1o 12θέσιο Πρότυπο Πειραματικό Δημοτικό Σχολείο Πανεπιστημίου Αθηνών (Μαράσλειο)

Transcript

1 1o 12θέσιο Πρότυπο Πειραματικό Δημοτικό Σχολείο Πανεπιστημίου Αθηνών (Μαράσλειο) Τάξη: Στ 1 Αθήνα - Ιούνιος, 2015

2 Οι συντελεστές του βιβλίου: ΑΛΕΞΟΠΟΥΛΟΥ ΑΝΔΡΙΩΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΑΚΗ ΑΡΒΑΝΙΤΗ ΒΑΛΑΤΣΟΥ ΒΑΛΕΟΝΤΗΣ ΙΩΑΝΝΟΥ ΚΑΛΟΓΕΡΟΠΟΥΛΟΥ ΚΑΠΕΡΝΑΡΟΣ ΚΑΣΙΔΑΚΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ ΛΑΪΝΑΣ ΛΟΥΚΙΔΕΛΗΣ ΜΑΓΚΟΥΡΙΤΣΑΣ ΜΑΛΙΚΟΥΡΤΗ ΜΑΝΑΚΑ ΜΙΧΑΛΑΣ ΜΠΛΕΚΑ ΠΑΝΟΓΙΩΡΓΟΥ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΠΙΠΕΡΙΤΗΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ ΤΣΟΚΤΟΥΡΙΔΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΦΕΡΕΝΙΚΗ ΕΙΡΗΝΗ ΕΛΕΝΗ ΜΑΡΙΑ ΡΩΜΑΝΟΣ ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ ΜΑΡΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ - ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΝΘΟΥΛΑ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΜΑΡΙΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΜΟΣΧΟΥΛΑ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΑ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΕΥΣΤΡΑΤΙΟΣ ΖΩΗ ΑΝΝΑ ΙΩΑΝΝΑ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΓΔΑΛΗΝΗ Το παρόν πόνημα βασίστηκε σε μία ιδέα της Δασκάλας της Τάξης, κ. Καλλιόπης Παπακωνσταντίνου, και συνεργάστηκαν οι εκπαιδευτικοί α)εικαστικών: Δημήτρης Σαρρής, β)μουσικής αγωγής: Ελένη Αναστασιάδου και γ) αγγλικής γλώσσας: Μαρία Θανασουλοπούλου Επιμέλεια ηλ/κής έκδοσης: Γεωργία Πολυζώη

3 A υ τ ο β ι ο γ ρ α φ ί ε ς Είμαι η Ιωάννα και πηγαίνω στη ΣΤ' Τάξη. Μου αρέσει πολύ το σχολείο και το αγαπημένο μου μάθημα είναι τα Μαθηματικά. Είμαι ψηλή με μακριά μαύρα μαλλιά και σκούρα καστανά μάτια. Είμαι ένα χαρούμενο, πάντα αισιόδοξο παιδί με θετική ενέργεια και χιούμορ. Τα αγαπημένα μου χρώματα είναι το μωβ σε όλες τις αποχρώσεις του και το τουρκουάζ, αλλά μου αρέσει και το μπλε. Έχω μια μικρή αδελφή που πηγαίνει στην Δ Τάξη. Στον ελεύθερό μου χρόνο μου αρέσει να διαβάζω λογοτεχνικά βιβλία. Το αγαπημένο μου βιβλίο είναι «Η εξαφάνιση», ενώ η αγαπημένη μου συγγραφέας είναι η Ζωρζ Σαρρή. Μου αρέσει επίσης να παίζω σκάκι και μπάσκετ και να ακούω μουσική. Αγαπώ το θέατρο και τον κινηματογράφο. Η θεατρική παράσταση που θα σας συνιστούσα να δείτε είναι η «Φρουτοπία» και η αγαπημένη μου κινηματογραφική ταινία είναι «Τα στρουμφάκια». Ιωάννα Τσοκτουρίδη *** Με λένε Κωνσταντίνα Χριστίνα Αλεξοπούλου αλλά με φωνάζουν Τίνα. Γεννήθηκα την Κυριακή στις 4 Μάιου του 2003 στο μαιευτήριο ΙΑΣΩ στην Αθήνα. Τον πατέρα τον λένε Θεμιστοκλή Αλεξόπουλο και την μητέρα μου Μαρία Μηλωνά και μένουμε στα Άνω Πατήσια στην οδό Υρκανίας 1. Τώρα είμαι μαθήτρια της ΣΤ τάξης του δημοτικού στο Μαράσλειο. Κάνω και έκανα αρκετές δραστηριότητες, κολυμβητήριο, μπαλέτο καράτε, ενόργανη γυμναστική, στίβο και παρακολουθούσα για ένα μικρό διάστημα τον όμιλο χορού και πετοσφαίρισης στο σχολείο. Στον ελεύθερο μου χρόνο ασχολούμαι με βιβλία άλλοτε με επιστημονικής φαντασίας άλλοτε με μυθιστορήματα ακόμα και με εγκυκλοπαιδικά βιβλία(η πράσινη εγκυκλοπαίδεια και Το βιβλίο της εξέλιξης). Τα καλοκαίρια συνήθως πάω στην Ιτέα, στην Κυπαρισσία, στην Σαντορίνη και καμιά φορά πάω camping με τον πατέρα μου. ***

4 Λέγομαι Ευαγγελία Μπλέκα και είμαι 12 ετών. Βασικά χαρακτηριστικά μου είναι ότι είμαι πολύ ευαίσθητη, ντροπαλή και γεμάτη ενέργεια. Αγαπάω και μου αρέσει να φροντίζω τα ζώα και όχι μόνο τα δικά μου αλλά και αδέσποτα. Με τον τρόπο που μπορώ συμμετέχω σε ανθρωπιστικούς συλλόγους. Μου αρέσει να φτιάχνω κοσμήματα και άλλα διακοσμητικά και το καλοκαίρι τα πουλάω και τα χρήματα που μαζεύω κάθε Σεπτέμβριο τα δίνω σε οργανώσεις για την καταπολέμηση της φτώχιας, για εμβολιασμούς και όπου χρειάζονται βοήθεια. Τα χρήματα που μάζεψα φέτος τα έδωσα στους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα για να τα στείλουν στη Συρία που γίνεται πόλεμος. Τον ελεύθερο χρόνο μου, ασχολούμαι με το βόλεϊ, με το διάβασμα βιβλίων, και με αρκετό παιχνίδι με τη σκυλίτσα μου και τον λαγό μου. Θα ήθελα να έχω και άλλα ζωάκια στο σπίτι μου αλλά στο μπαλκόνι δεν μπορούν να ζήσουν ευτυχισμένα. Μου αρέσει να παρακολουθώ ταινίες στο σινεμά και να επισκέπτομαι μουσεία, μια από τις τελευταίες επισκέψεις ήταν στο Πλανητάριο που με εντυπωσίασε. Επίσης μου άρεσε πολύ και το Αττικό Ζωολογικό Πάρκο που πήγα το Πάσχα. Μου αρέσουν πολύ τα επιτραπέζια παιχνίδια και παίζουμε με την αδελφή μου και τους γονείς μου. Επίσης κάθε καλοκαίρι εκεί που πηγαίνουμε διακοπές συμμετέχω στην παιδική χορωδία και μαθαίνουμε παραδοσιακούς χορούς και στο τέλος Αυγούστου κάνουμε μια θεατρική παράσταση στο θεατράκι που έχει στο λιμάνι. Τέλος, με ευχαριστεί να κάνω πολλά δημιουργικά πράγματα για να γεμίζει ο χρόνος μου και να προσφέρω όπως μπορώ. Ευαγγελία Μπλέκα Με λένε Φερενίκη Αποστολάκη και είμαι σχεδόν δώδεκα ετών. Ζω στην Αθήνα μαζί με την οικογένειά μου, τον μπαμπά μου τον Δημήτρη, την μαμά μου την Αγγελική και την αδελφή μου την Κωνσταντίνα. Η καταγωγή του μπαμπά μου είναι από τα Ιωάννινα και της μαμάς μου από την Κρήτη. Είμαι ευαίσθητη και χαμογελαστή. Μου αρέσει η ποίηση και να μαθαίνω καινούρια πράγματα για το ατέλειωτο διάστημα και τους πλανήτες του. Μια καθημερινή μέρα για μένα είναι σχολείο και μετά κολυμβητήριο. Το κολυμβητήριο δεν είναι απλός το χόμπι μου, το αγαπάω πολύ. Είναι ο έβδομος χρόνος που πηγαίνω και τώρα κάνω πρωταθλητισμό. Σε περίπου ένα μήνα τελειώνω το δημοτικό. Λυπάμαι πολύ που θα χωρίσω με τους φίλους μου. Θυμάμαι σαν χτες πριν από έξι χρόνια που προσπαθούσαμε να συγκρατήσουμε στο μυαλό μας τόσα ονόματα και τώρα θα τα θυμόμαστε χωρίς δυσκολία και μαζί θα θυμόμαστε και τις καλές και τις κακές στιγμές που περάσαμε και απλά το μόνο που θα κάνουμε είναι να γελάμε. Όμως όλα κάποτε τελειώνουν αλλά ποτέ δεν σβήνουν!!!

5 *** Με λένε Οδυσσέα Λουκιδέλη, γεννήθηκα στις 11 Σεπτεμβρίου του 2003 και σήμερα τελειώνω την έκτη τάξη του δημοτικού. Όταν γεννήθηκα, μέναμε στο σπίτι της μητέρας μου στα Ιλίσια. Μετά, όταν γεννήθηκε ο μικρότερος αδερφός μου, o Ηλίας- Φοίβος, οι γονείς μου αποφάσισαν να μετακομίσουμε στο κέντρο της πόλης, κοντά στο γραφείο του μπαμπά μας στην Ιπποκράτους. Μένουμε στην Νεάπολη Εξαρχείων και είναι μια ωραία γειτονιά, κοντά στα δέντρα, επειδή βρισκόμαστε αρκετά κοντά στο λόφο του Λυκαβηττού. Υπάρχει ένα πάρκο δίπλα μας, στο οποίο πηγαίνουν τα παιδιά της γειτονιάς. Υπάρχει και μια εκκλησία πολύ κοντά μας, ο Άγιος Νικόλαος Πευκακίων Νεαπόλεως, και εκεί βαπτίστηκε ο αδερφός μου. Ύστερα, όταν μεγάλωσα, οι γονείς μου με πήγαν στο νηπιαγωγείο του σχολείου της γειτονιάς. Εκεί πέρασα πολύ ωραία και έκανα πολλές φιλίες. Από τότε, θυμάμαι με αγάπη την πρώτη μου δασκάλα, την κυρία Λένα. Όσο περνούσαν τα χρόνια, ανακάλυπτα ότι ο αδερφός μου θα μου βγει μεγάλος μπελάς. Αυτό ήταν κάπως προφανές από πολύ νωρίς, που είχε αρχίσει να μας δαγκώνει και να μας ενοχλεί. Δυστυχώς ο χαρακτήρας του αδερφού μου δεν μου αρέσει και πολλές φορές διαφωνούμε και μαλώνουμε Θα ήθελα τώρα να σας παρουσιάσω και την υπόλοιπη οικογένειά μου. Η μητέρα μου ονομάζεται Βασιλική Κοσκινιώτου και είναι ζωγράφος. Όταν γεννήθηκα, εκείνη σπούδαζε ακόμη για το δεύτερο πτυχίο της στη ζωγραφική. Πριν εργαζόταν σαν μεταφράστρια στην αγγλική και γαλλική γλώσσα, γιατί ήταν φιλόλογος. Ο πατέρας μου ονομάζεται Δημήτρης Λουκιδέλης και έκανε μεταπτυχιακό στην Φιλοσοφία. Οι γονείς του πατέρα μου, είναι η Καλλιόπη Παπανδρέου- Λουκιδέλη και ο Ευάγγελος Λουκιδέλης. Ο παππούς μου αυτός πέθανε δυστυχώς σε ηλικία 75 χρονών από αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Λυπήθηκα πάρα πολύ. Γιατί ο παππούς μου, που ήταν και μαθηματικός, ήταν ένας άνθρωπος πολύ οικονόμος και φροντιστικός, μας πήγαινε κάθε μέρα στο σχολείο και μας έδινε τακτικά χαρτζιλίκι. Η καταγωγή της

6 οικογένειάς του ήταν από την Πέργαμο της Μικράς Ασίας. Η γιαγιά έχει δυστυχώς σήμερα άνοια και τα τελευταία χρόνια έχει χειροτερέψει. Παρόλο που κάποτε ήταν μια πολύ καλή μαθηματικός επίσης και μάλιστα είχε δουλέψει και στο Πολυτεχνείο ως αστρονόμος, βοηθός καθηγητή. Οι γονείς της μητέρας μου είναι ο παππούς Ηλίας, που κατάγεται από την Καρδίτσα της Θεσσαλίας και η γιαγιά μου η Τούλα (Παναγιώτα) που κατάγεται από ένα χωριό της Μεσσηνίας κοντά στην Κυπαρισσία. Ο παππούς και η γιαγιά όταν ήταν νέοι είχαν μεταναστεύσει στην Γερμανία για να δουλέψουν εκεί. Τώρα μένουν στα Ιλίσια και στη Νέα Λούτσα και τους επισκεπτόμαστε κάποιες Κυριακές που η γιαγιά μας κάνει το τραπέζι. Πιστεύω ότι πέρασα το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου μέχρι σήμερα στο σχολείο, στο δημοτικό, γιατί πηγαίνω σε αυτό κάθε μέρα. Το σχολείο αυτό ονομάζεται Μαράσλειο και θυμάμαι με αγάπη όλους τους δασκάλους και τις δασκάλες που είχα εκεί ως σήμερα. Στην Πρώτη τάξη είχαμε την κα Άννα, στην Δευτέρα τον κύριο Νίκο Παπαδόπουλο, στην Τρίτη τάξη την κα Λιάνα, στην Τετάρτη και στην Πέμπτη την κα Πάττυ και στην Έκτη τάξη την κυρία Πόπη Παπακωνσταντίνου. Για εμένα, κάθε τάξη ήταν ωραία, αλλά η καλύτερη πιστεύω ότι ήταν η έκτη. Χωρίς να μπορώ να πω ακριβώς για ποιο λόγο ακριβώς. Όταν τελειώνει το σχολείο, νιώθω λίγη μοναξιά γιατί μου λείπουν οι φίλοι μου, μα αυτόν το χρόνο πιστεύω ότι θα μου λείψουν ακόμα πιο πολύ!. Είναι η χρονιά που θα πάμε στο γυμνάσιο και μπορεί να βρεθούμε σε άλλες τάξεις. Καθώς μεγαλώνουμε, κάποια πράγματα μένουν πίσω μας και φεύγουνε για πάντα, αλλά και κάποια άλλα καινούργια, ανοίγονται μπροστά μας και υπόσχονται νέες εμπειρίες, περιπέτειες και γνώση. Ευάγγελος- Οδυσσέας Λουκιδέλης *** Με λένε Παναγιώτα Κασιδάκη, είμαι 12 χρονών και τελειώνω την έκτη τάξη. Όταν ήμουνα μικρή μέχρι τα δύο μου χρόνια τα πρωινά που δούλευαν οι γονείς μου με πήγαιναν και καθόμουν στο σπίτι της γιαγιάς μου. Ήμουν ένα σχετικά ήσυχο παιδάκι όταν μεγάλωσα, αλλά όταν ήμουν μωρό γκρίνιαζα συνεχώς!! Είμαι σχετικά ψηλή και έχω μπλε μάτια. Έχω καστανόξανθα μακριά μαλλιά και είμαι σχετικά λεπτή. Είμαι ευγενική και καλόκαρδη. Είμαι αρκετά δυναμική και ειλικρινής και πιστεύω ότι είμαι πολύ καλή φίλη. Μου αρέσει πολύ στο ελεύθερό χρόνο μου να χορεύω και να πηγαίνω βόλτα με τις φίλες μου σε κάποιο πάρκο ή στο σπίτι κφίλων μου. Επίσης, μου αρέσει να πηγαίνω στο σινεμά σε κάποιο εμπορικό κέντρο και μετά να κάνω βόλτες στα μαγαζιά. Μου αρέσει να ζωγραφίζω, αλλά και να σχεδιάζω ασπρόμαυρα μερικές εικόνες (αν και δεν τα καταφέρνω πολύ καλά, πιστεύω ότι κάποια μέρα θα τα καταφέρω!). Επίσης κάνω διάφορες εξωσχολικές δραστηριότητες που μου αρέσουν πολύ όπως για παράδειγμα Taekwon-Do, Latin, πιάνο, αγγλικά (σε φροντιστήριο) αλλά και θέατρο. Η Μαριτίνα είναι μια υπέροχη κοπέλα με πολλά διαφέροντα όπως για παράδειγμα ο χορός και συγκεκριμένα το λάτιν, γι'αυτό και κάνει πέντε με έξι χρόνια. Είναι ψηλή και έχει καστανά μάτια και καστανά ίσια φουντωτά μαλλιά. Η Μαριτίνα είναι πολύ χαρούμενη και χαμογελαστή γι' αυτό και μας κάνει να γελάμε. Είναι ευγενική,

7 καλοσυνάτη και έχει πολύ μεγάλη αυτοπεποίθηση. Με την Μαριτίνα γνωριζόμαστε από την πρώτη δημοτικού και από τότε είμαστε πολύ καλές φίλες και δεν θα την ξεχάσω ποτέ. Παναγιώτα Κασιδάκη *** Oνομάζομαι Ειρήνη Αρβανίτη, είμαι 12 χρονών και πηγαίνω στο Μαράσλειο Πρότυπο Πειραματικό Δημοτικό Σχολείο του Πανεπιστημίου Αθηνών. Δασκάλα μου είναι η εξαιρετική κυρία Πόπη Παπακωνσταντίνου. Στο Μαράσλειο φοιτώ από την Α Δημοτικού. Πιστεύω πως έχω ένα κανονικό ανάστημα. Τα μαλλιά μου είνια ξανθοκάστανα και το μήκος τους φτάνει λίγο πιο κάτω από τους ώμους. Τα μάτια μου είναι πράσινα με μεγάλες μαύρες φλεβαρίδες. Το πρόσωπό μου έχει γωνίες και για το λόγο αυτό οι συμμαθήτριές μου με φωνάζουν, μερικές φορές, «τετραγωνοπρόσωπη». Η επιδερμίδα μου είναι λεία και ανοικτόχρωμη. Τα μακριά και δυνατά μου χέρια με βοηθούν να παίζω καλά τένις, το ίδιο και τα δάχτυλά μου τα οποία μου δίνουν τη δυνατότητα να παίζω κιθάρα. Τα πόδια μου είναι δυνατά και με βοηθούν να έχω καλές επιδόσεις στις πετασφαίριση αλλά και στην κολύμβηση. Εκτός των παραπάνω, όταν μιλάω σε κάποιον και περιγράφω ένα γεγονός, μου αρέσει να εκφράζομαι και με την κίνηση των χεριών. Επίσης, μου αρέσει να κάνω αστείους μορφασμούς όταν θέλω να κάνω τη συζήτηση διασκεδαστική και αστεία. Ένα, θεωρητικά, «εμπόδιο» που έχω είναι ότι, μερικές φορές, είμαι βιαστική στην ομιλία και οι άλλοι δεν καταλαβαίνουν αμέσως αυτά που θέλω να τους πω. Συνήθως φοράω άνετα ρούχα, όπως κοντομάνικες μπλούζες, σορτσάκια, είτε τζιν, όμως εάν θα πρέπει να πάω επίσκεψη με τους γονείς μου, ή σε κάποια γιορτή, ντύνομαι πιο επίσημα, ανάλογα με την περίσταση. Θα περιέγραφα τον χαρακτήρα μου ως χαρούμενη, φιλική, συμπονετική, ειλικρινή, υπομονετική, ευγενική, με χιούμορ και κάποιες φορές ντροπαλή. Επιπροσθέτως είμαι φιλόζωη. Αγαπώ την άθληση. Το αγαπημένο μου σπορ είναι το τένις και το εξασκώ εδώ και 9 χρόνια. Έχω δεθεί πολύ στενά με το άθλημα αυτό, διότι με παρακίνεισαι ο

8 πατέρας μου και όποτε είμαι σε μία στενόχωρη κατάσταση, το τένις με γεμίζει με θετικά συναισθήματα, όπως χαρά και ενέργεια. Το αγαπημένο μου όργανο είναι η κιθάρα, με την οποία ασχολούμαι εδώ σχεδόν και τέσσερα χρόνια. Το δάσκαλό μου τον λένε Στέφανο και παίζουμε μαζί κλασσική μουσική, ποπ, τζαζ, δημοτικά και έντεχνα τραγούδια. Θεωρώ πως η κιθάρα είναι μία πολύ ενδιαφέρουσα και δημιουργική δραστηριότητα, που με κάνει να ξεφεύγω από την καθημερινότητά μου. Επίσης, λατρεύω τη ζωγραφική, διοτι χρησιμοποιώ τη φαντασία μου. Μου αρέσει να ζωγραφίζω λουλούδια, ηλιοβασιλέματα και νησιά. Στον ελεύθερό μου χρόνο μου αρέσει να παίζω κιθάρα, τένις με τον μπαμπά μου, να διαβάζω παιδική λογοτεχνία, να συνταντιέμαι με τις φίλες μου και να πηγαίνουμε βόλτες. Μου αρέσει να πηγαίνω στο θέατρο και να επισκέπτομαι μουσεία γιατι μαθαίνω για τον πολιτισμό. Επίσης με ευχαριστεί πολύ να πηγαίνω εκδρομές με τους γονείς μου και να επισκέπτομαι τους την οικογένειά μου στον όμορφο κήπο της γιαγιάς μου. Δυστυχώς, άλλη μία σπουδαία σχολική χρονιά έφτασε στο τέλος της, αλλά θα είναι ξεχωριστή, διότι θα γίνει η αποφοίτησή. Θα μου λείψουν πάρα πολύ οι ξεχωριστοί συμμαθητές μου και οι συμμαθήτριές μου, η αγαπημένη μου δασκάλα κ. Πόπη και οι καταπληκτικές δασκάλες των άλλων μαθημάτων και γενικότερα η προσφορά της αγάπης που δίναμε και μοιραζόμασταν τόσα χρόνια. Ειρήνη Αρβανίτη *** Ονομάζομαι Κωνσταντίνα Καλογεροπούλου και έχω γεννηθεί στις 28/7/2003, στην Αθήνα, στο νοσοκομείο «Αλεξάνδρας». Είμαι μέλος μιας τετραμελής οικογένειας που συμπεριλαμβάνει εμένα, την δίδυμη-αδελφή μου, την μαμά μου και τον μπαμπά μου. Αγαπώ πολύ την οικογένεια μου αλλά και η οικογένεια μου με αγαπάει πολύ. Είμαι μαθήτρια της έκτης τάξης και πηγαίνω σχολείο στο 1ο 12/θέσιο Π.Π.Σ.Π.Α (Μαράσλειο). Οι κολλητές μου είναι η Κατερίνα και Βασιλική. Στην τάξη μιλάμε όλοι μαζί. Το αγαπημένο μου μέρος στην τάξη είναι η μικρή

9 βιβλιοθήκη γιατί έχει μια συλλογή ορυκτών και μου αρέσει πολύ. Πηγαίνω σε πολλά εξωσχολικά μέρη και αυτά είναι: φροντιστήριο αγγλικών, μπάσκετ, χορό και ωδείο. Το χορό και το ωδείο τα άρχισα φέτος και μου αρέσουν πολύ γιατί στο χορό μαθαίνουμε να χορεύουμε σωστά και στο ωδείο μαθαίνουμε να τραγουδάμε σωστά. Τα ενδιαφέροντα μου είναι πολλά, ένα από αυτά είναι το διάβασμα. Μου αρέσει πολύ να διαβάζω, ειδικά βιβλία που είναι παιδικής λογοτεχνίας. Έχω πάει πολλά ταξίδια όμως αυτά που μου άρεσαν πιο πολύ ήταν : η κρουαζιέρα που πήγα Ύδρα, Πόρο, Αίγινα και η 8η μέρη που πήγα στην Κρήτη. Το αγαπημένο μου βιβλίο ονομάζεται το δωμάτιο που ταξιδεύει. Είναι ένα μυθιστόρημα. Πρόκειται για τη μικρή Δανάη που τριγυρίζει μέσα στο μεγάλο σπίτι της και μελαγχολεί και πλήττει. Ώσπου μια μέρα ανακαλύπτει την ξύλινη σκάλα που οδηγεί στο υπόγειο. Εκεί ζουν δύο άγνωστοι, παράξενοι ηλικιωμένοι, ο Ροδολίνος και η Τζιτζιφλώρα. Σοφοί, καλοί ονειροπόλοι και δραπέτες από το βαρετό κόσμο των μεγάλων, θα τη δεχθούν με αγάπη, θα τη φροντίζουν και θα την πάρουν σε μία απίστευτη, θαυμαστή άλλη γη τόπο ολοζώντανων παλιών παραμυθιών και μύθων. Το υπόγειο λοιπών μεταμορφώνεται σε μια «μηχανή του χρόνου» που τους ταξιδεύει στο πλοίο του Θησέα καθώς διασχίζει το πέλαγο, που θα ονομαστεί Αιγαίο και στο μακρύ τραγούδι της Αρετούσας και του Ερωτόκριτου. Η ζωή για τη Δανάη αλλάζει και γίνεται μια μαγευτική, ευτυχισμένη περιπέτεια, που κρύβεται καλά μέσα στο ίδιο τους το σπίτι. Η αγαπημένη μου σειρά είναι το «Ταμάμ». Είναι μια πολύ ωραία σειρά όπου μας διδάσκει πως και δύο οικογένειες διαφορετικών απόψεων και διαφορετικών θρησκειών μπορούν να συζήσουν μαζί. Όταν μεγαλώσω θέλω να γίνω δασκάλα γιατί αγαπώ πολύ τα παιδάκια και θέλω να συνεχίσω το επάγγελμα της οικογένειας μου.

