ΟΛΟ ΤΟ ΦΩΣ ΑΠ ΤΑ ΦΕΓΓΑΡΙΑ

Transcript

1

2

3 ΟΛΟ ΤΟ ΦΩΣ ΑΠ ΤΑ ΦΕΓΓΑΡΙΑ

4 Τ O Y Ι Δ Ι O Y ΧΟΙΡΙΝΟ ΜΕ ΛΑΧΑΝΟ Κέδρος, Αθήνα 2004 ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΕΤΟΥΤΟΥ Κέδρος, Αθήνα 2009

5 ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΒΑΝΟΖΗΣ ΟΛΟ ΤΟ ΦΩΣ ΑΠ ΤΑ ΦΕΓΓΑΡΙΑ ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ

6 Θέση υπογραφής δικαιούχου δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας εφόσον αυτή προβλέπεται από τη σύμβαση Tο παρόν έργο πνευματικής ιδιοκτησίας προστατεύεται κατά τις διατάξεις της ελληνικής νομοθεσίας (N. 2121/1993 όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει σήμερα) και τις διεθνείς συμβάσεις περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Aπαγορεύεται απολύτως άνευ γραπτής αδείας του εκδότη η κατά οποιονδήποτε τρόπο ή μέσο (ηλεκτρο νικό, μηχανικό ή άλλο) αντιγραφή, φωτοανατύπωση και εν γένει αναπαραγωγή, εκμίσθωση ή δανεισμός, μετάφραση, διασκευή, αναμετάδοση στο κοινό σε οποιαδήποτε μορφή και η εν γένει εκμετάλλευση του συνόλου ή μέρους του έργου. Eκδόσεις Πατάκη Σύγχρονη Ελληνική Λογοτεχνία Πεζογραφία 291 Κώστας Καβανόζης, Όλο το φως απ τα φεγγάρια Yπεύθυνος έκδοσης Kώστας Γιαννόπουλος Copyright Σ. Πατάκης A.E.E.Δ.E. (Eκδόσεις Πατάκη), και Κώστας Καβανόζης, Aθήνα, 2010 Πρώτη έκδοση από τις Eκδόσεις Πατάκη, Aθήνα, Μάρτιος 2011 Κ.Ε.Τ Κ.Ε.Π. 324/11 ISBN ΠANAΓH TΣAΛΔAPH 38 (ΠPΩHN ΠEIPAIΩΣ), AΘHNA, THΛ.: , , , ΦAΞ: KENTPIKH ΔIAΘEΣH: EMM. MΠENAKH 16, AΘHNA, THΛ.: YΠOKATΑΣΤΗMA: N. MONAΣTHPIOY 122, ΘEΣΣΑΛΟNIKH THΛ.: , , ΦAΞ: Web site: patakis.gr, patakis.gr

7 Περιεχόμενα 6 Species horrenda Άρωμα λεμόνι Πηγαινέλα Ένας! Τριάντα εφτά και μισό ακριβώς Δώδεκα μέρες Όλα τα λάφια Στρατιώτης πεζικού Όλο το φως απ τα φεγγάρια

8

9 Κι αν τίποτα δεν επαναλαμβάνεται όπως ήταν, όλα τα πράγματα είναι τα τελευταία. Αντόνιο Πόρτσια

10

11 Species horrenda* ωρισ Το Πρωι, τη δεύτερη μέρα που απουσίαζε η οικογένειά του στο χωριό, ο κύριος Πέτρος, ιδιοκτήτης ενός ευρύχωρου ρετιρέ σε πενταώροφη πολυκατοικία, πετάχτηκε απότομα απ το συζυγικό του κρεβάτι. Φορώντας μόνο τα εσώρουχά του, στα οποία συνήθως αρκούνταν όταν οι άλλοι απουσίαζαν, προσπέρασε βιαστικά το μπάνιο, μπήκε στο σαλόνι και προχώρησε, τρέχοντας σχεδόν, προς την μπαλκονόπορτα που βρισκόταν στο βάθος. Τράβηξε δυνατά τις κουρτίνες κι ένα εκτυφλωτικό ανοιξιάτικο πρωινό εισέβαλε με ορμή στο σαλόνι του. Αφήνοντας το φως να τον λούζει, ο κύριος Πέτρος κάρφωσε για ώρα το βλέμμα του στην απέναντι πολυκατοικία. * Φρικτό θέαμα. 11

