Ο διάλογος για την οικοδόμηση των τοπικών αυτών απαντήσεων δε μπορεί να περιμένει. > σελ. 14

Transcript

1 οι άνθρωποι πάνω από τα κέρδη ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2010 ΦΥΛΛΟ 87 Μηνιαία οικολογική Εφημερίδα Τιμή φύλλου 0,01 ΟΙ ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ, ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ ΚΑΙ ΤΟ «ΔΗΜΟΨHΦΙΣΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΜΝΗΜOΝΙΟ» Παραδοσιακά η κεντρική πολιτική έριχνε τη σκιά της και στις τοπικές εκλογές: η μάχη για να βρεθούν στο επίκεντρο τα τοπικά ζητήματα που διαμορφώνουν την ποιότητα της ζωής ως δικαίωμα όλων, ήταν πάντα επίπονη και όχι πάντα κερδισμένη. Ο πειρασμός αυτός είναι τώρα ακόμη εντονότερος: το κοινωνικό συμβόλαιο της μεταπολίτευσης έχει καταρρεύσει, υπάρχει βίαιη αναδιανομή εισοδημάτων και πλούτου εις βάρος των μεσαίων στρωμάτων και των ασθενέστερων, οι προοπτικές για το μέλλον είναι ακόμη πιο δυσοίωνες. Αν μάλιστα κάποιοι θεωρούν ότι κάθε δικό τους εκλογικό μικροκέρδος αποτελεί «καταδίκη του Μνημονίου», τι ευκολότερο από το να ζητήσουν να μετατραπεί η τοπική ψήφος σε άτυπο δημοψήφισμα για την κεντρική πολιτική; Κι όμως, οι τοπικές απαντήσεις στην κρίση έχουν ζωτική σημασία: Μεγάλο μέρος από την αγοραστική μας δύναμη καταναλωνόταν μέχρι τώρα στην υποκατάσταση συλλογικών αγαθών που αφήναμε να υποβαθμιστούν: ΙΧ αντί για αξιόπιστη δημόσια συγκοινωνία, γυμναστήριο αντί για ποδήλατο και περπάτημα, καφετέρια αντί για παγκάκι και αξιοπρεπή δημόσιο χώρο, κλιματιστικά στο φουλ αντί για μονωμένα κτίρια, σπίτι στα προάστια ή την εξοχή αντί για κοντινό πάρκο και για επιστροφή της φύσης στην πόλη. Δίκτυα ανταλλαγής υπηρεσιών χωρίς χρήματα, συνεταιρισμοί παραγωγών-καταναλωτών, πρωτοβουλίες εθελοντισμού και αλληλεγγύης σε τοπική κλίμακα, μπορούν να βάλουν τις βάσεις για μια παράλληλη κοινωνική και αλληλέγγυα οικονομία, που θα λειτουργεί ως τοπικό δίχτυ ασφαλείας, στηρίζοντας την κοινωνική συνοχή και δημιουργώντας αξία από το χρόνο που μπορεί καθένας μας να προσφέρει. Ζητήματα που αγγίζουν και το Μνημόνιο, παίρνουν άλλη διάσταση όταν απειλείται ένας τοπικός ελεύθερος χώρος ή μια περιφερειακή σιδηροδρομική γραμμής. Αντίστοιχα, το έλλειμμα δημοκρατίας του «Καλλικράτη» μπορεί να αμβλυνθεί από μια δημοτική αρχή που αναζητεί τρόπους αποκεντρωμένης λειτουργίας και συμμετοχής των πολιτών. Κρίσιμο είναι και το πού θα κατευθυνθούν οι περιορισμένοι διαθέσιμοι πόροι: σε έργα που διαπνέονται από χρεοκοπημένες λογικές ή σε επενδύσεις που συμφιλιώνουν την οικονομία με το περιβάλλον, δημιουργώντας πράσινες θέσεις εργασίας και πρακτικά οφέλη για όσο γίνεται περισσότερους πολίτες; Ο διάλογος για την οικοδόμηση των τοπικών αυτών απαντήσεων δε μπορεί να περιμένει. > σελ. 14 ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ ΚΑΙ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ Το διακύβευμα Κείμενο: Ιωάννα Κοντούλη μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας των ΟΙΚΟΛΟΓΩΝ ΠΡΑΣΙΝΩΝ Στη Θεσσαλονίκη θα συνεδριάσει το Πανελλαδικό Συμβούλιο των Οικολόγων Πράσινων στις 18 και 19 Σεπτεμβρίου Οι δημοτικές και περιφερειακές εκλογές του Νοέμβρη καθώς και η οικονομία θα αποτελέσουν τα βασικά θέματα στην ατζέντα των ΟΠ. Τι είναι επιτέλους αυτό το Green new deal; Μερικές φορές τα πράγματα αλλάζουν ανάλογα με τη ματιά μας, την οπτική μας γωνία. Χωρίς αμφιβολία, όταν μια καταστροφή, όπως η διαρροή πετρελαίου στον κόλπο του Μεξικού, παράγει ΑΕΠ επειδή χρήματα αλλάζουν χέρια, ο τρόπος που μετράμε την οικονομία είναι βαθιά προβληματικός. Συμπεράσματα κι αποφάσεις είναι κι αυτές σε λάθος κατεύθυνση. Η πρόταση των Πράσινων για την οικονομία, η οικολογική μεταρρύθμισή της, δεν είναι μια πρόσθεση μερικών ανεμογεννητριών και φωτοβολταϊκών στο σημερινό οικοδόμημα, όπως εξαγγέλλουν πολλά άλλα κόμματα, αποκαλώντας το «Πράσινη ανάπτυξη». Αποσκοπεί στην ριζική αλλαγή του συστήματος, αρχίζοντας από σημαντικές τομές στον τρόπο που μετράμε την ανάπτυξη και το ΑΕΠ, δείκτες που μέχρι σήμερα καθορίζουν όλες τις πολιτικές επιλογές, ανάμεσά τους και του ΔΝΤ. Πρέπει να απομακρυνθούμε από τους παραδοσιακούς οικονομετρικούς δείκτες και να κοιτάξουμε άλλα δεδομένα: το οικολογικό αποτύπωμα, > σελ. 15 INside INformation: Όλοι μιλούμε για την κατάρρευση και την απαξίωση του πολιτικού συστήματος. Οι πρόσφατες εθνικές εκλογές ξεχάστηκαν καθώς και η πύρρειος νίκη του ΠαΣοΚ. Γιατί πώς αλλιώς να χαρακτηρισθεί μια νίκη που άλλα υπόσχονταν και σήμερα εφαρμόζει πολιτικές ακραίου νεοφιλελευθερισμού?. Οι πολίτες κατάπληκτοι διαπιστώνουν την αλλοίωση της ψήφου τους. Η αποτυχία χρεώνεται και δικαίως σε όλους τους πολιτικούς σχηματισμούς που απαρτίζουν το παρηκμασμένο μεταπολιτευτικό σκηνικό. Βεβαίως οι ευθύνες επιμερίζονται με την Ν.Δ. και το ΠαΣοΚ να έχουν την μερίδα του λέοντος. Οι Εξεταστικές Επιτροπές προκαλούν μειδίαμα καθώς έρχονται εκ των υστέρων να επιβεβαιώσουν μίζες, διαπλοκή, μεγάλα αλλά και μικρά συμφέροντα και στην ουσία την μετάλλαξη της δημόσιας ζωής σε ιδιωτική καθώς διαδικασίες προσωπικές και αδιαφανείς κυριάρχησαν και τελικά καθόρισαν επί χρόνια τον δημόσιο βίο και την πολιτική στην χώρα μας. Η Ελλάδα «ξαφνιασμένη» σήμερα εκτός από την οικονομική κρίση βρίσκεται σε κρίση πολιτική, σε κρίση ηθική, σε κρίση αυτογνωσίας και ταυτότητας. Η διέξοδος δεν μπορεί να μην λάβει υπόψη της όλες αυτές τις παραμέτρους. Η κυβερνητική συνταγή φαίνεται να αγνοεί τα παραπάνω και να θεωρεί ως λύση την μονεταριστική, νεοφιλελεύθερη πολιτική της τρόικας. Με αυτό τον τρόπο η κυβέρνηση βαθαίνει το χάσμα εμπιστοσύνης της κοινωνίας προς την πολιτική. Χωρίς την αποκατάσταση αυτής της εμπιστοσύνης, δεν μπορεί να υπάρξει διέξοδος από την πολύπλευρη κρίση. Οι αυτοδιοικητικές εκλογές του Νοεμβρίου μπορούν με το αποτέλεσμα τους όχι απλά να περιοριστούν σε ένα μήνυμα δυσαρέσκειας προς την Κυβέρνηση και το πολιτικό σύστημα αλλά να σηματοδοτήσουν μια νέα αρχή. Μια αρχή προς την κατεύθυνση ενίσχυσης των δυνάμεων εκείνων που αμφισβητούν τις νεοφιλελεύθερες επιλογές και παράλληλα συγκροτούν την εναλλακτική τους πρόταση και αντίσταση στην πορεία παρακμής και απαξίωσης της καθημερινής μας ζωής. Για το σκοπό αυτό οι αυτοδιοικητικές εκλογές θα πρέπει να περιορίσουν τους κομματικούς στρατούς, να αποτυπώσουν την χρεοκοπία του πολιτικού συστήματος και να αποτελέσουν την αρχή για εκείνες τις πολιτικές ανακατατάξεις και κοινωνικές συμμαχίες που θα συμβάλλουν στην έξοδο από την κρίση. ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗ 7 Η περιβαλλοντική διάσταση της γεωργίας παραπέμπεται στο μέλλον aytoδιοικηση ΕΠΙ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ Η Σαντορίνη και πώς απαξιώνεται 8 12

2 2 ΠΡΑΣΙΝΗΠΟΛΙΤΙΚΗ ΟικονομIα ΕπιχειρΩν ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2010 Σχετικά με την πράσινη ανάπτυξη και τις ΑΠΕ Κείμενο: Ιωάννα Κοντούλη μέλος της Εκτ. Γραμματείας των ΟΙΚΟΛΟΓΩΝ ΠΡΑΣΙΝΩΝ Το μεγαλύτερο τμήμα της ελληνικής κοινωνίας αντιλαμβάνεται ως «πράσινη ανάπτυξη» την παραγωγή ενέργειας με εναλλακτικούς τρόπους «καθαρούς» με στόχο να καλυφθεί η ζήτηση όπως αυτή διαμορφώνεται στην υπερκαταναλωτική μας κοινωνία. Θα γίνω ίσως δυσάρεστη αλλά θα πρέπει να γνωρίζουμε όλοι ότι η πιο καθαρή ενέργεια τελικά είναι αυτή που δεν παράγεται και δεν ξοδεύεται. Η συνειδητοποίηση λοιπόν της παράλληλης αναγκαίας αλλαγής στο πρότυπο κατανάλωσης είναι εξίσου σημαντική, διαφορετικά όλο τον πλανήτη να γεμίσουμε ανεμογεννήτριες και φωτοβολταϊκά πάλι θα μιλάμε όπως αντιλαμβάνεσθε για μη βιώσιμα συστήματα. Πιστεύω λοιπόν ότι ο βαθμός υιοθέτησης του όρου «πράσινη ανάπτυξη» από την ελληνική κοινωνία δεν είναι ικανοποιητικός και μάλιστα υποκρύπτει και πολλές «παρανοήσεις» τόσο ως προς τον όρο ανάπτυξη όσο και ως προς το τι νοούμε ως «πράσινη». Πράσινη λοιπόν ανάπτυξη είναι εκείνη που δεν μετράται μόνο με οικονομικά χαρακτηριστικά π.χ. ΑΕΠ αγνοώντας την κοινωνική και περιβαλλοντική διάσταση της ανάπτυξης. Είναι η ανάπτυξη που δεν δημιουργεί ανεργία και χαμηλόμισθους, κοινωνική αδικία, οικολογική καταστροφή περιοχών, κατασπατάληση πόρων, ενεργειακό αδιέξοδο. Είναι τελικά η ανάπτυξη εκείνη που παίρνει υπόψη της την φέρουσα ικανότητα μιας περιοχής, ενός τόπου, μιας χώρας του πλανήτη ολόκληρου και στοχεύει στην ευημερία του ανθρώπου και στην αρμονική του συνύπαρξη με την φύση. Για το σκοπό αυτό είναι αναγκαίο ένα άλλο κοινωνικό συμβόλαιο με διαφορετικές σχέσεις τόσο των ανθρώπων μεταξύ τους όσο και με την φύση. Χρειάζονται λοιπόν μεγάλες κοινωνικές και πολιτικές συμμαχίες και πρωτοβουλίες προκειμένου ο πολίτης να αντιληφθεί οτι το σημερινό καταναλωτικό μοντέλο ανάπτυξης είναι παρελθόν και χρειάζεται η δική του καθημερινή συμβολή για τις μεγάλες αλλαγές που έχει ανάγκη η χώρα. Είναι ανάγκη όλοι μας να αναλάβουμε αντίστοιχο μερίδιο ευθυνών τόσο η κυβέρνηση που έχει την μερίδα του λέοντος όσο και η κοινωνία των πολιτών. Ο φιλόδοξος στόχος που έχει θέσει η Ευρωπαϊκή Ένωση του και θεωρητικά έχει υιοθετήσει η Κυβέρνηση δηλαδή τη μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου κατά 20%, την αύξηση της ενεργειακής απόδοσης κατά 20% και την αύξηση της συμμετοχής των ΑΠΕ στη συνολική παραγωγή ενέργειας στο 20%, μέχρι το 2020, είναι πολύ δύσκολο στην χώρα μας να τηρηθεί. Παράλληλα το σχετικό νομοσχέδιο αν και έχει σε μεγάλο βαθμό θετική κατεύθυνση ως προς τους στόχους για την προώθηση της ανανεώσιμης ενέργειας στη χώρα μας από την άλλη δε δίνει συνολική λύση στα προβλήματα που εμποδίζουν την ανάπτυξή της, ενώ δημιουργεί και νέα προβλήματα ακόμα και ως προς την προστασία του περιβάλλοντος. Πρέπει επιτέλους στην Ελλάδα να μιλήσουμε για το μοντέλο ανάπτυξης που θέλουμε και το κοινωνικό και περιβαλλοντικό ισοζύγιο που διαμορφώνεται. Δεν έχουμε ακόμα στρατηγικό σχέδιο για την ενέργεια, δεν έχουν μελετηθεί ούτε τεχνολογικά, ούτε οικονομικά, οι επιπτώσεις από την απελευθέρωση της αγοράς και για τον πολίτη καταναλωτή και για τις επιχειρήσεις. Επίσης ο χαρακτήρας του μνημονίου με τους δανειστές μας δημιουργεί ένα ασφυκτικό περιβάλλον όπου επενδύσεις όπως αυτή του Αστακού προκρίνονται ως «πράσινες» ενώ σε καμία περίπτωση δεν ανταποκρίνονται σε καμιά είδους «πράσινη ανάπτυξη», αλλά είναι μια βρώμικη ανάπτυξη υποταγμένη σε λογικές μεγέθυνσης χωρίς όρους και κριτήρια. Είναι εύλογη συνεπώς η ανησυχία ως προς το κατά πόσο το Υπουργείο Περιβάλλοντος διαθέτει την αποφασιστικότητα, αλλά και τις δυνατότητες να εφαρμόσει μια προωθητική πολιτική για τις ΑΠΕ έστω και στο πλαίσιο των στόχων που η ίδια θέτει. Η επίτευξη των στόχων θα εξαρτηθεί κατά κύριο λόγο από τη συνέπεια που θα δείξει η κυβέρνηση τόσο στην εφαρμογή του ανανεωμένου πλαισίου, όσο και στη διαμόρφωση του μεγάλου αριθμού κανονιστικών διατάξεων που απαιτούνται. Στόχος όμως θα πρέπει να είναι η εξοικονόμηση ενέργειας και παράλληλα η ανάπτυξη μονάδων παραγωγής ΑΠΕ πάντα προσαρμοσμένες στις δυνατότητες και στην φέρουσα ικανότητα του κάθε τόπου. Οι επενδύσεις αυτές σε συνδυασμό με δράσεις σε εργασίες περιβαλλοντικού προσανατολισμού μπορούν να οδηγήσουν σε περιφερειακά τοπικά οικονομικά μοντέλα. Μοντέλα που δημιουργούν νέες θέσεις εργασίας με βάση παραδοσιακές απασχολήσεις αλλά και νέα επαγγέλματα που θα προκύπτουν από τις οικολογικές και τεχνολογικές καινοτομίες βάζοντας τις βάσεις για μια οικολογική αλληλέγγυα συμμετοχική παραγωγή. Οι πράσινοι κατηγορούν για αισχροκέρδεια τις εταιρείες ηλεκτρικής ενέργειας Κείμενο: Ντέιβιντ Λέβιτς Deutsche Welle/ Reuters/ DPA Μετάφραση: Νίκος Ράπτης ( Βροχή έπεσαν την Τρίτη (3/8) οι πολιτικές κατηγορίες κατά των εταιρειών παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας μετά τη δημοσίευση μιας νέας έκθεσης στην οποία υπονοείται πως οι εταιρείες ηλεκτροπαραγωγής αισχροκερδούν εις βάρος των πελατών τους. «Λόγω της αυθαίρετης τιμολόγησης, οι καταναλωτές θα πληρώσουν στις εταιρείες περί το 1 δις ευρώ παραπάνω του οφειλόμενου», έγραψε ο Γκίναρ Χαρμς (Gunnar Harms) ο συντάκτης της έκθεσης που του παρήγγειλε το κόμμα των «πρασίνων». Η έκθεση Χαρμς αποκαλύπτει πως τα τελευταία δύο χρόνια οι τιμές του ηλεκτρικού ρεύματος αυξήθηκαν στη Γερμανία τέσσερις φορές περισσότερο από ότι στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες, πράγμα που σύμφωνα με τους «πράσινους» σημαίνει πως στη γερμανική αγορά ηλεκτρικής ενέργειας κυριαρχούν εν τοις πράγμασι μονοπωλιακές συνθήκες. Η έκθεση επίσης επισημαίνει πως η μείωση της τιμής στην ηλεκτροπαραγωγή δεν μεταφέρθηκε στους λογαριασμούς ηλεκτρικού των Γερμανών καταναλωτών. Κατά μέσο όρο, επισημαίνει ο Χαρμς, οι γερμανικές εταιρείες ηλεκτρικής ενέργειας ενθυλακώνουν γύρω στα 0.8 σεντς περισσότερα ανά κιλοβατώρα. 2008: πού είναι οι μειώσεις τιμών; Στο «ευρωπαϊκό μηχανισμό ανταλλαγής ενέργειας» (ΕΕΧ) η τιμή του ηλεκτρισμού μειώθηκε κατά 30-40% από το 2008, και όμως, οι πέντε από τους έξι περιφερειακούς παροχείς που ανήκουν στον κολοσσό της E.ON αύξησαν τον Απρίλιο και το Μάιο τα τιμολόγιά τους κατά 4.2% κατά μέσο όρο. Όσο για τους πελάτες της εταιρείας RWE, θα κληθούν από τον Αύγουστο να πληρώνουν 7.3% περισσότερο για το ηλεκτρικό τους ρεύμα. «Εμείς αρχίζουμε να παράγουμε τον ηλεκτρισμό που φτάνει στους πελάτες έως και τρία χρόνια πριν φτάσει το προϊόν μας στον τελικό του αποδέκτη», μας εξήγησε ένας εκπρόσωπος της RWE και πρόσθεσε πως η ενέργεια που διανέμεται τώρα στους πελάτες παρήχθη όταν οι τιμές ηλεκτροπαραγωγής ήταν στο ζενίθ τους, πριν αρχίσουν να μειώνονται το Αλλά οι «πράσινοι» δεν δέχονται αυτό το επιχείρημα: «η μείωση των τιμών μετά το 2008 θα έπρεπε να έχει μετακυλυθεί εδώ και πολύ καιρό στους πελάτες τους» επιμένει η Μπέρμπελ Χεν (Baerbel Hoehn), αντιπρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας των «πράσινων», προσθέτοντας πως «η επιρροή της RWE και της ΕΟΝ στην αγορά πρέπει να μειωθεί». Οι εταιρείες ηλεκτρικής ενέργειας «συσκοτίζουν» την τιμολογιακή τους πολιτική Η επικεφαλής της γερμανικής ομοσπονδιακής «αρχής για τη διαχείριση της ενέργειας και των υδάτων» (BDEW) Χίντεγκαρντ Μίλερ (Hildegard Müller), στέκεται στο πλευρό των παροχέων, ισχυριζόμενη πως η έκθεση του Χαρμς δίνει μια «εντελώς στρεβλή εικόνα του ανταγωνισμού στην αγορά ηλεκτρικής ενέργειας». Με δεδομένο πως στην αγορά της παροχής ηλεκτρισμού δραστηριοποιούνται περί τις 1,100 εταιρείες, ισχυρίζεται, θα ήταν αδύνατο στον οποιονδήποτε να προσπαθήσει να αισχροκερδήσει. Οι ηλεκτρικές εταιρείες ισχυρίζονται πως τα έξοδά τους έχει αυξηθεί, ιδίως μετά την πρόσφατη νέα φορολόγησή τους αν δε χρησιμοποιούν ανανεώσιμες πηγές ενέργειας (ΑΠΕ) σαν την ηλιακή και την αιολική ενέργεια. Η Χεν ανταπάντησε πως οι ηλεκτρικές εταιρείες «προσπαθούν να συσκοτίσουν τις αδικαιολόγητες αυξήσεις των τιμολογίων τους» που για ένα νοικοκυριό τεσσάρων ατόμων φτάνουν κατά μέσο όρο τα 52 ευρώ το χρόνο. Πρόσθεσε πως για τους καταναλωτές δεν είναι τόσο εύκολο όσο θα έπρεπε να αλλάζουν παροχέα ηλεκτρικού ρεύματος. Στο σημείο αυτό τις θέσεις της υποστήριξαν οργανώσεις προστασίας των καταναλωτών, που καλούν τους πολίτες να μη διστάζουν «να αλλάξουν παροχέα ηλεκτρικού ρεύματος αν διαπιστώσουν αδικαιολόγητες αυξήσεις στους λογαριασμούς ηλεκτρικού ρεύματος». Εδώ και πολύ καιρό, οι τέσσερις βασικοί παροχείς ηλεκτρικής ενέργειας στη Γερμανία, η E.ON, η RWE, EnBW και η «βάτενφαλ» που τους ανήκουν οι μεγαλύτερες εγκαταστάσεις ηλεκτροπαραγωγής και τα σημαντικότερα δίκτυα διανομής ηλεκτρικού ρεύματος της χώρας, βαρύνονται με υποψίες πως εναρμονίζουν τις τιμές τους. Μετά από σχετική έρευνα της «ευρωπαϊκής επιτροπής», η E.ON αναγκάστηκε να πουλήσει ορισμένες από τις ιδιόκτητες εγκαταστάσεις παραγωγής ηλεκτρικής ενεργείας της. Αυτό θεωρήθηκε η μεγαλύτερη ως σήμερα νίκη των αρχών ρύθμισης του ανταγωνισμού στη γερμανική αγορά ενέργειας. Ο David Levitz είναι δημοσιογράφος

