ΘΕΑΣ!Σ. ecofilms 07. ειδική έκδοση

Transcript

1 ΘΕΑΣ!Σ ecofilms 07 ειδική έκδοση ειδική έκδοση ecofilms 07 Η ΘΕΑΣ!Σ σας ενηµερώνει καθηµερινά καθ όλη τη διάρκεια του φεστιβάλ για τις ώρες των προβολών, τη θεµατολογία τους και τους συντελεστές τους. 22 Ιουνίου 2007 ΒΑΛΤΕ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ! ΕΙΤΕ ΤΙΣ ΤΑΙΝΙΕΣ!

2 ΗΜΟΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΡΟ ΟΥ ιαγωνιστικό Τµήµα Βραβείο RAMSAR/MEDWET The Beloved Community (Η αγαπηµένη κοινότητα) ΗΠΑ/Καναδάς 56 Το καλοκαίρι του 2004, µια οµάδα Καναδών υγειονόµων έκανε µια αναπάντεχη ανακάλυψη στα ληξιαρχικά αρχεία γεννήσεων της κοινότητας των Τσιπέουα στην πόλη Σαρνία: την τελευταία δεκαετία γεννιούνται περισσότερα κορίτσια από αγόρια, σε µια αναλογία 2:1. Περαιτέρω έρευνες αποκάλυψαν µεγάλο αριθµών αποβολών, αρκετά κρούσµατα καρκίνου στα όργανα αναπαραγωγής των νεαρών γυναικών και µια έξαρση νευρολογικών προβληµάτων στα παιδιά. Κάποτε το νευραλγικό κέντρο της βιοµηχανίας πετροχηµικών στον Καναδά, η πόλη Σαρνία απολάµβανε το υψηλότερο επίπεδο ζωής στην χώρα, ήρθε όµως η ώρα του τιµήµατος, µε αντίτιµο περιβαλλοντικούς συµβιβασµούς και προβλήµατα υγείας στην κοινότητα. Πώς να παραµείνεις στο σπίτι που αγαπάς, όταν το αντίτιµο δεν είναι µόνο η ζωή σου, µα και η ασφάλεια των παιδιών σου; Σκηνοθεσία : Pamela Calvert έλτα Οι βρώµικες δουλειές του πετρελαίου) Ελλάδα 65 Στο έλτα του ποταµού Νίγηρα της Νιγηρίας, εκεί από όπου εξορύσσεται ένα µεγάλο µέρος του πετρελαίου που κινεί τον πλανήτη, εκεί όπου οι βοµβιστικές επιθέσεις, οι απαγωγές και οι δολοφονίες είναι καθηµερινότητα, το ντοκιµαντέρ καταγράφει την εικόνα της «ανάπτυξης» όπως την εννοούν οι πολυεθνικοί πετρελαϊκοί κολοσσοί. Το πετρέλαιο που διαρρέει στους παραπόταµους καταστρέφει τη χλωρίδα και την πανίδα, διαχέεται στη διατροφική αλυσίδα και δολοφονεί τα 27 εκατοµµύρια των ιθαγενών Άιτζο, Iτσεκίρι και Oγκόνι που ζουν στην περιοχή επί αιώνες. Όταν οι κάτοικοι τολµούν να ζητήσουν τα αυτονόητα, οι επιθέσεις των ειδικών σωµάτων του στρατού και της αστυνοµίας που εξοπλίζουν οι εταιρείες πετρελαίου, αφανίζουν από το χάρτη ολόκληρα χωριά. Η κάµερα συναντά στους παραπόταµους της ζούγκλας, τους αντάρτες του ΜEND, του «Κινήµατος Για την Απελευθέρωση του έλτα του Νίγηρα».Και για πρώτη φορά παγκοσµίως παρουσιάζονται εικόνες από τις περιπολίες τους µε τα ταχύπλοα σκάφη και τον βαρύ οπλισµό Σκηνοθεσία: Γιώργος Αυγερόπουλος Μοιραία έλξη : Πολιτική οικονοµία των κενώσεων, Ινδία-32 Ο κόσµος όλος αστικοποιείται. Και συχνά συζητάµε για το τι θα έπρεπε να κάνουµε µε τα περιττώµατα µας. Συζητάµε επίσης για το νερό, µα ποτέ για τις αποχετεύσεις. Συνεχώς αυξάνεται η απόσταση της πρόσβασης στην υγιεινή ανάλογα µε την κοινωνική τάξη. Μιας και δε µιλάµε συχνά γι αυτό, είπα να ρίξω µια κωµική µατιά στο θέµα. Μπορούµε να έχουµε αρκετό νερό, αν δεν µπορούµε να µαζέψουµε τα «σκατά» µας; Σκηνοθεσία : Pradip Saha Water in overtime (Το νερό στην παράταση), Μεξικό -5 Σε έναν κόσµο παγκοσµιοποίηση, το