκτελούσαν τους καταδικασμένους σε θάνατο, τους επίορκους, τους προδότες, τους εγκληματίες και τους αιχμάλωτους πολέμου. Στον Καιάδα κατέληξε ο ήρωας του Β Πελοποννησιακού πολέμου Αριστομένης ο Ανδανιεύς, μαζί με 50 αιχμάλωτους Μεσσηνίους, αλλά εκεί επρόκειτο να πετάξουν και τον βασιλιά Παυσανία που είχε καταδικαστεί σε θάνατο ως προδότης. Ο Καιάδας, το σπηλαιοβάραθρο του «τρόμου», βρίσκεται κοντά στο χωριό Τρύπη, 10 χλμ. από τη Σπάρτη, δίπλα στο δημόσιο δρόμο Σπάρτης - Καλαμάτας. Η ύπαρξη βαράθρου με ανθρώπινα οστά στην Τρύπη ήταν για πολλά χρόνια γνωστή, αλλά η πρώτη επίσημη επιτόπια έρευνα έγινε το Τα περισσότερα οστά ήταν όντως ανθρώπινα. Οστά βρέθηκαν και σε φυσικές σχισμές και σε εσοχές ψηλότερα από το σημερινό δάπεδο. Η ανατροπή του μύθου Σύμφωνα με την ανθρωπολογική μελέτη πρόκειται για σκελετούς που ανήκουν σε άνδρες και λίγοι σκελετοί προέρχονται από γυναίκες. Aρα καταρρίπτεται ο μύθος για νεογέννητα που δήθεν πετούσαν εκεί λόγω αναπηρίας. Aλλωστε πολλοί διακεκριμένοι Σπαρτιάτες δεν ήταν αρτιμελείς όπως ο ποιητής Τυρταίος που ήταν τυφλός κι ο βασιλιάς Αγησίλαος που ήταν χωλός. ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΚΑΣ BOOK CLUB Προμηθευτείτε τα βιβλία σας από τον «Εθνικό Κήρυκα» Evris Kontos, A Greek Cypriot Immigrant and the American Dream $28.95 Δ Ε Λ Τ Ι Ο Π Α Ρ Α Γ Γ Ε Λ Ι Α Σ Στην τιμή συμπεριλαμβάνονται έξοδα διεκτεραίωσης και ταχυδρομικά. Εσωκλείστε επιταγή ή money order πληρωτέες στη διεύθυνση: National Herald, Inc th street, L.I.C, NY ή με χρέωση στην πιστωτική κάρτα: o American Express o Master Card o Visa o Discover ΑCCOUNT ΕXPIRATION DATE ΝΑΜΕ ΑDDRESS CITY STATE ZIP CODE PHONE FAX CELL: SIGNATURE Evris Kontos, A Greek Cypriot Immigrant and the American Dream Evripides Kontos began his career working at a bakery in Cyprus after school, making hand-stretched fillo dough and fillo products. Noticing that the bakery could not meet the demand for fillo products during the holiday seasons because of the inability to produce enough fillo dough, Evris began to develop a plan for more efficient production. At the age of 16, he left school and his job, and with a loan from his uncle, started his own business producing fillo dough for bakeries. Soon he was shipping to bakeries all over the island of Cyprus. Another uncle from the United States visited Cyprus and recognized Evris ambition and ingenuity and convinced him that his future was in the United States. Evris sold his business in Nicosia and emigrated, arriving in New York in 1949 where he began working at the Constantinoupolis Bakery on Eighth Avenue in Manhattan, an area known as Greek Town. By 1968, Evris had started his own fillo dough production company called Apollo in Dumont, New Jersey, using the hand-stretching technique he learned as a young man in Cyprus. In 1971, with the assistance of a future partner, they succeeded in designing the first machine that would mass-produce fillo dough. The mechanized production improved availability and price, which accelerated the introduction of fillo dough to professional and amateur chefs, as well as home bakers, and Apollo Fillo quickly became available in supermarkets all over the country. Realizing there was an untapped