Michael L. Brown ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ EΠΑΝΩ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ

Transcript

1 Michael L. Brown ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ EΠΑΝΩ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ

2 Πρόλογος Συνήθως λέµε για κάποιο καλό βιβλίο, δεν µπορούσα να το αφήσω. Πρέπει να πω για αυτό το βιβλίο, Ήθελα να το αφήσω, να το βάλω στην άκρη, να µην το διαβάσω ή να ασχοληθώ µε τα θέµατά του αλλά δεν µπορούσα. Ο Κύριος δε µου επέτρεπε να το αφήσω. Είχα πολλές ενοχές. Είχα ενοχές για την άγνοιά µου. Άγνοια του πνεύµατος του αντι-σηµιτισµού που υπήρχε στην Εκκλησία και σε πολλούς αποκαλούµενους Χριστιανούς µέσα στην ιστορία. εν γνώριζα την έκταση των διωγµών από τους εξ Εθνών Χριστιανούς που υπέφεραν οι Ιουδαίοι αδελφοί µας στο παρελθόν. Τώρα γνωρίζω χάρη στην λεπτοµερή έρευνα του Μάϊκ Μπράουν και τα αναµφισβήτητα ιστορικά γεγονότα. Οι δηλώσεις Χριστιανών ηγετών του παρελθόντος εναντίον των Ιουδαίων µε άφησαν συγκλονισµένο και αφυπνισµένο. Αυτό που µε φοβίζει είναι ότι ένα παρόµοιο πνεύµα αντι-σηµιτισµού βρίσκεται στην Εκκλησία σήµερα ανάµεσα σε µερικά κοµµάτια του Σώµατος του Χριστού. Αυτό έχει έρθει µε τη µορφή µιας δηµοφιλούς διδασκαλίας που κυκλοφοράει σήµερα µέσα στην Εκκλησία και αποκαλέιται Θεολογία Αντικατάστασης, η άποψη ότι η Εκκλησία είναι ο νέος Ισραήλ, και ότι µόνο η Εκκλησία είναι η εκπλήρωση των προφητειών της Παλαιάς ιαθήκης σχετικά µε τη διαθήκη του Θεού µε τον Ιουδαϊκό λαό. Αν είχατε πρόβληµα µε αυτό το ζήτηµα είτε λόγω άγνοιας είτε λόγω προσωπικών ενοχών, σας προκαλώ να διαβάσετε τα κεφάλαια 12 και 13 αυτού του βιβλίου µε προσευχή. Η ερµηνεία του Μ. Μπράουν της διδασκαλίας του απόστολου Παύλου για το ποιος είναι ο λαός Ισραήλ και ποιος είναι Ιουδαίος είναι αδιαφιλονίκητη. Σε οποιονδήποτε ειλικρινή µελετητή του Θείου Λόγου αυτά τα κεφάλαια θα θεµελιώσουν για πάντα µέσα στο µυαλό και στην καρδιά ότι εµείς οι Χριστιανοί δεν είµαστε οι νέοι Ιουδαίοι ή οι αληθινοί Ιουδαίοι, ότι ο Θεός δεν ξέχασε και δεν θα ξεχάσει ποτέ το λαό Του, και ότι η κατοχή της Γης του Ισραήλ από το λαό αυτό δεν έχει παραχωρηθεί από άνθρωπο αλλά θαυµατουργικά υποσχέθηκε από τον Θεό παντοτινά. Γι αυτό, το βιβλίο τούτο είναι ένα κάλεσµα αφύπνισης της Εκκλησίας. Ως ποι- µένας θέλω κάθε είδους αντι-σηµιτισµός να σταµατάει στην πόρτα της εκκλησίας. εν πρέπει να έχει θέση ανάµεσα σε πραγµατικούς Χριστιανούς. Οπουδήποτε βλέπουµε αυτή τη στάση να σηκώνει το απαίσιο κεφάλι της πρέπει να εργαζόµαστε

3 για να την αλλάξουµε. Και είθε να εγερθούν άνθρωποι που θα δεηθούν στον Θεό ώστε το ευαγγέλιο να πάει στον Ιουδαίο πρώτα. Θεωρούσα τον εαυτό µου ότι αγαπούσε το Ισραήλ και τον Ιουδαϊκό λαό. Αλλά υπήρχαν τυφλά σηµεία µέσα στην όρασή µου για τους Ιουδαίους. Το µήνυµα του Μάϊκ Μπράουν µε έκανε, πιστεύω, να προετοιµαστώ καλύτερα για να προσευχόµαι και να εργάζοµαι για την ειρήνη της Ιερουσαλήµ. Η προσευχή µου είναι ότι και εσείς, όπως κι εγώ, θα αγγιχτείτε βαθειά απ αυτό το βιβλίο, και θα προσπαθήσετε ώστε να φτάσει στα χέρια ποιµένων, Χριστιανών ηγετών και λαϊκών, όπως σχεδιάζω να κάνω είτε είναι ευαίσθητοι σε Ιουδαϊκά θέµατα είτε όχι. Κανείς δεν µπορεί να είναι ο ίδιος απέναντι στον Ιουδαϊκό λαό, και αυτοί που πιστεύουν στον Ιησού και αυτοί που δεν πιστεύουν, µετά την ανάγνωση του Το Αίµα τους Είναι Επάνω στα Χέρια µας. Don Wilkerson Times Square Church

4 Πρόλογος Αγγλικής Έκδοσης Αυτό το βιβλίο χρειαζόταν να γραφτεί. Οι εξ Εθνών Χριστιανοί χρειάζεται να γνωρίζουν τι συνέβη στον Εβραϊκό λαό στη διάρκεια των αιώνων στο όνοµα του Χριστού. Εµείς οι εξ Εθνών πιστοί χρειαζόµαστε να καταλάβουµε τον πόνο και τα δεινά που αναρίθµητοι ψευδο-χριστιανοί επέφεραν πάνω στον Εβραϊκό λαό. Μόνο τότε µπορούµε να αρχίσουµε να κατανοούµε το βάθος του πόνου και της θλίψης που πέρασαν στα χέρια τέτοιων αποκαλούµενων Χριστιανών. Αν και πολλά απ αυτά που θα διαβάσετε δεν µπορούν να αποδοθούν σε αυθεντικούς Χριστιανούς πιστούς, µερικά µπορούν. Υπάρχει µία τάση για ανανέωση του αντι-σηµιτικού πνεύµατος, ακόµα και ανάµεσα σε Χριστιανούς, όχι µόνο στις ΗΠΑ, αλλά παγκόσµια. Χρειαζόµαστε να κατανοήσουµε τις ευθύνες µας να σταθούµε στο χάσµα εκ µέρους του λαού που παραµένει ακόµα ο λαός που ο Θεός διάλεξε. Αυθεντικές προσευχές δεήσεων χρειάζεται να προσφερθούν εκ µέρους εκείνων των αληθινών Χριστιανών αδελφών οι οποίοι είχαν και ακόµα έχουν τέτοιου είδους µίσος ή απέχθεια στην καρδιά τους. Απόφαση πρέπει να γεννηθεί βαθειά µέσα στο πνεύµα µας ώστε να φανερωθούν οι αντισηµιτικές τάσεις που υπάρχουν και µέσα µας και µέσα στους άλλους γύρω µας. Τελικά, χρειαζόµαστε να θυµόµαστε να προσευχόµαστε για την ειρήνη της Ιερουσαλή, όπως η Γραφή µας διατάζει να κάνουµε, ώστε η δόξα του Κυρίου να υποτάξει τη γη, και στην έλευσή Του, να υπάρχει µία Νύφη που θα αποτελείται και από Ιουδαίους και από Εθνικούς πιστούς, που θα στέκονται µαζί µε αληθινή ενότητα και µε δεσµούς ειρήνης. Destiny Image Publishers

5 Εισαγωγή Σε µία οµιλία που εκφώνησε το 1985, ο Ρίτσαρντ Βον Βαϊτζέκερ, Πρόεδρος της Γερµανίας, έκανε αυτές τις σηµαντικές παρατηρήσεις: Το Εβραϊκό έθνος θυµάται και πάντα θα θυµάται. Ζητάµε συµφιλίωση. Ακριβώς γι αυτόν το λόγο πρέπει να καταλάβουµε ότι δεν µπορεί να υπάρξει συµφιλίωση χωρίς ενθύµηση. Η εµπειρία του εκατοµµυριοπλάσιου θανάτου αποτελεί µέρος της ίδιας της ύπαρξης κάθε Ε- βραίου στον κόσµο, όχι µόνο επειδή οι άνθρωποι δεν µπορούν να ξεχάσουν τέτοιες φρικαλεότητες, αλλά επειδή επίσης η ενθύµηση είναι µέρος της Εβραϊκής πίστης. 1 Ναι, η ενθύµηση είναι µέρος της Εβραϊκής πίστης. Ξανά και ξανά, ο Θεός διέταξε το λαό του Ισραήλ να θυµάται και ποτέ να µη ξεχνάει: Να θυµάσαι την ηµέρα που στάθηκες µπροστά στον Κύριο στο όρος Χωρήβ... Να θυµάσαι ότι ήσουν δούλος στην Αίγυπτο και ότι ο Κύριος ο Θεός σου σε έβγαλε από εκεί µε χέρι δυνατό και µε βραχίονα απλωµένο... Να θυµάσαι καλά τι έκανε ο Κύριος ο Θεός σου στον Φαραώ και σε όλη την Αίγυπτο... Να θυµάσαι πως ο Κύριος ο Θεός σου σε οδήγησε όλο το δρόµο τα σαράντα αυτά χρόνια στην έρηµο... Να θυµάσαι, να µη λησµονήσεις πόσο προκάλεσες οργή στον Κύριο τον Θεό σου στην έρηµο... Να θυµάσαι τι έκανε στη Μαριάµ ο Κύριος ο Θεός σου στο δρόµο, αφού βγήκατε από την Αίγυπτο... Μην ξεχνάς! 2 Αυτό είναι ένα µάθηµα που εµείς οι Εβραίοι το έχουµε µάθει καλά: Η οδυνηρή ιστορία µας έχει γραφτεί ανεξίτηλα στις ψυχές µας. Αλλά υπάρχουν άλλοι που δεν µπο-

