ΟΥΡΑΝΙΟ ΤΟΞΟ. -Να σου συστήσω τη Νάντια. -Γεια, χάρηκα -Κι εγώ.

Μέγεθος: px
Εμφάνιση ξεκινά από τη σελίδα:

Download "ΟΥΡΑΝΙΟ ΤΟΞΟ. -Να σου συστήσω τη Νάντια. -Γεια, χάρηκα -Κι εγώ."

Transcript

1 Κοίταξε στον στρογγυλό, μεγάλο καθρέπτη του δωματίου των γονιών της. Τα πράσινα μάτια της αντανακλούσαν στον καθρέπτη. Τα μακριά ίσια μαλλιά της έπεφταν ανάλαφρα στους ώμους της. Ήταν μακριά. Τουλάχιστον μέχρι την μέση. Το χρώμα του δέρματός της ήταν άσπρο. Φορούσε ένα κόκκινο μπλουζάκι και το παντελόνι της ήταν ένα ανοιχτό ξεθωριασμένο τζιν. Τα αθλητικά της παπούτσια φαίνονταν παλιά αφού από άσπρα είχαν γίνει μπεζ. Η Ελπίδα ήταν μικροκαμωμένη για την ηλικία της. Ήταν δεκατρία ετών. Ετοιμαζόταν να πάει στο καινούργιο της σχολείο. Είχε μόλις μετακομίσει σ αυτήν την περιοχή, αφού ο πατέρας της είχε πάρει μετάθεση εκεί. Φαινόταν τρομαγμένη. Δεν ήξερε τι θα αντιμετώπιζε στο σχολείο που θα πήγαινε. Τα χείλη της έτρεμαν και αχνά διαγραφόταν ένα μικρό χαμόγελο στο πρόσωπό της. Έβαλε το κόκκινο μπουφάν της, πήρε την τσάντα της στους ώμους και αφού χαιρέτησε την μητέρα της, βγήκε τρέχοντας από την πολυκατοικία που μόλις τώρα είχε αρχίσει να την συνηθίζει. Καθώς περπατούσε με γοργό βήμα για να μην χάσει την πρώτη ώρα, σκεφτόταν το παλιό της σχολείο, την παλιά της γειτονιά, τις παλιές της φίλες και το υπέροχο σπίτι που ζούσε. Τον υπέροχο κήπο, με τις υπέροχες αυτές τουλίπες. Τις φυλλωσιές και τα πράσινα δέντρα που είχαν φυτέψει οι γονείς της. Πόσο όμορφα ήταν τότε Δεν πρόλαβε να τελειώσει τις σκέψεις της όταν είχε πια φτάσει στο νέο της σχολείο. Με το κεφάλι σκυμμένο προς τα κάτω, προχώρησε στον διάδρομο του κτιρίου. Έβλεπε πολλές πόρτες δεξιά αριστερά με τα παιδιά να γελάνε και να συζητούν. Έτσι όπως περπατούσε έπεσε πάνω σε κάποιον. -Συγνώμη! Ψιθύρισε η Ελπίδα. Είχε πέσει σε ένα αγόρι. Ο ήλιος έπεφτε πάνω στα ξανθιά του μαλλιά και τα μάτια του ήταν καστανά. Ήταν πιο ψηλός από εκείνη, και πολύ γυμνασμένος. Το χαμόγελο του ήταν πολύ όμορφο και στόλιζε το πρόσωπό του. Το αγόρι της άπλωσε το χέρι του για να συστηθεί. -Γεια! Είμαι ο Δημήτρης. Πρέπει να είσαι καινούρια εδώ! Πως σε λένε; -Χάρηκα! Ελπίδα. -Και εγώ! Φαίνεται πως θα είμαστε στην ίδια τάξη. -Ναι, μάλλον έτσι είναι Ένα κορίτσι ήρθε και στάθηκε δίπλα του. Ήταν πολύ όμορφη. Τα σγουρά ξανθιά μαλλιά της έφταναν μέχρι τους ώμους της. Τα όμορφα θηλυκά μάτια της ήταν μαύρα. Ήταν λίγο πιο κοντή από την Ελπίδα. Φορούσε μια πράσινη μπλούζα και μια μαύρη φούστα λίγο πιο πάνω από τα γόνατα της. Είχε ένα γλυκό χαμόγελο που αν την έβλεπε κανείς θα νόμιζε ότι ήταν πριγκίπισσα. Είχε το ένα της χέρι ακουμπισμένο στον αριστερό ώμο του Δημήτρη και με το άλλο χέρι της κρατούσε τη ροζ σχολική τσάντα της. 1

2 -Να σου συστήσω τη Νάντια. -Γεια, χάρηκα -Κι εγώ. Το κουδούνι χτύπησε, και μπήκαν μέσα στην τάξη. Η κ. Μπίρικ ήταν μια κοντή και παχουλή γυναίκα, με καστανά κοντά μαλλιά. Φορούσε μια μαύρη μπλούζα και μια ασορτί φούστα γεμάτη με ζωγραφιστά κεντημένα πράσινα λουλούδια. Αφού καλωσόρισε την Ελπίδα και τους άλλους μαθητές και αφού κάθισαν στις θέσεις τους, άρχισε το μάθημα της Βιολογίας. Η ώρα πέρασε αρκετά γρήγορα. Η Ελπίδα καθόταν με το Δημήτρη που τη βοηθούσε να συνηθίσει το περιβάλλον. -Το μάθημα τελείωσε! Ανακοίνωσε η κ. Μπίρικ. Ο Δημήτρης σηκώθηκε και έδωσε το χέρι του στην Ελπίδα για να πάνε για διάλειμμα. Στην αρχή η Ελπίδα δίστασε να το κάνει, μα τελικά του έδωσε το χέρι της και μαζί με την Νάντια βγήκαν έξω. Στο διάλειμμα είχε έρθει και άλλο ένα αγόρι. Ένα αγόρι, μελαχρινό, που τα μαύρα μαλλιά του έπεφταν ανέμελα στο πρόσωπό του. Τα μάτια του ήταν γαλάζια. Το αγόρι ήταν απλά ντυμένο όπως και ο Δημήτρης. -Νίκο! Φώναξε η Ελπίδα. -Ελπίδα, τι έγινε; -Έχασες την πρώτη ώρα. -Δεν μπορούσα να σηκωθώ με τίποτα. -Να σου γνωρίσω τον Δημήτρη και την Νάντια. -Χάρηκα! -Και εγώ! -Είναι ο δίδυμος αδελφός μου! Τους είπε η Ελπίδα -Πάντως δεν μοιάζετε και πολύ! -Παιδιά, πρέπει να βιαστούμε, γιατί έχουμε γυμναστική μετά και ο καθηγητής είναι πολύ αυστηρός. Είπε ο Δημήτρης. -Δίκιο έχει! Καλύτερα να πάμε! Συμφώνησε η Νάντια. Οι ώρες του σχολείου φαίνονταν ατελείωτες. Κάποτε έφτασαν στο τέλος τους και στο σχόλασμα ο Νίκος είχε μια ιδέα. -Ρε παιδιά, μιας και γνωριστήκαμε, δεν πάμε βόλτα στην παραλία με τα ποδήλατα; -Είναι μια καλή ιδέα για να γνωριστούμε καλύτερα! Συμφώνησε η Νάντια πιάνοντας το χέρι της Ελπίδας και χαμογελώντας της. -Μέσα είμαι! -Και εγώ Ένα πρόβλημα. Το ποδήλατο μας είναι σπίτι! Είπε η Ελπίδα. 2

3 -Το ίδιο και το δικό μου! Κατσούφιασε η Νάντια. -Ε και; Νάντια θα ανέβεις στο ποδήλατό μου! Είπε ο Νίκος. -Ελπίδα! Εσύ στο δικό μου! Είπε ο Δημήτρης και της έκλεισε το μάτι. Αφού επιβιβάστηκαν στα ποδήλατα, τα παιδιά κατηφόρισαν προς την παραλία. Ο ήλιος άρχισε να δύει. Μόλις είχαν φτάσει. Κάθισαν όλοι στην άμμο και έβλεπαν να πέφτει ο ήλιος στα γαλάζια νερά της θάλασσας. Η Ελπίδα σηκώθηκε απότομα από την άμμο και κατευθύνθηκε στην θάλασσα. -Ελπίδα! Που πάς; Φώναξε το άλλο κορίτσι από την παρέα. -Κάτι βρήκα! Το κορίτσι έβαλε το χέρι της στα παγωμένα νερά της θάλασσας και έβγαλε μια τετράγωνη μεγάλη χρυσή πέτρα. Τα υπόλοιπα παιδιά την πλησίασαν από περιέργεια. -Πέτρα είναι; -Όχι, είναι κάτι σαν γυαλί -Είναι πανέμορφη! Είπε η Νάντια. Η Ελπίδα την πήρε στα χέρια της και την έκοψε σε τέσσερα κομματάκια. -Αυτό είναι για σένα αυτό για σένα για σένα και αυτό για μένα! -Μα Ελπίδα, εσύ την βρήκες! Εσύ πρέπει να την πάρεις! Είπε η Νάντια. -Όχι! Θέλω να την μοιραστώ μαζί σας -Παιδιά, αυτό θα μας ενώνει για πάντα. Είπε η Νάντια. -Ναι! Αναφώνησε ο Νίκος. Τα τέσσερα παιδιά έδωσαν όρκο να μην χωρίσουν ποτέ και ένωσαν τα χέρια τους. Ύστερα από αυτό κάθισαν μαζί κάτω από τα αστέρια όλο το βράδυ -Παιδιά, πρέπει να φύγουμε Θα μας ψάχνει η μαμά! Είπε η Ελπίδα. -Έχει δίκιο! -Θα τα πούμε αύριο! -Ναι Τα λέμε παιδιά Ο Δημήτρης πλησίασε την Ελπίδα και την αποχαιρέτησε με ένα γλυκό φιλί στο μάγουλο για καληνύχτα. Ύστερα έφυγε -Ο Νίκος έφυγε μαζί με την Ελπίδα προς το σπίτι -Γεια σου μαμά! Γεια σου μπαμπά! -Που ήσασταν εσείς; Ρώτησε ο πατέρας τους. -Είχαμε πάει -Μας κράτησε η κ. Μπίρικ στο μάθημα της. Απάντησε ο Νίκος. Η Ελπίδα τον κοίταξε με παράξενο βλέμμα. -Εμείς πάμε στο δωμάτιο! -Ναι πηγαίνετε! -Κλείσε την πόρτα! Είπε ο Νίκος στην Ελπίδα. Η Ελπίδα έκανε ότι της είπε ο αδελφός της και ύστερα στράφηκε προς τον ίδιο. 3

4 -Γιατί είπες ψέματα στον μπαμπά; -Τι ήθελες; Να μην μας αφήσει ξανά; -Δίκιο έχεις. -Είμαι πτώμα! -Και εγώ! -Καληνύχτα Νίκο! -Καληνύχτα Ελπίδα! -Ελπίδα Ελπίδα, ξύπνα! -Τι είναι; Ρώτησε ψιθυριστά. -Κοίτα την πέτρα που μας έδωσες -Ναι -Λάμπει όπως τα αστέρια! Κοίτα! -Δίκιο έχεις! -Πρέπει να το πούμε στα παιδιά! -Νίκο σύνελθε! Είναι τρεις η ώρα! -Δεν μπορούμε να τους αφήσουμε έτσι! -Και τι να κάνουμε; -Έλα, πάρε αυτό! -Τι το θέλεις το σεντόνι; -Θα κατεβούμε από το παράθυρο. -Τρελάθηκες; -Είναι η μόνη λύση! -Ας το κάνουμε! Τα παιδιά κατέβηκαν στα τυφλά, με το σεντόνι που είχε δέσει ο Νίκος στο κρεβάτι της Ελπίδας. Φτάσανε πρώτα στο σπίτι της Νάντιας. -Νάντια! Φώναξε η Ελπίδα. -Φώναξε πιο δυνατά, δεν σε ακούει!!! -Νάντια!!! Ξαναφώναξε πιο δυνατά το κορίτσι με τα πράσινα μάτια. Τότε άναψε ένα μικρό φως που ξεπρόβαλλε η λάμψη του από το ανοιχτό παράθυρο της Νάντιας. -Παιδιά! Τι κάνετε τέτοια ώρα στο σπίτι μου; -Νάντια πρέπει να κατέβεις! -Καλά, τρελαθήκατε; Ξέρετε τι ώρα είναι; -Είναι επείγον! -Πώς θα κατέβω; -Δέσε το σεντόνι στο κρεβάτι σου και κατέβα! Της απάντησε ο Νίκος. -Δεν θα τα καταφέρω! -Θα σε πιάσω εγώ! 4

5 Το κορίτσι για μια στιγμή έμεινε να τους κοιτάζει με αυτά τα όμορφα μάτια της, πήγε μέσα και ξαναγύρισε σε λίγα λεπτά! -Έτοιμη! -Έλα! Μπορείς να το κάνεις! Το ξέρω είμαι σίγουρος! Το κορίτσι πίστεψε στον φίλο της και κατέβηκε αφήνοντας έναν κρότο στο τέλος. Τα παιδιά αγκαλιάστηκαν σφιχτά! -Τι έγινε τώρα θα μου πείτε; Ρώτησε λαχανιασμένη η Νάντια. Τα παιδιά της εξήγησαν τα πάντα και αφού ειδοποίησαν και τον Δημήτρη, μαζεύτηκαν όλοι στην παραλία στο σημείο που είχαν βρει αυτήν την τόσο περίεργη πέτρα. -Ψάξτε για στοιχεία! Πρότεινε ο Δημήτρης. -Εγώ με την Νάντια θα πάμε από εδώ -Κι εσύ με τον Νίκο, Δημήτρη από εκεί -Έγινε! Τα παιδιά ψάχνανε όλη την νύχτα στην θάλασσα, μα δεν βρήκαν τίποτα. -Παιδιά, δεν αντέχω άλλο! Πρέπει και να γυρίσουμε! -Έχει δίκιο η Ελπίδα, θα ψάξουμε το πρωί. -Πήγε 6 η ώρα στις 7 θα έρθει να μας ξυπνήσει η μαμά! Είπε τρομαγμένος ο Νίκος. -Τότε ας πηγαίνουμε! -Τα λέμε παιδιά! -Καλή συνέχεια στο σπίτι. -Επίσης! -Ξυπνήστε παιδιά! Έχετε σχολείο! -Ωωω θέλω να κοιμηθώ ρε μαμά! -Ελάτε δεν έχετε παράπονο! Χθες κοιμηθήκατε πολύ νωρίς! Τόσες ώρες κοιμόσασταν! -Εντάξει μαμά. Είπε η Ελπίδα. Νίκο πάμε! -Ναι, ναι έρχομαι. -Να πάτε, να σερβιριστείτε για πρωινό! -Έχω μια πείνα! Η Ελπίδα χαμογέλασε! -Και εγώ, μαμά, είπε ύστερα. -Θα αργήσετε! -Θα πάμε με τα ποδήλατα, είπε η Ελπίδα. -Μαμά, θα έρθουμε κατά το βραδάκι. -Γιατί έτσι; Πετάχτηκε, η Ελπίδα. -Γράφουμε και θα μας κρατήσει η καθηγήτρια. 5

6 -Α, εντάξει. Αλλά να έρθετε για το βραδινό. -Ναι μαμά. -Άντε, γεια σου, τώρα. Τα παιδιά αφού φάγανε με μεγάλη όρεξη, έφυγαν τρέχοντας. -Κάνουμε αγώνα μέχρι το σχολείο με τα ποδήλατα; -Θέλεις να χάσεις, μπέμπα; -Θα φας την σκόνη μου! -Με το τρία. -Ένα -Δύο -Τρία -Που ήσασταν; Στο παρά πέντε ήρθατε! -Ναι, το κοριτσάκι από εδώ. -Το κοριτσάκι από εδώ, μόλις σε κέρδισε! Τότε, όλη η παρέα, ξέσπασε σε γέλια. -Πάλι καλά που έρχεται Σαββατοκύριακο, είπε η Νάντια. -Σωστά! -Παιδιά, Παρασκευή σήμερα. Τι λέτε, για μια κοπάνα; -Ναι, γιατί πρέπει να πάμε στην ακρογιαλιά, συμφώνησε ο Δημήτρης. -Εγώ πάντως λέω, αυτό το μυστικό να μείνει μεταξύ μας. -Δίκιο έχεις! -Θα μας περνούσαν για τρελούς. -Λοιπόν, πάμε; -Είμαι μέσα. Φώναξε η Ελπίδα. -Και εγώ. Συμφώνησε ο Δημήτρης. -Ακόμα εδώ είμαστε; Ρώτησε η Νάντια, κουβαλώντας το ποδήλατό της, με την ροζ κοριτσίστικη σέλα της, που είχε ήδη κατηφορίσει προς τα κάτω. -Ει, περίμενέ μας! Φώναξαν οι υπόλοιποι. -Όποιος φτάσει τελευταίος, κερνάει παγωτό! Η μέρα περνούσε, χωρίς να βρουν τίποτα -Λέω να τα παρατήσουμε, δεν βρίσκουμε τίποτα. -Όντως, έχουμε ξεπατωθεί και δεν έχουμε βρει ακόμα τίποτα. -Μην χάνετε την ελπίδα σας. Είπε η Ελπίδα. -Δίκιο έχει! Κάτι θα βρούμε! Συμπλήρωσε ο Δημήτρης!!! Τα παιδιά έψαχναν όλη νύχτα 6

7 -Κοιτάξτε, τι βρήκα παιδιά! Ελάτε γρήγορα! Φώναξε η Ελπίδα. Τα παιδιά μαζεύτηκαν προς το μέρος της. Η Ελπίδα κρατούσε στα χέρια της ένα χοντρό άχρωμο βιβλίο! Φαινόταν παλιό Από έξω η κλειδαριά ήταν για τέσσερα κομμάτια και δίπλα από την κλειδαριά, με την παρουσία τους στόλιζαν δύο φίδια, όπου από την πολλή άμμο δεν φαίνονταν καλά. Ο Νίκος το ξεσκόνισε όσο μπορούσε από την άμμο μήπως διακρίνει κάποιο χρώμα. -Ω, τι κρίμα, είναι τελείως άχρωμο! Πετάχτηκε η Νάντια. -Το θέμα είναι να δούμε, τι έχει μέσα! -Για μια στιγμή Έχετε όλοι τα κομματάκια που σας έδωσε η Ελπίδα; -Εγώ έχω το δικό μου. -Και εγώ. -Να, το δικό μου! Τα παιδιά, έβγαλαν τα κομματάκια από χρυσό και τα τοποθέτησαν πάνω στην παλιά, ξεθωριασμένη κλειδαριά. Τα κομματάκια άρχισαν να περνούν από πάνω τους διάφορες μορφές ζώων. Το κομματάκι της Ελπίδας πήρε την μορφή ενός κροκοδείλου, της Νάντιας την μορφή ενός αλόγου, του Δημήτρη ενός αετού και του Νίκου ενός λιονταριού. Τα παιδία, κοιτάχτηκαν με περιέργεια Το βιβλίο άνοιξε Μέσα είχε μόνο λευκές σελίδες. -Τι αστείο είναι αυτό; Διαμαρτυρήθηκε ο Νίκος. Δεν έχει τίποτα. -Νίκο Ψιθύρισε η Ελπίδα. -Δεν το πιστεύω ότι συμβαίνει αυτό! Συνέχισε ο Νίκος. -Νίκο, κοίτα! Τα παιδιά είχαν μείνει άφωνα Μπροστά τους εμφανίστηκε μια ξύλινη πόρτα. -Τι γίνεται, τώρα; Ρώτησε τρομαγμένη η Νάντια. -Ας την ανοίξουμε, πρότεινε ο Δημήτρης που ήταν ο πιο δραστήριος. -Όχι, αναφώνησε η Ελπίδα. -Γιατί όχι; -Δεν ξέρουμε τι είναι εκεί πίσω. -Χρειαζόμαστε σακίδια και πράγματα, τρόφιμα, οδηγό, χάρτη.. -Έχει δίκιο ο Νίκος παιδιά. -Ας πάει ο καθένας σπίτι του να φέρει ότι απαραίτητο έχει. -Βάλε πιο ψηλά τους ώμους σου, ρε Νίκο! -Προσπαθώ Ελπίδα! -Δεν το φτάνω. -Πιάστον, επιτέλους. -Είναι πολύ πίσω!! -Άντε, λοιπόν. 7

