ΘΕΑΣ!Σ. ecofilms 07. ειδική έκδοση

Transcript

1 ΘΕΑΣ!Σ ecofilms 07 ειδική έκδοση ειδική έκδοση ecofilms 07 Η ΘΕΑΣ!Σ σας ενηµερώνει καθηµερινά καθ όλη τη διάρκεια του φεστιβάλ για τις ώρες των προβολών, τη θεµατολογία τους και τους συντελεστές τους. 20 Ιουνίου 2007 ΒΑΛΤΕ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ! ΕΙΤΕ ΤΙΣ ΤΑΙΝΙΕΣ!

2 ΗΜΟΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΡΟ ΟΥ ιαγωνιστικό Τµήµα Βραβείου MEDWET /RAMSAR The Water Bearer (Ο Νεροκουβαλητής), Καναδάς- 52 Ενώ η ύση πολεµά µε το Ισλάµ, ενώ οι βόµβες και οι θάνατοι καταλύουν µια εύθραυστη ειρήνη, αυτή η ταινία καταγράφει τις προσπάθειες των αντρών και των γυναικών της νήσου Φλορές στην Ινδονησία να ανακαλύψουν εκ νέου την καθηµερινότητά τους ύστερα από 32 χρόνια δικτατορίας. Ανάµεσά τους βρίσκουµε και έναν Καναδό, τον Ζιλ Ρειµόντ, που αναζητά έναν κώδικα ηθικής όπου όσα γίνονται συµπίπτουν µε όσα λέγονται. Μέσω της απλής αναζήτησης καθαρού, πόσιµου νερού, Καθολικοί και Μουσουλµάνοι συνεργάζονται για την εγκαθίδρυση µιας άµεσης δηµοκρατίας και µιας αειφόρου αυτονοµίας. Μοιάζει µε ένα ρόουντ-µούβι µε φόντο τον αρχαίο πολεµοχαρή πολιτισµό των Νγκάντα, όπου η αλληλεγγύη µαλακώνει την ηττοπάθεια και η γενναιοδωρία υπερνικά τη διαφθορά. Πέρα από κάθε πλούτο, πέρα από κάθε θρησκεία και πολιτική, η ταινία αυτή µας υπενθυµίζει πως όλοι µας έχουµε γεννηθεί αδέρφια. Σκηνοθεσία : Pascal Gelinas The Water Front (Το Μέτωπο του Νερού), ΗΠΑ 52 H ταινία παρακολουθεί την έντονη διαµάχη µεταξύ των κατοίκων, των υπαλλήλων της εταιρείας ύδρευσης και των οικονοµικών µάνατζερ µεγάλων επιχειρήσεων στο Χάιλαντ Παρκ του Μίτσιγκαν, για να ρίξει φως σε κάτι που πολλοί από εµάς θεωρούµε δεδοµένο: το δικαίωµα στο νερό σε προσιτές τιµές. Παρόλο που η πόλη βρίσκεται δίπλα σε µεγάλες λίµνες, οι κάτοικοι αντιµετωπίζουν τους υψηλότερους λογαριασµούς στις ΗΠΑ ενώ η εταιρεία ύδρευσης πρόκειται να ιδιωτικοποιηθεί. Παρακολουθώντας την ιστορία της Βάλορι Τζόνσον, που µετατρέπει την οργή της σε µια εκστρατεία λαϊκού αισθήµατος, η ταινία υποστηρίζει πως η εταιρική οικονοµική διοίκηση αποτελεί υποκατάστατο της συµµετοχής των πολιτών. Η ταινία προβλέπει τις προκλήσεις που πρόκειται να αντιµετωπίσουν οι πόλεις σε όλο τον κόσµο σε σχέση µε το απαρχαιωµένο δίκτυο ύδρευσης και το αυξανόµενο κόστος του νερού. Σκηνοθεσία: Liz Miller Wide is the Sea.. Or A Time to Get Stones Together, Ρωσία-39 Βρισκόµαστε στη Ρωσία, στην τεχνητή λίµνη Ριµπίνσκ.