Παιδεία Κυρίου: Προετοιμασία για ζωή με νόημα

Transcript

1 ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ, ΠΑΞΩΝ & ΔΙΑΠΟΝΤΙΩΝ ΝΗΣΩΝ ΓΡΑΦΕΙΟ ΝΕΟΤΗΤΟΣ «Υἱέ μή ὀλιγώρει παιδείας Κυρίου» (Παροιμ. 3, 11) Παιδεία Κυρίου: Προετοιμασία για ζωή με νόημα ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΟ ΒΟΗΘΗΜΑ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΥ ΕΤΟΥΣ ΚΕΡΚΥΡΑ

2 Ιερά Μητρόπολις Κερκύρας Αγίου Αρσενίου 1, Κέρκυρα τηλ , Τα μαθήματα συνέγραψαν οι κατηχητές του Ι. Ν. Αγίων Πάντων πόλεως π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός πρεσβ. Μαρία Κυτιλή-Μουρτζανού Διάκ. Νεκτάριος Μπόκος Διακόν. Στεφανία Καρύδη-Μπόκου Παναγιώτης Χαλβατσιώτης Μαρία Κάλλου Αγγελική Σουρβίνου Ευγενία Κουτσούρη Οι εικόνες έχουν ως πηγή τους το Διαδίκτυο 2

3 ΠΙΝΑΚΑΣ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΩΝ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ...5 ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ...7 ΘΕΜΑΤΑ ΚΑΤΗΧΗΣΗΣ ΚΑΤΩΤΕΡΟΥ...9 ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΩΝ ΘΕΜΑΤΑ ΚΑΤΗΧΗΣΗΣ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ-ΛΥΚΕΙΟΥ

4 ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ

5 *** Αριθ. Πρωτ.: 200 Κέρκυρα, 17 Σεπτεμβρίου 2014 ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΚΕΡΚΥΡΑΣ, ΠΑΞΩΝ & ΔΙΑΠΟΝΤΙΩΝ ΝΗΣΩΝ κ. ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ Ἡ Παλαιά Διαθήκη στήν πρώτη Ἐκκλησία ἀποτελοῦσε τήν βάση γιά τήν κατήχηση τῶν ὑποψηφίων γιά τό Βάπτισμα. Ἄλλωστε ἡ ζωή τοῦ ἀνθρώπου πρίν προσλάβει τήν ἰδιότητα τοῦ χριστιανοῦ προσομοιάζει μέ τήν ζωή τῶν Ἰσραηλιτῶν, οἱ ὁποῖοι βίωναν μέν τήν παρουσία τοῦ Θεοῦ, γνώριζαν τό θέλημά Του, δέν μποροῦσαν ὅμως να σωθοῦν, διότι δέν εἶχε ἔρθει ἀκόμη τό πλήρωμα τοῦ χρόνου, ἡ ὥρα τῆς ἐνανθρωπίσεως, μέ ἀποτέλεσμα τό μεσότοιχον τοῦ φραγμοῦ ἀνάμεσα στόν Θεό καί τόν ἄνθρωπο νά παραμένει ἰσχυρό καί ἀνίκητο. Αὐτό ὅμως δέν συνεπαγόταν τήν ἀπουσία τῆς εὐθύνης τοῦ ἀνθρώπου νά ἀγωνιστεῖ γιά νά οἰκεωθεῖ τόν Θεό. Ἔτσι καί ἡ ζωή τοῦ πρό τῆς βαπτίσεως εὑρισκομένου ἀνθρώπου εἶναι ζωή παλαιοδιαθηκική. Κατηχεῖται στό θέλημα τοῦ Θεοῦ, ὅμως δέν μπορεῖ νά μετάσχει πλήρως στή ζωή τοῦ σεσωσμένου, καθότι δέν ἔχει λάβει τό Βάπτισμα καί τό Χρῖσμα. Εἶναι προσκαρτερών τῷ μηνύματι τῆς σωτηρίας (Πράξ.2, 42), ἀλλά δέν μπορεῖ νά τό ζήσει στό σύνολο τῆς ὑπάρξεώς του. Ζοῦμε σέ μία ἐποχή στήν ὁποία οἱ ἄνθρωποι καί ἰδιαιτέρως οἱ νεώτεροι, ἔχουν βαπτισθεῖ. Μποροῦν δηλαδή νά συμμετάσχουν στή ζωή τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ πνευματική τους ὅμως κατάσταση ὁμοιάζει μέ τήν περίοδο τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Ὁλοένα καί περισσότερο ἀκατήχητοι οἱ χριστιανοί μας καί μάλιστα οἱ νεώτεροι. Καί τό πρόβλημα ἔγκειται στό ὅτι σήμερα δέν εἶναι κἄν «προσκαρτεροῦντες τῇ διδαχῇ καί τῇ κοινωνίᾳ καί τῇ κλάσει τοῦ ἄρτου καί ταῖς προσευχαῖς» (Πράξ. 2, 42). Γι αὐτό καί ὁ ἀγώνας τῆς Ἐκκλησίας ἔγκειται στόν ἐπανευαγγελισμό, στήν ἀφύπνιση τῶν ἀνθρώπων, ἰδίως τῶν νεωτέρων, γιά νά συνειδητοποιήσουν τήν ἀνάγκη νά εἶναι ἐν ἐπιγνώσει ὀρθόδοξοι». Τό φετινό κατηχητικό μας βοήθημα, τό ὁποῖο συνεχίζει τήν πνευματική προσπάθεια τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλησίας γιά λόγο σύγχρονο, προσαρμοσμένο στά δεδομένα τῆς ἐποχῆς μας καί τήν ἴδια στιγμή προσιτό τόσο στούς κατηχητές καί τίς κατηχήτριες ὅσο καί στά παιδιά καί στούς νέους, εἶναι ἀφιερωμένο στήν Παλαιά Διαθήκη καί στά μηνύματά της γιά τή ζωή μας, ὅπως ἐπίσης καί σέ σύγχρονα θέματα καί προβληματισμούς μέ ἀφόρμηση νεανικά τραγούδια. Τά μηνύματα πού δίδονται, ἐκτός ἀπό τίς πηγές τῆς πνευματικῆς μας παραδόσεως, συνδυάζονται μέ κείμενα σύγχρονα, ἀπό τόν τύπο καί τό Διαδίκτυο, ὥστε νά εἶναι κατάλληλα νά προελκύσουν τούς νεώτερους, πού ζοῦνε ὁλοκληρωτικά τήν ψηφιακή ἐποχή μας. Καί φέτος τό βοήθημα συνέγραψαν καί ἐδίδαξαν στήν κατηχητική πράξη οἱ κατηχητές τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίων Πάντων Κερκύρας, μέ τήν εὐθύνη καί τόν συντονισμό τοῦ Πρωτ. Θεμιστοκλῆ Μουρτζανοῦ, Γενικοῦ Ἀρχιερατικοῦ Ἐπιτρόπου τῆς καθ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως. Συγχαίρουμε τούς κοπιάσαντας καί τούς εὐλογοῦμε πατρικῶς, εὐχαριστῶντας τους γιά τήν ἀφιέρωση στήν διακονία τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ καί τήν ἀγάπη τους γιά τήν νεότητα καί τήν κατήχησή της. 5

6 Ἐπευλογοῦμε πατρικῶς καί ὅσους διακονοῦν τόν εὐαίσθητο χῶρο τῆς κατηχήσεως. Ἐργάζονται γιά τό πνευματικό κεφάλαιο τοῦ μέλλοντος. Καί εἴμεθα βέβαιοι ὅτι ὁ Κύριός μας θά ἐνισχύει κάθε δικό τους κόπο καί θά προσθέτει σ αὐτούς διά τῆς χάριτός Του χαρά πνευματική. Καλή ἱεραποστολική καί κατηχητική χρονιά! Μετά πατρικῆς ἀγάπης καί ἐν Κυρίῳ εὐχῶν, Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ Ο ΚΕΡΚΥΡΑΣ, ΠΑΞΩΝ & ΔΙΑΠΟΝΤΙΩΝ ΝΗΣΩΝ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ 6

7 ΘΕΜΑΤΑ ΚΑΤΗΧΗΣΗΣ ΚΑΤΩΤΕΡΟΥ 7

8 ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΩΝ ΚΑΤΩΤΕΡΟΥ ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΟΥ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΥ ΕΤΟΥΣ Θέμα: Παλαιά Διαθήκη 11 και : Ο Αβραάμ και οι τρεις ξένοι- ο Θεός είναι Τριαδικός και μας αγαπά τόσο ώστε να προνοεί για τον καθένα μας 18 και : Η θυσία του Αβραάμ: η πίστη στο Θεό θέλει εμπιστοσύνη 25 και : Τα πρωτοτόκια του Ησαύ και η ευλογία του Ιακώβ- Ο Ιακώβ παλεύει με το Θεό ο άνθρωπος χρειάζεται να αξιοποιεί όλα του τα χαρίσματα, για να συναντήσει το Θεό, αλλά και για να πετύχει στη ζωή του και να μην κάνει εκπτώσεις 1 και : Ο Ιωσήφ και τα αδέρφια του - η αγάπη για την οικογένεια και ο χωρισμός που προκαλεί η αμαρτία 8 και : Ιωσήφ, Πετεφρής, τα όνειρα του Φαραώ - η αγάπη για το Θεό νικά κάθε κακό. Να παραμένουμε σταθεροί στις αξίες μας 15 και : Ο Ιωσήφ συμφιλιώνεται με τα αδέρφια του- η αγάπη συγχωρεί και μακροθυμεί 22 και : Ο Μωυσής, η ανατροφή του και η φλεγόμενη βάτος: η Παναγία μας δείχνει πώς ο άνθρωπος μπορεί να έχει το Θεό στη ζωή του- ο Θεός φωτίζει τους ανθρώπους να μην κάνουν το κακό 29 και : Οι δέκα πληγές του Φαραώ: η υπερηφάνεια και η αλαζονεία δεν δικαιώνονται στη ζωή- το χρέος των ηγετών είναι να προστατεύουν το λαό τους 6 και : Το πέρασμα της Ερυθράς θάλασσας: ο Χριστός μας βοηθά να νικήσουμε το κακό και την αμαρτία περνώντας μας μέσα από κάθε δυσκολία 13 και : Οι δέκα εντολές στο όρος Σινά το χρυσό μοσχάρι: η ζωή δεν είναι μόνο δικαιώματα-χρειάζεται και η υπακοή στο θέλημα του Θεού και η ανάληψη της ευθύνης μας έναντί Του και έναντι του κόσμου 20 και : Ο Δανιήλ και το όραμα του Ναβουχοδονόσορα ο ερχομός του Χριστού στον κόσμο ξεκινά την βασιλεία του Θεού 10 και : Δανιήλ και Βηλ - το ψέμα καταστρέφει τη ζωή μας. Ο Χρόνος μας δίνεται από το Θεό για να βρούμε την αλήθεια 17 και : Η κιβωτός της Διαθήκης: η Εκκλησία ο χώρος και ο τρόπος όπου σωζόμαστε-το νόημα της σωτηρίας και της αιωνιότητας 24 και : Ο Σαμψών: τι σημαίνει να ακούμε τα όσα μας λέει ο Θεός και τι σημαίνει η ανυπακοή στο θέλημά Του 31.1 και : Το όραμα του προφήτη Ησαία - Η Θεία Κοινωνία το κάρβουνο που καίει, αλλά και αναγεννά τον άνθρωπο 7 και : Η ιστορία του Γεδεών: πώς αποδεικνύει ο Θεός την παρουσία Του στον κόσμο και στον άνθρωπο και τη ζωή μας- η αξία της προσευχής και του διαλόγου μαζί Του 14 και : Ο δίκαιος Ιώβ - η υπομονή στη ζωή μας 8

9 21 και : Η νηστεία των τριών παιδιών και του Δανιήλ στη Βαβυλώνα και η κάμινος του πυρός η νηστεία μας δίνει την δύναμη του ουρανού 28.2 και : Ο προφήτης Ηλίας και οι ιερείς του Βάαλ: η πίστη στο Θεό θριαμβεύει και διαλύει κάθε είδωλο και κάθε ψέμα η αξία της Ορθοδοξίας 7 και : Ο προφήτης Ηλίας και η δοκιμασία των Ισραηλιτών η χήρα στα Σαρεπτά: ο Θεός παίρνει την ευλογία Του από τους αχάριστους ανθρώπους και τη δίνει σ αυτούς που έχουν καλοσύνη και αγάπη και απλότητα 14 και : Ο Μωυσής και το ξύλο της Μεράς: ο Σταυρός του Χριστού γλυκαίνει τη ζωή του ανθρώπου και τον κάνει να περνά κάθε δυσκολία 21 και : Ο Ηλίας συναντά το Θεό στο όρος Χωρήβ: πώς μπορούμε να δούμε το Θεό- τι σημαίνει χάρις Θεού 28 και : Το αμπέλι του Ναβουθαί: να αρκούμαστε στα όσα έχουμε, να ελεούμε και να μην έχουμε την τάση να θέλουμε ό,τι ανήκει στους άλλους 4 και : Οι προφητείες του Δαβίδ και του Ησαΐα για το πάθος και την Ανάσταση του Χριστού ο Χριστός μας δείχνει πως για την Βασιλεία του Θεού χρειάζεται θυσία και ταπείνωση 25 και : Η προφητεία του Ιεζεκιήλ για την ανάσταση του Χριστού και την Ανάσταση όλων των ανθρώπων η ζωή δεν σταματά-προσδοκούμε την ανάσταση 2 και : Η ιστορία της Δεββώρας: άντρες και γυναίκες μπορούν να γίνουν άγιοι-στην Εκκλησία δεν υπάρχουν διακρίσεις 9 και : Ο Δανιήλ στο λάκκο των λεόντων: ο χριστιανός δεν φοβάται την εξουσία, αλλά την αντιμετωπίζει με κριτήριο τις εντολές του Θεού 16 και : Η ιστορία της Εσθήρ: η σεμνότητα, η αγνότητα της καρδιάς και η αγάπη για τους ανθρώπους γίνονται τρόπος συνάντησης με το Θεό 23 και : Ο Ιωνάς, η φάλαινα, η κολοκύθα: μέσα από την μετάνοια και την αλλαγή ο άνθρωπος βρίσκει το έλεος του Θεού. Ο Θεός ξέρει να συγχωρεί 30 και : Η Ανάληψη του προφήτη Ηλία: η ανθρώπινη φύση μας ανεβαίνει στον ουρανό με το Χριστό για να ζήσει αιώνια μαζί με το Χριστό 9

10 ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ 1 Η Φιλοξενία του Αβραάμ Χίλια πεντακόσια χρόνια πριν γεννηθεί ο Χριστός, ζούσε στην περιοχή της Χαρράν στην Μεσοποταμία (στο σημερινό Ιράκ) ο Αβραάμ. Ο Αβραάμ πίστευε στον αληθινό Θεό και προσευχόταν σ Αυτόν. Κάποια στιγμή ο Θεός τον πρόσταξε να φύγει από την Χαρράν και να μεταβεί στην Παλαιστίνη. Ο Αβραάμ υπάκουσε. Ο Θεός του υποσχέθηκε ότι από την δική του οικογένεια θα γεννηθούν παιδιά τα οποία θα κληρονομήσουν αυτή τη γη της Επαγγελίας (υπόσχεσης), όπως την ονόμασε. Ο Αβραάμ όμως, μολονότι ήταν παντρεμένος με τη Σάρα, δεν είχε παιδιά. Τα καλοκαίρια συνήθιζε να κατασκηνώνει στην περιοχή της Μαμβρή, κάτω από μια δρυ (βαλανιδιά). Ήταν πια 99 ετών. Ένα απόγευμα, καθώς ξεκουραζόταν στον ίσκιο της μεγάλης βελανιδιάς, είδε ξαφνικά μπροστά του τρεις άνδρες. Ήταν ξένοι. Ο Αβραάμ πετάχτηκε επάνω, έκανε μια βαθιά υπόκλιση και τους κάλεσε να μείνουν, να ξεκουραστούν λιγάκι. Ο Αβραάμ τους παράθεσε σπουδαία φιλοξενία (αβραμιαία) και κάθισε μαζί τους μέχρι να τελειώσουν το φαγητό τους. Όταν τελείωσαν, ο ένας Ξένος ρώτησε: «Πού είναι η γυναίκα σου η Σάρα;» Ο Αβραάμ του απάντησε ότι ήταν στη σκηνή. Ο άγνωστος έσκυψε και έπλυνε τα δάχτυλά του, καθώς είχε τελειώσει το φαγητό του, και είπε στον Αβραάμ: «Όταν ξαναπεράσω απ αυτόν τον δρόμο, την άνοιξη, η γυναίκα σου θα νανουρίζει έναν γιο». Ο Αβραάμ τρόμαξε. Η Σάρα γέλασε από την σκηνή που βρισκόταν, γιατί ήξερε ότι ήταν πια μεγάλη στην ηλικία και ήταν αδύνατο να γεννήσει παιδί. Ο Ξένος στράφηκε στη Σάρα και της είπε: «Γιατί γέλασες; Είναι τίποτε δύσκολο για το Θεό; Γιατί γέλασες; Έτσι θα γίνει, θα αποκτήσεις γιο». Οι τρεις άνδρες σηκώθηκαν και έφυγαν μετά και ο Αβραάμ κατάλαβε ότι ήταν απεσταλμένοι του Θεού. Ένα χρόνο μετά, πραγματικά η Σάρα, παρότι ήταν μεγάλη σε ηλικία, γέννησε ένα γιο, τον Ισαάκ, και εκπληρώθηκε η προφητεία των τριών ξένων. Ερμηνευτικά σχόλια Αβραάμ: είναι ο πρώτος από τους Πατριάρχες των Ισραηλιτών. Οι Πατριάρχες ήταν κυρίως βοσκοί. Ζούσαν ως νομάδες, δηλαδή άλλαζαν συχνά τόπο κατοικίας, γιατί μένανε σε σκηνές, καθώς τα πρόβατα που είχαν ανάγκη τροφής, ήταν αυτά που τους καθοδηγούσαν. Ήταν οργανωμένοι σε πατριές (ομάδες ανθρώπων που είχαν συγγένεια και αγάπη μεταξύ τους) και ο αρχηγός της πατριάς ονομαζόταν Πατριάρχης. Ο Αβραάμ ζούσε στην Χαρράν. Εκεί οι περισσότεροι κάτοικοι ήταν ειδωλολάτρες. Ο Αβραάμ όμως πίστευε στον αληθινό Θεό. Δεν γνωρίζουμε πώς είχε έρθει αυτή η πίστη. Φαίνεται όμως πως ο Θεός τον διάλεξε για να του μιλήσει και να του φανερωθεί, ώστε να γίνει ο εκλεκτός του και μαζί μ αυτόν όλη η γενιά του Ισραήλ, που θα προέρχονταν από τον Αβραάμ. υπάκουσε: ο Αβραάμ, παρότι δεν είχε παιδιά, πήρε την απόφαση να υπακούσει, να εμπιστευθεί το Θεό και το θέλημά Του. Έχει μεγάλη σημασία να αγαπά κανείς το Θεό όχι στα λόγια ή τις ιδέες, αλλά στην πράξη. Και αγάπη σημαίνει εμπιστοσύνη, δηλαδή υπακοή στα λόγια του Θεού, ακόμη κι αν αυτά δεν φαίνονται εύκολο να πραγματοποιηθούν. ξένοι: ο Αβραάμ ήταν φιλόξενος άνθρωπος. Έφτασε σε έναν τόπο ξένο. Δεν είχε παιδιά. Όμως στην καρδιά του είχε αγάπη. Και η αγάπη φαίνεται και με την φιλοξενία. Με το να είναι η καρδιά ανοιχτή σε όλους τους ανθρώπους. Έτσι, όταν εμφανίζονται οι τρεις ξένοι, ο Αβραάμ δείχνει ότι δεν σκέφτεται τον εαυτό του μόνο ούτε επειδή δεν τους γνωρίζει τους αφήνει να φύγουν. Τους φιλοξενεί και στρώνει τραπέζι γι αυτούς. Αγάπη σημαίνει λοιπόν ανοιχτή καρδιά και προσφορά προς όλους τους ανθρώπους. Σημαίνει να μην 10

11 ξεχωρίζουμε κανέναν, ούτε να αρνούμαστε να έχουμε επικοινωνία με τους ξένους. Ο Θεός δεν ξεχωρίζει κανέναν. όταν ξαναπεράσω: οι τρεις ξένοι δέχονται την φιλοξενία του Αβραάμ. Την ίδια στιγμή ο ένας από αυτούς του δίνει προφητεία, ότι η Σάρα, παρότι μεγάλη στην ηλικία, θα γεννήσει γιο. Η Σάρα αντιδρά με ειρωνεία. Δεν πιστεύει ότι κάτι τέτοιο μπορεί να γίνει πράξη. Νικά στη σκέψη της όχι η εμπιστοσύνη στο Θεό, αλλά η λογική της, το μυαλό της, το ότι πέρασαν τα χρόνια στα οποία μπορούσε να κάνει παιδί. Όμως ο λόγος του Θεού είναι λόγος αλήθειας και όποιος αγαπά τον Θεό εμπιστεύεται την αλήθεια που ο λόγος Του αναφέρει. Είναι τίποτε δύσκολο για το Θεό; Οι τρεις ξένοι ήταν άγγελοι και αποτύπωναν τον τριαδικό Θεό, τον Πατέρα, τον Υιό και το Άγιο Πνεύμα. Ήθελε ο Θεός να δείξει στον Αβραάμ ότι όπως ο ίδιος είναι ένας Θεός και τρία πρόσωπα, τα οποία υπάρχουν αγαπώντας το ένα το άλλο, έτσι και ο άνθρωπος μπορεί να ζήσει την αγάπη και να μοιάσει στο Θεό. Και η αγάπη ξεκινά από την συνάντηση του ανθρώπου με τον συνάνθρωπό του, με την φιλοξενία και την ανοιχτή καρδιά, περνά στην οικογένεια, η οποία είναι ένας από τους τρόπους με τους οποίους ο Θεός θέλει να του μοιάσουμε, γιατί η οικογένεια υπάρχει για να φανερώνεται η αγάπη των ανθρώπων που την απαρτίζουν μεταξύ τους, ενώ η αγάπη ολοκληρώνεται με την εμπιστοσύνη που καλούμαστε να έχουμε στο Θεό και την πορεία που Αυτός μας δείχνει. Την ίδια στιγμή, όπως ο Αβραάμ φιλοξένησε το Θεό στο πρόσωπο των ξένων, έτσι κι εμείς, κάθε φορά που δείχνουμε αγάπη μοιάζουμε με τον Αβραάμ και φιλοξενούμε την Αγία Τριάδα στην καρδιά μας. Και όταν ο άνθρωπος φιλοξενεί το Θεό, τότε τα πάντα μπορούν να του δοθούν, ακόμη και να νικήσει τους φυσικούς νόμους, ακόμη και να ζήσει το θαύμα. ένα χρόνο μετά: ο λόγος του Θεού εκπληρώνεται. Η Σάρα γεννά υιό και το θαύμα γίνεται. Το μεγαλύτερο θαύμα όμως είναι η ίδια η παρουσία του Θεού στη ζωή μας. Και αυτή την γευόμαστε στην Εκκλησία. Εκεί βλέπουμε το νόημα που η αγάπη δίνει στον άνθρωπο και αυτό έχει να κάνει με τον τρόπο της οικογένειας που είναι η Εκκλησία. Οι απεσταλμένοι του Θεού, οι Άγγελοι και οι Άγιοι, μας φανερώνουν τον τρόπο με τον οποίο μπορούμε όλοι, από την μικρή μας ηλικία, να ζήσουμε την αγάπη. Κάνουμε καλή παρέα με τους φίλους μας, βοηθούμε ο ένας τον άλλον, προσφέρουμε όπως ο Αβραάμ ό,τι έχουμε και στον άλλο, και δεν ξεχωρίζουμε τους ξένους από τους δικούς μας. Έτσι ζούμε την Εκκλησία ως την οικογένεια του Θεού, στην οποία οι άνθρωποι βρίσκουμε την αγάπη του Χριστού. Αρκεί να έχουμε εμπιστοσύνη σ Αυτόν και να θέλουμε να μοιραστούμε αυτή την αγάπη με τους άλλους. Η Εκκλησία δεν είναι κάτι άλλο παρεκτός από το σπίτι του Θεού. Και στο σπίτι αυτό χωρούμε όλοι. Ερωτήσεις 1. Γιατί ο Θεός βοήθησε τον Αβραάμ; 2. Τι έδειξε ο Αβραάμ με την εμπιστοσύνη στο Θεό; 3. Τι συμβολίζουν οι τρεις ξένοι; 4. Γιατί η Σάρα αμφέβαλε για την αγάπη του Θεού; 5. Τι είναι η Εκκλησία για τον άνθρωπο; 6. Πώς μπορούμε να δείχνουμε την αγάπη στο Θεό και τον συνάνθρωπο; Συμπέρασμα Η Εκκλησία είναι το σπίτι του Χριστού, στο οποίο ζούμε την αγάπη ως εμπιστοσύνη, φιλοξενία και ανοιχτή καρδιά και προς το Θεό και προς τους ανθρώπους. ΑΒΡΑΑΜΚΞΗΓΦΔΣΘΕΟΣΚΞΗΓΦΞΚΛΧΑΡΡΑΝΜΕΣΟΠΟΤΑΜΙΑΚΛΚΞΗΓΦΔΣΗΞΚΛΠΟΜΑΜΒΡΗΚΞΗΒΕΛΑΝΙΔΙΑΚΞΗ ΓΦΔΗΞΕΝΟΙΛΚΞΣΑΡΑΛΚΗΞΓΦΑΓΗΤΟΛΚΞΗΓΕΛΙΟΛΚΞΗΓ Βρες στο κρυπτόλεξο 10 λέξεις από την ιστορία που άκουσες και διάβασες. Τις λέξεις θα τις βρεις διαβάζοντας με προσοχή τα γράμματα το ένα μετά το άλλο. 11

12 Να ζωγραφίσεις τη φιλοξενία του Αβραάμ: 12

13 ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ 2 Η Θυσία του Αβραάμ Είδαμε την επίσκεψη των Τριών Ξένων (που συμβολίζουν την Αγία Τριάδα) στον Αβραάμ, την προφητεία τους ότι θα αποκτήσει γιο και την εκπλήρωση αυτής της προφητείας με την γέννηση του Ισαάκ. Ο Θεός ουδέποτε εγκατέλειψε τον Αβραάμ. Δεν ήθελε όμως ο Αβραάμ να αμφιβάλλει για την αγάπη Του. Οι άνθρωποι συνηθίζουν να χάνουν την εμπιστοσύνη τους όταν δεν τους γίνονται τα χατίρια. Έτσι, κάποια στιγμή ο Θεός δοκίμασε την εμπιστοσύνη του Αβραάμ σ Αυτόν. Του μίλησε και του είπε: - Αβραάμ, πάρε το γιος σου τον μονογενή, που τον αγαπάς, τον Ισαάκ, και πήγαινε να τον θυσιάσεις στη χώρα Μορία, σ ένα από τα βουνά που εγώ θα σου δείξω». Ο Αβραάμ ούτε μια στιγμή δεν σκέφτηκε. Σηκώθηκε νωρίς το πρωί, πήρε το γαϊδουράκι του, τον Ισαάκ και δύο υπηρέτες του. Ετοίμασε και ξύλα για τη θυσία και ξεκίνησε για τον τόπο που του είπε ο Θεός. Έφτασαν στα ριζά ενός βουνού κι εκεί ο Αβραάμ άφησε το γαϊδουράκι του και τους δύο υπηρέτες. Πήρε τον Ισαάκ, τα ξύλα, ένα μαχαίρι και ένα δαδί για τη φωτιά κι άρχισαν να ανεβαίνουν στο βουνό. Ο Ισαάκ τον ρώτησε: Πατέρα, έχουμε τη φωτιά και τα ξύλα, αλλά πού είναι το αρνί για τη θυσία; Και ο Αβραάμ του απάντησε: «Θα φροντίσει, παιδί μου, ο Θεός για το αρνί της θυσίας». Όταν έφτασαν στον τόπο που είχε ορίσει ο Θεός, ο Αβραάμ έφτιαξε το θυσιαστήριο, έβαλε τα ξύλα και άπλωσε το μαχαίρι για να τον θυσιάσει. Εκείνη τη στιγμή εμφανίστηκε ένας άγγελος και του φώναξε: «Αβραάμ, Αβραάμ, μην απλώσεις το χέρι σου στο παιδί και μην κάνεις τίποτα, γιατί ο Θεός ξέρει ότι του έχεις εμπιστοσύνη»! Ο Αβραάμ κοίταξε τριγύρω του και είδε σ έναν θάμνο ένα κριάρι πιασμένο από τα κέρατά του. Έτρεξε, το πήρε και το θυσίασε αντί για το γιο του. Ο Αβραάμ ονόμασε το βουνό αυτό «Γιαχβέ- Ιερέ», δηλαδή «Σ αυτό το βουνό παρουσιάστηκε ο Κύριος». Τότε ο άγγελος του είπε και πάλι: «Ο Θεός, επειδή του έδειξες εμπιστοσύνη, σου υπόσχεται ότι θα σε ευλογήσει με το παραπάνω και τα παιδιά των παιδιών σου θα είναι αμέτρητα και από τη γενιά σου θα έρθει Εκείνος που θα ευλογήσει όλους τους λαούς». Ο Αβραάμ χάρηκε πολύ, πήρε τον Ισαάκ και επέστρεψε στους υπηρέτες και το σπίτι του. Ερμηνευτικά Σχόλια Αβραάμ, πάρε το γιο σου... και πήγαινε να τον θυσιάσεις: Πολλές φορές, εμείς οι άνθρωποι, λέμε ότι αγαπάμε το Θεό και του εμπιστευόμαστε τη ζωή μας. Όμως όταν έρθει μια δυσκολία, τότε διαπιστώνουμε τι πραγματικά νιώθουμε. Αυτός ήταν ο πρώτος λόγος για τον οποίο ο Θεός έβαλε αυτή τη δοκιμασία στον Αβραάμ, για να καταλάβει ο ίδιος ο Αβραάμ, αν και πόσο εμπιστεύεται το Θεό. Ύστερα, όταν λέμε ότι πιστεύουμε κάτι, μπορεί να ισχύει θεωρητικά, αλλά χρειάζεται να το αποδείξουμε και με πράξεις. Έτσι, ήταν μια ευκαιρία για τον Αβραάμ, να κάνει πράξη την πίστη του στον Θεό, για την οποία θα θυσίαζε μέχρι και το ίδιο του το παιδί. Ο Θεός ακόμη ήθελε να δείξει στον Αβραάμ ότι τίποτε δεν του ανήκε. Ο Ισαάκ ήταν δώρο του Θεού στον Αβραάμ. Επομένως, ανήκε στο Θεό. Και έτσι, βάζοντας τον Αβραάμ στην δοκιμασία του δείχνει ότι τα πάντα στη ζωή μας είναι του Θεού. Εκείνος δίνει και Εκείνος μπορεί να πάρει. Είναι δύσκολη αυτή η γνώση, όμως είναι μία κλήση εμπιστοσύνης από το Θεό που μας αγαπά. Θα φροντίσει, παιδί μου, ο Θεός για το αρνί της θυσίας: Λέγοντας αυτά τα λόγια, ο Αβραάμ, δίνει αρχικά μια εξήγηση στο παιδί του, που απορούσε για το πού βρισκόταν το ζώο που θα θυσίαζαν. Επίσης, αυτά τα λόγια δείχνουν ότι μέσα του έχει μια ελπίδα, πως δε θα φτάσει να θυσιάσει το γιο του, γιατί ο Θεός γνώριζε πολύ καλά την αγάπη που είχε ο Αβραάμ στο γιο του, όπως γνωρίζει και την αγάπη κάθε γονιού. 13

14 Αβραάμ, μην απλώσεις το χέρι σου στο παιδί και μην κάνεις τίποτα, γιατί ο Θεός ξέρει ότι του έχεις εμπιστοσύνη: Αφού ο Θεός είχε δώσει αυτή την εντολή στον Αβραάμ και δεν είχε αλλάξει κάτι, ο Αβραάμ ήταν έτοιμος πλέον να θυσιάσει το γιο του. Όταν είδε ο Θεός, ότι ο Αβραάμ δε θα δίσταζε να τον σκοτώσει, γιατί είχε παραδώσει το θέλημά του στο Θεό, στέλνει αμέσως έναν άγγελο να τον εμποδίσει και να του δείξει ένα κριάρι πιο πέρα, το οποίο μπορούσε να θυσιάσει. Έτσι, ο Αβραάμ, διαπίστωσε και ο ίδιος ότι είχε αφήσει τη ζωή του στο Θεό, ενώ ταυτόχρονα ένιωσε την αγάπη του Θεού και την παρουσία Του. επειδή του έδειξες εμπιστοσύνη, σου υπόσχεται ότι θα σε ευλογήσει: Ο Θεός αγαπά τον Αβραάμ και δεν μένει μόνο στα λόγια. Αντίθετα, για αυτή την εμπιστοσύνη που του είχε ο Αβραάμ, η οποία οφείλεται στην αγάπη, του ανταποδίδει δίνοντας ευλογία όχι μόνο στον ίδιο, αλλά και στις επόμενες γενιές του. Μάλιστα, τόσο τον αγαπά ο Θεός, που διαλέγει από τη γενιά του Αβραάμ, να γεννηθεί ο Υιός Του, ο Χριστός. χάρηκε πολύ: ο Αβραάμ είναι ένα πρότυπο για όλους μας. Κατ αρχάς δεν μπορεί ο ίδιος να ήθελε το κακό του παιδιού του. Όποιος αγαπά τον άλλο, θέλει το καλό του. Όμως όποιος αγαπά, ζητά από τον άλλο την εμπιστοσύνη σ αυτή την αγάπη. Έτσι συμβαίνει και με τη δική μας ζωή. Αν βρισκόμαστε στη θέση του Ισαάκ καλούμαστε να δείξουμε εμπιστοσύνη στο Θεό που μας αγαπά, αλλά και σε όσους από τους ανθρώπους γνωρίζουμε ότι θέλουν το καλό μας: τους γονείς μας, τους δασκάλους μας, τους αληθινούς μας φίλους. Αυτούς λοιπόν ας εμπιστευόμαστε, όπως και την Εκκλησία, που είναι η μεγάλη οικογένειά μας. Ας κάνουμε υπακοή σε ό,τι μας βοηθά και στις συμβουλές τους που μας δείχνουν το καλό μας. Όσοι βρισκόμαστε ή θα βρεθούμε στη θέση του Αβραάμ, ας μην λησμονούμε ότι πάνω από το δικό μας θέλημα βρίσκεται η αγάπη του Θεού. Εκείνος γνωρίζει μέχρι πού θα επιτρέψει στη ζωή μας να δοκιμαζόμαστε, αλλά και αξίζει να δείχνουμε με κάθε τρόπο την αγάπη μας τόσο προς το Θεό όσο και προς τους δικούς μας ανθρώπους. Η εμπιστοσύνη στο Θεό εκφράζεται με την υπακοή στο θέλημά Του, την υπομονή, αλλά και με το να μην απογοητευόμαστε στις δυσκολίες μας. Αγάπη σημαίνει εμπιστοσύνη κι αυτός ο δρόμος είναι ο πιο σημαντικός στη ζωή μας. Ερωτήσεις 1. Γιατί ο Θεός έβαλε τον Αβραάμ σε τόσο μεγάλη δοκιμασία; 2. Στη δική μας ζωή σε ποιους έχουμε εμπιστοσύνη; 3. Υπάρχει περίπτωση κάποιος που μας αγαπά να θέλει το κακό μας; 4. Ποιος θα είναι ο απόγονος του Αβραάμ που θα ευλογήσει όλους τους λαούς; 5. Πώς εκφράζουμε την εμπιστοσύνη μας στο Θεό; Μια ιστορία από το γεροντικό Κάποιος ασκητής πού ήταν άγιος, είχε έναν μαθητή, ο οποίος του είχε απόλυτη εμπιστοσύνη και τον υπάκουε σε ό,τι κι αν του έλεγε. Ο γέροντας, για να δοκιμάσει την εμπιστοσύνη και την υπακοή του μαθητή του, του λέει μια μέρα: «Πήγαινε και άναψε το φούρνο, όπου ψήνουμε το ψωμί». Ο μαθητής υπάκουσε. Τότε ο γέροντας του λέει: «Πάρε το βιβλίο που διαβάζουμε στην Εκκλησία τις προσευχές μας και ρίξτο μέσα στο φούρνο». Ο μαθητής δεν σκέφτηκε ότι αυτό που του ζητούσε ο γέροντας ήταν παράξενο και λάθος (αν είναι δυνατόν να κάψουμε το βιβλίο με το οποίο προσευχόμαστε), αλλά πήρε το βιβλίο και το έριξε στο φούρνο. Και τότε ο φούρνος, για την εμπιστοσύνη που ο μαθητής είχε στο γέροντα, έσβησε! Συμπέρασμα Να δείχνουμε εμπιστοσύνη στο Χριστό και σε όσους μας αγαπούν. 14

15 Βρείτε στο κρυπτόλεξο 5 λέξεις από την ιστορία που ακούσατε Ι Σ Α Α Κ Υ Ι Κ Η Κ Κ Δ Ρ Φ Τ Γ Α Ω Ξ Ρ Θ Η Π Ε Τ Λ Β Γ Κ Ι Ν Ρ Λ Σ Φ Κ Ρ Κ Λ Α Β Θ Δ Ψ Ρ Ξ Α Ι Π Ρ Ω Υ Ι Κ Δ Η Α Θ Υ Ι Φ Σ Ν Υ Ψ Γ Μ Η Ν Ε Γ Ι Ν Φ Ω Δ Ν Ν Β Σ Ρ Α Ε Τ Μ Ο Ρ Ι Α Α Α Β Γ Ε Τ Ι Θ Κ Ψ Ψ Ζωγράφισε την εικόνα 15

