ΕΠΕΑΕΚ ΑΝΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΣΠΟΥΔΩΝ ΤΟΥ Τ.Ε.Φ.Α.Α.ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ - ΑΥΤΕΠΙΣΤΑΣΙΑ

Transcript

1 ΕΠΕΑΕΚ ΑΝΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΣΠΟΥΔΩΝ ΤΟΥ Τ.Ε.Φ.Α.Α.ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ - ΑΥΤΕΠΙΣΤΑΣΙΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ ΤΜΗΜΑ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ ΦΥΣΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ & ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ ΚΕ 1017 «Ανάπτυξη φυσικής κατάστασης στον αγωνιστικό αθλητισμό (αντοχή)» 4η Διάλεξη: «Μέθοδοι προπόνησης» Δρ. Δημήτριος Ελ. Σούλας, Επίκουρος Καθηγητής

2 Σε αυτή την θεματική ενότητα οι φοιτητές θα ενημερωθούν για : Τις μεθόδους προπόνησης Τιςμεθόδουςδιάρκειας Τα στοιχεία επιβάρυνσης των μεθόδων διάρκειας Τα στοιχεία επιβάρυνσης της επαναληπτικής μεθόδου Τα στοιχεία επιβάρυνσης της αγωνιστικής μεθόδου Τις μεθόδους επαναλήψεων Τα στοιχεία επιβάρυνσης των διαλειμματικών μεθόδων

3 H Ανάπτυξη της φυσικής ικανότητας της ΑΝΤΟΧΗΣ Μέθοδοι προπόνησης

4 Βασικές Μέθοδοι Προπόνησης Αντοχής 1. Μέθοδοι Διάρκειας 2. Μέθοδοι Επαναλήψεων 2.1.Διαλειμματικές μέθοδοι (Interval) 2.2. Επαναληπτική μέθοδος 2.3. Αγωνιστική μέθοδος ή ελέγχου

5 1. ΒΑΣΙΚΕΣ ΜΕΘΟΔΟΙ ΠΡΟΠΟΝΗΣΗΣ MΕΘΟΔΟΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΣΤΑΘΕΡΟΣ ΡΥΘΜΟΣ ΕΝΑΛΛΑΣΣΟΜΕΝΟΣ ΡΥΘΜΟΣ ΜΕΤΡΙΟΣ ΡΥΘΜΟΣ MΕΣΟΣ ΡΥΘΜΟΣ ΓΡΗΓΟΡΟΣ ΡΥΘΜΟΣ

6 Στοιχεία επιβάρυνσης μεθόδου διάρκειας μέτριας - μέσης έντασης Ενταση: 65-70% / 70-75%της VO2 max, 1,5-3 mmol /l γαλακτικό οξύ, / Κ.Σ./1 περίπου. Διάρκεια: 30 έως 2 ώρες. Προσαρμογές - Προπονητικοί στόχοι : α) Βελτίωση του αερόβιου μηχανισμού με την αύξηση των μιτοχονδρίων και τη δραστηριοποίηση της β - οξειδάσης). β) αύξηση της καύσης των λιπών και σε μικρότερο βαθμό του γλυκογόνου.γ) Βραδυκαρδία. δ) Επιτάχυνση της αποκατάστασης.

7 MΕΘΟΔΟΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΜΕ ΜΕΤΡΙΟ ΡΥΘΜΟ ( Verdugo, M.,2000, τροποποιημένος από Σούλα, Δ., Ελ., 2003) ΚΣ ΓΟ VO2max U.An U.Ae ΧΡΟΝΟΣ

8 MΕΘΟΔΟΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΜΕ ΜΕΣΟ ΡΥΘΜΟ ( Verdugo, M.,2000, τροποποιημένος από Σούλα, Δ.,Ελ., 2003) ΚΣ ΓΟ MΕΘΟΔΟΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΜΕ ΜΕΣΟ MΕΘΟΔΟΣ ΡΥΘΜΟ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΜΕ ΜΕΤΡΙΟ ΡΥΘΜΟ VO2max U.An U.Ae ΧΡΟΝΟΣ