Οι επιβάτες του καραβιού επισκέπτονται το σπίτι τους. Η πόλη τους βρίσκεται στο βυθό της λίµνης και το µόνο που θέλουν είναι να φύγει το νερό για να επισκεφτούν τους βυθισµένους τάφους των αγαπηµένων τους. Σκηνοθεσία : Νικολάι Μακάρωφ Το Ρεύµα του Κόλπου Η Αχίλλειος Πτέρνα, Ελλάδα/Γαλλία-52 Μπορεί το ουβλίνο να αποκτήσει το κλίµα του Σπίτσµπεργκ και το Λονδίνο αυτό της Σιβηρίας; Θα αντιµετωπίσουµε µια καταστροφή αν πάψει το Ρεύµα του Κόλπου; Πρόσφατα µάθαµε πως οι αλλαγές στο κλίµα δεν είναι απαραίτητα οµαλές, βαθµιαίες και προβλέψιµες. Μπορεί να είναι και µεγάλου µεγέθους, απότοµες και απρόβλεπτες. Ένα ατύχηµα στο κλίµα, µια διακοπή της θερµοαλατικής κυκλοφορίας, θα µπορούσε να συγκριθεί µε ένα ατύχηµα σε πυρηνικό εργοστάσιο. Σκηνοθεσία: Νίκος Κούτσικας Stephan Poulle ιαγωνιστικό Τµήµα Ταινιών Μικρού Μήκους Insallah (Θεού Θέλοντος), ανία 24 Η Σάµπνα Καν γεννήθηκε στη ανία. Είναι 20 ετών και ανύπαντρη. Ψάχνει δουλειά, κάτι δύσκολο στη ανία, αν είσαι µουσουλµάνα και καλύπτεις τα µαλλιά σου. Σκηνοθεσία: Malene Choi Jensen Identities (Ταυτότητες), Ιορδανία / ανία 10 Η ταινία αποτελείται από τα πορτρέτα τριών χορευτών από παραστάσεις που έδωσαν στην Κοπεγχάγη. Οι τρεις χορευτές είναι αραβικής καταγωγής. Κάθε πορτρέτο γυρίστηκε επίτηδες σε µια µέρα, για να καταγραφεί η ένταση κάθε καλλιτέχνη πριν ή µετά την παράστασή, και για να παρουσιάσει την παράσταση ως ένα γεγονός γύρω από το θέµα της ταυτότητας και όχι ως τεκµήριο καλλιτεχνικής αξίας. Σκηνοθεσία: Sawsan Darwaza Golden Kitchen (Χρυσή Κουζίνα), Βέλγιο- 5 Κάθε µέρα, η κουζίνα του Σρι Γκουρού Ραµ Ντας Σαχίµπ II σερβίρει δωρεάν γεύµατα στο Χρυσό Ναό του Αµριτσάρ στην Ινδία. Σκηνοθεσία : Philippe Witjes - Valerie Berteau Tiger (Τίγρης), Βραζιλία Ανιµέισον. Μια τεράστια τίγρη εµφανίζεται ξαφνικά σε µια µεγάλη πόλη, αποκαλύπτοντας την κρυµµένη αλήθεια σε µια κατά τα άλλα ήρεµη νύχτα. Πρόκειται για µια µικρού µήκους ταινία εµπνευσµένη από το οµώνυµο ποίηµα του Γουίλιαµ Μπλέικ. Σκηνοθεσία : Guilherme Marcondes Leviathan, Κροατία - 15 Ανιµέισον. Οι άχαροι, µα χαριτωµένοι ήρωες της ταινίας οδηγούν το κοινό σε µια παρέλαση εµπνευσµένη από το βιβλίου του Τόµας Χοµπς µε τίτλο «Λεβιάθαν» που γράφτηκε το Σκηνοθεσία: Simon Bogojevic Narath Under Construction, Ηνωµένα Αραβικά Εµιράτα - 15 Το τέλος του Ραµαζανίου πλησιάζει, κι ένας εργάτης σε οικοδοµές σχεδιάζει να στείλει χρήµατα στην οικογένειά του µετά από µήνες δουλειάς και αναµονής.το ερώτηµα είναι πότε θα πληρωθεί; Η κατάσταση είναι δύσκολη και πολλοί άλλοι εργάτες αντιµετωπίζουν το ίδιο πρόβληµα. ουλεύουν 12 ώρες τη µέρα και πάλι δεν µπορούν να χαρούν τα κέρδη τους. Σκηνοθεσία : Fadel al Muhairi Moloch (Μολώχ), Πολωνία - 7 Ένα εργοστάσιο, κάποτε η κορωνίδα της αίγλης, τώρα ένας χώρος µηχανών, άγριος και κρύος. Σε αυτόν τον παρακµασµένο και ξεχασµένο κόσµο, ο Μολώχµ, ένα αλλοπρόσαλλο µηχάνηµα, ξυπνά πού και πού από το ενεργειακό του λήθαργο για να ξυπνήσει τα χειρότερα ανθρώπινα ένστικτα για δύναµη. Σκηνοθεσία: Martin Kobylechi