16 ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ 3 Ο Ιακώβ και οι αποφάσεις του Ο Αβραάμ είδε τον γιο του τον Ισαάκ να μεγαλώνει. Του βρήκε μία πολύ όμορφη κοπέλα από την Μεσοποταμία, την Ρεβέκκα. Ο Ισαάκ και η Ρεβέκκα απέκτησαν δίδυμα, τον Ησαύ και τον Ιακώβ, οι οποίοι όμως ήταν τελείως διαφορετικά μεταξύ τους. Ο Ησαύ ήταν πολύ τριχωτός (μαλλιαρός) και κοκκινωπός, ενώ ο Ιακώβ είχε λευκή επιδερμίδα και ήταν σπανός, δεν είχε καθόλου τρίχες. Τα δύο αδέλφια ήταν τελείως διαφορετικά και στο χαρακτήρα. Ο Ησαύ ήταν φασαριόζος από μικρός, του άρεσε να τρέχει και να παίζει έξω και μεγαλώνοντας ήταν επιπόλαιος, φιλόδοξος και άστατος χαρακτήρας. Έλειπε στα χωράφια και στα κοπάδια πολλές μέρες και γυρνούσε στο σπίτι, για να ξαναφύγει σύντομα. Ο Ιακώβ πάλι ήταν άνθρωπος ήσυχος και από μικρός του άρεσε να κάθεται στο σπίτι, να ηρεμεί. Μεγαλώνοντας φρόντιζε οι δουλειές του να είναι κοντά και να βόσκει τα κοπάδια γύρω από το σπίτι, χωρίς όμως να υπολείπεται σε εξυπνάδα από τον αδελφό του. Ως αποτέλεσμα των χαρακτήρων τους, ο Ισαάκ δεν έκρυβε την ιδιαίτερη αδυναμία του για τον Ησαύ και η Ρεβέκκα είχε για χαϊδεμένο της παιδί τον Ιακώβ. Μια μέρα ο Ιακώβ μαγείρευε φακές, όταν μπήκε στο σπίτι ο Ησαύ πολύ πεινασμένος, γιατί έλειπε πολλές μέρες από το σπίτι για δουλειές. Οι φακές μύριζαν ωραία και ο Ησαύ ζήλεψε να φάει λίγες. Ο Ιακώβ τότε, εκμεταλλευόμενος την πείνα του Ησαύ, του ζήτησε ως αντάλλαγμα για το φαγητό τα πρωτοτόκια του. Ο Ησαύ πεινούσε τόσο πολύ, που συμφώνησε. Τα χρόνια πέρασαν, το περιστατικό ξεχάστηκε. Ο Ισαάκ άρχισε να γερνάει και να μη βλέπει καλά και μια μέρα, ζήτησε από τον Ησαύ να του μαγειρέψει ένα καλό φαγητό ( κυνήγι) για να τον ευλογήσει. Πράγματι ο Ησαύ έφυγε για το κυνήγι. Η Ρεβέκκα που άκουσε τα λόγια αυτά ζήτησε από τον Ιακώβ να σφάξει δύο τρυφερά κατσικάκια και τα μαγείρεψε εκείνη όπως άρεσαν στον άντρα της και έδωσε να προσφέρει ο Ιακώβ στον πατέρα του το φαγητό. Ο Ιακώβ έβαλε μια προβιά στην πλάτη και τα χέρια του να μοιάζει με τον τριχωτό Ησαύ και ξεγέλασε τον πατέρα του που δεν έβλεπε καλά. Παρότι ο Ισαάκ είπε ότι «αυτά είναι τα χέρια του Ησαύ, αλλά η φωνή είναι του Ιακώβ», τον ευλόγησε. Έτσι, ο Ιακώβ πήρε την ευλογία και τα πρωτοτόκια κι έγινε ο γενάρχης του Ισραήλ. Καθώς ο Ισαάκ τον ευλογούσε του είπε να μην παντρευτεί κόρη από τη γη της Χαναάν αλλά να πάει μακριά στη Μεσοποταμία, εκεί που ζούσε ο Λάβαν, ο αδελφός της μητέρας του της Ρεβέκκας. Όταν γύρισε πίσω ο Ησαύ και κατάλαβε τι είχε γίνει θύμωσε και μίσησε τόσο πολύ τον αδελφό του που ήθελε να τον σκοτώσει. Τότε η Ρεβέκκα, έστειλε στη Χαρράν τον Ιακώβ μέχρι να ξεθυμάνει ο θυμός του Ησαύ. Και ο Ιακώβ ξεκίνησε το ταξίδι του. Στο δρόμο νυχτώθηκε και κοιμήθηκε με προσκεφάλι του μια πέτρα. Και είδε ένα όνειρο όπου μια σκάλα έφτανε ως τον ουρανό και άγγελοι ανεβοκατέβαιναν και η φωνή του Θεού ακούστηκε να τον ευλογεί και να του υπόσχεται ασφαλές ταξίδι και προστασία. Ο Ιακώβ ξύπνησε τρομαγμένος και φώναξε «Αλήθεια, ο Κύριος είναι σ' αυτό τον τόπο κι εγώ δεν το ήξερα! Εδώ δεν είναι παρά ο οίκος του Θεού, κι αυτή είναι η πύλη του ουρανού». Το πρωί που σηκώθηκε, πήρε το λιθάρι που το είχε για προσκέφαλο, το έστησε ως ιερή στήλη, κι έχυσε λάδι πάνω στην κορφή της. Και ονόμασε τον τόπο εκείνο Βαιθήλ (Οίκος Θεού). Γεμάτος αισιοδοξία και εμπιστοσύνη στο Θεό, ο Ιακώβ έφτασε στη Χαρράν, συνάντησε το θείο του το Λάβαν και ζήτησε να παντρευτεί τη δεύτερη κόρη του τη Ραχήλ που ήταν όμορφη. Εκείνος του ζήτησε να δουλέψει επτά χρόνια ως υπάλληλος ουσιαστικά γι αυτόν και μετά θα δεχόταν να παντρευτεί τη Ραχήλ. Ο Ιακώβ το έκανε. Όταν όμως έφτασε η ώρα του γάμου ο Λάβαν ξεγέλασε τον Ιακώβ, δίνοντάς του για γυναίκα, την Λεία την πιο μεγάλη κόρη. Κι όταν ο Ιακώβ ζήτησε εξηγήσεις, ο Λάβαν του είπε με άλλα επτά χρόνια δουλειάς θα μπορούσε να παντρευτεί και τη Ραχήλ. Ο Ιακώβ το έκανε και μετά από άλλα επτά χρόνια, όντας πλούσιος, παντρεύτηκε και την Ραχήλ. Έκανε δέκα παιδιά με την Λεία και δύο με τη Ραχήλ. 16

17 Κατόπιν, αποφάσισε, ύστερα από φώτιση του Θεού, και αποφάσισε να γυρίσει πίσω στη γη του για να συναντήσει και πάλι τον αδερφό του, με την ελπίδα εκείνος να τον έχει συγχωρήσει. Ο Θεός του έδωσε τη δύναμη και την ευλογία και τα κατάφερε, γιατί ο Ησαύ τον συγχώρεσε. Ερμηνευτικά σχόλια Ισαάκ: γιός του Αβραάμ. Ουσιαστικά είναι γιος της υπακοής του Αβραάμ και την Σάρρας. Ησαύ σημαίνει τριχωτός, και Εδώμ, το άλλο όνομά του, σημαίνει κόκκινος από τις φακές. Ο Ιακώβ ονομάστηκε και Ισραήλ και από αυτόν πήραν το όνομά τους οι Εβραίοι. Τα πρωτοτόκια: ο Αβραάμ και ο Ισαάκ ήταν οι πρώτοι Πατριάρχες και μετά από αυτούς συνεχίστηκε η γενιά του Ισραήλ. Πατριάρχης αρχικά σημαίνει πατέρας, γενάρχης, αρχηγός μιας φυλής. Η επιστήμη μελετώντας την ιστορική εξέλιξη των γενεών και των φυλών, κατέληξε ότι υπάρχουν δύο ομάδες κατάταξης. Η πατριαρχική κατάταξη, όπου αρχηγός ήταν ο πατέρας και μητριαρχική όταν αρχηγός ήταν η μητέρα. Τότε, στους Ισραηλίτες η οικογένεια ήταν πατριαρχική, οπότε την ευλογία και την εξουσία να είναι ο αρχηγός της γενιάς την έπαιρνε ο πρώτος γιος. Στην προκειμένη περίπτωση πρωτότοκος θεωρούνταν ο Ησαύ. Αυτή την εξουσία ζήτησε ο Ιακώβ να του παραχωρήσει και ο Ησαύ την πρόσφερε «αντί πινακίου φακής». Από τότε έμεινε στην Ιστορία αυτή η έκφραση, που επιβεβαιώνει το άνισο της ανταλλαγής. Εκτός από τη δύναμη ο πρωτότοκος δικαιούνταν, σύμφωνα με το δίκαιο της Παλαιάς Διαθήκης, το διπλάσιο μερίδιο στην κληρονομιά από τα άλλα παιδιά. Ξεγέλασε τον πατέρα του: Όταν γύρισε ο Ησαύ και του πήγε το φαγητό κατάλαβε την απάτη αλλά ο Ισαάκ δεν πήρε την ευλογία πίσω. Μάλιστα θυμήθηκε ότι όταν είχαν γεννηθεί τα δύο παιδιά ο δεύτερος, ο Ιακώβ, κρατούσε από τη φτέρνα τον πρώτο, τον Ησαύ. Η Ρεβέκκα έκανε μία πράξη που δεν ήταν τίμια και ηθική. Όμως ο Ησαύ είχε ήδη ανταλλάξει τα πρωτοτόκια και την ευλογία με την φακή. Αυτό σημαίνει ότι τις επιλογές μας τις πληρώνουμε, είτε μας αρέσει είτε όχι. Την ίδια στιγμή ο Θεός δεν ευλογεί την αδικία. Ο Ιακώβ, όπως ξεγέλασε τον πατέρα του, θα ξεγελαστεί από τον Λάβαν. Σκάλα: για την Εκκλησία μας αυτή η σκάλα συμβολίζει την Παναγία, η οποία κατεβάζει το Θεό στον άνθρωπο με τη γέννηση από αυτήν του Χριστού και την ίδια στιγμή ανεβάζει τον άνθρωπο στο Θεό, γιατί ο Χριστός ήρθε στον κόσμο για να γίνουμε όλοι μας θεοί με τη χάρη Του. Η σκάλα αυτή όμως μας δείχνει ότι για να φτάσουμε στον ουρανό χρειάζεται να μάθουμε να ανεβαίνουμε τις ανηφόρες της ζωής, τις δυσκολίες, τους πειρασμούς, με τη βοήθεια του Θεού, όπως αυτή εκφράζεται στην παρουσία των Αγγέλων, αλλά και με την δική μας αποφασιστικότητα να ακολουθήσουμε το δρόμο της πίστης. Ο Θεός του υποσχέθηκε ασφαλές ταξίδι και προστασία: ο Θεός συνεχίζει να τηρεί την υπόσχεση, την ευλογία που έδωσε στον Αβραάμ. Ωστόσο και ο Ισαάκ, αλλά και ο Ιακώβ συνεχίζουν να προχωρούν στη ζωή τους με την εμπιστοσύνη στο Θεό. Την ίδια στιγμή ο Ιακώβ δεν θα κάνει πίσω στο δρόμο που χάραξε ο Θεός και τον φώτισε να τον ακολουθήσει μέσα από τον πατέρα του. Πήρε την απόφαση να υπακούσει στον λόγο του πατέρα και να παλέψει στη ζωή του. Θα βάλει όλες του τις δυνάμεις στο σκοπό αυτό και γι αυτό θα εργαστεί σκληρά κοντά στον Λάβαν, για να πετύχει στη ζωή του. 14 χρόνια εργασίας και την ίδια στιγμή δεν ξεχνά την υπόσχεση του Θεού ότι από τη γενιά του Αβραάμ θα προκύψει ένας λαός δυνατός και πολυάριθμος. Έτσι, παντρεύεται για να μπορέσει να κάνει πολλά παιδιά. Ο Λάβαν ξεγέλασε τον Ιακώβ: Ο Ιακώβ δούλεψε επτά χρόνια τίμια και σωστά αλλά ο Λάβαν τον ξεγέλασε, όπως είχε ξεγελάσει και ο ίδιος τον Ησαύ. Ήταν η ώρα να δείξει ο Ιακώβ την πίστη του στο Θεό, ουσιαστικά να παλέψει με το Θεό και να κάνει τόσο μεγάλη υπομονή και να δείξει τόσο μεγάλη εμπιστοσύνη στην υπόσχεση που του είχε δώσει ο Θεός. Να επιμείνει και να περιμένει αυτό που του είχε «τάξει» ο Θεός χωρίς να κάνει εκπτώσεις στο στόχο του. Ο Ιακώβ θα γυρίσει στην πατρίδα του, μαζί με τα δώδεκα παιδιά του, για να κρατήσει τη γη της Επαγγελίας που υποσχέθηκε ο Θεός στον παππού του τον Αβραάμ. Οι αποφάσεις του είναι σταθερές. Δεν κάνει πίσω στη ζωή του, όταν πρόκειται γι αυτό που θέλει ο Θεός. Ο Θεός του έδωσε τη δύναμη: χρειάζεται στη ζωή μας να είμαστε αποφασιστικοί. Να μην κάνουμε πίσω, αλλά να τηρούμε το θέλημα του Θεού και να μη φοβόμαστε παρά τα όποια εμπόδια, τα οποία ο Θεός επιτρέπει να μπαίνουν στη ζωή μας, προκειμένου να μάθουμε να παλεύουμε περισσότερο και να μένουμε σταθεροί στις αποφάσεις μας. Επίσης, να έχουμε πνεύμα κόπου και εργατικότητας σε ό,τι κάνουμε, να χρησιμοποιούμε το μυαλό μας και τα χαρίσματα που ο Θεός μας έχει δώσει για να προοδεύουμε. Αυτό όμως χρειάζεται να γίνεται και στη ζωή την πνευματική. Δηλαδή να αγωνιζόμαστε και να γινόμαστε παιδιά όπως μας θέλει ο Θεός, νικώντας την κακία και ζώντας την αγάπη, και την ίδια στιγμή να μπορούμε να προχωρούμε τη ζωή μας όπως θέλει ο Θεός. 17

18 Ερωτήσεις 1. Γιατί θύμωσε ο Ησαύ; Είχε άδικο; 2. Τι υποσχέθηκε ο Θεός στον Ιακώβ; Τήρησε την υπόσχεσή του; 3. Τι συμβολίζει η σκάλα που είδε ο Ιακώβ στον ύπνο του; 4. Ήταν εύκολο ο Ιακώβ να παραμείνει μέχρι το τέλος προσηλωμένος στους στόχους του; 5. Γιατί ο Θεός επέτρεψε να συμβούν στον Ιακώβ τόσα δύσκολα πράγματα; 6. Είναι εύκολο να μένουμε σταθεροί στις αποφάσεις μας, παρά τις δυσκολίες; Ποιος μας βοηθά; Συμπέρασμα Να μένουμε σταθεροί στις αποφάσεις μας και με όπλο την βοήθεια του Θεού και τον κόπο μας να προσπαθούμε να πετύχουμε τους στόχους μας. ΚΟΙΣΑΑΚΑΜΚΞΗΓΦΔΣΘΕΛΑΒΑΝΟΣΚΞΗΓΦΞΚΛΧΑΝΑΑΝΜΕΣΟΠΟΤΑΜΙΑΚΛΚΞΗΓΦΔΣΗΞΚΛΠΘΕΟΣΔΙΑΚΞΗΓΦΔΗ ΞΡΑΧΗΛΕΝΟΛΚΞΣΡΕΒΒΕΚΑΑΡΑΛΚΗΞΓΦΣΚΑΛΑΛΕΙΑΙΟΙΗΣΑΥΚΛΚΛΙΑΚΩΒΛΙΟΛΚΞΗΓ Βρες στο κρυπτόλεξο 10 λέξεις από την ιστορία που άκουσες και διάβασες. Τις λέξεις θα τις βρεις διαβάζοντας με προσοχή τα γράμματα το ένα μετά το άλλο. Να ζωγραφίσεις την σκάλα του Ιακώβ: 18

19 ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ 4 Ο Ιωσήφ και τ αδέρφια του Ο Ιακώβ, είδαμε, ότι είχε παντρευτεί δύο γυναίκες: τη Λεία και τη Ραχήλ, και είχε αποκτήσει δώδεκα γιους. Δέκα από την Λεία και δύο από τη Ραχήλ, τον Ιωσήφ και τον Βενιαμίν. Ιδιαίτερη αγάπη είχε ο Ιακώβ στον Ιωσήφ. Τα αδέρφια του όμως δεν το έβλεπαν με καλό μάτι αυτό. Κάποτε ο Ιωσήφ είδε ένα όνειρο, ότι όλα τα αδέρφια έδεναν δεμάτια από άχυρο σε έναν αγρό. Τότε το δεμάτι του Ιωσήφ σηκώθηκε πιο ψηλά και τα υπόλοιπα δεμάτια το περικύκλωσαν και το προσκύνησαν. Τα αδέρφια του τον ειρωνεύτηκαν ότι ήθελε να γίνει βασιλιάς και δεν ήθελαν να του μιλάνε. Ο Ιωσήφ διηγήθηκε στον πατέρα του τον Ιακώβ ένα άλλο όνειρο που είδε, ότι ο ήλιος, το φεγγάρι και έντεκα αστέρια τον προσκυνούσαν. Ο Ιακώβ τον μάλωσε, λέγοντας ότι ουδέποτε ο πατέρας του, η μητέρα του και τα έντεκα αδέρφια του θα τον προσκυνούσαν. Τα όνειρα όμως ο Ιακώβ τα κράτησε στην καρδιά του. Κάποια στιγμή τα έντεκα αδέρφια του Ιωσήφ έβοσκαν τα πρόβατα του πατέρα τους σε μια περιοχή που λεγόταν Δωθάν. Ο Ιακώβ έστειλε τον Ιωσήφ να τους πάει τροφή. Όταν τον είδαν τα υπόλοιπα αδέρφια του αποφάσισαν να τον σκοτώσουν. Όμως ο μεγάλος αδερφός τους ο Ρουβήν τους έπεισε να τον ρίξουν για να τον φοβίσουν σε ένα ξεροπήγαδο και να μην τον σκοτώσουν. Έτσι κι έγινε. Μετά από λίγο είδαν κάτι εμπόρους να πηγαίνουν για την Αίγυπτο. Τότε ένας άλλος από τα αδέρφια, ο Ιούδας, έπεισε τους υπόλοιπους να τον πουλήσουν δούλο, όπως και έγινε. Οι έμποροι τον αγόρασαν από τα αδέρφια του και τον πήγανε στην Αίγυπτο, όπου τον πούλησαν δούλο στον αρχηγό της σωματοφυλακής του βασιλιά της Αιγύπτου Φαραώ, που λεγόταν Πετεφρής. Τα αδέρφια του Ιωσήφ κράτησαν το ρούχο του, έσφαξαν ένα κατσικάκι και πότισαν με το αίμα του το ρούχο και το πήγαν στον Ιακώβ, ότι ο Ιωσήφ φαγώθηκε από κάποιο θηρίο. Ο Ιακώβ στενοχωρήθηκε όσο κανένας, δεν ήξερε όμως την αλήθεια, γιατί συνέβη ό,τι συνέβη. Ερμηνευτικά σχόλια Ιδιαίτερη αγάπη: συχνά οι γονείς έχουν αδυναμία σε κάποιο ή κάποια από τα παιδιά. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν αγαπούνε τα άλλα. Το κάθε παιδί, όπως και ο κάθε άνθρωπος έχει τα χαρίσματά του. Έχει το χαρακτήρα, την προσωπικότητά του, την χάρη του. Οι γονείς αγαπούνε όλα τα παιδιά και χαίρονται το καθένα ξεχωριστά για την προσωπικότητά του. Η ζήλεια στην οικογένεια είναι αμαρτία και οδηγεί σε λανθασμένες κρίσεις και σκέψεις, όπως στα αδέρφια του Ιωσήφ. όνειρο: ο Ιωσήφ είχε ένα ιδιαίτερο χάρισμα από το Θεό, εκτός των άλλων. Έβλεπε προφητικά όνειρα, δηλαδή στον ύπνο του έβλεπε τι επρόκειτο να συμβεί στο μέλλον, όχι μόνο της δικής του ζωής, αλλά και του κόσμου στον οποίο ζούσε. Διηγούνταν τα όνειρά του στα αδέρφια και τους γονείς του από χαρά, ήθελε να τα μοιραστεί μαζί τους. Νόμιζε ότι κι εκείνα θα χαίρονταν. Τα αδέρφια του Ιωσήφ όμως, αλλά και ο πατέρας του δεν μπορούσαν να πιστέψουν ότι τα όνειρα του Ιωσήφ θα έβγαιναν αληθινά. Τα αδέρφια δεν μπορούσαν να δεχτούν ότι ο μικρός (μαζί με τον Βενιαμίν) της οικογένειας θα προόδευε, θα δοξαζόταν περισσότερο από όλους τους άλλους και ότι θα γινόταν βασιλιάς. Ο πατέρας ένιωθε ότι ακόμη και να συνέβαινε κάτι τέτοιο και μόνο η σκέψη θα μπορούσε να οδηγήσει τα άλλα αδέρφια στο να κάνουν κακό στον Ιωσήφ. Ο πατέρας ήθελε να προστατέψει το παιδί του από τη ζήλεια των άλλων. Γι αυτό και του λέει ότι ουδέποτε θα τον προσκυνούσαν. Τα αδέρφια διακατέχονται από θυμό και ζήλεια για τον Ιωσήφ. Ο πατέρας αγαπά. αποφάσισαν να τον σκοτώσουν: ο φόβος του Ιακώβ επιβεβαιώνεται. Τα αδέρφια του Ιωσήφ, όταν βρίσκουν την ευκαιρία, αποφασίζουν να σκοτώσουν τον Ιωσήφ, χωρίς να τους ενδιαφέρει το άδικο που επρόκειτο να κάνουν, το να σκοτώσουν και μάλιστα χωρίς λόγο τον αδερφό τους, να πικράνουν όσο 19

20 τίποτε άλλο τον πατέρα τους και να παραβιάσουν το νόμο του Θεού που λέει «ου φονεύσεις». Η ζήλεια, ο θυμός, το μίσος τυφλώνουν τον άνθρωπο και τον οδηγούν στην παράδοση στο κακό. δούλο: ο Ρουβήν αποτρέπει τα χειρότερα για τον Ιωσήφ. Πρώτα πείθει τα υπόλοιπα αδέρφια να τον ρίξουν σε ένα ξεροπήγαδο, ώστε να τον συνετίσουν, να τον πείσουν ότι δεν μπορεί να αναφέρει τα όνειρα τα οποία βλέπει και στη συνέχεια τον πουλούν ως δούλο. Είναι κάκιστη η στάση και η συμπεριφορά. Τουλάχιστον δεν πέφτουν στο έγκλημα. Όμως η κακία και η ζήλεια δεν αφήνουν ούτε τους δεσμούς της οικογένειας να λειτουργήσουν. Η αδερφική αγάπη μπαίνει στο περιθώριο. Και δεν ντρέπονται καθόλου να κάνουν ό,τι κάνουν. κατσικάκι: Το σχέδιο να απαλλαγούν από τον Ιωσήφ ολοκληρώνεται. Γνωρίζουν ότι ο πατέρας τους δεν επρόκειτο να τους συγχωρέσει με τίποτε αν φανερωνόταν ότι ο Ιωσήφ έπαθε κακό εξαιτίας τους ή αν μάθαινε ότι τον πούλησαν ως δούλο. Γι αυτό σκαρφίζονται το πονηρό σχέδιο να ξεγελάσουν τον πατέρα τους, αφού σφάξουν ένα κατσικάκι και βάψουν με το αίμα του το ρούχο του Ιωσήφ, να τον κάνουν να πιστέψει ότι κάποιο θηρίο τον έφαγε. Μ αυτό τον τρόπο θα αποφύγουν να αναλάβουν τις ευθύνες για τις πράξεις τους και θα αφήσουν τον πατέρα τους μόνο στη λύπη. Το ψέμα τεράστιο. Η κακία στο αποκορύφωμά της. Παίζει με τα συναισθήματα του πατέρα και διαλύει την καρδιά του. Όλα αυτά συμβαίνουν εξαιτίας της απουσίας της αγάπης και της ύπαρξης της ζήλειας. δεν ήξερε την αλήθεια: ο Ιωσήφ δεν μιλά. Με ταπείνωση αποδέχεται την απάνθρωπη συμπεριφορά των αδερφών του απέναντί του. Δεν θα τους κρατήσει κακία. Πιστεύει στο Θεό και είναι πράος και συγχωρητικός. Μας δείχνει έναν ωραίο δρόμο για τη σχέση μας με τους δικούς μας στην οικογένεια, αλλά και στη ζωή και στις παρέες μας. Να είμαστε υπομονετικοί. Να μην αποφασίσουμε με βάση τη ζήλεια και την κακία, αλλά με βάση την αγάπη και την υπομονή. Να μπορούμε να συνυπάρχουμε με τους άλλους. Κι ακόμη κι αν μας φέρονται με κακία, να μην ανταποδίδουμε το κακό. Και να μη ζηλεύουμε τα αδέρφια και τους φίλους μας. Ο καθένας έχει ξεχωριστά χαρακτηριστικά και προτερήματα. Επομένως, τόσο οι γονείς μας όσο και η παρέα μας μάς αγαπούνε για το ότι είμαστε ξεχωριστοί. Ας μην δίνουμε τόπο στην κακία λοιπόν γιατί ο Θεός δεν το θέλει αυτό και στη ζωή μας θα κάνουμε πράξεις για τις οποίες θα μετανιώσουμε. Η ζήλεια είναι αμαρτία και η αμαρτία μάς χωρίζει από την αγάπη και μεταξύ μας. Ερωτήσεις 1. Ο Ιακώβ αγαπούσε όλα του τα παιδιά; Πώς εξηγείται το ότι είχε αδυναμία στον Ιωσήφ; 2. Γιατί ο Ιωσήφ διηγούνταν τα όνειρά του στ αδέρφια του; 3. Ήταν σωστή η στάση των αδερφών του Ιωσήφ απέναντί του; 4. Πώς θέλει ο Θεός να φερόμαστε στα αδέρφια μας, τους φίλους μας, τους γονείς μας; Συμπέρασμα Η ζήλεια είναι αμαρτία και μας χωρίζει και από το Θεό και από τους ανθρώπους. Να μάθουμε να χαιρόμαστε για ό,τι καλό έχει ο άλλος. Να σχηματίσεις την ακροστιχίδα με βάση το πρώτο γράμμα κάθε λέξης που βρίσκεις Είχε δώδεκα γιους Το δεύτερο γράμμα της περιοχής όπου τα αδέρφια του τον πούλησαν δούλο Ο αιγύπτιος αξιωματούχος στον οποίο πουλήθηκε (ανάποδα) Το δεύτερο γράμμα από εκείνο που είπαν ότι τον έφαγε Ο βασιλιάς της Αιγύπτου 20

21 Να ζωγραφίσεις τον Ιωσήφ να ονειρεύεται: 21

22 ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ 5 Ο Ιωσήφ και ο Φαραώ Είδαμε ότι ο Ιωσήφ πουλήθηκε από τα αδέρφια του δούλος σε έναν Αιγύπτιο αξιωματούχο, τον Πετεφρή. Ο Πετεφρής αγαπούσε ιδιαίτερα τον Ιωσήφ, καθώς ήταν πάντοτε πρόθυμος στην εργασία του και έκανε ό,τι του ζητούσε ο κύριός του, παρότι άδικα είχε πουληθεί σε αυτόν. Η γυναίκα του όμως ήταν κακή και πονηρή. Ενθουσιάστηκε από την ομορφιά του Ιωσήφ και τη νιότη του και αποφάσισε να αφήσει τον άντρα της για χάρη του. Την ημέρα όμως που του πρότεινε αυτό, ο Ιωσήφ αρνήθηκε λέγοντας ότι δεν μπορούσε να προδώσει τον κύριό του. Τότε η γυναίκα του Πετεφρή τον συκοφάντησε στον άντρα της, ότι δήθεν ο Ιωσήφ της ζήτησε να τον εγκαταλείψει, και αυτός θύμωσε και διέταξε να τον κλείσουν στη φυλακή. Ο Ιωσήφ στη φυλακή έδειξε μεγάλη υπομονή, παρότι οι αδικίες σε βάρος του συνεχίζονταν. Μαζί του είχαν φυλακιστεί ο αρχιφούρναρης του Φαραώ, του βασιλιά της Αιγύπτου, και ο αρχιοινοχόος του. Τους είχαν κατηγορήσει ότι θέλησαν να σκοτώσουν τον Φαραώ. Περίμεναν λοιπόν την απόφασή του για την ενοχή ή την αθωότητά τους. Ένα πρωί και οι δυο σηκώθηκαν αναστατωμένοι. Είχαν δει και οι δυο από ένα όνειρο και γύρευαν κάποιον να τους το ερμηνεύσει. Διηγήθηκαν τα όνειρά τους στον Ιωσήφ. «Είδα», είπε ο αρχιοινοχόος, «τρία δυνατά κλήματα που ψήλωσαν πολύ, έβγαλαν φύλλα και σταφύλια. Κι εγώ έκοψα κάμποσα ώριμα τσαμπιά, έστυψα τις ρώγες, γέμισα το χρυσό ποτήρι του Φαραώ και του πρόσφερα να πιει». Ο Ιωσήφ χαρούμενος του είπε πως το όνειρό του σήμαινε πως σε τρεις ημέρες θα τον ελευθέρωναν και θα ξανάπαιρνε τη θέση του στην υπηρεσία του Φαραώ. «Εγώ», είπε ο αρχιφούρναρης, «είδα πως είχα πάνω στο κεφάλι μου τρία πανέρια, το ένα πάνω στο άλλο, γεμάτα ψωμιά και γλυκά που προορίζονταν για τον Φαραώ, αλλά τα τσιμπολογούσαν και τα έτρωγαν πουλιά». Ο Ιωσήφ λυπημένος του είπε πως το όνειρό του δεν ήταν καλό και πως σε τρεις ημέρες θα τον εκτελούσαν. Όπως ακριβώς ερμήνευσε τα όνειρα ο Ιωσήφ με τη φώτιση του Θεού έτσι ακριβώς έγιναν τα πράγματα. Ο αρχιοινοχόος ξαναγύρισε στο παλάτι κι ο αρχιφούρναρης εκτελέστηκε. Ο Ιωσήφ είχε ζητήσει από τον αρχιοινοχόο να μην τον ξεχάσει στη φυλακή, αλλά να ενημερώσει τον Φαραώ για την λύση του ονείρου. Εκείνος όμως, μέσα στη χαρά του, λησμόνησε τον Ιωσήφ, ο οποίος έμεινε δύο χρόνια στη φυλακή. Κάποια φορά ο ίδιος ο Φαραώ είδε δύο όνειρα. Το ένα ότι επτά παχιές αγελάδες έβοσκαν στην άκρη του ποταμού Νείλου, που διασχίζει την Αίγυπτο και μετά χάθηκαν. Το δεύτερο ότι επτά αδύνατες αγελάδες έβοσκαν στην άκρη του Νείλου κι αυτές χάθηκαν. Κανείς δεν μπορούσε να εξηγήσει στο Φαραώ τα όνειρα. Τότε ο αρχιοινοχόος θυμήθηκε τον παλιό συγκρατούμενό του, τον Ιωσήφ. Παρουσιάστηκε στο Φαραώ και του είπε για τον νέο Ισραηλίτη. Τότε ο Φαραώ έδωσε εντολή να φέρουν τον Ιωσήφ μπροστά του. Του είπε τα όνειρα και ο Ιωσήφ του απάντησε ότι οι επτά παχιές αγελάδες σήμαιναν για το λαό του επτά χρόνια ευφορίας, στα οποία έπρεπε να μαζέψει τρόφιμα. Οι επτά αδύνατες ότι θα έρχονταν επτά χρόνια δυστυχίας και πείνας. Ο Φαραώ έμεινε έκπληκτος, διόρισε τον Ιωσήφ πρωθυπουργό της Αιγύπτου και έκανε ό,τι του είπε. Οι Αιγύπτιοι δεν πείνασαν, αλλά χάρις στον Ιωσήφ πλούτισαν κιόλας, καθώς και οι άλλοι λαοί της περιοχής έρχονταν να αγοράσουν τρόφιμα. 22

23 Ερμηνευτικά Σχόλια Η γυναίκα του Πετεφρή αποφάσισε να αφήσει τον άντρα της, ο Ιωσήφ, όμως, αρνήθηκε: Πολλές φορές οι άνθρωποι βρίσκονται στο δίλημμα να επιλέξουν μία καλή ή μία κακή πράξη. Όταν όμως το κριτήριο της απόφασής μας είναι η αγάπη, τότε η λύση είναι πιο εύκολη. Έτσι, έκανε και ο Ιωσήφ. Θα μπορούσε να σκεφτεί ότι ήταν ευκαιρία να έχει γυναίκα, όμως, σκέφτηκε με αγάπη και αποφάσισε ότι δεν ήταν σωστό να πάρει τη γυναίκα κάποιου άλλου, ο οποίος μάλιστα του φέρθηκε καλά, παρότι ήταν δούλος. Αυτό ήταν αποτέλεσμα της αγάπης που είχε στο Θεό, γιατί όταν αγαπάμε το Θεό αντανακλάται η ίδια σχέση που έχουμε μαζί του και στους γύρω μας. Την ίδια στιγμή ο Ιωσήφ δείχνει ότι δεν θέλει να παραβιάσει τις αρχές του, παρότι έχει αδικηθεί στη ζωή του από τα αδέρφια του. Ο ίδιος δεν θέλει να αδικήσει κάποιον άλλο. Ο Ιωσήφ εξηγεί τα όνειρα: Βλέπει κανείς μέσα από τέτοια περιστατικά ότι ο Θεός στέλνει σε αυτούς που τον αγαπούν τη Χάρη του, το Άγιο Πνεύμα δηλαδή. Αυτό δε μας δείχνει μόνο ότι ο Ιωσήφ είχε την ικανότητα να ερμηνεύσει τα όνειρα, επειδή τον φώτισε το Άγιο Πνεύμα, ενώ οι άλλοι όχι, αλλά ότι κοινωνούσε με το Θεό πολύ περισσότερο από τους άλλους. Η σχέση που είχε με το Θεό, γινόταν συνεχώς πιο δυνατή λόγω της αγάπης. Εκεί μπορεί να φτάσει ο κάθε άνθρωπος που αγαπά το Θεό με όλη του την καρδιά, ενώ η σχέση του με το Θεό μπορεί συνεχώς να αναπτύσσεται και να γίνεται πιο δυνατή. Επτά παχιές και επτά αδύνατες αγελάδες: το όνειρο, εκτός από το γεγονός ότι ήταν σταλμένο από το Θεό για να μπορέσει ο Ιωσήφ να βγει από τη φυλακή, δείχνει και ότι ο άνθρωπος πρέπει να προνοεί για την πορεία της ζωής του. Να μην μένει μόνο στο σήμερα, στα όσα έχει και του δίνονται, αλλά αν είναι αρκετά, να φροντίζει να κρατά αυτό που του χρειάζεται για το μέλλον του. Να μην είναι σπάταλος, αλλά προσεκτικός και συμμαζεμένος. Σήμερα οι άνθρωποι έχουμε μάθει να μετράμε τα πάντα με βάση τα υλικά αγαθά, αλλά δεν μπορούμε εύκολα να πιστέψουμε ότι αυτά εξαντλούνται γρήγορα. Ο Ιωσήφ, μέσα από την ερμηνεία των ονείρων, δείχνει ότι ο άνθρωπος πρέπει εκτός από τη βοήθεια του Θεού, να λειτουργεί και προνοητικά. Οι Αιγύπτιοι δεν πείνασαν: ο Φαραώ ήταν καλοπροαίρετος στην ψυχή. Παρότι δεν πίστευε στο Θεό του Ισραήλ, εντούτοις ήξερε να αναγνωρίζει την αξία ενός ανθρώπου. Αυτό σημαίνει ότι όταν κάποιος πιστεύει στο Θεό και Τον αγαπά χωρίς να υπολογίζει την στάση των άλλων έναντι του, ο Θεός, αργά ή γρήγορα, τον δικαιώνει, ακόμη κι αν περάσει άσχημα για κάποιο διάστημα στη ζωή του. Ο Ιωσήφ δεν εγκατέλειψε τις αρχές και τις αξίες που είχε. Παρέμεινε σταθερός. Και όλοι ωφελήθηκαν από αυτόν, ακόμη και οι Αιγύπτιοι. Πρωθυπουργός της Αιγύπτου: στη ζωή μας καλούμαστε να διαλέξουμε αν θα μείνουμε σταθερό σ αυτό που πιστεύουμε. Και ο Θεός θέλει από μας σταθερότητα, αλλά και στην οικογένειά μας και στις παρέες και στις φιλίες μας χρειάζεται να μένουμε σταθεροί. Το να αλλάζουμε φίλους, να αλλάζουμε «πιστεύω», να είμαστε έτοιμοι να ακολουθήσουμε όποιον μας τάζει κάτι καλύτερο, χωρίς να σκεφτούμε ότι το πιο σπουδαίο είναι ο άλλος να ξέρει με τι έχει να κάνει κι εμείς με ποιον έχουμε να κάνουμε είναι κακό. Η σταθερότητα έχει όταν αγαπούμε και το Χριστό και αυτούς που μας έχει δώσει ο Θεός στη ζωή μας να είναι κοντά μας (γονείς, αδέρφια, φίλοι), αλλά και όταν δεν αλλάζουμε γνώμες και απόψεις, όπως επίσης και όταν προσπαθούμε να κάνουμε πράξη αυτό που μας λέει ο Θεός. Αυτό που χρειάζεται να αλλάζουμε και να διώχνουμε από τη ζωή μας είναι οι κακές σκέψεις και η αμαρτία. Ας κρατάμε λοιπόν ό,τι έχουμε και ό,τι είναι όμορφο, ιδίως αυτό που μας λέει ο Θεός και η πίστη μας. Ερωτήσεις 1. Τι κάνουμε όταν έχουμε να επιλέξουμε ανάμεσα σε μια καλή και σε μία κακή πράξη; 2. Γιατί ο Θεός βοήθησε τον Ιωσήφ να ερμηνεύσει τα όνειρα τόσο των αυλικών του Φαραώ όσο και του ίδιου του βασιλιά της Αιγύπτου; 3. Γιατί ο Φαραώ, αν και δεν πίστευε στον αληθινό Θεό, διόρισε τον Ιωσήφ πρωθυπουργό της Αιγύπτου; 4. Τι μας δείχνει η απόφαση του Ιωσήφ να παραμείνει πιστός στις αρχές του; 5. Πώς εμείς μπορούμε να μένουμε πιστοί και στο Θεό και σε όσους αγαπούμε και μας αγαπούνε; Συμπέρασμα Να μένουμε στη ζωή μας σταθεροί σε όσους αγαπούμε και σε όσα μας λέει ο Χριστός, αλλά και στις αξίες μας. 23