6 ρούν να θυµηθούν επειδή ποτέ δεν γνώρισαν. Σύµφωνα µε τα λόγια του Καθολικού λόγιου Edward Flannery: Η µεγάλη πλειοψηφία των Χριστιανών, ακόµα και των πολύ µορφω- µένων, έχουν πλήρη άγνοια για το τι συνέβη στους Εβραίους σε όλη τη διάρκεια της µετά Χριστόν Ιστορίας και της ένοχης ανάµιξης της Εκκλησίας... εν είναι µεγάλη υπερβολή να πούµε πως αυτές οι σελίδες της Ιστορίας, που οι Εβραίοι έχουν αφιερωθεί να µελετάνε και να θυµούνται, είναι εκείνες που έχουν σκιστεί από τα Χριστιανικά (και µη-χριστιανικά πολλές φορές) ιστορικά βιβλία. 3 Πόσο τραγικό είναι οι Χριστιανοί άνθρωποι λυτρωµένοι από έναν Εβραίο Μεσσία και διδαγµένοι από Εβραίους απόστολους, συγκληρονόµοι των Γραφών του Ισραήλ και µπολιασµένοι στην ελαία του Ισραήλ να βρίσκονται σε σχεδόν ολοκληρωτική άγνοια των δύο χιλιάδων χρόνων Εβραϊκής αγωνίας. Τα τελευταία χρόνια, καθώς έχω διαβάσει και ξαναδιαβάσει τα µαρτυρικά κεφάλαια του παρελθόντος του Εβραϊκού λαού µου, µερικές νύχτες µε δάκρυα στα µάτια, συγκλονισµένος και αποσβολωµένος, ο Θεός διέγειρε την καρδιά µου µε ένα καυτό µήνυµα: η Εκκλησία πρέπει να µάθει! Αλλά αυτή είναι µόνο η αρχή. Είναι η Χριστιανική Εκκλησία η κατ όνοµα, όχι η κατά το πνεύµα που πραγµατικά έχει γράψει µεγάλο µέρος της αφόρητα οδυνηρής ιστορίας του Ισραήλ, χρησιµοποιώντας Εβραϊκό αίµα αντί για µελάνη. Μέχρι σήµερα, το όνοµα Ιησούς Χριστός θεωρείται υβριστική λέξη σε πολλές Εβραϊκές οικογένειες. Το πολύτιµο όνοµα του Σωτήρα έχει µολυνθεί, αµαυρωθεί από τα κακά που έχουν διαπραχθεί στο όνοµά Του από εκείνους που αποκαλούν τον εαυτό τους λαό Του. Είναι καιρός εµείς οι Χριστιανοί να γνωρίσουµε αυτό το ντροπιαστικό παρελθόν έτσι ώστε να υπάρξει ένα ένδοξο µέλλον για το λαό Ισραήλ και την Εκκλησία. Μερικές φορές, καθώς θα διαβάζετε αυτό το βιβλίο, θα θελήσετε να σταµατήσετε και να το αφήσετε. Η ιστορία είναι τόσο οδυνηρή. Αλλά είναι µία ιστορία που πρέπει να τη γνωρίσουµε µέχρι τα βάθη της καρδιά µας. Γιατί ο µόνος τρόπος που αυτές οι αµαρτίες κατά του Εβραϊκού λαού θα εξαλειφθούν ποτέ, ο µόνος τρόπος που µε τον οποίο θα δούµε κάποτε µια αληθινή και διεθνή αναζωπύρωση της Εκκλησίας, ο µόνος τρόπος µε τον οποίο θα µπορέσουµε να διακονήσουµε τη χάρη

7 του Θεού στο λαό Ισραήλ, είναι αν εµείς ολοκληρωτικά αναγνωρίσουµε την ενοχή και την ντροπή των Χριστιανών προγόνων µας και, µε θλιµµένη καρδιά, µετανοήσουµε. Είτε Καθολικοί είτε ιαµαρτυρόµενοι είτε Ορθόδοξοι υπάρχει αίµα πάνω στα χέρια των πατέρων µας. Αλλά υπάρχει αίµα και πάνω στα δικά µας χέρια επίσης; Είναι οι αληθινοί πιστοί σήµερα υπεύθυνοι για τις αµαρτίες εκείνων από τις περασµένες γενιές που ισχυρίζονταν ότι ήταν πιστοί; Με ποια έννοια υπάρχει αίµα πάνω στα χέρια της αληθινής Εκκλησίας; Αυτά είναι πολύ σηµαντικά ερωτήµατα! Είναι ένα τραγικό γεγονός της ιστορίας ότι η ορατή Εκκλησία είναι κηλιδωµένη µε το αίµα του Εβραϊκού λαού. Αυτή η οδυνηρή µνήµη είναι τόσο ζωηρή µέσα στις Εβραϊκές καρδιές ώστε µία συγγραφέας του Ορθόδοξου Ιουδαϊσµού, σε ένα βιβλίο της το 1991, µπορούσε να πει: Σήµερα µια από τις πιο θεµελιώδεις αιτίες της Ε- βραϊκής δυστυχίας είναι το µίσος των Χριστιανών κατά των Εβραίων και της Ιουδαϊκής πίστης. Αυτή η συγγραφέας πραγµατικά πιστεύει ότι: Από τη γέννησή του, κάθε Χριστιανός, συνειδητός ή τυπικός, διαποτίζεται µε την πίστη ότι οι Εβραίοι, δηλ. όποιος και κάθε Εβραίος, είναι υπεύθυνοι για τη δολοφονία του Μεσσία του. Πράγµατι, η συντριπτική πλειοψηφία των πράξεων διωγµού, θρησκευτικού εξαναγκασµού και σφαγών που υπέφερε σ όλη την ιστορία του ο λαός µας προήλθε από τα χέρια Χριστιανών. Έτσι βλέπουµε ότι ο Χριστιανισµός υπήρξε ένας σηµαντικός και κύριος παράγοντας στα Εβραϊκά δεινά (Meir Simcha Sokolovsky). 4 Καθώς θα διαβάζετε µερικά από τα κεφάλαια που ακολουθούν ιδιαίτερα καθώς θα συνειδητοποιείτε ότι για πολλούς Εβραίους, αυτού του είδους ο Χριστιανισµός ήταν ο µόνος που γνώρισαν θα αισθανθείτε µεταστροφή, σοκ και θυµό. Αναµφίβολα η αντίδρασή σας θα είναι, Αλλά αυτή δεν είναι η αληθινή Εκκλησία! Αυτό δεν έχει σχέση µ εµένα! Οι αληθινοί Χριστιανοί είναι γεµάτοι µε αγάπη, όχι µίσος. Απ τη µία, αυτό είναι απόλυτα αληθινό. Η Εκκλησία που έσφαξε Ιουδαίους άνδρες, γυναίκες και παιδιά δεν θα µπορούσε παρά να ήταν µόνο µία αποστατηµένη Εκκλησία. Με σκοπό να τονίσω αυτό το σηµείο, συχνά χρησιµοποιώ τους όρους

8 Εκκλησία και Χριστιανός µέσα σε εισαγωγικά. Σ όλο το βιβλίο, θα σας υπενθυµίζεται αυτό. Αλλά δεν είναι µόνο η αποστατηµένη Εκκλησία που έχει αµαρτήσει. Η λανθασµένη θεολογία ακόµη και η αλαζονεία πολλών ηγετών µέσα στην αληθινή Εκκλησία βοήθησαν να στρωθεί ο δρόµος για τον ισχυρό, βίαιο Χριστιανικό αντι- Σηµιτισµό για τον οποίο θα διαβάσετε. Η αληθινή Εκκλησία πρέπει να αναλάβει επίσης τις ευθύνες της! Είναι γι αυτό το λόγο που µερικές φορές έχω βάλει τις λέξεις Εκκλησία και Χριστιανικός µέσα σε εισαγωγικά. Οι στάσεις και οι πράξεις πολλών από την αληθινή Εκκλησία µερικές φορές δύσκολα µπορούν να χαρακτηριστούν Χριστιανικές! Στη διάρκεια περιόδων µεγάλων Εβραϊκών δεινών, µέχρι και τον αιώνα µας, µεγάλο µέρος της Εκκλησίας παρέµεινε αδιάφορο στον πόνο του Εβραϊκού λαού. Γι αυτή την αµαρτία επίσης, πρέπει να δεχτούµε την ενοχή. Και υπάρχουν σπέρµατα αντι-σηµιτισµού που υποβόσκουν ανάµεσα στους πιστούς σήµερα. Γι όλα αυτά πρέπει να µετανοήσουµε. Είµαι πεπεισµένος ότι µία διεθνής Χριστιανική µετάνοια για τις αµαρτίες του παρελθόντος της Εκκλησίας (και του παρόντος) απέναντι στους Εβραίους θα οδηγήσει σε διεθνή Εβραϊκή µετάνοια για τις αµαρτίες του παρελθόντος (και του παρόντος) κατά του Ιησού. Είναι τα δάκρυα της µετάνοιας της Εκκλησίας που θα ξεπλύνουν τις κηλίδες του αίµατος. Ίσως να ρωτήσετε, Αλλά πώς µπορώ να µετανοήσω; Αγαπώ το Ισραήλ και τον Εβραϊκό λαό. Πρώτα, µπορείτε να αφιερωθείτε σε µεσιτική µετάνοια αναγνωρίζοντας, αποκηρύττοντας και αισθανόµενοι θλίψη για τον αντι-σηµιτισµό της Εκκλησίας. Οι προφήτες του Ισραήλ µετανοούσαν για τις αµαρτίες του έθνους τους, λέγοντας, ΕΜΕΙΣ αµαρτήσαµε αν ακι οι ίδιοι δεν ήταν ένοχοι αµαρτιών. Αλλά ως πνευµατικό υπόλοιπο, αναλάµβαναν µεσιτική υπευθυνότητα εκ µέρους των πολλών που ήταν σαρκικοί, και µετανοούσαν εκ µέρους εκείνων που είχαν αµαρτήσει. Μπορείτε να κάνετε το ίδιο και σήµερα! εύτερον, µπορείτε να ψάξετε τη δική σας καρδιά για να δείτε αν υπάρχει κάποιος σπόρος αντι-σηµιτισµού µέσα σας. Στερείστε συµπόνοιας για το λαό Ισραήλ στα δεινά του, σκεφτόµενοι, Και λοιπόν; Παίρνουν αυτό που αξίζουν! (Σαν όλα τα Εβραϊκά δεινά να προκαλούνταν από τα λόγια που είπε ένας όχλος στο Ματθ.

