ΑΓΙΟΙ IΣI ΔΩ POI ΙΟΥΛΙΟΣ 2012 ΕΤΟΣ Η - ΤΕΥ ΧΟΣ 123

Transcript

1 ΑΓΙΟΙ IΣI ΔΩ POI ΙΟΥΛΙΟΣ 2012 ΕΤΟΣ Η - ΤΕΥ ΧΟΣ 123 Μη νιαίο Πε ριο δι κό του Ι ε ρού Να ού Αγί ων Ισι δώ ρων Λυ κα βητ τού. Διεύ θυν ση: I. N. Αγ. Ισι δώ ρων Λυ κα βητ τού T.Θ / ΑΘΗ ΝΑ Τη λέ φω νο Ι ε ρού Να ού: Τη λέ φω νο & Φαξ: ai si dor@ote net.gr TA ΠΕ ΡΙΕ ΧΟ ΜΕ ΝΑ ΑΡ ΘΡΑ TOY ΤΕΥ ΧΟΥΣ: A/A ΤΙ ΤΛΟΣ ΘΕ ΜΑ ΤΟΣ... ΣΕ ΛΙ ΔΑ 1ο Και τώρα ακόμα; ο Που είναι ο Θεός; ο Ο Άγιος Παντελεήμων o Ο Άγιος Αριστείδης και εγώ ο Η καρδιά ενός σχολικού βιβλίου o Με αφορμή την οικονομική κρίση o Iατρικό θέμα Οδηγός προστασίας από την ηλιακή ακτινοβολία o Ιατρικό θέμα-λοιμώδης Μονοπυρήνωση ο Τα νέα από τη ζωή του προσκυνήματός μας o Πρόγραμμα ιερών ακολουθιών μηνός Ιουλίου ο Διηγήσεις από το γεροντικό...26 Ει κό να εξω φύλ λου: Η Τιβεριάδα θάλασσα Διευ θυ ντής Πε ριο δι κού: πα τήρ Δη μή τριος Λου πα σά κης. Επι μέ λεια Έκ δο σης & Αρ χι συ ντα ξία: πατήρ Χα ρά λα μπος Βαρ βα γιάν νης ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΙ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ Αρ χι μαν δρί της Ιγνά τιος Χα τζη νι κο λά ου [Θε ο λό γος τέ ως Λυ κειάρ χης] Κων/νος Αρ. Δημητρακόπουλος: Δάσκαλος Ιωάννης Μάγκος [Εκπαιδευτικός Τεχνολόγος Ηλεκτρολόγος Μηχανικός] Μαρία Παπαχρίστου Παθολόγος - Ενταντικολόγος Νι κό λα ος Συλ λι γαρ δά κης [Ι α τρός Χει ρουρ γός Ω.P.Λ] Σο φία Αντω νιά δου [Κα θη γή τρια Φι λό λο γος] Ξαν θή Σπυ ροπού λου [Φι λό λο γος] Θε ο δώ ρα Κάπου [Ει δι κευό με νη Πα θο λό γος] Πό λυ Βαρ τζιώ τη - Γα λε νια νού [Διαι το λό γος] Φαίη Σμυρναίου Φοιτήτρια Πάντειου Παν/μίου Αρ χείο-φω το γρα φι κό υλι κό: Ι ε ρός Να ός - 3 -

2 ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΑΚΟΜΑ; Η απάτη του πλούτου (Μαρκ.4,12) Π ιστεύω, πως ο μεγαλύτερος απατεώνας είναι ο πλούτος και αίτιος πολλών δεινών και μάλιστα πολύ αδίστακτος. Θύματά του, που καταντούν γνήσιοι φονιάδες, οι αχόρταγοι πλούσιοι. Οι αίτιοι πολέμων και καταστροφών. Τα οικονομικά τραστ και κατεστημένα. Τα διεθνή οικονομικά διευθυντήρια, που δεν ωχριούν προ ουδενός εγκλήματος. Που δεν τους ενδιαφέρει η ζωή των άλλων φθάνει αυτοί να βγάλουν περισσότερα. Και έτσι κάθε τόσο γινόμαστε αυτήκοοι μάρτυρες νοθευμένων και καρκινογόνων προϊόντων από τα πιο ανώνυμα, μέχρι τις φίρμες. Τρόφιμα πρώτης ανάγκης, εποχιακά και μη, μολυσμένα από τους πλουσιομανείς, νοθεύοντας για το οικονομικό συμφέρον, μεγάλων ή μικρών, επιχειρηματιών ημεδαπών και αλλοδαπών. Τον καταναλωτή τον έχει καταλάβει πανικός μαζί με τον εφιάλτη της ακρίβειας. Βλέπει πράγματι τις συνέπειες της απάτης του πλούτου, αυτής της όντως μεγάλης απάτης για την οποία μας μίλησε ο Χριστός (Μαρκ.4,19). Οφείλουμε, εν προκειμένω να σημειώσουμε ότι ο Χριστός δεν έχει καμμία προκατάληψη για τους πλουσίους. Γιατί και αυτοί είναι μέσα στον σκοπό της ενανθρωπήσεώς Του. Αυτός θέλει «πάντας σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν» (Α Τιμοθ.2,4). Δεν αποκλείει κανέναν από την Βασιλεία Του, άρα ούτε και τους πλουσίους του κόσμου. Οι πλούσιοι όμως φαίνεται να έχουν κάτι εναντίον Του. Τον αποκρούουν και τον αποφεύγουν γιατί δεν τους βολεύει. Αυτοί, θέλουν να μένουν έξω από την ακτίνα της σωτηρίου ενεργείας Του. Ο Θεός τιμωρεί την απάτη και αφροσύνη του πλουσίου, κάτι άλλωστε που φαίνεται ξεκάθαρα στη περίπτωση του άφρονος πλουσίου στην γνωστή μας ευαγγελική περικοπή (Λουκ12,16-21), στην οποία παραπέμπουμε τον αγαπητό μας αναγνώστη

3 Ομιλούμε για τους πλουσίους που πατούν επάνω στα ανθρώπινα πτώματα και που θα έπρεπε να καταδικάζονται με το αδίκημα του κακουργήματος έστω με τα κατ ευφημισμόν λεγόμενα «ισόβια»! Και όμως... Ομιλούμε για εκείνους που με το καθαρό ή βρώμικο χρώμα σφαγιάζουν έντιμους, εξαγοράζουν συνειδήσεις, διαφθείρουν, με τα όποια μέσα τους μικρούς και τους μεγάλους, ιδίως την νεολαία μας. Προάγουν στην πορνεία, στο εμπόριο της λευκής σαρκός, στο λαθρεμπόριο μεταναστών, στο «λαθρεμπόριο» των ναρκωτικών, στην παραπληροφόρηση και γενικά στην διάλυση των πάντων, την οποίαν δυστυχώς ζούμε. Θα έπρεπε να υπήρχαν αυστηρά μέτρα και να εφαρμόζονται. Είναι τραγικό εξαπατημένος και κυριευμένος από τον ακράτητο πλουτισμό να δολοφονείς τους συνανθρώπους σου. Τρομερή και λίαν επικίνδυνη η μέθη του πλούτου. Ξέρουμε πολύ καλά τι δεινά μπορούν να προέλθουν από την μέθη. Πόσο επικίνδυνος για τον εαυτό του είναι ένας μεθυσμένος. Προκαλούμενος από το κρασί. Εξαπατούμενος από την ευθυμία που του προκαλεί, ξεφεύγει από τον εαυτό του, προκαλεί πολλά δεινά και στον εαυτό του και στους άλλους, που επιτέλους δεν του φταίνε. Σκεφτείτε πόσα τροχαία, πόσα οικογενειακά δράματα και πόσα άλλα κακά προκαλούνται από την αλόγιστη -άφρονηχρήση των οινοπνευματωδών ποτών. Γιατί να μην είμαστε συνιώντες (Ρωμ.3,11); Γιατί αυτή η απληστία; Γιατί τόσος φιλοπλουτισμός και γιατί τόσο νοσταλγοί του πλούτου; Τόσο πια αδύνατοι και έωλοι είμαστε, ώστε να παρασυρόμαστε και να εξαπατώμαστε από τον μαγνήτη του πλουτισμού; Τόσο μπροστά σ αυτόν γκρεμίζονται όλες οι αξίες και αυτή ακόμη η ανθρώπινη ζωή; Τόσο πολύ λόγω του πλουτισμού, μεταβάλουμε και το πνεύμα μας σε ύλη, δηλαδή τον άνθρωπο σε κτήνος; Γιατί η τόση μανιώδης δίψα της ύλης και στην άδικη χρήση της; Γιατί τόσο πια να μας εκτυφλώνει και να μας παραφρονεί η ακόρεστη φιλοχρηματία; Γιατί να αφήνουμε τον μεγάλο πλάνητα, τον διάβολο να νοθεύει με τα μολύσματά του την ψυχή μας, να διαστρέφει τον νου μας, να νοθεύει τις σκέψεις μας και κάτω απ αυτή την επήρεια, να νοθεύουμε τα καταναλωτικά προϊόντα μας σπείροντες τον θάνατο και τον αφανισμό. Τόσο πια αδύναμοι, αλλά και αδίστακτοι είμαστε μπροστά στην μεγάλη απάτη του πλούτου; Και τώρα ακόμα που πτωχεύσαμε και καταντήσαμε διεθνείς ζητιάνοι; Αρχιμανδρίτης Ιγνάτιος Θ. Χατζηνικολάου Ιεροκήρυξ. Θεολόγος τ. Λυκειάρχης

