10 μικρές ιστορίες φαντασίας, τρόμου, αλλά και βαθύτερων συναισθημάτων.

Μέγεθος: px
Εμφάνιση ξεκινά από τη σελίδα:

Download "10 μικρές ιστορίες φαντασίας, τρόμου, αλλά και βαθύτερων συναισθημάτων."

Transcript

1

2

3 Θα ήθελα να ευχαριστήσω με όλη μου την καρδιά τους καλούς μου άγνωστους φίλους Μαργαρίτα, Χρυσάνθη, Θνητό και Αθηναίο, που με βοήθησαν όχι μόνο με την γνώμη τους, αλλά και με την ενεργή τους βοήθεια στην ολοκλήρωση αυτού του έργου. Μάριος Καρακατσάνης 3

4 4

5 10 μικρές ιστορίες φαντασίας, τρόμου, αλλά και βαθύτερων συναισθημάτων. Με την ιδιαίτερη πένα του Μάριου Καρακατσάνη, θα ταξιδέψετε σε παράξενους κόσμους, όχι μόνο τρομακτικούς, αλλά και παραμυθένιους. Γιατί εκεί που το μυαλό μας βλέπει παραμύθια, για κάποιους άλλους είναι ολόκληρη η ζωή τους! 5

6 6

7 ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ Η Έξοδος Η επιλογή Η υπόσχεση Ο κήπος Το άσυλο Το δώρο Ψιθυρίσματα Φωνές στην σιωπή Η κόρη μου Το πείραμα

8 8

9 Όλοι είμαστε υπεύθυνοι για τις πράξεις μας, αλλά και για τον αντίκτυπο των πράξεών μας. Όποια επιλογή και αν κάνουμε ο αντίκτυπός της θα επηρεάσει άμεσα αυτούς που αγαπάμε, είτε κάνοντάς τους υπερήφανους για εμάς, είτε πληρώνοντας και αυτοί για τα δικά μας λάθη. Αν η κόλαση, ή παράδεισος θα μπορούσαν να ξεκινήσουν από την γη, τότε σίγουρα θα τελείωναν και κάπου αλλού. Για αυτό η δύναμη της συγχώρεσης είναι το μεγαλύτερο μάθημα στην ζωή τού κάθε ανθρώπου. Γιατί όλοι έχουμε αυτή την ανάγκη, αλλά πόσο προκλητικά ξεχνάμε να την προσφέρουμε! Μάριος Καρακατσάνης 9

10 10

11 11

12 12

13 13

14 14

15 Ανοίγοντας τα μάτια του ο Τζος το πρώτο πράγμα που αντίκρισε ήταν το απόλυτο σκοτάδι. Προσπαθώντας να σηκώσει το κεφάλι του, ένιωσε μια παράξενη μυρωδιά να του καίει την μύτη. Του θύμιζε έντονα θειάφι, αλλά όσο και αν προσπαθούσε να προσδιορίσει την πηγή της, δεν μπορούσε να δει τίποτα. Βρισκόταν ξαπλωμένος σε ένα σιδερένιο πάτωμα εντελώς γυμνός, δίχως όμως να αισθάνεται ούτε κρύο ούτε ζέστη. Νιώθοντας μια ζαλάδα ανοιγόκλεινε τα μάτια του προσπαθώντας να εξοικειωθεί με το σκοτάδι. Δεν ήξερε πού βρισκόταν, ούτε αν ήταν μόνος του. -ΕΙΝΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΕΔΩ; φώναξε με δύναμη. Αλλά δεν πήρε καμία απάντηση. Σηκώθηκε σιγά-σιγά αρχίζοντας να ψηλαφίζει γύρω του τον χώρο. Με τα χέρια απλωμένα στο σκοτάδι, προσπαθούσε να καταλάβει πού βρισκόταν. Περπατώντας προσεκτικά γύρω-γύρω απέκτησε την αίσθηση ότι βρισκόταν σε ένα τετράγωνο δωμάτιο. Μέσα σ αυτό δεν υπήρχε απολύτως τίποτα! Περιφερόταν σε ένα απόλυτα άδειο δωμάτιο! -ΜΕ ΑΚΟΥΕΙ ΚΑΝΕΙΣ; φώναξε ξανά. Άλλα το μόνο που ακούστηκε ήταν ο αντίλαλος της φωνής του. Ψάχνοντας για κάποια διέξοδο, εντόπισε με την παλάμη του μια εσοχή κατά μήκος του τοίχου. Ακολουθώντας την με τα δάχτυλά του, διέγραψε μια καμπύλη, οδηγώντας το χέρι του μέχρι κάτω στο πάτωμα. Ανεβαίνοντας ξανά προς τα επάνω, αγγίζοντας και με τα δυο του χέρια τον τοίχο, υπολόγισε περίπου το κέντρο τής εσοχής. Κινώντας τα γρήγορα δεξιά, αριστερά, πάνω, κάτω, έπιασε κάτι που έμοιαζε με χερούλι πόρτας. Πιάνοντάς το σφιχτά το έσπρωξε με δύναμη πάνω κάτω προσπαθώντας να την ανοίξει. Μα ήταν κλειδωμένη. Αυτό που του τράβηξε την προσοχή, ήταν ότι ενώ το κουνούσε βίαια πάνω κάτω και ενώ τα πάντα γύρω του έμοιαζαν να είναι σιδερένια, δεν ακουγόταν καθόλου θόρυβος. Είχε αίσθηση του τι άγγιζε, αλλά δεν έβγαινε ήχος από αυτά. Για να το εξακριβώσει κλότσησε με δύναμη την πόρτα μπροστά του, 15

16 αλλά δεν ακούστηκε τίποτα. Χτύπησε με τις γροθιές του τον τοίχο, αλλά και πάλι δεν ακούστηκε τίποτα. Η φωνή του όμως, ακούγονταν καθαρά και με αντίλαλο. Προβληματισμένος γύρισε πάλι πίσω, εκεί που είχε ανακτήσει τις αισθήσεις του, προσπαθώντας να βάλει τις σκέψεις του σε μια τάξη. Το τελευταίο πράγμα που θυμόταν ήταν ότι ήταν ότι πήγαινε με το αυτοκίνητό του να συναντήσει έναν άντρα που παρακολουθούσε πολύ καιρό πριν. Είχε πληρωθεί για να τον βγάλει από την μέση, από κάποιον που δεν συμπαθούσε αυτόν τον άνθρωπο ιδιαίτερα. Αυτή ήταν η δουλειά του. Το μόνο που ήξερε να κάνει καλά. Ένας επαγγελματίας πληρωμένος δολοφόνος. Ήξερε ότι δεν ήταν η ομορφότερη δουλειά τού κόσμου, αλλά τα κέρδη της ήταν τόσο πολλά που, ύστερα από μερικές δουλειές ακόμα, θα μπορούσε να αποσυρθεί εκατομμυριούχος, ζώντας μια άνετη και ξέγνοιαστη ζωή. Και ύστερα από εφτά χρόνια ακαταλόγιστων πράξεων, ο θάνατος αυτού του ανθρώπου, ήταν μία από τις τελευταίες του δουλειές. Ψυχρός στη μεγαλύτερη διάρκεια της επαγγελματικής του ζωής, δεν δίστασε ούτε μια στιγμή να φέρει εις πέρας όποια αποστολή τού ανέθεταν. Ακόμα και αν αυτές αφορούσαν ανθρώπους που ποτέ δεν είχαν βλάψει κάποιον. Δεν ήταν λίγες οι φορές που έπρεπε να απαλλάξει τον πλούσιο πελάτη του από την παρουσία τής γυναίκας του, για να μπορεί εκείνος να ζήσει με την νέα του αγάπη. Ούτε το να σκοτώσει μικρά αθώα παιδιά, για να μην έχουν μερίδιο σε κάποια τεράστια κληρονομιά. Αλλά και το αντίθετο. Γυναίκες που εξαφάνιζαν τους συζύγους τους για να κληρονομήσουν αυτές όλη του την περιουσία. Μία τέτοια ήταν και η τελευταία του αποστολή. Να βγάλει από την μέση έναν πολύ πλούσιο και ισχυρό άντρα, ώστε η άπληστη γυναίκα του να κληρονομήσει την περιουσία του και την δύναμή του. Δεν ήταν όμως πάντα έτσι, ψυχρός και συναισθηματικά νεκρός. Κάποτε υπήρξε κι αυτός παντρεμένος και οικογενειάρχης. Με την γυναίκα του, την οποία αγαπούσε πάρα 16

17 πολύ, είχαν αποκτήσει και ένα παιδί, τον Ντίλαν. Κρατώντας μυστική την ζωή που έκανε από την οικογένειά του, ο Τζος πάνω στο ξεκίνημα της καριέρας του έκανε ένα μοιραίο λάθος. Άφησε απροστάτευτη και εκτεθειμένη την οικογένειά του. Ένα βράδυ που βρίσκονταν και οι τρεις στο σπίτι, ο Τζος είδε κάποιες σκιές να κινούνται περίεργα πίσω από τα παράθυρα. Μα πριν προλάβει να πάρει το όπλο του από εκεί που το είχε κρυμμένο, άκουσε τα παράθυρα να σπάνε εισβάλοντας με τα όπλα στα χέρια έξι κουκουλοφόροι. Ακινητοποιώντας την σύζυγό του και το παιδί του, που έντρομοι προσπαθούσαν να καταλάβουν τι συνέβαινε, δύο από αυτούς χτύπησαν τον Τζος στο κεφάλι αφήνοντάς τον αναίσθητο. Όταν συνήλθε, μέσα στην θολούρα του, είδε την οικογένειά του δεμένη και φιμωμένη. Προσπαθώντας να σηκωθεί δέχθηκε μια δυνατή κλοτσιά στα πλευρά που τον καθήλωσε ξανά κάτω. -Τζος... Τζος... Με απογοήτευσες, άκουσε να του λέει μια βαριά αντρική φωνή. -Σε περίμενα για ποιο έξυπνο... Όταν κάνεις αυτή την δουλειά, η οικογένεια είναι κάτι απαγορευμένο! Και ξέρεις γιατί; ρώτησε. Μα πριν προλάβει να απαντήσει ο Τζος, είδε έντρομος τον άντρα που του μιλούσε να πυροβολεί εν ψυχρό την γυναίκα του και το παιδί του στο κεφάλι. -Για αυτό... άκουσε να απαντά ειρωνικά στην δική του ερώτηση χαμογελώντας ο άντρας. Νιώθοντας τα αίματα τους να του πιτσιλούν το πρόσωπο, ένιωσε την καρδιά του να σκίζεται στα δύο. Ουρλιάζοντας αγκάλιασε την νεκρή οικογένεια του, κοιτώντας τον με μίσος. -Μμμμ λατρεύω αυτό το βλέμμα Τζος! Κοίτα να μην το χάσεις ποτέ, γιατί μόνο αυτό θα σε κρατήσει ζωντανό, του είπε με ψυχρότητα στην φωνή ο άντρας. -Α και κάτι άλλο... Αν ξαναχώσεις την μύτη σου σε ξένες δουλειές, σου υπόσχομαι ότι την επόμενη φορά που θα συναντηθούμε θα υποφέρεις πολύ περισσότερο απ ό,τι τώρα Ελπίζω να έγινα κατανοητός και να παραδειγματιστούν και όλοι 17

18 οι συνάδελφοί σου από αυτό που έγινε σήμερα, για να μην τρυπώνουν εκεί που δεν χωράνε! Και κάνοντας νόημα με το κεφάλι στους υπόλοιπους άντρες της ομάδας του, αποχώρησαν από το σπίτι αφήνοντας τον Τζος μόνο του, αγκαλιά με τα ζεστά ακόμα άψυχα κορμιά της γυναίκας του και του παιδιού του. Ληστεία μετά φόνου και ξεκλήρισμα οικογένειας έγραψαν την άλλη ημέρα οι εφημερίδες! Όσο και αν προσπάθησε ο Τζος να μάθει για την οργανωμένη δολοφονία στο σπίτι του, ποτέ δεν κατάφερε να συλλέξει το κάποιο στοιχείο. Έτσι δίχως καρδιά πλέον, συνέχισε το έργο του, χωρίς να έχει το παραμικρό συναίσθημα. Είχε γίνει και αυτός πια ένα κτήνος, σαν αυτούς που τον είχαν επισκεφτεί τότε. Καλύπτοντας καλύτερα πλέον τα νότα του και αλλάζοντας συνέχεια σπίτια, κατάφερε να γίνει αόρατος στα μάτια των ανταγωνιστών του. Ο Τζος αφού δεν είχε πλέον τίποτα να χάσει, απέκτησε την καλύτερη φήμη στην πιάτσα, όχι μόνο για την ψυχρή αποτελεσματικότητά του, αλλά και για το ταλέντο που είχε να εμφανίζει πάντα τις δολοφονίες του, είτε ως αυτοκτονίες, είτε ως ατυχήματα. Ποτέ ως τώρα στην καριέρα του, δεν είχε φανερωθεί ο αληθινός τρόπος που πέθαινε το κάθε θύμα του. Και αυτό ήταν κάτι που οι πλούσιοι πελάτες του το εκτιμούσαν ιδιαίτερα πληρώνοντας αδρά. Καθισμένος μέσα στο σκοτάδι, κάτι που είχε συνηθίσει εξ άλλου αφού έτσι παραμόνευε τα θύματά του, σκεφτόταν ποιος μπορεί να του είχε στήσει όλο αυτό το "παιχνίδι". Αν και ήταν πολύ υπομονετικός και ποτέ δεν έχανε την ψυχραιμία του, τώρα είχε αρχίσει να θυμώνει. -ΑΝ ΜΕ ΑΚΟΥΕΙ ΚΑΝΕΙΣ, ΤΟ ΓΑΜΗΜΕΝΟ ΑΣΤΕΙΟ ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ ΕΔΩ! φώναξε με δύναμη στον αέρα. -ΟΠΟΙΟΣ ΚΑΙ ΑΝ ΕΙΣΑΙ ΘΑ ΣΕ ΚΑΘΑΡΙΣΩ ΜΕ ΤΑ ΙΔΙΑ ΜΟΥ ΤΑ ΧΕΡΙΑ! ΜΕ ΑΚΟΥΣ; ούρλιαζε, μα το μόνο που εισέπραττε, ήταν ο αντίλαλος της φωνής του. Χάνοντας κάθε αίσθηση του χρόνου, νιώθοντάς τον σαν να μην κυλά καθόλου, καθόταν ακίνητος στο σκοτάδι και 18

19 οργισμένος. Αν και πίστευε ότι είχαν περάσει μέρες που τον κρατούσαν εκεί φυλακισμένο, ωστόσο δεν είχε περάσει παρά μόνο ένα λεπτό από την ώρα που είχε ξυπνήσει. Και μέσα σε αυτό το λεπτό το μόνο που σκεπτόταν ήταν τι θα έκανε σε αυτόν που τον είχε φέρει σε αυτή την κατάσταση, αν έφευγε βέβαια ποτέ από εκεί μέσα. Όταν βαρέθηκε να φωνάζει και να βρίζει, σκέφτηκε να χειριστή αλλιώς την κατάσταση. Να δωροδοκήσει τους απαγωγείς του, τάζοντάς τους ακόμα και όλη του την περιουσία. Μα και πάλι δεν λάμβανε καμιά απάντηση. -Τι θέλετε επιτέλους... Μουρμούρισε νιώθοντας την κούραση να καταβάλει το κορμί του. Δεν θυμόταν καν πότε ήταν η τελευταία φορά που είχε φάει ή είχε πιει κάτι, μα παρ όλα αυτά δεν πεινούσε, ούτε διψούσε. Μόνο κούραση ένιωθε και εξάντληση, ακόμα και όταν δεν κινιόταν καθόλου. Όταν πια δεν είχε τι άλλο να κάνει, ο μόνος τρόπος για να μην τρελαθεί, ήταν να απασχολεί συνέχεια το μυαλό του με σκέψεις. Περνούσε ο χρόνος ή τουλάχιστον έτσι νόμιζε, συλλογιζόμενος μέσα στην φυλακή, όπως έβλεπε πια αυτόν τον χώρο, κυριολεκτικά όλη του την ζωή. Μέχρι που έφτασε και στις τελευταίες του επιλογές, την δουλειά που διάλεξε να κάνει, σκοτώνοντας τόσους αθώους ανθρώπους απλά και μόνο για να ικανοποιήσει άπληστα συμφέροντα. Τότε άρχισε να καταλαβαίνει τι είχαν περάσει αυτοί οι άνθρωποι, όταν βρισκόντουσαν και εκείνοι στην δική του απάνθρωπη φυλακή, μέχρι να βρει τον κατάλληλο τρόπο να τους εξαφανίσει δίχως να αφήσει ίχνη δολοφονίας πίσω του. Μέσα στο σκοτεινό δωμάτιο άρχισε να συλλογίζεται, ίσως για πρώτη φορά στη ζωή του, την βαρύτητα των πράξεών του. Βλέποντας εφιάλτες κάθε φορά που προσπαθούσε να κοιμηθεί, ξυπνούσε έντρομος έχοντας ακόμα στα αυτιά του τα απεγνωσμένα ουρλιαχτά των θυμάτων του. Η πρώτη σκέψη που πέρασε από το μυαλό του, ήταν ότι τελικά έκανε λάθος που διάλεξε αυτό το μονοπάτι. Το να σκοτώνει αθώους ανθρώπους για να φτιάξει την δικιά του ζωή, 19

20 αλλά και για να καλυτερέψει των άλλων, δεν ήταν μια ηθικά σωστή ανθρώπινη επιλογή. Έχοντας για πρώτη φορά στην ζωή του τόσο άπλετο χρόνο στην διάθεση του, μπορούσε πλέον να το αντιληφτεί αυτό. Και τότε άκουσε ξαφνικά τον πρώτο του ήχο. Ένα σιδερένιο απόκοσμο "κλικ", έφερε μπροστά στα έκπληκτα μάτια του, την πρώτη χλωμή ακτίνα φωτός. Η πόρτα που είχε ανακαλύψει, μόλις είχε ανοίξει από μόνη της. Γεμάτος ελπίδα ότι το μαρτύριό του είχε λάβει τέλος, έχοντας όμως και μια μικρή επιφύλαξη στην άκρη του μυαλού του, σηκώθηκε αργά από την θέση του πλησιάζοντας την πόρτα. Ανοίγοντάς την αργά, άφησε το θαμπό φως να εισχωρήσει ελάχιστα στο δωμάτιο. Κοιτώντας από περιέργεια που βρισκόταν, διαπίστωσε ότι πράγματι περιβάλλονταν από σιδερένιους τοίχους, οι οποίοι δεν ενώνονταν με κανένα εμφανές σημάδι μεταξύ τους. Ήταν λες και βρισκόταν σε ένα τεράστιο και μονοκόμματο σιδερένιο κουτί. Κοιτώντας πάλι μπροστά του, πέρασε την πόρτα βρισκόμενος πάντα σε ετοιμότητα, σε περίπτωση που του είχαν στήσει κάποια παγίδα. Με το που πέρασε στο επόμενο δωμάτιο, η πόρτα έκλεισε ερμητικά ξανά πίσω του. Στον νέο χώρο που βρισκόταν, με την βοήθεια του λιγοστού φωτός που είχε στην διάθεσή του, είδε στο κέντρο του δωματίου ένα μικρό ξύλινο τραπέζι. Πάνω σε αυτό υπήρχαν κάποια αντικείμενα. Πίσω του και πάνω ψιλά στον τοίχο, ήταν σμιλεμένη η φράση "Καθαρτήριο". Λίγα μέτρα μετά από αυτό υπήρχε μια στρογγυλή σφραγισμένη καταπακτή, ακριβώς στην ίδια ευθεία με το πάτωμα. Τρέχοντας προς την καταπακτή, προσπάθησε να την ανοίξει, αλλά όπως το φανταζόταν ήταν και αυτή κλειδωμένη. Γυρνώντας πίσω, κοίταξε τα πράγματα που ήταν πάνω στο τραπέζι. Υπήρχε ένα σκουριασμένο παλιό πριόνι, ένα σφυρί και ένα κοπίδι. Δίχως να πειράξει τίποτα, κοίταξε γύρω του για άλλη μια φορά, ανοίγοντας το στόμα του για να ξεσπάσει τα νεύρα του με 20