demand for ready-made fillo products, Apollo launched a line of Greek fillo products like Baklava, Spanakopita, and Tyropita. To meet the ever-increasing demand for product, the company moved in 1980 to a building of 65,000 square feet in Fairlawn, New Jersey, where five fillo-making machines were in constant operation. During his business growth, Evripides Kontos never stopped his activism and support for Cyprus and Greece. This book is focused on his life, and achievements as he is one of the Great Generation of Immmigrants from the Mediterranean and Europe who helped build post-war America from the 1950s into the 21st century. Προφανώς, το σπηλαιοβάραθρο χρησιμοποιήθηκε από τους Σπαρτιάτες κυρίως στη διάρκεια των Μεσσηνιακών πολέμων για την καταδίκη σε θάνατο των εχθρών της Σπάρτης ή των προδοτών. Στον Καιάδα μάλιστα είχε αποφασιστεί να πεταχτεί και το πτώμα του καταδικασμένου σε θάνατο, προδότη βασιλιά της Σπάρτης, Παυσανία, κάτι που τελικά δεν έγινε. Μαζί με τα οστά στον Καιάδα βρέθηκαν και αιχμές από βέλη και δόρατα. Eνα θραύσμα κρανίου είχε καρφωμένη πάνω του την αιχμή βέλους. Βρέθηκαν επίσης, λύχνοι και σιδερένιοι χαλκάδες-δεσμά. Aρα επιβεβαιώνεται και η θεωρία ότι εκτελούσαν εκεί φυλακισμένους ή αιχμαλώτους. Ο κατακρημνισμός ήταν ένας ατιμωτικός θάνατος, γιατί αφορούσε εγκληματίες και επειδή το σώμα έμενε άταφο άρα η ψυχή του εγκληματία δεν θα έβρισκε ποτέ γαλήνη. Hταν η αιώνια τιμωρία. Η αρχή του μύθου Ο μύθος με τα ασθενικά παιδιά ξεκίνησε από τον Πλάτωνα, ο οποίος στην «Πολιτεία» έκανε λόγω για θανάτωση ασθενικών βρεφών σε βάραθρο. Βέβαια ο Πλάτωνας αναφερόταν στην κλασική Αθήνα και όχι στη Σπάρτη. Ισως ο μύθος λοιπόν να ταυτίστηκε με μια αναφορά του Πλουτάρχου στον βίο του Λυκούργου για τους «Αποθέτες». Σύμφωνα μ αυτή οι Σπαρτιάτες οδηγούσαν τα νεογέννητα σε μια επιτροπή γερόντων. Αν το πόρισμα της επιτροπής ήταν αρνητικό σήμαινε ότι το παιδί δεν θα ήταν ικανός πολίτης για τη Σπάρτη. Τότε το οδηγούσαν στους «Αποθέτες», ένα βάραθρο κάπου στον Ταΰγετο, έτσι ώστε το ασθενές βρέφος να πεθάνει μεν, αλλά ο θάνατός του να μη βαρύνει την πολιτεία. Η έρευνα υποστηρίζει ότι σ αυτή την περίπτωση υπήρχαν εξακριβωμένες βαριές δυσμορφίες και όχι ελαφρές αναπηρίες. Προφανώς αυτό ίσχυε και για τα παιδιά εκτός γάμου. Οι εκτελέσεις των αιχμαλώτων Ο Ηρόδοτος κάνει λόγο για εκτελέσεις αιχμαλώτων που γίνονταν πάντα νύχτα αλλά στη φυλακή. Δεν υπάρχει καμία αναφορά στον Καιάδα. Ισως εκεί να ρίχνονταν τα σώματα μετά την εκτέλεση. Υπάρχουν ελάχιστες μαρτυρίες για ανθρωποκτονίες στη Σπάρτη και ακόμη λιγότερες για τις ποινές που επιβάλλονταν. Γενικότερα, στην αρχαιότητα οι αναφορές είναι περιορισμένες. Η μυθολογία με τον Καιάδα φαίνεται να ξεκίνησε το 1904 μετά από έρευνα στο σπηλαιοβάραθρο. Τα οστά που βρέθηκαν θεωρήθηκε ότι ανήκαν σε μικρά παιδιά και γι αυτό οι αρχαιολόγοι της εποχής κατέληξαν στο συμπέρασμα, ότι οι αρχαίοι Σπαρτιάτες έριχναν στον γκρεμό τα ανάπηρα παιδιά. Το 1956 που η επιστήμη είχε προχωρήσει ξεκίνησε επιστημονική έρευνα με τη μέθοδο του άνθρακα 14, που απέδειξε ότι τα ευρήματα των οστών ανήκαν κυρίως σε ενήλικους και έφεραν κατάγματα. Κατά τη δεκαετία του 1980, αλλά και το 2003, αρχαιολογικές και σπηλαιολογικές αποστολές έβαλαν στόχο να