ΑΝΑΛΥΣΗ ΕΝΝΟΙΩΝ ΑΝΑΛΥΣΗ ΕΝΝΟΙΩΝ ΤΟΥ ΣΧΕΔΙΑΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΑΙΤΙΩΝ ΚΑΙ ΣΥΝΕΠΕΙΩΝ ΤΩΝ ΦΑΙΝΟΜΕΝΩΝ

Transcript

1 ΑΝΑΛΥΣΗ ΕΝΝΟΙΩΝ ΑΝΑΛΥΣΗ ΕΝΝΟΙΩΝ ΤΟΥ ΣΧΕΔΙΑΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΑΙΤΙΩΝ ΚΑΙ ΣΥΝΕΠΕΙΩΝ ΤΩΝ ΦΑΙΝΟΜΕΝΩΝ 1. ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ 1. Ανάπτυξη κριτικής και προβληματισμού, γόνιμη αμφιβολία και αμφισβήτηση, αναλυτική και συνθετική διαδικασία σκέψης. 2. Γνώση, παιδεία, πολύπλευρη μόρφωση και καλλιέργεια, εκπαίδευση ανθρωπιστική τεχνοκρατική), αλήθεια, διαρκής πνευματική εγρήγορση, επιμόρφωση, συνεχής και σφαιρική ενημέρωση. 3. Αναφορά στα Μ.Μ.Ε. και στον τρόπο λειτουργίας τους, καλλιέργεια γνωστικών ενδιαφερόντων. 4. Φαντασία, περίσκεψη, αξιολόγηση, δεκτικότητα στις καινούριες ιδέες, μελέτη εμβάθυνση, πνευματική οργάνωση και μέθοδος, οργανωμένη αντίληψη των πραγμάτων και των εξελίξεων, επισήμανση των σχέσεων που συνδέουν τα επιμέρους φαινόμενα, συγκροτημένη εικόνα του κόσμου. 5. Δια βίου παιδεία, συνεχής επιμόρφωση, αυτομόρφωση. 6. Ηθικοποίηση, καθοδήγηση, αφύπνιση. 7. Θετική αμφισβήτηση του κατεστημένου. 1. Αμάθεια, εφησυχασμός. 2. Πνευματική αδράνεια, εγκλωβισμός στην ειδίκευση πνευματική μονομέρεια, φανατισμός, δογματισμός, απολυτότητα. 3. Προλήψεις, αυθεντίες, αναχρονιστικές αντιλήψεις, αναλφαβητισμός (οργανικός λειτουργικός), προπαγάνδα. 4. Παραπληροφόρηση, πνευματική σύγχυση, χειραγώγηση, αποπροσανατολισμός. 5. Προώθηση μηδενισμού. 6. Συντήρηση διαιώνιση του κατεστημένου. 7. Αποπροσανατολισμός του λαού. 8. Ατομικισμός. 2. ΗΘΙΚΟΣ ΤΟΜΕΑΣ 1. Αρχές, αξίες, ιδανικά. 2. Υγιή πρότυπα. 3. Συνείδηση, ευθύνη, ωριμότητα, αίσθηση καθήκοντος. 4. Ηθικές αρετές εντιμότητα ειλικρίνεια σεβασμός εγκράτεια μέτρο, αξιοπρέπεια, ηρωισμός, αυτοκριτική, ενδοσκόπηση, αυτογνωσία ηθική [1]

2 ελευθερία, ανθρωπισμός, σοβαρότητα, συνέπεια, διαμόρφωση ολοκληρωμένης προσωπικότητας. 1. Πάθη, αδυναμίες, συμπλέγματα, ζωώδη ένστικτα, ελαττώματα. 2. Προκαταλήψεις, στερεότυπα. 3. Κρίση αξιών, ηθική χαλάρωση, ηθικολογία, εξαχρείωση ηθών, αμοραλισμός, ιδιοτέλεια, εκμετάλλευση, υποκρισία, ύπαρξη προσωπείων, φιλαυτία, σεμνοτυφία, μικροπρέπεια, ευτέλεια, εγωπάθεια. 4. Ανθρώπινη δουλεία, αλλοτρίωση. 5. Καταπάτηση / φαλκίδευση ανθρωπίνων δικαιωμάτων, εκμετάλλευση συνανθρώπου. 6. Είδωλα. 3. ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟΣ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΟΣ ΤΟΜΕΑΣ 1. Ευγένεια, ευαισθησία, συμπάθεια, κατανόηση, αγάπη, λύπη, γαλήνη, ηρεμία, ασφάλεια. 2. Ορθή αξιοποίηση ελεύθερου χρόνου ψυχαγωγία. 3. Εκλέπτυνση συναισθημάτων, ευχαρίστηση, ψυχικές αρετές θάρρος αυτοπεποίθηση αισιοδοξία επιμονή υπομονή, περηφάνια, σιγουριά. 4. Εσωτερική ισορροπία, ψυχική πληρότητα, ψυχική ισορροπία. 5. Αγάπη για τη ζωή, άντληση ευχαρίστησης από την εργασία / χαρά της δημιουργίας. 1. Άγχος, κορεσμός, ανία, πλήξη. 2. Ανούσια διασκέδαση, αίσθηση ανικανοποίητου. 3. Ψυχικό αδιέξοδο, απογοήτευση, μοιρολατρία, αυτοπεριφρόνηση, ιδεοληψία ψυχώσεις, χαλάρωση απευαισθητοποίηση, αναισθησία. 4. Αλλοτρίωση από τον εαυτό μας και από το συνάνθρωπο, νευρικότητα, επιθετικότητα. 5. Αλλοτρίωση από το αντικείμενο εργασίας, καταπίεση, φόρτος, τυποποίηση, τάσεις καταστροφής ως αντιστάθμισμα στην έλλειψη δημιουργίας. 6. Απογοήτευση, απαισιοδοξία. 4. ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΤΟΜΕΑΣ 1. Κοινωνική συνείδηση, πρόταξη κοινού καλού σε σχέση με το στενά εννοούμενο ατομικό συμφέρον. 2. Επικοινωνία «εγώ εσύ» με το ευρύτερο «εμείς». 3. Κοινωνικές αρετές συνεργασία αλληλεγγύη άμιλλα ομοψυχία συναίνεση, διαλλακτικότητα φιλία. [2]

3 4. Εδραίωση κοινωνικών ελευθεριών ισοτιμία ισονομία αξιοκρατία δικαιοσύνη. 5. Αναβάθμιση υγιής λειτουργία θεσμών (π.χ. οικογένεια, σχολείο, κράτος), εκπλήρωση κοινωνικών ρόλων, κοινωνική κριτική. 6. Σεβασμός στους νόμους. 7. Επίλυση κοινωνικών προβλημάτων, κριτική και δημιουργική αφομοίωση των κανόνων και αξιών της κοινωνίας, παροχή κοινωνικής πρόνοιας, κοινωνική ευρυθμία και αρμονία, διασφάλιση κοινωνικής συνοχής και σε στιγμές κρίσης και γενικότερα. 8. Κοινωνικοποίηση, ομαλή ένταξη στο κοινωνικό σύνολο. 9. Πρόταξη του κοινού συμφέροντος κι όχι του ατομικού. 10. Διαλλακτικότητα, πίστη στο διάλογο. 11. Διασφάλιση κοινωνικών δικαιωμάτων (παιδεία, υγεία, εργασία, στέγη). 12. Άμβλυνση της κοινωνικής ανισότητας. 13. Κοινωνική πρόοδος / συνοχή / ευρυθμία / αρμονία / ευταξία / γαλήνη / αρμονική συμβίωση. 1. Κρίση ανθρώπινων αξιών, κοινωνική αδιαφορία, μοναξιά, ανωνυμία. 2. Στείρος ανταγωνισμός, ατομικισμός, συγκρούσεις. 3. Κοινωνική αλλοτρίωση. 4. Άγονος μιμητισμός. 5. Ρατσισμός. 6. Περιθωριοποίηση. 