ccccxcix Βουκανιστήριον Buccina, Buccinum. * Βουκανάω, Polyb. 6, 35, , 5." Edd. " * ΒΟΤΚ1ΝΙΖΩ, Buccinor, Sext. Emp. 361." Edd.

Transcript

1 VOCABULA A DAHLERO μήν κράτιστον είναι νομίζομεν τό Βοιωτιουργέε: ut Άττΐκουργέί..[Μ.ϊιαι1. 3, 24.] Item VEEB. Βοιωτιάζω, Batetios imitor: et peculiariter in loquendo : unde exp. Bceotica lingua loquor: ut Άττικίζω. Sicut vero Άττικίζω signif. interdum Atticis studeo s. faveo, Atticorum partes sequor, ita et Βοιωτιάζω : ut Xen. E. :5, [4, 34.] «Τώ Αθηναίων οί Βοιωτιάζοντεε, ϊ. e. τά-τών Βοιωτίων φρονοΰντεε." Η. " Bote!»- τιάέω, Fischer. Anacr. p. 48. Plut. Pelop. 2, 213. j sch. de Falsa Leg Xen. K. A. 3, 1, 17. * Βοιωτίζω, Plut. de Socr. Gen * ΤΙαμβοιώτιοε, Plut. Amat. Narratt Eust. 187, , 21."Edd. " Βοιωτοε, ad Corn. Nep. p Wessel. ad Diod. S. 1, 26. Βοιωτάρχηε, ad Diod. S. 2, Βοιωταρχέω, Diod. S. 2, 51. Βοιωτικοί, Fischer, ad Weller. G. G. 1, ad Diod. S. 1, , ad. Lucian. 2,331. Βοιωηκώϊ, Fischer, ad Weller. G. G. 1, Brunck. Aristoph. 3, 98 Β01ώΓί0ί, Jacobs. Anth. 9> 76. Fischer, ad Weller. G. G. 1, Brunck. Soph. 3, 506.; Aristoph. 3, 58. Βοιωτιάζω, Wyttenb. Select Fischer, ad Weller. G. G..1,48. Βοιωτ-ίι, Valck. ad Moscb. p Βοιωτίδιον, Jacobs. Anth. 7, 44. Kuster. Aristoph. 125." Schaef. " Βοιωτιάζω^ Baeotios sermone imitor, Dio Cass. 2, 190." Wakef. ΒΟΚΕΡΡΙΟΣ, Anal. 2, 33." Kail. " * ΒΟΚΧΟΡΙΣ, supra p. cccxxv. a. vide Toup. Emendd. 2, 28." Edd. " BOAIZH, ή, Ancilla. Vox Cretica. Athen. 267." Edd. " ΒΟΑΥΝΘΟΝ, Hesychio Stercus s. Fimum bubulum." H. " ΒΟΜΒΡΥΖΩΝ, Hesychio τονθορύζων, βοών: qui et Βομβρυνάζειν affert pro βρενθύεσθαι." Η. " BOMBYAIA, Hesychio ή, Αθηνα έν Βοιωτίφ." Η. " Βομβυλεία, Heringa Obs. 210." Schaef.. " BOMBY5, ut αήρ, est Vermiculus opifer, etipsa metaxa ipsius opificium, vox barbara, ab Indis fortasse Medisve derivata; nam est Medica vestis, teste Suida, Graecis dicta quae et Serica. Fuller. Misc. 2, 11. Βόμβυξ s. Βομβυλιόε, Vespae genus a sono, quod βομβε'ιν dicitur : unde et βομβυλιόε, Vasis genus ; at βόμβυξ, Vermis a figura: nam βομβύλη, Ampulla, βομβών et βουβών, Tumor, et inde forsan etiam βομβυλιόε, Vas. Salmas, ad Tertull. de Pallio " Gataker. " Βόμβυξ, de ipsa veste, Bergler. ad Alciphr De quant., Markl. Suppl. 398." Schaef. " ΒΟΜΒίϊΝΑΣ, Hes. dici tradit βουβώναε, Bubones." H. " Mcer. 94.et n.: Toup. Opusc. 2, 183." Scbaef. " ΒΟΝΑΣΟΣ, s. Βόνασσοε, Animal sylvaticnm et cornigerum est, teste Aristot. H. A. 2, 1. de quo multa.idem ibid. 9> 45. et ex eo Plin. 8, 15. Sed notandum est, ap. hunc Bonasus scribi, ap. ilium Βόνασσοε : alibi vero et Βόννασοε et Βύννασσοε reperiri ajunt." H. " Βόνασοε, Jacobs. Anth. 9, 228." Schaef. " ΒΟΡΘΑΓΟΡΙΣΚΙΑ, Hesychio χοίρεα κρέα, Porcinae carnes: et μικροί χοίροι, Lacouibus βορθάκεοι. Infra όρθραγορίσκοι dicuntur iidem Porcelli." H. " Cattier. p. 5." Schaef. " BOPMAS, Eid. μύρμηξ, Formica. Infra Βύρμαξ." Η. " ΒΟΡΜΟΣ, Eod. teste, i. q. βρόμοε: quod esse dicit τροφήν τετραπόδων, τό πολλαχοϋ μέν σπειρόμενον, ενίοτε δέ καί αίτομάτωs ψυόμενον: Avena, aut Fcenum etiam." H. " ΒΟΡΣΟΝ, Hes. Eleis esse dicit σταυρόν, Palum." H. Stpph. " Valck. Adoniaz. p. 287." Schaef. " ΒΟΡΤΑΧΟΣ, Hesychio βάτραχοε, Rana. Gal., vero Lex. Hippocr. βοτράχου ex Hippocr. affert pro βατράχου positum : sed addens, quosdam scribere aperte βατράχου" Η. " Koen, ad Greg. 215." Mss "ΒΟΥΚΑΝΙΣΤΗΡΙΟΝ, τό, Buccina, VV. LL. quae et Βόυκανιοτήε afferunt pro Buccinator." H. Sfeph. f Gl. * Βουκάνη' Buccinum. Βουκανιστήιτ Buccinator. VOL. I. PRjETERMISSA. ccccxcix Βουκανιστήριον Buccina, Buccinum. * Βουκανάω, Polyb. 6, 35, , 5." Edd. " * ΒΟΤΚ1ΝΙΖΩ, Buccinor, Sext. Emp. 361." Edd. " * BOYKINON, τό, Diosc. 3, 85." Edd. " BOYABH, et Βούλβιον, ap. Alex. Trail, legitur pro Lat. Vulva." H. " ΒΟΥΜΕΤΡΗΣ, ap. jetolos ό έπϊ θυσιών reraγμέι!os, Hes. Qui nimirum boves mactandos velut admetitur." H. " ΒΟΥΝΑΣΟΣ etiam in VV. LL. affertur pro Βόvaaos : sed sine auctoris ullius testimonio." H. " ΒΟΥΝΟΕΙΔΗΣ, J. Poll. 4, 198. * Βουνοκηλικόε, P. jegin. 6, 66. * Βουνόσφυρον, Tzetz. ad Lyc * Βουνοψύλαξ, Cocchii Chirurg. Vett. p. 11." Kail. " ΒΟΥΓΓΠΝΟΝ, Trifolium, teste Hes." H. " BOYPΑΣΣΟΣ, s. Βopaaaos, Fructus, qui clauditur Spathe, s. Elate, i. e. Palma suo involucro inclusa. Diosc. 1, 151. Ό περιεχόμενος δ' υπ' αύτήε καρπόε, ελάτη καλείται, ϋπ' ένίων δέ βόρασσοε. Pro quo Βόρασσοε paulo post scriptum βούρασσοε in Aid. Ed., Ποιεί πpos όσα καί ό βούρασσοε." Η. " * Β0ΥΡ1ΔΙΑ, Genus salsamenti. Trail. 12. p. 237." Edd. " BOYPPINA, Burrhina: Fons In insula Co, fluens e petra quadam longe spectantibus narem bovis praeferente. Meminit Theocr. et Eust. in D. P. ubi simpl. ρ scribitur." H. " *Βούριννα, ad Diod. S. 2, 299 " Schaef. " ΒΟΥΡΥΓΧΟΣ, Hesychio ίχθύε κητώδηε: forsau a bubulo aut magno rostro. Infra Βρίγκοε quoque est Cetaceus piscis." H. " ΒΟΥΣΗ, Hesychio δούλη, Serva, Famula. Β ουσία, vide ap. Eund." H. " ΒΟΥΤΗΣ a Cydoniatis dicitur όρίγανοε, Hes." H. " * ΒΟΥΦΟΣ s. * Βοϋφον, Avis dicta Bos taurus. Lex. Ms. Bibl. Par " Bast. Ind. Scap. " ΒΟΩΝΙΑ, Cretensibus est αίλιοι θύρα,. Hes Η. " Valck. Adoniaz. p. 352." Schaef. " ΒΟΩΤΕΙΝ, Laconibus est άροτρι{tv, ore ό Ώρίων δύνρ, teste Hes. Simpliciter pro Araie, s. Junctis agitatisque bobus arare, Hesiod. accipit, cum E. [391.],jubet γυμνόν σπείρειν, γυμνόν δέ βοωτειν. Ubi tamen Proclus βοωτειν accipi posse ait non solum pro άροτριφν s. βοηλατε'ιν, sed etiam pro βοϋε βόσκειν." Η. " Jacobs. Anth. 9, 48." Schaef. " ΒΡΑΒΥΛΑ, ra, Schol. Theocr. esse scribit τα κοινώί κοκκύμηλα, ήγουν Δαμασκηνά, Pruna Da mascena : ut Suid. quoque τ ά καλούμενα Δαμασκηνά. Clearc.hus ap. Athen. [80.] dicit Rhodios et Siculos βράβυλα nominare τά κοκκύμηλα. Theocr, certe its vocavit 7, [146.] "Ορπακεε βραβύλοισι καταβρίθοντεχ έρασδε : [12,3.] "Οσσον έαρ χειμώνοε, όσον μάλον βραβύλοιο"αδιον. Quos duos 11. Athen. quoque ibi affert, addens et hsec, hoc άκρόδρυον esse quideru μικρότερον τή περιφορίρ τών κοκκυμήλων, τή δ' έύωδή τό αυτό, πλήν δριμύτερον. Ibid, e Seleuci Γλώασα«refert, Βράβυλα, ήλα, κοκκύμηλα, μάδρυα, eadem esse: ac τά μάδρυα quidem dici veluti μαλόδρυα ι τά βράβυ\α autem dicta quod sint εύκοίλια et τήν βοράνέκβάλλοντα: ήλα autem, veluti μήλα, teste Demetrio Ixione in Έτυμολογίφ. Eadem propemodum ex A- then, referunt Suid., Etym., Eust., ap. quos notanduih est scribi Βράβηλα per η in penult.: existimantes procul dubio sic nominate, quod sint τήν βοράν έκβάλλοντα ήλα, i. e. μήλα : sed earn scripturam non usquequaque veram esse, Theocr. verba docent. At Βράβυλοε Hesychio est εϊδοε ψυτον κακόν. Plin. quo que 27, 8. brabylam plantis annumerare videtur Brabyla spissandi vim babet, cotonei mali modo : nec amplius de ea tradunt auctores." H. " A- retaeus 4 2. βράβυλα άγρια." Edd. " Βράβυλον, Valck. Theocr. x. Id. p Casaub. ad Athen' 101. Βράβυλοε, Palladas 21." Schaef. Mss, " ΒΡΑΓΟΣ, Hesychio ft«, Palus." H. Stenh H. ΒΡΑΔΑΜΑΝΘΥΣ, ^01. pro Ύαίάμανθυι." " ΒΡΑΘΥ, SIVE Βράθυε, Herba QU«Sabina s. Sa- 3S

