Ναυπηγικό σχέδιο και αρχές casd (Ε)

Transcript

1 Ανοικτά Ακαδημαϊκά Μαθήματα Τεχνολογικό Εκπαιδευτικό Ίδρυμα Αθήνας Ναυπηγικό σχέδιο και αρχές casd (Ε) Ενότητα 5.1: Προσεγγιστικές μέθοδοι υπολογισμού επιφανειών Γεώργιος Κ. Χατζηκωνσταντής Επίκουρος Καθηγητής Διπλ. Ναυπηγός Μηχανολόγος Μηχανικός M.Sc. Διασφάλιση Ποιότητας, Τμήμα Ναυπηγικών Μηχανικών ΤΕ Το περιεχόμενο του μαθήματος διατίθεται με άδεια Creative Commons εκτός και αν αναφέρεται διαφορετικά Το έργο υλοποιείται στο πλαίσιο του Επιχειρησιακού Προγράμματος «Εκπαίδευση και Δια Βίου Μάθηση» και συγχρηματοδοτείται από την Ευρωπαϊκή Ένωση (Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο) και από εθνικούς πόρους.

2 ΜΕΘΟ ΟΙ ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΥ ΕΠΙΦΑΝΕΙΩΝ Γενικά: Συχνά στους ναυπηγικούς υπολογισµούς παρουσιάζεται η ανάγκη της εύρεσης του εµβαδού µιας επιφάνειας (νοµέα, παρισάλου κ.τ.λ ). εδοµένου όµως ότι οι ναυπηγικές γραµµές του σκάφους, οι οποίες περικλείουν τις παραπάνω επιφάνειες, δεν εκφράζονται πάντοτε «µαθηµατικά» δηλαδή δεν έχουν γνωστή µαθηµατική εξίσωση, το εµβαδόν τους, δεν είναι δυνατόν να ευρεθεί µε την εφαρµογή µαθηµατικών τύπων όπως π.χ στην περίπτωση εύρεσης του εµβαδού του κύκλου κ.τ.λ. Στις περιπτώσεις αυτές χρησιµοποιούνται διάφοροι γραφικό-υπολογιστικές µέθοδοι οι οποίες δίνουν µε ικανοποιητική προσέγγιση την τιµή του εµβαδού κάποιας επιφάνειας. Μερικές από αυτές αναφέρονται παρακάτω: 1.Γαλλική µέθοδος ή µέθοδος του BEZOUT ή των τραπεζίων: Σύµφωνα µε αυτή τη µέθοδο γίνεται παραδεκτό ότι, οι καµπύλες γραµµές µεταξύ δύο διαδοχικών τεταγµένων είναι ευθύγραµµα τµήµατα. Σχ.1 1

3 Έστω ότι πρόκειται να υπολογίσουµε το εµβαδόν του σχήµατος (1) ΑΒΓ, το οποίο περικλείεται από το ευθύγραµµο τµήµα Γ το οποίο ονοµάζεται βάση, τις καθέτους προς αυτό Α και ΒΓ οι οποίες ονοµάζονται τεταγµένες και από την καµπύλη επί της οποίας βρίσκονται τα σηµεία Α, Α 1, Α 2, Α 3,Α 4 Α n-3,α n-2, Α n-1 και Β. ιαιρούµε το ευθύγραµµο τµήµα Γ σε n ίσα τµήµατα.επί των σηµείων υποδιαίρεσης του Γ 0,1,2,3,4 n-3, n-2, n-1 και n,χαράσσονται οι αντίστοιχες τεταγµένες Υ 0,Υ 1,Υ 2,Υ 3,Υ 4 Υ n-3, Y n-2, Υ n-1,y n. Θεωρώντας ότι τα τόξα ΑΑ 1, Α 1 Α 2 Α n-1 B συµπίπτουν µε τα ευθύγραµµα τµήµατα ΑΑ 1, Α 1 Α 2 Α n-1 B, δηµιουργείται ένας αριθµός τραπεζοειδών σχηµάτων, των οποίων υπολογίζουµε τις επιφάνειες κατά τα γνωστά δηλαδή: Ε 1 =α(υ 0 +Υ 1 )/2,Ε 2 =α(υ 1 +Υ 2 )/2,Ε 3 =α(υ 2 +Υ 3 )/2,Ε 4 =α(υ 3 +Υ 4 )/2,, F 3 =α(y n-3 +Y n-2 )/2 F 2 =α(y n-2 +Y n-1)/2,f 1 =α(y n-1 +Y n )/2 Προσθέτοντας τα εµβαδά των τραπεζίων αυτών έχουµε: (ΑΒΓ )=Ε 1 +Ε 2 +Ε 3 +Ε 4 + +F 3 +F 2 +F 1 = =α (Υ 0 +Υ 1 )/2 + α(y 1 +Y 2 )/2 + α(υ 2 +Y 3 )/2+ α(υ 3 +Υ 4 )/2 +α(υ 4 + )/2+ +α( +Υ n-3 )/2+α(Y n-3 +Y n-2 )/2+α(Y n-2 +Y n-1 )/2+α(Y n-1 +Y n )/2 =>(ΑΒΓ )=α/2[υ 0 +Υ 1 +Υ 1 +Υ 2 +Υ 2 +Υ 3 +Υ 3 +Υ 4 +Υ Υ n-3 +Y n-3 +Y n-2 +Y n-2 +Y n-1 +Y n-1 +Y n ] =>(ΑΒΓ )=α [1/2(Υ 0 +2Υ 1 +2Υ 3 +2Υ 4 +2Υ n-3 +2Y n-2 +2Y n-1 +Y n )] =>(AΒΓ )=α [Υ 0 /2+2Υ 1 /2+2Υ 2 /2+2Υ 3 /2+2Υ 4 /2+2Υ n-3 /2+2Y n-2 /2+2Y n-1 /2+Y n /2] =>(AΒΓ )=α[υ 0 /2+Υ 1 +Υ 2 +Υ 3 +Υ 4 +Υ n-3 +Y n-2 + Y n-1 +Y n /2] =>(ΑΒΓ )=α [1/2(Υ 0 +Υ n ) +Y 1 +Y 2 +Y 3 +Y 4 +Y n-3 +Y n-2 +Υ n-1 ] Σύµφωνα µε τον ορισµό του κανόνα,λαµβάνεται το πρώτο και το τελευταίο πλάτος κατά το ήµισυ, τα δε ενδιάµεσα στο ακέραιο και το συνολικό άθροισµα πολλαπλασιάζεται επί την απόσταση α. 2

4 Εφαρµογή 1. Η εγκάρσια φρακτή ενός σκάφους έχει ολικό ύψος 15m, τα δε ηµιπλάτη µετρηθέντα από πάνω προς τα κάτω σε απόσταση 2,5m µεταξύ τους είναι 5,81m, 5,55 m, 5,25m, 4,75m, 4,06m, 3m, 0,62m.Ποιο είναι το εµβαδόν της εγκάρσιας φρακτής; της ΛΥΣΗ εδοµένου ότι η φρακτή είναι συµµετρική ως προς τη CENTER LINE έχω: Ε=2α [Υ 6 /2 +Υ 5 +Υ 4 +Υ 3 +Υ 2 +Υ 1 +Υ 0 /2] => Ε=2*2,5[5,81/2+5,55+5,25+4,75+4,06+3+0,62/2] => Ε=5*25,825=> Ε=129,125m 2 Ο κανόνας του τραπεζοειδούς ισχύει για οσοδήποτε αριθµό ισοδιαιρέσεων και ανεξάρτητα του άρτιου ή περιττού αριθµού αυτών. Η ακρίβεια είναι τόσο µεγαλύτερη όσο µικρότερη είναι η ισαπόσταση των τεταγµένων καθώς επίσης και όσο πιο ελαφρά είναι η καµπύλη που ενώνει τις τεταγµένες. Το εµβαδόν είναι κατά κανόνα πάντοτε µικρότερο του πραγµατικού,αφού ο τύπος του τραπεζίου θεωρεί σαν ευθεία το τµήµα µεταξύ δύο τεταγµένων της κυρτής καµπύλης. 3

5 ΠΡΩΤΟΣ ΚΑΝΟΝΑΣ ΤΟΥ SIMPSON Ή ΜΕΘΟ ΟΣ ΤΩΝ ΠΑΡΑΒΟΛΩΝ Σύµφωνα µε αυτόν τον κανόνα, το µήκος της επιφάνειας διαιρείται σε άρτιο (ζυγό) αριθµό ίσων µερών ώστε να προκύπτει περιττός (µονός) αριθµός για τα ηµιπλάτη ή πλάτη ή τις τεταγµένες. Ο 1 ος.κανόνας του SIMPSON προϋποθέτει ότι το τµήµα που βρίσκεται µεταξύ δύο τεταγµένων και της καµπύλης που ορίζει το σχήµα,είναι µια παραβολή δευτέρου βαθµού, της οποίας ως γνωστών το εµβαδόν είναι ίσο µε τα 2/3 του περιγεγραµµένου σ αυτήν ορθογωνίου.σχ.2 Έστω ότι θέλουµε να υπολογίσουµε το εµβαδόν της επιφάνειας ΑΝΖΕΑ του σχήµατος 2.Θεωρούµε ότι η ΑΝΖΕΑ διαιρείται σε δύο τµήµατα στο F 1 =ΑΝΚΘΓΒΑ και στο F 2 =ΓΘΗΖΕ Γ. Η επιφάνεια F 1 αποτελείται από το τραπέζιο ΑΝΘΓ του οποίου το εµβαδόν είναι : f 1 =2 α [(Y 1 +Y 3 )/2] και από το παραβολοειδές τµήµα ΝΚΘΛΝ του οποίου το εµβαδόν είναι τα 2/3 του εµβαδού f 2 του περιγεγραµµένου παραλληλόγραµµου ΝΜΙΘ που έχει ύψος h=κλ, ή h= Y 2 -[(Y 1 +Y 3 )/2] (1). 4