4 ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΘΕΟΣ; «Πού είναι ο Θεός;» Λέει ο Νίκος Καζαντζάκης στον «Καπετάν Μιχάλη». Π ώς να πάμε σε κάποιον άνθρωπο, ο οποίος έχει υποστεί ένα φοβερό χτύπημα από τη ζωή, είτε αυτό είναι θάνατος, είτε οικονομική ή επαγγελματική αποτυχία - δεν ξέρω τι άλλο - και να του πούμε: «Ξέρεις, φίλε, έχει ο Θεός!» Το πιο πιθανό, θα μας απαντήσει κάτι σαν αυτό: «Πού είναι ο Θεός;» Όταν πεθαίνουν χιλιάδες αθώοι; Όταν λιμοκτονούν ολόκληρες γενιές ανθρώπω ; Όταν κάποιοι δεν έχουν ούτε νερό να πιούν; Όταν γίνονται πόλεμοι ; Όταν καίγονται δάση; Όταν γονείς χάνουν τα παιδιά τους; Όταν, όταν, όταν... Γιατί ; Γιατί να συμβαίνουν όλα αυτά; Δικαιοσύνη; Πολλές φορές, σκέψεις απιστίας περνούν από το νου του ανθρώπου. «Όταν σου έλθουν στο νου σκέψεις απιστίας και αμφιβάλλεις για την ύπαρξη του Θεού, μην απελπιστείς. Το ότι δεν πιστεύεις, δε σημαίνει ότι δεν υπάρχει Θεός. Σημαίνει ότι ο τρόπος με τον οποίο πιστεύεις δεν είναι ο σωστός και πρέπει να τον διορθώσεις για να γνωρίσεις καλύτερα το Θεό» (Τολστόι). Και μήπως ο Θεός τα προκάλεσε όλα αυτά; Μήπως ο Θεός είναι η αιτία των κακών στη ζωή του ανθρώπου, ή η αμαρτία, η εμμονή μας σ αυτή και η αμετανοησία μας; Ο απ. Παύλος (Ρωμ. 6,23) λέει ξεκάθαρα «Τα οψώνια της αμαρτίας θάνατος». Τα μεγαλύτερα προβλήματα της εποχής μας, είναι αποτέλεσμα απομακρύνσεως ή αλλιώς, μη προσεγγίσεως του Θεού. Πάρα πολλοί άνθρωποι και ιδίως νέοι βασανίζονται από αυτά. Η ανεργία, η καταπίεση, η αδικία, η έλλειψη πραγματικής αγάπης από τούς συνανθρώπους σηματοδοτούν δραματικά την εποχή μας. Όταν, όμως, μετανοήσουμε και αφεθούμε στα χέρια του Θεού, ούτε άγχος για το αύριο έχουμε, ούτε εκμεταλλευόμαστε άλλους, ούτε αδιαφορούμε γι αυτούς, αλλ αντίθετα συμπαραστεκόμαστε στις δυσκολίες τους. Με δύο λόγια, αν εφαρμόσουμε ως άτομα και ως κοινωνία τις εντολές του Χριστού, τα παραπάνω προβλήματα θα εξαφανισθούν. Η Εκκλησία δεν είναι μόνο για το θάνατο, είναι κυρίως για τη ζωή : «Εγώ ειμί η Οδός και η αλήθεια και η Ζωή ( Ιω 14,6), λέει ο Κύριος. Ο Χριστιανισμός μιλά και γι αυτή τη ζωή, δίνει απαντήσεις, πλήρεις, εφαρμόσιμες και αποτελεσματικές και στα προβλήματα αυτής της ζωής διότι, η μάχη τ ουρανού στη γη θα κερδιθεί. Ο συνειδητός χριστιανός ξέρει, ότι δεν είναι μόνος. Είναι κύτταρο ενός ζωντανού οργανισμού που λέγεται Εκκλησία. Νοιώθει αδελφός με τους άλλους. Δεν - 6 -

5 τους αισθάνεται κόλασή του. Αντιθέτως, για τον χριστιανό, μέσα από τον «άλλο» βλέπω το Θεό μου, επειδή είναι αδελφός μου, επειδή είναι «εικόνα» Του. Όταν, λένε, πήγε ο πρώτος Ρώσος αστροναύτης στο διάστημα κι επέστρεψε, είπε ότι δεν είδε το Θεό πουθενά. Και μόνο όμως ότι ασχολήθηκε με το Θεό, δείχνει πόσο τον απασχολούσε αυτό το θέμα. Αν, τώρα το καλοκαίρι, πάω μια εκδρομή στον Όλυμπο, θα ψάχνω να συναντήσω, πίσω από κανένα βράχο, το Δία ή την Ήρα ενώ πιστεύω ότι είναι ανύπαρκτα πρόσωπα; Γιατί τότε όλοι αυτοί που λένε- ότι δεν υπάρχει ο Θεός εξακολουθούν αιώνες τώρα να ασχολούνται μαζί Του, ψάχνοντας τρόπους να αποδείξουν την ανυπαρξία Του; Μήπως τελικά αυτές οι «αποδείξεις» είναι κάτι που το έχουν ανάγκη οι ίδιοι για να πείσουν τον εαυτό τους, την φωνή της συνείδησής τους, ότι Θεός δεν υπάρχει; Μα, ποιος είναι ο «άθεος»; Αυτός που ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΘΕΟΣ. Η αντίφαση βρίσκεται ήδη σε αυτόν τον ορισμό. Και μόνο με την διατύπωση αυτή, γίνεται εμφανές, ότι για να είναι κάποιος άθεος, προϋποθέτει ΠΙΣΤΗ στην ανυπαρξία τού Θεού. Δεν είναι λοιπόν η λογική που εναντιώνεται στην πίστη αλλά μια αντίθετη πίστη. Μια πίστη που διαμορφώνεται με βάση τις επιθυμίες. Αντίθετα η Χριστιανική αίσθηση της πίστεως, δεν διαμορφώνεται με βάση της επιθυμίες. Είναι βίωμα. Να βιώνεις την παρουσία του Θεού παντού. Ο σώφρων άνθρωπος, ο πνευματικά υγιής, γνωρίζει, βλέπει, νιώθει την παρουσία του Θεού γύρω του. Δεν χρειάζεται να κοιτάξω τον ήλιο για να βεβαιωθώ ότι είναι εκεί. Αισθάνομαι τη ζεστασιά του, βλέπω το φως του να πλημμυρίζει τα πάντα γύρω μου. Αρκεί, τα αισθητήριά μου να είναι υγιή. Ο Σωκράτης, τόσα χρόνια πριν από το Χριστό, κατάλαβε και αισθάνθηκε τον αληθινό Θεό, χωρίς κανείς να του τον δείξει. Οι Αθηναίοι αργότερα, έχοντας την ίδια αίσθηση, έστησαν τον βωμό στον «άγνωστο Θεό». Παρόλο που δεν μπόρεσαν να αποδεχθούν ότι αυτός ο Θεός μπορούσε να ενανθρωπήσει και να πεθάνει σαν άνθρωπος με τέτοιο επονείδιστο θάνατο. Είναι ευγενής ο Θεός. Κρύβεται γι αυτό πρέπει να Τον ψάξουμε. Η αγάπη Του υποτάσσεται στο αυτεξούσιο μας μη θέλοντας με την παρουσία Του να στερήσει την ελευθερία μας. Ο Άγγελος Τερζάκης είχε γράψει: «Γυρεύει ο άνθρωπος το Θεό στη φύση κι έξω απ τη φύση, ή μέσα του, στην ιστορία ή έξω από την ιστορία, συνειδητά ή ασυνείδητα. Τον γυρεύει στην πίστη ή στη απιστία. Η αθεΐα δεν είναι διαπίστωση, είναι ανταρσία. Και ανταρσία δίχως «αρχή» που αποδοκιμάζεται, δίχως εξουσία που να αμφισβητείται, δεν είναι νοητή. Το να επιδεικνύεις ανταρσία προς το Θεό, σημαίνει ότι αποδέχεσαι ότι υπάρχει Θεός και τον αρνείσαι. Δεν αρνείσαι την ύπαρξή Του αλλά τις εντολές Του. Εκείνο που κάνει τους περισσότερους ανθρώπους να μην προσεγγίζουν το Θεό είναι ότι η προσέγγιση έχει ηθικές απαιτήσεις». Πραγματικά και κυριολεκτικά άπιστος δεν υπάρχει κανείς. Οποιοσδήποτε βγάλει το Θεό απ την καρδιά του, θα βάλει κάποιον άλλο «θεό» μέσα του. Κάτι άλλο θα κάνει «θεό» του. Γιατί η ανθρώπινη καρδιά δεν μπορεί να μείνει κενή. Ο Θεός εκεί έχει ετοιμάσει το θρόνο του. Είπε άφρων εν τη καρδία αυτού, ουκ έστιν Θεός. (Ψαλ.14:1) Κωνσταντίνος Δημητρακόπουλος Δάσκαλος - 7 -