3 ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2010 ΘΕμα ΠαιδεΙας ΠΡΑΣΙΝΗΠΟΛΙΤΙΚΗ 3 ΓΙΑΤΙ ΜΕΡΙΚΕΣ ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ ΠΑΙΡΝΟΥΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ; Κείμενο: Γιάννης Μαστοράκης Πως μερικοί άνθρωποι, το ίδιο και ολόκληρες κοινωνίες και πολιτισμοί, συχνά οδηγούνται στον όλεθρο; Τι είναι εκείνο που καθιστά ένα λαό και τις κυβερνησεισ του αδύναμους να αντιδράσουν και να μην μπορούν να λάβουν σωτήριες αποφάσεις; Οι αιτίες μπορεί να είναι είτε απλές είτε σύνθετες. Ας δούμε μερικές: 1. Μια κοινωνία δεν κατάφερε να προβλέψει ένα πρόβλημα, μέχρις ότου τελικά εμφανιστεί μπροστά της. 2. Όταν το πρόβλημα εμφανιστεί μπορεί και τότε η κοινωνία να μην το αντιληφθεί. 3. Πολλές φορές όμως, ακόμα και όταν το αντιληφθεί δεν κάνει τίποτα για να το λύσει. 4. Μπορεί όμως να προσπαθήσει να το λύσει, αλλά στο τέλος να μην τα καταφέρει. Αν ένα πρόβλημα είναι πρωτόγνωρο (πχ η Κλιματική Αλλαγή ή η είσοδός μας στη ζώνη του Ευρώ), τότε ίσως μια κοινωνία δεν έχει μια ανάλογη εμπειρία που θα την ευαισθητοποιούσε. Αλλά και η ύπαρξη μια εμπειρίας εκ του παρελθόντος δεν είναι σίγουρο ότι θα βοηθούσε, γιατί κάλλιστα θα μπορούσε να έχει λησμονηθεί από τις νεότερες γενιές (απώλεια ιστορικής ή περιβαλλοντικής μνήμης). Επίσης οι άνθρωποι κάνουν συλλογισμούς, οι οποίοι, ενώ έχουν στοιχεία λογικής, αποδεικνύονται λανθασμένοι. Πχ ακούμε: Η επιστήμη θα λύσει το Α ή το Β ζήτημα όπως έχει λύσει τόσα άλλα. Άρα, ας συνεχίσουμε τον ίδιο τρόπο ζωής Μια κοινωνία πολλές φορές δυσκολεύεται να αντιληφθεί ένα πρόβλημα, επειδή η διαδικασία της εμφάνισής του συντελείται ανεπαίσθητα αλλά ακόμα και αργότερα είναι πιθανόν να το συνειδητοποιήσει μόνο ύστερα από τη βοήθεια της επιστήμης: Πχ η διαδικασία της διάβρωσης των εδαφών, της ρύπανσης ή της μόλυνσης (των υδάτων, της ατμόσφαιρας ή του εδάφους), της ερημοποίησης, της οικοπεδοποίησης (μιας εύφορης κοιλάδας ή μιας δασικής ή παραθαλάσσιας έκτασης) κλπ. Ύστερα πολλές φορές υπεισέρχεται και το πρόβλημα του βραχυπρόθεσμου και προσωπικού Συμφέροντος, το οποίο συχνά βρίσκεται σε αντίθεση με εκείνο των άλλων ανθρώπων ή των μελλουσών γενεών. Εδώ εντάσσεται και το άμεσο οικονομικό συμφέρον, βάσει του οποίου λειτουργούν οι επιχειρήσεις σήμερα, παραβλέποντας τον παράγοντα άνθρωπο και τον παράγοντα της διατήρησης των οικοσυστημάτων. Το νέο σύνθημα που ακούγεται όλο και πιο δυνατά, σε αυτούς τους δύσκολους εργασιακά καιρούς είναι: Μα θα προκύψουν πολλές θέσεις εργασίας από αυτή τη δραστηριότητα. Δεν αναφέρουν όμως για πόσο χρόνο θα προκύψουν και με τι περιβαλλοντικό κόστος Επίσης, «είναι δυνατόν, μια πολιτική ή οικονομική ελίτ να λαμβάνει καταστροφικές αποφάσεις για την υπόλοιπη κοινωνία, αν μπορέσει να θωρακίσει τον εαυτό της από τις συνέπειες των πράξεών της». Αυτό γίνεται είτε για χάρη του οικονομικού της συμφέροντος (οικονομική ελίτ) είτε ένεκα της πολιτικής αφροσύνης και του πάθους της για εξουσία (πολιτική ελίτ). Οι άνθρωποι και οι κοινωνίες αρέσκονται να παραμένουν στα παλαιά και στις συνήθεις ανέσεις τους. Έτσι δύσκολα θα κατεβεί σήμερα κάποιος από το ΙΧ για να μπει στο λεωφορείο, ή για να ανεβεί στο ποδήλατο ή για να περιπατήσει. Αλλιώς είχε φανταστεί το μέλλον του, την πρόοδο, την ανάπτυξη «Η απόφαση να εγκαταλείψουμε ή όχι κάποιες από τις θεμελιώδεις αξίες μας, όταν φαίνεται ότι γίνονται ασύμβατες με τη συνέχιση της ζωής μας, είναι οδυνηρά δύσκολη. Σε ποιο σημείο εμείς, ως άτομα, θα προτιμήσουμε να αγωνιστούμε διακινδυνεύοντας τη ζωή μας, αντί να συμβιβαστούμε προσπαθώντας να επιζήσουμε; Το ίδιο συμβαίνει και με τα έθνη και τις κοινωνίες: Πρέπει μερικές φορές να ρισκάρουν να πάρουν το ίδιο δύσκολες αποφάσεις σε συλλογικό επίπεδο» Πολλές φορές παρουσιάζεται η παράλογη συμπεριφορά, ενώ αναγνωρίζεται η ύπαρξη ενός προβλήματος, να μην καταβάλλεται καμία προσπάθεια επίλυσής του. Αυτό οφείλεται συχνά στον υποσυνείδητο φόβο των ανθρώπων μήπως χάσουν τα βραχυπρόθεσμα συμφέροντά τους, έναντι των δήθεν απατηλών υποσχέσεων... Αλλά ακόμη και αν μια κοινωνία προσπαθήσει να αντιμετωπίσει ένα μεγάλο πρόβλημα, δεν είναι σίγουρο ότι θα επιτύχει. Μπορεί πχ να απαιτούνται μεγαλύτερες προσπάθειες ή τεχνικά μέσα ή τελικά, όταν υπάρξει αντίδραση, να είναι πολύ αργά. Είναι όμως προφανές ότι οι ανθρώπινες κοινωνίες δεν αποτυγχάνουν πάντοτε στην επίλυση των προβλημάτων τους, γι` αυτό άλλωστε έχουν επιζήσει για κάποιες χιλιάδες χρόνια. Υπάρχουν άπειρα παραδείγματα λαών και ηγετών μέσα στην ιστορία, που έδρασαν με τόλμη και όχι μόνο απέφυγαν τον όλεθρο, αλλά προήγαγαν και τον ανθρώπινο πολισμό. Όλα αυτά τα θετικά παραδείγματα, βέβαια, θα μπορούσαν να αποτελέσουν το περιεχόμενο ενός άλλου άρθρου, με τίτλο: γιατί μερικές κοινωνίες λαμβανουν σωτήριες αποφάσεις * (Χρησιμοποιήθηκαν στοιχεία τα βιβλία: του J. Tainter: «Η κατάρρευση των πολύπλοκων κοινωνιών» και του J.Diamond: «Κατάρρευση») Θέλουμε πολλούς και «ενοχλητικούς» Γρυσπολάκηδες Κείμενο: Λ. Τσικριτζής Αν. Καθηγητής ΤΕΙ Δυτικής Μακεδονίας ( β μέρος ) Η Ανώτατη εκπαίδευση δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται σαν μία ακόμη αεριτζίδικη επένδυση.τα προβληματικά Τμήματα, αν δεν τα κλείσει το Υπουργείο, θα τα κλείσει η αγορά και η ζωή. Το ανέφερε σε συνέντευξη του και ο -αμφίσημος συνήθως- Στ. Γκανάτσιος, τ. πρόεδρος του ΤΕΙ ΔΜ, προσθέτοντας ένα ακόμη λόγο: Ότι οι απομονωμένες επαρχίες δεν μπορούν να κρατήσουν ακόμη και τα πιο ελκυστικά τμήματα, διότι οι ίδιες δεν είναι καθόλου ελκυστικές για τους φοιτητές και τους γονείς τους. Το ίδιο θα συμβεί και με τα μεταπτυχιακά προγράμματα. Έφτασαν ήδη τον τρομακτικό αριθμό 511 (!), σχεδόν διπλάσια από τα προπτυχιακά, και ήδη το Υπουργείο ετοιμάζεται να κόψει γύρω στα 200. Ο υπερβολικός όγκος των μεταπτυχιακών αποδεικνύει περίτρανα την απαξίωση των πτυχίων, αλλά και την ανυπαρξία εθνικού προγραμματισμού και στον τομέα αυτό. Ένα άλλο στοιχείο, αρκετά εξοργιστικό, είναι ότι οι ιδρύσεις νέων Τμημάτων αποφασίστηκαν στην πλειοψηφία τους χωρίς να υπάρχουν μελέτες επαγγελματικής απορρόφησης των ειδικοτήτων, δηλαδή χωρίς να γνωρίζουν οι «επαΐοντες» αν οι πτυχιούχοι των νέων Τμημάτων χωρούν στην ήδη κορεσμένη αγορά εργασίας. Ως Επιστημονικός Υπεύθυνος του Γραφείου Διασύνδεσης του ΤΕΙ ΔΜ επιτρέψτε μου να γνωρίζω ότι οι μελέτες αυτές ολοκληρώθηκαν για τα Πανεπιστήμια το 2004, ενώ για τα ΤΕΙ το 2008! Πως αποφασίστηκε λοιπόν να λειτουργήσουν νέα Τμήματα προ ετών χωρίς ποσοτικοποιημένη καταγραφή της απασχόλησης κατά κλάδο και ειδικότητα; Με βάση ποια κριτήρια; Με τις πιέσεις του τάδε υπουργού ή τα «κονέ» του δείνα δημάρχου ή νομάρχη; Για να αναφερθούμε λοιπόν στα Τμήματα του ΤΕΙ στην Κοζάνη, όπου γνωρίζουμε καλύτερα την κατάσταση, τα νούμερα για την ανεργία των αποφοίτων δεν είναι ρόδινα. Βέβαια για ορισμένες παλιές ειδικότητες της Κοζάνης (Μηχανολόγοι, Ηλεκτρολόγοι κλπ) τα στοιχεία των μελετών του Γραφ. Διασύνδεσης, οι οποίες έγιναν το 2005 (οι πρώτες από όλα τα ΤΕΙ της χώρας) έδειξαν ότι η κατάσταση παλεύεται. Το ποσοστό ανεργίας είναι κάτω από το μέσο όρο των πτυχιούχων ΤΕΙ (12,4 % το 2005), αλλά αν προστεθεί και η ετεροαπασχόληση, η οποία είναι μια μορφή κρυφής ανεργίας, τότε το ποσοστό ανεβαίνει στο 30%. (σσ. Ετεροπαασχολούμενος είναι όποιος εργάζεται σε αντικείμενο άσχετο με τις σπουδές τους, π.χ πτυχιούχος μηχανικός εργαζόμενος ως σερβιτόρος). Για τα περισσότερα νέα Τμήματα όμως τα ποσοστά ανεργίας + ετεροαπασχόλησης είναι πολύ χειρότερα και ξεπερνούν το 50 % στους αποφοίτους πενταετίας. Θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε με την παράθεση στοιχείων που αφορούν όχι μόνο την απασχόληση, αλλά και τα πενιχρά ποσοστά εισαγόμενων σπουδαστών σε πολλά τμήματα ΤΕΙ της ελληνικής επαρχίας, που δύσκολα πλέον σταυρώνουν «πελάτη». Δεν χρειάζεται όμως. Για όσους δεν φορούν παρωπίδες είναι ηλίου φαεινότερο ότι οι προσδοκίες εκείνων που πριμοδότησαν το μοντέλο φούσκας για την Τριτοβάθμια εκπαίδευση διαψεύστηκαν. Οι ευθύνες τους είναι βαριές. Κανένας πολιτικαντισμός και τοπικισμός δεν έχει θέση στην εκπαίδευση. Ας πάψουμε να την αντιμετωπίζουμε σαν μία ακόμη αεριτζίδικη επένδυση. Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να εμπορεύεται τις ελπίδες της νέας γενιάς και να παίζει με το ανθρώπινο δυναμικό. Τελειώνοντας, να πούμε ότι δεν μπαίνουμε στην ουσία των προτάσεων του Κρητικού πρύτανη για τη Δυτική Μακεδονία. Δεν είναι κι εύκολο άλλωστε. Επί αυτών το Πανεπιστήμιο ΔΜ έχει προφανώς τα δικά του αντεπιχειρήματα, αλλά και έναν υποκειμενισμό που λίγο πολύ κουβαλούν ΟΛΑ τα Ιδρύματα. Επιμένουμε όμως στο δικαίωμα και την υποχρέωση των ΑΡΜΟΔΙΩΝ και των ΕΙΔΗΜΟΝΩΝ να λένε τη γνώμη τους, χωρίς να κρύβονται πίσω από κάθε είδους σκοπιμότητες. Χρειαζόμαστε λοιπόν πολλούς «ενοχλητικούς» Γρυσπολάκηδες. Διότι ποιοί θα μας πουν τι πρέπει να γίνει με τη χωροθέτηση των Πανεπιστημίων και των ΤΕΙ; Προφανώς οι πρυτάνεις και οι πρόεδροι. Στις τακτικές συνόδους τους (εάν δεν πάνε απλά για τουρισμό) οφείλουν να καταθέσουν συγκεκριμένα σχέδια για έναν ορθολογικό Καλλικράτη στην Ανώτατη εκπαίδευση, χωρίς να μασούν τα λόγια τους. Κι ας σπάσουν και μερικά αυγά παραπάνω. Αλλιώς το έργο τους θα το αναλάβουν οι τοπικοί άρχοντες και βουλευτές που επιθυμούν διακαώς να βολέψουν την εκλογική τους πελατεία. Και τότε θα έχουμε νέα ντέρμπι τύπου Σιάτιστας - Νεάπολης για το που θα χωροθετηθούν Σχολές και Παραρτήματα

4 εισ υγειαν 4 ΠΡΑΣΙΝΗΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ η Αυγούστου: Μαύρη επέτειος για την ανθρωπότητα Οι Οικολόγοι Πράσινοι καλούν όλους τους πολίτες να θυμηθούν τις εκατοντάδες χιλιάδες άμαχων ανθρώπων που έφυγαν από τη ζωή σε μία πολεμική επιχείρηση μαζικής δολοφονίας, στη Χιροσίμα και στη συνέχεια στο Ναγκασάκι. Να θυμηθούν τις ανυπολόγιστες συνέπειες στη ζωή και στην υγεία όσων επέζησαν της καταστροφής και των απογόνων τους, τις ανυπολόγιστες συνέπειες στο περιβάλλον αλλά και στις γεωστρατηγικές ισορροπίες και στην κούρσα πυρηνικών εξοπλισμών που ακολούθησε. Σήμερα, όπου όλοι συμφωνούν ότι η ανθρωπότητα πρέπει να απελευθερωθεί από Όπλα Μαζικής Καταστροφής, αυτά συνεχίζουν να πολλαπλασιάζονται. Τα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του Ο.Η.Ε. δεν θεωρούν προτεραιότητά τους τον πυρηνικό αφοπλισμό, παρά αρκούνται σε ευχολόγια για την μη διασπορά της πολεμικής πυρηνικής τεχνολογίας σε κράτη που δεν την διαθέτουν ήδη. Οι ΗΠΑ, η Ρωσία, η Γαλλία, η Αγγλία, η Κίνα, η Βόρεια Κορέα, η Ινδία, το Πακιστάν, αλλά και το Ισραήλ, είναι πυρηνικές δυνάμεις, είτε αναγνωρισμένες είτε de facto, ενώ πολλές άλλες χώρες επιδιώκουν να αποκτήσουν πυρηνική ενέργεια, η οποία είναι επικίνδυνη όχι μόνο για την ανθρώπινη ύπαρξη, αλλά και για το μέλλον του πλανήτη. Οι Οικολόγοι Πράσινοι συνυπογράφουν την παρακάτω Έκκληση για Αποπυρηνικοποιημένη Μέση Ανατολή, μια πρωτοβουλία του Αντιπυρηνικού Παρατηρητηρίου της Μεσογείου και της ομπρέλας οργανώσεων MN3 (Mediterrannean No Nuclear Neighbourhood). Η Εκτελεστική Γραμματεία των Οικολόγων Πράσινων ΕΚΚΛΗΣΗ ΓΙΑ ΑΠΟΠΥΡΗΝΙΚΟΠΟΙΗΜΕΝΗ ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ Η Μέση Ανατολή είναι η πιο στρατιωτικοποιημένη περιοχή της γης. Είναι πρώτη παγκοσμίως σε στρατιωτικές δαπάνες, σε ποσοστά του ΑΕΠ. Απορροφά σχεδόν το 30% των παγκόσμιων εξαγωγών όπλων. Δοκιμάζεται από ξένες επεμβάσεις, αιματηρότατους πολέμους, κατοχές και καταπατήσεις δικαιωμάτων, με πρώτο το δικαίωμα του Παλαιστινιακού λαού να έχει το δικό του κράτος στα σύνορα του Το ενδεχόμενο μετατροπής της Μ. Ανατολής σε πεδίο και πυρηνικού ανταγωνισμού θα επιδεινώσει δραματικά την κατάσταση. Η απειλή για την παγκόσμια ασφάλεια θα είναι τεράστια.ο κίνδυνος διασποράς των πυρηνικών όπλων στη Μ. Ανατολή είναι μεγαλύτερος απ οπουδήποτε αλλού. Ήδη υπάρχει το παράνομο πυρηνικό οπλοστάσιο του Ισραήλ, αλλά και άλλες χώρες της περιοχής μπορεί να υποκύψουν στον πειρασμό απόκτησης πυρηνικών όπλων στο μέλλον. Από την άλλη, δεν μας διαφεύγει ότι το ζήτημα αυτό χρησιμοποιείται και σαν πρόσχημα για νέες επεμβάσεις και πολεμικές απειλές. Θυμόμαστε το μεγάλο ψέμα της κατοχής πυρηνικών όπλων από τον Σαντάμ που επικαλέστηκαν οι Μπους και Μπλερ για να εισβάλουν στο Ιράκ το Πηγή ανησυχιών είναι και η εξάπλωση των πυρηνικών εργοστασίων, με τα ερωτήματα γύρω από την ασφάλειά τους να παραμένουν, ιδιαίτερα σε αυτή την ταραγμένη περιοχή, ενώ τα απόβλητα τους είναι πολύ πιθανό να μετατρέψουν τη Μεσόγειο σε θάλασσα θανάτου και τις χώρες της περιοχής σε τοξικές χωματερές. Με αυτά τα δεδομένα, θεωρούμε στόχο προτεραιότητας την ανακήρυξη της Μ. Ανατολής σε ζώνη ελεύθερη από πυρηνικά και άλλα όπλα μαζικής καταστροφής. Πρόταση ζωής για την περιοχή και για τον κόσμο. Μεγάλο βήμα στον αγώνα για την πλήρη κατάργηση των πυρηνικών όπλων. Ζητούμε την εφαρμογή των σχετικών ψηφισμάτων της Γ.Σ. του ΟΗΕ και υποστηρίζουμε τη σύγκληση από τον ΟΗΕ διεθνούς διάσκεψης για τον στόχο αυτό. Καλούμε το Ισραήλ, μόνη χώρα της περιοχής που δεν έχει προσχωρήσει στη Συμφωνία μη Διασποράς των Πυρηνικών Οπλών (ΝΡΤ) να το κάνει χωρίς άλλη καθυστέρηση. Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για την απόκτηση πυρηνικών όπλων από καμία χώρα. Δεν αποτελούν μέσα άμυνας τα όπλα αυτά, ούτε υπάρχει άμυνα απέναντί τους. Έχουν χαρακτηριστεί παράνομα από το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, με γνωμοδότησή του το Όλοι εμείς που υπογράφουμε το κείμενο αυτό, κάνουμε έκκληση για συντονισμένη διεθνή κινητοποίηση των πολιτών, κοινή δράση όλων των φιλειρηνικών, αντιπυρηνικών, οικολογικών και άλλων κοινωνικών οργανώσεων. Όλοι στον κοινό αγώνα. Για την ειρήνη και τη ζωή. Για να μη γίνει η Μ. Ανατολή νέα Χιροσίμα. Να μην ξεκινήσει από την πολύπαθη αυτή περιοχή ένα παγκόσμιο πυρηνικό ολοκαύτωμα. πρωτοβουλία του Αντιπυρηνικού Παρατηρητηρίου της Μεσογείου και της ομπρέλας οργανώσεων MN3 (Mediterrannean No Nuclear Neighbourhood) Mε την ευκαιρία της έκδοσης του βιβλίου «Πρωτόγαλα» Κείμενο: Κατερίνα Χρυσανθοπούλου συγγραφέας - ερευνήτρια Ο μικρός καταναλωτής είναι καλός καταναλωτής Είναι εύκολο να μην θηλάσεις το παιδί σου. Είναι γρήγορο, ελεγχόμενο και άκοπο να του δίνεις γάλα αγελάδας σε σκόνη. Είναι εύκολο και βολικό να ταΐζει το παιδί η γιαγιά, ο μπαμπάς, η νταντά, ενώ εσύ ξεκουράζεσαι απ τον τοκετό, ή επιστρέφεις στη δουλειά σου, ή βγαίνεις για καφέ με φίλες για να αισθανθείς ξανά άνθρωπος. Για να διεκδικήσεις το σώμα σου. Να βγεις μια βόλτα στα μαγαζιά, να αγοράσεις κρέμες για τις ραγάδες, κρέμες αδυνατίσματος και εξωραϊσμού, να δεις τηλεόραση. Να διεκδικήσεις τη ζωή σου που την αγοράζεις με χρήμα. Η αποτυχία του θηλασμού στην Ελλάδα είναι σύμπτωμα κοινωνικής παθολογίας, με κοινωνικές, πολιτισμικές, πολιτικές και, φυσικά, οικονομικές αιτίες. Πόσο κοστίζει η διατροφή ενός βρέφους με τεχνητό γάλα? Αν ένα κουτί κοστίζει από ευρώ1 ανά εβδομάδα και αν επιμερίσουμε και τις δαπάνες για μπιμπερό, θηλές, θήκες αποθήκευσης της σκόνης, βραστήρες, μηχανές αποστείρωσης, κτλ., το μηνιαίο κόστος μπορεί να φτάσει τα 300 ευρώ ανά βρέφος, για τουλάχιστον 12 μήνες. Είναι δυνατόν? Σίγουρα οι εταιρίες που πουλούν αυτές τις σύγχρονες ανέσεις ξέρουν ακριβώς πόσα κερδίζουν από την ΣΧΕΔΟΝ ΚΑΘΕ ΜΙΑ2 ελληνική οικογένεια Οι εταιρίες παρασκευής υποκατάστατων μητρικού γάλακτος, κατασκευής μπιμπερό και θηλών προωθούν τα προϊόντα τους σε μαιευτήρια και γιατρούς (έναντι «ανταποδοτικών οφελών») παραβιάζοντας τον Διεθνή Κώδικα Εμπορίας Υποκατάστατων Μητρικού Γάλακτος (World Health Assembly, 1981) τον οποίο έχει υιοθετήσει επισήμως το Ελληνικό κράτος. Δικτυωμένες σε όλα τα μαιευτήρια της χώρας, έχουν μια τσάντα έτοιμη με δώρα προς τις μητέρες, δίνουν το μπιμπερό στο βρέφος αμέσως μετά τη γέννηση και δεν ρωτούν καν τη μητέρα αν θέλει να θηλάσει. Υπονομεύουν συστηματικά την εμπιστοσύνη των γυναικών στην ανθρώπινη φύση τους, εφαρμόζοντας εμπνευσμένες στρατηγικές που παρουσιάζουν την τεχνητή διατροφή ως πανάκεια για «γερά, έξυπνα και ισορροπημένα παιδιά» Με την ασίγαστη ανάγκη τους για κέρδος, εφαρμόζουν «επιστημονικές» τεχνικές για να πιέσουν τις ευάλωτες συναισθηματικά και βιολογικά νέες μητέρες να χρησιμοποιήσουν υποκατάστατα μητρικού γάλακτος και πράγματι έχουν καταφέρει να πείσουν το συντριπτικό ποσοστό αυτών ότι η σύγχρονη γυναίκα, σαν από κάποιο καπρίτσιο της ανθρώπινης φύσης μετά από εκατομμύρια χρόνια κατά την εξέλιξή της στον 20ο αιώνα της κατανάλωσης και του κέρδους, δεν έχει την βιολογική ικανότητα να θηλάσει Τα κονιοποιημένα γάλατα δεν είναι επιλογή της σύγχρονης γυναίκας. Είναι επιλογή των γιατρών, του συστήματος υγείας, του νόμου προστασίας της μητρότητας, της διαφήμισης. Εξάλλου, οι σύγχρονες Ελληνίδες μητέρες έχουν, πράγματι, πολλούς λόγους να μη θηλάσουν: οι εργαζόμενες φοβούνται την ανεργία, οι κομψευόμενες νομίζουν ότι ο θηλασμός αλλοιώνει την «αισθητική» του στήθους, οι «ενημερωμένες» βλέπουν στα Μ.Μ.Ε. εικόνες γυναικών που θηλάζουν μόνο σε χώρες «του τρίτου κόσμου» που μαστίζονται από λιμούς, πολέμους, κτλ. σε αντιδιαστολή με εικόνες από τα γεμάτα υγεία και ευτυχία παιδιά (των εύπορων τάξεων) του δυτικού κόσμου που διατρέφονται με τα εμπορικά σκευάσματα που τα ίδια αυτά μέσα διαφημίζουν. Εξ άλλου, και μόνον το άγχος της ηδονής που μπορεί να νιώθει μία γυναίκα που θηλάζει μπορεί να εξηγήσει γιατί μία γυναίκα μπορεί να είναι σωματικά ικανή να παράγει γάλα αλλά συναισθηματικά ανίκανη να θηλάσει Με ποια λογική υπονομεύουμε τη φυσική και φυσιολογική διαδικασία διατροφής (και ανατροφής) των παιδιών μας, «κόβουμε» το γάλα της βιολογικής μητέρας και χορηγούμε στο βρέφος ένα χημικό «υποκατάστατο»; Με ποια λογική η πλειονότητα των γυναικών στον πλανήτη έχουν συναινέσει να συμμετάσχουν στο μεγαλύτερο πείραμα που έχει ποτέ εκτελεστεί σε ανθρώπους; Με ποια λογική υπομένουμε την αφύσικη «κανονικοποίηση» των λειτουργιών του ανθρώπινου σώματος του γυναικείου σώματος;... Ο θηλασμός αποτελεί θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα στην διατροφή και στην υγεία. Θέλω πίσω το σώμα μου. Διεκδικώ το σώμα μου. Θέλω να θηλάζω το παιδί μου. Διεκδικώ το δικαίωμα να συνεχίσω τη φυσική ιστορία του είδους μου. Σέβομαι το δικαίωμα του παιδιού μου να θηλάσει. Διεκδικώ το δικαίωμα να μην είμαι καταναλώτρια θέλω να είμαι άνθρωπος. περισσότερες πληροφορίες για το βιβλίο: blogspot.com

