αφιερωµα στο αγριο ΤΕΥΧΟΣ 106 Στο κατόπι του ντορού Τα σκυλιά της παγάνας ΜΕΓΑΛΗ ΚΛΗΡΩΣΗ ΩΡΑ ΑΞΙΑΣ

Transcript

1 ΑΠΟ ΡΑΣΗ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΦΥΣΗ ΤΕΥΧΟΣ 106 ΜΑΖΙ TO 2ο DVD THΣ ΝΕΑΣ ΣΕΙΡΑΣ ΤΟΥ G. LUGARI τα έπε ιτρ ημ ρήσ ιηχ όν ο γ τ ια ιδιω ν προβολή. Απαγορεύ ική κατ οίκο εται με οποιo νδ ήπο τε τ ρόπ οη ή, ΝΕΑ ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΩΓ ΓΗ 2012 η κα ι ε νο ι αυτού του υ εντύπου με το οποίο κυκλ κ ίασ η οφορε ί. Απα G.Lugari αντ ιγρ αφ λησ γορε ύετα ιηα υτο τε λ ής π σ Επ ου. ήτ απώ μετ γή, αγω αρ απ αν ώλ η ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ το κά μέσω λειστι αποκ εται rote c ΑΞΕΧΑΣΤΑ ΚΥΝΗΓΙΑ ΣΤΟΥΣ ΚΑΛΥΤΕΡΟΥΣ ΚΥΝΗΓΟΤΟΠΟΥΣ ted by la w. θ ιατί όν δ παρ Το ture is p Μπεκάτσες με τους σπεσιαλίστες Νο 23 δίσκου. Warning. This mo tion pi c #2 ΜΕ ΚΥΝΗΓΙ ΜΠΕΚΑΤΣΑΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ 2012 ΣΕΙΡΑ Α αφιερωµα στο αγριο Στο κατόπι του ντορού Τα σκυλιά της παγάνας ΦΤΙΑΞ ΤΟ ΜΟΝΟΣ ΣΟΥ Συνταγές για µπέικον αγριογούρουνου ΜΕΓΑΛΗ ΚΛΗΡΩΣΗ Μπορεί να είσαι ένας από τους 31 τυχερούς! ΩΡΑ ΑΞΙΑΣ

2

3 EDITORIAL Η εποχή των κυνηγών Ισχυρό κρύο, βροχές, χιόνι. ηλαδή το σκηνικό όπου οι περισσότεροι κλείνονται στα σπίτια τους, φοβισµένοι από τις υπερβολές για «πολικό ψύχος». Κι όµως, αυτή είναι η εποχή που στα ελληνικά βουνά βγαίνουν οι κυνηγοί, έµπειροι και προσαρµοσµένοι στις καιρικές συνθήκες. Και ευτυχώς που οι Ελληνες θηρευτές εξακολουθούν να βαδίζουν στα χνάρια των παππούδων τους, οι οποίοι έµαθαν να ζουν µέσα στη φύση και µε τη φύση, στις καλές και τις δύσκολες στιγµές της Ο Απόστολος Χρ. Αντωνάκης κάνει χρήση της αδείας του. Iδιοκτησία ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ Α.Ε. Εκδότες ηµήτρης Μπενέκος, Αλέξης Σκαναβής ιευθυντής Πάνος Αµυράς ιεύθυνση έκδοσης Απόστολος Χρ. Αντωνάκης Αρχισυντάκτης Χρήστος Γ. Κτενάς Σύνταξη Ειρήνη Φ. Κουτσαύτη, Στέλιος Φωκάς, Θεανώ Καρούτα Συνεργάτες Κώστας Αντωνόπουλος, Νίκος Βασάλος, Γιάννης Βενιέρης, Κώστας Κωνσταντινίδης, Λεωνίδας Μητσιάλης, Μυθοπλάστης, Ελένη Τσούπα, Χρήστος Χατζιώτης, Γιώργος Ψωµαδέλλης Art director Νικήτας Φραγκάκης Υπεύθυνη διόρθωσης Κατερίνα Μπεχράκη ιεύθυνση διαφήµισης Λουκάς Παπανικολάου Υποδοχή διαφήµισης Νικολέττα Ταγκάλου Φωτογραφικό αρχείο Φανή Νικολαΐδου Φωτό Αρχείο Ελεύθερου Τύπου, Μανώλης Κατσίπης Power Vision, Shutterstock, Ιdeal image, Visual Photos, ΑΠΕ, Eurokinissi Υπεύθυνος κυκλοφορίας Κώστας Μπαλής Εκτύπωση IRIS ΕΚΤΥΠΩΣΕΙΣ Α.Ε.Β.Ε. ιανοµή ΑΡΓΟΣ Α.Ε. Ε Λ Ε Υ Θ Ε Ρ Ο Σ ωρεάν κάθε Τετάρτη µε τον Ελεύθερο Τύπο ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ Αγίας Λαύρας 2 & Σαρανταπόρου Νέο Ηράκλειο, Τ.Κ Τηλ.: Fax: kinigi@e-typos.com EΛΕΥΘΕΡΟΣ TΥΠΟΣ Κυνήγι 3

4 ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ 6 ΝΕΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΑ Α 22 και όλο τον κόσµο 10 ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗΣ του ντορού ΤΕΥΧΟΣ 106 ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ γουρουνόσκυλα 10 αφιερωµα στο «αγριο» ΣΠΙΤΙΚΟ ΜΠΕΪΚΟΝ από κάπρο ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ Μια δανεική χαρτούσα ΑΝΤΙ ΜΠΙΓΚΑΡ O φωτογράφος των κυνηγόσκυλων 18 KΛΗΡΩΣΗ µε δώρα αξίας ευρώ! ΝΟΜΟΣ ΚΑΙ ΤΑΞΗ Η σύλληψη ενός λαθροθήρα ΣΥΛΛΕΚΤΙΚΑ ΦΥΣΙΓΓΙΑ και παρελκόµενα ΟΙ ΙΚΕΣ ΣΑΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΚΤΗΝΙΑΤΡΙΚΕΣ ΑΠΟΡΙΕΣ 32 ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ δώρα αξίας. Μεγάλη κλήρωση µε PGO BUGRIDER SS ΓΚΟΡΓΚΟΛΗΣ και απαντήσεις ΑΤΟΙ ΑΣΥΡΜΑΤΟΙ ΑΣΥΡΜ TYT-F YAESU FT- HOUSE OF RADIO ΑΝΑ ΡΟΜΕΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ που αξίζουν να µείνουν ERIMANTHOS ΚΑΡΑΜΠΙΝΑ RECTA εταιρία TERRA MARE Από την ΜΙΚΡΕΣ ΑΓΓΕΛΙΕΣ αφηγείται ιστορίες του κάπρου 4 EΛΕΥΘΕΡΟΣ TΥΠΟΣ Κυνήγι HOUSE OF RADIO TZAKET Α ΙΑΒΡΟΧΟ ΚΑΙ ΙΑΠΝΕΟΝ ZARK HELLAS ΤΖΑΚΕΤ Α ΙΑΒΡΟΧΟ ZARK HELLAS CLASSY KENNELS ΚΑΡΑΜΠΙΝΕΣ SAIGA την εταιρία Από ΑΝΑΤΟΛΗΣ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ ΕΓΓΥΣ ΗΣ ΚΟΛΑΡΟ ΕΚΠΑΙ ΕΥΣ MARTIN SYSTEM TT D SUNBIR ZARK HELLAS A RECTA TZOUMERK EΠΑΝΑΛΗΠΤΙΚΗ MARE TERRA ΦΑΚΟΙ FENIX TK ΚΟΥΤΙ ΜΕΤΑΦΟΡΑΣ ΣΚΥΛΩΝ HOUSE OF RADIO ΤΖΑΚΕΤ & ΠΑΝΤΕΛΟΝΙ ΕΝΤΡΟΥ ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΑΓΟΡΑΣ Ο ΜΥΘΟΠΛΑΣΤΗΣ HOUSE OF RADIO ΑΣΥΡΜΑΤΟΙ WOUXUN KGUVD P ΤΖΑΚΕΤ Α ΙΑΒΡΟΧΟ & ΙΑΠΝΕΟΝ ΜΕ ΜΕΜΒΡΑΝΗ ΤΡΟΦΕΣ ΚΥΝΗΓΟΣΚΥΛΟΥ ΓΙΑ ΜΗΝΕΣ GENESIS-ΓΚΟΥΦΑΣ ΜΠΟΥΦΑΝ APOLLO J GORE-TEX OUTDOOR LIFE ZARK HELLAS ΠΟΛΥΣΟΥΓΙΑΣ VIPER V UL SUNBIRD ΥΝΗΓΙ» από το περιοδικό «ΤΥΠΟΣ Κ διαφορετικά αριθµηµένα κουπόνια υ και 7 εκεµβρίου. κλήρωση: Συγκεντρώστε τεύχη 9, 16, 23, 30 Νοεµβρίο Πώς θα λάβετε µέρος στην σας. Θα δηµοσιευθούν συνολικά 5 κουπόνια στα είου) στη διεύθυνση: ου (σφραγίδα ταχυδροµ και συµπληρώστε τα στοιχεία «ΚΛΗΡΩΣΗ ΚΥΝΗΓΙ». όλα µαζί µέχρι τις εκεµβρί, µε την ένδειξη της Μετά ταχυδροµήστε τα όρου, Νέο Ηράκλειο, Τ.Κ. δώρων θα γίνει στα γραφεία των Σαρανταπ και κλήρωση Η ν. Λαύρας τεύχος. σετ κουπονιώ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ, Αγίας «ΤΥΠΟΣ ΚΥΝΗΓΙ» σε επόµενο µε περισσότερα από ένα να συµµετάσχει στην κλήρωση σε ηµεροµηνία που θα ανακοινωθεί από το περιοδικό ς τους, Κάθε αναγνώστης µπορεί ογράφου νονται. Σε περίπτωση αποστολή ΤΥΠΟΣ παρουσία συµβολαι σονται µε άλλα, ούτε εξαργυρώ αξίας των δώρων. εφηµερίδας ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ προσωπικά και δεν ανταλλάσ να επιβαρυνθούν µε φόρους ή κρατήσεις επί της Τα δώρα είναι αυστηρώς ενδέχεται νικητές Οι η. παραλήπτ τα έξοδα βαρύνουν τον ΦΥΣΙΓΓΙΑ ΜΑΧ ΜΕΤΕΟ STOKAS AMMUNITION ο κουπόνι Ονοµατεπώνυµο: Οδός: ΜΠΟΥΦΑΝ APOLLO J A-TEX ΦΥΣΙΓΓΙΑ GR ΜΠΟΥΦΑΝ SEELAND BEATER CAMO SEETEX OUTDOOR LIFE OUTDOOR LIFE ΦΥΣΙΓΓΙΑ ΜΑΧ X ΦΥΣΙΓΓΙΑ ΕΧPRESS STOKAS AMMUNITION την εταιρία DORKAS GORILLA SHOOTS Από πόρου, Αγίας Λαύρας και Σαραντα ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ, Η ΚΥΝΗΓΙ» µε την ένδειξη «ΚΛΗΡΩΣ Νέο Ηράκλειο, Τ.Κ., Αριθµός: Τηλ.: Ηλικία: Επάγγελµα: Τ.Κ.: Πόλη: Αγαπηµένο θήραµα: ΦΥΣΙΓΓΙΑ TORDO GR GORILLA SHOOTS ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ

5

6 ΝΕΑ Εδώ η καλή παρανοµία! ύο αδέλφια φέρεται ότι κυνηγούσαν παράνοµα στην Υλίκη, όµως η δράση τους σταµάτησε απότοµα από τους θηροφύλακες της ΚΟΣΕ, σε συνεργασία µε τον Κυνηγετικό Σύλλογο Θήβας και το δασαρχείο της περιοχής. Μάλιστα, τα αδέλφια έγιναν και stars, µιας και τη σύλληψή τους κατέγραψε κάµερα του οµώνυµου τηλεοπτικού σταθ- µού της Κεντρικής Ελλάδας! Και ο Κυνηγετικός Σύλλογος Ζακύνθου είχε τις επιτυχίες του. Πρόσφατα, προχώρησε στην κατάσχεση 9 κασετοφώνων και τη σύλληψη ενός ατόµου που κυνηγούσε χωρίς άδεια. Ελπίζουµε να µην ισχύει το επόµενο: Οι πηγές µας µας ενη- µέρωσαν πως µόλις ένα µήνα µετά το αρχικό συµβάν στην Κρήτη, κατά το οποίο λαθροθήρες πυροβόλησαν κατά ειδικών φρουρών, το περιστατικό επαναλήφθηκε πριν από λίγες ηµέρες στην αγροτική περιοχή της Αγίας Βαρβάρας. Ενα µουσείο για το µανιτάρι Οι προσδοκίες των µανιταρόφιλων έγιναν πραγµατικότητα, µιας καθώς έχουν το δικό τους µουσείο. Ετσι, από την Κυριακή 6 Νοεµβρίου λειτουργεί το πρώτο ειδικό Μουσείο των Βαλκανίων στη Λάβδα Γρεβενών, στον τόπο που έχει γεννήσει κατά καιρούς τους περισσότερους µανιταροκυνηγούς. Εκατοντάδες επισκέπτες - λάτρεις αυτού του φυσικού δώρου- επισκέφτηκαν την περιοχή για να το δουν, ενώ τα εγκαίνια έγιναν στο κλείσιµο της 9ης Πανελλήνιας Γιορτής Μανιταριού. (Οι φωτογραφίες από το www. star-fm.gr.) Τα παιδιά θα βλέπουν σκοποβολή στους Ολυµπιακούς του Λονδίνου Επίσηµη απάντηση εξέδωσε ο δήµος του Λονδίνου για τα δηµοσιεύµατα του βρετανικού Τύπου που ήθελαν να µην εκδίδονται σε παιδιά εισιτήρια για την παρακολούθηση των αγωνισµάτων της σκοποβολής στους Ολυµπιακούς Αγώνες του Λονδίνου το Αιτία, σύµφωνα µε τα δηµοσιεύµατα, ήταν η αντίδραση Οργανώσεων κατά της οπλοκατοχής. Από το γραφείο του δηµάρχου του Λονδίνου όµως ανακοινώθηκε ότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει, ενώ τα εισιτήρια έχουν σχεδόν εξαντληθεί. Προσοχή στο γουρουνοκυνήγι Στα Γιάννενα, το Σαββατοκύριακο 5-6 Νοεµβρίου, σηµειώθηκαν δύο ελαφρείς τραυµατισµοί συναδέλφων από αρκετά µεγάλους κάπρους. Οταν οι συνάδελφοι συνέλθουν, µε το καλό, ας µας ενηµερώσουν µε τι φυσίγγια κυνηγούσαν! DE PROFUNDIS ΙΑΒΑΣΑΜΕ σε κυνηγετικό site ότι στο χωριό Πέστιανη του ήµου Ηγουµενίτσας λαθροκυνηγοί διέρρηξαν άδεια (αλλά συντηρηµένη) οικία για να τραβήξουν µε καλώδιο ρεύµα, ώστε να σκοτώσουν µε ηλεκτροπληξία µεγάλα θηράµατα της περιοχής! ΝΑ ΥΠΟΘΕΣΟΥΜΕ ότι το επό- µενο βήµα θα είναι να χρησιµοποιήσουν νάρκες, γιατί όχι και καµιά χειροβοµβίδα Mills από τον εµφύλιο; Ή θα πιάσουν τα Καλάσνικοφ που µε τόσο χαµηλό κόστος πλέον πωλούνται από κυκλώµατα σε όλη τη χώρα; 6 EΛΕΥΘΕΡΟΣ TΥΠΟΣ Κυνήγι

7 Αγώνας µε µπεκάτσα ΑΚΙ διοργάνωσε, σε συνεργασία µε τον ΚΟΕ, ο Κυνοφιλικός Οµιλος Μεσσηνίας, την Κυριακή 13 Νοεµβρίου. Ετσι, οι βελουδοµάτες βρήκαν τους «µάστορές» τους από τους βρετανικούς και ηπειρωτικούς δείκτες που «χτένισαν» την περιοχή Ποτισιώνα, στον Ταΰγετο. Ο τόπος είχε πουλιά, δύο σκυλιά µπήκαν στη βαθµολογία, ενώ οι περισσότεροι σκύλοι είχαν καλή παρουσία. Μετά το τέλος των αγώνων, οι κυνόφιλοι είχαν την ευκαιρία να πουν τα νέα τους στο παραδοσιακό γλέντι που έστησε ο Οµιλος. Μήνυµα από τον Πολύγυρο «Αξίζει να δείτε το ξύλινο περίπτερο µε τα σκαλοπατάκια, που είναι µία από τις πολλές όµορφες διαδροµές που θα µπορούσε να κάνει ένας επισκέπτης στο δάσος, καθώς επίσης και την πινακίδα η οποία δηλώνει την ύπαρξη ορίων καταφυγίου. Και τα δύο είναι παραµεληµένα τόσο από το δασαρχείο όσο και από τον Κυνηγετικό Σύλλογο Πολύγυρου. Αποτέλεσµα του δεύτερου είναι να γίνονται λάθη από πλευράς κυνηγών λόγω ανεπαρκούς σήµανσης ορίων καταφυγίου ή καταφυγίων και να τραβιούνται από το δασαρχείο. Ενα δασαρχείο το οποίο τελικά είναι το µόνο υπεύθυνο διότι δεν επιλαµβάνεται της σήµανσης όλα αυτά τα χρόνια», γράφει το µήνυµα αναγνώστη µας από την περιοχή. Σαφέστατα το να βλέπει κανείς µέσα στο δάσος πυροβοληµένες ταµπέλες σήµανσης είναι ανεπίτρεπτο. Oµως, δεν µπορούµε να µη σχολιάσουµε το γεγονός ότι οι ταµπέλες είναι σκουριασµένες και αρχαίες! Συριανές καντάδες Πηγαδάκια, αλληλοκατηγορίες και πολλά άλλα ακούστηκαν σχετικά µε τη δηµοσίευση που κάναµε στο προηγούµενο τεύχος για το θέµα της παράνοµης θήρευσης ωδικών πτηνών µε άρες (δίχτυα) στη Σύρο. Και κάποιοι αγωνιούν για το ποιος το µαρτύρησε.. στο «Τύπος - Κυνήγι». Εµείς, πάντως, έχουµε πολλούς αξιόπιστους φίλους και γνωστούς σε όλη την Ελλάδα που µας µεταφέρουν συνεχώς πληροφορίες. Η ταυτότητά τους φυσικά δεν αποκαλύπτεται γιατί έτσι επιτάσσει η δηµοσιογραφική δεοντολογία, αλλά και γιατί έτσι κάνουν οι σωστοί φίλοι. Και η ερώτηση είναι η εξής: Το θέµα είναι ποιος µας πληροφόρησε για το τι συµβαίνει (µε λεπτοµέρειες και µε επώνυ- µα) ή αν ισχύει η καταγγελία; Πιέζουν για το ελάφι οι κυνηγοί στην Ιρλανδία Στο στόχαστρο της φιλοκυνηγετικής οργάνωσης RISE µπήκε το κεντροδεξιό κόµµα Fine Gael, το ισχυρότερο της χώρας και βασικός εταίρος της κυβέρνησης συνεργασίας µε τους Εργατικούς. Ο λόγος είναι η υπαναχώρηση του προέδρου του και σηµερινού πρωθυπουργού Εντα Κένι στο θέµα της άρσης της απαγόρευσης του κυνηγιού του ελαφιού. Η οργάνωση προσανατολίζεται σε νέες αντιδράσεις και τις προθέσεις της έκανε γνωστές στην ετήσια εορτή για τον Αγιο Ουµβέρτο, προστάτη του κυνηγίου των Καθολικών. ΜΠΟΡΟΥΜΕ να αποκαλέσουµε λαθροθηρία µια τέτοια ενέργεια; Μάλλον όχι, καθώς η λέξη είναι φτωχή για να περιγράψει το µέγεθος του εγκλήµατος, αλλά και της ανοησίας. Πόσω µάλλον αν στη φρικτή αυτή παγίδα τύχει να πέσει και κανένας περιπατητής που θα περνάει από το δάσος. ΣΕ ΤΕΤΟΙΑ φαινόµενα δεν πρέπει να περιµένουµε τον όποιο θηροφύλακα. Αντίθετα, οι οµάδες αυτές, που σίγουρα θα έχουν αφήσει «ίχνη» στη περιοχή, πρέπει να καταγγελθούν από το σύνολο των κυνηγών. Οχι µόνο γιατί συκοφαντούν κάθε έννοια παραδοσιακού κυνηγιού, αλλά γιατί είναι επικίνδυνοι για τη δηµόσια ασφάλεια. ΕΛΠΙΖΟΥΜΕ ΟΤΙ η όλη ιστορία δεν αληθεύει. Αν όµως ευσταθεί, αποτελεί αιτία σοβαρής κινητοποίησης των κυνηγών και των Οργανώσεών µας. Σε τέτοια φαινόµενα, άλλωστε, στηρίζεται έντεχνα και η συστηµατική συκοφάντηση του κυνηγιού εδώ και πολλά χρόνια EΛΕΥΘΕΡΟΣ TΥΠΟΣ Κυνήγι 7