2 ccccxxviii LEX. VOCUM PEREGR. IN SCRIPTT. GR. OBVIARUM. vina dicitur Lat.: Gr. alio nomine, «Βάραθρο Βάρον, Βάρυτον, ut est ap. Diosc. 1, 105. et ap. Apul. de Nomin. et Virtut. Herb. Quidam et βόραθρον vocari ajunt. Plin. 24, 11. Herba Sabina, Bra thy appellata a Gr., duorum generum est: altera tamarici similis folio, altera cupresso. Quare quidam Creticam cupressum dixerunt." H. " Gl. Βράθ 1 Herba Savina. Juniperus Sabina Linn. Vide Schneider. Lex." Edd. " Ad Diod. S. 1, 161." Schaef. " ΒΡΑΚΑΛΟΝ, Hesychio βόπαλον, Fustis." H. " BPAKANA, Eid. άγρια λάχανα, Sylvestria olera. Suidae άγρια και * δύσπλυτα λάχανα." Η. " A- then Lucian. Lexiph. 525." Edd. " Δυσβράκανον, Cratinus usurpavit pro δυσκατανόητον s. δυσνόητον, δυσχερέι, Hes. et Suid.: quoniam sc., inquiunt, βράκανα sunt αγρία λάχανα [(cai] * δΰσπλυτα." Η. " Schneider. Lex." Edd. " Βράκανα, ad Lucian. 2, 323." Schaef. " ΒΡΑΚΕΣ, Hesychio άναζυρίδε!, Bracae." H. " * Βράκαi, Epiphan. Haer. 59, 11." Routh. " Non solum BpaKes, tanquam a sing. Βράξ, sed et Βράκα! vel Βράκκαι, quod latet in Βαρακάκαι ap. Hes., ubi v. nott." Schweigh. " ΒΡΑΤΑΧΟΥΣ, Hes. dici tradit τούι βατράχουι, per metathesin." Η. " ΒΡΑΥΚΑΣ, Hes. esse ait άκρίδαι, Locustas."H. " ΒΡΑΧΥΛΗ, Oppidum Cretae: cujus Civis, BpaχυλαΊοι." Η. " ΒΡΕΊΤΑΝΟΙ s. Βρεταννοί, Populi quidam ad Oceanum insulares : quorum regio Bperravta s. Bpeταννία dicitur, et Bperravis νήσοι, a nonnullis etiam Ilperavis, per π. Latini Britannos dicunt et Britanniam. Ab his et BperavviKij herba quaedam ap. Diosc. 4, 3. Plin, 25, 3. ubi et nominis rationem affert." H. " Βρεττανοι, Herodian. 3, Strabo Bperavvis, Athen Βρεταννία, Diod. S Herodian. 2, , Βρεταννικόι, Diod. S Polyb. 3, 57 Strabo " Edd. " BPETTIA, ab Hes. et Etym. exp. μέλαινα et βάρβαροι: addentibus sic denominatam άπό τοϋ Bperτ ίων έθνουι: ac quantum ex Etym. conjicere est, est epitheton picis. Brutiam picem appellat Pliu. 16, 11. ubi etiam describit qua re ab alia pice differat: των Βρεττίων autem mentio facta paulo ante in Bpevτήσιον: quos Plut. vocat Bpevri'oi/s." H. " Bp^rrtoi, Jacobs. Anth. 6, 416. ad Diod. S. 2, " Schaef. " * BPEXOY, supra p. ccxiv. a. In Saraceni Ed. est Βρεχού." Edd. " ΒΡΗΣΣΑΙ, Hesychio βή σσαι. Βρησσαιοι, Eidem ό Διόνυσο!, forsitan quoniam ras βρήσσαι, ήγουν τάι βήσσαι, amat, ut αί Βασσάραι quoque άπό τών βασσων, ήτοι βησσών, denominari putantur." Η. " ΒΡΙΑΝ, Hes. esse dicit τήν έπ' άγροί! κώμην. Cf. quae e Β. et Strab. annotarunt VV. DD. ad Hes. Adelungius Mithrid. 2, 50. hue refert vocab. Brica vel Briga, in quod desinunt plura nomina urbium Celticarum." Schweigh. " ΒΡΙΓΚΟΣ, Brincus, Hesychio Ιχθύι κητώδη!, Piscis cetaceus, i. e. Ε cetorum genere." H. " Vide Ανωδόρκαι, Βούρυγχοι, Οΰρανοσκόποι. Athen. 403." Edd. " BPINAEIN, Hesychio θυμούσθαι, έρεθίζε 1,369 Lucian. * Βρινδίω, ad Irritare." Η. Schaef. " BPINNIA, Hesychio τά άρνεα κρέα, Agninae carnes." Η. " BPIH, Eid. θριδακίνη: pro quo supra βρένθιζ, item είδο! ανθουι: aliis autem περιστερεών, teste Eod. II Item Βρίξ dicitur δ Φρύζ: unde Bptyes Eid. sunt oi Φρύyes. B. Macedonice Bptyas dici τούι Φρύγα! ait, et Bpiyiav τήν Φρυγίαν: ab Herodiano et Bptyavras nominari: ap. Herod, vero 7. Βρίγα! esse Gentem Thracicam. Rursum, Hes. teste, Bp/yes sunt nonnullis <pp yes, nonnullis βάρβαροι, aliis σολοικισταί. Juba autem tradit Β ρίγα a Lydis dici τόν έλεύθερον. Apud Plut. vero p meae Ed. Brutus τού! στρα- rευομένουι ο'ικέται Bp/yas ώνόμαζεν^" Η. Stepb י * Βριγόω, Etym. Μ. 308, 32." Wakef. dicitur" ΒΡΙΟΣ, Pes gallinaceus a Democrito H. " ΒΡΙΣΑΙ, Nymphae: a quibus δ Διόνυσο! dicitur Βρισάίοι : putantur autem βρίσαι dictae παρά τό /fy/fo, καί κατακοιμίσαι καί * καταβαυκαλίσαι αύτόν,. ore θήνουν αύτόν. Plura vide ap. Etym." Η., " ΒΡΙΣΣΟΣ, Brissus: Echini marini genus ap.aw ristot. H. A. 4. cujus mentio ap. Athen. quoque & Pro eo ap. Hes. scriptum βρύττοι." Η. " ΒΡΟΑΓΧΟΣ, Hesychio βάτραχοι: pro quo 8upra βριαγχόνην habuimus." Η. " ΒΡΟΣΣΟΜΟΣ, Hesychio βραχύτεροι, Brevior, Dicitur et Βράσσων." Η. " ΒΡΟΤΑΧΟΣ, Ion. ό βάτραχοι dicitur, καθ' ktp. βιβασμόν et τροπήν τοΰ a, teste Etym. qui Aristopb, et Xenophanem auctores citat. Dicunt et βότραχη iidem Iones, ac inter eos Hippocr." H. " Bp ταχοι, Aristoph. Fr. 286." Schaef. " BPOTOKEPHN appellavit τον κουρέα Alexarekus Uranopolis conditor, qui διαλέκτου! 'tbiai elafatym, teste Athen. 3. Ad verbum sonat, Mortalium tensor: δ του! βροτούι κείρων." Η. " ΒΡΟΥΚΟΣ, Ionibus ακριδών εϊδοι, Species lbcu starum, teste Hes. qui etiam addit, Cyprios Viridem locustam vocare βροϋκαν : Tarentinos autem, arrihβ ov : alios, άρουραίαν μάντιν. Apud Suid. scriptum βροΰχοι per χ, expositumque κάμπη, Eruca. Scriptum itidem per χ ap. Etym. et Lex. meum vet Sed ab iis rectius esse dicitur εϊδοι άκρίδοι, ac derivatur παρά τό βρύκειν τό έσθίειν, pleonasmo row 0 et rpory τοΰ κ, quasi βρύκοι: non absurde: nam et μάοταΐ σιτοβόροι a Nicandro [Θ. 802.] vocatur, παραroμα σάσθαι: referente et Clitarcho, Ampraciotarumdialecto μάστακα appellari τήν άκρίδα. Vide et Άττέλεβοι." Η. " Gl. Βροΰχοϊ Bruchus. Theophr. 474, Heins. ubi βαρούκτου!." Edd. " Βροΰχοϊ, Heyn. Horn " Schaef..665, Lycophr. * BPOYAON, Juncus, Schol. ' Vide Βριίλλον." Edd. " Τ. H. ad Aristoph. Π. p, 221." Schaef. " Schol. Theocr. 5,125."Wakef. " Schol. Cod. Schellersh. ad Theocr. 1,.S3. Σχοίνω, τω παρά τοίι κοινοί! βρούλλω, Recte. HilC emenda Schol. editum, qui habet βρύλλον,nisi scripsit * Βρύελλον : vide Cang. Glossar. 228." Greuzer. Meletem. e Disc. Antiq. 1, 85. " ΒΡΟΥΝΟΣ, Hesychio ένεόι rj μαινόμενο!, Mutiis, Furens. At Βρουλόϊ, Eid. est πονηροί, Malus,Improbus : pro quo supra Βρ1κό$." H. " BPOTS, Eid. est τράχηλοι, βρόγχοι, Oollum, Guttur." H. " ΒΡΟΥΤΙΑΕΣ, Suida teste, Mulieres sunt qua! dan! sic nominatae, veluti σιβύλλαι και προφήηία: omnes autem ras ένθουσιώσαι vocabant σίβυλλα!, mine afflatas et futura praedicentes." H. " ΒΡΟΥΤΟΣ, ap. Hes. legitur,. ac dicitur esse *A-»» Bp μα έκ κριθών, Potio ex hordeo : pro quo infra י! ήλίθιο s. Βρύτον.. Apud Rom. autem βροΰτοι sonat ό ap. quos et Nom. propr. est." H. " ΒΡΟΥΧΕΩΣ, teste Hes. jeolenses dicunt pro βραχέωι, συντόμων, σαφώι." Η.» " ΒΡΥΑΝΙΏΝ, Hesychio μετεωριζόμενο! καί ρωνών." Η. " ΒΡΥΑΑΚΙΖΕΙΝ, Hesychio Ικτείνειν, Extendere." Η. " ΒΡΥΘΑΚΕΣ, Hesychio χσώνει * βομβί«> Tunicae bombycinae. At Bpwiyyol, Eid. simpliciter χιτωνει, Tunicae." H. " ΒΡΥΛΛΟΝ, Juncus,. os vo * VV. LL. e Schol. Theocr." H. " Gl. Βρύλλα Sirpi, 1. Sc p> Vide ΒροΰΧον." Edd. " Schol. B. Pind. 6, 7 Wakef. " ΒΡΥΝΘΑΛΛΟΝ, Hes. exp. * βούσμα, Scatunginem. Infra sine p." H.. " ΒΡΥΣΤΑΙ, Hesychio κρημνοί, et πόλιι ψημ*(^ Η., " BPYTANA, Idem exp. κονδύλου!." Η. Stepn. " BPYTEA, Athen. 2. ab Atheniensibus vom» נ» nonunb scribit quae suae aetatis homines στέμφυλα

3 VOCABULA A DAHLERO PR.ETERM1SSA. 1: e. τα εκπιίσματα τήί σταφυλής : et h. v. factam esse παρά TOVS βότρυς: quia SC. sunt βοτρύων. έκπιέσματα. Eadem ex eo refert Eust. p Apud Suid. in Ms. etiam Cod. habetur Βρώ-ta, exponiturque itidem ra τής σταφυλήs πιέσματα' ά τίνες στέμφυλα λέγουσι. Apud Hes. vero gemino τ et paroxytonus Βρυττία, qui βρνττία cum et ipse esse dixisset στέμφυλα, addit, quosdam velle esse el&os σκορόδου, Speciem allii." H. "Schneider.Ind. R.R.Sciiptt." Edd. "Phrynich. Ed Schaef. " Geop. 1, 489." Wakef. " BPYTIXOI, Hesychio βάτραχοι י μικροί ϊχοντες ουράς, Ranae parvae caudatae." Η. Stepb. - " ΒΡΥΤΟΝ, τό, SIVE Bpjiros, δ, Genus potionis ex hordeo, Vinum hordeaceum, Cervisia. Athen. enim 10. τόν κρίθινον olvov a nonnullis vocari βρύτον ait, nimirum schylo, Sophocle, Archilocho. Idem ibid, ex Hellanico tradit έκ ριζών quoque κατασκευάζεσθαι τά βρύτον, quippe qui sic scribat, Ώίνουσι δέ βρύτον έκ των ριζών, καθάπερ ei Θρφκει έκ κριθών. Ibid. Hecataeus Paeonas dicit πίνειν. βρύτον άπό κριθών: ut Theophr. quoque Η. P. 4, 10. Έν βρύτω τψ άπό τών κριθών εφουσι, In bryto hordeaceo decoquunt. Rursum Athen. ibid, et π'ινον vocari dicit hunc κρίθινον obov. Eust. vero inter haec poni ab eo hoc discriminis ait, quod τό π'ινον fiat ex hordeo duntaxat, ο βμύτος vero e radicibus etiam. Porro masc. τόν βρύτον Sophocles dicit, neutr. ipse Athen. τό βρύτον, ut ro πΐνον. Apud Hes. habetur Βρύττιον, πόμα έκ κριθής. Apud Gazam Gramm. 3. Bpvretov etiam, itidem pro Potione hordeacea. Βρύτον, Hesychio est etiam ζώον ομοιον κανθάρω: a quo fieri βρύτινον πήνισμα dicit, quod a nonnullis * βομβύκινον nominari. Affert et hunc e Μαλθακοί*, Cratini puto, senarium, Άμοργόν ένδον βρυτίνην νήθειν τινά: dicensque Comicum ibi allusisse πρός τό πήνισμα τό βρύτινον, mox etiam βρυτίνην exp. βυσσίνην." Η. " Barker. ad Etym. Μ " Edd. " Βρύτον, Thom. Μ. Add. ad 535. Jacobs. Anth. 6, , 390. Toup. Opusc. 1, 230. Bpiiros, Brunck. Soph. 3, 451." Schaef. " ΒΡΎΤΟΝΙΑ, Eod. teste, est Radix quaedam sic vocata." H. "ΒΡΥΤΓΑΙ, Eid. τά λe/ψava,reliqui."h.» ΒΡΥΓΓΙΑ, vide Bpwrea. Apud Diosc. 