10 Εύχομαι να πετύχω τους στόχους μου!!! Κωνσταντίνα Καλογεροπούλου *** Το όνομά μου, είναι Ελένη-Μαρία, αλλά με φωνάζουν Μαριλένα. Είμαι 11 χρονών και έχω γενέθλια στις 3 Ιουλίου. Έχω καστανόξανθα μαλλιά και το χρώμα των ματιών μου είναι καφέ σκούρο. Φοράω γυαλιά και προτιμώ να έχω μακριά μαλλιά αν και σχεδόν όλοι οι συγγενείς μου, μου λένε να τα κόψω. Στον ελεύθερο μου χρόνο διαβάζω βιβλία, ή ακούω μουσική και ζωγραφίζω. Η ζωγραφική, είναι μία τέχνη που με ξεκουράζει και με ταξιδεύει. Από μικρή μου άρεσε να ζωγραφίζω. Μου άρεσε να ζωγραφίζω την οικογένειά μου. Επίσης μου αρέσουν οι ταινίες επιστημονικής φαντασίας, αλλά και πολλές άλλες. Από αθλήματα, μου αρέσει πολύ το βόλεϊ, γιατί βρίσκω πολύ ωραίο τον τρόπο που παίζεται. Μου αρέσει να ταξιδεύω, γιατί γνωρίζω νέους πολιτισμούς, νέα έθιμα, παραδόσεις και ανθρώπους. Οι συγγενείς μου, με χαρακτηρίζουν λίγο γκρινιάρα και ντροπαλή. Από μικρή είχα αυτά τα χαρακτηριστικά. Έχω έναν αδερφό, τον Βασίλη που είναι 17 χρονών. Έχω επίσης έναν γάτο, που τον λένε Ψάρη (τον λέμε Ψάρη γιατί είναι γκρίζος και φοβητσιάρης σαν ψάρι). Οι γονείς μου, είναι και οι δύο αρχιτέκτονες. Εγώ όταν μεγαλώσω, θα ήθελα να σπουδάσω Δασολογία, γιατί μου αρέσει γενικά να ασχολούμαι με το περιβάλλον και τη φύση. Μαριλένα Βαλατσού *** Γεια σας, με λένε Χαράλαμπο Μιχάλα και είμαι 12 ετών Έχω 2 αδέρφια ένα αγόρι και ένα κορίτσι, την αδερφή μου την λένε Μάγδα, τον αδερφό μου τον λένε Γεώργιο Αχιλλέα. Είμαι μέτριος στο ύψος και λεπτός στα κιλά. Έχω καστανά μάτια και μαλλιά.είμαι ευγενικός και αστείος. Μερικές φορές γίνομαι τεμπέλης. Στον ελεύθερο χρόνο μου παίζω ποδόσφαιρο, μπάσκετ και χάντμπολ. Διαβάζω ένα αστυνομικό μυθιστόρημα ή ένα λογοτεχνικό βιβλίο. Ακούω μουσική στο internet ή βλέπω τηλεόραση. Τα σαββατοκύριακα το πρωί κάνω Αγγλικά και μετά πάμε για ψώνια με την οικογένειά μου. Όταν γυρίζουμε στο σπίτι βλέπουμε μια ταινία ή παίζουμε επιτραπέζια. Όταν μεγαλώσω θέλω να γίνω ποδοσφαιριστής γιατί μου αρέσει το ποδόσφαιρο! Χαράλαμπος Μιχάλας Το όνομά μου είναι Γιώργος Ανδριώτης. Είμαι δώδεκα χρονών, θα τα κλείσω στις 13 Ιουνίου, για την ακρίβεια. Είμαι μαθητής της έκτης δημοτικού, αλλά επίσης σε έναν μήνα θα αποφοιτήσω από το Δημοτικό και το Σεπτέμβρη θα είμαι μαθητής της Α

11 Γυμνασίου! Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα. Το σπίτι μας είναι στη Νέα Σμύρνη. Η οικογένειά μου είναι τετραμελής και αποτελείται από τη μητέρα μου, τον πατέρα μου, τον αδελφό μου, ενάμιση χρόνο μεγαλύτερό μου, κι εμένα. Οι γονείς μου είναι καθηγητές. Ο αδελφός μου είναι μαθητής της Β Γυμνασίου, στο 8ο Γυμνάσιο Νέας Σμύρνης. Η καταγωγή του πατέρα μου είναι από την Κρήτη. Εκεί γεννήθηκε και μεγάλωσε και έζησε μέχρι τα δεκαοκτώ του χρόνια, οπότε ήρθε να σπουδάσει στην Αθήνα και από τότε ζει εδώ. Ο παππούς μου από τον πατέρα μου ήρθε μωρό από τη Μικρά Ασία, μαζί με τη μητέρα του και τα αδέλφια του, πρόσφυγες στο Ηράκλειο. Η γιαγιά μου από τον πατέρα μου είναι Κρητικιά. Ο πατέρας μου χαίρεται πολύ για τη μικρασιατική του καταγωγή, ίσως πιο πολύ και από την κρητική, και μάλιστα έχει επισκεφτεί το χωριό της οικογένειάς του στη Μικρά Ασία. Η μητέρα μου έχει κι εκείνη καταγωγή από την Κρήτη από τον πατέρα της και από την Πελοπόννησο από τη μητέρα της. Εκείνη γεννήθηκε και έζησε στην Αθήνα. Στην Κρήτη πάντως ζουν τα τελευταία χρόνια, ο παππούς και η γιαγιά μου, οι γονείς της μητέρας μου, η μητέρα του πατέρα μου, που δεν έφυγε ποτέ από εκεί, ο θείος μου, ο αδελφός της μητέρας μου, και η θεία μου, η αδελφή του πατέρα μου, με τον άντρα της και τα παιδιά της, που είναι και τα μόνα πρώτα εξαδέλφια μου. Γι αυτό και χαίρομαι να πηγαίνω τα καλοκαίρια στην Κρήτη, γιατί τους βλέπω όλους εκεί τους συγγενείς μου. Πιο πολύ χαίρομαι για τον παππού μου και τη γιαγιά μου, γιατί τους αγαπώ πάρα πολύ και μου λείπουν, από τότε που έφυγαν από την Αθήνα. Στην Κρήτη περνάμε τα καλοκαίρια μας, στο εξοχικό μας, που είναι στο χωριό του παππού μου από τη μαμά μου, στη Φουρνή Λασιθίου. Είναι υπέροχο χωριό και το σπίτι μας είναι μέσα σε ένα μεγάλο κτήμα με ελιές. Έχω εκεί φίλους, κολυμπάω καθημερινά στην κοντινή θάλασσα, την Πλάκα, όπου μένουν η γιαγιά και ο παππούς μου, παίζω ασταμάτητα, έχω ελευθερία, τριγυρνάω μέχρι αργά στο χωριό, γιατί κανείς δεν φοβάται εκεί και όλοι συγκεντρώνονται στην πλατεία για σουβλάκια και ρακές, οι μεγάλοι εννοώ για ρακές! Και στην Αθήνα έχω πολλούς φίλους. Οι φίλοι μου είναι τριών προελεύσεων: οι φίλοι από τη Νέα Σμύρνη, οι συμμαθητές και οι φίλοι από τους φίλους των γονιών μου. Με τους συμμαθητές ταιριάζω νομίζω περισσότερο, αλλά επειδή μένουμε μακριά, γιατί όλοι μας πάμε σχολείο στο Μαράσλειο που δεν είναι στη γειτονιά μας, βλεπόμαστε πιο αραιά, εκτός από το σχολείο, εννοώ. Για μένα είναι σημαντικό να έχω φίλους. Δεν μου αρέσει να είμαι μόνος. Θέλω να παίζω μαζί τους αλλά και να κουβεντιάζουμε και να μοιραζόμαστε πράγματα, καλά και κακά. Αγαπώ πολύ και τον αδελφό μου, κι ας μαλώνουμε. Ζω όπως τα περισσότερα παιδιά της ηλικίας μου. Πηγαίνω σχολείο, διαβάζω, μαθαίνω ξένες γλώσσες, κάνω λίγο αθλητισμό, μουσική, παίζω ποδόσφαιρο, πηγαίνω σινεμά και σε σπίτια φίλων. Κάθε τόσο ταξιδεύουμε με την οικογένειά μου σε διάφορα μέρη της Ελλάδας. Έχουμε μάλιστα πάει κι ένα ταξίδι στο Παρίσι, που ήταν φοβερό! Δεν ξέρω πότε θα ξαναπάμε στο εξωτερικό, γιατί με την οικονομική κρίση όλα είναι δύσκολα, λένε οι γονείς μου. Όταν μεγαλώσω, θέλω να γίνω ηθοποιός, αλλά δεν ξέρω αν θα τα καταφέρω. Προς το

12 παρόν, διαβάζω για να είμαι καλός μαθητής και βλέπουμε. Γιώργος Ανδριώτης *** Γεννήθηκα στις Είμαι ψιλή, λεπτή, όμορφη, με καστανά μαλλιά και μάτια. Όσο για τον χαρακτήρα μου σας λέω ότι είμαι ντροπαλή, οξύθυμη, πολυλογού, εγωμανής, με χαμηλή αυτοπεποίθηση και με μεγάλη φαντασία. Επίσης λατρεύω τα ακροβατικά και είμαι αρκετά καλή σ' αυτά. Τώρα που θα πάω γυμνάσιο θα μου λείψουν οι συμμαθητές μου οι δάσκαλοι μου και το δημοτικό. Τέλος πάντων τώρα θα σας μιλήσω για εμένα. Πάω κατασκήνωση εδώ και 4 χρόνια και φέτος θα είναι η 5η φορά που θα πάω. Την πρώτη φορά που πήγα ήμουν 7 χρονών και κατενθουσιασμένη. Η καλύτερη χρονιά που πέρασα σε κατασκήνωση ήταν, όταν ήμουν 9 γιατί είχα τις καλύτερες συγκατοίκους και μαζί περνούσαμε πάρα πολύ ωραία! Εκτός απ' αυτό πρέπει να πω ότι μέχρι σήμερα έχω κάνει πολλές εξωσχολικές δραστηριότητες. Δηλαδή όταν ήμουν 3 ξεκίνησα να κάνω μπαλέτο αλλά στα 8 μου το σταμάτησα, όταν ήμουν 4 ξεκίνησα αγγλικά τα οποία δεν έχω σταματήσει, όταν ήμουν 5 ξεκίνησα κολυμβητήριο για μισό χρόνο, όταν ήμουν 7 ξεκίνησα Κουνγκ Φου που το σταμάτησα και το ξανάρχισα στα 10 μου, όταν ήμουν 8 άρχισα να κάνω στίβο και το σταμάτησα στα 9, όταν ήμουν 10 ξανάρχισα Κουνγκ Φου το οποίο σταμάτησα οριστικά στα 11, στα 11 πήγα για 4 με 5 μήνες κινέζικα και τώρα πάω 9 μήνες ενόργανη. Πολλές δραστηριότητες, σωστά; A, ξέχασα να πω ότι έχω μία γάτα, την Σία. Η Σία είναι μια σιαμαία γάτα. Δηλαδή από το Σιάμ. Πριν από την Σία όμως είχα έναν άλλο γάτο, τον Άρη Ευκοίλιο που δυστυχώς πέθανε από καρκίνο όταν ήταν 2 χρονών. Εκτός από την Σία έχω κι άλλα κατοικίδια. Έχω 2 παπαγαλάκια, το Μάνο και τη Λίλη και 2 θαλάσσια χελωνάκια. Λοιπόν τώρα ήρθε η ώρα να σας μιλήσω για τα ενδιαφέροντα μου. Μου αρέσει να διαβάζω λογοτεχνικά βιβλία και το αγαπημένο μου βιβλίο είναι η «Ματίλντα» του Ρόαλντ Νταλ. Μου αρέσει να βλέπω σειρές στην τηλεόραση καθώς και διάφορες ταινίες. Η αγαπημένη μου σειρά είναι το «Ταμάμ» και η αγαπημένη μου ταινία η «Annie». Αυτά είχα να σας πω κι εύχομαι να με θυμούνται όλοι οι συμμαθητές μου. Κατερίνα Παπαδημητρίου *** Ονομάζομαι Βασίλειος-Αλέξανδρος Μαγκουρίτσας. Γεννήθηκα στην Αθήνα την 1η Απριλίου του Είμαι γιός του Φαρμακοποιού Μιχαήλ-Γεωργίου Μαγκουρίτσα και της Δικηγόρου Παρασκευής Ξενικάκη. Είμαι μαθητής της ΣΤ' τάξης του Δημοτικού σχολείου Μαρασλείου. Μιλάω Αγγλικά και Ιταλικά. Ασχολούμαι από μικρός με το ποδόσφαιρο και παίζω στην Δάφνη Παλαιού Φαλήρου. Επίσης, ασχολούμαι με τη μουσική και παίζω πιάνο και ντραμς. Βασίλειος-Αλέξανδρος Μαγκουρίτσας *** Το όνομά μου είναι Στράτος και γεννήθηκα στην Αθήνα στο Μαιευτήριο Μητέρα στις Οι γονείς μου αποφάσισαν να με βαφτίσουν στην Μυτιλήνη λόγω της καταγωγής των γονέων του πατέρα μου από το νησί αυτό. Πήγα στο στον παιδικό

13 σταθμό όπου έκανα και το προνήπιο και μετά στο Νηπιαγωγείο. Τα χρόνια στον παιδικό σταθμό της Καισαριανής αλλά και πριν το σχολείο ήταν τα καλύτερα χρόνια της ζωής μου λόγω της υπερβολικής καλοπέρασης και λόγω ότι δεν υπήρχε οικονομική κρίση εγώ και η μαμά μου κάναμε συνέχεια βόλτες, όπως για παράδειγμα το Σαββατοκυριακάτικο σινεμά στο Village Παγκρατίου. Αργότερα άρχισα την πρώτη δημοτικού στο Μαράσλειο όπως και όλοι όσοι είναι μαζί μου στο Δημοτικό και ξέρουν πως τα πράγματα έχουν αρχίσει να σκουραίνουν. Ελπίζω στο Γυμνάσιο να είναι καλύτερα. Ο Γιώργος είναι ένα έξυπνο παιδί που αγαπάει πολύ το ποδόσφαιρο και έχει ταλέντο σε αυτό. Τέλος είναι ένας από τους καλύτερούς μου φίλους. Ο Μάριος είναι ένας πολύ καλός μου φίλος. Είναι πολύ άτακτος και αστείος. Αλλά αυτό δεν τον αποκλείει από το να είναι ένας από τους καλύτερούς μου φίλους. Ο Χαράλαμπος είναι ένα παιδί παθιασμένο με το ποδόσφαιρο. Θα έλεγα πως έχει πολύ ταλέντο και λαμπρό μέλλον σε αυτό. Είναι και αυτός ένας από τους καλύτερούς μου φίλους. Στράτος Πιπερίτης Ονομάζομαι Μάγδα Χρήστου. Είμαι 12 χρονών και πάω έκτη δημοτικού. Το σχολείο μου είναι το Π.Π.Δ.Σ.Π.Α (Μαράσλειο) στο οποίο φοιτώ εδώ και 6 χρόνια. Έχω αναπτύξει ιδιαίτερες φιλίες εντός και εκτός τάξης. Μένω στη Γλυφάδα με την οικογένεια μου. Τη μητέρα μου, τον πατέρα μου, τον αδελφό μου και τη σκυλίτσα μας, τη Μπουμπού. Τα αγαπημένα μου αθλήματα είναι το ποδόσφαιρο και η χειροσφαίριση. Στον ελεύθερο μου χρόνο παίζω ποδόσφαιρο, παίζω με τον σκύλο μου ή βλέπω τηλεόραση. Συνήθως τα μεσημέρια που δεν μπορώ να κάνω πολλά ενοχλώ τον αδελφό μου. Το αγαπημένο μου χρώμα είναι το πράσινο και το αγαπημένο μου φαγητό είναι τα γεμιστά. Η ζωή είναι ωραία. Μάγδα Χρήστου Με λένε Αναστάση Καπερνάρο κι έχω έναν δεκαεννιάχρονο αδελφό, τον Λευτέρη, ο οποίος τώρα πια σπουδάζει στην Κέρκυρα. Έτσι μένω στο σπίτι που έχω στον Λόφο Σκουζέ μόνο με τους γονείς μου, τον Τάσο και την Κλεοπάτρα. Το σπίτι αυτό είναι

14 νεοκλασικό και έχει μεγάλη συναισθηματική αξία για μένα επειδή από τότε που γεννήθηκα δεν έχω αλλάξει σπίτι. Το σχολείο στο οποίο πάω είναι Πειραματικό, λέγεται Μαράσλειο, κι εγώ είμαι μαθητής της έκτης δημοτικού. Στις διακοπές μου πάω και μένω στο σπίτι του παππού και της γιαγιάς μου, στην Κύμη. Εκεί πέρα έχουμε θέα στην θάλασσα, κάνουμε μπάνια σ αυτήν από το μεσημέρι μέχρι το βράδυ, και κάνουμε βόλτες τρώγοντας παγωτό. Εκτός από εκεί, στις διακοπές μου πάω στην Μάνη, στο πατρικό σπίτι του μπαμπά μου. Σε αυτό μαζεύονται όλα τα ξαδέλφια μου και οι θείοι μου και κάνουνε παρέα. Εγώ περνάω εκεί τον χρόνο μου περισσότερο με τον ξάδελφό μου, τον Παναγιώτη. Πέρα απ όλα αυτά, ένα σημαντικό κομμάτι της ζωής μου είναι ο ελεύθερος χρόνος μου. Στον ελεύθερο χρόνο μου συζητάω με τους φίλους μου, παίζω ηλεκτρονικά παιχνίδια, παίζω και επιτραπέζια παιχνίδια, όπως το σκάκι, το τάβλι, ή η Μονόπολη. Μου αρέσει επίσης να διαβάζω κόμιξ, και ιδιαίτερα ιστορίες με τον Ντόναλντ Ντακ. Κάνω μουσική 9 χρόνια, μαθαίνω πιάνο με την κυρία Ντόρα, και μπορώ να πω πως είμαι χαρούμενος γι αυτό. Μπορεί κάποιες φορές να κουράζομαι αλλά σκέφτομαι τότε ότι η μουσική είναι ένας ολόκληρος κόσμος που ανοίγεται μπροστά μου. Αναστάσης Καπερνάρος *** Με λένε Ζωή-Άννα Τριανταφύλλου και είμαι 11,5 ετών. Πηγαίνω ΣΤ δημοτικού, στο αγαπημένο μου ΣΤ 1 όπου και είμαι η μικρότερη : γεννήθηκα στις 5/12/2003 και είμαι τοξότης στο ζώδιο. Έχω πολλά χόμπι: χορεύω παραδοσιακούς χορούς, ζωγραφίζω, παίζω volley ενώ μαθαίνω γαλλικά, αγγλικά και γερμανικά. Γενικώς έχω ένα πρόγραμμα γεμάτο υποχρεώσεις. Κατά τ άλλα πάντα βρίσκω χρόνο για ξεκούραση και χαλάρωση συνήθως διαβάζοντας εξωσχολικά βιβλία. α βιβλία που προτιμώ είναι συνήθως λογοτεχνικά ή περιέχουν περιπέτεια και φανταστικούς κόσμους. Τα 5 πιο αγαπημένα μου βιβλία είναι του ίδιου συγγραφέα και οι τίτλοι τους είναι :Σιλμαρίλιον, Χόμπιτ, Η Συντροφιά του Δαχτυλιδιού, Οι Δύο Πύργοι, Η επιστροφή του Βασιλιά, του συγγραφέα Τζ. Ρ. Ρ. Τόλκιν. Εκτός όμως από τα εξωσχολικά βιβλία διαβάζω καθημερινά τα μαθήματα του σχολείου. Τα αγαπημένα μου μαθήματα είναι η Φυσική γιατί λατρεύω τα πειράματα, τα Αγγλικά γιατί μου αρέσει να μαθαίνω αυτή την ξένη γλώσσα και η Ιστορία γιατί μου αρέσει να μαθαίνω για το παρελθόν. ΦΥΣΙΚΗ, ΑΓΓΛΙΚΑ, ΙΣΤΟΡΙΑ!!! Τον τελευταίο καιρό το μόνο που σκέφτομαι είναι ότι η σχολική χρονιά τελειώνει και ότι όπου να ναι θα χάσω τους όλους τους φίλους του δημοτικού. Όμως έπειτα θυμάμαι ότι έχω ένα μήνα ακόμα να χαρώ το δημοτικό πριν φύγω για πάντα από εκεί.!!!!!!!!!!!! Ζωή-Άννα Τριανταφύλλου Ονομάζομαι Μαριτίνα Πανογιώργου και είμαι 12 χρονών. Γεννήθηκα στην Αθήνα στις 5/2/2003. Δεν έχω αδέρφια αλλά δεν στεναχωριέμαι καθόλου για αυτό. Τώρα φοιτώ στο Μαράσλειο και η δασκάλα μου είναι η κ. Πόπη.