8 νεα ΥΠΕΚΑ και αυθαίρετα Ψηφίστηκε τελικά στη Βουλή η ρύθμιση για τις αυθαίρετες κατασκευές σε παραδοσιακούς οικισμούς και κηρυγμένα τμήματα πόλεων, στο πλαίσιο του νομοσχεδίου για το νέο τρόπο έκδοσης αδειών δόμησης. Σύμφωνα με το ΥΠΕΚΑ, η ρύθμιση ήταν αναγκαία καθώς το υπάρχον καθεστώς είχε μπλοκάρει τις αγοραπωλησίες ακινήτων, ενώ θα εξετάζεται αν η αυθαίρετη κατασκευή ακολουθεί και το παραδοσιακό αρχιτεκτονικό στιλ της περιοχής. Θετικό, θα πει κανείς, αλλά μήπως είναι ακόμη ένα βήμα νομιμοποίησης κάθε είδους οικιστικής αυθαιρεσίας; Κάτι τέτοια βλέπουν πολλοί και επιλέγουν όχι μόνο παραδοσιακούς οικισμούς, αλλά και δάση και λαγκάδια -ελεύθερα κυνηγοτόπια, δηλαδή- για να στήσουν τη βιλίτσα τους, περιμένοντας μια επόμενη ρύθμιση. Και μετά βέβαια θα κλαίμε για τη φύση που χάνεται! Στις ΗΠΑ οι γυναίκες σώζουν την παρτίδα Σύμφωνα με τις τελευταίες έρευνες της Υπηρεσίας Αγριας Ζωής και Αλιείας των ΗΠΑ στις ΗΠΑ, ο αριθμός των κυνηγών τις τελευταίες δεκαετίες μειώνεται σταθερά καθώς από 40 εκατομμύρια, το 1991, έπεσε στα 34 το 2006 και η πτώση συνεχίζεται. Οπως αναφέρει όμως το πρακτορείο Reuters, υπάρχουν και ενθαρρυντικά στοιχεία, καθώς καταγράφεται αύξηση στον αριθμό των γυναικών κυνηγών. Για παράδειγμα, το 2010, στο Αϊντάχο, το 20% των κυνηγετικών αδειών αφορούσε σε γυναίκες (ιστορικό υψηλό για τη δεκαετία), ενώ στη Μοντάνα το ποσοστό έφτασε στο 14%. Επίσης, στις δυτικές πολιτείες σημειώνεται αύξηση στο ποσοστό των γυναικών που παρακολουθούν μαθήματα κυνηγετικής ασφάλειας. Ασφαλώς το γεγονός δεν άφησε αδιάφορη τη βιομηχανία που πλαισιώνει την κυνηγετική δραστηριότητα, καθώς όλο και περισσότερες επιχειρήσεις λανσάρουν εξοπλισμό και είδη κυνηγετικής ένδυσης - υπόδησης σχεδιασμένα για γυναίκες, ενώ οι κατά τόπους πολιτειακές αρχές ενθαρρύνουν τη συμμετοχή των γυναικών στη θήρα δρομολογώντας ειδικά προγράμματα. Κυκλαδίτικοιντουμπλέδες Του Νίκου Βασάλου, Ζούμε στιγμές απείρου κάλλους εδώ στη Σύρα, ανεπανάληπτες! Στιγμές που ίσως γραφτούν στην ιστορία για την αιτία της δημιουργίας τους. Οι εξελίξεις είναι ραγδαίες, έχουν το μέγεθος παγόβουνου και την πλοκή τους θα τη ζήλευε ακόμα και ο Φώσκολος! Οι τακτικές που ακολουθούνται, δε, θυμίζουν αυτές του Ψυχρού Πολέμου, αφού ο ένας ηχογραφεί τον άλλον, άλλα λέει στον τάδε και άλλα στο δείνα. Αλλος οργανώνει λαομαζώξεις και διαμαρτυρίες, οι οποίες υπερέχουν παρουσιών ακόμα και αυτών των άμοιρων γενικών συνελεύσεων, όμως εκείνος κάθεται σπίτι του ατάραχος. Κάποιος άλλος τρέχει να «προλάβει» αυτά που άκουσε στο αφεντικό στην πρωτεύουσα, πριν ακόμα τα λεγόμενα φτάσουν στα αφτιά των παρευρισκομένων. Για τέτοιο ζήλο μιλάμε! Ενας κοινός νους θα ρωτούσε: Γιατί όλο αυτό το τουρλουμπούκι; Ακου, καλέ μου αναγνώστη, για να ξέρεις. Ο ένας, μόλις έλυσε τα οικογενειακά του ζητήματα, που δεν ενδιαφέρουν κανέναν, αγνάντεψε εκ νέου την καρέκλα που άφησε πριν από ένα χρόνο, του γυάλισε και βρήκε τρόπο να βάλει τους άλλους να φαγωθούν, να λάμψει ως Μεσσίας. Ο άλλος προσπαθεί να μη χάνει επαφή με το αντικείμενο γιατί «ποτέ δεν ξέρεις τι γίνεται» κι ο τρίτος, ο μικρότερος, εξασκεί αυτό που ξέρει να κάνει καλά εκ γενετής. Το αποτέλεσμα; Ενα Δ.Σ. στη μέση του κυκλώνα χωρίς λόγο και ένας Σύλλογος βαριά εκτεθειμένος σε νόμους και ανθρώπους. Κανείς ευχαριστημένος, τουναντίον, όλοι δυσαρεστημένοι μεταξύ τους, και ένας πέλεκυς, βαρύς, να κρέμεται πάνω από το κεφάλι ενός υπαλλήλου, συνοδευόμενος από τη δυσαρέσκεια της κοινής γνώμης. Κοινώς, είναι καμένος από χέρι! Το ένα λυπηρό είναι ότι κανείς δεν ζητά λύση στο μείζον πρόβλημα που έχει προκύψει αλλά ψάχνουν εκείνον που έδωσε πληροφορίες για το κείμενο στο τεύχος της περασμένης εβδομάδος με τίτλο «Σκέπασαν τη Σύρα με δίχτυα;». Λες και αν τον βρουν, η άρα θα νομιμοποιηθεί ή η Θηροφυλακή θα σταματήσει τους ελέγχους. Το δεύτερο λυπηρό είναι η αποποίηση της κυνηγετικής ιδιότητας από κάποιους προς ζημία του ίδιου του Συλλόγου που, όλοι ανεξαιρέτως (!), αγαπάμε. Το τρίτο είναι ότι κανείς δεν μπόρεσε να δείξει το δρόμο σε όλους τους απελπισμένους που παραμένουν με το παράπονο να χτυπάνε λάθος πόρτα. Κουράγιο Σύλλογε, θα περάσει κι αυτό. 8 eλευθεροσ tυποσ Κυνήγι

9

10 ΚΥΝΗΓΙ αφιερωµα στο «αγριο» 10 EΛΕΥΘΕΡΟΣ TΥΠΟΣ Κυνήγι

11 Κάπρος Στο κατόπι του ντορού Ταξιδεύουμε σ όλη την Ελλάδα, όπου έμπειροι γουρουνάδες μάς μαθαίνουν τα μυστικά του ντορού, μιας αρχαίας τέχνης που αποτελεί το κλειδί της επιτυχημένης κάρπωσης. Του Μυθοπλάστη, Ντορός! Κατ αρχάς, ας δούμε τι σημαίνει η ελληνική αυτή λέξη σύμφωνα με το «Μέγα λεξικό όλης της ελληνικής γλώσσης, Δ. Δημητράκου, βραβείον Ακαδημίας, τόμος ΣΤ, σελίς 4.937»: «ντορός (ο), και τορός, τα ίχνη των θηραμάτων, τα διά της οσμής ανακαλυπτόμενα υπό των κυνηγετικών κυνών -κατ επέκταση τα ίχνη πελμάτων ανθρώπου, τα πατήματα- εν φρ. πάω με τον ντορό, ακολουθώ τα κρατούντα ήθη και έθιμα. ομ. χάνω - έχασα τον ντορό, την κατεύθυνση ή τας συνηθείας μου». Για τον ντορό, λοιπόν, σήμερα ο λόγος, τον πολυπόθητο για τους κυνηγούς και ειδικότερα για εμάς τους γουρουνάδες. Και το κείμενο αυτό σκοπό έχει να ανιχνεύσει τους τρόπους που ακολουθούν οι κυνηγοί τον ντορό καθ όλη τη διάρκεια της εξόρμησής τους. Διότι παρατηρείται το φαινόμενο να μην υπάρχει μια μόνη συγκεκριμένη τακτική, αλλά η κάθε ομάδα να ακολουθεί τους δικούς της τρόπους. Υπάρχει βέβαια και η θέση ορισμένων κυνηγών που θεωρούν ότι ο τρόπος αναζήτησης για τον ντορό είναι ένας και μοναδικός. Μπορεί να ακούγεται απόλυτη η άποψη αυτή, μα υποστηρίζεται επαρκώς. Για να αναλύσουμε το ζήτημα ήλθαμε σε επαφή με γουρουνάδες από διάφορα μέρη της Ελλάδας ώστε να αποκτήσουμε μια σφαιρική εικόνα για το θέμα, χωρίς όμως να σημαίνει τούτο ότι ο κάθε γεωγραφικός χώρος της επικράτειας ακολουθεί τους δικούς του κανόνες. Ακόμα και στην κάθε ομάδα οι τρόποι από κυνηγό σε κυνηγό μπορεί να διαφέρουν. Κατά τη γνώμη μου, οι εμπειρότεροι κυνηγοί του κάπρου στην Ελλάδα είναι οι Ηπειρώτες, οι Μακεδόνες, οι Θρακιώτες, οι Θεσσαλοί, οι Ρουμελιώτες, και πολύ μετά οι Πελοποννήσιοι και οι πελαγίσιοι Αιγαιάτες. Αυτό σημαίνει, πέραν των άλλων, ότι η πολυετής ενασχόληση με τον κάπρο έκαμε τους κυνηγούς των παραπάνω γεωγραφικών περιοχών να προσέξουν ιδιαίτερα προς όφελός τους και την παραμικρή λεπτομέρεια στο κυνήγι αυτό, ξεκινώντας βέβαια από τον ντορό. Στο ταξίδι μας ετούτο στην Ελλάδα, το κέρδος για το γράφοντα ήταν πολλαπλό - αφού ταξίδεψε μέσα στους παλιούς τόπους με τους ανθρώπους τους που βλέeλευθεροσ tυποσ Κυνήγι 11