νερό αποτελεί τον πιο πολύτιµο θησαυρό που όλοι πρέπει να διαφυλάξουµε.. Σκηνοθεσία : Dominique Jonard ιαγωνιστικό Τµήµα Ταινιών Μικρού Μήκους A sustainable forest (Από δένδρο σε δένδρο) Ισπανία 28 καταγράφει τη δηµιουργική διαδικασία του ξύλο-γλύπτη και καλλιτέχνη Ουρσίνο Μαρτίνεζ, που γεννήθηκε το 1932 στην Ισπανία. Στην ταινία δουλεύει καθηµερινά µε ενθουσιασµό, δηµιουργώντας δέντρα από δέντρα. Η ήρεµη και αρµονική ζωή του είναι σε αντιστοιχία µε την γαλήνια και όµορφη φύση τριγύρω. Πέθανε στις 7 Ιανουαρίου Σκηνοθεσία : Belen Gonzalez Blanco The wild sheep, the fox and love (Τα άγρια πρόβατα, η αλεπού και η αγάπη), Νορβηγία-28 Η 45χρονη Χίλντε παραιτήθηκε από την καλοπληρωµένη δουλειά της, πούλησε τα πάντα και µετακόµισε µε την κόρη και το νέο φίλο της σε ένα νησί στις δυτικές ακτές της Νορβηγίας. Είχαν ένα αγρόκτηµα µε άγρια πρόβατα. Επτά µήνες µετά όµως, ο φίλος της πέθανε και η Χίλντε ζούσε στεναχωρηµένη σε ένα αποµενόµενο νησί µε την κόρη της, 300 άγρια πρόβατα, δύο γάτες, ένα σκύλο και µια πανέξυπνη αλεπού που είχε σκοτώσει πολλά νεογέννητα προβατάκια. Τότε καταφθάνει ο νεαρός κυνηγός Όιβιντ. Η Χίλντε περιµένει έναν ξερακιανό γέρο κυνηγό. Ο Όιβιντ περιµένει µια γερασµένη κυρία. Σκηνοθεσία : Anna Magnusen Spirales (Σπείρες), Γαλλία Dehidance, Ελλάδα Dinner Time (Η ώρα του δείπνου), Αρµενία 3 παρουσιάζει µια πάρα πολύ φτωχή οικογένεια που δειπνεί στο µικρό της δωµάτιο. Τα µικρά παιδιά επιτίθενται στο φαγητό, οι πιο µεγάλες κοπέλες προσπαθούν να φάνε λιγότερο και οι γονείς απλώς κοιτάζουν, µιας και δεν έχουν αρκετό φαγητό. Ένα συνηθισµένο δωµάτιο, υπάρχουν χιλιάδες τέτοια. Σκηνοθεσία : Gor Baghdasaryan Splendid compasses (Υπέροχες πυξίδες), Βραζιλία-8 Η φυσική πυξίδα διάφορων ρυθµών και ήχων. Σκηνοθεσία : Andre Scucato - Cristina Pinheiro

3 ΗΜΟΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΡΟ ΟΥ ιαγωνιστικό Τµήµα Ταινιών Μεσαίου Μήκους Για µια θέση στο χορό, Ελλάδα-52 Είναι δύσκολο να αρχίσεις µια νέα ζωή στα 60. Μετά από τριάντα χρόνια δουλειάς στα εργοστάσια της Γερµανίας, τρεις γυναίκες επιστρέφουν στο εγκαταλελειµµένο χωριό τους στη βόρεια Ελλάδα και προσπαθούν να προσαρµοστούν στη νέα πραγµατικότητα µιας σχετικής ευµάρειας µα και µιας έντονης µοναξιάς µακριά από τα παιδιά τους. Ο χορός φαντάζει η µόνη τους διέξοδος από τις µοναχικές και στάσιµες ζωές τους. Χορεύουν τους παραδοσιακούς χορούς τους για να αυτοδιαφηµιστούν, ελπίζοντας να γίνει γνωστό το χωριό τους. «Ο χορός είναι το γιατρικό µας» λέει η Αρετή, ο χορός όµως αποτελεί και την κύρια αιτία µια κοινωνικής αναταραχής στην µικρή κοινωνία. Σκηνοθεσία : Μαριάννα Οικονόµου Οδός Αχµετέλι αριθµός 4, Ρουµανία/Γεωργία 65 ιαγωνιστικό Τµήµα Ταινιών Μεγάλου Μήκους Dos patrias : Cuba y la noche ( ύο πατρίδες : η Κούβα και η νύχτα) Γερµανία 84 Μια ταινία για την ανακάλυψη της ποίησης, της αγάπης και του πόθου σε ένα σύστηµα καταπίεσης και ρατσισµού. Ο σκηνοθέτης ταξιδεύει µε την οµάδα του στην Κούβα προς αναζήτηση αποδείξεων. Μαζί του κουβαλά τα