7. Άνομη συμπεριφορά. 8. Βία, εγκληματικότητα, ναρκωτικά κι άλλα φαινόμενα κοινωνικής νοσηρότητας. 9. Δυσλειτουργία θεσμών. 10. Άνισες ευκαιρίες στα κοινωνικά δικαιώματα αγαθά ελευθερίες (κοινωνική αδικία, κοινωνική ανισότητα). 5. ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΤΟΜΕΑΣ 1. Γνώση δικαιωμάτων και υποχρεώσεων, σύνεση στη διεκδίκηση των πρώτων, συνέπεια στην υλοποίηση των δεύτερων. 2. Πολιτικοποίηση συμμετοχή στη διαμόρφωση της δημόσιας ζωής, γνώση ιδεολογιών, παρακολούθηση πολιτικών εξελίξεων. 3. Δικαίωμα «εκλέγειν εκλέγεσθαι», συμμετοχή στην τοπική αυτοδιοίκηση, υγιής συνδικαλισμός, πολυκομματισμός. 4. Διάλογος, πολυφωνία, διάκριση τριών εξουσιών, έλεγχος ηγεσίας από τους πολίτες, στηλίτευση αδικιών και αυθαιρεσιών, ήθος και ύφος ηγεσίας. 5. Διασφάλιση της δημοκρατίας. 6. Ισότητα, ισονομία, αξιοκρατία, υπακοή στους νόμους, ελευθερία, συμμετοχή στα κοινά, έλεγχος των ηγετών από το λαό, πλουραλισμός, υπεύθυνος ενεργός κοινωνικοπολιτικός ρόλος. [3]

4 1. Κρίση πολιτικής συνείδησης, απουσία πολιτικής παιδείας. 2. Αδιαφορία για τα κοινά, φθορά ηγεσίας, κατάχρηση ελευθεριών, παραβιάσεις, ατασθαλίες, σκάνδαλα, ευνοιοκρατία, πελατειακό σύστημα στις σχέσεις πολιτών και κράτους, συμφεροντολογικό πνεύμα. 3. Επικράτηση τυφλού κομματισμού και πόλωσης. 4. Λαικισμός, φιλαρχία, προσωποπαγή κόμματα, δημαγωγία, φαινόμενα μεσσιανισμού. 5. Υποδούλωση στη γραφειοκρατία. 6. Επικίνδυνα έμμεση η δημοκρατία. 7. Έλλειψη ευκαιριών στους πολίτες για συμμετοχή στα κέντρα λήψης αποφάσεων. 8. Συχνές οι περιπτώσεις κινδυνολογίας, ασύδοτης προπαγάνδας. 9. Απειλή από τρομοκρατία, ολοκληρωτικά καθεστώτα υπάρχουν ακόμα. 10. Δυσλειτουργία δημοκρατικού πολιτεύματος. 11. Δημαγωγία, πολιτικός αμοραλισμός ανηθικότητα, ανευθυνότητα πολιτικών ηγετών, προσωπικές φιλοδοξίες, κερδομανία, απουσία ώριμου πολιτικού διαλόγου, αδυναμία συνεργασίας των κομμάτων, αθέμιτος ανταγωνισμός, ρουσφετολογία. 6. ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΟΣ ΥΛΙΚΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΣ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΟΣ ΤΟΜΕΑΣ 1. Επαγγελματικός προσανατολισμός, ορθή επιλογή επαγγέλματος με κατάλληλα κριτήρια, ενίσχυση επαγγελματικής συνείδησης. 2. Επιμόρφωση στο χώρο εργασίας, ειδικές γνώσεις, τεχνογνωσία νέες μέθοδοι καινούρια επαγγέλματα. 