ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ ΣΤΟ ΛΙΒΑΔΙ. Γιατί μπαμπά ;

Transcript

1 ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ ΣΤΟ ΛΙΒΑΔΙ Πλούσια και φέτος η πολιτιστική δράση από τον ΕΣΛ Με πολύ κόσμο, συντοπίτες και μη, πανέμορφο καιρό και με πολλές και ποιοτικές πολιτιστικές εκδηλώσεις από τη μεριά του Εξωραϊστικού Συλλόγου κύλησε ο φετινός Αύγουστος. Ιδιαίτερα την εβδομάδα του Δεκαπενταύγουστου, η ατμόσφαιρα ήταν ξεχωριστή, καθώς το Λιβάδι μας ήταν πλημμυρισμένο από κόσμο, Το Χορευτικό του ΕΣΛ στο Κιόσκι ΝΕΕΣ ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ στα Αθλητικά Δρώμενα του Λιβαδίου Το φετινό καλοκαίρι υπήρξε δημιουργικά «φορτωμένο» από πολιτιστικά και αθλητικά δρώμενα. Η επιμονή, το μεράκι, ο εθελοντισμός, η συλλογικότητα και η προσωπική εργασία απέφεραν καρπούς. Είναι γεγονός ότι, παρά τα εμπόδια και τα πισωγυρίσματα, το γήπεδο ποδοσφαίρου του χωριού μας είναι πλέον έτοιμο να χρησιμοποιηθεί, τόσο από τον Αθλητικό Σύλλογο Λιβαδίου όσο και από άλλους συλλόγους. Είναι επίσης γεγονός ότι το 4ο τουρνουά μπάσκετ Τιτάρου τελείωσε και φέτος με τη δεδομένη του πλέον επιτυχία και μας απέδειξε ότι, εκεί ψηλά στον Τίταρο, υπάρχει εύφορο μπασκετικό υπόστρωμα, που χρειάζεται καλλιέργεια και δουλειά. Τα δύο παραπάνω αθλητικά δεδομένα αποτελούν ή θα πρέπει να αποτελέσουν εφαλτήριο για ένα νέο αθλητικό ορίζοντα στο Λιβάδι. Σε καμιά περίπτωση δεν θα πρέπει να μείνουν ανεκμετάλλευτα. Η συνέχεια, η βελτίωση και η καθιέρωσή τους θα πρέπει να συζητηθεί, να αναζητηθεί και οπωσδήποτε να γίνει πράξη. μουσικές, χαμόγελα και αγκαλιές. Σε όλα τα σημεία του κεντρικού δρόμου και φυσικά στον πλάτανο, γινόταν το αδιαχώρητο. Το καλό τσιπουράκι και οι νόστιμοι μεζέδες έγιναν ανάρπαστα! Ο Ε.Σ.Λ, για μια ακόμη χρονιά, έδωσε το βροντερό παρόν - παιδική θεατρική παράσταση με τη συμμετοχή 70 παιδιών (!), θέατρο σκιών, χοροθέατρο υψηλών προδιαγραφών, χορευτικές και μουσικές παραστάσεις επιπέδου, διοργάνωση ετήσιου χορού με κομπανία χάλκινων, λειτουργία επισκέψιμης αρχαιολογικής συλλογής- και συνέβαλε τα μέγιστα στην ποιοτική ψυχαγωγία όλων, μικρών και μεγάλων. Αξίζει εδώ να τονιστεί πως τα τελευταία χρόνια ο Σύλλογος αποτελεί τον μοναδικό φορέα που προσφέρει ανιδιοτελώς, όχι μόνο δραστηριότητες πολιτιστικές (θέατρα, χορευτικά, μουσική, παρουσιάσεις βιβλίων, αρχαιολογική συλλογή στήσιμο -λειτουργία, εφημερίδα κ.ά.), αλλά και παροχές προς τους συμπολίτες, όπως η αιμοδοσία, αντικαθιστώντας την πολιτεία Δήμο, που θα έπρεπε να είναι τουλάχιστον «ανταποδοτικός» στις παροχές προς τους δημότες. ΤΟ ΝΕΟ ΤΟΠΙΚΟ ΚΑΙ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ Με Πρόεδρο τον Γκατζούνη Γιώργο τ. Πέτρου ξεκίνησε τις εργασίες του το πενταμελές Συμβούλιο της Δημοτικής Κοινότητας Λιβαδίου, την 1η Σεπτεμβρίου. Σύμφωνα με το νέο νόμο, πρόεδρος του κάθε τοπικού συμβουλίου αναλαμβάνει ο πρώτος σε ψήφους δημοτικός σύμβουλος. Το υπόλοιπο τοπικό συμβούλιο απαρτίζουν οι: Γεράσης Αθανάσιος και Καρανίκας Δημήτριος από τον πλειοψηφούντα συνδυασμό, ο Αντωνίου Αντώνης από την αντιπολίτευση και ο Ψαλίδας Κώστας από την ελάσσονα αντιπολίτευση. Η εφημερίδα μας εύχεται καλό και δημιουργικό έργο.. Συνεδρίασε στς 7 Σεπτεμβρίου το Δημοτικό Συμβούλιο Ελασσόνας με θέμα τη συγκρότηση σε σώμα του νέου προεδρείου. Μετά από τις σχετικές ψηφοφορίες: Ο συμπατριώτης μας Μπίσμπας Γ. Αντώνιος εκλέχτηκε πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου του δήμου Ελασσόνας, ενώ η Μάντζιου Έλενα, επίσης συμπατριώτισσά μας, εκλέχθηκε γραμματέας του Δ.Σ. Η εφημερίδα μας τους εύχεται καλό και παραγωγικό έργο. Γιατί μπαμπά ; Μπαµπά θυµήσου και σταµάτα να περπατάς σκυφτός Καλοκαιρινές διακοπές Δε θυμάμαι εδώ και πολλά χρόνια άλλο καλοκαίρι στο Λιβάδι με τόσο λίγο κόσμο κατά τη διάρκεια των μηνών Ιουλίου- Αυγούστου. Φέτος, για πρώτη φορά, είχε κόσμο μόνο κατά τη βδομάδα του δεκαπενταύγουστου, ενώ πριν και μετά ελάχιστο. Που σημαίνει ή ότι βαρέθηκε ο κόσμος το Λιβάδι ξαφνικά και προτιμά κάτι άλλο, όπως τη θάλασσα, ή ότι αδυνατεί για οικονομικούς λόγους να κάνει διακοπές στο χωριό όπως έκανε παλιότερα. Από κουβέντες και συζητήσεις καταλαβαίνει κανείς ότι ισχύει το δεύτερο. Η «κρίση» έχει χτυπήσει βαθιά την τσέπη μας και τα σημάδια της είναι πλέον πολύ φανερά παντού. Και φυσικά, όταν μιλάμε για τον κόσμο που δεν μπορεί να παραβρίσκεται στο χωριό, δεν εννοούμε μόνο τουρίστες αλλά κυρίως τους Λιβαδιώτες που βρίσκονται αλλού, σε άλλες πόλεις και μέρη, και αδυνατούν πλέον να βρεθούν με τους δικούς τους ανθρώπους όπως έκαναν τόσα χρόνια τώρα. Λίγο οι βενζίνες, λίγο τα σπίτια που χρειάζονται επιδιορθώσεις, λίγο τα καθημερινά μικροέξοδα στην πλατεία, πολύ η χάλια ψυχολογία μας, όλα μαζί συγκλίνουν στο να πηγαίνει κανείς στο Λιβάδι νοερώς πλέον. Κάποτε το Λιβάδι και κάθε χωριό έστελνε τα παιδιά του για ένα καλύτερο αύριο στην πόλη. Τα δύσκολα χρόνια της δεκαετίας του 60 και του 70 η φυγή ήταν μεγάλη. Το ζητούμενο πάντα για όλους ήταν να υπάρχει δουλειά και η πολιτική της κεντρικής εξουσίας ήταν να μας σπρώχνει προς τα μεγάλα κέντρα, κάτι που δε σταμάτησε ποτέ, με αποτέλεσμα να μαραζώνει η επαρχία. Κι ενώ τα τελευταία χρόνια φαινόταν να υπάρχει ευημερία, η πολιτική αυτή αποδείχτηκε λάθος, αφού παρατήσαμε τα χωριά μας και τους πρωτογενείς τομείς παραγωγής η συνέχεια στη σελίδα 3

2 2 Μικρά & μεγάλα σχόλια και νέα Οι νικητές της μεσαίας κατηγορίας Deadly 3, με τον χορηγό κ. Ηλία Χάσκο. Ευγενική Χορηγία Στο φετινό τουρνουά μπάσκετ κυκλοφόρησαν μπλουζάκια με τυπωμένο το λογότυπο ΤΟΥΡΝΟΥΑ ΤΙΤΑΡΟΥ. Τα μπλουζάκια προσέφερε ο Λιβαδιώτης γαμπρός κ. Χάσκος Ηλίας, σύζυγος της Σταμούλη Ελένης και ιδιοκτήτης της εταιρίας ΗΛΙΟΣ SALADS. Ο Ηλίας, χορηγός του φετινού τουρνουά μπάσκετ, στο τέλος παρέδωσε και τα μετάλλια στους νικητές. Αξιόλογη κίνηση ενίσχυσης της φιλότιμης προσπάθειας των διοργανωτών, η οποία θα πρέπει να βρει μιμητές για τα επόμενα χρόνια. Γιατί όχι; Η περιοχή μας κατάλληλο υψόμετρο έχει, αξιόλογες διαδρομές για τρέξιμο υπάρχουν, γήπεδο ποδοσφαίρου διαθέτει καθώς και γήπεδο μπάσκετ (το οποίο χρειάζεται μικρές βελτιώσεις). Εάν, στο κοντινό μέλλον, αποκτήσουμε και ένα κλειστό γυμναστήριο (π.χ. στις αίθουσες του παλιού Λυκείου) με τα βασικά όργανα γυμναστικής, τότε, ποιες ομάδες, μικρών και μεσαίων κατηγοριών, δεν θα θέλουν να έρθουν στο Λιβάδι για την ετήσια προετοιμασία τους; Για να το δούμε λιγάκι. Δρόμος Μπαμπακούλη Σε κακή κατάσταση βρίσκεται ο δρόμος που κατεβαίνει για τα αμπέλια στην περιοχή Βαμβακούλι, και μάλιστα σε περίοδο τρύγου. Η κατ ευφημισμό περιοχή Βαμβακούλι εξυπηρετεί πάνω από είκοσι μερακλήδες αμπελουργούς και όχι μόνο. Ας φροντίσει η καινούργια διοίκηση του Δήμου να επιληφθεί του θέματος, να δείξει ιδιαίτερη προσοχή στην κατασκευή καλών κλίσεων στο δρόμο, ώστε τα νερά να φεύγουν και να μην πνίγουν το δρόμο και επαναλαμβάνονται τα ίδια φαινόμενα. Για τέτοια έξοδα πάντα «λεφτά υπάρχουν», αρκεί να υπάρχει ενδιαφέρον. ΛΗΞΙΑΡΧΙΚΑ από έως ΓΑΜΟΙ Γκούτζας Ιωάννης - Μάντζιου Φανή Μάντζιος Στυλιανός - Μαμάρα Ευανθία Πασχαλίνα Πεζής Λάζαρος - Φακαλή Ελίζα ΘΑΝΑΤΟΙ Αρβανιτίδη Μαρία, Τσακνάκης Σπυρίδων, Αστερίου Κων/νος, Τζίκα Σοφία, Καψάλης Δημήτριος, Μπαζούκης Ευάγγελος, Μπατζογιάννης Γεώργιος, ΜπατζογιάννηςΑντώνιος, Τσακνάκης Δημήτριος, Τσακνάκη Αικατερίνη, Γκατζούνης Πέτρος ΒΑΠΤΙΣΕΙΣ Σαλαβάτη Μαρία του Σωτηρίου και της Αγγέλικής, , Γκούτζα Αθανασία του Βασιλείου και της Όλγας, , Φαρμακιώτης Νικόλαος του Αθανασίου και της Ελένης, , Βουγιακλή Ευφοσύνη του Βασιλείου και της Ελένης, , Ντάμπου Μαρία του Βαιλείου και της Ασημίνας, , Φακαλή Δήμητρα του Λαζάρου και της Μαρίας, , Κρατσιώτη Αντωνία του Ευαγγέλου και της Μαρίας, , Γκόγκου Ευτέρπη του Νικολάου και της Μαρίας, ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ Έφυγε πρόωρα από τη ζωή, στις , νικημένος από την επάρατο νόσο, ο Μπαζούκης Ευάγγελος του Γρηγορίου, σε ηλικία μόλις 34 χρονών. Ζούσε στο Λιβάδι. Ήταν παντρεμένος με την Ελένη Δ. Ντάμπου και είχαν μια κόρη. Η εφημερίδα μας εκφράζει θερμά συλλυπητήρια στην οικογένειά του και τους οικείους του. Εφημερίδα «Λιβάδι» Ιδιοκτήτης: Εξωραϊστικός Σύλλογος Λιβαδίου Τηλ./Fax: Δ/νση: Λιβάδι Ελασσόνας Τ.Κ Εκδότης: Δημήτρης Καψάλης (ο/η εκάστοτε πρόεδρος του Ε.Σ.Λ.) Συντακτική Eπιτροπή: Καψάλης Αθανάσιος, Κιτσούλης Δημήτρης, Κοντοφάκας Θανάσης, Μητώνας Γιώργος, Μπάμπας Λάζαρος. Φωτογραφία: Κώστας Ψαλλίδας. Φιλολογική Επιμέλεια: Κιτσούλης Δημήτρης, Koντοφάκα Πόπη. Συνεργάτες: Mητώνας Αθ. Γιώργος, Μπάμπας Λάζαρος, Γκρέκου Γλύκα, Ψαλλίδας Θεόδωρος, Καψάλη Μαρία, Γαλάνη Αυγή, Kαπέτη Bούλα, Δαμαλή Μαρία, Καψάλης Θάνος, Καψάλης Νίκος, Μητώνας Χαρ. Γεώργιος, Σαλαβέρης Kώστας, Ψαλλίδας Κώστας, Nτάμπου Kατερίνα, Κοντοφάκα Πόπη, Σαλαβέρης Λάζαρος, Καπέτης Ευριπίδης, Γαζέτη Άννα, Γαλάνη Μαρία, Καπέτη Ευγενία, Γαλάνη Ντίνα, Γαζέτης Γιάννης, Aντωνίου Γιάννης, Φαρδής Γιώργος, Παμπέρης Δήμος, Γκρίζου Ελένη, Παπαστεργίου Γρηγόρης, Παμπέρης Βαγγέλης, Καρανίκας Δημήτρης, Τζέβος Κων/νος, Κοντοφάκας Αθανάσιος, Γκατζούνης Γιάννης, Βασίλης Πλάτανος, Πάππας Λάζαρος, Μαρώσης Γιώργος, Μάνθος Τσανούσας, Μητώνας Αθ. Μπάμπης. Κατασκευή-Ενημέρωση ιστοσελίδας: Ζήσκος Βασίλης, Σελιδοποίηση: Γραφικές Τέχνες «deonarts» Θεόδωρος Ψαλλίδας, Ερμού 15 Κατερίνη Τηλ.: , info@deonarts.com Ετήσιες Συνδρομές: Εσωτερικού 20, Εξωτερικού 30. Ηλεκτρονική Δ/νση: exsylogos@exsylogos.gr 60 λεπτά Ελλάδα Ο γνωστός δημοσιογράφος του καναλιού ΑΛΦΑ Νίκος Μάνεσης βρέθηκε στο Λιβάδι στις 21/9/2014 για τα γυρίσματα της εκπομπής του «60 λεπτά Ελλάδα». Η συγκεκριμένη εκπομπή θα μεταδοθεί το βράδυ στις 22 Οκτωβρίου στο κανάλι Άλφα. Περίεργη παραίτηση Αμέσως μετά την εκλογή του, ως επικεφαλής του συνδυασμού, ο κ. Λιόλιος παραιτήθηκε. Αιφνίδια και ακατανόητη πολιτικά κίνηση, μιας και ο συνδυασμός του κατέλαβε 3 έδρες στη νέα διοίκηση του δήμου Ελασσόνας. Απαράδεκτη εικόνα Μια πολύ άσχημη εικόνα αντίκρυσαν όσοι επισκέφθηκαν το «Κιόσκι» τις μέρες του δεκαπενταύγουστου. Κάδοι ξεχειλισμένοι από σκουπίδια, άλλοι ριγμένοι κάτω και γενικά μια εικόνα παρατημένου χώρου. Σίγουρα, η οικονομική στενότητα δεν είναι δικαιολογία. Πόσο μάλλον για ένα χώρο που καθημερινά παίζουν τόσα πολλά παιδια. Μάλλον είναι θέμα προτεραιοτήτων... Πολλές και μεγάλες επιτυχίες! Πολλοί ήταν οι τελειόφοιτοι μαθητές του λυκείου μας που πέτυχαν στις πανελλήνιες εξετάσεις και κατάφεραν να εισαχθούν σε ΑΕΙ και ΤΕΙ. Το αξιοσημείωτο, όμως, φέτος, ήταν ότι σημείωσαν πολύ μεγάλες βαθμολογίες με αποτέλεσμα να εισαχθούν και σε υψηλόβαθμες σχολές. Η εφημερίδα μας συγχαίρει τους επιτυχόντες και τους εύχεται καλές σπουδές! Τα ονόματα των παιδιών είναι : Μπίσμπα Αντ. Αικατερίνη (Μαθηματικών, ΑΠΘ), Σαλαβέρη Γεωρ. Ευανθία (Διατροφής & Διαιτολογίας, ΤΕΙ Καρδίτσας), Σιάτρα Ι. Φανή (Νομική Κομοτηνής), Σούρδη Λ. Αικατερίνη (Μαιευτική, ΤΕΙ Πτολεμαΐδας), Τζημαγιώργη Ι. Σοφία (Φιλοσοφίας & Παιδαγωγικής, ΑΠΘ), Τσανούσα Κ. Αλίκη (Παιδαγωγικό, Βόλος), Τσαχαλίνα Διον. Δήμητρα (Οικονομικό, ΠΑΜΑΚ). Πάρτι Αθλητικού Για άλλη μια χρονιά ο Αθλητικός Σύλλογος διοργάνωσε ολοήμερο πάρτι στο Σάλτσι. Την Τετάρτη, 13 Αυγούστου, πλήθος κόσμου και κυρίως νεολαία διασκέδασε αλλά και ενίσχυσε την αθλητική ομάδα του χωριού σε ένα γλέντι που ξεκίνησε από το πρωί και κράτησε μέχρι τη δύση του ηλίου. EYXAΡΙΣΤΗΡΙΟ Με την ανάληψη των καθηκόντων του Προέδρου του Συμβουλίου Δημοτικής Κοινότητας Κατερίνης, θα ήθελα να ευχαριστήσω για ακόμη μια φορά τους συμπολίτες μου οι οποίοι με εμπιστεύθηκαν με την επιλογή τους. Μέσα από τις σελίδες της εφημερίδας μας θα ήθελα να ευχαριστήσω ιδιαιτέρως τους συμπατριώτες μου Λιβαδιώτες οι οποίοι με στήριξαν και συνέβαλαν καθοριστικά στο επιτυχές αποτέλεσμα. Τσίρκος Ευθύμιος Πωλείται Οικία στο κέντρο του χωριού δίπλα στο Δημαρχείο. κ. Παπαδημητρίου Τηλ: Πωλείται σπίτι με οικόπεδο στην περιοχή Φωστήρα. Τηλ.: & ΣΥΝΔΡΟΜΕΣ ΑΝΑΝΕΩΣΕΙΣ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ: ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΚΑΝΑΔΑΣ: ASPRAKIS HELEN BOZZINIS, ΓΑΖΕΤΗΣ ΝΙΚΗΤΑΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑ: ΒΑΡΒΑΡΕΖΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ ΟΛΛΑΝΔΙΑ: ΦΟΥΡΚΙΩΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΑΘΗΝΑ: ΓΚΟΥΤΖΑΜΑΝΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ, ΚΑΡΑΝΙΚΑ ΣΟΥΛΑ, ΚΑΡΑΤΖΗΚΑΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ, ΚΙΤΣΟΥΛΗΣ ΖΗΣΗΣ, ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΥ ΑΝΝΑ ΑΜΦΙΛΟΧΙΑ: ΚΑΡΑΪΣΚΟΥ ΑΝΝΑ ΑΣΒΕΣΤΟΧΩΡΙ: ΘΕΟΔΩΡΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ, ΚΟΚΚΙΝΟΠΛΙΤΗ ΦΑΝΗ ΔΡΑΜΑ: ΜΠΕΛΛΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΕΛΑΣΣΟΝΑ: ΑΛΕΞΑΝΔΡΙΔΗΣ ΗΛΙΑΣ, ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΛΑΖΑΡΟΣ, ΚΑΡΑΙΣΚΟΥ ΜΑΡΙΑ, ΛΕΚΚΑ ΦΑΝΗ, ΜΠΟΛΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: ΝΤΑΜΠΟΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ, ΠΑΜΠΕΡΗΣ ΒΑΓΓΕΛΗΣ, ΓΚΑΤΖΟΥΝΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ, ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΧΡΗΣΤΟΣ, ΓΑΖΕΤΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ, ΓΚΡΙΖΟΥ ΕΛΕΝΗ, ΔΕΡΒΕΝΗ ΛΙΤΣΑ, ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ, ΙΩΣΗΦΙΔΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ, ΚΑΖΛΑΡΗΣ ΤΑΣΟΣ, ΚΟΝΤΟΦΑΚΑ ΠΟΠΗ, ΚΥΛΩΝΗΣ ΦΩΝΤΑΣ, ΜΑΝΤΖΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ, ΜΑΡΝΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ, ΜΠΟΛΗ ΙΩΑΝΝΑ, ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ ΦΑΝΗ, ΤΖΗΜΑΓΙΩΡΓΗΣ ΖΗΣΗΣ, ΤΣΙΡΚΟΥ ΛΙΝΑ, ΤΣΙΡΟΓΙΑΝΝΗΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ, ΦΑΚΑΛΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ, ΦΟΥΡΚΙΩΤΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ, ΧΑΡΙΣΗ ΙΩΑΝΝΑ, ΧΑΣΚΟΣ ΗΛΙΑΣ, ΠΑΠΑΛΕΞΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΙΩΑΝΝΙΝΑ: ΡΑΠΤΗΣ ΧΑΡΙΛΑΟΣ ΚΑΤΕΡΙΝΗ: ΒΑΡΒΑΡΕΖΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ, ΓΑΖΕΤΗ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ, ΔΕΡΜΕΝΤΖΟΓΛΟΥ ΠΑΥΛΟΣ, ΜΑΝΤΖΙΟΥ ΦΑΝΗ, ΝΤΑΜΠΟΣ ΑΝΕΣΤΗΣ, ΠΑΜΠΕΡΗΣ ΔΗΜΟΣ, ΠΕΖΗΣ ΣΩΤΗΡΙΟΣ, ΡΑΠΤΗΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ, ΤΣΙΟΚΑΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΙΛΚΙΣ: ΠΑΡΔΑΛΗ ΦΑΝΗ ΚΟΜΟΤΗΝΗ: ΓΑΛΑΝΗΣ ΔΑΜΙΑΝΟΣ ΛΑΡΙΣΑ: ΔΑΛΕΡΑΣ ΦΩΤΗΣ, ΚΑΛΦΑΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ, ΚΑΠΕΤΗΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ, ΜΠΑΤΖΟΓΙΑΝΝΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ, ΠΑΠΑΟΙΚΟΝΟΜΟΥ ΚΛΕΑΝΘΗΣ, ΠΕΖΗΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ, ΣΑΛΑΒΕΡΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ, ΦΑΚΑΛΗΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ, ΧΑΤΖΗΝΑΣ ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΗΜΝΟΣ: ΚΑΡΑΝΙΚΑ ΜΩΡΟΥ ΚΑΛΛΙΟΠΗ ΛΙΒΑΔΙ: ΓΑΛΑΝΗ ΣΟΦΙΑ, ΚΑΡΑΪΣΚΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ, ΚΑΡΑΝΙΚΑΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ, ΜΑΓΙΩΝΑ ΣΟΥΡΔΗ ΦΑΝΗ, ΜΕΤΑΞΙΩΤΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ (ΠΑΛΛΑΣ), ΜΕΤΑΞΙΩΤΗΣ ΛΑΖΑΡΟΣ (ΑΡΧΟΝΤΙΚΟ) ΤΣΑΝΟΥΣΑΣ ΣΤΑΥΡΟΣ, ΧΑΛΚΙΑ- ΜΠΑΤΖΑΚΗ ΓΛΥΚΕΡΙΑ, ΨΑΛΛΙΔΑ ΑΝΝΑ ΠΕΙΡΑΙΑΣ: ΛΕΚΚΑ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΕΥΘΑΛΙΑ ΡΟΔΟΛΙΒΟΣ: ΓΚΡΙΖΟΥ ΜΑΡΙΑ-ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΣΕΡΡΕΣ: ΤΣΑΝΟΥΣΑ ΑΝΝΑ ΧΑΝΙΑ: ΤΖΑΝΑΚΗ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ Πωλείται οικόπεδο 420 τ.μ., με οικία προ του 1955 στο Λιβάδι Ολύμπου με ανεμπόδιστη θέα στον Όλυμπο. Περιοχή Κιόσκι. Τηλ.: Πωλείται οίκημα, μαγαζί και σπίτι στο Λιβάδι. Τηλ.: ΧΡΗΣΙΜΑ ΤΗΛΕΦΩΝΑ Δημ. Κοιν.: Κ.Ε.Π.: A/T Λιβαδίου: , Ιατρείο: Φαρμακεία: & Γ.Π.Σ.: Λύκειο: Γυμνάσιο: Δημ. Σχολείο:

3 συνέχεια από τη σελίδα 1 και συγκεντρωθήκαμε στις πόλεις και σε μη παραγωγικούς τομείς εργασίας και γίναμε πλέον μάζες, μάζες ανεργίας. Για ποιότητα ζωής ας μη το συζητάμε αυτό καλύτερα. Δε χρειάζεται ν αναλύσουμε τις σκέψεις αυτές περισσότερο, ο καθένας καταλαβαίνει πολύ καλά τι έχει συμβεί, εξάλλου αδιάψευστος μάρτυρας η βαθιά κρίση που τη βιώνουμε για τα καλά στο πετσί μας. Φύγαμε στις πόλεις για να βιώσουμε «τ όνειρο» όπως λέει και το τραγούδι «τα όνειρά μου στην πρωτεύουσα με στείλανε για να μιλάω πάντα χαμηλόφωνα...» και τελικά αυτό το όνειρο στοίχειωσε κι έγινε εφιάλτης. Οικονομικός μαρασμός παντού και κυρίως στις πόλεις, όπου όλοι μας βλέπουμε επιχειρήσεις, μαγαζιά να κλείνουν, υπηρεσίες να υποβαθμίζονται κι εντέλει ζωές να καταστρέφονται. Παρ όλα αυτά, δε φαίνεται να αλλάζει κάτι, γιατί απλά δεν αλλάζουμε εμείς, εμείς που Καλοκαιρινές διακοπές μιλάμε χαμηλόφωνα, εμείς που χάσαμε τη φωνή μας. Εμείς που φύγαμε για την πόλη, θα φύγουμε τώρα να πάμε πού; Θα μου πείτε πάντα ήμασταν χώρα μεταναστών, είτε του εσωτερικού είτε του εξωτερικού! Κι όλα αυτά γιατί; Πόσο απλό το ερώτημα, άραγε η απάντηση γιατί να μην είναι το ίδιο απλή; Ο ποιητής (Δ. Σαββόπουλος) το λέει κάπως έτσι: Χθες το βράδυ είδα ένα φίλο σαν ξωτικό να τριγυρνά πάνω στη μοτοσικλέτα και πίσω τρέχανε σκυλιά Σήκω ψυχή μου δώσε ρεύμα βάλε στα ρούχα σου φωτιά βάλε στα όργανα φωτιά να τιναχτεί σαν μαύρο πνεύμα η τρομερή μας η λαλιά Συμβιώτης Σαν συνέχεια... Σαν συνέχεια και σαν συμπλήρωμα του εμπεριστατωμένου και θαυμάσιου αφιερώματος του Θάνου Καψάλη για τον παράλογο πόλεμο των Ελλήνων στα βάθη της Μικράς Ασίας: Ιούλιος Ο Ελληνικός Στρατός μάχεται να καταλάβει το ύψωμα Καράκιοϊ, κοντά στο Εσκί Σεχίρ. Σ 'αυτή τη μάχη πέφτει «ηρωικώς μαχόμενος υπέρ πατρίδος» ο λεβεντόκορμος εύζωνας Α.Δ. (το όνομα δεν έχει πια και πολλή σημασία). Αφήνει πίσω του, εκτός από τους χαροκαμένους γονείς του, τη νεαρή -εικοσάχρονη τότε- σύζυγό του και τον μόλις μερικών μηνών γιό του. Σ' αυτή τη γυναίκα, τη γυναίκα του Έλληνα φαντάρου, και εντέλει του κάθε φαντάρου, που το νήμα της ευτυχίας της κόπηκε εκεί, πριν καλά καλά αρχίσει να ξετυλίγεται, που θρηνεί και αναρωτιέται «γιατί;» όλους τους χρόνους κι όλες τις εποχές, είναι αφιερωμένο το παρακάτω ποίημα: Θύμα Πολέμου 1921 (Εις Μνήμην...) Στην ψηλή ταρατσούλα του ήλιου η εικοσάχρονη χήρα μοιρολογά Ψηλόλιγνοι ελικοειδείς θρήνοι πλημμυρίζουν τον μοσχομύριστο αέρα Κοιτάζοντας πάντα ένα σημάδι μακρινό η μεσόκοπη χήρα μοιρολογά Μακρόσυρτοι λυγμοί διαγράφονται στον ταραγμένο άνεμο Κι ο θρήνος της γριάς χήρας τους ορίζοντες διασχίζοντας φτάνει μακρυά ως του Εσκί Σεχίρ το σπαραγμό... Σ.Φ.Κ. ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ, Ο ΠΡΩΤΟΣ ΕΚΛΕΓΜΕΝΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΛΑΡΙΣΑΣ ( ) ΜΕ ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΑΠΟ ΤΟ ΛΙΒΑΔΙ. Μετά την απελευθέρωση της πόλης της Λάρισας το 1881 από τους Τούρκους, ορίστηκε δήμαρχος της πόλης ο μεγαλοκτηματίας Χασάν Ετέμ Εφέντης Καντήρ Αγάς ( ). Ήταν ο πρώτος δήμαρχος της Λάρισας αμέσως μετά την απελευθέρωση της πόλης, αλλά ήταν τούρκος. Ακολούθησε μετά ο επιχειρηματίας Αργύριος Διδίκας ( ), ο οποίος υπήρξε ο πρώτος Έλληνας δήμαρχος -αλλά και πρώτος υπηρεσιακός- στην μεταπελευθερωτική Λάρισα. Διορίστηκε ύστερα από σχετική εισήγηση του «Βασιλικού Νομάρχη Λάρισας» Θεοχάρη. Ωστόσο, ο πρώτος εκλεγμένος από το λαό της Λάρισας δήμαρχος υπήρξε ο έμπορος και συμπατριώτης μας Χρήστος Γεωργιάδης ( ): Ο Χρήστος Γεωργιάδης γεννήθηκε στο Λιβάδι και το σπίτι του ήτανε, σύμφωνα με μαρτυρίες συμπατριωτών μας, πίσω από την εκκλησία της Παναγίας. Ο έμπορος Χρήστος Γεωργιάδης ήταν ιδιαίτερα αγαπητός δήμαρχος και προσέφερε σημαντικότατο έργο στην πόλη. Το γεγονός αυτό καταδεικνύεται από την πάνδημη κηδεία του τον Ιανουάριο του Το όνομά του έχει δοθεί τιμής ένεκεν σε βασική οδό της πόλης (Γεωργιάδου), στην είσοδό της, αριστερά κάτω από την εκκλησία του Αγ. Αχίλλειου. Κων/νος Αν. Σαλαβέρης πληροφορίες από το διαδίκτυο Πωλείται διώροφο σπίτι (50 τ.μ. έκαστος), πέτρινο, ανακαινισμένο και πλήρως επιπλωμένο, με μεγάλη αυλή και με εξαιρετική θέα στον Όλυμπο, στην περιοχή της Παναγίας στο Λιβάδι. Τηλ.: γράφει ο Ντι Λιβάδι ΛΙΒΑΔΙΩΤΕΣ ΕΞΟΡΙΣΤΟΙ ΣΤΗ ΜΑΣΣΑΛΙΑ Πριν εκατό χρόνια ακριβώς, το 1914, ξεκίνησε ο Α Παγκόσμιος πόλεμος, ο λεγόμενος και Μεγάλος Πόλεμος. Τελείωσε το Μόλις πριν, το , με τους Βαλκανικούς Πολέμους, ελευθερώθηκε η Θεσσαλία από τη Μελούνα και πάνω καθώς και η υπόλοιπη Ελλάδα από τους Τούρκους. Το Λιβάδι απελευθερώθηκε 9 με 10 Οκτώβρη του 1912, όταν ο ελληνικός στρατός με δυο ιστορικές διαδρομές και νίκες απώθησε τους Τούρκους. Η μία στα στενά του Σαρανταπόρου προς τα Σέρβια και Κοζάνη και η άλλη στα στενά της Πέτρας προς Κατερίνη, διώχνοντας τους Τούρκους από τον Τίταρο και τα Πιέρια προς τα Σέρβια. Στον μεγάλο λοιπόν αυτό πόλεμο, από την πλευρά των επιτιθέμενων βρίσκονται οι κεντρικές δυνάμεις, Γερμανία, Αυστροουγγαρία, Βουλγαρία, Τουρκία, Ρουμανία. Στην άλλη πλευρά, οι λεγόμενες συμμαχικές δυνάμεις (ΑΝΤΑΝΤ), με τη Βρετανία, τη Γαλλία και τη Ρωσία μέχρι το 1918, που έγινε η μεγάλη Οκτωβριανή Επανάσταση. Η Αμερική μπήκε στον πόλεμο το Η χώρα μας βρίσκεται σε μια δύσκολη φάση της ιστορίας της, όπου προσπαθεί να βρει ως κράτος το βηματισμό της. Δύσκολη εποχή που το ελληνικό κράτος προσπαθεί να οριοθετήσει και να προσδιορίσει την ταυτότητά του. Παρ όλα αυτά, βρέθηκε μέσα στους ανταγωνισμούς των ξένων αναμεμιγμένων εμπολέμων δυνάμεων. Η πολιτική κατάσταση είναι πολύ ρευστή. Από τη μια ο βασιλιάς Κωνσταντίνος, παντρεμένος με την αδελφή του Κάιζερ Γουλιέλμο της Γερμανίας, θέλει την ουδετερότητα και ελπίζει σε νίκη της Γερμανίας. Στην άλλη πλευρά, ο πρωθυπουργός Βενιζέλος υποστηρίζει και θέλει την ανάμιξη στον πόλεμο με την πλευρά των συμμάχων. Μέχρι το 1916 έχουμε πολλές συγκρούσεις, εσωτερικές, βενιζελικών και βασιλικών (και το γνωστό ανάθημα Βενιζέλου),σχηματίζονται συνέχεια διαφορετικές κυβερνήσεις μέχρι και διαίρεση της χώρας σε δυο κράτη, βάζοντας το χεράκι και οι σύμμαχοι. Στη Θεσσαλονίκη ιδρύεται η οργάνωση «εθνική άμυνα» -στην οποία συμμετέχει και ο πατριώτης μας Αλέξανδρος Ζάννας-, η οποία τοποθετεί πρωθυπουργό τον Βενιζέλο (με Δαγκλή και Κουντουριώτη) και, κατόπιν πιέσεων από τους συμμάχους, διώχνουν τον βασιλιά και γίνεται στη Αθήνα πρωθυπουργός ο Βενιζέλος (της αμύνης τα παιδιά διώξανε τον βασιλιά, της αμύνης το σκουφάκι έφερε το Λευθεράκη). Οι σύμμαχοι, με το έτσι θέλω σχεδόν, (το Μάη του 1916 οι Γάλλοι κήρυξαν στρατιωτικό νόμο) στρατοπέδευσαν στη Θεσσαλονίκη και, για να εξαναγκάσουν το βασιλιά να μπει η χώρα στο παιχνίδι, προέβησαν ακόμη και σε βομβαρδισμούς στην Αθήνα και όχι μόνο. Ο υπεύθυνος στρατηγός της Θεσσαλονίκης των Γαλλικών δυνάμεων Σαράιγ, για να πιέσει καταστάσεις, καταλαμβάνει, σχεδόν σαν στρατός κατοχής, την Κατερίνη και τον Ιούνη του 1917 την Ελασσόνα και τη Λάρισα. Και βέβαια στο στόχαστρο παντού των Γάλλων οι βασιλικοί ενταγμένοι της εποχής. Στον Άγιο Δημήτριο, στο γειτονικό μας χωριό, στρατοπεδεύουν στη θέση τσαΐρια. Στο Λιβάδι στήνουν φρουρά σαν κατοχικός στρατός, στον πολέζο, στο έμπα του χωριού από το βουνό. Αστυνομεύουν τα χωριά χωρίς να δίνουν λόγο σε κανένα. Αφόπλισαν τον ελληνικό στρατό, μέχρι και την ελληνική σημαία πήραν από τον στρατό της Λάρισας. Εάν υπήρχαν βασιλικοί υποστηρικτές του βασιλιά-, τους φυλάκιζαν στην ασφάλεια της Θεσσαλονίκης. Το χειρότερο απ όλα ήταν η εξορία στην Κορσική. Ο συμπατριώτης Λιβαδιώτης Γιώργος Χατζημιχάλης (πατέρας του Θεόφιλου και του Τάκη) εξορίστηκε και πέθανε στη Μασσαλία, μπλεγμένος, απ ό,τι λένε οι παλιότεροι, στους βασιλικούς χωρίς να το θέλει. Οι Γάλλοι έκαναν και τον χωροφύλακα της τάξης, για άλλους λόγους μη πολιτικούς. Έτσι έστειλαν εξορία τα αδέλφια Νάση και Στέφο Μητώνα στη Μασσαλία, χωρίς να γυρίσουν ποτέ από εκεί και χωρίς να φταίνε σε τίποτα οι ίδιοι. Ο Νάσης ήταν παππούς του Σάκη και Μπάμπη Μητώνα, ο δε άλλος αδελφός ήταν ελεύθερος. Η αιτία ήταν ότι δυο άλλα αδέλφια Μητώνα, μπλεγμένοι σε ομάδα με άλλους γνωστούς Λιβαδιώτες παλικαράδες(νταηλίκια της εποχής), είχαν πράξει μάλλον παραβάσεις του κοινού ποινικού κώδικα(απόπειρα δολοφονίας). Από ό, τι διηγούνται, πυροβόλησαν και τραυμάτισαν τη γυναίκα του Αχιλλέα Σαλαβάτη, ο οποίος, κατά την αφήγηση ορισμένων συγγενών του, δεν τιθασευόταν εύκολα. Έκανε και εξορία στο Ικόνιο της Τουρκίας αλλά και στη γειτονική Μπίτολα, με άλλους Λιβαδιώτες, αντιδρώντας στον Τούρκο χωροφύλακα της εποχής. Η γαλλική φρουρά προσπαθούσε να βάλει τάξη, χωρίς να μπορέσει να συλλάβει τους πραγματικούς φταίχτες, οι οποίοι κρύβονταν και ποτέ δεν παραδόθηκαν. Έτσι, χωρίς να διστάσουν, συνέλαβαν τα δυο άλλα αδέλφια και τα εξόρισαν στη Μασσαλία, χωρίς να μάθει κανείς ποια ήταν η τύχη τους. Κατάλοιπα της εποχής εκείνηςτης Γαλλικής κατοχής- όπως λένε οι παλιότεροι- είναι η ποικιλία της πατάτας που καλλιεργούνταν στο χωριό αργότερα με την αντίστοιχη ονομασία «γαλλική». Επίσης, μην ξεχνάμε που στη μικρή μας ηλικία αποκαλούσαμε το νόμισμα της δραχμής φράγκο. Προσπάθησαν οι Γάλλοι στη Θεσσαλονίκη να μπλέξουν το νόμισμά τους, το φράγκο, στις δοσοληψίες των Ελλήνων, αλλά δεν μπόρεσαν χάρη στην αντίδραση του ελληνικού κράτους. Έτσι, λοιπόν, το 1918 τελείωσε ο μεγάλος πόλεμος, ο πόλεμος των χαρακωμάτων, όπως ονομάστηκε, με αποτέλεσμα τη νίκη των συμμαχικών δυνάμεων, το μεγάλωμα της Ελλάδας και την απομάκρυνση των γειτονικών βαλκανικών χωρών από τη χώρα. Διαλύθηκαν δε η Οθωμανική αυτοκρατορία, η Αυστροουγγαρία, η Γερμανία και η τσαρική Ρωσία με την Οκτωβριανή Επανάσταση. Αυτά τα λίγα με τη βοήθεια του διαδικτύου, της ιστορίας και ορισμένων αφηγήσεων συγγενών. 3

4 4 Υπάρχουν κάποια αντικείμενα καθημερινής χρήσης που ανάλογα με την ηλικία ή την χρονική περίοδο την οποία βιώνει ο καθένας θεωρούνται απαραίτητα. Έτσι, ένα μωρό δεν μπορεί χωρίς την πιπίλα του, ένας μαθητής φροντίζει να έχει πάντα μαζί του τα μολύβια και τα βιβλία του και οι κάπως μεγαλύτεροι, τα κλειδιά του αυτοκινήτου και του σπιτιού. Παλαιότερα, τον χειμώνα αλλά και το καλοκαίρι, το καπέλο ήταν απαραίτητο σε κάθε έξοδο, οι μεγαλύτερες σε ηλικία γυναίκες αλλά και οι άντρες, συνήθως λόγο πένθους, κυκλοφορούσαν μόνο με μαύρα ρούχα. Σήμερα, ο καθένας μας, πριν βγει από το σπίτι του, έχει μαζί του το κινητό τηλέφωνο. Όλοι μικροί και μεγάλοι δεν διανοούνται να μην έχουν μαζί τους το τηλέφωνο. Όμως τα χρόνια, οι συνήθειες, και το τι θεωρείται απαραίτητο αλλάζουν. Έτσι, πριν από αρκετά χρόνια, ένα από τα πιο απαραίτητα αντικείμενα πράγματα που είχε ο καθένας μαζί του κατά την έξοδο από το σπίτι του ήταν το μαντίλι. Το μαντίλι, λοιπόν, υπήρχε στο Λιβάδι, στην τσέπη του κάθε άντρα ή παιδιού και στην τσάντα ή κάπου πάνω σε κάθε γυναίκα μικρής ή μεγάλης ηλικίας. Μέχρι και πριν τριάντα περίπου χρόνια ο Λιβαδιώτης άντρας δεν έφευγε από το σπίτι για δουλειά ή για το παζάρι χωρίς να έχει μαζί του το μαντίλι του. Θεωρούνταν αλλά και ήταν τόσο απαραίτητο που γύριζαν από τα μισά του δρόμου αν είχανε ξεχάσει να το πάρουνε. -Τσί τι τουρνάς; (τι γύρισες;) ρωτούσαν οι γυναίκες. -Μι αργκ σ ιι σ νου άμου πιάτικ (ξεχάστηκα και δεν έχω μαντήλι). Το μαντήλι καθώς δεν είχαν ανακαλυφθεί ή δεν είχαν φτάσει ακόμη στο Λιβάδι τα χαρτομάντιλα, ήταν πάντα διπλωμένο σε σχήμα τριγώνου στα μικρά παιδιά αλλά και πολλές φορές και για τις γυναίκες, και σε τετράγωνο σχήμα στους άντρες. Οι άντρες και τα παιδιά το είχαν πάντα στην μπροστινή τσέπη του παντελονιού τους ή στην εξωτερική τσέπη του σακακιού τους. Στις γυναίκες τα σημεία φύλαξης ήταν στην μία και μοναδική τσάντα που είχανε για την εκκλησία ή στο τελείωμα του μανικιού της μπλούζας ή της ζακέτας από την μέσα μεριά πριν την παλάμη. Οι μεγαλύτερες σε ηλικία, οι γιαγιάδες, το είχαν περασμένο στη μέση κάτω από την φούστα τους και σκεπασμένο με το τρούπου (είδος πουκαμίσας). Η κύρια