Κοίταξα τον πίνακα και μετά ξανά τον αδερφό μου. «Γιατί; Επειδή είναι το μοναδικό πράγμα εδώ μέσα που έχει κάποιο νόημα;» Εκείνος γύρισε προς τον

Μέγεθος: px
Εμφάνιση ξεκινά από τη σελίδα:

Download "Κοίταξα τον πίνακα και μετά ξανά τον αδερφό μου. «Γιατί; Επειδή είναι το μοναδικό πράγμα εδώ μέσα που έχει κάποιο νόημα;» Εκείνος γύρισε προς τον"

Transcript

1

2

3 Πρόλογος Βρισκόμασταν στο πιο άσχημο διαμέρισμα όλου του Μανχάταν και σίγουρα δεν έφταιγε μόνο το γεγονός ότι ο εγκέφαλός μου έμοιαζε προγραμματισμένος να μην εκτιμάει καθόλου την τέχνη: αντικειμενικά, όλοι οι πίνακες ήταν φρικτοί. Ένα τριχωτό πόδι που ξεπηδούσε απ τον μίσχο ενός λουλουδιού. Ένα στόμα που έφτυνε μακαρόνια. Δίπλα μου, ο μεγάλος μου αδερφός και ο πατέρας μου μουρμούριζαν σκεφτικοί, κουνώντας το κεφάλι σαν να καταλάβαιναν τι έβλεπαν. Όσο για μένα, το μόνο που σκεφτόμουν ήταν να προχωρήσουμε όσο το δυνατόν πιο γρήγορα. Κατά τα φαινόμενα, υπήρχε κάποιος άγραφος νόμος που υπαγόρευε ότι οι καλεσμένοι της δεξίωσης έπρεπε πρώτα να ακολουθήσουν ολόκληρη τη διαδρομή και να θαυμάσουν τα έργα τέχνης τότε και μόνο θα μπορούσαν να δοκιμάσουν τα ορεκτικά που περιφέρονταν στην αίθουσα πάνω στους δίσκους. Στο τέλος της διαδρομής όμως, πάνω απ το ογκώδες τζάκι και ανάμεσα σε δύο κακόγουστα κηροπήγια υπήρχε ένας πίνακας με μια διπλή έλικα τη δομή του μορίου του DNA και κατά μήκος του καμβά ήταν τυπωμένη η γνωστή ρήση του Τιμ Μπάρτον: Όλοι γνωρίζουμε ότι τα ειδύλλια μεταξύ διαφορετικών ειδών είναι αλλόκοτα. Ενθουσιασμένη, γέλασα και στράφηκα προς τον Τζένσεν και τον μπαμπά. «Εντάξει. Αυτό είναι ωραίο.» Ο Τζένσεν αναστέναξε. «Έτσι νομίζεις.» 5

4 Κοίταξα τον πίνακα και μετά ξανά τον αδερφό μου. «Γιατί; Επειδή είναι το μοναδικό πράγμα εδώ μέσα που έχει κάποιο νόημα;» Εκείνος γύρισε προς τον μπαμπά και προς στιγμήν φάνηκε σαν να παίζεται κάτι μεταξύ τους, λες και έδινε ο πατέρας την άδεια στον γιο να ξεκινήσει την κουβέντα. «Πρέπει να σου μιλήσουμε για τη σχέση σου με τη δουλειά σου.» Πέρασε ένα λεπτό μέχρι ν αρχίσει ο εγκέφαλός μου να ε- πεξεργάζεται τα λόγια του, τον τόνο του και την αποφασιστική έκφρασή του. «Τζένσεν», είπα. «Σοβαρά τώρα, θέλεις να κάνουμε αυτή τη συζήτηση εδώ;» «Ναι, εδώ.» Μισόκλεισε τα πράσινα μάτια του. «Είναι η πρώτη φορά τις δύο τελευταίες μέρες που σε βλέπω έξω απ το εργαστήριο. εξαιρούνται οι φορές που σε έχω δει να κοιμάσαι ή να χλαπακιάζεις κάτι.» Για μένα, σίγουρα αυτή δεν ήταν η πρώτη φορά που παρατηρούσα το πώς τα σημαντικότερα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας των γονιών μου η εγρήγορση, ο δυναμισμός, η παρορμητικότητα, η γοητεία και η σύνεση φαίνονταν να έχουν περάσει αυτούσια και χωρίς καμία μετάλλαξη στους πέντε απογόνους τους. Η εγρήγορση και ο δυναμισμός ετοιμάζονταν να κονταροχτυπηθούν εν μέσω μιας δεξίωσης στο Μανχάταν. «Σε πάρτι έχουμε έρθει, ρε συ Τζενς. Υποτίθεται ότι πρέπει να συζητάμε για το πόσο όμορφα είναι τα έργα τέχνης», απάντησα δείχνοντας κάπως αόριστα προς τους τοίχους της αίθουσας με τα πολυτελή έπιπλα. «Και για το σκάνδαλο που α- ποκαλύφθηκε για τον» Δεν είχα ιδέα ποια ήταν τα τελευταία κουτσομπολιά, και το μόνο που κατάφερα με την άγνοιά μου ήταν να ενισχύσω την άποψη του αδερφού μου. 6

5 Παρακολούθησα τον Τζένσεν να πασχίζει να κρύψει την αγανάκτησή του. Ο μπαμπάς μού έδωσε ένα ορεκτικό που έμοιαζε με σαλιγκάρι ξαπλωμένο πάνω σε κράκερ. Το έχωσα διακριτικά σε μια χαρτοπετσέτα τη στιγμή που περνούσε από δίπλα μου ο σερβιτόρος. Το καινούριο μου φόρεμα μου προκαλούσε μια μικρή φαγούρα και αναρωτήθηκα γιατί δεν είχα βρει τον χρόνο να ρωτήσω τους άλλους στο εργαστήριο για το καινούριο λαστέξ που είχα τη φαεινή ιδέα να φορέσω. Και μόνο αυτή η εμπειρία μού ήταν αρκετή για να με πείσει ότι ήταν δημιούργημα είτε του Σατανά είτε κάποιου άντρα που ήταν υπερβολικά λεπτός ακόμα και για τα εφαρμοστά τζιν. «Δεν είσαι μόνο έξυπνη», συνέχισε ο Τζένσεν. «Έχεις και χιούμορ. Είσαι κοινωνική. Είσαι ένα όμορφο κορίτσι.» «Γυναίκα» τον διόρθωσα μιλώντας μέσα απ τα δόντια μου. Εκείνος έσκυψε προς το μέρος μου, σε μια προσπάθεια να μη φτάσει η κουβέντα μας στα αυτιά των φιλότεχνων που περνούσαν από δίπλα μας. Ο Θεός να μας φυλάξει αν κάποιο μέλος της υψηλής κοινωνίας της Νέας Υόρκης τον άκουγε να μου κάνει διάλεξη για το πώς να φέρομαι πιο ερωτικά στις κοινωνικές συναναστροφές μου. «Εξακολουθώ λοιπόν να μην καταλαβαίνω πώς είναι δυνατόν να έχουμε έρθει να σε δούμε για ένα τριήμερο και οι μόνοι άνθρωποι με τους οποίους έχουμε βγει έξω να είναι οι δικοί μου φίλοι.» Χαμογέλασα στον μεγάλο μου αδερφό και, αφού άφησα να με κατακλύσει το πρώτο κύμα της ευγνωμοσύνης για το υπερπροστατευτικό ενδιαφέρον του, ένιωσα να αναψοκοκκινίζω από τον εκνευρισμό που είχε αρχίσει να απλώνεται αργά και βασανιστικά στο δέρμα μου. Ήταν σαν να άγγιζα ένα καυτό σίδερο, μια οξεία αντανακλαστική αντίδραση που την ακολου- 7

6 θούσε ένα παρατεταμένο, δυνατό κάψιμο. «Κοντεύω να τελειώσω τη σχολή, Τζενς. Μετά θα έχω όλο τον καιρό μπροστά μου για να ζήσω τη ζωή μου.» «Μα αυτή είναι η ζωή σου», είπε εκείνος κοιτάζοντάς με επιτακτικά με τα μάτια του ορθάνοιχτα. «Εδώ και τώρα. Όταν ήμουν στην ηλικία σου, με δυσκολία κατάφερνα να κρατήσω τον μέσο όρο της βαθμολογίας μου σε αξιοπρεπή επίπεδα. Το μόνο που με ενδιέφερε ήταν να ξυπνήσω τη Δευτέρα και να μην είμαι τύφλα.» Ο μπαμπάς στεκόταν σιωπηλός δίπλα του. Έκανε πως δεν άκουσε το τελευταίο σχόλιο του αδερφού μου, αλλά κουνούσε το κεφάλι δείχνοντας να συμφωνεί με το ρεζουμέ της ιστορίας, δηλαδή ότι ήμουν ακοινώνητη, χωρίς καθόλου φίλους. Τον κάρφωσα με το βλέμμα μου σαν να του έλεγα, Εσύ τα λες αυτά, ο εργασιομανής επιστήμονας που περνούσε περισσότερη ώρα στο εργαστήριό του παρά στο ίδιο του το σπίτι; Εκείνος όμως έμεινε απαθής, έχοντας την ίδια έκφραση που θα είχε αν μια χημική ένωση, που κανονικά θα έπρεπε να είναι διαλυτή, μετατρεπόταν τελικά σ ένα γλοιώδες ίζημα μέσα στον δοκιμαστικό σωλήνα: μια έκφραση σύγχυσης, ίσως και προσωπικής προσβολής. Απ τον μπαμπά μου είχα κληρονομήσει τον δυναμισμό, ε- κείνος όμως θεωρούσε ανέκαθεν ότι ήταν λογικό να έχω κληρονομήσει απ τη μαμά μου και κάποια γοητεία, έστω και ελάχιστη. Ίσως επειδή ήμουν κορίτσι ή ίσως επειδή πίστευε ότι κάθε γενιά πρέπει να είναι η βελτιωμένη έκδοση της προηγούμενης, περίμενε από μένα να ισορροπήσω την καριέρα μου με την προσωπική μου ζωή καλύτερα απ ό,τι το είχε καταφέρει ο ίδιος. Την ημέρα των πεντηκοστών γενεθλίων του με είχε φωνάξει στο γραφείο του για να μου πει, έτσι απλά: «Οι άνθρωποι είναι εξίσου σημαντικοί με την επιστήμη. Πρέπει να μάθεις απ 8

7 τα δικά μου λάθη.» Και μετά άρχισε να τακτοποιεί κάτι χαρτιά πάνω στο γραφείο του και να κοιτάζει επίμονα τα χέρια του ώσπου εγώ βαρέθηκα, σηκώθηκα και επέστρεψα στο εργαστήριο. Ήταν φανερό ότι είχα αποτύχει. «Το ξέρω ότι γίνομαι φορτικός», ψιθύρισε ο Τζένσεν. «Λιγάκι» συμφώνησα. «Ξέρω επίσης ότι χώνω τη μύτη μου εκεί που δεν πρέπει.» Τον κοίταξα με κατανόηση και ψιθύρισα: «Είσαι η προσωπική μου Παλλάδα Αθηνά.» «Με τη διαφορά ότι δεν είμαι απ την Ελλάδα κι ότι έχω πουλί.» «Ναι, αυτό προσπαθώ να μην το θυμάμαι.» Ο Τζένσεν αναστέναξε και, επιτέλους, ο μπαμπάς φάνηκε να συνειδητοποιεί ότι μπορούσε κι αυτός να παίξει έναν ρόλο. Είχαν έρθει και οι δύο μαζί να με δουν και, παρ όλο που μου είχε φανεί παράξενη αυτή η από κοινού τυχαία επίσκεψη στα μέσα Φεβρουαρίου, δεν το είχα πολυσκεφτεί μέχρι τώρα. Ο μπαμπάς με αγκάλιασε με το ένα του χέρι από τον ώμο και με έσφιξε. Αν και τα μπράτσα του ήταν μακριά και λεπτά, ανέκαθεν μπορούσε να σε σφίξει σαν μέγγενη ήταν ένας άντρας πολύ πιο δυνατός απ ό,τι έδειχνε. «Είσαι καλό παιδί, Ζιγκς.» Χαμογέλασα. Έτσι αντιλαμβανόταν ο πατέρας μου ότι έ- πρεπε να είναι μια θερμή και εποικοδομητική συζήτηση μεταξύ πατέρα και κόρης. «Ευχαριστώ.» Ο Τζένσεν πρόσθεσε: «Ξέρεις ότι σ αγαπάμε.» «Κι εγώ σας αγαπώ. Τον περισσότερο καιρό.» «Ας πούμε όμως ότι θεωρήσαμε υποχρέωσή μας να παρέμβουμε. Είσαι εθισμένη με τη δουλειά σου. Είσαι εθισμένη με τη γρήγορη και επιτυχημένη εξέλιξη που θεωρείς ότι πρέπει να έχει η καριέρα σου. Εντάξει, ίσως κι εγώ να επεμβαίνω υπερ- 9

8 βολικά προσπαθώντας να διαχειριστώ ακόμα και την τελευταία λεπτομέρεια στη ζωή σου» «Ίσως;» τον διέκοψα. «Εσύ ήθελες να κανονίζεις τα πάντα, από το πότε θα μου βγάλουν η μαμά και ο μπαμπάς τις βοηθητικές ρόδες απ το ποδήλατό μου μέχρι το πόσο αργά θα μπορούσα να μείνω έξω μετά τη δύση του ήλιου, λες και ίσχυε για μένα κάποια ειδική απαγόρευση κυκλοφορίας. Και ούτε καν ζούσες πια μαζί μας, Τζενς. Και φαντάσου ότι ήμουν δεκάξι χρονών.» Προσπάθησε να με καθησυχάσει με το βλέμμα του. «Ορκίζομαι ότι δεν πρόκειται να σου πω τι να κάνεις, απλώς» Σταμάτησε και κοίταξε τριγύρω του σαν να περίμενε να περάσει κάποιος με μια πινακίδα που θα έγραφε το υπόλοιπο της φράσης του. Το να ζητάει κανείς απ τον Τζένσεν να μην μπλέκεται με τα πάντα ήταν σαν να ζητάει από οποιονδήποτε άλλο άνθρωπο να πάψει να αναπνέει για δέκα ολόκληρα λεπτά. «Απλώς πάρε και κανένα τηλέφωνο σε κάποιον.» «Σε κάποιον; Τζένσεν, εδώ και ώρα προσπαθείς ουσιαστικά να μου πεις ότι δεν έχω φίλους. Αυτό μπορεί να είναι εν μέρει αλήθεια, όμως σε ποιον φαντάζεσαι ότι θα πρεπε να τηλεφωνήσω για να ξεκινήσω αυτή την ιστορία του βγες-έξω-καιζήσε-τη-ζωή-σου; Σε κάποιον άλλο μεταπτυχιακό φοιτητή που είναι εξίσου χωμένος μέσα στην έρευνά του όσο εγώ; Είμαστε μεταπτυχιακοί φοιτητές στη Βιοϊατρική Μηχανική, όχι ανερχόμενοι αστέρες της κοσμικής κοινωνίας.» Έκλεισε τα μάτια του κοιτώντας το ταβάνι. Εκείνη τη στιγμή κάτι φάνηκε να του περνάει απ το μυαλό. Όταν με κοίταξε ξανά, είχε σηκώσει τα φρύδια και το βλέμμα του ήταν γεμάτο ελπίδα και μια ακαταμάχητη αδερφική τρυφερότητα. «Τι θα λεγες για τον Γουίλ;» 10