9 Στοιχεία επιβάρυνσης μεθόδου διάρκειας υψηλής έντασης Ενταση: % της VO2 max (3-4 mmol/l γαλακτικό οξύ) Κ.Σ./1. Διάρκεια: 20 έως 60. Προσαρμογές: α) Αυξημένη εκμετάλλευση του γλυκογόνου. β) εξάντληση των αποθηκών του γλυκογόνου. γ) Παραγωγή και απομάκρυνση του γαλακτικού οξέος. δ) Υπερτροφία του καρδιακού μυός. Προπονητικοί στόχοι: α) Αύξηση των αποθηκών του γλυκογόνου. β) Διεύρυνση του VO2 max. γ) Θετική μετατόπιση του αναερόβιου κατωφλιού.

10 MΕΘΟΔΟΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΜΕ ΓΡΗΓΟΡΟ ΡΥΘΜΟ ( Verdugo, M.,2000, τροποποιημένος από Σούλα, Δ., Ελ., 2003) ΚΣ ΓΟ MΕΘΟΔΟΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΜΕ ΓΡΗΓΟΡΟ ΡΥΘΜΟ MΕΘΟΔΟΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΜΕ ΜΕΣΟ ΡΥΘΜΟ MΕΘΟΔΟΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΜΕ ΜΕΤΡΙΟ ΡΥΘΜΟ VO2max U.An U.Ae ΧΡΟΝΟΣ

11 Στοιχεία επιβάρυνσης μεθόδου διάρκειας εναλλασσόμενης έντασης Ενταση: 55-95% της VO2 max, 1,5-7-8 mmol /l γαλακτικό οξύ, >190 Κ.Σ./1 περίπου. Διάρκεια: 20 έως60 Προσαρμογές: α) ικανότητα εναλλαγής στην παραγωγή ενέργειας. β) Προσαρμογές στο καρ/ρικό σύστημα, Προπονητικοί στόχοι: Ιδιοι με αυτούς της έντονης μεθόδου διάρκειας.

12 MΕΘΟΔΟΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΜΕ ΕΝΑΛΛΑΣΣΟΜΕΝΟ ΡΥΘΜΟ ( Verdugo, M.,2000, τροποποιημένος από Σούλα, Δ., Ελ., 2003) FC LAC MΕΘΟΔΟΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΜΕ ΓΡΗΓΟΡΟ ΡΥΘΜΟ MΕΘΟΔΟΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΜΕ ΜΕΣΟ ΡΥΘΜΟ MΕΘΟΔΟΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΜΕ ΜΕΤΡΙΟ ΡΥΘΜΟ VO2max U.An U.Ae ΧΡΟΝΟΣ

13 Στοιχεία επιβάρυνσης ειδικών μεθόδων Διάρκειας (Σούλας, Δ., Ελ., 2000) Μέθοδος διάρκειας αργού ρυθμού Μέθοδος διάρκειας μέσου ρυθμού Μέθοδος διάρκειας γρήγορου ρυθμού Εναλλασσόμενης διάρκειας Ένταση % VO2max Ένταση mmol/l γαλακτικό οξύ Ένταση Καρδιακή συχνότητα: Σφ/1 1, ,5 / >190 Αριθμός Επαναλήψεων Διάρκεια 30-2 ώρες Διάλειμμα

14 2. ΒΑΣΙΚΕΣ ΜΕΘΟΔΟΙ ΠΡΟΠΟΝΗΣΗΣ MΕΘΟΔΟΙ ΕΠΑΝΑΛΗΨΕΩΝ ΔΙΑΛΕΙΜΜΑΤΙΚΕΣ ΜΕΤΡΙΑ Δ.ΙΑΛ. ΜΕΘ. ΜΑΚΡΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΜΕΣΑΙΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΕΠΑΝΑΛΗΠΤΙΚΗ ΜΑΚΡΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΜΕΣΑΙΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΜΙΚΡΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΤΟΝΗ Δ.ΙΑΛ. ΜΕΘ. ΜΙΚΡΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΑΚΡΑΙΟΥ ΜΙΚΡΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΑΚΡΑΙΟΥ ΜΙΚΡΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΤΥΠΟΠΟΙΗΜΕΝΗ