ποιήµατα και τα πεζά του Κουβανού συγγραφέα Ρεϊνάλντο Αρένας. Κείµενα που περιγράφουν τη λαχτάρα για αγάπη, σεξουαλική ελευθερία και την περήφανη και αλύγιστη στάση στον αγώνα κατά του ρατσισµού. Τα ποιήµατα και τα πεζά κείµενα γίνονται σηµείο αναφοράς των πρωταγωνιστών και των προσωπικών τους ιστοριών στην Κούβα του σήµερα. Έξι άντρες µε διαφορετικό παρελθόν και διαφορετικές ηλικίες περιγράφουν τις ζωές, τα βάσανά, τα πάθη, τις επιθυµίες και της χαρές τους στην Κούβα. Έχουν ορισµένα κοινά στοιχεία: είναι οµοφυλόφιλοι (εκτός από την τρανσέξουαλ Ιζαµπέλ) και βιώνουν καθηµερινά τον κοινωνικό αποκλεισµό από µια κοινωνία µε ανδροπρεπή πρότυπα και από την κυβέρνηση της Κούβας. Το 2004, ο σκηνοθέτης ταξίδεψε δυο φορές στην Αβάνα για την έρευνά του, όπου κέρδισε την εµπιστοσύνη των πρωταγωνιστών και έτσι µιλούν για πρώτη φορά µιλούν ανοιχτά µπροστά σε κάµερα για την οµοφυλοφιλία τους και τη ζωή στην Κούβα. Σκηνοθεσία : Christian Liffers ιαγωνιστικό Τµήµα Ταινιών Μεσαίου Μήκους Out of balance (Εκτός ισορροπίας), ΗΠΑ-65 Την άνοιξη του 2006, τα ΜΜΕ ανακοίνωσαν πως ο διάλογος για τις επιπτώσεις της ανθρωπότητας στο περιβάλλον είχε λήξει. Όµως ο διάλογος µεταξύ των περισσότερων περιβαλλοντολόγων είχε λήξει πολύ καιρό πριν, κάτι που αγνοούσαν οι περισσότεροι Αµερικάνοι. παρουσιάζει πώς η Exxon Mobil ηγήθηκε µιας εκστρατείας παραπληροφόρησης ενώ ταυτόχρονα σηµείωσε ρεκόρ κερδών. Επίσης εξετάζει την ιστορία της εταιρείας, παρουσιάζοντας ένα πρότυπο συµπεριφοράς που ακολουθείται από τις µέρες της Standard Oil, στις δηλώσεις για την διαρροή πετρελαίου του Exxon Valdez, ως την άρνηση της εταιρείας να λάβει µέτρα κατά της αλλαγής του κλίµατος. Κορυφαίοι περιβαλλοντολόγοι όπως ο Μάικλ Οπενχάιµερ και ο Ρόµπερτ Γουάτσον, εκπρόσωποι της οµάδας Exxpose Exxon, της Greenpeace και άλλων οργανισµών, µαζί µε ένα πρώην στέλεχος της Exxon, τον πληροφοριοδότη της κυβέρνησης των ΗΠΑ Ρικ Πιλτς και τους συγγραφείς Μπιλ Μακ Κίµπεν, Ελίζαµπεθ Κολµπέρ και Ρος Γκέλµπσπαν, µας µιλούν για το πώς φτάσαµε σε αυτό το κρίσιµο σηµείο, για το κλίµα, και για την επιρροή της µεγαλύτερης εταιρείας εκτός ισορροπίας. Μας αφήνουν µε µια ελπίδα και µε ιδέες άµεσης δράσης. Ο σκηνοθέτης για την ταινία του αποτελεί ένα έγκαιρο ξεµπρόστιασµα της πιο κερδοφόρας χώρας και του ρόλου της στην αλλαγή του κλίµατος. Πολλοί θεατές τη χαρακτήρισαν ως µια άξια συνέχεια του «An Inconvenient Truth» Σκηνοθεσία : Joe Public Invisible (Αόρατοι), Ηνωµένο Βασίλειο 63 Μια ταινία περιβαλλοντικών αποκαλύψεων και καλλιτεχνικών αξιώσεων, ένα υβριδικό έργο που αψηφά τους ακαδηµαϊκούς κανόνες δηµιουργίας ενός ντοκιµαντέρ. Στην οπτικά εκπληκτική ταινία της, η καλλιτέχνης και σκηνοθέτης Μόρτιµερ µάς οδηγεί σε ένα ταξίδι που µας υπνωτίζει στους αρκτικούς κύκλους. Με φόντο το χιονισµένο τοπίο, ερευνά τις βαθύτερες επιπτώσεις της εκβιοµηχάνισης στο περιβάλλον και αναλογίζεται το µέγεθος τους. Μέσω µαρτυριών επιφανών περιβαλλοντολόγων και γυναικών της κοινότητας των Ιουνιτών, η ταινία µιλά για το