χρήση του είναι γνωστή. Σκούπισμα της μύτης, του ιδρώτα από το πρόσωπο, και αποδέκτης φλεγμάτων. Ζωντανή εικόνα από εκείνα τα χρόνια που μου έρχεται στο μυαλό: κάποιος παππούς ή μπάρμπας να βγάζει από την «ντζιόπη» (τσέπη) ένα μαντίλι «γκουβόρου» (τσαλακωμένο), να κάνει δυο- τρία «μαρσαρίσματα» και να ρίχνει μέσα στο μαντίλι μια «χαρπάλα» (φλέγμα). Ύστερα να ανοίγει το μαντίλι να την βλέπει και μετά να το βάζει πάλι στην τσέπη «γκουβόρου». Όσο και αν σε κάποιους, από την παραπάνω σκηνή τους έρχεται «αγνόσου» (αναγούλα), ειδικά για όσους είχανε παππούδες ή γιαγιάδες στο σπίτι, ήτανε απολύτως φυσιολογική και καθημερινή αυτή η εικόνα. Έτσι, λοιπόν, αυτή ήταν η κατεξοχήν χρήση του, γιατί το μαντίλι για την εποχή του ήταν ένα «πολυεργαλείο». Όσο και να φαίνεται παράξενο σε κάποιους, το μαντίλι έκανε και άλλες δουλειές. Χρησιμοποιούνταν από τις μεγαλύτερες σε ηλικία γυναίκες ως πορτοφόλι για τα χρήματά τους. Το έδεναν και το έκαναν ένα μικρό μπόγο που έβαζαν μέσα τα κέρματα, γιατί από χαρτονομίσματα για τις γυναίκες εκείνης της εποχής «νου ι αφλά τσαπρακό» (δεν βρισκόταν τίποτα). Το μαντίλι ήτανε επίσης ένα είδος σημειωματάριου. Συνήθως οι γυναίκες όταν ήθελαν να θυμηθούν κάτι, Ιστορίες για αγρίους «Το μαντίλι (πιάτικα)» Γράφει ο Γιώργος Αθ. Μητώνας - για να μην το ξεχάσουν, έδεναν έναν κόμπο στην άκρη του μαντιλιού. Οι άντρες κατά τη διάρκεια των εξωτερικών τους εργασιών δημιουργούσαν ένα είδος καπέλου για τον ιδρώτα αλλά και για τον ήλιο δένοντας το μαντίλι στο κεφάλι πότε με δύο κόμπους, μπρός και πίσω ενώνοντας τις δύο γωνίες του, και πότε με τέσσ ε ρ ι ς κ ό μ π ο υ ς πάλι στις γωνίες μειώνοντας την έκταση του μαντιλιού αν ήτανε πολύ μ ε γ ά λ ο. Κ ά π ο ι ε ς φορές πάλι το μαντίλι δ ε ν ό τ α ν γύρω από τον καρπό Ο Θεόφιλος Χατζημιχάλης σέρνει το χορό! που ήταν «κλουζουνίτου» (στραμπουλιγμένο) σε θέση επιδέσμου, που ήτανε δυσεύρετος εκείνη την εποχή, συγκρατώντας τα γιατροσόφια της εποχής, όπως κρεμμύδι, μολόχα, τσίπουρο με ψωμί. Ακόμη ήταν απαραίτητο στολίδι της στολής στους «καπιτάνιους» (τσολιάδες), καθώς στερεωνόταν στην πλάτη πάνω από το «πισλί» (γιλέκο των τσολιάδων ) και έπιανε από τον ένα ώμο ως τον άλλο. Με το μαντίλι όμως παίζονταν και δύο από τα πιο δημοφιλή παιδικά παιχνίδια εκείνης της εποχής. Το πρώτο ήτανε το παρακάτω: Μια ομάδα παιδιών ξεκινούσε έχοντας κάποιος ένα μαντήλι. Τα υπόλοιπα παιδιά έκαναν έναν κύκλο. Αυτός που είχε το μαντήλι γύριζε γύρω - γύρω από τον κύκλο. Σε ανύποπτο χρόνο αφήνει πίσω από την πλάτη κάποιου το μαντήλι και εκείνος αμέσως τον κυνηγούσε. Τότε ο άλλος έπρεπε να κάνει ένα γύρο και να μπει στη θέση του άλλου. Αν τα κατάφερνε, κέρδιζε, αν όχι, έχανε. Το άλλο παιχνίδι που λέγεται και αυτό «μαντιλάκι» έχει ως εξής: Τα παιδιά χωρίζονταν σε δύο ισάριθμες ομάδες. Η μία ομάδα απέναντι από την άλλη και τα παιδιά το ένα δίπλα στο άλλο, σε δύο παράλληλες γραμμές, που απέχουν μεταξύ τους αρκετή απόσταση. Οι παίχτες αριθμούνταν. Η κάθε σειρά ξεχωριστά από το 1,2,3, κ.ο.κ. μέχρι τον τελευταίο, έτσι ώστε το 1 της μιας ομάδας να είναι απέναντι από το 1 της άλλης ομάδας, το 2 απέναντι από το 2 κ.ο.κ. Στη μέση του χώρου και σε ίση απόσταση από τις δύο γραμμές (άρα και από τις δύο ομάδες) στεκόταν ο «αρχηγός» του παιχνιδιού, ο οποίος κρατούσε με τεντωμένο χέρι ένα μαντήλι. Το παιχνίδι άρχιζε και ο αρχηγός φώναζε έναν αριθμό και αμέσως τα παιδιά που άκουγαν τον αριθμό τους έτρεχαν να πάρουν το μαντήλι. Καθένα από τα παιδιά, ενώ σχεδίαζε με το νου του πώς να πάρει το μαντήλι και να φύγει χωρίς να τον πιάσει ο αντίπαλος, ταυτόχρονα είχε το νου του στον αντίπαλό του ώστε να μην το πάρει εκείνος και του ξεφύγει. Όποιος τελικά έπαιρνε το μαντήλι έτρεχε προς την ομάδα του, ενώ ο αντίπαλός τον κυνηγούσε για να τον πιάσει. Αν κατάφερνε να πάει το μαντήλι στην ομάδα του, τότε η ομάδα του κερδίζει ένα βαθμό, αν όμως τον έπιανε ο αντίπαλος, τότε έχανε ένα βαθμό. Τελευταίο παιχνίδι η τυφλόμυγα Το παιδί που τα φυλάει του δένουν τα μάτια με ένα μαντίλι και προσπαθεί να πιάσει τα παιδιά και να τα αναγνωρίσει. Και αν μέχρι τώρα σας φαίνονται λίγες οι χρήσεις του πολυεργαλείου που λέγεται μαντίλι, θα σας θυμίσω μερικές ακόμη πιο σημαντικές χρήσεις του. Καταρχάς, στον αρραβώνα τα μαντίλια ήτανε ένα από τα απαραίτητα και πιο επίσημα δώρα, μαζί βέβαια με τα «σκουφούνια» (πλεκτές μάλλινες κάλτσες), και τα «μπιλμ π ί τ σ ι α» (στραγάλια) που δ ί ν ο ν τ α ν ως δώρο στα συμπεθέρια. Οι γονείς της ν ύ φ η ς τιμούσανε τους πιο κοντινούς συγγενείς του γαμπρού προσφέροντάς τους μαντίλια. Το μαντίλι στόλιζε επίσης τα μουλάρια όταν μετέφεραν την προίκα από το σπίτι της νύφης στο σπίτι του γαμπρού. Δεξιά, αριστερά και κάτω από τα αυτιά των ζώων, δένονταν πάνω στα «μουρτζιάλια» (φίμωτρα;) από ένα μαντίλι σε όσα ζώα κουβαλούσαν την προίκα. Λίγα χρόνια αργότερα, τότε που η τεχνολογία έφτασε στο Λιβάδι, η μεταφορά της προίκας γινόταν με τα φορτηγά του Τσιόκα, του Μένου, του Κωσταντούλα, του Λούσια κ.ά. Η παράδοση του κρεμασμένου μαντιλιού συνεχίστηκε λοιπόν και εδώ, μόνο που τώρα τα μαντίλια τα κρεμούσαν δεξιά και αριστερά από τους καθρέφτες του φορτηγού. Τέλος, σύμφωνα με πληροφορίες παλαιότερων, το μαντίλι διπλωμένο σε σχήμα τριγώνου και ριγμένο στον ένα του ώμο είχε και ο μπράτιμος κατά τη διάρκεια του γάμου, αλλά αυτό με κάθε επιφύλαξη. Το μαντίλι, ούτως η άλλως, έχει το συμβολισμό του αποχαιρετισμού. Στη δεύτερη περίπτωση στην οποία ήτανε σημαντική η θέση του μαντιλιού, ήτανε στην κηδεία κάποιου προσώπου. Στην κηδεία, λοιπόν, χρησιμοποιούνταν τρία μαντίλια. Ένα μαντίλι ήτανε για να δέσουνε τα χέρια του νεκρού, άλλο ένα κρεμιόταν στο καπάκι από το φέρετρο και το τρίτο κρεμιότανε στο σταυρό τον οποίο κρατούσε κάποιο παιδάκι που συνόδευε τον παπά. Τα δύο τελευταία μαντίλια, από τον σταυρό και το καπάκι, τα έπαιρνε ο μεταφορέας ως ανταμοιβή. Ήταν τόσο χρήσιμα τα μαντίλια εκείνη την εποχή, που οι μεγαλύτεροι προέτρεπαν εμάς τα παιδιά να κουβαλήσουμε τον σταυρό ή το καπάκι και μας δελέαζαν λέγοντας πως και κάποια λεφτά θα πάρουμε αλλά θα μας μείνει και το μαντίλι. Η χρήση του μαντιλιού όμως δεν σταματά εδώ. Μέχρι και στις μέρες μας σε χορό που θα στήσει η παρέα ή σε εμφάνιση χορευτικού τμήματος το μαντίλι δεν λείπει. Θυμηθείτε πόσες φορές σε κάποιο γλέντι, γάμο ή πανηγύρι δεν σηκώθηκε ο πατέρας, ο θείος ή κάποιος ξάδερφος «σι λιάρι αρκάτ ή σι ιάστι τζάντ ή απλά σι ιάστι αμπιτάτου»( να τα έχει ρίξει ή να είναι φουλ ή απλά να είναι μεθυσμένος) στη μέση του χορού. Στην προσπάθειά του να βρει την ισορροπία του, κάνει νόημα στην ορχήστρα να σταματήσει να παίζει, μετά βγάζει ένα χαρτονόμισμα και το κολλάει στο μέτωπο από τον κλαρινίστα και τελικά βγάζει από την τσέπη του το μαντίλι. Κρατάει το μαντίλι στο δεξί σηκωμένο και τεντωμένο του χέρι και σχεδόν διατάζει τον «εκλεκτό» του να σύρει το χορό. Χωρίς το μαντίλι αποκλείεται να χορέψεις τσάμικο ή άλλο χορό που απαιτεί φιγούρες από τον πρωτοχορευτή. Το μαντίλι σου δίνει την δυνατότητα να κρατιέσαι από σταθερό σημείο χωρίς να κινδυνεύεις να γλιστρήσεις από τα ιδρωμένα χέρια αυτού που σε κρατάει αλλά και να κάνεις τις «φούρλες» (στροφές) που θέλεις πιο άνετα. Μετά τον χορό το μαντίλι περνιέται στο λαιμό, πίσω από το σβέρκο, για να μαζέψει τον όποιο ιδρώτα αλλά και να είναι έτοιμο ανά πάσα στιγμή για τον επόμενο χορό. Η χρησιμότητα του μαντιλιού, τέλος, τραγουδήθηκε στα δημοτικά τραγούδια όπως: το «Μαντίλι Καλαματιανό», «Γιάννη μου το μαντίλι σου», και η «Λαφίνα», όπως μας περιγράφει σε παλαιότερο άρθρο της εφημερίδας ο Ε. Καπέτης : «Ρίχνω το μαντηλάκι μου, τριόδιπλο στον ώμο ωρ λαφίνα μου». Καθώς και στο ξακουστό ποίημα: «Ντίλι-ντίλι-ντίλι, ντίλι το καντήλι που έφεγγε και κένταγε η κόρη το μαντίλι, ντίλι-ντίλι-ντίλι». «Κου ανγκτάνου, λοιπόν, κ πάντα χρ ζουιάστι ούν πιάτικ λα πανταλόνι» (με προσοχή, λοιπόν, γιατί πάντα χρειάζεται ένα μαντίλι στην τσέπη του παντελονιού ) Kόκκινη κλωστή δεμένη στην ανέμη τυλιγμένη δωσ της κλώτσο να γυρίσει παραμύθι να αρχινήσει Mια ιστορία για τα δέκα χρόνια της εφημερίδας Για να φτάσουμε σήμερα εδώ, περάσαμε από πολλά στάδια. Συζητήσεις μετά συζητήσεων, κόντρες, «καβγάδες», άλλοτε μικρούς άλλοτε μεγάλους. Γεγονός όμως είναι αδιαμφισβήτητο πως μετά κόπων και βασάνων είμαστε ακόμη εδώ και έπεται συνέχεια...! Σε μια λοιπόν, από τις πάμπολλες Γενικές Συνελεύσεις με θέμα την εφημερίδα, ορισμένοι, οι οποίοι μάλιστα είχαν ενδοιασμούς για τη βιωσιμότητα και το μέλλον της εφημερίδας, έλεγαν πως: «ένα χρόνο μετά, δεν θα υπήρχε όχι εφημερίδα, αλλά ούτε γραμματόσημο!». Οι διαλογοι αυτοί όμως καταταγράφηκαν στα πρακτικά και, σαν ο καιρός πέρασε και ένας από τους φίλους που έλεγαν τα παραπάνω ανέλαβε και μέλος της συντακτικής επιτροπής της εφημερίδας, σε τηλεφωνική επικοινωνία που είχε με φίλο του, εκείνος, για να τον πικάρει, του διαβάζει το απόσπασμα από τα πρακτικά. Τότε από την άλλη μεριά του ακουστικού ο φίλος μας ακούγεται να λέει: -Ακάρι λι τζ τσι χαζομέρλ' ατσιάλι; Πρίντι σι ιάστι μούλτου γκλάρου. -(Ποιος τις λέει τις χαζομάρες αυτές; Πρέπει να ναι πολύ χαζός). -Τίνι, ακάρι άλτου...! (-Εσύ, ποιος άλλος...!) -Θα ανέβεις στο Λιβάδι, θα τα πούμε από κοντά, και το θέμα έκλεισε...! ιαράμου σι όου ακό

5 Aπό την πρώτη χρονιά που ξεκίνησε το τουρνουά, η εφημερίδα μας πρόβαλε και στήριξε την προσπάθεια των παιδιών, η οποία, όπως όλα δείχνουν, τείνει να γίνει μια πολύ σημαντική αθλητική και πολιτιστική εκδήλωση για το χώρο του Λιβαδίου. Ακολουθεί μια γραπτή συνέντευξη με τέσσερα από τα παιδιά, εμπνευστές και πρωτεργάτες αυτής της προσπάθειας: Σωτήρη Γκαβοτάσιο, Περικλή Καρανίκα, Ευριπίδη Τσίρκο και Γιάννη Δαμαλή. Ερωτ. 1η Το 4ο τουρνουά 3Χ3 στο Λιβάδι είναι γεγονός. Πώς γεννήθηκε αυτή η ιδέα; Όταν ξεκινούσατε αυτή τη προσπάθειά σας, πιστεύατε ότι θα είχε τόσο μεγάλη ανταπόκριση; Απάντηση: Σωτήρης: Καταρχάς, στη ραχοκοκαλιά του τουρνουά ανήκουν και οι Κώστας, Ευριπίδης και Πέρης. Κάθε καλοκαίρι ο προορισμός του παιχνιδιού και της ξεγνοιασιάς ήταν το «καλοκαιρινό» Λιβάδι. Περνούσαμε πολλές ώρες παίζοντας στο γήπεδο Η ιδέα γεννήθηκε όταν αντιληφθήκαμε πως είναι πολλά τα παιδιά που παίζουν μπάσκετ στο χωριό, τόσα πολλά που δεν μας χωρούσε κυριολεκτικά το γήπεδο. Όσο για την ανταπόκριση του κόσμου, η αλήθεια είναι ότι δεν την περιμέναμε Περικλής: Η ιδέα ξεκίνησε μια μέρα στο σπίτι του Σωτήρη στη Θεσσαλονίκη. Έχοντας υπόψη του τέτοιου είδους δραστηριότητες σε άλλες περιοχές της Ελλάδας, πρότεινε να γίνει κάτι παρόμοιο και στο Λιβάδι. Εγώ επικρότησα την ιδέα, το είπαμε στους φίλους μας Ευριπίδη και Κώστα. Ήταν κι αυτοί μέσα. Η δουλεία ήταν αυθόρμητη και παρορμητική. Έπειτα ακολούθησε κι ο Γιάννης, η επαγγελματική εμπειρία του οποίου ήταν πολύτιμη! Η επιτυχία όμως έγκειται κυρίως στα παιδιά του Λιβαδίου που με πολύ όρεξη στήριξαν την όλη προσπάθεια. Ο Γιάννης, ο Γιώργος, ο Τάσος, ο Κώστας, ο Βαγγέλης, ο Κωνσταντίνος και πολλοί πολλοί άλλοι(ο αριθμός των συμμετεχόντων στο πρώτο τουρνουά, βάσει του αρχείου που κράτησα, ανήλθε στα 99 πρόσωπα). Τέλος, οι αφανείς ήρωες δεν λείπουν από καμία ιστορία. Ευριπίδης: Η ιδέα γεννήθηκε το καλοκαίρι του 2011 από παρέα 4 ατόμων. Παίζαμε τα καλοκαίρια κάθε απόγευμα μπάσκετ για πολλά χρόνια. Το γηπεδάκι μπάσκετ και το Ζάννειο γέμιζαν κάθε μέρα παιδιά... και αυτό μας έδωσε μεγαλύτερη ώθηση στο να διοργανώσουμε ένα 3 on 3. Γενικά, ως παρέα, δεν μας άρεσε η παθητική στάση ούτε η κουλτούρα που θέλει τον νέο να γίνεται άντρας πίνοντας σε μια καρέκλα Δεν είμαστε κατά της διασκέδασης, αλλά η ζωή θέλει ποικιλότητα Περιμέναμε ότι η συμμετοχή των παιδιών θα είναι μεγάλη, αλλά δεν πιστεύαμε ότι θα έρθει τόσος κόσμος να το παρακολουθήσει. 4ο ΤΟΥΡΝΟΥΑ ΜΠΑΣΚΕΤ 3Χ3 ΜΙΑ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΙΟΡΓΑΝΩΤΕΣ Γιάννης: Ο Σωτήρης Γκαβοτάσιος με τον Κώστα Καψάλη ξέρουν καλύτερα. Ήρθαν μια μέρα και μου είπαν ότι σκέφτονται να κάνουν κάτι ωραίο, μία εκδήλωση στο χώρο του μπάσκετ, στο γήπεδο του Λιβαδίου, γιατί έβλεπαν ότι πολλά παιδιά κατέκλυζαν το γήπεδο κάθε απόγευμα. Αυτό σήμαινε ότι πολλοί έμεναν «στην απέξω», χωρίς να παίζουν, καθώς το γήπεδο το έπιαναν πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι και συνήθως μεγαλύτεροι και οι μικρότεροι δυσανασχετούσαν. Μετά από συζήτηση με τους πρώτους φορείς της ιδέας, συμφωνήσαμε ότι μέσα από αυτή την προσπάθεια θα γεννιόντουσαν κι άλλα θετικά. Να πω την αλήθεια εγώ δεν περίμενα να έχει τέτοια απήχηση εν τέλει. Ερωτ. 2η Καθώς φαίνεται, υπάρχει μπασκετική φλέβα στο Λιβάδι, νέοι και νέες με ταλέντο και όρεξη. Λείπουν όμως βασικά πράγματα. Ιεραρχώντας τα, ποια νομίζετε ότι πρέπει και μπορούν άμεσα να βελτιωθούν; Απάντηση: Σωτήρης: Αθλητική φλέβα υπάρχει, καθώς οι περιβαλλοντικές συνθήκες που επικρατούν στο χωριό (υψόμετρο, ανώμαλο έδαφος), σε συνδυασμό με την χειρωνακτική ρουτίνα και το παιχνίδι, «γεννούν» ταλέντα. Οι σχολικές αθλητικές επιτυχίες, (περσινές πρωταθλήτριες του Ν. Λάρισας τα κορίτσια του Λυκείου στο χάντμπολ και παλιότερες διακρίσεις αγοριών και κοριτσιών σε στίβο και άρση βαρών), αλλά και η καλύτερη περσινή πορεία του ΑΟΛ, παίζοντας με έδρα στο γήπεδο της Δολίχης για 2η συνεχόμενη χρονιά(!), το αποδεικνύουν. Όλοι ξέρουμε ότι τα βασικά πράγματα δεν υπάρχουν λόγω αδιαφορίας και κακής διαχείρισης των χρημάτων που προοριζόταν για αθλητικές εγκαταστάσεις. Μέχρι και σύνθημα στους τοίχους έγινε το γήπεδο ποδοσφαίρου, αφού, εδώ και χρόνια, μπάλα παίζαμε στην τσιμεντένια αυλή του Ζάννειου. Επομένως θα ήταν ουτοπικό να μιλούσαμε για κλειστό γυμναστήριο, το οποίο θα ήταν, το λιγότερο, μια διαφορετική επιλογή για τα παιδιά, ώστε να μη ρίχνονται στο αλκοόλ και στο internet από τα 13, 14, επειδή δεν ξέρουν τι να κάνουν και πού να διοχετεύσουν τη νεανική τους ενέργεια, τους δύσκολους μήνες του χειμώνα. Περικλής: Θα έλεγα πως η φλέβα δεν είναι μπασκετική αλλά αθλητική γενικά. Οι επιτυχιές των σχολείων τουλάχιστον την τελευταία δεκαπενταετία στα επαρχιακά πρωταθλήματα στο ποδόσφαιρο, στο μπάσκετ, στο βόλεϊ και στον στίβο αποδεικνύουν του λόγου το αληθές. Παρακολουθούμε επίσης με πολύ ενδιαφέρον και χαρά την ανασύσταση την ομάδας ποδοσφαίρου του Λιβαδίου. Χωρίς τις υποδομές και τα απαραίτητα εχέγγυα το Λιβάδι φαίνεται να διακατέχεται από υψηλό αθλητικό πνεύμα και ψυχή Μαραθωνοδρόμου. Ευριπίδης: Χρειάζεται ένα κλειστό γήπεδο μπάσκετ για να προπονούνται τα παιδιά τον χειμώνα Το λιβάδι, τους 9 μήνες του χρόνου, έχει πάρα πολύ κρύο, πράγμα που ακυρώνει τη θέληση των παιδιών να προπονηθούν Γενικά και σε άλλα αθλήματα πρέπει να γίνουν κλειστά γήπεδα... Στο υπάρχον γήπεδο χρειάζονται καινούριες μπασκέτες, παρκέ κ.