Α Ν Ε Μ Ο Λ Ο Γ Ι Ο Κλάρος Σέρνας

Transcript

1 Λόπη Ρωμανά Α Ν Ε Μ Ο Λ Ο Γ Ι Ο Κλάρος Σέρνας Διήγημα 1

2 Κύριε δικαστά, κύριοι ένορκοι, σεβαστό δικαστήριο. Έτσι δεν ξεκινάνε όλοι την απολογία τους; Στο σινεμά αυτό λένε, είναι φράση κλισέ, για να μπορέσεις ν αρχίσεις ευγενικά, να δείξεις πως σέβεσαι τους κριτές σου. Δεν είναι κακή ιδέα, αν είμαστε ευγενικοί πάντα κάνουμε καλύτερη εντύπωση κι ας μην πετυχαίνουμε αυτό που θα καταφέρναμε με μια άγρια ματιά ή φωνή. Είναι στοιχείο του πολιτισμού μας, δεν είμαστε αγροίκοι, ξέρουμε να φερθούμε. Πόσες φορές, όλοι μας, κι εγώ μαζί βέβαια, δεν βγάζω την ουρά μου απ έξω, δεν μιλήσαμε ευγενικά ή μάλλον, ευγενικότατα σε κάποιον που το μόνο που θα θέλαμε ήταν να το βρίσουμε ή να τον φτύσουμε, αλλά η ανατροφή μας και οι κανόνες κοινωνικής συμπεριφοράς δεν μας το επέτρεψαν; Αν το έκανα, και τώρα που το λέω το πιστεύω, θα αισθανόμουνα άσχημα για μένα, αποστροφή και απογοήτευση, ότι δεν ήμουνα σωστός, ότι έσφαλα, ότι φάνηκα μικρότερος των περιστάσεων, ότι η μητέρα μου θα στεναχωριόταν και ας ήξερα πως το μόνο που του άξιζε ήταν μια βρισιά, ένα φτύσιμο. Δεν μας επιτρέπουμε όμως να τα αγνοήσουμε, πάντα στοχεύουμε στα εκπολιτισμένα στοιχεία του χαρακτήρα μας και ας μην είναι από τα αγαπημένα μας. Θα το πούμε και ας μην το πιστεύουμε, θα χαμογελάσουμε και ας μην είμαστε χαρούμενοι, θα σταθούμε ήσυχοι και ας μην κρατιόμαστε, θα υποκριθούμε και ας φαινόμαστε. Έτσι θα κάνω κι εγώ και αυτή την φορά. Θα σταθώ όρθιος μπροστά σας, ήρεμος, δεν θα σας βρίσω, δεν θα σας φτύσω, μόνο θα χαμογελάσω συνεσταλμένα και θα ξεκινήσω την απολογία μου, γιατί μπορώ και δικαιούμαι να το κάνω κι ας μην έχετε καμία όρεξη, οφείλετε να με ακούσετε μέχρι το τέλος χωρίς να με διακόψετε, με την φράση του σινεμά «Κύριε δικαστά, κύριοι ένορκοι, σεβαστό δικαστήριο». Κύριε δικαστά, κύριοι ένορκοι, σεβαστό δικαστήριο, λέγομαι Κλάρος Σέρνας και είμαι, πρέπει να το δηλώσω με το που ξεκινάω, αθώος ή ένοχος. Τι είμαι όμως; Αθώος για μένα και ένοχος για εσάς ή το αντίθετο; Δεν θα ήθελα να προκαταβάλω την γνώμη σας αν και οι προηγούμενοι ομιλητές φρόντισαν γι αυτό, υπέρ του δέοντος μάλιστα, κάποιες φορές με τις δηλώσεις τους, αλλά αφού έτσι είθισται, θα το κάνω. Έτσι θα ολοκληρώσω την πρώτη, τυπική πρόταση για μια κλασική, ωραία, εισαγωγή κατηγορούμενου, που μπορεί να μην ξέρει τι πρέπει να πει για ν απολογηθεί, ν ελαφρύνει την θέση του ή να συγκινήσει το ακροατήριο, αλλά γνωρίζει την σωστή φόρμα των πραγμάτων. Έτσι όμορφα θα ξεκινήσω κι εγώ. Κύριε δικαστά, κύριοι ένορκοι, σεβαστό δικαστήριο, λέγομαι Κλάρος Σέρνας και είμαι αθώος. Είχα την σωστή κίνηση σε κάθε προσφώνηση. Στο «Κύριε δικαστά» κοίταξα τον δικαστή στα μάτια αλλά με μια δόση συστολής, το ίδιο και στο «Κύριοι ένορκοι» αλλά με λίγο περισσότερη αιδημοσύνη. Στο «Σεβαστό δικαστήριο» ήμουν λίγο πιο χαλαρός. Είπα το όνομα μου καθαρά, για να το θυμάστε και στο «είμαι αθώος» ανέβασα το τόνο της φωνής μου και έφερα το δεξί χέρι στην καρδιά, δείχνοντας να κρατάω άδικη πίκρα μέσα μου. Μια σωστά υπολογισμένη έναρξή, που την είχα δουλέψει αρκετά στην διάρκεια της δίκης. Ήθελα το ντεμπούτο μου να είναι άψογο από τεχνική και αισθητική πλευρά, γιατί είμαι και άνθρωπος που παρασύρεται και δεν μπορούσα να προβλέψω την συνέχεια της ομιλίας. Γι αυτό ήθελα να κάνω καλή αρχή και πιστεύω ότι το πέτυχα. Δεν ξέρω αν συμφωνείτε; Έτσι έκανα και στο σχολείο. Στο πρώτο τρίμηνο διάβαζα πολύ και ήμουνα σχεδόν πάντα διαβασμένος. Έτσι με μαθαίνανε για καλό μαθητή που προσπαθεί. Στα άλλα δύο τρίμηνα που μελετούσα λιγότερο, έπαιρνα μεγαλύτερους βαθμούς γιατί είχα κάνει καλή εντύπωση στην αρχή και όταν τύχαινε να με πιάσουνε αδιάβαστο το θεωρούσαν τυχαίο γεγονός και δεν μου έριχναν την βαθμολογία. Δεν του έδιναν δηλαδή την ανάλογη σημασία. 2

3 Το ίδιο πιστεύω και τώρα, πως η πρώτη εντύπωση μετράει ιδιαιτέρως και ως ένα σημείο καθορίζει και την συνέχεια. Γι αυτό και ντύθηκα ωραία, με το τζινάκι μου, το πουκαμισάκι μου, καλοκουρεμένος. Απλός και περιποιημένος. Άριστος. Χωρίς φιοριτούρες και περιττά στοιχεία. Η αρχική μου δήλωση, ότι είμαι αθώος δηλαδή, με δεσμεύει να συνεχίσω και να αιτιολογήσω το γιατί. Γιατί λοιπόν θεωρώ ότι είμαι αθώος; Επειδή δεν έκανα αυτά για τα οποία με κατηγορούν ή επειδή πιστεύω πως δεν είμαι ένοχος γι αυτά που έκανα; Που συνίσταται η αθωότητα και που η ενοχή κάποιου; Σημασία έχει αν αισθάνεσαι αθώος απέναντι στον εαυτό σου ή ένοχος απέναντι στην κοινωνία; Εδώ, θα μπορούσε να πει κάποιος, πως δεν νοιάζει κανέναν τι νομίζεις εσύ για το άτομο σου και ότι μέσα στο δικαστήριο ορίζεται η συμπεριφορά σου απέναντι στην κοινωνία. Γι αυτό οι αρχές και οι νόμοι που διέπουν την ζωή μας ως πολίτες, εφαρμόζονται πάρα το τι πιστεύει ο καθένας για λογαριασμό του. Γι αυτό υπάρχουν οι λειτουργοί του κράτους και τα αρμόδια όργανα του, που φροντίζουν για την τήρηση τους από όλους μας, γιατί όλοι είμαστε ίσοι απέναντι στο νόμο και όλοι έχουμε τα ίδια δικαιώματα και τις ίδιες υποχρεώσεις. Πάνω σ αυτό το σημείο προβληματίστηκα πολύ. Όλοι είμαστε ίσιοι απέναντι στο νόμο; Όλοι έχουμε τα ίδια δικαιώματα και τις ίδιες υποχρεώσεις; Αν σας ζητούσα να απαντήσετε φωναχτά, όλοι όσοι είστε παρόντες εδώ μέσα, θα βροντοφωνάζατε «Ναι!!!». Αν όμως ρωτούσα τον καθένα ξεχωριστά και ξέρατε ότι δεν θα σας ακούσει κάποιος άλλος, θα διστάζατε και πιθανόν μετά από λίγη ή πολλή σκέψη, έστω και ψιθυριστά, θα μου λέγατε «Όχι.» Ακριβώς γι αυτό το όχι λοιπόν, γιατί εγώ πιστεύω και θα σας το αποδείξω, πως δεν είμαστε ίσιοι απέναντι στο νόμο και ότι δεν έχουμε τα ίδια δικαιώματα και τις ίδιες υποχρεώσεις, διαλέγω να κρίνω τις πράξεις μου από την πλευρά μου, καθαρά υποκειμενικά και να με βρω αθώο. Γιατί αυτά που έκανα δεν συνιστούν κατηγορητήριο για μένα, αλλά απόδειξη αθωότητας ενός ευσυνείδητου πολίτη που αγαπάει την χώρα του, που θέλει να την βλέπει να λειτουργεί σωστά και με τους νόμους της να ισχύουν. Γιατί σαν κάτοικος και πολίτης της Παγωνίας επιθυμώ δικαιοσύνη και ισότητα για όλους. Γιατί κάποιος έπρεπε ν ασχοληθεί πραγματικά, με αυταπάρνηση και πάθος για την εξυγίανση, την ευημερία και την πρόοδο αυτής της ταλαίπωρης χώρας, και θα το πω τώρα και ας προτρέχω, ο χρόνος θα με δικαιώσει, αν εσείς, μέσα σ αυτό το δικαστήριο μου το αρνηθείτε. Γιατί απ όσο βλέπω τις διαθέσεις σας και το κλίμα που επικρατεί μέσα σ αυτήν την αίθουσα, είναι εις βάρος μου. Βλέπω την απέχθεια και τον φόβο στα πρόσωπα σας καθώς με κοιτάτε και καταλαβαίνω ποιος είναι ο ένοχος. Γιατί μόνο κάποιος που αισθάνεται ένοχος πρέπει να με φοβάται. Όπως λέει και η παροιμία «Καθαρός ουρανός, αστραπές δεν φοβάται.», ενώ εσείς είστε τόσο βρώμικοι και λεροί, σαν τον συννεφιασμένο ουρανό μαζί με σκόνη από την έρημο. Ένας καφεκόκκινος ουρανός που μοιάζει να λερώθηκε από φωτιά, βρώμα και αίμα. Τρομακτικό θέαμα, δεν νομίζετε; Μια αρρωστημένοι ατμόσφαιρα που δηλητηριάζει όποιον την αναπνέει. Κι όλοι μας αρρωσταίνουμε σ ένα τέτοιο περιβάλλον. Αν δεν φύσαγε εκείνο το βοριαδάκι κι εγώ μολυσμένος θα ήμουνα. Ευτυχώς όμως για μένα φύσηξε και ελπίζω μετά από αυτή μου την ομιλία, ομιλία είναι για μένα όχι απολογία, μια ευκαιρία να εκθέσω δημόσια τις απόψεις μου, να επηρεάσω, να εμπνεύσω, να βρω συνεχιστές στο έργο μου. Γιατί μόνο έτσι θα φυσήξει καθαρός αέρας και θ αναπνεύσει ο κόσμος. Κάποιοι που έχουμε γερά πνευμόνια θα φυσήξουμε δυνατά και θα διώξουμε τα μολυσμένα μούτρα σας και θα πάρουμε γερές ανάσες. Θα γίνουμε πιο όμορφοι και πιο δυνατοί, τα μαγουλάκια μας θα ροδίσουν από υγεία. Θα χάσουμε την χλομάδα και τους κύκλους κάτω από τα μάτια και θα τ αντικαταστήσουμε από ένα πλατύ χαμόγελο. Θα είμαστε καλά και οι μολυσμένοι, όσοι τα καταφέρουν θα γίνουν και εκείνοι καλά και δεν θα μας ξανακολλήσουν. Θα γίνουν προσεκτικοί και τρυφεροί. Θ αλλάξουν κι αυτοί μαζί μας. 3

