2014 ΧΑΡΛΕΝΙΚ ΕΜΑΣ ΕΚΔΟΤΙΚΗ ABEE για την ελληνική γλώσσα, κατόπιν συμφωνίας με τη HARLEQUIN BOOKS S.A. All rights reserved.

Μέγεθος: px
Εμφάνιση ξεκινά από τη σελίδα:

Download "2014 ΧΑΡΛΕΝΙΚ ΕΜΑΣ ΕΚΔΟΤΙΚΗ ABEE για την ελληνική γλώσσα, κατόπιν συμφωνίας με τη HARLEQUIN BOOKS S.A. All rights reserved."

Transcript

1

2 Sophia James MIA ΑΝΕΛΠΙΣΤΗ ΝΥΧΤΑ Μετάφραση: Έφη Αρβανίτη ΧΑΡΛΕΝΙΚ ΕΛΛΑΣ ΕΚΔΟΤΙΚΗ A. Β. Ε. Ε. Φειδίου 18, Αθήνα Τηλ.: , Τίτλος πρωτοτύπου: One Unashamed Night 2010 Sophia James 2014 ΧΑΡΛΕΝΙΚ ΕΜΑΣ ΕΚΔΟΤΙΚΗ ABEE για την ελληνική γλώσσα, κατόπιν συμφωνίας με τη HARLEQUIN BOOKS S.A. All rights reserved. To λογότυπο ΑΡΛΕΚΙΝ και το σχέδιο του Ρόμβου είναι εμπορικά σήματα ιδιοκτησίας της Harlequin Enterprises Limited ή των θυγατρικών εταιρειών της και χρησιμοποιούνται από άλλους κατόπιν αδείας. Η εικόνα εξωφύλλου χρησιμοποιείται κατόπιν συμφωνίας με τη Harlequin Books S.A. All rights reserved. Μετάφραση: Έφη Αρβανίτη Επιμέλεια: Στέλλα Δαπέργολα Διόρθωση: Ρήγας Καραλής Το βιβλίο αυτό είναι έργο φαντοσίας. Τα ονόματα, οι χαρακτήρες, οι τοποθεσίες και τα περιστατικά είτε είναι προϊόν της φαντασίας του συγγραφέα είτε χρησιμοποιούνται κατά τρόπο μυθιστορηματικά. Οποιαδήποτε ομοιότητα με πραγματικά πρόσωπα, εν ζωή ή όχι, γεγονότα, τοποθεσίες ιδρύματα ή επιχειρήσεις είναι εντελώς συμπτωματκή. Απαγορεύονται η ανοδημοσίευση και αναπαραγωγή -ολική, μερική ή περιληπτική-, η κατά παράφραση ή διασκευή απόδοση του κειμένου με οποιονδήποτε τρόπο -μηχανικό, ηλεκτρονικό, φωτοτυπικό, ηχογράφησης ή άλλον- χωρίς προηγούμενη γραπτή άδεια του εκδότη, σύμφωνα με το Νόμο 2121/1993 και τις διεθνείς συμβάσεις περί πνευματικής ιδιοκτησίας. ISSN ΚΛΑΣΙΚΑ ΑΡΛΕΚΙΝ - ΤΕΥΧΟΣ 319 Τυπώθηκε και βιβλιοδετήθηκε στην Ελλάδα. Made and printed in Greece. Κεφάλαιο 1

3 Μάλντον, Αγγλία - Ιανουάριος 1826 Όσο κι αν αγωνιζόταν να ξεφύγει, το σκοτάδι τον τραβούσε προς τα κάτω, τα μάτια του γούρλωναν για να πιάσουν μια τόση δα σταγόνα από φως και η αμυδρή λάμψη τον έκανε να φωνάξει από λαχτάρα γι αυτή την τελευταία μαρμαρυγή, λίγο πριν τον τυλίξει το απόλυτο μαύρο... «Κύριε, κύριε. Ξυπνήστε. Όνειρο βλέπετε». Η φωνή ακούστηκε από κάπου κοντά του και ο λόρδος Τά-ρις Γουέλιγχαμ τινάχτηκε απ τον ύπνο του, για να ξαναβρε-θεί στην πραγματικότητα και τη ζεστή καμπίνα της άμαξας που ταξίδευε προς το Λονδίνο. Ένα θολό πρόσωπο εμφανίστηκε μπροστά του, μα μέσα στο μισοσκόταδο του σούρουπου ο Τάρις δεν μπορούσε να προσδιορίσει την ηλικία της γυναίκας. Η φωνή της ήταν απαλή, σχεδόν τραγουδιστή, με μια ιδιότυπη προφορά, που μαρτυρούσε πιθανότατα αριστοκρατική ανατροφή και καταγωγή από το βορρά. Στράφηκε αργά στο πλάι, σφίγγοντας με τα δάχτυλά του την ασημένια λαβή του φιλντισένιου μπαστουνιού του καθώς όλες οι αισθήσεις του έμπαιναν σε επιφυλακή. «Ζητώ να με συγχωρέσετε για τους τρόπους μου, κυρία». Το μικρό γέλιο της τον ξάφνιασε. «Ω, παρακαλώ, κύριε. Συγχωρεμένος». Αυτή τη φορά υπήρχε σίγουρα ευθυμία στον τόνο της αλλά και κάτι άλλο, λιγότερο εμφανές. Ο Τάρις ευχήθηκε να μπορούσε να δει την απόχρωση των μαπών ή των μαλλιών της, όμως τα χρώματα είχαν σβήσει εδώ και καιρό για εκείνον, έτσι που ακόμα και στη δυνατή λιακάδα διέκρινε μονάχα την γκρίζα θολούρα μιας σιλουέτας. Μια σκοτεινή άβυσσος. Αυτός ήταν ο κόσμος του. Και η μόνη αξιοπρέπεια που του είχε απομείνει ήταν η ικανότητά του να κρύβει την αναπηρία του. Πήρε βαθιά ανάσα και την κράτησε μέσα του, αναζητώντας σιωπηρά κάποια έξυπνη τακτική. Καμώθηκε πως κοίταξε το ρολόι στην αλυσίδα της μέσης του, μισώντας τον εαυτό του γι αυτή την απάτη. Μα έτσι είχε καταντήσει όταν βρισκόταν κοντά σε ανθρώπους -ακροπατούσε στα όρια του κόσμου του και κινδύνευε να πέσει. «Υποθέτω πως θέλουμε ακόμα άλλη μιάμιση ώρα για να φτάσουμε στον προορισμό μας». Η εκτίμηση της γυναίκας ήταν δώρο ευπρόσδεκτο για εκείνον, γιατί του έδινε το χρονικό πλαίσιο ώστε να υπολογίσει πού βρίσκονταν. «Εκτός αν χειροτερέψει ο καιρός», σχολίασε. Ακουγε απέξω τον δυνατό άνεμο και η θερμοκρασία είχε πέσει απότομα στο σύντομο διάστημα που είχε αποκοιμηθεί. Γέρνοντας το κεφάλι του, αφουγκράστηκε τον ήχο από τις ρόδες κάτω τους και κατάλαβε πως το στρώμα του χιονιού είχε βαθύνει. Μια αναπάντεχη ένταση τον κυρίεψε. Κάτι δεν πήγαινε καλά. Το βουητό της ρόδας στη δεξιά πλευρά ακουγόταν παράξενο, σαν να ξυνόταν το ξύλο πάνω σε μέταλλο. Απώθησε την ανησυχία του και βλαστήμησε την υπερευαίσθητη ακοή του, θεωρώντας προτιμότερο να συγκεντρωθεί σε άλλα πράγματα. Υπήρχαν άλλοι τέσσερις άνθρωποι μέσα στην άμαξα, τους είχε μετρήσει καθώς έμπαιναν, ενώ η γυναίκα ήταν η μοναδική επιβάτης δίπλα του. Ένας από τους κυρίους

4 κοιμόταν και το ροχαλητό του ακουγόταν απαλά μέσα στη νύχτα, ενώ ο άλλος μιλούσε σε μια ηλικιωμένη γυναίκα για τις οικιακές εργασίες και την πρόσληψη υπηρετών. Στη μητέρα του, ίσως, αφού στον τόνο του διακρινόταν κάποια τρυφερότητα. Ο ήχος της ρόδας χειροτέρευε, ενώ τώρα υπήρχε κι ένα τρέμουλό στο σασί. Ο Τάρις το ένιωθε στη δόνηση της παλάμης του πάνω στο παράθυρο. Μη μπορώντας πια να αγνοήσει τον κίνδυνο, σήκωσε το μπαστούνι του και χτύπησε την οροφή της καμπίνας. Όμως ήταν πολύ αργά! Το όχημα έγειρε απότομα στα δεξιά καθώς ο άξονάς του έσπαζε και η κραυγή του αμαξά αντήχησε ανατριχιαστική μέσα στο σκοτάδι, μαζί με το σκίσιμο του ξύλου, το ξαφνικό κοπάνημα της πόρτας πάνω στο χώμα δίπλα στον Τάρις και το σοκ της σύγκρουσης καθώς οι επιβάτες κουτρουβαλιάζονταν στο πλάι. Το κεφάλι του χτύπησε πάνω σε κάτι μεταλλικό κι ένας οξύς πόνος τον διαπέρασε. Κι ύστερα σιωπή. Σώματα βρίσκονταν παντού ολόγυρά του. Τα βογκητά της ηλικιωμένης γυναίκας υπερίσχυαν δίπλα στους πνιχτούς και γεμάτους φόβο λυγμούς του γιου της. Οι άλλοι δύο επιβάτες δεν έβγαζαν κανέναν ήχο και ο Τάρις άπλωσε τα χέρια του. Η γυναίκα δίπλα του ανέπνεε ακόμα -ένιωθε τη ζεστασιά της ανάσας της πάνω στα δάχτυλά του- ενώ ο κύριος που πριν λίγο ροχάλιζε δεν είχε ούτε σφυγμό ούτε αναπνοή και ο λαιμός του ήταν λυγισμένος σε μια αφύσικη κλίση. Πηχτό σκοτάδι σκέπαζε τώρα τα πάντα, καθώς οι λάμπες της άμαξας είχαν σβήσει και το φεγγάρι δεν ήταν παρά μια ισχνή φέτα στον ουρανό. Αυτός ήταν ο κόσμος του! Στο σκοτάδι, ο Τάρις ένιωθε πιο άνετα απ ό,τι στο φως της ημέρας. Έριξε κάτω το μπαστούνι του και σηκώθηκε. Η Μπίατρις-Μοντ Μπάσινγκστοουκ δεν πίστευε αυτό που τους συνέβη. Το κεφάλι της πονούσε και το πάνω χείλος της είχε κοπεί στην εσωτερική πλευρά. Ένα ατύχημα. Ένα τρομερό ατύχημα. Άρχισε να τρέμει μόλις το συνειδητοποίησε κι έκλεισε σφιχτά το στόμα για να μην ακούγονται τα δόντια της που χτυπούσαν. Στο αμυδρό φως είδε τον μελαχρινό ξένο να ανασηκώνει απαλά το άψυχο κορμί ενός άντρα, που ήταν σαφώς νεκρός, και να το ξαπλώνει στο δάπεδο. Η ηλικιωμένη γυναίκα από απέναντι ξέσπασε έντρομη και πανικόβλητη σε ουρλιαχτά συνειδητοποιώντας κι εκείνη το γεγονός, και ο νεαρός συνοδός της προσπάθησε μάταια να την παρηγορήσει. «Αρκετά, κυρία». Η φωνή του ψηλού άντρα δε σήκωνε αντιρρήσεις και η γυναίκα σώπασε, ενώ τώρα η προσοχή της στρεφόταν σε ένα άλλο πρόβλημα. «Κάνει... π... πολύ κρύο». «Τουλάχιστον είμαστε ζωντανοί, μαμά. Κι είμαι σίγουρος ότι αυτός ο κύριος μπορεί να τα φροντίσει όλα». Ο γιος κοίταξε προς τα πάνω με το βλέμμα γεμάτο ικεσία. Δεν έκανε καμία απόπειρα να σηκωθεί, αλλά έμεινε στη θέση του με το μπράτσο τυλιγμένο γύρω από τους ώμους της μητέρας του, σε μία

5 ανώφελη προσπάθεια να τη ζεστάνει, καθώς η άμαξα ήταν αναποδογυρισμένη στο πλάι και η μία πόρτα της έλειπε εντελώς. «Αν μου δώσετε μια στιγμή θα προσπαθήσω να σκεπάσω το άνοιγμα». Η κάπα του ψηλού άντρα ανέμισε στον άνεμο καθώς εκείνος έβγαινε απ την καμπίνα το ξεχαρβαλωμένο σασί έκανε την έξοδό του δυσκολότερη απ όσο θα ήταν σε διαφορετική περίπτωση. Μέσα στο χιόνι, η Μπίατρις είδε τα μαλλιά του να λύνονται από την αλογοουρά και να πέφτουν ελεύθερα στη μαύρη κάπα του. Της ήταν αδύνατον να ξεκολλήσει τα μάτια της απ το προφίλ του. Ήταν ο ομορφότερος άντρας που είχε αντικρίσει ποτέ της! Η σκέψη τη σόκαρε και η κοπέλα βιάστηκε να την απωθήσει ως παράλογη. Ο Φράνκγουελ Μπάσινγκστοουκ υπήρξε επίσης όμορφος άντρας και ιδού το αποτέλεσμα. Καταπίνοντας νευρικά, στράφηκε προς τη συνεπιβάτισσά της και αφού ψαχούλεψε λίγο μέσα στο τσαντάκι της, έβγαλε ένα μαντίλι και της το έδωσε. «Πού πήγε ο κύριος; Γιατί δεν έρχεται;» Η φωνή της ηλικιωμένης φανέρωνε πανικό. Πήρε το μαντίλι και φύσηξε τη μύτη της με θόρυβο, καθώς ο φόβος της έπαιρνε διαστάσεις υστερίας στη σκέψη πως οι ζωές τους εξαρτιόνταν από τον άνθρωπο που είχε φύγει για να βρει τη χαμένη πόρτα. Ήδη το κρύο ήταν εντονότερο, δυσκόλευε την αναπνοή. Θεέ μου, σκέφτηκε η Μπίατρις, πώς θα είναι να ψάχνει έξω στο χιόνι και τον άνεμο πάνω στον παγωμένο δρόμο, με τέτοιο σκοτάδι; Μήπως ο άνθρωπος είχε χαθεί και χρειαζόταν μια φωνή για να τον καθοδηγήσει πίσω στην άμαξα; Μήπως, ενώ τον περίμεναν, αυτός περνούσε τις τελευταίες στιγμές του σε μια ιπποτική αλλά μάταιη προσπάθεια να τους σώσει; Θυμωμένη τόσο με τη φαντασία της όσο και με το γεγονός ότι καθόταν άπραγη, τύλιξε το κεφάλι της με την κάπα της, έτσι που φαίνονταν μόνο τα μάτια της, και σκαρφάλωσε έξω απ την καμπίνα με την πρόθεση να βοηθήσει. Τον είδε λίγα μέτρα πιο κει να σέρνει μαλακά τον αμαξά από τη βάση ενός θάμνου, κρατώντας προσεκτικά το λαιμό του για να μην τραυματιστεί ή λυγίσει. Δε φορούσε γάντια και η κάπα του ήταν τυλιγμένη γύρω από τον τραυματισμένο άνθρωπο, σαν μικρή ζεστή κουβέρτα μέσα στο τσουχτερό κρύο. Ο ίδιος είχε μείνει με ένα λεπτό πουκάμισο, άχρηστη προστασία σ εκείνο το χιονιά. «Μπορώ να βοηθήσω;» του φώναξε και ο άνεμος μετέφερε τη φωνή της. Εκείνος γύρισε και την κοίταξε, μισοκλείνο-ντας τα μάτια του κόντρα στο χιονόνερο. «Πηγαίνετε πίσω. Θα παγώσετε εδώ έξω». Είδε τη δύναμή του καθώς ο άντρας σήκωνε τον αμαξά στα μπράτσα του και ερχόταν προς το μέρος της. Ξαναμπήκε αδέξια στην άμαξα και γύρισε να τον βοηθήσει μόλις βρέθηκε πάλι μέσα στη σχετική ζεστασιά της καμπίνας. «Δεν υπάρχει χώρος εδώ μέσα», γκρίνιαξε η ηλικιωμένη γυναίκα, αρνούμενη να μετακινηθεί έστω και λίγο. Η Μπίατρις μάζεψε το τσαντάκι από τη δική της θέση και κούρνιασε στην άκρη, βλέποντας την ανάσα

6 της να σχηματίζει μικρά άσπρα σύννεφα μέσα στο σκοτάδι καθώς απαντούσε: «Βάλ τε τον εδώ, κύριε. Μπορεί να ξαπλώσει εδώ». Ο ψηλός άντρας απόθεσε μαλακά τον άλλον πάνω στο κάθισμα, όμως ο ίδιος δεν έκανε καμία προσπάθεια να μπει. «Φροντίστε τον», φώναξε κι έφυγε ξανά, αφήνοντας τους άλλους δύο επιβάτες αμίλητους. Ένα νεκρός, ένας τραυματίας, μία υστερική γυναίκα και ένας άχρηστος νεαρός. Εκτιμώντας την κατάσταση, η Μπί-ατρις δεν περιέλαβε στη λίστα ούτε τα δικά της τραύματα ούτε αυτά του ψηλού άγνωστου, όταν όμως τον είχε δει να στέκεται δίπλα στο άνοιγμα, είχε προσέξει ίχνη αίματος δίπλα στο μάτι του, ένα λεπτό κόκκινο ρυάκι που κατρακυλούσε στο πρόσωπο και στο μπροστινό μέρος του κατάλευ-κου πουκαμίσου του. Χρησιμοποιούσε πολύ τα χέρια του, σκέφτηκε, πράγμα ασυνήθιστο για έναν άντρα. Τα είχε χρησιμοποιήσει για να διατρέξει το μάγουλο του νεκρού στο απέναντι κάθισμα, όπως και τα χέρια και τα πόδια του αμαξά δίπλα της, εξετάζοντας για τυχόν σπασίματα, και για να ελέγξει την ανάσα του και τη θερμοκρασία του δέρματός του. Έξαψη την είχε κυριέψει όταν ένιωσε τα δάχτυλά του στο σφυγμό του λαιμού της, τη στιγμή που ξαναβρήκε τις αισθήσεις της μετά το ατύχημα. Ευχήθηκε να ένιωθε εκείνα τα χέρια λίγο χαμηλότερα, και αυτή η επιθυμία μέσα της ήταν τόσο δυνατή και πρωτόγνωρη, που της έφερε ζάλη... Το σοκ έφταιγε γι αυτές τις σκέψεις. Ήταν μια χήρα είκοσι οχτώ χρονών που δεν είχε κανένα λόγο να χρειάζεται ή να επιθυμεί ξανά άλλον άντρα στη ζωή της. Δώδεκα χρόνια κόλασης είχαν σβήσει κάθε τέτοια διάθεση. Οι κινήσεις της ηλικιωμένης γυναίκας και του γιου της επανέφεραν την Μπίατρις στο παρόν, καθώς οι δυο συνεπιβάτες της προσπαθούσαν να ξετυλίξουν τη δανεική κάπα από το κορμί του αμαξά και να τη χρησιμοποιήσουν οι ίδιοι. Άπλωσε τα χέρια της πάνω στο μάλλινο ύφασμα. «Δε νομίζω ότι ο τζέντλεμαν που του έδωσε την κάπα του θα χαρεί όταν τη δει επάνω σας». «Μα είναι ο αμαξάς...» άρχισε ο γιος, λες και η κοινωνική τάξη μπορούσε να υπαγορεύσει τη σειρά προτεραιότητας του θανάτου, όμως δε συνέχισε γιατί εμφανίστηκε ξανά ο ψηλός άντρας απέξω. «Κ... κ... άντε π... πιο πίσω». Η φωνή του έτρεμε από το κρύο, αφού είχε περάσει ένα ολόκληρο τέταρτο της ώρας στην παγωνιά και το χιονόνερο φορώντας ελάχιστα ρούχα, αλλά στα χέρια του κρατούσε την πόρτα. Μπήκε στην καμπίνα και σφήνωσε την πόρτα στο σπασμένο άνοιγμα. Από τις ρωγμές του τρυπημένου ξύλου περνούσε ακόμα λίγος αέρας, όμως τώρα ήταν απείρως καλύτερα από πριν. Νερό κυλούσε στο πρόσωπό του και το μουσκεμένο πουκάμισο κολλούσε στο σώμα του, έτσι που όλοι οι μύες του διαγράφονταν ξεκάθαρα. Ένα κορμί μαθημένο στη δουλειά και τα αθλήματα. Η Μπίατρις πήρε ένα κομμάτι από την τσάντα της, τον έπιασε από το μπράτσο και του το πρόσφε-ρε. Μέσα στο