9 Άρπαξα το ποτήρι της σαμπάνιας από το χέρι του μπαμπά δεν είχε προλάβει να πιει ούτε μια γουλιά και το κατέβασα μονορούφι. Δεν χρειάστηκε να μου το πει δεύτερη φορά. Ο Γουίλ Σάμερ ήταν ο κολλητός του Τζένσεν στο πανεπιστήμιο και είχε δουλέψει ως ασκούμενος στο γραφείο του πατέρα μας. Σε αυτό το σημείο ίσως θα έπρεπε να αναφέρω και μια ασήμαντη λεπτομέρεια: ήταν επίσης το αντικείμενο όλων ανεξαιρέτως των ε- φηβικών μου φαντασιώσεων. Μπορεί εγώ να ήμουν το φιλικό σπασικλάκι, η μικρή αδερφή του Τζένσεν, αλλά ο Γουίλ ήταν το κακό παιδί-ιδιοφυΐα με το στραβό χαμόγελο, τα τρυπημένα αυτιά και τα γαλανά μάτια που υπνώτιζαν όποιο κορίτσι τον συναντούσε. Όταν εγώ ήμουν δώδεκα χρονών, ο Γουίλ ήταν δεκαεννιά και είχε έρθει να μας επισκεφθεί με τον Τζένσεν για λίγες μέρες τα Χριστούγεννα. Ήταν ένας βρόμικος και υπέροχος τύπος ήδη από τότε έτσι όπως έπαιζε το μπάσο του στο γκαράζ με τον Τζένσεν και φλέρταρε με παιχνιδιάρικο τρόπο τη μεγαλύτερη αδερφή μου, τη Λιβ. Όταν εγώ ήμουν δεκάξι, εκείνος μόλις είχε πάρει το πτυχίο του και είχε έρθει να μείνει μαζί μας ένα ολόκληρο καλοκαίρι, δουλεύοντας για τον πατέρα μου. Απέπνεε μια έντονη σεξουαλική αύρα, οπότε κι εγώ αποφάσισα να χαρίσω την παρθενιά μου σ έναν πρωτάρη και άσχετο από την τάξη μου, απλώς για να ανακουφιστώ από τον οδυνηρό πόθο που μου προκαλούσε ο Γουίλ ως αρσενικό. Ήμουν σχεδόν σίγουρη ότι η αδερφή μου τον είχε τουλάχιστον φιλήσει εξάλλου ο Γουίλ ήταν πολύ μεγάλος για μένα. 11

10 Στη μοναξιά του δωματίου μου όμως, μέσα στον μυστικό χώρο της καρδιάς μου, δεν φοβόμουν να παραδεχτώ ότι ο Γουίλ Σάμερ ήταν το πρώτο αγόρι που θέλησα να φιλήσω ποτέ, το πρώτο αγόρι που με έκανε, ξαπλωμένη στο κρεβάτι μου, να γλιστρήσω το χέρι μου στο εσώρουχό μου και να τον φανταστώ μέσα στο σκοτάδι του δωματίου μου. Να φανταστώ το διαβολικό, σκανταλιάρικο χαμόγελό του και τα μαλλιά του που, ως συνήθως, έπεφταν πάνω απ το δεξί του μάτι. Τα πανέμορφα μυώδη μπράτσα του και την ηλιοκαμένη επιδερμίδα του. Τα μακριά του δάχτυλα. Ακόμα και τη μικρή ουλή στο πιγούνι του. Τα αγόρια της ηλικίας μου ακούγονταν εντελώς βαρετά και αδιάφορα στα αυτιά μου, ενώ η φωνή του Γουίλ ήταν βαθιά και ήρεμη. Το βλέμμα του ήταν υπομονετικό, γεμάτο κατανόηση. Τα χέρια του δεν ήταν ποτέ νευρικά ή αμήχανα συνήθως τα είχε χωμένα βαθιά στις τσέπες του. Όταν κοίταζε τα κορίτσια, έγλειφε τα χείλη του και ψιθύριζε διάφορα σχόλια με προκλητική αυτοπεποίθηση για το στήθος, τα πόδια και το στόμα τους. Ανοιγόκλεισα τα μάτια και κοίταξα τον Τζένσεν. Δεν ήμουν πια δεκάξι. Ήμουν είκοσι τεσσάρων και ο Γουίλ τριάντα ενός. Τον είχα δει πριν από τέσσερα χρόνια στον καταδικασμένο να αποτύχει γάμο του Τζένσεν, και το ήρεμο, υπέροχο χαμόγελό του μου είχε φανεί ακόμα πιο έντονο, ακόμα πιο σαγηνευτικό. Τον είχα παρακολουθήσει μαγεμένη να τρυπώνει αθόρυβα σε μια γκαρνταρόμπα μαζί με δύο από τις παρανύφους της συζύγου του αδερφού μου. «Πάρ τον τηλέφωνο», με παρότρυνε ο Τζένσεν, βγάζοντάς με από τις ονειροπολήσεις μου. «Έχει καταφέρει να δημιουργή- 12

11 σει μια ισορροπία ανάμεσα στη δουλειά και στα προσωπικά του. Παρότι Νεοϋορκέζος, είναι καλό παιδί. Θέλω ν αρχίσεις α- πλώς να βγαίνεις λίγο έξω, εντάξει; Ο Γουίλ θα σε φροντίσει.» Με το που άκουσα την τελευταία του φράση, προσπάθησα να καταπνίξω το ρίγος που ένιωσα ν απλώνεται μεμιάς στο κορμί μου. Δεν ήμουν σίγουρη μέσα μου με ποιον τρόπο θα προτιμούσα να με φροντίσει ο Γουίλ: ήθελα να είναι απλώς ο φίλος του αδερφού μου που θα με βοηθούσε να μάθω να ζω τη ζωή μου πιο αρμονικά; Ή μήπως ήθελα να δω με τα μάτια μιας ενήλικης γυναίκας το αντικείμενο των πιο βρόμικων φαντασιώσεών μου; «Χάνα», επέμεινε ο μπαμπάς. «Άκουσες τι σου είπε ο α- δερφός σου;» Ένας σερβιτόρος πέρασε από δίπλα μας με έναν δίσκο γεμάτο ποτήρια σαμπάνιας. Άφησα το άδειο ποτήρι μου και πήρα ένα καινούριο, γεμάτο. «Τον άκουσα. Ναι, εντάξει Θα τηλεφωνήσω στον Γουίλ.» 13

12

13 Ένα Μία φορά. Δύο. Σταμάτησα να πηγαινοέρχομαι για λίγο, τόσο όσο χρειαζόταν ώστε να τραβήξω την κουρτίνα και να ρίξω μια ματιά έξω απ το παράθυρο, σμίγοντας τα φρύδια μου μόλις είδα τον ουρανό. Έξω είχε σκοτάδι ακόμα, αλλά μετά τον απαραίτητο έ- λεγχο κατέληξα στο συμπέρασμα ότι το μπλε επικρατούσε του μαύρου, ενώ ροζ και μοβ πινελιές είχαν εμφανιστεί στον ορίζοντα. Τελικό συμπέρασμα: ήταν πρωί. Είχαν περάσει τρεις μέρες από τη διάλεξη του Τζένσεν, και αυτή ήταν όλως τυχαίως η τρίτη απόπειρά μου να πάρω τηλέφωνο τον Γουίλ. Και παρότι δεν είχα ιδέα τι έπρεπε να πω ούτε καν τι περίμενε ο αδερφός μου να πω όσο πιο πολύ το σκεφτόμουν, τόσο περισσότερο συνειδητοποιούσα ότι ο Τζενς είχε δίκιο: περνούσα σχεδόν όλο τον χρόνο μου στο εργαστήριο, με μοναδική εξαίρεση τις ώρες που γύριζα στο σπίτι για να κοιμηθώ ή να φάω. Και η απόφασή μου να μείνω μόνη μου στο διαμέρισμα που είχαν οι γονείς μου στο Μανχάταν, αντί να βρω κάποιο μέρος στο Μπρούκλιν ή το Κουίνς, πιο κοντά στους συναδέλφους μου, δεν μου άφηνε και πολλές επιλογές σε ό,τι αφορά την κοινωνική μου ζωή. Στο ψυγείο μου θα έβρισκες πάντα μερικά ξεχασμένα λαχανικά, φαγητό αμφιβόλου ποιότητας που είχα παραγγείλει απέξω ή κατεψυγμένα έτοιμα γεύματα. Όλη μου η ζωή έως τώρα ήταν εστιασμένη στο να τελειώσω τη σχολή και να ξεκινήσω τη σπουδαία ερευνητική 15

14 μου καριέρα. Προβληματισμένη, συνειδητοποίησα ότι δεν υ- πήρχε τίποτε άλλο πέρα από αυτό. Προφανώς η οικογένειά μου το είχε προσέξει, και για κάποιον λόγο ο Τζένσεν έδειχνε να πιστεύει πραγματικά ότι ο Γουίλ ήταν η μόνη λύση για να μη μείνω στο ράφι. Εγώ πάντως δεν ήμουν και τόσο σίγουρη. Μάλλον το α- ντίθετο. Η κοινή προϊστορία μας ήταν ομολογουμένως πενιχρή, και δεν αποκλείεται βέβαια να μη με θυμόταν καλά καλά. Ήμουν η μικρή αδερφή, κάπου στο φόντο του πίνακα που απεικόνιζε τις πολλές περιπέτειές του με τον Τζένσεν και τη σύντομη ε- ρωτική του ιστορία με την αδερφή μου. Και τώρα του τηλεφωνούσα για να του ζητήσω τι; Να με βγάλει έξω; Να παίξουμε επιτραπέζια; Να μου μάθει πώς να Δεν μπορούσα καν να ολοκληρώσω τη σκέψη. Σκέφτηκα για μια στιγμή το ενδεχόμενο να το κλείσω. Να χωθώ ξανά στο κρεβάτι και να πω στον αδερφό μου να πάει να γαμηθεί και να βρει κάτι άλλο να ασχοληθεί αντί να προσπαθεί να βελτιώσει τη δική μου ζωή. Αλλά πριν προλάβω ν ακούσω ολόκληρο το τέταρτο κουδούνισμα, κι ενώ έ- σφιγγα το κινητό μου τόσο δυνατά που ήμουν σίγουρη ότι το σημάδι θα έμενε στο χέρι μου ως την επόμενη μέρα, ο Γουίλ το σήκωσε. «Παρακαλώ;» Η φωνή του ακουγόταν ακριβώς όπως τη θυμόμουν, βραχνή και γεμάτη, αλλά ακόμα πιο βαθιά. «Παρακαλώ;» ρώτησε ξανά. «Γουίλ;» Ανέπνευσε κοφτά και αμέσως μετά άκουσα ένα χαμόγελο να διαγράφεται στη φωνή του μόλις με φώναξε με το παρατσούκλι μου: «Ζίγκι;» 16

15 Γέλασα. Μα, φυσικά, πώς αλλιώς θα με θυμόταν Μόνο η οικογένειά μου με αποκαλούσε έτσι πια. Κανένας δεν ήξερε πραγματικά τι σήμαινε το παρατσούκλι αυτό όντως είχαν δώσει πολύ μεγάλη εξουσία τότε στον μόλις δύο χρονών α- δερφό μου, αφήνοντάς τον να επιλέξει το παρατσούκλι της νέας αδερφούλας του αλλά μου είχε μείνει. «Ναι. Η Ζίγκι είμαι. Πώς το ;» «Με πήρε τηλέφωνο ο Τζένσεν χθες», με διέκοψε για να μου εξηγήσει. «Μου είπε τα πάντα για την επίσκεψή του και το πώς σ τα έχωσε γενικά. Και μου ανέφερε ότι μπορεί να τηλεφωνούσες.» «Να με λοιπόν κι εγώ» αποκρίθηκα μη βρίσκοντας κάτι πιο πρωτότυπο να πω. Ακούστηκε ένας βαθύς αναστεναγμός και μετά ο θόρυβος που έκαναν τα σεντόνια. Κρατήθηκα με νύχια και με δόντια για να μη φανταστώ πόσο γυμνός μπορεί να ήταν ο συνομιλητής μου στην άλλη άκρη της γραμμής. Αλλά οι πεταλούδες στο στομάχι μου πέταξαν προς τον λαιμό μου μόλις αντιλήφθηκα ότι ακουγόταν κουρασμένος επειδή κοιμόταν. Εντάξει, μπορεί και να μην ήταν πρωί ακόμα Έριξα άλλη μια γρήγορη ματιά έξω. «Δεν φαντάζομαι να σε ξύπνησα, έτσι;» Δεν είχα καν κοιτάξει το ρολόι μου πριν, και δεν υπήρχε περίπτωση να το τολμήσω τώρα. «Όχι, δεν υπάρχει θέμα. Το ξυπνητήρι μου θα χτυπούσε ούτως ή άλλως σε» έκανε μια παύση για να χασμουρηθεί «μία ώρα.» Δαγκώθηκα για να μην ακουστεί ο αναστεναγμός από την ταπείνωση που ένιωσα. «Συγγνώμη. Ήμουν λίγο ανυπόμονη.» «Μην ανησυχείς, δεν πειράζει. Δεν μπορώ να το πιστέψω ότι ξέχασα πως μένεις στην πόλη πλέον. Απ ό,τι έμαθα, τα τρία 17

16 τελευταία χρόνια έχεις τρυπώσει στην P & S, κρυμμένη στην ασφάλεια των δοκιμαστικών σωλήνων.» Ο τρόπος που βράχνιασε η βαθιά φωνή του καθώς με πείραζε λέγοντας αυτό το αστείο έκανε το στομάχι μου να πάρει δυο τούμπες. «Μάλλον είσαι με το μέρος τού Τζένσεν.» Ο τόνος του έγινε πιο απαλός. «Απλώς ανησυχεί για σένα. Ως μεγάλος σου αδερφός, αυτή είναι η αγαπημένη του ασχολία.» «Ναι, το έχω καταλάβει.» Άρχισα και πάλι να βηματίζω πέρα δώθε σε όλο το δωμάτιο, προσπαθώντας να κάνω κάτι για να περιορίσω τη νευρικότητά μου. «Έπρεπε να σε είχα πάρει νωρίτερα» «Το ίδιο κι εγώ.» Κουνήθηκε λίγο για να ανασηκωθεί. Τον άκουσα να ξεφυσάει ξανά καθώς τεντωνόταν κι έκλεισα τα μάτια μου για να συγκεντρωθώ στον ήχο. Έναν ήχο που έμοιαζε εντελώς, ακριβώς και μεθυστικά πολύ με σεξ. Αναπνέουμε από τη μύτη, Χάνα. Ήρεμα. «Θέλεις να πάμε πουθενά σήμερα;» κατάφερα να ξεστομίσω. Πραγματικό τέρας ψυχραιμίας, τι να σας πω Εκείνος δίστασε για λίγο, ενώ εγώ ήθελα να με αρχίσω στα χαστούκια που ήμουν τόσο ηλίθια και δεν σκέφτηκα ότι μπορεί να είχε ήδη κανονίσει κάτι άλλο. όπως, ας πούμε, να πάει στη δουλειά του. Και μετά τη δουλειά μπορεί να είχε κανονίσει κάποιο ραντεβού με την κοπέλα του. Ή τη γυναίκα του. Ασυναίσθητα προσπάθησα ν ακούσω έστω και τον παραμικρό ήχο που θα κατάφερνε να σπάσει τη σιωπή και να υπερνικήσει τα παράσιτα της γραμμής. Μετά από λίγα δευτερόλεπτα που μου φάνηκαν αιώνας με ρώτησε: «Τι έχεις κατά νου;» Ερώτηση-παγίδα. «Για δείπνο ίσως;» 18

