Hανάγκη να ενώσουν οι άνθρωποι τις δυνάμεις τους,

Transcript

1 ΤΡΙΜΗΝΗ ΠΕΡΙΟΔΙΚΗ ΕΚΔΟΣΗ ΚΟΥΡΟΥΝΙΩΤΩΝ ΕΓΡΗΓΟΡΙΑΝΩΝ ΧΙΟΥ ΧΡΟΝΟΣ 20oς, ΤΕΥΧΟΣ 80, ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ - ΜΑΡΤΙΟΣ - ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2015, ΤΙΜΗ 1 ΕΥΡΩ. Πειραιώς 43, Αθήνα avlogiros@yahoo.gr ΑΡΘΡΑ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΕΜΒΑΣΜΑΤΑ Πέτρος Μοσχούρης, Βασ. Γεωργίου Β αρ. 17, Πειραιάς Ο σύλλογος ως πρόταση πολιτισμού Ποιος είναι ο σκοπός σου; Να μάχεσαι να πιαστείς στέρεα από το κλαρί, κι είτε σα φύλλο, είτε σαν άνθος, είτε σαν καρπός να σαλεύει μέσα σου, ν ανανεώνεται και ν αναπνέει ολάκερο το δέντρο. Το πρώτο σου χρέος, εχτελώντας τη θητεία σου στη ράτσα, είναι να νιώσεις μέσα σου όλους τους πρόγονους. Το δεύτερο, να φωτίσεις την ορμή τους και να συνεχίσεις το έργο τους. Το τρίτο σου χρέος, να παραδώσεις στο γιο τη μεγάλη εντολή να σε ξεπεράσει Ν. Καζαντζάκης Hανάγκη να ενώσουν οι άνθρωποι τις δυνάμεις τους, συγκροτώντας συλλογικές ομάδες είναι τόσο παλιά όσο περίπου και το ανθρώπινο γένος. Στις πρωτόγονες κοινωνίες οι άνθρωποι ένωναν τις δυνάμεις τους για να αντιμετωπίσουν από κοινού τα στοιχεία της φύσης, τις επιδρομές των ζώων και των άλλων φυλών και για την εξεύρεση τροφής. Η ραγδαία πολιτισμική και κοινωνική εξέλιξη, που στηρίχθηκε στον ανθρώπινο νου -μοναδικό και ανεπανάληπτο στα έμβια όντα- άλλαξε τις αιτίες της συγκρότησης των ανθρώπων σε κοινωνικά σύνολα. Δεν άλλαξε όμως την ανάγκη να οργανώνονται οι άνθρωποι σε κοινές ομάδες με κοινά ενδιαφέροντα και κοινούς στόχους, με σκοπό να ενώσουν τις δυνάμεις τους για την επίτευξη αυτών των στόχων. Στόχων που θα ταν αδύνατον να επιτευχθούν από τον καθένα ατομικά. Η κατάκτηση απείρων γνώσεων, ως καταστάλαγμα καταγεγραμμένης ανθρώπινης εμπειρίας αιώνων και η καθυπόταξη της φύσης στις ανθρώπινες ανάγκες, είχε ως αποτέλεσμα ο πολιτισμός μας από υπερφυσικός που ήταν στην αρχαιότητα να είναι πλέον ανθρωποκεντρικός. Αυτός ο ανθρωποκεντρισμός αποκόπηκε από την αρχαιοελληνική θεώρηση των πραγμάτων και, κυρίως απομακρύνθηκε από το θείο. Στις σύγχρονες κοινωνίες η ύλη πήρε την πρωτοκαθεδρία από το πνεύμα. Ο άνθρωπος θεωρεί πως αυτός είναι το κέντρο του κόσμου, παρ ότι γνωρίζει με βεβαιότητα πλέον, πως αποτελεί ένα απειροελάχιστο σημείο του σύμπαντος. Τέτοιες αντιλήψεις ενισχύουν τον ατομοκεντρισμό από τη συλλογικότητα. Σήμερα με πολύ μεγάλη ευκολία βάλαμε το Εγώ(!) πάνω από το Εμείς. Και τέτοιες νοοτροπίες δεν ευνοούν, τις συλλογικές προσπάθειες, την ανάπτυξη σχέσεων κοινωνίας με τους άλλους ανθρώπους. Η αναβίωση της συλλογικότητας στο κοινωνικό γίγνεσθαι στις μέρες μας -σε μια εποχή βαθύτατης οικονομικής και ηθικής κρίσης,-δεν είναι απλά ζητούμενο αλλά επιτακτική ανάγκη. Είναι ο μόνος μηχανισμός αντίστασης στον παγκόσμιο έλεγχο ψυχών και συνειδήσεων που επιβάλλεται από αόρατα κέντρα εξουσίας. Η διατήρηση και προβολή της πολιτιστικής και κοινωνικής ιδιαιτερότητας των κοινωνιών είναι κάτι παραπάνω από αναγκαίο σήμερα. Κοινωνικές ομάδες που δεν διαθέτουν συλλογικά όργανα οφείλουν άμεσα να συστήσουν. Καταθέσαμε τις παραπάνω σκέψεις, με αφορμή τη δυστοκία που παρουσιάστηκε να βρεθούν μέλη του Συλλόγου για να στελεχώσουν τη διοίκησή του. Επιτρέψτε μας, φίλες και φίλοι αναγνώστες, ιδιαίτερα εκείνοι που δεν έλκουν την καταγωγή τους από τα χωριά μας, να επανέλθουμε και σ αυτό το τεύχος της εφημερίδας μας, στο μείζον θέμα της έλλειψης προσώπων διοίκησης με το οποίο είχαμε ασχοληθεί και στο προηγούμενο φύλλο. Η απροθυμία των μελών του Συλλόγου να εκτεθούν σε υπεύθυνες διοικητικές θέσεις κάλυψε το μεγαλύτερο μέρος της συζήτησης της Γενικής Συνέλευσης του περασμένου Μαρτίου. Προκάλεσε μεγάλο προβληματισμό σ εκείνους τους συγχωριανούς μας που πιστεύουν στην αναγκαιότητα της ύπαρξης του Συλλόγου και τον στηρίζουν με κάθε τρόπο όλα τα χρόνια, από την ίδρυσή του μέχρι σήμερα. Και παρά την πολύπλευρη και τεκμηριωμένη επιχειρηματολογία για την αδήριτη ανάγκη της ύπαρξης του Συλλόγου, από έμπειρα και καταξιωμένα μέλη του, η απροθυμία ήταν διάχυτη και με πολύ μεγάλη δυσκολία βρέθηκαν οριακά τα άτομα που θα τον στελεχώσουν διοικητικά για την επόμενη διετία. Η έλλειψη προσώπων διοίκησης αναπόφευκτα θα οδηγήσει στη διάλυση του Συλλόγου. Έτσι, σε μια εποχή που η ανάγκη συγκρότησης και λειτουργίας συλλογικών κοινωνικών ομάδων φαντάζει απολύτως αναγκαία, εμείς, που διαθέτουμε μια τέτοια οργανωμένη και δυναμική ομάδα, το Σύλλογό μας, θα εμφανίσουμε το παράδοξο φαινόμενο να τη χάσουμε επειδή δεν υπάρχουν άτομα να τον διοικήσουν. Απευθυνόμαστε στους νέους Κουρουνιώτες και Εγρηγοριανούς, είτε είναι μέλη του Συλλόγου είτε -από αμέλεια, θέλουμε να πιστεύουμε- δεν είναι, και τους ρωτούμε. Θέλουν να ζήσουν εκείνοι και τα παιδιά τους σε μιαν απρόσωπη κοινωνία, δίχως πολιτιστική ταυτότητα; Θέλουν να ζήσουν σε μια κοινωνία απόλυτου ατομισμού όπου ο διπλανός τους θα είναι ένας κυνικά αριβίστας που ζει στον απόλυτο εγωισμό του και ενδιαφέρεται αποκλειστικά για το άτομό του, αδιαφορώντας για τα πάθη των γύρω του; Θέλουν να αποφασίζουν οι άλλοι για τον τρόπο που θα διασκεδάζουν, που θα μορφώνουν τα παιδιά τους, που θα δοξάζουν το Θεό τους, που θα ερωτεύονται, για τη ίδια τους τη ζωή; Ή προτιμούν να αποφασίζουν οι ίδιοι για τις τύχες τους; Να διαλέγουν τον τρόπο που θα χορεύουν, που θα τραγουδούν, που θα γλεντούν, ακολουθώντας το δρόμο που τους έμαθαν οι πρόγονοί τους, διατηρώντας και εξελίσσοντας το δικό τους πολιτισμό, τον τρόπο ζωής που παρέλαβαν, τις αξίες ζωής που κληρονόμησαν; Επιθυμούν να παραδώσουν στα παιδιά τους, ως πολύτιμα διαδήματα, τα διαμάντια του πολιτισμού που παρέλαβαν από τους προγόνους τους; Αν επιθυμούν τον πρώτο τρόπο ζωής μπορούν να συνεχίσουν να αδιαφορούν για τη συλλογική προσπάθεια της παροικίας μας στην Αττική. Να ζουν την επίπλαστη ευδαιμονία που τους χαρίζουν τα φανταχτερά περιτυλίγματα του σύγχρονου καταναλωτικού πολιτισμού μας. Μπορούν να συνεχίσουν να ζουν τη ψευδαίσθηση ζωής που τους προβάλει ο τηλεοπτικός τους δέκτης στη ζεστασιά του καναπέ τους. Ας μείνουν κλεισμένοι στο άτομό τους, φυλακισμένοι στο χρυσό κελί που τους χάρισαν οι αόρατοι δεσμοφύλακες που μας κυβερνούν! Βαθιά πεποίθησή μας, όμως, είναι πως οι νέοι Κουρουνιώτες και Εγρηγοριανοί θα διαλέξουν το δεύτερο τρόπο ζωής. Πως θέλουν να γίνουν μέρη του συλλογικού δέντρου της πολιτιστικής μας παράδοσης. Του δέντρου που έχει τις ρίζες του βαθιά στα χώματα της Αμανής, αντλεί ζωοφόρους χυμούς από τον πολιτισμό που μας παρέδωσαν οι πρόγονοί μας και αναπτύσσεται και εξελίσσεται με τις προσπάθειες όλων μας. Αυτού του δέντρου κορμός, κλαδιά, φύλλα και χυμώδεις καρποί είμαστε. Κάθε μέλος που αποκόπτεται απ αυτό είναι καταδικασμένο να ξεραθεί και να σαπίσει στην έρημο της παγκοσμιοποίησης που ζούμε! Η ανάγκη για επιβίωση μέσα σ αυτή την πολιτιστική έρημο που ζούμε ευχόμαστε και ελπίζουμε να αποδειχθεί εφαλτήριο για τη διαμόρφωση νέας ενεργού συλλογικής συνείδησης στους νέους συγχωριανούς μας. Όχι για να αναβιώσουμε ως νοσταλγική αναπαράσταση τον πατρογονικό μας πολιτισμό, αλλά με βάση αυτόν να εξελίξουμε πολιτισμικά και συλλογικά τον τρόπο ζωής μας! Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΚΟΥΡΟΥΝΙΩΤΩΝ ΕΓΡΗΓΟΡΙΑΝΩΝ ΧΙΟΥ ΑΤΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΤΟΥ «ΑΥΛΟΓΥΡΟΥ» ΕΥΧΟΝΤΑΙ ΣΤΟΥΣ ΚΟΥΡΟΥΝΙΩΤΕΣ ΚΑΙ ΕΓΡΗΓΟΡΙΑΝΟΥΣ ΚΑΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΜΑΣ ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ

2 2 Αυλόγυρος Τεύχος 80 ΣΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΚΑΙ ΞΩΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΟΙ ΠΑΜΜΕΓΙΣΤΟΙ ΤΑΞΙΑΡΧΕΣ Α) Αρχιστράτηγος Μιχαήλ: Ο ἡλιόμορφος νοῦς Καὶ ὤφθη ἄλλο σημεῖον ἐν τῷ οὐρανῷ, καὶ ἰδοὺ δράκων πυρρὸς μέγας, ἔχων κεφαλὰς ἑπτὰ καὶ κέρατα δέκα, καὶ ἐπὶ τὰς κεφαλὰς αὐτοῦ ἑπτὰ διαδήματα, καὶ ἡ οὐρὰ αὐτοῦ σύρει τὸ τρίτον τῶν ἀστέρων τοῦ οὐρανοῦ, καὶ ἔβαλεν αὐτοὺς εἰς τὴν γῆν. καὶ ὁ δράκων ἕστηκεν ἐνώπιον τῆς γυναικὸς τῆς μελλούσης τεκεῖν, ἵνα, ὅταν τέκῃ, τὸ τέκνον αὐτῆς καταφάγῃ Καὶ ἐγένετο πόλεμος ἐν τῷ οὐρανῷ ὁ Μιχαὴλ καὶ οἱ ἄγγελοι αὐτοῦ τοῦ πολεμῆσαι μετὰ τοῦ δράκοντος καὶ ὁ δράκων ἐπολέμησε καὶ οἱ ἄγγελοι αὐτοῦ, καὶ οὐκ ἴσχυσεν, οὐδὲ τόπος εὑρέθη αὐτῷ ἔτι ἐν τῷ οὐρανῷ. καὶ ἐβλήθη ὁ δράκων, ὁ ὄφις ὁ μέγας ὁ ἀρχαῖος, ὁ καλούμενος Διάβολος καὶ ὁ Σατανᾶς, ὁ πλανῶν τὴν οἰκουμένην ὅλην, ἐβλήθη εἰς τὴν γῆν, καὶ οἱ ἄγγελοι αὐτοῦ μετ αὐτοῦ ἐβλήθησαν. (Ἀποκάλυψις Ἰωάννου, ΙΒ, 3-4, 7-9) Βόρεια τοῦ οἰκισμοῦ τοῦ Ἐγρηγόρου, σὲ μιὰ τοποθεσία ἐπιβλητικῆς καὶ ὑποβλητικῆς ὀμορφιᾶς (ὁ Ἐγρηγόρος, ἄλλωστε, μπορεῖ ἐπαξίως να καυχιέται γιὰ τὴν θέα ποὺ διαθέτει καὶ ἡ ὁποία ἀναμφίβολα εἶναι ἡ ὡραιότερη τοῦ νησιοῦ, μαζὶ μὲ κείνην τῆς Σιδηροῦντας), βρίσκεται τὸ ἐξωκκλήσι ποὺ τιμᾶται στὸν Ταξιάρχη, ὅπου βρίσκεται καὶ τὸ νεκροταφεῖο τοῦ χωριοῦ. Ὁ Κωνσταντῖνος Ἄμαντος, λέγεται ὅτι εἶχε ἐκτιμήσει ὡς πιθανὴ χρονολογία ἀνεγέρσεως τὸν 12ο αἰῶνα καὶ, σὲ μιὰ τέτοια περίπτωση, εἶναι ἀπὸ τὰ ἀρχαιότερα κτίσματα τῆς περιοχῆς μαζὶ μὲ τὸ ἐξωκκλήσι τῶν ἁγίων Πάντων, ποὺ ἀνήκει στὰ Καμπιά. Τὸ ἐξωκκλήσι, λοιπόν, εἶναι ἀφιερωμένο στὸν Ἀρχιστράτηγο Μιχαὴλ καὶ ἑορτάζει στὶς 8 Νοεμβρίου. Στὸ συναξάρι τῆς ἡμέρας, διαβάζουμε: Τῷ αὐτῷ μηνὶ Η, ἡ Σύναξις τῶν Ἀρχιστρατήγων Μιχαήλ καὶ Γαβριήλ, καὶ τῶν λοιπῶν ἀσωμάτων καὶ οὐρανίων ταγμάτων. Ὅπως ὑποδηλώνεται λοιπὸν ἀπὸ τὸ συναξάρι, ἡ ἑορτὴ ἀφορᾶ στὴ Σύναξι τῶν οὐρανίων Ταγμάτων, ξεχωριστὰ ὅμως στοὺς δυὸ κορυφαίους Ἀρχαγγέλους, τὸν Γαβριὴλ καὶ ἰδιαιτέρως τὸν Μιχαήλ. Δεν θὰ ἦταν ἄσκοπο λοιπόν, νὰ θυμηθοῦμε τί εἶναι οἱ Άγγελοι, τί εἶναι ἡ σύναξί τους ποὺ ἑορτάζεται στὶς 8 Νοεμβρίου καὶ ποιός ἦταν ὁ ξεχωριστὸς ρόλος ποὺ ὁ Ἀρχιστράτηγος Μιχαὴλ διαδραμμάτισε στὸ γεγονὸς αὐτό. Οἱ Ἄγγελοι λοιπόν, εἶναι, ὅπως γράφει ὁ ἄγιος Ἀπόστολος Παῦλος στὴν πρὸς Ἑβραίους επιστολή του, «λειτουργικά πνεύματα εἰς διακονίαν ἀποστελόμενα διὰ τοὺς μέλλοντας κληρονομεῖν σωτηρίαν» (Ἑβρ. 1, 14). Ἄγγελος, κατὰ τὸν ὁρισμὸ τοῦ ἁγ. Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ, εἶναι οὐσία νοερή, ἀεικίνητη, αὐτεξούσια, ἀσώματη, λειτουργὸς τοῦ Θεοῦ, ποὺ ἔχει λάβει στὴ φύσι της τὴν ἀθανασία κατὰ χάριν. Οἱ Ἄγγελοι εἶναι δεύτερα φῶτα νοερά, πού ἔχουν τὸν φωτισμὸ ἀπὸ τὸ πρῶτο καὶ ἄναρχο φῶς, κτίστηκαν μὲ τὸν λόγο καὶ τελειώθηκαν μὲ τὸν ἁγιασμὸ ἀπὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, μετέχοντας στὸν φωτισμὸ καὶ τὴν Χάρι ἀνάλογα μὲ τὴν ἀξία καὶ τὴν τάξι τους. Εἶναι ἰσχυροί, ἕτοιμοι γιὰ τὴν ἐκπλήρωση του Θείου Θελήματος καὶ βρίσκονται παντοῦ ὅπου τοὺς καλεῖ τὸ Θεῖο νεῦμα, μὲ τὴν ταχύτητα τῆς φύσεώς τους γιὰ νὰ βοηθοῦν τοὺς ἀνθρώπους. Ὅπως μαθαίνουμε ἀπὸ τὰ κείμενα τοῦ ἁγίου Διονυσίου τοῦ Ἀρεοπαγίτου, οἱ οὐράνιες αὐτὲς οὐσίες προσδιορίζονται σὲ ἐννιά, τὰ γνωστὰ ἐννιὰ ἀγγελικά τάγματα, χωρισμένα σὲ τρεῖς τριάδες: Σεραφίμ, Χερουβίμ, Θρόνοι. Κυριότητες, Δυνάμεις, Ἐξουσίες. Ἀρχές, Ἀρχάγγελοι, Ἄγγελοι. Δημιουργήθηκαν πρὶν τὴν δημιουργία τοῦ αἰσθητοῦ κόσμου καὶ τοῦ ἀνθρώπου, ὅπως διδάσκουν οἱ Θεοφόροι Πατέρες καὶ ὅπως μαθαίνουμε καὶ ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ Ἰώβ στὴν Παλαιὰ Διαθήκη, ὅπου ὁ Θεὸς ἀποκαλύπτει στὸν ἀφωσιωμένο θεράποντά Του ὅτι Τὸν δοξολόγησαν ὅλοι οἱ Ἄγγελοι κατὰ τὴν Δημιουργία τῶν ἄστρων τοῦ οὐρανοῦ: «ὅτε ἐγενήθησαν ἄστρα, ᾔνεσάν με φωνῇ μεγάλῃ πάντες ἄγγελοί μου.» (Ἰώβ, 38, 7). Ὁ ἀνώτατος ὅλων τῶν ἀγγελικῶν ταγμάτων ἦταν ὁ Ἑωσφόρος. Ἡ ἐτυμολογία τοῦ ὀνόματος στὰ ἑλληνικὰ, σημαίνει «αὐτὸς ποὺ φέρνει τὴν αὐγή, τὸ φῶς». Περιβεβλημένος μὲ τὸ φῶς ποὺ εἶχε δεχτεῖ ἀπὸ τὴν δωρεὰ τοῦ Θεοῦ, ἦταν ὁ λαμπρότερος ἀπὸ ὅλους τοὺς ἀγγέλους. Θεωρώντας ὅμως τὴν δόξα μὲ τὴν ὁποίαν τὸν περιέβαλλε ὁ Δημιουργός του, δὲν στράφηκε πρὸς Αὐτὸν δοξολογικὰ καὶ εὐχαριστιακὰ γιὰ τὶς δωρεὲς ποὺ ἔλαβε, ἀλλὰ μὲ ἀλαζονικό λογισμὸ σκέφτηκε νὰ ὑπερακοντίση τὸν Θεὸ καὶ νὰ πάρη τὴν θέση Του. Ὅμως ἡ ὑπερήφανη, ἀγνώμων καὶ παράλογη αὐτὴ σκέψη, τὸν ὡδήγησε στὴν ἀπομάκρυνσή του ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ τὴν ἔκπτωσή του ἀπὸ τὴν οὐράνια δόξα καὶ τὸ Ἀρχαγγελικό του ἀξίωμα. Τὴν πτώση αὐτή, μὲ τὶς ἀνυπολόγιστες κοσμικές της ἐπιπτώσεις, περιγράφει γλαφυρὰ ὁ προφήτης Ἠσαΐας μὲ τὰ ἑξῆς λόγια τῆς Προφητείας του: «Πῶς ἐξέπεσεν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ὁ ἑωσφόρος ὁ πρωΐ ἀνατέλλων; συνετρίβη εἰς τὴν γῆν ὁ ἀποστέλλων πρὸς πάντα τὰ ἔθνη. σὺ δὲ εἶπας ἐν τῇ διανοίᾳ σου εἰς τὸν οὐρανὸν ἀναβήσομαι, ἐπάνω τῶν ἀστέρων τοῦ οὐρανοῦ θήσω τὸν