4 Γιατί ξέρετε, κάποιες φορές μια φράση, μια κουβέντα είναι αρκετή για να μας αλλάξει την ζωή, να μας εμπνεύσει, να μας ξυπνήσει, να μας κινητοποιήσει. Έτσι απλά, ακούγοντας την και μόνο. Κι εγώ έτσι ξεκίνησα. Συσσώρευα μέσα μου πράγματα, συνέχεια και δεν έκανα τίποτα. Και ξαφνικά, μια μέρα συνομιλούσα με κάποιον, ο οποίος μου είπε μια κουβέντα που με έβαλε σε σκέψεις. Και ξύπνησα. Ίσως αυτός που θα μας πει αυτή την λέξη, την φράση κλειδί, ξεχωριστή για τον καθένα, μοναδική, να μην το καταλάβει. Ποιος γνωρίζει την κατάλληλη; Κανείς. Γι αυτό όταν έρθει η ώρα θα το μάθει κι εκείνος, θα θυμηθεί την κουβέντα μας και θα νιώσει περήφανος που, αν και εν αγνοία του, πάτησε το κουμπί λειτουργίας της σκέψης μου. Αυτός είναι ο λόγος που θέλω να με ακούσουν. Μπορεί στα τόσα που θα πω, γιατί πάντα λέω πολλά, κάτι απ όλα να σταθεί σαν φάρος σε κάποιον που είναι χαμένος στην θάλασσα των σκέψεων του ή στην θάλασσα της απογοήτευσης και της παραίτησης, εξαρτάται σε ποια φάση βρίσκεται. Όπως το σλόγκαν «Μια σπίθα είναι αρκετή για να φέρει την καταστροφή!» από την πυροσβεστική για της φωτιές του καλοκαιριού, έτσι και εδώ, αυτή η λέξη, η ιδέα είναι αρκετή για να μας αφυπνίσει. Μια σπίθα είναι αρκετή για ν ανάψει την φωτιά του μυαλού μας. Μια σπίθα είναι αρκετή για ν αλλάξουμε ζωή. Αυτό που έγινε ήταν ότι το κράτος αγόρασε εξαιρετικά φτηνό χρήμα από την Π. Αλλά αυτή έβγαλε τη χασούρα συν κάποιο κέρδος με το να πουλήσει σε τρίτους και αυτοί οι τρίτοι να πουλήσουν πάλι με κάποιο κέρδος στα ταμεία τα ομόλογα. Το θέμα είναι ότι τα πούλησαν πιο ακριβά από τη διεθνή αγορά, ακριβώς για να βγάλουν λεφτά. Το ζουμί είναι ότι το Παγωνικό κράτος έκλεψε τα ταμεία των ασφαλισμένων για να καλύψει έστω και βραχυπρόθεσμα το πελώριο δημόσιο χρέος. Αυτή η κλοπή έγινε με τη συνειδητή ή ασυνείδητη συμμετοχή των υπευθύνων των Ταμείων και με τη μάλλον συνειδητή διαμεσολάβηση κάποιων, τουλάχιστον, ενδιάμεσων. Έστησε το νέο τρόπο φτηνού δανεισμού σε βάρος των Ταμείων με τα δομημένα ομόλογα για να εξαπατήσει για μια ακόμα φορά την Γηραιά Συμμαχία και να καλύψει τα αυξανόμενα ελλείμματα που αφήνει ασταμάτητα πίσω του το παραγωγικό σαμποτάζ. Εν ολίγοις: τα 4 συνταξιοδοτικά Ταμεία αγόρασαν στην ονομαστική τιμή των 110 γρω αυτά που θα μπορούσαν να αγοράσουν άμεσα από την κυβέρνηση στην τιμή των 90 γρω (κατά προσέγγιση). Μιλάμε για 20% περίπου διαφορά. Πλατειάζω λίγο, είναι το στοιχείο μου. Έμοιασα στην μάνα μου και πλατειάζω κάθε τρεις και λίγο. Είναι κληρονομικό το χάρισμα, τι να κάνουμε; Θα μας πάρει μάλλον περισσότερη ώρα απ όση υπολόγιζα και ακόμα περισσότερη απ όση υπολογίζατε εσείς. Αυξήστε κάμποσο τις αντοχές σας για να μην σας πιάσει αγωνία για το πότε θα τελειώσω. Μου είπανε πως έχω όσο χρόνο θέλω, το ρώτησα επίμονα και με διαβεβαίωσαν. Άμα είσαι κατηγορούμενος και έρθει η ώρα να μιλήσεις, να απολογηθείς δηλαδή, έχεις όσο χρόνο θες. Δεν υπάρχει χρονόμετρο ή ερωτήσεις, αυτές γίνονται πριν και εγώ τις έχω απαντήσει όλες. Το τέλος όμως, το κλείσιμο της παράστασης, το κάνει ο κατηγορούμενος και διαρκεί όσο θέλει αυτός. Όποτε, τώρα που βρήκα τόσο μεγάλο κοινό, φοβάμαι πως θα ξεχάσω να σταματήσω. Είναι κληρονομικό τι να κάνουμε; Άμα είσαι πολυλογάς πάει και τελείωσε, δεν σταματάς με τίποτα, παίρνεις ανάσα και συνεχίζεις. Φοβάσαι μην σου πάρει την σειρά κάποιος άλλος, αν και εδώ είπαμε κανείς δεν με βιάζει, αλλά πρώτα φεύγει η ψυχή και μετά το χούι. Κι αυτό όμως, να μην μιλάς καθόλου, κουσούρι είναι, να μην μπορείς να του πάρεις μια κουβέντα του άλλου είναι εκνευριστικό. Άντε να μάθεις απ αυτόν τι έγινε. Ούτε σε μια βδομάδα δεν θα έχεις ξεμπερδέψει. Και πάλι 4

5 πολύπλοκα θα είναι, μια σύνοψη των γεγονότων. Εγώ όμως δεν κάνω τσιγκουνιές στα λόγια, είμαι ανοιχτοχέρης. Δουλεύω ή μάλλον δούλευα σε μια ιδιωτική εταιρία, όπως πολλοί άλλοι. Πρωινό ξύπνημα, πολλές ώρες δουλειάς, δέκα δώδεκα ώρες, όπως συνηθίζουνε σήμερα το οκτάωρο. Σου λένε ότι δουλεύεις οκτώ ώρες, για τόσες πληρώνεσαι ή και λιγότερο, αλλά εσύ έχεις εργαστεί όχι 40 ώρες την εβδομάδα αλλά 50 ή και 60 ώρες, για το καλό της εταιρίας. Και για το δικό σου βέβαια, για να δείχνεις πρόθυμος, εργατικός, ότι αγαπάς και νοιάζεσαι την εταιρία σαν να είναι δικιά σου και ότι θέλεις να την βλέπεις να προοδεύει. Στην αντίθετή περίπτωση, αν θέλεις δηλαδή να φεύγεις στην ώρα σου, είσαι ένας τεμπέλης, ένας κηφήνας, που ενδιαφέρεται μόνο για τον εαυτό του και για τίποτα άλλο. Που δεν του καίγεται καρφί για την εταιρία που δουλεύει και αν θα πάει καλά ή όχι, και που κοιτάει μόνο να λουφάρει, εις βάρος του εργοδότη του, αυτού που του δίνει δουλειά, που του δίνει φαΐ. Ένας αχάριστος τεμπέλης. 800 εργαζόμενοι στην Παγωνική Κλωστοϋφαντουργία έμειναν χωρίς δουλειά. 850 εργαζόμενοι στην καπνοβιομηχανία ΤΣΙΓΑΡ υποχρεώθηκαν σε αναγκαστική άδεια δύο ημερών. Και την σήμερον ημέρα, που οι θέσεις είναι λίγες και τα χέρια πολλά, αν μιλήσεις, αν δεν φανείς πρόθυμος να θυσιάσεις την ζωή σου στην επιχείρηση, θα είσαι ο πρώτος που θα δει την πόρτα της εξόδου. Τόσοι απελπισμένοι περιμένουν στην σειρά, μ εσένα θα κάτσουν ν ασχοληθούν, με τις απαιτήσεις και τα προβλήματα σου; Και δεν είναι τυχαίοι αυτοί που περιμένουν στην ουρά για να βρούνε δουλειά, είναι άνθρωποι με χαρτιά, με πτυχία. Δεν θα τους λείψουν οι γνώσεις, ούτε η όρεξη. Στην χώρα μας ισχύει το εξής παράδοξο, όταν είχαμε θέσεις εργασίας δεν είχαμε πτυχία και διδακτορικά και τώρα που τα έχουμε και με το παραπάνω, μας λείπουν οι δουλειές. Τελικά το πρόβλημα μας απ ότι φαίνεται, είναι θέμα συγχρονισμού. Όταν καταφέρουμε να βάλουμε στην ζυγαριά ίση δόση προσφοράς και ζήτησης τότε θα ηρεμήσουμε. Μέχρι τότε όμως, και το τότε το βλέπω πολύ μακρινό, σχεδόν δεν καταφέρνω να το δω, θα βασανιζόμαστε όλοι μας. Μέσα σε δέκα μόνο μήνες το 19999, η μετοχή της εταιρίας «Γ.Γ.» κατέγραψε μια εξωφρενική και πλασματική άνοδο κατά 5.000% και κεφαλαιοποίηση από 13,5 δις σε 679 δις. Δηλαδή πενηνταπλασιάστηκε η αξία της ως εταιρεία. «Η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς ουδόλως ήλεγξε τις ύποπτες συναλλαγές, κατά τις οποίες συγγενείς και φίλοι διοικητών και ανωτάτων στελεχών οργανισμών και κυβερνητικοί παράγοντες αγόρασαν μετοχές σε χαμηλές τιμές και τις πούλησαν σε αφελείς μικροεπενδυτές μετά την εξωπραγματική άνοδο της τιμής αυτών». Η περίπτωση των ασφαλιστικών Ταμείων του κράτους αίρει πάσα αμφιβολία (αν υπήρχε δηλαδή) για τις ευθύνες αυτής της κυβέρνησης και του Πρωθυπουργού προσωπικά, επειδή χρησιμοποίησαν τα αποθεματικά των ταμείων για να στηρίξουν την αγορά κατά τη διάρκεια της παρατεταμένης προεκλογικής περιόδου του Με άλλα λόγια χρησιμοποίησαν τις αποταμιεύσεις και τις συντάξεις του Παγωνικού Λαού για να κερδίσουν τις εκλογές. Σας μιλούσα όμως για μένα και συνεχίζω. Μην περιμένετε να σας πω για τα παιδικά μου χρόνια. Τίποτα κακό δεν συνέβη που να με στιγμάτισε, να μου άφησε ψυχολογικά κατάλοιπα τα οποία πιθανόν να επηρέασαν την συμπεριφορά μου, την ψυχοσύνθεση μου και να μ έκαναν πιο βίαιο, πιο επιθετικό και γι αυτό λειτούργησα έτσι. Όπως οι περισσότεροι έχω να θυμηθώ καλές και κακές στιγμές, εκδρομές, διαβάσματα, παιχνίδια, γιορτές, τιμωρίες και παρατηρήσεις, χορούς και διακοπές, βουτιές, ηλίαση και πολλά άλλα, όχι όμως τραγικές. Μεγάλωσα σε μια υγιή οικογένεια και το ίδιο υγιής είμαι και εγώ, γι αυτό μπόρεσα να πάρω 5

6 την σωστή απόφαση. Δεν αισθάνομαι παραμελημένος, αδικημένος, γενικά δεν μου έλειψε η στοργή ή αγάπη από τους δικούς μου. Έχω ευχάριστες αναμνήσεις που θα με συντροφεύουν πάντα και τους ευχαριστώ. Μεγαλώνοντας όμως, άρχισα να αισθάνομαι πως ήμουν μεγάλο κορόιδο. Τελείωσα το σχολείο, πήγα στο στρατό, σπούδασα και βγήκα κι εγώ στο στίβο της ζωής. Τότε ακόμα ήταν οι περίοδος των παχιών αγελάδων, που όλοι περνούσαμε καλά, παρά τα όσα συνέβαιναν γύρω μας και δεν τ αντιλαμβανόμασταν ή κάναμε πως δεν τα καταλαβαίναμε. Τα κουτσοβολεύαμε όπως λέει και ο λαός. Στην συνέχεια παντρεύτηκα και να σου μπροστά μου η ευκαιρία. Να πάρουμε ένα δικό μας σπίτι, το όνειρο του κάθε Παγώνιου. Φυσικά το δάνειο θα ήταν για πολλά πολλά χρόνια, αλλά με επιτόκιο της Γηραιάς Συμμαχίας, κυμαινόμενο που όμως δεν ανεβαίνει ποτέ. Μεγάλη ευκαιρία για όλους μας, μόνο που αυτό το «ποτέ» ήρθε πολύ γρήγορα και μας έκοψε τα πόδια. Άλλα υπολογίζαμε και άλλα μας ήρθανε. Τι να κάνουμε όμως, είπαμε θα σφιχτούμε και θα τα καταφέρουμε, όπως τόσοι άλλοι. Δεν χρειάστηκε να πάω μακριά για να διαπιστώσω πόσοι πολλοί ήταν στην ίδια δύσκολη κατάσταση μ εμάς. Όποιος είχε δουλειά πήρε κι ένα δάνειο για ν αγοράσει σπίτι. Χαμός έγινε, το ξέρετε κι εσείς. Το ξέρω, αυτό δεν είναι λόγος για να σκοτώσεις. Ποιος δεν έχει βρεθεί σε δύσκολη θέση, με τα οικονομικά του πιεσμένα και τις υποχρεώσεις να τρέχουν; Δεν σας τα λέω για να δικαιολογηθώ, απλώς όπως σας είπα είμαι λίγο φλύαρος, είναι κληρονομικό, από την μάνα μου, ε και αφού μπορώ να μην πω κάτι παραπάνω; Που θα βρω ξανά την ευκαιρία; Και από το ύφος σας μάλλον δεν θα επιτραπεί ξανά, οπότε ότι προλάβω τώρα, εδώ μέσα, σ αυτήν την αίθουσα. Από την άλλη, να μην σας πω και κάτι για μένα, να μην ξέρετε δυο πράγματα από πρώτο χέρι και όχι από τους προηγούμενους; Δεν τους άκουσα και πολύ φιλικούς, εκτός από τους δικούς μου βέβαια. Να μπορέσετε να συνδέσετε τα γεγονότα, τις πράξεις μου μ εμένα, τον Κλάρο Σέρνα. Ήσυχο θα με χαρακτήριζε κανείς. Έχω και εγώ βέβαια τα νεύρα μου και τις εξάρσεις μου, αλλά δεν είμαι υπερβολικός. Είμαι ευγενικός με τον κόσμο, δίνω την ευκαιρία στον άλλο να μιλήσει και ποτέ δεν επιτίθεμαι πρώτος. Έχω υπομονή, όταν όμως νευριάσω και φωνάξω η φωνή μου γίνεται άγρια, βαριά αλλά έτσι, από φυσικού της. Αν και θυμώνω όταν με αδικούν ή με κοροϊδεύουν, σπάνια φτάνω στα άκρα. Λίγες είναι οι φορές που έχω τσακωθεί πραγματικά, που έχω πιαστεί στα χέρια, γιατί να βρίσω το έχω κάνει πολλές φορές όπως όλοι μας. Οι καυγάδες δεν είναι το χόμπι μου. Άλλο είναι εμένα το πάθος μου, ξέρετε ποιο είναι; Όχι, όχι το τσιγάρο, δεν είμαι καπνιστής, ποτέ μου δεν ήμουν. Όχι μόνο γιατί κάνει κακό στην υγεία, αλλά και γιατί το δοκίμασα και ήταν απαίσιο, σκέτη αηδία. Και από τότε, όποτε ακούω κάποιον καπνιστή να λέει πως, το πρώτο τσιγάρο που έκανε του άρεσε, ξέρω ότι σίγουρα λέει ψέματα. Είναι αδύνατο να σου αρέσει κάτι τόσο κακόγευστο. Για την μαγκιά το κάπνισαν στην αρχή και μετά κολλήσανε, γιατί το τσιγάρο είναι εθισμός και ας μην θέλουνε να το παραδεχτούνε. Την κατάργηση ενός εκ των 14 μισθών στον ιδιωτικό τομέα από το φθινόπωρο είναι υποχρεωμένη να εφαρμόσει η κυβέρνηση, στο όνομα της ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας της Παγωνικής οικονομίας, ώστε να υπάρχει σύνδεση των αμοιβών με την παραγωγικότητα. Το χόμπι μου λοιπόν εμένα είναι τα βιβλία. Ναι, το ξέρω, είναι λίγο περίεργο για τα παγωνικά δεδομένα, όπου οι περισσότεροι δεν διαβάζουνε τίποτα πέραν των εφημερίδων και ιδιαίτερα των αθλητικών, εμένα όμως μου αρέσουν πολύ. Τα βιβλία βέβαια, σου βάζουνε ιδέες, σου μαθαίνουνε πράγματα, ανοίγουνε τους ορίζοντες σου. Ίσως να ήταν κι αυτά που με 6