3 ΗΜΟΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΡΟ ΟΥ ιαγωνιστικό Τµήµα Ταινιών Μεσαίου Μήκους Grito di Piedra (Κραυγή Πέτρας), Κάτω Χώρες - 53 Οι κάτοικοι του χωριού Ποτοσί στη Βολιβία ζουν κυρίως από την εξόρυξη στα ορυχεία του Σέρο Ρίκο (πλούσιος λόφος). Αιώνες τώρα, σκάβουν για ορυκτά όπως ασήµι και ψευδάργυρος.το επάγγελµα µεταδίδεται από πατέρα σε γιο. Ο χρόνος φαντάζει να έχει σταµατήσεις το Ποτοσί. Όµως ο Σέρο Ρίκο εξαντλείται, γι αυτό οι κάτοικοι της περιοχής αναζητούν νέες πηγές εισοδήµατος. Η ταινία ακολουθεί τον Γκαβίνο Μοντές και το γιο του, Πέδρο, σε µια συνηθισµένη µέρα δουλειάς στο Ποτοσί. Ο Γκαβίνο δουλεύει στα ορυχεία και ο Πέδρο είναι φοιτητής που δουλεύει ως ξεναγός στα ορυχεία. Η ταινία παρουσιάζει εναλλάξ την καθηµερινή δουλειά και το µόχθο του Γκαβίνο και των συναδέλφων του µε σκηνές του Πέδρο που εξηγεί σε ένα γκρουπ τουριστών τη χρήση του δυναµίτη. Καθώς η ταινία ξετυλίγεται, δεν µαθαίνουµε µόνο πώς γίνεται η εξόρυξη ασηµιού στο Σέρο Ρίκο αιώνες τώρα, αλλά και πώς ο τουρισµός µετατρέπεται σταδιακά στην κυριότερη πηγή εισοδήµατος. Σκηνοθεσία: Ton Van Zantvoort %, Γερµανία/Ελβετία -58 Ο Χάιντς «ο Γερµανός», 61, ο καλύτερος του φίλος, Κάρλος ντα Κόστα και ένας Ινδιάνος µε το όνοµα Βίκτωρ Ουγκό ψάχνουν το θησαυρό του Χουάν ντε Ντεους Λίµπιους στη ζούγκλα της Βολιβίας. Μια περιπέτεια στο Ρίο Μπένι µεταξύ ελπίδας και δυσπιστίας. Αντιµέτωπος µε τη φύση, µε τον εαυτό σου. Στη µέση του πουθενά, η φιλία δοκιµάζεται. Σκηνοθεσία : Lukas Schmid ιαγωνιστικό Τµήµα Ταινιών Μεγάλου Μήκους Arctic Son ( Ο Γιος της Αρκτικής), ΗΠΑ 75 Περισσότερα στο έξτρα Αφιέρωµα Ισχύς µου η Αγάπη του Φακού, Ελλάδα - 52 Η ταινία αποτελείται από τρεις µικρότερες ταινίες που τις συνδέει το γεγονός ότι έχουν φτιαχτεί από µοντάζ παλαιών κινηµατογραφικών Επικαίρων (Newsreels) τα οποία αναφέρονται στην περίοδο του Μεσοπολέµου και συγκεκριµένα στην περίοδο Σκηνοθεσία : Φώτος Λαµπρινός ιαγωνιστικό Τµήµα Ταινιών Μεσαίου Μήκους Alethea (Αλήθεια), Τουρκία - 41 Από το 1989 καταφθάνουν στην Τουρκία πολυεθνικές εταιρείες µεταλλευµάτων για µε σκοπό την εξόρυξη χρυσού µε τη χρήση υδροκυανίου. Στην Τουρκία έχουν εκδοθεί περίπου 600 σχετικές άδειες. Αν αναλογιστεί κανείς πως υπάρχουν παγκοσµίως περίπου ορυχεία που χρησιµοποιούν αυτή τη