Καλά Χριστούγεννα και ευτυχισμένος ο Καινούργιος Χρόνος! ΣΕ ΠΟΙΟΝ ΘΕΟ ΠΙΣΤΕΥΩ. Τμήμα συνέντευξης του Αρχιεπισκόπου Αλβανίας Αναστασίου στο «Έψιλον»

Transcript

1 Το Γράμμα Έτος IΒ, αριθ. 70 ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΠΕΡΙΟ ΙΚΟ ΕΚ Ι ΕΤΑΙ ΚΑΘΕ ΥΟ ΜΗΝΕΣ ΕΚ ΟΤΗΣ ΚΑΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ: Μάνος Τσελίκας ΙΕΥΘΥΝΣΗ : Ο ΟΣ ΤΕΩ 1, ΠΑΤΗΣΙΑ, Τ.Κ , ΑΘΗΝΑ, ΤΗΛΕΦ ΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2005 Καλά Χριστούγεννα και ευτυχισμένος ο Καινούργιος Χρόνος! ΣΕ ΠΟΙΟΝ ΘΕΟ ΠΙΣΤΕΥΩ Τμήμα συνέντευξης του Αρχιεπισκόπου Αλβανίας Αναστασίου στο «Έψιλον» Έχετε απαντήσει στα μεγάλα υπαρξιακά ερωτήματα που θέτει με αγωνια n ζωή; «Τα έχω τοποθετήοει. Αισθάνομαι επανάπαυση, επειδή βλέπω ένα νόnμα στη ζωή. Βλέπω μία κοινωνία με αγωνίες που δεν έχει αμφισβnτήοει την ελευθερια και την αγάπη. Και, ξέρετε, μήτρες που γεννούν ανθρώπους με ευαισθnσίες υπάρχουν στη χριστιανική πίστη». Μα, μήnως n nίστn και n ελευθερία βρίσκονται σε αντίθετες όχθες; Η πίστn δεν θέτει περιορισμούς στnν ελευθερία; «Και η ελευθερία έχει περιορισμούς, δεν συνεπάγεται αυθαιρεσία. Το βασικό όριο τnς ελεuθερίας είναι n υπευθυνότητα. Βάζεις κάποιο σύνορο και λες ότι εκεί τελειώνει η ελευθερια μου. Η πίστη ανοίγει oρίζovτες, μιλάει για το νόημα τns ζωής (που κάποιος, βέβαια, μπορεί να αμφισβητήσει), δίνει ουσια στις σχέσεις με τoυs άλλους. Ακόμα και το σύμπαν έχει ένα πλαίσιο. εν αισθάνομαι, λοιπόν, την πίστη ωs περιορισμό, αλλά ωs μία δύναμη ελευθερίας από τον εγωκεντρισμό». Η γνώσn δεν δίνει, όμως, μια μαχαιριά στο σώμα τns πίστnς; Όσο αποκτάμε γνώσn, χρειαζόμαστε λιγότερn πίστη για να αντιμετωnίσοuμε rn ζωή. «Η γνώση δεν έχει απαντήσει σε όλα. Ανοίγεις μία πόρτα και βλέπεις άλλες πέντε κλειστές και μετά άλλες δέκα. ΟΙ περιγραφές που δινει n σύγχρονη γνώση αφήνουν ένα κενό αγνωσίας. Η γνώση μπορεί να είναι αρκετή, αλλά δεν έχει ικαvοποιήσει την υπαρξιακή αναζήτηση. Ο άνθρωπος δεν είναι μόνο γνώση. Αναφέρω συχνά ένα στίχο του Έλιοτ: «πού είσαι, σοφlα, που σε χάσαμε στη γνώση και πού είσαι, γνώση, που σε χάσαμε στην πληροφόρηση». Ο χριστιανισμός δειχνει, πάντως, ότι δεν ακολουθεί τn γνώση, δεν προσαρμόζεται στα νέα δεδομένα. «Υπάρχουν μερικές αλήθειες κωδικοποιnμέvες που εκφράζονται με τα δόγματα, όπως οι εξισώσεις, που αποτελούν ξεκίνημα για συστηματική ανάλυση. Σήμερα υπάρχει νέα ερμηνεια των παλαιότερων δεδομένων. Και n Εκκλησία πρέπει να μείνει ανοιχτή στους καινούργιους προβλnματισμούs του 21ου αιώνα, χωρίς να χάσει εκείνο από το οποίο ξεκινάει. Έχει θέσεις κλειδιά για απαντήσεις σnμαντικές στην κατεύθυνση τns υπάρξεως. Aς μην επιμένουμε συνέχεια στη γvώσn και στον πειρασμό που έχουν οι άνθρωποι της επιστήμnς για απτές αποδείξεις. Αλήθεια, τι μπορεί να αποδείξει ένα ποίημα; ΠεΙτε μου, "αποδεικνύει" κάτι ένα ποίημα του Καβάφη; Υπάρχει και n περιοχή τns τέχνnς, που δεν ταυτίζεται με τη γvώσn. Βλέπειs ανθρώπους τns πίστεως να είναι στnv πρωτοπορία τnς γνώσεως και αvθρώπους με ελάχιστες γvώσεις που δεν πιστεύουν». Γιατί κάποιος λέει ότι δεν πιστεύει; «Για κάθε άνθρωπο n πίστη είναι μία προσωπική επιλογή. Η πίστη δεν επιβάλλεται καταναγκαστικά. Και εκεί είναι το μεγαλείο τnς χριστιανικής πίοτεως. Σου δίνει ενδείξεις και δυνατότητες για μία ελεύθερn επιλογή». Ποια ελευθερια; Αφού n πίστn μας είναι γεμάτn κανόνες, περιορισμούς και παραινέσεις... «Kαι n τεχνολογια έχει περιοριστικά πλαίσια. εν χρειάζεται να γνωρίζεις τις αρχές των μαθnματικών και δεν ξέρεις τίποτα για τον αγώνα αυτών που κατασκεύασαν κάτι εύχρnστο. Ετσι είναι και οι κανόvες τnς Εκκλnσίας μας. Έχoυv στηρίγματα, τα οποία πολλές φορές αγνοούμε και μένουμε στους τύπους. Ο χριστιανισμός έκανε καλύτερη την ανθρωπότητα; «Το ζήτημα είναι κατά πόσον ζήσαμε τον

2 2 χριστιανισμό. εν μπορείς να δηλώνεις χριστιανός και να αδιαφορείς για την ελευθερία του άλλου και τn δικαιοσύνn. εν μπορείς να είσαι Εκκλησία και παράλληλα ο ιεροεξεταστής που διορθώνει την απλότητα και ταπείνωσn, χρnσιμοποιώντας δομές διοικητικές. Ο χριστιανισμός δεν βιώθnκε πάντοτε με συνέπεια. Αλλά οι άνθρωποι που βίωσαν με συνέπεια το μήνυμα του Ευαγγελίου, αποτέλεσαν πολύτιμουs παράγοντες για την εξέλιξη τnς ανθρωπότnτος». Ναι, αλλά n Ιστορία είναι γεμάτn διχασμούς λόγω της θpnσκείας. Το εκρnκτικό Ισλάμ... «Υπάρχει πράγματι προβλnματισμός για το Ισλάμ. εν μπορείς απλώς να εντάξεις την επίθεσn της 11nς Σεπτεμβρίου στην τρομοκρατία και να αγνοήσεις τα θpnσκευτικά κίνnτρα. Από την άλλn, αν δεν υπήρχε n πίεσn και n αδικία που έχουν υποστεί οι λαοί αυτοί, τότε δεν θα υπήρχε και n έκρnξn κάτω από το σύμβολο του Ισλάμ». Στα Βαλκάνια, όμως, είχαμε χριστιανούς στn θέσn του τρομοκράτn, έστω και κάτω από κρατική υπόστασn... «εν σας κάνει εντύπωσn ότι αυτή n κατάστασn διαμορφώθηκε από ηγέτες που μεγάλωσαν σε αθεϊστικό περιβάλλον; Όταν ξύπνnσε ο εθvικισμός χρnσιμοποinσαν τn θρnσκεία και είχαμε τραγωδίες όπως αυτές που καταγράφnκαν στη Σερβία. εν ήταν n θρησκεία το πρωτογενές αίτιο, αλλά ο τρόπος με τον οποίο χρnσιμοποιήθnκε». Και ο Mπoυς μιλάει αρκετά για θρnσκεία και πίστn... «Ναι. Αλλά δεν πρέπει να βάζουμε το λάδι της θρnσκείας στη φωτιά. Aς το κρατήσουμε, για να επουλώνει πλnγές. Όταν οι καταφρονnμένοι συσπειρώνονται κάτω από θρnσκευτικά συνθήματα, τότε δnμιουργείται πιό επικίvδυνn δυναμική. Αντιμετώπιση δεν είναι μόνο n καταστολή. Από τn στιγμή που είμαστε στο ίδιο πλοίο στον πλανήτn Γn, δεν μπορεί εμείς σε μια γωνιά να έχουμε πλούτο και στην άλλn γωνιά να μnν έχουν τίποτα, επειδή πρέπει να πλουτίσουν κάποιες εταιρείες. Η Eκκλnσία έχει χρέoς να λέει την αλήθεια και να μnν καταντήσει σύμμαχος των πλουσίων και των βολεμένων». Προς το παρόν n Eκκλnσία ταυτίζεται με τους ισχυρούς. Είναι ένας από αυτούς. «Εκκλnσία είστε κι εσείς. εν είναι μόνο οι ρασοφόροι κοι όσοι κατά καιρούς έχουν εξουσια. Πρέπει να δουλέψουμε όσο μπορούμε περισσότερο για παγκόσμια αλλnλεγγύn, υπέρ της ειpήvnς και κατά της φτώχειας». Ωστόσο, εσείς δέχεστε κριτική για αυτές τις απόψεις περί οικουμενικότnτας... «Πιστεύω ότι πρέπει να είμαστε παρόντες στον παγχριστιανικό διάλογο, να μnν αποσυρόμαστε στn γωνιά μας, αυτοχαρακτnριζόμενοι ωs απεσταγμένο ύδωρ. Εδώ κάποιοι μας κατnγορούν ότι ανοίγοντας διάλογο οικουμενικό προδιδουμε τις ορθόδοξες αρχές. Toυς απαντώ ότι n ορθοδοξία μας είναι ένα διαμάντι και δεν έχει να φοβnθεί τιποτα, αν καθήσει δίπλα στους άλλους. Θα λάμψει περισσότερο». Τί γνώμn έχετε για το νέο Πάπα; «Έτυχε να γνωριστούμε στn Γερμανία πριν από χρόνια, ως νεαροί θεολόγοι. Είναι άvθρωπος συγκροτnμένος και με δυνατή σκέψn. Ελπίζω ότι θα εργαστεί, για να κάνει πράξn τn λαχτάρα που εκφράζει για την ενότnτα των χριστιανών. Σοβαρά, πιστεύετε ότι θα γίνει n ένωσn των Eκκλnσιών; «Εγώ πιστεύω στα θαύματα! εν το βλέπω στις επόμενες γενιές, αλλά, όσο πιο δύσκολο είναι ένα θέμα, τόσο περισσότερο πρέπει να εργασθούμε για την επίλυσή του. Τώρα, τουλάχιστον, μπορούμε να επικοινωνούμε και να συζnτούμε». Κ. Γιαννακίδης, Περιοδικό Έψιλον, 3 Ιουλίου 2005