θρόνον μου, καθιῶ ἐν ὄρει ὑψηλῷ, ἐπὶ τὰ ὄρη τὰ ὑψηλὰ τὰ πρὸς Βορρᾶν, ἀναβήσομαι ἐπάνω τῶν νεφῶν, ἔσομαι ὅμοιος τῷ Υψίστῳ. νῦν δὲ εἰς ᾅδην καταβήσῃ καὶ εἰς τὰ θεμέλια τῆς γῆς.» (Ἠσ. 14, 12-15) Μὲ τὴν πτῶσι αὐτήν, προκλήθηκε σύγχυσις καὶ ἀναστροφὴ στὴν τάξι καὶ τὴν ἁρμονία τῶν ὑπερκοσμίων οὐσιῶν, ἀφοῦ τὸν πεπτωκότα ἀρχάγγελο άκολούθησαν στὴν πτῶσι του αὐτὴν ἄγγελοι ἀπὸ πολλὰ τάγματα, κατὰ μία παράδοσι τὸ ἕνα τρίτο τῶν ἀγγέλων, ὅπως ἑρμηνεύουν Ορισμένοι Πατέρες, προσαρμόζοντας τὸν λόγο τῆς Ἀποκαλύψεως ποὺ παρατίθεται στὴν ἀρχὴ τοῦ κειμένου: «ἰδοὺ δράκων πυρρὸς μέγας καὶ ἡ οὐρὰ αὐτοῦ σύρει τὸ τρίτον τῶν ἀστέρων τοῦ οὐρανοῦ, καὶ ἔβαλεν αὐτοὺς εἰς τὴν γῆν». (Σὲ ἀρκετὰ σημεῖα τῆς Ἀποκαλύψεως, μὲ τὸν ὅρο «ἀστέρας» ἐννοεῖται ἄγγελος). Ὁ Ἀρχάγγελος Μιχαὴλ, βλέποντας μὲ θλίψι τὴν ἄθλια αὐτὴ ἀντιστροφὴ τῆς θεόσδοτης τάξης, βλέποντας Ἀγγέλους ἀπὸ τὰ ἀνώτερα τάγματα, ἀντὶ νὰ μυήσουν καὶ νὰ φωτίσουν τὰ κατώτερα τάγματα στὸ ἀγαθὸ νὰ τὰ μυοῦν στὸ κακὸ καὶ νὰ τὰ σκοτίζουν, βλέποντάς τους νὰ ἐκπίπτουν ἀπὸ τὸ ἀγαθὸ καὶ ἀπὸ τὸ φῶς καὶ ἀπὸ Ἄγγελοι Φωτὸς να γίνονται σκοτεινοὶ δαίμονες, στάθηκε στὴν οἰκεία του τάξι καὶ μύησε καὶ τὶς ἀνώτερες τάξεις νὰ μένουν στὴν τάξι τοῦ ἀγαθοῦ, σύμφωνα μὲ τὴν ὁποίαν δημιουργήθηκαν. Συνάζοντας λοιπὸν καὶ ἑνώνοντας σὲ ἕνα τοὺς χοροὺς τῶν ἁγίων Ἀγγέλων, τοὺς ἀπηύθηνε τὴν ἔκκλησι: Πρόσχωμεν! Στῶμεν καλῶς! Ἄς προσέξουμε κι ἀς ἐννοήσουμε ποιὰ πτῶσι ὑπέστησαν αὐτοὶ ποὺ πρὶν λίγο ἦταν μαζί μας, ἦταν Ἄγγελοι ὅπως ἐμεῖς. Ἀς σκεφτοῦμε ὅτι ἐκεῖνος εἶναι ὁ Δημιουργός μας, ὁ Ποιητὴς καὶ Κύριος τοῦ παντὸς, ἐνῶ ἐμεῖς εἴμαστε δοῦλοι καὶ κτίσματα τοῦ Θεοῦ. Καὶ ἔτσι, ἀνυμνώντας καὶ δοξολογώντας τὸν Θεό, ἀνεβὸησαν ὅλοι οἱ ἅγιοι Ἄγγελοι μαζί ἐκεῖνον τὸν θεῖο καὶ ἀγγελικὸ ὕμνο: «Ἅγιος, Ἅγιος, Ἅγιος Κύριος Σαβαώθ, πλήρης ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ τῆς δόξης Αὐτοῦ». Γιὰ τὴν ταπείνωσί του αὐτὴν καὶ τὴν εὐγνωμοσύνη καὶ ὑποταγή του στὸν Δημιουργό του καὶ Κύριο, διαφύλαξε τὴν λαμπρότητα καὶ τὴν δόξα ποὺ δωρἠθηκε ἀπὸ τὸν Θεό, τόσο τὴν δική του, ὅσο καὶ τῶν ἄλλων Ἀγγελικῶν ταγμάτων. Καὶ γιὰ τὴν στάσι του αὐτή, ὡρίστηκε ἀπὸ τὸν Παντοκράτορα Θεὸ νὰ εἶναι ὁ προεξάρχων τῶν Ἀγγελικῶν Τάξεων. Αὐτὸ τὸ μυστήριο, ποὺ παραλάβαμε ἀπὸ ἀρχαιότατη παράδοσι, ἑορτάζει ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία στὶς 8 Νοεμβρίου. Καὶ ὁνομάζεται Σύναξις (δηλαδή προσοχή, ὁμόνοια καὶ ἕνωσις ) τῶν ἁγίων Ἀγγέλων. Ι.Ν.Ζ Αυλόγυρος Τρίμηνη Έκδοση των Απανταχού Κουρουνιωτών Εγρηγοριανών Χίου ΚΩΔ. ΥΠ. ΤΥΠΟΥ 4495 Ιδιοκτήτης: Σύλλογος Κουρουνιωτών και Εγρηγοριανών Χίου Αττικής «Ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος» Πειραιώς 43, Αθήνα Τηλ.: Fax: Εκδότης και υπεύθυνος σύμφωνα με το νόμο η πρόεδρος Ελένη Μαργέλου-Σπανού Συντάσσεται από την Επιτροπή αποτελούμενη από τους: Iωάννη Ν. Ζαννή, Ισίδωρο Π. Κατσαρό, Γιώργο Β. Κεφάλα, Πέτρο Ι. Μοσχούρη, Στέλιο Γ. Μιχαλάκη Επιμέλεια έκδοσης: Πέτρος Ι. Μοσχούρης Διόρθωση δοκιμίων: Φωφώ Μαυρουκάκη-Κατσαρού Καλλιτεχνική επιμέλεια: Βασίλης Ι. Κυριακάκης Τυπογραφείο: Κοτσάτος Σταμάτης & Σία Ο.Ε. Μαρίνου Αντύπα 4, , Ηλιούπολη, Τηλ.: , Fax: Τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν την προσωπική γνώμη εκείνων που τα υπογράφουν.

3 Αυλόγυρος Τεύχος 80 3 Κουρούνια ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥΣ Μέρος έκτο ΚΤΗΝΟΤΡΟΦΙΑ Του Γιάννη Μιχαλάκη Στη σφαγή του 1822 η Χίος ερημώθηκε. Όπως στο σχετικό ιστορικό κεφάλαιο σημείωσα, οι κάτοικοι του χωριού μας που διασώθηκαν ήταν μόλις 83 ψυχές. Για αρκετό χρόνο τα χωράφια και τ αμπέλια έμειναν άσκαφτα και ακαλλιέργητα. Μόλις το 1831 ο σουλτάνος επέτρεψε και πάλι την ιδιοκτησία και τα χρόνια εκείνα είχε ξεκαθαρίσει, ίσως, ποιοί σώθηκαν και ποιοί χάθηκαν από εκείνους που τα κουφάρια τους δεν βρέθηκαν. Όσοι κάτοικοι σώθηκαν ή επέστρεψαν από τους τόπους εκτοπισμού τους, κοίταξαν να επιβιώσουν εκ των ενόντων, χωρίς κέφι για δουλειά, χωρίς ελπίδα και σιγουριά για το τι θα ξημέρωνε η επόμενη μέρα. Ας μη ξεχνούμε ότι πέντε χρόνια μετά τη σφαγή έγινε η αποτυχημένη εκστρατεία του Φαβιέρου, η οποία είχε σαν συνέπεια την άγρια φορολογία των κατοίκων από τη Χιώτικη Δημογεροντία για τα έξοδα του πολέμου αλλά και την αντεκδίκηση των Τούρκων, όταν η εκστρατεία απέτυχε και ο Γάλλος Κολονέλλος Φαβιέρος εγκατάλειψε τους άτυχους Χιώτες στην τουρκική μεγαλοψυχία. Η στοματική παράδοση μας διέσωσε την εκτίμηση, ότι αν έμπαινε μια φωτιά στα Γαλάτου, θα σταματούσε στο Μέ(γ)α Λάκκο. Και τούτο γιατί ο τόπος ήταν ακαλλιέργητος γεμάτος σπάρτους και δρυάλια. Μέχρι να συνέλθουν οι άνθρωποι και να ξανακαλλιεργήσουν τη γη τους, έπρεπε να επιζήσουν. Επεδόθησαν λοιπόν, στην κτηνοτροφία και κυρίως στη χοιροτροφία, επειδή είχε πολλά βαλανίδια και την αγελαδοτροφία. Η ύπαρξη στο χωριό μας μεγάλων βαλανοδρύδων είναι ένδειξη ότι η χοιροτροφία ανθούσε τα προηγούμενα χρόνια. Αγελάδες φαίνεται ότι σώθηκαν αρκετές από τη σφαγή του 1822 και ζούσαν ελεύθερες στις πλαγιές της Αμανής. Όταν οι λίγοι διασωθέντες αναζήτησαν τα δικά τους ζωντανά αλλά και των συγγενών τους που είχαν χαθεί, διαπίστωσαν ότι πολλές απ αυτές, τις ελεύθερες αγελάδες, είχαν αποκτήσει στο διάστημα αυτό, οικογένεια. Είχαν δηλαδή γεννήσει. Τα μοσχαράκια αυτά, τα νταναδάκια, τα ονόμασαν σπαρτιάτες γιατί είχαν γεννηθεί και είχαν μεγαλώσει μέσα στους σπάρτους! Η κτηνοτροφία κράτησε αρκετά χρόνια. Είναι εξακριβωμένο ότι η δενδροκαλλιέργεια άργησε στα χωριά μας, αναπτύχθηκε κυρίως στα χρόνια των παππούδων μας, στο δεύτερο μισό του 20ου αιώνα, δηλαδή. Χαρακτηριστικό είναι αυτό που έλεγε η μητέρα μου για τη γιαγιά της. Της είχε διηγηθεί ότι είχαν μια σκρόφα τόσο έξυπνη, που ενώ έφτανε μέχρι τον Αμπελίτη βόσκωντας, όταν άκουγε τη φωνή της κυρίας της γύριζε τρεχάτη στο χωριό για να πιεί το τσίρο της! Ένα άλλο δένδρο που παρουσιάζεται σε μεγάλη έκταση του χωριού μας είναι οι συκαμνιές τις οποίες χρησιμοποιούσαμε εμείς στα παιδικά μας χρόνια για να ταΐζουμε τις αγελάδες με τα φύλλα τους και οι μεγάλοι να αποστάζουν από τα μούρα τους τον περίφημο συκαμνίτη. Είναι βέβαιο ωστόσο, ότι τα δένδρα αυτά είχαν φυτευτεί τα χρόνια της Γενοβέζικης κυριαρχίας και γινόταν στο χωριό μας, όπως και σ όλη τη Χίο, καλλιέργεια μεταξοσκώληκα. Αλλά το κακό δεν πηγαίνει ποτέ χωρίς παρέα. Έτσι, κάποια χρόνια έπεσε αρρώστια στα ζωντανά. Οι κάτοικοι, μη έχοντας άλλη καταφυγή από το θεό, πήγαν στον ιερέα του Εγρηγόρου, τον παπά Δημήτρη Μιχαλάκη, και ζήτησαν τη βοήθεια του. Εκείνος, όμως, μη μπορώντας να εξηγήσει το φαινόμενο και επειδή τα δικά του ζωντανά ήτανε υγιή, απέδωσε την αρρώστια σε θεϊκή τιμωρία: Εξ αμαρτιών σας είναι, τους είπε. Δεν άργησαν όμως, να ψοφήσουν και τα δικά του ζωντανά. Τώρα παπά, ρώτησαν οι χωριανοί, τι έχεις να πεις; Εξ αμαρτιών μας είναι; Αμαρτωλός είσαι και του λόγου σου, παπάς άνθρωπος; Άρχισε λοιπόν, η επιστράτευση των αγίων, με αγιασμούς, ευχέλαια, εξορκισμού του κακού και έμφαση της λατρείας σε αγίους προστάτες των ζώων, όπως ο Άγιος Μόδεστος, ναός του οποίου υπάρχει στο Καμίνι. Στις 18 Δεκεμβρίου που γιορτάζει, όλοι οι χωριανοί έφτιαχναν άρτους και τα χρόνια που το χωριό ήταν γεμάτο κόσμο ο παπά Βασίλης τους έκανε παξιμάδια για να μην μουχλιάσουν! Παράλληλα βέβαια αναπτύχθηκε η εκτροφή του Χιακού προβάτου και της κατσίκας. Έχω ήδη, αναφέρει τη Μάντρα του γέρο Μιχάλη που από τους Παλιοπύργους μεταφέρθηκε στου Ρουχούνι. Σήμερα σώζονται μόνο τοπωνύμια από τα οποία συμπεραίνομε ότι εκεί υπήρχαν μαντριά ζώων, όπως τα Μαντράκια, των Μαντριών οι σκάλες, του Δαγκανιάρη η μάντρα, του Μπαρμπέρη η μάντρα κ.α. Η ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΤΗΣ ΑΜΑΝΗΣ Αναμφίβολα, πιο ακριβό ψωμί απ αυτό που έτρωγαν οι χωριανοί μας και γενικά οι Βορειοχωρίτες, δεν έχει παραχθεί, στην ιστορία της ανθρωπότητας. Οι πόλεμοι, οι εξανδραποδισμοί, ιδιαίτερα η μεγάλη σφαγή του 1822, άλλαξαν πολλά πάνω στο νησί και φυσικά και στο χωριό μας. Οι καλλιέργειες καταστρέφονταν, τα ζώα αρρώσταιναν και οι άνθρωποι σκέπτονταν νέους τρόπους επιβίωσης. Άρχισαν να φυτεύουν δέντρα. Συκιές, αμυγδαλιές, καρυδιές και καβάσια στον ποταμό και στα λαγκάδια, ελιές. Η δεντροκαλλιέργεια επέβαλλε αλλαγές. Απαγόρευσαν τη βοσκή των ζώων στην αγροτική περιφέρεια περιορίζοντάς τα στην Αμανή και την Πίσω Αμανή, έφτιαξαν χωράφια και τα έσπερναν όσπρια κυρίως, κουκιά, ρεβύθια και φακές που αποτελούσαν τη βασική τροφή τους μαζί με το ψωμί. Η γη όμως, δεν επαρκούσε. Έτσι άρχισαν να οργώνουν τις πλαγιές που δεν είχαν γκουφιστεί για να γίνουν χωράφια και τις πλαγιές της Πίσω Αμανής, που είχαν αποψιλωθεί από τα κλίματα και προσφέρονταν για σιτοκαλλιέργεια. Για να φτάσουν από το χωριό στην Αμανή, οι παππούδες και πατεράδες μας, περπατούσαν μία και δυο ώρες. Ξυπνούσαν άφεχτα, φόρτωναν στα γαϊδούρια και τα μουλάρια τα σύνεργα της σποράς, τα έβαζαν μπροστά μαζί με τα βόδια που θα έκαμναν το ζευγάρι και ξεκινούσαν. Μερικές φορές, όταν η νύχτα ήταν πολύ σκοτεινή, έπαιρναν και λαδοφάναρα για να βλέπουν το δρόμο ή δαυλούς αναμμένους τους οποίους κουνούσαν και με τη λίγη λάμψη τους φώτιζαν το δρόμο, μέχρι να φέξει ο θεός τη μέρα. Η Αμανή είναι κομμόνη. Ανήκει δηλαδή από κοινού στα χωριά που είναι χτισμένα στις πλαγιές της. Κουρούνια και Εγρηγόρο, Αφροδίσια, Χάλανδρα, Ποτάμια, Πυραμά, Παρπαριά, Τρύπες, Μελανιός, Νενητούρια και Άγιο Γάλα. Οι τσακωμοί ήταν πολλοί. Ανάμεσα στα όμορα χωριά αλλά και ανάμεσα στους χωριανούς. Για χρόνια τα Κουρούνια βρίσκονταν σε εμπόλεμη κατάσταση με την Παρπαριά οι Τρύπες και τα Νενητούρια με το Άγιο Γάλα. Πολλά κεφάλια είχαν ανοίξει από κατσουνικιές που έπεφταν μεταξύ κατοίκων αντίπαλων χωριών, αλλά και μεταξύ των χωριανών. Γύρω στα 1915 μάλιστα οι Τρυπούσοι σκότωσαν για τις διαφορές αυτές τον Γιάννη Κεφαλονίκα, από τα Νενητούρια. Η Κουρουνιώτικη διαφορά, ήταν κυρίως με την Παρπαριά και είχε πολλές αιτίες. Τα δύο χωριά ήταν τα μεγαλύτερα και πλουσιότερα της περιοχής (με εξαίρεση βέβαια τη Βολισσό) ισοδύναμα περίπου σε αριθμό κατοίκων και τα χώριζαν πολλές διαφορές. Μια αιτία μακρόχρονης διαμάχης ήταν η κλοπή της Καλλιόπης, κόρης του Παπαγιάννη Μιχαλάκη από την οικογένεια των Δράκων της Παρπαριάς. Ακόμη, οι Παρπαρούσοι είχαν καταφέρει το 1876 ν αγοράσουν την εκκλησία και τη κτηματική περιουσία της Παναγίας της Παγούσαινας από τους Βολισσιανούς αντί γροσίων, ενώ μέχρι τότε τα χωράφια τα πάχτωναν οι Κουρουνιώτες. Τέλος, για να αντιμετωπίσουν οι Κουρουνιώτες την καταπάτηση της Αμανής από τους Παρπαρούσους οι οποίοι έβοσκαν τα πρόβατά τους στις αμαλαγιές της, ευνόησαν, αν δεν ενεθάρρυναν τη ζωοκλοπή, με συνέπεια να εξελιχθεί σε μάστιγα και για το ίδιο το χωριό μας καθώς οι κατσικάδες όταν δεν έβρισκαν παρπαρούσικα ζωντανά να κλέψουν, έκλεβαν κουρουνιώτικα. Πρόσθετο στοιχείο σ όλα αυτά ήταν τα διαφιλονικούμενα σύνορα που είχαν μεγάλη έκταση. Ένας διακανονισμός - εκτός εκείνου του δικαστικού - έγινε από τον πάπα-σερέμελη, τον ηγούμενο της Μονής Μερσινιδιού, γνωστό με το όνομα Παπαδάκι. Αφού όρισε τα όρια με τη σύμφωνη γνώμη των κατοίκων, τους πήρε στην εκκλησία της Παναγίας της Δέσποινας και τους έβαλε να ορκιστούν ότι θα τα σεβαστούν και όποιος απ τη μια ή την άλλη μεριά χαλάσει τα όρια, να έχει την κατάρα της Παναγίας και να μην αφήσει κλήρα πίσω του. Οπως η παράδοση αναφέρει, δύο Παρπαρούσοι, πέταξαν τα σταλίκια, πάτησαν τον όρκο και τιμωρήθηκαν. Δεν έκαμαν παιδιά. Και οι τσακωμοί όμως συνεχίστηκαν. Οι χωριανοί έκαναν τις λεγόμενες μάνες που τις αποτελούσαν μεγάλες συντροφιές συγχωριανών. Κάθε μάνα έστελνε από έναν αντιπρόσωπό της σε κοινή σύσκεψη στην οποία καθόριζαν ποιά κομμάτια θα έσπερνε η κάθε μία. Ούτε κι αυτή η δικλείδα ασφαλείας ήταν αρκετή όμως για να αποφευχθούν οι κατσουνικιές, καθώς στην Αμανή υπάρχουν εύφορα και άγονα μέρη, ισιώματα και απόκρημνα. Μόλις έφτανε ο αγρότης, έζεφε τα ζωντανά του, έριχνε τον σπόρο και άρχιζε το όργωμα της γης. Αν όμως το κομμάτι που είχε προλάβει ήταν καλό, τότε το έσπερνε όλο. Και όταν πήγαινε άλλος δίπλα του για να κάνει την ίδια δουλειά, διεκδικούσε κυριότητα, με το επιχείρημα ότι το είχε ήδη σπείρει. Οι νόμοι του κομμονιού καθόριζαν ότι ο κάθε χωριανός είχε δικαίωμα να σπείρει μόνο όση έκταση πρόφταινε να οργώσει σε μια μέρα, δηλαδή ένα μεροκάματο. Υπήρχαν όμως και οι ταμαχιάρηδες οι οποίοι έσπερναν μεγαλύτερα κομμάτια. Επάνω σ αυτή τη μοιρασιά έπεφτε συνήθως το ξύλο Συνεχίζεται 1 Γκούφισμα Η ισοπέδωση των ακαλλιέργητων πλαγιών και μετατροπή τους σε χωράφια.