24 Συμπληρώστε τις προτάσεις με λέξεις από το μάθημα. Ο... πουλήθηκε από τα αδέρφια του... σε έναν Αιγύπτιο αξιωματούχο, τον... Στη φυλακή μαζί με τον Ιωσήφ είχαν φυλακιστεί ο... και ο αρχιοινοχόος του βασιλιά της Αιγύπτου του... Ο Ιωσήφ εξήγησε τα... που είχαν δει οι δύο αυλικοί. Ο Φαραώ είδε ότι... παχιές αγελάδες... στην άκρη του ποταμού..., που διασχίζει την Αίγυπτο και μετά... Οι επτά... αγελάδες, σήμαιναν ότι θα έρχονταν επτά χρόνια δυστυχίας και... Να ζωγραφίσετε τον Ιωσήφ να εξηγεί στο Φαραώ τα όνειρά του 24

25 ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ 6 Ο Ιωσήφ συμφιλιώνεται με τα αδέρφια του Είδαμε ότι ο Ιωσήφ έγινε πρωθυπουργός της Αιγύπτου, με αποστολή να μπορέσει να σώσει τον λαό της από την δυστυχία εξαιτίας της πείνας. Ο Ιωσήφ τα κατάφερε. Η πείνα όμως είχε εξαπλωθεί και στις γύρω περιοχές. Το ίδιο και στη Χαναάν, όπου βρισκόταν ο Ιακώβ και τα υπόλοιπα αδέρφια του Ιωσήφ. Δεν είχαν τι να φάνε. Έτσι, όταν ο Ιακώβ άκουσε ότι στην Αίγυπτο υπήρχαν τροφές, έστειλε τους γιους του να αγοράσουν, όλους εκτός από τον Βενιαμίν. Παρουσιάστηκαν στον Ιωσήφ, χωρὶς να ξέρουν ποιος είναι. Έπεσαν και τον προσκύνησαν εκπληρώνοντας έτσι το πρώτο όνειρο που είχε δει ο Ιωσήφ ότι τα έντεκα στάχυα που ήταν τα αδέρφια του θα προσκυνούσαν το δωδέκατο που ήταν ο ίδιος. Ο Ιωσήφ τους γνώρισε, αλλά δεν θέλησε να τους αποκαλυφθεί. Έτσι αποφάσισε να τους δοκιμάσει, για να δει αν μετανόησαν για την πράξη τους να τον πουλήσουν δούλο. Τους κατηγόρησε ότι ήταν κατάσκοποι και είχαν έρθει για λογαριασμό εχθρών των Αιγυπτίων. Στα παρακάλια τους αποφάσισε να κρατήσει έναν από τους δέκα αδελφούς, τον Συμεών, αιχμάλωτο και να τους στείλει πίσω στην Χαναάν με την συμφωνία ότι θα του έφερναν την επόμενη φορά και τον Βενιαμίν. Γέμισε τους σάκους τους με τρόφιμα και διέταξε να βάλουν μέσα σ αυτούς τα χρήματα που είχαν φέρει για να αγοράσουν τις τροφές, χωρίς τα αδέρφια του να το καταλάβουν. Ο Ιακώβ θρήνησε γιατί νόμισε ότι έχασε και τον Συμεών και ότι θα έχανε και τον Βενιαμίν. Πιο πολύ όμως απ όλα παραξενεύτηκαν γιατί τα χρήματά τους βρέθηκαν ακέραια στους σάκους τους. Όταν τα τρόφιμα τους τελείωσαν, παρά τις αντιρρήσεις του Ιακώβ, αναγκάστηκαν να ξαναγυρίσουν στην Αίγυπτο, παίρνοντάς μαζί τους τον Βενιαμίν. Όταν ο Ιωσήφ είδε τον μικρότερο αδερφό του, βγήκε έξω από την αίθουσα που δεχόταν τους ανθρώπους και έκλαψε από συγκίνηση. Τα αδέρφια του έφεραν δώρα και χρήματα στον Ιωσήφ, για να μπορέσουν να πάρουν τρόφιμα. Ο Ιωσήφ, αφού ρώτησε για τον πατέρα τους τον Ιακώβ, τους παρέθεσε τραπέζι. Διέταξε να τους δώσουν τρόφιμα και να βάλουν το ασημένιο του ποτήρι στο σάκο του αδερφού του, του Βενιαμίν. Όταν έφυγαν, ο Ιωσήφ διέταξε να τους πιάσουν ως κλέφτες. Η τιμωρία τους θα ήταν να παραμείνει ο Βενιαμίν ως δούλος του Ιωσήφ για πάντα. Τα άλλα αδέρφια του παρακαλούσαν να λυπηθεί τον γέροντα πατέρα τους και προσφέρθηκε ο Ιούδας να μείνει δούλος αντί για τον Βενιαμίν, γιατί ήξεραν καλά πως ο πατέρας τους δεν θα άντεχε να χάσει και τον μικρότερο γιο του. Οι ρόλοι είχαν αντιστραφεί. Αυτοί ήταν οι αδύνατοι κι εκείνος ο δυνατός. Τότε ο Ιωσήφ τους αποκάλυψε ποιος ήταν. Τους ρώτησε: «Ζει ακόμη ο πατέρας μου;» και με δάκρυα στα μάτια τους εξήγησε τι είχε γίνει. Τους ζήτησε να μην κρατήσουν στην ψυχή τους φόβο και λύπη. Δεν είχε σκοπό να τους κάνει κακό. Τους συγχώρεσε από την καρδιά του και ζήτησε από τον Φαραώ να καλέσει τον πατέρα του τον Ιακώβ και όλο το λαό του, δηλαδή τους Ισραηλίτες, να έρθουν στην Αίγυπτο. Ο Φαραώ έδωσε την άδεια και ο Ιωσήφ ξανασυνάντησε τον πατέρα του και όλο τον λαό του Ισραήλ. Ο Ιακώβ δόξασε το Θεό. Έζησε δεκαεπτά χρόνια έζησε στην Αίγυπτο και πριν πεθάνει, ευλόγησε όλα τα παιδιά του. Όταν πέθανε τον έθαψαν στη γη Χαναάν, απέναντι από την Μαβρή, όπου οι τρεις ξένοι εμφανίστηκαν στον Αβραάμ. Στην σκέψη των αδερφών του ότι από τη στιγμή που πέθανε ο πατέρας τους, ο Ιωσήφ θα εκδικούνταν τους υπόλοιπους για ό,τι του είχαν κάνει, ο Ιωσήφ τους διαβεβαίωσε ότι δεν είχε τέτοιο σκοπό. «Μη φοβόσαστε. Εγώ είμαι του Θεού άνθρωπος. Εσείς σκεφτήκατε και πράξατε άσχημα 25

26 εναντίον μου, ο Θεός όμως μετέτρεψε το κακό σε καλό και για εσάς και για το λαό του». Για πολλά χρόνια λοιπόν οι Ισραηλίτες έζησαν στην Αίγυπτο σαν βασιλιάδες. Ερμηνευτικά Σχόλια Παρουσιάστηκαν στον Ιωσήφ: αυτό συμβαίνει το δεύτερο χρόνο της δυστυχίας. Ο Ιωσήφ τους γνώρισε: ο Ιωσήφ αναγνωρίζει τα αδέρφια του, αλλά δεν αποκαλύπτεται αμέσως, γιατί θέλει να μάθει τις αληθινές τους σκέψεις για αυτόν και τον μικρότερο αδερφό τους Βενιαμίν και επίσης να τους δώσει ευκαιρία να μετανοήσουν για τη σκληρότητά τους τα προηγούμενα χρόνια απέναντι σ αυτόν και σε όλους. Τα αδέρφια δεν τον αναγνωρίζουν, γιατί έχουν περάσει χρόνια από τότε που τον εγκατέλειψαν, αλλά και γιατί οι Αιγύπτιοι άρχοντες έχουν ιδιαίτερη εμφάνιση, ξεχωριστή από όλους τους άλλους. Έβαλε το ασημένιο ποτήρι του στο σάκο του Βενιαμίν: στήνει ένα παιχνίδι σκληρό ο Ιωσήφ, διότι θέλει να φέρει τους αδελφούς του σε μετάνοια, να καταλάβουν πως έχουν πράξει άσχημα στο παρελθόν και τώρα ήρθε η ώρα ενώπιον του Θεού να ανοίξουν την καρδιά τους. Το ποτήρι αυτό ήταν το αγαπημένο του Ιωσήφ και δείχνει τόσο θυμωμένος που δήθεν το έκλεψαν τα αδέρφια του, ώστε για αντάλλαγμα ζητάει να κρατήσει μαζί του τον Βενιαμίν. Ο πατέρας τους Ιακώβ, όμως δε θα άντεχε να τον χάσει και αυτόν, θα πέθαινε. Βρίσκονται σε απόγνωση τα αδέρφια και μιλάνε με ειλικρίνεια στον Ιωσήφ για τον πατέρα τους και τον αδερφό που χάθηκε. Ο Ιωσήφ καταλαβαίνει πως έχουν μετανοήσει και τους αποκαλύπτεται. Κάλεσε και τον πατέρα του: ο Ιακώβ, όταν ζει το συγκλονιστικό γεγονός να ξαναδεί το χαμένο του γιο, δεν ξεχνάει να ευχαριστήσει τον Θεό. Όλα αυτά τα χρόνια ζει έχοντας εμπιστοσύνη στο θέλημά Του. Έτσι θέλει και οι γιοι του να ζουν και αυτό φαίνεται ακόμα και λίγες ώρες πριν πεθάνει, όταν τους ευλογεί. Διέταξε να τους πιάσουν ως κλέφτες: Ο Ιωσήφ δεν θα έβαζε ποτέ τα αδέλφια του φυλακή. Πριν όμως να του αποκαλύψει ποιος ήταν, ήθελε να τους κάνει να καταλάβουν ότι τους αγαπά, αλλά και να τους βάλει στη θέση την οποία βρέθηκε και ο ίδιος εξαιτίας τους πριν πολλά χρόνια, τότε που τον έδωσαν σαν δούλο. Τους έκανε να πιστέψουν ότι αδικούνταν, για να θυμηθούν την αδικία που έκαναν εναντίον του ίδιου όταν τον πούλησαν δούλο. Κι όταν ένιωσαν την απελπισία τους αποκάλυψε ποιος ήταν, για να τους δείξει την αγάπη και τη συγχωρητικότητα που είχε στην καρδιά του, όπως άλλωστε θέλει ο Θεός. Έτσι, αντί να τους βάλει φυλακή όταν βρέθηκε το χρυσό ποτήρι στο σάκο τους, εκείνος τους έδειξε ελεημοσύνη ως προς αυτό, αν και ήξερε ότι δεν το είχαν κλέψει οι ίδιοι. Έπειτα, τους αποκάλυψε ότι ήταν ο αδελφός τους και τους προσέφερε τη φιλοξενία του για εκείνη τη μέρα, αλλά και για τα επόμενα χρόνια. Έτσι, λειτουργεί η αγάπη του Θεού, συγχωρεί και ταυτόχρονα αυξάνεται. Ας έχουμε τον Ιωσήφ σαν παράδειγμα για όλες τις αδικίες που δεχόμαστε εμείς από άλλους. Να συγχωρούμε και να μην κρατάμε κακία. «Εγώ είμαι του Θεού»: είναι ένας θαυμάσιος λόγος, που αποτυπώνει την πίστη του Ιωσήφ στο Θεό. Τα αδέρφια του τον αδίκησαν και έπραξαν το κακό εις βάρος τους. Όμως εκείνος είχε υπομονή και εμπιστοσύνη στο Θεό. Έτσι ο Θεός μετέτρεψε το κακό σε καλό. Ο ίδιος όμως δεν εκδικήθηκε για την αδικία που του έκαναν, αλλά τους συγχώρεσε και τους έδειξε αγάπη. Ερωτήσεις 6. Γιατί δεν αναγνώρισαν τα αδέρφια του τον Ιωσήφ; 7. Γιατί ο Ιωσήφ έκανε αυτό το σκληρό παιχνίδι εις βάρος των αδερφών του; 8. Τελικά πώς φάνηκε ότι ο Ιωσήφ συγχώρεσε αδέρφια του; 9. Τι σημαίνει ο λόγος του Ιωσήφ «εγώ είμαι του Θεού»; 10. Τι θέλει ο Θεός από εμάς στις μικρότερες ή μεγαλύτερες αδικίες της ζωής μας; Συμπέρασμα Να συγχωρούμε και να μην κρατάμε κακία στις όποιες αδικίες υποστούμε στη ζωή μας, γιατί αυτό είναι το θέλημα του Θεού για όλους. 26

27 Συμπλήρωσε την ακροστιχίδα: Ι Ω Σ Η Φ Έτσι λεγόταν ο πατέρας του Ιωσήφ Το τέταρτο γράμμα του πατέρα του Βενιαμίν Έδειξε στα αδέρφια του ο Ιωσήφ Για να συγχωρέσεις, χρειάζεται να έχεις (ανάποδα) Έτσι ονομάζονταν οι Αιγύπτιοι βασιλιάδες Να ζωγραφίσετε τα αδέρφια του να προσκυνούν τον Ιωσήφ και να τον παρακαλούν να μην κρατήσει τον Βενιαμίν 27

28 ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ 7 Ο Μωυσής, η ανατροφή του και η φλεγόμενη βάτος Μετά τον θάνατο του Ιωσήφ οι Ισραηλίτες για πολλά χρόνια ζούσαν ευτυχισμένοι στην Αίγυπτο. Πλήθυναν και έγιναν πάρα πολλοί. Τότε στο θρόνο της Αιγύπτου ανέβηκε ένας νέος βασιλιάς (Φαραώ), που δεν είχε γνωρίσει τον Ιωσήφ, ούτε ήθελε να θυμάται την ιστορία του. Είπε λοιπόν στους άρχοντές του: - Βλέπετε ότι αυτοί οι Ισραηλίτες είναι λαός πολυάριθμος και ισχυρότερος από μας. Πρέπει να βρούμε έναν τρόπο για να μην αυξάνονται. Γιατί αν γίνει κάποιος πόλεμος, τότε θα ενωθούν με τους εχθρούς μας και μετά θα μας κατακτήσουν. Οι άρχοντές πήραν λοιπόν δύο αποφάσεις. Η μία ήταν να φορτώνουν τους Ισραηλίτες με τις πιο βαριές δουλειές, ώστε να μην αντέχουν να μεγαλώσουν παιδιά. Η δεύτερη ήταν όταν γεννιόταν ανάμεσα στους Ισραηλίτες αγόρι, να το σκοτώνουν. Εκείνα τα χρόνια ένα ζευγάρι από την φυλή Λευί γέννησε ένα αγοράκι. Η μητέρα του, που πίστευε στο Θεό, το έκρυψε τρεις μήνες, αλλά καταλάβαινε ότι οι άντρες του Φαραώ που έψαχναν όλα τα σπίτια των Ισραηλιτών για να βρούνε αγόρια, θα το έβρισκαν, και σκέφτηκε κάτι άλλο. Έφτιαξε ένα καλάθι και το άφησε στις όχθες του Νείλου. Έβαλε και την κόρη της να παραφυλάει, για να δει τι θα γίνει. Η κόρη του Φαραώ συνήθιζε να κατεβαίνει κάθε μέρα στις όχθες του Νείλου και να κάνει μπάνιο, μαζί με τις υπηρέτριές της. Κάποια στιγμή, άκουσε κλάματα μωρού είδε το καλάθι και διέταξε να το ανοίξουν. Η βασιλοπούλα λυπήθηκε το παιδάκι και αποφάσισε να το πάρει και να το μεγαλώσει σαν δικό της. Τότε η αδερφή του παιδιού που παραφυλούσε, πρότεινε να της βρει παραμάνα για το παιδί. Η κόρη του Φαραώ δέχτηκε και η αδερφή του παιδιού φώναξε την μητέρα της. Τότε η κόρη του Φαραώ της είπε να θηλάσει και να μεγαλώσει το παιδί και όταν θα μεγάλωνε να το έφερνε στο παλάτι του Φαραώ. Έτσι κι έγινε και η κόρη του Φαραώ ονόμασε το παιδί «Μωυσή», που σημαίνει «αυτός που βγήκε από το νερό». Η μητέρα του παιδιού δόξασε το Θεό που το έσωσε και έδειξε την αγάπη Του προς το παιδί. Ο Μωυσής έγινε σοφός και δυνατός, αλλά αν και μεγάλωσε στα ανάκτορα του Φαραώ και μορφώθηκε από Αιγυπτίους δασκάλους, δεν ξέχασε την καταγωγή του και γι αυτό αγαπούσε τους Ισραηλίτες. Μια μέρα βλέποντας έναν Αιγύπτιο να χτυπά έναν Ισραηλίτη, στάθηκε και ρώτησε να μάθει την αιτία που μάλωναν. Ο Αιγύπτιος θυμωμένος θέλησε να χτυπήσει και τον ίδιο τον Μωυσή. Τότε αναγκάστηκε να χτυπήσει κι αυτός τον Αιγύπτιο. Το πράγμα δεν έμεινε κρυφό και ο Μωυσής, για να αποφύγει την εκδίκηση των Αιγυπτίων, έφυγε από την Αίγυπτο και πήγε σε μια άλλη χώρα, στη Μαδιάμ. Εκεί παντρεύτηκε μια από τις επτά κόρες του ιερέα της περιοχής και έγινε βοσκός στα πρόβατα του πεθερού του. Ο Μωυσής και μακριά από την Αίγυπτο δεν ξέχασε τους πατριώτες του. Ο Θεός που αγαπούσε τον Ισραηλιτικό λαό και είχε υποσχεθεί την προστασία του στον Αβραάμ, τον Ισαάκ και τον Ιακώβ, αποφάσισε να τους σώσει. Μια μέρα, ενώ έβοσκε τα πρόβατα, είδε να βγαίνουν φλόγες από μία βάτο (αγκαθωτό θάμνο), χωρίς να καίγεται από αυτές. Περίεργος τότε κίνησε προς τη βάτο και ενώ πλησίαζε, άκουσε μια φωνή να λέει: -Μωυσή! Μωυσή! Μην προχωρήσεις άλλο, βγάλε τα υποδήματα σου γιατί ο τόπος είναι ιερός. Εγώ είμαι ο Θεός των προγόνων σου. Ο Μωυσής αμέσως έβγαλε τα σανδάλια του, έπεσε στα γόνατα και άκουγε τη φωνή του Θεού, που συνέχιζε να του λέει: -Βλέπω όσα υποφέρει ο λαός μου στην Αίγυπτο και αποφάσισα να τον ελευθερώσω από τη σκλαβιά. Εσύ θα γίνεις αρχηγός τους. Ετοιμάσου λοιπόν και πήγαινε στην Αίγυπτο να τον ελευθερώσεις. Παρουσιάσου στο Φαραώ και πες του να δώσει την άδεια στους Ισραηλίτες να γυρίσουν στην πατρίδα τους. Αλλιώς θα πάθει μεγάλες συμφορές όλη η Αίγυπτος. - Ναι, Κύριε, αλλά όταν εγώ μεταβώ στους Ισραηλίτες και πω προς αυτούς ότι ο Θεός των πατέρων μας με έστειλε, εκείνοι θα με ρωτήσουν Ποιό είναι το όνομα του; Εγώ τι θα απαντήσω προς αυτούς, είπε ο Μωυσής. 28

29 -Κύριος ο Θεός των πατέρων μας, ο Θεός του Αβραάμ, ο Θεός του Ισαάκ, και ο Θεός του Ιακώβ με έχει στείλει προς εσάς τούτο είναι το όνομα μου, ο Ων (ο υπάρχων), είπε ο Θεός. -Μα Κύριε, είπε ο Μωυσής με ταπείνωση, εγώ δεν είμαι ικανός για μια τόσο σοβαρή αποστολή. Είμαι βραδύγλωσσος και δεν τα καταφέρνω να μιλώ καλά. -Εγώ πάντα θα είμαι μαζί σου και θα σε δυναμώσω με θαυμαστούς τρόπους, ακούστηκε η φωνή του Θεού. Πάρε βοηθό τον αδερφό σου Ααρών. Ο Θεός έδωσε και άλλες οδηγίες στον Μωυσή και αυτός δέχτηκε ταπεινά την δύσκολη αυτή αποστολή. Ερμηνευτικά σχόλια Βλέπετε ότι αυτοί οι Ισραηλίτες θα μας κατακτήσουν: ο φθόνος που ένιωθαν οι Αιγύπτιοι για τους Ισραηλίτες, επειδή ήταν περισσότεροι σε αριθμό καθώς και γιατί είχαν άλλη θρησκεία σε σχέση με αυτούς, τους έκανε να λάβουν απάνθρωπα μέτρα. Ο φθόνος απέναντι στον άλλον (πρόσωπο, λαό) σκληραίνει τη καρδιά και μας οδηγεί στο μίσος. Η μητέρα του, που πίστευε στο Θεό: η αγάπη του Θεού και η πίστη μας σε Αυτόν, μας δίνει πολλές φορές ελπίδα σε δυσκολίες που με μια πρώτη ματιά φαίνονται αδύνατες στην επίλυση τους. Όπως στην ιστορία του Μωυσή, όπου αυτός όχι μόνο γλύτωσε από τον θάνατο των στρατιωτών που αναζητούσαν τα νεογέννητα, αλλά και διασώθηκε από την κόρη του Φαραώ που μερίμνησε με φροντίδα για την ανατροφή του. δεν ξέχασε την καταγωγή του: Ο Μωυσής κράτησε στο νου και την καρδιά του την ιστορία του λαού του, τα βάσανα τους και όταν κλήθηκε να τον βοηθήσει, ανέλαβε την ευθύνη. Κι εμείς είμαστε κομμάτι ενός λαού που είναι ευθύνη και τιμή μας να γνωρίζουμε λίγα πράγματα για την ιστορία της Ελλάδας, καθώς και να εργαζόμαστε για το καλό αυτού του τόπου και των ανθρώπων του. βγάλε τα υποδήματα σου γιατί ο τόπος είναι ιερός: Ο Θεός ζητά από τον Μωυσή πριν γίνει η θαυμαστή επικοινωνία-συνάντηση-μαζί του να βγάλει τα υποδήματα του, να προετοιμαστεί δηλαδή με σεβασμό και ταπείνωση. Κι εμείς συναντάμε τον Χριστό κάθε Κυριακή στην εκκλησία με την Θεία κοινωνία, γι αυτό οφείλουμε να πηγαίνουμε προετοιμασμένοι πριν. Δηλαδή να πηγαίνουμε συμφιλιωμένοι με αυτούς που στεναχωρήσαμε ή μαλώσαμε. Τότε οι καρδιές μας θα είναι ελαφριές σαν τον Μωυσή που ανεβαίνει στη συνάντηση του Θεού όχι με πόδια βαριά και δεμένα. είδε να βγαίνουν φλόγες από μία βάτο: οι Άγιοι της Εκκλησίας ερμηνεύουν ότι στο σημείο αυτό γίνεται αναφορά στην Παναγία Θεοτόκο. Η Παρθένος Μαρία είναι η βάτος η οποία δέχτηκε μέσα της τον Χριστό. Η προσευχές μας και η ελπίδα μας στην Παναγία θα μας φέρουν πιο κοντά στον Θεό. Και όπως η Παναγία δέχτηκε μέσα στο σώμα της το Χριστό χωρίς να καεί, χωρίς να πάθει κάτι, έτσι και όποιος ζητά το Θεό μέσα από τη Θεία Κοινωνία, αν έχει σεβασμό στην ιερότητα του τόπου, βγάζει δηλαδή τα παπούτσια του, ό,τι είναι λερωμένο στην ψυχή του, όποια κακία και όποιον φθόνο έχει για τους άλλους, τότε μπορεί να δεχθεί το Χριστό. Κι αυτό γίνεται μέσα από την εξομολόγηση, την μετάνοια, τη ζωή της Εκκλησίας. Βλέπω όσα υποφέρει ο λαός μου: Ο Ων: ο Θεός λέει για τον εαυτό Του ότι υπάρχει. Είναι ο ζωντανός Θεός όλων των ανθρώπων και του κόσμου. Και βλέπει όσους υποφέρουν, αδικούνται, υποδουλώνονται και υπομένουν το πόνο τους. Πόσες φορές έγινε φανερό αυτό και στη δική μας Ελληνική ιστορία. Μας δίνει θάρρος και δύναμη να αντιμετωπίσουμε τις δυσκολίες της ζωής μας. Από μας θέλει πίστη και ταπείνωση, όπως μας διδάσκει ο Μωυσής. Και μας στέλνει εκείνους που μπορούν να μας βοηθήσουν, όπως τον Ααρών στον Μωυσή. Και τότε φωτιζόμαστε για να μην κάνουμε το κακό. Αρκεί να μοιάσουμε με τη σειρά μας στην Παναγία σε καθετί που κάνουμε στη ζωή μας. Να έχουμε την σκέψη και την καρδιά μας προσανατολισμένη στο Θεό, στην προσευχή, στην αγάπη, στην υπομονή και κυρίως στην πίστη και στην εμπιστοσύνη στο Θεό που μας αγαπά. Να αποδεχόμαστε το θέλημά Του, όπως η Παναγία και ο Μωυσής. Και να μπαίνουμε στο ναό του, όπως η Παναγία και όπως ο Μωυσής, σαν τη φλεγόμενη και μη καιόμενη βάτο. Ερωτήσεις 1. Γιατί ο Φαραώ πήρε τόσο σκληρά μέτρα κατά των Ισραηλιτών; 2. Πώς σώθηκε ο Μωυσής όταν ήταν μωρό; 3. Πώς βρέθηκε ο Μωυσής στη γη Μαδιάμ; 4. Τι συμβολίζει η φλεγόμενη βάτος; 5. Τι φανέρωσε ο Θεός για το όνομα Του στην ερώτηση του Μωυσή; 29

30 6. Τι έκανε ο Μωυσής όταν ο Θεός του είπε να γίνει ο ελευθερωτής του λαού του; Πώς μπορούμε κι εμείς να μοιάσουμε στον Μωυσή και την Παναγία; Συμπέρασμα Να προσπαθούμε να μοιάσουμε στην Παναγία και τον Μωυσή ζώντας κι εμείς μέσα στο ναό του Θεού και βγάζοντας κάθε κακό που μας χωρίζει από τον Χριστό και τους συνανθρώπους μας. ΑΒΡΑΑΡΩΝΞΗΓΦΔΣΘΕΟΣΚΞΗΓΦΞΚΛΧΑΡΡΑΝΜΕΣΟΩΝΤΑΜΙΑΚΛΚΞΗΓΦΔΣΒΑΦΑΡΑΩΛΠΟΜΑΜΒΟΣΚΟΣΗΚΞΗΒ ΕΛΑΝΙΔΙΑΚΞΗΓΒΑΤΟΣΙΛΚΞΣΑΡΑΛΚΗΞΓΦΑΓΗΤΜΩΥΣΗΣΓΕΣΡΛΙΟΛΚ Βρες στο κρυπτόλεξο 7 λέξεις από την ιστορία που διαβάσαμε. Τις λέξεις θα τις βρεις διαβάζοντας με προσοχή τα γράμματα το ένα μετά το άλλο Να ζωγραφίσεις το Μωυσή στη φλεγόμενη βάτο: 30

31 ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ 8 Οι πληγές του Φαραώ Ο Μωυσής με τον Ααρών επισκέφθηκαν το Φαραώ. Ο Μωυσής του ζήτησε να αφήσει το λαό του Θεού να πορευθεί για τρεις ημέρες στην έρημο, σταματώντας την εργασία του, για να προσφέρει θυσία στο Θεό. Ο Φαραώ, που ήταν δυνατός και σκληρός, γέλασε. Η απάντησή του ήταν αρνητική. Ο Μωυσής τότε του είπε ότι όσο ο Φαραώ δεν ακούει τι λέει ο Θεός, θα συμβούν δέκα σημεία, τα οποία θα τον οδηγούσαν να σκεφτεί καλύτερα. Τα δέκα αυτά σημεία ονομάστηκαν «οι δέκα πληγές του Φαραώ». Η πρώτη πληγή ήταν το νερό του Νείλου που μετατράπηκε σε αίμα, μόλις ο Μωυσής έβαλε μέσα του το ραβδί. Η δεύτερη πληγή ήταν η εμφάνιση σμήνους από βατράχια, τόσο στο ποτάμι όσο και σε ολόκληρη την χώρα της Αιγύπτου. Τα βατράχια πραγματικά γέμισαν τη χώρα. Ο Φαραώ φοβήθηκε και ζήτησε από τον Μωυσή να τα πάρει. Ο Μωυσής έδωσε εντολή κι έτσι έγινε. Όμως ο Φαραώ ξέχασε την υπόσχεσή του να αφήσει τους Ισραηλίτες. Και τότε όλη η Αίγυπτος γέμισε με σκνίπες. Αυτή ήταν η τρίτη πληγή. Κι έτσι συνεχίζονταν η κατάσταση. Ο Φαραώ βλέποντας τις πληγές, υποσχόταν στον Μωυσή ότι θα αφήσει τους Ισραηλίτες. Μόλις όμως ο Θεός έπαιρνε πίσω τις πληγές, τότε ο Φαραώ άλλαζε γνώμη. Η τέταρτη πληγή ήταν ότι η Αίγυπτος γέμισε μύγες. Όλα τα σπίτια των Ισραηλιτών όμως δεν είχαν καμία. Η πέμπτη πληγή ήταν μια θανατηφόρα επιδημία που χτύπησε όλα τα ζώα των Αιγυπτίων, ενώ τα ζώα των Ισραηλιτών δεν έπαθαν απολύτως τίποτα. Η έκτη πληγή ήταν να γεμίσουν τα σώματα των Αιγυπτίων με σπυριά. Η έβδομη πληγή ήταν ένα φοβερό χαλάζι μέσα στο μεσημέρι που σκότωσε ό,τι κινούνταν από τους Αιγυπτίους στο δρόμο. Η όγδοη πληγή ήταν ακρίδες που κατέφαγαν ό,τι πράσινο και δροσερό στην Αίγυπτο. Η ένατη πληγή ήταν ένα φοβερό σκοτάδι, το οποίο επί τρεις ημέρες ήταν πάνω από τα σπίτια των Αιγυπτίων, ενώ όπου ήταν Ισραηλίτες υπήρχε φως. Ο Φαραώ όλο άλλαζε γνώμη. Τότε ο Μωυσής κάλεσε τους Εβραίους και τους είπε ότι την 14 η του μηνός Νισάν (ο δικός μας Απρίλιος) να μαζευτούν το βράδυ στα σπίτια τους, να σφάξουν ένα αρνί το οποίο θα ήταν χρονιάρικο (ενός έτους), να το ψήσουν και να το φάνε, μαζί με πικρίδες (πικρά χόρτα) και ψωμί άζυμο (χωρίς προζύμι και μαγιά). Με το αίμα του αρνιού να βάψουν τις πόρτες και το κατώφλι του σπιτιού τους και να μαζέψουν όλα τα πράγματά τους, έτοιμοι να φύγουν. Τη νύχτα, Άγγελος Κυρίου πέρασε από όλα τα σπίτια της Αιγύπτου. Όπου έβλεπε σπίτι ραντισμένο με το αίμα του αρνιού το προσπερνούσε. Όπου δεν έβλεπε σπίτι με τα κόκκινα σημάδια έμπαινε και σκότωνε το πρώτο παιδί κάθε σπιτιού, ακόμη και από τα ζώα. Την ίδια νύχτα πέθανε και το πρώτο παιδί του Φαραώ. Αυτή ήταν η δέκατη πληγή του Φαραώ. Ο Φαραώ τότε άφησε τους Ισραηλίτες να φύγουν όχι πλέον για τρεις ημέρες, αλλά για πάντα από την Αίγυπτο. Ο Θεός είπε τότε στον Μωυσή να πει στους Ισραηλίτες: «Πρέπει να τηρήσετε αυτή τη γιορτή για πάντα, όπως πράξατε τη νύχτα που σας έσωσα το αρνί, το άζυμο ψωμί, τα πικρά χόρτα. Αυτή η ημέρα θα μείνει ημέρα μνήμης για όλες τις γενιές για πάντα και θα ονομάζεται Πάσχα.». Ο Μωυσής έδωσε εντολή στο λαό να ξεκινήσει και όλοι μαζί προχώρησαν πλέον για την έρημο. 31

32 Ερμηνευτικά σχόλια Οι δέκα πληγές του Φαραώ: Ο Φαραώ, ενώ βλέπει ότι όσο δεν υπακούει στο θέλημα του Θεού, η χώρα του υποφέρει, συνεχίζει να κρατά τη σκληρή και υπερήφανη στάση του. Δεν αλλάζει παρά τις συνεχόμενες καταστροφές και επιμένει πεισματικά παρά τα όσα γίνονται. Η στάση του αυτή τιμωρείται στο τέλος με το να χάσει τον πρώτο του γιο. Η τιμωρία αυτή δεν έρχεται γιατί ο Θεός είναι εκδικητικός. Ο ίδιος με τη σκληρή στάση του την προκάλεσε στον εαυτό του. Ο Θεός δεν εκδικείται, αλλά θέλει να υπακούμε στο θέλημα του γιατί ξέρει ότι θα είμαστε χαρούμενοι αν το κάνουμε. Το θέλημα του Θεού είναι να αγαπάμε Αυτόν και τον συνάνθρωπο μας σαν τον εαυτό μας. Ο Φαραώ ξέχασε την υπόσχεσή του: Ο Φαραώ έπρεπε με κάποιο τρόπο να ταρακουνηθεί από την υπερηφάνεια του που προκαλούσε κακά όχι μόνο στους Ισραηλίτες, αλλά και στο δικό του λαό. Ως ηγέτης έπρεπε να σκέφτεται πάνω απ όλα το καλό της χώρας του. Ο Φαραώ υπόσχεται συνεχώς στο Μωυσή ότι θα αφήσει το λαό του Θεού να φύγει, αλλά δεν κρατά την υπόσχεσή του. Φαίνεται να μετανιώνει συνεχώς όταν συμβαίνει κάτι κακό, αλλά μόλις η πληγή περάσει, ξαναγυρίζει στην προηγούμενη συμπεριφορά του. Σαν τον Φαραώ κι εμείς, πόσο εύκολα δίνουμε υποσχέσεις και στους ανθρώπους, αλλά και στο Θεό, αλλά τελικά δεν τις κρατάμε. Επίσης συχνά στις δυσκολίες της ζωής στρεφόμαστε προς το Θεό και ζητάμε την βοήθειά του, αλλά όταν όλα πάνε καλά τον ξεχνάμε. Πάσχα: Το Πάσχα έγινε γιορτή που τελούνταν τη νύχτα της 14ης προς τη 15η του μηνός Νισάν. Οι Ιουδαίοι γιόρταζαν την απελευθέρωσή τους από την δουλεία των Αιγυπτίων. Η λέξη πάσχα (=διάβαση) υπενθυμίζει τη διάβασή τους από τη δουλεία στην ελευθερία. Όμως τα γεγονότα εκείνα ήταν και συμβολικά και προφητικά. Το ιουδαϊκό Πάσχα ήταν τύπος του χριστιανικού. Το αρνί των Ιουδαίων ήταν σύμβολο του Χριστού, που θυσιάστηκε για μας και με το αίμα του μας ελευθέρωσε από τη δουλεία της αμαρτίας. έδωσε εντολή στο λαό να ξεκινήσει: Ο Μωυσής, σε αντίθεση με το Φαραώ, κάνει υπακοή στο θέλημα του Θεού και μας δείχνει ότι αυτός είναι ο δρόμος της αληθινής ελευθερίας. Μπορεί η πορεία των Ισραηλιτών να κρατήσει σαράντα ολόκληρα χρόνια, αλλά θα τα καταφέρουν τελικά να επιστρέψουν στη Γη της Επαγγελίας. Ο Θεός μας ανακοινώνει το θέλημά Του μέσα από τη ζωή της Εκκλησίας, μέσα από τα λόγια του Χριστού, μέσα από το Ευαγγέλιο. Κι εμείς, από την μικρή μας ηλικία, καλούμαστε ακούγοντας αυτά τα λόγια και κάνοντας υπακοή στην αγάπη και την εμπιστοσύνη που ο Θεός μας δείχνει, να ελευθερωθούμε από τις αμαρτίες και το κακό, το οποίο είναι το πιο δύσκολο σημείο της ζωής μας. Αμαρτίες και κακή συμπεριφορά αποτελούν ό,τι μας χωρίζει από το Θεό. Ας μάθουμε λοιπόν να ακούμε τα όσα μας λέει ο Θεός και Εκείνος θα μας βοηθά. Το ίδιο και όσοι κυβερνούν μια χώρα, θα πρέπει να μάθουν να ακούνε το θέλημα του Θεού και να μην κάνουν κακό στην κοινωνία την οποία ζούνε. Τόσο στην προσωπική όσο και στη δημόσια ζωή μας χρειάζεται να κάνουμε αυτό που θέλει ο Θεός. Ερωτήσεις 1. Γιατί ο Θεός έστειλε τις δέκα πληγές στο Φαραώ και το λαό της Αιγύπτου; 2. Για τα λάθη μας μάς τιμωρεί ο Θεός ή εμείς είμαστε υπεύθυνοι; 3. Τι συμβολίζει η γιορτή του Πάσχα στους Εβραίους και τι σε μας; 4. Ποια είναι η αξία της υπακοής στο θέλημα του Θεού; 5. Όσοι είναι ηγέτες σε μια κοινωνία πρέπει να ακολουθούν το θέλημα του Θεού; Συμπέρασμα Και στη ζωή μας και στη ζωή της κοινωνίας μας είναι σπουδαίο να υπακούμε στο θέλημα του Θεού. 32

33 Να βρείτε στο κρυπτόλεξο τις παρακάτω λέξεις: Αρνί, Πάσχα, Μωυσής, Νισάν, Πληγές, Φαραώ. Ε Ρ Ο Κ Σ Ι Φ Α Ρ Ο Κ Ι Α Γ Ι Σ Ε Α Λ Ο Ο Ν Ι Π Ε Κ Α Λ Ο Π Κ ΑΤ Ε Ξ Ρ Ι Σ Π Α Μ Ι Α Ε Ρ Σ Ρ Μ Ι Μ Α Ι Τ Σ Α Ι Ζ Χ ΤΟ Ι Κ Α Κ Ο Ι Ε Α Ο Φ Λ Ε Ο Γ Χ Σ Ι Α Π ΕΙ Ο Λ Θ Ι Α Ι Ω Η Ο Κ Ν Ι Σ Α Ν Λ Ι Π Α Σ Ρ Π Λ Η Γ Ε Σ Δ Ι Ο Κ Λ Α Δ Ν Μ Α Π Α Α Ρ Μ Ω Υ Σ Η Σ Θ Υ Ι Χ Ν Α Ε Π Ι ΤΟΙΔ Να ζωγραφίσεις τις πληγές του Φαραώ: 33