1, 98. est et Βρυττία πίσσα, quam alii Βρεττίαν vocant, Lat. Brutiam." H. " ΒΡΥΤΤΟΣ, Hesychio ex Aristot. referente, est είδος έχίνου θαλασσίου, Species echini marini. Supra "Λμβρυττος, et Βρίσσος. At Βρυττόν Idem esse dicit πάν τό έκ τρνφής ποτόν : nisi potius βρύτον scr., et κριθής." Η. " BPYXANAe, Hes. εχρ. σώλπιγγί καμπύλη, Tubae ineurvae : qualis est Lat. Lituus et Buccina. Ovid, cava buccina sumitur illi Tortilis in latum, quae turbine crescit ab imo. Forsan igitur βρυχάνα est ή βνκάνη." Η. " ΒΡΥΧΙΣ, Hesychio κλήμα, Palmes." Η. " ΒΡΥΧΟΣ, Hesychio Fluvius circa Pallenen." H. " BYBA, Etym. e Sophrone affert pro μεστά, και πλήρη, κάϊ μεγάλα : Conferta, Plena: procul dubio e βύω signify Confercio. Infra Βυζός." Η. "Ad Athen. 131." Edd. " ΒΥΒΑΙΝΟΣ olvos, Suidae δ έκ Βύβλου πόλεως : pro quo supra Βίβλινοs et ΒίμβΧινυς: ubi et aliam nominis rationem attuli." H. " Herod. 2, 37. 7, 25. Joseph. A. J. 2, 9, Edd. " ΒΥΔΟΙ, oi μουσικοί, δ κροΰμά τι, Hes. e Soph. Cretensibus." H. " Hes. * Βίδην είδος κρούματο!. Σοφοκλής Άκρισίω. "Άστ έπιφαλείν βίδην τε καί ξυναυλίαν. "Αλλοι, * Βίθυν." Edd. " Brunck. Soph. 3, 507." Schaef. " ΒΥΖΑΝΤΕΣ, ap. Hes. exp. πλήθοντε*. Sed metuo ne perperam pro βύζοντες, a them. βύζω. Alioqui Βύζαντε* et,bυζάντιοι sunt Libyae populi, qui a recentioribus Βυζακηνοϊ appellantur, teste B., ap. quem vide et alia. Βύζαντει et Βυζάντιος dicuntur etiam Qui Thracicum Byzantium incolunt, quod postmodum Κωνσταντινούπολη et Νέα 'Ρώμη mutato nomine dictum fuit. Unde fem. Bv&yrtar dv et Buejavris [Anthol.] dicitur pro Βυζαντιακή s. Buζαντιανή s. Βνζαντεία, possessive, ut fusius docet idem " H. "*Βυζαντιακόε, ή, όν, Strabo 187 " Edd. " * Βυζάντιον, Bast. Specim. p, 32. Βυζαντιάε, Christod. Ecphr Athlet. Stat. 62. Agathias 41. Leontius 6. Monum, Byz. 26. Constant. Manass. p. 88. M eurs * Βυζαντόθεν, Constant. Manass. p Meurs. 143." Sctaeft " BYZANTIA, Hesychio elbos δρμιάε." Η. " ΒΥΘΑΑΟΝ, Hesychio βύσμα : pro quo supra βρυνθαλλόν." Η. " Et * βρύσμα." Edd. " BYKANH, 17, Buccina. Suidae όργανον μουσικόν : qui Mosen dicit βυκάνην εξ άργϋρου εύρε"iv. Supra βρυχάνα pro Eod. INDE Βυκανίζω, Buccinam inflo, Buccina cano, [Gl. Buccino.] Lat. Buccinare. Varro, Cum buccinatum est. Hinc VERBALE Βυκανιστήε, δ, Buccinator, Dionys. H. Apud Polyb. vero legitur ET Βνχανίτηε, haud scio an sine mendo: 2. p. 28. sub fin. Άναρίθμητον γαρ ήν τδ των βυχανιτών και σαλπιγκτών πχήθοι'. quibus dicit, Αμα πάν τδ στρατόπεδον * συμπαιανίσαι." Η. " Βνκάνη, Ροlyb. 12, 4, 6. 15, 12, 2. * Βυκανητή5, 2, 29, 6. η.: 14, 3, 6. η.: 30, 13, 11. η.; Appian. Β. Α. 7, 41, - Β * * Βυκάνημα, τδ, Β. Ρ. 8, 21, 11. Leguntur et 56. κανάω, et * Βυκανιστήριον, τδ, teste Schneider. Lex.: qui et in v. Ίβύζω e Suida affert * Βυκανητόs. * B j/caνισμδί, δ, Nicomach. Music, p. 35. * Έμβυκανάω, Dionys. H. 2, 9." Edd. Βνκάνη, 1, 253." Scha:f. ΒΥΚΗΗΣ, Hesychio ίπνηλόs. Βυκνίίπ-αί, At Eidem είκασταί." Η. " ΒΥΚΟΣ, Hesychio δασμοφόροs, Tribiitarius." H. Stepb. " ΒΥΚΧΙΣ, ieolicum nomen a Βάκχο$, ut βυθϊι a βάθος, teste Etym., qui tamen non exp." H. Epiphan. "*BYAAPON, Scarabseorum genus, ז 1, 293." Edd. " ΒΥΛΛΙΧΙΔΕΣ, Hesychio ραχίδες." Η. " ΒΥΝΕΥΣ, Hesychio * σκευασμάτων κρίθινον, Compositio quaedam ex hordeo : quae aliis DICITUR Βύνη. Aetius enim 10, 29 βύνην esse dicit κριθήν βεβρεγμένην, και βχαστήσασαν, και πεφρυγμένην μετά των *γλωσσιδίων, Hordeum madefactum, quod germen emisit: deinde cum ligulis enatis tostum est. Coctore? cervisiarii hordeum ita praeparatum Maitiam vocant, e qua τον βρύτον, s. χδν ζύθον, aut ro π'ινον coquunt, quod Byrum vulgo Dominant, voce fortassis e βρύτον corrupta. Alioqui Βύνη dicitur etiam ή Λευκοθέα s. ή Ίνώ, per syncopen pro *'βνθοδύνη, s. per τροπήν pro δύνη, παρά τό eis βυθό ν τής θαχάσσης δΰναι, teste Etym., afferente βύνης. * κατα- Χέκτριαι αΰδηέσσης. Sed addit, alios exp. etiam θα Χάμη et πεύκη ap. Lycophr. [107 ] quarum expp. Hes. quoque meminit." H. " Gruner. de Zythi Confectione 69." Edd. " Ruhnk. Ep. Cr Callim. 1, 506." Schaef.. " BYNNEIN, Hesychio ro εν τω στόματι κατέχειν τι." Η. " Gl. * Βύννω Boticio." Edd. " Schneider, ad Aristot. Η. Α. 2, 255." Schsef. H.. maris ΒΥΞ, Eid. βυθός, Fundum ' " ΒΥΠΤΕΙΝ, Hesychio βαπτίζειν, Mergere: βνθίζειν." Η. " ΒΥΡΘΑΚΟΣ, Eid. βάτραχος, Rana." Η. " ΒΥΡΙΚΟΜΕΝΟΣ, Eid. πνιγόμενος, τραχηλιζόμένος, Qui strangulatur, Qui obtorto collo trahitur " H. " ΒΥΡΜΑΚΑΣ, Idem dici tradit μύρμηκας, Formicas." H. " ΒΥΡΜΟΣ, Eid. σταθμός, Stabulum : aut Pondus." H. " Jacobs. Anth. 8, " 339 Scha?f. " ΒΥΡΣΙΝΗ, pro μυρσίνη dici tradit Hes." H. " Brunck. Aristoph. 3, ad Lucian. I, 317 ad Herod. 367 " Schaef. " BYPTH, Hesychio Χύpa." H. " ΒΥΣΤΑΓΑ, Hes. esse dicit πώγωνα. sed forsan scr. βύστακα, ut idem sit quod μύστακα. Antiphanes sane ap. Athen. [143.] dicit, βάδιζε ίπϊ δείπνον ε'ις τά φειδίτια. ΆπόΧανε τοϋ ζωμοΰ, φό ρε ι τονς βύστακας, pro μύστακας, ut videbis in Μνσταξ." Η. " Wytt. ad Plut. S. Ν. V. p.. 25 Edd.

4 ccccxxviii LEX. VOCUM PEREGR. IN SCRIPTT. GR. OBVIARUM. " ΒΥΣΤ1ΧΟΙΣ, Hes. exp. τοις έν θαλάτττι βρόχοις." " ΓΑΔΟΣ, Piscis, qui alio nomine ovos dicitur, Η. Ita enim Dorio ap. Athen. 7 "Ονο», όν καλέουσι nve! «ΒΥΤΑΝΑ, S. Β ρΰτανα, Hesychio sunt κόνδυλοι" γάδον. Vide et Γάν&οί paulo infra." H. Η. " * ΓΑΖΙΤΗΣ olvos, a Gaza Urbe Phreuici«" ΒΥΤΘΟΝ, Idem Hes. esse dicit τόν φάρα, Trail. 12. p. 237 " Edd. Sturnum. Βυτθόν autem, πλήθος." Η. " ΓΑΘΕΥΔΟΝ, Hesychio έκ γης ρέον." Η. Steph י " ΒΥΓΙΝΗ, Eid. λάγυνος vel άμϊς, Lagena vel " ΓΑΘΙΑ, Eid. est * άλλαντία." Η. Matula: Tarentinorum dialecto. Exp. etiam στα- Taivera( ΓΑΙΝΟΜΑΙ, i. q. άνύω. Hes. enim exp. άνΰει." Η. " Γ ΑΙ NT A, Hesychio σπλάγχ va, Viscera: jjfq quo infra Γέντα." Η. " * ΓΑΙΣΑΤΟΥΣ s. Γαισ««nbminatos fuisse i,i μνίον, Doliolum : βικίον." Η. " IT ΒΩΒΟΣ, Hesychio πηρός, Mutilus, Mancus : qui et βωβούς affert pro χωλούς, Claudos." H. " ΒΩΒΥΖΕΙΝ, Eid. σαλπίζειν, vel potius Buccinare." H Horn. 7, * ΒΩΑΩΝ, * Βωδωναίος, Heyn. " Schaef. " ΒΩΚΑΘΥΝΟΝ, Hesychio βωκός, τρυφερός χιτών." Η. Edd. ΒΩΚΚΑΛΙΣ, ή, ^.lian. Η. Α. 13, 25." " ΒΩΑΑ, Dorice Cretenses dicunt pro βουλή, Consilium." H. " ΒΩΛΩΡΥΧΑ, a Laconibus vocari τήν σύν testatur Hes. nimirum παρά τό τάς βώλους, ήτοι τήν γήν, ορύσσειν. Solet enim rostro suo fodicare et vertere glebas ac terram." H. " Βωλώρυξ, Thom. M. 245." Schaef. " ΒΩΜΗΝΕΝ, Hes. exp. ώμοσεν, Juravit. Forsan ^Eolicum habet pleonasmum τοϋ β pro ώμηνεν: a them, όμαίνω, facto ex όμόω." Η. " ΒΩΜΙΝΑΣ, Hes. dici ait άναβάσεις, Ascensus, Acclivitates." H. " ΒΩΜΥΚΑΣ, ου, ό, dictus fuit olim ό Εύρώταί fluvius, παρά τό βοός μυκηθμόν παραπλήσιον έχειν, ut tradit Lex. meum vet. Murmur itaque ejus, bovis mugitum imitabatur." H. " ΒΩΝΥΣΟΙ, Suidae άποικοι, βουκόλοι, Coloni, Bubulci." H, " ΒΩΡΘΙΑ, Hes. teste pro όρθια dicitur, Recta, Erecta." H. " ΒΩΝ Suid. Argivos vocare dicit τήν άσπίδα, et βύρσαν pro βοϋν." Η. " Wessel. Herod. 122." Schaef. " ΒΩΡΟΙ, Hes. et Suidae οφθαλμοί, Oculi. At Biipos Iisdem est Nom. propr." H. " ΒΩΤΕΑΖΕΙΝ, Hesychio βάλλειν, Jacere vel Icere." H. " ΒΩΤΙΟΝ, Hesychio σταμνίον, Doliolum : quod supra Βικίον." Η. Γ. " ΓΑΑΘΟΝ, Hesychio ϊ,σσον, Minus." Η. " ΓΑΒΑΘΟΝ, Hesychio τρυβλίον : qui et Γά/3ενα esse dicit όζύβαφα, ήτοι τρυβλία." Η. "Vide Ducang." Edd. " ΓΑΓΑΤΗΣ λίθοι, Gagates lapis: nomen habet loci et amnis Gagis Lyciae, teste Plin. 36, 19 ubi fusius eum describit. De eod. multa Diosc. 5, 146. Orph. de Lap. [12.] Alex. Aphr. Probl Quaest. 64. Unde autem Γάγαι dictus sit Lyciae iste locus, vide ap. Etym." H. "Epiphan. adv. Haer. 51. p In Trail. Epist. de Lumbr. est Γαγάδοί λίθος." Edd. "ΓΑΓΓΙΤΙΣ ιάρδοί, Nardus Gangitis, dicta a Gange fluvio, ap. quem nascitur, Diosc. 2, 6." H. " Vide. Εγγαγγ " Nicander Θ. 37. Γαγγίτιδα πέτρην. Strabo Γαγγίτιν λίθον. Arrian. Pjpriplo p. 36. At' ου φέρεται τό τε μαλάβαθρον, καί ή διαφο * Ταγγιτική νάρδος, καϊ πινικόν, καί σινδόνες αί ρώταται, αί * Γαγγιτικαϊ λεγόμενοι. Ε. Η. Barker. Ep. Cr. ad Boiss. 