9 27:25 Το αίµα του [δηλ. το αίµα του Ιησού] επάνω µας και επάνω στα παιδιά µας! ) Μήπως είχαµε αποκοιµηθεί ενώ οι Εβραίοι σφάζονταν; Μήπως αδιαφορούµε για τη σατανική παγκόσµια συνοµωσία ενάντια στο Ισραήλ; Αν δεν είστε Εβραίος, µήπως νοιώθετε κατά κάποιο τρόπο απειληµένος από το γεγονός ότι οι Εβραίοι είναι ακόµα εκλεγµένοι και αγαπηµένοι από τον Θεό; Ερώτηµατα σαν κι αυτά πρέπει να ερωτηθούν ειλικρινά. Μπορεί να υπάρχει περισσότερη µόλυνση µέσα µας απ όσο θα θέλαµε να αναγνωρίσουµε! Τρίτον, πρέπει να καταλάβουµε ότι και στο παρελθόν και στο παρόν, η λανθασµένη θεολογία των πραγµατικών Χριστιανών έχει βοηθήσει να ανοίξει η πόρτα για κάθε είδους φονικούς διωγµούς των Εβραίων. Το γεγονός ότι µέρος αυτής της θεολογίας είναι ακόµα και σήµερα ζωντανό αποτελεί ισχυρή απόδειξη ότι η σύγχρονη Εκκλησία χρειάζεται να µετανοήσει. Με µία µεγάλη αίσθηση επείγοντος, και από την άποψη ενός που αποκαλεί και τους Εβραίους και τους συνειδητούς Χριστιανούς ο λαός µου (µε άλλα λόγια, από την άποψη ενός Εβραίου ακόλουθου του Ιησού), στέλνω αυτό το βιβλίο προς τα έξω. Το γιατί το στέλνω τόσο επειγόντως είναι εύκολα κατανοητό. Ακόµα και τώρα, οι εχθροί του Ισραήλ είναι πολλοί, αλλά οι φίλοι του λίγοι. Αν και είναι δύσκολο να το καταλάβουµε, η Αµερική έχει διαπραγµατευτεί, σαν µε έµπιστους φίλους, µε ανθρώπους σαν τον Χαφέζ Άσσαντ, τον Πρόεδρο της Συρίας, ο οποίος είναι αφοσιωµένος στην εξάλειψη του Ισραήλ, και πάνοπλος µε προηγµένης τεχνολογίας όπλα. Κάθε µέρα, διεθνής πίεση συσσωρεύεται κατά του Ισραηλινού κράτους. Αν και φαίνεται σχεδόν αδύνατο, τα παιχνίδια για κοµπιούτερ που φτιάχνουν νεο-ναζί σαρώνουν όλη την Ευρώπη, ανταµείβοντας τους νεαρούς παίκτες που θα βασανίσουν και θα σκοτώσουν τους περισσότερους Εβραίους µε προαγωγή σε πιο ισχυρές θέσεις µέσα σ αυτά τα παρανοϊκά παιχνίδια που αναβιώνουν τα στρατόπεδα θανάτου. Ένας Αυστριακός έφηβος παρατήρησε, Το να σκοτώνεις Εβραίους σε θαλάµους αερίων είναι συναρπαστικό! Αυτά τα παιχνίδια έχουν πάρει τώρα το δρόµο τους και για τη Β. Αµερική. Αν και ηχεί περισσότερο ως εφιάλτης παρά ως πραγµατικότητα, εξαγριωµένοι όχλοι νέγρων της Νέας Υόρκης έκαναν αντι-εβραϊκές διαδηλώσεις το Σεπτέµβριο του 1991, φωνάζοντας, Χάιλ Χίτλερ! Σκοτώστε τους βρωµο-εβραίους! Λεηλάτησαν Εβραϊκά καταστήµατα, έκαναν βανδαλισµούς σε Εβραϊκά σχολεία, κατέστρε-

10 ψαν συναγωγές και έφτασαν στο σηµείο να σκοτώσουν ένα Εβραίο σπουδαστή και να τραυµατίσουν µερικούς άλλους. 5 Και ενώ όλες αυτές οι φρικαλεότητες λάµβαναν χώρα, οι Χριστιανοί ηγέτες κηρύττουν στα εκκλησιάσµατά τους ότι ο Θεός έχει τελειώσει µε το Ισραήλ ως λαό και ως έθνος. Πόσο διεστραµµένο! Ακόµα χειρότερο αυτό είναι πέρα από κάθε κατανόηση υπάρχουν Χριστιανοί ηγέτες των οποίων η διακονία είναι αφιερωµένη σε µεγάλο βαθµό στο να προειδοποιούν τους πιστούς για το κακό Ισραήλ! εν υπερβάλω. 6 Υπάρχει ακόµα στο Σώµα του Χριστού ένα άσχηµο πνεύµα που πρέπει να φανερωθεί. Είναι αρκετά κακό το γεγονός ότι το ίδιο διαβολικό πνεύµα αντι- Σηµιτισµού επηρεάζει µεγάλο µέρος του κόσµου σήµερα. Αλλά το ότι ακόµα υφίσταται µέσα στην Εκκλησία είναι κάτι το αδιανόητο! Εύχοµαι ο Θεός να δώσει ώστε αυτή η γενιά πιστών τελικά να οδηγήσει αυτό το ακάθαρτο πνεύµα έξω από την Εκκλησία. Αυτό το βιβλίο έχει γραφτεί µε µία καιόµενη (και συχνά συντριµµένη) καρδιά, µε την ελπίδα ότι ο λαός του Θεού σήµερα τελικά θα αποκηρύξει τις αµαρτίες του χθες που διέπραξε η Εκκλησία. Αυτό θα φέρει συµφιλίωση συµφιλίωση της Εκκλησίας µε τον Εβραϊκό λαό, και συµφιλίωση του Εβραϊκού λαού µε τον Μεσσία τους. Αναµφίβολα θα υπάρχουν αντιδράσεις, και από την Χριστιανική και από την Ιουδαϊκή άποψη. 7 Το µόνο που ζητώ από εσάς, τους αναγνώστες, είναι να διαβάσετε αυτό το βιβλίο µε µία ανοιχτή καρδιά µπροστά στον Θεό. Τα αποτελέσµατα είναι στα χέρια Του. Είθε η καρδιά σας να διεγερθεί σε δράση καθώς θα διαβάζετε τις σελίδες που ακολουθούν! Μερικές σηµαντικές αναγνωρίσεις είναι κατά σειρά: Ευχαριστώ εγκάρδια τον Chuck Cohen, έναν αγαπητό φίλο από την Εκκλησία Times Square της Νέας Υόρκης, ο οποίος µε παρότρυνε το εκέµβριο του 1990 να προσευχηθώ για την ολοκλήρωση αυτού του βιβλίου. Εκείνη την εποχή είχα γράψει µόνο λίγα κεφάλαια στην πραγµατικότητα αναγκάστηκα να γράψω το Κεφάλαιο 1 και δεν επρόκειτο να αγγίξω αυτή την εργασία για ένα χρόνο ή περισσότερο. Αλλά ο Chuck διαισθάνθηκε τη σηµασία της ολοκλήρωσης του χειρογράφου, καθώς και της πνευµατικής σύνδεσης µεταξύ της Εκκλησίας της Times Square και του µηνύµατος αυτού του βιβλίου. Ο Κύριος επιβεβαίωσε ότι είχε δίκιο.

11 Στους ποιµένες Don και David Wilkerson, εκφράζω τη βαθειά µου ευχαριστία γιατί υπήρξαν πραγµατικοί φίλοι του Εβραϊκού λαού, και για το ότι µου συµπαραστάθηκαν στην έκδοση αυτού του βιβλίου. Ο τίµιος και συγκινητικός πρόλογος του ποιµένα Don Wilkerson µε τιµάει ιδιαίτερα. Οφείλω ένα χρέος αγάπης στους αφιερωµένους Χριστιανούς αδελφούς και αδελφές της Κορέας που προσεύχονται ένθερµα για τη σωτηρία και την ευηµερία του Ισραήλ. Το κάθε ταξίδι µου στην Κορέα έχει χαρακτηριστεί από σηµεία της πρόνοιας του Θεού για το ότι Αυτός έχει διεγείρει την Εκκλησία της Κορέας στο να δέεται υπέρ του Εβραϊκού λαού. Ήταν µε τη βοήθεια ενός ισχυρού κύµατος δεήσεων των Κορεατών Χριστιανών που το µεγαλύτερο µέρος αυτού του βιβλίου γράφτηκε, στη διάρκεια µίας περιόδου τριών εβδοµάδων τον Ιανουάριο του (Οι υποσηµειώσεις γράφτηκαν τον Ιούλιο και τον Αύγουστο του 1991.) Στη διάρκεια µίας επίσκεψής µου στη Σεούλ της Κορέας, τον Οκτώβριο του 1991, το χειρόγραφο αυτού του βιβλίου κυριολεκτικά διαποτίστηκε από δάκρυα καθώς προσευχόµασταν και κλαίγαµε µαζί µε τους εκεί πιστούς. Ναι, οι ένθερµες προσευχές αυτών των Κορεατών Χριστιανών, προσευχές που σύντριβαν την καρδιά, θα βοηθήσουν ώστε µία µέρα να έρθει αιώνια χαρά στον Εβραϊκό λαό µου. Επίσης θέλω να αναγνωρίσω το χρέος µου στον παλιό µου φίλο µου ραββίνο William Berman, έναν άνθρωπο που µε ενθάρρυνε (µε προκάλεσε θα ήταν πιο ακριβές να πω!) όταν ήµουν νέος πιστός, εδώ και είκοσι χρόνια, να µάθω την Ε- βραϊκή γλώσσα. Ήταν αυτός που µου έδωσε το πρώτο βιβλίο σχετικά µε την απαιχθή ιστορία του Χριστιανικού αντι-σηµιτισµού. Αν και δε συµφωνεί µε µερικά από τα περιεχόµενα αυτού του βιβλίου, ελπίζω να ακούσει την καρδιά µου και την καρδιά του Λυτρωτή µας. Ο Leonard και η Martha Ravenhill συνεχίζουν να µε κρατάνε ταπεινό µε την πιστή και γεµάτη αγάπη προσευχή υποστήριξης (πώς µπορώ να εκφράσω τις ευχαριστίες µου;). Ο Μike Murray ακόµα µία φορά έκανε µία βαθυστόχαστη µελέτη του χειρογράφου, και ο Steve Homcy, ο συνάδελφός µου καθηγητής εδώ στο Messiah Biblical Institute, έκανε προσεκτικές παρατηρήσεις. Ο Lori Smith πρόσθεσε δάκρυα προσευχής και ο Don Nori, πρόεδρος του εκδοτικού οίκου Destiny Image, µε βοήθησε αµέτρητα µε το να µε κάνει να ακούσω την καρδιά ενός Χριστιανού που αγαπάει βαθειά τον Εβραϊκό λαό. Προσεύχοµαι ο Θεός να τον ανταµείψει άφθονα για το ότι στάθηκε πίσω αυτή την εργασία.