6 Απόδειξη της σχέσης 1 Από το σχήµα 2 έχω : (1) h=αμ-y 1 (2) h=βκ-y 2 (3) h=γι-y3 Από (1),(2),(3) h=αμ-y 1 =ΒΚ-Y 2 =ΓΙ-Y 3 Από τις σχέσεις (1),(2) ΑΜ-Y 1 =ΒΚ-Y 2 =h Y 2 -Y 1 =ΒΚ-ΑΜ=h (4) Από τις σχέσείς (2),(3) ΒΚ-Y 2 =ΓΙ-Y 3 =h =>Y 2 -Y 3 =ΓΙ-ΒΚ=h (5) Από τις σχέσεις (4),(5) Y 2- Y 1 =h (i), Y 2 -Y 3 =h (ii) (i)+(ii)=>y 2 +Y 2 -Y 1 -Y 3 =2h =>2Y 2 -Y 1 -Y 3 =2h => h=(2y 2 /2)-[(Y 1 -Y 3 )/2]=>h=Y 2 -[(Y 1 Y 3 )/2] To εµβαδόν του παραβολοειδούς σχήµατος f 2 θα είναι: f 2 =2/3*2α h=4α/3 [Y 2 -(Y 1 +Y 3 )/2] Το εµβαδόν F1=f 1 +f 2 άρα F 1 = f 1 +f 2 = 2α [(Y 1 +Y 3 )/2] + 4α/3 [Υ 2 -(Υ 1 +Υ 3 )/2] = = 2α [(Y 1 +Y 3 )/2] + [4α/3(Y 2 )]-[4α/3 (Y 1 +Y 3 )/2]= = [(Y 1 +Y 3 )/2] [2α-4α/3] +4α/3 (Y 2 ) = = [(Y 1 +Y 3 )/2] [(6α - 4α)/3] + 4α/3(Y 2 )= = [(Y 1 +Y 3 )/2] (2α/3) + 4α/3(Y 2 ) = [(Y 1 +Y 3 )/2] (2α/3) + (2α/3) (Y 2 ) + (2α/3) (Y 2 )= = α/3[[2(y 1 +Y 3 )/2] + 2Y 2 +2Y 2 ]= α/3[y 1 +Y 3 +4Y 2 ]= α /3[Y 1 +4Y 2 +Y 3 ] Με την ίδια µέθοδο υπολογίζουµε και το εµβαδόν F 2 =ΓΘΗΖΕ Γ=α/3 [Y 3 +4Y 4 +Y 5 ] και εποµένως το εµβαδόν F είναι : F=F 1 +F 2 = [α/3 (Y 1 +4Y 2 +Y 3 )]+[α/3(y 3 +4Y 4 +Y 5 )]= =α/3[y 1 +4Y 2 +Y 3 +Y 3 +4Y 4 +Y 5 ]=α/3[y 1 +4Y 2 +2Y 3 +4Y 4 +Y 5 ] Ο 1 ος κανόνας του SIMPSON δίνει τα ακριβέστερα δυνατά αποτελέσµατα και έχει ως εκ τούτου ευρύτατη εφαρµογή στους ναυπηγικούς υπολογισµούς. Για την εφαρµογή του 1 ου κανόνα του Σίµψωνα δεν έχει σηµασία εάν η καµπύλη είναι κυρτή (προς τα έξω) ή κοίλη (προς τα µέσα) αρκεί µόνο το τµήµα που βρίσκεται µεταξύ 5

7 δυο τεταγµένων αυτής να είναι κυρτό ή κοίλο και όχι να ακολουθεί εναλλασσόµενη πορεία οπότε παύει να ισχύει η εκδοχή ότι η καµπύλη είναι τµήµα µιας παραβολής δευτέρου βαθµού. Μερικές φορές στα απότοµα καµπυλούµενα τµήµατα, όπως τα άκρα των ίσαλων και των νοµέων, συνιστάται για µεγαλύτερη ακρίβεια να χαράσσονται και ενδιάµεσες τεταγµένες σε ισαποστάσεις. Σ αυτήν την περίπτωση χρειάζεται προσοχή στον υπολογισµό των συντελεστών. 2 ος τρόπος απόδειξης των συντελεστών του κανόνα του Σίµψωνα Για y=x 2 X 2 α) X 0 X 2 y(x) dx = X 0 x 2 dx = [x 3 x /3] 2 x 0 = [(x 2) 3 /3] [0 3 /3] = (x 2 ) 3 /3 (1) β) x 1 /3 (Y 0 +4Y 1 +Y 2 ) = 1/3 x 1 [4(x 1 ) 2 + (x 2 ) 2 ] θέτω x 1 = x 2 /2 1/3 x 2 /2 [ 4(x 2 /2) 2 +x 2 2 ]=x 2 /6 [4 (x 2 2 /4) + x 2 2 ] = x 2 /6 (x x 2 ) = x 2 /6 2x 2 =x 3 2 /3 (2) άρα απο τις (1) και (2) προκύπτει: X 2 X 0 y(x) dx = 1/3 x 1 (Y 0 + 4Y 1 Y 2 ) 6

8 Εφαρµογή 2. Να βρεθεί το εµβαδόν της εγκάρσιας φρακτής της εφαρµογής 1, κάνοντας χρήση του 1 ου κανόνα του SIMPSON. Α/Α Ηµιπλάτος Συντ. Σιµψ. Γινόµενο 1 0,62 1 0, ,00 3 4,06 2 8,12 4 4, ,00 5 5, ,50 6 5, ,20 7 5,81 1 5,81 Άθροισµα γινοµένου (Σ1) 78,25 Ισαπόσταση = 2,5m Επιφάνεια φρακτής κατά το ήµισυ:ε=1/3 x 2,5 x 78,25 = 65,21 m 2 Επιφάνεια ολόκληρης της φρακτής = 2 x 65,21=130,42 m 2 Εφαρµογή 3 Να βρεθεί το εµβαδόν της ισάλου επιφανείας Ν ο 4 του σχεδίου µελέτης της οποίας τα πλάτη, των υποδιαιρέσεων του πρυµναίου τµήµατος, των θ. νοµέων και των υποδιαιρέσεων του πρωραίου τµήµατος είναι : Πλάτη υποδιαιρέσεων πρυµναίου τµήµατος ( =0m, Γ = 6,1824m, Β=9,0804m, A=11,109m). Πλάτη θ νοµέων ( 1= 12,529m, 2= 14,555m, 3= 14,49m, 4= 14,149m 5=14,49m, 6=14,49m, 7=14,49m, 8= 14,388m, 9= 11,553 m ). Πλάτη υποδιαιρέσεων πρωραίου τµήµατος (Κ=8,887m, Λ=5,119m, Μ=0m). Ισαπόσταση υποδιαιρέσεων πρυµναίου τµήµατος =3,64m Ισαπόσταση θ.νοµέων (h) = 10 m. Ισαπόσταη υποδιαιρέσεων πρωραίου τµήµατος =3,57m. 7

9 ΛΥΣΗ ιαιρούµε το όλον εµβαδόν σε τρία τµήµατα από τον FR. έως τον FR.1,από τον FR.1 έως τον FR.9 και από τονfr.9 έως τον FR.Μ Εποµένως έχουµε : E 1 =1/3 h 1 [( ) +4(Γ) + 2(Β) + 4 (Α) + (1)] Ε 2 = 1/3 h[(1)+ 4 (2) + 2(3) + + 4(8) + (9) ] (1) Ε 3 =3/8 h2 [ (9)+ 3(Κ)+3(Λ) +(Μ)] h 1 ΠΜ = 3, 29 x 1,105 = 3,64m h = 9, 05 x 1,105 = 10m h 2 ΠΡ = 3, 23 x 1,105 = 3,57m h 1 /h = 3,64 / 10 h 1 = 0,364h h 2 /h = 3,57 /10 h 2 = 0,357h Σηµείωση Η διάσταση 9,05 είναι η ισαπόσταση των θ.νοµέων του σχεδίου βάσης. Το 1,105 είναι ο συντελεστής µετατροπής της κλίµακας µηκών που προέκυψε από : Μ/Σ= [ισαπόσταση θ. νοµέων του υπό µελέτη σκάφους] / [ισαπόσταση θ.νοµέων σχεδίου βάσης] = 10/9,05 = 1,105 εποµένως οι τύποι (1) γίνονται : Ε 1 = 1/3 x 0,364 h x [( ) + 4 (Γ) + 2 (Β) + 4(Α) + 1 ] Ε 2 = 1/3x h x [(1) + 4(2) + 2(3) + +4(8) + (9)] (2) Ε 3 =3/8 x 0,357 h x [(9) + 3(Κ) + 3(Λ) + (Μ)] Επειδή : 3/8 x 0,357 h = 9/8 x 0,357 x h/3= 0,402 h/3 8

