ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΟ ΠΑΡΚΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΗΜΟΣΙΟΙ ΧΩΡΟΙ ΚΑΙ ΕΠΕΝ ΥΤΙΚΕΣ ΑΥΘΑΙΡΕΣΙΕΣ

Transcript

1 ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΟ ΠΑΡΚΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΗΜΟΣΙΟΙ ΧΩΡΟΙ ΚΑΙ ΕΠΕΝ ΥΤΙΚΕΣ ΑΥΘΑΙΡΕΣΙΕΣ Το θέµα των ελεύθερων χώρων είναι κοινωνικό και πολιτικό. Ο δηµόσιος χώρος και η χρήση του πάντα αντικατόπτριζαν τις κοινωνικές σχέσεις, τον πολιτισµό, την οικονοµία. Έτσι η µορφή και η χρήση των ελεύθερων δηµόσιων χώρων στην Ελλάδα του σήµερα, συµβολίζει την αποξένωση, την έλλειψη συλλογικότητας, παιδείας και πολιτισµού, τον καταναλωτισµό της κοινωνίας µας. Οι πλατείες και τα πάρκα λείπουν από τις πόλεις µας. Κυρίαρχος ελεύθερος χώρος είναι ο δρόµος. Η κίνηση των οχηµάτων θεωρείται στην Ελλάδα σηµαντικότερη από την κίνηση των ανθρώπων! Τα πεζοδρόµια, οι πεζόδροµοι, οι ποδηλατόδροµοι, οι λεωφορειόδροµοι και οι ΛΕΑ, χρησιµοποιούνται και αυτοί παράνοµα από τα ΙΧ. Οι Έλληνες σπάνια χρησιµοποιούν τον δηµόσιο χώρο ως προορισµό τους. Κάποτε τα παιδιά έπαιζαν κύρια στο δρόµο, την πλατεία, το γήπεδο, τις παραλίες. Τώρα τα παιδιά µας παίζουν, αθλούνται και διασκεδάζουν σε παιδότοπους, γυµναστήρια, internet cafe, bowling, οργανωµένες πλαζ, καφετέριες και φαστφουντάδικα. Οι νέοι δεν ζουν το δηµόσιο χώρο. Προτιµούν τους κλιµατιζόµενους χώρους των mall και των multiplex. Στην Ελλάδα του σήµερα οι ελεύθεροι δηµόσιοι χώροι αποτελούν ένα ιδιότυπο no man s land. Αντί να ανήκουν σε όλους τους πολίτες, δεν ανήκουν σε κανέναν. Οι Έλληνες φροντίζουµε υπέρµετρα τον ιδιωτικό µας χώρο αλλά τον δηµόσιο, τον θεωρούµε δικό µας µόνο όταν πληρώνουµε για αυτόν ή όταν τον καταπατούµε. Γι αυτό οι ελεύθεροι δηµόσιοι χώροι είτε εγκαταλείπονται χωρίς φροντίδα και συντήρηση, είτε εκχωρούνται σε διάφορους φορείς ή ιδιώτες για αξιοποίηση, είτε καταπατώνται.