17 Ένιωσα την καρδιά μου να χτυπάει δυνατά και να πονάει μέχρι ν ακούσω την απάντησή του. «Έχω κανονίσει κάτι. Μια συνάντηση αργά το βράδυ. Τι θα έλεγες για αύριο;» «Θα είμαι στο εργαστήριο. Έχω ήδη προγραμματίσει ένα δεκαοχτάωρο ραντεβού με κάτι κύτταρα που αναπτύσσονται πολύ αργά και θα μαχαιρώσω κυριολεκτικά τον εαυτό μου με κάποιο αιχμηρό αντικείμενο αν τα κάνω θάλασσα και πρέπει να κάνω ξανά το πείραμα απ την αρχή.» «Δεκαοχτώ ώρες; Θα φας όλη σου τη μέρα, Ζιγκς.» «Το ξέρω.» Άρχισε να μουρμουρίζει κάτι πριν με ρωτήσει: «Τι ώρα πρέπει να πας στο εργαστήριο σήμερα το πρωί;» «Αργότερα», απάντησα ρίχνοντας μια λοξή ματιά στο ρολόι. Ήταν μόλις έξι. «Ίσως στις εννιά με δέκα.» «Θέλεις να πάμε μαζί στο πάρκο για τρέξιμο;» «Τρέχεις;» τον ρώτησα. «Για γυμναστική;» «Ναι», είπε γελώντας ανοιχτά πια. «Δεν τρέχω επειδή με κυνηγάει κάποιος, αλλά επειδή θέλω να γυμναστώ.» Έκλεισα τα μάτια μου σφιχτά νιώθοντας τη γνωστή πρεμούρα να μην αφήσω αυτή την ιστορία στη μέση, λες και ήταν εργασία για το μεταπτυχιακό μου. Βλαμμένε Τζένσεν «Σε πόση ώρα;» «Να πούμε σε μισή ωρίτσα;» Κοίταξα ξανά έξω απ το παράθυρο. Δεν είχε χαράξει ακόμα. Άσε που το είχε στρώσει για τα καλά. Αλλαγή, υπενθύμισα στον εαυτό μου. Και με τη σκέψη αυτή έκλεισα τα μάτια μου και είπα: «Στείλε μου μήνυμα με τις οδηγίες πώς να έρθω. Θα σε συναντήσω εκεί.» 19

18 Έκανε κρύο. Ψοφόκρυο, για την ακρίβεια. Περπατώντας πέρα δώθε για να ζεσταθώ, ξαναδιάβασα το μήνυμα του Γουίλ που έλεγε να τον συναντήσω κοντά στο Ε- ντζινίαρς Γκέιτ, στη διασταύρωση της 5ης Λεωφόρου και της 90ής οδού στο Σέντραλ Παρκ. Ο πρωινός αέρας τσουρούφλιζε το πρόσωπό μου, ενώ το λεπτό ύφασμα της φόρμας μου δεν έδειχνε ικανό να τον συγκρατήσει. Μα πώς είναι δυνατόν να ξεχάσω να πάρω σκούφο Πώς γίνεται να ξεχάσω ότι ήταν Φεβρουάριος στη Νέα Υόρκη και μόνο οι τρελοί σ αυτή την πόλη πήγαιναν στο πάρκο τέτοια εποχή; Δεν ένιωθα καν τα δάχτυλά μου και είχα αρχίσει πραγματικά να ανησυχώ μήπως με τόσο τσουχτερό αέρα, σε συνδυασμό με τον δείκτη ψυχρότητας, μπορεί και να μου έπεφταν τα αυτιά. Τριγύρω υπήρχαν ελάχιστοι άνθρωποι: διάφοροι τύποι κολλημένοι με τη φυσική τους κατάσταση που είχαν βαλθεί να ξεπεράσουν τον εαυτό τους κι ένα νεαρό ζευγάρι που είχε στριμωχτεί σ ένα παγκάκι κάτω από ένα τεράστιο ψηλόλιγνο δέντρο, κρατώντας πλαστικά κύπελλα γεμάτα με κάτι που φαινόταν ζεστό και πεντανόστιμο. Ένα σμήνος από γκρίζα πουλιά τσιμπολογούσε το έδαφος ψάχνοντας για οτιδήποτε μπορεί να τρωγόταν, ενώ ο ήλιος είχε μόλις αρχίσει να ξεπροβάλλει πάνω από τους ουρανοξύστες στο βάθος. Είχα περάσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου ακροβατώντας μεταξύ του κοινωνικά αποδεκτού και του να είμαι το φυτό που έλεγε συνεχώς ασυναρτησίες, οπότε σίγουρα είχα νιώσει να βρίσκομαι έξω απ τα νερά μου και άλλες φορές στο παρελθόν: όταν παρέλαβα εκείνο το βραβείο έρευνας μπροστά σε χιλιάδες γονείς και φοιτητές στο MIT σχεδόν κάθε φορά που πήγαινα για ψώνια και το κορυφαίο όλων, όταν ο Ίθαν Κίνγκμαν ήθελε να του πάρω πίπα στη δευτέρα λυκείου κι εγώ δεν μπορούσα καν να διανοηθώ πώς ήταν δυνατόν να κάνω κάτι 20

19 τέτοιο και ν αναπνέω ταυτόχρονα. Και τώρα, βλέποντας τον ουρανό να φωτίζεται με κάθε λεπτό που περνούσε, θα ήμουν άπειρα ευγνώμων αν μπορούσα να ανταλλάξω αυτό που θα ε- πακολουθούσε με οποιαδήποτε από αυτές τις αναμνήσεις. Δεν ήταν ότι δεν ήθελα να πάω για τρέξιμο βασικά αυτό ήταν, και μάλιστα σε υπερθετικό βαθμό. Δεν ήθελα με τίποτα να πάω για τρέξιμο. Δεν ήμουν καν σίγουρη ότι ήξερα πώς τρέχει κανείς για να γυμναστεί. Όμως ο τρόμος που ένιωθα δεν είχε να κάνει με το γεγονός ότι θα έβλεπα τον Γουίλ. Ήμουν απλώς αγχωμένη. Θυμόμουν πώς ήταν στο παρελθόν η προσοχή που σου έδειχνε πάντα είχε κάτι το αργό και υπνωτιστικό. Κάτι επάνω του απέπνεε έντονα την αίσθηση του σεξ. Δεν είχα ποτέ την ευκαιρία να βρεθώ τετ-α-τετ μαζί του και ανησυχούσα μήπως δεν είχα την απαραίτητη αυτοκυριαρχία για να χειριστώ μια τέτοια κατάσταση. Ο αδερφός μου μου είχε αναθέσει αυτή την εργασία να βγω και να ζήσω τη ζωή μου στο έπακρο ξέροντας ότι ο μόνος τρόπος να εξασφαλίσει την επιτυχή έκβαση αυτού του εγχειρήματος ήταν να με κάνει να σκεφτώ ότι θα αποτύγχανα οικτρά. Κι ενώ ήμουν αρκετά σίγουρη ότι η πρόθεση του Τζένσεν δεν ήταν να κάνω παρέα με τον Γουίλ προκειμένου να μάθω πώς να βγαίνω ραντεβού και, τέλος πάντων, να πηδηχτώ, εγώ ένιωθα την ανάγκη να τρυπώσω στο μυαλό του Γουίλ, να μάθω από τον μεγάλο δάσκαλο και ν αρχίσω να συμπεριφέρομαι περισσότερο σαν εκείνον σε τέτοια θέματα. Επομένως το μόνο που είχα να κάνω ήταν να προσποιηθώ ότι ήμουν ένας μυστικός πράκτορας με μία και μοναδική αποστολή: να καταφέρω να τρυπώσω και να αποδράσω χωρίς ούτε μία γρατσουνιά. Σε αντίθεση με την αδερφή μου. Μετά το χριστουγεννιάτικο χαμούρεμα της δεκαεφτάχρονης Λιβ με τον δεκαεννιάχρονο-παίζω-μπάσο-και-φοράω-σκου- 21

20 λαρίκι Γουίλ, είχα μάθει πολλά σχετικά με το τι ακριβώς συμβαίνει όταν μια κοπελίτσα στην εφηβεία τρώει κόλλημα με το «κακό παιδί» της ιστορίας. Ο Γουίλ Σάμερ ήταν ο ορισμός του κακού παιδιού. Όλα τα αγόρια γούσταραν την αδερφή μου, όμως η Λιβ δεν είχε μιλήσει ποτέ για κανέναν με τον τρόπο που μιλούσε για τον Γουίλ. «Ζιγκ!» Σήκωσα απότομα το κεφάλι μου και γύρισα προς το σημείο απ όπου ακούστηκε το όνομά μου, αφήνοντας να φανεί με μια μικρή διαφορά φάσης η έκπληξή μου καθώς ο άντρας για τον οποίο μιλάω τόση ώρα άρχισε να έρχεται προς το μέρος μου. Ήταν ψηλότερος απ ό,τι θυμόμουν. Είχε ένα κορμί μακρόστενο και σφριγηλό, με τόσο μακριά χέρια και πόδια που κανονικά θα έπρεπε να είναι ατσούμπαλος αλλά με κάποιον μαγικό τρόπο δεν ήταν. Αυτός ο άντρας διέθετε πάντα κάτι το σαγηνευτικό και ακαταμάχητο που δεν είχε να κάνει με την κλασική συμμετρική ομορφιά κι όμως, το πώς ακριβώς θυμόμουν τον Γουίλ μέχρι και πριν από τέσσερα χρόνια ωχριούσε μπροστά στον άντρα που βρισκόταν τώρα κοντά μου. Το χαμόγελό του παρέμενε αναλλοίωτο, λίγο στραβό και πάντα παρατεταμένο, χαρίζοντας μια σκανταλιάρικη έκφραση που έλαμπε συνεχώς στο πρόσωπό του. Καθώς με πλησίαζε, ακούστηκε μια σειρήνα μόλις γύρισε και κοίταξε αλλού, άρπαξα την ευκαιρία να παρατηρήσω τις γωνίες που σχημάτιζε το αξύριστο σαγόνι του, αλλά και τον μακρύ, υπέροχο, μαυρισμένο λαιμό που χανόταν κάτω απ τον γιακά του μικροφλίς του. Όταν πλησίασε αρκετά, το χαμόγελό του έγινε ακόμα πιο πλατύ. «Καλημέρα», είπε. «Καλά το φαντάστηκα ότι ήσουν εσύ. Σε θυμάμαι που συνήθιζες να πηγαινοέρχεσαι έτσι όταν είχες άγχος για το σχολείο ή κάτι άλλο. Η μαμά σου τρελαινόταν.» 22

21 Χωρίς καν να το σκεφτώ, έκανα ένα βήμα μπροστά, τύλιξα τα χέρια μου γύρω απ τον λαιμό του και τον αγκάλιασα σφιχτά. Δεν νομίζω ότι είχα καταφέρει ποτέ στο παρελθόν να βρεθώ τόσο κοντά στον Γουίλ. Ήταν τρυφερός και στιβαρός ταυτόχρονα έκλεισα τα μάτια μου μόλις ένιωσα το πρόσωπό του πάνω στα μαλλιά μου. Η βαθιά φωνή του έμοιαζε να πάλλεται μέσα μου: «Χαίρομαι τόσο πολύ που σε βλέπω.» Η Μυστική Πράκτορας Χάνα. Απρόθυμα έκανα ένα βήμα προς τα πίσω ρουφώντας αυτό το μεθυστικό μείγμα που δημιουργούσε ο φρέσκος αέρας με τη μυρωδιά απ το αφρόλουτρό του. «Κι εγώ χαίρομαι που σε βλέπω.» Τα σκούρα μαλλιά του ήταν κρυμμένα ατημέλητα μέσα στον μαύρο σκούφο του και, λίγο πιο κάτω, δύο μάτια πιο γαλάζια και απ τον ουρανό με κοίταζαν από ψηλά. Πλησίασε α- κόμα περισσότερο κι έβαλε κάτι στο κεφάλι μου. «Το φαντάστηκα ότι θα το χρειαζόσουν.» Σήκωσα το χέρι μου χαϊδεύοντας τον χοντρό μάλλινο σκούφο. Ουάου! Αυτό ήταν αφοπλιστικά γοητευτικό. «Σ ευχαριστώ. Μπορεί και να καταφέρουν να επιβιώσουν τα αυτάκια μου τελικά.» Καθώς χαμογέλασε, έκανε ταυτόχρονα ένα βήμα προς τα πίσω για να με σκανάρει από πάνω έως κάτω. «Φαίνεσαι διαφορετική, Ζιγκς.» Γέλασα. «Κανένας πέρα απ την οικογένειά μου δεν μ έχει αποκαλέσει έτσι εδώ και αιώνες.» Το χαμόγελό του έσβησε για λίγο. Άρχισε να κοιτάζει το πρόσωπό μου, λες και περίμενε να του χαμογελάσει η τύχη και να εμφανιστεί ως διά μαγείας ένα τατουάζ με το βαφτιστικό μου όνομα. Πάντα με φώναζε Ζίγκι, όπως και τα αδέρφια μου 23

22 ο Τζένσεν, φυσικά, αλλά και η Λιβ και ο Νιλς και ο Έρικ. Μέχρι να φύγω απ το πατρικό μου, ήμουν πάντα η Ζίγκι. «Ωραία, πώς σε φωνάζουν οι φίλοι σου;» «Χάνα», απάντησα χαμηλόφωνα. Συνέχισε να με κοιτάζει έντονα. Τσέκαρε τον λαιμό μου, τα χείλη μου και μετά, χωρίς να βιάζεται, με κοίταξε για αρκετή ώρα στα μάτια. Μπορούσα να αισθανθώ την ενέργεια μεταξύ μας αλλά όχι. Δεν υπήρχε περίπτωση, σίγουρα το μυαλό μου παρερμήνευε τα σημάδια. Αυτός ακριβώς, κυρίες και κύριοι, ήταν ο δημόσιος κίνδυνος που άκουγε στο όνομα Γουίλ Σάμερ. «Λοιπόν», ξεκίνησα να λέω εγώ σηκώνοντας τα φρύδια μου. «Να αρχίσουμε να τρέχουμε;» Ανοιγόκλεισε τα μάτια του και μεμιάς φάνηκε να συνειδητοποιεί πού βρισκόμασταν. «Εμ, βέβαια!» Έγνεψε καταφατικά σηκώνοντας τα χέρια του για να τραβήξει τον σκούφο του πιο χαμηλά και να καλύψει τα αυτιά του. Έδειχνε πολύ πιο διαφορετικός απ ό,τι τον θυμόμουν περιποιημένος και πετυχημένος αλλά αν τον κοίταζες από κοντά, μπορούσες να διακρίνεις τα ανεπαίσθητα σημάδια από τις τρύπες για τα σκουλαρίκια του. «Πρώτον», είπε, οπότε εγώ έστρεψα γρήγορα την προσοχή μου ξανά στο πρόσωπό του. «Θέλω να είσαι σε εγρήγορση για τον πάγο. Κάνουν σοβαρές προσπάθειες για να κρατούν τα μονοπάτια καθαρά, αλλά αν δεν προσέχεις, μπορεί να πάθεις χοντρή ζημιά.» «Εντάξει.» Έδειξε το φιδωτό μονοπάτι που περνούσε μέσα απ το παγωμένο νερό. «Αυτό είναι το εσωτερικό κομμάτι. Διατρέχει κυκλικά τη λίμνη και νομίζω ότι θα είναι το πιο κατάλληλο, επειδή δεν έχει σχεδόν καθόλου κλίση.» «Και τρέχεις αυτή τη διαδρομή κάθε μέρα;» 24

23 Τα μάτια του Γουίλ άστραψαν τη στιγμή που κουνούσε πέρα δώθε το κεφάλι του. «Όχι αυτή τη διαδρομή. Η απόσταση είναι μόνο ενάμισι μίλι. Επειδή τώρα ξεκινάς, θα διανύσουμε το πρώτο και το τελευταίο κομμάτι περπατώντας, και θα τρέξουμε το μίλι στο ενδιάμεσο.» «Γιατί δεν ακολουθούμε την κλασική διαδρομή σου;» ρώτησα εγώ, επειδή δεν μου πολυάρεσε η ιδέα να τρέχει πιο σιγά ή να αλλάξει τη ρουτίνα του για μένα. «Γιατί είναι έξι μίλια.» «Μια χαρά μπορώ να τα καταφέρω», αποκρίθηκα. Τα έξι μίλια δεν μου φαίνονταν και τόσο πολλά. Τριάντα δύο χιλιάδες πόδια μείον κάτι ψιλά. Αν έκανα μεγάλα βήματα, μπορεί και να ήταν μόνο δεκάξι χιλιάδες βήματα Καθώς τα σκεφτόμουν διεξοδικά όλα αυτά, ένιωσα την απογοήτευση να ζωγραφίζεται στις άκρες των χειλιών μου. Με χτύπησε φιλικά στον ώμο με υπερβολική καρτερικότητα. «Φυσικά και μπορείς. Αλλά ας δούμε καλύτερα πώς θα τα πας σήμερα και το ξανασυζητάμε.» Και μετά; Έπειτα μου έκλεισε με νόημα το μάτι. Λοιπόν, απ ό,τι φαινόταν, το τρέξιμο δεν ήταν το φόρτε μου. «Τρέχεις τόσο κάθε μέρα;» τον ρώτησα λαχανιασμένη. Μπορούσα να νιώσω τον ιδρώτα να τρέχει στο μέτωπο και στον σβέρκο μου, αλλά δεν είχα τη δύναμη ούτε καν να σηκώσω τα χέρια μου για να σκουπιστώ. Έγνεψε συγκαταβατικά έδειχνε άνετος, λες και είχε βγει απλώς έξω για ν απολαύσει έναν κάπως γρήγορο πρωινό περίπατο. Όσο για μένα, νόμιζα ότι θα πεθάνω. «Πόσο έχουμε ακόμα;» 25