21 μια δυνατή κραυγή. Αλλά πριν προλάβει να φωνάξει άκουσε ξαφνικά από το βάθος μια αγχωμένη γυναικεία φωνή να φωνάζει. -ΕΙΝΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΕΔΩ; ΜΕ ΑΚΟΥΤΕ; -ΝΑΙ! ΣΕ ΑΚΟΥΩ! φώναξε ο Τζος προσπαθώντας να καταλάβει από που προερχόταν αυτή η φωνή. -Ω ΘΕΕ ΜΟΥ! ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ! άκουσε ξανά την φωνή της που ακούγονταν αυτή την φορά ελαφρώς πιο ανακουφισμένη. -ΉΡΘΕΣ ΝΑ ΜΕ ΣΩΣΕΙΣ; τον ρώτησε η γυναίκα γεμάτη αγωνία. -ΟΧΙ. ΠΡΟΦΑΝΟΣ ΕΙΜΑΙ ΚΑΙ ΕΓΩ ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΘΕΣΗ ΜΕ ΕΣΕΝΑ, απάντησε ο Τζος καταλαβαίνοντας ότι και η γυναίκα βρισκόταν στην ίδια μοίρα με αυτόν. Ωστόσο ακόμα δεν είχε καταλάβει από που προερχόταν η φωνή της, αφού ακουγόταν κυριολεκτικά από παντού. Απογοητευμένος κοίταξε ξανά τα εργαλεία πάνω στο τραπέζι, αναρωτώμενος για πιο λόγο βρίσκονταν εκεί. Σίγουρα θα υπήρχε κάποιος λόγος. -ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ; άκουσε να τον ρωτάει η γυναίκα δείχνοντας και εκείνη την απογοήτευσή της. -ΔΕΝ ΞΕΡΩ, της απάντησε προβληματισμένος ο Τζος. -ΕΣΥ ΠΩΣ ΒΡΕΘΗΚΕΣ ΕΔΩ; την ρώτησε μήπως και άρχιζε να βγάζει κάποια άκρη. Μα δεν πήρε καμιά απάντηση. -Ε, ΜΕ ΑΚΟΥΣ; φώναξε ο Τζος. -Ναι... του απάντησε με ήρεμη φωνή, δείχνοντας από τον τόνο τής φωνής της, ότι δεν είχε σκοπό να απαντήσει στην ερώτησή του. -ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΘΑ ΜΟΥ ΠΕΙΣ ΠΟΣΟ ΚΑΙΡΟ ΕΙΣΑΙ ΕΔΩ; την ρώτησε προσπαθώντας να αποσπάσει οποιαδήποτε πληροφορία. -Πάρα πολύ... Δεν ξέρω αν είναι μήνες ή χρόνια... του απάντησε ήρεμα, δείχνοντας απόλυτα εξοικειωμένη με την κατάσταση που βρισκόταν. Ο Τζος σκεφτικός άρχισε να συνειδητοποιεί ότι ίσως θα έμενε πολύ παραπάνω απ ό,τι φανταζόταν. 21

22 -Πριν από εμένα υπήρξε ποτέ κάποιος άλλος εδώ; την ρώτησε προσπαθώντας να καταλάβει αν βρισκόντουσαν σε κάποιο είδος φυλακής. -Έχεις μιλήσει ξανά με κανέναν; συμπλήρωσε. -Ναι πριν από πολύ καιρό... Υπήρχε και ένα παιδί εδώ, αλλά δεν έμεινε πολύ. Χάθηκε σχεδόν αμέσως... του είπε με νοσταλγική φωνή. -Τι εννοείς χάθηκε; την ρώτησε γεμάτος απορία. -Χάθηκε! Έτσι ξαφνικά σταμάτησα να ακούω την φωνή του... -Δοκίμασες ποτέ να βρεις κάποια έξοδο; την ρώτησε ο Τζος πιάνοντας στα χέρια του το κοπίδι. -Ναι, αλλά όπου κι αν πήγαινα πάντα κατέληγα εγκλωβισμένη εδώ... -Όπου πήγαινες; -Ναι! Άνοιγα την μία πόρτα, μετά την άλλη, την άλλη, αλλά κατέληγα πάντα σε έναν λαβύρινθο που όλες του οι διαδρομές κατέληγαν εδώ που βρίσκομαι τώρα, του είπε δείχνοντας την απόγνωσή της. -Τι εννοείς άνοιγες όλες τις πόρτες; την ρώτησε ξανά, μη μπορώντας να πιστέψει αυτό που άκουγε. -Δεν έχεις δει πόρτες εσύ εδώ; τον ρώτησε και εκείνη με την ίδια περιέργεια. -Ως τώρα μία, η οποία ήταν κλειδωμένη. Όταν κατάφερα να την περάσω, βρέθηκα εδώ. Όπου και πάλι υπάρχει μια κλειδωμένη καταπακτή, είπε εξάπτοντάς της την περιέργεια. -Την πρώτη πόρτα πώς την πέρασες; τον ρώτησε. -Άνοιξε μόνη της, δίχως να την αγγίξω... Και απλά την πέρασα... είπε ο Τζος αφήνοντας το κοπίδι ξανά στο τραπέζι, καθώς επεξεργαζόταν αυτή την φορά το πριόνι. -Τι να σου πω... εγώ τις βρήκα όλες ξεκλείδωτες... Μπερδεμένος όσο ποτέ άλλοτε στην ζωή του, ο Τζος έχοντας το πριόνι στα χέρια του πήγε στην καταπακτή. Προσπαθώντας με αυτό να κόψει το χερούλι της, εξεπλάγη για άλλη μια φορά που δεν άκουσε κανέναν θόρυβο. Όσο όμως και αν προσπαθούσε, όση δύναμη και αν έβαζε, το πριόνι ούτε καν 22

23 χάραζε το σίδερο. Ούτε όμως και τα δόντια του πριονιού χαλούσαν. Ήταν σαν να μην ερχόντουσαν αυτά τα δύο μέταλλα ποτέ σε επαφή. Κάτι που όμως δεν συνέβαινε, αφού ο Τζος ένιωθε ότι το πριόνι ακουμπούσε επάνω στο σίδερο. Παρατώντας το στο τραπέζι, πήρε στα χέρια του το σφυρί. Με όση δύναμη είχε, κοπάνησε με αυτό το χερούλι δίχως όμως να καταφέρει κάτι. Μόλις η φαρδιά κεφαλή του σφυριού έφτανε στο χερούλι, απλά σταμάταγε. Δίχως να ακουστεί κάτι, δίχως καν να κουνηθεί. -ΕΊΣΑΙ ΚΑΛΑ; Άκουσε την φωνή της γυναίκας να τον ρωτά. -ΝΑΙ ΚΑΛΑ ΕΙΜΑΙ, της απάντησε ελαφρώς λαχανιασμένος. -ΓΙΑΤΙ ΑΚΟΥΓΕΣΑΙ ΕΤΣΙ; τον ρώτησε με αγωνία. -ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΑΝΟΊΞΩ ΤΗΝ ΓΑΜΗΜΕΝΗ ΚΑΤΑΠΑΚΤΉ, φώναξε νευριασμένος ο Τζος. -ΜΕ ΤΙ; Εκνευρισμένος, περισσότερο ίσως από την ακατάπαυστη ομιλία της, προσπάθησε να συγκρατήσει τα νεύρα του. Αφού δεν είχε κάτι να του προσφέρει, όσον αφορούσε την έξοδό του από εκεί, δεν ήθελε να της μιλάει άλλο. -Με ένα πριόνι και ένα σφυρί, της απάντησε επίτηδες βαριεστημένα, μήπως και το καταλάβαινε βουλώνοντάς το επιτέλους για λίγο. -Που τα βρήκες; τον ρώτησε έχοντας όμως ένα απρόσμενο ενδιαφέρον στην φωνή της. -ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΜΑΙ, ΕΝΤΑΞΕΙ; της απάντησε φωνάζοντας και εκδηλώνοντας απροκάλυπτα πια τα νεύρα του. -Υπάρχει και ένα κοπίδι εκεί; άκουσε έκπληκτος να τον ρωτάει η γυναίκα, όπου κι εκείνη με την σειρά της αγνόησε τον θυμό του. -ΠΟΥ ΤΟ ΞΕΡΕΙΣ; ΠΟΙΑ ΕΙΣΑΙ; την ρώτησε σαστισμένος ψάχνοντας πάλι γύρω του να δει αν υπήρχε κάποια κάμερα, ή κάτι άλλο που μπορεί να μην το είχε προσέξει. 23

24 -Είμαστε και οι δυο παγιδευμένοι εδώ μέσα. Αυτό έχει σημασία, του είπε αποφεύγοντας να απάντηση στην πρώτη του ερώτηση. Όσο για το πού το ξέρω, τα είδα ζωγραφισμένα σε ένα από τα δωμάτια που τριγυρνούσα... Ξεφυσώντας από θυμό, ο Τζος δεν έβγαζε καθόλου νόημα μέσα από όλα αυτά. Αν κάτι τον εκνεύριζε όσο τίποτε άλλο στον κόσμο, ήταν να μην έχει τον έλεγχο μιας κατάστασης. -ΚΑΙ ΤΙ ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ ΟΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΩ ΜΕ ΑΥΤΑ; της φώναξε απογοητευμένος ακουμπώντας το κεφάλι του στον τοίχο. -ΑΥΤΟ ΤΟ ΕΙΔΕΣ ΣΤΟΝ ΚΟΛΟΤΟΙΧΟ ΣΟΥ; ρώτησε φωνάζοντας εκνευρισμένος. Επικρατώντας για λίγο σιωπή, άκουσε ξανά την φωνή της γυναίκας να ηχεί μέσα στο δωμάτιο. -Δεν ξέρω αν σε βοηθάει, αλλά πάνω από αυτά είχε γραμμένη μια φράση... -ΤΙ ΦΡΑΣΗ; ΜΙΛΑ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ! ούρλιαξε δίχως να ξέρει πάνω στην αγανάχτηση του που να κοιτάξει. -Η φράση έλεγε "Όλες οι πόρτες ανοίγουν μπροστά στον πόνο της μετάνοιας", του είπε η γυναίκα με σοβαρό ύφος, αφήνοντας και πάλι το δωμάτιο να το πλημυρίσει η απόλυτη σιωπή. Ο Τζος σκεφτόταν όλη την ώρα αυτή την φράση. Ήξερε ότι το κλειδί του προβλήματός του βρισκόταν εκεί. Απλά δεν μπορούσε να κατανοήσει το βαθύτερο νόημά της. "Ο πόνος της μετάνοιας..." Επαναλάμβανε ξανά και ξανά από μέσα του. Μέχρι που του ήρθε μια ιδέα. Από την πρώτη στιγμή που είχε δει αυτά τα εργαλεία, τα είχε αναγνωρίσει αμέσως. Ήταν τα κυριότερα από αυτά που χρησιμοποιούσε για να εξαφανίσει μερικά από τα θύματά του. Όταν δεν χρειαζόταν να σκηνοθετήσει κάποιον θάνατο, τότε εξαφάνιζε τα πτώματα τεμαχίζοντας τα, η σπάζοντας τα κόκαλα τους για να χωρέσουν σε κάποιο κουτί. Το λεπίδι όμως, το χρησιμοποιούσε στις περιπτώσεις που του είχαν αναθέσει να αποσπάσει σημαντικές πληροφορίες. 24

25 Πιστεύοντας ότι είχε βρει την λύση του πάζλ, πήρε στα χέρια του το κοπίδι. Βγάζοντας την λεπίδα έξω, χάραξε με αυτό βαθειά το στήθος του. Βογκώντας από τον πόνο που ένιωθε, υπέφερε βουβά βλέποντας το αίμα του να κυλάει γρήγορα πάνω στο σώμα του. Με την πρώτη σταγόνα που έπεσε στο πάτωμα, άκουσε το ίδιο μεταλλικό "κλικ" που είχε ακούσει και πριν. -Τι ήταν αυτό; άκουσε την γυναίκα να τον ρωτά. -Άνοιξε η καταπακτή, είπε αγκομαχώντας ο Τζος. -Είσαι καλά; τον ρώτησε ξανά η γυναίκα. -Έχω υπάρξει και καλύτερα, μονολόγησε. Περπατώντας αργά, νιώθοντας το στήθος του να καίει έσκυψε και άνοιξε διάπλατα την καταπακτή. Μέσα της υπήρχε ένα στενό και σκοτεινό τούνελ. Προσπαθώντας να συρθεί μέσα για να δει που οδηγούσε, διαπίστωσε ότι τα πόδια του δεν χωρούσαν και κάπου έβρισκαν μέσα σ αυτήν. Βγαίνοντας ξανά έξω, σηκώθηκε όρθιος κουνώντας το κεφάλι του. Ήξερε τι έπρεπε να κάνει. -Ο πόνος της μετάνοιας ε; μουρμούρισε. Πηγαίνοντας στο τραπέζι, πήρε από εκεί το σφυρί και αφού έκατσε στο πάτωμα, πήρε μια βαθειά ανάσα. Τεντώνοντας τα πόδια του, έριξε την πρώτη σφυριά. Ουρλιάζοντας από τους πόνους, έριξε και μια δεύτερη. Σπάζοντας τα πόδια του, σύρθηκε ξανά μέσα στην τρύπα μπαίνοντας αυτή την φορά δίχως πρόβλημα. Σέρνοντας την σκισμένη κοιλιά του στο στενό τούνελ και στριμώχνοντας τα σπασμένα πόδια του μέσα σε αυτό, προχωρούσε ουρλιάζοντας από τους πόνους. Η φωνή τής γυναίκας δεν ακουγόταν καθόλου. Περνώντας ένα αβάσταχτο μαρτύριο σερνόταν για πολύ ώρα προσπαθώντας να καταλήξει κάπου. Ένιωθε ότι για κάποιο λόγο, αυτό το βασανιστήριο γινόταν εσκεμμένα. Σαν κάποιος να τον τιμωρούσε με τις ίδιες του τις πρακτικές. Και ίσως, τώρα που το σκέπτονταν, να του άξιζε κιόλας. 25

26 26

27 27

28 28

29 Εξαντλημένος κυριολεκτικά από τους πόνους, είδε επιτέλους το αρκετά πιο φωτεινό τέλος τού τούνελ. Δυστυχώς γι αυτόν όμως, σε αντίθεση με το ξεκίνημά του, το τέλος του τούνελ κατέληγε στο ύψος του ταβανιού του επόμενου δωματίου. Σκύβοντας το κεφάλι και κοιτώντας από την άκρη του τούνελ υπολόγισε ότι ήταν τουλάχιστον έξι μέτρα πιο ψιλά από το πάτωμα. Κοιτώντας γύρω του, δεν είδε τίποτα που θα μπορούσε να πιαστεί επάνω του ώστε να κατέβει δίχως να πηδήξει. Υπομένοντας και αυτό το μαρτύριο, πήδηξε και πέφτοντας κάτω τσάκισε ακόμα περισσότερο τα σπασμένα πόδια του. Σφαδάζοντας από τους πόνους, ούρλιαζε και φώναζε παρακαλώντας να δοθεί ένα τέλος στο μαρτύριο του. -ΑΠΟΤΕΛΕΙΩΣΤΕ ΜΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ! φώναξε απελπισμένος. -Όπως έκανα και εγώ, μουρμούρισε κλαίγοντας από τους πόνους. -Δεν βασάνισα ποτέ κανέναν από αυτούς που σκότωσα. Δεν ένιωσαν ποτέ τον πόνο που νιώθω εγώ τώρα, κατέληξε ξεσπώντας σε λυγμούς πεσμένος στο πάτωμα. -Ακόμα δεν κατάλαβες Τζος; άκουσε ξανά την γυναικεία φωνή. -Η τιμωρία σου δεν αφορά μόνο τον σωματικό πόνο των θυμάτων σου, συνέχισε με ήρεμη φωνή. -Αλλά και τον ψυχικό, αυτόν που αγνόησες τόσο προκλητικά, αδιαφορώντας για το πώς ένιωθαν οι οικογένειές τους! Αυτές που ήξεραν ότι ο άνθρωπός τους δε θα αυτοκτονούσε ΠΟΤΕ! άκουσε την φωνή της σαν μαστίγιο μέσα στο μυαλό του, για να καταλήξει να του ψιθυρίσει σαν άνεμος μέσα στα αυτιά: -Αυτούς Τζος δεν κατάφερες ποτέ να τους ξεγελάσεις. Ακούγοντας αυτά τα λόγια ο Τζος, γελώντας ειρωνικά, στήριξε το σώμα του στα δυο του χέρια. 29