284." Edd. "ΓΑΑΕΑΑΝ, Hesychio *γαίρειν, Gaudere, Latari." H. " ΓΑΑΕΩ, Gratificor. Hes. enim Γαδεΐν exp. χαρίσασθαι. At Γαδεώ Eid. est γαρά, Gaudium, Laetitia." H. A " ΓΑΔΗ, Cista, Area. Hesychio κιβωτός." Η. " ΓΑΔΙΗ, Eid. όμολογία." Η. " ΓΑΔΟΜΑΙ, Gandeo, Lator: vel Gaudio et laehtia afficior, Voluptate afficior, Delector. Idem enim Hes. Γάδεσθαι exp. ήδεσθαι, afferens et Γά- δονται pro ευφραίνονται." Η. το μισθοϋ στρατεύεσθαι memorat Polyb. 2, 22, l. ubi vide quae a Schweigh. annotata sunt. Polybii etymologia videtur ex ambiguitate nata, cujus rationem exp. DD. VV. ad Hes. v. Γαισόί: nisi placeat id quod Adelung., (1, 59.) nescio quorum documento nisus, monuit, in reliquiis Geltici sermonis v. Gwes vel Gus signif. Militem mercenarium. Fuerint potius Gaesati a Gaesis, quibus armati erant, nomiuati. Ac fuisse quidem γαϊσον origine Ibericum telumathen, innuit, 273. cujus verba H. appoauit v. Γαϊσα: sed et Celtas maxime usos esse hoc teli genere, satis constat: et BascicA lingu& hodienum Ge!i signif. Hastam, Jaculum, Verutuin, docuit idem A delung. p. 60." Schweigh. " ΓΑΚΤΟΣ, Hesychio κλάσμα, Fragmentum." H, " *ΓΑΛΑΤΙΑ, Gl. Gallo-Graecia. * Γαλαπα- T1K0S, Diosc. 4, 48." Edd. " * Γαλάτη, Gallicus, Dionys. P. 74." Wakef. " ΓΑΛΑΤΜΟΝ, Hes. esse ait λάχανον aypuy, Olus sylvaticum." H. " *ΓΑΛΙΝΑΡΙΟΣ, Gl. Gallinarius." Edd. " ΓΑΛΙΝΘΟΙ, Hesychio έρέβινθοι." Η. " ΓΑΛΙΟΣ, Hesychio παράδεισοs, Hortus." H. " * ΓΑΛΛΑΡΟΣ, supra p. cxxxviii. b. ' Verba, παρά Αάκωσι non pertinent ad h. 1., sed aliunde irrepserunt. Forte referenda sunt ad articulum praecedentem, Γαλιώσηί άκολασταινονσης, et poneada post άκολαστ.' Kuster." Edd. " ΓΑΛΛΙΑ, Hesychio έντερα, Intestina." H. :! Place " ΓΑΝΑΑΝΕΙΝ, Hesychio άρέσκειν, pleonasmo igitur τοϋ γ pro άνδάνειν dicitur." Η, " ΓΑΝΑΙΟΝ, Hesychio κιβώτιον, Arcula, Cistula." H. " ΓΑΝΑΟΣ, Eid. ό πολλά εϊδώί κάΐ τανονργοι, Multa sciens, Versutus. Sed addit, quosdam scribere γάδο!. Infra Γάσοι." Η. " ΓΑΝΔΩΜΑ, Eid. 7r pol, Triticum." H.Stepb. Gane-, «Γα * ΓΑΝΕΙΟΝ, 7-0, Ganeum: unde ones, Hes. Schneider. lud. ad R. R. Scriptt. 205." Edd. " ΓΑΝΗ, Siculi dicunt pro γυνή, Mulier." H. " Greg. Cor Brunck. ad Theocr, 5,26. In Schneider. Lex. est γάνη." Edd. " ΓΑΠΕΛΕΙΝ, Hesychio άμελείν, NegHgere. Vide Άτταλεΐν." Η. Stepb. ΓΑΡΑΒΟΣ, Hesychio όλολυγών." Η. " ΓΑΡΓΑΙΡΕΙΝ, Eid. λάμπειν, κινέϊσθαι, σπαίραν Ι pappaipew item πληθΰναι, h. e. Splendere, quod et dicitur, Moveri s. Vibrare, Palpitare: item Multi plicare. Signif. tamen neutr. potius πληθνΐΐ* s. πλήθειν, Plenum et refertuin esse, Abundare: ut Cratin. [ap. Schol. Aristoph. A. 3.] 'Ανδρών άρίπαν πάσα γαργαίρει πόλις, i. e. πλήθει. Et Sopbro [ibid.] ά δέ οικία τών άργυρωμάτων γάργαιρε. Itidem vero ΕΤ Γάργαρα ponitur έπϊ πλήθους: ut [Aristoph.] in Αέμναις, 'Ανδρών έπακτών πάσα γάργαιρ' εστία. Et iu Βοηθοίε Aristomenis, ένδον γαρ ήμίν γάργαρα Et [in Ejusdem Μυθοιε,] χρημάτων τε γάργαρα. "1 dem vero Aristoph. [Α. 3.J, ψαμμακοσιογάργαρα dixit pro άφάτως πολλά καϊ άναρίθμητα, compositis duobus vocabb., quorum utrumque πλήθος denotat, uiroiruni ψαμμακόσια et γάργαρα. Sunt vero et qui Home ricum illud κάρκαιρε, cum dicit, κάρκαιρε δέ γαία toδεσσιν, signif, velint τήν πολλήν. κίνησιν τών jrotov, Mf διά τήν συγγένειαν τον γ προς κ : dicentes et τον

5 VOCABULA A DAHLERO ΡRiETERM1SSA. κίνϋν ita nominaii διά τό πλήθοε τών. ποδών Haec fere Aristoph. Schol. et Suid. in Ψαμμακοσιογάργαρα. Hesychio vero ET Γάργαλα sunt πλήθοε, πολλά." Η. " Schneider. Lex. vv. Γάργαρα et Γαργαίρω." Edd. "Γαργαίρω, Toup. Opusc. 2, 301. Aristoph. Fr Γάργαρα, Toup. Opusc. 2, 162. Porson. Or Bruuck. Aristoph. 3, : Kuster. 117." Scbaef, " Macrob Suid. 3, 700. Γ αργαίρω, Abundo, ibid." Wakef. " ΓΑΡΓΑΡΑ, promultitudine excellenti positum, vide Γαργα/ρω Est alioqui et Urbs Troadis, quae Γάργαροι quoque, ή, dicitur. At, «Γάργαρο ro, Promontorium Idae. Inde Γαργαρενε dicitur Civis ejus loci, et Γαργαρίί, ή, teste Β." H. ", Γάργαροι ad Lucian. 1,252." Schaef. Etym., ΓΑΡΔΟΥΒΙΟΝ si scriptura vera est, " G. v. Κόλ ξ." Dahler. " ΓΑΡΓΑΡΤΑΙ, Hesychio λίθοι αύτοφυείς." Η. " ΓΑΡΕΑΟΝ, Eid. /άρ 0ί καϊ 'έλαίον, Garum oleo mistum." H. " Gl. rectius: *Γαρέλαιον Liquamen [ex] oleo." Edd. " * ΓΑΡΚΟΣ, Zonar. vox incognita Stephano et Schneidero." Dabler. " ΓΑΡΜΑΦΩΝ, Hesychio Χευκότηε, Χαμπηδών: quo signiiicatu et γάνοε dicitur." H. j" ΓΑΣΟΣ, Hesychio ό άπατεών, ό πολλά είδώε καϊ πανοϋργοε, ex Hesiod. Θ. Supra Γάνδοϊ pro eod." Η. " *ΓΑΥΣΑΠΟΣ, ό, et * Γαυσάπης, Lat. Gausapa, Gausape. Strabo 5. p. 334." Edd. " ΓΑΥΣΟΝ, Hes. exp. σκαμβόν, στρεβλόν, Curvum, Tortuosum : ut Gal. quoque ap. Hippocr. κνρτόν. Patet vero ex ipso Hippocr. qui, cum de Fract. [765.] dixisset, Mqpos γαυσός έστιν ές τό έξω μέρος ή ές τό έσω, καϊ ές τό έμπροσθεν μάλλον ή ές το'ύπισθεν, subjungit mox, 'Es ταϋτα τοίνυν τά μέρεα καϊ διαστρέφεται έπήν μή καλώς ίητρεύηται: aperte indicans ro γαυσόν idem esse ac ro διεστραμμένον, Perversum ac intortum : atque adeo ό μηρός, inquit ibi Gal., ονκ ακριβώς έστίν ευθύς, άλλά είς τό έξω κυρτότερος, ώσπερ καί κατ' εναντία μέρη κοιλότερος: ut Hippocr. rursum de Artie. Μηροί φύσει γαυσοϊ πεφύκασιν. Ex eod. Hippocr. babes compar. γαυσότεροι supra in Βλεσσόΐ. Ceterum annotat Gal., vocem illam uon esse usitatam Graecis, ideoque ambiguum esse debeatne όξύνεσθαι, an * προπερισπασθαι: quosdam enim dicere προπερισπασθαι secundum analogiam, ut καϋσος, μαύρος, γαύρος: alios autem, όξντονείσθαι, quoniam omnia bisyllaba, quae πάθος denotant, oxytonus proferuntur, ut χωλό*, Χορδός, στρεβλός, κυρτός, βλαισός, ραιβός: nec vero bisyllaba tantum, sed etiam omnia fere τά κατά πάθη λεγόμενα, velut αρθριτικός, νχχυριτικός, ηπατικός, et similia. Quorum opinio mihi sane probabilior videtur : ipse vero non referre ait utro accentu proferatur, ac cum όξυτονοϋσιν esse * οξυτονητέον, cum προπερισπώσι * προπερισπαστέον. Est porro hinc νεκβ.γανσόω, Γαμο-όι reddo, Incurvo, Intorqueo. Hes. γαυσώσαι exp. non solum κάμψαι, sed etiam προσελάσαι." Η. " Cocchii Chirurg. Vett. 50. Eis τούτους γαρ τόπουs φυσικώς γεγαύσωται." Edd. " ΓΕΙΘΡΟΝ, Hesychio ένδυμα, Indumentum." Η. " ΓΈΛΕΙΝ, Hesychio λάμπειν, άνθείν, forsan a γέλα." Η. " Wessel. Diss. Herod ad Herod. 404." Schaef. " ΓΕΛΛΙΖΕΙΝ, Hesychio γαργαρίζειν : at Γελλίξαι, συνειλήσαι." Η. " Thom. Μ. 180." Scha2f.. " ΓΕΝΤΑ, Hesychio κρέα, σπλάγχνα, Carnes, Viscera. Nicander A. [ ] Άλθαίνει καϊ γέντα συόι. Sic Callim. Γέντα βοόε μέλδοντεε. Ubi exp. etiam Artus, ". μέλη Η. " Lat. Venter e Gr. * Γέντερ. Schneider. Lex." Edd. " Callim. 1, 54-5." Schaif. " ΓΕΝΤΙΑΝΗ, fjs, ή, Gentiana : Herba insignis amaritudinis: denominata a Gentide s. Gentio inventore, teste Diosc. 3,3. Plin. 25, 7 Rursum Diosc. 3, 12. dicit yevnavys pl$1)s, Gentians radicis." H. dvii " Gentiana Lutea Linnaei." Edd. " ΓΕΡΑΔΟΣ, Hesychio αιγιαλέ, Littus." H. " ΓΕΡΑΝΟΣ, a Cyrenaeis vocatur ό όμβρος, Imber : παρα τό τήν έραν, i. e. τήν γήν, ραίνειν, ut Etym. tradit ex Herennio Philone." H. " ΓΕΡΓΕΡΟΣ, Hesychio βρόγχοs: pro quo et γαρ γαρεών dicitur." Η. " ΓΕΡΗΝΙΟΣ, ό, Nestoris epith., II. Β. γερήνιο$ ιππότα Νέοτωρ. Exp. a nonnullis έντιμος, γέρων παρά τό γέρας. Alii vero Τερήνιον dictum volunt a Gerena s. Gereno oppido, in quo profugus fuit educatus ; unde et Hesiod. Κτείνε δέ Νηλήος ταλασίφρονος υ'ιέας έσθλονς "Ενδεκα' δωδέκατος δέ γερήνιος Ιππότα Νέστωρ Ζείνοςέών έτύχησε παρ'-ίπποδάμοισι Γερήνοις. Et rursum, Νέοτωρ οίος άχυξεν έν άνθεμόεντι Γερήνω. Plura super hac re Eust. et Strabo." H. " Wassenb. ad Horn. p Heyn. Horn. 4, , 177" Schaef. βά- ΓΕΡΥΝΟΣ, Stephano B. in Βιθυνία, ό μικρός τραχος, Parva rana, Ranunculus. Iidem ranunculi γυρίνοι etiam dicuntur: ab lonibus autem Γερϊνοι, teste Eust." H. " Γέρυνοϊ, Nicander A Θ. 621." Wakef. " ΓΕΡΥΣ, ET Γερι/ras, Hesychio γέρων, Senex." Η»," ΓΕΡΩΑ, Hesycbio γερόντια : vel potius γεροντεία." Η. "* Γερωία, Valck. Adoniaz. p. 292.; ad Rov. 72." Schaef. Mss,. " ΓΕΡΩΝΙΑ, Laconibus et Cretensibus est γεροντία, teste Hes. Apud Aristoph. quoque A. [980.] pro γερωχία, quod in vulg. Edd. legitur, quidam reponunt γέρων ία : Πα τάν ά σανά ν έστίν ά γερωχία "Ητοι πρυτάνιες ; Χω τι μνθίξαι νέον. Quoin 1. illud γερωνία, s. γερωχία, idem esse videtur quod γερουσία, Senatus, Seniorum concilium." H. " Brunck. habet * Γερωσία." Edd. " Valck. ad Rov. J2." Schjef. " * ΓΙΖΙΡ, alii * Ζίγιρ, Genus cassiae, Diosc. 