6 Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ Ο Άγιος Παντελεήμων έζησε κατά τους χρόνους του αυτοκράτορα Μαξιμιανού στις αρχές του 3ου μ,χ. αιώνα. Καταγόταν από την Νικομήδεια και το όνομά του ήταν Παντολέων. Ο πατέρας του Ευστόργιος ήταν ειδωλολάτρης, ενώ η μητέρα του Ευβούλη ήταν χριστιανή. Από αυτήν ο νεαρός Παντολέων, κατά τα πρώτα έτη της ζωής του, διδάχτηκε την χριστιανική διδασκαλία. Μετά από λίγα χρόνια η μητέρα του απεβίωσε και την διαπαιδαγώγησή του ανέλαβε ο ειδωλολάτρης πατέρας του. Αυτός φρόντισε πολύ για την μόρφωσή του και προσέλαβε τους καλύτερους δασκάλους της πόλης για να διδάξουν το γιό του πρώτα τα κοινά γράμματα και έπειτα την ελληνική φιλοσοφία. Ο Παντολέων ήταν πολύ φιλομαθής και έξυπνος και πολύ γρήγορα ξεπέρασε όλους τους συμμαθητές του. Όταν τελείωσε τις σπουδές του, ο πατέρας του τον παρέδωσε στον καλύτερο γιατρό της πόλης, τον Ευφρόσυνο, για να τον διδάξει την ιατρική επιστήμη. Ο Παντολέων ήταν πολύ ωραίος στην όψη, είχε γλυκείς τρόπους και πολλές αρετές, έτσι ώστε ήταν πολύ αγαπητός σε όλους. Ακόμη και ο ίδιος ο Μαξιμιανός, όταν κάποτε τον συνάντησε στο παλάτι, που είχε μεταβεί μαζί με τον Ευφρόσυνο, εντυπωσιάστηκε από τους τρόπους του και την αρετή του και παρήγγειλε στον Ευφρόσυνο να τον διδάξει την ιατρική όσο καλύτερα μπορούσε, για να τον έχει γιατρό στο παλάτι. Ο Παντολέων πηγαίνοντας κάθε ημέρα στον δάσκαλό του περνούσε έξω από το σπίτι του Ερμόλαου, ενός αγίου ιερέα της Νικομήδειας. Ε- κείνος, από την εξωτερική του εμφάνιση, κατάλαβε την αγαθότητα της ψυχής του και θέλησε να του διδάξει την χριστιανική πίστη. Μία ημέρα, λοιπόν, τον κάλεσε μέσα στο σπίτι του και τον ρώτησε για τις σπουδές του και την θρησκεία του. Ο Παντολέων του απάντησε, πως στην μικρή του ηλικία διδάχτηκε τον χριστιανισμό από την μητέρα του, αλλά τώρα ο πατέρας του τον αναγκάζει να λατρεύει τα είδωλα. Όσον αφορά τις σπουδές του εξήγησε ότι μαθαίνει την ιατρική τέχνη, με την οποία θα θεραπεύει κάθε ασθένεια. Τότε ο Ερμόλαος του είπε ότι η ιατρική μπορεί να προσφέρει μικρή βοήθεια στους ανθρώπους και οι θεοί, τους οποίους πιστεύει ο αυτοκράτορας, είναι ψεύτικοι. Ο αληθινός Θεός είναι ένας, ο Ιησούς Χριστός, ο οποίος θεραπεύει κάθε νόσο και βοηθά εκείνους που πιστεύουν σε αυτόν, να κάνουν μεγαλύτερα σημεία από όσα ο ίδιος έκανε, στο τέλος δε τους κάνει κληρονόμους της βασιλείας του

7 Από τότε ο Παντολέων πήγαινε συχνά στο σπίτι του Ερμόλαου, παρακολουθούσε την διδασκαλία του και στερεωνόταν στην χριστιανική πίστη. Κάποια ημέρα καθώς επέστρεφε στο σπίτι του, συνάντησε ένα παιδί νεκρό από δάγκωμα φιδιού και το φίδι βρισκόταν ακόμα δίπλα στο παιδί. Τότε σκέφτηκε: «εάν ο Χριστός εκπληρώσει την επιθυμία μου και αναστήσει το νεκρό παιδί, τότε θα βαπτισθώ αμέσως χριστιανός». Καθώς άρχισε να προσεύχεται στον Χριστό, το νεκρό παιδί αναστήθηκε αμέσως, ενώ το φίδι θανατώθηκε. Μετά από αυτό το συμβάν ο Παντολέων βαπτίστηκε χριστιανός, χωρίς να το γνωρίζει ο πατέρας του. Ο Παντολέων επιθυμούσε πολύ να γίνει και ο πατέρας του χριστιανός. Προσευχόταν γι αυτό και προσπαθούσε με καλό τρόπο να τον ελκύσει στην πίστη. Μια ημέρα τον ρώτησε: «Γιατί, πατέρα, όσα είδωλα κατασκευάστηκαν όρθια ποτέ δεν κάθισαν και όσα κατασκευάστηκαν καθιστά ποτέ δεν σηκώθηκαν όρθια;» Ο Ευστόργιος δεν μπόρεσε να απαντήσει και από τότε ψυχράνθηκε η πίστη του στα είδωλα. Πολλοί ασθενείς πήγαιναν στον Παντολέοντα και του ζητούσαν να τους θεραπεύσει. Εκείνος τους δεχόταν όλους και τους θεράπευε δωρεάν. Είχε αποκτήσει φήμη μεγάλου γιατρού γιατί αναλάμβανε τις πιο δύσκολες θεραπείες, τις οποίες έφερνε σε πέρας με την δύναμη του Χριστού και ό- χι με φάρμακα και βότανα. Κάποια ημέρα ένας τυφλός με τους συγγενείς του χτύπησαν την πόρτα του σπιτιού του Ευστόργιου αναζητώντας τον ι- ατρό Παντολέοντα. Ο Άγιος με τον πατέρα του βγήκαν έξω και ρώτησαν τον τυφλό τι θέλει. Εκείνος απάντησε, ότι ζητά από τον Παντολέοντα να τον ιατρεύσει και να βρει το φως του. Είπε, ακόμη, ότι έχει επισκεφθεί τους καλύτερους γιατρούς και έχει ξοδέψει μεγάλο μέρος της περιουσίας του, αλλά κανείς δεν μπόρεσε να τον ιατρεύσει. Τότε ο Ευστόργιος συμβούλεψε τον Παντολέοντα να μην αναλάβει αυτήν την θεραπεία, γιατί τι περισσότερο από τους άλλους γιατρούς θα μπορούσε να κάνει αυτός. Αλλά ο Παντολέων του είπε: «ο δάσκαλός μου είναι ανώτερος από όλους τους γιατρούς» εννοώντας βεβαίως τον Χριστό και όχι τον δάσκαλό του Ευφρόσυνο. Τότε με το δεξί του χέρι έκανε το σημείο του Σταυρού στους οφθαλμούς του τυφλού επικαλούμενος ταυτόχρονα το σωτήριο όνομα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Αμέσως οι οφθαλμοί του τυφλού άνοιξαν και η όρασή του αποκαταστάθηκε πλήρως. Μετά από την θαυμαστή αυτή θεραπεία, τόσο ο τυφλός όσο και ο Ευστόργιος πίστεψαν στον Χριστό και οδηγήθηκαν από τον Παντολέοντα στον ιερέα Ερμόλαο, ο οποίος τους βάπτισε χριστιανούς. Η θεραπεία του τυφλού διαδόθηκε γρήγορα σε όλη την πόλη. Οι γιατροί, που είχαν αποτύχει να τον θεραπεύσουν, κινούμενοι από φθόνο κατήγγειλαν τον Παντολέοντα στον αυτοκράτορα ως χριστιανό. Εκεί