2 Η έλλειψη και η απαξίωση του ελεύθερου δηµόσιου χώρου είναι αίτιο πολλών προβληµάτων:. Αισθητικών: Οι ελεύθεροι δηµόσιοι χώροι είναι βρώµικοι, ασυντήρητοι, θλιβεροί: σπασµένος αστικός εξοπλισµός, στεγνά σιντριβάνια, ελλιπής φωτισµός, λίγα καχεκτικά δένδρα.. Κοινωνικών: Λείπουν οι ελεύθεροι χώροι για συνεύρεση και παιγνίδι και διαλύεται η αίσθηση της γειτονιάς. Τέρµα ο αυτοσχεδιασµός, η διασκέδαση χωρίς πρόγραµµα, η αυθόρµητη κοινωνικοποίηση. Λείπει ο δηµόσιος χώρος όπου όλοι οι πολίτες είναι ίσοι.. Περιβαλλοντικών: Αυξηµένοι ρύποι, θερµικές νησίδες και πληµµύρες στις πόλεις. Μεγάλη χρήση κλιµατιστικών που είναι εξαιρετικά ενεργοβόρα. Πολλές οδικές µετακινήσεις (µε ότι αυτό συνεπάγεται σε ρύπους από καυσαέρια) σε κάθε αργία, µε στόχο την επαφή µε τη φύση, αφού αυτή δεν βρίσκεται µέσα στις πόλεις, προσβάσιµη µε Μέσα Μαζικής Μεταφοράς.. Υγείας: Η έλλειψη ελεύθερων χώρων και πράσινου και η υποβάθµιση του περιβάλλοντος της πόλης επιβαρύνουν την υγεία των πολιτών, µε αποτέλεσµα την µείωση του προσδόκιµου ζωής τους. Η ρύπανση φτάνει από τους Θρακοµακεδόνες µέχρι τη Βούλα. Στην Αττική, περίπου εισαγωγές στα νοσοκοµεία ετησίως µπορούν να αποδοθούν στη ρύπανση που επιβαρύνει τους πνεύµονες και την καρδιά, σχετίζεται µε καρκίνους και πυροδοτεί αλλεργίες.. Ασφάλειας: Οι πεζοί και οι ποδηλάτες κινδυνεύουν από την παράνοµη στάθµευση και κίνηση των οδηγών σε πεζοδρόµια, πεζόδροµους, φανάρια, διαβάσεις πεζών και τις υψηλές ταχύτητες. Οι ελεύθεροι δηµόσιοι χώροι είναι επικίνδυνοι λόγω κακής συντήρησης ή κακού φωτισµού. Αυτά περιορίζουν την κινητικότητα των ευπαθών οµάδων, ηλικιωµένων, παιδιών, και Ατόµων µε Ειδικές Ανάγκες.. Οικονοµικών: Όλα τα παραπάνω προβλήµατα, περιβαλλοντικά, υγείας και ασφάλειας, κοστίζουν σε θεραπείες και αποζηµιώσεις, που καταβάλλονται τόσο από τους πολίτες όσο και από τα ασφαλιστικά ταµεία. Επιπλέον, οι Έλληνες πολίτες αθλούνται και διασκεδάζουν σε ιδιωτικούς χώρους. Έτσι η αναψυχή και η άθληση κοστίζουν ακριβά, και όσοι δεν έχουν να πληρώσουν (χαµηλόµισθοι, ηλικιωµένοι και πολυµελείς οικογένειες) περιορίζονται στα σπίτια τους. Σε κάθε αργία, η φυγή από τις πόλεις στην ύπαιθρο κοστίζει σε ζωές, καύσιµα και διόδια.

3 Όλα αυτά σε µια χώρα που έχει ήπιο κλίµα και µεγάλη ηλιοφάνεια! Στον αντίποδα βρίσκονται άλλες χώρες µε άλλη κουλτούρα. Στο Παρίσι για παράδειγµα, µε τις τόσες βροχές, σε κάθε λιακάδα ο πολίτης βγαίνει βόλτα στα πάρκα και τις πλατείες, κάνει ηλιοθεραπεία στις όχθες του Σηκουάνα και τα γρασίδια των πάρκων. Οι πλατείες δεν είναι γεµάτες τραπεζοκαθίσµατα και αναψυκτήρια. Τα παιδιά παίζουν ελεύθερα µπάλα, πλατσουρίζουν µε νερά και κάνουν κολοτούµπες στα γρασίδια. Τα πεζοδρόµια και οι πεζόδροµοι, αν και µεγάλα, δεν χρησιµοποιούνται για την κίνηση ή στάθµευση οχηµάτων, το ποδήλατο είναι το νέο και επιτυχηµένο µεταφορικό µέσο και το αστικό πράσινο