Διδάσκων: Καθηγητής Νικόλαος Μαρμαρίδης, Καθηγητής Ιωάννης Μπεληγιάννης

Transcript

1 Τίτλος Μαθήματος: Γραμμική Άλγεβρα ΙΙ Ενότητα: Το Θεώρηµα των Cayley-Hamilton Διδάσκων: Καθηγητής Νικόλαος Μαρμαρίδης, Καθηγητής Ιωάννης Μπεληγιάννης Τμήμα: Μαθηματικών

2

3 15 3. Το Θεώρηµα των Cayley-Hamilton 3.1. Πολυωνυµικές Γραµµικές Απεικονίσεις και Πολυωνυµικοί Πίνακες. 1. Εστω E ένας διανυσµατικός χώρος πεπερασµένης διάστασης υπεράνω ενός σώµατος K. Σταθεροποιούµε µια γραµµική απεικόνιση f : E E. Για κάθε πολυώνυµο P (t) = a 0 + a 1 t + + a n 1 t n 1 + a n t n ορίζουµε µια απεικόνιση όπου P (f) : E E, x P (f)( x) P (f)( x) := a 0 Id E ( x) + a 1 f( x) + + a n 1 f n 1 ( x) + a n f n ( x) = a 0 x + a 1 f( x) + + a n 1 f n 1 ( x) + a n f n ( x) Αν Hom K (E, E) = {f : E E f είναι γραµµική} είναι ο K-διανυσµατικός χώρος των γραµ- µικών απεικονίσεων από τον E στον εαυτό του, τότε η παραπάνω διαδικασία ορίζει µια απεικόνιση ( ) K[t] Hom K (E, E) Hom K (E, E), P (t), f P (f) Γραµµικές απεικονίσεις της µορφής P (f), όπου P (t) K[t], καλούνται πολυωνυµικές γραµ- µικές απεικονίσεις. 2. Σταθεροποιούµε έναν n n πίνακα A M n n (K). Για κάθε πολυώνυµο P (t) = a 0 + a 1 t + + a n 1 t n 1 + a n t n ορίζουµε έναν n n πίνακα P (A) := a 0 I n + a 1 A + + a n 1 A n 1 + a n A n M n n (K) Η παραπάνω διαδικασία ορίζει µια απεικόνιση K[t] M n n (K) M n n (K), ( P (t), A ) P (A) Τετραγωνικοί πίνακες της µορφής P (A), όπου P (t) K[t], καλούνται πολυωνυµικοί πίνακες Το Θεώρηµα των Cayley-Hamilton. Εστω E ένας K-διανυσµατικός χώρος και P (t) K[t] ένα πολυώνυµο µε συντελεστές από το σώµα K. Εστω επίσης f : E E µια γραµµική απεικόνιση, και A M n n (K) ένας τετραγωνικός πίνακας. Ορισµός 3.1. (1) Το P (t) µηδενίζει την γραµµική απεικόνιση f : E E, αν : P (f) = 0. (2) Το P (t) µηδενίζει τον τετραγωνικό πίνακα A M n n (K), αν : P (A) = O. Το ακόλουθο σηµαντικό Θεώρηµα των Cayley-Hamilton πιστοποιεί ότι το χαρακτηριστικό πολυώνυµο ενός πίνακα µηδενίζει τον πίνακα. Στην απόδειξη του Θεωρήµατος εµπλέκονται πίνακες τα στοιχεία των οποίων είναι πολυώνυµα. Οι ϐασικές ιδιότητες πινάκων µε στοιχεία αριθµούς από το σώµα που ϑα χρησιµοποιηθούν στην απόδειξη, είναι εύκολο να δει κανείς ότι ισχύουν και για πίνακες µε στοιχεία πολυώνυµα. Θεώρηµα 3.2. (Cayley-Hamilton) Εστω A M n n (K) ένας n n πίνακας. και P A (t) το χαρακτηριστικό πολυώνυµο του A. Τότε ο πολυωνυµικός πίνακας P A (A) είναι ο µηδενικός : P A (A) = O

