Ron Αrad. Τι γυρεύουν οι Μουτζαχεντίν στa προπυλαια; Η απάντηση στη σελίδα 24

Transcript

1 H FAQ είναι χορηγός επικοινωνίας και το μοναδικό free press που στηρίζει το φεστιβάλ 05 νοεμβριου 2009 Frequently Asked Questions 75 ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΚΑΘΕ ΠΕΜΠΤΗ Τι γυρεύουν οι Μουτζαχεντίν στa προπυλαια; Η απάντηση στη σελίδα 24 Ron Αrad Ο άνθρωπος που έδωσε νέα πνοή στο βρετανικό design μιλάει στον Θανάση Λάλα Εθνικό θεατρο reconstructing the future

2 περιεχοµενα ΣΤΗΛΕΣ 24 Από το Ιράν στα Προπύλαια Με τις λευκές κάρτες της Ύπατης Αρμοστείας στο χέρι που τους χαρακτηρίζει «προστατευόμενους» διεκδικούν το δίκιο τους, το οποίο η ελληνική κυβέρνηση τους στερεί. Όμως οι πρώην μουτζαχεντίν του Ιράν είναι αποφασισμένοι να παλέψουν μέχρι τέλους 20 IAN Rankin Ο ΔΗΜΟΦΙΛΗΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ Λίγο πριν βρεθεί στην Αθήνα µιλάει στον Θανάση Λάλα Kοσµικά «Ανταπόκριση» από την 6η Εβδομάδα Μόδας στην Τεχνόπολη 08 Opinions - Τι μπορεί να κρύβεται πίσω από το πρόσφατο ξέσπασμα της τρομοκρατίας στην Ελλάδα; - Ποιος είναι ο μπακαλόγατος των Βαλκανίων; - Θα ανοίξει επιτέλους ο Σωκράτης την πορτοφόλα; 14 Eye Witness Το φαινόμενο των αγανακτισμένων κατοίκων 61 Ζώδια Λιονταράκι, ναι, αρέσεις. Αλλά μην το κάνεις θέμα! 62 Last page Η Κατερίνα Τσάβαλου παίζει μαζί μας το παιχνίδι των ερωτήσεων NEW STAR WANNA BUY WHAT A GUY! SURPRISE! Ron Arad Ο άνθρωπος που έδωσε νέα πνοή στο βρετανικό design είναι Ισραηλινός και μοιράζεται μαζί μας όλα όσα του έχει διδάξει η ζωή 30 NOT HAPPY GREAT IDEA! HAPPY! JEEZ HOT! Φύγαµε για το Εθνικό! H FAQ περιδιαβαίνει το Εθνικό Θέατρο στην Αγίου Κωνσταντίνου με αφορμή την πρόσφατη «αναγέννησή» του SMALL IMPACT DEEP IMPACT Φωτογραφία εξωφύλλου: MASSIMO SESTINI/GRACIA NERI/APEIRON 05/10-11/11/09 FAQ 3

3 faqlalas ΤΙ ΕΙΔΑ και ΤΙ ΔΙΑΒΑΣΑ τι γευτηκα ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΑΝΑΓΝΩΣΗΣ φράσεις που υπογράμμισα διαβάζοντας διάφορα αυτή την εβδομάδα «To κοινό λάθος που κάνουν όλοι όσοι θέλουν να κατασκευάσουν κάτι άτρωτο είναι ότι υποτιμούν την εφευρετικότητα των εντελώς ηλίθιων» «Δεν είναι κακή ιδιότητα για τη γυναίκα να είναι σοφή. Μα είναι πάρα πολύ κακή να προσπαθεί να φαίνεται τέτοια» ΟΧΙ VS NAI «Όχι», μια απάντηση που μας κρατάει στο ύψος μας, μια απάντηση που περιφρουρεί την περηφάνια μας, την αξιοπρέπειά μας. Το «όχι» είναι ένας φίλος που διάλεξε να πηγαίνει δύο βήματα πίσω από το «ναι», ένας φύλακας-άγγελος, μια άρνηση που σηκώνει το ύψος της, αναμετριέται με τα «θέλω» μας, με τον άπληστο χαρακτήρα μας, με την αδυναμία μας μπροστά στα δώρα κάθε είδους. «Όχι» ο σύντροφος της ντροπής, της σεμνότητας, της αξιοκρατίας, του λογισμού «Όχι» γιατί ξέρω τις δυνατότητές μου, «όχι» της αυτογνωσίας, «όχι» γιατί το λίγο στη ζωή είναι το περισσότερο, «όχι» γιατί το μέτρημα στη ζωή είναι βασική προϋπόθεση να ανακαλύψεις τι κρύβεται πίσω από τις δυνάμεις σου, πίσω από τους φόβους σου, πίσω από τις ενοχές σου. Τα «όχι» κάθε αξιοπρεπούς ανθρώπου που σέβεται τα ιερά και τα όσια, τα «όχι» κάθε περήφανου ανθρώπου που δέχεται να κάνει ό,τι απαιτεί το «εμείς» και βάζει στη γωνία το «εγώ». «Όχι» που σε πήγαν πιο μπροστά, «όχι» που γύρισαν την πλάτη στα εύκολα «ναι». «Όχι» λοιπόν σε όλους αυτούς που σκέφτονται και αισθάνονται με γνώμονα την τσέπη τους. «Όχι» λοιπόν σε όλους αυτούς που το «εγώ» τους, τα «θέλω» τους είναι γνώμονες της ζωής τους. «Όχι» λοιπόν στα αδιάκριτα βλέμματα που αρέσκονται να κοιτούν, να κρίνουν, να εκβιάζουν, με βάση, με γνώμονα την ιδιωτική ζωή των ανθρώπων. «Όχι» σε αυτούς που προστατεύουν τη θέα από τα μάτια όλων μας, τη θέα του δωματίου της εξουσίας. «Όχι» σε όλους όσοι έχουν τα πάντα και θέλουν κι άλλα, κι άλλα, κι άλλα. Είναι σε θέση να κλέψουν και από το «τίποτα» κάτι για να ικανοποιήσουν τις επιθυμίες τους. «Όχι» στους παραδείσους που οδηγούν μαθηματικά σε κόλαση. «Όχι» στη δραχμοποίηση της τέχνης. «Όχι» στη σπατάλη του χρόνου. «Όχι» στην τέρψη του αμφιβληστροειδούς στην τέχνη. «Όχι» σε όλους αυτούς που άλλα λένε δημόσια και άλλα κάνουν στη ζωή τους. «Όχι» σε όλους αυτούς που χτίσαν τείχη στ αφτιά και την καρδιά. Τα μεγαλύτερα ή πιο απαραίτητα «όχι» για μια ζωή πιο φωτεινή, για μια ζωή πιο γεμάτη, για μια ζωή κοπέλα ψηλή, υπέροχη, που συνδυάζει το ενδιαφέρον της με την απόλαυση του «τίποτα» που είναι η ζωή για όλους μας. Εκδότης Θανάσης Λάλας Σύμβουλος Έκδοσης Γιώργος Φωτεινόπουλος Creative Directors Διονύσης Θεοδόσης Σπύρος Γάγγας Αρχισυντάκτες Ελένη Σουλίδου Ρομπέρτο Μπακόπουλος Photo Editor Κώστας Καπαρελιώτης Art & Graphics Κώστας Δακανάλης Επεξεργασία εικόνας Στέλιος Βαζουράκης Συντακτική ομάδα Βασιλική Γεωργά, Domenichino, Δανάη Ζαούση, Άντα Ηλιοπούλου, Παναγιώτης Κακολύρης, Παυλίνα Καραπάνου, Κλειώ Καρβελά, Γωγώ Καρκάνη, Αναστασία Κότσαλη, Koukios, Παναγιώτης Κούστας, Γιώργος Λαδόπουλος, Κωνσταντίνος Μελάγιες, Δημήτρης Μελάς, Στέφη Μπαρμπετσέα, Θάνος Μπλούνας, Χρήστος Νικολόπουλος, Ανδρέας Σολωμός, Κέλλυ Σταυροπούλου, Άρης Σφακιανάκης, Μάνος Τσιλιμίδης, Νατάσσα Χασιώτη, Niko Ago, Σκακιστής Βιβλίο: Γωγώ Καρκάνη, Γεύση: Παυλίνα Καραπάνου, Clubbing: Ευδοκία Ροκανά, Εικαστικά: Παύλος Πετρίδης, Θέατρο: Νατάσσα Χασιώτη, Σινεμά: Μαρίνα Τσικλητήρα, Μουσική: Βύρων Κριτζάς, Ομορφιά: Ένη Λαμπρούλη Μόδα: Δήμητρα Σπυροπούλου Χορός: Παναγιώτης Κούστας Sports: Αδέσποτη Οδηγός Βίκυ Σαρτζή Επιμέλεια-Διόρθωση Ελένη Ζαφειρούλη, Καίτη Χόρτη «Για να γνωρίσεις τον άνθρωπο, φτάνει να γνωρίσεις τον εαυτό σου. Για να γνωρίσεις τους ανθρώπους, πρέπει να τους συναναστραφείς» «Ελεύθερος είναι ο άνθρωπος που προχωράει τη σκέψη του μέχρι το τέλος» «Καμιά αρετή δεν είναι ωραία, αν δεν σε ενθουσιάζει» Εμπορική Διεύθυνση Έλφη Αλεξανδρόγλου Διεύθυνση Διαφημιστικού Τμήματος Μάριος Γριπιώτης Διευθύντρια Διαφήμισης Πηνελόπη Μουλά Υπεύθυνος Διαφήμισης Μάρκος Δελατόλας Υπεύθυνος Διαφημιστικού Τμήματος Ελεύθερης Αγοράς Κώστας Μαντάς Υπεύθυνοι Ελεύθερης Αγοράς Τόλης Παπάζογλου Βανέσσα Δροσάτου Μανώλης Ζωγραφάκης Yποδοχή Διαφήμισης Χριστίνα Λιάτη Συντονισμός Εμπορικού Τμήματος Μίνα Γιαννάκη Υπεύθυνος Παραγωγής/Διανομής Λευτέρης Χαραλαμπόπουλος Tech Support/Internet Αλέξανδρος Κεντάκας Τηλ. Γραμματείας: Εκτύπωση Βιβλιοδεσία ΧΑΪΔΕΜΕΝΟΣ ΑΕΒE Ιδιοκτησία ακουσον ακουσον... Η ελπίδα σκοτώνει την εμπειρία VicTeam, Αθ. Κυριακόπουλος Μον/πη ΕΠΕ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ Διεύθυνση: Πεσμαζόγλου 8 και Σταδίου, τ.κ , Αθήνα. Τηλέφωνα: , , , Fax: faq@faqpress.gr Σε περίπτωση που δεν βρείτε τη FAQ στα σημεία διανομής, μπορείτε να καλείτε τον υπεύθυνο διανομής (τηλ , εσωτ. 121 / dianomi@faqpress.gr) Eβδομαδιαία εφημερίδα. Διανέμεται δωρεάν 4 FAQ 05/11-11/11/09

4 newfaq event of the week 01 Τησ λουκιασ δελαπορτα 01 Στιγμιότυπο από το χαρούμενο και girly σόου του οίκου Theia 02 Ο Μάνος Γαβράς με την Κωνσταντίνα Ευριπίδου τίμησαν εξίσου την επιλογή του μπερέ! 03 Φαίνεται ότι το ζεύγος Ιωσήφ Μαρινάκη και Χρύσας Καλπάκη ενδιαφέρεται πολύ για τη μόδα! Παρακολούθησε τα σόου με μεγάλο ενθουσιασμό! 04 Η stylish Μαρία Σολωμού με τον έλληνα σχεδιαστή μόδας Ioanni Guia και την Τόνια Φουσέκη 05 Η Εύη Κλαουδάτου με τον Απόστολο Ταμβακάκη 06 Η Άννα Βεσολόφσκυ με τον Βλάσση Χολέβα δεν θα μπορούσαν να απουσιάζουν 07 Στην πρώτη σειρά των σόου βρέθηκαν και η Κατερίνα Τζάννες με τη Φανή Τσαντίλη 08 Η Τερέζα Τσαντίλη με τη σχεδιάστρια Πάολα Φράνι και την Εβίνα Παπανικολάου 02 ΕΥΗ ΚΛΑΟΥΔΑΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΤΑΜΒΑΚΑΚΗΣ ΜΑΡΙΑ ΣΟΛΩΜΟΥ IOANNI GUIA ΤΟΝΙΑ ΦΟΥΣΕΚΗ ΤΕΡΕΖΑ ΤΣΑΝΤΙΛΗ ΠΑΟΛΑ ΦΡΑΝΙ ΕΒΙΝΑ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΤΖΑΝΝΕΣ ΦΑΝΗ ΤΣΑΝΤΙΛΗ ΙΩΣΗΦ ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ ΧΡΥΣΑ ΚΑΛΠΑΚΗ ΜΑΝΟΣ ΓΑΒΡΑΣ 03 ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΕΥΡΙΠΙΔΟΥ ΑΝΝΑ ΒΕΣΟΛΟΦΣΚΥ ΒΛΑΣΣΗΣ ΧΟΛΕΒΑΣ 31/10/09 και ώρα It s all about fashion! Η 6η Εβδομάδα Μόδας πραγματοποιήθηκε στην Τεχνόπολη στο Γκάζι, προσελκύοντας κυρίως ανθρώπους από τον χώρο της μόδας STUDIO PANOULIS 6 FAQ 05/11-11/11/09

5 newfaq opinion 1 gr Θεωρίες «συνωμοσίας» (;)... E δώ και χρόνια και ειδικά μετά τη λεγόμενη εξάρθρωση της «17 Νοέμβρη» διεξάγεται μια επιμελημένη προσπάθεια ώστε η αποκαλούμενη τρομοκρατία να αποσυνδεθεί με οτιδήποτε θα μπορούσε να την ερμηνεύσει ως μορφή δράσης που, τελικά, δεν είναι και τόσο... εχθρική απέναντι στους διώκτες της. Η πάγια ανάλυση της Αριστεράς, που τονίζει ότι η τακτική της ατομικής τρομοκρατίας και των δολοφονιών είναι όχι απλά ατελέσφορη αλλά και συκοφαντική και υπονομευτική για το λαϊκό κίνημα πρακτική, καταλήγει στην εκτίμηση ότι αυτού του τύπου οι οργανώσεις, είτε ενσυνείδητα είτε ασυνείδητα, λειτουργούν προς όφελος της εκάστοτε κρατικής εξουσίας, προσφέροντάς της τα άλλοθι για ενίσχυση της κρατικής καταστολής και του περιορισμού ατομικών και κοινωνικών ελευθεριών. Πρόκειται για ανάλυση που έλκει την καταγωγή της από την εποχή που ο ίδιος ο Μαρξ και ο Ένγκελς κατήγγειλαν τον Μπακούνιν και τον φίλο του τον Νετσάγιεφ για τη ροπή τους προς την ατομική τρομοκρατία και από την περίοδο των αρχών ακόμα του περασμένου αιώνα όταν ο Λένιν, κόντρα στον ίδιο του τον αδελφό, ο οποίος είχε εκτελεστεί για τη συμμετοχή του σε απόπειρα δολοφονίας κατά του τσάρου, αποκήρυσσε την τρομοκρατία ως μορφή επαναστατικής πάλης. Εντούτοις, και ενώ η θέση της Αριστεράς είναι απολύτως ξεκάθαρη, μονίμως βρίσκεται ενώπιον μιας κριτικής με δύο σκέλη: Πρώτον, ότι η τρομοκρατία και συγκεκριμένα η «αριστερή τρομοκρατία» έλκει την καταγωγή της από τον δικό της ιδεολογικό χώρο και ότι, δεύτερον, συνιστούν «συνωμοσιολογία» οι απόψεις της Αριστεράς ότι η τρομοκρατία όχι μόνο αξιοποιείται αλλά πολλές φορές κατασκευάζεται κιόλας από τις μυστικές υπηρεσίες, ώστε να πλαστογραφηθούν οι αριστερές ιδέες και να συκοφαντηθεί η Αριστερά. Με αφορμή λοιπόν την επανεμφάνιση της τρομοκρατίας και επειδή δεν έχει νόημα να μιλάει κανείς θεωρητικά, θα καταγράψουμε ορισμένα ιστορικά στοιχεία που προφανώς θα πρέπει να ληφθούν υπόψη από εκείνους που ειλικρινά ενδιαφέρονται να απαντήσουν στο ερώτημα όχι ποιοι είναι οι τρομοκράτες (ζήτημα καθαρά αστυνομικό και δικαστικό), αλλά ποιος ωφελείται από τους τρομοκράτες και άρα ποιος, ενδεχομένως, τους κατασκευάζει ή τους αξιοποιεί (ζήτημα κατεξοχήν πολιτικό). Το μπαράζ των τρομοκρατικών ενεργειών που είχαν ως συνέπεια 16 νεκρούς και 100 τραυματίες σε Μιλάνο και Ρώμη τον Δεκέμβρη του 1969 και για τις οποίες επιχειρήθηκε να ενοχοποιηθεί η Αριστερά, δέκα χρόνια μετά αποκαλύφθηκε ότι οργανώθηκαν από (νεοφασίστες) τρομοκράτες, συνεργάτες της CIA... Επίσης, δεδομένο θεωρείται πλέον ότι πίσω τόσο από την τρομοκρατική επίθεση στο τρένο «Ιτάλικους» με 12 νεκρούς (Αύγουστος 1974) όσο και από τις τρομοκρατικές ενέργειες στην Μπολόνια (Αύγουστος 1980) με 80 νεκρούς βρισκόταν η μασονική στοά «P-2». Ο επικεφαλής της, ο Λίτσο Τσέλι, υπήρξε προσωπικός φίλος του Ρόναλντ Ρίγκαν και «γνωστός» της CΙΑ... Γιατί, όμως, η CIA ενεπλάκη σε τρομοκρατικά χτυπήματα που στοίχισαν πάνω από 200 νεκρούς κατά μιας συμμαχικής των ΗΠΑ χώρας, της Ιταλίας; Αντί άλλης απάντησης, καταγράφουμε την τοποθέτηση (έγινε το 2000 στην εφημερίδα «Λα Ρεπούμπλικα») του Τζαναμέλιο Μαλέτι, του επικεφαλής της ιταλικής στρατιωτικής αντικατασκοπείας τη δεκαετία του 70: «Ο σταθμός της CΙΑ στη Γερμανία», ομολόγησε ο Μαλέτι, «προμήθευσε σε ακροδεξιές ομάδες πυρομαχικά και εκρηκτικούς μηχανισμούς, λειτουργούσε ως σύνδεσμος ανάμεσα στις ακροδεξιές οργανώσεις της Ιταλίας και της Γερμανίας, ενώ, παράλληλα, τους υπαγόρευε και τον τρόπο δράσης τους». Ο στόχος της CΙΑ, κατά τον Μαλέτι, ήταν «να εμποδίσει με την τρομοκρατική συνδρομή της άκρας Δεξιάς τη στροφή της κοινωνίας στην Ιταλία και στη Γερμανία προς την Αριστερά»... Τον Ιούλιο του 1981 η αποκάλυψη ενός απόρρητου ντοκουμέντου (στην Ελλάδα δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Το Βήμα») προκάλεσε διεθνή σάλο. Ο τίτλος του: «Εγχειρίδιο για τις μυστικές υπηρεσίες. Επιχειρήσεις σταθεροποίησης. Κατασκοπία»! Στο εγχειρίδιο που συντάχτηκε το 1970 από το στρατιωτικό επιτελείο των ΗΠΑ σημειώνεται ότι «αν οι φιλικές (προς τις ΗΠΑ) κυβερνήσεις δείχνουν αδυναμία ή ανικανότητα μπροστά στην κομμουνιστική εξέγερση...», τότε τίθεται σε λειτουργία το πρόγραμμα «σταθεροποίησης»... Στόχος του προγράμματος «σταθεροποίησης» είναι η «διείσδυση ειδικών πρακτόρων» σε διάφορες οργανώσεις, οι οποίες «υπό τον έλεγχο των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών αρχίζουν βίαιες και άλλες πράξεις. Στην περίπτωση αυτή», τονίζεται, «η χρησιμοποίηση ακροαριστερών οργανώσεων μπορεί να οδηγήσει στον ζητούμενο στόχο»! Ένα πολύ ενδιαφέρον γεγονός για τη σύνδεση της CΙΑ με την «αριστερή» τρομοκρατία είναι, φυσικά, η δολοφονία του πρωθυπουργού της Ιταλίας Άλντο Μόρο από τις Ερυθρές Ταξιαρχίες. Τι ακριβώς έκαναν, λοιπόν, τότε οι Ερυθρές Ταξιαρχίες; Και ποιος ωφελήθηκε; Τα συμπεράσματα του γραμματέα του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος, Φλαμίνιο Πικόλι, αλλά και του υπουργού Εσωτερικών, Τζαμπερλέτι, είναι αξιοσημείωτα: «Ο Μόρο», έγραφαν στο περιοδικό «Πανόραμα», στις 08/08/1978, «πλήρωσε με τη ζωή του την προσπάθεια να αποδεσμεύσει την Ιταλία από την υπό εποπτεία ελευθερία στην τροχιά των ΗΠΑ και επειδή αρνήθηκε να αποκλείσει την είσοδο του ΙΚΚ στην κυβερνητική πλειοψηφία, παρά την πίεση του Πενταγώνου και του Στέιτ Ντιπάρτμεντ». Κάτι ακόμα: Στο βιβλίο με τίτλο «Il delitto infinito», που κυκλοφόρησε στην Ιταλία το 2002 και υπογράφεται από δύο μέλη της μόνιμης ιταλικής διακομματικής επιτροπής για την τρομοκρατία, αποκαλύπτεται ότι: Η «γιάφκα» των Ερυθρών Ταξιαρχιών, στην οποία κρατήθηκε όμηρος ο Μόρο από τις Ερυθρές Ταξιαρχίες μέχρι τη δολοφονία του, ήταν ιδιοκτησίας των μυστικών υπηρεσιών της Ιταλίας! Η ελληνική εμπειρία Τ η δεκαετία του 50 η CΙΑ οργανώνει σε πανευρωπαϊκό επίπεδο μια απίστευτη τρομοκρατική-παρακρατική επιχείρηση κατά του... «κομμουνιστικού κινδύνου». Η επιχείρηση στην Ιταλία έχει τον κωδικό «Γκλάντιο». Το ελληνικό παράρτημα βαφτίζεται «Κόκκινη προβιά». Για την «ελληνική Γκλάντιο», που θεωρείται «μια από τις πιο σκληρές μονάδες μάχης του ΝΑΤΟ», η οποία συστήθηκε τον Μάρτη του 1955 με συμφωνία του Παπάγου με τον στρατηγό της CIA Τράσκοτ, το περιοδικό «Σπίγκελ» έγραφε τον Νοέμβρη του 1990: «Πάνω από 800 κρύπτες με όπλα, ασυρμάτους και άλλον εξοπλισμό υπήρχαν σε σπηλιές, σε υπόγεια δημόσιων κτιρίων, σε καλυμμένα πηγάδια και ακόμα κάτω από ελληνικές ορθόδοξες εκκλησίες στην επαρχία. Η μυστική ομάδα, για την οποία είχε τοποθετηθεί το οπλοστάσιο, αριθμούσε άντρες και σε περίπτωση πολέμου θα έφτανε τις 3.500»! Όπως σημείωνε το «Σπίγκελ», ένας «από τους αξιωματικούς των μυστικών υπηρεσιών που γνώριζαν ακριβώς τα καθήκοντα και το δυναμικό των κρυφών μονάδων ήταν ο συνταγματάρχης Γεώργιος Παπαδόπουλος»... Εδώ και χρόνια, στο πλαίσιο του αμερικανικού Κογκρέσου λειτουργεί η «Επιτροπή Πάικ». Στόχος της η διερεύνηση κάποιων «περίεργων» δολοφονιών στελεχών της CIA, που έγιναν σε όλο τον κόσμο, στα μέσα της δεκαετίας του 70. Η «Επιτροπή Πάικ» διαπίστωσε μια φοβερή σύμπτωση: Περισσότεροι από 200 πράκτορες της CIA, που «υπηρετούσαν» από την Ευρώπη και τη Νότια Αμερική μέχρι την Άπω Ανατολή, «βγήκαν από τη μέση» το διάστημα , ακριβώς την εποχή που ο νέος επικεφαλής της CIA, o Μπους, είχε αναλάβει να «σβήσει τα αμερικανικά ίχνη» από τις βρομοδουλειές του Νίξον ανά τον πλανήτη. Όσοι έχουν αναδιφήσει στα κείμενα της επιτροπής καταλήγουν σε μια ενδιαφέρουσα διαπίστωση (όπως περιγράφεται στο βιβλίο «Τρομοκρατία» του Κ. Γρίβα): Ότι τα στελέχη της CIA «δολοφονήθηκαν από συναδέλφους τους, που μεταμφιέζονταν σε τρομοκράτες». E δώ αξίζει να προσεχτούν δύο στοιχεία: α) Ο Γουέλς, ο σταθμάρχης της CIA στην Ελλάδα, δολοφονήθηκε από την πρωτοεμφανιζόμενη «17Ν», ακριβώς εκείνη την περίοδο... β) Όπως έχει γραφτεί στον ελληνικό Τύπο («Το Βήμα», 14/04/2002) και ουδέποτε διαψεύστηκε, υπάρχει έκθεση σύμφωνα με την οποία οι σφαίρες που χρησιμοποιήθηκαν στη δολοφονία Γουέλς προέρχονταν από παρτίδα πυρομαχικών που είχε παραγγείλει το ΝΑΤΟ σε εταιρεία της Ιταλίας! Τα παραπάνω στοιχεία ίσως βέβαια να μη λένε και τίποτα για το σημερινό φαινόμενο της τρομοκρατίας. Ή μήπως λένε κάτι;.. Του Ανδρέα Σολωμού