4 4 Αυλόγυρος Τεύχος 80 Εκ των προσκαίρων εις τα αιώνια! Μνήμη Καλλιόπης Ι. Βορριά Η απώλεια κάθε συγχωριανού μας προκαλεί πόνο και θλίψη όχι μόνο στους οικείους του αλλά και σε κάθε μέλος της μεγάλης οικογένειας των Κουρουνιωτών και Εγρηγοριανών της Αττικής. Ο πόνος αυτός είναι ακόμη μεγαλύτερος, όταν εκείνος που φεύγει συμμετείχε πάντα ενεργά στη συλλογική ζωή της παροικίας μας. Ένας τέτοιος άνθρωπος ήταν και η μακαριστή, πλέον, Καλλιόπη Ι. Βορριά, που έφυγε από κοντά μας, στις 11 Ιανουαρίου 2015, αφήνοντας πίσω της δυσαναπλήρωτο κενό Ο Αυλόγυρος είχε τη χαρά και την ευχαρίστηση να δημοσιεύσει, ενώ ακόμα ήταν μαζί μας, ένα άρθρο του Γιάννη Μιχαλάκη που αναφερόταν στις ανεκτίμητες προσφορές της στο Σύλλογο. Καλό σου ταξίδι κυρά Καλλιόπη! Σ ευχαριστούμε για το ανεκτίμητο παράδειγμα ζωής που μας άφησες! Για τα τόσο πολλά και τόσα καλά που έκανες για το Σύλλογο και το χωριό μας. Θα σε θυμόμαστε πάντα με αγάπη! Καλό παράδεισο, που τόσο λαχταρούσες. Τιμώντας τη μνήμη της και μετά από απαίτηση πολλών αναγνωστών μας, δημοσιεύουμε σ αυτό το τεύχος τον επικήδειο λόγο που εκφώνησε στην εξόδιο ακολουθία ο πνευματικός της πατέρας, αρχιμανδρίτης π. Παντελεήμων Ψάρρης. Ένας λόγος που αποτυπώνει με τον πιο εύγλωττο τρόπο το χριστιανικό της πνεύμα, το μεγαλείο της ευγενικής της ψυχής, τη γενναιοδωρίας της. ************************************************************************************ αυτή την ενορία, του Αγίου Χαραλάμπους Καστέλλας, ο σεβαστός µας αδελφός π. Μελέτιος Στάθης, στο άκουσμα της αναχωρήσεως της μακαριστής αυτής ψυχής, µας είπε χαρακτηριστικά και µε βαθιά συγκίνηση τα εξής «η παρουσία και η προσφορά της κυρίας Καλλιόπης στην ενορία του Αγίου Χαραλάμπους, ήταν τόσο μεγάλη, ώστε Καλλιόπη Ι. Βορριά δίκαια και µε όλη τη σημασία της λέξεως να θεωρείται ένας από τους στύλους Σεβαστοί µου Πατέρες, εκλεκτή και σεβαστή Οικογένεια της Εκλιπούσης, αγαπητοί µου Χριστιανοί, σήμερα κηδεύουμε την μακαριστή πλέον Καλλιόπη Βορριά και µε τις Προσευχές και τις άγιες Ευχές της Εκκλησίας µας προπέμπουμε την ευγενεστάτη και ενάρετη ψυχή της εις την αιωνιότητα. Τι να πει κανείς γι αυτή την Ψυχή την ευλογημένη, την αγιασμένη, τη μαρτυρική. Ό,τι και να πούμε θα είναι πτωχά, θα είναι λίγα, πολύ λίγα! Και θα είναι λίγα γιατί είναι δύσκολο να διαγράψεις δια μέλανος και χάρτου την πορεία μιας τόσο αξιοσέβαστης Γυναίκας. Μιας Γυναίκας που αγάπησε µε όλη τη δύναμη της ψυχής της τον Χριστό και έδειξε τέτοια αφοσίωση και Πίστη θαυμαστή στο Όνομά Του μέχρι και το τέλος αυτής της φευγαλέας, πρόσκαιρης και ψεύτικης ζωής. Πραγματικά όσοι γνωρίσαμε από κοντά την μακαριστή κα. Καλλιόπη Βορριά, θαυμάζαμε την ατόφια, τη γνήσια χριστιανική της Πίστη! Αυτή την ακλόνητη Πίστη που εκφράστηκε κυρίως µε τη μεγάλη υπομονή την οποία έδειξε μπροστά σε δύο αναπάντεχα, σκληρά και θλιβερά γεγονότα. Γεγονότα που οπωσδήποτε σημάδεψαν όλη την υπόλοιπη επίγεια πορεία της. Πρώτα ήρθε ο βίαιος; θάνατος του μάρτυρος Συζύγου της, του ευγενεστάτου κυρίου Ιωάννου Βοριά και, έπειτα... μετά από λίγο καιρό, ήρθε ο τραγικός θάνατος του Υιού της, σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Μεγάλο Σταυρό σήκωσε όντως η κυρία Καλλιόπη και δοκιμάστηκε η πίστη της όπως το χρυσάφι μέσα στο καμίνι! Όπως όμως, το χρυσάφι βγαίνει καθαρότερο μέσα από τη φωτιά, έτσι και η μακαριστή Καλλιόπη, μέσα από τη δοκιμασία και τη θλίψη βγήκε πιο δυνατή πιο πιστή στο Θεό, πιο πονετική και πιο αγαπητική απέναντι στους συνανθρώπους της. Όποιος την έβλεπε, έβλεπε την καλοσύνη και την αγάπη να είναι ζωγραφισμένη στο γεροντικό µεν, πονεμένο, αλλά γλυκό-μητρικό πρόσωπό της! Και όποιος πάλι άκουγε την πραότατη και ήρεμη φωνή της, τα καλά λόγια που έλεγε για όλους, αισθανόταν ανάπαυση, ξεκούραση και νόμιζε πως τα χείλη αυτής της ευλογημένης ψυχής δεν έλεγαν απλά και µόνο κάποια λόγια, (αλλά όπως συχνά λέμε για τον μειλίχιο και γλυκομίλητο άνθρωπο), τα χείλη αυτής της γυναίκας, πραγματικά έσταζαν μέλι!» Πολλές φορές όταν την Εξομολογούσα είχα την αίσθηση ότι εξομολογώ έναν ευλογημένο άνθρωπο, µία ψυχή Αγία! Μπροστά της στεκόμουν µε πολύ σεβασμό και μπορώ να πω ότι κάποιες φορές µε καταλάμβανε δέος! Και µε καταλάμβανε δέος γιατί αισθανόμουν ότι εξομολογώ όντως έναν επίγειο άγγελο, έναν άνθρωπο πραγματικά του Θεού! Και ήταν Άγγελος η μακαριστή Καλλιόπη, γιατί παρά τις θλίψεις αυτής της ζωής ποτέ της δεν γόγγυσε εναντίον του Θεού και ποτέ της δεν κράτησε κακία απέναντι στο συνάνθρωπό της! Ακόμη και για κείνους που ίσως κάποτε την πίκραναν τους συγχωρούσε ειλικρινά. Τους συγχωρούσε απ την καρδιά της και παρακαλούσε τον Θεό «να τους σκεπάζει και να τους έχει όλους καλά και όλοι στη ζωή τους να έβρουνε και να χουνε καλό»! Πού έβρισκε αλήθεια αυτή τη δύναμη να συγχωρεί; Βεβαίως στη μεγάλη της πίστη! Στην πίστη στα λόγια του Κυρίου µας Ιησού Χριστού που παραγγέλλει σε όλους µας «πως αν συγχωρήσετε από την καρδιά σας όλους όσους έσφαλαν απέναντί σας, έτσι θα συγχωρήσω και Εγώ εκείνα που και Σεις ως άνθρωποι σφάλατε επί της γης». Περισσότερο όμως, η μακαριστή Καλλιόπη, είχε τη δύναμη να αγαπάει πραγματικά, να συγχωρεί αληθινά και να παρηγορεί µε τα γλυκά της λόγια, γιατί έφερε μέσα της τον Χριστό τον Οποίο Κοινωνούσε τακτικά στις Θείες Λειτουργίες, εδώ στον Άγιο Χαράλαµπο, στην αγαπημένη της Ενορία, που και άρρωστη ακόμη την επισκεπτόταν συχνά και δεν την εγκατέλειψε ποτέ! Ο Ιερέας, που για είκοσι ολόκληρα χρόνια υπηρέτησε αυτής της Ενορίας, όπως ακριβώς αναφέρει και το γνωστό απολυτίκιο για τον Άγιο Χαράλαμπο, πως σαν πιστός Ιερεύς και Μάρτυρας έγινε και στύλος ακλόνητος της Εκκλησίας Χριστού». Η μακαριστή Καλλιόπη εδώ στο Ναό καθόταν πάντοτε στη θέση της, που ήταν εκεί πίσω-πίσω, δίπλα στην κεντρική είσοδο, κοντά στα κεριά και παρακολουθούσε µε πολλή ταπείνωση και ευλάβεια τη Θεία Λειτουργία που είναι η Ζωή του Χριστού, αλλά που είχε γίνει και ζωή δική της! Γιατί, όπως την βλέπαμε εμείς που ξέραμε την αγωνία της να µη χάσει (λόγω της ασθενείας της) κάποια εορτή, όπως την γνωρίζαμε εμείς, η κα. Καλλιόπη δεν μπορούσε να αναπνεύσει, δεν μπορούσε να ζήσει χωρίς τη Θεία Λειτουργία! Άνθρωπος, λοιπόν της Θείας Λειτουργίας, δηλαδή, της Εκκλησίας, η μακαριστή Καλλιόπη, αγαπούσε όλους τους Ιερείς ανεξαιρέτως και για όλους είχε να πει ένα λόγο καλό, ένα λόγο παρήγορο, ένα λόγο ευλογημένο! Σε εκείνον όμως, που εξομολογείτο, σε εκείνον που άνοιγε τα βάθη της καρδιάς της, τον Ιερέα που εμπιστεύτηκε ως πνευματικό της Πατέρα και οδηγό, η ευλογημένη αυτή ψυχή, τον είχε σε μεγάλη έννοια, και τον αγαπούσε µε µια αγάπη ευλαβική και αγία! Τον αγαπούσε ειλικρινά σαν μεγαλύτερη Αδελφή του, σαν Μητέρα του και σαν Γιαγιά του και τον πρόσεχε πολύ! Ποτέ δε θα ξεχάσω πως όταν έμπαιναν οι Τεσσαρακοστές ερχόταν στον Ι. Ναό της Αγίας Τριάδος φορτωμένη! - Τι είναι πάλι κυρία Καλλιόπη, τη ρωτούσα; - Να, να πάτερ Παντελεήμων, έφτιαξα λίγα κουλουράκια µε ταχίνι και βύσσινο γλυκό... - Γιατί κουράστηκες; Δεν σου έχω πει να μην κουράζεσαι; - Δεν πειράζει, δεν πειράζει, πάτερ Παντελεήμων, εσείς νηστεύετε και να έχετε κάτι για τη νηστεία, να παίρνετε δύναμη!» Και να ξέρες, καλή µου Καλλιόπη πόση δύναμη έδινες στον πνευματικό σου, όχι µόνο µε αυτή την τόσο Μητρική και ευαίσθητη χειρονομία σου, αλλά κυρίως µε τον σεβασμό και την αυθόρμητη αγνή και πηγαία Χριστιανική σου Αγάπη! Ναι, πραγματικά µας αγαπούσε η μακαριστή Καλλιόπη και µας νοιαζότανε όλους! Αγαπούσε την Οικογένειά της, τα καλά της Παιδιά και τα Εγγόνια της, αλλά και κάθε άνθρωπο που την συναναστρεφόταν και την πλησίαζε! Μας αγαπούσε όλους! Μας αγαπούσε όμως, αρχοντικά, χωρίς να περιμένει ανταπόδοση, χωρίς να µας υποχρεώνει. Μας αγαπούσε απλά, µε ευγένεια, µε διάκριση, µε αρχοντιά... Μας αγαπούσε Χριστιανικά γιατί µας αγαπούσε πραγματικά! Αυτή την όντως αγία ψυχή µας αξίωσε ο Κύριος να την γνωρίσουμε από κοντά, να την συναναστραφούμε, να δεχθούμε τις αθώες εξομολογήσεις της, να ακούσουμε τους ευγενείς λόγους της και να αφουγκραστούμε τους κτύπους, της πονεμένης μητρικής της καρδιάς... και, σήμερα... σήμερα µε τους ύμνους και τις ευχές της Εκκλησίας µας να την προπέμπουµε εις τα ουράνια σκηνώματα και να την αποχαιρετούμε. Φεύγεις καλή µας κα Καλλιόπη και μαζί σου παίρνεις ένα κομμάτι της καρδιάς µας! Φεύγεις καλή µας κα Καλλιόπη και η ενορία του Αγίου Χαραλάμπους γίνεται σήμερα πιο πτωχή... Φεύγεις καλή µας κα Καλλιόπη και Εσύ µεν Χαίρεσαι! Ναι, Χαίρεσαι γιατί απέβαλες το φθαρτό τούτο σαρκίο και τώρα χωρίς εμπόδια θα μπορείς πια να βλέπεις το πρόσωπο του Κυρίου µας το θέλημα του Οποίου τόσο πιστά Εσύ υπηρέτησες και τόσο πολύ αγάπησες εδώ, στη βασανισμένη αυτή γη! Φεύγεις καλή µας κα Καλλιόπη και Συ χαίρεσαι γιατί µε την υπομονή σου και την Πίστη σου ετοίμασες τον εαυτό σου γι αυτή την μεγάλη ώρα της συναντήσεώς σου µε τον Χριστό, τον ωραιότατο Νυμφίο της Εκκλησίας µας αλλά και κάθε ψυχής που τον ποθεί και τον λατρεύει. Φεύγεις καλή µας κα Καλλιόπη και Εσύ µεν χαίρεσαι!... Εμείς όμως... Εμείς που στερούμεθα την ευγενική σου παρουσία, μαζί µε την εκλεκτή Οικογένειά σου, λυπούμεθα και πονούμε κατ άνθρωπον. Ένα όμως, µας παρηγορεί... Μας απαλύνει τον πόνο και γεμίζει τις καρδιές µας µε την χαροποιό ελπίδα, πως τώρα που θα ανοίξει το Βιβλίο της Ζωής σου Ενώπιον του Δικαιοκρίτου Χριστού, εκεί, πρώτα από όλα, θα δει ο Κύριός μας τη λέξη: Μαρτύριο, Μαρτύριο, Μαρτύριο! Και έπειτα θα δει γραμμένη τη λέξη Πίστη, Πίστη, Πίστη! Και έπειτα θα δει τη λέξη υπομονή, υπομονή, υπομονή! Και έπειτα θα δει τη λέξη μετάνοια, μετάνοια, μετάνοια! Και έπειτα τη λέξη συγχωρητικότητα, συγχωρητικότητα, συγχωρητικότητα! Και έπειτα τη λέξη ευγένεια, ευγένεια, ευγένεια! Και έπειτα τη λέξη ελεημοσύνη, ελεημοσύνη, ελεημοσύνη! Και τέλος θα δει εκεί γραμμένη, ο Χριστός, µε κεφαλαία και χρυσά γράμματα τη λέξη ΑΓΑΠΗ, ΑΓΑΠΗ, ΑΓΑΠΗ! Αυτά θα δει ο Κύριος της Δόξης. Εκείνος που Σε κάλεσε από τα ξημερώματα της Κυριακής εκ των προσκαίρων εις τα αιώνια και εις αυτήν την όντως Ζωή και πιστεύουμε ακράδαντα ότι µε την πολλή Του ευσπλαχνία και την Πατρική Του αγάπη θα σκύψει ο Χριστός θα σε αγκαλιάσει τώρα και θα σου πει: «Έλα παιδί µου Καλλιόπη, Εσύ τήρησες το Θέλημά µου και πόνεσες πολύ σε τούτη εδώ τη γη! Πόνεσες πολύ, όπως πόνεσα και Εγώ, όπως πόνεσε και η Παναγία Μητέρα µου όταν µε είδε καρφωμένο επάνω στο Σταυρό, όπως πόνεσαν όλοι οι Άγιοί µου εις την παρούσα, απατηλή και πρόσκαιρη αυτή ζωή. Είσελθε λοιπόν τώρα εις την χαρά της Βασιλείας µου! Ο καιρός των δακρύων, των πόνων και των κόπων πέπαυται πια για Σένα. Είσελθε τώρα εις την χαρά του Παραδείσου και αναπαύου αιώνια μαζί µου! Αναπαύου αιώνια, Δούλη µου αγαπημένη και πιστή! Αυτό σου ευχόμαστε και όλοι εμείς αγαπημένη µας ψυχή! Αναπαύσου από τους κόπους και από τους πόνους σου! Αναπαύσου εν ειρήνη κα Καλλιόπη µας και Χαίρε πάντοτε μαζί µε τους Αγίους και µε τους Αγγέλους όπου σε λίγο -όλοι έχουμε την πεποίθηση- ότι θα καταταγεί και θα βρει αιώνια ανάψυξη η Μαρτυρική και Αγία σου Ψυχή! Με σεβασμό και αγάπη Χριστού και ως ελάχιστο δείγμα ευγνωμοσύνης Ο πνευματικός σου πατήρ Αρχιμ. Παντελεήμων Ψάρρης

5 Αυλόγυρος Τεύχος 80 5 γράμματα που πήραμε Από τον πρώην πρόεδρο της Ο.Χ.Σ.Α. Αγγειοχειρουργό Δρ. κ. Αναστάσιο Τριπολίτη, πήραμε, το παρακάτω γράμμα: Η ΑΓΙΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΠΩΣ ΑΠΟΚΤΑΤΑΙ Αφιερώνεται στον με πρόωρο και σκληρό τρόπο αποβιώσαντα Ισίδωρο Βορριά Ξεκινώντας από την αφιέρωση, οφείλω να εξηγήσω ότι αφιερώνοντας το κείμενό μου στην μνήμη του Ισίδωρου Βορριά δεν σημαίνει ότι δεν αγαπώ και εκτιμώ όσους άλλους Κουρουνιώτες και Εγρηγοριανούς έχω γνωρίσει ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΑΞΙΖΟΥΝ. Διαβάζοντας λοιπόν, το τελευταίο τεύχος του «Αυλόγυρου» το οποίο μου στέλνετε ΤΙΜΗΣ ΕΝΕΚΕΝ και σας ευχαριστώ, η πρώτη σελίδα με έφερε στο μακρινό παρελθόν, όταν ως έφηβος (τελειόφοιτος του Ανδρεαδείου Γυμνασίου Βροντάδου) κοιμήθηκα (κοιμηθήκαμε) στο σχολείο των Κουρουνίων κατά τη διήμερη σχολική εκδρομή των τελειοφοίτων (με πολλές ευχάριστες αναμνήσεις!...). Αργότερα ως πρόεδρος της ΟΣΧΑ συνεργάστηκα με πολλούς Κουρουνιώτες, πάντοτε ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ. Αλλά για να επανέλθω στην «Αγιοσύνη», το θέμα αυτό με έχει κατά καιρούς πολύ απασχολήσει. Διερωτώμαι λοιπόν: Α) Ποιος επιτελεί πλέον θεάρεστον έργον, οι καλόγριες των Καθολικών Μοναστηριών που κατεβαίνουν στα πορνεία (κοινώς μπουρδέλα) για να «ανασύρουν» από το βούρκο της αμαρτίας τις πόρνες, ή οι δικές μας που στην καλύτερη των περιπτώσεων θα πάνε σε ένα πανηγύρι για να πουλήσουν κομπολόγια (τα χρήματα βέβαια πηγαίνουν στους φτωχούς) ή να μοιράσουν (ή να πουλήσουν) έντυπα θρησκευτικού περιεχομένου; Β) Γιατί οι περισσότεροι Μοναχοί μένουν κλεισμένοι σε τέσσερα ντουβάρια για να σώσουν την ψυχή τους (τόσο που δεν πλένονται για να μην ερεθιστούν!) αντί να επισκεφθούν Νοσοκομεία ή Ιδρύματα και να βοηθήσουν τον ασθενή στον πόνο του, ή τους εργαζομένους στον κόπο τους (στη δουλειά τους); Συνήθως θυμόμαστε τον πάσχοντα συνάνθρωπό μας το Πάσχα ή τα Χριστούγεννα! Τι γίνεται όμως τις υπόλοιπες 363 ημέρες του χρόνου; Έχω γνωρίσει τον Μοναχό Θεόκλητο (τον Διονυσιάτη) που και μυαλό έχει και «πένα». Έχει συγγράψει εκτός από τη Βιογραφία του Αγ. Ανθίμου, ένα θαυμάσιο και θεόπνευστο έργο με τίτλο «Μεταξύ Γης και Ουρανού». Σέβομαι και εκτιμώ αυτά που γράφει, όμως μόνο ο ενάρετος βίος και οι καλές πράξεις είναι αρκετές για να σε «αγιοποιήσουν»; Μήπως χρειάζεσαι και κάτι ακόμα κάποιο σπρώξιμο (ήμαρτον Θεέ μου!!); Σε σχετική ερώτησή μου, κάποιος υψηλά ιστάμενος Μητροπολίτης μου απήντησε: «Γιατρέ μου, ούτε το Πατριαρχείο, ούτε η Ιερά Σύνοδος αγιοποιούν κάποιον. Ο ΛΑΟΣ, σε συνάρτηση με τις πράξεις του, τον αγιοποιεί». Αλήθεια, γνωρίζετε (οι περισσότεροι) ότι ο Αγ. Μακάριος (Κορίνθιος μεν, Βρονταδούσης δε) ΔΕΝ έχει αγιοποιηθεί επίσημα; Και πόσοι άλλοι Άγιοι (και Όσιοι) είναι άνευ επισήμου σφραγίδος(!); Αγαπητοί φίλοι, Το ποιος και πώς αγιάζει, ίσως δεν είναι δουλειά μας! Όμως είναι δουλειά μας ΝΑ ΑΓΑΠΑΜΕ ΤΟΝ ΠΛΗΣΙΟΝ ΜΑΣ και να τον βοηθάμε όπως και όταν μπορούμε Φαντάζομαι ότι οι περισσότεροι(ες) ΔΕΝ πήρατε είδηση ότι την παραμονή του εορτασμού της μνήμης του Αγ. Ανθίμου, συμπατριώτης μας, πέθανε από ηλεκτροπληξία, αφήνοντας πεντάρφανα σύζυγο και τέσσερα παιδιά. Για να μη χρησιμοποιήσω την έκφραση (τίτλο πρώτης σελίδος) του εκλεκτού συντάκτη της εφημερίδος σας («Πεδίον δόξης λαμπρόν»), σας προτρέπω και είμαι σίγουρος ότι θα ανταποκριθείτε να βοηθήσετε τη βαρυπενθούσα οικογένεια, με όποιον τρόπο μπορείτε (από οικονομικό τρόπο, μέχρι πλέον μόνιμο), βοηθώντας να βρουν δουλειά τα μέλη της οικογένειας του αδικοχαμένου συμπατριώτη μας!... Τελειώνοντας, ΕΙΜΑΙ ΣΙΓΟΥΡΟΣ ότι ομιλώ «ΕΙΣ ΩΤΑ ΑΚΟΥΟΝΤΩΝ». Συγχαίρω και τον κ. Ηλία Μιχαλάκη για το άρθρο του και γενικότερα τη συντακτική ομάδα για τη δουλειά που κάνει και απολογούμαι που δεν ήλθα στις εκδηλώσεις σας, όμως δεν το πήρα είδηση. Μερικούς από τη Συντακτική Επιτροπή, τους γνωρίζω προσωπικά, χαίρομαι που είναι καλά και εύχομαι να τους συναντήσω σε κάποια χαρούμενη εκδήλωση. Αναστάσιος Τριπολίτης Αγγειοχειρουργός τ. πρόεδρος Ο.