12 Κ Ω Σ Τ Α Σ Κ Α Β Α Ν Ο Ζ Η Σ Κοιτούσε εκστασιασμένος, μ εκείνο όμως το είδος έκστασης που δεν προκαλείται από φαινόμενα απλώς εκπληκτικού κάλλους και μοναδικής σπανιότητας, αλλά συνάμα αλλόκοτα και παράδοξα, σαν να αντίκριζε ένα απαράμιλλο θέαμα φρικώδους ομορφιάς, στην τερατώδη γοητεία του οποίου δεν θα μπορούσε παρά, αργά ή γρήγορα, να υποκύψει. Και έτσι έγινε. Χωρίς στιγμή να αποσπάσει το βλέμμα του απ ό,τι το προσέλκυε, ο κύριος Πέτρος άνοιξε βίαια την μπαλκονόπορτα και προχώρησε ακάθεκτος μπροστά, σταματώντας στα κάγκελα του μπαλκονιού του. Η πρωινή ατμόσφαιρα ήταν εξαιρετικά διαυγής κι ο ήλιος, ολόλαμπρος ύστερα από αρκετών ημερών κακοκαιρία, φανέρωνε απρόσκοπτα τον κόσμο. Λαχανιασμένος μέσα στο υπέροχο βαθύ ανοιξιάτικο φως, ο κύριος Πέτρος στεκόταν στην άκρη μιας βουνοκορφής. Είχε μόλις ανέβει από ένα ελικοειδές ανηφορικό μονοπάτι. Ατένιζε ακίνητος ενώ το λαχάνιασμα άρχιζε σιγά σιγά να ξεθυμαίνει τον αρυτίδωτο ουρανό, το ζαφειρένιο χρώμα του οποίου δεν άφηνε κανένα περιθώριο ύπαρξης στα σύννεφα. Σαν να είχε πριν από μια στιγμή δημιουργηθεί. Κάτω απ τα πόδια του έχασκε ένας τεράστιος γκρεμός. 12

13 S P E C I E S H O R R E N D A ωστόσο το βάθος του, αν και δύσκολο να υπολογιστεί, δεν ήταν χαώδες. Τελείωνε στην επιφάνεια μιας απέραντης θάλασσας. ο κύριος Πέτρος συνειδητοποίησε την αχανή ηρεμία της, όταν χαμηλώνοντας λίγο το βλέμμα του το ευθυγράμμισε με τον ελαστικό ορίζοντα και προσπάθησε να τον σπρώξει κάπως πιο μακριά. Το φως έπεφτε πάνω της από ψηλά κι επέπλεε αβύθιστο, αγλαό κι ακίνητο σ όλη της την πελώρια έκταση. Δημιουργούσε και μοιραζόταν μαζί της μιαν απόλυτη σιγή. Αθεράπευτα εξημμένος απ το βουβό θέλγμα, ο κύριος Πέτρος άφησε αργά τα χείλη του να κινηθούν μες στη λάμψη. Είχε, στο μεταξύ, σχεδόν ξελαχανιάσει. οι τρεις λέξεις που σχηματίστηκαν νωχελικά επιβεβαίωσαν ό,τι αμετάκλητο είχε μπροστά του: Θαυμάσια, αποκρουστική γαλήνη, είπε, χωρίς τίποτε ν αλλάξει. Ήξερε. Η σιωπή δεν χάθηκε, το φως συνέχιζε να επιπλέει στη θάλασσα. ο ορίζοντας δεν σταματούσε να είναι ελαστικός κι ο κύριος Πέτρος εξακολουθούσε να ανασαίνει ηρεμώντας σιγά σιγά στην άκρη της βουνοκορφής. Ανέπνεε τώρα σαν κοιμισμένο μωρό. Ήταν έτοιμος. Τα αντιλήφθηκε να έχουν ξεπηδήσει απ τον 13

