Διδάσκων: Καθηγητής Νικόλαος Μαρμαρίδης, Καθηγητής Ιωάννης Μπεληγιάννης

Transcript

1 Τίτλος Μαθήματος: Αλγεβρικές Δομές Ι Ενότητα: Τάξη στοιχείων και Οµάδων - Κυκλικές (Υπο-)Οµάδες Διδάσκων: Καθηγητής Νικόλαος Μαρμαρίδης, Καθηγητής Ιωάννης Μπεληγιάννης Τμήμα: Μαθηματικών

2

3 ύναµη Στοιχείου. 3. Τάξη στοιχείων και Οµάδων - Κυκλικές (Υπο-)Οµάδες Εστω ότι (G, ) είναι µια οµάδα. Για κάθε ακέραιο αριθµό m Z και κάθε στοιχείο a G, ορίζουµε την m οστή δύναµη τού στοιχείου a ως ακολούθως : a} a {{ a}, αν m N, m ϕορές a m = e G, αν m = 0, a } 1 a 1 {{ a 1 }, αν m N. m ϕορές Στην περίπτωση που η (G, ) είναι µια µεταθετική (αβελιανή) οµάδα και χρησιµοποιούµε την προσθετική σηµειογραφία αντί τής γενικής πολλαπλασιαστικής, δηλαδή παριστάνουµε την πράξη µε «+» αντί, παριστάνουµε το ουδέτερο τής οµάδας µε 0 G αντί e G και για κάθε a G, παριστάνουµε µε a αντί a 1 το αντίθετο (αντίστροφο) τού a, τότε ορίζουµε : a } + a + {{ + a }, αν m N, m ϕορές ma = 0 G, αν m = 0, ( a) + ( a) + + ( a), αν m N. }{{} m ϕορές Στην περίπτωση αυτή ονοµάζουµε το στοιχείο ma το (ακέραιο) m πολλαπλάσιο τού a. Για τις δυνάµεις και αντιστοίχως τα πολλαπλάσια στοιχείων µιας οµάδας ισχύουν κανόνες ανάλογοι των κανόνων που ισχύουν για τις ακέραιες δυνάµεις και τα ακέραια πολλαπλάσια των γνωστών µας αριθµών. Λήµµα 3.1. Εστω ότι (G, ) είναι µια οµάδα ότι a είναι ένα στοιχείο τού G και ότι m, n είναι δύο ακέραιοι αριθµοί. Τότε a m a n = a m+n, όπου m + n παριστά τη συνήθη πρόσθεση των ακεραίων m, n και όπου mn παριστά τον συνήθη πολλαπλασιασµό των ακεραίων m, n. (a m ) n = a mn, (ϐ ) Απόδειξη. Εδώ ϑα εκτελέσουµε την απόδειξη για την ταυτότητα (α ) και προτείνουµε ως άσκηση την απόδειξη τής (ϐ ). Περίπτωση Ι. Αν n = 0, m Z, τότε a m a 0 = a m e G = a m = a m+0. Περίπτωση ΙΙ. Αν n N, m Z, εφαρµόζουµε τη µέθοδο τής πλήρους επαγωγής ως προς n. Για n = 1, η (α ) είναι αληθής, αφού (α )

4 223 a m a 1 = (a a a) a = a m+1, }{{} αν m N, m ϕορές a m a 1 = a 0 a = e G a = a 1 = a m+1, αν m = 0, a m a 1 = a 1 a 1 = e G = a 0 = a ( 1)+1 = a m+1, αν m = 1, a m a 1 = a} 1 a 1 {{ a 1 } a = a} 1 a 1 {{ a 1 } = a m+1, αν m 2. m ϕορές ( m 1) ϕορές (Προσέξτε ότι στην τελευταία σχέση χρησιµοποιούµε το εξής : Επειδή m 2, έπεται m και γι αυτό m + 1 = (m + 1) = m 1 = m 1.) Υποθέτοντας ότι η (α ) είναι αληθής για n = k (επαγωγική υπόθεση), δηλαδή ότι a m a k = a m+k, ϑα αποδείξουµε την αλήθειά της, για n = k + 1. Εχουµε a m a k+1 = a m (a k a), αφού αυτό το αποδείξαµε µόλις προηγουµένως. Τώρα λόγω τής προσεταιριστικότητας τής έχουµε a m (a k a) = (a m a k ) a και λόγω τής επαγωγικής υπόθεσης έχουµε (a m a k ) a = a m+k a. Τέλος, a m+k a = a (m+k)+1. Ωστε, a m a k+1 = a m+(k+1). Εποµένως, η (α ) είναι αληθής για κάθε n N και m Z. Περίπτωση ΙΙΙ. Εστω τώρα ότι n Z, n < 0 και m Z. Θα δείξουµε και πάλι τη σχέση (α ), δηλαδή ότι a m a n = a m+n. Οµως για να είναι η προηγούµενη σχέση είναι αληθής, αρκεί να είναι αληθής η σχέση (a m a n ) a n = a m+n a n. Για το αριστερό µέλος τής υποψήφιας ισότητας έχουµε : (a m a n ) a n = a m (a n a n ) = a m (a n+( n) ), όπου η τελευταία ισότητα ισχύει, λαµβάνοντας υπ όψιν την Περίπτωση ΙΙ, αφού ( n) N. προκύπτει (a m a n ) a n = a m (a n+( n) ) = a m a 0 = a m. Για το δεξιό µέλος τής υποψήφιας ισότητας έχουµε : a m+n a n = a m+n+( n) = a m και πάλι λόγω τής Περίπτωσης ΙΙ, αφού ( n) N. Ωστε τελικά, και συνεπώς a m a n = a m+n. (a m a n ) a n = a m = a m+n a n Ετσι Παρατήρηση 3.2. (1) Στην περίπτωση τής προσθετικής σηµειογραφίας η πρώτη ταυτότητα τού Λήµ- µατος 3.1 εκφράζεται ως (mg) + (ng) = (m + n)g. (α ) Προσέξτε ότι το «+» στο αριστερό µέλος τής ταυτότητας είναι η πράξη τής οµάδας ενώ το «+» στο δεξιό µέλος τής ταυτότητας είναι η πράξη τής πρόσθεσης των ακέραιων αριθµών. Η δεύτερη ταυτότητα τού Λήµµατος 3.1 εκφράζεται ως m(ng) = (mn)g. Προσέξτε ότι το mn που εµφανίζεται στο δεξιό µέλος τής ως άνω ταυτότητας είναι το γινόµενο τού ακεραίου m επί τον ακέραιο n. (ϐ )