8 -Τον έπιασα. Ακούστηκε ένας γδούπος. -Επιτέλους, ο σάκος σου. -Ο δικός μου, που είναι; Ρώτησε ο Νίκος. -Να, εδώ είναι! -Τι θα πούμε στους γονείς μας; -Δεν το έχω σκεφτεί, ακόμα. -Τι θα βάλουμε στους σάκους; -Έναν φακό, ο καθένας, ένα λεξικό, σκοινιά 15 μέτρα και 2 μπλούζες ο καθένας. -Τι άλλο; -Δύο σάντουιτς, ο καθένας, μια σοκολάτα, δύο μπουκάλια νερό, έναν χάρτη, τα κινητά μας, 1 μπλοκ, 2 στυλό και ένα μαχαίρι. -Νομίζω ότι αυτά φτάνουν. -Έτσι φαίνεται. -Θέλουμε τίποτα άλλο; -Ας πάρουμε για καλό και για κακό γάζες και φάρμακα για τον πόνο. -Σωστά. -Πάμε; -Κλείδωσες την πόρτα; -Ναι. -Έλα, δέσε την άκρη του σεντονιού στο πόδι του κρεβατιού. -Όλα, εντάξει; -Φύγαμε! Σε 10 λεπτά τα παιδιά βρέθηκαν πάλι στην παραλία με τα ποδήλατα τους. -Λοιπόν, έχουμε όλα όσα χρειαζόμαστε; -Ναι, τα μέτρησα τέσσερις φορές!! -Τέλεια!! Η πόρτα, ήταν παλιά, ξύλινη και γεμάτη από χαρακιές, λες και κάποιος ήθελε να μπει μέσα, και δεν ήξερε πως ανοίγει και την χτυπούσε άσκοπα σε διάφορα σημεία με τσεκούρι. Η Νάντια την ακούμπησε απαλά, και έβαλε το αυτί της για να ακούσει. -Ακούς, τίποτα; Ψιθύρισε ο Δημήτρης. -Νερά πολύ νερό!! -Νερό; -Ναι. Τότε ο Νίκος πλησίασε και έβαλε και εκείνος το αυτί του για να ακούσει. -Όντως, νερό! -Πολύ περίεργο! 8

9 -Λοιπόν, τι περιμένουμε; -Με το τρία την ανοίγουμε. -Εντάξει. -Ένα, δύο, τρία Τα παιδιά άνοιξαν διάπλατα την πόρτα και εκείνη έκλεισε πίσω τους με ένα δυνατό κρότο. Τα παιδιά βρέθηκαν σε μια σειρά από ατέλειωτα κάτασπρα σκαλοπάτια. Γύρω τους τα σύννεφα. Δεν μπορούσαν να δουν πέρα από την ομίχλη. -Πόσα είναι; -Δεν μπορώ να διακρίνω πάρα πολλά από την ομίχλη. Είπε η Ελπίδα που ήταν πρώτη. -Πάντως είναι πολλά! -Πάνω από 100! -Είναι πολύ επικίνδυνα, δεν έχει χερούλια! -Έχει δίκιο ο Δημήτρης! Είναι η ομίχλη και δεν μπορούμε να διακρίνουμε τίποτα. Μετά από τριάντα λεπτά τα παιδιά έφτασαν σε ένα θεοσκότεινο μέρος. Δεν έβλεπαν τίποτα μέχρι που άνοιξαν τους φακούς τους. Τα παιδιά παρατήρησαν εντυπωσιασμένα ότι ήταν σε μια θεοσκότεινη σπηλιά. Η ομάδα τοποθέτησε τους φακούς κοντά στους τοίχους για να διαπιστώσουν εάν υπήρχε κάποια έξοδος ή κάποια κρυφή πόρτα ή ένα μικρό πέρασμα. Στους τοίχους είχε κάτι παράξενα σύμβολα και κάτι λατινικά γράμματα. -Δεν μπορεί να μην βγαίνει πουθενά! Είπε ο Νίκος ψηλαφίζοντας τους τοίχους. -Ναι, πρέπει να υπάρχει κάτι σαν έξοδος. -Έχεις μαζί σου το βιβλίο, Ελπίδα; -Ναι, εδώ είναι. Απάντησε και έδωσε το χοντρό βιβλίο στον Δημήτρη. -Κοιτάξτε! Αναφώνησε ο Δημήτρης και τα παιδιά μαζεύτηκαν γύρω του. -Γράφτηκε η πρώτη σελίδα! -Τι λέει; -Είναι στα λατινικά! -Το ήξερα ότι θα μας χρησίμευε το λεξικό κάποτε. Είπε ο Νίκος βγάζοντας ένα πολύ μικρό λεξικό και παράλληλα κλείνοντας το μάτι στην Ελπίδα. Τα αγόρια, κάθισαν να το μεταφράσουν ενώ η Ελπίδα με την Νάντια, έψαχναν για περάσματα. -Το βρήκα! Αναφώνησε ο Δημήτρης. -Είναι κάτι σαν ποίημα ή καλύτερα αίνιγμα! Συμπλήρωσε το άλλο αγόρι. -Αίνιγμα; Απόρησε η Νάντια. -Ναι -Τι λέει; Ρώτησε το κορίτσι με τα μαύρα μαλλιά. -Λέει: Ψάξε το χρυσό κλειδί, για να βρεις την πόρτα, και όταν το βρεις την γερασμένη ρώτα -Ποιο κλειδί; -Ναι! Ψάξαμε παντού. -Ίσως εννοεί κάτι άλλο. -Ας ψάξουμε στο πάτωμα. -Βρήκατε κανένα κλειδί, ή κάτι άλλο; -Κοιτάξτε εδώ! Φώναξε η Νάντια. -Τι; 9

10 -Ένα δαχτυλίδι. Το δαχτυλίδι ήταν ολόχρυσο με ένα φούξια διαμάντι στο κέντρο του. -Μήπως είναι της Ελπίδας; -Όχι, δεν είναι δικό της, το βρήκα στον τοίχο, μέσα σε αυτήν την μικρή κουφάλα. -Στο βαθούλωμα; -Ναι -Ωραία, βρήκαμε το πρώτο στοιχείο, τώρα το δεύτερο. -Την «γερασμένη» ρώτα Συλλογίστηκε ο Νίκος. -Τι μπορεί να σημαίνει; -Νάντια, για κοίτα, μήπως στο δαχτυλίδι γράφει τίποτα; -Ένα «Σ» έχει! -Άρα η λέξη μας θα αρχίζει από «Σ» -«Σ», «Σ» Τα παιδιά έψαχναν για ατελείωτη ώρα. -Το βρήκα! Αναφώνησε η Ελπίδα που ήταν και η πιο έξυπνη. «Σ», Σπηλιά! -Σωστό! -Ας, ρωτήσουμε όλοι μαζί. -Σπηλιά, δείξε μας την έξοδο! Ξαφνικά πάνω στον τοίχο της σπηλιάς, χαράχτηκε μια πόρτα που πριν δεν φαινόταν. -Επιτέλους! -Τι λέτε, μπαίνουμε; -Μπαίνουμε! Ο Δημήτρης άνοιξε την πόρτα και έκλεισε ορμητικά πίσω του. -Όχι! Φώναξε η Νάντια. -Παιδιά γρήγορα! Η Ελπίδα! -Βοηθήστε με! Παρακάλεσε η Ελπίδα. Ήταν έτοιμη να πέσει από τον γκρεμό, στον οποίο είχαν βρεθεί και κρατιόνταν από μία πέτρα. Ο Δημήτρης έτρεξε κοντά της. -Μη φοβάσαι Ελπίδα! Είμαι εδώ! Πιάσε το χέρι μου. Το κορίτσι με τα πράσινα μάτια θυμήθηκε τότε που ήταν στο σχολείο και της έδωσε το χέρι του για να βγουν διάλειμμα. Τότε αποκρίθηκε. -Φοβάμαι! Δεν μπορώ! -Ελπίδα, άκου ξέρω ότι μπορείς, θα σε πιάσω. Με εμπιστεύεσαι; -Ναι, αλλά -Δεν έχει αλλά! Πιάσε με. Το κορίτσι, έπιασε το χέρι του και άφησε μια κραυγή. 10

11 -Γρήγορα παιδιά! Βοηθήστε με να την ανεβάσω! -Έλα, λίγο ακόμα! Αφού οι φίλοι της την ανέβασαν πάνω, το κορίτσι κοίταξε για λίγο το Δημήτρη με ένα βλέμμα ευχαρίστησης, ευγνωμοσύνης και πάνω από όλα αγάπης που την έσωσε. Έπειτα έπεσε στα χέρια του αναίσθητη. -Παιδιά, η Ελπίδα έχασε τις αισθήσεις της! -Τι θα κάνουμε τώρα; -Είμαστε σε γκρεμό, δεν μπορούμε να την αφήσουμε εδώ! -Πως θα την κατεβάσουμε; -Θα την πάρω στα χέρια μου! Είπε ο Δημήτρης. - Θα κουραστείς! -Άμα σου πέσει; -Θα τη δέσετε στην πλάτη μου! -Ωραία Είχε βραδιάσει πια όταν έφτασαν στο έδαφος. -Νίκο, δεν μπορώ άλλο Ψιθύρισε η Νάντια και έπεσε στην αγκαλιά του λιπόθυμη. -Πάει και η Νάντια! -Νίκο πρέπει να κοιμηθούμε! -Δίκιο έχεις! Τα παιδιά ξάπλωσαν κάτω με τις μπλούζες που είχαν φέρει σκέπασαν τα κορίτσια και τις άφησαν να ησυχάσουν. Έπειτα έπεσαν και εκείνοι για ύπνο. Το επόμενο πρωί, πρώτος σηκώθηκε ο Νίκος. Τα βλέφαρά του έπαιξαν για λίγο, ώσπου τα άνοιξε διάπλατα. Όταν άνοιξε τα μάτια του, νόμιζε ότι βρισκόταν σε ένα από τα όνειρα του. Ήταν ένα καταπράσινο δάσος. Στα δέντρα ακούγονταν κελάηδημα πουλιών. Τα διάφορα χρώματα από τα λουλούδια τον έκαναν να φαντάζεται. Ο ήλιος που στεκόταν από πάνω τους ήταν πιο παραμυθένιος από ποτέ! Οι ακτίνες του έσκιζαν τα νερά του πιο όμορφου καταρράκτη που έτρεχε ανενόχλητος πάνω από το δάσος. -Δημήτρη! Το αγόρι με τα καστανά μάτια άνοιξε τα βλέφαρά του και αντίκρισε τον Νίκο -Τι είναι; -Κοίτα! Το αγόρι με τα ξανθά μαλλιά, μαγεύτηκε από το θέαμα τρίβοντας τα μάτια του να δει αν ονειρεύεται. -Να τις ξυπνήσουμε; Τι λες; -Όχι, άσε τις να κοιμηθούνε λίγο! Χρειάζονται ξεκούραση -Μεταξύ μας τώρα, σου αρέσει η αδερφή μου έτσι; -Πώς σου ήρθε αυτό; Ρώτησε με ένα πολύ καρωτικό βλέμμα. -Φαίνεται! Του είπε ειρωνικά. 11

12 -Όχι δεν μου αρέσει! -Έλα τώρα! -Και εσένα σου αρέσει η Νάντια! -Εεεε όχι κάνεις λάθος! -Άστα αυτά τώρα! Τα δύο αγόρια ξέσπασαν σε γέλια και αυτό προκάλεσε το ξύπνημα των κοριτσιών. -Ξυπνήσατε εσείς; -Ελπίδα, πώς αισθάνεσαι; Την ρώτησε ο Δημήτρης. Η Ελπίδα έτρεξε στην αγκαλιά του και του ψιθύρισε: -Σε ευχαριστώ, σε ευχαριστώ για όλα! -Έλα φτάνουν οι αγκαλιές! Πρέπει να συνεχίσουμε! Πρόσταξε ο Νίκος, -Ζηλιάρη! Τον πείραξε η Ελπίδα. -Προς τα πού πάμε; -Για άνοιξε το βιβλίο! Η Ελπίδα άνοιξε το βιβλίο και βρέθηκε στην δεύτερη σελίδα -Τι λέει; -Χρειαζόμαστε μετάφραση είναι στα ιταλικά! -Ιταλικά; -Ναι αν θες δες και μόνος σου -Ας ψάξουμε στο λεξικό! Μετά από δέκα λεπτά: -Το βρήκα! Αναφώνησε ο Νίκος. -Τι λέει; -Λέει: Προχώρα, προς τα φώτα για να ανοίξει η νεροπόρτα. -Φώτα; -Νεροπόρτα; -Ακαταλαβίστικα. Είπε η Ελπίδα. -Θα τα καταφέρουμε. Την καθησύχασε ο Δημήτρης και τη φίλησε. Η Ελπίδα τον κοίταξε και χαμογέλασε λέγοντας: -Πρέπει να προχωρήσουμε, να προλάβουμε και τους άλλους. -Ναι, ναι φυσικά. Απάντησε ο Δημήτρης, αμήχανος. -Ει! Εσείς οι δυο ελάτε επιτέλους! Φώναξε ο Νίκος. -Που ήσασταν; Ρώτησε η Ναντια. -Μείναμε λίγο πίσω. -Κοιτάξτε! Ένας καταρράκτης! -Προχώρα προς τα φώτα, για να ανοίξει η νεροπόρτα. -Ποια φώτα όμως είναι; -Πρέπει να λέει φυσικό φως, γιατί τεχνητό δε βλέπουμε πουθενά. -Ίσως πρέπει να περιμένουμε να νυχτώσει για να δούμε καλύτερα! 12

13 -Και αν δεν έχεις δίκιο; -Βλέπεις κάτι που να μας βοηθάει; -Όχι, αλλά -Παιδιά, η Ελπίδα έχει δίκιο! Συμφώνησε ο Δημήτρης. Πρέπει να περιμένουμε να νυχτώσει! -Ας το κάνουμε. Η παρέα, περίμενε να νυχτώσει, τρώγοντας τα σάντουιτς που είχαν πάρει και όταν νύχτωσε αρκετά, προχώρησαν προς τον καταρράκτη. -Βλέπετε τίποτα; -Όχι Α Για μια στιγμή, τι είναι αυτές εκεί οι τελίτσες που λάμπουν; -Είναι πυγολαμπίδες! -Σας το είπα! -Ας προχωρήσουμε προς το μέρος τους. -Πάνε προς τον καταρράκτη. -Πέρασαν από μέσα του!! -Μα δεν μπορούμε να περάσουμε από μέσα! -Ίσως βρούμε κάτι άλλο εκεί μέσα! -Ας πάμε! Ο καταρράκτης χωρίστηκε στα δύο και μια σιδερένια πόρτα βρέθηκε μπροστά τους. Ο Δημήτρης ακούμπησε στο σιδερένιο στρογγυλό πόμολό της. -Θα πάω πρώτος εγώ! Είπε ο Δημήτρης και έκανε ένα βήμα ακόμα πιο κοντά στην περίεργη πόρτα. -Πρόσεξε Δημήτρη! Μπορεί να είναι επικίνδυνο! Του φώναξε η Ελπίδα που καθόταν από πίσω του. -Μην ανησυχείς για μένα! Είπε και της έκλεισε το μάτι. Έπειτα άνοιξε την πόρτα και μπήκε καθώς εκείνη έκλεισε ορμητικά πίσω του. Η Ελπίδα έτρεξε γρήγορα προς την κλεισμένη πόρτα βάζοντας το αυτί της στην πόρτα. -Δημήτρη, με ακούς; -Δεν απαντάει! Τα παιδιά όμως δεν τον άφησαν έτσι! Πλησίασαν κοντά στην πόρτα και την άνοιξαν. -Νάντια, έλα μπες! Της φώναξε ο Νίκος. 13

14 -Φοβάμαι -Δώσε μου το χέρι σου! Θα περάσουμε μαζί! Το κορίτσι με τα κατάξανθα μαλλιά, έδωσε το χέρι της στο αγόρι με τα γαλάζια μάτια και πέρασαν μέσα από το καταρράκτη. Βρέθηκαν μέσα σε μία σπηλιά από πυγολαμπίδες γύρω από τους τοίχους. Τα παιδιά ενθουσιάστηκαν. Είχαν μείνει ακίνητα! -Νάντια, Νίκο, πάμε! Πρέπει να βρούμε τον Δημήτρη. -Ίσως πήγε από εδώ! -Και αν πήγε από εδώ; Τα τρία παιδιά βρέθηκαν σε μια σπηλιά που στους τοίχους ήταν κολλημένες πυγολαμπίδες! Η σπηλιά φωτίζονταν απίστευτα πολύ που τα παιδιά κοίταζαν μαγεμένα. Είχαν μείνει ακίνητα θαυμάζοντας την Μέσα στη σπηλιά υπήρχαν δύο στενά δρομάκια από αντίθετες κατευθύνσεις. Τα τρία παιδιά κοιτάχτηκαν απορημένα. -Εγώ θα πάω από εδώ! Είπε η Ελπίδα. Εσύ με την Νάντια από εκεί! -Δεν θα σε αφήσω μόνη σου! -Νίκο! Ο Δημήτρης μπορεί να κινδυνεύει! Πρέπει να τον βρούμε γρήγορα! -Έχεις δίκιο! Μα, αν πάθεις τίποτα; -Δεν θα πάθω! Θα είμαι καλά! Πριν φύγει, τα παιδιά την αγκάλιασαν σφιχτά, λες και θα την έβλεπαν για τελευταία φορά. -Τα λέμε -Πως θα ξαναβρεθούμε; -Σίγουρα αυτά τα τούνελ, κάπου θα ενώνονται. -Θα τα πούμε εκεί! -Αντίο! -Πρόσεχε! -Και εσείς!! Η Ελπίδα, πήρε το ροζ σακίδιο της και χάθηκε στο σκοτεινό τούνελ. Τα παιδιά έμειναν να την κοιτάζουν και όταν σταμάτησαν να ακούνε τα βήματά της, χάθηκαν πίσω από το σκοτάδι του τούνελ. Η Ελπίδα έβγαλε το φακό της από το σακίδιο και τον άναψε. Όσο προχωρούσε τόσο πιο σκοτεινό γινόταν το τούνελ. -Δημήτρη ; Με ακούς ; 14

