«ΚΕΝΑΚ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ ΣΕ ΚΤΙΡΙΑ»

Transcript

1 ΤΕΙ ΣΕΡΡΩΝ Σ.Τ.ΕΦ. ΤΜΗΜΑ ΜΗΧΑΝΟΛΟΓΙΑΣ ΘΕΜΑ: «ΚΕΝΑΚ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ ΣΕ ΚΤΙΡΙΑ» Εισηγητής: Μοσχίδης Νικόλαος Μελετητές: Εμμανουηλίδης Σταύρος Σπυρόπουλος Νικόλαος

2 1. Εισαγωγή Το Θέμα της πτυχιακής μας εστιάστηκε στον << Κανονισμό Ορθολογικής Χρήσης και Εξοικονόμησης Ενέργειας (ΚΟΧΕΕ) σε κτίρια >>. Ο ΚΟΧΕΕ που θεσπίσθηκε με την ΚΥΑ 21475/4707 λαμβάνοντας υπ όψιν Οδηγία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, είναι ολοκληρωμένος ενεργειακός Κανονισμός που δημιουργήθηκε με σκοπό να αντικαταστήσει τον ισχύοντα Κανονισμό Θερμομόνωσης του 1979 για να έχει εφαρμογή, τόσο σε όλα τα νεοαναγειρόμενα κτίρια για τη μελέτη κατασκευή και λειτουργία τους, όσο σε υφιστάμενα κτίρια για την μελέτη των αναγκαίων επεμβάσεων βελτίωσης της ενεργειακής τους απόδοσης. Ωστόσο δεν εφαρμόστηκε ποτέ ο ΚΟΧΕΕ και αντικαταστάθηκε από τον Κανονισμό για την Ενεργειακή Αποδοτικότητα Των Κτιρίων (ΚΕΝΑΚ) ο οποίος σύμφωνα με τον Νόμο 3661 ενσωματώνει όλες τις διατάξεις της Οδηγίας, προβλέπει την έκδοση Δελτίου Ενεργειακής Ταυτότητας (Δ.Ε.ΤΑ) των κτιρίων και διακρίνει πέντε βασικές θεματικές ενότητες, οι οποίες αφορούν στον καθορισμό των ελάχιστων απαιτήσεων ενεργειακής απόδοσης και στη μέθοδο υπολογισμού της ενεργειακής απόδοσης νέων και υφιστάμενων κτιρίων, στην έκδοση πιστοποιητικού ενεργειακής απόδοσης, στις επιθεωρήσεις των λεβήτων και των εγκαταστάσεων κλιματισμού και στην πρόβλεψη ειδικευμένων και διαπιστευμένων ενεργειακών επιθεωρητών. Εμείς αναλάβαμε να εφαρμόσουμε τον ΚΕΝΑΚ στο κτίριο της βιβλιοθήκης του ΤΕΙ ΣΕΡΡΩΝ ως υφιστάμενο δημόσιο κτίριο με σκοπό να το αξιολογήσουμε ενεργειακά στηριζόμενοι στην μέθοδο του ωριαίου βήματος που ορίζεται από τον κανονισμό και περιγράφεται στο ISO Επειδή η μέθοδος του ωριαίου βήματος εισάγεται για πρώτη φορά, και δεν υπάρχει πρότυπο παράδειγμα εφαρμογής σε υφιστάμενα κτίρια οι υπολογισμοί μας ξεκινούν από μηδενική βάση. Στα επόμενα θα δοθεί μία σύντομη περιγραφή της μεθόδου.

3 2. Η μέθοδος του ωριαίου βήματος για τον υπολογισμό της κατανάλωσης ενέργειας για θέρμανση του κτιρίου. 2.1 Παράγοντες στους οποίους βασίζεται η μέθοδος Οι Παράγοντες στους οποίους βασίζεται η μέθοδος είναι: 2.1.Α) Θερμοπερατότητα δομικών στοιχείων Κ (στο ISO συμβολίζεται ως U) και καθορίζεται από νέα όρια, ανάλογα με την κλιματική ζώνη στην οποία βρίσκεται το κτίριο, που θεσπίστηκαν στον ΚΕΝΑΚ. 2.1.Β) Εμβαδά και όγκοι του κτιρίου Ενδιαφέρουν τα εξής στοιχεία: Β1) Εμβαδόν δαπέδου του κάθε χώρου του κτιρίου (Αf) Β2) Εμβαδόν αδιαφανών δομικών στοιχείων στην εξωτερική επιφάνεια του κτιρίου(α) Β3) Εμβαδόν κουφωμάτων στην εξωτερική επιφάνεια του κτιρίου (Αw) Β4) Όγκος κάθε θερμαινόμενου χώρου(vi) 2.1.Γ) Θερμοκρασίες Η μέθοδος αναγνωρίζει διάφορες χαρακτηριστικές θέσεις στο σύστημα <<κτίριο + περιβάλλον>> (βλ. σχ.1) τις θερμοκρασίες τους και τις θερμορροές που μεταδίδονται από τη μια θέση στην άλλη. Αυτές οι θέσεις είναι...!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Γ1)Ο αέρας στο εσωτερικό του θερμαινόμενου χώρου (θέση air, βλ. σχ.1). Γι'αυτόν ορίζονται οι θερμοκρασίες: Πραγματική θερμοκρασία του αέρα, θair Επιθυμητή εσωτερική θερμοκρασία θair,set (Εάν ισχύει Θair<θair,set τότε ο θερμοστάτης δίνει εντολή στα θερμαντικά σώματα να ανάψουν) Γ2) Η εσωτερική επιφάνεια των τοίχων ( θέση s, βλ.σχ.1) που έχει θερμοκρασία θs Γ3) Το βάθος του τοίχου (θέση m, βλ. σχ. 1) που έχει θερμοκρασία θm (Αύξηση αυτής της θερμοκρασίας θm σημαίνει ότι αποθηκεύεται θερμότητα στη μάζα του τοίχου) Γ4) Το εξωτερικό περιβάλλον (θέση e, βλ.σχ. 1) που έχει θερμοκρασία θe Γ5) Η θέση από την οποία αναρροφάται εξωτερικός αέρας για τον αερισμό του χώρου (θέση e, βλ. σχ. 1) που έχει θερμοκρασία θsup (Στην εργασία μας θεωρήθηκε ότι οι θέσεις e και sup ταυτίζονται, άρα θe=θsup. Αυτή είναι η συνηθέστερη περίπτωση) Γ6) Τα κουφώματα των εξωτερικών επιφανειών (θέση w, στο σχ.1) που έχουν θερμοκρασία θs (ίδια της θέσης s). 2.1.Δ) Ροές Θερμότητας λόγω διαφορών θερμοκρασίας Μεταξύ των χαρακτηριστικών θέσεων του συστήματος <<κτίριο + περιβάλλον>> (βλ.σχ.1) ανταλλάσσονται, λόγω διαφοράς θερμοκρασίας οι εξής παράγοντες:

4 Δ1)Θερμικές απώλειες αερισμού (μεταξύ των θέσεων air και sup) = H ve(θair θ sup) (1) Δ2) Μεταξύ των θέσεων air και s =H tr,is(θ air θ s ) (2) Δ3) Θερμικές απώλειες μέσω των κουφωμάτων (διαδρομή air w e)= H tr,w (θ s θ e ) (3) Δ4)Μεταξύ των θέσεων s και m=h tr,ms(θs θ m) (4) Δ5) Μεταξύ των θέσεων m και e =H tr,em (θ m θ e ) (5) Οι συντελεστές H ve,h tr,is,h tr,w, tr,ms,htr,em έχουν όλοι μονάδες W/K και ο τρόπος προσδιορισμού τους θα εξηγηθεί παρακάτω 2.1.Ε) Θερμικά κέρδη Υπάρχουν θερμικά κέρδη από τρείς αιτίες: Ε1)Από τα θερμαντικά σώματα (Φ HC,nd ) θεωρείται ότι αποδίδεται στον αέρα του θερμαινόμενου χώρου (θέση air στο σχ. 1) Ε2)Από εσωτερικές θερμικές πηγές (π.χ. από ανθρώπους και ηλεκτρικές συσκευές, συμβολίζεται με Φ int ). Θεωρείται ότι κατανέμεται μεταξύ των θέσεων air, s, m (βλ. σχ. 1) Ε3) Από την ηλιακή ακτινοβολία που πέφτει στο κτίριο (Φ sol). Θεωρείται ότι κατανέμεται μεταξύ των θέσεων s και m (βλ. σχ. 1) 2.1.ΣΤ) Μετεωρολογικά στοιχεία Χρησιμοποιήθηκαν μετρήσεις από τον μετεωρολογικό σταθμό του ΤΕΙ Σερρών, οι οποίες δίνουν ανά μία ώρα, για μία ολόκληρη χειμερινή περίοδο (από αρχές Οκτωβρίου έως τέλη Μαΐου), την εξωτερική θερμοκρασία (θερμοκρασία θe, βλ. σημείο (Γ4) παραπάνω ) και την συνολική ένταση της ηλιακής ακτινοβολίας σε οριζόντιο επίπεδο (Αυτή συμβολίζεται με Ι, μετράται σε W\m^2,και χρησιμοποιείται για τον υπολογισμό των ηλιακών θερμικών κερδών (βλ. σημείο (Ε3) παραπάνω). 2.2 Υπολογισμοί με την μέθοδο του ωριαίου βήματος και συνοπτικά αποτελέσματα Συντελεστές θερμορροής και χαρακτηριστικά θερμοχωρητικότητας Οι συντελεστές που αναφέρθηκαν νωρίτερα στην παράγ. 2.1.Δ υπολογίζονται ως εξής: Α) Συντελεστής Η ve 3 H ve = 1200 J/m K(Σqve,k,mn) (6) όπου το (Σqv e,k,mn ) είναι η ροή μάζας του αέρα που εισέρχεται από το περιβάλλον στο θερμαινόμενο χώρο. Σύμφωνα με σύσταση του ΚΕΝΑΚ

5 (βλ.σελ... του ΚΕΝΑΚ), απαιτείται αλλαγή του αέρα 0,5 φορές την ώρα, επομένως στην εργασία μας θέσαμε (Σqv e,k,mn ) = 0,5 V /3600s (7) όπου το V=όγκος του χώρου, βλ σημείο 2.1.Β Β) Συντελεστής Η tr,is H tr,is =3,45 W/m 2 Κ A όπου A = το Εμβαδό των αδιαφανών δομικών στοιχείων που περιβάλλουν το χώρο και βρίσκονται στην εξωτερική επιφάνεια του κτιρίου Γ) Συντελεστής Η tr,w H tr,w = ΣKΑ w (8) όπου τα Κ, Α w εξηγήθηκαν στα σημεία 2.1.Α και 2.1.Β Δ) Χαρακτηριστικά θερμοχωρητικότητας Η θερμοχωρητικότητα του κάθε θερμαινόμενου χώρου υπολογίσθηκε στην εργασία μας με τον τύπο: C m = Σ Α j K j (9) όπου j=1,2, με : Α 1 = Εμβαδό δομικών στοιχείων από τοιχοποιία που χωρίζουν τον θερμαινόμενο χώρο από το εξωτερικό περιβάλλον, Α 2=όμοια εμβαδό στοιχείων από μπετόν Κ 1= j/m2k για τοιχοποιία 2 Κ 2 = j/m K για μπετόν Υπολογίζεται επίσης το < <εμβαδό θερμοχωρητικότητας>> 2 Α m=c m/ Σ Α j (K j) (10) (σημασίες συμβόλων όπως αμέσως προηγούμενο τύπο) Ε) Συντελεστής Η tr,ms 2 H tr,ms = 9,1 W/m K A m (11) (για το Α m βλ. σημείο Δ παραπάνω) ΣΤ) Συντελεστής Η tr,em Υπολογίζεται ο συνολικός συντελεστής θερμικών απωλειών των αδιαφανών δομικών στοιχείων Η op =ΣΚ Α (12) όπου τα Κ,Α εξηγήθηκ αν στα σημεία 2.1Α και 2.1.Β2 Kατόπιν εφαρμόζεται ο τύπος H tr,em = 1 H ms *H op = 1/HRopR 1/HRms HRmsR HRop

6 (13) Θερμικά κέρδη A) Κέρδος από εσωτερικές πηγές Το θερμικό κέρδος Φ int από ανθρώπους και ηλεκτρικές συσκευές υπολογίζεται σύμφωνα με τις συστάσεις του ISO ως εξής: Κέρδη από εσωτερικές θερμικές πηγές (ανθρωποι, συσκευές) Μέρες Ώρες Χώροι (W/m2) Δευτέρα Παρασκευή μέσος όρος 9 Σαββατο Κυριακή μέσος όρος 9 Μέσος όρος Β) Υπολογισμός ακτινοβολίας στις επιφάνειες του κτιρίου Το ηλιακό θερμικό κέρδος Φ sol υπολογίζεται με μια διαδικασία που βασίζεται,στο πρώτο μέρος της, σε συστάσεις των σημειώσεων του κ. Α. Μπαλουκτσή για το μάθημα <<Ήπιες Μορφές Ενέργειας>>. Το πρώτο μέρος της διαδικασίας έχει ως εξής: 2 Από τη συνολική ηλιακή ακτινοβολία σε οριζόντιο επίπεδο G (σε W/m ) υπολογίζονται κατά σειρά, για κάθε μια ώρα της χειμερινής περιόδου που εξετάζουμε: ο δείκτης αιθρίας Κ t H ένταση της διάχυτης ακτινοβολίας Η d (με βάση τα G, K t ) Η ένταση της άμεσης ακτινοβολίας Ι=G H d Το συνημίτονο της γωνίας ζενίθ του ήλιου cosθ z Τα συνημίτονα της γωνίας πρόσπτωσης των ηλιακών ακτινών στις επιφάνειες του κτιρίου. Αυτά συμβολίζονται με cosθ αλλά εννοείται ότι κάθε φορά το cosθ έχει πέντε διαφορετικές τιμές για κάθε μια από τις εξωτερικές επιφάνειες του κτιρίου: την οριζόντια επιφ άνεια της ταράτσας (όπου ισχύει cosθ=cosθ z ),