15 Σχηματική παράσταση του πλήρους και αμειβόμενου διαλείμματος, με τη βοήθεια της εκθετικής καμπύλης ανάληψης και της τριχοτόμησης του χρόνου ανάληψης (κατά Schmolinsky, 1973)

16 Στοιχεία επιβάρυνσης της Μέτριας Διαλειμματικής Μεθόδου Μακρού χρόνου Ενταση: 80-85% της VO2max, 2-4 mmol /l γαλακτικό οξύ, Κ.Σ./1. Διάρκεια: 2-5 /2-15 Πυκνότητα: 2-5 Ποσότητα: μεταδιαλείμματα Προσαρμογές: α) Περιφερειακή αιμάτωση και τριχοειδική αγγείωση. β) Καύση γλυκογόνου. γ) Υπερτροφία της καρδιάς. Προπονητικοί στόχοι: α) Βελτίωση των παραμέτρων της αερόβιας ικανότητας.

17 Μέτρια Διαλειμματική Μέθοδος Μακρού Χρόνου (Verdugo, M.,2000, τροποποιημένος από Σούλα, Δ., Ελ., 2003) ΚΣ ΓΟ VO2max U.An U.Ae ΧΡΟΝΟΣ

18 Στοιχεία επιβάρυνσης της Μέτριας Διαλειμματικής Μεθόδου Μεσαίου χρόνου Ενταση: % της VO2max, mmol /l γαλακτικό οξύ, Κ.Σ./1 / 140επ., 120σετ). Διάρκεια: /10-2 Πυκνότητα: 50-2 / 5-2. Ποσότητα: επαναλήψεις/ 4-10 επ./σετ, 1-5 σετ (30-45 με τα διαλείμματα) Προσαρμογές: α) Δραστηριοποίηση του αερόβιου και αναερόβιου μηχανισμού αφού η ένταση είναι πάνω από το αναερόβιο κατώφλι. β) Υπερτροφία της καρδιάς. Προπονητικοί στόχοι: α) Βελτίωση των παραμέτρων της αερόβιας- αναερόβιας ικανότητας (μικτής).

19 Μέτρια Διαλειμματική Μέθοδος Μεσαίου Χρόνου (Verdugo, M.,2000, τροποποιημένος από Σούλα, Δ., Ελ., 2003) ΚΣ ΓΟ EL EL EL EL VO2max EL U.An U.Ae ΧΡΟΝΟΣ

20 Στοιχεία επιβάρυνσης της Εντονης Διαλειμματικής Μεθόδου Μικρού χρόνου Ενταση: % τηςvo2max, 2- >8 mmol /l γαλακτικό οξύ, >200 Κ.Σ./1 Διάρκεια: Πυκνότητα: , αρχάριοι μεταξύ των σετ. Ποσότητα:9-32 επαναλήψεις σε 2-4 σειρές, 6-8 επ./σετ (20-25 με τα διαλείμματα) Προσαρμογές: α) Βελτίωση του αναερόβιου μηχανισμού β) Υπερτροφία της καρδιάς. Προπονητικοί στόχοι: α) Βελτίωση της αναερόβια γαλακτικής ικανότητας.

21 Εντονη Διαλειμματική Μέθοδος Μικρού Χρόνου Verdugo, M.,2000, τροποποιημένος από Σούλα, Δ., Ελ., 2003) ΚΣ ΓΟ EL EL EL EL VO2max EL U.An U.Ae ΧΡΟΝΟΣ

22 Στοιχεία επιβάρυνσης της Εντονης Διαλειμματικής Μεθόδου Ακραίου Μικρού χρόνου Ενταση: % της VO2max., 2- >8 mmol /l γαλακτικό οξύ, 120->190 Κ.Σ./1 Διάρκεια: 8-15 Πυκνότητα: 2-3 μεταξύτωνσετ>5. Ποσότητα: 6-8 επ./σετ 2-4 σετ (σύνολο επαναλήψεων 9-32) σε με τα διαλείμματα. Προσαρμογές: α) Βελτίωση του αναερόβιου αγαλακτικού μηχανισμού. β) Δραστηριοποίηση των γρήγορων μυϊκών ινών. Προπονητικοί στόχοι: α) Βελτίωση της αναερόβια αγαλακτικής ικανότητας.