5 ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2010 εργα & σια ΠΡΑΣΙΝΗΠΟΛΙΤΙΚΗ 5 Αλίμονο στους νέους Κείμενο: Νατάσσα Τσιρώνη Είναι θέμα κουλτούρας ή θέλησης; Κείμενο: Άννα Ριτσατάκη Η 12η Αυγούστου είναι αφιερωμένη στους νέους. Το άκουσα στο ραδιόφωνο και περίμενα, μια τέτοια μέρα, το ρεπορτάζ να μιλά για δημιουργία, κέφι, μουσική, έρωτα κλπ. Γιατί τα νιάτα είναι υπέροχα και περνούν γρήγορα. Είναι τα χρόνια που όλες οι δυνατότητες είναι ανοικτές μπροστά σου, που κάνεις όνειρα, που ερωτεύεσαι, που έχεις την ενέργεια να κινήσεις βουνά. Το ρεπορτάζ με προσγείωσε άσχημα. Μιλούσε για την ανεργία των νέων: είναι οι άνεργοι νέοι ανά τον κόσμο! - 32% η ανεργία των νέων ετών στην Ελλάδα, πολύ πάνω από το 12% της ανεργίας στη χώρα μας. Το ποσοστό μειώνεται λίγο στους ετών αλλά παραμένει μεγαλύτερο του μέσου όρου... Πραγματική καταστροφή όπως και να το δεις το θέμα. Θα αναφέρω μόνο μερικές πτυχές του που μου έρχονται στο νου: 1 Στην Ελλάδα το ποσοστό των νέων που σπουδάζουν είναι ιδιαίτερα υψηλό. Οι γονείς κοπιάζουν για να έχουν τα παιδιά τους σπουδές πανεπιστημιακού επιπέδου, και τα μεταπτυχιακά θεωρούνται must για μια καλύτερη επαγγελματική αποκατάσταση. Όμως ο μύθος της καλής δουλειάς (ανθρώπινο ωράριο και αμοιβή που να σου επιτρέπει να ζεις αξιοπρεπώς) ξεφουσκώνει γρήγορα. Μάλιστα υπάρχει και το εξής παράδοξο: ενώ το σύστημα σε σπρώχνει σε σπουδές που καθυστερούν την είσοδό σου στον επαγγελματικό στίβο, μετά σε βρίσκει «απαιτητικό» και «over-qualified» όταν ζητάς μια δουλειά αντάξια των κόπων, των πτυχίων σου αλλά και των εξόδων της οικογένειάς σου. Και ενώ οι γονείς έχουν κάνει τα πάντα για να μεγαλώσουν τα παιδιά τους σε καλύτερες συνθήκες από αυτές στις οποίες μεγάλωσαν οι ίδιοι, κάποιοι ξαφνικά θέλουν να μας πείσουν ότι αυτή η καλή δουλειά που λέγαμε είναι παράλογη απαίτηση, πολυτέλεια, και ότι είναι φυσιολογικό να ξαναγυρίσουμε στον εργασιακό μεσαίωνα της 16ωρης απασχόλησης και της συμβίωσης με τους γονείς. 2 Η παράταση του χρόνου συνταξιοδότησης που επιχειρείται με το νέο ασφαλιστικό, ενισχύει την ανεργία των νέων. Αφού εγώ θα δουλέψω 40 χρόνια αντί των 35, θα «κρατάω» μια θέση εργασίας 5 χρόνια ακόμη, θέση που θα μπορούσε να πάρει ένας νεότερος. Κανείς δεν μιλάει για αυτό το πρόβλημα, την αντίφαση δηλαδή της παράτασης του εργασιακού βίου και της αύξησης της ανεργίας. Σε λίγο θα σφαζόμαστε όλοι για μια θεσούλα δουλειάς. Οι νέοι, άπειρο αλλά φτηνό εργατικό δυναμικό με τους ηλικιωμένους, έμπειρους αλλά «ακριβούς». Κάποιοι τρίβουν τα χέρια τους γιατί αυτό ρίχνει το κόστος εργασίας για όλους ακόμη πιο χαμηλά... εκεί όπου η αξιοπρεπής επιβίωση μέσα από την εργασία είναι δύσκολη έως αδύνατη. Το θέμα δεν είναι απλά οικονομικό αλλά βαθιά κοινωνικό. Οι κυβερνήσεις μιλάνε για προστασία των ηλικιωμένων εργαζόμενων από την ανεργία. Είναι γεγονός ότι φαίνεται δυσκολότερο να αφήσεις άνεργο έναν οικογενειάρχη με παιδιά, δάνεια, σχολεία, φροντιστήρια, αυξημένα έξοδα περίθαλψης (λόγω ηλικίας) κλπ από ένα νέο που ακόμη δεν έχει οικογενειακές υποχρεώσεις, έτσι δεν είναι; 3 Ένα σημαντικό επακόλουθο είναι ότι οι νέοι συνεχίζουν να επιβαρύνουν τις οικογένειές τους. Δεν φεύγουν από το σπίτι των γονιών τους και χαρτζιλικώνονται από αυτούς. Αυτό έχει οικονομικές συνέπειες για τους γονείς και κοινωνικές συνέπειες για τη νέα γενιά. Πώς μπορεί να νοιώθει ένας νέος όταν εξαρτάται από το πορτοφόλι του μπαμπά και το νοικοκυριό της μαμάς στα 28 του; «Βολεμένος» θα πουν κάποιοι γελώντας. Έ, όχι! Νοιώθει καταπιεσμένος και εξαρτημένος αφού οι πιεσμένοι οικονομικά γονείς συνεχίζουν να ασκούν καθημερινό έλεγχό για το πού πάει, πώς διασκεδάζει, ποιους βλέπει. Κόλαση δηλαδή! Νοιώθει επίσης ανίκανος και άχρηστος που έφαγε τόσα λεφτά και δεν είναι ικανός να βρει μια δουλειά, ενώ υποχρεώνεται να ακούει τις προτάσεις των γονιών του για το τι θα έκαναν αυτοί, στη θέση του. 4 Άλλο επακόλουθο είναι οι επιπτώσεις στα ασφαλιστικά ταμεία. Οι νέοι που δεν μπαίνουν στον επαγγελματικό στίβο έγκαιρα δεν πληρώνουν ασφαλιστικές εισφορές στα ταμεία τους. Πώς θα πληρωθούν οι συντάξεις των μεγαλύτερων; Φυσικά τα ταμεία θα έπρεπε να λειτουργούν ανταποδοτικά, και να έχουν συσσωρεύσει τα χρήματα που έδωσαν οι μεγαλύτεροι τόσα χρόνια αν... δεν τα είχε «φάει» οι εκάστοτε κυβερνήσεις, που έβαζαν χέρι στα αποθεματικά των ταμείων όποτε ήθελαν να κλείσουν κάποια μαύρη τρύπα του προϋπολογισμού τους. Τώρα όμως τι κάνουμε; Όσο οι νέοι μένουν άνεργοι τόσο οι μεγαλύτεροι πρέπει να δουλέψουν περισσότερα χρόνια για να φτάσουν να δικαιούνται σύνταξης. Φαύλος κύκλος... 5 Και τέλος, αν οι νέοι δεν δουλέψουν από τώρα που είναι νέοι, πότε θα συνταξιοδοτηθούν οι ίδιοι; Πότε δηλαδή θα αρχίσουν να μετράνε για αυτούς τα 40 χρόνια αναγκαίας εργασίας; Γιατί αν αρχίσουν να εργάζονται στα 30 τους, δεν θα βγουν στη σύνταξη πριν τα 70! Ευτυχώς για εμάς και δυστυχώς για τους νέους, η σύνταξη φαίνεται κάτι τόσο μακρινό, που αυτό το τελευταίο δεν τους απασχολεί. Ούτε εγώ σκεφτόμουν τη σύνταξη στα 23 μου... Εγώ στα 23 μου έκανα όνειρα και ένοιωθα δυνατή και αισιόδοξη. Οι 900 τότε- άνεργοι αρχιτέκτονες δεν με τρόμαζαν. Δεν ξέρω αν ο γιος μου στα 23 του θα μπορεί να νοιώθει έτσι. Και πιστεύω ότι αυτό είναι η μεγαλύτερη αποτυχία μας, σαν γενιά. Γιατί αυτό που αφήνουμε στα παιδιά μας, είναι σαφώς χειρότερο από αυτό που βρήκαμε, είτε μιλάμε για οικονομία και εργασιακές συνθήκες, είτε για περιβάλλον. H Υπουργός Υγείας ανακοίνωσε ότι από 1η Σεπτέμβρη θα απαγορευτεί το κάπνισμα σε όλους τους δημόσιους χώρους. Οι Κασσάνδρες λένε δεν μπορεί να εφαρμοστεί τα μπαρ, τα μπουζούκια κλπ δεν θα λειτουργούν αν απαγορεύεται το κάπνισμα. Και όμως, πριν από λίγο καιρό πήγα σε γνωστό κέντρο τζαζ, πρώτη φορά μετά από χρόνια. Τι απόλαυση! Είχα στερηθεί την απόλαυση της ζωντανής τζαζ για χρόνια, διότι δεν άντεχα τον καπνό. Τώρα επιτέλους το κέντρο έγινε «smoke-free». Όλα τα τραπέζια ήταν γεμάτα. Και οι καλλιτέχνες δεν ήταν αναγκασμένοι να παίξουν σε ομίχλη. Η Ιρλανδία μοιάζει με την Ελλάδα, όχι μόνο για τα κοινά μας οικονομικά προβλήματα, αλλά διότι πριν από λίγα χρόνια, αν έμπαινες σε Ιρλανδέζικο παμπ, δεν έβλεπες πέρα από την μύτη σου από τον καπνό. Λέγανε «είναι η κουλτούρα μας, θα είναι καταστροφή αν απαγορεύσουν το κάπνισμα στα νυχτερινά κέντρα». Το 2000, η Ιρλανδέζικη κυβέρνηση υιοθέτησε την πολιτική για «μια κοινωνία χωρίς καπνό», και ιδρύθηκε ανεξάρτητος Οργανισμός για Έλεγχο του Καπνού. Μια από τις μελέτες που πραγματοποίησαν ήταν για το παθητικό κάπνισμα. Από την μελέτη αυτή φάνηκε ότι το παθητικό κάπνισμα στο χώρο εργασίας αυξάνει τον κίνδυνο από καρδιακά νοσήματα, καρκίνο και αναπνευστικά νοσήματα. Οι ερευνητές θεώρησαν ότι οι έγκυες γυναίκες, οι σερβιτόροι, και τα άτομα που δούλευαν σε μπαρ, διέτρεχαν ιδιαίτερο κίνδυνο. Ξεκίνησε μακρύς διάλογος με τα συνδικάτα, τους ιδιοκτήτες νυχτερινών κέντρων και τις υπηρεσίες που θα εφάρμοζαν το νέο απαγορευτικό νόμο, όπως και εκπαιδευτικά προγράμματα. Το 2004 το κάπνισμα απαγορεύτηκε στους χώρους εργασίας, συμπεριλαμβανομένων και των νυχτερινών κέντρων. Πέντε χρόνια αργότερα, υπολογίζεται ότι ο νομός εφαρμόζεται κατά 90% και έχει ευρεία υποστήριξη. Το 98% του πληθυσμού θεωρούν ότι ο χώρος εργασίας είναι πιο υγιής (μεταξύ αυτών και το 94% των καπνιστών). Και στην Ιρλανδία ορισμένοι είπαν ότι το κάπνισμα είναι μέρος της κουλτούρας και δεν κόβεται. Όταν καταβαίνεις με το αεροπλάνο σήμερα στο «σμαραγδένιο νησί» σίγουρα το ωραίο του πράσινο χρώμα είναι πιο φωτεινό απλώς χρειάζεται αρκετή βούληση. ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΠΡΑΣΙΝΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ecogreen@otenet.gr Αθήνα: Πλ. Ελευθερίας 14, , τ , f Θεσ/νίκη: Πλάτωνος 1 & Εγνατία , τ , f ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΗΝΙΑΙΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ Ιδιοκτησία: ΟΙΚΟ-ΛΟΓΟΣ, Αστική μη κερδοσκοπική εφημερίδα Κολοκοτρώνη 31, , Αθήνα, τ , f ecogreen@otenet.gr ΕΚΔΟΤΗΣ: Γιάννης Τσιρώνης ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ: Αντώνης Ξενικός ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΕΚΔΟΣΗΣ - ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΣΥΝΤΑΞΗΣ: Κώστας Γεωργιάδης ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ ΥΛΗΣ: Νατάσσα Τσιρώνη ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ: Sereal Designers ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: UDF ΕΠΕ

6 oxygenergy 6 ΠΡΑΣΙΝΗΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2010 Πυρηνική ενέργεια Μeρος 5ο Τα μειονεκτηματα της πυρηνικης ενεργειας (συνεχεια) Κείμενο: Ξεν. Ζήσης Ηλεκτρολόγος Μηχανικός αφιε ρωμα Ο κίνδυνος ατυχήματος ή τρομοκρατικού χτυπήματος Τα πυρηνικά εργοστάσια παρουσιάζουν σύμφωνα με τον Διεθνή Οργανισμό Ατομικής Ενέργειας (ΙΑΕΑ) το χαμηλότερο δείκτη ατυχημάτων σε σχέση με άλλα εργοστάσια παραγωγής κάθε είδους καθώς και κάθε άλλη ομάδα τεχνολογικής ανθρώπινης δραστηριότητας. Ακόμη και αν δεχθούμε ότι αυτό είναι αληθινό (πυρηνικά ατυχήματα και διαρροές αποκρύπτονται συστηματικά), η πιθανότητα ατυχήματος από μόνη της δεν αποτελεί επιστημονικό δείκτη ασφάλειας. Η πραγματική παράμετρος που περιγράφει τεχνοκρατικά το θέμα της ασφάλειας μιας διεργασίας είναι ο λεγόμενος μαθηματικός κίνδυνος, ο οποίος χονδρικά είναι το γινόμενο της πιθανότητας ατυχήματος επί το παράγοντα έτη Χ αντιδραστήρα επί το αναμενόμενο αποτέλεσμα του ατυχήματος, και αυτό ολοκληρωμένο σ όλα τα πιθανά ατυχήματα, μικρά ή μεγάλα. Υπολογίζοντας έτσι τον πραγματικό κίνδυνο, τα πυρηνικά εργοστάσια πρώτης, δεύτερης και τρίτης γενιάς αποτελούν τις πλέον ανασφαλείς εγκαταστάσεις ανά τον κόσμο. Κανένας διεθνής οργανισμός ή εταιρεία δεν μπορεί να εγγυηθεί την ανυπαρξία κινδύνου ατυχήματος, γι αυτό και λειτουργούν πάντα ανασφάλιστα. Η εγκατεστημένη πυρηνική βιομηχανία έχει συντελεστή ατυχήματος βάσης (δηλαδή ατυχήματος τύπου Τσερνομπίλ) 1 : και παρουσιάζει σε πλανητικό επίπεδο συσσωρευμένο παράγοντα έτη Χ αντιδραστήρα πάνω από , δηλαδή έχει μπει ήδη στην πιθανότητα δημιουργίας ενός τέτοιου ατυχήματος. Το ότι οι σχεδιαζόμενοι νέοι πυρηνικοί αντιδραστήρες θα έχουν συντελεστές ασφάλειας στο επίπεδο 1: ή 1: είναι κάτι που αφενός δεν έχει ελεγχθεί, αφετέρου οδηγεί σε υπέρογκο κόστος αρχικής εγκατάστασης, δηλαδή η ασφάλεια της πυρηνικής τεχνολογίας προσκρούει στα όρια της οικονομικής δυνατότητας της ανθρωπότητας να επενδύσει αυτά τα τεράστια ποσά. Εκτός αυτού, κίνδυνοι και πραγματικά ατυχήματα (εκτός των γνωστών στο Three Mile Island των ΗΠΑ και στο Τσερνομπιλ της ΕΣΣΔ) καταγράφονται (ή και εν μέρει αποκρύπτονται) σ όλες τις μονάδες εξόρυξης, επεξεργασίας, εμπλουτισμού, μεταφοράς και αποθήκευσης των πυρηνικών καυσίμων και αποβλήτων. Κάθε σύστημα αυτοματισμού απαιτεί και τον ακριβή ανθρώπινο χειρισμό, υπόθεση που δεν επαληθεύθηκε στα δύο προαναφερθέντα μεγάλα πυρηνικά ατυχήματα καθώς και σε πλήθος άλλων μικρότερων. Γιατί πρέπει να δεχθούμε ότι στο μέλλον ο ανθρώπινος παράγοντας θα επιδείξει καλύτερη συμπεριφορά και γιατί πρέπει περιοχές του κόσμου που απέχουν τεράστιες διασυνοριακές αποστάσεις από τα πυρηνικά εργοστάσια να δέχονται τις τρομερές επιπτώσεις από ενδεχόμενο ατύχημα σ αυτά? Όσον αφορά, τέλος, τον κίνδυνο από τρομοκρατικό χτύπημα, να πούμε ότι στην πραγματικότητα κανένας από τους υπάρχοντες η τους σχεδιαζόμενους αντιδραστήρες δεν είναι δυνατόν να αντεπεξέλθει σε πρόσκρουση ενός μεγάλου επιβατηγού αεροπλάνου. Ειδικά για την περιοχή της Ελλάδας με την γνωστή κατάσταση της δημόσιας διοίκησης και την σεισμικότητα της περιοχής, η κατασκευή ασφαλών πυρηνικών αντιδραστήρων είναι βέβαιο ότι δημιουργεί κόστος δυσβάσταχτο για την ελληνική οικονομία και ταυτόχρονα απαιτεί μια οργάνωση λειτουργίας και συντήρησης από την οποία απέχει πολύ η ελληνική πραγματικότητα. Η θερμική επιβάρυνση Πράσινη Ενέργεια. Για κάθε μονάδα ηλεκτρικού ρεύματος που παράγουν τα πυρηνικά εργοστάσια απορρίπτουν δύο μονάδες θερμότητας στο περιβάλλον, συμβάλλοντας έτσι στην θερμική επιβάρυνση του πλανήτη. Το ίδιο βεβαίως συμβαίνει και με τα αντίστοιχα συμβατικά εργοστάσια, όμως και από αυτό και μόνο το γεγονός (μαζί με την επιβολή στρατιωτικού τύπου κανόνων ασφαλείας στο εργοστάσιο και το περιβάλλον του για την στοιχειώδη ισχύ των συστημάτων ασφαλείας) αποδεικνύεται ότι σε καμία περίπτωση τα πυρηνικά δεν αποτελούν πράσινη ενέργεια. Ο πλανήτης υπερθερμαίνεται για αρκετούς λόγους, από την συσσώρευση διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα, από την υπέρογκη ανθρωπογενή παραγωγή ενέργειας σ όλες της τις μορφές, από την διόγκωση των καταναλωτικών αναγκών κλπ. Για να χαρακτηρισθεί μία μορφή ενέργειας ως εναλλακτική πρέπει να έχει κάποια χαρακτηριστικά, μεταξύ αυτών τα κυριότερα είναι τα εξής : 1. Είναι ανανεώσιμη, δηλαδή η χρήση της δεν εξαντλεί οριστικά κάποιο διαθέσιμο φυσικό πόρο και συνεπώς δημιουργεί μία ανάπτυξη που χαρακτηρίζεται ως αειφόρα. 2. Η χρήση της δεν έχει περιβαλλοντικές επιπτώσεις ή, αν έχει, αυτές είναι προσωρινές και περιορισμένες και αναιρούνται σύντομα από τους φυσικούς κύκλους. Σ αυτό περιλαμβάνονται θερμικές, χημικές, κλιματικές επιπτώσεις καθώς και επιπτώσεις στην χλωρίδα και την πανίδα. 3. Η χρήση της δεν έχει σημαντικές επιπτώσεις στην ανθρώπινη υγεία 4. Κατά την εφαρμογή της δεν προκύπτουν αντιαισθητικά αποτελέσματα 5. Παρέχει δυνατότητες αποκέντρωσης και μειώνει την τεχνολογική εξάρτηση των περιφερειών 6. Οι εγκαταστάσεις και τα συστήματα που χρησιμοποιούνται για την μετατροπή της σε ωφέλιμη για τον άνθρωπο ενέργεια αποτελούνται από υλικά ανακυκλώσιμα και φιλικά προς το περιβάλλον, έχουν χαμηλές απαιτήσεις συντήρησης, μεγάλη διάρκεια ζωής και τεχνολογική ωριμότητα και τέλος έχουν αποδεδειγμένα θετική ενεργειακή απόσβεση και απόσβεση CO2. 7. Υπάρχει δυνατότητα αποθήκευσης της παραγόμενης ενέργειας σε περιόδους που η προσφορά είναι μεγαλύτερη από την ζήτηση 8. Δημιουργεί κατάλληλο περιβάλλον για την προώθηση και ανάπτυξη των ανθρώπινων σχέσεων και την απελευθέρωση των κοινωνικών δομών. Ο αόρατος κόσμος των μικροοργανισμών και ο νόμος της επικράτησης Κείμενο: Ρούσσος Κυραννός, για την «Οίκο-ΕΜ» Ένα μεγάλο μέρος του κόσμου που μας περιβάλλει είναι ασύλληπτο για τις ανθρώπινες αισθήσεις. Είναι ο κόσμος των μικροοργανισμών, που αν και αόρατος για το γυμνό μάτι αποτελεί ένα αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής και παίζει έναν καθοριστικό ρόλο στην διαδικασία του κύκλου της φύσης. Από το σύνολο των βακτηρίων έχουν καταγραφεί μέχρι σήμερα μόνο το 2% και μόλις το 0,5% από το σύνολο των μυκήτων που μας περιβάλλουν. Είναι προφανής η έλλειψη γνώσεων που έχουμε σ αυτόν τον ζωτικό τομέα και είναι φανερή η επιτακτική ανάγκη να καταπιαστεί η επιστήμη με αυτό τον απόκρυφο κόσμο ώστε να μπορέσει να αναζητήσει εκεί τις λύσεις των πολλών δυσεπίλυτων προβλημάτων που ταλανίζουν σήμερα την ανθρωπότητα. Μία εντυπωσιακή και ζωτικής σημασίας ανακάλυψη είναι για παράδειγμα η αρχή της επικράτησης. Σύμφωνα με αυτήν υπάρχουν στη φύση τρία είδη μικροοργανισμών. Το 10% του συνολικού πληθυσμού έχει ως προορισμό την αποδόμιση της ύλης με διαδικασίες σήψης (παθογόνα, σηπτικά). Ένα άλλο 10% είναι επιφορτισμένο να αποδομεί την ύλη με ένζυμες διαδικασίες (ένζυμα, ωφέλιμα). Ωστόσο, το μεγάλο μέρος, το 80%, το αποτελούν οι λεγόμενοι καιροσκόποι, εκείνοι που δεν έχουν δική τους καθαρή γραμμή αλλά συντάσσονται με την ομάδα εκείνη που υπερτερεί σε ένα χώρο. Αν δηλαδή σε ένα σύστημα υπερτερούν οι παθογόνοι μικροοργανισμοί, τότε και το 80% των καιροσκόπων συντάσσονται με αυτούς, με αποτέλεσμα να έχουμε μια διαδικασία σήψης και εκφυλισμού με όλα τα δυσάρεστα αποτελέσματα, δυσοσμία, μύγες, ασθένειες κ.λ. Αν αντίθετα υπερτερούν οι ωφέλιμοι μικροοργανισμοί, τότε και το 80% των καιροσκόπων συντάσσεται με αυτούς, με αποτέλεσμα να έχουμε το 90% του συνόλου των μικροοργανισμών να λειτουργεί με ένζυμες διαδικασίες, με παράλληλη καταστολή των παθογόνων και της διαδικασίας σήψης. Τη δυνατότητα μιας τέτοιας καθοδηγητικής παρέμβασης μας την παρέχουν οι Ενεργοί Μικροοργανισμοί (ΕΜ). ΟΙ ΕΜ ΑΠΟΔΟΜΟΥΝ ΤΑ ΥΠΟΛΕΙΜΜΑΤΑ ΤΩΝ ΦΥΤΟΦΑΡΜΑΚΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΧΗΜΙΚΩΝ ΛΙΠΑΣΜΑΤΩΝ Η τεχνολογία των ΕΜ έχει την ικανότητα να διασπά και να αποδομεί τα σύνθετα χημικά. Αν η ιδιότητα αυτή χρησιμοποιούνταν κατάλληλα, τότε θα ήταν δυνατό να απαλλαχτεί το περιβάλλον από τα χημικά λιπάσματα και άλλες χημικές ουσίες, οι οποίες αποτελούν έναν σοβαρό παράγοντα μόλυνσης. Σήμερα γνωρίζουμε περισσότερα από 80 είδη μικροοργανισμών που διαθέτουν την ικανότητα να διασπούν και να εξαφανίζουν τα φυτοφάρμακα και τα χημικά λιπάσματα. Εκείνο που δε γνωρίζουμε με ακρίβεια είναι ο τρόπος και οι συνθήκες κάτω από τις οποίες το επιτυγχάνουν. Μια έρευνα που πραγματοποιήθηκε στις ΗΠΑ έδειξε καθαρά ότι, μετά από ένα χρόνο εφαρμογών των ΕΜ, οι τιμές των υπολειμμάτων των φυτοφαρμάκων και των χημικών λιπασμάτων, σε έδαφος στο οποίο είχε προηγηθεί παρατεταμένη χρήση τους, μειώθηκαν κάτω από τα αποδεκτά κριτήρια ασφαλείας. Παρά τις έρευνες που πραγματοποιούνται αυτό το διάστημα για τον προσδιορισμό του τρόπου με τον οποίο οι ΕΜ επιτυγχάνουν αυτή την αποδόμηση, μπορούμε, ακόμα και σε αυτό το στάδιο των ερευνών, να υποθέσουμε ότι η δράση τους οφείλεται κυρίως στην ευρεία κλίμακα τόσο των οργανικών οξέων και των αμινοξέων όσο και των αντιοξειδωτικών ενζύμων που παράγουν. Επί πλέον, αν λάβουμε υπόψη μας ότι τα φυτοφάρμακα και τα χημικά λιπάσματα αποτελούν στην πλειοψηφία τους εξαιρετικά ισχυρά οξειδωτικά, γίνεται εύκολα κατανοητό πόσο εύκολα μπορεί να προκληθεί η διάσπαση και η αποδόμησή τους, όταν δημιουργηθούν οι συνθήκες κατά τις οποίες παράγονται μεγάλες ποσότητες αντιοξειδωτικών, πράγμα που συμβαίνει εκεί που χρησιμοποιούνται οι ΕΜ. Το αποτέλεσμα εξαρτάται κυρίως από τη σωστή δοσολογία του διαλύματος ΕΜ σε σχέση με το ποσοστό των χημικών που υπάρχουν στο χώρο εφαρμογής.