3 3 ΜΙΚΡΗ ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ Σίμων Βίζενταλ (Simon Wiesenthal), ο κυνηγός των Ναζί Γεννήθηκε την 31 Δεκεμβρίου του 1908 στο Buczacz της Αυστρουγγαρίας (τώρα λέγεται Μπούχαχ και ανήκει στην Ουκρανία). Πέθανε την 20ή Σεπτεμβρίου του Ήταν ο ιδρυτής και διευθυντής (από το 1961) του Εβραϊκού Κέντρου Διαπιστώσεων στη Βιέννη. Ο Βίζενταλ ήταν ο διαρκής και επίμονος κυνηγός των Ναζί με τη συνεργασία των ισραηλιτικών, δυτικογερμανικών και άλλων κυβερνήσεων βρήκε τα ίχνη περίπου εγκληματιών πολέμου. Σπούδασε στο Τεχνικό Πανεπιστήμιο της Πράγας, απ όπου έλαβε πτυχίο αρχιτεκτονικής το 1932 και εγκαταστάθηκε στο Λβόφ της Πολωνίας (τώρα το λένε Λβίβ και ανήκει στην Ουκρανία). Όταν η πόλη καταλήφθηκε από τη Σοβιετική Ένωση το 1939, αναγκάστηκε να κλείσει το ιδιωτικό γραφείο του, αλλά απέφυγε την εξορία στη Σιβηρία δωροδοκώντας ένα κομμισάριο της Νικαβεντέ (μυστικής αστυνομίας). Όταν οι Γερμανοί κατακτητές αντικατέστησαν τους σοβιετικούς στο Λβόφ το 1941 εξαναγκάστηκε να δουλεύει σε καταναγκαστικά έργα κατά τα επόμενα τρία χρόνια, οπότε άλλαξε διάφορα στρατόπεδα συγκεντρώσεως και απέφυγε το θάνατο κατά θαυμαστό τρόπο. Ογδόντα εννέα Εβραίοι συγγενείς, δικοί του και της γυναίκας του, εξοντώθηκαν από τους Ναζί, αλλά εκείνος και η σύζυγός του, που είχε καταφέρει να περάσει ως Πολωνή με ψεύτικο διαβατήριο για αρκετό καιρό, ξαναντάμωσαν το Μόλις αποκαταστάθηκε η υγεία του, ο Βίζενταλ άρχισε να βοηθεί τον αμερικανικό στρατό να συγκεντρώσει στοιχεία, με τα οποία παραπέμφθηκαν σε δίκες οι εγκληματίες Ναζί. Στο Λιντς της Αυστρίας, το 1947, μαζί με τριάντα εθελοντές, ίδρυσαν το «Κέντρο Διαπιστώσεων της μοίρας των Εβραίων και των διωκτών τους» με σκοπό να βοηθούν τους Εβραίους πρόσφυγες και να συγκεντρώνουν μαρτυρίες για τις δίκες των εγκληματιών πολέμου. Το 1954 το γραφείο αυτό στο Λίντς έκλεισε και οι φάκελλοί του μεταφέρθηκαν στο Ισραήλ, αλλά ο Βίζενταλ εξακολούθησε να ξετρυπώνει πρώην Ναζί. Την υπόθεση του Αρχηγού της εγκληματικής «τελικής λύσης» Άντολφ Άϊχμαν την κράτησε να την φέρει εις τέλος ο ίδιος. Όταν συνελήφθη ο Άϊχμαν στην Αργεντινή το 1960, πήρε περισσότερο θάρρος και ίδρυσε το 1961 το Εβραϊκό Κέντρο Διαπιστώσεων στη Βιέννη, το οποίο συνέχισε τα επόμενα χρόνια να ανιχνεύει πράκτορες της Γκεστάπο, αξιωματικούς των Ες-Ες και άλλους Ναζί, για να δικαστούν, κυρίως στη Δυτική Γερμανία. Το 1967 με δικές του κυρίως ενέργειες, εντοπίστηκε ο Φριτς Σταγκλ, πρώην διοικητής των στρατοπέδων θανάτου της Τρεμπλίνκα και του Σόμπιντορ. Ο Βίζενταλ έγραψε αρκετά βιβλία, όπως τα «Στρατόπεδο Συγκεντρώσεως Μαουτχάουζεν» (1946), «Κυνήγησα τον Άϊχμαν» (1961), «Κανονισμός Περιορισμών» (1964), «Οι δολοφόνοι ανάμεσά μας Απομνημονεύματα του Σίμον Βίζενταλ» (1967) «Πανιά Ελπίδας» (1972), «Η υπόθεση Γιαβόρσκα» (1975). ΠΗΓΗ: Βρεττανική Εγκυκλοπαίδεια

4 4 ΧΟΡΕΥΤΙΚΑ Του Θ. Κ. Μπλουγουρά ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Στα στιγμιότυπα από 'Το πανηγύρι μας παλιά' σε προηγούμενο άρθρο μου μίλησα για το χορό ως δικαίωση των ποδιών. Μετά τη γερή "βρώσιν' και "πόσιν' στο πανηγυριότικο τραπέζι και τα ζεστά λόγια, που συνόδευαν τις ποτηριές, «να είπα ανεβασταΐλα στα πόδια, αποζητώντας πια κι αυτά το δίκιο τους. Ή ακόμα καλύτερα: τη δικαίωσή τους». Αυτό είπα. Ο χορός δικαίωση των ποδιών. Υπερβολή αυτό το "δικαίωση"; Να το δούμε. Οποιαδήποτε άλλη χάρη των ποδιών υπερακοντίζεται από παρόμοια χάρη άλλων πλασμάτων του ζωικού βασιλείου. Ταχύτητα; Άντε να τα βάλεις λ. χ. με το ζαρκάδι. Περπάτημα με καμάρι; Πού να βγεις μπροστά στην πέρδικα ή και άλλα ακόμα! Αναρρίχηση στα δέντρα; οκίμασε να ξεπεράσεις ένα απλό ερπετό, λ. χ. τον ιαγουάρο! Ανηφόρισμα στα όρη, στα βουνά; Σ' άφησαν πίσω τα διάφορα αγρίμια. Χάρες αυτά και για τον άνθρωπο, ποιος λέει όχι. Χάρες...«χαρότατες» να μου επιτραπεί ο όρος! Αλλά δεν είναι ο πρώτος σ' αυτές. 'Ερχεται δεύτερος. Μην πω και ιδρωμένος. Τι δεν κάνουν όλα αυτά και άλλα πολλά με τα πόδια τους; Χορό. Χορό δεν κάνουν. Χορό κάνει μόνο ο άνθρωπος. Εδώ, σε αυτή τη δράση/χάρη αυτό κι αν είναι χάρη χαρότατη! ο άνθρωπος δεν είναι απλώς ο πρώτος. Είναι ο μόνος. Θα αντιτείνει κάποιος ότι έχει δει και ζώα να κάνουν χορό. 'Οχι, δεν είναι χορός αυτό που έχει δει. Αυτό που έχει δει είναι τα γνωστά παυλόφεια ανακλαστικά. Τα εξαρτημένα ανακλαστικά. Χτυπάει λ. χ. το τύμπανο ο αρκουδιάρης και η αρκούδα ανεβοκατεβάζει τα πόδια, γιατί; Γιατί χτυπώντας το τύμπανο τη «χόρεψε» κάποτε στο ταψί με κάρβουνα αναμμένα από κάτω. Ανεβοκατέβαζε η έρμη τα πόδια από την καούρα στα πέλματα, χτυπούσε εκείνος το τύμπανο, δέθηκαν μέσα της ήχος και κάψιμο, κι όποτε πια ακούει στο μέλλον αυτόν τον ήχο, αντιδρά με χοροπηδητά περιμένει φωτιά στα πόδια της, έτσι είναι δασκαλεμένη. 'Οχι διδαγμένη, δασκαλεμένη. 'Εχει διαφορά το πράγμα. «Χτυπάτε νομήν!» πρόσταζε ο επικεφαλής τους σαλπιγκτές, όταν τα άλογα τίναζαν από την πείνα κλωτσιές στα τοιχώματα των βαγονιών «ίπποι 4, άνθρωποι 14» και τότε, «χτυπώντας νομήν» οι σαλπιγκτές, ησύχαζαν αυτά περιμένοντας ταή έτσι τα είχαν άλλη φορά κι εκείνα δασκαλέψει τους πρόσφεραν κάποτε ταή και την ίδια στιγμή έπαιζε η σάλπιγγα ένα συγκεκριμένο ήχο, τον ήχο της νομής. Το πήραν το μάθημα αυτά και σε ώρα ανάγκης «χτυπάτε νομήν, σαλπιγκτές!». Με κάτι τέτοια δασκαλεύονται-δαμάζονται διάφορα πλάσματα του ζωικού βασιλείου και κάνουν παιχνίδια οι δασκαλευτές-δαμαστές τους. Μερικά από αυτά τα παιχνίδια μοιάζουν με χορό. εν είναι. Ο χορός είναι τέχνη. Με τη ριζική σημασία της λέξης, από το αρχαίο ρήμα τίκτω. Πώς το είπε ο Πλάτων για τα ωραία ερωτικά, «τόκος εν καλώ» (Συμπόσιο, ΧΧV). Έτσι είναι ο χορός «τόκος εν καλώ». Ωραία πνευματική γέννα είναι. Γέννα, δύσκολο πράγμα, όπως κάθε κοιλοπόνεμα, ωραίο όμως, όπως κάθε τέχνη - δημιουργία. Τέχνη, όχι τεχνική. 'Οχι τεχνική με την ταπεινή έννοια: ένα, δύο, τρία βήματα μπροστά, ένα, δύο πίσω, φούρλα κι άντε και μια ηχηρή σφαλιάρα στο τακούνι και ξανά από την αρχή. 'Οχι τέτοιο. Αλλά να τινάξεις του ψήλου το κορμί σου, σαν για να φτάσεις τον ουρανό, v' ανοίξεις τα χέρια διάπλατα, σαν για v' αγκαλιάσεις τον κόσμο, και v' αμολήσεις τα πόδια να «γράψουν» και να «υπογράψουν» τα προσωπικά σου, κουβαλώντας σου «μελάνι» χέρια, μέση, κεφαλή κι όποια άλλη του κορμιού σου άρθρωση, τίποτα να μην κοιμάται την ώρα της «γραφής» σου κάτι ανάλογο με τα μελίσματα του τραγουδιού αυτά. 'Ολα να καλλιτεχνούν τα προσωπικά σου. Ποια προσωπικά; Την κύησή σου. Έχεις μέσα σου κύηση; Χαρές και λύπες και καημούς και βάσανα και ντέρτια και αγάπες και παράπονα κι αποθυμιές κι αραθυμιές κι αγκούσες έχεις; Αυτά. Είτε μόνος είτε με ταίρι είτε και σε κύκλιο χορό μπροστάρης, ό,τι «γράψεις» «τόκος εν καλώ» θα είναι, καλλιτεχνική δημιουργία. Κι ας μην είσαι Νουρέγιεφ ή Ουλάνοβα, να σε γράφει ο τύπος, να σε παίζει η τηλεόραση τη δική σου ώρα είσαι κάτι παραπάνω! Υπάρχουν μέρη, όπως οι Μηλίτσες της Μεσσηνίας και η