7 σκοτάδι τα λευκά δόντια του άστραψαν όταν εκείνος της χαμογέλασε, ενώ τα δάχτυλά τους αγγίχτηκαν με την έκπληξη ενός κοινού μυστικού. Στο νου της ήρθαν οι χαρακτήρες των βιβλίων της: Χαρί-κλεια και Θεαγένης, Δάφνις και Χλόη -λίγοι μόνο από τους εραστές των περασμένων αιώνων οι οποίοι εύφραιναν την καρδιά της με τις γεμάτες πάθος ιστορίες τους. Μα η ίδια δε θα ζούσε ποτέ μια τέτοια ιστορία. Με το άχαρο πρόσωπο που είχε δε θα έλκυε ποτέ κάποιον σαν αυτόν, τον άντρα που ακόμα κι αυτή τη στιγμή εξέταζε τον οδηγό, πιάνοντας το χέρι του για να μετρήσει τους σφυγμούς του. «Το έχετε ξανακάνει;» Χάρηκε που η φωνή της ακούστηκε τόσο ψύχραιμη. Τόσο λογική. «Πολλές φορές», αποκρίθηκε εκείνος σπρώχνοντας πίσω τα μαλλιά του, που έπεφταν στάζοντας στο πρόσωπό του. Ήταν μακριά, πιο μακριά απ όσο το συνήθιζαν οι περισσότεροι άντρες. Υπήρχε αλαζονεία στο χαμόγελό του και είχε την έκφραση του αρσενικού που ήξερε ότι γοήτευε τις γυναίκες. Όλες τις γυναίκες. Κυρίως κάποια που δε βρισκόταν πια στο άνθος της ηλικίας της. Πήρε το βλέμμα της μακριά του, μισώντας το τρελό χτυποκάρδι της. «Θα έρθει κανείς, πιστεύετε;» Κι άλλη ερώτηση. Αυτή τη φορά απευθυνόμενη σε όλους. «Κανείς». Ο νεαρός απάντησε αμέσως. «Δε θα έρθουν πριν το πρωί και ως τότε η μαμά θα είναι...» «Πεθαμένη... και ξυλιασμένη», αποτέλειωσε η μητέρα του την πρόταση, συμπληρώνοντας με το ανώφελο παραλήρημά της την πρόγνωση του γιου της. «Αν καθίσουμε κοντά ο ένας στον άλλο και διατηρήσουμε την ενέργειά μας, μπορούμε να αντέξουμε για μερικές ώρες». Η φωνή του ξένου περιείχε μια νότα ανυπομονησίας -η πρώτη ένδειξη κάποιου άλλου στοιχείου εκτός από το πρακτικό πνεύμα που είχε διακρίνει η Μπίατρις ως τώρα. «Και μετά;» Η φωνή του νεαρού έτρεμε. «Αν δεν έρθει κανείς ως τα μισά της νύχτας, θα πάρω ένα άλογο και θα πάω προς το Μπρέντγουντ». Η Μπίατρις τον διέκοψε. «Μα απέχει τουλάχιστον μία ώρα από εδώ και μ αυτό τον καιρό...» Δεν τελείωσε τη φράση της. «Τότε πρέπει να ελπίσουμε ότι θα περάσουν κάποιοι ταξιδιώτες», της αντιγύρισε κι έβγαλε ένα ασημένιο φλασκί από την τσέπη του. Το μέταλλο έλαμψε στο λιγοστό φως. Μετά από μια γερή γουλιά, σκούπισε το στόμιο και της το πρόσφερε. «Για ζεστασιά», είπε. «Πιείτε λίγο και δώστε το στους άλλους». Αν και σπανίως άγγιζε αλκοόλ, η Μπίατρις υπάκουσε και το ποτό έδιωξε κάπως την παγωνιά. Η ηλικιωμένη γυναίκα και ο νεαρός ωστόσο δεν ήθελαν να πιουν. Μη ξέροντας τι άλλο να κάνει, προσπάθησε να δώσει ξανά το φλασκί στον άντρα, που είχε στριμωχτεί δίπλα της.

8 Εκείνος ούτε το πήρε ούτε έγνεψε αρνητικά, έτσι κι αυτή το άφησε στην ποδιά της, σφίγγοντας όσο καλύτερα μπορούσε το καπάκι ώστε να μη χαθεί ούτε σταγόνα. Ο άγνωστος είχε πολλά στο μυαλό του, σκέφτηκε, κι αυτό ίσως εξηγούσε την αδιαφορία του. Το φλασκί ήταν το τελευταίο πράγμα που τον απασχολούσε τώρα. Βρήκε την τσάντα της κάτω από το κάθισμα κι έβγαλε το χριστουγεννιάτικο κέικ που είχε αγοράσει πριν φύγει από το Μπράμπτον. Ήταν πριν τρεις μέρες; Δυσκολευόταν να πιστέψει πως είχε περάσει τόσος καιρός. Ξεδίπλωσε το χαρτί και σήκωσε το βλέμμα της. «Θέλετε λίγο;» Οι δύο από απέναντι άπλωσαν τα χέρια τους και τους έδωσε από μία γενναιόδωρη μερίδα, όμως ο ψηλός άντρας δεν έκανε καμία κίνηση. Έγερνε απλώς το κεφάλι στο πλάι σαν να αφουγκραζόταν κάτι. Η Μπίατρις προσπάθησε να φανταστεί τι ήταν αυτό που είχε τραβήξει την προσοχή του καθώς έβαζε πάλι το κέικ στην τσάντα. Ούτε εκείνη ήθελε να φάει, κάνοντας τη σκέψη πως ίσως ο άντρας θα προτιμούσε να μοιράσουν αργότερα το υπόλοιπο αν η χιονοθύελλα συνεχιζόταν και δεν εμφανιζόταν κανείς. Κανείς. Η λέξη οδήγησε το μυαλό της σε άλλα μονοπάτια. Κανείς δεν την περίμενε, ούτε θα πρόσεχε την απουσία της αν δεν έφτανε στο Λονδίνο. Ούτε αυτή την εβδομάδα ούτε την επόμενη. Ίσως ο αρχικηπουρός με τον οποίο είχαν πιάσει φιλίες τις τελευταίες εβδομάδες να αναρωτιόταν κάποια μέρα γιατί η λαίδη δεν πήγε ποτέ να τον επισκεφτεί, όπως του είχε υποσχεθεί. Μα τίποτα περισσότερο από αυτό. Ακόμα κι αν την κατάπινε για πάντα το χιόνι, η εξαφάνισή της δε θα προξενούσε την παραμικρή αναστάτωση. Είκοσι οχτώ χρονών και μόνη. Χωρίς φίλους. Η σκέψη θα τη στενοχωρούσε περισσότερο αν δεν είχε μάθει να παραμένει αμέτοχη συναισθηματικά. Η αυτοπροστασία ήταν ισχυρό όπλο και η μοναξιά την είχε βοηθήσει όταν ο Φράνκγκουελ, τα τελευταία χρόνια της ζωής του, είχε γίνει άνθρωπος που ήθελε να ξέρει τα πάντα για τους πάντες. Χαμογέλασε με πίκρα. Τουλάχιστον έτσι ήταν λιγότερο επικίνδυνος απ ό,τι άλλοτε. Ψηλάφησε με το δάχτυλό της την ουλή που ξεκινούσε από τον αγκώνα της. Το τραύμα είχε επουλωθεί τόσο άσχημα όσο άσχημη ήταν και η φροντίδα που είχε λάβει μετά το ατύχημά της. Τόσο, που από τότε αναγκαζόταν να φοράει μακρυμάνικα φορέματα ακόμα και το καλοκαίρι. Καλοκαίρι; Γιατί σκεφτόταν τη ζέστη όταν η θερμοκρασία μέσα στην άμαξα θα πρέπει να είχε πέσει κάτω από το μηδέν; Ο οδηγός βόγκησε δυνατά, πασχίζοντας να ανακαθίσει, και το πρόσωπό του είχε μια παράξενη χλομάδα όταν άνοιξε τα μάτια του. «Τι συνέβη;» Ο ψηλός άντρας ανέλαβε να τον διαφωτίσει. «Η ρόδα της άμαξας έφυγε από τον άξονα και

9 αναποδογυρίσαμε». «Και τα άλογα; Πού είναι τα άλογα;» «Τα έδεσα σε ένα δέντρο εδώ κοντά. Θα πρέπει να αντέξουν μερικές ώρες κάτω από τα κλαδιά που τα προστατεύουν». «Το Μπρέντγουντ απέχει τουλάχιστον μία ώρα και το Κόλτσεστερ, πίσω μας, δύο». Έκρυψε το πρόσωπο στα χέρια του κι έπειτα κοίταξε απέναντι του τους τρεις επιβάτες, παίρνοντας μια έκφραση τρόμου όταν είδε τον νεκρό. «Αν πουν ότι ήταν δικό μου λάθος, θα χάσω τη δουλειά μου και τότε...» «Η δεξιά ρόδα έφυγε από τον άξονά της. Ένας επιθεωρητής θα χρειαστεί δύο λεπτά για να βεβαιώσει τη ζημιά και, αν χρειαστεί, μπορώ να καταθέσω πως ήσουν επιδέξιος οδηγός». «Και ποιος είστε εσείς, κύριε;» «Τάρις Γουέλιγχαμ». Η Μπίατρις δεν είχε ξανακούσει πιο ενδιαφέρον όνομα. Τάρις. Αναλογίστηκε το ασυνήθιστο αυτό όνομα για λίγο καθώς ο οδηγός συνέχισε να φλυαρεί. «Το επόμενο δρομολόγιο δεν περνάει πριν την αυγή, ακόμα κι αν δε φτάσουμε στο Μπρέντγουντ. Θα νομίζουν πως μ αυτό τον καιρό βρήκαμε καταφύγιο στοίνγκατστοουν ή πως σταματήσαμε πίσω, στο Γκρέιτ Μπάντοου. Ως το πρωί θα έχουμε όλοι τη δική του τύχη». Έγνεψε με το χέρι του προς τον νεκρό επιβάτη, αλλά σταμάτησε όταν η ηλικιωμένη γυναίκα άρχισε να κλαίει γοερά. «Δε θα συμβεί αυτό, κυρία». Ο Τάρις Γουέλιγχαμ διέκοψε τους αλαλαγμούς της. «Έχω ήδη υποσχεθεί πως θα φύγω με κάποιο άλογο για να αναζητήσω βοήθεια». «Όχι μόνος σας, κύριε». Η Μπίατρις ξάφνιασε τον εαυτό της μ αυτό της το ξέσπασμα. Όμως κάτω από τέτοιες συνθήκες ένα στραβοπάτημα μπορούσε να σημαίνει τη διαφορά μεταξύ ζωής και θανάτου, κι ένας σύντροφος μπορούσε να αντισταθμίσει έστω και λίγο αυτό τον κίνδυνο. «Άλλωστε. ιππεύω πολύ καλά». Τουλάχιστον αυτό ίσχυε μέχρι πριν από δεκαπέντε χρόνια, σκέφτηκε. Τότε που ίππευε στην ύπαιθρο του Νόριτς. «Δεν υπάρχει καμία εγγύηση ότι θα φτάσουμε στον προορισμό μας, κυρία», της αντέτεινε, «επομένως το ενδεχόμενο να με συνοδεύσετε αποκλείεται». Μα η Μπίατρις επέμεινε. «Πόσα είναι τα άλογα;» «Τέσσερα, αν και το ένα είναι κουτσό». «Δεν είμαι παιδί, κύριε. Και αν επιθυμώ να σας συνοδεύσω ως την επόμενη πόλη και υπάρχει άλογο διαθέσιμο και για μένα, τότε δε βλέπω το λόγο να μου υπαγορεύσετε τι θα κάνω». «Μπορεί να πεθάνετε αν έρθετε».

10 «Ή να πεθάνω εδώ αν δεν επιστρέφετε». «Είναι δρόμος μεγάλης κυκλοφορίας...» «Όπου δεν έχουμε συναντήσει κανένα άλλο όχημα από τότε που συνεχίσαμε το ταξίδι μας μετά το γεύμα». Ο άντρας χαμογέλασε και η θέρμη, που ήταν ορατή στο πρόσωπό του ακόμα και στο μισοσκόταδο, την αιφνιδίασε και την έκανε να κοκκινίσει. «Θα είναι επικίνδυνο». «Λιγότερο αν το αντιμετωπίσουμε και οι δύο μαζί». «Τότε θα πάρω μαζί μου τον οδηγό». «Τα χέρια του είναι και τα δύο σπασμένα, κύριε. Βλέπετε πώς έχουν στρίψει τα δάχτυλά του. Δε θα πάει πουθενά!» Σιωπή ακολούθησε το τελευταίο ξέσπασμά της, ώσπου τον άκουσε τελικά να παίρνει βαθιά εισπνοή και να εκπνέει προσεκτικά. «Πώς λέγεστε;» Ο αυταρχικός τόνος του μαρτυρούσε άνθρωπο που δεν ήταν μαθημένος να περιμένει. «Κυρία Μπάσινγκστοουκ. Μπίατρις-Μοντ Μπάσινγκστο-ουκ». Ποτέ δεν της άρεσε να λέει το όνομά της και αυτή η περίπτωση δε διέφερε, αν και στα μάτια του δεν καθρεφτίστηκε η ευθυμία που διέκρινε συνήθως η Μπίατρις στις αντιδράσεις των άλλων. Όχι, το βλέμμα του έδειχνε μάλλον να εστιάζει κάπου επάνω και μακριά της, σαν να σχεδίαζε κιόλας το ταξίδι τους. «Πολύ καλά, κυρία Μπάσινγκστοουκ. Έχετε άλλα ρούχα στην τσάντα σας;» «Έχω, κύριε». «Τότε θα σας τα φέρω από εκεί που βρίσκονται και φροντί-. στε να φορέσετε επάνω σας όσα περισσότερα μπορείτε». Της επέστρεψε το μαντίλι που του είχε δώσει λίγες στιγμές νωρίτερα. «Θα χρειαστείτε αυτό το κασκόλ για το λαιμό σας». «Είναι ένα κομμάτι μουσελίνα, κύριε. Το περιτύλιγμα του κέικ». Ο άντρας δίστασε. «Ελλείψει κασκόλ, μάς κάνει». Ανάθεμα, συλλογίστηκε ο Τάρις, αυτό το πράγμα έμοιαζε με γυναικείο κασκόλ. Κάποιες φορές η οξύτητα της αφής του τον εγκατέλειπε εντελώς, όπως και η όρασή του, και δεν του διέφυγε ο ερωτηματικός τόνος στη φωνή της κυρίας Μπία-τρις-Μοντ Μπάσινγκστοουκ -μια φωνή που δεν ταίριαζε στο δύσκολο όνομά της και έμοιαζε να του ψιθυρίζει μυστικά. Μπάσινγκστοουκ; Όνομα από το Νόρφοκ και η γυναίκα είχε αναφέρει το Μπράμπτον. Κάτι είχε ακούσει γι αυτούς τον περασμένο μήνα, αν και δεν μπορούσε να θυμηθεί τι ακριβώς. Να καταγόταν άραγε κι αυτή από το ίδιο σόι; Η ήρεμη και σταθερή φωνή της τον είχε βοηθήσει πολύ σε όλα και ούτε εκείνη είχε φάει από το κέικ, όταν νωρίτερα ο Τάρις δεν μπόρεσε να καταλάβει τι ακριβώς τους

11 πρόσφερε και δεν άπλωσε το χέρι του. Ακόμα και τώρα μια μυρωδιά από σταφίδες και ρούμι πλημμύριζε τον αέρα, και σκέφτηκε να της ζητήσει να ανοίξει ξανά την τσάντα της και να του κόψει ένα κομμάτι. Η σκέψη τον έκανε να χαμογελάσει, αν και στην πραγματικότητα η κατάσταση δεν ήταν καθόλου διασκεδαστική. Αν δεν περνούσε σύντομα κάποιο κάρο ή κανένας καβαλάρης, ο Τάρις θα έπρεπε να φύγει ο ίδιος, γιατί η ανάσα της πιο ηλικιωμένης γυναίκας ακουγόταν ρηχή, σημάδι πως το κρύο είχε αρχίσει να την επηρεάζει. Τουλάχιστον η κυρία δίπλα του φαινόταν αποφασισμένη να τον συνοδεύσει και ο Τάρις χαιρόταν γι αυτό. Θα του ήταν χρήσιμα ένα ζευγάρι καλά μάτια εκεί έξω στον παγωμένο δρόμο, μάτια που θα διέκριναν ακόμα και την αμυδρότερη λάμψη κάποιας αγροικίας ή ενός αχυρώνα, πέρα, στο χιονισμένο τοπίο. Μέσα σε τέτοιο κρύο, οποιαδήποτε βοήθεια ήταν καλοδεχούμενη. Είχε ψάξει έξω για τη δική του αποσκευή, όμως δεν κατάφερε να διακρίνει το σχήμα της στο χιόνι. Η άμαξα είχε συρθεί για αρκετά δευτερόλεπτα πριν αναποδογυρίσει, έτσι η αποσκευή μπορούσε να βρίσκεται οπουδήποτε. Κρίμα! Τα ρούχα που περιείχε θα τον βοηθούσαν να ντυθεί κάπως καλύτερα, αν και τώρα που ο αμαξάς είχε συνέλθει, ο Τάρις μπορούσε τουλάχιστον να ζητήσει πίσω την κάπα του. Ακουσε το θρόισμα από τα ρούχα που φορούσε επάνω της η Μπίατρις-Μοντ Μπάσινγκστοουκ κι ένιωσε τις κινήσεις του μπράτσου της δίπλα του. Ήταν ένα λεπτό, εύθραυστο μπράτσο. Κάποια στιγμή φάνηκε πως τελείωσε το ντύσιμό της. Ήθελε να τη ρωτήσει αν φορούσε καπέλο. Αν οι μπότες της ήταν γερές. Δεν έκανε καμία από αυτές τις ερωτήσεις, καταλήγο-ντας πως η σιωπή ήταν η καλύτερη επιλογή και πως η κυρία Μπάσινγκστοουκ, αν και τη γνώριζε ελάχιστα, φαινόταν αρκετά αποφασιστική και λογική γυναίκα για να προστατευτεί όσο καλύτερα μπορούσε από τα στοιχεία της φύσης. Κεφάλαιο 2 Ο καιρός είχε χειροτερέψει όταν μισή ώρα αργότερα ξετρύπωσαν από την καμπίνα. Ο Τάρις Γουέλιγχαμ ξαναέβαλε προσεκτικά την πόρτα στη θέση της και σφήνωσε καλα στα κενά μερικές χούφτες χιόνι. Η Μπίατρις ένιωσε κάποια ανακούφιση που βγήκε από την καμπίνα όπου καθόταν άπραγη, καθώς η αναμονή ήταν χειρότερη κι από το βαρύ κρύο -μ όλο που η καρδιά της χτυπούσε δυνατά από το φόβο μήπως παρασυρθεί από τον άνεμο και χαθεί μέσα στο χιόνι. Σαν να διάβασε τις σκέψεις της, ο Τράβις πήρε το χέρι της και την τράβηξε κοντά του, οδηγώντας την προς τα αλόγα που φαίνονταν αρκετά νευρικά. Τα δάχτυλά του χάιδεψαν το κεφάλι του μεγάλου γκρίζου αλόγου και κατέβηκαν στο δερμάτινο χαλινάρι, που είχε σκληρύνει από τον πάγο. «Εσείς πάρτε αυτό». Τέντωσε το χέρι του σαν σκαλοπάτι και η Μπίατρις ανέβηκε γρήγορα στη σέλα, αφήνοντας στην άκρη τις ευπρέπειες. Κράτησε σφιχτά τα χαλινάρια και απομάκρυνε το άλογο από το δέντρο. Το καπέλο της ήταν θεόσταλτο δώρο, αφού το φαρδύ γείσο την προστάτευε από τις