12 Η αγαπηµένη µου σύζυγος Nancy, µαζί µε τις πολύτιµες κόρες µου Jennifer και Megan, µου δίνουν ακόµα τρεις αιώνιες αιτίες για να δοξάζω πάντα τον Κύριο. Είθε Αυτός να δοξαστεί µέσα από αυτή την εργασία. Michael L. Brown Μάρτιος 1992 (Η 500στή επέτειος από το διάταγµα απέλασης των Εβραίων από την Ισπανία.) Προς τους αναγνώστες: Μην αµελήσετε να διαβάσετε τις υποσηµειώσεις! Αν αισθάνεστε ότι σας αποσπάνε από το κείµενο, θα πρότεινα πρώτα να διαβάσετε κάθε κεφάλαιο χωρίς αυτές, και µετά να το ξαναδιαβάσετε πάλι, ανατρέχοντας σε κάθε αναφορά. Πολλές από τις υποσηµειώσεις περιέχουν σηµαντικές αναφορές, επεξηγήσεις και γεγονότα που δεν βρίσκονται στο κύριο σώµα του κειµένου. Γι αυτούς που επιθυµούν να µελετήσουν περισσότερο σχετικά µε το θέµα, δίνεται στο τέλος του βιβλίου ένα βιβλιογραφικό συµπλήρωµα.

13 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1 Η Τελική Λύση Πρόκειται να πας κάποιο ταξίδι. Οι στρατιώτες σε διατάζουν να επιβιβαστείς και το τραίνο ετοιµάζεται να ξεκινήσει. Βρίσκεσαι πλάϊ-πλάϊ µε την οικογένειά σου και αναρωτιέσαι τί πρόκειται να συµβεί στη συνέχεια. Είσαι στριµωγµένος µέσα σ ένα σιδηροδροµικό βαγόνι, τοποθετηµένος µαζί µε πολλούς άλλους ενήλικες και παιδιά. Πού µας πηγαίνουν τώρα; Ξαφνικά, οι πόρτες βροντούν κλείνοντας. εν υπάρχει φως. εν υπάρχει τροφή. εν υπάρχει νερό. Υπάρχει λιγοστός αέρας. Είστε στιβαγµένοι µαζί, όπως τόσες πολλές αγελάδες. Και ώρα µε την ώρα, το τραίνο κινείται µε θόρυβο. Τέσσερεις ατέλειωτες ηµέρες και τέσσερεις ατέλειωτες νύχτες. Η µικρότερη αδελφή σου στριµώχνεται απέναντί σου, σφίγγοντας το µωρό αγοράκι της, στην αγκαλιά της. Έπειτα από τρεις µέρες, η κοπιαστική της ανάσα, µετατρέπεται σε ασφυκτικά λαχανιάσµατα. Σύντοµα γίνεται ένα πτώµα. Τα παιδιά σου γογγύζουν. Η σύζυγός σου είναι µισότρελη. Πείνα και δίψα µαίνονται και καίνε. Πότε θα τελειώσει αυτός ο εφιάλτης; Αλλά αυτό είναι µόνο η αρχή. Πλησιάζεις σύντοµα στον προορισµό σου: ένα Ναζιστικό στρατόπεδο εξόντωσης. Η µόνη διέξοδος είναι ο θάνατος. Το να ζεις είναι χειρότερο απ αυτό. Πώς µπορεί να συµβαίνει αυτό; Μόλις πριν έξι µήνες, η ζωή ήταν τόσο φυσιολογική... Τώρα οι πόρτες ανοίγουν διάπλατα. Στρατιώτες φωνάζουν διαταγές. Σου φωνάζουν. Γρονθοκοπούν και κλωτσάνε. Το νεκρό σώµα της αδελφής σου πέφτει στο έδαφος. Τουλάχιστον το µωρό είναι ακόµα ζωντανό. Όχι για πολύ! Το µικρό αγόρι σηκώνεται προσεκτικά από έναν αξιωµατικό... και συνθλίβεται στον τοίχο. Ύστερα σχηµατίζονται δυο ουρές και όλοι χωρίζονται. Ένα παιδί καλεί την αδύναµη γιαγιά του. Ένας σύζυγος προσπαθεί να σταθεί δίπλα στην πανικόβλητη γυναίκα του. Τα µάτια σου πετάγονται. Η καρδιά σου κτυπά. εν µπορείς να κάνεις τίποτα. Οι υγιείς στοιβάζονται σε γραµµή στα δεξιά. Εσύ είσαι µεταξύ των δυνατών. Αλλά κοίτα άλλη µια φορά την οικογένειά σου στ αριστερά. Θυµήσου τα γέρικα µάτια του πατέρα σου. Μην ξεχνάς το χαµόγελο του τριάχρονου σου παιδιού. εν θα τα ξαναδείς. Σύντοµα µια σφαίρα θα τρυπήσει το σβέρκο τους και νεκροί ή ακό- µη ζωντανοί θα καούν. Άνθρωποι σφαγιάζονται και πετιούνται σε ένα τεράστιο καιόµενο λάκκο! Αλλά δεν µπορείς να τα ξέρεις όλα αυτά τώρα. Γι αυτούς στ αριστερά, όλα θα τελειώσουν σ ένα λεπτό. Για εσένα τον ζωντανό, η δοκιµασία έχει µόλις αρχίσει. Καλωσόρισες στο Άουσβιτς φίλε µου! Παντού βλέπεις πινακίδες που γράφουν Arbeit Macht Frei, «Η Εργασία σε κάνει ελεύθερο». Τί µπορεί να σηµαίνει αυτό; Αλλά δεν υπάρχει χρόνος να σκεφτείς. Προτού το καταλάβεις στοιβάζεσαι σ ένα θάλαµο χωρίς καµία θέρµανση, µε άλλους του ιδίου φύλου. Κι εσύ µαζί µε όλους τους άλλους πρέπει να γδυ-

14 θείς. «Σας παρακαλούµε, µπορείτε να µας δώσετε κάτι να πιούµε;» «Αύριο!», έρχεται η απάντηση. Τότε λαµβάνει χώρα µια µεταµόρφωση. εν είσαι πλέον ένα όνοµα αλλά ένας αριθµός. Σου ξυρίζουν τα µαλλιά όλα! Παίρνεις µια νέα ταυτότητα: ένας αριθ- µός σταµπάρεται στο βραχίονά σου. Σου δίνουν µια νέα γκαρνταρόµπα που αποτελείται από αταίριαστα ρούχα. Ποιές φτωχές ψυχές φορούσαν αυτά πριν; Ό,τι κι αν ήταν, δεν υπάρχουν πλέον. εν θα ξαναχρειαστούν αυτά τα ρούχα. Το µυαλό σου στριφογυρίζει. Θέλεις να ξυπνήσεις. Θέλεις να ξεφύγεις απ αυτόν τον εφιάλτη. Αλλά αυτό δεν είναι όνειρο. Ό,τι συµβαίνει σ εσένα έχει ήδη συµβεί σ εκατοµµύρια άλλους ακριβώς όπως σ εσένα. Εξ άλλου, αυτό είναι το Ολοκαύτωµα. Θα πίστευες ποτέ οτι θα µπορούσε να συµβεί κάτι τέτοιο; Μπορείς να πιστέψεις ότι συµβαίνει τώρα; Παγώνω. Πεθαίνω απ τη δίψα. Φοβάµαι. Σε παρακαλώ, δεν µπορεί να είναι αλήθεια αυτό. Αλλά αυτό είναι το σπίτι σου για το χειµώνα. Είναι δυνατόν να επιζήσεις; Τί σηµαίνουν όλα αυτά; Επέτρεψε σ έναν άλλο κρατούµενο να σε ενηµερώσει: Σηµαίνει οτι κατά τη διάρκεια αυτών των µηνών, από τον Οκτώβριο έως τον Απρίλιο, επτά στους δέκα από εµάς, θα πεθάνουν. Όποιος δεν πεθάνει θα υποφέρει λεπτό προς λεπτό, όλη µέρα, κάθε µέρα: από το πρωΐ πριν την αυγή, έως τη διανοµή της βραδυνής σούπας, θα πρέπει να κρατούµε τους µυς µας συνεχώς σε ένταση, να χορεύουµε από πόδι σε πόδι, να χτυπούµε τα χέρια µας πάνω στα πλευρά µας για να ζεσταθούµε. Θα πρέπει να ξοδέψουµε από το ψωµί µας για ν αποκτήσουµε γάντια και να χάσουµε ώρες ύπνου για να τα επιδιορθώσουµε όταν ξηλώνονται. Εφόσον δεν είναι πλέον δυνατόν να φάµε έξω, θα πρέπει να τρώµε τα γεύµατά µας στην καλύβα, στα πόδια µας και στον καθένα θα οριστεί µια έκταση του πατώµατος µεγάλη όσο ένα χέρι, αφού απαγορεύεται να καθήσουµε ακουµπώντας την πλάτη στο κρεββάτι µας. Πληγές θ ανοίξουν στα χέρια όλων και για να σου δοθεί γάζα, πρέπει να περιµένεις κάθε βράδυ για ώρες, όρθιος (φορώντας παπούτσια που πάντα προκαλούν πόνο) στο χιόνι και τον αέρα. 1 Την πρώτη νύχτα δεν µπορείς να κοιµηθείς καθόλου. Το σώµα σου πονάει φρικτά. Το µυαλό σου γυρίζει. Το κρεββάτι σου είναι µικρό ακόµη και για έναν. Αλλά είστε δύο που βρίσκεστε ξαπλωµένοι στο στρώµα. Ποιανού πόδια χτυπούν συνέχεια το κεφάλι µου; Και συνεχίζεις να βλέπεις αυτές τις δύο γραµµές. Τί ση- µαίνουν; Γιατί επιλέχθηκες εσύ να πας στη δεξιά ενώ οι άλλοι οι γέροι, οι άρρωστοι, τα µωρά στάλθηκαν στην αριστερή; Ένας γιατρός που επέζησε από το Άουσβιτς, άφησε αυτή την αναφορά: Αυτός που η µοίρα τον κατεύθυνε στην αριστερή σειρά, µεταµορφώθηκε από τους θαλάµους αερίων σ ένα πτώµα µέσα σε µία ώρα από την άφιξή του. (Εάν οι θάλαµοι αερίων και τα κρεµατόρια ήταν γεµάτα, πυροβολούνταν και καίγονταν στην φωτιά). Λιγότερο τυχερός εί-