23 Εντονη Διαλειμματική Μέθοδος Ακραίου Μικρού Χρόνου (Verdugo, M.,2000, τροποποιημένος από Σούλα, Δ., Ελ., 2003) ΚΣ ΓΟ EL EL EL EL VO2max EL U.An U.Ae ΧΡΟΝΟΣ

24 Στοιχεία επιβάρυνσης των Διαλειμματικών μεθόδων (Σούλας, Δ., Ελ.,2000) Μέτρια Δ.Μ. Μέτρια Δ.Μ. Εντονη Δ.Μ. Ακραίου Μακρού χρόνου Μεσαίου χρόνου Μικρού χρόνου Μικρού χρόνου Ένταση % VO2max Ένταση mmol/l γαλακτικό οξύ Ένταση Καρδιακή συχνότητα: Σφ/ / (140 επ. /120σετ) / (140 επ. /120σετ) 2- >8 >200 (110επ. / 90 σετ) 2- >8 120->190 Αριθμός Επαναλήψεων 4-10επ./1-3σετ συνολικά:10-30επ.: 2-10 επ. /σετ, 1-5 σετ συνολικά 10-30επ.: 3-9 επ. /σετ, 1-3 σετ συνολικά 9-32επ.: 6-8 επ. /σετ, 2-4 σετ Διάρκεια συνολικά: 2-15 / συνολικά: / συνολικά συνολικά 8-15 Διάλειμμα ( ) / Αρχ.( ) 5-15 μεταξύ των σετ 2-3 / >5 μεταξύτων σετ

25 Στοιχεία επιβάρυνσης της Επαναληπτικής Μεθόδου Μακρού Χρόνου Ενταση: 80-90% της αγωνιστικής ταχύτητας ή 100%-105% VO2max. Διάρκεια: 2-6 Πυκνότητα: Πλήρης αποκατάσταση περίπου 10-12, Κ.Σ. /1 <100 Ποσότητα: 3-5 επαναλήψεις Προσαρμογές: α) Βελτίωση της μικτής αερόβιας -αναερόβιας παραγωγής ενέργειας. β) Συμψηφισμός του γαλακτικού οξέος σε μέτρια συγκέντρωσή του. Προπονητικοί στόχοι: Αύξηση όλων των λειτουργικών διαδικασιών στην περιοχή αντοχής μεσαίου χρόνου.

26 Επαναληπτική Μέθοδος Μακρού Χρόνου (Verdugo, M.,2000, τροποποιημένος από Σούλα, Δ., Ελ., 2003) ΚΣ ΓΟ VO2max U.An U.Ae ΧΡΟΝΟΣ

27 Στοιχεία επιβάρυνσης της Επαναληπτικής Μεθόδου Μεσαίου Χρόνου Ενταση: 90-95% της αγωνιστικής ταχύτητας. Διάρκεια: Πυκνότητα: Πλήρης αποκατάσταση περίπου 8-10, Κ.Σ. /1 <100 Ποσότητα: 4-6 επαναλήψεις Προσαρμογές: α) Βελτίωση της αναερόβιας γαλακτικής παραγωγής ενέργειας. β) Εκκένωση των αποθηκών γλυκογόνου. γ) Ανοχή στο γαλακτικό οξύ.δ) Βελτίωση της μέγιστης γαλακτικής ισχύος. Προπονητικοί στόχοι: Αύξηση όλων των λειτουργικών διαδικασιών στην περιοχή αντοχής μεσαίου χρόνου.

28 Επαναληπτική Μέθοδος Μεσαίου Χρόνου (Verdugo, M.,2000, τροποποιημένος από Σούλα, Δ., Ελ., 2003) ΚΣ ΓΟ VO2max U.An U.Ae ΧΡΟΝΟΣ

29 Στοιχεία επιβάρυνσης της Επαναληπτικής Μεθόδου Μικρού Χρόνου Ενταση: % της αγωνιστικής ταχύτητας. Διάρκεια: Πυκνότητα: Πλήρης αποκατάσταση περίπου 6-8. Ποσότητα: 6-8 (10) επαναλήψεις Προσαρμογές: α) Βελτίωση της αναερόβιας αγαλακτικής και γαλακτικής παραγωγής ενέργειας. Προπονητικοί στόχοι: Αύξηση όλων των λειτουργικών διαδικασιών στην περιοχή αντοχής μικρού χρόνου.