8 νος λυπήθηκε πολύ και προσπάθησε με πολλούς τρόπους να δελεάσει τον μάρτυρα και να τον πείσει να αρνηθεί την πίστη του. Αφού δεν τα κατάφερε χρησιμοποίησε τα μαρτύρια. Στην αρχή τον κρέμασαν σε ένα ξύλο, του καταξέσκισαν τις σάρκες και έκαψαν τις πληγές του με αναμμένες λαμπάδες. Ο μάρτυρας, έχοντας στραμμένους τους οφθαλμούς του στον ουρανό, προσευχόταν συνεχώς. Τότε εμφανίστηκε ο Χριστός, ο οποίος τον ενθάρρυνε λέγοντάς του, ότι θα είναι πάντοτε δίπλα του. Αμέσως παρέλυσαν τα χέρια των δημίων, οι λαμπάδες έσβησαν και οι πληγές του θεραπεύτηκαν. Ο αυτοκράτορας, βλέποντας την αποτυχία του, διέταξε να ετοιμάσουν λέβητα με καυτό μολύβι και να βάλουν μέσα τον μάρτυρα. Μόλις όμως τον έβαλαν μέσα, η φωτιά σβήστηκε και το μολύβι ψυχράνθηκε. Πωρωμένος ο αυτοκράτορας πίστεψε ότι όλα αυτά είναι αποτέλεσμα μαγείας. Δίνει τότε εντολή, να δέσουν μια μεγάλη πέτρα στον λαιμό του Παντολέοντα και να τον πετάξουν στην θάλασσα. Ο Χριστός τότε εμφανίστηκε πάλι και οδήγησε τον μάρτυρα στην στεριά, ενώ ο βαρύς λίθος επέπλεε στην θάλασσα σαν φύλο. Μετά οδήγησαν τον μάρτυρα στα θηρία, αλλά εκείνα αρνήθηκαν να τον κατασπαράξουν. Τότε τον έδεσαν στον κορμό μιας ξεραμένης ελιάς για να τον αποκεφαλίσουν, το σπαθί όμως που χρησιμοποίησαν, λύγισε σαν να ήταν από κερί και οι δήμιοι μετανοημένοι πίστεψαν στον Χριστό. Ο Άγιος προσευχήθηκε γι αυτούς καθώς και για όλους τους χριστιανούς. Τότε ακούστηκε φωνή από τον ουρανό που έλεγε: «Όσα ζήτησες θα πραγματοποιηθούν και από τώρα θα ονομάζεσαι Παντελεήμων γιατί από σένα πολλοί θα βρουν ευσπλαχνία και έλεος.» Μετά ο Άγιος προέτρεψε τους δημίους του να τον αποκεφαλίσουν για να λάβει τον στέφανο του μαρτυρίου. Εκείνοι, αφού τον προσκύνησαν και φίλησαν τις πληγές του, απέκοψαν την κεφαλή του στις 27 Ιουλίου του έτους 304 μ.χ. από όπου αντί αίματος έτρεξε γάλα. Επίσης το δένδρο της ελιάς, στο οποίο είχαν δέσει τον Άγιο, ενώ ήταν ξερό βλάστησε και καρποφόρησε. Από τότε ο Άγιος Παντελεήμων πραγματοποιεί πολλές θεραπείες σε όσους τον επικαλούνται με πίστη και τιμούν την μνήμη του. Μαρία Εφορακοπούλου-Παπαχρήστου Παθολόγος-Εντατικολόγος

9 Ο ΑΓΙΟΣ ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ ΚΑΙ ΕΓΩ Ή μουν δεν ήμουν 8 χρονών, όταν ανοίξαμε το παράθυρο του σπιτιού μας. Το θέαμα ήταν καταπληκτικό. Όλη η Αθήνα ήταν άσπρη στα χιόνια. Αμέσως ο πατέρας μου βγήκε στον κήπο και γέμισε μια λεκάνη χιόνι. Την έφερε μέσα και όλοι πήραμε λίγο χιόνι και βάλαμε στο στόμα μας. Έτσι ήταν το έθιμο στην Αθήνα. Σε λίγο ήρθε και ο παππούς. Ο Χρήστος Συράκος. Μεγάλος ζωγράφος,. Αδελφός της γιαγιάς μου. Τότε ο πατέρας μου είπε: «Πάμε να χαρούμε τα χιόνια». Τότες κατοικούσαμε στην έπαυλη Μητσέα. Ένα νεοκλασικό σπίτι στους πρόποδες του Λυκαβηττού. Ήταν θαυμάσιο. Μέσα σε ένα μεγάλο κήπο, με στέρνα, μύλο και πηγάδι. Φωτίου Πατριάρχου, Σαρανταπήχου, Αγίου Ισιδώρου και Δοξαπατρή. Ήταν κάποτε το σπίτι του Αυλάρχη του Όθωνα. Είχε ακόμα στάβλους για τα άλογα και τις άμαξες. Αφού ντυθήκαμε καλά και οι τρεις μας, ξεκινήσαμε για να χαρούμε το χιόνι. Που αλλού; Στο Λυκαβηττό, με προορισμό την εκκλησία του Αγίου Σιδερέα. Κι ο παππούς και ο πατέρας είχανε αδυναμία. Ο δε παππούς είχε φτιάξει τις σκάλες που ανεβαίνανε τότε στο ναό. Και καμάρωνε για το έργο του. Το χιόνι ήτανε πολύ και το έδαφος πολύ ανώμαλο. Να σκεφθεί κανείς, πως ένας καρόδρομος ερχόταν από τα νταμάρια, εκεί που είναι σήμερα το θέατρο και κατέβαζαν τα κάρα πέτρα, με χίλια βάσανα. Καρόδρομος ήταν και η σημερινή Σαρανταπήχου. Η χαρά μου μεγάλη. Κυλιόμουν στα χιόνια και ο παππούς κι ο πατέρας όλο μου φώναζαν για να μην χτυπήσω. Όταν φθάσαμε στον Άγιο Σιδερέα ο παππούς μου λέει «μιας που ήρθαμε να σου δείξω κάτι». Η παιδική μου περιέργεια άναψε και μαζί με τον πατέρα μου ακολουθήσαμε τον παππού. Ήταν δύσκολο να ανεβούμε. Το χιόνι σκέπαζε και τα λιγοστά πατήματα που υπήρχαν. Σκαρφαλώσαμε και τελικά μπήκαμε σε ένα σπήλαιο. Τότε πετάχτηκαν φοβισμένα πολλά περιστέρια. «Μα αυτό» λέει ο πατέρας μου είναι η «σπηλιά του κόρακα. Έτσι το λένε στη γειτονιά. Είναι κάπου γραμμένο». «Όχι», λέει ο παππούς.«δεν είναι έτσι. Ελάτε να δείτε». Προχωρήσαμε στο βάθος και σε έναν απολιθωμένο σταλακτίτη

10 έγραφε καθαρά Αριστείδες. «Έλα Αριστειδάκι να δεις το όνομά σου». Η χαρά μου δεν περιγράφεται. Το θέαμα ήταν καταπληκτικό. Στο πάνω μέρος του σπηλαίου ο βράχος σχημάτιζε την εικόνα της Παναγίας. Και πράγματι, εγώ με την παιδική μου φαντασία την έβλεπα και την βλέπω ακόμα και σήμερα. Παρακάτω, ο βράχος παρουσίαζε τον Παντοκράτορα. Αυτόν που τώρα τελευταία ζωγράφισα με φύλλο χρυσού το φωτοστέφανο και τα ασημένια γένια. «Και τώρα ελάτε να δείτε αυτό που λέτε σπηλιά του Κόρακα». Στο βράχο πάνω είναι σκαλισμένο το Σ.Κ. Αυτό το Σ.Κ. Είναι σκαλισμένο από το μεγάλο σοφό τον Αριστείδη τον Άγιο, που έζησε στα πρώτα χριστιανικά χρόνια και σημαίνει Σωτήρ Κύριος, και ο οποίος ερχόταν εδώ και προσηύχετο. Εγώ το μικρό παιδάκι έμεινα άφωνος. Ο πατέρας ήταν όλο ερωτήσεις. Εγώ καμάρωνα που ήταν το όνομά μου. «Πάμε τώρα να φύγουμε. Το κρύο είναι πολύ και θα αρρωστήσουμε». Φεύγοντας πέφτω κάτω και χτυπάω τη μύτη μου κι άρχισε να τρέχει αίμα. Οι σταγόνες, το αίμα πάνω στο χιόνι σχημάτιζαν μία γραμμή. Σα να μας έδειχνε το δρόμο για το σπήλαιο. Ακόμα και σήμερα άμα κλείσω τα μάτια το βλέπω. Ευτυχώς ο πατέρας μου έσφιξε το χέρι με ένα μαντήλι και σταμάτησε το αίμα. Το θέαμα καταπληκτικό. Που να ζούσαμε στα αρχαία χρόνια, που απ εδώ πήγαζε ο Ηριδανός ποταμός και κατέβαινε κάτω στην κοιλάδα! Εγώ όλο χαρά που ήταν το όνομά μου στη σπηλιά το έλεγα και το ξαναέλεγα. Το έλεγα στο καφενείο κι όπου βρισκόμουνα και καμάρωνα. Περνούσαν τα χρόνια. Πάντα ανέβαινα να ρίξω μία ματιά να δω τι γίνεται. Ήρθε η κατοχή. Οι Ιταλοί και οι Γερμανοί απαγόρευσαν να πλησιάζουμε. Μόνο στο εκκλησάκι πηγαιναμε. Εκεί μόνο, στην εκκλησία του Αγίου Σιδερέα. Απόσπασμα από το τευχίδιο Ο Άγιος Αριστείδης και εγώ. Αριστείδης Περιστέρης