14 Κ Ω Σ Τ Α Σ Κ Α Β Α Ν Ο Ζ Η Σ αβυσσαλέο βυθό της ολύμπιας θάλασσάς του και να την τρυπούν αναδυόμενα εδώ κι εκεί κι εδώ... Την ορμητική ανάδυση διευκόλυνε και το επιπλέον στην επιφάνεια φως, που πύκνωνε μεριές μεριές ελευθερώνοντας χώρο. Όσα είχαν ήδη αναδυθεί γυάλιζαν κάτω απ τον ανοιξιάτικο ήλιο κι όσα ακολουθούσαν, το ένα μετά το άλλο, άρχιζαν αμέσως να γυαλίζουν κι αυτά, κάνοντας την περιλαμπή επιφάνεια να μοιάζει αδιάσπαστη. Ήταν, ωστόσο, ευδιάκριτα. Περιβεβλημένα εξαίσια χρωματιστά υφάσματα κάθε είδους επέπλεαν ασάλευτα στον περιβρύχιο χώρο, που τα δεχόταν έως τα ελαστικά πέρατά του. Ακριβά λινά και λεπτεπίλεπτες μουσελίνες, αυστηρά κασμίρια κι άνετα βαμβακερά, κολλαρισμένες οργαντίνες, απαλές ζορζέτες, σπάνια, δυσεύρετα κρεπντεσίν, αραχνοΰφαντα μεταξωτά κι ολόμαλλα τάρταν στόλιζαν την εύδιο ακινησία τους. Έξοχοι χρωματικοί συνδυασμοί, που η ανθρώπινη φαντασία πολύ δύσκολα θα μπορούσε να συλλάβει, κοσμούσαν ακρόπλοοι την επιφάνεια της θάλασσας και εγκλωβίζονταν, πριν αλλάξουν, στη ματιά του παραδομένου κυρίου Πέτρου. ο ίδιος ανάσαινε εξαιρετικά αργά. Με κάθε καινούργια ανάδυση η χρωματική 14

15 S P E C I E S H O R R E N D A ποικιλία ανανεωνόταν ριζικά, αποκτώντας την ακατέργαστη σαγήνη και την πεισιθάνατη μεγαλοπρέπεια αυτού που πρώτη φορά έχει υπάρξει. Έχοντας ήδη προσφέρει έναν τόνο τελειότητας, μεταπηδούσε, χωρίς όμως να τον διαψεύδει, στον επόμενο, μέσα στη σιωπηρή δίνη των αλλεπάλληλων αναδύσεων και στον κυκεώνα της χρωματικής πανδαισίας που ολοφάνερα πλέον διασπούσαν την πυκνή, υαλώδη λάμψη. ορισμένα αναδύονταν μπρούμυτα κι άλλα ανάσκελα. Μερικών οι φανταχτερές φορεσιές κολλούσαν πάνω τους κι άλλων απλώνονταν περισσεύοντας στο νερό. Ήταν χιλιάδες. Καθένα με τη δική του αμφίεση, πλήθαιναν χωρίς να επαναλαμβάνονται. Το βλέμμα του κυρίου Πέτρου επιβεβαίωνε την πολύχρωμη ακηδία τους. Η αναπνοή του είχε σχεδόν σταματήσει, όταν ένιωσε την ακατάσχετη διάθεση να κολυμπήσει. Με πολύ αργές κινήσεις έβγαλε τα λευκά του εσώρουχα και τ απίθωσε πλάι του, στην άκρη του ελικοειδούς μονοπατιού. Ύστερα βούτηξε ατάραχος από ψηλά, σκίζοντας το λαμπρό ανοιξιάτικο φως. Πέφτοντας, δεν έκλεισε τα μάτια του. ο καημένος ο κύριος Πέτρος! Μέχρι τότε είχε ζήσει μια ζωή που σε τίποτε δεν διέφερε απ τον 15