24 Έστρεψε το βλέμμα του προς το μέρος μου μ ένα αυτάρεσκο και απολαυστικό χαμόγελο. «Μισό μίλι.» Θεούλη μου. Τέντωσα το κορμί μου και σήκωσα το πιγούνι μου. Μπορούσα να το κάνω. Ήμουν νέα και σε μάλλον καλή φυσική κατάσταση. Στεκόμουν όρθια όλη μέρα, έτρεχα από το ένα δωμάτιο του εργαστηρίου στο άλλο και πάντα ανέβαινα από τις σκάλες όταν επέστρεφα στο σπίτι. Σίγουρα μπορούσα να το κάνω. «Ωραία» είπα. Οι πνεύμονές μου ζορίζονταν λες και είχαν γεμίσει με τσιμέντο, και το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να παίρνω μικρές, κοφτές ανάσες. «Νιώθω μια χαρά.» «Δεν κρυώνεις πια;» «Όχι.» Μπορούσα κυριολεκτικά ν ακούσω το αίμα να κυλάει στις φλέβες μου, την καρδιά μου να χτυπάει βίαια μέσ στο στήθος μου. Τα πόδια μας σφυροκοπούσαν το μονοπάτι, και όχι, σίγουρα δεν κρύωνα πια. «Πέρα απ το ότι σου τρώει όλο τον χρόνο, σου αρέσει η δουλειά που κάνεις;» ρώτησε, χωρίς να ζορίζεται καθόλου να μιλάει και να τρέχει συγχρόνως. «Τη λατρεύω», απάντησα αγκομαχώντας. «Μ αρέσει πολύ να δουλεύω με τον Λιμάτσκι.» Μιλήσαμε αρκετά για το αντικείμενο της έρευνάς μου αλλά και για τα υπόλοιπα άτομα στο εργαστήριό μου. Είχε ακουστά τον επιβλέποντα καθηγητή μου λόγω της φήμης που είχε αποκτήσει στο ερευνητικό πεδίο των εμβολίων. Πρέπει να ομολογήσω ότι εντυπωσιάστηκα απ το γεγονός ότι ο Γουίλ ήταν ε- νημερωμένος γύρω από τη βιβλιογραφία ακόμα και σ έναν τομέα που, απ ό,τι είπε, δεν είχε και τις καλύτερες αποδόσεις στον κόσμο των επενδυτικών κεφαλαίων. Αλλά ακόμα πιο ε- 26

25 ντυπωσιακό ήταν το ενδιαφέρον του να μάθει περισσότερα για μένα, εκτός από τη δουλειά μου ήθελε να μάθει για τη ζωή μου και με ρώτησε ευθέως, χωρίς περιστροφές. «Η ζωή μου είναι το εργαστήριο» απάντησα εγώ κοιτώντας τον για να τεστάρω την αντίδρασή του. Ούτε καν που α- νοιγόκλεισε τα μάτια του. Στο εργαστήριό μου υπήρχαν μερικοί μεταπτυχιακοί φοιτητές κι ένας ολόκληρος στρατός από μεταδιδακτορικούς ερευνητές που έκαναν συνεχώς δημοσιεύσεις. «Είναι όλοι τους εξαιρετικοί», διευκρίνισα ξεροκαταπίνοντας πριν πάρω βαθιά ανάσα. «Αλλά τα πάω πιο καλά με δύο από αυτούς που είναι παντρεμένοι με παιδιά, οπότε, όπως καταλαβαίνεις, δεν πρόκειται να μας δεις να αράζουμε στα μπιλιαρδάδικα μετά τη δουλειά.» «Δεν νομίζω ότι θα βρεις μπιλιαρδάδικο ανοιχτό την ώρα που τελειώνετε εσείς τη δουλειά σας, έτσι κι αλλιώς» είπε πειραχτικά. «Αυτός άλλωστε δεν είναι και ο λόγος που είμαι εγώ εδώ; Να παίξω τον ρόλο του μεγάλου αδερφού να σε βγάλω κατά κάποιον τρόπο από τη ρουτίνα σου;» «Αυτό ακριβώς!» απάντησα γελώντας. «Και, παρόλο που ενοχλήθηκα αρκετά όταν ο Τζένσεν μου είπε ωμά ότι έπρεπε ν αποκτήσω έστω και μια υποτυπώδη ζωή, η αλήθεια είναι ότι δεν είχε εντελώς άδικο.» Συνέχισα να τρέχω για λίγο, χωρίς να μιλάω. «Απλώς ήμουν τόσο αφοσιωμένη στη δουλειά για πολύ καιρό με μοναδικό στόχο να ξεπεράσω το επόμενο εμπόδιο και αμέσως μετά το επόμενο που δεν έβρισκα χρόνο ν απολαύσω τίποτα στην πορεία.» Καταλαβαίνω», είπε χαμηλόφωνα. «Αυτό δεν είναι και τόσο καλό.» Προσπάθησα να αγνοήσω την πίεση που μου προκαλούσε το βλέμμα του, γι αυτό και κράτησα τα μάτια μου καρφωμένα στο μονοπάτι που απλωνόταν μπροστά μας. «Αισθάνεσαι ποτέ 27

26 ότι οι άνθρωποι που είναι πιο σημαντικοί για σένα είναι εκείνοι τους οποίους καταλήγεις να βλέπεις λιγότερο συχνά;» Όταν είδα ότι δεν είχε πρόθεση να απαντήσει, πρόσθεσα: «Τον τελευταίο καιρό νιώθω ότι δεν βάζω την ενέργειά μου σε αυτά που έχουν αληθινό νόημα.» Με την άκρη του ματιού μου τον είδα να στρέφει το κεφάλι του από την άλλη πλευρά συμφωνώντας. Δίστασε πάρα πολύ ν απαντήσει, αλλά τελικά, όταν το έκανε, είπε: «Ναι, σε καταλαβαίνω απόλυτα.» Ένα δευτερόλεπτο αργότερα άκουσα ξαφνικά το δυνατό του γέλιο, έναν βαθύ ήχο που έμοιαζε να τρυπάει το πετσί μου και να φτάνει ως τα κόκαλά μου. «Τι ακριβώς κάνεις εκεί;» με ρώτησε. Όταν προσπάθησα να καταλάβω τι έβλεπε, διαπίστωσα ότι κοίταζε τα σταυρωμένα χέρια στο στήθος μου. Χαμήλωσα τα μάτια από ντροπή προτού παραδεχτώ: «Πονάνε τα στήθη μου. Πώς τα καταφέρνετε εσείς οι άντρες;» «Ε, να, εμείς δεν έχουμε» Έκανε μια ακαθόριστη χειρονομία δείχνοντας την περιοχή του στήθους μου. «Ναι, αλλά τι γίνεται με τα υπόλοιπα; Θέλω να πω, φοράτε μποξεράκια όταν τρέχετε;» Χριστέ μου, μα πόσο βλαμμένη είσαι; Πρόβλημα υπ αριθμόν ένα: δεν λέμε ό,τι μας κατεβαίνει στο κεφάλι. Γύρισε να με κοιτάξει ξανά σε κατάσταση προφανούς σύγχυσης, με αποτέλεσμα παραλίγο να σκοντάψει σ ένα πεσμένο κλαδί. «Ορίστε;» «Μπο-ξε-ρά-κια;» επανέλαβα, τονίζοντας εμφατικά όλες τις συλλαβές. «Ή μήπως φοράτε κάτι που δεν αφήνει τα α- ντρικά σας εξαρτήματα να» Με διέκοψε μ ένα δυνατό γέλιο σαν γάβγισμα που αντήχησε στα δέντρα κι ύστερα χάθηκε στον παγωμένο αέρα. «Ναι, 28

27 δεν φοράμε μποξεράκια», είπε. «Θα υπήρχε πάρα πολύς ελεύθερος χώρος και θα έβλεπες διάφορα πράγματα να χοροπηδάνε εκεί κάτω» Μου έκλεισε το μάτι κι έστρεψε ξανά το βλέμμα του μπροστά στο μονοπάτι, μ ένα κάπως πονηρό χαμόγελο ζωγραφισμένο στα χείλη του. «Γιατί, εσύ έχεις έξτρα εξαρτήματα;» ρώτησα για να τον πειράξω. Μου έριξε μια ματιά που φανέρωνε ότι του άρεσε η συζήτησή μας. «Αν θέλεις ντε και καλά να ξέρεις, φοράω σορτσάκι όταν τρέχω. Κολλητό, για να κρατάω την οικογένεια ασφαλή.» «Μάλλον τα κορίτσια είμαστε τυχερά από αυτή την άποψη. Δεν υπάρχει τίποτα εκεί κάτω που να» τον διέκοψα κουνώντας τα χέρια μου σαν τρελή «κρέμεται και να πηγαίνει πέρα δώθε. Τα πράγματα είναι πιο τακτοποιημένα.» Όταν φτάσαμε στο επόμενο επίπεδο κομμάτι της διαδρομής, επιβραδύναμε και αρχίσαμε να περπατάμε. Ο Γουίλ γέλασε χαμηλόφωνα δίπλα μου. «Ναι, μου φαίνεται ότι το έχω παρατηρήσει αυτό.» «Αφού είσαι ειδικός σ αυτά.» Με κοίταξε με σκεφτικό ύφος. «Σε τι;» Για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου ο εγκέφαλός μου έκανε μια απόπειρα να συγκρατήσει αυτό που ετοιμαζόμουν να ξεστομίσω, αλλά ήταν ήδη αργά. Δεν ήμουν ποτέ πολύ καλή στο να λογοκρίνω τις σκέψεις μου κάτι που οι γονείς και τα αδέρφια μου ήταν παραπάνω από πρόθυμοι να μου υπενθυμίζουν όποτε παρουσιαζόταν η ευκαιρία. Όμως τώρα αισθανόμουν ότι ο εγκέφαλός μου ήθελε να εκμεταλλευτεί αυτή τη σπάνια περίσταση και να τα βγάλει όλα στη φόρα ενώπιον του θρυλικού Γουίλ, λες και δεν θα εμφανιζόταν ποτέ ξανά μια τέτοια ευκαιρία. «Ειδικός στα μουνιά», ψιθύρισα, με την τελευταία λέξη να βγαίνει δειλά απ τα χείλη μου. 29

28

ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΙ ΤΟ Σ ΑΓΑΠΑΩ

ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΙ ΤΟ Σ ΑΓΑΠΑΩ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΙ ΤΟ Σ ΑΓΑΠΑΩ (Αόρατος) ΑΦΗΓΗΤΗΣ: Κάποτε στη γη γεννήθηκε το Όνειρο. Το όνομά του δεν ήταν έτσι, όμως επειδή συνεχώς ονειρευόταν, όλοι το φώναζαν Όνειρο. Δεν ήταν κάτι το σπουδαίο, ήταν σαν

Διαβάστε περισσότερα

Η Μόνα, η μικρή χελώνα, μετακόμισε σε ένα καινούριο σπίτι κοντά στη λίμνη του μεγάλου δάσους.

Η Μόνα, η μικρή χελώνα, μετακόμισε σε ένα καινούριο σπίτι κοντά στη λίμνη του μεγάλου δάσους. Η Μόνα, η μικρή χελώνα, μετακόμισε σε ένα καινούριο σπίτι κοντά στη λίμνη του μεγάλου δάσους. Κάθεται στο παράθυρο του δωματίου της και σκέφτεται, στεναχωρημένη τους παλιούς της φίλους και συμμαθητές.

Διαβάστε περισσότερα

«Ο Αϊούλαχλης και ο αετός»

«Ο Αϊούλαχλης και ο αετός» ΠΑΡΑΜΥΘΙ #25 «Ο Αϊούλαχλης και ο αετός» (Φλώρινα - Μακεδονία Καύκασος) Διαγωνισμός παραδοσιακού παραμυθιού ebooks4greeks.gr ΠΑΡΑΜΥΘΙ #25 Ψηφίστε το παραμύθι που σας άρεσε περισσότερο εδώ μέχρι 30/09/2011

Διαβάστε περισσότερα

Τράντα Βασιλική Β εξάμηνο Ειδικής Αγωγής

Τράντα Βασιλική Β εξάμηνο Ειδικής Αγωγής Τράντα Βασιλική Β εξάμηνο Ειδικής Αγωγής Ο Μικρός Πρίγκιπας έφτασε στη γη. Εκεί είδε μπροστά του την αλεπού. - Καλημέρα, - Καλημέρα, απάντησε ο μικρός πρίγκιπας, ενώ έψαχνε να βρει από πού ακουγόταν η

Διαβάστε περισσότερα

Από όλα τα παραμύθια που μου έλεγε ο πατέρας μου τα βράδια πριν κοιμηθώ, ένα μου άρεσε πιο πολύ. Ο Σεβάχ ο θαλασσινός. Επτά ταξίδια είχε κάνει ο

Από όλα τα παραμύθια που μου έλεγε ο πατέρας μου τα βράδια πριν κοιμηθώ, ένα μου άρεσε πιο πολύ. Ο Σεβάχ ο θαλασσινός. Επτά ταξίδια είχε κάνει ο 4 Από όλα τα παραμύθια που μου έλεγε ο πατέρας μου τα βράδια πριν κοιμηθώ, ένα μου άρεσε πιο πολύ. Ο Σεβάχ ο θαλασσινός. Επτά ταξίδια είχε κάνει ο Σεβάχ. Για να δει τον κόσμο και να ζήσει περιπέτειες.

Διαβάστε περισσότερα

Πριν από λίγες μέρες πήγα για κούρεμα.

Πριν από λίγες μέρες πήγα για κούρεμα. 1. Πριν από λίγες μέρες πήγα για κούρεμα. Καιρό είχες να ρθεις, Κλουζ, μου είπε ο κύριος Κολχάαζε, ανοιγοκλείνοντας το ψαλίδι του επικίνδυνα κοντά στο αριστερό μου αυτί. Εγώ τα αγαπώ τ αυτιά μου. Γι αυτό

Διαβάστε περισσότερα

ΙΑ ΧΕΙΡΙΣΗ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ

ΙΑ ΧΕΙΡΙΣΗ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ 1η Σελίδα Η Γιώτα θα πάει για πρώτη φορά κατασκήνωση. Φαντάζεται πως θα περάσει πολύ άσχημα μακριά από τους γονείς και τα παιχνίδια της για μια ολόκληρη εβδομάδα. Αγχώνεσαι ή νοιώθεις άβολα όταν είσαι

Διαβάστε περισσότερα

Μαμά, γιατί ο Φώτης δε θέλει να του πιάσω το χέρι; Θα σου εξηγήσω, Φωτεινή. Πότε; Αργότερα, όταν μείνουμε μόνες μας. Να πάμε με τον Φώτη στο δωμάτιό

Μαμά, γιατί ο Φώτης δε θέλει να του πιάσω το χέρι; Θα σου εξηγήσω, Φωτεινή. Πότε; Αργότερα, όταν μείνουμε μόνες μας. Να πάμε με τον Φώτη στο δωμάτιό - Μαμά, γιατί ο Φώτης δε θέλει να του πιάσω το χέρι; Θα σου εξηγήσω, Φωτεινή. Πότε; Αργότερα, όταν μείνουμε μόνες μας. Να πάμε με τον Φώτη στο δωμάτιό μου να παίξουμε; Αν θέλει, ναι. Προσπάθησε να μην

Διαβάστε περισσότερα

Ο εγωιστής γίγαντας. Μεταγραφή : Γλυμίτσα Ευθυμία. Διδασκαλείο Δημοτικής Εκπαίδευσης. «Αλέξανδρος Δελμούζος»

Ο εγωιστής γίγαντας. Μεταγραφή : Γλυμίτσα Ευθυμία. Διδασκαλείο Δημοτικής Εκπαίδευσης. «Αλέξανδρος Δελμούζος» Ο εγωιστής γίγαντας Μεταγραφή : Γλυμίτσα Ευθυμία Διδασκαλείο Δημοτικής Εκπαίδευσης «Αλέξανδρος Δελμούζος» 2010-2011 Κάθε απόγευμα μετά από το σχολείο τα παιδιά πήγαιναν για να παίξουν στον κήπο του γίγαντα.