11 Η ΚΑΡΔΙΑ ΕΝΟΣ ΣΧΟΛΙΚΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ Με συναρμολόγησαν σ ένα πολύ μεγάλο χώρο με πάρα πολλά άλλα χαρτιά γεμάτα με ατελείωτες σειρές από γράμματα και πολλές πολύχρωμες εικόνες. Άκουσα πως όλα αυτά τα πολλά βιβλία, σαν κι εμένα, προορίζονται για το σχολείο. Θα μας στείλουν, είπαν, σε κάποιο Λύκειο, για μεγάλα παιδιά. Σήμερα, η μέρα ήταν πολύ σημαντική για μένα, γιατί απέκτησα ταυτότητα. Με είπαν Έκφραση-Έκθεση κι έτσι μπορούσα πια να μιλάω με όλα τα άλλα βιβλία χρησιμοποιώντας το όνομά μου, όπως άλλωστε και οι άλλοι φίλοι μου: η Φυσική, η Άλγεβρα, η Χημεία και άλλοι πολλοί. Είναι ωραίο να έχεις όνομα, γιατί έτσι αισθάνεσαι πως έχεις αυτόματα και κάποια μοναδική θέση σε μια ομάδα. Κι εκεί που είχαμε πιάσει ψιλή κουβεντούλα και χαιρόμαστε τη ζεστασιά και τη μυρωδιά του φρέσκου χαρτιού, ήρθε η δύσκολη ώρα που μας στοίβαξαν ανά εικοσάδες και μας έδεσαν τόσο σφιχτά που μου πόνεσαν οι γωνίες μου και παραλίγο να τσαλακωθεί το εξώφυλλό μου. Πολύ στριμωχτήκαμε και ασφυκτιώ με τόσο στρίμωγμα. Μετά από πολύ κούνημα μέσα στο μεγάλο φορτηγό, μάς έβαλαν ή μήπως πρέπει να πω «μας πέταξαν» - στο δάπεδο μιας σχολικής αίθουσας. Πω πω αυτοί οι άνθρωποι! Καθόλου δεν μας σκέφτονται μάλλον. Ελπίζω οι μαθητές που ακούγονται στο βάθος να είναι πιο προσεκτικοί. Επιτέλους, μας ελευθέρωσαν από το πολύ σφίξιμο και κάποιο ευγενικό γυναικείο χέρι μού επανέφερε τις γωνίες στη θέση τους, μονολογώντας :«Μα, πώς τα καταντούν έτσι τα καημένα τα βιβλία;». Άκουσα πως ήταν μια καθηγήτρια, υπεύθυνη για τα βιβλία. Μετά από λίγο, άρχισα να ζαλίζομαι γιατί κυκλοφόρησα σε πολλά χέρια και τελικά μαζί με τη φίλη μου την Άλγεβρα, τη Χημεία και την Ιστορία βρέθηκα στα χέρια μιας μαθήτριας, που την έλεγαν Κατερίνα. Έχει πολύ συμπαθητική φωνή και φαίνεται καλή. Μας έβαλε στην τσάντα της. Από αύριο θα αρχίσει η δουλειά μας στο σχολείο. Δεν είναι όμορφο το εξώφυλλό μου, όμως έχω το προνόμιο να έχω πολλών ειδών κείμενα, πράγμα που με κάνει να μοιάζω με ένα βιβλίο, που περιέχει πολλά άλλα. Η Κατερίνα έχει γράψει εδώ και δυο μήνες το όνομά της στο πρώτο μου φύλλο, με ένα ωραίο χρωματιστό μαρκαδοράκι. Με προσέχει μπορώ να πω. Με έντυσε με ένα αυτοκόλλητο χαρτί κι έτσι οι γωνίες μου δεν κινδυνεύουν. Όταν χρειάζεται να κάνει ασκήσεις, έχει πάντα το μολυβάκι της κι έτσι, αν κάνει λάθος, (που -μεταξύ μας- δεν κάνει συχνά) δεν με ταρακουνάει για να σβήσει και δεν με μουτζουρώνει, όπως με μουτζούρωσε ο Παναγιώτης, στον οποίο με δάνεισε κάποια μέρα που αυτός είχε ξεχάσει το δικό του βιβλίο. Και δεν φτάνει που με μουτζούρωνε όλη την ώρα, αφού διαρκώς λάθη έκανε, αλλά έγραψε και κάτι άλλα ακαταλαβίστικα, για θύρες και νούμερα και σύμβολα και συναφή. Την αγαπάω την Κατερίνα, γιατί δείχνει να με σέβεται και λέει πάντα πως την βοηθάω να γίνει καλύτερη, αφού της μαθαίνω νέες λέξεις και της ανοίγω ένα παράθυρο στον κόσμο της σκέψης και της έκφρασης. Εγώ ένα βιβλίο είμαι, αλλά μου αρέσει το μάθημα που κάνουν μαζί

12 μου, γιατί συζητούν πολλά ωραία και χρήσιμα πράγματα. Άσε που δεν έχασα και τις φίλες μου που τις έχω κάθε μέρα δίπλα μου στο ράφι στο σπίτι της Κατερίνας και κάθε Τρίτη στην σχολική τσάντα. Α! το γραφείο της Κατερίνας είναι μικρό, αλλά πολύ τακτοποιημένο και μάλιστα με ζεσταίνει και κάποιος άλλος νέος φίλος : ο Άρης, ο γατούλης της Κατερίνας. Γουργουρίζει και μου αρέσει. Με έχει διαλέξει όταν θέλει να κάνει παρέα στο κορίτσι και κολλάει πάνω μου στο ράφι. Έχω κι έναν άλλο φίλο, το μαγνητικό σελιδοδείκτη με τον πιγκουίνο. Ήρθε η άνοιξη. Χθες στενοχωρήθηκα πολύ που είδα τόσο πονεμένη τη φίλη μου τη Λογοτεχνία. Σκίστηκε στη μέση γιατί χάλασε η κόλλα της κι ένιωσε τα σωθικά της να πονάνε. Ξέρω πως η Κατερίνα δεν το ήθελε, αλλά αναγκάστηκε να την αφήσει σε δύο κομμάτια- τεύχη κι έτσι νιώθει σαν να είναι πια μισή. Ευτυχώς, εγώ δεν είχα τέτοιο πρόβλημα, αλλά λυπήθηκα πολύ για την τύχη της φίλης μου. Δεν μιλάμε πια γιατί έτσι τεμαχισμένη που είναι, δεν μπορεί να μιλήσει καλά. Κρίμα! Εμένα, η Κατερίνα με έχει γεμίσει με σημειώσεις και μάλιστα σε διάφορα χρώματα, γιατί έτσι τη βοηθάει να μελετάει. Βέβαια, τον τελευταίο καιρό έχει και κάποια ιδιαίτερη σημείωση: για έναν Στέλιο, συμμαθητή της που αγαπάει και την κάνει να χαμογελάει συνέχεια. Το νιώθω. Μην κοιτάτε που είμαι βιβλίο! Αισθάνομαι. Το βιβλίο δεν είναι ένα απλό αντικείμενο, είναι ένας κόσμος κλεισμένος σε σελίδες. Οι σελίδες τελειώνουν. Ο κόσμος όχι. Τώρα που είπα «τελειώνουν», τελείωσε η σχολική χρονιά και έφτασαν οι εξετάσεις. Είναι η στιγμή που η Κατερίνα με έχει δίπλα της πιο πολύ από ποτέ. Την Τετάρτη έγραψε το μάθημά μου κι έτσι από το βράδυ της ίδιας μέρας, βρέθηκα σε μια στοίβα κι όχι στο ράφι. Ανησυχώ. Πού θα μας πάει όλους μαζί; Δεν φαντάζομαι να πάω στα σκουπίδια! Εγώ, που τόσο της στάθηκα όλο το χρόνο!... Ήρθε το Σάββατο. Ακούω πως η Κατερίνα θέλει να μας πάει στην ανακύκλωση. Ξέρω πως θα φύγω από εκείνη και με θλίβει αυτό. Ξέρω όμως πως έτσι βοηθάμε το περιβάλλον, προστατεύουμε τα δέντρα, γιατί χωρίς αυτά εγώ δεν θα υπήρχα, αλλά αν καταστραφούν πάρα πολλά απ αυτά δεν θα υπάρχουν ούτε και οι άνθρωποι κι ας μην το ξέρουν! Κι όσο κι αν λυπάμαι που θα πάψω να ακούω το χαμόγελό της, δεν θα ξεχάσω ποτέ την Κατερίνα. Μου φέρθηκε πολύ καλά, με φρόντισε θα μπορούσα να πω, μου φέρθηκε με αξιοπρέπεια, όπως αξίζει σε ένα βιβλίο. Άλλωστε εκεί, στην ανακύκλωση, θα έχω παρέα τους φίλους μου και εν πάσει περιπτώσει, θα πολτοποιηθούν οι σελίδες μου, αλλά δεν θα πάψω να υπάρχω, γιατί σύντομα θα ξαναπάρω μορφή και θα μάθω κι άλλους τομείς γνώσης ίσως! Και ποιος ξέρει; Μπορεί να ήμουν τυχερό βιβλίο μια φορά αλλά να παραμείνω τυχερό και να ξαναβρεθώ στα χέρια και την ψυχή μιας άλλης «Κατερίνας» ή όπως αλλιώς θα μπορούσε να λέγεται ο νέος κάτοχός μου! Αρκεί να αγαπάει τα βιβλία! Καλή τύχη σε όλες τις «Κατερίνες», σε όλους τους μαθητές! Και μην ξεχνάτε! Εμείς τα βιβλία έχουμε καρδιά και την αφήνουμε πάντα στα χέρια σας Σοφία Αντωνιάδου Καθηγήτρια Φιλόλογος