5 5 Κινίδαρος της Νάξου, που βγάζουν παραδοσιακούς χορευταράδες φίρμες. Εκεί, λέει, «οι άνθρωποι πρώτα χορεύουν και μετά μαθαίνουν να περπατάνε!» Ακούς; Ποιος Νουρέγιεφ και ποια Ουλάνοβα, άμα έχεις προικιό μεσα σου! εν πιάνεσαι με τίποτα! Αν τύχει μάλιστα και σε παρακολουθούν την ώρα της χορευτικής «γραφής» σου τίποτα ζευγάρια μάτια της αρεσιάς, τότε είναι που θα του δώσεις και θα καταλάβει. ιεγερτικό χορευτικής «γραφής» πρώτης τάξεως αυτό, εκεί να δεις «τόκος εν καλώ» που πέφτει! Κάτι λένε γι ' αυτό κάποια δημοτικά, ιδού ένα: Ένας λεβέντης χόρευε σε μαρμαρένιο αλώνι κι η κόρη που τον αγαπάει κι η κόρη που τον θέλει από μακριά τον χαιρετάει κι από κοντά του λέγει: Λεβέντη μου, πού ήσουν εψές, πού ήσουν προψές το βράδυ ; Ε, τώρα τι λέτε, πατάει στη γη αυτός; Ανεμοδούρα γίνεται. Κι ένα άλλο: Πέντε χοροί χοpεύανε κι οι πέντε αράδα αράδα. Και στον καλύτερο χορό χορεύει η Ζερβοπούλα. Κι αστράφταν τα μανίκια της κι ατράφτει η τραχηλιά της! Κι ο βασιλιάς επέρασε να λαγοκυνηγήσει και τ άλογο κοντοκρατεί και το χορό αγναντεύει. Να μη χεν ήμουν βασιλιάς, να μη χεν ήμουν ρήγας να πήγαιν να πιανόμουνα πο Ζερβοπούλας χέρι! εν ξέρω κανένα. Μόνο ο άνθρωπος έχει αυτό το προνόμιο. Χάρη στα πόδια του. Με αυτά υπερβαίνει τη φυσική κίνηση ως απλή αλλαγή θέσης στο χώρο και κάνει τέχνη, την τέχνη του χορού, έναν «τόκον εν καλώ». Με το χορό πας παρέκει από κει που σε άφησε η φύση, δίνεις μια κι από την απλή κίνηση, που σου 'δωσε η φύση να 'χεις εκεί πέρα για τις χρείες σου, πέτεσαι στη χορευτική φιγούρα, προσωπική σου δημιουργία και χαρά αυτό είναι η υπέρβαση. Κι αυτή την υπέρβαση την κάνεις με τα πόδια. Είναι ή δεν είναι τώρα δικαίωση των ποδιών ο χορός; Είναι. Την κίνηση ως αλλαγή θέσης στο χώρο την εξασφαλίζεις και με τεχνικά μέσα, το χορό ως «τόκον εν καλώ» ποτέ. Πόδια κολόνες ή λαμπάδες, λοιπόν, μένοντας αχόρευτα μένουν αδικαίωτα. Με τον όρο να χεις υλικό για «γράψιμο». Χορευτικό «γράψιμο». Κύηση που είπαμε. 'Εχεις; ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ ΧΑΝΣ ΚΡΙΣΤΙΑΝ ΑΝΤΕΡΣΕΝ Με τέτοιο «αγνάντεμα»; Ποιος σε πιάνει σε νάζια και καμώματα ειδικές γραφές αυτά! Τα νάζια, τα καμώματα ειδικές «γραφές». Αναβολικό πολύ δραστικό αυτά τα μάτια της αρεσιάς και κανένα χορευτικό δικαστήριο δε θα στηθεί να σε δικάσει. Αντίθετα θα εισπράξεις πολλά εύγε, όπως βεβαιώνει ένα άλλο σχετικό: Ένα κορίτσι αγαπώ και το μαθε όλο το χωριό. Κι απ ' την πλατεία σαν περνώ, οι λεβέντες με καμάρι λένε γεια στο παλικάρι. Ποιο από τα άλλα πλάσματα του ζωικού βασιλείου εγγίζει τα όρια του χορού ως τέχνης με την ανωτέρω έννοια, με την έννοια της κυριολεκπκής και μεταφορικής απογείωσης; Με την ευκαιρία του εορτασμού των 200 ετών από τη γέννηση του Δανού ποιητή-παραμυθά Χανς Κρίστιαν Άντερσεν αναδημοσιεύεται από τις «ΕΠΤΑ ΗΜΕΡΕΣ» της «Καθημερινής» (11 Σεπτεμβρίου 2005) αυτό το σχέδιο του ίδιου του Άντερσεν, που δείχνει τον εαυτό του στην Ελλάδα.

6 6 Ο Στέλιος Μπαϊρακτάρης και οι «Χριστιανικές Πεννιές» Θυμάμαι ανέκαθεν τον εαυτό μου περιτριγυρισμένο από τετράδια και βιβλία κι ανάμεσά τους χωμένο ένα φυλλαδιάκι με τέσσερις σελιδούλες όλες όλες και τ όνομά του με μαύρα γράμματα: «Χριστιανικές Πεννιές». Σ ό,τι δεν ήταν εικονογραφημένο δεν έδινα τότε σημασία, αυτό όμως το συμμάζευα, το διάβαζα και το φύλαγα για να το ξαναδιαβάσω, γιατί στην πραγματικότητα είχε εικόνες πολλές και πρωτότυπες της ουσίας, της φαντασίας και της καρδιάς Σε γύριζε ανά τους αιώνες, από την ελληνική επαρχία στην Ευρώπη, την Αφρική, την Ασία, σε νησιά και σε βουνά και πάντα πλησιάζοντας γνήσιους και μεγάλους ανθρώπους, δυνατούς, που θαυματούργησαν. Γλώσσα σύντομη, περιεκτική, ομαλή, καθομιλουμένη. Πρωτοτυπία, ποικιλία, επικαιρότητα και στο τέλος της πρώτης σελίδας ένα ρητό του Ευαγγελίου. Στις δυο μεσαίες σελίδες περνούσαν προσωπικότητες, αξιόλογα γεγονότα, χιούμορ, ρητά, παροιμίες, «φωτεινές ιστοριούλες» και στη μέση, σαν βάζο με λουλούδια, πάντα ένα διαλεχτό ποίημα, όπως: «Στέφανε! Πόσο γλυκά φώναξε τ όνομά μου κι όλα τ άλλαξε: το χάλυβα και το γρανίτη μάλαξε, μπάλσαμο καλωσύνης στάλαξε μεσ στην καρδιά μου» Κάτι λαμποκοπούσε από κείνες τις μικρές προτάσεις, κάποιες καμπανούλες χαρούμενα ηχούσαν, σ όλα τα μήκη και τα πλάτη απλώνονταν με χαρά χωρίς σύνορα, καμιά ψυχή δεν την άφηναν απ έξω Κι όσο περνούσαν τα χρόνια, τά βαλα τα φυλλαδιάκια αυτά και σαν σελιδοδείκτες στα συγγράμματα της Φιλοσοφικής Σχολής κι ύστερα στα διδακτικά βιβλία του Γυμνασίου, για να πω στα παιδιά κάτι από κει μέσα. Στη τέταρτη σελίδα υπήρχε ένα παγκόσμιο διαδίκτυο, πολύ πριν από το Ίντερνετ, κι αφού πεταγόσουν για μια ματιά από τη Δανία στην Κρήτη κι από την Ταϊλάνδη στην Αγκόλα και το Ισραήλ κλπ. κι αφού υπέβαλες τα σέβη σου στον Ραούλ Φολλερώ, τον γέροντα Πορφύριο, τον Ζεράρ Ντεπαρντιέ, τον Στέφανο Μπολέτση ή τον Κοπέρνικο, κατέληγες να διαβάσεις: Χριστιανικές Πεννιές: Δίμηνο Ορθόδοξο Χριστιανικό Φύλλο. Ιδιοκτήτης - Εκδότης: Στυλιανός Μπαϊρακτάρης, οδός Φ. Σμιθ 49, Αθήνα. Τιμή φύλλου 1 λεπτό Προσφέρεται Αυτός ο φιλόξενος οικοδεσπότης, που μας έστρωνε το πλούσιο τραπέζι τόσα χρόνια, αφού βγήκε στη σύνταξη από θεολόγος καθηγητής πριν λίγα χρόνια, έκανε πέρισυ και δεύτερη παύση σταματώντας την έκδοση του μικρού αυτού και θαυματουργού φύλλου. Τώρα ο «μπάρμπα Στέλιος», γιατί έτσι λέει τον εαυτό του, δεν θέλει να περιαυτολογήσει καθόλου Ήταν μαθητής, μου είπε, του 6 ου Γυμνασίου Αθηνών στη Γαργαρέτα όταν άρχισε να το εκδίδει μαζί με το νεωκόρο του Αγίου Αρτεμίου (Γιώργο). Μετά συνεργάστηκε με τον Ανδρέα Κεραμίδα, που ήταν καθηγητής του. Αλλά γρήγορα έμεινε όλη η ευθύνη επάνω του. Απέδειξε το θάρρος και το ζήλο του, γιατί δεν το κατέβασε αυτό το βάρος επί 60 χρόνια συνεχώς! Εν τω μεταξύ και μικρούς τόμους έχει δέσει και διαθέτει, και βιβλιαράκια με επιμέλεια έγραψε. Το τελευταίο: «Ακύλας και Πρίσκιλλα». Σ εμάς τι απομένει τώρα να πούμε σ έναν τέτοιο γενναίο και αφανή εργάτη της πέννας; Ένα μεγάλο ευχαριστώ απ την καρδιά μας, που τον διαβάσαμε και πάντα θα τον θυμόμαστε και θα τον διαβάζουμε στα φύλλα που έχουμε φυλαγμένα. Κι ευχές πολλές: όπως μας στήριξε και έγινε πλησίον σ εμάς, στα παιδιά μας, στους οικείους μας, σ όλους τους αναγνώστες του κόσμου, έτσι να τον κάνει οικείο Του ο Θεός και να τον περικυκλώσει με τη Χάρη Του για πάντα! Ευχαριστούμε, μπάρμπα Στέλιο, και καλή συνέχεια στον αγώνα. Γιατί «νου και καρδιά πυρπόλησες με δροσερή φωτιά!» Φαίδρα Τσελίκα Απέναντι από την Ακρόπολη, στο μικρό λόφο, που δεν είχε ακόμα το όνομα Μετς, στεκόταν ο περίφημος μύλος του Αργυρίου, μνημείο της προβιομηχανικής εποχής της Αθήνας. Φωτογραφία του Τζέϊμς Στίλμαν δημοσιευμένη στην Καθημερινή από τη Μαρία Καραβία. (4 Σεπτεμβ. 2005).