15 -Τίποτα, ησυχία, σκοτάδι Ξαφνικά το κορίτσι σταμάτησε απότομα. Είχε βρεθεί μπροστά από ένα απόλυτο κενό! Για να περάσει έπρεπε να ισορροπήσει πάνω σε ένα κυλινδρικό ξύλο. -Θα τα καταφέρω! Ψιθύρισε. Το κορίτσι με τα κατάμαυρα μακριά μαλλιά, πάτησε το πόδι της πάνω στο κυλινδρικό ξύλο. -Ε.., είναι αρκετά γερό! Πήρε το σακίδιο της και το πέταξε στην άλλη πλευρά. Το κορίτσι, έβαλε το πόδι της επάνω στο ξύλο και άπλωσε τα χέρια προς τα πλάγια για να κρατήσει ισορροπία. Προσπάθησε να σκέφτεται πράγματα που την κάνουν χαρούμενη. Σκεφτόταν την στιγμή που την φίλησε ο Δημήτρης, θυμόταν όταν την κράτησε στην αγκαλιά του. Παραπάτησε. Συγκράτησε την αναπνοή της. Έκλεισε τα μάτια της για λίγο για να ηρεμήσει. Έπειτα έκανε άλλο ένα βήμα. Σκέφτηκε τη Νάντια! Πόσο καλή ήταν μαζί της! Σκέφτηκε το Νίκο που ήταν πάντα δίπλα της και την βοηθούσε πάντα. Στο μυαλό της ξανάφερε τον Δημήτρη. -Θα τα καταφέρω! Για εκείνον για εκείνους! Είπε ψιθυριστά ώσπου το πόδι της πάτησε επιτέλους έδαφος. -Τα κατάφερα! Αναφώνησε χαρούμενη. Δημήτρη Με ακούς; Πλησίασε τον τοίχο, έβαλε τα αφτί της στον τοίχο και ψιθύρισε: -Νερό ακούγεται νερό! Κάποιος την ακούμπησε στον ωμό. Η Ελπίδα πετάχτηκε. -Ποια είσαι εσύ; Την ρώτησε φοβισμένη. -Μη φοβάσαι, με λένε Ίριδα, είμαι ξωτικό του μαγεμένου δάσους Ψάχνεις το φίλο σου; -Ναι ξέρεις που είναι; -Έλα, θα σε πάω κοντά του. Η Ελπίδα κοίταξε για λίγο την Ίριδα. Ήταν ένα κορίτσι στην ηλικία της περίπου, αν όχι δύο χρόνια μεγαλύτερη. Ήταν στο ύψος της. Τα μπλε μάτια της έλαμπαν στο σκοτάδι και τα μοβ μακριά μαλλιά της την έκαναν πολύ συμπαθητική. Φορούσε ένα φόρεμα κάπως περίεργο. Ήταν τιραντάκι. Το χρώμα του ροζ ως το γόνατο. Το μικρό ξωτικό ήταν ξυπόλυτο. Ήταν τόσο γλυκιά που θα μπορούσε κανείς εύκολα να την εμπιστευτεί. 15

16 -Με λένε Ελπίδα. -Χαίρομαι που ήρθες! -Γιατί; -Είχα πολύ καιρό να δω κάποιον. Δεν έρχεται κανείς. -Τι είναι αυτό το μέρος; -Είναι μαγικό πρέπει να προσέχεις! -Γιατί να προσέχω; -Μερικές φορές, τα πράγματα γίνονται πολύ επικίνδυνα. -Τι εννοείς; -Δεν μπορώ να σου εξηγήσω τώρα. -Ο Δημήτρης; -Α, Δημήτρη τον λένε; -Ναι -Προχώρα ευθεία και θα φτάσεις σε ένα χώρο γεμάτο καταρράκτες. -Εκεί είναι; -Από εκεί πήγε! -Εσύ δεν θα έρθεις; -Δεν μπορώ να έρθω. -Γιατί όχι; -Στην αίθουσα αυτή με τους καταρράκτες, ψάξε για το χρυσό κλειδί. -Τι είναι αυτό; Πριν ολοκληρώσει την φράση της η Ίριδα είχε ήδη εξαφανιστεί. -Ίριδα; Με ακούς; Καμιά απάντηση Η Ελπίδα προχώρησε ευθεία όπως της είχε πει η Ίριδα. Έφτασε μπροστά από μια τεράστια πόρτα. Χτύπησε τρεις φορές, δεν πήρε απάντηση, προσπάθησε να ανοίξει και με πολύ προσπάθεια προχώρησε στο εσωτερικό της. Η Ελπίδα είχε μείνει με το στόμα ανοιχτό. Γύρω της ήταν έξι καταρράκτες Έπρεπε να βρει το χρυσό κλειδί. Η Ελπίδα κάθισε και σκέφτηκε που θα μπορούσε να είναι το κλειδί. -Πρέπει να είναι στο νερό ενός από τους καταρράκτες. Άρχισε να ψάχνει μέσα στο νερό των καταρρακτών, το βρήκε σε έναν από αυτούς. Ήταν ένα κλειδί με έναν κροκόδειλο, όπως και το κομμάτι της από χρυσό. 16

17 -Όμως που θα το χρησιμοποιήσω; -Ελπίδα; -Δημήτρη; Το κορίτσι έτρεξε και αγκάλιασε τον φίλο της. -Πως με βρήκες; -Που ήσουν; -Προχώρησα! -Γιατί δεν μας περίμενες; -Ήταν επικίνδυνο φοβόμουν για εσάς! Δεν έπρεπε να έρθεις εδώ! -Δεν θα σε άφηνα ποτέ μόνο σου! Τα παιδιά κοιτάχτηκαν για μια στιγμή στα μάτια -Το βρήκες το κλειδί; -Ναι -Που λες να χρησιμεύει; -Δεν ξέρω -Που είναι η Νάντια και ο Νίκος; -Πήραν το άλλο μονοπάτι -Πρέπει να τους περιμένουμε εδώ! -Ναι Έχεις το βιβλίο; -Το έχει η Νάντια! -Τότε δεν έχουμε άλλη επιλογή! -Ας κάτσουμε να τους περιμένουμε -Που είμαστε, Νίκο; -Δεν έχω ιδέα! Τα παιδιά βρισκόντουσαν μπροστά από δύο δρομάκια, πέτρινα και σκοτεινά. -Πρέπει να χωρισθούμε! -Δε θα είσαι καλά, άφησα την αδελφή μου, δεν θα αφήσω και εσένα! -Πρέπει να το κάνουμε! Άκουσε με, τα παιδιά μπορεί να κινδυνεύουν Ο Νίκος αγκάλιασε σφιχτά την Νάντια και την φίλησε. Η Νάντια ένοιωσε όλο το σώμα της να μουδιάζει. Τα μάτια της ονειρεύονταν και στο μυαλό τους γύριζαν οι πιο γλυκές σκέψεις! Η καρδιά της χτυπούσε πιο δυνατά από ποτέ! Η καρδιά του σφίχτηκε και τα πόδια του Νίκου άρχισαν να τρέμουν. Το φιλί της τον έκανε να πετάει στα σύννεφα. Τα χέρια του είχαν κοκαλώσει. Τα όνειρα του βάφτηκαν ροζ. Ύστερα από εκείνο το φιλί, η Νάντια του χαμογέλασε και τον φίλησε στο μάγουλο με όλη την αγάπη της. Έπειτα εκείνος της ψιθύρισε στο αυτί της μια λέξη που έκανε την Νάντια να νιώσει ξεχωριστή. 17

18 -Σ αγαπώ. -Να προσέχεις! Είπε εκείνη και χάθηκε στον πέτρινο διάδρομο. Ο Νίκος έμεινε ώσπου δεν άκουγε τα βήματά της. Η Νάντια προχώρησε μερικά βήματα προς τα μέσα. Ο Νίκος περίμενε μήπως πάθει τίποτα και αφού σιγουρεύτηκε, προχώρησε μέσα στο δρομάκι Η Νάντια άκουσε φωνές, προχώρησε και μπήκε σε ένα πολύχρωμο δωμάτιο με ξωτικά να αιωρούνται από πάνω της. Τραγουδούσαν ένα μαγικό τραγούδι, που τρύπησε τα αυτιά της Νάντιας και τα μάτια της κοκκίνισαν... -Έλα μαζί μας Νάντια Της ψιθύρισαν τα ξωτικά. Η Νάντια άρχισε να αιωρείται στον αέρα και σιγά-σιγά να ανεβαίνει προς τα πάνω. Τα ξωτικά ήταν άσχημα. Είχαν πράσινο δέρμα και κόκκινα μάτια. Τα μαλλιά τους ήταν μπλε και ήταν τόσο κοντά που αν δεν τα παρατηρούσε κάποιος μπορούσε να τα πατήσει. Αντίθετα, η φωνή τους ήταν τόσο μαγευτική που όταν την άκουγες μαγευόσουν τόσο που έκανες ότι σου έλεγαν. Τα ξωτικά, όπως και η Νάντια, εξαφανίστηκαν -Δημήτρη; Ελπίδα; Με ακούει κανείς; Τσάμπα κόπος. Που να βρίσκονται άραγε; Μακάρι να είναι καλά η Νάντια. Δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει και έπεσε μέσα σε μια τρύπα, με ένα μακρύ σωλήνα! -ΑΑΑΑΑ! Ήρεμες σκέψεις Ο σωλήνας οδηγούσε στην αίθουσα με τους καταρράκτες. -Νίκο! -Επιτέλους σας βρήκα! -Η Νάντια; -Ακολούθησε το άλλο μονοπάτι -Άνοιξε το βιβλίο! Τα παιδιά έβγαλαν από το σακίδιο του Νίκου το βιβλίο. -Συμπληρώθηκε και η τρίτη σελίδα; -Τι λέει; -Είναι στα Ελληνικά! -Δύο μονοπάτια θα δεις, μόνο το ένα θα διαβείς, γιατί στο άλλο που θα δεις, κρύβεται κίνδυνος βαρύς. -Αυτό τι σημαίνει; -Ότι η Νάντια βρίσκεται σε μεγάλο κίνδυνο. 18

19 -Το ξερα ότι δεν έπρεπε να την αφήσω μόνη της -Μην ανησυχείς, θα την βρούμε! -Πως; Βλέπεις κανέναν δρόμο; -Άνοιξε το βιβλίο! Ο Νίκος άνοιξε το βιβλίο στην προηγούμενη σελίδα. -Τι λέει; -Είναι πάλι Ελληνικά. -Ψάξε το μαγικό κλειδί, πρόσεξε, μόνο μια ευχή, πες την για να βγει αληθινή. -Βρήκατε το κλειδί; -Ναι, πάρ το Κάνε την ευχή σου. -Εύχομαι, να μας πεις που είναι η Νάντια. -Τζίφος, είπε ο Δημήτρης. Φέρε να δοκιμάσω και εγώ! -Εύχομαι να μας πεις που είναι η Νάντια. -Δεν καταλαβαίνω -Για μια στιγμή, σκέφτηκε ο Νίκος, το κλειδί έχει έναν κροκόδειλο, όπως είχε το κομμάτι της Ελπίδας, άρα αυτή πρέπει να κάνει την ευχή! -Εγώ; -Ναι, γρήγορα! -Εύχομαι να μπορούσαμε να δούμε που είναι η Νάντια. Ξαφνικά οι καταρράκτες άνοιξαν στην μέση και από τον καθένα εμφανίστηκε ένα ξωτικό. Ένα από αυτά ήταν και η Ίριδα! -Μας καλέσατε; -Ίριδα, μπορείς να μας πεις που είναι η Νάντια; -Την ξέρεις; Ρώτησε περίεργος ο Νίκος. -Λοιπόν, η φίλη σας βρίσκεται σε κίνδυνο μεγάλο, αν δεν βιαστείτε ίσως, δεν θυμάται τίποτα άλλο..μέσα από την πύλη την στερεή θα βρείτε ένα σκοινί, ανεβείτε όσο μπορείτε, μην αποκοιμηθείτε -Τι πράγμα; -Συγνώμη, το λέμε μόνο μια φορά! Τα ξωτικά εξαφανίστηκαν. -Τι εννοεί, δεν θα θυμάται τίποτα; -Κοιτάξτε πάνω! -Μια έξοδος. -Σωστά! -Ποιος θα με πάρει στους ώμους του να την ανοίξω; -Εγώ! Προσφέρθηκε ο Δημήτρης. 19

20 Το κορίτσι έβαλε τα πόδια της στους ώμους του Δημήτρη. -Λίγο ακόμα -Τα κατάφερα! Εκείνη την στιγμή, έπεσε κρεμασμένο ένα σκοινί. -Είναι γερό; -Έτσι φαίνεται! Είπε ο Νίκος δοκιμάζοντας το. -Άντε λοιπόν, τι περιμένουμε; Τα παιδιά ανέβαιναν δέκα λεπτά το σκοινί, πρώτος ο Δημήτρης, μετά η Ελπίδα και ύστερα ο Νίκος. -Κοντεύουμε; -Βλέπω φως! Τα παιδιά ανέβηκαν στην κορυφή της τρύπας και βοήθησαν ο ένας τον άλλο για να βγουν από εκεί. -Που είμαστε; -Δεν έχω ιδέα! -Νάντια! Το μέρος που είχαν βρεθεί οι τρεις φίλοι ήταν σαν μεγάλη κουφάλα. Στους τοίχους υπήρχαν έξι χρώματα: κόκκινο, πράσινο, γαλάζιο, πορτοκαλί, ροζ και μοβ. Στη μέση της κουφάλας υπήρχε ένας κορμός δέντρου. Στην βάση του ήταν δεμένη η Νάντια. -Σε βρήκαμε επιτέλους! -Γρήγορα λύστε με, πριν έρθουν αυτές οι απαίσιες μάγισσες με τα ξωτικά. Τα παιδιά έκαναν ότι τους είχε πει η Νάντια. -Από πού θα πάμε; -Δεν ξέρω! Άνοιξε το βιβλίο! Η Ελπίδα άνοιξε με γρήγορο ρυθμό το βιβλίο. -Σε τι γλώσσα είναι; -Γερμανικά! Τα παιδιά το μετάφρασαν -Πες αυτά τα λόγια στο λεπτό, δυνατά για να σας σηκώσει ψηλά, κρατηθείτε γερά. 20

21 Ξαφνικά τα παιδιά σηκώθηκαν στον αέρα, πιάστηκαν όλοι μαζί από το χέρι, ένα ουράνιο τόξο τους περιτριγύρισε με μαγικό τρόπο και βρέθηκαν σε ένα δάσος -Που είμαστε; -Δεν ξέρω! -Κοιτάξτε! -Πεταλούδες! Δεν είναι πεταλούδες! Είναι, ένα είδος πεταλούδας που έχει εξαφανιστεί εδώ και χρόνια! Τα παιδία κοίταζαν μαγεμένα τις παράξενες πεταλούδες με τα γαλάζια φτερά που έλαμπαν στο σκοτάδι. -Από πού πάμε; -Κοιτάξτε, οι πεταλούδες σχηματίζουν μια σειρά μια ευθεία. -Θέλουν να τις ακολουθήσουμε! Συμπέρανε η Νάντια - Ας πάμε! Οι τέσσερις φίλοι, ακολουθούσαν για ώρες τις πεταλούδες, ώσπου έφτασαν σε ένα κάστρο, ένα πελώριο παλάτι, χρυσό, που έκανε τις ραχοκοκαλιές τους να ανατριχιάζουν. -Πάμε; -Εγώ λέω άντε πάμε! Η Νάντια κοίταξε την Ελπίδα σαν να είχε αντίθετη άποψη. Τα παιδιά προχώρησαν αρκετά, ώσπου φτάσανε μπροστά στην είσοδο. -Γεια! Πως σε λένε; Ρώτησε ένα αγόρι την Ελπίδα. -Ελπίδα, εσένα; -Αντρέα! Χαίρω πολύ. -Και εγώ! Από δω ο Δημήτρης, η Νάντια και ο Νίκος ο αδελφός μου. -Τι γυρεύετε εδώ; -Ε, πρώτη φορά ερχόμαστε! -Είμαι ο Πρίγκιπας -Α υψηλότατε! Έκανε η Ελπίδα. Και τα τέσσερα παιδιά υποκλίθηκαν μπροστά του. -Ελάτε θα σας φιλοξενήσουμε! -Αχ, ευχαριστούμε! -Χαρά μου που θα έχω μια τόσο όμορφη κοπέλα σαν εσένα στο παλάτι μου. -Αρκετά είπες! Θύμωσε ο Δημήτρης. Το αγόρι γέλασε! 21

22 -Καταλαβαίνω. -Τι καταλαβαίνεις; Τον ρώτησε ο Δημήτρης. -Αγαπιέστε! Και οι δύο κοκκίνισαν, ακολούθησαν γέλια από όλους! Ο Αντρέας, ήταν ένα αγόρι πολύ συμπαθητικό με λίγο παράξενα ρούχα, ξανθά μαλλιά και μαύρα μάτια. Μπαίνοντας στο παλάτι έμειναν με το στόμα ανοιχτό. Είχε πανάκριβα έπιπλα, που τα στόλιζαν κορνίζες και μπιμπελό. Τα δωμάτια ήταν τεράστια. Στα δωμάτια υπήρχαν διπλά κρεβάτια, ένα στρωμένο κόκκινο χαλί, ένας μεγάλος πολυέλαιος και τα πελώρια παράθυρα, που έμπαινε μέσα όλο το φως του ήλιου. -Δικά σου είναι όλα αυτά; Ρώτησε η Νάντια. -Ναι είναι όλα δικά μου, αλλά τώρα και δικά σας Αυτό είναι το δωμάτιο σας, κορίτσια. Το δωμάτιο των κοριτσιών, ήταν ντυμένο στο ροζ, με δύο μεγάλα κρεβάτια και ένα παράθυρο όσο το ένα κρεβάτι. -Είναι πολύ μεγάλο το δωμάτιο, είσαι σίγουρος ότι μας αφήνεις να μείνουμε εδώ; -Μα φυσικά, μπορείτε να μείνετε όσο θέλετε! -Αχ, ευχαριστούμε! Αποκρίθηκε η Ελπίδα και από χαρά τον αγκάλιασε -Εεε, τι γίνεται εδώ; Φτάνει! Γκρίνιασε ο Δημήτρης. -Τι σε έπιασε; Ρώτησε η Ελπίδα. -Ε, παιδιά μην τσακώνεστε τώρα! Τους φώναξε η Νάντια. Το αγόρι με την παράξενη εμφάνιση οδήγησε τα άλλα δύο παιδιά, τον Δημήτρη και το Νίκο, στο δικό τους δωμάτιο που ήταν ντυμένο στα μπλε και ήταν διακοσμημένο όπως και το προηγούμενο. Ο Νίκος ευχαρίστησε τον Αντρέα, τον καληνύχτισαν και έκλεισαν την πόρτα, πηγαίνοντας στα άνετα και πουπουλένια κρεβάτια τους. -Τι σε έπιασε Δημήτρη; -Δεν ξέρω -Μήπως ζηλεύεις; -Ε, λίγο ναι Την αγαπώ την αδελφή σου και δεν ξέρω αν και εκείνη νιώθει το ίδιο -Εγώ, πάλι είμαι πολύ ερωτευμένος με την Νάντια. -Άντε να κοιμηθούμε για να είμαστε εντάξει αύριο. -Ναι, σωστά -Άντε καληνύχτα, θα τα πούμε αύριο. -Καληνύχτα 22

23 -Νάντια; -Ναι -Δεν μπορώ να κοιμηθώ -Δεν ξέρω, πιστεύω πως κάτι δεν πάει καλά -Σαν τι; -Δεν ξέρω, έχω ένα κακό προαίσθημα Ένα χτύπημα ακούστηκε στην πόρτα τους. Τα κορίτσια κοιτάχτηκαν φοβισμένα. -Ακόμα να γυρίσουν; -Πήρες τηλέφωνο στο σχολείο; -Ναι, ούτε η Ελπίδα, ούτε ο Νίκος πήγαν στο σχολείο, και λείπουν δύο μέρες! -Που μπορεί να έχουν πάει; -Λείπουν και άλλα δύο παιδιά πάντως. -Ποια; -Ένας Δημήτρης και μια Νάντια -Που το έμαθες; -Μίλησα με την μητέρα του Δημήτρη και τον πατέρα της Νάντιας και έχουν ταραχτεί πολύ. -Λογικό! Γονείς τους είμαστε και ανησυχούμε. Τους πήρες στο κινητό; -Δεν έχουν σήμα. Η μητέρα του Νίκου και της Ελπίδας ξέσπασε σε κλάματα -Μην ανησυχείς! Την παρηγόρησε ο άντρας της. Όλα θα πάνε καλά. 23