10 Άρα οι τύποι (2) γίνονται : Ε 1 =1/3 x h x [0,364 ( ) +1,456 (Γ) + 0,728(Β) + 1,456(Α) +0,364(1)] Ε 2 = 1/3 x h x [ (1) + 4(2) +2(3) + +4(8) +(9)] Ε 3 = 1/3 x h x [0,402(9) +1,206(Κ) + 1,206(Λ) + 0,402(Μ)] Από τους παραπάνω τύπους βγαίνουν οι συντελεστές για κάθε τεταγµένη της ισάλου. Σηµείωση ) Τα πλάτη των υποδιαιρέσεων του πρυµναίου τµήµατος (, Γ, Β και Α) καθώς επίσης και τα πλάτη των υποδιαιρέσεων του πρωραίου τµήµατος ( Κ, Λ και Μ), υπολογίστηκαν µετά τη διαίρεση της ισάλου Ν ο 4 στα τρία τµήµατα, από τον FR έως τον FR1, από τον FR 1 έως τον FR 9 και από τον FR 9 έως το FRΜ. ) Οι αριθµοί που βρίσκονται µέσα στις παρενθέσεις συµβολίζουν την τιµή της κάθε τεταγµένης. 9

11 10

12 Α/Α ΠΛΑΤΟΣ ΝΟΜΕΑ Συντ. Κλίµακας ΠΛΑΤΟΣ ΝΟΜΕΑ ΣΧΕΣΙΟΥ ΣΥΝΤ. ΓΙΝΟΜΕΝΑ Σχ. Βάσης πλατών ΜΕΛΕΤΗΣ ΣΥΜΨ ΕΠΙΦΑΝΕΙΩΝ 0 0, ,364 0 Γ 6,4 0,966 6,1824 1,456 9,002 Β 9,4 0,966 9,0804 0,728 6,611 Α 11,5 0,966 11,109 1,456 16, ,97 0,966 12,529 1,364 17, ,966 14, , ,966 14, , ,966 14, , ,966 14, , ,966 14, , ,966 14, , ,894 0,966 14, , ,966 11,553 1,402 16,1977 Κ ,966 8,887 1,206 10,718 Λ ,966 5,119 1,206 6,1745 Μ 0 0, ,402 0 Σ1= 400,198 h=10m E = 3 1 x h x Σ1 = 3 1 x 10 x 400,198 => E =1333,9927m 2 11

13 ΕΥΤΕΡΟΣ ΚΑΝΟΝΑΣ ΤΟΥ SIMPSON ή των 3/8 Σύµφωνα µε τον δεύτερο κανόνα του SIMPSON η επιφάνεια διαιρείται συνολικά σε τµήµατα πολλαπλάσια του 3 (σχήµα 3). Η µέθοδος αυτή χρησιµοποιείται, κυρίως, στην περίπτωση, κατά την οποία η επιφάνεια διαιρείται σε τρία ίσα µέρη ή πολλαπλάσια του 3 τότε θα έχουµε : 3/8α (Υ 0 + 3Υ 1 + 3Υ 2 + Υ 3 ) Η σχέση αυτή ισχύει µε την προϋπόθεση ότι η ορίζουσα καµπύλη είναι µια παραβολή τρίτου βαθµού. Εφαρµογή : 4 Σχήµα 3 12

14 Α/Α Τιµή(m) Συντελ. Γινόµενο Τεταγµένης Σίµψωνα Εµβαδού ,5 3 10, ,5 1 2,5 Σ1= 26 Ε=3α (Υ 1 +3Υ 2 +3Υ 3 +Υ 4 ) => 3. 1,5. 26 => Ε=14,625 m Όταν έχουµε διαιρεµένη τη βάση σε πολλαπλάσια του 3 π.χ. 9 ίσα µέρη τότε οι συντελεστές του δεύτερου κανόνα του SIMPSON γίνονται : Συνεπώς Ε= 3. α. (Υ 1 +3Υ 2 +3Υ 3 +2Υ 4 +3Υ 5 +3Υ 6 +2Υ 7 +3Υ 8 +3Υ 9 +Υ 10 ) 8 13

15 ΤΡΙΤΟΣ ΚΑΝΟΝΑΣ ΤΟΥ SIMPSON Ο τρίτος κανόνας του SIMPSON µας δίνει την δυνατότητα να βρούµε κατά προσέγγιση το εµβαδόν της επιφανείας, µε την διαίρεση της σε δυο ίσα µέρη (σχ.4) Ο τρίτος κανόνας χρησιµοποιείται συνήθως για την εύκολη και ταχεία εύρεση του αποτελέσµατος, όταν δεν ενδιαφερόµαστε για απόλυτη ακρίβεια. α (5Υ 0 +8Υ 1 -Υ 2 ) «τρίτος κανόνας του SIMPSON» 12 Σχήµα 4 14

16 Εφαρµογή : 5 Η απόσταση α του σχ. 4 είναι ίση µε 4,5 m και Υ 0 =2,00m Υ 1 =2,5m και Υ 2 =2,4m. Ζητείται το Εµβαδό του ΑΒΓ ΕΖΑ, Ε1 (ΑΒΓΖA) Ε= α. (5Υ0 +8Υ 1 -Υ 2 ) => Ε= Α/Α Τιµή Συντελ. τεταγµένης Συµψ , ,4-1 -2,4 Σ1= 27,6. 27,6=10,35 m 2 Ε 2 =(Γ ΕΖΓ) Ε 2 = α Σ 1 = 4,5.30 =11,25 m Α/Α Τιµή Συντελ. τεταγµένης Συµψ. 1 2, , Άρα Ε (ΑΒΓ ΕΖΑ )= Ε 1 +Ε 2 =10,35+11,25=21,6 m 2 Σ1= 30 Εφαρµογή 1 ου Κανόνα Α/Α Τιµή Συντελ. τεταγµένης Συµψ , ,4 1 2,4 Σ1= 14,4 Ε= 3 1 *h*σ1= 3 1 *4,5*14,4=21,6m 2 15

17 ΚΕΝΤΡΟ ΒΑΡΟΥΣ ΚΑΙ ΡΟΠΕΣ ΕΠΙΦΑΝΕΙΩΝ Η απόσταση του κέντρου βάρους (center of Flotation) µιας επιφανείας από ένα ορισµένο άξονα βρίσκεται εάν διαιρεθεί η στατική ροπή (Μσ) της επιφανείας ως προς τον άξονα τούτο δια του εµβαδού της επιφάνειας (F). Ως στατική ροπή της επιφάνειας, ως προς ένα άξονα, ορίζεται, το άθροισµα των γινοµένων όλων των µερών που αποτελούν την επιφάνεια, επί την απόσταση του από τον άξονα τούτο. Σχήµα 5 Εάν η επιφάνεια του Σχ.5 θεωρηθεί ότι διαιρείται σε πολλά απειροελάχιστα τµήµατα f και η απόσταση κάθε ενός από αυτά από το y1 που διέρχεται ο κατακόρυφος άξονας ΑΑ είναι x η στατική ροπή της επιφάνειας ως προς αυτόν τον άξονα θα ισούται µε το άθροισµα όλων των ƒ.x γινοµένων.και συνεπώς η απόσταση ξ ή Lcf του κέντρου βάρους της επιφάνειας αυτής από τον άξονα θα είναι : ξ = Στατική ροπή = Άθροισµα των ƒx γινοµένων = Μ σ (m) Εµβαδόν Άθροισµα των ƒ F Και Μ σ = F.ξ (m 3 ) 16

18 Με όµοιο τρόπο σχηµατίζεται και η στατική ροπή ως προς τον οριζόντιο άξοναy 1 -Y 7 και βρίσκεται η αντίστοιχη απόσταση n του κέντρου βάρους της επιφάνειας από τον άξονα τούτον. Είναι προφανές ότι η στατική ροπή Μ σ µιας επιφανείας ως προς τους άξονες (κάθετο και οριζόντιο), οι οποίοι διέρχονται από το κέντρο του βάρους της επιφάνειας θα είναι µηδενική, αφού οι αποστάσεις ξ και n είναι τότε µηδενικές. Άλωστε γνωρίσαµε από την Μηχανική ότι το κέντρο βάρους µιας επιφάνειας είναι το σηµείο τοµής των αξόνων ως προς τους οποίους η στατική ροπή (Μ σ ) είναι µηδέν. Με βάση την παραπάνω αρχή υπολογίζεται η θέση του κέντρου βάρους των διαφόρων επιφανειών και ορίζεται η θέση αυτού ανάλογα µε τις κύριες διαστάσεις στα γεωµετρικά κανονικά σχήµατα. Βλέπε σχετικό πίνακα 1. Η στατική ροπή βρίσκει εφαρµογή σε κάθε είδος που βρίσκεται στο χώρο, όπως οι επιφάνειες, οι όγκοι, οι µάζες κ.τ.λ., γιατί µπορούµε να φανταστούµε, ότι αυτές αποτελούνται από ένα σύνολο µικρών τµηµάτων κάθε ένα από τα οποία αντιπροσωπεύεται από ένα διάνυσµα παράλληλο προς το επίπεδο ή τον άξονα αναφοράς των ροπών. Σχήµα 6 17