30 -Μόνο το σώμα μου μπορείτε να τσακίσετε. Την ψυχή μου την έχω χάσει προ πολλού, είπε με ήρεμη φωνή, για να φωνάξει αμέσως μετά: -ΔΕΝ ΕΧΩ ΠΙΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ... -Έτσι πιστεύεις; ρώτησε η γυναίκα και αυτή την φορά η φωνή της ήχησε σε όλο το δωμάτιο σαν αντίλαλος. Μπροστά στα έκπληκτα μάτια του Τζος, μια μακρόστενη ακτίνα φωτός άρχισε να εμφανίζεται βγάζοντας μεγάλες και εκτυφλωτικές λάμψεις, αναγκάζοντας έτσι τον Τζος να βάλει το χέρι μπροστά στο πρόσωπό του για να μπορέσει να δει καλύτερα. Μέσα από αυτήν την λάμψη σιγά-σιγά μια μικρή μαύρη σκιά άρχισε να ξεπροβάλει μεγαλώνοντας όλο και πιο πολύ. Ερχόμενη προς το μέρος του αργά, αλλά σταθερά, η σκιά πήρε ανθρώπινη μορφή σβήνοντας στο τέλος πίσω της, την εκτυφλωτική πηγή φωτός. Κατεβάζοντας το χέρι ο Τζος, σοκαρισμένος είδε επιτέλους την γυναίκα που του μιλούσε. Ήταν η γυναίκα του! Έχοντας την εικόνα της ξανά μπροστά του, ένιωσε στην καρδιά του έναν αβάσταχτο πόνο που ξεπερνούσε κάθε σωματικό που ένιωθε εκείνη την ώρα. Πλησιάζοντάς τον έσκυψε προς το μέρος του πέφτοντας στα γόνατά της. Φορούσε ένα ολόλευκο φόρεμα το οποίο, έτσι όπως έλαμπε επάνω της, την έκανε να μοιάζει με άγγελο. Χαμογελώντας τού χάιδεψε το πρόσωπο γεμάτη καλοσύνη. Νιώθοντας ξανά το άγγιγμά της ύστερα από τόσα χρόνια, κατέβασε το κεφάλι από ντροπή και ύστερα ξέσπασε σε γοερούς λυγμούς μη μπορώντας να σταματήσει. -Για αυτό έφυγε το παιδί μας. Γιατί έπρεπε να θυμάται τον πατέρα του όπως τον φανταζόταν και όχι όπως ήταν στα αλήθεια, του είπε με απαλή φωνή. Ακούγοντάς την, ένιωσε την καρδιά του να γίνεται χίλια κομμάτια. Αστείρευτος ψυχικός πόνος κατέκλεισε όλη του την ψυχή. -Είδες που τελικά έχεις ακόμα συναισθήματα; τον ρώτησε, έχοντας στην φωνή της μια απόκοσμη γλυκιά χροιά. 30

31 -Ήρθες εδώ γυμνός για να αντιμετωπίσεις κατάματα τις αμαρτίες σου, συνέχισε να του λέει εξηγώντας του πια τι συνέβαινε. -Δεν άκουγες ποτέ θόρυβο εκεί που έμπαινες, γιατί εδώ ο μόνος θόρυβος που έχει αξία, είναι ο θόρυβος των πράξεων μας, η μετάνοια της ψυχής μας, κατέληξε σηκώνοντάς του απαλά το κεφάλι για να την κοιτάξει. Βλέποντάς την ο Τζος, με δάκρυα στα μάτια, το μόνο που μπόρεσε να ψελλίσει ήταν: -Συγνώμη... Ήταν όμως βγαλμένη από τα βάθη της καρδιάς του αυτή η συγνώμη. Την εννοούσε μέχρι το τελευταίο γράμμα της. -Μη ζητάς από εμένα συγνώμη, αγάπη μου, του είπε κοιτώντας τον με ένα πρόσωπο που ξεχείλιζε από στοργή. -Αλλά από αυτούς, κατέληξε γυρνώντας το κεφάλι ελαφρά πίσω της, δείχνοντάς του κάτι. Ο Τζος κοιτώντας εκεί που του έδειχνε, είδε να εμφανίζονται πολλές μικρές λάμψεις, όπου μέσα από αυτές ξεπρόβαλαν ένα-ένα όλα τα θύματά του. Γυναίκες, παιδιά, ηλικιωμένοι, όλοι ήταν εκεί. Και όλοι τον κοιτούσαν με ένα βλέμμα γεμάτο οίκτο. Κάτι που τσάκισε ότι είχε απομείνει από την καρδιά του. -Εδώ κανείς δεν νιώθει μίσος. Αυτό που πρέπει να κερδίσεις με την μεταμέλειά σου, είναι η συγχώρεσή τους, του είπε η γυναίκα του αντικρίζοντάς τον ξανά και έχοντας ένα χαμόγελο αγαλλίασης ζωγραφισμένο στα χείλη της. Κοιτώντας μια εκείνη και μια τις χαμένες ψυχές πίσω της, ο Τζος προσπάθησε να σηκωθεί όρθιος. Υποφέροντας από τους πόνους και παρ ό,τι δεν του το επέτρεπαν τα σπασμένα του πόδια, εκείνος προσπαθούσε ξανά και ξανά. Μέχρι που τα κατάφερε! Υπομένοντας κάθε πόνο, ισορροπώντας ουσιαστικά πάνω στα σπασίματά του, τους κοίταξε όλους έναν προς έναν. Βλέποντάς τους, θυμόταν ακριβώς πώς είχε στερήσει την ζωή στον κάθε ένα από αυτούς, μετανοώντας για κάθε του έγκλημα. 31

32 -Είμαι ανάξιος της συγχώρεσής σας. Τα λάθη μου υπήρξαν πολλά και βαριά, ξεκίνησε να λέει κατεβάζοντας το κεφάλι. -Ούτε ο Θεός μπορεί να με συγχωρέσει... ΣΥΓΝΏΜΗ... Ύστερα, κοιτώντας με θλίψη την γυναίκα του, της είπε βγάζοντας κάθε ειλικρίνεια από μέσα του: -Αν μπορέσεις έστω εσύ να με συγχωρέσεις, η ψυχή μου θα μπορεί να καεί ευτυχισμένη σε οποιαδήποτε κόλαση... Κοιτάζοντάς τον με τα υπέροχα αγγελικά της μάτια, σηκώθηκε όρθια και πιάνοντάς τον από το χέρι -Αυτή ήταν η δική σου κόλαση Τζος, του είπε λούζοντάς τον με το φως της. -Έλα... Ο γιος μας περιμένει... Κοιτάζοντας τις ψυχές που πλέον και αυτές είχαν αγαλλιάσει, είδε ευτυχισμένος στα πρόσωπά τους μια έκφραση συγχώρεσης, διώχνοντας μακριά τον οίκτο που ένιωθαν μέχρι πριν από λίγο γι αυτόν. Κάνοντας το πρώτο βήμα ο Τζος διαπίστωσε ότι δεν πονούσε πλέον πουθενά! Η πληγή από το στήθος του είχε εξαφανιστεί και ξαφνικά μέσα από τα μάτια του πέρασαν όλες οι τελευταίες του στιγμές πριν βρεθεί εκεί. Οδηγώντας για να πάει στο θανάσιμο ραντεβού του, είδε ένα φορτηγό που ερχόταν από την αντίθετη πλευρά με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Πέφτοντας με απίστευτη ορμή επάνω του έκανε το αμάξι που οδηγούσε κομμάτια, νιώθοντας τα μέταλλα να τον συνθλίβουν. Τα διαμελισμένα κομμάτια του είχαν γίνει ένα με το μέταλλο του αυτοκινήτου, αφήνοντας έτσι την τελευταία του πνοή πάνω στην άσφαλτο. Δίχως στοιχεία ταυτότητας για τον ίδιο και το αυτοκίνητό του, για να μην αφήνει ίχνη που θα τον συνέδεαν με τις αποτρόπαιες πράξεις του και δίχως να τον αναζητήσει κανένας, τον έθαψαν πρόχειρα βάζοντας την υπόθεσή του στα αζήτητα. Για την πολιτεία δεν ήταν παρά μονάχα άλλος ένας άγνωστος που βρέθηκε την λάθος ώρα στο λάθος μέρος. 32

33 Τα τελευταία λόγια που ακούστηκαν για αυτόν, ήταν από μερικούς άγνωστους ανθρώπους που έτρεξαν στον τόπο του δυστυχήματος. "Ο Θεός να αναπαύσει την ψυχή του..." ΤΕΛΟΣ 33

34 34

35 Μέσα από τα δικά μου μάτια, θα διαβάσετε μια εναλλακτική πρόταση ενός παραμυθιού που αγαπήσαμε. Γιατί στον πραγματικό κόσμο, τα παραμύθια της ζωής μας, δεν έχουν ποτέ χαρούμενο τέλος. Μάριος Καρακατσάνης 35

36 36

37 37

38 38

39 39

40 40

41 Μέσα στην υγρασία της νύχτας ο Μάρκος περπατούσε μόνος προσπαθώντας να βρει κάποιο ζεστό μέρος για να κοιμηθεί. Είχε ξεχάσει εδώ και πολλά χρόνια την οικογενειακή θαλπωρή ενός σπιτιού, την ζεστασιά του. Δεν ήταν δική του επιλογή όμως, απλά η μοίρα δεν του έδωσε τις ευκαιρίες που έπρεπε να του δώσει, έτσι πάντα έλεγε αν τύχαινε κάποιος περαστικός να του πιάσει την κουβέντα, σε κάποιο από τα παγκάκια που θα τον έβρισκε να κοιμάται. Η αλήθεια όμως ήταν εντελώς διαφορετική. Ο Μάρκος είχε την κατάρα να κάνει πάντα τις λάθος επιλογές, ακόμα και για τους ανθρώπους που θα τον περιστοίχιζαν. Ποτέ στην ζωή του δεν πήρε μια απόφαση που να του βγήκε σε καλό. Είχε πάντα λάθος κριτήρια για ότι επιλογή και αν έκανε. Δεν θα ξεχνούσε ποτέ εκείνο το πρωινό που τον ξύπνησε η γυναίκα του φέρνοντας στο κρεβάτι ένα γράμμα. Ήταν από την τράπεζα όπου τον προειδοποιούσε ότι αν δεν καταβάλει όλα τα χρωστούμενα θα έβγαζε σε πλειστηριασμό ότι υπήρχε στο όνομα του. Και είχε πάρα πολλά... Με την γυναίκα του, την Εύα, γνωρίστηκαν τον καιρό που την είχε ως γραμματέα του σε ένα από τα γραφεία του. Αν και τότε ήταν παντρεμένος έντεκα χρόνια με την Λιάνα, ο έρωτας με την Εύα ήταν κεραυνοβόλος. Αφού την φλέρταρε πάρα πολλές φορές, ξεκίνησαν τον παράνομο δεσμό τους. Μετά από πιέσεις της Εύης, ο Μάρκος δεν άργησε να πάρει την απόφαση να χωρίσει την πρώτη του γυναίκα και να παντρευτεί αυτήν. Ήταν πάρα πολύ ευκατάστατος οικονομικά, είχε μεγάλη ακίνητη περιουσία και ακριβά αμάξια κάτι που τον έκαναν πολύ ευάλωτο στο να τον πλησιάζουν οι λάθος άνθρωποι. Όταν ανακοίνωσε στην γυναίκα του, ότι θέλει να χωρίσουν για κάποια άλλη, της πρόσφερε ένα αρκετά μεγάλο χρηματικό ποσό, αλλά και μια εξοχική βίλα προκειμένου να εξαγοράσει την σιωπή των τύψεων του. Μα η Λιάνα δεν δέχτηκε τίποτα. Μάζεψε τα πράγματα της σιωπηλά και έφυγε το ίδιο 41

42 περήφανη όπως είχε μπει και πριν από έντεκα χρόνια στην ζωή του. Ποτέ δεν ενδιαφέρθηκε να μάθει που πήγε και τι κάνει, αν είναι καλά, αν χρειάζεται κάτι. Όχι ότι θα δεχόταν οποιαδήποτε βοήθεια από τον Μάρκο, απλά να έδειχνε το στοιχειώδες ενδιαφέρον σε έναν άνθρωπο που του είχε προσφέρει πάρα πολλά. Που ήταν δίπλα του πάντα στα καλά αλλά και στα άσχημα του. Για το μόνο πράγμα που του παραπονιόταν ήταν που δεν της χάρισε ένα παιδάκι, που δεν την έκανε μάνα. Αλλά ο Μάρκος πάντα άλλαζε κουβέντα, πίστευε ότι ένα παιδί θα τον γερνούσε πριν την ώρα του. Ότι θα άλλαζε η εικόνα τού νέου, ωραίου και ισχυρού άντρα και θα τον έβλεπαν όλοι σαν έναν απλό μπαμπά. Τι ρηχός τίτλος..., σκεφτόταν. Με την Εύα όμως τα πράγματα ήταν εντελώς διαφορετικά. Αφού χόρτασαν την ζωή τους πηγαίνοντας ταξίδια σε όλο τον κόσμο, κάνοντάς της πανάκριβα δώρα, αποφάσισαν ότι ένα παιδάκι θα έδενε την σχέση τους πιο πολύ. Αν και ήταν ιδέα της Εύας, ο Μάρκος την δέχτηκε αμέσως. Ποτέ δεν της χάλαγε το χατίρι. Διαβάζοντας το χαρτί της τράπεζας, ο Μάρκος την καθησύχασε λέγοντάς της ότι όλα θα πήγαιναν καλά. Ότι δεν θα κινδύνευαν να χάσουν ό,τι είχαν. Μα έκανε λάθος για άλλη μια φορά. Μέσα σε πέντε μήνες η εταιρία του χρεοκόπησε και μαζί με αυτήν και ο ίδιος. Σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να ανακάμψει επένδυσε ό,τι είχε και δεν είχε, μαζί και τις τελευταίες του ελπίδες, στο χρηματιστήριο. Ήταν η τελευταία του λάθος κίνηση. Είδε τις μετοχές να σωριάζονται η μία μετά την άλλη αφήνοντάς τον κυριολεκτικά στον δρόμο. Έχοντας μόνο το σακάκι που φορούσε, πήγε σπίτι πριν προλάβουν να πάνε οι κλητήρες και να μιλήσει με την Εύα. Τουλάχιστον είχε προνοήσει να της γράψει κάποια ακίνητα και μερικές καταθέσεις στην τράπεζα στο όνομά της για ώρα ανάγκης. Με αυτά θα έκαναν μια νέα μικρότερη αρχή. 42

43 Μα ούτε αυτό μπόρεσε να κάνει. Η Εύα τού είχε αφήσει ένα σημείωμα που του εξηγούσε ότι δεν μπορούσε να ζήσει μέσα στην φτώχια και την μιζέρια. Ότι ήταν προορισμένη για μεγάλα πράγματα. Ευχαριστούσε τον Θεό που δεν είχαν προλάβει να κάνουν ακόμα παιδί μαζί, γιατί θα έκαναν άλλο ένα πλάσμα δυστυχισμένο. Τέλος τον ευχαριστούσε για ό,τι είχε κάνει για εκείνη, αλλά η μοίρα τα έφερε έτσι που δεν ήταν γραφτό τους να γεράσουν μαζί. Ο Μάρκος χαμογελώντας ειρωνικά, τσαλάκωσε το χαρτί σκεφτόμενος τα λάθη τής ζωής του. Ας το πάρουν και αυτό μαζί με τα άλλα..., σκέφτηκε και το πέταξε στο πάτωμα. Έτσι έχασε τα πάντα. Προσπαθώντας να κάνει μια νέα αρχή, χτύπησε τις πόρτες παλιών του φίλων, αλλά και συνεργατών ζητώντας την βοήθεια τους. Μα κανένας δεν του συμπαραστάθηκε. Όλοι τού γύρισαν την πλάτη. Δεν άνηκε πια στον κύκλο τους και δεν είχαν κάτι να κερδίσουν από αυτόν. Γι αυτούς δεν ήταν παρά ένας ξεπεσμένος κουρελής. Έτσι βρέθηκε στους δρόμους να κοιμάται σε παγκάκια, να καπνίζει τα αποτσίγαρα των περαστικών και να τρώει όποτε και αν του έδιναν χρήματα οι περαστικοί. Κάποιες φορές παρατηρούσε το βρώμικο πρόσωπό του στις γυαλιστερές βιτρίνες των καταστημάτων. Αυτές που κάποτε κοιτούσε με την Εύα αγοράζοντάς της ό,τι ήθελε δίχως να τον ενδιαφέρει το κόστος. Τώρα έβλεπε την θλίψη, αλλά και την ταλαιπωρία τού προσώπου του να καθρεπτίζονται επάνω τους και αναρωτιόταν πώς κατάντησε έτσι. Ένας ζητιάνος έρμαιο στο έλεος ψυχρών ανθρώπων όπως ήταν και αυτός κάποτε. Ύστερα έσκυβε το κεφάλι και άπλωνε το χέρι με την ελπίδα ότι κάποιος θα του έδινε κάτι για να μπορέσει να φάει. Έβλεπε το πλήθος να τον προσπερνά αδιαφορώντας για την παρουσία του. Να βαδίζουν γρήγορα μπροστά του, βιαστικοί να πάνε στις δουλειές τους. Έτσι προσπερνούσε και αυτός ό,τι δεν τον ενδιέφερε. Πόσους ζητιάνους είχε προσπεράσει στην ζωή του δίχως να τους δώσει καμία ελεημοσύνη! Και να τώρα που βρισκόταν και αυτός στην ίδια 43

44 θέση. Αντιμέτωπος με την αδιαφορία και καμιά φορά και τον χλευασμό. Σκέφτηκε πολλές φορές να αυτοκτονήσει, αλλά αναρωτιόταν αν έτσι ήταν η κόλαση στην γη τότε πως θα ήταν εκεί που θα πήγαινε; Γιατί είχε αδικήσει πάρα πολλούς στην ζωή του, είχε πατήσει επί πτωμάτων για να φτιάξει την καριέρα του. Αν αυτή ήταν η τιμωρία που του φύλαγε ο Θεός για τις αμαρτίες του, σίγουρα δε θα ήθελε να προσθέσει άλλη μια. Όπως καθόταν στον βρεγμένο δρόμο θυμήθηκε τους γονείς του. Τον είχαν μεγαλώσει με πολύ αγάπη και αμέτρητες προσωπικές θυσίες. Η μητέρα του, βαθειά θρησκευόμενη, πάντα του έκανε κατηχήσεις για τον Θεό και τις ανθρώπινες επιλογές. Του δίδασκε την θεία δίκη όπως εκείνη την αντιλαμβανόταν, φοβερίζοντάς τον ότι ο Θεός όλα τα βλέπει και όλα τα τιμωρεί. Και αν καμιά φορά τον άκουγε να βλαστημά, τον χαστούκιζε με δύναμη και τον έβαζε να ζητήσει συγχώρεση. Ακόμα και όταν ο ίδιος μεγάλωσε και έγινε κανονικός άντρας, η συμπεριφορά της δεν άλλαξε καθόλου. Ο πατέρας του ήταν ναυτικός, άργησε πολύ να τον γνωρίσει. Όταν σταμάτησε να ταξιδεύει και βγήκε πια στην σύνταξη ο Μάρκος ήταν πλέον είκοσι δύο ετών. Τότε τον γνώρισε ουσιαστικά για πρώτη φορά. Τον είχε ως ανάμνηση κάποιες φορές που ερχόταν σπίτι, αλλά καθόταν μόνο δύο με τρεις μέρες. Μετά έφευγε ξανά και έλειπε για τουλάχιστον δύο χρόνια. Όλα του τα παιδικά χρόνια έτσι τα πέρασε, μόνος με την αυστηρή μητέρα του. Όταν πια οι γονείς του γέρασαν και έγιναν ανήμποροι να αυτοεξυπηρετηθούν, τους έκλεισε σε γηροκομείο και δεν θέλησε να τους ξαναδεί ποτέ πια. Παρ όλο που η πρώτη του σύζυγος δεν συμφωνούσε με αυτή την ιδέα. Ας είχαν τσακωθεί άπειρες φορές για αυτό το ζήτημα. Εκείνος σκληρός και μένοντας στις αποφάσεις του, δεν υποχωρούσε. Δεν του έλειπαν, ειδικά όσον αφορούσε τον πατέρα του, ήταν για εκείνον σαν να μην είχε γυρίσει ποτέ από τα καράβια. 44