7 7 Ό,τι δίνεις, παίρνεις από την Eυγενία Χριστοπούλου - Ραδιοτηλεόραση Μια φορά κι έναν καιpό ήταν ενας φτωχός Σκωτσέζος αγρότης που τον έλεγαν Φλέμινγκ. Μια μέρα, ενώ βρισκόταν στο χωράφι και προσπαθούσε να τα φέρει βόλτα για την οικογένειά του, άκουσε τη φωνή ενός παιδιού που ζητούσε κλαίγοντας βοήθεια. Το κλάμα ερχόταν από τη μεριά ενός βούρκου, εκεί κοντά. Πέταξε τα εργαλεία του κι έτρεξε προς τα 'κει. Ένα τρομοκρατημένο αγόρι, ήταν βυθισμένο στη λάσπη μέχρι τη μέση και πάλευε να ελευθερωθεί ουρλιάζοντας. Χωρίς να χάσει χρόνο ο Φλέμινγκ έσωσε το αγόρι, που αλλιώς θα πέθαινε αργά και βασανιστικά. Την επομένη, μια φανταχτερή άμαξα με δύο άλογα σταμάτησε μπροστά από την αγροικία του Σκωτσέζου αγρότη. Κατέβηκε ένας καλοντυμένος ευγενής κύριος που του συστήθηκε ως ο πατέρας του αγοριού, που είχε σώσει ο Φλέμινγκ. «Θά 'θελα να σας ανταμείψω για την πράξη σας», είπε ο κύριος. «Σώσατε τη ζωή του γιου μου». «Όχι, δεν είναι δυνατόν να πληρωθώ για ό,τι έκανα» απάντησε ο Σκωτσέζος αγρότης, απορρίπτοντας την προσφορά. Την ίδια στιγμή, στην πόρτα του χαμόσπιτου εμφανίστηκε ο γιος του αγρότη. «Αυτός είναι ο γιος σας;» ρώτησε ο καλοντυμένος κύριος. «Μάλιστα», απάντησε με υπερηφάνεια ο αγρότης. «Θα κάνουμε μια συμφωvία. Αφήστε με να προσφέρω στο γιο σας, το ίδιο επίπεδο μόρφωσης που απολαμβάνει ο δικός μου. Αν ο μικρός μοιάζει στον πατέρα του, τότε χωρίς αμφιβολία μεγαλώνοντας θα γίνει κάτι, για το οποίο και οι δύο μας θα υπερηφανευόμαστε». "Ετσι κι έγινε. Ο γιος του αγρότη Φλέμιγκ παρακολούθησε τα καλύτερα σχολεία και αποφοίτησε από τη φημισμένη Ιατρική Σχολή του νοσοκομείου της Αγίας Μαρίας στο Λονδίνο. Είναι αυτός που κάποια στιγμή θα γίνει γνωστός σ' ολόκληρο τον κόσμο ως σερ Αλεξάντερ Φλέμινγκ, ο πατέρας της πενικιλίνης. "Επειτα από χρόνια, ο γιος του ευγενούς κυρίου, που σώθηκε από το βούρκο, χτυπήθηκε από βαριά πνευμονία. Ποιος του έσωσε αυτή τα φορά τη ζωή; Η πενικιλίνη! Ποιο ήταν το όνομα εκείνου του ευγενούς κυρίου; Λόρδος Ράντολφ Τσώρτσιλ. Το όνομα του γιου του; Σερ Ουίνστον Τσώρτσιλ. Πώς τα φέρνει καμιά φορά η ζωή... Ο «αμόρφωτος» αγρότης, πατέρας του πατέρα της πενικιλίνης, έσωσε τη ζωή του ανθρώπου που θα κυβερνούσε τόσα χρόνια τη Βρετανία και μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, θα χαρακτηριζόταν από τους συμπατριώτες του και όχι μόνο, ως ο πατέρας της νίκης. Πολλά διδάγματα μπορούν να εξαχθούν απ' αυτή την ιστορία των απίστευτων συμπτώσεων. Αυτός που την ανακάλυψε και την μετέδωσε μέσω της ιστοσελίδας του ιαδικτύου, θέτει στη διάθεσή μας τρία: Να δουλεύεις σαν να μη χρειάζεσαι τα χρήματα. Ν αγαπάς σαν να μην έχεις ποτέ πονέσει. να χορεύεις σαν να μην υπάρχει κανείς να σε δει. Φαντάζομαι, καταλαβαίνουμε όλοι τη σημασία των πιο πάνω παραινέσεων. Για όσους όμως θα 'θελαν κάτι περισσότερο, μπορώ να πω, εγώ τι καταλαβαίνω. Όταν, λοιπόν, δουλεύεις χωρίς να χρειάζεσαι τα χρήματα, σημαίνει πως αγαπάς τη δουλειά σου, όποια κι αν είναι αυτή και της δίνεις το 100% που της αναλογεί. Τότε, η δουλειά είναι απόλαυση και το αποτέλεσμα συνήθως άριστο. Τι σημαίνει ν' αγαπάς σαν να μην έχεις πονέσει ποτέ: Σημαίνει, ότι δεν χρεώνεις στα αισθήματά σου και συνεπώς και στα αντικείμενα της αγάπης σου, τους δικούς σου πόνους του παρελθόντος, τις αδικίες που πιθανόν έχεις υποστεί, τα συμπλέγματα και τις αποτυχίες. Τότε η αγάπη είναι καθαρή, άδολη και αφορά 100% τον άνθρωπο στον οποίο απευθύνεται. Και τέλος, να χορεύεις σαν να μην υπάρχει κανείς να σε δει. Αυτό ειδικά το τελευταίο, είναι υπέροχο ως σκέψη. Σημαίνει, κατά τη γνώμη μου, ό,τι κάνουμε να το κάνουμε για την προσωπική μας ευχαρίστηση, για τη χαρά που μας δίνει κι όχι για να πάρουμε αναγνώριση από τους άλλους. Τότε και μόνο τότε, τα έργα μας θα έχουν το 100% των δυνατοτήτων μας θα είναι έργα χρήσιμα, έργα τέχνης, με την πλατιά σημασία της λέξης. Το έστειλε ο συνδρομητής Σταμάτης Ροζάκης

8 8 ΑΝΑΚΑΛΥΨΗ Ανώνυμο κι απρόσωπο, ξένο και δίχος ήθος της πόλης μου το πλήθος. Συμφύρομαι και χάνομαι κι εγώ μέσα σ αυτό. Σαν όμως ψηλαφώ του κάθε αγνώστου μου κι αδιάφορου τον πόνο, τους καημούς, τη έννοια, βρίσκω ξανά τον αλλοτριωμένο μου εαυτό. Κι όλο και πιο πολλούς δικούς μου αναγνωρίζω. * * * ΤΟ ΥΦΑΝΤΟ ΜΟΥ Αν ήσουν Εσύ για με στου βίου μου την ύφανση στημόνι και υφάδι κι εγώ, στα χέρια Σου, ο αργαλειός, σίγουρα θά βγαινε ακόμη ένα αριστούργημα όπως των πρώτων «έξη ήμερών» το υφαντό μου. Θέλησε όμως η αγάπη Σου, έστω και αδέξια, εγώ να ρίχνω τη σαΐτα ώστε τελειώνοντας στην άκρη του το άσημο να υφάνω όνομά μου. ΤΟ ΧΡΕΟΣ Σαν ήμουν άγουρο παιδί, έκανα χίλια όνειρα κι ήταν ο κόσμος τόσο ωραίος! Σαν εμεγάλωσα, ζούσα με τόσες προσμονές κι ήταν ο κόσμος πάλι ωραίος! Μα τώρα που δεν είμαι πια παιδί μα ούτε νέος, βλέπω παντού το χρέος. Κι ως υποτάσσομαι σ αυτό παίρνει η ζωή μου νόημα κι ο κόσμος όπου ζω γίνεται πιο ωραίος! ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΠΑΠΑΣΠΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ, Αναβάσεις, Έκδοση Μαθητικού Συνεταιρισμού Δημοτικού Σχολείου Πυλών Καρπάθου, Κάρπαθος 2005 Δομήνικου Θεοτοκόπουλου (Γκρέκο) «Η προσκύνηση των ποιμένων»