19 Έτσι π.χ. το κέντρο βάρους ξ του σχήµατος 6 του ορθογωνίου ΑΒΓ ( του οποίου το εµβαδόν ως γνωστό ισούται µε το γινόµενο των πλευρών του δηλ. α.β ) έχει συντεταγµένες α/2 και β/2 επί των αξόνων χ και Υ αντίστοιχα. Αυτό µε την βοήθεια της θεωρίας των ροπών αποδεικνύεται ως εξής : Η ροπή της επιφάνειας ΑΒΓ ως προς τον άξονα χ είναι ίση µε το γινόµενο του εµβαδού της επιφάνειας, επί την απόσταση ξ από τον άξονα χ δηλαδή α. β. β/2 = ½ αβ 2. Επίσης η ροπή της επιφάνειας ΑΒΓ ως προς τον άξονα Υ είναι α. β. α/2 =1/2α 2 β. Εποµένως για να βρούµε τις συντεταγµένες (επί δύο αξόνων ) του κέντρου βάρους µιας επιφάνειας, αρκεί να διαιρέσουµε την ροπή της επιφάνειας (ως προς τους δύο άξονες) δια του εµβαδού της επιφάνειας αυτής. Έτσι για το ΑΒΓ του σχήµατος 6 θα είναι : X = ½ α β 2 = ½ β α.β και Υ = ½ α 2 β = ½ α α.β Για τα µη κανονικά σχήµατα, όπως οι ίσαλοι και οι νοµείς του σκάφους, ο καθορισµός του κέντρου βάρους γίνεται αναλυτικά. ηλαδή µε τον υπολογισµό της στατικής ροπής και διαίρεσης αυτής δια του εµβαδού. Βάση για αυτό τον υπολογισµό µε χρησιµοποίηση του κανόνα του SIMPSON, παρέχει η προϋπόθεση ότι τα απειροελάχιστα τµήµατα όπου διαιρέθηκε η επιφάνεια του σχήµατος 5, θεωρούνται συγκεντρωµένα στις τεταγµένες (Υ 1 έως Υ 7 κ.λ.π.), οι οποίες βρίσκονται πολύ κοντά µεταξύ τους, οπότε και η απόσταση των χ από τον κάθετο άξονα είναι κάθε φορά πολλαπλάσιο της ισαπόστασης. 18

20 Εφαρµογή : 6 Να βρεθεί η απόσταση του κέντρου βάρους της ισάλου επιφάνειας WL 4 του σχεδίου µελέτης ως προς άξονα διερχόµενου από του µέσου νοµέα της οποίας τα πλάτη των υποδιαιρέσεων του πρυµναίου τµήµατος, των Θ. νοµέων και των υποδιαιρέσεων του πρωραίου τµήµατος, είναι : Πλάτη υποδιαιρέσεων πρυµναίου τµήµατος ( = 0 M, Γ= 6,1824 Μ, Β= 9,0804 Μ, Α= 11,109 Μ ) Πλάτη Θ. νοµέων (1= 12,529 Μ, 2=14,455 Μ, 3=14,49 Μ, 4=14,49 Μ, 5= 14,49 Μ, 6=14,49 Μ, 7=14,49 Μ, 8=14,388 Μ, 9=11,553 Μ ) Πλάτη υποδιαιρέσεων πρωραίου τµήµατος ( Κ=8,887 Μ, Λ=5,119 Μ, και Μ=0 Μ ) Ισαπόσταση υποδιαιρέσεων πρυµναίου τµήµατος =3,64 Μ Ισαπόσταση Θ. νοµέων (h) =10 Μ Ισαπόσταση υποδιαιρέσεων πρωραίου τµήµατος = 3,57 Μ ΠΛΑΤΟΣ ΝΟΜΕΑ ΣΥΝΤ. ΓΙΝΟΜΕΝΟ ΓΙΑ ΜΟΧΛΟ ΓΙΝΟΜΕΝΑ Α/Α ΣΧΕ ΙΟΥ ΣΙΜΨ. ΕΜΒΑ Ο ΒΡΑΧΙΟΝΕΣ ΓΙΑ ΜΕΛΕΤΗΣ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑΣ ΡΟΠΗ 0 0, ,456 0 Γ 6,1824 1,456 9,002-5,092 45,836 Β 9,0804 0,728 6,611-4,728 31,255 Α 11,109 1,456 16,175-4,364 70, ,529 1,364 17, , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , ,553 1,402 16, ,771 Κ 8,887 1,206 10,718 4,357 46,698 Λ 5, ,1745 4,714 29,107 Μ 0 0, ,071 0 Σ1= 400, ,1468 Σ2= -76,

21 Εξαγόµενα: Ε = 1. h Σ 1 = ,198 = 1333,9927 Μ Μ σ = h. 1. h. Σ 2 => Μ σ = h 2. Σ 2 => Μ σ = (-76,2718) => Μ σ = ,3933 m L cf = M= -2542, 3933 m 3 = -1,90 m E 1333, 9927 m 2 Σηµείωση : Ο υπολογισµός της αποστάσεως (ξ ή L cf ) της θέσεως του κέντρου βάρους υπολογίστηκε σύµφωνα µε τον τύπο : ξ = Μ = h 2. Σ 2 : h. Σ 1 = h. Σ 2 όπου για την περίπτωση µας, διά αναγωγής Ε 3 3 Σ 1 στο µέσο νοµέα το Σ 2 είναι η διαφορά των πρωραίων και πρυµναίων αθροισµάτων ( θετική ή αρνητική, στην περίπτωση µας προέκυψε αρνητική) οπότε το κέντρο βάρους ευρίσκεται πρώραθεν ή πρύµνηθεν του µέσου νοµέα. Στην περίπτωση µας το L cf = -1,90 m δηλαδή βρίσκεται 1,9 m πρύµνηθεν του µέσου νοµέα 5. Για απλούστευση των υπολογισµών του ξ ή L cf ευρίσκεται : L cf = h. Σ 2 Σ 1 20

22 ΡΟΠΗ Α ΡΑΝΕΙΑΣ ΕΠΙΦΑΝΕΙΩΝ Ροπή αδράνειας µιας επιφάνειας ως προς ένα άξονα, ονοµάζεται, το άθροισµα των γινοµένων όλων των µερών που την αποτελούν επί το τετράγωνο της αποστάσεως των από τον άξονα τούτου. Σχετικά δηλαδή µε το σχήµα 5, όπου ƒ είναι το απειροελάχιστο τµήµα και χ η απόσταση του από τον άξονα Α-Α, η ροπή αδράνειας της όλης επιφάνειας θα ισούται µε το άθροισµα όλων των ƒ. X 2 γινοµένων (m 4 ή cm 4 ). Η ροπή αδρανείας είναι ένα λογιστικό µέγεθος, η έννοια του διευκολύνει τους υπολογισµούς, προκειµένου περί κινήσεων περιστροφής επιφανειών και των σωµάτων, και δίνει κατά κάποιον τρόπο µια ιδέα για την αντίσταση, η οποία παρουσιάζεται, λόγω της αδράνειας, κατά την στροφή ή κλίση µιας επιφανείας, δηλαδή κατά µια κίνηση µη ευθύγραµµη. Η ροπή αδράνειας της ισάλου κυρίως επιφανείας ενδιαφέρει την ευστάθεια και µε βάση την ροπή αυτή υπολογίζονται οι εγκάρσιες και διαµήκεις µετακεντρικές ακτίνες. Ο υπολογισµός της ροπής αδράνειας µιας επιφανείας γίνεται συνήθως για τους δυο άξονες, δηλαδή τον κάθετο και τον οριζόντιο που διέρχονται από το κέντρο βάρους της επιφάνειας. Έτσι διακρίνεται η διαµήκης ροπή αδράνειας ( J ) ή υπολογισµένη κατά τον εγκάρσιο άξονα και η εγκάρσια ροπή αδρανείας ( J 1 ) ή υπολογισµένη κατά του διαµήκη άξονα. Για τον υπολογισµό της ροπής αδράνειας µιας ισάλου επιφανείας χρησιµοποιείται ο πίνακας εφαρµογής του κανόνα του SIMPSON. Για την διαµήκη ροπή αδρανείας αρχικά γίνεται ο υπολογισµός ως προς τον άξονα που διέρχεται από την πρυµναία κάθετο ή από τον µέσο νοµέα και κατόπιν γίνεται η αναγωγή ως προς τον άξονα που διέρχεται από το κέντρο βάρους αυτής, σύµφωνα µε την αρχή του Σταϊνερ. 21

23 Σύµφωνα µε την αρχή του Σταϊνερ η ροπή αδρανείας µιας επιφάνειας, ως προς οποιοδήποτε δοθέντα άξονα, ισούται µε την ροπή αδρανείας της επιφάνειας αυτής ως προς άξονα που διέρχεται από το κέντρο βάρους της επιφάνειας συν το γινόµενο, του εµβαδού της επιφάνειας επί το τετράγωνο της απόστασης του κέντρου βάρους της από τον δοθέντα άξονα, δηλαδή : J L = J 0 + Aξ 2 ή J 0 = J L Aξ 2 όπου: J L = ιαµήκης ροπή αδρανείας ως προς άξονα διερχόµενο σε απόσταση ξ από το κέντρο βάρους της επιφάνειας. J 0 = ιαµήκης ροπή αδρανείας ως προς άξονα διερχοµένου από το κέντρο βάρους επιφανείας. Α= Εµβαδόν της επιφανείας. ξ= απόσταση του κέντρου βάρους της επιφανείας από έναν ορισµένο άξονα. 22