24 -Ποιος είναι εκεί; Ρώτησε με τρεμάμενη φωνή η Νάντια; -Εγώ είμαι! Τους καθησύχασε ο Αντρέας. -Τι θες τέτοια ώρα εδώ; -Πρέπει να σας πω κάτι -Τι έγινε; -Πρέπει να φύγουμε -Τι θες να πεις; -Θα σας εξηγήσω στον δρόμο, πάρτε τα παιδιά και φεύγουμε από την πόρτα της κουζίνας -Μα τι έγινε; -Κάντε αυτό που σας λέω. Τα κορίτσια υπάκουσαν και πήραν τα αγόρια και έφυγαν μαζί με τον Αντρέα από την πίσω πόρτα. -Τι έγινε; Θα μας πείτε και μας; -Ας προχωρήσουμε λίγο, και θα σας πω. -Αρκετά! Θα μας πεις; Νευρίασε ο Νίκος που ήταν και από τον ύπνο. -Ακούστε με, έχετε κάτι που το ψάχνει ο πατέρας μου, και θέλει να σας σκοτώσει για να το πάρει -Τι είναι αυτό που έχουμε; -Τα τέσσερα χρυσά κομμάτια -Τι είναι τόσο σημαντικό σε αυτά; -Με αυτά ανοίγεις πολλές από τις πύλες του μαγευτικού δάσους. -Ποιες πύλες; -Όπως αυτές που περάσατε για να φτάσετε εδώ. -Και εσύ γιατί θέλεις να μας βοηθήσεις; -Ήθελα και θέλω ακόμα να μπω στην παρέα σας Ποτέ δεν είχα φίλους -Εννοείτε πως σε θέλουμε στην παρέα μας! Του είπε η Νάντια. Ο Δημήτρης και ο Νίκος κατάλαβαν πως ο Αντρέας άξιζε να μπει στην παρέα τους γιατί τους βοήθησε να ξεφύγουν από τον κίνδυνο. Ο Δημήτρης έδωσε το χέρι του στον Αντρέα και όλα τα παιδιά αγκάλιασαν σφιχτά τον Αντρέα. Αφού τελείωσαν, προχώρησαν προς το βάθος του δάσους. Η Ελπίδα χώθηκε στην αγκαλιά του Δημήτρη και η Νάντια στην αγκαλιά του Νίκου. Τα πέντε παιδιά κούρνιασαν κάτω από ένα παράξενο δέντρο με φύλλα σε σχήμα αστεριού και χρώμα κίτρινο. Κοιμήθηκαν τις τέσσερις ώρες που τους έμειναν μέχρι να ξημερώσει. Όταν ξύπνησαν προσπάθησαν να καταλάβουν ποιον δρόμο να πάρουν. Η Νάντια πρότεινε να ανοίξουν το βιβλίο. Διαβάζοντας τα παιδιά τα λόγια του βιβλίου εμφανίστηκε στη διπλανή σελίδα μια εικόνα με δύο δρομάκια. 24

25 Το ένα ήταν γεμάτο πέτρες με ένα ποτάμι να ρέει δίπλα τους. Το άλλο ήταν γεμάτο με κατακόκκινα λουλούδια που κατέληγε σε μια ξύλινη πόρτα. -Εγώ λέω να πάρουμε το πρώτο! Φαίνεται πιο σίγουρο. Πρότεινε ο Νίκος. -Όχι, καλύτερα το δεύτερο! Το ποτάμι συμβολίζει αδιέξοδο! Αντέτεινε ο Αντρέας. -Εσύ, τι λες Ελπίδα; -Καλύτερα να χωριστούμε! -Σωστά! -Λοιπόν, Αντρέα, Νάντια, Δημήτρη πηγαίνετε από το πρώτο δρομάκι. Εγώ με τον αδελφό μου, από το δεύτερο. -Έγινε -Θα τα πούμε -Που; -Κάπου θα μας βγάλει. -Αν όχι; -Θα τηλεφωνηθούμε -Εντάξει. Τα παιδιά αγκαλιάστηκαν για να δώσουν θάρρος ο ένας στον άλλο και αφού αντάλλαξαν τις τελευταίες κουβέντες τους, πήραν όλοι το δρόμο τους -Δημήτρη, κουράστηκα! Ξεφώνησε λαχανιασμένη η Νάντια. -Έλα θα τα καταφέρεις. -Παιδιά! Κοιτάξτε! -Τι είναι; -Μην προχωρήσετε, έχει γκρεμό! -Τι θα κάνουμε τώρα; -Το άκουσες αυτό; Ρώτησε ψιθυριστά η Νάντια. -Ποιο ; -Παιδιά, κοιτάξτε πάνω! 25

26 Τα παιδιά κοίταξαν πάνω και παρατήρησαν δισεκατομμύρια μικροσκοπικές νεράιδες, τόσο μικρές όσο και το δάχτυλο ενός μικρού παιδιού. Τα μάτια τους είχαν το πιο όμορφο πράσινο χρώμα. Τα φτερά τους ήταν μικρά και διάφανα. Όλες οι νεράιδες φορούσαν ένα μπαλαρινέ γαλάζιο φόρεμα και είχαν τα μαλλιά τους πιασμένα πάνω. Όλες ήταν μελαχρινές εκτός από μία. Η μικρή ξανθιά νεράιδα κάθισε στο δάχτυλο της Νάντιας. -Πως σε λένε; Τη ρώτησε η Νάντια. -Με λένε Άνοιξη. Εσένα; -Νάντια. Από εδώ ο Δημήτρης και ο Αντρέας -Τι γυρεύετε εδώ; -Είναι μεγάλη ιστορία -Θέλουμε να περάσουμε απέναντι. Ξέρεις πως; Ρώτησε ο Αντρέας. Η νεράιδα άρχισε να κάνει στροφές γύρω από τον εαυτό της, μαζί με άλλες νεράιδες, γύρω από τα τρία παιδιά και ψιθυρίζοντας περίεργα λόγια. Αμέσως, τα παιδιά απέκτησαν τρία παιδικά φτερά. -Δεν το πιστεύω! Αναφώνησε ο Αντρέας. -Ούτε και εγώ. Συμπλήρωσε ο Δημήτρης. -Νάντια! Κοίτα τα φτερά σου! Είναι υπέροχα! Τα φτερά των δύο αγοριών δεν είχαν χρώμα, αντίθετα της Νάντιας ήταν χρυσά! -Είσαι πολύ όμορφη! Ψιθύρισε στο αυτί της Νάντιας η Άνοιξη. -Σ ευχαριστώ! Της χαμογέλασε το κορίτσι με τα χρυσά φτερά. Οι τρεις φίλοι αφού χαιρέτησαν τις νεράιδες με τα φτερά που τους είχαν δώσει, πέταξαν στο κενό για να περάσουν απέναντι. 26

27 -Πω, πω κοίτα πόσα λουλούδια Νίκο -Ναι, είναι πολύ όμορφα εδώ -Για ποιό λόγο πιστεύεις ότι αυτό το μέρος είναι κρυφό; Ποιος το έφτιαξε; Και τι ήθελε να πετύχει; -Δεν ξέρω, είναι αρκετά παράξενα όλα αυτά! Δε νομίζεις; -Δε νομίζω, είμαι σίγουρη. 27

28 -Τηλεφώνησες στην κ. Μπίρικ; -Ναι, μου είπε πως τα παιδιά δεν τα έχει δει καθόλου. -Καλύτερα να καλέσουμε την αστυνομία. -Εγώ λέω να καλέσουμε την μητέρα του Δημήτρη και τον πατέρα της Νάντιας για να σκεφτούμε που μπορεί να έχουν πάει. Κι αν δεν καταφέρουμε τίποτα, τότε καλούμε την αστυνομία. -Ας το κάνουμε. -Εύχομαι τουλάχιστον να είναι καλά -Το ελπίζω! 28

29 Τα δυο παιδιά περπατούσαν για ώρες και ως εκείνη την στιγμή το μόνο που έβλεπαν ήταν λουλούδια. -Νίκο, κουράστηκα. -Κουράγιο, κάτι βλέπω Το κορίτσι πήρε θάρρος και προχώρησε μερικά βήματα παρά πέρα -Φτάσαμε! Τα δυο αδέλφια, πιάστηκαν χέρι-χέρι και ήταν μπροστά σε μια πελώρια, ξύλινη, παλιά πόρτα, την οποία σκέπαζαν τα λουλούδια και τα κλαδιά. Η πόρτα πάνω της είχε δυο φίδια όπως και το βιβλίο. Το κορίτσι έβαλε το αυτί της πάνω στην ξύλινη πόρτα. -Τι ακούς; -Ησυχία Δεν ακούω τίποτα. -Ας την ανοίξουμε Το αγόρι με τα μαύρα μαλλιά, ακούμπησε διστακτικά το χέρι του πάνω στο στρογγυλό πόμολο της πόρτας και την άνοιξε. Από την άλλη πλευρά, οι τρεις φίλοι έφτασαν στην άλλη πλευρά του γκρεμού. -Πότε θα εξαφανιστούν τα φτερά; -Δεν ξέρω θα δείξει -Υπονοείς κάτι; Ρώτησε ο Αντρέας με φοβισμένο ύφος. Τα άλλα δυο παιδιά ξέσπασαν σε γέλια. Προχώρησαν προς τα μέσα του μαγικού αυτού δάσους -Που λες, να είμαστε Αντρέα; Ρώτησε με μια λάμψη στα μάτια η Νάντια. -Δεν ξέρω αλλά υποθέτω πως πρέπει να βρούμε γρήγορα κάπου να φυλαχτούμε γιατί ο ουρανός σκοτεινιάζει. -Και τα παιδιά; -Ναι, δεν πρέπει να τους αφήσουμε μόνους τους. -Δημήτρη, στείλε μήνυμα στην Ελπίδα. -Τι να της πω; -Ρώτα την πως είναι και αν είναι καλά που βρίσκονται; -Το έστειλα -Ωραία 29

30 -Που είμαστε; -Πέσαμε σε ένα πηγάδι Νίκο πρέπει να φύγουμε από εδώ! -Πως.; -Άνοιξε το βιβλίο! -Στάσου -Τι είναι; -Το ακούς αυτό; -Ποιο; -Κάποιος καλεί βοήθεια! -Από πού ακούγεται; -Έλα, θα πάμε από εδώ! Το πηγάδι χωρίζονταν σε πέντε διαδρόμους και τα δυο αδέλφια ακολούθησαν έναν από αυτούς. Μόλις έφτασαν στον προορισμό τους τα δύο αδέλφια αντίκρισαν ένα κορίτσι δεμένο σε μια κολώνα. -Σας παρακαλώ, λύστε με! Το κορίτσι ήταν μικροκαμωμένο, με καστανόξανθα μαλλιά, σκούρο δέρμα και μεγάλα μαύρα μάτια. Τα μαλλιά της ήταν πιασμένα όλα επάνω και φαίνονταν αρκετά φοβισμένη. Φορούσε ένα τζιν παντελόνι και μια κίτρινη κοντομάνικη μπλούζα. Το ντύσιμο της έμοιαζε με εκείνο των παιδιών. Δεν ήταν περίεργο. Ήταν συνηθισμένο. Τα παιδιά την έλυσαν όσο γρηγορότερα μπορούσαν. -Πως σε λένε; Τη ρώτησε ο Νίκος. -Το όνομα μου είναι Μαρία. Εσάς; -Εγώ είμαι ο Νίκος και αυτή είναι η αδελφή μου η Ελπίδα. -Χάρηκα πολύ! Σας ευχαριστώ που με σώσατε -Και εμείς -Από πού είστε; -Μεγάλη ιστορία -Πόσο χρονών είστε; -Δεκατρία! Εσύ; -Και εγώ -Ποιος σε έδεσε εδώ; -Μια κακιά μάγισσα -Πόσο καιρό είσαι εδώ; -Τρεις μέρες! -Πεινάς; -Πολύ. -Να πάρε! Προσφέρθηκε η Ελπίδα και της έδωσε το τελευταίο σάντουιτς που είχαν μαζί τους. 30

31 -Σ ευχαριστώ πολύ! Είπε το κορίτσι που είχε αρχίσει ήδη να τρώει. -Τι έκανε έτσι; -Συγνώμη, το κινητό μου! -Ποιος είναι; -Ο Δημήτρης, μου έστειλε μήνυμα αν είμαι καλά -Ξέρεις πως θα βγούμε από εδώ; -Ναι -Πως; -Ελάτε, θα σας δείξω Τα παιδιά προχώρησαν με ένα γοργό ρυθμό ώσπου βρήκαν μια τρύπα, χώθηκαν και βγήκαν έξω. Μόλις βγήκαν έξω, αντίκρισαν μια λίμνη και από πίσω της ένα χωριό. Στη λίμνη υπήρχε μια παλιά ξύλινη βάρκα. -Δεν το πιστεύω Πως είναι δυνατόν να ζουν άνθρωποι εδώ; Αφού αυτό το μέρος είναι έξω από την πραγματικότητα είναι τρελό. -Δεν ξέρω, θα το ανακαλύψουμε -Κοιτάξτε! Μια βάρκα. -Μπαίνουμε; -Ναι! Τα παιδιά επιβιβάστηκαν και τραβώντας κουπί η βάρκα άρχισε να κινείται. -Μου απάντησε! -Τι σου λέει; -Βρήκαν παρέα! Και ένα χωριό επίσης! -Πως; -Δεν ξέρω, αλλά θα φτάσουμε και εμείς εκεί! -Πως είσαι τόσο σίγουρος; -Κοίτα ένας μονόκερως! -Και; -Νάντια, το κομμάτι σου δείχνει ένα άλογο είναι ώρα να κάνεις την ευχή σου. -Σωστά! Εύχομαι να πάμε μαζί με τα παιδιά! Μόλις τελείωσε την φράση της, εμφανίστηκαν στην βάρκα των τριών παιδιών. -Τι φτερά είναι αυτά; Κορόιδεψε ο Νίκος. -Εξαφανίζονται! -Να σας συστήσω, αυτή είναι η Μαρία. Αφού τα παιδιά έδωσαν τα χέρια, έβαλαν και την Μαρία στην παρέα των πέντε, που τώρα έγιναν έξι. 31

32 Πριν προλάβουν να διηγηθούν την ιστορία τους, η βάρκα έπιασε στεριά! -Φτάσαμε! -Πεινάω! -Κερνάω εγώ! Είπε ο Δημήτρης. -Ναι! -Λέτε να έχει κάπου εδώ τίποτα να φάμε; -Κοιτάξτε! Μπορούμε να μπούμε σε αυτό το ξύλινο σπιτάκι! -Ναι, όντως! Γράφει ψαροταβέρνα! -Άντε, πάμε! Η παρέα των έξι παιδιών, άνοιξαν την μισοδυαλιμένη πόρτα του ξύλινου σπιτιού, βρήκαν ένα τραπέζι με έξι καρέκλες και κάθισαν. -Τι θα πάρετε εσείς; Ρώτησε η Μαρία. -Να πάρουμε όλοι το ίδιο. -Ναι! Γιατί όχι; Έτσι και αλλιώς, δεν έχουμε πολλές επιλογές, όπως βλέπετε και στον κατάλογο. Ακολούθησε ένα κύμα γέλιου, όταν ένας άντρας μισοκοιμισμένος, με γυαλιά και μέσης ηλικίας, στάθηκε μπροστά τους με ένα μικρό, λερωμένο μπλοκάκι και ένα μισοφαγωμένο μολύβι στα χέρια του. -Τι θα πάρετε; Ρώτησε την παρέα. -Φέρτε μας έξι πιάτα, από τα καλύτερα. -Εντάξει είπε και έφυγε. -Είναι λίγο περίεργος! -Ναι, σαν να έχει πολύ καιρό να κοιμηθεί! -Τι να του συμβαίνει άραγε; -Ίσως βλέπει εφιάλτες! -Κάθε βράδυ; Περίεργο Ενώ τα τέσσερα παιδιά συζητούσαν, ο Αντρέας εξηγούσε στην Μαρία τι ακριβώς είχε συμβεί! -Ελπίδα, άνοιξε το βιβλίο! Το κορίτσι με τα πράσινα μάτια έβγαλε το βιβλίο από το ροζ σακίδιο της και το ακούμπησε στο σκισμένο κόκκινο τραπεζομάντιλο. Το άνοιξε εκεί που είχαν σταματήσει 32

33 -Τι λέει; -Αυτοί οι κάτοικοι στο κρυμμένο χωριό, δεν είναι αυτοί που φαίνονται, μόνο ένας είναι πραγματικός, αυτός που μένει τα βράδια άγρυπνος. -Αυτός είναι! -Αν κάνουμε λάθος; -Μα, δεν υπάρχει κανείς άλλος σε αυτό το χωριό! -Δίκιο έχει η Μαρία! -Ας πάμε να τον ρωτήσουμε! Η κουβέντα σταμάτησε όταν ο περίεργος και μισοκοιμισμένος άντρας έφερε την παραγγελία τους. -Ορίστε -Ευχαριστούμε! Ο κύριος απομακρύνθηκε. -Γιατί δεν τον ρώτησες; -Να φάμε πρώτα και μετά! -Σωστά να πάρουμε δυνάμεις! Μετά το φαγητό αφού καθάρισαν και τα τελευταία πιάτα, τα παιδιά κάθισαν και συζήτησαν αν αυτός ο γεράκος ήταν αυτός που έψαχναν. Τελικά αποφάσισαν ότι έπρεπε να πάνε να τον ρωτήσουν. Σηκώθηκαν από το τραπέζι και τον πλησίασαν. -Μπορούμε να σας μιλήσουμε; Ρώτησε η Νάντια. -Φυσικά, τι θα θέλατε; -Τι ξέρετε για το μαγεμένο δάσος; Ο περίεργος άντρας ξαφνιάστηκε και προσπάθησε να φύγει αλλά τον σταμάτησαν. -Δεν ξέρω τίποτα, αφήστε με. -Πρέπει να μας εμπιστευτείτε! Μπορούμε να σας βοηθήσουμε! -Πως το ξέρω αυτό; -Γιατί έχουμε αυτό! Είπε η Ελπίδα και έβγαλε από το σακίδιο της το βιβλίο. Μόλις είδε το βιβλίο, ο περίεργος άντρας τους ρώτησε: -Που το βρήκατε αυτό; 33