Διαβάστε περισσότερα

ΕΡΩΤΙΚΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΜΑΘΗΤΏΝ ΚΑΙ ΜΑΘΗΤΡΙΩΝ

ΕΡΩΤΙΚΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΜΑΘΗΤΏΝ ΚΑΙ ΜΑΘΗΤΡΙΩΝ ΕΡΩΤΙΚΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΜΑΘΗΤΏΝ ΚΑΙ ΜΑΘΗΤΡΙΩΝ Στο πλαίσιο του μαθήματος της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας της Γ Γυμνασίου οι μαθητές ήρθαν σε επαφή με ένα δείγμα ερωτικής ποίησης. Συγκεκριμένα διδάχτηκαν το ποίημα

Διαβάστε περισσότερα

«Πώς να ξέρει κανείς πού στέκει; Με αγγίζεις στο παρελθόν, σε νιώθω στο παρόν» Μυρσίνη-Νεφέλη Κ. Παπαδάκου «Νερό. Εγώ»

«Πώς να ξέρει κανείς πού στέκει; Με αγγίζεις στο παρελθόν, σε νιώθω στο παρόν» Μυρσίνη-Νεφέλη Κ. Παπαδάκου «Νερό. Εγώ» «Πώς να ξέρει κανείς πού στέκει; Με αγγίζεις στο παρελθόν, σε νιώθω στο παρόν» Μυρσίνη-Νεφέλη Κ. Παπαδάκου «Νερό. Εγώ» ΚΕΦΆΛΑΙΟ 1 ΘΑ ΣΟΥ ΠΩ τι πιστεύω για την εξαφάνιση, αλλά δώσε μου λίγο χρόνο. Όχι,

Διαβάστε περισσότερα

ΣΚΕΤΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ. ΑΡΗΣ (Συναντώνται μπροστά στη σκηνή ο Άρης με τον Χρηστάκη.) Γεια σου Χρηστάκη, τι κάνεις;

ΣΚΕΤΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ. ΑΡΗΣ (Συναντώνται μπροστά στη σκηνή ο Άρης με τον Χρηστάκη.) Γεια σου Χρηστάκη, τι κάνεις; ΣΚΕΤΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ ΑΡΗΣ (Συναντώνται μπροστά στη σκηνή ο Άρης με τον Χρηστάκη.) Γεια σου Χρηστάκη, τι κάνεις; ΧΡΗΣΤΑΚΗΣ Μια χαρά είμαι. Εσύ; ΑΡΗΣ Κι εγώ πολύ καλά. Πάρα πολύ καλά! ΧΡΗΣΤΑΚΗΣ Σε βλέπω

Διαβάστε περισσότερα

ΕΡΩΤΙΚΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΜΑΘΗΤΏΝ ΚΑΙ ΜΑΘΗΤΡΙΩΝ

ΕΡΩΤΙΚΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΜΑΘΗΤΏΝ ΚΑΙ ΜΑΘΗΤΡΙΩΝ ΕΡΩΤΙΚΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΜΑΘΗΤΏΝ ΚΑΙ ΜΑΘΗΤΡΙΩΝ Στο πλαίσιο του μαθήματος της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας της Γ Γυμνασίου οι μαθητές ήρθαν σε επαφή με ένα δείγμα ερωτικής ποίησης. Συγκεκριμένα διδάχτηκαν το ποίημα

Διαβάστε περισσότερα

ΙΕ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΛΕΜΕΣΟΥ (Κ.Α.) ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ:

ΙΕ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΛΕΜΕΣΟΥ (Κ.Α.) ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ: ΙΕ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΛΕΜΕΣΟΥ (Κ.Α.) ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ: 2007-2008 Τάξη: Γ 3 Όνομα: Η μύτη μου είναι μεγάλη. Όχι μόνο μεγάλη, είναι και στραβή. Τα παιδιά στο νηπιαγωγείο με λένε Μυτόγκα. Μα η δασκάλα τα μαλώνει: Δεν

Διαβάστε περισσότερα

Κάτι μου λέει πως αυτή η ιστορία δε θα έχει καλό

Κάτι μου λέει πως αυτή η ιστορία δε θα έχει καλό ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1 ΕΡΧΕΤΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ! Κάτι μου λέει πως αυτή η ιστορία δε θα έχει καλό τέλος. Κρέμομαι στο χείλος ενός γκρεμού από τις άκρες των σπασμένων μου νυχιών. Το μόνο πράγμα που βρίσκεται ανάμεσα σ εμένα

Διαβάστε περισσότερα

Σε μια μικρή παραθαλάσσια πόλη

Σε μια μικρή παραθαλάσσια πόλη Σε μια μικρή παραθαλάσσια πόλη υπάρχει ένα σπίτι με άσπρα παράθυρα. Μέσα σε αυτό θα βρούμε ένα χαρούμενο δωμάτιο, γεμάτο γέλια και φωνές, και δυο παιδιά που θέλω να σας γνωρίσω «Τάσι, αυτή η πιτζάμα σού

Διαβάστε περισσότερα

Αποστολή. Κρυμμένος Θησαυρός. Λίνα Σωτηροπούλου. Εικόνες: Ράνια Βαρβάκη

Αποστολή. Κρυμμένος Θησαυρός. Λίνα Σωτηροπούλου. Εικόνες: Ράνια Βαρβάκη διαβάζω ιστορίες Αποστολή Κρυμμένος Θησαυρός Λίνα Σωτηροπούλου Εικόνες: Ράνια Βαρβάκη 11 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2 Το δώρο της γιαγιάς Μόλις χτύπησε το ξυπνητήρι, με έπιασε πανικός. Δεν μπορούσα να καταλάβω για ποιον

Διαβάστε περισσότερα

Τι όμορφη μέρα ξημέρωσε και σήμερα. Ως συνήθως εγώ ξύπνησα πιο νωρίς από όλους και πήγα δίπλα στην κυρία Σταυρούλα που κοιμόταν. Την ακούμπησα ελαφρά

Τι όμορφη μέρα ξημέρωσε και σήμερα. Ως συνήθως εγώ ξύπνησα πιο νωρίς από όλους και πήγα δίπλα στην κυρία Σταυρούλα που κοιμόταν. Την ακούμπησα ελαφρά 1 Τι όμορφη μέρα ξημέρωσε και σήμερα. Ως συνήθως εγώ ξύπνησα πιο νωρίς από όλους και πήγα δίπλα στην κυρία Σταυρούλα που κοιμόταν. Την ακούμπησα ελαφρά με τη μουσούδα μου στο πρόσωπό της, τόσο όσο χρειαζόταν

Διαβάστε περισσότερα

«Ο Σάββας η κλώσσα και ο αετός»

«Ο Σάββας η κλώσσα και ο αετός» ΠΑΡΑΜΥΘΙ #26 «Ο Σάββας η κλώσσα και ο αετός» (Πόντος) Διαγωνισμός παραδοσιακού παραμυθιού ebooks4greeks.gr ΠΑΡΑΜΥΘΙ #26 Ψηφίστε το παραμύθι που σας άρεσε περισσότερο εδώ μέχρι 30/09/2011 Δείτε όλα τα παραμύθια

Διαβάστε περισσότερα

Μια νύχτα. Μπαίνω στ αμάξι με το κορίτσι μου και γέρνει γλυκά στο πλάϊ μου και το φεγγάρι λες και περπατάει ίσως θέλει κάπου να μας πάει

Μια νύχτα. Μπαίνω στ αμάξι με το κορίτσι μου και γέρνει γλυκά στο πλάϊ μου και το φεγγάρι λες και περπατάει ίσως θέλει κάπου να μας πάει Μια νύχτα Μπαίνω στ αμάξι με το κορίτσι μου και γέρνει γλυκά στο πλάϊ μου και το φεγγάρι λες και περπατάει ίσως θέλει κάπου να μας πάει Μια νύχτα σαν κι αυτή μια νύχτα σαν κι αυτή θέλω να σου πω πόσο σ

Διαβάστε περισσότερα

Εργασία Οδύσσειας: θέμα 2 ο «Γράφω το ημερολόγιο του κεντρικού ήρωα ή κάποιου άλλου προσώπου» Το ημερολόγιο της Πηνελόπης

Εργασία Οδύσσειας: θέμα 2 ο «Γράφω το ημερολόγιο του κεντρικού ήρωα ή κάποιου άλλου προσώπου» Το ημερολόγιο της Πηνελόπης Το ημερολόγιο της Πηνελόπης Εργασία Οδύσσειας: θέμα 2 ο «Γράφω το ημερολόγιο του κεντρικού ήρωα ή κάποιου άλλου προσώπου» Το ημερολόγιο της Πηνελόπης Το ημερολόγιο: «ημέρα της αποχώρησης Αγαπημένο μου

Διαβάστε περισσότερα

Παραμύθι για την υγιεινή διατροφή

Παραμύθι για την υγιεινή διατροφή Παραμύθι για την υγιεινή διατροφή Τζήκου Βασιλική Το δίλημμα της Λένιας 1 Παραμύθι πού έχω κάνει στο πρόγραμμα Αγωγής Υγείας που είχε τίτλο: «Γνωρίζω το σώμα μου, το αγαπώ και το φροντίζω» με την βοήθεια

Διαβάστε περισσότερα

Αν δούµε κάπου τα παρακάτω σήµατα πώς θα τα ερµηνεύσουµε; 2. Πού µπορείτε να συναντήσετε αυτό το σήµα; (Κάθε σωστή απάντηση 1 βαθµός)

Αν δούµε κάπου τα παρακάτω σήµατα πώς θα τα ερµηνεύσουµε; 2. Πού µπορείτε να συναντήσετε αυτό το σήµα; (Κάθε σωστή απάντηση 1 βαθµός) ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 1 Φύλλο εργασίας 1 Ερµηνεύουµε σύµβολα! Αν δούµε κάπου τα παρακάτω σήµατα πώς θα τα ερµηνεύσουµε; Επικοινωνούµε έτσι κι αλλιώς 26 2. Πού µπορείτε να συναντήσετε αυτό το σήµα; Σύνολο: (Κάθε σωστή.

Διαβάστε περισσότερα

Το παραμύθι της αγάπης

Το παραμύθι της αγάπης Το παραμύθι της αγάπης Μια φορά και ένα καιρό, μια βασίλισσα έφερε στον κόσμο ένα παιδί τόσο άσχημο που σχεδόν δεν έμοιαζε για άνθρωποs. Μια μάγισσα που βρέθηκε σιμά στη βασίλισσα την παρηγόρησε με τούτα

Διαβάστε περισσότερα

ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΕΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ. Εργασία για το σπίτι. Απαντούν μαθητές του Α1 Γυμνασίου Προσοτσάνης

ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΕΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ. Εργασία για το σπίτι. Απαντούν μαθητές του Α1 Γυμνασίου Προσοτσάνης ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΕΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ Εργασία για το σπίτι Απαντούν μαθητές του Α1 Γυμνασίου Προσοτσάνης 1 ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΕΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ Απαντά η Μαρίνα Βαμβακίδου Ερώτηση 1. Μπορείς να φανταστείς τη ζωή μας χωρίς

Διαβάστε περισσότερα

Down. Πηγή: kosmos/item/ down- syndrome- pos- eipa- ston- gio- mou- pos- exei- syndromo- down

Down. Πηγή:  kosmos/item/ down- syndrome- pos- eipa- ston- gio- mou- pos- exei- syndromo- down Πώς είπα στον 7χρονο γιο μου ότι έχει σύνδρομο Down Πηγή: http://www.eleftheriaonline.gr/ellada- kosmos/item/46859- down- syndrome- pos- eipa- ston- gio- mou- pos- exei- syndromo- down Μερικές εβδομάδες

Διαβάστε περισσότερα

μετάφραση: Μαργαρίτα Ζαχαριάδου

μετάφραση: Μαργαρίτα Ζαχαριάδου μετάφραση: Μαργαρίτα Ζαχαριάδου Δύο Σε μια σπουδαία αρχαία πόλη που την έλεγαν Ουρούκ, ζούσε ένας νεαρός βασιλιάς, ο Γκιλγκαμές. Πατέρας του Γκιλγκαμές ήταν ο βασιλιάς Λουγκαλμπάντα και μητέρα του η

Διαβάστε περισσότερα

ΕΡΓΑΣΙΕΣ. Α ομάδα. Αφού επιλέξεις τρία από τα παραπάνω αποσπάσματα που σε άγγιξαν περισσότερο, να καταγράψεις τις δικές σου σκέψεις.

ΕΡΓΑΣΙΕΣ. Α ομάδα. Αφού επιλέξεις τρία από τα παραπάνω αποσπάσματα που σε άγγιξαν περισσότερο, να καταγράψεις τις δικές σου σκέψεις. Α ομάδα ΕΡΓΑΣΙΕΣ 1. Η συγγραφέας του βιβλίου μοιράζεται μαζί μας πτυχές της ζωής κάποιων παιδιών, άλλοτε ευχάριστες και άλλοτε δυσάρεστες. α) Ποια πιστεύεις ότι είναι τα μηνύματα που θέλει να περάσει μέσα

Διαβάστε περισσότερα

Οι αριθμοί σελίδων με έντονη γραφή δείχνουν τα κύρια κεφάλαια που σχετίζονται με το θέμα. ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΜΑΘΗΜΑ

Οι αριθμοί σελίδων με έντονη γραφή δείχνουν τα κύρια κεφάλαια που σχετίζονται με το θέμα. ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΜΑΘΗΜΑ Τί σε απασχολεί; Διάβασε τον κατάλογο που δίνουμε παρακάτω και, όταν συναντήσεις κάποιο θέμα που απασχολεί κι εσένα, πήγαινε στις σελίδες που αναφέρονται εκεί. Διάβασε τα κεφάλαια, που θα βρεις σ εκείνες

Διαβάστε περισσότερα

το θύμα, ο θύτης και ο θεατής Σοφία Ζαχομήτρου Μαθήτρια της Ε2 Τάξης

το θύμα, ο θύτης και ο θεατής Σοφία Ζαχομήτρου Μαθήτρια της Ε2 Τάξης το θύμα, ο θύτης και ο θεατής Σοφία Ζαχομήτρου Μαθήτρια της Ε2 Τάξης του 8ου Δημοτικού Σχολείου Σερρών 2013-2014 Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας βάτραχος που τον έλεγαν "Φρογκ" και πήγαινε στην 5η Δημοτικού.