µέθοδο, γίνεται ολοφάνερο το µέγεθος της παρεµβατικότητας των εταιρειών. Η εταιρεία Eurogold, µια κοινοπραξία από την Αυστραλία και τον Καναδά είναι µία από αυτές. Το ορυχείο τους βρίσκεται στην Πέργαµο και τα 17 χωριά της περιοχής άρχισαν να αντιστέκονται στο σχέδιο εκµετάλλευσης του κοιτάσµατος. Κέρδισαν κάθε νοµική διαµάχη. Το ορυχείο όµως συνεχίζει να λειτουργεί. Το ντοκιµαντέρ µιλά για αυτούς τους ανθρώπους και το διαρκή αγώνα τους. Τους ακολουθούµε από το Σκηνοθεσία : Petra Holzer & Ethem Ozguven Sweeping Addis (Καθαρίζοντας την Αντίς), Ελβετία 50 Περισσότερα στο έξτρα A Killer Bargain, ανία- 57 Η πορεία του βαµβακιού από τις φυτείες της Ινδίας έως τα καταστήµατα της Σκανδιναβίας. Σκηνοθεσία: Tom Heinemann

4 ΗΜΟΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑΤΟΘΕΑΤΡΟ ΡΟ ΟΝ Μη ιαγωνιστικό Τµήµα - Πανόραµα Duet (Ντουέτο), Κάτω Χώρες 2 57 Το σύγχρονο και το κλασικό συγκεράζονται στο γαλανό σκηνικό της πρώτης λάµψης της αυγής. Σκηνοθεσία: Sil van der Woerd ιαγωνιστικό Τµήµα Ταινιών Μεγάλου Μήκους Forever (Παντοτινά), Κάτω Χώρες -95 Περισσότερα στο έξτρα Ι am the one who brings flowers to her grave (Εγώ φέρνω λουλούδια στον τάφο της), Συρία/Γαλλία 110 Περισσότερα στο έξτρα Επιµέλεια ύλης- Γαβριήλ Χαρίτος gavriel@otenet.gr Πηγή : ΑΥΡΙΟ ΘΕΑΣ!Σ ΟΙ ΤΗΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΟΒΟΛΩΝ

5 έξτρα ΘΕΑΣ!Σ ένθετο Το έξτρα έχει σκοπό να σας επισηµάνει µερικές προβολές που θα ήταν πραγµατικά κρίµα να χάσετε. Παρατήστε ό,τι άλλο έχετε να κάνετε και αφήστε τους να αναρωτιούνται! Οι ταινίες σάς περιµένουν! ΗΜΟΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΡΟ ΟΥ 20:00 Γιος της Αρκτικής, ΗΠΑ (2006), 73 Σκηνοθεσία : Άντριου Ουώλτον Η ταινία Στο µικρό χωριό Γκούτσιν στο Ολντ Κρόου (πληθυσµός 250), 80 µίλια βόρεια του Αρκτικού κύκλου, ένας πατέρας κι ένας γιος ξαναβρίσκονται ύστερα από 20 χρόνια. Μοιράζονται το ίδιο όνοµα και το ίδιο αίµα, όµως οι κόσµοι τους είναι τόσο διαφορετικοί όσο και το κλίµα των πόλεων από όπου προέρχονται. Ο Στάνλεϊ ο πρεσβύτερος είναι κυνηγός, ένας σκληροτράχηλος άντρας της υπαίθρου, πιστός στις παραδόσεις. Ο προβληµατισµένος Στάνλεϊ ο νεότερος, που µεγάλωσε στο Σιάτλ, είναι απορροφηµένος στο χιπ-χοπ και τα πάρτι. Όταν οι κόσµοι τους συγκρούονται, το συγκινητικό αυτό ταξίδι του πατέρα και του γιου καθίσταται µια ευρύτερη εξερεύνηση των πολύπλοκων σχέσεων µεταξύ παραδοσιακού και καινούργιου, φύσης και ποπ κουλτούρας, εξάρτησης και ανεξαρτησίας καθώς και της µεγαλύτερης αναζήτησης που όλοι κάνουµε κάποια στιγµή: της ανάγκης να µάθουµε ποιοι είµαστε και πού ανήκουµε.