7 τον ανατολικό τοίχο, τον νότιο,τον δυτικό και τον βόρειο τοίχο αντίστοιχα. Σε όποια επιφάνεια προκύψει αρνητικό cosθ,η τιμή αντικαθίσταται με το μηδέν διότι εκείνη η επιφάνεια δεν λαμβάνει άμεση ηλιακή ακτινοβολία. Η ένταση της ηλιακής ακτινοβολίας Η ολ που πέφτει στις διάφορες επιφάνειες του κτιρίου. Ισχύουν οι τύποι: Ι sol =G για την οριζόντια επιφάνεια της ταράτσας cosθ H d p g G I sol = I + + cosθ z 2 2 για τους κατακόρυφους τοίχους (όπου ρ g =συντελεστής ανάκλασης από το έδαφος, που λαμβάνεται ίσος με ρ g =0,4) Γ) Ηλιακό κέρδος Το δεύτερο μέρος του υπολογισμού των ηλιακών θερμικών κερδών βασίζεται στο ISO και έχει ως εξής: α) Προσδιορίζονται οι τιμές διαφόρω ν συντελεστών Συντελεστές σκίασης και μορφής F sh,ob: Συντελεστής σκίασης λόγω εξωτερικών εμποδίων. Επειδή το κτίριο που εξετάζουμε δεν έχει σχεδόν καθόλου σκίαση παίρνουμε F sh,ob =1 F sh,gl: Συντελεστής σκίασης λόγω κινητών σκιάστρων (π. χ. κουρτίνες) τοποθετημένων στα παράθυρα. Στην εφαρμογή μας θέσαμε F sh,gl =1 (καθόλου σκίαση στα παράθυρα) F f: Ποσοστό πλαισίου στη συνολική επιφάνεια του παραθύρου (τέθηκε F f =0,1) F r: Συντελεστής μορφής για τη θερμική ακτινοβολία από το κτίριο προς τον ουρανό. Ισχύει F r,k =1 για την ταράτσα και f rk =0,5 για τις κατακόρυφες επιφάνειες. Συντελεστές οπτικών ιδιοτήτων: g gl =0.75 Συντελεστής διέλευσης ακτινοβολίας από τα παράθυρα (ΚΕΝΑΚ σελ.76, για Διπλός υαλοπίνακας ) a s,c =0,57 Συντελεστής απορρόφησης ακτινοβολίας από τα αδιαφανή δομικά στοιχεία (ΚΕΝΑΚ σελ.68, για Μέτρια κίτρινη βαφή ) ε=0,9 Συντελεστής εκπομπής θερμικής ακτινοβολίας (ΚΕΝΑΚ σελ.68, για Μέτρια κίτρινη βαφή ) Συντελεστές θερμικών απωλειών R se : Είναι η αντίσταση στη μετάβαση της θερμότητας από την εξωτερική επιφάνεια του τοίχου προς το περιβάλλον (ίσο με το 1/α α του κανονισμού θερμομόνωσης) Ισχύει R se =0,043 m 2 K/W

8 U c : Είναι ο συνολικός συντελεστής απωλειών θερμότητας του αδιαφανούς δομικού στοιχείου, που λήφθηκε ίσος με 0,6 W/m 2 K β) Κατόπιν υπολογίζονται τα παρακάτω μεγέθη: Συντελεστής μετάδοσης θερμότητας λόγω ακτινοβολίας: h r =4*ε*σ*(θ ss +273) 3 (14) όπου: το ε εξηγήθηκε παραπάνω, σ=5,67*10 8 W/(m² Κ 4 )= σταθερά Stefan Bolzmann, θ ss= μέσος όρος μεταξύ της θερμοκρασίας της εξωτερικής επιφάνειας του τοίχου και της θερμοκρασίας του ουρανού. Σε πρώτη προσέγγιση λαμβάνεται θ ss =10 oc σύμφωνα με υπόδειξη του ISO Απώλεια θερμότητας λόγω θερμικής ακτινοβολίας : Για κάθε μια από τις εξωτερικές επιφάνειες του κτιρίου υπολογίζεται η παράσταση Φ r =R se *U c *A c * h r * Δθ er (15) όπου: τα R se, U c, h r εξηγήθηκαν παραπάνω, A c = εμβαδό της επιφάνειας, Δθ er = διαφορά θερμοκρασίας μεταξύ της εξωτερικής επιφάνειας του δομικού στοιχείου και του ουρανού. Σύμφωνα με υπόδειξη του ISO λαμβάνεται Δθ er =11K Ενεργό εμβαδό παραθύρου που διαβιβάζει ηλιακή ακτινοβολία στο εσωτερικό του κτιρίου Α sol =F sh,gl *G gl (1 F f )A w (16) όπου τα F sh,gl, F f εξηγήθηκαν παραπάνω, A =το γεωμετρικό εμβαδό του παραθύρου (τζάμι + πλαίσιο) w Ενεργό εμβαδό αδιαφανούς δομικού στοιχείου για λήψη ηλιακής ακτινοβολίας A sol =a sc *R se *U c *A c (17) Όπου τα a sc,r se, U c εξηγήθηκαν παραπάνω και Α c =το γεωμετρικό εμβαδό του αδιαφανούς δομικού στοιχείου Το ηλιακό κέρδος υπολογίζεται από τον τύπο Φ sol = Σ α F sh, ob *A sol *I sol + Σ β F sh,ob *A sol *I sol Σ γ F r *Φ r (18) όπου το I sol εξηγήθηκε στην παράγραφο Β και τα υπόλοιπα μεγέθη εξηγήθηκαν στην παράγραφο Γ,

9 το Σ α σημαίνει άθροισμα για όλα τα παράθυρα του θερμαινόμενου χώρου, το Σ β σημαίνει άθροισμα για όλα τα αδιαφανή δομικά στοιχεία και το Σ γ σημαίνει άθροισμα για όλα τα δομικά στοιχεία (διαφανή και αδιαφανή) Δ) Κατανομή των θερμικών κερδών στις διάφορες θέσεις του κτιρίου. Τα θερμικά κέρδη Φ int και Φ sol (βλ.φυσικές σημασίες στην παράγραφο 2.1.Ε και τρόπο υπολογισμού στις παραγράφους Α και Γ) κατανέμονται στις θέσεις air και m του κτιρίου (βλ. εξήγηση των θέσεων στο σχ1) σύμφωνα με τους παρακάτω τύπους: Θερμότητα που δίδεται από την θέση air Φ ia =0.5 Φ int (19) Θερμότητα που δίδεται από τη θέση s Φ st =(1 (A m /A t ) (H tr,w /9.1*A t ))*(0.5Φ int +Φ sol ) (20) Όπου : Για Αm βλ παράγραφο Δ Για Ht r,w βλ. παράγραφο Γ Αt=συνολικό εμβαδό όλων των επιφανειών που περιβάλλουν του εξεταζόμενο χώρο. Θερμότητα που δίδεται στη θέση m : Φ m =A m /A t (0.5Φ int +Φ sol ) (21) Όπου τα A m, A t έχουν τις ίδιες σημασίες όπως και στον προηγούμενο τύπο Ε) Μεταβολές των θερμοκρασιών και θερμαντική ισχύς Η μέθοδος του ωριαίου βήματος επιδιώκει να υπολογίσει πώς μεταβάλλονται οι θερμοκρασίες στις διάφορες θέσεις του συστήματος κτίριο+περιβάλλον, από ώρα σε ώρα, καλύπτοντας όλη τη διάρκεια της χειμερινής περιόδου. Για να εξυπηρετηθεί αυτός ο υπολογισ μός, πρώτα απ' όλα συμπληρώνουμε τους συμβολισμούς που αναφέρθηκαν στην παραγ. 2.1.Γ ως εξής: Ο ακέραιος t = 1, 2, 3... θα αυξάνεται κατά 1 κάθε φορ ά που θα περνάει μία ώρα Τα θ m,t 1 και θ m,t θα σημαίνουν τις θερμοκρασίες στο εσωτερικό του τοίχου στο τέλος της ώρας t 1 και της ώρας t αντίστοιχα. Όλες οι θερμοκρασίες στην αρχή της πρώτης ώρας της χειμερινής περιόδου λαμβάνονται γνωστές. (Πρέπει να έχουν προσδιορισθεί, έστω και με εκτίμηση). Υπολογίζονται οι σύνθετοι συντελεστές ροής θερμότητας:

10 1 H tr,1 = (22) 1/H ve + 1/H tr,is H t r,2 = H t r,1 + H tr,w (23) 1 H tr,3 = (24) 1/H tr,2 + 1/H ms Με δεδομένες αυτές τις διευκρινίσεις, εφαρμόζεται η εξής διαδικασία: α) Θεωρείται ότι τα θερμαντικά σώματα είναι σβηστά, έτσι ώστε να ισχύει Φ HC,nd = 0 (25) β) Με βάση αυτή την τιμή υπολογίζονται: Η βοηθητική ροή θερμότητας, που σχετίζεται με το ισοζύγιο θερμότητας στη θέση m (δηλαδή στο βάθος του τοίχου): Htr,3 Φia + ΦHC,nd Φ mtot,0 = Φ m + H tr,em θ e + Φ st + Ht r,w θ e + H tr,1 { + θ sup } (26) H tr,2 H ve Η θερμοκρασία στο τέλος της ώρας t, με βάση τη θερμοκρασία στο τέλος της προηγούμενης ώρας t 1: (C m /3600s) 0,5 (H tr,3 + H tr,em ) Φ mtot θ m,t = θ m,t 1 + (27) (C m /3600s) + 0,5 (H tr,3 + H tr,em ) (C m /3600s) + 0,5 (H tr,3 + H tr,em ) Ο χρονικός μέσος όρος των δύο θερμοκρασιών: θ m = (θ m,t + θ m,t 1 )/2 (28) Η θερμοκρασία στην εσωτερική επιφάνεια των δομικών στοιχείων: Φi a + Φ HC,nd H tr,ms θ m + Φs t + Htr,w θ e + H tr,1 [ + θ sup ] Hve θ s = (29) H tr,ms + H tr,w + H tr,1 (Η παραπάνω σχέση προκύπτει από ισοζύγιο ροών θερμότητας στη θέση s)

11 Η θερμοκρασία του αέρα στο εσωτερικό του χώρου: H tr,is θ s + H ve θ sup + Φ ia + ΦHC,nd θa ir,0 = (30) H tr,is + H ve ( η παραπάνω σχέση προκύπτει από ισοζύγιο ροών θερμότητας στη θέση air) γ) Κατόπιν αλλάζουμε την υπόθεση που είχαμε κάνει για τα θερμαντικά σώματα. Δεχόμαστε ότι εί ναι αναμμένα και ότι αποδίδουν 10W ανά τετραγωνικό μέτρο δαπέδου του χώρου. Έτσι, για το ΦHC,nd ισχύει τώρα η τιμή Φ HC,nd = 10 W/m 2 A f (31) όπου A f = εμβαδό του δαπέδου του θερμαινόμενου χώρου. δ) Επαναλαμβάνουμε τους υπολογισμούς με τη νέα τιμή της Φ HC,nd : Βοηθητική ροή θερμότητας: H tr,3 Φ ia + Φ HC,nd Φ mtot,10 = Φ m + H tr,em θ e + Φ st+ Htr,w θ e + H tr,1 { + θ sup } (32) H H tr,2 Θερμοκρασία στο τέλος της ώρας t: ve (C m /3600s) 0,5 (H tr,3 + H tr,em ) Φ mtot θ m,t = θ m,t 1 + (33) (C m /3600s) + 0,5 (H tr,3 + H tr,em ) (C m /3600s) + 0,5 (H tr,3 + H tr,em ) Χρονικός μέσος όρος θερμοκρασιών: θ m = (θ m,t + θ m,t 1)/2 (34) Θερμοκρασία στην εσωτερική επιφάνεια των δομικών στοιχείων: Φ ia + Φ HC,nd H tr,ms θ m + Φ st + H tr,w θ e + H tr,1 [ + θs up ] H ve θ s = (35) H tr,ms + H tr,w + H tr,1 Θερμοκρασία του αέρα στο εσωτερικό του χώρου: H tr,is θ s + H ve θ sup + Φ ia + Φ HC,nd θ air,10 = (36) H tr,is + H ve

12 ε) Και τέλος υπολογίζουμε τη θερμαντική ισχύ Φ HC,nd που πρέπει να δίνουν τα θερμαντικά σώματα, έτσι ώστε να επιτυγχάνεται θερμοκρασία του αέρα όχι θair,0 ούτε θ air,10 αλλά η επιθυμητή θερμοκρασία του αέρα θ air,set. Αυτή η ορθά ρυθμισμένη ισχύς υπολογίζεται με τον τύπο 2 Φ HC,nd = (10 W/m A f ) (θ air,set θ air,0 )/(θ air,10 θ air,0 ) (37) Εάν η τιμή της ΦHC,nd προκύψει αρνητική, αυτό σημαίνει ότι πρέπει να λειτουργήσει στον χώρο κλιματισμός και όχι θέρμανση. Επειδή όμως στην περίπτωση που εξετάζουμε θεωρείται ότι δεν υπάρχει κλιματισμός στο κτίριο τον χειμώνα, γι' αυτό οι αρνητικές τιμές της Φ HC,nd θα αντικαθίστανται από την τιμή Συνοπτικά αποτελέσματα Γενικά Οι υπολογισμοί με την μέθοδο του ωριαίου βήματος δίνουν μεγάλο πλήθος αριθμητικών δεδομένων ( δηλ την θερμαντική ισχύ για κάθε ώρα της χειμερινής περιόδου ξεχωριστά) και αυτά χρειάζονται επεξεργασία για να προκύψουν συνοπτικά αποτελέσματα από τα οποία να αναγνωρίζεται εύκολα η συμπεριφορά του κτιρίου και η οικονομία ενέργειας που δημιουργείται από τις διάφορες επεμβάσεις. Στην εργασία μας διαλέξαμε να βγάλουμε τα συνοπτικά αποτελέσματα που περιγράφονται στις επόμενες παραγράφους Συνολική ενέργεια και ποσότητα πετρελαίου Υπολογίζονται τα παρακάτω μεγέθη: (38) Άθροισμα των ενεργειών που δίνουν τα θερμαντικά σώματα σε έναν χώρο στην διάρκεια ενός μήνα: Q ΘΣ =(άθροισμα Φ HC,nd,un για κάθε ώρα μέσα στο μήνα)*3600 s/10 6 [MJ] Συνολική ενέργεια που καταναλώνει το κτίριο όλη την χειμερινή περίοδο: ΣQ ΘΣ =το άθροισμα των Q ΘΣ (39) για όλους τους μήνες της χειμερινής περιόδου και για όλους τους χώρους του κτιρίου Ποσότητα πετρελαίου που καταναλώνεται: m = ΣQ ΘΣ /nqρ (40) όπου n=βαθμός απόδοσης καλοριφέρ=0,90 ή 0,85 ή 0,80, q=θερμογόνος δύναμη πετρελαίου=43 MJ/kg, ρ=πυκνότητα πετρελαίου=0,85 kg/l Η παραπάνω ποσότητα πετρελαίου υπολογίζεται για ευνοϊκές συνθήκες, δηλαδή με την υπόθεση ότι υπάρχουν οι μονώσεις που προβλέπει ο Κανονισμός Θερμομόνωσης, ότι οι ένοικοι δεν ανοίγουν τα παράθυρα στις ψυχρές μέρες της χειμερινής περιόδου και ότι τα θερμαντικά σώματα ρυθμίζονται διαρκώς ώστε να δίνουν την ακριβώς απαιτούμενη θερμαντική

13 ισχύ. Αν αυτή η ποσότητα πετρελαίου συγκριθεί με την πραγματική κατανάλωση πετρελαίου εκείνης της χρονιάς, μπορεί να προκύψει μια εκτίμηση για το ποσό καλές είναι οι μονώσεις του κτηρίου και ποσό καλό είναι το σύστημα ρύθμισης της κεντρικής θέρμανσης Ποσοστό της εγκατεστημένης ισχύος που χρησιμοποιείται Στην παρούσα εργασία επιλέξαμε μεταξύ άλλων να υπολογίσουμε σε ποιό ποσοστό χρόνου χρειάζεται θερμαντική ισχύς έως 25 % της εγκατεστημένης, και όμοια από 25 έως 50 %, από 50 έως 75 % και από 75 έως 100 %. Με το τρόπο αυτό μπορούμε να βρούμε σε ποιο ποσοστό χρόνου θα μπορούσε η θέρμανση του κτιρίου να καλυφθεί από κάποια ανανεώσιμη πηγή ενέργειας που η ισχύς της είναι μικρότερη της μέγιστης απαιτούμενης θερμαντικής ισχύος Αποτελέσματα της διακοπής λειτουργίας των θερμαντικών σωμάτων τη νύχτα Η μέθοδος του ωριαίου βήματος μας δίνει την ευκαιρία να διαπιστώσουμε αν δημιουργείται οικονομία όταν σβήνουν τα θερμαντικά σώματα την νύχτα. Στην εργασία μας θεωρήθηκε οτι η διακοπή λειτουργίας τη νύχτα ελέγχεται από την ρύθμιση των θερμοστατών: Στις εργάσιμες μέρες και ώρες επιλέγεται π.χ. για τον επάνω όροφο της βιβλιοθήκης επιθυμητή θερμοκρασία 23 C και για τις μη εργάσιμες (νύχτες, σαββατοκύριακα) επιθυμητή θερμοκρασία 15 C. Θα εκτελεσθεί όμως ο υπολογισμός με τη μέθοδο του ωριαίου βήματος και μια δεύτερη φορά με μετατροπή της θερμοκρασίας για τις μη εργάσιμες μέρες και ώρες από 15 σε 19 C και θα συγκριθούν τα αποτελέσματα.