34 Η παρέα άρχισε να λέει την παράξενη ιστορία τους στον περίεργο άντρα. -Ακούστε με, είναι πολύ επικίνδυνα εδώ, πρέπει να φύγετε! -Δεν πάμε πουθενά αν δεν μας πείτε! Αντέδρασε ο Δημήτρης. -Πείτε μας -Λέγομαι Νέστορας. Είμαι 100 χρονών και αθάνατος! Οι κακές μάγισσες μεταμόρφωσαν όλους τους κατοίκους αυτού του χωριού σε λύκους Βγαίνουν το βράδυ -Εσάς γιατί δεν σας μεταμόρφωσαν; -Εκείνη την νύχτα είχα φύγει από το χωριό και έτσι όταν ξαναγύρισα, οι μάγισσες με είχαν καταραστεί ώστε να ζω για πάντα. Δεν είναι και πολύ όμορφο να βλέπεις τους φίλους σου και τα παιδιά σου να πεθαίνουν και εσύ να συνεχίζεις να ζεις με αυτόν τον καημό Ένα δάκρυ κύλησε στο γερασμένο μάγουλο του και μια μελαγχολία τον συνόδευσε. -Τι ξέρετε για αυτό το χωριό; -Τα πάντα Εδώ ζούσα. Κάποτε αυτό το χωριό ήταν στην επιφάνεια της θάλασσας κάτι σα νησί. Κάποια μέρα όμως η θάλασσα αγρίεψε τόσο που τα κύματα της σηκώθηκαν 80 μέτρα ψηλά. Κάλυψαν αυτό το μαγεμένο μέρος και τώρα βρίσκεται στον πάτο της θάλασσας. -Μα πως; -Που βρήκατε το βιβλίο; -Στην παραλία. -Για να καταλάβω, τώρα βρισκόμαστε κάτω από την θάλασσα; Στο βυθό; -Ναι -Και πως μπορούμε να ζούμε; Να αναπνέουμε; -Οι μάγισσες, την ώρα που το νησί βυθίζονταν, μας έβαλαν να υπογράψουμε ένα χαρτί όπου ένας γιγάντιος κύκλος θα προστάτευε το χωριό μας, με την προϋπόθεση να κάνουμε ότι μας λένε. Εμείς δεν είχαμε άλλη επιλογή. -Ποιος δημιούργησε αυτό το βιβλίο; -Δεν ξέρω! Ίσως κάποιος κάτοικος, ελπίζοντας να το βρει κάποιος και να μας βγάλει στην επιφάνεια της θάλασσας. -Ω, θεέ μου! 34

35 -Πως θα καταφέρουμε να μεταμορφώσουμε τους κατοίκους πάλι όπως ήταν; -Ο μύθος λέει πως κάποτε μια δυνατή φιλία θα αποδειχθεί σε μια δύσκολη στιγμή εδώ, σε αυτόν τον κόσμο, θα καταφέρει να σώσει τους κατοίκους. Τα παιδιά κοιτάχτηκαν περίεργα από την φράση του Νέστορα. -Πρέπει να φύγετε, νυχτώνει! -Εσείς τι θα κάνετε; -Στο υπόγειο, θα κλειδώσω πόρτες και παράθυρα -Θα έρθουμε και εμείς! -Είστε σίγουροι ότι θα αντέξετε; Η Ελπίδα κοίταξε την παρέα της και άρχισαν ένας ένας να πιάνονται χέρι-χέρι, ώσπου τα παιδιά σχημάτισαν μια αλυσίδα με έξι κρίκους! Ο Νέστορας χαμογέλασε! -Ακολουθήστε με! Τους είπε και χάθηκαν μέσα στο σκοτάδι. Πίσω στο σπίτι -Που μπορεί να έχουν πάει; -Ψάξαμε παντού! Σε όλα τα μέρη που μπορούσαν να είναι -Νομίζω ότι είναι ώρα να καλέσουμε την αστυνομία! Είπαν οι γονείς του Δημήτρη. -Έχει δίκιο 35

36 Η παρέα που αποτελούνταν πια από έξι άτομα ακολούθησαν τον παράξενο άντρα κα άρχισαν να κατεβαίνουν πολλά παλιά σκαλιά κάτω από την γη! -Που ακριβώς είμαστε; Ρώτησε το κορίτσι με τα πράσινα μάτια. -Σας πάω στο καταφύγιο μου! Εκεί θα είστε ασφαλής. Της απάντησε ο Νέστορας. -Πόσα σκαλιά έχει ακόμα; Ρώτησε η Νάντια. -Όχι πολλά! Φτάσαμε! -Α, να η πόρτα! Τα έξι παιδιά και ο μισοκοιμισμένος άντρας έφτασαν σε μια αρκετά μεγάλη ξύλινη πόρτα! -Εδώ είμαστε! Αναφώνησε με ανακούφιση ο Νίκος που είχε ήδη κουραστεί. Ο Νέστορας έβγαλε από το ξεφτισμένο και λεκιασμένο παντελόνι του τα κλειδιά και σιγά-σιγά άνοιξε την πόρτα. Τα παιδιά όρμησαν μέσα και την κλείδωσαν πίσω τους. -Τώρα, τι κάνουμε; Ρώτησε έτοιμη για δράση η Μαρία. -Θα κάτσουμε εδώ μέχρι το πρωί! Μέχρι να περάσει ο κίνδυνος. -Θέλουμε να σας βοηθήσουμε κ. Νέστορα! Είπε αποφασιστικά ο Δημήτρης. -Δεν μπορείτε να κάνετε τίποτα. -Και όμως κοιτάξτε μας -Είστε μόνο παιδιά -Δεν είμαστε μόνο παιδιά είμαστε μια παρέα μια δυνατή φιλία η μόνη σας ελπίδα. Μπορεί να είμαστε απλά παιδιά αλλά έχουμε τις πιο δυνατές καρδιές και μπορούμε να καταφέρουμε αν προσπαθήσουμε όλοι μαζί Η Ελπίδα κοίταξε τους υπόλοιπους οι οποίοι είχαν μείνει άφωνοι γύρισε έπειτα και κοίταξε τον Νέστορα. -Κλαίτε; -Όχι δεν κλαίω προσποιήθηκε ο Νέστορας. -Θα μας πείτε τι μπορούμε να κάνουμε; -Ναι θα περπατήσετε μίλια από εδώ και θα πάτε σε ένα παλιό και παραμελημένο κιόσκι. Εκεί ανοίξτε το βιβλίο και θα σας πει τι να κάνετε. Πρέπει να είστε όμως πολύ προσεκτικοί γιατί υπάρχουν πολλοί κίνδυνοι. -Θα προσέχουμε! Τον διαβεβαίωσε ο Αντρέας. Τα παιδιά αποχαιρέτησαν τον παράξενο άντρα και, παρά την κούραση τους, άρχισαν να ανεβαίνουν τα παλιά σκαλιά για την επιστροφή τους στην ταβέρνα. 36

37 -Τι ώρα είναι; -Τρεις τα ξημερώματα! -Δεν βλέπω τίποτα! -Ανοίξτε τους φακούς σας! -Βρήκα το δικό μου. -Και εγώ! -Ωραία. Η παρέα, έφτασε επιτέλους στην επιφάνεια και βγήκαν αθόρυβα έξω από την ταβερνούλα. -Προς τα πού μας είπε να πάμε; -Από εδώ -Ακούτε κάτι; -Κρυφτείτε! -Που; -Πίσω από αυτούς εδώ τους θάμνους! Γρήγορα -Κάντε ησυχία να ακούμε. Τα παιδιά σώπασαν, δεν ακούγονταν τίποτα -Άντε πάμε! Αδιαφόρησε ο Νίκος. -Όχι! Είσαι τρελός; Κάτι ακούστηκε! Θα κάτσουμε εδώ! Τον τράβηξε από τον γιακά η Ελπίδα και του έκανε νόημα να ησυχάσει. Ακούστηκαν βήματα -Εδώ μου είπαν ότι κατοικεί ο βρωμόγερος -Ωραία, θα βάλουμε να σπάσουν την πόρτα να τελειώνουμε και με αυτόν Τα παιδιά κοιτάχτηκαν μεταξύ τους και συνέχισαν να παρακολουθούν την συζήτηση. -Τι βλέπεις; Ρώτησε ψιθυριστά η Μαρία την Νάντια η οποία ήταν στην άκρη και μπορούσε να διακρίνει έστω και λίγο τα πρόσωπα αυτών όπου μιλούσαν. -Κάνε ησυχία! Δεν έχω δει πιο τρομαχτικά όντα. -Πες μας πως είναι; -. -Τι είναι αυτό; -Ποιο; 37

38 -Ακούστηκε κάτι πίσω από αυτούς τους θάμνους -Την πατήσαμε! Η παρέα στριμώχτηκε δίπλα-δίπλα όλοι μαζί. -Δεν έχουμε καιρό να ψάξουμε τώρα μέσα στους θάμνους! -Δίκιο έχεις! Να μπούμε στο ταβερνάκι και να βρούμε που κρύβεται. Τα δύο πλάσματα προχώρησαν και χάθηκαν στο βάθος. -Πάμε! -Όχι! Είναι επικίνδυνο! -Και τι θα κάνουμε; Εδώ θα κάτσουμε; -Θα μπουσουλίσουμε μέχρι εκείνο το ξύλινο σπιτάκι και θα ελέγξουμε την περιοχή. Πρότεινε η Μαρία. -Σωστά! Πάμε! Τα έξι παιδιά προχώρησαν το ένα πίσω από το άλλο. Μπροστά ο Δημήτρης, έπειτα η Μαρία, τρίτος ο Νίκος, τέταρτη η Νάντια, πέμπτος ο Αντρέας και έκτη η Ελπίδα Η παρέα συνέχισε αθόρυβα και πολύ προσεκτικά την πορεία τους μέχρι το ξύλινο σπιτάκι με τα αναμμένα φώτα Η παρέα έφτασε και ακούμπησε την πλάτη τους στον πλαϊνό τοίχο για να τα πουν. -Πως ήταν Νάντια; Η Νάντια αναρίγησε! -Θέλω να φύγω -Νάντια, πες μας! Θα τα καταφέρουμε; -Φοβάμαι Μαρία! Ήταν τρομακτικό! -Τι είδες; -Από κάτω είχαν πράσινες ουρές σαν φίδια από πάνω είχαν σώματα και πρόσωπα γυναίκας τα μάτια τους ήταν μαγικά, λες και αν τα κοιτούσες θα σε μεταμόρφωναν σε κάτι τρομακτικό. -Λύκους -Τι είπες Ελπίδα; -Σε λύκους! Έτσι μεταμόρφωσαν τους κατοίκους Το βλέμμα της Νάντιας πάγωσε 38

ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΙ ΤΟ Σ ΑΓΑΠΑΩ

ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΙ ΤΟ Σ ΑΓΑΠΑΩ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΙ ΤΟ Σ ΑΓΑΠΑΩ (Αόρατος) ΑΦΗΓΗΤΗΣ: Κάποτε στη γη γεννήθηκε το Όνειρο. Το όνομά του δεν ήταν έτσι, όμως επειδή συνεχώς ονειρευόταν, όλοι το φώναζαν Όνειρο. Δεν ήταν κάτι το σπουδαίο, ήταν σαν

Διαβάστε περισσότερα

Η Μόνα, η μικρή χελώνα, μετακόμισε σε ένα καινούριο σπίτι κοντά στη λίμνη του μεγάλου δάσους.

Η Μόνα, η μικρή χελώνα, μετακόμισε σε ένα καινούριο σπίτι κοντά στη λίμνη του μεγάλου δάσους. Η Μόνα, η μικρή χελώνα, μετακόμισε σε ένα καινούριο σπίτι κοντά στη λίμνη του μεγάλου δάσους. Κάθεται στο παράθυρο του δωματίου της και σκέφτεται, στεναχωρημένη τους παλιούς της φίλους και συμμαθητές.

Διαβάστε περισσότερα

«Ο Αϊούλαχλης και ο αετός»

«Ο Αϊούλαχλης και ο αετός» ΠΑΡΑΜΥΘΙ #25 «Ο Αϊούλαχλης και ο αετός» (Φλώρινα - Μακεδονία Καύκασος) Διαγωνισμός παραδοσιακού παραμυθιού ebooks4greeks.gr ΠΑΡΑΜΥΘΙ #25 Ψηφίστε το παραμύθι που σας άρεσε περισσότερο εδώ μέχρι 30/09/2011

Διαβάστε περισσότερα

Μια νύχτα. Μπαίνω στ αμάξι με το κορίτσι μου και γέρνει γλυκά στο πλάϊ μου και το φεγγάρι λες και περπατάει ίσως θέλει κάπου να μας πάει

Μια νύχτα. Μπαίνω στ αμάξι με το κορίτσι μου και γέρνει γλυκά στο πλάϊ μου και το φεγγάρι λες και περπατάει ίσως θέλει κάπου να μας πάει Μια νύχτα Μπαίνω στ αμάξι με το κορίτσι μου και γέρνει γλυκά στο πλάϊ μου και το φεγγάρι λες και περπατάει ίσως θέλει κάπου να μας πάει Μια νύχτα σαν κι αυτή μια νύχτα σαν κι αυτή θέλω να σου πω πόσο σ

Διαβάστε περισσότερα

Από όλα τα παραμύθια που μου έλεγε ο πατέρας μου τα βράδια πριν κοιμηθώ, ένα μου άρεσε πιο πολύ. Ο Σεβάχ ο θαλασσινός. Επτά ταξίδια είχε κάνει ο

Από όλα τα παραμύθια που μου έλεγε ο πατέρας μου τα βράδια πριν κοιμηθώ, ένα μου άρεσε πιο πολύ. Ο Σεβάχ ο θαλασσινός. Επτά ταξίδια είχε κάνει ο 4 Από όλα τα παραμύθια που μου έλεγε ο πατέρας μου τα βράδια πριν κοιμηθώ, ένα μου άρεσε πιο πολύ. Ο Σεβάχ ο θαλασσινός. Επτά ταξίδια είχε κάνει ο Σεβάχ. Για να δει τον κόσμο και να ζήσει περιπέτειες.

Διαβάστε περισσότερα

«Ο Σάββας η κλώσσα και ο αετός»

«Ο Σάββας η κλώσσα και ο αετός» ΠΑΡΑΜΥΘΙ #26 «Ο Σάββας η κλώσσα και ο αετός» (Πόντος) Διαγωνισμός παραδοσιακού παραμυθιού ebooks4greeks.gr ΠΑΡΑΜΥΘΙ #26 Ψηφίστε το παραμύθι που σας άρεσε περισσότερο εδώ μέχρι 30/09/2011 Δείτε όλα τα παραμύθια

Διαβάστε περισσότερα

Εικόνες: Eύα Καραντινού

Εικόνες: Eύα Καραντινού Εικόνες: Eύα Καραντινού H Kοκκινοσκουφίτσα Mια φορά κι έναν καιρό, έμεναν σ ένα χωριουδάκι μια γυναίκα με το κοριτσάκι της, που φορούσε μια κόκκινη σκουφίτσα. Γι αυτό ο κόσμος την φώναζε Κοκκινοσκουφίτσα.

Διαβάστε περισσότερα

Τράντα Βασιλική Β εξάμηνο Ειδικής Αγωγής

Τράντα Βασιλική Β εξάμηνο Ειδικής Αγωγής Τράντα Βασιλική Β εξάμηνο Ειδικής Αγωγής Ο Μικρός Πρίγκιπας έφτασε στη γη. Εκεί είδε μπροστά του την αλεπού. - Καλημέρα, - Καλημέρα, απάντησε ο μικρός πρίγκιπας, ενώ έψαχνε να βρει από πού ακουγόταν η

Διαβάστε περισσότερα

Μια μέρα καθώς πήγαινα στο σπίτι είδα έναν κλέφτη να μπαίνει από το παράθυρο και να είναι έτοιμος να αρπάξει τα πάντα...

Μια μέρα καθώς πήγαινα στο σπίτι είδα έναν κλέφτη να μπαίνει από το παράθυρο και να είναι έτοιμος να αρπάξει τα πάντα... Μια μέρα καθώς πήγαινα στο σπίτι είδα έναν κλέφτη να μπαίνει από το παράθυρο και να είναι έτοιμος να αρπάξει τα πάντα... Αμέσως έβγαλα το κινητό από τη θήκη και έστειλα μήνυμα στο κινητό της μαμάς πού

Διαβάστε περισσότερα

Ο εγωιστής γίγαντας. Μεταγραφή : Γλυμίτσα Ευθυμία. Διδασκαλείο Δημοτικής Εκπαίδευσης. «Αλέξανδρος Δελμούζος»

Ο εγωιστής γίγαντας. Μεταγραφή : Γλυμίτσα Ευθυμία. Διδασκαλείο Δημοτικής Εκπαίδευσης. «Αλέξανδρος Δελμούζος» Ο εγωιστής γίγαντας Μεταγραφή : Γλυμίτσα Ευθυμία Διδασκαλείο Δημοτικής Εκπαίδευσης «Αλέξανδρος Δελμούζος» 2010-2011 Κάθε απόγευμα μετά από το σχολείο τα παιδιά πήγαιναν για να παίξουν στον κήπο του γίγαντα.

Διαβάστε περισσότερα

Ο Τοτός και ο Μπόμπος εξετάζονται από το δάσκαλό τους. Ο Μπόμπος βγαίνει από την αίθουσα και λέει στον Τοτό:

Ο Τοτός και ο Μπόμπος εξετάζονται από το δάσκαλό τους. Ο Μπόμπος βγαίνει από την αίθουσα και λέει στον Τοτό: Ο Τοτός και ο Μπόμπος εξετάζονται από το δάσκαλό τους. Ο Μπόμπος βγαίνει από την αίθουσα και λέει στον Τοτό: - "Η πρώτη απάντηση είναι 1821, η δεύτερη Θεόδωρος Κολοκοτρώνης και η τρίτη δεν ξέρουμε ερευνάται

Διαβάστε περισσότερα

ΙΕ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΛΕΜΕΣΟΥ (Κ.Α.) ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ:

ΙΕ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΛΕΜΕΣΟΥ (Κ.Α.) ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ: ΙΕ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΛΕΜΕΣΟΥ (Κ.Α.) ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ: 2007-2008 Τάξη: Γ 3 Όνομα: Η μύτη μου είναι μεγάλη. Όχι μόνο μεγάλη, είναι και στραβή. Τα παιδιά στο νηπιαγωγείο με λένε Μυτόγκα. Μα η δασκάλα τα μαλώνει: Δεν

Διαβάστε περισσότερα

Τα παραμύθια της τάξης μας!

Τα παραμύθια της τάξης μας! Τα παραμύθια της τάξης μας! ΟΙ λέξεις κλειδιά: Καρδιά, γοργόνα, ομορφιά, πυξίδα, χώρα, πεταλούδα, ανηφόρα, θάλασσα, φάλαινα Μας βοήθησαν να φτιάξουμε αυτά τα παραμύθια! «Χρυσαφένια χώρα» Μια φορά κι έναν

Διαβάστε περισσότερα

Τα παιδιά της Πρωτοβουλίας και η Δώρα Νιώπα γράφουν ένα παραμύθι - αντίδωρο

Τα παιδιά της Πρωτοβουλίας και η Δώρα Νιώπα γράφουν ένα παραμύθι - αντίδωρο Τα παιδιά της Πρωτοβουλίας και η Δώρα Νιώπα γράφουν ένα παραμύθι - αντίδωρο Ο Ηλίας ανεβαίνει Ψηλά Ψηλότερα Κάθε Μάρτιο, σε μια Χώρα Κοντινή, γινόταν μια Γιορτή! Η Γιορτή των Χαρταετών. Για πρώτη φορά,

Διαβάστε περισσότερα

Παραμύθι για την υγιεινή διατροφή

Παραμύθι για την υγιεινή διατροφή Παραμύθι για την υγιεινή διατροφή Τζήκου Βασιλική Το δίλημμα της Λένιας 1 Παραμύθι πού έχω κάνει στο πρόγραμμα Αγωγής Υγείας που είχε τίτλο: «Γνωρίζω το σώμα μου, το αγαπώ και το φροντίζω» με την βοήθεια

Διαβάστε περισσότερα

Σε μια μικρή παραθαλάσσια πόλη

Σε μια μικρή παραθαλάσσια πόλη Σε μια μικρή παραθαλάσσια πόλη υπάρχει ένα σπίτι με άσπρα παράθυρα. Μέσα σε αυτό θα βρούμε ένα χαρούμενο δωμάτιο, γεμάτο γέλια και φωνές, και δυο παιδιά που θέλω να σας γνωρίσω «Τάσι, αυτή η πιτζάμα σού

Διαβάστε περισσότερα

Τοπαλίδης Ιπποκράτης, 13 ετών

Τοπαλίδης Ιπποκράτης, 13 ετών Τοπαλίδης Ιπποκράτης, 13 ετών Το μυστήριο του πασχαλινού λαγού Του Κώστα Στοφόρου «Να βγούμε;» «Όχι ακόμα», είπε ο μπαμπάς. «Δεν θα έχει έρθει. Είναι πολύ νωρίς. Κάτσε να ξυπνήσει κι ο Δημήτρης». «Ο Δημήτρης

Διαβάστε περισσότερα

Πριν από λίγες μέρες πήγα για κούρεμα.