45 Έτσι πέρασαν τα χρόνια έχοντας ουσιαστικά τους γονείς του ξεγραμμένους από το μυαλό του. Αν καμιά φορά τον έπιαναν οι τύψεις, ήξερε να τις διώχνει λέγοντας τους ότι η αυστηρή μητέρα και η απουσία του πατέρα τον έκαναν τόσο σκληρό. Ήταν δική τους επιλογή, όχι δική του. Τώρα τα σκεφτόταν όλα ξανά από την αρχή και μαζί με αυτά, τα λόγια της μητέρας του: Ο Θεός όλα τα βλέπει και όλα τα τιμωρεί... Ίσως τελικά να είχε δίκιο, αλλά ο χρόνος δε γυρνά πίσω..., σκεφτόταν συνέχεια και ύστερα κοιμόταν μέσα στο κρύο και την βροχή σε κάποια γωνιά της πόλης. 45

46 46

47 47

48 48

49 Έτσι και αυτό το βράδυ έψαχνε ένα μέρος να περάσει την νύχτα. Το κρύο ήταν αφόρητο και δεν είχε σταματήσει να βρέχει από νωρίς το πρωί. Ήταν περασμένα μεσάνυχτα και οι δρόμοι είχαν αδειάσει. Το μόνο που ακουγόταν ήταν τα βήματά του καθώς έπεφταν σε βαθιές λακκούβες με νερό. Τα καλά και καθαρά ρούχα που φορούσε την πρώτη μέρα που βγήκε στον δρόμο τού τα είχε πάρει μια ομάδα ζητιάνων. Αφού τον οδήγησαν σε ένα στενό και σκοτεινό σοκάκι, τον ξυλοκόπησαν παίρνοντας ό,τι του είχε απομείνει. Φεύγοντας του πέταξαν τα δικά τους, ήταν σκισμένα και βρωμούσαν αφόρητα. Μα δεν είχε άλλη επιλογή. Τα φόρεσε πονώντας αφόρητα σε όλο το κορμί από της πληγές που του είχαν προξενήσει οι ζητιάνοι και βγήκε ξανά στον δρόμο. Αυτή ήταν η πρώτη του εμπειρία στην ζούγκλα τής πόλης. Μιας πόλης τόσο διαφορετικής από αυτή που είχε συνηθίσει. Όπως περπατούσε είδε με την άκρη του ματιού του ένα υπόστεγο που από κάτω υπήρχε ένα μεγάλο βαρέλι με φωτιά και γύρω του μερικοί άστεγοι που προσπαθούσαν να ζεσταθούν. Πλησιάζοντάς τους, άπλωσε τα χέρια του να στεγνώσουν αλλά και να ζεσταθούν από την παγωνιά. Βλέποντάς τον να πλησιάζει οι άστεγοι του άνοιξαν λίγο χώρο να μπει ανάμεσα τους χαμογελώντας του με κατανόηση. -Καινούργιος στα μέρη μας; ρώτησε ένας από αυτούς. -Ναι... απάντησε ελαφρώς διστακτικά ο Μάρκος. Φοβόταν να μιλήσει. Δεν ήξερε τι να πει. Ήταν ένας κόσμος εντελώς άγνωστος για αυτόν. Μπορεί να έλεγε κάτι που να τους εξαγρίωνε ή κάτι που θα τον κορόιδευαν. Μπορεί να ήταν στην ίδια θέση με αυτόν, αλλά είχαν φτιάξει την δικιά τους απομονωμένη κοινότητα. Απόμακροι από τον υπόλοιπο κόσμο είχαν φτιάξει τους δικούς τους κανόνες που εκείνος δεν μπορούσε να γνωρίζει. -Πολύ παγωνιά απόψε, μουρμούρισε ένας άλλος άντρας που στεκόταν απέναντι του. Ο Μάρκος τον κοίταξε σφίγγοντας τα ξεραμένα χείλη του, κουνώντας ελαφρά το κεφάλι δείχνοντας ότι συμφωνούσε. 49

50 -Λοιπόν ξένε θα μας πεις την ιστορία σου; τον ρώτησε ξανά ο πρώτος άντρας που του είχε μιλήσει. -Την ιστορία μου... επανέλαβε σκεφτικά ο Μάρκος κοιτώντας τις φλόγες που τρεμόπαιζαν μέσα στο βαρέλι. Όλοι τον κοιτούσαν περιμένοντας να ακούσουν κάτι από αυτόν καθώς έτριβαν τα χέρια τους πάνω από την φωτιά. Μα ο Μάρκος δε μιλούσε, απλά κοιτούσε της φλόγες λαχταρώντας να μπει μέσα τους και να γίνει στάχτη. -Άντε λοιπόν τι περιμένεις; τον ρώτησε με δυνατή φωνή ο άντρας που στεκόταν δίπλα του. Ξαφνικά είδε τον Μάρκο να τον κοιτά με δάκρυα στα μάτια, να τον κοιτά τρέμοντας ολόκληρος και ύστερα να το βάζει στα πόδια τρέχοντας μακριά. -Ε ΠΟΥ ΠΑΣ; του φώναξαν, μα δεν πήραν καμία απάντηση. Κάνοντας νόημα ο ένας στον άλλον ότι είχαν να κάνουν με τρελό, συνέχισαν να τρίβουν τα χέρια τους στην φωτιά. Ο Μάρκος έτρεχε σαν τρελός προσπαθώντας να το σκάσει από τις σκοτεινές σκέψεις του, αλλά όπου και αν πήγαινε αυτές τον ακολουθούσαν. Είχε φτάσει στα όρια του. Σταματώντας σε ένα πάρκο έκατσε σε ένα παγκάκι με την βροχή από πάνω του να τον μαστιγώνει δίχως έλεος. Δεν άντεχε άλλο αυτή την ζωή. Έχασε την περιουσία του, έχασε την οικογένεια του, έχασε και το δικαίωμα να ζει σαν άνθρωπος με αξιοπρέπεια. Ποιος ο λόγος να ζει; Ποιος ο λόγος να αγωνίζεται; Αφού κανείς δεν του δίνει την ευκαιρία να φτιάξει την ζωή του ξανά από την αρχή. Ας μην αποκτούσε ποτέ ότι είχε πριν, δεν τον ενδιέφεραν πια τα πλούτη και τα μεγαλεία. Τώρα είχε μάθει πάρα πολύ καλά την αξία της ζωής. Να έχεις όλα αυτά που κάποτε θεωρούσες δεδομένα και αυτονόητα. Αν μάλιστα του έδινε ο Θεός την ευκαιρία να αποκτήσει λίγα παραπάνω από αυτά που χρειαζόταν για να ζήσει, θα τα μοιραζόταν. Αρκεί να του έδινε κάποιος την ευκαιρία να αποδείξει πόσο πολύ είχε μετανοήσει για τα λάθη του παρελθόντος. 50

51 Αλλά όλα αυτά ήταν σκέψεις. Η πραγματικότητα ήταν τόσο διαφορετική και σκληρή που δεν την βάσταγε η καρδιά του άλλο. Τώρα πλέον είχε μόνο μια επιλογή. Να δώσει ένα τέρμα σε αυτόν τον εξευτελισμό που ζούσε. Θα έβγαινε στον κεντρικό δρόμο και όποιο αμάξι περνούσε εκείνη την ώρα θα έπεφτε επάνω του. Την ώρα που ετοιμαζόταν να σηκωθεί, είδε ξαφνικά μέσα από την πυκνή βροχή να ξεπροβάλει μια πεταλούδα. Τα όμορφα κατακόκκινα φτερά της ερχόντουσαν σε πλήρη αντίθεση με το γκρίζο του ουρανού. Ο τρόπος που τα κουνούσε γεμάτα χάρη στον παγωμένο αέρα τον έκαναν να την κοιτάζει μαγεμένος από την ομορφιά της. Ήταν λες και είχε βγει από κάποιο παραμύθι, μόνο για εκείνον. Εκστασιασμένος άπλωσε την βρεγμένη του παλάμη που έσταζε από τα νερά, σαν να την καλούσε κοντά του. Εκείνη όπως στεκόταν στον αέρα με το φως του φεγγαριού να λαμπυρίζει επάνω της, τρεμόπαιξε τα φτερά της και με ένα πέταγμα έκατσε στη μέση της παλάμης του. Νιώθοντας το απαλό άγγιγμα της, αμέσως το σώμα του ηλεκτρίστηκε. Ένας δυνατός παλμός ένιωσε να τον διαπερνά από άκρη σε άκρη. Ξαφνικά η καρδιά του γέμισε με κουράγιο, ελπίδες και μια έντονη επιθυμία για ζωή. -Είσαι ο φύλακας άγγελος μου; την ρώτησε θυμούμενος αυτά που του έλεγε κάποτε η μητέρα του. Η πεταλούδα σαν να τον κατάλαβε, κούνησε ελαφρά τα φτερά της. Με αργές κινήσεις άπλωσε το δάχτυλο του άλλου του χεριού προσπαθώντας να την αγγίξει απαλά. Μόλις το έκανε όμως αυτό, ένιωσε το σώμα του να μουδιάζει και όλα να σκοτεινιάζουν. Ξαφνικά βρέθηκε στο γηροκομείο των γονιών του. Τους είδε να κάθονται ξεχωριστά ο κάθε ένας στο δωμάτιό του. Πρώτα είδε τον πατέρα του και ύστερα την μητέρα του. Στεκόντουσαν αμίλητοι πίσω από ένα βρώμικο παράθυρο κοιτάζοντας γεμάτοι θλίψη το απέραντο κενό. Ήταν ολοφάνερο στα πρόσωπά τους ότι είχαν μαραζώσει από το βαρύ συναίσθημα της εγκατάλειψης που ένιωθαν. 51

52 Ο Μάρκος τους κοιτούσε γεμάτος τύψεις. Ήθελε να τους πλησιάσει, αλλά δεν τον έβλεπαν. Τους μιλούσε, μα δεν τον άκουγαν. Ήταν σαν φάντασμα σε έναν κόσμο που ο ίδιος είχε φτιάξει με τα ίδια του τα χέρια. Μετά χάθηκαν όλα από μπροστά του και εμφανίστηκε σε ένα μικρό εστιατόριο. Κοίταξε λίγο γύρω του, αλλά δεν το αναγνώριζε. Ήταν φυσικό. Εκείνος δεν έτρωγε ποτέ σε τέτοια μέρη. Ξαφνικά είδε μπροστά του να περνά κυριολεκτικά από μέσα του η Λιάνα. Δούλευε εκεί ως σερβιτόρα. Είχε τα μαλλιά της πιασμένα πίσω και στο πρόσωπό της ήταν ζωγραφισμένη η κούραση. Πρέπει να δούλευε πολλές ώρες γιατί φαινόταν να μην την κρατάνε τα πόδια της. Κάποιες στιγμές, όταν δεν την έβλεπε κανείς, στηριζόταν σε μια γωνία και έπαιρνε βαθιές ανάσες. Μετά φορούσε ξανά το ψεύτικο χαμόγελό της και συνέχιζε να εξυπηρετεί. Δεν θύμιζε σε τίποτα την παλιά της λάμψη. Είχε όμως ακόμα το ίδιο υπερήφανο και αγέρωχο ύφος. Την κοίταξε θέλοντας να της πει πόσο πολύ είχε μετανιώσει που την άφησε να φύγει από την ζωή του. Ότι ήταν έτοιμος να κάνει όσα παιδιά ήθελε εκείνη μαζί του, μα ήξερε ότι δε θα τον άκουγε. Όταν μπορούσε να τον ακούσει, ήταν πολύ αλαζονικός για να τα πει. Άπλωσε το χέρι του να την αγγίξει μα πάλι χάθηκαν όλα από μπροστά του, βυθίζοντας τον στο απόλυτο σκοτάδι. Ξαφνικά βρέθηκε σε ένα τεράστιο και άγνωστο γι αυτόν σπίτι. Το περιεργάστηκε λίγο, αλλά ούτε αυτό του θύμιζε τίποτα. Αν και φαινόταν ο κάτοχός του πολύ πλούσιος, βάση τής διακόσμησής του, ωστόσο δεν άνηκε σε κάποιον από τους παλιούς του φίλους. Προχώρησε στο βάθος του σαλονιού, όπου ένα τεράστιο αναμμένο τζάκι δέσποζε στην μέση τού τοίχου απέναντί του. Ακριβώς από πάνω του υπήρχε ένας πίνακας που απεικόνιζε μια μισόγυμνη γυναίκα. Αυτή την ήξερε! Ήταν η Εύα. Ακούγοντας γέλια πίσω του, γύρισε να δει ποιος ήταν. Πρώτα εμφανίστηκε ένας άντρας αρκετά μεγάλος σε ηλικία, ο οποίος φορούσε ένα ακριβό μαύρο σμόκιν. Πίσω του ακριβώς 52

53 ακολουθούσε η Εύα που γελούσε μεθυσμένη. Παίρνοντάς τον αγκαλιά σχεδόν παραπατώντας, τον φίλησε στο στόμα λέγοντας του πόσο υπέροχα είχε περάσει. Αυτό ήταν λοιπόν το όνειρο της; Να ξεπουληθεί σε έναν γέρο για τα χρήματα του; Μια πουτάνα πολυτελείας σε έναν κόσμο το ίδιο βρώμικο με αυτήν! Ένα πικρό χαμόγελο θλίψης ζωγραφίστηκε στο πρόσωπό του αναλογιζόμενος πόσα έχασε για χάρη της. Αλλά δεν έφταιγε αυτή. Οι επιλογές του έφταιγαν. Ήταν αρκετά ώριμος πλέον για να το παραδεχτεί. Και αυτή ήταν μια από τις τόσες λάθος επιλογές που είχε κάνει. Παίρνοντας μια βαθειά ανάσα απελπισίας είδε για τελευταία φορά τα πάντα να χάνονται από μπροστά του και να εμφανίζεται στο παλιό του γραφείο. Στην δερμάτινη καρέκλα που έκλεινε τις συμφωνίες κάποτε, τώρα είδε να κάθεται ο παλιός του συνεργάτης. Απέναντί του υπήρχαν πολλά γνώριμα πρόσωπα που τα είχε σε μεγάλη εκτίμηση όταν συνεργαζόταν μαζί τους. Καθόντουσαν χαλαροί στις αναπαυτικές τους καρέκλες κρατώντας πούρο στο ένα χέρι και ένα ποτήρι με ουίσκι στο άλλο. -Α δε σας είπα! Ποιον είδα τις προάλλες; άκουσε να λέει ο ένας από αυτούς. -Ποιον; ρώτησαν οι υπόλοιποι. -Τον Μάρκο! Καθώς ερχόμουν με το αμάξι στο γραφείο, τον είδα να ζητιανεύει σε μια γωνία! τους αποκρίθηκε με χαιρεκακία, δείχνοντας ότι απολάμβανε αυτά που τους έλεγε. -Τι κατάντια... μουρμούρισαν αναμεταξύ τους. -Εδώ που τα λέμε του άξιζε! συνέχισε να του λέει ο άντρας. -Ας έπαιρνε καλύτερες αποφάσεις! Ο κόσμος ο δικός μας δεν μας χωράει όλους... Κοιτάζοντάς τον οι υπόλοιποι έδειξαν με το ύφος τους ότι συμφωνούσαν μαζί του. Ο παλιός συνεργάτης που καθόταν στο γραφείο, σηκώνοντας το ποτήρι του, τους κοίταξε όλους λέγοντας: 53

54 -Η ζωή είναι καλύτερη όταν τα εμπόδια πέφτουν από μόνα τους! Στην υγειά μας λοιπόν! Γελώντας όλοι μαζί, σήκωσαν τα ποτήρια τους ψηλά στον αέρα πίνοντας και γελώντας εις βάρος ενός ανθρώπου που μέχρι εκείνη την στιγμή δεν ήξερε τι φίδια είχε βάλει στην ζωή του. Ως φίδια τους έβλεπε και τώρα, με τις διχαλωτές τους γλώσσες να ανεμίζουν στον αέρα. Έρποντας μέσα στα ακριβά κουστούμια τους. Τότε κατάλαβε ότι έδιωξε από την ζωή του τους μόνους ανθρώπους που τον αγαπούσαν, κρατώντας δίπλα του ανθρώπους γεμάτους δηλητήριο και μίσος. Μα τώρα ήταν πια αργά. Έπρεπε να πληρώσει το τίμημα των επιλογών του! 54

55 55

56 56

57 Επιστρέφοντας πάλι στην πραγματικότητα, ο Μάρκος είδε τον εαυτό του να στέκετε μέσα στην βροχή έχοντας στην παλάμη του ακόμα την πεταλούδα. -Θα ήθελα να τα άλλαζα όλα! Οι άνθρωποι δεν μου έδωσαν την ευκαιρία αυτή... Εσύ... Θα το κάνεις; ρώτησε στον αέρα κοιτώντας την. Ξαφνικά μέσα στο γκρίζο της πυκνής βροχής, είδε ακριβώς μπροστά του να ξεπροβάλει μια σκιά. Ήταν η σκιά ενός άντρα. Δεν μπορούσε να διακρίνει καθόλου τα χαρακτηριστικά του. Το μόνο που έβλεπε ήταν μια μαύρη συμπαγή σκιά, όπου τα μάτια της έβγαζαν ένα λευκό εκτυφλωτικό φως. Η πεταλούδα που κρατούσε στο χέρι του ο Μάρκος πέταξε αμέσως προς το μέρος που στεκόταν ο άγνωστος άντρας. Όσο τον πλησίαζε εκείνη μεγάλωνε. Όταν είχε φτάσει πια κοντά του, είχε γίνει τόσο μεγάλη που το σώμα της κάλυπτε την μορφή του άντρα. Ο Μάρκος τους κοιτούσε σαστισμένος. Δεν ένιωθε καθόλου φόβο μέσα του, ένα ένστικτο τον καθησύχαζε λέγοντάς του ότι δεν κινδύνευε. -Είσαι ο φύλακας άγγελος μου; ρώτησε με σιγανή φωνή, νιώθοντας μια έντονη ανατριχίλα σε όλο του κορμί από το δέος που ένιωθε, καθώς η πεταλούδα είχε γίνει πια ένα με την σκιά που έβλεπε απέναντι του, κάνοντάς την να ακτινοβολεί μια γλυκιά και ζεστή κόκκινη λάμψη. -Δεν έχω όνομα, του απάντησε με γλυκιά, αλλά και βαριά φωνή. -Βρίσκομαι πάντα στην ανυπαρξία της ψυχής σας. Είμαι η μουσική που ακούτε για να ηρεμήσει η ψυχή σας, είμαι το οξυγόνο όταν πνίγεστε... συνέχισε να του λέει. Ο Μάρκος ακούγοντάς τον έπεσε στα γόνατα κατεβάζοντας από ντροπή το κεφάλι. Καθώς έπεφτε η βροχή επάνω του τον έκανε να νιώθει μια υπέροχη αγαλλίαση. Οι παγωμένες σταγόνες της, ήταν πλέον ζεστές και απαλές. Ήταν σαν να βαφτιζόταν ξανά από την αρχή. Η καρδιά του άρχισε να 57