5 224 (2) Λόγω τού Λήµµατος 3.1 έχουµε ότι το αντίστροφο µιας δύναµης a m, m Z ενός στοιχείου a G είναι το στοιχείο a m, αφού a m a m = a m+( m) = a 0 = e G = a ( m)+m = a m a m. (3) Αν η (G, +) είναι αβελιανή, τότε χρησιµοποιώντας προσθετική σηµειογραφία έχουµε (ma) = ( m)a. Προσέξτε ότι το στοιχείο (ma) είναι το αντίθετο τού ma και ότι το ( m)a είναι το ( m) πολλαπλάσιο τού a Κυκλικές Οµάδες. Με τη ϐοήθεια του Λήµµατος 2.5 αποδεικνύουµε την εξής πολύ σηµαντική Πρόταση 3.3. Αν (G, ) είναι µια οµάδα και αν a είναι ένα στοιχείο της G, τότε το σύνολο a := {a z z Z} αποτελεί µια υποοµάδα τής G. Επιπλέον η a είναι η µικρότερη υποοµάδα της G η οποία περιέχει το στοιχείο a. Απόδειξη. Το σύνολο a είναι διάφορο του κενού, αφού το a = a 1 ανήκει στο a. Αν x, y a, τότε υπάρχουν z 1, z 2 Z µε x = a z 1 και y = a z 2. Συνεπώς το στοιχείο x y 1 = a z 1 (a z 2 ) 1 = a z 1 a z 2 = a z 1 z 2 ανήκει επίσης στο σύνολο a, αφού ο z 1 z 2 είναι και αυτός ακέραιος αριθµός. Άρα a είναι µια υποοµάδα της G η οποία περιέχει το στοιχείο a. Τέλος αν H είναι µια υποοµάδα της G και a H, τότε µε διαδοχική εφαρµογή του Λήµµατος 2.3 έπεται ότι η H περιέχει όλα τα στοιχεία της µορφής a z, z Z. Εποµένως a H. Παρατήρηση 3.4. Στην περίπτωση που η οµάδα (G, ) είναι αβελιανή και αντί της γενικής σηµειογραφίας χρησιµοποιείται η προσθετική σηµειογραφία (G, +), τότε συµβολίζουµε µε a, a G, το σύνολο a = {za z Z} Ορισµός 3.5. Η υποοµάδα a της G ονοµάζεται η κυκλική υποοµάδα στοιχείο a και το στοιχείο a ονοµάζεται ένας γεννήτορας της a. τής G που παράγεται από το Ορισµός 3.6. Η οµάδα (G, ) ονοµάζεται κυκλική, αν υπάρχει κάποιο a G µε G = a. Το στοιχείο a ονοµάζεται ένας γεννήτορας της G. Παράδειγµα , αφού (1) Η οµάδα (Z, +) των ακεραίων αριθµών είναι κυκλική µε γεννήτορα τον ακέραιο Z = {z 1 z Z} = 1. Το 1 είναι επίσης ένας γεννήτορας τής Z, αφού για κάθε z Z, έχουµε z = ( z)( 1). (2) Η οµάδα (Z 4, +) των ακεραίων αριθµών κατά µόδιο 4, είναι κυκλική µε γεννήτορα την κλάση [1], αφού 1[1] = 1, 2[1] = [2], 3[1] = [3], 4[1] = [0]. Εποµένως, Z 4 = [1].