6 newfaq opinion world immigrant του Niko Ago Ω γλυκύ μου έαρ Αντί δικού μου κειμένου αυτή την εβδομάδα, και επειδή πιστεύω ότι δεν υπήρξε απολύτως κανένας που να μην ένιωσε θλίψη για τα αγγελούδια που χάθηκαν στα νερά του Αιγαίου, μεταφέρω το παρακάτω κείμενο όπως δημοσιεύτηκε σε τοπική εφημερίδα της Λέσβου «Στο κοιμητήριο του Άγιου Παντελεήμονα έγινε χθες (09/10/09) η ταφή της οικογένειας που ξεκληρίστηκε από το ναυάγιο, αφού πνίγηκαν η μητέρα και τα τρία ανήλικα παιδιά της, ενώ αγνοείται ο 33χρονος πατέρας. Στην τελετή παρευρέθηκαν όλοι οι επιζήσαντες από το τραγικό ναυάγιο, για να αποχαιρετήσουν τους ανθρώπους με τους οποίους ξεκίνησαν μαζί αυτό το ταξίδι για τη νέα ζωή, που κατέληξε σε εφιάλτη. Ο... μπακαλόγατος των Βαλκανίων Όσοι πιστεύουν πως ανάμεσα στους τυφλούς βασιλεύει ο μονόφθαλμος ξεχνούν κάτι βασικό: Αυτούς που έχουν τα μάτια τους... δεκατέσσερα Στον βαλκανικό της περίγυρο η Ελλάδα μοιάζει από άλλο... πλανήτη. Για τις Βουλγαρία, Ρουμανία, Αλβανία, ΠΓΔΜ, Μαυροβούνιο και Σερβία η Ελλάδα μπορεί να αποτελέσει το συνώνυμο της χλιδής. Το γεγονός αυτό, ωστόσο, δεν αλλάζει την οδυνηρή πραγματικότητα: Η Ελλάδα είναι μια μικρή, υπερχρεωμένη χώρα που οι πολιτικές για τα οικονομικά της έχουν εκχωρηθεί στις Βρυξέλλες και οι κυβερνήσεις της είναι δεμένες χειροπόδαρα από τους διεθνείς πιστωτές και τους οίκους πιστοληπτικής αξιολόγησης. Παρ όλα αυτά και, τουλάχιστον, προς το παρόν, η Ελλάδα μπορεί να καυχιέται πως είναι ο... μονόφθαλμος της περιοχής. Έχοντας αποδεχτεί και συμφιλιωθεί με την άθλια οικονομική κατάσταση και το συνεπαγόμενο ελάχιστο πολιτικό βάρος της χώρας, είναι δύσκολο να κατανοήσει κανείς όσα λέει ο πρωθυπουργός της χώρας για πρωταγωνιστικό ρόλο της Ελλάδας στα Βαλκάνια. Είναι σε θέση η χώρα να διεκδικήσει έναν τέτοιον ρόλο; Το «πραγματικό» αφεντικό της βαλκανικής χερσονήσου είναι οι ΗΠΑ. Άνθρωποι της αγοράς βεβαιώνουν ότι δεν μπορεί κανείς να κάνει σοβαρή δουλειά σε καμία χώρα της περιοχής αν δεν δώσει μερίδιο στους κατάλληλους ανθρώπους 10 FAQ 05/11-11/11/09 Οι ηγέτες της Ε.Ε., πάντως, οι οποίοι άκουσαν τον Γιώργο Παπανδρέου την περασμένη βδομάδα στη Σύνοδο Κορυφής να περιγράφει τις ελληνικές φιλοδοξίες για ηγετικό ρόλο στα Βαλκάνια, διαπίστωσαν κάτι περισσότερο από μωροφιλοδοξίες. Ο έλληνας πρωθυπουργός, εμμέσως πλην σαφώς, τους πληροφορούσε ότι έχει επιλέξει να διεκδικήσει τον ηγετικό βαλκανικό ρόλο από αυτόν που μπορεί να του τον προσφέρει... Όμως, το «πραγματικό» αφεντικό της βαλκανικής χερσονήσου είναι οι ΗΠΑ. Άνθρωποι της αγοράς βεβαιώνουν ότι δεν μπορεί κανείς να κάνει σοβαρή δουλειά (επικοινωνίες, ενέργεια, δίκτυα κ.λπ.) σε καμία χώρα της περιοχής αν δεν δώσει μερίδιο στους κατάλληλους ανθρώπους. Πρόκειται για τους «τοπάρχες» που η Ουάσιγκτον έχει εγκαταστήσει στους μηχανισμούς και τις κυβερνήσεις όλων των βαλκανικών κρατών. Του σκακιστη Μια ματιά στον πολιτικο-στρατιωτικό χάρτη της περιοχής αρκεί για να αντιληφθεί κανείς ποιος κάνει κουμάντο στα Βαλκάνια. Μετά τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, οι ΗΠΑ έχουν εγκαθιδρύσει δύο προτεκτοράτα (Κοσσυφοπέδιο, ΠΓΔΜ). Σε κοινό έδαφος των δύο αυτών προτεκτοράτων, στην καρδιά της Βαλκανικής, οι ΗΠΑ έχουν δημιουργήσει τη μεγαλύτερη παγκοσμίως στρατιωτική τους βάση. Ταυτόχρονα, οι ΗΠΑ έχουν δημιουργήσει ισχυρότατους στρατιωτικούς δεσμούς (και βάσεις) με την Αλβανία, αλλά και τη Βουλγαρία. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα των αμερικανικών αεροπορικών και ναυτικών βάσεων στο βουλγαρικό λιμάνι του Μπουργκάς και στο αλβανικό του Δυρραχίου. Αξίζει να σημειωθεί ότι το Μπουργκάς είναι το λιμάνι απ όπου θα... ξεκινήσει ο αγωγός ρωσικού πετρελαίου προς την Αλεξανδρούπολη. Το Δυρράχιο είναι το αλβανικό λιμάνι όπου προβλέπεται να καταλήγει ο πετρελαιαγωγός αμερικανικών συμφερόντων ΑΜΒΟ (από τα αρχικά των χωρών που θα διέλθει ο αγωγός, δηλαδή Αλβανία, «Μακεδονία» και Βουλγαρία). Απ όλα αυτά είναι προφανές ότι όποιος επιθυμεί ηγετικό ρόλο στην περιοχή των Βαλκανίων, απλώς παρακαλά για το ξεροκόμματο μιας «υπεργολαβίας» πρακτόρευσης των αμερικανικών συμφερόντων. Δεν είναι και λίγο... Να θυμίσουμε μόνο ότι ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου πριν καν κερδίσει τις εκλογές είχε σπεύσει να κάνει την προσφορά του στην Ουάσιγκτον. Όσα είχε πει προεκλογικά ο κ. Παπανδρέου για επανεξέταση της Συμφωνίας για τη δημιουργία του πετρελαιαγωγού Μπουργκάς- Αλεξανδρούπολης ήταν μια ισχυρή προσφορά προς τις ΗΠΑ. Πρόκειται για μια προσφορά (εγκατάλειψη των πολιτικών της ελληνορωσικής ενεργειακής συνεργασίας) επάνω στην οποία η νέα κυβέρνηση έχει οργανώσει την εξωτερική της πολιτική. Προφανώς, είναι θεμιτές οι φιλοδοξίες της ελληνική κυβέρνησης. Ωστόσο, πρέπει να καταστεί σαφές ότι πρόκειται απλώς για τις φιλοδοξίες που μπορεί να έχει μια μικρή καταχρεωμένη χώρα που επιδιώκει να αντλήσει την όποια δύναμή της από τον ισχυρό προστάτη της. Τα εμβάσματα που έστειλαν οι μετανάστες το 2009 σε όλες τις αναπτυσσόμενες χώρες υπολογίζονται σε 18,7 δισ. ευρώ! Σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα, το 2008 είχαν διοχετευτεί σ αυτές 34 δισ. ευρώ!»τραγική φιγούρα ο 14χρονος που έχασε μάνα και αδελφή μέσα στη θάλασσα, ενώ αγνοείται και ο εξάχρονος αδελφός του. Η ταφή της μητέρας και της αδελφής του θα γίνει σήμερα, εκείνος όμως έκλαιγε με λυγμούς για τα τρία παιδιά και τη γυναίκα με τους οποίους δύο μέρες πριν βρισκόταν στην ίδια βάρκα, και χάθηκαν όπως χάθηκαν και οι δικοί του συγγενείς. Ο πατέρας του βρίσκεται στο Ιράν μαζί με έναν ακόμη μικρότερο αδελφό του. Είχαν ξεκινήσει όλοι μαζί από το Αφγανιστάν, στη διαδρομή όμως χάθηκαν. Ήδη οι ανθρωπιστικές οργανώσεις στη Μυτιλήνη έχουν ξεκινήσει διαδικασίες προκειμένου ο 14χρονος να επιστρέψει κοντά στον πατέρα και τον αδελφό του. Και από εκεί, όμως, θα πρέπει να ξεκινήσουν ξανά το ταξίδι της αναζήτησης μιας νέας πατρίδας, αφού η ιρανική κυβέρνηση έχει δώσει τελεσίγραφο σε όλους τους μετανάστες να εγκαταλείψουν το συντομότερο τη χώρα»από τη Γερμανία έφθασε στη Μυτιλήνη ο πατέρας μιας άλλης οικογένειας από την οποία χάθηκαν η μητέρα και η κόρη. Δεν μπορεί να πιστέψει την τραγωδία που βρήκε την οικογένειά του. Είχε εγκατασταθεί στη Γερμανία και ξεκίνησε τις διαδικασίες για να πάρει τη γυναίκα και το παιδί του κοντά του με το νόμιμο τρόπο, όμως διαπίστωσε ότι θα χρειάζονταν χρόνια μέχρι να ολοκληρωθεί η διαδικασία. Έτσι επέλεξε τον πιο σύντομο δρόμο, μέσω των δουλεμπορικών κυκλωμάτων της Τουρκίας. Η γυναίκα και το παιδί του θα πήγαιναν στην Αθήνα και από εκεί στη Γερμανία. Δεν πρόλαβαν» * Απόσπασμα από την εφημερίδα «Εμπρός» N. Λέσβου LINK >

7 newfaq opinion sport Θα ξεκλειδώσει το πορτοφόλι ο Κόκκαλης; Το σοβαρό ενδεχόμενο πρόκρισης του Ολυμπιακού στους «16» του Champions League και η εμπλοκή Λαυρεντιάδη στα ερυθρόλευκα πράγματα αναγκάζουν τον «Σόκρατες» να (ξανα)βάλει το χέρι στην τσέπη ΤΗΣ Α ΕΣΠΟΤΗΣ Στην αθλητική δημοσιογραφία, που εξ ορισμού καταπιάνεται με πιο ανάλαφρα θέματα από ό,τι το ελεύθερο ή και το πολιτικό ρεπορτάζ, υπάρχει το εξής αξίωμα: Έλα μωρέ, μήνυση θα μας κάνει; Και επειδή, βρε αδερφέ, δεν θα μας κάνει μήνυση μια ΠΑΕ επειδή γράψαμε και ένα όνομα παραπάνω, λύνονται όλα τα προβλήματα. Το πολύ πολύ να πέσει καμιά διάψευση, αλλά και αυτή σπανίζει. Διότι οι ομάδες παγιδεύονται. Αν διαψεύσουν ένα όνομα, τι θα κάνουν με τον επόμενο; Και αν το επόμενο όντως τους ενδιαφέρει και δεν το διαψεύσουν, αυτομάτως δεν θα επιβεβαιώνεται το ενδιαφέρον (τους); Κάπως έτσι κυλούσαν οι ημέρες στο Tennessee της αθλητικής δημοσιογραφίας και της ονοματολογίας του Ολυμπιακού όλες αυτές τις ημέρες. Στην πραγματικότητα η κουβέντα για τις μεταγραφές τώρα θα αρχίσει. Με τον Λαυρέντη Λαυρεντιάδη να αγοράζει αντί περίπου 25 εκατ. ευρώ το 50% της Καραϊσκάκης Α.Ε. και με τα ρέστα (10 εκατ. ευρώ) να μπαίνει με ποσοστό 10% στην ΠΑΕ Ολυμπιακός. Με την ομάδα όχι απλώς να είναι στο Τσάμπιονς Λιγκ, αλλά να έχει τις πιθανότητες με το μέρος της να προκριθεί στους «16». Με τον Κόκκαλη να ψήνεται επιτέλους ότι ο Ζίκο είναι προπονητής που δίνει όραμα στην κερκίδα και εμπνέει τους ποδοσφαιριστές. Η σφαλιάρα στο κύπελλο στις Σέρρες γρήγορα θα ξεχαστεί αν κρατηθεί η ομάδα στην κορυφή του πρωταθλήματος και προκριθεί στο Τσάμπιονς Λιγκ. Το πιο καυτό όνομα είναι ασφαλώς ο Αντριάνο (και πρόσφατα εμφανίστηκε και το όνομα του Μπραντάο) με το χρήμα που έχει μπει στο ταμείο από τον Λαυρεντιάδη και το χρυσοφόρο Τσάμπιονς Λιγκ. Ένας ποδοσφαιριστής που κάποτε συγκρίθηκε με τον Ρονάλντο. Ένα ατόφιο ποδοσφαιρικό διαμάντι που κατέληξε να επιστρέφει κακήν κακώς στη Βραζιλία, λόγω μεταμεσονύκτιων παραστρατημάτων. Τα οικονομικά δεδομένα έχουν αλλάξει στον Ολυμπιακό: Ο Κόκκαλης δεν χρειάζεται πλέον να ανοίξει διάπλατα τις πόρτες της ΠΑΕ και να ακούει και από πάνω επιχειρηματίες να του βάζουν όρους. Άκου όρους! Στο δικό του μαγαζί Ένας και καλός έφτανε. Ο οποίος ουδόλως ενδιαφέρεται αν ο Σοϊλέδης εξελιχτεί ή όχι σε διαμάντι. Ο Κόκκαλης θα παραμείνει αφεντικό του Ολυμπιακού που οικονομικά είναι σε πολύ καλύτερη μοίρα, αλλά πλέον θα πρέπει να διορθώσει τα λάθη του καλοκαιριού: Γιατί ο κόσμος ψήθηκε με τον νέο προπονητή, με τις προοπτικές και με το επιθετικό ποδόσφαιρο που πρεσβεύει ο Ζίκο. Αλλά το επιθετικό ποδόσφαιρο είναι πολύ ωραίο να το λες και πολύ δύσκολο να το εφαρμόζεις όταν αγωνίζεται με τη Σταντάρ και πιο επιθετικογενής ποδοσφαιριστής στον πάγκο του είναι ο Στολτίδης! Αριστερό χαφ (έχει προταθεί ο πανάκριβος Γιοβάνοβιτς της Σταντάρ Λιέγης) και επιθετικός είναι το ζητούμενο για τον προπονητή και αν ο Κόκκαλης δεν αποφασίσει να ικανοποιήσει τα αιτήματα του κόουτς Ζίκο, τότε θα πέσουν ντομάτες στην πρώτη στραβή. Και η λαχαναγορά είναι κοντά! Διότι ο κόσμος του Ολυμπιακού κοιτάει το χρήμα που εισρέει και αδιαφορεί για οικονομικές τρύπες και ελλείμματα. Του φτάνει η τρύπα που έχει στη δική του τσέπη. Στο ποδόσφαιρο αναζητά τη διέξοδο από τα δικά του προσωπικά οικονομικά προβλήματα. Υπάρχει όμως και η άλλη πλευρά του νομίσματος. Και στην περίπτωση του Αντριάνο δεν πρόκειται για μια ακόμη λεπτομέρεια που μπορεί να προσπεραστεί ελαφρά τη καρδία! Καταρχάς ο βραζιλιάνος φορ υπήρξε ένα γνήσιο party animal βεληνεκούς Πάρις Χίλτον και η Αθήνα μια πόλη που μπορεί να κολάσει μοναχό του Θιβέτ. Συνδυασμός που τσακίζει: Πρωτίστως τα νεύρα των ανθρώπων του Ολυμπιακού Για έναν ποδοσφαιριστή που κατά το παρελθόν δεν μπόρεσε να αντισταθεί στους πειρασμούς, η πρωτεύουσα τα έχει όλα. Νυχτερινή ζωή, άφθονο ποτό, γυναίκες. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Κάποτε στον Ολυμπιακό υπήρχε το πλαφόν του Ριβάλντο. Κανείς ποδοσφαιριστής δεν μπορούσε να παίρνει περισσότερα. Όμως ο Αντριάνο δεν παίρνει όσα ο Γκαλέτι και ο Ντουντού, αλλά πολύ περισσότερα. Και τέτοιου είδους μισθολογικές ανισότητες μπορούν να εξελιχτούν σε ωρολογιακή βόμβα των αποδυτηρίων PS. 1: Με τον θείο Κοζώνη από την Αμερική δεν έχω ασχοληθεί ακόμα. Οι χούφτες με τα δολάρια μπορούν να περιμένουν. PS. 2: Πολλή αισιοδοξία και σύστημα Ρεχάγκελ έπεφτε στον Θρύλο πριν από την αναμέτρηση με τη Σταντάρ Λιέγης. Κάτι σαν στάνταρ άσος άρχισε να μυρίζει. PS. 3: Ο Σισέ και ο Νίνης σε πρώτο πλάνο στα πράσινα ρεπορτάζ. Ας μην ξεχνάνε ότι ο Τεν Κάτε, εκτός από μεγάλος προπονητής, είναι και μεγάλος ζηλιάρης. ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΣ Αν ο Κόκκαλης δεν αποφασίσει να ικανοποιήσει τα αιτήματα του κόουτς Ζίκο, τότε θα πέσουν ντομάτες στην πρώτη στραβή. Και η λαχαναγορά είναι κοντά... para politics Secret date(s) Επειδή κάποιες κουβεντούλες έχουν τη σημασία τους Το έλα να δεις γίνεται με συναντήσεις, τηλέφωνα, διαβουλεύσεις και κομψές πιέσεις που στόχο έχουν να προωθήσουν ή να υπονομεύσουν πρόσωπα που εμφανίζονται ως υποψήφιοι για να αναλάβουν θέσεις γενικών γραμματέων στα υπουργεία. Για την περίπτωση Γ.Γ. στο υπουργείο Υποδομών Μεταφορών και Δικτύων (πρώην Δημοσίων Έργων) κάποιοι εκ των μηχανισμών του ΠΑΣΟΚ προωθούν ένα συγκεκριμένο πολιτικό στέλεχος, ο οποίος πριν τον κερδίσει η πολιτική είχε πάρει πτυχίο θεολογίας. Στο ερώτημα τι δουλειά έχει ένας θεολόγος στο καυτό υπουργείο που νταραβερίζεται με τους νταβατζήδες (δημόσια έργα) οι άσπονδοι φίλοι του απαντούν: ως θεολόγος ενδεχομένως να έχει ανοιχτή γραμμή με τον θεό. Εδώ που τα λέμε θα του χρειαστεί, αν τελικά αναλάβει αυτήν τη θέση Τον Αβραμόπουλο για πολλά μπορεί να τον κατηγορήσει κανείς, όχι όμως για έλλειψη διαίσθησης. Αυτό τον βοηθά να αντιμετωπίζει τις αδυναμίες του. Αρκετό καιρό πριν (μια βδομάδα) ανακοινώσει την απόσυρσή του από την κούρσα της διαδοχής είχε συνομιλήσει ενδελεχώς με καλό του φίλο, στέλεχος των Media. Μετά από αυτή την κουβέντα, όπως μαθαίνουμε, ο Αβραμόπουλος κατάλαβε ότι από τη στιγμή που είναι τρίτος (μετά την Μπακογιάννη και τον Σαμαρά) στην κούρσα, μόνο να χάσει έχει αν επιμείνει στην αναμέτρηση. Τώρα οι δύο βασικοί διεκδικητές της αρχηγίας της Ν.Δ. μπορούν να του προσφέρουν πολλά και να του υποσχεθούν ακόμη περισσότερα για να εξασφαλίσουν την υποστήριξή του. Ραντεβού με ιδιαίτερη σημασία εξασφάλισε ο πρωθυπουργός σε Μόσχα και Ουάσιγκτον. Ο Γιώργος Παπανδρέου μέχρι το τέλος του χρόνου θα συναντηθεί με Πούτιν και Ομπάμα. Μετά από αυτές τις συζητήσεις θα αρχίσει να γίνεται φανερό ότι όλες αυτές οι ελληνορωσικές συμφωνίες για την ενέργεια που υπέγραψαν Καραμ α ν λ ή ς κ α ι Πούτιν οδεύουν προς το ράφι με τα... αζήτητα. 12 FAQ 05/11-11/11/09