12 χιονονιφάδες και τον άνεμο. Είδε τον Τάρις Γουέλιγχαμ να ανεβαίνει στο δικό του άλογο και να το στρέφει προς το μέρος της. Είχε φορέσει και πάλι την κάπα του και το καπέλο του νεαρού συνεπιβάτη τους φάνταζε παράξενο, έτσι όπως ήταν κατεβασμένο ως τ αυτιά του. «Θα τραβήξουμε νότια». Αυτό σήμαινε μακριά από την κατεύθυνση απ όπου είχαν έρθει, λογική επιλογή, δεδομένου ότι δεν είχαν συναντήσει ούτε ένα κτίσμα εδώ και χιλιόμετρα. Μέσα της προσευχήθηκε να έβρισκαν κάποιο σπίτι, κάποιον αχυρώνα ή ταξιδιώτες που θα ήξεραν καλά το δρόμο. Προκάλεσε να έβρισκαν ένα ζεστό, ασφαλές μέρος και ανθρώπους που θα μπορούσαν να σώσουν τους άλλους. Η σιωπηρή ικεσία της προς μία πανταχού παρούσα και παντοδύναμη θεότητα στριφογύριζε ασταμάτητα στο νου της, ενο-χλητικός απόηχος από άλλες, αναπάντητες προσευχές που είχε απευθύνει κατά καιρούς στη ζωή της. Όμως δεν έπρεπε να σκέφτεται έτσι, γιατί μονάχα οι πιστοί υποτελείς του Κυρίου εισακούγονταν. Έτσι δεν της είχε πει ο Φράνκγουελ; Μισοκλείνοντας τα μάτια της κόντρα στις ριπές του χιονιού, προσπάθησε όσο μπορούσε να αδειάσει το μυαλό της. Ενα τέταρτο της ώρας αργότερα κατάλαβε ότι δεν άντεχε να προχωρήσει άλλο. Είχε μουδιάσει ολόκληρη. Ο Τάρις Γουέ-ιγχαμ δίπλα της φαινόταν πολύ πιο άνετος, αν και φορούσε λιγότερα ρούχα από την ίδια. Μάλλον ήταν συνηθισμένος σε ακραίες καιρικές συνθήκες, ένας άνθρωπος που διάβαινε το δρόμο της ζωής του με τη σιγουριά που χαρίζει μόνο η έμφυτη αυτοπεποίθηση. Σε αντίθεση μ εκείνη. Όταν είδε τους δύο καβαλάρηδες να αχνοφαίνονται στον άσπρο ορίζοντα, δεν πίστευε στα μάτια της. «Εκεί... μπροστά μας...» φώναξε δείχνοντάς τους και ξαφ-, νιάστηκε που ο Τάρις Γουέλιγχαμ δεν είχε αντιδράσει ακόμα στη θέα τους. Ακούστηκε η κραυγή των νεοφερμένων και τους περίμεναν σιωπηλοί καθώς οι άνθρωποι πλησίαζαν. «Η άμαξα από το Κόλτσεστερ έχει καθυστερήσει. Μας έστειλαν να τη βρούμε. Είστε κι εσείς επιβάτες της;» «Ναι, αλλά η άμαξα βρίσκεται δεκαπέντε λεπτά δρόμο πίσω», φώναξε ο Τάρις. «Η ρόδα εκτροχιάστηκε...» «Και οι επιβάτες;» «Ένας νεκρός και άλλοι δύο βρίσκονται μέσα, μαζί με τον οδηγό που είναι άσχημα τραυματισμένος». Οι δύο άντρες βλαστήμησαν. «Δεκαπέντε λεπτά δρόμο, είπατε. Θα πρέπει τότε να τους μεταφέρουμε ως το σπίτι του Μπομπ Γουίντερ γι απόψε, όμως απέχει άλλα είκοσι λεπτά περίπου από δω κι εσείς οι δυο δε δείχνετε να αντέχετε ως εκεί».

13 «Και ο αχυρώνας του γερο-σμιθ;» φώναξε ο άλλος. «Έχει μαζεμένο άχυρο και οι τοίχοι είναι γεροί». «Πού βρίσκεται;» Ο Τάρις Γουέλιγχαμ ακουγόταν κουρασμένος, η πληγή στο κεφάλι του αιμορραγούσε ακόμα και μια νέα έγνοια κυρίεψε την Μπίατρις. «Πέντε λεπτά από δω υπάρχει ένα μονοπάτι στα αριστερά σας κι έχει για σημάδι μια άσπρη πέτρα. Στρίψτε εκεί και περιμένετε, θα στείλουμε βοήθεια όποτε μπορέσουμε». Όποτε μπορέσουμε; Η σκέψη και μόνο εκνεύρισε την Μπί-ατρις. «Δεν μπορώ...» Όμως οι δύο άντρες είχαν ήδη φύγει, σπρωγμένοι από το δυνατό άνεμο, την επείγουσα ανάγκη κι ένα πηχτό, λευκό πέπλο από χιόνι. «Είναι η μοναδική ευκαιρία μας», φώναξε ο Τάρις κι ένα βροντερό μπουμπουνητό έδωσε έμφαση στα λόγια του. Το επόμενο αστροπελέκι έκανε το άλογό της να σηκωθεί στα πισινά του πόδια και μολονότι κατάφερε να κρατηθεί στη θέση της, το τίναγμα χειροτέρεψε τον πόνο στο χείλος της. Δάκρυα πλημμύρισαν τα μάτια της, καίγοντας τα παγωμένα μάγουλά της καθώς κυλούσαν, μοναδική πηγή ζεστασιάς μέσα στην κρύα εκείνη ερημιά. «Λυπάμαι». Τον είδε να την κοιτάζει με την ίδια απαράλλακτη έκφραση και κατάλαβε πως ήταν από εκείνους τους άντρες που μισούσαν τους μελοδραματισμούς. «Το νου σας στο μονοπάτι, κυρία Μπάσινγκστοουκ. Πρέπει να βρούμε τον αναθεματισμένο αχυρώνα». Ευερέθιστος. Αυταρχικός. Περιφρονητικός. Σκουπίζοντας τα δάκρυα με την υγρή βελούδινη κάπα της, μίσησε τον εαυτό της που έδειξε σε κάποιον άντρα τέτοια αδυναμία. Για άλλη μια φορά. Το μονοπάτι ήταν άφαντο. Καμιά άσπρη πέτρα για σημάδι, κανένα χνάρι από πατημασιές ταξιδιωτών, κανένα σπασμένο κλαδί ή αυλάκι στο δρόμο δε φανέρωναν το πέρασμα κάποιας άμαξας από εκεί. «Ψάχνετε;» Ήταν η πέμπτη φορά που της έκανε την ίδια ερώτηση και η υπομονή της είχε αρχίσει να εξαντλείται. Αναρωτήθηκε γιατί ο Τράβις είχε ξεπεζέψει και οδηγούσε το άλογό του περπατώντας σχεδόν μέσα στο αριστερό χαντάκι του δρόμου. Ιχνηλατούσε με τα πόδια. Μα για ποιο λόγο; Τι ανα ζητούσε; Γιατί δεν ίππευε απλώς προς την κατεύθυνση που τους είχαν δείξει; Όσο το σκεφτόταν, η Μπίατρις άρχισε να καταλαβαίνει την απάντηση. Τα πέντε λεπτά είχαν περάσει και αν είχαν χάσει το δρόμο... Ξαφνικά εμφανίστηκε μια δεντροστοιχία. «Εδώ! Είναι εδώ!»

14 Εκείνος στράφηκε κόντρα τον άνεμο και περίμενε. «Πού; Τι βλέπετε;» Η πέτρα βρισκόταν εκεί όπου είχαν πει οι ταξιδιώτες ότι θα βρισκόταν, όμως έτσι σκεπασμένη με χιόνι ήταν σχεδόν αόρατη -ένα άσπρο σημάδι μέσα στο χιονισμένο τοπίο που έκρυβε αντί να φανερώνει το μονοπάτι προς το οποίο οδηγούσε. Οταν τα πόδια του Τάρις Γουέλιγχαμ σκόνταψαν στην πέτρα, η Μπίατρις τον είδε να σκύβει, να τινάζει το χιόνι από πάνω της, με μια παράξενα επιφυλακτική κίνηση και δάχτυλα μελανιασμένα από το κρύο. Η άκαμπτη στάση του ήταν αλλόκοτη, έτσι όπως στεκόταν δίπλα στα δέντρα, που τα λύγιζε ο αέρας, και με την κάπα του να στροβιλίζεται ψηλά. Κοκαλωμένος για μια μόνο στιγμή, κοιτώντας τον ουρανό, σαν να προσευχόταν. Ο Τάρις δόξαζε το Θεό που είχαν βρει τον αχυρώνα και μι-σόκλεισε τα μάτια του στο κρύο, πασχίζοντας να διακρίνει κάποια ίχνη ενός μονοπατιού και δακρύζοντας απ την προσπάθεια. Πίσω του, τα δόντια της Μπίατρις-Μοντ Μπάσινγκστο-ουκ χτυπούσαν με ανησυχητικό θόρυβο και είχε κάμποστ ώρα να του μιλήσει. «Θα τα καταφέρετε ως τον αχυρώνα;» τη ρώτησε με αυξανόμενη ανησυχία στη φωνή του. «Φ... φυσικ... κά». «Αν χρειαστείτε κάποια βοήθεια...» «Δ... δε θα χρειαστώ». Ήταν έτοιμη να βάλει τα κλάματα. «Είστε πάντα τόσο ευέξαπτη, κυρία Μπάσινγκστοουκ;» Ήταν ευκολότερο να αντιμετωπίσει την οργή παρά την απελπισία του, και από την πείρα του ο Τάρις είχε καταλήξει πως λίγη ενόχληση έδινε δύναμη στις γυναίκες. Ωστόσο, αυτή η γυναίκα ήταν διαφορετική και η σιωπή της συνοδευόταν από ρουθουνίσματα, τα οποία μάλλον έκρυβε πίσω από το χοντρό βελούδο της κάπας της. Ήταν λογικό να έχει φτάσει στα όριά της, ποιος θα της έριχνε άδικο; Δεν είχε μείνει στην άμαξα μαζί με τους άλλους περιμένοντας να τη σώσουν, ούτε είχε γκρινιάξει για το κρύο ή για το ατύχημα. Δεν είχε βαρυγκωμήσει για τον νεκρό επιβάτη, ούτε είχε διαμαρτυρηθεί όταν της ζητήθηκε να κάνει χώρο στον τραυματισμένο οδηγό. Ήταν μια κυρία που είχε σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, αντιμετωπίζοντας κάθε δυσκολία με το ψυχικό σθένος μιας γυναίκας ικανής να τα βγάζει πέρα. Μέχρι τώρα τουλάχιστον. Μέχρι τη στιγμή που εμφανίστηκε μπροστά τους μια ζεστή αχυραποθήκη με την προοπτική της σωτηρίας τους. Είχε ξαναδεί τέτοια φαινόμενα στα χρόνια του πολέμου στην Ευρώπη, όταν οι στρατιώτες κατέρρεαν μετά τη μάχη επειδή εκείνοι είχαν επιζήσει ενώ τόσοι άλλοι γύρω τους είχαν σκοτωθεί. Αυτό βίωνε τώρα και η Μπίατρις-Μοντ Μπάσινγκστοουκ. Ευχήθηκε να μπορούσε να δει το πρόσωπό της για να καταλάβει σε ποια κατάσταση βρισκόταν, μα τα

15 πνιχτά ρου-θουνίσματά της δεν του έδιναν πολλά στοιχεία. Αναρωτήθηκε πόσο θα έπρεπε να προχωρήσουν ακόμα, καθώς το χιόνι βάθαινε σε κάθε βήμα του, αν και μια δίνη του αέρα στο πρόσωπό του του έδωσε να καταλάβει πως θα πρέπει να πλησίαζαν σε κάποιο κτίσμα, που έκοβε την πορεία του ανέμου αλλάζοντάς του κατεύθυνση. Η έλλειψη της όρασης τον βοηθούσε να αντιλαμβάνεται καλύτερα τα πράγματα γύρω του. Το ίδιο συνέβη και τώρα. Ακουμπώντας το χέρι του πάνω σε στέρεο ξύλο ευχαρίστησε το Θεό για τη σωτηρία τους και άπλωσε να πάρει το χαλινάρι του αλόγου του και του δικού της. «Θα σας βοηθήσω να κατεβείτε». «Σ... σας ευχαρισ... στώ». Το χέρι της άγγιξε τον ώμο του, όταν σήκωσε τα μπράτσα του και τύλιξε τις παλάμες του γύρω από την ανησυχητικά αδύνατη μέση της. Όταν την κατέβασε από το άλογο, εκείνη συνέχισε να κρατιέται από πάνω του, έχοντας τα δάχτυλά της γαντζωμένα στο ύφασμα της κάπας του. «Δ... δε νιώθω... τα πό... πόδια μου», του εξήγησε όταν ο Τράβις κούνησε ερωτηματικά το κεφάλι του. «Τότε θα σας μεταφέρω εγώ». Τη σήκωσε όρθια πάνω του και περπάτησε μερικά βήματα γύρω από το κτίσμα, ώσπου βρήκε ένα άνοιγμα στη νότια πλευρά. Τα άλογα τους ακολούθησαν μέσα. Στην αποθήκη επικρατούσε η έντονη μυρωδιά άχυρου και αποθηκευμένων ζωοτροφών, όμως μύριζε και κάτι άλλο. Ίσως είναι κοτόπουλα, σκέφτηκε, και αφουγκράστηκε για το γνώριμο ήχο του ξυσίματος. Ίσως να έβρισκαν αβγά ή σπόρους εκεί μέσα. Του άρεσε που ένιωθε τη ζεστή ανάσα της Μπίατρις-Μοντ στο λαιμό του, σαν ένα χάδι που τον ξάφνιαζε ευχάριστα. Πόσων χρονών να ήταν άραγε; Όταν το χέρι της ακούμπησε πάνω στη λεία επιφάνεια του δέρματός του, ο Τράβις ένιωσε μια βέρα στο τρίτο δάχτυλό της. Αμέσως τον κυρίεψε ανησυχία. Μήπως ο άντρας της την περίμενε κάπου τρελαμένος από αγωνία; «Β... βλέπω μ... μερικές κ... κουβέρτες στην απ... έναντι γωνία, ν... νομίζω. Ίσως μπορούμ... με να ζ... ζεσταθούμε». Ποια γωνία; Στο σύθαμπο της όρασής του, ο Τάρις δεν έβλεπε τίποτε άλλο εκτός από τους τοίχους γύρω τους. Μια άλλη σκέψη του έδωσε κουράγιο. Ίσως, αν την άφηνε κάτω, να τον οδηγούσε εκείνη. Όταν τα πόδια της πάτησαν στο χωμάτινο δάπεδο η Μπία-τρις μόρφασε, καθώς το μούδιασμα αντικαταστάθηκε από χιλιάδες βελόνες που τρυπούσαν οδυνηρά τα πέλματά της. Ποτέ στη ζωή της δεν είχε νιώσει τέτοιο κρύο, να την περονιάζει ως τα κόκαλα και να της φέρνει πόνο και υπνηλία. Σχεδόν σύρθηκε μέχρι τη γωνία κι έβγαλε τις μπότες της, κι ύστερα τυλίχτηκε στη ζεστασιά μιας τραχιάς, γκρίζας κουβέρτας αλόγου. Όμως τα ρούχα της ήταν υγρά και κοκαλωμένα, και το κρύο αντί να υποχωρήσει έγινε εντονότερο. Ο Τάρις Γουέλιγχαμ βρισκόταν δίπλα της και έβγαζε την κάπα και το υγρό πουκάμισό του.

16 Πήρε το βλέμμα της μακριά, σαστισμένη από το θέαμα των γυμνασμένων μυών του που μαρτυρούσαν πως θα πρέπει να είχε περάσει μεγάλο μέρος της ζωής του στην ύπαιθρο. «Βγάλτε και την κάπα σας», της είπε και χώθηκε κάτω από την κουβέρτα κι έριξε από πάνω τη δική του κάπα. «Τ... τι κ... κάνετε;» Ο πανικός έδωσε μια τσιριχτή νότα στο ερώτημά της. «Μπορεί να πεθάνει κανείς μέσα σε λίγα λεπτά από το κρύο. Σώμα με σώμα μπορούμε να ζεστάνουμε ο ένας τον άλλο». «Σ... σώμα με σώμα;» Της φαινόταν απίστευτη η πρότασή του! «Πιάστε εδώ», της αντιγύρισε και ακούμπησε το χέρι της πάνω στο λαιμό της. Το δέρμα της εξέπεμπε μια υγρή παγωνιά και ο παλμός της καρδιάς της ήταν ρηχός και γρήγορος. «Και τώρα πιάστε εδώ». Τα δάχτυλά της βρέθηκαν πάνω στο στήθος του και το τρίχωμά του της γαργάλησε την παλάμη. Αυτό όμως που την επηρέασε περισσότερο ήταν η θέρμη του, μια δυνατή έξαψη που φαινόταν να αναδίδεται από κάθε εκατοστό του κορμιού του. Της ήταν αδύνατον να τραβήξει το χέρι της μακριά, να θυμηθεί τους τρόπους και την ευπρέπειά της. Το μόνο που ήθελε ήταν να πλησιάσει ακόμα πιο κοντά του και όταν εκείνος τη βοήθησε να βγάλει την κάπα από τους ώμους της, η Μπίατρις δεν έκανε τίποτα για να τον εμποδίσει. «Πόσων χρονών είστε;» τη ρώτησε μέσα στην ησυχία. «Εί... κοσι οχτώ». «Και ο σύζυγός σας;» «Έχειπε... θάνει». «Τότε δε χρειάζεται να ανησυχώ μήπως εμφανιστεί μπροστά μου κάποιος εκδικητικός θαυμαστής και με προκαλέσει σε μονομαχία». «Όχι, κύριε. Μόνο τη ζε... στασιά σας θ... θέλω». «Ωραία». Η απάντησή του ήταν μετρημένη και κοφτή, αποδεικνύοντας πως η έγνοια της για οτιδήποτε άλλο ήταν γελοία. Φυσικά και ο άνθρωπος δεν ήθελε τίποτε άλλο απ αυτήν! Έσκυψε το κεφάλι της για να μην τον αφήσει να δει το κοκκίνισμά της. Τα αδύνατα μπράτσα της δίπλα στην υγιή κορμοστασιά του φάνταζαν άσχημα και το φόρεμα με τα μακριά μανίκια ήταν τόσο μούσκεμα όσο και το πουκάμισό του.