Διαβάστε περισσότερα

Πώς γράφεις αυτές τις φράσεις;

Πώς γράφεις αυτές τις φράσεις; Πρόλογος Όταν ήμουν μικρός, ούτε που γνώριζα πως ήμουν παιδί με ειδικές ανάγκες. Πώς το ανακάλυψα; Από τους άλλους ανθρώπους που μου έλεγαν ότι ήμουν διαφορετικός, και ότι αυτό ήταν πρόβλημα. Δεν είναι

Διαβάστε περισσότερα

ΛΕΟΝΑΡΝΤ ΚΟΕΝ. Στίχοι τραγουδιών του. Δεν υπάρχει γιατρειά για την αγάπη (Ain t no cure for love)

ΛΕΟΝΑΡΝΤ ΚΟΕΝ. Στίχοι τραγουδιών του. Δεν υπάρχει γιατρειά για την αγάπη (Ain t no cure for love) http://hallofpeople.com/gr.php?user=κοέν%20λέοναρντ ΛΕΟΝΑΡΝΤ ΚΟΕΝ Στίχοι τραγουδιών του Από το http://lyricstranslate.com/el/leonard-cohen-lyrics.html (Ain t no cure for love) Σε αγαπούσα για πολύ, πολύ

Διαβάστε περισσότερα

Τα παιδιά της Πρωτοβουλίας και η Δώρα Νιώπα γράφουν ένα παραμύθι - αντίδωρο

Τα παιδιά της Πρωτοβουλίας και η Δώρα Νιώπα γράφουν ένα παραμύθι - αντίδωρο Τα παιδιά της Πρωτοβουλίας και η Δώρα Νιώπα γράφουν ένα παραμύθι - αντίδωρο Ο Ηλίας ανεβαίνει Ψηλά Ψηλότερα Κάθε Μάρτιο, σε μια Χώρα Κοντινή, γινόταν μια Γιορτή! Η Γιορτή των Χαρταετών. Για πρώτη φορά,

Διαβάστε περισσότερα

ΑΝ ΚΑΙ ΖΩ ΣΤΟΝ ΒΥΘΌ, το ξέρω καλά πια. Ο καλύτερος τρόπος να επικοινωνήσεις με τους ανθρώπους και να τους πεις όσα θέλεις είναι να γράψεις ένα

ΑΝ ΚΑΙ ΖΩ ΣΤΟΝ ΒΥΘΌ, το ξέρω καλά πια. Ο καλύτερος τρόπος να επικοινωνήσεις με τους ανθρώπους και να τους πεις όσα θέλεις είναι να γράψεις ένα ΑΝ ΚΑΙ ΖΩ ΣΤΟΝ ΒΥΘΌ, το ξέρω καλά πια. Ο καλύτερος τρόπος να επικοινωνήσεις με τους ανθρώπους και να τους πεις όσα θέλεις είναι να γράψεις ένα βιβλίο. Υπάρχουν έξι βιβλία με τις ιστορίες μου, μα σε όλα

Διαβάστε περισσότερα

Ο νονός μου είναι ο καλύτερος συγγραφέας τρελών ιστοριών του κόσμου.

Ο νονός μου είναι ο καλύτερος συγγραφέας τρελών ιστοριών του κόσμου. Ο νονός μου είναι ο καλύτερος συγγραφέας τρελών ιστοριών του κόσμου. Ζητήστε του την Κοκκινοσκουφίτσα... δεν την ξέρει, τη Σταχτοπούτα ούτε αυτή την ξέρει, τη Μικρή Γοργόνα ή το λύκο και τα τρία γουρουνάκια

Διαβάστε περισσότερα

Τα λουλούδια που δεν είχαν όνομα ''ΜΥΘΟΣ''

Τα λουλούδια που δεν είχαν όνομα ''ΜΥΘΟΣ'' 1 2 Τα λουλούδια που δεν είχαν όνομα ''ΜΥΘΟΣ'' 3 Τα λουλούδια χωρίς όνομα, τα έχει ο καθένας από μας, αλλά δεν το ξέρουμε. Δεν μας μαθαίνουν τίποτα και ψάχνουμε μόνοι μας άσκοπα να βρούμε κάτι, για να

Διαβάστε περισσότερα

Εντυπώσεις μαθητών σεμιναρίου Σώμα - Συναίσθημα - Νούς

Εντυπώσεις μαθητών σεμιναρίου Σώμα - Συναίσθημα - Νούς Εντυπώσεις μαθητών σεμιναρίου Σώμα - Συναίσθημα - Νούς A...Τα αισθήματα και η ενεργεία που δημιουργήθηκαν μέσα μου ήταν μοναδικά. Μέσα στο γαλάζιο αυτό αυγό, ένιωσα άτρωτος, γεμάτος χαρά και αυτοπεποίθηση.

Διαβάστε περισσότερα

ΑΠΟΔΡΑΣΗ ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΤΟΥ ΤΡΟΜΟΥ

ΑΠΟΔΡΑΣΗ ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΤΟΥ ΤΡΟΜΟΥ ΑΠΟΔΡΑΣΗ ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΤΟΥ ΤΡΟΜΟΥ - Α,α,α,α,α,α,α! ούρλιαξε η Νεφέλη - Τρομερό! συμπλήρωσε η Καλλιόπη - Ω, Θεέ μου! αναφώνησα εγώ - Απίστευτα τέλειο! είπε η Ειρήνη και όλες την κοιτάξαμε λες και είπε

Διαβάστε περισσότερα

κι η τιμωρία των κατηγορουμένων. Βέβαια, αν δεν έχεις πάρει καθόλου βάρος, αυτό θα σημαίνει ότι ο κατηγορούμενος

κι η τιμωρία των κατηγορουμένων. Βέβαια, αν δεν έχεις πάρει καθόλου βάρος, αυτό θα σημαίνει ότι ο κατηγορούμενος 14 Φτάνοντας λοιπόν ο Νικήτας σε μια από τις γειτονικές χώρες, εντυπωσιάστηκε από τον πλούτο και την ομορφιά της. Πολλά ποτάμια τη διέσχιζαν και πυκνά δάση κάλυπταν τα βουνά της, ενώ τα χωράφια ήταν εύφορα

Διαβάστε περισσότερα

ΠΑΝΑΓΙΩΣΑ ΠΑΠΑΔΗΜΗΣΡΙΟΤ. Δέκα ποιήματα για τον πατέρα μου. Αλκιβιάδη

ΠΑΝΑΓΙΩΣΑ ΠΑΠΑΔΗΜΗΣΡΙΟΤ. Δέκα ποιήματα για τον πατέρα μου. Αλκιβιάδη ΠΑΝΑΓΙΩΣΑ ΠΑΠΑΔΗΜΗΣΡΙΟΤ Αλκιβιάδη Θεσσαλονίκη Υεβρουάριος 2015 Παναγιώτα Παπαδημητρίου Αλκιβιάδη Θεσσαλονίκη Υεβρουάριος 2015 [3] Παναγιώτα Παπαδημητρίου Αφιερωμένο στον πατέρα μου Αλκιβιάδη Copyright

Διαβάστε περισσότερα

Δεν είναι λοιπόν μόνο οι γυναίκες που έχουν αυτήν την ανάγκη, αλλά κι οι άντρες επίσης, όσο σκληροί κι αν το παίζουν.

Δεν είναι λοιπόν μόνο οι γυναίκες που έχουν αυτήν την ανάγκη, αλλά κι οι άντρες επίσης, όσο σκληροί κι αν το παίζουν. Σε όποιο στάδιο της σχέσης κι αν βρίσκεστε, είτε είστε στην αρχή της είτε είστε ήδη δυο χρόνια μαζί, υπάρχουν κάποια πράγματα που δεν αλλάζουν ποτέ, όπως η ανάγκη να νιώθει κάποιος ελκυστικός, απαραίτητος

Διαβάστε περισσότερα

Τριγωνοψαρούλη, μην εμπιστεύεσαι ΠΟΤΕ... αχινό! Εκπαιδευτικός σχεδιασμός παιχνιδιού: Βαγγέλης Ηλιόπουλος, Βασιλική Νίκα.

Τριγωνοψαρούλη, μην εμπιστεύεσαι ΠΟΤΕ... αχινό! Εκπαιδευτικός σχεδιασμός παιχνιδιού: Βαγγέλης Ηλιόπουλος, Βασιλική Νίκα. Ήρθε ένας νέος μαθητής στην τάξη. Όλοι τον αποκαλούν ο «καινούριος». Συμφωνείς; 1 Δεν είναι σωστό να μη φωνάζουμε κάποιον με το όνομά του. Είναι σαν να μην τον αναγνωρίζουμε. Σωστά. Έχει όνομα και με αυτό

Διαβάστε περισσότερα

Αγγελική Δαρλάση. Το παλιόπαιδο. Εικονογράφηση Ίρις Σαμαρτζή

Αγγελική Δαρλάση. Το παλιόπαιδο. Εικονογράφηση Ίρις Σαμαρτζή Αγγελική Δαρλάση Το παλιόπαιδο Εικονογράφηση Ίρις Σαμαρτζή σε όλους αυτούς που οραματίστηκαν έναν καλύτερο κόσμο και προσπαθούν για να γίνει, έστω και λίγο, καλύτερος 6 «Φτώχεια δεν είναι μόνο η έλλειψη

Διαβάστε περισσότερα

Πρόλογος. Καλή τύχη! Carl-Johan Forssén Ehrlin

Πρόλογος. Καλή τύχη! Carl-Johan Forssén Ehrlin Πρόλογος Νιώθουμε πολύ άσχημα όταν βλέπουμε ένα παιδί να κλαίει ή να πονάει χωρίς να μπορούμε να κάνουμε κάτι, ιδιαίτερα αν είμαστε γονείς. Ανάλογα με τις περιστάσεις τα παιδιά είναι άλλοτε χαρούμενα,

Διαβάστε περισσότερα

Μαρία Κωνσταντινοπούλου Ψυχολόγος - ειδική παιδαγωγός

Μαρία Κωνσταντινοπούλου Ψυχολόγος - ειδική παιδαγωγός ΠΑΡΑΞΕΝΑ ΟΜΟΡΦΟ Ένα παραμύθι για τη διαφορετικότητα, για μικρούς αλλά και για μεγάλους (αυτισμός) Τα παιδιά είναι ελεύθερα να ζωγραφίσουν τις παρακάτω σελίδες όπως αυτά αισθάνονται... Μαρία Κωνσταντινοπούλου

Διαβάστε περισσότερα

Και ο μπαμπάς έκανε μία γκριμάτσα κι εγώ έβαλα τα γέλια. Πήγα να πλύνω το στόμα μου, έπλυνα το δόντι μου, το έβαλα στην τσέπη μου και κατέβηκα να φάω.

Και ο μπαμπάς έκανε μία γκριμάτσα κι εγώ έβαλα τα γέλια. Πήγα να πλύνω το στόμα μου, έπλυνα το δόντι μου, το έβαλα στην τσέπη μου και κατέβηκα να φάω. 1 Εδώ και λίγες μέρες, ένα από τα πάνω δόντια μου κουνιόταν και εγώ το πείραζα με τη γλώσσα μου και μερικές φορές με πονούσε λίγο, αλλά συνέχιζα να το πειράζω. Κι έπειτα, χτες το μεσημέρι, την ώρα που

Διαβάστε περισσότερα

Γλωσσικές πράξεις στη διαγλώσσα των μαθητών της Ελληνικής ως Γ2

Γλωσσικές πράξεις στη διαγλώσσα των μαθητών της Ελληνικής ως Γ2 Γλωσσικές πράξεις στη διαγλώσσα των μαθητών της Ελληνικής ως Γ2 Σπυριδούλα Μπέλλα Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών Πανεπιστήμιο Αιγαίου 9/5/2017 Επικοινωνιακή ικανότητα γνώση ενός ομιλητή ως

Διαβάστε περισσότερα

ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΑΙ ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ ΚΟΥΒΕΝΤΙΑΣΑΜΕ ΚΑΙ ΝΙΩΣΑΜΕ.. ΠΟΣΟ ΠΟΛΥΤΙΜΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ Ο ΕΝΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ!

ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΑΙ ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ ΚΟΥΒΕΝΤΙΑΣΑΜΕ ΚΑΙ ΝΙΩΣΑΜΕ.. ΠΟΣΟ ΠΟΛΥΤΙΜΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ Ο ΕΝΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ! ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΑΙ ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ ΚΟΥΒΕΝΤΙΑΣΑΜΕ ΚΑΙ ΝΙΩΣΑΜΕ.. ΠΟΣΟ ΠΟΛΥΤΙΜΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ Ο ΕΝΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ! Δ ΤΑΞΗ 3 Ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΑΙΣΩΝΙΑΣ ΣΕΣΚΛΟΥ Όλοι χρειαζόμαστε τη βοήθεια όλων Μια φορά κι έναν καιρό, μια

Διαβάστε περισσότερα

A READER LIVES A THOUSAND LIVES BEFORE HE DIES.

A READER LIVES A THOUSAND LIVES BEFORE HE DIES. A READER LIVES A THOUSAND LIVES BEFORE HE DIES. 1. Η συγγραφέας του βιβλίου μοιράζεται μαζί μας πτυχές της ζωής κάποιων παιδιών, άλλοτε ευχάριστες και άλλοτε δυσάρεστες. α) Ποια πιστεύεις ότι είναι τα

Διαβάστε περισσότερα

ΟΝΕΙΡΟ ΜΙΑΣ ΚΑΠΟΙΑΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ. ακριβώς το που.την μητέρα μου και τα αδέρφια μου, ήμουν πολύ μικρός για να τους

ΟΝΕΙΡΟ ΜΙΑΣ ΚΑΠΟΙΑΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ. ακριβώς το που.την μητέρα μου και τα αδέρφια μου, ήμουν πολύ μικρός για να τους ΟΝΕΙΡΟ ΜΙΑΣ ΚΑΠΟΙΑΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ. Γεννήθηκα πολύ μακριά. Δεν γνωρίζω ακριβώς το που.την μητέρα μου και τα αδέρφια μου, ήμουν πολύ μικρός για να τους θυμάμαι. Το μόνο που μου έρχεται στο μυαλό σαν ανάμνηση

Διαβάστε περισσότερα

Η καλύτερη στιγμή των Χριστουγεννιάτικων διακοπών

Η καλύτερη στιγμή των Χριστουγεννιάτικων διακοπών Η καλύτερη στιγμή των Χριστουγεννιάτικων διακοπών Κ.Ν Α.Κ.Γ.Κ Η καλύτερη στιγμή μου ήταν η Πρωτοχρονιά που όταν ο παππούς μου έκοβε τη βασιλόπιτα και εγώ κέρδισα το φλουρί που ήταν ένα ευρώ. Ο Μπαμπάς

Διαβάστε περισσότερα

ΤΟ ΓΙΟΡΝΑΝΙ ΜΕ ΤΑ ΚΟΚΚΙΝΑ ΓΑΡΟΥΦΑΛΛΑ

ΤΟ ΓΙΟΡΝΑΝΙ ΜΕ ΤΑ ΚΟΚΚΙΝΑ ΓΑΡΟΥΦΑΛΛΑ ΤΟ ΓΙΟΡΝΑΝΙ ΜΕ ΤΑ ΚΟΚΚΙΝΑ ΓΑΡΟΥΦΑΛΛΑ Θεατρικό από τον Πάνο Σακέλη ΠΑΝΟΣ ΣΑΚΕΛΗΣ / ΤΟ ΓΙΟΡΝΤΑΝΙ ΜΕ ΤΣΑ ΚΟΚΚΙΝΑ ΓΑΡΟΥΦΑΛΛΑ / 1 ΤΟ ΓΙΟΡΝΤΑΝΙ ΜΕ ΤΑ ΚΟΚΚΙΝΑ ΓΑΡΟΥΦΑΛΑ Πρόσωπα: ΜΕΣΗΛΙΚΑΣ ΑΝΤΡΑΣ ΓΥΝΑΙΚΑ ΓΕΡΟΣ

Διαβάστε περισσότερα

Η Αλφαβητοχώρα. Γιώργος Αμπατζίδης. Ελλάδα. A sea of words 5 th year

Η Αλφαβητοχώρα. Γιώργος Αμπατζίδης. Ελλάδα. A sea of words 5 th year Η Αλφαβητοχώρα Γιώργος Αμπατζίδης. Ελλάδα Η μέρα έμοιαζε συνηθισμένη στην Αλφαβητοχώρα. Ο κύριος ې διαφήμιζε τα φρέσκα λαχανικά του στο μανάβικο δείχνοντας με καμάρι πως το μαρούλι είχε ακόμα την πρωινή

Διαβάστε περισσότερα

Ξέρεις ένα μικρό χω ριου δάκι μπροστά

Ξέρεις ένα μικρό χω ριου δάκι μπροστά Ξέρεις ένα μικρό χω ριου δάκι μπροστά σε μια μεγάλη πα ραλία με βουνά απαλής, λευκής άμμου, όπου μόνο τα σπίτια έχουν όνομα, ενώ οι δρόμοι όχι; Σε ένα από αυτά τα αξιαγάπητα σπίτια, με το όνομα Βαλκάρλος,