είναι άφθονο και ψηλό. Το ίδιο όµως συµβαίνει σε όλες τις µεγαλουπόλεις στην Ευρώπη και την Αµερική. Η Αθήνα έχει το µικρότερο ποσοστό πράσινου στην Ευρώπη. εν έχει ένα Μητροπολιτικό Πάρκο όπου οι πολίτες θα πάνε, µε δηµόσια συγκοινωνία, για να κάνουν βόλτα, πικ-νικ, άραγµα στη σκιά των δένδρων, ποδήλατο και παιγνίδι µέσα στο πράσινο. Και δυστυχώς οι πολίτες, επειδή δεν έχουν γνωρίσει και ζήσει αυτή την απόλαυση, δεν την αναζητούν, δεν την διεκδικούν. Η ιστορία του Μητροπολιτικού Πάρκου του Ελληνικού ξεκινά µε την µεταφορά του πρώην αεροδροµίου στα Μεσόγεια. Όταν µεταφέρθηκε το αεροδρόµιο στα Μεσόγεια, κατέλαβε αδόµητες εκτάσεις και γεωργική γη. Μία από τις προϋποθέσεις µεταφοράς του ήταν το ότι θα «ελευθερώσει» µια περιοχή, όπου θα διαµορφωνόταν το Μητροπολιτικό Πάρκο που λείπει από την πόλη µας. Αυτό το Μητροπολιτικό Πάρκο µας το υπόσχονται λοιπόν εδώ και χρόνια, Νέα ηµοκρατία και ΠΑΣΟΚ, όταν είναι στην αντιπολίτευση. Ήταν όµως απλά µια προεκλογική εξαγγελία όπως τόσες άλλες! Γιατί σαν κυβέρνηση, σταθερά δροµολογούσαν την «αξιοποίησή» του:

4 Το 2003, επί Σηµίτη, έγινε από το ΥΠΕΧΩ Ε διεθνής αρχιτεκτονικός διαγωνισµός για την µελέτη του πάρκου στο Ελληνικό. Το πρόγραµµα του διαγωνισµού ζητούσε ήδη από τότε: α) Πολεοδοµική Ανάπτυξη τ.µ. σε έκταση στρ. (κατοικίες, επιχειρηµατικό κέντρο, ξενοδοχεία, εµπορικές χρήσεις, χώροι αναψυχής κλπ) και β) Άλλες Εγκαταστάσεις (κοινωνική υποδοµή, συνεδριακό εκθεσιακό κέντρο, ολυµπιακές εγκαταστάσεις κλπ) έκτασης τ.µ. Οι εξαγγελίες του Σουφλιά το 2007 για δόµηση στρ. ήταν µια επανάληψη των όσων είχαν ζητηθεί επί Σηµίτη. Η συνέντευξη της κας Μπιρµπίλη στις 5/6/2010 στην Ελευθεροτυπία ήταν µια νέα επανάληψη του ίδιου σεναρίου αφού κατά τα λεγόµενά της το Ελληνικό «είναιένααπόταλίγαδηµόσιαφιλέταπουδιαθέτουµεστην Αττική»!. Παράλληλα, το ΥΠΕΧΩ Ε εκπόνησε µελέτη νέου αυτοκινητόδροµου που θα διασχίζει το πάρκο και θα συνδέει την παραλία µε τη Σήραγγα Υµηττού. Ο αυτοκινητόδροµος δηµιουργεί µέσα στο µελλοντικό πάρκο 3 τερατώδη οδικά έργα: 2 κόµβους (µε τη Λεωφόρο Ποσειδώνος και τη Λεωφόρο Βουλιαγµένης), και έναν ηµικόµβο που καταστρέφει το πάρκο Αεροπορίας το οποίο είναι µια ζώνη υψηλού πρασίνου, µε εµβαδόν 110 στρέµµατα και τουλάχιστον 1500 δέντρα, εκ των οποίων πάνω από τα 230 είναι ευκάλυπτοι ύψους 20 µε 30 µέτρων.. εν είναι τυχαίο ότι όλα αυτά τα χρόνια, δεν δόθηκε ποτέ ούτε ένα µικρό µέρος του πάρκου σε κοινή χρήση, έστω προσωρινά! Αντίθετα δόθηκαν εκτάσεις για τις Ολυµπιακές Εγκαταστάσεις, το Αµαξοστάσιο του Τραµ και δεκάδες άλλες χρήσεις πλην του πράσινου. Παράλληλα τα συρµατοπλέγµατα µέσα στο πάρκο πολλαπλασιάστηκαν και έφτασαν σε µήκος τα 56 χιλιόµετρα! Για να έχεις πρόσβαση σε ορισµένους εκθεσιακούς χώρους πρέπει να διασχίσεις 2 και 3 συρµατοπλέγµατα!!!. Τώρα, µε πρόσχηµα το µνηµόνιο, δροµολογείται πλέον ευθέως η δόµηση του