Πριν από λίγες μέρες πήγα για κούρεμα. 1. Πριν από λίγες μέρες πήγα για κούρεμα. Καιρό είχες να ρθεις, Κλουζ, μου είπε ο κύριος Κολχάαζε, ανοιγοκλείνοντας το ψαλίδι του επικίνδυνα κοντά στο αριστερό μου αυτί. Εγώ τα αγαπώ τ αυτιά μου. Γι αυτό

Διαβάστε περισσότερα

ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΑΙ ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ ΚΟΥΒΕΝΤΙΑΣΑΜΕ ΚΑΙ ΝΙΩΣΑΜΕ.. ΠΟΣΟ ΠΟΛΥΤΙΜΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ Ο ΕΝΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ!

ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΑΙ ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ ΚΟΥΒΕΝΤΙΑΣΑΜΕ ΚΑΙ ΝΙΩΣΑΜΕ.. ΠΟΣΟ ΠΟΛΥΤΙΜΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ Ο ΕΝΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ! ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΑΙ ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ ΚΟΥΒΕΝΤΙΑΣΑΜΕ ΚΑΙ ΝΙΩΣΑΜΕ.. ΠΟΣΟ ΠΟΛΥΤΙΜΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ Ο ΕΝΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ! Δ ΤΑΞΗ 3 Ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΑΙΣΩΝΙΑΣ ΣΕΣΚΛΟΥ Όλοι χρειαζόμαστε τη βοήθεια όλων Μια φορά κι έναν καιρό, μια

Διαβάστε περισσότερα

Και ο μπαμπάς έκανε μία γκριμάτσα κι εγώ έβαλα τα γέλια. Πήγα να πλύνω το στόμα μου, έπλυνα το δόντι μου, το έβαλα στην τσέπη μου και κατέβηκα να φάω.

Και ο μπαμπάς έκανε μία γκριμάτσα κι εγώ έβαλα τα γέλια. Πήγα να πλύνω το στόμα μου, έπλυνα το δόντι μου, το έβαλα στην τσέπη μου και κατέβηκα να φάω. 1 Εδώ και λίγες μέρες, ένα από τα πάνω δόντια μου κουνιόταν και εγώ το πείραζα με τη γλώσσα μου και μερικές φορές με πονούσε λίγο, αλλά συνέχιζα να το πειράζω. Κι έπειτα, χτες το μεσημέρι, την ώρα που

Διαβάστε περισσότερα

Το παραμύθι της αγάπης

Το παραμύθι της αγάπης Το παραμύθι της αγάπης Μια φορά και ένα καιρό, μια βασίλισσα έφερε στον κόσμο ένα παιδί τόσο άσχημο που σχεδόν δεν έμοιαζε για άνθρωποs. Μια μάγισσα που βρέθηκε σιμά στη βασίλισσα την παρηγόρησε με τούτα

Διαβάστε περισσότερα

Αποστολή. Κρυμμένος Θησαυρός. Λίνα Σωτηροπούλου. Εικόνες: Ράνια Βαρβάκη

Αποστολή. Κρυμμένος Θησαυρός. Λίνα Σωτηροπούλου. Εικόνες: Ράνια Βαρβάκη διαβάζω ιστορίες Αποστολή Κρυμμένος Θησαυρός Λίνα Σωτηροπούλου Εικόνες: Ράνια Βαρβάκη 11 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2 Το δώρο της γιαγιάς Μόλις χτύπησε το ξυπνητήρι, με έπιασε πανικός. Δεν μπορούσα να καταλάβω για ποιον

Διαβάστε περισσότερα

Μια μέρα μπήκε η δασκάλα στην τάξη κι είπε ότι θα πήγαιναν ένα μακρινό ταξίδι.

Μια μέρα μπήκε η δασκάλα στην τάξη κι είπε ότι θα πήγαιναν ένα μακρινό ταξίδι. ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟ ΤΑΞΙΔΙ ΜΙΑΣ ΠΑΡΕΑΣ ΠΑΙΔΙΩΝ Μια μέρα μπήκε η δασκάλα στην τάξη κι είπε ότι θα πήγαιναν ένα μακρινό ταξίδι. Αμέσως χάρηκαν πολύ, αλλά κι απογοητεύτηκαν ταυτόχρονα όταν έμαθαν ότι θα ήταν ένα

Διαβάστε περισσότερα

ΣΚΕΤΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ. ΑΡΗΣ (Συναντώνται μπροστά στη σκηνή ο Άρης με τον Χρηστάκη.) Γεια σου Χρηστάκη, τι κάνεις;

ΣΚΕΤΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ. ΑΡΗΣ (Συναντώνται μπροστά στη σκηνή ο Άρης με τον Χρηστάκη.) Γεια σου Χρηστάκη, τι κάνεις; ΣΚΕΤΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ ΑΡΗΣ (Συναντώνται μπροστά στη σκηνή ο Άρης με τον Χρηστάκη.) Γεια σου Χρηστάκη, τι κάνεις; ΧΡΗΣΤΑΚΗΣ Μια χαρά είμαι. Εσύ; ΑΡΗΣ Κι εγώ πολύ καλά. Πάρα πολύ καλά! ΧΡΗΣΤΑΚΗΣ Σε βλέπω

Διαβάστε περισσότερα

το θύμα, ο θύτης και ο θεατής Σοφία Ζαχομήτρου Μαθήτρια της Ε2 Τάξης

το θύμα, ο θύτης και ο θεατής Σοφία Ζαχομήτρου Μαθήτρια της Ε2 Τάξης το θύμα, ο θύτης και ο θεατής Σοφία Ζαχομήτρου Μαθήτρια της Ε2 Τάξης του 8ου Δημοτικού Σχολείου Σερρών 2013-2014 Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας βάτραχος που τον έλεγαν "Φρογκ" και πήγαινε στην 5η Δημοτικού.

Διαβάστε περισσότερα

Σιώμος Θεόδωρος του Κωνσταντίνου, 11 ετών

Σιώμος Θεόδωρος του Κωνσταντίνου, 11 ετών Σιώμος Θεόδωρος του Κωνσταντίνου, 11 ετών Το μυστήριο του πασχαλινού λαγού Του Κώστα Στοφόρου «Να βγούμε;» «Όχι ακόμα», είπε ο μπαμπάς. «Δεν θα έχει έρθει. Είναι πολύ νωρίς. Κάτσε να ξυπνήσει κι ο Δημήτρης».

Διαβάστε περισσότερα

Δύο μικρά δεινοσαυράκια θέλουν να πάνε σχολείο μαζί με τα παιδάκια

Δύο μικρά δεινοσαυράκια θέλουν να πάνε σχολείο μαζί με τα παιδάκια Αναστασία Τζαβάρα Δύο μικρά δεινοσαυράκια θέλουν να πάνε σχολείο μαζί με τα παιδάκια Μέσα σε μια πολιτεία δεινοσαύρων μπορείς να βρεις μεγαλόσωμους δεινόσαυρους με ουρές μακριές σαν σωλήνες, αστραφτερά

Διαβάστε περισσότερα

Τα λουλούδια που δεν είχαν όνομα ''ΜΥΘΟΣ''

Τα λουλούδια που δεν είχαν όνομα ''ΜΥΘΟΣ'' 1 2 Τα λουλούδια που δεν είχαν όνομα ''ΜΥΘΟΣ'' 3 Τα λουλούδια χωρίς όνομα, τα έχει ο καθένας από μας, αλλά δεν το ξέρουμε. Δεν μας μαθαίνουν τίποτα και ψάχνουμε μόνοι μας άσκοπα να βρούμε κάτι, για να

Διαβάστε περισσότερα

Κωνσταντινίδου Αγγελίνα του Χρήστου, 8 ετών

Κωνσταντινίδου Αγγελίνα του Χρήστου, 8 ετών Κωνσταντινίδου Αγγελίνα του Χρήστου, 8 ετών Το μυστήριο του πασχαλινού λαγού Του Κώστα Στοφόρου «Να βγούμε;» «Όχι ακόμα», είπε ο μπαμπάς. «Δεν θα έχει έρθει. Είναι πολύ νωρίς. Κάτσε να ξυπνήσει κι ο Δημήτρης».

Διαβάστε περισσότερα

Μπεχτσή Μαρία του Κωνσταντίνου, 11 ετών

Μπεχτσή Μαρία του Κωνσταντίνου, 11 ετών Μπεχτσή Μαρία του Κωνσταντίνου, 11 ετών Το μυστήριο του πασχαλινού λαγού Του Κώστα Στοφόρου «Να βγούμε;» «Όχι ακόμα», είπε ο μπαμπάς. «Δεν θα έχει έρθει. Είναι πολύ νωρίς. Κάτσε να ξυπνήσει κι ο Δημήτρης».

Διαβάστε περισσότερα

ΕΡΩΤΙΚΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΜΑΘΗΤΏΝ ΚΑΙ ΜΑΘΗΤΡΙΩΝ

ΕΡΩΤΙΚΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΜΑΘΗΤΏΝ ΚΑΙ ΜΑΘΗΤΡΙΩΝ ΕΡΩΤΙΚΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΜΑΘΗΤΏΝ ΚΑΙ ΜΑΘΗΤΡΙΩΝ Στο πλαίσιο του μαθήματος της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας της Γ Γυμνασίου οι μαθητές ήρθαν σε επαφή με ένα δείγμα ερωτικής ποίησης. Συγκεκριμένα διδάχτηκαν το ποίημα

Διαβάστε περισσότερα

Μαμά, γιατί ο Φώτης δε θέλει να του πιάσω το χέρι; Θα σου εξηγήσω, Φωτεινή. Πότε; Αργότερα, όταν μείνουμε μόνες μας. Να πάμε με τον Φώτη στο δωμάτιό

Μαμά, γιατί ο Φώτης δε θέλει να του πιάσω το χέρι; Θα σου εξηγήσω, Φωτεινή. Πότε; Αργότερα, όταν μείνουμε μόνες μας. Να πάμε με τον Φώτη στο δωμάτιό - Μαμά, γιατί ο Φώτης δε θέλει να του πιάσω το χέρι; Θα σου εξηγήσω, Φωτεινή. Πότε; Αργότερα, όταν μείνουμε μόνες μας. Να πάμε με τον Φώτη στο δωμάτιό μου να παίξουμε; Αν θέλει, ναι. Προσπάθησε να μην

Διαβάστε περισσότερα

Ένα παραμύθι φτιαγμένο από τα παιδιά της Δ, Ε και Στ τάξης του Ζ Δημοτικού Σχολείου Πάφου κατά τη διάρκεια της συνάντησής τους με τη συγγραφέα Αμαλία

Ένα παραμύθι φτιαγμένο από τα παιδιά της Δ, Ε και Στ τάξης του Ζ Δημοτικού Σχολείου Πάφου κατά τη διάρκεια της συνάντησής τους με τη συγγραφέα Αμαλία Ένα παραμύθι φτιαγμένο από τα παιδιά της Δ, Ε και Στ τάξης του Ζ Δημοτικού Σχολείου Πάφου κατά τη διάρκεια της συνάντησής τους με τη συγγραφέα Αμαλία Πικρίδου-Λούκα. 2014 Μια φορά κι έναν καιρό υπήρχε

Διαβάστε περισσότερα

ΜΠΑ Μ! Μ Π Α Μ! Στη φωτογραφία μάς είχαν δείξει καλύτερη βάρκα. Αστραφτερή και καινούρια, με χώρο για όλους.

ΜΠΑ Μ! Μ Π Α Μ! Στη φωτογραφία μάς είχαν δείξει καλύτερη βάρκα. Αστραφτερή και καινούρια, με χώρο για όλους. ΕΙΝΑΙ ΑΤΥΧΙΑ ΝΑ ΤΑΞΙΔΕΥΕΙΣ ΜΕ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ. Νούρου Εγώ Κουάμι ο αδερφός μου Ράζακ ένας φίλος που συναντήσαμε στον δρόμο Στη φωτογραφία μάς είχαν δείξει καλύτερη βάρκα. Αστραφτερή και καινούρια, με χώρο για

Διαβάστε περισσότερα

Περιεχόμενα. Εφτά ξύλινα αλογάκια κι ένα αληθινό Αν έχεις τύχη Η μεγάλη καφετιά αρκούδα κι εμείς... 37

Περιεχόμενα. Εφτά ξύλινα αλογάκια κι ένα αληθινό Αν έχεις τύχη Η μεγάλη καφετιά αρκούδα κι εμείς... 37 Περιεχόμενα Εφτά ξύλινα αλογάκια κι ένα αληθινό............. 11 Αν έχεις τύχη..................................... 21 Η μεγάλη καφετιά αρκούδα κι εμείς............... 37 7199_alogaki_pasxalitsa_arkouda:7199_alogaki_pasxalitsa_arkouda

Διαβάστε περισσότερα

ΕΡΓΑΣΙΕΣ. Α ομάδα. Αφού επιλέξεις τρία από τα παραπάνω αποσπάσματα που σε άγγιξαν περισσότερο, να καταγράψεις τις δικές σου σκέψεις.

ΕΡΓΑΣΙΕΣ. Α ομάδα. Αφού επιλέξεις τρία από τα παραπάνω αποσπάσματα που σε άγγιξαν περισσότερο, να καταγράψεις τις δικές σου σκέψεις. Α ομάδα ΕΡΓΑΣΙΕΣ 1. Η συγγραφέας του βιβλίου μοιράζεται μαζί μας πτυχές της ζωής κάποιων παιδιών, άλλοτε ευχάριστες και άλλοτε δυσάρεστες. α) Ποια πιστεύεις ότι είναι τα μηνύματα που θέλει να περάσει μέσα

Διαβάστε περισσότερα

Χάνς Κρίστιαν Άντερσεν

Χάνς Κρίστιαν Άντερσεν http://hallofpeople.com/gr/bio/andersen.php Χάνς Κρίστιαν Άντερσεν Τα καινούργια ρούχα του αυτοκράτορα Μια φορά κι έναν καιρό, σε μια μακρινή χώρα, ζούσε ένας γκρινιάρης βασιλιάς. Κάθε μέρα ζητούσε από

Διαβάστε περισσότερα

Παπαγεωργίου Αννα-Μαρία του Αθανασίου, 10 ετών

Παπαγεωργίου Αννα-Μαρία του Αθανασίου, 10 ετών Παπαγεωργίου Αννα-Μαρία του Αθανασίου, 10 ετών Το μυστήριο του πασχαλινού λαγού Του Κώστα Στοφόρου «Να βγούμε;» «Όχι ακόμα», είπε ο μπαμπάς. «Δεν θα έχει έρθει. Είναι πολύ νωρίς. Κάτσε να ξυπνήσει κι ο

Διαβάστε περισσότερα

ALBUM ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ 2010 ΦΥΣΑΕΙ

ALBUM ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ 2010 ΦΥΣΑΕΙ ALBUM ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ 2010 ΦΥΣΑΕΙ Μη µου µιλάς γι' αυτά που ξεχνάω Μη µε ρωτάς για καλά κρυµµένα µυστικά Και µε κοιτάς... και σε κοιτώ... Κι είναι η στιγµή που δεν µπορεί να βγεί απ' το µυαλό Φυσάει... Κι είναι

Διαβάστε περισσότερα

«Πώς να ξέρει κανείς πού στέκει; Με αγγίζεις στο παρελθόν, σε νιώθω στο παρόν» Μυρσίνη-Νεφέλη Κ. Παπαδάκου «Νερό. Εγώ»

«Πώς να ξέρει κανείς πού στέκει; Με αγγίζεις στο παρελθόν, σε νιώθω στο παρόν» Μυρσίνη-Νεφέλη Κ. Παπαδάκου «Νερό. Εγώ» «Πώς να ξέρει κανείς πού στέκει; Με αγγίζεις στο παρελθόν, σε νιώθω στο παρόν» Μυρσίνη-Νεφέλη Κ. Παπαδάκου «Νερό. Εγώ» ΚΕΦΆΛΑΙΟ 1 ΘΑ ΣΟΥ ΠΩ τι πιστεύω για την εξαφάνιση, αλλά δώσε μου λίγο χρόνο. Όχι,

Διαβάστε περισσότερα

Γεωργαλή Μελίνα του Νικολάου, 11 ετών

Γεωργαλή Μελίνα του Νικολάου, 11 ετών Γεωργαλή Μελίνα του Νικολάου, 11 ετών Το μυστήριο του πασχαλινού λαγού Του Κώστα Στοφόρου «Να βγούμε;» «Όχι ακόμα», είπε ο μπαμπάς. «Δεν θα έχει έρθει. Είναι πολύ νωρίς. Κάτσε να ξυπνήσει κι ο Δημήτρης».

Διαβάστε περισσότερα

0001 00:00:11:17 00:00:13:23. Έλα δω να δεις. 0002 00:00:13:23 00:00:15:18. Η Χλόη είναι αυτή; 0003 00:00:16:21 00:00:18:10. Ναι.

0001 00:00:11:17 00:00:13:23. Έλα δω να δεις. 0002 00:00:13:23 00:00:15:18. Η Χλόη είναι αυτή; 0003 00:00:16:21 00:00:18:10. Ναι. 0001 00:00:11:17 00:00:13:23 Έλα δω να δεις. 0002 00:00:13:23 00:00:15:18 Η Χλόη είναι αυτή; 0003 00:00:16:21 00:00:18:10 Ναι. 0004 00:01:06:17 00:01:07:17 Σου έδειξα τη φωτογραφία; 0005 00:01:07:17 00:01:10:10

Διαβάστε περισσότερα

ΕΚ ΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ Α.Ε.

ΕΚ ΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ Α.Ε. ιστορίες της 17 ιστορίες της Πρωτοχρονιάς Παραμύθια: Βαλερί Κλες, Έμιλι-Ζιλί Σαρμπονιέ, Λόρα Μιγιό, Ροζέ-Πιερ Μπρεμό, Μονίκ Σκουαρσιαφικό, Καλουάν, Ιμπέρ Μασουρέλ, Ζαν Ταμπονί-Μισεράτσι, Πολ Νέισκενς,

Διαβάστε περισσότερα

Ο Αϊ-Βασίλης και...το όνομα του παιδιού σας...