13 ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ (Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης) Παγκόσμια οικονομική κρίση παρουσιάστηκε και όλοι ανησυχούν. Συνεχείς συσκέψεις, συναντήσεις μεγάλων, αποφάσεις, ενισχύσεις, περιορισμοί. Ο ι οικονομολόγοι κάτι προσπαθούν να μας εξηγήσουν. Τα χρηματιστήρια όλου του κόσμου καταρρέουν. Χάθηκε η ψυχραιμία και επικρατεί πανικός, ιδιαίτερα στο εξωτερικό. Η θεοποίηση του χρήματος δεν ικανοποιεί, ούτε χαροποιεί. Εμείς δεν έχουμε ιδέα από οικονομικά. Θα σταθούμε όμως σε μια σοβαρή ανακοίνωση του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, που κρούει τον κώδωνα του κινδύνου, δίχως να δίνει λύσεις. Λέει λοιπόν η ανακοίνωση αυτή ότι η πρόσφατη μεγάλη οικονομική κρίση θα δημιουργήσει τεράστια ψυχικά προβλήματα στον κόσμο. Οι τραπεζίτες, οι Κροίσοι του χρήματος, οι μεγαλομέτοχοι, οι υψηλοί καταθέτες θα διέλθουν κρίση και αυτοί. Ήδη στην Αμερική άρχισαν να αυτοκτονούν άνθρωποι. Ο άνθρωπος δεν είναι προετοιμασμένος για την αποτυχία, δεν την αντέχει, δεν την υπομένει. Έτσι βρίσκει εύκολη λύση την απαλλαγή από τα προβλήματα διά της αυτοκτονίας. Η ολέθρια αυτή λύση είναι για τους αδύναμους, τους μηδενιστές, τους άπιστους. Όσοι δεν ακολουθήσουν την αποτρόπαιη και ανεπίτρεπτη αυτή οδό γεμίζουν από άγχος, φόβο, ταραχή, σύγχυση, απαισιοδοξία, μοναξιά και μελαγχολία. Αρκετοί θα αυξήσουν τις επισκέψεις τους στους ψυχιάτρους, στους ψυχολόγους και στους ψυχαναλυτές και θα διπλασιάσουν τις δόσεις των ψυχοφαρμάκων. Είχαν πιστέψει πως το πολύ χρήμα τούς έδινε κύρος, ισχύ, δύναμη, αξιοπρέπεια, σεβασμό, αναγνώριση και κυριαρχία. Με ενδιαφέρον άκουσα μια ανάλυση που έλεγε ότι όλων αυτών δεν θα τους λείψει το ψωμί και δεν θα πεινάσουν ασφαλώς, αλλά δεν αντέχουν το κόστος της αποτυχίας, της ντροπής, του ξεπεσμού. Αδυνατούν να ζήσουν πιο λιτά, πιο σεμνά και πιο ήσυχα. Το ότι θα χάσουν το μεγαλείο του μεγαλομετόχου τους καταρρακώνει

14 Αντιλαμβάνεστε το μέγεθος του προβλήματος της απληστίας των ανθρώπων. Μου έλεγε ο γιατρός μου στην Αμερική πως ένας Αμερικανός που ήταν πέμπτος στον κατάλογο των πιο πλούσιων ανθρώπων έκανε μήνυση στον δημοσιογράφο, γιατί τον έβαλε στη θέση αυτή! Όταν κάποτε φυλακίστηκε για ποινικά αδικήματα, η σύζυγός του τον χώρισε. Όταν ρωτήθηκε γιατί το έκανε αφήνοντας έναν τόσο πλούσιο, είπε πως δεν άντεχε τη μαρτυρική ζωή που ζούσε μαζί του με την τσιγγουνιά του, την καχυποψία του, την παραξενιά του, τη ζηλοφθονία του και την κακότητά του. Στο ευαγγέλιο λέει πως δύσκολα οι πλούσιοι θα μπουν στη βασιλεία των ουρανών. Θεοποιούμενο το χρήμα καταβασανίζει τον άνθρωπο. Βέβαια όλοι οι φτωχοί δεν θα εισέλθουν στη βασιλεία των ουρανών, αν έχουν σφοδρή την επιθυμία του πλούτου. Γνώρισαν φτωχούς που ήταν, αλήθεια, αρκετά πλούσιοι. Είχαν ωραία αισθήματα, γαλήνη, αμεριμνησία, ησυχία. Ένας γείτονάς μου, που ε- κοιμήθη πριν από 15 χρόνια, σε ηλικία 106 ετών, ήταν πάμφτωχος. Το κελί του ετοιμόρροπο, το φαγητό του πάντα λίγο και φτωχό, τα λίγα υπάρχοντά του δίχως καμία αξία. Ζούσε με 500 δραχμές το μήνα και του περίσσευαν και για τον άλλο. Λίγο πριν πεθάνει μου έδωσε τέσσερα πεντακοσάρικα για τα της κηδείας του. Ήταν ήσυχος, γαλήνιος, αμέριμνος, άφοβος, ατάραχος, μακάριος. Η εκκλησία δεν είναι ποτέ κατά της προόδου, της εξελίξεως, της ευημερίας και της ευτυχίας. Η πλεονεξία, ο κορεσμός, φέρνει το πολυμέριμνο και το πολυτάραχο. Η απόρριψη των περιττών και η πρόσληψη των α- παραίτητων είναι η ασκητική της Ορθοδοξίας, την οποία αντιμάχεται η ευδαιμονιστική, ατομιστική και υπερκαταναλωτική κοινωνία, με τις συνεχείς αλλαγές της μόδας, της διαφήμισης και της αγοράς. Είναι καιρός να περιορισθούμε στα απαραίτητα και να μην παρασυρόμαστε από τις επιταγές της αχόρταγης και ανικανοποίητης ύλης. Αξίζει μια αντίσταση στην κατηφόρα, μια ανασυγκρότηση, μια βαθύτερη περισυλλογή για το γιατί ζούμε και υπάρχουμε Επιμέλεια Μάγκος Ιωάννης

15 ΙΑΤΡΙΚΟ ΘΕΜΑ ΟΔΗΓΟΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΗΛΙΑΚΗ ΑΚΤΙΝΟΒΟΛΙΑ Περιορίστε την έκθεση στον ήλιο τις ώρες που η ακτινοβολία του είναι ισχυρότερη, δηλ. 10πμ - 4μμ. Φοράτε καπέλα και μπλουζάκια με μακρύ μανίκι όταν είστε έξω στον ήλιο. Διαλέγετε εφαρμοστά υφάσματα για μεγαλύτερη προστασία από τις ακτίνες του ήλιου. Πάντα να ξαναβάζετε το αντιηλιακό όταν βγαίνετε από το νερό κι ας ισχυρίζεται ο κατασκευαστής ότι το αντιηλιακό είναι αδιάβροχο. Χρησιμοποιείτε το ιδιαίτερα όταν βρίσκεστε σε μεγάλο υψόμετρο και ασχολείστε με δραστηριότητες όπως ορειβασία, σκι ή πεζοπορία. Μη ξεγελιέστε από μια συννεφιασμένη ή και βροχερή μέρα, οι ακτίνες του ήλιου είναι και τότε επιβλαβείς. Ιδιαίτερα τα άτομα που διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο για την εμφάνιση μελλοντικά καρκίνου του δέρματος, πρέπει να βάζουν καθημερινά αντιηλιακό. Ομάδες υψηλού κινδύνου είναι οι εργαζόμενοι σε εξωτερικούς χώρους, οι αγρότες, οι ανοιχτόχρωμοι κ.ά. Εάν εμφανιστεί αλλεργική αντίδραση από το αντιηλιακό (ερυθρότητα, κνησμός ή τσούξιμο στο δέρμα), σταματήστε το αμέσως και επισκεφτείτε τον δερματολόγο σας. Προσοχή στις αντανακλώσες επιφάνειες! Η άμμος, το χιόνι, το νερό της θάλασσας, αντανακλούν την ακτινοβολία του ηλίου. Έτσι, το να κάθεστε στη σκιά μιας ομπρέλας ή ενός δένδρου, δεν είναι επαρκής προστασία. Μεγάλη προσοχή στα ΠΑΙΔΙΑ: ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙΤΕ ΑΝΤΙΗΛΙΑΚΑ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΗΛΙΚΙΑ ΤΩΝ 6 ΜΗΝΩΝ ΚΑΙ ΑΝΩ. Εκπαιδεύστε τα παιδιά σας στη χρήση αντιηλιακών Γνωρίζουμε ότι τα ανθεκτικά στο νερό (water-resistant) αντιηλιακά είναι καλά για 40 κολυμβήσεως, ενώ τα αδιάβροχα (waterproof) είναι αποτελεσματικά για 80 περίπου. ΓΕΝΙΚΟΣ ΚΑΝΟΝΑΣ: ΑΠΛΩΝΕΤΕ ΤΟ ΑΝΤΙΗΛΙΑΚΟ (ανεξαρτήτως του δείκτη), ΚΑΘΕ ΩΡΑ και ΑΚΟΜΑ ΣΥΧΝΟΤΕΡΑ ΑΝ ΜΠΑΙΝΟΒΓΑΙΝΕΤΕ ΣΤΟ ΝΕΡΟ Από την ιστοσελίδα του ΕΚΑΒ