7 επηρέασαν στον τρόπο που σκέφτομαι και βλέπω ότι γίνεται και ότι λέγεται. Διαβάζω από μικρό παιδί. Ξέρω πως μ αυτά που λέω κάποια «φωτεινά» μυαλά θα ήθελαν να μάθουν τι έχω διαβάσει ακριβώς και να κάψουν όλα τ αντίτυπα τους, για να είναι σίγουροι πως δεν θα τα διαβάσετε και δεν θα επηρεαστείτε, δεν θα προβληματιστείτε και κατά συνέπεια δεν θα σκέφτεστε τίποτα άλλο εκτός απ αυτά που σας σερβίρουν. Είναι η γνωστή αντιμετώπιση των φασιστών. «Μην τους αφήσεις να μάθουν, γιατί αν μάθουν θα ξυπνήσουν και αν ξυπνήσουν θα μας διώξουνε από την εξουσία». Μα θα μου πείτε ότι εμείς εδώ, δεν έχουμε δικτατορία αλλά προεδρευομένη κοινοβουλευτική δημοκρατία, το λέει και το Σύνταγμα μας. Θα σας πω όμως τι στ αλήθεια έχουμε. Το άκουσα από έναν άνθρωπο και το βρήκα σωστό. Έχουμε είπε, «δικτατορία της δημοκρατίας». Αυτό έχουμε και όχι αυτό που νομίζουμε ότι έχουμε. Κάθε μέρα το συναντάς μπροστά σου. Το βλέπεις στην τηλεόραση, το ακούς στο ραδιόφωνο, το διαβάζεις στις εφημερίδες. Δεν μαθαίνεις αυτά που γίνονται, αλλά μόνο αυτά που θέλουν να μάθεις. Και φυσικά το κάθε γεγονός έχει πολλές διαφορετικές οπτικές γωνίες για να το δεις. Ε, αυτοί σου δείχνουν από ποια γωνία πρέπει να κοιτάξεις, και είναι αυστηροί, δεν αφήνουν περιθώρια αυτόβουλων επιλογών και πρωτοβουλιών. Ή είσαι μαζί τους ή εναντίον τους και άμα τους κάνεις εχθρούς σου πας, σχόλασες, σ έφαγε το μαύρο σκοτάδι. Όποιο πρόβατο ξεφεύγει από το κοπάδι, το τρώει ο λύκος. Η χειραγώγηση των μαζών είναι η ειδικότητα τους και δυστυχώς για όλους μας, την ξέρουν πολύ καλά την δουλειά τους. Τα συμφέροντα του προστατεύει ο καθένας, το ξέρω αυτό, αλλά έχει σημασία ποιους έχει βάλει για φύλακες. Άμα το προσωπικό είναι ειδικευμένο, με μεγάλη προϋπηρεσία στον τομέα του και το πληρώνεις καλά, τότε δεν έχεις να φοβηθείς τίποτα. Έτσι και οι πολιτικοί, έχουν τόσο καλούς φύλακες που έπαψαν να φοβούνται τον οποιονδήποτε και ξεσάλωσαν πάνω στις πλάτες μας. Κανένα μέτρο, κανένας φόβος, καμιά συστολή, κανένα όριο, κανένας ενδοιασμός, καμία ντροπή. Ηθική, φιλότιμο, φιλαλήθεια, καθήκον, δικαιοσύνη, λέξεις που δεν τις ξέρουν στην πράξη, μόνο μέσα από τους λόγους που βγάζουν στα τηλεπαράθυρα και στα εκλογικά μπαλκόνια, για βιτρίνα. Κάνουν ωραία μόστρα, ακούγονται όμορφα και νανουρίζουν τ αφτιά του κόσμου, για να μας κρατάνε κοιμισμένους. Γιατί αυτό είμαστε, ένας λαός κοιμισμένων, που αφήνουμε τους ξύπνιους να κάνουνε κουμάντο, να μας εκμεταλλεύονται, να μας καταληστεύουν γρω στοίχισε η επιχορήγηση της βασιλόπιτας των εργαζομένων του υπουργείου Εσωτερικών το Αυτό ακριβώς είναι, λήσταρχοι, με κουστούμια αντί για κάπες, με πέννες αντί για όπλα, με γραβάτες αντί για φισεκλίκια. Επίσημοι κλέφτες, κατοχυρωμένοι, με σφραγίδες και βουλοκέρια και όπως λένε και στο χωριό μου δεν έχουν ούτε ιερό, ούτε όσιο. Τίποτα δεν τους αγγίζει. Το πετσί τους είναι πιο σκληρό και από τις πανοπλίες του μεσαίωνα. Είναι τόσα χρόνια που τους βλέπω και τους ακούω. Ο ένας κλέβει τους μικροεπενδυτές στο χρηματιστήριο και παίζει τα λεφτά των ταμείων, ο άλλος αγοράζει όπλα και παίρνει μίζες από του προμηθευτές. Ο τάδε σε συνεργασία με ένα μοναστήρι πουλάει δημόσια γη και ο δείνα σβήνει πρόστιμα από μεγάλες εταιρίες, με το αζημίωτο βέβαια. Άλλος αποφυλακίζει εμπόρους ναρκωτικών και μαφιόζους, ενώ υπουργοί τους έχουν για συνεργάτες τους. Κάποιος άλλος στήνει διαγωνισμούς, προσλαμβάνει δικούς του ανθρώπους και ένας ακόμα χρηματοδοτεί ημέτερους με τεράστια ποσά. Μεγάλη ξένη εταιρία λαδώνει βουλευτές, υπουργούς, πολιτικά κόμματα και δημόσιους υπαλλήλους για να της δίνουν δουλειές και κάποια άλλη κάνει τηλεφωνικές υποκλοπές. Μάλιστα κάποιοι παλαιότεροι βγήκαν πρόσφατα και δήλωσαν περίτρανα ότι κρυφάκουγαν συνομιλίες δημοσίων προσώπων και δεν τους άγγιξε κανείς. 7

8 Δεν έχει τέλος η παρέλαση των σκανδάλων και των διεφθαρμένων κρατικών λειτουργών. Έβαλαν τα ταμεία ν αγοράσουν ομόλογα και να χάσουν χρήματα για να κρύψουν τα ελλείμματα. Έδωσαν χορηγίες σε εκκλησιαστικές εταιρίες μαϊμούδες, που ποτέ δεν έκαναν το θεάρεστο έργο τους, ούτε βέβαια επέστρεψαν τα χρήματα. Υπερκοστολογούν φάρμακα μηχανήματα, έργα, ανεγέρσεις οικοδομών, τρόφιμα και ότι βάλει ο νους, με σκοπό να τσεπώσουν την διαφορά από το πραγματικό κόστος. Χρηματοδότησαν τις τράπεζες της Παγωνίας χωρίς να έχουν πρόβλημα, υπερκέρδη είχανε, και αυτές δεν τα χρησιμοποίησαν για το λόγο που τα πήραν, ούτε όμως τα επέστρεψαν, τα μοίρασαν μεταξύ τους και όχι στους πελάτες τους που είχανε και συνεχίζουν να έχουν ανάγκη. Ιδρύουνε είτε εταιρίες στο όνομα συγγενών τους και αναθέτουν σ αυτές μεγάλα δημόσια έργα και δουλειές, είτε εταιρίες σε ειδικό καθεστώς, για να αποφεύγουν την φορολόγηση. Γεμάτες οι δημόσιες εταιρίες και υπηρεσίες με γκόλντεν μπόις, έτσι τους λένε τώρα, που παίρνουν δυσθεώρητους μισθούς και έξτρα μπόνους, με φυλές αργόμισθων, συνταξιούχων που πληρώνονται, χώρια την σύνταξη τους και εργαζομένους φαντάσματα που κανείς δεν τους έχει δει στην δουλειά, μόνο στα χαρτιά φαίνονται. Και όλες με υπεράριθμο προσωπικό, φίσκα. Διψήφιος αριθμός τα χρέη των σιδηροδρόμων προς τις τράπεζες, διψήφιο και το χρέος του δημοσίου προς τ ασφαλιστικά ταμεία. Και αυτά πάντα σε δισεκατομμύρια. Τα ποσά είναι αστρονομικά, τόσο που δύσκολα γίνεται πιστευτώ ότι χρέη και τα ελλείμματα είναι τόσο μεγάλα. Σ αυτό φταίνε βέβαια και τα κόμματα, όχι ότι δεν φταίνε για τα χρέη, δεν λέω κάτι τέτοιο, αλλά για την δυσκολία να πιστέψουμε ότι τα ποσά είναι τόσο μεγάλα. Ευθύνονται γιατί κάθε φορά, ανάλογα σε ποια θέση βρίσκονται, αν κυβερνούν ή όχι τα βλέπουν διαφορετικά, διαβάζουν αλλιώς τα στοιχεία. Όταν κυβερνούν δεν βλέπουν να υπάρχουν χρήματα και τα ελλείμματα είναι μικρά, ενώ όταν είναι στην αντιπολίτευση, βλέπουν λεφτά στα ταμεία και τα ελλείμματα μεγάλα. Ανάλογα την πλευρά πάει και η γνώμη. Οπότε τι να διαλέξεις, ποια εκδοχή είναι η σωστή; Και εδώ καταλήγουμε ότι κι εμείς πιστεύουμε ότι μας συμφέρει. Είναι γεγονός ότι από το και μετά δεν έχει απαιτηθεί από τις φαρμακευτικές εταιρίες η εξόφληση της νόμιμης επιστροφής στα ασφαλιστικά ταμεία ενός ποσοστού 3% από την συνταγογράφηση των φαρμάκων. Και ούτε λόγος βέβαια για να ανέβει αυτή η υποχρέωση στο 6% όπως είχε προαναγγελθεί. Το ποσό που θα πιστώνονταν στα πάσχοντα ταμεία, αν όλες οι ενέργειες γίνονταν νομότυπα υπολογίζεται στα γρω, που κανείς δεν τόλμησε μέχρι σήμερα να τα ζητήσει από τα εκλεκτά μέλη του καρτέλ των φαρμάκων. Μέσα σε μια τετραετία ( ) νοσηλευτικό ίδρυμα είχε αύξηση στις δαπάνες του πάνω από 3.000%, ενώ ένα άλλο έδωσε 1.170% παραπάνω για φάρμακα. Υπολογίζεται ότι το 30% των συνολικών δαπανών το χώρο της υγείας είναι σπατάλες που οφείλονται στην κακοδιοίκηση, τη διαφθορά και την κακή ιατρική, ενώ μόνο οι μίζες στις αγορές ειδικού υλικού εκτιμώνται επίσης στο 30%. 8