8 newfaq EUROKINISSI eye witness EUROKINISSI Αγανακτισμένοι κάτοικοι Μια «πυροβολημένη» γάτα σε ρόλο ρεπόρτερ εν ξέρω, μπορεί να είναι ένα κόλπο των καναλιών για να με κάνουν να αισθανθώ πουρό... Μπορεί και όχι! Η αλλαγή μού μοιάζει εντυπωσιακή, σχεδόν απίστευτη. Τι διάολο πάθαμε μέσα σε λίγα χρόνια; Κάποτε έλεγες ότι θα διοργανώσεις κάτι, οτιδήποτε, για να βοηθήσεις κάποιους ανθρώπους και αμέσως χτυπούσες ευαίσθητες χορδές, έβρισκες συμπαραστάτες, έβγαζες γκόμενα, ρε αδερφέ! Και εντάξει, δεν προτείνω να φορέσουμε όλοι τα... αμπέχονα και να αρχίσουμε να καταβροχθίζουμε λαχανικά από τη Ρωσία για να αποδείξουμε ότι το Τσέρνομπιλ δεν ήταν παρά ένα κατασκεύασμα της Αμερικής, αλλά τι διάολο έχουμε πάθει δεν το καταλαβαίνω... Ο αγανακτισμένος κάτοικος είναι παντού. Λογικό αφού έχει καταπατήσει όλο το λεκανοπέδιο και αγανακτεί με όλα. Με τους γείτονές του, με τους μετανάστες, με το κράτος, με τα... ρούχα του, με το αυτοκίνητό του που κάποτε ήταν κουρσάκι περιωπής, αλλά τώρα ο απέναντι πήρε πιο καινούργιο, με πιο πολλά άλογα και αλουμινένια ζάντα... Είναι η σύγχρονη μάνα ρέιβερ, που τώρα είναι μια ώριμη 50άρα. Ίσως να είναι η ίδια η μάνα ρέιβερ που πλέον σκούζει για συναυλίες υπέρ των μεταναστών. Δεν ξέρω, πάντως ορισμένες φορές με κάνουν και αισθάνομαι ότι έχουν περάσει αιώνες από τότε που οι άνθρωποι ήταν πρόθυμοι να σπαταλήσουν λίγο χρόνο για να βοηθήσουν κάποιον άλλο. Να είναι ο πιο σύνθετος τρόπος ζωής; Το μεγάλο δάνειο; Το ελληνικό όνειρο που στην πορεία έγινε αμερικάνικο; Εγώ πάντως δεν είμαι πουρό! Μια χαρά παιδί είμαι... Εσείς είστε αυτοί που αλλάξατε και επιτρέπετε στα κανάλια να βγάζουν στο γυαλί το κάθε καρυδιάς ακραίο στοιχείο που δίνει τον νυν υπέρ πάντων αγώνα για να καταλάβει την παιδική χαρά για το παιδί του. Αυτό βλέπει μπροστά του. Στις διαδηλώσεις για τα δάση που δεν θα δει ποτέ το παιδί του δεν πήγε. Δεν χρειαζόταν. Τότε είχαν αγανακτήσει όλοι οι υπόλοιποι... Αγανακτώ με τους αγανακτισμένους. Κάτοικοι παντού ωρύονται γιατί κάτι τους ενοχλεί. Τη Δευτέρα, στη συγκέντρωση συμπαράστασης για τους μετανάστες, γέμισε ο Άγιος Παντελεήμων από τους διαμαρτυρόμενους της περιοχής. «Να φύγετε, να πάτε αλλού. Μας αναστατώνετε». Αυτά ήταν μέσα στο πλαίσιο της χαλαρής αντίδρασης. Οι αστυνομικοί στη μέση. Στη μια μεριά οι αγανακτισμένοι και στην άλλη οι αριστεροί να ετοιμάζονται για τη συναυλία. Εντάξει. Ανάμεσά τους ήταν βέβαια και ορισμένα παιδιά που έχουν μια τάση στην αναρχία, αλλά τη συγκεκριμένη στιγμή είχαν πάει να τραγουδήσουν και όχι να το παίξουν μπαχαλάκηδες. Και τι μ αυτό; Η δράση φέρνει αντίδραση και μαζεύτηκαν οι αγανακτισμένοι κάτοικοι με συνοδεία αρκετών χρυσαυγητών με αποτέλεσμα να γίνει το γνωστό πανηγύρι. Αντεγκλήσεις, καντήλια και το αποκορύφωμα, μια πενηντάρα κυρία με υψωμένο το μεσαίο δάχτυλο να το κουνάει στους εμπλεκόμενους με τη συναυλία. Ομορφιές. Αν δεν ήταν οι μπάτσοι στη μέση, ακόμα θα την κυνηγούσαν. Την ίδια εικόνα τη συναντάς παντού στην πόλη καθημερινά αν αποφασίσεις να την περιδιαβείς: Εξάρχεια, κέντρο, Κολωνάκι, Γκάζι, Πατησίων. Όποιοι αποφασίσουν να διεκδικήσουν κάτι με κάποια ενέργεια στον δρόμο ή τις πλατείες θα βρουν απέναντί τους κάποιους που αποφασίζουν να ξεβολευτούν από τον καναπέ τους με τον φόβο του σπασμένου αυτοκινήτου ή βιτρίνας. Και βγαίνουν στους δρόμους αγανακτισμένοι. Ποιος αποφάσισε να μας χωρίσει; Γιατί όχι μαζί; Από τότε τα αστυνομικά όργανα στέκονται μεταξύ των πολιτών για να μην πλακωθούν; Τι δουλειά έχει ο χουλιγκανισμός στη γειτονιά; ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΣ ΗΜΟΥΝ ΚΑΙ ΕΓΩ ΕΚΕΙ ΤΗΣ Α ΕΣΠΟΤΗΣ Αγανακτισμένοι κάτοικοι έφτασαν στο σημείο να κρεμάσουν ελληνική σημαία στα κάγκελα μιας παιδικής χαράς στον Άγιο Παντελεήμονα. Και οι κούνιες είναι ελληνικές. Yeah! Ο αγανακτισμένος κάτοικος είναι παντού. Λογικό αφού έχει καταπατήσει όλο το λεκανοπέδιο και αγανακτεί με όλα. Με τους γείτονές του, με τους μετανάστες, με το κράτος, με τα... ρούχα του, με το αυτοκίνητό του meter ώρα ζωής Κατά 53% αυξήθηκαν οι εγγραφές στο Εθνικό Μητρώο Δωρητών Οργάνων του Εθνικού Οργανισμού Μεταμοσχεύσεων το πρώτο εννιάμηνο του Το Χάρβαρντ στο διαδίκτυο Θέλεις να παρακολουθήσεις δωρεάν μια διάλεξη σε ένα από τα καλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου; Μπες στο www. youtube.com/education. Οικολογικό µέσο Τη δημιουργία 7 ποδηλατόδρομων στην Αθήνα και 9 στην περιφέρεια ανακοίνωσε το υπουργείο Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων. Επιτέλους! NET POINT Πρωταθλητές στην ακρίβεια Άντε, τα καταφέραμε πάλι! Σύμφωνα με στοιχεία της Εurostat, για ακόμη μια χρονιά πληρώσαμε για είδη ευρείας κατανάλωσης περισσότερα απ ό,τι οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι. Ενοικιάζονται φίλοι! Ιαπωνικές εταιρείες κάνουν χρυσές δουλειές «νοικιάζοντας» σε πολίτες ηθοποιούς για να υποδυθούν φίλους και συγγενείς τους. Ας ελπίσουμε ότι αυτό θα αργήσουμε να το δούμε στη χώρα μας. Συσκευές e-readers Βολικό να κουβαλάς στην τσάντα σου μια ολόκληρη βιβλιοθήκη, όμως άλλη η αίσθηση του χαρτιού. τηλεδικειο Τι κατάλαβα από τα μαχαίρια που βγήκαν στη Ν.Δ. Τα δελτία των ειδήσεων έβγαλαν στην επιφάνεια τους μεγαλύτερους φόβους μου. «Όποιος δεν στηρίξει τον νέο αρχηγό της Ν.Δ. θα έχει να κάνει μαζί μου» προειδοποίησε ο Κώστας Καραμανλής! Άραγε ισχύει αυτό μόνο για το εσωτερικό του κόμματος ή και για την ταπεινή στήλη μου; Αν είναι να πέσουμε στα χέρια του Καραμανλή, να στηρίξω τον επόμενο αρχηγό Μάλιστα, τη στιγμή που πιθανές εξοντωτικές τιμωρίες μού περνούσαν από το μυαλό (από το βλέπουμε ολόκληρα τα ματς του Παναθηναϊκού μέχρι να μας υποχρεώνει να κουνάμε αλά debate τα χέρια μας όταν μιλάμε) διαπίστωσα ότι και άλλοι συμφωνούν μαζί μου. Ο Γιάννης Μανώλης, για παράδειγμα, που αναρωτήθηκε: «Τι θα μας κάνει;». Έλα ντε! Ο... ενωτικός Η ειρωνεία στην υπόθεση, που μοιάζει να εξελίσσεται σε κούρσα δύο αλόγων μεταξύ Σαμαρά και Ντόρας, είναι ότι τον ρόλο του ενωτικού μοιάζει να τον έχει επωμιστεί ο πρώην αρχηγός της ΠΟΛ.ΑΝ.! «Έχω ευθύνη στο μέτωπο της παράταξης. Δεν είμαι εδώ για να χωρίζω, αλλά να ενώνω. Κάποιους τους ενοχλεί η αγάπη του κόσμου προς το πρόσωπό μου» δήλωσε και μάλιστα εκτός κειμένου, όπως τόνισαν τα κανάλια. Εγώ σίγουρα ξέρω έναν που βγάζει σπυράκια με την αγάπη του κόσμου! Να πω, να πω; Ο... υπασπιστής Ασφαλώς και δεν ξέρω ποιον στηρίζει και γιατί ο κάθε βουλευτής της Ν.Δ., όμως η τοποθέτηση του Κώστα Μαρκόπουλου τον καθιστά στο μυαλό μου περίπου υπασπιστή του Σαμαρά. Η απάντηση στην ατάκα του Μεϊμαράκη ήταν μια απίθανη καραμπόλα, μέσω Μητσοτάκη, στην Ντόρα και είχε και αυτή ιστορική αναφορά, παρότι κατά τα άλλα προσπαθούν να μας πείσουν ότι η Ν.Δ. κοιτάει μπροστά. «Δυστυχώς για το θέμα των Σκοπίων δεν ξεχάστηκε σε δέκα χρόνια, αλλά παραμένει ανοικτό»... Αυτό που με χαροποιεί ιδιαίτερα είναι ότι επιτέλους τα μαχαίρια βγήκαν στη Ν.Δ. Κάποιος, κάπου, κάποτε θα αναφερόταν στη μαγική λέξη... προδοσία και υπό αυτή την έννοια ευχαριστούμε τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη που κήρυξε την έναρξη των επίσημων... εχθροπραξιών των υποψηφίων και περιμένουμε με ανυπομονησία να βγουν και οι... κέρμιτ! Όσο για τις απειλές του Καραμανλή; Στο μεσοδιάστημα ηρέμησα γιατί προφανώς δεν έχει καμία εξουσία πλέον και τελικά η στήλη δεν θα υποχρεωθεί να στηρίξει τον αντικαταστάτη του. Αν είχε εξουσία, η εκλογή του νέου προέδρου δεν θα γινόταν ποτέ στις 29 Νοεμβρίου! Γιατί το θέμα εκείνης της ημέρας θα είναι φυσικά το μεγάλο ντέρμπι του αγαπημένου του Παναθηναϊκού με τον Ολυμπιακό στο Καραϊσκάκη και όχι οι εκλογές της Ν.Δ.! Αυτό δα έλειπε... Η... δίπορτη Ενωτική στις δημόσιες τοποθετήσεις της, αλλά πιο καυστική όταν κλήθηκε να σχολιάσει στην τηλεόραση την άποψη Μεϊμαράκη περί προδοσίας και διάσπασης, η Ντόρα Μπακογιάννη εξακολουθεί να φέρεται ως το μεγάλο φαβορί της κούρσας. Εντάξει, είπε, δεν είναι υβριστική αναφορά όταν αναφέρεται κανείς σε κομμάτι της ιστορίας, δεν είναι ύβρεις πράγματα που έχουν υπάρξει και έχουν καταγραφεί... Λέτε να επαναληφθεί η ιστορία ως φάρσα στον Κώστα Μητσοτάκη; Ο... καραµανλικότερος Ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης, αφού έριξε λάδι στη φωτιά, επανήλθε και χτύπησε σε ένα ακόμη ευαίσθητο σημείο τον Σαμαρά, λέγοντας ούτε λίγο ούτε πολύ ότι ουδείς... καραμανλικότερος από τον ίδιο. «Δεν θα χαρίσω σε κανέναν αυτό που χρόνια έχω κατακτήσει, να εκφράζω τη βάση. Υπηρέτησα πάντα τον καραμανλισμό. Είμαι εκφραστής του καραμανλισμού» μας θύμισε. Καλά, αφού εκφράζει τη βάση και είναι ο καραμανλικότερος όλων, γιατί δεν είναι υποψήφιος να... σαρώσει; Έλα ντε... Ο Δήμος πήρε το όπλο του ΕΚΘΕΣΗ ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΩΝ Το λογοτεχνικό περιοδικό «Η λέξη», με αφορμή την έκδοση του 200ού τεύχους του, διοργανώνει μεγάλη έκθεση χειρογράφων ελλήνων δημιουργών με τίτλο «Scripta manent». Είσοδος ελεύθερη. Τεχνόπολις, αίθουσα «Άγγελος Σικελιανός», Πειραιώς 100, Γκάζι, , , έως 14/11. ΕΚΘΕΣΗ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗΣ ΤΗΣ ΚΡΙΣΤΕΛ ΜΑΚΡΗ «ΑΥΤΟΤΟΠΟΓΡΑΦΙΕΣ» Η γνωστή ζωγράφος χωρίζει τα έργα της σε δύο ενότητες: H μία είναι αμιγώς ελληνοκεντρική και έχει ως θέμα τα βότσαλα και την άμμο του αρχιπελάγους. Η άλλη φλερτάρει περισσότερο με την αρχιτεκτονική. Πνευματικό Κέντρο Δήμου Αθηναίων, αίθουσα «Γ. Ιακωβίδης», Ακαδημίας 50, , & εκτός Κυριακής απόγευμα και Δευτέρα, έως 14/11. ΞΕΝΑΓΗΣΗ ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΜΠΕΝΑΚΗ Περιήγηση στα Βυζαντινά και στην Εκκλησιαστική Τέχνη υπό την καθοδήγηση της Κασσάνδρας Ποριώτη. Είσοδος Κουμπάρη 1 (από τον Κήπο), , 10.30, 08/11. «2η ΜΕΓΑΛΗ ΓΙΟΡΤΗ ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΑΘΗΝΑΙΩΝ» Πέρυσι συμμετείχαν μαθητές. Φέτος για δύο εβδομάδες στην Πλατεία Συντάγματος θα λειτουργούν Ολοκληρωμένα Κέντρα Ανταποδοτικής Ανακύκλωσης στα οποία οι δημότες και οι μαθητές θα ανακυκλώνουν. Ας είμαστε όλοι παρόντες. Πλατεία Συντάγματος, τηλ , έως 14/11. µedia Ξεκίνημα με το δεξί για τη «VETO» και οι λοιπές εξελίξεις της εβδομάδας Στα φύλλα περίπου η παρθενική εμφάνιση στα περίπτερα της εφημερίδας «VETO». Στα φύλλα είχε φτάσει την πρώτη ημέρα κυκλοφορίας του το «Πρώτο Θέμα» το H Έλενα Παπαρίζου δεν είναι τελικά στην 5άδα που θα διεκδικήσει το βραβείο του Best European Act, των βραβείων του MTV. Στην 5άδα είναι οι Dima Bilan, Deep Insight, Doda, Lost και οι manga. Στην πρώτη θέση θεαματικότητας παρέμεινε και τον Οκτώβριο το δελτίο ειδήσεων του Mega με ποσοστό 26,1%. Ακολουθεί το Alter με ποσοστό 16,8%, Alpha 13,1% και στην τέταρτη θέση «Τα νέα του Ant1» με 12,9%. Πρωτιά και για την πρωινή ενημερωτική ζώνη του μεγάλου καναλιού. Για τους λάτρεις των μεσημεριανών εκπομπών, το «Πολύ μπλα μπλα» και το «Μεσημεριανό express» ξεχειλώνουν, μεγαλώνουν, γίνονται Μπεν Χουρ! Στη μεταμεσονύχτια ζώνη του Alter μεταφέρεται η εκπομπή του Βασίλη Δρυμούση. Το «Showbiz news» κόβεται από το καθημερινό πρόγραμμα και γίνεται εβδομαδιαίο, κάθε Τετάρτη στις Γκεστ εμφάνιση σε σίριαλ από τη Λιάνα Κανέλλη. Η βουλευτίνα του ΚΚΕ για τρίτη φορά υποδύεται ρόλο στην TV, αφού είχαν προηγηθεί οι «Δύο ξένοι» και το «Παρά πέντε». Τώρα, θα τη δούμε στις «7 θανάσιμες πεθερές» στο Mega. Στην τελευταία θέση της τηλεθέασης των ενημερωτικών καλωδιακών καναλιών κατά το prime time έπεσε το CNN. Η θεαματικότητά του έχει σπάσει όλα τα αρνητικά ρεκόρ και βρίσκεται κάτω από το 22% του Ο νικητής στον τομέα των ενημερωτικών καναλιών είναι το Fox News, ενώ στη δεύτερη θέση έχει βρεθεί το Msnbc. Ένα από τα χρυσά αγαλματίδια της Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου θα διεκδικήσει το φιλμ «This is it», αφού η Sony ανακοίνωσε ότι θα υποβάλει υποψηφιότητα για Όσκαρ. Το ντοκιμαντέρ για τον Μάικλ Τζάκσον πάει θαυμάσια εισπρακτικά, καθώς έβγαλε 20,1 εκατ. δολάρια στα box office στην πρεμιέρα του, σύμφωνα με τους υπεύθυνους στο στούντιο παραγωγής. Ο Βασίλης Χιώτης αναλαμβάνει διευθυντής σύνταξης του «Βήματος» στη θέση του βουλευτή πλέον του ΣΥΡΙΖΑ Βασίλη Μουλόπουλου. Υπέβαλε την παραίτησή της και αποχώρησε από τη διεύθυνση της ΝΕΤ 105,8 η Ευτυχία Αδηλίνη. Το νέο πρόγραμμα του City, καλώς εχόντων των πραγμάτων, θα ξεκινήσει στις 16 Νοεμβρίου. Νέο «Fresh» περιοδικό ετοιμάζεται από τις εκδόσεις των μουσικών περιοδικών του Κώστα Γιαννίκου. Από τις 9 Νοεμβρίου το Weather TV, το μοναδικό κανάλι αφιερωμένο στις καιρικές συνθήκες της Ελλάδας και της Κύπρου, θα μεταδίδει δελτία καιρού μέσα από ένα δίκτυο με συνεργαζόμενα περιφερειακά κανάλια. Ποινή φυλάκισης με αναστολή επιβλήθηκε και στα 8 μέλη της συντακτικής επιτροπής της εφημερίδας «Πρώτο Θέμα» για τη δημοσιοποίηση εικόνων από βίντεο της Εύης Τσέκου και του πρώην γενικού γραμματέα του υπουργείου Πολιτισμού, Χρήστου Ζαχόπουλου, τον Ιανουάριο του FAQ 05/11-11/11/09 05/11-11/11/09 FAQ 15

9 newfaq ars brevis Culture Club Ό,τι «κινείται» αυτή την εβδομάδα στην Αθήνα και όχι μόνο Τα polaroids του Ψυχοπαίδη στη Ζουμπουλάκη Ένα αφιέρωμα στη στιγμιαία φωτογραφία Polaroid φιλοξενεί η γκαλερί Ζουμπουλάκη με αφορμή το Athens Photo Festival Πρόκειται για την αναδρομική έκθεση «Polaroids Ψηφίδες μιας επιζωγραφισμένης μνήμης» του Γιάννη Ψυχοπαίδη. Ως πρώτη ύλη για τη ζωγραφική του, η φωτογραφία αποτελούσε ανέκαθεν δομικό στοιχείο στο έργο του καλλιτέχνη. Η ριζική μετατόπιση της θεματικής του έργου του από τον δημόσιο χώρο στον ιδιωτικό δίνει πια πρωταγωνιστικό ρόλο στη φωτογραφική παρουσία της στιγμιαίας και με έντονη ερασιτεχνική φυσικότητα Polaroid φωτογραφίας που αποτυπώνει τις σχέσεις των ανθρώπων στις ιδιωτικές τους στιγμές, όλα όσα συμβαίνουν ανάμεσα στα πρόσωπα, στα κλειστά δωμάτια και στους ιδιωτικούς χώρους. Κάποια στιγμή, στη δεκαετία του 70, το συσσωρευμένο αυτό υλικό από Polaroids με διαφορετικά θέματα άρχισε να γίνεται το ίδιο ζωγραφική επιφάνεια, οι ίδιες οι μικρές αυτές φωτογραφίες μετά από χρωματικές παρεμβάσεις και επιζωγραφίσεις να μεταμορφώνονται σε μικρές εικόνες με εικαστική πληρότητα. Ε.Σ. LINK > Μαγικά Χριστούγεννα στην Αθήνα Από παιδιά ονειρευόμαστε χιονισμένα Χριστούγεννα λέτε φέτος η φύση να μας κάνει το χατίρι; Αγαπάμε τη φαντασμαγορία των γιορτών, τα χριστουγεννιάτικα δέντρα, τα φωτάκια, τα παιχνίδια, τα ζαχαρωτά χρειάζονται πού και πού τέτοια «ταξίδια» στο όνειρο και την αθωότητα, για να αντιμετωπίσουμε τη δύσκολη πραγματικότητα. Τα φετινά Χριστούγεννα η Αθήνα, και ειδικότερα το Μητροπολιτικό Πάρκο Γουδή, θα βρεθούν στο επίκεντρο των εορταστικών εκδηλώσεων, χάρη σε μια πρωτοποριακή ιδέα, που θα υλοποιηθεί για πρώτη φορά: το Christmas Magic World, το μεγαλύτερο χριστουγεννιάτικο πάρκο πολλαπλών εκδηλώσεων. Επί 7 εβδομάδες θα μας υποδέχεται σε μια έκταση 6 στρεμμάτων, για να μπούμε στο κλίμα των γιορτών, να κάνουμε τις αγορές μας, να απολαύσουμε δύο κορυφαίες παραστάσεις στο Θέατρο Badminton: το πολυαγαπημένο μπαλέτο «Ο Καρυοθραύστης», και τη φαντασμαγορική παράσταση του Δήμου Αβδελιώδη «Ο Μεγαλέξανδρος και ο καταραμένος Δράκος», που θα αρχίσει στις 17 Δεκεμβρίου. Η μεγαλύτερη καινοτομία του Christmas Magic World είναι ότι φέρνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα υπαίθρια χριστουγεννιάτικη αγορά, στα πρότυπα εκείνων της κεντρικής Ευρώπης. Παράλληλα, στο Christmas Magic World θα λειτουργούν δημιουργικά εργαστήρια, όπου τα παιδιά θα συμμετέχουν σε δραστηριότητες χειροτεχνίας, τεχνολογίας και παραμυθιού. Επίσης, θα υπάρχει και ένα συναρπαστικό FunPark αλλά και το μεγαλύτερο υπαίθριο παγοδρόμιο, έκτασης 470 τ.μ. Μαγικά Χριστούγεννα με κοσμοπολίτικο αέρα! A.K. Christmas Magic World ΠΟΥ: Θέατρο Μπάντμιντον, Άλσος Στρατού, Γουδή, τηλ ΠΟΤΕ: 21/11-10/01/10 «Polaroids Ψηφίδες μιας επιζωγραφισμένης μνήμης» ΠΟΥ: Γκαλερί Ζουμπουλάκη, Πλ. Κολωνακίου 20, τηλ ΠΟΤΕ: Έως 21/11 θεατρο Φιλύρας στο Μεταξουργείο Η παράσταση του θεατρικού οργανισμού Στιγμή «Να μου στείλετε μια ρεπούμπλικα!», βασισμένη στο συνταρακτικό αυτοβιογραφικό κείμενο του ποιητή Ρώμου Φιλύρα «Η ζωή μου εις το Δρομοκαΐτειον» (1929), μας δίνει την ευκαιρία να ανιχνεύσουμε την πορεία των ανθρώπων που χαρακτηρίζονται ως «τρελοί» και απομονώνονται από την «υγιή» κοινωνία. Πρόκειται για έναν μονόλογο που απευθύνει ο τρελός ποιητής προς τους υγιείς θεατές. Τον κύριο λόγο έχουν η επιθυμία, ο ερωτικός οίστρος, ο σαρκασμός. Τραγική είναι για τον Φιλύρα η διαπίστωση ότι δεν είναι τόσο τρελός όσο θα πρεπε, γιατί διαθέτει ακόμη μνήμη και λογική. Το τελικό κείμενο της παράστασης απαρτίζεται από τις ημερολογιακές σημειώσεις του Φιλύρα, ενώ ως τίτλος επιλέχτηκε η φράση που ο ίδιος σημείωνε κάτω από τα ποιήματα που έστελνε από το ψυχιατρείο σε εφημερίδες και περιοδικά της εποχής και φώναζε ως αποχαιρετιστήρια σε όσους τον επισκέπτονταν στην 15χρονη παραμονή του στο Δρομοκαΐτειο Α.Κ. «Να μου στείλετε μια ρεπούμπλικα!» ΠΟΥ: Θέατρο Αργώ, Ελευσινίων 15, Μεταξουργείο, τηλ ΠΟΤΕ: Έως 08/11? Θέλεις να δεις την παράσταση M/S Flora; Στείλε sms και κέρδισε μία από τις 15 διπλές προσκλήσεις που δίνει η FAQ δώρο στους αναγνώστες της. Για να λάβεις μέρος στον διαγωνισμό, γράψε FAQ (κενό) Flora (κενό) ονοματεπώνυμο και στείλ το στο Χρέωση 1,43/sms (συμπεριλαμβανομένου ΦΠΑ). Οι νικητές θα ενημερωθούν με sms. Οι όροι του διαγωνισμού και λοιπές πληροφορίες στο www. faqonline.gr LINK > Έμπνευση από πορσελάνη Σάββας Χριστοδουλίδης, ατομική έκθεση ΠΟΥ: Tsatsis Projects/Artforum, Μητροπόλεως 12, Θεσσαλονίκη, τηλ ΠΟΤΕ: Έως 10/11 Την τελευταία του δουλειά παρουσιάζει ο Σάββας Χριστοδουλίδης στην γκαλερί Tsatsis Projects/Artforum στη Θεσσαλονίκη. Εδώ δημιουργεί γλυπτά από ανακτημένα αντικείμενα, εστιάζοντας την προσοχή του ιδιαίτερα σε μικρά και μεγάλα πορσελάνινα διακοσμητικά. Πρόκειται για αντικείμενα στα οποία αντανακλάται η ανάγκη των λαϊκών και μεσαίων στρωμάτων να προσεταιριστούν το περιβάλλον, την ποιότητα ζωής και το lifestyle των ανώτερων εισοδηματικά τάξεων. Πορσελάνινες νεαρές κινέζες, σκυλάκια και πίθηκοι δημιουργούν νέες φόρμες μέσω του ασεμπλάζ, συσχετιζόμενα δομικά με καθρέφτες, φρουτιέρες, σπασμένα πιάτα και λουλούδια. Ε.Σ. «Αντίδωρο» του Βλάση Κανιάρη ΠΟΥ: Γκαλερί The Breeder, Ιάσονος 45, τηλ ΠΟΤΕ: Έως 08/11 Κανιάρης στη The Breeder Κάθε έκθεση του Βλάση Κανιάρη αποτελεί εικαστικό γεγονός. Ένας απρόβλεπτος, βαθιά πολιτικοποιημένος καλλιτέχνης συνεχίζει να μας τσιγκλάει, να κεντρίζει, να προκαλεί, να στέκεται δίπλα στους νέους δημιουργούς κοιτάζοντάς τους στα μάτια με βλέμμα πιο σύγχρονο, πιο μοντέρνο, πιο ασυμβίβαστο. Στη νέα του στάση στην γκαλερί The Breeder ο Κανιάρης θα προσφέρει σε όσους πιστούς έναν μεγάλο του πίνακα, έναν τοίχο από τη δεκαετία του 80, διαστάσεων 2,50x10 μ., τεμαχίζοντας και μοιράζοντάς τον όπως ο Χριστός τη Μεγάλη Πέμπτη τον Άρτον και τον Οίνον. Αυτή η πράξη στην ιερατική γλώσσα και εικονογραφία ονομάζεται «μέλισμα» από το μέλος του σώματος ή το μέλος μέλισμα της μουσικής, τη γλύκα της ακοής. Ο Κανιάρης παίζει με τις λέξεις και τα σύμβολα, μας καλεί να λάβουμε μέρος σε αυτή την παράξενη ιεροτελεστία, προσφέροντάς μας γενναιόδωρα το δικό του είναι την τέχνη του. A.K. Tο ψάρι που τραγουδάει! Ο νέος τρόπος ανάδειξης νέων ταλέντων ελλήνων μουσικών λέγεται Jumping fish και έρχεται από την Cosmote. Κάθε μήνα μια τριμελής επιτροπή διαλέγει το τραγούδι που θα βγει σαν ψάρι έξω από τη γυάλα και θα προβληθεί στα ελληνικά media. Παράλληλα, κάθε τρίμηνο διοργανώνονται συναυλίες με τους καλλιτέχνες σε διάφορα κλαμπ της Αθήνας. Η αρχή έγινε στα τέλη του Σεπτέμβρη στο Koo Koo μπαρ του Γκαζιού, όπου εμφανίστηκαν δύο ανερχόμενοι νέοι τραγουδοποιοί, ο Rous και ο Lolek, σε μια ξεχωριστή βραδιά που τελείωσε με DJ sets του Δημήτρη Παπασπυρόπουλου και του Μάρκου Φράγκου. Το τραγούδι του Rous «Εξαιρέσεις» είχε κερδίσει τον τίτλο του Τραγουδιού του Μήνα. Μπες λοιπόν στο στείλε το demo σου και μπορεί ο επόμενος νικητής να είσαι εσύ. Αλλά γράψε και κανένα τραγούδι της προκοπής, ε; Β.Κ. Μέρες Λασηθιωτάκη Στο πλαίσιο των Δημητρίων 2009 πραγματοποιείται η ατομική έκθεση ζωγραφικής του Γιάννη Λασηθιωτάκη με τίτλο «Μέρες επίγειες». Ο καλλιτέχνης, που ανήκει στην κατηγορία εκείνη των δημιουργών οι οποίοι εμφανίζονται στη δεκαετία του 80 και διαμορφώνουν την καλλιτεχνική τους ταυτότητα στη δεκαετία του 90, θεωρείται ένας από τους εκπροσώπους της σύγχρονης ελληνικής τέχνης στη δεκαετία αυτή. Εδώ εστιάζει την προσοχή του στην απόδοση της ανθρώπινης μορφής. Ε.Σ. Γιάννης Λασηθιωτάκης, «Μέρες επίγειες» ΠΟΥ: Περίπτερο 6 της ΔΕΘ, Θεσσαλονίκη ΠΟΤΕ: Έως 15/11 LINK > «Ο Έλβις ζει!» σε σκηνοθεσία Ζωής Ξανθοπούλου ΠΟΥ: Θέατρο Τόπος Αλλού, Κεφαλληνίας 17, τηλ «Ο Έλβις ζει!» Κάθε νέα δουλειά της Ζωής Ξανθοπούλου αποτελεί μια πρωτότυπη καλλιτεχνική πρόταση ανακαλούμε το υπέροχο «Blanching» και τα ατμοσφαιρικά παραμύθια στην αυλή της γιαγιάς στη Δραπετσώνα. Για τον φετινό χειμώνα καταπιάνεται με ένα καινούργιο θεατρικό έργο και δηλώνει ότι «Ο Έλβις ζει!». Με επίκεντρο την αιφνιδιαστική επίσκεψη μιας μάνας στη φοιτήτρια κόρη της, η υπόθεση εξελίσσεται στην πόλη του σήμερα. Πώς είναι να μπαίνεις σπίτι σου και να το βλέπεις αγνώριστο με τη μάνα σου μέσα; Ποιος είναι ο πραγματικός λόγος της επίσκεψης; Ζει ο Έλβις; Κεντρικά πρόσωπα του έργου, οι αιώνιοι πρωταγωνιστές της ζωής: η μάνα, η κόρη, η ζωή και ο θάνατος. Από τον νεανικό θίασο ξεχωρίζει η χαρισματική Μαρία Ανδρικοπούλου με το πολυσχιδές, πληθωρικό ταλέντο της να λάμπει στη σκηνή του Θεάτρου Τόπος Αλλού. Α.Κ. 16 FAQ 05/11-11/11/09