12 κυνηγι πουν το κυνήγι ως μέρος της καθημερινότητάς τους και δεν είναι χομπίστες. Είναι αληθινοί κυνηγοί, επηρεασμένοι ελάχιστα από τη λαίλαπα της σύγχρονης ζωής. Κι αυτό γιατί οι περισσότεροι έχουν καταφέρει και έχουν φτιάξει τη ζωή τους στην ευλογημένη ύπαιθρο ή ακόμα και σε μικρές πόλεις σ αυτές που ονειρευόταν ο Πλάτωνας και είχε κατά νου του όταν έφτιαχνε τους «Νόμους» του. Εχουν βαθιά ριζωμένο στις καταβολές τους το DNA του ανθρώπου-κυνηγού, του τροφοσυλλέκτη-κυνηγού που έρχεται από πολύ μακριά... Ας τους ακούσουμε στο λόγο τους ξεκινώντας την περπατησιά μας στα ίχνη του ντορού κυκλικά, αριστερόστροφα, με τη Θράκη να ανοίγει τον κύκλο και το Αιγαίο να τον κλείνει. Θράκη Μιχάλης Χρυσοστομίδης, μέλος ομάδας από την Ξάνθη «Κυνήγι αγριόχοιρου έχουμε δει πολλές φορές σε ταινίες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Το συγκεκριμένο κυνήγι στην παρέα μου έχει τις δικές του ιδιαιτερότητές και κατευθύνεται από τον πολύπειρο μπαρμπα-χασάν Ζουμπρέ. Το κυνήγι συνήθως γίνεται κοντά στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα (Πομακοχώρια), στην οροσειρά της Δυτικής Ροδόπης, σε μεγάλες δασικές εκτάσεις που καλύπτονται από βελανιδιές, οξιές, γαύρα και κέδρα. Η παρέα αποτελείται συνήθως από Πομάκους που κατάγονται από τα γύρω χωριά και λίγους φίλους, σύνολο κυνηγών από 8 έως 10 άτομα. Ξεκινάμε νωρίς το πρωί και καθορίζουμε το βουνό όπου θα κυνηγήσουμε. Η ομάδα χωρίζεται σε δύο τρεις υποομάδες προκειμένου να εντοπίσουμε φρέσκα ίχνη. Το περπάτημα είναι πολύ διότι δεν υπάρχουν δρόμοι. Το ψάξιμο του ντορού του αγριόχοιρου είναι μια διεργασία πολύ σχολαστική και λεπτομερής και όταν εντοπίζεται ελέγχεται η φρεσκάδα του από τη συμπεριφορά του γουρουνόσκυλου που διαθέτουμε. Πάνω στον ντορό ο σκύλος αρχίζει να τραβάει και να γαβγίζει υποδεικνύοντας ότι το ίχνος είναι φρέσκο. Ο μπαρμπα-χασάν Ζουμπρές, του οποίου η άποψη επικρατεί ως συνήθως, καταλαβαίνει πού περίπου κατευθύνεται ο αγριόχοιρος και πού 12 eλευθεροσ tυποσ Κυνήγι

13 περίπου είναι το γιατάκι του. Εγώ, ως μέλος της παρέας, κατανέμω τα καρτέρια στα κατάλληλα σημεία και ξεκινάει η παγάνα με τα σκυλιά από το μέρος όπου βρήκαμε το φρέσκο ντορό. Αν το αποτέλεσμα είναι θετικό, εξαρτάται από το κυνήγι των σκυλιών, τη δεξιότητα του παγανιέρη και από την προσοχή και τη συνέπεια των κυνηγών που είναι στα καρτέρια. Για μας τους καρτεριτζήδες ο ήχος από το κλαφούνισμα του κάθε σκύλου δημιουργεί έντονες εικόνες και ψυχική ένταση. Περιμένουμε οι ανάριες φωνές του αρχικού ντορού να αλλάξουν σε ένταση έως ότου φτάσουν στην κορύφωση του τελικού ξεσηκώματος. Η ένταση, όταν καταλάβουμε ότι ο αγριόχοιρος φτάνει στο καρτέρι και αρχίζουμε να τον ακούμε ή να τον βλέπουμε, είναι ένα συναίσθημα ευτυχίας που δεν περιγράφεται εύκολα με λόγια και εγώ προσωπικά το έχω νιώσει πολλές φορές αλλά καθεμία είναι μοναδική και χαράζει ανεξίτηλες εικόνες στη μνήμη μου. Η χαρά για την επιτυχημένη βολή τού ενός είναι χαρά για όλη την παρέα και αυτό είναι δείγμα της επιτυχημένης παρέας μας.» Μακεδονία Παντελής Γαραμπέρας, πρόεδρος του Κυνηγετικού Συλλόγου Προσοτσάνης «Εμείς, αποβραδίς, καθαρίζουμε τους δρόμους όπου θα κυνηγήσουμε. Δένουμε στα αυτοκίνητα αλυσίδες μεγάλες και περνάμε τους δρόμους και στις δύο πλευρές, αριστερά και δεξιά, ώστε να σβήσουμε κάθε παλιό ίχνος. Η εργασία αυτή είναι απαραίτητη, ειδικότερα στις αρχές του κυνηγιού μας, αφού οι ξέρες του καλοκαιριού δεν βοηθούν στον εύκολο εντοπισμό ιχνών. Το επόμενο πρωί όλη η ομάδα αρχίζει και «κόβει». Αν οι καιρικές συνθήκες δεν ευνοούν τον εντοπισμό ιχνών, επικουρικά έχουμε και από ένα σκυλί μαζί μας και με τον τρόπο αυτό γίνεται ευκολότερος ο εντοπισμός. Ο μεγάλος μας φόβος είναι να μην πάρουν τα σκυλιά μας λάθος ντορό, δηλαδή του ζαρκαδιού - αφού εδώ στην περιοχή μας έχουμε πολλά και απαγορεύεται το κυνήγι τους. Οταν υπάρχουν βροχές τα πράγματα απλοποιούνται τόσο για εμάς όσο και για τα σκυλιά μας. Αν όμως δεν είμαστε σίγουροι για τον ντορό, αφήνουμε μερικά σκυλιά που τον ψάχνουν, φροντίζοντας όμως πάντοτε και το καλό σκυλί μας να το έχουμε δεμένο. Αυτό το αφήνουμε μόνο αν είμαστε σίγουροι ότι ο ντορός είναι αυτός που μας ενδιαφέρει. Τις περισσότερες φορές κυνηγάμε με ντορό, έχει συμβεί όμως να κυνηγήσουμε και χωρίς, εκεί όμως ρισκάρουμε για τα σκυλιά μας.» Καλά γουρουνόσκυλα και ο εντοπισμός και η παρατήρηση των ιχνών που αφήνει ο κάπρος στο διάβα του (φωτό πάνω και κάτω), είναι τα κρίσιμα στοιχεία του συγκεκριμένου κυνηγιού. eλευθεροσ tυποσ Κυνήγι 13

14 κυνηγι Ηπειρος Μιχάλης Καλλιμάνης, ιδρυτικό μέλος της ομάδας Κατσανοχωρίων* «Θέλω να πιστεύω, και φυσικά είναι προσωπική μου άποψη, ότι η λέξη είναι λατινική και σημαίνει ντόρο, φασαρία. Στο πέρασμά του, λοιπόν, το ζώο αφήνει σημάδια, αφήνει τη σφραγίδα του, τη στάμπα, το σήμα κατατεθέν του - και κάθε ζώο έχει το δικό του ιδιαίτερο σχήμα. Δύο πράγματα προδίδουν την παρουσία του αγριόχοιρου, όσο και να θέλει να φυλαχτεί. Ο ντορός και η οσμή του, τα κύτταρά του στο πέλμα που εκπέμπουν μυρωδιά. Και στο κάθε ζώο η οσμή είναι διαφορετική. Τη μυρωδιά αυτή λοιπόν ακολουθούν οι συνεργάτες μας, τα σκυλιά μας, και εντοπίζουν το ζώο. Για εμάς τους γουρουνάδες ο ντορός είναι ένα από τα πιο σημαντικά σημεία εντόπισης του θηράματος, ιδιαίτερα έπειτα από κάθε απόβροχο. Η κάθε γουρουνοπαρέα έχει το δικό της σύστημα. Εγώ θα μιλήσω για τη δική μου που έχει το όνομα «Κάτσανοι», από τα Κατσανοχώρια της Ηπείρου. Στην καλύβα μας, από το βράδυ της παραμονής του κυνηγιού, θα γίνει η σύναξη της ομάδας. Εκεί ο αρχηγός και τα επίλεκτα μέλη οργανώνουμε το σχέδιο της επόμενης ημέρας. Κάθε κυνηγός θα αναλάβει και από έναν τόπο με τον οποίο θα ασχοληθεί εξονυχιστικά, ελέγχοντας τις κινήσεις των αγριογούρουνων. Τα γουρούνια έχουν το δικό τους διάβα, τα δικά τους μονοπάτια, απ όπου περνούν και τα οποία εμείς έχουμε προ πολλού εντοπίσει. Αφού ολοκληρωθεί το «κόψιμο», η ομάδα θα συναχθεί και πάλι ( υπουργικό συμβούλιο άνευ χαρτοφυλακίου) στην καλύβα. Το κάθε μέλος θα δώσει πλήρη αναφορά για το τι είδε στον ντορό με κάθε λεπτομέρεια, σκαψίματα, κόπρανα κ.ά. Για παράδειγμα, ο Μιχάλης είπε ότι είδε 7 γουρούνια στον ντορό να μπαίνουν στο χώρο του. Ο Ρεκακάβας είδε επίσης 4 γουρούνια να μπαίνουν και ο Ναπολέων είδε να φεύγουν 3 γουρούνια. Κατά συνέπεια, στον κυνηγότοπο μπήκαν 11 γουρούνια και έφυγαν 3, έχουν μείνει μέσα σίγουρα 8. Βέβαια, αυτό δεν είναι απόλυτο διότι μέσα στον κυνηγότοπο μπορεί να προϋπήρχαν και άλλα. Ολα τα παραπάνω αφορούν αποκλειστικά και μόνο ντορό. Καμιά φορά ο κυνηγός μπορεί να γελαστεί και αντί για γουρούνια μπορεί να κόψει γίδια! Φαντάζεστε τα χωρατά και τα πειράγματα που θα δεχτεί από την παρέα; Ομως, τα μάτια του έμπειρου κυνηγού είναι πάντοτε ορθάνοιχτα και δεν πρόκειται ποτέ, ή σπάνια έστω, να γελαστεί. Ανάλογα δε με τα σημάδια (στάμπα) που αφήνει το πέλμα του γουρουνιού, ξέρει πόσα περίπου κιλά είναι, είναι ένα μπίμη ή ένας μονιάς κ.ά. Το κόψιμο θα συνεχιστεί και σε άλλες περιοχές από άλλα μέλη της ομάδας ώστε να έχουμε εναλλακτικές επιλογές κατά τη διάρκεια του κυνηγιού. Ντορό αφήνουν τα γουρούνια και στο χιόνι και έτσι διακρίνονται εύκολα πού πάνε και πού είναι - και γι αυτό απαγορεύεται αυστηρά το κυνήγι στο χιόνι, και οι παραβάτες, οι δολοφόνοι, πρέπει να τιμωρούνται αυστηρά.» * Συνεργάτης του περιοδικού «Κυνήγι» του Κυνηγετικού Συλλόγου Ιωαννίνων και του περιοδικού «Θηρευτής και Φύση» του Λουτρακίου. Η ομάδα των «Κατσάνων» ύστερα από μια επιτυχημένη παγάνα. 14 eλευθεροσ tυποσ Κυνήγι