17 «Βγάλτε και αυτό». «Δε... δεν το βγάζω». Αντί γι άλλη απάντηση, εκείνος την έβαλε απλώς να ανακαθίσει, ξεκούμπωσε το φόρεμά της και το έβγαλε από πάνω της. Μέσα στο σκοτάδι, η έντονη κόκκινη ουλή της δε φαινόταν. Και πάλι, όμως, όταν τα δάχτυλά του άγγιξαν το δέρμα της εκεί, δίστασαν για λίγο, σαν να τη ρωτούσε πώς είχε γίνει αυτό το σημάδι. «Έ... πεσα πάνω σ ένα φ... φράχτη». «Και δεν περιποιήθηκε κανείς το τραύμα σας;» «Ο γιατρός έκανε ό, τι μπορούσε...» Τα έχασε όταν άκουσε το ξαφνικό γέλιο του. Ο ήχος δεν είχε τίποτα το χιουμοριστικό. Μόνο σκληρότητα. Και επίκριση. Τα εσώρουχα και το μεσοφόρι της ήταν ελάχιστα νωπά και η Μπίατρις χάρηκε που εκείνος δεν επέμεινε να βγουν και αυτά. Πρόσεξε όμως ότι, αφού έβγαλε τις μπότες του, δεν έκανε το ίδιο με το παντελόνι του και το υγρό ύφασμα γρα-τζούνισε τις γυμνές γάμπες της καθώς οι δυο τους ξάπλωναν. Μαζί. Αγκαλιασμένοι. Με την πλάτη του στο πρόσωπό της. Δεν άντεξε να μην αναζητήσει τη ζεστασιά του με τα χέρια της. «Θα είναι ε... ντάξει τα ά... λογά;» «Θα φροντίσουν να ζεσταθούν μεταξύ τους αν έχουν λίγο μυαλό». «Το έ... χετε ξανακάνει αυτό; Ν... να παγιδευτείτε στο χ... χιόνι, εννοώ». Τα έχασε και η ίδια με την αδεξιότητά της. Φυσικά και είχε ξαναπλαγιάσει με γυναίκα ο άνθρωπος -με πολλές γυναίκες μάλιστα, τέτοιο ωραίο πρόσωπο που είχε και τόσο θάρρος που διέθετε! Εκείνος δε φάνηκε να δίνει σημασία στο σάστισμά της. «Πολέμησα στην Ευρώπη, στη Δεύτερη Εκστρατεία στην Ιβηρική Χερσόνησο, κι εκεί συχνά το κρύο ήταν πιο τσουχτερό απ ό,τι στην Αγγλία. Οι άντρες όμως δεν ήταν απαλοί σαν εσάς όταν ξαπλώναμε δίπλα δίπλα τις νύχτες». Η φωνή του μαρτυρούσε την υπόνοια ενός χαμόγελου. Ένα προσωπικό κομπλιμέντο, λοιπόν! Σε μια προσπάθεια να ξεπεράσει την αμηχανία της, η Μπίατρις συγκεντρώθηκε σε άλλα πράγματα: στον ήχο των αλόγων που στριμώχνο-νταν το ένα δίπλα στο άλλο, στο χιόνι που έπεφτε έξω, στον άνεμο που σφύριζε μέσα από τα δοκάρια της οροφής. Σκεφτόταν οτιδήποτε μπορούσε να αποσπάσει το μυαλό της από την ολοένα μεγαλύτερη επίγνωση ότι δεν την ανακούφιζε μονάχα η ζεστασιά του κορμιού του Τάρις Γουέλιγχαμ. Ήταν ξαπλωμένη μ έναν άντρα μια χιονισμένη νύχτα, ασφαλής μετά από μια επικίνδυνη περιπέτεια, έναν άντρα ούτε αποκρουστικό ούτε μοχθηρό. Με κορμί αντρικό, γούστα αντρικά, μυρωδιά ευχάριστη και μυς δυναμωμένους.

18 Έναν άντρα εντελώς διαφορετικό από τον Φράνκγουελ. Τα χρόνια της ερωτικής μοναξιάς της αντιπαρατέθηκαν αίφνης με την ευκαιρία που παρουσιαζόταν. Η χήρα Μπά-σινγκστοουκ βρισκόταν με έναν όμορφο άντρα, μια νύχτα για την οποία δε θα λογοδοτούσε ποτέ και σε κανέναν. Μια υποψία χαμόγελου πρόλαβε να τρεμοπαίζει φευγαλέα γύρω από τα χείλη της πριν η φρόνηση το συγκρατήσει. Δεν μπορούσε να επωφεληθεί από την περίσταση, φυσικά. Ήταν μία κυρία, μία χήρα. Άλλωστε, ένιωθε πως το σώμα του είχε παραδοθεί στον ύπνο, το καταλάβαινε από τον ήρεμο ρυθμό της ανάσας του. Γι αυτόν η Μπίατρις δεν ήταν παρά ένα ζεστό σώμα που τον βοηθούσε να επιβιώσει. Όταν η άκρη του δαχτύλου της πλησίασε την ωμοπλάτη του και ακολούθησε στον αέρα τη γραμμή του μυ, ευχήθηκε μέσα της να ήταν πιο θαρραλέα και να τον άγγιζε πραγματικά. Τι ασυλλόγιστο που θα ήταν όμως, την προειδοποίησε μια άλλη φωνή μέσα της, θυμίζοντάς της πως, με τη δική της ασχήμια, μόνο απόρριψη μπορούσε να εισπράξει. Μια απόρριψη που θα έφερνε και τους δύο σε δύσκολη θέση. Ο Τράβις ξύπνησε αλαφιασμένος. Πού διάβολο βρίσκομαι; αναρωτήθηκε. Ένα πόδι ακουμπούσε πάνω στο στομάχι του. Πόδι καλλίγραμμο, απ όσο μπορούσε να καταλάβει, και σχεδόν εντελώς γυμνό. Το βογκητό του ξάφνιασε και τον ίδιο, καθώς το σώμα του αντέδρασε σαν να είχε τη δική του θέληση. Η κυρία Μπίατρις-Μοντ Μπάσινγκστοουκ διέθετε έναν ενστικτώδη αισθησιασμό. Δεν το είχε διαισθανθεί νωρίτερα μέσα στην κούραση και την ανησυχία του, όμως εδώ, τώρα, με το πρώτο ξύπνημα του κορμιού του, ο Τάρις συγκλονίστηκε από τη διαπίστωση. Το ένιωθε στη μυρωδιά της και στην πνοή εμπιστοσύνης πάνω στο στήθος του. Πότιζε τα πυκνά, σγουρά μαλλιά που έπεφταν λυτά σαν κουρτίνα επάνω του. Το περίγραμμα του στήθους της ήταν κι αυτό εκπληκτικό. Τίποτα δε θύμιζε τη λεπτότητα της μέσης και των μπράτσων της στην πληθώρα εκείνης της απαλής γυναικείας σάρκας που κολλούσε επάνω του, στις θηλές που μέσα από το λεπτό ύφασμα άγγιζαν τις δικές του. Το κορμί του ερεθίστηκε ξανά, πλημμυρίζοντάς τον με θέρμη και προσμονή. Θεέ μου, μουρμούρισε, καθώς εκείνη αναδεύτηκε μέσα στον ύπνο της, αυτή τη φορά σκαρφαλώνοντας σχεδόν επάνω του μέσα σε μια ασυνείδητη αναζήτηση ζεστασιάς. Η σκληρή σάρκα του άγγιξε τους μηρούς της και ο Τάρις δεν την εμπόδισε -μια αίσθηση πυροδοτούμενη από την απαγορευτική κατάσταση. Δεν είχε αντιμετωπίσει ποτέ άλλοτε τέτοιο δίλημμα. Μια άγνωστη που τον σαγήνευε ακόμα και κοιμισμένη και που η μυρωδιά της γαργαλούσε τα ρουθούνια του. Άρωμα λουλου-διών και γυναίκας. Και εμπιστοσύνη. Κάτι που αποτελούσε ένα ισχυρό αφροδισιακό για έναν άντρα που είχε ξεχάσει αυτό το αίσθημα, αυτή την υπόσχεση του ερωτικού πλησιάσματος! Άνοιξε τα μάτια του όσο πιο διάπλατα μπορούσε, προσπαθώντας να διακρίνει έστω και μια αδιόρατη αχτίδα φωτός. Μα το σκοτάδι ήταν απόλυτο, το χιόνι και ο άνεμος είχαν σβήσει και την παραμικρή λάμψη του φεγγαριού, αν και απ όσο μπορούσε να υπολογίσει δε θα πρέπει να ήταν περισσότερο από δύο μετά τα μεσάνυχτα.

19 Μεσάνυχτα, η ώρα των φαντασμάτων. Η ώρα που ο Τάρις τριγύριζε στο σπίτι του μακριά από τα βλέμματα των άλλων, όταν το σκοτάδι υπερκέραζε την αναπηρία του και όλα τα φώτα ήταν σβηστά. Εδώ, όμως, δεν ήθελε να κουνηθεί. Εδώ, ήθελε να μείνει ξαπλωμένος, να νιώθει. Την κλίση του στήθους της, το ανα-ρίγημα των χεριών της λες και τάραζε τον ύπνο της κάποιο όνειρο, την αίσθηση των μαλλιών της γύρω από τα δάχτυλά του, το γάντζωμά της επάνω του. Σαν να ήταν δική του! Αυτή η λεπτή, λογική κοπέλα, αυτή η χήρα των είκοσι οχτώ χρονών. Άραγε είχε χηρέψει πρόσφατα; Μήπως γι αυτό φορούσε ακόμα τη βέρα της, σαν ενθύμιο της ευτυχισμένης ζωής που δε θα απολάμβανε ξανά; Και άραγε είχε παιδιά; Μήπως διαφέντευε ένα σπίτι γεμάτο απογόνους και υπηρέτες με τη λογική και την ευαισθησία της; Ήταν μια γυναίκα που ζούσε στο κέντρο του κόσμου της χωρίς να έχει κανέναν ανάγκη; Το σίγουρο ήταν πως δεν είχε ανάγκη από έναν άντρα με εκφυλισμένη όραση που όδευε ραγδαία προς την ολική τύφλωση! Η διέγερσή του κλονίστηκε για μια στιγμή, γρήγορα όμως επανήλθε όταν τα δάχτυλά της πλέχτηκαν στα δικά του, δέ-νοντάς τον επάνω της. Σαν πλοίο που βολοδέρνει σε καταιγίδα, πρόθυμο να αράξει σε οποιοδήποτε λιμάνι. Δεν τον ένοιαζε. Ο πόθος και η ανάγκη του είχαν πάρει διαστάσεις πρωτόγνωρες. Χρειαζόταν να την κάνει δική του, να νιώσει την απαλότητα της σάρκας της και να χαθεί βαθιά στη ζεστασιά της. Λικνίστηκε ελαφρά, καταπνίγοντας τις ενοχές του κάτω από την επιθυμία του. Κι ύστερα λικνίστηκε ξανά. Κεφάλαιο 3 Η Μπίατρις ένιωσε ένα κύμα έξαψης να την πλημμυρίζει, την υπόσχεση μιας πρωτόγνωρης εμπειρίας. Πήρε μια βαθιά ανάσα και ψιθύρισε ένα όνομα. «Τάρις». Το δικό του όνομα. Η πνιχτή βλαστήμια του την ξύπνησε εντελώς και η Μπί-ατρις αντίκρισε το σκοτεινό πρόσωπό του, που φωτιζόταν μόνο από τη λευκή γραμμή των δοντιών του. «Μπίατρις-Μοντ; Σας φωνάζουν και κάπως αλλιώς; Είναι πολύ μεγάλο όνομα, και σκέφτηκα...» «Μπία». Τον διέκοψε εκείνη με έναν ψίθυρο. «Η μητέρα μου πάντα με έλεγε Μπία». «Μπία», επανέλαβε εκείνος, προφέροντάς το με μια ανάσα που χάιδεψε το πρόσωπό της. Ήταν κοντά, πάρα πολύ κοντά της. Όταν προσπάθησε να τραβηχτεί μακριά του, το χέρι του την κράτησε από τη μέση της. «Μπία, η όμορφη;»

20 Τα δάχτυλά του χάιδεψαν το μάγουλό της, δάχτυλα ζεστά και αληθινά. «Μπία, η μαγευτική;» Περίμενε να τον ακούσει να γελάει, αλλά τίποτα τέτοιο δε συνέβη. «Δε θα το έλεγα, κύριε, κάθε άλλο», του απάντησε. Ένιωσε το βαρύ σφυροκόπημα της καρδιάς της κι αναρωτήθηκε μήπως την κοροΐδευε. Μήπως ήταν από εκείνους που έλεγαν ψέματα για να πάρουν αυτό που ήθελαν, που πίστευαν πως τέτοιες ανοησίες περίμεναν ν ακούσουν οι απελπισμένες, άσχημες γυναίκες; Η Μπίατρις προσπάθησε να γυρίσει από την άλλη μεριά και να απομακρυνθεί κάπως από κοντά του, έτσι ώστε να διατηρήσει τα λογικά της. «Τι είναι; Τι συμβαίνει;» Η αβεβαιότητα της φωνής του ήταν το μόνο πράγμα που την κράτησε στη θέση της. Αν είχε ακούσει συγκατάβαση ή υποκρισία, θα είχε σηκωθεί όρθια, αρνούμενη να ακούσει περισσότερα, ακόμα κι αν ήξερε πως ποτέ στη ζωή της δε θα της προσφερόταν παρόμοιος πειρασμός. Ποτέ ξανά. «Προτιμώ την ειλικρίνεια, κύριε». «Κύριε;» Επανέλαβε εκείνος μ ένα γέλιο. «Σίγουρα το κύριε είναι πολύ επίσημο για τις συνθήκες στις οποίες βρισκόμαστε, δε νομίζετε;» Δεν πήρε πίσω τα κομπλιμέντα του και ένα νέο γέλιο που ξεπήδησε από τα χείλη του την άφησε σαστισμένη. «Είστε μία ανέραστη χήρα, κυρία Μπίατρις-Μοντ Μπάσινγκστοουκ;» Έκανε να γνέψει καταφατικά, μα άλλαξε γνώμη, μη ξέροντας πού ήθελε να καταλήξει εκείνος. «Τότε υποθέτω πως πρέπει να σας κάνω άλλη μία ερώτηση. Θα απορρίπτατε την ευκαιρία να μοιραστείτε κάτι παραπάνω από λίγη ζεστασιά μαζί μου, εδώ, στη μέση μιας χιονοθύελλας;» Η φωνή του ήταν απαλή σαν μετάξι, ο τόνος του ανεξιχνίαστος. Έσμιξε τα φρύδια της. «Δεν καταλαβαίνω». Ο Τάρις έσπρωξε το σώμα του μπροστά και η επαφή με τον σκληρό ανδρισμό του ξεκαθάρισε τα πάντα στο μυαλό της. Ένα ερωτικό παιχνίδι. Ένα παράνομο σμίξιμο. Μια κλεμμένη και απαγορευμένη βραδιά. Για δώδεκα ολόκληρα χρόνια, η Μπίατρις αναρωτιόταν πώς θα ήταν να πλαγιάσει με έναν άντρα που δε θα ήταν άπληστος ή εγωιστής. Έναν άντρα που θα σκεφτόταν και τις δικές της ανάγκες εκτός απ τις δικές του.