34 ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ 9 Μέσα από την Ερυθρά θάλασσα Όταν ο άγγελος σκότωσε τα πρωτότοκα παιδιά των Αιγυπτίων, ο Φαραώ είχε χάσει το μυαλό του κι έτσι συμφώνησε να φύγουν οι Ισραηλίτες από την Αίγυπτο, όπου τους κρατούσαν σκλάβους. Έτσι, όλος ο λαός με χαρά και προσδοκία ξεκίνησε για τη γη της Επαγγελίας. Απόδειξη ότι ο Θεός ήταν μαζί τους, αποτελούσε ένα φωτεινό σύννεφο που τους έδειχνε το δρόμο την ημέρα, η οποία τη νύχτα γινόταν μία στήλη από φωτιά. Όμως οι δυσκολίες τους δεν είχαν ακόμα τελειώσει. Μόλις είχαν στρατοπεδεύσει στις όχθες της Ερυθράς θάλασσας και από μακριά παρατήρησαν σύννεφο σκόνης από μεγάλο στράτευμα. Ήταν οι Αιγύπτιοι, οι οποίοι είχαν μετανιώσει που άφησαν τους σκλάβους τους να φύγουν και, με νέα εντολή του Φαραώ, έτρεχαν να προλάβουν τους Ισραηλίτες και να τους φέρουν πίσω. Ο λαός πανικοβλήθηκε, άρχισε να παραπονιέται και να διαμαρτύρεται στο Μωυσή ότι αν ήταν να γυρίσουν πίσω στα βάσανα, γιατί τους έφερε στην έρημο να πεθάνουν. Εκείνος όμως, με ηρεμία που του έδινε η απόλυτη πίστη που είχε στο Θεό, τους έδειξε το φωτεινό σύννεφο που τους έδειχνε το δρόμο. Τους παρότρυνε να μην απελπίζονται από τη δυσκολία, την οποία περνούσανε, και τους ζήτησε να προσευχηθούν όλοι μαζί. Τελειώνοντας την προσευχή, ο Μωυσής χτύπησε με το ραβδί του την άκρη της θάλασσας, σχημάτισε το σημείο του σταυρού και τότε σηκώθηκε ένας φοβερός άνεμος. Μόλις κόπασε, οι Ισραηλίτες έκπληκτοι είδαν τη θάλασσα να έχει χωριστεί στα δύο και να έχει γίνει ανάμεσα στις δύο όχθες ένας διάδρομος ξηράς. Δεν πίστευαν στα μάτια τους. Από την όχθη που είχαν στρατοπεδεύσει ο Ισραηλίτες, μέχρι την απέναντι όχθη, το δρόμο που οδηγούσε στη χερσόνησο του Σινά, υπήρχε στεγνός δρόμος. Ευχαρίστησαν με δοξολογίες το Θεό και ξεκίνησαν να περνάνε. Ήταν πολλές χιλιάδες άνθρωποι και ζώα. Όλη τη νύχτα χρειάστηκαν για να περάσουν απέναντι. Και όταν πέρασε και ο τελευταίος Ισραηλίτης, ο Μωυσής ανέβηκε σ έναν κοντινό λόφο και κοίταξε το πέρασμα. Ήταν γεμάτο Αιγύπτιους στρατιώτες που κόντευαν κι αυτοί να τους φτάσουν. Τότε, αφού προσευχήθηκε πάλι, ο Μωυσής χτύπησε για άλλη μια φορά το ραβδί του στη γη και η θάλασσα με έναν φοβερό θόρυβο ενώθηκε πάλι, χωρίς να φαίνεται πού ήταν το πέρασμα. Όλοι οι Αιγύπτιοι που ήταν μέσα στο πέρασμα πνίγηκαν. Οι Ισραηλίτες ήταν ελεύθεροι πλέον να συνεχίσουν το δρόμο τους προς την έρημο που θα τους οδηγούσε, με τη βοήθεια του Θεού, που έφεγγε από πάνω τους, σε μια καλύτερη ζωή. Ήταν τόσο χαρούμενοι που ο Θεός με θαυματουργικό τρόπο τους είχε βοηθήσει στη δυσκολία τους, που προσεύχονταν, χόρευαν, τραγουδούσαν και δόξαζαν το Θεό, όπως μπορούσαν. Και με επικεφαλής το Μωυσή συνέχισαν το δρόμο τους. Ερμηνευτικά σχόλια Πρωτότοκα Αιγύπτου: ο Θεός προειδοποίησε τους Αιγύπτιους με πολλούς τρόπους, ότι είχε έρθει η ώρα να ελευθερώσουν τους Ισραηλίτες, όμως εκείνοι δεν καταλάβαιναν. Έκαναν κακό στους Ισραηλίτες και δεν εννοούσαν να το σταματήσουν. Τους είχαν σκλάβους και ο Θεός δε θέλει κανέναν άνθρωπο σκλάβο. Ο Ίδιος που σέβεται απόλυτα την ελευθερία του ανθρώπου, πώς είναι δυνατόν λοιπόν να επιτρέψει σε άλλους ανθρώπους να εξουσιάζουν και να κακομεταχειρίζονται τον περιούσιο λαό του Θεού; Ήταν πολύ μεγάλη αμαρτία αυτή. Χρησιμοποίησε πολλούς τρόπους λοιπόν, για να δείξει στους Αιγύπτιους το θέλημά Του. Εκείνοι όμως δεν άκουγαν. Ένα τελευταίο μέτρο, πιο δραστικό, ήταν η θανάτωση των πρωτότοκων 34

35 παιδιών των Αιγυπτίων. Απ ό,τι φάνηκε όμως ούτε κι αυτό «έπεισε» τους Αιγύπτιους, γιατί με την πρώτη δυσκολία άλλαξαν πάλι γνώμη κι έστειλαν τους στρατιώτες να τους φέρουν πίσω. Χωρίστηκε η θάλασσα στα δύο: ο Θεός μπορεί να κάνει τα πάντα, όσο απίθανα κι αν είναι αυτά. Η δύναμη Του και η αγάπη Του είναι απερίγραπτες. Επεμβαίνει στους φυσικούς νόμους και δίνει στους ανθρώπους κατά την καρδιά τους. Η αγάπη Του είναι τόσο μεγάλη, ώστε γλυτώνει τους πολύπαθους Ισραηλίτες από το φόβο της δουλείας, περνώντας τους μέσα από τη θάλασσα. Οι Αιγύπτιοι όμως επέμεναν στην αμαρτία τους να θέλουν σκλάβους τους Ισραηλίτες. Ακόμα και ο θάνατος των παιδιών τους δε στάθηκε ικανός να τους κάνει να καταλάβουν το κακό που έκαναν. Έφτασαν λοιπόν πίσω τους, για να φέρουν τους σκλάβους τους ξανά πίσω, ώστε να τους υπηρετούν και να μην κουράζονται εκείνοι. Παρέμειναν αμετανόητοι και επεχείρησαν να χρησιμοποιήσουν ακόμη και την αγάπη του Θεού προς τους Ισραηλίτες, όχι για να κάνουν το θέλημα του Θεού, αλλά για να πετύχουν το δικό τους. Κι έτσι δεν κατάφεραν να περάσουν τη θάλασσα και πνίγηκαν, μόλις ο Μωυσής την έβαλε πάλι στη θέση της. Φωτεινό σύννεφο: οι Ισραηλίτες περνούσαν για πολλά χρόνια δύσκολα, στέναζαν κάτω από το ζυγό και τη δουλεία των Αιγυπτίων. Έκαναν πάρα πολύ καιρό υπομονή. Τα πράγματα όμως δεν άλλαζαν. Ο Θεός όμως δεν εγκατέλειψε τους Ισραηλίτες. Τους έδινε δύναμη τον καιρό της υπομονής και όταν ήρθε το «πλήρωμα του χρόνου», έγινε φωτεινό σύννεφο, το οποίο τους ενίσχυε και τους καθοδηγούσε προς την ελευθερία. Και μέσα από την Ερυθρά θάλασσα τους ελευθέρωσε από τη σκλαβιά των σωμάτων στους Αιγύπτιους, και από τη σκλαβιά της ψυχής, το φόβο και την ολιγοπιστία, με τα θαύματα που έκανε. Το φωτεινό σύννεφο, που τη νύχτα γινόταν στήλη φωτιάς, ανεξήγητο φαινόμενο με τη λογική, έγινε οδηγός στο δρόμο τους και το πέρασμα «εν τη ερυθρά θαλάσση» από το φόβο στην ελευθερία, από την αμαρτία και το κακό στη λύτρωση μέσω της δυσκολίας που φέρνει η ολιγοπιστία. δόξαζαν το Θεό όπως μπορούσαν: με το θαύμα αυτό ο Θεός έδειξε ότι μπορεί να βγάλει τον άνθρωπο από το κακό και τις δυσκολίες. Το πέρασμα της Ερυθράς θάλασσας ήταν το πρότυπο για το πέρασμα των ανθρώπων από το θάνατο στην Ανάσταση και την αιώνια ζωή κοντά στο Χριστό, όπως έγινε με τη σταύρωσή Του. Ο Μωυσής με το ραβδί του χάραξε το σύμβολο του σταυρού στη θάλασσα. Ο Χριστός ανέβηκε ο ίδιος στο σταυρό και γλίτωσε τον άνθρωπο από το κακό και την αμαρτία, νικώντας τον θάνατο. Γι αυτό και καλούμαστε όλοι μας από την μικρή μας ηλικία να ζητάμε από το Θεό βοήθεια, μέσα από την προσευχή, ώστε να νικούμε κάθε κακή σκέψη, πράξη, αλλά και την κακία των άλλων, περνώντας από το θάνατο του κακού στην ανάσταση της καλοσύνης, της αγάπης και της συγχωρητικότητας που δίνει η πίστη μας. Και Εκείνος μπορεί να μας βγάλει από κάθε δύσκολη στιγμή, αρκεί να έχουμε πίστη και ελπίδα σ Αυτόν, αλλά και να αναζητούμε έναν Μωυσή μέσα στη ζωή της Εκκλησίας, που είναι ο ιερέας και ο κάθε πνευματικός πατέρας που μας αγαπά και μας οδηγεί στο καλό. Ερωτήσεις 1. Τι ήθελαν οι Αιγύπτιοι και πήγαν να βρουν τους Ισραηλίτες; Γύρισαν τελικά πίσω οι Ισραηλίτες; 2. Πώς έδειξε ο Θεός το δρόμο στους Ισραηλίτες; 3. Τι δείχνει το θαύμα του περάσματος της Ερυθράς θάλασσας; 4. Ο Θεός μας αφήνει να νικηθούμε από το κακό; 5. Πώς μπορούμε να πολεμήσουμε το κακό; Συμπέρασμα Στις δυσκολίες της ζωής, ο Χριστός μας βοηθά να νικήσουμε το κακό και την αμαρτία. ΞΗΓΦΑΙΡΕΘΥΕΛΕΞΚΞΗΗΤΣΙΠΓΦΞΚΑΙΤΡΑΜΑΞΗΓΑΙΒΑΛΚΣΣΕΤΩΙΤΑΡΤΣΡΙΔΒΑΡΚΑΗΛΗΤΣΣΓΦΑΡΘΥΡΕΓΛΟΣΕΤΙΛΗΑ ΡΣΙΗΣΥΗΞΞΚΞΚΚΚΛΙΟΙΤΠΥΓΙΑΞΗΚΞΣΗΣΥΩΜΓ Βρες στο κρυπτόλεξο 10 λέξεις ΑΝΑΠΟΔΑ από την ιστορία που άκουσες και διάβασες. Τις λέξεις θα τις βρεις διαβάζοντας με προσοχή τα γράμματα το ένα μετά το άλλο. 35

36 Να ζωγραφίσεις τον Μωυσή 36

37 ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ 10 Οι Δέκα Εντολές Μετά το πέρασμα της Ερυθράς θάλασσας οι Ισραηλίτες, με επικεφαλής τον Μωυσή, προχώρησαν στην έρημο του Σινά. Τα πράγματα δεν ήταν καλά. Τους έλειπε η τροφή και το νερό και γρήγορα άρχισαν να διαμαρτύρονται εναντίον του Θεού και του Μωυσή που τους πήρε από την Αίγυπτο. Παρασυρμένοι οι άνθρωποι από την ανάγκη να ζήσουν, να φάνε και να πιούνε, ήταν πρόθυμοι να θυσιάσουν την ελευθερία που ο Θεός τους έδωσε. Ο Μωυσής προσευχήθηκε στο Θεό και τότε οι Ισραηλίτες έζησαν ένα παράδοξο θαύμα. Ο ουρανός έβρεξε ορτύκια, αλλά και ένα λεπτό υλικό, λευκό, που έμοιαζε με χιόνι και ήταν γλυκό στη γεύση, σαν μπισκότο με μέλι. Ο Μωυσής είπε στους Ισραηλίτες ότι κάθε μέρα ο Θεός θα έστελνε ορτύκια και αυτό το γλυκό ψωμί που το είπανε «μάννα» και ότι όποιος κρατούσε για την άλλη μέρα, θα έβλεπε το μάννα να βγάζει σκουλήκια. Η πίστη στο Θεό θα τους έδινε συνεχώς τροφή, όσα χρόνια κι αν χρειάζονταν να βρίσκονται στην έρημο. Έτσι και έγινε. Οι άπιστοι διαπίστωσαν ότι το μάννα που κράτησαν είχε βγάλει σκουλήκια και αναγκάστηκαν κι αυτοί κάθε μέρα να μαζεύουν μόνο όσο χρειάζονταν για να ζήσουν. Προχώρησαν στην έρημο και έφτασαν στους πρόποδες του όρους Σινά. Στην κορυφή του οι Ισραηλίτες διέκριναν τότε να βγαίνει ένα τεράστιο σύννεφο, ενώ καπνοί, αστραπές και κεραυνοί συνόδευαν αυτό το σύννεφο. Ο Μωυσής τους είπε ότι ήταν η παρουσία του Θεού. Τους ζήτησε να νηστέψουν για τρεις ημέρες, να πλυθούν και να είναι καθαροί και να ετοιμαστούν για την εμφάνιση του Θεού σ αυτούς. Πραγματικά την τρίτη ημέρα, ακούστηκε η βροντή του Θεού. Ο λαός όλος τρόμαξε και παρακάλεσε τον Μωυσή να ανεβεί αυτός στο όρος Σινά και να μεταφέρει σ αυτούς τα λόγια του Θεού. Πραγματικά ο Μωυσής κατέβηκε φέροντας μαζί του μία πλάκα στην οποία ήταν χαραγμένες οι δέκα εντολές. Αυτές ήταν: 1. Εγώ είμαι ο Θεός σου. Δεν υπάρχουν άλλοι θεοί εκτός από μένα. 2. Δεν θα κατασκευάσεις είδωλα κανενός και δεν θα λατρέψεις άλλο θεό. 3. Δεν θα επικαλείσαι το όνομά μου μάταια, δεν θα ορκίζεσαι σε Μένα για να κάνεις κακό. 4. Την ημέρα του Σαββάτου να την θεωρείς αργία. Δεν θα εργάζεσαι αλλά θα την έχεις αφιερωμένη σε μένα. 5. Να τιμάς τον πατέρα σου και την μητέρα σου. 6. Να μην σκοτώσεις. 7. Να μην εγκαταλείψεις τον άντρα σου ή τη γυναίκα σου. 8. Να μην κλέψεις. 9. Να μην πεις ψέματα εις βάρος του πλησίον σου. 10. Να μην επιθυμήσεις πράγματα που δεν σου ανήκουν. Εκτός από αυτές τις δέκα εντολές ο Μωυσής δέχτηκε από το Θεό και πλήθος άλλων εντολών και νόμων, για να μπορέσει ο λαός του Ισραήλ να ζήσει και να δημιουργήσει κοινωνία. Ερμηνευτικά Σχόλια Παρασυρμένοι οι άνθρωποι: Οι Ισραηλίτες μόλις βρέθηκαν σε δύσκολη θέση, χωρίς τροφή και νερό, αμέσως ξέχασαν την υπόσχεση του Θεού ότι θα τους οδηγούσε στη γη της Επαγγελίας και άρχισαν να διαμαρτύρονται. Έτσι και εμείς, μόλις τα πράγματα δυσκολέψουν, εύκολα διαμαρτυρόμαστε και γκρινιάζουμε στο Θεό, φοβούμενοι ότι μας έχει ξεχάσει. Όμως ο Θεός γνωρίζει τις ανάγκες μας και δεν μας εγκαταλείπει. Δεν πρέπει βέβαια να τα περιμένουμε όλα έτοιμα από το Θεό, αλλά κι εμείς να εργαζόμαστε, 37

38 αλλά χωρίς άγχος, γιατί ο Θεός θα μας βοηθάει. Να μην αφήνουμε τις ανάγκες της καθημερινότητας να μας καταβάλλουν και να μας κάνουν να χάνουμε την πίστη μας στο Θεό, αλλά με την προσευχή να του εμπιστευόμαστε κάθε δυσκολία. Ο Μωυσής είπε στους Ισραηλίτες...όσο χρειάζονταν για να ζήσουν: Ο Θεός δεν αφήνει τους Ισραηλίτες να κρατήσουν περισσότερο μάννα απ όσο χρειάζονται να φάνε σε μια ημέρα. Με αυτό τον τρόπο θέλει να δυναμώσει την πίστη τους και να τους δείξει ότι Αυτόν πρέπει να εμπιστεύονται καθημερινά για την τροφή τους. Ο Θεός σκέφτεται το καλύτερο για τον καθέναν μας και έχει την πρόνοια για μας. Αυτό λέγεται Θεία Πρόνοια. Πραγματικά ο Μωυσής...να δημιουργήσει κοινωνία: Ο Θεός δίνει στους Ισραηλίτες τις δέκα εντολές όχι για να τους αναγκάσει να υπακούσουν σε κάποιους κανόνες επειδή το απαιτεί ως Θεός, αλλά γιατί εάν τις τηρήσουν θα μείνουν μακριά από την αμαρτία και θα έχουν αγάπη μεταξύ τους και προς Αυτόν. Ο Θεός ξέρει ότι αιτία της δυστυχίας στον άνθρωπο είναι η αμαρτία, και επειδή μας θέλει χαρούμενους μας δίνει τις εντολές Του, έτσι ώστε εάν τις ακολουθήσουμε να μείνουμε μακριά από την αμαρτία και κοντά σε Αυτόν, που είναι η Αγάπη και η Χαρά μας. Ο Θεός μας αγαπά τόσο πολύ ώστε νοιάζεται για κάθε πτυχή της ζωής μας: δίνει την τροφή, έτσι ώστε να μπορούμε να ζήσουμε, αλλά και τις εντολές του, ώστε να μην παρασυρθούμε στην αμαρτία και στο κακό. Δεν σταματά όμως εκεί, αλλά μας δίνει και το μεγαλύτερο δώρο απ όλα: την Αγάπη Του και τη δυνατότητα να ζήσουμε κοντά Του. να ζήσει και να δημιουργήσει κοινωνία: Οι εντολές αυτές ισχύουν και για μας, από την παιδική μας ηλικία ακόμη. Μόνο έτσι μπορούμε να έχουμε αληθινή κοινωνία μεταξύ μας, αλλά και να βοηθήσουμε ο ένας τον άλλο σε μία δύσκολη πραγματικότητα. Καλούμαστε λοιπόν να πιστεύουμε στο Θεό, να προσευχόμαστε σ Αυτόν για το καλό, να εκκλησιαζόμαστε την Κυριακή, να τιμούμε τους γονείς μας, να μην κλέβουμε, να μην λέμε ψέματα και να μην ζηλεύουμε πράγματα που δεν μας ανήκουν. Την ίδια στιγμή ας μην απελπιζόμαστε για προβλήματα που συναντούμε στη ζωή μας, όταν τηρούμε τις εντολές Του και όταν προσευχόμαστε σ Αυτόν για το κάθε τι. Ερωτήσεις 1. Ο Θεός καταλαβαίνει τις ανάγκες μας; 2. Ποιες από τις δέκα εντολές μπορούμε εμείς να τηρήσουμε από την παιδική μας ηλικία; 3. Τι σημαίνει για μας ότι ο Θεός μας δίνει την τροφή, τους νόμους και την αγάπη Του; 4. Πώς στην καθημερινή μας ζωή θα δείξουμε ότι πιστεύουμε στην πρόνοια του Θεού; Συμπέρασμα Ο Θεός δείχνει σε μας την Πρόνοιά Του και την αγάπη Του, ζητά από μας να τηρούμε τους νόμους Του και μας βοηθά σε όλες μας τις ανάγκες. 1. Να γράψετε τις Δέκα εντολές μέσα στο πλαίσιο από το τέλος προς την αρχή

39 Να ζωγραφίσετε το παιδί που διαβάζει τις δέκα εντολές 39

40 ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ 11 Ο Δανιήλ και το όραμα του Ναβουχοδονόσορα Ο προφήτης Δανιήλ και οι τρεις φίλοι του, Αζαρίας, Ανανίας και Μισαήλ, ανήκαν στους αξιωματούχους του βασιλιά της Βαβυλώνας Νουβουχοδονόσορ, όταν οι Βαβυλώνιοι είχαν καταλάβει τα Ιεροσόλυμα, πολλά χρόνια μετά τον Μωυσή. Στη Βαβυλώνα είχαν πάει όλοι οι Ισραηλίτες. Ο βασιλιάς εκτιμούσε ιδιαίτερα τους τέσσερις φίλους, γιατί ήταν μορφωμένοι και έξυπνοι. Η δύναμή τους όμως ήταν η πίστη στο Θεό. Ο Ναβουχοδονόσορ κάποτε είδε ένα πολύ παράξενο όνειρο. Ήθελε να μάθει ποια ήταν η ερμηνεία του. Έτσι, κάλεσε όλους τους σοφούς του βασιλείου του, τους μάγους, τους αστρολόγους και τους μάντεις, για να τους ζητήσει το εξής: να του βρουν ποιο ήταν το όνειρο που είδε και τι σήμαινε. Βεβαίως, εκείνοι του ζήτησαν να τους πει πρώτα ποιο ήταν το όνειρο και μετά να αναλάβουν την ερμηνεία του. Ο βασιλιάς όμως ήθελε να βρουν αυτοί το όνειρό του. Οργίστηκε μαζί τους και έβγαλε διάταγμα να τους σφάξουν. Όταν κυκλοφόρησε το διάταγμα, μαζί με τους σοφούς έψαχναν και τον Δανιήλ και τους φίλους του για να τους σκοτώσουν. Όταν ο Αριώχ, ο σωματοφύλακας του βασιλιά, τους βρήκε, ο Δανιήλ τον ρώτησε γιατί τόση σκληρότητα από τον βασιλιά. Εκείνος του εξήγησε τι είχε συμβεί και ο Δανιήλ παρουσιάστηκε στον Ναβουχοδονόσορ, ζητώντας του μία μέρα προθεσμία για να του αποκαλύψει ό,τι ζητούσε. Βρήκε τους φίλους του κατόπιν, και όλη τη νύχτα έκαναν προσευχή στο Θεό να τους βοηθήσει. Στον Δανιήλ ο Θεός έστειλε ένα όραμα και του αποκάλυψε τα του ονείρου και ο Δανιήλ δόξασε από όλη του την καρδιά το Θεό. Την άλλη μέρα, ο Δανιήλ εμφανίστηκε μπροστά στο βασιλιά και του εξήγησε το όνειρό του. Ο Ναβουχοδονόσορ είδε ότι μπροστά του στάθηκε ένα πολύ μεγάλο άγαλμα. Το κεφάλι του ήταν από χρυσάφι. Το στήθος και τα χέρια του από ασήμι. Η κοιλιά του από χαλκό. Τα πόδια από σίδερο. Οι πατούσες ένα μέρος από σίδερο και ένα μέρος από πηλό. Ενώ ο βασιλιάς κοίταζε το άγαλμα, ένα λιθάρι, χωρίς να το αγγίξει ανθρώπινο χέρι, κόπηκε από κάποιο βουνό, χτύπησε το άγαλμα στα πόδια και το σύντριψε. Όλα τα μέταλλα του αγάλματος έγιναν κομμάτια και ο άνεμος τα διασκόρπισε, όπως το άχυρο στο αλώνι, και δεν έμεινε τίποτα. Το λιθάρι όμως που χτύπησε το άγαλμα, έγινε ένα μεγάλο βουνό, που σκέπασε όλη τη γη. Στη συνέχεια, ο Δανιήλ του έδωσε και την ερμηνεία του ονείρου. Το χρυσό κεφάλι ήταν η βασιλεία του ίδιου του Ναβουχοδονόσορ. Μετά από αυτόν θα ερχόταν μια βασιλεία, λιγότερο ισχυρή από του ιδίου, από ασήμι. Κατόπιν, μια τρίτη βασιλεία από χαλκό, που θα κυριαρχήσει στη γη. Και τέλος, θα έρθει μια πολεμική βασιλεία από σίδερο, η οποία όλα θα τα κομματιάσει και θα τα καταστρέψει. Οι σιδερένιοι άνθρωποι θα παντρεύονται γυναίκες από τους λαούς που θα κυριεύουν και γι αυτό οι πατούσες του αγάλματος ήταν από σίδερο και πηλό. Στις ημέρες αυτής της δυναστείας ο Θεός του ουρανού θα ιδρύσει μια βασιλεία που δεν θα καταστραφεί ποτέ, ούτε θα παραδοθεί σε άλλον λαό κι αυτό σημαίνει το λιθάρι που κόπηκε από το βουνό, χωρίς να το αγγίξει ανθρώπινο χέρι. Αυτή η βασιλεία θα συντρίψει όλα τα προηγούμενα βασίλεια, η ίδια όμως θα σκεπάσει όλη τη γη, και δεν θα κλονιστεί ποτέ, γιατί θα είναι από το Θεό. Ο Ναβουχοδονόσορ έμεινε κατάπληκτος από το γεγονός ότι ο Δανιήλ βρήκε το όνειρο και το ερμήνευσε. Τον τίμησε με πολλά δώρα και τον έκανε διοικητή της Βαβυλώνας και επικεφαλής όλων των σοφών της. Το ίδιο και τους τρεις φίλους του. Παραδέχτηκε, μάλιστα, ότι ο Θεός στον οποίο πίστευε ο Δανιήλ, ήταν ο ανώτερος από όλους τους θεούς, γιατί ακριβώς μπορούσε να εξηγήσει τα μυστήρια. 40

41 Ερμηνευτικά σχόλια Η δύναμή τους ήταν η πίστη στο Θεό: ο προφήτης Δανιήλ και οι τρεις φίλοι κατέφεραν να γίνουν σπουδαίοι μέσα στην χώρα της Βαβυλώνος διότι κράτησαν την πίστη τους στο Θεό ζωντανή. Μέσα σε ένα κλίμα όπου δεν υπήρχε ελευθερία, καθώς οι Βαβυλώνιοι είχαν αιχμαλωτίσει τους Ισραηλίτες, οι τέσσερις φίλοι έγιναν αποδεκτοί, παρότι δεν πίστευαν στα είδωλα, γιατί επέμεναν να λατρεύουν τον αληθινό Θεό. Πολλές φορές τους συκοφάντησαν και τους οδήγησαν στο μαρτύριο, αλλά ο Θεός τους έσωσε. Η πίστη μας δίνει δύναμη και ο δρόμος της Βασιλείας του Θεού περνά μέσα από αυτήν. Το όνειρο: μία από τις δοκιμασίες που πέρασαν οι τέσσερις φίλοι ήταν και αυτή με το όνειρο του Ναβουχοδονόσορα. Ο βασιλιάς ήθελε να δει ποιος από τους θεούς που λάτρευαν οι αξιωματούχοι του ήταν αληθινός και γι αυτό δεν αποκαλύπτει το όνειρό του. Ταυτόχρονα φαίνεται σκληρός και κακός. Γι αυτό και απειλεί με θάνατο όσους δεν καταφέρουν να αποκαλύψουν τόσο το όνειρο, όσο και την ερμηνεία του. Η ερμηνεία: η ιστορία μας λέει ότι στην Ασία μετά τους Βαβυλώνιους (χρυσός), βασίλεψαν οι Μήδοι και οι Πέρσες (ασήμι). Κατόπιν ήρθαν οι Έλληνες, που σύμβολό τους ήταν το μέταλλο του χαλκού (από τα χρόνια του Ομήρου ακόμη). Μετά τον Μέγα Αλέξανδρο και τους Έλληνες ήρθαν οι Ρωμαίοι, σκληροί και ανίκητοι πολεμιστές (σίδερο), που σύντριψαν κάθε αντίσταση. Αυτοί έμειναν εκεί και έκαναν και γάμους με τις ντόπιες γυναίκες ή ανέθεταν τα βασίλεια σε ντόπιους (πατούσες από σίδερο και πηλό). Ο Χριστός είναι ο Υιός του Θεού, το λιθάρι που δεν γεννήθηκε όπως όλοι από πατέρα άνθρωπο, αλλά από το Άγιο Πνεύμα και την Παναγία. Γι αυτό δεν τον άγγιξε κανέναν ανθρώπινο χέρι. Αυτός σύντριψε όλα τα ανθρώπινα βασίλεια και εγκατέστησε μία βασιλεία πνευματική, που κανείς δεν μπορεί να τη βγάλει από τον κόσμο. Η Βασιλεία αυτή είναι η Εκκλησία και είναι σπουδαίο να είμαστε μέλη της. ο Δανιήλ βρήκε το όνειρο: ο κόσμος περίμενε τον Λυτρωτή από το κακό και την αμαρτία. Στο πρόσωπο του Χριστού επαληθεύονται οι προφητείες κι αυτό είναι η απόδειξη της θεότητας του Κυρίου μας. Την ίδια στιγμή 600 περίπου χρόνια πριν την Γέννηση του Χριστού ο Θεός φωτίζει τον προφήτη Δανιήλ να αποκαλύψει αυτή την μεγάλη Αλήθεια: ότι έρχεται ο Χριστός στον κόσμο. Αυτό τονίζει την Αλήθεια της πίστης μας ακόμη περισσότερο. η βασιλεία: ο Χριστός έφερε στον κόσμο την βασιλεία της αγάπης, της χαράς και της δικαιοσύνης, τη βασιλεία του πνευματικού αγώνα να νικούμε το κακό και τις αμαρτίες μας. Όλες οι άλλες βασιλείες στηρίζονταν στον πλούτο, τη δόξα, την δύναμη των όπλων, ενώ η βασιλεία του Χριστού μας μαθαίνει να αγαπούμε και η αγάπη νικά κάθε άλλη δύναμη στον κόσμο. Αυτό το βλέπουμε στην εποχή μας, που η δύναμη του χρήματος κατέρρευσε. Μόνο η δύναμη της πίστης στο Χριστό και την Βασιλεία Του παραμένει δυνατή. Αρκεί να πιστεύουμε στο Χριστό και να ζούμε στην Εκκλησία, όπως ο Δανιήλ και τα τρία παιδιά, που δεν έκαναν πίσω σε καμιά δυσκολία που η υποδούλωση στους Βαβυλώνιους έφερε. μυστήρια: μπορούμε να γιορτάσουμε τα Χριστούγεννα όπως θέλει ο Χριστός με το να είμαστε μέλη της Εκκλησίας, δηλαδή με το να προετοιμαζόμαστε για να κοινωνήσουμε το Χριστό, όχι μόνο τα Χριστούγεννα, αλλά όσο πιο συχνά γίνεται, και με την αγάπη. Με το να εκκλησιαστούμε εκείνη την ημέρα. Με το να συγχωρούμε όσους μας κάνουν κακό και να είμαστε χαρούμενοι, γιατί ο Θεός μας αγαπά. Έτσι μπορούμε να χαρούμε και το μυστήριο που είναι ο ερχομός του Χριστού στον κόσμο από την Παναγία με την δύναμη του Αγίου Πνεύματος, ένας ερχομός που ξεπερνά την δύναμη της ανθρώπινης λογικής και μαρτυρεί το σχέδιο του Θεού. Γι αυτό και το ονομάζουμε μυστήριο. Το μυστήριο μπορούμε να το ζήσουμε στην Εκκλησία με την καθαρή και παιδική μας καρδιά. Ερωτήσεις 1. Γιατί ο Ναβουχοδονόσορ δεν απεκάλυψε το όνειρό του; 2. Τι συμβόλιζε το όνειρο του βασιλιά; 3. Τι μας λέει το ότι ένας προφήτης 600 χρόνια πριν την Γέννηση του Χριστού μας αποκαλύπτει τι πρόκειται να συμβεί; 4. Τι είδους βασιλεία εγκατέστησε ο Χριστός στον κόσµο; Ποια είναι η σχέση αυτής της βασιλείας με τη δική μας ζωή; 5. Πώς μπορούμε να γιορτάσουμε τα Χριστούγεννα, όπως θέλει ο Χριστός; Συμπέρασμα Ο Χριστός γεννήθηκε για να φέρει στον κόσμο μια άλλη βασιλεία, αυτή της αγάπης, η οποία είναι ανώτερη από κάθε άλλη δύναμη. Την βασιλεία του Χριστού τη ζούμε στην Εκκλησία. 41

42 Βρείτε πέντε λέξεις από την ιστορία ξεκινώντας από το τέλος προς την αρχή ΣΕΓΟΙΡΗΤΣΥΜΝΣΟΤΣΙΡΧΦΓΗΜΜΝΒΩΨΧΖΣΑΧΣΣΑΜΛΑΓΑΛΚΞΓΗΦΔΣΑΑΣΔΦΣΑΡΟΣΟΝΟΔΟΧΥΟΒΑΝΔΦΓΓΟΟΞΛ ΗΙΝΑΔΟΙ Να ζωγραφίσετε τον προφήτη Δανιήλ 42

43 ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ 12 Δανιήλ και Βηλ Όταν πέθανε ο βασιλιάς των Μήδων Αστυάγης, τον διαδέχτηκε στο βασίλειό του ο Κύρος, ο βασιλιάς των Περσών. Ο προφήτης Δανιήλ ήταν έμπιστος του βασιλιά και ζούσε στο παλάτι μαζί του και ήταν ο πιο ξακουστός από όλους τους φίλους του. Οι Πέρσες είχαν ένα άγαλμα, που το όνομά του ήταν Βηλ. Κάθε μέρα του πήγαιναν πολύ ψωμί, κρασί και σιμιγδαλένιες πίτες, οι οποίες με κάποιο μυστηριώδη τρόπο εξαφανίζονταν, σαν να τις έτρωγε το άγαλμα. Ο βασιλιάς περνούσε καθημερινά και προσκυνούσε αυτό το άγαλμα. Ο Δανιήλ όμως ουδέποτε το προσκύνησε, καθώς πίστευε στον αληθινό Θεό. Μια μέρα του λέει ο Κύρος: - Γιατί εσύ δεν προσκυνάς τον Βηλ; Και του απαντά ο Δανιήλ: - Γιατί δεν είναι αληθινός θεός. Και του λέει ο βασιλιάς: - Μα δεν βλέπεις που κάθε μέρα οι προσφορές που του πηγαίνουν εξαφανίζονται; Τις τρώει, γι αυτό είναι θεός. Ο Δανιήλ γέλασε και του είπε: - Μην πλανάσαι, βασιλιά! Αυτός από μέσα είναι λάσπη και απ έξω χαλκός. Ποτέ μέχρι τώρα δεν έχει φάει και δεν έχει πιει τίποτα. Τότε ο βασιλιάς θύμωσε και κάλεσε τους ιερείς του Βηλ και τους είπε: -Αν μου αποδείξετε ότι ο Βηλ τρώει όλα αυτά τα τρόφιμα και τις προσφορές, θα θανατώσω τον Δανιήλ γιατί πρόσβαλε το άγαλμα. Αλλιώς, θα θανατώσω εσάς. Το επόμενο πρωί ο βασιλιάς, αφού τοποθέτησαν τα τρόφιμα και τις προσφορές στο άγαλμα του Βηλ, έκλεισε την πόρτα του ναού, την σφράγισε για να μην μπορεί να μπει κανείς μέσα. Πριν την κλείσει όμως, ο Δανιήλ διέταξε και έφεραν στάχτη και την κοσκίνισαν σε όλο το δάπεδο του ναού. Μόνο ο βασιλιάς όμως ήταν μπροστά. Αφού έφυγαν, το ίδιο βράδυ οι ιερείς του Βηλ μπήκαν στο ναό, από μια κρυφή καταπακτή που είχαν κατασκευάσει κάτω από το άγαλμα και ανέβαιναν χωρίς να το καταλάβει κανείς και έτρωγαν κάθε βράδυ τις προσφορές. Το άλλο πρωί, ο βασιλιάς με τον Δανιήλ και τους ιερείς του Βηλ πήγαν στο ναό. Η πόρτα ήταν στη θέση της και η σφραγίδα άθικτη, σημάδι ότι κανείς δεν είχε μπει στο ναό. Όταν άνοιξαν την πόρτα, οι προσφορές έλειπαν από το άγαλμα του Βηλ. Ο βασιλιάς είπε τότε στον Δανιήλ: -Τι έχεις να πεις τώρα; Ο Δανιήλ όμως του έδειξε τη στάχτη και τις πατημασιές που είχαν αφήσει οι ιερείς του Βηλ, χωρίς να το καταλάβουν. Τότε ο βασιλιάς κατάλαβε τι γινόταν. Θύμωσε και διέταξε να τιμωρήσουν τους ιερείς του Βηλ. Παρέδωσε μάλιστα το άγαλμα στον Δανιήλ, ο οποίος το κατέστρεψε και γκρέμισε το ναό του Βηλ, γιατί ο αληθινός Θεός είναι μόνο ένας. Ερμηνευτικά σχόλια Βηλ: Πολλές φορές οι άνθρωποι, λόγω της ανάγκης τους να αντιλαμβάνονται με τις αισθήσεις τους τον Θεό, κατασκεύαζαν είδωλα. Μια τέτοια περίπτωση ήταν και αυτή του Βηλ. Έτσι, προσκυνούσαν τα είδωλα (όπως οι Ισραηλίτες το χρυσό μοσχάρι στην έρημο), για να έχουν κάποιο θεό που να τιμούνε. Αυτό ο βασιλιάς Κύριος ζήτησε από τον Δανιήλ να κάνει: να προσκυνήσει το άγαλμα του Βηλ, για τον πρόσθετο λόγο ότι γινόταν ένα θαύμα: φαινόταν ότι έτρωγε τις πίτες και τις προσφορές που του πήγαιναν οι άνθρωποι. Ο Δανιήλ όμως, ο οποίος γνώριζε τον αληθινό Θεό, δεν υπέκυψε στις εντολές του βασιλιά Κύρου, αλλά με θάρρος του μίλησε λέγοντάς του ότι δεν είναι ο αληθινός Θεός και τις προσφορές δεν τις τρώει ο ίδιος, γιατί είναι φτιαγμένος από λάσπη και χαλκό. Ο Δανιήλ στηρίχτηκε στην πίστη του στον αληθινό Θεό, ο Οποίος ήταν Εκείνος που του είχε αποκαλύψει το όνειρο του Ναβουχοδονόσορα με το άγαλμα, αλλά και τον είχε σώσει πολλές φορές από το κακό και τον θάνατο. Παράλληλα, ο Δανιήλ ήξερε ότι ο αληθινός Θεός δεν τρώει τις προσφορές των ανθρώπων, γιατί δεν είναι άνθρωπος, ενώ την ίδια στιγμή δεν πίστευε τυφλά, χωρίς να βάζει το μυαλό του να δουλέψει. Ο Θεός στον Οποίο πιστεύουμε μας 43