9 Οι υπερτιμολογήσεις σε ιατρικές συνταγές αγγίζουν το 500%. Σας το είπα και στην αρχή, δεν κοιτάω να μας απαλλάξω και μ ένα μαζί, από τις ευθύνες μας. Για την κατάντια μας φταίμε όλοι. Γιατί φανήκαμε υπομονετικοί, ανεκτικοί, άβουλοι, βολεψάκηδες, ήσυχοι υπέρ του δέοντος για ότι συνέβαινε γύρω μας. Γιατί σιωπούσαμε όταν βλέπαμε να κλέβουν, όταν βλέπαμε να χρηματίζονται, όταν βλέπαμε να τεμπελιάζουν, όταν βλέπαμε να μας κοροϊδεύουν; Γιατί διαλέξαμε να γίνουμε συνένοχοι; Γιατί δεν ανοίξαμε το στόμα μας τόσο καιρό; Γιατί ήμασταν μπουκωμένοι, γιατί βολευόμασταν και εμείς. Αυτό ήταν το κοινό μυστικό ενός ολόκληρου λαού. Να τα καταφέρουμε, λίγο από εδώ, λίγο από εκεί, να την βγάλουμε και φέτος. Αφού σε γενικές γραμμές, δεν λέω ότι κολυμπούσαμε και στο χρήμα, περνούσαμε καλά δεν νοιαζόμασταν και πολύ για τα υπόλοιπα. Γιατί να χαλούσαμε την ζαχαρένια μας; Εφόσον καταφέρναμε να κλέψουμε λίγο κι εμείς, αφήναμε τους άλλους να κλέβουν πολύ. Και όσο τους αφήναμε τόσο πιο πολύ αποθρασύνονταν και έκλεβαν, και όσο πιο πολύ αποθρασύνονταν και έκλεβαν, τόσο πιο πολύ τους αφήναμε. Ένας φαύλος κύκλος που στο τέλος μας ρούφηξε μέσα και κοντεύουμε να σκάσουμε. Οι περικοπές στο Ταμείο Ασφάλισης Πολιτών άρχισαν, σε μια προσπάθεια να μειωθούν τα έξοδα. Έτσι οι ασφαλισμένοι πρέπει να πληρώνουν πλέον ακριβότερα για μια σειρά επεμβάσεων που κάνουν σε ιδιωτικές κλινικές, αφού το Τ.Α.Π. προχωρά σε επανατιμολόγηση των τω ανώτατων τιμών. Μπορεί να μπερδεύομαι λίγο, να χάνω τον ειρμό των σκέψεων μου, αλλά στο τέλος θα δείτε που θα βγει νόημα. Περιττολογώ και λίγο όπως σας είπα, δεν είμαι άλλωστε επαγγελματίας όπως οι πολιτικοί μας, που τα ξέρουν απ έξω και ανακατωτά, που μιλάνε με τις ώρες χωρίς να λένε τίποτα. Που η κάθε μπαρούφα, η κάθε βλακεία έχει το ύφος της, που κάνουνε κωλοτούμπες σε κάθε συνέντευξη, ανάλογα με την περίσταση και κυρίως, που τσακώνονται κάθε τρεις και λίγο για μας, για την ψυχαγωγία μας και μετά πάνε μαζί για καφέ, για να κανονίσουν τις καινούργιες δουλειές και να μοιράσουν τις μίζες και τα κλεμμένα. Και φυσικά για ν ανανεώσουν το ραντεβού για με επόμενη τηλεμαχία προς τέρψη του αφελούς φιλοθεάμονος κοινού. Γιατί ο άνθρωπος θέλει ν ανήκει σε κάποια ομάδα, να υποστηρίζει κάποιον, να υπάρχει ο καλός και ο κακός, όπως του μάθανε. Και στο ποδόσφαιρο ο ένας είναι με τους μαύρους και ο άλλος με τους άσπρους. Οι φίλαθλοι τσακώνονται, βρίζονται, πιάνονται στα χέρια για την ομάδα τους και οι παίχτες και των δύο ομάδων είναι φίλοι μεταξύ τους και κάνουν καλή παρέα έξω από το γήπεδο. Μόνο που σ αυτούς υπάρχει μια βασική διαφορά. Οι ποδοσφαιριστές είναι επαγγελματίες, πληρώνονται νομίμως και φορολογούνται για τα έσοδα που έχουν. Ενώ οι πολιτικοί δεν δηλώνουν ότι επαγγέλλονται αλλά ότι κάνουν λειτούργημα και ας πληρώνονται με παχυλούς μισθούς και φυσικά βγάζουν και τόσα μαύρα λεφτά, τα οποία δεν τα βλέπει και δεν τα φορολογεί κανείς. Απλώς παίζουνε το παιχνίδι τους, για το ποιος φταίει και ποιος όχι, για να παρουσιάζονται στους οπαδούς τους καθαροί και μάχιμοι, ετοιμοπόλεμοι για να προασπίσουν το δίκαιο των δικών τους και να διατηρήσουν την δύναμη τους. Η ίδια αυτή ιστορία επαναλαμβάνεται κάθε φορά, με τους ίδιους ηθοποιούς και τους ίδιους θεατές. Τίποτα άλλο δεν είναι εκτός από ηθοποιοί και μάλιστα από τους καλούς. Ότι ψέμα και να πούνε, το λένε με άνεση, χωρίς να κοκκινίσουν ή να χαμηλώσουνε τα μάτια. Με μια εκπληκτική φυσικότητα μπορούν να δείξουν συγκινημένοι μπροστά σ έναν άρρωστο, θυμωμένοι ή ακόμα και έκπληκτοι για κάτι που τάχα, εκείνη την στιγμή το μαθαίνουν. Και όλες αυτές οι εναλλαγές μπορούν να γίνονται από την μια στιγμή στην άλλη όντας πάντα άψογοι, 9

10 περιποιημένοι και άνετοι. Ανεξάρτητα με το τι πιστεύουν ή τι θέλουν, θα παίξουν το ρόλο τους μέχρι τέλους. Ότι αποδείξεις και να έχεις, αυτοί θα επιμείνουν ακάθεκτοι, για την ορθότητα και την αληθοφάνεια των λόγων τους. Τόσο, που ενώ τα βλέπεις μπροστά σου αρχίζεις να αμφιβάλεις και εσύ ο ίδιος για το ποια είναι η πραγματικότητα. Την άλλη μέρα βέβαια ή στην επόμενη συνέντευξη μπορεί να υποστηρίξουν το ακριβώς αντίθετο, χωρίς να δεσμεύονται από τα προηγούμενα λόγια τους. Αν η κατάσταση αλλάξει, όλα μπορούν να είναι διαφορετικά και να είναι αυτά, τα καινούργια, τα διαφορετικά τα σωστά και τ άλλα, τα παλιά να είναι σαν να μην ειπώθηκαν ποτέ. Το πραγματικό πολιτικό σκάνδαλο έχει να κάνει με τα πεπραγμένα του παραλίγο αυτόχειρα Λ.Χ. Όταν διαχειρίζονταν δημόσιο χρήμα, αποχαρακτήριζε εκτάσεις, και έστηνε διαγωνισμούς για πρόσληψη στο υπουργείο Πολιτισμού, και αφού κάποιοι κατήγγειλαν εκβιασμό, κάλυπταν επί μέρες τον εκβιαστή επικαλούμενοι το δημοσιογραφικό απόρρητο, ενώ η παραδοχή ότι έλαβαν προϊόν εγκληματικής ενέργειας (το ή τα DVD) και δεν το προσκόμισαν αμέσως στην δικαιοσύνη, αποτελεί ποινικό αδίκημα. Είναι δεδομένες και επίσημα καταγεγραμμένες οι καταγγελίες ανώτερων υπαλλήλων του Υπ. Πολιτισμού, για παράνομες αναθέσεις έργων από τον Γενικό γραμματέα του Υπ. Πολιτισμού. Συγκεκριμένες καταγγελίες έκανε η προϊσταμένη ελεγκτικού του Υπ. Πολιτισμού για παραβιάσεις στην διαδικασία απευθείας ανάθεσης έργων. Μαθαίνουμε για τις απίστευτες «χορηγίες» του ΥΠΠΟ που ποτίζουν με δισεκατομμύρια γρω ανεκδιήγητες οργανώσεις (και μεταξύ τους διάφορες παραεκκλησιαστικές, παρακρατικές αλλά και «προσωπικές» οργανώσεις ) την ώρα που ισχυρίζονται ότι δεν υπάρχουν τα λεφτά για να αυξηθούν οι συντάξεις ή για να προσληφθεί το απαραίτητο στα νοσοκομεία προσωπικό και για τους εκατοντάδες (με το αζημίωτο) «αποχαρακτηρισμούς» χώρων, που δημιουργούν έναν επενδυτικό παράδεισο για τις κατασκευαστικές και τους εργολάβους, την ώρα που η Ελλαία μετατρέπεται σε τσιμεντένια κόλαση. Μα την πίστη μου, σωστοί χαμαιλέοντες. Προσαρμόζονται στο εκάστοτε περιβάλλον με απίστευτη ταχύτητα και ευκολία. Σαν να είναι η φύση τους τέτοια. Δεν τους πτοεί τίποτα. Τους φτύνεις και σου λένε βρέχει. Έτσι έχουν καταντήσει, παχύδερμα που δεν του τρυπά ούτε ακόντιο, ούτε σπαθί, ούτε σφαίρα, ούτε ούτε τίποτα δεν καταλαβαίνουν. Και τους βλέπουμε να περιφέρονται από κανάλι σε κανάλι, από εκπομπή σε εκπομπή και από συγκέντρωση σε συγκέντρωση και να μιλάνε, να μιλάνε, να μιλάνε χωρίς να λένε κάτι σοβαρό; κάτι χειροπιαστό τέλος πάντων, που να το πιστεύουν πρώτα απ όλα οι ίδιοι. Όλο αρλούμπες, ήξεις αφίξεις, μπλα μπλα, θα θα, κορώνες και υποσχέσεις, ταρατατζούμ και ζήτω. Ύφος πολιτικών, προηγούμενων δεκαετιών που όμως δεν έπαψε ακόμα να πουλάει. Και γιατί πουλάει ακόμα; Επειδή εμείς το αγοράζουμε, γιατί όπως λέει και η διαφήμιση «αυτήν ξέρετε, αυτήν εμπιστεύεστε!». Έτσι κι εμείς αυτούς ξέρουμε, τους μάθαμε από παλιά, δεν βγαίνουν άλλοι να πουν κάτι καινούργιο, κάτι διαφορετικό και έτσι επιλέγουμε το γνωστό μας προϊόν. Η αγορά βέβαια είναι σε συνθήκες μονοπωλιακές, δεν υπάρχει άλλο είδος. Αν δεν το θες, το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να μην ψωνίσεις τίποτα. Γι αυτό και η αποχή στις εκλογές κάθε φορά μεγαλώνει. Γιατί ο κόσμος βαρέθηκε, σιχάθηκε τα ίδια και τα ίδια. Κουράστηκε να τον κοροϊδεύουν, να τον ληστεύουν χωρίς αιδώ και ν ακούει τις ίδιες δικαιολογίες. Δεν ξέρω όμως πόσο κουράστηκε, αν είναι αρκετοί αυτοί που δεν αντέχουν άλλο, γιατί μέχρι πρότινος, όλοι μας, λίγο πολύ, αντέχαμε. Είχαμε κάποια ελπίδα ότι κάτι μπορούσε ν αλλάξει, μα η καινούργια χρόνια, σε αντίθεση μ αυτή την διάθεση, ήρθε να γκρεμίσει τις ψευδαισθήσεις μας. Μας ξύπνησε, όπως έμενα εκείνη η φράση. 10

11 Ένας συγγενής μου απολύθηκε τότε που άρχισα να το σκέφτομαι. Γιατί; Για λόγους οικονομίας, γιατί στοίχιζε πολλά και η εταιρία δεν πήγαινε καλά, όπως και η πλειοψηφία των μικρών και μικρομεσαίων επιχειρήσεων στην Παγωνία, τα τελευταία χρόνια. Άμα είσαι μεγάλος επιχειρηματίας και δεν έχεις όλους τους υπαλλήλους δηλωμένους, δεν πληρώνεις το ασφαλιστικό ταμείο τους και την εφορεία, ενώ παίρνεις επιδοτήσεις από γνωστούς σε κρατικά πόστα. Έτσι είναι όλα καλά και έχεις μόνο κέρδη. Ενώ αν έχεις μια μικρή επιχείρηση και τα δηλώνεις όλα, οπότε και τα πληρώνεις, ε τότε σε φορολογεί στο δόξα πατρί και σου αλλάζει τα φώτα. Επίσης σαν μεγάλη εταιρία όχι μόνο έχεις φοροελαφρύνσεις και σου κάνουν συμφέροντες διακανονισμούς για να πληρώσεις, αλλά απειλείς και το κράτος ότι θα φύγεις, ότι θα πας σε άλλη χώρα με πιο φτηνά εργατικά χέρια. Αυτό με την σειρά του σου δίνει λεφτά, εσύ τα παίρνεις, τα βάζεις στην τσέπη σου και μετά από λίγο, πηγαίνεις τελικά την επιχείρηση σου στην χώρα με τα φτηνότερα μεροκάματα και αφήνεις τους Παγώνιους εργαζόμενους άνεργους. Γιατί δίνουν τα χρήματα στις επιχειρήσεις χωρίς περιορισμούς; Γιατί δεν τις υποχρεώνουν με συμβόλαια ή και εγώ δεν ξέρω τι άλλο, νομικά, θεσμικά, να μην φύγουν για πέντε, δέκα χρόνια, για παράδειγμα, αν τους δώσουν οικονομική βοήθεια; Επειδή πολύ απλά, τα λεφτά που εγκρίνουν να δοθούν στον επιχειρηματία τα μοιράζονται και οι πολιτικοί που κανόνισαν την εκδούλευση. Επειδή τίποτα δεν γίνεται με το αζημίωτο από τους πατέρες της Δημοκρατίας και τους κρατικούς λειτουργούς. Επειδή ζούμε σ ένα σύμπαν που αν δεν λαδώσεις, αν δεν πληρώσεις τον υπεύθυνο δεν πρόκειται να κάνεις την δουλειά σου όσο και αν προσπαθήσεις. Ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα του αιώνα χαρακτηρίστηκε ο συναγερμός για την πανδημία της γρίπης. Εκτιμάτε ότι προκλήθηκε από τις φαρμακοβιομηχανίες που ήθελαν να αποκομίσουν μεγάλα κέρδη από τον παγκόσμιο φόβο. Στέλεχος της ΠΟΥ, ο οποίος λάμβανε αποφάσεις για την επιδημία, ανέλαβε υψηλόβαθμή θέση σε εταιρία παραγωγής εμβολίων. Και καλά για την δουλειά θα σου πει κάποιος, να μην δώσω, να γίνει μέσω της νόμιμης οδού και ας πάρει τον διπλάσιο και τον τριπλάσιο χρόνο από τον κανονικό. Ας περιμένω μήνες, δεν με πειράζει, που συνήθως πειράζει γιατί οι υποχρεώσεις τρέχουν, αλλά ας πούμε ότι μπορείς να το αντέξεις. Αν όμως είσαι άρρωστος και η υγεία σου εξαρτάται από τις ώρες και όχι τις μέρες ή του μήνες, τι θα κάνεις; Δεν θα δώσεις χρήματα στο γιατρό για να σε φροντίσει; Θα του αρνηθείς το φακελάκι όταν πρέπει να χειρουργηθείς άμεσα και ο χειρούργος κάνει πως δεν σε βλέπει; Αυτά είναι ερωτήματα που έχουν μόνο μια απάντηση. Θα πληρώσεις, θα λαδώσεις, θα κάνεις ότι περνάει από το χέρι σου προκειμένου να σωθείς και δεν θα το σκεφτείς δεύτερη φορά, γιατί δεν έχεις χρόνο, δεν έχεις αυτή την πολυτέλεια. Η ανάγκη είναι τόσο μεγάλη και τόσο επιτακτική που όλα τ άλλα, η τιμιότητα, η αξιοκρατία, το δίκαιο, τα χρήματα που πληρώνεις στα κρατικά ταμεία για την περίθαλψη, έρχονται σε δεύτερη μοίρα. Αυτό που προέχει είναι να ζήσεις και αν πρέπει να δώσεις λεφτά κρυφά, κάτω από το τραπέζι, θα το κάνεις χωρίς να το συζητήσεις. Και όλα αυτά τα έβλεπα από μικρός και δεν αντιδρούσα, τα δεχόμουνα σαν κάτι στενάχωρο αλλά φυσικό. Αλλά είναι σαν την ραδιενέργεια, είναι σωρευτικά, δεν εξατμίζονται, δεν σβήνουν, δεν διαλύονται, μένουν εκεί και έρχονται κι άλλα, κι άλλα, κι άλλα μέχρι που στο τέλος γεμίζεις και φωνάζεις : Φτάνει! Τέρμα! Ως εδώ! Σύμφωνα με τα συνδικάτα, προβλέπεται μείωση των συντάξεων έως και 40% από το 11