10 FAQTheWall Βερολίνο 20 χρόνια μετά ΤΟΥ ΣΚΑΚΙΣΤΗ Στις 9 Νοέμβρη συμπληρώνονται είκοσι χρόνια από τη μέρα που το Τείχος του Βερολίνου έπαψε να διχάζει τη γερμανική πρωτεύουσα. Η FAQ θυμάται Το ισχυρότερο σύμβολο της διαίρεσης του κόσμου κατά τον Ψυχρό Πόλεμο «έπεσε» συντονισμένο με τους κραδασμούς της κατάρρευσης του υπαρκτού σοσιαλισμού. Καθώς η ιστορία γράφεται από τους νικητές, η πτώση του τείχους έχει συνδεθεί στο κοινωνικό υποσυνείδητο με την «απελευθέρωση». Οι «απελευθερωμένοι» Ανατολικοβερολινέζοι μαζί με τους επίσης «απελευθερωμένους» πολίτες των κρατών του υπαρκτού σοσιαλισμού ζουν πια την ψευδαίσθηση των δυτικών αντιπροσωπευτικών δημοκρατιών. Και ανακαλύπτουν πως πάντα και υπό οποιαδήποτε κατάσταση κάποιοι (ειδικά οι έχοντες και κατέχοντες) είναι πιο... ίσοι από τους υπόλοιπους. Όσα ακολούθησαν, ωστόσο, μέσα σε αυτή την εικοσαετία αποδεικνύουν πως τα ψηλότερα και ισχυρότερα τείχη είναι, τελικά, τα αόρατα! Λίγη ιστορία Το Τείχος του Βερολίνου δεν ήταν αόρατο. Ήταν τμήμα των ενδογερμανικών συνόρων όπως αυτά προέκυψαν από τις ρυθμίσεις που επέβαλλαν οι νικητές στην ηττημένη ναζιστική Γερμανία. Ήταν τα σύνορα που χώρισαν βίαια μια χώρα σε δύο κράτη, στην περιοχή του Βερολίνου. Το τείχος από την ανέγερσή του στις 13 Αυγούστου του 1961 μέχρι την πτώση του στις 9 Νοέμβρη του 1989 χώριζε το Δυτικό Βερολίνο από το Ανατολικό και τη γύρω περιοχή της Ανατολικής Γερμανίας. Το 1945, μετά το τέλος του παγκοσμίου πολέμου η Γερμανία χωρίστηκε σε τέσσερις Ζώνες Κατοχής, οι οποίες ελέγχονταν από τους νικητές: ΗΠΑ, Σοβιετική Ένωση, Βρετανία και Γαλλία. Με τον ίδιο τρόπο έγινε η διανομή και στο Βερολίνο, την πρωτεύουσα της ναζιστικής Γερμανίας. Τα επινίκια, όμως, δεν κράτησαν πολύ. Ο Ψυχρός Πόλεμος ξεκίνησε και η κατειλημμένη Γερμανία έγινε το κέντρο της αντιπαράθεσης μεταξύ του «ελεύθερου» δυτικού κόσμου και του «σιδηρού παραπετάσματος». Η αρχή για την οικοδόμηση «τειχών» που διαχώρισε την Ευρώπη και τον κόσμο ολόκληρο σε δύο στρατόπεδα είχε γίνει. Το Βερολίνο είχε μια ιδιαιτερότητα. Ήταν μια πόλη διαιρεμένη στα 4, η οποία, ωστόσο, βρισκόταν εντός του εδάφους της Ανατολικής Γερμανίας που ήταν υπό τον σοβιετικό έλεγχο. Η ένταση της αρχής του Ψυχρού Πολέμου πολλαπλασιάστηκε στον περιορισμένο σε έκταση χώρο μιας πόλης μέσα στην οποία συνωστίζονταν τέσσερις στρατοί. Αμερικανοβρετανοί και Γάλλοι επιχείρησαν να αξιοποιήσουν το πλεονέκτημά τους (κατείχαν τα τρία τέταρτα του Βερολίνου) για να εμπεδώσουν τη δυτική κυριαρχία σε όλη την πόλη. Οι Σοβιετικοί είχαν ωστόσο ένα γεωγραφικό πλεονέκτημα. Η πόλη ολόκληρη ήταν απλώς μια νησίδα εντός της ανατολικής Γερμανίας που βρισκόταν υπό τον έλεγχό τους. Απέκλεισαν, λοιπόν, το 1948 το Βερολίνο. Οι δυτικές (αμερικανικές) δυνάμεις απάντησαν το 1949 με την ίδρυση του κράτους της Δυτικής Γερμανίας. Τα όρια αυτού του κράτους ήταν τα εδάφη που κατείχαν οι Αμερικανοί, Βρετανοί και Γάλλοι. Αμέσως μετά οι Σοβιετικοί ίδρυσαν τη... δική τους Γερμανία, την Ανατολική. Θα περνούσαν 40 χρόνια μέχρι την επανένωση της χώρας και του λαού της. Τα χρόνια που πέρασαν από το γκρέμισμα του τείχους του Βερολίνου και την επανένωση της Γερμανίας είναι ικανό χρονικό διάστημα για αποτίμηση και συμπεράσματα. Πόσο ελεύθερος, δίκαιος, δημοκρατικός, ίσων ευκαιριών και ειρηνικός είναι ο κόσμος μας στον οποίο βρέθηκαν οι Ανατολικοβερολινέζοι και τα εκατομμύρια των πολιτών των χωρών του υπαρκτού σοσιαλισμού; Δεν είμαστε, άραγε, πλέον όλοι μαζί τριγυρισμένοι από τα πανύψηλα τείχη του φόβου που προκαλεί ο αόρατος εχθρός του «παγκόσμιου πολέμου» κατά της τρομοκρατίας; Δεν είμαστε όλοι αναγκασμένοι να εκχωρήσουμε κομμάτι κομμάτι ατομικά δικαιώματα και προσωπικές ελευθερίες σε «αρχές» και υπηρεσίες που μας φακελώνουν για το... καλό και την «προστασία» μας; corbis/apeiron 18 FAQ 05/11-11/11/09 27/03-02/04/08 05/11-11/11/09 FAQ 19 19

11 faqσυνεντευξη Ο Ίαν Ράνκιν γεννήθηκε το 1960 στην κωμόπολη Φάιφ της Σκοτίας. Ο πατέρας του εργαζόταν σε ναυπηγείο και η μητέρα του σε εργοστάσιο, αλλά εκείνος σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου. Στη συνέχεια πέρασε τέσσερα χρόνια στο Λονδίνο και έξι στη γαλλική επαρχία. Εκείνη δε τη δεκαετία απασχολήθηκε ως πανκ τραγουδιστής, φοροεισπράκτορας, δημοσιογράφος, θυρωρός, εργάτης σοδειάς και χοιροβοσκός. Παράλληλα, ολοκλήρωσε τα τρία πρώτα του μυθιστορήματα, στα οποία περιλαμβάνονται το «Knots and crosses» (1987), το παρθενικό αστυνομικό βιβλίο του με πρωταγωνιστή τον σκοτσέζο επιθεωρητή Ρέμπους. Τα χρόνια που ακολούθησαν έγραψε 16 ακόμη μυθιστορήματα με ήρωα τον Ρέμπους, έγινε διάσημος και μεταφράστηκε σε περισσότερες από 20 γλώσσες. Επιπλέον κέρδισε πάμπολλες διακρίσεις. Το 1997 τιμήθηκε με το βραβείο Gold Dagger από τη συγγραφική ένωση Crime Writers Association (CWA). Το 2002 χρίστηκε Αξιωματικός της Βρετανικής Αυτοκρατορίας. Το 2004 πήρε το βραβείο Edgar από τη συγγραφική ένωση Mystery Writers of America. Το 2005 αναγνωρίστηκε για τη συνολική προσφορά του από τη CWA με το βραβείο Diamond Dagger. Τέλος, έλαβε τιμητικά διδακτορικά διπλώματα από τέσσερα πανεπιστημιακά ιδρύματα του Εδιμβούργου, του Αμπερντίν, του Σεντ Άντριους και του Χαλ. Σήμερα ζει ακόμη στο Εδιμβούργο και εξακολουθεί να γράφει γι αυτό. 20 FAQ 05/11-11/11/09 Rankin ian Λίγο πριν έρθει στην Αθήνα Mιλάει στον Θανάση Λάλα Φωτογραφίες Κωνσταντίνος Δ. Νικηφόρος Ο επιθεωρητής Ρέμπους τον έκανε πλούσιο και διάσημο, αλλά ο Ίαν Ράνκιν δεν χαρίστηκε στον ήρωά του. Τον συνταξιοδότησε στο προηγούμενο μυθιστόρημά του με ένα «Τελευταίο τραγούδι»... Βέβαια την πρώτη φορά που τον είχα συναντήσει (2005), στο υπέροχο σπίτι του στο Εδιμβούργο, μου το είχε πει: «Όταν νιώσεις ότι γράφεις κάτι για τα λεφτά, πρέπει να κάνεις αμέσως στροφή. Αλλιώς σβήνεις καλλιτεχνικά, το ταλέντο σου σε εγκαταλείπει». Πόσο μεγάλη και σκληρή αλήθεια είναι αυτό. Και πόσο θάρρος χρειάζεται για να προχωρήσει κανείς στην πράξη Είναι σαφώς πιο εύκολο να το λες. Ο Ράνκιν όμως είχε και ένα φωτεινό παράδειγμα να ακολουθήσει: αυτό που έδωσε ο δημιουργός του Σέρλοκ Χολμς, ο Άρθουρ Κόναν Ντόιλ «όταν βαρέθηκε τον Χολμς, τον σκότωσε» μου είπε. Ο Ίαν Ράνκιν στις 10 Νοεμβρίου έρχεται στην Αθήνα καλεσμένος του βιβλιοπωλείου Public και με αυτή την αφορμή κάναμε μία ακόμα συζήτηση. Το νέο βιβλίο του έχει τίτλο «Με τις πόρτες ανοιχτές» και εμένα από την κουβέντα μας ο διάσημος σκοτσέζος συγγραφέας μού φαίνεται έτσι ακριβώς. Έχει ανοίξει όλες τις πόρτες του μυαλού και της ψυχής του και αφήνει να τον διαπεράσουν το φως, ο αέρας και η αγάπη για τη ζωή. Αυτά φέρνουν μαζί τους και πολλές καινούργιες ιδέες με τις οποίες καταπιάνεται αμέσως «Στιγμή δεν ένιωσα να κάθομαι μέσα σ ένα σκοτεινό δωμάτιο θρηνώντας τον Ρέμπους. Κι ας είναι ακόμα μέσα στο μυαλό μου». Κυρίες και κύριοι, απολαύστε στις λέξεις που ακολουθούν αυτό τον θαυμάσιο σταρ της βρετανικής λογοτεχνίας, που παρότι ξεκίνησε από πολύ χαμηλά και δυσκολεύτηκε να φτάσει στην κορυφή, δεν δίστασε να γυρίσει την πλάτη στα παχυλά συμβόλαια για χάρη της πραγματικά μεγάλης του επιθυμίας: να είναι καλλιτέχνης Σε τι περιβάλλον μεγαλώσατε; «Μεγάλωσα στη Σκοτία, σε μια πολύ μικρή πόλη ανθρακωρύχων, 30 χιλιόμετρα βόρεια από το Εδιμβούργο. Όμως η παραγωγή άνθρακα σταμάτησε στη δεκαετία του 60. Εγώ λοιπόν από τα παιδικά μου χρόνια θυμάμαι ότι γύρω μου υπήρχε μεγάλη ανεργία». Πότε ήταν η πρώτη φορά που πήγατε σε βιβλιοθήκη; «Α, όταν ήμουν πολύ μικρός! Υπήρχε ένας τύπος από το Φάιφ, το μέρος που μεγάλωσα, λεγόταν Άντριου Κάρνετζι, ο οποίος πήγε στην Αμερική και έγινε ο πλουσιότερος άνθρωπος του κόσμου. Αυτός λοιπόν κάποια στιγμή αποφάσισε να διαθέσει μερικά σεβαστά ποσά ως δωρεές για να χτίσει βιβλιοθήκες στη Σκοτία. Κι έτσι η μικρή μας πόλη, με πληθυσμό κατοίκους, βρέθηκε να έχει μια πολύ καλή βιβλιοθήκη». Ποιο ήταν το πρώτο βιβλίο που διαβάσατε; Θυμάστε τον τίτλο; «Ήταν μιας πολύ διάσημης αγγλίδας συγγραφέως παιδικών, της Ένιντ Μπλάιτον, και εγώ τότε πρέπει να ήμουν πέντε ετών. Επίσης θυμάμαι ότι διάβασα έφηβος το Clockwork orange ( Κουρδιστό πορτοκάλι ) του Άντονι Μπέρτζες, που έγινε ταινία από τον Στάνλεϊ Κιούμπρικ, τον σκηνοθέτη. Ξέρετε, η προβολή της ταινίας είχε απαγορευτεί στη Βρετανία. Κι έτσι δεν την είδα μέχρι που έγινα 30. Αλλά το βιβλίο με είχε ενθουσιάσει! Μου άρεσε το στυλ, ο αφηγηματικός τόνος και επίσης εστίαζε σε ηθικά ζητήματα αυτό με γοήτευσε πολύ». Έκτοτε ποιοι συγγραφείς θεωρείτε ότι σας έχουν επηρεάσει; «Πολλοί Σκοτσέζοι, ας πούμε ο Ρόμπερτ Λούις Στίβενσον που έγραψε το Δόκτωρ Τζέκυλ και μίστερ Χάιντ. Αυτός με επηρέασε πολύ. Και αργότερα ένας αμερικανός συγγραφέας αστυνομικών, ο Τζέιμς Έλροϊ, κι αυτός με επηρέασε. Μάλιστα τώρα διαβάζω το καινούργιο βιβλίο του, το Blood s a Rover (εκδόσεις Knopf)». Πότε αρχίσατε να γράφετε; «Πάντα έγραφα. Όταν ήμουν επτά οκτώ ετών, έκανα διάφορες απόπειρες να σχεδιάσω κόμικς. Αλλά δεν τα κατάφερνα, οπότε το ριξα στους ποπ στίχους. Και 05/11-11/11/09 FAQ 21

12 faqσυνεντευξη? O Ίαν Ράνκιν θα βρεθεί στην Αθήνα στις 10/11 καλεσμένος από το βιβλιοπωλείο Public. Την ίδια μέρα στις θα δώσει ανοιχτή συνέντευξη στον Θανάση Λάλα και θα απαντήσει στις ερωτήσεις του κοινού. Το τελευταίο μυθιστόρημά του με τίτλο «Με τις πόρτες ανοιχτές» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο μετά σιγά σιγά στην εφηβεία έφτασα να σκαρώνω ποιήματα». Γιατί αποφασίσατε να γίνετε συγγραφέας; «Ξέρετε, το να γράφεις είναι ένας τρόπος να το παίζεις Θεός... Είναι ένας τρόπος να ελέγχεις το σύμπαν! Με την έννοια ότι δημιουργείς ένα δικό σου, φανταστικό σύμπαν και ορίζεις τα πράγματα που συμβαίνουν μέσα σε αυτό. Επίσης ο μυθιστοριογράφος είναι λίγο σαν τον Πίτερ Παν, δεν μεγαλώνει ποτέ. Μπορεί να είναι χούφταλο αλλά εξακολουθεί πάντα να παίζει με τους αόρατους φίλους του. Η λογοτεχνία είναι ένας τρόπος να παραμένει κανείς νέος!». Εσάς πώς σας προέκυψε η λογοτεχνία του εγκλήματος; «Με είχε καταγοητεύσει ο Δόκτωρ Τζέκυλ και μίστερ Χάιντ, όπως σας είπα πριν. Θέλησα λοιπόν κάποια στιγμή να γράψω ένα σκοτεινό γοτθικό μυθιστόρημα που θα διαδραματιζόταν στο σύγχρονο Εδιμβούργο. Επίσης όμως με ενδιέφεραν πολύ η σύγχρονη κοινωνία και τα σύγχρονα αστικά προβλήματα. Οπότε κάποια στιγμή σκέφτηκα ότι ο χαρακτήρας ενός ντετέκτιβ θα μου επέτρεπε να εξερευνήσω αυτά τα ζητήματα». Έχετε πει σε συνεντεύξεις ότι προτού ασχοληθείτε επαγγελματικά με το γράψιμο κάνατε αρκετές δουλειές περιστασιακά. Σας επηρέασε αυτή η εμπειρία στη συγγραφή; «Όχι. Ο μόνος λόγος που έκανα όλες αυτές τις δουλειές ήταν προκειμένου να εξασφαλίσω χρήματα για το φαγητό μου ώστε να έχω φυσική ενέργεια για το γράψιμο. Όταν τελείωνα μ όλα αυτά, έτρεχα σπίτι και άρχιζα αμέσως να γράφω. Ήταν πάντα το μόνο που με ενδιέφερε να κάνω». Τι είναι το ταλέντο; «Ορισμένοι από μικρή ηλικία έχουν έμφυτο ταλέντο να κάνουν κάτι καλά. Αλλά χρειάζεται να δουλέψεις πολύ σκληρά για να πετύχεις Εγώ, για παράδειγμα, το πρώτο μου βιβλίο το εξέδωσα όταν ήμουν 25 χρόνων αλλά άρχισα να γίνομαι διάσημος στα 40. Επομένως, ώς τότε είχα πολύ μακριά περίοδο μαθητείας. Αυτό από τη μία ήταν καλό, διότι δουλεύοντας γινόμουν και καλύτερος. Από την άλλη όμως ένιωθα και μια τεράστια αγωνία, φοβόμουν ότι δεν θα πετύχαινα ποτέ Αυτό ήταν βασανιστικό και πολύ συχνά απογοητευτικό. Ήταν σαν εφιάλτης». Είναι δυνατόν κάποιος να χάσει το ταλέντο του; «Ναι. Στην περίπτωση των συγγραφέων αυτό μπορεί να συμβεί όταν από ένα σημείο και μετά δεν σε πολυενδιαφέρει αυτό που κάνεις, αλλά το κάνεις για τα λεφτά. Ξέρω πολλούς που τους έχει συμβεί αυτό Για παράδειγμα, έχεις έναν χαρακτήρα για τον οποίο γράφεις σε όλη την επαγγελματική σου ζωή, όμως κάποια στιγμή οι αναγνώστες σου να ζητούν ένα νέο βιβλίο από σένα το ίδιο κι εσύ. Ωστόσο ο εκδότης σου σε πληρώνει πολλά λεφτά για να συνεχίσεις να παράγεις στο ίδιο μοτίβο με τον ίδιο κεντρικό ήρωα. Λάθος! Μια καλή περίπτωση είναι ο Άρθουρ Κόναν Ντόιλ, που επινόησε τον Σέρλοκ Χολμς. Βαρέθηκε τον Χολμς, δεν του άρεσε ο Χολμς και έτσι τον σκότωσε. Τέλος. Πάμε παρακάτω». Άρα η ρουτίνα μπορεί να σκοτώσει το ταλέντο; «Οι ιδέες δεν είναι αστείρευτες και οι συγγραφείς πρέπει να ξέρουν πότε αρχίζουν να επαναλαμβάνονται ή πότε παθαίνουν αυτό που λέμε η καρδιά σου δεν είναι εκεί πια! Το κάνεις απλά για τα λεφτά. Τότε είναι η στιγμή να σταματήσουν και να κάνουν κάτι άλλο». Κάτι ανάλογο κάνατε κι εσείς με τον διάσημο ήρωά σας στο «Τελευταίο τραγούδι για τον Ρέμπους» (εκδόσεις Μεταίχμιο, 2007). Νιώθετε καμιά φορά νοσταλγία για τον επιθεωρητή; «Όχι. Από τότε που σταμάτησα να γράφω για τον Ρέμπους είμαι πολύ απασχολημένος. Δεν ένιωσα στιγμή σαν να κάθομαι μέσα σε ένα σκοτεινό δωμάτιο θρηνώντας τον. Παρότι ακόμα είναι στο μυαλό μου, είναι ακόμα εκεί, δεν έχει πεθάνει». Ταυτιστήκατε ποτέ μαζί του; «Ίσως, αν και Είχε μια συνεργάτιδα, τη Σιβόν, μια νέα γυναίκα, και νομίζω ότι σε επίπεδο φιλοσοφίας είμαι πολύ πιο κοντά σε εκείνη. Εκείνος αντιπροσώπευε κάποιον πολύ μεγαλύτερο από μένα, που μεγάλωσε σε διαφορετική εποχή και που έχει άλλη φιλοσοφία ζωής. Ο Ρέμπους είναι πολύ πιο κυνικός από μένα». Τι ελκύει τον αναγνώστη σε ένα αστυνομικό μυθιστόρημα; «Το αστυνομικό μυθιστόρημα καταρχήν σου δίνει πολύ δυνατή αίσθηση του τόπου, είτε είναι η Αθήνα είτε το Εδιμβούργο είτε το Τόκιο, έχεις πολύ έντονα την αίσθηση του χώρου. Μαθαίνεις πράγματα για έναν πολιτισμό καθώς και για την τοπική κοινωνία, άρα μαθαίνεις αρκετά. Υπάρχει κι ένα στοιχείο περιπέτειας σε αυτό, άρα σε συναρπάζει και επίσης σου επιτρέπει να εξερευνάς επικίνδυνες καταστάσεις χωρίς να φοβάσαι εκ του ασφαλούς». Έχετε ποτέ ευχηθεί να μπορούσατε να συναντήσετε έναν ήρωά σας ή ακόμα και να ήσασταν ένας ήρωάς σας; (γέλια) «Όχι, ξέρετε, το έχω σκεφτεί αυτό. Αν συναντιόμασταν με τον Ρέμπους σε μια παμπ στο Εδιμβούργο, δεν θα συμπαθούσαμε ο ένας τον άλλο. Έχουμε πολύ λίγα κοινά, μπορούμε να μιλήσουμε για μουσική γιατί έχουμε το ίδιο γούστο, αλλά πέρα από αυτό δεν μας συνδέει τίποτα. Καλύτερα θα ήταν να κρατούσαμε μια απόσταση μεταξύ μας». Πού βρίσκετε ιδέες για τις ιστορίες σας; «Στις εφημερίδες. Διαβάζω δύο τρεις καθημερινά, παρακολουθώ ειδήσεις στην τηλεόραση, ακούω ραδιόφωνο Αν τα κάνεις όλα αυτά συστηματικά όπως εγώ, προκύπτουν ένα σωρό ιδέες. Επίσης, έχω φίλους που με βοηθούν, ορισμένοι είναι αστυνομικοί, αν λοιπόν έχουν κάποια υπόθεση που θεωρούν ότι θα με ενδιέφερε, μου μιλούν γι αυτή». Ο συγγραφέας εξελίσσεται γράφοντας ή διαβάζοντας; «Ο συγγραφέας πρέπει καταρχάς να είναι αναγνώστης. Μόνο διαβάζοντας άλλους αρχίζεις να νιώθεις τι είναι αυτό που δεν κάνουν εκείνοι και που θα μπορούσες να κάνεις εσύ. Όταν άρχισα να γράφω, οπότε χρειάστηκε να ψάξω για το σύγχρονο Εδιμβούργο, δεν μπορούσα να βρω κανέναν συγγραφέα που να γράφει κοινωνικά ρεαλιστικά μυθιστορήματα, γι αυτό και σκέφτηκα θα προσπαθήσω εγώ». Τι είναι η έμπνευση; Πώς εμφανίζεται; «Η έμπνευση απλά έρχεται. Είναι σχεδόν σαν η ιστορία που θα γράψω να κάθεται κάπου στον ουρανό «ΟΤΑΝ ημουν ΕΠΤΑ ΟΚΤΩ ΕΤΩΝ, ΕΚΑΝΑ ΔίΑΦΟΡΕΣ ΑΠΟΠΕίΡΕΣ ΝΑ ΣΧΕΔίΑΣΩ ΚΟΜίΚΣ. ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΝΑ, ΟΠΟΤΕ ΤΟ ΡίΞΑ ΣΤΟΥΣ ΠΟΠ ΣΤίΧΟΥΣ. ΚΑί ΜΕΤΑ ΣίγΑ ΣίγΑ ΣΤηΝ ΕΦηΒΕίΑ ΕΦΤΑΣΑ ΝΑ ΣΚΑΡΩΝΩ ΠΟίηΜΑΤΑ» από πάνω μου και απλά διοχετεύεται σε μένα. Η ιστορία θέλει να ειπωθεί και περιμένει κάποιον να έρθει και να προσπαθήσει να τη γράψει. Η έμπνευση έρχεται, αλλά δεν έχει νόημα να την έχεις αν δεν είσαι προετοιμασμένος και για σκληρή δουλειά». Τι κάνετε αν κάποια στιγμή κολλήσετε και δεν ξέρετε πώς να συνεχίσετε; «Ο καθένας είναι διαφορετικός σ αυτό. Αν εγώ κολλήσω, συνήθως πηγαίνω μία ωραία μεγάλη βόλτα στους δρόμους του Εδιμβούργου, μπαίνω σε μερικές παμπ, πίνω ένα ποτό και μερικές φορές αυτό λειτουργεί. Θα κρυφακούσω κάποια συζήτηση ή θα δω κάποιον να στέκεται στο μπαρ και θα σκεφτώ ότι αυτός μου δίνει μια ιδέα Κάπως έτσι γίνεται». Παίρνετε ρίσκα στη ζωή; «Όχι, είμαι πολύ είμαι αρκετά δειλός Ζω την περιπέτεια μέσα στο μυαλό μου. Με συναρπάζουν τόσο πολύ οι ιστορίες που διαβάζω και γράφω, ώστε τελικά στην πραγματική ζωή δεν χρειάζομαι ούτε πολύ ενθουσιασμό ούτε περιπέτεια». Τα παιδιά σας θα θέλατε να γίνουν συγγραφείς; «Έχω δύο γιους 17 και 15 ετών. Ο μικρός έχει σοβαρή αναπηρία, δεν θα μπορέσει ποτέ να ζήσει ανεξάρτητος και ποτέ δεν θα μπορέσει να διαβάσει ή να γράψει. Ο μεγαλύτερος γιος μου είναι αρκετά δημιουργικός, αλλά με διαφορετικό τρόπο, του αρέσει η μουσική, παίζει πλήκτρα και κιθάρα, τον ζηλεύω πολύ που μπορεί να το κάνει. Και δεν τον ενδιαφέρουν τα βιβλία μου. Προσπάθησε να διαβάσει ένα μυθιστόρημά μου αλλά δεν του άρεσε». Τι είναι η φαντασία; Είναι μια άλλη εκδοχή της πραγματικότητας; «Θα μπορούσε να είναι. Για παράδειγμα, το διάβασμα είναι μια μορφή απόδρασης. Αλλά μπορεί να είναι και πρόκληση. Μπορεί, ας πούμε, να αφορά την πόλη που ζεις και τα προβλήματά της και με κάποιον τρόπο να σε ρωτάει: Γιατί επιτρέπεις να υπάρχουν τα προβλήματα αυτά; Μπορείς εσύ να αλλάξεις τα πράγματα;». Η φαντασία είναι κοινό αγαθό ή ανήκει μόνο σε λίγους; «Όλοι έχουν φαντασία μέχρι που μεγαλώνουν, μέχρι που σταματούν να παίζουν τα παιχνίδια ρόλων που παίζουν όταν είναι παιδιά. Ο κόσμος των ενηλίκων λέει στα παιδιά, όταν φτάσουν σε μια συγκεκριμένη ηλικία: Δεν μπορείς πια να παίζεις, πρέπει να γίνεις ενήλικας. Η άποψή μου είναι ότι πρέπει να σταματήσουμε να το κάνουμε αυτό. Θεωρώ ότι πρέπει ο άνθρωπος να χρησιμοποιεί τη φαντασία του σε όλη του τη ζωή». Πιστεύετε στην επανάσταση; «Δεν πιστεύω στη βίαιη επανάσταση. Προτιμώ την επανάσταση του διαδικτύου που είναι κάτι σαν εικονική επανάσταση. Το ότι δίνει τη δυνατότητα σε τόσους ανθρώπους να επικοινωνήσουν και να ταχθούν ομαδικά υπέρ ή κατά μιας κατάστασης ή ενός γεγονότος, είναι κι αυτό ένας ξεσηκωμός». Ποια είναι η διαφορά ανάμεσα σε έναν τρομοκράτη και έναν επαναστάτη; «Είναι θέμα άποψης. Αυτός που για κάποιον είναι μαχητής της ελευθερίας, για κάποιον άλλο είναι τρομοκράτης. Αν είσαι στη δική μου πλευρά, είσαι επαναστάτης. Αν είσαι απέναντι, τότε είσαι τρομοκράτης». Οι σκοτσέζοι αυτονομιστές τι από τα δύο είναι; «Δεν νομίζω ότι θα αποκαλούσαν τους εαυτούς τους ούτε επαναστάτες ούτε τρομοκράτες. Αυτό που συμβαίνει στη Σκοτία είναι μια ήσυχη πολιτική διεργασία, μια λογική διεργασία. Γίνεται νόμιμα. Θα γίνει ψηφοφορία και οι πολίτες θα αποφασίσουν αν θέλουν την ανεξαρτησία ή όχι. Για μένα αυτό δεν είναι επανάσταση, είναι εξέλιξη». Πιστεύετε στην ανεξαρτησία της Σκοτίας; «Κατά 40% ναι. Κατά 60% πιστεύω στο Ηνωμένο Βασίλειο. Νομίζω ότι η Σκοτία τα πάει αρκετά καλά ως μικρή χώρα η οποία είναι περήφανη για την ιστορία και τους ανθρώπους της, αλλά μέσα στο ευρύτερο πλαίσιο μιας μεγάλης εμπορικής ένωσης». Έχετε ποτέ φανταστεί τι θα μπορούσατε να ήσασταν αν δεν γινόσασταν λογοτέχνης; «Όχι. Όταν πρωτοάρχισα να γράφω, δεν το είπα σε κανέναν, γιατί δεν ήθελα να με βλέπουν σαν παρείσακτο. Η πόλη μου ήταν πολύ μικρή, ήταν σαν όλοι οι κάτοικοι να ανήκαμε σε μία φυλή. Όλοι γνωριζόμασταν μεταξύ μας, υπήρχε μεγάλη πίστη στην κοινότητα, στο ότι όλοι ήμαστε ίδιοι, ότι δηλαδή μοιάζουμε πολύ σε αυτά που θέλουμε και κάνουμε. Εγώ από μικρός ένιωθα διαφορετικός αλλά δεν το ομολογούσα κι έτσι έγινα χαμαιλέων. Ήμουν πολύ καλός στο να μη φαίνομαι διαφορετικός από τους άλλους. Αλλά τη νύχτα κρυφά καθόμουν στο δωμάτιό μου και έγραφα ιστορίες. Ξέρετε μόνο όταν δημοσιεύτηκε το πρώτο μου ποίημα ανακάλυψαν οι γονείς μου ότι έγραφα. Δυστυχώς, όμως, η μητέρα μου πέθανε όταν ήμουν 18 ετών κι έτσι δεν με είδε να εκδίδω βιβλία. Ο πατέρας μου πέθανε όταν ήμουν 29 ώς τότε είχα εκδώσει τρία αλλά ήμουν εντελώς άσημος. Μου προκαλεί μεγάλη λύπη που κανένας τους δεν με είδε πραγματικά πετυχημένο. Γιατί για εκείνους ήταν κάτι απόλυτα ξένο, δεν ήξεραν κανέναν άλλο που να ήθελε να γίνει συγγραφέας, δεν γνώρισαν ποτέ κανέναν καλλιτέχνη. Κι έτσι ποτέ δεν κατάλαβαν γιατί έκανα αυτό που έκανα και τι ακριβώς ήταν αυτό». Είναι γνωστό ότι η Τζ. Κ. Ρόουλινγκ, η συγγραφέας του Χάρι Πότερ, είναι γειτόνισσα και φίλη σας. Έχετε σκεφτεί ποτέ αν θα μπορούσατε εσείς να είστε ο συγγραφέας του Χάρι Πότερ; «Όχι βέβαια, όχι, όχι. Θα μπορούσα να γράψω ένα βιβλίο αυτού του είδους, αλλά δεν θα ήταν Χάρι Πότερ Η αφηγηματική φωνή της Ρόουλινγκ είναι μοναδική και δεν αντιγράφεται. Αλλά μάλλον δεν θα μπορούσα ούτε να επινοήσω μια πλοκή σαν τη δική της. Έχει πραγματικά δημιουργήσει ένα ολόκληρο σύμπαν και συνεχίζει να το κάνει. Νομίζω ότι τώρα γράφει μια εγκυκλοπαίδεια Χάρι Πότερ, που αφορά όλο τον κόσμο του ήρωα και των φίλων του. Για την ίδια αυτό είναι σχεδόν πραγματικότητα κάθεται εκεί στο αγαπημένο της καφέ στο Εδιμβούργο, με το χαρτί και το μολύβι της, αλλά μέσα στο μυαλό της βρίσκεται σε ένα τελείως διαφορετικό σύμπαν». Γιατί χρειαζόμαστε την τέχνη στη ζωή; «Αν δεν υπήρχε η τέχνη, θα ήμασταν πιο ζωώδεις, πιο πολεμοχαρείς. Θα ήμασταν πιο πολύ στη λογική της φυλής και θα βαριόμασταν. Σκεφτείτε πόσο θα βαριόμασταν χωρίς ταινίες, τηλεόραση, ποίηση, ζωγραφική. Και σκεφτείτε πόσο κακό θα έκανε αυτό στην τουριστική βιομηχανία της Ελλάδας! (γέλια) Αν η Ελλάδα δεν είχε αυτά τα υπέροχα έργα τέχνης, την υπέροχη αρχιτεκτονική, τους σπουδαίους συγγραφείς. Θα χάνατε πολλούς τουρίστες». (γέλια) Παρεμπιπτόντως θα τα πούμε σύντομα από κοντά στην Αθήνα (στο βιβλιοπωλείο Public στις 10 Νοεμβρίου). Ποια είναι η εντύπωσή σας για την Ελλάδα; «Λοιπόν, ήμουν στην Ελλάδα τον Μάιο. Έκανα τις διορθώσεις του καινούργιου μου βιβλίου στην Ελλάδα. Πού βρισκόμουν; Πού γυρίστηκε Το μαντολίνο του λοχαγού Κορέλι ; Δεν μπορώ να θυμηθώ. Ήταν κοντά στην Ιθάκη». Στην Κεφαλονιά. «Ναι, ήμουν στην άλλη πλευρά της θάλασσας από την Ιθάκη και αυτή ήταν η πρώτη φορά που ήρθα στην Ελλάδα μετά από πολλά χρόνια. Και είχα μαζί μου τη γυναίκα μου και τους γιους μου. Λοιπόν, αυτό που έζησα στη χώρα σας μπορώ να το περιγράψω με λίγες λέξεις: παγωτά, καλός καφές και αγάπη για τη ζωή!». Σας ευχαριστώ. «Εγώ σας ευχαριστώ, κύριε Λάλα. Διασκέδασα πολύ με την κουβέντα μας». 22 FAQ 05/11-11/11/09 05/11-11/11/09 FAQ 23