24 Εφαρµογή 7. (πλήρης υπολογισµός των στοιχείων ισάλου επιφανείας WL4 ) Να υπολογιστούν όλα τα στοιχεία της ισάλου επιφανείας WL4 της εφαρµογής 6 ηλαδή : 1.Εµβαδόν ισάλου (Α) 2. Κέντρο βάρους (ξ ή Lcf ) 3.Στατική ροπή (Μσ) 4. ιαµήκης ροπή αδρανείας ( J L ) ως προς άξονα διερχόµενο από τον µέσο νοµέα. 5. ιαµήκης ροπή αδρανείας (J 0 ) ως προς άξονα διερχόµενο από το κέντρο βάρους. 6. Εγκάρσια ροπή αδρανείας (J τ ) 7.Συντελεστής ισάλου επιφανείας (Cw ) 8. Τόνος ανά εκατοστό βυθίσµατος T.P.C. 9. ιαµήκης µετακεντρική ακτίνα ( BM L ) 10. Εγκάρσια µετακεντρική ακτίνα ( BM T ) 23

25 Πλήρης υπολογισµός στοιχείων ισάλου επιφανείας (WL4) Τεταγµένες Συντελεστής Γινόµενα για Μοχλοβραχίονες Γινόµενα για Γινόµενα για ιαµήκη Τεταγµένες στο κύβο Γινόµενα για εγκάρσια A/A πλάτη νοµέων Σίµψωνα εµβαδό επιφανείας από µέσο Στατική ροπή ροπή αδράνειας J L ως προς πλάτη νοµέων ροπή αδράνειας J T WL 4 WL 4 (2x3) νοµέα 5 (4x5) µέσο νοµέα (5x6) (3x8) 0 0, , Γ 6,1824 1,456 9,002-5,092 45, , , ,059 Β 9,0804 0,728 6,611-4,728 31, , , ,062 Α 11,109 1,456 16,175-4,364 70, , , , ,529 1,364 17, , , , , , , , , , , , , ,96 115, , , , , ,96 57, , , , , , , , , , ,96 57, , , , , ,96 115, , , , , , , , , ,553 1,402 16, , , , ,052 Κ 8,887 1,206 10,718 4,357 46, , , ,529 Λ 5,119 1,206 6,174 4,714 29, , , ,8476 Μ 0 0, , Αθροίσµατα Σ 1 =400, ,1468 Σ 3 =2948,58 Σ 4 =75325,75 Σ 2 =-76,

26 ΝΑΥΠΗΓΙΚΌ ΣΧΕ ΙΟ ΚΑΙ ΑΡΧΕΣ CASD ιδακτικές Σηµειώσεις A = 1/3h x Σ 1 = 1/3 x 10 x 400,198 = 1333, 9927 m 2 2.ξ= h Σ 2 = 10(-76,2718) = -1,905 m ή ξ = Μ = ,39 = -1,905m Σ 1 400,198 Α 1333, J L =h 3 /3 x Σ 3 = 10 3 /3 x 2948,577 = 982,859 m 4 4. J 0 = J L -Aξ 2 = 982,859-(1333, 9927x (-1, 9) 2 ) =978043, 29 m 2 5. J T =h/9 x Σ 4 = 10/9 x 75325, 75 = 83695, 2778 m 4 6. Cw = A = 1333, 9927 = 0, 87 L x B 105, 27 x 14, T.P.C = A x 1, 025 = 1333,9927 x 1, 025 = 13,67 t/cm BM L = J 0 = ,29 (m4) =93,52m V 10457,686 (m3) 9. BM T =J T = 83695, 2778m 4 =8,003m V 10457,686m 3 10.Mσ= h 2 /3 Σ 2 = 10 2 /3(-76,2718) = ,39m 3 Σηµείωση Οι BM L, BM T υπολογίστηκαν γνωστού όντος του V µέχρι WL4 από προηγούµενους υπολογισµούς. 25

27 ΝΑΥΠΗΓΙΚΌ ΣΧΕ ΙΟ ΚΑΙ ΑΡΧΕΣ CASD ιδακτικές Σηµειώσεις 2015 ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΟΓΚΟΥ ΤΗΣ ΓΑΣΤΡΑΣ Ο υπολογισµός του όγκου της γάστρας γίνεται µε την εφαρµογή του κανόνα του SIMPSON. Η ακολουθητέα σειρά υπολογισµών είναι η παρακάτω : α) Ο όγκος της γάστρας επί τη βάση των εµβαδών των εγκαρσίων τοµών δηλαδή των νοµέων. β) Ο όγκος της γάστρας επί την βάση των εµβαδών των οριζοντίων τοµών δηλαδή των ίσαλων και έτσι λαµβάνεται ο µέσος όρος των δυο, σαν οριστικός όγκος της γάστρας. γ) Η θέση του κέντρου βάρους του όγκου ή του κέντρου της αντώσεως κατά µήκος, δηλαδή η απόσταση αυτού από το µέσο νοµέα ή την πρυµναία κάθετο και δ) Η ίδια θέση καθ ύψος δηλαδή από την γραµµή της τρόπιδας. Για την εφαρµογή του 1 ου κανόνα του SIMPSON για τους όγκους, θεωρείται το όλο µήκος του χώρου διαιρεµένο σε άρτιο αριθµό µερών ώστε να προκύψει περιττός αριθµός σηµείων ισοδιαιρέσεως. Σε κάθε τέτοιο σηµείο άγεται ανά ένα κάθετο επίπεδο ώστε να δηµιουργηθεί ίσος αριθµός εγκαρσίων νοητών τοµών προς τα σηµεία ισοδιαιρέσεως. Ακολούθως υπολογίζεται κατά τα γνωστά το εµβαδόν κάθε µιας από αυτές τις τοµές. Τα εµβαδά των τοµών αυτών θεωρούνται κατόπιν σαν απλές τεταγµένες και καταχωρούνται στην στήλη των τεταγµένων του πίνακα για τον υπολογισµό του όγκου µε το γνωστό πίνακα του Σίµψωνα, όπου σαν ισαπόσταση λαµβάνεται η ισοδιαίρεση του µήκους του χώρου. Λαµβάνοντας όµως υπόψη την ισοδιαίρεση του µήκους µεταξύ καθέτων και επιθυµούντες να υπολογίσουµε τον όγκο της γάστρας µέχρι κάποια ίσαλο επί τη βάση των εγκαρσίων τοµών, είναι δυνατόν να διαιρέσουµε το µήκος πρύµα της πρυµναίας καθέτου και το µήκος πρώρα της πρωραίας καθέτου (µέχρι την ίσαλο που επιθυµούµε) και να εφαρµόσουµε ανάλογους κανόνες του SIMPSON. Εδώ θα πρέπει να προσέξουµε ιδιαίτερα τους υπολογισµούς µας για την εύρεση των συντελεστών για κάθε νοµέα. Την µέθοδο αυτή υπολογισµού του όγκου θα γνωρίσουµε στην εφαρµογή που θα ακολουθήσει. 26

28 ΝΑΥΠΗΓΙΚΌ ΣΧΕ ΙΟ ΚΑΙ ΑΡΧΕΣ CASD ιδακτικές Σηµειώσεις 2015 ΚΕΝΤΡΟ ΒΑΡΟΥΣ ΤΟΥ ΟΓΚΟΥ (ΚΕΝΤΡΟ ΑΝΤΩΣΕΩΣ). Ο καθορισµός της θέσεως του κέντρου βάρους ενός όγκου γίνεται µε βάση την ίδια αρχή, η οποία ισχύει και για τις επιφάνειες,µε την διαφορά ότι εδώ πρέπει να καθοριστεί και κατά τις τρεις διαστάσεις, δηλαδή κατά µήκος, πλάτος και ύψος. Το κέντρο βάρους του όγκου της γάστρας ή κέντρο αντώσεως βρίσκεται οπωσδήποτε επί του µέσου επιπέδου του πλοίου (center line) λόγω της κατά πλάτος συµµετρίας αυτού (εννοείται ότι το πλοίο βρίσκεται σε κατάσταση οριζόντιας θέσης ή πλεύσης ). Ο καθορισµός της διαµήκους θέσεως του κέντρου αντώσεως από το µέσο νοµέα ή την πρυµναία κάθετο καθώς επίσης ο καθορισµός της καθ ύψος θέσεως αυτού από τη γραµµή της τρόπιδας θα αναφερθεί αναλυτικά στις επόµενες εφαρµογές. Εφαρµογή 8. Υπολογισµός όγκου γάστρας κατά νοµείς σε βύθισµα ισάλου WL3(7, 05 m) και υπολογισµός κέντρου αντώσεως. Ε ΟΜΕΝΑ Κατά τους υπολογισµούς των εµβαδών των νοµέων µέχρι την WL3 βρέθηκαν τα εξής αποτελέσµατα Α/Α ΕΜΒΑ Α Α/Α ΕΜΒΑ Α Α/Α ΕΜΒΑ Α ΝΟΜΕΑ ΝΟΜΕΑ ΝΟΜΕΑ ΝΟΜΕΑ ΝΟΜΕΑ ΝΟΜΕΑ C / /2 96 B A / / / / / / /2 96 D E 1 19 F 1 0 Ισαπόσταση C 1 νοµέων µέχρι 0 πρυµναίου τµήµατος =1,2m 27