4 16 Απόδειξη. Γνωρίζουµε ότι P A (t) = A ti n = ( 1) n t n + a n 1 t n a 1 t + a 0. Θα δείξουµε ότι P A (A) = ( 1) n A n + a n 1 A n a 1 A + a 0 I n = O (3.1) Υπενθυµιζουµε ότι για κάθε τετραγωνικό πίνακα M M n (K) ισχύει : M adj(m) = M I n Εποµένως ϑα έχουµε την ακόλουθη ισότητα πινάκων µε στοιχεία πολυώνυµα : (A ti n ) adj(a ti n ) = A ti n I n = P A (t) I n (3.2) Τα στοιχεία του πίνακα πολυωνύµων adj(a ti n ) είναι πολυώνυµα τα οποία προκύπτουν ως ελάσσονες ορίζουσες τάξης n 1 του πίνακα A ti n, και άρα ϑα είναι πολυώνυµα ϐαθµού το πολύ n 1. Εποµένως υπάρχουν πίνακες B 0, B 1,, B n 1 M n n (K) έτσι ώστε : adj(a ti n ) = B n 1 t n 1 + B n 2 t n B 1 t + B 0 (3.3) Τότε συνδυάζοντας τις (2.2) και (2.3) ϑα έχουµε : (A ti n ) adj(a ti n ) = P A (t) I n = (( 1) n t n + a n 1 t n a 1 t + a 0 ) I n = A B n 1 t n 1 + A B n 2 t n A B 1 t + A B 0 B n 1 t n B n 2 t n 1 B 1 t 2 B 0 t = ( 1) n t n I n + a n 1 t n 1 I n + + a 1 ti n + a 0 I n = B n 1 t n (A B n 1 + B n 2 )t n (A B 2 B 1 )t 2 + (A B 1 B 0 )t + A B 0 = ( 1) n t n I n + a n 1 t n 1 I n + + a 1 ti n + a 0 I n Η τελευταία ισότητα είναι µια ισότητα πινάκων µε στοιχεία πολυώνυµα, και εποµένως ϑα έχουµε : B n 1 = ( 1) n I n A B n 1 + B n 2 = a n 1 I n. A B 1 B 0 = a 1 I n A B 0 = a 0 I n Πολλαπλασιάζουµε την πρώτη ισότητα πινάκων µε τον πίνακα A n, την δεύτερη µε τον πίνακα A n 1,, την προτελευταία µε τον πίνακα A, και την τελευταία µε τον πίνακα I n. Τότε ϑα έχουµε τις ακόλουθες ισότητες πινάκων : A n B n 1 = ( 1) n A n I n = ( 1) n A n A n B n 1 + A n 1 B n 2 = a n 1 A n 1 I n = a n 1 A n 1. A 2 B 1 A B 0 = a 1 A I n = a 1 A A B 0 = a 0 I n Προσθέτοντας τις παραπάνω ισότητες πινάκων, ϐλέπουµε ότι το πρώτο µέλος της προκύπτουσας ισότητας είναι ο µηδενικός πίνακας O και το δεύτερο µέλος είναι ο πίνακας ( 1) n A n + a n 1 A n a 1 A + a 0 I n = P A (A). Εποµένως δείξαµε ότι : P A (A) = O Θα δείξουµε στη συνέχεια ότι το Θεώρηµα των Cayley-Hamilton ισχύει και για γραµµικές απεικονίσεις. Πριν περάσουµε στην απόδειξη, ϑα χρειασθούµε το ακόλουθο Λήµµα : Λήµµα 3.3. Εστω E ένας διανυσµατικός χώρος πεπερασµένης διάστασης υπεράνω ενός σώµατος K και B µια ϐάση του E. Εστω f : E E µια γραµµική απεικόνιση, και P (t) K[t] ένα πολυώνυµο. Τότε : ( ) ( P (f) = P M B B (f) ) M B B