3. Αύξηση παραγωγικότητας, βελτίωση ποιότητας αγαθών και υπηρεσιών, επαγγελματική ανέλιξη. 4. Εργασία προσωπική δημιουργία και κοινωνική προσφορά, επίλυση προβλήματος αυτοσυντήρησης κάλυψη άμεσων βιοποριστικών αλλά και δευτερευουσών αναγκών. 5. Άνοδος βιοτικού επιπέδου. 6. Διαφήμιση, κεφάλαια επενδύσεις, αύξηση κατά κεφαλήν εισοδήματος. 7. Κοινωνία αφθονίας, ανέσεις. 8. Επιστημονική και τεχνολογική ανάπτυξη. 9. Άνοδος μέσου όρου ζωής (καταπολέμηση ασθενειών βελτίωση υγείας). 10. Είσοδος μηχανής στην παραγωγή, περιορισμός ανθρώπινου μόχθου, βελτίωση συνθηκών εργασίας (ωράριο, αμοιβές, σχέσεις εργοδοτών εργαζομένων), προγραμματισμός πειθαρχία οργάνωση παραγωγής. 11. Ανάπτυξη οικονομικών κλάδων (εμπόριο, βιομηχανία, κλπ). 12. Εξέλιξη των Μ.Μ.Ε., μεταφοράς και επικοινωνίας, αέναη πρόοδος υλικού πολιτισμού. 13. Αξιοποίηση φυσικών πόρων και πρώτων υλών, φύση πηγή ζωής, έμπνευσης, ήθους οικολογική ισορροπία. [4]

5 14. Εξέλιξη ηλεκτρονικών υπολογιστών που οδηγεί στην οργάνωση ταξινόμηση αρχειοθέτηση της γνώσης ανάπτυξη τεχνολογίας του διαστήματος. 15. Οικονομική συνεργασία των κρατών, εμπορικές συναλλαγές. 1. Τυποποίηση, μηχανοποίηση της ζωής και του ίδιου του ανθρώπου, στείρος αυτοματισμός, τυφλή προσκόλληση στην ειδίκευση. 2. Υποδούλωση του ανθρώπου στα ίδια του τα δημιουργήματα. 3. Κερδοσκοπικός χαρακτήρας εργασίας υπερεντατικοποίηση αυτής. 4. Μειωμένος ελεύθερος χρόνος. 5. Επαγγελματική αλλοτρίωση. 6. Θεοποίηση χρήματος, στροφή στον υλικό ευδαιμονισμό, υπερκατανάλωση. 7. Ανεργία. 8. Έλλειψη κρατικών προγραμμάτων για νέες θέσεις εργασίας. 9. Φτώχεια. 10. Παρασιτικά επαγγέλματα. 11. Παραοικονομία, αντιπαραγωγικότητα. 12. Συρρίκνωση πρώτων υλών, ενεργειακή κρίση. 13. Πληθωρισμός. 14. Πείνα στον Τρίτο κόσμο. 15. Υπογεννητικότητα., δημογραφικό πρόβλημα. 16. Μόλυνση περιβάλλοντος, ασθένειες, υπερεκμετάλλευση φύσης, διαταραχή οικολογικής ισορροπίας. 17. Προσήλωση στα υλικά αγαθά. 18. Οικονομική κρίση, διεθνής ύφεση οικονομίας, μαρασμός εθνικής οικονομίας. 19. Μετανάστευση. 20. Υπερπληθυσμός της γης. 21. Ξενομανία, αύξηση εισαγωγών, υποχώρηση παραγωγικότητας. 22. Επενδυτική καχεξία, επενδυτική άπνοια. 23. Αστυφιλία, συγκεντρωτισμός δημόσιας διοίκησης. 24. Αθέμιτος άνισος ανταγωνισμός, μονοπώλια, ολιγοπώλια, οικονομικά τραστ, αφανισμός συρρίκνωση μικρών επιχειρήσεων. 25. Οικονομική διείσδυση πολυεθνικών εταιρειών, έλεγχος εγχώριας αγοράς, οικονομική εξάρτηση. 7. ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΤΟΜΕΑΣ Προώθηση ανθρωπιστικών επιστημών, αλλά και ανθρωπιστική ευσυνείδητη χρήση των πορισμάτων των θετικών επιστημών με στόχο την αλήθεια και τη βελτίωση της ποιότητας της ζωής μας. [5]