13 FAQμουτζαχεντιν Με τις λευκές κάρτες της Ύπατης Αρμοστείας στο χέρι που τους χαρακτηρίζει «προστατευόμενους» διεκδικούν το δίκιο τους. Η ελληνική κυβέρνηση τους το στερεί. Το μόνο που ζητούν είναι χαρτιά για να φύγουν. Είναι αποφασισμένοι να φτάσουν ώς το τέλος απο το ιραν στα προπυλαια Της Κλειώς Καρβελά Φωτογραφίες Αχιλλέας Ζάβαλης Η απεργία πείνας των Ιρανών άρχισε πριν από 17 ημέρες Ένα βλέμμα που τα λέει όλα: η μόνη λύση είναι η επιμονή σε ότι διεκδικεί Ένα πανό να ενημερώνει τους διαβάτες που σπανίως σηκώνουν το βλέμμα. Η Πανεπιστημίου έχει το ελάττωμα να σε ωθεί να επιταχύνεις το βήμα. Σπανίως κοιτάς γύρω σου. Αν το έκανες, θα είδες σίγουρα το πανό τους. Είναι 15 Ιρανοί, οι πέντε εκ των οποίων βρίσκονται σε απεργία πείνας από τις 19 Οκτωβρίου. Αν αποφασίσεις να ξεπεράσεις τον εαυτό σου, όχι απλώς θα πάρεις το χαρτί που μοιράζουν αλλά και θα διαβάσεις το κείμενο με τα αιτήματά τους: «Είμαστε πολιτικοί πρόσφυγες από το Ιράν, προστατευόμενοι από το ειδικό καθεστώς της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες. Δεν μπορούμε να επιστρέψουμε στο Ιράν καθώς κινδυνεύουμε με φυλάκιση, ούτε να φύγουμε νόμιμα σε άλλη χώρα. Παρά την αναγνώρισή μας ως πολιτικούς πρόσφυγες, το ελληνικό κράτος αρνείται να μας αποδώσει τα νόμιμα δικαιώματά μας, ενώ ταυτόχρονα εισπράττει ευρωπαϊκά κονδύλια χωρίς όμως να διοχετεύει τα χρήματα σε εμάς. Απαιτούμε να εφαρμοστούν οι διεθνείς συνθήκες για τους πρόσφυγες και το ελληνικό κράτος να μας παρέχει όλα τα απαραίτητα έγγραφα (λευκή κάρτα, ταξιδιωτικά έγγραφα). Ζητούμε τη βοήθεια και την υποστήριξη ατόμων και οργανώσεων στην Ελλάδα και στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες. Ξεκινάμε απεργία πείνας από τη Δευτέρα 19 Οκτωβρίου στα Προπύλαια, διαμαρτυρόμενοι ειρηνικά μέχρι την ικανοποίηση των αιτημάτων μας» Διαβάζοντας όλα αυτά αποφασίσαμε να περάσουμε εντός του παρτεριού, ακριβώς μπροστά από το Πανεπιστήμιο ο χώρος είναι κτήμα του Πανεπιστημίου και ως εκ τούτου προστατεύεται από το άσυλο «Άσυλο» περίεργη λέξη στις μέρες μας. Περίεργη λέξη και για τη χώρα μας. Αλλά ας πάρουμε την ιστορία από την αρχή. Οι ιρανοί αυτοί πρόσφυγες βρίσκονται στη χώρα μας εδώ και περίπου ενάμιση χρόνο. Πρώην μουτζαχεντίν της PMOI (People s Mujahedin of Iran), της οργάνωσης που μάχεται το ιρανικό καθεστώς. Το 2003 με την εισβολή των Αμερικανών στο Ιράκ τα στρατόπεδα της PMOI βομβαρδίζονται εξαιτίας της σύνδεσης της οργάνωσης με τον Σαντάμ Χουσεΐν. Η συγκεκριμένη ομάδα των ιρανών μουτζαχεντίν βρίσκεται στο στρατόπεδο Ασράφ, το προσωπικό του οποίου κηρύσσεται προστατευόμενο από τον Ντόναλντ Ράμσφελντ, βάσει της Τέταρτης Συνθήκης της Γενεύης (δημοσιεύτηκε τον Αύγουστο του 1949 και επιβάλλει την προστασία των πολιτών που βρίσκονται στα χέρια του εχθρού εν καιρώ πολέμου). «Μας είπαν ότι δεν δικαιούμαστε πια να έχουμε όπλα. Ζητήσαμε από τους Αμερικανούς να μας αφήσουν να φύγουμε. Πολλοί από εμάς δεν είχαμε πάει στην PMOI με τη θέλησή μας. Εμένα σκότωσαν τον πατέρα μου» αρχίζει να διηγείται ο Αλί, ένας εκ των δύο της παρέας που μιλά αγγλικά. Ο 34χρονος σήμερα Σεχίντ έχει χειρότερα βιώματα από τους μουτζαχεντίν. «Ήθελα να τελειώσω το πανεπιστήμιο. Δεν με άφησαν. Με συνέλαβαν, με φυλάκισαν και ύστερα από καιρό με έβγαλαν μια νύχτα απ το κελί, μου έδεσαν τα μάτια και με πήγαν με το αυτοκίνητο σε κάποια ερημιά. Με έδεσαν σε ένα δέντρο και άρχισαν να με πυροβολούν. Νόμιζα ότι πέθανα. Ξύπνησα με ορό σε ένα 24 FAQ 05/11-11/11/09 05/11-11/11/09 FAQ 25

14 FAQμουτζαχεντιν faqpubli Οι εξασθενημένοι απεργοί πείνας δέχονται τη βοήθεια των ΕΚΑΒ, μπροστά στα αδιάφορα βλέμματα των περαστικών δωμάτιο νοσοκομείου. Εξακολουθούσα να πιστεύω ότι έχω πεθάνει, όμως βάσει του Κορανιού, στον παράδεισο σε υποδέχεται μια γυναίκα κι εγώ όταν άνοιξα τα μάτια μου είδα έναν άντρα γιατρό. Με είχαν πυροβολήσει με πλαστικές σφαίρες. Για καιρό δεν ήξερα αν ζω ή αν αυτά που ζω τα ζω από ψηλά. Το επανέλαβαν και δεύτερη φορά. Η προηγούμενη ήταν για πλάκα. Τώρα θα σε σκοτώσουμε μου είπαν. Έκαναν πάλι το ίδιο». Φυλακή από τους μουτζαχεντίν, φυλακή και από τους Αμερικανούς καθώς το στρατόπεδο αποφασίζεται να φρουρείται από αμερικανούς ( ) και βούλγαρους ( ) στρατιώτες. «Δημιούργησαν μια φυλακή μέσα στην έρημο. Μέχρι τότε ξέραμε τη φυλακή του Γκουαντάναμο ή του Αμπού Γκράιμπ. Γι Σε μία σκηνή μπροστά στα Προπύλαια μένουν 15 πρώην μουτζαχεντίν αυτήν τη φυλακή δεν ήξερε κανείς. Κάποιος προσπάθησε κάποτε να δραπετεύσει και τον σκότωσαν. Τρία χρόνια αργότερα προσπάθησε ένας ακόμα και τα κατάφερε. Έτσι μαθεύτηκε τι γινόταν εκεί μέσα. Μας φορούσαν ολόσωμες μπλε και κίτρινες φόρμες και με ένα βραχιόλι που μας είχαν βάλει στο χέρι μας ήλεγχαν. Έλεγαν ότι μας προστατεύουν, ότι δεν ήμασταν φυλακισμένοι, αλλά από την άλλη δεν δικαιούμασταν ούτε κινητό τηλέφωνο ούτε επικοινωνία με την οικογένειά μας. Επίσης αν μας έπιαναν με κινητό τηλέφωνο (μας πουλούσαν συσκευές οι Βούλγαροι) ή με αλκοόλ μας έβαζαν στην απομόνωση. Σ ένα ξύλινο κουτί 2x2, ολομόναχοι με τις σκέψεις μας. Ξαφνικά, εκεί που προσπαθούσες να κοιμηθείς, ερχόταν ένας στρατιώτης και βάραγε με το σφυρί. Ρωτούσες γιατί και «Δεν έχουμε να χάσουμε τίποτε άλλο πια. Χάσαμε ήδη τη μισή μας ζωή, στερούμαστε τα παιδιά μας, τις γυναίκες μας, την οικογένεια, τους φίλους. Εδώ χάσαμε και την αξιοπρέπειά μας. Δεν απέμεινε τίποτε άλλο να χαθεί» σου απαντούσε ότι το επισκευάζει. Μετά από λίγο ερχόταν άλλος. Αν τους επιτιθέμασταν μας έκαναν ηλεκτροσόκ» δηλώνει ο Αλί. Το 2005 εκπρόσωποι της Ύπατης Αρμοστείας επισκέπτονται το στρατόπεδο. «Μας έκαναν συνεντεύξεις επί δύο μήνες σε απευθείας σύνδεση με τη Γενεύη. Λάβαμε όλοι μας λευκές κάρτες ως protected persons (προστατευόμενα άτομα). Το 2007 άρχισαν να μας απελευθερώνουν λίγους λίγους. Κάθε τόσο ρωτούσαμε πότε θα μας αφήσετε;. Πολύ σύντομα, πολύ σύντομα απαντούσαν. Ακόμα αναρωτιέμαι τι τελικά σημαίνει πολύ σύντομα γι αυτούς. Πέντε χρόνια μείναμε εκεί μέσα. Αλλά και που καταφέραμε να φτάσουμε ώς εδώ; Και πάλι φυλακισμένοι είμαστε. Η ελληνική κυβέρνηση παρά τις λευκές μας κάρτες, βάσει των οποίων θα έπρεπε να μας χορηγήσει άσυλο κατευθείαν, μας έδωσε προσωρινές άδειες παραμονής. Με αυτές δεν μπορούμε τα ταξιδέψουμε, δεν μπορούμε να πάμε πουθενά. Ζητάμε άσυλο και ταξιδιωτικά έγγραφα. Εδώ κινδυνεύουμε» υποστηρίζει ο Αλί και μας δείχνει το μάτι του Βαχίντ. «Δέχτηκε επίθεση πριν εφτά μήνες. Τρεις άγνωστοι άντρες τον πλησίασαν και τον χτύπησαν με γυάλινο μπουκάλι. Έχει χάσει την όρασή του από το ένα μάτι και κάνει αλλεπάλληλα χειρουργεία. Αλλά και οι υπόλοιποι δεχόμαστε απειλητικά τηλεφωνήματα, πότε από απόρρητους αριθμούς και πότε από κάτι αριθμούς τρελούς που αρχίζουν για παράδειγμα από 0010 και ακολουθούν στη σειρά δεκάδες μηδενικά και εννιάρια.»στο Ιράν δεν μπορούμε να επιστρέψουμε γιατί θα μας σκοτώσουν. Εδώ δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Φτάσαμε στο σημείο να κοιμόμαστε στα παγκάκια. Γι αυτό βρισκόμαστε εδώ. Κάνουμε απεργία πείνας μέχρι να μας πάρουν από δω αναίσθητους. Αρχίσαμε οι πρώτοι πέντε κι όταν καταρρεύσουμε θα ακολουθήσουν οι υπόλοιποι. Δεν έχουμε να χάσουμε τίποτε άλλο πια. Χάσαμε ήδη τη μισή μας ζωή, στερούμαστε τα παιδιά μας, τις γυναίκες μας, την οικογένεια, τους φίλους. Εδώ χάσαμε και την αξιοπρέπειά μας. Δεν απέμεινε τίποτε άλλο να χαθεί». Ο Αντιδήμαρχος Αθηναίων Γιώργος Δημόπουλος μίλησε στη FAQ για τη 2η Γιορτή Ανακύκλωσης που γίνεται στο Σύνταγμα Στην κατεύθυνση της οργανωμένης προσπάθειας του Δήμου Αθηναίων να ευαισθητοποιεί τους δημότες για την ενεργή συμμετοχή τους στα προγράμματα ανακύκλωσης, ο Δήμος Αθηναίων και το εθνικό σύστημα «Ανταποδοτική Ανακύκλωση» συνδιοργανώνουν για 2η χρονιά τη Μεγάλη Γιορτή Ανακύκλωσης στο Σύνταγμα. Ο Δήμαρχος Αθηναίων Νικήτας Κακλαμάνης έθεσε ως προτεραιότητα τη δημιουργία υποδομών ανακύκλωσης στην Αθήνα. Ήδη σε σημεία μπορούν όλοι να ανακυκλώνουν υλικά συσκευασίας, δηλαδή πλαστικό/γυαλί/αλουμίνιο/λευκοσίδηρο και χαρτί. Η καθημερινή συμμετοχή των δημοτών στη διαδικασία της ανακύκλωσης μας δίνει το μήνυμα ότι είμαστε στη σωστή πορεία, που πάντα πρέπει περαιτέρω να ενισχύουμε. Καθημερινά συλλέγονται 180 τόνοι υλικών συσκευασίας όταν πριν από 2,5 χρόνια συλλέγονταν μόλις 20 τόνοι. Ο μεγάλος στόχος μας είναι να δημιουργήσουμε μια νέα γενιά περιβαλλοντικά συνειδητοποιημένη. Μια νέα γενιά που η ανακύκλωση θα είναι καθημερινή συνήθεια ζωής. Γι αυτό και σήμερα σε όλα τα σχολεία της Αθήνας υπάρχει πλέον η δυνατότητα οι μαθητές να ανακυκλώνουν εντός της σχολικής μονάδας. Η σημαντική συμμετοχή των δημοτών καθ όλη τη διάρκεια του έτους στο Ολοκληρωμένο Πρόγραμμα Ανταποδοτικής Ανακύκλωσης, αλλά και η εντυπωσιακή ανταπόκριση και συμμετοχή των μαθητών στην περσινή 1η Μεγάλη Γιορτή Ανακύκλωσης μας οδήγησαν στο να αποφασίσουμε να συνεχίζουμε να επεκτείνουμε το Πρόγραμμα Ανταποδοτικής Ανακύκλωσης, δημιουργώντας περισσότερα σημεία με τη συνεργασία του εθνικού συστήματος «Ανταποδοτική Ανακύκλωση». Η ανακύκλωση είναι μια διαδικασία ενεργούς συμμετοχής στην προστασία του περιβάλλοντος. Μια απλή καθημερινή κίνηση ανακύκλωσης κάνει τη διαφορά για τον πλανήτη. Ιόλη Κυριακοπούλου 26 FAQ 05/11-11/11/09

15 faqcoverstory Life is a beach and then you fly Φέτος ο Ρον Άραντ ολοκλήρωσε την κατασκευή του Μουσείου Design στον ισραηλινό οικισμό Χολόν. Τα εγκαίνια του κτιρίου έχουν προγραμματιστεί για την Τρίτη 02/02/10 ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΘΑΝΑΣΗΣ ΛΑΛΑΣ Ron Arad Όταν ήμουν παιδί, ασχολιόμουν με τα απλά πράγματα που κάνουν όλα τα παιδιά. Μόνο που εγώ ήμουν μανιακός με τα Lego, είχα μια μανιακή διάθεση για παιχνίδι. Πιστεύω ότι αυτό είναι που με έκανε να γίνω ό,τι είμαι σήμερα: συνέχιζα να παίζω όταν όλοι οι άλλοι φίλοι μου έλεγαν ότι είχαν παίξει αρκετά. Όταν σπούδαζα αρχιτεκτονική, αν κάποιος μου έλεγε ότι θα γινόμουν σχεδιαστής επίπλων και άλλων αντικειμένων, δεν θα τον έπαιρνα στα σοβαρά. Τότε δεν πίστευα ότι υπήρχε κάτι τέτοιο στο συμβόλαιο που είχα υπογράψει με το μέλλον. Ήρθα στην Αγγλία το 1973 για διακοπές και έμεινα μόνιμα. Αυτό, όπως είναι φυσικό, έγινε προς απογοήτευση της Υπηρεσίας Αλλοδαπών, που δεν επιθυμεί ξένους στην Αγγλία. Κάποια στιγμή, μάλιστα, μου έδωσαν είκοσι τέσσερις ώρες προθεσμία για να φύγω. Όταν βέβαια κατάλαβαν ότι είναι προίκα για τη χώρα το να ζω και να δημιουργώ στην Αγγλία, μου έδωσαν αγγλική υπηκοότητα. Καμιά φορά η κατάθλιψη είναι μια δουλειά που μπορεί να σου φάει όλο τον χρόνο. Γι αυτό η κατάθλιψη είναι ο επαγγελματικός προσανατολισμός παιδιών και ανθρώπων που στη ζωή τους τα βρήκαν όλα έτοιμα, φτιαγμένα. Υπάρχουν άνθρωποι που είναι εκτός ρεύματος. Αυτοί αισθάνονται άβολα μέσα στο ρεύμα του ποταμού, βγαίνουν για λίγο ή για πάντα στην όχθη και από εκεί χαζεύουν ό,τι παρασύρεται από το ρεύμα. Όταν είσαι μέσα στο ρεύμα της εποχής, είσαι μοντέρνος. Αν καταφέρεις να βγεις στην όχθη, γίνεσαι κλασικός. Οι επαναστάτες δεν έχουν σχέση ούτε με την καλοσύνη ούτε με την εξυπνάδα. Έχουν σχέση με τη φλόγα της ζωής, με το κάψιμο. Ποτέ με τα άνθη της κοινωνίας. Πάντα με τη φωτιά. Μικροαστοί ήμασταν. Απλώς ήμασταν τότε έντονα ευαισθητοποιημένοι με το Παλαιστινιακό, το κίνημα των μαύρων της Aμερικής, το Βιετνάμ. Ακούγαμε Ντίλαν και πηγαίναμε σε πορείες διαμαρτυρίας αυτά κάναμε. Ήμασταν όλοι επαναστάτες του γλυκού νερού. Δεν είμαι πια ακτιβιστής. Τώρα είμαι απλός παρατηρητής και νομίζω ότι ξέρω τη διαφορά μεταξύ καλού και κακού. Όμως πιστεύω ακόμη στην ουτοπία. Αυτό που έχει αλλάξει είναι η πίστη των πολλών στην ουτοπία. Δυστυχώς ή ευτυχώς, οι επαναστάτες του γλυκού νερού της δεκαετίας του 60 είναι σήμερα οι μόνοι ανένταχτοι. Είναι οι μόνοι που συνεχίζουν να λένε κάτι σημαντικό και να μην πιστεύουν στα μεγάλα σπίτια και στις λιμουζίνες. Δεν νιώθω γλύπτης. Αυτά που κάνω δεν είναι γλυπτά. Το γλυπτό το κάνει η πρόθεση του δημιουργού του. Ένας γλύπτης ενδιαφέρεται να πάρει μια αγελάδα, να την κόψει στη μέση και να τη βάλει στη φορμόλη. Το δικό μου ενδιαφέρον είναι η λειτουργικότητα. Άλλο το να κοιτάς κάτι όμορφο και άλλο το να κάθεσαι πάνω του και να νιώθεις άνετα. Ως σχεδιαστής ο Φιλίπ Σταρκ δεν ξεφεύγει παρά ένα βηματάκι από τη νόρμα. Παραδέχομαι ότι είναι μάγος σ αυτό. Με εξαίρεση τον λεμονοστύφτη του, όλα τα άλλα αντικείμενά του είναι μισά βηματάκια έξω από τη συμβατικότητα. Θα έλεγα ότι αυτό που κάνει τους ανθρώπους να αγοράζουν ένα προϊόν του design είναι η τιμή και η ιδέα. Το αντικείμενο πρέπει να εκφράζει μια καθαρή ιδέα, με ικανότητα να κάνει με μια ματιά τη χορδή της επιθυμίας να ταλαντευτεί. Πιστεύω ότι το όνομά μας πρέπει να το βάζουμε σε ό,τι μας ενθουσιάζει. Ήρθαμε σε αυτό τον κόσμο για να υπογράφουμε ό,τι έχει αληθινή αξία. Αν αρχίσει κάποιος να κάνει εκπτώσεις και στο πού βάζει την υπογραφή του, καταστραφήκαμε. Πολλοί άνθρωποι παραπονιούνται ότι τα πράγματα που κάνω είναι πολύ ακριβά. Εγώ λοιπόν τους λέω: «Kαι τι έγινε; Δείτε τα. Δεν χρειάζεται να τα αγοράσετε». Κάποια στιγμή πήγα τον Mάικλ Tζάκσον στα δικαστήρια, διότι στο βίντεο του τραγουδιού «Scream» χρησιμοποίησε αντικείμενά μου χωρίς την άδειά μου. Σαν να μην έφτανε μάλιστα αυτό, πήρε και το βραβείο καλλιτεχνικής διεύθυνσης ο ίδιος! Οι πραγματικοί καλλιτέχνες είναι τυφλοί. Το μόνο που βλέπουν είναι το δικό τους όραμα. Γι αυτό δεν υπάρχει χειρότερος κριτής ενός καλλιτεχνικού έργου από τους ίδιους τους καλλιτέχνες. Στη σύγχρονη τέχνη και στον σύγχρονο σχεδιασμό οι μεγαλύτερες κατάρες είναι η λέξη «μεταμοντερνισμός» και η σημασία της. Θα ήθελα πολύ να έχω γνωρίσει τον Γιόζεφ Μπόις, αλλά δυστυχώς δεν πρόλαβα. Είμαι αθεράπευτα αισιόδοξος δίνω πάντα τις ερμηνείες που με συμφέρουν. Όταν δεν κερδίζω έναν διαγωνισμό για αρχιτεκτονική ανάθεση, φταίνε πάντα οι κρίνοντες. Το σχέδιό μου είναι πάντα το καλύτερο. Οι μεγάλες ιδέες πάνε κι έρχονται. Στην πραγματικότητα, τίποτε δεν είναι πάντα σωστό ή πάντα λάθος. Κάτι είναι σωστό για μια περίοδο, γιατί χρησιμεύει ώστε να διατηρηθεί ή να ανατραπεί η ισορροπία. massimo sestini/gracia neri/apeiron Ο Ρον Άραντ είναι αρχιτέκτονας και βιομηχανικός σχεδιαστής. Γεννήθηκε το 1951 στο Τελ Αβίβ του Ισραήλ και το 1971 γράφτηκε στην Ακαδημία Τεχνών της Ιερουσαλήμ. Την περίοδaο σπούδασε στην Αρχιτεκτονική Ένωση Λονδίνου, το 1981 ίδρυσε μαζί με την Κάρολιν Θόρμαν το δημιουργικό γραφείο One Off στο Κόβεντ Γκάρντεν του Λονδίνου και σύντομα απέκτησε φήμη στην Αγγλία με την κατασκευή αντικειμένων όπως η Καρέκλα Ρόβερ (1981), το Τσιμεντένιο Πικάπ (1983) και η Ατσάλινη Πολυθρόνα (1986). Το 1989 πάλι μαζί με τη Θόρμαν ίδρυσε τη φίρμα Ron Arad Associates στο βόρειο Λονδίνο και την επόμενη χρονιά ανέθεσε στην εταιρεία Moroso τη βιομηχανική παραγωγή πολλών από τα αντικείμενά του. Το 1994 επέκτεινε τις δραστηριότητές του στο Κόμο της Ιταλίας, ολοκλήρωσε την επέκταση της Όπερας του Τελ Αβίβ και ανέθεσε στην εταιρεία Kartell τη μαζική παραγωγή της Σκωληκοειδούς Βιβλιοθήκης του. Το 1997 διορίστηκε καθηγητής στο Royal College of Art του Λονδίνου και το 2000 έστησε αναδρομική έκθεση της δουλειάς του στο Μουσείο Victoria & Albert. Το 2003 σχεδίασε τα γραφεία της αυτοκινητοβιομηχανίας Μαζεράτι στη Μόντενα της Ιταλίας και το λονδρέζικο ξενοδοχείο Upperworld και την επόμενη χρονιά άρχισε να εργάζεται για την κατασκευή του Μουσείου Design στον ισραηλινό οικισμό Χολόν. Πρόσφατα τιμήθηκε για την προσφορά του με τις διαδοχικές εκθέσεις «The discipline» (Μπομπούρ, Νοέμβριος Μάρτιος 2009) και «No discipline» (Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης Νέας Υόρκης, Αύγουστος Οκτώβριος 2009). LINKS > > > betweencreation.com/art/ron-arad-cage-sans-frontieres FAQ 05/11-11/11/09 05/11-11/11/09 FAQ 29