12 Και θα μου πείτε, καλά τόσα χρόνια τ άκουγες, τα έβλεπες, τα ζούσες, τι σε έπιασε ξαφνικά; Γιατί δεν διαμαρτυρήθηκες ειρηνικά όπως οι άλλοι, γιατί δεν αντιστάθηκες από την πλευρά σου, σ αυτό το βρώμικο ρεύμα; Συγγενείς βουλευτών και υπουργών διορίζονται σε υπουργεία, βγάζουν οικοδομικές άδειες σε δάση και παραλίες, παίρνουνε επιδοτήσεις για επιχειρήσεις φαντάσματα, κερδίζουν διαβλητούς διαγωνισμούς, κατέχουν διπλές και τριπλές θέσεις στο δημόσιο ή παίρνουνε συντάξεις που δεν δικαιούνται, συχνά σε συνδυασμό με κάποια θέση σε κρατική υπηρεσία. Βουλευτές και υπουργοί μετέχουν σε πάμπολλες επιτροπές και πληρώνονται αδρά για να μην κάνουνε τίποτα. Δημόσιοι υπάλληλοι χρεώνουν το δημόσιο για δικά τους έξοδα, για ταξίδια και επισκέψεις που δεν έκαναν ποτέ. Άλλοι δεν γνωρίζουν που βρίσκεται η υπηρεσία τους, γιατί δεν έχουν πάει ποτέ, κάποιος άλλος, με το αζημίωτο, χτυπούσε την κάρτα τους. Κάποιοι πάνε για δυο τρεις ώρες και ύστερα φεύγουν για το σπίτι τους. Άνθρωποι που χαίρουν άκρας υγείας παίρνουν αναπηρικές συντάξεις. Εφοριακοί ζητούν χρήματα και εξυπηρετήσεις για να σε γλιτώσουν από το χαράτσι. Αστυνομικοί κάνουνε τους μπράβους ή φυλάνε βουλευτές, υπουργούς, δημόσια και διάσημα πρόσωπα με το μισθό που τους δίνει το κράτος. Εμείς δηλαδή τους πληρώνουμε τους φυλακές τους και χωρίς να μας ρωτάει, χωρίς να μας ενημερώνει κανείς. Σκόρπιες κουβέντες και ειδήσεις, φήμες και προσωπικές αφηγήσεις. Λόγια που κυκλοφορούν αλλά κανείς δεν τα στηρίζει. Και όλα συνεχίζουν να γίνονται, και όλα συνεχίζουν να γυρίζουν και να γίνονται και να ξαναγίνονται και εμείς να τα ξέρουμε και να κάνουμε πως δεν τα ξέρουμε. Και εμείς να τ ακούμε και να κάνουμε πως δεν τ ακούμε. Και εμείς να θυμώνουμε και να κάνουμε πως δεν θυμώνουμε. Και εμείς να φωνάζουμε μεταξύ μας και μεταξύ μας να σιωπούμε. Γιατί αυτή είναι η παιδεία μας. Κοίτα τον εαυτό σου, βολέψου όπως μπορείς και σώπαινε. Εσύ να την βγάλεις καθαρή, να επιβιώσεις, να βγάλεις χρήματα, να τακτοποιηθείς και ας τους άλλους να κόψουν τον λαιμό τους, να τα βγάλουν πέρα μόνοι τους. Ο δικός σου μικρός κύκλος έχει σημασία μόνο. Έτσι κι αλλιώς αυτά συμβαίνουν και θα συμβαίνουν, τι είσαι εσύ για να τ αλλάξεις; Εσύ θα σώσεις τον κόσμο; Εσύ θα βγάλεις το φίδι από την τρύπα; Εσύ θα βγάλεις τα κάστανα από την φωτιά; Αυτές τις παροιμίες, αυτές σου λένε και σου πιπιλίζουν το κεφάλι. Αυτά σου λένε και χτίζουν παρωπίδες, ψηλές σαν τείχη γύρω σου. Και εσύ όλο πιο πολύ σιωπάς, όλο πιο πολύ φοβάσαι και έτσι όλο πιο πολύ σιωπάς. Να σημειωθεί ότι για τις καταγγελίες του Γ.Κ. εις βάρος του δικαστικού λειτουργού, διενεργείται δικαστική έρευνα, προκειμένου να διαπιστωθεί η βασιμότητα όσων περιλαμβάνει το CD στο οποίο φέρεται να συνομιλούν ο πρόεδρος του δικαστηρίου με τον αρχιμανδρίτη Ο.Σ. για ποσό γρω προκειμένου να έχει ευνοϊκή μεταχείριση ο επιχειρηματίας. Μόνο η κ. Ε., για παράδειγμα, ελέγχεται για 31 υποθέσεις αποφυλάκισης κατηγορουμένων σε σύνολο 409 υποθέσεων που έχει χειριστεί κατά τη διάρκεια της θητείας της στο 15ο ανακριτικό γραφείο. H ίδια υποστηρίζει ότι δεν διέταζε την προφυλάκιση επειδή οι ανακρινόμενοι κατηγορούνταν για διακίνηση πολύ μικρών ποσοτήτων ναρκωτικών και ήταν φανερό ότι ήταν χρήστες. Το κουβάρι που ξετυλίχθηκε με το ντόμινο των αποκαλύψεων φαίνεται να είχε αφετηρία τις προσωπικές της σχέσεις με δικηγόρο, γιο πρώην αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου, καθώς και πως οι περισσότερες των περιπτώσεων είχαν υπόγειες διασυνδέσεις με τον αρχιμανδρίτη Ο.Σ. -υπέρ του οποίου φέρεται να μεροληπτούν σε πλειάδα δικαστικών αποφάσεων που τον αφορούν- αλλά και γενικότερα με την ιεραρχία. 12

13 Κατηγορούνται μεταξύ άλλων για δωροδοκία, ψευδείς βεβαιώσεις, απάτη, παράβαση καθήκοντος, υπεξαίρεση και ξέπλυμα βρώμικου χρήματος. Μα θα μου πείτε δεν μου λέτε τίποτα, το ξέρω πως δεν ρωτάτε, το ξέρω πως κουραστήκατε, αλλά να σας πω και πάλι πως δεν έχει σημασία. Είμαι κατηγορούμενος και επομένως θα με ακούσετε. Είστε υποχρεωμένοι, έστω και για μια φορά στην ζωή σας, να με ακούσετε. Θα πω ότι θέλω και για όση ώρα θέλω και δεν δέχομαι να με διακόπτει κανείς. Σας διέκοψα εγώ; Πετάχτηκα χωρίς την άδεια σας να μιλήσω; Σας ενόχλησα; Νομίζετε πως ότι ειπώθηκε εδώ μέσα μου ήταν αρεστό, ότι δεν είχα ενστάσεις, ότι δέχτηκα ότι είπε ο καθένας σας; Όχι βέβαια! Και διαφωνούσα με πολλά απ αυτά που άκουσα και ενστάσεις είχα, αλλά δεν σταμάτησα κανένα σας. Είπατε εσείς τα δικά σας, τώρα θα πω και εγώ τα δικά μου. Όπως συμφωνήσαμε από την αρχή. Άλλωστε όπως είδατε, το έχει η μοίρα μου ν απαντάω, να μιλάω με το στόμα ή τις πράξεις μου πάντα τελευταίος. Και ξέρετε είναι και αυτός ένας λόγος για ότι έκανα, ένας βασικός λόγος. Γιατί; Επειδή είμαι υπομονετικός άνθρωπος και αυτό είναι επικίνδυνο. Όπως έχει πει κάποιος σοφός «Να φοβάσαι την οργή του υπομονετικού ανθρώπου». Και έφτασα να το δω στον εαυτό μου πόσο δίκιο είχε. Ο υπομονετικός τύπος δεν φωνάζει να εκτονωθεί, δεν αρπάζει μια παντόφλα να κάνει μαύρο αυτόν που τον νευρίασε, δεν βρίζει για ψύλλου πήδημα, για να ξαλαφρώσει. Τα κρατάει μέσα του, προσπαθεί να συγκρατηθεί, να φερθεί πολιτισμένα και στο τέλος σκάει σαν βόμβα, εκρήγνυται και αλίμονο σ αυτόν που τον έκλεψε, σ αυτόν που τον υποτίμησε, σ αυτόν που τον εξόργισε, σ αυτόν που τον κορόιδεψε, σ αυτόν που τον αδίκησε. Και το κράτος μας εδώ και χρόνια, συστηματικά μας κοροϊδεύει, μας αδικεί, μας εξοργίζει, μας κλέβει, μας υποτιμά, μας απελπίζει. Εμάς τον λαό του, εμάς τα παιδία του, εμάς τους πολίτες του! Αντιδράσεις προκάλεσε η αποκάλυψη της διαγραφής προστίμων 5,5 δισ. γρω, τα οποία είχαν επιβληθεί στην εταιρεία «Κ.Κ.Π. Χρηματιστηριακή», γνωστή από τη συμμετοχή της στις υποθέσεις του Χρηματιστηρίου και των δομημένων ομολόγων. Η απόφαση για διαγραφή των προστίμων στην εταιρεία ανήκει στον προϊστάμενο της Δ.Ο.Υ. ΦΑΕΕ Ελλαίας, ο οποίος έχει θεωρήσει ως εμπρόθεσμη την ακυρωτική προσφυγή της εταιρείας. Γιατί είναι κοροϊδία να μου λες πως τα ασφαλιστικά ταμεία δεν έχουν χρήματα όταν εσύ τα έχεις χάσει στο χρηματιστήριο και σε ομόλογα φούσκες. Είναι αδικία να μειώνεις τις δαπάνες για την παιδεία και να αγοράζεις όπλα. Είναι εξοργιστικό να μου λες ότι δεν έχεις χρήματα και να χαρίζεις 30 δις στις τράπεζες. Είναι αδικία να μου μειώνεις τον μισθό και την σύνταξη, όταν εσύ δεν ακουμπάς τα δικά σου. Είναι κλεψιά να ζητούν οι ιερείς ταπεινότητα και προσφορά, όταν αυτοί έχουν τεράστιες περιουσίες που τους αποφέρουν απίστευτα κέρδη. Είναι αδικία να εξοντώνεις τον μικρομεσαίο και εσύ να έχεις φοροαπαλλαγές και «οφ σορ» εταιρίες στο εξωτερικό. Είναι εξοργιστικό να ζητάς να κάνω θυσίες, όταν εσύ δεν έκανες ούτε μια για χάρη μου. Για ποιες θυσίες μιλάει ένα κράτος που με κλέβει και με φτύνει κάθε μέρα; Τι ζητάει από εμένα που δεν μου το έχει πάρει ήδη; Γιατί πρέπει πάντα να πληρώνω εγώ; Σας φαίνεται πολύ μελό, ε; Δεν συνάδει με το προφίλ του εγκληματία που έχετε κατασκευάσει εδώ και τόσο καιρό, με την βοήθεια των μέσων μαζικής ενημέρωσης. Είμαι για σας ένα κτήνος, ένας στυγνός δολοφόνος, που δεν νιώθει τίποτα άλλο εκτός από μίσος για τον συνάνθρωπο του. Ένας απόκληρος, ένας προβληματικός που σας έλαχε από κακοτυχία. Και είμαι σίγουρος αν δεν φοβόσασταν ότι θα ελάφρυνε την θέση μου, είμαι σίγουρος γι αυτό, πως δεν θα διστάζατε να με βγάλετε τρελό, άνθρωπο με διαταραγμένη προσωπικότητα, με ψυχολογικά προβλήματα. 13