7 ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2010 ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΠΡΑΣΙΝΗΠΟΛΙΤΙΚΗ 7 Η περιβαλλοντική διάσταση της γεωργίας παραπέμπεται στο μέλλον Η πρόσφατη ανακοίνωση του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων (ΥΑΑΤ) ότι «στα γεωργοπεριβαλλοντικά μέτρα δεν περισσεύουν πόροι ώστε να προχωρήσουμε σε προσκλήσεις στην τρέχουσα προγραμματική περίοδο», ήρθε δυστυχώς να επιβεβαιώσει τους φόβους των φορέων του αγροτικού χώρου, των βιοκαλλιεργητών, των οικολογικών οργανώσεων αλλά και των καταναλωτών, ότι η αναφορά στην πράσινη ανάπτυξη παραμένει πλέον μόνο ως προεκλογική εξαγγελία της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, ενώ στην πράξη η εφαρμοζόμενη πολιτική κινείται στην αντίθετη κατεύθυνση. Η κυβέρνηση φαίνεται να αυτοσχεδιάζει και να κινείται σε κατευθύνσεις κάθε άλλο παρά βασισμένες σε γνώση των σημερινών αναγκών αλλά και της ευρωπαϊκής εμπειρίας. Τα γεωργοπεριβαλλοντικά μέτρα περιλαμβάνουν δράσεις ενίσχυσης που αφορούν μεταξύ άλλων: τη βιολογική γεωργία, τη βιολογική κτηνοτροφία, τη μείωση της νιτρορύπανσης, την προστασία απειλούμενων αυτόχθονων φυλών αγροτικών ζώων, τη διατήρηση ντόπιων ποικιλιών, τη διατήρηση και αποκατάσταση φυτοφρακτών, τη διαχείριση παραλίμνιων εκτάσεων του δικτύου Natura 2000, τη διατήρηση και ανακατασκευή αναβαθμίδων, τη διατήρηση γεωργικών εκτάσεων για την προστασία ειδών άγριας πανίδας. Πρόκειται δηλαδή για μια σειρά πρακτικών και μέτρων που θα μπορούσαν να δώσουν ώθηση σε μια γεωργία φιλική προς το περιβάλλον αλλά και στην υιοθέτηση ενός διαφορετικού μοντέλου ανάπτυξης αγροτικών περιοχών με όρους βιωσιμότητας. Παράλληλα θα μπορούσαν να προσφέρουν και θέσεις εργασίας στην ύπαιθρο, σε μια δύσκολη οικονομική συγκυρία. Τα μέτρα αυτά αποτελούν τα σημαντικότερα στοιχεία του 2ου πυλώνα της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (ΚΑΠ) και χρηματοδοτούνται σε πολύ μεγάλο ποσοστό από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η εγκατάλειψη μάλιστα της υποστήριξης των παραδοσιακών ποικιλιών και των αυτόχθονων φυλών, αποφασίζεται το 2010, έτος αφιερωμένο στην βιοποικιλότητα, θέμα για το οποίο το ΥΑΑΤ δεν έχει αναγγείλει καμία θετική ενέργεια ή δράση. Η ενημέρωση από το ΥΑΑΤ ότι στις προτεινόμενες τροποποιήσεις του Προγράμματος Αγροτικής Ανάπτυξης «Αλ. Μπαλτατζής» προς την ΕΕ, προτάθηκαν συμπληρωματικές πιστώσεις 400 εκατ. Ευρώ για τα επόμενα έτη, αποτελεί κατ αρχήν θετική εξέλιξη χωρίς όμως να δίνει απαντήσεις καθώς το ζήτημα παραπέμπεται στις καλένδες καθώς: α. από το 2006 μέχρι σήμερα, δηλαδή για 4 πλέον χρόνια και με εναλλαγή αρκετών υπουργών και κυβερνήσεων, δεν έχουν προκηρυχθεί δράσεις σε αυτή την κατεύθυνση, παρά το γεγονός ότι προς τα εκεί κινείται η γεωργία σε πολλές άλλες χώρες της ΕΕ και ενώ το Πρόγραμμα Αγροτικής Ανάπτυξης «Αλ. Μπαλτατζής» λήγει το Επιπλέον οι καθυστερήσεις στην πληρωμή των βιοκαλλιεργητών υπερβαίνουν κάθε ανεκτό όριο, έχοντας καταστήσει στην πράξη αναποτελεσματική την εφαρμογή των γεωργοπεριβαλλοντικών μέτρων στην χώρα μας. β. Η έλλειψη πιστώσεων αποτελεί πάντα μια καλή δικαιολογία αλλά θα πρέπει να επισημάνουμε ότι οι διαθέσιμες πιστώσεις για τα γεωργοπεριβαλλοντικά μέτρα ήταν διαχρονικά ένα μικρό ποσοστό των συνολικών μέτρων στον αγροτικό τομέα και μια συνολική στροφή προς την πράσινη ανάπτυξη στον αγροτικό χώρο θα πρέπει να στηρίζεται σε μια ριζική αναδιανομή των διαθέσιμων κονδυλίων. γ. Πέραν των γεωργοπεριβαλλοντικών μέτρων και άλλες δράσεις, υποστηρικτικές της βιολογικής γεωργίας, είτε δεν έχουν ακόμη ξεκινήσει είτε είναι περιορισμένης απεύθυνσης. Είναι χαρακτηριστικό ότι η εφαρμογή του Μέτρου για την πιστοποίηση των συστημάτων ολοκληρωμένης διαχείρισης και βιολογικής γεωργίας, δεν έχει ακόμη ξεκινήσει, από τον Οκτώβριο 2009 που είχε προκηρυχθεί ενώ το ποιοτικό παρακράτημα σύμφωνα με το Άρθρο 68, στα βιολογικά περιορίζεται για μια ακόμη φορά μόνο στην ελαιοκαλλιέργεια και μάλιστα με πολύ μικρότερα ποσά και περισσότερους περιορισμούς. δ. Για φέτος ήρθε να προστεθεί και το περίφημο θέμα της ψηφιοποίησης, όπου η διαχρονική αδυναμία του ελληνικού κράτους να ολοκληρώσει το έργο έχει σαν αποτέλεσμα, περίπου κάθε δίμηνο, να προκύπτουν νέα στοιχεία για τις επιλέξιμες εκτάσεις των παραγωγών, γεγονός που οδηγεί σε μια απίστευτη γραφειοκρατία αλλά και ταλαιπωρία του κρατικού μηχανισμού, των ίδιων των αγροτών αλλά και μεγάλες καθυστερήσεις στις πληρωμές. ε. Τα θεσμικά μέτρα που είναι απαραίτητα για την ανάπτυξη της βιολογικής γεωργίας όπως είναι η ίδρυση Συμβουλίου Βιολογικής Γεωργίας, η εισαγωγή των βιολογικών προϊόντων στα σχολεία και στα νοσοκομεία, η θεσμοποίηση ανεξάρτητων αγορών βιοκαλλιεργητών, η στήριξη δικτύων παραγωγών-καταναλωτών για απευθείας διακίνηση βιολογικών προϊόντων, η προώθηση της επιστημονικής έρευνας, η εκπόνηση προγραμμάτων εκπαίδευσης και ενημέρωσης των αγροτών κλπ. δεν φαίνεται να αποτελούν κυβερνητικές προτεραιότητες. Να τονίσουμε ότι η βιολογική γεωργία δεν ζητάει επιδοτήσεις γιατί είναι προβληματική και δεν μπορεί να σταθεί αλλιώς, όπως συμβαίνει στην περίπτωση της συμβατικής γεωργίας. Η βιολογική γεωργία απαιτεί την ενίσχυσή της επειδή προστατεύει την υγεία, επειδή προστατεύει το περιβάλλον, επειδή προστατεύει και βελτιώνει το έδαφος, επειδή μπορεί να διασφαλίσει υγιή και επαρκή τρόφιμα για τη διατροφή του πλανήτη. Η ενίσχυσή της δεν είναι τίποτε άλλο από την επιστροφή μέρους αυτού του προσφερόμενου οφέλους, και στην κατεύθυνση αυτή πρέπει να επιδιωχθεί μια στροφή της αγροτικής πολιτικής της χώρας μας. Αν μείνουν τα πράγματα όπως είναι, ειδικά τώρα στην περίοδο της έντονης οικονομικής κρίσης, φοβούμαστε ότι θα οδηγηθούμε σε μια σημαντική μείωση της βιολογικής γεωργία στη χώρα μας τα επόμενα χρόνια (της τάξης του 30-40%), με σημαντικές συνέπειες και στον αγροτικό χώρο, στο χώρο της μεταποίησης, στον χώρο των καταναλωτών, αλλά και σε πολιτικό επίπεδο. Εγκαταλείπει τα γεωργοπεριβαλλοντικά μέτρα το ΥΑΑΤ Κείμενο: ΔΗΩ, Οργανισμός Ελέγχου &Πιστοποίησης Βιολογικών Προϊόντων 2 Ιουλίου 2010 Κείμενο: Σπύρος Σγούρος Οικολόγοι Πράσινοι Θεματική Ομάδα για τη Γεωργία και τα Τρόφιμα Η ανακοίνωση της υπουργού ΑΑΤ κας Κ. Μπατζελή στην 4η Επιτροπή Παρακολούθησης του Προγράμματος Αγροτικής Ανάπτυξης «Αλέξανδρος Μπαλτατζής», ότι δηλαδή «στα γεωργοπεριβαλλοντικά μέτρα δεν περισσεύουν πόροι ώστε να προχωρήσουμε σε προσκλήσεις στην τρέχουσα προγραμματική περίοδο» ήρθε να αιφνιδιάσει αρνητικά τους φορείς του αγροτικού χώρου, των βιοκαλλιεργητών, των οικολογικών οργανώσεων αλλά και των καταναλωτών, ενώ στην ίδια ακριβώς ομιλία αναγνωρίζεται η ανάγκη για γεωργοπεριβαλλοντικά μέτρα «τα οποία θα βελτιώσουν πραγματικά την ποιότητα του προϊόντος αλλά και την ποιότητα των εδαφών, της σωστής διαχείρισης της γης και της σωστής διαχείρισης των υδάτων». Ενημερωτικά, τα γεωργοπεριβαλλοντικά μέτρα περιλαμβάνουν δράσεις ενίσχυσης που αφορούν μεταξύ άλλων τη βιολογική γεωργία, τη βιολογική κτηνοτροφία, τη μείωση της νιτρορύπανσης, την προστασία απειλούμενων αυτόχθονων φυλών αγροτικών ζώων, τη διατήρηση ντόπιων ποικιλιών, τη διατήρηση και αποκατάσταση φυτοφρακτών, τη διαχείριση παραλίμνιων εκτάσεων του δικτύου Natura 2000, τη διατήρηση και ανακατασκευή αναβαθμίδων, τη διατήρηση γεωργικών εκτάσεων για την προστασία ειδών άγριας πανίδας. Πρόκειται δηλαδή για μια σειρά πρακτικών και μέτρων που θα μπορούσαν να δώσουν ώθηση σε μια γεωργία φιλική προς το περιβάλλον αλλά και στην υιοθέτηση ενός διαφορετικού μοντέλου ανάπτυξης αγροτικών περιοχών με όρους βιωσιμότητας. Όμως στην πράξη αυτές οι πολιτικές παραμένουν συνήθως στο περιθώριο, καθώς αποτελούν μια διαφορετική εναλλακτική πρόταση για την γεωργία, αντίληψη που δυστυχώς ποτέ δεν αποτέλεσε στρατηγική επιλογή στον αγροτικό χώρο. Είναι χαρακτηριστικό ότι από το 2006 και μετά, δηλαδή για 4 πλέον χρόνια και με εναλλαγή αρκετών υπουργών και κυβερνήσεων, δεν έχουν προκηρυχθεί δράσεις σε αυτή την κατεύθυνση, παρά το γεγονός ότι προς τα εκεί κινείται η γεωργία σε πολλές άλλες χώρες της ΕΕ. Αλλά και όταν είχαν ανακοινωθεί δράσεις για τα γεωργοπεριβαλλοντικά μέτρα, αυτές ήταν χωρίς σχεδιασμό, χωρίς αξιολόγηση, χωρίς βελτιωτικές κινήσεις και έτσι μια πολιτική που μπορούσε να στρέψει την ελληνική γεωργία σε φιλοπεριβαλλοντική κατεύθυνση, μένει αναξιοποίητη. Ο Πρόεδρος του Οργανισμού ΔΗΩ, κος Χαρίσης Αργυρόπουλος, σε δηλώσεις του, καλεί το υπουργείο, αλλά και την κυβέρνηση συνολικά, να επανεξετάσουν τη στάση τους και όσο είναι ακόμη καιρός να προχωρήσουν σε αναθεώρηση του Προγράμματος Αγροτικής Ανάπτυξης «Αλέξανδρος Μπαλτατζής» με πρόβλεψη σημαντικής ενίσχυσης για τα γεωργοπεριβαλλοντικά μέτρα. Οργανισμός Ελέγχου &Πιστοποίησης Βιολογικών Προϊόντων Αριστοτέλους 38, Αθήνα τηλ: , fax: info@dionet.gr,

8 AΦΙΕΡΩΜΑ aytoδιοικηση 8 ΠΡΑΣΙΝΗΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2010 Οι υποσχέσεις δεσμεύουν αυτούς που τις πιστεύουν Ο ριστικοποιήθηκε εν μέσω καλοκαιριού, στο πλαίσιο ιδρυτικής συνέλευσης, η συμμετοχή, στις αυτοδιοικητικές εκλογές του Νοέμβρη, της ανεξάρτητης οικολογικής περιφερειακής κίνησης «Αττική Οικολογική Απάντηση» με επικεφαλής, για τη διεκδίκηση της περιφέρειας Αττικής, τον Κώστα Διάκο. Όραμα της Κίνησης είναι να αναμετρηθεί όχι για να καταγραφεί, αλλά για να διεκδικήσει - σε μια ιδανική κλίμακα, όπως αυτή της περιφέρειας - το δικαίωμα να σχεδιάσει και να υποστηρίξει τις πόλεις του μέλλοντος εφαρμόζοντας πράσινες πολιτικές. «Οι απαιτήσεις της οικονομικής, οικολογικής και κοινωνικής κρίσης, καθώς και τα ιδιαίτερα δεδομένα της Αττικής, απαιτούν αυτόνομη παρουσία, ενός ανοιχτού, δημοκρατικού, πράσινου σχήματος στις Περιφερειακές Εκλογές», δηλώνει στην «Πράσινη Πολιτική» ο κ. Διάκος και συμπληρώνει. «Επιδίωξή μας είναι η ευρύτερη δυνατή συνάντηση ενεργών πολιτών και κινήσεων, οι οποίες συγκλίνουν προγραμματικά σε μια πρόταση βιωσιμότητας για την Περιφέρεια της Αττικής, υπερβαίνοντας τα κομματικά τείχη και συγκροτώντας μια πειστική εναλλακτική λύση, τη λύση που θέλουν και μπορούν οι ενεργοί πολίτες στην Αττική. Ας μην ξεχνάμε πως η αυτοδιοίκηση έχει δύο βασικά χαρακτηριστικά: τη συμμετοχή του πολίτη, πολύ σημαντικό, και την άμεση δημοκρατία. Δεν περιμένουμε να αντιπροσωπευθούμε και μετά από τέσσερα χρόνια να ξαναψηφίσουμε τον «καλό» ή τον «κακό». Χαρακτηριστικά επισημαίνω ότι στον «Καλλικράτη» προβλέπεται η περίφημη «επιτροπή διαβούλευσης» που είναι στο χέρι μας να την κάνουμε ζωντανή και να μπορούνε τα κινήματα να έχουν δυνατότητα παρέμβασης στα τεκταινόμενα της Περιφέρειας και να έχουνε άποψη, χωρίς κατ ανάγκην να είναι μέλη του ΠΣ όσοι θα τοποθετούνται. Γι αυτό και θεωρώ πάρα πολύ σημαντική την προσπάθεια που αναλαμβάνουμε. Θα λεγα πως ένας που είναι επαγγελματίας βουλευτής, ένας ο οποίος ασχολείται πολύ έντονα με την κεντρική πολιτική σκηνή, δεν μπορεί να λειτουργήσει σε αυτό το πλαίσιο, καθώς του λείπει η νοοτροπία που αρμόζει σε αυτό το θεσμό που λέγεται τοπική αυτοδιοίκηση. Λειτουργεί με άλλα κριτήρια. Σαν σκαμνάκι της πολιτικής του καριέρας θέλετε; Σα μέσο συντήρησης ενός προφίλ που έχει το πολιτικό του κόμμα; Το έχουμε συνηθίσει αυτό! Το έχουμε ζήσει στην τοπική αυτοδιοίκηση. Εμείς ζητάμε κάτι άλλο. Ζητάμε να συμμαζευτούμε και να παλέψουμε μαζί. Απευθυνόμαστε στους ενεργούς πολίτες που έχουν δικαίωμα να μιλήσουν, γιατί έχουν και τη δυνατότητα υποβολής προτάσεων. Αρκεί όλοι μας να το πιστέψουμε. Αν το κάνουμε πράξη αυτό, θα έχουμε πετύχει κάτι πολύ βασικό στο συνολικότερο επίπεδο της δημοκρατίας που επιθυμούμε». Υποψήφιος περιφερειάρχης ο Μιχάλης Τρεμόπουλος Ενωτική πράσινη απάντηση στην Κεντρική Μακεδονία Μία ενωτική πράσινη πρόταση για μία νέα πορεία για την Κεντρική Μακεδονία κατέθεσε στους πολίτες της δεύτερης μεγαλύτερης περιφέρειας της χώρας, η αυτοδιοικητική κίνηση Οικολογία Αλληλεγγύη. Επικεφαλής του ψηφοδελτίου θα είναι ο ευρωβουλευτής Μιχάλης Τρεμόπουλος, τον οποίο θα πλαισιώσουν γνωστά και καταξιωμένα αυτοδιοικητικά και πολιτικά στελέχη, καθώς και αυθεντικοί εκπρόσωποι της κοινωνίας των πολιτών και από τους από τους επτά νομούς της περιφέρειας. «Η σύσταση της περιφερειακής αυτοδιοίκησης ήταν μία επιβεβλημένη εξέλιξη, όμως έχει πολλές θεσμικές αδυναμίες και γι αυτό είναι σημαντικό οι πρώτες διοικήσεις που θα εκλεγούν στις 7 Νοεμβρίου, να μπορούν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις των καιρών και να δώσουν απαντήσεις που δεν δόθηκαν με τα «αναπτυξιακά μοντέλα», που χρησιμοποιήθηκαν μετά το 1974 και αποδείχθηκαν αναποτελεσματικά έως καταστροφικά», είπε ο Μιχάλης Τρεμόπουλος τονίζοντας ότι «είναι ανάγκη να δοθούν «πράσινες» λύσεις στην κρίση και να ηττηθεί το μοντέλο διοίκησης που δηλητηριάζει την πολιτική αισθητική. Η Οικολογία Αλληλεγγύη μετρά σχεδόν 20 χρόνια δημιουργικής παρουσίας στην πόλη και στο νομό Θεσσαλονίκης. Στις τελευταίες εκλογές, για τη νομαρχιακή αυτοδιοίκηση Θεσσαλονίκης, συγκέντρωσε περίπου 5% και εξέλεξε δύο νομαρχιακούς συμβούλους ενώ συμμετείχε ενεργά σε πολλά δημοτικά σχήματα στους δήμους και τις νομαρχίες της περιφέρειας. «Η εμπειρία των Πράσινων που μετασχηματίζονται ως μια νέα μεγάλη δύναμη της πόλης και της περιφέρειας της Ευρώπης έχει να προσφέρει σημαντική εμπειρία και γνώση. Και βέβαια έχουμε αποδείξει και μέσα από την αντιπροεδρία της Επιτροπής Περιφερειακής Ανάπτυξης του Ευρωκοινοβουλίου και τη σχετική έκδοση για τα χρηματοδοτικά εργαλεία που μπορούν να χρησιμοποιηθούν ότι οι πράσινες πολιτικές μπορούν να ανθίσουν ακόμα και στην εποχή της κρίσης», τόνισε ο Μιχάλης Τρεμόπουλος, παρουσιάζοντας τη συμμετοχή της παράταξης στις εκλογές. Ο επικεφαλής του ψηφοδελτίου, εξέφρασε την πεποίθηση όλης της παράταξης, ότι στο αρνητικό πλαίσιο που έχει δημιουργηθεί από το μνημόνιο, η αυτοδιοίκηση μπορεί να εφαρμόσει λύσεις, ικανές να ανακουφίσουν τους μισθωτούς, συνταξιούχους και αγροτικό πληθυσμό, που αποτελεί μεγάλο μέρος των κατοίκων της πιο κρίσιμης, πιο προνομιακής και λιγότερο ευνοημένης περιφέρειας της χώρας και ότι το δημοκρατικό έλλειμμα του Καλλικράτη μπορεί να αμβλυνθεί από μια πολιτική επιλογή αποκέντρωσης και συμμετοχικής δημοκρατίας. Στην παρουσίαση παραβρέθηκαν οι νομαρχιακοί σύμβουλοι Γιάννης Μπίκος, Πόπη Καλαϊτζή, Δήμητρα Γωγάκου και Ελεονόρα Ζώτου, η εκπρόσωπος τύπου των Οικολόγων Πράσινων Ελεάννα Ιωαννίδου, ο Λάζαρος Αγγέλου, μέλος του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ, ο δήμαρχος Σταυρούπολης, Σάββας Σερασίδης, ο δημοτικός σύμβουλος Αγίου Παύλου, Χρήστος Μάτης, οι υποψήφιοι δήμαρχοι Θεσσαλονίκης, Τάσος Τζήκας και Ευόσμου, Απόστολος Καφαρίδης, ο πρώην πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Αμπελοκήπων, Δαμιανός Ανδρέου, ο διευθυντής της Αναπτυξιακής Εταιρείας, Δημήτρης Μπουτμπάρας, ο Κώστας Νικολάου από τη δημοτική κίνηση «12», ο Γρηγόρης Νικολαϊδης από τους «Φίλους του πρασίνου, ο Αντώνης Καράγιωργας, από την Ένωση για τα δικαιώματα των Πεζών, ο Δημήτρης Καλαφάτης από τους «πολίτες κατά της υποθαλάσσιας», ενώ μηνύματα έστειλαν δεκάδες αυτοδιοικητικοί παράγοντες από όλους τους νομούς της Κεντρικής Μακεδονίας.