5 17 Απόδειξη. Εστω P (t) = a 0 + a 1 t + a 2 t a m 1 t m 1 + a m t m. Τότε : P (MB B (f)) = a 0I n + a 1 MB B (f) + a 2MB B (f)2 + + a m 1 MB B (f)m 1 + a m MB B (f)m (3.4) Υπενθυµίζουµε από την Γραµµική Αλγεβρα Ι, ότι αν B είναι µια ϐάση του E, τότε η απεικόνιση Φ : Hom K (E, E) M n n (K), Φ(f) = MB B (f) είναι ισοµορφισµός K-διανυσµατικών χώρων, όπου n = dim K E. Επιπλέον η Φ στέλνει την σύνθεση γραµµικών απεικονίσεων στο γινόµενο των αντίστοιων πινάκων, δηλαδή ισχύει : Φ(f g) = Φ(f) Φ(g) = MB B (f) M B B (g) Ιδιαίτερα ϑα έχουµε : Φ(f k ) = Φ(f f f) = Φ(f) Φ(f) Φ(f) = Φ(f) k = MB B (f)k Επίσης η Φ και στέλνει την ταυτοτική γραµµική απεικόνιση Id E στον ταυτοτικό n n πίνακα I n : Φ(Id E ) = I n Χρησιµοποιώντας τις παραπάνω ιδιότητες του ισοµορφισµού Φ, η σχέση (3.4) δίνει : P (M B B (f)) = a 0Φ(Id E ) + a 1 Φ(f) + a 2 Φ(f) a n Φ(f) m = Φ(a 0 Id E + a 1 f + a 2 f a m f m ) = Φ(P (f)) = MB B (P (f)) Πόρισµα 3.4. Εστω A M n n (K) ένας n n πίνακας και και P (t) K[t] ένα πολυώνυµο. Αν B είναι η κανονική ϐάση του K n, και f A : K n K n, f A (X) = AX, είναι η επαγόµενη γραµµική απεικόνιση, τότε : P (A) = MB B ( P (fa ) ) Απόδειξη. Γνωρίζουµε ότι ο πίνακας της γραµµικής απεικόνισης f A στην κανονική ϐάση B του K n είναι ο A: MB B(f A) = A. Τότε το συµπέρασµα προκύπτει άµεσα από το Λήµµα 3.3. Θεώρηµα 3.5. (Cayley-Hamilton) Εστω E ένας διανυσµατικός χώρος πεπερασµένης διάστασης υπεράνω ενός σώµατος K. Εστω f : E E είναι µια γραµµική απεικόνιση, και P f (t) το χαρακτηριστικό πολυώνυµο της f. Τότε η γραµµική απεικόνσιση P f (f) είναι η µηδενική : P f (f) = 0 Απόδειξη. Θεωρώντας τυχούσα ϐάση B του E, και ϑέτοντας P (t) = P f (t) στο Λήµµα 3.3, έπεται ότι : M B B ( Pf (f) ) = P f ( M B B (f) ) (3.5) Οπως γνωρίζουµε, το χαρακτηριστικό πολυώνυµο µιας γραµµκής απεικόνισης συµπίπτει µε το χαρακτηριστικό πολυώνυµο του πίνακά της σε τυχούσα ϐάση του E: και εποµένως : P f (t) = P M B B (f) (t) P f (MB B (f)) = P MB B(f)(M B B (f)) (3.6) Απο το Θεώρηµα των Cayley-Hamilton 3.2 για πίνακες έπεται ότι P M B B (f) (M B B (f)) = O. Εποµένως P f (MB B (f)) = O, και τότε η σχέση (3.6) δείχνει ότι M B B ( Pf (f) ) = O δηλαδή ο πίνακας της πολυωνυµικής γραµµικής απεικόνισης P f (f) στην ϐάση B είναι ο µηδενικός πίνακας. Επειδή η µόνη γραµµική απεικόνιση της οποίας ο πίνακας σε τυχούσα ϐάση του E είναι ο µηδενικός, έπεται ότι η γραµµική απεικόνιση P f (f) είναι η µηδενική : P f (f) = 0