14 3. Υπολογισμοί με πρόγραμμα λογιστικού φύλλου (excel) 3.1 Γενικά Το κτίριο στο οποίο εφαρμόσαμε τον ΚΕΝΑΚ είναι,όπως είπαμε, το κτίριο της βιβλιοθήκης του ΤΕΙ Σερρών. Η μορφή του παρουσιάζεται στα αρχιτεκτονικά σχέδια που παρατίθενται στο τέλος της εργασίας, και τα οποία μας διέθεσε η Τεχνική Υπηρεσία του ΤΕΙ Σερρών. 3.2 Χαρακτηριστικά του κτιρίου Σ αυτά τα αρχιτεκτονικά σχέδια τέθηκε αρίθμηση των χώρων από 1 έως 22 (με αριθμούς) ή ισοδύναμα από Α έως Χ (με γράμματα).τα χαρακτηριστικά των χώρων καταγράφηκαν σε λογιστικό φύλλο (excel), όπως φαίνεται στους πίνακες 1 έως Ακτινοβολία σε επιφάνειες διαφόρων προσανατολισμών Οι υπολογισμοί της ακτινοβολίας στις επιφάνειες του κτιρίου (βλ. παράγραφο Β) εκτελείται στο αρχείο iliaki aktinovolia.xls. Τα τελικά αποτελέσματα της ακτινοβολίας τα συναντούμε: στη στήλη P του φύλλου <<aktinovolia>> προκειμένου για την ολική ακτινοβολία σε οριζόντια επιφάνεια (τιμή μετρημένη από το μετεωρολογικό σταθμό) στη στήλες U,V,W,X προκειμένου για νότιο, ανατολικό, δυτικό και βόρειο τοίχο αντίστοιχα. 3.4 Κύριος όγκος υπολογισμών Ο κύριος όγκος υπολογισμών που ζητά η μέθοδος του ωριαίου βήματος εκτελείται στα αρχεία xwros_a.xls, xwros_b.xls κ.τ.λ. για διάφορους χώρους του κτιρίου( χώρος Α, χώρος Β κ.τ.λ. αντίστοιχα). Το κάθε ένα από αυτά τα αρχεία περιλαμβάνει μεταξύ άλλων: Α) Ένα φύλλο με το όνομα <<χώροι>>, όπου συγκεντρώνονται τα αποτελέσματα των πινάκων 1 έως 8 Β)Ένα φύλλο με το όνομα <<ηλιακά κέρδη>>, στο οποίο εκτελούνται οι υπολογισμοί που αναφέρονται στην παράγραφο Γ. Ως αρχικά δεδομένα λαμβάνονται οι ακτινοβολίες σε επιφάνειες διαφόρων προσανατολισμών (βλ αρχείο iliaki aktinovolia.xls όπως εξηγείται στην παράγραφο 3.3 παραπάνω),τα εμβαδά των εξωτερικών επιφανειών, οι συντελεστές σκίασης και οπτικών ιδιοτήτων κ.τ.λ. Τελικό αποτέλεσμα αυτού του φύλλου είναι η στήλη G στην οποία υπολογίζεται το συνολικό ηλιακό κέρδος. Γ)Ένα φύλλο με όνομα <<χώρος Α>> ή <<χώρος Β>> κ.τ.λ. ανάλογα με τον χώρο που εξετάζουμε στο κάθε αρχείο. Σ αυτό υπάρχουν: Στις στήλες A έως C η ημερομηνία και η ώρα Στις στήλες D,E, η εξωτερική θερμοκρασία (όπως μετρήθηκε από το μετεωρολογικό σταθμό)

15 Στις στήλες F η επιθυμητή εσωτερική θερμοκρασία όπως ορίζεται από τον ΚΕΝΑΚ Στις στήλες G,H,I εκτελούνται οι υπολογισμοί των τύπων (22) έως (24) (βλ. παράγραφο Ε) Στη στήλη Μ είναι ο υπολογισμός του θερμικού κέρδους Φ int από ανθρώπους και ηλεκτρικές συσκευές ( βλ. παράγραφο 2.2.Α) Στη στήλη Ν καταγράφεται το ηλιακό θερμικό κέρδος Φ sol (αυτό λαμβάνεται με αντιγραφή από το φύλλο <<ηλιακά κέρδη>> που εξηγήθηκε παραπάνω στο σημείο 3.4 β) Στις στήλες J,K,L εκτελούνται οι υπολογισμοί της παραγράφου Δ (τα δεδομένα για τις στήλες J,K,L λαμβάνονται από τις άμεσες δεξιότερες στήλες M,N) Στις στήλες O έως U εκτελούνται οι υπολογισμοί των τύπων (26) έως (31) (βλ. παράγραφο Ε σημεία (α) (β) Στις στήλες V έως AB εκτελούνται οι υπολογισμοί των τύπων (32) έως (37) (βλ. παράγραφο Ε σημεία (γ) (δ)) Στη στήλη AC εκτελείται ο υπολογισμός της θερμαντικής ισχύος Φ HC,nd που πρέπει να δίνουν τα θερμαντικά σώματα σύμφωνα με τον τύπο (37 (βλ.παράγραφο Ε σημεία (ε)) Στη στήλη AD φιλτράρονται τα αποτελέσματα για τη θερμαντική ισχύ, Φ HC,nd, δηλαδή οι θετικές τιμές μένουν ίδιες με αυτές της στήλης AC, ενώ οι αρνητικές αντικαθιστώνται με μηδέν. Έτσι στη στήλη AD (όπου τίτλο έχει <<συμπεράσματα>> γράφεται η θερμαντική ισχύς που πρέπει να δίνουν τα καλοριφέρ, σε κάθε ώρα θερμαντικής περιόδου ξεχωριστά, όταν είναι αναμμένα. Απόσπασμα του φύλλου <<χώρος Α>> δίνεται στον Πίνακα 10.