9 9 ΠΑΙ ΙΚΟΙ ΣΤΙΧΟΙ Αγάπη «Εάν αγάπην μη έχω, ουδέν ειμί» Άλλοι μ ανέχονται, άλλοι μ εχθρεύονται, άλλοι περνούν αδιάφοροι μπροστά μου. Πολλοί δεν μ αγαπούν και δεν με σέβονται, μα εγώ τους έχω όλους στην καρδιά μου Στο χάος που αντικρύζω το παράδοξο, που οι δεσμοί αρχίζουν να σπανίζουν, μήπως η Αγάπη βρίσκει τέλος άδοξο στην εποχή που πάθη συγκλονίζουν; Πάρα πολλά ως τώρ αναζητήσαμε μέσα κι έξω από τα όρια της γης μας, μα είναι τραγικό που λησμονήσαμε την εντολή που δίνει ο Λυτρωτής μας Κι αν τα εμπόδια όλα ξεπεράσουμε και φθάσουμε στον κόσμο του απείρου, τι ωφελεί αν την Αγάπη χάσουμε στην τύρβη του ανθρώπινου ονείρου; Χρίστος Τσαχαγέας Καλή γνώμη της Barbara Hauck, 13 ετών Ο Άριστος χαμογέλασε σε έναν άγνωστο ξένο και τού δωσε παρηγοριά, που τον είδε θλιμμένο. Το λίγο αυτό τον έκανε καλύτερα να νοιώσει, κι αισθάνθηκε πως έπρεπε κι αυτός κάτι να δώσει τον φίλο του εθυμήθη, που τον είχε βοηθήσει και κάθησε και τού γραψε να τον ευχαριστήσει. Ο φίλος απ το γράμμα αυτό χαρά μεγάλη παίρνει κι αφήνει μέγα πουρμπουάρ σ αυτήν που τον σερβέρνει. Μ αυτό το φιλοδώρημα έκπληξη δοκιμάζει η σερβιτόρα. Τα λεφτά σε στοίχημα τα βάζει κερδίζει κι απ τα κέρδη αυτά σ ένα φτωχούλη δίνει. Το ανθρωπάκι ένοιωσε μεγάλη ευγνωμοσύνη, αμέσως κάτι αγόρασε να φάει ο καημένος, ήταν δυο μέρες νηστικός και ταλαιπωρημένος. Λοιπόν όταν τελείωσε το λίγο φαγητό του, ξεκίνησε να ζεσταθεί στο άθλιο δωμάτιό του. Γιατί κι αυτός δεν ήξερε από την ώρα εκείνη πως στο παλιό το σπίτι του καταστροφή θα γίνει. Καθώς στο δρόμο πήγαινε, ένα σκυλί κοιτάζει που απ το κρύο έτρεμε, κι αμέσως το φωνάζει το παίρνει για να ζεσταθεί το ζώο το καημένο το βάζει μεσ στο σπίτι του και δείχνει ευτυχισμένο. Την νύχτα που κοιμότανε μια πυρκαϊά αρχίζει και το σκυλάκι μύρισε κι επίμονα γαβγίζει! Έτσι σ αυτό στο κτίριο τριγύρω σηκωθήκαν και βγήκαν έξω τρέχοντας όλοι τους και σωθήκαν. Απ τους σωσμένους της βραδυάς, αυτής της άγριας ώρας ένα αγόρι έγινε και Πρόεδρος της χώρας. Απ το γλυκό χαμόγελο ετούτα είχαν αρχίσει του Άριστου, που ένα λεπτό δεν του είχε στοιχίσει. Καλά είναι τα μαθήματα, καλοί είναι και οι νόμοι μα πρώτα το χαμόγελο και η καλή η γνώμη. (Από τα παιδικά του Διαδικτύου) Το ανακάλυψε η Ξένη Σώντερς, το μετέφρασε ο Μάνος Τσελίκας

10 10 Το τελευταίο ραντεβού με την άλλη γυναίκα Μετά από 21 χρόνια γάμου βρήκα ένα καινούργιο τρόπο να κρατήσω ζωντανή τη σπίθα της αγάπης. Πρίν από λίγο καιρό βγήκα έξω μ' άλλη γυναίκα και μάλιστα ήταν ιδέα της συζύγου μου! «Ξέρω πως την αγαπάς», μου είπε μια μέρα! "'Ομως, εγώ αγαπώ εσένα», διαμαρτυρήθηκα. «Το ξέρω, αλλά αγαπάς κι εκείνην». Η άλλη γυναίκα που n σύζυγός μου ήθελε να βγω μαζί της ήταν η μητέρα μου, που ήταν χήρα τα τελευταία 19 χρόνια και τnv οποία επισκεπτόμουν πολύ σπάνια λόγω ιων πολλών υποχρεώοεών μου με τη δουλειά μου και τα τρία παιδιά μoυ. Εκείνο το ίδιο βράδυ τηλεφώνησα στη μητέρα μου και την κάλεσα έξω για φαγητό. «Τι συμβαίνει; Είσαι καλά;» με ρώτησε. Η μητέρα μου είναι από τους ανθρώπους εκείνους που ένα τηλεφώνημα αργά τη νύχτα ή μια απρόσμενη επίσκεψη, σημαίνοuν πως τα νέα δεν είναι και τόσο καλά. Γι αυτό την καθησύχασα. «Τίποτα, μαμά! Σκέφτηκα πως θα ήταν ωραίο να περνούοαμε λίγο χρόνο μαζί. Μόνο οι δυο μας». Σκέφτηκε για λίγο και είπε: «Πολύ θα μου άρεσε αυτό, παιδί μoυ». Εκείνη την Παρασκευή του ραντεβού, καθώς μετά την δουλειά πήγαινα για να ιην πάρω, ήμουνα λίγο νευρικός! 'Οταν έφτασα στο σπίτι της, είδα πως κι εκείνη ήταν λίγο νευρική μ αυτήν την απρόσμενη συνάντησή μας. Με περίμενε στην πόρτα έτοιμn. Είχε χτενίσει τα μαλλιά ιης ωραία, και φορούσε το φόρεμα που για τελευταία φορά είχε φορέσει στην επέτειο του γάμου της. Το χαμόγελό της ήταν υπέροχο και το πρόσωπό της έλαμπε! «Είπα στις φίλες μου πως θα βγω έξω με το γιο μου. Κι εντυπωαιάστηκαν», μου είπε καθώς έμπαιvε στο αυτοκίνητο. «Περιμένουν να τις πω, πως πέρασα!» Πήγαμε σ' ένα ωραίο και άνετο εστιατόριο. Η μητέρα μου μ' έπιασε από το μπράτσο γεμάτη καμάρι. Αφού καθίσαμε, έπρεπε να της διαβάαω το μενού, γιατί δεν βοηθούσαν και πολύ τα μάτια της. Καθώς τρώγαμε σήκωσα ιο μάτια μου και είδα τη μηιέρα μου να με κοιτάζει μ ένα νοσταλγικό χαμόγελο. «Εγώ ήμουνα εκείνη που σου διάβαζε το μενού όταν ήοουν μικρός». «Ε, τότε, μαμά, είναι καιρός να nρεμήσεις κι εγώ να σου το ανταποδώσω», απάντησα. Σ όλη τη διάρκεια του δείπνου συζητούσαμε για διάφορα θέματα. Ιδιαίτερα θέλαμε να μάθουμε τα νέα ο ένας για τον άλλο, έτσι δεν μπορέσαμε να πάμε κάπου αλλού που σχεδιάσαμε. 'Orαν λίγο αργότερα φθάναμε oτο σπίτι της, μου είπε: «Θα ήθελα πολύ, να ξαναβγούμε μαζί, με την προϋπόθεση όμως να σε καλέσω εγώ αυτή τη φορά». Συμφώνησα. «Πώς ήταν το δείπνο;» με ρώτησε η σύζυγός μου, όταν γύρισα στο σπίτι. «Πολύ ωραίο! Καλύτερο κι απ' ό,τι το περίμενα». Λίγες μέρες αργότερα, n μητέρα μου πέθανε από καρδιακή προσβολή. Έγινε τόσο ξαφνικά, που δεν είχα την ευκαιρία να κάνω τίποτα για εκείνη. Μετά από λίγο καιρό έλαβα ένα φάκελο που περιείχε μια απόδειξη πληρωμής από το ίδιο εστιατόριο που είχαμε φάει μαζί. Υπήρχε κι ένα σηρείωμα που έλεγε: «Προπλήρωσα για ένα δείπνο δύο ατόμων. 'Ημουνα σχεδόν σίγουρη πως δεν θα τα καταφέρω να είμαι εκεί. Πάρε τη γυναίκα σoυ και πηγαίνετε μαζί. Ποτέ δεν θα μάθεις, παιδί μου, τι σήμαινε για μένα εκείνη η βραδιά που περάσαμε μαζί. Σ αγαπώ, παιδί μου! Σ' αγαπώ πολύ. Η μάνα σου!". Εκείνη ακριβώς τη στιγμή κατάλαβα πόσο σημαντικό είναι να λες «σ αγαπώ» στην ώρα του, τότε που πρέπει. Και πόσο πολύτιμος είναι ο χρόνος που ξοδεύουμε με τα αγαπημένα μας πρόσωπα, χρόνος που άλλωστε τον αξίζουν. (Μετάφραση από τα αγγλικά) Το έστειλε η συνδρομήτρια Αλίκη Οικονόμου ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Τα πολύτιμα χέρια των μουσικών Για να μπορέσει ένας μουσικός να δώσει το πρώτο του ρεσιτάλ χρειάζεται δέκα χιλιάδες ώρες μελέτης και πλέον. Το φάσμα των παθήσεων του χεριού του μουσικού είναι μεγάλο και δημιουργεί την ανάγκη προσφυγής σε περισσότερες της μιας ειδικότητες, όπως ορθοπεδική, νευρολογία και φυσικοθεραπεία. Η ανάλυση του παιξίματος ενός οργάνου περιλαμβάνει περί τις 500 συνθετικές κινήσεις. Ένας βιολιστής, για να παίξει μια παρτιτούρα του Μπαχ για σόλο βιολί κάνει πλέον των 1200 κινήσεων ανά λεπτό, φθάνοντας τις 25 νότες το δευτερόλεπτο. Η αιτία της βλάβης είναι τόσο ο μεγάλος αριθμός επαναλαμβανομένων κινήσεων ανά λεπτό, όσο και η συνεχής πίεση από το στατικό φορτίο σε συγκεκριμένα σημεία του σώματος από ορισμένα όργανα (βιολί, άλλα έγχορδα, τρομπέτα). Πολλοί διάσημοι μουσικοί αναγκάστηκαν να μετριάσουν ή και να διακόψουν επί μακρόν την εργασία τους. Ο Ρόμπερτ Σούμαν και ο Γκάρυ Γκράφμαν υπέφεραν επι έτη από παθήσεις των άνω άκρων αλλάζοντας γιατρούς και θεραπείες χωρίς τελικά να βρουν λύση. Οι πιο σημαντικές και συχνές παθήσεις άνω άκρων στους μουσικούς είναι: 1. Το σύνδρομο υπέρχρησης (overuse), πάθηση παρεμφερής με τενοντίτιδα, 2. Το σύνδρομο πίεσης (παγίδευσης) νεύρων, 3. Οστεοαρθρίτιδα του αντίχειρα, 4. Επαγγελματικές κράμπες των μουσικών. Από μελέτη των ιατρών Ι. Ιγνατιάδη και άλλων, που δημοσιεύτηκε στο Ιατρικό Βήμα τ. 99, Ιούλ.- Αύγ. 2005