16 ΙΑΤΡΙΚΟ ΘΕΜΑ ΛΟΙΜΩΔΗΣ ΜΟΝΟΠΥΡΗΝΩΣΗ [Αδενικός Πυρετός] Η λοιμώδης Μονοπυρήνωση, είναι μία καλοήθης φλεγμονώδης νόσος, η οποία -πιθανώς- οφείλεται στον ιό Epstein-Barr. Η μετάδοση του ιού γίνεται με την άμεση επαφή [π.χ. με το φίλημα] και προσβάλει συνήθως νεαρά άτομα. Ο χρόνος επώασης είναι πιθανώς 5-15 ημέρες. Η κλινική εικόνα αρχίζει με πρόδρομα γενικά συμπτώματα [ανορεξία, πυρετική κίνηση, πόνος στο λαιμό κ.ά.]. Εν συνεχεία, εμφανίζονται τα χαρακτηριστικά κλινικά σημεία, τα οποία είναι, υψηλός πυρετός που μπορεί να διαρκέσει πολλές εβδομάδες και διόγκωση των τραχηλικών, οπισθοωτιαίων, μασχαλιαίων και βουβωνικών λεμφογαγγλίων. Επίσης, φλεγμαίνουν οι αμυγδαλές [με χαρακτηριστικό επίχρισμα] και ο φάρυγγας. Η διάγνωση θα βασισθεί στην κλινική εικόνα και στο λευκοκυτταρικό τύπο του αίματος. Χρήσιμο είναι και το monospot test, το οποίο είναι πολύ αξιόπιστο. Η θεραπεία είναι συμπτωματική. Tα αντιβιοτικά δεν βοηθούν και μάλιστα, η Αμπικιλλίνη πρέπει να αποφεύγεται, γιατί προκαλεί δερματικές εκδηλώσεις όταν λαμβάνεται κατά τη διάρκεια της οξείας φάσης της νόσου. Σε πολύ βαριές καταστάσεις [π.χ. όταν παρουσιασθούν συμπτώματα περιφερικής νευροπάθειας ή έντονες αντιδράσεις σε συκώτι και σπλήνα], μπορεί να χορηγηθούν κορτικοστεροειδή. Νικόλαος Συλλιγαρδάκης Ιατρός Ω.Ρ.Λ

17 Το εσωτερικό του Ιερού Ναού της Αγίας Φωτεινής της Σαμαρείτιδος στη Σαμάρεια Το Φρέαρ του Ιακώβ στη Σαμάρεια-Ιεροσόλυμα

18 ΤΑ ΝΕΑ ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑΤΟΣ ΜΑΣ Στις 24 Μαΐου 2012 έφυγε από τη ζωή πλήρης ημερών ένας από τους στυλοβάτες του ιερού ναού των Αγίων Ισιδώρων και παλαιό ιδρυτικό μέλος του ομώνυμου ιστορικού συλλόγου Αριστείδης Περιστέρης. Γνώριμος όχι μόνο στον ιερό ναό αλλά στην ευρύτερη περιοχή του Λυκαβηττού και της Νεάπολης άφησε ανεξίτηλη την σφραγίδα του κυρίως με τις άοκνες προσπάθειές του για την ανάδειξη του ιερού σπηλαίου του Αγίου μάρτυρος Αριστείδου του Αθηναίου. Ήταν ιδιαίτερη η αγάπη του προς τον προστάτη Άγιό του και κάθε χρόνο τον τιμούσε με τιμή και λαμπρότητα ενώ όνειρό του ήταν να γίνει παντού γνωστός ο βίος και το μαρτύριό Του. Ευχόμαστε ο Άγιος Θεός να αναπαύσει την ψυχή του, ο Άγιος Αριστείδης να πρεσβεύει για την σωτηρία του και η οικογένειά του να τον ενθυμείτε όπως και όλοι εμείς που τον γνωρίσαμε στις προσευχές μας. Ας είναι αιωνία του η μνήμη. Παρασκευή 1 Ιουνίου η Εκκλησία μας τιμά την εορτή του Αγίου μάρτυρος Ιουστίνου του Φιλοσόφου. Έπ ευκαιρία της εορτής του Αγίου, ολόθερμα ευχόμαστε χρόνια πολλά στον σεβαστό γέροντα πατέρα Ιουστίνο, τον ταπεινό, άξιο αγωνιστή και αγιασμένο κληρικό που ζει και υπηρετεί πολλά χρόνια στην Αγία Γη, και τα τελευταία 30 χρόνια στο αιματοβαμμένο από το μαρτύριο του Αγίου Φιλουμένου, προσκύνημα του Φρέατος του Ιακώβ. Το Σάββατο 2 Ιουνίου τελέστηκε μετά την Θεία Λειτουργία το ιερό μνημόσυνο του μακαριστού γέροντος ιερομονάχου Αντωνίου Μορφέση μίας σύγχρονης πατερικής μορφής που έζησε και εργάστηκε ιεραποστολικά στην Αμερική

19 Στον πατέρα Αντώνιο κατέφευγαν χιλιάδες πιστοί για να του εναποθέσουν τα προβλήματά τους, και έβρισκαν παρηγοριά, αγάπη και ίαση ψυχής και σώματος. Ο γέροντας ήταν ο ποιμήν ο καλός, ο φωτεινός φάρος της πίστεως, ο ιατρός των ψυχών, ο διώκτης των δαιμόνων και ο θερμός μεσίτης προς τον Κύριο και την Παναγία μας. Πολλοί άνθρωποι άλλων δογμάτων και θρησκειών όταν τον πλησίαζαν για να τον γνωρίσουν εντυπωσιάζονταν από τη προσωπικότητα και τα χαρίσματά του και δέχονταν με αγάπη και προθυμία τις συμβουλές του και πολλοί απ αυτούς ζητούσαν να ασπαστούν την Ορθοδοξία και να βαπτιστούν από τον ίδιο. Ήταν τόση μεγάλη η χάρις που του δόθηκε από τον Κύριο ώστε εν ώρα Θείας Λειτουργίας πολλοί από τους εκκλησιαζόμενους τον έβλεπαν να λειτουργεί μέσα σε λαμπρό ουράνιο φως. Εκοιμήθει τη 1η Ιουνίου 1997 σε ηλικία 77 ετών μετά από μαρτυρική ασθένεια, το αγιασμένο και βασανισμένο σώμα του τέθηκε σε λαϊκό προσκύνημα και χιλιάδες ήταν τα πνευματικά του παιδιά από τις Η.Π.Α αλλά και την Ελλάδα που προσήλθαν να προσκυνήσουν και να πάρουν την ευχή του. Άρρητη ευωδία ανάβλυζε από το ιερό του σκήνωμα, σημείο της αγιότητας του Γέροντος. Ο τάφος του βρίσκεται στην Ουάσιγκτον και πολλοί είναι αυτοί που προστρέχουν να προσκυνήσουν και να τον παρακαλέσουν να δεηθεί στον Κύριο για να τους βοηθήσει. Ας παρακαλέσουμε και εμείς τον Γέροντα Αντώνιο να δέεται και να πρεσβεύει στον Κύριο για την σωτηρία μας. Ο Γέροντας υπήρξε Πνευματικός και καθοδηγητής του εφημερίου μας πατρός Δημητρίου. Ας έχουμε την ευχή του. Κυριακή της Πεντηκοστής 3 Ιουνίου. Μεγάλη ημέρα για την Ορθόδοξη Εκκλησία αφού είναι η «γενέθλιος» της ημέρα. Ο Άγιος Πέτρος, με το λόγο του στην Ιερουσαλήμ, μετά την Επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος, μίλησε στον κόσμο και οι πιστοί από 12, 70, 120, έγιναν τρεις χιλιάδες. Την Δευτέρα του Αγίου Πνεύματος, 4 Ιουνίου, τελέστηκε Πανηγυρική Θεία Λει