16 3.5 Πίνακες δεδομένων και αποτελεσμάτων Πίν. 1 Χώροι του κτιρίου α/α Χώρος Χώρος σε σχέδιο Συνολικό Εμβαδον (A tot ) (m 2 ) Εμβαδόν αδιαφανών στοιχείων (m 2 ) Εμβαδόν ανοιγμάτων (m 2 ) Εμβαδόν δαπέδου (A f ) (m 2 ) 1 Α όροφος 1609, ,93 81,9 520,63 2 Β ισόγειο, είσοδος 608, , Γ ισόγειο, διάδρομοι 595,45 532,65 62,8 107,5 4 Δ ισόγειο, αίθουσα 1221,5 1069,4 152, Ε ισόγειο, WC 236,72 229,94 6,78 27,6 6 ΣΤ ισόγειο, γραφείο 117,7 102,15 15,55 18,4 7 Ζ ισόγειο, γραφείο 85,6 79,2 6,4 12,25 8 Η ισόγειο, γραφείο 114,8 113,05 1,75 18,4 9 Θ ισόγειο, γραφείο 114,8 103,9 10,9 18,4 10 Ι ισόγειο, γραφείο 114,8 103,9 10,9 18,4 11 Κ ισόγειο, γραφείο 114, ,9 18,4 12 Λ υπόγειο, διάδρομοι 1271, ,39 35,3 419,54 13 Μ υπόγειο, γραφείο 163,62 152,17 11,45 36,75 14 Ν υπόγειο, γραφείο 158,5 143,35 15,15 36,75 15 Ξ υπόγειο, γραφείο 202,96 187,31 15,65 55,1 16 Ο υπόγειο, γραφείο 187,31 176,12 11, Π υπόγειο, γραφείο 187,5 181,025 6,475 45,9 18 Ρ υπόγειο, γραφείο 452,92 444,24 8, Σ υπόγειο, λεβητοστάσιο 167,07 162,57 4,5 36,8 20 Τ υπόγειο, λεβητοστάσιο 199,8 193,08 6,72 45,9 21 Φ υπόγειο, WC 177,05 172,13 4,92 24,5 22 Χ υπόγειο, αποθήκη 60,66 58,54 2,12 6,1

17 Πιν 2. Δομικά στοιχεία που περιβάλλουν κάθε χώρο Χώρος τοιχοι μπετον δαπεδο οροφη παραθυρα/πορτες τζαμαριες Α ,2 49 Β 22, ,8 21, ,25 Γ ,5 5,95 0 Δ ,6 70 Ε ,6 1,92 0 ΣΤ ,4 8,7 0 Ζ ,25 2,9 0 Η ,4 5,8 0 Θ ,4 5,8 0 Ι ,4 5,8 0 Κ ,4 5,9 0 Λ πανω 18,95 / κατω 13,6 419,5 0 12,88 0 Μ 6,73/14,44 36, ,25 Ν 11,5 36, ,4 Ξ 19,45/25,25 55,1 0 4,2 9,25 Ο 12,95/11, ,7 0 Π 19,45/16,8 45,9 0 4,35 0 Ρ 45,3/39, Σ 12,95/11,2 36,8 0 1,9 0 Τ 22,65/19,6 45,9 0 4,73 0 Φ 22,65/19,6 24,5 0 2,8 0 Χ 9,7/9,4 6,1 0 0,36 0

18 Πίνακας 3. Υπολογισμός των χαρακτηριστικών θερμοχωρητικότητας (βλ. σημασίες συμβολισμών παράγραφο Δ) α/α Χώρος Α 1 (m 2 ) (τοίχοι, μπετόν) Α 2 (m 2 ) (τοίχοι, τούβλα) C m (ΣA j*k j) (ΣA j k j ) 2 ΣA j k j 2 A m = (ΣA j K j ) 2 /(ΣA j k j 2 ) H ms =9,1*A m (τοίχοι/δάπεδο/οροφή προς περιβάλλον) 1 Α Β Γ Δ Ε ΣΤ Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Φ Χ (Βλ. αρχείο <<katalogos>> φύλλο Cm Hms_(μόνο.προς.περιβάλλον))

19 Πίνακας 4. Συντελεστής Η tr,is (βλ παράγραφο 2.1.Δ και Β) α/α Χώρος Συνολικό Εμβαδον (A tot ) (m 2 ) H tr,is (W/K) (3,45*A tot ) 1 Α 1609, , Β 608,1 2097,945 3 Γ 595, , Δ 1221,5 4214,175 5 Ε 236,72 816,684 6 ΣΤ 117,7 406,065 7 Ζ 85,6 295,32 8 Η 114,8 396,06 9 Θ 114,8 396,06 10 Ι 114,8 396,06 11 Κ 114,9 396, Λ 1271, , Μ 163,62 564, Ν 158,5 546, Ξ 202,96 700, Ο 187,31 646, Π 187,5 646, Ρ 452, , Σ 167,07 576, Τ 199,8 689,31 21 Φ 177,05 610, Χ 60,66 209,277

20 (Βλ. αρχείο <<katalogos>> φύλλο Htr,is) Πίνακας 5. Συντελεστής θερμικών απωλειών από τα παράθυρα Η tr, w (βλ. παράγραφ ο 2.1.Δ και Γ) α/ α Χώρος εμβαδόν ανοιγμάτων προς περιβάλλον (m 2 ) H tr,w (k*f) 1 Α 88,2 229,32 2 Β 21,2 55,12 3 Γ 5,95 15,47 4 Δ 33,6 87,36 5 Ε 1,92 4,992 6 ΣΤ 8,7 22,62 7 Ζ 2,9 7,54 8 Η 5,8 15,08 9 Θ 5,8 15,08 10 Ι 5,8 15,08 11 Κ 5,9 15,34 12 Λ 12,88 33, Μ 9,24 24, Ν 7,4 19,24 15 Ξ 13,45 34,97 16 Ο 8,7 22,62 17 Π 4,35 11,31 18 Ρ 7 18,2 19 Σ 1,9 4,94 20 Τ 4,73 12, Φ 2,8 7,28 23 Χ 0,36 0,936

21 (Βλ. αρχείο <<katalogos>> φύλλο Htr,w) Πίνακας 6. Συντελεστής θερμικών απωλειών αερισμού Η ve (βλ. παράγραφο 2.1.Δ και Α) α/ α Χώρος Χώρος σε σχέδιο A f όγκος χώρου ISO G (m ) (m ) (m 3 /( m 2 m 3 H ve /h h )) (W/K) 1 Α όροφος 520, ,5 0,7 1457, Β ισόγειο, είσοδος Γ ισόγειο, διάδρομοι 107, , Δ ισόγειο, αίθουσα ,7 1234, Ε ισόγειο, WC 27,6 110,4 0,7 77, ΣΤ ισόγειο, γραφείο 18,4 73,6 0,7 51, Ζ ισόγειο, γραφείο 12, ,7 34, Η ισόγειο, γραφείο 18,4 73,6 0,7 51, Θ ισόγειο, γραφείο 18,4 73,6 0,7 51, Ι ισόγειο, γραφείο 18,4 73,6 0,7 51, Κ ισόγειο, γραφείο 18,4 73,6 0,7 51, Λ υπόγειο, διάδρομοι 419, ,3 0,7 1071, Μ υπόγειο, γραφείο 36,75 134,14 0,7 93, Ν υπόγειο, γραφείο 36,75 134,14 0,7 93, Ξ υπόγειο, γραφείο 55,1 201,12 0,7 140, Ο υπόγειο, γραφείο ,85 0,7 125, Π υπόγειο, γραφείο 45,9 167,54 0,7 117, Ρ υπόγειο, γραφείο ,55 0,7 375, Σ υπόγειο, λεβητοστάσιο 36,8 134,32 0,3 40, Τ υπόγειο, λεβητοστάσιο 45,9 167,54 0,3 50, Φ υπόγειο, WC 24,5 89,425 0,7 62, Χ υπόγειο, αποθήκη 6,1 22,265 0,3 6,6795 2