Χ.Σ.Α. 1. Βοριάς Ισίδωρος: Ταμίας κάποτε της ΟΧΣΑ όταν ήμουν Πρόεδρος τη δεκαετία του 90. Έμεινα σπίτι του νωρίτερα και διαβάζοντας τα βιβλία μου απεφάσισε να γίνει γιατρός!.. 2. (Υ.Γ.) Σας προτείνω να επισκέπτεστε μία (1) φορά το χρόνο Δημόσια Νοσηλευτικά Ιδρύματα (Νοσοκομειακά ή Προνοιακά). Τριάκοντα τέσσερα (34) χρόνια στη Διοίκηση του «Δρομοκαϊτείου» έχουν δει πολλά τα μάτια μου!... Αγαπητέ κύριε Τριπολίτη, Σας ευχαριστούμε θερμά για την επικοινωνία και για τα καλά λόγια και αισθήματα που πάντα τρέφετε για το ταπεινό μας έντυπο, που είχε την τύχη να δει τα φώτα της δημοσιότητας επί προεδρίας σας στην Ομοσπονδία. Επιτρέψτε μας, στα όσα καταθέτετε περί Αγιοσύνης, με αφορμή το άρθρο του συμπατριώτη μας Ηλία Μιχαλάκη, να προσθέσουμε μερικές σκέψεις που θα δώσουν μιαν άλλη διάσταση στο θέμα και θα βοηθήσουν τους αναγνώστες μας να προβληματιστούν γόνιμα και να εντρυφήσουν στα δόγματα της πίστεώς μας. Όπως σε όλες τις κοινωνίες έτσι και στις μοναστικές, υπάρχουν αμαρτήματα ανθρώπινα, που καλύτερα από μας ο Θεός γνωρίζει. Εκείνο που μένει σε μας είναι να προσευχόμαστε σ Εκείνον να μας οδηγεί στο σωστό δρόμο. Είναι, επίσης, βέβαιο πως οι μοναχοί επιδίδονται σ έναν σκληρό προσωπικό αγώνα για να σώσουν τη ψυχή τους και προσεύχονται και για τις ψυχές των άλλων ανθρώπων, αδιαφορώντας για κάθε τι το υλικό. Και σ αυτόν τον αγώνα έχουν αφιερώσει, κυριολεκτικά, τη ζωή τους. Η σύγκριση της κοινωνικής προσφοράς της Ορθόδοξης Εκκλησίας με την αντίστοιχη της Ρωμαιοκαθολικής μάλλον δεν συμφέρει τη δεύτερη. Να θυμίσουμε στους αναγνώστες μας πως η ορθόδοξη εκκλησία του Βυζαντίου οργάνωσε ουσιαστικά το κοινωνικό κράτος. Παραθέτουμε όσα χαρακτηριστικά αναφέρει ο διεθνούς φήμης Βυζαντινολόγος Στήβεν Ράνσιμαν για την κοινωνική προσφορά της εκκλησίας στο Βυζάντιο. Τα νοσοκομεία ήταν πολύ καλά, όπως και τα γηροκομεία, τα οποία ανήκαν κυρίως στην Εκκλησία, αλλά όχι μόνο σε αυτήν -υπήρχαν και κρατικά. Ας μη ξεχνάμε ότι ένας από τους πιο υψηλόβαθμους αξιωματούχους ήταν ο Ορφανοτρόφος. Σίγουρα η Εκκλησία έπαιξε βασικό κοινωνικό ρόλο. Δεν ήταν απλά ένα καθεστώς ερημιτών που κάθονταν στο Άγιον Όρος -ήταν κι αυτό- αλλά υπήρχε ένα σύστημα από μοναστήρια στις πόλεις. Τα μοναστήρια φρόντιζαν τους Οίκους για τους γέροντες, των οποίων οι μοναχοί μόρφωναν τη νεολαία -κυρίως τα αγόρια γιατί τα κορίτσια μορφώνονταν στο σπίτι- και τα περισσότερα παρείχαν πολύ καλή μόρφωση. Να θυμίσουμε ακόμη την περίφημη Βασιλειάδα που οργάνωσε ο Μέγας Βασίλειος στην Καππαδοκία, όταν η Ρωμαιοκαθολική εκκλησία προετοιμαζόταν για την Ιερά Εξέταση και την πυρά του μεσαίωνα, με μόνο μέλημα την απόκτηση κοσμικής εξουσίας. Την παράδοση της κοινωνικής προσφοράς εξακολουθεί να συντηρεί η Ορθόδοξη Εκκλησία και σήμερα με όσα μέσα διαθέτει, παρά τα λάθη, τις αβλεψίες και τις αμαρτίες στις οποίες υποπίπτουν ορισμένοι πνευματικοί ταγοί. Αλλά το βασικό μέλημα της Εκκλησίας είναι πρωτίστως το πνευματικό! Η ένωση, δηλαδή, του ανθρώπου με το Θεό. Και εκεί προσπαθεί να εστιάσει τις δράσεις της. Σ αυτόν τον τομέα οι μοναχοί, με τις προσευχές τους, προσφέρουν ανεκτίμητες υπηρεσίες! Αυτά με όλη μας την αγάπη και τις ευχαριστίες μας για την καλοσύνη που είχατε να επικοινωνήσετε μαζί μας. *************************************** Από τον κ. Αναστάσιο Μπίλλο, συμπατριώτη μας από την Καλλιμασιά πήραμε το παρακάτω γράμμα. Καλλιμασιά, 6 Απριλίου 2015 κ. Δημήτριο Γεντή Πρόεδρο Συλλόγου Κουρουνιωτών Εγρηγοριανών Χίου Αττικής Αθήνα Κύριε Πρόεδρε, Αυτή τη φορά περίμενα με αγωνία και ανυπομονησία το νέο τεύχος της εξαίρετης εφημερίδας σας ΑΥΛΟΓΥΡΟΣ, που χωρίς να θέλω να σας κολακεύσω η ποικίλη ύλη της ξεφεύγει από τα πλαίσια του συνηθισμένου, για να πληροφορηθώ πως το Κολομπάκι, όπως το αποκαλούσατε, πρόκειται για το ίδιο πρόσωπο που γνώρισα κατά την περίοδο των σπουδών μου. Δυστυχώς οι επαγγελματικές μας ασχολίες σε διαφορετικές γεωγραφικές περιοχές δεν μας επέτρεψαν από τότε να ξανασυναντηθούμε. Κρίμα. Αν σας είναι εύκολο σας παρακαλώ θερμά να εκφράσετε στους οικείους του τα θερμά μου συλλυπητήρια, έστω και καθυστερημένα. Με την ευκαιρία σας γνωρίζω ότι στη μνήμη του, κατάθεσα στο λογαριασμό της Τράπεζας Πειραιώς ΙΒΑΝ GR BIC: PIRBGRAA το ποσό των πενήντα ευρώ ( 50) για την οικονομική ενίσχυση της εφημερίδας σας. Δεχθείτε σας παρακαλώ τις θερμές ευχαριστίες μου για τον πολύτιμο χρόνο που διαθέσατε, να συγκεντρώσετε και παράλληλα να εξακριβώσετε τη βασιμότητα των στοιχείων που σας έδωσα. Επωφελούμενος της ευκαιρίας των Αγίων ημερών εύχομαι σε σας, στα μέλη του Συλλόγου σας και στις οικογένειές σας ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ και ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ. Με εκτίμηση Αναστάσιος Μπίλλος Κυριε Μπίλλο, σας ευχαριστούμε θερμά για την ευγενική προσφορά σας και για τα καλά σας λόγια για την εφημερίδα μας. Η εφημερίδα που κρατάτε στα χέρια σας είναι καρπός άδολης και ανιδιοτελούς αγάπης για τον γενέθλιο τόπο και κατάθεση ψυχής όλων των συντελεστών της. Και κάτι ακόμη. Θερμής και ανυπόκριτης, πιστεύουμε, αποδοχής και ανταπόκρισης από τους αναγνώστες μας. Η δική σας αγάπη και ανταπόκριση μας βοηθά και μας στηρίζει να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες και τις αντιξοότητες που συχνά πυκνά αντιμετωπίζουμε. Σας ευχαριστούμε! Συνέχεια στη σελίδα 09

6 6 Αυλόγυρος Τεύχος 80 Τάσος Χριστοφής Με το ζόρι κομμουνιστής και εχθρός της πατρίδας Του Γιάννη Μιχαλάκη Δεκαπέντε Μαρτίου Ο μόνιμος αρχισμηνίας της Πολεμικής Αεροπορίας Τάσος Χριστοφής, υπηρετεί στη μονάδα που βρίσκεται στο Φάληρο και προετοιμάζει τον γάμο του με την Αλκμήνη, που έχει προγραμματιστεί για λίγο μετά το Πάσχα. Κάποια στιγμή, ένας συνάδελφός του τον ειδοποιεί να κατέβει στο υπόγειο γιατί κάποια βλάβη έχει γίνει και έχει διακοπεί το ηλεκτρικό ρεύμα. Κατεβαίνει και ψηλαφητά βρίσκει την πόρτα ενός γραφείου. Χωρίς να υποπτευτεί τι τον περιμένει, την ανοίγει και στο ημίφως διακρίνει τρεις αξιωματικούς της Αεροπορίας. Πριν καλά καλά προλάβει να εκπλαγεί και να ρωτήσει τι συμβαίνει, ο ένας από τους τρείς τον πιάνει από το γιακά, τον ταρακουνά και απειλητικά, γαβγίζει μέσα στο αφτί του: «Παλιοπούστη κομμουνιστή, πάει τέλειωσε, λέγε: ποιός σε μύησε; Πόσα σαμποτάζ έχεις κάνει; Ποιοί είναι οι συνεργάτες σου;» Ο Τάσος τα χάνει! Δεν προφταίνει να απαντήσει ότι έχει μεσάνυχτα για όλ αυτά, ούτε να συνειδητοποιήσει ότι είχε ανοίξει την πόρτα της κόλασης και ήδη βρίσκονταν εντός της, ότι από τη στιγμή εκείνη η ζωή του θ αλλάξει ριζικά, καθώς βρισκόταν στη δύνη μιας μεγάλης, συνωμοσίας που είχε εξυφανθεί στον Ελληνικό Στρατό και καταγράφηκε στην ιστορία ως «υπόθεση αεροπόρων». Σήμερα, μισόν αιώνα μετά, ο σμήναρχος πια εν αποστρατεία Τάσος Χριστοφής, δεν προσπαθεί να δραματοποιήσει περισσότερο τα γεγονότα ούτε να μεγιστοποιήσει την δική του συμμετοχή. Αντιθέτως, παραμένει όπως και τότε αντιπροσωπευτικό δείγμα αντιήρωα που δεν αποφεύγει να δηλώνει ευθαρσώς τον τρόμο των ημερών εκείνων, την απελπισία, αλλά και τα λάθη που διέπραξε, μη γνωρίζοντας τι ακριβώς είχε συμβεί και σε τι λάκκο φιδιών είχε πέσει. Η υπόθεση αεροπόρων Ας δούμε σε αδρές γραμμές τη σκευωρία, εις βάρος των ελλήνων αεροπόρων. Τους πρώτους μήνες του 1952, αξιωματικοί και υπαξιωματικοί της Πολεμικής Αεροπορίας που είχαν διακριθεί για τη δράση τους στα πολεμικά πεδία και τις υπηρεσίες τους προς την πατρίδα, κατηγορήθηκαν για βαρύτατα εγκλήματα όπως η προδοσία, η κατασκοπία, η δολιοφθορά και άλλα. Κατηγορούμενοι ήταν ο: Θεοφάνης Μεταξάς αντισμήναρχος, Ηλίας Παναγουλάκης σμηναγός, Ελευθέριος Ζαφειρόπουλος σμηναγός, Γεώργιος Μαδεμλής και Γεώργιος Θεοδωρίδης υποσμηναγοί, Νικόλαος Δοντζόγλου επισμηναγός, Παναγιώτης Λεμπέσης ανθυποσμηναγός, Θανάσης Παπαντωνίου, Αλέξανδρος Κοντογιωργάκης, Γεώργιος Γαλανός και Αναστάσιος Χριστοφής αρχισμηνίες, Αθανάσιος Κοντός έφεδρος αντισμηνίας, Ιωάννης Ντίνου επισμηναγός, Ιωάννης Γολεμάτης σμηνίας, Ευάγγελος Καραγιάννης αρχισμηνίας, Αμφιτρίων Μοσχονάς και Γεράσιμος Κατηφόρης πολιτικοί υπάλληλοι, Φανούρης Τσώκος ιδιώτης αυτοκινητιστής και Χρήστος Δαδαλής καθηγητής μαθηματικών. Από την άλλη πλευρά, κατήγοροι, σύμφωνα με όσα γράφει ο Θανάσης Παπαθανασίου στο βιβλίο του «Η υπόθεση των 11 αεροπόρων» ήταν οι: Εμμανουήλ Κελαϊδής αντιπτέραρχος αρχηγός ΓΕΑ, Πέτρος Μητσάκος αντισμήναρχος, Δημοσθένης Καρακίτσος σμήναρχος, Αντώνης Σκαρμαλιωράκης, Φρίξος Σμαήλος και Θ. Μπουκουβάλας σμηναγοί, Ηλίας Παπαγεωργίου Φωτογραφία της εποχής από τη Δίκη των 11 αεροπόρων και Κων. Θέμελης υποσμηναγοί, Α. Βάσσος, Κ. Λουκάς, Κ. Καλατζής, Γ. Κολοκυθάς και Π. Τσαγκής «βοηθοί». Μετά από τριών μηνών φυλάκιση και φρικτών βασανιστηρίων έγινε η δίκη τους η οποία κράτησε 30 περίπου ημέρες. Καταδικάστηκαν δύο εις θάνατον, τέσσερις σε ισόβια και οι υπόλοιποι σε πολυετείς φυλακίσεις. Τον Μάρτιο του 1953 η υπόθεση παραπέμφθηκε στο Αναθεωρητικό Δικαστήριο και το Σεπτέμβριο του ίδιου χρόνου η δίκη επαναλήφθηκε. Οι θανατικές ποινές μετετράπησαν σε ισόβια και τέσσερεις καταδικασθέντες, μεταξύ των οποίων και ο Τάσος Χριστοφής, αθωώθηκαν. Τα φρικτά βασανιστήρια που υπέστησαν οι κατηγορούμενοι, με συνέπεια να υπογράψουν τις ομολογίες τους έγιναν γνωστά και οι στόχοι των σκευωρών αποκαλύφθηκαν. Η πολιτική της «λήθης» την οποία ευαγγελίζονταν ο Νικόλαος Πλαστήρας δεν έπρεπε να εφαρμοστεί και ο κομμουνιστικός κίνδυνος έπρεπε να παραμείνει ζωντανός γιατί αυτό εξυπηρετούσε τα εκλογικά σχέδια της συντηρητικής παράταξης που διεκδικούσε την εξουσία, συσπειρωμένη γύρω από τον Αλέξανδρο Παπάγο. Το 1955, η κυβέρνηση του Κων. Καραμανλή αμνήστευσε τα αδικήματα για τα οποία είχαν καταδικαστεί οι αθώοι αεροπόροι, οι οποίοι αποφυλακίστηκαν, χωρίς όμως να αποκατασταθούν, ενώ παράλληλα παραγράφηκαν και τα αδικήματα των σκευωρών, αποκλείοντας έτσι τη δυνατότητα αναψηλάφησης της δίκης και τιμωρίας εκείνων που «έστησαν» την υπόθεση, συκοφάντησαν και βασάνισαν αθώους. Η πραγματική αποκατάσταση, ηθική και οικονομική έγινε στις 27 Ιουνίου 1983 με νομοσχέδιο που υπέβαλε στη Βουλή ο Ανδρέας Παπανδρέου, ως πρωθυπουργός και υπουργός Άμυνας. Είναι χαρακτηριστική η τελευταία παράγραφος του νομοσχεδίου εκείνου: «Το έθνος εξακολουθεί να φέρει στη συνείδηση του το βάρος της ανήκουστης σκευωρίας και η Πολιτεία, απωθώντας την ενοχή της, επί τριάντα ολόκληρα χρόνια αγνόησε τα θύματα της. Η κυβέρνηση αισθάνεται το χρέος να αποκαταστήσει τα αθώα θύματα αυτής της σκευωρίας και να αποδώσει τη δικαιοσύνη που τους οφείλει η Πολιτεία». Η περίπτωση του Τάσου Χριστοφή Ο σμήναρχος Τάσος Χριστοφής, δεν ενθουσιάστηκε όταν του ζήτησα να μου αφηγηθεί την προσωπική του εμπλοκή στην υπόθεση αυτή. Προτίμησε να μου στείλει το βιβλίο του Θ. Παπαγεωργίου που προανέφερα. Χρειάστηκε να επιμείνω πολύ στην ανάγκη καταγραφής και των δικών του εμπειριών το πέρασμά του μέσα από μιαν επίγεια κόλαση. Και στο τέλος τον έπεισα. Ο Τάσος δεν οραματιζόταν στρατιωτική σταδιοδρομία. Παιδί πολύτεκνης οικογένειας, ξεκίνησε να σπουδάσει ηλεκτρολόγος στη Σιβιτανίδειο Σχολή. Ενώ σπούδαζε ακόμη, μέσα στη σχολή ιδρύθηκε η Σχολή Τεχνικών της Αεροπορίας. Έκανε μετάταξη και πήγε στην Πολεμική Αεροπορία ως ηλεκτρολόγος. Δεν πρόλαβε να πάει στην πρώτη μονάδα του και έγινε η κατάρρευση του πολεμικού μετώπου και η γερμανοϊταλική κατοχή. Προσπάθησε να φύγει στη Μέση Ανατολή, δεν τα κατάφερε όμως. Έτσι κατέφυγε στο χωριό μας, που ήταν το χωριό της μητέρας του και έγινε εργάτης γης. Αρκετοί είναι οι χωριανοί μας που τον θυμούνται τα χρόνια εκείνα, πόσο εργατικός, έντιμος και φιλότιμος ήταν. Όταν τέλειωσε ο πόλεμος επέστρεψε στην Πολεμική Αεροπορία, πήγε για μετεκπαίδευση στη Γάζα, ενώ τα χρόνια του εμφυλίου υπηρέτησε σε διάφορες μονάδες που η υπηρεσία τον τοποθέτησε. «Μιαν ωραία πρωΐα», αρχίζει την αφήγησή του ο Τάσος, με μεταθέτουν στο Φάληρο. Μιαν μονάδα αργόσχολων όπου ήμουν υπεύθυνος ηλεκτρολόγος των κτιρίων. Δεκαπέντε Μαρτίου 1952, δώδεκα η ώρα το μεσημέρι με φωνάζουν να πάω να δω μια βλάβη που είχε γίνει στο υπόγειο της Λέσχης Αξιωματικών και Υπαξιωματικών. Κατεβαίνω στο υπόγειο, απόλυτη ησυχία. Ανοίγω ένα γραφείο, βλέπω μέσα τρείς ανθρώπους. Γνώριζα τους δύο, τον Μητσάκο και το Θέμελη. Με το που μπαίνω μέσα, μου λέει ο Θέμελης: «Χριστοφή εδώ τέλειωσαν όλα για σένα». Δε μπόρεσα να καταλάβω τι γίνεται, πήγα να πω μια λέξη, άρχισαν και με κοπάναγαν όλοι μαζί. Σκαμπίλια, μπουνιές, κλοτσιές: «λέγε πούστη κομμουνιστή, τι έχεις κάνει; Ποιος σ έκανε κομμουνιστή; Βγάλε ό,τι έχεις πάνω σου». Μ έψαξαν, μου πήραν ό,τι είχα πάνω μου, μου άφησαν όμως το μπουφάν. Αφού χόρτασαν να με δέρνουν, με έχωσαν σ ένα κελίπου απ έξω έγραφε «Πρεσβεία». Μου έβγαλαν τα παπούτσια και το παντελόνι και μ έβαλαν να χοροπηδάω πάνω σε χαλίκια με τα χέρια ψηλά, σε ανάταση. Με βρισιές ακατονόμαστες, κλοτσιές, φάλαγγα και τα ίδια ερωτήματα: «λέγε, ποιος σ έκανε κομμουνιστή, σε πια αεροπλάνα έκανες σαμποτάζ, τι άλλο έχεις κάνει»; Είναι τέτοιος ο τρόπος που σου συμπεριφέρονται, που σε φέρνουν σε σημείο να λες: Όνειρο είναι, εφιάλτης, δεν είναι αλήθεια. Αυτό κράτησε μέχρι τα ξημερώματα, που μ άφησαν μόνο μου. Τότε λειτούργησε το μυαλό μου με την εξής λογική: Εγώ είμαι μόνιμος αξιωματικός. Εάν τους πω αυτά που θέλουν, θα μ εκτελέσουν ως προδότη. Να πεθάνω λοιπόν. Να πεθάνω αλλά όχι ως προδότης. Πώς όμως; Το μόνο «όπλο» που είχα επάνω μου ήταν η πόρπη της στρατιωτικής μου ζώνης, η οποία από τη μία άκρη είχε μια αιχμή. Μ αυτήν έκοψα τις φλέβες του αριστερού μου χεριού και αποκάλυψα μία στο δεξιό την οποία έκοψα με τα δόντια μου. Τραγικές στιγμές υπέρτατης απελπισίας και πόνου. Τρομακτικές πράξεις που δεν μπορεί κανείς να τις κάνει αν δεν έχει κατέβει στο τελευταίο σκαλοπάτι της απελπισίας.