44 ζητά να Τον ακολουθούμε με όλες μας τις δυνάμεις, όχι όμως να χάνουμε το μυαλό μας και να νομίζουμε ότι η πίστη μας κάνει ανόητους και άμυαλους. Γιατί εσύ δεν προσκυνάς τον Βηλ; Είναι ωραίο μάθημα το ότι ο Δανιήλ δεν υπακούει στις εντολές ενός βασιλιάς, ο οποίος δεν βλέπει την αλήθεια. Μας διδάσκει ότι ακόμη και στους πιο ισχυρούς ανθρώπους, αν χρειάζεται να δείξουμε ότι πιστεύουμε στον αληθινό Θεό, να μην φοβόμαστε να ομολογούμε την αλήθεια. Αντίθετα, να έχουμε θάρρος και εμπιστοσύνη στο Θεό ότι είναι μαζί μας. Ακόμη, να θυμόμαστε ότι προσκυνούμε μόνο τις εικόνες του Χριστού και των Αγίων και όχι εικόνες ψεύτικων θεών. Αυτό γίνεται ιδιαιτέρως στην εποχή μας, όπου οι άνθρωποι λατρεύουν ψεύτικα είδωλα, ηθοποιούς, καλλιτέχνες, ποδοσφαιριστές, τραγουδιστές, τηλεοπτικές σειρές, ενώ ξεχνούν ότι μόνο στο Θεό ταιριάζει η λατρεία και στους Αγίους ο σεβασμός, γιατί οι Άγιοι εκτός του ότι στάθηκαν δίπλα στο Θεό, αγάπησαν και τους ανθρώπους και δεν δοξάστηκαν για λογαριασμό τους και για χρήματα και για έπαινο από τους ανθρώπους. Ο Θεός τους δόξασε χάρις στη ζωή τους, το θάρρος τους και την πίστη τους. Ο Δανιήλ του έδειξε τη στάχτη και τις πατημασιές που είχαν αφήσει οι ιερείς του Βηλ, χωρίς να το καταλάβουν: Βλέπουμε ότι ο Θεός δεν άφησε μόνο τον Δανιήλ, αλλά τον φώτισε ώστε να χρησιμοποιήσει αυτό το τέχνασμα με τη στάχτη, ώστε να αποκαλύψει την αλήθεια. Την ίδια στιγμή η κίνηση αυτή αποδεικνύει την εξυπνάδα, την παρατηρητικότητα, αλλά και την αλήθεια που ο Δανιήλ αμέσως κατάλαβε. Οι ιερείς του Βηλ έτρωγαν τις προσφορές: Αυτό αξίζει να το προσέξουμε, διότι μας διδάσκει πολύ όμορφα ότι το ψέμα αργά ή γρήγορα αποκαλύπτεται. Ας θυμόμαστε ότι όταν λέμε ψέματα ή κάνουμε μια άδικη πράξη κάποια στιγμή θα μαθευτεί και θα μετανιώσουμε και θα ταπεινωθούμε. Ενώ η αλήθεια πάντοτε φανερώνεται και είναι αποδεκτή από όλους. Τιμώρησε τους ιερείς του Βηλ: η νέα χρονιά μπορεί να γίνει για όλους μας, μικρότερους και μεγαλύτερους, αφορμή να λέμε πάντοτε την αλήθεια. Ο λαός μας χρησιμοποιεί μια ωραία παροιμία: «ο ψεύτης και ο κλέφτης τον πρώτο χρόνο χαίρονται». Επειδή όμως η αλήθεια αποκαλύπτεται, ας μην μένουμε ήσυχοι ότι με τα ψέματά μας μπορούμε να κοροϊδεύουμε για πολύ καιρό τους άλλους. Ψεύτικοι γινόμαστε όταν δεν ξέρουμε για ποιο σκοπό ζούμε. Γινόμαστε όταν θέλουμε ο εαυτός μας να είναι αυτός που ξεχωρίζει και δοξάζεται από τους άλλους, με αποτέλεσμα να διαλέγουμε να λέμε υπερβολές και ψέματα στους άλλους για να μας πούνε ότι είμαστε σπουδαίοι. Ψέματα λέμε όταν θέλουμε να κρύψουμε κάποιο λάθος μας. Όμως όποιος αγαπά τον Θεό, είναι αληθινός, γιατί το ψέμα το βάζει το ταγκαλάκι στη ζωή μας. Ας είναι λοιπόν η νέα χρονιά ευκαιρία να λέμε πάντοτε την αλήθεια. Ερωτήσεις 1. Γιατί ο Δανιήλ δεν προσκυνούσε το άγαλμα του Βηλ; 2. Ήταν σωστό αυτό που έκαναν οι ιερείς του Βηλ; 3. Σε τι στηρίχτηκε ο Δανιήλ για να αποκαλύψει το ψέμα; 4. Τι σας λέει η κατάληξη της ιστορίας για όσους λένε ψέματα; 5. Λέμε ψέματα στην καθημερινή μας ζωή; Το θέλει ο Θεός; Συμπέρασμα Τη νέα χρονιά να προσπαθήσουμε να μη λέμε ψέματα, αλλά την αλήθεια γιατί πιστεύουμε στον αληθινό Θεό! Βρες στο κρυπτόλεξο 6 λέξεις από την ιστορία: ΞΜΚΠΣΔΟΦΗΨΥΒΗΛΚΛΡΥΔΣΘΩΟΚΧΦΟΚΡΘΣΥΤΨΝΔΑΝΙΗΛΩΛΠΛΓΙΤΟΔΘΞΩΜΧΚΛΔΙΓΦΥΨΝΓΣΛΔΙΘΩ ΤΔΔΒΜΣΚΣΙΟΩΠΡΟΩΘΘΕΟΣΩΗΦΞΦΟ8Σ6ΣΗΦΞΔΘΥΡΦΛΠΟΓΙΘΒΜΔΚΨΘΣΤΑΧΤΗΚΟΣΠΡΘΥΩΤΣΗΝΨΜ Ζ,ΤΡΣΕΑΓΨΞΚΦΚΦΙΟΡΘΔΙΑΟΠΣΟΙΦΘΩΞΜΦΛΑΛΗΘΕΙΑΔΛΠΟΩΘΥΤΣΡΑΩΣΩΜΩΚΛΙΕΡΕΙΣΛΔΚΠΔΟΙΩΘΥ ΔΙΘΣΗΔΚΝΣ,,,,,, 44

45 Να ζωγραφίσετε την εικόνα των Θεοφανείων 45

46 ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ 13 Η Κιβωτός της Διαθήκης Μετά την παράδοση των Δέκα Εντολών στο λαό του Ισραήλ, ο Μωυσής ανέβηκε και πάλι στην κορυφή του όρους Σινά. Επί σαράντα ημέρες ο Μωυσής έγραφε τους νόμους και τους κανόνες που ο Θεός υπαγόρευσε στο λαό του για να μπορέσουν να ζήσουν σε οργανωμένη κοινωνία. Οι Ισραηλίτες έμειναν μόνοι τους αυτές τις ημέρες. Το νερό τους τελείωσε και πάλι. Και άρχισαν ξανά να πεινάνε. Κάποιος είπε τότε πως ο Μωυσής μάλλον είχε πεθάνει, για να μην φαίνεται πουθενά. Τότε απελπισία κατέλαβε το λαό, ότι ο Θεός τους είχε εγκαταλείψει. Μάλιστα, άλλοι είπαν ότι ο Θεός δεν υπήρχε και ότι έπρεπε να κάνουν καινούριους θεούς, ώστε να έχουν κάτι για να πιστεύουν. Οι Ισραηλίτες ζήτησαν από τον αδελφό του Μωυσή, τον Ααρών να τους κατασκευάσει έναν θεό για να μπορούν να τον λατρεύουν. Αυτός προσπάθησε να τους μεταπείσει, αλλά όταν είδε ότι επέμειναν στην αμαρτία και ότι ήταν αποφασισμένοι να ξεχάσουν τον αληθινό Θεό, ζήτησε όλα τους τα χρυσά κοσμήματα. Τα έλιωσε στην φωτιά και κατασκεύασε ένα χρυσό μοσχάρι. Το έθεσε ψηλά και όλος ο λαός έπεσε να το προσκυνήσει. Το μοσχάρι, έλεγαν ήταν ο θεός που τους έβγαλε από την Αίγυπτο. Τη στιγμή που γλεντούσαν και χόρευαν, κατέβηκε ο Μωυσής. Είδε το χρυσό μοσχάρι και κατάλαβε τι είχε συμβεί. Στα χέρια του κρατούσε δύο μεγάλες πέτρινες πλάκες, στις οποίες ήταν γραμμένες οι δέκα εντολές. Ο Μωυσής οργίστηκε τόσο πολύ, ώστε πέταξε τις πέτρες κάτω και αυτές έσπασαν. Τότε πήρε το μοσχάρι, το διέλυσε με ένα μεγάλο σφυρί και μάλωσε αυστηρά το λαό του Ισραήλ που τόσο γρήγορα ξέχασε το Θεό. Αυτόν που τους έβγαλε από την Αίγυπτο. Αυτόν που τους έσωσε στην Ερυθρά Θάλασσα. Αυτόν που τους οδηγούσε στη γη της Επαγγελίας. Αυτόν που τους έδωσε το νόμο και τις εντολές Του. Όλος ο λαός αισθάνθηκε καταντροπιασμένος για την αμαρτία του. Ο Μωυσής ανέβηκε στο όρος Σινά και πάλι για να προσευχηθεί στο Θεό. Του ζήτησε να συγχωρέσει το λαό Του για την αχαριστία και την αμαρτία του. Ο θεός του απάντησε ότι δεν μπορεί να δεχτεί την αμαρτία, αλλά συγχωρεί τους αμαρτωλούς, αρκεί να δείξουν μετάνοια στη ζωή τους. Όμως η κάθε αμαρτία έχει και ένα κόστος. Κι αυτό για να μην την επαναλάβει ο άνθρωπος. Έτσι, ο Θεός είπε στον Μωυσή ότι δεν θα εγκαταλείψει το λαό Του, αλλά οι Ισραηλίτες θα ταλαιπωρηθούν μέχρι να μπούνε στη γη της Επαγγελίας, γιατί αλλιώς θα εγκατέλειπαν και πάλι το Θεό, εάν δεν καταλάβαιναν το μέγεθος της αμαρτίας και του λάθους τους. Ο Θεός έδωσε στον Μωυσή δύο νέες πέτρινες πλάκες με τις εντολές Του και του ζήτησε να κατασκευάσουν μια σκηνή μεγάλη που ονομάστηκε σκηνή του μαρτυρίου. Μέσα σε αυτήν κατασκεύασαν μια κιβωτό, ένα ξύλινο μπαούλο, στο οποίο έβαλαν το ραβδί του Μωυσή, τις πλάκες της Διαθήκης (συμφωνίας του Θεού με τον λαό Του) και άλλα ιερά αντικείμενα, για να τους προστατεύουν στην πορεία προς τη γη της επαγγελίας. Και ξεκίνησαν. Ερμηνευτικά Σχόλια οι Ισραηλίτες απελπίστηκαν: Πολλές φορές όταν μας τυχαίνει μια δυσκολία νομίζουμε ότι ο Θεός δεν είναι κοντά μας,άρα δεν υπάρχει ή δεν μας βοηθάει. Αυτό όμως δεν είναι σωστό, διότι κάθε δυσκολία που έρχεται στη ζωή μας, έρχεται για να μας βοηθήσει να γίνουμε καλύτεροι. Αυτό γίνεται όταν προσπαθούμε, όταν έχουμε εμπιστοσύνη στο Θεό, όταν προσευχόμαστε και όταν κάνουμε υπομονή. Ο Θεός θέλει να μας βοηθήσει να μην πέσουμε στα ίδια λάθη. Έτσι κάποτε αφήνει λίγο τα πράγματα να μην έρχονται όπως τα θέλουμε εμείς στη ζωή μας, να κουραζόμαστε λίγο παραπάνω για να πετύχουμε κάτι, για να μπορέσουμε να έχουμε ταπείνωση και να μην αμαρτάνουμε. 46

47 χρυσό μοσχάρι: οι Ισραηλίτες όχι μόνο απελπίστηκαν, αλλά έδειξαν μεγάλη αχαριστία έναντι του Θεού. Δήλωσαν στον Ααρών και στο Θεό ουσιαστικά ότι έπαψαν να πιστεύουν ότι υπήρχε, ότι τους έβγαλε από την Αίγυπτο, ότι τους συντήρησε στην έρημο, ότι τους έδωσε τις Δέκα Εντολές. Ο νους και η ψυχή τους έφυγε εντελώς από το Θεό και γι αυτό ζήτησαν την κατασκευή ενός ειδώλου, όπως ήταν το χρυσό μοσχάρι. Αυτή η πράξη ήταν απόδειξη καρδιών που ήταν πολύ σκληρές, που δεν είχαν δύναμη στην πίστη τους, αλλά ήταν έτοιμες να εγκαταλείψουν την αλήθεια, αρκεί από κάπου να μπορούν να πιαστούν. Το μοσχάρι συμβολίζει τις ανθρώπινες αισθήσεις, την ανάγκη του ανθρώπου να επιβιώσει χρησιμοποιώντας την τροφή, την όραση, την ακοή, την ύλη, χωρίς εμπιστοσύνη και αγάπη στο Θεό. Η εποχή μας λατρεύει άλλα χρυσά μοσχάρια, όπως το φαγητό, την τηλεόραση, την εξωτερική εμφάνιση, τις απολαύσεις της ζωής και λησμονεί το Θεό. Ο Θεός δεν μπορεί να δεχτεί την αμαρτία: Η αμαρτία είναι κάθε πράξη που έρχεται αντίθετα στο θέλημα και την αγάπη του Θεού. Η αμαρτία είναι λάθος και προέρχεται από το ταγκαλάκι, αλλά και την δική μας έλλειψη διάθεσης να είμαστε κοντά στο Θεό και να κάνουμε υπακοή στο θέλημά Του. Έτσι, ο Θεός δεν τη δέχεται την αμαρτία, αλλά τη συγχωρεί. Πώς τη συγχωρεί; Με το να τις εξομολογούμαστε στον ιερέα-πνευματικό. Ο Πνευματικός είναι ο ιερέας που έχει το Άγιο Πνεύμα, μας βοηθά με την εξομολόγηση να πούμε τις αμαρτίες μας στο Θεό και να κάνουμε ένα καινούριο ξεκίνημα στη ζωή μας. Στην περίπτωση των Ισραηλιτών ο Μωυσής, αφού γκρεμίσει τον ψεύτικο θεό, θα μιλήσει στο λαό και θα τον οδηγήσει στην μετάνοια. Ο Μωυσής είναι ο πνευματικός πατέρας και ηγέτης των Ισραηλιτών και μεταφέρει την μετάνοιά τους στο Θεό. Κάθε αμαρτία έχει κι ένα κόστος: Όταν κάνουμε λάθος, χρειάζεται να είμαστε έτοιμοι να δεχτούμε και τις συνέπειες. Αυτό, είναι πολλές φορές αναγκαίο για να μάθουμε πόσο σοβαρό ήταν το λάθος μας και να μην το ξανακάνουμε. Αν, για παράδειγμα, κάποιος κλέψει κάτι, ίσως κάποια φορά τον κλέψουν και τον ίδιο και τότε σκεφτεί πόσο κακό ήταν το λάθος που έκανε. Ό,τι κι αν κάνουμε δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο Θεός είναι δίκαιος και στη ζωή μας πρέπει να είμαστε υπεύθυνοι για τις πράξεις μας και, όταν κάνουμε λάθος, να ζητάμε συγγνώμη και να αλλάζουμε τρόπο σκέψης. Το ίδιο χρειάζεται να θυμόμαστε και για όσους κάνουν κακό σε εμάς. Να δεχόμαστε δηλαδή τη συγγνώμη τους και να συγχωρούμε χωρίς να θέλουμε να ανταποδώσουμε για να δείξουμε ποιος έχει δίκιο. Προσπαθούμε να κάνουμε δηλαδή στους άλλους, ό,τι θα θέλαμε να κάνουν και οι άλλοι σε εμάς. κιβωτός: με την κιβωτό της Διαθήκης ο Θεός ζητά από τους Ισραηλίτες να μην ξεχνούν τις περιπέτειες τις οποίες είχαν, τις δοκιμασίες τους τόσο στην Αίγυπτο, όσο και στην έρημο και την ίδια στιγμή να μην ξαναλησμονήσουν το Θεό. Η Κιβωτός σήμερα είναι η Εκκλησία, η οποία μας υπενθυμίζει την παρουσία του Θεού στη ζωή μας, το ότι ο Θεός μας έχει σώσει με τον ερχομό του Χριστού στον κόσμο από τις αμαρτίες μας και μας καλεί να αλλάζουμε κάθε μέρα ζωή από την παιδική μας ηλικία. Να συγχωρούμε για να μας συγχωρεί, αλλά και να παραδεχόμαστε τόσο τα λάθη όσο και τις αμαρτίες μας σ Εκείνον και στη ζωή της Εκκλησίας. Ερωτήσεις 1. Γιατί οι Ισραηλίτες θέλησαν να φτιάξουν ένα χρυσό μοσχάρι; 2. Γιατί ο Μωυσής πέταξε κάτω τις πέτρινες πλάκες που περιείχαν τις δέκα εντολές; 3. Τί απάντησε ο Θεός στο Μωυσή όταν ανέβηκε στο βουνό για να ζητήσει συγχώρεση από το Θεό για τις πράξεις των Ισραηλιτών; 4. Ο Θεός θέλει την αμαρτία; Τιμωρεί τους αμαρτωλούς; 5. Σήμερα πώς μπορούμε να ξεπεράσουμε τις αμαρτίες μας και πώς συμπεριφερόμαστε σε όσους αμαρτάνουν σε βάρος μας; 6. Τι συμβολίζει η Κιβωτός σήμερα; Συμπέρασμα Ο Θεός δεν θέλει την αμαρτία στη ζωή μας, όμως συγχωρεί τους αμαρτωλούς, αν δείξουν μετάνοια για τα λάθη τους. 47

48 Συμπληρώστε την ακροστιχίδα: Μ Έφτιαξαν ένα χρυσό... Ω Γράμμα της φωτιάς. Υ _ Επί σαράντα ημέρες ο Μωυσής έγραφε τους νόμους και τους κανόνες που ο Θεός... στο λαό. Σ Ο Μωυσής διέλυσε το μοσχάρι με ένα μεγάλο... Η _ Οι Ισραηλίτες έμειναν μόνοι τους εκείνες τις... Σ Ο Θεός ζήτησε από τον Μωυσή να φτιάξει τη... του μαρτυρίου. Να ζωγραφίσετε τους Ισραηλίτες να λατρεύουν το χρυσό μοσχάρι 48

49 ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ 14 Ο Σαμψών που άκουγε και ο Σαμψών που δεν άκουγε Στη μακρινή Σαραά, μέσα στη χώρα της Χαναάν, στη γη της επαγγελίας, ζούσε ένα ζευγάρι, ο Μανωέ και η γυναίκα του. Δεν είχαν παιδιά και ήταν δυστυχισμένοι, όμως δεν ξέχναγαν το Θεό και προσεύχονταν σ αυτόν, να τους θυμηθεί. Μια μέρα, η γυναίκα του Μανωέ φύτευε στον κήπο μια τριανταφυλλιά. Έβαζε με το μυαλό της χίλιες σκέψεις, όταν ξαφνικά γέμισε ο κήπος από ένα απαλό αεράκι. Στράφηκε και τι να δει, ένας άγγελος την πλησίασε και της είπε ότι ο Θεός άκουσε την προσευχή της και θα έκανε ένα αγοράκι. Της είπε ότι αυτό το αγοράκι θα αποκτούσε μεγάλη δύναμη και θα βοηθούσε τους Ισραηλίτες να αντιμετωπίσουν τους Φιλισταίους. Ζήτησε μόνο απ αυτήν να το προσέχει, να μην πίνει κρασί, ούτε να κόψει ποτέ του τα μαλλιά του, γιατί αυτό ήταν το θέλημα του Θεού γι αυτόν. Βούρκωσαν τα μάτια της γυναίκας του Μανωέ, φώναξε τον άντρα της και του είπε τα σπουδαία νέα. Κι όπως είπε ο Άγγελος έτσι κι έγινε. Το αγόρι το ονόμασαν Σαμψών. Όταν ο Σαμψών έγινε 18 χρονών βρέθηκε στον κάμπο της Θαμναθά. Εκείνη τη στιγμή μέσα του, βλέποντας από μακριά όλο το χώρο του Ισραήλ, που ήταν κάτω από το ζυγό των Φιλισταίων, προσευχήθηκε στο Θεό να τον αξιώσει να ελευθερώσει τους συμπατριώτες του. Τότε του επιτέθηκε ένα λιοντάρι! Ο Σαμψών όμως με τα δυνατά του μπράτσα το έπνιξε! Γύρισε στο σπίτι του και μετά από λίγες μέρες ξαναπήγε στην Θαμναθά. Τότε έκπληκτος διαπίστωσε ότι μέσα στο στόμα του λιονταριού μέλισσες είχαν φτιάξει με κυψέλη βουερή με πλούσιο μέλι. Δοκίμασε και πήγε και στους γονείς και φίλους του, βάζοντάς τους ένα αίνιγμα: «Από εκείνο που καταβροχθίζει βγήκε τροφή, κι από αντρειωμένο γλύκα». Κανείς δεν ήξερε να του απαντήσει, ο Σαμψών όμως κατάλαβε ότι το λιοντάρι ήταν οι Φιλισταίοι που καταβρόχθιζαν τον Ισραήλ και ότι ο ίδιος έπρεπε να ελευθερώσει τους πατριώτες του. Έπιασε τριακόσιες αλεπούδες, τις έδεσε δυο -δυο από την ουρά και ανάμεσά τους έδεσε δαδιά αναμμένα. Αυτές κατέκαψαν από τον τρόμο τους περνώντας όλα τα χωράφια των Φιλισταίων, οι οποίοι επεχείρησαν οργισμένοι να τον συλλάβουν, χωρίς να το καταφέρουν. Ύστερα από πολλές καταστροφές που τους έκανε, οι Φιλισταίοι πλήρωσαν μια γυναίκα, τη Δαλιδά, την οποία ερωτεύτηκε ο Σαμψών, για να μάθει το μυστικό της δύναμής του και να τους το πει. Αυτή τον έπεισε και της το αποκάλυψε, αφού τον μέθυσε! Πήρε τότε ψαλίδι κι ενώ ο Σαμψών κοιμόταν, του έκοψε τα μαλλιά. Ο Σαμψών ξύπνησε κι ένιωσε ότι ήταν χαμένος. Οι Φιλισταίοι τον έπιασαν και τον τύφλωσαν, κι αφού τον εξευτέλισαν όσο μπορούσαν, τον έβαλαν φυλακή για πολλά χρόνια. Κάποτε είχαν γιορτή και αποφάσισαν να φέρουν τον Σαμψών για να διασκεδάσουν. Τα μαλλιά του είχαν μεγαλώσει. Είχε μετανιώσει που δεν είχε κάνει υπακοή στο Θεό. Δεν είχε ξαναπιεί κρασί. Προσευχήθηκε στο Θεό κι ενώ οι Φιλισταίοι τον μαστίγωναν και τον κορόιδευαν, αυτός αγκάλιασε με τα χέρια του δυο κολώνες του ναού, τον γκρέμισε φωνάζοντας: «Αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων». Μαζί του πέθαναν και χιλιάδες Φιλισταίοι! Η δύναμη του Σαμψών έμεινε ξακουστή σ όλο τον κόσμο. Ερμηνευτικά σχόλια Φιλισταίοι: ήταν λαός που κατοικούσε στην Παλαιστίνη και βρισκόταν σε σύγκρουση με τους Ισραηλίτες. Ξέρουμε αρκετά γι αυτούς μέσα από ιστορίες της Παλαιάς Διαθήκης, όπως του Σαμψών, του Δαυίδ και του Σαμουήλ. Τα κατορθώματα του Σαμψών: τα κατορθώματα του Σαμψών είναι εντυπωσιακά και οι άνθρωποι τον θαυμάζουν, έχει γίνει γνωστός και σπουδαίος. Αυτό που τον κάνει σπουδαίο όμως δεν είναι ο θαυμασμός και η δόξα που του δίνουν οι άνθρωποι, αλλά η υπακοή του στο θέλημα του Θεού, που είναι να μην πιει 49

50 κρασί και να μην κόψει τα μαλλιά του. Ο Σαμψών υπακούει, παρόλο που το θέλημά Του ο Θεός το φανερώνει στους γονείς του από νωρίς και όχι απευθείας στον ίδιο το Σαμψών. Έτσι συνεχώς δέχεται βοήθεια, διότι ακολουθεί τις συμβουλές και των πίστη των γονέων του, την παράδοση που είχε λάβει από τον Θεό. Αυτό μας δείχνει πως ό,τι καλό παίρνουμε από την οικογένειά μας και από όσους αγαπούμε και μας αγαπούνε καλούμαστε να το κρατήσουμε στη ζωή μας, ιδίως αν έχει να κάνει με το θέλημα του Θεού. Ο Σαμψών χάνει τη δύναμή του: όταν ξεχνάει το θέλημα του Θεού και πίνει κρασί, αποκαλύπτεται το μυστικό του και χάνει τη δύναμή του. Ο Σαμψών παρασύρεται και υπακούει σε μια γυναίκα που στην πραγματικότητα δεν τον αγαπάει και τότε αλλάζει η ζωή του, γίνεται αδύναμος. Η ανυπακοή του Σαμψών τον καταστρέφει. Η ανυπακοή: η ανυπακοή δυσκολεύει τη ζωή του Σαμψών, φέρνει δυστυχία στη ζωή του, όμως δε χάνει την εμπιστοσύνη του στο Θεό και, παρότι έχασε το φως του, Τον ξανακούει και στο τέλος νικάει. Μπορεί να έχασε την ελευθερία του και στο τέλος τη ζωή του, όμως έκανε τους συμπατριώτες του να νικήσουν τους Φιλισταίους. Όταν δεν ακούμε το Θεό και όσους μας αγαπούνε και κάνουμε του κεφαλιού μας, όφελος δεν έχουμε στη ζωή μας. Ανυπακοή κάνουμε και όταν ακούμε τη φωνή από το ταγκαλάκι που μας απομακρύνει από το Θεό. Η δική μας υπακοή: η υπακοή στο θέλημα του Θεού είναι κάτι που ζητάει ο Θεός από όλους τους ανθρώπους. Με την υπακοή καταλαβαίνουμε ότι δεν μπορούμε μόνο με το δικό μας μυαλό και τις δικές μας επιθυμίες να γνωρίσουμε την αλήθεια για τον κόσμο και την αλήθεια για το Θεό. Όταν κάνουμε μόνο ό, τι μας αρέσει χωρίς υπακοή, φτάνουμε εύκολα στον εγωισμό και την υπερηφάνεια με συνέπεια να ξεχνάμε τον Θεό και να σβήνει η αγάπη μας. Έτσι γινόμαστε και εμείς «τυφλοί», γιατί δε βλέπουμε την αλήθεια για τους άλλους και παύουμε να ελπίζουμε και να πιστεύουμε στο Θεό και τη Αγάπη του για μας. Θα ήταν επικίνδυνο να υπακούμε σε όλους και αδύνατο, γιατί θα μπερδευόμασταν πολύ. Ωφελούμαστε όταν υπακούμε στο Θεό και το θέλημά Του, το οποίο το μαθαίνουμε στην Εκκλησία ακούγοντας το λόγο του, δηλαδή το Ευαγγέλιο. Ωφελούμαστε όμως, υπακούοντας και στους γονείς μας και σε όσους μας αγαπάνε. Ερωτήσεις 1. Γιατί ο Σαμψών έγινε σπουδαίος; 2. Πότε ο Σαμψών έχασε τη δύναμή του; 3. Ο Σαμψών έμεινε στην κατάσταση της ανυπακοής; 4. Κερδίζουμε ή χάνουμε όταν κάνουμε υπακοή; Τι μας εμποδίζει να κάνουμε υπακοή; 5. Σε ποιους πρέπει να κάνουμε υπακοή στη ζωή μας; Συμπέρασμα Όταν ακούμε τι θέλει από μας ο Θεός και όσοι μας αγαπούνε, τότε προοδεύουμε στη ζωή μας. Βρες τις λέξεις, κύκλωσέ τες και φτιάξε τη φράση που είπε ο Σαμψών πριν πεθάνει: ΞΗΤΡΣΑΠΟΘΑΝΕΤΟΝΚΞΓΓΤΗΝΚΒΓΦΨΥΧΗΞΘΑΑΣΕΔΓΦΗΜΟΥΠΟΚΝΔΓΜΕΤΑΝ ΞΣΠΛΚΤΥΘΤΩΝΞΣΚΣΘΥΤΡΜΣΓΦΡΑΠΟΣΑΜΝΗΥΨΩΒΓΞΛΑΛΛΟΦΥΛΩΝΞΣΓΦΑΦ ΡΕΝΦΚ 50

51 Να ζωγραφίσετε τον Σαμψών να παλεύει με το λιοντάρι 51

52 ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ 15 Το όραμα του Ησαΐα Ο Θεός για να φέρει στον ίσιο δρόμο τους Ισραηλίτες τους έστειλε ανθρώπους άγιους και σοφούς. Αυτοί με τη φώτιση του Αγίου Πνεύματος, καλούσαν το λαό σε μετάνοια, υπενθύμιζαν το θέλημα του Θεού και προέλεγαν τα μέλλοντα, γι αυτό και ονομάστηκαν προφήτες. Μίλησαν και για τον ερχομό του Θεού στον κόσμο, του Χριστού δηλαδή, για τη σωτηρία των ανθρώπων. Ένας από τους πιο σπουδαίους προφήτες είναι και ο Ησαΐας. Ο προφήτης Ησαΐας έζησε 700 χρόνια περίπου πριν έρθει ο Χριστός. Ήταν, μαζί με τον προφήτη Ηλία και τον Ιωάννη τον Πρόδρομο οι κορυφαίοι προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης. Έζησε στα χρόνια του τω βασιλιάδων Οζία και Εζεκία. Πριν ξεκινήσει να βγαίνει στον κόσμο του Ισραήλ και να προφητεύει τα λόγια του Θεού, είδε ένα όραμα, ενώ βρισκόταν στο ναό του Σολομώντα. Το χρόνο που πέθανε ο βασιλιάς Οζίας, είδε σε όραμα τον Κύριο και Θεό να κάθεται πάνω σε θρόνο μεγάλο και υψηλό. Οι άκρες από τον μανδύα του απλώνονταν σ ολόκληρο το ναό που βρισκόταν ο θρόνος αυτός. Γύρω από το Θεό στέκονταν τα Σεραφείμ, που το καθένα τους είχε 6 φτερούγες. Με τις δύο κάλυπταν τα πρόσωπά τους, τις άλλες δύο τα πόδια τους και με τις υπόλοιπες δύο πετούσαν. Το ένα κραύγαζε προς το άλλο: «Άγιος, Άγιος, Άγιος Κύριος Σαβαώθ, πλήρης ο ουρανός και η γη της δόξης Σου»! Από τη φωνή τους σηκώθηκε καπνός που γέμισε τις πόρτες του Ναού. Είπε τότε ο Ησαΐας: - Αλίμονό μου! Χάθηκα, γιατί είμαι άνθρωπος αμαρτωλός, με ακάθαρτα χείλη και κατοικώ ανάμεσα σ ανθρώπους μ ακάθαρτα χείλη. Αλλά τα μάτια μου είδαν το Βασιλιά, τον Κύριο των Δυνάμεων! Τότε ένα από τα Σεραφείμ πέταξε προς το μέρος του κρατώντας ένα κάρβουνο αναμμένο, μέσα σε μια λαβίδα με την οποία το είχε πάρει από το θυσιαστήριο. «Ορίστε», του είπε, «τούτο σου άγγιξε τα χείλη. Η ανομία σου σβήστηκε, η αμαρτία σου συγχωρέθηκε»! Και τότε άκουσε ο Ησαΐας τη φωνή του Κυρίου: «Ποιον θα στείλω; Ποιος θα πάει για μας;» Αμέσως είπε ο Ησαΐας: «Ορίστε, εγώ Κύριε. Εμένα να στείλετε»! Και ο Θεός απάντησε: «Πήγαινε! Μίλησε σ αυτόν το λαό, ακόμα κι αν δεν καταλαβαίνει. Δείξε τους πάλι και πάλι, έστω κι αν είναι σκεπασμένες με λίπος οι καρδιές τους και βαριά τ αυτιά τους και τυφλά τα μάτια τους και δεν μπορούν να κατανοήσουν». Και ρώτησε ο Ησαΐας το Θεό: «Κύριε, ως πότε;» Και απάντησε ο Θεός: «Ώσπου οι πόλεις να εγκαταλειφθούν και τα σπίτια να μείνουν χωρίς κατοίκους, και οι αγροί και οι λόφοι να ερημωθούν, και ο Κύριος να απομακρύνει τους ανθρώπους μακριά πολύ! Ακόμα και το ένα δέκατο ν απομείνει, θα πυρποληθεί ξανά και ξανά, σαν μια βαλανιδιά που μένει σαν το κούτσουρο όταν της κόψουν τα κλαδιά». Ο Ησαΐας ξεκίνησε τότε το έργο να φανερώσει στους ανθρώπους το θέλημα του Θεού. Ερμηνευτικά σχόλια Αυτοί με τη φώτιση του Αγίου Πνεύματος, καλούσαν το λαό σε μετάνοια, υπενθύμιζαν το θέλημα του Θεού: οι προφήτες κηρύττουν μετάνοια, δηλαδή το να μπορεί ο άνθρωπος να καταλαβαίνει τι έχει κάνει που δεν θέλει ο Θεός και τι έχει παραλείψει να κάνει από αυτά που θέλει ο Θεός. Η μετάνοια μας είναι από τα πιο σημαντικά έργα της ζωής μας. Ό,τι κακό και να κάναμε, όσο και να στεναχωρήσαμε κάποιον, μπορούμε με την βοήθεια του Θεού και τη θέληση μας να κάνουμε μια νέα αρχή. Οδηγός σε κάθε νέα πορεία στη ζωή μας είναι το Άγιο Πνεύμα που μας δίνει δύναμη. Ο προφήτης Ησαΐας ενώ βρισκόταν στο ναό του Σολομώντα: όλοι όσοι αγαπούν το Θεό προσεύχονται στην Εκκλησία, το σπίτι του Θεού. Εκεί κι εμείς βαπτιστήκαμε, εκεί κοινωνούμε το Σώμα και 52

53 το Αίμα του Χριστού. Να μην ξεχνάμε να τον ευχαριστούμε, να επικοινωνούμε με Αυτόν με την προσευχή μας τόσο στο σπίτι μας, όσο και στους ναούς. Είδε σε όραμα τον Κύριο: Πώς γίνεται ένας άνθρωπος να δει το Θεό; Ο άνθρωπος δεν μπορεί να δει τον τέλειο Θεό. Ο προφήτης όμως με την θεία φώτιση είδε το Χριστό πολλά πολλά χρόνια πριν από τον ερχομό Του στον κόσμο. Ο Χριστός είναι πλήρης Θεός και άνθρωπος γι αυτό και μπόρεσε ο Ησαΐας με τη χάρη του Θεού, να Τον δει σε θρόνο καθισμένο μέσα σε δόξα. Σε κάθε Θεία Λειτουργία μάλιστα βρισκόμαστε μπροστά στο θρόνο του Θεού. Ανοίγουν οι ουρανοί και οι άγγελοι βρίσκονται κοντά μας. Το θέμα είναι ότι εμείς δεν έχουμε τα μάτια της ψυχής μας ανοιχτά για να μπορούμε να τα δούμε όπως είναι στην πραγματικότητα. Ο Θεός γι αυτό αποκαλύπτει στον Ησαΐα το όραμα, για να μπορεί να δει ότι υπάρχει μία άλλη πραγματικότητα, πνευματική. αμαρτωλός, με ακάθαρτα χείλη: ο Θεός παρά το γεγονός ότι είμαστε τόσο μικροί σε σχέση με Αυτόν αλλά και γεμάτοι ατέλειες και αμαρτίες, μας αξιώνει με την δίχως όρια αγάπη Του. Μας δίνει τη ζωή μας, τον κόσμο μας, τις αμέτρητές δωρεές Του αλλά και αν το επιθυμούμε να κοινωνούμε το Σώμα και το Αίμα Του. αναμμένο κάρβουνο μέσα σε μια λαβίδα: Στο όραμα του Ησαΐα ο άγγελος προσφέρει σε λαβίδα αναμμένο κάρβουνο. Είναι μια συμβολική εικόνα της Θείας μεταλήψεως. Οι άγιοι της Εκκλησίας συμβολίζουν τον Θεό με πυρ-φωτιά. Κάθε φορά που κοινωνάμε να θυμόμαστε καλά με το νου και την καρδιά μας, να πηγαίνουμε με πολύ σεβασμό και ταπείνωση γιατί αυτό που μας προσφέρεται είναι το Σώμα του Χριστού και Θεού μας. Η Θεία Κοινωνία, το Σώμα και το Αίμα του Χριστού, που καθαρίζει και φωτίζει με τη φωτιά του αυτόν που κοινωνά με καθαρή καρδιά, αλλά μουτζουρώνει και μαυρίζει αυτόν που είναι ανάξιος, είναι το κάρβουνο που είδε και γεύτηκε ο προφήτης. λάβε αυτό και θα αφαιρέσει από σένα τις αμαρτίες σου: η θεία κοινωνία και όλα τα μυστήρια της Εκκλησίας μάς καθαρίζουν σωματικά και ψυχικά. Γιατί η αμαρτία, δηλαδή οι πράξεις που μας χωρίζουν από τον Θεό και τους συνανθρώπους μας, σαν μια άλλη αρρώστια κολλάει στο σώμα και τη ψυχή μας. Το φάρμακο λοιπόν που αναζωογονεί τον άνθρωπο και καίει την αμαρτία είναι η Θεία κοινωνία. Μίλησε στους ανθρώπους: μέσα από την Θεία Λειτουργία ο Θεός μιλά στους ανθρώπους και σήμερα και πάντοτε. Μέσα στην Θεία Λειτουργία, εξάλλου, φαίνεται το θέλημα του Θεού, όπως στον Ησαΐα που του είπε ότι πάντοτε πρέπει να φανερώνει το θέλημά Του στους ανθρώπους. Το θέλημα του Θεού το ακούμε στο Ευαγγέλιο και τον Απόστολο κάθε Κυριακής. Είναι λοιπόν σπουδαίο να εκκλησιαζόμαστε κάθε Κυριακή, γιατί μας δίνεται η ευκαιρία να είμαστε κι εμείς στο θρόνο του Θεού, που σημαίνει ότι μοιάζουμε με τους Αγίους. Όσο μπορούμε μάλιστα πιο συχνά να κοινωνούμε, ιδίως τώρα που είμαστε παιδιά. Ερωτήσεις 1. Ποιό ήταν το έργο των προφητών και γιατί λέγονται έτσι; 2. Γιατί ο Θεός επέτρεψε στον Ησαΐα να δει το όραμα αυτό; 3. Τι συμβολίζει το αναμμένο κάρβουνο; 4. Τι γίνεται σε κάθε θεία λειτουργία; 5. Κάθε πότε μπορούμε να εκκλησιαζόμαστε και να κοινωνούμε; Συμπέρασμα Η Θεία Κοινωνία είναι το κάρβουνο που καίει την αμαρτία, μας αναγεννά και μας ενώνει με τον Χριστό. Να εκκλησιαζόμαστε και να κοινωνούμε συχνά. Να βρεις τις 6 ανάποδες λέξεις που κρύβονται στον πίνακα (από το τέλος προς την αρχή) Α Δ Ι Β Α Λ Μ Ι Ε Φ Α Ρ Ε Σ Ο Σ Ο Ε Θ Ο Σ Ο Ν Ο Ρ Θ Ι Σ Α Ι Α Σ Η Υ Α Μ Α Ρ Ο Ε 53