1, 12." Edd. " ΓΙΣΧΥΝ pro ίσχύν dici tradit Hes. Itemque Γιτέα pro Ιτέα. Pleonasmus igitur in bis est τοϋ γ, ut et in aliis." H. " In Cod. Ven. ήσυχήν et έτέα leguntur." Edd. " ΓΑΑΖΕΙ, Hesychio πτερύσσεται, κέκραγε, Alas explicatas qualit, Clamat s. Vociferatur." H. " Pind. ap. Schol. Theocr. 1, 2. μέχος. Unde *Γλαγγάζω, Hes, et Cyrill. Lex. i. q. κράζω et κλαγγάζω." Edd. " ΓΑΑΜΑΤΑ, Hesychio άστράγαχοι, Tali." H. λ. " * ΓΑΑΜΙΑ, πό κρήτες. Hes. Cod. Ven. At Musurus, πόλις Κρήτης. ' Glossa, ni fallor, ad Cretenses pertinet, atque ita interpungo : Γ. πόχις, Κρήτες.' Schow." Edd.. " *ΓΑΑΣΣΩΝ, Zonaraeμωρός, άνοΰστατος. 'Ignota vox Lexicis, praeter Phav., qui Nostrum saepissime ante oculos habuit.' Tittm. Imo satis nota est: vide H. v. Γράσος." Edd. " ΓΛΑΥΝΟΣ, teste J. Poll. 7. είδος χιτώνας." Η. " ΓΛΕΦΑΡΛ, Eust. Dorice pro βλέφαρα dici tradit. Hes. vero exp. non solum βλέφαρα, sed etiam όφθαλμοί.'ή. Koen. ad Greg.. 17 Schsef. " ΓΑΗΝΩΤΑ, Hes. exp. πονηρά, Mala." H. " ΓΑΙΑ, Suidae κόλλα, Gluten s. Glutinum : itidemque Etymologo et Eust. Hesychio vero Γλοία est κόλλα." Η. " ΓΑΙΝΗ, Suidae et Eust. ρύπος, Sordes : pro quo et γλοιόϊ. Etym. habet γχίνα." Η. " Pseudo- Herodian. Partitt.'' Edd. " ΓΑΙΝΟΝ, a quibusdam vocari τήν πεδινήν σφένδαμνον, tradit Theophr. Η. P. 3, 11. Ubi quidam Codd. γχεϊνον habent, ut in Basil. Ed. margine annotatur : quam scripturam Gorr. quoque secutus, ΓλεΙvos, inquit, est Genus aceris campestre, praecipuo candore ac crispum. Sunt qui Gallicam iuterpr ut Theod. Gaza." H. " ΓΑΙΟΝ, Hesychio εύτονον, Eust." H. ίσνυρόν: itidemaue H " ΓΛΙΟΩ, Lutio. Etym. enim γλιΰσαι esse dicit

6 dviii ccccxxviii LEX. VOCUM PEREGR. IN SCRIPTT. GR. OBVIARUM. τό παίζειν. Apud Hes. vero Γλιαται, παίζει, άπατφ. Et rectius forsan : quia et ap. Eust. legitur γλιάσθαι, τό παίζειν rj προθυμείσθαι." Η. " ΓΛΙΤΤΟΝ, ro, Sordes ex ablutione manuum, pedum, aut totius corporis. Eust. enim tradit το * άπόλουμα a quibusdam nominari γλίττον, afferens haec e Lexicographo quopiam verba, Γλίττον, ό ev RATI έμβάσεσι γινόμενο! ρύποι. Hes. vero 0xyt0nu>S habet γλιττόν γλοιόν." Η. " ΓΑΥΚΙΝΝΑΣ, Hesychio διά γλυκέο! οίνου πλακοϋ!, Placentae vino dulci,s. subactaet condita vino dulci. Apud Athen. 14. simplici ν scriptum γλυκίvas, ibique e Seleuci Gil. esse dicitur ό διά γλυκέο! καί ελαίου πλακοΰς, ap. Cretenses." Η. " Valck. Adoniaz. p. 397." Schaef. " ΓΛΥΚΚΑ, Hesychio ή γλυκύτης, Dulcedo. Idem ET Γλνκον affert pro γλυκύ, Dulce." H. " ΓΛΥΚΥΦΑΙΟΝ, Cretensibus ro έρυθρόδανον, Hes." H. " ΓΛΥΙΣΩΝ, a γλυκίων pro γλυκύτερο! dicitur, ut βράσσων a. βρabίωv pro βραδύτερος, teste Etym. : afferente ex Aristoph, γλύσσονα σύκα, Dulciores ficus." H. " Fr. 286." Schaef.. " ΓΑΥΤΡΙΣ, vocatur οίνος ό τό έψημα έχων, Vinum, cui sapa admista est, Athen. 1." H. " Respicitur p. 31. Καί γλύξις δέ οίνος καλείται ό τό έφημα έχων. ' Perperam γλύτρις Ed. Ven. et Bas. Tacite mutavit Casaub.: recte vero. Certe in γλύζα, quod ille edidit, consentiunt nostri libri.' Schweigh. Vide Γλεΰξΐϊ, et Barker. Epist. Cr. ad Boissonad " Edd. " ΓΟΓΓΡΟΣ, o, Congrus s. Conger: Piscis άμαξιαίος saepe ob magnitudinem, utplurimum άνδραχθήι, ut tradit Athen. 7. ubi et γρύλλον nominari refert e Nicandri Γλώσσαΐϊ. Meminit ejusdem Aristot. H. A. 8. Plin. 9, 20. II Γόγγροϊ dicitur etiam Vitium quoddam arborum, praecipue oleae, teste Theophr. H. P. I, 13. h. e. Eminentia quaedam rotunda in trunco arboris : a cujus similitudine DICITUR Γογγρώνη, ή βρογχοκήλη, Tumor gutturis: veluti cum Hippocr. Epid. 6, [10, 3. p ] dicit ro φυχρόν esse συστρεπτικόν, ideoque invehere φήρεα et γηγγρώνας. Ubi Gal. annotat, videri sibi Hippocr. φήρεα appellasse rai προμηκεστέρας έν τοί! vεvpώbεσι μορίοι! τάσεις : γογγρώνας autem, τά! στρογγυλωτέραι. Μοχ γογγρωνας esse dicit ras περιφερεστέρα! έζοχά! μετά σκληροτητος, ο'ιαί περ εϊσιν at γινόμεναί τισι των δένδρων έπιφύσεις, &Ϊ καλοΰσι γόγγρους. Allatoque Theophr. I. c. addit esse quosdam, qui suo etiam tempore audierint Thessalos ejusmodi σκληρότητας, όταν έν τραχήλψ συστώσι, γογγρώνας nominare. In Lex. quoque suo γόγγρωνα exp. βρογχοκήλην, nominatam sic esse addens άπό τών έν τοις πρέμνοις τών δένδρων έπιγινο μένων στρογγυλών εξοχών. Ubi itidem Theophrastum citat. Sed suspectum videtur illud γόγγρωνα, cum ap. Hippocr. sit γογγρώναι: legaturque ap. Hes. quoque γογγρώνη, quod esse dicit άπό στη μα έν φάρυγγι. Porro quod ad γόγγρον Piscem attinet, si Etym. eredimus, dictus est π αρά τό γρώ, τό έσθίω, facto diplasiasmo, quoniaui άπεσθίει τών πολυπόδων τάς πλεκτάvas." Η. "Gl. Γόγγροϊ, ιχθύς- Congrus. Apoll. Dysc * Γογγροειδή!, ό, ή, Aristot. Η. Α. 2, 14. * Γογγροκτόνοί, ό, ή, Plut. 966." Edd. " Γογγρώνη, Heringa Obs. 60." Schaef. " * r 0, yyp10v Schol. Oppian. A. 1, 113." Wakef. " * ΓΟΙ, Jacobs. Anth. 8, 290." Schaef. "ΓΟΙΔΗΜΙ, Hesychio έπίσταμαι : pro είδημι, s. εγώ είδημι, Scio." Η. " ΓΟΙΝΟΣ, Eod. teste, pro o!vos dicitur, pleonasmo τοΰ γ. Idem ettoivairii affert pro οϊνοχόη.'ή. " ΓΟΙΣΟΝ, SIVE Γοϊτον, Etym. [51, 17.] dici scribit ρύπον, Sordes. Utriusque horum vocabb. mentio ap. Hes. quoque fit. ί Γ0ΐ00 enim ab eo exp. μέλαν, πλατύ: et ΓΟΪΤΟΪ, ρύποι, πάθοι: de quo et in Ακοστέω dictum est. At Γοιταί, Eid. sunt κριθαί, γραστι!, Hordeum, Gramen." H. " ΓΟΪΣΟΥΤΑΙ, ab Etym. exp. πλατύνεται, έλαύwra», χαλκενεται, κάμπτεται, κοιλαίνβται, μελαίνεται, Dilatatur, Cuditur, Flectitur, Cavatur, Nigratur." Η ΓΟΡΓΩΝ, Alex. Myndius ap. Athen. S. fi D1 conficta ista de Gorgonibus ait a poetis, revera enim' Gorgona esse Animal quoddam Libyaefrontejubatg et halitu perimens et visu, si quem discussa juba gspexerit." H. " ΓΟΡΔΕΛΙΖΕΙΝ, Hesychio ΰδολεσχΰν,.', Nugari H., utyn roptys, pro όρτυξ dicitur, teste Hes., pro Ιτέα." Η. " ΓΡΑΒΙΟΝ, ro, dicitur Ilignum Quernumve li. gnum,quod fractuin fissumve et accensum iterfacien, tibus lucem praebet, teste Athen. [699.] Ap U( j Etym. vero et in Lex. meo vet. Γραβδί! esse dicitiu Χαμ was, et quidem ή κατεξνσμένη s. διεσχιαμένη, a γράψω, το ζέω. Sed γραβίου meminit Eust. quoque p. 1571, [14.] Athenaei illa verba referens, dicensque videri esse δψδων ε'ιδόι rt, siquidem πίσσαν Karwiri» ζειν έχει, ut patet e Theodorida Syracusano, IJi m δ' υπό γραβίων έσταζεν." Η. " Schneidjr, Ind. ad R. R. Scriptt. v. Fax. Soph. Fr. p..(j!!. Brunck. γραβίοιι ένημμένοιι, ubi perperam legebatiu γραφίοιι. Bekk. Anecd. 789 : * Γράβδυς, ή ^αχισμένη λαμπάς. Albertii Lex. Reg. Ms.: * Γρβυί/f λαμπάς κατ ε σχισμένη καί κατεζυσμένη, παρά το γρά/jiv, ό σημαίνει το \ύω. Respicitur Zonar., ap. quem edi turn est * Tpavbijs..)^ Γραι ' D. Γραυδίί. Cyrill. Etym. Γρα/3έί'ϊ. Saepe enim ΰ et β permutantur,' Tittmann. Omnino v. Barker, in Classical Journal 29, 31 5." Edd. " Γράβιον, Eust. Od. 272."Wakef. " ΓΡΑΙΝΕΙΝ, Hesychio έσθίειν, Comedere, quod et Γράειν." Η. " ΓΡΑΙΚΟΣ, Graecus, "ΈλΧην : unde Adv. Fpm> κιστι, pro 'Ελληνιστί, Graece. Etym." H. " 20 nar Clem. Alex. Paed. 3, 4. Callim. Fr., Alex. jetolus ap. Macrob. 5, 22. Γραικισπ autem estav. * Τραικίζω, Pseudo-Herod. Partitt. : * Γραικίταιι?re πλοιε, Lycophro 605." Edd. " Γραικοί, Heyn. Horn, 7, 286. Casaub. ad Athen Koppiers. Obs Fabric. B. G. 1, 44. Harl. Fischer. Ind. Palaeph. v, "Έλλην, Jacobs. Anth. 6, , 238. Brunck. ApeD, R. 157 ; Soph. 3, 527 Callim. 1, 476. Γραϊκω, Hejn, Horn. 4, 295." Schaef. " * Γραικώι, MoreGra. eorum, Schol. II. Γ. 95." Wakef. " ΓΡΑΣΤΙΣ, εωϊ, ή, Gramen : quod et Kpi<mt. Vide Γράσοϊ et Γράω." Η. " Gl. Γράσπϊ Farrago. Aristot. H. A. 8, 8. unde * Γραστίζειν τοη Ϊ7Γ7Γovs, Geop. 16, 1, 11. * Τραατισμόs, 0, Hipp.Mu lomed. 10." Edd. " Γράστα, Phrynich. Eel. 7«. * Γράηϊ, Mcer et n. ubi et de ΓράστΊί: Wessel. Diss. Herod. 