ΜΕΤΑ: ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΠΙΟ ΔΥΝΑΜΙΚΑ ΚΑΙ ΠΙΟ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΑ

Transcript

1 ΜΕΤΑ: ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΠΙΟ ΔΥΝΑΜΙΚΑ ΚΑΙ ΠΙΟ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΑ Συμπληρώθηκαν πάνω από δύο χρόνια από την ιδρυτική συνδιάσκεψη του ΜΕΤΑ, που πραγματοποιήθηκε τον Μάρτη (14&15) του Δύο χρόνια που γέννησαν μεγάλες ελπίδες στους εργαζόμενους και τον ελληνικό λαό, ότι θα ανοίξει ο δρόμος για την απαλλαγή της χώρας μας απ' τα μνημόνια και την επιτροπεία, αλλά ταυτόχρονα και μεγάλες απογοητεύσεις, μετά την πλήρη μνημονιακή μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ, την μετατροπή του υπερήφανου ΟΧΙ του ελληνικού λαού σε ταπεινωτικό ΝΑΙ, την υπογραφή και ψήφιση του 3ου μνημονίου από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και σήμερα από την εφαρμογή των πιο σκληρών μνημονιακών πολιτικών, στο ασφαλιστικό, τις ιδιωτικοποιήσεις, στα κόκκινα δάνεια και στα εργασιακά, καθώς και στη διαχείριση του προσφυγικού. Η ομολογία μιας πολιτικής δύναμης, που θέλει να αυτοπροσδιορίζεται στην Αριστερά, ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος απέναντι στο μνημονιακό και νεοφιλελεύθερο μονόδρομο, εκτός απ' αυτόν της υποταγής και της υλοποίησης των εντολών των δανειστών και του μεγάλου κεφαλαίου, αποτελεί ταυτόχρονα και το διαζύγιο από τις δυνάμεις εκείνες που αγωνίζονται για ελευθερία, εθνική ανεξαρτησία, λαϊκή κυριαρχία και κοινωνική δικαιοσύνη, που πρωτίστως είναι οι δυνάμεις της εργασίας στη χώρα μας. Η συνομολόγηση του 3ου μνημονίου και ειδικά η αποδοχή του αξιώματος ότι, καμιά νομοθετική πρωτοβουλία της κυβέρνησης δεν προωθείται στη βουλή χωρίς την έγκριση των δανειστών, από τη μια πλήττει βάναυσα το ιδεολογικό-πολιτικό και αξιακό πλαίσιο της Αριστεράς και του προοδευτικού αντιμνημονιακού κινήματος και από την άλλη αποκαλύπτει πόσο εκτός πραγματικότητας είναι το ιδεολόγημα του παράλληλου κυβερνητικού προγράμματος. Γίνεται πλέον καθαρό ότι τα μνημόνια ομογενοποιούν πολιτικές, πολιτικές δυνάμεις και πρακτικές και γι' αυτό βλέπουμε να προσομοιάζουν μεταξύ τους όλο και περισσότερο τα επιχειρήματά τους και οι μέθοδοί τους, να θολώνουν σύμβολα, εικόνες, πρόσωπα και πολιτικές και να αναδεικνύονται ως διέξοδοι οι νέες διευρύνσεις ή οι οικουμενικές λύσεις με τις δυνάμεις εκείνες που μας έφεραν ως εδώ και που μέσα απ' αυτές τις διαδικασίες, όχι μόνο αποκαθάρονται από τις αμαρτίες τους στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ, αλλά επαναφέρονται και στην εξουσία. Ταυτόχρονα ο τελευταίος χρόνος ήταν πολύ διδακτικός, καθώς διέλυσε αυταπάτες σχετικά με τον χαρακτήρα της Ευρωζώνης και της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυταπάτες, που έχουν να κάνουν τόσο με τις δυνατότητες άσκησης διαφορετικής πολιτικής, υπέρ των λαϊκών στρωμάτων, στα πλαίσιά της Ε/Ε και της Ευρωζώνης όσο και σχετικά με το βάθος και το εύρος των αλλαγών που μπορεί να γίνουν από μια κυβέρνηση η οποία όμως