6 Μια άλλη απόδειξη τού Θεωρήµατος Cayley-Hamilton. Πρόταση 3.6. Εστω A = (a ij ) M n n (K) ένας άνω τριγωνικός πίνακας. Τότε ο πίνακας B = (A a 11 I n )(A a 22 I n )... (A a nn I n ) ισούται µε τον µηδενικό n n πίνακα, δηλαδή τον O n n. Απόδειξη. Για να δείξουµε ότι ο B είναι ο O n n, αρκεί να δείξουµε ότι B e j = 0, j, 1 j n, όπου e j είναι ο n 1 πίνακας, τού οποίου όλα τα στοιχεία είναι ίσα µε µηδέν, εκτός από το στοιχείο τής j οστής γραµµής το οποίο ισούται µε 1, αφού το γινόµενο B e j ισούται µε την j οστή στήλη τού B. Πριν προχωρήσουµε παρατηρούµε ότι οποιοδήποτε γινόµενο (A a i1 i 1 I n )(A a i2 i 2 I n )... (A a ini n I n ), όπου τα a i1 i 1, a i2 i 2,..., a ini n, είναι µια µετάθεση των a 11, a 22,... a nn, δηλαδή είναι οι αριθµοί a 11, a 22,... a nn, ενδεχόµενα µε διαφορετική σειρά, ισούται και πάλι τον πίνακα B, αφού ο B ισούται µε την τιµή p(a) τού πολυωνύµου p(t) = (t a 11 )(t a 22 )... (t a nn ), οι παράγοντες τού οποίου µετατίθενται, δηλαδή p(t) = (t a i1 i 1 )(t a i2 i 2 )... (t a ini n ). Θα δείξουµε επαγωγικώς ότι Για i = 1 έχουµε : (A a 11 I n )(A a 22 I n )... (A a ii I n ) e j = 0, j, 1 j i, (*) (A a 11 I n )( e 1 = A e 1 a 11 e 1 ) = a 11 e 1 a 11 e 1 = 0, επειδή ο A είναι άνω τριγωνικός. Εστω ότι η ( ) είναι αληθής για i = κ. Θα δείξουµε την ( ) για i = κ + 1. Για κάθε e j, 1 j κ, έχουµε : (A a 11 I n )(A a 22 I n )... (A a κκ I n )(A a κ+1,κ+1 I n ) e j = (A a κ+1,κ+1 I n )(A a 11 I n )(A a 22 I n )... (A a κκ I n ) e j = 0, αφού λόγω τής επαγωγικής υπόθεσης (A a 11 I n )(A a 22 I n )... (A a κκ I n ) e j = 0, όταν 1 j κ. Υπολείπεται η απόδειξη για j = κ + 1. Παρατηρούµε ότι (A a κ+1,κ+1 I n ) e κ+1,κ+1 = A e κ+1,κ+1 a κ+1,κ+1 e κ+1 = a 1,κ+1 e 1 + a 2,κ+1 e a κ,κ+1 e κ + a κ+1,κ+1 e κ+1 a κ+1,κ+1 e κ+1 = a 1,κ+1 e 1 + a 2,κ+1 e a κ,κ+1 e κ. Συνεπώς, το (A a κ+1,κ+1 I n ) e κ+1,κ+1 είναι ένας K γραµµικός συνδυασµός των e j, 1 j κ. Αφού ο πίνακας (A a 11 I n )(A a 22 I n )... (A a κκ I n ), µηδενίζει τα e j, για κάθε j, 1 j κ, µηδενίζει και κάθε γραµµικό συνδυασµό τους. Ετσι, ο συγκεκριµένος πίνακας µηδενίζει και το (A a κ+1,κ+1 I n ) e κ+1,κ+1. Ωστε, (A a 11 I n )(A a 22 I n )... (A a κκ I n )(A a κ+1,κ+1 I n ) e κ+1,κ+1 = 0. Εποµένως, B e j = 0, j, 1 j n. Παρατήρηση 3.7. Παρατηρούµε ότι το πολυώνυµο (t a 11 )(t a 22 )... (t a nn ) ισούται µε το χα- ϱακτηριστικό πολυώνυµο P A (t) = Det(tI n A) τού άνω τριγωνικού πίνακα A. Συνεπώς, η ανωτέρω Πρόταση δηλώνει ότι P A (A) = (A a 11 I n )(A a 22 I n )... (A a nn I n ) = O n n, που είναι το Θεώρηµα Cayley Hamilton, όταν ο A είναι ένας άνω τριγωνικός πίνακας. Ας δούµε πώς αποδεικνύεται η γενική περίπτωση : Θεώρηµα 3.8. (Cayley-Hamilton) Εστω A ένας n n πίνακας µε συνιστώσες από το σώµα K, όπου K = C ή R. Αν P A (t) είναι το χαρακτηριστικό πολυώνυµο τού A, τότε P A (A) = O n n.