επιβεβαιώσουν τη θεωρία καταρρίπτοντας το μύθο περί ασθενικών βρεφών. Οι επιστήμονες κατέβηκαν στον Καιάδα τουλάχιστον μέχρι κάποιο σημείο. Το κατά πόσο έφτασαν στον «πάτο» του πηγαδιού αυτό δεν το ξέρουμε. Αλλωστε μετά από τόσες χιλιάδες χρόνια είναι πιθανό η γεωλογική δομή του Καιάδα να έχει αλλάξει. Σημασία έχει ότι η έρευνα απέδειξε πως η πολυθρύλητη σπαρτιάτικη σκληρότητα, τουλάχιστον σε αυτό το θέμα, ήταν μια λανθασμένη εκτίμηση και η διαιώνιση αυτού του ισχυρισμού, ανήκει στη σφαίρα της φαντασίας και όχι της ιστορικής αλήθειας. Πηγή: Μηχανή του χρόνου

17 ΣΑΒΒΑΤΟ 12 - ΚΥΡΙΑΚΗ 13 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2014 ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ 17 Ο πολιτισμός απειλείται με κατάρρευση, σύμφωνα με την NASA Το 2014 ο πληθυσμός της Γης ανήλθε στα 7 δισεκατομμύρια διακόσιες είκοσι χιλιάδες ψυχές ( ), με τις γεννήσεις να ανέρχονται στα 29 εκατομμύρια το έτος και τους θανάτους στα 12 περίπου εκατομμύρια. Αυτό σημαίνει ότι κάθε έτος προστίθενται 17 εκατομμύρια ψυχές. Αυτός όμως ο αριθμός δεν είναι σταθερός, αλλά αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο. Στα παραπάνω πρέπει να συνυπολογιστεί ότι κάθε έτος: 1) καταστρέφονται 1 εκατομμύριο εκτάρια δάσους 2) χάνονται 1,5 εκατομμύριο εκτάρια γης από διαβρώσεις 3) ερημοποιούνται 2,5 εκατομμύρια εκτάρια καλλιεργήσιμης γης 4) απελευθερώνονται 2 εκατομμύρια τόνοι τοξικών χημικών ουσιών στο περιβάλλον 5) εκλύονται 7 δισεκατομμύρια διακόσιες είκοσι χιλιάδες τόνοι διοξειδίου του άνθρακα (CO2) στην ατμόσφαιρα Το τελευταίο σημαίνει ότι κάθε κάτοικος της Γης εκπέμπει στην ατμόσφαιρα από τις καθημερινές δραστηριότητές του ένα τόνο διοξειδίου του άνθρακα ανά έτος. Σε αυτά θα πρέπει ίσως να προστεθεί και ο ενεργειακός παράγοντας, ώστε να έχουμε μια πιο πλήρη εικόνα του πώς θα είναι ο κόσμος τα επόμενα χρόνια: 6) οι καθημερινές ανάγκες σε πετρέλαιο ανέρχονται στο ιλιγγιώδες ποσό του για την ακρίβεια βαρελιών 7) οι καθημερινές ανάγκες σε φυσικό αέριο ανέρχονται στο ιλιγγιώδες ποσό του 1,138,706,808,184 για την ακρίβεια boe (boe, είναι το ποσό ενέργειας που περιλαμβάνεται σε ένα βαρέλι ακατέργαστου πετρελαίου. Περίπου κυβικά πόδια φυσικό αέριο θεωρούνται ισοδύναμα με ένα βαρέλι πετρελαίου). 8) το διαθέσιμο πετρέλαιο επαρκεί για 40 ακόμα έτη 9) το διαθέσιμο φυσικό αέριο επαρκεί για 160 ακόμα έτη (Στοιχεία από το worldometers - real time world statistics) Τα στοιχεία που αναφέραμε από (6) έως (9), ισχύουν με τον υπάρχοντα πληθυσμό των 7 δισ. ανθρώπων. Θα τελειώσουν δηλαδή τα έτη 2054 και 2174 αντίστοιχα. Αυτό είναι το αισιόδοξο σενάριο Στην περίπτωση που ο πληθυσμός αυξηθεί στα 8 δισεκατομμύρια, όπως αναμένεται να συμβεί το 2027, οι ενεργειακές ανάγκες θα αυξηθούν κατά 14%, πράγμα που σημαίνει μείωση των αποθεμάτων στα 22 και 87 χρόνια αντίστοιχα στα (8) και (9). Στην περίπτωση που ο πληθυσμός αυξηθεί στα 9 δισεκατομμύρια, όπως αναμένεται να συμβεί το 2046, τα αποθέματα του μεν πετρελαίου θα έχουν μηδενιστεί προ πολλού, του δε φυσικού αερίου θα επαρκούν μόνο για 13 έτη. Αν τώρα σε αυτά προστεθούν οι παράγοντες (2) και (3) με την απώλεια εδάφους και την ερημοποίηση της γης -και χωρίς να αναφέρουμε τις δραματικές επιπτώσεις από την αποψίλωση των δασών και την ενίσχυση