δεν στηρίζεται σε ένα μαχητικό, αγωνιστικό, διεκδικητικό και μαζικό εργατικό - λαϊκό κίνημα, αλλά το χρησιμοποιεί μόνο για την κυβερνητική της ανάδειξη. Μετά τις εκλογές του Γενάρη του 2015 είχαμε μεν κυβερνητική αλλαγή, αλλά αλλαγή πολιτικής δεν είχαμε. Υπό μία έννοια μάλιστα μπορούμε να πούμε ότι δυσκόλεψαν περισσότερο τα πράγματα, αφού, μετά τις εκλογές του Σεπτέμβρη, είχαμε τη διεύρυνση των πολιτικών κοινοβουλευτικών δυνάμεων του μνημονιακού μπλοκ, γεγονός που φαινομενικά δημιουργεί συνθήκες για τη συνέχιση της μνημονιακής διακυβέρνησης της χώρας και τη γενίκευση ενός κλίματος απογοήτευσης, ηττοπάθειας και ενίσχυσης της λανθασμένης αντίληψης ότι όλοι το ίδιο είναι. Ειδικά το τελευταίο σε συνδυασμό με την κοινωνική εμπέδωση και τον ιδεολογικό εναγκαλισμό του θατσερικού δόγματος ΤΙΝΑ δεν υπάρχει εναλλακτική λύση - μπορεί να εξαντλήσει τα αξιακά αποθέματα της Αριστεράς και του εργατικού κινήματος που 1

2 λειτουργούσαν ως δεξαμενές στις δύσκολες στιγμές των πέτρινων χρόνων από τα οποία πέρασε και άντεξε το εργατικό-λαϊκό κίνημα. Παρά ταύτα όμως είχαμε και σημαντικές κοινωνικές αντιστάσεις μετά τις εκλογές του περασμένου Σεπτέμβρη με αποκορύφωμα την πανελλαδική γενική απεργία στις 4/2/2016, που ξανάνοιξαν δρόμους και ελπίδες για την αντιμνημονιακή ανατροπή. Οι αγώνες αυτοί και η μεγάλη κοινωνική δυσαρέσκεια που τους τροφοδοτεί αποδεικνύουν ότι το μνημονιακό πολιτικό σκηνικό, δεν σταθεροποιήθηκε, όπως πολλοί περίμεναν, μετά τις εκλογές της 20 ης Σεπτέμβρη. Έχει ήδη μπει σ ένα νέο κύκλο αποσταθεροποίησής του, η οποία θα ενταθεί το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα. Επομένως η αντιμνημονιακή ανατροπή παραμένει όχι μόνο αναγκαία, αλλά είναι και εφικτή. ΣΗΜΕΡΑ ΑΝΑΓΚΑΙΑ ΟΣΟ ΠΟΤΕ Η ΠΟΛΙΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΑΓΩΝΩΝ ΚΑΙ ΤΟ ΑΝΑΤΡΕΠΤΙΚΟ - ΑΝΤΙΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟ ΤΟΥΣ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ. Επιβεβαιώθηκε και ισχύει και σήμερα η εκτίμησή μας, ότι στη μνημονική περίοδο κανένα αίτημα, ακόμη και το πιο μικρό, δεν μπορεί να ικανοποιηθεί ή κανένα εργασιακό δικαίωμα δεν θεωρείται δεδομένο και αυτονόητο, αν ταυτόχρονα δεν συνδεθεί με την πάλη για την απαλλαγή της χώρας μας απ' τα μνημόνια και την ασφυκτική και ταπεινωτική διεθνή οικονομική και πολιτική επιτροπεία. Είναι πολύ επίκαιρη η εκτίμηση του ΜΕΤΑ ότι...τα συνδικάτα, σε αυτές τις οικονομικές και πολιτικές συνθήκες, καλούνται να υπερβούν τον κοινωνικό τους ρόλο και, χωρίς να εγκαταλείπουν και να υποτιμούν τον αγώνα τους για τα επιμέρους αιτήματα, πρέπει να τον συνδέουν με την ανάγκη μιας εναλλακτικής πρότασης εξόδου από την κρίση, με νέα οικονομική, κοινωνική, πολιτική ατζέντα, που θα υπηρετεί τις ανάγκες των εργαζομένων και της κοινωνίας. Είναι υπόχρεα να κερδίσουν τις συνειδήσεις της μεγάλης πλειοψηφίας των εργαζομένων και να προσδιορίζουν το νόημα, το όραμα και την ελπίδα στους αγώνες των εργαζομένων. Στο πλαίσιο αυτό πρέπει να προσδιορίσουμε τους αντιπάλους των εργαζομένων: τη μεγάλη εργοδοσία, τα μονοπώλια, τους τραπεζίτες, τους εφοπλιστές, τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που προωθούνται, τους διεθνείς και ευρωπαϊκούς μηχανισμούς που τις επιβάλουν, όλο το μνημονιακό σύστημα που τις στηρίζει και τις κυβερνήσεις που τις εφαρμόζουν... (Από την απόφαση της ιδρυτικής συνδιάσκεψης του ΜΕΤΑ - Μάρτης 2014). Είναι λοιπόν απαραίτητη όσο ποτέ σήμερα η πολιτικοποίηση των αγώνων του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος και η σύνδεση των επιμέρους αιτημάτων με την ανάγκη για γενικότερες πολιτικές και κοινωνικές αλλαγές που έχει ανάγκη η χώρα μας. Στο πλαίσιο αυτό πρέπει να αγωνιστούμε για: θέσουμε σε προτεραιότητα την απόφασή μας να 1.Την κατάργηση των μνημονίων και την ανατροπή των πολιτικών τους, μαζί με όσους είναι πρόθυμοι ή διαθέσιμοι να τις εφαρμόζουν. 2.Να προταχθεί η ικανοποίηση των λαϊκών-κοινωνικών αναγκών και όχι η αποπληρωμή του χρέους, με κύρια διεκδίκηση τη μονομερή διαγραφή τουλάχιστον του μεγαλύτερου μέρους του. 3.Να ανακεφαλαιοποιηθούν τα ασφαλιστικά ταμεία και όχι οι τράπεζες και να πληρώσουν όλοι όσοι πλούτισαν από τη διαχρονική καταλήστευσή τους. 4.Να εθνικοποιηθούν οι τράπεζες και να τεθούν υπό εργατικό-κοινωνικό έλεγχο, για να μπορούν να τροφοδοτηθούν, οι παραγωγικοί κλάδοι της οικονομίας και οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις, με ρευστότητα. 5.Να απλοποιηθεί το φορολογικό σύστημα και να υπάρξει δίκαιη κατανομή των βαρών 2

3 με στόχο την φοροελάφρυνση και απαλλαγή των χαμηλών εισοδημάτων και τη φορολόγηση του μεγάλου κεφαλαίου και την αναδιανομή του παραγόμενου πλούτου υπέρ των εργαζομένων και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. 6.Να σταματήσουν οι ιδιωτικοποιήσεις και η εκποίηση της δημόσιας περιουσίας και να επανακτηθούν από το δημόσιο οι στρατηγικοί κλάδοι της οικονομίας και οι επιχειρήσεις που έχουν ιδιωτικοποιηθεί, για να αποτελέσουν τα παραγωγικά εργαλεία της νέας προσπάθειας ανασυγκρότησης της χώρας και 7.Να προωθηθεί ένα σχέδιο παραγωγικού μετασχηματισμού σε όφελος του λαού, που θα προχωρά στην αύξηση των μισθών και στην άμεση επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ και των ΣΣΕ, στην κατάργηση της ελαστικής και ενοικιαζόμενης εργασίας, στην επαναφορά του πενθήμερου και στη μείωση του εβδομαδιαίου χρόνου εργασίας, σε μαζικές προσλήψεις στις υπηρεσίες της υγείας, της παιδείας, της πρόνοιας και της τοπικής αυτοδιοίκησης και στη στελέχωση των ελεγκτικών μηχανισμών και των ασφαλιστικών ταμείων. Τα παραπάνω φαντάζουν εξωπραγματικά μόνο για όσους κινούνται στο πλαίσιο των μνημονιακών και νεοφιλελεύθερων πολιτικών, ενώ είναι πολύ ρεαλιστικά με μια πολιτική που θα στηρίζεται στο λαό, θα προτάσσει τα συμφέροντά του και όχι την εξυπηρέτηση των δανειστών, θα επιλέγει τη σωτηρία του λαού και την αξιοπρέπεια της χώρας και όχι τη διάσωση του ευρώ και της Ευρωζώνης. Στη βάση αυτών των εκτιμήσεων, των προγραμματικών μας επεξεργασιών και των αποφάσεων των αρμόδιων οργάνων του ΜΕΤΑ και κυρίως των