6 Ο σκηνοθέτης και η ταινία του Ο Άντριου Ουώλτον ξεκίνησε την καριέρα του το 1997 αναλαµβάνοντας µια σκηνοθεσία για το MTV. Από τότε ακολουθεί µε πάθος ένα ανθρώπινο ύφος αφήγησης, χρησιµοποιώντας χαρακτηριστικές προσωπογραφίες και ένα στυλιζαρισµένο ρεαλισµό που καταγράφει τα θέµατά του µε αφοπλιστική ειλικρίνεια. Έχει σκηνοθετήσει διαφηµίσεις, ταινίες µικρού µήκους και υλικό για το ίντερνετ για τις µεγαλύτερες επιχειρήσεις και εταιρίες τους κόσµου. Η ταινία «Γιος της Αρκτικής» αποτελεί το πρώτο µεγάλου µήκους ντοκιµαντέρ του. Ο ίδιος µας λέει για την ταινία του : Η ταινία αποτελεί το αποτέλεσµα 10 ετών σκληρής δουλειάς. Την έµπνευση για να κάνω αυτή την ταινία που την έδωσε ένας πρώην αρχηγός της φυλής Γκουίτσιν, ο Τζόνι Άµπελ. Ο Τζόνι πίστευε πως µια ταινία για τον τρόπο ζωής των Γκούιτσιν θα αποτελούσε πολύτιµο εργαλείο διατήρησης της κουλτούρας τους. εν είχα σκοπό να αφηγηθώ αυτή την ιστορία µέσω ενός πατέρα και ενός γιου που είχαν αποξενωθεί για το µεγαλύτερο κοµµάτι της ζωής τους. Όµως αυτή είναι η φύση του σινεµά-βεριτέ, ξεκινάς µε µια ιδέας, όµως η ταινία στο τέλος χαρακτηρίζεται από τους χαρακτήρες των ηρώων, έτσι όπως ξετυλίγονται οι ζωές τους µπροστά στην κάµερα. Αισθάνοµαι υπερβολικά τυχερός που γνώρισα τους «Σταν» όπως τους αποκαλούσαµε στην οµάδα παραγωγής µου. Ήταν απίστευτα ανοιχτοί στη διαδικασία και γεναιώδοροι µε το χρόνο τους. Η ταινία αυτή έχει χαρακτηριστεί ως µια «ήσυχη» ταινία, κάτι που εγώ θεωρώ φιλοφρόνηση.

7 ΗΜΟΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑΤΟΘΕΑΤΡΟ ΡΟ ΟΝ 21:00 Παντοτινά,Κάτω Χώρες (2006), 95 Σκηνοθεσία : Χέντυ Χόνιγκµανν Η ταινία Το κοιµητήριο Περ-Λασέζ, ένα από τα πιο διάσηµα και όµορφα νεκροταφεία, είναι το τελευταίο αναπαυτήριο ενός συνόλου προικισµένων καλλιτεχνών διαφόρων περιόδων της ιστορίας, σχεδόν από κάθε γωνιά της γης. Κάποιοι, όπως η Πιάφ, ο Τζιµ Μόρισον και ο Σοπέν, λατρεύονται ώς τις µέρες µας. Άλλοι έχουν ξεχαστεί πια, ή δέχονται την επίσκεψη ενός και µόνο θαυµαστή. Στην ταινία αυτή βλέπουµε τη µυστηριώδη, γαλήνια και παρηγορητική οµορφιά αυτού του µοναδικού νεκροταφείου µέσα από τα µάτια αυτών που το επισκέπτονται στις µέρες µας. Πολλοί έρχονται για τους δικούς τους αγαπηµένους: συζύγους, οικογένεια και φίλους. Άλλοι τιµούν τους καλλιτέχνες «τους» αφήνοντας ένα προσωπικό µήνυµα ή ένα λουλούδι. Όσο οι θαυµαστές µοιράζονται µαζί µας τη σηµασία της τέχνης και του κάλλους στη ζωή τους και τη θλίψη από την απώλεια των αγαπηµένων εκλιπόντων, το νεκροταφείο αποδεικνύεται πως δεν είναι απλώς ένα αναπαυτήριο όσων πέθαναν µα και µια πηγή γαλήνης και έµπνευσης όσων ζουν. Η σκηνοθέτης και η ταινία της Η Χέντυ Χόνιγκµανν γεννήθηκε