Ο Αϊ-Βασίλης και...το όνομα του παιδιού σας... Διαβάστε αποσπασματικά το παραμύθι: Ο Αϊ-Βασίλης και...το όνομα του παιδιού σας... Το παραμύθι είναι και για αγοράκι αλλά, για της ανάγκες του δείγματος σας παρουσιάζουμε πώς μπορεί να δημιουργηθεί ένα

Διαβάστε περισσότερα

ΤΑ ΜΠΑΛΟΝΙΑ ΤΗΣ ΦΙΛΙΑΣ

ΤΑ ΜΠΑΛΟΝΙΑ ΤΗΣ ΦΙΛΙΑΣ ΤΑ ΜΠΑΛΟΝΙΑ ΤΗΣ ΦΙΛΙΑΣ Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε ένα κόκκινο μπαλόνι σε έναν παιδότοπο. Ήταν μόνο του και παρόλο που τα παιδάκια έπαιζαν μαζί του, δεν είχε κανέναν φίλο που να είναι σαν κι αυτό. Όλη

Διαβάστε περισσότερα

ΛΕΟΝΑΡΝΤ ΚΟΕΝ. Στίχοι τραγουδιών του. Δεν υπάρχει γιατρειά για την αγάπη (Ain t no cure for love)

ΛΕΟΝΑΡΝΤ ΚΟΕΝ. Στίχοι τραγουδιών του. Δεν υπάρχει γιατρειά για την αγάπη (Ain t no cure for love) http://hallofpeople.com/gr.php?user=κοέν%20λέοναρντ ΛΕΟΝΑΡΝΤ ΚΟΕΝ Στίχοι τραγουδιών του Από το http://lyricstranslate.com/el/leonard-cohen-lyrics.html (Ain t no cure for love) Σε αγαπούσα για πολύ, πολύ

Διαβάστε περισσότερα

Η γυναίκα με τα χέρια από φως

Η γυναίκα με τα χέρια από φως ΛIΛH ΛAMΠPEΛΛH Σειρά: Κι αν σου μιλώ με Παραμύθια... Η γυναίκα με τα χέρια από φως Εφτά παραμύθια σχέσης από την προφορική παράδοση Τρεις τρίχες λύκου Ζούσε κάποτε, σ ένα μικρό χωριό, ένας άντρας και μια

Διαβάστε περισσότερα

ΜΙΚΡΕΣ ΚΑΛΗΝΥΧΤΕΣ. Η Τρίτη μάγισσα. Τα δύο αδέρφια και το φεγγάρι

ΜΙΚΡΕΣ ΚΑΛΗΝΥΧΤΕΣ. Η Τρίτη μάγισσα. Τα δύο αδέρφια και το φεγγάρι ΜΙΚΡΕΣ ΚΑΛΗΝΥΧΤΕΣ Α 1 2017-2018 6 ο Δημοτικό Σχολείο Ευόσμου Περιλήψεις βιβλίων που έχουν διαβάσει τα παιδιά από τη σειρά «μικρές καληνύχτες». Η Τρίτη μάγισσα Τα δύο αδέρφια και το φεγγάρι Μου έκανε εντύπωση

Διαβάστε περισσότερα

ΕΡΩΤΙΚΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΜΑΘΗΤΏΝ ΚΑΙ ΜΑΘΗΤΡΙΩΝ

ΕΡΩΤΙΚΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΜΑΘΗΤΏΝ ΚΑΙ ΜΑΘΗΤΡΙΩΝ ΕΡΩΤΙΚΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΜΑΘΗΤΏΝ ΚΑΙ ΜΑΘΗΤΡΙΩΝ Στο πλαίσιο του μαθήματος της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας της Γ Γυμνασίου οι μαθητές ήρθαν σε επαφή με ένα δείγμα ερωτικής ποίησης. Συγκεκριμένα διδάχτηκαν το ποίημα

Διαβάστε περισσότερα

μετάφραση: Μαργαρίτα Ζαχαριάδου

μετάφραση: Μαργαρίτα Ζαχαριάδου μετάφραση: Μαργαρίτα Ζαχαριάδου Τέσσερα ΜΠΡΟΜΠΝΤΙΝΓΚΝΑΓΚ Έπειτα από το ταξίδι του στη μικροσκοπική χώρα των Λιλλιπούτειων, ο Γκιούλλιβερ έμεινε στο σπίτι με τη γυναίκα του και τα παιδιά του αλλά πριν περάσουν

Διαβάστε περισσότερα

ΠΑΝΑΓΙΩΣΑ ΠΑΠΑΔΗΜΗΣΡΙΟΤ. Δέκα ποιήματα για τον πατέρα μου. Αλκιβιάδη

ΠΑΝΑΓΙΩΣΑ ΠΑΠΑΔΗΜΗΣΡΙΟΤ. Δέκα ποιήματα για τον πατέρα μου. Αλκιβιάδη ΠΑΝΑΓΙΩΣΑ ΠΑΠΑΔΗΜΗΣΡΙΟΤ Αλκιβιάδη Θεσσαλονίκη Υεβρουάριος 2015 Παναγιώτα Παπαδημητρίου Αλκιβιάδη Θεσσαλονίκη Υεβρουάριος 2015 [3] Παναγιώτα Παπαδημητρίου Αφιερωμένο στον πατέρα μου Αλκιβιάδη Copyright

Διαβάστε περισσότερα

3 ο βραβείο ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΣΤΑΜΟΥΛΗ. Βασιλεία Παπασταύρου. 1 ος Πανελλήνιος διαγωνισμός λογοτεχνικής έκφρασης για παιδιά (2010-2011)

3 ο βραβείο ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΣΤΑΜΟΥΛΗ. Βασιλεία Παπασταύρου. 1 ος Πανελλήνιος διαγωνισμός λογοτεχνικής έκφρασης για παιδιά (2010-2011) ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΣΤΑΜΟΥΛΗ 1 ος Πανελλήνιος διαγωνισμός λογοτεχνικής έκφρασης για παιδιά (2010-2011) 3 ο βραβείο Βασιλεία Παπασταύρου 1 ο Δημοτικό Σχολείο Ν. Ερυθραίας 2 Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε ο Καραγκιόζης

Διαβάστε περισσότερα

Η ιστορία του δάσους

Η ιστορία του δάσους 7 ο Δημοτικό Σχολείο Ευόσμου, Τμήμα Γ 1 Η ιστορία του δάσους Ήτανε μια φορά ένας γέρος και μια γριά που ζούσανε ειρηνικά και ευτυχισμένα μέσα σ ένα καταπράσινο δάσος με θεόρατα δέντρα.. Μέσα σ αυτό ζούσανε

Διαβάστε περισσότερα

Αδαμοπούλου Μαρία του Δημητρίου, 9 ετών

Αδαμοπούλου Μαρία του Δημητρίου, 9 ετών Αδαμοπούλου Μαρία του Δημητρίου, 9 ετών Το μυστήριο του πασχαλινού λαγού Του Κώστα Στοφόρου «Να βγούμε;» «Όχι ακόμα», είπε ο μπαμπάς. «Δεν θα έχει έρθει. Είναι πολύ νωρίς. Κάτσε να ξυπνήσει κι ο Δημήτρης».

Διαβάστε περισσότερα

μετάφραση: Μαργαρίτα Ζαχαριάδου

μετάφραση: Μαργαρίτα Ζαχαριάδου μετάφραση: Μαργαρίτα Ζαχαριάδου Δύο Σε μια σπουδαία αρχαία πόλη που την έλεγαν Ουρούκ, ζούσε ένας νεαρός βασιλιάς, ο Γκιλγκαμές. Πατέρας του Γκιλγκαμές ήταν ο βασιλιάς Λουγκαλμπάντα και μητέρα του η

Διαβάστε περισσότερα

«Η τύχη του άτυχου παλικαριού»

«Η τύχη του άτυχου παλικαριού» ΠΑΡΑΜΥΘΙ #15 «Η τύχη του άτυχου παλικαριού» (Κοζάνη - Μακεδονία) Διαγωνισμός παραδοσιακού παραμυθιού ebooks4greeks.gr ΠΑΡΑΜΥΘΙ #15 Ψηφίστε το παραμύθι που σας άρεσε περισσότερο εδώ μέχρι 30/09/2011 Δείτε

Διαβάστε περισσότερα

«Η ΣΕΛΗΝΟΜΟΡΦΗ» Πράσινη κλωστή κλωσμένη. στην ανέμη τυλιγμένη. δωσ της κλώτσο να γυρίσει. παραμύθι ν αρχίσει

«Η ΣΕΛΗΝΟΜΟΡΦΗ» Πράσινη κλωστή κλωσμένη. στην ανέμη τυλιγμένη. δωσ της κλώτσο να γυρίσει. παραμύθι ν αρχίσει «Η ΣΕΛΗΝΟΜΟΡΦΗ» Πράσινη κλωστή κλωσμένη στην ανέμη τυλιγμένη δωσ της κλώτσο να γυρίσει παραμύθι ν αρχίσει και την καλή μας συντροφιά να την καλησπερίσει Μ ια φορά κι ένα καιρό σ ένα μακρινό βασίλειο ζούσε

Διαβάστε περισσότερα

μη μου πεις! Εκπαιδευτήρια «Διονύσιος Σολωμός»

μη μου πεις! Εκπαιδευτήρια «Διονύσιος Σολωμός» μη μου πεις! Εκπαιδευτήρια «Διονύσιος Σολωμός» μη μου πεις! Μια έκδοση των Εκπαιδευτηρίων «Διονύσιος Σολωμός» Κείμενα και εικόνες: οι μαθητές της ΣΤ Τάξης 2008-2009 Επιμέλεια κειμένων: Μαρία - Έλσα Μπουκάλα

Διαβάστε περισσότερα

Σκηνή 1η Φθινοπωρινή Φυλλαράκι Φθινοπωρινή Φυλλαράκι Φθινοπωρινή Φυλλαράκι Φθινοπωρινή Φυλλαράκι

Σκηνή 1η Φθινοπωρινή Φυλλαράκι Φθινοπωρινή Φυλλαράκι Φθινοπωρινή Φυλλαράκι Φθινοπωρινή Φυλλαράκι Σκηνή 1 η Μουσική... ανοίγει η αυλαία σιγά σιγά... projector τοπίο με τις τέσσερις εποχές του χρόνου... στη σκηνή τέσσερις καρεκλίτσες, η καθεμία ζωγραφισμένη με την αντίστοιχη εποχή... Μπαίνει η πολύ

Διαβάστε περισσότερα

Βρισκόμαστε σε ένα μικρό νησί, που βρίσκεται εκεί που ο κόσμος, όχι όλος, πίστευε και θα πιστεύει ότι παλιά υπήρχε η Ατλαντίδα, δηλαδή για να σας

Βρισκόμαστε σε ένα μικρό νησί, που βρίσκεται εκεί που ο κόσμος, όχι όλος, πίστευε και θα πιστεύει ότι παλιά υπήρχε η Ατλαντίδα, δηλαδή για να σας Βρισκόμαστε σε ένα μικρό νησί, που βρίσκεται εκεί που ο κόσμος, όχι όλος, πίστευε και θα πιστεύει ότι παλιά υπήρχε η Ατλαντίδα, δηλαδή για να σας βοηθήσουμε να καταλάβετε το νησάκι αυτό βρίσκεται ανάμεσα

Διαβάστε περισσότερα

Κάτι μου λέει πως αυτή η ιστορία δε θα έχει καλό

Κάτι μου λέει πως αυτή η ιστορία δε θα έχει καλό ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1 ΕΡΧΕΤΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ! Κάτι μου λέει πως αυτή η ιστορία δε θα έχει καλό τέλος. Κρέμομαι στο χείλος ενός γκρεμού από τις άκρες των σπασμένων μου νυχιών. Το μόνο πράγμα που βρίσκεται ανάμεσα σ εμένα

Διαβάστε περισσότερα

ΣΚΕΤΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΠΑΡΕΝΟΧΛΗΣΗ. ΝΑΤΑΣΑ (Μέσα στην τάξη προς το τέλος του μαθήματος) ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ Η Γη, κυρία Νατάσα, έχει το σχήμα μιας σφαίρας.

ΣΚΕΤΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΠΑΡΕΝΟΧΛΗΣΗ. ΝΑΤΑΣΑ (Μέσα στην τάξη προς το τέλος του μαθήματος) ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ Η Γη, κυρία Νατάσα, έχει το σχήμα μιας σφαίρας. ΣΚΕΤΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΠΑΡΕΝΟΧΛΗΣΗ ΝΑΤΑΣΑ (Μέσα στην τάξη προς το τέλος του μαθήματος) Λοιπόν παιδιά αυτό ήταν το σημερινό μας μάθημα. Για να ανακεφαλαιώσουμε. Ποιο είπαμε ότι είναι το σχήμα της Γης;

Διαβάστε περισσότερα

«Ο Ντίνο Ελεφαντίνο και η παρέα του»

«Ο Ντίνο Ελεφαντίνο και η παρέα του» 6/θ Δημοτικό Σχολείο Πολυδενδρίου Τάξη Γ «Ο Ντίνο Ελεφαντίνο και η παρέα του» Ζνα παραμφθι για το δικαίωμα των παιδιών ςτη φιλία, ςτο παιχνίδι και ςτο ςεβαςμό τησ προςωπικότητάσ τουσ. 6/Θ Δθμοτικό Σχολείο

Διαβάστε περισσότερα

ΑΝ ΚΑΙ ΖΩ ΣΤΟΝ ΒΥΘΌ, το ξέρω καλά πια. Ο καλύτερος τρόπος να επικοινωνήσεις με τους ανθρώπους και να τους πεις όσα θέλεις είναι να γράψεις ένα

ΑΝ ΚΑΙ ΖΩ ΣΤΟΝ ΒΥΘΌ, το ξέρω καλά πια. Ο καλύτερος τρόπος να επικοινωνήσεις με τους ανθρώπους και να τους πεις όσα θέλεις είναι να γράψεις ένα ΑΝ ΚΑΙ ΖΩ ΣΤΟΝ ΒΥΘΌ, το ξέρω καλά πια. Ο καλύτερος τρόπος να επικοινωνήσεις με τους ανθρώπους και να τους πεις όσα θέλεις είναι να γράψεις ένα βιβλίο. Υπάρχουν έξι βιβλία με τις ιστορίες μου, μα σε όλα

Διαβάστε περισσότερα

ΙΑ ΧΕΙΡΙΣΗ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ

ΙΑ ΧΕΙΡΙΣΗ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ 1η Σελίδα Η Γιώτα θα πάει για πρώτη φορά κατασκήνωση. Φαντάζεται πως θα περάσει πολύ άσχημα μακριά από τους γονείς και τα παιχνίδια της για μια ολόκληρη εβδομάδα. Αγχώνεσαι ή νοιώθεις άβολα όταν είσαι

Διαβάστε περισσότερα

Ο νονός μου είναι ο καλύτερος συγγραφέας τρελών ιστοριών του κόσμου.

Ο νονός μου είναι ο καλύτερος συγγραφέας τρελών ιστοριών του κόσμου. Ο νονός μου είναι ο καλύτερος συγγραφέας τρελών ιστοριών του κόσμου. Ζητήστε του την Κοκκινοσκουφίτσα... δεν την ξέρει, τη Σταχτοπούτα ούτε αυτή την ξέρει, τη Μικρή Γοργόνα ή το λύκο και τα τρία γουρουνάκια

Διαβάστε περισσότερα

Στην ζωή πρέπει να ξέρεις θα σε κάνουν να υποφέρεις. Μην λυγίσεις να σταθείς ψηλά! Εκεί που δεν θα μπορούν να σε φτάσουν.

Στην ζωή πρέπει να ξέρεις θα σε κάνουν να υποφέρεις. Μην λυγίσεις να σταθείς ψηλά! Εκεί που δεν θα μπορούν να σε φτάσουν. Αποστόλη Λαμπρινή (brines39@ymail.com) ΔΥΝΑΜΗ ΨΥΧΗΣ Στην ζωή πρέπει να ξέρεις θα σε κάνουν να υποφέρεις Μην λυγίσεις να σταθείς ψηλά! Εκεί που δεν θα μπορούν να σε φτάσουν. Θα σε χτυπάνε, θα σε πονάνε,

Διαβάστε περισσότερα

Λήστευαν το δημόσιο χρήμα - Το B' Μέρος με τους αποκαλυπτικούς διαλόγους Άκη - Σμπώκου

Λήστευαν το δημόσιο χρήμα - Το B' Μέρος με τους αποκαλυπτικούς διαλόγους Άκη - Σμπώκου Λήστευαν το δημόσιο χρήμα - Το B' Μέρος με τους αποκαλυπτικούς διαλόγους Άκη - Σμπώκου - από τον Φουάτ σε τρεις εταιρίες χρήματα... μπλου μπρουμέλ, άλλη μια P.A κάπως έτσι και άλλη μία που μου είχες πει

Διαβάστε περισσότερα

σχολείο, και να πάει στο κάστρο στην άλλη άκρη της πόλης για να γίνει μάγισσα. Από τότε καταράστηκε το σχολείο. Τα παιδιά έγιναν μελαγχολικά και

σχολείο, και να πάει στο κάστρο στην άλλη άκρη της πόλης για να γίνει μάγισσα. Από τότε καταράστηκε το σχολείο. Τα παιδιά έγιναν μελαγχολικά και 0 Μια φορά κι έναν καιρό σε μια χώρα συννεφιασμένη, με ανθρώπους στενοχωρημένους, ζούσε ένα κοριτσάκι που το έλεγαν Ηλιαχτίδα. Η χώρα αυτή δεν ήταν πάντα έτσι. Κάποτε ήταν ένας τόπος όπου όλα κυλούσαν

Διαβάστε περισσότερα

Μικροί Παραμυθάδες Γ1

Μικροί Παραμυθάδες Γ1 Μικροί Παραμυθάδες 24ο Δημοτικό Περιστερίου 2017-2018 Η ΠΡΙΓΚΙΠΙΣΣΑ Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μία πριγκίπισσα που την έλεγαν ΑΡΙΑΔΝΗ. Ζούσε σε ένα πλουμιστό παλάτι με τον βασιλιά που τον έλεγαν Νίνο.