54 Να ζωγραφίσετε τον προφήτη Ησαΐα 54

55 ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ 16 Ο Γεδεών, η προσευχή και το θέλημα του Θεού Μετά τον θάνατο του Ιησού του Ναυί οι Ισραηλίτες άρχισαν σιγά-σιγά να χάνουν την πίστη τους στο Θεό. Έφτιαξαν βωμούς στο θεό των ειδωλολατρών Βάαλ και παράλληλα προσεύχονταν τόσο τον αληθινό Θεό όσο και τον Βάαλ. Ο Θεός για την απιστία των Ισραηλιτών τότε τους εγκατέλειψε στο έλεος ενός άγριου λαού των Μαδιανιτών, οι οποίοι έκαναν επιδρομές με καμήλες και κατέκαιγαν τα χωράφια, κλέβοντας όλη τη σοδειά τους και σφάζοντας τα ζώα τους. Εκείνα τα χρόνια ζούσε ένας γενναίος Ισραηλίτης, που τον έλεγαν Γεδεών. Αυτός αγαπούσε και σεβόταν τον αληθινό Θεό. Ήταν καλοκαίρι και βρίσκονταν στο χωράφι του, θερίζοντας τα στάχυα του. Προσευχόταν στο Θεό να γλιτώσει το λαό του από τους Μαδιανίτες. Άκουσε τότε μια φωνή στη γωνιά του χωραφιού του να του λέει: Ο Θεός είναι μαζί σου, γενναίε πολεμιστή! Ο Γεδεών γύρισε το κεφάλι του και είδε έναν ψηλό άνθρωπο. Ήταν ένας άγγελος, σταλμένος από το Θεό. Ο Κύριος σου λέει ότι θα τιμωρήσεις τους Μαδιανίτες και θα γλιτώσεις το λαό σου από τους εχθρούς. Πήγαινε να συγκεντρώσεις το λαό του Ισραήλ! Ο Γεδεών έσκυψε το κεφάλι του κάτω και εξέφρασε το φόβο του. Ζήτησε από τον άγγελο να δείξει ένα σημείο, ώστε να καταλάβει ότι ο Θεός είναι μαζί του. Είδε μια στοίβα μαλλί προβάτου, έναν πόκο όπως λεγόταν. Πρότεινε λοιπόν στον άγγελο το στεγνό αυτό μαλλί να είναι το πρωί βρεγμένο. Ο Άγγελος χαμογέλασε. Το πρωί που ξύπνησε ο Γεδεών είδε το μαλλί. Ήταν καλοκαίρι. Δεν είχε βρέξει. Το μαλλί ήταν μούσκεμα. Ο Άγγελος ήταν δίπλα. Ο Γεδεών του είπε πάλι: - Μην οργιστείς μαζί μου. Θέλω όμως να ξανακάνεις το μαλλί στεγνό και όλο το έδαφος γύρω να είναι υγρό. Ο Άγγελος χαμογέλασε και πάλι. Την άλλη μέρα τα πράγματα ήταν όπως τα ζήτησε ο Γεδεών. Ο Γεδεών μάζεψε όσους ανθρώπους μπόρεσε. Όμως ο Θεός του ζήτησε να πάρει κοντά του μόνο τριακόσιους, που να είναι αποφασισμένοι να κάνουν απόλυτη υπακοή στο θέλημα του Θεού. Έφτασαν έξω από το στρατόπεδο των Μαδιανιτών. Ήταν νύχτα. Οι Μαδιανίτες ήταν χιλιάδες. Ο Θεός έδωσε στο Γεδεών να δει ένα όνειρο. Ένα κριθαρόψωμο κατρακυλούσε από την μία πλευρά του λόφου και έπεσε πάνω σε μια σκηνή που είχε τα εμβλήματα των Μαδιανιτών. Η σκηνή κλονίσθηκε τόσο πολύ που αναποδογυρίστηκε. Ο Γεδεών άκουσε τότε τη φωνή του Θεού να του λέει: - Είσαι το κριθαρόψωμο του Θεού. Μη φοβάσαι! Δώσε στους στρατιώτες σου μια σάλπιγγα από κέρατο κριαριού, μια άδεια στάμνα κι ένα δαυλό. Ο Γεδεών έκανε υπακοή σ αυτό που του ζήτησε ο Θεός. Λίγο πριν αρχίσει να ξημερώνει όλοι οι άντρες σάλπισαν με το κέρατο του κριαριού που κρατούσαν στα χέρια τους. Έγινε ένας τρομερός θόρυβος. Παράλληλα, έσπασαν τα σταμνιά και άναψαν τους δαυλούς. Οι Μαδιανίτες έπαθαν πανικό και ο Γεδεών τους συνέτριψε. Τους κυνήγησε μέχρι την πρωτεύουσά τους Καρκάρ και σκότωσε και τους βασιλιάδες τους. Για σαράντα χρόνια οι Μαδιανίτες δεν ξαναπείραξαν τους Ισραηλίτες. Οι Ισραηλίτες ζήτησαν από τον Γεδεών να γίνει κριτής τους, δηλαδή κυβερνήτης τους. Ο Γεδεών τους ζήτησε να έχουν κριτή τους το Θεό και τους άφησε. Το θέλημα του Θεού έδωσε γενναιότητα στους Ισραηλίτες. Ερμηνευτικά σχόλια προσεύχονταν τόσο στο Θεό όσο και στο Βάαλ: ο λαός του Ισραήλ δεν ήταν αποφασισμένος να ακολουθήσει τον αληθινό Θεό. Είχε επηρεαστεί από την συγκατοίκησή του με ειδωλολάτρες. Αυτό παθαίνουμε οι άνθρωποι και σήμερα. Επειδή κατοικούμε στον κόσμο, ανάμεσα σε ανθρώπους οι οποίοι 55

56 δεν θέλουν να πιστεύουν στον αληθινό Θεό, θέλουμε να ακούμε το θέλημα του Θεού, ενώ την ίδια στιγμή δεν αισθανόμαστε έτοιμοι να αφήσουμε στην άκρη τι ζητά ο κόσμος από εμάς. Συγκρούεται δηλαδή στη ζωή μας τι θέλει ο Θεός και τι θέλει ο κόσμος που δεν πιστεύει. Προσευχόταν στο Θεό: πάντοτε θα υπάρχουν άνθρωποι, όπως ο Γεδεών, οι οποίοι θα κρατούνε ζωντανή στην καρδιά τους την πίστη στο Θεό και την υπακοή στο θέλημά Του. Αυτοί προσεύχονται καθώς συνεχίζουν να ζούνε σε έναν κόσμο που δεν πιστεύει και παρακαλούν το Θεό όχι μόνο για τον εαυτό τους, αλλά και για τους άλλους ανθρώπους. Η προσευχή τους γίνεται δηλαδή αγάπη. ένα σημείο: το ότι ο Γεδεών πιστεύει δε σημαίνει ότι σταματά να είναι άνθρωπος. Επειδή το έργο που του ζητά ο Θεός είναι πολύ σημαντικό, θέλει κάποια απόδειξη ότι αυτό μπορεί να γίνει πράξη. Ο Θεός δεν ζητά από τον άνθρωπο να αφήσει στην άκρη το μυαλό του, αλλά να αυξήσει την πίστη. Γι αυτό και δίνει σημεία σ αυτούς που πιστεύουν και Τον αγαπούν. Το μαλλί: εκτός από το θαύμα καθαυτό, του να βραχεί και να στεγνώσει το μαλλί σε μήνες μεγάλης ζέστης, οι Πατέρες της Εκκλησίας θεωρούν ότι το σημείο που είδε ο Γεδεών προτυπώνει την Παναγία, το ωραιότερο θαύμα του κόσμου. Η Παναγία έμεινε καθαρή και ευλογημένη από το Θεό, παρθένος όπως τη λέει η Εκκλησία μας, πριν γεννήσει το Χριστό, κατά την διάρκεια της Γέννας, αλλά και μετά τη Γέννα. Αυτό συμβολίζει ο πόκος, το μαλλί. Ήταν στεγνός- καθαρός. Βράχηκε, όπως και στην Παναγία μπήκε ο Χριστός. Αλλά και ξανάγινε στεγνός, όπως η Παναγία μετά τη γέννα του Χριστού δεν ξαναπαντρεύτηκε. Η Παναγία γεννήθηκε από την προσευχή των γονέων της, του Ιωακείμ και της Άννας και από το θέλημα του Θεού και η ίδια προσευχόταν πολύ στη ζωή της. τριακόσιους: δεν χρειάζονται πολλοί, αλλά μόνο όσοι είναι αφοσιωμένοι στο Θεό και Τον αγαπούνε όντας έτοιμοι να τηρήσουν το θέλημά Του, για να νικήσει ο άνθρωπος το κακό. Η Παναγία ένας άνθρωπος ήταν και έφερε στον κόσμο τον Χριστό, νικώντας όλο το κακό του κόσμου. Άρα, ο καθένας και η καθεμιά μας μπορούμε αν εμπιστευόμαστε το Θεό, να νικήσουμε κάθε δυσκολία. Ο Γεδεών τους άφησε: ο Γεδεών δεν είχε σκοπό να δοξαστεί ο ίδιος. Η χαρά του ήταν που ο λαός του Ισραήλ ελευθερώθηκε. Μεγαλύτερη όμως ήταν η χαρά του που φάνηκε η δύναμη του Θεού. Αυτός είναι και ο δρόμος της προσευχής. Να φανερώνεται το θέλημα του Θεού στη ζωή μας. Γι αυτό και στο «Πάτερ ημών», αυτό ζητούμε: «γενηθήτω το θέλημά σου». Ας παρακαλούμε το Θεό, όπως και η Παναγία και ο Γεδεών, στη ζωή μας να γίνεται το θέλημά Του, δηλαδή η αγάπη σε ό,τι κάνουμε, να αντέχουμε σε κάθε δυσκολία που Εκείνος επιτρέπει να συμβεί στη ζωή μας και να μην Τον ξεχνούμε. Και την ίδια στιγμή, να προσευχόμαστε για όσους αγαπούμε, αλλά και για όλο τον κόσμο. Ερωτήσεις 1. Γιατί οι Ισραηλίτες προσεύχονταν και στο Θεό και στον Βάαλ; 2. Ποια ήταν η προσευχή του Γεδεών; 3. Γιατί ο Γεδεών ζήτησε από τον άγγελο θαύμα; 4. Έφταναν τριακόσιοι να αντιμετωπίσουν χιλιάδες; 5. Ποια είναι η πιο σημαντική προσευχή που μπορούμε να κάνουμε στη ζωή μας; Συμπέρασμα Η προσευχή μας κάνει να αγαπούμε και το Θεό και τους άλλους. Ας ζητούμε από το Θεό να γίνει το θέλημά Του στη ζωή μας. Βρες την ακροστιχίδα με βάση το πρώτο γράμμα κάθε λέξης: _ Ήταν ο ήρωας της ιστορίας μας Οι πιστοί του Βάαλ λάτρευαν ένα... Ζήτησε από τον άγγελο να... ένα σημείο Όλο το... γύρω από το μαλλί ήταν υγρό _ Είσαι το... του Θεού (τρίτο γράμμα από το τέλος της λέξης) Πήρε τη θέση του Ιησού του... 56

57 Να ζωγραφίσετε τον Γεδεών να συζητά με τον Άγγελο 57

58 ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ 17 Ο δίκαιος Ιώβ Ο Ιώβ ήταν ένας άνθρωπος που ζούσε πολύ ευτυχισμένος στην Αραβία. Είχε πολλά παιδιά και υπάρχοντα και μπορούσε να πει κανείς ότι δεν του έλειπε τίποτε. Αγαπούσε το Θεό και ο Θεός ήταν ευχαριστημένος μαζί του. Στον ουρανό έγινε διάλογος κάποια μέρα, μεταξύ του Θεού και του διαβόλου. Ο διάβολος ζήτησε από τον Θεό να του επιτρέψει να πειράξει τον Ιώβ, γιατί πίστευε ότι ο Ιώβ αγαπούσε το Θεό επειδή του τα είχε δώσει όλα. «Με τόσα αγαθά, πώς να μην σε αγαπάει», του είπε χαρακτηριστικά. Ο Θεός του επέτρεψε λέγοντας: «Πάρε από αυτόν ό,τι έχει. Μόνο δεν θα τον σκοτώσεις». Ο Ιώβ ήταν τότε καθισμένος στο τραπέζι με τη γυναίκα του. Έρχεται ένας αγγελιοφόρος που του λέει: «Αφέντη, άσχημα νέα σου έχω. Ήρθαν κλέφτες και σου έκλεψαν τα πρόβατα και τα βόδια που είχες και σκότωσαν τους βοσκούς!» Πριν προλάβει ο Ιώβ να συνέλθει απ αυτή τη δοκιμασία, έρχεται άλλος αγγελιοφόρος: «Αφέντη, άσχημα νέα σου έχω. Άλλοι κλέφτες σου πήραν όλες τις καμήλες που είχες και μόνο εγώ σώθηκα!» Μετά από λίγο έρχεται ένας τρίτος αγγελιοφόρος: «Αφέντη, άσχημα νέα σου έχω. Εκεί που οι γιοι σου και οι κόρες σου έτρωγαν, ξαφνικά έγινε σεισμός και τους καταπλάκωσε! Μόνο εγώ σώθηκα!» Ο Ιώβ, ατάραχος, απάντησε: «Ο Θεός τα έδωσε, ο Θεός τα πήρε! Δοξασμένο το όνομά του!» Σε λίγες μέρες ήρθαν και του πήραν το σπίτι, ενώ έβγαλε στο σώμα του μια τεράστια πληγή και ο Ιώβ άρχισε να ζει δίπλα από την κοπριά, στην αυλή του παλιού σπιτιού του. Η γυναίκα του είχε αγανακτήσει εναντίον του Θεού. «Μας εγκατέλειψε ο Θεός σου, γιατί τον πιστεύεις;» του έλεγε. Το ίδιο και οι φίλοι του, οι οποίοι δεν μπορούσαν να πιστέψουν ότι εξακολουθούσε να αγαπά το Θεό και να μην γογγύζει εναντίον Του. Όμως ο Ιώβ επέμενε να λέει «είη το όνομα Κυρίου ευλογημένον από του νυν και έως του αιώνος». Στον ουρανό έγινε ξανά διάλογος. Ο Θεός είπε στον διάβολο: «Ορίστε, όλα του τα πήρες, όμως αυτός εξακολουθεί να μ αγαπά! Φύγε τώρα, άφησέ τον, διότι τον δοκίμασα και έλαμψε σαν χρυσάφι στη φωτιά»! Και πραγματικά ο Θεός άρχισε να ξαναδίνει στον Ιώβ ό,τι είχε και ακόμα περισσότερο, και παιδιά, και καμήλες, και πρόβατα και βόδια, και έζησε μέχρι τα βαθιά του γεράματα χωρίς να υποφέρει, αλλά δοξάζοντας το Θεό! Γιορτάζουμε την μνήμη του Ιώβ κάθε χρόνο στις 6 Μαΐου. Ερμηνευτικά σχόλια Ο διάβολος ζήτησε από τον Θεό να του επιτρέψει να πειράξει τον Ιώβ: βλέπουμε πως το ταγκαλάκι, ο διάβολος, δεν μπορεί από μόνος του να κάνει τίποτε εις βάρος των ανθρώπων που πιστεύουν στο Θεό. Ζητά άδεια από το Θεό για να πράξει ό,τι θέλει να πράξει. Ο διάβολος ζηλεύει και φθονεί την πίστη μας στον αληθινό Θεό και ζητά να μας στενοχωρήσει. Ο Θεός κάποτε επιτρέπει να πειραζόμαστε από το ταγκαλάκι, για να δοκιμάζεται η πίστη μας και να αισθανόμαστε ότι δεν μπορούμε χωρίς τη βοήθεια του Θεού να κάνουμε κάτι. Θεός και άνθρωπος συνεργαζόμαστε. Και το ταγκαλάκι μπαίνει στην άκρη. με τόσα αγαθά, πώς να μην σε αγαπάει; το ταγκαλάκι πιστεύει ότι ο Ιώβ αγαπάει το Θεό μόνο και μόνο για το συμφέρον του, επειδή ο Θεός του τα είχε δώσει όλα. Πολλοί άνθρωποι, είναι αλήθεια, αγαπούνε το Θεό ή λένε ότι Τον αγαπούνε, για να τα έχουν καλά μαζί Του και να παίρνουν τα όσα καλά ο Θεός τους δίνει. Αν όμως έρθουν δυσκολίες στη ζωή τους, τότε είναι έτοιμοι να ξεχάσουν το Θεό και να αρχίσουν τα παράπονα, τις γκρίνιες και την απιστία. Όμως στην περίπτωση του Ιώβ κάτι τέτοιο δεν συνέβαινε. Η πίστη του Ιώβ δεν εξαρτιόταν από τα τα αγαθά που του είχε δώσει ο Θεός, γιατί ήταν γνήσια. 58

59 Αφέντη, άσχημα νέα σου έχω: ο Θεός επιτρέπει στον διάβολο να στερήσει από τον Ιώβ ό,τι οι άνθρωποι θεωρούμε σημαντικά: τα υλικά αγαθά (τα κοπάδια από τα ζώα που του δίνανε πλούτο, τις καμήλες, με τις οποίες μετέφερε τα αγαθά και τα εμπορεύματα σε άλλα μέρη και έβγαζε χρήματα), τα παιδιά του, που ήταν το πολυτιμότερο αγαθό που μπορούσε να έχει και εκείνος και οποιοσδήποτε άνθρωπος, αλλά και την υγεία και την αξιοπρέπεια, κάτι που στρέφεται εναντίον του ίδιου του προσώπου του Ιώβ. Τέλος, τον πολεμά με την απογοήτευση, την οποία του προκαλούν όχι μόνο οι συμφορές, αλλά και η κριτική της ίδιας της γυναίκας του, η οποία του ζητά να βρίσει, να κατηγορήσει και να απορρίψει το Θεό. Οι πάντες και τα πάντα είναι εναντίον του Ιώβ και της πίστης του. Ίσως κι ο καθένας από εμάς, αν βρισκόταν στη θέση του Ιώβ, να νικιόταν από τις επιθέσεις του διαβόλου, γιατί θέλει πολλή πίστη και υπομονή για να κρατηθούμε κοντά στο Θεό. «είη το όνομα Κυρίου ευλογημένον από του νυν και έως του αιώνος»: ο Ιώβ δείχνει απίστευτη υπομονή. Αναγνωρίζει ότι όλα είναι του Θεού και τα καλά και οι δυσκολίες. Αφού ο Θεός επέτρεψε να συμβούν, ας είναι δοξασμένο το όνομα του Κυρίου και από την τότε περίσταση και για πάντα. Η πίστη κάνει τον άνθρωπο να έχει υπομονή. Να ξέρει να περιμένει ότι ο Θεός δεν θα τον αφήσει και να ελπίζει στη δύναμη του Θεού. Ο άνθρωπος που πιστεύει, κάνει υπομονή, γιατί ξέρει πως ό,τι γίνεται στη ζωή μας γνωρίζει ο Θεός. Ιδίως όταν έχει να κάνει με γεγονότα που δεν εξαρτάται από εμάς τι θα συμβεί. Ο κόπος μας παίζει μεγάλο ρόλο. Αλλά και ο Θεός συμπληρώνει τα υπόλοιπα. Δεν μπορούμε να περιμένουμε ότι ο Θεός θα μας βοηθήσει να πάμε καλά στα μαθήματα, αν δεν κουραστούμε. Την ίδια στιγμή, σε κάθε αγώνα μας το αποτέλεσμα το φέρνει ο Θεός για το καλό μας. Μαζί με τη χαρά μπορεί να υπάρξει και η λύπη. Υπομονή φέρνει και η ταπείνωση, την οποία καλούμαστε να έχουμε. Ότι δεν είμαστε τέλειοι. Ότι θα χάσουμε. Όλα στη ζωή και στο Θεό ανήκουν. η γυναίκα του Ιώβ: φάνηκε ανυπόμονη. Έτσι γινόμαστε κι εμείς κάποιες φορές. Βιαζόμαστε και έχουμε εγωισμό. Θέλουμε εμείς να φαινόμαστε πρώτοι και δεν έχουμε μάθει να περιμένουμε. Επίσης, θέλουμε να γίνεται το δικό μας και δεν έχουμε υπομονή να δούμε τι θέλει ο Θεός. έλαμψε σαν χρυσάφι στη φωτιά: ο Θεός δείχνει στο ταγκαλάκι ότι ο Ιώβ Τον αγαπούσε όχι γιατί του έδινε αγαθά, αλλά γιατί το ήθελε και ούτε οι δοκιμασίες επηρέασαν την αγάπη του δίκαιου Ιώβ, ο οποίος ονομάστηκε «πολύαθλος», δηλαδή αυτός που νίκησε πολλά άθλα, πολλές δοκιμασίες, πολλά αθλήματα, με κυριότερο αυτό της υπομονής. Κι έτσι ο Θεός επιβραβεύει τον Ιώβ, δίνοντάς του πολύ περισσότερα από όσα είχε πριν. Και αγαθά υλικά, και παιδιά και ζωή και χαρά. Και τον ανακηρύσσει Άγιο, για να τον θυμόμαστε στη ζωή μας. δοξάζοντας το Θεό: όπως ο Ιώβ, έτσι κι εμείς, από παιδιά, ας λέμε «Δόξα τω Θεώ», ακόμη κι όταν έχουμε δυσκολίες στη ζωή μας. Κάποιοι από όσους αγαπούμε μπορεί να αντιμετωπίζουν δυσκολίες. Μπορεί να έχουμε παιδιά που μας στενοχωρούν στην τάξη μας ή στις παρέες μας. Μπορεί να μην τα πάμε καλά στο σχολείο, παρά τις προσπάθειές μας. Να μην το βάζουμε κάτω, αλλά να λέμε «Δόξα τω Θεώ», κάνοντας υπομονή. Να μην κρατάμε κακία σε όσους μας στενοχωρούν, αλλά να τους αφήνουμε στα χέρια του Θεού. Να δείχνουμε αγάπη. Να προσευχόμαστε. Και με την πίστη θα δούμε ότι ο Θεός δεν θα μας αφήσει. Ερωτήσεις 1. Γιατί ο διάβολος ήθελε να πειράξει τον Ιώβ; 2. Πώς αντιμετώπισε ο Ιώβ τη δοκιμασία του; 3. Γιατί στη ζωή μας είμαστε ανυπόμονοι; 4. Ο Θεός λησμόνησε τελικά τον Ιώβ; 5. Πώς μπορούμε να δείξουμε υπομονή στη ζωή μας; Συμπέρασμα Η υπομονή είναι το σπουδαιότερο όπλο στις δοκιμασίες, αλλά και σε κάθε στιγμή της ζωής μας, όταν τα πράγματα δεν έρχονται όπως τα θέλουμε. Ας τη δείχνουμε λέγοντας «Δόξα τω Θεώ»! 59

60 Να βρεις τις 7 λέξεις που κρύβονται στον πίνακα (από την αρχή προς το τέλος) Τ Α Γ Κ Α Λ Α Κ Ι Τ Ρ Θ Ε Ο Σ Κ Λ Ι Ω Β Φ Γ Κ Α Μ Η Λ Ε Σ Α Κ Ο Π Ρ Ι Α Φ Γ Υ Π Ο Μ Ο Ν Η Α Θ Λ Α Σ Να ζωγραφίσετε τον δίκαιο Ιώβ να πειράζεται από τη γυναίκα του 60

61 ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ 18 Ο Δανιήλ και οι τρεις Παίδες Είχαμε δει ότι οι Ισραηλίτες κάποτε είχαν ξεχάσει εντελώς το Θεό. Ο Θεός, για να τους βοηθήσει να καταλάβουν ότι χωρίς Αυτόν δεν μπορούν τίποτα να κάνουν, τους εγκατέλειψε στα χέρια των Βαβυλωνίων. Αυτοί τους αιχμαλώτισαν και τους οδήγησαν στη Βαβυλώνα (μετοικεσία). Βασιλιάς των Βαβυλωνίων ήταν ο Ναβουχοδονόσωρ. Αυτός διάλεξε τους πιο έξυπνους και όμορφους νέους από τους Ισραηλίτες, τους οδήγησε στα παλάτια του για να τους μορφώσουν και να τους έχει στην υπηρεσία του. Διέταξε να τρώνε και να πίνουν από το ίδιο φαγητό και το ίδιο κρασί που τρωγόπινε αυτός. Ανάμεσα σ αυτούς τους τρεις νέους ήταν και ο Δανιήλ, ο Ανανίας, ο Αζαρίας και ο Μισαήλ (που τους ονόμασαν στη γλώσσα των Βαβυλωνίων Βαλτάσαρ, Σεδράχ, Μισάχ και Αβδεναγώ). Επειδή τα φαγητά των Βαβυλωνίων ήταν απαγορευμένα από τον Μωσαϊκό νόμο, ο Δανιήλ και οι φίλοι του που πίστευαν στο Θεό, αποφάσισαν να νηστέψουν. Ζήτησαν από τον μάγειρα να δοκιμάσει για 10 μέρες να τους δίνει μόνο όσπρια και νερό, κι αυτός το δέχτηκε. Σε 10 μέρες ήταν πολύ πιο παχείς και ωραιότεροι από όλους. Έτσι, ο υπεύθυνος για τους νέους συνέχισε να τους ταΐζει μόνο όσπρια. Έτσι, οι 4 νέοι έκαναν υπακοή στο θέλημα του Θεού! Ο Ναβουχοδονόσωρ μάλιστα, είδε ένα όνειρο, για το οποίο είχαμε μιλήσει πριν από λίγο καιρό. Κανείς δεν μπόρεσε να του το εξηγήσει το οποίο κανένας δεν μπορούσε να του εξηγήσει, παρά μόνο ο Δανιήλ, με τη βοήθεια του Θεού. Από τότε ο Βασιλιάς αγαπούσε πολύ τους 4 νέους και τους είχε αξιωματούχους του βασιλείου του. Κάποτε κατασκεύασε ο βασιλιάς ένα χρυσό άγαλμα που παρίστανε τον ίδιο και ζήτησε από όλο το βασίλειο να το προσκυνήσει. Σε μια πεδιάδα μάζεψε όλους τους κατοίκους που μπορούσαν να έρθουν και διέταξε μία συγκεκριμένη ώρα να σαλπίσουν οι σάλπιγγες και να κάνουν θόρυβο όλα τα μουσικά όργανα της εποχής εκείνης που μπορούσε να συγκεντρώσει, και όλοι να πέσουν κάτω, λατρεύοντας το βασιλιά ως θεό. Ο Δανιήλ έλειπε σε αποστολή σε μια μακρινή περιοχή του βασιλείου. Οι τρεις φίλοι αρνήθηκαν να το κάνουν αυτό και όταν ο βασιλιάς το πληροφορήθηκε, τους κάλεσε κοντά του και τους είπε: «Όταν σαλπίσουν όλα τα μουσικά όργανα, τότε θα πέσετε να προσκυνήσετε το άγαλμά μου. Αλλιώς θα σας ρίξω σε ένα καμίνι το οποίο θα το βάλω να έχει φλόγα επτά φορές περισσότερη από τη συνηθισμένη. Και τότε θα ήθελα να δω ποιος θεός θα σας γλιτώσει από την δύναμη της φωτιάς». Απάντησαν τότε και οι τρεις με μία φωνή: «Εμείς, βασιλιά, δεν πρόκειται να προσκυνήσουμε το άγαλμά σου, γιατί μόνο τον Θεό μας λατρεύουμε. Και Εκείνος υπάρχει και θα μας γλιτώσει από τα χέρια σου». Ο βασιλιάς διέταξε τότε να τους ρίξουν στο καμίνι, το οποίο το είχαν κάψει 7 φορές, ώστε με το που θα πατούσαν μέσα, να καιγόντουσαν. Αυτοί όμως, μπαίνοντας μέσα, ένιωθαν σα να τους δρόσιζε το πιο όμορφο αεράκι, κι ένας Άγγελος Κυρίου στεκόταν κοντά τους. Περπατούσαν μέσα και δοξολογούσαν το Θεό, για την μεγάλη ευλογία που τους προσέφερε, ψάλλοντας τον περίφημο ύμνο των Τριών Παίδων, που κλείνει με την φράση «Τον Κύριο υμνείτε και υπερυψούτε εις πάντας τους αιώνας». Όσοι πήγαν κοντά στο καμίνι κάηκαν από τη δύναμη της φλόγας κι ας ήταν έξω. Ο Ναβουχοδονόσωρ απόρησε με το θαύμα, διέταξε να τους βγάλουν από το καμίνι και κατάλαβε ότι ο Θεός του Ισραήλ είναι παντοδύναμος. Από τότε κράτησε κοντά του και τα τρία παιδιά και σεβόταν το Θεό στον οποίο πίστευαν. Ερμηνευτικά σχόλια Ο Θεός τους εγκατέλειψε: Είναι να απορεί κανείς! Γίνεται ο Θεός που είναι Αγάπη και θέλει όλοι οι άνθρωποι να σωθούν, να εγκαταλείψει ποτέ τους ανθρώπους; Γίνεται όταν ο άνθρωπος το θελήσει και αποφασίσει να συνεχίσει μόνος του τη ζωή του στηριγμένος στις δικές του δυνάμεις, όταν σκεφτεί πως μπορεί να καταφέρει τα πάντα μόνος του και νομίσει πως δεν έχει ανάγκη τον Θεό. Τότε Τον αφήνει και ο Θεός που θέλει κοντά Του να είμαστε μόνο ελεύθεροι, υποχωρεί και μας υπενθυμίζει απλώς ότι μας αγαπάει. Καμιά φορά όμως μας βοηθάει να καταλάβουμε τη μοναξιά μας και να επιστρέψουμε κοντά Του. 61

62 Πάντα περιμένει και έτσι άλλοι άνθρωποι μετανοούν, ενώ άλλοι όχι. Αυτό συνέβη και με το λαό του Ισραήλ. Εγκατέλειψε τον αληθινό Θεό και προσχώρησε στη λατρεία του θεού των ειδώλων Βάαλ, ενώ με τη ζωή του έδειχνε ότι επέλεξε την αδικία, την παραβίαση των νόμων που ο Θεός όρισε να έχουν. Έτσι και ο Θεός τους αφήνει για κάποιον καιρό αβοήθητους, να στηριχτούν μόνο στις δικές τους δυνάμεις, με αποτέλεσμα να πέσουν στα χέρια τω Βαβυλωνίων. Ο Δανιήλ και οι φίλοι του αποφάσισαν να νηστέψουν: η νηστεία είναι μια συνήθεια που υπάρχει από πολύ παλιά, από τα χρόνια της Παλαιάς Διαθήκης. Νήστευαν οι Ισραηλίτες γιατί ήταν εντολή του Θεού. Ήξεραν ότι η νηστεία άρεσε στο Θεό, γιατί τους βοηθούσε να προσευχηθούν και να συγχωρεθούν οι αμαρτίες τους, νικούνε τους πειρασμούς από το ταγκαλάκι, γιατί μαθαίνουν με τη βοήθεια του Θεού, ο Οποίος ενισχύει όσους νηστεύουν, να πειθαρχούν τον εαυτό τους και να λένε ΟΧΙ. Εμείς σήμερα συνεχίζουμε να νηστεύουμε, για τους ίδιους λόγους, αλλά ξέρουμε ότι είναι και μια μικρή θυσία που κάνουμε για τον Θεό. Δεν ξεχνάμε, επίσης, ότι και ο Χριστός νήστεψε 40 μέρες στην έρημο. Τότε τον πείραξε και Αυτόν ο διάβολος, όμως δεν κατάφερε να του κάνει κακό. Το ταγκαλάκι πειράζει και μας λίγο παραπάνω όταν νηστεύουμε λέγοντάς μας πως αυτά είναι ξεπερασμένα, ότι ο Θεός δε δίνει σημασία στη νηστεία και πως ό, τι κάνουμε για τον Θεό δεν έχει κανένα νόημα. Όμως αν αγαπάμε και προσευχόμαστε δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα, γιατί ο Θεός δεν μας αφήνει μόνους ποτέ. Ο Δανιήλ και οι τρεις παίδες αποφασίζουν να νηστέψουν, παρά το ότι βρίσκονται σε περιβάλλον ειδωλολατρικό. Αυτό δείχνει ότι κρατούν την παράδοση που κουβαλούν από το λαό τους, γιατί είναι μία σπουδαία παράδοση που βοηθάει την πίστη τους και δεν ξεχνούν τη σχέση τους με τον Θεό. Όπου και να πάνε η αγάπη για τον Θεό είναι μέσα τους. Όσπρια και νερό: με τα νηστίσιμα φαγητά φαίνονταν παχύτεροι και ωραιότεροι από τους Βαβυλώνιους που έτρωγαν τα καλύτερα και νοστιμότερα φαγητά τους. Κι αυτό γιατί ο Δανιήλ και οι φίλοι του έπαιρναν βοήθεια από το Θεό και έκαναν τη νηστεία με χαρά μεγάλη. Έτσι, μπόρεσαν να πείσουν τους ανθρώπους που είχαν την ευθύνη των νέων να τους εμπιστευθούν. Έκαναν υπακοή στο θέλημα του Θεού και έδειξαν σε όλους ότι με τη νηστεία όχι μόνο κάποιος δεν παθαίνει τίποτε, αλλά παίρνει τη χάρη του Θεού και ομορφαίνει τη ζωή του. Ο βασιλιάς αγαπούσε πολύ τους τέσσερις νέους: ο Δανιήλ και οι φίλοι του, είχαν χαρίσματα και δεν τα έκρυβαν. Γι αυτό άλλωστε και τους ξεχώρισε ο βασιλιάς και τους πήρε κοντά του. Αξίζει όμως να πούμε ότι και αυτοί πρόσφεραν στον άπιστο βασιλιά τις υπηρεσίες τους με αγάπη, γι αυτό και τους εκτιμούσαν. Αυτό που δεν πρόσφεραν μόνο ήταν την ψυχή τους. Αυτή ήταν δοσμένη στον Θεό! να δω ποιος θεός θα σας γλιτώσει: ο βασιλιάς προκαλεί τους νέους για την πίστη τους και αμφισβητεί την ύπαρξη του αληθινού θεού. Αυτό συμβαίνει στη ζωή μας ευρύτερα. Όταν κάνουμε κάτι για το Θεό, για παράδειγμα όταν νηστεύουμε, βλέπουμε ανθρώπους, φίλους μας, γνωστούς μας, μεγαλύτερους ή στην ηλικία μας που μας κατακρίνουν και αμφισβητούν ότι υπάρχει ο Θεός. Όμως όποιος έχει μάθει να λέει ΟΧΙ, δεν συμβιβάζεται με την άρνηση του Θεού και το κακό, αλλά παλεύει και δείχνει ότι με την πίστη μπορεί να βγει νικητής. Ένας άγγελος Κυρίου στεκόταν κοντά τους: η πίστη στο Θεό σημαίνει γενναιότητα και όχι δειλία. Το παράδειγμα των τριών παίδων, που δε δίστασαν να μπουν στο καμίνι, δείχνει πως η πίστη δεν είναι κάτι που το υποστηρίζουμε μόνο με το μυαλό και τα λόγια, αλλά θέλει θυσία και ο Θεός δε θα μας εγκαταλείψει. Γι αυτό και τα τρία παιδιά βγήκαν νικητές από το καμίνι και γίνονται τύπος του Χριστού, ο Οποίος μετά την σταύρωση και πριν την Ανάσταση μπήκε στο καμίνι του Άδη και νίκησε την φλόγα του θανάτου, ανασταίνοντας όσους Τον ακολούθησαν. σεβόταν το Θεό στον οποίο πίστευαν: ο βασιλιάς κατάλαβε ότι οι φίλοι δεν ήταν δυνατοί από μόνοι τους, αλλά από το Θεό που τους αγαπούσε. Έτσι άλλαξε στάση. Η νηστεία που έρχεται από την πίστη είναι μια θυσία που και εμείς μπορούμε να κάνουμε για το Θεό. Έτσι και η πίστη μας δυναμώνει. Τώρα λοιπόν που έρχεται η μεγάλη Τεσσαρακοστή μπορούμε κι εμείς να νηστέψουμε: από την τηλεόραση και τα ηλεκτρονικά παιχνίδια. Από το ψέμα. Από τις μικρότερες ή μεγαλύτερες κακίες. Από κακές μας συνήθειες. Και με τη βοήθεια της προσευχής να κάνουμε λίγη νηστεία. Να τρώμε χωρίς λαιμαργία. Να αφήνουμε στην άκρη κάποιες από τις λιχουδιές που μας αρέσουν. Και να δίνουμε κάτι από τα δικά μας σε όσους έχουν ανάγκη. Αληθινή νηστεία είναι η απομάκρυνσή μας από κάθε τι που μας χωρίζει από την αγάπη του Θεού, από κάθε κακό. Και ο Θεός δεν θα μας αφήσει στις μικρότερες ή μεγαλύτερες θυσίες μας μόνους μας. Ερωτήσεις 1. Γιατί ο Θεός εγκαταλείπει τους Ισραηλίτες; 2. Γιατί ο Δανιήλ και οι τρεις παίδες νηστεύουν; 62