6 225 (3) Γενικότερα, αν n είναι ένας πάγιος ϕυσικός αριθµός, τότε η οµάδα (Z n, +) των ακεραίων αριθµών κατά µόδιο n είναι κυκλική µε γεννήτορα την κλάση [1], αφού 1[1] = 1, 2[1] = [2],..., i[1] = [i],... (n 1)[1] = [n 1], n[1] = [0]. Υπενθυµίζουµε ότι i[1] µε i = 1, 2,..., n, σηµαίνει [1] + [1] + + [1], i ϕορές. (4) Οπως είδαµε η αβελιανή οµάδα (Z 4, +) έχει τέσσερα στοιχεία και είναι κυκλική. Ωστόσο, υπάρχει µια αβελιανή οµάδα που έχει επίσης τέσσερα στοιχεία, αλλά δεν είναι κυκλική. Πράγµατι, ϑεωρούµε το σύνολο V 4 = {e, a, b, c} και την πράξη : V 4 V 4 V 4, η οποία ορίζεται από τον πίνακα : e a b c e e a b c a a e c b b b c e a c c b a e Αφήνουµε στον αναγνώστη τον έλεγχο ότι η είναι µια προσεταιριστική πράξη και κατόπιν ότι το Ϲεύγος (V 4, ) είναι µια αβελιανή οµάδα. Ωστόσο η V 4 δεν είναι κυκλική, επειδή e = {e}, a = {e, a}, b = {e, b}, c = {e, c}. Προσέξτε ότι a 2 = b 2 = c 2 = e και γι αυτό οποιαδήποτε ακέραια δύναµη του a (αντίστοιχα του b ή c) είναι ή το e ή το a (αντίστοιχα ή το e ή το b ή το c). Η συγκεκριµένη οµάδα ονοµάζεται η οµάδα των τεσσάρων στοιχείων του Klein. Οι επόµενες δύο παρατηρήσεις είναι απλές συνέπειες των ορισµών. Παρατήρηση 3.8. (1) Κάθε κυκλική οµάδα (G, ) είναι αβελιανή. Πράγµατι, αν a είναι ένας γεννήτορας τής G, τότε G = a. Ας είναι x 1, x 2 δύο στοιχεία τού G, τότε υπάρχουν ακέραιοι m 1, m 2 µε x 1 = a m 1 και x 2 = a m 2 και έχουµε : x 1 x 2 = a m 1 a m 2 = a m 1+m 2 = a m 2+m 1 = a m 2 a m 1 = x 2 x 1. Ωστόσο, κάθε αβελιανή οµάδα δεν είναι κυκλική. Για παράδειγµα, όπως είδαµε προηγουµένως η οµάδα τού Klein είναι αβελιανή αλλά δεν είναι κυκλική. (2) Αν (G, ) είναι µια κυκλική οµάδα µε γεννήτορα κάποιο στοιχείο a G, δηλαδή G = a, τότε και το στοιχείο a 1 είναι επίσης γεννήτορας τής G: G = a G = a 1 Πράγµατι, για κάθε x G υπάρχει κάποιος ακέραιος m µε x = a m και γι αυτό έχουµε επίσης x = (a 1 ) m. Εποµένως G = a 1 και ο a 1 είναι επίσης γεννήτορας τής (G, ) Τάξη στοιχείου. Εστω (G, ) µια οµάδα και a G. Θεωρούµε την κυκλική υποοµάδα a := { a m G m Z } της G, που παράγεται από το στοιχείο a G. Ορισµός 3.9. Τάξη τού στοιχείου a G καλείται η τάξη o( a ) της κυκλικής υποοµάδας a της G η οποία παράγεται από το a και συµβολίζεται µε o(a): o(a) = o( a )