αξιών που έχουμε διαμορφώσει στην πολύχρονη παρουσία των δυνάμεων που το συναποτελούν μέσα στους αγώνες του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, σταθήκαμε σταθερά απέναντι στον εργοδοτικό, κυβερνητικό και κομματικό συνδικαλισμό. Αυτή μας η στάση εκτιμήθηκε και εκτιμάται από μια μεγάλη μερίδα εργαζομένων. Τα αρνητικά κρούσματα συνδικαλιστών που έβαλαν ως προτεραιότητα την υπεράσπιση, τον εξωραϊσμό και την ανοχή της μνημονιακής κυβερνητικής πολιτικής όχι απλά είναι καταδικαστέα από μεριάς μας, αλλά περίτρανα αποδεικνύουν ότι αυτοί οι συνδικαλιστές δεν έχουν καμία θέση πλέον στην κοινή μας συμπόρευση. Μια επίπλαστη ενότητα δεν είναι αυτοσκοπός, ούτε μια παραλυτική ισορροπία αποτελεί επιδίωξή μας. Μένουμε σταθεροί στην ταξική θεώρηση των πραγμάτων και υπερασπιζόμαστε τα πραγματικά συμφέροντα της εργατικής τάξης, απέναντι στην εργοδοσία, απέναντι στις νεοφιλελεύθερες, αντιλαϊκές, αντικοινωνικές, βάρβαρες πολιτικές, απέναντι σε όλους αυτούς που τις εφαρμόζουν κι απέναντι στους πολιτικούς υπηρέτες τους. ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΣΗΜΕΡΙΝΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΗ ΤΗΣ ΤΑΚΤΙΚΗΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ. Είναι ανάγκη σήμερα να επικαιροποιήσουμε τις εκτιμήσεις μας και να απευθυνθούμε αποφασιστικά και με σαφήνεια προς τους εργαζόμενους, σημειώνοντας ότι: 1.Η πολιτική της κυβέρνησης για το ασφαλιστικό, όχι μόνο κινείται στο πλαίσιο των μνημονιακών πολιτικών που ακολουθούνται τα τελευταία χρόνια, αλλά είναι και βαθιά νεοφιλελεύθερη και αντικοινωνική. Στοχεύει σε νέα λεηλασία των συντάξεων και στην ολοκλήρωση της ανατροπής του δημοσίου, καθολικού, αναδιανεμητικού χαρακτήρα του ασφαλιστικού συστήματος, κάτι που αποτελεί στόχο των πολιτικών της ΕΕ και του νεοφιλελευθερισμού εδώ και 20 χρόνια τουλάχιστον. 2.Οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων, των συνταξιούχων, των μικρών και μεσαίων ελεύθερων επαγγελματιών, επιστημόνων και αγροτών είναι δίκαιες και ο στόχος μας είναι η οικοδόμηση ενός αγωνιστικού κοινωνικού μετώπου, για την απόσυρση της αντιασφαλιστικής 3

4 μεταρρύθμισης και για την ανατροπή της κυβερνητικής πολιτικής. 3.Το μέτωπο της παρέμβασής μας παραμένει σταθερό απέναντι στις μνημονιακές πολιτικές νέες και παλιές και στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ που τις εφαρμόζουν. 4.Μέσα στο μνημονιακό πλαίσιο δεν υπάρχουν περιθώρια άσκησης μιας διαφορετικής πολιτικής, ακόμη και για επιμέρους ζητήματα, ενώ χρησιμοποιούνται και οι οι ίδιες μέθοδοι για την επιβολή της. 5. Σε όλα τα προηγούμενα έρχεται να προστεθεί το τελευταίο διάστημα και η στάση της κυβέρνησης απέναντι στο προσφυγικό. Έτσι η κυβέρνηση, μαζί με τα μνημόνια, φέρνει το ΝΑΤΟ στο Αιγαίο και εμπλέκει την χώρα ενεργά στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. ΣΤΑΣΗ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΣΤΕΛΕΧΩΝ Στην ιδρυτική μας συνδιάσκεψη τονίζαμε με έμφαση ότι:...