του φαινομένου του θερμοκηπίου- είναι παραπάνω από βέβαιο ότι ο πολιτισμός, έτσι όπως τον γνωρίζουμε σήμερα, θα πάψει να υπάρχει. Καλό το χθες, καλύτερο το σήμερα, ζοφερό το αύριο Τα παραπάνω στοιχεία αναφέρονται σε επιστημονική μελέτη που χρηματοδοτήθηκε από τη NASA και δόθηκε πρόσφατα στη δημοσιότητα. Με την αύξηση του παγκόσμιου πληθυσμού, την εξάντληση των φυσικών πόρων και τη διεύρυνση του χάσματος μεταξύ πλουσίων και φτωχών, ο πολιτισμός που έχουμε οικοδομήσει κινδυνεύει με κατάρρευση μέσα στις επόμενες δεκαετίες. Η έκθεση αναφέρει ενδεικτικά τα παραδείγματα πολύ εξελιγμένων πολιτισμών, όπως η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία (27 π.χ μ.χ.), η δυναστεία Χαν της Κίνας (206 π.χ μ.χ.) και η Αυτοκρατορία των Ινδών Γκούπτα ( μ.χ.) που οδηγήθηκαν στην καταστροφή επειδή οι αποτελούντες την ελίτ της κοινωνίας (πλούσιοι και υπερπλούσιοι) είχαν υιοθετήσει τη στάση «business as usual», κωφεύοντας στις προειδοποιήσεις, μέχρι που ήταν πλέον πολύ αργά. Ή όπως θα λέγαμε εμείς: «Ες αύριον τα σπουδαία». Η έρευνα βασίστηκε στο μοντέλο «Η Δυναμική του Ανθρώπου και της Φύσης» (Human And Nature Dynamical ή HANDY) και πραγματοποιήθηκε από τον μαθηματικό Safa Motesharri με τη βοήθεια ομάδας ειδικών από το χώρο των φυσικών και κοινωνικών επιστημών (βιολογίας, χημείας, οικολογίας, φυσικής, ανθρωπολογίας, ψυχολογίας κτλ). Σύμφωνα με την βρετανική εφημερίδα Guardian, η έρευνα χρηματοδοτήθηκε από το Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Goddard της NASA. Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Ecological Economics. Οσον αφορά τον δικό μας πολιτισμό, αυτός ξεκίνησε με τη Βιομηχανική Επανάσταση το 1760 και την πρώτη βιομηχανία στον κόσμο, και πρόκειται να λήξει γύρω στο Κλείνουμε την παρουσίαση με μια παρατήρηση του Safa Motesharri: «Η διαδικασία της ανόδου και της πτώσης των πολιτισμών είναι στην πραγματικότητα ένας επαναλαμβανόμενος κύκλος που απαντάται σε όλη την ανθρώπινη ιστορία». Η ανθρωπότητα μοιάζει με άμαξα που έχει πάρει τον κατήφορο, χωρίς κανένα συγκρατημό. Πηγή: youmagazine Ξαγρύπνισμα... Το βιβλίο με τις αλήθειες και τα γεγονότα της γενιάς μας. Εάν σας ενδιαφέρει μπορούμε να σας το στείλουμε ΔΩΡΕAΝ μέσω . Γράφτηκε ως επί το πλείστον για ανθρώπους που μισούν την υποκρισία και τα ψέματα και δεν φανατίζονται, αλλά πιστεύουν στον Κύριο με τον τρόπο που περιγράφει το ευαγγέλιο. Είμαστε στην διάθεση σας για οποιαδήποτε συνεργασία. Brother John jspenjuris@hotmail.com Tel: ΣΧΟΛΗ ΟΔΗΓΩΝ ZAPITI AUTO SCHOOL Από το STREET, ASTORIA, NY TEL. (718) Επαγγελματική διδασκαλία Μαθήματα καθημερινά Αυτοκίνητα για το Road Test 5ωρη διδασκαλία Defensive driving course για 10% έκπτωση στην ασφάλεια Βιβλίο για το ΠΕΡΜΙΤ στα ελληνικά, Αγγλικά, Ισπανικά Αδειες διεθνείς (International) ΑΣΦΑΛΕΙΕΣ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΩΝ-ΣΠΙΤΙΩΝ-ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ ELLAS TRAVEL ΑΕΡΟΠΟΡΙΚΑ ΕΙΣΙΤΗΡΙΑ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟΓΡΑΦΙΚΑ για Ελλάδα και Κύπρο Πληρεξούσια, εξουσιοδοτήσεις-αποδοχές κληρονομιάς Γονικές παροχές-επίσημες Μεταφράσεις Παρακολουθείτε τα τηλεοπτικά μας προγράμματα στο Time Warner Cable: Τρίτη 9 το βράδυ στο 34, Πέμπτη 5 μ.μ. στο 1997 Παρασκευή 6:30 μ.