χώρου. ηµιουργήθηκε ιυπουργική Επιτροπή Αναδιαρθρώσεων και Αποκρατικοποιήσεων ( ΕΑΑ), µε στόχο την «Αξιοποίηση της ηµόσιαςακίνητηςπεριουσίας» και ειδικότερα την «Αξιοποίησητουτέωςαεροδροµίου τουελληνικού». Καταλαβαίνουµε όλοι τι σηµαίνει αυτό. Κανείς δεν µιλά πια για πάρκο, µεγάλο ή µικρό, οι µάσκες έπεσαν. Είναι προφανές από τα παραπάνω ότι, και πριν το µνηµόνιο, δεν υπήρξε ποτέ η πολιτική βούληση για δηµιουργία Μητροπολιτικού Πάρκου στο Ελληνικό. Αντίθετα υπήρξε συστηµατική παραπληροφόρηση των πολιτών µε διάφορα κατά καιρούς επιχειρήµατα κατά του πάρκου: 1. Όπως για όλους τους ελεύθερους χώρους, η δόµηση του Πάρκου βαφτιζόταν πάντα «ανάπτυξη» που θα δηµιουργήσει νέες θέσεις εργασίας. Πρόκειται για αυτή την στρεβλή και επιζήµια «ανάπτυξη» που βασίζεται στο τσιµέντο και την

5 άσφαλτο. Την ανάπτυξη που σε συνδυασµό µε την απουσία αποκέντρωσης, έφτιαξε την αβίωτη Αθήνα, µε προβλήµατα περιβαλλοντικά, κυκλοφοριακά αλλά και οικονοµικά. Αποκρύπτεται το ότι η προσφορά έχει υπερκεράσει τη ζήτηση εδώ και 4 χρόνια (φωτό 19), και µεγάλο µέρος των κτισµένων (κατοικιών, καταστηµάτων και γραφείων) παραµένουν αδιάθετα. ηµιουργούν ψευδαισθήσεις για νέες θέσεις εργασίας µέσω της κατασκευής στην Αττική, και αποκρύπτουν ότι κάθε νέο Μall ή Multiplex νεκρώνει ισάριθµα καταστήµατα των τοπικών κέντρων της πόλης µε επιπτώσεις στις θέσεις εργασίας και στον πολεοδοµικό ιστό (φωτό 20). Και ενώ η ανάγκη στροφής της οικονοµίας σε άλλους τοµείς είναι προφανής, οι αδιέξοδες πολιτικές επιλογές συνεχίζονται. Είναι καιρός να συνειδητοποιήσουµε ότι υπάρχει και άλλου τύπου ανάπτυξη, που δηµιουργεί θέσεις εργασίας χωρίς να καταστρέφει τον φυσικό και πολιτιστικό πλούτο. Η Αττική έχει µόνο 2,5µ 2 πράσινου ανά κάτοικο (έναντι 9µ 2 στο Παρίσι, Το Λονδίνο και τη Ρώµη, 18µ 2 στη Βαρσοβία κα 35µ 2 στη Βόννη) και δεν αντέχει ούτε χρειάζεται και άλλη «ανάπτυξη» (οικιστική, πολιτιστική, οδική κλπ). Στην πραγµατικότητα είναι ένα υδροκέφαλο τέρας που συγκεντρώνει ήδη το µισό πληθυσµό της Ελλάδας, µε καταστροφικές οικονοµικές και περιβαλλοντικές επιπτώσεις για τη ίδια αλλά και για όλη τη χώρα, και διαθέτει αδιάθετα διαµερίσµατα, γραφεία και καταστήµατα, ικανά να στεγάσουν τις προβλεπόµενες (µικρές) αυξήσεις πληθυσµού και απασχόλησης έως το 2030! Η αποκέντρωση θα έπρεπε να είναι η πρώτη προτεραιότητα του χωροταξικού σχεδιασµού στην Ελλάδα Είπαν ότι το Ελληνικό (~5300 στρ.), αν γίνει όλο πάρκο, θα είναι το µεγαλύτερο πάρκο της Ευρώπης. Αυτό είναι ψέµα! Αν γινόταν λοιπόν όλο πράσινο, σε σύγκριση µε τα πάρκα των άλλων ευρωπαϊκών µητροπόλεων, θα ήταν ένα µεσαίου µεγέθους πάρκο. Όλες οι ευρωπαϊκές µεγαλουπόλεις διαθέτουν στα προάστιά τους τεράστια πάρκα : Το Casa di Campo στη Μαδρίτη στρ. Το Wiener Prater στη Βιέννη στρ. Το Sokolniki στη Μόσχα στρ. Το Bois de Vincennes στο Παρίσι στρ. Και το Richmond Park στο Λονδίνο στρ.