30 Επαναληπτική Μέθοδος Μικρού Χρόνου (Verdugo, M.,2000, τροποποιημένος από Σούλα, Δ., Ελ., 2003) ΚΣ ΓΟ VO2max U.An U.Ae ΧΡΟΝΟΣ

31 Στοιχεία επιβάρυνσης της Επαναληπτικής Μεθόδου Ακραίου Μικρού Χρόνου Ενταση: 145 % της VO2max. Διάρκεια: 4-6 Πυκνότητα: Πλήρης αποκατάσταση περίπου >4. Ποσότητα: 5-6 επαναλήψεις Προσαρμογές: α) Βελτίωση της αναερόβιας αγαλακτικής παραγωγής ενέργειας. Προπονητικοί στόχοι: Αύξηση όλων των λειτουργικών διαδικασιών στην περιοχή αντοχής μικρού χρόνου.

32 Επαναληπτική Μέθοδος Ακραίου Μικρού Χρόνου (Verdugo, M.,2000, τροποποιημένος από Σούλα, Δ., Ελ., 2003) ΚΣ ΓΟ VO2max U.An U.Ae ΧΡΟΝΟΣ

33 Στοιχεία επιβάρυνσης επαναληπτικής μεθόδου (Σούλας, Δ., Ελ., 2004) Ένταση % της μέγιστης ταχύτητας Ένταση mmol/l γαλακτικό οξύ Ένταση Καρδιακή συχνότητα Αριθμός Επαναλήψεων Μακρού χρόνου Μεσαίου χρόνου Μικρού χρόνου >20 >10 Μέγιστη Μέγιστη? Ακραίου Μικρού χρόνου ?? 5-6 Διάρκεια Διάλειμμα >4

34 Στοιχεία επιβάρυνσης της Αγωνιστικής Μεθόδου Ενταση: % της αγωνιστικής ταχύτητας. Διάρκεια: 10 έως 20% μικρότερη από την αγωνιστική απόσταση. Προσαρμογές: Ολική προσαρμογή των λειτουργικών συστημάτων του οργανισμού στις απαιτήσεις του αγώνα. Προπονητικοί στόχοι: Βελτίωσητηςαπόδοσηςσεπολύ υψηλό λειτουργικό επίπεδο.

35 Αγωνιστική Μέθοδος και Μέθοδος ελέγχου (Verdugo, M.,2000, τροποποιημένος από Σούλα, Δ., Ελ., 2003) ΑΠΟΣΤΑΣΗ ΤΑΧΥΤΗΤΑ >1/2-2/3 >= ΤΑΧ. ΑΓΩΝΑ.

36 Μορφές προπόνησης αγωνιστικής μεθόδου Παραδείγματα: Προπόνηση με αλλαγές ρυθμού: Α) 4Χ 600μ με αλλαγές ρυθμού:100μστο80% της VO2max + 50μσε υπομέγιστη ταχύτητα. Δσετ /8-10 (για δρομείς 800μ). Β) 3Χ3000μ με αλλαγές ρυθμού: 1ο 1000άρι στο 70 της VO2max., 2ο 1000άρι στο 85% της VO2max, 3ο 1000άρι(500μστο100% της VO2max + 500μστο115% της VO2max.Δσετ/8 (για δρομείς 1500μμέχρι500μ) Γ) 5Χ300μ αλλάζοντας προοδευτικά το ρυθμό κάθε 100μ: 100μστο90% της VO2max + 100μ στο105% της VO2max + 100μ «όλα μέσα».