15 Είμαι σχεδόν αδύνατη και έχω ένα κανονικό ύψος. Έχω καστανά μάτια και καφέ μαλλιά. Προσπαθώ να είμαι υπάκουη. Σε συζητήσεις που με αφορούν είμαι ανυποχώρητη πολλά κορίτσια θα θυμούνται τους τσακωμούς μας ακόμη και αν περάσουν πολλά χρόνια και γίνουνε μανούλες ή αν αποκτήσουν εγγόνια! Εγώ όμως θεωρώ ότι είμαι ευγενική, γενναιόδωρη και διασκεδαστική. Στον ελεύθερό μου χρόνο μου αρέσει να διαβάζω βιβλία, να χορεύω και να πηγαίνω βόλτες είτε με τους γονείς μου, είτε με τις φίλες μου. Έχω ένα γλυκό, μικρό κουνελάκι, τον Γκούφι που τον αγαπώ πάρα πολύ και παίζουμε μαζί συνέχεια! Το αγαπημένο μου βιβλίο είναι το Νέα Σελήνη της Φωτεινής Μυλωνά- Ραϊδη. Το τελευταίο βιβλίο που διάβασα ήταν το Πόλη από λάσπη Το αγαπημένο μου χρώμα είναι το γαλάζιο. Η αλήθεια είναι ότι κάνω πολλές εξωσχολικές δραστηριότητες και αυτές είναι τα αγγλικά, η κιθάρα, το λάτιν και τα ιταλικά. Όταν μεγαλώσω θέλω να γίνω στρατιωτικός στην αεροπορία. Μου αρέσουν τα θέματα με τα οποία ασχολούνται οι άνθρωποι εκεί και εκτός αυτού ο μπαμπάς μου είναι στρατιωτικός. Αυτές τις μέρες μένει μαζί μας ο ξάδερφός μου ο Νίκος, που είναι φαντάρος και έτσι πηγαίνουμε πολλές βόλτες μαζί. Μου αρέσει να τον πειράζω και πολλές φορές τσακωνόμαστε για πλάκα. Ένα ελάττωμά μου είναι πως εύκολα αγωνιώ, νευριάζω και γκρινιάζω. Ξέρω καλά όμως ότι με αγαπούν γι αυτό που είμαι. Μου αρέσει να μαγειρεύω και έτσι βοηθάω την μητέρα μου στις δουλειές του σπιτιού. Τις διακοπές μου τις περνάω στο χωριό μου στο Μεσολόγγι. Εκεί περνάω πολύ ωραία και θα ήθελα να πάω με τις φίλες μου εκεί μια μέρα. Θα περάσουμε πολύ ωραία. Και ξαφνικά φτάσαμε στην έκτη δημοτικού Δεν κατάλαβα πώς πέρασαν τόσο γρήγορα τα χρόνια. Σαν χθες θυμάμαι την πρώτη μέρα του σχολείου που έκλαιγα γιατί είχα βρεθεί σε έναν καινούριο χώρο. Με λίγα λόγια, κλάμα στο ξεκίνημα, κλάμα. και στο τέλος. έχω πολλούς φίλους και περνάμε πολύ όμορφα μαζί. Είμαστε όλοι δεμένοι μεταξύ μας και αυτό μας στεναχωρεί ακόμη πιο πολύ καθώς πλησιάζει η αποφοίτηση. Θα βρισκόμαστε όμως συχνά. Τους αγαπώ όλους πάρα πολύ.! Μαριτίνα Πανογιώργου Ονομάζομαι Δημήτρης Λαϊνας, και είμαι 12 χρονών. Γεννήθηκα στην Αθήνα στο νοσοκομείο ΙΑΣΩ πρίν 12 χρόνια, όμως βαπτίστηκα στην Λαμία και συγκεκριμένα, στον άγιο Λουκά. ΜΑΡΑΣΛΕΙΟ - ΑΘΗΝΑ - ΛΑΜΙΑ - ΙΑΣΩ

16 Από την Λαμία, κατάγεται ο πατέρας μου που ονομάζεται Αθανάσιος, και εκεί περνάω συνήθως τις διακοπές μου τα Χριστούγεννα, το Καλοκαίρι, και το Πάσχα. Από την άλλη, η μητέρα μου κατάγεται από την Φιλαδέλφεια της Αμερικής και ονομάζεται Χριστίνα-Αγγελική, όμως ήρθε στην Ελλάδα για ένα χρονικό διάστημα, και μετά πήγε στην Νέα Υόρκη. Η μητέρα μου, έχει μακριά κόκκινα μαλλιά, που μερικές φορές κρύβουν τα υπέροχα γαλαζοπράσινα μάτια της. Δεν είναι τόσο ψηλή, αλλά έχει μεγάλη καρδιά. Από την άλλη, ο πατέρας μου, έχει θαλασί μάτια, και είναι ψηλός. Παιδικό σταθμό, πήγαινα σε έναν Πανελλήνιο Σύνδεσμος Ελληνίδων Μητέρων, όπου έκανα τους πρώτους μου φίλους. Τις πρώτες μου παρέες. Αρχικά φοβόμουν, και έκλαιγα. Μετά όμως, δεν ήθελα να φύγω. Η δασκάλα μας, τώρα νομίζω ότι έχει γίνει διευθύντρια. Μας αγαπούσε πολύ. Και εμείς το ίδιο. Μάλιστα και ποίημα είπα, σε μια γιορτή, σε ένα αμφιθέατρο, που τότε μου φαινόταν τεράστιο. Όλα ήταν υπέροχα. Το μόνο που δεν μου άρεσε ήταν ότι είχα βγει μόνος μου στην σκηνή, και φοβόμουν, μην τα θαλασσώσω. Πριν λίγο καιρό, πέρασα έξω από τον παιδικό σταθμό. Είδα μέσα παιδιά και θυμήθηκα ξανά την δασκάλα μου. Τότε, μου ήρθε να βάλω τα κλάματα.!!!το ΠΡΟΝΗΠΕΙΟ ΜΕ ΠΛΗΣΙΑΣΕ ΣΕ ΑΤΟΜΑ ΜΕ ΣΚΟΠΟ ΤΗΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΦΙΛΙΑΣ!!!! Προ νήπιο, και νήπιο έως και Δευτέρα δημοτικού, πήγαινα στην Ελληνογερμανική Αγωγή. Εκεί είχα τις πρώτες εντυπώσεις του δημοτικού. Εκεί δεν έκλαψα, διότι είχα συνηθίσει. Το σχολείο ήταν μεγάλο, και είχε και παιδική χαρά, που παίζαμε με τις ώρες. Είχα κάνει και άλλους φίλους που μου έχουν μείνει αξέχαστοι, όπως θα μου μηνούν και αυτοί εδώ μαζί και οι δασκάλες. Μετά την Ελληνογερμανική Αγωγή πήγα σε ένα υπέροχο σχολείο, που βρίσκομαι τώρα. Αυτό το σχολείο ονομάζεται Πρότυπο Πειραματικό Δημοτικό Σχολείο Πανεπιστημίου Αθηνών (ΜΑΡΑΣΛΕΙΟ). Είναι το καλύτερο σχολείο του κόσμου, και αυτό το δημιουργούν οι δάσκαλοι. Έκανα καινούριες φιλίες, με πιο καλούς φίλους, και δεν θέλω να τους χάσω με τίποτα. Όμως δεν μπορώ να κάνω τίποτα, για να ήμαστε μαζί στο γυμνάσιο, και αυτό, πρέπει να το πάρω είδηση από τώρα! Δύσκολοι αποχαιρετισμοί Το σχολείο μου στεγάζεται με το 26ο γυμνάσιο Αθηνών, και ένα άλλο που ονομάζεται 15ο, και είναι δημοτικό. Το σχολείο όπου πηγαίνω έχει 4 προαύλια. Το πρώτο προαύλιο, περιλαμβάνει 3 γήπεδα. Ένα Μπάσκετ, ένα χάντμπολ, και ένα βόλεϊ. Το δεύτερο προαύλιο, έχει ένα γήπεδο ποδοσφαίρου, ενώ το τρίτο μόνο το κυλικείο. Τέλος το τέταρτο προαύλιο, ένα τέρμα, και δύο μπασκέτες. The balls make me feel happy Ξέχασα να σας πω τις ασχολίες και τις εξωσχολικές δραστηριότητες που κάνω στον ελεύθερο μου χρόνο. Όταν ήμουν 6 χρονών, ξεκίνησα Tae-kwon-do, όπου το συνέχισα μέχρι πέρσι. Αφού έφτασα μαύρη ζώνη, σταμάτησα, και από τότε τον

17 ελεύθερο μου χρόνο, τον περνάω μαθαίνοντας πιάνο από τον υπολογιστή, ή παίζοντας, αφού τελειώνω τα μαθήματα μου. Του χρόνου, μπορεί να ξεκινήσω και σε ωδείο. Το πιάνο είναι το χόμπι μου και θέλω να ξεκινήσω όπως δήποτε, διότι μου φαίνεται εύκολο, και διασκεδαστικό! Τα Σάββατα, αφού τελειώνω τα μαθήματα μου, πάω για Μαθηματικά, σε ένα φροντιστήριο κοντά στο σπίτι μου, και μετά, πηγαίνω με τους φίλους μου σε ένα μέρος για να παίξουμε. Όταν μετά γυρίζω σπίτι, και αργότερα πάω σε ένα κατηχητικό σχολείο. Εκεί, πηγαίνω και την Κυριακή το πρωί, μετά την Εκκλησία. Αφού γυρίζω σπίτι, παίζω λίγο υπολογιστή και κάνω μια μικρή επανάληψη. Αυτό είναι το πιο συνηθισμένο μου πρόγραμμα τα σαββατοκύριακα. Τέλος θα ήθελα να σας δηλώσω τα συναισθήματα μου για το Μαράσλειο. Το Μαράσλειο είναι αν όχι το καλύτερο, ένα από το καλύτερα σχολεία της Ελλάδας. Αν και Δημόσιο, είναι καλύτερο από τα ιδιωτικά. Το Μαράσλειο, μου προσφέρει γνώσεις, μέσω των υπέροχων δασκάλων, και θα ήθελα να ήμουν εδώ από την πρώτη δημοτικού. Νιώθω αγάπη, και χαρά διότι γνώρισα άτομα όπου θα μου μείνουν αξέχαστα, μιας και είναι πραγματικοί φίλοι. Δημήτρης Λαϊνάς *** Με λένε Ανθή Μαλικούρτη και είμαι 11 χρονών. Από δραστηριότητες κάνω χορό, συγκεκριμένα μπαλέτο, Latin, hip-hop, μοντέρνο και σύγχρονο χορό. Επίσης κάνω θέατρο και μπάσκετ. Τα ενδιαφέροντα μου είναι να διαβάζω βιβλία, να παίζω με τις φίλες μου, αλλά και με τα παιχνίδια μου. Όταν μεγαλώσω θα ήθελα να γίνω νηπιαγωγός ή φυσικός-χημικός μαθηματικός. Μου αρέσουν πολύ τα μαθηματικά και η φυσική, αγαπώ πολύ τα μικρά παιδιά και με αγαπούν και αυτά. Η αγαπημένη μου εποχή είναι το καλοκαίρι, ειδικά όταν πηγαίνω στην κατασκήνωση με τους φίλους μου. Λατρεύω να κολυμπάω στα γαλάζια νερά της θάλασσας το απόγευμα βλέποντας τη δύση του ηλίου. Τέλος, αγαπώ πολύ το σχολείο μου και δεν θα ήθελα ποτέ να το αποχωριστώ. Ανθή Μαλικούρτη *** 6 χρόνια πέρασαν! Δεν μπορώ να το φανταστώ ότι πέρασαν 6 χρόνια και τελείωσα το δημοτικό. Νιώθω ακόμα πολύ μικρή για να πάω γυμνάσιο. Αλλά το Μαράσλειο δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Γιατί εκεί είχα και έχω τους φίλους μου, τις φίλες μου και τους αγαπημένους μου δασκάλους. Στην πρώτη δημοτικού είχα την κυρία Άννα, τον πιο γλυκό άνθρωπο μετά τη μαμά μου που έχω γνωρίσει. Μετά στη Δευτέρα δημοτικού τα πράγματα άλλαξαν πολύ γρήγορα γιατί είχαμε τον κύριο Νίκο. Έναν δάσκαλο που μας έμαθε τι σημάνει να

18 είσαι καλός και αυστηρός μαζί. Στην Τρίτη δημοτικού είχαμε τη κυρία Λιάνα, μια πάρα πολύ καλή δασκάλα που μας έκανε όλα τα χατίρια. Αφού τελείωσε και η Τρίτη δημοτικού ήρθε η Τετάρτη και η Πέμπτη δημοτικού όπου είχαμε την κυρία Πάττυ. Αυτή ήταν η αγαπημένη μου κυρία. Μας πήγαινε όσες εκδρομές μπορείς να φανταστείς. Μας έμαθε πάρα πολλά πράγματα και τα θυμάμαι σχεδόν όλα. Θα τη θυμάμαι πάντα. Τέλος στην έκτη δημοτικού είχαμε και έχουμε την καταπληκτική κυρία Πόπη, την τελευταία κυρία του δημοτικού μου σχολείου. Σχετικά με τις αναμνήσεις μου είναι πάρα πολλές. Θυμάμαι την πρώτη μου ημέρα στο σχολείο, τα παιχνίδια με τα φίλες μου, τις πρώτες μου αγωνίες, τα όμορφα διαλείμματα. Όμως θα θυμάμαι πάντα πάρα πολύ, την εκδρομή μας στις Μυκήνες. Εκεί είδαμε πάρα πολλά αρχαία μνημεία και περάσαμε υπέροχα. Τέλος δεν πρόκειται να ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου τους αγαπημένους μου συμμαθητές και δασκάλους. Θα τους θυμάμαι πάντα με αγάπη και νοσταλγία. Ανθή Μαλικούρτη ΕΞΙ ΧΡΟΝΙΑ ΠΕΡΑΣΑΝ Από αυτά τα έξι χρόνια στο δημοτικό, μου έμειναν οι αξέχαστες στιγμές παιχνιδιού και γέλιου που πέρασα με τους φίλους μου. Κατάφερα να ξεχάσω όλες τις άσχημες στιγμές, αλλά δεν ξέχασα όλες τις υπέροχες δασκάλες, και τους δάσκαλους που μου έμαθαν τόσα πράγματα. Μακάρι να μείνω για πάντα εδώ, για να μην αποχωριστώ ποτέ τους συμμαθητές μου και τις δασκάλες μου. Όταν ήμουνα μικρή, το να πάω στο γυμνάσιο, ήταν σαν ένα μακρινό όνειρο, όπου αιώνες ήθελε για να γίνει πραγματικότητα. Τώρα πια, εφόσον μερικοί μήνες μένουν ακόμη για να ανοίξουν πάλι τα σχολεία, αισθάνομαι πως ο χρόνος κυλάει πολύ γρήγορα, και εγώ θα ήθελα πολύ να τον σταματήσω Μαριλένα Βαλατσού Έξι χρόνια πέρασαν. Πέρασα 6 υπέροχα χρόνια με τους αγαπημένους μου συμμαθητές και δασκάλους. Μαζί μάθαμε πολλά πράγματα, διασκεδάσαμε, κουραστήκαμε και φτάσαμε στην τελευταία τάξη του δημοτικού. Από Σεπτέμβριο όλοι μαζί θα μοιραζόμαστε ένα καινούριο σχολείο και θα έχουμε καινούριους δασκάλους και μαθήματα. Η χαρά πλημμυρίζει όλους μας για το καλοκαίρι που έρχεται και θα ξεκουραστούμε. Ωστόσο στο μυαλό όλων επικρατεί και αγωνία για τον καινούριο δρόμο που ανοίγει στη ζωή μας. Ρωμανός Βαλεοντής Μ ι λ ά ω γ ι α τ ο υ ς φ ί λ ο υ ς μ ο υ Mία από τις αγαπημένες μου φίλες είναι η Μαριτίνα. Είμαστε μαζί από την Πρώτη Δημοτικού. Πάντα μου συμπαραστέκεται στις ευχάριστες και δύσκολες στιγμές. Είναι πανέμορφη, άριστη μαθήτρια, αδύνατη, αστεία, γλυκομίλητη, θαρραλέα, ευγενική και πάνω από όλα πιστή. Έχει όμορφα καφετί μάτια και ένα μεγάλο χαμόγελο μέχρι τα αυτιά. Μάλιστα, διακρίνεται για τις εξαιρετικές επιδώσεις της στον χορό. Κάνει 5 ολόκληρα χρόνια λάτιν. Επιπροσθέτως, ασχολείται και με τον αθλητισμό. Το αγαπημένο της άθλημα είναι η πετοσφαίριση που είναι πολύ καλή.

19 Τέλος, της αρέσει να παίζει πολύ κιθάρα. Παίζω και εγώ κιθάρα και έχουμε τον ίδιο δάσκαλο! Όταν έρχεται στο σπίτι μου ή όταν πηγαίνω εγώ στο σπίτι της παίζουμε ωραία τραγούδια. Μία άλλη αγαπημένη φίλη μου είναι η Παναγιώτα. Είμαστε μαζί από την Πρώτη Δημοτικού. Πάντα λέει έξυπνα ανέκδοτα και αστεία. Είναι υπομονετική, πανέμορφη, αδύνατη, έχει στυλ, συμπονετική, θαρραλέα, καλή στη ζωγραφική,φανταστική σε όλα. Τα όμορφα γαλάζια μάτια της τραβάνε τα βλέμματα των άλλων. Παίζει πιάνο εφτά ολόκληρα χρόνια και στο Tae Kwon Do και έχει πάρει 1Dan. Για αυτό είναι τέλεια! Κι της αρέσει κι αυτής ο χορός, πιο συγκεκριμένα το λάτιν!!! Τέλος επειδή ζούμε πολύ κοντά συναντιόμαστε συχνά. Επίσης, έχω μεγάλη αδυναμία και στη φίλη μου την Εβελίνα. Είμαστε μαζί από την Τετάρτη Δημοτικού και έχουμε περάσει μαζί πολλά περιστατικά. Πάντα είναι ειλικρινής με τους άλλους και αυτό την κάνει συμπαθητική. Είναι πανέμορφη, ευγενική, ξεκαρδιστική, υπέροχη ζωγράφος, έχει ωραίο σώμα, τέλειο σπίτι και δύο πολύ μικρά όμορφα παπαγαλάκια. Το «μαγικό» που συμβαίνει με αυτή την κοπέλα είναι ότι όταν είμαστε στην τάξη τα μάτια της είναι καφέ όταν βγαίνουμε έξω στον ήλιο τα μάτια της είναι πράσινα. Της αρέσει το πιάνο και το αγαπημένο της άθλημα είναι το τένις σαν και εμένα,επίσης της αρέσει η πετοσφαίριση. Τέλος, πιστεύω πως με όποια παρέα και αν πάει θα ταιριάξει αμέσως. Τέλος, η Ανθή είμαι μια εξαιρετική μου φίλη. Είμαστε μαζί από την Πρώτη Δημοτικού. Πάντα όλοι με τα αστεία της γελάμε. Αυτό είναι το ξεχωριστό σε αυτή την κοπέλα. Είναι καλόκαρδη, συμπονετική, ξεκαρδιστική, ζωηρή, ψηλή, πονηρή, καθόλου ντροπαλή, αυθόρμητη, ανυπόμονη και κούκλα. Έχει καφέ γλυκά μάτια και ένα πονήρο χαμόγελο που από την πρώτη φορά και αν την κοιτάξεις καταλαβαίνεις ότι κάτι πάει στραβά, σου ετοιμάζει φάρσα! Της αρέσει το μπαλέτο και η ποδοσφαίριση. Τέλος έχει ένα πολύ γλυκό μαύρο σκυλάι τον Guffy που θεωρώ ότι αυτοί οι δύο ταιριάζουν απολύτως μαζί. Είστε από τις καλύτερες φίλες που μπορούσα να έχω στη ζωή μου και να ξέρετε ότι πάντα θα έχετε πλημμυρήσει την καρδία μου με χαρά και ζωντάνια. Δε θα σας ξεχάσω ποτέ όσο μακρία και αν χωριστούν οι δρόμοι μας. Ειρήνη Αρβανίτη Κωνσταντίνα-Χριστίνα Αλεξοπούλου: Μία από τις συμμαθήτριες μου και φίλες μου, είναι η Κωνσταντίνα-Χριστίνα ή αλλιώς όπως την φωνάζουμε, Τίνα! Η Τίνα είναι ένα όμορφο κορίτσι, με μακριά καστανά μαλλιά και καστανά μάτια. Όταν το θέλει, γίνεται πολύ γλυκούλα. Είναι μέσου αναστήματος και είναι αδύνατη. Πιστεύω ότι έχει καλό γούστο και ντύνεται με μοντέρνα ρούχα. Στο μάθημα, φοράει γυαλιά με μωβ σκελετό και της ταιριάζουν πολύ. Έχει δυναμικό χαρακτήρα και όταν βάζει έναν στόχο, τις περισσότερες φορές, όταν το θέλει, τον πετυχαίνει. Έχει χιούμορ και με κάνει να γελάω. Ακόμα και όταν είμαι στενοχωρημένη, με κάνει να γελάω με τον δικό της, ξεχωριστό τρόπο. Έχει πολλά χαρίσματα. Έχει ώριμη σκέψη, χιούμορ, πολλά ταλέντα και ικανότητες,