185." Schaef. «ΓΡΑΥΚΑΛΟΣ, Hesychio opvis τεφρό!, Avis cinerei coloris." H. " ΓΡΑΩ, Comedo : έσθίω : unde ap. Callim. [Ffc 250.] εγραε, Comedebat. Sic Hes. Cyprios ait γρά dicere pro φάγε, Comede. Etym. et perispwpeb«! γραώ dici innuit, cujus fut, esse γραήσω.. Inde Eust derivat τήν γράστιν, utpote νπό των ζώων,χλαραί έσθιομένην: dedueens inde et τήν χρόνψ. διεφθαρμίνφ γρανν et τήν γρώνην πέτραν. Derivat inde. Etym. γράφειν quoque, utpote signif. illo γράειν etiam fray. At quod ad Γράστα attinet, iel. Dionys. ap. Eust. ipsum prorsus rejicit, et inusitatum esse ait: tantum enim per κ dici κράστα." Η. "Γράω, aa Mcer. 212 Toup. Opuso1,482. Callim. 1,514.; Valck. 284." Schaef. " Schol. Lycophr. 20- Wakef. " Τίολυγράω, Hippocr. dixit pro m λυφάγφ, </ y Multum comedenti, Voraci: a v. Comedo : ut Callim. Και γόνο! αιζηών έγpairs Φ: μόνα, i. e. κατέφαγε. Gal. Lex. Hippocr." H. " Toup. Opusc. 1, 482. Callim. 1,. 514 Scheet. "ΓΡΗΝΗ, Etymologo et Hes. άνθη σύμμ^τα, Miscela florum." H. " ΓΡΗΝΙΚΟΣ, dictus Fluvius quidam putatur quasi Γραφικοί, quoniam ibi oi Γραικοί ένικησαν» β βαρβάρου!. Idem et Γράνίκο? nominatur turn a» aliis, turn a Plut., qui et ipse ap. eum testatur tusum et devictum ab Alexandre Darium." H. " ΓΡΗΤΙΣ, Suidae ό βυραεύι, Cofiarius: PW qw

7 VOCABULA A DAHLERO PRjETERMISSA. ccccxcix ap. Hes. scriptumtp?jurts." H. "ΓΡΙΝΟΣ, Hesychio δέρμα, Pellij s. Cutis." H. " I. q. pivos, Eust. ad Od. p Bas. Etym." M. Edd. ΓΡΙΝΤΗΣ, o,i.q. γριπεύε,eust p. ad Od. Bas. * Γρίντιε, ό οΰρανόt, Etym. Μ. Γρίντηε, δ νβριστήε, γριντήε, δ οΰρανόε, Zonar." Edd. " ΓΡΙΠΩΜΕΝΑ, Hesychio et Etym. τά συνεχκόμενα, τά * σπασμωδώε σνμπαθοΰντα, S. έγγίζοντα. Vide et.» Γρψδσθα Η. «Hippocr. 75. Τά ΑΧγήματα πρόε νποχόνδριον γριφ'όμενα, Gal. * έ7τανεΐχονμενα, Bacchius σννεγγίζοντα καί σννάπτοντα." Edd. " ΓΡΙΦΑΣΘΑΙ, Hesychio γράφειν, Scribere. Sed addit, quosdam dicere a Laconibus usurpari pro ξνειν και άμύσσειν, Carpere et vellicare unguibus, s. Laniare unguibus. Idem mox γριφώμενα exp. non solum γραφόμενα, sed etiam * έπανείχονμενα : quod Γεγριφώε paulo ante γριπώμενα. Apud Euud. legitur ό rats χερσίν άχοων." Η. " Edst. ad. Od. p Bas." Edd. " ΓΡΟΝΘΩΝ, Hesychio άναφύσησιε, ήν πρώτην μανθάνονσιν αΰχηταί καί κιθαρισταί, Primum rudimentum tibicinum, Modulus quem primum docentur, qui tibias inflare discunt: ut et J. Poll. 4. τά πρώτα των αΰχητων μαθήματα dicuntur πείρα et γρόνθων. At Γρονθονενεται, Hes. exp. θνμουται: quod et βρενθνεται dicitur." Η. " Gl. * Γρόνθοε- Pugnus. Τ. Η. ad Lucian. 3, 374. Mathem. Vett. 46. γρόνθοι ζνχινοι: 34. * Γρονθάρίον, i. q. χελώνι ov. Lat. Grunda. Γρόνθ05 Heroni Geometrae i. q. παχαιστήε." Edd. " Jacobs, ad Tzetz. 115.; Exerc. 2, 186. Moer. 323: et n. : ad Lucian. 1, 491. Γρόνθων, ibid." Schaef. " ΓΡΟΣΦΟΣ, 0, ap. Pdlyb. et Plut. Teli genus est, quod interpr. Pilum, Hastae cuspis, quam terne infiglmus. Polyb. Καί TOIS μέν νεωτάτοιε παρήγγειλαν μάχαιραν φορειν καί γρόσφονε. Sunt qui Glandes interpr. γρόσφονε, ut videbis in ΒεΧοσφενδόνη. INDE Γροσφομάχοε, [ό,] Qui γρόσφοιε in praelio utitur, Qui γρύσφοιε pugnat. Ετ Γροσφοφόροε, [ό, \, ή Qui γρόσφον s. γρόσφονε gestat. Apud Polyb. Epit. utrumque legitur, et exp. Veles, qui pilis utitur, Pilanus." H. " Schweigh. Lex. Polyb." Edd. " Γρόσ^>05, Heyn. Horn. 6, 31." Schaef. " ΓΡΟΥΜΟΣ, Hesychio στρόβίχοε. Latinis vero Grumus est θρόμβοι." Η. '< ΓΡΟΤΝΟΣ, ό, Torris, Truncus. Vide Γρννόε." Η. " Etym. Μ. e Lycophr." Wakef. " ΓΡΟΥΣΣΕΤΑΙ, Hesychioμηρύεται s. έκτείνεται." Η. «ΓΡΥΚΟΚΚΟΣ,Gl. Cicum, Ciccum." Edd. p. ΓΡΥΣΣΩΝ, ό, i. q. χοίροε, Eust. ad Od.» 785. Bas. ubi * Γρι'σσων, Etym. Μ. * Γρίσων." Edd. " ΓΡΥΨ, νπόε, 6, Gryps s. Gryphus. Plin. enim et Gryphas dicit et Gryphos. Sunt autem gryphes s. gryphi, Aves quadrupedes, lupi magnitudine, crutibus et uuguibus leoninis, pennis in pectore rubris, in reliquo corpore nigris. De bello autem cum eis Arimasporum ob auri custodiam, multa Herod. 3, [102.] et Paus. in Atticis: et Plin. 7, 2. et ipse Ctesias in Persicis. Hesychio γρύπεε sunt non solum elsos ζώου πτερωτού, sed etiam μέροε τών τήε νεώε σκευών, et άγκύραί: forsan quoniam ancorae adunco rostro sunt, ut aves illae fabulosae." H. " Arrian. Exp. Alex. 5, 4, 4. Gl. Γρύπεε Grypes. Plaut. Aulnl. 4, 8, I. Nonius h.v. Jlsch. Pr. 395." Edd. "Paus. 1, 91. Ruhnk. Ep. Gr. 94. Wessel. Diss. Herod. 70.; ad Herod Voss. Myth. Br. 1, ad Lucian. 1, 326." Schaef. " ΓΡΩΘΥΛΘΙ, Hesychio γωχιοί, σπήχαια, Speloncae." H. Stepb. " ΓΡΩΘΩΝΗ, Eid. σαπρά γραυε, Emarcida vetula. Sed addit, a quibusdam exp. παχαιάν 'όνον, Vetulam asinam." H. " ΓΡΩΝΑΔΕΣ, Hesycbio θήχειαι σύεε, Porcae, Scrofa. Vide Γρομφάδεε." Η. " ΓΡΩΝΗ, ή κοίχη καί τετρημένη πέτρα, ή δεχομένη τα σχοινιά: Hesychio itidem ή όπ,ι τήε πέτραι, δι ήι τα σχοινιά, βτρόι τήν τών νεων στάσιν ήσφαχίζοντο, dii Sed idem Hes. γρώνην esse dixerat etiam παχαιόν άγγετ,ον σκύτινον, et το κενόν τον δίφρου, οΰ Χόγχαι κείνται. Eust. quoque hujus αρματείον γρώνηε meminit, όμωννμον τ rj παρα Λνκόφρονι θαλασσία γρώνη, dicens esse Locum in currum, in quo scuticae ponebantur, teste Ml. Dionysio ; is enim γρώνην esse tradit ro κοίλον τοΰ αρματείον δίφρον, eis 5 ras μάστιγας οί ήνίοχοι άπετίθεντο : quod et Χηνόν vocari a nonnullis. Nicander γρών^σι adj. usurpavit pro Cavis, Profundis et capacibus: A. 77 Πελλ/σιν ίν γρώ- "ντ/σιν, ST ε'ίαρί πιο ν άμέχξαιε: Schol. enim ibi exp. κοίχαιε, καί βαθείαιε, καί δεκτικαΐε. Ατ Γρώνονε, Hes. dici scribit TOVS άκονονταε καί TOVS μή ΧαΧοννταε, Qui audiunt et non loquuntur." H. " Γρώνη fivoδόκοι pro φωχεόε. Γρώνοε, Lycophro " Edd. " Γρώνη, ad Mcer Heringa Obs Toup. Opusc. 1, 555. Jacobs. Anth. 7, 113." Schief. " Nicander Θ Mactra, Leon. Tar. 57 Γρώνοε, Lycophro 21." Wakef. " ΓΤΡΑΙ πέτραι, Rupes quaedam sic dictae in Icario Mari." H. «ΓΥΤΓΑΘΟΝ, Hes. esse dicit σκεΰοε πχεκτόν, εν ψ βάχχονσι τον άρτον οΐ άρτοκόποι, Canistrum panarium e vitili, Cistam panariain e vimine plexam : ut Lucian. "Aprous οκτώ ναντικούε εν γυργάθω ξηρονε. Verum et alia εκ Χύγων πχέγματα in alios usus contexta, γνργαθοι nominantur. Atheu. 5. Ύούτοιε δ" έν πχεκτοιε γνργάθοιε διά τροχηχίων eis τά θωράκια Χίθοι παρεβάχχοντο, In qualis e vimine plexis. Ubi ut πχεκτοί γνργαθοι dicuntur, ita et ap. J. Poll, γύργαθον πχέκειν. Suid. vero γνργαθον esse dicit κχίνην, έν jj τονε παρέτονε καί δαιμονιώδειε στροβοΰσιν, ut in Proverbio illo Γνργαθον φυσψε, quod έ7τί τών μάτην π ο- νού1*των usurpari: nihil tamen vetat et hie γνργαθον accipere pro Cista s. Qualo vimineo, quoniam et ipsum inflare conari non minus vana opera est, quam τρητον πίθον cribro hausta aqua implere." H. " Gl. Γύργαθοε Reticulus, Reticulum." Edd. " Casaub. ad Athen. 16. Heyn. ad Apollod Timo Phi. 21. Aristoph. Fr. 239" Schaef. "Arrian. Θ * Γνργάθιον, Idem, Hes. * Γνργαθώδηε, Hes. v. Σαργάναι." Wakef. " ΓΏ1, Hes. exp. έαυτω, ίδίω et σω." Η. " ΓΩΓΓΑΜΗ, Eod. teste pro γαγγάμη dicitur, Id nimirum, έν ω oi άχιεϊε σννάγουσι τά όστρεα, Verriculum, quo piscatores conchas capiunt." H. " ΓΩΓΩΝΗ, Hesychio φάρνγξ, Guttur, Fauces." H. " ΓΩΑΙΟΙ, Eid. σπήχαια και al προε θάχασσαν καταδνσειε, Speluncae et Latibula s. Lustra ad mare. Pro quo ap. Nicandruin LEGITUR Γωλεά, Θ *Η ore σνν τέκνοισι θερειομένοισιν άβοσκήι ΦωΧεΙοϋ Χοχάδην ύπό γωχεά διψάε Ιαύρ. Ubi Schol. quoque γωλεά dici scribit τάε καταδύσειε ras έν τοιε κοίχοιε τόποιε γινομέναε." H. " * Γωλειά, ibid. 351." Wakef. " ΓΩΝ, Dor. et Ion. pro γονν, ut isv pro olv. Uti-. tur Herod." H. " Koen. ad Greg. 184." Schaef. " ΓΩΝΟΡ, Lacones pro γωνία dicunt, teste Hes." H. " ΓΩΝΟΣ, Eid. yovvos ίδοι: item παιδιά TIS πα- Χαΐστρική, aliis κώπη. Sed haec suspicione mendi non carent." H. " Ad Herod. 327." Schaef. " ΓΩΟΣ, Eid. μνημείον:" Η. «* ΓΩΣΓΑΩΑΝΙΟΝ, Genus placentae, Athen. 14, 15." Edd. 1, Δ. " ΔΑΒΕΑΟΣ, pro δαλόε dicunt Lacones, His." H. ΔΑΒΙΤΙΚΟΣ, (ή, όν,) Davidicus, Chrys. in 1 Ep. ad Tim. Serm. 14. T. 4. p Καί τά φσματα τά Δαβιτικά ποχχάε πηγάε κινονντα δακρύων." Seager. " ΔΑΓΚΟΑΟΝ, Hesychio δρέπανο ν: quod et ΖάγκΧη." H. " ΔΑΓΝΟΝ, Hes. esse dicit πνκνύν: quod et δασύ" Η.