Διαβάστε περισσότερα

Ένα παραμύθι φτιαγμένο από τα παιδιά της Δ, Ε και Στ τάξης του Ζ Δημοτικού Σχολείου Πάφου κατά τη διάρκεια της συνάντησής τους με τη συγγραφέα Αμαλία

Ένα παραμύθι φτιαγμένο από τα παιδιά της Δ, Ε και Στ τάξης του Ζ Δημοτικού Σχολείου Πάφου κατά τη διάρκεια της συνάντησής τους με τη συγγραφέα Αμαλία Ένα παραμύθι φτιαγμένο από τα παιδιά της Δ, Ε και Στ τάξης του Ζ Δημοτικού Σχολείου Πάφου κατά τη διάρκεια της συνάντησής τους με τη συγγραφέα Αμαλία Πικρίδου-Λούκα. 2014 Μια φορά κι έναν καιρό υπήρχε

Διαβάστε περισσότερα

Ρένα Ρώσση-Ζαΐρη: Στόχος μου είναι να πείσω τους αναγνώστες μου να μην σκοτώσουν το μικρό παιδί που έχουν μέσα τους 11 May 2018

Ρένα Ρώσση-Ζαΐρη: Στόχος μου είναι να πείσω τους αναγνώστες μου να μην σκοτώσουν το μικρό παιδί που έχουν μέσα τους 11 May 2018 Ρένα Ρώσση-Ζαΐρη: Στόχος μου είναι να πείσω τους αναγνώστες μου να μην σκοτώσουν το μικρό παιδί που έχουν μέσα τους 11 May 2018 by Rena Mavridou Αγαπητή Ρένα Ρώσση-Ζαΐρη, πώς προέκυψε η συγγραφή στη ζωή

Διαβάστε περισσότερα

Πάει τόσος καιρός από το χωρισμό σας, που δε θυμάσαι καν πότε ήταν η τελευταία φορά

Πάει τόσος καιρός από το χωρισμό σας, που δε θυμάσαι καν πότε ήταν η τελευταία φορά Πάει τόσος καιρός από το χωρισμό σας, που δε θυμάσαι καν πότε ήταν η τελευταία φορά που έκλαψες για πάρτη του! Ωστόσο, ακόμα στοιχειώνουν κάποιες σκέψεις το μυαλό σου. Ήταν μία από τις χειρότερες εμπειρίες

Διαβάστε περισσότερα

Μια φορά και ένα καιρό, σε μια μουντή και άχρωμη πόλη κάπου στο μέλλον, ζούσαν τρία γουρουνάκια με τον παππού τους. Ο Ανδρόγεως, το Θρασάκι και ο

Μια φορά και ένα καιρό, σε μια μουντή και άχρωμη πόλη κάπου στο μέλλον, ζούσαν τρία γουρουνάκια με τον παππού τους. Ο Ανδρόγεως, το Θρασάκι και ο Μια φορά και ένα καιρό, σε μια μουντή και άχρωμη πόλη κάπου στο μέλλον, ζούσαν τρία γουρουνάκια με τον παππού τους. Ο Ανδρόγεως, το Θρασάκι και ο Χαρίδημος. Τις μέρες τους τις περνούσαν βαρετά και μονότονα

Διαβάστε περισσότερα

Την επομένη ήρθε προς το μέρος μου και μου είπε καλημέρα.

Την επομένη ήρθε προς το μέρος μου και μου είπε καλημέρα. Τ ην πρώτη μέρα, την είδα να χαμογελάει. Ήθελα αμέσως να τη γνωρίσω. Ήμουν σίγουρη ότι δεν θα τη γνώριζα. Δεν ήμουν ικανή να την πλησιάσω. Πάντα περίμενα τους άλλους να το κάνουν και ποτέ δεν ερχόταν κανείς.

Διαβάστε περισσότερα

Εισαγγελέας: Δευτέρα 03/10/2011, η ημέρα της δολοφονίας της Souzan Anders. Παρατηρήσατε κάτι περίεργο στην συμπεριφορά του κατηγορούμενου;

Εισαγγελέας: Δευτέρα 03/10/2011, η ημέρα της δολοφονίας της Souzan Anders. Παρατηρήσατε κάτι περίεργο στην συμπεριφορά του κατηγορούμενου; Εισαγγελέας Γνωρίζετε τον κατηγορούμενο; Ναι, τον γνωρίζω καλά. Δουλεύουμε μαζί, τα τελευταία 8 χρόνια, στο ταμείο της Τράπεζας «Goliath». Και έχουμε μια, αρκετά στενή, φιλική σχέση. To θύμα το γνωρίζατε;

Διαβάστε περισσότερα

Δύο μικρά δεινοσαυράκια θέλουν να πάνε σχολείο μαζί με τα παιδάκια

Δύο μικρά δεινοσαυράκια θέλουν να πάνε σχολείο μαζί με τα παιδάκια Αναστασία Τζαβάρα Δύο μικρά δεινοσαυράκια θέλουν να πάνε σχολείο μαζί με τα παιδάκια Μέσα σε μια πολιτεία δεινοσαύρων μπορείς να βρεις μεγαλόσωμους δεινόσαυρους με ουρές μακριές σαν σωλήνες, αστραφτερά

Διαβάστε περισσότερα

Το δικό µου σκυλάκι. Ησαΐα Ευτυχία

Το δικό µου σκυλάκι. Ησαΐα Ευτυχία Συχνά στη ζωή µας βρισκόµαστε στη θέση που πρέπει να υποστηρίξουµε τη γνώµη µας για να πείσουµε τους άλλους ότι έχουµε δίκαιο! Μερικές φορές το πετυχαίνουµε µερικές όχι! Η επιχειρηµατολογία απαιτεί τέχνη,

Διαβάστε περισσότερα

Μια μέρα καθώς πήγαινα στο σπίτι είδα έναν κλέφτη να μπαίνει από το παράθυρο και να είναι έτοιμος να αρπάξει τα πάντα...

Μια μέρα καθώς πήγαινα στο σπίτι είδα έναν κλέφτη να μπαίνει από το παράθυρο και να είναι έτοιμος να αρπάξει τα πάντα... Μια μέρα καθώς πήγαινα στο σπίτι είδα έναν κλέφτη να μπαίνει από το παράθυρο και να είναι έτοιμος να αρπάξει τα πάντα... Αμέσως έβγαλα το κινητό από τη θήκη και έστειλα μήνυμα στο κινητό της μαμάς πού

Διαβάστε περισσότερα

Όταν η μαμά έχει στομία

Όταν η μαμά έχει στομία Coloplast Όταν η μαμά έχει στομία Μια αληθινή ιστορία ζωής Εισαγωγή Αυτό το φυλλάδιο γράφτηκε από την Tina η οποία έχει κάνει επέμβαση στομίας. Η επέμβαση έγινε το 1994, τη στιγμή που ο γιος της ήταν ακόμα

Διαβάστε περισσότερα

μετάφραση: Μαργαρίτα Ζαχαριάδου

μετάφραση: Μαργαρίτα Ζαχαριάδου μετάφραση: Μαργαρίτα Ζαχαριάδου Τέσσερα ΜΠΡΟΜΠΝΤΙΝΓΚΝΑΓΚ Έπειτα από το ταξίδι του στη μικροσκοπική χώρα των Λιλλιπούτειων, ο Γκιούλλιβερ έμεινε στο σπίτι με τη γυναίκα του και τα παιδιά του αλλά πριν περάσουν

Διαβάστε περισσότερα

Τοπαλίδης Ιπποκράτης, 13 ετών

Τοπαλίδης Ιπποκράτης, 13 ετών Τοπαλίδης Ιπποκράτης, 13 ετών Το μυστήριο του πασχαλινού λαγού Του Κώστα Στοφόρου «Να βγούμε;» «Όχι ακόμα», είπε ο μπαμπάς. «Δεν θα έχει έρθει. Είναι πολύ νωρίς. Κάτσε να ξυπνήσει κι ο Δημήτρης». «Ο Δημήτρης

Διαβάστε περισσότερα

Κολόνες Μπαλόνια Έγκατα Αιώνες Κουμπότρυπες Όλα Σύννεφα Πρίγκιπες Αγριοπερίστερα...

Κολόνες Μπαλόνια Έγκατα Αιώνες Κουμπότρυπες Όλα Σύννεφα Πρίγκιπες Αγριοπερίστερα... ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ Σπανακοπιτάκια... 11 Γλάροι.... 17 Τρύπες... 20 Φεγγαράνθρωποι.............................. 28 Παλάτια... 33 Γενέθλια... 42 Φτερά... 49 Χρώματα... 55 Κουμπιά... 62 Φασολάκια.... 66 Λα-λα-λα-λα...

Διαβάστε περισσότερα

ΕΚ ΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ Α.Ε.

ΕΚ ΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ Α.Ε. ιστορίες της 17 ιστορίες της Πρωτοχρονιάς Παραμύθια: Βαλερί Κλες, Έμιλι-Ζιλί Σαρμπονιέ, Λόρα Μιγιό, Ροζέ-Πιερ Μπρεμό, Μονίκ Σκουαρσιαφικό, Καλουάν, Ιμπέρ Μασουρέλ, Ζαν Ταμπονί-Μισεράτσι, Πολ Νέισκενς,

Διαβάστε περισσότερα

ΘΟΔΩΡΗΣ ΠΑΠΑΘΕΟΔΩΡΟΥ

ΘΟΔΩΡΗΣ ΠΑΠΑΘΕΟΔΩΡΟΥ ΘΟΔΩΡΗΣ ΠΑΠΑΘΕΟΔΩΡΟΥ * Αυτά τα τελευταία μην τα δένουμε και κόμπο όμως. Δυστυχώς... ΥΠΟΘΕΣΗ: ΚΛΕΜΜΕΝΑ ΒΡΑΒΕΙΑ (ΚΑΙ ΚΛΕΜΜΕΝΑ ΦΙΛΙΑ)* Εικόνες: Λέλα Στρούτση ΑΘΗΝΑ Τετάρτη, 7.00 το πρωί Το φως ήταν λιγοστό.

Διαβάστε περισσότερα

Η χριστουγεννιάτικη περιπέτεια του Ηλία

Η χριστουγεννιάτικη περιπέτεια του Ηλία Βασίλης Τερζόπουλος Ο Ηλίας ζει παρέα με τον σκύλο του τον Ρούντολφ και δουλεύει στο ταχυδρομείο της πόλης του. Όταν μεγάλωσε, όμως, πήρε μια σημαντική απόφαση και κάθε παραμονή Πρωτοχρονιάς βρίσκεται

Διαβάστε περισσότερα

ΔΕΝ ΜιΛΗΣΑ ΠΟΤΕ, ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ, ΓιΑ ΕΚΕιΝΟ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑιΡι ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΣΤΗ ΜΗΤΕΡΑ ΣΟΥ. ΗΜΑΣΤΑΝ ΠΑΝΤΡΕΜΕΝΟι ΚΟΝΤΑ 16 ΧΡΟΝιΑ.

ΔΕΝ ΜιΛΗΣΑ ΠΟΤΕ, ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ, ΓιΑ ΕΚΕιΝΟ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑιΡι ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΣΤΗ ΜΗΤΕΡΑ ΣΟΥ. ΗΜΑΣΤΑΝ ΠΑΝΤΡΕΜΕΝΟι ΚΟΝΤΑ 16 ΧΡΟΝιΑ. ΣΤΡΑΓΓιΣΜΑ ΔΕΝ ΜιΛΗΣΑ ΠΟΤΕ, ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ, ΓιΑ ΕΚΕιΝΟ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑιΡι ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΣΤΗ ΜΗΤΕΡΑ ΣΟΥ. ΗΜΑΣΤΑΝ ΠΑΝΤΡΕΜΕΝΟι ΚΟΝΤΑ 16 ΧΡΟΝιΑ. ΕΝΑ ΒΡΑΔΥ, ΠΟΥ ΕΣΥ Κι Η ΑΔΕΛΦΗ ΣΟΥ ΛΕιΠΑΤΕ, ΤΗΣ ΤΑ 'ΠΑ ΟΛΑ. ΜΕ ΑΚΟΥΓΕ ΣΟΒΑΡΗ.

Διαβάστε περισσότερα

ΛΥΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΣΧΟΛΙΚΟ ΕΚΦΟΒΙΣΜΟ ΚΑΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟ ΣΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ: Περιγραφή μίας αποτελεσματικής μεθοδολογίας σε μορφή διαλόγου

ΛΥΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΣΧΟΛΙΚΟ ΕΚΦΟΒΙΣΜΟ ΚΑΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟ ΣΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ: Περιγραφή μίας αποτελεσματικής μεθοδολογίας σε μορφή διαλόγου ΛΥΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΣΧΟΛΙΚΟ ΕΚΦΟΒΙΣΜΟ ΚΑΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟ ΣΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ: Περιγραφή μίας αποτελεσματικής μεθοδολογίας σε μορφή διαλόγου 1 Από το Παράρτημα: SOLUTIONS FOR BULLYING IN PRIMARY SCHOOLS της Sue

Διαβάστε περισσότερα

17.Γ. ΠΡΟΣΤΧΑ ΑΝΕΚΔΟΣΑ ΜΕ ΣΟΝ ΣΟΣΟ 4 - ΧΑΣΖΗΑΛΕΞΑΝΔΡΟΤ ΜΑΡΙΑ

17.Γ. ΠΡΟΣΤΧΑ ΑΝΕΚΔΟΣΑ ΜΕ ΣΟΝ ΣΟΣΟ 4 - ΧΑΣΖΗΑΛΕΞΑΝΔΡΟΤ ΜΑΡΙΑ το Δημοτικό η δασκάλα λέει στους μαθητές της: -Παιδιά, ελάτε να κάνουμε ένα τεστ εξυπνάδας! Ριχάρδο, πες μου ποιο είναι αυτό το ζωάκι: Περπατά στα κεραμίδια, έχει μουστάκι, κάνει νιάου και αλλά έχει και

Διαβάστε περισσότερα

Πρώτες μου απορίες. ΚΟΙΤΑΖΑ τ αγόρια και σκέπτουμουν. [7]

Πρώτες μου απορίες. ΚΟΙΤΑΖΑ τ αγόρια και σκέπτουμουν. [7] A Πρώτες μου απορίες ΚΟΙΤΑΖΑ τ αγόρια και σκέπτουμουν. Ο Λουκάς έγραφε σιωπηλά, τα φρύδια του σουφρωμένα, θυμωμένος ακόμα, ενώ ο Βρασίδας, με τα χέρια στις τσέπες, πήγαινε κι έρχουνταν, κάθουνταν και σηκώνουνταν,

Διαβάστε περισσότερα

9 απλοί τρόποι να κάνεις μία γυναίκα να μην μπορεί να σε βγάλει από το μυαλό της

9 απλοί τρόποι να κάνεις μία γυναίκα να μην μπορεί να σε βγάλει από το μυαλό της Όσο δύσκολα και μυστήρια πλάσματα κι αν είναι οι γυναίκες, πίστεψέ με θέλουν απλά πράγματα για να τις εντυπωσιάσεις. Και τις περισσότερες φορές αυτά τα απλά είναι και τα αυτονόητα. Τώρα γιατί οι άντρες

Διαβάστε περισσότερα

ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΣ ΠΡΩΤΟΓΗΡΟΥ Πρωτοδίκου Διοικητικών Δικαστηρίων ΟΜΙΛΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ ΧΟΡΩΔΙΑΣ ΟΡΧΗΣΤΡΑΣ ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΧΑΛΚΙΔΟΣ

ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΣ ΠΡΩΤΟΓΗΡΟΥ Πρωτοδίκου Διοικητικών Δικαστηρίων ΟΜΙΛΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ ΧΟΡΩΔΙΑΣ ΟΡΧΗΣΤΡΑΣ ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΧΑΛΚΙΔΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΣ ΠΡΩΤΟΓΗΡΟΥ Πρωτοδίκου Διοικητικών Δικαστηρίων ΟΜΙΛΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ ΧΟΡΩΔΙΑΣ ΟΡΧΗΣΤΡΑΣ ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΧΑΛΚΙΔΟΣ Κυριακή 19 Δεκεμβρίου 2010 Έμπλεη ευγνωμοσύνης, με βαθιά

Διαβάστε περισσότερα

Περιεχόμενα Κεφάλαιο 1: Κεφάλαιο 2: Κεφάλαιο 3: Κεφάλαιο 4:

Περιεχόμενα Κεφάλαιο 1: Κεφάλαιο 2: Κεφάλαιο 3: Κεφάλαιο 4: Περιεχόμενα Πρόλογος...9 Κεφάλαιο 1: Η πρώτη έκπληξη...13 Κεφάλαιο 2: Η διοίκηση ξεκινάει από τον σκοπό και τους στόχους...19 Κεφάλαιο 3: Τι είναι διοίκηση;...25 Κεφάλαιο 4: Home Management!...39 Κεφάλαιο

Διαβάστε περισσότερα

Εικόνες: Eύα Καραντινού

Εικόνες: Eύα Καραντινού Εικόνες: Eύα Καραντινού H Kοκκινοσκουφίτσα Mια φορά κι έναν καιρό, έμεναν σ ένα χωριουδάκι μια γυναίκα με το κοριτσάκι της, που φορούσε μια κόκκινη σκουφίτσα. Γι αυτό ο κόσμος την φώναζε Κοκκινοσκουφίτσα.