20 όπως στη ζωγραφική και στην ενόργανη και έχει επίσης γλυκό βλέμμα. Επιπροσθέτως, στέκεται στο πλάι των φίλων της, όταν τη χρειάζονται. Η Τίνα, είναι μια πολύ καλή φίλη με πολύ καλό χαρακτήρα και πιστεύω πως, όποιο δρόμο διαλέξει να ακολουθήσει στη ζωή της, θα τα καταφέρει μια χαρά! Για τη Ζωή Είναι ευχάριστη, καλή, δυναμική αν και λίγο τρελούλα μα είναι καλό κορίτσι. Την συμπαθώ πολύ και πιστεύω ότι είναι μία καλή φίλη. Για τον Αναστάση Είναι πλακατζής και συμπαθητικός. Είναι φιλικός με όλους και μπορείς να τον κάνεις να γελάσει πολύ εύκολα. Αυτό είναι καλό γιατί (πιστέψτε με) ποτέ δεν βαριέσαι με έναν τόσο ευδιάθετο φίλο. Κατερίνα Παπαδημητρίου Η Ανθή είναι μια πολύ καλή και όμορφη κοπέλα που της αρέσουν πολύ διάφοροι χοροί. Κάνει πολλούς χορούς, για παράδειγμα λάτιν, hip-hop, μπαλέτο, μοντέρνο και σύγχρονο. Είναι ψηλή με μακριά μαλλιά, τα οποία έχουν καστανό ανοιχτό χρώμα. Έχει καστανά μάτια. Η Ανθή είναι πολύ αστεία παρόλο που εμείς δεν της το λέμε! Είναι αρκετά ευγενική και καλόκαρδη. Έχει πολλές δυνατότητες και πιστεύω ότι θα καταφέρει να κάνει αυτό που θέλει στην ζωή της. Γνωριζόμαστε από την πρώτη δημοτικού και εύχυμοι να μην χωριστούμε ποτέ! Παναγιώτα Κασιδάκη Ο καλύτερος μου φίλος, είναι ο Χαράλαμπος Μιχάλας. Του αρέσει πολύ το ποδόσφαιρο. Το αγαπημένο του μάθημα είναι η Φυσική Αγωγή. Παίζει σε μια ομάδα ποδοσφαίρου. Το μόνο κακό μαζί του είναι το ότι είναι Ολυμπιακός. Τον γνώρισα στην Τρίτη δημοτικού, όταν είχα πρωτοέρθει στο Μαράσλειο. Ήταν το πρώτο άτομο που γνώρισα. Αυτός και η Μάγδα. Ήταν και θα είναι οι καλύτεροι μου φίλοι. Δημήτρης Λαϊνάς Στο Μαράσλειο έχω αρκετές φίλες τρεις από αυτές είναι η Ζωή, η Μοσχούλα και η Μαριλένα. Η Ζωή είναι αστεία και μου αρέσει ο χαρακτήρας της γενικός περνάμε ωραία μαζί, επιπλέον είναι όμορφη και την αγαπώ πολύ. Με τη Ζωή δεν έχουμε κάνει κάτι χωριστό, έχω πάει μια φορά σπίτι της όπου κάναμε μια εργασία. Η Μοσχούλα ψηλή, όμορφη και πολύ καλή βολλεϋμπολίστρια είναι πολύ καλή φίλη είμαστε φίλες πάρα πολύ καιρό και μαζί έχουμε περάσει πολύ ωραίες στιγμές. Όταν είχα πάει στο εξοχικό της στον Κάλαμο, είχαμε πάει στη θάλασσα και ήταν πολύ διασκεδαστικά. Αυτήν την στιγμή δεν θα την ξεχάσω ποτέ ήταν μια ξεχωριστή μου εμπειρία. Τέλος με την Μαριλένα είμαστε φίλες αρκετό καιρό τώρα και μαζί περνάμε τον χρόνο μας αστεία και χαρούμενα, την συμπαθώ γιατί είναι ευγενική και χαρούμενος άνθρωπος. Θα τις θυμάμαι για πάντα μαζί με όλες/όλους τους άλλους φίλους μου. Κωνσταντίνα Χριστίνα Αλεξοπούλου

21 Χάρης... Ο Χάρης είναι πολύ καλό παιδί, με τρόπους. Είναι ψύχραιμος και ευαίσθητος. Όταν μεγαλώσει λέει ότι θέλει να γίνει ποδοσφαιριστής. Αν έχει πάθος και αγάπη για αυτό που κάνει θα τα καταφέρει και είμαι σίγουρος! Είναι ένας πολύ καλός φίλος. Γιώργος... Ο Γιώργος είναι ένας πολύ καλός φίλος και έχει πολύ χιούμορ. Του αρέσει το ποδόσφαιρο και η μουσική. Είναι καλός μαθητής και όταν μεγαλώσει θέλει να γίνει γιατρός. Θα θυμάμαι για πάντα όλες τις καλές στιγμές που πέρασα μαζί του... Μάριος... Ο Μάριος είναι καλό παιδί. Του αρέσει να πειράζει τους άλλους και να κάνει πλάκες. Ασχολείται με το ποδόσφαιρο και με τα ηλεκτρονικά παιχνίδια. Όταν μεγαλώσει θέλει να κάνει βίντεο στο You Tube. Θα θυμάμαι τον Μάριο το χιούμορ του. Μάγδα... Η Μάγδα είναι μια πολύ καλή φίλη και την εμπιστεύομαι. Της αρέσει πολύ το ποδόσφαιρο και το χάντμπολ. Της αρέσει επίσης η μουσική. Έχει πολλές ασχολίες και θα είναι για πάντα μια πιστή και καλή φίλη. Βασίλειος-Αλέξανδρος Μαγκουρίτσας Η Μαριτίνα Πανογιώργου είναι μια πολύ καλή κοπέλα. Πάει έκτη δημοτικού και είναι 12 χρονών. Κάνει Latin εδώ και 5 χρόνια και πιστέψτε με είναι πολύ καλή σε αυτό. Έχει καστανά σχετικά μακριά μαλλιά και καστανά μάτια. Είναι ψηλή, πολύ λεπτή, πανέμορφη, έξυπνη και μια υπέροχη μαθήτρια. Όταν μεγαλώσει θέλει να μπει στην αεροπορία. Τα ενδιαφέροντα της είναι ο χορός και το διάβασμα λογοτεχνικών βιβλίων. Την λένε Παναγιώτα Κασιδάκη είναι 12 χρονών και πάει έκτη δημοτικού. Πάει εδώ και 6 χρόνια Tae kwon-do. Επίσης πάει 6 χρόνια πιάνο, 2 χρόνια μπάσκετ και 2 χρόνια θέατρο. Τέλος, κάνει 1 χρόνο Latin. Τα ενδιαφέροντά της είναι ο χορός και το τραγούδι. Όταν μεγαλώσει θέλει να μπει στην γυμναστική ακαδημία. Είναι ψηλή, λεπτή, όμορφη και καλή. Έχει μακριά μαλλιά και γαλαζοπράσινα μάτια. Την λένε Εβελίνα Μανακά είναι 12 χρονών και πάει έκτη δημοτικού. Είναι όμορφη, ψηλή, καλόκαρδη και ευγενική. Κάνει πολλά χρόνια τένις και είναι και πολύ καλή. Τα ενδιαφέροντα της είναι το τραγούδι και το διάβασμα βιβλίων, ζωγραφική και zumba. Έχει όμορφα καστανά κοντά μαλλιά με αφέλειες και καστανά μάτια σαν σοκολατένιες μπίλιες. Μόλις μεγαλώσει θέλει να γίνει δημοσιογράφος. Την λένε Ειρήνη Αρβανίτη είναι 12 χρονών και πάει έκτη δημοτικού. Ασχολείται με το τένις εδώ και 6 χρόνια. Επίσης πάει αγγλικά και κιθάρα. Είναι λεπτή, ψηλή, όμορφη, ευγενική και καλή μαθήτρια. Έχει κοντά καστανόξανθα μαλλιά και ανοιχτά πράσινα μάτια. Μόλις μεγαλώσει θα ήθελε να γίνει παιδίατρος. Της αρέσει να χορεύει και να τραγουδάει. Ανθή Μαλικούρτη

22 Η Εβελίνα είναι μια κοπέλα που της αρέσει πολύ να ζωγραφίζει και γι'αυτό ζωγραφίζει συνεχώς Κάνει τένις και της αρέσει επίσης πολύ. Είναι σχετικά ψηλή με κοντά καστανά σκούρα μαλλιά και αφέλειες που της πάνε πολύ. Επίσης έχει καφέ μάτια. Αν και δεν την γνωρίζω τόσο καλά όσο τα άλλα κορίτσια της παρέας αυτά τα τρία χρόνια την γνώρισα αρκετά καλά!! Ελπίζω να μην χωρίσουμε ποτέ. Να είμαστε αχώριστες φίλες. Η Ειρήνη είναι μια πανέμορφη κοπέλα με πολλά προτερήματα. Της αρέσει πολύ το τένις και σχεδιάζει πολύ καλά αν και δεν το παραδέχεται. Είναι ψηλή με μακριά καστανόξανθα μαλλιά και πράσινα υπέροχα μάτια. Με την Ειρήνη γνωριστήκαμε την πρώτη μέρα του σχολείου στο σχολικό και από τότε κάνουμε πολύ παρέα. Είναι ειλικρινής και σκέφτεται πάντα τους άλλους και προσπαθεί να τους βοηθήσει. Είναι πολύ ευγενική και καλόκαρδη. Αν και έχουμε τσακωθεί αρκετές φορές πιο παλιά, ελπίζω να μην ξανά χρειαστεί να διαφωνήσουμε σε κάτι. Παναγιώτα Κασιδάκη Για την Κατερίνα Η Κατερίνα είναι όμορφη, έξυπνη, απίθανη κ.α. Eίναι καλή μαθήτρια και πάντα ειλικρινής. Είναι πολύ καλή στα ακροβατικά και με πολύ φαντασία. Επίσης της αρέσει να φτιάχνει μικρά κόμικ. Για την Ειρήνη Η Ειρήνη είναι όμορφη με απαλά κατάξανθα μαλλιά και με γαλανά μάτια. Είναι πολύ καλή μαθήτρια και πολύ ευγενική και γλυκεία. Επίσης είναι πολύ καλή στην ζωγραφική. Επιπροσθέτως είναι πάντα χαμογελαστή. Για την Μαριτίνα Η Μαριτίνα είναι όμορφη, έξυπνη κ.α. Είναι πολύ καλή μαθήτρια, πολύ καλή στη ζωγραφική και καταπληχτική χορεύτρια. Επίσης κάνει τα πιο όμορφα γράμματα στην τάξη. Για την Μοσχούλα Η Μοσχούλα είναι πολύ ψηλή, πολύ όμορφη, πολύ έξυπνη κ.α. Είναι πολύ καλή μαθήτρια κάνει πολύ ωραία γράμματα και είναι πολύ ευγενική. Είναι πολύ καλή στη ζωγραφική και πολύ ταλαντούχα σε όλα. Κωνσταντίνα Καλογεροπούλου Για την Ευαγγελία Η Ευαγγελία είναι όμορφη, έξυπνη κ.α. Είναι καλή μαθήτρια, πολύ καλή στη ζωγραφική και ευγενική. Είναι καλή στο βόλεϊ και τραγουδάει πολύ όμορφα. Επίσης πάντα είναι χαμογελαστή. Για την Τίνα Η Τίνα είναι όμορφη, έξυπνη, αστεία κ.ά. Είναι καλή μαθήτρια, καλή στη ζωγραφική και ευγενική. Είναι καλή σε όλα τα αθλήματα, είναι γλυκιά και πάντα χαμογελάει. Ιωάννα H Ιωάννα είναι η καλύτερή μου φίλη. Είναι ψηλή και όμορφη. Έχει σκούρα καστανά

23 μαλλιά και μάτια. Είναι λεπτή και καστανή. Είναι αισιόδοξη, καλή και πιστή φίλη. Είμαστε μαζί στις καλές και στις κακές στιγμές. Συνέχεια γελάμε και παίζουμε χαρούμενα. Ζωή-Άννα Η Ζωή - Άννα που την φωνάζουμε Ζωή είναι μία από τις πολύ καλές μου φίλες. Έχει κανονικό ύψος είναι λεπτή και χαμογελαστή συνέχεια. Ποτέ δεν χάνει το χαμόγελό της. Έχει κοντά σγουρά ανοιχτόχρωμα μαλλιά και μελί μάτια. Είναι ειλικρινής και γενναιόδωρη. Μαριλένα Η Μαριλένα είναι μια καλή μου φίλη. Έχει κανονικό ύψος, καστανόξανθα μακριά μαλλιά και φοράει γυαλιά. Η Μαριλένα είναι πάντα χαμογελαστή και κάνει τους άλλους να χαμογελάνε και να παίρνουν θάρρος. Χάρης Ο Χάρης κολλητός μου. Έχει καστανά μαλλιά και καστανά μάτια. Είναι ευγενικός, συνεργάσιμος, γενναιόδωρος και αστείος. Του αρέσει πολύ το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ. Είναι ωραίο να έχεις τέτοιους φίλους. Γιώργος Ο Γιώργος είναι κολλητός μου εδώ και 6 χρόνια.έχει καστανιά μαλλιά και καστανιά μάτια. Είναι καλόκαρδος, ευγενικός, αστείος, έξυπνος, άριστος μαθητής και πολλά άλλα. Είναι πολύ καλός στο ποδόσφαιρο και ιδίως στην επίθεση. Τέτοιοι φίλοι είναι σπάνιο να βρεις. Μάριος Ο Μάριος ένας κολλητός εμπιστευτικός,γενναιόδωρος, αστείος,ευγενικός και καλός μαθητής Του αρέσει πολύ το ποδόσφαιρο και τα ηλεκτρονικά.. Με καστανά μαλλιά και γαλάζια μάτια. Είμαι χαρούμενη που είμαστε φίλοι. Μάγδα Χρήστου Ένας από τους καλούς μου φίλους είναι ο Γιώργος. Είναι 12 ετών σαν και εμένα. Είναι καλός μαθητής, είναι ευγενικός, καλόκαρδος. Μερικές φορές γίνεται οξύθυμος. Στον ελεύθερό του χρόνο παίζει ποδόσφαιρο ή παίζει video games. Μια από τις καλύτερές μου φίλες είναι η Μάγδα. Η Μάγδα είναι στην ηλικία μου είναι ένα διαφορετικό κορίτσι από τα άλλα. Έχει πολλές φίλες αλλά τις αρέσουν πράγματα που αρέσουν και σε μένα πχ το ποδόσφαιρο. Είναι ο καλύτερος τερματοφύλακας του σχολείου. Επίσης είναι πολύ καλή μαθήτρια και πολύ όμορφη. Φίλος μου καλός είναι και ο Δημήτρης. Ο Δημήτρης είναι επίσης στην ηλικία μου και του αρέσει το ποδόσφαιρο όπως και σε εμένα. Ήρθε πριν από τρία χρόνια στο σχολείο μας, στην αρχή δεν έκανα παρέα μαζί του, όμως μετά από καιρό κατάλαβα ότι μπορώ μαζί του να κάνω άνετα παρέα. Ο Στράτος επίσης είναι ένας πολύ καλός μου φίλος. Είμαστε συμμαθητές από την 1 η Δημοτικού και όλα τα χρόνια δεν έχουμε μαλώσει ποτέ. Ο Στράτος για μένα είναι παράδειγμα προς μίμηση γιατί όταν πηγαίνω στο σπίτι του

24 βλέπω τα πράγματά του τόσο όμορφα βαλμένα από εκείνον βέβαια, και με πιάνει μια διάθεση να μαζέψω και εγώ τα πράγματά μου όπως εκείνος. Αλλά τελικά δεν τα καταφέρνω. Επίσης είναι και πάρα πολύ καλός μαθητής. Χαράλαμπος Μιχάλας ΑΝΘΗ Μια από τις κολλητές μου είναι η Ανθή. Με την Ανθή γίναμε φίλες στην μέση της τετάρτης δημοτικού. Έχει μακριά καστανά μαλλιά και ωραία, καστανά μάτια. Είναι πολύ ψηλή και λεπτή. Στο χαρακτήρα της ξεχωρίζω τα εξής χαρακτηριστικά: έχει πολύ χιούμορ, είναι συμπαθητική, έξυπνη, φιλική, και διασκεδαστική. Όταν μεγαλώσει θέλει να γίνει νηπιαγωγός ή φυσικόςμαθηματικός. Μαζί περνάμε πάντα πολύ ωραία. Γελάμε, συζητάμε και κάνουμε βόλτες. Παρόλο που έχουμε διαφωνήσει αρκετές φορές, δεν πιστεύω πως χρειάζεται να τις θυμόμαστε έντονα, αλλά να θυμόμαστε μόνο τις καλές μας αναμνήσεις. Είμαστε πάρα πολύ δεμένες και ελπίζω να είμαστε για πάντα. ΜΑΡΙΤΙΝΑ Την Μαριτίνα την γνώρισα όταν ήρθα στο σχολείο, αμέσως την συμπάθησα αν και αρχίσαμε αρκετό καιρό μετά να γινόμαστε φίλες. Η Μαριτίνα έχει πλούσια, καστανά μαλλιά, καστανά όμορφα μάτια και είναι ψηλή και αδύνατη. Μαζί περνάμε πολύ ωραία. Έχει πάρα πολύ χιούμορ, είναι έξυπνη, καλή μαθήτρια, ευγενική, μπορείς να της έχεις εμπιστοσύνη, είναι πολύ φιλική και οι περισσότεροι θέλουν πολύ να είναι φίλοι της. Όταν μεγαλώσει θέλει να γίνει αξιωματικός στην πολεμική Αεροπορία. Μαζί της μπορώ να γελάσω, αλλά και να συζητήσω σοβαρά πράγματα. Ξέρει πότε να με υποστηρίξει και το κάνει. Μαζί της, έχω μόνο καλές αναμνήσεις. Ακόμα κι αν κάποια στιγμή χαθούμε, δεν θα την ξεχάσω ποτέ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ Η Παναγιώτα είναι από τις πιο αγαπημένες μου φίλες. Όπως και όλες τις άλλες φίλες μου, την γνώρισα όταν ήρθα για πρώτη φορά στο Μαράσλειο. Έχει πολύ μακριά, καστανόξανθα μαλλιά, υπέροχα γαλάζια μάτια και είναι αδύνατη και ψηλή. Τα χαρακτηριστικά της που ξεχωρίζω: είναι αστεία, έξυπνη, όμορφη και φιλική. Έχει χιούμορ και με κάνει να γελάω συνέχεια με αυτά που λέει. Όταν συναντιόμαστε, πηγαίνουμε στο σινεμά ή οτιδήποτε άλλο, περνάμε πολύ ωραία μαζί, βγάζουμε φωτογραφίες και έχουμε πολλά κοινά ενδιαφέροντα. Όταν μεγαλώσει θέλει να γίνει δασκάλα tae-kwon-do. Έχουμε περάσει μαζί πολύ ωραίες στιγμές που δεν θα

25 ξεχάσω. Όσο για τις κακές, θα τις ξεχάσουμε και θα συνεχίσουμε να είμαστε για πάντα φίλες. ΕΙΡΗΝΗ Η Ειρήνη, είναι από τις καλύτερές μου φίλες. Από την πρώτη στιγμή που ήρθα στο Μαράσλειο, την συμπάθησα σχεδόν πιο πολύ από όλους. Η Ειρήνη έχει πλούσια καστανόξανθα μαλλιά, υπέροχα πράσινα μάτια και είναι ψηλή και λεπτή. Τα χαρακτηριστικά της είναι: διασκεδαστική, πολύ συμπαθητική, καλόκαρδη, ευαίσθητη(με την καλή έννοια), αστεία, καλή μαθήτρια, έξυπνη, και τα καταφέρνει τέλεια στο τένις. Την συμπαθώ πάρα πολύ, γιατί με κάνει να γελάω, με υποστηρίζει και με ακούει. Θέλει να γίνει παιδίατρος όταν μεγαλώσει. Περνάμε πολύ ωραία και δεν θέλω με τίποτα να χαθεί η φιλία μας. Ελπίζω να μην χαθούμε ποτέ και να είμαστε για πάντα αχώριστες. Εβελίνα Μανακά Τι ονειρεύομαι να γίνω όταν μεγαλώσω Όταν μεγαλώσω ονειρεύομαι να γίνω μηχανικός υπολογιστών. Πιστεύω πως αυτό το επάγγελμα είναι το καλύτερο για εμένα γιατί νιώθω πως έχω κλίση προς αυτό. Σκέφτομαι πως, αν στο μέλλον δουλεύω σε μια εταιρία, πρώτον, ο μισθός μου θα είναι σταθερός και αυτό θα μου δίνει την δυνατότητα να έχω σίγουρα οικονομικά, και δεύτερον, μπορεί να δουλεύω με τηλε-εργασία αν η εταιρία βρίσκεται σε άλλη χώρα. Με αυτόν τον τρόπο, τα χρήματά μου θα τα ξοδεύω στην πατρίδα μου και θα ενισχύω την οικονομική δύναμη της Ελλάδας. Επιπλέον, αυτό το επάγγελμα όσο περνάνε τα χρόνια τόσο πιο περιζήτητο θα γίνεται, με αποτέλεσμα να μην έχω φόβο να μείνω άνεργος. Κι αυτό διότι όσο ο πληθυσμός της Γης αυξάνεται, οι άνθρωποι θα αγοράζουν περισσότερους υπολογιστές, κι αυτό κατά τη γνώμη μου, θα έχει δύο συνέπειες: πρώτον, θα αποφέρει κέρδος στις εταιρίες και έτσι αυτές δεν θα κλείσουν και δεύτερον, οι άνθρωποι που θα αγοράζουν τους υπολογιστές θα χρειάζονται αναβαθμίσεις, επισκευές ή εγκαταστάσεις προγραμμάτων για κάθε υπολογιστή. Για όλους αυτούς τους λόγους, επέλεξα αυτό το επάγγελμα. Ένας μηχανικός υπολογιστών πρέπει βέβαια να έχει μια συγκεκριμένη εκπαίδευση. Ακόμη και τώρα κάνω ό,τι μπορώ για να ενημερώνομαι. Είμαι στον όμιλο ρομποτικής του σχολείου μου, για να μπορέσω να ανακαλύψω περισσότερα πράγματα για την ρομποτική και την πληροφορική. Όταν έρθει η ώρα, θα δώσω πανελλήνιες εξετάσεις σε σχετικά μαθήματα όπως Τ.Π.Ε, Μαθηματικά, Φυσική και άλλα. Για να συγκεντρώσω καλή βαθμολογία θα πρέπει να διαβάζω πολύ στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο. Θα κάνω ό,τι μπορώ για να τα καταφέρω. Είμαι πολύ σίγουρος για την επιλογή μου, πιστεύω πως αυτό το επάγγελμα είναι το καλύτερο για εμένα και έχω μια πολύ καλή διαίσθηση πως δεν θα απογοητευτώ Οδυσσέας Λουκιδέλης