τ.λ.. Φυσικά, σημαντική είναι η ώθηση των παιδιών προς το άθλημα. Γιάννης: Στο Λιβάδι λείπει ένα κλειστό γήπεδο και θα εξηγήσω παρακάτω αυτό που λέω. Ο αθλητισμός είναι τρόπος ζωής. Είναι παιδεία, είναι κοινωνικοποίηση, είναι υγεία, είναι κάτι πολύ παραπάνω από αυτό που φαίνεται κάθε Δεκαπενταύγουστο στην εκδήλωσή μας. Στο Λιβάδι υπάρχει ταλέντο όντως και υπάρχει και σωματική υποδομή απαραίτητη για έναν μπασκετμπολίστα και εννοώ το ύψος. Όλα τα μεγάλα ταλέντα στο μπάσκετ βγαίνουν από μικρές πόλεις και χωριά και δεν είναι τυχαίο. Πιστεύω ότι στο Λιβάδι, αν υπήρχε ένα κλειστό γήπεδο, άρα και μία ομάδα-σύλλογος, σε συνδυασμό με την κατάλληλη προπονητική κατεύθυνση, θα έβγαιναν σπουδαίοι παίχτες. Επίσης, πολλές ομάδες, γνωστές και υψηλού επιπέδου, θα έρχονταν για προετοιμασία στο Λιβάδι, καθώς ψάχνουν κατάλληλο κλίμα και υψόμετρο, και στο Λιβάδι αυτά υπάρχουν. Καταλαβαίνετε τι σημαίνει αυτό, δηλαδή να έρθουν για προετοιμασία εδώ και για φιλικά παιχνίδια ομάδες όπως ο Παναθηναϊκός, Ολυμπιακός και άλλες. Τέλος, μην ξεχνάτε ότι το κλειστό γήπεδο είναι κατάλληλο όχι μόνο για μπάσκετ αλλά και για βόλεϊ, για χορούς και για άλλα είδη γυμναστικής για ηλικιωμένους. Υπάρχουν πολλά που μπορούν να γίνουν με ένα κλειστό γυμναστήριο, τρομερά οφέλη για την κοινωνία του Λιβαδίου. Είναι, επίσης, και το τουριστικό κομμάτι. Αλλά δεν λέγονται όλα από εδώ. Τα έχω συζητήσει με κάποιους τοπικούς άρχοντες και το τηλέφωνό μου είναι πάντα ανοιχτό. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι Οι φιναλίστ των παίδων: Δαλέρας Δ., Κοντοφάκας Δ., Μπάμπας Γ., Παπαθανασίου Γ., Λουιζάκης Κ., Γεωργάκης Γ. Μόκας Θ,. και Γκατζούνης Λ. Λιβαδιώτες που μπορούν να βοηθήσουν στη δημιουργία ενός κλειστού γηπέδου, αλλά και πολλά προγράμματα που τρέχουν, χρειάζεται όμως θέληση. Υπάρχουν χωριά πολύ μικρότερα από το Λιβάδι που έχουν τρομερά κλειστά γήπεδα. Ερωτ. 3η: Κάθε μερακλίδικη προσπάθεια μεμονωμένων ατόμων, όσο μεράκι και διάθεση να υπάρχει, κάποια στιγμή τελειώνει. Εσείς θεωρείτε ότι το τουρνουά Μπάσκετ στο Λιβάδι μπορεί να συνεχίζει να υφίσταται χωρίς την οργανωτική βοήθεια ενός φορέα (Δήμος, ΑΣΛ, ΕΣΛ, κτλ), μετά τη δική σας αποχώρηση; Απάντηση: Σωτήρης: Το Τουρνουά Τιτάρου παρεΐστικα και αυθόρμητα ξεκίνησε και με τον ίδιο τρόπο θα θέλαμε να συνεχίσει. Το μεράκι δεν τελειώνει, αλλά μεταδίδεται από γενιά σε γενιά Μετά την αποχώρησή μας, σκοπός μας είναι να το κληροδοτήσουμε στους επόμενους, χωρίς την οργανωτική βοήθεια κανενός φορέα Άλλωστε, τη ζητήσαμε στην πρώτη διοργάνωση του 2011, από τον τότε αντιδήμαρχο Ελασσόνας κ. Καψάλη Νίκο και η απάντησή του ήταν να μην γίνει, επειδή θα εμπόδιζε λέει τον κόσμο να πάει στο πανηγύρι της Δολίχης, μιας και συνέπιπταν οι ημερομηνίες! Ωστόσο υπήρξαν πολλοί άνθρωποι που ενδιαφέρθηκαν μεμονωμένα από την πρώτη στιγμή και ο καθένας από την μεριά του πρόσφερε ώστε να γίνει ό,τι έγινε. Οι φορείς, αν θέλουν να βοηθήσουν, ας κοιτάξουν την όλη κατάσταση που επικρατεί με τον αθλητισμό, την ψυχαγωγία και τη νεολαία στο Λιβάδι και ας δράσουν (5-10 μέρες με δραστηριότητες τον Αύγουστο δεν αλλάζουν και πολλά πράματα). Θα θέλαμε και από εδώ, με την ευκαιρία, να ευχαριστήσουμε τον πρώην πρόεδρο της κοινότητας κ Χατζή Λάζαρο για τo ηχoσύστημα και την οικονομική βοήθεια που μας έδωσε τις 3 πρώτες χρονιές, τον Θωμά Γιάγκο για τα χειροποίητα μετάλλια που μας έκανε δώρο στο 1ο τουρνουά, τη Σταυρούλα Καψάλη και τον Δώρη Ψαλίδα για τη ζωγραφιά και την γραφιστική επεξεργασία της που έγινε και αφίσα για το 2ο, την ταβέρνα «ΠΛΑΤΑΝΟΣ» και τον Σάκη Σουγλή για τo ηχoσύστημα που μας δάνεισε φέτος, την εταιρία ΗΛΙΟΣ SALADS και Χάσκο Ηλία που ήταν ο χορηγός για τα φετινά μπλουζάκια, τον Γιώργο Γαζέτη για το ηχητικό σποτάκι που έκλεψε την παράσταση καθώς και όλα τα παιδιά που έτρεξαν και κουβάλησαν. Κάποια απ όλα αυτά ελπίζω να είναι η επόμενη γενιά που θα αναλάβει την διοργάνωση. Περικλής: Καταρχάς, η συγκεκριμένη δράση δεν αποτελείται από μεμονωμένα άτομα, αλλά από συγκεκριμένα-συνεργαζόμενα πρόσωπα με κοινωνική παρουσία και ευαισθησία στο χωριό του Λιβάδιου από χρόνια. Η ταμπελοποίηση δεν μ ενδιαφέρει. Στέκομαι στην ουσία. Είναι η χαρά των παιδιών και οι αναμνήσεις που αυτά αποκομίζουν. Από κει και πέρα, όποιος θέλει να βοηθήσει, μπορεί να το κάνει με οποιοδήποτε τρόπο. Η δράση αυτή όμως έχει όνομα και αυτό είναι «Τουρνουά Τιτάρου». Ευριπίδης: Καταρχάς, πιστεύουμε στη αυτοδιαχείριση πιστεύουμε πως η κοινωνία (ειδικά σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς) πρέπει να αναλαμβάνει δράση όπου μπορεί Τα κρατικά όργανα μάς έχουν αποδείξει ότι δεν κάνουν τίποτα χωρίς οικονομικό συμφέρον για τα ίδια Δεν είναι τυχαίο το ότι τόσα χρόνια δεν υπάρχει στο χωριό τίποτα που να θυμίζει τη λέξη «αθλητισμός» Η λογική της ξάπλας και της αρπαχτής κατάντησε τη χώρα ερείπιο...το αν θα συνεχιστεί σε περίπτωση αποχώρησής μας λόγω υποχρεώσεων, αφήνεται στην κρίση και αποφασιστικότητα όσων θα ήθελαν να το συνεχίσουν. Γιάννης: Όλα κάποια στιγμή τελειώνουν στη ζωή και ουδείς αναντικατάστατος. Ωστόσο χρειάζεται γνώση και τεχνογνωσία αν θέλεις να κάνεις κάτι καλά. Όσο όμως εμείς θα μπορούμε και θα θέλουμε ακόμη και χωρίς τη βοήθεια κανενός μπορούμε να τα καταφέρνουμε και να διοργανώνουμε το τουρνουά. Αρκεί να σας πω ότι φέτος ζητήσαμε από την απελθούσα τοπική αυτοδιοίκηση τα κλειδιά από το Λύκειο, ώστε να αποθηκεύουμε κάποια πράγματα το βράδυ μέσα εκεί, και η απάντησή τους ήταν ότι πρέπει να γίνει συμβούλιο, να το συζητήσουν και μετά να μας πούνε. Ποτέ δε μας είπαν. Θέλουμε την αγνή βοήθεια όλων, αλλά δεν παρακαλούμε. Είμαστε ευτυχισμένοι που πολλά παιδιά λόγω του τουρνουά ξεκίνησαν το μπάσκετ και γράφτηκαν σε ομάδες και χαρούμενοι που κάποιοι άνθρωποι προσέφεραν πραγματική βοήθεια. Ο Walt Disney είχε πει ότι αν μπορείς να το ονειρευτείς, μπορείς και να το πραγματοποιήσεις. ΤΟΥΡΝΟΥΑ ΤΙΤΑΡΟΥ 3Χ «Μπορείς να ανακαλύψεις περισσότερα πράγματα για έναν άνθρωπο, όταν παίζει, σε μία μόνο ώρα, παρά σε έναν ολόκληρο χρόνο συζήτησης μαζί του» Πλάτων Η «δίψα» μικρών και μεγάλων για παιχνίδι και πιο συγκεκριμένα για μπάσκετ, ήταν για 4η συνεχή χρονιά η αφορμή ώστε να διοργανωθεί και φέτος το «Τουρνουά Τιτάρου». 21 ομάδες πήραν μέρος στη διοργάνωση, με περισσότερους από 80 αθλητές και αθλήτριες όλων των ηλικιών να παίζουν 3 εναντίων 3 στο ανοιχτό γήπεδο μπάσκετ του Λιβαδίου. Οι ομάδες που συμμετείχαν χωρίστηκαν σε 3 ηλικιακές κατηγορίες, με τα προκριματικά παιχνίδια να διεξάγονται 12 και 13 Αυγούστου ενώ οι τελικοί στις 14. Στην πρώτη κατηγορία του τουρνουά έλαβαν μέρος 8 ομάδες στις οποίες συμμετείχαν 34 μικροί αθλητές (12 ετών και μικρότεροι). «The awesome 4», «Stars of champion», «Wanted», «Black bulls», «What a summer», «Οι κολλητές», «Οι θεριστές» και «Οι καμμένοι» ήταν οι πρώτες μπασκετικές παρέες που αγωνίστηκαν για το μετάλλιο. Οι ομάδες κληρώθηκαν σε 2 ομίλους των 4. «Θεριστές» (Κοντοφάκας Δ., Παπαθανασίου Γ., Μπάμπας Γ., Δαλέρας Δ.) και «Wanted» (Γεωργάκης Γ., Λουιζάκης Κ., Γκατζούνης Λ., Μόκας Θ.) προκρίθηκαν στον τελικό, αφού κέρδισαν στους ημιτελικούς τους «Καμμένους» (13-7) και τους «What a summer» (17-3) αντίστοιχα. Πρωταθλητές αναδείχθηκαν οι «Wanted», με σκορ Στην δεύτερη κατηγορία (13 έως 16 ετών) όλοι παίξανε με όλους, συμμετείχαν 5 ομάδες με 17 συνολικά αθλητές, εκ των οποίων «Deadly 3» (Βαβατσιούλας Δ., Τσολακίδης Σ. και Αντώνης) και «Σουρικάτες» (Αντωνίου Χ., Μπαλής Αλ., Τζημάλας Θ. και Γκαντζούνης Π.) αναμετρήθηκαν στον τελικό, επικρατώντας οι πρώτοι με σκορ «Μαύρη θύελλα», «Οι άμπαλοι» και «Το τριο κρύο», αν και πάλεψαν, τερμάτισαν στις τελευταίες θέσεις του τουρνουά. Στους «μεγάλους» (17 ετών και άνω), για άλλη μια χρονιά, κατέκτησε την πρώτη θέση ο «Γιαγκούλας» (Τσιαβές Αθ., Καραγιάννης Δ., Δαμαλής Γ. και Δαμαλής Γρ.) κερδίζοντας αυτή τη φορά στον τελικό τους «Βλαχοteenagers (Γαζέτης Αθ., Μένος Γ. και Σαββίδης Π.) με σκορ Οι δύο finalists κέρδισαν στους ημιτελικούς «Αξά» και «Βλάχος Locos» αντίστοιχα, με τον «Γιαγκούλα» να κατακτά για 4η συνεχή φορά την πρώτη θέση στο τουρνουά. «Τσι Γιώτενας», «3G», «Real Μαντρί» και «Συdream team» ήταν οι υπόλοιπες ομάδες της τρίτης κατηγορίας, με 30 αθλητές ν αγωνίζονται για το μετάλλιο. Θέλουμε να ευχαριστήσουμε την ΕΤΑΙΡΙΑ ΗΛΙΟΣ SALADS για τα μπλουζάκια, την ταβέρνα ΠΛΑΤΑΝΟΣγια το ηχοσύστημα, τον Γιάννη Αντωνίου για το ταμπλό του σκορ, τα παιδιά της γραμματείας, τον Γιώργο Γαζέτη για το ηχητικό σποτάκι που έκλεψε την παράσταση, την ΠΡΩΙΝΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΛΙΒΑΔΙΟΥ για τις φωτογραφίες και την ενημέρωση, καθώς και την ομάδα ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟΥ Α.Ο.Λ για την υποστήριξή της. Δελτίο Τύπου Ο. Ε. 5

6 ΝΕΑ ΣΥΛΛΟΓΩΝ EΞΩΡΑΪΣΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΛΙΒΑΔΙΟΥ Άλλος ένας πανηγυρικός Δεκαπενταύγουστος τελείωσε. Τις μέρες που το Λιβάδι έχει την τιμητική του στις καρδιές αλλά και στο πρόγραμμα όλων, τις αφιερώσαμε στα ανταμώματα συγγενών, φίλων, στην ξεκούραση, στις βόλτες στο «παζάρι», στον εκκλησιασμό μας, στις μουσικές, στο χορό και στη διασκέδαση που επιλέξαμε. Για άλλη μια χρονιά, όμως, οι εκδηλώσεις ΘΕΣΜΟΙ του ΕΣΛ έδωσαν το στίγμα και πρόσφεραν ψυχαγωγία σε όλους εσάς που μας τιμήσατε με την παρουσία σας. Παράσταση «Ο καραγκιόζης γραμματικός» Στις 9 Αυγούστου, ο θίασος του Π.Σιδηρόπουλου, με την υποστήριξη του Ε.Σ.Λ., παρουσίασε την παράσταση Ο Καραγκιόζης «Γραμματικός». Το Ζάννειο γέμισε χαρούμενες φωνές και γέλια, κάτι που σημαίνει ότι τα παιδιά το διασκέδασαν πάρα πολύ. Ευχαριστούμε πολύ την οικογένεια Σιδηροπούλου και ιδιαίτερα τον Παύλο, ο οποίος ήταν εκπληκτικός καραγκιοζοπαίχτης και μάλιστα συμμετείχε και στις δύο θεατρικές μας παραστάσεις. H οικογένεια Κ. Σιδηρόπουλου μετά την παράσταση Παιδική θεατρική παράσταση «Η Κρουαζιέρα των Ζώων» Για άλλη μια χρονιά παιδικό θέατρο από τον Ε.Σ.Λ.. Παρουσιάστηκε η παιδική θεατρική παράσταση «Η Κρουαζιέρα των Ζώων», της Μάρως Θεοδωράκη. Η συμμετοχή των παιδιών ήταν μεγάλη (68 λιλιπούτειοι ηθοποιοί και χορωδοί!), γεγονός που συνέβαλε στο να πραγματοποιηθεί η παράσταση όσο το δυνατόν καλύτερα και να σκορπίσει πολλά χαμόγελα. Ευχαριστούμε πρώτα από όλα τα παιδιά για τον κόπο τους, την προσπάθεια και το όμορφο αποτέλεσμα καθώς και τον κόσμο που αγκάλιασε τις παραστάσεις. Τα ονόματα των παιδιών που συμμετείχαν είναι: Μπατζογιάννης Αθανάσιος, Τσαχαλίνα Ολυμπία, Ντάμπος Δημήτρης, Γκουτζαμάνη Μαρία, Μαγιώνα Μαρία, Μητώνα Ευτυχία, Ντάμπου Μαρία, Φακαλή Αγγελική, Γκουτζαμάνη Φανή, Καψάλη Φανή, Παμπέρη Κασσιανή, Σιδηρόπουός Παύλος, Χατζοπούλου Χρύσα, Βαμβάκης Γιάννης, Καραϊσκου Καλλιόπη, Καψάλη Ελένη-Ιφιγένεια, Καψάλης Φίλιππος, Κιτσούλης Νίκος, Φακαλή Καλλιόπη, Φαρμακιώτη Ελένη, Γκούμα Καλλιόπη, Μπαζούκη Άννα, Γκουτζαμάνης Νίκος, Μπατζάκη Διονυσία, Σαλαβάτη Κατερίνα, Δαμαλή Ειρήνη, Φακαλή Ελένη, Μπαζούκη «Ύμνος στον Έρωτα» Στις 14 και 17 Αυγούστου, στην αίθουσα του Ζάννειου Μορφωτικού Κέντρου, ο Ε.Σ.Λ. υποστήριξε την παράσταση-χοροθέατρο «ΥΜΝΟΣ ΣΤΟΝ ΕΡΩΤΑ» σε σκηνοθεσία και χορογραφία του Λεωνίδα Μεζίλη, αφιερωμένη στους γονείς του. Ο Λεωνίδας και η δυναμική ομάδα του παρουσίασαν μια υπέροχη παράσταση, πρωτόγνωρη για το χώρο του Λιβαδίου. Με έντονα συναισθηματικά φορτισμένες σκηνές και φανταστικές ερμηνείες, το αποτέλεσμα ήταν και οι τρεις παραστάσεις να απογειώσουν θεατές και συντελεστές! Ο θίασος της παράστασης «Ύμνος στο Έρωτα» του Λ. Μεζίλη Ευχαριστούμε από καρδιάς τους: Λεωνίδα Μεζίλη για την κατάθεση ψυχής και σώματος στον «Ύμνο στον Έρωτα», τιμώντας τους εκλιπόντες γονείς του, Λευτέρη και Καίτη, το χωριό μας και τον ΕΣΛ, Πόπη Κοντοφάκα για την καλλιτεχνική επιμέλεια, Νανά Νατσιούλη, Πόπη Κοντοφάκα, Δημήτρη Καψάλη, Ναυσικά Τσανούσα, Γρηγορία Τσαλιού, Μαρία Καψάλη, Διονύση Φτεργιώτη, Ελένη Δαμαλή, Χρύσα Κλεισιάρη, Σούλη Κοντοφάκα, Μαργαρίτα Γαζέτη, Κατερίνα Ντάμπου και τους μικρούς Παύλο Σιδηρόπουλο και Ευτυχία Μητώνα για τις ερμηνείες και ιδιαιτέρως τους νέους φίλους του συλλόγου JacQueline Acheampong, Charlotte Comer, Gavin Smith, οι οποίοι είναι επαγγελματίες καλλιτέχνες, εργάζονται στην Αγγλία και στήριξαν την παράστασή μας, Έλενα Μάντζιου και Δήμο Παμπέρη για τα φώτα, Καψάλη Δημήτρη και Εύα Μπατζογιάννη για τη μουσική και τα βίντεο, Κρανιώτου Άννα για την αφίσα. Εκδηλώσεις των χορευτικών τμημάτων των συλλόγων Στις 16 Αυγούστου παρουσιάστηκαν στο Κιόσκι οι καθιερωμένες εκδηλώσεις των χορευτικών τμημάτων των συλλόγων μας (ΕΣΛ, ΣΛ Θεσ/νίκης, ΣΛ Λάρισας). Ευχαριστούμε το Στιγμιότυπο από τα χορευτικά του Ε.Σ.