7 Αυλόγυρος Τεύχος 80 7 Τάσος Χριστοφής Η φύση όμως έχει φροντίσει να μην πεθαίνει εύκολα ο άνθρωπος. Το αίμα έπηζε, η αιμορραγία σταματούσε. Κάποια στιγμή, μια κλοτσιά στην πόρτα που άνοιξε. Με το που είδανε το αίμα, τους έπιασε πανικός. Με πήγαν στο νοσοκομείο της Αεροπορίας που βρισκόταν στην Κυψέλη, μου έκαναν τέσσερα ράμματα στο ένα χέρι και δύο στο άλλο. Μ έβαλαν δίπλα στο δωμάτιο της ανάκρισης για να με παρακολουθούν μην επαναλάβω την απόπειρα, πράγμα που δεν εξυπηρετούσε τα σχέδιά τους. Το να είσαι όμως δίπλα στο δωμάτιο της ανάκρισης ήταν χειρότερο από το να σε βασανίζουν. Μέρα-νύχτα η μοτοσικλέτα δούλευε για να κάνει φασαρία και να μην ακούγονται οι κραυγές των βασανιζομένων. Επίσης, ένα ραδιόφωνο στην διαπασών με παράσιτα. Παρά ταύτα, άκουγες το γκάπα γκούπου και τις κραυγές πόνου. Ό,τι και να σου πω, η πραγματικότητα δεν περιγράφεται. Ακόμη υπάρχουν στ αφτιά μου εκείνες οι γοερές κραυγές, παρά τα πενήντα χρόνια που έχουν περάσει. Πρέπει να ήταν ημέρες του Πάσχα, άκουγα τις καμπάνες. Από την «πρεσβεία», το δωματιάκι το οποίο αποκαλούσαν έτσι χλευαστικά, ως Πρεσβεία της τότε Σοβιετικής Ένωσης, μας μετέφεραν στο «δωμάτιο της μακαριότητας». Ήταν ένα δωμάτιο με δώδεκα σιδερένια κρεβάτια. Μας μετέφεραν με δεμένα μάτια και μας υποχρέωσαν να μένουμε ξαπλωμένοι, σκεπασμένοι με κουβέρτα μέχρι το κεφάλι, μέρα νύχτα, χωρίς να μιλάμε. Όποιος ήθελε να πάει τουαλέτα, έπρεπε να σηκώσει το χέρι του, οπότε ο φρουρός του επέτρεπε να σηκωθεί και εν μέσω κλοτσοπατινάδας να πάει στην τουαλέτα. Στα μέσα Απριλίου ακούσαμε ένα: «Κατεβείτε κάτω». Μας πήραν δεμένους δύο-δύο με χειροπέδες και μας έβαλαν σε τζιπ. Εμένα με είχαν δεμένο με τον Θεοδωρίδη. Τον κοίταξα, με κοίταξε, χωρίς ν ανταλλάξουμε κουβέντα. Τον ήξερα από τη Λάρισα που υπηρετούσαμε στην ίδια μονάδα. Σε κάποια αποστολή, κατά τον εμφύλιο πόλεμο, το αεροπλάνο του έπεσε, αλλά εκείνος σώθηκε με αλεξίπτωτο που έπεσε σε ουδέτερη ζώνη. Δόθηκε μάχη, και τον πήρε η δική μας πλευρά. Όλ αυτά τα ήξερα από τον ίδιο που μας τα είχε διηγηθεί. Είχα δει και τα χέρια του που είχαν σημάδια από εγκαύματα. Δεν πίστευα στα μάτια μου. Ο Θεοδωρίδης ήταν ένοχος; Ήταν σαμποτέρ και κομμουνιστής; Κάτι αντίστοιχο θα πίστευε ασφαλώς κι εκείνος για μένα, αφού όλοι είμαστε αμέτοχοι, η σκευωρία υπήρχε μόνο στα μυαλά των κατηγόρων μας, που έστησαν την πλεκτάνη. Δεν είχαμε έρθει σε επαφή μεταξύ μας, δε γνωρίζαμε τι είχε καταθέσει ο καθένας. Μερικοί, μετά από φρικτά βασανιστήρια υπέγραψαν ομολογίες που τους υπαγόρευαν οι ανακριτές τους. «Φέρτε να υπογράψω ό,τι θέλετε». Μεταξύ τους, οι κατηγορούμενοι δεν ήξεραν ποιόν είχε κατηγορήσει ο καθένας και από ποιούς είχε κατηγορηθεί. Εγώ δεν ήξερα τίποτα απολύτως, μετά την απόπειρα αυτοκτονίας σταμάτησαν να με βασανίζουν. Από το Φάληρο μας πήγαν στις ποινικές φυλακές του Τατοΐου. Σε χωριστό κελί ο καθένας. Σκοτάδι. Για τουαλέτα τους χτύπαγες την πόρτα. Απ εκεί μου έχουν μείνει στη μνήμη οι κραυγές ενός ανθρώπου. Άκουγες ένα μπαπ, μπαπ, μπαπ, το ξύλο και μια ξέπνοη κραυγή ετοιμοθάνατου. Πράγματι, όπως έμαθα μετά, επρόκειτο για τον καθηγητή μαθηματικών Δαδαλή, ο οποίος πέθανε από τα βασανιστήρια. Στο κελί που έμενα, μετά από κόπο μεγάλο, έβγαλα μία πρόκα από τον τοίχο και άνοιξα μία τρυπούλα στο ξύλο της πόρτας. Απ εκεί έβλεπα το διάδρομο και το σκοτάδι. Αν ήταν κάποιος φρουρός που δεν έδερνε, του χτυπούσα και με άφηνε να πάω στην τουαλέτα. Αν ήταν βασανιστής, αφόδευα μέσα στο κελί. Έναν τέτοιο άνθρωπο, συνάντησα μια μέρα στα Καλύβια Θωρικού. Μόλις τον είδα, σηκώθηκα πάνω και τον ρώτησα: «Εσύ δεν είσαι ο Φώτου»; «Εγώ» μου αποκρίθηκε, «δεν σε πείραξα όμως». «Εντάξει, του Θεοδωρίδη όμως του σπασες τα μούτρα». Αφού τέλειωσε η λεγόμενη τακτική ανάκριση, με φώναξαν κάτι να με ρωτήσουν και μου είπαν: «Χριστοφή, εσύ είσαι η βίδα από τον τροχό της άμαξας. Εάν μάθεις τι έχει γίνει εδώ μέσα, θα σε πιάσει πανικός». Ο Αντισμήναρχος ε.α. Τάσος Χριστοφής «Εγώ δε ξέρω τίποτα, εγώ είμαι αθώος», τους αποκρίθηκα. Μετά την τακτική ανάκριση, μου έβγαλαν το κόντρα πλακέ από την πόρτα και μου έβαλαν τζάμι το οποίο χρησιμοποιούσα ως καθρέφτη. Είχα δει λοιπόν ένα χειρουργό γιατρό από το στρατιωτικό νοσοκομείο της Αεροπορίας ο οποίος ερχόταν κάθε μέρα. Δεν ήξερα ποιόν έβλεπε και τι έκανε. Μετά έμαθα ότι ερχόταν για τον Θεοδωρίδη που είχαν βασανίσει άγρια και βάναυσα, έπαθε ζημιά στα πόδια από φάλαγγα και έμεινε ανάπηρος. Μας παρέπεμψαν σε δίκη βάσει των νόμων 509 και 375 που προβλέπουν ποινή θανάτου. Όταν πήρα το βούλευμα στα χέρια μου και το διάβασα, επειδή ήξερα μόνο αυτά που δεν είχα κάνει εγώ, δεν είχα μιλήσει σε κανένα, και δεν είχα έρθει σε αντιπαράθεση με άλλον, πίστεψα ότι όλοι εκείνοι οι άνθρωποι, ήταν ένοχοι. Λέω την αλήθεια. Δε μπορούσα να διανοηθώ ότι μπορούσε να έχει γίνει τόσο μεγάλης έκτασης σκευωρία. Οι περισσότεροι απ αυτούς τους ανθρώπους, μετά από φρικτά βασανιστήρια υποχρεώθηκαν να υπογράψουν τις ομολογίες που τους ζητούσαν οι ανακριτές τους, κάνοντας έτσι αληθοφανή τη σκευωρία. Δικηγόρος δικός μου ήταν ένας Βαρικόπουλος, ο οποίος με συμβούλευσε να μην πω τίποτα για βασανιστήρια, ούτε ότι έκαναν σ εμένα, ούτε ότι άκουσα να βασανίζουν άλλους. Συμμορφώθηκα με τις συμβουλές του. Η μεταφορά μας από τις ποινικές φυλακές του Τατοΐου, Αύγουστο μήνα, γινόταν μ ένα τεθωρακισμένο που πήγαινε μπροστά. Ασφάλεια μπρός και πίσω, οι αερονόμοι σταματούσαν την κυκλοφορία στην οδό Σταδίου, έστηναν πολυβόλα στις γωνίες, έδιναν την εντύπωση ότι μεταφέρονται επικίνδυνοι κομμουνιστές. Αν εξαιρέσεις την «Αθηναϊκή» και το «Εθνος», το τι έγραφαν τότε οι συντηρητικές εφημερίδες, δε λέγεται; Η μεγαλύτερη σπείρα του αιώνα χαρακτηριζόμαστε. Κατεβαίναμε από τ αυτοκίνητα αλυσοδεμένοι, με το κεφάλι κάτω (εγώ τουλάχιστον), μέσα στο Αεροδικείο όπου επικρατούσε φοβερή τρομοκρατία. Όπως με συμβούλεψε ο δικηγόρος μου, δεν ρώτησα κανέναν, πίστευα και το επιβεβαιώνω αυτή τη στιγμή, ότι οι άνθρωποι εκείνοι ήταν ένοχοι κι εγώ βρισκόμουν αδίκως ανάμεσά τους. Δε μπορούσα να φανταστώ και να διανοηθώ ότι οι πολεμιστάδες είχαν φτάσει σ αυτό το σημείο. Στην απολογία μου ήμουν δημόσιος κατήγορος. Δήλωσα ότι είμαι αθώος, διαχώρισα τη θέση μου από τους άλλους που έκρινα ως ένοχους που θα έπρεπε να πληρώσουν, για όσα έκαμαν εις βάρος της πατρίδας. Όταν βγήκε η απόφαση του δικαστηρίου, είχαμε δύο καταδίκες σε θάνατο, ποινές ισοβίων και σ εμένα έξι χρόνια φυλακή. Όταν άκουσα ότι θα μείνω έξι χρόνια φυλακή για κάτι που δεν έκανα, έλεγα ότι θα πεθάνω. Ούτε που λογάριασα τους άλλους που είχαν δικαστεί σε θάνατο και ισόβια. Το μόνο ευχάριστο ήταν ότι από τις φυλακές Τατοΐου μας πήγαν στις φυλακές Αβέρωφ όπου είμαστε ελεύθεροι, δεν μας κλείδωναν στα κελιά, μας έβαλαν μαζί με τους πολιτικούς κρατούμενους. Ήταν σαν να βρισκόμαστε στις Κάννες! Για να καταλάβεις πόσο σαθρό ήταν το κατηγορητήριο, σου λέω τούτο μόνο: Με κατηγορούσαν -μεταξύ άλλωνότι σύχναζα «στη γιάφκα του καπετάνιου». Εγώ τη λέξη γιάφκα, δεν την είχα ξανακούσει. Ούτε κάποιον καπετάνιο του ΕΛΑΣ γνώριζα. Αργότερα κατάλαβα ότι εννοούσαν ένα γείτονά μου του οποίου το επίθετο ήταν Καπετάνιος και είχε στιλβωτήριο παπουτσιών. Πότε-πότε πήγαινα, μου έβαφε τα παπούτσια και λέγαμε κανένα καλαμπούρι. Ερώτηση: Τι όφελος είχαν οι συνωμότες; Γιατί έστησαν όλη αυτή την τραγική ιστορία; Απάντηση: Πρώτ απ όλα έκαναν εκκαθάριση στην Αεροπορία. Έδιωξαν όλους τους ανεπιθύμητους, τους οποίους έβλεπαν ως μελλοντικούς αντιπάλους τους στα γαλόνια. Μετά, ο Πλαστήρας είχε πει ότι ο εμφύλιος πόλεμος τέλειωσε και η Ελλάδα θα έπρεπε να προχωρήσει μπροστά. Αυτό όμως δεν συνέφερε τους Αμερικάνους, που ήθελαν να υπάρχει ο κομμουνιστικός κίνδυνος ως μπαμπούλας, για να μπορούν να ελέγχουν την κατάσταση. Μη ξεχνάμε ότι μιλάμε για την Αμερική του Μακαρθισμού με τον Πιουριφόι πρέσβη στην Αθήνα. Και το πέτυχαν. Έριξαν τον Πλαστήρα και ανέβασαν τον Παπάγο στην εξουσία. Σ αυτή την υπόθεση, δεν υπήρχε κομμουνιστής. Το επαναλαμβάνω και θα το επαναλαμβάνω πάντα. Όλοι ήταν πολεμισταράδες και στον εμφύλιο «από την απ εδώ» πλευρά. Στην αναθεώρηση της δίκης αποφυλακίστηκα. Είχα την τύχη να μη με έχει κατηγορήσει κάποιος. Η δε απολογία μου στο αναθεωρητικό ήταν μέσα από τα δόντια μου. Δε με ρώτησε κανείς αν βασανίστηκα, αν άκουγα φωνές άλλων βασανιζόμενων, αν, αν, αν. Είπα: «είμαι αθώος, δεν έχω κάνει τίποτα, υπηρέτησα την πατρίδα» και τα λοιπά. «Εντάξει, κάτσε κάτω». Ερώτηση: Την εποχή εκείνη, αν δεν κάνω λάθος, ήσουν αρραβωνιασμένος και ετοιμαζόσουν για γάμο. Πώς αντέδρασε η μνηστή σου και η οικογένειά της; Απάντηση: Πράγματι ετοιμαζόμαστε να παντρευτούμε, αγοράζαμε τα απαραίτητα, μόνο την ημερομηνία του γάμου δεν είχαμε ορίσει. Στις 15 Μαρτίου, εξαφανίστηκα. Δεν πήγα στο σπίτι, οι δικοί μου έψαχναν στις μονάδες της Αεροπορίας. Στην αρραβωνιαστικιά μου και αργότερα σύζυγό μου, Αλκμήνη είπαν ότι με είχαν στείλει μυστική αποστολή στη Λάρισα. Μετά ότι θα έπρεπε να δώσω μια κατάθεση και δεν επιτρεπόταν να έρθω σε επαφή με δικούς μου ανθρώπους. Ότι είμαι στη φυλακή κατηγορούμενος, το έμαθαν όταν το έγραψαν οι εφημερίδες. Οι δεξιές εφημερίδες μάλιστα το παρουσίαζαν ως «εξάρθρωση μεγάλης κομμουνιστικής σπείρας». Θέλω να σημειώσω εδώ, ότι όχι μόνο η Αλκμήνη έμεινε τότε κοντά μου και μου συμπαραστάθηκε, αλλά και οι γονείς της, οι οποίοι ηθικά και υλικά βοήθησαν έναν άνθρωπο, το μέλλον του οποίου προδιαγράφονταν μελανό. Θα πρέπει να ξέρεις ότι παρατηρήθηκαν τότε φαινόμενα εγκατάλειψης των κατηγορουμένων από συζύγους και αρραβωνιαστικές. Θα πρέπει να σου επισημάνω, ότι ακόμη αισθάνομαι τύψεις για τον τρόπο που συμπεριφέρθηκα στο πρωτοβάθμιο δικαστήριο. Αλλά δεν ήξερα. Αν και αποφυλακίστηκα με απόφαση του Αναθεωρητικού δικαστηρίου, οι διωγμοί συνεχίστηκαν. Έκανα μία προσφυγή για να πάρω μέρος της σύνταξής μου, επειδή είχα συμπληρώσει δεκαπενταετή υπηρεσία, από εμπάθεια όμως, δεν μου αναγνώρισαν ως συντάξιμα τα χρόνια της κατοχής. Και δεν μου έδωσαν. Τότε λοιπόν έκανα συνεργείο φρένων και εμπόριο ανταλλακτικών αυτοκινήτων με το αδελφό μου Γιάννη. Έχουν περάσει από τότε πενήντα χρόνια. Ο απόστρατος σμήναρχος πλέον, σπάνια αναφέρεται στην τραγωδία εκείνη, προτιμά να μιλά για το αγαπημένο του χόμπι, τη φωτογραφία, που του έχει προσφέρει πολλές χαρές και διακρίσεις. Την Τετάρτη 11 Μαρτίου, ο Τάσος Χριστοφής, έφυγε από τον κόσμο μας. Θα τον συνοδεύει όμως μνήμη αγαθή, όλων όσοι τον γνώρισαν και εκτίμησαν τον ευθύ και τίμιο χαρακτήρα του. Καλή ανάπαυση Τάσο!