26 Πώς αισθάνομαι που δεν έχω λογαριασμό facebook Aισθάνομαι ευχαριστημένη που δεν έχω λογαριασμό στο facebook, διότι κάποιες φορές γίνονται μεγάλες παρεξηγήσεις με φίλους και συγγενείς. Μάλιστα κάποιοι άνθρωποι που έχουν ψυχολογικά προβλήματα εκμεταλλεύονται τις φωτογραφίες άλλων ατόμων που είναι χρήστες του Facebook, τις δημοσιεύουν και τους εκθέτουν σε μεγάλο κίνδυνο. Στην εποχή μας, αυτό το γεγονός παρατηρείται πολύ συχνά. Άνθρωποι όλο και περισσότερο συμβαίνει να πέφτουν θύματα εκφοβισμού και σεξουαλικής παρενόχλησης. Τις περισσότερες φορές στέλνονται απειλητικά και εκφοβιστικά μηνύματα με αποτέλεσμα να επηρεάζουν την ψυχολογία των άλλων αρνητικά. Επιπροσθέτως, νέοι μαθητές στην ηλικία των 12-16, ασχολούνται με το facebook τόσο πολύ, ώστε παραμελούν τα μαθήματά τους και έχουν κακές επιδόσεις στο σχολείο. Από την άλλη, μερικές φορές σκέφτομαι ότι θα ήθελα να είχα facebook και να μιλώ με άτομα που έχω έρθει σε επαφή μαζί τους στην πραγματική ζωή μου και όχι μέσω «ηλεκτρονικών κλάδων», αλλά το πιο βασικό είναι να έχω όρια. Όλες αυτές οι συνομιλίες με αγνώστους έχουν αρκετά συχνά δυσάρεστες επιπτώσεις και μπορεί κάποιοι να πληγωθούν συναισθηματικά. Θα συμβούλευα τους χρήστες του facebook να δίνουν μεγάλη προσοχή και να είναι επιφυλακτικοί με τα άγνωστα άτομα με τα οποία ανταλλάσουν γραπτά μηνύματα και καλύτερα να μιλάνε μόνο με άτομα που τους γνωρίζουν στην πραγματικότητα. Ειρήνη Αρβανίτη, 2015 Η μητέρα μου Μόλις μια γυναίκα γίνει μητέρα και αποκτήσει ένα νεογέννητο παιδάκι πιστεύω πως είναι το ομορφότερο δώρο της ζωής της. Από εκεί και πέρα θα πρέπει να το φροντίζει και να του δίνει αγάπη. Έτσι είναι και η δική μου μητέρα, είναι αξιολάτρευτη και την αγαπώ πολύ. Η μητέρα μου έχει φουντωτά καστανά μαλλιά και κάτι καφετί γλυκά μάτια σαν μπίλιες σοκολάτας. Είναι συνεχώς χαμογελαστή και έχει εκφραστικά χείλη. Είναι ευγενική και πιστή. Πάνω από όλα, αυτό που την κάνει ξεχωριστή είναι ότι είναι γενναιόδωρη και μου δίνει τεράστια αγάπη. Μάλιστα, της αρέσει να βοηθάει και να προσφέρει στους άλλους ανθρώπους που έχουν ανάγκη για ζωή. Η μητέρα μου γεννήθηκε στο μαιευτήριο Μητέρα. Τα παιδικά της χρόνια τα έζησε στην περιοχή Ζωγράφου. Κάποιες από τις παιδικές της αναμνήσεις είναι το κρυφτό που έπαιζε με τις συμμαθήτριές της στον πανέμορφο και πολύχρωμο κήπο της αυλής του σχολείου της. Επίσης, η μαθητική παρέλαση, η ξεγνοιασιά των παιδικών της χρόνων και τα ωραία μπάνια των καλοκαιρινών διακοπών. Aρχικά, φοίτησε στο Αρσάκειο Δημοτικό και στο Γυμνάσιο Ψυχικού. Στη συνέχεια λόγω μετάθεσης του παππού μου που ήταν αξιωματικός στο Πολεμικό Ναυτικό έζησε στην Νάπολη της Ιταλίας για 3 χρόνια όπου εκεί αποφοίτησε από το Αμερικάνικο Κολλέγιο. Τέλος, μετά τις εξετάσεις, της δόθηκε η ευκαιρία να μπει στο Μαθηματικό

27 Τμήμα του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου. Τα ενδιαφέροντά της και οι ασχολίες της είναι το διάβασμα, τα ιστορικά μυθιστορήματα, η ποίηση, οι θεατρικές παραστάσεις και η παρέα των αγαπημένων της φίλων Μάλιστα, έχει μεγάλη αγάπη για τη δημοτική και κλασική μουσική. Η μαμά μου δεν ασχολείται με Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης π.χ. Facebook,Twitter διότι θεωρεί πως θέτει τον εαυτό της σε έκθεση. Έτσι, κάνει τακτική χρήση του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου ( ). Oι αγαπημένοι της ποιητές είναι ο Κωνσταντίνος Καβάφης, ο Γιάννης Ρίτσος και ο Οδυσσέας Ελύτης διότι μέσα από την ποίησή τους εκφράζουν το ελληνικό στοιχείο, την αγάπη και την ελευθερία για τον άνθρωπο. Ο αγαπημένος της συγγραφέας είναι ο Ισίδωρος Ζουργός, επειδή της αρέσει ο τρόπος γραψίματός του. Η μητέρα μου ντύνεται ανάλογα με το περιβάλλον στο οποίο βρίσκεται. Επιπροσθέτως, της αρέσει να παρακολουθεί ιστορικά ντοκιμαντέρ και ντοκιμαντέρ για τη φύση. Εκτός αυτού, έχει όρεξη να απολαμβάνει τα σπιτικά ζυμαρικά και τις φρέσκιες σαλάτες. Γνωρίστηκε με τον πατέρα μου το 1989 σε μια παρέα κοινών φίλων στην Αθήνα. Τέλος, εργάζεται στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών όπου είναι και διευθύντρια της σχολής των Οικονομικών Επιστημών. Ειρήνη Αρβανίτη Ένας διάσημος φανταστικός μας φίλος Η Annie είναι ένα κορίτσι με καστανά φουντωτά μαλλιά και ένα κόκκινο φόρεμα με ένα τεράστιο φιόγκο μπροστά. Μου αρέσει το κόκκινο είναι χρώμα επαναστατικό και δείχνει θάρρος. Τραγουδάει πολύ ωραία και οι γλυκές νότες που βγαίνουν από το στόμα της χοροπηδάνε στα αυτιά μου. Μαζί της χορεύουμε ζωγραφίζουμε και φυσικά τραγουδάμε. Το σπίτι της είναι μεγάλο και όμορφο. Έχει ένα κήπο με λουλούδια που πάνω του έχουν ζωντανά χρώματα όπως κίτρινο και άσπρο. Επίσης έχει και ένα πέτρινο δρομάκι που δίπλα του έχει ένα μαγευτικό σιντριβάνι και μια τεράστια πισίνα. Το εσωτερικό του σπιτιού είναι τόσο εντυπωσιακό όσο και το εξωτερικό του σπιτιού. Έχει ένα μεγάλο σαλόνι, 2 τουαλέτες, 1 κουζίνα και φυσικά τη κρεβατοκάμαρα της έχει ένα άνετο κρεβάτι με ξυλόγλυπτη βιβλιοθήκη ένα γραφείο με ροζ στυλό και βιβλία. Επίσης έχει και πολλά υπέροχα παιχνίδια και μια μεγάλη τηλεόραση Τώρα τελευταία έκανε μια ταινία την Annie αλλά μπορεί και να την ξέρετε από το τραγούδι «smile». Η Annie είναι ένας υπέροχος άνθρωπος και θετικός προς τη ζωή. Όλα τα βλέπει με μια θετική όψη Χαίρομαι που είμαστε φίλες, είναι η καλύτερη. Κωνσταντίνα Καλογεροπούλου Η λογοτεχνική μου φίλη Έχω μία φίλη, η οποία λέγεται Κατ Γουίλιαμς. Η Κατ είναι 10 χρονών και ζει στο Λονδίνο μαζί με τους γονείς της και το γάτο της, τον Έρικ. Η Κατ είναι ένα κοντό κορίτσι με καφέ, κοντά, κατσαρά μαλλιά και καφέ μάτια. Της αρέσει να φορά σκουρόχρωμα ρούχα και απεχθάνεται το ροζ. Είναι

28 δραστήρια και πολύ κοινωνική. Αγαπά τις γάτες κι ευτυχώς στη γειτονιά της υπάρχουν πολλές. Είναι πολύ καλό κορίτσι και μ' αρέσει που είμαστε φίλες. Εγώ και η Κατ γνωριστήκαμε πριν δυο μήνες, όταν είχα πάει στο Λονδίνο, γιατί ο μπαμπάς μου είχε δουλειές εκεί. Είχαμε πάει για μία εβδομάδα. Συνάντησα την Κατ για πρώτη φορά σε ένα πάρκο στο Λονδίνο, το Ρίτζενς Παρκ. Από τότε γίναμε πολύ καλές φίλες. Μία μέρα που είχα πάει στο σπίτι της, η Κατ μου είπε ότι ήθελε να μου εκμυστηρευτεί κάτι. Εγώ γεμάτη περιέργεια την ακολούθησα στο δωμάτιό της όπου μου αποκάλυψε το μεγάλο της μυστικό. Πήρε μία πέτρα από το κουτί της και είπε κάποια περίεργα λόγια. Απ' αυτό που είδα στην συνέχεια, κόντεψα να λιποθυμήσω. Η Κατ είχε μεταμορφωθεί σε γάτα. Η πέτρα ήταν μαγική και χάρη σ' αυτήν η Κατ μπορούσε να μεταμορφωθεί. Έπειτα μου διηγήθηκε τις απίστευτες περιπέτειες που 'χε ζήσει ως γάτα. Εγώ έμεινα να την ακούω με το στόμα ανοιχτό. Όλα όσα μου διηγήθηκε ήταν καταπληκτικά. Μπορούσε να μιλάει με γάτες και συμμετείχε στον πόλεμο της ιερής σαρδέλας. Μου είπε πως το αληθινό όνομα του γάτου της ήταν στρατηγός Νίγκμο Μπίφυ. Μου είπε να τη βοηθήσω με τη γάτα μου τη Σία στον πόλεμο της ιερής σαρδέλας, ενάντια στην οικογένεια γάτων ονόματι Λασπούρες. Κατενθουσιάστηκα μ'αυτήν την πρόταση. Της είπα πως ανυπομονούσα να μεταμορφωθώ σε γάτα. Μου είπε ότι αυτό δεν μπορεί να γίνει, γιατί η μαγεία της πέτρας λειτουργούσε μόνο όταν άγγιζε εκείνη. Το βράδυ κοιμήθηκα στο σπίτι της. Κάποια στιγμή ο γάτος της την ξύπνησε και εκείνη ξύπνησε εμένα. Η Κατ μεταμορφώθηκε σε πανέμορφη πορτοκαλί γάτα με πράσινα μάτια και ροζ μυτούλα. Βγήκαμε από το σπίτι και κατευθυνθήκαμε σε κάποιες εγκαταλελειμμένες γραμμές τρένου. Η Κατ, η Σία και ο Έρικ μπήκαν στις γραμμές, ενώ εγώ έμεινα απ'έξω για να κοιτάω αν έρθει κάποιος.. Όταν βγήκαν ήταν θλιμμένοι. Η Κατ, όταν έγινε άνθρωπος, μου είπε ότι έψαξαν να βρουν την ιερή σαρδέλα, μα δεν τα κατάφεραν. Η επόμενη μέρα ήταν η μέρα του αποχωρισμού. Η Κατ μου είπε ότι περάσαμε πολύ ωραία κι ότι λυπόταν που θα έφευγα. Μετά μου έδωσε την...ιερή σαρδέλα. Μου είπε ότι την είχε βρει κι απλά το κράταγε μυστικό από τους άλλους. Έτσι, μου την έδωσε για να μην μπορέσουν να τη βρουν ποτέ οι Λασπούρες. Και είχε δίκιο. Οι Λασπούρες δεν θα έβρισκαν ποτέ την σαρδέλα, εφόσον αυτή θα ήταν στην Ελλάδα. Την ευχαρίστησα και μπήκα στο αμάξι για το αεροδρόμιο. Ήμουν σίγουρη ότι αυτή η εμπειρία θα μου έμενε αξέχαστη. Χάρηκα πολύ που γνώρισα την Κατ. Ήταν στ' αλήθεια ένα ξεχωριστό κορίτσι. Κατερίνα Παπαδημητρίου Ντόναλντ Ντακ: ο χάρτινος ήρωάς μου Ο χάρτινος ήρωάς μου είναι ο Ντόναλντ Ντακ. Ζει στην Λιμνούπολη και έχει αναλάβει την κηδεμονία των τριών ανιψιών του: του Χιούι, του Λιούι και του Ντιούι. Αυτός είναι ένα παπί το οποίο μπλέκει συχνά σε περιπέτειες μαζί με όλους τους συγγενείς του και τους φίλους του, ή την αρραβωνιαστικιά του, την Νταίζη. Είναι ένα οξύθυμο, τεμπέλικο παπί, με εκρηκτικό ταπεραμέντο. Πάρα πολλές

29 φορές αναγκάζεται να αφήσει την ξάπλα και να στρωθεί στην δουλειά. Συνήθως, ο θείος του, ο δισεκατομμυριούχος Σκρουτζ Μακ Ντακ, τον αναγκάζει να ταξιδεύει μαζί του για να βρουν μυθικούς θησαυρούς. Φυσικά, ποιος αναλαμβάνει τις αγγαρείες και τις δουλειές; Ο Ντόναλντ! Και συνήθως κάνει ένα σωρό γκάφες, γιατί είναι ατζαμής και κάνει τον θείο του έξαλλο. Σαν ήρωας μου αρέσει, επειδή οι ιστορίες στις οποίες μπλέκει έχουν ενδιαφέρον και είναι πάντα αστείες. Τον συμπαθώ επειδή έχει τρυφερή καρδιά αλλά είναι πολύ άτυχος: για παράδειγμα, θέλει να έχει λεφτά, αλλά είναι πνιγμένος στα χρέη, θέλει να τον θαυμάζουν, αλλά ο κόσμος γελάει μαζί του. Είναι λες και το σύμπαν έχει στραφεί εναντίον του Αναστάσης Καπερνάρος Χάρτινη φίλη Όλοι έχουμε φίλους. Φίλους πραγματικούς, τους συνηθισμένους δηλαδή, και φίλους χάρτινους, για τους περισσότερους τους ασυνήθιστους. Οι άνθρωποι έχουν ανάγκη από τους πραγματικούς φίλους για να τους στηρίζουν αλλά και από τους χάρτινους τους χαρακτήρες, ώστε να μπορούν να παίρνουν δύναμη από αυτούς. Ένα χάρτινο φίλο έχω κι εγώ! Μία φίλη για την ακρίβεια! Την λένε Annie και είναι 12 χρονών σαν κι εμένα. Κανείς δεν ξέρει από πού κατάγεται διότι είναι ορφανή. Το ίδρυμα που την βρήκε και έχει αναλάβει την υιοθεσία της την βρήκε εγκαταλελειμμένη, μωρό ακόμη, στην γωνία ενός εστιατορίου με ένα σημείωμα και να κλαίει. Τώρα κατοικεί στην Νέα Υόρκη και τη μεγαλώνει μια κακιά μικρή κυρία (μόνο για τα λεφτά από το ίδρυμα) μαζί με ακόμα 4 κορίτσια. Η Annie είναι ήρωας ταινίας και έτσι την γνώρισα ένα απόγευμα όταν είδα την ταινία. Έχει σκουρόχρωμη επιδερμίδα, λόγω της καταγωγής της, και ένα φυσιολογικό για την ηλικία της ύψος. Έχει καστανόμαυρα μαλλιά και σκούρα καστανά μάτια. Είναι καλή, έμπιστη, πρόσχαρη και ήσυχη και δεν δέχεται το όχι σαν απάντηση για μια ερώτηση που αφορά αυτόν που ρωτιέται. Μπορεί κάθε όχι να το μετατρέψει γρήγορα κι απλά σε ναι! Η Annie είναι ένα πνευματικά δυνατό και αισιόδοξο άτομο που βάση σε αυτά τα προτερήματα καταφέρνει «να επιβιώσει» μέσα στο οικοτροφείο ενώ παράλληλα βοηθάει και τα άλλα κορίτσια που μένουν μαζί της. Μοσχούλα-Χαραλαμπία Παπαγεωργίου Ο κινηματογραφικός μου φίλος Ήταν μια ζεστή μέρα όταν μπροστά μου εμφανίστηκε ο Σούπερμαν. Μου είπε πως κινδυνεύω. Η πόλη είχε μια κρυφή βόμβα. Εγώ το μόνο που έκανα ήταν να του προτείνω να συνεργαστούμε, με σκοπό να τη βρούμε. Εκείνος κόμπιασε αρχικά αλλά, μου είπε μετά πως θα μπορούσα να είμαι η βοηθός του. Μόλις το άκουσα αυτό, πετάχτηκα από τη χαρά μου. Είχε πολλή πλάκα να είμαι φίλη με ένα σουπερ ήρωα, μέχρι που γινόταν σεισμός και η πόλη σιγά σιγά άρχισε να καταρρέει. Τότε μόνο, καταλάβαμε ότι είχαμε πλησιάσει τη βόμβα. Όσο εγώ τελείωνα το παγωτό μου, ο Σούπερμαν έψαχνε με μανία τη

30 βόμβα. Ξαφνικά όμως, ακούω μια δυνατή φωνή να μου λέει: "Ξύπνα Μάγδα, ξύπνα, θα αργήσεις στο σχολείο!". Τότε, συνειδητοποίησα πως έβλεπα ένα όνειρο. Μάγδα Χρήστου Να παίζουν τα παιδιά ηλεκτρονικά παιχνίδια; Πιστεύω πως τα παιδιά είναι καλό να αφιερώνουν κάποιο από τον ελεύθερό τους χρόνο στην ενασχόληση με ηλεκτρονικά παιχνίδια, αφού τα κάνει χαρούμενα, καθώς δεν αποτελεί ένα «πρέπει» αλλά ένα «θέλω» τους. Όμως η πολύωρη ασχολία με αυτά μπορεί να δημιουργήσει εθισμό. Ένα άλλο ζήτημα που με απασχολεί είναι το πρόβλημα της όρασης, μα θεωρώ ότι, αν το παιδί παίζει λελογισμένα δεν θα υπάρξει θέμα. Εκτός αυτού όμως, μπορεί να παραμελεί και τις υποχρεώσεις του. Επιπλέον, σε μικρή ηλικία, ένα το παιδί μπορεί να μπερδέψει την εικονική με την πραγματική ζωή. Επομένως, το λογικό συμπέρασμα που μπορώ να εξάγω είναι ότι το παιδί πρέπει να ασχολείται με τα ηλεκτρονικά παιχνίδια λίγη ώρα τη βδομάδα και εφόσον οι υποχρεώσεις του (τα «πρέπει» του δηλαδή) έχουν τελειώσει. Ιωάννα Τσοκτουρίδη Τα μεταλλαγμένα τρόφιμα Τα μεταλλαγμένα τρόφιμα έχουν εισβάλει στη ζωή μας, τι γνωρίζουμε όμως πραγματικά γι αυτά πέρα από το απεχθές όνομά τους. Η αλήθεια είναι πως όσο πιο ενήμεροι είμαστε τόσο περισσότερους λόγους έχουμε και να πανικοβαλλόμαστε!!! Μεταλλαγμένα ονομάζονται τα τρόφιμα των οποίων το DNA έχει αλλοιωθεί με την προσθήκη άλλων οργανισμών με σκοπό τη βελτίωση κάποιων χαρακτηριστικών τους, αλλά βιάζοντας στην ουσία την γενετική τους δομή. Αποτέλεσμα αυτής της πρακτικής είναι ντομάτες που δεν σαπίζουν, σπόροι καλαμποκιού με ενσωματωμένα εντομοκτόνα κ.ά. Τα μεταλλαγμένα τρόφιμα που παράγονται σε μεγαλύτερες ποσότητες και επομένως έχουν και την μεγαλύτερη ευθύνη της γενετικής μόλυνσης στη φύση είναι η σόγια, το καλαμπόκι και τα παράγωγά τους (ζωοτροφές, γλυκύσματα, συμπληρώματα διατροφής, παιδικές τροφές). Μία από τις μεγαλύτερες πηγές μόλυνσης είναι οι ζωοτροφές και οι ιχθυοτροφές που παράγονται σε τεράστιες ποσότητες με επιβλαβή αποτελέσματα για τα ζώα και κατ επέκταση για τη φύση αλλά και για τον άνθρωπο που στη συνέχεια τα καταναλώνει. Μεταξύ άλλων, η αύξηση της παραγωγής των μεταλλαγμένων τροφίμων θα επιφέρει αλλοίωση της βιοποικιλότητας, αύξηση των φυτοφαρμάκων-ζιζανιοκτόνων και επομένως αύξηση της αντοχής των ζιζανίων και των εντόμων σε αυτά, έξαρση των αλλεργιών και της ανθεκτικότητάς τους στα αντιβιοτικά και εμφάνιση νέων, απειλή για την οικολογική ισορροπία και για τη διατροφική ασφάλεια των επόμενων γενεών. Αυτή τη στιγμή στη χώρα μας δεν υπάρχουν εργαστήρια για την ανάλυση και τον έλεγχο των μεταλλαγμένων προϊόντων και αντίθετα με την κείμενη νομοθεσία οι περισσότερες εταιρείες δεν αναγράφουν στη συσκευασία αν περιέχουν μεταλλαγμένα συστατικά. Τίνα Αλεξοπούλου

31 Ταξίδι στον βυθό Μια μέρα πήγα με τον μπαμπά μου για κατάδυση στο βυθό. Κολυμπούσα γαλήνια κι έβλεπα πολύ ωραία πράγματα. Ξαφνικά ένιωσα ένα δυνατό χτύπημα στην πλάτη. Τότε γύρισα να δω τι με χτύπησε και αντίκρισα... έναν τεράστιο λευκό καρχαρία! Έντρομη εγώ λιποθύμησα και ο καρχαρίας προσπάθησε να με φάει. Ευτυχώς δεν το έκανε γιατί ένα γιγάντιο καλαμάρι με πήρε μακριά του. Λίγο πριν ξυπνήσω με είχε κάνει κιόλας φίλη του και με είχε πάει σ' ένα μέρος που όταν το είδα δεν πίστευα στα μάτια μου. Είχα μόλις ανακαλύψει το ναυάγιο ενός πειρατικού πλοίου! Δυστυχώς δεν μπόρεσα να «ευχαριστήσω» το καλαμάρι γιατί μόλις συνήλθα αυτό έφυγε. Εξερεύνησα λίγο το πλοίο και μετά συνέχισα το ταξίδι μου. Έπειτα από ώρα βρέθηκα στον Κοραλλιογενή ύφαλο, ένα μέρος με πολύχρωμα, πανέμορφα κοράλλια. Ήταν κι ο μπαμπάς μου εκεί. Καθώς κολυμπούσα έπεσα πάνω σ' ένα μεγάλο βράχο. Έσπασε και τότε είδα να ξεπροβάλει από μέσα του μία νεραϊδούλα με κρυστάλλινο φόρεμα και φτερά. Στην αρχή νόμιζα ότι είχα παραισθήσεις από το χτύπημα στο κεφάλι που έπαθα όταν έπεσα πάνω στο βράχο αλλά όταν σταμάτησε να με πονάει, η νεραϊδούλα υπήρχε ακόμα οπότε κατάλαβα ότι είναι αληθινή.μας οδήγησε σ' ένα μαγικό μέρος. Στο Διαμαντένιο κάστρο. Δεν μπορέσαμε, όμως να μπούμε μέσα γιατί οι φρουροί νόμιζαν πως ήμασταν εχθροί και γι' αυτό μας έδιωξαν. Πάντως το εξωτερικό του ήταν πανέμορφο. Τέλος καθώς ανεβαίναμε στην επιφάνεια, η νεραϊδούλα ήρθε και μας είπε ότι έπεισε τους φρουρούς να μας αφήσουν να μπούμε μέσα αλλά της είπαμε πως προτιμάμε να επιστρέψουμε στην στεριά και της υποσχεθήκαμε να την ξαναεπισκεφτούμε. Πέρασα πολύ ωραία σε αυτήν την περιπέτεια κι ανυπομονώ να ξανασυναντήσω τη νεραϊδούλα. Κατερίνα Παπαδημητρίου Η χαμένη Ατλαντίδα Η χαμένη Ατλαντίδα είναι μια χώρα που βυθίστηκε μέσα στο νερό. Δεν έχουμε βρει ακριβώς που ήταν αλλά υπάρχουν πολλές θεωρίες γύρω από αυτό. Κάποιοι λένε ότι η χαμένη Ατλαντίδα «ζει» ακόμα κάτω από το νερό και είναι μια χώρα που ζουν εκεί γοργόνες. Την χαμένη Ατλαντίδα τη περιγράφουν οι επιστήμονες πολύ όμορφα γιατί ήταν όμορφη και ένα πολύ χαρούμενος λαός. Μπες στο διαδίκτυο και δες τις θεωρίες γύρω από την Ατλαντίδα και βγάλε τα δικά σου συμπεράσματα. Kωνσταντίνα Καλογεροπούλου Ο αθλητισμός στην ζωή μας Ο αθλητισμός είναι πολύ σημαντικός στη ζωή μας, γιατί μας δίνει ενέργεια και μας βοηθάει να είμαστε υγιείς.