7 226 Συνεπώς, η τάξη τού a G µπορεί να είναι ή άπειρη ή κάποιος ϕυσικός n N, ανάλογα µε το αν η τάξη τής a είναι άπειρη ή n N. Γι αυτό παριστάνοντας την τάξη τού a G µε o(a) έχουµε : {, αν o( a ) =, o(a) := n N, αν o( a ) = n. Πρόταση Εστω (G, ) µια οµάδα και a ένα στοιχείο της. (α ) Η τάξη o(a) τού στοιχείου a είναι πεπερασµένη, αν και µόνο αν, υπάρχουν ακέραιοι αριθµοί i, j µε i j και a i = a j. (ϐ ) Αν η τάξη o(a) τού a είναι πεπερασµένη, τότε : (i) το υποσύνολο M = {m N a m = e G } τού N είναι διάφορο τού κενού συνόλου, (ii) η κυκλική υποοµάδα a ισούται µε {a 1, a 2,..., a n }, όπου n = min M είναι το ελάχιστο στοιχείο τού M και η τάξη o(a) τού a ισούται µε n = min M. (iii) επιπλέον, a z = e G για κάποιο z Z, αν και µόνο αν, ο αριθµός z Z είναι πολλαπλάσιο τής τάξης o(a). Απόδειξη. (α ) Θεωρούµε την κυκλική υποοµάδα a = {a z z Z} και την απεικόνιση η οποία είναι προφανώς «Επί». φ : Z a, i φ(i) := a i, «=» Αν i, j Z µε i j είναι a i a j, τότε η φ είναι «1-1» απεικόνιση, αφού από a i = φ(i) = φ(j) = a j, έπεται i = j. Συνεπώς, η φ είναι «1-1» και «Επί» και το Z είναι ισοπληθές τού a. Πράγµα άτοπο, αφού τότε η τάξη τής a δεν είναι πεπερασµένη. «=» Εστω ότι : i, j Z, όπου i j, και : a i = a j ( ) Χωρίς περιορισµό τής γενικότητος µπορούµε να υποθέσουµε ότι j > i και ως εκ τούτου να δεχθούµε ότι η διαφορά j i > 0 είναι κάποιος ϕυσικός αριθµός, ας πούµε ότι j i = m N. Ετσι από την (*) λαµβάνουµε a j i = e G, δηλαδή a m = e G ( ) Θα αποδείξουµε τώρα ότι κάθε στοιχείο τής a συµπίπτει µε κάποιο από τα στοιχεία a 0, a 1, a 2,..., a m 1, το πλήθος 22 των οποίων είναι το πολύ m και συνεπώς η τάξη τής a είναι πεπερασµένη. Πράγµατι, ας είναι a z, z Z ένα στοιχείο τής a. Εκτελώντας την διαίρεση µε υπόλοιπο τού z δια τού m παίρνουµε z = λm + υ, όπου λ Z και 0 υ m 1. Συνεπώς, όπου 0 υ m 1. a z = a λm+υ = (a m ) λ a υ = (e G ) λ a υ = a υ, (ϐ )(i) Σύµφωνα µε το (α ) υπάρχουν ακέραιοι i, j, όπου i j µε a i = a j, αφού η (a) είναι πεπερασµένη. Ετσι συµπεραίνουµε, όπως προηγουµένως, ότι υπάρχουν ϕυσικοί m N µε a m = e G. Συνεπώς, το υποσύνολο M = {m N a m = e G } είναι ένα µη κενό υποσύνολο τού N. (ϐ )(ii) Το M διαθέτει ένα ελάχιστο στοιχείο n = min M, αφού πρόκειται για ένα µη κενό υποσύνολο τού N. Ισχυριζόµαστε ότι τα στοιχεία a 1, a 2,..., a n 1, a n = e G είναι όλα ανά δύο διαφορετικά µέταξύ τους. Πράγµατι, αν a i = a j µε 1 i, j n και i j, τότε υποθέτοντας χωρίς περιορισµό τής γενικότητας ότι j > i, παίρνουµε a j i = e G, όπου n > j i > 0. Αλλά τότε ο ϕυσικός j i αφενός 22 εν ισχυριζόµαστε ότι οι δυνάµεις a 0, a 1, a 2,..., a m 1 είναι ανά δύο διαφορετικές. Για την απόδειξη µάς αρκεί να είναι πεπερασµένες το πλήθος.

8 227 ανήκει στο M και αφετέρου είναι µικρότερος απο το ελάχιστο στοιχείο n τού M, πράγµα άτοπο. Ωστε τα a 1, a 2,..., a n 1, a n = e G είναι διαφορετικά και απαρτίζουν ένα σύνολο µε πλήθος στοιχείων ίσο µε n. Θα δείξουµε ότι a = {a 1, a 2,..., a n 1, a n = e G }. Προφανώς, {a 1, a 2,..., a n 1, a n = e G } a. Ας είναι a z, z Z ένα στοιχείο τής a. Εκτελώντας διαίρεση µε υπόλοιπο τού z δια τού n παίρνουµε z = nλ + ρ, όπου λ Z και 0 ρ n 1. Εχουµε : a z = a nλ+ρ = (a n ) λ a ρ = e λ G a ρ = a ρ. Αν 0 < ρ n 1, τότε το a z ανήκει στο {a 1, a 2,..., a n 1, a n = e G } και, αν ρ = 0, τότε a z = a 0 = e G = a n που είναι επίσης στοιχείο τού {a 1, a 2,..., a n 1, a n = e G }. Ωστε, a = {a 1, a 2,..., a n 1, a n = e G } και min M = n = o( a ) = ο(a). (ϐ )(iii) «=» Ας υποθέσουµε ότι για κάποιο z Z είναι a z = e G. Εκτελώντας τη διαίρεση µε υπόλοιπο τού z δια τού (a), παίρνουµε : Συνεπώς, z = (a)λ + υ, όπου λ Z και 0 υ (a) 1 ( ) e G = a z = a λz+υ = (a z ) λ a υ = (e G ) λ a υ = a υ, Αν για το υπόλοιπο υ τής προηγούµενης διαίρεσης είχαµε υ 0, τότε η ισότητα e G = a υ, δίνει το άτοπο, να ανήκει ο υ στο σύνολο M = {m N a m = e G } και να είναι συγχρόνως µικρότερος από το min M = o(a). Γι αυτό από την (***) έπεται z = o(a)λ και η τάξη o(a) είναι διαιρέτης τού z. «=» Αν z = o(a)λ µε λ Z, τότε a z = a o(a)λ = (a o(a) ) λ = e λ G = e G Το ακόλουθο Θεώρηµα συνοψίζει τα κυριότερα αποτελέσµατα γύρω από την τάξη ενός στοιχείου µιας οµάδας. Θεώρηµα Εστω (G, ) µια οµάδα και g G ένα στοιχείο πεπερασµένης τάξης : o(g) = n. Τότε k Z: (1) (2) (3) o(g k ) = n (n, k) k/n o(g k ) = n k (k, n) = 1 o(g k ) = n Απόδειξη. (1) Προφανώς το g k έχει πεπερασµένη τάξη. Εστω r = o(g k ). Θα δείξουµε ότι r = έχουµε : (g k ) r = e = g kr = e = n/kr n (n,k). Θα όπου η τελευταία συνεπαγωγή προέκυψε από την Πρόταση 3.10(ϐ )(iii). Εποµένως υπάρχει m Z έτσι ώστε : kr = nm Μπορούµε να γράψουµε : n = (n, k)n και k = (n, k)k, και (k, n ) = 1 Τότε : n = n (n,k) και άρα αρκεί να δείξουµε ότι : r = n. Θα έχουµε : kr = nm = (n, k)k r = (n, k)n m = k r = n m = n /k r = n /r = n r