Λ., στις 16 Αυγούστου στο «Κιόσκι» Ο θίασος της παιδικής παραστασης του ΕΣΛ Χρυσοβαλάντου, Γκατζούνη Θεοδώρα, Μητώνα Καλλιόπη, Καρασούλης Χρήστος, Καρασούλης Λάζαρος, Καψάλης Δημήτρης, Μπαζούκης Κωνσταντίνος, Ντάμπου Ελένη, Πάππα Κωνσταντίνα, Ντάμπου Κατερίνα, Σαλαβάτης Γιάννης, Τσανούσα Μαρία, Μπατζάκη Μαρία, Χατζοπούλου Γεωργία, Μπατζάκη Αντωνία, Σιδηροπούλου Θεοδώρα, Γκατζούνη Μαρία, Παμπέρης Δημήτρης, Ντάμπος Δημήτρης, Μπάμπας Γιώργος, Μπάμπα Ειρήνη, Φαρμακιώτης Φανή, Σούρδη Μαρία, Σούρδη Ξανθή, Σαλαβέρη Κωνσταντίνα, Τσανούσα Ελένη, Πατσικαθεοδώρου Μαργαρίτα, Μπαζούκη Αγγελική, Σούρδη Ειρήνη, Καρατζήκα Κατερίνα, Γεράση Βασιλική, Χάσκος Κωνσταντίνος, Ματσέλου Ελένη, Σούρδης Δημήτρης, Καραβασίλα Ελένη, Ολπασιάλη Άννα-Μαρία, Παλαθιώτη Ευγενία, Πανίδου Εβελίνα, Πεζή Ελεάννα, Καρατζήκας Γιώργος, Μαρνού Δέσποινα. Ευχαριστούμε επίσης θερμά τους: Γαζέτη Νικολέτα, Μπαζούκη Ξανθή, Μπουτζέτη Ελευθερία, Αλίκη Τσανούσα, για τα κείμενα και τη σκηνοθεσία, Καψάλη Σταυρούλα για τα σκηνικά, Μάντζιου Έλενα για τον ήχο και τα φώτα, Μαρία Δαμαλή για το πρόγραμμα, Καψάλη Δημήτρη για την αφίσα, Βάλλα Γιούλη, Καψάλη Μαρία, Μόκα Γεωργία, Μητώνα Γιώργο, Πάππα Ηλέκτρα, Παμπέρη Βαγγέλη, Πατσικαθεοδώρου Ευφραξία, Σταμούλη Ελένη, Τρικαλιώτη Μαρία για την πολύτιμη βοήθειά τους. 6 Γιάννη Ζιάκο και τη λοιπή ορχήστρα για τη μουσική, τη δασκάλα τού χορού μας Νανά Νατσιούλη και βέβαια τα παιδιά μας, για την παρουσία και το χορό τους! Ο ετήσιος χορός του ΕΣΛ Την Παρασκευή 22 Αυγούστου οι Λιβαδιώτες διασκέδασαν με τα Χάλκινα της Σιάτιστας στον ετήσιο χορό του Ε.Σ.Λ. Το προαύλιο του Ζάννειου μορφωτικού κέντρου ήταν κατάμεστο από κόσμο, ο οποίος απήλαυσε τα χορευτικά τμήματα του συλλόγου. Ο ζεστός καιρός, η υπέροχη μουσική αλλά και ο κόσμος συνέβαλαν στο εξαίσιο αποτέλεσμα αυτής της εκδήλωσης, η οποία κράτησε μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες. Τέλος, θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε θερμά τις Βαρβαρέζου Φανή, Γαζέτη Αντιγόνη και Ντάμπου Ευθαλία, διότι εθελοντικά κράτησαν ανοιχτή και επισκέψιμη την αρχαιολογική συλλογή του ΕΣΛ κατά τη διάρκεια όλης της εβδομάδας 11-17/8. Άλλη μια χρονιά, λοιπόν, ο ΕΣΛ δηλώνει ηχηρά παρών στην πολιτιστική δράση στον τόπο μας. Το τελευταίο «ευχαριστώ» ανήκει σε όλους αυτούς που αφιερώνουν χρόνο, δουλειά και επιδεικνύουν εθελοντική διάθεση για την πραγματοποίηση όλων αυτών για τα οποία, πιστεύουμε, είστε χαρούμενοι και υπερήφανοι. Με τιμή εκ μέρους του ΔΣ Καψάλης Δημήτρης πρόεδρος ΕΣΛ

7 Στιγμιότυπο από τον ετήσιο χορό του ΕΣΛ. ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΛΙΒΑΔΙΩΤΩΝ ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ Καλοκαίρι τέλος!!! Πίσω στα καθημερινά μας. Ο Σύλλογός μας ξανάνοιξε την Παρασκευή 19/9/2014 για τη νέα περίοδο. Τα χορευτικά τμήματα ξεκινήσανε τις πρόβες κανονικά. Το κυλικείο της λέσχης μας Τα χορευτικά του Σ.Λ. Θεσσαλονίκης, στις 16 Αυγούστου στο «Κιόσκι» έχει πλέον άλλον υπεύθυνο. Νέος κυλικειάρχης είναι ο Μπάμπας Β. Λάζαρος. Όπως κάθε χρόνο, ο ΣΛΘ συμμετείχε στις εκδηλώσει του 15αυγούστου στο Λιβάδι με το παιδικό και το εφηβικό τμήμα του. 15 Πανελλήνιο Συμπόσιο Ιστορίας, Λαογραφίας, Βλάχικης Παραδοσιακής Μουσικής και Χορών. Με ιδιαίτερη επιτυχία διεξήχθη κατά το διήμερο (6 και 7 Σεπτεμβρίου 2014), το 15 Συμπόσιο Ιστορίας, Λαογραφίας, Βλάχικης Παραδοσιακής Μουσικής και Χορών της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Πολιτιστικών Συλλόγων Βλάχων με θέμα «ΤΑ ΔΙΚΤΥΑ ΤΩΝ ΒΛΑΧΩΝ». Το 15ο Συμπόσιο συνδιοργανώθηκε από την ΠΟΠΣΒ και το Σύλλογο Βλάχων Νάουσας καθώς και το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Οι εργασίες του 15ου Συμποσίου έλαβαν χώρα στο Συνεδριακό Κέντρο του Πολυχώρου Πολιτισμού «Βέτλανς» του Δήμου της Ηρωικής Πόλης Νάουσας. Ο Σύλλογός Λιβαδιωτών Θεσσαλονίκης συμμετείχε, όπως άλλωστε κάνει κάθε φορά, στο συμπόσιο. Η κα Τσανούσα Ευθαλία, δασκάλα των χορευτικών τμημάτων και ο Κοκκινοπλίτης Διονύσιος, γραμματέας του συλλόγου μας, παρακολούθησαν τις εργασίες του συμποσίου μαζί με τους υπόλοιπους αντιπροσώπους των βλάχικων συλλόγων. ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΛΙΒΑΔΙΩΤΩΝ KATEΡΙΝΗΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ Αγαπητοί Λιβαδιώτες της Κατερίνης, μέλη και φίλοι του συλλόγου μας, σας γνωστοποιούμε ότι το πολιτιστικό έτος ξεκινά! Το Σάββατο από τις 5μμ έως τις 8μμ. η Λέσχη ανοίγει και καλωσορίζει μικρούς και μεγάλους! Μπορείτε να εγγραφείτε στα χορευτικά τμήματα του Συλλόγου και τηλεφωνικά στα μέλη του Δ.Σ.: Μπέλλη Σωτήρη (πρόεδρος ), Χατζηαδάμου Κων/να (υπεύθυνη χορευτικών ) και Καψάλη Μαρία (γραμματέας ). Να σας υπενθυμίσουμε ότι λειτουργούν χορευτικά τμήματα για παιδιά και ενήλικες. Η έναρξη των μαθημάτων θα γίνει το Σάββατο 18/10/2014 στις 5μμ με το παιδικό τμήμα. Καλή μας αρχή! ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΛΙΒΑΔΙΩΤΩΝ ΛΑΡΙΣΑΣ Με μια εντυπωσιακή εμφάνιση, για πρώτη φορά μετά την επανίδρυσή του, ο Σύλλογος Λιβαδιωτών Λάρισας παρουσίασε το παιδικό χορευτικό του τμήμα στις καλοκαιρινές εκδηλώσεις, για το δεκαπενταύγουστο -της Παναγίας - στην ιστορική κωμόπολη Λιβάδι. Το χορευτικό του Σ.Λ. Λάρισας στις 16 Αυγούστου στο «Κιόσκι» Τα Λιβαδιωτόπουλα της Λάρισας παρουσίασαν, με άψογο τρόπο, τις χορογραφίες που διδάχτηκαν σε μόλις οκτώ πρόβες από τη χοροδιδάσκαλό τους κα Βάσω Κουκουφάκη. Εντυπωσίασαν και καταχειροκροτήθηκαν για την σκηνική τους παρουσία και τις πανέμορφες παραδοσιακές στολές. Το Δ.Σ του συλλόγου Λιβαδιωτών Λάρισας ευχαριστεί το Δ.Σ του Εξωραϊστικού Συλλόγου Λιβαδίου για την πρόσκληση συμμετοχής, και τον συγχαίρει για τις εκδηλώσεις πολιτισμού που διοργάνωσε κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού. Επίσης ευχαριστεί τους Λιβαδιώτες και επισκέπτες της γενέτειρας μας, για τα λόγια αγάπης και εκτίμησης στις προσπάθειες που καταβάλλει ο Σ.Λ.Λ, καθώς και κάθε ένα από τα παιδιά που μας χάρισαν... υπέροχες στιγμές πολιτισμού. Με εκτίμηση ο Πρόεδρος και τα μέλη του Δ.Σ. Η δική μας κρουαζιέρα ξεκίνησε για πρώτη φορά φέτος το καλοκαίρι από την επιθυμία του Ε.Σ.Λ να συνεχίσει την παράδοση του παιδικού θεάτρου για ακόμη μία χρονιά. Με ελάχιστες γνώσεις και σχεδόν καθόλου εμπειρία αποφασίσαμε να αναλάβουμε την παιδική θεατρική παράσταση για να διατηρηθεί αυτή η γλυκιά καλοκαιρινή δραστηριότητα του Ε.Σ.Λ. Στις 19 Ιουλίου ξεκινήσαμε το κοπιαστικό ταξίδι με την επιλογή και τη διασκευή του έργου, ώστε να ΚΡΟΥΑΖΙΕΡΑ ΘΑ ΣΕ ΠΑΩ... Οι κοπέλες που επιμελήθηκαν την παιδική παράσταση προσαρμοστεί στον τεράστιο αριθμό των παιδιών που συμμετείχαν σε αυτό, καθώς ο αριθμός τους άγγιξε τα 70 παιδιά. Έτσι, η «ΚΡΟΥΑΖΙΕΡΑ ΤΩΝ ΖΩΩΝ» της Μάρως Θεοδωράκη πήρε «σάρκα και οστά» μέσα από το ταλέντο και τον ενθουσιασμό των μικρών μας ηρώων. Σκοπός μας ήταν η εύρεση ενός έργου που θα κέντριζε το ενδιαφέρον τόσο των παιδιών όσο και των θεατών. Το έργο αγαπήθηκε πολύ από τους μικρούς ηθοποιούς οι οποίοι ενσωματώθηκαν γρήγορα στους ρόλους τους. Οι πρόβες ήταν γεμάτες γέλιο και εκπλήξεις. Ωστόσο, οι σκανδαλιές των παιδιών και ο αυθορμητισμός τους έκαναν πιο ευχάριστες τις πρόβες και την επικοινωνία μας με τα παιδιά. Τα παιδιά της χορωδίας έδωσαν τη δική τους νότα στο έργο με τα τραγούδια, ενώ οι χορευτικές τους ικανότητες έκλεψαν την παράσταση. Τα σκηνικά της παράστασης έδωσαν μια ρεαλιστική πνοή στο θεατρικό μας, καθώς βοήθησαν τα παιδιά να μπούνε καλύτερα στους ρόλους τους. Βέβαια, όλα αυτά δεν θα μπορούσαν να επιτευχθούν χωρίς την πολύτιμη βοήθεια όλων αυτών που στάθηκαν δίπλα μας καθ όλη τη διάρκεια της προετοιμασίας. Έτσι, οφείλουμε να ευχαριστήσουμε το Ε.Σ.Λ για την ευκαιρία που μας έδωσε, τους γονείς, όσους βοήθησαν καθώς και τα παιδιά για την αγάπη που μας έδειξαν. Γαζέτη Νικολέτα, Μπαζούκη Ξανθή, Μπουτζέτη Ελευθερία, Τσανούσα Αλίκη Εκδηλώσεις μνήμης για τον Γεωργάκη Ολύμπιο Με επισημότητα όπως κάθε χρόνο, και με την παρουσία των πολιτικών και στρατιωτικών αρχών της Περιφέρειας Θεσσαλίας, του Νομού Λάρισας και του Δήμου Ελασσόνας, γιορτάστηκε η 193η επέτειος από το θάνατο του εθνικού μας ήρωα Γεωργάκη Ολυμπίου. Την Κυριακή το πρωί, 21 Σεπτεμβρίου, στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου Λιβαδίου, τελέσθηκε η αρχιερατική Θεία Λειτουργία και το μνημόσυνό του, όπου χοροστάτησε ο σεβασμ. μητροπολίτης Ελασσόνας κ. Χαρίτων. Ομιλία για τη δράση του ήρωα, εκ μέρους του Εξωραϊστικού συλλόγου, εκφώνησε η φοιτήτρια του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης Πανεπιστημίου Θεσσαλίας κ. Γλυκερία Τσαχαλίνα. Στη συνέχεια, οι επίσημοι και ο κόσμος κατευθύνθηκαν στο «Κιόσκι», όπου ακολούθησε επιμνημόσυνη δέηση από τον μητροπολίτη Ελασσόνας και κατάθεση στεφάνων από τις αρχές και τους φορείς. Τιμές απέδωσε η Φιλαρμονική του Δήμου Ελασσόνας. 7

8 ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΖΩΗ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΟΙ ΡΟΛΟΙ (3o μέρος) Η ΜΠΟΥΓΑΔΑ(ΛΑΡΙΑ) Η Δευτέρα ήταν η μέρα της μπουγάδας (λάρια). Ήταν δύσκολη δουλειά, ιδιαίτερα το χειμώνα, με τα πολλά χιόνια. Στις οκτώ ημέρες άλλαζαν εσώρουχα και έκαναν μπάνιο για να τους βρει η Κυριακή καθαρούς. Θεωρούνταν τυχερές οι νοικοκυρές, όπως είπαμε, που είχαν εξωτερικές κουζίνες-πλυσταριά. Βρύσες στα σπίτια δεν υπήρχαν και κουβαλούσαν, από την προηγούμενη, νερό στα γκιούμια. Oι πηγές που υπήρχαν στο χωριό ήταν: στο παζάρι, στο χρουστάσι, στου μπρ κα, στου φωστήρα, στον πολέζο, λα κιούγκιου, λα ντάμπα, λα μ ίτσα. Όταν βρέθηκε το νερό στη ρούσα κατασκευάστηκαν βρύσες στο σουλνάρι, στου χατζηγιωργάκη, λα φ ντ νίκα, παναγία, λα μεταξιώτου, λα ρέχα. Άναβαν πρωίπρωί το καζάνι για να ζεστάνουν το νερό και κατόπιν σε ξύλινη σκάφη- κουπάνα έπλεναν τα ρούχα. Εκεί που δεν υπήρχε πλυσταριό, το πλύσιμο γινόταν υπαίθρια. Φορτώνονταν τα ρούχα, το καζάνι και τον κόπανο (κου μάιλιου), για το στράγγισμα, και πήγαιναν στο κοντινό ποτάμι, στις τρεις βρύσες, στον Πολέζο, στο Σάλτσι. Δύσκολο το χειμώνα το στέγνωμα των ρούχων (ουσκάρια) Απορρυπαντικό παρασκεύαζαν οι ίδιες. Έβραζαν σταχτόνερο, το στράγγιζαν και το έκαναν χρήση (κασταλαή-αλισίβα). Επίσης, όταν έπλεναν το μαλλί με βραστό νερό, κρατούσαν τα απόνερα (ουσ κλου) και το χρησιμοποιούσαν για καθαριστικό. Τα απόνερα των μαλλιών περιέχουν το λίπος, τη λανολίνη, καλό καθαριστικό. Έβαζαν τα μάλλινα για πρόπλυση. Γρήγορα όμως προμηθεύτηκαν το σαπούνι (καλούπι), πράσινο και άσπρο. Tα ρούχα, όπως αναφέρθηκε, ήταν πολύ βαριά, μάλλινα, εσωτερικά και εξωτερικά. Τα βιομηχανοποιημένα υφάσματα άργησαν να έρθουν, με πρώτα τα υφάσματα του επιχειρηματία Ρετσίνα (πανταλόνι ντι ρετσίνα), τα Ναούσης και Μάλτα, αλλά και νωρίτερα, που ανέφερα, μεταξωτά, τσόχα, στόφα, ζαφιράκι, χασές. Το σιδέρωμα (σιδρουσίρια) λίγο δύσκολο, δε συνηθιζόταν. Συνήθως τα παντελόνια τα έβαζαν στα στρώματα των κρεβατιών και τα πατούσαν ή κάτω από τα σεντούκια. Το σίδερο σιδερώματος στην αρχή ήταν ατόφιο σίδερο το οποίο ζέσταιναν, αργότερα κούφιο που το γέμιζαν κάρβουνο και το κουνούσαν για να ανάψουν τα κάρβουνα. Για σιδερώστρα χρησιμοποιούσαν κουβέρτα στρωμένη σε ένα τραπέζι. Τα σπίτια λειτουργούσαν και σαν βιοτεχνίες για την κατασκευή των ρούχων, των σκεπασμάτων, χαλιών κ.λπ. Οι μάνες με τα κορίτσια του σπιτιού το καλοκαίρι ασχολούνταν αποκλειστικά με την επεξεργασία του μαλλιού. Τις καθημερινές, κατά τις απογευματινές ώρες, έκαναν παρέες στο σοκάκι, αφού τελείωναν τις σπιτικές δουλειές. Έπαιρναν το πλέξιμο ή ό,τι άλλο ήταν φορητό και μαζεύονταν όλες οι γειτόνισσες και ανέλυαν την κατάσταση της εποχής. Κατά κάποιο τρόπο ήταν η ξεκούραση της ημέρας και το καφενείο, που την εποχή εκείνη ήταν απαγορευτικό για εκείνες. Κύριες ασχολίες το πλέξιμο οι γηραιότερες τα σκουφούνια, οι νεότερες τις μπλούζες των ανδρών και των παιδιών, η ρόκα(φούρκα), η ανέμη(ανέμια), το τυλιγάδι (αρισκιτόρλου). Το καθήλωμα για τη γυναίκα ήταν το τσικρίκι και ο αργαλειός. Τα σπίτια είναι σφιχτοδεμένα μεταξύ τους, άρα και οι κοινωνικές σχέσεις είναι «ζεστές». Δημιουργείται ιδιαίτερο στυλ ζωής που μια αυθεντική έκφρασή του απολαμβάνεις στην αυλή. ΤΟ ΝΤΥΣΙΜΟ Το ντύσιμο ιδιαίτερα απλό, τα περισσότερα ρούχα φτιαγμένα με τα χέρια τους, υφαντά ή πλεκτά. Τα ρούχα είναι περισσότερο καθημερινά, αλλά υπάρχει και μια σειρά για τις επίσημες ημέρες (στράνι μπούνι) και τις γιορτές. Το νυφιάτικο αποτελεί σταθμό στο ντύσιμο της γυναίκας. Πολλές φορές δανεικό από φίλες ή συννυφάδες. Πέρασε και αυτό από πολλά στάδια με αποκορύφωμα το βελούδο-κατιφέ, μέχρι να καθιερωθεί το άσπρο. Δεν υπήρχαν περιθώρια, μήτε οικονομικά μήτε χρονικά, να ασχοληθούν με τον καλλωπισμό τους και την ομορφιά. Ήταν δύσκολο με τα ρούχα της εποχής να αναδείξουν το γυναικείο σώμα, αν και δεν αδιαφορούσαν για αυτό. Τα ρούχα, όλα μάλλινα, όπως είπαμε, διότι το μαλλί ήταν αρκετό, όλα γίνονταν στον αργαλειό, στην οικιακή βιοτεχνία. Στις αρχές, ακόμη και τα εσώρουχα ήταν μάλλινα, πατούρια πλεχτά, φανέλες κοντές(κατασάρκες), φούστες μακριές πλεχτές μάλλινες (ντι λ ν ). Αργότερα τα «συντρόφια» γίνονταν υφασμάτινα, μέχρι τα γόνατα (σμιάνι κου προυκουζοάμι), δεμένα με σχοινί ή λάστιχο. Χρήση έκαναν το «κάπιτου», τα τσουβάλια τα άσπρα ζάχαρης, ακόμη και τα στρατιωτικά αντίσκηνα αν εύρισκαν. Τα εξωτερικά τους ενδύματα, υφαντά με καλό μαλλί, με όμορφα και χρωματιστά σχέδια. Το απαιτούσαν οι δύσκολες κλι- ματολογικές συνθήκες (τα χρώματα σκούρα για καλύτερη θερμοκρασία), ο βαρύς και παρατεταμένος χειμώνας, καθώς και οι εξωτερικές δύσκολες αγροτικές και κτηνοτροφικές ασχολίες. Συμπληρωματικά προϊόντα από βιοτεχνίες εσωτερικού και εξωτερικού έφθαναν, όπως τσόχα, μεταξωτά, γούνες, μαντήλια. Καλό κατάστημα είχε ο Γκόγκος Μουκίδης (Γκόγκλου αλ Γούλα) κοντά στην πλατεία με πολλά υφάσματα. Το μαλλί τους όλη τη βδομάδα τυλιγμένο σε σκέπη-καλέμι κοτσίδες. Aκόμη και το καλέμι το πρόσεχαν ιδιαίτερα. Γύρω-γύρω έραβαν δαντέλα με τα περίφημα «κουκάκια», τα οποία περνούσαν από το «τουκάλι» ένα είδος κόλας που τη ζέσταιναν και διατηρούσε την δαντέλα του καλεμιού ίσια και ατσαλάκωτη. Τα μαλλιά τα σήκωναν πίσω(σηκωτέη) και, αφού τα έδεναν και τα σκέπαζαν με το καλέμι, έβγαζαν δεξιά και αριστερά λίγα μαλλιά