16 Κ Ω Σ Τ Α Σ Κ Α Β Α Ν Ο Ζ Η Σ κοινό καθημερινό βίο των ανθρώπων και στη θάλασσα πήγαινε, όπως οι πολλοί, μόνο το καλοκαίρι και πάντα συνοδευόμενος από την οικογένειά του. Εκείνο, ωστόσο, το υπέροχο ανοιξιάτικο πρωινό βιάστηκε να φτάσει κοντά της. Τον βρήκαν τσακισμένο στον δρόμο, όμως ποτέ δεν θα μάθουμε στ αλήθεια τι έγινε, αν πέθανε καταλήγοντας στην άσφαλτο ή αν πρόλαβε να πνιγεί γυμνός, βυθισμένος στα νερά της λαμπερής κι εφιαλτικής του θάλασσας, περιτριγυρισμένος απ τα πολύχρωμα κουφάρια που ολοένα αναδύονταν από τα βάθη της. 16

17 Άρωμα λεμόνι Γ. Τ. πεθανε στο μπανιο ΤΟυ καθαροσ. Δεν είχε ασφαλώς την παραμικρή υποψία, μπαίνοντας το πρωί για να πλυθεί, πως εκτός απ τη βρομιά και τον ιδρώτα θα διωχνε από πάνω του κι όλη τη ζωή που είχε μαζέψει. στόχος του ήταν απλώς να τριφτεί καλά και να κάνει το κορμί του να μυρίζει ωραία με το καινούργιο του σαπούνι. Όταν τον βρήκαν βέβαια, μύριζε αλλιώς. καθώς όμως αυτό δεν μπορούσε να το ξέρει, απόλαυσε πραγματικά όλη τη διαδικασία του πλυσίματος κι ανάσανε πολλές φορές βαθιά το άρωμα του σαπουνιού του. Ήταν λεμόνι. Έτσι θα μύριζε αν τον έβρισκαν αμέσως μετά τον θάνατό του ή έστω όχι πολύ αργότερα. Ωστόσο το άρωμα λεμόνι στο σώμα του δεν γινόταν να κρατήσει παραπάνω από μερικές ώρες. αξιοσημείωτο: Το πρώτο πράγμα που 17

18 Κ Ω Σ Τ Α Σ Κ Α Β Α Ν Ο Ζ Η Σ άκουσαν όταν, ειδοποιημένοι απ τη βρόμα, έσπασαν την κλειδαριά και μπήκαν στο σπίτι του, ήταν το ραδιόφωνο, που έχοντας μείνει ανοιχτό σε χαμηλή σχετικά ένταση, έπαιζε μια διαφήμιση ακριβώς γι αυτή τη μάρκα σαπουνιού. Όσο για το ίδιο το σαπούνι που είχε χρησιμοποιήσει ο Γ. Τ., βρισκόταν, σε άριστη κατάσταση κι ολόκληρο σχεδόν, στη σαπουνοθήκη του. Μολονότι αυτό μύριζε λεμόνι, κανείς δεν το πρόσεξε. ο Γ. Τ. κείτονταν φαρδύς πλατύς στο πάτωμα μπρούμυτα και βέβαια μύριζε πιο έντονα. Εκτός απ τον ίδιο, τα πάντα ήταν τακτοποιημένα στο μπάνιο του. Ακόμη κι η πετσέτα του. Είχε προλάβει να σκουπιστεί και να την κρεμάσει πάλι στη θέση της. Αμέσως μετά έπεσε κάτω κι έμεινε εκεί. Αν δεν πέθαινε, θα ξυριζόταν κιόλας. Και θα χε πλυθεί και ξυριστεί αρκετές φορές ακόμη μέχρι τη μέρα που τον βρήκαν. Το σαπούνι σίγουρα θα χε λιγοστέψει αρκετά. Μπορεί και να τέλειωνε, οπότε θα το αντικαθιστούσε με κάποιο άλλο. Της ίδιας μάρκας μάλλον. Η πρώτη του εντύπωση για το άρωμα του σαπουνιού ήταν θετική είχε σχεδόν αποφασίσει πως θα προτιμούσε το λεμόνι αυτής της φίρμας για αρκετό καιρό. Το σκεφτόταν την ώρα που σκουπιζόταν με την πε- 18