63 3. Ποια ήταν η σχέση του Βασιλιά Ναβουχοδονόσορα με τους 4 νέους; 4. Τι ήταν αυτό που έδωσε δύναμη στους τρεις παίδες να προχωρήσουν στο καμίνι και να μη φοβηθούν το θάνατο; 5. Πώς μπορούμε να νηστέψουμε κι εμείς; Συμπέρασμα Η νηστεία μας δίνει τη δύναμη του Ουρανού! Συμπλήρωσε τον ύμνο των τριών παίδων Τον υμ και ούτ εις π ς τους αι ς. Να ζωγραφίσετε τους τρεις παίδες 63

64 ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ 19 Ο προφήτης Ηλίας και οι ιερείς του Βάαλ Κάποτε στο λαό του Ισραήλ βασίλευε ο Αχαάβ. Αυτός, όπως είδαμε, είχε γυναίκα μια ειδωλολάτρισσα, την Ιεζάβελ, η οποία ήταν πολύ κακιά. Τα χρόνια της βασιλείας του Αχαάβ ο Θεός όρισε έναν απεσταλμένο του, τον προφήτη Ηλία, για να παρουσιάζεται στον βασιλιά και να του μεταφέρει το θέλημα του Θεού, αλλά και να τον ελέγχει όταν η στάση του ήταν αντίθετη με το νόμο του Θεού, ιδίως όταν παρασυρόταν από την Ιεζάβελ. Η Ιεζάβελ πίστευε στον ψεύτικο θεό των ειδώλων, τον Βάαλ. Ο προφήτης Ηλίας παρουσιάστηκε στον Αχαάβ και του είπε ότι ο Θεός όρισε πως εξαιτίας της ειδωλολατρίας που επέβαλε ο Αχαάβ στους Ισραηλίτες για πολλά χρόνια ο Θεός δεν θα επέτρεπε να βρέξει. Ο Θεός πρόσταξε τον Ηλία να φύγει από τα Ιεροσόλυμα και να πάει σε μια σπηλιά έξω από ένα χείμαρρο που χυνόταν στον Ιορδάνη ποταμό. Εκεί τον Ηλία τον έτρεφαν κοράκια. Του έφερναν ψωμί και κρέας κάθε πρωί και κάθε βράδυ. Την τρίτη χρονιά της ξηρασίας ο Θεός του έδωσε εντολή να εμφανιστεί στον Αχαάβ και να του ζητήσει να συγκεντρώσει στην κορυφή του βουνού Κάρμηλος τους 950 ιερείς των ειδώλων, που είχε η βασίλισσα Ιεζάβελ εξαποστείλει σε όλη την χώρα, για να οδηγήσει τους Ισραηλίτες στην ειδωλολατρία. Μαζί τους θα ερχόταν και όσοι Ισραηλίτες μπορούσαν να συγκεντρωθούν Όταν συγκεντρώθηκαν όλοι ο Ηλίας είπε στον Αχαάβ να φέρουν δύο μοσχάρια, να τα θυσιάσουν οι ιερείς του Βάαλ στο θεό τους και ο Ηλίας στον αληθινό Θεό και να ζητήσουν ο καθένας από το θεό του να στείλει φωτιά από τον ουρανό για να κάψει τα μοσχάρια. Όποιος θεός έστελνε τη φωτιά, αυτός θα ήταν και ο αληθινός. Οι ιερείς του Βάαλ ξεκίνησαν πρώτοι να επικαλούνται τον ψεύτικο θεό τους, αλλά δε γινόταν τίποτα. Είχε φτάσει το μεσημέρι και φωτιά δεν ερχόταν από πουθενά. Ο Ηλίας τους ειρωνευόταν: - Φωνάξτε πιο δυνατά, τους έλεγε. Θεός είναι αυτός. Μπορεί να κοιμάται και να πρέπει να ξυπνήσει! Έφτασε το απόγευμα. Μάταια οι ιερείς του Βάαλ προσπαθούσαν να φέρουν φωτιά. Τότε ο Ηλίας τους διέταξε να σιωπήσουν. Πήρε πέτρες και ετοίμασε ένα μικρό πέτρινο θυσιαστήριο. Έριξε πολύ νερό, ώστε κανείς να μην αμφιβάλει για το θαύμα και προσευχήθηκε στο Θεό, ζητώντας Του να αποδείξει την αλήθεια. Κι έπεσε τότε από τον ουρανό φωτιά που κατέκαψε το θυσιαστήριο, ως και τις πέτρες και το χώμα και το θυσιασμένο μοσχάρι. Όλος ο συγκεντρωμένος λαός δόξασε τον αληθινό Θεό και ο Ηλίας έδωσε εντολή να θανατωθούν οι ιερείς του Βάαλ, γιατί ήταν παραδομένοι στο ψέμα και την ειδωλολατρία. Μ αυτό τον τρόπο τελείωσε η ξηρασία και ο Θεός δοξάστηκε δια μέσου του προφήτη. Γιορτάζουμε την μνήμη του προφήτη Ηλία κάθε χρόνο στις 20 Ιουλίου. Ερμηνευτικά σχόλια Ο προφήτης Ηλίας παρουσιάστηκε στον Αχαάβ: Ο προφήτης Ηλίας ήταν ένας άνθρωπος που αγαπούσε τον Θεό και την πίστη του. Αγαπούσε την αλήθεια και γι αυτό το λόγο δεν άντεχε να βλέπει τον λαό στον οποίο είχε παρουσιαστεί ο Θεός να βρίσκεται χαμένος στο σκοτάδι της ειδωλολατρίας. Έτσι τόλμησε να κάνει κάτι που λίγοι άνθρωποι θα τολμούσαν: άσκησε κριτική στον ίδιο το βασιλιά για την διάδοση της ειδωλολατρίας, κάτι πολύ γενναίο αφού ο βασιλιάς είχε την εξουσία ακόμα και να τον σκοτώσει. Ο Θεός μας θέλει γενναίους και έτοιμους να υπερασπιστούμε αυτό που πιστεύουμε χωρίς να φοβόμαστε, αφού Εκείνος είναι κοντά μας. Όταν βλέπουμε το λάθος και το κακό να είμαστε έτοιμοι να το αναγνωρίσουμε και να του αντιπαρατεθούμε και να μην συμβιβαζόμαστε, ακόμα και αν αυτό προέρχεται από κάποια δυνατή εξουσία. 64

65 Ο Θεός πρόσταξε τον Ηλία να φύγει από τα Ιεροσόλυμα...ψωμί και κρέας κάθε βράδυ: Ο Θεός θέλει να προστατεύει τον Ηλία λέγοντας του να φύγει από τα Ιεροσόλυμα, γιατί ξέρει ότι αν μείνει ο βασιλιάς θα τον καταδικάσει σε θάνατο εξαιτίας της αντίδρασής του. Έτσι ο Ηλίας πέρασε σχεδόν τρία χρόνια στην εξορία, ζώντας σε πολύ δύσκολες συνθήκες. Προτίμησε όμως αυτή τη ζωή παρά να συμβιβαστεί με μια ζωή ειδωλολατρίας και επειδή εμπιστευόταν τον Θεό ήξερε ότι κάποια στιγμή η αλήθεια θα φανερωνόταν στο λαό του Ισραήλ. Έτσι έκανε υπομονή και προσευχή. Ο Θεός δεν τον εγκατέλειψε σ αυτή την δοκιμασία, αλλά ενδιαφερόταν ακόμα και για την τροφή του στέλνοντας του τα κοράκια. Αυτή η στάση του Ηλία είναι παράδειγμα για εμάς, όταν αντιμετωπίζουμε δυσκολίες. Ας εμπιστευόμαστε τον Θεό περισσότερο κάνοντας υπομονή και Εκείνος ξέρει ακριβώς τι χρειαζόμαστε και δεν μας εγκαταλείπει. Πήρε πέτρες...και το θυσιασμένο μοσχάρι: Ο Ηλίας βγαίνει μπροστά και με εμπιστοσύνη στο Θεό προσεύχεται για να φανερωθεί η αλήθεια. Και ο Θεός κάνει το θαύμα και ρίχνει φωτιά στο θυσιαστήριο. Η πίστη του Ηλία έχει ως αποτέλεσμα να γκρεμιστεί το ψέμα των ειδώλων και να λάμψει η αλήθεια. Όταν πιστεύουμε στο Θεό το ψέμα δεν μπορεί να μας αγγίξει και ακόμα και αν φαίνεται να επικρατεί στη ζωή μας η αλήθεια κάποια στιγμή φανερώνεται. Έδωσε εντολή να θανατωθούν οι ιερείς του Βάαλ: Οι ιερείς του Βάαλ ήταν άνθρωποι ολοκληρωτικά παραδομένοι στο ψέμα και στην ειδωλολατρία και μάλιστα εν γνώσει τους, αφού ήξεραν ότι ο θεός τους είναι ψεύτικος. Αυτοί οι άνθρωποι όχι μόνο έκρυβαν την αλήθεια, αλλά προσπαθούσαν να παρασύρουν και έναν ολόκληρο λαό στο ψέμα και στη λατρεία των ειδώλων. Επιπλέον η λατρεία του Βάαλ ήταν πολύ σκληρή και απάνθρωπη, και οι ιερείς του τελούσαν μέχρι και ανθρωποθυσίες στο θεό. Στην Παλαιά Διαθήκη, λοιπόν, οι απεσταλμένοι του Θεού τιμωρούσαν όσους λάτρευαν τα είδωλα, ενώ στην Καινή Διαθήκη ο Χριστός δίδαξε την αγάπη προς όλους. ο Θεός δοξάστηκε δια μέσου του προφήτη: την Κυριακή της Ορθοδοξίας γιορτάζουμε τη νίκη της χριστιανικής πίστης εναντίον των ειδώλων κάθε μορφής. Γιορτάζουμε και την αναστήλωση των ιερών εικόνων, δηλαδή την τοποθέτησή τους στους ναούς όπως και σήμερα, που έκανε η Αγία Θεοδώρα η Αυγούστα, το λείψανο της οποίας φυλάσσεται στην Κέρκυρα, στον μητροπολιτικό ναό. Οι εικόνες δεν είναι είδωλα, αλλά τιμούμε τα πρόσωπα τα οποία απεικονίζονται σ αυτές, που είναι ο Χριστός, η Παναγία, οι άγιοι, γιατί είναι τα πρότυπά μας. Χρειάζεται στη ζωή μας να είμαστε χαρούμενοι για την χριστιανική μας πίστη και την παράδοσή μας, όπως και για τους προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης, οι οποίοι κράτησαν ζωντανή την πίστη στον αληθινό Θεό. Ερωτήσεις 6. Γιατί ο προφήτης πάλεψε εναντίον της ειδωλολατρίας; 7. Πώς ο Θεός προστάτεψε τον προφήτη από την οργή του βασιλιά; 8. Γιατί ο προφήτης έβαλε τους ιερείς των ειδώλων στην δοκιμασία αυτή; 9. Πώς δοξάστηκε ο Θεός μέσω του προφήτη; 10. Τι σημαίνει για μας η Κυριακή της Ορθοδοξίας; Συμπέρασμα Η πίστη στο Θεό πάντοτε θριαμβεύει και διαλύει κάθε είδωλο και κάθε ψέμα. Αυτό γιορτάζουμε την Κυριακή της Ορθοδοξίας. Να βρεις τις 6 λέξεις που κρύβονται στον πίνακα Κ Α Ρ Μ Η Λ Ο Σ Ι Ε Ο Π Θ κ Β Α Α Λ Ι Ι Ρ Γ Υ Β Μ Φ Ε Κ Α Δ Α Λ Σ Α Μ Π Ε Α Ι Ω Κ Ι Ι Ι Α Γ Α Σ Ω Λ Ι Σ Α Η Λ Ι Α Σ Β Α 65

66 Να ζωγραφίσετε τον προφήτη Ηλία να ετοιμάζει την θυσία του μοσχαριού 66

67 ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ 20 Ο προφήτης Ηλίας και η χήρα στα Σαρεπτά Ο προφήτης Ηλίας επισκέφθηκε το βασιλιά των Ισραηλιτών Αχαάβ, που εξαιτίας της γυναίκας του της Ιεζάβελ, η οποία ήταν κακιά και πίστευε στα είδωλα, στεναχωρούσε το Θεό. Πολλά και μεγάλα βάσανα περίμεναν το βασιλιά και το λαό του Ισραήλ εξαιτίας της βασίλισσας. Για πολλά χρόνια δεν έβρεχε και όταν ο προφήτης εξήγησε στο βασιλιά την αιτία του κακού, εκείνος θύμωσε και ήθελε να σκοτώσει την Ηλία. Ο Θεός τότε, που αγαπά όλους τους ανθρώπους αλλά προστατεύει και ευλογεί όσους έχουν αγάπη και καλή καρδιά, οδήγησε τον Ηλία στα Σαρεπτά, όπου μία φτωχιά και χήρα γυναίκα, που έμενε με το μονάκριβο γιό της, τον φιλοξένησε και μοιράστηκε μαζί του το λιγοστό φαγάκι της (αλεύρι και λάδι). Μάλιστα στην αρχή δίσταζε να τον φιλοξενήσει γιατί δε θα μπορούσε να τον χορτάσει. Ο Ηλίας όμως την ενθάρρυνε λέγοντας ότι με την ευλογία του Θεού δε θα τελειώσει το λάδι και το αλεύρι της ώσπου να σταματήσει η ξηρασία και να βρέξει. Τις μέρες που έμενε ο προφήτης Ηλίας στο σπίτι της γυναίκας, αρρώστησε πολύ σοβαρά ο γιος της και πέθανε. Τότε η μάνα στον πόνο της επάνω είπε στον Ηλία: «Γιατί άνθρωπε του Θεού ήρθες στο σπίτι μου και ο Θεός είδε τις αμαρτίες μου και πήρε το γιο μου;» Και ο προφήτης γνωρίζοντας την ευσπλαχνία και την αγάπη του Θεού της απάντησε: «Δώσε μου το γιό σου». Τον πήρε στο πάνω δωμάτιο, προσευχήθηκε, φύσηξε τρεις φορές στο στόμα του παιδιού κι εκείνο αναστήθηκε. Και παρέδωσε το παιδί στη μητέρα του, η οποία δόξασε το Θεό το νικητή του θανάτου λέγοντας: «Αληθινά είσαι άνθρωπος του Θεού και η φωνή του Θεού είναι αληθινή στο στόμα σου!». Ο προφήτης δόξασε κι αυτός το Θεό και ετοιμάστηκε να επισκεφθεί τον Αχαάβ για να δώσει λύση στο πρόβλημα της ξηρασίας και να επαναφέρει τον λαό του Ισραήλ στη λατρεία του αληθινού Θεού. Ερμηνευτικά σχόλια Αχαάβ: Η Παλαιά Διαθήκη δεν αναφέρει ότι ο Αχαάβ ήταν κακός άνθρωπος ή κακός βασιλιάς. Η γυναίκα του όμως η Ιεζάβελ ήταν και κακιά και ειδωλολάτρισσα. Προσκυνούσε τον ψεύτικο θεό Βάαλ και αποτέλεσε την αιτία πολλών συμφορών των Ισραηλιτών. Το λάθος του Αχαάβ ήταν ότι ανεχόταν τις ιδιοτροπίες της βασίλισσας, την άφηνε ουσιαστικά «να κάνει ό, τι ήθελε». Αποδείχτηκε κατώτερος των περιστάσεων και αντί να «βάλει στη θέση της» τη γυναίκα του, ταλαιπωρούνταν όλος ο λαός εξαιτίας της. Συμβαίνει πολλές φορές και στη δική μας ζωή αντί να σκεφτούμε τι κάνουμε λάθος, ποιο είναι το φταίξιμό μας, χωρίς δεύτερη σκέψη κατηγορούμε άλλους ανθρώπους ή το Θεό για δικές μας λάθος επιλογές. Ήθελε να σκοτώσει τον προφήτη: ο Ηλίας ψύχραιμα και λογικά εξήγησε στο βασιλιά την αιτία του κακού. Ο Θεός στεναχωριόταν με τις θυσίες που έκανε η Ιεζάβελ στο Βάαλ και του ζήτησε να γυρίσουν η βασίλισσα και οι ακόλουθοί της στην αληθινή πίστη. Και ο βασιλιάς αντί να σκεφτεί, μήπως είχε δίκιο ο προφήτης, θύμωσε που του είπε την αλήθεια και ζητούσε να τον σκοτώσει. Και στη δική μας τη ζωή ο εγωισμός πολλές φορές δεν μας επιτρέπει να δούμε με καθαρά μάτια το πρόβλημα και μας φταίει αυτός που μας λέει την αλήθεια και όχι οι πράξεις μας. Η αχαριστία μας απομακρύνει τη χάρη και την ευλογία του Θεού από τη ζωή μας και όχι οι άλλοι άνθρωποι που ίσως να μην μας ευχαριστούν τα λόγια τους, όμως τα λένε από αγάπη και με καθαρό μυαλό. Ο Θεός όπως προστάτεψε τον προφήτη Του, έτσι καθοδηγεί τους δίκαιους και ειλικρινείς ανθρώπους που ζητάνε την ευλογία του Θεού στη ζωή τους. Η χήρα δίσταζε να φιλοξενήσει τον Ηλία: Όταν ο προφήτης Ηλίας ζητά από τη χήρα φιλοξενία εκείνη, διστάζει να πει το ναι σκεπτόμενη τη φτώχεια της. Παρόλα αυτά με απλότητα καρδιάς του εξηγεί ποια είναι η κατάσταση. Κάνει αγάπη, πείθεται στα λόγια του, τον φιλοξενεί και όχι μόνο ο Θεός ευλογεί τα τρόφιμα να μην τελειώσουν, αλλά οι προσευχές του Ηλία ανασταίνουν το μονάκριβο παιδί της. Ο Θεός ευλογεί την απλή και καλόκαρδη γυναίκα προσφέροντάς της ό,τι του Του ζήτησε και υλικά (να μην τελειώσει το λάδι και το αλεύρι) και πνευματικά αγαθά (ανάσταση του παιδιού της). Όταν κι εμείς 67

68 κατανοήσουμε ότι με τη βοήθεια του Θεού μπορούμε ακόμα και βουνά να μετακινήσουμε, τότε η ζωή μας αλλάζει πραγματικά, αφήνουμε να μπαίνει λίγο παραπάνω στα βάσανά μας ο Θεός και νιώθουμε πιο ελαφρύ το φορτίο τόσο των αμαρτιών όσο και της βιωτής μας. Εμπιστευόμαστε ουσιαστικά περισσότερο την πρόνοιά Του κι εκείνος ευλογεί και καθοδηγεί είτε απαλύνοντας τις δυσκολίες είτε δίνοντάς μας δύναμη να αντέξουμε. δόξασε το Θεό: ο Θεός δεν έχει ανάγκη το δικό μας ευχαριστώ. Εμείς όμως έχουμε ανάγκη να αναγνωρίζουμε Ποιος είναι Αυτός που μας αγαπά, Ποιος είναι Αυτός που μας δίνει τη ζωή, τη χαρά, την ευλογία και το νόημα στη ζωή μας και Ποιος μας συμπαρίσταται στις δυσκολίες μας, αρκεί να Τον πιστεύουμε. Από την μικρή μας ηλικία λοιπόν ας μάθουμε να λέμε «Δόξα τω Θεώ» και με απλότητα και καλοσύνη Εκείνος θα μας δίνει τη χάρη Του. Ερωτήσεις 1. Γιατί ο βασιλιάς ήθελε να σκοτώσει τον προφήτη Ηλία; Του είχε κάνει κάποιο κακό; Τι φοβόταν; 2. Ο προφήτης ήταν η αιτία του κακού ή η Ιεζάβελ; Είχε τη δύναμη να την αντιμετωπίσει ο Αχαάβ; Γιατί; 3. Ο Θεός άφησε τον προφήτη Ηλία στα χέρια του βασιλιά; Πώς τον έσωσε; 4. Γιατί δεν ήθελε η χήρα να φιλοξενήσει τον Ηλία; 5. Τελικά ποιον βοήθησε ο Θεός; Το δυνατό βασιλιά ή την ασήμαντη χήρα; Πώς το καταλαβαίνουμε αυτό; 6. Ποια είναι η αξία του «Δόξα τω Θεώ» στη ζωή μας; Συμπέρασμα Η αχαριστία διώχνει την αγάπη και την ευλογία του Θεού ενώ η απλότητα και η καλοσύνη την προσελκύουν! Βρες στο κρυπτόλεξο 6 λέξεις από την ιστορία: Ο Ε Ε Ι Ρ Ο Ν Α Ο Τ Μ Α Π Μ Η Ε Μ Ε Ι Π Θ Β Σ Υ Τ Ε Β Σ Ι Ρ Ν Ε Ο Ξ Λ Ρ Ν Ρ Ο Ο Υ Α Α Ξ Φ Ι Ε Ζ Α Β Ε Λ Ι Θ Ι Υ Β Γ Υ Ι Τα Α Σ Κ Γ Α Ω Δ Π Μ Β Δ Θ Υ Α Π Ω Η Δ Θ Φ Λ Ρ Λ Η Σ Τ Φ Λ Ν Ω Σ Ρ Η Σ Λ Ψ Φ Α Υ Ψ Κ Γ Π Κ Χ Υ Γ Κ Β Ψ Χ Τ Ν Θ Κ Β Ω Ι Τ Β Ι Ξ Λ Ι Ζ Υ Η Μ Ω Χ Ζ Σ Ν Ξ Ξ Χ Ν Ο Ρ Α Ε Σ Τ Φ Η Κ Ι Ο Π Λ Ε Α Α Ε Ρ Τ Τ Ι Δ Ν Μ Κ Ω Σ Α Ρ Ε Π Τ Α Φ Ε Ε Ρ Τ Θ Ι Μ Β Σ Ε Π Υ Ι Ν Β Γ Η Υ Τ Υ Ρ Α Χ Α Α Β Ι Ο / / / / / / 68

69 Να ζωγραφίσετε τον προφήτη Ηλία 69

70 ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ 21 Ο Μωυσής και το ξύλο της Μερά Ο λαός του Ισραήλ πέρασε πολλές περιπέτειες στην ιστορία, καθότι δεν άκουγε το Θεό. Όταν βρίσκονταν στην έρημο, μετά την φυγή από την Αίγυπτο και την διάβαση της Ερυθράς θαλάσσης, δεν υπήρχε νερό. Οι Ισραηλίτες τα έβαλαν με τον Μωυσή και τον Θεό, που τους πήρε από την Αίγυπτο, όπου ήταν δούλοι, και τους έφερε στην έρημο να πεθάνουν, όπως έλεγαν. Ο Μωυσής έριξε τότε το ραβδί του στο βράχο στο όρος Χωρήβ και βγήκε γλυκό νερό για τους Ισραηλίτες, θέλοντας να τους δείξει ότι η πίστη στο Θεό, μας κάνει να περνούμε τις δυσκολίες. Μετά οι Ισραηλίτες βρέθηκαν στην περιοχή Ραφιδίν, όπου βρέθηκε και ο στρατός από έναν άλλο λαό, τους Αμαληκίτες. Ο Μωυσής φώναξε τον Ιησού του Ναυί και του είπε να διαλέξει ικανούς άντρες για την μάχη, ενώ ο ίδιος θα στεκόταν επάνω στο αντικρινό λόφο. Ο Ιησούς την επόμενη μέρα άρχισε να πολεμά τους Αμαληκίτες, αλλά κανένας δε φαινόταν να νικά τον άλλο. Τότε ο Μωυσής άκουσε τη φωνή του Θεού που του έλεγε να σηκώσει τα χέρια ψηλά, στο σχήμα του Σταυρού. Όσο κρατούσε ο Μωυσής τα χέρια ψηλά, νικούσαν οι Ισραηλίτες, μόλις κουραζόταν και τα κατέβαζε κάτω, νικούσαν οι Αμαληκίτες. Κοντά στον Μωυσή βρίσκονταν ο αδερφός του Ααρών και ο Ουρ. Αυτοί βλέποντας την εξέλιξη της μάχης έβαλαν τον Μωυσή να καθίσει πάνω σε μια πέτρα. Ο ένας κράτησε το ένα χέρι και ο άλλος το άλλο. Κι έτσι μέχρι που έδυσε ο ήλιος οι Ισραηλίτες συνέτριψαν τους Αμαληκίτες. Ο Θεός είπε στον Μωυσή τότε να καταγράψει το περιστατικό αυτό, να χτίσει ένα θυσιαστήριο εκεί στο όρος Ραφιδίν και να θυμάται για πάντα αυτή τη νίκη και τον τρόπο που αυτή επετεύχθη. Αργότερα, όταν οι Ισραηλίτες έφτασαν κοντά στη γη της Επαγγελίας, πέρασαν κι άλλη δοκιμασία. Φίδια φαρμακερά τους δάγκωναν, γιατί τα είχαν βάλει και πάλι με το Θεό. Πήγαν στον Μωυσή και τον παρακάλεσαν να μεσολαβήσει στο Θεό και να γλιτώσουν από τον φοβερό θάνατο. Ο Μωυσής προσευχήθηκε στο Θεό και ο Κύριος του είπε να φτιάξει ένα χάλκινο φίδι, να το βάλει πάνω σ ένα κοντάρι και όταν κάποιον τον τσιμπούσε φίδι, τότε να κοιτάζει το χάλκινο φίδι το οποίο βρισκόταν στο κοντάρι και δεν θα πέθαινε. Έτσι και έγινε. Οι Ισραηλίτες με την δύναμη του Θεού και του σταυρού, πέρασαν τη ζωή της ερήμου και έφτασαν στη γη της Επαγγελίας. Ερμηνευτικά Σχόλια Το ραβδί του Μωυσή: Το ραβδί του Μωυσή συμβολίζει τον Σταυρό. Όπως ο Μωυσής έσπασε το σκληρό βράχο και έβγαλε νερό που έδωσε ζωή στους Ισραηλίτες, έτσι και ο Σταυρός του Κυρίου έσπασε το βράχο του θανάτου και έδωσε ζωή στους ανθρώπους. Το ίδιο και το σημείο του Σταυρού με το οποίο ο Ισραηλίτες νίκησαν τους Αμαληκίτες. Ο χριστιανός με το σημείο του Σταυρού νικάει τον διάβολο. Αλλά και τα φίδια συμβολίζουν τις μικρές ή τις μεγάλες αμαρτίες που μας οδηγούν στο θάνατο. Με τη βοήθεια του Σταυρού του Κυρίου, παίρνουμε δύναμη να μην νικιόμαστε από το ταγκαλάκι. Ύψωσε τα χέρια του σε στάση σταυρού: ο Σταυρός του Χριστού, με το σχήμα του οποίου προστατεύονταν οι Ισραηλίτες από κάθε δυσκολία, συμβολίζει τον τρόπο με τον οποίο λυτρώθηκε ο άνθρωπος από την αμαρτία. Είναι ακόμη μια συνεχής υπενθύμιση της αγάπης του Θεού προς τον άνθρωπο. Πάνω στο Σταυρό έχυσε το αίμα του ο Χριστός, για να συμφιλιώσει τον άνθρωπο με το Δημιουργό του, το Θεό. Από τότε έγινε ο ματωμένος Σταυρός ο τρόπος με τον οποίο ανοίγουμε την πόρτα της συγνώμης προς το Θεό για όσους θέλουν να την περάσουν. Όσο μεγάλα και αν είναι τα λάθη, τα 70

71 παραπτώματα, οι αμαρτίες μας, η αγάπη του Θεού τα ξεπερνά. Έτσι έδωσε αυτό το σχήμα ο Θεός στους ανθρώπους της Παλαιάς Διαθήκης, ως προφητική μαρτυρία για τη σωτηρία του ανθρώπου μέσω της σταύρωσης του Χριστού. Το χάλκινο φίδι: Το χάλκινο φίδι το ύψωσε ο Μωυσής καρφωμένο σε ξύλο. Στο τίμιο ξύλο του σταυρού υψώθηκε κρεμασμένος κι ο Χριστός μας. Τα φαρμακερά φίδια σκορπούσαν το θάνατο. Ο σατανάς, ο όφις ο αρχαίος, με τα φαρμακερά τσιμπήματά του νεκρώνει την ψυχή του ανθρώπου. Στην έρημο ο Μωυσής κρέμασε πάνω στο ξύλο ένα χάλκινο φίδι, που ήταν το ομοίωμα των φαρμακερών φιδιών. Στο σταυρό κρεμάστηκε ο ίδιος ο Κύριος, ο Οποίος θεωρήθηκε το ομοίωμα της αμαρτίας, καθώς σήκωσε επάνω του όλες τις αμαρτίες του κόσμου. Στην έρημο οι Ιουδαίοι ατενίζοντας το χάλκινο φίδι διέφυγαν τον πρόσκαιρο θάνατο, εμείς οι πιστοί ατενίζοντας τον Σταυρό του Χριστού λυτρωνόμαστε από τη σκλαβιά της αμαρτίας, από τον αιώνιο θάνατο, μπορούμε να εισέλθουμε όχι στη γη της επαγγελίας, αλλά στη Βασιλεία του Θεού. Πέρασαν τη ζωή της ερήμου: από την παιδική μας ηλικία καλούμαστε να έχουμε υπόψιν μας το σημείο του Σταυρού. Μας υπενθυμίζει η Εκκλησία μας ότι η ζωή μας δεν θα έχει μόνο χαρές, αλλά και λύπες. Την ίδια στιγμή μας λέει ότι δεν είμαστε μόνοι μας. Πρώτος ο Χριστός πέρασε τις λύπες στο Σταυρό και δεν θα μας αφήσει να απογοητευτούμε και να νικηθούμε. Ακόμη, ότι ο πειρασμός, η αμφισβήτηση του Θεού, η μοναξιά, το κακό της αμαρτίας, η δίψα για επιβίωση μέσα σε κάθε κρίση νικιούνται με το σημείο του σταυρού. Επομένως, ας μάθουμε να τον κάνουμε σωστά, κεφάλι, κοιλιά, δεξιός ώμος και αριστερός ώμος, γιατί στο σταυρό φάνηκε ότι ο Χριστός ήταν στον ουρανό (κεφάλι), κατέβηκε στη γη (κοιλιά), και ζητούμε από Αυτόν να μας βάλει από τα δεξιά του όπως τον ευγνώμονα ληστή (δεξιός ώμος) και όχι από τα αριστερά. Ο Σταυρός είναι το καύχημά μας, μολονότι θεωρείται σημείο αδυναμίας, διότι ο Θεός που είναι παντοδύναμος δέχτηκε να υποφέρει πάνω στο ξύλο αυτό. Όμως μας λύτρωσε από τον θάνατο και την αμαρτία έτσι. Να κάνουμε λοιπόν το σταυρό όταν περνούμε έξω από μία εκκλησία, όταν ξεκινάμε για το σχολείο, όταν αρχίσουμε να τρώμε και όταν τελειώνουμε το φαγητό μας, πριν κοιμηθούμε, πριν γράψουμε ένα διαγώνισμα, πριν ξεκινήσουμε κάτι στη ζωή μας. Και την ίδια στιγμή να φοράμε επάνω μας σταυρό, για να νικάμε το κακό και να μας προστατεύει. Ερωτήσεις 1. Τι μας διδάσκουν οι τρεις ιστορίες από την Παλαιά Διαθήκη; 2. Γιατί το σχήμα του σταυρού; 3. Πώς κάνουμε το σημείο του Σταυρού; 4. Τί φοβάται περισσότερο ο διάβολος από μας; 5. Πότε μπορούμε να κάνουμε το σημείο του σταυρού; Συμπέρασμα Ο Σταυρός είναι η δύναμη και η βοήθειά μας. Να τον κάνουμε όσο περισσότερες φορές μπορούμε κάθε ημέρα και σωστά. 71

72 Ζωγραφίστε το Μωυσή να χτυπάει με το ραβδί του το βράχο στο βουνό Χωρήβ Το ταξίδι των Ισραηλιτών Όταν βρίσκονταν στην έρημο, μετά την φυγή από την Αίγυπτο και την διάβαση της Ερυθράς θαλάσσης, δεν είχαν νερό. Όρος Χωρήβ Πώς βρήκαν νερό οι Ισραηλίτες;... Ποιος νίκησε;... Περιοχή Ραφιδίν Με ποιο τρόπο νίκησαν; Μάχη Ι... εναντίον Α... Κοντά στη γη της Επαγγελίας Τι συνέβη... στους Ισραηλίτες; Πώς σώθηκαν;

73 ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ 22 Ο προφήτης Ηλίας συναντά το Θεό στο Χωρήβ Ο προφήτης Ηλίας, με το θαύμα της φωτιάς που έπεσε από τον ουρανό και έκαψε το μοσχάρι, απέδειξε περίτρανα σε όλους την ύπαρξη του αληθινού Θεού. Όλοι τον τιμούν και βρίσκεται στο απόγειο της δόξας του. Μέχρι που η βασίλισσα Ιεζάβελ μαθαίνει από τον Αχαάβ όσα έγιναν. Θυμώνει τόσο πολύ και αποφασίζει να τον τιμωρήσει σκοτώνοντας τον. Ο Ηλίας μαθαίνει από το βασιλιά τα σχέδια της Ιεζάβελ και φεύγει μακριά. Κατευθύνεται στην πόλη Βηρσαβεέ και σταματάει σε μια ερημιά κάτω από μια άρκευθο να ξεκουραστεί (άγριο κυπαρίσσι). Είναι στεναχωρημένος και ζητάει από το Θεό προσευχόμενος, αν είναι η ώρα του να πεθάνει, να μη συμβεί από την βασίλισσα που τον κυνηγάει, ώστε να μη θριαμβεύσουν τα είδωλα. Μετά την προσευχή του, κοιμάται και όταν ξυπνάει βρίσκει δίπλα του φαγητό (κρίθινη λαγάνα) και νερό. Ο Θεός τον παρηγορεί με τη Θεία Χάρη Του, στέλνει τον άγγελό του και τον ταΐζει καθημερινά, και μετά από πεζοπορία σαράντα ημερών φθάνει στο βουνό Χωρήβ. Το βουνό αυτό ήταν τεράστιο και ο προφήτης μπήκε σε μια σπηλιά να ξεκουραστεί. Την ώρα της προσευχής του, ο προφήτης Ηλίας λέει τα παράπονά του στο Θεό. Του μιλά για την απογοήτευσή του από τους Ισραηλίτες και την εγκατάλειψη της αληθινής πίστης από τους ανθρώπους, παρόλα τα θαύματα. Ο Θεός ζητάει από τον Ηλία να ανέβει την άλλη μέρα στην κορυφή του βουνού, που είναι το όρος Σινά, ώστε να Τον δει, όπως είχε γίνει με τον Μωυσή, όταν είχε παραλάβει τις δέκα εντολές. Εκεί λοιπόν ο Ηλίας είχε μία εμπειρία του Θεού που δύσκολα περιγράφεται με λόγια. Την ώρα της προσευχής του ο Θεός του ζήτησε να ανεβεί στη κορυφή του βουνού. Όταν ο Ηλίας ανέβηκε, πρώτα φύσηξε πολύ δυνατός αέρας, μετά έγινε σεισμός, ύστερα βγήκε φωτιά από τα βράχια και στο τέλος ο προφήτης Ηλίας άκουσε τον ευχάριστο ήχο από ένα δροσερό και ανακουφιστικό αεράκι. Σε αυτό το αεράκι ήταν ο Θεός, που επισκέφθηκε τον προφήτη Ηλία για να τον παρηγορήσει και να τον ενημερώσει ότι είχε έρθει η ώρα να χρίσει ο Ηλίας τον Αζαήλ βασιλιά του Ισραήλ και τον Ελισαίο προφήτη και διάδοχό του. Ο Θεός τον πληροφόρησε επίσης ότι ακόμα επτά χιλιάδες άνθρωποι πίστευαν στον αληθινό Θεό, άρα ο αγώνας του προφήτη δεν είχε πάει χαμένος! Ο Ηλίας ένιωσε την ψυχή του να γεμίζει ελπίδα και θάρρος και έφυγε από την κορυφή του βουνού. Συνάντησε τον Ελισαίο και ρίχνονταν πάνω του την μηλωτή του (προβιά που είχε για παλτό), τον έχρισε προφήτη και τον πήρε μαζί του να τον υπηρετεί και να τον εκπαιδεύσει. Ερμηνευτικά σχόλια Αχαάβ: Ο βασιλιάς για άλλη μια φορά αποδεικνύεται κατώτερος των περιστάσεων. Αδυνατεί να βασιλέψει. Ο Αχαάβ είναι ένας βασιλιάς- μαριονέτα. Ενώ αντιλαμβάνεται το σωστό και το λάθος, δεν είναι σε θέση να το επιβάλει. Είναι απλώς το υποχείριο της Ιεζάβελ, η οποία, με δεδομένη την δύσκολη θέση της γυναίκας εκείνη την εποχή, έχει τεράστια δύναμη. Είναι η εξαίρεση στον κανόνα. Η δύναμή της όμως δεν είναι για καλό. Ωστόσο, ο βασιλιάς προσπαθεί να μετριάσει το κακό, προειδοποιώντας τον Ηλία για τα σχέδια της βασίλισσας, ώστε να προλάβει να φύγει και να γλιτώσει. Ο προφήτης Ηλίας: ενώ βρίσκεται στο απόγειο της δόξας του, ο Ηλίας κινδυνεύει να πεθάνει από την οργή της βασίλισσας, η οποία θέλει οπωσδήποτε να τον εξαφανίσει από προσώπου της γης, καθώς εξευτέλισε τους ψεύτικους θεούς της, άρα και το κύρος της ίδιας. Ο Ηλίας ταπεινώνεται με τον χειρότερο 73