σε μυτάκια. Μετά την παντρειά καθιερώνονταν πλέον, στις επίσημες μέρες κατά την έξοδο τους, το «φλιόγκου» και το «καιρούκι». Πρόδρομος του «φλιόγκου» ήταν το «μπάλτσο», ένα είδος δίκοχου, μια χοντρή μάλλινη κατσούλα με πλεξούδες γύρω. Ο «φλιόγκος» αποτελείται από ένα φέσι στρογγυλό από βελούδο ή ύφασμα μαύρο, όπου μάζευαν σε κότσο τα μαλλιά. Πάνω στην κατσούλα έβαζαν μπρισίμι-κόκκινο κέντημαμε χάντρες και τον κόκορα κεντημένο μπροστά στο πλάι, γύρω-γύρω δε κορδέλα χοντρή από σατέν(πόση), για να στηρίξει το μπρισίμι. Στριφογύριζαν δε και κοτσίδα εξωτερικά, δική τους ή τεχνητή. Αυτό ήταν για τις επίσημες μέρες. Τις καθημερινές έβαζαν το απλό με σκέπη-μαντήλι μαύρο. Αυτό φορούσαν και οι μεγαλύτερες γυναίκες ή οι πενθούσες. Το πιο όμορφο όμως από όλα ήταν το καϊρούκι, ένα δαντελένιο στεφάνι που τύλιγε το γυναικείο πρόσωπο και το οποίο ήθελε μεράκι και τέχνη για να πετύχει. Ήταν μια κατασκευή που μάζευε τα μαλλιά πάνω στο κεφάλι με λεπτό ύφασμα μεταξωτό σκέπη-, χρώματος ίδιου με του κοστουμιού που θα φορούσαν. Κατασκεύαζαν μια βάση στρογγυλή, ένα ρολό-κουρδόστου, φτιαγμένο από γυναικεία μαλλιά ή ύφασμα. Εκεί στήνεται κυκλικά μια δαντέλα όρθια από μετάξι, λεπτοκαμωμένη και ψιλοκεντημένη, πάντα μπλε ή μαύρη, με τις μαυροκέφαλες βελόνες, δύο ειδών σε μέγεθος (τα στουμπίτσα-όταν δεν εύρισκαν τα κατασκεύαζαν οι ίδιες με παραμάνες και πίσσα). Το καϊρούκι και το φλιόγκο το διακοσμούσαν με καρφίτσες τρεις παράλληλες χρυσές βεργίτσες- που είχαν διάκοσμο, χρωματιστές πέτρες. Στο καϊρούκι έμπαινε μία στην κορυφή του κεφαλιού, στη μέση το λεγό- Οικογένεια Ι. Μεζίλη (αδελφός του παππού του Μεζίλη Λευτέρη) μενο άστρο, οι δε υπόλοιπες στο πλάι και μπροστά. Στο στήθος και στο λαιμό περιδέραιο με πεντόλιρο ή μισή λίρα. Γενικά τα μαλλιά τους κρύβονταν όπως και το σώμα τους, το μόνο που προσπαθούσαν να αναδείξουν ήταν το μεγαλείο του προσώπου τους και φυσικά την προσωπικότητά τους. Σε μεγάλες γυναίκες ή πενθούσες το καϊρούκι είναι ένα έτοιμο καπελάκι για ευκολία, όπου η όρθια δαντέλα είναι πιο στενή. Τα κύρια ρούχα, αρχικά, είναι φαρδύ φόρεμα υφαντό μέχρι τον αστράγαλο με ποδόγυρο κεντημένο, μανίκια φαρδιά κεντημένα στα άκρα. Στα πόδια μάλλινα πλεκτά σκουφούνια μαύρα ή χρωματιστά με μπορντούρες και χοντροπάπουτσα. Σε δεύτερη φάση είναι το φόρεμα από στόφα (βέστου-ύφασμα γυαλιστερό που προεξέχουν τα σχέδια) χρωματιστό στενό στη μέση και φαρδύ κάτω. Πουκάμισο-τρούπου με ζάβες ή κόπιτσες, πανωφόρι ζακέτα κοντή από τσόχα με γούνα εσωτερικά αν υπήρχε χρήμα ή μόνο στον γιακά(σαλταμάρκα). Σε έχοντες, το πανωφόρι είναι λίγο μακρύ με εγγλέζικο ύφασμα (ντρα-ντρίλινο), επενδυμένο με γούνα εσωτερικά από την Καστοριά, και εξωτερικά ο γιακάς και όλη η μπροστινή περίμετρος με γούνα (κιούρκια). Υπήρχε και το «λούτρο» για το χειμώνα, ζακέτα μακριά ραμμένη από λούτρινο ύφασμα (φάνταζε αριστοκρατικό) για επίσημο ή ατλαζένια (ατλάζι, ύφασμα γυαλιστερό και χοντρό από μετάξι, βαμβάκι ή λινό). Στις καθημερινές η ζακέτα-μπόλκα είναι μάλλινη με κουμπιά, πλεκτή σε διάφορα χρώματα. Από πάνω η σπαλέτα-σάρπα, διχτυωτή πλεκτή μάλλινη ή από «μαλάκι» αργότερα, με κρόσσια. Ο στηθόδεσμος (προηγήθηκε μπουστάκι υφασμάτινο) μπήκε στη ζωή των νέων γυναικών στη δεκαετία του 60, δύσκολο να το «χωνέψουν» οι μεγάλοι και οι πεθερές, διότι προκαλούσε η προβολή του στήθους. Τα πόδια, σφιγμένα και τυλιγμένα σε «σκουφούνια» μάλλινα, δύσκολο να βγουν στην θέα των αντρών, και παπούτσια σκαρπίνια παραγγελία. Η επανάσταση στο ντύσιμο και στην εξωτερική εμφάνιση των γυναικών αρχίζει τη δεκαετία του 60, γίνεται ευρωπαϊκή. Ντύνονται με χρωματιστά ρούχα αφού έρχονται υφάσματα και ράβουν. Οι σαραντάρες και πάνω κρατούν συντηρητικά χρώματα, μπλε, καφετί και μαύρα. Χαλάνε το καϊρούκι, γιατί είναι δύσκολο, και αφήνουν κοτσίδες με το γνωστό καλέμι-σκέπη με κουκάκια μπλε ή καφέ. Οι πιο παλιές κρατάνε το φλιόγκο. Οι νεότερες, αντί για καϊρούκι, κάνουν κότσο, μπανάνα, ρολό. Αργότερα έρχεται το περμανάντ(-τ λέ πέρλι-πουταναριό), έτσι έλεγαν οι μεγαλύτεροι. «Πουταναριό» θεωρούνταν η τσάντα ή η ομπρέλα στο χέρι. Καθιερώνεται για τα καλά ο στηθόδεσμος που μέχρι τότε φορούσαν πολύ λίγες ραφτό. Οι κάλτσες οι μάλλινες πετιούνται και γίνονται οι ψιλές και χουλαχούπ, τα κομπιναιζόν «ζερς»(ζέρσευ). Μπαίνει στη ζωή τους η κομμώτρια. Η γυναίκα δειλά- δειλά πλέον εξελίσσεται, κάνει την επανάστασή της, παίρνει εφόδια για να σταθεί δίπλα στο ανδροκρατούμενο περιβάλλον. 8

9 (Αύγουστος - Σεπτέμβριος 2014) γράφει ο Λάζαρος Mπάμπας Του χρόνου Πάει φέτος η σοδειά μας!! Ό,τι άφησε το χαλάζι, το ρήμαξε η αρρώστια. Τα σταφύλια, οι ρώγες, έπρεπε να μελανώσουν, να γυαλίσουν, να γλυκάνουν. Δυστυχώς. Η ασθένεια, το ωίδιο, τα σκέπασε με σκουριά. Δυσεξόντωτη ασθένεια το ωίδιο. Το κρασί φέτος θα ναι φτωχό, το τσίπουρο θα ναι λίγο. Κρίμα. Του χρόνου θα πρέπει να συντονιστούμε καλύτερα με τη φύση. Τιμή Αιγοπρόβειου Γάλακτος Σε ικανοποιητικά επίπεδα οι φετινές τιμές του αιγοπρόβειου γάλακτος για τους κτηνοτρόφους της περιοχής μας. Από τον Ιούλιο κιόλας, το μεγαλύτερο τμήμα των παραγωγών συμφώνησε και διέθεσε το γάλα, με την τιμή του 1,07 ευρώ ανά κιλό για το πρόβειο και 0,65 για το κατσικίσιο, σε μεγάλη βορειοελλαδίτικη γαλακτοβιομηχανία. Οι υπόλοιποι παραγωγοί δεν έκλεισαν ακόμη την τιμή, αλλά καθώς φαίνεται θα είναι ανάλογη της αρχικής. Εξισωτική για κλάματα Μέχρι και το 60% της εξισωτικής αποζημίωσης έχασαν κάποιοι αγρότες σε ορεινές και μειονεκτικές περιοχές της χώρας μας. Ο αποχαρακτηρισμός χιλιάδων στρεμμάτων, από βοσκότοπους σε δασική έκταση, αφαίρεσε από τον ενεργό κτηνοτροφικό πληθυσμό της χώρας μας πολύτιμη βοσκήσιμη και επιδοτούμενη έκταση. Στο Λιβάδι και στην ευρύτερη περιοχή του δήμου μας τα μαντάτα υπήρξαν αποκαρδιωτικά. Εκτάσεις με χαμηλή βλάστηση, οι οποίες μέχρι σήμερα επιλέγονταν ως βοσκότοποι κυρίως για αιγοτροφία, αποχαρακτηρίστηκαν. Έτσι οι κτηνοτρόφοι είτε απορρίφτηκαν τελείως, είτε πήραν πετσοκομμένες αποζημιώσεις και τώρα τρέχουν και δε φτάνουν. Οι όψιμες αντιδράσεις κάποιων φορέων (επιστολή διαμαρτυρίας δήμου Ελασσόνας, αντιδράσεις δυσαρέσκειας Γεωργικών Ενώσεων, διορθωτικές κινήσεις Υπουργείου κ.τ.λ.) δυστυχώς δεν αρκούν για να αντιστρέψουν το καταστροφικό για τους παραγωγούς πλαίσιο. Καταρροϊκός Πυρετός Ανάστατος για άλλη μια φορά ο κτηνοτροφικός κόσμος της χώρας μας. Μετά τα απανωτά περσινά χτυπήματα στο εισόδημά τους, λόγω ασθενειών και ζημιών (Ιός ευλογιάς, πλημμύρες, χαράτσια), έρχεται να προστεθεί και ο καταρροϊκός πυρετός των προβάτων. Η εξάπλωση της ασθένειας έχει πάρει τρομακτικές διαστάσεις. Σ ολόκληρη την Ελληνική Επικράτεια υπάρχουν κρούσματα πυρετού. Στην περιοχή μας, στο Λιβάδι, υπήρξε ανεπίσημη αναφορά για κρούσματα του καταρροϊκού πυρετού σε δυο τουλάχιστον περιπτώσεις, χωρίς όμως αυτό να λάβει μεγάλη έκταση. Δυστυχώς, για ακόμη μια φορά, ο κτηνοτρόφος παλεύει μόνος του. Το υπουργείο κωφεύει, οι περιφέρειες δείχνουν εγκληματική αμέλεια και οι κτηνιατρικές υπηρεσίες αποδεκατισμένες και γυμνές αδυνατούν. Η «αρκούδα» της ευρωπαϊκής πολιτικής θα ξεκληρίσει μια ώρα αρχύτερα την ελληνική κτηνοτροφία. Εκδρομή Κτηνοτροφικού Συλλόγου Ο Κτηνοτροφικός Σύλλογος Λιβαδίου, όπως συνηθίζει τα τελευταία χρόνια, διοργάνωσε την καθιερωμένη πολυήμερη εκδρομή του. Φετινός προορισμός το νησί της Κρήτης. Οδικώς με πούλμαν, οι Λιβαδιώτες εκδρομείς βρέθηκαν και διανυκτέρευσαν στα Χανιά, από τις 4 έως και τις 10 Σεπτεμβρίου Η Ελαφόνησος, η Κνωσός, τα Σφακιά, το Καστέλι και το Ηράκλειο υπήρξαν ορισμένοι από τους τόπους που επισκέφτηκαν οι εκδρομείς. Μάλιστα, στο Καστέλι Κίσσαμου, ο γνωστός μας συμπατριώτης Γιάγιας (Μεταξιώτης Γιώργος) αναζήτησε και, τελικώς, συναντήθηκε με δυο παλιούς γνωστούς του, με τους οποίους συνυπηρέτησε στο στρατό. Συνάντηση με Βουλευτή Ο βουλευτής Λάρισας του ΣΥΡΙΖΑ, κ. Γελαλής Δημήτριος, με κλιμάκιο βρέθηκε την Κυριακή 21/9/2014 στο Λιβάδι. Το πρωί παραβρέθηκε στο ετήσιο μνημόσυνο του Γεωργάκη Ολύμπιου και στη συνέχεια είχε συνάντηση με Λιβαδιώτες κτηνοτρόφους. Τα μέλη του Κτηνοτροφικού Συλλόγου Λιβαδίου συζήτησαν με τον βουλευτή για όλα τα τρέχοντα θέματα του κλάδου τους. Τα φορολογικά μέτρα, η επιβολή του ΕΝΦΙΑ, οι μειωμένες αποζημιώσεις, η πρόληψη και αντιμετώπιση του καταρροϊκού πυρετού, η απουσία ουσιαστικής μέριμνας και δομών προστασίας από την πλευρά της πολιτείας, τα «κόκκινα» δάνεια, το ξεπούλημα της ΑΤΕ, το ζήτημα με τη φέτα και η συμφωνία της Ε.Ε με τον Καναδά, το «φρέσκο» γάλα επτά ημερών υπήρξαν τα πιο ουσιώδη ζητήματα της συζήτησης. Καραντίνα σε κοπάδι στην Κατερίνη Λιβαδιώτης κτηνοτρόφος, όπως συνήθιζε τα τελευταία χρόνια, κατέβασε το κοπάδι του στην Κατερίνη για τους καλοκαιρινούς μήνες. Δεν υπολόγισε όμως ότι ο νομός Πιερίας βρίσκεται σε καραντίνα λόγω ευλογιάς των αιγοπροβάτων. Όταν ήρθε η ώρα για την επιστροφή, οι αρμόδιες υπηρεσίες του νομού δεν επιτρέψανε στο κοπάδι να μετακινηθεί προς το Λιβάδι. Διενεργήθηκε έλεγχος και, αφού διαπιστώθηκε πως δεν υπήρξαν κρούσματα, το κοπάδι επέστρεψε κανονικά στη βάση του. Αθλητικά Δρώμενα Αύγουστος - Σεπτέμβριος 2014 Με φυσικό χλοοτάπητα Πυρετωδώς οι άνθρωποι τής διοίκησης του Αθλητικού Συλλόγου έτρεχαν τους δύο τελευταίους μήνες για να καταφέρουν να τελειώσουν όλες τις εργασίες στο γήπεδο. Η ομάδα μας θα ξεκινήσει τη νέα αγωνιστική της χρονιά στο Λιβάδι. Για πρώτη φορά το Λιβάδι αποκτά γήπεδο ποδοσφαίρου με φυσικό χλοοτάπητα. Ανενεργό από το καλοκαίρι του 2004, σήμερα το γήπεδο ξαναζωντανεύει βελτιωμένο και σύγχρονο. Ακόμη και οι χώροι των αποδυτηρίων ανακαινίστηκαν, πλακάκια στο δάπεδο, γραμμές υδραυλικές στα μπάνια, παγκάκια κ.λπ. Η επιμονή και η υπομονή των διοικούντων αλλά και των φίλων της ομάδας καρποφόρησε. Κλήρωση ομίλων Μετά από κλήρωση της ΕΠΣΛ η ομάδα μας εντάχθηκε στον 2ο Όμιλο με αντιπάλους τους : Αστραπή Δελερίων, Ελπίς Μεσοχωρίου, Εθνικός Ολύμπου, Κεραυνός Δρυμού, Χυρετιακός Δομένικου, Μύτικας Καλυβίων, Όλυμπος Ολυμπιάδας, Κοιλάς Κοιλάδας, Νίκη Μιχαήλ, Προμηθέας, Πελασγιώτιδα. Το πρώτο παιχνίδι του Α.Σ.Λιβαδίου είναι εκτός έδρας με αντίπαλο τον Μύτικα Καλυβίων. Αλληλεγγύη φορέων Αξιόλογη και αντάξια της ιστορίας του συλλόγου μας η απόφαση του ΔΣ του ΕΣΛ να ενισχύσει τον Αθλητικό Σύλλογο σε μια κρίσιμη καμπή της πορείας του. Παρακάτω παραθέτω την επίσημη ανακοίνωση σε γνωστό δίκτυο κοινωνικής δικτύωσης : «Αναγνωρίζοντας τον αγώνα που καταβάλλει ο Αθλητικός Σύλλογος Λιβαδίου για να δώσει σάρκα και οστά στο όνειρο των παιδιών για μια δυνατή ομάδα, μια καλή πορεία και κυρίως για ΕΝΑ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΓΗΠΕΔΟ, ο Εξωραϊστικός Σύλλογος Λιβαδίου αποφάσισε να ενισχύσει τον ΑΣΛ με 500. Με τις καλύτερες ευχές μας για μια καλή χρονιά. Το ΔΣ του ΕΣΛ» Φιλικό προετοιμασίας Την Κυριακή 14 Σεπτέμβρη 2014 ο Αθλ. Σύλ. Λιβαδίου πραγματοποίησε, εκτός έδρας, φιλικό παιχνίδι προετοιμασίας. Αντίπαλος της ομάδας μας ήταν ο Μύτικας Καλυβίων. Στο πρώτο ημίχρονο οι γηπεδούχοι ήταν ανώτεροι και το Λιβάδι έχανε με 2 0. Στην επανάληψη η ομάδα μας ανέβασε στροφές και τελικά επικράτησε με

10 ΚΟΥΤΣΟΒΛΑΧΙΚΟ ΣΤΑΥΡΟΛΕΞΟ No 23 επιμέλεια Γκατζούνη Γιάννη 1. Βίνιρ νέγκουρι.. ντα πλουάι 2. Τάχει το ποτό στη μέση 3. Το μουσικό υπερθέαμα που παρουσίασε ο Λεωνίδας Μεζίλης, στα πλαίσια των εκδηλώσεων του Εξωραϊστικού, άφησε άριστες εντυπώσεις. Το αμφιθέατρο στο Ζάννειο πλημμύρισε από κόσμο και στις τρεις παραστάσεις. Ο τίτλος της παράστασης ήταν.. στον Έρωτα. Τα στελέχηηθοποιοί του Συλλόγου πλαισίωσαν με εξαιρετικό τρόπο τους σπουδαίους συνεργάτες του πρωταγωνιστή Λεωνίδα, που έδωσε ρεσιτάλ ερμηνείας, γιατί ήξερε ότι τον βλέπουν ο Λευτεράκος και η Καίτη. Μια Αγγλίδα και ένα ζευγάρι έγχρωμων Αφρικανών χορευτών ενθουσίασαν το κοινό, που τους καταχειροκρότησε.. 4. Στη θείτσα-σιούδου άρεσε ο μαύρος χορευτής.. Αντρά ούνου κόρου!, σχολίασε. Και συμπλήρωσε η θειτσα-θουδίκου: Πολύ (αντίστρ,αγγλ) παράσταση 5. Νου αντάρ ακσ κα κ νι.. 6. Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο 7. Σταρολεξολούλουδα 8. Το διηγήθηκε Πανεπιστημιακός καθηγητής από τη Σάουθ-.. Ήρθαν, λέει, παλιά εδώ στην Αφρική, όπου εμείς είχαμε τη γη μας, πολλοί ιεραπόστολοι. Μας έδωσαν μία Βίβλο να κρατάμε στα χέρια και μας είπαν να κλείσουμε τα μάτια και να προσευχηθούμε. Όταν τα ανοίξαμε, αυτοί είχαν τη γη μας και εμείς μείναμε με τη Βίβλο στα χέρια! 9. Πρωτοπόρος του λάιφστάιλ ο Πέτρος Κωστόπουλος, τώρα που γερνάει και δεν πουλάει το λείψανό του, αποφάσισε να πουλήσει τη βίλα του στη Μύκονο, για να τα βγάλει πέρα. Την αγόρασαν ο. και ο Νταν, που οργανώνουν πάρτι, όπου εμφανίζονται με δωδεκάποντα! Είμαι συντηρητικός που αυτό με αηδιάζει; Το σύστημα (κανάλια, περιοδικά) έφτυσε τον Κωστόπουλο. Θα ανακαλύψει χειρότερο και φτου κι απ την αρχή. 10. Η ζωή μου.. (αντίστρ) είν ένα τσιγάρο, που δεν το γουστάρω κι όμως το φουμάρω. Άκης Πάνου και Στέλιος Καζαντζίδης άφησαν πίσω τους διαμάντια 11. Σκουάλ σι ές ναφουάρ. Άρι μούλτ λούμι, π ζάρια 12. Γυρίζοντας από τον καλοκαιρινό πρωινό περίπατο στις μπιστιριές, έφερα ένα μπουκέτο με. Τριάντα διαφορετικά λουλουδάκια μάζεψα σε διαδρομή πέντε-έξι χιλιομέτρων. Η χλωρίδα του Λιβαδίου είναι πλουσιότατη. 13. Οι μαθητές που αποφοίτησαν από το Λιβαδίου έσκισαν στις Πανελλαδικές εξετάσεις και έδειξαν ότι τα δημόσια σχολεία της επαρχίας μπορούν να ανταγωνιστούν τα δημόσια και ιδιωτικά εκπαιδευτήρια της πόλης 14. Δυσκολεύονται οι παππούδες να βγάλουν χρήματα από το.. με την κάρτα. Κάποιος μάλιστα δεν πιστεύει ότι βάζοντας μια κάρτα, το μηχάνημα σου δίνει λεφτά. Κα σι μπάγκου κάρτα λα κούρλου αλί γκ λίν βα λιάου όου; Κα σι κάλκου νίκα ούνου κουμπίου βα ιάσ όουλου χέρτου; Έχει ακλόνητα επιχειρήματα 15. Τα προηγούμενα 15 χρόνια κυνηγούσαν την -κάιντα, τώρα κυνηγάνε τζιχαντιστές. Που τη βρίσκουν την όρεξη οι Αμερικάνοι; 16. (οριζόντια) Νάσαν.. νιάτα δυό φορές 16. (κάθετα) Παναθηναϊκός ακέφαλος 17. (οριζόντια) Φυτό σιωπηλό 17.