6 Παράδοση : 1. Γλώσσα, παράδοση (ήθη έθιμα), βάση της πολιτισμικής δημιουργίας, γνώμονας για το παρόν, διδάγματα, πρότυπα, ιστορική και εθνική συνείδηση, εθνική συνοχή, διαφύλαξη εθνικής ταυτότητας φυσιογνωμίας. 2. Θρησκεία, πολιτιστική ταυτότητα. 3. Διαφύλαξη λόγιου και λαικού πολιτισμού. 4. Αναφορά στην πνευματική ηγεσία ανάπτυξη γραμμάτων. 5. Πρότυπα. 6. Μ.Μ.Ε. 7. Αθλητισμός καλλιέργεια σώματος και πνεύματος, αθλητικό ιδεώδες, πνεύμα Ολυμπισμού. Τέχνη : 1. Τέχνη καλές τέχνες, γνήσια / αυθεντική δημιουργία, αναβάθμιση αισθητικής αντίληψης. 2. Εξευγενισμός της ψυχής. 3. Εσωτερική λύτρωση, ψυχαγωγία. 4. Ιδεολογική ηθική πνευματική καθοδήγηση. 5. Παράγοντες πνευματικής και αισθητικής καλλιέργειας. Αθλητισμός : 1. «Νους υγιής εν σώματι υγιεί». 2. Καλλιέργεια αθλητικού πνεύματος άμιλλας. 1. Ασύμμετρη ανάπτυξη του πολιτισμού, ο άνθρωπος προσανατολίζεται προς την ύλη και αδιαφορεί για το ήθος και το πνεύμα. 2. Κακή χρήση επιστήμης και τεχνολογίας. 3. Πολιτικές σκοπιμότητες (εξοπλισμοί), κερδοσκοπικό πνεύμα, επιστήμη για την επιστήμη κι όχι για τον άνθρωπο.` Παράδοση : 1. Ξενομανία, πολιτιστική διείσδυση των αναπτυγμένων χωρών στις αναπτυσσόμενες, αντιπαραδοσιακό πνεύμα. 2. Προοδοπληξία, προγονοπληξία. 3. Λαικισμός. 4. Αλλοτρίωση εθνικής φυσιογνωμίας, απώλεια εθνικής ταυτότητας, πολιτιστική εθνική μαζοποίηση, νόθευση του πολιτισμού. Τέχνη : 1. Εμπορευματοποίηση τέχνης, μαζική κουλτούρα και υποκουλτούρα, ιδεολογικός ηθικός αισθητικός αποπροσανατολισμός του κοινού, καλλιτεχνική τυποποίηση. 2. Στρατευμένη τέχνη. 3. Η τέχνη για την τέχνη, ελιτισμός, αδυναμία επικοινωνίας καλλιτέχνη κοινού. 4. Έλλειψη καλλιτεχνικής παιδείας, αισθητικής αγωγής. 5. Αδιαφορία του σύγχρονου ανθρώπου για την τέχνη, χρησιμοθηρική στάση ζωής. 6. Έλλειψη πρωτοτυπίας. 7. Καλλιτεχνική ομοιομορφία και τυποποίηση. [6]