8 dx LEX. VOCUM PEREGRIN? SCRilOTT. OR. OBVIARUM. satr^pa easet> in Graecia, Graeceque loqui afiectaret, diceliat ήδνμαι,uul τέρχνμ&ι, καί χαίρομαι, [Ariateph,. v [. E»p.291 Diiu *s.eup«aeade1n re cottcervatisiqa! onymisj et barbareposito χαίρομαι pro χαίρ/ο, fo. grato simul sono τών ομοιοκατάληκτων. Hone σμόν Aristoph. Εφ. [289 ] Δ&τιδο«μέλβι>vocat: ifo με- ariviieiv, ', Hesychioavr^xeii ΔΑΔΑΙΝΕΙΝ, ριμνίρν, φροντί ειν. Infra Δανδαίνβιν." Η. " ΔΑΔΙΗ, J. Poll. 4, [168.] μέτρον * έξαχοίνικον, Mensura sex choenicum capax. "Α86«ξ vero,. Eust et Etym. testibus, est μέτρον τετραχοίνικον ap. Aristoph." H. " ΔΑΔΥΣΣΕΣΘΑΙ, Hesychio «λκεοθαι, σπαράασεσθαι, Trahi, Dilacerari: quo ferme signify et Λαφύσσειν. Infra Δαιδύσσεσθαι et Δατύσσεσθαι., י Η. Etym. Μ. 289,' 7" Wakef. " ΔΑΕΓΩ, Hesychio έπίσταμαι, οϊδα: forsan pro δαίω s. Δαώ εγώ." Η. "ΔΑΗΛΗΣ, Hesychio Sacerdos Dianae."H. " ΔΑΙΔΗΣΣΟΥΣΙ, Hes. affert pro βασανίζουσι." Η. " ΔΑΙΔΥΣΣΕΣΘΑΙ, Hesychio ελκεσθαι: pro quo supra Δαδιίσσεσθαι." Η. " ΔΑΙΕΜΩΝ, ap. Hes. legitur exp. δαιμόνων." Η.. " ΔΑΙΜΟΝΗΤΙΑ1, Hes. teste Cretensibus est δαι- J μονίζει." Η. " ΔΑΙΜΟΣ, Cujus bona in fiscum s. aerarium regis relata sunt. Hesychio enim δαιμοί sunt oi καταδικασθέντε! τ as ούσία! είι,βασ ίλέω!." Η. " ΔΑΛΑΓΧΑΝ, Hes. dici scribit θάλασσαν, Mare." Η. " ΔΑΑΙΔΑΣ, Hes. esse dicit τά! μεμνηστευμένα!." Η.. " ΔΑΛ10ΧΕΙΝ, Hes. Ampraciotis esse dicit-ro παιδί συνείναι: ab aliis vero exponi μοιχεύειν : ut Δαλιοχο! quoque Idem exp. μοιχό!: pro quo infra Δάοχοι." Η. "*ΔΑΛΜΑΤΙΚΗ,,ן} Vestis sacerdotalis, fere clavata. Gl. * Δελματική Delmatica. Δαλματική, Ε- piphan. Haer. 15. p. 20." Edd. " * ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΝ, Gl. Prunus, sc. μήλον, A- then. 49. Geop. 10, 73." Schweigh. " * Δαμασκηνή et * Δαμασκηνό!, " Edd. " Δαμασκηνόν, Schol. Theocr. 7, 144." Wakef. " ΔΑΜΑΤΗΡ, Dorice pro Δημήτηρ, Ceres: itidemque ΔαμάτριOS pro Δημήτριοs. At Δαμάτριον, Hes. esse dicit Florem similem narcisso. idem Δαματρί&,ειν, Cypriis esse dicit TO συνάγειν τόν Δημητριάκόν καρπόν, Colligere Cereales fruges." Η. " Δαμάτηρ, ad Charit Δάματερ, Bergler. Alciphr Koen. ad Greg. 83. Fischer, ad Weller. G. G. 1, 82. Brunck. Aristoph. 1, 271. Τ. H. ad Plut. p Δαματρίζω, Valck. ad Ammon. 70." Schaef.. " ΔΑΜΕΙΑ, Festum ap. Tarentinos, Hes." H. " ΔΑΜΩΣΕΙΣ, δημόται, ΐ\ 01 εΰτελεϊι, ap. Lacones : si non mentiuntul Hes. exemplaria. Nam, nisi fallor, scr. Δαμώδει!. Δα. μώ σεις enim essent ai δημώσει! s. ai δημεύσει!, Publicationes." H. " ΔΑΝΔΑΙΝΕΙΝ, Hesychio άτενίζειν, φροντίζειν, μεριμνψν: pro quo supra ".! εί Δαδα Η. " * Ένδανδαίνειν, κατατολμ^ν." Edd. " ΔΑΝΔΑΛΙΔΕΣ, Hesychio κάχρυει, κριθαί, ή σίτο! πεφρυγμένοs: J. Polluci autem [6, ] μάζαι μεμαγμέναι πεφρυγμένων κριθών, Mazae ex hordeo tosto. Infra Δενδαλίδε!." Η. " In Etym. Μ. v. TovXos perperam legitur * Δανδαϊτι!." Edd. " ΔΑΝΔΑΛΟΣ, Hes. teste dicitur Erithacus avis." H, " ΔΑΟΧΟΣ, Hesychio μοιχό!: pro quo supra Δαλιοχό!." Η. " ΔΑΡΔΑΙΝΕΙ, Hesychio μολύνει, Inquinat, Con, taminat." Η. " * ΔΑΡΔΑΝΕ10Σ, Schol. II. Γ Wakef. Ion. 88. Antip. S. 09. Marcellus 39. ad Diod. S. 1, 576. Agathias 62. * Δάρδανο!, Jacobs. Anth. 8, 27 Heyn. Horn. 4, 549." Schaef. \\ ΔΑΡΔίίΣΑΙ, Hesychio^ai, σπαράξαι.'ή. " ΔΑΤΕΝ, pro ζητείν positum esse testatur Hes. Bceotice forsan ζ verso in δ, η in a, et exemto t e diphthongo." H. " ΔΑΤΙΣΜΟΣ, 0, Datidis imitatio : de dictione pluribus verbis idem repetente, et quidem solacus : Proverbio sumto a Datide quodam Persa, qui cum τούτ έκείν ήκει το Δάτιδο! μέλος, "Ο δεφόμενό! ιτοτ(^ τή$ μεσημβρία!, 'Ω,ςήδομαι, καί τέρπομαι, καίχαίρη! α(> Non multum absalnaile huic Datismo est ΡΓΟΥ«^ illud, "Αμα! άπτ}τβυν, oi δ' άπηρνοϋντο σκάφαβ} idem enim ibi poscitur et negatur, sed diversis verbis, 1!jnonymis tamen : ut si tu άμίδα ab aliquo peterityjjfe se ουράνην habere negaret." H. " Valek! Adoiiiaz. p ad Herodian. Philet * Aarurotifo ibid." Scliasf. _ < / ΔΑΤΟΣ, Hesychio 0 τρυγητό!, Vinilemia! item י' Urbis nomen ap. Laconas., ΔατοΊ! autem, Vacidl af. fert pro δόλοι!, πανονργεύμασι." Η. ι " Heriaga Obs Toup. Opusc. 1, 74." SchaafcMes. ffc " ΔΑΥΓΟΣ, Hesychio δασύ!, Hirtus, vel Ueimfi, Vide AavXds." H. (,!. " ΔΑΥΕΙΝ, Eid. κοιμάσθαι, Dormire: quod et ϊαύειν." Η. < ΔΑΥΚΑΛΙΣ, Pes gallinaceus." H. " ΔΑΥΛΙΣ, Urbs quaedam Phocidis, ab aliis 04 minata Δαύλεια et Δαυλία, teste Eust., quoniaufclsc, σύμφυτο! fuit et δασεία : licet alii a Nympha quads Daulide denominatam velint. Ac a Δαύλί! quidst), Civis ejus urbis dicitur Δαυλίδιο!: a Δαυλία aute&i, Δαύλιο! S. Δαυλιεύι, et Δαυλιά!, ή. Et quoniamin hac Daulide τά περί.φίλομήλην καί ΐΐρύκνηνpv6eWrk γενέσθαι, inde ή φιλομήλη S. ή αηδών vocatur Δακλιίΐί opvn, a Soph., si memoria me non fallit:.etamfa κορώνη ab Aristoph. Unde et Ovid. Deflet Tbreictdm Daulias ales Ityn." H. " Δαυλιά!, Thue., 29. not Edd.!..(,it " ΔΕΑ, a Tyrrhenis dicitur ή 'Pea, teste Hes.^'ii exp. etiam δείματα, φόβοι, Metus, Terrores. Estautem hoc posterius δέα positum pro δέατα, ut irpjqipro κρέατα, a nom. SING. Δέα! : a quo est et,gen. Seam, quem idem Hes. e Soph. Acidalio affert pro lans." II..!.< 4: " ΔΕΔΑΑΑΣ, Hes. exp. δεσμά!, Fascicule».'^.,.;««.. * " ΔΕΙΚΕΛΙΣΤΗΣ, Eust. [836, 42.] habet λιστή!: Plut. δεικηλίκτα! in Apophth. Laconicis,!et in Ages. [21.] Ibi enim Agesilaus Callippidae, τφm> τραγωδοποιών υποκριτή, insolentius se ingemati'in comitatum ipsius, et interroganti an se non noiwet, respondet, Άλλ' ού τύ γ' έσσϊ Κάλλιππίδα! ίι δύχηλί κτα!; Ubi et Plut. subjungit, ita a Lacedaemoniis yo cari τού! μίμου!." Η.- " Plut. 6, 798. Athen Δείκηλον, Joseph, B. J. 2, 10, 4, Apoll. Rv4, Lycophro Herod. 2, 171. EflU * Δεικελίζω et *Ae1K7jX1 w..vide Schneider. Lex."1E14J. " ΔΕΚΑΛΙΤΡΟΝ, Qui decern librarum est:ita», Qui decern oboloruin. Nam, ut Aristot.refertin Himeraeorum Politia, Siculi τόν οβολόν vocant λί-ραν: et τόν Κορίνθιον στατήρα appellant δεκάλιτρον,ψΐϋ niam δέκα οβολού! δύναται. Unde Sophrp, ό,^ιββό( δεκάλιτρον, Merces est decern oboli. J. Poll. L. 4. c. 24. et L. 9." H. " Ad Diod. S. 1,424." Schgef. " ΔΕΛΕΔΩΝΗ, Hesychio έ μυλαϊο! ΐχθύ!." fl.. Tiina " ΔΕΛΕΤΡΟΝ vocari τόν φανό ν, auctor est cbidas Rhodius ap. Athen. [699 ] Id autem est Laterna, vel Fax. Sic Hesychio quoque δέλετρον est φανό!, όν 01 νυκτερεύοντε! φαίνουσι'. itidemque Eujjt., qui esse dicit.φανόν, ov oi διανυκτερεύοντεs veoi έχουσι." Η. " Pro δέλεαρ, Oppian. A. 2,481. Athen. 287 ubi perperam * Δέλευρον." Edd. " Valck. Callim. 282." Schaef. " ΔΕΛΙΑ, Hesychio δάφνη, Laurus." H. _ " ΔΕΛΙΧΡΑ, Eid. τά * ήμίχοιρα." Η. " Varro 2, 4, 16. Cum porci depulsi sunt a mamma, a quibusdam Delici appellantur. Cato 2, 7-.P 221 Edd., 'ΔΕΛΚΑΝΟΣ, Piscis,quidam a Delcone Buvio denominatus : de quo Athen. 3." H.