(κάθετα) Μούλτσ μπ ρμπάτς άμα σι αμπιάτ κ ντισλι 18.(οριζόντια) Δύο έχει η Λούλα 18.(κάθετα) Πολύ μου κακοφάνηκε, που το. στην πλατεία όλο το καλοκαίρι έμεινε κλειστό. Στη Θεσσαλονίκη ζω τα τελευταία 35 χρόνια και σε καφενείο δεν πήγα ποτέ. Τόχω συνδυάσει με το χωριό. Να χιονίζει και μέσα από το νοτισμένο μισοσπασμένο τζάμι να κοιτάς την έρημη πλατεία. Να ξεκινάς τη μέρα μ έναν ελληνικό καφέ. Να σκοτώνεις την ώρα σου παίζοντας με κακομεταχειρισμένη τράπουλα και σαραντάχρονο τάβλι. Να είσαι σε έναν κατεξοχήν αντρικό χώρο και να προσπαθείς να γλυκάνεις τα φαρμάκια της ζωής πίνοντας τσίπουρο με φτωχούς μεζέδες αντάμα με φίλους.. Να βλέπεις μοναχικούς απόμαχους της ζωής να μπαίνουν στο καφενείο και να ζητάνε απ τον καφετζή που ρίχνει ξύλα στη σόμπα: Φέρε μου ένα τσίπουρο. Να τους βλέπεις να το πίνουν ξεροσφύρι. Να βλέπεις άντρες να τρώνε, να πίνουν, να μεθούν, να μαλώνουν, να φιλιώνουν. Να έχει ζωή στο χωριό, που γερνάει και ερημώνει. Στα χρέη θα βρεθούν λύσεις. Η ερημιά είναι κακότροπη πανάθεμά τη. Στα αυτιά μας θα ηχεί για χρόνια: Μάκη, φέρε δύο καραφάκια κι ένα καθαρό. 19. Ποια διαφορά έχει η.. στην πόλη από το χωριό, ρώτησα συνταξιούχο που κάθε καλοκαίρι δροσίζεται στο Λιβάδι. Άμα περπατήσω, μου απάντησε, 500 μέτρα στην πόλη, βλέπω εκατοντάδες άγνωστους σκυθρωπούς, βιαστικούς ανθρώπους, ενώ στο Λιβάδι στην ίδια απόσταση αλλάζω 50 ζεστές καλημέρες! 20. Νουάπτι (ελλ) 21. Νέα Δημοκρατία (αντίστρ). Φτου να μη τη ματιάσουμε 22. (οριζόντια) Νου ιαντάρ τσιβά,.. ναφουάρ 22 (κάθετα) Ο φίλος Γιώργος Νώλτσης είναι από τους καινούριους λάτρεις του Λιβαδίου. Γύρισε όλη την Ελλάδα, αλλά σα τη λιβαδιώτικη. (αντίστρ) δε βρήκε πουθενά. Αποκτήσαμε έναν ευγενέστατο, πολυμαθή, γλωσσολάτρη θαμώνα. Τις μέρες που έχει μεγάλη φασαρία στο χωριό, φεύγει. Όλοι θέλουμε να φύγουμε, γιατί τα μηχανάκια με το θόρυβο και την ταχύτητά τους, τα μαγαζιά με τα σκυλάδικα στη διαπασών και οι πολλές φάλτσες κακόγουστες μπάντες που παίζουν ταυτόχρονα δημιουργούν πολύ άσχημο κλίμα. Στο χωριό, εκείνες τις λίγες ευτυχώς μέρες επικρατεί η μαγκιά του ακαλλιέργητου χωριάτη! 23. Μερικοί υποστηρίζουν ότι το πιο άγριο.. είναι ο άνθρωπος 24. (οριζόντια) Δε μας πήρε και τα. ο Πούτιν, και μεις θα τα κάνουμε μαρμελάδες, αλλά δε θα δώσουμε να δοκιμάσει η κατά 40 χρόνια μικρότερή του Καμπάγιεβα. Να δει αυτός 24 (κάθετα) Σι ξαναψηφισέσκου ΠΑΣΟΚ;.. γκίνι σι τάλιου μ να. Ο σοσιαλισμός έχει προβλήματα 25. Ατζούμσου λα Γιουλιά ασουντάτου, σ τζούι σούντου κίνου σ μπιούι ούν.. αράτσι. Ευτυχία! 26. Χίτσι (ελλ) 27 (οριζόντια) Μπαρμπακόλα ιντρέ λα θάλασ. Κούμου βα ι.. 27 (κάθετα) Ντισ τρούσ (ελλ) 28. Διάλογος ζευγαριού στο μεσημεριανό τραπέζι:. (ελλ) σ τάτσι 29. Τις προάλλες, πριν από λίγο καιρό (βλαχ) 30. Αντικατέστησε την οκά (αντίστρ) 31. Αυτόματη Τιμαριθμική Αναπροσαρμογή. Μεγαλεία του Ανδρέα 32. Κούτου ου.. πατάτα; Μπόμπο! Τσι σκούμπ. 33. (οριζόντια) Παραγωγός θέλοντας ν αυξήσει τα έσοδά του κάνει λογαριασμό. Δύο τέσσερα κάνει οκτώ. Ένα το κρατούμενο. Νου άρι κρατούμινου αρά μπάρμπα. Κούμου νου άρι. Τουτς μπάγκ. 33 (κάθετα) Ομόρρυθμη Εταιρεία 34. Το πευκοδάσος μόνο του πολέμησε και εξαφάνισε τις βλαβερές και αντιαισθητικές Όχι που θα περίμενε η φύση τη μέριμνα της πολιτείας 35. (οριζόντια) Υπάρχει 35 (κάθετα) Ο Σαμαράς δήλωσε και κατηγορηματικά ότι θα πάει στις Βρυξέλλες και θα τους πάρει το κεφάλι. Ουφ, ησυχάσαμε. Σαν αρνάκια θα κοιμηθούμε. Καληνύχτα Αντώνη. 36. Και οι μεγάλοι σταρ έχουν ψυχολογικά προβλήματα. Άκου ν αυτοκτονήσει ο. Γουίλιαμς. Ο «κύκλος των χαμένων ποιητών» θα τον κρατήσει πολλά χρόνια ζωντανό ακόμη. 37. Απαλό χρώμα 38 (οριζόντια) Ντισ ουριάκλι (ελλ) 38 (κάθετα) Θυμίζει κότα 39 (οριζόντια) Ρεβέρ χωρίς μέση 39 (κάθετα) Χρειάζονται και για να βάλουμε το μεταβρασμένο τσίπουρο από το καζάνι στις νταμιτζάνες 40. Αρνείται (αγγλ) 41. Άμα πατάτα ιάστι, ου αβέμου τ χιρμπιάρι νου φάτσι τ τιγκ σίρι 42. Νίκη άφωνη 43 (οριζόντια) Ντι που..(ελλ) κ τσούλ 43 (κάθετα).-τζαζίρα, ενημερώνει Άραβες 44. Μάρκα σοκολάτας 45. Δεκαπέντε ολόκληρα λεπτά στάθηκε ο Τσίπρας γονατιστός μπροστά στην της Παναγιάς κατά την επίσκεψή του στο Άγιο Όρος. Επειδή με τη δύναμη του λαού δεν πήρε την κουτάλα απ τα χέρια του Αντώνη και του Βαγγέλη, ζήτησε βοήθεια από τους παπάδες. Πήγε να ζητήσει βοήθεια και από τον Πάπα! Ζήτησε από τον ποντίφικα να προσευχηθεί και να παρακαλέσει την Παναγίτσα να του δώσει αυτοδυναμία Έτσι προέκυψε και νέα συνιστώσα στο ΣΥΡΙΖΑ με το όνομα «Τα ριζοσπαστικά χριστιανόπουλα». Έχουμε ξαναδεί τέτοιο έργο; 46 (οριζόντια) Η γυναίκα του έμεινε σα στήλη άλατος κατά τας γραφάς 46 (κάθετα) Αγενής νότα 47. Μάρκα απορρυπαντικού 48.. τσι π τσ μου, πω, πω τι πάθαμε! 49. Ονειρεύομαι μια συναυλία-παράσταση με τα λιβαδιώτικα. να παίζουν κάτω από τον πλάτανο, στην οποία να συμμετέχουν όλοι οι δεξιοτέχνες, παλιοί και νέοι. Πρέπει κάποτε να τους τιμήσουμε για την πολύτιμη προσφορά τους στα πανηγύρια, στους γάμους, στους χορούς, στα γλέντια. Λένε ότι τα όνειρα κάποτε γίνονται πραγματικότητα κύριε πρόεδρε του Εξωραϊστικού, κύριε πρόεδρε της Κοινότητας, κύριε πρόεδρε του Δημοτικού Συμβουλίου. 50. Παιδάκι ήμουνα όταν η έστρωνε το δρόμο για την Ελασσόνα. Μας εντυπωσίαζαν τα βαριά μηχανήματα που χρησιμοποιούσε για τα έργα ο στρατός. Πιο πολύ όμως μας εντυπωσίαζαν οι ταινίες που πρόβαλλε ο στρατός στην πλατεία. Προηγούνταν φυσικά τα Επίκαιρα, όπου έδειχναν τα σπουδαία ανδραγαθήματα-έργα της χούντας. Ακολουθούσε κανένα πολεμικό, κωμωδία, αισθηματικό. Ο κόσμος έφερνε σκαμνάκια απ το σπίτι και γέμιζε την πλατεία. Κάθε φορά που φαινόταν κανένα γυναικείο γόνατο οι γυναίκες κατέβαζαν το καλέμι μέχρι τη μύτη και οι άντρες ξεροβήχανε. Η τηλεόραση μας στέρησε αυτή τη μαγεία 51. Φόροι, έκτακτες εισφορές, ΕΝΦΙΑ, ΤΕΒΕ, ΦΠΑ... δεν πήραμε τα τελευταία χρόνια. Θα εκραγούμε 52. Θα τον τρελάνουμε. ήλιο, σίγουρα ναι. Ταταρατατά. Επιστρέφει ο Γιώργος Παπανδρέου! 53. Είναι κακό να κτίζεις στη παλάτια, ο βοριάς θα τα κάνει συντρίμμια κομμάτια. 54. Ο απερχόμενος αντιδήμαρχος, ο φίλος μου Νίκος Καψάλης πάλεψε σκληρά για το Λιβάδι. Μπορούσε να προσφέρει περισσότερα του καταλογίζουν οι πολιτικοί του αντίπαλοι. Το Λιβάδι έχει τεράστια προβλήματα. Τα έχουν υπόψη τους οι νέοι προύχοντες, Αντώνης Μπίσμπας και Γιώργος Γκατζούνης, αγαπητά ξαδέρφια και οι δυό, που με. ανέλαβαν τα καθήκοντά τους. Έχουν αποδείξει ότι νοιάζονται για το Λιβάδι, πρέπει και μπορούν να το βοηθήσουν και αν δε δώσουν την ψυχή τους, αλίμονό τους. 55 (οριζόντια). Γιουλιάου σ μάια Γιανάργυρη. Πως ο Προφήτης και οι Άγιοι πέρασαν στη συνείδηση των γιαγιάδων μας ως μαυροφόρες άγιες γριούλες, ένας θεός το ξέρει 55 (κάθετα) Κάρνια ατσιά άρι μούλτου σέου (ελλ) 56. Γράφονται διαφορετικά, ακούγονται το ίδιο 57. Ινστιτούτο Τεχνικών Μεθόδων 58. Δεν έπρεπε η Συντακτική Επιτροπή, από το επετειακό-αυγουστιάτικο τεύχος να κόψει το άρθρο του Ευριπίδη Καπέτη, γράφει σε συνέχειες για την παράδοση και την ιστορία του Λιβαδίου και να το αντικαταστήσει μ ένα κρύο κατάλογο βιβλίων. O Πάπας μόνο είναι αλάθητος 59. Ν πιτρ κού Μαρίκα δουλάρι.. του Αστραλίι σ βα πουτέμου σι αγκουπ ρέμ γκάζιου τ ιάρνα 60. Από έκθεση πιτσιρικά στο Λιβάδι: Έμασάμι κι έφαγάμι γλυκά σταφύλια. την κ ρβ τίνα της αυλής της νένιας. Ευτυχώς η δασκάλα ήταν Λιβαδιώτισα. 61 (οριζόντια) Νινί που είναι ήσυχο 61 (κάθετα) Από τότε που είμαστε μέλος της. μας πήρε η κατρακύλα 62. Μια Κυριακή πρωί μετά τον Δεκαπενταύγουστο, ηχούσαν οι καμπάνες των εκκλησιών, μαυροφόρες γυναίκες καλοντυμένες σπεύδανε στις εκκλησίες, καβαλάρηδες με μουλάρια καλπάζανε στον κεντρικό δρόμο και δεκάδες νέοι, μεθυσμένοι οι περισσότεροι χόρευαν στις δύο πλατείες εξαιρετικά σκυλάδικα. Προς στιγμή νόμισα ότι βρέθηκα στη χώρα των., κάπου εκεί στα σύνορα Πακιστάν και Αφγανιστάν 63. Ρακή που πίνεται, αλλά δεν ακούγεται 64 (οριζόντια) Αγαπώ, στα ιταλιάνικα 64 (κάθετα) Αθλητικός Όμιλος 65. Παλιά τα σίδερα για σιδέρωμα δούλευαν με κάρβουνα (σπρούνα), τώρα δουλεύουν με. 66. Στο Λιβάδι γίνεται και γλυκός και ξινός με εξαιρετικά υλικά και τρώγεται τις κρύες μέρες του χειμώνα 67. Καρπούζι (βλαχ). Δε φάγαμε πολύ καρπούζι φέτος το καλοκαίρι. Στο χωριό με το ζόρι 4-5 μέρες ζεσταθήκαμε. Μέρα παρά μέρα συννέφιαζε, έβρεχε και έβγαινε ομίχλη. Ο φωτογράφος του χωριού, Κώστας Ψαλλίδας, μια τέτοια μέρα στάθηκε τυχερός και έβγαλε αυτή την ωραία φωτογραφία, που την πρόσφερε στο σταυρόλεξο και τον ευχαριστώ. ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ 1.ΒΑ, 2.ΟΤ, 3.ΥΜΝΟΣ, 4.ΙΑΧ, 5.ΑΛΤΡΑΤΟΥ, 6.ΤΤ, 7.ΙΑ, 8.ΑΦΡΙΚΑ, 9.ΝΤΙΝ, 10.ΗΛΟ, 11.ΒΟΥΞΙΑΣΤΙ,12.ΑΝΘΗ, 13.ΛΥΚΕΙΟ, 14.ΑΤΜ, 15.ΑΛ, 16.ΤΑ-ΑΟ, 17.ΦΤ-ΑΚΑΤΣ,18.ΛΛ-ΚΑΦΕΝΕΙΟ, 19.ΖΩΗ, 20.ΝΥΧΤΑ, 21.ΔΝ, 22.ΑΡΙΚΟΥ-ΑΙΝΕΞΟΛΙΦ, 23.ΖΩΟ, 24.ΡΟΔΑΚΙΝΑ-ΚΑΜΑ, 25ΑΠ, 26.ΣΥΚΑ, 27.ΝΙΑΚ-ΑΥ, 28.ΦΑΕ, 29.ΜΑΝΙΝΤΙΑ, 30.ΟΛΙΚ, 31.ΑΤΑ, 32.ΝΤΑ, 33.ΕΠΙ-ΟΕ, 34.ΜΟΥΜΟΥΔΕΣ, 35.ΟΝ-ΡΗΤΑ, 36.ΡΟΜΠΙΝ, 37.ΠΑΛ, 38.ΑΥ-ΚΟ, 39.ΡΕΕΡ-ΧΩΝΙΑ, 40.ΝΟ, 41.ΝΙΚ, 42.ΝΚ, 43.ΒΡΟΧΗ-ΑΛ, 44.ΙΟΝ, 45.ΕΙΚΟΝΑ, 46.ΛΩΤ-ΡΕ, 47.ΟΜΟ, 48.ΟΥΛΑΙ, 49.ΚΛΑΡΙΝΑ, 50.ΜΟΜΑ, 51.ΑΝΑΣΑ. 52.ΤΟΝ, 53.ΑΜΜΟ, 54.ΚΕΦΙ, 55.ΜΑΙΑ-ΠΑΧΥ, 56.ΙΥ, 57.ΙΤΜ, 58.ΠΟΥ, 59.ΝΤΙ, 60.ΑΠΟ,z61.ΝΝ-ΟΝΕ, 62.ΤΑΛΙΜΠΑΝ, 63.ΡΚ, 64.ΑΜΟ-ΑΟ, 65.ΑΤΜΟ, 66.ΤΡΑΧΑΝΑΣ, 67.ΧΙΜΟΥΝΙΚΟΥ 10

11 Η µ ουσική, δίνει ψυχή στον κόσµ ο, φτερά στο µ υαλό, πτήση στη φαντασία και ζωή σε όλα. παρονομαστή (τα πνευστά). Για να βγάλουμε μια ολοκληρωμένη άποψη για τον δίσκο χρειάστηκε να τον ακούσουμε πολύ ευχάριστα αρκετές φορές, τα δεκατρία τραγούδια του cd (το ένα είναι ορχηστρικό), από Αλλά τα βράδια Και να που φτάσαμε εδώ Χωρίς αποσκευές Μα μ ένα τόσο ωραίο φεγγάρι Και εγώ ονειρεύτηκα έναν καλύτερο κόσμο Φτωχή ανθρωπότητα, δεν μπόρεσες ούτε ένα κεφαλαίο να γράψεις ακόμα Σα σανίδα από θλιβερό ναυάγιο ταξιδεύει η γηραιά μας ήπειρος Αλλά τα βράδια τι όμορφα που μυρίζει η γη Κάποτε θα αποδίδουμε δικαιοσύνη μ ένα άστρο ή μ ένα γιασεμί σαν ένα τραγούδι που καθώς βρέχει παίρνει το μέρος των φτωχών Αλλά τα βράδια τι όμορφα που μυρίζει η γη! Τάσος Λειβαδίτης Βαγγέλης Καζαντζής «Έξω απ τα μέτρα» Ο Βαγγέλης Καζαντζής έκανε αισθητή την παρουσία του πριν τρία χρόνια στην ελληνική δισκογραφία με την έκδοση του δίσκου «Της γης το μυστικό», σε στίχους του Γιώργου Γκώνια και τις συμμετοχές του Ψαραντώνη, του Απόστολου Ρίζου και της Μαρίνας Δακανάλη. Γεννημένος και μεγαλωμένος στη Λαμία, από μικρός ασχολήθηκε με τη μουσική. Τα τελευταία χρόνια ασχολείται με διάφορα «παραδοσιακά» και «ανατολίτικα» όργανα, με τα οποία συνθέτει και ενορχηστρώνει τα τραγούδια του, επιδιώκοντας να φωτίσει με σημερινό άκουσμα τις δυνατότητες των μοναδικών παραδοσιακών αυτών οργάνων. Ο Βαγγέλης Καζαντζής, ανήκει στην νέα γενιά τραγουδοποιών. Η δεύτερή του δισκογραφική δουλειά έχει λίγο καιρό που κυκλοφόρησε, με τίτλο «Έξω απ τα μέτρα». Η παλαιότερη φουρνιά, που έγραψε την δική της ξεχωριστή ιστορία, ο Μάλαμας, ο Περίδης, ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου, ο Αγγελάκας, ο Παύλος Παυλίδης κ.ά., έβαλαν τα θεμέλια ώστε να χτίσουν πάνω τους τα καινούργια πρόσωπα. Βέβαια ζητούμενο είναι και μας ενδιαφέρει να βλέπουμε και να ακούμε πώς εξελίσσουν όλα αυτά που κληρονόμησαν. Ο Βαγγέλης Καζαντζής φαίνεται να έχει επηρεαστεί από την πρώτη δουλειά του, πράγμα που αποτυπώνεται έντονα και στο δεύτερο άλμπουμ του. Υπάρχουν έντονα αποτυπωμένες στα τραγούδια οι εναλλαγές συναισθημάτων του τραγουδοποιού, με τις ερμηνείες, με ενορχηστρώσεις που χουν κοινό τα οποία τα οκτώ ερμηνεύει ο ίδιος ο υπογράφων και στα υπόλοιπα έχει για συνταξιδιώτες τους Γιάννη Χαρούλη, Φωτεινή Βελεσιώτου, Γρηγόρη Κλιούμη από τα «Υπόγεια Ρεύματα», Κωνσταντή Πιστιόλη και Μαρίνα Δακανάλη. Δεν θέλω να αδικήσω κανένα από τα υπόλοιπα. Σε γενικές γραμμές, μ αυτή την πολύ καλή δισκογραφική δουλειά, ο Βαγγέλης Καζαντζής βαδίζει σε ένα ριψοκίνδυνο δρόμο τον οποίο φαίνεται να γνωρίζει πολύ καλά. Τα βήματά του σταθερά, δίχως σημάδια ακροβασίας και υπερβολών, τον οδηγούν σ ένα εξαιρετικό ακουστικό και απολαυστικό αποτέλεσμα που πρέπει να έχει ένας δίσκος, γιατί όχι και στις μέρες μας. Κυκλοφόρησε τον Φεβρουάριο του 2014 από την ΜΙΝΟΣ- ΕΜΙ. Γράφει η Γλυκερία Γκρέκου ΤΩΝ ΧΡΩΜΑΤΩΝ Στην αρχή ήταν τα ζιπουνάκια, οι πάνες, τα σεντονάκια, το γάλα. Η μάνα που ζύμωνε μια φορά τη βδομάδα και το αλεύρι που άφηνε τα ίχνη του στα ρούχα της, στο πρόσωπο. «Νερό, ρίξε λίγο νερό», έλεγε. Εμείς ισιώναμε το άσπρο γιακαδάκι στην ποδιά και φεύγαμε για το σχολείο. Κοιτούσαμε τα μπαμπακένια σύννεφα, στον καταγάλανο ουρανό, και με τη φαντασία μας «βλέπαμε» τον κακό τον λύκο, καρδούλες, και προβατάκια Και κόκκινες, κίτρινες, μπλε αχτίδες φωτός που παιχνίδιζαν πάνω στο πρόσωπό μας, καθώς περνούσαν από τα τετράγωνα πολύχρωμα τζαμάκια της εκκλησιάς μας. Και στα χαλιά με «μάτια», τις κρύες μέρες, χαζεύαμε στο μπλε, το κόκκινο, το βαλανί, το πράσινο. Και άσπρο χιόνι, πολύ χιόνι, ως το γόνατο. Από τον Νοέμβρη ως τον Μάη. Με λεκέδες μαύρους από τον καπνό, όταν τινάζαμε τους σωλήνες της ξυλόσομπας. Χιόνι λευκό πάνω στις γκρίζες στέγες των σπιτιών. Στις βουνοκορφές, στις γκρι πλαγιές του Ολύμπου. Αμέτρητες ώρες παιχνιδιού πάνω στο αφράτο λευκό. Πλαγιάζαμε κι αφήναμε το σχήμα του κορμιού μας Η ομίχλη κόντευε να μπει στο σπίτι, κολλούσε στα παραθύρια. Η γιαγιάδες μας έπλεκαν λευκές κουβέρτες, «αμύγδαλο» λεγόταν το σχέδιο. Μετά βάλαμε ένα λευκό ψυγείο IZOLA, στην κουζίνα από φορμάικα. Και λάμπες γάλακτος. Κάθε φορά που γνέθαμε το λευκό μαλλί, οπωσδήποτε, τρώγαμε «φιντέ» γλυκό, και πίτα «ντι αλότου». Στα πανηγύρια αγοράζαμε μαλλί της γριάς, τότε ήταν άσπρο, μετά έβαλαν χρώμα στη ζάχαρη. Παραδίπλα στέκονταν οι γριές με τις άσπρες κοτσίδες να βγαίνουν από το σκέπι. Στα μνημόσυνα, καθώς γευόμασταν το λουκούμι, ένα λευκό μουστάκι ζωγραφιζόταν στο πανωχείλι μας. Στο μεταξύ τα αγόρια ντύνονταν τσολιάδες με κάτασπρες φουστανέλες και ζωγράφιζαν κι ένα λεπτό, μαύρο μουστακάκι με Κάμελ. (καμάρωναν και το κρατούσαν ώσπου να το σβήσει ο χρόνος ) Παίζαμε στο νεκροταφείο, ανάμεσα σε άσπρους τάφους. Αργότερα, σαν μεγαλώσαμε, γεννήθηκε ο φόβος Παρατηρούσαμε τα ποτήρια με το διάφανο τσίπουρο, σαν έπεφτε το νερό γινόταν γάλα. Και τις γυναίκες να ασβεστώνουν τους τοίχους. Συχνά πυκνά οι πλάτες μας γίνονταν άσπρες καθώς ακουμπούσαμε ανέμελα πάνω τους. Και μετά, «ε, χοπ», μπήκαν οι στύλοι της Δ.