το 1951 στη Λίµα, πρωτεύουσα του Περού, όπου έζησε ως το Μετά τις σπουδές της στη βιολογία και τη λογοτεχνία στο Πανεπιστήµιο της Λίµας, σπούδασε κινηµατογράφο στο Πειραµατικό Κέντρο Κινηµατογράφου στη Ρώµη. Έλαβε το βραβείο J.Van Praag από τον οργανισµό Humanist Association για το σύνολο του έργου της, «όπου σηµαντικά, παγκόσµια θέµατα όπως η επιβίωση, αναπτύσσονται µε µια µοναδική κινηµατογραφική φόρµα». Για την ταινία της

8 µας λέει : Ένα νεκροταφείο ενός χωριού στην Ανδαλουσία.Τοίχοι µε κενοτάφια.άνθη.ο ήλιος.σε µια γωνιά απέναντι από ένα κενοτάφιο κάθεται η Λουσία, κοντά στα εβδοµήντα.καπνίζει ένα τσιγάρο και σιγοµουρµουρίζει. Σαν κάνει να φύγει, την πλησιάζω. «Συνήθως δεν καπνίζω. Μόνο όταν είµαι εδώ µε τον άντρα µου.» Στο σηµειωµατάριό που κουβαλώ και περνώ αυτές τις ξεχωριστές συναντήσεις, σηµειώνω την ηµεροµηνία της συνάντησής µας: 25 Οκτώβρη «Όταν τραγουδώ, τραγουδώ για τον άντρα µου.» Η σκηνή αυτή µε τη Λουσία συνέχισε να µε ακολουθεί, µάλλον λόγω της σχέσης της µε ζητήµατα αιώνια που δεν παύουν να µας απασχολούν: τα άλυτα µυστήρια της αγάπης και του θανάτου. Όταν επισκέπτοµαι το κοιµητήριο Περ-Λασέζ στο Παρίσι το Μάιο του 1998, βλέπω µια κοπέλα να αφήνει ένα κόκκινο και ένα λευκό λουλούδι στον τάφο του Σοπέν. Στον τάφο του Ζορζ Μελιέ υπάρχει µια φωτογραφία διαβατηρίου ενός κοριτσιού. Από πίσω γράφει «µερσί». Και το Περ-Λασέζ περνά στο σηµειωµατάριό µου. εν υπάρχει παρηγοριά στο θάνατο. Με τη Λουσία στην καρδιά και τη γαλήνια οµορφιά του Περ-Λασέζ κατά νου, ένιωσα την ανάγκη να κάνω µια ταινία που να υµνεί την αγάπη και να παρουσιάζει µια γαλήνια θεώρηση του θανάτου. Μια ταινία για το πώς η οµορφιά µπορεί να παρηγορεί, παντοτινά ΗΜΟΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΡΟ ΟΥ 22:00 Καθαρίζοντας την Αντίς Αµπέµπα, Ελβετία (2006), 50 Σκηνοθεσία : Κορίν Κένζλι Η ταινία Αντίς Αµπέµπα, η πρωτεύουσα της Αιθιοπίας µε τέσσερα εκατοµµύρια κατοίκους, µια βροχερή µέρα. Κοιτάζοντας από το παράθυρο ενός αυτοκινήτου εν κινήσει, το βλέµµα πέφτει σε κάτι καλυµµένες γυναικείες φιγούρες.η επιφύλαξη και ο σεβασµός της σκηνοθέτη κερδίζει την εµπιστοσύνη αυτών των γυναικών που καθαρίζουν τους δρόµους και της επιτρέπουν να τις κινηµατογραφήσει. Στην ασφάλεια των τεσσάρων τοίχων των σπιτιών τους, οι γυναίκες αφαιρούν τις καλύπτρες τους, µιλούν για τις ζωές τους, για τις ανησυχίες και τη µιζέρια τους µα και για τις χαρές και τις ευχές τους για το µέλλον. Οι προσωπικές µαρτυρίες τους συνδυάζονται µε ατµοσφαιρικά πλάνα που παρουσιάζουν την προσωπική καθηµερινότητά τους, µε τις οικογένειές τους, υµνώντας την Παναγία και δουλεύοντας στους βρώµικους δρόµους. Αυτές οι εικόνες της δύσκολης πραγµατικότητας έρχονται σε αντίστιξη µε τις ουράνιες µελωδίες του φλάουτου του Αιθίοπα