16 FAQαναγεννηση Εθνικό θεατρο: reconstructing the future Περιδιαβαίνουμε το Εθνικό Θέατρο στην Αγίου Κωνσταντίνου με αφορμή την πρόσφατη ανακαίνισή του ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΣ ΚΟΤΣΑΛΗ Στην λήξη της πρεμιέρας του «Πουθενά», η αποθέωση για τον Δημήτρη Παπαϊωάννου και τους συντελεστές του Η νέα κεντρική σκηνή του Εθνικού Θεάτρου όπως αυτή έχει διαμορφωθεί σήμερα Εθνικό Θέατρο - Κεντρικό Κτίριο, Αγίου Κωνσταντίνου 22-24, Αθήνα, τηλ , ΑΡΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΑΛΚΑΒΟΥΡΑΣ Βγαίνω στον πηγαιμό για το Νέο Εθνικό, αλίμονο, δεν έχω λησμονήσει το παλιό και χαίρομαι. Κατηφορίζω την Αγίου Κωνσταντίνου σαν την πρώτη μέρα που θα έβλεπα από κοντά «αυτό το μεγάλο θέατρο με τα σκαλίσματα και τα χρυσάφια» πριν από δεκαοχτώ χρόνια. Είχαμε πάει όλη η τάξη του δημοτικού στην παράσταση «Ο Ανδροκλής και το λιοντάρι» του Μπέρναρντ Σο. Έργο ρεπερτορίου μετά την «Κάντι Κάντι». Τα σκηνικά ήταν του Αλέκου Φασιανού μας έλεγε γι αυτόν η δασκάλα τι να καταλάβουμε τότε τα έρμα από τέχνη, πρωταγωνιστούσε και η Ταϋγέτη σε ρόλοκλειδί αυτή την καταλαβαίναμε ήδη μια χαρά από το «Τρελός, παλαβός και Βέγγος». Το αρχοντικό νεοκλασικό του Τσίλερ ζούσε ημέρες ξεχωριστής παρακμής τα σκαλίσματα και τα χρυσάφια ξέφτιζαν στην πλουμιστή οροφή του. Ξέφτιζε και η εικόνα του στο βλέμμα μου και στην ψυχή μου κάθε φορά που έβλεπα τις ασπρόμαυρες φωτογραφίες των παλιών πρωταγωνιστών του καρφιτσωμένες σε ταμπλό έξω από το κυλικείο, κιτρινισμένες χρονιά με τη χρονιά. Έχασκαν διάτρητες στην παλιά λινάτσα με τις φωσφοριζέ πινέζες που ήξερα καλά από τις αφίσες του σχολείου, πιο φθαρμένη της Χαλκούση, πιο καφετιά του Τζόγια, πιο χολιγουντιανή της Παξινού. Αγόραζα τσιπς και καραβίσια σάντουιτς, έπινα το αναψυκτικό μου στα μαρμάρινα τραπεζάκια του και ταξίδευα στον χρόνο μες στον απόηχο μιας αίγλης που ψυχανεμιζόμουν πέρα μακριά από τα φθαρμένα βελούδινα καθίσματα, τη σκόνη, τα κακοτυπωμένα προγράμματα της Παιδικής Σκηνής. Και φτάνω σήμερα στο ανακαινισμένο Εθνικό για να αισθανθώ εκ νέου αυτήν τη μαγική σύνδεση, τη «χημεία» που μας ένωσε εξαρχής ακομπλεξάριστα από τότε και τα δυο μας, εγώ με τις ανύπαρκτες περγαμηνές μου, αυτό με τις αράχνες του. Μέσα στο κτίριο Ο οδοστρωτήρας φρέσκιας ολόφρεσκης μπογιάς με κατέλαβε εξαρχής. Προελαύνει δεσποτικά ανάμεσα στις παλιές τοιχογραφίες σαν make-up στόκος που ισοπεδώνει τα φύλα, τις ηλικίες, τα χαρακτηριστικά. Πήγε περίπατο η πολυπόθητη γλυκιά πατίνα, η αίσθηση της συνέχειας με το χτες, οι μνήμες του χώρου και των υλικών. Όλα είναι τόσο νέα και αποστειρωμένα που καταντούν Ikea. Τα μοναστηριακά τραπέζια στο χρώμα της σημύδας καθρεφτίζονται στο off white γυαλιστερό πάτωμα. Τα μπουκάλια με τα ποτά λάμπουν σε γραμμικούς σχηματισμούς πάνω στους πάγκους του μπαρ, οι σερβιτόροι με τα ατσαλάκωτα, τριζάτα σακάκια είναι χάρμα οφθαλμών, ολίγον τι μπλαζέ και αγέρωχοι. Ξεχειλίζει ο μινιμαλισμός, τρέχει, κυλάει από τα μπατζάκια μας. Λειτουργεί αρκούντως παραπλανητικά εντέλει μα πού βρίσκομαι, στο Παλλάς, στο Μέγαρο, στο Interni; Οι ταξιθέτες, οι υπεύθυνοι των εισιτηρίων, οι φύλακες, οι πωλητές διανύουν, ως επί το πλείστον, τη δεύτερη δεκαετία της ζωής τους. Σαν να επιβλήθηκε, ψυχαναγκαστικά, αμείλικτα, η νεότητα-σανίδα σωτηρίας για ένα θέατρο που γερνούσε. Κούρα αποκατάστασης μετά το ριζικό λίφτινγκ; Τα ηχεία παίζουν Μότσαρτ, τι ευχάριστη έκπληξη, οι σουίτες και οι ουβερτούρες του ταιριάζουν τέλεια με το αρωματικό μπέρμπον του κυλικείου. Το βιβλιοπωλείο του πρώτου ορόφου δίπλα στη Νέα Σκηνή (μια πολύ ενδιαφέρουσα προσθήκη, παρεμπιπτόντως) μένει ανοιχτό μέχρι αργά, για μας τους εξαρτημένους βιβλιοφάγους. Όσο κατεβαίνω τα άδυτα των ταρτάρων αυτού του δαιδαλώδους κτιρίου, οι αίθουσες Ο Δημήτρης Παπαϊωάννου «σκοτεινιάζουν». Υποχωρεί το παστέλ λούστρο που κάλυψε τα πάντα. Στα υπόγεια βοηθητικά δωμάτια, στο τμήμα διοίκησης και δραματολογίου ψηλαφίζω, ανάμεσα στους γκρι τοίχους, την παλιά ατμοσφαιρική αίσθηση στοιχειωμένης μεγαλοπρέπειας. Μάλλον μετακόμισαν εκεί όλα τα παλιά φαντάσματα. Στους δρόμους του πουθενά Μπαίνω στην Κεντρική Σκηνή και χαζεύω την εντυπωσιακή διακόσμηση, τους γαλάζιους τοίχους, τις παλιές τοιχογραφίες. Αυλαία ένας μεγάλος καθρέφτης το θέατρο αποθεώνει το θέατρο, καθίσματα, σκηνικά, πλατεία γίνονται ένα. Ο Δημήτρης Παπαϊωάννου, με το «Πουθενά», παρουσιάζει ένα υπέροχο οπτικό ποίημα-φόρο τιμής στο backstage Εθνικό: στους μηχανισμούς σκηνής, στα φώτα, σε όλα εκείνα τα αφανή που συνθέτουν τη θεατρική μαγεία. Υποκλίνεται στην αγέρωχη ραχοκοκαλιά του, στην ιστορία του, και το Εθνικό επιστρέφει τη φιλοφρόνηση οι πολύτιμες αφαιρετικές εικόνες του Παπαϊωάννου αναδεικνύονται δίπλα στον μπαρόκ διάκοσμο. Η Κεντρική Σκηνή μεταμορφώνεται σε κουκούλι αντιθέσεων, ζεστό και κοίλο, επωάζοντας εκπλήξεις: το νεανικό κοινό του δημιουργού, οι πατροπαράδοτοι θεατές του Εθνικού, φοιτητές και grandes dames ξεφυλλίζουν το πρόγραμμα του εικαστικού Ζάφου Ξαγοράρη για την παράσταση. Το εισιτήριο κοστίζει μόνο 10 ευρώ, οπότε όλοι βρίσκουμε τη θέση μας σε αυτό το αριστοκρατικό, λαϊκό θέατρο. Το Εθνικό είχε πάντα τον τρόπο να εκπληρώνει τον κοινωνικό του ρόλο. Διαβάζουμε σε εφημερίδα του 1901, τη χρονιά της ίδρυσης του: «Η γνώμη διά το κτίριον είναι μια και ομοιόμορφος όλων των θεατών. Η συμφωνία δ αυτή αποτελεί ανάκρουσμα ήκιστα ευνοϊκόν διά τον αρχιτέκτονα κ. Τσίλλερ. Από της εισόδου όπου, αν βρέχη, θα υποχρεούνται οι άνθρωποι να ανοίγουν τας ομβρέλας των, μέχρι των καθισμάτων, η αυτή στενοχωρία. Άλλως τε το θέατρον διαιρείται εις τρεις κόσμους διαφόρους. Τον κόσμον της πλατείας, όστις δεν βλέπει τους επί των εξωστών καθημένους, τον κόσμον του πρώτου εξώστου, όστις δεν βλέπει την πλατείαν και τον κόσμον του δεύτερου εξώστου, όστις από πολλών καθισμάτων μόλις διακρίνει την σκηνήν». Βγαίνω στον δρόμο την ώρα που κλείνουν τα γύρω μαγαζιά οι μετανάστες περίοικοι μαζεύονται ένας ένας στο παντοπωλείο Malhi Communications, κουρασμένοι κι αυτοί, για να χαλαρώσουν με μπίρες και συμπάθεια. Στη γωνία του δρόμου η διακίνηση ναρκωτικών καλά κρατεί τα ανθισμένα σκαλίσματα του Εθνικού παρατηρούν με ενδιαφέρον το δραματικότατο παζάρι. Όλος ο κόσμος μια σκηνή, το θέατρο και η ζωή γίνονται ένα γιατί, χωρίστηκαν και ποτέ; Ανεμίζουν οι λινάτσες από την απέναντι, υπό ανακαίνιση, εκκλησία, θροΐζουν σαν τρύπια λάβαρα πάνω από τους θορύβους της Μενάνδρου. Πολλοί οι φωνασκούντες για την κατάσταση της περιοχής, «ανάρμοστης» για το Εθνικό μας Θέατρο: Θα το προτιμούσαμε στη Βασιλίσσης Σοφίας, στο Γκάζι, στο Κολωνάκι; Το κτίριο λάμπει στις παρυφές της Αγίου Κωνσταντίνου, δίπλα στο Μέγαρο Εϋνάρδου και στα sex cinema: καλωσορίζει τον κόσμο της χωρίς να φοβάται. «Ώριμο τέκνο» της κοινωνίας που το γέννησε, χάσκει στον πυρήνα των αντιθέσεών της, στην καρδιά της πραγματικότητας που το τροφοδοτεί, ατενίζοντας το μέλλον. Εκεί, άλλωστε, δεν βρίσκεται η θέση του; Στην τέχνη και στη ζωή, ως γνωστόν, όλοι οι καλοί χωράμε. 30 FAQ 05/11-11/11/09 05/11-11/11/09 FAQ 31

17 cinemaniac Λαέρτης Μαλκότσης O «σκληρός» του... κήπου! GET THE FAQOUT Με τον αέρα χολιγουντιανού ντετέκτιβ που δεν σηκώνει πολλά πολλά και μπόλικο υπόγειο χιούμορ, ο ηθοποιός και μουσικός Λαέρτης Μαλκότσης κλέβει την παράσταση ως αστυνόμος Μπεκάκης στην κομεντί του Κλεάνθη Δανόπουλου «Στο βάθος κήπος» ΤΗΣ ΜΑΡΙΝΑΣ ΤΣΙΚΛΗΤΗΡΑ China Moses CINEMA «Οι άντρες που κοιτούν επίμονα κατσίκες» Ο Τζορτζ Κλούνι ξαναχτυπά! σελ. 34 Παρακολουθώντας ένα γύρισμα του «Κήπου», σας έβλεπα εντός ρόλου ακόμα και στα διαλείμματα. Πόσο «κουβαλάτε» τους ήρωές σας και εκτός πλατό, πόσο σας επηρεάζουν; «Προσπαθώ να είμαι συγκεντρωμένος στη δουλειά μου σε όλη τη διάρκειά της. Μου έρχονται στο μυαλό διάφορες ιδέες και εκτός γυρίσματος, είναι φυσιολογικό και απαραίτητο. Αλλά δεν γίνομαι ο Μπεκάκης. Δεν με επηρεάζει τίποτα. Παιχνίδι είναι, υποκρίνομαι». Ποιο είναι το βασικότερο στοιχείο που σας παρακινεί να πείτε «ναι» σε μια κινηματογραφική πρόταση; «Κανένα. Δεν διαβάζω καν τα σενάρια. Ό,τι κάνω το κάνω εκεί, εκείνη τη στιγμή. Αγαπώ πολύ τη δουλειά μου και μου αρέσει πάρα πολύ ο κινηματογράφος. Δεν κολλάω πουθενά, πάντα έχω τη διάθεση να το ζήσω ακόμα μια φορά». Τι θα σας μείνει από την εμπειρία του «Κήπου»; «Το υπέροχο, υπέροχο, υπέροχο συνεργείο! Και το φαΐ στα διαλείμματα!». Ο καλλιτέχνης είναι καλύτερα να λειτουργεί μεθοδικά ή να ακουμπάει κυρίως στο ένστικτό του; «Το δεύτερο. Φαντασία, επιστρατευμένα αντανακλαστικά, εγρήγορση, παρατηρητικότητα, υπομονή, μεράκι, ήθος». «Παίρνε τα πράγματα όπως έρχονται» μας λέει η ταινία. Το συμμερίζεστε ή πιστεύετε πως τη ζωή την πηγαίνεις εκεί που θέλεις; «Επειδή κι εγώ κάθε μέρα εκπλήσσομαι και νιώθω ότι είμαι συνέχεια στο μηδέν, το μόνο που μπορώ να σας πω είναι πως δεν ξέρω τίποτα. Δεν προβλέπω, δεν σχεδιάζω. Θα έρθει ό,τι είναι να έρθει, αν με γαργαλήσει ευχάριστα θα το γευτώ όσο κρατήσει, αν με μουδιάσει θα το προσπεράσω και... δεν έγινε και τίποτα στο κάτω κάτω». Υποκριτική και μουσική. Τι σας χαρίζει το καθένα από αυτά; «Υποκριτική είναι η δουλειά μου, με βοηθά και κρατά το μυαλό μου σε διαρκή κίνηση. Η μουσική είναι η μισή μου ζωή, η ψυχοθεραπεία μου, κάτι σαν γλυκό ξέσπασμα αφάνταστα αναζωογονητικό». Κάτι κινείται έντονα στο ελληνικό σινεμά. Και αντιδράσεις Κινηματογραφιστές στην ομίχλη, και παράπονα, και μια καινούργια έλξη στο κοινό, και παραγωγές, και διεθνείς διακρίσεις. Νιώθετε αισιόδοξος ή απαισιόδοξος; «Για τα άλλα δεν ξέρω, αλλά μου αρέσουν αυτά που βλέπω στην οθόνη. Με συγκινούν, με εντυπωσιάζουν, τα ευχαριστιέμαι. Υπάρχει πολύ ταλέντο σ αυτό τον τόπο, που δεν θα το δει ποτέ κανείς στα ριάλιτι και τις εφετζίδικες εκπομπές. Υπάρχει εκεί έξω, στον δρόμο. Και ναι, είμαι αισιόδοξος». Η ταλαντούχα κόρη της Dee Dee Bridgewater για εφτά μοναδικές παραστάσεις στο Half Note? ΘΕΑΤΡΟ «Ένα άδειο πιάτο στο Μπιστρό Tο μεγάλο βόδι» Ένα σουρεάλ γαϊτανάκι γύρω από το προαιώνιο ερώτημα «να ζει κανείς ή να μη ζει» σελ. 39 ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ Heinrich W. Pfeiffer «Οι φιγούρες του Μιχαήλ Άγγελου έχουν πάντα διττή σημασία. Ο Αδάμ είναι ταυτόχρονα και ο Χριστός, η Εύα είναι ταυτόχρονα και η Εκκλησία ή η Παρθένος Μαρία» σελ. 43 ΜΟΥΣΙΚΗ Rodrigo Leao «Πειραματίζομαι με διάφορα είδη, αλλά τα κλασικά όργανα με βοηθούν να διατηρώ ένα συγκεκριμένο ύφος» Δες στη σελ. 43 ΓΕΥΣΗ Ποιες είναι οι καλύτερες τρατορίες της πόλης; σελ. 44 Εν μέσω οικονομικής κρίσης, καλές αγορές θεωρούνται οι ποιοτικές αλλά κυρίως φθηνές αγορές! Ψώνισε έξυπνα στο καθιερωμένο bazaar που γίνεται στην Αγησιλάου (στάση μετρό Κεραμεικός). Μεγάλα brands όπως Miss Sixty, Pepe jeans, Killah και πολλά άλλα με έκπτωση έως και 65%. Δευτ.- Παρ. 10 π.μ μ.μ. και Σάβ. 10 π.μ.-8 μ.μ. Έως 28/ FAQ 05/11-11/11/09