15 ναι αυτός που θ αντιµετωπίσει την αντιξοότητα που συνεπάγεται η επιλογή του για τη δεξιά σειρά. Ήταν ακόµη υποψήφιος για θάνατο, αλλά µε αυτή τη διαφορά. Ότι για τους επόµενους τρεις ή τέσσερεις µήνες ή για όσο αντέξει, θα πρέπει να υποβληθεί σε όλες τις φρικαλεότητες που (το στρατόπεδο συγκέντρωσης) έχει να προσφέρει, µέχρι να πέσει από πλήρη εξάντληση. Αιµορραγούσε από χίλιες πληγές. Η κοιλιά του είχε παραµορφωθεί από την πείνα, τα µάτια του ήταν καταβεβληµένα και βογγούσε σαν ένας τρελός. Έσερνε το σώ- µα του µέσα στα χιόνια µέχρι που δεν µπορούσε να συνεχίσει άλλο. Εκπαιδευµένα σκυλιά δάγκωναν το άσαρκο κορµί του και όταν οι ψείρες εγκατέλειπαν το αφυδατωµένο σώµα του, η ώρα του λυτρωτικού θανάτου πλησίαζε. Ποιός τότε απ τους γονείς µας, αδελφούς, παιδιά ήταν πιο τυχερός; Αυτός που πήγε στ αριστερά ή αυτός που πήγε στα δεξιά; 2 Έχεις επιλεχθεί να πας δεξιά. Σ έχουν διαλέξει για το ζωντανό θάνατο. Σε λίγες µόλις ώρες, θα είναι ώρα να σηκωθείς, να σταθείς όρθιος και να τουρτουρίσεις από τις 3 π.µ. έως τις 7 µ.µ., να µετρηθείς και να ξαναµετρηθείς ξανά και ξανά. Και τότε, να δουλέψεις... για εβδοµάδες και µήνες, έως ότου, απλά, να µη µπορείς να δουλέψεις πλέον. Και τότε θα είναι ώρα για το «ντουζ» σου. Αλλά αντί για νερό που θα βρέχει το αδυνατισµένο κορµί σου, δηλητηριώδη αέρια θα εισέρχονται στα πνευµόνια σου. Μερικές ώρες αργότερα, οι στάχτες σου θ ανεβαίνουν στον ουρανό µέσα από τις καπνοδόχους που µουγκρίζουν του εργοστασίου του θανάτου. Το έγκληµά σου; Είσαι Εβραίος. Και εάν ακόµη είχες χίλιες ζωές να ζήσεις, δεν θα µπορούσες ποτέ να περιγράψεις πλήρως το πώς αισθάνθηκες εκείνη την πρώτη ηµέρα των Χριστουγέννων, όταν βρισκόσουν ξαπλωµένος εκεί, ένας µισητός και άχρηστος κρατούµενος και άκουγες τους δεσµοφύλακες, αυτούς τους σκληρούς και τρελλαµένους φύλακες, να τραγουδούν ύµνους και Χριστουγεννιάτικα κάλαντα... Η Εκκλησία έχει αίµα στα χέρια της.

16 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2 Ένα Τροµερό, Τραγικό Παρελθόν Ο Χριστιανισµός δε δηµιούργησε το Ολοκαύτωµα στην πραγµατικότητα ο Ναζισµός ήταν αντιχριστιανικός, αλλά το πραγµατοποίησε. Χωρίς τον Χριστιανικό αντισηµιτισµό, το Ολοκαύτωµα θα ήταν αδιανόητο... Ο Χίτλερ και οι Ναζί βρήκαν στην µεσαιωνική Καθολική νο- µοθεσία εναντίον των Εβραίων ένα µοντέλο για τη δική τους και διάβασαν και ανατύπωσαν τα δηλητηριώδη αντισηµιτικά κείµενα του Μαρτίνου Λούθηρου. Είναι διδακτικό ότι το Ολοκαύτωµα εξαπολύθηκε από τη µοναδική µεγάλη χώρα της Ευρώπης που διαθέτει περίπου ίσο αριθµό Καθολικών και Προτεσταντών. Και οι δύο παραδόσεις ήταν εµποτισµένες µε µίσος για τους Εβραίους. 1 Για περίπου δύο χιλιάδες χρόνια... ο Χριστιανικός κόσµος µε α- διαλλαξία στερούσε την ανθρωπιά από τον Εβραίο, νοµιµοποιώντας το Ολοκαύτωµα, την τελική φυσική συνέπεια αυτού του απανθρωπισµού, ώστε αυτό να γίνει πράξη. Ενώ είναι αλήθεια ότι πολλοί Ναζί υπήρξαν αντιχριστιανοί (και ο ίδιος ο Ναζισµός ήταν αντιχριστιανικός), ήταν όλοι τους, όπως επισήµανε ο Εβραίος φιλόσοφος Ελιέζερ Μπέρκοβιτς, παιδιά Χριστιανών. 2 Χριστιανοί; Παιδιά των Χριστιανών; Ο Χριστιανικός κόσµος; Πώς µπορεί να είναι έτσι; Ασφαλώς, θα µπορούσαµε να πούµε οτι εάν αυτοί οι άνθρωποι ήταν αληθινοί Χριστιανοί, εάν είχαν πραγµατικά αναγεννηθεί, δεν θα µπορούσαν ποτέ να έχουν κάνει τέτοιες δαιµονικές πράξεις. Και σίγουρα σ αυτό υπάρχει κάποια αλήθεια. Αλλά δεν είναι τόσο απλό. Μερικοί εκκλησιαστικοί ηγέτες που έµοιαζαν να είναι τόσο Χριστιανοί, τόσο Χριστοήθεις στο λόγο και στην πράξη, είχαν επίσης µια µεγάλη, έντονη αδυναµία: Κακολογούσαν µε εµπάθεια τον Εβραϊκό λαό! Μερικές φορές επιδοκίµασαν ακόµα και βία εναντίον τους. Εκείνοι που διακήρυτταν ότι είναι αδέλφια και αδελφές του Κυρίου εν Πνεύµατι, επιτέθηκαν στα σαρκικά Του αδέλφια και αδελφές. Και η τραγική ιστορία δεν τελείωσε ακόµα. Αλλά πρώτα, ας κοιτάξουµε πίσω. Αυτά που θα διαβάσετε ίσως να είναι οδυνηρά... αλλά είναι αλήθεια. Ακούστε τον Raul Hillberg έναν από τους µεγαλύτερους µελετητές του Ολοκαυτώµατος: Από τον τέταρτο αιώνα µετά Χριστόν, υπήρξαν τρεις αντιεβραϊκές πολιτικές: [διά της βίας] προσηλυτισµός, εκδίωξη, εξόντωση. Η δεύτερη φάνηκε ως εναλλακτική προς την πρώτη και η τρίτη ως εναλλακτική προς τη δεύτερη... Οι ιεραπόστολοι του Χριστιανισµού στην πραγµατικότητα έλεγαν: εν έχετε το δικαίωµα να ζείτε ανάµεσά µας ως Εβραίοι. Οι κοσµικοί νοµοθέτες που ακολούθησαν, διακήρυξαν:

17 εν έχετε το δικαίωµα να ζείτε ανάµεσά µας. Οι Ναζί τελικά αποφάσισαν: εν έχετε το δικαίωµα να ζείτε. Η διαδικασία ξεκίνησε µε την προσπάθεια να οδηγηθούν οι Εβραίοι στον Χριστιανισµό. Η εξέλιξη συνεχίστηκε ώστε να υποχρεωθούν τα θύµατα σε εξορία. Τελείωσε όταν οι Εβραίοι οδηγήθηκαν στο θάνατό τους. Οι Γερµανοί Ναζί, τότε, δεν απέρριψαν το παρελθόν, απλά, έ- κτισαν πάνω σ αυτό. εν ξεκίνησαν µια ανάπτυξη σχεδίου το ολοκλήρωσαν. 3 Ασφαλώς, ο λαός Ισραήλ δεν υπήρξε τέλειος και αψεγάδιαστος. Η ίδια η Βίβλος είναι γεµάτη µε λόγια που επιτιµούν τον εκλεκτό λαό του Θεού. Ο Κύριος είπε στον Μωϋσή ότι ο Ισραήλ ήταν «σκληροτράχηλος» (Έξοδος 32:9) και πληροφόρησε τον προφήτη Ιεζεκιήλ ότι εάν τον είχε στείλει στους Εθνικούς, εκείνοι θα τον είχαν ακούσει. «Αλλά ο οίκος του Ισραήλ δεν είναι πρόθυµος να σε ακούσει, διότι δεν είναι πρόθυµοι ν ακούσουν Εµένα, επειδή ολόκληρος ο οίκος Ισραήλ είναι αµετανόητος και ισχυρογνώµων» (Ιεζεκιήλ 3:7). Τα ευαγγέλια καταγράφουν αντιθέσεις επί αντιθέσεων µεταξύ του Ιησού και των ηγετών του λαού Του και το βιβλίο των Πράξεων δηλώνει ότι οι πρώτοι Εβραίοι πιστοί διώχθηκαν από υβριστικές Ιουδαϊκές οµάδες. 4 Αλλά και αυτό είναι κάτι που πρέπει να κατανοήσουµε πλήρως ο Μωϋσής, ο Ιεζεκιήλ, όλοι οι προφήτες, όλοι οι απόστολοι και ο ίδιος ο Ιησούς, ήταν όλοι τους Ισραηλίτες. Πράγµατι, κάθε «καταστατικό µέλος» της Εκκλησίας της Καινής ιαθήκης ήταν γεννηµένο Εβραίος και πεθαµένο Εβραίος! (Ο Ιησούς πήγε ένα βήµα παραπέρα: Ο Ιησούς γεννήθηκε Εβραίος, πέθανε Εβραίος και αναστήθηκε Εβραίος.) Όλες οι επιτιµήσεις, όλες οι κριτικές, όλες οι επιπλήξεις που στρέφονται κατά του Εβραϊκού λαού στις Γραφές, προέρχονται από τους ίδιους τους συγγενείς τους. Όλα αυτά έµειναν µέσα στην οικογένεια. Και ο λόγος που ο Θεός έδειξε ένα τόσο ιδιαίτερο ενδιαφέρον στην πειθαρχία του Ισραήλ, ήταν απλός: Του φερόταν όπως σ έναν γιο! «Αυτό λέει ο Κύριος: Ο Ισραήλ είναι ο πρωτότοκος γιός Μου» (Έξοδος 4:22) και «ποιον γιο δεν τον παιδαγωγεί ο πατέρας του; Εάν δεν δοκιµάσατε διαπαιδαγώγηση (την οποία ο καθένας υφίσταται) τότε είστε νόθα παιδιά και όχι γνήσια» (Εβραίους 12:7-8). Οι Εβραίοι ήταν και είναι εκλεκτοί και αγαπητοί από τον Κύριο. Η σκληρή τιµωρία του Θεού προς το λαό Του είναι ένα ιδιαίτερο σηµάδι της αγάπης Του γι αυτούς. Είχαν κληθεί για µια µοναδική σχέση µαζί Του, γι αυτό, ήταν και είναι, υπολογίσιµοι. Η ιδιότητα του γιού είναι ένα µεγάλο προνόµιο. Απαιτεί µεγάλη υπευθυνότητα. Για να παραφράσουµε την προσφιλή Εβραϊκή έκφραση, «Λοιπόν, ποιός ζήτησε να είναι εκλεκτός;» Αλλά η πρώτη Εκκλησία γρήγορα έχασε το όραµα του σηµαντικού ρόλου του Ισραήλ και της συνθήκης αγάπης του Πατέρα για το πρωτότοκο παιδί Του. Σύντο- µα, ένα αντιεβραϊκό καρκίνωµα µόλυνε τις τάξεις της. Η επιδηµία διαδίδεται ακόµα και σήµερα. Σκεφτείτε ακριβώς πόσο δηλητήριο φαρµάκωσε το σώµα του Μεσσία. Αφού διαβάσετε αυτά τα αποσπάσµατα, θα έχετε µια καλύτερη ιδέα γιατί η Εκκλησία υπήρξε και εξακολουθεί να είναι τόσο άρρωστη.