14 Εγώ όμως ήρθα εδώ μέσα σίγουρος για την αθωότητα μου, για την ορθότητα των πράξεων μου. Γι αυτό μάζεψα όλα αυτά τα αποκόμματα από τις εφημερίδες σας, για να σας δείξω ότι υπήρχε λόγος, υπήρχε υπόβαθρο και λογική, για να σας δείξω ότι κι εσείς τα ξέρατε και εσείς τα λέγατε αλλά για άλλους, δικούς σας σκοπούς, ευκαιριακούς, συμφεροντολογικούς και κάποια μάλλον, επειδή σας ξέφυγαν. Μετά φροντίσατε να τα πνίξετε με κάτι άλλο, με κάτι θορυβώδες και ανούσιο. Η καταχρεωμένη Παγωνία είναι ένας από τους στυλοβάτες των μεγάλων παικτών της παγκόσμιας βιομηχανίας όπλων. Από το μέχρι σήμερα είναι ο δεύτερος καλύτερος πελάτης της Χέλγκα, τέταρτος τις Σιμόν και όγδοος της Τζούντι. Είχε δίκιο ο πρωθυπουργός όταν έλεγε πως η Παγωνία δεν ζητάει χρήματα από την Χέλγκα. Η Χέλγκα όμως ζητάει από την Παγωνία, αφού η τελευταία αποφάσισε να πληρώσει 1,5 δις γρω για παλιές και νέες παραγγελίες υποβρυχίων, όπως το υποβρύχιο «Άλμπατρος 2» που γέρνει. Και φτάνω στο μεγάλο κανόνι, αυτό που άναψε την φωτιά, που μ έβγαλε από τα ρούχα μου, που εξάντλησε την υπομονή ενός υπομονετικού ανθρώπου, όσα ψήγματα είχαν απομείνει απ αυτήν. Έγιναν εκλογές όπως όλοι γνωρίζουμε και βγήκαν οι καινούργιοι, σχήμα λόγου βέβαια, στην πολιτική σκηνή της Παγωνίας τίποτα δεν είναι καινούργιο. Όλοι οι ίδιοι και οι ίδιοι, ανακυκλώνονται κάθε τόσο για να νομίζουμε ότι κάτι γίνεται, ότι κάτι αλλάζει. Όλοι έχουν τις θέσεις τους κατοχυρωμένες, και στην Βουλή και στα κανάλια. Οι δυο μεγάλοι, οι Σύγχρονοι Σοσιαλιστικοί Ορίζοντες (ΣΥ.Σ.Ο.) και η Φιλελεύθερη Κίνηση (ΦΙ.ΚΙ.), κάνουν πως διαφέρουν αλλά στην πραγματικότητα είναι ίδιοι. Όλοι η φασαρία γίνεται για την κουτάλα, ποιος θα γλύψει την κουτάλα. Ίσως θα μπορούσα να θεωρήσω να τον έναν πιο άχρηστο από τον άλλο, αλλά αυτό δεν αλλάζει την ουσία. Και οι δυο τόσα χρόνια μας κλέβουν και μας κοροϊδεύουν ασύστολα. Κανείς τους δεν λέει την αλήθεια, άλλα λένε πριν και άλλα μετά. Άλλα φωνάζουν και άλλα εννοούν, άλλα δηλώνουν και άλλα κάνουν. Διπρόσωποι με μεγάλη γλώσσα για να γλύφουν και μεγάλα δόντια για να κατασπαράζουν. Αδίστακτοι καιροσκόποι με ακόρεστη δίψα για χρήμα και εξουσία. Αυτοί όχι μόνο έχουν πουλήσει την ψυχή τους στο διάβολο, αλλά έχουν βάλει ενέχυρο και τις δικές μας. Ύστερα έχουμε την Κουμμουνιστική Ένωση Παγωνίας (Κ.Ε.Π) που φωνάζει και διαμαρτύρεται αλλά λύσεις της δεν είναι εφικτές, είναι ιδέες μια άλλης εποχής. Έχει μείνει κολλημένη στα ίδια, τα παλιά, τα ξεπερασμένα από το χρόνο και τις καταστάσεις και τίποτα δεν είναι δυνατόν να τους κινήσει, ούτε πόντο. Και έπειτα αναρωτιούνται γιατί το σώμα πεθαίνει. Γιατί γέρασε και αρρώστησε, γιατί έχει καρκίνο που πολεμά τα υγιή κύτταρα και τα σκοτώνει. Γιατί πνίγουν τις νέες ιδέες εν τη γένεση τους. Διότι δεν ζουν στο σήμερα αλλά στο χθες. Και ποια είναι οι εναλλακτική της Κ.Ε.Π.; Είναι η Δυναμική Αναγέννηση Ανεξάρτητων Πολιτών (Δ.Α.Α.Π.), οι γνωστοί, σπουδασμένοι, πρώην Κεπίτες που δουλεύουν στο δημόσιο, παίρνουνε μίζες, διάγουν βίο ανθόσπαρτο, φαρδύ και αστικό, και που τάχα είναι κατά του συστήματος. Και φανταστείτε ότι ενώ είναι το είδος των πολιτών που έφτιαξε το στρεβλό σημερινό σύστημα του δημοσίου, έρχονται τώρα, εκ του ασφαλούς, να μας το κατηγορήσουν. Μέσα σ αυτό ζούνε τόσα χρόνια, απ αυτό τρέφονται και πλουτίζουν, παρ όλα αυτά προσπαθούν να μας πείσουν πως δεν τους αρέσει, πως θέλουν να το καταργήσουν. Αλλά μόνο το λένε. Λόγια είναι, τα λόγια δεν κοστίζουν. Κάνουν τους λαοφιλής, τους επαναστάτες, αλλά μοιάζουν περισσότερο με ευγενείς που δείχνουν κατανόηση προς τους υπηκόους τους. Άλλωστε με τόσα ταξίδια και τόσα ψώνια στο εξωτερικό, όλο και κάτι θα έχουν πάρει από τις ξένες συνήθειες. 14

15 Οι εργαζόμενοι στο δημόσιο βρίσκονται αντιμέτωποι με την μείωση των μισθών τους κατά 7% και περικοπή κατά 30% των δώρων και του επιδόματος αδείας. Και αυτά οδηγούν ένα βήμα παραπέρα που είναι η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων. Και μετά τι μένει; Ότι και στην υπόλοιπη Γηραιά Συμμαχία, το αβγό του φιδιού, ο χειρότερος εφιάλτης των παππούδων μας. Ένα κόμμα μίσους, εθνολατρείας και φασισμού. Η Παγωνική Πατριδογνωσία (ΠΑ.ΠΑ.). Ένα κόμμα που κρίνει τους ανθρώπους από το χρώμα και την καταγωγή τους. Με θέσεις από χρόνια ξεχασμένες, επονείδιστες, τρομακτικές. Και όμως, μετά από τόσο καιρό, τόσα χρόνια, ξανά μπροστά μας, να φιγουράρουν με έπαρση και περηφάνια σαν να είναι κάτι φυσικό. Έχουνε χρίσει τους εαυτούς τους φύλακες της Παγωνικότητας και του έθνους και δεν ακούνε τίποτα. Έχοντας στους κόλπους τους ότι πιο ντροπιαστικό έχει να παρουσιάσει ή μάλλον καλύτερα, να κρύψει η Παγωνία, φωνάζουν από κανάλι σε κανάλι και από παράθυρο σε παράθυρο, όσο πιο δυνατά μπορούν για να μας τρομάξουν. Είναι η επίσημη γραμμή τους, ας μην ξεχνάμε ότι και το πρότυπο τους, έτσι αυταρχικά φώναζε πάνω στο βάθρο του για να πείσει για την μοναδικότητα της φυλής του. Αυτοί γιατί να διαφέρουν από τον εμπνευστή τους; Και να σκεφτείτε ότι ήμουνα από τους πιο συνεπείς ψηφοφόρους. Το θεωρούσα αναφαίρετο δικαίωμα και υποχρέωση του κάθε πολίτη, να ψηφίζει, να αποφασίζει σε ποιον θα δώσει την εξουσία, ποιος θα τον κυβερνήσει. Την πρώτη φορά που ψήφισα δεν είχα κλείσει καν τα δεκαοκτώ, βιαζόμουν πολύ να διαλέξω. Και όμως διαπίστωσα, μετά από χρόνια, πόσο λάθος ήμουνα. Όχι μόνο συνέβαλλα στην ανακύκλωση των προσώπων χωρίς να ξέρω γιατί, η επιλογή μου ήταν σαν κληρονομικό χάρισμα, χωρίς πολιτική συνείδηση, αλλά κατηγορούσα και όσους δεν έκαναν ότι κι εγώ. Τι νόημα έχει να ψηφίζεις όταν ο εκλογικός νόμος ευνοεί το πρώτο κόμμα; Γιατί μπορείς με τόσο μικρό ποσοστό να κυβερνάς μόνος σου; Η πολυφωνία και ο πλουραλισμός όπως φαίνεται, πάντα ενοχλούσε. Γι αυτούς είναι καλό ν ακούγονται μόνο οι ίδιοι και κανένας άλλος. Στις τελευταίες εκλογές ξέρετε τι ψήφισα; Πήρα το λευκό και το στυλό που είχε μέσα στο παραβάν, έβαλα το αριστερό μου χέρι επάνω, με τα δάχτυλα ανοιχτά και σχεδίασα το περίγραμμα του. Έγραψα μέσα και τα πέντε ονόματα και αφού το υπέγραψα, τους έστειλα την μούντζα μου. Το ξέρω πως βγήκε άκυρο και το πιθανότερο είναι να έμεινε μέσα στα όρια του εκλογικού κέντρου, τότε όμως το θεώρησα μια πράξη αντίστασης, μιαν αντίδραση σε όσα άκουγα και έβλεπα μέχρι τότε. Και ήταν κάτι, μιαν αρχή, αν και μικρής εμβέλειας αυτή η διαμαρτυρία μου και ας μην πήγε σ αφτιά αυτών που έπρεπε. Χρειάστηκε να περάσει λίγος καιρός ακόμη, για να καταλάβω πως το μήνυμα δεν φτάνει μόνο να το γράφουμε, πρέπει και να φροντίζουμε να το παίρνει άμεσα ο παραλήπτης. Αλλιώς το νόημα του χάνεται στο δρόμο, χάνεται η αξία του, η αποτελεσματικότητά του. Απορρίφθηκε «ως απαραδέκτως υποβληθείσα» η έφεση του πρώην ιεράρχη που έχει αμετάκλητα καταδικαστεί από πολιτικό δικαστήριο, για υπόθεση υπεξαίρεσης σημαντικού ποσού από το παγκάρι της Μονής του Αγίου Ξ. Νέα υπόθεση κακοδιαχείρισης στην συγκεκριμένη μητρόπολη. Συγκεκριμένα αυτό που εντοπίστηκε είναι αποδείξεις εισπράξεων, κάποιες από τις οποίες δεν ήταν θεωρημένες από την εφορία. Αποδείξεις που αντιστοιχούσαν σε ποσά τα οποία είχαν καταβάλλει οι πιστοί για παροχή διαφόρων υπηρεσιών, ποσά όμως που ποτέ δεν μπήκαν στα ταμεία της Μητρόπολης. Τα ποσά αυτά υπολογίζονται στο 1,2 εκατ. γρω. Εγώ, για σας που δυσανασχετείτε και ενίσασθε, που νιώθετε να σας πνίγει το δίκιο, που κάθε τόσο πετάγεστε από τις θέσεις σας αγανακτισμένοι, από τις αναλήθειες που τάχατες λέω, να το χωνέψετε πως έχω αποδείξεις, ντοκουμέντα. Τι νομίζετε πως είναι αυτά τα χαρτιά 15