9 ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2010 AΦΙΕΡΩΜΑ aytoδιοικηση ΠΡΑΣΙΝΗΠΟΛΙΤΙΚΗ 9 Ο κόσμος των κινημάτων, της ανεξάρτητης σκέψης, των καθημερινών παρεμβάσεων έχει δικαίωμα να μιλήσει! Κείμενο: παρέμβαση του Κώστα Διάκου Ιούλιος ppol Το παρακάτω κείμενο αποτελεί απομαγνητοφώνηση της παρέμβασης του νομικού Κώστα Διάκου στην ιδρυτική συνέλευση της ανεξάρτητης οικολογικής περιφερειακής παράταξης που συγκλήθηκε τη Δευτέρα 19/7/2010 στην Αθήνα. Οι παριστάμενοι εξέλεξαν ομόφωνα τον Κώστα Διάκο υποψήφιο περιφερειάρχη Αττικής της παράταξης στις αυτοδιοικητικές εκλογές του επομένου Νοεμβρίου Αρχικά να ξεκαθαρίσω ένα πράγμα: η Αττική είναι όμορφη! Το έχουμε υπόψη μας αυτό; Γιατί έχουμε την εντύπωση πως όλο άσχημα βλέπουμε. Έχετε πάει να κάνετε μπάνιο στο Δασκαλιό; Έχετε πάει να δείτε το Σχοινιά, όπως τον έχουν φτιάξει, όπως είναι, έστω; Έχετε κάνει έναν περίπατο στο Λυκαβηττό; Έχετε πάει να δείτε στο Στρέφη τι ωραία που είναι; Έχετε περιδιαβάσει έναν περίπατο την ώρα του ηλιοβασιλέματος στην Πειραϊκή, κάτω στον Πειραιά; Η Αττική μας έχει ομορφιές. Και πρέπει να τις προστατεύσουμε! Το πρώτο λοιπόν που πρέπει να κάνουμε είναι να αγαπήσουμε την Αττική. Να μην τη βλέπουμε σαν την αγελάδα από την οποία «έχουμε λαμβάνειν». Να τη θεωρήσουμε σαν κάτι δικό μας, σαν το σπίτι μας, που πρέπει να το ομορφύνουμε. Όπως στο σπίτι μας πάμε και βάζουμε έναν πίνακα, για να το κάνουμε πιο ωραίο! Αυτό πρέπει να είναι το βασικό μας στοιχείο, που πρέπει να το έχουμε διαρκώς στο μυαλό μας. Η αυτοδιοίκηση σήμερα μας δίνει μια τέτοια ευκαιρία. Γιατί με το νόμο «Καλλικράτη», με τα όποια αρνητικά μπορεί να έχει, δίνονται στην περιφέρεια τόσες πολλές αρμοδιότητες που έχουμε τη δυνατότητα αυτά που αιτούμαστε σε άλλες φάσεις από την κεντρική διοίκηση να τα κάνουμε εμείς πράξη, όντας μέλη στο «περιφερειακό συμβούλιο» (ΠΣ). Αυτό που ειπώθηκε προηγούμενα για την παιδεία, ήταν σωστό. Έχουμε τη δυνατότητα να κάνουμε το σχολείο οικολογικό! Θέλουμε τα σχολικά κυλικεία να έχουν βιολογικά προϊόντα. Θέλουμε τα σχολεία να μην είναι όλο τσιμέντο στην αυλή. Έχουμε τη δυνατότητα να τα κάνουμε πια, όχι μόνο να τα διεκδικούμε! Μπορούμε να τα κάνουμε πράξη! Είναι πάρα πολύ σημαντικά λοιπόν αυτά τα οποία μπορούμε να πετύχουμε με την παρέμβαση στην τοπική αυτοδιοίκηση. Αρα κατά συνέπεια θεωρώ πως είναι πάρα πολύ σημαντική η προσπάθεια που ξεκινάμε τώρα. Ας μην ξεχνάμε πως η αυτοδιοίκηση έχει δύο βασικά χαρακτηριστικά: τη συμμετοχή του πολίτη, πολύ σημαντικό, και την άμεση δημοκρατία. Δεν περιμένουμε να αντιπροσωπευθούμε και μετά από τέσσερα χρόνια να ξαναψηφίσουμε τον «καλό» ή τον «κακό». Χαρακτηριστικά επισημαίνω ότι στον «Καλλικράτη» προβλέπεται η περίφημη «επιτροπή διαβούλευσης» που είναι στο χέρι μας να την κάνουμε ζωντανή και να μπορούνε τα κινήματα να έχουν δυνατότητα παρέμβασης στα τεκταινόμενα της Περιφέρειας και να έχουνε άποψη, χωρίς κατ ανάγκην να είναι μέλη του ΠΣ όσοι θα τοποθετούνται. Θεωρώντας λοιπόν τόσο σημαντικό όλα αυτό το πράγμα, θεωρώ πάρα πολύ σημαντική και την προσπάθεια που αναλαμβάνουμε. Θα λεγα, μια που είμαι εδώ, πως ένας που είναι επαγγελματίας βουλευτής, ένας ο οποίος ασχολείται πολύ έντονα με την κεντρική πολιτική σκηνή, δεν μπορεί να λειτουργήσει σε αυτό το πλαίσιο, καθώς του λείπει η νοοτροπία που αρμόζει σε αυτό το θεσμό που λέγεται τοπική αυτοδιοίκηση. Λειτουργεί με άλλα κριτήρια. Σαν σκαμνάκι της πολιτικής του καριέρας θέλετε; Σα μέσο συντήρησης ενός προφίλ που έχει το πολιτικό του κόμμα; Το έχουμε συνηθίσει αυτό! Το έχουμε ζήσει στην τοπική αυτοδιοίκηση. Εμείς ζητάμε κάτι άλλο. Ζητάμε να συμμαζευτούμε και να παλέψουμε μαζί. Βλέπω εδώ τη φίλη μου τη Βάσω. Πόσες φορές έχουμε δώσει μάχη, πόσες φορές έχουμε απειληθεί για τις κεραίες κινητής τηλεφωνίας... Έχουμε εδώ το φίλο μου το Ντίνο Λάσκαρη. Τι μάχη έδωσε για τον Κηφισό, και το ξέρουμε όλοι μας. Να μη μιλήσω για το Χρήστο Διονυσόπουλο, που είναι γνωστός στα νότια προάστια παλεύοντας επί είκοσι χρόνια και πλέον για το περιβάλλον σε πολύ αντίξοες συνθήκες, με ένα δήμαρχο γνωστό σε όλους ως τον καλύτερο καταδύτη, σε όλα τα επίπεδα, εκτός από τον αθλητισμό. Αυτός λοιπόν ο κόσμος, έχει το δικαίωμα να μιλήσει. Είναι ο κόσμος που δρα, είναι ο κόσμος που σκέφτεται, είναι ο κόσμος που αντιδρά. Και έχει προτάσεις. Και αυτός ο κόσμος μπορεί! Αρκεί να το πιστέψουμε όλοι μας. Αν το κάνουμε πράξη αυτό, θα έχουμε πετύχει κάτι πολύ βασικό στο συνολικότερο επίπεδο της δημοκρατίας που επιθυμούμε. Ο Κώστας Διάκος είναι δικηγόρος και στέλεχος των «οικολόγων πράσινων» Περιοδείες στα νησιά του Ν. Αιγαίου του επικεφαλής της κίνησης «ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΟΣ ΑΝΕΜΟΣ», Ν. Χρυσόγελου Ξεκίνησαν οι προεκλογικές δραστηριότητες της περιφερειακής κίνησης Ν. Αιγαίου ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΟΣ ΑΝΕΜΟΣ» με επισκέψεις του επικεφαλής της κίνησης και υποψήφιου για την περιφέρεια Ν. Χρυσόγελου σε διάφορα νησιά. Στόχος είναι οι επαφές με ενεργούς πολίτες και φορείς καθώς και η συμμετοχή στις δραστηριότητες της κίνησης και στην επεξεργασία του αναλυτικού προγράμματος. Ο Νίκος Χρυσόγελος ξεκίνησε την περιοδεία στις 20 Ιουλίου από τη Σίφνο, το νησί από το οποίο κατάγεται. Είχε συναντήσεις με ένα ευρύ φάσμα ενεργών πολιτών που αντιλαμβάνονται ότι οι πρακτικές του παρελθόντος απέτυχαν και χρειάζεται νέα πρόταση για την περιφερειακή και τοπική πολιτική, που να διαθέτει όραμα αλλά και ρεαλιστικές λύσεις για τα οικονομικά, κοινωνικά και περιβαλλοντικά προβλήματα. Ο επικεφαλής της κίνησης έκανε, επίσης, συζητήσεις με στελέχη της τοπικής κοινωνίας που αναμένεται να είναι υποψήφια με το σχήμα. Το Σάββατο 31 Ιουλίου ο Νίκος Χρυσόγελος επισκέφθηκε τη Μήλο και είχε συνάντηση με τον πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου και υποψήφιο δήμαρχο Μήλου Αβέρκιο Γαϊτανή. Συζήτησαν θέματα περιβάλλοντος και βιώσιμης οικονομίας στο νησί, συνεργασιών μεταξύ της περιφεριακής κίνησης «ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΟΣ ΑΝΕΜΟΣ» και θεσμικών φορέων από τις Κυκλάδες και τα Δωδεκάνησα για την αντιμετώπιση των προβλημάτων που υπάρχουν και την ανταλλαγή εμπειριών και καλών πρακτικών. Ο επικεφαλής της κίνησης «ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΟΣ ΑΝΕΜΟΣ» είχε επαφές με στελέχη της τοπικής κινωνίας, ενώ επισκέφθηκε τον βιολογικό καθαρισμό και την αφαλάτωση. Η περιφεριακή κίνηση «ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΟΣ ΑΝΕΜΟΣ» σχεδιάζει επίσης τη διοργάνωση στρογγυλού τραπεζιού, στην αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου Μήλου, με θέμα «Περιβάλλον και Οικονομία στη Μήλο» με προσκεκλημένους φορείς και ενεργούς πολίτες του νησιού. Τη Δευτέρα 2 Αυγούστου ο Νίκος Χρυσόγελος, επισκέφθηκε τη Νάξο, είχε επαφές με ενεργούς πολίτες από το νησί και έδωσε συνέντευξη στα τοπικά ΜΜΕ. Επίσης, παρακολούθησε την ειδική συνεδρίαση του ΔΣ της Τοπικής Ένωσης Δήμων και Κοινοτήτων Κυκλάδων σχετικά με τον «Καλλικράτη» και έκανε σύντομη παρέμβαση παρουσιάζοντας συνοπτικά τις προτάσεις της κίνησης ιδιαίτερα σχετικά με: την ανάγκη εξειδίκευσης όλων των τομεακών πολιτικών στα χαρακτηριστικά της νησιωτικότητας, την (αναδι)οργάνωση των νησιών αλλά και των δήμων στη βάση μιας λογικής δικτύων που θα συμβάλλει στην ενδυνάμωση των τοπικών κοινωνιών και την αλληλοστήριξηαλληλοσυμπλήρωσή τους, την προώθηση της κοινωνικής συνοχής μεταξύ των νησιωτικών κοινωνιών, ώστε να μειωθούν το οικονομικό χάσμα αλλά και των κοινωνικών υποδομών που υπάρχει στο εσωτερικό της περιφέρειας, την προστασία του περιβάλλοντος και των νησιωτικών οικοσυστημάτων ως μια βάση για ένα βιώσιμο μέλλον και μια βιώσιμη οικονομία, καθώς και για την ανάγκη στροφής των νησιών σε ένα πράσινο μοντέλο που συνδυάζει με συνεκτικό τρόπο προστασία περιβάλλοντος, κοινωνική συνοχή και βιώσιμη οικονομία ώστε να μην κληροδοτήσουμε στις μελλοντικές γενιές μόνο χρέη και προβλήματα. Η εκλογική διακήρυξη της περιφερειακής κίνησης «ΟΙ- ΚΟΛΟΓΙΚΟΣ ΑΝΕΜΟΣ» οριστικοποιήθηκε στις 3 Ιουλίου σε συνάντηση που έγινε στη Σύρο, κατά την οποία συγκροτήθηκε και η προσωρινή Γραμματεία της. Τη διακήρυξη μπορεί να βρει κάποιος στο blog που διαθέτει η κίνηση wordpress.com

10 10 ΠΡΑΣΙΝΗΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΠΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2010 «Το νερό, που κύλαγε τα όνειρα» (Οικολογικοι προσφυγες, στην πατριδα μας). Γ μέρος Κείμενο: Μιχάλης Μιχελής Απόγευμα, στο κέντρο της Αθήνας. Η κίνηση στους δρόμους και στα πεζοδρόμια, όσο χαμηλώνει ο ήλιος, λιγοστεύει. Εκείνη την ώρα μπορεί να βγει, για να κάνει το λαθραίο έμπορα. Ν απλώσει στα πόδια των περαστικών, το καραβόπανο με τα μπιχλιμπίδια. Όσα πάρει Με φόβο να τον πιάσουν. Να τον κτυπήσουν. Να τον βρίσουν. Να νιώσει για μια ακόμη μέρα, ένας κοινωνικός παρίας. Ένα σκουπίδι της πόλης. Τα όνειρά του έχουν ξεφτίσει. Αναζητεί μια έξοδο από την παγίδα. Βολεύεται σ ένα δωμάτιο, με πολλούς άλλους. Οι περισσότεροι είναι Αφρικανοί. Μερικοί Ασιάτες, λιγότεροι οι ξανθοί, που έχουν έρθει από την Ανατολική Ευρώπη κι είναι αυτοί, που αφεντεύουν το δωμάτιο και το σπίτι. Μια κονσέρβα, λίγο ψωμί και αν έχει καλή παρέα, πίνουν μια μπύρα στα πέντε ή στα έξι. Δηλαδή μια γουλιά, όσο να τους πάει κάτω το φαγητό. Κι αν έρθει και στο κέφι, πιάνει το τραγούδι. Να μην ξεχνά τον τόπο του. Μετά μια βόλτα στο δρόμο, μέσα στην νύχτα. Κοντά στον τοίχο των σπιτιών, για να προλάβει να κρυφτεί, αν τυχόν πέσει επάνω σε αστυνομική περίπολο. Μια φορά τον έπιασαν. Τη δεύτερη του είπαν, ότι θα τον απελάσουν. Ξαπλωμένος, κοιτά το ταβάνι. Λες και περιμένει από κει την απάντηση. Σου αξίζουν όλα αυτά; Τόση ταλαιπωρία για ένα πείσμα; Κλείνει τα μάτια. Η εικόνα της μάνας του. Της αδελφής του. Ονειρεύεται εικόνες του χωριού του. Πάνω σ εκείνο το κλαρί. Τότε που έλεγε, ότι το χώμα της πατρίδας του, είναι γι αυτόν η ευτυχία. Όλα του γύρισαν ξαφνικά. Από την γαλήνη της Αιθιοπίας, τον κατάπιε η δυστυχία της Αθήνας. Αχ, αυτό το σακατεμένο όνειρο. Αξιοπρεπής δουλειά! Από ένας χαρούμενος βοσκός, κατάντησε φοβισμένος τυχοδιώκτης, χωρίς ελπίδα. Μια σκιά, μια ψυχή αθέατη, που δεν να το θέλει, να προκαλεί! «Θα φύγω, και θα γυρίσω μια μέρα να ζήσουμε κοντά σας, όπως πρώτα. Θα έχουμε χρήματα, καλύτερη ζωή, θα δείτε που θα τα καταφέρω» Πούλησαν το μισό κοπάδι, για να βρει λεφτά. Του είπαν, ότι μ αυτά που τους δίνει, θα τον ταχτοποιήσουν σ ένα εργοστάσιο. Σε πέντε χρόνια, θα παίρνει τόσα πολλά, όσα δεν είχε, στη ζωή του όλη. Του έδωσαν μια διεύθυνση. Εκεί που θα πάς, αυτός θα φροντίσει για σένα. Σ αυτόν θα λες για τα χρήματα, που θα στέλνεις στο χωριό σου. Μετά, τον χτύπησαν φιλικά στον ώμο. Του είπαν καλή τύχη και τον άφησαν στα κύματα να βολοδέρνει. Δεν θυμάται, πόσες μέρες πέρασε κρυμμένος. Από την φυλακή, βρέθηκε στο δρόμο κυνηγημένος. Αυτό που του χαν πει, αποδείχτηκε τελικά ότι ήταν, ένα μεγάλο ψέμα. Και τώρα τι γίνεται; Ο εγωϊσμός του, δεν τον αφήνει να γυρίσει στον τόπο του. Φοβάται την κοροϊδία. Χρήματα να ζήσει, δεν έχει. Διστάζει να κλέψει. Ντρέπεται να ζητιανεύει Φίλους, δεν βρίσκει Υπάρχει κάτι άλλο, που δεν σκέφτηκε; Όλα ξεκίνησαν, όταν ήρθαν στον τόπο του, εκείνοι οι μηχανικοί. Η κυβέρνηση της Αιθιοπίας, αποφάσισε, χωρίς να σκεφτεί τους χωρικούς, του ποταμού Όμο, ότι στον τόπο τους, εκεί που η φύση έφτιαξε την παραδεισένια ομορφιά, θα γίνει το μεγαλύτερο φράγμα της Αφρικής. Αναγκαστικά θα χαλάσουν τα βοσκοτόπια. Τα χωράφια που τους έδιναν φαγητό, θα πλημμυρίσουν από τη λίμνη. Το μεγάλο φαράγγι, που έφερνε τους τουρίστες για να κάνουν ράφτινγκ κι άφηναν χρήματα στην τοπική κοινωνία, θα φύγουν. Ο τόπος τους, δεν έχει μέλλον για τους ντόπιους. Πρέπει να τον εγκαταλείψουν Οι νέοι το πήραν απόφαση. Στην Ευρώπη! Η λίμνη Τουρκάνα, μια από τις μεγάλες και ιστορικές λίμνες της ανατολικής Αφρικής, κινδυνεύει να στεγνώσει. Ο ποταμός Όμο που την γεμίζει, θα κόψει τη ροή του. Θα φτιάξουν φράγματα, για να δώσουν ρεύμα στην Κένυα. Για τους κατοίκους της φτωχής περιοχής, η καλή τους λίμνη, τους δίνει τη δυνατότητα να θρέφουν τις φαμίλιες και να εξάγουν τα ψάρια, στις αγορές των μεγαλουπόλεων. Ο τόπος, έχει τροφή για όλους. Δύσκολα τα βγάζουν πέρα, αλλά επιβιώνουν. Είναι ολιγαρκείς. Με κανόνες πατροπαράδοτους. Τα νερά, δίνουν βλάστηση στον υδροφόρο ορίζοντα, που φτάνει μέχρι τα πιο απομακρυσμένα χωράφια. Νομάδες βοσκοί, γεωργοί μικροκαλλιεργητές, χρόνια έτσι επέζησαν. Τώρα, άρχισαν να παίρνουν το δρόμο του ξενιτεμού. Ο πολιτισμός της λίμνης Τουρκάνα και των παραποτάμιων πληθυσμών του Όμο (που υπολογίζονται σήμερα στις ), χάνονται στα βάθη των αιώνων. Σ αυτό το μέρος, εντοπίστηκαν απομεινάρια, από τους πρώτους σκελετούς των ανθρώπων. Το 1984 βρέθηκε σε ανασκαφή, το «Παιδί της Τουρκάνας», σκελετός της εποχής του «Homo Εrectus» (2-3 εκατ. χρόνια). Το παλαιότερο όνομα της λίμνης ήταν «Θάλασσα Γιαντέ», εξ αιτίας του τουρκουάζ χρώματος, που φαίνεται από μακριά. Αργότερα την είπαν «Καλοκόλ» από τα πολλά ψάρια και οι εξερευνητές, την σημείωσαν: ως «Λίμνη Ρούντολφ». Είναι η μεγαλύτερη λίμνη, μέσα στην έρημο της Αφρικής κι έχει κοινά χαρακτηριστικά, με την αφυδατωμένη πλέον λίμνη Αράλη (μια από τις μεγαλύτερες περιβαλλοντικές καταστροφές του πλανήτη). Ο ποταμός Όμο, με την πλούσια πανίδα (που ζει κατά μήκος της κοίτης, με ιπποπόταμους, κροκόδειλους και άλλα σπάνια ερπετά), είναι η κύρια πηγή ζωής, για τους πληθυσμούς, στη νότια Αιθιοπία. Η αρχαιολογική σκαπάνη κι οι ανθρωπολογικές μελέτες, για τους αυτόχθονες πολιτισμούς, κέντρισε το ενδιαφέρον των ταξιδιωτών και σήμερα είναι από τα σημεία εκείνα της Αφρικής, που έχουν μεγάλο πολιτιστικό ενδιαφέρον. Όμως τ αναπτυξιακά τεχνοκρατικά σχέδια της Κυβέρνησης της Αιθιοπίας, υποστηρίζονται πλέον, από το ενδιαφέρον που έχουν δείξει οι Κινέζοι, να επενδύσουν στην κατασκευή του τεράστιου φράγματος, γνωστού με την ονομασία «Gibε 3», ύψους 243 μ. Ας σημειωθεί, ότι οι επενδύσεις για το εν λόγω έργο, είχαν μπλοκαριστεί επί χρόνια, από τη διεθνή κατακραυγή, για την ζημιά, που θα επέλθει στη ζωή των γηγενών. Όμως τώρα, η κινέζικη διείσδυση στην αφρικανική ήπειρο, εκμεταλλεύτηκε την περίπτωση και δίνει 500 εκατ. δολ. για να υλοποιηθεί το μεγαλύτερο φράγμα της Μαύρης Ηπείρου, που θα παράγει 1.8 MW ηλεκτροπαραγωγής. Ενέργεια άχρηστη για την περιοχή, που ζει νομαδικά και λιτά. Το ηλεκτρικό θα εξαχθεί στην Κένυα, που είναι η χώρα, με τις ενεργοβόρες επιχειρήσεις. Η οικονομία, με τις αποκαλούμενες «επενδύσεις των σκουπιδιών». Η διεθνής κοινή γνώμη, κινητοποιείται γι αυτήν την μεγάλη οικολογική καταστροφή. Η Αιθιοπία που είναι βουτηγμένη στα χρέη, πιστεύει ότι έτσι θα κερδίσει χρήματα, για να ξεπληρώσει τα δάνεια που χρωστάει Κι αρχίζει ο φαύλος κύκλος της μετανάστευσης, των οικολογικών προσφύγων, των κοινωνικών αδιεξόδων, που γεννιούνται στην γειτονιά μας, στην πόλη μας, στον κόσμο ολάκερο. σημεια διανομησ Booze Cooperativa Κολοκοτρώνη 57, 10562, ΑΘΗΝΑ. ΒΙΟΒΙΖΖ Εμμανουήλ Μπενάκη 98, 10681, ΑΘΗΝΑ. ΚANNABISHOP Χαριλάου Τρικούπη 24, 10679, ΑΘΗ- ΝΑ. Φυσιολατρικός & Αθλητικός Σύλλογος Παιωνιος Σκούρτου, 30009, ΑΙΤΩΛΟΑΚΑΡΝΑΝΙΑ. BioΧωριό Γούναρη 229, 16674, ΑΝΩ ΓΛΥΦΑΔΑ. Θησαυρός Υγείας Παπαφλέσσα 26&Τραλέων, 11146, ΓΑΛΑΤΣΙ. Kampos biomarket Αρτέμιδος 9 & Λαοδίκης, 16674, ΓΛΥΦΑΔΑ. Βιβλιοπωλείο Αναγνώστου Δημήτριου Μεγ.Αλεξάνδρου 4, 51100, ΓΡΕΒΕΝΑ. ΕΥΟΙ ΒΑΚΧΕ Αγ.Βαρβάρας 89, 17237, ΔΑΦΝΗ. Πρακτορείο διανομής Ελλ.Τύπου ΕΥΡΩΠΗ Ελευθερίου Βενιζέλου 5, 29100, ΖΑΚΥΝΘΟΣ. Βιολογικά Προιόντα BIOSHOP Σταυρός Μπόχαλη, 29100, ΖΑΚΥΝΘΟΣ. Φαρμακείο Πρόκου Λώρας Λ.Πρωτόπαππα 14, 16343, ΗΛΙ- ΟΥΠΟΛΗ. BIOCAFE Κυπριακού Αγώνα 15, 49100, ΚΕΡΚΥΡΑ. ΟΙΚΟΖΩΗ Ιωάννου Θεοτόκη 104, 49100, ΚΕΡΚΥΡΑ. Συνεταιριστικό Βιβλιοπωλείο Ρήγα Φεραίου 10, 50100, ΚΟΖΑΝΗ. ΑΜΑΛΘΕΙΑ Αδείμαντου 38, 20100, ΚΟΡΙΝΘΟΣ. ΚΙΝΗΣΗ ΠΟΛΙΤΩΝ ΚΟΡΙΝΘΟΥ Σεφέρη 8,, ΚΟΡΙΝΘΟΣ. Βιολογικά Προιόντα Διονύσου 3, 15124, ΜΑΡΟΥΣΙ. Vitrine Ενδύματα παιδικά και γυναικεία Δεκελείας 114, 14341, Ν.ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑ. Vitrine Ενδύματα παιδικά και γυναικεία Π.Τσαλδάρη 42, 18450, ΝΙΚΑΙΑ. Φωτό Έγχρωμον Αγ.Ι.Πράτσικα 109, 26332, ΠΑΤΡΑ. ΟΙΝΟΧΩΡΟΣ Καποδιστρίου 15, 18531, ΠΕΙΡΑΙΑΣ. EYOI EYAN Αριστοτέλους 9, 18535, ΠΕΙΡΑΙΑΣ. Βιβλιοπωλείο ΒΙΒΛΙΟΠΟΝΤΙΚΑΣ Ανδρου 10, Ερμούπολη,, ΣΥΡΟΣ. ΓΑΙΑ Δημητρακάκη 2, 73100, ΧΑΝΙΑ. Βιολογικά Προϊόντα Κήπος Αγγέλων Χίου 18, 15231, ΧΑΛΑΝΔΡΙ. Φυσιολατρικός όμιλος Μυτιλήνης Υδάτινος Αεροπόρου Γιανναρέλλη 18, 81100, ΛΕΣΒΟΣ. Το Περιβόλι της Οικολογίας Ανδρέου Μεταξά 13-15, 10681, ΕΞΑΡΧΕΙΑ. ΟΙΚΟΖΗΝ βιολογικά προϊόντα Στουρνάρη 36,, ΑΘΗΝΑ. ΟΙ- ΚΟΖΗΝ βιολογικά προϊόντα Εμμανουήλ Μπενάκη 26, 10678, ΑΘΗΝΑ. BIO-ARMONIA Αγ.Ιωάννου 43, 15342, ΑΓ.ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ. ΝΑΡΑΓΙΕΝΑ Αιγ.Πελάγους 85 & Ελβετίας, 15342, ΑΓ.ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ. ΠΕΙΡΑΝ Βιολογικά προϊόντα Πάνου Σουλίου 16, 30100, ΑΓΡΙΝΙΟ. ΒΙΟ ΤΡΟΦΗ ΠΗΛΙΟΥ 28ης Οκτωβρίου 38, 38333, ΒΟ- ΛΟΣ. IN VIVO Βιολογικά προϊόντα Πλ.Δημαρχείου 4, 60100, ΚΑΤΕΡΙΝΗ. ΒΙΟΤΡΟΠΙΟ Καπετάν Κόσυρη 7, 72100, Αγ.Νικόλαος ΚΡΗΤΗ. ΠΡΟΠΟΛΙΣ Παναγούλη 26, 41222, ΛΑΡΙΣΑ. ΤΡΟΦΗ & ΥΓΕΙΑ Ερμού 251, 81100, ΜΥΤΙΛΗΝΗ. ΠΑΝΤΟΥ Πλ.Μοδή 4, 53100, ΦΛΩΡΙΝΑ. BIOtrofima - Κερασίδης Δ.Γληνού 26, 54249, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ. Ρουσσάκης Ιορδάνης Βιολογικά Προϊόντα Η Φύση Εμμανουήλ Παππά 2α, & Προύσης 15, 66100, ΔΡΑΜΑ. Πολυχώρος Θυμωμένο Πορτραίτο Καποδιστρίου 20, 45332, ΙΩΑΝΝΙΝΑ. Χαρίλαος Εργαστήριο Ξηρών Καρπών Βατικιώτου 24,, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ. Γκούσιου Αγγελική Βιολογικά Προϊόντα 14ης Μαϊου & Παλαιολόγου, 84435, ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗ. Βιολογικά Προϊόντα Τσαούση Παναγιώτα Καραϊσκάκη 72,, ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΗ. Βιόσπορος Βιολογικά Προϊόντα Βορείου Ηπείρου 135,, ΣΕΠΟΛΙΑ. ΑΓΝΗ ΓΗ Φερτάκης Λ.Πεντέλης 104,, ΒΡΙ- ΛΗΣΣΙΑ. Βιοσπορά Γεωργίου Παπανδρέου 41, 14452, ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ. Βιολογικό Χωριό Αγ.Ιωάννου 28, 16673, ΒΟΥΛΑ. ΛΕΒΑΝΤΑ Βιολογικά, υγιεινή διατροφή Πλατεία Αγ.Ελεούσας 6, 17673, ΚΑΛΛΙΘΕΑ. BIORYTHM Βιολογικά προϊόντα & γεωργικά εφόδια Κ.Γιαμπουδάκη 32, 74100, ΡΕΘΥΜΝΟ. Μίνι Μάρκετ Stop & Shop Χρυσ.Σμύρνης 10, 19009, Ν.ΒΟΥΤΣΑΣ. Ελίανθος Βιολογικό Παντοπωλείο Αρτάκης 66, 17124, Ν.ΣΜΥΡΝΗ. Ηλιαχτίδα Βιολογικά Προϊόντα Δημοκρίτου 6, 32200, ΘΗΒΑ. Άρκευθος Βιολογικά Προϊόντα Βασ. Γεωργίου 7, 16674, Γλυφάδα. Ασφαλιστικό γραφείο Σάκης Αποστολόπουλος Παλαιάς Καβάλας 212, ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ. NO SMOKING CLUB Μητροπόλεως 49, 85100, ΡΟΔΟΣ. Ιχθυοπωλείο ΤΑ ΔΙΔΥΜΑ Χαρ. Τρικούπη 40-42, ΠΕΙΡΑΙΑΣ. Αποθήκη καλτσών & εσωρούχων Ε.ΜΠΑΣΑΚΟΥ ΙΙας Μεραρχίας 19, ΤΕΡ- ΨΙΘΕΑ. Κατάστημα ενδυμάτων Κοσμάς Πανωρίδης Αραπάκη 100, ΚΑΛΛΙΘΕΑ. ALOE FLOWERS Κατερίνα Αναστασάκη Φιλελλήνων 33, ΠΕΙΡΑΙΑΣ. Εστιατόριο Πανδοχείο Ηρακλείτου 52, 15238, ΠΑΤΗΜΑ ΧΑ- ΛΑΝΔΡΙΟΥ. NATURA SHOP Το ερμάρι της Ρένας Σπύρου Μουστακλή 23, 13121, ΠΑΡΚΟ ΤΡΙΤΣH ΙΛΙΟΝ.