πώς τα ανθρώπινα χηµικά σκευάσµατα ενσωµατώνονται στον οργανισµό µας και πώς µεταδίδονται από τη µητέρα στο παιδί. Η Μόρτιµερ χρησιµοποιεί ισχυρές εικόνες για να δηµιουργήσει ένα συναρπαστικό πορτρέτο της ζωής των Ιουνιτών στις µέρες µας και να εξερευνήσει την παραδοσιακή τους σχέση µε τη γη. Το αποτέλεσµα είναι ένα ντοκιµαντέρ που προκαλεί τη σκέψη και κάνει το θεατή να αναρωτηθεί για το πώς ζούµε στο σηµερινό κόσµο. Σκηνοθεσία : Roz Mortimer Το θεριό του Μάρτη, Ελλάδα 41 Κάθε Μάρτιο, το ψάρι µε την κοινή ονοµασία Μένουλα κάνει την εµφάνισή του, στη θαλάσσια περιοχή της Καρπάθου, σε κοπάδια για να γεννήσει. Η καθηµερινότητα αλλάζει στο νησί και ιδιαίτερα στο ορεινό χωριό Σπόα, οι κάτοικοι του οποίου διεκδικούν και έχουν τη φήµη των καλύτερων ψαράδων της Μένουλας. Σκηνοθεσία : Μανώλης ηµελλάς & Φίλιππος Αλβεράς Αφιέρωµα Edge of Outside, ΗΠΑ 64

4 ΗΜΟΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑΤΟΘΕΑΤΡΟ ΡΟ ΟΝ ιαγωνιστικό Τµήµα Βραβείου RAMSAR/MEDWET O, Βέλγιο 24 ιαγωνιστικό Τµήµα Ταινιών Μεγάλου Μήκους Η Πατρίδα µου - Η Πατρίδα µου, ΗΠΑ Οι πιθανότητες να αλλάξει ο κόσµος, ΗΠΑ -99 έκα χρόνια πριν, σε ένα εστιατόριο στη Νέα Υόρκη, ο Ρίτσαρντ Όγκαστ είχε µια έκλαµψη και αποφάσισε να αφιερώσει το χρόνο και όλα του τα µέσα στη διάσωση των χελωνών που απειλούνταν µε εξαφάνιση δηµεύοντας εκατοντάδες χελώνες που προορίζονταν για πώληση ως φαγητό. Το συνεργείο συναντά τον 50χρονο συγγραφέα, όταν αυτός πια µοιράζεται το λοφτ του στο Μανχάταν µε χελώνες, µεταξύ των οποίων και πέντε είδη που έχουν εκλείψει στο φυσικό τους περιβάλλον. Όµως η «κιβωτός» του µεγαλώνει συνεχώς και η προσπάθεια διάσωσής των χελωνών απειλούν να τον εξαντλήσουν, πνευµατικά και οικονοµικά. Με τα σαφή πλάνα και την ατµοσφαιρική µουσική υπόκρουσή της, η βραβευµένη ταινία «Οι πιθανότητες να αλλάξει ο κόσµος» καταγράφει τη ζωή ενός ανθρώπου που µάχεται για να σώσει εκατοντάδες ζωές, συµπεριλαµβανοµένης και της δικής του. Σκηνοθεσία : Eric Daniel Metzgar ΑΥΡΙΟ ΘΕΑΣ!Σ ΟΙ ΤΗΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΟΒΟΛΩΝ

5 έξτρα Παρατήστε ό,τι άλλο έχετε να κάνετε και.. αφήστε τους να αναρωτιούνται! Οι ταινίες σάς περιµένουν! ΘΕΑΣ!Σ ένθετο ΗΜΟΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΡΟ ΟΥ 15:00 Σπείρες Γαλλία (2006), 50 Σκηνοθεσία : Μαρί Ντανιέλ Ενίοτε, συναντάµε περίεργα πλάσµατα που δεν µας µοιάζουν σε τίποτα. Εντελώς διαφορετικά. Το σαλιγκάρι είναι ένα από αυτά. Όµως το σαλιγκάρι βρίσκεται παντού, σε κήπους, σε παραµύθια, πολύ κοντά µας. Πέρα από µια γενικευµένη βούληση για ταχύτητα και αποδοτικότητα, το σαλιγκάρι µας καλεί να µειώσουµε ταχύτητες. Η σκηνοθέτης Η Μαρί Ντανιέλ σπούδασε φιλοσοφία και έκανε µάστερ µε θέµα τα χρώµατα ως αντικείµενο σχέσης ανάµεσα στα ζώα, τους ανθρώπους στις επιστήµες, την εθνολογία, την κοινωνιολογία και τις τέχνες. Μετά από ένα χρόνο πρακτικής σε γυρίσµατα και φεστιβάλ, ξεκίνησε σπουδές στο IFFCAM. Αυτή την περίοδο ετοιµάζει ένα ντοκιµαντέρ για την ιστορία της χωµατερής ενός εργοστασίου.