τα φαινόμενα διαφθοράς, ιδιοτέλειας, πελατειακών σχέσεων, χρηματισμού αλλά και προσωπικής πολιτικής τακτικής αποτελούν μελανά σημεία για το σ.κ. και, χωρίς να αφορούν όλους, η εικόνα που εκπέμπουν συνδικαλιστικά στελέχη με τη συμπεριφορά και τη στάση τους αποτελεί προσβολή για όλους μας. Συνδικαλιστές που έγιναν υπουργοί και από τη μια μέρα στην άλλη «άλλαξαν στρατόπεδο» συναλλαγής και «βολέματος», όπως και η πρόσδεση στα συμφέροντα του εργοδότη, απαξιώνουν το ρόλο και το ήθος των συνδικαλιστών, συνεπώς και το κύρος των συνδικάτων... και ότι...ο συνδικαλισμός είναι συνυφασμένος με την ανιδιοτέλεια, την ηθική ακεραιότητα, τη δημοκρατική συμπεριφορά, το σεβασμό στη θέληση των εργαζομένων, και πρέπει να ξαναγίνει ένα ανάλογο υπόδειγμα.... Αυτά όταν τα λέγαμε δεν αφορούσαν μόνο τους άλλους, αλλά αποτελούσαν και μια προειδοποίηση για όλους μας ότι θα πρέπει να παραμείνουμε συνεπείς στις αρχές μας. Δυστυχώς τέτοια φαινόμενα δεν αποφεύχθηκαν και γι' αυτό τα καυτηριάσαμε απ' την πρώτη στιγμή και διαχωρίσαμε τη θέση μας. Είναι φανερό πλέον ότι υπάρχει ενορχηστρωμένη προσπάθεια απαξίωσης και αδρανοποίησης της παράταξης από συνδικαλιστές που επέλεξαν την ανοχή και υποστήριξη των μνημονιακών πολιτικών και ασκούν κυβερνητικό συνδικαλισμό. Με τη δημόσια παρουσία τους και με τη στάση τους υπονομεύουν τις κινητοποιήσεις και θολώνουν την εικόνα της παράταξης, αφού δεν συμμετέχουν στις κινητοποιήσεις, δεν προπαγανδίζουν τις θέσεις της παράταξης και του σ.κ., αλλά είτε αναπαράγουν είτε δικαιολογούν τις κυβερνητικές επιλογές. Έχουμε επίσης τη δημιουργία νέας συνδικαλιστικής παράταξης, της ΣΥΜΜΑΧΙΑΣ, η οποία εκτιμάμε ότι θέλει να αποτελέσει τον ιμάντα της κυβερνητικής πολιτικής μέσα στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα. Ανάλογες πρακτικές σε διάφορους χώρους σε πρωτοβάθμιο και δευτεροβάθμιο επίπεδο, όπου η δημόσια εικόνα του ΜΕΤΑ θόλωνε και εξέπεμπε ένα διαφορετικό, απ' τις ιδρυτικές του αρχές, μήνυμα, οδήγησαν πολλούς/ές συντρόφους/ισσες μας κυρίως στο δημόσιο τομέα, να προχωρήσουν στο διαχωρισμό, και ή να κατεβάσουν ξεχωριστά ψηφοδέλτια ή αφού συγκρότησαν συνδικαλιστικές κινήσεις να συνεργαστούν ως συλλογικότητες με άλλες αγωνιστικές ριζοσπαστικές δυνάμεις. Τέτοιες προσπάθειες εμείς ως ΜΕΤΑ τις στηρίξαμε και τις στηρίζουμε, εφόσον κινούνται εντός του δικού μας πολιτικού συνδικαλιστικού πλαισίου και μας εκπροσωπούν με τον πιο αυθεντικό τρόπο. 4

5 Σταθερή μας επιδίωξη, όπως επανειλημμένα έχουμε διακηρύξει δεν είναι η συγκρότηση μιας παράταξης που θα έχει αναφορά σε κάποια πολιτική δύναμη. Οι συνδικαλιστικές και πολιτικές μας αναφορές είναι στις αξίες, στα οράματα και στις ιδέες του εργατικού κινήματος και δεν περιορίζονται στα όρια κάποιου πολιτικού κόμματος. Για την ένταξη ή τη συνεργασία με το ΜΕΤΑ δεν ζητείται πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων ή κομματικής επιλογής και ένταξης. Μοναδική προϋπόθεση είναι η συμφωνία με τις βασικές του αρχές και θέσεις και κυρίως η αγωνιστική και ανιδιοτελής δράση για τα συμφέροντα των εργαζομένων, καθώς επίσης και η