6 Casa di Campo Wiener Prater Sokolniki Richmond Park Hyde Park Και εννοείται ότι όλες αυτές οι πόλεις διαθέτουν, εκτός των παραπάνω, και µικρότερα πάρκα στο κέντρο των πόλεων (πχ. το Hyde Park των στρ. στο Λονδίνο). Εννοείται επίσης ότι όλα αυτά τα πάρκα αποτελούν µια ενιαία έκταση πράσινου προσβάσιµη στο κοινό, χωρίς κτίρια, δρόµους, αυτοκίνητα. Στο Ελληνικό υπάρχουν σήµερα πάνω από 400 κτήρια, κάποια πολύ µεγάλα (γήπεδα, Αµαξοστάσιο Τραµ, κλπ), µε αντίστοιχο οδικό δίκτυο. Η υπάρχουσα δοµηµένη επιφάνεια ξεπερνά τα τ.µ., η έκταση των γηπέδων υπερβαίνει τα στρ.! Πόσες από αυτές τις εγκαταστάσεις θα αποµακρυνθούν; Υπάρχει αλήθεια χώρος και για άλλες; Υφιστάµενα κτήρια στο Ελληνικό Σχέδιο Σουφλιά: προτεινόµενο οδικό δίκτυο και επιφάνειες που θα δοµηθούν Οι ισχυρισµοί ότι το πάρκο δεν είναι ανάγκη να είναι «τόσο µεγάλο» για να επηρεάσει το περιβάλλον και ότι τα προνοµιούχα νότια προάστια δεν έχουν περιβαλλοντικά προβλήµατα, διαψεύδονται από µελέτη του Τµήµατος Φυσικής του Πανεπιστηµίου Αθηνών µε θέµα την «Ατµοσφαιρική Κυκλοφορία και Ποιότητα Αέρα στη νότια Αττική» που λέει ότι : Εγκλώβισαν το κόσµο µε το ψευδοδίλληµα: Μητροπολιτικό πάρκο ή

7 µικρά πάρκα στο κέντρο της πόλης; Και µιλούν για κοινωνική δικαιοσύνη!!! Η κα Μπιρµπίλη σε εξαγγελίες της το καλοκαίρι του 2010 είπε ότι «Ηµετατροπήολόκληρουτουχώρουσεπράσινοδενείναιπεριβαλλοντικάσωστή,γιατί τοπεριβάλλονενέχειπάντακαιέναστοιχείοκοινωνικήςδικαιοσύνης. εναντιλαµβάνοµαιγιατίσεµια περιοχήπουέχειήδηυψηλέςαξίεςγηςπρέπεινακάνειςπράσινοκαιναπροσθέσειςυπεραξία». Όµως όλες οι µεγαλουπόλεις έχουν και µητροπολιτικά πάρκα στα προάστιά τους και µικρά αστικά πάρκα. Γιατί η Αθήνα να πρέπει να διαλέξει το ένα από τα δύο; Ακόµη και αν γίνει το πάρκο στο Ελληνικό, η Αθήνα θα υστερεί συνολικά σε πράσινο έναντι των άλλων ευρωπαϊκών πόλεων. Υπάρχει πραγµατική πολιτική βούληση για δηµιουργία µικρών πάρκων στο κέντρο της πόλης; Όχι! Αντίθετα, συστηµατικά και µε κάθε δικαιολογία οι ελεύθεροι δηµόσιοι χώροι, µεγάλοι ή µικροί, προσφέρονται για δόµηση. Παράδειγµα η καταστροφή του πάρκου Κύπρου και Πατησίων µε στόχο τη δηµιουργία υπόγειου χώρου στάθµευσης ή η πρόσφατη κοπή δένδρων στην πλατεία Κοραή στον Πειραιά για τη δηµιουργία χώρου τραπεζοκαθισµάτων Ισχυρίζονταν ότι η αξιοποίηση του Πάρκου επιβάλλεται από το υψηλό κόστος δηµιουργίας και συντήρησής του και την ανάγκη δηµιουργίας Πράσινου Ταµείου. Μελέτη του ΕΜΠ απέδειξε ότι, στις µελέτες του ΥΠΕΧΩ Ε, το κόστος κατασκευής του Πάρκου υπολογίστηκε στα ανά στρέµµα, δηλαδή 16 φορές πάνω από το κόστος διαµόρφωσης πάρκων σε πρώην αεροδρόµια στην υπόλοιπη Ευρώπη. Παροµοίως, η συντήρηση του