9 228 όπου η προτελευταία συνεπαγωγή προέκυψε διότι (k, n ) = 1. Από την άλλη πλευρά, παρατηρώντας ότι : ϑα έχουµε : kn = (n, k)k n = nk (g k ) n = g kn = g nk = (g n ) k = e k = e = r/n = r n Εποµένως : o(g k ) = r = n = n (k,n). (2), (3) Προκύπτουν άµεσα από το (1) Τάξη Γινοµένου Στοιχείων µιας Οµάδας. Αν x, y είναι δύο στοιχεία πεπερασµένης τάξης µιας οµάδας, τότε πώς σχετίζονται οι τάξεις των στοιχείων x, y, xy; Γενικά δεν υπάρχει κάποια σχέση µεταξύ των τάξεων o(x), o(y), o(xy): Παράδειγµα Στην συµµετρική οµάδα S 4 ϑεωρούµε τους 3-κύκλους : σ = (123) και τ = (241) Τότε o(σ) = 3 = o(τ) αλλά o(σ τ) = o((13) (24)) = 2 Παρατηρούµε ότι : σ τ = (13)(24) (14)(23) = τ σ. Παράδειγµα Στην συµµετρική οµάδα S 5 ϑεωρούµε τους κύκλους : σ = (123) και τ = (15342) Τότε o(σ) = 3, o(τ) = 5 αλλά o(σ τ) = o((15) (34)) = 2 Παρατηρούµε ότι : σ τ = (15)(34) (34)(35) = τ σ. Παράδειγµα Θεωρούµε την (άπειρη µη-αβελιανή) οµάδα GL 2 (R) = { A M 2 2 (R) det(a) 0 } και έστω A = 1 1, B = Τότε προφανώς A, B, AB GL 2 (R). Παρατηρούµε ότι : A 2 = I 2 = B 2 Εποµένως τα στοιχεία A, B έχουν τάξη 2. Οµως 1 1 AB = και BA = και άρα n 1: (AB) n = 1 n 1 0 και (BA) n = 1 1 = (AB) 1 1 n, Εποµένως τα στοιχεία A, B έχουν τάξη 2 αλλά το γινόµενό τους AB και BA έχει άπειρη τάξη. Παρατηρούµε ότι : AB BA.