8 8 Αυλόγυρος Τεύχος 80 Ασυμβίβαστο με τη βορειοχωρίτικη παράδοση και φιλοτιμία Αφορμή για το παρόν σημείωμα έλαβα από την εμπεριστατωμένη αναφορά του προηγούμενου τεύχους του «Αυλογύρου» στο βιβλίο του καπετάν Μιχάλη Καρυάμη με τίτλο «Παναγία Δέσποινα. Αφέντρα και κορώνα της Αμανής». Tο βιβλίο αυτό -προϊόν, πράγματι, αγάπης και λατρείας για το γενέθλιο τόπο-, όχι μόνον ενημερώνει πλήρως για το ιστορικό του ιερού ναού, αλλά και παρέχει ένα πλήθος πληροφοριών που ανακαλούν μνήμες των ηθών, των εθίμων και της βαθύτατης θρησκευτικής ευλάβειας των γονιών, των παππούδων και των προγόνων μας γενικότερα. Διαβάζοντάς το, ωστόσο, δοκίμασα ξανά μια βαθύτατη απογοήτευση και πικρία, την οποία θα αισθάνονταν αναμφίβολα και οι πρόγονοί μας, οι οποίοι φτωχοί μεν υλικά αλλά περήφανοι στο έπακρο και πλούσιοι ψυχικά, σέβονταν τα πανηγύρια των γειτονικών τους χωριών και τα τιμούσαν μάλιστα και με την παρουσία τους στη θεία λειτουργία, στο κοινό γεύμα και στο γλέντι που επακολουθούσε, όπου κατά κανόνα πρωτοστατούσαν οι οργανοπαίκτες της Ποταμιάς. Κορυφαία δε, ως γνωστόν, πανηγύρια των χωριών μας, πλην του παγχιακού στα νεότερα χρόνια της Αγίας Μαρκέλλας, ήταν της Παναγίας Αγιογαλούσαινας (αυτό ήταν παλαιότερα το παγχιακό πανηγύρι), της Παγούσαινας και της Δέσποινας. Παναγία Δέσποινα, η Αφέντρα της Αμανής Ατυχώς, τα τελευταία χρόνια συμβαίνει κάτι που οι πρόγονοί μας ούτε θα αποτολμούσαν ούτε και θα επιδοκίμαζαν. Πρόκειται για την τέλεση πανηγυριού στη Δέσποινα και τα «Νιάμερα», 23 Αυγούστου, ενώ είναι γνωστόν ότι την ημέρα εκείνη πανηγυρίζει ανέκαθεν η Παναγία Αγιογαλούσαινα, στη χάρη της οποίας πάντοτε οι Ποταμούσοι μετέβαιναν. Ανάλογη τακτική ακολουθούν, ατυχώς, τα τελευταία χρόνια και στις Τρύπες, όπου, χωρίς μάλιστα να έχουν καμία εκκλησία Παναγίας, κάνουν πανηγύρι στις 15 Αυγούστου, ενώ γνωρίζουν ότι την ημέρα αυτή πανηγυρίζει ανέκαθεν στο διπλανό τους χωριό Παρπαριά η Παναγία Παγούσαινα, στη χάρη της οποίας οι γονείς τους αλλά και οι ίδιοι μέχρι πρόσφατα- πάντοτε μετέβαιναν. Βέβαια, κατανοώ ότι επιθυμούν οι μεν παρεπιδημούντες το καλοκαίρι στο χωριό να εορτάσουν και να διασκεδάσουν, και οι επίτροποι να εισπράξουν χρήματα υπέρ της εκκλησίας λόγω της πολυπληθούς το καλοκαίρι παρουσίας. Γιατί όμως, για το διπλό αυτό σκοπό, δεν επιλέγουν εντός της θερινής περιόδου μία ημερομηνία που να μη συμπίπτει με το πανηγύρι γειτονικού χωριού; Θέλω να ελπίζω πως το σημείωμά μου αυτό θα γίνει αιτία οι καλοί βορειοχωρίτες, Ποταμούσοι και Τρυπούσοι, να αναστοχαστούν το ζήτημα και τροποποιήσουν την ημερομηνία εορτασμού των, αναλογιζόμενοι ποια συναισθήματα θα δοκίμαζαν και οι ίδιοι, εάν την ημέρα του δικού τους παραδοσιακού πανηγυριού, καθιέρωναν και τα διπλανά τους χωριά πανηγύρι, τιμώντας, λόγου χάριν, σχετική εικόνα που τυχόν υπάρχει ή θα εγκαθιστούσαν επί τούτου στη χωριοεκκλησιά τους ή στήνοντας ένα σχετικό προσκυνητάρι. Και ακόμα να αναλογιστούν ότι, εάν η τακτική αυτή γενικευθεί, θα εξελιχθεί σε «εμφύλια» μεταξύ των χωριών μας πεισματική αντιδικία, που είναι αντίθετη και στη γνήσια θρησκευτική λατρεία και στη βορειοχωρίτικη παράδοση και φιλοτιμία. Κ.Ε. Φραγκομίχαλος γράμματα που πήραμε Συνέχεια από τη σελίδα 5 Από τον κ. Δημήτριο Τσιάνο, που υπηρέτησε ως δάσκαλος στο Δημοτικό Σχολείο Εγρηγόρου την περίοδο , πήραμε το παρακάτω γράμμα που απευθύνεται στον τέως πρόεδρο του Συλλόγου μας Δημήτρη Γεντή. Αθήνα 3 Απριλίου Κύριον Δημ. Γεντήν Πρόεδρον του Συλλόγου Κουρουνιωτών και Εγρηγοριανών Χίου Αττικής Αγαπητέ κ. Πρόεδρε, Με ιδιαίτερη χαρά έλαβα το υπέροχο «Ιστορικό και φωτογραφικό Λεύκωμα του Συλλόγου» και σε ευχαριστώ πολύ. Επίσης ευχαριστώ τους αξέχαστους και λαμπρούς μαθητές μου, τον Παναγιώτη Δημ. Λιάπη, τον Γιάννη Ν. Βορριά και την Ειρήνη Σ. Μίχαλου, που με τις υπογραφές τους ένοιωσα ένα αίσθημα ψυχικής ανατάσεως, το οποίο μου αναπτέρωσε χαρούμενες αναμνήσεις. Αξίζουν θερμά συγχαρητήρια σε όσους εργάστηκαν να παρουσιάσουν το «Λεύκωμα», το λαμπρό αυτό δημιούργημα, που αποτελεί πράγματι μια πνευματική όαση στην οποία ο νους μας βαπτίζεται στα ιερά νάματα της παράδοσης του τόπου. Ιδιαίτερα μου έκανε εντύπωση, ότι ο Σύλλογος αναπτύσσει αξιόλογες δραστηριότητες, οι οποίες θαυμάσια καταγράφονται στη διαλάμπουσα από πληροφορίες εφημερίδα, τον «Αυλόγυρο», που συμβάλλει στη σύσφιξη των σχέσεων των απανταχού Κουρουνιωτών και Εγρηγοριανών και στη διαφύλαξη των παραδόσεων του τόπου, τηρώντας το Βιβλικόν: «Όσα ηκούσαμεν και έγνωμεν αυτά και οι πατέρες ημών διηγήσαντο ημίν, ουκ απεκρύβη από των τέκνων αυτών εις γενεάν ετέραν» (Ψαλμ. ΟΖ 77) και το των Αρχαίων Ελλήνων, με τη φωνή του Ευριπίδη, που λέει: «Πατρίους παραδοχάς, ας θ ομιλίκους χρόνω κεκτήμεθα ουδείς αυτά καταβαλλεί λόγος» (Ευριπ. Βάκχ.) (Όσα πατροπαράδοτα και όσα απ τα παλιά τα χρόνια των πατέρων μας έχουμε, κανένας δεν θα τα ρίξει κάτω λόγος). Επίσης στη Βυζαντινή εποχή, η Άννα Κομνηνή, τονίζει: «Και τα μέγιστα των έργων, ει μη δια των λόγων φυλαχθείη και τη μνήμη περισωθείη, τω της σιωπής αποσβέννυται σκότω» (δηλ. όλα τα τρώει το σκοτάδι της σιωπής, αν δεν τα γράψουμε να μείνουν κτήμα εσαεί στις νεώτερες γενιές) (Άννα Κομνηνή ΑΛΕΞΙΑΣ). Πολύ σωστά και στο «Λεύκωμα» επισημαίνεται και η εντολή του Απ. Παύλου «Στήκετε και τηρείτε τας παραδόσεις» (Β Θεσσ. Β15). Ξεφύλλισα και ξανά ξεφύλλισα το «Λεύκωμα» γιατί το αισθάνθηκα σα μοσκοβόλημα ενός ρόδου μακρινού, που ήπιες αύρες έφεραν κοντά μου. Τιμή στον Εγρηγόρο που ανέδειξε ένα άξιο πατριώτη, έναν υπέροχο πνευματικό άνθρωπον τον αείμνηστο δάσκαλο Δημήτριο Γρηγ. Σπανό (αδελφό του μακαριστού ιερέα Κωνσταντίνου) που έγραψε εκτός από το βιβλίο για τα ένδοξα Ψαρά και ένα αξιόλογο για το χωριό του, τον Εγρηγόρο, στο οποίο θαυμάζει κανείς, τον ένθερμο ζήλο και την αγάπη που είχε για την «παππώα γη». Αξίζουν συγχαρητήρια στο Σύλλογο για τη βράβευση του γιου του αείμνηστου Δημήτρη Σπανού του ελλόγιμου Γρηγόρη, ο οποίος με το θαυμάσιο πνευματικό του έργο, τιμά τη Χίο και την Ελλάδα γενικά. Στον Εγρηγόρο, που υπηρέτησα 3 χρόνια στο Σχολείο, γνώρισα την καλωσύνη των κατοίκων, την αγάπη για τον τόπο τους, την εργατικότητά των, την απλότητα στους τρόπους τους και την ανεξικακία τους. Ήμουν ευτυχής που είχα στο Σχολείο ως μαθητές παιδιά τόσο εξαίρετων γονέων ενός λαμπρού χωριού. Στα αυτιά μου ηχούν ακόμη μερικές στροφές από το ωραίο τραγούδι, που τραγουδούσαν με χαρά τα παιδιά για το όμορφο χωριό τους, όπως: «Τι να πρωτοθυμηθώ από σένα χωριό μου ζηλευτό» «Το δικαστήριο δεν ξέρουν ακόμη εδώ παιδιά βασιλεύει η αγάπη, σ όλους η καλή καρδιά» «Κι αν τσουκνίδες βγαίνουνε σε μερικές αυλές στο χαμομήλι πνίγονται και είναι να τις κλαις.» Τον ωραίο Εγρηγόρο και τα Αγιάσματα, είχα επισκεφθεί με την οικογένειά μου το καλοκαίρι του 1985, αλλά πάντοτε μάθαινα τα νέα του χωριού. Στην Αθήνα παρακολουθώ ενίοτε τις εκδηλώσεις της Χιακής Αδελφότητας Αττικής Βοιωτίας «Ο Κοραής» και μένω κατενθουσιασμένος. Τελειώνοντας κ. Πρόεδρε, σας διαβεβαιώ ότι τη μνήμη μου τη θωπεύουν τακτικά γοργόφτερες ευχάριστες αναμνήσεις όχι μόνο για τον Εγρηγόρο και τα Κουρούνια αλλά και για τη Χίο γενικά, γιατί εκτός από την πόλη εγύρισα και όλα σχεδόν τα χωριά της και προ παντός τα Βορειόχωρα με τα μεροβίγλια τους, τα πανηγύρια τους, τις παραδόσεις τους και τον καλό τους κόσμο και πώς να το πω: «Ένα νησάκι εγώ αγαπώ, κι όλο το βλέπω εμπρός μου» (Παλαμάς) Εύχομαι ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ και για τη Χίο γενικά: «Να χει όσες έχει η Ανατολή κι όσες ευχές η Δύση» (Σολωμός). Με φιλικούς χαιρετισμούς Δημ. Τσιάνος Σεβαστέ δάσκαλε, για τα όσα καλά και επαινετικά αναφέρετε στο γράμμα σας για τα χωριά μας, το Σύλλογο και την εφημερίδα μας θερμά σας ευχαριστούμε. Είναι ιδιαίτερη χαρά και τιμή για μας να αναφέρονται με κολακευτικά σχόλια για την ελάχιστη προσφορά μας άνθρωποι του πνεύματος που λευκάνθηκαν στην έδρα, προσφέροντας, ως καιόμενες λαμπάδες, φως γνώσεως και παιδείας στους νέους βλαστούς του τόπου.

9 Αυλόγυρος Τεύχος 80 9 ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ ΒΑΠΤΙΣΕΙΣ Το Σάββατο 9 Μαΐου 2015, ο Τάκης Κατσαρός και η Βίκυ Ελιμνιώτη βάφτισαν το κοριτσάκι τους και του έδωσαν το όνομα Δήμητρα- Ειρήνη. Ανάδοχοι ήταν ο Στέλιος Ποδιάς και η Μάγια Κεφάλα. Στους ευτυχείς γονείς, τους αναδόχους, τους παππούδες και τις γιαγιάδες ο «Αυλόγυρος» εύχεται να τους ζήσει. ΓΑΜΟΙ Την Κυριακή 10 Μαΐου 2015, ο Παναγιώτης Σπανός, γιος του Ισίδωρου και της Ειρήνης Σπανού και η Χριστίνα Γιαννοπούλου, έκαναν τους γάμους τους στον ιερό ναό της Αγίας Μαρκέλλας στο Long Island της Νέας Υόρκης. Ο «Αυλόγυρος» τους εύχεται κάθε ευτυχία στην καινούργια τους ζωή. Την Κυριακή 31 Μαΐου 2015, ο Νίκος Μπελέγρης, γιος του Γιώργου Μπελέγρη και της Μαριάννας Αγγελίδη και η Αντιγόνη Μαϊστράλη, έκαναν τους γάμους τους στον ιερό ναό της Παναγίας της Μούτσαινας στο Βροντάδο της Χίου. Ο «Αυλόγυρος» τους εύχεται κάθε ευτυχία στην καινούργια τους ζωή. Το Σάββατο 6 Ιουνίου 2015, ο δικός μας (διετέλεσε Γενικός Γραμματέας του Συλλόγου και έχει την ευθύνη του δημιουργικού της εφημερίδας μας,) Βασίλης Ι. Κυριακάκης, και η Μαρία Εμμανουήλ έκαναν τους γάμους τους στο εκκλησάκι του Αγίου Φανουρίου του κτήματος RESIDENCE, στη Βαρυμπόμπη. Ο «Αυλόγυρος» τους εύχεται κάθε ευτυχία στην καινούργια τους ζωή. Κ Ο Ι Ν Ω Ν Ι Κ Α ΚΗΔΕΙΕΣ-ΜΝΗΜΟΣΥΝΑ Την Κυριακή 8 Μαρτίου 2015 πέθανε στην Αθήνα ο Στέφανος Ε. Παντελέων. Η εξόδιος ακολουθία έγινε από τον Ιερό ναό του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου στα Κουρούνια. Στη σύζυγο, τα παιδιά, τα εγγόνια, τα αδέλφια και τους άλλους συγγενείς ο Αυλόγυρος εκφράζει τα θερμά του συλλυπητήρια. Την Τρίτη 10 Μαρτίου 2015, πέθανε στην Αθήνα, πλήρης ημερών, ο Τάσος Χριστοφής. Η εξόδιος ακολουθία έγινε στον ιερό ναό Αγίας Βαρβάρας Δάφνης. Στη σύζυγο, την κόρη του, τον εγγονό του, τα αδέλφια και τους άλλους συγγενείς ο Αυλόγυρος εκφράζει τα θερμά του συλλυπητήρια. Την Παρασκευή 3 Απριλίου 2015, πέθανε στην Κύμη Ευβοίας, ο Δημήτριος Καράς, σύζυγος της Ιωάννας Μιχαλάκη από τα Κουρούνια. Στη σύζυγο, τα παιδιά, τα εγγόνια, τα αδέλφια και τους άλλους συγγενείς ο Αυλόγυρος εκφράζει τα θερμά του συλλυπητήρια. Ευχαριστήριο Το Σάββατο 25 Απριλίου 2015 πέθανε στην Αθήνα ο Στέφανος Π. Αντωνίου. Η εξόδιος ακολουθία έγινε από τον Ιερό ναό του Αγίου Βασιλείου του κοιμητηρίου Περιστερίου. Στη σύζυγο, τα παιδιά, τα εγγόνια, και τους άλλους συγγενείς ο Αυλόγυρος εκφράζει τα θερμά του συλλυπητήρια. ************** Να θυμίσουμε στους αναγνώστες μας ότι ο Αυλόγυρος δημοσιεύει τις κοινωνικές εκδηλώσεις των συγχωριανών μας που υποπίπτουν στην αντίληψη των μελών της συντακτικής επιτροπής. Είναι φυσικό, όμως, πολλά κοινωνικά γεγονότα να μη γίνονται γνωστά στα μέλη της συντακτικής επιτροπής. Αν θέλετε οπωσδήποτε να δημοσιευθεί κάποιο κοινωνικό γεγονός που σας αφορά, παρακαλούμε να απευθύνεστε στα μέλη της συντακτικής επιτροπής τού Αυλόγυρου ή στα μέλη τού Δ.Σ. τού Συλλόγου ή στείλτε μας ένα γράμμα ή , στη διεύθυνση της εφημερίδας μας. Επιμέλεια Ελένη Μαργέλου-Σπανού Σε όλους όσοι με οποιονδήποτε τρόπο συμμετείχατε στο βαρύ πένθος μας για την απώλεια της αγαπημένης μας μητέρας και γιαγιάς Καλλιόπης Ι. Βορριά Σας ευχαριστούμε θερμά. Η κόρη Η εγγονή Μαίρη Βορριά Γιάννα Βορριά Οικονομική ενίσχυση για τον Αυλόγυρο Οι παρακάτω συγχωριανοί και φίλοι μας προσέφεραν διάφορα ποσά για τον «Αυλόγυρο»: 1 Κατσαρός Γεώργιος & Πόπη 200$ ΗΠΑ 2 Μιχαλάκη Ηρώ 50 3 Μπίλος Αναστάσιος 50 4 Μπούλης Αδαμάντιος 10 Στη μνήμη Στέφανου Παντελέων 5 Μιχάλου Αγγελική 10 6 Σκυριώτης Γιάννης & Πόπη 20 Το Δ.