πάρκου κοστολογήθηκε µε ανά στρέµµα ενώ οι τιµές για τη συντήρηση αντίστοιχων χώρων κυµαίνεται γύρω στα ανά στρέµµα. Πέρα όµως από την υπερκοστολόγηση της κατασκευής και συντήρησης του πάρκου, ποιος πιστεύει σήµερα ότι τα χρήµατα που θα κερδηθούν από την εκµετάλλευση του Ελληνικού θα δοθούν σε δηµιουργία πάρκων στο κέντρο της Αθήνας και δεν θα χαθούν; Τι έγιναν τόσα χρόνια τα χρήµατα του υπάρχοντος Πράσινου Ταµείου, του ΕΤΕΡΠΣ; Καµία προσπάθεια δεν έγινε ποτέ για τη χρηµατοδότηση του πάρκου. Μπορούσαν να χρησιµοποιήσουν Ευρωπαϊκά κονδύλια, τα πρόστιµα ρύπανσης, καθαριότητας ή καταπάτησης κοινόχρηστων χώρων, τα ενοίκια ή κέρδη λειτουργίας των Ολυµπιακών Εγκαταστάσεων του Πάρκου αλλά δεν το έκαναν. Πρέπει να καταλάβουµε ότι το πρόβληµα δεν είναι οικονοµικό αλλά πολιτικό. Είναι λάθος άλλωστε να µιλάµε για «οικονοµική βιωσιµότητα» των χώρων πράσινου. Κανένα πάρκο δεν είναι οικονοµικά βιώσιµο, καµία κοινόχρηστη και κοινωφελής χρήση δεν είναι οικονοµικά βιώσιµη. Οι χρήσεις αυτές είναι όµως αναγκαίες για την ποιότητα ζωής µας. Πληρώνουµε φόρους που θα έπρεπε να χρηµατοδοτούν αυτές τις χρήσεις, γιατί το ξεχνάµε; Σε όλο τον κόσµο το κόστος συντήρησης και λειτουργίας των πάρκων καλύπτεται από την αυτοδιοίκηση και το κράτος, διότι προσφέρουν σηµαντικό όφελος στους πολίτες και αναβαθµίζουν το περιβάλλον. Γιατί οι κυβερνήσεις µας δεν επέτρεψαν τόσα χρόνια στους δήµους που το ζητούσαν, να αναλάβουν την διαµόρφωση και συντήρηση του Πάρκου; Λένε ότι η Αθήνα έχει ανάγκη από χρήσεις γης (γήπεδα, θέατρα, µουσεία, αµαξοστάσια κλπ) που πρέπει να χωροθετηθούν «κάπου». Μόνο στην Ελλάδα οι ελεύθεροι χώροι αντιµετωπίζονται σαν

8 ρεζέρβες δόµησης. Στο εξωτερικό τα νέα κτίρια γίνονται µε απαλλοτρίωση παλιών κτιρίων και ανάπλαση περιοχών, και δηµιουργούνται συνεχώς νέοι χώροι πράσινου. Παράδειγµα το Parc Citroen στις πρώην εγκαταστάσεις της αυτοκινητοβιοµηχανίας και το Parc de la Villette στο χώρο των παλιών σφαγείων στο Παρίσι. Parc Citroen πριν και µετά Parc de la Villette 7. Τέλος, το σηµαντικότερο όλων, το Ελληνικό περιήλθε στο Ελληνικό ηµόσιο µε

9 απαλλοτρίωση για τη δηµιουργία έργου δηµοσίου συµφέροντος, και εποµένως καµία κυβέρνηση δεν έχει δικαίωµα να το εκποιήσει και να κάνει µπίζνες µε ιδιώτες για να βγάλει κέρδος! Αν θέλουν οι ιδιώτες να κάνουν επενδύσεις, ας έρθουν και ας αγοράσουν εκτάσεις ιδιωτικές για να τις αξιοποιήσουν! Πρέπει να σταµατήσει το κράτος να εκµεταλλεύεται την δηµόσια γη (παραλίες, αιγιαλούς, πάρκα, βουνά κλπ), την περιουσία δηλαδή όλων µας, και να εκχωρεί ή να ξεπουλά τους ελάχιστους ελεύθερους χώρους σε ιδιώτες για δόµηση και εκµετάλλευση εις βάρος της πόλης