7 Απόδειξη. Το χαρακτηριστικό πολυώνυµο P A (t) τού A ισούται µε το χαρακτηριστικό πολυώνυµο P B (t) οποιουδήποτε πίνακα που είναι όµοιος µε τον A. Ολες οι ϱίζες τού P A (t) ανήκουν στο σώµα C και γι αυτό ο A είναι όµοιος µε έναν άνω τριγωνικό πίνακα B µε πιθανόν µιγαδικές συνιστώσες, σύµφωνα µε το Θεώρηµα 2.2. Ας πούµε λοιπόν ότι B = S 1 AS, όπου ο S M n n (C) είναι ένας αντιστρέψιµος πίνακας. Αλλά για τον άνω τριγωνικό πίνακα B γνωρίζουµε ότι P B (B) = O n n, λόγω τής Πρότασης 3.6, και αφού P A (t) = P B (t), έχουµε P A (B) = O n n. Επιπλέον είναι : P A (A) = P A (SBS 1 ) = SP A (B)S 1 = SO n n S 1 = O n n, (**) 19 Παρατήρηση 3.9. Σχετικά µε τον υπολογισµό που εκτελέσαµε στην ( ) ισχύει το γενικότερο : Αν, P (t) = a 0 + a 1 t + a 2 t + a m t m είναι οποιοδήποτε πολυώνυµο και A, S 1 AS είναι δύο όµοιοι τετραγωνικοί n n πίνακες, τότε η τιµή P (S 1 AS) τού P (t) στον πίνακα S 1 AS ισούται µε S 1 P (A)S: Πραγµατικά : P (S 1 AS) = S 1 P (A)S P (S 1 AS) = a 0 I n + a 1 (S 1 AS) + a 2 (S 1 AS) a m (S 1 AS) m = a 0 S 1 S + a 1 (S 1 AS) + a 2 S 1 A 2 S + + a m S 1 A m S = S 1 (a 0 I n + a 1 A + a 2 A a m A m )S = S 1 P (A)S.

8 Ανοικτά Ακαδημαϊκά Μαθήματα Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων Τέλος Ενότητας

9 Χρηματοδότηση Το παρόν εκπαιδευτικό υλικό έχει αναπτυχθεί στα πλαίσια του εκπαιδευτικού έργου του διδάσκοντα. Το έργο «Ανοικτά Ακαδημαϊκά Μαθήματα στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων» έχει χρηματοδοτήσει μόνο τη αναδιαμόρφωση του εκπαιδευτικού υλικού. Το έργο υλοποιείται στο πλαίσιο του Επιχειρησιακού Προγράμματος «Εκπαίδευση και Δια Βίου Μάθηση» και συγχρηματοδοτείται από την Ευρωπαϊκή Ένωση (Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο) και από εθνικούς πόρους. Σημειώματα Σημείωμα Αναφοράς Copyright Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, Διδάσκων: Καθηγητής Νικόλαος Μαρμαρίδης, Καθηγητής Ιωάννης Μπεληγιάννης «Γραμμική Άλγεβρα ΙΙ». Έκδοση: 1.0. Ιωάννινα Διαθέσιμο από τη δικτυακή διεύθυνση: Σημείωμα Αδειοδότησης Το παρόν υλικό διατίθεται με τους όρους της άδειας χρήσης Creative Commons Αναφορά Δημιουργού - Παρόμοια Διανομή, Διεθνής Έκδοση 4.0 [1] ή μεταγενέστερη. [1]