16 που σας είπα ότι έφερα μαζί μου και που κάθε τόσο σας δίνω, δικές μου σκέψεις και ιδέες; Αυτές σας τις λέω τόση ώρα, σας τις φωνάζω. Σας τις έλεγα και πριν αλλά δεν με ακούγατε, ούτε εμένα, ούτε και κανέναν άλλο. Λέγατε «Ας τον να πει να ξεθυμάνει, θα του περάσει. Σκυλί που γαβγίζει δεν δαγκώνει.» Και όπως είχε πει κάποιος Παγώνιος πολιτικός μας για ένα εθνικό θέμα «σε δέκα χρόνια δεν θα το θυμάται κανείς». Μα έλα τελικά που το θυμάμαι εγώ και εσύ, και εσύ, και εσύ και όλοι μας. Κανείς δεν το ξέχασε όπως πίστευε, και ας έχουν περάσει όχι δέκα άλλα είκοσι χρόνια από τότε. Όπως και με όλες τις κλεψιές και τις απάτες των πολιτικών. Τις κρύβουνε, μέχρι να περάσει ο απαραίτητος χρόνος και μετά, έτσι για τα μάτια, μας λένε πως τις βρίσκουνε και πως τις βγάζουν στην φόρα γιατί είναι αδέκαστοι, τίμιοι και συνεπείς στο λειτούργημα, όχι απλά επάγγελμα τους, στο οποίο έχουν αποφασίσει να αφιερωθούν, σαν να είναι μοναχοί που θυσιάζουν τα εγκόσμια για την χάρη του Ύψιστου και μαζί και όλες τις χαρές τις ζωής. Πως όμως καταφέρνουν πάντα και αργούν τόσο να τις ανακαλύψουν, έτσι ώστε όταν μαθευτούν και ο μόνος δρόμος που μένει στους εμπλεκόμενους είναι της δικαιοσύνης, το αδίκημα για το οποίο κατηγορούνται να έχει παραγραφεί; Και τι σημαίνει παραγραφή; Σημαίνει ότι μπορεί να δέχεσαι ή να αποδεικνύεται από έγγραφα, μαρτυρίες, αποδείξεις κλπ., ότι έχεις κλέψει, υπεξαιρέσει, ότι οι πράξεις σου είναι αξιόποινες, αλλά δεν μπορούν να σε δικάσουν, να σε βάλουν φυλακή, να πληρώσεις πρόστιμο ή ότι άλλο προβλέπει ο νόμος, γιατί έχει περάσει ο καιρός που θα μπορούσες να δικαστείς και να καταδικαστείς. Το έγκλημα δηλαδή υπάρχει, έχει συντελεστεί αλλά δεν γίνεται να τιμωρηθείς. Όσο και να θέλεις εσύ λοιπόν να παραδεχθείς την ενοχή σου και να υποστείς τις συνέπειες των πράξεων σου, δεν γίνεται γιατί άργησες. Είναι μια υπέροχη σκέψη, μια ευφάνταστη λογική που όμοια της δεν υπάρχει. Φυσικά αυτά δεν ισχύουν για όλους, για τους απλούς θνητούς. Υπερχρεωμένα στις τράπεζες και πλήρως εξαρτώμενα από την κρατική επιχορήγηση παραμένουν ΦΙ.ΚΙ. και ΣΥ.Σ.Ο., που αδυνατούν να εξορθολογήσουν τα οικονομικά τους, με αποτέλεσμα η λειτουργία τους να ζημιώνει πολλά εκατομμύρια γρω ετησίως τους παγώνιους πολίτες. Σε μια περίοδο κατά την οποία οι οργανώσεις των δύο κομμάτων εξουσίας υπολειτουργούν, ΦΙ.ΚΙ. και ΣΥ.Σ.Ο. είναι υποθηκευμένα στις τράπεζες, χρωστώντας περισσότερα από 140 εκατ. γρω, ενώ έχουν λάβει ως προκαταβολή την κρατική επιχορήγηση, τουλάχιστον ως το 20016! Αν ήταν λοιπόν να κλέβουμε, να σκοτώνουμε, να βιάζουμε, να κοροϊδεύουμε και αν τα καταφέρουμε να το κρύψουμε για πέντε, δέκα, είκοσι χρόνια, ακόμα και αν το παραδεχθείς μετά ή το ανακαλύψουν, να μην μπορούν να σε δικάσουν γιατί πέρασε ο χρόνος που είχε οριστεί, τότε κανείς και ποτέ δεν θα δικαζόταν. Εκτός από μερικούς άτυχους που δεν θα τα κατάφερναν καλά. Τα δικαστήρια θα ήταν άδεια και οι δικηγόροι χωρίς δουλειά. Θα ήταν ένα κράτος διαφορετικό απ ότι ξέρουμε μέχρι τώρα, που ο καθένας θα έκανε ότι ήθελε, χωρίς ποινές και τιμωρίες. Μια καινούργια μορφή που όμως θα θύμιζε τόσο πολύ την παλιά, την παλαιότερη απ όλες. Εκείνη την εποχή που ζούσαμε σαν τα ζώα, που ο θάνατος σου ήταν η ζωή μου, που το μόνο κίνητρο του ανθρώπου ήταν η επιβίωση του, με κάθε τρόπο. Κι όμως, αν και φαίνεται τρομακτικό, άγριο, αγχωτικό το να προσπαθεί ο καθένας να επιβιώσει χωρίς να νοιάζεται για τον συνάνθρωπο του, που όλα είναι θεμιτά και δεν θα τιμωρείτε για τίποτα απ όσα έκανε, ίσως να ήταν καλύτερα. Γιατί τότε, αν και δύσκολα θα μπορούσες να τα καταφέρεις, θα ήταν πιο δίκαια απ ότι είναι σήμερα. Γιατί τότε κανένας κανόνας δεν θα ίσχυε για κανέναν. Ενώ τώρα οι κανόνες ισχύουν για κάποιους, για τους περισσότερους, και για κάποιους λίγους, ευνοούμενους είναι σαν να μην υπάρχουν. Πείτε μου κι εσείς, το βρίσκεται λογικό να μπαίνεις φυλακή για χρήματα που χρωστάς και όχι ο τάδε βουλευτής για τον ίδιο λόγο ή αν κλέψατε ένα ποσό να καταδικαστείτε, ενώ ο 16

17 δείνα υπουργός που έχει κλέψει ένα ποσό εκατό φορές μεγαλύτερο από το δικό σας να είναι έξω και να μιλάει σαν να μην συμβαίνει τίποτα; Ποιο κράτος δικαίου που μας κοπανάτε κάθε τόσο, θα επέτρεπε να γίνονται τέτοιες αδικίες εις βάρος των μελών του; Ποια χώρα θα υπέθαλπε εγκληματίες κατά συρροή, με θύμα τους τον δημόσιο πλούτο, να γυρνούν ελεύθεροι από κανάλι σε γραφείο και από τα έδρανα της Βουλής σε πολυτελή σκάφη; Ποιο κράτος θα επιβράβευε τους κλέφτες με διορισμούς σε θέσεις με μεγάλες απολαβές, σε επιτροπές και ότι άλλο φέρνει κι άλλο χρήμα, ακόμα περισσότερο χρήμα; Μα φυσικά το κράτος της Παγωνίας. Στην Παγωνία που όλοι έχουμε μάθει να δεχόμαστε την κοροϊδία, την αδικία, την ρουσφετολογική ιδεολογία. Που δεν αντιδρούμε όταν ο δημόσιος υπάλληλος μας ζητάει χρήματα κάτω από το τραπέζι, για να κάνει την δουλειά για την οποία πληρώνεται και την οποία έχει επιλέξει να κάνει, «φιλώντας κατουρημένες ποδιές» κατά το κοινός λεγόμενο, για να την εξασφαλίσει. Που δεν λέμε τίποτα όταν βλέπουμε κάποιον να παρανομεί και την βρίσκουμε θεμιτή μια τέτοια συμπεριφορά. Που φιλάμε το χέρι του παπά, γνωρίζοντας ότι μ αυτό το ίδιο έχει κλέψει το παγκάρι της εκκλησίας για δικό του όφελος. Που ψηφίζουμε αυτόν που μας υποσχέθηκε μια θέση στο δημόσιο αλλά, που ποτέ δεν το κάνει και που εμείς πάντα ελπίζουμε. Που μας φαίνεται φυσιολογικό η πολιτική σταδιοδρομία να είναι κληρονομική, ακόμα και αν τα παιδιά των πολιτικών είναι άχρηστα και ότι υπάρχει πάντα μια θέση γι αυτά. Που πιστεύουμε ότι τυχαία, όλοι οι πολιτικοί που βρέθηκαν ξαφνικά με πολλά λεφτά, οφείλονται στην περιουσία των συζύγων τους. Απλώς σταθήκαν τυχεροί με τον γάμο τους. Ήθελα να ήξερα που βρίσκονται αυτά τα κελεπούρια κρυμμένα, να έβρισκα και εγώ πλούσια νύφη να έκανα την τύχη μου. Πολύ τυχερά παιδιά τι να πω. Την ώρα που οι πολίτες ετοιμάζονται για άλλη μια βουτιά σε χαμηλότερα επίπεδα ζωής, ο δήμος της Ελλαίας, χορηγεί εκατομμύρια ευρώ στις «δικές του» Α.Ε. με πράξεις απευθείας ανάθεσης. Όλες οι δημοτικές επιχειρήσεις που δημιουργήθηκαν για να στηρίζουν το έργο του δήμου, μετατράπηκαν σταδιακά σε Ανώνυμες Εταιρίες με διορισμένες διοικήσεις και με το καθεστώς προστασίας των Α.Ε. από τους δημόσιους ελέγχους. Ο διευθύνων σύμβουλος της. Α.Ε. μπορεί να αποφασίζει μόνος του, χωρίς έγκριση και χωρίς όρια στα ποσά. Ο ίδιος μάλιστα ενώ αμείβεται για τις υπηρεσίες του στη διοίκηση, εμφανίζεται να αναλαμβάνει και εργολαβίες του δήμου για λογαριασμό δικής του προσωπικής εταιρίας. Με πρόχειρους υπολογισμούς το ψηφίστηκαν για απευθείας αναθέσεις σε Α.Ε. 17 εκατ. γρω και για το έφτασαν τα 35 εκατ. γρω. Ζούμε σε μια εποχή υποκρισίας. Όπως άλλοτε είχε ειπωθεί για τα κουμουνιστικά καθεστώτα «Αυτοί κάνανε πως μας πληρώνανε και εμείς κάναμε πως δουλεύαμε». Έτσι κι εμείς τώρα «Αυτοί κάνουν πως μας λένε αλήθεια και εμείς κάνουμε πως τους πιστεύουμε». Όποιον και να ρωτήσεις θα σου πει πως οι πολιτικοί ψεύδονται και την άλλη στιγμή πηγαίνει και τους ψηφίζει. Ψηφίζει αυτούς τους ίδιους που δεν εμπιστεύεται και που ξέρει ότι τον εξαπατούν. Και καλά, να καταλάβω τον πολιτικό που κάνει πως μας λέει την αλήθεια, εμείς γιατί κάνουμε πως τους πιστεύουμε; Ποιο είναι το όφελος μας ως άνθρωποι και ως πολίτες αυτής της χώρας; Υπάρχει κάποιος εδώ μέσα που να μπορεί να μου το απαντήσει, γιατί εγώ δεν το έχω καταφέρει μέχρι τώρα. Αφού αναγνωρίζουμε ότι δεν κάνουν, ότι δεν είναι καλοί, ότι δεν ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις μας και ότι δεν πραγματοποιούν αυτά που υπόσχονται κατ επανάληψη, εμείς γιατί γινόμαστε θύματα κατ εξακολούθηση; Μας αρέσει να μας πιάνουνε 17

18 κοροΐδα, να μας κλέβουν, να μας χρησιμοποιούν; Τι είναι αυτό που μας ωθεί να διαλέγουμε αυτό που θεωρούμε λάθος; Αν ρωτήσεις ανθρώπους από διαφορετικές περιοχές και κοινωνικά στρώματα, οι εννιά στους δέκα θα σου πουν ότι είναι δυσαρεστημένοι με τα δυο μεγάλα κόμματα, ότι τα έχουν βαρεθεί, ότι είναι ψεύτες και εκμεταλλευτές, ότι δεν αντέχουν άλλο κλπ., κλπ. Και τότε γιατί συνολικά οι ΣΥ.Σ.Ο. και η ΦΙ.ΚΙ. παίρνουν το 80% των ψήφων; Πως γίνεται όλοι αυτοί που τους βρίζουν να πηγαίνουν και να τους ξαναψηφίζουν; Τι περίεργες διεργασίες είναι αυτές που κάνει ο εγκέφαλος μας. Δεν έχουμε μνήμη χρυσόψαρου για να ξεχνάμε, άλλωστε τα συζητάμε σχεδόν μέχρι να πάμε στην κάλπη, αλλά επιλέγουμε την παροδική αμνησία, ίσα για να ξαναβάλουμε σταυρό σ αυτούς που θεωρούμε ανάξιους και απατεώνες. Θα μου πείτε βέβαια, γιατί είναι καλύτερες οι άλλες επιλογές που έχουμε; Και παρόλο που ήδη σας ανέφερα τις θέσεις μου, θα σας βάλω ένα πολύ απλό πρόβλημα για να δω τι θα μου απαντήσετε. Όχι, όχι δεν θα σας κουράσω, δεν έχει νούμερα και δεκαδικά ψηφία, είναι πρόβλημα λογικής. Οι συνταξιούχοι όλων των ταμείων για δεύτερη χρονιά θα δούνε τις συντάξεις τους να παγώνουν. Οι πλέον χαμένοι απ αυτούς θα δουν να μειώνονται έως και 30 %. Πείτε πως είχατε μπροστά σας τρία γεμάτα ποτήρια. Το ένα με χλωρίνη, το άλλο με φυτοφάρμακο και το τρίτο με ένα άγνωστο υγρό κα θα έπρεπε να πιείτε ένα από τα τρία, οπωσδήποτε. Μην μου πείτε κανένα, ποιο θα διαλέγατε από τα τρία; Τα δύο πρώτα τα ξέρετε, θα ήταν σίγουρος θάνατος, με το τελευταίο όμως θα είχατε μια ελπίδα να την γλιτώσετε, να μην είναι και αυτό δηλητήριο. Δεν θα το δοκιμάζατε λοιπόν αυτό το τρίτο ποτήρι με το άγνωστο περιεχόμενο; Θα πίνατε αυτά που θα σας έστελναν, γκαραντί, στον άλλο κόσμο; Εννοείται πως κάθε λογικός άνθρωπος θα διάλεγε το τρίτο ποτήρι, μπας και την σκαπουλάρει, δεν θα αυτοκτονούσε. Εσείς γιατί αυτοκτονείτε κάθε τρεις και λίγο, μαζικά; Είστε μήπως οι χοίροι με τα δαιμόνια που τρελαμένοι πέσανε μόνοι τους στον γκρεμό; Και εν μέρει, μπορώ να καταλάβω τους δημοσίους υπαλλήλους που έχουνε μάθει στο ρουσφέτι και η θέση τους εξαρτάται από το ποιος κυβερνάει, γιατί χάρις στον ένα ή στον άλλο έχουνε μπει και αυτοί σε μόνιμο πόστο και δεν τους κουνάει κανείς, δουλεύουν δεν δουλεύουν, παράγουν δεν παράγουν, αλλά οι υπόλοιποι τι δικαιολογία έχουν; Λέτε να είναι τόσοι πολλοί οι δημόσιοι υπάλληλοι και οι συγγενείς τους που καταφέρνουν να τους στηρίζουν; Είμαστε ένα κράτος δημοσίων υπαλλήλων; Αααχ! θα τρελαθώ μ αυτά που σκέφτομαι. Πλατειάζει η σκέψη μου, πλατειάζουν και τα λόγια ε; Έτσι είναι, όσο πλατιές είναι οι ρίζες του δικομματισμού που χρόνια τώρα μας ρουφάνε το αίμα σαν βαμπίρ και εμείς εθισμένοι, στεκόμαστε ακίνητοι για τραφούν πιο εύκολα, να τους διευκολύνουμε στην αφαίμαξη που μας κάνουν. Μακάρι να μπαίνανε όλοι τους σ ένα αεροπλάνο και ξεκουμπιζόντουσαν από εδώ, μήπως και έτσι γινότανε κάτι καινούργιο, κάτι διαφορετικό. Να έπαυε αυτή η αρρώστια, η μιζέρια, αυτός ο ξεπεσμός της Παγωνίας που δεν έχει τέλος. Δέκα χρόνια κρατάει το σίριαλ με την μηχανογράφηση του Ταμείου Ασφάλισης Πολιτών (Τ.Α.Π.), με δεκάδες διαγωνισμούς και κόστος πάνω από 110 εκατ. γρω. Η εταιρία που ανέπτυξε το λογισμικό πρόγραμμα και που όφειλε από την παλαιότερη σύμβασή της να παρέχει εγγυήσεις λειτουργίας και συντήρησης, τώρα φαίνεται ότι με την νέα σύμβαση ξαναπληρώνεται για να συντηρεί αυτό που ήδη κατασκεύασε. 18