58 χτυπά δυνατά, από μια ακαθόριστη συγκίνηση. Ήθελε να κλάψει, να κλάψει πάρα πολύ! Και το έκανε. -Όλη σου η ζωή στιγματίστηκε από λάθος επιλογές. άκουσε την φωνή του άντρα να του λέει. -Άλλες μικρότερες, άλλες σοβαρά καθοριστικές για την ζωή σου, συνέχισε. -Συγνώμη... Μετανοώ για όλες, απάντησε μέσα από λυγμούς ο Μάρκος. -Σε παρακαλώ δείξε μου έλεος... Δώσε μου μια ευκαιρία να επανορθώσω, συνέχισε ικετεύοντας τον άγνωστο άντρα, που δεν τολμούσε καν να κοιτάξει. -Θα σου δοθεί η ευκαιρία κάνοντας άλλη μια επιλογή... είπε η σκιά καθώς την ένοιωθε να τον πλησιάζει δίχως να κάνει θόρυβο, σαν να αιωρούταν στον αέρα. -Φρόντισε να είναι η σωστή αυτή την φορά, κατέληξε νιώθοντας την φωνή ακριβώς πάνω από το κεφάλι του. -ΚΟΙΤΑΞΕ ΜΕ! του φώναξε με αυστηρότητα, ακούγοντας την ηχώ της βαθειά μέσα στο κεφάλι του. Σηκώνοντας διστακτικά το κεφάλι, ο Μάρκος κοίταξε ψηλά στον αέρα καθώς το κόκκινο φως αντανακλούσε πάνω στο πρόσωπό του. Αν και ήταν σχεδόν κολλητά μπροστά του ακόμα δεν μπορούσε να διακρίνει τα χαρακτηριστικά του άντρα. Το μόνο που έβλεπε ήταν μια μαύρη μορφή που εξέπεμπε όλο αυτό το ζεστό κόκκινο φως, που σίγουρα προερχόταν από την ένωσή του με την πεταλούδα. Μέσα στο λευκό φως των ματιών του όμως, είδε όλη του την ζωή να περνά από μπροστά του σαν ταινία. Ό,τι λάθη είχε κάνει, ό,τι καταστροφικές αποφάσεις είχε πάρει. Ύστερα το μόνο που έδειχναν ήταν τον εαυτό του πεσμένο κάτω στην βροχή να τον κοιτά μέσα από τα μάτια της σκιάς. -Μπορείς να επανορθώσεις μόνο ένα λάθος της ζωής σου... του είπε με ήρεμη φωνή αυτή την φορά ο άντρας. -Διάλεξε πιο θα είναι αυτό... κατέληξε κοιτάζοντάς τον ακόμα με τα μάτια του εαυτού του. Ο Μάρκος ακούγοντας αυτό, στην αρχή ένιωσε η καρδιά του να πλημυρίζει από χαρά και ευγνωμοσύνη για την ευκαιρία 58

59 που του δόθηκε. Ύστερα, όμως, βάρυνε από την πίεση της απόφασης που έπρεπε να πάρει. Όλα του τα λάθη ήταν σημαντικά για αυτόν. Ένιωθε ότι έπρεπε να τα επανορθώσει όλα. Μα είχε επιλογή μόνο για ένα. Προσπαθώντας να βάλει σε μια τάξη τις σκέψεις του, άφησε πίσω ό,τι αφορούσε το μακρινό παρελθόν. Επικεντρώθηκε μόνο στα τελευταία γεγονότα που καθόρισαν την ζωή του. Έτσι έμεινε με τρεις μόνο επιλογές. Έπρεπε να διαλέξει ανάμεσα τους. Η πρώτη επιλογή ήταν το κλείσιμο των γονιών του στο γηροκομείο, ενέργεια που άφησε τους ανθρώπους που τον έφεραν στην ζωή να μαραζώσουν. Όσο αυστηρή και αν ήταν η μητέρα του, δεν της άξιζε τέτοια συμπεριφορά. Όσο για τον πατέρα του, αυτός θαλασσοπνιγόταν για να μεγαλώσει και να σπουδάσει το παιδί του. Δεν ήξερε να κάνει κάτι άλλο και εκείνος του φέρθηκε τόσο σκληρά αδιαφορώντας για το πώς μπορεί να ένιωθε εκείνος. Η δεύτερη επιλογή ήταν η πρώτη του γυναίκα. Του στάθηκε μια ολόκληρη ζωή και εκείνος την πέταξε στον δρόμο σαν σκουπίδι, αδιαφορώντας για το πως θα ζούσε. Βασίστηκε στην περηφάνιά της και δεν προσπάθησε καν να δει πως περνάει. Εξ άλλου είχε τόσα χρήματα που αν ήθελε θα μπορούσε να την βοηθήσει χωρίς να μάθει ποτέ η ίδια τίποτα. Αλλά όχι! Αδιαφόρησε για την γυναίκα που αφιέρωσε τα καλύτερα χρόνια τής ζωής της ανεχόμενη δεκάδες του καπρίτσια και προσβολές. Η τρίτη επιλογή ήταν η περιουσία του. Πολύ θα το ήθελε να γύρναγε πίσω και να τιμωρούσε όλα αυτά τα φίδια που γελούσαν με την κατάντια του. Που τους εμπιστευόταν τυφλά. Γι αυτόν δεν ήταν απλοί συνεργάτες. Τους είχε σαν αδέλφια. Αυτά που δεν γνώρισε ποτέ, γιατί η μητέρα του δεν ήθελε να κάνει άλλα παιδιά. Εγκλωβισμένος στις σκέψεις του προσπαθούσε να πάρει την καλύτερη απόφαση. Ήξερε ότι αυτή θα ήταν η σημαντικότερη της ζωής του. Ζύγιζε πρόσωπα και καταστάσεις προσπαθώντας να καταλάβει τι είχε μεγαλύτερη αξία για αυτόν. 59

ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΙ ΤΟ Σ ΑΓΑΠΑΩ

ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΙ ΤΟ Σ ΑΓΑΠΑΩ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΙ ΤΟ Σ ΑΓΑΠΑΩ (Αόρατος) ΑΦΗΓΗΤΗΣ: Κάποτε στη γη γεννήθηκε το Όνειρο. Το όνομά του δεν ήταν έτσι, όμως επειδή συνεχώς ονειρευόταν, όλοι το φώναζαν Όνειρο. Δεν ήταν κάτι το σπουδαίο, ήταν σαν

Διαβάστε περισσότερα

«Ο Αϊούλαχλης και ο αετός»

«Ο Αϊούλαχλης και ο αετός» ΠΑΡΑΜΥΘΙ #25 «Ο Αϊούλαχλης και ο αετός» (Φλώρινα - Μακεδονία Καύκασος) Διαγωνισμός παραδοσιακού παραμυθιού ebooks4greeks.gr ΠΑΡΑΜΥΘΙ #25 Ψηφίστε το παραμύθι που σας άρεσε περισσότερο εδώ μέχρι 30/09/2011

Διαβάστε περισσότερα

Μια νύχτα. Μπαίνω στ αμάξι με το κορίτσι μου και γέρνει γλυκά στο πλάϊ μου και το φεγγάρι λες και περπατάει ίσως θέλει κάπου να μας πάει

Μια νύχτα. Μπαίνω στ αμάξι με το κορίτσι μου και γέρνει γλυκά στο πλάϊ μου και το φεγγάρι λες και περπατάει ίσως θέλει κάπου να μας πάει Μια νύχτα Μπαίνω στ αμάξι με το κορίτσι μου και γέρνει γλυκά στο πλάϊ μου και το φεγγάρι λες και περπατάει ίσως θέλει κάπου να μας πάει Μια νύχτα σαν κι αυτή μια νύχτα σαν κι αυτή θέλω να σου πω πόσο σ

Διαβάστε περισσότερα

Μαμά, γιατί ο Φώτης δε θέλει να του πιάσω το χέρι; Θα σου εξηγήσω, Φωτεινή. Πότε; Αργότερα, όταν μείνουμε μόνες μας. Να πάμε με τον Φώτη στο δωμάτιό

Μαμά, γιατί ο Φώτης δε θέλει να του πιάσω το χέρι; Θα σου εξηγήσω, Φωτεινή. Πότε; Αργότερα, όταν μείνουμε μόνες μας. Να πάμε με τον Φώτη στο δωμάτιό - Μαμά, γιατί ο Φώτης δε θέλει να του πιάσω το χέρι; Θα σου εξηγήσω, Φωτεινή. Πότε; Αργότερα, όταν μείνουμε μόνες μας. Να πάμε με τον Φώτη στο δωμάτιό μου να παίξουμε; Αν θέλει, ναι. Προσπάθησε να μην

Διαβάστε περισσότερα

Από όλα τα παραμύθια που μου έλεγε ο πατέρας μου τα βράδια πριν κοιμηθώ, ένα μου άρεσε πιο πολύ. Ο Σεβάχ ο θαλασσινός. Επτά ταξίδια είχε κάνει ο

Από όλα τα παραμύθια που μου έλεγε ο πατέρας μου τα βράδια πριν κοιμηθώ, ένα μου άρεσε πιο πολύ. Ο Σεβάχ ο θαλασσινός. Επτά ταξίδια είχε κάνει ο 4 Από όλα τα παραμύθια που μου έλεγε ο πατέρας μου τα βράδια πριν κοιμηθώ, ένα μου άρεσε πιο πολύ. Ο Σεβάχ ο θαλασσινός. Επτά ταξίδια είχε κάνει ο Σεβάχ. Για να δει τον κόσμο και να ζήσει περιπέτειες.

Διαβάστε περισσότερα

ΟΝΕΙΡΟ ΜΙΑΣ ΚΑΠΟΙΑΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ. ακριβώς το που.την μητέρα μου και τα αδέρφια μου, ήμουν πολύ μικρός για να τους

ΟΝΕΙΡΟ ΜΙΑΣ ΚΑΠΟΙΑΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ. ακριβώς το που.την μητέρα μου και τα αδέρφια μου, ήμουν πολύ μικρός για να τους ΟΝΕΙΡΟ ΜΙΑΣ ΚΑΠΟΙΑΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ. Γεννήθηκα πολύ μακριά. Δεν γνωρίζω ακριβώς το που.την μητέρα μου και τα αδέρφια μου, ήμουν πολύ μικρός για να τους θυμάμαι. Το μόνο που μου έρχεται στο μυαλό σαν ανάμνηση

Διαβάστε περισσότερα

ΕΡΩΤΙΚΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΜΑΘΗΤΏΝ ΚΑΙ ΜΑΘΗΤΡΙΩΝ

ΕΡΩΤΙΚΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΜΑΘΗΤΏΝ ΚΑΙ ΜΑΘΗΤΡΙΩΝ ΕΡΩΤΙΚΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΜΑΘΗΤΏΝ ΚΑΙ ΜΑΘΗΤΡΙΩΝ Στο πλαίσιο του μαθήματος της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας της Γ Γυμνασίου οι μαθητές ήρθαν σε επαφή με ένα δείγμα ερωτικής ποίησης. Συγκεκριμένα διδάχτηκαν το ποίημα

Διαβάστε περισσότερα

Ο εγωιστής γίγαντας. Μεταγραφή : Γλυμίτσα Ευθυμία. Διδασκαλείο Δημοτικής Εκπαίδευσης. «Αλέξανδρος Δελμούζος»

Ο εγωιστής γίγαντας. Μεταγραφή : Γλυμίτσα Ευθυμία. Διδασκαλείο Δημοτικής Εκπαίδευσης. «Αλέξανδρος Δελμούζος» Ο εγωιστής γίγαντας Μεταγραφή : Γλυμίτσα Ευθυμία Διδασκαλείο Δημοτικής Εκπαίδευσης «Αλέξανδρος Δελμούζος» 2010-2011 Κάθε απόγευμα μετά από το σχολείο τα παιδιά πήγαιναν για να παίξουν στον κήπο του γίγαντα.

Διαβάστε περισσότερα

ΤΑ ΜΠΑΛΟΝΙΑ ΤΗΣ ΦΙΛΙΑΣ

ΤΑ ΜΠΑΛΟΝΙΑ ΤΗΣ ΦΙΛΙΑΣ ΤΑ ΜΠΑΛΟΝΙΑ ΤΗΣ ΦΙΛΙΑΣ Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε ένα κόκκινο μπαλόνι σε έναν παιδότοπο. Ήταν μόνο του και παρόλο που τα παιδάκια έπαιζαν μαζί του, δεν είχε κανέναν φίλο που να είναι σαν κι αυτό. Όλη

Διαβάστε περισσότερα

Τα λουλούδια που δεν είχαν όνομα ''ΜΥΘΟΣ''

Τα λουλούδια που δεν είχαν όνομα ''ΜΥΘΟΣ'' 1 2 Τα λουλούδια που δεν είχαν όνομα ''ΜΥΘΟΣ'' 3 Τα λουλούδια χωρίς όνομα, τα έχει ο καθένας από μας, αλλά δεν το ξέρουμε. Δεν μας μαθαίνουν τίποτα και ψάχνουμε μόνοι μας άσκοπα να βρούμε κάτι, για να

Διαβάστε περισσότερα

Στην ζωή πρέπει να ξέρεις θα σε κάνουν να υποφέρεις. Μην λυγίσεις να σταθείς ψηλά! Εκεί που δεν θα μπορούν να σε φτάσουν.

Στην ζωή πρέπει να ξέρεις θα σε κάνουν να υποφέρεις. Μην λυγίσεις να σταθείς ψηλά! Εκεί που δεν θα μπορούν να σε φτάσουν. Αποστόλη Λαμπρινή (brines39@ymail.com) ΔΥΝΑΜΗ ΨΥΧΗΣ Στην ζωή πρέπει να ξέρεις θα σε κάνουν να υποφέρεις Μην λυγίσεις να σταθείς ψηλά! Εκεί που δεν θα μπορούν να σε φτάσουν. Θα σε χτυπάνε, θα σε πονάνε,

Διαβάστε περισσότερα

ΕΡΓΑΣΙΕΣ. Α ομάδα. Αφού επιλέξεις τρία από τα παραπάνω αποσπάσματα που σε άγγιξαν περισσότερο, να καταγράψεις τις δικές σου σκέψεις.

ΕΡΓΑΣΙΕΣ. Α ομάδα. Αφού επιλέξεις τρία από τα παραπάνω αποσπάσματα που σε άγγιξαν περισσότερο, να καταγράψεις τις δικές σου σκέψεις. Α ομάδα ΕΡΓΑΣΙΕΣ 1. Η συγγραφέας του βιβλίου μοιράζεται μαζί μας πτυχές της ζωής κάποιων παιδιών, άλλοτε ευχάριστες και άλλοτε δυσάρεστες. α) Ποια πιστεύεις ότι είναι τα μηνύματα που θέλει να περάσει μέσα

Διαβάστε περισσότερα

Η Μόνα, η μικρή χελώνα, μετακόμισε σε ένα καινούριο σπίτι κοντά στη λίμνη του μεγάλου δάσους.

Η Μόνα, η μικρή χελώνα, μετακόμισε σε ένα καινούριο σπίτι κοντά στη λίμνη του μεγάλου δάσους. Η Μόνα, η μικρή χελώνα, μετακόμισε σε ένα καινούριο σπίτι κοντά στη λίμνη του μεγάλου δάσους. Κάθεται στο παράθυρο του δωματίου της και σκέφτεται, στεναχωρημένη τους παλιούς της φίλους και συμμαθητές.