29 ΝΑΥΠΗΓΙΚΌ ΣΧΕ ΙΟ ΚΑΙ ΑΡΧΕΣ CASD ιδακτικές Σηµειώσεις 2015 Ισαπόσταση νοµέων από 0,½, 1 8, 8 ½, 9=5m Ισαπόσταση νοµέων 9 µέχρι F1 πρωραίου τµήµατος =3,3m Ο όγκος της γάστρας που αντιστοιχεί στην WL 3 ή βύθισµα 7, 05m διαιρείται σε τρία τµήµατα. Από τον FR. C 1 µέχρι τον FR.0, από τον FR.0 µέχρι τον FR.9 και από τον FR.9 µέχρι τον F στο πρωραίο άκρο. Ο υπολογισµός των συντελεστών του SIMPSON γίνεται ως εξής : V 1 =3 x h 1 x [(C 1 ) +3 (B 1 ) +3 (A 1 ) + (0)] 8 V 2 = 1 x h [(0) + 4(½) + 2(1) + +4(8 ½ ) + (9)] [1] 3 V 3 = 3 x h 2 x [(9) + 3(D 1 ) + 3(E 1 ) + (F)] 8 h 1 ΠM = 1,2 m h 1 = 1,2 =0,24 h 1 =0,24h h=5m h 5 h 2 ΠR = 3,33m h 2 = 3,3 = 0,66 h 2 =0,66h h 5 Εποµένως οι τύποι [1] γίνονται: V 1 =3 x 0,24h x [(C 1 ) +3 (B 1 ) +3 (A 1 ) + (0)] 8 V 2 =1 x h x [(0) +4(½) +2(1) + +4(8 ½) + (9) [2] 3 V 3 =3 x 0,66h x [(9) +3(D1) +3(E1) + (F 8 ή 3 x 0,24 x h = 9 x 0,24 x h = 0,27 x h

30 ΝΑΥΠΗΓΙΚΌ ΣΧΕ ΙΟ ΚΑΙ ΑΡΧΕΣ CASD ιδακτικές Σηµειώσεις x 0, 66 x h = 9 x 0, 66 x h = 0,742 x h

31 ΝΑΥΠΗΓΙΚΌ ΣΧΕ ΙΟ ΚΑΙ ΑΡΧΕΣ CASD ιδακτικές Σηµειώσεις 2015 Άρα οι τύποι [2] γίνονται : V 1 =1 x h x [0, 27 (C1) + 0, 81(B 1 ) + 0, 81(A 1 ) + 0, 27(0)] 3 V 2 =1 x h x [(0) +4(½) + 2(1) + +4 (8 ½) + (9)] 3 V 3 =1 x h x [0,742(9) + 2,226(D 1 ) +2,226(E 1 ) +0,742(F)] 3 Από τους τύπους αυτούς βγαίνουν οι συντελεστές για κάθε νοµέα Σηµείωση Οι αριθµοί που βρίσκονται µέσα στις παρενθέσεις εκφράζουν το νούµερο του αντίστοιχου νοµέα Επίσης έλαβα ισαπόσταση νοµέων = 5m. 30

32 ΝΑΥΠΗΓΙΚΌ ΣΧΕ ΙΟ ΚΑΙ ΑΡΧΕΣ CASD ιδακτικές Σηµειώσεις 2015 A/A 1 2 3= =3x4 ΕΜΒΑ Α ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΗΣ ΓΙΝΟΜΕΝΟ ΜΟΧΛΟΒ. ΓΙΝΟΜΕΝΟ ΝΟΜΕΩΝ ΣΙΜΨΩΝΑ ΟΓΚΟΥ ΡΟΠΗΣ C 1 0 0,27 0-0,72 0 B1 1 0,81 0,81-0,48-0,3888 A 1 2 0,81 1,62-0,24-0, ,27 3, ½ ½ ½ ½ ½ ½ ½ ½ ½ ,742 95, ,58 D ,226 82,362 18, ,87 E ,226 42,294 18, ,87 F1 0 0, , Σ 1 = 4.494,71 Σ 2 = ,54 Όγκος γάστρας κατά νοµείς στην ίσαλο WL3(7,05m) V=1/3 x 5 x 4.494, 706=7.491, 176m3 Απόσταση κέντρου αντώσεως κατά το διάµηκες από νοµέα 0 σε βύθισµα WL3 ξ= h x Σ2 = 5x ,5424 =47,66 Σ ,706 ή 50 47,66=2,34m πρύµηθεν του µέσου νοµέα ( FR.5) 31

33 ΝΑΥΠΗΓΙΚΌ ΣΧΕ ΙΟ ΚΑΙ ΑΡΧΕΣ CASD ιδακτικές Σηµειώσεις 2015 Εφαρµογή : 9 Υπολογισµός, όγκου γάστρας κατά ίσαλους που αντιστοιχεί στην WL 4 ή βύθισµα = 9,4 Μ και κέντρου αντώσεως καθ ύψος. εδοµένα : Εµβαδόν WL 0 = 102,6187 M 2 Εµβαδόν WL 1 = 1084,5317 M 2 Εµβαδόν WL 2 = 1168,724 M 2 Εµβαδόν WL 3 = 1264,1683 M 2 Εµβαδόν WL 4 = 1333,9927 M 2 h ίσαλων = 2,35 Μ Με βάση τα παραπάνω στοιχεία καταστρώνεται ο παρακάτω γνωστός πίνακας για την εύρεση του όγκου της γάστρας µέχρι WL 4 και του κέντρου αντώσεως καθ ύψος. Α/Α Τεταγµένες Συντελεστής Γινόµενο για Γινόµενο για Μοχλοβ. εµβ. ίσαλων Σίµψωνα όγκο καθ. Ύψος ροπή WL 0 102, , , , , , , , , , , , , ,9708 Σ1= 13168,859 Σ2= 29519,014 V= 1/3 x h x Σ1 => V= 1/3 x 2,35 x 13168,859 => V= 10315,607 M 3 n= h. Σ2 => n = 2, ,014 => n = 5,27 M 32

34 ΝΑΥΠΗΓΙΚΌ ΣΧΕ ΙΟ ΚΑΙ ΑΡΧΕΣ CASD ιδακτικές Σηµειώσεις 2015 Σ ,859 Υ ΡΟΣΤΑΤΙΚΟ ΙΑΓΡΑΜΜΑ ( HYDROSTATIC CURVES) Προκειµένου να γίνει η µελέτη και η σχεδίαση των καµπυλών του υδροστατικού διαγράµµατος ( Hydrostatic curves ) του σκάφους µας µέχρι την ορισθείσα ίσαλο. Πρέπει να γίνουν κατά σειρά οι παρακάτω υπολογισµοί. Α. Εύρεση των εµβαδών των εγκαρσίων τοµών ή θ. νοµέων µέχρι την ορισθείσα ίσαλο. Α 1.Εύρεση του όγκου της γάστρας (V) κατά νοµείς, Α 2.εύρεση της απόστασης του κέντρου αντώσεως L cb κατά το διάµηκες Β. Εύρεση των εµβαδών των οριζοντίων τοµών ( WL ) καθώς επίσης και όλων των υπόλοιπων στοιχείων για κάθε µια από αυτές, δηλαδή: Β 1.Την απόσταση του κέντρου βάρους της από το µέσο νοµέα του πλοίου (ξ ή L cf =Longitudinal centre of Floatation ). B 2. Την στατική ροπή της (Μ σ ). Β 3. Την ιαµήκη της ροπή αδράνειας (J L ) ως προς άξονα διερχόµενο από τον )( του πλοίου. Β 4. Την ιαµήκη ροπή αδρανείας (J ο ) ως προς άξονα διερχόµενο από L cf αυτής. Β 5. Την εγκάρσια ροπή αδρανείας αυτής (J T ). B 6. Του συντελεστή ισάλου επιφανείας (C w ) αυτής. Β 7. Τους τόνους ανά εκατοστό βυθίσεως Τ.Ρ.C. αυτής. Β 8. Την ιαµήκη µετακεντρκή ακτίνα (ΒΜ L ) αυτής. Β 9. Την εγκάρσια µετακεντρική ακτίνα (ΒΜ t ) αυτής. Β 10. Τον όγκο της γάστρας κατά ίσαλους. Β 11. Την απόσταση του κέντρου αντώσεως (n) ή ΚΒ από την τρόπιδα. Β 12. Το εξωτερικό όγκο της γάστρας σε διάφορα βυθίσµατα. V εξ. = V x 1,005 Μ 3 Β 13. Το εκτόπισµα της γάστρας σε διάφορα βυθίσµατα. α) Σε γλυκό νερό D = V x 1 t. β) Σε θαλασσινό νερό D = V x 1,025 t. Γ. Υπολογισµός των Συντελεστών σε διάφορα βυθίσµατα δηλαδή : Γ 1. Συντελεστή της ισάλου επιφανείας : C w = A. L x b Γ 2. Συντελεστή γάστρας : C b = V. L x b x i Γ 3. Συντελεστή µέσου νοµέα : C Μ = A Μ. B x i 33