18 φγφ 34? Πότε εισήχθηκε ο στερεοφωνικός ήχος στον κινηματογράφο; Το 1940 στην ταινία «Φαντασία» (Fantasia) του Walt Disney με τη χρήση ενός δεύτερου φιλμ 35 χιλιοστών, πάνω στο οποίο ήταν καταγραμμένος ο ήχος και παιζόταν ταυτόχρονα με το φιλμ της ταινίας. MADE IN GREECE Τελικά, οι ελληνικές ταινίες δεν θα απουσιάζουν εντελώς από το επετειακό Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, αφού ορισμένοι κινηματογραφιστές αποφάσισαν να τις προβάλουν «Ο ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΗΣ» Σκηνοθεσία-σενάριο: Περικλής Χούρσογλου Κοντά στα 50, παντρεμένος, πατέρας δύο παιδιών, γιος μιας μάνας που δεν τον καταλαβαίνει και διαχειριστής πολυκατοικίας με χαλασμένη αποχέτευση. Η ζωή του Παύλου δεν είναι ακριβώς συναρπαστική. Μέσα σε όλα αυτά, όμως, εμφανίζεται ένα κορίτσι, η Γιάννα, με τα μισά του χρόνια. Εκείνος, για πρώτη φορά, θα φιλήσει μια άλλη γυναίκα. Κι ενώ τα προβλήματα συνεχίζονται, η μοναδική του ανάσα, η Γιάννα, θα γίνει βάρος. Όμως η ζωή δεν είναι πικρή μονάχα. Ένα δροσερό αεράκι θα φυσήξει και θα δείξει στον Παύλο πως η λύση που ψάχνει γύρω είναι μέσα του. «ΧΟΡΕΥΟΝΤΑΣ ΣΤΟΝ ΠΑΓΟ» Σκηνοθεσία-σενάριο: Σταύρος Ιωάννου Πρωτοχρονιά του Τρεις γυναίκες άγνωστες μεταξύ τους, προερχόμενες από τρεις διαφορετικές χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, συναντώνται σε παραμεθόρια πόλη της Βουλγαρίας, προκειμένου να περάσουν παράνομα στην Ελλάδα. Χωρίς περιθώριο επιλογής, έχουν αναγκαστεί να εναποθέσουν τις ελπίδες τους σ έναν ανησυχητικό συνοδό λαθρομεταναστών, που τις οδηγεί προς το «ελληνικό τους όνειρο» μέσα από δύσβατα ορεινά μονοπάτια. Στην ερημιά των βουνών οι τρεις γυναίκες θα γίνουν έρμαιο στα χέρια του. Η απελπισμένη τους προσπάθεια να αλλάξουν τη μοίρα τους θα καταλήξει, μετά από δραματικές και οριακές περιπέτειες, σε τραγωδία. Το σενάριο βασίζεται σε αληθινές ιστορίες. «Η ΔΙΑΘΗΚΗ ΤΟΥ ΙΕΡΕΑ ΙΩΑΝΝΗ ΜΕΛΙΕ» Σκηνοθεσία-σενάριο: Δημήτρης Κολλάτος Ο πατέρας Ιωάννης, ένας νέος καθολικός ιερέας στην Τήνο, ανακαλύπτει στο διαδίκτυο τη διαθήκη του ιερέα Ζαν Μελιέ ( ). Ο ιερέας αυτός υπήρξε ο πρώτος άθεος καθολικός ιερέας, πολέμιος του πάπα, της γαλλικής μοναρχίας και της αριστοκρατίας. Σιγά σιγά ο Ιωάννης αρχίζει να υποστηρίζει τις θέσεις του Μελιέ: «Δεν υπάρχει παράδεισος. Τίποτα κακό ή καλό δεν μας περιμένει μετά τον θάνατο». Τελικά, αποφασίζει να κάνει αυτό που δεν τόλμησε ο Μελιέ: να ομολογήσει στους ενορίτες του την αθεΐα του και να υποστηρίξει πως «τα παραμύθια του Αισώπου είναι πιο σοφά από την Αγία Γραφή». «ΚΑΝΤΙΝΑ» Σκηνοθεσία: Σταύρος Καπλανίδης Ο Φίλιππος, ένας καλοσυνάτος 40άρης, παλεύει σκληρά για το μεροκάματο στην καντίνα του, που είναι στημένη στην άκρη ενός παλιού εθνικού δρόμου. Ο Οδυσσέας, που κάποτε ήθελε να γίνει δικηγόρος, είναι βοηθός του, ενώ ο Ναθαναήλ, σκοτεινός τύπος με ποινικό μητρώο, εκτελεί καθήκοντα σεκιουριτά. Οι τρεις τους γίνονται κοινωνοί των προβλημάτων όσων σταματούν στην καντίνα και, κάποια στιγμή, θα κληθούν να φέρουν σε πέρας δύσκολες καταστάσεις, βάζοντας έτσι σε δοκιμασία τους ισχυρούς, παρά τα φαινόμενα, δεσμούς τους. «ΜΙΚΡΕΣ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ» Σκηνοθεσία: Κυριάκος Κατζουράκης Σε μια μικρή πόλη της βόρειας Ελλάδας ο Μάνος βλέπει πρώτη φορά την Άννα σε μια ερασιτεχνική θεατρική πρόβα. Εκείνος αναζητά τα έργα του βυζαντινού ζωγράφου Πανσέληνου και τον εαυτό του. Εκείνη είναι παντρεμένη με έναν άντρα που την κακομεταχειρίζεται. Ερωτεύονται αλλά αργότερα εκείνη εξαφανίζεται από τη ζωή του. Θα την ξαναβρεί; «ΜΟΙΡΑΙΑ ΣΧΕΣΗ» Σκηνοθεσία: Ερρίκος Ανδρέου Ο Φάνης, μεγαλωμένος δύσκολα σε νησί του Ιονίου, αναλαμβάνει μια επικίνδυνη αποστολή: να παραδώσει δέμα με άκρως απόρρητα έγγραφα στο σπίτι του δικηγόρου Παγουλάτου. Όμως, η αποστολή έχει προδοθεί και ο Φάνης αναγκάζεται να τα κρύψει γιατί κινδυνεύει η ζωή του. Λίγο αργότερα έρχεται στο νησί μια κοπέλα, η Ανθή, που κατά κάποιον τρόπο έχει ανάμειξη στην ιστορία με τα απόρρητα έγγραφα. Μια σχέση θα γεννηθεί αλλά σταδιακά, λόγω των κρυμμένων εγγράφων, θα εξελιχθεί σε εφιάλτη. «ΜΠΙΛΟΜΠΑ» Σκηνοθεσία: Σοφία Παπαχρήστου Ένας γερμανός μηχανικός αναλαμβάνει ένα ευρωπαϊκό έργο σε ένα μικρό ελληνικό νησί, την Πέρα Κάσσιρο, μια ασήμαντη κουκκίδα στον χάρτη, χαμένη κάπου στο Αιγαίο. Η επαφή του με τους ιδιόμορφους όπως φαίνονται στα μάτια του κατοίκους του χωριού θα τον κάνει να επαναπροσδιορίσει τις αξίες του και την αντίληψή του για το τι είναι ουσιώδες στη ζωή. «ΑΜΑ ΔΕΝ ΣΕ ΘΕΛΕΙ» Σκηνοθεσία: Βασίλης Νεμέας Η ζωή του 37χρονου μουσικού Τζόνι καταρρέει εξαιτίας του αλκοόλ, μέχρι που γνωρίζει έναν περίεργο ταξιτζή και γίνεται το alter ego του. Ο τηλεοπτικός Βασίλης Νεμέας καθοδηγεί τον Ρένο Χαραλαμπίδη στον ρόλο ενός αποτυχημένου μεσήλικα. «Χορεύοντας στον πάγο» «Άμα δεν σε θέλει» «Ο διαχειριστής» «Καντίνα» Ο Περικλής Χούρσογλου σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί μαζί με την αληθινή του οικογένεια. Μας μιλάει για τον «Διαχειριστή» και εξηγεί γιατί αποφάσισε να ανέβει στη Θεσσαλονίκη Πώς ξεκίνησε η ιδέα του «Διαχειριστή»; «Θέλησα να κάνω μια ταινία για τον θυμό. Η ιστορία συνδέεται με προσωπική μου εμπειρία. Όταν ήμουν παιδί, θυμάμαι πως οι ένοικοι της πολυκατοικίας όπου μέναμε τσακώνονταν μεταξύ τους για το ποιος πληρώνει το πετρέλαιο. Όταν το 2001 ανέλαβα διαχειριστής στην πολυκατοικία της μητέρας μου, όπως ο Παύλος της ταινίας, διαπίστωσα ότι οι καβγάδες δεν ήταν πια για τα λεφτά αλλά για να ξεσπάσουν οι άνθρωποι κάπου. Τότε είχα προσπαθήσει πολύ να καλυτερέψω την κατάσταση. Πίστευα ότι με το χαμόγελο και ο πιο στριμμένος άνθρωπος μαλακώνει. Μερικές μέρες δούλευα 5-6 ώρες για την πολυκατοικία. Στα δύο χρόνια που έμεινα διαχειριστής πραγματικά έφτιαξαν τα πράγματα. Έφυγα και σε 15 μέρες έγιναν χειρότερα κι από παλιά. Και ο Παύλος έχει καλές προθέσεις. Και, κάποια στιγμή, όλα γίνονται άσχημα και ο ίδιος μεταμορφώνεται σε τέρας». «Λευτέρης Δημακόπουλος», «Ο κύριος με τα γκρι», «Μάτια από νύχτα». Οι περισσότεροι ήρωές σας βρίσκονται σε καμπές της ζωής τους. «Ναι, γιατί αυτό που με απασχολεί από πιτσιρίκι είναι ο χρόνος. Έβλεπα τους γονείς μου ευτυχισμένους. Όμως, καθώς ο καιρός περνούσε, όλο και κάτι εγκατέλειπαν πίσω αυτοί οι άνθρωποι. Προσπαθούσα πάντα να καταλάβω τι είναι αυτό που αλλοιώνει την ομορφιά της παιδικής ηλικίας. Θυμάμαι, όταν ήμουν στη Β Γυμνασίου, είχα ρωτήσει έναν καθηγητή μου τι σημαίνει αλλοτρίωση. Μου είχε πει: Αλλοτρίωση είναι η ανεπαίσθητη αλλαγή. Αυτή που γίνεται χωρίς να καταλαβαίνουμε πώς. Γι αυτό κάνω ταινίες. Μήπως και καταλάβω». Είστε σκηνοθέτης, άρα το έργο και οι σκέψεις σας μένουν αποτυπωμένες και δεν χάνονται. Αυτό σας προσφέρει ένα είδος ανακούφισης; «Δεκατρία χρόνια μετά τον θάνατο του πατέρα μου, ενώ διατηρούσα την εντύπωση ότι δεν αγαπιόμασταν ποτέ πολύ, είδα μια ταινία που μου τον θύμισε. Ξέσπασα σε κλάματα, συνειδητοποιώντας ότι τελικά τον αγαπούσα και ότι δεν θα τον συναντούσα ποτέ ξανά. Έκανα τον Κύριο με τα γκρι για εκείνον, κατά κάποιον τρόπο. Όταν τελείωσε η ταινία, ένιωθα ικανοποιημένος που την έκανα. Όμως, δεν είχε αλλάξει πραγματικά κάτι. Ο πατέρας μου εξακολουθούσε να μου λείπει. Οι σκηνοθέτες δημιουργούμε για κάτι που μας βασανίζει πολύ». Οικογενειακή υπόθεση, δηλαδή! «Ένιωσα ότι θα ήταν πιο αληθινό αν ήμουν εγώ ο Παύλος. Όλο αυτό δεν είχε ακριβώς την αίσθηση της ταινίας. Ήταν σαν να μπαίνω στο σπίτι δύο ανθρώπων. Ρωτήσαμε ψυχολόγο και μας είπε καλύτερα να μη συμμετάσχουν οι γιοι μας, επειδή τα παιδιά δυσκολεύονται να ξεχωρίσουν τη φαντασία από την πραγματικότητα. Βρήκαμε, λοιπόν, κάποια άλλα πιτσιρίκια και ο Κωνσταντίνος με τον Ιορδάνη ήρθαν στην πρόβα. Είδα τόσο μαραμένα τα πρόσωπά τους που είπα στη Βαγγελιώ: Δεν υπάρχει περίπτωση να τους το κάνω αυτό. Θα παίξουν τα δικά μας παιδιά». Γιατί αποφασίσατε να την προβάλετε στη Θεσσαλονίκη; «Εννοείται πως συμφωνώ με τους Κινηματογραφιστές στην ομίχλη στο να υπάρξει ο νόμος για το σινεμά. Όμως, το φεστιβάλ είναι ένα μοναδικό βήμα για να προβάλουμε το έργο μας, ειδικά σε μια εποχή που η λεγόμενη καλλιτεχνική ταινία συμπιέζεται ολοένα και περισσότερο από τις εμπορικές. Δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να πληγεί ο θεσμός του Φεστιβάλ. Θα μπορούσαμε να πάμε όλοι τις ταινίες μας και φέτος υπάρχει μια πολύ καλή φουρνιά και να θέσουμε στη Θεσσαλονίκη τα ζητήματά μας. Δεν σας κρύβω ότι πέρασα από πολλά κύματα, επί μήνες, μέχρι να αποφασίσω. Κάποια στιγμή κάλεσα οικογενειακή συνέλευση. Είπα στη Βαγγελιώ και στα παιδιά τους προβληματισμούς μου, τι πιστεύω. Μετά από λίγη ώρα μου λέει ο μεγάλος μου γιος: Να πας Θεσσαλονίκη. Μα οι φίλοι μου είναι από τη μία πλευρά, πώς θα πάω εγώ από την άλλη; τον ρωτάω. Έχουμε τη δικιά μας γνώμη μου λέει. Είχε δίκιο. Εξακολουθώ να μη νιώθω καλά να βρίσκομαι απέναντι από τους συναδέλφους μου, που υπέγραψαν στην Ομίχλη». ΤΗς ΜΑΡΙΝΑΣ ΤΣΙΚΛΗΤΗΡΑ Digital Wave 04 Ενότητα αφιερωμένη 100% στην ελληνική ψηφιακή παραγωγή, το Digital Wave θα παρουσιαστεί για τέταρτη χρονιά φέτος «Κυνηγώντας τον Μωυσή» Πέρα από την κλασική ελληνική παραγωγή, που χρηματοδοτείται από το Ε.Κ.Κ. και τις ελληνικές εταιρείες διανομής, υπάρχει και μια άλλη παραγωγή, παράλληλη, ζωηρή και επίσης ενδιαφέρουσα. Γεννιέται εξαιτίας της ευκολίας που παρέχουν τα ψηφιακά μέσα και παράγεται μέσα από κυκλώματα πιο «περιθωριακά», είτε από νέους ανθρώπους που δεν έχουν ακόμα πρόσβαση στον πυρήνα του ελληνικού σινεμά είτε από κάποιους που αναζητούν πιο πειραματικές μορφές έκφρασης, πιο κοντά στις εικαστικές τέχνες. «Μας έρχονται παραγωγές και από την επαρχία», λέει ο υπεύθυνος του τμήματος, Κωνσταντίνος Κοντοβράκης. «Αυτή την παράλληλη παραγωγή προσπαθούμε να ερευνήσουμε κάθε χρόνο και να παρουσιάσουμε το καλύτερο που έχει να προσφέρει. Θέλουμε να της δώσουμε ένα βήμα επαφής με τον χώρο, με το κοινό, με τη δημοσιότητα Αυτό είναι το Digital Wave». Φέτος θα παρουσιαστούν οκτώ ταινίες, οι έξι στο Διαγωνιστικό Τμήμα και οι δύο ως Ειδικές Προβολές. Οι τολμηροί, καυστικοί δημιουργοί τους αγγίζουν με αυθορμητισμό και πρωτοτυπία τις σημαντικότερες κοινωνικές θεματικές του σήμερα. Ο Μιχαήλ Άγγελος Νικολαΐδης στο «One of us» μιλά για τη μετανάστευση και την ένταξη στη νέα πατρίδα. Ο Δημήτρης Καρακάσης θίγει με αιχμηρό ύφος τους οικογενειακούς δεσμούς που «νοσούν» στο φιλμ «Παρουσία Β'», ενώ τα νεαρά αδέλφια Φώτης και Αποστόλης Πάσσος χτίζουν μια ασυνήθιστη ιστορία γύρω από ένα οικογενειακό κειμήλιο στην ταινία «Το κουτί». Νοσταλγία διαποτίζει την «Ευχές» «Empirical data» «One of us» ταινία «Ρυτίδες και όνειρα» της Γεωργίας Πετραλή, μια τρυφερή ιστορία μέσα από τον χορό. Η ταινία του Βασίλη Ραΐση «Το τελευταίο τραγούδι του Έλβις» είναι μια εύστοχη απεικόνιση των ερωτικών σχέσεων στον 21ο αιώνα, ενώ η νέα εποχή αποτυπώνεται μέσα από μια πρωτότυπη, πειραματική φωτογραφική τεχνική στο «Empirical data» του Γιώργου Δρίβα. Ειδικές προβολές Ο Άγγελος Σπάρταλης, γνώριμος του Φεστιβάλ και με σταθερή παρουσία στο DigitalWave, βραβευμένος πέρυσι για την ταινία «Το σύνδρομο της Χιονάτης», φέτος δίνει το «παρών» με την ταινία «Ευχές», επιχειρώντας μια ονειρική προσέγγιση της τέχνης μέσα από την καθημερινότητα πέντε αγγέλων που ζουν σε έναν κινηματογράφο. Ο Αλέξανδρος Κωνσταντάρας, με την ταινία «Κυνηγώντας τον Μωυσή», δίνει τη δική του εκδοχή για το πώς θα μπορούσε να είναι ένα κενιατικό σπαγγέτι γουέστερν, ως συνσκηνοθέτης της Jitu Films, μιας εταιρείας παραγωγής low budget ταινιών που εδρεύει στο Ναϊρόμπι. «Όπως και πέρσι έτσι και φέτος το Digital Wave είναι ένα πρόγραμμα με πραγματική συνοχή και πολλά στοιχεία έκπληξης», υπόσχεται ο Κωνσταντίνος Κοντοβράκης. Το 1ο βραβείο του τμήματος, θεσμοθετημένο από το Ε.Κ.Κ., συνοδεύεται από ευρώ. Φέτος, το Φεστιβάλ απονέμει και 2ο βραβείο, που θα συνοδεύεται από ευρώ. Τέλος, το χρηματικό έπαθλο του βραβείου κοινού Fischer, το οποίο δίνεται από τον χορηγό, φέτος αυξάνεται στα ευρώ.

19 36 Τζέρεμι Τόμας: παραγωγός με όραμα Λίγο πριν προσγειωθεί στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, ο σπουδαίος βρετανός παραγωγός Τζέρεμι Τόμας, κάτοχος Όσκαρ για τον «Τελευταίο αυτοκράτορα» του Μπερτολούτσι, μιλάει στη FAQ Ο Τζέρεμι Τόμας γεννήθηκε τον Ιούλιο του 1949 στο Λονδίνο. Οι σημαντικότερες παραγωγές που υπέγραψε ήταν: «Η κραυγή» (1978) του Γέρζι Σκολιμόφσκι «Η δύναμη της σάρκας» (1980) του Νίκολας Ρεγκ «Καλά Χριστούγεννα, κύριε Λώρενς» (1982) του Ναγκίσα Όσιμα «Eureka» (1983) του Νίκολας Ρεγκ «Συμβόλαιο με το θάνατο» (1984) του Στίβεν Φρίαρς «Μια νύχτα με τη Μέριλιν» (1985) του Νίκολας Ρεγκ «Ο τελευταίος αυτοκράτορας» (1987) του Μπερνάρντο Μπερτολούτσι «Τσάι στη Σαχάρα» (1990) του Μπερνάρντο Μπερτολούτσι «Γυμνό γεύμα» (1991) του Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ «Ο μικρός Βούδας» (1993) του Μπερνάρντο Μπερτολούτσι «Κλεμμένη ομορφιά» (1995) του Μπερνάρντο Μπερτολούτσι «Διαμάντια και αίμα» (1995) του Μπομπ Ράφελσον «Crash» (1996) του Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ «The brave» (1997) του Τζόνι Ντεπ «Sexy beast» (2000) του Τζόναθαν Γκλέιζερ «Brother» (2000) του Τακέσι Κιτάνο «Ο νεαρός Αδάμ» (2003) του Ντέιβιντ Μακένζι «Οι ονειροπόλοι» (2003) του Μπερνάρντο Μπερτολούτσι «Promised Land Hotel» (2004) του Άμος Κιτάι «Μην ξαναγυρίσεις» (2004) του Βιμ Βέντερς «Fast food nation» (2006) του Ρίτσαρντ Λινκλάτερ «Franklyn» (2008) του Τζέραλντ ΜακΜόροου. Τώρα ετοιμάζει τις ταινίες των Τακάσι Μιίκε, Βιμ Βέντερς, Τέρι Γκίλιαμ, Βιντσέντζο Νατάλι, Μπερνάρντο Μπερτολούτσι και Φίλιπ Νόις. «Οι ονειροπόλοι» του Μπερνάρντο Μπερτολούτσι Οι «Metamkine» θα εμφανιστούν το βράδυ στις 19/11 στο Αλατζά Ιμαρέτ Οι performer «Metamkine» στο 50ό Φεστιβάλ Ακόμα και στην υπερ-κινητική πολιτιστικά Νέα Υόρκη, η πρόσφατη εμφάνιση των «Metamkine» χαρακτηρίστηκε «καλλιτεχνικό γεγονός της εβδομάδας». Το συναρπαστικό τρίο έρχεται για πρώτη φορά στη χώρα μας Τελευταία, στις αναπτυσσόμενες κινηματογραφικά χώρες οι performances με στοιχεία σινεμά έγιναν τάση. «Εμείς στο Experimental Forum αποφεύγουμε τις μόδες», τονίζει ο υπεύθυνος του προγράμματος Βασίλης Μπούρικας. «Όμως, στη συγκεκριμένη περίπτωση μιλάμε αντικειμενικά για μια πολύ σημαντική ομάδα. Η δουλειά των "Metamkine" είναι συναρπαστική και αυτό που κάνουν δεν θα μπορούσε ποτέ να γραφτεί σε μια κόπια φιλμ ούτε να το δεις στην τηλεόραση. Είναι εντελώς απαραίτητο να βρίσκονται επιτόπου οι καλλιτέχνες, κάτι που δεν ισχύει για τις περισσότερες performances». Το διεθνώς αναγνωρισμένο τρίο ξεκίνησε το 1987 στη Γαλλία και αποτελείται από τον μουσικό Jérôme Noetinger και τους κινηματογραφιστές Christophe Auger και Xavier Quérel. Οι ίδιοι χαρακτηρίζουν το έργο τους ως «μουσικοκινηματογραφικές δημιουργίες», αφού χρησιμοποιώντας σελιλόιντ, καθρέφτες, προτζέκτορες, ζωντανή, μίνιμαλ μουσική, ηχογραφημένα αποσπάσματα και ήχους από μουσικά όργανα παράγουν μια νέα ταινία σε καθεμία από τις εμφανίσεις τους. «Κινηματογραφούν και κάνουν εμφάνιση στο χέρι των αρνητικών και θετικών τους, ενώ η διαδικασία του μοντάζ και του post production γίνονται επί σκηνής», εξηγεί ο Β. Μπούρικας. «Δηλαδή, βλέπεις το σελιλόιντ να καίγεται, να διαλύεται μπροστά σε καθρέφτες, να ξαναφτιάχνεται μπροστά στα μάτια σου! Μπορούν να μεταμορφώσουν έναν οποιονδήποτε απολύτως σκοτεινό χώρο στο εσωτερικό του κεφαλιού σου. Η ώρα της performance τους μοιάζει με τη στιγμή που κλείνεις τα μάτια σου λίγο πριν κοιμηθείς. Είναι σαν όνειρο». «Καλά Χριστούγεννα, κύριε Λώρενς» του Ναγκίσα Όσιμα «Rainbow dance», Λεν Λάι Τα τρένα φεύγουν, οι ταινίες μένουν Προβολές πειραματικών ταινιών στον Σιδηροδρομικό Σταθμό Θεσσαλονίκης Ο Τζέρεμι Τόμας ανατράφηκε σε ένα γκλάμορους κινηματογραφικό σύμπαν. Παρόλο που μεγάλωσε παρακολουθώντας γυρίσματα υπερπαραγωγών, οι ταινίες που ο ίδιος έχει υπογράψει ως παραγωγός προδίδουν το σταθερό όραμά του για ένα σινεμά φρέσκο, ανατρεπτικό και ουσιαστικό. Μεταξύ πολλών άλλων, έχει συνεργαστεί με τους σκηνοθέτες Νίκολας Ρεγκ, Στίβεν Φρίαρς, Μπερνάρντο Μπερτολούτσι, Ναγκίσα Όσιμα και Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ. Λίγες μέρες προτού επισκεφθεί τη Θεσσαλονίκη, όπου θα δώσει masterclass και θα παρουσιάσει τη νέα παραγωγή του «Creation», μια ταινία του Τζον Άμιελ για τον Δαρβίνο, μιλήσαμε μαζί του. Ήρθατε σε επαφή με τον κινηματογράφο από νωρίς. Πώς αντιλαμβανόσασταν το σινεμά τότε και με ποιον τρόπο ονειρευόσασταν να γίνετε κομμάτι του; «Η αλήθεια είναι ότι ζούσα σε ένα σπίτι γεμάτο γκλάμουρ, σε απόσταση 10 λεπτών από τα στούντιο Πάινγουντ, όπου σκηνοθετούσε ο πατέρας μου, Ραλφ Τόμας. Συχνά πήγαινα με το ποδήλατο στο στούντιο. Θυμάμαι είχα δει γυρίσματα από το A night to remember την πρώτη ταινία για τη βύθιση του Τιτανικού, από την Κλεοπάτρα με την Ελίζαμπεθ Τέιλορ και τον Ρίτσαρντ Μπάρτον Το σπίτι μας ήταν μεγάλο και ανοιχτό και μετά τα γυρίσματα περνούσαν από εκεί σταρ όπως οι Μπριζίτ Μπαρντό, Ντερκ Μπόγκαρτ, που ήταν και νονός μου, Ντέιβιντ Νίβεν, Κάθριν Χέπμπορν, Μπομπ Χόουπ. Με θυμάμαι να βλέπω τα πάντα από την κορυφή της σκάλας μαζί με τη αδελφή μου. Η κινηματογραφική μπίζνα είναι ένα πάρα πολύ ελκυστικό παιχνίδι και γνώριζα, από μαθητής κιόλας, τι σήμαινε όλο αυτό». Άρα για σας το σινεμά ήταν μονόδρομος. «Ξέρετε, τα παιδιά σκέφτονται απλά και συχνά ονειρεύονται να ακολουθήσουν τα βήματα του πατέρα τους. Αν ήταν οδηγός τρένου, φαντάζομαι ότι θα ήθελα να κάνω το ίδιο όταν μεγαλώσω. Ήταν σκηνοθέτης. Το ίδιο και ο θείος μου, Τζέραλντ. Επρόκειτο για οικογενειακή μπίζνα, κατά κάποιον τρόπο. Ήμουν προνομιούχος και, βέβαια, φανατικός κινηματογραφόφιλος. Στα 17 δεν ήθελα να πάω στο πανεπιστήμιο, ήθελα να δουλέψω. Βέβαια, το σινεμά ήταν κλειστό κύκλωμα. Ξεκίνησα από μοναχικός βοηθός στο εργαστήριο, μετά πήγα στο δωμάτιο του μοντάζ. Εργάστηκα, μάλιστα, ως βοηθός μοντέρ και στο πλευρό του Κεν Λόουτς, το Τότε ονειρευόμουν ακόμα τη σκηνοθεσία». Έχετε σκηνοθετήσει πάντως. «Ναι, το All the little animals το Αλλά παραμένω ουσιαστικά παραγωγός. Βέβαια, όλοι οι άνθρωποι που γνώρισα στο ξεκίνημά μου είχαν επίδραση πάνω μου. Ήταν σπουδαίο θεμέλιο αυτό. Όπως και το γεγονός ότι ξέρω να φτιάχνω ένα φιλμ με τα χέρια μου». Τι σας κάνει να λέτε «ναι» σε ένα project; Το σενάριο, οι άνθρωποι που εμπλέκονται, το μέγεθος της παραγωγής; «Το γούστο μου, βασικά. Η αισθητική μου, το αν μου αρέσει το project ή όχι. Επίσης, λαμβάνω υπόψη και την πραγματικότητα. Τι νιώθω ότι μπορώ να κάνω. Αλλά αν έχετε δει τις ταινίες μου, θα διαπιστώσετε μια κοινή συνισταμένη, μια κοινή αισθητική. Δεν θα βρείτε πολλές κωμωδίες, ας πούμε. Ή πολλές ταινίες που να ανήκουν σε κάποιο ορισμένο είδος. Μερικές πετυχαίνουν, άλλες λιγότερο, όμως κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ πάντα. Αυτό που χρειάζεται είναι να έρχεσαι σε διαρκή επικοινωνία με πολλούς ανθρώπους, να διατηρείς επαφή με το σύγχρονο κοινό. Αυτό, ομολογώ, δυσκολεύει όσο μεγαλώνεις». Ο κινηματογράφος είναι περισσότερο μπίζνες ή τέχνη; «Σίγουρα είναι τέχνη. Ακόμα αγαπώ την παράδοση της έντονης δημιουργικότητας. Όμως, το γενικό κοινό δύσκολα συνδυάζει τις λέξεις σινεμά και τέχνη στην ίδια πρόταση, το θεωρούν οξύμωρο. Δεν αντιμετωπίζουν μια ταινία όπως έναν πίνακα στο μουσείο». Εκτός από την πειρατεία στο διαδίκτυο, ανιχνεύετε άλλα προβλήματα στο σημερινό σινεμά; «Νομίζω ότι βρίσκεται σε πολύ δύσκολη θέση. Δεν είναι τόσο εύκολο να κάνεις φιλμ. Υπάρχει ριζοσπαστική αλλαγή στο τι θέλουν οι άνθρωποι να βλέπουν. Αλλαγή γενιάς και τρόπου διανομής. Σε όλες τις χώρες που επισκέπτομαι βλέπω την τοπική παραγωγή να έχει απέναντί της τις χολιγουντιανές παραγωγές, ένα πολύ εκλεπτυσμένο βιομηχανικό προϊόν. Είναι δύσκολο να χωρέσεις, πρέπει να βρούμε νέους τρόπους να εισαγάγουμε τις ταινίες μας. Ελπίζω, πάντως, να συνεχίζω να κάνω τις ταινίες που κάνω». Το βιογραφικό σας είναι συναρπαστικό. Έχετε συνεργαστεί με σκηνοθέτες από όλο τον κόσμο, Αγγλία, Αμερική, Καναδά, Αυστραλία, Ιαπωνία, Γαλλία, Ιταλία «Ακούγεται κάπως ποιητικό, αλλά θα το πω: είμαι σαν ένα φύλλο που ρέει μαζί με το ποτάμι της ζωής. Μέχρι που ο ποταμός αυτός διακλαδώνεται με έναν άλλο και συνεχίζω προς τα εκεί το ταξίδι μου. Τίποτα δεν με πιέζει να ταξιδεύω, αλλά το έχω κάνει έντονα. Με τραβάει πολύ το εξωτικό, η Ασία ας πούμε. Είναι και θέμα τύχης. Η συνάντησή μου με τον Ναγκίσα Όσιμα έγινε εντελώς τυχαία σε ένα δείπνο. Κάναμε το Καλά Χριστούγεννα, κύριε Λώρενς μαζί. Από εκείνον γνώρισα τον Τακέσι Κιτάνο». Γίνατε φίλος με κάποιους από αυτούς τους δημιουργικούς ανθρώπους; «Μα όλοι οι φίλοι μου από τον κινηματογράφο προέρχονται. Ο Άμος Κιτάι, ο φίλος μου ο Κρόνενμπεργκ, ο Νίκολας Ρεγκ που είναι ακόμα κολλητός μου, ο Μπερτολούτσι, επίσης πολύ φίλος. Θα παρατηρήσατε ότι κάνω πολλές ταινίες με τους ίδιους ανθρώπους». Με ποιον τρόπο ένα Όσκαρ, όπως αυτό που κερδίσατε το 1988, αλλάζει τη ζωή κάποιου; «Είναι ευχή και κατάρα ταυτόχρονα. Το Όσκαρ είναι σαν χρίσμα, είσαι για πάντα ο παραγωγός που κέρδισε Όσκαρ. Κάπως σαν τον αθλητή που κέρδισε χρυσό μετάλλιο και είναι πολύ ωραίο συναίσθημα. Όμως, ενώ για τον αθλητή ξέρουν ότι θα φθαρεί, από σένα περιμένουν να επαναλάβεις τον άθλο. Αλλά, ξέρετε, ήταν τυχαίο. Ο Τελευταίος αυτοκράτορας ήταν ανεξάρτητη παραγωγή. Ένα ωραίο, μακρύ ταξίδι στο οποίο λειτούργησα όπως με κάθε ταινία μου: καλή ιδέα, ας το κάνουμε. Έτυχε να αρέσει. Δεν ξέρω αν θα ξανασυμβεί κάτι τέτοιο. Και πιστεύω ότι είσαι ανόητος αν προχωράς με στόχο το επόμενο Όσκαρ». Τι σας δίδαξε ο κινηματογράφος για τη ζωή; «Όταν φτιάχνεις ταινίες είσαι φοβερός ηδονοβλεψίας. Παρακολουθείς συνεχώς τα πάντα. Καλός μαθητής δεν ήμουν, αλλά όλοι οι σκηνοθέτες με δίδαξαν κάτι. Ακόμα μαθαίνω. Θα κάνω τώρα μια ταινία για τον Φρόιντ με τον Κρόνενμπεργκ και περιμένω να διδαχτώ πολλά. Το σινεμά, λοιπόν, μου χάρισε εκπαίδευση. Και μεγάλη απόλαυση, βέβαια». Έχετε επισκεφθεί ποτέ τη Θεσσαλονίκη; «Όχι, θα είναι η πρώτη μου φορά. Την έχω δει από φωτογραφίες και ανυπομονώ! Είναι επάνω στη θάλασσα, λέτε να μπορέσω να κολυμπήσω;». Η εγκατάσταση θα φιλοξενηθεί στα Γιαχουντί Χαμάμ-Λουτρά, στα Λουλουδάδικα Βίντεο εγκατάσταση από τις Μαρίνα Γκρζίνιτς και Άινα Σμιτ Δύο αναγνωρισμένα ονόματα του χώρου της πειραματικής και εικαστικής σκηνής εν τη ενώσει Η Μαρίνα Γκρζίνιτς είναι κριτικός τέχνης, εικαστική επιμελήτρια, καθηγήτρια στη Σχολή Καλών Τεχνών της Βιέννης και ερευνήτρια στο Ινστιτούτο Φιλοσοφίας της Σχολής Επιστημών και Τεχνών της Σλοβενίας. Η Άινα Σμιτ είναι καθηγήτρια Ιστορίας της Τέχνης και συντάκτρια περιοδικού για το design. Οι δυο τους συναντήθηκαν για πρώτη φορά τη δεκαετία του 80 ως μέλη ενός πανκ συγκροτήματος στην πρώην Ανατολική Ευρώπη. Στη συνέχεια, επαναπροσδιορίζοντας πολιτικά στοιχεία της τέχνης και της θεωρίας της, πραγματοποίησαν performances και περισσότερα από 40 video art projects, για τα οποία έχουν βραβευτεί πολλές φορές. Στο πλαίσιο του Experimental Forum θα παρουσιαστεί μια επιλογή έργων τους. «Πρόκειται για πέντε όχι τόσο εύκολα! κομμάτια», εξηγεί ο Βασίλης Μπούρικας ο οποίος, μαζί με τη Μάριον Ιγγλέση, επιμελείται τη βίντεο εγκατάσταση. «Ένα hyper-tech installation, που ξεκινά από την πτώση του Τείχους του Βερολίνου, διασχίζει τον πυρήνα του βοσνιακού πολέμου και τις νέες εξελίξεις στο web και fibre communication, χρησιμοποιεί ως παράδειγμα την πρώην γιουγκοσλαβική αβάν γκαρντ, επανεξετάζει παλαιότερες θεωρίες των δύο καλλιτέχνιδων και καταλήγει σε ένα συμπέρασμα για την αφαίρεση της θεωρίας. Αυτά τα 5 βίντεο καλύπτουν 20 χρόνια δουλειάς γι αυτές». Avant-garde για παιδιά Το πρόγραμμα της συγκεκριμένης ενότητας, Experimental Forum, του 50ού Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης περιλαμβάνει κλασικές δημιουργίες των Λεν Λάι, Όσκαρ Φίσινγκερ, Τζόνας Μέκας, Ρόμπερτ Μπριρ, με την επιμέλεια του κινηματογραφιστή Πιπ Τσοντόροφ. «Αυτό το πρόγραμμα, ουσιαστικά, αφηγείται μια ιστορία», λέει ο υπεύθυνος του Experimental Forum, Βασίλης Μπούρικας. «Φτάνει μέχρι την αρχή του πειραματικού φιλμ και παρουσιάζει την εξέλιξή του. Και έρχεται να αποδείξει πως τα παιδιά έχουν τη δυνατότητα, από μικρή σχετικά ηλικία, να καταλάβουν και να ευχαριστηθούν το πειραματικό σινεμά, γιατί είναι ανοιχτά, συχνά περισσότερο κι από τους ενήλικες, στην κίνηση του φωτός και στο παιχνίδι της φόρμας». Η avant-garde για παιδιά θα φιλοξενηθεί στο Μουσείο Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και στην αίθουσα «Παύλος Ζάννας» Σε αυτή την πρωτότυπη δράση, εκτός από τους επισκέπτες του Φεστιβάλ και τους οπαδούς του πειραματικού σινεμά, οι περαστικοί και οι ταξιδιώτες ειδικά όταν η αμαξοστοιχία τους έχει καθυστέρηση! θα έχουν την πολύτιμη ευκαιρία να έρθουν σε επαφή με κινηματογραφικές αβάν γκαρντ δημιουργίες στις οποίες το τρένο είναι ο απόλυτος πρωταγωνιστής. Το κλασικό τρένο των αδελφών Lumières (1895, 1 ) που άνοιξε το κεφάλαιο «Σινεμά», σύγχρονες δημιουργίες όπως το «Faux mouvements» του Πιπ Τσόντοροφ (2008, 12 ), αλλά και το εννοιολογικό «Georgetown loop» του Κεν Τζέικομπς θα συναντήσουν το κοινό στον πλέον αναπάντεχο και την ίδια στιγμή θεματικά οικείο τους χώρο. Ακόμη και όταν ο προτζέκτορας 16 mm δεν λειτουργεί, θα αποτελεί κομμάτι μιας εγκατάστασης, ενός πλανόδιου σινεμά, με κυρίαρχα στοιχεία την οθόνη προβολής και το ίδιο το σκηνικό του σιδηροδρομικού σταθμού. «Το τρένο», των αδελφών Lumières