11 Η σελίδα της Ξένιας (επιμελείται η Σίρλεϋ Σώντερς) 11 Θεέ, όταν η σκέψη σου ξυπνάει την καρδιά μας, ας μην την ξυπνάει σαν τρομαγμένο πουλάκι, που πετάει γεμάτο ταραχή, αλλά σαν παιδί, που ξυπνάει απ τον ύπνο του με ουράνιο χαμόγελο. Sőren Kierkegaard Ευλογημένη εμπειρία Τα είχα χαμένα και ζήτησα ξεκαθάρισμα. Μου έδωσες σοφία και γνώση. Ζήτησα υπομονή και ανεκτικότητα και μ έβαλες μέσα στην κίνηση μια ώρα αιχμής. Είχα ανάγκη να μάθω το θέλημά σου για μένα. Βρέθηκα στη φυλακή, να μαρτυρώ αυτά που μου δίδασκες μαζί με την ανάρρωσή μου. Σε παρακάλεσα για φίλους και Εσύ μου έστειλες εκατοντάδες, να μ αγαπούν χωρίς όρους. Έμαθα τιμιότητα, σεβασμό και αρχές. Όμως πήρα πολύ περισσότερα από όσα ζήτησα με προσευχή κι είμαι πληρωμένος με το παραπάνω. Κάθε μία μέρα που συμβαίνει να ζω είμαι ευλογημένος Είσαι η Δύναμή μου, η οδός μου, η ισχύς μου. Έτσι το καταλαβαίνω. Αγνώστου (Μετάφραση Αλκ. Κροτωνιάτης) Ειρήνη Η ειρήνη δεν περιμένουμε να είναι σε ένα τόπο, όπου δεν υπάρχει θόρυβος, προβλήματα ή σκληρή δουλειά. Περιμένουμε να υπάρχει μέσα σ όλα αυτά, αλλά όταν έχεις γαλήνη στην καρδιά σου. Αγνώστου ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΕΠΙΚΙΝ ΥΝΑ Σαράντα πιλότοι παραπέμφθηκαν σε δίκη στην Καλιφόρνια για απάτη, επειδή πλαστογράφησαν ιατρικές βεβαιώσεις, για να αποκρύψουν παθήσεις όπως σχιζοφρένεια και σοβαρά καρδιακά προβλήματα, που θα τους υποχρέωναν να μην πετούν. Οι πιλότοι ισχυρίζονταν ότι είναι κατάλληλοι να οδηγούν αεροπλάνα, αλλά συγχρόνως εισέπρατταν επιδόματα αναπηρίας για καταστάσεις ασυμβίβαστες με το χειρισμό αεροσκάφους, όπως δήλωσε το Γραφείο του Εισαγγελέα Βόρειας Καλιφόρνιας. Στην ίδια ανακοίνωση αναφέρεται ότι άλλοι πιλότοι δεν ανέφεραν προηγούμενες καταδίκες τους για αδικήματα. Οι αρχές δήλωσαν ότι βρήκαν πιλότους, που συνέχιζαν να πετούν, αν και έπασχαν από σχιζοφρένεια, εξάρτηση από αλκοοόλ ή φάρμακα, σοβαρό πόνο στη ράχη και βαριά καρδιοπάθεια. Πρακτ. Ρώϋτερς, 19 Ιουλίου 2005 ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Ανέκδοτα Παρεξήγηση Ο Λεβί τηλεφωνάει στον ραβίνο του: «Ραββί, ξέρω ότι απόψε είναι η γιορτή Γιομ Κιπούρ, αλλά απόψε είναι κι ο τελικός των Γιάνκι στην τηλεόραση. Είμαι φανατικός μια ζωή και θέλω να δω τον αγώνα». Ο Ραβίνος απαντά: «Λεβί, υπάρχει λύση, γι αυτό υπάρχει το βίντεο». Ο Λεβί δείχνει έκπληξη: «Τι, μπορώ να μαγνητοσκοπήσω τη γιορτή Γιομ Κιπούρ;» * * * Πρακτική σκέψη Ο περιηγητής και ο οδηγός του Τόντο κατασκήνωσαν στη έρημο. Αφού έστησαν τη σκηνή τους κοιμήθηκαν βαθιά. Στη μέση της νύχτας ο Τόντο ξύπνησε τον περιηγητή και τον ρώτησε: «Αφέντη, κοίταξε στον ουρανό, τι βλέπεις;» Ο περιγητής απαντά: Βλέπω χιλιάδες άστρα. Και τι σου λέει αυτό; Ο περιηγητής σκέφτεται ένα λεπτό και λέει: Από αστρονομικής πλευράς, μου λέει ότι υπάρχουν εκατομμύρια πλανήτες και ίσως εκατομμύρια γαλαξίες. Από αστρολογικής πλευράς βλέπω ότι ο Κρόνος διέρχεται από τον Λέοντα. Ως προς την ώρα, είναι περίπου τρεις και τέταρτο το πρωΐ. Θεολογικώς, ότι ο Δημιουργός είναι παντοδύναμος και εμείς μικροί και ασήμαντοι. Μετεωρολογικώς δείχνει ότι θα έχουμε καλό καιρό. Εσένα τι σου λέει, Τόντο; Ο Τόντο δεν μιλάει και στο τέλος λέει: Αφεντικό πολύ ανόητος. Κάποιος έκλεψε σκηνή μας.

12 12 Η σελίδα του Τάσου Οικονόμου Οπτικές απάτες Αφού συγκεντώσεις το βλέμμα σου στο κέντρο, κούνησε το κεφάλι σου μπρος και πίσω Επάνω: Πόσα πόδια έχει ο ελέφαντας; Δεξιά: Πώς γίνεται αυτό;

13 Ιστορίες αγάπης και θάρρους 13 Το εικοστό τέταρτο σπίτι μας της Tammy Lambdin Τ ο Μάρτιο του 1975 η μητέρα μου, η μικρή αδελφή μου και εγώ ξαναγυρίσαμε στην πατρίδα μας, σε μια μικρή πόλη του Τεννεσή. Είχαμε φύγει από εκεί πριν από τρεις εβδομάδες για να πάμε κοντά σε μία θεία μου, που θα μας βοηθούσε. Για κάποιο λόγο όμως στην άκρη του ουράνιου τόξου δεν υπήρχε χρυσάφι και γυρίσαμε πίσω. Άλλωστε η Σίσυ και εγώ είχαμε συνηθίσει τις μετακομίσεις μετακομίσαμε συνολικά 23 φορές πριν εγώ γίνω 18 χρονών. Τότε ήμαστε εγώ 13 και η αδελφή μου 11 χρονών και είχαμε βαρεθεί να είμαστε τα καινούργια παιδιά στο σχολείο (έχω φοιτήσει σε 19 σχολεία). Ωσότου βρούμε σπίτι μείναμε σ ένα μοτέλ ξοδεύοντας τις ισχνές οικονομίες μας. Η μαμά τελικά βρήκε ένα σπίτι να νοικιάσουμε. Είχε δύο δωμάτια χτισμένα με τσιμεντόλιθους και ήταν πίσω από το σπίτι του ιδιοκτήτη. Ήταν μικρό, αλλά η Σίσυ κι εγώ το ειδαμε σαν παλάτι. Είχε πολύ μεγάλο κήπο με μηλιές. Τα πεσμένα μήλα μάζευαν τους λαγούς το χάραμα. Γίναμε φίλοι με τα γειτονόπουλα και παίζαμε στο φώς της κολόνας του δρόμου μέχρι αργά, όλο το καλοκαίρι. Περάσαμε καλά τον πρώτο καιρό κι ο κ. Χέντριξ, ο ιδιοκτήτης, συντηρούσε τον κήπο και το σπίτι. Τον Οκτώβριο η μητέρα μου έχασε τη δουλειά της. Το Νοέμβριο δεν πληρώσαμε το νοίκι, ούτε το εκέμβριο. Η Σίσυ και εγώ ετοιμαζόμαστε για νέα μετακόμιση. Κρίμα, τώρα που είμαστε τόσο καλά! Την πρώτη μέρα των διακοπών των Χριστουγέννων ο κ. Χέντριξ χτύπησε την πόρτα μας. Η μαμά έλειπε και του άνοιξα εγώ. Είχαμε πάρει προειδοποιήσεις για έξωση και δεν περίμενα κάτι καλό. Ο κ. Χέντριξ μου έδωσε ένα κουτί και μου είπε με χαμόγελο, «Ελπίζω κορίτσια να θέλετε λίγο ψωμί, που ψήνω μόνος μου τα Χριστούγεννα για τους φίλους». Απροετοίμαστη για κάτι τέτοιο, μουρμούρισα ταραγμένη ένα ευχαριστώ. Έκλεισα την πόρτα και ανοίξαμε με τη Σίσυ το κουτί με τα δώρα. Είχε φραντζόλες ζυμωτό ψωμί, μαρμελάδα, καραμέλες και καινούργιες κάλτσες και γάντια για τις τρεις μας. εν είχε χαρτιά για έξωση! Αυτή ήταν η πρώτη από τις καλοσύνες του κ. Χέντριξ. εν έπιασε τη μαμά ξανά να της πει για το νοίκι. Όταν φύγαμε μετά από πέντε χρόνια θα πρέπει να του χρωστούσαμε ενοίκια κάποιων ετών. Θα έπρεπε να μας είχε κάνει έξωση από καιρό. Όμως μείναμε στο εικοστό τέταρτο σπίτι μας πιο πολύ από πέντε χρόνια. Το ζυμωτό ψωμί ήταν νόστιμο, αλλά η οικογένεια Χέντριξ έδωσαν στη Σίσυ και σε μένα κάτι που δεν είχαμε ζήσει ποτέ στη σύντομη ζωή μας: σταθερότητα, ρίζες και την άνεση ότι ανήκουμε σε μια γειτονιά. Χάθηκε, αλλά βρέθηκε της Σάρας, μητέρας του Λουκά Θα ήμουν πολύ βιαστική την ημέρα εκείνη του Ιουλίου. Γι αυτό δεν άκουσα που έπεσε από την τσάντα μου το ηλεκτρονικό μου ημερολόγιο στο πάρκιν. Σ αυτό έχω φυλαγμένα τα τηλέφωνα, τις φωτογραφίες, τις ώρες συναντήσεων, τις ημερομηνίες γενεθλίων: με δυο λόγια, είναι το μυαλό μου. Αλλά και κάτι περισσότερο, το ημερολόγιο αυτό βοηθάει στην αναζήτηση του γιού μου Λουκά, που πάσχει από αυτισμό. Μου φεύγει σε δημόσιους χώρους και τρέχει. Αρκετές φοτρές έχω παρακαλέσει το προσωπικό ενός Μουσείου ή ενός κατάστήματος να με βοηθήσει να τον βρούμε δείχνοντας ψηφιακές φωτογραφίες του γιού μου στο ηλεκτρονικό ημερολόγιο. Οι φωτογραφίες είναι της ίδιας μέρας και δείχνουν ακριβώς τι φορούσε το παιδί, το ανάστημά του, τα μαλλιά του κλπ. Επειδή το σύνεργο αυτό με βοηθάει σε καθημερινά προβλήματα που δεν φαντάζεται κανείς, έψαξα στα έπιπλα, στην τσάντα μου, στο αυτόκίνητο, πουθενά δεν το βρήκα. Την Παρασκευή παρακάλεσα την Τζένα, που προσέχει το γιό μου, να έχει το νου της κι αυτή παντού, μήπως το βρει. Με ενσωματωμένη φωτογραφική μηχανή, με μνήμη που αντικαθίσταται και με μερικά παιχνίδια θα ήταν καλό εύρημα για κάποιον. Σκεφτόμουν να το δηλώσω στα «απωλεσθέντα αντικείμενα», αλλά πού το είχα χάσει; Και πότε ακριβώς μου έπεσε; Το Σάββατο μου τηλεφώνησε η Τζένα. Κάποιος Τζο την πήρε στο τηλέφωνο και ρωτησε αν ήξερε κανένα που έχασε ένα ηλεκτρονικό ημερολόγιο. Η Τζένα στην αρχή νόμισε πως είναι φάρσα, αλλά θυμήθηκε τι της είχα πει. Περιμένοντας ότι θα μου ζητήσουν χρήματα να μου το δώσουν, κάλεσα τον Τζό. εν ήθελε λεφτά, αλλά να βεβαιωθεί ότι η συσκευή ήταν πράγματι δική μου. Του είπα πώς θα έβρισκε στη συσκευή πρόσφατες φωτογραφίες του γιού μου. Σε μια ώρα συναντηθήκαμε στην αγορά. Ο Τζο, ο Κρις και ο Τιμ, τρεις νεαροί μου επέστρεψαν το ημερολόγιο χωρίς καμιά αμοιβή. Είχαν διαθέσει το Σάββατό τους παίρνοντας τυχαία τους αριθμούς που ήταν αποθηκευμένοι στη μνήμη της συσκευής. Οι αριθμοί ήταν τετρακόσιοι και χρειαζόταν επιμονή, θάρρος και τύχη. Τελικά πήραν τη Τζένα, η οποία ήξερε να τους πει για μένα. Ο Τζό, ο Κρις κι ο Τιμ επιστρέφοντας τη συσκευή μου μού έδωσαν κάτι παραπάνω από ένα καλό μαραφέτι. Όποιοι είναι σαν τον Τζο, τους φίλους του και τη Τζένα και το διαβάσουν, ας μάθουν ότι είναι οι ήρωές μου στον κόσμο. Με τις πράξεις τους μου επιβεβαιώνουν την πίστη μου, ότι υπάρχει καλωσύνη στους ανθρώπους.