22 (Βλ. αρχείο <<katalogos>> φύλλο Hve) Πίνακας 7. Συνολικός συντελεστής θερμικών απωλειών των αδιαφανών δομικών στοιχείων ( βλ. παράγραφο ΣΤ) A a α /α Χώρος (τοίχοι προς περιβάλλον) A b (δάπεδο/ τοίχοι προς έδαφος) A c (δάπεδο/οροφή προς περιβάλλον) 1 Α 404, ,508 2 Β 36, ,5 112,745 3 Γ 29, ,5 76,555 4 Δ 84, ,424 5 Ε 19, ,6 26,628 6 ΣΤ 12,3 0 18,4 17,5 7 Ζ 32,1 0 12,25 25, Η 8,2 0 18,4 15,04 9 Θ 8,2 0 18,4 15,04 10 Ι 8,2 0 18,4 15,04 11 Κ 29,1 0 18,4 27,58 12 Λ 19,55 438, , Μ 6,73 51, , Ν 0 48, , Ξ 15,25 80, , Ο 4,25 60,2 0 46, Π 15,1 62,7 0 54, Ρ 38,7 186, , Σ 11, ,67 20 Τ 17,92 65,5 0 58, Φ 19,85 65,5 0 59, Χ 9,34 15,5 0 16,919 H op k τ (τοίχοι)= k(οροφή/δάπεδο προς περιβάλλον)= k δ,ο (δαπεδο/τοίχοι προς εδαφος)= 2 0,60 W/m K 2 0,55 W/m K 0,73 W/m 2 K

23 (Βλ. αρχείο <<katalogos>> φύλλο Hop) Πίνακας 8. Συντελεστής Η em (βλ. φυσική σημασία στην παράγραφο 2.1.Δ και τρόπο υπολογισμού στην παράγραφο ΣΤ) α/ α Χώρος H tr,ms H tr,op H em = (H m s*h op )/(H ms H op ) 1 Α , ,22 2 Β , ,68 3 Γ ,555 81,60 4 Δ ,424 53,94 5 Ε ,628 28,42 6 ΣΤ ,5 18,68 7 Ζ , ,80 8 Η ,04 16,04 9 Θ ,04 16,04 10 Ι ,04 16,04 11 Κ ,58 29,47 12 Λ , ,74 13 Μ , ,94 14 Ν , ,29 15 Ξ , ,54 16 Ο ,496 50,50 17 Π ,831 59,43 18 Ρ , ,59 19 Σ ,67 45,17 20 Τ ,567 63,46 21 Φ ,725 66,56 22 Χ ,919 18,29

24 (Βλ. αρχείο <<katalogos>> φύλλο Hem)

25 α/α Πίνακας 9. Ανακεφαλαίωση των χαρακτηριστικών των διάφορων χώρων του κτιρίου Χώρος Συνολ. Εμβαδον (A tot ) (m 2 ) Εμβαδόν αδιαφανών στοιχείων (m 2 ) Εμβαδόν ανοιγμάτων (m 2 ) Af 2 ( m ) Εμβαδόν τοίχων προς περιβάλλον 2 Am (m ) Εμβαδόν επιφανειών προς περιβάλλον 2 At (m ) H tr,is (W/K) (3,45*A tot ) H tr,w (k* F) Htr,ms H tr,op H em Εσωτερικά θερμικά κέρδη Φ oc + Φ A Απώλειες αερισμ ού C m 1 Α Β Γ Δ Ε ΣΤ Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Φ Χ Σύνολο εμβαδών 2294 H ve

26 Πίνακας 10. α/α Ημέρα Ημερομηνία Ώρα θe θsup θair,set Φm Φst Φia Φint Φsol 1 Τετάρτη 1/10/2008 0: ,73 1,26 107, ,52 2 Τετάρτη 1/10/2008 1: ,73 1,26 107, ,52 3 Τετάρτη 1/10/2008 2: ,73 1,26 107, ,52 4 Τετάρτη 1/10/2008 3: ,73 1,26 107, ,52 5 Τετάρτη 1/10/2008 4: ,73 1,26 107, ,52 6 Τετάρτη 1/10/2008 5: ,73 1,26 107, ,52 7 Τετάρτη 1/10/2008 6: ,73 1,26 107, ,52 8 Τετάρτη 1/10/2008 7: ,49 0,06 107, ,95 9 Τετάρτη 1/10/2008 8: ,44 34,18 107, ,05 10 Τετάρ τη 1/10/2008 9: ,65 253, ,94 11 Τετάρ τη 1/10/ : ,98 301, ,07 12 Τετάρτη 1/10/ : ,06 308, ,66 13 Τετάρτη 1/10/ : ,48 265, ,64 14 Τετάρτη 1/10/ : ,17 267, ,46 15 Τετάρτη 1/10/ : ,66 261, ,5 16 Τετάρτη 1/10/ : ,05 237, ,52 17 Τετάρτη 1/10/ : ,29 186, ,63 18 Τετάρτη 1/10/ : ,89 128, ,91 19 Τετάρτη 1/10/ : ,57 142, ,53 20 Τετάρτη 1/10/ : ,23 100, ,14 21 Τετάρτη 1/10/ : , ,52 22 Τετάρτη 1/10/ : , ,52 23 Τετάρτη 1/10/ : ,73 1,26 107, ,52 24 Τετάρτη 1/10/ : ,73 1,26 107, ,52 25 Πέμπτη 2/10/2008 0: ,73 1,26 107, ,52

27 Πίνακας 10. Συνέχεια α/α Ώρα Φmtot0 θm,t θm, t0 θm0 θs0 θair0 Φmtot10 θm,t θm,t : , ,937 19, ,871 19, , , : ,34 19,937 19,858 19, ,772 19, ,25 20,006 19, : ,15 19,858 19,77 19,814 19,672 19, ,07 19,994 19, : ,08 19,77 19,678 19, ,578 19, ,973 19, : ,92 19,678 19,579 19, ,469 19, ,84 19,947 19, : ,8 19,579 19,475 19, ,358 19, ,72 19,913 19, : ,73 19,475 19,368 19, ,248 18, ,65 19,873 19,83 8 7: ,02 19,368 19,252 19, 31 19,119 18, ,94 19,83 19, : ,54 19,252 19,171 19, ,05 18, ,46 19,776 19, : ,43 19,171 19,333 19, ,386 19, ,34 19,757 19, : ,81 19,333 19,562 19, ,652 20, ,73 19,98 20, : ,57 19,562 19,82 19, ,938 20, ,49 20,269 20, : ,05 19,82 20,069 19, ,216 20, ,97 20,586 20, : ,34 20,069 20,349 20, ,531 21, ,26 20,894 21, : ,91 20,349 20,632 20, 49 20,825 21, ,82 21,231 21, : ,25 20,632 20,901 20, ,099 21, ,17 21,572 21, : ,901 21,14 21, ,348 22, ,91 21,897 22, : ,13 21,14 21,338 21, ,548 22, ,05 22,192 22, : ,96 21,338 21,534 21,436 21,732 22, ,87 22,444 22, : ,48 21,534 21,654 21, ,795 22, ,39 22,695 22, : ,8 21,654 21,752 21, ,867 22, ,71 22,868 23, : ,63 21,752 21,839 21, ,942 22, ,55 23,018 23, : ,21 21,839 21,785 21, ,729 21, ,13 23,158 23, : ,01 21,785 21,719 21,752 21,65 21, ,92 23,155 23, : ,73 21,719 21,639 21,679 21,552 21, ,65 23,14 23,11

28 Πίνακας 10. Συνέχεια α/α Ώρα θm 10 θ s10 θair10 Φ HC,nd,un Συμπέρασμα 1 0:30 20,003 20,111 20, , : ,079 20, , :30 19,983 20,045 20, , :30 19,96 20,016 20, , :30 19,93 19,971 20, , :30 19,893 19,923 20, , :30 19,851 19,876 20, , :30 19,803 19,808 19, , :30 19,766 19,8 19, , :30 19,868 20,195 20, , , :30 20,124 20,521 21, ,97 802, :30 20,428 20,865 21, ,29 482, : 30 20,74 21,2 22, ,99 206, : 30 21,062 21,572 22, , :30 21,401 21,923 23, , : 30 21,735 22,252 23, , : 30 22,045 22,556 23, , :30 22,318 22,81 23, , : 30 22,569 23,047 24, , : 30 22,781 23,163 24, , : 30 22,943 23,287 24,08 712, :30 23,088 23,413 24, , :30 23,156 23,25 23, , :30 23,147 23,221 23, , :30 23,125 23,172 23, ,04 0 Htr,1 Htr,2 Htr,3 95,66 111,13 108,63 ΦHC,nd 0 ΦHC,nd