10 229 Παράδειγµα Για κάθε n 3, υπάρχει µια πεπερασµένη αβελιανή οµάδα G η οποία περιέχει δύο στοιχεία τάξης 2 των οποίων το γινόµενο έχει τάξη n: Πράγµατι ϑεωρούµε την οµάδα GL 2 (Z n ) = { A M 2 2 (Z n ) det(a) 0 } των αντιστρεψίµων πινάκων µε στοιχεία από το Z n. Οι πίνακες A =, B = όπως στο παράδειγµα 3.12 έχουν τάξη 2 και ο πίνακας 1 1 AB = έχει τάξη n διότι n 1: (AB) n = 1 n = 1 0 ως πίνακες µε στοιχεία από το Z n. Εποµένως τα στοιχεία A, B έχουν τάξη 2 αλλά το γινόµενό τους AB έχει τάξη n. 1 1 Παρατηρούµε ότι : AB BA διότι BA = και 1 1 στο Z n διότι n 3. Σε όλα τα παραπάνω παραδείγµατα τα στοιχεία της οµάδας δεν µετατίθενται και για στοιχεία x, y πεπερασµένης τάξης, δεν µπορουµε να πούµε τίποτα για την τάξη του x y η οποία µπορεί να είναι άπειρη ή οποιοσδήποτε αριθµός. Οταν όµως σε µια οµάδα G έχουµε δύο στοιχεία x, y πεπερασµένης τάξης και x y = y x, τότε υπάρχει στενή σχέση µεταξύ των τάξεων o(x), o(y), o(xy): Πρόταση Εστω (G, ) µια οµάδα και g, h G δύο στοιχεία πεπερασµένης τάξης : o(g) = m και o(h) = n. Τότε : (m, n) = 1 = o(g h) = mn Απόδειξη. Βλέπε την απόδειξη του Λήµµατος 4.3 παρακάτω. Οταν δύο a, b στοιχεία πεπερασµένης τάξης µιας οµάδας δεν µετατίθενται, τότε η επόµενη Πρόταση δείχνει ότι τα στοιχεία ab και ba έχουν την ίδια τάξη : Πρόταση Εστω G µια οµάδα κα a, b G δύο στοιχεία της G τα οποία έχουν πεπερασµένη τάξη. (1) x G, a G: o(x 1 ax) = o(a) = o(xax 1 ). (2) a, b G: o(ab) = o(ba). Απόδειξη. (1) Εστω x, a G. Τότε : και παρόµοια και Εποµένως : n Z + : (x 1 ax) n = (x 1 ax)(x 1 ax) (x 1 ax) = x 1 aa ax = x 1 a n x n Z + : (xax 1 ) n = xa n x 1 a n = e (x 1 ax) n = x 1 a n x = x 1 ex = x 1 x = e ( ) (xax 1 ) m = e xa m x 1 = e a m = x 1 ex = e ( )

11 230 Οι παραπάνω σχέσεις δείχνουν ότι : o(xax 1 ) <. o(a) < αν και µόνον αν o(x 1 ax) < αν και µόνον αν Επιπλέον έστω ότι o(a) = n και o(x 1 ax) = m. Τότε η σχέση ( ) δείχνει ότι n/m. Θέτοντας b = x 1 ax ϑα έχουµε a = xax 1 και τότε η σχέση ( ) δείχνει ότι m/n. Εποµένως καταλήγουµε ότι : o(a) = n = m = o(x 1 ax). Παρόµοια ϑα έχουµε και ότι : o(a) = o(xax 1 ). (2) Επειδή ba = eba = a 1 aba = a 1 (ab)a, από το (1) έπεται ότι : o(ba) = o(a 1 (ab)a) = o(ab) 3.5. Εφαρµογές του Θεωρήµατος Lagrange (II). Στην παρούσα ενότητα ϑα δούµε µια άλλη κατηγο- ϱία εφαρµογών του Θεωρήµατος του Lagrange. Το επόµενο σηµαντικό αποτέλεσµα αποτελεί µια απλή εφαρµογή του Θεωρήµατος Lagrange. Πρόταση Εστω (G, ) µια πεπερασµενη οµάδα. Τότε x G: (1) x o(g) = e. (2) o(x)/o(g). Απόδειξη. (1) Η τάξη o(x) του x, είναι εξ ορισµού η τάξη της κυκλικής υποοµάδας που παράγεται από το x. Απο το Θεώρηµα του Lagrange έπεται ότι o(x)/o(g), και άρα : o(g) = k x o(x), όπου k x 1 Ετσι ϑα έχουµε : x o(g) = x kx o(x) = (x o(x) ) kx = e kx = e (2) Επειδή o(x) = o( x ), το Ϲητούµενο προκύπτει απο το Θεώρηµα του Lagrange. Θα δούµε τώρα κάποιες εφαρµογές της παραπάνω Πρότασης στην Θεωρία Αριθµών. Πρώτα υπενθυ- µίζουµε ότι η συνάρτηση φ του Euler ορίζεται ως εξής : ϕ : N N, ϕ(n) = { k N 1 k n & (n, k) = 1 } Πρόταση (Θεώρηµα Euler) Εστω n 1 και a Z µε (a, n) = 1. Τότε : a ϕ(n) 1 mod(n) Απόδειξη. Η Ϲητούµενη σχέση γράφεται ισοδύναµα στο Z n : [a ϕ(n) ] n = ([a] n ) ϕ(n) [1] n Επειδή (a, n) = 1, έπεται οτι [a] n U(Z n ). Επειδή η οµάδα U(Z n ) έχει τάξη ϕ(n), από την Πρόταση 3.18 έπεται ότι το Ϲητούµενο : ([a] n ) ϕ(n) = [1] n. Πόρισµα (Μικρό Θεώρηµα Fermat) Εστω p ένας πρώτος αριθµός και a Z µε p a. Τότε : a p 1 1 mod(p) Απόδειξη. Επειδή p είναι πρώτος, έπεται ότιϕ(p) = p 1 και (a, p) = 1. Τότε το αποτέλεσµα προκύπτει από το Θεώρηµα του Euler.