32 Ο αθλητισμός μας διδάσκει πειθαρχία που για να την αποκτήσεις πρέπει να μάθεις να έχεις επιμονή και υπομονή ώστε να μην τα παρατάς με την πρώτη δυσκολία που θα βρεις. Όταν αθλούμαστε κάνουμε φιλίε ς με ανθρώπους που έχουν τα ίδια ενδιαφέροντα με εμάς, περνάνε τις ίδιες χαρές και δυσκολίες και αυτές οι φιλίες συνήθως κρατάνε για πάντα. Τέλος δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι είναι καλύτερο για όλους τους ανθρώπους να αθλούνται παρά να κάνουν καθιστική ζωή. Φερενίκη Αποστολάκη Γυναίκα από χρυσό Σκηνοθεσία: Σάιμον Κέρτις Σενάριο: Αλέξη Κάγιε Χάμπελ Ηθοποιοί: Κέιτι Χόλμς, Ράιαν Ρέινολντς, Έλεν Μίρεν, Ντάνιελ Μπρίλ, Μάξ Άιρονς, Τατιάνα Μασλάνι Η Μαρία Άλτμαν είναι μια γυναίκα που προσπαθεί να ανακτήσει οικογενειακά κειμήλια όπως ο πίνακας «Women in gold». Την περίοδο λοιπόν του ναζιστικού καθεστώτος ξεκινάει ένα μεγάλο ταξίδι με τον δικηγόρο της προκειμένου να μάθει την πικρή αλήθεια για την θεία της η οποία απεικονιζόταν και στον πίνακα. Στην πορεία, αναγκάζεται να αντιμετωπίσει δύσκολες αλήθειες για το παρελθόν της και θα συνειδητοποιήσει ότι κάποιοι πόλεμοι δεν τελειώνουν ποτέ. Η προσωπική της μάχη θα διορθώσει ένα άδικο που έστεκε για δεκαετίες και θα αποδείξει ότι η δικαιοσύνη είναι ανεκτίμητη. Τελικά το παρελθόν της οικογένειάς της θα αποκατασταθεί και εκείνη θα πλουτίσει ξανά. Η δικαιοσύνη επέστρεψε! Μαριτίνα Πανογιώργου Bullying Στα σχολεία, υπάρχει βία διαφόρων μορφών, όπως: λεκτική, σωματική, καθώς και ψυχολογική. Αυτό ονομάζεται Bullying, και βασίζεται: Στην κοροϊδία, όπου είναι λεκτική βία. Στις κλοτσιές, τα σπρωξίματα, τις τρικλοποδιές, και κάθε είδους σωματική βία. Οι απειλές, και ο εκφοβισμός (να απαιτείς κάτι, ή να αποσπάς χρήματα με βία, εκβιάζοντας τον άλλον να μην πει τίποτα, διότι θα έχει επιπτώσεις). Οι συκοφαντίες, καθώς και ο ρατσισμός, ή κάτι σχετικό, που να αφορά την προσωπική ταυτότητα του θύματος εκφοβισμού. Οι άνθρωποι όπου είναι μέλος μιας ομάδας, που πληγώνει (με όλες τις έννοιες) ένα άτομο, ονομάζονται νταήδες, ενώ το άτομο όπου υποκύπτει

33 στον εκφοβισμό, ονομάζεται θύμα εκφοβισμού. Συνήθως το συναντάμε να υπάρχει σε άτομα δηλαδή τους νταήδες που κρίνουν ότι: Η εμφάνιση των άλλων παιδιών είναι αστεία (βάρος, χρώμα μαλλιών, ύψος, κ.τ.λ) Ο τρόπος ομιλίας τους είναι περίεργος, καθώς και τα χαρακτηριστικά τους, συγκεκριμένα αθωότητα. Αν έχουν κάποιο ειδικό πρόβλημα (π.χ: υπερκινητικότητα, ελλειμματική προσοχή, καθώς και το αν είναι καλός μαθητής, αν έχει φίλους, κ.τ.λ) Συνήθως τα παιδιά, φοβούνται να μιλήσουνε, και έτσι υπομένουν αυτό το μαρτύριο, και επειδή, δεν αντέχουν άλλο, φτάνουν ως την αυτοκτονία. Χαρακτηριστική περίπτωση θύματος, είναι ο Βαγγέλης Γιακουμάκης, όπου αυτοκτόνησε νέος, σε ηλικία των 20 χρονών στις 6/2/2015, μιας και δεν είχε μιλήσει πουθενά. Για να σταματήσει να υπάρχει αυτή η φρικτή αντιμετώπιση, δεν πρέπει να υπάρχει το Bullying. Και για να μην υπάρχει, πρέπει εμείς να μιλήσουμε, αν συμβεί κάτι παρόμοιο, και να αποφύγουμε να γινόμαστε νταήδες, καθώς και να μην σχολιάζουμε την εμφάνιση του συνανθρώπου μας. Δημήτρης Λαϊνάς Ο Σχολικός Εκφοβισμός: Μία υπόθεση που αφορά όλους μας. Ο Σχολικός Εκφοβισμός είναι μία έννοια που απασχολεί πολλούς από εμάς στην καθημερινότητά μας. Χαρακτηρίζεται ως μία μορφή κακοποίησης. Αναφέρεται στη χρήση βίας μεταξύ μαθητών και συνομήλικων παιδιών με σκοπό να προκληθεί πόνος, βία και αναστάτωση. Πρόσφατα μάλιστα, όλοι μας μείναμε άφωνοι μπροστά στη δημοσιοποίηση της περίπτωσης του φοιτητή της Γαλακτοκομικής Σχολής Ιωαννίνων, ο οποίος έπεσε θύμα κακοποίησης από συμφοιτητές του με αποτέλεσμα τον τραγικό θάνατο (αυτοκτονία) που γνωρίζουμε όλοι. Ο Σχολικός Εκφοβισμός έχει πολλές μορφές. Μπορούμε να αναφέρουμε τη σωματική βία π.χ. κλωτσιές, σπρωξίματα και χτυπήματα. Τη λεκτική βία π.χ. βωμολοχία, κοροϊδία, ντροπιαστικά σχόλια και διακρίσεις. Επίσης, την σεξουαλική παρενόχληση μέσω διαφόρων μηνυμάτων που διατυπώνονται στα κοινωνικής δικτύωσης (social media) όπως Facebook, Twitter, Instagram, Google, You tube κ.λ.π. Αυτά τα μηνύματα κάνουν το μαθητή να έχει φόβους που του αναπτύσσουν αρνητίκα συναισθήματα για παράδειγμα στενόχωρες καταστάσεις και ανασφάλεια για το τί θα προκύψει στο παρόν και στο μέλλον του με συνέπεια να μην του επιτρέπουν να είναι κοινωνικός. Τα παιδιά που πέφτουν θύματα σεξουαλικής παρενόχλησης είναι συνήθως για

34 την εθνικότητά τους το χρώμα του δέρματός τους και για την ευαισθησία τους. Επιπροσθέτως, για τις ξεχωριστές τους ικανότητες που διαθέτουν π.χ. να είναι άριστοι και για την εξωτερική τους εμφάνιση. Κάποιοι ανήλικοι δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να καλύπτουν υλικές ανάγκες όπως τα ρούχα με αποτέλεσμα οι συμμαθητές τούς να διατυπώνουν προσβλητικά σχόλια για εκείνους. Επιπλέον, σε αυτήν την κοινωνία που ζούμε υπάρχουν άνθρωποι που έχουν έρθει από εμπόλεμες ζώνες όπως η Συρία και τριτοκοσμικές χώρες για μία καλύτερη επιβίωση. Η σημερινή τους ονομασία είναι μετανάστες. Αυτοί, προσπαθούν να προσαρμοστούν με βάση τα στοιχεία του νέου πολιτισμού όπου επιβιώνουν πλέον, αλλά συναντούν ένα εμπόδιο. Χαρακτηρίζονται άσχημα για τη διάκριση του χρώματος τους και για την εθνικότητά τους με κοινωνικά, ντροπιαστικά σχόλια. Εκτός αυτού, διάφορα παιδιά δεν κατέχουν όλες τις ικανότητες για παράδειγμα έλλειψης άμεσης αντίληψης λόγω πνευματικής είτε σωματικής βλάβης δηλαδή είναι ανάπηρα. Έτσι έρχονται σε κίνδυνο με την πάθησή τους και το θέμα του σχολικού εκφοβισμού τους επηρεάζει ακόμα πιο αρνητικά. Μαθητές που έχουν πρόβλημα με τον εαυτό τους ή με τους συνανθρώπους τους μαζεύονται σε μεγάλες είτε μικρές παρέες και αποφασίζουν να δημιουργήσουν σοβαρές και δύσκολες καταστάσεις σε ανήλικους. Τις περισσότερες φορές αυτά τα παιδιά είναι ευαίσθητα ή παχουλά και δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν σε τέτοιου είδους θέματα. Έτσι, την κακία και τη ψυχολογική και σωματική κούραση την κρατούν μέσα τους και δεν την αποκαλύπτουν ούτε στους δασκάλους τους,ούτε στους κηδεμόνες τους. Επομένως, θα πρέπει να θέσουμε σε τέλος το σχολικό εκφοβισμό που αντιμετωπίζουν οι μαθητές των σχολείων μάς και γενικότερα οι συνάνθρωποί μας για ένα καλύτερο μέλλον. Ειρήνη Αρβανίτη Ο σχολικός εκφοβισμός σήμερα Με βάση μιας σχολικής εργασίας για το Πάσχα, μου δόθηκε η ευκαιρία να γράψω για ένα θέμα που μας απασχολεί αυτή τη περίοδο, τον «σχολικό εκφοβισμό» Ο σχολικός εκφοβισμός έχει γίνει πλέον ένα θέμα επίκαιρο. Το θέμα του σχολικού εκφοβισμού ανοίχτηκε αυτή την εποχή με αφορμή το γεγονός του Βαγγέλη Γιακουμάκη. Πριν από αυτό το γεγονός το θέμα του σχολικού εκφοβισμού δεν θεωρούνταν τόσο σημαντικό. Ο σχολικός εκφοβισμός περιέχει διάφορες μορφές. Αυτές είναι οι εξής : Το παιδί που δέχεται βία Οι εκπαιδευτικοί Το παιδί ή ομάδα παιδιών που ασκεί βία Οι γονείς Τα παιδιά θεατές Πολλές φορές το παιδί που δέχεται βία αρνείται να μιλήσει. Ενώ το παιδί που ασκεί βία είναι λόγω της κακομεταχείρισης που δέχεται από τους γύρω του ή κακά πρότυπα (παρέας κλπ). Για να έχουμε ένα καλύτερο αύριο να προσπαθούμε όλοι μας να σταματήσουμε τον σχολικό εκφοβισμό. Κωνσταντίνα Καλογεροπούλου

35 Δυο αδέλφια μια φορά, ξεκινούν και πάνε. Τριγυρνούν όλη την μέρα, πίσω δεν γυρνάνε. Από δάση περνούν, περιπέτειες συναντούν. Όμως ποιός θα τους δώσει, φαγητό που πεινούν35, Η ώρα της ποίησης Δυο αδέλφια Νηστικοί στο σπίτι γυρνούν. ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΩ ΕΝΑΝ ΗΡΩΑ: Όνομα: Μπίλμπο Μπαγκινς (ο γνωστός χόμπιτ από το ομώνυμο βιβλίο) Ηλικία: περίπου 130 ετών (τα χόμπιτ ζουν πολλά χρόνια) Πού μπορείτε να τον βρείτε: (εκτός από τα βιβλιοπωλεία) Ίσως να τριγυρνάει σε κάποιο ξέφωτο ή να περπατάει σε ξεχασμένα μονοπάτια. Μπορεί ακόμα να κάθεται και να απολαμβάνει την φύση έξω από το μικρό, άνετο σπιτάκι του. Καμιά φορά μπορεί και εγώ να επισκεφτώ το μικρό σπιτάκι του. Τότε μου αφηγείται τις μεγάλες του περιπέτειες. Και ως καλός νοικοκύρης μου σερβίρει τσάι και ζεστά, σπιτικά κουλουράκια. Μπορείτε και εσείς να τον επισκεφτείτε: πάρτε ένα βιβλίο και αφήστε την φαντασία σας να δουλέψει. Ζωή-Άννα Τριανταφύλλου ΛΙΜΕΡΙΚ Ήταν μια κοπέλα από την Γαλλία Που ζούσε σε μεγαλεία Και σαν γέρεψε λιγάκι Της πέθανε και το σκυλάκι Και στεναχωρήθηκε η καημένη από την Γαλλία! Ήταν ένας βλάχος από το χωριό Που χε πρόβατα σωρό Και όταν κατέβηκε στην πόλη

36 Έχασε το πορτοφόλι Ο δόλιος ο βλάχος από το χωριό. Ο κυρ Γιώργος από την Άρτα Είχε μια μαύρη γάτα Που του έφυγε μια νύχτα Λέγοντάς του «Καληνύχτα» Και νευρίασε ο άτυχος κυρ Γιώργος από το χωριό Όμορφη πόλη Στρατιώτες γεμάτη Κάνουνε βόλτες ΧΑΪΚΟΥ Δάχτυλα πέντε Γράμματα δεκατρία Πώς τα έγραψες; Το σπίτι μου Θα χτίσω ένα σπίτι, στην άκρη του βουνού θα βλέπω τα χωράφια και τους φύλακες τ ουρανού. Κάθε μέρα ζέστη και αεράκι δροσερό μα δεν ξέρω αν θα το χτίσω, εκεί πάνω στο βουνό. Θα χτίσω αυτό το σπίτι, δίπλα σε θάλασσα πλατιά θα βλέπω τα καΐκια που έρχονται από μακριά. Κάθε μέρα θα χτυπάει το κύμα στη στεριά μα δεν ξέρω αν θα το χτίσω, στην ακρογιαλιά. Μάλλον θα το χτίσω, στο κέντρο της Αθήνας θα βλέπω αυτοκίνητα και τον κύριο της καντίνας. Κάθε μέρα φασαρία, βαβούρα και δουλειά μα δεν ξέρω αν θα το χτίσω, με ήρεμα μυαλά. Ένα χωριό εδώ κοντά, που χει κρύο, παγωνιά είναι αυτό που θέλω, μα δεν ξέρω το γιατί. Και τελικά θα χτίσω, το σπίτι μου εκεί Να χει την πόρτα του ανοικτή για μια γλυκιά ζωή. Μαριτίνα Πανογιώργου Χαϊκού Η αλήθεια Η αλήθεια Είνα η ζωή όλων

37 Όμορφη,καλή Εποχές Χειμώνας,χιόνι Άνοιξη,παπαρούνες Οι καρδιές όλων Η φύση Βλέπω τη φυση Αντικρίζω τα πουλιά Τη φαντάζομαι Λίμερικς Η κυρία από την Παλλήνη Μια κυρία από την Παλλήνη που μόνη της είχε απομείνει άρχισε να φτιάχει ζωγραφιές,φανταχτερές με όμορφες κοπέλες που φορούσαν στα μαλλιά πολύχρωμες κορδέλες αχ!αυτή η κυρία από την Παλλήνη Τα ανοιξιάτικα,φανταχτερά και ζωηρά κουνέλια Την άνοιξη κουνέλια φανταχτερά Πλημμυρίζουν τους δρόμους με χαρά Μαζεύουν πολύχρωμα λουλούδια για να βάλουν σε καλάθια αλλά δυστυχώς βρήκαν στον δρόμο τους αγκάθια Αχ! Αυτά τα καημένα κουνέλια Ειρήνη Αρβανίτη Λογοτεχνικοί ήρωες εν δράσει!!! Την Αλίκη στην Χώρα των Θαυμάτων, τον Καρυοθραύστη και την Μέριντα από το Brave τους έχουμε ξανακούσει πολλές φορές. Αλλά δεν τους έχουμε δει όλους μαζί να μπαίνουν στα αλήθεια εν δράση! Σκοπός τους είναι να νικήσουν τον κακό βασιλιά της Γαλλίας, ο οποίος θέλει να φτιάξει ένα δικό του κόσμο χωρίς ανθρώπους που θα βασιλεύει μόνο αυτός. Μια ήσυχη μέρα η Μέριντα, η Αλίκη και ο Καρυοθραύστης ξεκινούν έναν μεγάλο περίπατο για να στείλουν μία επιστολή στο Βασιλιά της Γαλλίας, για το θέμα της μόλυνσης του περιβάλλοντος. Μα παντού στους δρόμους, στα δάση και στις θάλασσες υπάρχουν σκουπίδια. Τίποτα δεν είναι καθαρό. Τα φυτά έχουν μαραθεί, τα αυτοκίνητα μολύνουν το περιβάλλον από τους ρύπους που εκπέμπουν. Ώσπου φτάνουν στο κάστρο του βασιλιά. Μέριντα: «Ω, για δείτε!!!» Αλίκη: «Το πιο όμορφο μέρος του κόσμου που έχω δει!!»