15 Θεσσαλία Ευάγγελος Ασμέλης, από τη Ζαγορά Πηλίου Στερεά Ελλάδα Χρήστος Μπάμπαλης, από τη Σπερχειάδα «Μια παρέα εδώ στα μέρη μας μπορεί να αποτελείται από 2 έως και 8 ή ακόμα και 10 άτομα. Μέσα, λοιπόν, στην κάθε παρέα κάθε άτομο αναλαμβάνει και κάποιο ρόλο, ούτως ώστε να μπορέσει η παρέα να οδηγήσει σ ένα αίσιο τέλος την κάθε κυνηγετική ημέρα. Την ημέρα της εξόρμησης, με το πρώτο φως, ξεκινάμε ο καθένας μας και σε διαφορετικά σημεία να ελέγξουμε για πατημασιές αγριογούρουνων. Συνήθως κυνηγάμε σε μεγάλες περιφέρειες ή εκτάσεις, γιατί, όπως είναι γνωστό, ο κάπρος διανύει πολλά χιλιόμετρα όλη νύχτα, ας πούμε για τροφή. Κοιτάζουμε ή κόβουμε, όπως λέμε στον τόπο μου, όλους τους δρόμους της περιοχής όπου κυνηγάμε για να βγάλουμε αποτέλεσμα εάν μπαίνουν στην περιοχή μας αγριογούρουνα, ένα ή πολλά, αλλά και σε ποιο σημείο ακριβώς περνάνε. Ετσι, λοιπόν, ύστερα από ώρα μαζευόμαστε όλοι μαζί και συζητάμε σε ποια σημεία βρήκαμε ντορό, εάν μπαίνουν ή βγαίνουν από το μέρος μας, αλλά ακόμα και για πόσα γουρούνια μιλάμε, αλλά και το μέγεθός τους. Οταν βγάλουμε συμπέρασμα, αρχίζουμε και βάζουμε τους κυνηγούς όλους στα καρτέρια ή σε διασέλες, ώστε να πιάσουμε τα πιθανότερα σημεία περάσματος. Αφού τοποθετηθούν όλοι, τότε τουλάχιστον δύο άτομα μπαίνουν μέσα στο ρουμάνι με τα σκυλιά, ώστε να σηκώσουν τα αγριογούρουνα. Επίσης, 1-2 άτομα μπαίνουν «αεράμυνα», δηλαδή στην αντίθετη πλευρά του ζώματος (καρτεριού), μην τυχόν και ξεφύγουν σ άλλη παρέα. Αυτοί της «αεράμυνας» τουφεκάνε στον αέρα να γυρίσουν τα θηράματα στο δικό μας τόπο. Κάποια αγριογούρουνα τα τουφεκάμε στο λόζο (φωλιά) του και κάποια στα καρτέρια.» «Είμαστε μια παρέα 9-10 ατόμων που κυνηγάμε τουλάχιστον μια δεκαπενταετία, στην περιοχή της Δυτική Φθιώτιδας, αγριόχοιρο. Η παρέα ξεκινάει νωρίς το πρωί για τον εντοπισμό του ντορού (ίχνη). Το πρωί η ομάδα επιλέγει την περιοχή όπου θα κυνηγήσει. Ο αρχηγός είναι αυτός που επιλέγει πώς θα κινηθεί η ομάδα, η οποία κόβει πρώτα τους δρόμους στη συγκεκριμένη περιοχή για να εντοπίσει τα περάσματα. Οταν βρεθούν τα ίχνη, οι πιο παλιοί και πιο έμπειροι μπορούν να διακρίνουν εάν τα ίχνη είναι πρωινά για να γίνει το κόψιμο και το στήσιμο των καρτεριών. Αφού γίνουν όλα αυτά, αφήνουμε τους σκύλους-ιχνηλάτες και την παγάνα για το ξεφώλιασμα των γουρουνιών προς τα καρτέρια. Η εμπειρία του κυνηγού είναι πολύ σημαντική στο να διακρίνει εάν τα ίχνη είναι αγριόχοιρου ή άλλου θηράματος. Για να πετύχουμε αυτή τη διάκριση, χαρακτηριστικό είναι ότι το πάτημά του είναι στρογγυλό με κλειστά τα δυο του νύχια μπροστά, ενώ δεξιά και αριστερά πατάνε τα μικρά νύχια (παράνυχα).» eλευθεροσ tυποσ Κυνήγι 15

16 κυνηγι Πελοπόννησος Κώστας Ντάβος, αρχηγός ομάδας στην Αρκαδία, στα δυτικά του Μαινάλου «Εμείς στην ομάδα μας από την προηγούμενη ημέρα πηγαίνουμε στον κυνηγότοπο και σβήνουμε όσα αχνάρια βρούμε να εισέρχονται σε αυτόν. Τη δουλειά αυτή την κάνουμε μόνο δυο τρεις, όσοι κατοικούμε κοντά στα κυνηγοτόπια, σε αντίθεση με την υπόλοιπη παρέα που έρχεται από την Αθήνα και από τα χωριά της ορεινής Ηλείας νωρίς το ξημέρωμα του Σαββάτου. Σαν ξημερώσει για τα καλά, απλώνεται όλη η ομάδα και ψάχνει προσεκτικά, χωρίς βιασύνη, τα ίχνη. Το έμπειρο μάτι των περισσοτέρων από εμάς εύκολα μπορεί να διακρίνει τον αριθμό των γουρουνιών που περνούν μέσα στον κυνηγότοπο ή βγαίνουν από αυτόν. Στην περίπτωση που τα χνάρια οδηγούν εκεί όπου θέλουμε, αρχίζουμε το κόψιμο και ψάχνουμε να βρούμε αν τα ίχνη του κάπρου ή της μεγαλύτερης παρέας βγαίνουν από κάπου αλλού. Ψάχνουμε δηλαδή σπιθαμή προς σπιθαμή μεγάλη ακτίνα για να σιγουρευτούμε ότι τα γουρούνια είναι «μέσα». Η δουλειά αυτή μπορεί να διαρκέσει και ώρες πολλές και να μας πιάσει το μεσημέρι για να βάλουμε την παγάνα μας μπροστά και να κυνηγήσουμε. Οσες φορές ακολουθούμε κατά γράμμα τους παραπάνω κανόνες, έχουμε φύγει για τα σπίτια μας με κυνήγι, σπάνιες μόνο περιπτώσεις να μην έχουμε γουρούνια μαζί μας. Συμβαίνει όμως μερικές φορές, σε μια μέρα δύσκολη, η ομάδα να θέλει να γυρίσει στη βάση της - και τότε δεν γίνεται ανίχνευση ακριβείας. Το αποτέλεσμα σ αυτήν την περίπτωση είναι αμφίρροπο. Διαπιστώνουμε μερικές φορές ότι τα γουρούνια που κυνηγάμε έχουν βγει από την παγάνα μας. Εχει συμβεί, ευτυχώς, μία ή δύο φορές στο παρελθόν και είχαμε βάλει τυφλή παγάνα. Το μετανιώσαμε πικρά διότι τα σκυλιά έτυχε και πήραν τον ντορό της αλεπούς - και η άτιμη και πονηρή γόησσα είχε αλαλιάσει, θυμάμαι, τα σκυλιά μας. Ευτυχώς, μας έγινε μάθημα η δίχως νόημα ενέργειά μας. Ο ντορός πιστεύω είναι το άλφα και το ωμέγα στο κυνήγι του αγριόχοιρου. Χωρίς αυτόν δεν πηγαίνεις πουθενά. Αυτή είναι η άποψή μου που διαμορφώθηκε από την εμπειρία τόσων χρόνων. Την άποψη αυτή είχε και ο «Τσακαλάκιας», ο Ηπειρώτης φίλος που μου έμαθε το κυνήγι αυτό. Ηταν τόσο έμπειρος που υπολόγιζε με ακρίβεια μάλιστα και τις εξόδους του κάπρου από συγκεκριμένα περάσματα. Σήμερα στην ομάδα μας, όλα τα παιδιά είναι ικανότατοι ιχνηλάτες που αν τους αφήσεις ξένοιαστους, μπορεί να πέσουν και στο γιατάκι του κάπρου!» Φωτό αρχείου. Οχι στην τυφλή παγάνα Tο έμπειρο μάτι εύκολα μπορεί να διακρίνει τον αριθμό των γουρουνιών που περνούν μέσα στον κυνηγότοπο ή βγαίνουν από αυτόν. Πολλές είναι, δυστυχώς, οι ομάδες εκείνες που κατά καιρούς επιλέγουν στο κυνήγι τους την «τυφλή παγάνα». Οι λόγοι που καταλήγουν στη λανθασμένη αυτή ενέργεια είναι αρκετοί και δεν θα τους αναλύσουμε όλους. Επιγραμματικά όμως θα αναφέρουμε τα εξής: Η «τυφλή παγάνα», το λέει άλλωστε και η λέξη, γίνεται χωρίς προηγούμενο εντοπισμού του ντορού. Η διαδικασία αυτή ενδεχομένως να αποφέρει αποτελέσματα, μα θα είναι τυχαία και πρόσκαιρα. Εγκυμονεί δε το μεγάλο κίνδυνο τα σκυλιά μας να ακολουθήσουν ό,τι χνάρι βρουν πρώτο και είναι πολλές οι περιπτώσεις που τα σκυλιά παίρνουν τον ντορό της αλεπούς ή ακόμα και του ζαρκαδιού. Στις περιπτώσεις αυτές, και σε ενδεχόμενες επαναλήψεις, καταφέρνουμε και αχρηστεύουμε τα σκυλιά μας και ακυρώνουμε οποιαδήποτε εκπαίδευση τους είχαμε δώσει. Οι πολύ έμπειροι κυνηγοί, όμως, ποτέ δεν θα υιοθετήσουν την «τυφλή παγάνα» και θα προτιμήσουν -αν δεν βρουν καθόλου ντορό- να φορτώσουν πάλι τα σκυλιά τους στα αυτοκίνητα και να φύγουν από τον κυνηγότοπο. Μπορεί να ακούγεται κάπως ακραίο - να έχουν διανυθεί εκατοντάδες χιλιόμετρα για να φτάσει η ομάδα στον κυνηγότοπο και μετά να φύγει. Ομως, η θέση αυτή των κυνηγών σώζει τα σκυλιά τους και τα καθιστά ικανά και άξια γουρουνόσκυλα. Απόστολος Παπαδέλλης 16 eλευθεροσ tυποσ Κυνήγι