Διαβάστε περισσότερα

«Πώς να ξέρει κανείς πού στέκει; Με αγγίζεις στο παρελθόν, σε νιώθω στο παρόν» Μυρσίνη-Νεφέλη Κ. Παπαδάκου «Νερό. Εγώ»

«Πώς να ξέρει κανείς πού στέκει; Με αγγίζεις στο παρελθόν, σε νιώθω στο παρόν» Μυρσίνη-Νεφέλη Κ. Παπαδάκου «Νερό. Εγώ» «Πώς να ξέρει κανείς πού στέκει; Με αγγίζεις στο παρελθόν, σε νιώθω στο παρόν» Μυρσίνη-Νεφέλη Κ. Παπαδάκου «Νερό. Εγώ» ΚΕΦΆΛΑΙΟ 1 ΘΑ ΣΟΥ ΠΩ τι πιστεύω για την εξαφάνιση, αλλά δώσε μου λίγο χρόνο. Όχι,

Διαβάστε περισσότερα

Το παραμύθι της αγάπης

Το παραμύθι της αγάπης Το παραμύθι της αγάπης Μια φορά και ένα καιρό, μια βασίλισσα έφερε στον κόσμο ένα παιδί τόσο άσχημο που σχεδόν δεν έμοιαζε για άνθρωποs. Μια μάγισσα που βρέθηκε σιμά στη βασίλισσα την παρηγόρησε με τούτα

Διαβάστε περισσότερα

ΕΡΩΤΙΚΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΜΑΘΗΤΏΝ ΚΑΙ ΜΑΘΗΤΡΙΩΝ

ΕΡΩΤΙΚΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΜΑΘΗΤΏΝ ΚΑΙ ΜΑΘΗΤΡΙΩΝ ΕΡΩΤΙΚΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΜΑΘΗΤΏΝ ΚΑΙ ΜΑΘΗΤΡΙΩΝ Στο πλαίσιο του μαθήματος της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας της Γ Γυμνασίου οι μαθητές ήρθαν σε επαφή με ένα δείγμα ερωτικής ποίησης. Συγκεκριμένα διδάχτηκαν το ποίημα

Διαβάστε περισσότερα

ALBUM ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ 2010 ΦΥΣΑΕΙ

ALBUM ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ 2010 ΦΥΣΑΕΙ ALBUM ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ 2010 ΦΥΣΑΕΙ Μη µου µιλάς γι' αυτά που ξεχνάω Μη µε ρωτάς για καλά κρυµµένα µυστικά Και µε κοιτάς... και σε κοιτώ... Κι είναι η στιγµή που δεν µπορεί να βγεί απ' το µυαλό Φυσάει... Κι είναι

Διαβάστε περισσότερα

μετάφραση: Μαργαρίτα Ζαχαριάδου

μετάφραση: Μαργαρίτα Ζαχαριάδου μετάφραση: Μαργαρίτα Ζαχαριάδου Δύο Σε μια σπουδαία αρχαία πόλη που την έλεγαν Ουρούκ, ζούσε ένας νεαρός βασιλιάς, ο Γκιλγκαμές. Πατέρας του Γκιλγκαμές ήταν ο βασιλιάς Λουγκαλμπάντα και μητέρα του η

Διαβάστε περισσότερα

Εργασία Οδύσσειας: θέμα 2 ο «Γράφω το ημερολόγιο του κεντρικού ήρωα ή κάποιου άλλου προσώπου» Το ημερολόγιο της Πηνελόπης

Εργασία Οδύσσειας: θέμα 2 ο «Γράφω το ημερολόγιο του κεντρικού ήρωα ή κάποιου άλλου προσώπου» Το ημερολόγιο της Πηνελόπης Το ημερολόγιο της Πηνελόπης Εργασία Οδύσσειας: θέμα 2 ο «Γράφω το ημερολόγιο του κεντρικού ήρωα ή κάποιου άλλου προσώπου» Το ημερολόγιο της Πηνελόπης Το ημερολόγιο: «ημέρα της αποχώρησης Αγαπημένο μου

Διαβάστε περισσότερα

Τράντα Βασιλική Β εξάμηνο Ειδικής Αγωγής

Τράντα Βασιλική Β εξάμηνο Ειδικής Αγωγής Τράντα Βασιλική Β εξάμηνο Ειδικής Αγωγής Ο Μικρός Πρίγκιπας έφτασε στη γη. Εκεί είδε μπροστά του την αλεπού. - Καλημέρα, - Καλημέρα, απάντησε ο μικρός πρίγκιπας, ενώ έψαχνε να βρει από πού ακουγόταν η

Διαβάστε περισσότερα

Αγγελική Δαρλάση. Το παλιόπαιδο. Εικονογράφηση Ίρις Σαμαρτζή

Αγγελική Δαρλάση. Το παλιόπαιδο. Εικονογράφηση Ίρις Σαμαρτζή Αγγελική Δαρλάση Το παλιόπαιδο Εικονογράφηση Ίρις Σαμαρτζή σε όλους αυτούς που οραματίστηκαν έναν καλύτερο κόσμο και προσπαθούν για να γίνει, έστω και λίγο, καλύτερος 6 «Φτώχεια δεν είναι μόνο η έλλειψη

Διαβάστε περισσότερα

ΔΕΝ ΜιΛΗΣΑ ΠΟΤΕ, ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ, ΓιΑ ΕΚΕιΝΟ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑιΡι ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΣΤΗ ΜΗΤΕΡΑ ΣΟΥ. ΗΜΑΣΤΑΝ ΠΑΝΤΡΕΜΕΝΟι ΚΟΝΤΑ 16 ΧΡΟΝιΑ.

ΔΕΝ ΜιΛΗΣΑ ΠΟΤΕ, ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ, ΓιΑ ΕΚΕιΝΟ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑιΡι ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΣΤΗ ΜΗΤΕΡΑ ΣΟΥ. ΗΜΑΣΤΑΝ ΠΑΝΤΡΕΜΕΝΟι ΚΟΝΤΑ 16 ΧΡΟΝιΑ. ΣΤΡΑΓΓιΣΜΑ ΔΕΝ ΜιΛΗΣΑ ΠΟΤΕ, ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ, ΓιΑ ΕΚΕιΝΟ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑιΡι ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΣΤΗ ΜΗΤΕΡΑ ΣΟΥ. ΗΜΑΣΤΑΝ ΠΑΝΤΡΕΜΕΝΟι ΚΟΝΤΑ 16 ΧΡΟΝιΑ. ΕΝΑ ΒΡΑΔΥ, ΠΟΥ ΕΣΥ Κι Η ΑΔΕΛΦΗ ΣΟΥ ΛΕιΠΑΤΕ, ΤΗΣ ΤΑ 'ΠΑ ΟΛΑ. ΜΕ ΑΚΟΥΓΕ ΣΟΒΑΡΗ.

Διαβάστε περισσότερα

ΠΑΝΑΓΙΩΣΑ ΠΑΠΑΔΗΜΗΣΡΙΟΤ. Δέκα ποιήματα για τον πατέρα μου. Αλκιβιάδη

ΠΑΝΑΓΙΩΣΑ ΠΑΠΑΔΗΜΗΣΡΙΟΤ. Δέκα ποιήματα για τον πατέρα μου. Αλκιβιάδη ΠΑΝΑΓΙΩΣΑ ΠΑΠΑΔΗΜΗΣΡΙΟΤ Αλκιβιάδη Θεσσαλονίκη Υεβρουάριος 2015 Παναγιώτα Παπαδημητρίου Αλκιβιάδη Θεσσαλονίκη Υεβρουάριος 2015 [3] Παναγιώτα Παπαδημητρίου Αφιερωμένο στον πατέρα μου Αλκιβιάδη Copyright

Διαβάστε περισσότερα

το θύμα, ο θύτης και ο θεατής Σοφία Ζαχομήτρου Μαθήτρια της Ε2 Τάξης

το θύμα, ο θύτης και ο θεατής Σοφία Ζαχομήτρου Μαθήτρια της Ε2 Τάξης το θύμα, ο θύτης και ο θεατής Σοφία Ζαχομήτρου Μαθήτρια της Ε2 Τάξης του 8ου Δημοτικού Σχολείου Σερρών 2013-2014 Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας βάτραχος που τον έλεγαν "Φρογκ" και πήγαινε στην 5η Δημοτικού.

Διαβάστε περισσότερα

ΙΕ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΛΕΜΕΣΟΥ (Κ.Α.) ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ:

ΙΕ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΛΕΜΕΣΟΥ (Κ.Α.) ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ: ΙΕ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΛΕΜΕΣΟΥ (Κ.Α.) ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ: 2007-2008 Τάξη: Γ 3 Όνομα: Η μύτη μου είναι μεγάλη. Όχι μόνο μεγάλη, είναι και στραβή. Τα παιδιά στο νηπιαγωγείο με λένε Μυτόγκα. Μα η δασκάλα τα μαλώνει: Δεν

Διαβάστε περισσότερα

Εντυπώσεις μαθητών σεμιναρίου Σώμα - Συναίσθημα - Νούς

Εντυπώσεις μαθητών σεμιναρίου Σώμα - Συναίσθημα - Νούς Εντυπώσεις μαθητών σεμιναρίου Σώμα - Συναίσθημα - Νούς A...Τα αισθήματα και η ενεργεία που δημιουργήθηκαν μέσα μου ήταν μοναδικά. Μέσα στο γαλάζιο αυτό αυγό, ένιωσα άτρωτος, γεμάτος χαρά και αυτοπεποίθηση.

Διαβάστε περισσότερα

Πριν από λίγες μέρες πήγα για κούρεμα.

Πριν από λίγες μέρες πήγα για κούρεμα. 1. Πριν από λίγες μέρες πήγα για κούρεμα. Καιρό είχες να ρθεις, Κλουζ, μου είπε ο κύριος Κολχάαζε, ανοιγοκλείνοντας το ψαλίδι του επικίνδυνα κοντά στο αριστερό μου αυτί. Εγώ τα αγαπώ τ αυτιά μου. Γι αυτό

Διαβάστε περισσότερα

A READER LIVES A THOUSAND LIVES BEFORE HE DIES.

A READER LIVES A THOUSAND LIVES BEFORE HE DIES. A READER LIVES A THOUSAND LIVES BEFORE HE DIES. 1. Η συγγραφέας του βιβλίου μοιράζεται μαζί μας πτυχές της ζωής κάποιων παιδιών, άλλοτε ευχάριστες και άλλοτε δυσάρεστες. α) Ποια πιστεύεις ότι είναι τα

Διαβάστε περισσότερα

Τα παιδιά της Πρωτοβουλίας και η Δώρα Νιώπα γράφουν ένα παραμύθι - αντίδωρο

Τα παιδιά της Πρωτοβουλίας και η Δώρα Νιώπα γράφουν ένα παραμύθι - αντίδωρο Τα παιδιά της Πρωτοβουλίας και η Δώρα Νιώπα γράφουν ένα παραμύθι - αντίδωρο Ο Ηλίας ανεβαίνει Ψηλά Ψηλότερα Κάθε Μάρτιο, σε μια Χώρα Κοντινή, γινόταν μια Γιορτή! Η Γιορτή των Χαρταετών. Για πρώτη φορά,

Διαβάστε περισσότερα

ΘΟΔΩΡΗΣ ΠΑΠΑΘΕΟΔΩΡΟΥ

ΘΟΔΩΡΗΣ ΠΑΠΑΘΕΟΔΩΡΟΥ ΘΟΔΩΡΗΣ ΠΑΠΑΘΕΟΔΩΡΟΥ * Αυτά τα τελευταία μην τα δένουμε και κόμπο όμως. Δυστυχώς... ΥΠΟΘΕΣΗ: ΚΛΕΜΜΕΝΑ ΒΡΑΒΕΙΑ (ΚΑΙ ΚΛΕΜΜΕΝΑ ΦΙΛΙΑ)* Εικόνες: Λέλα Στρούτση ΑΘΗΝΑ Τετάρτη, 7.00 το πρωί Το φως ήταν λιγοστό.

Διαβάστε περισσότερα

Αποστολή. Κρυμμένος Θησαυρός. Λίνα Σωτηροπούλου. Εικόνες: Ράνια Βαρβάκη

Αποστολή. Κρυμμένος Θησαυρός. Λίνα Σωτηροπούλου. Εικόνες: Ράνια Βαρβάκη διαβάζω ιστορίες Αποστολή Κρυμμένος Θησαυρός Λίνα Σωτηροπούλου Εικόνες: Ράνια Βαρβάκη 11 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2 Το δώρο της γιαγιάς Μόλις χτύπησε το ξυπνητήρι, με έπιασε πανικός. Δεν μπορούσα να καταλάβω για ποιον

Διαβάστε περισσότερα

Τοπαλίδης Ιπποκράτης, 13 ετών

Τοπαλίδης Ιπποκράτης, 13 ετών Τοπαλίδης Ιπποκράτης, 13 ετών Το μυστήριο του πασχαλινού λαγού Του Κώστα Στοφόρου «Να βγούμε;» «Όχι ακόμα», είπε ο μπαμπάς. «Δεν θα έχει έρθει. Είναι πολύ νωρίς. Κάτσε να ξυπνήσει κι ο Δημήτρης». «Ο Δημήτρης

Διαβάστε περισσότερα

Όροι και συντελεστές της παράστασης Ι: Αυτοσχεδιασμός και επινόηση κειμένου.

Όροι και συντελεστές της παράστασης Ι: Αυτοσχεδιασμός και επινόηση κειμένου. Όροι και συντελεστές της παράστασης Ι: Αυτοσχεδιασμός και επινόηση κειμένου. Ενότητα 1: Το σπασμένο μπισκότο. Γιάννα Ροϊλού. Τμήμα: Θεατρικών Σπουδών. Σελίδα 1 1 Σκοποί ενότητας..3 2 Περιεχόμενα ενότητας

Διαβάστε περισσότερα

μετάφραση: Μαργαρίτα Ζαχαριάδου

μετάφραση: Μαργαρίτα Ζαχαριάδου μετάφραση: Μαργαρίτα Ζαχαριάδου Τέσσερα ΜΠΡΟΜΠΝΤΙΝΓΚΝΑΓΚ Έπειτα από το ταξίδι του στη μικροσκοπική χώρα των Λιλλιπούτειων, ο Γκιούλλιβερ έμεινε στο σπίτι με τη γυναίκα του και τα παιδιά του αλλά πριν περάσουν

Διαβάστε περισσότερα

Κυριάκος Δ. Παπαδόπουλος ΑΠΟ ΦΤΕΡΟ ΚΙ ΑΠΟ ΦΩΣ

Κυριάκος Δ. Παπαδόπουλος ΑΠΟ ΦΤΕΡΟ ΚΙ ΑΠΟ ΦΩΣ Κυριάκος Δ. Παπαδόπουλος ΑΠΟ ΦΤΕΡΟ ΚΙ ΑΠΟ ΦΩΣ Λεμεσός 1995-1998 2 ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΠΡΩΤΗ 3 4 ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ Ένα τρελό αστέρι Εκείνη τη νύχτα του Μάη ο ουρανός ήταν ολοκάθαρος. Μια απαλή ομίχλη θόλωνε το φως των

Διαβάστε περισσότερα

ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΑΙ ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ ΚΟΥΒΕΝΤΙΑΣΑΜΕ ΚΑΙ ΝΙΩΣΑΜΕ.. ΠΟΣΟ ΠΟΛΥΤΙΜΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ Ο ΕΝΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ!

ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΑΙ ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ ΚΟΥΒΕΝΤΙΑΣΑΜΕ ΚΑΙ ΝΙΩΣΑΜΕ.. ΠΟΣΟ ΠΟΛΥΤΙΜΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ Ο ΕΝΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ! ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΑΙ ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ ΚΟΥΒΕΝΤΙΑΣΑΜΕ ΚΑΙ ΝΙΩΣΑΜΕ.. ΠΟΣΟ ΠΟΛΥΤΙΜΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ Ο ΕΝΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ! Δ ΤΑΞΗ 3 Ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΑΙΣΩΝΙΑΣ ΣΕΣΚΛΟΥ Όλοι χρειαζόμαστε τη βοήθεια όλων Μια φορά κι έναν καιρό, μια

Διαβάστε περισσότερα

ΧΑΡΤΑΕΤΟΣ UÇURTMA Orkun Bozkurt

ΧΑΡΤΑΕΤΟΣ UÇURTMA Orkun Bozkurt ΧΑΡΤΑΕΤΟΣ UÇURTMA Orkun Bozkurt - Ι - Αυτός είναι ένας ανάπηρος πριν όμως ήταν άνθρωπος. Κάθε παιδί, σαν ένας άνθρωπος. έρχεται, καθώς κάθε παιδί γεννιέται. Πήρε φροντίδα απ τη μητέρα του, ανάμεσα σε ήχους

Διαβάστε περισσότερα

Μια φορά και ένα καιρό, σε μια μουντή και άχρωμη πόλη κάπου στο μέλλον, ζούσαν τρία γουρουνάκια με τον παππού τους. Ο Ανδρόγεως, το Θρασάκι και ο

Μια φορά και ένα καιρό, σε μια μουντή και άχρωμη πόλη κάπου στο μέλλον, ζούσαν τρία γουρουνάκια με τον παππού τους. Ο Ανδρόγεως, το Θρασάκι και ο Μια φορά και ένα καιρό, σε μια μουντή και άχρωμη πόλη κάπου στο μέλλον, ζούσαν τρία γουρουνάκια με τον παππού τους. Ο Ανδρόγεως, το Θρασάκι και ο Χαρίδημος. Τις μέρες τους τις περνούσαν βαρετά και μονότονα

Διαβάστε περισσότερα

ΛΕΟΝΑΡΝΤ ΚΟΕΝ. Στίχοι τραγουδιών του. Δεν υπάρχει γιατρειά για την αγάπη (Ain t no cure for love)

ΛΕΟΝΑΡΝΤ ΚΟΕΝ. Στίχοι τραγουδιών του. Δεν υπάρχει γιατρειά για την αγάπη (Ain t no cure for love) http://hallofpeople.com/gr.php?user=κοέν%20λέοναρντ ΛΕΟΝΑΡΝΤ ΚΟΕΝ Στίχοι τραγουδιών του Από το http://lyricstranslate.com/el/leonard-cohen-lyrics.html (Ain t no cure for love) Σε αγαπούσα για πολύ, πολύ

Διαβάστε περισσότερα

Δεν είναι λοιπόν μόνο οι γυναίκες που έχουν αυτήν την ανάγκη, αλλά κι οι άντρες επίσης, όσο σκληροί κι αν το παίζουν.

Δεν είναι λοιπόν μόνο οι γυναίκες που έχουν αυτήν την ανάγκη, αλλά κι οι άντρες επίσης, όσο σκληροί κι αν το παίζουν. Σε όποιο στάδιο της σχέσης κι αν βρίσκεστε, είτε είστε στην αρχή της είτε είστε ήδη δυο χρόνια μαζί, υπάρχουν κάποια πράγματα που δεν αλλάζουν ποτέ, όπως η ανάγκη να νιώθει κάποιος ελκυστικός, απαραίτητος

Διαβάστε περισσότερα

«Ο Σάββας η κλώσσα και ο αετός»

«Ο Σάββας η κλώσσα και ο αετός» ΠΑΡΑΜΥΘΙ #26 «Ο Σάββας η κλώσσα και ο αετός» (Πόντος) Διαγωνισμός παραδοσιακού παραμυθιού ebooks4greeks.gr ΠΑΡΑΜΥΘΙ #26 Ψηφίστε το παραμύθι που σας άρεσε περισσότερο εδώ μέχρι 30/09/2011 Δείτε όλα τα παραμύθια

Διαβάστε περισσότερα

ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΕΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ. Εργασία για το σπίτι. Απαντούν μαθητές του Α1 Γυμνασίου Προσοτσάνης

ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΕΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ. Εργασία για το σπίτι. Απαντούν μαθητές του Α1 Γυμνασίου Προσοτσάνης ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΕΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ Εργασία για το σπίτι Απαντούν μαθητές του Α1 Γυμνασίου Προσοτσάνης 1 ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΕΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ Απαντά η Μαρίνα Βαμβακίδου Ερώτηση 1. Μπορείς να φανταστείς τη ζωή μας χωρίς

Διαβάστε περισσότερα

Τα παραμύθια της τάξης μας!