38 Καρυοθραύστης: «Τι υπέροχοι κήποι... και για κοιτάξτε το παλάτι, είναι φτιαγμένο όλο από χρυσό!» Μετά από λίγη ώρα συνάντησαν το βασιλιά και του είπαν να διαβάσει την επιστολή και να τους πει την άποψή του. Αυτός αρνήθηκε να συμβάλλει στην καθαριότητα της χώρας διότι τον απασχολούσαν πολλά πράγματα τελευταία. Έτσι, οι ήρωες αναλαμβάνουν δράση αλλά συναντούν ένα εμπόδιο. Τις στρατιωτικές δυνάμεις του βασιλιά να τους επιτίθενται. Όμως δεν το βάζουν κάτω. Η Μέριντα με το τρομερό τόξο της τραυματίζει κάποιους στρατιώτες. Ταυτόχρονα, ο Σκοτ μαζί με τον συνεργάτη του επιστήμονα doctor Jackson προσπαθούν να βρουν ένα δηλητήριο που θα εξαφανίσει την ανθρωπότητα και ο βασιλιάς Σκοτ θα είναι μαζί με τον επιστήμονα doctor Jackson οι μόνοι κυβερνήτες στον κόσμο. Στην προσπάθειά τους οι ήρωες να ξαναβρούν το βασιλιά η Αλίκη με ένα μαγικό φίλτρο υπνωτίζει τους στρατιώτες και επιτέλους καταφέρνουν να μπουν από την κεντρική είσοδο μέσα στο βασίλειο! Δυστυχώς οι ήρωες προχωρούν αλλά ο Καρυοθραύστης πιάνεται αιχμάλωτος από ένα στρατιώτη που φυλάει το εσωτερικό του βασιλείου και τον πηγαίνει στο μπουντρούμι. Τα κορίτσια, μετά από λίγη ώρα, το αντιλαμβάνονται και τον φωνάζουν. Όμως, τις ακούν και άλλοι στρατιώτες και αυτές πιάνονται αιχμάλωτες. Ο Καρυοθραύστης έχει μαζί του ένα σπαθί. Πολεμά γενναία τους στρατιώτες και τους νικά. Φεύγει γρήγορα με προσοχή να μην τον δει κανείς και πάει να ελευθερώσει την Αλίκη και την Μέριντα. Όλοι μαζί, ελεύθεροι πια, είναι ενωμένοι και καταφέρνουν να φτάσουν έξω από την πόρτα του εργαστηρίου, που βρισκόταν ο βασιλιάς και ο επιστήμονας. Οι σπουδαίοι ήρωες κρυφακούνε να λένε: Βασιλιάς Σκοτ: «Και να το νέο δηλητήριο που θα αφανίσει τους ανθρώπου και θα κάνει να είμαι ο αρχηγός του πλανήτη. Ας το δοκιμάσουμε», λέει στο doctor Jackson. Οι ήρωες εισβάλλουν γρήγορα μέσα στο εργαστήριο και η Μέριντα τους λέει βγάζοντας το τόξο της: Μέριντα: «Σας ακούσαμε που λέγατε για αυτό το δηλητήριο.» Αλίκη και Καρυοθραύστης: «Παραδώστε το δηλητήριο σε εμάς, τώρα αμέσως!» Mέριντα: «Kάντε ότι σας λένε, διαφορετικά θα ρίξω πάνω σας όλα τα βέλη μου» Βασιλιάς Σκοτ: «Όχι, αποκλείεται!» Τότε η Μέριντα με το καταπληκτικό της τόξο, ρίχνει δύο βέλη στο βασιλιά και στον επιστήμονα. Τραυματίζονται σοβαρά και μετά από μικρό χρονικό διάστημα πεθαίνουν. Χάρη στη συνεργασία των ηρώων αποτράπηκαν τα πονηρά σχέδια του βασιλιά και του επιστήμονα και σώθηκε το ανθρώπινο γένος. Ειρήνη Αρβανίτη Τσάρλι Τσάπλιν Πέρασαν τόσα χρόνια κι όμως νιώθω μια ζεστασιά παράξενη, Ως να μ είχες, στα χέρια σου ζεστάνει κάποια νύχτα, Που νιφάδες χιονιού τρύπωναν μέσα στον κινηματογράφο Του χωριού μου και κρύωνα διπλωμένος στο μακρύ

39 Σάκο μου, με πεσμένα τα μαλλιά Στα μάτια μου, που λαμπαν βλέποντάς σε, Σαν του αγριμιού, ολοκάθαρα. Το ποίημα του Νικηφόρου Βρεττάκου μου δημιουργεί μια αίσθηση γαλήνης γιατί ο ποιητής εκφράζει συναισθήματα από καρδιάς. Γεμάτα αγάπη. Έτσι μας μεταδίδει τις σκέψεις του. Γι αυτό, νιώθω γαλήνη για τα όμορφα λόγια και συγκίνηση για τον λόγο ότι ο Τσάρλι Τσάπλιν όπως φαίνεται ήταν ένας σημαντικός άνθρωπος. Το γράμμα στον Τσάρλι Τσάπλιν μοιάζει σαν να έχει σταλθεί από ένα μικρό, φτωχό παιδί που ευχαριστεί τον Τσάρλι Τσάπλιν για όλα εκείνα που του έχει χαρίσει. Τη χαρά, την πρόνοια, την ευτυχία. Του στέλνει αυτό το γράμμα προκειμένου να του ζητήσει να κρατήσει συντροφιά - όπως και σε εκείνον - στα παιδιά που το έχουν ανάγκη. Ένας από τους αγαπημένους μου και πιο συγκινητικούς στοίχους είναι εκείνος που λέει: Πέρασαν τόσα χρόνια από τότε, κι όμως νιώθω μια ζεστασιά παράξενη. Διαβάζοντάς τον αισθάνομαι και εγώ αυτή τη ζεστασιά. Με αυτά τα λόγια ο ποιητής δείχνει τη δύναμη της ψυχής του. Παρόλο λοιπόν το πέρασμα των χρόνων, η φλόγα δεν έχει σβήσει ακόμη. Βέβαια η φλόγα ήταν και θα είναι πάντα ο Τσάρλι. Καθώς διαβάζω το ποίημα του Νικηφόρου Βρεττάκου θυμάμαι την ημέρα της αποχώρησης της δασκάλας του παιδικού σταθμού. Ήταν μια σημαντική απώλεια για μένα. Θυμάμαι πως εκείνη την ημέρα ήμουν πεσμένη ψυχολογικά και ένιωθα ότι μου έλειπε κάτι πολύτιμο. Όπως η ελπίδα και η πίστη για τον Τσάρλι δεν θα χαθεί, έτσι και η δική μου ελπίδα ότι θα την ξανασυναντήσω μια μέρα δεν θα χαθεί ποτέ. Μαριτίνα Πανογιώργου Μια παραμυθοσαλάτα Ο Μπάτμαν, η Τίνκερμπελ, ο Μακουίν, ο Τοτός και άλλοι ήρωες αποφάσισαν να κάνουν μια σύσκεψη μέσα σε έναν σκοτεινό πύργο με εκατό ορόφους προκειμένου να συζητήσουν για μια νέα ιστορία που θα παρουσιάσουν στους φίλους τους τα παιδιά! Ο Μπάτμαν πρότεινε η ιστορία να προβάλλει την επιστροφή των ανθρώπων και των καρτούν στη δεκαετία του 30 όπου όλα θα ήταν γαλήνια και δεν θα υπήρχαν κακοί μάγοι και τέρατα για να αντιμετωπίσει. Η Τίνκερμπελ από την πλευρά της πρότεινε να γραφτεί μια ιστορία για την ζωή των ανθρώπων μέσα σε ένα μαγικό δέντρο όπου όλα θα γινόντουσαν με μαγικό τρόπο το ίδιο και οι δουλειές του «σπιτιού». Ο Μακουίν βέβαια ήθελε όλη του η ζωή να είναι μια πίστα αγώνων δρόμου, έτσι δεν χρειάστηκε να μιλήσει καθόλου για την γνώμη του. Οι ήρωες μας δεν έλαβαν υπόψη τους τον Τοτό γιατί όπως πάντα τους γελοιοποιούσε! Έπρεπε λοιπόν να επιλέξουν ανάμεσα στην γνώμη του Μπάτμαν και της Τίνκερμπελ! Τελικά, ύστερα από πολύ καιρό οι σκέψεις του Μπάτμαν και της Τίνκερμπελ ενώθηκαν και δημιουργήθηκε μια παραμυθοσαλάτα μια ιστορία δηλαδή για μια ζωή σε ένα μαγικό δέντρο της δεκαετίας του 30 όπου δεν υπήρχαν κακοί, μάγοι και εχθροί και όπου όλα συνέβαιναν μαγικά!!! Μαριτίνα Πανογιώργου

40 Τι επάγγελμα θέλω να ακολουθήσω όταν μεγαλώσω; Δεν έχω διαλέξει ακόμα τι θέλω να γίνω όταν μεγαλώσω. Πιο μικρός ήθελα να γίνω ακροβάτης ή ζωγράφος, τώρα όμως δεν έχω την ίδια επιθυμία. Υπάρχει ένα επάγγελμα το οποίο μου έχει τραβήξει την προσοχή, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι αυτό θέλω να ακολουθήσω: το επάγγελμα του γιατρού. Με εντυπωσιάζει γιατί γιατρεύει τα τραύματα και τις αρρώστιες των ανθρώπων. Πολλές φορές μάλιστα τους σώζει τη ζωή. Αν αποφάσιζα να γίνω γιατρός, θα έπρεπε να μελετώ πολύ μαθηματικά, φυσική και χημεία στο Λύκειο. Μετά θα πήγαινα στην Ιατρική Σχολή για να μελετήσω Ιατρική. Θεωρώ ότι λίγα επαγγέλματα προσφέρουνε τόσο μεγάλη βοήθεια στον άνθρωπο. Πιστεύω μάλιστα ότι κάποια μέρα θα βρεθεί το φάρμακο για όλες τις σοβαρές ασθένειες. Αναστάσης Καπερνάρος Δύο σημαντικά γεγονότα του 2014 Πέρυσι το σκάφος Rosetta ήταν το πρώτο σκάφος το οποίο τέθηκε σε τροχιά γύρω από έναν κομήτη. Η αρχική ιδέα για αυτήν την αποστολή έγινε τη δεκαετία του 1980 και το χρονικό διάστημα της μελέτης, της κατασκευής και της εκτέλεσης της αποστολής διήρκεσε τρεις δεκαετίες. Η εκτόξευση της Rosetta ήταν στις 2 Μαρτίου του 2004 από την ESA μια διαστημική βάση στη Γαλλική Γουιάνα. Η Rosetta μετά πέρασε επιτυχημένα από δύο αστεροειδείς τον 2867Στέινς τον Σεπτέμβριο του 2008 και τον 21Λουτησία τον Ιούλιο του Όμως, στις 6 Αυγούστου του 2014 η Rosetta έφτασε στον κομήτη Τσουριαύφκοφ- Γκερασιμέγκο και τέθηκε σε τροχιά γύρω από αυτόν. Αυτή η αποστολή ενδέχεται να αποφέρει σημαντικά δεδομένα για την προέλευση του ηλιακού μας συστήματος ενώ για να πραγματοποιηθεί συνεργάστηκαν όλες οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Άλλο ένα σημαντικό γεγονός του 2014 είναι το Νόμπελ Ειρήνης που απονεμήθηκε στη Μαλάλα Γιουσαφσάι. Η Μαλάλα είχε αρχίσει να εκδηλώνει ήδη τα συναισθήματα της σχετικά με το δικαίωμα των κοριτσιών στη μόρφωση από την ηλικία των 11 ετών σε ένα blog με ψευδώνυμο ενώ ζούσε στην πόλη Mingora που είχε καταληφθεί από τους Ταλιμπάν που ήταν κατά της μόρφωσης των κοριτσιών. Ένα πρωί, ένας άντρας πυροβόλησε την Μαλάλα στο κεφάλι και νοσηλεύτηκε κατευθείαν σε ένα νοσοκομείο στο Πακιστάν σε κρίσιμη κατάσταση. Μόλις βελτιώθηκε η κατάστασή της μεταφέρθηκε σε ένα νοσοκομείο στην Αγγλία, το QueenElisabeth. Αυτή η απόπειρα εναντίον της προκάλεσε μία έκρηξη συμπαράστασης τόσο για το Πακιστάν όσο και για ολόκληρο τον κόσμο. Στράτος Πιπερίτης

41 Εθισμός στα ηλεκτρονικά παιχνίδια Μπορεί όταν στην καθημερινότητα μιλάμε για τον εθισμό που μας προκάλεσε ένα ηλεκτρονικό παιχνίδι, να εννοούμε πως ήταν <<κολλητικό>> και μας διασκέδασε για αρκετές ώρες. Όμως κανονικά μόνο καλό δεν μας κάνει. Η ανεξέλεγκτη χρήση των ηλεκτρονικών παιχνιδιών προκαλεί εξάρτηση. Τα συνηθισμένα συμπτώματα εξάρτησης του παιδιού από τα ηλεκτρονικά παιχνίδια είναι η απομόνωσή του από τους συνομηλίκους του, η άρνησή του να βγει έξω από το σπίτι και η επιθυμία του να παίζει μόνο ηλεκτρονικά παιχνίδια. Επίσης, άλλα συμπτώματα είναι η αϋπνία και η υπερκινητικότητα. Οι συζητήσεις των εθισμένων παιδιών μεταξύ τους περιστρέφονται γύρω από τα κατορθώματα τους στα ηλεκτρονικά παιχνίδια με αποτέλεσμα να μην μιλούν για την καθημερινότητά τους και για άλλα πιο ουσιαστικά πράγματα. Για να μην φτάσει το παιδί σε τέτοιο σημείο, θα πρέπει οι γονείς να συμφωνήσουν με τα παιδιά τους ποια παιχνίδια και πόση ώρα θα παίζουν και να τηρούν αυτήν την συμφωνία. Επίσης θα πρέπει να τα ωθούν σε άλλες δραστηριότητες όπως ο αθλητισμός, η μουσική, η ανάγνωση βιβλίων κ.ά. Με αυτόν τον τρόπο τα παιδιά θα διασκεδάζουν με τα ηλεκτρονικά παιχνίδια και παράλληλα θα χαίρονται και τις άλλες πλευρές της ζωής!!! Βασίλης Μαγκουρίτσας Μια συνέντευξη Με βάση τα τελευταία μαθήματα που κάναμε στην τάξη, μου δόθηκε η ευκαιρία να πάρω μια συνέντευξη από την γιαγιά μου για το επάγγελμα που είχε επιλέξει να κάνει. -Πώς ονομάζεστε; -Ονομάζομαι Νάκα Αλεξάνδρα του Αποστόλου. -Τι δουλειά κάνετε; -Είμαι εκπαιδευτικός. -Γιατί διαλέξατε αυτό το επάγγελμα; -Γιατί από μικρή το λάτρευα. -Θέλετε να μας πείτε μια εμπειρία σας από το επάγγελμα που κάνετε; -Η απόδοση μου ήταν άριστη κι τα παιδιά μου γίνονταν άριστοι μαθητές. -Σας έχει κουράσει το επάγγελμα που κάνετε; -Όπως μπήκα την πρώτη ημέρα στην αίθουσα όταν διορίστηκα έτσι και τελείωσα για την σύνταξη μου. -Πώς θέλετε να κλείσουμε αυτή την συνέντευξη; -Με μία ευχή. Με τις καλύτερες ευχές για την ζωή μας. Κωνσταντίνα Καλογεροπούλου Συνέντευξη με μία γάτα Όλοι μας αναρωτιόμαστε πώς φαίνεται ο κόσμος μέσα από τα μάτια των

42 ζώων. Σ' αυτή την συνέντευξη θα μάθετε πώς αντιλαμβάνονται οι γάτες τον κόσμο. Όπως και τι σκέφτονται, πώς σκέφτονται και άλλα πολλά ενδιαφέρων πράγματα γι' αυτές. Τη συνέντευξη αυτή την παίρνω από τη γάτα μου την Σία κι ελπίζω να σας φανεί ωραία και διασκεδαστική. - Καταρχάς Σία θα ήθελα να σε ρωτήσω: πώς νιώθεις που μιλάς με έναν άνθρωπο. - Νιώθω τέλεια επειδή τώρα μπορώ να σου πω όλα αυτά που θέλω. Εσύ πως νιώθεις: - Νιώθω λίγο περίεργα που μιλάω σε μια γάτα. Τέλος πάντων πάμε σε άλλη ερώτηση. - Σου αρέσει το όνομα Σία ή όχι; - Βασικά δεν μου αρέσει τόσο πολύ. Θα ήθελα κάτι πιο εντυπωσιακό όπως Ρίτα, Τσίτα, Σαΐτα, Σιανόσαυρος, Ρεξ, Μάτζικα ντε Γατέλ, Σέρλοκ Σι, Φαντέλ, cat - Εντάξει, εντάξει. Πες μου τώρα, εσύ πώς κατέληξες στο σπίτι μας; - Την ιστορία της ζωής μου να πω; Εντάξει. Ήταν μια κρύα, βροχερή και χειμωνιάτικη νύχτα, όταν γεννήθηκα στο παλάτι της βασίλισσας Ντάμας Κούπα στο Σιάμ. Τις 3 πρώτες μέρες της ζωής μου πέρασα καταπληκτικά εκεί μα την επόμενη μέρα δόθηκε εντολή να με αποκεφαλίσουν επειδή η βασίλισσα με ζήλευε για το πόσο γλυκιά ήμουν. Η μαμά μου η Λιάν το ήξερε αυτό κι έτσι με φυγάδεψε στο σπίτι ενός εμπόρου. Πέρασαν 4 βράδια ώσπου μια νύχτα ο έμπορος έφυγε για την Ελλάδα, όπου αργότερα με υιοθέτησε μια γριούλα. Κάποια νύχτα η γριούλα έπαθε ανακοπή. Τότε κατάλαβα ότι έπρεπε να φύγω. Βγήκα μόνη έξω στο δρόμο και - ΛΟΙΠΟΝ φτάνει εντάξει. Πες πιο συνοπτικά την ιστορία. - Βρήκα ανοιχτή την πόρτα ενός κτηνιατρείου και μπήκα μέσα. Ο γιατρός με έκλεισε σε ένα κλουβί για τους επόμενους 6 μήνες ( και κατά την διάρκεια των οποίων γνώρισα έναν πανέμορφο γάτο που μου έμαθε να κλέβω ότι βρίσκω μπροστά μου) ώσπου τελικά ήρθατε εσείς και με πήρατε. Τέλος! - Ωραία τώρα άλλη ερώτηση. Προτιμάς την ξηρά τροφή ή το κανονικό κρέας; - Λοιπόν Πρέπει να ομολογήσω ότι για την ξηρά τροφή δεν τρελαίνομαι και τόσο μα για το κανονικό κρέας Ξετρελαίνομαι! Να σου πω και το γιατί; Γιατί η ξηρή τροφή είναι τόσο ξηρή και άνοστη!! Ενώ το κρέας είναι τόσο μαλακό και νόστιμο!! - Και τώρα η τελευταία μου ερώτηση. Σ αρέσει εδώ; Περνάς καλά; - Ναι, ωραία είναι. Μόνο που θέλω να κάνω παρέα και μ άλλες γάτες. Είμαι πλήρως ευχαριστημένη απ αυτό το σπίτι. Μόνο που του λείπει μια πισίνα, μια ντίσκο, ένα - Και εδώ τελειώνει η συνέντευξη με τη 10 μηνών γάτα μου. - Τι, Όχι, περίμενε έχω κι άλλα να πω. Έχω κι άλλα να πω!! Κατερίνα Παπαδημητρίου Η συναρπαστική συνέντευξη της κ. Πέριστερη Ονομάζομαι Ειρήνη Αρβανίτη,φοιτώ στο Π.Π.Δ.Σ.Π.Α. Μαράσλειο και πηγαίνω στην Έκτη τάξη.έχω μεγάλο ενδιφέρον για την Αμφίπολη, διότι εκεί σπουδαίοι αρχαιολόγοι μελετούν τον τάφο του Μεγάλου Αλεξάνδρου.Έτσι αποφάσισα να πάρω μια συνέντευξη από την κ. Περιστέρη για να μάθω περισσότερες πληροφορίες.

43 -Καλησπέρα σας. Χαίρομαι πολύ που έχω την τιμή να πάρω μία συνέντευξη από μία τόσο σπουδαία προσωπικότητα όπως είστε εσείς κ. Περιστέρη. -Κι εγώ ευχαριστώ πολύ για την ευκαιρία που μου δώσατε να σας πω πολλές πληροφορίες. -Στην έρευνα που κάνετε σε ποια εποχή βρισκόσαστε; -Είμαστε στην εποχή μετά το θάνατο του Μ. Αλεξάνδρου,με τον αρχιτέκτονά του Δεινοκράτη και έναν από τους αγαπημένους του γλύπτες/ζωγράφους. -Ξέρετε πού έχει καταλήξει η σορός του Μ. Αλεξάνδρου; -Δεν ξέρουμε που έχει καταλήξει η σορός του Μ. Αλεξάνδρου. Επίσης,στον τύμβο βρίσκεται μία μεγάλη προσωπικότητα. Στρατηλάτης ή Βασιλέας. -Η κατασκευή ήταν ακριβή; -Ήταν μία πάρα πολύ ακριβή κατασκευή. Όποιος την έφτιαξε, είχε την οικονομική δυνατότητα. -Τα σφραγίσματα του τάφου τι έδειχναν; -Τα σφραγίσματα του τάφου, δείχνουν ότι ήθελαν να κρύψουν κάτι πολύ σημαντικό. Επιπροσθέτως, σίγουρα δεν είναι η εποχή του Κασσάνδρου, ο Κάσσανδρος είναι μετά. -Οι Μακεδόνες προσπάθησαν να κρύψουν τα μνημεία τους όταν ήρθαν οι Ρωμαίοι; -Όταν ήρθαν οι Ρωμαίοι, οι τελευταίοι Μακεδόνες θα προσπάθησαν να καλύψουν τα μνημεία τους. - Αναιρείτε ότι έχει γίνει ο τάφος για αυτόν τον τύμβο; -Δεν αποκλείεται να έγινε ο τάφος κατά παραγγελία του Μ. Αλεξάνδρου. -Είναι ο μοναδικός τάφος για τον τύμβο;» -Λογικά πρέπει να είναι ο μοναδικός τάφος για αυτόν τον τύμβο, πράγμα που σημαίνει ότι είναι πολύ μεγάλη προσωπικότητα. -Τελικώς είναι τα οστά του Μ. Αλεξάνδρου; -Και γιατί να μην είναι ο Μ. Αλέξανδρος; Η ελπίδα υπάρχει! -Έχετε βρει από τις ανασκαφές σας προσωπικότητες της εποχής αυτής; -Έχουμε τον αρχιτέκτονα και ίσως και κάποιους άλλους από τους καλλιτέχνες του, κάποιους από τους γλύπτες του. -Φαντάζομαι ο καλλιτέχνης του ψηφιδωτού είναι ένας από τους πολύ σημαντικούς καλλιτέχνες της εποχής του. -Ευχαριστώ πολύ. -Να είστε καλά, και εγώ. Ειρήνη Αρβανίτη Συνέντευξη με την Δρ Βασιλική Παυλίδου, επίκουρη καθηγήτρια στο τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου Κρήτης Αφορμή για την συνέντευξη υπήρξε η βράβευση της κας Παυλίδου με το Ελληνικό

44 Βραβείο 2014 L'ORÉAL-UNESCO για τις Γυναίκες στην Επιστήμη στον κλάδο των Φυσικών Επιστημών. -Πού γεννηθήκατε; -Γεννήθηκα στη Θεσσαλονίκη. -Πού περάσατε τα παιδικά σας χρόνια; -Πέρασα τα παιδικά μου χρόνια στην πόλη της Δράμας, όπου μετακομίσαμε όταν ήμουν ακόμη μωρό. -Θυμάστε κάποιο περιστατικό; -Θυμάμαι μια χρονιά χιόνισε κι έφτιαξα έναν τεράστιο χιονάνθρωπο και η ευτυχία μου ήταν μεγάλη. Στη Δράμα δεν χιονίζει σχεδόν ποτέ! Ζήλευα απίστευτα τις περιοχές με χιόνια. Αργότερα, μεγάλη πια, το ξεπέρασα, μετά από εννιά χρόνια που έζησα στο Ιλινόις των Ηνωμένων Πολιτειών όπου κάνει το κρύο της αρκούδας, του κατεψυγμένου πιγκουίνου, και του μελανιασμένου σολομού. -Πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε με αυτό το επάγγελμα; -Διάβαζα θυμάμαι το βιβλίο του Άρθουρ Κλαρκ «2010, Οδύσσεια ΙΙ», τη συνέχεια του «2001, Οδύσσεια του Διαστήματος». Στο βιβλίο αυτό ένας εξωγήινος πολιτισμός μετατρέπει τον πλανήτη Δία σε αστέρι ώστε να βοηθήσει την ανάπτυξη της ζωής στο φεγγάρι του Δία Ευρώπη. Θυμάμαι λοιπόν να διαβάζω μια από τις τελευταίες στιγμές, όπου μια ανθρώπινη αποστολή αστροναυτών στο Δία καταφέρνει την τελευταία στιγμή να απομακρυνθεί αρκετά από τον πλανήτη που μετατρέπεται σε αστέρι, και ενώ όλοι είναι ανακουφισμένοι που γλίτωσαν και δεν θα καταστραφεί το διαστημόπλοιό τους, ο αστροφυσικός της αποστολής, ο Δρ. Ορλώφ, προσπαθεί να σκεφτεί μια θεωρία για το πώς τα κατάφεραν οι εξωγήινοι να ξεκινήσουν την πυρηνική σύντηξη στο εσωτερικό του Δία, πράγμα που θα τον μετέτρεπε σε αστέρι. Κι εκείνη τη στιγμή είδα τι θα ήθελα να κάνω στο μέλλον: να βλέπω ένα καινούριο φαινόμενο και να προσπαθώ να το ερμηνεύσω, να βρω πώς θα μπορούσε να συμβεί! -Πού σπουδάσατε; -Σπούδασα Φυσική στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης και Αστρονομία στο Πανεπιστήμιο του Ιλινόις στην Ουρμάνα-Σαμπέιν, στις Ηνωμένες Πολιτείες. -Ποιες σπουδές ήταν απαραίτητες; -Για να γίνεις επαγγελματίας αστροφυσικός είναι απαραίτητες και οι προπτυχιακές σπουδές για την απόκτηση του πρώτου πτυχίου, και οι μεταπτυχιακές σπουδές για την απόκτηση διδακτορικού διπλώματος. -Κάνατε κάποιες περεταίρω σπουδές; Ποιες; -Μετά την απόκτηση του διδακτορικού τίτλου, οι αστροφυσικοί συνήθως εργάζονται σε μεταδιδακτορικές θέσεις για να αποκτήσουν μεγαλύτερη ερευνητική εμπειρία. Έκανα τέτοια μεταδιδακτορική άσκηση στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο, στο Καλτέκ στην Καλιφόρνια, και στο Ινστιτούτο Μαξ-Πλάνκ στη Βόννη της Γερμανίας. -Πού εργάζεστε τώρα; -Είμαι επίκουρη καθηγήτρια στο τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου Κρήτης. -Πώς νιώθετε που πήρατε το βραβείο για τις Γυναίκες στην Επιστήμη;