7 Αθλητισμός : Έκπτωση αθλητικών ιδεωδών, αθλητής εμπόρευμα, χαλιναγώγηση. 8. ΕΘΝΙΚΟΣ ΤΟΜΕΑΣ 1. Φιλοπατρία, γνώση ιστορίας και εθνικών θεμάτων. 2. Σύνδεση παρελθόντος με παρόν και μέλλον, αίσθηση ιστορικής συνέχειας. 3. Εθνική συνείδηση, ενδυνάμωση εθνικού φρονήματος. 4. Προάσπιση εθνικής ακεραιότητας, αντίσταση σε εξωτερικούς εχθρούς. 5. Χαρακτηριστικά Ελληνισμού (θετικά αρνητικά) εθνική αυτογνωσία, οι Έλληνες αποτελούν έθνος «ανάδελφο», Ελληνισμός πολιτισμός. 6. Πατριωτισμός, φιλοπατρία. 7. Εθνικά ιδεώδη (οικονομική ανάπτυξη, κοινωνική πρόοδος, εθνική ενότητα, διατήρηση πολιτισμικής ταυτότητας, ειρήνη, φιλία, συνεργασία με άλλους λαούς). 1. Προγονολατρεία, μυθοποίηση παρελθόντος. 2. Εθνικισμός, παραχάραξη ιστορίας. 3. Εθνική εξάρτηση από άλλες χώρες, κυρίως αναπτυγμένες, απομονωτισμός ενός λαού. 4. Εθνικός ναρκισσισμός. 5. Έλλειψη πρωτοβουλίας για δημιουργικό παρόν με φαντασία. 6. Αδυναμία παιδείας να γνωρίσει την ιστορία στους νέους και να εμφυσήσει τα εθνικά ιδεώδη. 7. Αλλοτρίωση εθνικής φυσιογνωμίας, απώλεια εθνικής ταυτότητας, εθνική μαζοποίηση. 9. ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΟΣ ΔΙΑΚΡΑΤΙΚΟΣ ΤΟΜΕΑΣ 1. Διεθνής διάλογος συνεργασία, κοινή προσπάθεια, κλίμα συναδέλφωσης, κατοχύρωση αυτοδιάθεσης λαών, πρόοδος ανθρωπότητας. 2. Ενεργοποίηση οργανώσεων και οργανισμών (Ευρωπαϊκή Ένωση, Ο.Η.Ε., κλπ.). 3. Διατήρηση παγκόσμιας ειρήνης. 4. Σεβασμός στο διεθνές δίκαιο. 5. Προάσπιση ανθρωπίνων δικαιωμάτων, καλλιέργεια ανθρωπιάς ανεξαρτήτως χρώματος, φυλής, θρησκείας. 6. Συνεργασία : α) οικονομική (εμπόριο, τουρισμός, δάνεια). β) κοινωνική (επίλυση κοινωνικών προβλημάτων, διασφάλιση ανθρωπίνων δικαιωμάτων). γ) πολιτική (διεθνής διάλογος, συνεργασία, διπλωματία, διαφύλαξη παγκόσμιας ειρήνης, σεβασμός στο διεθνές δίκαιο, διεθνείς οργανώσεις : Ευρωπαϊκή Ένωση, Ο.Η.Ε., κλπ.). [7]

8 δ) πολιτισμική (πνευματικές, καλλιτεχνικές, επιστημονικές ανταλλαγές). 1. Κυριαρχία υποτέλειας στο πλαίσιο των διάφορων συνασπισμών, πνεύμα σκληρού ανταγωνισμού οι μεγάλες δυνάμεις επιδιώκουν όσο γίνεται περισσότερο οικονομικό μερίδιο στην αγορά, καθώς και τον έλεγχο της τεχνολογικής πρωτοπορίας. 2. Σκληρός διακρατικός ανταγωνισμός. 3. Εκμετάλλευση υποανάπτυκτων χωρών. 4. Η Διεθνής Ειρήνη ανεφάρμοστη στην πράξη. 5. Πολιτική εξάρτηση, επέμβαση Μ. Δυνάμεων στην εσωτερική και εξωτερική πολιτική, υποτέλεια, υποδούλωση, οι Μ. Δυνάμεις ελέγχουν τους διεθνείς οργανισμούς και επιβάλλουν συμφέροντα και σκοπιμότητες. [8]