19 Α Ρ Ω Μ Α Λ Ε Μ Ο Ν Ι τσέτα απολαμβάνοντας ικανοποιημένος τη μυρωδιά που ανέδινε το σώμα του, προτού την κρεμάσει και πεθάνει. Το συγκεκριμένο σαπούνι που είχε μείνει στο μπάνιο του δεν το ξαναχρησιμοποίησε ποτέ κανείς. Ύστερα από μια πρόχειρη ματιά που του ριξε κάποιος, κατέληξε στα σκουπίδια. Κι εκεί όμως η μυρωδιά του, καθώς δεν ήταν αρκετά δυνατή για να ξεχωρίζει, καλύφθηκε απ τις υπόλοιπες. ο Γ. Τ. ήταν τακτικός άνθρωπος. Αυτοί που μπήκαν στο σπίτι του τα βρήκαν όλα στη θέση τους. Μόνο τα ρούχα που θα φορούσε όταν θα έβγαινε απ το μπάνιο βρίσκονταν απλωμένα, με προσοχή όμως, πάνω στο κρεβάτι του. Κι ο ίδιος βέβαια απλωμένος στα πλακάκια του μπάνιου. Α, επίσης δεν είχε σφίξει καλά και τη βρύση της μπανιέρας κι έτσι εκείνη έσταζε λίγο. Ψιλοπράγματα. Κάποιος απ όλους την έσφιξε και το πρόβλημα, αν μπορεί να χαρακτηριστεί ως τέτοιο, διορθώθηκε. ο λογαριασμός του νερού, που σίγουρα είχε επιβαρυνθεί λίγο απ τη διαρροή, πληρώθηκε απ τον επόμενο ενοικιαστή του σπιτιού, ενοικιάστρια μάλλον, μια νεαρή κοπέλα που έζησε αρκετά χρόνια εκεί προτού παντρευτεί και κάνει οικογένεια. Εκτός από το κόστος για τις σταγόνες 19

20 Κ Ω Σ Τ Α Σ Κ Α Β Α Ν Ο Ζ Η Σ που είχαν τρέξει απ τη χαλαρή βρύση της μπανιέρας περιλάμβανε και το κόστος του νερού που ξόδεψε ο Γ. Τ. όχι μόνο στο τελευταίο του ντους, αλλά και σε αρκετά προηγούμενα. Αν η βρύση είχε μείνει ανοιχτή, αν ο Γ. Τ. πέθαινε την ώρα που ξεπλενόταν παραδείγματος χάριν, ο λογαριασμός θα ήταν πολύ πιο μεγάλος και η ενοικιάστρια θα ζητούσε τα χρήματα απ τον ιδιοκτήτη. Αφού όμως ήταν πολύ μικρός, η κοπέλα ντράπηκε να θέσει τέτοιο ζήτημα. ο Γ. Τ. δεν ήταν σπάταλος άνθρωπος κι επίσης άκουγε τις συμβουλές για προσεκτική κατανάλωση του νερού λόγω του κινδύνου της λειψυδρίας. Δεν άφηνε ποτέ το νερό να τρέχει άσκοπα. ωστόσο, το άφησε να κυλήσει στο σώμα του αρκετή ώρα αφότου είχε τελειώσει το ξέπλυμά του κι είχε διώξει από πάνω του όλες τις βρόμικες σαπουνάδες. Τέτοιες μικρές απολαύσεις δεν τις θεωρούσε σπατάλη. Κι εκείνη τη μέρα το ήθελε πολύ ένα ωραίο ξέπλυμα. Ταίριαζε με τη διάθεσή του, με το άρωμα λεμόνι του καινούργιου σαπουνιού, με τ απλωμένα ρούχα στο κρεβάτι, με το επιμελημένο τρίψιμο που είχε κάνει στο σώμα του για να φύγει η βρομιά. Είχε πράγματι τριφτεί πολύ καλά. Αν μπορούσε κάποιος να τον παρακολου- 20