45 -Είναι ωραίο πράγμα να αναγνωρίζονται οι προσπάθειές σου, αλλά στ αλήθεια η μεγαλύτερη επιβράβευση για μένα είναι να πηγαίνω κάθε πρωί στη δουλειά μου και να σκέφτομαι: «τι καινούριο και παράξενο φαινόμενο θα εξηγήσουμε σήμερα;» Να πηγαίνω κάθε πρωί στη δουλειά μου και να σκέφτομαι «απίστευτο, απίστευτο, είμαι τελικά ο Δρ. Ορλώφ.» -Θα θέλατε να πείτε κάτι στα νέα παιδιά που θέλουν να ακολουθήσουν το επάγγελμά σας; -Θέλω να τους πω ότι αν το θέλουν πραγματικά, θα τα καταφέρουν. Το μυστικό είναι να μην πτοηθούν από τις δυσκολίες, να μην νομίσουν ότι η αστροφυσική είναι γι αυτούς που βρίσκουν τα Μαθηματικά και τη Φυσική «εύκολα». Αυτό είναι μύθος, κανείς δεν τα βρίσκει εύκολα, για όλους δύσκολα είναι. Κάποιο όμως είναι αποφασισμένοι, κάποιοι έχουν βρει λόγους που τους αρέσει να ασχολούνται και να τα μελετούν πολύ, και είναι η σκληρή δουλειά και η συστηματική μελέτη που σε κάνουν «καλό» σε δύσκολα αντικείμενα. Είναι δύσκολη η Φυσική γιατί κι ο στόχος μας είναι δύσκολος, είναι να καταλάβουμε πώς δουλεύει ο κόσμος! Δεν είναι μικρό πράγμα! Και το δεύτερο που θέλω να τους πω είναι πως αν αγαπούν τη Φυσική και την Αστρονομία, να έρθουν να σπουδάσουν στην Κρήτη! Εμείς τους περιμένουμε! Ιωάννα Τσοκτουρίδη Σώζουμε τα δάση Έχετε αναρωτηθεί ποτέ, πόσες καταστροφές γίνονται στα δάση, κάθε χρόνο, κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε λεπτό; Τι συνέπειες μπορεί να δημιουργήσει ένας φαινομενικά μικρός παράγοντας καταστροφής ή πυρκαγιάς σε ένα δάσος; Μάλλον όχι, αλλά καιρός είναι να μάθετε έτσι ώστε όλοι μας να βοηθήσουμε ώστε να μην καταστραφεί το περιβάλλον. Μεταξύ 2000 και 2013 ο πλανήτης μας έχασε πάνω από 500 εκατομμύρια στρέμματα δάσους δηλαδή σα να λέμε 50 γήπεδα ποδοσφαίρου ανά λεπτό σε ένα δάσος εδώ και 13 χρόνια. Για πολλά χρόνια ο άνθρωπος κακοποιούσε και κακομεταχειριζόταν τα δάση και μόνο τα τελευταία χρόνια έχει συνειδητοποιήσει τις συνέπειες των πράξεων του. Στην αρχή ο άνθρωπος χρησιμοποίησε τα δάση σαν καταφύγιο και για την εξασφάλιση της τροφής του. Εκείνη την εποχή τα δάση χρησιμοποιούνταν με τρόπο τέτοιο που δεν απειλούνταν τα διάφορα είδη με εξαφάνιση. Η μεγάλη εκμετάλλευση των δασών που έγινε στη σύγχρονη εποχή το προκάλεσε αυτό. Για να σώσουμε τα δάση, εμείς οι άνθρωποι πρέπει να κάνουμε κάποια πράγματα όπως: Ισχυρό νομικό πλαίσιο για την προστασία των δασών και διαμόρφωση δασικών χαρτών. Οικολογική αποκατάσταση πυρόπληκτων περιοχών. Δημιουργία προστατευόμενων περιοχών για τα είδη υπό εξαφάνιση. Εμείς οι πολίτες έχουμε τη δύναμη να προστατεύουμε τα δάση, μέσα από την κατανόηση της αξίας του πολύτιμου αυτού φυσικού περιβάλλοντος, και να κάνουμε

46 τη διαφορά! Αυτός είναι ένας από τους στόχους του WWF ΕΛΛΑΣ Μαθαίνοντας για τα δάση σώζουμε τα ζώα, το ανθρώπινο είδος και φυσικά τον πολύτιμο πλανήτη μας! Μαριλένα Βαλατσού Τα έθιμα της πρωτομαγιάς Η Πρωτομαγιά έχει τις ρίζες της στην αρχαιότητα. Είναι η πρώτη ημέρα του Μαΐου και η γιορτή της Άνοιξης. Ο Μάιος, σύμφωνα με την παράδοση, πήρε το όνομά του από τη ρωμαϊκή θεότητα Maia (Μάγια), η οποία ονομάστηκε έτσι από την ελληνική λέξη Μαία που σημαίνει τροφός και μητέρα. Ο Μάιος είναι ο 5ος μήνας του χρόνου, ο οποίος αντιστοιχεί στον αρχαίο μήνα Θαργηλίωνα που γιορταζόταν με τα περίφημα Ανθεοφόρια. Ήταν αφιερωμένος στη θεά της γεωργίας Δήμητρα και την κόρη της Περσεφόνη, που τον μήνα αυτόν βγαίνει από τον Άδη κι έρχεται στη γη. Γιορτές γίνονταν και στην αρχαία Ρώμη που τις έλεγαν "ροσύλλια" τις οποίες διατήρησαν και οι Βυζαντινοί αυτοκράτορες. Με το πέρασμα των αιώνων, η αρχική έννοια της Πρωτομαγιάς αλλοιώθηκε και επιβίωσαν έθιμα ως απλές λαϊκές γιορτές. Η Πρωτομαγιά είναι μία από τις ελάχιστες γιορτές, χωρίς θρησκευτικό περιεχόμενο, η οποία έχει διατηρηθεί ως τις μέρες μας. ΕΘΙΜΑ Το πρωτομαγιάτικο στεφάνι :Ένα από τα πιο γνωστά έθιμα που εξακολουθεί να μας συνδέει με την παραδοσιακή Πρωτομαγιά, μια γιορτή της άνοιξης και της φύσης με πανάρχαιες ρίζες, είναι το πρωτομαγιάτικο στεφάνι, που φτιάχνεται από διάφορα άνθη και καρπούς και κρεμιέται στην πόρτα των σπιτιών. Στα μέρη της Μικράς Ασίας, σε κάθε στεφάνι έβαζαν, εκτός από λουλούδια, ένα σκόρδο για τη βασκανία, ένα αγκάθι για τον εχθρό κι ένα στάχυ για την καλή σοδειά. Το μαγιάτικο στεφάνι στόλιζε τις πόρτες των σπιτιών ως του Αϊ - Γιαννιού του Θεριστή και τότε, το καίγανε στις φωτιές του αγίου. Στα Δωδεκάνησα, μαζεύουν ένα λουλούδι που το λένε "ανοιχτομάτη" και πιστεύουν πως όποιος το έχει είναι πάντα γερός και τυχερός. Σε νησιά του Αιγαίου την Πρωτομαγιά, τα κορίτσια σηκώνονταν την αυγή και έπαιρναν μαζί τους τα λουλούδια, που είχαν μαζέψει από την παραμονή και πήγαιναν στα πηγάδια να φέρουν το «αμίλητο νερό» (αμίλητο γιατί το κουβαλούσαν χωρίς να μιλούν). Όταν το έφερναν στο σπίτι, πλένονταν όλοι με αυτό. Στις περιοχές της Σμύρνης, την παραμονή της Πρωτομαγιάς, οι αγρότες πήγαιναν στην εξοχή, για να κόψουν οτιδήποτε είχε καρπό: σιτάρι, κριθάρι, σκόρδα, κρεμμύδια, κλαδιά συκιάς με τα σύκα, κλαδιά αμυγδαλιάς με τα αμύγδαλα, κλαδιά ροδιάς με τα ρόδια. Στην Αγιάσο της Λέσβου, φτιάχνουν στεφάνια από όλα τα λουλούδια και βάζουν μέσα "δαιμοναριά", άγριο χόρτο με πλατιά φύλλα και κίτρινα λουλούδια για

47 να δαιμονίζονται οι γαμπροί. Στη Σέριφο, από το βράδυ της παραμονής, κρεμούν στην πόρτα ένα στεφάνι από λουλούδια, τσουκνίδες, κριθάρι και σκόρδο. Σε χωριά της Κέρκυρας, οι κάτοικοι περιφέρουν έναν κορμό κυπαρισσιού, το μαγιόξυλο, σκεπασμένο με κίτρινες μαργαρίτες που γύρω του έχει ένα στεφάνι με χλωρά κλαδιά. Με το μαγιόξυλο αυτό, οι νέοι εργάτες ντυμένοι με κάτασπρα παντελόνια και πουκάμισα και κόκκινα μαντήλια στο λαιμό βγαίνουν στους δρόμους τραγουδώντας το Μάη. Υπάρχουν και άλλα πολλά έθιμα της Πρωτομαγιάς που γιορτάζονται σε διάφορα μέρη της Ελλάδας: το Μαγιόπουλο, το οποίο ονομάζουν ακόμα Φουσκοδένδρι ή Ζαφείρη, γιορτάζεται στην Ήπειρο και στη Θεσσαλία, το έθιμο του Κλήδωνα (είδος λουλουδιού) στο δήμο Κόζιακα, το έθιμο της πιπεργιάς στην Εύβοια, τα Ξόρκια της Πρωτομαγιάς για το διώξιμο των φιδιών στην Ήπειρο, κ.λ.π. Ευαγγελία Μπλέκα Ο νερουλάς Ένα παλιό επάγγελμα που οι πιο πολλοί το χουν ξεχάσει είναι ο νερουλάς. Ο νερουλάς ή υδρονομέας ή σουκατζής με το su που είναι τούρκικη λέξη και σημαίνει νερό και το sucu που σημαίνει νερουλάς είναι ένα παλιό επάγγελμα που υπήρχε δεκαετίες πριν, τότε που δεν υπήρχαν τα υδροηλεκτρικά εργοστάσια. Έτσι απαραίτητος ήταν ο νερουλάς. Ο νερουλάς μοίραζε ή φυλούσε το νερό. Τα παλιά τα χρόνια που δεν υπήρχαν βρύσες μέσα στα σπίτια ή στις αυλές απαραίτητο ήταν το επάγγελμα του νερουλά. Ο νερουλάς είχε σταθερή πελατεία και έδινε νερό στις νοικοκυρές που έτρεχαν με τις στάμνες και τα δοχεία τους προκειμένου να προμηθευτούν το πολύτιμο υγρό προσθέτοντας του αμοιβή. Κουβαλούσε το νερό στην αρχή με τενεκέδες και αργότερα φόρτωνε στο γαϊδουράκι 2 βαρελάκια γεμάτα νερό. Το επάγγελμα του νερουλά διαρκούσε από την άνοιξη μέχρι το φθινόπωρο. Τον χειμώνα έπαιρναν νερό από τα ρυάκια. Ο νερουλάς έκανε πολλά δρομολόγια με το γαϊδουράκι του φορτωμένο κι αν ήταν κοπιαστική η εργασία του τα χρήματα που έβγαζε ήταν ικανοποιητικά για να συντηρήσει την οικογένειά του. Ο πιο διάσημος νερουλάς της πατρίδας μας ήταν ο ολυμπιονίκης Σπύρος Λούης. Μετά την μεγάλη του επιτυχία στους αγώνες ο βασιλιάς Γεώργιος τον ρώτησε τι θα επιθυμούσε ως δώρο κι αυτός ζήτησε ένα γαϊδουράκι για να τον βοηθήσει να μεταφέρει το νερό. Και το επάγγελμα του νερουλά είχε τη δική του εξέλιξη, Αρχικά με γαϊδουράκια στη συνέχεια με τα κάρα μετά με μηχανοκίνητα υδροφόρα και έπειτα με τρίκυκλα. Το επάγγελμα του νερουλά διατηρήθηκε μέχρι το 1930 οπότε ιδρύθηκε η ΟΥΛΕΝ και

48 σε ορισμένες περιπτώσεις μέχρι το 1960 όπου τα υδραγωγεία μπόρεσαν να τροφοδοτήσουν με νερό τα περισσότερα σπίτια. Στην ύπαιθρο δεν ήταν απαραίτητο το επάγγελμα. Τα υλικά που χρησιμοποιούσαν οι νερουλάδες ήταν: τενεκέδες, μπακιρένια γκουμιά, γυρτό, βαρελάκια και τα μεταφορικά μέσα που είχαν οι νερουλάδες. Σήμερα μπορούμε να δούμε τα υλικά που χρησιμοποιούσαν οι νερουλάδες σε μουσεία λαϊκής τέχνης και σε παλιά σπίτια. Κωνσταντίνα Καλογεροπούλου Νίκος Τριανταφυλλίδης Ο Νίκος Τριανταφυλλίδης είναι ένας από τους διάσημους σκηνοθέτες της εποχής μας. Είναι γιος του μοναδικού Χάρρυ Κλυνν και της χορεύτριας Χαρίκλειας Μακρή. Μας μίλησε για τη ζωή του. -Κ. Τριανταφυλλίδη, πότε γεννηθήκατε; -Γεννήθηκα 9 Σεπτεμβρίου του 1966 στο Σικάγο -Πού και τι έχετε σπουδάσει; -Έχω σπουδάσει κοινωνιολογία και επικοινωνία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και έπειτα συνέχισα τις σπουδές μου στη Διεθνή Σχολή Κινηματογράφου του Λονδίνου. -Ως σκηνοθέτης, έχετε σίγουρα πολλές εμπειρίες από την δουλειά σας. Μιλήστε μας λίγο για αυτές. -Γύρισα την πρώτη μου ταινία μικρού μήκους ντοκιμαντέρ "Momus: Amongst Women Only" για την πρακτική μου στο τρίτο εξάμηνο των σπουδών μου στο Λονδίνο, ενώ για την πτυχιακή μου γύρισα την ταινία "Dogs Licking My Heart", με τον τζαζίστα Μπλαν Ρέινινγκερ και Παναγιώτη Θανασούλη και κέρδισα το Πρώτο Βραβείο Μυθοπλασίας στο 7ο Φεστιβάλ Ελληνικών Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας το Η ταινία προβλήθηκε και σε διεθνή φεστιβάλ. Την ίδια χρονιά, το 1993, σκηνοθέτησα σε ασπρόμαυρο super 8 mm φιλμ το video clip για το κομμάτι "Δεν Χωράς Πουθενά" του συγκροτήματος Τρύπες. Ακόμη σκηνοθέτησα και ένα μικρού μήκους σουβενίρ από την συναυλία των Τρυπών στο club Marquee του Λονδίνου. -Ήσασταν ποτέ υποψήφιος για κάποιο βραβείο; -Ναι, ήμουν υποψήφιος για το Βραβείο Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου Καλύτερης μεγάλου μήκους ταινίας τεκμηρίωσης. -Σας άρεσε περισσότερο ο αμερικανικός ή ο ευρωπαϊκός κινηματογράφος; -Όλα μ' άρεσαν και δεν είχα ποτέ κολλήματα. Δεν με ένοιαζαν τα είδη, ούτε αν μία ταινία θεωρείτο καλή ή κακή. 'Έμπαινα και έβγαινα στα σινεμά. -Σας αρέσει αυτό που κάνετε; -Μπορώ να πω ότι είμαι υπερήφανος! -Ευχαριστούμε.. -Και εγώ ευχαριστώ! Μαριτίνα Πανογιώργου Tα Επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου Τα Επτά Θαύματα του Κόσμου είναι σημαντικά μνημεία που καταγράφηκαν ως μεγαλουργήματα της εποχής

49 Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΥΡΑΜΙΔΑ ΤΗΣ ΓΚΙΖΑΣ: Η Πυραμίδα του Χέοπα (επίσης γνωστή ως η Μεγάλη πυραμίδα της Γκίζας ) είναι η αρχαιότερη και η μεγαλύτερη από τις τρεις πυραμίδες. Χτίστηκε κατά την διάρκεια της τέταρτης δυναστείας των Αιγυπτίων ως τάφος του Φαραώ Χέοπα. Δίπλα της βρίσκονται οι άλλες δυο μεγάλες πυραμίδες της ίδιας δυναστείας, του Χεφρίνου και του Μυκερίνου. Όλες βρίσκονται στην Αίγυπτο. ΟΙ ΚΡΕΜΑΣΤΟΙ ΚΗΠΟΙ ΤΗΣ ΒΑΒΥΛΩΝΑΣ: Κατασκευάστηκαν από τον Ναβουχοδονόσωρ τον Β'. Οι κήποι έφθαναν τα 22 μέτρα ύψος. Η περιοχή αυτών βρίσκεται στο σημερινό Ιράκ. ΤΟ ΧΡΥΣΕΛΕΦΑΝΤΙΝΟ ΑΓΑΛΜΑ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΟΥ ΔΙΟΣ: Φιλοτεχνήθηκε από τον διάσημο στην αρχαιότητα γλύπτη Φειδία και ήταν τοποθετημένο στην Ολυμπία (Ελλάδα) και έφθανε τα 12 μέτρα ύψος. Ο ΝΑΟΣ ΤΗΣ ΑΡΤΕΜΙΔΟΣ ΣΤΗΝ ΕΦΕΣΟ: Αφιερωμένο στην ελληνική θεά Αρτέμιδα, το χτίσιμο του διήρκεσε 120 έτη. Αρχικά κάηκε ολοσχερώς αλλά επανοικοδομήθηκε από τον Μέγα Αλέξανδρο για να καταστραφεί πάλι από τους Γότθους. Βρισκόταν στην σημερινή Έφεσο της Τουρκίας. ΤΟ ΜΑΥΣΩΛΕΙΟ ΤΗΣ ΑΛΙΚΑΡΝΑΣΣΟΥ Τάφος του Μαύσωλου, Πέρση σατράπη της Καρίας. Είχε 45 μέτρα ύψος και βρισκόταν στην Αλικαρνασσό, στην σημερινή Τουρκία. Ο ΚΟΛΟΣΣΟΣ ΤΗΣ ΡΟΔΟΥ Ένα τεράστιο άγαλμα του Θεού Ήλιου, τοποθετημένο στην προβλήτα του αρχαίου λιμένος της Ρόδου με 35 μέτρα ύψος. Ο ΦΑΡΟΣ ΤΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ Ο φάρος είχε 135 μέτρα ύψος και ήταν μεταξύ των πιο ψηλών δομών στη γη για πολλούς αιώνες. Βρισκόταν στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, και χτίστηκε από τον Σωκράτη τον Κνίδιο, Μ. Αλέξανδρο (Αρχαία Αίγυπτος). Ανθή Μαλικούρτη ΣΕΛΗΝΗ: Ο δορυφόρος της γης Δεν υπάρχει τίποτα πιο όμορφο από την πανσέληνο σε μια καθαρή, ασυννέφιαστη νύχτα. Μοιάζει με ένα μαγικό φανάρι στη μέση του σκοτεινού ουρανού. Μα, τι είναι στ αλήθεια η σελήνη; Η σελήνη, το φεγγάρι ανεπίσημα, είναι ο μοναδικός φυσικός δορυφόρος της γης. Είναι ο πέμπτος μεγαλύτερος φυσικός δορυφόρος του ηλιακού συστήματος και πήρε το όνομά του από την Σελήνη,

50 αρχαιοελληνική θεά του δορυφόρου αυτού. Η μέση απόσταση Γης-Σελήνης είναι χιλιόμετρα ενώ παρατηρείται ότι αυτή η απόσταση αυξάνεται κατά περίπου 0,321 εκατοστά το μήνα και αυτό συμβαίνει λόγω των παλιρροϊκών δυνάμεων. Η διάμετρος της σελήνης είναι χιλιόμετρα (περίπου το 1/4 της γήινης διαμέτρου). Η βαρύτητα στην επιφάνεια της Σελήνης είναι σε ένταση το 1/6 περίπου αυτής της Γης. Ιωάννα Τσοκτουρίδη Έρευνα: Ενδιαφέροντα των μαθητών του 12/θέσιου ΠΠΔΣ του Παν/μίου Αθηνών - Μαράσλειο Η έρευνα αφορά στα ενδιαφέροντα των μαθητών του σχολείου μας, μέσα και έξω από τη σχολική ζωή. Ένα από τα θέματα της έρευνάς μας είναι ο ελεύθερος χρόνος. Ελεύθερος χρόνος λέγεται ο χρόνος που διαθέτει ο άνθρωπος, για να αναπαυθεί, να προαγάγει το πνεύµα του, να καλλιεργήσει τα ταλέντα του, να αξιοποιήσει τις κλίσεις του. Ο ελεύθερος χρόνος, συνεπώς, είναι το σύνολο των ασχολιών στις οποίες το άτοµο μπορεί να κάνει κάτι µε τη θέλησή του. Τα παιδιά και οι νέοι χρειάζονται πιο πολύ από κάθε άλλη ηλικία ελεύθερο χρόνο, αλλά διαθέτουν ελάχιστο, λόγω της πληθώρας των σχολικών και εξωσχολικών υποχρεώσεων που έχουν. Η ανεμελιά, το παιχνίδι, η ξεκούραση, η παρέα, η ψυχαγωγία και (γιατί όχι) η περισυλλογή και η ονειροπόληση είναι βασικές ανάγκες τους, που πρέπει να καλυφθούν στα ασφυκτικά χρονικά όρια του ελεύθερου χρόνου που διαθέτουν.