21 Το ερωτικό σμίξιμο της είχε προκαλέσει μόνο πόνο. Κι όταν προσπάθησε να νιώσει και η ίδια ευχαρίστηση, εκείνος τη χτύπησε. Ο Φράνκγουελ Μπάσινγκστοουκ με τα βαριά, εκδικητικά χέρια. Πώς να ήταν το άγγιγμα του Τάρις Γουέλιγχαμ, όταν τα λεπτά δάχτυλά του άγγιζαν σημεία του γυναικείου κορμιού που μόνο στα όνειρά της είχε φανταστεί; Τολμούσε άραγε να δεχτεί αυτό που η μοίρα τής χάριζε για ένα μόνο βράδυ; Χωρίς δεσμεύσεις, χωρίς άδειες και ανεκπλήρωτες υποσχέσεις, χωρίς προσδοκίες και αγωνία για τις εβδομάδες και τους μήνες που θα ακολουθούσαν. Δεν υπήρχαν παρά μόνο αυτές οι ώρες και το σκοτάδι που θα έκρυβε όσα εκείνη δεν ήθελε να του δείξει. Κι ύστερα τέλος. Είκοσι οχτώ χρονών κι επιτέλους ελεύθερη. Η μεθυστική υπόσχεση αυτής της προοπτικής ήταν συγκλονιστική όσο και απροσδόκητη. «Εννοείτε μόνο για μία νύχτα;» Είχε ανάγκη να καταλάβει τις παραμέτρους μιας τέτοιας πρότασης, γιατί, αν εκείνος της έλεγε πως ήθελε κάτι περισσότερο, η Μπίατρις θα ήξερε πως ήταν ψέμα. «Ναι». Ελευθερία. Ατιμωρησία. Αυτοδιάθεση και κυρίαρχος του -εαυτού της. Αέξεις αντίθετες από όλα όσα είχε ζήσει τα τελευταία δώδεκα χρόνια και λέξεις που είχε ορκιστεί πως θα διαμόρφωναν τη ζωή της στο εξής. Το πρόσωπο του συζύγου της πρόβαλε μπρος στα μάτια της, το έντονο συνοφρύωμα και ο υποκριτικός χαρακτήρας του, που η Μπίατρις μισούσε πάνω απ όλα. Στα δεκαέξι της δεν ήταν σε θέση να αναγνωρίσει τα λάθη και τα ελαττώματα του ανθρώπου ο οποίος θα γινόταν άντρας της, όμως στα είκοσι οχτώ της σίγουρα μπορούσε. Ήταν ένας τραμπούκος, ένας καταπιεστικός αυταρχικός τύραννος που με την εμμονή του στα ζητήματα χριστιανικής ηθικής δεν της άφηνε το περιθώριο να αντικρούσει κανένα από τα ελαττώματά του. Κούνησε ζωηρά το κεφάλι της πέρα δώθε. Όλα αυτά είχαν τελειώσει. Τώρα θα έκανε ό,τι της άρεσε, αρκεί να μην έβλαπτε κανέναν. «Είστε παντρεμένος;» Το ξεστόμισε αυθόρμητα. Αν της έλεγε πως ήταν, δε θα τον άγγιζε. «Όχι». Δεν υπήρχαν εμπόδια, λοιπόν. Άπλωσε την παλάμη της πάνω στο στήθος του και ο αντίχειράς της βρήκε τη θηλή του. Προσεκτικά, έσκυψε και ύγρανε αυτή τη θηλή με τη γλώσσα της, ώσπου την ένιωσε να σκληραίνει. Όταν εκείνος τεντώθηκε και βόγκησε, η Μπίατρις ένιωσε

22 να αποκτά τον έλεγχο και την εξουσία επάνω του. Εξουσία θηλυκή, κάτι που δεν είχε ξανανιώσει ποτέ της. Δεν αισθανόταν ένοχη, όπως της έλεγε ο Φράνκγουελ πως έπρεπε να αισθάνεται, ούτε βρόμικη ή μαγαρισμένη. Όχι, ένιωθε μόνο δέος και μια συναρπαστική, σπάνια αίσθηση πλήρωσης. Εδώ. Μαζί με τον Τάρις Γουέλιγχαμ. Σ αυτή την κρύα και χιονισμένη νύχτα. «Σ ευχαριστώ». Οι λέξεις βγήκαν από το στόμα της ασυναίσθητα. Σαν ένα ξέσπασμα χαράς που αναιρούσε όλα όσα είχε πιστέψει για τον εαυτό της, ή όλα όσα πίστευε ένας σύζυγος ποτισμένος από θρησκευτικό φανατισμό. Μ ένα μόνο άγγιγμα, η ηθική αιχμαλωσία της από τον Φράνκγουελ είχε σταματήσει, για να δώσει τη θέση της στην κατανόηση και την ανακούφιση. Χαμογέλασε καθώς τα δάχτυλα του Τάρις άρχισαν να λύνουν τα κορδόνια στο μπούστο της και το λεπτό ύφασμα γλίστρησε από πάνω της. «Σ ευχαριστώ;» Η αυτοσυγκράτηση του Τάρις διαλύθηκε, καθώς η δυνατή ερωτική επιθυμία που παλλόταν ανάμεσά τους απαιτούσε να εκφραστεί ελεύθερα, χωρίς αναστολές. Χάιδεψε με τα δάχτυλά του την καμπύλη του μπράτσου της κι ύστερα έπιασε τα κορδόνια του δαντελένιου μεσοφοριού της και τα έλυσε, νιώθοντας το πρόσωπό της να ανασηκώνεται προς το δικό του. Φαντάστηκε τα μάτια της, την έκπληξη και τη λαγνεία μέσα τους. Φαντάστηκε το στόμα της, τα τρυφερά και σαρκώδη χείλη της. Όταν τα χέρια του αγκάλιασαν τα στήθη της και κράτησε στις παλάμες του την απαλή σάρκα, ο Τάρις αναστέναξε ηδονικά, γιατί αυτή η γυναίκα δεν περίμενε από εκείνον να κάνει όλη τη δουλειά. Ήδη τα δάχτυλά της διέ-τρεχαν τη ζώνη του παντελονιού του, τρύπωναν από μέσα και ψηλαφούσαν τη διογκωμένη αντρική σάρκα, με τόση φροντίδα και τρυφερότητα όσο της έδινε κι εκείνος. Μια ισορροπημένη ανταλλαγή. Ούτε παρθενική συστολή ούτε αδιαντροπιά μιας πληρωμένης πόρνης. Ανάμεσά τους δεν υπήρχε χρηματική δοσοληψία ούτε αναζήτηση μιας δέσμευσης. Μόνο αισθήσεις. «Α, Μπίατρις-Μοντ», ψιθύρισε εκείνος καθώς το χέρι της έσπρωχνε το παντελόνι του προς τα κάτω και τα δάχτυλά της άρχισαν να εξερευνούν άλλα, πιο απόκρυφα μέρη του σώματός του. Δεν ήταν ούτε άπειρη ούτε φοβισμένη. Η απόλυτη ισορροπία! Άγγιγμα με άγγιγμα! Το χάδι της σταμάτησε μόνο όταν το στόμα του έγειρε να γευτεί τη θηλή της, κλέβοντάς της έναν ηδονικό αναστεναγμό. Η υγρασία, η έξαψη του δέρματός της. Το λίκνισμα των γοφών της πάνω στους δικούς του, επιτακτικό, απαιτητικό. Το κεφάλι του ανασηκώθηκε προς το στόμα της και τα δάχτυλά του αναζήτησαν το πιγούνι, τη μύτη

23 της, το σχήμα των ματιών και το μέτωπό της. Τα σγουρά μαλλιά της. Την έβλεπε μόνο μέσα από την αφή του! «Άφησέ με να σε κάνω δική μου, γλυκιά μου. Άφησέ με να σε πάω ακόμα πιο μακριά». Η φωνή δεν ακουγόταν σαν τη δική του. «Ναι», του απάντησε εκείνη. «Πολύ πιο μακριά...» Τα βαριά από τον πόθο στήθη της ταλαντεύτηκαν καθώς την έφερνε επάνω του, τα πόδια της άνοιξαν κάτω από το μεσοφόρι της. Το χέρι του γλίστρησε από μέσα και της έβγαλε τις κάλτσες κι ύστερα το εσώρουχο, ένα λεπτεπίλεπτο, δαντελένιο ύφασμα, ώσπου την άφησε γυμνή. «Τώρα», κραύγασε εκείνη με αδημονία. «Αυτή τη στιγμή». Τα κορμιά τους είχαν ιδρώσει, το κρύο μέσα στον αχυρώνα δεν τους άγγιζε πια. Δεν υπήρχε χρόνος για τη συστολή και το προκαταρκτικό παιχνίδι στο οποίο ήταν συνηθισμένος ο Τάρις. Δεν υπήρχε χρόνος για τίποτε άλλο καθώς την ανασήκωνε και διείσδυε στο κορμί της, ξανά και ξανά, σε ένα ζωογόνο και ενστικτώδες ερωτικό σμίξιμο που είχε μοναδικό προορισμό την εκπλήρωση. Μια εκπλήρωση που δεν άργησε να έρθει! Η Μπίατρις είχε πεθάνει και αναστήθηκε ξανά! Θα έπαιρνε όρκο πως έτσι είχε συμβεί. Θα έπαιρνε όρκο πως αν η ζωή της τελείωνε τώρα, αυτή την ύστατη στιγμή, τότε θα πέθαινε ευτυχισμένη. Μια γυναίκα ολοκληρωμένη. Μια γυναίκα που επιτέλους κατάλαβε για ποιο πράγμα μιλούσαν τα μυθιστορήματα όταν το περιέγραφαν με τόσο εντυπωσιακά επίθετα και υπερθετικά. Αυτό ακριβώς. Αυτή την αίσθηση. Ξοδεμένη και χορτασμένη στον απόηχο των κυμάτων της έκστασης που την είχε παρασύρει. Ώσπου ανάβλυσαν δάκρυα στα μάτια της κι άρχισε να κλαίει. Με λυγμούς. Δυνατά. Να κλαίει από ανακούφιση και δέος. Χωρίς να μπορεί να συγκρατήσει τον εαυτό της. «Σε πλήγωσα; Πονάς;» Μ ένα νεύμα τον καθησύχασε και προσπάθησε να χαμογελάσει. «Όχι. Ήταν υπέροχο. Υπέροχο». Είχε μεθύσει από ευτυχία, από την πρωτόγνωρη εμπειρία που μόλις είχε ζήσει. Ο Τάρις έγειρε πίσω στην τραχιά, γκρίζα κουβέρτα κι έβαλε τα γέλια. «Κλαις... επειδή ήταν υπέροχο;» Κούνησε καταφατικά το κεφάλι της και τα δάκρυά της κόπασαν, καθώς αναζητούσε το μεσοφόρι που βρισκόταν κουβαριασμένο ανάμεσά τους για να φυσήξει τη μύτη της. «Δεν ήξερα...» Όχι, δεν μπορούσε να του μιλήσει για το παρελθόν της, δεν ήθελε τον οίκτο του. «Δεν

«Ο Αϊούλαχλης και ο αετός»

«Ο Αϊούλαχλης και ο αετός» ΠΑΡΑΜΥΘΙ #25 «Ο Αϊούλαχλης και ο αετός» (Φλώρινα - Μακεδονία Καύκασος) Διαγωνισμός παραδοσιακού παραμυθιού ebooks4greeks.gr ΠΑΡΑΜΥΘΙ #25 Ψηφίστε το παραμύθι που σας άρεσε περισσότερο εδώ μέχρι 30/09/2011

Διαβάστε περισσότερα

Από όλα τα παραμύθια που μου έλεγε ο πατέρας μου τα βράδια πριν κοιμηθώ, ένα μου άρεσε πιο πολύ. Ο Σεβάχ ο θαλασσινός. Επτά ταξίδια είχε κάνει ο

Από όλα τα παραμύθια που μου έλεγε ο πατέρας μου τα βράδια πριν κοιμηθώ, ένα μου άρεσε πιο πολύ. Ο Σεβάχ ο θαλασσινός. Επτά ταξίδια είχε κάνει ο 4 Από όλα τα παραμύθια που μου έλεγε ο πατέρας μου τα βράδια πριν κοιμηθώ, ένα μου άρεσε πιο πολύ. Ο Σεβάχ ο θαλασσινός. Επτά ταξίδια είχε κάνει ο Σεβάχ. Για να δει τον κόσμο και να ζήσει περιπέτειες.

Διαβάστε περισσότερα

ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΙ ΤΟ Σ ΑΓΑΠΑΩ

ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΙ ΤΟ Σ ΑΓΑΠΑΩ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΙ ΤΟ Σ ΑΓΑΠΑΩ (Αόρατος) ΑΦΗΓΗΤΗΣ: Κάποτε στη γη γεννήθηκε το Όνειρο. Το όνομά του δεν ήταν έτσι, όμως επειδή συνεχώς ονειρευόταν, όλοι το φώναζαν Όνειρο. Δεν ήταν κάτι το σπουδαίο, ήταν σαν

Διαβάστε περισσότερα

Μια νύχτα. Μπαίνω στ αμάξι με το κορίτσι μου και γέρνει γλυκά στο πλάϊ μου και το φεγγάρι λες και περπατάει ίσως θέλει κάπου να μας πάει

Μια νύχτα. Μπαίνω στ αμάξι με το κορίτσι μου και γέρνει γλυκά στο πλάϊ μου και το φεγγάρι λες και περπατάει ίσως θέλει κάπου να μας πάει Μια νύχτα Μπαίνω στ αμάξι με το κορίτσι μου και γέρνει γλυκά στο πλάϊ μου και το φεγγάρι λες και περπατάει ίσως θέλει κάπου να μας πάει Μια νύχτα σαν κι αυτή μια νύχτα σαν κι αυτή θέλω να σου πω πόσο σ

Διαβάστε περισσότερα

ΕΡΩΤΙΚΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΜΑΘΗΤΏΝ ΚΑΙ ΜΑΘΗΤΡΙΩΝ

ΕΡΩΤΙΚΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΜΑΘΗΤΏΝ ΚΑΙ ΜΑΘΗΤΡΙΩΝ ΕΡΩΤΙΚΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΜΑΘΗΤΏΝ ΚΑΙ ΜΑΘΗΤΡΙΩΝ Στο πλαίσιο του μαθήματος της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας της Γ Γυμνασίου οι μαθητές ήρθαν σε επαφή με ένα δείγμα ερωτικής ποίησης. Συγκεκριμένα διδάχτηκαν το ποίημα

Διαβάστε περισσότερα

Ο εγωιστής γίγαντας. Μεταγραφή : Γλυμίτσα Ευθυμία. Διδασκαλείο Δημοτικής Εκπαίδευσης. «Αλέξανδρος Δελμούζος»

Ο εγωιστής γίγαντας. Μεταγραφή : Γλυμίτσα Ευθυμία. Διδασκαλείο Δημοτικής Εκπαίδευσης. «Αλέξανδρος Δελμούζος» Ο εγωιστής γίγαντας Μεταγραφή : Γλυμίτσα Ευθυμία Διδασκαλείο Δημοτικής Εκπαίδευσης «Αλέξανδρος Δελμούζος» 2010-2011 Κάθε απόγευμα μετά από το σχολείο τα παιδιά πήγαιναν για να παίξουν στον κήπο του γίγαντα.

Διαβάστε περισσότερα

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΜΕΤΑΞΑ. Μαύρα, σαν τον έβενο, μαλλιά

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΜΕΤΑΞΑ. Μαύρα, σαν τον έβενο, μαλλιά ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΜΕΤΑΞΑ Μαύρα, σαν τον έβενο, μαλλιά Στη γιαγιά Φωτούλα, που δεν πρόλαβε να το διαβάσει, γιατί έφυγε ξαφνικά για τη γειτονιά των αγγέλων. Και στον παππού Γιώργο, που την υποδέχτηκε εκεί ψηλά,

Διαβάστε περισσότερα

Τα λουλούδια που δεν είχαν όνομα ''ΜΥΘΟΣ''

Τα λουλούδια που δεν είχαν όνομα ''ΜΥΘΟΣ'' 1 2 Τα λουλούδια που δεν είχαν όνομα ''ΜΥΘΟΣ'' 3 Τα λουλούδια χωρίς όνομα, τα έχει ο καθένας από μας, αλλά δεν το ξέρουμε. Δεν μας μαθαίνουν τίποτα και ψάχνουμε μόνοι μας άσκοπα να βρούμε κάτι, για να

Διαβάστε περισσότερα

Τα παιδιά της Πρωτοβουλίας και η Δώρα Νιώπα γράφουν ένα παραμύθι - αντίδωρο

Τα παιδιά της Πρωτοβουλίας και η Δώρα Νιώπα γράφουν ένα παραμύθι - αντίδωρο Τα παιδιά της Πρωτοβουλίας και η Δώρα Νιώπα γράφουν ένα παραμύθι - αντίδωρο Ο Ηλίας ανεβαίνει Ψηλά Ψηλότερα Κάθε Μάρτιο, σε μια Χώρα Κοντινή, γινόταν μια Γιορτή! Η Γιορτή των Χαρταετών. Για πρώτη φορά,

Διαβάστε περισσότερα

2 ο ΒΡΑΒΕΙΟ ΛΥΚΕΙΟΥ ΕΛΕΝΗ ΚΟΤΣΙΡΑ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΟ ΓΕΝΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ ΖΑΝΝΕΙΟΥ ΣΧΟΛΗΣ ΠΕΙΡΑΙΑ Β ΤΑΞΗ ΤΙΤΛΟΣ: «ΕΠΙΔΙΟΡΘΩΣΕΙΣ-ΜΕΤΑΠΟΙΗΣΕΙΣ ΜΑΙΡΗ»

2 ο ΒΡΑΒΕΙΟ ΛΥΚΕΙΟΥ ΕΛΕΝΗ ΚΟΤΣΙΡΑ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΟ ΓΕΝΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ ΖΑΝΝΕΙΟΥ ΣΧΟΛΗΣ ΠΕΙΡΑΙΑ Β ΤΑΞΗ ΤΙΤΛΟΣ: «ΕΠΙΔΙΟΡΘΩΣΕΙΣ-ΜΕΤΑΠΟΙΗΣΕΙΣ ΜΑΙΡΗ» 2 ο ΒΡΑΒΕΙΟ ΛΥΚΕΙΟΥ ΕΛΕΝΗ ΚΟΤΣΙΡΑ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΟ ΓΕΝΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ ΖΑΝΝΕΙΟΥ ΣΧΟΛΗΣ ΠΕΙΡΑΙΑ Β ΤΑΞΗ ΤΙΤΛΟΣ: «ΕΠΙΔΙΟΡΘΩΣΕΙΣ-ΜΕΤΑΠΟΙΗΣΕΙΣ ΜΑΙΡΗ» Δεν είχε καλά χαράξει και η κυρία Μαίρη άνοιξε το μαγαζί. Πέταξε τα

Διαβάστε περισσότερα

ΤΑ ΜΠΑΛΟΝΙΑ ΤΗΣ ΦΙΛΙΑΣ

ΤΑ ΜΠΑΛΟΝΙΑ ΤΗΣ ΦΙΛΙΑΣ ΤΑ ΜΠΑΛΟΝΙΑ ΤΗΣ ΦΙΛΙΑΣ Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε ένα κόκκινο μπαλόνι σε έναν παιδότοπο. Ήταν μόνο του και παρόλο που τα παιδάκια έπαιζαν μαζί του, δεν είχε κανέναν φίλο που να είναι σαν κι αυτό. Όλη

Διαβάστε περισσότερα

μετάφραση: Μαργαρίτα Ζαχαριάδου

μετάφραση: Μαργαρίτα Ζαχαριάδου μετάφραση: Μαργαρίτα Ζαχαριάδου Τέσσερα ΜΠΡΟΜΠΝΤΙΝΓΚΝΑΓΚ Έπειτα από το ταξίδι του στη μικροσκοπική χώρα των Λιλλιπούτειων, ο Γκιούλλιβερ έμεινε στο σπίτι με τη γυναίκα του και τα παιδιά του αλλά πριν περάσουν

Διαβάστε περισσότερα

Η Μόνα, η μικρή χελώνα, μετακόμισε σε ένα καινούριο σπίτι κοντά στη λίμνη του μεγάλου δάσους.

Η Μόνα, η μικρή χελώνα, μετακόμισε σε ένα καινούριο σπίτι κοντά στη λίμνη του μεγάλου δάσους. Η Μόνα, η μικρή χελώνα, μετακόμισε σε ένα καινούριο σπίτι κοντά στη λίμνη του μεγάλου δάσους. Κάθεται στο παράθυρο του δωματίου της και σκέφτεται, στεναχωρημένη τους παλιούς της φίλους και συμμαθητές.

Διαβάστε περισσότερα

ΕΡΩΤΙΚΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΜΑΘΗΤΏΝ ΚΑΙ ΜΑΘΗΤΡΙΩΝ

ΕΡΩΤΙΚΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΜΑΘΗΤΏΝ ΚΑΙ ΜΑΘΗΤΡΙΩΝ ΕΡΩΤΙΚΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΜΑΘΗΤΏΝ ΚΑΙ ΜΑΘΗΤΡΙΩΝ Στο πλαίσιο του μαθήματος της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας της Γ Γυμνασίου οι μαθητές ήρθαν σε επαφή με ένα δείγμα ερωτικής ποίησης. Συγκεκριμένα διδάχτηκαν το ποίημα

Διαβάστε περισσότερα

Πριν από λίγες μέρες πήγα για κούρεμα.

Πριν από λίγες μέρες πήγα για κούρεμα. 1. Πριν από λίγες μέρες πήγα για κούρεμα. Καιρό είχες να ρθεις, Κλουζ, μου είπε ο κύριος Κολχάαζε, ανοιγοκλείνοντας το ψαλίδι του επικίνδυνα κοντά στο αριστερό μου αυτί. Εγώ τα αγαπώ τ αυτιά μου. Γι αυτό

Διαβάστε περισσότερα

ΕΡΓΑΣΙΕΣ. Α ομάδα. Αφού επιλέξεις τρία από τα παραπάνω αποσπάσματα που σε άγγιξαν περισσότερο, να καταγράψεις τις δικές σου σκέψεις.