Ε.Η με τα άσπρα ανάποδα φλιτζανάκια. Το Σεπτέμβρη αγοράζαμε μπλε χαρτί, (αυτό που πολλά σπίτια έβαζαν στα παράθυρα για συσκότιση) και ντύναμε τα βιβλία μας. Η γλώσσα μας βαφόταν μπλε καθώς σαλιώναμε τη μπογιά για να ζωγραφίσουμε θάλασσες κι ουρανούς. Το ίδιο μπλε ήταν και το οινόπνευμα στο αγροτικό ιατρείο, τότε που το χωριό είχε κάθε μέρα γιατρό. Στα σπίτια μας μπήκε το σακουλάκι με αλάτι Κάλας, αγοράσαμε Νivea στο μικρό μπλε κουτί. Αποκτήσαμε στυλό Bic. Βλέπαμε «Λούνα παρκ, το θέατρο της Δευτέρας, ο Χριστός ξανασταυρώνεται, οι Πανθέοι, ελληνικές ταινίες» κι ένα περίεργο πράγμα, ενώ ήταν ασπρόμαυρα, εμείς γεμίζαμε χρώματα! Τα χρώματα έμπαιναν για τα καλά στη ζωή μας. Σταθερά κι αμετακίνητα ο ουρανός με τις αποχρώσεις του, οι ηλικιωμένοι με τα μαύρα ρούχα τους, χειμώνα καλοκαίρι. Έπεσε και γκρι άσφαλτος στους δρόμους, γκρι ταξί περίμεναν στην πιάτσα, ο κυρ- Αντώνης ο Πάππας σε εξυπηρετούσε, ευγενέστατος, με την γκρι πουκαμίσα της δουλειάς. Οι φοιτητές έρχονταν με γκρι μοντγκόμερι στις διακοπές. Μετά γνωρίσαμε κι άλλα χρώματα, εμείς τον ήλιο τον βλέπαμε κίτρινο, ξαφνικά ξεφύτρωσε κι ένας πράσινος. Παρέα και το μπλε. Και το κόκκινο, στις κόκκινες σημαίες της κόκκινης γιορτής στο σημερινό μπάσκετ. Τα λόγια ντύθηκαν με μουσικές: «Ο ήλιος ο πράσινος», «Ζήτω η Νέα Δημοκρατία», «Αυτά τα κόκκινα σημάδια στους τοίχους, μπορεί να είναι κι από αίμα, όλο το κόκκινο στις μέρες μας είναι αίμα» ( Έλεγε ο ποιητής της Ρωμιοσύνης.) Η κοκκινοσκουφίτσα πήρε δρόμο, μεγαλώσαμε, τώρα διαβάζαμε τα «Ματωμένα χώματα», κρατούσαμε ένα κόκκινο λάβαρο πού και πού. Αλλά όταν περπατούσαμε στο κιόσκι, το χέρι μας κρατούσε κι ένα «μπουμπουλάκι» από τους παράπλευρους θάμνους. Βάλαμε την αφίσα του Τσε, με κόκκινο φόντο, στο φοιτητικό μας δωμάτιο. Στο μεταξύ το χωριό άλλαζε χρώματα. Στα στρωσίδια, στα σαλόνια, στο εξωτερικό των σπιτιών. Κάπως έτσι άλλαξαν χρώμα και οι σχέσεις μας, η ζωή μας. Και εκεί που δεν το περιμέναμε, έπεσε ο διακόπτης, σκοτάδι, πίσω ολοταχώς. Και να που τα χρώματα μάς πρόδωσαν. Μόνο τα χρώματα των φίλων που χάσαμε είναι ανεξίτηλα. Δεν πρόλαβαν να χάσουν την απόχρωσή τους 11

12 Λιβάδι 1920 Οικογένεια Αθα νασίου Νίτση «Ένας ολάκερος ξεχασμένος κόσμος / έρχεται και ξανάρχεται στο προσκήνιο. Πολλή συλλογή, πολλή θλίψη» Τ. Σινόπουλος Έφυγε και το φετινό καλοκαίρι, χωρίς άλλες απώλειες αγαπημένων. Το σκότωσαν οι πρώτες σταγόνες της βροχής και τα πρώτα σύννεφα, αγριεμένα και ατίθασα μαύρα άλογα που εξόρμησαν απειλητικά με τους σκοτεινούς καβαλάρηδες από το ύψωμα του Προφήτη Ηλία. Πορευόμαστε πια προς το συνετό φθινόπωρο. Χαρήκαμε, ωστόσο, βραδιές γλυκές και ζεστές με γιομόφωτο φεγγάρι -τον ήλιο της νύχτας- ή αστροφεγγιές. Μαγευτική ατμόσφαιρα. Θάμπος και μαγεία του σεληνόφωτος. Ατελείωτοι περίπατοι από το Kιόσκι στην πλατεία. Παντού νέοι άνθρωποι, παιδιά, πολλά παιδιά. Έβλεπες στα μάτια τους την ελπίδα και την αισιοδοξία που πολεμούσαν τη μιζέρια και την κατάθλιψη των καιρών. Μάκρυνε λίγο ο πρόλογός μου, με παρέσυραν η αύρα και οι συγκινήσεις του καλοκαιριού. Άλλο είναι το θέμα μου: οικογενειακά ονόματα του Λιβαδίου, ιστορία και ζωή. Παλαιότερες οικογένειες Λιβαδιωτών που ήλθαν, έζησαν, έδρασαν, σκόρπισαν παντού σαν τα πουλιά και έφυγαν για πάντα σαν τις γενιές των φύλλων στα δέντρα. Μάρτυρες είναι οι μνήμες των γερόντων και τα σπίτια, ερείπια και χαλάσματα ή σήμερα οικοδομές καινούριες άλλων ιδιοκτητών. Ο τόπος τους, κυρίως, όπου είχαν στήσει κάποτε το νοικοκυριό τους και δημιούργησαν οικογένειες. Οι άνθρωποι έφυγαν και σιωπούν για πάντα, τα σπίτια, ο τόπος αφηγούνται. Μιλούν για το χωριό, την κοινωνία τους τότε και τα έργα των χεριών και του μυαλού. Σπίτια, τόποι μιας ζωής που πέρασε, «απολιθωμένες στιγμές της πιο ακριβής μας θύμησης». Ο άνθρωπος-με το σώμα και τις αισθήσεις του-έχει μια άρρηκτη σχέση με το χώρο, με τα σπίτια. Αυτά ενεργοποιούν τη μνήμη. Πριν από λίγα χρόνια προσπάθησα να συγκεντρώσω επώνυμα παλιών οικογενειών. Βρέθηκα μπροστά σε πρωτάκουστα ονόματα ακόμη και για τους γεροντότερους του χωριού. Στο Λεξικό της Κουτσοβλαχικής του Λιβαδίου (2006) που συνέταξα, κατέγραψα αρκετά, ανακάλυψα όμως και πολλά άλλα. Αν θέλει κανείς να μνημονεύσει αυτά τα οικογενειακά ονόματα που δεν υπάρχουν πια εδώ και χρόνια στα Μητρώα και τα Δημοτολόγια του Λιβαδίου θα αναβιώσει στα μάτια του μια ολόκληρη εποχή μακρινή και οικεία. Θα βοηθηθεί σ αυτό πολύ και από τα τοπωνύμια που κρατούν ακόμα τα επώνυμα των παλιών ιδιοκτητών, αν και έχουν αλλάξει οι ιδιοκτήτες. Τα χωράφια του Βέλλα στην Κούλια, του Τζέτα, του Παρθένη, του Πασχάλη, του Μαντζιάρη, του Καλαμπαλίκη, του Γκαλίνα, του Τσικαντέρη, του Ζάννα κ.α. Κτήμα της οικογένειας Γενησεβδά ήταν το χωριό Δολίχη. Ηλικιωμένος πια και εγώ, άνθρωπος της τρίτης ηλικίας-δεν υπάρχει τέταρτη-μπορώ ακόμα να θυμάμαι, μπορώ και θέλω να ακούω και όσους γνωρίζουν περισσότερα. Για τους ηλικιωμένους πατρίδα είναι η μνήμη. Η μνήμη νικάει τον θάνατο. Θυμάμαι σημαίνει υπάρχω. Είμαστε η μνήμη που έχουμε. Ό,τι ξεχνάμε δεν υπάρχει. Σε μια σκοτεινή γωνιά της μνήμης βρίσκεται το «ξεχνώ», η λήθη. Σε μια από τις ατέρμονες βόλτες στο Kιόσκι με σταμάτησαν δύο Λιβαδιώτες, ο ένας γνωστός μου από τα παιδικά μου χρόνια, ο Κώστας Βαρβαρέζος. «Από χρόνια τώρα έχουμε κάτι να σου πούμε, ίσως παρουσιάζει ενδιαφέρον», μου είπαν. «Ο παππούς μου Αντώνης Παλαθιώτης μας έλεγε και το θυμάμαι πολύ καλά ότι το σπίτι του το αγόρασε από τον Γιάννη Βελλίδη» «κάσα ου αγκουπουράι ντι λα Γιάννη αλ Βελλίδη». Ήταν αρχοντόσπιτο με σκαλιστά ταβάνια, με ζωγραφισμένες μεσάντρες, όλα καμωμένα από καλό ξύλο και μάστορα με μεράκι. «Εμείς τα μεγαλύτερα εγγόνια του, παίζαμε εκεί και το θυμάμαι πολύ καλά», θυμόταν τον θόλο που σώζεται, μπαζωμένος σήμερα αρκετά, το πλυσταριό και την εξωτερική τουαλέτα (ναγκιό). Το σπίτι κάηκε από τους Ναζί τον Ιούλιο του 1943, μαζί με άλλα πεντακόσια περίπου του χωριού. Ξαναχτίστηκε και από το παλιό σπίτι του Βελλίδη σώζονται και εξωτερικοί τοίχοι. Είδαμε το σπίτι, απέναντι από το σημερινό σπίτι του Γκαλίνα, παλαιότερα του Παπαθεοδώρου, του Παπαλευτέρη. Η αυτοψία επιβεβαίωσε τα όσα μου έλεγε ο συμπατριώτης μου. Σήμερα κατοικεί εκεί μια οικογένεια Αλβανών. Δίπλα στο σπίτι του Βελλίδη, πάνω σε παλιά ερείπια, απλώνεται ένα μεγάλο οικόπεδο χορταριασμένο της παλιάς λιβαδιώτικης οικογένειας Βογιάζα. Ένας απόγονός της, ο Πλούταρχος Βογιάζας, διετέλεσε ανώτερο στέλεχος της Τράπεζας της Ελλάδος στη Θεσσαλονίκη. Εκεί Οικογενειακά ονόματα του Λιβαδίου Ιστορία και ζωή του Κώστα Προκόβα δίπλα ήταν το σπίτι του Γκέκα. Ο Ευάγγελος Γκέκας που είχε έλθει από την Αμερική σπουδαγμένος, εγκατέστησε, λένε, ραδιοφωνικό σταθμό στη Θεσσαλονίκη. Λίγα μέτρα πιο πάνω ήταν το σπίτι του Χατζηζωγίδη ή Χατζηκώστα. Ο Παπακώστας, ο αφέντης ήταν ιερέας στο Λιβάδι. Λίγα μόνο μέτρα αριστερότερα ήταν το σπίτι του Καλαμπαλίκη, σήμερα του Φώλλα. Ο Καλαμπαλίκης διετέλεσε πρόεδρος της κοινότητας και δήμαρχος Κατερίνης. Όλα αυτά τα σπίτια βρίσκονται μέτρα βορειότερα από την πλατεία. Η οικογένεια Χατζηζωγίδη Χατζηκώστα είχε έλθει με τα κοπάδια της από τη Μοσχόπολη, τη μητρόπολη του βλαχόφωνου Ελληνισμού, με Ακαδημία και το δεύτερο τυπογραφείο στη βαλκανική μετά από εκείνο της Κωνσταντινούπολης. Ο Χατζηζωγίδης, αργότερα μεγάλος κτηματίας, είχε στην κατοχή του το χωριό Γεράνεια και κτήματα στον κάμπο της Λάρισας. Η Μοσχόπολη καταστράφηκε εκ θεμελίων από τους Τουρκαλβανούς (1771). Από τη Μοσχόπολη κατάγεται και η οικογένεια Παμπέρη. Ονομαστοί οικοδόμοι αυτοί έφτασαν στο Λιβάδι έχοντας μαζί τους και έναν συγγενή τους Επίσκοπο. Πολύ γνωστός λόγιος της Μοσχόπολης ονομαζόταν Παμπέρης. Κάθε μια από αυτές τις οικογένειες έχει την ιστορία της και τη δημιουργική παρουσία της στο Λιβάδι. Το σπίτι του Γιάννη Βελλίδη αγοράστηκε γύρω στο Μέλη της υπήρχαν στο χωριό και αργότερα. Η Μαρίκα Βελλίδη συγγένεψε με την οικογένεια Κοντογιάννη που έμενε κοντά στο παλιό σχολείο, σήμερα Β Δημοτικό. Η οικογένεια Βέλλα έχει μια ενδιαφέρουσα ιστορία. Καταγόταν από την Ήπειρο (περιοχή Βελλά, μικρή βυζαντινή πόλη της Ηπείρου, όπου και η ομώνυμη μονή). Κυνηγημένη από τους Τουρκαλβανούς έφτασε στο Λιβάδι, όπου και πήρε διάφορα επώνυμα για να παραπλανήσει τους διώκτες. Πήραν τα ονόματα Βέλλας, Βελλίδης, Βελόπουλος. Ο γνωστός Αθανάσιος Μπίκιας που διετέλεσε και πρόεδρος της κοινότητας ονομαζόταν Βελόπουλος. Όπως μας έλεγε πριν από λίγα χρόνια στη Θεσσαλονίκη η Ξανθούλα Βέλλατη θυμούνται και σήμερα οι ηλικιωμένοι, έμεινε πάνω από την εκκλησία της Παναγίας, εκεί που στρίβει ο δρόμος για την Κατερίνη. Το θυμάμαι και εγώ εκείνο το σπίτι με τη μεγάλη αυλόπορτα, την απλόχωρη αυλή και το ξύλινο χαγιάτι. Εκεί μέσα ζούσε η ορφανή και όμορφη Ξανθούλα κάτω από την επιμέλεια και προστασία της γιαγιάς της, της Λέγκως Βέλλα. Η Ξανθούλα μου έλεγε, όταν η τύχη την έριξε στη Θεσσαλονίκη, όπου πέρασε πολύ δύσκολα χρόνιαζούσε με τις αναμνήσεις από το Λιβάδι-ότι και τα οικογενειακά ονόματα Χατζηγώγας, Σαμαρίδης και Ζάννας προήλθαν από το Βέλλας. Ένας μόνο κράτησε το όνομα Βέλλας, ο Νίκος Βέλλας που είχε ανοίξει ένα υποτυπώδες φαρμακείο, αλλά, επειδή οι άνθρωποι δεν αρρώσταιναν εκεί επάνω λόγω κλίματος, το έκλεισε και ασχολήθηκε με το εμπόριο. Αγόρασε μια περίφημη φοράδα από την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου-υπήρχαν εκεί αρκετές οικογένειες βλαχόφωνων Ελλήνων και κάποιες από το Λιβάδι. Είχε φτάσει με αυτή ως την Κωνσταντινούπολη και την Προύσα για να αγοράσει χαλιά, ύστερα από παραγγελίες πλούσιων του χωριού. Το σπίτι του ήταν εκεί που σήμερα βρίσκεται το Δημαρχείο. Το σπίτι του Κωνσταντούλη Βέλλα και της Αικατερίνης, το γένος Πέκου, ήταν το σημερινό σπίτι του Πάπα στην Παναγία. Αγοράστηκε γύρω στο Μια παράδοση λέει ότι ο Πέκος φύτεψε τον πλάτανο της Παναγίας. Στην ιστοσελίδα Ιωάννης Βελλίδης διαβάζει κανείς ότι γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το έτος 1909 και ότι καταγόταν από τη Παρασκευή Γρεβενών (περιοχή Δεσκάτης), ότι ήταν εκδότης της εφημερίδας «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ» και αργότερα της «ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ», ότι ήταν σημαντικός πολιτικός και κοινωνικός παράγοντας της πόλης, ότι το σημερινό Διεθνές Συνεδριακό Κέντρο «Βελλίδειο» φέρει το όνομά του και άλλα πολλά. Στο τέλος της ιστοσελίδας ο συντάκτης της σημειώνει ότι ως προς τον τόπο καταγωγής του υπάρχει μια παρεξήγηση, σφάλμα ή παράλειψη. Συγχέουν τον τόπο της καταγωγής του με εκείνον της γυναίκας του που καταγόταν από την Παρασκευή Γρεβενών, γι αυτό ο συντάκτης του λήμματος παρακαλεί να συμπληρωθούν, αν υπάρχουν άλλα συμπληρωματικά στοιχεία για τη διόρθωση της ιστοσελίδας (16-22 Μαΐου 2014). Είναι ο Ιωάννης Βελλίδης εγγονός του Γιάννη Βελλίδη που έζησε στο Λιβάδι στο σπίτι που προαναφέραμε και είδαμε ή κάποιος συγγενής του; Ο ίδιος, όσο γνωρίζουμε, δεν αναφέρθηκε ποτέ στη σχέση του με το Λιβάδι ούτε ενδιαφέρθηκε. Λιβαδιώτες που τον γνώρισαν στη Θεσσαλονίκη έλεγαν ότι γνώριζε τα βλάχικα. Η Ξανθούλα Βέλλα, ως συγγενής, είχε αποκαταστήσει σχέσεις με την οικογένεια Βελλίδη. Αρκετοί σήμερα προσπαθούν να οργανώσουν το γενεαλογικό δέντρο της οικογένειάς τους, σκέφτονται από πού προέρχονται ή τι σημαίνει το όνομά τους, των φίλων ή των γνωστών τους. Αρχίζουν να ψάχνουν και να ρωτούν, θέλουν να συγκεντρώσουν όλες τις ψηφίδες που χάνονται μέσα στο χρόνο. Το βρίσκουν πολύ ενδιαφέρον. Τα τελευταία χρόνια ένας γνωστός μου πολιτικός μηχανικός που ζει στην Αθήνα και η γενιά του κρατάει από μια Λιβαδιώτισσα γιαγιά έβαλε σκοπό της ζωής του να βρει τις προγονικές ρίζες της οικογένειάς του. Έκανε έρευνα και στο Λιβάδι, στις εκκλησίες, στις παλιές εικόνες και στα εκκλησιαστικά βιβλία, σε αφιερώσεις. Έφτασε ως τη Βενετία και συνεχίζει. Κάποιοι άλλοι εξέδωσαν βιβλία με τα οικογενειακά δέντρα όλων των κατοίκων του χωριού τους. Κάτι τέτοιο για το Λιβάδι που ήταν πάντοτε μια μεγάλη κωμόπολη μοιάζει με εγχείρημα ακατόρθωτο. Ένα όμως ονομαστικό του Λιβαδιού θα μπορούσε να γίνει. Το κείμενο αυτό είναι μια προσπάθεια να συναντήσουμε το παλαιότερο Λιβάδι με τους ανθρώπους, τα έργα και τις ημέρες τους. Έχει νόημα σήμερα και πόσο αυτά μπορούν να ενδιαφέρουν τους νεότερους; Πάντως η ιστορία του Λιβαδίου δεν αρχίζει από εμάς. Οι εικόνες των σπιτιών με τους ανθρώπους τους σε χρόνους αλλοτινούς μας επισκέπτονται απροειδοποίητα. Έχουμε άραγε κάποιο χρέος που δεν ξεπληρώσαμε ακόμα; Η αποξένωση από αυτά δηλώνει απόλυτη απουσία αισθήματος και νοήματος. Οι αναμνήσεις είναι ό,τι πιο ζωντανό, αυτές μας κρατούν σε εγρήγορση. Αυτές δεν κλείνονται ούτε εκτίθενται σε μουσεία. Δεν κλείνονται σε σεντούκια μαζί με άλλα τιμαλφή. Δεν σβήνουν με γομολάστιχα. Η συγκίνηση διαρκεί, η συγκίνηση είναι αλήθεια. «Κι όλα τούτα / Είναι παλιές ιστορίες/ Που δεν ενδιαφέρουν κανέναν/ δέσαμε την καρδιά μας και μεγαλώσαμε». Γ. Σεφέρης Σεπτέμβριος 2014 Υ.Γ. Συγχαρητήρια θερμά για τη μεγάλη προσφορά της εφημερίδας σας. Δέκα χρόνια δημιουργικά δεν είναι λίγα. Πρέπει να είναι ικανοποιημένοι όσοι ανέλαβαν τη μεγάλη ευθύνη. Καταλαβαίνει κανείς το μόχθο, τις αγωνίες και κάποτε ίσως και τις πικρίες τους. Η ιστορία του τόπου μας κατέγραψε το ΛΙΒΑΔΙ και τους άξιους ανθρώπους που το υπηρετούν σε καιρούς μεγάλης ξηρασίας.