Τα παραμύθια της τάξης μας! Τα παραμύθια της τάξης μας! ΟΙ λέξεις κλειδιά: Καρδιά, γοργόνα, ομορφιά, πυξίδα, χώρα, πεταλούδα, ανηφόρα, θάλασσα, φάλαινα Μας βοήθησαν να φτιάξουμε αυτά τα παραμύθια! «Χρυσαφένια χώρα» Μια φορά κι έναν

Διαβάστε περισσότερα

Αυτό το βιβλίo είναι μέρος μιας δραστηριότητας του Προγράμματος Comenius

Αυτό το βιβλίo είναι μέρος μιας δραστηριότητας του Προγράμματος Comenius Μάρτιος 2011 Αυτό το βιβλίo είναι μέρος μιας δραστηριότητας του Προγράμματος Comenius Ο ΘΡΥΛΟΣ ΤΟΥ ΜΑΣΤΡΟ-ΜΑΝΩΛΗ Πολύ παλιά, αιώνες πριν, ο Negru Voda, ο κυβερνήτης της Ρουμανίας, ήθελε να χτίσει ένα μοναστήρι

Διαβάστε περισσότερα

Ένα παραμύθι φτιαγμένο από τα παιδιά της Δ, Ε και Στ τάξης του Ζ Δημοτικού Σχολείου Πάφου κατά τη διάρκεια της συνάντησής τους με τη συγγραφέα Αμαλία

Ένα παραμύθι φτιαγμένο από τα παιδιά της Δ, Ε και Στ τάξης του Ζ Δημοτικού Σχολείου Πάφου κατά τη διάρκεια της συνάντησής τους με τη συγγραφέα Αμαλία Ένα παραμύθι φτιαγμένο από τα παιδιά της Δ, Ε και Στ τάξης του Ζ Δημοτικού Σχολείου Πάφου κατά τη διάρκεια της συνάντησής τους με τη συγγραφέα Αμαλία Πικρίδου-Λούκα. 2014 Μια φορά κι έναν καιρό υπήρχε

Διαβάστε περισσότερα

Ανδρέας Αρματάς Φραντσέσκα Ασσιρέλλι

Ανδρέας Αρματάς Φραντσέσκα Ασσιρέλλι Ανδρέας Αρματάς Φραντσέσκα Ασσιρέλλι Η Λελέκα δεν είναι μόνη Πολλά παιδιά ταλαιπωρούνται από φοβίες και νιώθουν ανήμπορα να τις αντιμετωπίσουν. Υπάρχουν όμως και πολλά παιδιά που ξεπερνούν τελικά τους

Διαβάστε περισσότερα

κι η τιμωρία των κατηγορουμένων. Βέβαια, αν δεν έχεις πάρει καθόλου βάρος, αυτό θα σημαίνει ότι ο κατηγορούμενος

κι η τιμωρία των κατηγορουμένων. Βέβαια, αν δεν έχεις πάρει καθόλου βάρος, αυτό θα σημαίνει ότι ο κατηγορούμενος 14 Φτάνοντας λοιπόν ο Νικήτας σε μια από τις γειτονικές χώρες, εντυπωσιάστηκε από τον πλούτο και την ομορφιά της. Πολλά ποτάμια τη διέσχιζαν και πυκνά δάση κάλυπταν τα βουνά της, ενώ τα χωράφια ήταν εύφορα

Διαβάστε περισσότερα

Περιεχόμενα. Εφτά ξύλινα αλογάκια κι ένα αληθινό Αν έχεις τύχη Η μεγάλη καφετιά αρκούδα κι εμείς... 37

Περιεχόμενα. Εφτά ξύλινα αλογάκια κι ένα αληθινό Αν έχεις τύχη Η μεγάλη καφετιά αρκούδα κι εμείς... 37 Περιεχόμενα Εφτά ξύλινα αλογάκια κι ένα αληθινό............. 11 Αν έχεις τύχη..................................... 21 Η μεγάλη καφετιά αρκούδα κι εμείς............... 37 7199_alogaki_pasxalitsa_arkouda:7199_alogaki_pasxalitsa_arkouda

Διαβάστε περισσότερα

Εικόνες: Eύα Καραντινού

Εικόνες: Eύα Καραντινού Εικόνες: Eύα Καραντινού H Kοκκινοσκουφίτσα Mια φορά κι έναν καιρό, έμεναν σ ένα χωριουδάκι μια γυναίκα με το κοριτσάκι της, που φορούσε μια κόκκινη σκουφίτσα. Γι αυτό ο κόσμος την φώναζε Κοκκινοσκουφίτσα.

Διαβάστε περισσότερα

Μια φορά κι έναν καιρό, τον πολύ παλιό καιρό, τότε που όλη η γη ήταν ένα απέραντο δάσος, ζούσε μέσα στο ξύλινο καλύβι της, στην καρδιά του δάσους,

Μια φορά κι έναν καιρό, τον πολύ παλιό καιρό, τότε που όλη η γη ήταν ένα απέραντο δάσος, ζούσε μέσα στο ξύλινο καλύβι της, στην καρδιά του δάσους, Μια φορά κι έναν καιρό, τον πολύ παλιό καιρό, τότε που όλη η γη ήταν ένα απέραντο δάσος, ζούσε μέσα στο ξύλινο καλύβι της, στην καρδιά του δάσους, μια γριά γυναίκα. Τ όνομά της ήταν Μαραλά. Κανένας δεν

Διαβάστε περισσότερα

Μια φορά και έναν καιρό ζούσε στα βάθη του ωκεανού µια µικρή σταγόνα, ο Σταγονούλης. Έπαιζε οληµερίς διάφορα παιχνίδια µε τους ιππόκαµπους και τις

Μια φορά και έναν καιρό ζούσε στα βάθη του ωκεανού µια µικρή σταγόνα, ο Σταγονούλης. Έπαιζε οληµερίς διάφορα παιχνίδια µε τους ιππόκαµπους και τις Μια φορά και έναν καιρό ζούσε στα βάθη του ωκεανού µια µικρή σταγόνα, ο Σταγονούλης. Έπαιζε οληµερίς διάφορα παιχνίδια µε τους ιππόκαµπους και τις µικρές γοργόνες και ήταν πολύ ευτυχισµένος. Όµως, ήταν

Διαβάστε περισσότερα

Και ο μπαμπάς έκανε μία γκριμάτσα κι εγώ έβαλα τα γέλια. Πήγα να πλύνω το στόμα μου, έπλυνα το δόντι μου, το έβαλα στην τσέπη μου και κατέβηκα να φάω.

Και ο μπαμπάς έκανε μία γκριμάτσα κι εγώ έβαλα τα γέλια. Πήγα να πλύνω το στόμα μου, έπλυνα το δόντι μου, το έβαλα στην τσέπη μου και κατέβηκα να φάω. 1 Εδώ και λίγες μέρες, ένα από τα πάνω δόντια μου κουνιόταν και εγώ το πείραζα με τη γλώσσα μου και μερικές φορές με πονούσε λίγο, αλλά συνέχιζα να το πειράζω. Κι έπειτα, χτες το μεσημέρι, την ώρα που

Διαβάστε περισσότερα

Ο Τοτός και ο Μπόμπος εξετάζονται από το δάσκαλό τους. Ο Μπόμπος βγαίνει από την αίθουσα και λέει στον Τοτό:

Ο Τοτός και ο Μπόμπος εξετάζονται από το δάσκαλό τους. Ο Μπόμπος βγαίνει από την αίθουσα και λέει στον Τοτό: Ο Τοτός και ο Μπόμπος εξετάζονται από το δάσκαλό τους. Ο Μπόμπος βγαίνει από την αίθουσα και λέει στον Τοτό: - "Η πρώτη απάντηση είναι 1821, η δεύτερη Θεόδωρος Κολοκοτρώνης και η τρίτη δεν ξέρουμε ερευνάται

Διαβάστε περισσότερα

Η γυναίκα με τα χέρια από φως

Η γυναίκα με τα χέρια από φως ΛIΛH ΛAMΠPEΛΛH Σειρά: Κι αν σου μιλώ με Παραμύθια... Η γυναίκα με τα χέρια από φως Εφτά παραμύθια σχέσης από την προφορική παράδοση Τρεις τρίχες λύκου Ζούσε κάποτε, σ ένα μικρό χωριό, ένας άντρας και μια

Διαβάστε περισσότερα

ΕΚ ΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ Α.Ε.

ΕΚ ΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ Α.Ε. ιστορίες της 17 ιστορίες της Πρωτοχρονιάς Παραμύθια: Βαλερί Κλες, Έμιλι-Ζιλί Σαρμπονιέ, Λόρα Μιγιό, Ροζέ-Πιερ Μπρεμό, Μονίκ Σκουαρσιαφικό, Καλουάν, Ιμπέρ Μασουρέλ, Ζαν Ταμπονί-Μισεράτσι, Πολ Νέισκενς,

Διαβάστε περισσότερα

Οι αριθμοί σελίδων με έντονη γραφή δείχνουν τα κύρια κεφάλαια που σχετίζονται με το θέμα. ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΜΑΘΗΜΑ

Οι αριθμοί σελίδων με έντονη γραφή δείχνουν τα κύρια κεφάλαια που σχετίζονται με το θέμα. ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΜΑΘΗΜΑ Τί σε απασχολεί; Διάβασε τον κατάλογο που δίνουμε παρακάτω και, όταν συναντήσεις κάποιο θέμα που απασχολεί κι εσένα, πήγαινε στις σελίδες που αναφέρονται εκεί. Διάβασε τα κεφάλαια, που θα βρεις σ εκείνες

Διαβάστε περισσότερα

Ευχαριστώ Ολόψυχα για την Δύναμη, την Γνώση, την Αφθονία, την Έμπνευση και την Αγάπη...

Ευχαριστώ Ολόψυχα για την Δύναμη, την Γνώση, την Αφθονία, την Έμπνευση και την Αγάπη... Ευχαριστώ Ολόψυχα για την Δύναμη, την Γνώση, την Αφθονία, την Έμπνευση και την Αγάπη... τον Δάσκαλο μου, Γιώργο Καραθάνο την Μητέρα μου Καλλιόπη και τον γιο μου Ηλία-Μάριο... Ευχαριστώ! 6 ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ

Διαβάστε περισσότερα

17.Γ. ΠΡΟΣΤΧΑ ΑΝΕΚΔΟΣΑ ΜΕ ΣΟΝ ΣΟΣΟ 4 - ΧΑΣΖΗΑΛΕΞΑΝΔΡΟΤ ΜΑΡΙΑ

17.Γ. ΠΡΟΣΤΧΑ ΑΝΕΚΔΟΣΑ ΜΕ ΣΟΝ ΣΟΣΟ 4 - ΧΑΣΖΗΑΛΕΞΑΝΔΡΟΤ ΜΑΡΙΑ το Δημοτικό η δασκάλα λέει στους μαθητές της: -Παιδιά, ελάτε να κάνουμε ένα τεστ εξυπνάδας! Ριχάρδο, πες μου ποιο είναι αυτό το ζωάκι: Περπατά στα κεραμίδια, έχει μουστάκι, κάνει νιάου και αλλά έχει και

Διαβάστε περισσότερα

ΧΑΡΤΙΝΗ ΑΓΚΑΛΙΑ ΟΜΑΔΑ Β. Ερώτηση 1 α

ΧΑΡΤΙΝΗ ΑΓΚΑΛΙΑ ΟΜΑΔΑ Β. Ερώτηση 1 α ΧΑΡΤΙΝΗ ΑΓΚΑΛΙΑ ΟΜΑΔΑ Β Ερώτηση 1 α Το βιβλίο με τίτλο «Χάρτινη Αγκαλιά», της Ιφιγένειας Μαστρογιάννη, περιγράφει την ιστορία ενός κοριτσιού, της Θάλειας, η οποία αντιμετωπίζει προβλήματα υγείας. Φεύγει

Διαβάστε περισσότερα

ΑΠΟΔΡΑΣΗ ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΤΟΥ ΤΡΟΜΟΥ

ΑΠΟΔΡΑΣΗ ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΤΟΥ ΤΡΟΜΟΥ ΑΠΟΔΡΑΣΗ ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΤΟΥ ΤΡΟΜΟΥ - Α,α,α,α,α,α,α! ούρλιαξε η Νεφέλη - Τρομερό! συμπλήρωσε η Καλλιόπη - Ω, Θεέ μου! αναφώνησα εγώ - Απίστευτα τέλειο! είπε η Ειρήνη και όλες την κοιτάξαμε λες και είπε

Διαβάστε περισσότερα

Σε μια μικρή παραθαλάσσια πόλη

Σε μια μικρή παραθαλάσσια πόλη Σε μια μικρή παραθαλάσσια πόλη υπάρχει ένα σπίτι με άσπρα παράθυρα. Μέσα σε αυτό θα βρούμε ένα χαρούμενο δωμάτιο, γεμάτο γέλια και φωνές, και δυο παιδιά που θέλω να σας γνωρίσω «Τάσι, αυτή η πιτζάμα σού

Διαβάστε περισσότερα

Σιώμος Θεόδωρος του Κωνσταντίνου, 11 ετών

Σιώμος Θεόδωρος του Κωνσταντίνου, 11 ετών Σιώμος Θεόδωρος του Κωνσταντίνου, 11 ετών Το μυστήριο του πασχαλινού λαγού Του Κώστα Στοφόρου «Να βγούμε;» «Όχι ακόμα», είπε ο μπαμπάς. «Δεν θα έχει έρθει. Είναι πολύ νωρίς. Κάτσε να ξυπνήσει κι ο Δημήτρης».

Διαβάστε περισσότερα

Προσπάθησα να τον τραβήξω, να παίξουμε στην άμμο με τα κουβαδάκια μου αλλά αρνήθηκε. Πιθανόν και να μην κατάλαβε τι του ζητούσα.

Προσπάθησα να τον τραβήξω, να παίξουμε στην άμμο με τα κουβαδάκια μου αλλά αρνήθηκε. Πιθανόν και να μην κατάλαβε τι του ζητούσα. Μια μέρα πήγαμε στην παιδική χαρά με τις μαμάδες μας. Ο Φώτης πάντα με το κορδόνι στο χέρι. Αν και ήταν ένα χρόνο μεγαλύτερός μου, ένιωθα πως έπρεπε πάντα να τον προστατεύω. Σίγουρα δεν ήταν σαν όλα τα

Διαβάστε περισσότερα

ΜΠΑ Μ! Μ Π Α Μ! Στη φωτογραφία μάς είχαν δείξει καλύτερη βάρκα. Αστραφτερή και καινούρια, με χώρο για όλους.

ΜΠΑ Μ! Μ Π Α Μ! Στη φωτογραφία μάς είχαν δείξει καλύτερη βάρκα. Αστραφτερή και καινούρια, με χώρο για όλους. ΕΙΝΑΙ ΑΤΥΧΙΑ ΝΑ ΤΑΞΙΔΕΥΕΙΣ ΜΕ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ. Νούρου Εγώ Κουάμι ο αδερφός μου Ράζακ ένας φίλος που συναντήσαμε στον δρόμο Στη φωτογραφία μάς είχαν δείξει καλύτερη βάρκα. Αστραφτερή και καινούρια, με χώρο για

Διαβάστε περισσότερα

Γράφει η Ευρυδίκη Αμανατίδου

Γράφει η Ευρυδίκη Αμανατίδου Γράφει η Ευρυδίκη Αμανατίδου Χρόνια ήρθαν, χρόνια πάνε, και στη ζούγκλα κάποτε, ζούσε ένα μικρό λιοντάρι, ο Λεωνίδας που όμως είχε μια μεγάλη οικογένεια. Ο μπαμπάς, η μαμά, οι θείοι και οι θείες, οι παππούδες

Διαβάστε περισσότερα

Μια μέρα μπήκε η δασκάλα στην τάξη κι είπε ότι θα πήγαιναν ένα μακρινό ταξίδι.

Μια μέρα μπήκε η δασκάλα στην τάξη κι είπε ότι θα πήγαιναν ένα μακρινό ταξίδι. ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟ ΤΑΞΙΔΙ ΜΙΑΣ ΠΑΡΕΑΣ ΠΑΙΔΙΩΝ Μια μέρα μπήκε η δασκάλα στην τάξη κι είπε ότι θα πήγαιναν ένα μακρινό ταξίδι. Αμέσως χάρηκαν πολύ, αλλά κι απογοητεύτηκαν ταυτόχρονα όταν έμαθαν ότι θα ήταν ένα

Διαβάστε περισσότερα

6. '' Καταλαβαίνεις οτι κάτι έχει αξία, όταν το έχεις στερηθεί και το αναζητάς. ''

6. '' Καταλαβαίνεις οτι κάτι έχει αξία, όταν το έχεις στερηθεί και το αναζητάς. '' 1. '' Τίποτα δεν είναι δεδομένο. '' 2. '' Η μουσική είναι η τροφή της ψυχής. '' 3. '' Να κάνεις οτι έχει νόημα για σένα, χωρίς όμως να παραβιάζεις την ελευθερία του άλλου. '' 4. '' Την πραγματική μόρφωση

Διαβάστε περισσότερα

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΜΕΤΑΞΑ. Μαύρα, σαν τον έβενο, μαλλιά

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΜΕΤΑΞΑ. Μαύρα, σαν τον έβενο, μαλλιά ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΜΕΤΑΞΑ Μαύρα, σαν τον έβενο, μαλλιά Στη γιαγιά Φωτούλα, που δεν πρόλαβε να το διαβάσει, γιατί έφυγε ξαφνικά για τη γειτονιά των αγγέλων. Και στον παππού Γιώργο, που την υποδέχτηκε εκεί ψηλά,

Διαβάστε περισσότερα

Μαρία Κωνσταντινοπούλου Ψυχολόγος - ειδική παιδαγωγός

Μαρία Κωνσταντινοπούλου Ψυχολόγος - ειδική παιδαγωγός ΠΑΡΑΞΕΝΑ ΟΜΟΡΦΟ Ένα παραμύθι για τη διαφορετικότητα, για μικρούς αλλά και για μεγάλους (αυτισμός) Τα παιδιά είναι ελεύθερα να ζωγραφίσουν τις παρακάτω σελίδες όπως αυτά αισθάνονται... Μαρία Κωνσταντινοπούλου

Διαβάστε περισσότερα

Παραμύθι για την υγιεινή διατροφή

Παραμύθι για την υγιεινή διατροφή Παραμύθι για την υγιεινή διατροφή Τζήκου Βασιλική Το δίλημμα της Λένιας 1 Παραμύθι πού έχω κάνει στο πρόγραμμα Αγωγής Υγείας που είχε τίτλο: «Γνωρίζω το σώμα μου, το αγαπώ και το φροντίζω» με την βοήθεια

Διαβάστε περισσότερα

2 ο ΒΡΑΒΕΙΟ ΛΥΚΕΙΟΥ ΕΛΕΝΗ ΚΟΤΣΙΡΑ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΟ ΓΕΝΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ ΖΑΝΝΕΙΟΥ ΣΧΟΛΗΣ ΠΕΙΡΑΙΑ Β ΤΑΞΗ ΤΙΤΛΟΣ: «ΕΠΙΔΙΟΡΘΩΣΕΙΣ-ΜΕΤΑΠΟΙΗΣΕΙΣ ΜΑΙΡΗ»

2 ο ΒΡΑΒΕΙΟ ΛΥΚΕΙΟΥ ΕΛΕΝΗ ΚΟΤΣΙΡΑ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΟ ΓΕΝΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ ΖΑΝΝΕΙΟΥ ΣΧΟΛΗΣ ΠΕΙΡΑΙΑ Β ΤΑΞΗ ΤΙΤΛΟΣ: «ΕΠΙΔΙΟΡΘΩΣΕΙΣ-ΜΕΤΑΠΟΙΗΣΕΙΣ ΜΑΙΡΗ» 2 ο ΒΡΑΒΕΙΟ ΛΥΚΕΙΟΥ ΕΛΕΝΗ ΚΟΤΣΙΡΑ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΟ ΓΕΝΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ ΖΑΝΝΕΙΟΥ ΣΧΟΛΗΣ ΠΕΙΡΑΙΑ Β ΤΑΞΗ ΤΙΤΛΟΣ: «ΕΠΙΔΙΟΡΘΩΣΕΙΣ-ΜΕΤΑΠΟΙΗΣΕΙΣ ΜΑΙΡΗ» Δεν είχε καλά χαράξει και η κυρία Μαίρη άνοιξε το μαγαζί. Πέταξε τα

Διαβάστε περισσότερα

ΙΑ ΧΕΙΡΙΣΗ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ

ΙΑ ΧΕΙΡΙΣΗ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ 1η Σελίδα Η Γιώτα θα πάει για πρώτη φορά κατασκήνωση. Φαντάζεται πως θα περάσει πολύ άσχημα μακριά από τους γονείς και τα παιχνίδια της για μια ολόκληρη εβδομάδα. Αγχώνεσαι ή νοιώθεις άβολα όταν είσαι

Διαβάστε περισσότερα

ΤΟ ΣΤΕΡΕΟ ΠΟΥ ΤΡΩΕΙ ΣΟΚΟΛΑΤΑ

ΤΟ ΣΤΕΡΕΟ ΠΟΥ ΤΡΩΕΙ ΣΟΚΟΛΑΤΑ g Μια ιστορία για µικρούς και µεγάλους ένα παραµύθι τεχνολογίας και ζαχαροπλαστικής. ΤΟ ΣΤΕΡΕΟ ΠΟΥ ΤΡΩΕΙ ΣΟΚΟΛΑΤΑ Μια ιστορία της. Λίνα ΣΤΑΡ!!! Τ.Ε.Ε. ΕΙ ΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ ΣΥΡΟΥ Μαθήτρια: Λίνα Βαρβαρήγου (Λίνα

Διαβάστε περισσότερα

Την επομένη ήρθε προς το μέρος μου και μου είπε καλημέρα.