9 συνθέτη Αµπεγκάσου Σιότα. Ένα πολύπλευρο πορτρέτο προκύπτει από τέσσερις αξιοθαύµαστους καλλιτέχνες που επιβιώνουν σε µια χώρα που τη χαρακτηρίζουν η ανασφάλεια και η φτώχεια. Η σκηνοθέτης και η ταινία της Η Κορίν Κένζλι γεννήθηκε στο 1959 στη Βασιλεία της Ελβετίας. Έζησε στο Πόρι της Φινλανδίας. Σπούδασε αρχαία ελληνικά, λατινικά, ισπανικά και φιλοσοφία στο Πανεπιστήµιο της Βέρνης. Κατόπιν συνέχισε τις σπουδές της στη Μαδρίτη (ισπανικός πολιτισµός).πήρε µάστερ στον κινηµατογράφο από το Πανεπιστήµιο της Νέας Υόρκης. Εργάσθηκε στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης της Νέας Υόρκης και στο περιοδικό Millennium Film Journal. ούλεψε αργότερα στο τµήµα ανάπτυξης και παραγωγής της εταιρείας Limbo and Carac Film AG και µετέπειτα διετέλεσε διευθύντρια του euroinfo/media Desk στην Ελβετία. Από το 2006 έως και σήµερα κατοικεί κυρίως στην Αντίς Αµπέµπα της Αιθιοπίας. Η ταινία «Καθαρίζοντας την Αντίς» είναι η πρώτη της ταινία ΗΜΟΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑΤΟΘΕΑΤΡΟ ΡΟ ΟΝ 23:00 Εγώ φέρνω λουλούδια στον τάφο της, Συρία-Γαλλία (2006), 110 Σκηνοθεσία : Χάλα Αλαµπντάλλα Άµαρ Αλµπέκ Η ταινία Στην ταινία αυτή, ο χάρτης της χώρας µου, της Συρίας, λιώνει και γίνεται οι φίλοι και οι δρόµοι που ταξίδεψα αναζητώντας τοποθεσίες για το γύρισµα. Μιλώ στους δρόµους αυτούς, τους εκφράζω τις αµφιβολίες και τις βεβαιότητές µου καθώς ψάχνω τα µέρη για να γυρίσω τις ταινίες που ονειρευόµουν τα τελευταία είκοσι χρόνια. Οι φίλες µου εξοµολογούνται

10 µπροστά στην κάµερά µου, µιλούν για µένα και διώχνουν την οµίχλη από τα µάτια µου. Αναζητώ καταφύγιο κοντά στη θάλασσα: αυτή είναι τα ξεχασµένα παιδικά µου χρόνια, το µυστήριό µου, ο ιερός τάφος της ποίησης. Μοιράζοµαι το πεδίο αυτής της προσωπικής ταινίας µε τον Αµάρ, που καταγράφει µε την κάµερα τον Γιουσέφ, τον άντρα µου, και µου τον επιστρέφει φορτωµένο µε τους πίνακες και την ευγενική εξορία του. Ο Αµάρ µε βοηθά να αναλάβω δράση και να συµπεριλάβω τις ταινίες που ονειρεύοµαι να κάνω σε µια ταινία. Μια ταινία σαν ένα ασπρόµαυρο παζλ, καµωµένη από ταξίδια και επιστροφές, που µιλά για τη φυλακή και την εξορία, το παρελθόν και το µέλλον, την αγάπη και το θάνατο. Μια ταινία που µιλά για τη σηµασία της ποίησης. Οι σκηνοθέτες Η Χάλα Αλαµπντάλλα γεννήθηκε στη Χάµα της Συρίας στις 30 Μαρτίου Σπούδασε κοινωνιολογία στη Συρία και κινηµατογράφο στο Παρίσι στο Πανεπιστήµιο 8 Ο Άµαρ Αλµπέκ γεννήθηκε στη αµασκό της Συρίας στις 17 εκεµβρίου Από το 1997 απασχολείται ως αυτοδίδακτος σκηνοθέτης. Επιµέλεια ύλης- Γαβριήλ Χαρίτος gavriel@otenet.gr Πηγή : έξτρα