35 ΝΑΥΠΗΓΙΚΌ ΣΧΕ ΙΟ ΚΑΙ ΑΡΧΕΣ CASD ιδακτικές Σηµειώσεις 2015 Γ 4. Πρισµατικού συντελεστή : C p = V. A M x L Γ 5. Κατακόρυφο πρισµατικό συντελεστή : C pv = V. i x A. Υπολογισµός των τόνων ανά εκατοστό βυθίσµατος για τις διάφορες ίσαλους. ηλαδή : T.P.C. = A (M 2 ) x 1,025 (MT/ CM) 100 ή Τ. P.I. = A (ft 2 ) (LT/ in) 420 T.P.C : TONS PER CM = τόνοι ανά εκατοστά βυθίσεως. Τ. P.I : TONS PER inch = τόνοι ανά ίντσα βυθίσεως. Όπου Α είναι η επιφάνεια της ίσαλου. Ε. Υπολογισµός µετακεντρικών ακτίνων στις αντίστοιχες ίσαλους (WL). ηλαδή: Ε 1. ιαµήκη µετακεντρική ακτίνα : BM L = J o (M) V Ε 2. Εγκάρσια µετακεντρική ακτίνα : BM T = J T (M) V Ζ. Υπολογισµός των ροπών διαγωγής ανά µονάδα µήκους στα διάφορα βυθίσµατα που αντιστοιχούν οι σχετικές WL. ηλαδή : P. = J o L Η. Υπολογισµός εµβαδού (Μ 2 ) βρεχόµενης επιφάνειας που αντιστοιχεί στις σχετικές ίσαλους (WL). Η 1. Κατά Olsen : Ω = L x B x ( 1,22 x d + 0,46) x (C b + 0,765) M 2 B Η 2. Κατά Normand : Ω = L x [1,52 x d +(0, ,85(C b ) 2 ) x B] M 2 34

36 ΝΑΥΠΗΓΙΚΌ ΣΧΕ ΙΟ ΚΑΙ ΑΡΧΕΣ CASD ιδακτικές Σηµειώσεις 2015 Παρατήρηση: 1. Στους υπολογισµούς µας σαν όγκο στα διάφορα βυθίσµατα (V) χρησιµοποιούµε τον µέσο όρο του όγκου της γάστρας κατά νοµείς και κατά ίσαλους. 2. Σαν εµβαδόν βρεχόµενης επιφάνειας στα διάφορα βυθίσµατα των αντίστοιχων ίσαλων (WL) λαµβάνεται ο µέσος όρος κατά Olsen και κατά Normand. Μετά τους υπολογισµούς και την εύρεση των αναφερόµενων παραπάνω στοιχείων συντάσσεται ο ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΤΙΚΟΣ ΠΙΝΑΚΑΣ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΩΝ όπου µε βάση αυτά τα στοιχεία θα σχεδιασθούν µε τις ανάλογες κλίµακες οι καµπύλες του υδροστατικού διαγράµµατος ( Hydrostatic curves ) πάνω σ ένα ενιαίο χαρτί µιλιµετρέ. ΓΕΝΙΚΕΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ 1.Συντελεστές µετατροπής α. Συντελεστής µετατροπής της κλίµακας µηκών. i) ιαιρώ την ισαπόσταση των θεωρητικών νοµέων του υπό µελέτη σκάφους προς την ισαπόσταση των θεωρητικών νοµέων του σχεδίου βάσης ή αντίστροφα. Π.χ. ΗFR.M = 10,1 = 0,8080 H FR.B 12, 5 Οπότε κάθε διάσταση µήκους του σχεδίου της µελέτης µου θα είναι: HFR.M=0, 8080 HFR.M = 0, 8080 HFR.B HFR.B ii) ή αντίστροφα ιάσταση HFR.B = 12,5 =1,2376 ιάσταση HFR.M 10,1 ιάστασηh FR.M 1,2376 = ιάσταση H FR.B ιάστασηhfr.m = ιάστασηhfr.b 35

37 ΝΑΥΠΗΓΙΚΌ ΣΧΕ ΙΟ ΚΑΙ ΑΡΧΕΣ CASD ιδακτικές Σηµειώσεις , 2376 α. Συντελεστής µετατροπής της κλίµακας πλατών. i) ιαιρώ το πλάτος του υπό µελέτη σκάφους προς το πλάτος του σχεδίου βάσης ή αντίστροφα. Π.χ Πλάτος Μ = 14,42 =0,87926 Πλάτος Β 16,4 Οπότε κάθε διάσταση πλάτους του σχεδίου της µελέτης µου θα είναι : ιάσταση πλάτους Μ = 0,87926 ιάσταση Πλάτους Μ=0,87926 ιάσταση πλάτους Β ιάσταση πλάτους Β Έστω π.χ ότι το πλάτος ενός νοµέα σε µια δεδοµένη ίσαλο του σχεδίου βάσης είναι ίση µε 8m τότε η διάσταση αυτή για τον αντίστοιχο νοµέα και ίσαλο του σχεδίου της µελέτης µου θα είναι ιάσταση πλάτους Μ =0,87,926x 8=7,034m ή αντίστροφα ii) Πλάτος σχ, Β = 16, 4 = 1, 1373 Πλάτος σχ. Μ 14,42 Οπότε κάθε διάσταση πλάτους του σχεδίου της µελέτης µου θα είναι: ιάσταση πλάτους σχ.β = 1,14 ιάσταση πλάτους σχ.μ ιάσταση Πλάτους Σχεδίου Μελέτης = ιάσταση Πλάτους Σχεδίου Βάσης 1,14 Άρα σύµφωνα µε το δεδοµένο πλάτος (8m) της παραγράφου Β εδ. ii θα έχω : ιάσταση πλάτους σχεδίου µελέτης = = 7,034 γ) συντελεστής µετατροπής της κλίµακας υψών i) ιαιρώ το ύψος του υπό µελέτη σκάφους µου προς το αντίστοιχο ύψος του σχεδίου Βάσης ή αντίστροφα. Π.χ Ύψος Μ = 14,95 = 1,64285 Ύψος Β 9,1 Οπότε κάθε διάσταση ύψους του σχεδίου της µελέτης µου θα είναι : ιάσταση Ύψους Μ = 1,64285 ιάσταση Ύψους Μ=1,64285 x ιάσταση Ύψους Β 36

38 ΝΑΥΠΗΓΙΚΌ ΣΧΕ ΙΟ ΚΑΙ ΑΡΧΕΣ CASD ιδακτικές Σηµειώσεις 2015 ιάσταση Ύψους Β ή αντίστροφα ii) Ύψος σχεδίου Β = 9, 1 = 0, Ύψος σχεδίου Μ 14,95 Οπότε κάθε διάσταση ύψους του σχεδίου της µελέτης µου θα είναι : ιάσταση ύψους σχεδίου Β = 0,60869 ιάσταση ύψους σχεδίου Μ = ιάσταση ύψους σχεδίου Β ιάσταση ύψους σχεδίου Μ 0,60869 Σηµείωση Στο εδάφιο i) της παραγράφου γ αναφέρω τη φράση αντίστοιχο ύψος. Τούτο σηµαίνει το εξής: i) Όταν η άσκηση ζητά οι υπολογισµοί να γίνουν µέχρι το D του υπό µελέτη σκάφους τότε εφαρµόζω τη σχέση ιάσταση ύψους (D) του υπό µελέτη σκάφους ιάσταση ύψους (D) του σχεδίου Βάσης ή αντίστροφα ii) Όταν η άσκηση ζητά οι υπολογισµοί να γίνουν µέχρι κάποια συγκεκριµένη ίσαλο όπου για λόγους απλοποίησης των υπολογισµών η συγκεκριµένη αυτή ίσαλος θα συµπίπτει µε την ευθεία του καταστρώµατος (άρα απόσταση από BL µέχρι αυτή την ίσαλο =D) και θα αντιστοιχεί µε κάποια ίσαλο του σχεδίου Βάσης όπου αυτή δεν θα συµπίπτει µε την ευθεία του καταστρώµατος του σχεδίου Βάσης αλλά θα βρίσκεται κάτωθεν ή άνωθεν αυτής. Τότε για λόγους αντιστοιχίας στο συντελεστή µετατροπής της κλίµακας υψών θα χρησιµοποιώ την παρακάτω σχέση HWLσχεδίου Μελέτης HWLσχεδίου Βάσης 37

39 ΝΑΥΠΗΓΙΚΌ ΣΧΕ ΙΟ ΚΑΙ ΑΡΧΕΣ CASD ιδακτικές Σηµειώσεις ΠΕΡΙ ΜΟΧΛΟΒΡΑΧΙΟΝΩΝ. Υπολογισµός κέντρου βάρους (ξ) ισάλου WL4 ως προς άξονα διερχόµενο από το ακροπρυµναίο σηµείο αυτής (συνέχεια σελίδας 18,19) Γινόµενα Γινόµενα τεταγµένες Συντελεστής για Μοχλοβ. για πλάτη εµβαδό WL από στατική Α/Α νοµ. Σίµψωνα 4 πρυµνη ροπή WL 4 ( 2 x 3 ) σηµείο ( 4 x 5 ) 0 0, Γ 6,1824 1,456 9,002 0,364 3,278 Β 9,0804 0,728 6,611 0,728 4,813 Α 11,109 1,456 16,175 1,092 17, ,529 1,364 17,09 1,456 24, , ,821 2, , , ,98 3, , , ,96 4, , , ,98 5, , , ,96 6, , , ,98 7, , , ,55 8, , ,553 1,402 16,1977 9, ,165 Κ 8,887 1,206 10,718 9, ,176 Λ 5,119 1,206 6, ,17 62,795 Μ 0 0, ,527 0 Σ1= 400,198 Σ2= 2107,