21 Α Ρ Ω Μ Α Λ Ε Μ Ο Ν Ι θήσει μέσα στο μπάνιο του την ώρα που πλενόταν, θα σχημάτιζε σίγουρα την εντύπωση πως τον ενδιέφερε ιδιαίτερα να είναι καθαρός. Πιθανόν να σκεφτόταν ότι είχε ένα σημαντικό ραντεβού. ο Γ. Τ., ωστόσο, είχε απλώς τη διάθεση να νιώσει το κορμί του καθαρό και αρωματισμένο. Γι αυτό κι έτριψε πολύ καλά το σφουγγάρι πάνω του. Δεν ήταν ένα από κείνα τα πολύ σκληρά σφουγγάρια που χρησιμοποιούνται συνήθως απ όσους έχουν μανία με την καθαριότητα, έκανε όμως μια χαρά τη δουλειά του. ο Γ. Τ. κοίταζε χαρούμενος τη σαπουνάδα ν απλώνεται και η διάθεσή του έφτιαχνε ακόμη περισσότερο όταν, φέρνοντας πιο κοντά τη μύτη του σε διάφορα σημεία του σώματός του όπου μπορούσε να φτάσει, κυρίως στις μασχάλες, ένιωθε το άρωμα λεμόνι ν αναδίνεται στη θέση της βαριάς μυρωδιάς που έβγαινε προηγουμένως απ το ίδιο σημείο. Χαμογελούσε και συνέχιζε να τρίβεται προσεκτικά, γιατί δεν ήθελε ν αφήσει πάνω του κανένα υπόλειμμα βρομιάς ή δυσάρεστης οσμής. Τίποτα. Κι επέμενε πιο πολύ στα δύσκολα σημεία, σ όσα συνήθως μυρίζουν ευκολότερα και με το παραμικρό. οι μασχάλες, τα γεννητικά του όργανα, το δέρμα ανάμεσα στα δάχτυλα των ποδιών 21

22 Κ Ω Σ Τ Α Σ Κ Α Β Α Ν Ο Ζ Η Σ του, οτιδήποτε μπορούσε να συγκεντρώνει περισσότερη βρομιά, συγκέντρωνε και την περισσότερη προσοχή του. Τριβόταν κι ένιωθε πιο καθαρός αλλά και πιο ελαφρύς, και μάλιστα ήδη προτού ακόμα αρχίσει να ρίχνει στο σώμα του νερό. Ειδικά όμως την ώρα που ξεπλενόταν, καθώς έριχνε πάνω του το καθαρό ζεστό νερό και παρακολουθούσε τις σαπουνάδες με ό,τι είχαν μαζέψει απ το δέρμα του να κυλούν προς τα κάτω, να γλιστρούν στο κορμί του, απ το κεφάλι και τον θώρακα προς τα πόδια του κι ύστερα, σχηματίζοντας ένα μικρό βρόμικο ρυάκι, να τρέχουν στον πάτο της μπανιέρας μέχρι ν αρχίσουν να στριφογυρίζουν στο σιφόνι προτού καταλήξουν στην αποχέτευση, αισθάνθηκε τόσο ελαφρύς που γέλασε δυνατά, όταν σε μια στιγμή συνειδητοποίησε πως είχε σχεδόν φοβηθεί μήπως το νερό τον παρασύρει μαζί του μέσα στο σιφόνι. Το συμβάν αυτό συνέβαλε στο να αποκτήσει μια μάλλον ποιητική, όπως την ονομάζουν, διάθεση βοηθούσε άλλωστε και το τραγούδι που ακουγόταν απ το ραδιόφωνο και να σκεφτεί ότι αυτό που κατέληγε στο σιφόνι με τη βοήθεια του νερού δεν ήταν η βρομιά αλλά ο χρόνος που είχε κολλήσει πάνω του απ τις καθημερινές του δραστηριότητες. Είχαν με- 22