11 ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2010 ΠΟΛΗ ΤΕΧΝΗ ΠΡΑΣΙΝΗΠΟΛΙΤΙΚΗ 11 FARMING IN THE CITY Καλλιεργωντας μεσα στην πολη Κείμενο: Lester R. Brown Κατά τη διάρκεια της συμμετοχής μου σε ένα συνέδριο στα περίχωρα της Στοκχόλμης, στα τέλη του 1974, πέρασα μπροστά από ένα κοινόχρηστο κήπο που ήταν κοντά σε μια πολυώροφη πολυκατοικία. Ήταν ένα ειδυλλιακό απόγευμα καλοκαιριού, και είδα πολλούς ανθρώπους να περιποιούνται τους κήπους τους, λίγα μέτρα από τα ενδιαιτήματά τους. Από τότε έχουν περάσει περισσότερα από 30 χρόνια και ακόμα μπορώ να θυμηθώ μια αύρα ικανοποίησης που απέπνεαν τα πρόσωπα εκείνα Ήταν απορροφημένα με την παραγωγή όχι μόνο λαχανικών, αλλά και λουλουδιών. Θυμάμαι ότι είχα κάνει την εξής σκέψη: «Αυτό είναι ένα χαρακτηριστικό στοιχείο μιας πολιτισμένης κοινωνίας» Τον Ιούνιο του 2005, ο Οργανισμός Τροφίμων και Γεωργίας (FAO) του ΟΗΕ ανέφερε ότι οι καλλιέργειες εντός του αστικού ή του περιαστικού ιστού προμηθεύουν τροφή σε 700 περίπου εκατομμύρια κατοίκους σε όλο τον κόσμο. Πρόκειται κυρίως για μικρούς χώρους άδεια οικόπεδα, αυλές, ακόμη και επίπεδες στέγες. Μέσα και δίπλα στην πόλη Dar es Salaam, πρωτεύουσα της Τανζανίας, υπάρχουν περίπου 650 εκτάρια γης που παράγουν λαχανικά. Αυτή η γη προμηθεύει την πόλη με φρέσκα λαχανικά, και παρέχει τα μέσα συντήρησης κατοίκων, που καλλιεργούν εντατικά τους μικρούς τους κλήρους σε ετήσια βάση. Στο άλλο άκρο της ηπείρου, ένα πρόγραμμα του FAO έχει βοηθήσει τους κατοίκους του Ντακάρ στη Σενεγάλη να παράγουν 30 κιλά τομάτας ανά τ.μ. ετησίως, μέσα από τη καλλιέργεια κήπων που βρίσκονται στις επίπεδες στέγες των σπιτιών τους. Στο Ανόι, το 80 % των φρέσκων λαχανικών προέρχεται από καλλιέργειες που βρίσκονται εντός ή δίπλα ακριβώς στην πόλη. Αυτά τα αστικά ή περιαστικά χωράφια παράγουν επίσης το 50% του κρέατος (πουλερικών και χοιρινού) που καταναλώνει η πόλη. Τα μισά ψάρια του γλυκού νερού που καταναλώνει η πόλη παράγονται σε ιχθυοκαλλιέργειες εντός του αστικού χώρου. Έτσι παράγεται και το 40% των αυγών. Αυτοί οι καλλιεργητές του αστικού χώρου ευφυώς ανακυκλώνουν τις οργανικές ουσίες του ανθρώπινου και ζωικού κεφαλαίου, για τη λίπανση των φυτών και τη θρέψη των λιμναίων ιχθύων. Οι κάτοικοι των υγρότοπων, στην Kolkata (Calcutta) στην Ινδία, διαχειρίζονται πολύ επιτυχημένα τα υγρά απόβλητα, που παράγονται στις λίμνες με τις ιχθυοκαλλιέργειες έκτασης περίπου εκταρίων. Τα βακτήρια αυτών των λιμνών αποδομούν την οργανική ύλη των περιττωμάτων που μεταφέρονται εκεί μέσω του αποχετευτικού συστήματος της πόλης. Αυτή η διαδικασία υποβοηθά την ραγδαία αύξηση των φυκιών, τα οποία αποτελούν την τροφή φυτοφάγων ιχθύων. Αυτό το σύστημα εξασφαλίζει σταθερή ποσότητα ψαριών στην Καλκούτα, τα οποία μάλιστα είναι πολύ καλύτερης ποιότητας από κάθε ψάρι εισαγωγής στην πόλη. Το περιοδικό Urban Agriculture περιγράφει πώς η Σαγκάη έχει δημιουργήσει μια ζώνη ανακύκλωσης των οργανικών (λυμάτων) που περιέχουν θρεπτικά συστατικά, γύρω από την πόλη. Η τοπική αυτοδιοίκηση διαχειρίζεται εκτάρια γεωργικής γης για την ανακύκλωση αυτή. Το ήμισυ του κρέατος (χοιρινά και πουλερικά) που προμηθεύεται η Σαγκάη, το 60% των λαχανικών και το 90% του γάλακτος και των αυγών, προέρχονται ή μέσα από την ίδια την πόλη είτε από τις περιαστικές της περιοχές. Στο Καράκας της Βενεζουέλας, ένα πρόγραμμα που έχει προωθήσει η κυβέρνηση με τη βοήθεια του FAO έχει δημιουργήσει μικροκήπους του ενός τετραγωνικού μέτρου στις φτωχές συνοικίες της πόλης, και πολλοί από αυτούς βρίσκονται λίγα μέτρα από τις κουζίνες των σπιτιών. Όταν μια καλλιέργεια ωριμάζει, η σοδειά συλλέγεται και αμέσως φυτεύονται καινούργιοι σπόροι. Κάθε τετραγωνικό μέτρο, αν καλλιεργηθεί συνεχώς, μπορεί να παράξει 330 μαρούλια, 18 κιλά ντομάτας ή 16 κιλά λάχανου ετησίως. Ο στόχος της Βενεζουέλας είναι να φτιάξει μικροκήπους στην πόλη και εκτάρια αστικών κήπων σε όλη τη χώρα, που θα βασίζονται στην οργανική λίπανση (κομπόστ). Ο Leonardo Gil Mora, αναπληρωτής υπουργός της ολοκληρωμένης αγροτικής ανάπτυξης, επισημαίνει ότι στις φτωχές συνοικίες των πόλεων, καθώς και σε ολόκληρη τη Βενεζουέλα, οι άνθρωποι είναι το πιο πολύτιμο αγαθό που έχουμε. Μέσω της γεωργίας του αστικού χώρου, η κυβέρνηση ελπίζει ότι θα αυξηθεί η αυτοπεποίθηση των πολιτών και η ενσωμάτωσή τους στους θεσμούς της κοινωνίας. Υπάρχει μια μακρά παράδοση των κοινοτικών κήπων στις πόλεις της Ευρώπης. Όποιος πετάει πάνω από το Παρίσι, μπορεί να δει αμέτρητους δημοτικούς κήπους στα προάστιά του. Αυτές οι μικρές γεωργικές εκτάσεις, παράγουν όχι μόνο τρόφιμα υψηλής ποιότητας, αλλά επίσης και ένα αίσθημα ευημερίας και ένα πνεύμα συλλογικότητας. Ύστερα από μια μεγάλη εθνική καμπάνια της Κούβας προκειμένου να επεκταθούν οι καλλιέργειες εντός των αστικών κέντρων μετά την απώλεια της υποστήριξής της από τη Σοβιετική Ένωση πριν δέκα χρόνια, - η Αβάνα τώρα παράγει τα μισά από τα λαχανικά που καταναλώνουν οι πολίτες της. Η πόλη κράτος της Σιγκαπούρης έχει γεωργούς μέσα στην πόλη, που παράγουν τα 4/5 του κρέατος και των πουλερικών και το 1/4 όλων των λαχανικών που καταναλώνονται στην πόλη. Μια μελέτη του 2003 που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Urban Agriculture αναφέρει ότι το 14% των 7,6 εκατομμυρίων κατοίκων του Λονδίνου παράγει μέρος της διατροφής του. Στο Βανκούβερ - τη μεγαλύτερη πόλη του Καναδά στις δυτικές ακτές - το αντίστοιχο ποσοστό είναι ένα εντυπωσιακό 44%. Στη Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ, οι πολίτες που καλλιεργούσαν μέσα στους δημοτικούς κήπους, όταν ρωτήθηκαν γιατί ασχολούνταν με αυτό το χόμπι, απάντησαν: το 20% για λόγους αναψυχής, το 19% για τη βελτίωση της ψυχικής του υγείας, το 17% για βελτίωση της φυσικής του κατάστασης, το 14% επειδή ήθελε να παράξει φρέσκα προϊόντα υψηλής ποιότητας, ένα 10% το έκανε για πνευματικούς λόγους και ένα τελευταίο 7% για οικονομικούς λόγους και για λόγους ευκολίας. Τα περιβόλια εντός του αστικού χώρου είναι τόποι κοινωνικών συνευρέσεων και παρέχουν στους πολίτες ένα αίσθημα κοινότητας. Επί πλέον όσοι ασχολούνται 3 ή 4 φορές την εβδομάδα με τον κήπο βελτιώνουν τη φυσική τους κατάσταση το ίδιο, όπως εάν έκαναν μέτρια ποδηλασία ή περπάτημα. Σε ορισμένες χώρες, όπως οι ΗΠΑ, υπάρχει τεράστιο αναξιοποίητο δυναμικό, που θα μπορούσε να προσφέρει πολλά στην ενασχόληση με την κηπουρική εντός του αστικού χώρου. Μια έρευνα έδειξε ότι το Σικάγο έχει κενά οικόπεδα, και η Φιλαδέλφεια Σε εθνικό επίπεδο, τα κενά οικόπεδα των πόλεων ανέρχονται σε εκατοντάδες χιλιάδες. H παραπάνω μελέτη του περιοδικού Urban Agriculture συνοψίζει ως εξής τους λόγους που κάνουν την αστική κηπουρική τόσο αξιέραστη: έχει μια αναγεννητική επίδραση στους ανθρώπους, όταν τα άδεια ή χορταριασμένα ή γεμάτα σκουπίδια οικόπεδα, που πληγώνουν το βλέμμα και είναι μέρη συγκέντρωσης επικίνδυνων στοιχείων, μεταμορφώνονται σε κήπους όμορφους, γενναιόδωρους και ασφαλείς, οι οποίοι τροφοδοτούν τα σώματα και τις ψυχές των ανθρώπων. Δεδομένης της σχεδόν αναπόφευκτης αύξησης των τιμών του πετρελαίου στο άμεσο μέλλον, τα οικονομικά οφέλη από την επέκταση της αστικής γεωργίας ακόμα και στις χώρες της αφθονίας θα καταστούν περισσότερο οφθαλμοφανή και, εκτός από την προμήθεια φρέσκων προϊόντων, αυτή η δραστηριότητα θα βοηθήσει εκατομμύρια ανθρώπους να ανακαλύψουν τα οφέλη εκ της ιδιαίτερης κοινωνικοποίησης και ψυχικής ευεξίας, που μόνο η κηπουρική εντός του αστικού χώρου μπορεί να προκαλέσει. Από το κεφάλαιο 11, Designing Sustainable Cities, Plan B 2.0: Rescuing a Planet Under Stress and a Civilization in Trouble. Earth Policy Institute Μετάφραση, Γιάννης Μαστοράκης

12 12 ΠΡΑΣΙΝΗΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2010 Η ΣΑΝΤΟΡΙΝΗ ΚΑΙ ΠΩΣ ΑΠΑΞΙΩΝΕΤΑΙ Συναντήσεις Τρεμόπουλου στο νησί, που διεκδικεί να ανελκυσθεί το Sea Diamond και να φύγει ραντάρ του ΝΑΤΟ Την ερώτησή του με την οποία ζητά την απομάκρυνση του ραντάρ του ΝΑΤΟ από τον χώρο της Μονής Προφήτη και την πλήρη συμπαράσταση των Οικολόγων Πράσινων στις προσπάθειες των πολιτών του νησιού για την ανέλκυση του ναυαγίου του κρουαζιερόπλοιου Sea Diamond από το βυθό της Καλντέρας, παρουσίασε ο ευρωβουλευτής του κόμματος Μιχάλης Τρεμόπουλος κατά τη διάρκεια της επίσκεψης του στη Σαντορίνη. Κατά τη συνάντηση του με τον ηγούμενο της Μονής, ο Μ. Τρεμόπουλος, ο οποίος συνοδευόταν από τον συντονιστή της εκτελεστικής Γραμματείας των Οικολόγων Πράσινων Γιάννη Τσιρώνη, εξέφρασε την πλήρη υποστήριξη των Οικολόγων Πράσινων στις κινήσεις της Μονής για απομάκρυνση του συγκεκριμένου ραντάρ το οποίο είναι εγκατεστημένο σε περιοχή NATURA. Η ανάγκη της άμεσης ανέλκυσης του βυθισμένου πλοίου τονίστηκε στις συναντήσεις που είχε το κλιμάκιο των ΟΠ με τον δήμαρχο κ. Άγγελο Ρούσσο, τον έπαρχο κ. Χρύσανθο Ρούσσο, τον λιμενάρχη κ. Μάκη Βασιλάκη και με τα μέλη της Συντονιστικής επιτροπής που έχουν συστήσει πολίτες και φορείς της Σαντορίνης για το θέμα. Παράλληλα, μίλησαν στο τοπικό κανάλι και δεσμεύτηκαν να μεταφέρουν αναλυτικά τα συμπεράσματα στον υποψήφιο Περιφερειάρχη Νοτίου Αιγαίου Νίκο Χρυσόγελο, στέλεχος των Οικολόγων Πράσινων. Κοινή διαπίστωση είναι ότι το βυθισμένο κρουαζιερόπλοιο αποτελεί τοξική βόμβα σε έναν από τους πιο σημαντικούς τουριστικούς προορισμούς του πλανήτη. Το ελληνικό δημόσιο όφειλε να προχωρήσει άμεσα στην ανέλκυση, με την οικονομική συνδρομή της Ε.Ε. και να διεκδικήσει εκ των υστέρων τη δαπάνη από την πλοιοκτήτρια εταιρία. Πέρα από το καυτό θέμα του ναυαγίου, οι επαφές αφορούσαν και άλλα κρίσιμα προβλήματα: Τα σκουπίδια εξακολουθούν να θάβονται σε παράνομη χωματερή, σε προνομιακή θέση με θέα στη θάλασσα και σε μικρή απόσταση από την πρωτεύουσα Φηρά, ενώ στο διάταγμα για τις χρήσεις γης δεν υπάρχει χωροθέτηση για χώρο διαχείρισης απορριμμάτων! Παράλληλα, η ανακύκλωση είναι άγνωστη για την περιοχή και οι κάδοι μένουν ακόμη αχρησιμοποίητοι. Το νησί εξακολουθεί να ηλεκτροδοτείται αποκλειστικά καυστήρες πετρελαίου και την ίδια στιγμή απορρίπτονται επενδυτικές προτάσεις για εγκατάσταση ανεμογεννητριών από τη μονή. Η Καλντέρα, μοναδικό γεωλογικό μνημείο, και οι παραλίες του νησιού είναι διαρκώς στόχος καταπατητών, που διεκδικούν εκτάσεις και οικοδομούν αυθαίρετα. Χαρακτηριστικά, η πολεοδομία απασχολεί 2 μόνον αρχιτέκτονες για όλη τη Σαντορίνη και άλλα 4 νησιά, με εκκρεμείς υποθέσεις. Οι παραδοσιακές καλλιέργειες έχουν σχεδόν εγκαταλειφθεί ή, στο όνομα μίας πρόσκαιρης κερδοφορίας, γίνονται με κατασπατάληση νερού και φυτοφαρμάκων. Τα λατομεία εκμεταλλεύονται υποβαθμίζοντας τη θηραϊκή γη και το τοπίο. «Η Σαντορίνη, που τα τελευταία χρόνια βρίσκεται πάντα μέσα στους 10 ωραιότερους προορισμούς του πλανήτη, καταστρέφεται από μία ψευδεπίγραφη ανάπτυξη χωρίς προοπτική», δήλωσε ο Μιχάλης Τρεμόπουλος. «Απέναντι στα συμφέροντα και τις κοντόφθαλμες λογικές που απαξιώνουν το μοναδικό αυτό πλούτο, η πολιτεία έχει αφήσει το νησί ανοχύρωτο. Υπάρχουν ρεαλιστικές λύσεις αρκεί να υπάρξει και η πολιτική βούληση. Οι κάτοικοι πρέπει να δεσμεύσουν τους υποψήφιους δημάρχους και περιφερειάρχες για συγκριμένα χρονοδιαγράμματα εφαρμογής τους». Υπέγραψε ηλεκτρονικά στο Κίνηση Πολιτών ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ Αγ. Αναργύρων Καματερού Αυτές τις μέρες, συμπληρώνονται οκτώ χρόνια από τότε που μια πολύ μικρή ομάδα ανθρώπων ξεκίναγε την έκδοση μιας εφημερίδας, τον ΑΝΤΙΛΟΓΟ, που σκοπό είχε να ευαισθητοποιήσει τους συμπολίτες μας στα περιβαλλοντικά ζητήματα. Αρκετοί ίσως να θυμούνται ακόμα τα μπαλόνια που μοίρασε ο Αντίλογος στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου του 2003, λίγο πριν τον πόλεμο στο Ιράκ, που είχαν τυπωμένο το μήνυμα «ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ». Το Νοέμβρη του ίδιου χρόνου αποκαλύψαμε της κεραίες κινητής τηλεφωνίας, κρυμμένες άλλες ως επιγραφές, άλλες ως καμινάδες κι άλλες ως θερμοσίφωνες. Από τότε ξεκινήσαμε έναν αγώνα κατά των κεραιών που εξελίχθηκε σε ένα μεγάλο κίνημα. Η ίδρυση της Κίνησης Πολιτών ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ, και η εκλογή ενός δημοτικού συμβούλου, ουσιαστικά, ήρθε ως αποτέλεσμα αυτής της κινηματικής δραστηριότητας. Τα τέσσερα χρόνια που ακολούθησαν ήταν ιδιαίτερα γόνιμα για μας, αφού πολλές δεκάδες πολιτών συμμετείχαν στις δράσεις που οργανώναμε. Σε μια από τις δεντροφυτεύσεις που διοργανώσαμε, κάνοντας μια μικρή κατάληψη σε χώρο του δημοσίου, δημιουργήσαμε τις προϋποθέσεις για τη μετατροπή ενός χώρου, του Σαλίγκαρου, σε ένα μικρό πάρκο. Στις δενδροφυτεύσεις που διοργανώσαμε με τη συμμετοχή πάρα πολλών πολιτών φυτεύτηκαν περίπου 900 δέντρα. Στο Πάρκο «Αντώνης Τρίτσης» πρωτοστατήσαμε στην ίδρυση των «Φίλων του Πάρκου» και στον αγώνα ενάντια στην εγκατάλειψη και την απαξίωση του από την πολιτεία, με αποτέλεσμα το Πάρκο σήμερα να είναι σε πολύ καλύτερη κατάσταση από ότι ήταν πριν δυο χρόνια.. Οργανώσαμε τις εκδηλώσεις και συγκεντρώσεις ενάντια στις κεραίες κινητής τηλεφωνίας, όπου συμμετείχαν περισσότεροι από 300 δημότες, με αποτέλεσμα την απομάκρυνση δύο κεραιών που ήταν εγκατεστημένες κοντά σε δημοτικά σχολεία. Τα δύο τελευταία χρόνια με τις ποδηλατάδες που διοργανώνουμε αναδείξαμε το ρόλο του ποδηλάτου στην πόλη μας. Στις τοπικές και περιφερειακές εκλογές του Νοέμβρη, που γίνονται μέσα σε συνθήκες οικονομικής κρίσης, που ως συνήθως την πληρώνουν οι οικονομικά ασθενέστεροι, είναι ευκαιρία να αναδειχτούν και για την πόλη μας, εναλλακτικές πολιτικές που σε τοπικό επίπεδο θα ανακουφίζουν τους πολίτες από τις συνέπειες της κρίσης, θα βοηθούν τις ασθενέστερες κοινωνικά ομάδες, θα προωθούν οικολογικές βιώσιμες πρακτικές και θα δημιουργούν θεσμούς δημοκρατικής συμμετοχής των πολιτών. Στον ΑΝΤΙΛΟΓΟ πιστεύουμε ότι έχουμε υποχρέωση να διαμορφώσουμε ένα βιώσιμο μέλλον σε μια εποχή που απειλείται η κοινωνική συνοχή και η οικονομική μας επιβίωση. Να αναπτύξουμε την πόλη μας χωρίς να υποθηκεύσουμε και καταστρέψουμε το μέλλον των παιδιών μας. Το τελευταίο διάστημα επεξεργαστήκαμε, μαζί με δεκάδες πολίτες που συμμετείχαν σ αυτή τη διαδικασία, ένα πρόγραμμα για το πώς πρέπει να αναπτυχθεί ο Δήμος μας. Την Τετάρτη 15 Σεπτέμβρη συναντιόμαστε, στην ανοιχτή συνέλευση του αντιλογου, στο Κέντρο Τέχνης και Πολιτισμού, πρώην Μαρία Έλενα, Αγ. Παρασκευής 40, στους Αγ. Αναργύρους. Εκτιμάμε τη δράση μας για τα τελευταία 4 χρόνια, συζητάμε και αποφασίζουμε για το πρόγραμμα, την τακτική μας, τις συνεργασίες που θα συνάψουμε και εκλέγουμε τους υποψήφιους δημοτικούς και τοπικούς συμβούλους για τον ενιαίο δήμο Αγ. Αναργύρων Καματερού. *Με τον ΑΝΤΙΛΟΓΟ επικοινωνείτε στο και , antilogos.com.gr