ΕΡΓΑΣΙΕΣ. Α ομάδα. Αφού επιλέξεις τρία από τα παραπάνω αποσπάσματα που σε άγγιξαν περισσότερο, να καταγράψεις τις δικές σου σκέψεις. Α ομάδα ΕΡΓΑΣΙΕΣ 1. Η συγγραφέας του βιβλίου μοιράζεται μαζί μας πτυχές της ζωής κάποιων παιδιών, άλλοτε ευχάριστες και άλλοτε δυσάρεστες. α) Ποια πιστεύεις ότι είναι τα μηνύματα που θέλει να περάσει μέσα

Διαβάστε περισσότερα

Εντυπώσεις μαθητών σεμιναρίου Σώμα - Συναίσθημα - Νούς

Εντυπώσεις μαθητών σεμιναρίου Σώμα - Συναίσθημα - Νούς Εντυπώσεις μαθητών σεμιναρίου Σώμα - Συναίσθημα - Νούς A...Τα αισθήματα και η ενεργεία που δημιουργήθηκαν μέσα μου ήταν μοναδικά. Μέσα στο γαλάζιο αυτό αυγό, ένιωσα άτρωτος, γεμάτος χαρά και αυτοπεποίθηση.

Διαβάστε περισσότερα

Δύο ιστορίες που ρωτάνε

Δύο ιστορίες που ρωτάνε ...... Δύο ιστορίες που ρωτάνε Διορθώσεις: Νέστορας Χούνος Σελιδοποίηση - Μακέτα εξωφύλλου: Ευθύµης Δηµουλάς 1991 MANOΣ KONTOΛEΩN & EKΔOΣEIΣ «AΓKYPA» Δ.A. ΠAΠAΔHMHTPIOY A.B.E.E. Η παρούσα 18η έκδοση, Φεβρουάριος

Διαβάστε περισσότερα

9 Η 11 Η Η Ο Ο

9 Η 11 Η Η Ο Ο Περιεχόμενα Το βενζινάδικο... 9 Η βαλβίδα... 11 Η απόδραση.... 12 Τα μαγικά κουρελάκια... 13 Τα τραμόπαιδα... 14 Η μέδουσα.... 15 Μπέργκερ............................. 16 Πάρτι γενεθλίων... 18 Όλα τα ατίθασα

Διαβάστε περισσότερα

Στην ζωή πρέπει να ξέρεις θα σε κάνουν να υποφέρεις. Μην λυγίσεις να σταθείς ψηλά! Εκεί που δεν θα μπορούν να σε φτάσουν.

Στην ζωή πρέπει να ξέρεις θα σε κάνουν να υποφέρεις. Μην λυγίσεις να σταθείς ψηλά! Εκεί που δεν θα μπορούν να σε φτάσουν. Αποστόλη Λαμπρινή (brines39@ymail.com) ΔΥΝΑΜΗ ΨΥΧΗΣ Στην ζωή πρέπει να ξέρεις θα σε κάνουν να υποφέρεις Μην λυγίσεις να σταθείς ψηλά! Εκεί που δεν θα μπορούν να σε φτάσουν. Θα σε χτυπάνε, θα σε πονάνε,

Διαβάστε περισσότερα

Ένα παραμύθι φτιαγμένο από τα παιδιά της Δ, Ε και Στ τάξης του Ζ Δημοτικού Σχολείου Πάφου κατά τη διάρκεια της συνάντησής τους με τη συγγραφέα Αμαλία

Ένα παραμύθι φτιαγμένο από τα παιδιά της Δ, Ε και Στ τάξης του Ζ Δημοτικού Σχολείου Πάφου κατά τη διάρκεια της συνάντησής τους με τη συγγραφέα Αμαλία Ένα παραμύθι φτιαγμένο από τα παιδιά της Δ, Ε και Στ τάξης του Ζ Δημοτικού Σχολείου Πάφου κατά τη διάρκεια της συνάντησής τους με τη συγγραφέα Αμαλία Πικρίδου-Λούκα. 2014 Μια φορά κι έναν καιρό υπήρχε

Διαβάστε περισσότερα

Μια μέρα μπήκε η δασκάλα στην τάξη κι είπε ότι θα πήγαιναν ένα μακρινό ταξίδι.

Μια μέρα μπήκε η δασκάλα στην τάξη κι είπε ότι θα πήγαιναν ένα μακρινό ταξίδι. ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟ ΤΑΞΙΔΙ ΜΙΑΣ ΠΑΡΕΑΣ ΠΑΙΔΙΩΝ Μια μέρα μπήκε η δασκάλα στην τάξη κι είπε ότι θα πήγαιναν ένα μακρινό ταξίδι. Αμέσως χάρηκαν πολύ, αλλά κι απογοητεύτηκαν ταυτόχρονα όταν έμαθαν ότι θα ήταν ένα

Διαβάστε περισσότερα

Αγγελική Δαρλάση. Το παλιόπαιδο. Εικονογράφηση Ίρις Σαμαρτζή

Αγγελική Δαρλάση. Το παλιόπαιδο. Εικονογράφηση Ίρις Σαμαρτζή Αγγελική Δαρλάση Το παλιόπαιδο Εικονογράφηση Ίρις Σαμαρτζή σε όλους αυτούς που οραματίστηκαν έναν καλύτερο κόσμο και προσπαθούν για να γίνει, έστω και λίγο, καλύτερος 6 «Φτώχεια δεν είναι μόνο η έλλειψη

Διαβάστε περισσότερα

Σε μια μικρή παραθαλάσσια πόλη

Σε μια μικρή παραθαλάσσια πόλη Σε μια μικρή παραθαλάσσια πόλη υπάρχει ένα σπίτι με άσπρα παράθυρα. Μέσα σε αυτό θα βρούμε ένα χαρούμενο δωμάτιο, γεμάτο γέλια και φωνές, και δυο παιδιά που θέλω να σας γνωρίσω «Τάσι, αυτή η πιτζάμα σού

Διαβάστε περισσότερα

ΘΟΔΩΡΗΣ ΠΑΠΑΘΕΟΔΩΡΟΥ

ΘΟΔΩΡΗΣ ΠΑΠΑΘΕΟΔΩΡΟΥ ΘΟΔΩΡΗΣ ΠΑΠΑΘΕΟΔΩΡΟΥ * Αυτά τα τελευταία μην τα δένουμε και κόμπο όμως. Δυστυχώς... ΥΠΟΘΕΣΗ: ΚΛΕΜΜΕΝΑ ΒΡΑΒΕΙΑ (ΚΑΙ ΚΛΕΜΜΕΝΑ ΦΙΛΙΑ)* Εικόνες: Λέλα Στρούτση ΑΘΗΝΑ Τετάρτη, 7.00 το πρωί Το φως ήταν λιγοστό.

Διαβάστε περισσότερα

Ταξίδι στις ρίζες «Άραγε τι μπορεί να κρύβεται εδώ;»

Ταξίδι στις ρίζες «Άραγε τι μπορεί να κρύβεται εδώ;» Ταξίδι στις ρίζες Είχε φτάσει πια η μεγάλη ώρα για τα 6 αδέρφια Ήταν αποφασισμένα να δώσουν απάντηση στο ερώτημα που τόσα χρόνια τα βασάνιζε! Η επιθυμία τους ήταν να μάθουν την καταγωγή τους και να συλλέξουν

Διαβάστε περισσότερα

Δεν είναι λοιπόν μόνο οι γυναίκες που έχουν αυτήν την ανάγκη, αλλά κι οι άντρες επίσης, όσο σκληροί κι αν το παίζουν.

Δεν είναι λοιπόν μόνο οι γυναίκες που έχουν αυτήν την ανάγκη, αλλά κι οι άντρες επίσης, όσο σκληροί κι αν το παίζουν. Σε όποιο στάδιο της σχέσης κι αν βρίσκεστε, είτε είστε στην αρχή της είτε είστε ήδη δυο χρόνια μαζί, υπάρχουν κάποια πράγματα που δεν αλλάζουν ποτέ, όπως η ανάγκη να νιώθει κάποιος ελκυστικός, απαραίτητος

Διαβάστε περισσότερα

«Ο Σάββας η κλώσσα και ο αετός»

«Ο Σάββας η κλώσσα και ο αετός» ΠΑΡΑΜΥΘΙ #26 «Ο Σάββας η κλώσσα και ο αετός» (Πόντος) Διαγωνισμός παραδοσιακού παραμυθιού ebooks4greeks.gr ΠΑΡΑΜΥΘΙ #26 Ψηφίστε το παραμύθι που σας άρεσε περισσότερο εδώ μέχρι 30/09/2011 Δείτε όλα τα παραμύθια

Διαβάστε περισσότερα

γραπτα, έγιναν μια ύπαρξη ζωντανή γεμάτη κίνηση και αρμονία.

γραπτα, έγιναν μια ύπαρξη ζωντανή γεμάτη κίνηση και αρμονία. Ένας κόσμος ενεργειών και δυνάμεων ξετυλίχτηκε μπροστά μου και με διαπέρασε ολόκληρη. Ένας κόσμος άγνωστος, ασύλληπτος, μαγευτικός. Κι εγώ τον αγκάλιασα, αφημένη μέσα στην απέραντη αγκαλιά του... Κι αναρωτιόμουν

Διαβάστε περισσότερα

«Πώς να ξέρει κανείς πού στέκει; Με αγγίζεις στο παρελθόν, σε νιώθω στο παρόν» Μυρσίνη-Νεφέλη Κ. Παπαδάκου «Νερό. Εγώ»

«Πώς να ξέρει κανείς πού στέκει; Με αγγίζεις στο παρελθόν, σε νιώθω στο παρόν» Μυρσίνη-Νεφέλη Κ. Παπαδάκου «Νερό. Εγώ» «Πώς να ξέρει κανείς πού στέκει; Με αγγίζεις στο παρελθόν, σε νιώθω στο παρόν» Μυρσίνη-Νεφέλη Κ. Παπαδάκου «Νερό. Εγώ» ΚΕΦΆΛΑΙΟ 1 ΘΑ ΣΟΥ ΠΩ τι πιστεύω για την εξαφάνιση, αλλά δώσε μου λίγο χρόνο. Όχι,

Διαβάστε περισσότερα

Αποστολή. Κρυμμένος Θησαυρός. Λίνα Σωτηροπούλου. Εικόνες: Ράνια Βαρβάκη

Αποστολή. Κρυμμένος Θησαυρός. Λίνα Σωτηροπούλου. Εικόνες: Ράνια Βαρβάκη διαβάζω ιστορίες Αποστολή Κρυμμένος Θησαυρός Λίνα Σωτηροπούλου Εικόνες: Ράνια Βαρβάκη 11 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2 Το δώρο της γιαγιάς Μόλις χτύπησε το ξυπνητήρι, με έπιασε πανικός. Δεν μπορούσα να καταλάβω για ποιον

Διαβάστε περισσότερα

Και ο μπαμπάς έκανε μία γκριμάτσα κι εγώ έβαλα τα γέλια. Πήγα να πλύνω το στόμα μου, έπλυνα το δόντι μου, το έβαλα στην τσέπη μου και κατέβηκα να φάω.

Και ο μπαμπάς έκανε μία γκριμάτσα κι εγώ έβαλα τα γέλια. Πήγα να πλύνω το στόμα μου, έπλυνα το δόντι μου, το έβαλα στην τσέπη μου και κατέβηκα να φάω. 1 Εδώ και λίγες μέρες, ένα από τα πάνω δόντια μου κουνιόταν και εγώ το πείραζα με τη γλώσσα μου και μερικές φορές με πονούσε λίγο, αλλά συνέχιζα να το πειράζω. Κι έπειτα, χτες το μεσημέρι, την ώρα που

Διαβάστε περισσότερα

ALBUM ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ 2010 ΦΥΣΑΕΙ

ALBUM ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ 2010 ΦΥΣΑΕΙ ALBUM ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ 2010 ΦΥΣΑΕΙ Μη µου µιλάς γι' αυτά που ξεχνάω Μη µε ρωτάς για καλά κρυµµένα µυστικά Και µε κοιτάς... και σε κοιτώ... Κι είναι η στιγµή που δεν µπορεί να βγεί απ' το µυαλό Φυσάει... Κι είναι

Διαβάστε περισσότερα

Κεφάλαιο 6 : Η μάχη της Ουάσιγκτον (Μέρος ΙΙI) Η μυστηριώδης γυναίκα! Το κόκκινο του θανάτου;

Κεφάλαιο 6 : Η μάχη της Ουάσιγκτον (Μέρος ΙΙI) Η μυστηριώδης γυναίκα! Το κόκκινο του θανάτου; Κεφάλαιο 6 : Η μάχη της Ουάσιγκτον (Μέρος ΙΙI) Η μυστηριώδης γυναίκα! Το κόκκινο του θανάτου; Λίγα λεπτά αργότερα βρεθήκαμε σε μια παλιά αποθήκη. Η νύχτα φαινόταν ατελείωτη. Κανείς δεν κυκλοφορούσε. Τα

Διαβάστε περισσότερα

Τράντα Βασιλική Β εξάμηνο Ειδικής Αγωγής

Τράντα Βασιλική Β εξάμηνο Ειδικής Αγωγής Τράντα Βασιλική Β εξάμηνο Ειδικής Αγωγής Ο Μικρός Πρίγκιπας έφτασε στη γη. Εκεί είδε μπροστά του την αλεπού. - Καλημέρα, - Καλημέρα, απάντησε ο μικρός πρίγκιπας, ενώ έψαχνε να βρει από πού ακουγόταν η

Διαβάστε περισσότερα

Αυτό το βιβλίo είναι μέρος μιας δραστηριότητας του Προγράμματος Comenius

Αυτό το βιβλίo είναι μέρος μιας δραστηριότητας του Προγράμματος Comenius Μάρτιος 2011 Αυτό το βιβλίo είναι μέρος μιας δραστηριότητας του Προγράμματος Comenius Ο ΘΡΥΛΟΣ ΤΟΥ ΜΑΣΤΡΟ-ΜΑΝΩΛΗ Πολύ παλιά, αιώνες πριν, ο Negru Voda, ο κυβερνήτης της Ρουμανίας, ήθελε να χτίσει ένα μοναστήρι

Διαβάστε περισσότερα

Μια φορά κι έναν καιρό, τον πολύ παλιό καιρό, τότε που όλη η γη ήταν ένα απέραντο δάσος, ζούσε μέσα στο ξύλινο καλύβι της, στην καρδιά του δάσους,

Μια φορά κι έναν καιρό, τον πολύ παλιό καιρό, τότε που όλη η γη ήταν ένα απέραντο δάσος, ζούσε μέσα στο ξύλινο καλύβι της, στην καρδιά του δάσους, Μια φορά κι έναν καιρό, τον πολύ παλιό καιρό, τότε που όλη η γη ήταν ένα απέραντο δάσος, ζούσε μέσα στο ξύλινο καλύβι της, στην καρδιά του δάσους, μια γριά γυναίκα. Τ όνομά της ήταν Μαραλά. Κανένας δεν

Διαβάστε περισσότερα

μετάφραση: Μαργαρίτα Ζαχαριάδου

μετάφραση: Μαργαρίτα Ζαχαριάδου μετάφραση: Μαργαρίτα Ζαχαριάδου Δύο Σε μια σπουδαία αρχαία πόλη που την έλεγαν Ουρούκ, ζούσε ένας νεαρός βασιλιάς, ο Γκιλγκαμές. Πατέρας του Γκιλγκαμές ήταν ο βασιλιάς Λουγκαλμπάντα και μητέρα του η

Διαβάστε περισσότερα

Κυριάκος Δ. Παπαδόπουλος ΑΠΟ ΦΤΕΡΟ ΚΙ ΑΠΟ ΦΩΣ

Κυριάκος Δ. Παπαδόπουλος ΑΠΟ ΦΤΕΡΟ ΚΙ ΑΠΟ ΦΩΣ Κυριάκος Δ. Παπαδόπουλος ΑΠΟ ΦΤΕΡΟ ΚΙ ΑΠΟ ΦΩΣ Λεμεσός 1995-1998 2 ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΠΡΩΤΗ 3 4 ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ Ένα τρελό αστέρι Εκείνη τη νύχτα του Μάη ο ουρανός ήταν ολοκάθαρος. Μια απαλή ομίχλη θόλωνε το φως των

Διαβάστε περισσότερα

ΜΠΑ Μ! Μ Π Α Μ! Στη φωτογραφία μάς είχαν δείξει καλύτερη βάρκα. Αστραφτερή και καινούρια, με χώρο για όλους.

ΜΠΑ Μ! Μ Π Α Μ! Στη φωτογραφία μάς είχαν δείξει καλύτερη βάρκα. Αστραφτερή και καινούρια, με χώρο για όλους. ΕΙΝΑΙ ΑΤΥΧΙΑ ΝΑ ΤΑΞΙΔΕΥΕΙΣ ΜΕ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ. Νούρου Εγώ Κουάμι ο αδερφός μου Ράζακ ένας φίλος που συναντήσαμε στον δρόμο Στη φωτογραφία μάς είχαν δείξει καλύτερη βάρκα. Αστραφτερή και καινούρια, με χώρο για

Διαβάστε περισσότερα

ΛΕΟΝΑΡΝΤ ΚΟΕΝ. Στίχοι τραγουδιών του. Δεν υπάρχει γιατρειά για την αγάπη (Ain t no cure for love)

ΛΕΟΝΑΡΝΤ ΚΟΕΝ. Στίχοι τραγουδιών του. Δεν υπάρχει γιατρειά για την αγάπη (Ain t no cure for love) http://hallofpeople.com/gr.php?user=κοέν%20λέοναρντ ΛΕΟΝΑΡΝΤ ΚΟΕΝ Στίχοι τραγουδιών του Από το http://lyricstranslate.com/el/leonard-cohen-lyrics.html (Ain t no cure for love) Σε αγαπούσα για πολύ, πολύ

Διαβάστε περισσότερα

Η γυναίκα με τα χέρια από φως

Η γυναίκα με τα χέρια από φως ΛIΛH ΛAMΠPEΛΛH Σειρά: Κι αν σου μιλώ με Παραμύθια... Η γυναίκα με τα χέρια από φως Εφτά παραμύθια σχέσης από την προφορική παράδοση Τρεις τρίχες λύκου Ζούσε κάποτε, σ ένα μικρό χωριό, ένας άντρας και μια

Διαβάστε περισσότερα

Περιεχόμενα. Εφτά ξύλινα αλογάκια κι ένα αληθινό Αν έχεις τύχη Η μεγάλη καφετιά αρκούδα κι εμείς... 37

Περιεχόμενα. Εφτά ξύλινα αλογάκια κι ένα αληθινό Αν έχεις τύχη Η μεγάλη καφετιά αρκούδα κι εμείς... 37 Περιεχόμενα Εφτά ξύλινα αλογάκια κι ένα αληθινό............. 11 Αν έχεις τύχη..................................... 21 Η μεγάλη καφετιά αρκούδα κι εμείς............... 37 7199_alogaki_pasxalitsa_arkouda:7199_alogaki_pasxalitsa_arkouda

Διαβάστε περισσότερα

ΕΚ ΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ Α.Ε.