18 Ας πάµε ολοταχώς πίσω στον τέταρτο αιώνα. Το αντικείµενό µας δεν είναι άλλο από τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστοµο, έναν άνθρωπο που περιγράφεται από τον Καρδινάλιο Νιούµαν ως, Μια λαµπρή ευδιάθετη ευγενής ψυχή, µια ευαίσθητη καρδιά, ένα ταπεραµέντο ανοικτό στη συγκίνηση και στην ορµή. Και όλα αυτά ανυψωµένα, καθαρισµένα, µετασχηµατισµένα από το ουράνιο άγγιγµα τέτοιος άνθρωπος ήταν ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστοµος. 5 Αναγνωρίστηκε ως ένας από τους πιο εύγλωττους κήρυκες της αλήθειας και της αγάπης. Το ίδιο του το προσωνύµιο, Χρυσόστοµος, σηµαίνει «αυτός που έχει χρυσό στόµα». Αυτός ο άνθρωπος εκτιµήθηκε ως ένας από τους µεγαλύτερους «Πατέρες της Εκκλησίας». Αλλά κατά κάποιο τρόπο, όλη η συµπόνοια, όλη η ευαισθησία και όλη η ευγένειά του, χάνονται όταν πρόκειται για τον Εβραϊκό λαό. Σύµφωνα µε τον Χρυσόστοµο: Η συναγωγή είναι χειρότερη από ένα πορνείο... είναι ένα άντρο παλιανθρώπων και στέκι άγριων θηρίων... ναός των δαιµόνων των α- φοσιωµένων σε ειδωλολατρικές λατρείες... το καταφύγιο των ληστών και των ασελγών και η σπηλιά των διαβόλων. [Είναι] µια εγκληµατική σύναξη των Εβραίων... ένας τόπος συνάντησης φονιάδων του Χριστού... ένας οίκος χειρότερος κι από οινοποτείο... ένα άντρο ληστών, ένας οίκος ανοχής, µια κατοικία ανοµίας, καταφύγιο διαβόλων, ένα βάραθρο και άβυσσος του ολέθρου. Όσο για τον ίδιο τον Εβραϊκό λαό, ο Χρυσόστοµος σχολιάζει, «Θα µπορούσα να πω τα ίδια πράγµατα για τις ψυχές τους». Και συνεπώς, «Όσο για µένα, µισώ τη συναγωγή... µισώ τους Εβραίους για τον ίδιο λόγο». 6 Τί συνέβη στη Χριστιανική αγάπη; Ο Παύλος ευχήθηκε να µπορούσε να είχε λάβει την κατάρα αντί του Εβραϊκού λαού. Αντίθετα ο Χρυσόστοµος τους καταριέται! Πόσο µεγάλη καταστροφή ξέσπασε από αυτά τα τραγικά κηρύγµατα µίσους; Ο Καθολικός ιστορικός Μalcolm Hay σίγουρα έχει δίκιο όταν λέει, Για πολλούς αιώνες οι Εβραίοι άκουγαν την ηχώ από εκείνα τα λόγια του Αγ. Ιωάννη του Χρυσοστόµου, του ανθρώπου µε το Χρυσό Στόµα: «Ο Θεός σας µισεί». 7 Και έτσι, το δηµοφιλές Χριστιανικό δόγµα υπήρξε πάντοτε πως οποιοσδήποτε, είτε ειδωλοάτρης είτε Χριστιανός, που σε κάποια δεδοµένη περίοδο, δίωκε, βασάνιζε ή έσφαζε Εβραίους, ενεργούσε ως ένα όργανο της Θεϊκής οργής». 8 Κατά τη διάρκεια των µακρών, σκοτεινών χρόνων του Μεσαίωνα, οι Εβραίοι συχνά είχαν το δικαίωµα της επιλογής µεταξύ βαπτίσµατος ή εκδίωξης, βαπτίσµατος ή βασανιστηρίων, βαπτίσµατος ή θανάτου. Κάθε είδος εξευτελιστικού νόµου εφαρµοζόταν εναντίον τους: Τους απαγόρευαν να εργάζονται σε καλές εργασίες τελικά ήταν ένας καταραµένος λαός, δολοφόνοι του Χριστού, πώς λοιπόν θα τους επιτρεπόταν να ευηµερήσουν; Ήταν αναγκασµένοι ν ακούνε τα ταπεινωτικά δηµόσια κηρύγµατα που σκόπευαν στον προσηλυτισµό τους αυτή δεν ήταν η ιερή υποχρέωση της Εκκλησίας; Τα παιδιά τους απήγοντο και βαπτίζονταν ως «Χριστιανοί», έτσι τα έσωζαν από τις φλόγες της κόλασης. Τους περικύκλωναν και τους κτυπούσαν ως ένα επισφράγισµα των εορτών του Πάσχα, επειδή το άξιζαν ως φονείς του Κυρίου. Και στο ζήλο και τον φανατισµό των Σταυροφόρων, καθώς το σκυλολόϊ της Ευρώπης µαζεύτηκε να ελευθερώσει τους Αγίους Τόπους από τους άπιστους Μουσουλµάνους, µια νέα θαυµαστή ανακάλυψη έγινε: Υπήρχαν άπιστοι που θα µπορούσαν να σκοτωθούν στην ίδια τους την αυλή! Γιατί να περιµένουν για τους Αγίους Τόπους; Κι έτσι, το αποκρουστικό σλόγκαν γεννήθηκε: «Σκότωσε

19 έναν Εβραίο και σώσε την ψυχή σου!» 9 (Αυτό ακούγεται τροµερά παρόµοιο µε το Ρωσικό ρητό που έγινε δηµοφιλές τον τελευταίο αιώνα: Byay Zhidov Spassai Rossiyu, «Χτύπα τους Εβραίους [Ζιντς] και σώσε τη Ρωσία!» 10 ) Και τί είχαν να πουν για όλα αυτά οι Εκκλησιαστικοί ηγέτες; Είναι αλήθεια ότι οι Εβραίοι είχαν κάποιους φίλους µέσα στο Καθολικό ιερατείο και τα ονόµατα του Βερνάρδου του Κλαιρβώ και του Πάπα Ιννοκέντιου του 3ου, ξεχώρισαν. Αυτοί οι άνθρωποι ορκίστηκαν να σταµατήσουν τις µαζικές σφαγές αθώων Εβραίων ανδρών, γυναικών και παιδιών. Αλλά πώς αισθάνονταν πραγµατικά για τους Εβραίους; Ο Βερνάρδος ένας από τους µοναχούς µε τη µεγαλύτερη επιρροή απ ό- σους έζησαν ποτέ, σχεδόν θρυλικός για τη µεγάλη του αγάπη για τον Θεό και τον άνθρωπο κατηγόρησε ολόκληρο τον Εβραϊκό λαό για µια κτηνώδη ηλιθιότητα και περισσότερο από κτηνώδη, µια διεστραµµένη νοηµοσύνη, χονδροκεφαλιά και παρόµοια µε των βοδιών, επειδή δεν ακολούθησαν τον Κύριο. Ήταν ένας κακό σπέρµα, δεν υπήρχε τίποτα σ αυτούς που να µην ήταν ανώριµο και χονδροκοµ- µένο, είτε λάβουµε υπ όψη µας τις απασχολήσεις τους, τις προτιµήσεις τους, τη νόησή τους ή ακόµα τις τελετές τους µε τις οποίες λατρεύουν τον Θεό. Ήταν µια φυλή που δεν είχε τον Θεό για πατέρα της, αλλά ήταν του διαβόλου και ήταν φονιάδες όπως εκείνος ήταν εξ αρχής φονιάς. 11 Αυτά τα λόγια βγήκαν από έναν φίλο των Εβραίων! Ο Πέτρος ο Σεβαστός, ένας σύγχρονος του Βερνάρδου, γνωστός ως ο πιο πράος των ανθρώπων, ένα παράδειγµα Χριστιανικής ευσπλαχνίας, θεωρώµενος ως ο πιο φιλειρηνιστής άνθρωπος της εποχής του. Ένας άνθρωπος απεριόριστης συµπόνοιας, 12 εξέφραζε ένα άσχηµο πνεύµα Εβραϊκού µίσους: Εσείς, εσείς οι Εβραίοι. Λέω, απευθύνοµαι σ εσάς, εσάς που µέχρι και σήµερα αρνείστε τον Υιό του Θεού. Για πόσο καιρό ακόµα, άθλιοι φτωχοί, δεν θα πιστεύετε στην αλήθεια; Αληθινά αµφιβάλλω κατά πόσο ένας Εβραίος µπορεί να είναι πραγµατικός άνθρωπος... Ξετρυπώνω από το άντρο του ένα τερατώδες ζώο και το επιδεικνύω σαν ένα γελοίο είδος στο αµφιθέατρο του κόσµου, στα µάτια όλων των ανθρώπων. Φέρνω εσένα µπροστά, εσένα Εβραίε, εσένα πρωτόγονο κτήνος, στα µάτια όλων των ανθρώπων. 13 Είναι µόνο ένα µικρό βήµα από αυτή την περιγραφή του Εβραίου ως ένα τερατώδες ζώο, από τη µεσαιωνική απεικόνιση του Εβραίου ως ενός µικρού διαβόλου, µε κέρατα και ουρές. Χωρίς να προκαλεί έκπληξη, αυτές οι εικόνες χρησιµοποιήθηκαν από τους Ναζί. 14 Και ας µην ξεχάσουµε τη µοναδική συµβολή του Ιννοκέντιου του 3ου, του Πάπα που ήταν ο προστάτης του Εβραϊκού λαού. Σύµφωνα µε αυτόν, οι Εβραίοι ήταν καταδικασµένοι σε αιώνια σκλαβιά επειδή σταύρωσαν τον Κύριο. Οι Εβραίοι, εναντίον των οποίων κράζει το αίµα του Ιησού Χριστού, µολονότι δεν θα έπρεπε να σκοτωθούν, από φόβο µήπως ο Χριστιανικός κόσµος ξεχάσει τον Θεϊκό Νόµο, εντούτοις, θα έπρεπε να ζουν