μ. στο 1997 και Σάββατο 11 το πρωί στο 56 ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΑ MARIANTHE L. BUDIKE Esq. Η ΠΡΟΣΦΑΤΗ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΗ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ ΤΩΝ Η.Π.Α. ΠΑΡΕΧΟΥΜΕ ΕΞΥΠΗΡΕΤΗΣΗ ΣΕ ΘΕΜΑΤΑ ΟΠΩΣ: Προσκλήσεις Συγγενών Μόνιμη Κατοικία (Πράσινη Κάρτα) Απόκτηση Αμερικάνικης Υπηκοότητας Παράταση Αδειών Παραμονής Απέλαση ή Αποβολή Ελεγχος εντύπων για Εργοδότες ( I-9) Βίζα Εργασίας για επαγγελματίες Βίζα για Επενδυτές Βίζα για Φοιτητές Βίζα για Αγρότες Βίζα για Θύματα Εγκλημάτων Για περισσότερες πληροφορίες, τηλεφωνήσετε στο γραφείο μας στο (610) ή στο (800) marianthe@budikelaw.com Ιστοσελίδα:

18 18 ΟΜΟΓΕΝΕΙΑ ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ Φωτογραφικές αναμνήσεις από την Ομογένεια του 2002 Στιγμιότυπο από τη σύσκεψη της ηγεσίας της Παμμακεδονικής Ενωσης Αμερικής στο Κέντρο Μακεδονικών Σπουδών στο Γουάιτστόουν. Στο κέντρο η ύπατη πρόεδρος της Παμμακεδονικής Νίνα Περοπούλου. Στο στιγμιότυπο από μια εκδήλωση του Συλλόγου Κεφαλλονιτών «Κέφαλος» διακρίνονται ο Ντένης Λυμπεράτος, πρόεδρος (αριστερά) και ο Μάκης Τζιλιάνος (πρόεδρος Ελληνικής Εταιρείας Λογοτεχνών). Οι μαθητές του Ελληνικού Απογευματινού Σχολείου της κοινότητας του Αγίου Δημητρίου στο Γιούνιον της Νέας Ιερσέης, οι οποίοι παρέλασαν με υπερηφάνεια στη 5η Λεωφόρο της Νέας Υόρκης. Ο πρόεδρος της Κεφαλληνιακής Αδελφότητας Νέας Υόρκης, Γεράσιμος Στεφανίτσης, στην παρέλαση της Νέας Υόρκης. Στο στιγμιότυπο από την εκδήλωση του Συλλόγου Αθηναίων που είχε διοργανωθεί στο Χιώτικο Σπίτι στην Αστόρια διακρίνονται ο Μητροπολίτης Τυάνων Παϊσιος, ο γενικός πρόξενος Κύπρου Βασίλειος Φιλίππου, ο Επίσκοπος Απαμείας Βικέντιος, η Ελένη Σκάρλα με τα παιδιά της σχολής χορού, καθώς και ο Πίτερ Κρεκούκης και η Χριστίνα Κωστάκη. Οι ομογενείς ενώ παρακολουθούν έναν αγώνα στη Λέσχη του Συνδέσμου Φιλάθλων Παναθηναϊκού της Νέας Υόρκης.

19 ΣΑΒΒΑΤΟ 12 - ΚΥΡΙΑΚΗ 13 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2014 ΟΜΟΓΕΝΕΙΑ 19 Στο στιγμιότυπο από το τρισάγιο στο Σημείο Μηδέν από αριστερά διακρίνονται ο Αρχιεπίσκοπος πρώην Αμερικής Ιάκωβος, ο Αρχιεπίσκοπος Δημήτριος, ο Επίσκοπος Τρωάδος Σάββας, ο π. Ιωάννης Ρόμας και ο π. Εμμανουήλ Γρατσίας. Από αριστερά, ο γενικός πρόξενος Δημήτρης Πλατής, η πρέσβης της Κύπρου Ερατώ Κοζάκου - Μαρκουλλή, ο υπ. Εξωτερικών Γεώργιος Παπανδρέου, ο πρέσβης της Ελλάδας Γεώργιος Σαββαϊδης και οι Ματθαίος Μυρώνης, Απόστολος Τομόπουλος και Μάνος Γαλάνης. Οι γονείς, οι δάσκαλοι και ο Γιώργος Κανελλόπουλος, διευθυντής του Ελληνικού Απογευματινού Σχολείου Σχολείου «Στέφανος και Αρετή Τσερπέλη», οι οποίοι εργάστηκαν για το φεστιβάλ της κοινότητας του Αγίου Νικολάου στο Φλάσινγκ. Το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου Ανδρίων Ζωοδόχος Πηγή. Καθήμενη, τρίτη από αριστερά διακρίνεται η πρόεδρος του Συλλόγου Καλλιόπη Μπαρού. Στιγμιότυπο από τη συναυλία του Διονύση Σαββόπουλου και του Αλκίνοου Ιωαννίδη στο Σέντραλ Παρκ του Μανχάταν που είχε διοργανωθεί για την επέτειο της τουρκικής εισβολής. Οι ομογενείς ενώ παρακολουθούν τη συναυλία του Διονύση Σαββόπουλου και του Αλκίνοου Ιωαννίδη στο Σέντραλ Παρκ του Μανχάταν που είχε διοργανωθεί για την επέτειο της τουρκικής εισβολής.