6 ΗΜΟΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΡΟ ΟΥ 15:30 Dehiscence Ελλάδα (2006), 20 Σκηνοθεσία : Ζωή Μαντά Εάν ταις γλώσσαις των ανθρώϖων λαλώ και των αγγέλων, αγάϖην δε µη έχω, γέγονα χαλκός ήχων ή κύµβαλον αλαλάζον. Και εάν έχω ϖροφητείαν και είδω τα µυστήρια ϖάντα και ϖάσαν την γνώσιν, και εάν έχω ϖάσαν την ϖίστιν, ώστε όρη µεθιστάνειν, αγάϖην δε µη έχω, ουδέν ειµι. Και εάν ψωµίσω ϖάντα τα υϖάρχοντά µου, και εάν ϖαραδοθώ το σώµα µου ίνα καυθήσοµαι, αγάϖην δε µη έχω, ουδέν ωφελούµαι. Προς Κορινθίους Α ΙΓ 1-3 Η σκηνοθέτης Η Ζωή Μαντά γεννήθηκε στην Αθήνα, σπούδασε κινηµατογράφο στο New York College. Τα τελευταία χρόνια δουλεύει για τον κινηµατογράφο και την τηλεόραση. Το «Dehiscence» είναι η πρώτη της ταινία.

7 ΗΜΟΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΡΟ ΟΥ 17:15 Οδός Αχµετέλι Αριθµός 4 Ρουµανία / Γεωργία (2006), 65 Σκηνοθεσία : Άρτχιλ Χετάγκουρι αναφέρεται στο σύµπαν ενός συγκροτήµατος διαµερισµάτων στην Τιφλίδα της Γεωργιας. Είναι ένα προσωπικό ντοκιµαντέρ για την καθηµερινή ζωή στη γειτονιά. Ο σκηνοθέτης µεγάλωσε στην οδό Αχµετέλι, αριθµός 4, έφυγε όµως από τη χώρα του δέκα χρόνια πριν για να ζήσει στο εξωτερικό. Με µια κάµερα στο χέρι επιστρέφει στην πόλη που γεννήθηκε Οι γείτονες του τον δέχονται σαν δικό τους άνθρωπο. Ο σκηνοθέτης καταγράφει την καθηµερινότητά τους, τις εκπλήξεις που τους δίνουν χαρά µα και την κρυφή τους µοναξιά. Παρόλο που δεν υπάρχει ελπίδα για ένα καλύτερο µέλλον, οι γείτονες διατηρούν µια εύθυµη διάθεση και την απλότητά τους. Μέσα από τα πορτρέτα των κατοίκων της «Οδού Αχµετέλι Αριθµός 4» η ταινία παρουσιάζει µια ευρύτερη εικόνα της ζωής στη Γεωργία στις µέρες µας. Ο σκηνοθέτης και η ταινία Ο Άρτχιλ Χετάγκουρι γεννήθηκε στο Γκόµι της Γεωργίας. Από το 1987 ως το 1992 σπούδασε αεροµηχανική στο Πολυτεχνείο της Τιφλίδας. Όταν ξέσπασε ο εµφύλιος πόλεµος στη Γεωργία, έφυγε από την Τιφλίδα και πήγε στο εξωτερικό. Από το 1993 ζει στην Ολλανδία. Το 2002 σκηνοθέτησε το µεσαίου µήκους ντοκιµαντέρ «Shining Shoes» το οποίο προβλήθηκε στη Φινλανδία από το κανάλι YLE 2. Αποφοίτησε από την Ακαδηµία Κινηµατογράφου και Τηλεόρασης της Ολλανδίας µε τη µικρού µήκους ταινία µυθοπλασίας «Heritage», η οποία κέρδισε αρκετά βραβεία. Η ταινία «Οδός Αχµετέλι, Αριθµός 4» είναι το πρώτο του ντοκιµαντέρ µεγάλου µήκους. Μας λέει για την ταινία : Μεγάλωσα στην Τιφλίδα, στην οδό