ταξική θεώρηση των πραγμάτων και η αντίθεση σε κάθε εργοδοτικό, κυβερνητικό ή κομματικό συνδικαλισμό. Στο ΜΕΤΑ έχουν λοιπόν θέση όλοι όσοι υπερασπίζονται σταθερά και με πάθος αυτές τις αρχές και αξίες και δεν κάνουν εκπτώσεις σ' αυτές. ΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΟ ΤΟΠΙΟ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΜΑΣ Παραμένουν επίκαιρες οι εκτιμήσεις της ιδρυτικής μας συνδιάσκεψης, για το συνδικαλιστικό τοπίο στη χώρα μας, που κάναμε στη συνδιάσκεψη όταν λέγαμε μεταξύ των άλλων ότι: -... η κρίση του συνδικαλιστικού κινήματος και οι αιτίες που μας έφεραν μέχρις εδώ δεν εξηγούνται μονοσήμαντα. Υπήρξαν αντικειμενικές και υποκειμενικές αιτίες που συνέτειναν στην αποδιάρθρωση και την απαξίωσή του..., όπως: -...η ενσωμάτωση και η εξάρτηση της συνδικαλιστικής ηγεσίας ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ προς την κυβερνητική εξουσία και το πολιτικό σύστημα η διαρκής συρρίκνωση των στόχων τους, η ενασχόλησή τους με το ειδικό και το μερικό, με αποτέλεσμα να χάνεται από το οπτικό τους πεδίο η μεγάλη εικόνα της αντιπαράθεσης με τον ταξικό αντίπαλο η ενίσχυση της εργοδοτικής παρέμβασης στο συνδικαλιστικό κίνημα, κυρίως μέσα από τα επιχειρησιακά σωματεία, τις ενώσεις προσώπων και όχι μόνο η τρομοκρατία και η ένταση της μεθοδευμένης επίθεσης στα συνδικάτα η λαθεμένη επιλογή της ηγεσίας του ΠΑΜΕ να διασπάσει την κοινή δράση του συνδικαλιστικού κινήματος, στάση που είχε ως αποτέλεσμα την αποδυνάμωση της παρέμβασης των ταξικών δυνάμεων σε όλη την κλίμακα του κινήματος η αδυναμία -λόγω συσχετισμών- του αυτόνομου ταξικού ρεύματος να επηρεάσει τα πράγματα, παρά τις σημαντικές προσπάθειες που έκανε για να πρυτανεύσει η αγωνιστική ενότητα δράσης και να αποδυναμωθεί ο κυβερνητικός και εργοδοτικός συνδικαλισμός η χαμηλή συνδικαλιστική πυκνότητα, με εξαιρετικά χαμηλά ποσοστά, στον ιδιωτικό τομέα, και η ισχυρή βάση και μαζικότητα, αλλά με έντονα συντεχνιακά χαρακτηριστικά, στο δημόσιο τομέα, όπως επίσης το έλλειμμα στους νέους και στα «κοιτάσματα» της μισθωτής εργασίας, αποτελούν μερικές από τις αιτίες της κρίσης του σ.κ η αλματώδης αύξηση της ανεργίας και των απολύσεων, οι αλλαγές στο παραγωγικό πρότυπο- με την ανάπτυξη των υπηρεσιών και την ένταση της διεθνοποίησης της οικονομίας-, οι αλλαγές στη σύνθεση των μισθωτών, η δημιουργία του νέου, ευέλικτου εργασιακού προτύπου, η απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων, η κατάργηση των συλλογικών και κοινωνικών δικαιωμάτων - του εργατικού δικαίου, και η δραματική μείωση των εισοδημάτων αποτελούν πρόσθετες αιτίες της κρίσης του σ.κ. που αποδίδονται στους νέους όρους της καπιταλιστικής συσσώρευσης... και τέλος ότι -...όλα αυτά οδήγησαν στον κατακερματισμό των συμφερόντων μέσα στην εργατική τάξη, 5