20 πάνω στη γη ως περιπλανώµενοι, µέχρις ότου η όψη τους γεµίσει µε ντροπή. 15 Για τον Πάπα, η εξακολουθούµενη δυστυχία αυτών των σταυρωτών του Κυρίου ήταν µια µαρτυρία για το αληθές της Χριστιανικής πίστης. Εποµένως, µε κάθε τρόπο θα έπρεπε να ταπεινωθούν. Σύµφωνα µε τον Μalcolm Hay: Εµπορικό µποϋκοτάρισµα, κοινωνικός εξοστρακισµός, έκδίωξη απ όλα τα αξιώµατα εξουσίας και εµπιστοσύνης, ήταν τα κύρια οικονοµικά όπλα [που ο Πάπας Ιννοκέντιος] ήταν ικανός να χρησιµοποιήσει αποτελεσµατικά εναντίον τους. 16 Αλλά όλα αυτά δεν ήταν τίποτα καινούριο. Αυτό που ήταν καινούριο ήταν η προσθήκη του σήµατος της ντροπής: ενός διακριτικού σήµατος που θα έπρεπε να φορούν στο ρούχο τους... σαν λεπροί ή πόρνες. Έτσι, οι Εβραίοι παραδόθηκαν να περιπλανώνται πάνω στο πρόσωπο της γης, χωρίς δικαιώµατα, εκτός από µεγαλόψυχη παραχώρηση, χωρίς σπίτι και χωρίς ασφάλεια, αντιµετωπιζόµενοι σε όλους τους καιρούς, σε εποχές ειρήνης και σε εποχές δίωξης, σα να ήταν όντα ενός κατωτέρου είδους. 17 Στο φως όλων αυτών, δεν προκαλεί έκπληξη οτι ο Μαρτίνος Λούθηρος, όταν αποσπάστηκε από την Καθολική Εκκλησία, πλησίασε µε καλωσύνη τους Εβραίους. Έδωσε έµφαση στο γεγονός οτι ο Ιησούς ήταν Εβραίος και ήλπιζε, Ίσως να ελκύσω µερικούς Εβραίους στη Χριστιανική πίστη. Για τους τρελλούς µας τους πάπες, επισκόπους, σοφιστές και καλόγερους τους άξεστους χοντροκέφαλους! που µέχρι σήµερα αντιµετώπιζαν τους Εβραίους σαν... εάν ήµουν Εβραίος και έβλεπα τέτοιους ηλίθιους και χοντροκέφαλους να διοικούν και να διδάσκουν τη Χριστιανική θρησκεία, θα προτιµούσα να ήµουν γουρούνα παρά Χριστιανός. Γιατί συµπεριφέρθηκαν στους Εβραίους σα να ήταν σκυλιά και όχι ανθρώπινα όντα. 18 Αυτό γράφτηκε το Είκοσι χρόνια αργότερα, όταν οι Εβραίοι δεν προσυλητίστηκαν µαζικά, καθώς ο Λούθηρος ήταν γέρος και άρρωστος και έχοντας δει κάποια βλάσφηµα αντιχριστιανικά συγγράµµατα που γράφτηκαν από Εβραϊκές πέννες, ένοιωσε την καρδιά του ν αλλάζει: Τί θα πρέπει να κάνουµε εµείς οι Χριστιανοί µε αυτή την καταραµένη, απορριµένη φυλή των Εβραίων; Η απάντηση του Λούθηρου ήταν κατηγορηµατική: Πρωταρχικά, οι συναγωγές τους πρέπει να παραδοθούν στη φωτιά... εύτερον, τα σπίτια τους πρέπει παρόµοια να διαλυθούν και να καταστραφούν... Τρίτον, πρέπει να στερηθούν τα βιβλία προσευχών και τα Ταλµούδ τους... Τέταρτον, στους ραββίνους τους πρέπει να απαγορευθεί µε την απειλή του θανάτου, να διδάσκουν πλέον... Πέ- µπτον, διαβατήριο και ταξιδιωτικά προνόµια πρέπει οπωσδήποτε να

21 απαγορευτούν στους Εβραίους... Έκτον, πρέπει να εµποδιστούν απ το να ασκούν τοκογλυφία [να χρεώνουν τόκους στα δάνεια]... Έβδο- µον, να δοθούν στους νέους και δυνατούς Εβραίους και Εβραίες, το δρεπάνι, το τσεκούρι, το σκαλιστήρι, το φτυάρι, η ρόκα και το αδράχτι και να τους αφήσουµε να κερδίσουν το ψωµί τους µε τον ιδρώτα του προσώπου τους... Πρέπει να οδηγήσουµε αυτά τα αχρεία τεµπέλικα κόκκαλα έξω από το σύστηµά µας... Άρα µακρυά απ αυτούς... Για ν ανακεφαλαιώσω, αγαπητοί πρίγκηπες και ευγενείς που έχετε Εβραίους στην επικράτειά σας, αν αυτή η συµβουλή µου δεν σας ταιριάζει, τότε βρείτε κάποιο καλύτερο τρόπο ώστε κι εσείς κι εµείς να ελευθερωθούµε από αυτό το ανυπόφορο διαβολικό φορτίο τους Εβραίους. 19 Αργότερα, οι Λουθηρανοί αποκήρυξαν εκείνες τις ποταπές παρατηρήσεις, όπως ακριβώς και η Καθολική Εκκλησία πρόσφατα αποκήρυξε πολλές από τις αντιεβραϊκές προκαταλήψεις της. 20 Αλλά κάτι τόσο διαδεδοµένο, τόσο βαθύ, τόσο µεταδοτικό και µολυσµένο, τέτοιο δηλητηριώδες µίσος και προκατάληψη, δεν πεθαίνει γρήγορα. Το 1933 ο Γερµανός Λουθηρανός Gerhard Kittel, ένας από τους µεγαλύτερους µελετητές της Καινής ιαθήκης στα χρόνια του το θεολογικό του λεξικό της Καινής ιαθήκης είναι στα ράφια κάθε σχεδόν θεολογικής βιβλιοθήκης του κόσµου εξέδωσε ένα βιβλίο περιγράφοντας πώς η χώρα του πρέπει να χειριστεί το Εβραϊκό πρόβληµα. Η εξολόθρευση δεν θα ήταν πρακτική. (Αργότερα πρόσθεσε ότι αυτή θα ήταν επίσης αντιχριστιανική.) Για τον Σιωνισµό, ούτε συζήτηση. (Υπήρχαν τόσοι Εβραίοι που θα έπρεπε να χωρέσουν στην Παλαιστίνη και οι Άραβες δεν θα ήταν ευχαριστηµένοι µε την κατάσταση, όπως και να χε.) Η αφο- µοίωση θα ήταν η χειρότερη λύση απ όλες. Θα διαφθειρόταν η Γερµανική φυλή! Μάλλον οι Εβραίοι θα δέχονταν τη διαφοροποίηση και τη συκοφαντία, παρά (την αφοµοίωσή) τους. Ας τους αφήσουµε να αντιµετωπίζονται ως επισκέπτες σε µια ξένη γη δεύτερης τάξης, πολιορκηµένοι επισκέπτες, φυσικά. Εξ άλλου, είναι Εβραίοι, έτσι δεν είναι; Πράγµατι, σύµφωνα µε τον Kittel, οι µόνοι αυθεντικοί Ε- βραίοι ήταν εκείνοι... εκείνοι που µε υπακοή... έπαιρναν πάνω τους τα βάσανα της ιασποράς... ο αυθεντικός Ιουδαϊσµός βρίσκεται κάτω από το σύµβολο του ξένου που περιπλανάται ανήσυχος και άστεγος στο πρόσωπο της γης. 21 Αυτή ήταν η προσεκτικά διατυπωµένη απάντηση ενός µεγάλου Χριστιανού θεολόγου! Σύµφωνα µε τον Robert P. Ericksen, o Kittel ανέστησε τον Χριστιανικό αντισηµιτισµό από τον Μεσαίωνα, εµπλουτίζοντάς τον µε ένα σύγχρονο ρατσιστικό µυστικισµό και οικοδοµώντας τον ως ένα Γερµανικό, Χριστιανικό προπύργιο ενάντια στην Ε- βραϊκή απειλή... Πρότεινε σκληρά µέτρα για την αντιµετώπισή της και κατεύθυνε την έρευνά του στο να φανερώσει τον Εβραϊκό εκφυλι-