20 20 ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ Τα θρυλικά οχυρά στις Σέρρες: 73 χρόνια από τη Μάχη των Ξεδιπλώνοντας το κουβάρι της ιστορίας, οι μνήμες γυρίζουν πίσω, 73 χρόνια πριν, όταν οι Ελληνες στρατιώτες, υπερασπιστές των οχυρών, γραφούν με κιμωλία στο τοίχο «Στις Θερμοπύλες σκοτώθηκαν οι 300, εδώ θα πεθάνουν οι 80». Τόσοι ήταν περίπου, μέσα στο οχυρό, με τους περισσότερους εξ αυτών, να είναι τραυματισμένοι και αποκαμωμένοι από το τελευταίο πεντάμηνο που έζησαν στο αλβανικό μέτωπο εναντίον των Ιταλών. Ο πολυάριθμος γερμανικός αντίπαλος με τον υπερσύγχρονο πολεμικό εξοπλισμό, δεν τους φόβισε, τους ώθησε ως αγρίμια να υπερασπίσουν την πατρίδα τους με άπλετη αυτοθυσία και αξιοπρέπεια μέχρι την τελευταία στιγμή. «Τα οχυρά καταλαμβάνονται, δεν παραδίδονται» ήταν το «ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ» του διοικητή του οχυρού Ρούπελ, Αν/χη Γεώργιου Δουράτσου στην απαίτηση των Γερμανών για παράδοση του οχυρού Ρούπελ. Το Χρονικό της μάχης του οχυρού Ρούπελ (6-9 Απριλίου 1941) Στις 6 Απριλίου του 1941 και ώρα 5:12 το πρωί γερμανικές, ιταλικές και ουγγρικές στρατιωτικές δυνάμεις επιτίθενται κατά της Γιουγκοσλαβίας, ενώ τρία λεπτά αργότερα αρχίζει η γερμανική επίθεση εναντίον της χώρας μας στο μέτωπο Ανατολικής Μακεδονίας (Γραμμή Μεταξά) και Θράκης, μετά την επίδοση τελεσιγράφου από τους Γερμανούς στον πρωθυπουργό Αλέξανδρο Κορυζή. Η οχυρωματική Γραμμή Μεταξά, με μήκος 170 χλμ., εκτεινόταν από τον ποταμό Νέστο ως το όρος Κερκίνη (Μπέλες) κοντά στα σύνορα με τη Γιουγκοσλαβία και την υπερασπιζόταν το Τμήμα Στρατιάς Ανατολικής Μακεδονίας (ΤΣΑΜ), το οποίο αποτελούσαν οι 7η, 14η και 17η Μεραρχίες Πεζικού υπό τη διοίκηση του αντιστράτηγου Κωνσταντίνου Μπακόπουλου. Οι οχυρώσεις ήταν σχεδιασμένες να διαθέτουν φρουρά άνω των στρατιωτών, όμως λόγω της έλλειψης προσωπικού το συνολικό μέγεθος της φρουράς που υπερασπιζόταν τα οχυρά ήταν περίπου άντρες, έχοντας ως αποτέλεσμα την αραιή διάταξη των αμυντικών γραμμών. Το Ρούπελ, το Ρονπέλιον των Βυζαντινών, είναι το μεγαλύτερο οχυρό της «Γραμμής Μεταξά» και ελέγχει την ομώνυμη στενωπό, που σχηματίζεται από τον ρου του Στρυμόνα, ανάμεσα στα βουνά Κερκίνη (Μπέλες) και Αγγιστρο. Το υπεράσπιζαν 27 αξιωματικοί και 950 στρατιώτες με επικεφαλής τον Ταγματάρχη Δουράτσο, παρότι προβλεπόταν δύναμη 44 αξιωματικών και 1353 οπλιτών. 6 Απριλίου Ρούπελ Η γερμανική επίθεση εκδηλώθηκε στις της 6ης Απριλίου. Για τον κανονισμό των βολών πυροβολικού είχε μεταφερθεί στα βόρεια του Στρυμόνα ένα δέσμιο στη γη αερόστατο, η παρουσία του ήταν προκλητική καθώς η ελληνικές δυνάμεις στερούσαν από αεροπορική κάλυψη. Ελάχιστα λεπτά αργότερα άρχισαν οι επιθέσεις από αεροσκάφη στούκας, στόχος τους εκτός από το οχυρό ήταν και το Κέντρο Αντίστασης Καπίνας. Στα ανατολικά του αριστερού υποτομέα