6 λειτούργησαν ανασταλτικά στη συγκρότηση ταξικής συνείδησης, αποδυνάμωσαν τη μαχητικότητα, τη συλλογική δράση και τη διαπραγματευτική δύναμη των συνδικάτων, ενώ ταυτόχρονα υπέσκαψαν την αυτοπεποίθηση και την αγωνιστικότητα των εργαζομένων.... Οι εξελίξεις στο συνδικαλιστικό κίνημα και ιδιαίτερα η παγίωση μιας οργανωτικής καχεξίας στη ΓΣΕΕ, που επιβεβαιώθηκε και στο πρόσφατο συνέδριό της, όπου έχουμε μια αναπαραγωγή ενός μηχανισμού και μιας ηγεσίας, που είναι ξεκομμένη απ' την εργατική τάξη και που δεν αντιπροσωπεύει στην πραγματικότητα ούτε το 10% αυτής. Οι συσχετισμοί που διαμορφώθηκαν στο τελευταίο συνέδριο της ΓΣΕΕ δείχνουν ότι δεν υπάρχει αντιστοίχηση στην κορυφή με τις διεργασίες που συντελούνται στη κοινωνία και στους χώρους εργασίας. Και αυτό γιατί ένα μεγάλο τμήμα της ηγεσίας της αναπαράγεται μέσα από διαδικασίες νοθείας και από σωματεία σφραγίδες. Η κατάσταση αυτή φαίνεται να επηρεάζει λιγότερο ή περισσότερο όλα τα επίπεδα του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, με αποτέλεσμα να εξαντλείται η αντιπαράθεση σε μια μάχη μηχανισμών και να διαφεύγει όλων η αναγνώριση μιας πραγματικότητας που κάνει αυτή την ηγεσία του συνδικαλιστικού κινήματος άχρηστη στα μάτια της συντριπτικής πλειοψηφίας του κόσμου της εργασίας. Οι δυνάμεις του ΜΕΤΑ πρέπει να: -είναι σε μετωπική και ανειρήνευτη σύγκρουση μ' αυτές τις αντιλήψεις, νοοτροπίες και πρακτικές αυτής της συμβιβασμένης και γραφειοκρατικής ηγεσίας του εργατικού κινήματος και με στραμμένο το βλέμμα τους έξω τα συνδικαλιστικά γραφεία, να απευθυνθούν στο σύνολο της εργατικής τάξης και κυρίως σ αυτό το τμήμα που είναι άνεργο, ελαστικά εργαζόμενο, χωρίς ΣΣΕ και με μισθούς πείνας, που δεν εξασφαλίζει καν την αναπαραγωγή του. -αγωνιστούν για την ένταξη των ανέργων και των επισφαλώς εργαζομένων στα συνδικάτα, αλλά να εφεύρουν και νέους, μαχητικούς και αποτελεσματικούς, τρόπους οργάνωσης, να καταστήσουν εμπροσθοφυλακή τα πιο πληττόμενα τμήματα της εργατικής τάξης, την ώρα που το "επίσημο" συνδικαλιστικό κίνημα φαίνεται να μην τα λογαριάζει καν. -δημιουργήσουν σωματεία -πραγματικά και όχι για λόγους συσχετισμών- εκεί που δεν υπάρχουν, ιδίως στους χώρους εργασίας της νέας γενιάς εργαζομένων. -παρέμβουν στους κλάδους και τις επιχειρήσεις όπου η εργοδοσία, εκμεταλλευόμενη στην ανεργία και την επισφάλεια, έχει επιβάλλει τη συνδικαλιστική ερήμωση, να ενισχύσουν τους συναδέλφους που παρόλα αυτά υψώνουν ανάστημα μέσα στις δυσκολότερες συνθήκες, και να διδαχθούν από τη δράση τους. Οι απόψεις ότι η ΓΣΕΕ πχ μπορεί να αλλάξει από τα μέσα, περιορίζουν τη δράση μας στον στενά συνδικαλισμένο κόσμο και χάνουν από τον ορίζοντα τη συντριπτική πλειοψηφία της εργατικής τάξης που είναι ασυνδικάλιστη, που βιώνει τη σκληρή πραγματικότητα και που δυστυχώς θεωρεί αυτή τη συνδικαλιστική ηγεσία όχι μόνο άχρηστη, αλλά και επικίνδυνη. Για το λόγο αυτό σήμερα, σε διάκριση με τον εργοδοτικό, κυβερνητικό και κομματικό συνδικαλισμό, είναι απολύτως αναγκαία, η συγκρότηση ενός ευρύτερου αγωνιστικού-ταξικού μετώπου με πρωτοβάθμια σωματεία, ταξικές ομοσπονδίες, αγωνιστές εργαζόμενους και συνδικαλιστές: -που θα παλέψει για να αποκαταστήσει το κύρος των συνδικάτων -που θα ηγηθεί του αγώνα για την ανασύνταξη του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος σε ιδιωτικό και δημόσιο -που αγωνιστεί για την άρση του διαχωρισμού και κατακερματισμού του και τη 6