22 σµό. Εν συντοµία, κολύµπησε στο Ναζιστικό ρεύµα, µε τη διαφορά οτι ίσως προτίµησε ένα διαφορετικό χτύπηµα. 22 Αυτό το ρεύµα κατέληξε στο φόνο των δύο τρίτων των Εβραίων της Ευρώπης. Οι Ναζί βρήκαν πράγµατι έναν καλύτερο τρόπο για να ελευθερωθούν από αυτό το ανυπόφορο διαβολικό φορτίο- τους Εβραίους. 23 Προς λύπη µας και προς ντροπή µας, θα µπορούσαµε να συνεχίσουµε µε αρρωστηµένα αποσπάσµατα επί αποσπασµάτων, µε παραδείγµατα επί παραδειγ- µάτων του δριµύτατου µίσους κατά των Εβραίων από ηγέτες της Εκκλησίας. 24 Αλλά ακούσαµε ήδη αρκετά. Τώρα είναι ώρα να σταµατήσουµε και ν αντιδράσου- µε: Θα µπορούσαν τα λόγια τα τόσο χρησιµοποιηµένα κάποιου όπως ο Μαρτίνος Λούθηρος ενός ανθρώπου του οποίου τα κείµενα άναψαν την ιαµαρτυρόµενη Μεταρρύθµιση, του οποίου η µεγάλη ευφυία επηρέασε τους Γερµανούς διανοούµενους, του οποίου τα σχόλια πάνω στους Ρωµαίους και Γαλάτες βοήθησαν να προκληθεί η µεταστροφή του Τζων και Τσαρλς Γουέσλεϋ, του οποίου η ευαίσθητη πένα έγραψε τον πολύτιµο ύµνο Ισχυρό Φρούριο Είναι Ο Θεός Μας θα µπορούσε να φανταστεί κανείς οτι τα λόγια του θα βοηθούσαν να ανάψουν οι φλόγες των Ναζιστικών κρεµατορίων; Ας σηκωθούν από τους τάφους τους οι άγιοι και οι πάπες και ο ίδιος ο Λούθηρος και ας θρηνήσουν. Η Εκκλησία έχει αίµα στα χέρια της.

23 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3 Ένα Ευλογηµένο Ρυάκι Είναι αλήθεια οτι η Εκκλησία αµάρτησε τροµερά ενάντια στον Εβραϊκό λαό. Αλλά δεν αµάρτησε όλη η Εκκλησία. Όπου ο Ιησούς υψώθηκε και λατρεύτηκε, υπήρχαν πάντοτε γνήσιοι υποστηρικτές του Ισραήλ. Υπήρξε ένα αιµατηρό ποτάµι των αντι-εβραίων που κύλησε µέσα στην ιστορία της Εκκλησίας. Αλλά και επίσης ένα ρυάκι αγάπης µέχρι αυτοθυσίας. Πρέπει να υπερχυλίσει τις όχθες της, στις µέρες µας. Έλεος και συµπόνοια πρέπει να υψωθεί για τους σαρκικούς αδελφούς και αδελφές του Κυρίου. Πόσο µας ενδυναµώνει το να βαδίζουµε µε αγάπη! Ας εξετάσουµε τη µαρτυρία των Πουριτανών. Ορκίστηκαν να επιστρέψουν στο Λόγο του Θεού και να διαχωρίσουν τους εαυτούς τους από τις νεκρές παραδόσεις των ανθρώπων. Κήρυξαν την ανάγκη για προσωπική σωτηρία και άγια ζωή. Βοήθησαν να διαµορφωθούν οι Αµερικανικές αποικίες. Και πολλοί από αυτούς είχαν µια ξεχωριστή αγάπη για το Ισραήλ. 1 Ο Τζων Όουεν, ο µεγαλύτερος Πουριτανός θεολόγος, έζησε από το 1616 έως το Εκείνο τον καιρό δεν υπήρχε αχτίδα ελπίδας, καµµιά πιθανότητα να επιστρέψουν οι Ιουδαίοι στον τόπο τους. Αλλά ο Τζων Όουεν πίστεψε τις Γραφές. Έγραψε: Οι Εβραίοι πρέπει να µαζευτούν απ όλα τα σηµεία της γης όπου είναι σκορπισµένοι και να επιστρέψουν πίσω στη γη τους. Όσο για το σηµαντικό τους ρόλο στο σχέδιο του Θεού, ο Όουεν έγραψε αυτά τα καταπληκτικά λόγια: εν υπάρχει καµιά υπόσχεση πουθενά για τη δηµιουργία µιας βασιλείας για τον Κύριο Ιησού Χριστό σ αυτό τον κόσµο από την εκκλησία, αλλά είτε είναι διατυπωµένο είτε υποδηλώνεται, το ξεκίνηµά της πρέπει να γίνει µε τους Εβραίους. 2 Ο Ρόµπερτ Λέϊτον, ένας σύγχρονος του Όουεν, έγραψε: Ξεχνούν ένα βασικό σηµείο για τη δόξα της Εκκλησίας, αυτοί που δεν προσεύχονται καθηµερινά για τη µεταστροφή των Ιουδαίων... Αναµφίβολα, αυτός ο λαός των Εβραίων πρέπει για άλλη µια φορά να προσταχτεί να υψωθεί και να λάµψει και η επιστροφή τους πρέπει να είναι ο πλούτος των Εθνικών (Ρωµαίους 11:12) και αυτή πρέπει να είναι µια ακόµα ένδοξη στιγµή, που ακόµα δεν έχει δει η Εκκλησία του Θεού. 3 Ο Σαµουήλ Ράδερφορντ, ο Πουριτανός που έµεινε γνωστός περισσσότερο για τη µεγάλη του αγάπη για τον Κύριο, ξεγύµνωσε την καρδιά του στις εκατοντάδες επιστολές που έγραψε. Για τις επιστολές αυτές, ο Τσαρλς Σπέρτζον λέει,

24 Όταν πεθάνουµε και φύγουµε, ας γνωρίζει ο κόσµος οτι ο Σπέρτζον ανακήρυξε τις Επιστολές του Ράδερφορντ, ως το πιο κοντινό σηµείο έµπνευσης, το οποίο µπορεί να βρεθεί ανάµεσα σε όλα τα γραπτά των απλών ανθρώπων. 4 Ένας άλλος θεοσεβής συγγραφέας, µιλώντας για τις Επιστολές του Ράδερφορντ, ανέφερε πως, µε εξαίρεση τη Βίβλο, «ήταν ένα βιβλίο που όµοιό του δεν είδε ο κόσµος». 5 Τί έκανε τα κείµενα του Ράδερφορντ τόσο σηµαντικά; Είχε βαθειά αγάπη για τον Ιησού και γνώριζε τον παλµό της καρδιάς του Σωτήρα του. Με κάθε τρόπο, ήθελε να δώσει χαρά στον Κύριό του. Επειδή ο Ιησούς αγαπούσε τους συµπατριώτες Του, ο Ράδερφορντ τους αγαπούσε επίσης. Γνώριζε οτι οι Εβραίοι είχαν µια ξεχωριστή θέση στη Βασιλεία του Θεού. Ήταν ο Ράδερφορντ προκατειληµµένος και παραπλανηµένος; Περισσότερο απ οτιδήποτε άλλο, ο Ράδερφορντ επιθυµούσε να βρίσκεται µε τον Ιησού. Λαχταρούσε να δει τον Κύριο πρόσωπο µε πρόσωπο. Αλλά ήταν πρόθυµος να περιµένει και να αναβάλλει αυτή την ηµέρα, εάν δεν µπορούσε να µαρτυρήσει ένα πράγµα: Θα µπορούσα να µείνω έξω απ τον παράδεισο πολλά χρόνια, ώστε να δω τον θριαµβευτή νικητή Κύριο να ενεργεί σύµφωνα µε την προφητευµένη πλευρά της αγάπης Του που κατακτάει ψυχές, παίρνοντας µέσα στη Βασιλεία Του, την µεγαλύτερη αδελφή, την εκκλησία των Ιουδαίων... Ω, τί χαρά και πόση δόξα θα το θεωρούσα, εάν ο παράδεισός µου αποµακρυνόταν, µέχρι να µπορούσα να φύγω πεζός για να οµολογήσω αυτόν τον ένδοξο γάµο και να δω τον Χριστό να ενδυθεί τη δόξα της τελευταίας Του νύφης και της τελικής του έγγαµης α- γάπης στη γη. Όταν θα εκτείνει τη συζυγική Του κλίνη και την εγκαταστήσει στην κορυφή των βουνών και πάρει εκεί την Μεγαλύτερη Αδελφή, τους Ιουδαίους, και το πλήρωµα των Εθνικών! 6 Πέρα από την επιστροφή του Ιησού στη γη, ο Ράδερφορντ δεν θα µπορούσε να σκεφτεί κάτι πιο ένδοξο από την αποκατάσταση του Ισραήλ: Ω, το να δω το όραµα, µετά τον ερχοµό του Χριστού στις νεφέλες, το πιο χαρωπό! Τα αρχαιότερα αδέλφια µας, οι Ιουδαίοι και ο Χριστός, να πέφτουν ο ένας στην αγκαλιά του άλλου και να φιλούνται! Έµειναν πολύ καιρό χωριστά. Θα είναι στοργικοί ο ένας προς τον άλλον, όταν θα συναντηθούν. Ω, τί µέρα! Ω, πολυπόθητη και όµορφη αυγή! Ω, γλυκέ Ιησού, άφησέ µε να δω αυτό το όραµα, που είναι όµοιο µε ανάσταση, Εσύ και ο αρχαίος λαός Σου, σε αµοιβαία αγκαλιάσµατα. 7 Αγάπη σαν αυτή, µπορεί να παραχθεί µόνο από το Άγιο Πνεύµα. Πηγάζει από το να έχουµε την καρδιά του Θεού. Εάν οι πιστοί σήµερα περπατούσαν σε µεγαλύτερη αρµονία µε το Πνεύµα και σε µεγαλύτερη κατανόηση της Θεϊκής καρδιάς, θα συµµεριζονταν το βάρος του Θεού για τον λαό Ισραήλ, επίσης. Υπήρξε ένα όµορφο ρυάκι που κυλούσε ανάµεσα στους Σκωτσέζους Πρεσβυτεριανούς, τον περασµένο αιώνα. Επικεφαλής µεταξύ τους, ήταν ο Ρόµπερτ Μάρεη