40 ΝΑΥΠΗΓΙΚΌ ΣΧΕ ΙΟ ΚΑΙ ΑΡΧΕΣ CASD ιδακτικές Σηµειώσεις 2015 Παρατήρηση Α 1) Η στήλη 5 των µοχλοβραχιόνων ως προς το σηµείο της πρύµνης µας δηλώνει τις ισαποστάσεις συναρτήσει του h=10 m. 2) Άρα δυνάµεθα επίσης να θέσουµε στις θέσεις των µοχλοβραχιόνων τις κανονικές τιµές των αποστάσεων. ξ = h Σ2 = 10 x 2107,2278 = 52,655 m Σ1 400,198 L ισάλου WL από σηµείο µέχρι 5 Θ.Ν =54,56mΆρα ξ=54,56-52,655=1,905m πρύµηθεν του )0(. Παρατήρηση Β 1. Οι µοχλοβραχίονες της στήλης 5 ως προς το πρυµναίο σηµείο της WL4 µας δηλώνει την απόσταση χ των εµβαδών που θεωρούνται συγκεντρωµένα στις τεταγµένες,γ,..6,7,8,9,κ,λ,μ.και αυτή η απόσταση χ είναι κάθε φορά πολλαπλάσιο της ισαποστάσεως h. 2. Αντί των µοχλοβραχιόνων (αποστάσεων χ) της στήλης 5 δυνάµεθα να θέσουµε τις κανονικές τιµές των αποστάσεων, όπου δεν είναι τίποτα άλλο από τις ίδιες τιµές των µοχλοβραχιόνων επί την απόσταση h δηλαδή 10. Σ αυτήν την περίπτωση που θα πολλαπλασιασθούν οι µοχλοβραχίονες της στήλης 5 επί 10 το κέντρο βάρους θα είναι ξ=σ 2 /Σ 1 αντί του ξ =h Σ 2 /Σ 1 και η τιµή του ξ θα είναι αυτή δηλαδή 1,905 πρύµηθεν του )0(. 3. Και στις 3 περιπτώσεις που υπολογίσαµε την Μ6 της WL4όπως : α) Ως προς άξονα διερχόµενο από τον µέσο θ.νοµέα 5. β) Ως προς άξονα διερχόµενο από το ακρότατο πρυµναίο σηµείο αυτής (WL4). γ) Ως προς άξονα διερχόµενο από το θ.νοµέα 1, βρέθηκε το εξής αποτέλεσµα ξ=1,905 πρύµηθεν του )0(.Συνιστάται όµως η Μ6 να υπολογίζεται ως προς άξονα διερχόµενο από το µέσο νοµέα. 39

41 ΝΑΥΠΗΓΙΚΌ ΣΧΕ ΙΟ ΚΑΙ ΑΡΧΕΣ CASD ιδακτικές Σηµειώσεις 2015 ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΚΕΝΤΡΟΥ ΒΑΡΟΥΣ (Ξ) ΙΣΑΛΟΥ WL4 ΩΣ ΠΡΟΣ ΑΞΟΝΑ ΙΕΡΧΟΜΕΝΟ ΑΠΟ Θ.ΝΟΜΕΑ 1 (ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΕΛΙ ΑΣ 18.19) Γινόµενα Γινόµενα τεταγµένες Συντελεστής για Μοχλοβ. για πλάτη εµβαδό από στατική Α/Α νοµ. Σίµψωνα WL 4 θεωρη- ροπή WL 4 ( 2 x 3 ) τικό νοµέα 1 ( 4 x 5 ) 0 0, ,456 0 Γ 6,1824 1,456 9,002-1,092-9,8302 Β 9,0804 0,728 6,611-0,728-4,813 Α 11,109 1,456 16,175-0,364-5, ,529 1,364 17, , , , , , , , , , , , , , , ,8 7 14, , , , , , ,553 1,402 16, ,5816 Κ 8,887 1,206 10,718 8,357 89,57 Λ 5,119 1,206 6,1745 8,714 53,805 Μ 0 0, ,071 0 Σ1= 400, ,067-20,5312 Σ2= 1524,5358 ξ= h Σ2 =10 x 1524,5358 = 38, m Σ1 400,198 Απόσταση θ.ν1 από µέσο νοµέα =40 m. Άρα ξ =40-38,0945 = 1,905 πρύµα µέσου νοµέα. 40

42 Ανοικτά Ακαδημαϊκά Μαθήματα Τεχνολογικό Εκπαιδευτικό Ίδρυμα Αθήνας Τέλος Ενότητας Χρηματοδότηση Το παρόν εκπαιδευτικό υλικό έχει αναπτυχθεί στα πλαίσια του εκπαιδευτικού έργου του διδάσκοντα. Το έργο «Ανοικτά Ακαδημαϊκά Μαθήματα στο ΤΕΙ Αθήνας» έχει χρηματοδοτήσει μόνο τη αναδιαμόρφωση του εκπαιδευτικού υλικού. Το έργο υλοποιείται στο πλαίσιο του Επιχειρησιακού Προγράμματος «Εκπαίδευση και Δια Βίου Μάθηση» και συγχρηματοδοτείται από την Ευρωπαϊκή Ένωση (Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο) και από εθνικούς πόρους.

43 Σημειώματα Σημείωμα Αναφοράς Copyright ΤΕΙ Αθήνας, Γεώργιος Χατζηκωνσταντής, Γεώργιος Χατζηκωνσταντής. «Ναυπηγικό σχέδιο και αρχές casd (Ε). Ενότητα 5.1: Προσεγγιστικές μέθοδοι υπολογισμού επιφανειών». Έκδοση: 1.0. Αθήνα Διαθέσιμο από τη δικτυακή διεύθυνση: ocp.teiath.gr. Σημείωμα Αδειοδότησης Το παρόν υλικό διατίθεται με τους όρους της άδειας χρήσης Creative Commons Αναφορά, Μη Εμπορική Χρήση Παρόμοια Διανομή 4.0 [1] ή μεταγενέστερη, Διεθνής Έκδοση. Εξαιρούνται τα αυτοτελή έργα τρίτων π.χ. φωτογραφίες, διαγράμματα κ.λ.π., τα οποία εμπεριέχονται σε αυτό. Οι όροι χρήσης των έργων τρίτων επεξηγούνται στη διαφάνεια «Επεξήγηση όρων χρήσης έργων τρίτων». Τα έργα για τα οποία έχει ζητηθεί άδεια αναφέρονται στο «Σημείωμα Χρήσης Έργων Τρίτων». [1] Ως Μη Εμπορική ορίζεται η χρήση: που δεν περιλαμβάνει άμεσο ή έμμεσο οικονομικό όφελος από την χρήση του έργου, για το διανομέα του έργου και αδειοδόχο που δεν περιλαμβάνει οικονομική συναλλαγή ως προϋπόθεση για τη χρήση ή πρόσβαση στο έργο που δεν προσπορίζει στο διανομέα του έργου και αδειοδόχο έμμεσο οικονομικό όφελος (π.χ. διαφημίσεις) από την προβολή του έργου σε διαδικτυακό τόπο Ο δικαιούχος μπορεί να παρέχει στον αδειοδόχο ξεχωριστή άδεια να χρησιμοποιεί το έργο για εμπορική χρήση, εφόσον αυτό του ζητηθεί.

44 Επεξήγηση όρων χρήσης έργων τρίτων Δεν επιτρέπεται η επαναχρησιμοποίηση του έργου, παρά μόνο εάν ζητηθεί εκ νέου άδεια από το δημιουργό. διαθέσιμο με άδεια Επιτρέπεται η επαναχρησιμοποίηση του έργου και η δημιουργία CC-BY παραγώγων αυτού με απλή αναφορά του δημιουργού. διαθέσιμο με άδεια Επιτρέπεται η επαναχρησιμοποίηση του έργου με αναφορά του CC-BY-SA δημιουργού, και διάθεση του έργου ή του παράγωγου αυτού με την ίδια άδεια. διαθέσιμο με άδεια Επιτρέπεται η επαναχρησιμοποίηση του έργου με αναφορά του CC-BY-ND δημιουργού. Δεν επιτρέπεται η δημιουργία παραγώγων του έργου. διαθέσιμο με άδεια Επιτρέπεται η επαναχρησιμοποίηση του έργου με αναφορά του CC-BY-NC διαθέσιμο με άδεια CC-BY-NC-SA διαθέσιμο με άδεια CC-BY-NC-ND διαθέσιμο με άδεια CC0 Public Domain διαθέσιμο ως κοινό κτήμα χωρίς σήμανση δημιουργού. Δεν επιτρέπεται η εμπορική χρήση του έργου. Επιτρέπεται η επαναχρησιμοποίηση του έργου με αναφορά του δημιουργού και διάθεση του έργου ή του παράγωγου αυτού με την ίδια άδεια. Δεν επιτρέπεται η εμπορική χρήση του έργου. Επιτρέπεται η επαναχρησιμοποίηση του έργου με αναφορά του δημιουργού. Δεν επιτρέπεται η εμπορική χρήση του έργου και η δημιουργία παραγώγων του. Επιτρέπεται η επαναχρησιμοποίηση του έργου, η δημιουργία παραγώγων αυτού και η εμπορική του χρήση, χωρίς αναφορά του δημιουργού. Επιτρέπεται η επαναχρησιμοποίηση του έργου, η δημιουργία παραγώγων αυτού και η εμπορική του χρήση, χωρίς αναφορά του δημιουργού. Συνήθως δεν επιτρέπεται η επαναχρησιμοποίηση του έργου. Διατήρηση Σημειωμάτων Οποιαδήποτε αναπαραγωγή ή διασκευή του υλικού θα πρέπει να συμπεριλαμβάνει: Το Σημείωμα Αναφοράς Το Σημείωμα Αδειοδότησης Τη δήλωση Διατήρησης Σημειωμάτων Το Σημείωμα Χρήσης Έργων Τρίτων (εφόσον υπάρχει) μαζί με τους συνοδευόμενους υπερσυνδέσμους.