µας. Η ιστορία του Μητροπολιτικού Πάρκου Ελληνικού µοιάζει δυστυχώς µε τις ιστορίες του Ελαιώνα, του πάρκου Γουδή, του Ιππόδροµου, του πάρκου Τρίτση. Το κράτος αφήνει συστηµατικά να υποβαθµίζονται όλοι οι ελεύθεροι δηµόσιοι χώροι έως ότου εµφανιστεί µια «ευκαιρία» για «αξιοποίησή» τους. Το πάρκο Τρίτση εγκαταλείπεται Οι Ολυµπιακοί Αγώνες έγιναν η αφορµή να καταστραφούν πολλοί ελεύθεροι χώροι (πχ το πάρκο Γουδή, µε το «προσωρινό» Badminton που µονιµοποιήθηκε αυθαίρετα και λειτουργεί χωρίς άδεια). Τώρα το µνηµόνιο θα γίνει η αιτία να ξεπουληθούν οι εναποµείναντες ελεύθεροι δηµόσιοι χώροι µε συνοπτικές διαδικασίες. Η Αθήνα όµως βρίσκεται περιβαλλοντικά σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης. Ειδικά µετά τις καταστροφικές πυρκαγιές στην Πάρνηθα, την Πεντέλη και τον Υµηττό, είναι αναγκαία η δηµιουργία πράσινου µε κάθε τρόπο. Είναι επίσης αναγκαία η αναβάθµιση όλου του ελεύθερου δηµόσιου χώρου. Πολλά µπορούν και πρέπει να γίνουν:. Να σταµατήσουν οι παραχωρήσεις δηµόσιων χώρων σε ιδιώτες και οι εκποιήσεις δηµόσιας γης.. Να δηµιουργηθούν νέοι δηµόσιοι χώροι (πάρκα, πλατείες, παραποτάµια άλση, πεζόδροµοι, πεζοδρόµια) µε αναπλάσεις και συστηµατική φύτευση.. Να υπάρξει προσεκτικός σχεδιασµ ός και καλή συντήρηση όλων των ελεύθερων χώρων, αύξηση του πλάτους των πεζοδροµ ίων και οργάνωση των χρήσεων επ αυτών ( πράσινο, σήµ ανση, διαφήµ ιση, στάσεις κλπ).. Να ενισχυθεί και να συντηρηθεί το αστικό πράσινο µ ε µ εγάλα δένδρα και θάµ νους.. Να παταχθεί η παράνοµ η στάθµ ευση και κίνηση σε χώρους πεζών ( πεζοδρόµ ια και πεζοδρόµ ους). Τέλος, η Αθήνα έχει ανάγκη από Μητροπολιτικά Πάρκα. Ο χώρος του πρώην Αεροδροµ ίου προσφέρεται για αυτή τη χρήση και έχει καλή πρόσβαση από Μέσα Μαζικής Μεταφοράς. Αυτό δεν αναιρεί την ανάγκη να δηµ ιουργηθούν αστικά πάρκα στο κέντρο της Αθήνας. Θα

10 µ πορούσε λοιπόν, για όποιο κτήριο διατηρηθεί µ έσα στο Μητροπολιτικό Πάρκο Ελληνικού, να δηµ ιουργηθεί αντίστοιχος χώρος πράσινου στο κέντρο της Αθήνας. Αντίστοιχα πρέπει να δηµ ιουργηθούν τα προβλεπόµ ενα πάρκα στο Γουδή, στο χώρο του Ιππόδροµ ου, στον Ελαιώνα και στη ραπετσώνα, όπως και στις εκτάσεις των στρατοπέδων που βρίσκονται µ έσα στον αστικό ιστό. Και πρέπει να γίνει συνείδηση στους Έλληνες πολίτες ότι οι ελεύθεροι δηµ όσιοι χώροι αποτελούν περιουσία όλων µ ας και είναι αναγκαίοι για την ποιότητα ζωής µ ας. Πρέπει να τους ανακαλύψουν ξανά και να τους προστατεύσουν από την εκµ ετάλλευση. Νατάσσα Τσιρώνη ρ Αρχιτέκτων Πολεοδόµ ος ΤοπαραπάνωκείµενοπαρουσιάστηκεστηνΗµερίδαπουδιοργάνωσετοΝέοΚίνηµαΑρχιτεκτόνωνµε θέµα «Οιδηµόσιοιχώροιωςκοινωνικόαγαθόσεκρίση», στις15 Ιανουαρίου 2011.