20 38 ΚΕΝΤΡΟ ΚΟΛΩΝΑΚΙ, ΕΞΑΡΧΕΙΑ, ΘΗΣΕΙΟ, ΠΛΑΚΑ, ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ, ΝΕΑΠΟΛΗ, Λ. ΠΑΤΗΣΙΩΝ, ΠΑΓΚΡΑΤΙ, ΒΥΡΩΝΑΣ, ΑΤΤΙΚΟ ΑΛΣΟΣ, ΖΩΓΡΑΦΟΥ, ΑΓ. ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ VILLAGE 5 CINEMAS PAGRATI Υµηττού 110 & Χρεµωνίδου, Παγκράτι, , Κρατήσεις Dolby SRD www. villagecinemas.gr. Έκπτωση στο πάρκινγκ για τους πελάτες. (1) Ψηλά στον ουρανό Πεμ.-Παρ. & Δευτ.-Τετ.: , Σαβ.-Κυρ.: Νομοταγής πολίτης (2) G-Force Πεμ.-Παρ. & Δευτ.-Τετ.: , Σαβ.-Κυρ.: Ζευγάρια στα βαθιά (3) Η γυμνή αλήθεια Πεμ.-Παρ. & Δευτ.-Τετ.: 16.30, Σαβ.-Κυρ.: Michael Jackson s this is it Πεμ. & Κυρ.-Τετ.: , Παρ.-Σαβ.: Οι άντρες που κοιτούν επίμονα κατσίκες Παρ.-Σαβ.: Ο Χάρι Πότερ και ο ημίαιμος πρίγκιψ Σαβ.-Κυρ.: (4) Ψυχή βαθιά Πεμ.-Παρ. & Δευτ. & Τετ.: , Σαβ.-Κυρ.: , Τρ.: Η εποχή των παγετώνων 3: Η αυγή των δεινοσαύρων Σαβ.- Κυρ.: (5) Ο Μπάρι και οι ντισκο-σκώληκες Πεμ.-Παρ. & Δευτ.-Τετ.: , Σαβ.-Κυρ.: Μεταφυσική δραστηριότητα Michael Jackson s this is it Παρ.- Σαβ.: Τζούλι & Τζούλια Πεμ. & Κυρ.-Τετ.: STER CINEMAS ΑΓ. ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ Αχαρνών , τηλ. κρατήσεων από κινητό , από σταθερό Online αγορές εισιτηρίων www. stercinemas.gr. (1) Στο βάθος κήπος Πεμ. & Κυρ.-Τετ.: Παρ.- Σαβ.: Michael Jackson s this is it Πεμ.-Παρ. & Δευτ.-Τετ.: Σαβ.-Κυρ.: (2) Νομοταγής πολίτης Πεμ. & Κυρ.-Τετ.: Παρ.- Σαβ.: Η γυμνή αλήθεια G-Force Πεμ.-Παρ. & Δευτ.-Τετ.: Σαβ.-Κυρ.: (3) Η εποχή των παγετώνων 3: Η αυγή των δεινοσαύρων Πεμ.-Παρ. & Δευτ.-Τετ.: Σαβ.- Κυρ.: Michael Jackson s this is it Αντίχριστος Πεμ. & Κυρ.-Τετ.: Οι άντρες που κοιτούν επίμονα κατσίκες Παρ.-Σαβ.: (4) Ψηλά στον ουρανό Πεμ.-Παρ. & Δευτ.-Τετ.: Σαβ.-Κυρ.: Αντικαταστάτες (5) Ο Μπάρι και οι ντισκο-σκώληκες Πεμ.-Παρ. & Δευτ.-Τετ.: Σαβ.-Κυρ.: Μεταφυσική δραστηριότητα Πεμ. & Κυρ.-Τετ.: Παρ.-Σαβ.: (6) Michael Jackson s this is it Πεμ.-Παρ. & Δευτ.-Τετ.: Σαβ.- Κυρ.: Saw (7) Ο Χάρι Πότερ και ο ημίαιμος πρίγκιψ Πεμ.-Παρ. & Δευτ.-Τετ.: Σαβ.-Κυρ.: Αντικαταστάτες Πεμ. & Κυρ.-Τετ.: Παρ.-Σαβ.: (8) Michael Jackson s this is it Πεμ.-Παρ. & Δευτ.-Τετ.: Σαβ.-Κυρ.: Τζούλι & Τζούλια Αντίχριστος Παρ.-Σαβ.: (9) Ψυχή βαθιά Πεμ.-Παρ. & Δευτ.-Τετ.: Σαβ.-Κυρ.: (10) Ζευγάρια στα βαθιά Πεμ.-Παρ. & Δευτ.-Τετ.: Σαβ.-Κυρ.: Michael Jackson s this is it Πεμ. & Δευτ.-Τετ.: Παρ.: Σαβ.: Κυρ.: ΒΟΡΕΙΑ ΚΗΦΙΣΙΑ, ΜΑΡΟΥΣΙ, ΧΑΛΑΝΔΡΙ, ΧΟΛΑΡΓΟΣ, ΠΑΠΑΓΟΥ VILLAGE 15 THE MALL Ανδρέα Παπανδρέου 35 CINEMA (παράπλευρος Αττικής οδού), Μαρούσι (θέση Ψαλίδι), Κρατήσεις , Dolby Digital. (1) Saw 6 Πεμ.-Παρ. & Κυρ.-Τετ.: , Παρ.-Σαβ.: Οι άντρες που κοιτούν επίμονα κατσίκες Παρ.-Σαβ.: Στο βάθος κήπος Πεμ.-Παρ. & Δευτ.-Τετ.: , Σαβ.-Κυρ.: (2) Μεταφυσική δραστηριότητα Πεμ.-Παρ. & Δευτ.-Τετ.: , Σαβ.-Κυρ.: OceanWorld Πεμ.-Παρ. & Δευτ.-Τετ.: , Σαβ.-Κυρ.: (3) Michael Jackson s this is it Πεμ.-Παρ. & Δευτ.-Τετ.: Σαβ.-Κυρ.: (4) Μεταφυσική δραστηριότητα Πεμ.-Παρ. & Δευτ.- Τετ.: , Σαβ.- Κυρ.: Ψηλά στον ουρανό Πεμ.-Παρ. & Δευτ.-Τετ.: 15.30, Σαβ.-Κυρ.: (5) Ψυχή βαθιά Πεμ.-Παρ. & Δευτ.-Τετ.: , Σαβ.-Κυρ.: (6) Τζούλι & Τζούλια Πεμ.-Παρ. & Δευτ.- Τετ.: , Σαβ.-Κυρ.: Saw (7) Νομοταγής πολίτης Michael Jackson s this is it Πεμ.-Παρ. & Δευτ.-Τετ.: 18.15, Σαβ.-Κυρ.: (8) G-Force Πεμ.: 13.30, Παρ. & Δευτ.-Τετ.: , Σαβ.-Κυρ.: Αντικαταστάτες Πεμ.: , Παρ.-Τετ.: (9) G-Force Πεμ.-Παρ. & Δευτ.-Τετ.: , Σαβ.-Κυρ.: Νομοταγής πολίτης (10) Ο Μπάρι και οι ντισκο-σκώληκες Πεμ.-Παρ. & Δευτ.-Τετ.: , Σαβ.: , Κυρ.: Ζευγάρια στα βαθιά Πεμ. & Κυρ.- Τετ.: , Παρ.-Σαβ.: (11) Michael Jackson s this is it Πεμ.-Παρ. & Δευτ.-Τετ.: , Σαβ.-Κυρ.: Η γυμνή αλήθεια (12) Ψυχή βαθιά Πεμ.-Παρ. & Δευτ.-Τετ.: , Σαβ.-Κυρ.: (13) Ζευγάρια στα βαθιά Πεμ. & Κυρ.-Τετ.: , Παρ.-Σαβ.: (14) Ψυχή βαθιά Πεμ.-Παρ. & Δευτ.-Τετ.: 20.15, Σαβ.- Κυρ.: Michael Jackson s this is it ΟDEON KΟSMOPOLIS ΜΑΡΟΥΣΙ Λ. Κηφισίας 73 & Πουρνάρα (Κόµβος Αττικής οδού). Κρατήσεις: , , Πάρκινγκ. (1) Michael Jackson s this is it Σαβ.-Κυρ.: (2) Στο βάθος κήπος Ψηλά στον ουρανό Σαβ.-Κυρ.: (3) Ο Μπάρι και οι ντισκο-σκώληκες 18.00, Σαβ.-Κυρ.: Saw Πεμ. & Κυρ.-Τετ.: Οι άντρες που κοιτούν επίμονα κατσίκες Παρ.-Σαβ.: (4) Τζούλι & Τζούλια (5) Έτσι πήραμε το Γούντστοκ Ραγισμένες αγκαλιές (6) Ψυχή βαθιά (7) Νομοταγής πολίτης G-Force Σαβ.-Κυρ.: (8) Ζευγάρια στα βαθιά Σαβ.-Κυρ.: (9) Στο βάθος κήπος Η εποχή των παγετώνων 3: Η αυγή των δεινοσαύρων Σαβ.-Κυρ.: (10) Μεταφυσική δραστηριότητα Σαβ.-Κυρ.: (11) Αντικαταστάτες Tinker Bell and the lost treasure Σαβ.- Κυρ.: OceanWorld Σαβ.-Κυρ.: (12) Ψηλά στον ουρανό 17.50, Σαβ.-Κυρ.: Michael Jackson s this is it Παρ.-Σαβ.: NΟΤΙΑ ΒΑΡΚΙΖΑ, ΓΛΥΦΑΔΑ, ΑΡΓΥΡΟΥΠΟΛΗ, ΔΑΦΝΗ, Ν. ΣΜΥΡΝΗ, ΚΑΛΛΙΘΕΑ, Π. ΦΑΛΗΡΟ, Λ. ΣΥΓΓΡΟΥ, ΦΙΞ VILLAGE 9 FALIRO Παλαιά Λεωφ. Ποσειδώνος 1 & Μωραϊτίνη 3, Π. Φάληρο, τηλ. κρατήσεων: , , (1) OceanWorld Πεμ.-Παρ. & Δευτ.- Τετ.: , Σαβ.-Κυρ.: Saw 6 Πεμ. & Κυρ.-Τετ.: Οι άντρες που κοιτούν επίμονα κατσίκες Παρ.-Σαβ.: (2) Ζευγάρια στα βαθιά Πεμ.-Παρ. & Δευτ.-Τετ.: , Σαβ.-Κυρ.: (3) Ψυχή βαθιά Πεμ. & Δευτ.-Τετ.: , Παρ.: , Σαβ.: , Κυρ.: Saw 6 Παρ.-Σαβ.: (4) Michael Jackson s this is it Πεμ.-Παρ. & Δευτ.-Τετ.: , Σαβ.-Κυρ.: Ο Μπάρι και οι ντισκο-σκώληκες Σαβ.: , Κυρ.: Στο βάθος κήπος (5) Αντικαταστάτες Πεμ.-Παρ. & Δευτ.-Τετ.: , Σαβ.-Κυρ.: Μεταφυσική δραστηριότητα G-Force Σαβ.-Κυρ.: (6) Νομοταγής πολίτης Πεμ.-Παρ. & Δευτ.-Τετ.: , Σαβ.-Κυρ.: (7) Michael Jackson s this is it Πεμ.-Παρ. & Δευτ.-Τετ.: , Σαβ.-Κυρ.: Μεταφυσική δραστηριότητα (8) Ζευγάρια στα βαθιά (9) Νομοταγής πολίτης ΔΥΤΙΚΑ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ, ΧΑΪΔΑΡΙ, ΙΛΙΟΝ STER CINEMAS Εµπορικό κέντρο Escape, Λ. Δηµοκρατίας 67α, Ίλιον, τηλ. κρατήσεων από κινητό , από σταθερό Online αγορές εισιτηρίων (1) Ψυχή βαθιά Πεμ. & Δευτ.-Τετ.: Παρ.: Σαβ.: Κυρ.: (2) Αντικαταστάτες Πεμ. & Κυρ.-Τετ.: Παρ.-Σαβ.: Michael Jackson s this is it G-Force Πεμ.-Παρ. & Δευτ.-Τετ.: Σαβ.-Κυρ.: (3) Ο Μπάρι και οι ντισκο-σκώληκες Πεμ.-Παρ. & Δευτ.-Τετ.: Σαβ.-Κυρ.: Νομοταγής πολίτης Saw 6 Παρ.- Σαβ.: (4) Ζευγάρια στα βαθιά Πεμ.-Παρ. & Δευτ.-Τετ.: Σαβ.-Κυρ.: (5) Μεταφυσική δραστηριότητα Πεμ. & Κυρ.-Τετ.: Παρ.- Σαβ.: Ψηλά στον ουρανό Πεμ.-Παρ. & Δευτ.-Τετ.: Σαβ.-Κυρ.: (6) Αντικαταστάτες Michael Jackson s this is it Η εποχή των παγετώνων 3: Η αυγή των δεινοσαύρων Σαβ.-Κυρ.: (7) Η γυμνή αλήθεια Michael Jackson s this is it Πεμ.-Παρ. & Δευτ.-Τετ.: Σαβ.-Κυρ.: Οι άντρες που κοιτούν επίμονα κατσίκες Παρ.-Σαβ.: ΠΕΙΡΑΙΑΣ-ΡΕΝΤΗ VILLAGE 20 CINEMAS PARK Θηβών 228 & Πέτρου Ράλλη, Αγ. Ιωάννη Ρέντη, Κρατήσεις , Digital, gr. (1) Ζευγάρια στα βαθιά Αντικαταστάτες (2) Μεταφυσική δραστηριότητα (3) Στο βάθος κήπος Πεμ.-Παρ. & Δευτ.-Τετ.: , Σαβ.-Κυρ.: (4) Μεταφυσική δραστηριότητα Πεμ.-Παρ. & Δευτ.-Τετ.: , Σαβ.-Κυρ.: (5) Ο Μπάρι και οι ντισκο-σκώληκες Πεμ.-Παρ. & Δευτ.-Τετ.: , Σαβ.-Κυρ.: Αντικαταστάτες (6) Ζευγάρια στα βαθιά Πεμ.-Παρ. & Δευτ.-Τετ.: , Σαβ.-Κυρ.: (7) Νομοταγής πολίτης Πεμ.-Παρ. & Δευτ.-Τετ.: , Σαβ.-Κυρ.: (8) OceanWorld Πεμ.-Παρ. & Δευτ.-Τετ.: , Σαβ.-Κυρ.: Αντικαταστάτες (9) Ψηλά στον ουρανό Πεμ.-Παρ. & Δευτ.-Τετ.: , Σαβ.-Κυρ.: Νομοταγής πολίτης (10) Michael Jackson s this is it Πεμ.-Παρ. & Δευτ.-Τετ.: , Σαβ.-Κυρ.: (11) Michael Jackson s this is it Πεμ.-Παρ. & Δευτ.-Τετ.: , Σαβ.-Κυρ.: (12) Αντικαταστάτες Πεμ.-Παρ. & Δευτ.-Τετ.: , Σαβ.-Κυρ.: (13) Saw 6 Πεμ. & Δευτ.-Τετ.: , Παρ.: , Σαβ.: , Κυρ.: Οι άντρες που κοιτούν επίμονα κατσίκες Παρ.-Σαβ.: (14) G-Force Πεμ.-Παρ. & Δευτ.-Τετ.: , Σαβ.-Κυρ.: Μεταφυσική δραστηριότητα (15) Ο Μπάρι και οι ντισκοσκώληκες Πεμ.-Παρ. & Δευτ.-Τετ.: , Σαβ.-Κυρ.: Μεταφυσική δραστηριότητα (16) Στο βάθος κήπος Πεμ.-Παρ. & Δευτ.- Τετ.: , Σαβ.-Κυρ.: Νομοταγής πολίτης (17) Η γυμνή αλήθεια Πεμ.-Παρ. & Δευτ.- Τετ.: , Σαβ.-Κυρ.: Michael Jackson s this is it (18) Ψυχή βαθιά Πεμ.-Παρ. & Δευτ.-Τετ.: , Σαβ.-Κυρ.: Saw (19) G-Force Πεμ.-Παρ. & Δευτ.-Τετ.: , Σαβ.-Κυρ.: Ζευγάρια στα βαθιά (20) G-Force Πεμ.-Παρ. & Δευτ.-Τετ.: , Σαβ.-Κυρ.: Ψυχή βαθιά Αδιάφορο Μέτριο Καλό Πολύ καλό Αριστούργημα ΠΑΙΖΟΝΤΑΙ... ΟΙ ΑΝΤΡΕΣ ΠΟΥ ΚΟΙΤΟΥΝ ΕΠΙΜΟΝΑ ΚΑΤΣΙΚΕΣ (Men who stare at goats) ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: ΓΚΡΑΝΤ ΧΕΣΛΟΦ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΟΥΝ: ΤΖΟΡΤΖ ΚΛΟΥΝΙ, ΓΙΟΥΑΝ ΜΑΓΚΡΕ- ΓΚΟΡ, ΚΕΒΙΝ ΣΠΕΪΣΙ, ΤΖΕΦ ΜΠΡΙΤΖΕΣ ΔΙΑΝΟΜΗ: SPENTZOS FILM Ένας δημοσιογράφος συναντά έναν άντρα που ισχυρίζεται ότι στη στρατιωτική ομάδα που υπηρετούσε μπορούσαν να σταματούν την καρδιά μιας κατσίκας κοιτώντας την! ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ (Paranormal Activity) ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: ΟΡΕΝ ΠΕΛΙ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΟΥΝ: ΚΕΪΤΙ ΦΕΔΕΡΣΤΟΝ, ΜΙΚΑ ΣΛΟΟΥΤ ΔΙΑΝΟΜΗ: VILLAGE FILMS ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΤΕΣ (Surrogates) Μια νυχτερινή μεταφυσική παρουσία στο νέο τους σπίτι ανησυχεί ένα ζευγάρι. Εκείνος αποφασίζει να κινηματογραφήσει το «πράγμα», που όμως ενοχλείται. ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: ΤΖΟΝΑΘΑΝ ΜΟΣΤΟΟΥ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΟΥΝ: ΜΠΡΟΥΣ ΓΟΥΙΛΙΣ, ΡΑΝΤΑ ΜΙΤΣΕΛ, ΡΟΖΑΜΟΥΝΤ ΠΑΪΚ ΔΙΑΝΟΜΗ: AUDIO VISUAL ΖΕΥΓΑΡΙΑ ΣΤΑ ΒΑΘΙΑ (Couples Retreat) BEST OF Μια ουτοπική, ειρηνική κοινωνία, όπου οι άνθρωποι ζουν ασφαλείς ενώ τους αντικαθιστούν ρομποτικές αναπαραστάσεις των εαυτών τους. Παρ όλα αυτά, γίνεται μια δολοφονία. ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: ΠΙΤΕΡ ΜΠΙΛΙΝΓΚΣΛΕΪ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΟΥΝ: ΒΙΝΣ ΒΟΝ, ΜΑΛΙΝ ΑΚΕΡΜΑΝ, ΤΖΕΪΣΟΝ ΜΠΕΪΤΜΑΝ ΔΙΑΝΟΜΗ: UIP Τέσσερα νεαρά ζευγάρια πάνε διακοπές σ ένα τροπικό νησί. Το ένα ξεκινάει θεραπεία για να σώσει τον γάμο του και τα άλλα τρία συνειδητοποιούν πως πρέπει να ακολουθήσουν! ΘΕΑΤΡΟ 39 «Ένα άδειο πιάτο στο Μπιστρό "Tο μεγάλο βόδι"» Τησ νατασσασ χασιωτη ΠOY: 104 Κέντρο Λόγου και Τέχνης, Θεμιστοκλέους 104 & Καλλιδρομίου, Εξάρχεια, τηλ ΠΟΤΕ: Έως 25/11 Περισσότερο ως δραματουργικό εύρημα παρά δραματική κλιμάκωση, η ιστορία που εκτυλίσσεται στο Μπιστρό «Το μεγάλο βόδι» φανερώνει εκ των υστέρων τους λόγους των θανάσιμων εμμονών του ήρωα, ενός πάμπλουτου εκπατρισμένου Αμερικανού που ξαναζεί τη δόξα, τον μύθο και την τραγικότητα των καταραμένων της προπολεμικής διασποράς, Φιτζέραλντ, Χέμινγουεϊ κ.ά. Κλείνοντας το μάτι στην, επίσης, θανάσιμη και μη αναστρέψιμη «Παρεξήγηση» του Αλμπέρ Καμί και μαζί του, στον αρχαίο μύθο της παραγνώρισης όπως τον συναντάμε, για παράδειγμα, στην ιστορία της Κρέουσας, ο Μάικλ Χόλινγκερ στήνει ένα ευχάριστο γαϊτανάκι γύρω από το «να ζει κανείς ή να μη ζει». Η ιστορία του δεν αποτελεί καμία εκ βαθέων πολύπλοκη πραγματεία περί των ανθρωπίνων, αλλά με λιτότητα επεξεργάζεται τα κοινώς αποδεκτά, όπως οι πρακτικοί και διδακτικοί μύθοι. Το «Άδειο πιάτο στο Μπιστρό Το μεγάλο βόδι» θα μπορούσε να είναι ένα σατανικό σπλάτερ με σχιζοφρενείς που τους την έχει δώσει η κλεισούρα και περιμένουν να βασανίσουν κάποιον ανυποψίαστο ή σαν τα κλειστοφοβικά ψαροχώρια των B-movies του 70, όπου το πρωί ο κόσμος πήγαινε στην εκκλησία και το βράδυ έσφαζε τους τουρίστες. Αφήνοντας όλα τα εκλεκτικά υπονοούμενα να πλανώνται, είναι εντέλει μια μαύρη κωμωδία. Η καλοκουρδισμένη παράσταση είναι έργο του Δημήτρη Φραγκιόγλου, ενώ τα ρέστα τους επί σκηνής δίνουν οι Χάρης Φλέουρας (νομίζει κανείς πως θα αρχίσει να τιμωρεί το προσωπικό όπως ο «μετρ» Λουί ντε Φινές, που τους έβαζε να αντιγράφουν το μενού στα γοτθικά στο «Le Grand restaurant»), Χριστόδουλος Στυλιανού (αεράτος και πολύπλοκος εκπατρισμένος), Χριστίνα Παπαδάκη (πειστική, λεπτή και συνεπής), Πέτρος Σταθακόπουλος (στη σκιά του αφεντικού και του μετρ, νευρωτικός και ανικανοποίητος σεφ), Αντώνης Γκρίτσης (όπως τα παρατημένα παιδιά που τα ονομάζουν πονόψυχα «Toussaint», χωρίς παρελθόν, υπομονετικός και «χοντρόπετσος», προσηλωμένος στην είδηση, ο απολαυστικός πιτσιρικάς γίνεται το χαμίνι με το μεγάλο δημοσιογραφικό μέλλον) και Ευγενία Αποστόλου (η ευγενής κοσμοπολίτισσα ερωμένη). Το στόμα τους ροδάνι, η μετάφραση άψογη, ο ρυθμός ταχύς και, το καλύτερο, νιώθει κανείς ότι οι «χρυσοθήρες» θέλουν να βρίσκονται εκεί: στη σκηνή και, βεβαίως, στο Μπιστρό «Το μεγάλο βόδι».