17 Αιγαίο Απόστολος Παπαδέλλης, πρόεδρος Κυνηγετικού Συλλόγου Μυτιλήνης «Εδώ στο νησί της Λέσβου ασχολούνται με το κυνήγι του αγριόχοιρου αρκετές παρέες και, όσο περνάει ο καιρός, το κυνήγι αυτό κερδίζει όλο και περισσότερους φίλους. Είναι αρκετά δύσκολο λόγω της μορφολογίας του εδάφους και των δύσβατων περιοχών κατά κανόνα που συναντάμε. Τα μέρη που προτιμά ο κάπρος είναι αυτά όπου υπάρχουν πολλές καστανιές, βελανιδιές και καρυδιές. Γι αυτό το λόγο χρειαζόμαστε πολύ καλά σκυλιά δίωξης. Εμείς πριν ξεκινήσουμε, δύο τρία άτομα της ομάδας φροντίζουν την προηγούμενη ημέρα, ή ακόμα και το ξημέρωμα, να δουν διάφορες περιοχές που έχουμε επιλέξει και κοιτάζουν προσεκτικά για ντορό, φρέσκα σκαψίματα, κόπρανα, βόσκηση κ.ά. Οταν σιγουρευτούμε και κόψουμε τα γουρούνια, τότε και μόνο ξεκινά η παγάνα μας. Στη Λέσβο υπάρχουν και μερικά υβρίδια που δημιουργήθηκαν από την ελεύθερη βόσκηση ήμερων και άγριων γουρουνιών. Σε σπάνιες περιπτώσεις και η ομάδα μας θα συναντήσει τέτοια γουρούνια, όπως και άλλες ομάδες. Εκείνο που παρατηρούμε στο κυνήγι αυτό είναι το «κόλλημα» με τον κάπρο, ενώ το τίμημα είναι ακριβό, εν μέσω μάλιστα και της οικονομικής κρίσης που μαστίζει τη χώρα μας.» Επίλογος Αναζητώντας τον ντορό του κάπρου στη χώρα μας, διάβηκα καθαρούς δρόμους, πέρασα μονοπάτια και «αντάμωσα» κυνηγούς πρόθυμους να καταθέσουν τις δικές τους εμπειρίες για το κυνήγι αυτό. Συνάντησα όμως και άλλους, απρόθυμους για κουβέντα - και θεωρώ απόλυτα φυσιολογική μια τέτοια θέση. Μπορεί και να μην τους πέτυχα στην κατάλληλη χρονική στιγμή (στο timing επί το ελληνικότερον). Στο μόνο που εκφράζω ενστάσεις μέσα από τις γραμμές αυτές είναι στο ότι οι κυνηγοί αυτοί θα μπορούσαν κάλλιστα να μου έλεγαν ένα απλό «δεν μπορώ», «δεν θέλω», «δεν έχω χρόνο» ή ακόμα και «άσε μας, φίλε». Θα θεωρούσα πιο τίμια μια τέτοια απάντηση από το κρυφτούλι που συνάντησα σε, ευτυχώς, ελάχιστες περιπτώσεις. Συμβαίνουν αυτά και στις καλύτερες οικογένειες, πόσω μάλλον στη δική μας, που είναι και μεγαλούτσικη Κλείνοντας το ταξίδι στην Ελλάδα, με το σπάνιο γεωγραφικό ανάγλυφο και την απίστευτη ομορφιά της, θέλω να ευχαριστήσω από καρδιάς όλους τους συναδέλφους που βοήθησαν ο καθένας με τον τρόπο του στο ρεπορτάζ αυτό. eλευθεροσ tυποσ Κυνήγι 17

18 ΣΚΥΛΙΑ αφιερωµα στο «αγριο» Κοιτώντας τον κάπρο στα µάτια Τα περισσότερα κυνηγοτόπια της χώρας έχουν γεµίσει αγριογούρουνα προς µεγάλη χαρά των κυνηγών τους. Και όλοι ορκίζονται στα καλά σκυλιά τους. Τι ράτσα όµως είναι και πώς εκπαιδεύεται ένα καλό γουρουνόσκυλο; Της Θεανώς Καρούτα 18 EΛΕΥΘΕΡΟΣ TΥΠΟΣ Κυνήγι

19 Το κυνήγι του αγριογούρουνου είναι από τα πιο απαιτητικά και κουραστικά. Θέλει μεράκι, υπομονή και πάνω απ όλα μια ομαδική δουλειά, τόσο των κυνηγών όσο και των σκύλων τους. Πώς μπορεί όμως ο κυνηγός να διασφαλίσει ότι το σκυλί του κάνει για γουρουνόσκυλο; Οτι έχει το πείσμα, την εξυπνάδα, το ένστικτο, την αντοχή που απαιτείται για να ακολουθήσει ένα μεγαλόσωμο, δυναμικό και επιθετικό θήραμα μέσα στο πυκνό και σε κάθε είδους καιρικές συνθήκες; Ακόμη, υπάρχει μια ιδανική ράτσα που ενδείκνυται για το κυνήγι του άγριου; Ας δούμε τι μας είπαν γουρουνάδες, πολλοί εκ των οποίων έχουν την πείρα μιας ζωής. Ποιες φυλές έχουν πέραση; Πολλοί κυνηγοί, χωρίς να αμφισβητούν ότι μπορεί ένα ημίαιμο να εξελιχθεί σε καλό γουρουνόσκυλο, προτιμούν τις ελεγμένες γραμμές αίματος και τα καθαρόαιμα, καθώς προσφέρουν μια παραπάνω ασφάλεια. Ποιες ράτσες όμως συναντάμε περισσότερο στις παγάνες; «Μέσα στα 3 το πολύ 4 σκυλιά που συνοδεύουν την ομάδα, εγώ προτιμώ τον Γκέκα, τα Γιούρα και τα Γκριφόν», είπε ο 53χρονος κ. Μιχάλης Κολιός, κυνηγός στην Ηπειρο και στον Βόλο και συνέχισε: «Ειδικά ο Γκέκας είναι κορυφαίο σκυλί, σκληροτράχηλο, ανθεκτικό, ενδείκνυται για τα ελληνικά κυνηγοτόπια». Σύμφωνος με τον κ. Κολιό είναι και ο επί 17 χρόνια γουρουνοκυνηγός κ. Χρήστος Καλαϊτζής από τις Σέρρες, ο οποίος πρόσθεσε όμως ότι «καλό θα ήταν να έχει επικρατήσει μια ράτσα και να εξελίσσεται και να βελτιώνεται συνεχώς». Ο Δραμινός 33χρονος κ. Γιάννης Γεωργιάδης μάς εξήγησε ότι έπειτα από 18 χρόνια με ημίαιμα στο γουρούνι, αποφάσισε να στραφεί σε γνωστές φυλές, γιατί κάτι ξεκίνησε να μην πηγαίνει καλά: «Με τα ημίαιμα αφήνεις και λίγο το θέμα στην τύχη. Εχεις μια αγέλη και προσπαeλευθεροσ tυποσ Κυνήγι 19

20 σκυλια θείς να φτιάξεις ένα ολοκληρωμένο παζλ με χαρακτηριστικά που αλληλοσυμπληρώνονται. Τώρα ετοιμάζομαι να αποκτήσω καθαρόαιμα Γκριφόν ή Μπλε της Γασκώνης. Νιώθω ότι θα έχω περισσότερες πιθανότητες να «φτιάξω» το ιδανικό γουρουνόσκυλο. Οι συγκεκριμένες φυλές έχουν καλά στοιχεία στο DNA τους και αφού μάθουν τη βασική υπακοή από τον εκπαιδευτή, τα υπόλοιπα είναι στο χέρι του κυνηγού». Ο νεαρός γουρουνάς κ. Γιάννης Τίνας από τα Γιάννενα ανέφερε πως «πολύ καλά αίματα έχουμε πάρει από Αλβανία και άλλες βαλκανικές χώρες. Ταιριάζουν πολύ στα δικά μας κυνηγοτόπια και καλύπτουν τις ανάγκες μας». Τα Ποσάβατς προτιμούν τα τελευταία χρόνια οι γουρουνοπαρέες στην Εδεσσα σύμφωνα με τον κ. Στράτο Λαζάρου από την «πόλη των καταρρακτών», 46 ετών, κυνηγό από τα μικράτα του, που όπως είπε «είναι υπάκουα και καθόλου επιθετικά». Μια διαφορετική πρόταση υποστηρίζει έντονα ο Ηπειρώτης κ. Βαγγέλης Κυπαρίσσης, ο οποίος κυνηγάει γουρούνι 30 χρόνια με Πλοτχάουντ, μια ράτσα όχι ιδιαίτερα γνωστή στη χώρα μας η οποία εκτράφηκε αποκλειστικά για το κυνήγι του άγριου. «Είναι ένα από τα έξι Κουνχάουντς της Αμερικής, εκεί έφτασε από τον Γερμανό Γιόχαν Πλοτ, και έκτοτε κρατάει τα σκήπτρα στο γουρουνοκυνήγι. Είναι άφταστα σκυλιά, κάνουν πολύ μεγάλη ιχνηλασία, παίρνουν κρύο και ζεστό ντορό και έχουν πολύ δυνατή αλλά αξεγέλαστη μύτη. Θαρραλέα και ξύπνια, σταματούν το γουρούνι, δεν του επιτίθενται, φωνάζουν χαρακτηριστικά και δεν φεύγουν αν δεν φτάσουμε ή δεν το φέρουν σε εμάς». Τόπο και στα ημίαιμα Πολλοί κυνηγοί τους είδους έχουν διαφορετική άποψη σχετικά με την καθαροαιμία, μιας και οι ημίαιμοι ιχνηλάτες τους έχουν επιδείξει μεγάλα χαρίσματα. Ο κ. Γιώργος Παπαντωνίου από τη Δράμα, ο οποίος ερωτεύτηκε το άγριο θήραμα πριν από 33 χρόνια και έκτοτε του έμεινε πιστός, μας είπε πως «όλα αυτά τα χρόνια κυνηγάω με ημίαιμα, γκέκικα ή βουλγαρικά. Είμαι περισσότερο από ικανοποιημένος μαζί τους καθώς διακρίνονται για το θάρρος αλλά και την εξυπνάδα. Αλλωστε το ένα χαρακτηριστικό δίχως το άλλο δεν βγάζει αποτέλεσμα. Αν κάποιο λείπει, το σκυλί γίνεται θρασύ και συνήθως το αποτέλεσμα αυτού του θράσους είναι μοιραίο. Τα δικά μου σκυλιά δεν φοβούνται, πλησιάζουν το γουρούνι, αλλά το γαβγίζουν από απόσταση ασφαλείας, δεν χιμάνε». Την άποψη του κ. Παπαντωνίου έχει και ο 38χρονος κ. Πέτρος Κάτσαρης από τους Φιλιάτες, ο οποίος κυνηγάει γουρούνι εδώ και 15 χρόνια: «Εχω κυνηγήσει με ημίαιμα, κατά κύριο λόγο Γκριφόν και Γκέκα. Εχουν καρδιά και θάρρος. Πάνω απ όλα όμως δεν είναι επιθετικά, κάνουν επίμονη στάμπα, έχουν χαρακτηριστική φωνή στην καταδίωξη και παίρνουν καλό ντορό. Κάποιοι νομίζουν ότι είναι θέμα καλής γενιάς και όμως εμένα τα ημίαιμα μου γαβγίζουν πιο αραιά όταν βρουν το γουρούνι για να το καταλάβουμε». Ενώ ο κ. Αντώνης Ανδριόπουλος, 50 ετών, που κυνηγάει γουρούνι δέκα χρόνια στα κυνηγοτόπια της Βέροιας, πρόσθεσε: «Κυνηγάω με μπαράκι, είναι 4 ετών και η γενεαλογία του μου είναι άγνωστη. Δεν έχει σχέση η επιτυχία με το αίμα, είναι να χει το ζώο το ένστικτο». Ο κ. Λαζάρου μάς είπε πως «κάποιοι γουρουνοκυνηγοί της περιο- 20 eλευθεροσ tυποσ Κυνήγι