Σ του Συλλόγου μας και η Συντακτική Επιτροπή της Εφημερίδας μας σας ευχαριστεί θερμά γιατί με τις προσφορές σας μπορεί να εκδίδεται τακτικά και απρόσκοπτα. Προσφορές στον Φ.Ο.Κ Οι παρακάτω συγχωριανοί και φίλοι πρόσφεραν διάφορα στον Φιλοπρόοδο Όμιλο Κουρουνίων Χίου. Στη μνήμη Στέφανου Παντελέων 1 Κασσού Ευαγγελία 20 2 Κοτσάτου Ιωάννα 20 3 Μίχαλος Μιχαήλ 20 4 Οικ. Καραμούζου Αλέκου &Μαρίας 20 5 Οικ.Ξυδιά Γεωργίου 20 6 Οικ.Ποδιά Βασιλείου & Μαρίας 20 7 Οικ.Σιταρά Μάμα & Καλλιόπης 20 Στη μνήμη Καλλιόπης Ι. Βορριά 8 Κοτσάτου Ιωάννα 20 9 Οικ.Ξυδιά Γεωργίου 20 Στη μνήμη Aναστάσιου Χριστοφή 10 Τακτικού Γ. Ειρήνη 20 Το Δ.Σ. του Συλλόγου σας ευχαριστεί θερμά για τις προσφορές σας. Προσφορές για την επισκευή του δρόμου του Κάτω Χωριού Οι παρακάτω συγχωριανοί και φίλοι πρόσφεραν διάφορα ποσά για την επισκευή του δρόμου του Κάτω Χωριού. 1 Ίδρυμα Σίμου Ζαννής Βασίλης Σπανού Νατάσα 500 Στη μνήμη Στέφανου Παντελέων 4 Ζωγράφου Καλλιόπη 20 5 Θεολόγου Μαρία 10 6 Καραμούζος Αλέκος & Μαρία 20 7 Καρούσης Δημήτρης & Μαρία 50 ΠΡΟΣΦΟΡΕΣ 8 Κατσαρός Ισίδωρος 50 9 Κυριακάκης Γιάννης & Μαρία Κυριακάκης Στ. Δημήτριος Κυριακάκης Στ. Κωνσταντίνος Ματθαίου Γεώργιος Μεστούσης Δημήτριος Μυλωνάς Νικόλαος Πέτικας Νικόλαος Ποδιάς Στέλιος & Μάγια Πουπαλος Αντώνης & Σωτηρία Σαρρής Μιχαήλ & Δέσποινα Τακτικού Ειρήνη Τακτικού Σταματία Τσουμπής Χρήστος & Παντελάκη Βαρβάρα 20 Στη μνήμη Μαρκέλλας Κατσαρού 22 Κατσαρός Ισίδωρος 50 Στη μνήμη Δημητρίου Καρρά 23 Ξανθουδάκης Βαγγέλης & Δέσποινα 50 Στη μνήμη Στέφανου Αντωνίου 24 Κατσαρός Ισίδωρος 50 Τα μέλη της Επιτροπής για την επισκευή του δρόμου του Κάτω Χωριού, σας ευχαριστούν θερμά για τις προσφορές σας και εύχονται ο Πανάγαθος Θεός δια πρεσβειών του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου να αναπαύσει τις ψυχές τους. Προσφορές για τον Ιερό Ναό Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου Κουρουνίων Οι παρακάτω συγχωριανοί και φίλοι πρόσφεραν τα διάφορα ποσά στον Ιερό Ναό του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου Κουρουνίων. Στη μνήμη Στέφανου Παντελέων 1 Ανδρεάδης Γιώργος 10 2 Βορριάς Μιχαήλ 10 3 Γεροδηδάκης Κώστας 10 4 Γεροδηδάκης Σωτήρης 20 5 Γεώργαλος Γιάννης 25 6 Γεώργαλος Σταμάτης 10 7 Δοντάς Παντελής & Νίκος 10 8 Ζαννής Ιωάννης 10 9 Καλογεράς Σταμάτης Κούκουλος Στρατής Λύρα Μαρκέλλα Λύρας Μακάριος Μαθιούδης Κώστας Μαυριάνος Χαράλαμπος Μορομάλου Ελευθερία Μοσχούρης Κωνσταντίνος Οικ. Ιερέως Σκυριώτη Παναγιώτη Οικ. Λύρα Σταύρου & Ασπασίας Οικ. Μαλλά Ιωάννη & Ευγενίας Οικ. Πονηρού Στέφανου Οικ.Καραμούζου Αλέκου & Κατίνας Οικ.Μακρινού Νίκου & Κυριακής Οικ.Μιχαλάκη Γιάννη & Κατίνας Πούπαλος Ανδρέας Σπετσιώτης Μιχαήλ Στογιανός Ηλίας Χούλιαρης Δημήτρης 10 Τα μέλη της Εκκλησιαστικής Επιτροπής σας ευχαριστούν θερμά για τις προσφορές σας και εύχονται ο Πανάγαθος Θεός με τις πρεσβείες του Αγίου Ιωάννου να αναπαύσει την ψυχή του. Προσφορές για τον Ιερό Ναό Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Εγρηγόρου Οι παρακάτω συγχωριανοί και φίλοι πρόσφεραν τα διάφορα ποσά για τη συντήρηση των παλαιών εικόνων στον Ιερό Ναό Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Εγρηγόρου. 1 Ανώνυμος 20 2 Ανώνυμος 10 3 Γεντή Ι. Μαρία 50 4 Κουτούρας Παντελής Κουτσοδόντη Ειρήνη 50$AUS 6 Σπανός Π. Γεώργιος 100$USA 7 Σπανός Δ. Γρηγόριος 100 Στη μνήμη Στέφανου Παντελέων 8 Ανώνυμος 50 Τα μέλη της Εκκλησιαστικής Επιτροπής σας ευχαριστούν θερμά για τις προσφορές σας και εύχονται ο Σωτήρας Χριστός να σας ευλογεί και να σας προστατεύει Προσφορές στον Ίδρυμα «Κιβωτός του Κόσμου» Οι παρακάτω συγγενείς και φίλοι πρόσφεραν διάφορα ποσά στην Κιβωτό του Κόσμου Στη μνήμη Αναστάσιου Χριστοφή 1 Χριστοφή Αλκμήνη & Βαρβάρα 50 Στη μνήμη Στέφανου Παντελέων 2 Χριστοφή Αλκμήνη & Βαρβάρα 50 Επιμέλεια Φωφώ-Μαυρουκάκη

10 Αυλόγυρος Τεύχος ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΧΩΡΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΗ ΧΙΟ Ο Δρόμος του Κάτω Χωριού Το πρόβλημα της ασφαλούς βατότητας του δρόμου του Κάτω Χωριού φαίνεται, πως με τον επανασχεδιασμό και τη διαμόρφωση που έγινε το τελευταίο διάστημα στο μεγαλύτερο μέρος του, έχει λυθεί. Η λύση αυτή είναι καρπός των συγκινητικών προσφορών όλων των Κουρουνιωτών και των φίλων του χωριού μας πάνω στις οποίες στηρίχθηκε, κατά κύριο λόγο, η χρηματοδότηση του έργου. Πλέον απομένουν δύο τμήματα αυτού του δρόμου να ανακατασκευαστούν για να κλείσει οριστικά ένα σημαντικό έργο για το μεγαλύτερο οικισμό της κοινότητάς μας. Συγκεκριμένα, τα τμήματα που απομένουν είναι: ο χώρος στο λαγκάδι του Τσούβαλου και η διαμόρφωση το αρχικού τμήματος του δρόμου (από την αρχή του, στον επαρχιακό δρόμο μέχρι την πρώτη στροφή). Στη θέση που μέχρι σήμερα υπήρχαν επικίνδυνα ερείπια, θα γίνει μια όμορφη πλατεία νέο προϋπολογισμό για την κοινοτική ενότητα Κουρουνίων. Με δεδομένη, όμως, την οικονομική στενότητα που επικρατεί στα δημοσιοοικονομικά, δεν είναι βέβαιο ότι το κονδύλι που θα εγκριθεί θα ενταχθεί στο νέο προϋπολογισμό ή, αν ενταχθεί, αν θα καλύψει το συνολικό κόστος κατασκευής του έργου. Έχουμε, τη βεβαιότητα, όμως πως οι Κουρουνιώτες δεν θα αφήσουν αυτό το τόσο σημαντικό έργο ημιτελές. Παρά τις ανυπέρβλητες οικονομικές δυσκολίες θα συνδράμουν για να καλυφθεί το υπόλοιπο κόστος κατασκευής του. Οφείλουμε και απ αυτή τη στήλη να δηλώσουμε για μια ακόμη φορά πως αισθανόμαστε υπερήφανοι για τους συντοπίτες μας και πως αξίζουν θερμών συγχαρητηρίων για τη συγκινητική συνεισφορά τους για τα έργα που γίνονται στον τόπο μας. Έργα, που αρχικά φάνταζαν άπιαστο όνειρο. Δίκαια έχουν γίνει φωτεινό παράδειγμα για μίμηση από τους κατοίκους των άλλων χωριών. Να σημειώσουμε ότι το κόστος αυτό είναι σημαντικά μικρότερο, αφού δεν επιβαρύνεται με τις δαπάνες μελετών τις οποίες έχει αναλάβει το τεχνικό γραφείο του συμπατριώτη μας μηχανικού Παναγιώτη Ι. Κυριακάκη (όπως και όλου του έργου που έχει γίνει μέχρι σήμερα) και τις προσφέρει αφιλοκερδώς. Οφείλουμε και πάλι να του εκφράσουμε τα συγχαρητήριά μας και τις θερμές μας ευχαριστίες για την ανεκτίμητη προσφορά του. Συγχαρητήρια, όμως, αξίζουν και στα μέλη της επιτροπής που συστήθηκε για την ανακατασκευή του δρόμου, χάρη στις συντονισμένες προσπάθειες της οποίας έγινε το μεγαλύτερο μέρος ενός έργου που ήταν ένα απολύτως αναγκαίο για τον τόπο. Απόκριες στα Κουρούνια Η περίοδος του χειμώνα στα χωριά της Αμανής είναι η κατ εξοχήν εποχή της ερήμωσής τους. Κάθε εκδήλωση, λοιπόν, που θα μπορούσε να δώσει, έστω και λίγη ζωή στους μόνιμους κατοίκους τους είναι καλοδεχούμενη. Έτσι, η απόφαση λίγων αλλά δυναμικών συγχωριανών μας που ζουν στην Αθήνα, να Η διαμόρφωση του χώρου στο λαγκάδι του Τσούβαλου, και η μετατροπή του σε μικρή πλατεία με την ενσωμάτωση των οικοπέδων που έχουν παραχωρηθεί στο Φιλοπρόοδο Όμιλο Κουρουνίων, ήδη δρομολογείται. Όπως, όπως πληροφορηθήκαμε, με ενέργειες του Φ.Ο.Κ. χωματουργικό μηχάνημα διαμόρφωσε το χώρο του οικοπέδου, γκρεμίζοντας τα ερειπωμένα κτίσματα που βρισκόντουσαν σ αυτό. Στο πλάτωμα που προέκυψε, υπάρχει η σκέψη να γίνει ένα πετρόκτιστο τοιχίο αντιστήριξης, που θα συγκρατήσει τα υπερκείμενα χώματα, θα διευθετηθούν τα όμβρια νερά για να οδηγηθούν στον παρακείμενο χείμαρρο και, τέλος, θα δενδροφυτευτεί ο χώρος που θα προκύψει. Με τον τρόπο αυτό το Κάτω Χωριό θα αποκτήσει μια μικρή και όμορφη πλατεία στη θέση που μέχρι σήμερα υπήρχαν επικίνδυνα ερείπια, εστία μόλυνσης και πηγή κινδύνου για σοβαρό τραυματισμό για Οι απόκριες στα Κουρούνια τείνει να γίνει πλέον θεσμός. παιδιά και διερχόμενους διαβάτες. Τέλος η επόμενη -και τελευταία- φάση του περάσουν το τριήμερο της Καθαράς Δευτέρας στο έργου είναι η ανακατασκευή του αρχικού τμήματος χωριό μας, ήταν πραγματικά ένεση ζωής για τους του δρόμου. Η ανακατασκευή αυτή περιλαμβάνει λιγοστούς μόνιμους κατοίκους των Κουρουνίων. το κομμάτι από την επαρχιακή οδό ΚουρουνίωνΉταν τέτοια η διάθεσή τους να ζωντανέψουν το Νενητουρίων μέχρι την πρώτη μεγάλη στροφή. χωριό, που οργάνωσαν στα γρήγορα και χωρίς τα Να σημειώσουμε ότι η ιεράρχηση της εκτέλεσης μέσα που διαθέτουμε στα αστικά κέντρα, γλέντι από των έργων έγινε με βάση την επικινδυνότητα των τα παλιά με μασκαράδες (κουδουνάτους καλύτερα) τμημάτων για τους χρήστες του δρόμου. Έτσι, το που γύρισαν ένα-ένα τα σπίτια τα χωριού, με κέφι και αρχικό κομμάτι, παρ ότι πρώτο στη σειρά, κρίθηκε περιπαιχτική διάθεση, για να καταλήξουν στο τέλος πως έπρεπε να ενταχθεί στο σύνολο του έργου όλοι μαζί στην αίθουσα του παλιού Σχολείου όπου τελευταίο, αφού κατά γενικήν ομολογία είναι το χόρεψαν με τη ψυχή τους μέχρι πρωίας. λιγότερο επικίνδυνο. Είναι η δεύτερη χρονιά που το οργανώνουν Όπως σε όλα τα μεγάλα έργα που έχουν γίνει στον και σιγά αλλά σταθερά πάει να γίνει θεσμός. Ένας τόπο μας, έτσι κι αυτό στηρίχθηκε όχι στα κονδύλια θεσμός που είναι βέβαιο πως θα βοηθήσει τα χωριά του Δήμου ή της Περιφέρειας (αυτοί μας γέμισαν μας να ζήσουν λίγες στιγμές χαράς και κεφιού στην με υποσχέσεις και μεγάλα λόγια, απ αυτά είμαστε καρδιά του χειμώνα. πλούσιοι) αλλά στην αγάπη και το ενδιαφέρον των Να πούμε πως δεν τους ζηλεύουμε; Θα είναι συγχωριανών μας όπου κι αν βρίσκονται. Ο νόστος ψέματα! Άντε παιδιά και του χρόνου να είστε όλοι για τον γενέθλιο τόπο είναι η κινητήρια δύναμη που καλά να το ξανακάνετε και να είμαστε και εμείς εκεί! κινεί κάθε μεγάλο έργο στα μικρά μας χωριά. Καταστροφές από τα Το τμήμα του έργου που πρόκειται να γίνει στο άμεσο μέλλον, ζητήθηκε από τον πάρεδρο φυσικά φαινόμενα Κουρουνίων κ. Φίλιππο Βουρνού, να ενταχθεί στα έργα που θα χρηματοδοτήσει ο Δήμος στο Ο χειμώνας που μας πέρασε ήταν ιδιαίτερα βαρύς Εκτεταμένες ζημιές προκάλεσαν οι καταρρακτώδεις βροχοπτώσεις στην αγροτική οδοποιία στα χωριά μας για ολόκληρη την Ελλάδα και φυσικά και για το νησί μας. Μεγάλα προβλήματα στις υποδομές προέκυψαν από τις ραγδαίες βροχοπτώσεις από τις οποίες η Χίος δοκιμάστηκε επανειλημμένα φέτος. Τα χωριά μας δεν ήταν άμοιρα επιπτώσεων από τα ακραία καιρικά φαινόμενα. Ιδιαίτερα οι καλλιέργειες και η αγροτική οδοποιία υπέστη εκτεταμένες ζημιές. Ειδικά στην οδοποιία προκλήθηκαν καταστροφές στο χωμάτινο οδόστρωμα από τα ποτάμια που δημιουργήθηκαν από την ποσότητα των ομβρίων υδάτων που έπεσε. Τη μεγαλύτερη ζημιά έπαθε το τμήμα της οδοποιίας που βρίσκεται στα χαμηλότερα σημεία, που, όπως είναι φυσικό, δέχθηκε το μεγαλύτερο όγκο νερού. Σε πολλά σημεία του ο παραποτάμιος δρόμος υπέστη τέτοιες ζημιές που, δυστυχώς, έχει γίνει αδιάβατος. Θα στερηθούμε έτσι την ευχαρίστηση στις θερινές διακοπές μας, να απολαύσουμε την ειδυλλιακή διαδρομή δίπλα στο ποτάμι. Αυξημένος ο κίνδυνος καλοκαιρινών πυρκαγιών Oι έντονες βροχοπτώσεις του χειμώνα εκτός από τις καταστροφές που προκάλεσαν στο οδικό δίκτυο και στις υποδομές του τόπου δημιούργησαν ένα επί πλέον πρόβλημα. Από την έντονη βλάστηση που αναπτύχθηκε εξ αιτίας τους, ελλοχεύει ο σοβαρός κίνδυνος τους Η Χίος έχει πληρώσει πολλές φορές και με βαρύ τίμημα το κόστος των πυρκαγιών. καλοκαιρινούς μήνες, που θα ξεραθούν, να γίνουν πρώτης τάξεως καύσιμη ύλη στην απευκταία περίπτωση που εκδηλωθεί πυρκαγιά. Η Χίος έχει πληρώσει πολλές φορές και με βαρύ τίμημα, το κόστος των πυρκαγιών. Τίμημα που μεταφράζεται όχι μόνο σε ανυπολόγιστες υλικές ζημιές άλλα και σε ανθρώπινα θύματα. Οφείλουμε όλοι να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί τους καλοκαιρινούς μήνες. Να αποφεύγουμε τη χρήση φωτιάς στην ύπαιθρο, να καθαρίσουμε τις αυλές και τους δρόμους γύρω από τα σπίτια μας από τα ξερόχορτα, να ειδοποιήσουμε άμεσα την πυροσβεστική υπηρεσία αν αντιληφθούμε πυρκαγιά! Αυτά είναι λίγα από τα μέτρα που μπορούμε να πάρουμε χωρίς κόστος, για την πρόληψή τους.