12 231 Παρατήρηση Το αντίστροφο της Πρότασης 3.17 δεν ισχύει : υπάρχουν άπειρες οµάδες G µε την ιδιότητα x m = e, x G, όπου m Z +. Πραγµατικά, ϑεωρούµε την οµάδα (Z 2, +) = ({ } ) [0] 2, [1] 2, + των ακεραίων modulo 2, και έστω η οµάδα-ευθύ γινόµενο Z 2 = Z 2 Z 2 = { (x n ) n 1 x n Z 2, n 1 } n=1 µε στοιχεία τις ακολουθίες στοιχείων του Z 2, και µε πράξη (x n ) n 1 + (y n ) n 1 = (x n + y n ) n 1 Το ουδέτερο στοιχείο της οµάδας n=1 Z 2 είναι η ακολουθία (x n ) n 1, όπου x n = [0] 2, n 1. Προφανώς η οµάδα n=1 Z 2 είναι άπειρη. Παρατηρούµε ότι, επειδή [x] 2 + [x] 2 = [x + x] 2 = [0] 2, [x] 2 Z 2, ϑα έχουµε (x n ) n 1 n=1 Z 2: 2(x n ) n 1 = (x n ) n 1 + (x n ) n 1 = (x n + x n ) n 1 = ([0] 2 ) n 1 και άρα κάθε µη-ταυτοτικό στοιχείο της οµάδας n=1 Z 2 έχει τάξη 2. Ορισµός Εστω (G, ) µια οµάδα. (1) Η οµάδα G καλείται οµάδα στρέψης ή περιοδική οµάδα, αν κάθε στοιχείο της G έχει πεπερασµένη τάξη. (2) Η οµάδα G καλείται οµάδα ελεύθερης στρέψης, αν κάθε στοιχείο της G, εκτός του ταυτοτικού, έχει άπειρη τάξη. Παράδειγµα (1) Οπως προκύπτει από την Πρόταση 3.11, κάθε πεπερασµένη οµάδα είναι ο- µάδα στρέψης. Σύµφωνα µε την Παρατήρηση 3.13, υπάρχουν οµάδες στρέψης οι οποίες είναι άπειρες οµάδες. (2) Κάθε οµάδα ελεύθερης στρέψης είναι προφανώς άπειρη οµάδα, και κάθε άπειρη κυκλική οµάδα, π.χ. (Z, +), είναι οµάδα ελεύθερης στρέψης. (3) Υπάρχουν οµάδες οι οποίες είναι µεικτές δηλαδή περιέχουν στοιχεία πεπερασµένης τάξης και στοιχεία άπειρης τάξης. Ενα τέτοιο παράδειγµα είναι η οµάδα ευθύ γινόµενο : Z 2 Z = { ([x] 2, m) x, m Z } µε πράξη : ([x] 2, m) + ([y] 2, n) = ([x + y] 2, m + n) και της οποίας το ουδέτερο στοιχείο είναι το Ϲεύγος ([0] 2, 0). Τότε το στοιχείο ([1] 2, 0) έχει τάξη 2, και το στοιχείο ([0] 2, 1) έχει άπειρη τάξη. Παράδειγµα Εστω T = { z C z = 1} εύκολα ϐλέπουµε ότι η T είναι µια υποοµάδα της πολλαπλασιαστικής οµάδας (C, ) των µη-µηδενικών µιγαδικών αριθµών. Η οµάδα T καλείται, για προφανείς λόγους, η οµάδα του κύκλου. Εστω p ένας πρώτος αριθµός και έστω Z(p ) = { z C z pn = 1, για κάποιο n Z +} T Εύκολα ϐλέπουµε ότι η Z(p ) είναι µια υποοµάδα της T και κάθε στοιχείο της Z(p ) έχει πεπερασµένη τάξη. Ετσι η οµάδα Z(p ) είναι µια άπειρη οµάδα στρέψης. Η οµάδα Z(p ) καλείται η p-οστή οµάδα Prüfer και έχει, µεταξύ άλλων, την ενδιαφέρουσα ιδιότητα : όλες οι γνήσιες υποοµάδες της είναι πεπερασµένες κυκλικές και υπάρχει ακριβώς µια τέτοια υποοµάδα τάξης p n, για κάθε n Z +.