29 Οι Τύποι που χρησιμοποιήσαμε είναι οι εξής: H tr,1 = H tr,2 = H tr,3 = 1 1/H ve + 1/H tr,is H tr,1 + H tr,w 1 1 H tr,2 + 1 Htr,ms (38) (39) (40) Φ mtot = Φ m + H tr,em θ e + H tr,3 <Φ st + H tr,w θ e + H tr,1 {[(Φ ia + Φ HC,nd )/H ve ] + θ sup }>/H tr,2 (41) θ m,t = {θ m,t 1 [C m /3600) 0,5(H tr,3 + H tr,em )] + Φ tot }/[C m /3600) + 0,5(H tr,e + H tr,em )] (42) θ m = (θ m,t + θ m,t 1 )/2 (43) θ s = {H tr,ms θ m + Φ st + H tr,w θ e + H tr,1 [θ sup + (Φ ia + Φ HC,nd )/H ve ]}/(H tr,ms + H tr,w + H tr,1 ) (44) θ air = (H tr,is θ s + Hveθ sup + Φ ia + Φ HC,nd )/(H tr,is + H ve ) (45) H ve = ρ a c a (Σ k b ve,k q ve,k,mn )=1200(Σ k q ve,k,mn ) ρ α = 1200(J/m 3 K) (46) H tr,adj H (47) = D +H g +H u +H A H x = b tr,x [Σ i A i U i +Σl k Ψ k +Σ j χ j ] (48) C m = H tr,ms = ΣA j k j H ms =h ms A m =9,1A m (49) (50) h ms = 9,1(W/m 2 K) H em = 1 H ms *H op (51) = 1/H op 1/H ms H ms H op H tr,is = h is A tot =3,45A tot (52) h is = 3,45(W/m 2 K) Φ m = Φ sol = (A /A )*(0,5Φ +Φ l) Fsh,ob,hA sol,h I sol,k F r,k Φ r,k m t int so A sol,h = F sh,gl *g gr *(1 F F )*A wp (55) (53) (54) A sol = Φ r = F sh = α s,c *R se *k*a c R se *k*a c *h r *Δθ er F hor F ov F fin (56) (57) (58) h r = 4*ε*σ*(θ ss +273) 3 (59)

30 Γ) Θερμοκρασίες: Επιθυμητή εσωτερική θερμοκρασία (θair,set), σύμφωνα με τον κανονισμό, ανάλογα με την λειτουργία του κάθε χώρου. Εξωτερική Θερμοκρασία ανά μία ώρα για όλη την θερμαν τική περίοδο, τις τιμές τις οποίας πήραμε χρησιμ οποιώντας δεδομένα του μετρητικού μετεωρολογικού σταθμού του ΤΕΙ ΣΕΡΡΩΝ. Δ) Ηλιακά Θερμικά κέρδη. Χρησιμοποιώντας τα δεδομένα της ηλιακής ακτινοβολίας ανά ώρα, από τη βάση δεδομένων του σταθμού, υπολογίσαμε τα θερμικά κέρδη του κάθε χ ώρου ανάλογα με τον προσανατολισμό των δομικών στοιχείων και την σκίαση που δέχονται, βάσ η των τύπ ων που ορίζονται στην μέ θοδο. Ε) Θερμικές απώλειες αερ ισμού (Ηve), του κάθε χώρου ξεχωριστά ανά ώρα από πόρ τες και παράθυρα. ΣΤ) Κέρδη από εσωτερικές πηγές (ανθρώπους και συσκ ευές), όπως περιγράφονται στους αντίστοιχους πίνακες για κάθε χώρο ανάλογα την λειτουργία του και την χρήση του. 3.6 Πίνακες συνοπτικών αποτελεσμάτων Τελικό αποτέλεσμα των υπολογισμών που παρουσιάστηκαν μέχρι τώρα είναι η θερμαντική ισχύς Φ HC,nd που πρέπει να δίνουν τα θερμαντικά σώματα σε κάθε ώρα της χειμερινής περιόδου ξεχωριστά (βλ. τελευταία στήλη στον Πίνακα 10). Από αυτή τη θερμαντική ισχύ υπολογίζεται η συνολική κατανάλωση ενέργειας και η απαιτούμενη για το κτίριο ποσότητα πετρελαίου σύμφωνα με τους τύπους της παραγράφου Προκύπτουν τα αποτελέσματα των παρακάτω πινάκων. Πίνακας 11 Κατανάλωση ενέργειας στους χώρους του κτιρίου για ολόκληρη τη χειμερινή περίοδο...

31 Πίνακας 12 Κατανάλωση ενέργειας και ποσότητα πετρελαίου κατα μήνα χειμερινής περιόδου Ενέργεια Βαθμος Θερμογόνος Πυκνότητα απόδοσης δύναμη πετρελαίου Ποσότητα πετρελαίου (lit) Q (J) n qu(j/k g ) ρ(k g /l) n*q*p V=Q/n*q*ρ Οκτώβριος ,4 0, , ,55 Νοέμβριος , , ,41 Δεκέμβριος , , ,33 Ιανουάριος , , ,08 Φεβρουάριος , , ,62 Μάρτιος , , ,2 Απρίλιος , , ,28 Μάιος ,4 0, , ,28 Σύνολο Για να υπολογισθεί το ποσοστό της εγκατεστημένης ισχύος που χρησιμοποιείται, εκτελέσθηκαν υπολογισμοί ενδεικτικά μόνο στο χώρο Α. Η εγκατεστημένη ισχύς των θερμαντικών σωμάτων θεωρήθηκε ίση με W. Υπολογίστηκαν με την κατάλληλη συνάρτηση του excel τα ποσοστά χρόνου που εξηγήθηκαν στην παράγραφο και προέκυψαν τα παρακάτω αποτελέσματα. Πίνακας 13 Ποσοστά χρόνου στα οποία απαιτείται θερμαντ βαθμιδες ική ισχύς σε διάφορες Για να βρεθεί η επιπτωση του σβησίματος των θερμαντικών σωμάτων την νύχτα, επαναλήφθηκαν οι υπολογισμοί με τη μέθοδο του ωριαίου βήματος για επιθυμητή θερμοκρασία 19 C την νύχτα. Προέκυψαν τα παρακάτω αποτελέσματα

32 Μήνας Πίνακας 14 Εξοικονομηση ενέργειας όταν τα σώματα δεν σβήνουν την νύχτα Ενέργεια που δαπανήθηκε για θέρμανση όταν η θερμοκρασία τη νύχτα είναι 0 15P PC 0 19P PC Οκτωβριος , ,362 66, Νοέμβριος , ,883 42, Δεκέμβριος , ,611 48, Ιανουάριος , ,007 33, Φεβρουάριος , ,08 37, Μάρτιος , , , Απρίλιος , , , Μάιος Σύνολο , ,85 391, Ποσοστό θερμότητας που εξοικονομείται Παρατηρούμε οτι όταν η θέρμανση δεν σβήνει την νύχτα, δημιουργείται οικονομία από 30% περίπου τους ψυχρούς μήνες, έως 65% περίπου τους λιγότερο ψυχρούς. Το γεγονός οφείλεται στο οτι όταν σβήνει η θέρμανση χάνεται στο περιβάλλον η θερμότητα που είναι αποθηκευμένη στους τοίχους, και όταν ξαναανάψει η θέρμανση αυτή η θερμότητα αναπληρώνεται από τα θερμαντικά σώματα με δυσμενέστερο τρόπο από ότι αν η θερμοκρασία στο εσωτερικό του χώρου είχε παραμείνει σταθερή ολόκληρο το εικοσιτετράωρο.