11 Αυλόγυρος Τεύχος ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΧΩΡΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΗ ΧΙΟ Πάσχα: Ελπιδοφόρο μήνυμα ζωής Πρώιμο το φετινό Πάσχα, με αρκετό κρύο και πολλές βροχές, που κάθε άλλο παρά άνοιξη θύμιζε. Ιδιαίτερα στα χωριά μας τα καιρικά φαινόμενα αυτά ήταν έντονα με αποτέλεσμα το κρύο και η υγρασία Η περιφορά του Επιταφίου σ όλα τα σπίτια του χωριού αποτελεί την κορύφωση του Θείου Πάθους να δημιουργήσουν πολλά προβλήματα, ιδιαίτερα στους λίγους ηρωικούς ξενιτεμένους Κουρουνιώτες και Εγρηγοριανούς που αποφάσισαν να αψηφήσουν τις προβλέψεις τις μετεωρολογικής υπηρεσίας και διάλεξαν να κάνουν τις πασχαλινές διακοπές τους στα χωριά μας. Αυτοί, ασφαλώς, ταλαιπωρήθηκαν περισσότερο, αφού και λιγότερο μαθημένοι σ αυτό το κλίμα είναι και τα σπίτια τους -κλειστά όλο το χειμώνα και χωρίς θέρμανση- περισσότερο κρύα και με έντονη υγρασία. Ήταν, όμως, τέτοια η διάθεσή τους που κανένα καιρικό φαινόμενο δεν ήταν ικανό να τους αναχαιτίσει να ζήσουν με τον πιο έντονο τρόπο την μυσταγωγία της μεγαλύτερης γιορτής της χριστιανοσύνης στα χωριά μας, εκεί που η γιορτή αγγίζει περισσότερο από κάθε άλλο μέρος του κόσμου τις ψυχές τους. Εκεί που η Ανάσταση του Χριστού γίνεται μέσα στις ψυχές μας, που ζούμε με κάθε κύτταρό μας την κατάνυξη και το πένθος των ημερών. Πένθος και κατάνυξη που αναβλύζουν από τους αριστουργηματικούς, θεολογικά, ποιητικά και μουσικά ύμνους της Μεγάλης Εβδομάδας. Κατάνυξη, που φέτος έδεσε με το βροχερό και συννεφιασμένο τοπίο. Αρμονική συμφωνία της φύσης με την ανθρώπινη προσευχή και τους ύμνους για τα πάθη που υπέστη ο Θεάνθρωπος από το γένος μας. Εκεί, περισσότερο από τα αστικά κέντρα, κάθε μέρα της Μεγάλης Εβδομάδας νοηματοδοτεί, υψηλά θεολογικά μηνύματα όπως τα θέσπισαν οι θείοι Πατέρες της εκκλησίας για να προετοιμάσουν τους πιστούς να υποδεχθούν την λαμπροφόρο και ζωοφόρο Ανάσταση του Κυρίου. Μας προετοιμάζουν να ζήσουμε το συγκλονιστικότερο γεγονός της πίστης μας, ότι ο Θεός μας με το θάνατό Του νίκησε τη φθορά του θανάτου (θανάτω θάνατον πατήσας) και ανέστησε το γένος των ανθρώπων, χαρίζοντάς μας ελπίδα και νόημα ζωής. Ελπίδα που μετατρέπουμε σε ευωχία ευφρόσυνη στο πασχαλινό γεύμα, σε γλέντι χαράς την ημέρα της Λαμπρής. Αυτή τη μέρα η φύση συμμετείχε στην ανθρώπινη ευφροσύνη και ένας ολόλαμπρος ήλιος απλώθηκε απ άκρη σ άκρη στα χωριά μας, όπως και σ όλη την Ελλάδα. Ευφροσύνη που συνεχίστηκε όλη τη Λαμπροβδομάδα με την περιφορά των εικόνων στα γραφικά ξωκλήσια μας, για να κορυφωθεί και να ολοκληρωθεί την Παρασκευή της Διακαινησίμου στο γραφικότερο ίσως ξωκλήσι του τόπου, την Κάτω Παναγιά, που τιμάται στη μνήμη της Ζωοδόχου Πηγής. Ας ευχηθούμε το Πάσχα του 2016, που συμπίπτει με την πρωτομαγιά, να βρεθούμε όλοι, Κουρουνιώτες Ο κύκλος των πασχαλινών εορτών ολοκληρώνεται την Παρασκευή της Διακαινησίμου στο γραφικότερο ίσως ξωκλήσι του τόπου την Κάτω Παναγιά και Εγρηγοριανοί της διασποράς στα χωριά μας για να γιορτάσουμε τη μεγάλη αυτή γιορτή της χριστιανοσύνης σαν μια μεγάλη οικογένεια. Μια οικογένεια που θα μαζέψει τα ξενιτεμένα παιδιά της στην αγκαλιά της, στα πατρικά τους σπίτια. Το Πάσχα του 2016 ΑΝΤΑΜΩΜΑ ΣΤΑ ΧΩΡΙΑ ΜΑΣ!!! ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΛΛΟΓΟ ΚΑΙ ΤΗΝ Ο.Χ.Σ.Α To νέο Δ.Σ. του Συλλόγου Το νέο Δ.Σ. του Συλλόγου μας που προέκυψε από τις εκλογές της 22 Μαρτίου 2015 στην πρώτη του συνεδρίαση υπό την προεδρία του πλειονοψηφήσαντος συμβούλου κ. Δημήτρη Γεντή, συγκροτήθηκε σε σώμα με την παρακάτω σύνθεση: ΠΡΟΕΔΡΟΣ: ΕΛΕΝΗ Χ. ΜΑΡΓΕΛΟΥ ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ: ΔΗΜΗΤΡΗΣ Ι. ΚΑΡΟΥΣΗΣ ΓΕΝΙΚΟΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ: ΜΑΡΙΑ I. ΜΙΧΑΛΑΚΗ ΤΑΜΙΑΣ: ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ Μ. ΚΑΖΑ ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΗΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ: ΔΗΜΗΤΡΗΣ Ι. ΓΕΝΤΗΣ ΕΦΟΡΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ & ΝΕΟΛΑΙΑΣ: ΣΩΤΗΡΗΣ Σ. ΚΑΤΣΑΡΟΣ ΕΦΟΡΟΣ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ: ΝΙΚΟΛΑΟΣ Γ. ΚΕΦΑΛΑΣ ΑΝΑΠΛΗΡΩΜΑΤΙΚΟ ΜΕΛΟΣ: ΑΝΘΗ Ν. ΖΑΝΝΗ Για την Εξελεγκτική Επιτροπή εξελέγησαν οι: ΜΑΡΚΕΛΛΑ Δ. ΜΙΧΑΛΑΚΗ ΣΤΕΛΙΟΣ Γ. ΜΙΧΑΛΑΚΗΣ Τα μέλη της Συντακτικής Επιτροπής του Αυλόγυρου μαζί με τα θερμά συγχαρητήρια για την εκλογή τους και για την τόλμη τους να εκτεθούν ως υποψήφιοι, τους εύχονται κάθε επιτυχία στο δύσκολο έργο που αναλαμβάνουν. Επιτυχία που φαντάζει εξασφαλισμένη, αφού τα μέλη του νέου συμβουλίου έχουν αδιαμφισβήτητη και ανιδιοτελή αγάπη για τα χωριά μας και το Σύλλογό μας. Τα περισσότερα, μάλιστα, από αυτά έχουν ψηθεί στο καμίνι της διοίκησης του Συλλόγου και έχουν αποδείξει την αξία και την ικανότητά τους με τη μέχρι σήμερα προσφορά τους. Να σημειώσουμε ότι είναι η δεύτερη φορά που ο Σύλλογός μας εκλέγει πρόεδρο από το ωραίο φύλο και η πρώτη φορά που η πρόεδρος είναι εξ αγχιστείας χωριανή μας. Η κα Μαργέλου, όμως, έχει αποδείξει περίτρανα την αγάπη της για τα χωριά μας και έχει σφυρηλατηθεί σε πολλές διοικητικές θέσεις στο παρελθόν. Είμαστε βέβαιοι λοιπόν, πως είναι ικανή να οδηγήσει άξια το συλλογικό μας σκάφος. Η επιτυχία κάθε Διοικητικού Συμβουλίου είναι συνάρτηση πολλών παραγόντων. Ένας, ο σημαντικότερος ίσως, είναι η συμμετοχή και η ανταπόκριση των μελών στις δράσεις και τις εκδηλώσεις που σχεδιάζει και προγραμματίζει το συμβούλιο. Μέσα από τις πολιτιστικές δραστηριότητες διατηρείται ζωντανός και ακμαίος ένας Σύλλογος σαν το δικό μας. Και είναι αναγκαία η στήριξη και η βοήθειά μας, ιδίως των νέων παιδιών στην οργάνωση και την πραγματοποίηση αυτών των πολιτιστικών εκδηλώσεων. Στην πρώτη επικοινωνία που είχαν τα μέλη του νέου Δ.Σ. με τους συγχωριανούς μας της Αττικής, μέσω επιστολής, τους ευχαρίστησαν γιατί τους τίμησαν με την ψήφο τους, τούς διαβεβαίωσαν πως όλα τα μέλη του συμβουλίου θα συνεχίσουν τις προσπάθειες για την υλοποίηση των πολύπλευρων δράσεων και εκδηλώσεων του Συλλόγου, με στόχο τη σύσφιξη των σχέσεων μεταξύ των μελών αλλά και την ενδυνάμωση της επαφής με τον τόπο καταγωγής μας. Προσκαλούν δε τα μέλη να συμμετέχουν στα τακτικά Δ.Σ. που θα γίνονται κάθε πρώτη Τετάρτη του μήνα, στις 19:00 (πλην των καλοκαιρινών μηνών, Ιούλιο και Αύγουστο) και είναι ανοιχτά για όλα τα μέλη. Τα μέλη της Συντακτικής Επιτροπής του Αυλόγυρου έχουν τη βεβαιότητα πως η αγαστή και απρόσκοπτη συνεργασία που είχαμε με όλα τα Διοικητικά Συμβούλια του Συλλόγου, από την πρώτη μέρα της έκδοσής του μέχρι σήμερα θα συνεχιστεί και θα συσφιχθεί ακόμη περισσότερο. Θέλουμε ακόμη να τους διαβεβαιώσουμε ότι καθ όλη την διάρκεια την θητείας τους θα έχουν αμέριστη την συμπαράσταση και τη βοήθειά μας! Προγραμματισμός εκδηλώσεων του Συλλόγου Οι εκδηλώσεις που προγραμματίζονται από το νέο Δ.Σ. του Συλλόγου για το άμεσο μέλλον είναι: Την Κυριακή 17 Μαΐου, στην εκκλησία των Αγίων Αναργύρων στην ομώνυμη πλατεία στο κέντρο της συνοικίας του Ψυρρή θα γίνει ο καθιερωμένος κοινός εκκλησιασμός των μελών με αρτοκλασία για να τιμήσουμε τον Άγιο Ιωάννη το Θεολόγο, προστάτη και πολιούχο των Κουρουνίων (όταν διαβάζετε αυτές τις γραμμές η εκδήλωση αυτή θα έχει πραγματοποιηθεί). Μετά την αρτοκλασία τα μέλη του συμβουλίου θα προσφέρουν κεράσματα στην αίθουσα του Συλλόγου. Την Κυριακή 21 Ιουνίου 2015 προγραμματίζεται ημερήσια κρουαζιέρα στον Αργοσαρωνικό (Ύδρα, Πόρο, Αίγινα) με το πολυτελές κρουαζιερόπλοιο KASSANDRA DELPHINOUS της εταιρείας Olympic Cruises. Σημείο αναχώρησης και επιστροφής του πλοίου: Μαρίνα Φλοίσβου (στο κλειστό γυμναστήριο ΤAE KWO DO). Ώρα αναχώρησης πλοίου: 08:00 (επιβίβαση από τις 07:10) Πρώτος προορισμός: Ύδρα (άφιξη: 11:00, παραμονή στην Ύδρα: 1 ώρα και 50 λεπτά) Δεύτερος προορισμό: Πόρος (άφιξη:13:45, παραμονή στον Πόρο: 1 ώρα) Τρίτος προορισμός: Αίγινα (άφιξη: 15:30, παραμονή στην Αίγινα: 2 ώρες και 15 λεπτά) Ώρα επιστροφής: 19:30 Το κόστος για τους ενήλικες είναι 35 και περιλαμβάνει το δικαίωμα συμμετοχής και πλήρες γεύμα στον πλούσιο μπουφέ του πλοίου (δεν περιλαμβάνονται τα ποτά και τα αναψυκτικά). Για παιδιά από 6 έως 12 ετών το κόστος είναι 15, ενώ για παιδιά κάτω των 5 ετών η συμμετοχή είναι δωρεάν. Κρατήσεις θέσεων γίνονται στα μέλη του Δ.Σ. Η κρουαζιέρα αυτή είναι μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία για τα μέλη και τους φίλους του Συλλόγου να απαλλαγούν λίγο από το άγχος των καθημερινών προβλημάτων και να ξεδώσουν απολαμβάνοντας τα πανέμορφα αυτά νησιά του Αργοσαρωνικού, και το απέραντο γαλάζιο του Αιγαίου παρέα με φίλους και συγγενείς. Είμαστε βέβαιοι πως η συμμετοχή θα είναι αθρόα και για να έναν ακόμη λόγο. Για να επιβεβαιώσουμε την στήριξή μας στα μέλη του νέου συμβουλίου στην πρώτη αυτή εκδήλωση που οργανώνουν!

12 12 Αυλόγυρος Τεύχος 80 ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΛΛΟΓΟ ΚΑΙ ΤΗΝ Ο.Χ.Σ.Α Η Γ.Σ. του Συλλόγου Την Κυριακή 15 Μαρτίου 2015, στις 11 π. μ. έγινε, στα γραφεία του Συλλόγου μας, στην οδό Πειραιώς 43 στο κέντρο της Αθήνας, η καθιερωμένη τακτική εκλογοαπολογιστική Γενική Συνέλευση (Γ.Σ.) των μελών του. Τα θέματα της ημερήσιας διάταξης ήταν: 1. Ο απολογισμός πεπραγμένων για τον προηγούμενο χρόνο. 2. Ο οικονομικός απολογισμός για την ίδια περίοδο. 3. Η υποβολή και αποδοχή υποψηφιοτήτων για την ανάδειξη νέου Διοικητικού Συμβουλίου (Δ.Σ.) και Εξελεγκτικής Επιτροπής (Ε.Ε.) 4. Η εκλογή Εφορευτικής Επιτροπής που θα διενεργήσει τις αρχαιρεσίες την Κυριακή 22 Μαρτίου Ο απολογισμός πεπραγμένων έγινε από τον πρόεδρο του απερχομένου Δ.Σ. κ. Δημήτρη Γεντή. Ο κ. Γεντής εξέθεσε στο σώμα, εν συντομία, τις δράσεις και τις εκδηλώσεις που πραγματοποιήθηκαν την περίοδο αυτή και κατέληξε ευχαριστώντας ονομαστικά ένα-ένα τα μέλη του απερχομένου συμβουλίου για την αρμονική συνεργασία που είχαν και για την πολύτιμη προσφορά τους στο Σύλλογο. Στη συζήτηση που ακολούθησε, μετά την αρχική τοποθέτηση του προέδρου, τα μέλη του Συλλόγου τόνισαν τη σημαντική προσπάθεια των μελών του συμβουλίου σε μια εποχή που δεν ευνοεί τέτοιες συλλογικές προσπάθειες. Απέδωσαν τα εύσημα στα μέλη του απερχομένου συμβουλίου για την προσφορά τους και εξέφρασαν την ευχή και την ελπίδα το νέο συμβούλιο να ακολουθήσει τα βήματα του απερχομένου. Στη συνέχεια η ταμίας του απερχομένου Συμβουλίου, κα Βίκυ Καζά, διάβασε την έκθεση των οικονομικών πεπραγμένων του προηγούμενου χρόνου που συνέταξαν τα μέλη της Ε.Ε. κα Μαρκέλλα Δ. Μιχαλάκη και Στέλιος Γ. Μιχαλάκης. Στα σχόλια που διατυπώθηκα από τα μέλη της Γ.Σ. διάχυτη ήταν η ευαρέσκεια για τη διαχείριση των οικονομικών του Συλλόγου από τα μέλη του συμβουλίου, σε μια εποχή, μάλιστα, αυστηρής λιτότητας. Ευαρέσκεια, που προήλθε από το γεγονός ότι σ αυτή την οικονομική συγκυρία όχι μόνο πέτυχαν να διατηρήσουν το ταμείο του Συλλόγου στο ύψος του προηγούμενου χρόνου, αλλά κατόρθωσαν να αυξήσουν κατά τι το αποθεματικό του. Και όλα αυτά, δίχως να κάνουν εκπτώσεις στον αριθμό και τη ποιότητα των εκδηλώσεων που πραγματοποιήθηκαν σ αυτό το διάστημα. Τουναντίον, μάλιστα, προστέθηκαν και νέες. Το σώμα, εν μέσω θερμών χειροκροτημάτων, ενέκρινε ομόφωνα τα οικονομικά πεπραγμένα της οικονομικής χρήσεως του προηγούμενου χρόνου και απάλλαξε τόσο την ταμία του Συλλόγου, όσο και τα άλλα μέλη του Συμβουλίου. Το μεγαλύτερο μέρος των εργασιών της Γ.Σ. αναλώθηκε στην υποβολή και αποδοχή των υποψηφιοτήτων για την ανάδειξη νέου Δ.Σ. και Ε.Ε. Η απροθυμία των νέων μελών ΣΥΝΔΡΟΜΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ «ΑΥΛΟΓΥΡΟ» Υπενθυμίζουμε στους αναγνώστες μας πως ο Αυλόγυρος εκδίδεται και διανέμεται δωρεάν. Τα οικονομικά του Συλλόγου μας, όμως, είναι τέτοια που δεν μας επιτρέπουν να μη δεχόμαστε τις ευγενικές, αυθόρμητες και μερικές φορές συγκινητικές προσφορές των αναγνωστών μας. Όσοι, λοιπόν, επιθυμείτε να προσφέρετε κάποιο ποσόν για τα λειτουργικά έξοδα της έκδοσης, μπορείτε να το κάνετε καταθέτοντάς το στους παρακάτω λογαριασμούς: Για καταθέσεις σε Ευρώ ( ) Αρ. λογαριασμού: ΙΒΑΝ GR BIC : PIRBGRAA Σε όλες τις τράπεζες Για καταθέσεις σε Δολάρια ($) USA Αρ. λογαριασμού: ΙΒΑΝ GR BIC : PIRBGRAA Σε όλες τις τράπεζες Να σημειώσουμε πως αν επιθυμείτε να δημοσιευθεί το όνομά σας στις προσφορές για τον Αυλόγυρο, θα πρέπει οπωσδήποτε να δηλώνετε το όνομα του καταθέτη όταν κάνετε την κατάθεση. Τα μέλη του Δ.Σ. και τα μέλη της συντακτικής επιτροπής σας ευχαριστούν θερμά για τις μέχρι σήμερα προσφορές σας. του Συλλόγου να αναλάβουν υπεύθυνες διοικητικές θέσεις είναι θέμα που απασχόλησε την εφημερίδα μας και αναπτύχθηκε εκτενώς στα δύο τελευταία φύλλα. Είναι δεδομένο και φυσιολογικό η μακροχρόνια παραμονή των ίδιων προσώπων στη διοίκηση ενός φορέα να κουράζει αυτά τα πρόσωπα. Όποια εμπειρία κι αν κομίζουν είναι φυσικό να παρουσιάζουν σωματική και πνευματική κόπωση, να εξαντλείται η φαντασία τους, να στερεύουν από καινοτόμες ιδέες Πέντε από τα επτά μέλη του πολύ πετυχημένου απερχομένου συμβουλίου. Διακρίνονται από αριστερά η Αντιπρόεδρος Ελένη Μαργέλου-Σπανού, η ταμίας Βίκυ Καζά, ο πρόεδρος Δημήτρης Γεντής, ο γραμματέας Γιώργος Τόγιας και η έφορος νεολαίας Φωφώ Μαυρουκάκη-Κατσαρού. Η εναλλαγή προσώπων στις διοικήσεις των Συλλόγων είναι απολύτως αναγκαία και απαραίτητη. Είναι υγιής δημοκρατική διαδικασία και αποδεικνύει πως στις δημοκρατίες αξία έχουν οι συλλογικές προσπάθειες και όχι τα πρόσωπα. Ιδανικό σχήμα στις διοικήσεις των συλλογικών φορέων είναι να υπάρχει μια ώσμωση νέων και παλαιών μελών. Αυτή η μίξη θα προσφέρει φρεσκάδα και ζωντάνια στη διοίκηση ενώ ταυτόχρονα τα έμπειρα μέλη θα προσφέρουν, ως καταλύτη, την κατασταλαγμένη πείρα τους, που θα κατευθύνει τον ενθουσιασμό των νέων μελών σε ασφαλή διοικητικά μονοπάτια. Οι υποψηφιότητες που υποβλήθηκαν επιτυγχάνουν, ως ένα βαθμό, αυτό τον ιδανικό συνδυασμό. Και αυτό είναι σίγουρα παρήγορο. Εκείνο, όμως, που είναι ανησυχητικό είναι πως υπάρχει διάχυτη απροθυμία από τους νέους να ασχοληθούν ενεργά με το Σύλλογο και να αναλάβουν υπεύθυνες διοικητικές θέσεις. Ανησυχία που τονίστηκε από πολλά μέλη του Συλλόγου που συμμετείχαν στη Γ.Σ. Η σύσταση, τέλος, επιτροπών εργασίας, οι οποίες με την υπόδειξη και το συντονισμό του συμβουλίου θα αναλαμβάνουν να οργανώνουν και να πραγματοποιούν διάφορες δράσεις και εκδηλώσεις του Συλλόγου, είναι το ζητούμενο για το νέο συμβούλιο. Αυτές οι επιτροπές θα γίνουν ο πυρήνας για τη διοργάνωση καλύτερων και περισσότερων εκδηλώσεων και το φυτώριο απ όπου θα βλασταίνουν νέα μέλη του συμβουλίου. Τρανό παράδειγμα επιτυχούς λειτουργίας τέτοιας επιτροπής, θέλουμε να πιστεύουμε, πως είναι η έκδοση και η κυκλοφορία του Αυλόγυρου. Τέλος, οφείλουμε και δημόσια να επαινέσουμε τα μέλη του συμβουλίου που τόλμησαν να εκτεθούν και να αναλάβουν διοικητικές ευθύνες στο Σύλλογό μας. Είναι αυτή τρανή απόδειξη της αγάπης τους για το τόπο. Για την ιστορία να αναφέρουμε ότι η Γ.Σ. έκλεισε τις εργασίες τη με την εκλογή μελών Εφορευτικής Επιτροπής: Εξελέγησαν ομόφωνα οι: Κατσαρός Ισίδωρος ως πρόεδρος, Κεφάλας Β. Γεώργιος ως γραμματέας και Τόγιας Γεώργιος ως μέλοs. Πρόσκληση Ο Σύλλογος σας προσκαλεί στην ημερήσια κρουαζιέρα σε Ύδρα, Πόρο, Αίγινα την Κυριακή 21 Ιουνίου 2015 με το κρουαζερόπλοιο KASSANDRA DELPHINIOUS. Η τιμή συμμετοχής για τους ενήλικες είναι 35, για παιδιά από 5-12 ετών 15 και για παιδιά μέχρι 5 ετών δωρεάν. Στην τιμή περιλαμβάνονται το δικαίωμα συμμετοχής και πλήρες μενού σε μπουφέ στο πλοίο (δεν περιλαμβάνονται τα ποτά και τα αναψυκτικά). Η αναχώρηση του πλοίου θα γίνει στις 08:00 από την Μαρίνα Φλοίσβου. Επιβίβαση από τις 07:10 Σας περιμένουμε όλους να περάσουμε μια αξέχαστη καλοκαιρινή ισημερία