Διαβάστε περισσότερα

ΘΕΑΤΡΙΚΟ 2 ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΟΥΖΙΝΑ

ΘΕΑΤΡΙΚΟ 2 ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΟΥΖΙΝΑ ΘΕΑΤΡΙΚΟ 2 ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΟΥΖΙΝΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΟΥΖΙΝΑ ΕΓΓΟΝΟΣ: Παππού, γιατί προτιμάς να βάζεις κανέλα και όχι κύμινο στα σουτζουκάκια; ΠΑΠΠΟΥΣ: Το κύμινο είναι κομματάκι δυνατό. Κάνει τους ανθρώπους να κλείνονται

Διαβάστε περισσότερα

ΜΙΑ ΣΕΙΡΑ ΑΠΟ ΑΤΥΧΗ ΓΕΓΟΝΟΤΑ

ΜΙΑ ΣΕΙΡΑ ΑΠΟ ΑΤΥΧΗ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΝΑ Αν σας αρέσουν οι ιστορίες με καλό τέλος, είναι προτιμότερο να επιλέξετε να διαβάσετε κάποιο άλλο βιβλίο. Αυτό το βιβλίο όχι μόνο δεν έχει καλό τέλος αλλά δεν έχει ούτε καλή αρχή, ενώ έχει

Διαβάστε περισσότερα

ALBUM ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ 2010 ΦΥΣΑΕΙ

ALBUM ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ 2010 ΦΥΣΑΕΙ ALBUM ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ 2010 ΦΥΣΑΕΙ Μη µου µιλάς γι' αυτά που ξεχνάω Μη µε ρωτάς για καλά κρυµµένα µυστικά Και µε κοιτάς... και σε κοιτώ... Κι είναι η στιγµή που δεν µπορεί να βγεί απ' το µυαλό Φυσάει... Κι είναι

Διαβάστε περισσότερα

Μαριέττα Κόντου ΦΤΟΥ ΞΕΛΥΠΗ. Εικόνες: Στάθης Πετρόπουλος

Μαριέττα Κόντου ΦΤΟΥ ΞΕΛΥΠΗ. Εικόνες: Στάθης Πετρόπουλος Ιστορίες που ζεις δυνατά Μαριέττα Κόντου ΦΤΟΥ ΞΕΛΥΠΗ Εικόνες: Στάθης Πετρόπουλος Στο τώρα Έχω δώσει τόσες υποσχέσεις που νομίζω ότι έχω χάσει το μέτρημα. Δεν είναι που λέω ψέματα όταν δεν τις τηρώ, είναι

Διαβάστε περισσότερα

Γεννηθήκαμε και υπήρξαμε μωρά. Κλαίγαμε, τρώγαμε, γελάγαμε, κοιμόμασταν, ξυπνάγαμε, λερωνόμασταν.

Γεννηθήκαμε και υπήρξαμε μωρά. Κλαίγαμε, τρώγαμε, γελάγαμε, κοιμόμασταν, ξυπνάγαμε, λερωνόμασταν. Γεννηθήκαμε και υπήρξαμε μωρά. Κλαίγαμε, τρώγαμε, γελάγαμε, κοιμόμασταν, ξυπνάγαμε, λερωνόμασταν. Μεγαλώσαμε λίγο και υπήρξαμε παιδιά. Φωνάζαμε, τσακωνόμασταν, γνωρίζαμε, βρίζαμε, παίζαμε, χαιρόμασταν,

Διαβάστε περισσότερα

Λήστευαν το δημόσιο χρήμα - Το B' Μέρος με τους αποκαλυπτικούς διαλόγους Άκη - Σμπώκου

Λήστευαν το δημόσιο χρήμα - Το B' Μέρος με τους αποκαλυπτικούς διαλόγους Άκη - Σμπώκου Λήστευαν το δημόσιο χρήμα - Το B' Μέρος με τους αποκαλυπτικούς διαλόγους Άκη - Σμπώκου - από τον Φουάτ σε τρεις εταιρίες χρήματα... μπλου μπρουμέλ, άλλη μια P.A κάπως έτσι και άλλη μία που μου είχες πει

Διαβάστε περισσότερα

ΣΚΕΤΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΠΑΡΕΝΟΧΛΗΣΗ. ΝΑΤΑΣΑ (Μέσα στην τάξη προς το τέλος του μαθήματος) ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ Η Γη, κυρία Νατάσα, έχει το σχήμα μιας σφαίρας.

ΣΚΕΤΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΠΑΡΕΝΟΧΛΗΣΗ. ΝΑΤΑΣΑ (Μέσα στην τάξη προς το τέλος του μαθήματος) ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ Η Γη, κυρία Νατάσα, έχει το σχήμα μιας σφαίρας. ΣΚΕΤΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΠΑΡΕΝΟΧΛΗΣΗ ΝΑΤΑΣΑ (Μέσα στην τάξη προς το τέλος του μαθήματος) Λοιπόν παιδιά αυτό ήταν το σημερινό μας μάθημα. Για να ανακεφαλαιώσουμε. Ποιο είπαμε ότι είναι το σχήμα της Γης;

Διαβάστε περισσότερα

ΧΑΡΤΑΕΤΟΣ UÇURTMA Orkun Bozkurt

ΧΑΡΤΑΕΤΟΣ UÇURTMA Orkun Bozkurt ΧΑΡΤΑΕΤΟΣ UÇURTMA Orkun Bozkurt - Ι - Αυτός είναι ένας ανάπηρος πριν όμως ήταν άνθρωπος. Κάθε παιδί, σαν ένας άνθρωπος. έρχεται, καθώς κάθε παιδί γεννιέται. Πήρε φροντίδα απ τη μητέρα του, ανάμεσα σε ήχους

Διαβάστε περισσότερα

Οι προσωπικοί στόχοι καθενός μπορούν κατά καιρούς να αποτελούν και να καθορίζουν το success story της ζωής του για μια μικρή ή μεγάλη περίοδο.

Οι προσωπικοί στόχοι καθενός μπορούν κατά καιρούς να αποτελούν και να καθορίζουν το success story της ζωής του για μια μικρή ή μεγάλη περίοδο. 1 3 1 Οι προσωπικοί στόχοι καθενός μπορούν κατά καιρούς να αποτελούν και να καθορίζουν το success story της ζωής του για μια μικρή ή μεγάλη περίοδο. Η επίτευξη του εκάστοτε στόχου είναι η αυταπόδεικτη

Διαβάστε περισσότερα

Μια φορά κι ένα γαϊδούρι

Μια φορά κι ένα γαϊδούρι Μια φορά κι ένα γαϊδούρι Ερευνητική Εργασία Α Λυκείου Υπεύθυνοι Καθηγητές Κοκκίνου Ελένη Παπαζέτης Κωνσταντίνος Καϊµακάµης Αθανάσιος Συγγραφική Οµάδα Τσιρίδης Νίκος Ραχωβίτσας Δηµήτρης Σιέλης Χρίστος Σχολικό

Διαβάστε περισσότερα

Περιεχόμενα. Πρόλογος Εισαγωγή Ευχαριστίες Το ξεκίνημα μιας σχέσης Βήμα πρώτο: Τι χρειάζομαι, τι επιθυμώ, πώς αντιδρώ;...

Περιεχόμενα. Πρόλογος Εισαγωγή Ευχαριστίες Το ξεκίνημα μιας σχέσης Βήμα πρώτο: Τι χρειάζομαι, τι επιθυμώ, πώς αντιδρώ;... Περιεχόμενα Πρόλογος... 15 Εισαγωγή... 17 Ευχαριστίες... 21 Το ξεκίνημα μιας σχέσης... 23 «Τι πρέπει να προσέχω στην αρχή μιας σχέσης, ώστε να ξέρω ότι θα ταιριάξουμε;»... 24 «Πόσο να περιμένω για να μου

Διαβάστε περισσότερα

Αυτό το βιβλίo είναι μέρος μιας δραστηριότητας του Προγράμματος Comenius

Αυτό το βιβλίo είναι μέρος μιας δραστηριότητας του Προγράμματος Comenius Μάρτιος 2011 Αυτό το βιβλίo είναι μέρος μιας δραστηριότητας του Προγράμματος Comenius Ο ΘΡΥΛΟΣ ΤΟΥ ΜΑΣΤΡΟ-ΜΑΝΩΛΗ Πολύ παλιά, αιώνες πριν, ο Negru Voda, ο κυβερνήτης της Ρουμανίας, ήθελε να χτίσει ένα μοναστήρι

Διαβάστε περισσότερα

Μια φορά και έναν καιρό ζούσε στα βάθη του ωκεανού µια µικρή σταγόνα, ο Σταγονούλης. Έπαιζε οληµερίς διάφορα παιχνίδια µε τους ιππόκαµπους και τις

Μια φορά και έναν καιρό ζούσε στα βάθη του ωκεανού µια µικρή σταγόνα, ο Σταγονούλης. Έπαιζε οληµερίς διάφορα παιχνίδια µε τους ιππόκαµπους και τις Μια φορά και έναν καιρό ζούσε στα βάθη του ωκεανού µια µικρή σταγόνα, ο Σταγονούλης. Έπαιζε οληµερίς διάφορα παιχνίδια µε τους ιππόκαµπους και τις µικρές γοργόνες και ήταν πολύ ευτυχισµένος. Όµως, ήταν

Διαβάστε περισσότερα

Προσοχή! Μη διαβάσετε ποτέ μεγαλόφωνα το βιβλίο αυτό σε κάποιον που οδηγεί.

Προσοχή! Μη διαβάσετε ποτέ μεγαλόφωνα το βιβλίο αυτό σε κάποιον που οδηγεί. Οδηγίες ανάγνωσης Προσοχή! Μη διαβάσετε ποτέ μεγαλόφωνα το βιβλίο αυτό σε κάποιον που οδηγεί. Το κουνελάκι που ήθελε να κοιμηθεί είναι ένα παραμύθι που βοηθάει τα παιδιά να αποκοιμιούνται στο σπίτι, τον

Διαβάστε περισσότερα

Ανδρέας Αρματάς Φραντσέσκα Ασσιρέλλι

Ανδρέας Αρματάς Φραντσέσκα Ασσιρέλλι Ανδρέας Αρματάς Φραντσέσκα Ασσιρέλλι Η Λελέκα δεν είναι μόνη Πολλά παιδιά ταλαιπωρούνται από φοβίες και νιώθουν ανήμπορα να τις αντιμετωπίσουν. Υπάρχουν όμως και πολλά παιδιά που ξεπερνούν τελικά τους

Διαβάστε περισσότερα

Φωνή: Θανούλη! Φανούλη! Μαριάννα! Φανούλης: Μας φωνάζει η μαμά! Ερχόμαστε!

Φωνή: Θανούλη! Φανούλη! Μαριάννα! Φανούλης: Μας φωνάζει η μαμά! Ερχόμαστε! 20 Χειμώνας σε μια πλατεία. Χιονίζει σιωπηλά. Την ησυχία του τοπίου διαταράσσουν φωνές και γέλια παιδιών. Μπαίνουν στη σκηνή τρία παιδιά: τα δίδυμα, ο Θανούλης και ο Φανούλης, και η αδελφή τους η Μαριάννα.

Διαβάστε περισσότερα

Δύο ιστορίες που ρωτάνε

Δύο ιστορίες που ρωτάνε ...... Δύο ιστορίες που ρωτάνε Διορθώσεις: Νέστορας Χούνος Σελιδοποίηση - Μακέτα εξωφύλλου: Ευθύµης Δηµουλάς 1991 MANOΣ KONTOΛEΩN & EKΔOΣEIΣ «AΓKYPA» Δ.A. ΠAΠAΔHMHTPIOY A.B.E.E. Η παρούσα 18η έκδοση, Φεβρουάριος

Διαβάστε περισσότερα

Ε: Τι λέτε, μου πάνε; Α: χαχχαχχαχ (τα έπαιξαν και με τραβούσαν από τα χερια καθώς απομακρυνόμουν

Ε: Τι λέτε, μου πάνε; Α: χαχχαχχαχ (τα έπαιξαν και με τραβούσαν από τα χερια καθώς απομακρυνόμουν Ακάνθους - ίσως η καλύτερή μου βραδιά στο pick up..πειραματιζόμουν πολύ με peacock (έχω μιλήσει σε άλλο άρθρο μου για αυτό... περί της θεωρίας του παγωνιού που έχει να κάνει με το να φοράς τουλάχιστον

Διαβάστε περισσότερα

ΤΑ ΜΠΑΛΟΝΙΑ ΤΗΣ ΦΙΛΙΑΣ

ΤΑ ΜΠΑΛΟΝΙΑ ΤΗΣ ΦΙΛΙΑΣ ΤΑ ΜΠΑΛΟΝΙΑ ΤΗΣ ΦΙΛΙΑΣ Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε ένα κόκκινο μπαλόνι σε έναν παιδότοπο. Ήταν μόνο του και παρόλο που τα παιδάκια έπαιζαν μαζί του, δεν είχε κανέναν φίλο που να είναι σαν κι αυτό. Όλη

Διαβάστε περισσότερα

Modern Greek Beginners

Modern Greek Beginners 2016 HIGHER SCHOOL CERTIFICATE EXAMINATION Modern Greek Beginners ( Section I Listening) Transcript Familiarisation Text Καλημέρα. Καλημέρα σας. Μπορώ να σας βοηθήσω; Ήρθα να πάρω αυτό το δέμα. Σήμερα

Διαβάστε περισσότερα

Γράφει η Ευρυδίκη Αμανατίδου

Γράφει η Ευρυδίκη Αμανατίδου Γράφει η Ευρυδίκη Αμανατίδου Σε μια αυλή, ζούσαν καμιά δεκαριά γαλοπούλες, μαύρες και με μακριούς λαιμούς κι όλη την ώρα φώναζαν γλου-γλου-γλου. Αχώριστες ήταν και τριγυρνούσαν και τσιμπολογούσαν. Κι έτσι

Διαβάστε περισσότερα

Περιεχόμενα. Εφτά ξύλινα αλογάκια κι ένα αληθινό Αν έχεις τύχη Η μεγάλη καφετιά αρκούδα κι εμείς... 37

Περιεχόμενα. Εφτά ξύλινα αλογάκια κι ένα αληθινό Αν έχεις τύχη Η μεγάλη καφετιά αρκούδα κι εμείς... 37 Περιεχόμενα Εφτά ξύλινα αλογάκια κι ένα αληθινό............. 11 Αν έχεις τύχη..................................... 21 Η μεγάλη καφετιά αρκούδα κι εμείς............... 37 7199_alogaki_pasxalitsa_arkouda:7199_alogaki_pasxalitsa_arkouda

Διαβάστε περισσότερα