8 Αχµετέλι, αριθµός 4. Όλοι οι γείτονές µου ζούσαν µαζί σαν µια οικογένεια. Η γειτονιά έχει µεγάλη σηµασία στη γεωργιανή παράδοση. Πίστευα πως αυτό ίσχυε παντού, όταν όµως έφυγα από τη Γεωργία το 1993, συνειδητοποίησα πως ήταν κάτι το ιδιαίτερο. Μετά την κατάρρευση της ΕΣΣ, η πατρίδα µου βρισκόταν σε µια πολύ ασταθή πολιτική κατάσταση και σε εµφύλιο πόλεµο. Από εκείνα τα χρόνια άλλαξαν πολλά. Όταν επέστρεψα για πρώτη φορά το 2000, φοβόµουν πως και οι γείτονές µου θα είχαν αλλάξει. ε βρήκα τα παιδικά µου χρόνια, βρήκα όµως µια µεγάλη οικογένεια γειτόνων. Αν και οι κακουχίες είχαν επηρεάσει τις ζωές τους, διατηρούσαν τη ζεστασιά και τη φιλοξενία τους ΗΜΟΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑΤΟΘΕΑΤΡΟ ΡΟ ΟΝ 21:00 Ο Βέλγιο (2006), 24 Σκηνοθεσία : Πήτερ Γιαν ντε Που Η αναζήτηση της τελευταίας σταγόνας νερού συµβολίζει την επιστροφή στην αγνότητα, στα αγνά συναισθήµατα και την έκπληξη σε µια επιφανειακή εποχή, όπου η ζωή κυριαρχείται από την ταχύτατα αναπτυσσόµενη τεχνολογία, όπου ο άνθρωπος έχει χάσει την επαφή του µε τη φύση. Έµπνευση για αυτό το µαγευτικό και συνάµα ευαίσθητο οπτικό ποίηµα υπήρξε ο Βραζιλιάνος αρχιτέκτονας Όσκαρ Νιεµάιερ: εν µε έλκει η ορθή γωνία, ούτε η ευθεία γραµµή που δηµιούργησε ο άνθρωπος. Με έλκει η ελεύθερη, αισθησιακή καµπύλη. Από καµπύλες είναι όλο το σύµπαν. Ο σκηνοθέτης και η ταινία του Ο Πήτερ Γιάν ντε Που είναι 24 ετών, γεννήθηκε και ζει στη Γάνδη του Βελγίου. Σπούδασε ανθρωπολογία, τότε ήρθε για πρώτη φορά σε επαφή µε τη

9 σκηνοθεσία. Μετά τις σπουδές του, ταξίδεψε στο Ισραήλ και στα κατεχόµενα εδάφη της Παλαιστίνης για να κάνει ένα φωτορεπορτάζ για την εκστρατεία των Ισραηλινών το Επί τέσσερις µήνες ζούσε µε µια οικογένεια Παλαιστινίων στη Γάζα για να καλύψει το θέµα. Όταν επέστρεψε στο Βέλγιο, ξεκίνησε τις σπουδές του στην σκηνοθεσία στη Σχολή Ριτς στις Βρυξέλλες. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του, ταξίδεψε στη Βραζιλία και την Κολοµβία, όπου έκανε ένα φωτορεπορτάζ για τον Αµαζόνιο και τους Ινδιάνους εκεί. Στο τελευταίο έτος των σπουδών του, σκέφτηκε να επιστρέψει στη Βραζιλία για να γυρίσει την πτυχιακή του ταινία «Ο». Όταν γύρισε, άρχισε γυρίσµατα για το δεύτερο µέρος της ταινίας στο Βέλγιο, τη Γαλλία και την Ολλανδία. Μετά τις σπουδές του, προσελήφθη από την εταιρεία CZAR, µια εταιρεία παραγωγής διαφηµίσεων. ούλεψε ως βοηθός του χορογράφου και σκηνοθέτη Βιµ Βαντεκέιµπους. Αυτή την περίοδο, ετοιµάζει ένα φωτορεπορτάζ για το Αφγανιστάν, που ίσως γίνει ταινία αργότερα. Μας λέει για την ταινία : Η σκηνοθεσία της ταινίας «Ο» ήταν µια απίστευτη εµπειρία, από τις αξέχαστες στιγµές στη ζούγκλα του Αµαζονίου ως τις υψικαµίνους ενός εργοστασίου ατσαλιού Είχα τη χαρά να συνεργαστώ µε ένα µικρό συνεργείο υποµονετικών και ευέλικτων ανθρώπων οι περισσότεροι