19 Με την νέα σύμβαση η εταιρία θα εισπράξει άλλα 8 εκατ. γρω. Ωστόσο στην επίσημη ιστοσελίδα του Τ.Α.Π., αναφέρεται ότι η εταιρία θα εισπράξει μόνο 1 εκατ. γρω. Και τα άλλα 7 γιατί δεν αναφέρονται; Με ιερές μπίζνες και δημοτικές Α.Ε., με υπουργούς που έχουν «οφ σορ» εταιρίες και προύχοντες δημοσίους υπαλλήλους. Με μίζες δισεκατομμυρίων, με βουλευτές υπερτυχερούς από το χρηματιστήριο, με μισθούς που αυξάνονται μέσα σε μια νύχτα 70% και με γιατρούς που παίρνουν το παραγεμισμένο τους φακελάκι. Με υποβρύχια που γέρνουν και ανιψιούς διορισμένους σε καλά πόστα, με κατασκευαστικές εταιρίες με μετόχους από το κοινοβούλιο και γκόμενες γενικών γραμματέων που δεν μιλούν. Απ όλα έχει ο μπαχτσές, ότι θέλεις βρίσκεις, θα λερωθείς, δεν γίνεται να το αποφύγεις, θα βρωμίσεις ολόκληρος, θα ζέχνεις από την κορυφή μέχρι τα νύχια, αλλά δεν υπάρχει περίπτωση να μην βρεις αυτό που ψάχνεις ή και αυτό που δεν φανταζόσουνα ότι μπορείς να βρεις. Όλο και κάτι θα έχεις και εσύ προς πώληση, αυτοί ενδιαφέρονται για όλα, χωράφια, οικόπεδα, περιουσία, αξιοπρέπεια, παιδιά, δουλειά όλο και κάτι θα έχεις, δεν μπορεί η αγορά είναι μεγάλη, για όλους ή θα τακτοποιηθείς ή θα σε τακτοποιήσουν Και ενώ άκουγα και έβλεπα όλα αυτά, άκουσα και τον νυν πρωθυπουργό, τότε ακόμα ήταν υποψήφιος, να μας λέει ότι η χώρα έχει λεφτά και μπορεί να τα δώσει στο κόσμο για να τον διευκολύνει, να τον ελαφρώσει από τα βάρη που κουβαλάει ο Νεοπαγώνιος. Και είπαμε όλοι, κι εγώ στον ίδιο λάκκο έπεσα, «Επιτέλους! Ν ανασάνουμε λίγο». Οι αγορές δεν κινούνται, το ρευστό δεν υπάρχει, οι υποχρεώσεις τρέχουν και περιμένεις από κάπου μια βοήθεια. Λέγαμε «Τόσα έχουνε φάει, ας δώσουνε και σε μας ένα κοκκαλάκι να γλύψουμε, να ξεχαστούμε». Κι όμως όχι, ούτε αυτό το κοκκαλάκι δεν μας πέταξαν. Μέσα σε χρόνο μηδέν όλα άλλαξαν. Έγινε ο υποψήφιος Πρωθυπουργός κανονικός και τι ανακάλυψε ξαφνικά ο «Κολόμβος»; Τι άλλο βέβαια ότι δεν υπάρχουν λεφτά. Όταν έταζε για να βγει, έλεγε ότι υπάρχουν, ότι θα τα βρει αυτός και ότι είναι θέμα χρόνου να το τακτοποιήσει. Και μετά τίποτα, μηδέν χρήμα, άφαντο. Όπως είπε και ένας υπουργός «Δεν υπάρχει σάλιο!». Μείναμε ταπί και καθόλου ψύχραιμοι. Όλοι περιμέναμε να έρθουν να μας σώσουν, ν ανακαλύψουν που έκρυβαν οι άλλοι τα φράγκα και δεν τα έδιναν και αυτοί τελικά δεν βρήκαν απολύτως τίποτα. Ο θησαυρός ήτανε άνθρακας. Από την μια μέρα στην άλλη πτωχεύσαμε, μείναμε στην ψάθα. Είχε τόσο στεναχωρημένο ύφος όταν το ανακοίνωσε που τον λυπόσουνα, αν τον πίστευες. Δεν ήθελε καθόλου να το πει, να βγει τέτοια κουβέντα από το στόμα του. Αυτός ήθελε να κυβερνήσει μαζί με τον λαό, να τον αγαπήσουνε σαν σωτήρα, να γίνει σαν τον πατέρα του, να είναι ο από μηχανής θεός τους έθνους. Και αντί γι αυτό βγήκε και είπε τα πιο βαριά λόγια των τελευταίων διακοσίων ετών στην Παγωνία. Ποιος του είπε όμως να λυσσάξει να πάρει την εξουσία; Αφού το πράγμα φαινότανε, οι τελευταίοι φάγανε ότι είχε απομείνει, γρήγορα γρήγορα. Το βλέπαμε ότι το ρητό «Ότι φάμε, ότι πιούμε και ότι αρπάξει ο κ» έπαιρνε θηριώδεις διαστάσεις. Πήραν ότι πήραν και βιάστηκαν να την κοπανήσουν. Αδράνεια και αδιαφορία για τις εκλογές, αυτό ήταν το βασικό τους χαρακτηριστικό στον προεκλογικό αγώνα. Θα πρέπει ο τέως Πρωθυπουργός να προσευχόταν νυχθημερόν, μην τύχει και από λάθος, από βλακεία ποιος ξέρει, τον ψήφιζαν και έβγαινε πάλι. Τότε θα έπρεπε κάτι να κάνει, να πάρει αποφάσεις, να κινηθεί, να ενεργοποιηθεί, να αναλάβει τις ευθύνες του. Όλα αυτά βέβαια ήταν άγνωστε λέξεις, πράγματα ξένα και δύσκολα. Έτσι έπραξε το σωστότερο για τον ίδιο, την κοπάνησε λίγο πριν το καράβι βουλιάξει. Ο καπετάνιος που έφυγε πρώτος και όχι τελευταίος, όπως θα έπρεπε. Ένα ποντίκι που αφού παράφαγε απ όλα όσα είχε το αμπάρι, μόλις είδε τα νερά να μπαίνουν τρύπωσε στην πρώτη βάρκα και έφυγε για να σώσει το παραγεμισμένο τομάρι του και όλο του το σόι μαζί. 19

20 Στον αέρα το μεγαθήριο Τoll αν κηρυχθεί αυθαίρετο ελλείψει οικοδομικής άδειας. Τα τμ. θα είναι κάτι σαν κλειστός ημιυπαίθριος. Οι κυβερνήσεις των ΣΥ.Σ.Ο. και ΦΙ.ΚΙ. με διάφορους νόμους κατάφεραν το Τoll να πάρει οικοδομική άδεια χωρίς να μπλέξει την πολεοδομία. Γιατί η πολεοδομική άδεια μπορεί να προσβληθεί από σε διοικητικό δικαστήριο ενώ ο νόμος όχι. Επίσης όπως αναφέρεται από επίσημα χείλη «δόθηκε δώρο μια υπεραξία της τάξεως των 155 δισεκατομμυρίων στον ανάδοχο του έργου.» Βιάστηκε να γίνει πρωθυπουργός της Παγωνίας, είναι βέβαια και η ηλικία του τέτοια που αν δεν το έκανε και τώρα το όνειρο θα απομακρυνόταν επικίνδυνα. Μια τρίτη αποτυχία θα σηματοδοτούσε το τέλος της πολιτικής του καριέρας. Πως θα στεκόταν επάξια δίπλα στο έργο των προγονων του; Ποιος θα ήταν αυτός που θα είχε την αρχηγία του κόμματος που ίδρυσε ο πατέρας του, αν όχι αυτός; Ήταν ζήτημα τιμής. Μήπως δεν κοίταξε τι περιείχε ο σάκος, που με τόση ανυπομονησία, περίμενε να πάρει; Μήπως του έφτανε μόνο ότι θα ήταν στην κατοχή του, ότι θα ήταν δικός του, και όταν το άνοιξε και είδε μέσα τα φίδια κουλουριασμένα ήταν πια αργά; Λέτε να έγινε έτσι; Όχι, όχι δεν ρίχνω ευθύνες στον παλιό και άλλοθι στον καινούργιο, μην προσπαθείτε να παραποιήσετε τα λόγια μου. Το είπα για να σας δείξω, πως ένας άνθρωπος όταν θέλει πολύ κάτι, βλέπει μόνο αυτό και τίποτα άλλο. Τυφλώνετε, φοράει οικιοθελώς παρωπίδες και σβήνει κάθε τι που δεν τον οδηγεί στον στόχο του. Και το αποτέλεσμα είναι ότι αυτό το πληρώνουμε τώρα εμείς. Κάθε έκπληξη του είναι και μια νέα κατραπακιά για μας, κάθε του αλλαγή και ένα εμπόδιο στο δρόμο μας, κάθε του λάθος κίνηση είναι χρεωμένη σ εμάς. Βρεθήκαμε για άλλη μια φορά να πληρώνουμε τα λάθη, τις παραλήψεις, τις απατεωνιές των άλλων. Εδώ ισχύει αυτό που λέει ο λαός «Άλλος π και άλλος πληρώνει!». Παίζουνε στην πλάτη μας παιχνίδια, άσχετοι δοκιμάζουν τις δυνατότητες τους και αποτυγχάνουνε παταγωδώς και πρέπει εμείς να τους ξελασπώσουμε. Και το χειρότερο για λογαριασμό του δεν σας το είπα ή μάλλον σας άφησα κάποιες υπόνοιες πριν, αλλά με πήρατε από τα μούτρα. Βέβαια υπάρχει και χειρότερο. Και αν πήρε, αν λύσσαξε να πάρει την εξουσία, να συνεχίσει το όνομα στο στίβο της πολιτικής στην δεύτερη υψηλότερη θέση στο πολίτευμα μας, ενώ ήξερε πως δεν υπήρχαν λεφτά, ότι είχαν φαγωθεί από καιρό, ότι χρωστάμε προηγούμενο χρέος μας σε ξένες εταιρίες, ότι χρεοκοπούμε, όπως είπε «είμαστε στο χειρότερο σημείο μας, είμαστε έτοιμοι να πτωχεύσουμε», γιατί το έκανε; Είναι ηλίθιος; Είναι ψώνιο; Είναι εξουσιολάγνος; Είναι τομάρι, χοντρόπετσο; Είναι πιόνι άλλων; Τι πραγματικά άνθρωπος είναι για να κάνει κάτι τέτοιο; Φοβάμαι πως θα πρέπει να περιμένουμε να μας το πει ο ίδιος κάποια στιγμή, να μας λύσει αυτή την σπαζοκεφαλιά. Να πάρουμε κι εμείς την εξήγηση που ψάχνουμε, μπας και καταλάβουμε κάτι. Το σίγουρο είναι πως θα μείνει στην ιστορία σαν ο χειρότερος, δημοκρατικά εκλεγμένος, σοσιαλιστής πρωθυπουργός που υπήρξε ποτέ. Μετά από τόσα χρόνια ακούστηκε πάλι αυτή η λέξη «πτώχευση». Το λέω και το ξαναλέω και ας γίνομαι κουραστικός. Τι σημαίνει πτώχευση; Ξαφνικά δεν έχουμε τίποτα; Μείναμε πανί με πανί και πρέπει να έρθουν οι ξένοι να μας σώσουν; Για άλλη μια φορά, καλούμαστε να ζητήσουμε ελεημοσύνη από τις μεγάλες δυνάμεις. Να ζητήσουμε να μας λυπηθούνε και να μας δανείσουνε χρήματα, με το αζημίωτο φυσικά, για να τα κουτσοβολέψουμε. Όχι ότι θα λύσουμε το πρόβλημα μας. Ο καθένας γνωρίζει ότι τα οικονομικά προβλήματα δεν λύνονται με το δανείζεσαι από δω και από εκεί και μετά να πρέπει να τα πληρώσεις διπλά και τριπλά. Η «οφ σορ» A., συμφερόντων Μονής Κοκκινόπετρας, επένδυσε το επίμαχο διάστημα των ανταλλαγών 30 εκατ. γρω σε άλλες «οφ σορ» εταιρείες. 20