του Συγκροτήματος Σιδηροκάστρου έδρασαν τα γερμανικά τάγματα ΙΙ/125 & ΙΙΙ/125, όπου σύμφωνα με το σχέδιο της επίθεσης έπρεπε πρώτα να καταλάβουν το ύψωμα 350 στο διάκενο των οχυρών Ρούπελ-Καρατάς. Για να μην καταληφθεί το ύψωμα πολέμησαν, η διμοιρία του φυλακίου Κούλας, και του 3ου λόχου προκάλυψης. Εκμεταλλευόμενοι τις πτυχώσεις του εδάφους, οι Γερμανοί έφθασαν σε απόσταση 200 μ. από τα έργα του οχυρού Ρούπελ. Οι υπερασπιστές του οχυρού μαζί με την βοήθεια του Καρατάς και του πυροβολικού κατάφεραν να αποκρούσουν και τις τρεις επιθέσεις του τάγματος. Οι Γερμανοί του ΙΙ/125 τάγματος υποβλήθηκαν σε παρόμοιες δοκιμασίες, αλλά ήταν ο μόνος πραγματικός κίνδυνος για τις ελληνικές δυνάμεις καθ όλη την διάρκεια του αγώνα. Από τους 100 άντρες πέρασαν οι 60 με μια ομάδα βαρέων πολυβόλων και μια ομάδα διαβιβαστών. Οι υπόλοιποι λόχοι του τάγματος γνώρισαν την καταστροφή. Ο 5ος λόχος σχεδόν διαλύθηκε. Ο 8ος λόχος κατάφερε να περάσει τα ξημερώματα της 7ης Απρίλη και να ενωθεί με τα υπόλοιπα τμήματα, το μεσημέρι, με πολύ μεγάλες απώλειες. 7 Απριλίου Την αυγή του 7ης Απριλίου συγκροτήθηκαν τρεις περίπολοι του Ρούπελ με αποστολή την εκκαθάριση της περιοχής από τους εχθρούς και την αποκατάσταση της τηλεφωνικής επικοινωνίας. Αποτέλεσμα αυτής της περιπολίας ήταν η σύλληψη 14 αιχμαλώτων με τρεις συσκευές ασυρμάτου και δύο όλμους. Οι αεροπορικοί βομβαρδισμοί, ήταν σφοδροί, με τα στούκας να χρησιμοποιούν βόμβες 500 κιλών. Η υποχώρηση των Γερμανών και οι μικρές απώλειες των Ελλήνων υπερασπιστών ανύψωσαν το ηθικό των Ελλήνων, που υποδεχόντουσαν την «κόλαση» με ζητωκραυγές. Η παρουσία των Γερμανών στα νότια του οχυρού Ρούπελ σήμανε συναγερμό στις ελληνικές δυνάμεις. Η διμοιρία αρμάτων που θα ενεργούσε με το απόσπασμα του Παπαχατζή δεν χρησιμοποιήθηκε λόγω εδαφικών δυσχερειών. Εναντίον των Γερμανών που είχαν καταλάβει το παρατηρητήριο της 7ης πυροβολαρχίας στο ύψωμα Τεπελάρ κινήθηκαν δύο διμοιρίες του 3ου λόχου υπό των Νιάνου και Παπαχατζή υπό τον ανθυπολοχαγού Καρατζά. Μετά από ολοήμερη μάχη, οι ελληνικές δυνάμεις κατάφεραν να απωθήσουν τους Γερμανούς στο ύψωμα Γκολιαμά, ανάμεσα στο χωριό Κλειδί και το λόφο Λουτρών. 8 Απριλίου Στις 6:00 το πρωί της 8ης Απριλίου το οχυρό Ρούπελ δέχτηκε νέο σφοδρό βομβαρδισμό από την αεροπορία και το πυροβολικό, που συνεχίστηκε όλη την ημέρα. Οι Γερμανοί του ΙΙΙ/125 τάγματος ετοιμάστηκαν για νέα επίθεση με τρεις ομάδες εδάφους και μία διμοιρία σκαπανέων. Για το σκοπό αυτό ενισχύθηκε Το Μνημείο στο οχυρό Ρούπελ. με δύο διμοιρίες του 13ου και 14ου λόχου. Οι απώλειες του οχυρού την ημέρα αυτή ήταν ένας νεκρός και τέσσερις τραυματίες οπλίτες ενώ οι υλικές ήταν ελάχιστες. Σημαντικές, αντίθετα, ήταν οι απώλειες του εχθρού. Πιο σοβαρή ήταν η κατάσταση στα νότια του οχυρού αφού το ΙΙ/125 γερμανικό τάγμα ενισχύθηκε από την κάθοδο των γερμανών δυνάμεων της 5ης Ορεινής Μεραρχίας στα δυτικά του Στρυμόνα. 