Την επομένη ήρθε προς το μέρος μου και μου είπε καλημέρα. Τ ην πρώτη μέρα, την είδα να χαμογελάει. Ήθελα αμέσως να τη γνωρίσω. Ήμουν σίγουρη ότι δεν θα τη γνώριζα. Δεν ήμουν ικανή να την πλησιάσω. Πάντα περίμενα τους άλλους να το κάνουν και ποτέ δεν ερχόταν κανείς.

Διαβάστε περισσότερα

ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ 12. Οιδίποδας Επτά επί Θήβας

ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ 12. Οιδίποδας Επτά επί Θήβας Ένα μωρό που το πέταξαν, γιατί κάποιος χρησμός έλεγε ότι μεγαλώνοντας θα σκοτώσει τον πατέρα του, έγινε μετά από χρόνια ο βασιλιάς της Θήβας, Οιδίποδας. Χωρίς να φταίει, έφερε καταστροφή, και το χειρότερο,

Διαβάστε περισσότερα

Μπεχτσή Μαρία του Κωνσταντίνου, 11 ετών

Μπεχτσή Μαρία του Κωνσταντίνου, 11 ετών Μπεχτσή Μαρία του Κωνσταντίνου, 11 ετών Το μυστήριο του πασχαλινού λαγού Του Κώστα Στοφόρου «Να βγούμε;» «Όχι ακόμα», είπε ο μπαμπάς. «Δεν θα έχει έρθει. Είναι πολύ νωρίς. Κάτσε να ξυπνήσει κι ο Δημήτρης».

Διαβάστε περισσότερα

Χάνς Κρίστιαν Άντερσεν

Χάνς Κρίστιαν Άντερσεν http://hallofpeople.com/gr/bio/andersen.php Χάνς Κρίστιαν Άντερσεν Τα καινούργια ρούχα του αυτοκράτορα Μια φορά κι έναν καιρό, σε μια μακρινή χώρα, ζούσε ένας γκρινιάρης βασιλιάς. Κάθε μέρα ζητούσε από

Διαβάστε περισσότερα

«Η τύχη του άτυχου παλικαριού»

«Η τύχη του άτυχου παλικαριού» ΠΑΡΑΜΥΘΙ #15 «Η τύχη του άτυχου παλικαριού» (Κοζάνη - Μακεδονία) Διαγωνισμός παραδοσιακού παραμυθιού ebooks4greeks.gr ΠΑΡΑΜΥΘΙ #15 Ψηφίστε το παραμύθι που σας άρεσε περισσότερο εδώ μέχρι 30/09/2011 Δείτε

Διαβάστε περισσότερα

Στέφανος Λίβος: «Η συγγραφή δεν είναι καθημερινή ανάγκη για μένα. Η έκφραση όμως είναι!»

Στέφανος Λίβος: «Η συγγραφή δεν είναι καθημερινή ανάγκη για μένα. Η έκφραση όμως είναι!» Ημερομηνία 27/4/2015 Μέσο Συντάκτης Link www.thinkover.gr Ανδριάνα Βούτου http://www.thinkover.gr/2015/04/27/stefanos-livos/ Στέφανος Λίβος: «Η συγγραφή δεν είναι καθημερινή ανάγκη για μένα. Η έκφραση

Διαβάστε περισσότερα

Τι όμορφη μέρα ξημέρωσε και σήμερα. Ως συνήθως εγώ ξύπνησα πιο νωρίς από όλους και πήγα δίπλα στην κυρία Σταυρούλα που κοιμόταν. Την ακούμπησα ελαφρά

Τι όμορφη μέρα ξημέρωσε και σήμερα. Ως συνήθως εγώ ξύπνησα πιο νωρίς από όλους και πήγα δίπλα στην κυρία Σταυρούλα που κοιμόταν. Την ακούμπησα ελαφρά 1 Τι όμορφη μέρα ξημέρωσε και σήμερα. Ως συνήθως εγώ ξύπνησα πιο νωρίς από όλους και πήγα δίπλα στην κυρία Σταυρούλα που κοιμόταν. Την ακούμπησα ελαφρά με τη μουσούδα μου στο πρόσωπό της, τόσο όσο χρειαζόταν

Διαβάστε περισσότερα

Χάρτινη αγκαλιά. Σχολή Ι.Μ.Παναγιωτόπουλου, Β Γυμνασίου

Χάρτινη αγκαλιά. Σχολή Ι.Μ.Παναγιωτόπουλου, Β Γυμνασίου Χάρτινη αγκαλιά Σχολή Ι.Μ.Παναγιωτόπουλου, Β Γυμνασίου Εργασίες 1 α ) Κατά τη γνώμη μου, το βιβλίο που διαβάσαμε κρύβει στις σελίδες του βαθιά και πολύ σημαντικά μηνύματα, που η συγγραφέας θέλει να μεταδώσει

Διαβάστε περισσότερα

Φωνή: Θανούλη! Φανούλη! Μαριάννα! Φανούλης: Μας φωνάζει η μαμά! Ερχόμαστε!

Φωνή: Θανούλη! Φανούλη! Μαριάννα! Φανούλης: Μας φωνάζει η μαμά! Ερχόμαστε! 20 Χειμώνας σε μια πλατεία. Χιονίζει σιωπηλά. Την ησυχία του τοπίου διαταράσσουν φωνές και γέλια παιδιών. Μπαίνουν στη σκηνή τρία παιδιά: τα δίδυμα, ο Θανούλης και ο Φανούλης, και η αδελφή τους η Μαριάννα.

Διαβάστε περισσότερα

Όσκαρ Ουάιλντ - Ο Ψαράς και η Ψυχή του

Όσκαρ Ουάιλντ - Ο Ψαράς και η Ψυχή του Όσκαρ Ουάιλντ - Ο Ψαράς και η Ψυχή του Μια φορά και έναν καιρό, σε ένα μακρινό ψαροχώρι, ένας ψαράς πήγαινε κάθε βράδυ στη θάλασσα και έριχνε τα δίχτυα του στο νερό. Όταν ο άνεμος φυσούσε από τη στεριά,

Διαβάστε περισσότερα

ΒΟΚΑΚΚΙΟ ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΔΕΚΑΗΜΕΡΟ

ΒΟΚΑΚΚΙΟ ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΔΕΚΑΗΜΕΡΟ ΒΟΚΑΚΚΙΟ ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΔΕΚΑΗΜΕΡΟ Ζούσε κάποτε στο Αρέτσο ένας πλούσιος που τον έλεγαν Τοφάνο και είχε πάρει για γυναίκα του μια ωραιότατη νέα που την λέγανε Μαργαρίτα και που χωρίς να ξέρει το γιατί,

Διαβάστε περισσότερα

Κωνσταντινίδου Αγγελίνα του Χρήστου, 8 ετών

Κωνσταντινίδου Αγγελίνα του Χρήστου, 8 ετών Κωνσταντινίδου Αγγελίνα του Χρήστου, 8 ετών Το μυστήριο του πασχαλινού λαγού Του Κώστα Στοφόρου «Να βγούμε;» «Όχι ακόμα», είπε ο μπαμπάς. «Δεν θα έχει έρθει. Είναι πολύ νωρίς. Κάτσε να ξυπνήσει κι ο Δημήτρης».

Διαβάστε περισσότερα

- Γιατρέ, πριν την εγχείρηση δεν είχατε μούσι... - Δεν είμαι γιατρός. Ο Αγιος Πέτρος είμαι...

- Γιατρέ, πριν την εγχείρηση δεν είχατε μούσι... - Δεν είμαι γιατρός. Ο Αγιος Πέτρος είμαι... - Γιατρέ, πριν την εγχείρηση δεν είχατε μούσι... - Δεν είμαι γιατρός. Ο Αγιος Πέτρος είμαι... - Γιατρέ, βλέπω μπλε και πράσινους κόκκους.. - Οφθαλμίατρο έχετε δει; - Οχι! Μόνο μπλε και πράσινους κόκκους...

Διαβάστε περισσότερα

Τίτλος Πρωτοτύπου: Son smeshnovo cheloveka by Fyodor Dostoyevsky. Russia, ISBN:

Τίτλος Πρωτοτύπου: Son smeshnovo cheloveka by Fyodor Dostoyevsky. Russia, ISBN: Τίτλος Πρωτοτύπου: Son smeshnovo cheloveka by Fyodor Dostoyevsky. Russia, 1877. ISBN: 978-618-5144-94-4 Εκδόσεις Vakxikon.gr Βιβλιοπωλείο του Βακχικόν Ασκληπιού 17, 106 80 Αθήνα τηλ. 210 3637867 info@vakxikon.gr

Διαβάστε περισσότερα

Bίντεο 1: Η Αµµόχωστος του σήµερα (2 λεπτά) ήχος θάλασσας

Bίντεο 1: Η Αµµόχωστος του σήµερα (2 λεπτά) ήχος θάλασσας ΘΥΜΑΜΑΙ; Πρόσωπα Ήρωας: Λούκας Αφηγητής 1: Φράνσις Παιδί 1: Ματθαίος Παιδί 2: Αιµίλιος Βασίλης (αγόρι):δηµήτρης Ελένη (κορίτσι): Αιµιλία Ήλιος: Περικλής Θάλασσα: Θεοδώρα 2 ΘΥΜΑΜΑΙ; CD 1 Ήχος Θάλασσας Bίντεο

Διαβάστε περισσότερα

Μαριέττα Κόντου ΦΤΟΥ ΞΕΛΥΠΗ. Εικόνες: Στάθης Πετρόπουλος

Μαριέττα Κόντου ΦΤΟΥ ΞΕΛΥΠΗ. Εικόνες: Στάθης Πετρόπουλος Ιστορίες που ζεις δυνατά Μαριέττα Κόντου ΦΤΟΥ ΞΕΛΥΠΗ Εικόνες: Στάθης Πετρόπουλος Στο τώρα Έχω δώσει τόσες υποσχέσεις που νομίζω ότι έχω χάσει το μέτρημα. Δεν είναι που λέω ψέματα όταν δεν τις τηρώ, είναι

Διαβάστε περισσότερα

Κώστας Λεµονίδης - Κάπως Αµήχανα

Κώστας Λεµονίδης - Κάπως Αµήχανα Κώστας Λεµονίδης - Κάπως Αµήχανα 1. Παντοτινά δικός σου Ξέρεις ποιος είσαι, ελεύθερο πουλί Μέσα σου βλέπεις κι ακούς µιά φωνή Σου λέει τι να κάνεις, σου δείχνει να ζεις Μαθαίνεις το δρόµο και δεν σε βρίσκει

Διαβάστε περισσότερα

Π Ε Ρ Ι Ε Χ Ο Μ Ε Ν Α

Π Ε Ρ Ι Ε Χ Ο Μ Ε Ν Α Π Ε Ρ Ι Ε Χ Ο Μ Ε Ν Α ΕΙΣΑΓΩΓΗ Η μουσική..............................................11 ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΕΓΧΟΡΔΟ Η αρχοντοπούλα κι ο ταξιδευτής........................15 ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΚΡΟΥΣΤΟ

Διαβάστε περισσότερα

Σκηνή 1 η. Μπαίνει η γραμματέας του φουριόζα και τον διακόπτει. Τι θες Χριστίνα παιδί μου; Δε βλέπεις που ομιλώ στο τηλέφωνο;

Σκηνή 1 η. Μπαίνει η γραμματέας του φουριόζα και τον διακόπτει. Τι θες Χριστίνα παιδί μου; Δε βλέπεις που ομιλώ στο τηλέφωνο; Σκηνή 1 η Βρισκόμαστε στο γραφείο του ψυχίατρου Σωτήριου Σώθηκες! Ο γιατρός μιλά στο τηλέφωνο με έναν πελάτη Τι μου λέτε αγαπητέ μου! `Ώστε έτσι έχουν τα πράγματα λοιπόν! Αν σας καταλαβαίνω; Μα είναι ερώτηση

Διαβάστε περισσότερα

Η ΕΣΤΙΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΑΦΗΓΗΜΑΤΙΚΗ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ. Αφηγητής = Η φωνή Ποιος Μιλά; Εστιαστής = Τα μάτια Ποιος βλέπει;

Η ΕΣΤΙΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΑΦΗΓΗΜΑΤΙΚΗ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ. Αφηγητής = Η φωνή Ποιος Μιλά; Εστιαστής = Τα μάτια Ποιος βλέπει; Η ΕΣΤΙΑΣΗ Η ΕΣΤΙΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΑΦΗΓΗΜΑΤΙΚΗ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ Αφηγητής = Η φωνή Ποιος Μιλά; Εστιαστής = Τα μάτια Ποιος βλέπει; 1. Μηδενική εστίαση Αφηγητής > Ήρωα ήρωες 2. Εσωτερική εστίαση Αφηγητής = Ήρωα ήρωες 2.α.

Διαβάστε περισσότερα

THE ENGLISH SCHOOL ΑΓΓΛΙΚΗ ΣΧΟΛΗ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ

THE ENGLISH SCHOOL ΑΓΓΛΙΚΗ ΣΧΟΛΗ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ Student name:. Result: THE ENGLISH SCHOOL ΑΓΓΛΙΚΗ ΣΧΟΛΗ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ Mid-Entry Exams 2015 A τάξη ΝΕΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ Διάρκεια εξέτασης: 1 ώρα και δεκαπέντε λεπτά ΟΔΗΓΙΕΣ Διάρκεια εξέτασης: 1 ώρα και 15 λ 1. Διάβασε

Διαβάστε περισσότερα

Πρόλογος. Καλή τύχη! Carl-Johan Forssén Ehrlin

Πρόλογος. Καλή τύχη! Carl-Johan Forssén Ehrlin Πρόλογος Νιώθουμε πολύ άσχημα όταν βλέπουμε ένα παιδί να κλαίει ή να πονάει χωρίς να μπορούμε να κάνουμε κάτι, ιδιαίτερα αν είμαστε γονείς. Ανάλογα με τις περιστάσεις τα παιδιά είναι άλλοτε χαρούμενα,

Διαβάστε περισσότερα

Αν δούµε κάπου τα παρακάτω σήµατα πώς θα τα ερµηνεύσουµε; 2. Πού µπορείτε να συναντήσετε αυτό το σήµα; (Κάθε σωστή απάντηση 1 βαθµός)

Αν δούµε κάπου τα παρακάτω σήµατα πώς θα τα ερµηνεύσουµε; 2. Πού µπορείτε να συναντήσετε αυτό το σήµα; (Κάθε σωστή απάντηση 1 βαθµός) ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 1 Φύλλο εργασίας 1 Ερµηνεύουµε σύµβολα! Αν δούµε κάπου τα παρακάτω σήµατα πώς θα τα ερµηνεύσουµε; Επικοινωνούµε έτσι κι αλλιώς 26 2. Πού µπορείτε να συναντήσετε αυτό το σήµα; Σύνολο: (Κάθε σωστή.

Διαβάστε περισσότερα

Πώς γράφεις αυτές τις φράσεις;

Πώς γράφεις αυτές τις φράσεις; Πρόλογος Όταν ήμουν μικρός, ούτε που γνώριζα πως ήμουν παιδί με ειδικές ανάγκες. Πώς το ανακάλυψα; Από τους άλλους ανθρώπους που μου έλεγαν ότι ήμουν διαφορετικός, και ότι αυτό ήταν πρόβλημα. Δεν είναι

Διαβάστε περισσότερα

Ο νονός μου είναι ο καλύτερος συγγραφέας τρελών ιστοριών του κόσμου.

Ο νονός μου είναι ο καλύτερος συγγραφέας τρελών ιστοριών του κόσμου. Ο νονός μου είναι ο καλύτερος συγγραφέας τρελών ιστοριών του κόσμου. Ζητήστε του την Κοκκινοσκουφίτσα... δεν την ξέρει, τη Σταχτοπούτα ούτε αυτή την ξέρει, τη Μικρή Γοργόνα ή το λύκο και τα τρία γουρουνάκια

Διαβάστε περισσότερα

Απόψε (ξανα)ονειρεύτηκα

Απόψε (ξανα)ονειρεύτηκα Απόψε (ξανα)ονειρεύτηκα της Εβελίνας Στο τέλος κάθε χρόνου, η παλιά μου γυμνάστρια, οργανώνει μια γιορτή με χορούς, παραδοσιακούς και μοντέρνους. Κάθε χρονιά, το θέμα της γιορτής είναι διαφορετικό. (π.χ.

Διαβάστε περισσότερα

Η τέχνη της συνέντευξης Martes, 26 de Noviembre de 2013 12:56 - Actualizado Lunes, 17 de Agosto de 2015 18:06

Η τέχνη της συνέντευξης Martes, 26 de Noviembre de 2013 12:56 - Actualizado Lunes, 17 de Agosto de 2015 18:06 No hay traducción disponible. του Χουάν Μαγιόργκα 4 ΠΡΟΣΩΠΑ: 3 Γυναίκες (γιαγιά, μητέρα και εγγονή) και ένας άντρας γύρω στα 30. Το τελευταίο έργο του μεγάλου Ισπανού δραματουργού που ανέβηκε στο Εθνικό

Διαβάστε περισσότερα