13 232 Οι παραπάνω παρατηρήσεις και παραδείγµατα σχετίζονται µε ένα περίφηµο πρόβληµα στην Θεωρία Οµάδων : Παρατήρηση (Το Πρόβληµα του Burnside) Μια οµάδα (G, ) καλείται πεπερασµένα παραγόµενη, αν υπάρχει πεπερασµένο πλήθος στοιχείων z 1, z 2,, z m G, έτσι ώστε κάθε στοιχείο x G να γράφεται ως : x = z n 1 1 zn 2 2 znm m, για κατάλληλα n 1, n 2,, n m Z Το γενικό Πρόβληµα του Burnside διατυπώνεται ως εξής : «Είναι κάθε πεπερασµένα παραγόµενη οµάδα στρέψης, πεπερασµένη ;» Το Πρόβληµα του Burnside απαντήθηκε αρνητικά το 1964 από τους E.Golod και I. Shafarevich, οι οποίοι κατασκεύασαν µια πεπερασµένα παραγόµενη άπειρη οµάδα, κάθε στοιχείο της οποίας έχει πεπερασµένη τάξη η οποία είναι δύναµη ενός πρώτου αριθµού p. Οπως όµως ϑα αποδείξουµε αργότερα, το Πρόβληµα του Burnside έχει ϑετική απάντηση όταν περιορισθούµε στην κλάση των αβελιανών οµάδων : Κάθε πεπερασµένα παραγόµενη αβελιανή οµάδα στρέψης είναι πεπερασµένη Σ αυτή την περίπτωση η (προσθετική) αβελιανή οµάδα (G, +) καλείται πεπερασµένα παραγόµενη αν και µόνον αν υπάρχει πεπεραµένο πλήθος στοιχείων z 1, z 2,, z m G, έτσι ώστε κάθε στοιχείο x G να γράφεται ως : x = n 1 z 1 + n 2 z n m z m, για κατάλληλα n 1, n 2,, n m Z Η οµάδα Prüfer Z(p ) είναι µια άπειρη αβελιανή οµάδα στρέψης. Εποµένως σύµφωνα µε τα παραπάνω δεν µπορεί να είναι πεπερασµένα παραγόµενη. Πρόταση Εστω (G, ) µια πεπερασµενη οµάδα. Αν o(g) = p ένας πρώτος αριθµός, τότε η G είναι κυκλική. Απόδειξη. Επειδή o(g) = p 2, έπεται ότι G {e} και άρα η G περιέχει ένα στοιχείο x e. Σύµφωνα µε την Πρόταση 3.11, ϑα έχουµε : o(x)/p και εποµένως, επειδή ο p είναι πρώτος, ϑα έχουµε o(x) = 1 ή o(x) = p. Οµως o(x) 1 διότι x e, και εποµένως o(x) = p. Τότε επειδή x G και o(x) = o( x ) = G = o(g) = p, έπεται ότι x = G και η G είναι κυκλική. Πρόταση Εστω (G, ) µια οµάδα τάξης o(g) = pq, όπου p, q είναι πρώτοι αριθµοί. Τότε κάθε γνήσια υποοµάδα της G είναι κυκλική. Απόδειξη. Εστω H µια γνήσια υποοµάδα της G. Απο το Θεωρήµατος Lagrange ϑα έχουµε o(h)/pq. Επειδή οι διαιρέτες του pq είναι 1, p, q, pq, έπεται ότι : o(h) = 1 ή p ή q ή pq. Επειδή η H είναι γνήσια, έπεται ότι o(h) pq. Αν o(h) = 1, τότε H = {e} = e. Τέλος αν o(h) = p ή q, το συµπέρασµα προκύπτει από την Πρόταση Γενικότερα, όπως ϑα αποδείξουµε αργότερα, ισχύει το ακόλουθο Θεώρηµα : Θεώρηµα ( Cauchy) Αν p είναι ένας πρώτος αριθµός ο οποίος διαιρεί την τάξη µιας πεπερασµένης οµάδας G, τότε η G έχει µια υποοµάδα τάξης p, (η οποία είναι κυκλική και και εποµένως G έχει ένα στοιχείο τάξης p).

14 Ανοικτά Ακαδημαϊκά Μαθήματα Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων Τέλος Ενότητας

15 Χρηματοδότηση Το παρόν εκπαιδευτικό υλικό έχει αναπτυχθεί στα πλαίσια του εκπαιδευτικού έργου του διδάσκοντα. Το έργο «Ανοικτά Ακαδημαϊκά Μαθήματα στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων» έχει χρηματοδοτήσει μόνο τη αναδιαμόρφωση του εκπαιδευτικού υλικού. Το έργο υλοποιείται στο πλαίσιο του Επιχειρησιακού Προγράμματος «Εκπαίδευση και Δια Βίου Μάθηση» και συγχρηματοδοτείται από την Ευρωπαϊκή Ένωση (Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο) και από εθνικούς πόρους. Σημειώματα Σημείωμα Αναφοράς Copyright Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, Διδάσκων: Καθηγητής Νικόλαος Μαρμαρίδης, Καθηγητής Ιωάννης Μπεληγιάννης «Αλγεβρικές Δομές Ι». Έκδοση: 1.0. Ιωάννινα Διαθέσιμο από τη δικτυακή διεύθυνση: Σημείωμα Αδειοδότησης Το παρόν υλικό διατίθεται με τους όρους της άδειας χρήσης Creative Commons Αναφορά Δημιουργού - Παρόμοια Διανομή, Διεθνής Έκδοση 4.0 [1] ή μεταγενέστερη. [1]