23 Α Ρ Ω Μ Α Λ Ε Μ Ο Ν Ι σολαβήσει δύο μέρες ακριβώς απ το προηγούμενο πλύσιμό του και, μολονότι γνώριζε καλά το ουτοπικό και κάπως αφελές των συλλογισμών του, επέμεινε αρκετή ώρα να κοιτάζει το ρυάκι στα πόδια του, θεωρώντας ότι κατάφερε να καθαρίσει καλά το κορμί του απ αυτά τα δύο εικοσιτετράωρα και να τα αντικαταστήσει με μιαν απαλή μυρωδιά λεμονιού και μιαν αίσθηση καθαριότητας, που μπορεί βέβαια να μη διαρκούσαν πολύ, καθώς σύντομα θα έδιναν τη θέση τους σε καινούργια εικοσιτετράωρα, ήταν ωστόσο ένας στιγμιαίος προσωπικός του θρίαμβος εναντίον της καθημερινής ροής των πραγμάτων. Εάν, δε, του ήταν δυνατόν να στοχαστεί ως ένας απλός και, στο μέτρο του εφικτού, αμέτοχος παρατηρητής τόσο των ήδη συντελεσμένων όσο και των επερχόμενων γεγονότων, είναι εύκολο να υποθέσουμε ότι οι όποιοι στοχασμοί του οπωσδήποτε θα πλήθαιναν σε ποσότητα και πιθανότατα θα ενισχύονταν σε ποιότητα, αν γνώριζε πως σε λίγα λεπτά της ώρας θα σταματούσε να ζει. Μια τέτοια γνώση θα του έδινε ασφαλώς λαβή για ενδιαφέροντες παραλληλισμούς του βρόμικου ρυακιού της μπανιέρας του με τη ζωή, οδηγώντας τον ενδεχομένως στη συνέχεια σε ακόμη πιο ενδιαφέρουσες προεκτάσεις. 23

24 Κ Ω Σ Τ Α Σ Κ Α Β Α Ν Ο Ζ Η Σ ο Γ. Τ. δεν μπόρεσε, φυσικά, να προχωρήσει τόσο μακριά. Βγήκε απ την μπανιέρα κι άρχισε να σκουπίζεται ενώ ένα καινούργιο τραγούδι στο ραδιόφωνο, αρκετά εύθυμο αν και με μια μικρή δόση μελαγχολίας, τον έκανε να σταματήσει όλες τις προηγούμενες σκέψεις του. Τέλειωσε γρήγορα το σκούπισμα κι ανάσανε βαθιά για μιαν ακόμη φορά το άρωμα λεμόνι που πιστοποιούσε την καθαρότητα του κορμιού του. Μετά, κρέμασε την πετσέτα του στη θέση της και πέθανε. Τη στιγμή ακριβώς που έπεφτε, δεν πρόλαβε να καταλάβει αν του φάνηκε ή όντως κάποιος χτυπούσε το κουδούνι στην είσοδο της πολυκατοικίας. Αν είχε ζήσει λίγο ακόμη θα το άκουγε να χτυπάει για δεύτερη φορά. Στον νεαρό άνοιξε κάποια άλλη ένοικος, μια νοικοκυρά που μαγείρευε στον από πάνω όροφο, κι έτσι ένα διαφημιστικό φυλλάδιο για μια καινούργια πιτσαρία στη γειτονιά γλιστρούσε λίγα λεπτά αργότερα κάτω απ τη χαραμάδα της πόρτας σε κάθε διαμέρισμα της πολυκατοικίας. ο Γ. Τ. δεν πέθανε μεγάλος. Αν υποθέσουμε πως μια φυσιολογική ζωή ξεκινάει την ώρα που το νερό αρχίζει να κατρακυλάει απ την κορφή του κεφαλιού προς τα κάτω και τελειώνει όταν καταλήξει στριφογυριστό μες στο σιφόνι, μπορούμε να 24

25 Α Ρ Ω Μ Α Λ Ε Μ Ο Ν Ι εντοπίσουμε τον θάνατό του τη στιγμή ακριβώς που ξεπλένονται τα γεννητικά όργανα. ο Γ. Τ. δεν πρόλαβε να στριφογυρίσει στο σιφόνι. Όταν τον ξέθαψαν, τρία χρόνια μετά τον θάνατό του, για να χρησιμοποιήσουν ξανά τον τάφο, βρήκαν εκτός από τα κόκαλά του και κάτι υπολείμματα απ τα ρούχα που είχε απλώσει προσεκτικά στο κρεβάτι του πριν μπει στο μπάνιο. Μ αυτά τον είχαν ντύσει για την κηδεία. 25