74 για την εποχή τρόπο, από γυναίκα και μάλιστα φανατική ειδωλολάτρισσα, η οποία πίστευε σε θεούς που πριν λίγο ο προφήτης κατατρόπωσε με θαυμαστό τρόπο. Περίλυπη η ψυχή του αποδέχεται τα γεγονότα, ζητάει όμως να μην πεθάνει από τους ειδωλολάτρες, όχι για τον εαυτό του αλλά για να μη θριαμβεύσει η ψεύτικη θρησκεία τους. Λέει τα παράπονα του στο Θεό: την ώρα της προσευχής στο Θεό, έχοντας δεχτεί την τροφή του αγγέλου κατά τις σαράντα μέρες της πεζοπορίας του, ο άνθρωπος Ηλίας ξεσπάει βίαια και ανυπόμονα. Λέει τον καημό του στο Θεό. Εκφράζει την απελπισία του, βιώνοντας ως αποτυχία το όλο έργο του καθώς, πιστεύει ότι δεν έμεινε κανένας πιστός στον αληθινό Θεό, παρόλα τα θαυμαστά γεγονότα που με τη βοήθεια του Θεού επιτέλεσε ο ίδιος πριν λίγο καιρό. Αισθάνεται ότι ο Θεός τον ακούει κι εκείνος εκφράζεται απλά και ουσιαστικά όπως θα μιλούσε το παιδί στον πατέρα του. Και ο Πατέρας τον ακούει και του απαντάει. Τον καλεί να ανεβεί στο βουνό Χωρήβ για να του παρουσιαστεί. Φωνή αύρας λεπτής: κάνει υπακοή λοιπόν ο Ηλίας και ανεβαίνει στο βουνό. Ο Θεός δεν θέλει απλώς να τον παρηγορήσει και να τον ενισχύσει. Του φανερώνεται ο Ίδιος, για να πάρει κουράγιο. Δεν είναι στα έντονα φυσικά φαινόμενα, τον ανεμοστρόβιλο, την φωτιά, το σεισμό. Δεν κάνει θόρυβο ο Θεός, δεν εμφανίζεται παντοδύναμος, αλλά σαν ένα γλυκό και δροσερό αεράκι. Χωρίς φασαρία, δροσίζει τον άνθρωπο από την φλόγα της λύπης, της αγωνίας, της απελπισίας και τον ξεκουράζει αληθινά. Αυτή η θέαση του Θεού είναι πολύ σπουδαίο γεγονός για όλους μας. Μάς δείχνει ότι ο Θεός δεν μας ξεχνά. Ότι θα Τον δούμε, αν μοιάσουμε του προφήτη. Αν δηλαδή είμαστε από την παιδική μας ηλικία αποφασισμένοι να παλέψουμε να γίνεται αυτό που θέλει ο Ίδιος και το Ευαγγέλιο. Αν δεν νικηθούμε από την αίσθηση της μοναξιάς. Ότι κανείς άλλος δεν πιστεύει στο Θεό. Αν του έχουμε εμπιστοσύνη. Ο Θεός εμφανίζεται όταν νιώθουμε ότι έχουμε χάσει στον αγώνα της ζωής. Αρκεί να λέμε «έχει ο Θεός» και να μην το βάζουμε κάτω. επτά χιλιάδες άνθρωποι: τελικά ο προφήτης δεν ήταν τόσο μόνος όσο πίστεψε. Επτά χιλιάδες άνθρωποι τον ακολούθησαν. Από την παιδική μας ηλικία λοιπόν να κάνουμε αυτό που θέλει ο Θεός και Εκείνος θα είναι μαζί μας, αλλά και άλλοι θα πιστεύουν κοντά μας. Τον Θεό τον βλέπουμε στην πίστη, όταν ανεβαίνουμε λίγο ψηλότερα σε σχέση με το τι μας προσφέρει ο κόσμος και η ζωή, όταν αγαπούμε, όταν Τον κοινωνούμε στη Θεία Ευχαριστία. Αξίζει λοιπόν να μην το βάζουμε κάτω, ακόμη κι όταν είμαστε μόνοι μας. Θα έρχεται η χάρις Του, που σημαίνει η ευλογία και η παρηγοριά Του και θα βγαίνουμε νικητές σε κάθε δυσκολία. Ερωτήσεις 1. Γιατί η βασίλισσα ήθελε να σκοτώσει τον προφήτη Ηλία; Τι φοβόταν; 2. Ο προφήτης φεύγοντας γλύτωσε τον κίνδυνο; Γιατί; 3. Ο Θεός άφησε τον προφήτη Ηλία στα χέρια της βασίλισσας; Πώς τον έσωσε; 4. Γιατί απογοητεύτηκε ο Ηλίας; Τον είχε στ' αλήθεια ξεχάσει ο Θεός; 5. Τελικά πώς βοήθησε ο Θεός τον προφήτη Του; Πώς το καταλαβαίνουμε αυτό; 6. Τι σημαίνει ότι βλέπουμε τον Θεό; Συμπέρασμα Ο Θεός δεν βρίσκεται στον θόρυβο και την δύναμη, αλλά στην χάρη που φέρνει η αγάπη Του όπως την ζούμε στη ζωή της Εκκλησίας. Βρες στο κρυπτόλεξο 8 λέξεις από την ιστορία: ΑΒΡΙΕΖΑΒΕΛΡΚΑΚΣΤΡΙΟΙΚΗΚΞΗΞΚΘΔΣΠΗΛΑΙΟΜΕ ΚΧΩΡΗΒΛΚΞΗΓΝΣΚΟΑΓΓΕΛΟΣΛΚΗΞΓΜΝΗΛΙΑΣΚΗΞΓΝΔΜΩΥΣΗ ΣΚΗΞΓΙΣΙΝΑΟΙΚΗΞΗΕΛΙΣΑΙΟΣΜΗΛΩΤΗ ΡΛΙΟΛΚ 74

75 Να ζωγραφίσετε τον προφήτη Ηλία να προσδοκά την παρουσία του Θεού ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ 23 75

76 Το αμπέλι του Ναβουθαί Είδαμε την προηγούμενη φορά ότι ο προφήτης Ηλίας έζησε στα χρόνια του βασιλιά Αχαάβ. Ο Αχαάβ ήταν ένας βασιλιάς άδικος, όχι γιατί ήταν κακός ο ίδιος, αλλά γιατί επηρεάζονταν από τη γυναίκα του, την ειδωλολάτρισσα Ιεζάβελ. Δίπλα από το παλάτι του Αχαάβ ήταν ένα αμπέλι που ανήκε σε έναν Ισραηλίτη, τον Ναβουθαί. Μια μέρα ο Αχαάβ είπε στον Ναβουθαί να του δώσει το αμπέλι του, όμως εκείνος αρνήθηκε, διότι το είχε κληρονομιά από τους προγόνους του. Ο Αχαάβ στενοχωρήθηκε, διότι παρότι το αμπέλι του άρεσε, δεν μπορούσε να το αποκτήσει. Η γυναίκα του η Ιεζάβελ τον είδε στενοχωρημένο και ρώτησε την αιτία. Όταν της είπε το λόγο, η Ιεζάβελ του είπε: «Εσύ είσαι ο βασιλιάς του Ισραήλ. Σήκω, φάε και πάψε να στενοχωριέσαι. Εγώ θα σου δώσω το αμπέλι του Ναβουθαί». Η Ιεζάβελ έγραψε γράμματα με το όνομα του Αχαάβ και τα έστειλε στην πόλη όπου κατοικούσε ο Ναβουθαί, στους άρχοντες και τους ιερείς. Μ αυτά τα γράμματα ζήτησε από τους υπεύθυνους να βρούνε δύο ανθρώπους να πούνε ψέματα ότι ο Ναβουθαί έβρισε και το Θεό και τον βασιλιά. Η τιμωρία γι αυτή την πράξη ήταν θάνατος με πετροβόλημα. Έτσι κι έγινε. Μόλις η Ιεζάβελ έμαθε ότι ο Ναβουθαί πέθανε, είπε το νέο στον Αχαάβ κι αυτός πήρε το αμπέλι για δικό του. Ο Κύριος τότε είπε του προφήτη Ηλία να παρουσιαστεί και πάλι στον Αχαάβ. Πήγε τότε ο προφήτης και είπε στον Αχαάβ ότι για την πράξη του να πάρει το αμπέλι του Ναβουθαί σκοτώνοντας τον ιδιοκτήτη του θα τιμωρηθεί με θάνατο από το Θεό. Ο Αχαάβ όμως μετάνιωσε, φόρεσε μαύρα ρούχα τα οποία ούτε στον ύπνο του δεν έβγαζε, νήστεψε και ταπεινώθηκε, καταλαβαίνοντας το σφάλμα του. Τότε ο Θεός είπε στον προφήτη Ηλία ότι η τιμωρία του θα αναβαλλόταν, διότι μετάνιωσε για το λάθος του. Ερμηνευτικά σχόλια αμπέλι: ο βασιλιάς είχε όσα αγαθά ήθελε, διότι ήταν βασιλιάς. Όμως το ταγκαλάκι τον έβαλε να επιθυμήσει κάτι που δεν του ανήκε. Υπήρχε μία από τις δέκα εντολές που έλεγε: «να μην επιθυμείς όσα ανήκουν στον πλησίον σου». Ο βασιλιάς όμως είχε παρασυρθεί από τη γυναίκα του και είχε πάψει να σέβεται τις εντολές του Θεού, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να πει όχι στο ταγκαλάκι και να σκέφτεται πώς μπορεί να πάρει κάτι που δεν του ανήκε. το είχε κληρονομιά από τους προγόνους του: αρχικά ο βασιλιάς διασώζει ένα ίχνος σεβασμού προς τον άλλο άνθρωπο. Ο Ναβουθαί, βλέπουμε, ότι δεν δέχεται να παραδώσει κάτι που ανήκε στους προγόνους του. Είναι σπουδαίο δίδαγμα αυτό για όλους μας. Ό,τι έχουμε παραλάβει από την ιστορία μας, την πίστη μας, τους προγόνους μας να μην δεχόμαστε να το πουλήσουμε, να το εγκαταλείψουμε δηλαδή στα χέρια άλλων, οι οποίοι ούτε το σέβονται ούτε το αγαπούνε, αλλά γι αυτούς είναι κάτι που απλώς θέλουν να τους ανήκει. Εμάς όμως ό,τι μας έχουν δώσει οι παλαιότεροι, την πίστη, τη γλώσσα, την πατρίδα, την ιστορία μας, καλούμαστε να τα διαφυλάξουμε με κάθε κόστος, γιατί είναι ο πνευματικός μας θησαυρός. Η Ιεζάβελ του είπε να μη στενοχωριέται: εδώ φαίνεται πώς οι άλλοι που δεν πιστεύουν στο Θεό μας οδηγούν μακριά από το καλό. Ενώ και η Ιεζάβελ ήξερε πως το αμπέλι δεν ανήκε στο βασιλιά, αντί να τον συμβουλέψει και να του πει ότι ως βασιλιάς είχε ό,τι του χρειαζόταν, λειτούργησε βοηθητικά προς το ταγκαλάκι. Τον έσπρωξε περισσότερο να επιθυμεί το ξένο και εργάστηκε με κακό τρόπο ώστε ο βασιλιάς να το αποκτήσει. Μας θυμίζει κακούς φίλους, οι οποίοι μας σπρώχνουν στο να πειράζουμε τους άλλους, να θέλουμε να πάρουμε δικά τους πράγματα, να τους κατηγορούμε, να τους απομακρύνουμε από κοντά μας και γενικότερα να κάνουμε ό,τι δεν είναι σωστό, μόνο και μόνο και για να μας ευχαριστήσουν αλλά και να ευχαριστηθούν οι ίδιοι. να πούνε ψέματα: η Ιεζάβελ είναι η προσωποποίηση της κακίας. Προκειμένου να έχει το βασιλιά ευχαριστημένο και να μπορεί στη συνέχεια να συνεχίσει να τον κάνει ό,τι θέλει δε διστάζει να οδηγήσει 76

77 έναν αθώο άνθρωπο στο θάνατο. Βάζει κάποιους να πούνε ψέματα (εδώ τηρεί φαινομενικά τον νόμο ότι για να ισχύσει κάποια μαρτυρία εις βάρος ενός ανθρώπου πρέπει να υπάρχουν τουλάχιστον δύο μάρτυρες-στην πράξη όμως παραβιάζει δύο νόμους, το να μην λέμε ψέματα εις βάρος των άλλων και το να μη σκοτώνουμε) και την ίδια στιγμή τον οδηγεί στο θάνατο. Έτσι ο Ναβουθαί πεθαίνει αδικημένος από τους ανθρώπους, για να υπερασπιστεί ό,τι του δόθηκε. Όμως ο Θεός δεν τον ξεχνά. Η Εκκλησία λέει ότι ο Ναβουθαί είναι τύπος του Χριστού μας. Όντας αθώος και από πίστη στο Θεό γίνεται μάρτυρας εξαιτίας της κακίας των ανθρώπων. Μοιάζει με το Χριστό, ο Οποίος σταυρώθηκε από την κακία των ανθρώπων, χωρίς να φταίξει σε κάτι. Γι αυτό και ο Ναβουθαί ανήκει στους δίκαιους της Παλαιάς Διαθήκης και γιορτάζει δύο Κυριακές πριν τα Χριστούγεννα μαζί τους. ο προφήτης πηγαίνει στον βασιλιά: ο προφήτης Ηλίας πληροφορείται από τον Θεό την αδικία και πηγαίνει στο βασιλιά. Ο προφήτης δείχνει στον βασιλιά ότι μπορεί και η βασίλισσα και εκείνος να ξεγέλασαν τους ανθρώπους, δεν μπορούν όμως να ξεγελάσουν τον αληθινό Θεό. Έτσι του εφιστά την προσοχή ότι το να πάρει κάτι που δεν του ανήκε και να σκοτώσει αυτόν που το είχε, θα τον οδηγήσει με τη σειρά του στο θάνατο. Ο Θεός είναι δίκαιος και δεν ανέχεται την ανθρώπινη αδικία. Μπορεί προσωρινά να φαίνεται ότι αφήνει μερικά πράγματα να περνούν, όμως αυτό το κάνει για να μπορέσουν οι άνθρωποι να μετανοήσουν. ο Αχαάβ μετανόησε: ο βασιλιάς φορά μαύρα ρούχα, σα να πέθανε κάποιος δικός του. Ο Θεός δέχεται την μετάνοιά του βασιλιά, όμως το χρέος του Αχαάβ δεν έχει πληρωθεί. Έτσι, σε κάποια επιδρομή εχθρών, ο Αχαάβ θα σκοτωθεί από αυτούς, το ίδιο και η γυναίκα του η Ιεζάβελ, η οποία παρέμεινε αμετανόητη. Ό,τι δεν μας ανήκει δεν μπορούμε να το παίρνουμε από τους άλλους. Αυτό είναι αδικία τόσο στα μάτια του Θεού όσο και στα μάτια των ανθρώπων. Ούτε επιτρέπεται να κακομεταχειριζόμαστε τους άλλους, για να τους πάρουμε ό,τι έχουν, ούτε να χρησιμοποιούμε τη δύναμή μας τη σωματική ή την εξυπνάδα μας για να φαινόμαστε οι δυνατοί της παρέας, οι «μάγκες». Αυτό δεν βρίσκει δικαίωση μπροστά στο Θεό. Να χαιρόμαστε με ό,τι μας δόθηκε και να δοξάζουμε το Θεό και από την άλλη να αγωνιζόμαστε να κρατήσουμε τους θησαυρούς των προγόνων μας. Και ο Θεός θα μας ενισχύει, για να μπορούμε να μοιραζόμαστε κιόλας αυτό που έχουμε. Για να γίνει αυτό χρειάζεται να θυμόμαστε τι ζητά ο Θεός από εμάς και να μην παρασυρόμαστε από κακούς φίλους, ούτε από την όποια δύναμή μας. Να σεβόμαστε τους άλλους και ό,τι είναι και ό,τι τους ανήκει, τόσο στο σχολείο, όσο και στις παρέες και στο σπίτι μας, με τα αδέρφια μας. Ερωτήσεις 1.Ήταν σωστή η πράξη του Αχαάβ να πάρει το αμπέλι του Ναβουθαί; 2. Ποιος παρέσυρε τον Αχαάβ στην πράξη του; 3. Επιτρέπεται να πειράζουμε κάτι που ανήκει σε άλλους; 4. Πώς κρίνετε τη στάση του Αχαάβ όταν ο προφήτης Ηλίας του ανήγγειλε την απόφαση του Θεού για την πράξη του; 5. Πώς δείχνουμε ότι δεν θέλουμε να παίρνουμε ό,τι ανήκει στους άλλους; Συμπέρασμα Ο Χριστός θέλει να μην πειράζουμε πράγματα που ανήκουν σε άλλους, αλλά ό,τι έχουμε δικό μας να το μοιραζόμαστε. Να βρεις τις 7 λέξεις που κρύβονται στον πίνακα Τ Α Γ Κ Α Λ Α Κ Ι Τ Ρ Ν Α Β Ο Υ Θ Α Ι Α Χ Α Α Β Μ Ι Ε Ζ Α Β Ε Λ Π Α Μ Π Ε Λ Ι Α Δ Ι Κ Ι Α Η Λ Ι Α Σ 77

78 Να ζωγραφίσετε τον προφήτη Ηλία να ελέγχει τον βασιλιά Αχαάβ για την αδικία ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ 24 78

79 Οι προφητείες του Ησαΐα για το Πάθος και την Ανάσταση του Χριστού Ο προφήτης Ησαΐας ήταν μαζί με τον προφήτη Ηλία οι δυο πιο σπουδαίοι προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης. Ο προφήτης Ησαΐας προφήτευσε, είπε δηλαδή 750 χρόνια πριν έρθει ο Χριστός, το τι επρόκειτο να πάθει ο Υιός του Ανθρώπου για τις αμαρτίες μας, για να μπορέσουμε οι άνθρωποι να κρατήσουμε στην καρδιά μας ζωντανή την αγάπη του Θεού, αλλά και η θυσία του Χριστού πάνω στο Σταυρό να λειτουργήσει για όλους μας ως ευκαιρία μιας νέας ζωής. Λέει λοιπόν ο Ησαΐας: «Δεν είχε ο Μεσσίας ωραία και ελκυστική εμφάνιση. Δεν είχε λαμπρότητα. προσώπου, ούτε ομορφιά. Το πρόσωπό του ήταν περιφρονημένο χωρίς τιμή και δόξα. Δέχτηκε εξευτελισμούς και ταπεινώσεις εκ μέρους των ανθρώπων. Αυτός όμως φέρει πάνω του το βαρύ φορτίο των αμαρτιών μας. Τραυματίστηκε για τις δικές μας αμαρτίες, υπέφερε για τις ανομίες μας. Χάρη δε στην πληγή εκείνου, εμείς θεραπευτήκαμε. Και αυτός παρ όλες τις κακώσεις που υπέστη, δεν άνοιξε το στόμα του. Σαν άφωνο πρόβατο οδηγήθηκε στη σφαγή. Σαν αμνός μπροστά σ αυτόν που τον κουρεύει, έτσι βαδίζει, χωρίς να ανοίγει το στόμα του. Αφαιρέθηκε βίαια και άδικα από τη γη η ζωή του. Το παιδί μου αυτό, λέγει ο Θεός, δεν έπραξε καμία παρανομία, ούτε βρέθηκε ποτέ ψεύδος στο στόμα του. Αν προσφέρετε αυτόν ως εξιλαστήριο θύμα για τις αμαρτίες σας, η ψυχή σας θα λυτρωθεί. Αυτός θα πάρει ως δική του πνευματική κληρονομιά πολλούς, γιατί με τη θέλησή του παραδόθηκε στο λυτρωτικό για μας θάνατο. Και δια της θυσίας του πήρε πάνω του τις αμαρτίες πολλών». Και κατόπιν διηγείται τι θα συμβεί μετά την Ανάσταση: «Θα θυμηθούν και θα ξαναγυρίσουν στον Κύριο όλα τα έθνη της γης. Θα γονατίσουν μπροστά του όλες οι φυλές του κόσμου, γιατί σ Αυτόν ανήκει το Βασίλειο και Αυτός εξουσιάζει τα έθνη. Μπροστά του θα γονατίσουν όλοι οι μεγάλοι της γης». Και τότε θα γίνει χαρά για όλο τον κόσμο, για την νέα Ιερουσαλήμ, για την Εκκλησία, η οποία θα φωτιστεί από την δόξα του Θεού: «Φωτίζου, φωτίζου, Ιερουσαλήμ, διότι έχει πλέον έλθει το φως σου που είναι ο Χριστός σε σένα, και η δόξα του Κυρίου έχει ανατείλει επάνω σου. Στο σκοτάδι που έχει καλύψει όλη τη γη εσύ θα γευθείς την παρουσία του Κυρίου. Με το δικό σου φως και προς το δικό σου φως θα πορευθούν οι βασιλείς και τα έθνη θα φωτισθούν με τη δική σου λαμπρότητα. Νέα αγία Σιών, ύψωσε ολόγυρα τα μάτια σου και δες συγκεντρωμένα τα παιδιά σου. Να που έχουν έρθει όλοι οι γιοι σου από τις μακρινές χώρες και οι κόρες σου θα μεταφέρονται πάνω στους ώμους από χαρά. Τότε θα δεις, θα σε καταλάβει δέος, διότι όλος ο πλούτος της θάλασσας της Μεσογείου, τα πλούτη εθνών και λαών θα μετατοπισθούν και θα μεταφερθούν σε σένα». Η Εκκλησία μας κάθε Μεγάλη Εβδομάδα θυμάται, διαβάζει και ψάλλει αυτές και άλλες προφητείες από άλλους προφήτες, που δείχνουν ότι ο Χριστός ήρθε για να φέρει στον κόσμο την σωτηρία. Αυτός είναι η Αλήθεια και ο Μεσσίας, ο Απεσταλμένος του Θεού, για να μας σώσει από κάθε κακό. Ερμηνευτικά σχόλια Δεν είχε λαμπρότητα και ομορφιά: ο Χριστός υπέφερε, βασανίστηκε για χάρη των ανθρώπων. Τα βασανιστήρια έκαναν να κρυφτεί η ομορφιά του προσώπου Του. Φάνηκε μέσα σ αυτά η ταπείνωση και η θυσία Του για τους ανθρώπους. Γι αυτό κι εμείς Τον ονομάζουμε Νυμφίο, δηλαδή όπως ο γαμπρός πηγαίνει να παντρευτεί τη νύφη, έτσι και ο Χριστός έρχεται να δείξει την αγάπη Του στον κάθε άνθρωπο, στην κάθε ψυχή, ακόμη κι αν δεν είμαστε έτοιμοι να Τον δεχτούμε, ακόμη κι αν μετράμε τα πάντα με βάση την εξωτερική εμφάνιση, το πώς φαίνονται τα πράγματα. Και ο Χριστός φάνηκε αδύναμος πάνω στο Σταυρό, λύτρωσε όμως όλο τον κόσμο που θα πιστέψει σ Αυτόν μέσα από την ήττα του θανάτου. 79

80 Δέχτηκε εξευτελισμούς και ταπεινώσεις εκ μέρους των ανθρώπων: οι άνθρωποι μαστίγωσαν το Χριστό, Τον έφτυσαν, Τον κορόιδεψαν, Τον χτύπησαν, Τον έντυσαν βασιλιά για να Τον ειρωνευτούν, Τον έβαλαν να σηκώσει το σταυρό Του, μοίρασαν τα ρούχα Του οι στρατιώτες κατά τον Σταυρό, Τον ειρωνεύονταν όταν πλησίαζε η ώρα να πεθάνει, Τον πότισαν με ξίδι. Ακόμη και ο ένας από τους δύο ληστές Του φέρθηκε άσχημα, ενώ ο μαθητής Του Πέτρος Τον αρνήθηκε τρεις φορές. Ο άλλος μαθητής Του ο Ιούδας Τον πρόδωσε. Οι εννέα μαθητές Του Τον εγκατέλειψαν από φόβο. Μόνο ο ευαγγελιστής Ιωάννης έμεινε κοντά Του μέχρι το τέλος. Όλα αυτά δείχνουν την αγάπη του Χριστού για μας, αλλά και την κακία και την αχαριστία μας, γιατί ο Χριστός έκανε πολλά θαύματα για να βοηθήσει τους ανθρώπους να γνωρίσουν τον αληθινό Θεό. Πολλές φορές αι σήμερα οι άνθρωποι έτσι φερόμαστε στο Χριστό όταν ειρωνευόμαστε Εκείνον, τους Αγίους, αλλά και την Εκκλησία. Χρειάζεται πίστη στο πρόσωπό Του και αλλαγή στη ζωή μας. Να Τον αγαπήσουμε και να μην Του ανταποδώσουμε την αγάπη Του με το κακό, αν και Εκείνος παραμένει πάντοτε έτοιμος να μας στηρίξει και να μας συγχωρέσει. το βαρύ φορτίο των αμαρτιών μας: ο Χριστός σταυρώθηκε για να σηκώσει επάνω μας το φορτίο των αμαρτιών μας. Για να μας δείξει ότι παρότι δεν πράττουμε ούτε σκεφτόμαστε σωστά έναντί Του, Εκείνος μας αγαπά. Και νικά τον θάνατο επάνω στο Σταυρό, γιατί καθώς πεθαίνει θα αναστηθεί. Θα είναι ο πρωτότοκος από τους νεκρούς, ο πρώτος από τους νεκρούς ο Οποίος θα ξαναέρθει στη ζωή. Κοντά Του, αν Τον εμπιστευτούμε, θα μπορούμε κι εμείς να Τον ακολουθήσουμε, αφήνοντας τις αμαρτίες μας επάνω Του με το μυστήριο της μετανοίας και της εξομολόγησης. Σαν άφωνο πρόβατο οδηγήθηκε στη σφαγή: ο Χριστός παρομοιάζεται με τον προφήτη σαν το πρόβατο που δεν διαμαρτύρεται για την σφαγή στην οποία βαδίζει. Ή σαν το πρόβατο που δεν μιλά μπροστά σ αυτόν που πάει να του κουρέψει, να του πάρει την ομορφιά και το στολίδι του. Θα γευθεί την ταπείνωση και θα κριθεί από τους ανθρώπους χωρίς να αντισταθεί. Και την ίδια στιγμή κανείς δεν θα ξέρει από πού κατάγεται, γιατί δεν θα έχει γεννηθεί σύμφωνα με τα ανθρώπινα μέτρα, αλλά από την Παναγία και το Άγιο Πνεύμα. Δεν έχει επάνω Του αμαρτία: ο Χριστός είναι αναμάρτητος. Αυτό σημαίνει ότι δεν είχε λόγο να πεθάνει επάνω στο σταυρό, γιατί η αμαρτία οδηγεί τον άνθρωπο στη φθορά και τον θάνατο. Διαλέγει όμως να αλλάξει την πορεία του κόσμου, πεθαίνοντας για να αναστηθεί. Έτσι χάρις στην δική Του θυσία, όλοι οι άνθρωποι συγχωρούμαστε από τον Θεό για τις αμαρτίες μας και μπορούμε να Τον ακολουθήσουμε στον Παράδεισο. Φωτίζου: η νέα Ιερουσαλήμ είναι η Εκκλησία. Σ αυτήν μετέχουμε όλοι όσοι είμαστε βαπτισμένοι στο όνομα του Χριστού. Όταν βαπτιστήκαμε, ο ιερέας μας σήκωσε ψηλά (σταυρός), μας έβαλε στο νερό (ταφή) και μας ξανασήκωσε (ανάσταση). Άρα μετείχαμε στη ζωή του Χριστού και γι αυτό κι εμείς κληθήκαμε να νικήσουμε τον θάνατο και την αμαρτία χάρη σ Εκείνον. Ας γιορτάσουμε λοιπόν το Πάσχα θυμίζοντας στον εαυτό μας το σταυρό, τη ταφή και την ανάσταση του Χριστού, κοινωνώντας το Σώμα και το Αίμα Του, συγχωρώντας όποιον μας στενοχώρησε και νιώθοντας παιδιά Του. Για να γίνουμε μέλη της Βασιλείας του με την δική μας θυσία των όσων μας χωρίζουν από το Χριστό και με ταπείνωση, αναγνωρίζοντας τα μικρότερα ή μεγαλύτερα λάθη μας και την ίδια στιγμή δείχνοντας αγάπη σε όλους και μικρότερους και μεγαλύτερους. Ερωτήσεις 1. Γιατί ο προφήτης λέει πως ο Μεσσίας δεν ήταν όμορφος; 2. Με τι παρομοιάζει τον Χριστό ο Ησαΐας; 3. Γιατί πέθανε ο Χριστός επάνω στο σταυρό; 4. Τι συνέβη κατά το βάπτισμά μας; 5. Τι χρειάζεται για να ζήσουμε την Εκκλησία ως Βασιλεία του Θεού; Συμπέρασμα Ο Χριστός μας δείχνει πως για την Βασιλεία του Θεού χρειάζεται θυσία και ταπείνωση, χρειάζεται ο Σταυρός και η Ανάσταση! Να αντιστοιχίσετε τις λέξεις 80

81 Ησαΐας Μεσσίας σταυρός αμαρτίες Βασιλεία Θεού χαρά ανάσταση πρόβατο προφήτης λύτρωση Να ζωγραφίσετε τον Εσταυρωμένο ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ 25 Το όραμα του Ιεζεκιήλ για την Ανάσταση 81

82 Ο προφήτης Ιεζεκιήλ ήταν ένας από τους σπουδαιότερους προφήτες του Ισραήλ. Κάποια στιγμή είδε ένα παράξενο όραμα. Αισθάνθηκε τον Κύριο να τον παίρνει από το χέρι και να τον μεταφέρει πνευματικά σε μια πεδιάδα. Αυτή η πεδιάδα ήταν γεμάτη ανθρώπινα κόκαλα. Προχώρησε ο Ιεζεκιήλ και είδε τα κόκαλα αυτά ότι ήταν πάρα πολλά. Άκουσε το πνεύμα του Θεού να τον ρωτά: - Υιέ ανθρώπου, άραγε θα ζήσουν τα κόκαλα αυτά; Του απάντησε ο Ιεζεκιήλ: - Κύριε, εσύ το γνωρίζεις αυτό. Και του απάντησε το Πνεύμα του Θεού: - Πες τους, εσείς ξερά κόκαλα, ο Κύριος θα σας δώσει ζωή. Και μόλις είπε ο Ιεζεκιήλ αυτό που του είπε το Πνεύμα του Θεού, αμέσως έγινε σεισμός, και άρχισαν να μαζεύονται τα κόκαλα το ένα με το άλλο και να αποκτούν τα σώματα την αρμονία τους, κι αμέσως άρχισαν να φυτρώνουν νεύρα και σάρκες και να ανεβαίνει επάνω τους δέρμα! Και τότε το Πνεύμα του Θεού του ξαναείπε: - Φώναξε, να έρθουν και οι ψυχές τους! Και φώναξε ο προφήτης και αμέσως ήρθαν και οι ψυχές και τα σώματα έγιναν ξανά ολοκληρωμένοι άνθρωποι. Και είπε ξανά το Πνεύμα του Θεού: - Υιέ ανθρώπου, όλα αυτά τα οστά είναι η φυλή του Ισραήλ. Ξεράθηκαν τα κόκαλα, χάθηκε η ελπίδα μας. Όμως, πρέπει να ξέρεις ότι εγώ είμαι ο Κύριος του ουρανού και της γης και θα ανοίξω τα μνημεία των νεκρών και θα αναστήσω όλους τους ανθρώπους και θα σας οδηγήσω στη γη της επαγγελίας (τον Παράδεισο). Αυτό ήταν ένα παράξενο όραμα που είδε ο προφήτης και το διαβάζουμε το βράδυ της Μεγάλης Παρασκευής, όταν γυρίζει ο Επιτάφιος στην Εκκλησία. Είναι ένα όραμα ελπίδας και πίστης στην Ανάσταση όλων των ανθρώπων. Ο προφήτης συνέχισε τη ζωή του με χαρά. Ήταν έτοιμος να μοιραστεί την ελπίδα του με όλους τους ανθρώπους. Ερμηνευτικά σχόλια Το Πνεύμα του Θεού: είναι το Άγιο Πνεύμα. Ο προφήτης Ιεζεκιήλ, όπως και ο κάθε προφήτης της Παλαιάς Διαθήκης, δεν αναφέρει το θέλημα του Θεού από μόνος του. Τον φωτίζει ο Θεός, ακούει τη φωνή του Αγίου Πνεύματος στα αυτιά και την καρδιά του και γι αυτό στους ανθρώπους λέει: «Τάδε λέγει Κύριος», δηλαδή αυτά που σας λέω δεν είναι δικά μου λόγια, αλλά του Κυρίου. Γεμάτη ανθρώπινα κόκαλα: είναι ένα απέραντο λιβάδι που δείχνει ότι οι άνθρωποι που έχουν φύγει από αυτόν τον κόσμο περιμένουν κάτι. Το ανακάτωμα των κοκάλων δείχνει ότι κανείς δεν ξέρει ποιο είναι το σώμα του. Όμως αυτό που για τους ανθρώπους φαίνεται αδύνατο, για το Θεό μπορεί να γίνει πραγματικότητα. Ούτε ο προφήτης πιστεύει αυτό το οποίο πρόκειται να γίνει. Όμως εμπιστεύεται το Πνεύμα του Θεού. Άκουσε το πνεύμα: Με το όραμα αυτό, ο Θεός έδειξε στον Ιεζεκιήλ την Ανάσταση όλων των νεκρών, η οποία θα γίνει στην Δευτέρα Παρουσία. Όλοι οι άνθρωποι θα αναστηθούν τότε και θα ξαναζήσουν, όχι μόνο η ψυχή τους, το πνεύμα τους, αλλά και το σώμα τους. Γι αυτό στο όραμα ο προφήτης βλέπει τα σώματα των νεκρών να ξαναντύνονται με νεύρα και σάρκα και στη συνέχεια το πνεύμα τους να ξαναμπαίνει στο σώμα τους. Με την Ανάσταση οι νεκροί ξαναζούν ως ολοκληρωμένοι άνθρωποι με σώμα και ψυχή. Τέτοιου είδους θαύματα έχουν γίνει και από Προφήτες και Αγίους, όχι επειδή είχαν την δύναμη να αναστήσουν από μόνοι τους, αλλά επειδή πίστευαν στον Θεό που δίνει την Ανάσταση. Στη γη της επαγγελίας: Ο θάνατος είναι για τους ανθρώπους το τέλος της ελπίδας τους, αφού χάνονται οριστικά από τον κόσμο. Όμως ο Θεός λέει στον Ιεζεκιήλ ότι θα αναστήσει όλους τους νεκρούς και θα τους οδηγήσει στην γη της επαγγελίας, που είναι ο Παράδεισος. Αυτό σημαίνει ότι οι ψυχές μας ζούνε κοντά στο Θεό και περιμένουν να γίνει η Δευτέρα Παρουσία του Χριστού, για να ξαναζήσουμε με τα σώματά μας την κοινή Ανάσταση. Πρόγευση αυτής της Ανάστασης είναι τα θαύματα του Χριστού με την Ανάσταση του 82

83 Λαζάρου, του γιού μιας χήρας γυναίκας στην περιοχή της Ναίν και την κόρη του αρχισυναγώγου Ιάειρου στην Καπερναούμ. Μέχρι την Ανάσταση όλων των ανθρώπων ο θάνατος φαίνεται ισχυρός. Όμως δεν είναι. Γιατί δεν μπορεί να καταπιεί την ψυχή μας, η οποία παραμένει κοντά στο Χριστό, εφόσον πιστεύουμε. Γι αυτό και σταυρώθηκε και αναστήθηκε ο Χριστός, για να μας χαρίσει την Ανάσταση. Μεγάλη Παρασκευή: την Μεγάλη Παρασκευή θυμόμαστε το θάνατο του Χριστού πάνω στο Σταυρό και την ταφή Του. Γι αυτό και στολίζουμε τον Επιτάφιο με λουλούδια, για να συνοδεύσουμε κι εμείς τον Ιωσήφ από την Αριμαθαία, τον Νικόδημο τον κρυφό μαθητή, την Παναγία, τον άγιο Ιωάννη τον Θεολόγο και τις μυροφόρες γυναίκες στην ταφή του Χριστού στο μνημείο. Όμως δεν λυπόμαστε, γιατί ξέρουμε ότι έρχεται η Ανάσταση, πρώτα του ίδιου του Χριστού και μετά όλων των ανθρώπων. Και την ίδια στιγμή ξέρουμε ότι ο Χριστός βγάζει όλους τους ανθρώπους που έχουν αγάπη και ζούνε στη ζωή της Εκκλησίας από κάθε θάνατο και κακό. Από τον θάνατο της κακίας, της ζήλειας, του φόβου, της αμαρτίας, του εγωισμού. Από τον θάνατο που μας ρίχνουν όσοι δεν μας αγαπούνε. Από τον θάνατο των προβλημάτων και των ασθενειών. Και η Ανάσταση έρχεται στις ψυχές μας όταν εξομολογούμαστε τις αμαρτίες μας και όταν κοινωνούμε. Κυρίως όμως όταν έχουμε αγάπη για όλους τους ανθρώπους. Έτσι ανοίγει ο δρόμος για τον Παράδεισο. Παράδεισος σημαίνει το να είμαστε μαζί με το Χριστό και τους άλλους ανθρώπους, ενώ η Κόλαση είναι το να είμαστε μόνοι μας επειδή εμείς το επιλέξαμε με το να μην πιστεύουμε στον Χριστό. Ας ζήσουμε τον Παράδεισο στην Εκκλησία και στην αγάπη. Ερωτήσεις 1. Μπορούσε να πιστέψει ο Προφήτης το όραμα που είδε; Ποιος τον βοήθησε; 2. Τι ήθελε να δείξει ο Θεός στον προφήτη με το όραμά του; 3. Πώς μπορούμε κι εμείς να αναστηθούμε; 4. Τι κάνουμε δίπλα στον Επιτάφιο την Μεγάλη Παρασκευή; 5. Από τι είδους θανάτους μας σώζει ο Χριστός και η Εκκλησία; Συμπέρασμα Στη ζωή μας, αν ακολουθούμε τα λόγια του Χριστού, τότε η ψυχή μας έχει αναστηθεί από την αμαρτία, τότε η ζωή μας είναι γεμάτη από την αγάπη και τη χαρά του Χριστού. Να αντιστοιχίσετε τις λέξεις: Κόλαση Χριστός Ιεζεκιήλ Σώμα Γη Επαγγελίας Όραμα Παράδεισος Ψυχή Μοναξιά Ανάσταση Να ζωγραφίσετε τον προφήτη Ιεζεκιήλ 83

84 ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ 26 84