ήταν τελειόφοιτοι, όπως εγώ. Μας πήρε ενάµισι χρόνο να ολοκληρώσουµε την ταινία. Υποχρέωσα τον εαυτό µου να γυρίσει την ταινία χωρίς να προσθέσω ειδικά εφέ στη µετέπειτα επεξεργασία. Εκτός της ιδιαίτερης προσοχής που έπρεπε να δείξουµε στο εικαστικό κοµµάτι, δυσκολευτήκαµε να βρούµε την κατάλληλη ηχητική υπόκρουση. Κατά τα γυρίσµατα δεν καταγράψαµε καθόλου ήχου, η ταινία ήταν να ολοκληρωθεί χωρίς ήχο. ουλέψαµε τελικά µε τον Τσάρο Κάλβο που µας παρέδωσε ένα εκπληκτικό ηχητικό αποτέλεσµα ΗΜΟΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑΤΟΘΕΑΤΡΟ ΡΟ ΟΝ 21:30 Η Πατρίδα µου - Η Πατρίδα µου ΗΠΑ (2006), 90 Σκηνοθεσία : Λόρα Πόιτρας Η σκηνοθέτης και διευθύντρια φωτογραφίας Λόρα Πόιτρας δούλευε µόνη επί οχτώ µήνες στο Ιράκ για να γυρίσει ένα πολύ προσωπικό πορτρέτο των Ιρακινών που ζουν υπό την κατοχή των ΗΠΑ. Επικεντρώνει στον δρ Ριγιάντ, έναν Ιρακινό γιατρό, πατέρα έξι παιδιών και πολιτικό υποψήφιο των Σουνιτών. ριµύς επικριτής της κατοχής, υποστηρίζει µε πάθος την ανάγκη

10 εγκαθίδρυσης της δηµοκρατίας στο Ιράκ, υποστηρίζοντας πως η συµµετοχή των Σουνιτών στις εκλογές του Ιανουαρίου του 2004 είναι απαραίτητη. Τριγύρω του όµως, ο δρ Ριγιάντα βλέπει µόνο χάος, όσο η αίθουσα αναµονής του γεµίζει καθηµερινά µε ασθενείς που υποφέρουν από τα σωµατικά και να ψυχικά τραύµατα της συνεχώς αυξανόµενης βίας. Στο προσωπικό ταξίδι του δρ Ριγιάντ εµπλέκονται η στρατιωτική κατοχή των ΗΠΑ, µισθοφόροι από την Αυστραλία, δηµοσιογράφοι από την Αµερική και εκπρόσωποι του ΟΗΕ που οργανώνουν τις εκλογές. Ακολουθώντας µια αφηγηµατική δοµή, η ταινία παρουσιάζει τη δυσάρεστη θέση και τη σταδιακή πτώση ενός ανθρώπου που έχει πιαστεί ανάµεσα στις τραγικές αντιθέσεις της κατοχής του Ιράκ από τις ΗΠΑ και του σχεδίου εξάπλωσης της δηµοκρατίας στη Μέση Ανατολή. Η σκηνοθέτης και η ταινία της Η Λόρα Πόιτρας προτάθηκε για Όσκαρ και για το βραβείο Independent Spirit για το ντοκιµαντέρ της «Η πατρίδα µου, η πατρίδα µου», το οποίο έτυχε διανοµής στις ΗΠΑ από την εταιρεία Zeitgeist Films και αναµεταδόθηκε τηλεοπτικά µέσω του προγράµµατος POV (Point of View) στο κανάλι PBS τον Οκτώβρη του έκανε παγκόσµια πρεµιέρα στο Φεστιβάλ Κινηµατογράφου του Βερολίνου, ενώ η πρεµιέρα της στη Νέα Υόρκη έγινε στο New Directors/New Films. Αυτή την περίοδο ετοιµάζει το καινούργιο της ντοκιµαντέρ για τους κρατούµενους του Γκουαντάναµο. Θα αποτελεί το δεύτερο µέρος µιας τριλογίας µε τίτλο «The New American Century» µε θέµα την Αµερική µετά την 11η Σεπτεµβρίου. Η τρίτη ταινία θα έχει ως θέµα την εθνική ασφάλεια. Μετά την ολοκλήρωση της ταινίας «Η πατρίδα µου, η