21 χής έχουν ημίαιμους Γκέκες. Τους προτιμούν γιατί είναι πιο ήρεμοι από τους Ελληνικούς Ιχνηλάτες και ήπιων τόνων». Ο 57χρονος κ. Ευάγγελος Λύτρας από τα Ιωάννινα ασχολείται με το γουρούνι εδώ και 20 χρόνια και όπως δήλωσε έχουν περάσει από τα χέρια του καθαρόαιμοι γιουγκοσλάβικοι Ιχνηλάτες αλλά και τουρκικά ημίαιμα. Δήλωσε με λύπη πως «δυστυχώς, δεν έχει εξελιχθεί στην περιοχή μας ο Ελληνικός Ιχνηλάτης, αλλά προσωπικά είμαι πολύ ικανοποιημένος από τα σκυλιά μου. Μπορείς να μάθεις ένα ημίαιμο να γίνει άριστο γουρουνόσκυλο εξίσου εύκολα με ένα καθαρόαιμο. Αν μάθει το μικρό δίπλα σε φτασμένα σκυλιά, τότε οι πιθανότητες να γίνει τέτοιο, αυξάνονται». Ψήφο εμπιστοσύνης στα τουρκικά ημίαιμα δίνει και ο 42χρονος κ. Δημήτρης Σαρασίδης, ο οποίος κυνηγάει γουρούνι 22 χρόνια στα πυκνά του Χορτιάτη και τόνισε πως «άριστο γουρουνόσκυλο θα βγει ένα στα χίλια. Είναι ένας συνδυασμός γονιδίου και χημείας με τον κυνηγό. Αν δεν μπορείς να το δουλέψεις μόνος σου, καλύτερα να το πάρεις έτοιμο, ό,τι και αν είναι, καθαρόαιμο ή όχι». Και η εκπαίδευση; Πώς εκπαιδεύουμε ένα σκυλί στο περίτεχνο κυνήγι του άγριου; Ο κ. Αχιλλέας Χατζόπουλος που κυνηγάει αγριογούρουνο εδώ και 24 χρόνια μάς είπε πως η εμπειρία του του έμαθε ότι «η εκπαίδευση είναι το άλφα και το ωμέγα για το καλό αποτέλεσμα. Δεν είναι η φυλή, δεν είναι ο επαγγελματίας εκπαιδευτής, είναι η σχέση του κυνηγού με το σκυλί. Αυτή η σχέση θα δημιουργηθεί έπειτα από χρόνο και αφοσίωση στην εκπαίδευση και θα δώσει στο τέλος έναν άρτιο χαρακτήρα και ένα σωστό γουρουνόσκυλο». Η εμπειρία 45 ετών στο κυνήγι του άγριου για τον 63χρονο κ. Ανδρέα Μάτζιο τον έχει οδηγήσει στο ίδιο συμπέρασμα: «Είναι σίγουρα ένας παράγοντας οι μύτες, όμως το παν είναι η εκπαίδευση. Τι να κάνεις ένα άριστο γενεαλογικά σκυλί που το αφήνεις αναξιοποίητο, που δεν του δίνεις ευκαιρίες να αναπτύξει το χάρισμα του;». Την αντίθετη άποψη έρχεται να υπερασπιστεί ο 53χρονος κ. Μιχάλης Κολιός, κυνηγός στην Ηπειρο και στον Βόλο, ο οποίος μας είπε πως «δεν είναι η εκπαίδευση που θα σου δώσει το άριστο σκυλί. Αν δεν έχει γεννηθεί με ένστικτο, νεύρο και ταλέντο, δεν θα τα αποκτήσει όσο και αν κοπιάσει ο κυνηγός, ο οποίος από την πλευρά του για να ευνοήσει αυτά τα χαρακτηριστικά πρέπει να έχει υπομονή και μεράκι». Αυτό βρίσκει σύμφωνο και τον κ. Κάτσαρη, «το γουρούνι δεν είναι λαγός, δεν εξαρτάται το κυνήγι του από το στιλ και τη δεξιοτεχνία, συνεπώς δεν απαιτεί εκπαιδευτή. Το καλό σκυλί θα μάθει σταδιακά δίπλα στον κυνηγό». «Ναι μεν εκπαίδευση αλλά», τόνισε ο κ. Ανδριόπουλος. «Το σκυλί πρέπει να μάθει να υπακούει συγκεκριμένες εντολές και να γαβγίζει συγκεκριμένα παραγγέλματα που θα έχουν συγκεκριμένο αποδέκτη. Αρα, ναι στην εκπαίδευση, αλλά μόνο δίπλα στον άνθρωπο που θα το βγάζει στο βουνό». Απόψεις Γιάννης Γεωργιάδης, Δράμα: Δυνατή όσφρηση, πολύ θάρρος για να μείνει κοντά στο γουρούνι, εξυπνάδα για να μην πλησιάσει πολύ. Αυτά είναι τα χαρακτηριστικά του καλού γουρουνόσκυλου. Και να θυμάστε, όταν λουφάξει το γουρούνι, συνήθως την πατάει το σκυλί. Πέτρος Κάτσαρης, Φιλιάτες: Τα νεαρά σκυλιά, που συνήθως είναι υπερβολικά ενθουσιώδη, τα αμολάμε στο τέλος για να μην παρασύρουν τα υπόλοιπα. Το ίδιο και τα πιο επιθετικά. Βαγγέλης Κυπαρίσσης, Κόνιτσα: Μου έχει τύχει να καταδιώκουν τα σκυλιά μου τραυματισμένο γουρούνι και να το πιάσουμε ύστερα από δέκα ώρες. Είναι σημαντικό να μπορούν τα σκυλιά να κάνουν καλή στάμπα. Στράτος Λαζάρου, Εδεσσα: Αν το γουρούνι βρει μπόσικο το σκυλί, την πατήσαμε. Για να μη γίνει αυτό, το σκυλί εκτός από γονίδιο και εκπαίδευση πρέπει να έχει και ένστικτο. Η πολύ ευαίσθητη μύτη δεν είναι και απόλυτα προσόν, το ζώο θα χάνεται μέσα στα ίχνη. Δημήτρης Σαρασίδης, Θεσσαλονίκη: Με καλή και υπομονετική εκπαίδευση, ο ενθουσιασμός και η επιθετικότητα, που μπορεί να έχουν άσχημες συνέπειες, αποβάλλονται από το χαρακτήρα του σκύλου. Γιάννης Τίνας, Γιάννενα: Μπορεί να λένε ότι δεν είναι ασφαλές να βγάζεις μικρό σκυλί για γουρούνι, και όμως με την παρέα την προηγούμενη εβδομάδα βγάλαμε γουρούνι 150 κιλών με μια 8μηνη σκύλα. Αμα έχει το γονίδιο Και να το έχει όμως δεν σημαίνει ότι θα το «κάψουμε» το ζώο, ένα κυνήγι το τριήμερο είναι καλά. Επίσης, οι κυνηγοί πρέπει να ξέρουν ότι αν χτυπήσουν το σκυλί επειδή πήρε λάθος ντορό, ζαρκάδι για παράδειγμα, το ζώο μετά θα βγάλει επιθετικότητα στο γουρούνι, κάτι που κανείς δεν θέλει. Πάνω απ όλα όμως πρέπει να είναι «δεμένος» ο σκύλος με τον κυνηγό. Για παράδειγμα, η σκύλα μου έκανε στάμπα και με κοιτούσε στα μάτια. eλευθεροσ tυποσ Κυνήγι 21

22 ΓΕΥΣΗ αφιερωµα στο «αγριο» Φτιάξτε µπέικον από αγριόχοιρο ιαβάσατε στις προηγούµενες σελίδες για τον ντορό του κάπρου και τα ιδανικά γουρουνόσκυλα. Οπότε ώρα είναι να δούµε και γευστικές προτάσεις για µπέικον! Της Ειρήνης Φ. Κουτσαύτη ΠΡΟΣΕΧΟΥΜΕ 1. Παστό και µυρωδάτο Χρησιµοποιούµε την πανσέτα από τον αγριόχοιρο (στήθος και κοιλιά µαζί) και αφού αφαιρέσουµε τα όποια κόκαλα, την παστώνουµε σε ένα δοχείο µε αναλογία δύο κιλά κρέας µε µισό κιλό αλάτι και µισό κιλό ζάχαρη. Στις δύο µέρες αδειάζουµε τα υγρά που έχουν µαζευτεί, αναποδογυρίζουµε τα κοµµάτια και ξαναπαστώνουµε πάλι µε αλάτι και Το κάπνισµα µπορεί να γίνει στο τζάκι µε αρω- µατικά ξύλα. Εναλλακτικά (αν έχουµε κήπο) σε µια πρόχειρη κατασκευή («σπιτάκι») ενώ υπάρχουν και ειδικές οικιακές συσκευές καπνίσµατος σε µέγεθος µικρού ψυγείου! Σε κάθε περίπτωση το κάπνισµα γίνεται αργά σε χαµηλή θράκα και υπό την επίβλεψή µας. Το σπιτικό µπέικον δεν έχει σχέση µε αυτό που βρίσκουµε στο εµπόριο και έχει µεγαλύτερη αντοχή στο χρόνο. Εποµένως, σε περίπτωση που αντιληφθούµε αλλοίωση στην όψη ή στη µυρωδιά του, δεν προχωράµε στην κατανάλωσή του. ζάχαρη για άλλες τρεις µέρες. Στη συνέχεια ξεπλένουµε το κρέας, το τρίβουµε µε αλάτι και µυρωδικά (ρίγανη, θυµάρι, δενδρολίβανο, πιπέρια) και κρεµάµε για στέγνωµα σε δροσερό µέρος για δύο ηµέρες. Μετά καπνίζουµε για δύο ηµέρες (το κάπνισµα µπορεί να γίνει και διακοπτόµενο). Τέλος, αφήνουµε τα κοµµάτια του κρέατος να ωριµάσουν για ένα µήνα σε δροσερό µέρος. Οταν ωριµάσει µπορούµε να το κόψουµε σε λωρίδες και να το καταναλώσουµε. Tip: εν είναι λίγοι οι µερακλήδες που τρίβουν την πανσέτα και µε λίγο σκόρδο ή την πασπαλίζουν µε σκόνη σκόρδου για πιο δυνατή γεύση και άρωµα. 2. Ωµό και ζόρικο Ο επόµενος τρόπος κατανάλωσης του αγριογούρουνου είναι για λίγο πιο «δυναµικά» γούστα. Βγάζουµε από την πανσέτα το κόκαλο και κόβουµε σε µικρές, στενές και πλάγιες λωρίδες. Τις αφήνουµε δύο ηµέρες να στεγνώσουν σε δροσερό µέρος. Στη συνέχεια, τις κρατάµε στο ψυγείο το πολύ για έξι ηµέρες µέσα σε ελαιόλαδο µέχρι να καταναλωθούν. Tip: Προσοχή! Με το συγκεκρι- µένο τρόπο, το κρέας αντέχει στο ψυγείο για λίγο χρονικό διάστη- µα. Αν θέλουµε να το κρατήσουµε λίγο παραπάνω, µπορούµε να το φυλάξουµε ανά τεµάχιο σε ειδική µεµβράνη στον καταψύκτη. 3. Μαριναρισµένο και ευγενικό Και εδώ ξεκινάµε µε πανσέτα χωρίς κόκαλο που αφήνουµε να στεγνώσει για δύο ηµέρες σε δροσερό µέρος. Στη συνέχεια µαρινάρουµε σε ένα δοχείο µε κόκκινο κρασί, µυρωδικά, ελαιόλαδο, λίγο χυµό πορτοκαλιού και 1-2 πορτοκαλόφλουδες, για δύο ηµέρες. Ακολουθεί διήµερο κάπνισµα και ωρίµανση για ένα µήνα σε δροσερό µέρος. 22 EΛΕΥΘΕΡΟΣ TΥΠΟΣ Κυνήγι