9 Απριλίου Το οχυρό Ρούπελ υπέστη βομβαρδισμούς πυροβολικού και αεροπορίας και την ημέρα αυτή. Μέχρι το μεσημέρι οι βομβαρδισμοί ήταν μικρής έντασης αλλά από τις 14:00 μετατράπηκαν σε σφοδρούς. Στις 12:30, όμως, όταν επρόκειτο να εφορμήσουν τα τμήματα κρούσης, το ελληνικό πυροβολικό εξαπέλυσε στους χώρους εξόρμησης το φονικό πυρ και προκλήθηκαν πολλές και βαριές απώλειες στους Γερμανούς. Ο Γερμανός διοικητής των γερμανικών δυνάμεων που επιτέθηκαν στο Ρούπελ χαιρετάει τιμητικά τον Ελληνα διοικητή του οχυρού. Μετά από αυτό τα γερμανικά τμήματα άρχισαν να οπισθοχωρούν. Οι απώλειες του οχυρού ήταν πέντε νεκροί και έντεκα τραυματίες. Στις 17:00 προσήλθαν Γερμανοί κήρυκες για να γνωστοποιήσουν την συνθηκολόγηση του Τμήματος Στρατιάς Ανατολικής Μακεδονίας (ΤΣΑΜ) ζητώντας την παράδοση του οχυρού. Ο διοικητής του, Ταγματάρχης Γεώργιος Δουράτσος απάντησε ότι «τα οχυρά δεν παραδίδονται αλλά καταλαμβάνονται και ότι θα συνεχίσει τον αγώνα στερούμενος άλλων διαταγών». Ο κήρυκας διαβεβαίωσε στην στρατιωτική του τιμή ότι δεν επρόκειτο για απάτη και όρισε συνάντηση για την 6:00 της επόμενης 10/4. Το οχυρό επικοινώνησε με τη Μεραρχία όπου κοινοποίησε την συνθηκολόγηση. Η αντίδραση των ανδρών του οχυρού ήταν ότι ο αγώνας έπρεπε να συνεχιστεί. Την επομένη μέρα, 10 Απριλίου 1941, έλαβε χώρα η παράδοση του οχυρού. Εξω από το οχυρό ήταν παραταγμένο γερμανικό τμήμα και απέδωσαν τιμές. Ο εντεταλμένος για την παραλαβή του οχυρού Γερμανός αξιωματικός συγχάρηκε τον διοικητή του, Ταγματάρχη Γεώργιο Δουράτσο, διαβεβαιώνοντας τα συγχαρητήρια και το θαυμασμό των ανωτέρων του. Τόνισε μάλιστα ότι για τους Γερμανούς αποτελούσε τιμή και υπερηφάνεια ότι είχαν ως αντίπαλο έναν τόσον ηρωικό στρατό. Οι απώλειες της φρουράς του οχυρού Ρούπελ ανήλθαν σε 44 νεκρούς και 152 τραυματίες. «...Ρόδα φυτέψτε αμάραντα ολόγυρα στο χώμα, Υμνώντας τους Αθάνατους,που κείτονται από κάτω, Εκείνοι το αίμα έδωκαν, Λεύτεροι Εμείς να ΖΟΥΜΕ» αναγράφει η τιμητική μαρμάρινη πλάκα φτάνοντας στην κορυφή του Ρούπελ, με τα απομεινάρια των γερμανικών κανονιών να βρίσκονται στους πρόποδες του δοξασμένου λόφου. Το χρονικό της μάχης του Οχυρού Ιστίμπεη Σύμφωνα με την Ιστοσελίδα του Γενικού Επιτελείου Στρατού, το Οχυρό «Ιστίμπεη» αποτελούσε τμήμα του συγκροτήματος των Οχυρών της Μακεδονίας. Η δύναμη του Οχυρού ήταν 10 Αξιωματικοί και 300 Οπλίτες. Ο διαθέσιμος οπλισμός ήταν 2 πυροβόλα, 1 αντιαρματικό, 1 αντιαεροπορικό, 2 όλμοι, 26 πολυβόλα, 9 οπλοπολυβόλα και 17 βομβιδοβόλα. Επιπλέον ο ατομικός οπλισμός των ανδρών. Το Οχυρό «ΙΣΤΙΜΠΕΗ» είχε 30 επιφανειακά έργα και μ. υπογείων στοών, που αποτελούσαν ένα στεγανό σύνολο. Στις το πρωί της 6ης Απριλίου 1941, τα γερμανικά στρατεύματα που βρίσκονταν στη Βουλγαρία,