πατρίδα µου» η Λόρα έχει µπει στη λίστα παρακολούθησης τροµοκρατών της υπηρεσίας εθνικής ασφάλειας των ΗΠΑ. Σπούδασε κινηµατογράφο στο Ινστιτούτο Τεχνών του Σαν Φραντσίσκο και τη Νέα Σχολή Κοινωνικών Ερευνών. Πριν ασχοληθεί µε τον κινηµατογράφο εργαζόταν ως σεφ σε αρκετά γαλλικά εστιατόρια πέντε αστέρων. Ζει στη Νέα Υόρκη. Μας λέει για την ταινία : Αφορµή για αυτή την ταινία ήταν αυτή η αίσθηση απελπισίας λόγω των αντιθέσεων µεταξύ της κατοχής των ΗΠΑ στο Ιρακ και του σχεδίου εγκαθίδρυσης της δηµοκρατίας στη Μέση Ανατολή µέσω των στρατιωτικών δυνάµεων. Ήθελα να κατανοήσω τις αντιθέσεις αυτές µέσα από το πρίσµα αυτών που τις βίωναν εκεί. Πέρασα οχτώ µήνες στο Ιράκ, από τον Ιούνιο του 2004 ως το Φεβρουάριο του ούλευα µόνη µου εκεί, έκανα και ήχο και εικόνα. Γνώρισα τον δρ Ριγιάντ τον Ιούλιου του 2004 στις φυλακές του Αµπού Γκράιµπ όπου έκανε επιθεώρηση. Ενώ η ταινία επικεντρώνει στις εκλογές του Ιανουαρίου του 2005, αποτελεί µια ευρύτερη καταγραφή της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ µετά την 11η Σεπτεµβρίου. Η στρατιωτική παρουσία και ο στόχος εφαρµογής της δηµοκρατίας στη Μέση Ανατολή αποτελούν καίριο σηµείο αλλαγής στις ΗΠΑ και την παγκόσµια πολιτική. Οι εκλογές του

11 Ιανουαρίου του 2005 ήταν η πρώτες µετά την εισβολή των ΗΠΑ και αποτελούν κατά κάποιο τρόπο το πεδίο δοκιµών της νέας αυτής εποχής ΗΜΟΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΡΟ ΟΥ 23:00 Edge of outside ΗΠΑ (2006), 64 Σκηνοθεσία : Σάνον Ντέηβις Το συναρπαστικό αυτό ντοκιµαντέρ ερευνά την ιστορία των ανεξάρτητων σκηνοθετών, από τις πρώτες µέρες του Χόλιγουντ ως αυτούς που δουλεύουν σήµερα στον κλάδο. Παρακολουθώντας τις καριέρες σκηνοθετών όπως ο Στάνλεϊ Κιούµπρικ, ο Όρσον Γουέλς, ο Σαµ Πέκινπα και ο Σάµιουελ Φούλλερ, αποκαλύπτονται τα πάθη και οι πρακτικές των σκηνοθετών αυτού του βεληνεκούς. Το µεγάλο εύρος αποσπασµάτων από ταινίες όπως «Πολίτης Κέιν» (1941), «Κουρδιστό Πορτοκάλι» (1971), «Reservoir Dogs» (1992) και «Pulp Fiction» (1994), φανερώνει τις αξέχαστες στιγµές που µπορούν να υπάρξουν στον κινηµατογράφο, αν καταφέρουν, όσοι εµπλέκονται σε µια ταινία, να αγωνιστούν ενάντια στη µετριότητα που επικρατεί. Το ντοκιµαντέρ περιλαµβάνει ενδιαφέρουσες συνεντεύξεις µε τους Σίµουρ Κάσελ, Μάρτιν Σκορτσέζε, Πίτερ Φαλκ, Σπάικ Λι και αρκετούς άλλους αξιόλογους σκηνοθέτες. Ανάµεσα στα όσα αποκαλύπτουν, εξηγούν γιατί είναι τόσο σηµαντικό να υπάρχει ελευθερία έκφρασης και δηµιουργίας στον κινηµατογράφο. επαναπροβάλλεται στο ηµοτικό Θέατρο Ρόδου το Σάββατο στις Επιµέλεια ύλης- Γαβριήλ Χαρίτος gavriel@otenet.gr Πηγή : έξτρα