14 14 Για να ευθυμήσουμε λίγο Βραδύνοες παντού Λέω στο σύλλογο των μεγαλοφυών Μένσα (αλλά δεν με ακούν) ότι η ευφυΐα έχει τα όριά της, ενώ η βραδύνοια δεν έχει όριο. Σε μια αμερικανική πόλη μια μητέρα πήγε σε μια προσκοπική συγκέντρωση, που την κάλεσε ο γιος της, και συνελήφθη. Παρακολουθούσε μια επίδειξη ενός αστυνομικού σκύλου, που μύριζε τα ναρκωτικά και τα ανακάλυπτε. Ξαφνικά ο σκύλος όρμησε στην δική της τσάντα και βρήκαν μέσα ένα σακουλάκι με απαγορευμένη ουσία. Άλλοι βραδύνοες δείχνουν έξυπνοι, αλλά όχι για πολύ. Το 1990 γράφτηκε μια ιστορία για ένα τέτοιο πρόσωπο στη Βόρεια Καρολίνα των ΗΠΑ, που αγόρασε ένα κουτί πολύ ακριβά πούρα και τα ασφάλισε. Τα κάπνισε όλα και πριν καλά καλά πληρώσει την πρώτη δόση των ασφαλίστρων ζήτησε αποζημίωση από την ασφαλιστική εταιρεία λέγοντας ότι τα πούρα χάθηκαν «σε μια σειρά από μικρές φωτιές». Αυτό βεβαίως ήταν αλήθεια. Η ασφαλιστική εταιρεία αρνήθηκε να πληρώσει, αλλά το δικαστήριο αποφάσισε να δικαιώσει τον καπνιστή λέγοντας ότι στους όρους του ασφαλιστικού συμβολαίου δεν υπήρχε διευκρίνιση ή ορισμός για το ποιες είναι οι «έκτακτες φωτιές». Η εταιρία έδωσε στον πονηρό μια επιταγή δολλαρίων. Αλλά μόλις έφτασε στην τράπεζα γελώντας σε όλο το δρόμο για να εξαργυρώσει την επιταγή, συνελήφθη για 24 εμπρησμούς, όσα τα πούρα του κουτιού. Με βάση την προηγούμενη κατάθεσή του για καταστροφικές φωτιές καταδικάστηκε σε δυο χρόνια φυλακή και πρόστιμο δολλαρίων. ================================= ΑΝΕΚΔΟΤΟ Πάει ένας Κύπριος σε ταχυφαγείο. - Θέλω ένα σάντουιτς. - Τι να βάλω μέσα? - Τυρίν, ντομάταν, πιπεριάν... - Φίλε, σε παρακαλώ, μπορείς να μη βάζεις "ν" στο τέλος των λέξεων; - Εντάξει! - Συνέχισε λοιπόν, τί άλλο να βάλω στο σάντουιτς; - Ζαμπό, μπέικο.. (Από το Διαδίκτυο) Αυτό κυκλοφορεί μεταξύ των Ελλήνων της διασποράς για να δείξει κάποια έθιμα και το άτοπο της κατά λέξη μετάφρασης εκφράσεων ΕΙΣΑΙ ΣΙΓΟΥΡΑ ΕΛΛΗΝΑΣ Α) ΑΝ ΚΑΝΕΙΣ ΤΑ ΠΑΡΑΚΑΤΩ 1. Αν η γιαγιά σου (ή η θεία) έχει μια θαυματουργική θεραπεία για όλα, 2. Αν κάποιος γονιός σου σου λέει ακόμα «κάτσε καλά» δημοσία, 3. Αν δίνεις στα παιδιά σου το όνομα του συμπέθερου ή της συμπεθέρας, 4. Αν σε κάθε στιγμή της ζωής σου δεν έχεις μαλώσει με ένα τουλάχιστο μέλος της οικογενείας σου, ώστε να μην του μιλάς, 5. Αν μπορείς να ξεχωρίσεις το κεφαλοτύρι από την κεφαλογραβιέρα, 6. Αν μπορείς να χορέψεις καλαματιανό, τσάμικο, ζεϊμπέκικο χωρις μουσική, 7. Αν ξέρεις πώς παίζεται ένα κομπολόϊ, 8. Αν έχεις στο νου σου τη φράση «στο λέω για το καλό σου», 9. Αν σε έχουν φοβερίσει με το μπαμπούλα ή το γέρο ή το ποντίκι όταν ήσουν μικρός, 10. Αν έχεις τώρα ένα μπουκάλι ούζο στο σπίτι. Β) ΑΝ ΜΙΛΩΝΤΑΣ «ΑΓΓΛΙΚΑ» ΛΕΣ (ΚΑΤΑ ΛΕΞΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΕΙΣ) 1. Are you working me? (Με δουλεύεις;) 2. You changed my lights (μου άλλαξες τα φώτα). 3. It rains chair legs (βρέχει καρεκλοπόδαρα). 4. Like the unfair curse (σαν την άδικη κατάρα). 5. Catch the egg and mow it (πιάσ τ αυγό και κούρεψ το). 6. How from here morning morning? (Πώς από εδώ πρωί πρωί;) 7. Are you asking and the change from over? (Ζητάς και τα ρέστα από πάνω;) 8. He who has the fly gets flied (όποιος έχει τη μύγα μυγιάζεται). 9. From here go and the others (από δω παν κι οι άλλοι). 10. It happened the come to see (έγινε το «έλα να δεις»). 11. Something's running down to the gypsies (κάτι τρέχει στα γύφτικα). 12. You ate my ears (μου έφαγες τ αυτιά). 13. You will eat wood (θα φας ξύλο). 14. I made them sea (τα έκανα θάλασσα). Το έστειλε ο Νίκος Ιωαννίδης