37 Μορφές προπόνησης αγωνιστικής μεθόδου-προπόνηση με αλλαγές ρυθμού (Verdugo, M.,2000, τροποποιημένος από Σούλα, Δ., Ελ., 2003) ΚΣ ΓΟ VO2max U.An U.Ae ΧΡΟΝΟΣ

38 Μορφές προπόνησης αγωνιστικής μεθόδου Αγωνιστικοί ρυθμοί στην προπόνηση: Παραδείγματα: Α) Για αθλητή που προγραμματίζει να κάνει 1 50 στο δρόμο των 800μ.: 3Χ4Χ200μσε27 5 με Δ/30 και Δσετ/8. Β) Για αθλητή που προγραμματίζει να κάνει 3 40 στο δρόμο των 1500μ: 2Χ3Χ500μσε1 13 με Δ40 και Δσετ/12. Γ) Για αθλητή που προγραμματίζει να κάνει 7 50 στο δρόμο των 3000μ: 1Χ3Χ1000μσε2 36 Δ/6.

39 Μορφές προπόνησης αγωνιστικής μεθόδου-προπόνηση με αγωνιστικούς ρυθμούς (Verdugo, M., 2000, τροποποιημένος από Σούλα, Δ., Ελ., 2003) ΚΣ ΓΟ VO2max U.An U.Ae

40 Θέματα που σχετίζονται με εφαρμογές στην αθλητική πρακτική Είστεπροπονητήςσεέναατομικόάθλημα. Καλείστε να επιλέξετε για τη βελτίωση της ειδικής αντοχής μεταξύ δύο μεθόδων που ανήκουν στην ίδια κατηγορία των επαναληπτικών μεθόδων, την έντονη διαλειμματική και αυτής της επαναληπτικής μεθόδου. Ζητείται να σχολιάσετε την επιλογή σας: Α. Στην περίπτωση της έντονης διαλειμματικής ή Β. Στην περίπτωση της επαναληπτικής Ποιες μέθοδοι θεωρούνται αποτελεσματικότερες για την αύξηση της αριστερής κοιλίας της καρδιάς (ικανότητα) και ποια για το περικάρδιο (ισχύς) και με ποια σειρά εμφανίζονται αυτές κατά τη διάρκεια του ετήσιου προγραμματισμού.

41 Θέματα προς συζήτηση Σε ποια ζώνη του βιοενεργειακού πλάνου εμφανίζονται η μέθοδος διάρκειας του μέτριου ρυθμού και σε ποια η μέθοδος διάρκειας του έντονου ρυθμού; Ποιες είναι οι προσδοκόμενες προσαρμογές από τις δύο αυτές μεθόδους διάρκειας; Κατά τη διάρκεια της εφαρμογής της διαλειμματικής μεθόδου σε ποιο σημείο της άσκησης συμβαίνουν οι επιδιωκόμενες προπονητικές προσαρμογές ; Σε ποιες ζώνες του βιοενεργειακού πλάνου δραστηριοποιούνται η μέτρια διαλειμματική μέθοδος μεσαίου χρόνου και σε ποια η έντονη διαλειμματική μέθοδος μικρού χρόνου;

42 Επίλογος Η ομαδοποίηση των βασικών μεθόδων προπόνησης αντοχής σε δύο κατηγορίες έγινε με βάση τα κοινά χαρακτηριστικά που διέπουν σε γενικές γραμμές των σύνολο των βασικών μεθόδων. Τα όποια κοινά χαρακτηριστικά των μεθόδων αυτών προσδιορίζουν και τις προκαλούμενες προπονητικές προσαρμογές και διευκολύνουν έτσι την κατά περίπτωση επιλογή τους. Θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε γενικώς τις μεθόδους εκείνες που συμβάλλουν στη βελτίωση της ικανότητας (είτε αερόβιας είτε αναερόβιας) εκείνες που έχουν τον επιθετικό προσδιορισμό «μέτρια» όπως για παράδειγμα Μέτρια Διαλειμματική Μέθοδος Μεσαίου Χρόνου και εκείνες που προβάλουν τον αντίστοιχο επιθετικό προσδιορισμό «έντονη» όπως για παράδειγμα Εντονη Διαλειματική Μέθοδος Μικρού Χρόνου