13 ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2010 WORLDWILDE ΠΡΑΣΙΝΗΠΟΛΙΤΙΚΗ 13 Παρεμβάσεις του Ευρωβουλευτή των ΟΠ, Μιχάλη Τρεμόπουλου Ευρωπαϊκή Ένωση: Ώρες ευθύνης για πλήρη διαφάνεια Η εξαιρετικά σημαντική για την αξιοπιστία της ίδιας Ευρωπαϊκής Ένωσης στα μάτια των πολιτών της, υπόθεση της δεοντολογίας στις συμπεριφορές των επιτρόπων και των ομάδων προώθησης συμφερόντων, των γνωστών και ως Lobby, ξεχωρίζει στις δραστηριότητες του Ευρωβουλευτή των Οικολόγων Πράσινων, Μιχάλη Τρεμόπουλου, τον Ιούλιο του Στις δύο ερωτήσεις που κατέθεσε για το θέμα, ο πρώτος έλληνας και μοναδικός πράσινος ευρωβουλευτής στη Νότια Ευρώπη και τα Βαλκάνια, επικαλείται ανεξάρτητη μελέτη που έγινε μετά από εντολή της Επιτροπής Ελέγχου του Προϋπολογισμού του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, από την οποία προκύπτουν κενά στον κώδικα δεοντολογίας και κίνδυνοι ως «προς τη φήμη των Επιτρόπων», και ζητά να μάθει ποια μέτρα θα ληφθούν από την Επιτροπή για την υπεράσπιση της ακεραιότητας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Στη δεύτερη ερώτηση, η οποία επικαλείται στοιχεία της έρευνας της Συμμαχίας για και τον δεοντολογικό κανονισμό της εκπροσώπησης των ομάδων συμφερόντων στην ΕΕ (ALTER-EU), σύμφωνα με την οποία, το 60% των εκπροσώπων συμφερόντων που εργάζονται για λογαριασμό γραφείων συμβούλων δεν έχουν ακόμη καταχωρηθεί στο εθελοντικό μητρώο διαφάνειας ομάδων συμφερόντων, δύο χρόνια μετά την θέσπιση του. Η ALTER EU μάλιστα έχει καλέσει τους αξιωματούχους της ΕΕ να μην συναντιούνται με ομάδες που δεν έχουν εγγραφεί στο μητρώο. Είναι η δεύτερη φορά που οι ΟΠ αναδεικνύουν το θέμα των ομάδων συμφερόντων, καθώς της συγκεκριμένης ερώτησης είχε προηγηθεί απάντηση του ίδιου του προέδρου της Επιτροπής Jose Manuel Barrosso σε άλλη ερώτηση για τη συμπερίληψη των «ομάδων προβληματισμού», στο μητρώο των εκπροσώπων συμφερόντων. «Η εγγραφή είναι προαιρετική και, συνεπώς, η Επιτροπή δεν έχει την πρόθεση να εισαγάγει καμία μορφή διακριτικής μεταχείρισης των μη εγγεγραμμένων οντοτήτων σε σχέση με τη συμμετοχή τους ή τη συμβολή τους σε εκδηλώσεις ή τη διαβούλευση μαζί τους όταν αυτές έχουν στόχο το ευρύ κοινό», είχε αναφέρει στην απάντηση του ο κ.μπαρόζο. Στο θέμα όμως είχε προκύψει διχογνωμία μεταξύ των Επιτρόπων Πότονικ και Καλάς, με αφορμή μία συγκεκριμένη «ομάδα προβληματισμού», τους «Φίλους της Ευρώπης», με τον πρώτο να θεωρεί ότι η συγκεκριμένη ομάδα καλώς δεν ενεγράφη στο συγκεκριμένο μητρώο και τον δεύτερο να επιμένει ότι οι ομάδες προβληματισμού πρέπει να εγγράφονται. Τα ελληνικά ζητήματα Σε ότι αφορά στα ζητήματα ελληνικού ενδιαφέροντος, ο Μ.Τρεμόπουλος ανέδειξε το ζήτημα της υποβάθμισης του τρένου στην Ελλάδα, τονίζοντας ότι «εξειδικευμένοι πανεπιστημιακοί υπολογίζουν ότι το 90% του χρέους του ΟΣΕ, αποτελεί κρυφό δημόσιο χρέος, που επιβλήθηκε στον Οργανισμό «με στόχο να μην εμφανίζονται στα δημόσια ελλείμματα και στο συνολικό δημόσιο χρέος οι σχετικές υποχρεώσεις του κράτους». Με άλλες ερωτήσεις ζητήθηκε η θέση της Επιτροπής για την αμφισβήτηση της νομιμότητας των εργασιακών ρυθμίσεων που προωθεί η κυβέρνηση στο πλαίσιο του μνημονίου και για τις επιδράσεις στα θέματα της ελευθερίας του τύπου που είχε η καταδίκη του δημοσιογράφου Στρατή Μπαλάσκα σε καταβολή αποζημίωσης ευρώ προς κρατικούς λειτουργούς για πράξεις των οποίων είχε ασκήσει κριτική σε δημοσίευμά του ενώ απόφαση άλλου δικαστηρίου για το ίδιο περιστατικό έχει δεχθεί την ακρίβεια των περιστατικών που ανέφερε ο δημοσιογράφος στο δημοσίευμά του. Στο πλαίσιο της ανάδειξης των προβλημάτων της ελληνικής περιφέρειας, κατατέθηκαν ερωτήσεις για το ραντάρ του ΝΑΤΟ σε προστατευόμενη περιοχή στη Σαντορίνη, την απομάκρυνση του οποίου ζητούν τοπικοί φορείς καθώς επίσης και οι παρεμβάσεις στην Παμβώτιδα των Ιωαννίνων, το κλείσιμο της Μονάδας Φιλοξενίας Ανήλικων Προσφύγων της Αγιάσου, στη Λέσβο και η μη λειτουργία των σταθμών Μεταμόρφωσης, Αγίων Αναργύρων, Κάτω Αχαρνων και Ταύρου του Προαστιακού Σιδηροδρόμου Αθηνών, οι οποίοι κατασκευάστηκαν με ευρωπαϊκή συγχρηματοδότηση από το Γ Κ.Π.Σ. χωρις να λειτουργούν ακόμη. Στις παρευρωπαϊκού ενδιαφέντος ερωτήσεις, ζητήθηκαν από την Επιτροπή στοιχεία για την εκτίμηση των δημόσιων δαπανών στην ΕΕ για την επιβολή των σημερινών απαγορευτικών πολιτικών για τα ναρκωτικά και τα ενδεχόμενα δημόσια έσοδα από μια αλλαγή πολιτικής, ενώ κατατέθηκαν και 4 ερωτήσεις για ζητήματα περιβαλλοντικής προστασίας στη Βουλγαρία. Η Επιτροπή και το μνημόνιο Από τις απαντήσεις σε δύο παλαιότερες ερωτήσεις του Μ.Τρεμόπουλου προκύπτουν πολύ ενδιαφέροντα συμπεράσματα για την εφαρμογή του μνημονίου που υπέγραψε η ελληνική κυβέρνηση με την ΕΕ και το ΔΝΤ. Απαντώντας σε ερώτηση για τις αλλαγές στο νομοθετικό πλαίσιο των μεταφορών, ο Επίτροπος Καλάς αναφέρει ότι «Με βάση το μνημόνιο συμφωνίας που υπεγράφη από την ελληνική κυβέρνηση με την Επιτροπή και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ), τα σχεδιαζόμενα νομοθετικά μέτρα στον τομέα των οδικών μεταφορών θα εκτιμηθούν από την Επιτροπή προκειμένου να διασφαλισθεί ότι θα αρθεί όλος ο περιττός για τον κλάδο διοικητικός φόρτος», όπως αποκαλείται η απελευθέρωση του επαγγέλματος. Στο ίδιο πλαίσιο κινείται και η απάντηση της επιτρόπου Βασιλείου για την χρηματοδότηση της προστασίας και της ανάδειξης του ναού της Αγροτέρας Αρτέμιδος στην Αθήνα «Οι περικοπές δαπανών που είναι αναγκαίες για τη μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος και σταθεροποιούν το δημόσιο χρέος ορίζονται στο μνημόνιο συμφωνίας με γενικούς όρους και εναπόκειται στην Ελλάδα να αποφασίσει για τη χρήση των δημόσιων χρημάτων στο πλαίσιο της περικοπής δαπανών», λέει η κύπρια επίτροπος Το έτος των Οικολογικών Καταστροφών Κείμενο: Φίλιππος Δραγούμης philip.dragoumis@gmail.comwww.philipdragoumis.blogspot.com Χωρίς αμφιβολία το 2010, ακόμη κι αν δεν φτάσαμε στο τέλος του, ασφαλώς μπορεί ήδη να θεωρηθεί ένα έτος πολύ μεγάλων οικολογικών καταστροφών που θα έχουν μακροπρόθεσμες επιπτώσεις. Μετά την διαρροή πετρελαίου στον κόλπο του Μεξικού, που είναι η χειρότερη που έχει συμβεί ποτέ στην ιστορία, ήρθαν οι δασικές φωτιές στην Ρωσία, πρωτοφανείς σε έκταση και ένταση, σημάδια όμως ενός μέλλοντος που μας περιμένει χάρις στο κλίμα που αλλάζει. Οι υψηλές θερμοκρασίες στην δυτική Ρωσία αποτελούν πρωτόγνωρο φαινόμενο και οι φωτιές είναι παγκόσμια τραγωδία. Όλα όμως δείχνουν πως σε λίγα χρόνια τέτοιες ζέστες θα είναι κανόνας. Κι αν καίγονται τα δάση στα βόρεια, τι θα απογίνει στα νότια; Τι θα απομείνει εδώ, γύρω από τη Μεσόγειο; Ήδη το νοιώσαμε το καλοκαίρι του 2007, όταν κάηκε η μισή χώρα μας. Δεν γράφω όμως αυτό το σημείωμα για να απαριθμήσω τις καταστροφές που όλοι ξέρουμε από τις ειδήσεις. Αυτές μπορούν να μειωθούν, να απαλυνθούν ή να αποφευχθούν αν λάβουμε τα κατάλληλα μέτρα. Η πραγματική καταστροφή όμως είναι πως δεν φαίνεται κάτι τέτοιο να συμβαίνει. Οι περισσότερες κυβερνήσεις δεν φαίνεται να αντιλαμβάνονται πόσο σοβαρό είναι το ζήτημα και επιμένουν με νύχια και δόντια σε μικρόνοα αλλά πρόσκαιρα κερδοφόρα σχέδια, συχνά καταπατώντας δικαιοσύνη και ανθρώπινα δικαιώματα προκειμένου να πετύχουν. Θα σταθώ σήμερα σε ένα παράδειγμα: Πρόσφατα πληροφορήθηκα, από φίλη Ρωσίδα δημοσιογράφο, ότι εν μέσω μιας φλεγόμενης Ρωσίας που χάνει τα δάση της, στις 28 Ιουλίου 2010 μια ομάδα πολιτών, κατασκήνωσε μέσα στο δάσος Himki, κοντά στη Μόσχα, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την επικείμενη καταστροφή του από την διάνοιξη μεγάλου αυτοκινητόδρομου που πρόκειται, λόγω του πλάτους του δρόμου και των υποδομών του, να αφανίσει ένα δάσος βελανιδιάς σχεδόν ολόκληρο. Ήταν μια ειρηνική διαμαρτυρία ενός κινήματος κατοίκων, όμως η απάντηση ήταν καταιγιστική: η αστυνομία τους επετέθη και συνέλαβε τους ακτιβιστές που κρατούνται με την κατηγορία της αντίστασης κατά της αρχής και διαταραχής της δημόσιας ασφάλειας. Ο Yaroslav Nikitenko, συντονιστής των προγραμμάτων για τα δάση της Greenpeace, που πήγε να υπερασπιστεί την τοπική ακτιβίστρια Evgenia Chirikova, βρέθηκε κι αυτός αίφνης υπόδικος με τις ίδιες κατηγορίες. Αντίθετα, όταν, την ίδια μέρα, ομάδες εκατοντάδων νεαρών που δήλωναν αναρχικοί επιτέθηκαν στο κτήριο του δήμου Himki, η αστυνομία απουσίαζε και ουδείς συνελήφθη. Το κίνημα αυτό των κατοίκων για το δάσος Himki έχει από το 2007 προϊστορία όχι μόνο καταστολής, ξυλοδαρμών αλλά και ανεξήγητων φόνων που μαρτυρούν την παρουσία ενός οργανωμένου παρακράτους που παρεμβαίνει τρομοκρατώντας τέτοιου είδους κινήματα πολιτών. Αυτό το παράδειγμα δεν είναι δυστυχώς μοναδικό, η Ρωσία δεν αποτελεί εξαίρεση καταστολής οικολογικών κινημάτων ούτε είναι και η μοναδική χώρα που διατηρεί εν ζωή παρόμοιο παρακράτος. Στην Ελλάδα πρόσφατα στάλθηκαν στο νοσοκομείο ή κάηκαν τα σπίτια ακτιβιστών για το περιβάλλον όπως του Στέφανου Κόλια ή του Μάκη Νοδάρου. Όλα αυτά όμως είναι ένα δείγμα πως, ακόμη και το 2010, το έτος που όλοι θα έπρεπε να αναλογιστούμε ποιο είναι το μέλλον του ανθρώπινου είδους που πριονίζει το κλαδί που κάθεται, αντί να αφήσουμε λίγο το πριόνι, προχωράμε ακάθεκτοι στον γκρεμό. Πάνω απ όλα όμως θα έπρεπε να το κατανοούν όλοι οι πολιτικοί. ΛΕΥΚΑ ΕΙΔΗ - ΚΑΛΛΥΜΑΤΑ ΤΗΛ προσφορά για φοιτητές MONO 78 1 ΣET ΣΕΝΤΟΝΙΑ 3 τεμ. 1,70x,40 1 ΠΑΠΛΩΜΑ 1 ΚΟΥΡΤΙΝΑ 2,30x2,60 1 ΠΕΤΣΕΤΑ ΜΠΑΝΙΟΥ ΣET ΔΙΘ. - ΤΡΙΘ. ΠΟΛΥΘΡΟΝΑ ΜΟΝΟ 99 ειδική προσφορά: 10% ΕΚΠΤΩΣΗ στους αναγνώστες της Πράσινης Πολιτικής

14 14 ΠΡΑΣΙΝΗΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΡΙΣΜΑ ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2010 Οι λύσεις υπάρχουν και τις χρωστάμε στον εαυτό μας Κείμενο: Γιάννης Τσιρώνης Χωμένες ανάμεσα στα αρμυρίκια, οι σκηνές καταπονούνται από τον άνεμο. Ο γέρος με την αδαμιαία περιβολή που πριν 40 χρόνια πιθανά έδωσε ζωή στα Μάταλα, ο εικοσάχρονος με τα μαλλιά ράστα, η παρέα με την κιθάρα, με κάνουν να νιώθω σαν στο σπίτι μου. Είναι οι δικοί μου άνθρωποι. Το κορίτσι, που κοιμάται γυμνόστηθο στην άμμο, η σαραντάχρονη, που διαβάζει κάποιο cult μυθιστόρημα, πίνοντας τον πρωινό καφέ στις δωδεκάμισι το μεσημέρι, σε άλλους τόπους και άλλους χρόνους θα ήταν τα αντικείμενα του πόθου μου, οι αγάπες για το καλοκαίρι και γιατί όχι και οι παντοτινοί έρωτες. Με την σειρά μου ξεκοκαλίζω εφημερίδες και συναντώ διανοητικά αυτή την φορά, άλλους δικούς μου ανθρώπους: Κάποιος ξιφουλκεί ενάντια στον χρόνο, που έκλεψε την ζωή μας. Αλλού διαβάζω για την κοινωνία της παχύσαρκης τσέπης, που πουλάει θάνατο σε περιτύλιγμα επιβίωσης. Παρακάτω συμπάσχω με την συντάκτρια, που αγόρασε 4 τον καφέ στην Σαντορίνη. Πιθανά να καθόμασταν σε διπλανά τραπέζια. Αλλού διαβάζω για την BP, που το έγκλημα της στον κόλπο του Μεξικού, μας κάνει να ξεχνάμε τα εγκλήματα της Shell στην Νιγηρία. Όλοι συμμερίζονται την ίδια αγωνία, την ίδια βεβαιότητα, ότι δεν πάει άλλο έτσι, ότι αυτή η κοινωνία δεν μας αρέσει, μας αρρωσταίνει, απειλεί την ίδια μας την ύπαρξη. Αιρετικός όπως πάντα, αντί να νιώσω χαρά, που από τόσες διαφορετικές μεριές, ακούγεται η ίδια κριτική, μπαίνω στον πειρασμό να ανησυχώ: Αν τελικά τόσοι διαφορετικοί άνθρωποι, συμφωνούμε, ότι η κατάσταση δεν μας ικανοποιεί, ποιος μας εμποδίζει να την ανατρέψουμε; Τα χρόνια της μαύρης χούντας, όπου η οποιαδήποτε αμφισβήτηση οδηγούσε σε απόλυση, ή ακόμα χειρότερα σε υποχρεωτικές «διακοπές» στην Γυάρο, έχουν περάσει. Αν λοιπόν η τρόικα απειλεί την ύπαρξη μας, με την συνδρομή του ΠΑΣΟΚ ή της ΝΔ, ποιος εμποδίζει εδώ και 10ετίες τόσους ανθρώπους, να εκφράσουν πολιτικά την αμφισβήτηση τους και να επιβάλουν την δική τους άποψη; Δεν ισχυρίζομαι φυσικά, ότι θα ανατραπεί ο καπιταλισμός, με άλλες πολιτικές πλειοψηφίες. Θα μπορούσαμε όμως, να έχουμε διαφορετική προοπτική και να έχουμε αποφύγει πολλά από τα σημερινά αδιέξοδα. Σε καμία άλλη χώρα, δεν ανταμείβονται με τόσο μεγάλα ποσοστά, δύο κόμματα που έχουν προκαλέσει τόσο σοβαρά προβλήματα. Ποιοι είναι άραγε αυτοί οι «κοψοχέρηδες», που ενώ στην καθημερινότητα τους ασκούν κριτική, τελικά ανέχονται ένα αδιέξοδο πολιτικό σύστημα; Πολλοί χρησιμοποιούν την γκρίνια, ως ηθικό άλλοθι. Ακόμα χειρότερα αρκετοί την εμπορεύονται. Ειδικότερα στον κρίσιμο χώρο των ΜΜΕ, αρκετοί εμπορεύονται προβλήματα και καταγγελίες. Η γκρίνια χωρίς αναζήτηση λύσεων, είναι μία ασφαλής δικλείδα εκτόνωσης, σε ένα καζάνι, που αλλιώς θα είχε σκάσει. Πίσω από τις βαρύγδουπες δηλώσεις, πολλοί στηρίζουν αυτή την φαυλότητα και εκτρέφονται από αυτήν. Προσωπικά αυτή η κατηγορία «αμφισβητιών» με απωθεί περισσότερο, από τους ειλικρινείς απολογητές του σημερινού συστήματος. Κάποιοι άλλοι εξακολουθούν να νοσταλγούν την Σοβιετική Ένωση. Είναι έντιμοι, έχουν μία συνέπεια λόγων και τρόπου ζωής. Δυστυχώς η λύση που επιδιώκουν αποδείχθηκε ιστορικά, ότι ήταν εκμετάλλευση άλλου τύπου. Δεν επιδιώκω να τους πείσω να αλλάξουν γνώμη. Όμως, ούτε αυτοί μπορούν να πείσουν την μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών, ότι οι λύσεις τους είναι καλύτερες από την σημερινή κατάσταση. Τέλος οι περισσότεροι, απλά δεν πιστεύουν, ότι υπάρχει διέξοδος. Η αδράνεια τους καταθλίβει, αλλά είναι αρκετά ευφυείς (και φευ οι ευφυείς είναι συνήθως οι πιο δυστυχείς) ώστε να μην αναλώνονται σε άσκοπες επαναστατικές γυμναστικές. Σε αυτούς τους τελευταίους είναι αφιερωμένο αυτό το άρθρο. Απλά θέλω να τους θυμίσω την ρήση του καρδινάλιου του Retz: Αυτό που προκαλεί χαύνωση στις χώρες, που υποφέρουν, είναι η διάρκεια του κακού, που αιχμαλωτίζει την φαντασία των ανθρώπων, κάνοντας τους να πιστεύουν, ότι δεν θα τελειώσει ποτέ. Μόλις, όμως βρουν κάποιον τρόπο να ξεφύγουν από αυτό, αισθάνονται τέτοια έκπληξη, ανακούφιση και ενθουσιασμό, ώστε περνούν κατ ευθείαν στο άλλο άκρο και αντί να θεωρούν τις επαναστάσεις αδύνατες τις θεωρούν εύκολες. Οι λύσεις υπάρχουν και τις χρωστάμε στον εαυτό μας. Όχι μόνον για να έχουμε ένα καλύτερο μέλλον αλλά για να νιώθουμε ανακούφιση και ενθουσιασμό, όταν ξεκουραζόμαστε κάτω από τα αρμυρίκια. ΟΙ ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ, ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ ΚΑΙ ΤΟ «ΔΗΜΟΨΉΦΙΣΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ» συνέχεια από την πρώτη σελίδα Κείμενο: του Γιάννη Παρασκευόπουλου, εκπροσώπου Τύπου των Οικολόγων Πράσινων Αν τώρα, στις δημοτικές και αυτοδιοικητικές εκλογές, ψηφίσουμε κυρίως για το Μνημόνιο, πότε θα έχουμε ευκαιρία να ψηφίσουμε για την τοπική διάσταση; Για τους Οικολόγους Πράσινους, δεν υπάρχει διέξοδος από την κρίση χωρίς ταυτόχρονες απαντήσεις για την οικονομική, κοινωνική και περιβαλλοντική όψη της. Κοινωνική κρίση για μας δεν είναι μόνο η βίαιη υποτίμηση της εργασίας και ο ακρωτηριασμός του όποιου κοινωνικού κράτους, αλλά και η υποβάθμιση των συλλογικών αγαθών, όπως και το χρόνιο έλλειμμα εμπιστοσύνης που κρατάει αναιμική την Κοινωνία των Πολιτών και την Κοινωνική Οικονομία. Θεωρούμε τα μέτρα του Μνημονίου υπέρμετρο τίμημα, με άδικη κατανομή και αμφίβολο αποτέλεσμα, είμαστε αντίθετοι στη φιλοσοφία του Δ.Ν.Τ., θεωρούμε όμως εξίσου αδιανόητο να υπερασπίσουμε τις πολιτικές επιλογές που μας οδήγησαν μέχρι εδώ ή να αγνοήσουμε τη συνολική χρεοκοπία του πολιτικού συστήματος. Κοινή θέση λοιπόν όλων μας στους Οικολόγους Πράσινους, είναι ότι οι συνεργασίες μας στις εκλογές του Νοεμβρίου θα είναι καθαρά τοπικό, προγραμματικό και αυτοδιοικητικό χαρακτήρα, με επίκεντρο τις τοπικές απαντήσεις στην κρίση. Σε τελική ανάλυση, τέτοιες απαντήσεις αποτελούν και ουσιαστική πολιτική για την υπεράσπιση της κοινωνικής συνοχής.