15 ΜΙΚΡΑ ΝΕΑ, ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΑΣΗΜΑΝΤΑ 15 ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΚΟΡΥΦΗΣ ΟΗΕ 2005 Η Συνάντηση Κορυφής του ΟΗΕ, η πιο μεγάλη συγκέντρωση ηγετών του κόσμου που έχει γίνει, άνοιξε στην Νέα Υόρκη την 14 η Σεπτεμβρίου με μια προειδοποίηση του Γενικού Γραμματέα Κόφι Αννάν, ότι «εκατομμύρια ζωές και οι ελπίδες δισεκατομμυρίων» αποτίθενται στην εκπλήρωση των υποσχέσεων που περιέχονται στις αποφάσεις, όπως γράφτηκαν στην τελική διακήρυξη της Συνάντησης. Μετά από μαραθώνιες συζητήσεις η επιτροπή πρακτικών κατέληξε στη διατύπωση των σκοπών του ΟΗΕ για την ανάπυξη, που είναι ο δραστικός περιορισμός των δεινών της ανθρωπότητας, δηλαδή της μεγάλης φτώχειας, της πείνας, της μητρικής θνησιμότητας, της έλλειψης ευκαιριών εκπαίδευσης, κι όλα αυτά μέχρι το έτος ΟΙ ΚΗΠΟΙ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ Το μυστήριο των «κήπων του διαβόλου» στην Αμαζονία λύθηκε από Αμερικανούς ερευνητές. Οι «κήποι», εκτάσεις που καλύπτονται εξ ολοκλήρου από ένα μόνο είδος δέντρου, δημιουργούνται από μυρμήγκια, τα οποία σκοτώνουν κάθε άλλο φυτό με «ενέσεις» οξέος. Το δέντρο που ευδοκιμεί στους παράξενους «κήπους», το Duroia hirsuta, έχει κούφιο βλαστό, μέσα στον οποίο ζουν τα μυρμήγκια, προστατευμένα από τους υποψήφιους θηρευτές τους. Το θέαμα των εκτάσεων που περιλαμβάνουν μόνο ένα φυτό μοιάζει ακόμα πιο παράξενο στο τροπικό υγρό δάσος του Αμαζονίου, γνωστό για την εξαιρετικά υψηλή βιοποικιλότητά του. Οι ντόπιοι Περουβιανοί αποδίδουν το φαινόμενο σε υπερφυσικές δυνάμεις, εξ ου και «κήποι του διαβόλου». Ο διάβολος, όπως, διαπιστώθηκε, είναι το μυρμήγκι Myrmelachista schumanni, το οποίο έχει ανακαλύψει μια ευφυή τακτική για να βοηθά το φυτό-ξενιστή του να επεκτείνει έτσι τις αποικίες του. «Είναι εκπληκτικό το πώς τα μυρμήγκια ασκούν τόσο έλεγχο στο περιβάλλον τους», σχολιάζει στο περιοδικό Nature η Ντέμπορα Γκόρντον, μέλος της ομάδας του Πανεπιστημίου Στάνφορντ. Φυτεύοντας δενδρύλλια διαφορετικών ειδών μέσα στους κήπους, οι βιολόγοι μπόρεσαν να δουν πώς το μυρμήγκι σκοτώνει τα ξένα φυτά. Τα έντομα πρώτα δαγκώνουν τα φύλλα και στη συνέχεια διοχετεύουν στην τρύπα μια σταγόνα μυρμηκικού οξέος που εκκρίνεται από την κοιλιά τους. Το φυσικό δηλητήριο μεταφέρεται σε ολόκληρο το φυτό μέσω των αγγείων του. Λίγες μόνο ώρες μετά την «ένεση», τα φύλλα κιτρινίζουν και πέφτουν. Το Myrmelachista schumanni είναι το μόνο γνωστό είδος μυρμηγκιού που χρησιμοποεί το μυρμηκικό οξύ ως ζιζανιοκτόνο. Το επόμενο μυστήριο που σκοπεύουν τώρα να λύσουν οι ερευνητές είναι το πώς τα μυρμήγκια αναγνωρίζουν το φυτό-ξενιστή τους από τα γειτονικά είδη. news.in.gr ΚΑΤΑΠΟΛΕΜΗΣΗ ΠΟΛΙΟΜΥΕΛΙΤΙΔΑΣ Λόγω της ανησυχίας για την επέκταση της πολιομυελίτιδας σε κάποιες χώρες αποφασίσθηκε από την Παγκόσμια Πρωτοβουλία για την Εξάλειψη της Πολιομυελίτιδας ένα νέο φιλόδοξο πρόγραμμα εμβολιασμού που θα περιλάβει περισσότερα από 34 εκατομμύρια παιδιά και θα προλάβει τις κινητικές αναπηρίες και την επανεγκατάσταση της νόσου σε μερικές περιοχές. Η εκστρατεία κατέστη δυνατή χάρις σε δωρεές του ιδρύματος Bill and Melinda Gates (είναι η οικογένεια του Προέδρου της Εταιρείας Microsoft) και άλλων δωρητών, όπως της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Τμήμα Ανθρωπιστικής Βοήθειας) και κάλυψε τις χώρες Τζιμπουτί, Σομαλία, Ερυθραία, Αιθιοπία, Σουδάν, Υεμένη και τμήματα άλλων χωρών. Η ΑΛΛΑΓΗ ΚΛΙΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΟΥ Μία αναφορά προς την Βρετανική Κυβέρνηση λέει ότι η αλλαγή του κλίματος θα μπορούσε να οδηγήσει στην εξαφάνιση πολλών ζώων, όπως τα αποδημητικά πτηνά. Οι πάγοι που λυώνουν, οι έρημοι που επεκτείνονται και η επίδραση της θερμοκρασίας της θάλασσας στην αναπαραγωγή των χελωνών είναι μεταξύ των απειλών που διαπιστώθηκαν. Η έκθεση παρουσιάστηκε σε μια συνάντηση των υπευθύνων για προγράμματα προστασίας της φύσεως της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, που έγινε στη Σκωτία. Αναφέρει ότι η θέρμανση της γης έχει ήδη αλλάξει τη διαδρομή μετανάστευσης μερικών πουλιών και άλλων ζώων. Στη συνάντηση αυτή συζητήθηκαν και τρόποι, για να βοηθηθούν τα άγρια ζώα σε μια προσαρμογή στη, αύξηση θερμοκρασίας του Πλανήτη. Ακόμα και ελαφρές αλλαγές θερμοκρασίας της θάλασσας μπορεί να προκαλέσουν δραματικές αλλαγές σε ζωϊκά είδη, αφού έτσι αραιώνουν οι μικροοοργανισμοί του πλαγκτού, οι οποίοι είναι η βάση διατροφής όλων των θαλασσίων ζώων. Έτσι μειώνεται και ο πληθυσμός των πουλιών της θάλασσας, που εξαρτώνται από τα ψάρια. Μερικές από τις άλλες συνέπειες, που απειλούνται λόγω της αλλαγής του κλίματος είναι: Η αύξηση των τυφώνων, που καταστρέφει τις φωλιές των μεγάλων θαλασσίων πουλιών του γένους άλμπατρος, που έχουν ήδη περιορισθεί από τα αγκίστρια των ψαράδων, τα οποία αρπάζουν. Η άνοδος της στάθμης του θαλασσίου νερού, που καταστρέφει τις αμμουδιές, όπου αναπαράγονται οι χελώνες, για παράδειγμα, και οι φώκιες. Τα πιο ζεστά νερά προκαλούν και αλλαγή φύλου των αυγών, γεννιούνται δηλ. μόνο θηλυκές χελώνες!

16 16 Πήγα, είδα, διάβασα, άκουσα και νομίζω Τ ην 28 η Οκτωβρίου ο Αλέξανδρος Γεωργιάδης μου έγραψε: «Ας αφήσουµε τα επίσηµα νούµερα του ΟΗΕ καθως και δηλώσεις των πρωταγωνιστών εκείνης της εποχής να µας δώσουν την πραγµατική διάσταση και το βάρος του πράγµατος και εάν τελικά έγινε ή δεν έγινε κάτι σοβαρό, άξιο µνήµης». Και μου μετέφερε τα εξής εντυπωσιακά στοιχεία, που επιβεβαιώνουν ότι «ο αγώνας και η ανδρεία μετριούνται με αυτό που μας στοιχίζουν και όχι με τις καταστροφές που προξενούμε στους άλλους»: ΗΜΕΡΕΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ Ελλάς: 219 Νορβηγία 61 Γαλλία 43 [Η υπερδύναμη της εποχής] Πολωνία 30 Βέλγιο 18 Ολλανδία 4 Γιουγκοσλαβία 3 Δανία 0 μέρες. [ Οι Δανοί παραδόθηκαν σε έναν μοτοσικλετιστή του Χίτλερ, ο οποίος μετέφερε στον Δανό βασιλιά αίτηση του Χίτλερ για διέλευση των ναζιστικών στρατευμάτων, ο Δανός βασιλιάς σε ένδειξη υποταγής παρέδωσε το στέμμα του στον μοτοσυκλετιστή, για να το πάει στο Βερολίνο και στον Χίτλερ ] Τσεχοσλοβακία 0 Λουξεμβούργο 0 ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΑΠΩΛΕΙΕΣ Οι νεκροί Ελληνες στρατιώτες ανήλθαν κατά την διάρκεια των 219 ημερών στους Κατά την διάρκεια της κατοχής που ακολούθησε τα κατοχικά στρατεύματα εκτέλεσαν : Γερμανοί: Έλληνες Boύλγαροι: Ιταλοί: Αλβανοί: 1165 (Πάργα, Μαργαρίτιο, Παραμυθιά) Συνολικές απώλειες σε ποσοστό επί του πληθυσμού (εκτελέσεις, κακουχίες, μάχες) Ελλάς 10% ( ) Σοβ. Ενωση 2,8% Ολλανδία 2,2% Γαλλία 2% Πολωνία 1,8% Γιουγκοσλαβία 1,7% Βέλγιο 1,5% Η γενναιότητα των Ελλήνων και οι παραπάνω θυσίες κατά τον πόλεμο του και η αντίσταση δικαιολογούν τους ύμνους των συμμάχων προς την Ελλάδα τότε. Είναι σημαντική η δήλωση του Ιωσήφ Στάλιν ότι «η αντίσταση των Ελλήνων έκρινε τον Β Παγκόσμιον Πόλεμο." Η Ελληνική Εθνική Επιτροπή της UNICEF γιόρτασε στις 16 Νοεμβρίου τη 16 η επέτειο από την υιοθέτηση της Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Παιδιού στη Στοά του Βιβλίου (οδός Πεσματζόγλου). Εκτός από το Συμβούλιο της Οργάνωσης παρεβρέθηκαν η Δήμαρχος Αθηναίων Κα Ντόρα Μπακογιάννη, ο συνθέτης Διον. Σαββόπουλος, η Κα Ελένη Σαμαράκη, ο Καθηγ. κ. Αλέξης Μητρόπουλος κ.ά. Η UNICEF ιδρύθηκε το 1945 ως η έναρξη παγκόσμιας προσπάθειας για την διατροφή, την περίθαλψη, την εκπαίδευση, την ψυχαγωγία, τη σωτηρία από τη εκμετάλλευση και γενικώς για τα ανθρώπινα δικαιώματα του παιδιού. Η Ελλάδα επικύρωσε με τις πρώτες χώρες τη «Χάρτα των Δικαιωμάτων του Παιδιού» το Σωστά πιστεύουν οι υπεύθυνοι της Οργάνωσης ότι η διαπαιδαγώγηση των πολιτών για το σκοπό της προστασίας των δικαιωμάτων του παιδιού σ όλο τον κόσμο πρέπει ν αρχίσει από το νηπιαγωγείο και το σχολείο. Γι αυτό ζητούν κάθε χρόνο από τους μικρούς μαθητές να ζωγραφίζουν με θέμα την ειρήνη, την αγάπη και την άλληλεγγύη για τα παιδιά όλου του κόσμου. Στην αρχή η Δήμαρχος είπε ότι η μάχη κατά της φτώχειας μπορεί να κερδηθεί. Τόνισε ότι «τα παιδιά ζωγραφίζοντας δεν σκέφτηκαν τα δικά τους δικαιώματα, αλλά τα δικαιώματα των παιδιών όλου του κόσμου». Και τελείωσε λέγοντας ότι τα παιδιά την ώρα που φτιάχνουν τα σχέδια στα τετράδιά τους και στις μεγάλες ομαδικές εικόνες παίρνουν μέσα τους τα μηνύματα της αγάπης, της ειρήνης και της αλληλεγύης. Μαθαίνουν και φωνάζουν και σε μας ότι εκατομμύρια παιδιά στην Αφρική και στην Ασία δεν είναι σίγουρα ότι θα έχουν νερό ή φαγητό ή φάρμακα την επομένη. Ωραία μίλησε από την καρδιά του και ο Διονύσης Σαββόπουλος: «Γιατί πάντα μας συγκινεί η παιδική ζωγραφική; Επειδή σκεπτόμαστε το παιδί ενώ ζωγραφίζει και αισθανόμαστε πάλι παιδιά, δηλαδή μπορούμε πάλι να προσευχόμαστε» Κατόπιν δόθηκαν τα βραβεία, που απένειμε ειδική επιτροπή με πρόεδρο τον συγγραφέα παιδικών βιβλίων κ. Κοντολέοντα, σε παιδιά (σε τάξεις) από σχολεία και νηπιαγωγεία διαφόρων περιοχών της Ελλάδας. Η παιδική χορωδία του Δημοτικού Σχολίου Τυφλών (ΚΕΑΤ) τραγούδησε με ζήλο και πολλή επιτυχία παιδικά τραγούδια («Αν όλα τα παιδιά της γης εστήνανε χορό») Μπορούμε να βοηθήσουμε το έργο της UNICEF αγοράζοντας κάρτες χριστουγεννιάτικες, δώρα, γραφικά είδη κλπ. Παραγγελίες στο τηλέφωνο Ιστοσελίδα: gr Μ.Τ.