43 Σχετική Βιβλιογραφία Billat, V. (2001a).Interval training for performance: A scientific and empirical practice. Aerobic interval training. Sports Medicine, 31(1), Billat, V. (2001b).Interval training for performance: A scientific and embirical practice. Anaerobic interval training. Sports Medicine, 31 (2), Billat, V., Sirvent P., Lepretre, P. M. & Koralsztein, J. (2004).Training effect on performance, substrate balance and blood lactate concentration at ΜLSS in master endurance-runners. Pflugers Arch-Eur J Physiology. 447: Bravo, J., Ga Verdugo, M., Gil F., Landa M, Marin J., Pascua M. (1998). Carreras y Marcha. Madrid. R.F.E.A. Christensen S. (2000), Strength Training For Endurance Runners With. Track Coach Cometti, G.(2006). L entrainement de la vitesse. Paris.Chiron. Hawiey J., Burke L.(2000).Rendimiento deportivo maximo. Estrategias para el entrenamiento y la nutricion en el deporte.bercelona. Ed. Paidiatrivo. Garcia, Verdugo, M., Leibar, X. (1997). Entrenamiento de la resistencia de los corredores de medio fondo y fondo. Garcia, Verdugo, M., (2000). Una propuesta para el desarrollo de la fuerza en los corredores de madio fondo. Atletismo Espanol,. 521: Garcia, Verdugo, M.(2003). Los metodos de entrenamiento en funcion de las zonas de intensidad. Cuadernos de atletismo 50. Madrid. RFEA. Garcia, Verdugo, M.(2005). Medio fondo y fondo. La preparacion del corredor de rasistencia.atletismo 4. Madrid. RFEA. Garcia, Verdugo, M.(2007). Resistencia y Entrenamiento. Una metodoligia practica. Barcelona. Paidotribo. Grosser M., Starischka, S. (2000). Προπόνηση Φυσικής Κατάστασης σε όλα τα αθλήματα και τις ηλικίες. Θεσσαλονίκη. Εκδόσεις Σάλτο. Κέλλης, Σ. (2004). Προπονητική. Σημειώσειςαπότιςπαραδόσειςτουμαθήματος. Θεσσαλονίκη: Υπηρεσία δημοσιευμάτων ΑΠΘ. Kλεισούρας, B. (2004). Εργοφυσιολογία. Aθήνα. Π.Χ. Πασχαλίδης. Manso,G.,Navarro,M., Caballero, R.(1996).Bases teoreticas del entrenamiento deportivo.principios y aplicaciones. Madrid. Gymnhos. Martin, D., Carl, K. & Lehnertz, K (2000). Εγχειρίδιο Προπονητικής. Η σύνδεση της θεωρίας με την πράξη. Κομοτηνή: Αλφάβητο. Navarro, F.(1998) La resistencia. Madrid. Gymnos. Peronet, F. (1991). Marathon. Paris. Vigot. Raposo, V.,A.(2002).O planeamento do treino deportivo. Deportes Individuales.Lisboa.Caminho. Rodas, G., Ventura, J.L., Cadefau, J.A., Cusso, R. & Parra, J. (2000).A short training program for a rapid improvement of both aerobic and anaerobic metabolism. European Journal of Applied Physiology. 82 (5-6): Soulas, D. (1993). Contributii la perfectionarea metodologiei antrenamentului atletilor de mare performanta pentru probele de semifond, fond si maraton.teza de doctorat.universitatea Bucuresti. Facultatea de Sociologie, Psihologie, Pedagogie. Soulas D.(2002). Las cualidades y cantidades caracteristicas del entrenamiento a alto nivel en medio fondo y fondo. Atletismo Espanol, N 547, (53-57) Tabata, I., Nishimura, K., Kousaki, M., Hirai, Y., Ogita, F., Miyachi, M & Yamamoto, K.,(1996) Effects of moderate-intensity endurance and high-intensity intermittent training on aerobic capacity and VO2max. Medicine and Science in Sports and Exercise, 28, Τζιωρτζής Στ. (2004). Προπονητική. Θεωρία Αθλητικής Προπόνησης. Αθήνα. Art work. Weineck, J(1997). Προπονητική. Φυσική κατάσταση στο ποδόσφαιρο. Θεσσαλονίκη. Εκδόσεις Σάλτο. Zintl F. (1993). Προπόνηση Αντοχής. Θεσσαλονίκη. Εκδόσεις Σάλτο.