23

24 Περιπέτειες 24 eλευθεροσ tυποσ Κυνήγι

25 Μια δανεική χαρτούσα Μια γρήγορη ντουφεκιά την κατάλληλη στιγμή θα δώσει στον αφηγητή μας ένα θήραμα. Μετά, όμως, πώς αυτό θα μοιραστεί με τους συναδέλφους του; Του Γιώργου Ψωμαδέλλη Το όπλο με το οποίο έκανα τα πιο πολλά και καλά μου κυνήγια ήταν ένα Darne St. Etienne, κληρονομιά από τον πατέρα μου και παιχνίδι μου κατά τα παιδικά μου χρόνια. Το όπλο αυτό δεν «έσπαζε», όπως όλα τα σημερινά, για να γίνει το γέμισμά του, αλλά άνοιγε με το τράβηγμα προς τα πίσω ενός κινητού ουραίου και συγχρόνως οι εξολκείς τραβούσαν τις ριγμένες χαρτούσες προς τα έξω. Βέβαια, με το πάτημα ενός ελατηρίου, οι κάννες χωρίζονταν από το υπόλοιπο όπλο, με τρόπο που το σύνολο να αποθηκεύεται σε μια κοντή θήκη, χωρίς να χρειάζεται τις μακριές θήκες, που χρησιμοποιούμε για τις καραμπίνες. Οταν πηγαίναμε τότε με τα πόδια στο κυνήγι των ορτυκιών, κρεμούσαμε τα όπλα στους ώμους από τον αορτήρα τους. Δεν διαθέταμε καν θήκες. Αλλά και αργότερα, όταν πηγαίναμε μακριά για πέρδικες, είχαμε τα όπλα ελεύθερα, χωρίς θήκες, έτοιμα να πυροβολήσουν, αν, βέβαια, είχαμε την απρονοησία να τα κρατούμε γεμάτα μέσα στο αμάξι, πράγμα που δεν γινόταν αφού κάτι τέτοιο θα ήταν εγκληματικό. Κάποια μέρα, λοιπόν, πηγαίναμε για πέρδικες και στο αυτοκίνητο είχαμε στριμωχτεί πέντε άτομα, με τα όπλα και τους ντορβάδες ανάμεσα στα πόδια μας ή στο πίσω τζάμι αφού το πορτμπαγκάζ ήταν γεμάτο με τα σκυλιά μας. Εγώ καθόμουν στη θέση του συνοδηγού και κρατούσα το όπλο όρθιο χωρίς να το έχω «σπάσει», ενώ είχα βάλει την παλάσκα στο πίσω τζάμι. Οι άλλοι τρεις, που ήταν φίλοι του οδηγού και έρχονταν μαζί μας για πρώτη φορά, ήταν παστωμένοι στο πίσω κάθισμα. Η ώρα περνούσε ευχάριστα με καλαμπούρι και κυνηγητικά σχόλια, με το σκοτάδι ακόμη πυκνό έξω. Περάσαμε τα πρώτα χωριά και βρισκόμασταν πέρα από τα μισά της διαδρομής και το αυτοκίνητο προχωρούσε αργά γιατί ο δρόμος τότε, αν και κεντρική αρτηρία, ήταν χωματένιος με αρκετές κοτρώνες να ξεπροβάλλουν σε διάφορα σημεία του. Δεξιά μας, όσο μπορούσαμε να διακρίνουμε απ την ανταύγεια των φώτων του αυτοκινήτου, υπήρχαν μικρά -περιφραγμένα με σκουριασμένα σύρματα- χωραφάκια, ενώ αριστερά υπήρχε ένα χαμηλό και επικλινές ανάχωμα και πέρα απ αυτό άλλα χωραφάκια, γεμάτα αστιβές και με αρκετή κλίση. Στα περίπου πενήντα μέτρα φαίνονταν οι σκοτεινές σκιές των βελανιδιών, που το χειμώνα έκαναν το μέρος αυτό σπουδαίο μπεκατσότοπο. eλευθεροσ tυποσ Κυνήγι 25

26 Περιπέτειες Πάτησα τη σκανδάλη, ξέροντας ότι αυτή ήταν η τελευταία μου ευκαιρία. Αν χανόταν, δεύτερη δεν θα υπήρχε. Αναπάντεχη συνάντηση Διανύαμε αυτό το χωματόδρομο, όταν ξαφνικά είδαμε ένα λαγό να τρέχει μπροστά μας. -Λαγός, φωνάξαμε όλοι μαζί και βαλθήκαμε να παρακολουθούμε την πορεία του, κάπου τριάντα μέτρα μπροστά. Αφού έτρεξε λίγο, πήρε πορεία προς τα αριστερά και άρχισε να πηγαίνει προς το ανάχωμα, με προφανή σκοπό να το περάσει και να συνεχίσει την άνοδό του προς τις βελανιδιές. -Ρίξ τον, άκουσα τότε τη φωνή ενός από τους τρεις κυνηγούς τού πίσω καθίσματος. Κατάλαβα ότι απευθυνόταν προς εμένα, αφού ήμουν ο μόνος που κράταγε όπλο. -Δεν έχω χαρτούσα, του απάντησα. -Θα σου δώσω εγώ, είπε αυτός. Τον άκουσα να ψαχουλεύει πίσω κι εγώ άρχισα να κατεβάζω το τζάμι της δεξιάς πόρτας του αυτοκινήτου, με τα μάτια καρφωμένα στο λαγό, που, τώρα, βρισκόταν στην κορυφή του αναχώματος. Εβγαλα έξω την κάννη και μετά ολόκληρο το όπλο από το παράθυρο και άρχισα να βγάζω το κεφάλι και τους ώμους μου απ αυτό. -Πάρ την, άκουσα τον κυνηγό και συγχρόνως κατάλαβα ότι κάτι ακουμπούσε στη δεξιά μου παλάμη. Ανοιξα το κινητό ουραίο, έβαλα τη χαρτούσα στη δεξιά κάννη και έστρεψα το όπλο προς το λαγό, που τώρα ανέβαινε ανάμεσα στις αστιβές και πλησίαζε τις βελανιδιές. Αν χωνόταν σ αυτές, θα χανόταν οριστικά. Αρχισα να σημαδεύω και αμέσως διαπίστωσα ότι έπρεπε να βιαστώ, γιατί, καθώς το αυτοκίνητο εξακολουθούσε να προχωρεί, έστω και αργά, οι ανταύγειες των φώτων του, που φώτιζαν ελάχιστα το λαγό, ήταν οι τελευταίες. Υστερα από δύο-τρία μέτρα δεν θα τον έβλεπα. Επίσης, η κάννη του όπλου μου είχε γίνει παράλληλη με το μπροστινό τζάμι του αυτοκινήτου και το σώμα μου είχε στρίψει τόσο που δεν πήγαινε άλλο. Πάτησα τη σκανδάλη, ξέροντας ότι αυτή ήταν η τελευταία μου ευκαιρία. Αν χανόταν, δεύτερη δεν θα υπήρχε. Εκτός τούτου, το όπλο είχε μέσα μόνο μία χαρτούσα. Είδα το λαγό να αναποδογυρίζει και να χτυπιέται και παράλληλα έφτασαν στα αφτιά μου οι χαρακτηριστικές στριγκλιές του, που τις βγάζει όταν τραυματιστεί σοβαρά. -Την έφαγε, άκουσα τη θριαμβευτική φωνή των άλλων, που τόση ώρα παρακολουθούσαν σιωπηλοί τα τεκταινόμενα. Το αυτοκίνητο σταμάτησε κι εγώ άφησα το όπλο, άνοιξα την πόρτα και έτρεξα σαν βολίδα προς το λαγό, που τώρα είχε σταματήσει τις φωνές και άφηνε την τελευταία πνοή του. Τον άρπαξα και έτρεξα προς το αμάξι, που συνέχισε το δρόμο του. Στην υπόλοιπη διαδρομή τη συζήτηση μονοπώλησε η περιπέτεια με το λαγό και αυτό με έκανε να σκύψω και να τον πάρω στα χέρια μου. Ηταν αρκετά μεγάλος και ο σβέρκος του ήταν χοντρός και δυνατός, πράγμα που έδειχνε ότι ήταν αρσενικός. Φτάσαμε στον προορισμό μας νύχτα ακόμη και αμέσως βγήκα για να τον καθαρίσω. Επειδή θα έμενε στο αμάξι μέχρι το απόγευμα, αν τον άφηνα ακαθάριστο, σίγουρα θα βρόμαγε και θα τον πετούσαμε. Στο μεταξύ, οι άλλοι ετοίμαζαν τα όπλα τους και είχαν αφήσει τα σκυλιά τους ελεύθερα, να τρέξουν και να ξεμουδιάσουν. Κρύψαμε το λαγό μέσα στο αμάξι, πήραμε τα πράγματά μας και ξεκινήσαμε. Εγώ πήγαινα κοντά στο φίλο μου, ιδιοκτήτη του αυτοκινήτου, και σε μια στιγμή του είπα: -Θα μοιράσουμε το λαγό οι δυο μας ή θα δώσουμε μερτικό και σ αυτόν που μου έδωσε τη χαρτούσα; -Σιγά μην του δώσουμε, είπε παραξενεμένος. Δεν έχουν αυτοκίνητο και μου κόλλησαν. Δεν φτάνει που τους κουβαλώ τσάμπα, θέλουν και λαγό; -Και η χαρτούσα; επέμεινα. -Δώσε μου μια δική σου, να του τη δώσω με τρόπο και τελείωσε. Ευτυχώς, βρήκαμε και πέρδικες, χτυπήσαμε όλοι και γυρίσαμε στο αυτοκίνητο ευχαριστημένοι. Eτσι εξέλιπε κάθε ενδοιασμός που υπήρχε μέσα μου. 26 eλευθεροσ tυποσ Κυνήγι