20 τουργία για να τιμήσουμε την Τρισυπόστατο Θεότητα, Πατέρα, Υιόν και Άγιον Πνεύμα, παρόντων πολλών πιστών που είχαν την ευκαιρία να προσκυνήσουν την ιερά εικόνα της Παναγίας της Ελεούσας. Το Σάββατο 9 Ιουνίου μετά την Θεία Λειτουργία τελέστηκε το 3μηνο μνημόσυνο της μακαριστής Αικατερίνης Παγιάτη εκ Λευκίμμης Κερκύρας, μητέρας του αγαπητού μας Λεωνίδα ο οποίος διακονεί άοκνα τον ιερό μας ναό. Ευχόμαστε θερμά συλλυπητήρια και ο Κύριος να αναπαύει την ψυχή της. Το απόγευμα της ίδιας ημέρας ο εφημέριός μας πατέρας Δημήτριος τέλεσε την βάπτιση του υιού των Παναγιώτη Δρόσου και Ευαγγελίας Σβερνά φίλων και συνεργατών του ιερού ναού. Ήταν ένα ιδιαιτέρως ευλογημένο μυστήριο αφού οι γονείς του νεοφώτιστου Αναστασίου-Κωνσταντίνου προσήλθαν με πολλή ευλάβεια και πίστη για να βαπτίσουν του παιδί τους ενώ το πλήθος των καλεσμένων έζησε μία κατανυκτική και πνευματική ακολουθία. Ευχόμαστε ο νεοφώτιστος Αναστάσιος-Κωνσταντίνος να έχει πάντοτε την χάρη του Κυρίου και της Παναγίας και την ευλογία των Αγίων Ισιδώρων για πρόοδο και υγεία στην ζωή του. Την Κυριακή 10 Ιουνίου εορτή των Αγίων Πάντων τελέσθηκε Πανηγυρική Θεία Λειτουργία μετά το πέρας της οποίας έγινε δέηση προς τον Άγιο Φανούριο και τοποθετήθηκε στο αριστερό κλίτος του ναού η νέα εικόνα Του σε αντικατάσταση αυτής που εκλάπη στις 2 Νοεμβρίου του Η εκκλησία ήταν κατάμεστη από προσκυνητές πολλοί εξ αυτών είχαν φέρει πίτες προς τιμή του Αγίου ενώ η συγκίνηση ήταν έκδηλη σε όλους. Ο Άγιος ας είναι βοηθός σε όλους ό- σους επικαλούνται την Χάρη του. Την Δευτέρα 11 Ιουνίου η Εκκλησία τιμά την μνήμη των Αγίων αποστόλων Βαρνάβα και Βαρθολομαίου αλλά και του Αγίου Λουκά Αρχιεπισκόπου Κριμαίας, του ιατρού και θαυματουργού, ο οποίος υπέστη εξορίες, φυλακίσεις, διωγμούς, στερήσεις και εκοιμήθη το 1961 και κατετάγη ανάμεσα στους αγίους της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Με την ευκαιρία αυτή, ευχόμαστε αδελφικά στον Πανοσιολογιώτατο Αρχιμανδρίτη, πατέρα Βαρνάβα Θεοχάρη ιερατικό προϊστάμενο

21 του Άγιου Ελευθέριου Γκύζη, χρόνια πολλά, ευλογημένα και ο Κύριος να του χαρίζει πλούσιες ευλογίες στο θεάρεστο έργο του. Με την ευκαιρία της εορτής του Οσίου Ιερωνύμου [15 Ιουνίου] ο εφημέριος, το περιοδικό μας, οι συνεργάτες και όλο το προσωπικό του Ναού μας, απευθύνουμε τις πιο θερμές ευχές μας και την αγάπη μας στον Μακαριώτατο Πατέρα και Αρχιεπίσκοπό μας κ.κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟ, και παρακαλούμε το Θεό να τον ευλογεί και να τον ενισχύει, ώστε για πολλά έτη να κρατά στα χέρια του τον οίακα του σκάφους της Εκκλησίας μας, για το καλό της ορθόδοξης χριστιανικής μας πατρίδος. Την Δευτέρα 18 Ιουνίου εορτή του Αγίου Θεαδέλφου Αποστόλου Ιούδα του Θαδδαίου [19 Ιουνίου], τελέστηκε Ιερά Αγρυπνία στο περιβάλλοντα χώρο του ναού όπου υπάρχει καλαίσθητο εικονοστάσιο αφιερωμένο στον Άγιο. Στο τέλος εψάλλει αρτοκλασία παρουσία πολλών προσκυνητών οι οποίοι κατέκλυσαν όλο τον υπαίθριο χώρο. Ο Απόστολος Ιούδας ήταν γιος του Ιωσήφ του Μνήστορος και αδελφός του Ιακώβου του Αδελφοθέου. Ανήκει στη χορεία των Δώδεκα Αποστόλων του Χριστού μας. Κήρυξε το Ευαγγέλιο στη Μεσοποταμία. Θεράπευσε τον άρχοντα της Εδέσσης τον Αύγαρο από την λέπρα που τον βασάνιζε, συνέχισε το κήρυγμά του στην πόλη Αραρά κι εκεί μαρτύρησε αφού οι άπιστοι τον κρέμασαν σε δέντρο και τον τόξευαν μέχρι θανάτου. Την Κυριακή 24 Ιουνίου εορτή του Γενεθλίου του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου τελέστηκε Πανηγυρική Θεία Λειτουργία μετά το πέρας της οποίας εψάλλει το ετήσιο μνημόσυνο του Δημητρίου Ζαφειρόπουλου πατρός του Σπυρίδωνος, αγαπητού φίλου και συνεργάτου του ναού μας. Ο Κύριος ας αναπαύει την ψυχή του

22 Τους Πρωτοκορυφαίους Αποστόλους Πέτρο και Παύλο τιμήσαμε την Παρασκευή 29 Ιουνίου και το Σάββατο 30 Ιουνίου την σύναξη των Αγίων 12 Αποστόλων. Ο Πέτρος μετά την Πεντηκοστή, κήρυξε στην Ιουδαία, την Αντιόχεια, τον Πόντο, τη Γαλατία, την Καππαδοκία, για να καταλήξει στη Ρώμη όπου είχε μαρτυρικό τέλος. Σταυρώθηκε με εντολή του Νέρωνα, με το κεφάλι προς τα κάτω. Ο Παύλος, ο «κλητός Απόστολος» έκανε αποστολικές περιοδείες στην Κύπρο, τη Μικρά Ασία, την Ελλάδα για να καταλήξει και αυτός στην Ρώμη όπου είχε μαρτυρικό τέλος δια αποκεφαλισμού. Επ ευκαιρία της εορτής ευχόμαστε χρόνια πολλά και ευλογημένα στον Άρχων Πρωτοψάλτη του καθεδρικού Ναού Αθηνών κ. Απόστολο Παπαδόπουλο. Στον λαμπαδάριο του ναού μας Απόστολο Παπαχρήστο, ευχόμαστε ο Κύριος να του χαρίζει υγεία και πρόοδο στη ζωή του. Επιμέλεια Νικόλαος Καββαθάς

23 ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΙΕΡΩΝ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ ΜΗΝΟΣ ΙΟΥΛΙΟΥ 2012 Κυριακή 1 Ιουλίου Δ ΜΑΤΘΑΙΟΥ, Αγίων Αναργύρων Κοσμά & Δαμιανού [ π.μ.] Όρθρος & Θεία Λειτουργία Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας θα ψαλλεί το 40ήμερο μνημόσυνο του Αριστείδη Περιστέρη. Κυριακή 8 Ιουλίου Ε ΜΑΤΘΑΙΟΥ, Αγίου μεγαλομάρτυρος Προκοπίου [7-10 π.μ.] Όρθρος & Θεία Λειτουργία Κυριακή 15 Ιουλίου ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ Δ ΟΙΚ ΣΥΝΟΔΟΥ, Αγίων Κηρύκου & Ιουλίτης [7-10 π.μ.] Όρθρος & Θεία Λειτουργία Κυριακή 22 Ιουλίου Ζ Ματθαίου, Αγίας Μαρίας Μαγδαληνής & Αγίας Μαρκέλλας [7-10 π.μ.] Όρθρος & Θεία Λειτουργία. Κυριακή 29 Ιουλίου Η Ματθαίου, Καλλινίκου & Θεοδότης μαρτ. [7-10 π.μ.] Όρθρος & Θεία Λειτουργία O Ι ε ρός Προ σκυ νη μα τι κός Να ός εί ναι ανοι κτός κά θε ημέ ρα. Κά θε Κυ ρια κή & με γά λες E ορ τές λει τουρ γεί έκ θε ση χρι στια νι κών βι βλί ων. Πα ρα δί δο νται δω ρε άν μα θή μα τα βυ ζα ντι νής μου σι κής & αγιο γρα φί ας. Κά θε Κυ ρια κή λει τουρ γεί Κα τη χη τι κό

24 ΔΙΗΓΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΓΑ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ [Να επαγρυπνούμε ώστε να μην κατακρίνουμε κανένα] Είπε ο αββάς Ησαΐας: Εάν σου έρθει λογισμός να κατακρίνεις τον πλησίον για κάποιο αμάρτημά του, πρώτα να σκεφθείς ότι εσύ είσαι περισσότερο αμαρτωλός απ αυτόν και εκείνα που νομίζεις ότι σωστά τα κάνεις, μην πιστέψεις ότι ήσαν αρεστά στον Θεό. Και έτσι δεν θα τολμήσεις να καταδικάσεις τον πλησίον. Είπε επίσης: Εάν δεν κατακρίνεις τον πλησίον αλλά εξουθενώνεις τον εαυτό σου, παρέχεις ανάπαυση στη συνείδησή σου. Έλεγε ο αββάς Παφνούτιος, ο μαθητής του αββά Μακαρίου: Παρακάλεσα τον Γέροντά μου λέγοντας: Πες μου κάποιον λόγο. Κι εκείνος είπε: Να μην κακομεταχειριστείς κανέναν ούτε να τον κατακρίνεις. Αυτά να κάνεις και σώζεσαι. Κάποιος αδελφός ρώτησε τον αββά Ποιμένα: Πες μου, πώς θα γίνω μοναχός; Και ο Γέροντας είπε: Εάν θέλεις να βρεις ανάπαυση και σ αυτόν τον κόσμο και στη μέλλουσα ζωή, να λες σε κάθε περίπτωση: Ποιος είμαι εγώ; Και να μην κατακρίνεις κανένα. Επιμέλεια π. Χαράλαμπος Βαρβαγιάννης