15 ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2010 ΠΡΑΣΙΝΗΠΟΛΙΤΙΚΗ 15 Climate-gate Αυτό το καλοκαίρι του 2010 σημαδεύτηκε από πλημμύρες στην Κεντρική Ευρώπη, το Πακιστάν, την Κίνα, από μεγάλες φωτιές στη Ρωσία, με εκατομμύρια θύματα και χιλιάδες νεκρούς. Στην Ελλάδα, τα μελτέμια εξαφανίστηκαν, για πρώτη φορά στα χρονικά. Κι όμως, πριν από λίγους μόνο μήνες, τις παραμονές (όλως τυχαίως) της συνόδου της Κοπεγχάγης για την κλιματική αλλαγή, διέρρευσαν μυστηριωδώς χιλιάδες που αντάλλασσαν μεταξύ τους οι κλιματικοί επιστήμονες διαμέσου του «σέρβερ» της «ερευνητικής μονάδας για το κλίμα» (Climate Research Unit, CRU) του πανεπιστημίου της ανατολικής Αγγλίας. Ανάμεσα στις φράσεις που υποκλάπηκαν προβλήθηκαν ιδιαίτερα ορισμένες συνομιλίες που μπορούσαν να δημιουργήσουν υποψίες πως ίσως οι επιστήμονες της κλιματικής αλλαγής να διόγκωναν σκόπιμα ορισμένα πορίσματά τους και να αποθάρρυναν τη δημοσίευση των απόψεων των λεγόμενων «σκεπτικιστών» της κλιματικής αλλαγής. Το «κλίμα-γκέιτ» (Climategate) όπως έγινε γνωστό, επηρέασε σαφώς την εξέλιξη της συνόδου της Κοπεγχάγης και συνέβαλε στην αποτυχία της. Ταυτόχρονα, μια σειρά από πολιτικά όργανα (όπως το βρετανικό κοινοβούλιο) ή επιστημονικά ιδρύματα (πολλά πανεπιστήμια) παρήγγειλαν την αξιολόγηση από ανεξάρτητους επιστημονικούς φορείς των πορισμάτων της CRU και της «διακυβερνητικής επιτροπής για την κλιματική αλλαγή» (IPCC), στα οποία βασίζεται η διάγνωση περί κλιματικής αλλαγής. Στις αρχές του καλοκαιριού οι πρώτες ανεξάρτητες αξιολογήσεις αποκαθιστούν πλήρως την επιστημονική αξιοπιστία και τη σοβαρότητα των δεδομένων που πιστοποιούν την κλιματική αλλαγή. Το «κλίμα-γκέιτ» ήταν κυρίως ένα επεισόδιο που προοριζόταν για τα μπλογκ της εποχής πριν τη σύνοδο της Κοπεγχάγης. Η κλιματική αλλαγή είναι εδώ και στη σύνοδο της Κοπεγχάγης η ανθρωπότητα έχασε μια σημαντική ευκαιρία να την αντιμετωπίσει με λογικό, επιστημονικό και υπεύθυνο τρόπο. Όπως γράφει η «μοντ», το κλίμα γκέιτ ήταν «πολύς θόρυβος για το τίποτα, ή έστω για πολύ λίγα». Και συνεχίζει ο αρχισυντάκτης του επιστημονικού τμήματος της εφημερίδας Stéphane Foucart: «Η πρόσφατη δημοσιοποίηση δύο επιστημονικών εκθέσεων ελαχιστοποιεί τη σημασία του σκανδάλου που τους τελευταίους μήνες πυρπόλησε την μπλογκόσφαιρα και το βρετανικό τύπο, ρίχνοντας βαριά τη σκιά της αμφιβολίας στις επιστήμες του κλίματος. Η πρώτη δημοσιοποιήθηκε στις 5 Ιουλίου από την ολλανδική υπηρεσία αξιολόγησης του περιβάλλοντος (PBL). Σε αυτήν αξιολογείται η ποιότητα της τελευταίας έκθεσης της διακυβερνητικής επιτροπής για την κλιματική αλλαγή (IPCC), η αξιοπιστία της οποίας είχε πληγεί στις αρχές του χρόνου, με την αποκάλυψη ενός χονδροειδούς λάθους όσον αφορά την εκτίμηση για την ημερομηνία τήξης των παγετώνων των Ιμαλαΐων. Αυτή όμως που αναμενόταν εναγωνίως ήταν η δεύτερη έκθεση, η δημοσιοποίηση της οποίας πραγματοποιήθηκε στις 7 Ιουλίου. Αφορούσε την έρευνα, εκ μέρους ενός ανεξάρτητου σώματος επιστημόνων που συγκροτήθηκε κατόπιν παραγγελίας του πανεπιστημίου της Ανατολικής Αγγλίας (UEA), της πραγματικής επίδρασης του λεγόμενου κλίμα-γκέιτ. Αυτό το σκάνδαλο ξέσπασε στα τέλη του Νοεμβρίου του 2009, μετά τη διαρροή στο διαδίκτυο χιλιάδων ηλεκτρονικών μηνυμάτων που είχαν υποκλαπεί από τους σέρβερ της ερευνητικής μονάδας του κλίματος (CRU) του UEA. Η παρουσίαση επιλεγμένων αποσπασμάτων από αυτή την αλληλογραφία μεταξύ κλιματολόγων, έδινε την εντύπωση πως οι επιστήμες του κλίματος βασίζονται σε αποκρύψεις δεδομένων και σε παραποιήσεις στοιχείων, παράλληλα με την αποφασιστικότητα να εκμηδενισθεί κάθε επιστημονική ετεροδοξία Αυτό το κλίμα-γκειτ, οι αυτουργοί του οποίου παραμένουν άγνωστοι, προσέλκυσε το έντονο ενδιαφέρον της κοινής γνώμης πέραν της Μάγχης και πέραν του Ατλαντικού. Το σκάνδαλο επισκίασε ολοφάνερα τη σύνοδο της Κοπεγχάγης. Στις 7 Δεκεμβρίου, απευθυνόμενος στην ολομέλεια της συνόδου, ο Σαουδάραβας αντιπρόσωπος δήλωσε πως «το επίπεδο αξιοπιστίας» των κλιματικών επιστημών είχε τρωθεί αποφασιστικά. Ο Μοχάμεντ Αν-Σαμπάν (Mohammed Al Sabban) αναφερόταν ρητά στην υποκλαπείσα ηλεκτρονική αλληλογραφία. Ένα άλλο σημείο των πελώριων επικοινωνιακών επιπτώσεων της υπόθεσης αυτής είναι πως έχει παραγγελθεί η διεξαγωγή τριών ακόμα εκθέσεων αξιολόγησης των πορισμάτων των κλιματικών επιστημών από το βρετανικό κοινοβούλιο και πανεπιστήμια της χώρας. Τα πορίσματα και αυτών των εκθέσεων δημοσιοποιήθηκαν τις τελευταίες εβδομάδες. Η τελευταία εξ αυτών, που δημοσιεύθηκε στις 7 Ιουλίου από τον σερ Μούιρ Ράσελ (Sir Muir Russell), τέως πρύτανη του πανεπιστημίου της Γλασκόβης, συμφωνεί με τη σειρά της με τις προηγούμενες: απαλλάσσει πλήρως τους κλιματολόγους της CRU από κάθε κατηγορία περί επιστημονικής εξαπάτησης. Σύμφωνα με την έκθεση Ράσελ, «η ερευνητική σοβαρότητα και η επιστημονική τιμιότητα των ερευνητών της CRU βρίσκεται υπεράνω πάσης υποψίας. Οι επιστημονικές μελέτες της CRU έχουν μεγάλη σημασία, καθώς βασικό τους αντικείμενο είναι η ανάλυση των παγκόσμιων μετεωρολογικών δεδομένων ώστε να υπολογίζεται η μέση παγκόσμια θερμοκρασία. Η μέτρηση της πρόσφατης υπερθέρμανσης του πλανήτη άρα βασίζεται τουλάχιστο εν μέρει στις μελέτες αυτές. Οι ερευνητές λένε πως δε βρήκαν κανένα δεδομένο... που να μας επιτρέπει να θέσουμε εν αμφιβόλω τις μελέτες της CRU. Ούτε παραποιήσεις στοιχείων, ούτε αποκρύψεις τους. Η έκθεση Ράσελ μάλιστα απαλλάσσει τους ερευνητές της CRU από κάθε κατηγορία πως επιχείρησαν να αποσιωπήσουν τα όποια στοιχεία των αντιφρονούντων. Αλλά η έκθεση Ράσελ δεν απαλλάσσει την CRU από κάθε κριτική. Την κατηγορεί πως δεν έδειξε το απαιτούμενο επίπεδο διαφάνειας, ιδίως όσον αφορά την κοινοποίηση των δεδομένων της σε ενδιαφερόμενους Κείμενο: Του Νίκου Ράπτη τρίτους. Επιπλέον η CRU συμπεριέλαβε στην έκθεσή της ένα γράφημα των θερμοκρασιακών μεταβολών που οι αξιολογητές εκτιμούν ως «απατηλή». Το περί ου ο λόγος γράφημα αποσκοπούσε να απεικονίσει τα δεδομένα του παγκόσμιου μετεωρολογικού οργανισμού (WMO), που είχαν δημοσιευτεί ήδη από το κι αφορούσαν την εκτίμηση προσφάτων και παλιότερων θερμοκρασιών από το πάχος των δακτυλίων των κορμών των δένδρων. Οι αξιολογητές εγκρίνουν μεν την επιστημονική εγκυρότητα της μεθόδου αυτής, αλλά εκτιμούν πως στο γράφημα θα έπρεπε επίσης να αναφέρεται η προέλευση των δειγμάτων και τα περιθώρια σφάλματος. Μολοταύτα, η έκθεση Ράσελ δε διείδε καμία ένδειξη πως η συμπεριφορά των ερευνητών της CRU πλήττει το κύρος των συμπερασμάτων της έκθεσης της IPCC. Όσο για την έκθεση της IPCC, αυτή με τη σειρά της αξιολογήθηκε από την ολλανδική PBL. Στον ορυμαγδό του κλίμα-γκέιτ και του ναυαγίου της συνόδου της Κοπεγχάγης, πολυάριθμα δημοσιεύματα αναφέρονταν στην πληθώρα λαθών που εμπεριείχαν οι εκθέσεις της IPCC και μάλιστα το δεύτερο κεφάλαιό της ( επιπτώσεις, τρωτότητα, προσαρμογή ), που αναφέρεται στις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής σε τοπική κλίμακα. Η ίδια η ΙPCC παραδέχτηκε δύο τέτοια σφάλματα: το πρώτο αφορούσε το χρονικό προσδιορισμό της πλήρους τήξεως των παγετώνων των Ιμαλαΐων, που ένα τυπογραφικό λάθος τοποθετούσε το Το δεύτερο τοποθετούσε το 55% του ολλανδικού εδάφους στο ύψος της επιφάνειας της θάλασσας ή κάτω από αυτό, έναντι 26% που είναι στην πραγματικότητα (άλλο ένα 29% του εδάφους της χώρας βρίσκεται σε τόσο χαμηλό ύψος ώστε να απειλείται να καταποντισθεί, εξ ου και η σύγχυση). Αλλά ο βρετανικός τύπος δεν παρέλειψε να υπογραμμίσει πολλά ακόμα υποτιθέμενα λάθη: υπερβολές όσον αφορά στην ευπάθεια του δάσους του Αμαζονίου στην ξηρασία, υπερτονισμός της στατιστικής σχέσης μεταξύ υπερθέρμανσης του πλανήτη και φυσικών καταστροφών, εκκεντρικές βιβλιογραφικές παραπομπές, υπερδιόγκωση του κινδύνου εξάπλωσης ασθενειών σαν την ελονοσία κ.λπ. Αλλά τελικά αποδείχτηκε πως αυτοί που υπερέβαλαν ή φαντασιώνονταν ήταν οι κατήγοροι της IPCC. Σύμφωνα με τους Ολλανδούς αξιολογητές στις περιλήψεις που έχουν γραφεί για ενημέρωση όσων λαμβάνουν αποφάσεις δεν εμπεριέχεται κανένα σημαντικό σφάλμα. εν είναι δυνατό να προβληθεί κανένα σοβαρό επιστημονικό αντεπιχείρημα στα βασικά συμπεράσματα της έκθεσης της IPCC όσον αφορά τις επιπτώσεις, την τρωτότητα, την προσαρμογή (του πλανήτη) στην κλιματική αλλαγή επισημαίνει η ολλανδική υπηρεσία. Υφίσταται αφθονία αποδείξεων πως τα φυσικά συστήματα επηρεάζονται από την κλιματική αλλαγή και στην τοπική κλίμακα. Οι αρνητικές αυτές επιπτώσεις θα απειλήσουν ουσιωδώς μελλοντικά τις περισσότερες περιοχές του κόσμου, με σοβαρότητα μάλιστα ανάλογη με το βαθμό ανόδου της παγκόσμιας θερμοκρασίας. Τι είναι επιτέλους αυτό το Green new deal; συνέχεια από την πρώτη σελίδα Κείμενο: Φίλιππος Δραγούμης Αναρτήθηκε από τον Φίλιππο Δραγούμη την Τρίτη, 03 Αυγούστου 2010 στο www. philipdragoumis.blogspot.com την κοινωνική υγεία, την μόρφωση, την ισότητα, την ποιότητα ζωής, και βάσει αυτών θα πρέπει να καθορίζονται οι στόχοι, οι ρυθμίσεις και οι διορθώσεις των οικονομικών κύκλων. Οι πράσινοι λοιπόν στρέφουν το πηδάλιο της οικονομίας: Αντί να αποτελεί αυτοσκοπό, τίθεται στην υπηρεσία των ανθρώπων και του πλανήτη. Αυτό απαιτεί περιορισμούς στο χρηματοπιστωτικό σύστημα ώστε από «καζίνο» εξυπηρέτησης σπεκουλαδόρων να τεθεί στην υπηρεσία της πραγματικής οικονομίας και των αληθινών μας αναγκών. Η κρίση μόνη της δείχνει την έξοδο. Κοινωνικά και περιβαλλοντικά κόστη μέχρι τώρα μετριούνται ως «εξωτερικότητες» στο σύστημα, κάτι ανάλογο με τις «παράπλευρες απώλειες» των πολέμων. Όμως αυτά ακριβώς τα κόστη τα πληρώνουμε με την όλο και μεγαλύτερη ανισότητα, με την υποβάθμιση της ποιότητας ζωής και την ανασφάλεια για το μέλλον που όλοι νοιώθουμε. Στο Ευρωπαϊκό Πράσινο Κόμμα, όπου συμμετέχουν και οι Έλληνες, άνοιξε ένας ευρύτατος διάλογος πάνω στα μακροοικονομικά εργαλεία του Green New Deal. Το τελικό κείμενο θα ψηφιστεί στο συνέδριο του Ταλίν το φθινόπωρο. Περιλαμβάνει από αλλαγές στον ρόλο των κεντρικών τραπεζών για την αποφυγή συστημικών κινδύνων, μέχρι την προσαρμογή του συμφώνου σταθερότητας για να υποδεχτεί την ριζική αλλαγή του τρόπου παραγωγής. Επίσης καλύτερη ευρωπαϊκή οικονομική διακυβέρνηση αλλά και στήριξη μικρών τοπικών εναλλακτικών οικονομικών πρωτοβουλιών. Αντίθετα, οικονομικοί κολοσσοί «too big to fail» θα πρέπει πλέον να υποχρεώνονται σε τεμαχισμό. Στόχος δεν είναι η χρηματοδότηση κάποιων «πράσινων» επενδύσεων, αλλά ο μετασχηματισμός ολόκληρου του μοντέλου. Η πράσινη πρόταση είναι φυσικά Ευρωπαϊκή. Γιατί; Γιατί στην Ενωμένη Ευρώπη εναποθέτουμε τις ελπίδες να ξεκινήσει μια τέτοια αλλαγή, αφού οι αξίες, όσο κι αν έχουν λοξοδρομήσει, ίσως ακόμη παραμένουν κοντά στα κοινωνικά δικαιώματα και την προστασία των συλλογικών αγαθών. Αν θέλουμε πλούτο λοιπόν, ας πάψουμε να μετράμε τα πάντα με το χρήμα κι ας κοιτάξουμε τις αξίες. Κι ο Greenspan, στο βιβλίο του «Age of Turbulence», παραδέχεται πως στο κάτω- κάτω η οικονομία δεν είναι παρά θέμα παιδείας και πολιτισμού. Πρώτη λοιπόν κι απολύτως εφαρμόσιμη πρόταση των πράσινων είναι να αρχίσουν η Eurostat και οι εθνικές στατιστικές υπηρεσίες να συλλέγουν στοιχεία που υποστηρίζουν τους εναλλακτικούς (κοινωνικούς και περιβαλλοντικούς) δείκτες και να τα δημοσιεύουν δίπλα στους κλασσικούς. Ίσως έτσι γίνει επιτέλους κατανοητό πως μεγέθυνση δεν οδηγεί υποχρεωτικά σε περισσότερες θέσεις εργασίας, ούτε σε καλύτερη ποιότητα ζωής. Ίσως και να τα διακυβεύει.

16 16 ΠΡΑΣΙΝΗΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟ ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2010 ΟΙ ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ ΣΤΗΡΙΖΟΥΝ ΤΟ ΚΑΡΑΒΑΝΙ ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΚΑΙ ΥΠΕΥΘΥΝΗΣ ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΣΗΣ 24 Ιουλίου 19 Σεπτεμβρίου 2010: Μια μεταφερόμενη γιορτή διεκδίκησης για την ελεύθερη και υπεύθυνη κατασκήνωση και τις ανοιχτές παραλίες Οι Οικολόγοι Πράσινοι στηρίζουν το διεθνές καλοκαιρινό καραβάνι που διοργανώνεται σε εννέα διαφορετικούς προορισμούς σε όλη την Ελλάδα από το Σάββατο 24 Ιουλίου μέχρι την Κυριακή 19 Σεπτεμβρίου από το «Κίνημα για την Ελεύθερη Κατασκήνωση». ( blogspot.com/). Η διεκδίκηση του δικαιώματος στην ελεύθερη κατασκήνωση, που γίνεται με την συλλογική και υπεύθυνη άσκησή του, είναι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος να καταρριφθούν οι μύθοι που σχετίζονται με αυτό και έχουν να κάνουν με την «τουριστική ανάπτυξη» των περιοχών όπου ευδοκιμεί η εναλλακτική αυτή μορφή τουρισμού. Οι ελεύθεροι κατασκηνωτές συμβάλλουν στην τουριστική ανάπτυξη συμπληρωματικά και όχι ανταγωνιστικά με τις υπόλοιπες μορφές τουρισμού, καθώς συμμετέχουν στην οικονομική τόνωση των τοπικών κοινωνιών, σε αντίθεση με τους έχοντες μόνιμη παραθεριστική κατοικία ή με όσους αγοράζουν πλήρη παραθεριστικά πακέτα. Η υπεύθυνη κατασκήνωση, αυτή που αυτοοργανώνεται με γνώμονα την διατήρηση του τοπίου για τους επόμενους επισκέπτες και για την επόμενη χρονιά οδηγεί όχι σε υποβάθμιση, αλλά σε αναβάθμιση και προστασία του φυσικού περιβάλλοντος. Σχετικά με το δικαίωμα στην ελεύθερη κατασκήνωση η δικηγόρος και εκπρόσωπος τύπου των Οικολόγων Πράσινων, Ελεάννα Ιωαννίδου σημειώνει: Η απαγόρευση της ελεύθερη κατασκήνωσης, όπως θεσπίστηκε το 1976 και επιβεβαιώθηκε το 1993, έχει εκφυλιστεί σε εισπρακτικό μέσο για έσοδα των οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης, που δεν διατίθενται ούτε για τον τουρισμό ούτε για την αποκατάσταση του περιβάλλοντος, παρά χρησιμοποιούνται από τους Δήμους κατά το δοκούν. Σε μία εποχή που η οικονομική κρίση περιορίζει τις δυνατότητες των πολιτών να βιώσουν την φύση, διεκδικούμε την κατάργηση του αναχρονιστικού αυτού νόμου και την αντικατάστασή του με διατάξεις που θα ενθαρρύνουν και θα ρυθμίζουν αποτελεσματικά την άσκηση του δικαιώματος στην ελεύθερη κατασκήνωση, πάντα με γνώμονα την προστασία του περιβάλλοντος. Η Εκτελεστική Γραμματεία των Οικολόγων Πράσινων (ακολουθεί ένα γενικό πλαίσιο αρχών υπεύθυνης κατασκήνωσης όπως έχει διαμορφωθεί από την εμπειρία και τη διεθνή βιβλιογραφία) 1. Όταν ταξιδεύουμε προς την περιοχή ελεύθερης διαβίωσης προτιμούμε τη δίοδο από ήδη υπάρχοντα μονοπάτια για να μην καταστρέψουμε τη χλωρίδα και για να μην συμβάλουμε στη διάβρωση του εδάφους. Αποφεύγουμε τη χρήση αυτοκινούμενων στον αιγιαλό, ιδίως σε περιοχές με ιδιαίτερη βλάστηση αλλά και σε αμμόλοφους. Παρκάρουμε τα αυτοκίνητα μακριά από την παραλία και δεν εμποδίζουμε την πρόσβαση σε αυτή. 2. Έχουμε πάντα μαζί μας σακούλες απορριμμάτων για να παίρνουμε φεύγοντας όχι μόνο τα δικά μας σκουπίδια αλλά και προηγούμενων κατασκηνωτών όποτε είναι εφικτό. Αφήνουμε το χώρο σε καλύτερη κατάσταση από ότι τον βρήκαμε! Καλό είναι να φτιάχνουμε ένα ειδικά διαμορφωμένο χώρο για τα σκουπίδια μας (ή αυτοσχέδιους κάδους αν δεν υπάρχουν) αν είναι να κατασκηνώσουμε για πολλές ημέρες, για να συγκεντρώνουμε μακριά από τις σκηνές τις σακούλες απορριμμάτων, ενώ τα οργανικά απορρίμματα (π.χ. αποφάγια, φλούδες) μπορούμε να τα θάβουμε σε άλλο ειδικά διαμορφωμένο χώρο, σε απόσταση τουλάχιστον 20 μέτρα από τις σκηνές. 3. Για τα ανθρώπινα περιττώματα σκάβουμε μικρούς λάκκους (τουλάχιστον 20 εκ. βάθος) και να τους σκεπάζουμε με χώμα όταν κάνουμε την ανάγκη μας. Προσοχή δεν θάβουμε τα χαρτιά τουαλέτας γιατί τα ζώα τα ξεθάβουν, τα βάζουμε σε μια σακούλα απορριμμάτων και να τα πετάμε στους κάδους. Σε περιοχές που κατασκηνώνουν πολλοί ελεύθερο-κατασκηνωτές καλό είναι να επιλεχθεί μια τοποθεσία που θα δημιουργηθεί μια βιολογική τουαλέτα με την χρήση ενεργών μικροοργανισμών για να μη μυρίζει και να γίνει κομπόστ γρήγορα. 4. Αποφεύγουμε τις συσκευασίες μίας χρήσης (π.χ. πλαστικά ποτήρια, πιατάκια, σακούλες) και προτιμούμε υλικάσύνεργα που μπορούν να επαναχρησιμοποιηθούν (π.χ. πάνινες σακούλες, ανοξείδωτες κούπες, πιάτα και μαχαιροπίρουνα). Κατασκευάζουμε αυτοσχέδια τασάκια για τα αποτσίγαρα. 5. Όταν μαγειρεύουμε προτιμούμε τη χρήση συσκευής με γκάζι αντί να ανάψουμε φωτιά, κυρίως αν έχουμε κατασκηνώσει στο δάσος ή σε περιοχή με ξερή βλάστηση. Σε καμία περίπτωση δεν κόβουμε δέντρα για καύσιμη ύλη και προτιμούμε ξερά πεσμένα κλαριά, έτσι ώστε να καθαριστεί το δάσος από οτιδήποτε ξερό που θα συμβάλλει στην εξάπλωση μιας πυρκαγιάς, πάντα όμως με πολύ προσοχή. Δεν αφήνουμε ποτέ τη φωτιά από το οπτικό μας πεδίο και όταν τη σβήνουμε προσέχουμε να έχει γίνει σκόνη χωρίς αποκαΐδια! Ακόμα καλύτερα δεν ανάβουμε καμία φωτιά σε απόσταση 50 μέτρων από ξερά φύλλα, ιδίως αν φυσάει. Αποφεύγουμε τη καύση πλαστικών και άλλων τοξικών απορριμμάτων. Καλό θα είναι να έχουμε πάντα δίπλα στη φωτιά μπουκάλια με νερό. 6. Αποφεύγουμε να πλενόμαστε στα ποτάμια, τις λίμνες και τη θάλασσα χρησιμοποιώντας απορρυπαντικά, σαμπουάν και οδοντόβουρτσες καθώς θα προκαλέσουν βλάβες στα ψάρια και το οικοσύστημα. Προτιμούμε βιολογικά βιοδιασπώμενα προϊόντα, αν και καλύτερα να μην χρησιμοποιούμε ακόμα και αυτά σε ποτάμια. 7. Όταν μαζεύουμε ρίγανη, θυμάρι, κρίταμο και άλλα αρωματικά φυτά, κόβουμε μόνο όσο χρειαζόμαστε και ποτέ δεν τα κόβουμε από τη ρίζα για να ξαναφυτρώσουν. Καλό είναι πάντως να μην απομακρύνουμε βλάστηση και άλλα ενδημικά είδη (π.χ. βότσαλα, κοχύλια) από τον τόπο τους. 8. Διατηρούμε τα επίπεδα θορύβου στο ελάχιστο όχι μόνο για να μην ενοχλούμε τους υπόλοιπους κατασκηνωτές αλλά και τους μόνιμους κατοίκους, τα ζώα της περιοχής. Ο χώρος που κατασκηνώνουμε δεν είναι τσιφλίκι μας και αποφεύγουμε να δημιουργούμε συνθήκες μόνιμης εγκατάστασης και όχλησης. 9. Ενημερωνόμαστε για τις ομορφιές της περιοχής αλλά και τους κανόνες που τη διέπουν, ιδίως αν είναι προστατευόμενη. Μεγάλη προσοχή σε περιοχές που είναι προστατευόμενες γιατί φιλοξενούν είδη χλωρίδας και πανίδας που απειλούνται με εξαφάνιση, όπως χελώνες καρέτα-καρέτα που εναποθέτουν τα αυγά τους σε αμμουδιές και αποπροσανατολίζονται εύκολα από τα φώτα μας. 10. Επικοινωνούμε με τους υπόλοιπους κατασκηνωτές της περιοχής, τους ενημερώνουμε για τις αρχές της υπεύθυνης κατασκήνωσης, μοιραζόμαστε και δημιουργούμε στο μέτρο του επιθυμητού συνθήκες συλλογικής διαβίωσης, ανταλλάσουμε απόψεις για το πως μπορούμε να διαφυλάξουμε την περιοχή και να προασπίσουμε συλλογικά και ατομικά το δικαίωμά μας για ελεύθερη διαβίωση σε αυτή. Σε περίπτωση καταστολής, ενωνόμαστε, εκφράζουμε συλλογική αλληλεγγύη, και απαντάμε στις προκλήσεις όλοι μαζί. Δείτε σχετικά: Η τσιγγανα ΜΑΝΑ στον καταυλισμο του ΠαγκρΑτΙου ΛαμΙας Κείμενο: Ελεάννα Ιωαννίδου Εκπρόσωπος Τύπου ΟΠ Σήμερα γνώρισα την ΜΑΝΑ Ρομά. Ζει σε παράγκα 30 τετραγωνικών, χωρίς ρεύμα, με τον άνδρα και τα παιδιά της. Η μεγάλη κόρη της σπούδασε νοσηλεύτρια, έφυγε απ το σπίτι και δουλεύει σε νοσοκομείο, η άλλη τελείωσε το λύκειο και σπουδάζει κομμωτική, ο άλλος θα πάει λύκειο, «σ ένα μάθημα έμεινε, θα διαβάσει και θα το περάσει», και τα μικρά δημοτικό. Επτά ψυχές, μαζί με τους γονείς τους εννιά, σε μια παράγκα χωρίς ρεύμα... Έφερε ένα τραπέζι και καρέκλες, να κάτσουμε στην αυλή της, δίπλα στις γλάστρες της, με κέρασε καφέ κι, ενώ τον έπινα, με κοιτούσε στα μάτια κι έλεγε «Θέλω ρεύμα, να μπορούν να διαβάσουν τα παιδιά μου το χειμώνα, να μπορώ κι εγώ να βάλω πλυντήριο. θέλω δουλειά, δουλειά για μένα και τον άνδρα μου, να μπορέσουμε να φροντίσουμε την οικογένειά μας. Θέλω το δάνειο που μας έταξαν και μας έδωσαν μόνο το μισό. Θέλω τα παιδιά μου να πηγαίνουν στο σχολείο, όπως όλα τα άλλα, να μην έχουν σκισμένα ρούχα, και να μην τα δείχνει η δασκάλα, λέγοντας «να τα τσιγγανόπουλα». Θέλω τα παιδιά μου να σπουδάσουν, δεν θέλω να κάνω τα ίδια λάθη με την μάνα μου, που μ έστειλε μόνο δημοτικό. Θέλουμε μια δύναμη, δώστε μας μια δύναμη να ανοίξουμε τα φτερά μας» Η μόνη απ τον καταυλισμό που στέλνει τα παιδιά της στο σχολείο. Το ομολογεί συνάμα με περηφάνια αλλά και ντροπή. Το μεγάλο της στοίχημα: το Σεπτέμβρη να γεμίσει το σχολείο της γειτονιάς με «τσιγγανόπουλα», να μπορέσουν κι οι άλλοι γονείς να στείλουν τα παιδιά τους στο σχολείο, να μάθουν γράμματα, ακόμα και τα πιο μεγάλα, αυτά που ενηλικιώθηκαν, «να τους δώσουμε δύναμη να πάρουν τις ζωές τους στα χέρια τους»