ΕΚ ΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ Α.Ε. ιστορίες της 17 ιστορίες της Πρωτοχρονιάς Παραμύθια: Βαλερί Κλες, Έμιλι-Ζιλί Σαρμπονιέ, Λόρα Μιγιό, Ροζέ-Πιερ Μπρεμό, Μονίκ Σκουαρσιαφικό, Καλουάν, Ιμπέρ Μασουρέλ, Ζαν Ταμπονί-Μισεράτσι, Πολ Νέισκενς,

Διαβάστε περισσότερα

A READER LIVES A THOUSAND LIVES BEFORE HE DIES.

A READER LIVES A THOUSAND LIVES BEFORE HE DIES. A READER LIVES A THOUSAND LIVES BEFORE HE DIES. 1. Η συγγραφέας του βιβλίου μοιράζεται μαζί μας πτυχές της ζωής κάποιων παιδιών, άλλοτε ευχάριστες και άλλοτε δυσάρεστες. α) Ποια πιστεύεις ότι είναι τα

Διαβάστε περισσότερα

Παραμύθι για την υγιεινή διατροφή

Παραμύθι για την υγιεινή διατροφή Παραμύθι για την υγιεινή διατροφή Τζήκου Βασιλική Το δίλημμα της Λένιας 1 Παραμύθι πού έχω κάνει στο πρόγραμμα Αγωγής Υγείας που είχε τίτλο: «Γνωρίζω το σώμα μου, το αγαπώ και το φροντίζω» με την βοήθεια

Διαβάστε περισσότερα

Μια φορά και έναν καιρό ζούσε στα βάθη του ωκεανού µια µικρή σταγόνα, ο Σταγονούλης. Έπαιζε οληµερίς διάφορα παιχνίδια µε τους ιππόκαµπους και τις

Μια φορά και έναν καιρό ζούσε στα βάθη του ωκεανού µια µικρή σταγόνα, ο Σταγονούλης. Έπαιζε οληµερίς διάφορα παιχνίδια µε τους ιππόκαµπους και τις Μια φορά και έναν καιρό ζούσε στα βάθη του ωκεανού µια µικρή σταγόνα, ο Σταγονούλης. Έπαιζε οληµερίς διάφορα παιχνίδια µε τους ιππόκαµπους και τις µικρές γοργόνες και ήταν πολύ ευτυχισµένος. Όµως, ήταν

Διαβάστε περισσότερα

κι η τιμωρία των κατηγορουμένων. Βέβαια, αν δεν έχεις πάρει καθόλου βάρος, αυτό θα σημαίνει ότι ο κατηγορούμενος

κι η τιμωρία των κατηγορουμένων. Βέβαια, αν δεν έχεις πάρει καθόλου βάρος, αυτό θα σημαίνει ότι ο κατηγορούμενος 14 Φτάνοντας λοιπόν ο Νικήτας σε μια από τις γειτονικές χώρες, εντυπωσιάστηκε από τον πλούτο και την ομορφιά της. Πολλά ποτάμια τη διέσχιζαν και πυκνά δάση κάλυπταν τα βουνά της, ενώ τα χωράφια ήταν εύφορα

Διαβάστε περισσότερα

ΟΝΕΙΡΟ ΜΙΑΣ ΚΑΠΟΙΑΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ. ακριβώς το που.την μητέρα μου και τα αδέρφια μου, ήμουν πολύ μικρός για να τους

ΟΝΕΙΡΟ ΜΙΑΣ ΚΑΠΟΙΑΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ. ακριβώς το που.την μητέρα μου και τα αδέρφια μου, ήμουν πολύ μικρός για να τους ΟΝΕΙΡΟ ΜΙΑΣ ΚΑΠΟΙΑΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ. Γεννήθηκα πολύ μακριά. Δεν γνωρίζω ακριβώς το που.την μητέρα μου και τα αδέρφια μου, ήμουν πολύ μικρός για να τους θυμάμαι. Το μόνο που μου έρχεται στο μυαλό σαν ανάμνηση

Διαβάστε περισσότερα

Πώς γράφεις αυτές τις φράσεις;

Πώς γράφεις αυτές τις φράσεις; Πρόλογος Όταν ήμουν μικρός, ούτε που γνώριζα πως ήμουν παιδί με ειδικές ανάγκες. Πώς το ανακάλυψα; Από τους άλλους ανθρώπους που μου έλεγαν ότι ήμουν διαφορετικός, και ότι αυτό ήταν πρόβλημα. Δεν είναι

Διαβάστε περισσότερα

ΔΕΝ ΜιΛΗΣΑ ΠΟΤΕ, ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ, ΓιΑ ΕΚΕιΝΟ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑιΡι ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΣΤΗ ΜΗΤΕΡΑ ΣΟΥ. ΗΜΑΣΤΑΝ ΠΑΝΤΡΕΜΕΝΟι ΚΟΝΤΑ 16 ΧΡΟΝιΑ.

ΔΕΝ ΜιΛΗΣΑ ΠΟΤΕ, ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ, ΓιΑ ΕΚΕιΝΟ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑιΡι ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΣΤΗ ΜΗΤΕΡΑ ΣΟΥ. ΗΜΑΣΤΑΝ ΠΑΝΤΡΕΜΕΝΟι ΚΟΝΤΑ 16 ΧΡΟΝιΑ. ΣΤΡΑΓΓιΣΜΑ ΔΕΝ ΜιΛΗΣΑ ΠΟΤΕ, ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ, ΓιΑ ΕΚΕιΝΟ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑιΡι ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΣΤΗ ΜΗΤΕΡΑ ΣΟΥ. ΗΜΑΣΤΑΝ ΠΑΝΤΡΕΜΕΝΟι ΚΟΝΤΑ 16 ΧΡΟΝιΑ. ΕΝΑ ΒΡΑΔΥ, ΠΟΥ ΕΣΥ Κι Η ΑΔΕΛΦΗ ΣΟΥ ΛΕιΠΑΤΕ, ΤΗΣ ΤΑ 'ΠΑ ΟΛΑ. ΜΕ ΑΚΟΥΓΕ ΣΟΒΑΡΗ.

Διαβάστε περισσότερα

Το παραμύθι της αγάπης

Το παραμύθι της αγάπης Το παραμύθι της αγάπης Μια φορά και ένα καιρό, μια βασίλισσα έφερε στον κόσμο ένα παιδί τόσο άσχημο που σχεδόν δεν έμοιαζε για άνθρωποs. Μια μάγισσα που βρέθηκε σιμά στη βασίλισσα την παρηγόρησε με τούτα

Διαβάστε περισσότερα

25 μαγικές ιστορίες για μικρά παιδιά

25 μαγικές ιστορίες για μικρά παιδιά Η αγαπημένη μου συλλογή με χριστουγεννιaτικες ιστορiες 25 μαγικές ιστορίες για μικρά παιδιά Μετάφραση: Έρρικα Πάλλη Éditions Auzou, 2015 Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ Α.Ε., 2018 All rights reserved. Τυπώθηκε στην

Διαβάστε περισσότερα

ΑΠΟΔΡΑΣΗ ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΤΟΥ ΤΡΟΜΟΥ

ΑΠΟΔΡΑΣΗ ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΤΟΥ ΤΡΟΜΟΥ ΑΠΟΔΡΑΣΗ ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΤΟΥ ΤΡΟΜΟΥ - Α,α,α,α,α,α,α! ούρλιαξε η Νεφέλη - Τρομερό! συμπλήρωσε η Καλλιόπη - Ω, Θεέ μου! αναφώνησα εγώ - Απίστευτα τέλειο! είπε η Ειρήνη και όλες την κοιτάξαμε λες και είπε

Διαβάστε περισσότερα

Εικόνες: Eύα Καραντινού

Εικόνες: Eύα Καραντινού Εικόνες: Eύα Καραντινού H Kοκκινοσκουφίτσα Mια φορά κι έναν καιρό, έμεναν σ ένα χωριουδάκι μια γυναίκα με το κοριτσάκι της, που φορούσε μια κόκκινη σκουφίτσα. Γι αυτό ο κόσμος την φώναζε Κοκκινοσκουφίτσα.

Διαβάστε περισσότερα

Ο Αϊ-Βασίλης και...το όνομα του παιδιού σας...

Ο Αϊ-Βασίλης και...το όνομα του παιδιού σας... Διαβάστε αποσπασματικά το παραμύθι: Ο Αϊ-Βασίλης και...το όνομα του παιδιού σας... Το παραμύθι είναι και για αγοράκι αλλά, για της ανάγκες του δείγματος σας παρουσιάζουμε πώς μπορεί να δημιουργηθεί ένα

Διαβάστε περισσότερα

Χάνς Κρίστιαν Άντερσεν

Χάνς Κρίστιαν Άντερσεν http://hallofpeople.com/gr/bio/andersen.php Χάνς Κρίστιαν Άντερσεν Τα καινούργια ρούχα του αυτοκράτορα Μια φορά κι έναν καιρό, σε μια μακρινή χώρα, ζούσε ένας γκρινιάρης βασιλιάς. Κάθε μέρα ζητούσε από

Διαβάστε περισσότερα

Δώρα Μωραϊτίνη. Μυθιστόρημα. Εκδόσεις CaptainBook.gr

Δώρα Μωραϊτίνη. Μυθιστόρημα. Εκδόσεις CaptainBook.gr Δώρα Μωραϊτίνη G Μυθιστόρημα Εκδόσεις CaptainBook.gr Σ εκείνους που μου έδωσαν ζωή, στην Αλεξάνδρα και στον Ανδρέα. Σε αυτούς που εγώ έδωσα ζωή, στη Ράνια και στον Ντίνο. Μα και σε αυτούς που αποζητούν

Διαβάστε περισσότερα

Μαριέττα Κόντου ΦΤΟΥ ΞΕΛΥΠΗ. Εικόνες: Στάθης Πετρόπουλος

Μαριέττα Κόντου ΦΤΟΥ ΞΕΛΥΠΗ. Εικόνες: Στάθης Πετρόπουλος Ιστορίες που ζεις δυνατά Μαριέττα Κόντου ΦΤΟΥ ΞΕΛΥΠΗ Εικόνες: Στάθης Πετρόπουλος Στο τώρα Έχω δώσει τόσες υποσχέσεις που νομίζω ότι έχω χάσει το μέτρημα. Δεν είναι που λέω ψέματα όταν δεν τις τηρώ, είναι

Διαβάστε περισσότερα

ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΩΝ ΞΩΤΙΚΩΝ. Ιστορίες από τη Σκωτία και την Ιρλανδία

ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΩΝ ΞΩΤΙΚΩΝ. Ιστορίες από τη Σκωτία και την Ιρλανδία ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΩΝ ΞΩΤΙΚΩΝ Ιστορίες από τη Σκωτία και την Ιρλανδία ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΩΝ ΞΩΤΙΚΩΝ Ιστορίες από τη Σκωτία και την Ιρλανδία ΣΕΙΡΑ Mystery House ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΕΚΔΟΣΗΣ Δήμητρα Νικολαΐδου ΕΞΩΦΥΛΛΟ

Διαβάστε περισσότερα

Μαμά, γιατί ο Φώτης δε θέλει να του πιάσω το χέρι; Θα σου εξηγήσω, Φωτεινή. Πότε; Αργότερα, όταν μείνουμε μόνες μας. Να πάμε με τον Φώτη στο δωμάτιό

Μαμά, γιατί ο Φώτης δε θέλει να του πιάσω το χέρι; Θα σου εξηγήσω, Φωτεινή. Πότε; Αργότερα, όταν μείνουμε μόνες μας. Να πάμε με τον Φώτη στο δωμάτιό - Μαμά, γιατί ο Φώτης δε θέλει να του πιάσω το χέρι; Θα σου εξηγήσω, Φωτεινή. Πότε; Αργότερα, όταν μείνουμε μόνες μας. Να πάμε με τον Φώτη στο δωμάτιό μου να παίξουμε; Αν θέλει, ναι. Προσπάθησε να μην

Διαβάστε περισσότερα

ΤΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΠΛΗΜΜΥΡΙΖΟΥΝ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ

ΤΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΠΛΗΜΜΥΡΙΖΟΥΝ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ Όμιλος Λογοτεχνίας 2 ο Πειραματικό Δημοτικό Σχολείο Ιωαννίνων Σχ. Έτος 2017-18 ΤΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΠΛΗΜΜΥΡΙΖΟΥΝ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ Υπεύθυνη εκπαιδευτικός: Αγγελική Χειλάκη- ΠΕ70 «ΤΟ ΑΣΧΗΜΟΠΑΠΟ»

Διαβάστε περισσότερα

THE ENGLISH SCHOOL ΑΓΓΛΙΚΗ ΣΧΟΛΗ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ

THE ENGLISH SCHOOL ΑΓΓΛΙΚΗ ΣΧΟΛΗ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ Student name:. Result: THE ENGLISH SCHOOL ΑΓΓΛΙΚΗ ΣΧΟΛΗ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ Mid-Entry Exams 2015 A τάξη ΝΕΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ Διάρκεια εξέτασης: 1 ώρα και δεκαπέντε λεπτά ΟΔΗΓΙΕΣ Διάρκεια εξέτασης: 1 ώρα και 15 λ 1. Διάβασε

Διαβάστε περισσότερα

«Το κορίτσι με τα πορτοκάλια»

«Το κορίτσι με τα πορτοκάλια» «Το κορίτσι με τα πορτοκάλια» «Κάθεσαι καλά, Γκέοργκ; Καλύτερα να καθίσεις, γιατί σκοπεύω να σου διηγηθώ μια ιστορία για γερά νεύρα». Με αυτόν τον τρόπο ο συγγραφέας του βιβλίου αρχίζει να ξετυλίγει το

Διαβάστε περισσότερα

ΧΑΡΤΑΕΤΟΣ UÇURTMA Orkun Bozkurt

ΧΑΡΤΑΕΤΟΣ UÇURTMA Orkun Bozkurt ΧΑΡΤΑΕΤΟΣ UÇURTMA Orkun Bozkurt - Ι - Αυτός είναι ένας ανάπηρος πριν όμως ήταν άνθρωπος. Κάθε παιδί, σαν ένας άνθρωπος. έρχεται, καθώς κάθε παιδί γεννιέται. Πήρε φροντίδα απ τη μητέρα του, ανάμεσα σε ήχους

Διαβάστε περισσότερα

Παναγιώτης Πεϊκίδης PAE8397. Σενάριο μικρού μήκους

Παναγιώτης Πεϊκίδης PAE8397. Σενάριο μικρού μήκους Παναγιώτης Πεϊκίδης PAE8397 Σενάριο μικρού μήκους Παναγιώτης Πεϊκίδης 2/11/2009 This work is licensed under the Creative Commons Creative Commons Attribution-Non- Commercial-Share Alike 3.0 Greece Licence.

Διαβάστε περισσότερα

ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ

ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ Παιδικό δωμάτιο Κάπου στην Αθήνα ΑΓΟΡΙ Ένα αγόρι ξανθό, με μάτια που αστράφτουν, στεκόταν όρθιο μπροστά στη βιβλιοθήκη του. Το αγόρι σήκωσε το βλέμμα του ψηλά. Ήξερε τι έψαχνε.

Διαβάστε περισσότερα

Αϊνστάιν. Η ζωή και το έργο του από τη γέννησή του έως το τέλος της ζωής του ΦΙΛΟΜΗΛΑ ΒΑΚΑΛΗ-ΣΥΡΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΥ. Εικόνες: Νίκος Μαρουλάκης

Αϊνστάιν. Η ζωή και το έργο του από τη γέννησή του έως το τέλος της ζωής του ΦΙΛΟΜΗΛΑ ΒΑΚΑΛΗ-ΣΥΡΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΥ. Εικόνες: Νίκος Μαρουλάκης ΜΕΓΑΛΟΙ ΕΦΕΥΡΕΤΕΣ - ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ ΦΙΛΟΜΗΛΑ ΒΑΚΑΛΗ-ΣΥΡΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΥ Αϊνστάιν Η ζωή και το έργο του από τη γέννησή του έως το τέλος της ζωής του Εικόνες: Νίκος Μαρουλάκης Περιεχόµενα Κεφάλαιο 1:...3 Κεφάλαιο

Διαβάστε περισσότερα

ΠΑΝΑΓΙΩΣΑ ΠΑΠΑΔΗΜΗΣΡΙΟΤ. Δέκα ποιήματα για τον πατέρα μου. Αλκιβιάδη

ΠΑΝΑΓΙΩΣΑ ΠΑΠΑΔΗΜΗΣΡΙΟΤ. Δέκα ποιήματα για τον πατέρα μου. Αλκιβιάδη ΠΑΝΑΓΙΩΣΑ ΠΑΠΑΔΗΜΗΣΡΙΟΤ Αλκιβιάδη Θεσσαλονίκη Υεβρουάριος 2015 Παναγιώτα Παπαδημητρίου Αλκιβιάδη Θεσσαλονίκη Υεβρουάριος 2015 [3] Παναγιώτα Παπαδημητρίου Αφιερωμένο στον πατέρα μου Αλκιβιάδη Copyright

Διαβάστε περισσότερα

Ο Ray Mesterio είναι ένας εξαιρετικός παλαιστής που ξέρει πολλές τεχνικές. Φοράει συνέχεια μια χρωματιστή μάσκα κι έτσι δεν ξέρουμε πώς είναι το

Ο Ray Mesterio είναι ένας εξαιρετικός παλαιστής που ξέρει πολλές τεχνικές. Φοράει συνέχεια μια χρωματιστή μάσκα κι έτσι δεν ξέρουμε πώς είναι το Ο Ray Mesterio είναι ένας εξαιρετικός παλαιστής που ξέρει πολλές τεχνικές. Φοράει συνέχεια μια χρωματιστή μάσκα κι έτσι δεν ξέρουμε πώς είναι το πρόσωπό του. Όμως είναι κοντός κι αδύνατος. Είναι πολύ γυμνασμένος

Διαβάστε περισσότερα

Ζήτησε να συναντηθούμε νύχτα. Το φως της μέρας τον

Ζήτησε να συναντηθούμε νύχτα. Το φως της μέρας τον Μια φωνή τρυφερή και ευάλωτη Ζήτησε να συναντηθούμε νύχτα. Το φως της μέρας τον ενοχλούσε, είπε. Η νύχτα είναι πιο τρυφερή, πιο ευάλωτη. Η φωνή του χανόταν. Μια φωνή τρυφερή και ευάλωτη, σαν τη νύχτα του

Διαβάστε περισσότερα

Όσκαρ Ουάιλντ - Ο Ψαράς και η Ψυχή του

Όσκαρ Ουάιλντ - Ο Ψαράς και η Ψυχή του Όσκαρ Ουάιλντ - Ο Ψαράς και η Ψυχή του Μια φορά και έναν καιρό, σε ένα μακρινό ψαροχώρι, ένας ψαράς πήγαινε κάθε βράδυ στη θάλασσα και έριχνε τα δίχτυα του στο νερό. Όταν ο άνεμος φυσούσε από τη στεριά,

Διαβάστε περισσότερα

Την επομένη ήρθε προς το μέρος μου και μου είπε καλημέρα.

Την επομένη ήρθε προς το μέρος μου και μου είπε καλημέρα. Τ ην πρώτη μέρα, την είδα να χαμογελάει. Ήθελα αμέσως να τη γνωρίσω. Ήμουν σίγουρη ότι δεν θα τη γνώριζα. Δεν ήμουν ικανή να την πλησιάσω. Πάντα περίμενα τους άλλους να το κάνουν και ποτέ δεν ερχόταν κανείς.