Διαβάστε περισσότερα

Μια φορά και έναν καιρό, σ' ένα μεγάλο κήπο, ήταν ένα σαλιγκάρι μέσα στην φωλιά του. Ένα παιδάκι ο Γιωργάκης, έξω από την φωλιά του σαλιγκαριού

Μια φορά και έναν καιρό, σ' ένα μεγάλο κήπο, ήταν ένα σαλιγκάρι μέσα στην φωλιά του. Ένα παιδάκι ο Γιωργάκης, έξω από την φωλιά του σαλιγκαριού Μια φορά και έναν καιρό, σ' ένα μεγάλο κήπο, ήταν ένα σαλιγκάρι μέσα στην φωλιά του. Ένα παιδάκι ο Γιωργάκης, έξω από την φωλιά του σαλιγκαριού έπαιζε με την μπάλα του. Μετά από ένα δυνατό χτύπημα η μπάλα

Διαβάστε περισσότερα

Μια φορά και έναν καιρό ζούσε στα βάθη του ωκεανού µια µικρή σταγόνα, ο Σταγονούλης. Έπαιζε οληµερίς διάφορα παιχνίδια µε τους ιππόκαµπους και τις

Μια φορά και έναν καιρό ζούσε στα βάθη του ωκεανού µια µικρή σταγόνα, ο Σταγονούλης. Έπαιζε οληµερίς διάφορα παιχνίδια µε τους ιππόκαµπους και τις Μια φορά και έναν καιρό ζούσε στα βάθη του ωκεανού µια µικρή σταγόνα, ο Σταγονούλης. Έπαιζε οληµερίς διάφορα παιχνίδια µε τους ιππόκαµπους και τις µικρές γοργόνες και ήταν πολύ ευτυχισµένος. Όµως, ήταν

Διαβάστε περισσότερα

ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ 12. Οιδίποδας Επτά επί Θήβας

ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ 12. Οιδίποδας Επτά επί Θήβας Ένα μωρό που το πέταξαν, γιατί κάποιος χρησμός έλεγε ότι μεγαλώνοντας θα σκοτώσει τον πατέρα του, έγινε μετά από χρόνια ο βασιλιάς της Θήβας, Οιδίποδας. Χωρίς να φταίει, έφερε καταστροφή, και το χειρότερο,

Διαβάστε περισσότερα

ΟΝΕΙΡΟ ΜΙΑΣ ΚΑΠΟΙΑΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ. ακριβώς το που.την μητέρα μου και τα αδέρφια μου, ήμουν πολύ μικρός για να τους

ΟΝΕΙΡΟ ΜΙΑΣ ΚΑΠΟΙΑΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ. ακριβώς το που.την μητέρα μου και τα αδέρφια μου, ήμουν πολύ μικρός για να τους ΟΝΕΙΡΟ ΜΙΑΣ ΚΑΠΟΙΑΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ. Γεννήθηκα πολύ μακριά. Δεν γνωρίζω ακριβώς το που.την μητέρα μου και τα αδέρφια μου, ήμουν πολύ μικρός για να τους θυμάμαι. Το μόνο που μου έρχεται στο μυαλό σαν ανάμνηση

Διαβάστε περισσότερα

ΖΑΚ ΠΡΕΒΕΡ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ

ΖΑΚ ΠΡΕΒΕΡ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ΖΑΚ ΠΡΕΒΕΡ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ Πήγα στην αγορά με τα πουλιά Κι αγόρασα πουλιά Για σένα αγάπη μου Πήγα στην αγορά με τα λουλούδια Κι αγόρασα λουλούδια Για σένα αγάπη μου Πήγα στην αγορά με τα σιδερικά

Διαβάστε περισσότερα

ΘΕΑΤΡΙΚΟ 2 ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΟΥΖΙΝΑ

ΘΕΑΤΡΙΚΟ 2 ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΟΥΖΙΝΑ ΘΕΑΤΡΙΚΟ 2 ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΟΥΖΙΝΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΟΥΖΙΝΑ ΕΓΓΟΝΟΣ: Παππού, γιατί προτιμάς να βάζεις κανέλα και όχι κύμινο στα σουτζουκάκια; ΠΑΠΠΟΥΣ: Το κύμινο είναι κομματάκι δυνατό. Κάνει τους ανθρώπους να κλείνονται

Διαβάστε περισσότερα

Αυτό που θα σας διηγηθώ δεν είναι παραμύθι. Eίναι η αληθινή ιστορία της διπλής ζωής μου, η οποία αρχίζει με παραμυθένιο και μαγευτικό τρόπο.

Αυτό που θα σας διηγηθώ δεν είναι παραμύθι. Eίναι η αληθινή ιστορία της διπλής ζωής μου, η οποία αρχίζει με παραμυθένιο και μαγευτικό τρόπο. «Μία ιστορία για νεράιδες» Αυτό που θα σας διηγηθώ δεν είναι παραμύθι. Eίναι η αληθινή ιστορία της διπλής ζωής μου, η οποία αρχίζει με παραμυθένιο και μαγευτικό τρόπο. Η ιστορία μου ξεκινάει όταν ήμουν

Διαβάστε περισσότερα

Κοσωφίδης Γεώργιος-Ιωάννης, 11 ετών

Κοσωφίδης Γεώργιος-Ιωάννης, 11 ετών Κοσωφίδης Γεώργιος-Ιωάννης, 11 ετών Το μυστήριο του πασχαλινού λαγού Του Κώστα Στοφόρου «Να βγούμε;» «Όχι ακόμα», είπε ο μπαμπάς. «Δεν θα έχει έρθει. Είναι πολύ νωρίς. Κάτσε να ξυπνήσει κι ο Δημήτρης».

Διαβάστε περισσότερα

Οι αριθμοί σελίδων με έντονη γραφή δείχνουν τα κύρια κεφάλαια που σχετίζονται με το θέμα. ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΜΑΘΗΜΑ

Οι αριθμοί σελίδων με έντονη γραφή δείχνουν τα κύρια κεφάλαια που σχετίζονται με το θέμα. ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΜΑΘΗΜΑ Τί σε απασχολεί; Διάβασε τον κατάλογο που δίνουμε παρακάτω και, όταν συναντήσεις κάποιο θέμα που απασχολεί κι εσένα, πήγαινε στις σελίδες που αναφέρονται εκεί. Διάβασε τα κεφάλαια, που θα βρεις σ εκείνες

Διαβάστε περισσότερα

Ο χαρούμενος βυθός. Αφηγητής : Ένας όμορφος βυθός. που ήταν γαλαζοπράσινος χρυσός υπήρχε κάπου εδώ κοντά και ήταν γεμάτος όλος με χρυσόψαρα.

Ο χαρούμενος βυθός. Αφηγητής : Ένας όμορφος βυθός. που ήταν γαλαζοπράσινος χρυσός υπήρχε κάπου εδώ κοντά και ήταν γεμάτος όλος με χρυσόψαρα. Ο χαρούμενος βυθός Σχόλιο [D2]: Σπανουδάκης Κύματα Αφηγητής : Ένας όμορφος βυθός. που ήταν γαλαζοπράσινος χρυσός υπήρχε κάπου εδώ κοντά και ήταν γεμάτος όλος με χρυσόψαρα. Ψαροτουφεκάδες, δύτες και ψαράδες

Διαβάστε περισσότερα

Αγγελική Δαρλάση. Το παλιόπαιδο. Εικονογράφηση Ίρις Σαμαρτζή

Αγγελική Δαρλάση. Το παλιόπαιδο. Εικονογράφηση Ίρις Σαμαρτζή Αγγελική Δαρλάση Το παλιόπαιδο Εικονογράφηση Ίρις Σαμαρτζή σε όλους αυτούς που οραματίστηκαν έναν καλύτερο κόσμο και προσπαθούν για να γίνει, έστω και λίγο, καλύτερος 6 «Φτώχεια δεν είναι μόνο η έλλειψη

Διαβάστε περισσότερα

ΤΟ ΜΟΙΡΑΣΜΑ ΤΩΝ ΔΩΡΩΝ. Δυο μέρες πριν τα Χριστούγεννα, όλος ο κόσμος τρέχει στα

ΤΟ ΜΟΙΡΑΣΜΑ ΤΩΝ ΔΩΡΩΝ. Δυο μέρες πριν τα Χριστούγεννα, όλος ο κόσμος τρέχει στα ΤΟ ΜΟΙΡΑΣΜΑ ΤΩΝ ΔΩΡΩΝ Κωνσταντίνα Αστερίου Δυο μέρες πριν τα Χριστούγεννα, όλος ο κόσμος τρέχει στα μαγαζιά να αγοράσει χριστουγεννιάτικα δώρα και στολίδια για το δένδρο. Η πόλη είναι πανέμορφα στολισμένη.

Διαβάστε περισσότερα

ταν ήμουνα μικρή, σαν κι εσάς και πιο μικρή, ο παππούς μου μου έλεγε παραμύθια για νεράιδες και μάγισσες, στοιχειωμένους πύργους, δράκους και ξωτικά. Εγώ φοβόμουν πολύ και τότε εκείνος μου έσφιγγε το χέρι

Διαβάστε περισσότερα

Η ΕΣΤΙΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΑΦΗΓΗΜΑΤΙΚΗ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ. Αφηγητής = Η φωνή Ποιος Μιλά; Εστιαστής = Τα μάτια Ποιος βλέπει;

Η ΕΣΤΙΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΑΦΗΓΗΜΑΤΙΚΗ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ. Αφηγητής = Η φωνή Ποιος Μιλά; Εστιαστής = Τα μάτια Ποιος βλέπει; Η ΕΣΤΙΑΣΗ Η ΕΣΤΙΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΑΦΗΓΗΜΑΤΙΚΗ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ Αφηγητής = Η φωνή Ποιος Μιλά; Εστιαστής = Τα μάτια Ποιος βλέπει; 1. Μηδενική εστίαση Αφηγητής > Ήρωα ήρωες 2. Εσωτερική εστίαση Αφηγητής = Ήρωα ήρωες 2.α.

Διαβάστε περισσότερα

Τι όμορφη μέρα ξημέρωσε και σήμερα. Ως συνήθως εγώ ξύπνησα πιο νωρίς από όλους και πήγα δίπλα στην κυρία Σταυρούλα που κοιμόταν. Την ακούμπησα ελαφρά

Τι όμορφη μέρα ξημέρωσε και σήμερα. Ως συνήθως εγώ ξύπνησα πιο νωρίς από όλους και πήγα δίπλα στην κυρία Σταυρούλα που κοιμόταν. Την ακούμπησα ελαφρά 1 Τι όμορφη μέρα ξημέρωσε και σήμερα. Ως συνήθως εγώ ξύπνησα πιο νωρίς από όλους και πήγα δίπλα στην κυρία Σταυρούλα που κοιμόταν. Την ακούμπησα ελαφρά με τη μουσούδα μου στο πρόσωπό της, τόσο όσο χρειαζόταν

Διαβάστε περισσότερα

ΑΠΟΔΡΑΣΗ ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΤΟΥ ΤΡΟΜΟΥ

ΑΠΟΔΡΑΣΗ ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΤΟΥ ΤΡΟΜΟΥ ΑΠΟΔΡΑΣΗ ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΤΟΥ ΤΡΟΜΟΥ - Α,α,α,α,α,α,α! ούρλιαξε η Νεφέλη - Τρομερό! συμπλήρωσε η Καλλιόπη - Ω, Θεέ μου! αναφώνησα εγώ - Απίστευτα τέλειο! είπε η Ειρήνη και όλες την κοιτάξαμε λες και είπε

Διαβάστε περισσότερα

Ο γιος του ψαρά. κόκκινη κλωστή δεμένη στην ανέμη τυλιγμένη, δώστου κλότσο να γυρίσει παραμύθι ν' αρχινήσει...

Ο γιος του ψαρά. κόκκινη κλωστή δεμένη στην ανέμη τυλιγμένη, δώστου κλότσο να γυρίσει παραμύθι ν' αρχινήσει... Ο γιος του ψαρά κόκκινη κλωστή δεμένη στην ανέμη τυλιγμένη, δώστου κλότσο να γυρίσει παραμύθι ν' αρχινήσει... ια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας ψαράς που δεν είχε παιδιά. Κάποια μέρα, εκεί που πήγαινε με

Διαβάστε περισσότερα

17.Γ. ΠΡΟΣΤΧΑ ΑΝΕΚΔΟΣΑ ΜΕ ΣΟΝ ΣΟΣΟ 2 - ΧΑΣΖΗΑΛΕΞΑΝΔΡΟΤ ΜΑΡΙΑ

17.Γ. ΠΡΟΣΤΧΑ ΑΝΕΚΔΟΣΑ ΜΕ ΣΟΝ ΣΟΣΟ 2 - ΧΑΣΖΗΑΛΕΞΑΝΔΡΟΤ ΜΑΡΙΑ Βάζει η δασκάλα εργασία για το σπίτι, να ρωτήσουν πως γεννιούνται τα παιδιά. - Μαμά, μαμά, λέει ο Σοτός μόλις πήγε σπίτι, η δασκάλα μας είπε να σας ρωτήσουμε πως γεννιούνται τα παιδιά. - Δεν μπορώ τώρα,

Διαβάστε περισσότερα

Σακιδη Δανάη του Αλέξανδρου, 13 ετών

Σακιδη Δανάη του Αλέξανδρου, 13 ετών Σακιδη Δανάη του Αλέξανδρου, 13 ετών Το μυστήριο του πασχαλινού λαγού Του Κώστα Στοφόρου «Να βγούμε;» «Όχι ακόμα», είπε ο μπαμπάς. «Δεν θα έχει έρθει. Είναι πολύ νωρίς. Κάτσε να ξυπνήσει κι ο Δημήτρης».

Διαβάστε περισσότερα

Το δικό µου σκυλάκι. Ησαΐα Ευτυχία

Το δικό µου σκυλάκι. Ησαΐα Ευτυχία Συχνά στη ζωή µας βρισκόµαστε στη θέση που πρέπει να υποστηρίξουµε τη γνώµη µας για να πείσουµε τους άλλους ότι έχουµε δίκαιο! Μερικές φορές το πετυχαίνουµε µερικές όχι! Η επιχειρηµατολογία απαιτεί τέχνη,

Διαβάστε περισσότερα

Συγγραφέας. Ραφαέλα Ρουσσάκη. Εικονογράφηση. Αμαλία Βεργετάκη. Γεωργία Καμπιτάκη. Γωγώ Μουλιανάκη. Ζαίρα Γαραζανάκη. Κατερίνα Τσατσαράκη

Συγγραφέας. Ραφαέλα Ρουσσάκη. Εικονογράφηση. Αμαλία Βεργετάκη. Γεωργία Καμπιτάκη. Γωγώ Μουλιανάκη. Ζαίρα Γαραζανάκη. Κατερίνα Τσατσαράκη Συγγραφέας Ραφαέλα Ρουσσάκη Εικονογράφηση Αμαλία Βεργετάκη Γεωργία Καμπιτάκη Γωγώ Μουλιανάκη Ζαίρα Γαραζανάκη Κατερίνα Τσατσαράκη Μαρία Κυρικλάκη Μαριτίνα Σταματάκη Φιλία Πανδερμαράκη Χριστίνα Κλωνάρη

Διαβάστε περισσότερα

Μπελιμπασάκη Αγάπη του Παναγιώτη, 9 ετών

Μπελιμπασάκη Αγάπη του Παναγιώτη, 9 ετών Μπελιμπασάκη Αγάπη του Παναγιώτη, 9 ετών Το μυστήριο του πασχαλινού λαγού Του Κώστα Στοφόρου «Να βγούμε;» «Όχι ακόμα», είπε ο μπαμπάς. «Δεν θα έχει έρθει. Είναι πολύ νωρίς. Κάτσε να ξυπνήσει κι ο Δημήτρης».

Διαβάστε περισσότερα

ΘΟΔΩΡΗΣ ΠΑΠΑΘΕΟΔΩΡΟΥ

ΘΟΔΩΡΗΣ ΠΑΠΑΘΕΟΔΩΡΟΥ ΘΟΔΩΡΗΣ ΠΑΠΑΘΕΟΔΩΡΟΥ * Αυτά τα τελευταία μην τα δένουμε και κόμπο όμως. Δυστυχώς... ΥΠΟΘΕΣΗ: ΚΛΕΜΜΕΝΑ ΒΡΑΒΕΙΑ (ΚΑΙ ΚΛΕΜΜΕΝΑ ΦΙΛΙΑ)* Εικόνες: Λέλα Στρούτση ΑΘΗΝΑ Τετάρτη, 7.00 το πρωί Το φως ήταν λιγοστό.

Διαβάστε περισσότερα

Έπαιξαν χιονoπόλεμο, έφτιαξαν και μια χιονοχελώνα, κι όταν πια μεσημέριασε, γύρισαν στη φωλιά τους κι έφαγαν με όρεξη τις λιχουδιές που είχε

Έπαιξαν χιονoπόλεμο, έφτιαξαν και μια χιονοχελώνα, κι όταν πια μεσημέριασε, γύρισαν στη φωλιά τους κι έφαγαν με όρεξη τις λιχουδιές που είχε Xmass_Nona_xelwna_Layout 1 1/10/13 1:14 μ.μ. Page 7 Τ ο πρωί των Χριστουγέννων η νόνα Χελώνα και τα δέκα της εγγόνια ξύπνησαν, όπως κάθε χρόνο, από τον χειμωνιάτικό τους ύπνο, για να γιορτάσουν τη μεγάλη

Διαβάστε περισσότερα

Δεν είναι λοιπόν μόνο οι γυναίκες που έχουν αυτήν την ανάγκη, αλλά κι οι άντρες επίσης, όσο σκληροί κι αν το παίζουν.

Δεν είναι λοιπόν μόνο οι γυναίκες που έχουν αυτήν την ανάγκη, αλλά κι οι άντρες επίσης, όσο σκληροί κι αν το παίζουν. Σε όποιο στάδιο της σχέσης κι αν βρίσκεστε, είτε είστε στην αρχή της είτε είστε ήδη δυο χρόνια μαζί, υπάρχουν κάποια πράγματα που δεν αλλάζουν ποτέ, όπως η ανάγκη να νιώθει κάποιος ελκυστικός, απαραίτητος

Διαβάστε περισσότερα

ΓΙΑΤΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ

ΓΙΑΤΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΓΙΑΤΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ Σε όλο τον κόσμο υπάρχουν διάφορα και σημαντικά προβλήματα. Ένα από αυτά είναι ο πόλεμος που έχει ως αποτέλεσμα την έλλειψη νερού, φαγητού και ιατρικής περίθαλψης και το χειρότερο

Διαβάστε περισσότερα

Εργασία Οδύσσειας: θέμα 2 ο «Γράφω το ημερολόγιο του κεντρικού ήρωα ή κάποιου άλλου προσώπου» Το ημερολόγιο της Πηνελόπης

Εργασία Οδύσσειας: θέμα 2 ο «Γράφω το ημερολόγιο του κεντρικού ήρωα ή κάποιου άλλου προσώπου» Το ημερολόγιο της Πηνελόπης Το ημερολόγιο της Πηνελόπης Εργασία Οδύσσειας: θέμα 2 ο «Γράφω το ημερολόγιο του κεντρικού ήρωα ή κάποιου άλλου προσώπου» Το ημερολόγιο της Πηνελόπης Το ημερολόγιο: «ημέρα της αποχώρησης Αγαπημένο μου

Διαβάστε περισσότερα

Μεγάλο βραβείο, μεγάλοι μπελάδες. Μάνος Κοντολέων. Εικονογράφηση: Τέτη Σώλου

Μεγάλο βραβείο, μεγάλοι μπελάδες. Μάνος Κοντολέων. Εικονογράφηση: Τέτη Σώλου Συλλογή Περιστέρια 148 Εικονογράφηση εξωφύλλου: Εύη Τσακνιά 1. Το σωστό γράψιμο Έχεις προσέξει πως κάποια βιβλία παρακαλούμε να μην τελειώσουν ποτέ κι άλλα, πάλι, από την πρώτη κιόλας σελίδα τα βαριόμαστε;

Διαβάστε περισσότερα

Μαθαίνω να κυκλοφορώ ΜΕ ΑΣΦΑΛΕΙΑ. Σεμινάρια Κυκλοφοριακής Αγωγής για παιδιά Δημοτικού 6-8 ετών. Ινστιτούτο Βιώσιμης Κινητικότητας & Δικτύων Μεταφορών

Μαθαίνω να κυκλοφορώ ΜΕ ΑΣΦΑΛΕΙΑ. Σεμινάρια Κυκλοφοριακής Αγωγής για παιδιά Δημοτικού 6-8 ετών. Ινστιτούτο Βιώσιμης Κινητικότητας & Δικτύων Μεταφορών Μαθαίνω να κυκλοφορώ ΜΕ ΑΣΦΑΛΕΙΑ Σεμινάρια Κυκλοφοριακής Αγωγής για παιδιά Δημοτικού 6-8 ετών Ινστιτούτο Βιώσιμης Κινητικότητας & Δικτύων Μεταφορών Όταν κυκλοφορούμε στο δρόμο μπορούμε να συναντήσουμε

Διαβάστε περισσότερα

Γρίφος 1 ος Ένας έχει μια νταμιτζάνα με 20 λίτρα κρασί και θέλει να δώσει σε φίλο του 1 λίτρο. Πώς μπορεί να το μετρήσει, χωρίς καθόλου απ' το κρασί να πάει χαμένο, αν διαθέτει μόνο ένα δοχείο των 5 λίτρων

Διαβάστε περισσότερα