7 συγκρότηση ενιαίων και ισχυρών συνδικάτων που θα εκπροσωπούν όλους τους εργαζόμενους - ιδιωτικού και δημόσιου - Έλληνες και μετανάστες και τους άνεργους. -που θα συντονίσει την πάλη του με τους μικρούς και μεσαίους ελεύθερους επαγγελματίες και επιστήμονες που προλεταριοποιούνται, τους αγρότες, κτηνοτρόφους, αλιείς, που καταστρέφονται, ώστε να μπει ένα τέλος στα βάσανα του ελληνικού λαού, στην παραγωγική παρακμή και στην επιτροπεία της χώρας μας. Το ΜΕΤΑ χαιρετίζει τις μεγάλες λαϊκές κινητοποιήσεις της εργατικής τάξης, των νέων - κυρίως ελαστικά εργαζόμενων - της μικρομεσαίας αγροτιάς, των μισθωτών και αυτοαπασχολούμενων επιστημόνων και ελεύθερων επαγγελματιών, που ξέσπασαν το προηγούμενο διάστημα σε όλη τη χώρα. Το ΜΕΤΑ στήριξε ενεργητικά αυτούς τους αγώνες και θεωρεί κεντρικό πολιτικό του καθήκον να συμβάλλει αποφασιστικά στο να συνεχιστούν, να ενταθούν, να συντονιστούν και να κλιμακωθούν. Σε αυτή τη μάχη το ΜΕΤΑ επιδιώκει τη συνεργασία με όλες τις μαχόμενες δυνάμεις του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, για να συμβάλει στον αναγκαίο παλλαϊκό ξεσηκωμό για την ανατροπή των μνημονιακών πολιτικών. Η ΠΑΡΑΤΑΞΗ ΟΦΕΙΛΕΙ ΝΑ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΘΕΙ ΣΤΑ ΚΑΘΗΚΟΝΤΑ ΤΗΣ ΣΥΓΚΥΡΙΑΣ Παραμένουμε σταθεροί στις ιδρυτικές της αρχές και στις αξίες του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος. Συνεχίζουμε να αντιπαλεύουμε απόψεις και πρακτικές που η επικράτησή τους στην ηγεσία του συνδικαλιστικού κινήματος το έφεραν στη σημερινή κατάσταση απαξίωσης και αναξιοπιστίας. Οι έννοιες κυβερνητικός και εργοδοτικός συνδικαλισμός δεν συμβιβάζονται με τις αρχές μας και γι' αυτό, με όσους τις υπηρετούν, τις δικαιολογούν και τις αναπαράγουν, δεν μπορεί να βρισκόμαστε στο ίδιο στρατόπεδο. Οι δυνάμεις του ΜΕΤΑ που παραμένουν σταθερές στις αρχές της παράταξης καλούν και άλλες δυνάμεις, που έβγαλαν τα δικά τους συμπεράσματα από τη μέχρι τώρα πορεία τους και παραμένουν σταθερές στην υπεράσπιση των συμφερόντων της εργατικής τάξης, ανησυχούν και αυτές για την κατάσταση του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος και θέλουν να αγωνιστούν για την ταξική ανασυγκρότησή του, σε διάλογο και κοινή δράση για την ανατροπή των μνημονιακών πολιτικών, για την επαναφορά και διεύρυνση των εργασιακών, ασφαλιστικών και κοινωνικών δικαιωμάτων. Εντός του επόμενου διαστήματος προχωράμε σε ευρεία πανελλαδική σύσκεψη συνδικαλιστών, με στόχο να εμπλουτίσουμε τις εκτιμήσεις μας, να ενισχύσουμε τα συλλογικά όργανα του ΜΕΤΑ και να προχωρήσουμε σε διεύρυνσή του με αγωνιστές συνδικαλιστές και συνδικαλιστικές κινήσεις που θέλουν να συμβάλουν ενεργά στην ταξική ανασυγκρότηση του συνδικαλιστικού κινήματος και με ορίζοντα το Φθινόπωρο να προχωρήσουμε σε συνδιάσκεψη, με στόχο να εκτιμήσουμε την νέα κατάσταση και την ανάγκη να εμβαθύνουμε ακόμη περισσότερο τις προγραμματικές μας επεξεργασίες. Απρίλης