Διαβάστε περισσότερα

Naoki HigasHida. Γιατί χοροπηδώ. Ένα αγόρι σπάει τη σιωπή του αυτισμού. david MiTCHELL. Εισαγωγή:

Naoki HigasHida. Γιατί χοροπηδώ. Ένα αγόρι σπάει τη σιωπή του αυτισμού. david MiTCHELL. Εισαγωγή: Naoki HigasHida Γιατί χοροπηδώ Ένα αγόρι σπάει τη σιωπή του αυτισμού Εισαγωγή: david MiTCHELL 41 Ε13 Προτιμάς να είσαι μόνος σου; «Α, μην ανησυχείτε γι αυτόν προτιμά να είναι μόνος του». Πόσες φορές το

Διαβάστε περισσότερα

Τι όμορφη μέρα ξημέρωσε και σήμερα. Ως συνήθως εγώ ξύπνησα πιο νωρίς από όλους και πήγα δίπλα στην κυρία Σταυρούλα που κοιμόταν. Την ακούμπησα ελαφρά

Τι όμορφη μέρα ξημέρωσε και σήμερα. Ως συνήθως εγώ ξύπνησα πιο νωρίς από όλους και πήγα δίπλα στην κυρία Σταυρούλα που κοιμόταν. Την ακούμπησα ελαφρά 1 Τι όμορφη μέρα ξημέρωσε και σήμερα. Ως συνήθως εγώ ξύπνησα πιο νωρίς από όλους και πήγα δίπλα στην κυρία Σταυρούλα που κοιμόταν. Την ακούμπησα ελαφρά με τη μουσούδα μου στο πρόσωπό της, τόσο όσο χρειαζόταν

Διαβάστε περισσότερα

Αν δούµε κάπου τα παρακάτω σήµατα πώς θα τα ερµηνεύσουµε; 2. Πού µπορείτε να συναντήσετε αυτό το σήµα; (Κάθε σωστή απάντηση 1 βαθµός)

Αν δούµε κάπου τα παρακάτω σήµατα πώς θα τα ερµηνεύσουµε; 2. Πού µπορείτε να συναντήσετε αυτό το σήµα; (Κάθε σωστή απάντηση 1 βαθµός) ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 1 Φύλλο εργασίας 1 Ερµηνεύουµε σύµβολα! Αν δούµε κάπου τα παρακάτω σήµατα πώς θα τα ερµηνεύσουµε; Επικοινωνούµε έτσι κι αλλιώς 26 2. Πού µπορείτε να συναντήσετε αυτό το σήµα; Σύνολο: (Κάθε σωστή.

Διαβάστε περισσότερα

Προσπάθησα να τον τραβήξω, να παίξουμε στην άμμο με τα κουβαδάκια μου αλλά αρνήθηκε. Πιθανόν και να μην κατάλαβε τι του ζητούσα.

Προσπάθησα να τον τραβήξω, να παίξουμε στην άμμο με τα κουβαδάκια μου αλλά αρνήθηκε. Πιθανόν και να μην κατάλαβε τι του ζητούσα. Μια μέρα πήγαμε στην παιδική χαρά με τις μαμάδες μας. Ο Φώτης πάντα με το κορδόνι στο χέρι. Αν και ήταν ένα χρόνο μεγαλύτερός μου, ένιωθα πως έπρεπε πάντα να τον προστατεύω. Σίγουρα δεν ήταν σαν όλα τα

Διαβάστε περισσότερα

Η πριγκίπισσα με τη χαρτοσακούλα

Η πριγκίπισσα με τη χαρτοσακούλα Η πριγκίπισσα με τη χαρτοσακούλα Ρόμπερτ Μανσκ Μετάφραση: Κωνσταντίνος Παπαγεωργίου Κάποτε υπήρχε μια όμορφη πριγκίπισσα που ονομαζόταν Ελισάβετ Ζούσε σε ένα κάστρο και είχε ακριβά ρούχα πριγκίπισσας Επρόκειτο

Διαβάστε περισσότερα

Μια μέρα καθώς πήγαινα στο σπίτι είδα έναν κλέφτη να μπαίνει από το παράθυρο και να είναι έτοιμος να αρπάξει τα πάντα...

Μια μέρα καθώς πήγαινα στο σπίτι είδα έναν κλέφτη να μπαίνει από το παράθυρο και να είναι έτοιμος να αρπάξει τα πάντα... Μια μέρα καθώς πήγαινα στο σπίτι είδα έναν κλέφτη να μπαίνει από το παράθυρο και να είναι έτοιμος να αρπάξει τα πάντα... Αμέσως έβγαλα το κινητό από τη θήκη και έστειλα μήνυμα στο κινητό της μαμάς πού

Διαβάστε περισσότερα

Χάρτινη Αγκαλιά Συγγραφέας: Ιφιγένεια Μαστρογιάννη

Χάρτινη Αγκαλιά Συγγραφέας: Ιφιγένεια Μαστρογιάννη Χάρτινη Αγκαλιά Συγγραφέας: Ιφιγένεια Μαστρογιάννη Επιμέλεια εργασίας: Παναγιώτης Γιαννόπουλος Περιεχόμενα Ερώτηση 1 η : σελ. 3-6 Ερώτηση 2 η : σελ. 7-9 Παναγιώτης Γιαννόπουλος Σελίδα 2 Ερώτηση 1 η Η συγγραφέας

Διαβάστε περισσότερα

Ο Τοτός και ο Μπόμπος εξετάζονται από το δάσκαλό τους. Ο Μπόμπος βγαίνει από την αίθουσα και λέει στον Τοτό:

Ο Τοτός και ο Μπόμπος εξετάζονται από το δάσκαλό τους. Ο Μπόμπος βγαίνει από την αίθουσα και λέει στον Τοτό: Ο Τοτός και ο Μπόμπος εξετάζονται από το δάσκαλό τους. Ο Μπόμπος βγαίνει από την αίθουσα και λέει στον Τοτό: - "Η πρώτη απάντηση είναι 1821, η δεύτερη Θεόδωρος Κολοκοτρώνης και η τρίτη δεν ξέρουμε ερευνάται

Διαβάστε περισσότερα

ΑΝ ΚΑΙ ΖΩ ΣΤΟΝ ΒΥΘΌ, το ξέρω καλά πια. Ο καλύτερος τρόπος να επικοινωνήσεις με τους ανθρώπους και να τους πεις όσα θέλεις είναι να γράψεις ένα

ΑΝ ΚΑΙ ΖΩ ΣΤΟΝ ΒΥΘΌ, το ξέρω καλά πια. Ο καλύτερος τρόπος να επικοινωνήσεις με τους ανθρώπους και να τους πεις όσα θέλεις είναι να γράψεις ένα ΑΝ ΚΑΙ ΖΩ ΣΤΟΝ ΒΥΘΌ, το ξέρω καλά πια. Ο καλύτερος τρόπος να επικοινωνήσεις με τους ανθρώπους και να τους πεις όσα θέλεις είναι να γράψεις ένα βιβλίο. Υπάρχουν έξι βιβλία με τις ιστορίες μου, μα σε όλα

Διαβάστε περισσότερα

ΗΧΟΣ 10-0133.indb 143 25/2/2013 3:35:01 μμ

ΗΧΟΣ 10-0133.indb 143 25/2/2013 3:35:01 μμ ΗΧΟΣ 10-0133.indb 143 25/2/2013 3:35:01 μμ 144 ΦΕ1: ΠΩΣ ΠΑΡΑΓΕΤΑΙ Ο ΗΧΟΣ Παρατήρησε τις εικόνες. Πώς παράγεται ο ήχος; 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 Πείραμα Στήριξε με το χέρι σου στην άκρη του θρανίου

Διαβάστε περισσότερα

Κεφάλαιο 5. Κωνσταντινούπολη, 29 Μαίου 1453, Τρίτη μαύρη και καταραμένη

Κεφάλαιο 5. Κωνσταντινούπολη, 29 Μαίου 1453, Τρίτη μαύρη και καταραμένη Κεφάλαιο 5 Κωνσταντινούπολη, 29 Μαίου 1453, Τρίτη μαύρη και καταραμένη Έφτασε μια μισάνοιχτη πόρτα, ένα μικρό κενό στο χώρο και το χρόνο, σαν ένα ασήμαντο λάθος της Ιστορίας για να πέσει η Πόλη. Εκείνο

Διαβάστε περισσότερα

ΓΙΑΤΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ

ΓΙΑΤΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΓΙΑΤΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ Σε όλο τον κόσμο υπάρχουν διάφορα και σημαντικά προβλήματα. Ένα από αυτά είναι ο πόλεμος που έχει ως αποτέλεσμα την έλλειψη νερού, φαγητού και ιατρικής περίθαλψης και το χειρότερο

Διαβάστε περισσότερα

Οι αριθμοί σελίδων με έντονη γραφή δείχνουν τα κύρια κεφάλαια που σχετίζονται με το θέμα. ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΜΑΘΗΜΑ

Οι αριθμοί σελίδων με έντονη γραφή δείχνουν τα κύρια κεφάλαια που σχετίζονται με το θέμα. ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΜΑΘΗΜΑ Τί σε απασχολεί; Διάβασε τον κατάλογο που δίνουμε παρακάτω και, όταν συναντήσεις κάποιο θέμα που απασχολεί κι εσένα, πήγαινε στις σελίδες που αναφέρονται εκεί. Διάβασε τα κεφάλαια, που θα βρεις σ εκείνες

Διαβάστε περισσότερα

ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΕΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ. Εργασία για το σπίτι. Απαντούν μαθητές του Α1 Γυμνασίου Προσοτσάνης

ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΕΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ. Εργασία για το σπίτι. Απαντούν μαθητές του Α1 Γυμνασίου Προσοτσάνης ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΕΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ Εργασία για το σπίτι Απαντούν μαθητές του Α1 Γυμνασίου Προσοτσάνης 1 ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΕΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ Απαντά η Μαρίνα Βαμβακίδου Ερώτηση 1. Μπορείς να φανταστείς τη ζωή μας χωρίς

Διαβάστε περισσότερα

Η χριστουγεννιάτικη περιπέτεια του Ηλία

Η χριστουγεννιάτικη περιπέτεια του Ηλία Βασίλης Τερζόπουλος Ο Ηλίας ζει παρέα με τον σκύλο του τον Ρούντολφ και δουλεύει στο ταχυδρομείο της πόλης του. Όταν μεγάλωσε, όμως, πήρε μια σημαντική απόφαση και κάθε παραμονή Πρωτοχρονιάς βρίσκεται

Διαβάστε περισσότερα

Εργασία Οδύσσειας: θέμα 2 ο «Γράφω το ημερολόγιο του κεντρικού ήρωα ή κάποιου άλλου προσώπου» Το ημερολόγιο της Πηνελόπης

Εργασία Οδύσσειας: θέμα 2 ο «Γράφω το ημερολόγιο του κεντρικού ήρωα ή κάποιου άλλου προσώπου» Το ημερολόγιο της Πηνελόπης Το ημερολόγιο της Πηνελόπης Εργασία Οδύσσειας: θέμα 2 ο «Γράφω το ημερολόγιο του κεντρικού ήρωα ή κάποιου άλλου προσώπου» Το ημερολόγιο της Πηνελόπης Το ημερολόγιο: «ημέρα της αποχώρησης Αγαπημένο μου

Διαβάστε περισσότερα

Το ημερολόγιο της Πηνελόπης

Το ημερολόγιο της Πηνελόπης Το ημερολόγιο της Πηνελόπης Κωνσταντίνα Τσαφαρά Αγαπημένο μου ημερολόγιο, Πάνε δέκα χρόνια που λείπει ο σύζυγός μου, ο Οδυσσέας. Τον γιο του τον άφησε μωρό και τώρα έχει γίνει πια ολόκληρος άντρας και

Διαβάστε περισσότερα

Πόλεμος για το νερό. Συγγραφική ομάδα. Καραγκούνης Τριαντάφυλλος Κρουσταλάκη Μαρία Λαμπριανίδης Χάρης Μυστακίδου Βασιλική

Πόλεμος για το νερό. Συγγραφική ομάδα. Καραγκούνης Τριαντάφυλλος Κρουσταλάκη Μαρία Λαμπριανίδης Χάρης Μυστακίδου Βασιλική Πόλεμος για το νερό Συγγραφική ομάδα Καραγκούνης Τριαντάφυλλος Κρουσταλάκη Μαρία Λαμπριανίδης Χάρης Μυστακίδου Βασιλική 3 ο Δημοτικό Σχολείο Ωραιοκάστρου Τάξη ΣΤ1 Θεσσαλονίκη 2006 ΠΟΛΕΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΡΟ Άκουγα

Διαβάστε περισσότερα

«Η τύχη του άτυχου παλικαριού»

«Η τύχη του άτυχου παλικαριού» ΠΑΡΑΜΥΘΙ #15 «Η τύχη του άτυχου παλικαριού» (Κοζάνη - Μακεδονία) Διαγωνισμός παραδοσιακού παραμυθιού ebooks4greeks.gr ΠΑΡΑΜΥΘΙ #15 Ψηφίστε το παραμύθι που σας άρεσε περισσότερο εδώ μέχρι 30/09/2011 Δείτε

Διαβάστε περισσότερα

ΙΕ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΛΕΜΕΣΟΥ (Κ.Α.) ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ:

ΙΕ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΛΕΜΕΣΟΥ (Κ.Α.) ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ: ΙΕ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΛΕΜΕΣΟΥ (Κ.Α.) ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ: 2007-2008 Τάξη: Γ 3 Όνομα: Η μύτη μου είναι μεγάλη. Όχι μόνο μεγάλη, είναι και στραβή. Τα παιδιά στο νηπιαγωγείο με λένε Μυτόγκα. Μα η δασκάλα τα μαλώνει: Δεν

Διαβάστε περισσότερα

ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΑΙ ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ ΚΟΥΒΕΝΤΙΑΣΑΜΕ ΚΑΙ ΝΙΩΣΑΜΕ.. ΠΟΣΟ ΠΟΛΥΤΙΜΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ Ο ΕΝΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ!

ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΑΙ ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ ΚΟΥΒΕΝΤΙΑΣΑΜΕ ΚΑΙ ΝΙΩΣΑΜΕ.. ΠΟΣΟ ΠΟΛΥΤΙΜΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ Ο ΕΝΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ! ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΑΙ ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ ΚΟΥΒΕΝΤΙΑΣΑΜΕ ΚΑΙ ΝΙΩΣΑΜΕ.. ΠΟΣΟ ΠΟΛΥΤΙΜΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ Ο ΕΝΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ! Δ ΤΑΞΗ 3 Ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΑΙΣΩΝΙΑΣ ΣΕΣΚΛΟΥ Όλοι χρειαζόμαστε τη βοήθεια όλων Μια φορά κι έναν καιρό, μια

Διαβάστε περισσότερα

Χάρτινη αγκαλιά. Σχολή Ι.Μ.Παναγιωτόπουλου, Β Γυμνασίου

Χάρτινη αγκαλιά. Σχολή Ι.Μ.Παναγιωτόπουλου, Β Γυμνασίου Χάρτινη αγκαλιά Σχολή Ι.Μ.Παναγιωτόπουλου, Β Γυμνασίου Εργασίες 1 α ) Κατά τη γνώμη μου, το βιβλίο που διαβάσαμε κρύβει στις σελίδες του βαθιά και πολύ σημαντικά μηνύματα, που η συγγραφέας θέλει να μεταδώσει

Διαβάστε περισσότερα

Κάποτε, πριν από καιρό πολύ, στα τρίσβαθα του χρόνου ζούσε το Ασυναίσθημα. Στερεωμένο γερά πάνω στο λευκό κενό και στη μαύρη σιωπή, στεκόταν περήφανο και βαρύ στην γκρίζα επικράτεια του βασιλείου του.

Διαβάστε περισσότερα

«Ο βασιλιάς Φωτιάς, η Συννεφένια και η κόρη τους η Χιονένια

«Ο βασιλιάς Φωτιάς, η Συννεφένια και η κόρη τους η Χιονένια Το παράξενο ταξίδι της Συννεφένιας «Ο βασιλιάς Φωτιάς, η Συννεφένια και η κόρη τους η Χιονένια ζούσαν σε ένα παλάτι. Ο Φωτιάς δεν τις άφηνε να βγουν έξω ποτέ. Στερέωνε την πόρτα με ένα βαρύ ξύλο. Μια μέρα

Διαβάστε περισσότερα

ΤΖΑΛΑΛΑΝΤΙΝ ΡΟΥΜΙ. Επιλεγμένα ποιήματα. Μέσα από την Αγάπη. γλυκαίνει καθετί πικρό. το χάλκινο γίνεται χρυσό

ΤΖΑΛΑΛΑΝΤΙΝ ΡΟΥΜΙ. Επιλεγμένα ποιήματα. Μέσα από την Αγάπη.   γλυκαίνει καθετί πικρό. το χάλκινο γίνεται χρυσό http://hallofpeople.com/gr/bio/roumi.php ΤΖΑΛΑΛΑΝΤΙΝ ΡΟΥΜΙ Επιλεγμένα ποιήματα γλυκαίνει καθετί πικρό το χάλκινο γίνεται χρυσό το θολό κρασί γίνεται εκλεκτό ο κάθε πόνος γίνεται γιατρικό οι νεκροί θα αναστηθούν

Διαβάστε περισσότερα

Κρατς! Κρουτς! Αχ! Ουχ!

Κρατς! Κρουτς! Αχ! Ουχ! Κρατς! Κρουτς! Αχ! Ουχ! Μεγάλη φασαρία ακούγεται στον κάδο απορριμμάτων. Τι να γίνεται άραγε; Ας πλησιάσουμε λίγο... Παρακαλώ, σταματήστε να φωνάζετε. Τα αυτιά μου πόνεσαν. Χαρτούλα: Πουυυυυυύ είμαστε;

Διαβάστε περισσότερα

ΠΕΡΙΓΡΑΦΩ ΕΙΚΟΝΕΣ ΜΕ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΥΣ. Μια ολοκληρωμένη περιγραφή της εικόνας: Βρέχει. Σήμερα βρέχει. Σήμερα βρέχει όλη την ημέρα και κάνει κρύο.

ΠΕΡΙΓΡΑΦΩ ΕΙΚΟΝΕΣ ΜΕ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΥΣ. Μια ολοκληρωμένη περιγραφή της εικόνας: Βρέχει. Σήμερα βρέχει. Σήμερα βρέχει όλη την ημέρα και κάνει κρύο. ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΠΡΟΦΟΡΙΚΟΥ ΚΑΙ ΓΡΑΠΤΟΥ ΛΟΓΟΥ (Γ ΤΑΞΗ) ΟΝΟΜΑ; ΠΕΡΙΓΡΑΦΩ ΕΙΚΟΝΕΣ ΜΕ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΥΣ ΜΕ ΜΙΑ ΛΕΞΗ (ρήμα) Μια ολοκληρωμένη περιγραφή της εικόνας: ΜΕ ΔΥΟ ΛΕΞΕΙΣ ΜΕ ΟΣΕΣ ΛΕΞΕΙΣ ΘΕΛΕΙΣ Βρέχει.

Διαβάστε περισσότερα