9 ί: VOCABULA A DAHLERO PRiETERMlSSA. ΔΕΛΛΙΔΕΣ, Hesychio σφήκει, vel i&ov ίμοιον ρέκίσση. Suidae autem Δέλιθει sunt σψηκία, Vesparam celiac. Rursum Hes. Δ«λλίθια ffertpro τενθρήνια et κηρία, Favi." H. " Koen. ad Greg. 112." Siehef. " ΔΕΛΛΩ, Voco. Hes. enim δίλλα exp. iraxet." H. " ΔΕΛΦΙΣ, Ιδοι, ή, i. q. Δελφική, Delphica : h. e. Delphis orta vel habitans : aut etiam Quae Delphorntn est. Δελφούι autem vocarunt olim Urbem quandem in Parnasso sitam, cujus Cives quoque Δελφοί nominantur, ut Λεοντίνου! etiam vocarunt et Urbem et ejus Incolas. Aristoph. Ν. [605.] Βάκχαΐϊ Δελφίσιν έμπρέπων. Eur. [Andr Δελφίι πέτρα. Et ap. Suid. Δελφίι γάρ φάμα τύδ' έθέσπισεν, Delphicum oracnlum. Celebre enim olim Delphis fuit oraculum A- pollinis, qui et Delphicus inde nominatus est, quod ibi responsa sciscitantibus daret." H. " Gl. * Δελφικό! τρίπουs Άπόλλωνο! Cortina. י Δελφικά, τα, Procop. Β. V. 1, 21. * Δέλφιξ, ό, Delphica mensa, Plut. Graccho 2. ubi perperam ΔελφΊναι. Sic Etym. Μ * Δελφϊ!, "ivos, ό, pro eod. Lucian. Lexiph. 7: Schneider. Lex. Δελφοί, Thuc. 1, 112. Diod. S Athen Herod. 1, 51. Δελ-?mm, Orph. H. in Apoll. 4. Eust. in Od. A. 17, 52." Edd. " Δελφοί, Staul. Eum. 16. Callim. 1, 577 Delphicus, ad Callim. 1, 62. Δελφό! άνήρ στέφανον, ad Herod Δελφοί, Wessel. Herod. 25. Bentl. Op De donariis, ad Lucian. 1, 4!09τ Δελφίι, Markl. Suppl. p Ion Jacobs. Antti. 7, 192. Huschk. Anal. 197 Brunck. Aristoph. 1,207. Cbardon Magaz. Encyel. Ν. 1. Τ p. 94. Δελφ'ιι, ibos, ή, Delphica, Toup. Add. iu Theocr Valck. Hipp. p Δελφίι, vocat., Toup. Opuse. 1, 375. De tripode, Fabric. B. G. 1, 318. ΔΑφικόι, Wakef. Eum. 2. Δ. τρίπου!, ad Phalar. 317 Tbom. M. 203." Scbaef. " ΔΕΛΦΥΝΗΣ, ό, Delphynes : draco ab Apolline Delphico interemtus: ut Apoll. R. 2. "ilt ποτέ πετ pair! υπό δειράδι Ώαρνησσοϊο Δελψύνην τόξοισι πελώpt or έξενάριξεν. Ubi Schol. annotat, quosdam masc. esse dicere hoc δελφίνην, sub. δράκοντα : alios fem., sub.^ δράκαιναν: testari vero et Leandrum ac Callim. &ίλψννην< vocatum fuisse δράκοντα τόν φυλάσσοντα τό iv Δελφοί! γρηστήριον. Vide et Δελφύι." Η. "Callim. 1, 5&7. Jacobs. Exerc. 2,. 164 Schaf. Mis. " ΔΕΜΒΛΕΙΣ, Hesychio βδέλλαι, Hirudines, San < guisngs." H. ΔΕΝΔΑΛΙΔΛΣ sunt qui velint esse. άνθοι τι: alii ται λευκά! κάχρυι, alii τάι λελεπισμέναι κριθάι πρό τοΰ ψρυγήναι: alii τάι έκ κριθών μάζα! γενομέναι, teste Hes.: qui δανδαλίδαι quoque supra pro eodem attnlerat. Utitur autem Eratosthenes ap. Schol. Apoll. R. [1, 972.] Ή χερνήτΐϊ βριθοι έφ' ΰψηλοΰ πϊχεώνο! Δενδαλίδαι τεύγουσα καλού! τ/ειδεν Ιούλου!." Η. "Nicocharis ap. Athen. 645." Edd. " Jacobs. Anth. 7, 314. Bruuck. Apoll. R. p. 44." ScbKf. " ΔΕΝΘΙΣ, Laconibus οίνοι, Hes. Est autem Genus quoddam vini έκ: Δενθιάδων,.έρνματόι τινοι, Athen. 1. afferens ex Alcaeo, olvov δ' Οίνουντιάδην ή Δένθιν." Η. " Casaub. ad Athen. 71." Schaef. " ΔΕΠΑΣΤΡΟΝ, TO, Poculum. Silenus enim et CHtarchus in Γλώσσα is tradunt τάποτήρια: nominari δέπαστρα, et quidem peculiariter a Clitoriis, teste Athen. 11. ubi ex Antim. affert, Νώμησαν δέ δέπαστρα θοώι βασιλεΰσιν 'Αχαιών. Item, κρητήρα πανάργνρον ήέ δέπαστρα Οίσύντων χρύσεια. Sic Idem Athen. 9 οίνου δέπαστρον. Etym. in αύμακτρον derivat hoc nomen a v. Δενάζω, το πίνω, Bibo. Derivatum vero ab eo EST Δεπάστρεον, τό έκ ποτηριού πόμα, teste Eust " Η. Δεπαστράίοι, a, ov, Lycopbro 489." Edd. "Jacobs. Antb. 6,315." Scbaef. Lacedae- ΔΕΡΚΥΛΑΙΔΑΣ, Genus poculi ap. monios, Athen. 11, 14." Edd. " ΔΕΥΑΣΘΑΙ, Hes. esse dicit. γεΰσασθαι, Gustare.'' H. VOL. I. dxi " ΔΕΤΚΕΙ, Hesychio φροντίζει, Curat." H. " ΔΕΥΚΕΣ, Hesychio λαμπρόν, ομοιον : pro quo supra Aeiicit." " * Δευκήι, b, ή, Nicander A τβτψ δευκέ'ί, pro παλαίω, πικρίζοντι, ubi al. άδευκέί pro γλυκΐί: 202. όνώ έν * πευκέϊ Ms., ubi al, έμπεύκει." Schneider. Lex. " * ΔΕΥΚΟΣ, τό, i. q. γλευκοι, Scbol. Apoll. R. 1, , " Edd. " Τ. H. ad Lucian. Dial. 78. ad Lucian. 1, 285." Scbaef. " Schol. Nicand. Θ. 626." Wakef. " ΔΕΥΑΟΝ, Hesychio πονηρόν, άχρέίον, Malum, Inutile." H. " ΔΕΥΣ, Hesyehio Zeii, Jupiter." H. " ΔΗΓΗΡΕΣ, Hesychio στρουθοί: pro quo ap. Suid. Δήγηρει." Η. " ΔΗΑΑΙΣΤΗ, Hesychio έλεεινή, Miserabilis." H. Stepb. ΔΗΛΕΣΘΑΙ, Eid. θέλειν, βούλεσθαι, Velle : υτ ET Δηλή, Eid. βουλή, Voluntas." Η. " Greg. Cor. Tab. Heracl. Plut. Apophth. Valck. ad Theocr. p * Δηλησθαι, Archytas Galei p Vide Δήλομαι." Edd. " Δήλομαι, Valck. Adoniaz. p ; ad Rov. 66. Brunck. Aristoph. 1, 13. Jacobs. Animadv Δήλη, (sic,) ibid." Schaef. " ΔΗΛΙΟΙ, Hesychio οί άδελφάι γεγαμηκότε!: qui supra άέλιοι et α'ιέλίοι. Est et Etbnicon nomen in Δήλοι infra." H. " ΔΗΛΟΜΑΙ, Volo. Ilnde ap. Hes. δήλονται, quod exp. θέλουσι: item δήλεσθαι et δηλή, de quibus supra." H. "ΔΗΛΟΣ, ή, Delus : Insulae nomen, quam'aristot. ita appellatam prodidit, quoniam repente apparuerit en&ta, teste Plin. 4,12. ubi et alia ejus nomina refert. Etym. quoque Δήλον nominatam tradit on έξ άδήλου βάσεωι έρριζώθη, s. quoniam earn κρυπτόμένην εν τή θαλασσή ο Ζεύι άνέδωκε και δήλην έποίησε. INDE Δήλιοs dicitur Qui ex ea oriundus est: et Apollo Δήλιοι, quoniam ibi eum peperit Latona una cum sorore ipsius Diana. Et Proverb. Δήλιοι κολυμβητήί, de Peritissimo natatore: quoniam tales Delus ferebat. Et FEM. Δηλιάι, άδοι, ή, pro Δηλία, Delia, Oriunda e Delo : ut Δηλιάδει γυναΐκει, vel simpl. Δηλιάδει, Mulieres Deliae, Delum incolentes feminae. Athen. 8. Ταύτρ οταν θύωσιν αί Δηλιάδει. Idem aliquoties citat Semi cujusdam Delii Δηλιάδα, sc- βίβλον, i. e. Librum de Delo et Rebus in ea memorabilibus scriptum. Dicta vero et Navis quaedam Δηλιαs, qua nimirum Theori in Delum navigabant Delii Apollinis oraculum consulendi gratia: qui Theori INDE Δηλιασταί dicti, quod nave Deliade consultum Apollinem mitterentur, teste Hes. Harpocr. ac Suida. A Deliis, i. e. Deli incolis, est POS- SESS. Δηλιακόι, Deliacus: h. e. Qui Deliorum est, Ad Delios pertinens : Thuc. [3, 104. Eust. 758,51.] NEUTR. Δήλιον, Delium, Apollinis Delii templum, teste B.: qui Δήλιον efc Δηλίαν Locorum etiam nomm. esse tradit: UNDE Δηλιεύι dicatur Qui inde oriundus est. Ατ Δήλ ία> τα, sub. Ιερά,' Sacra quae Delio Apollini peragebantur, J. Polluci 1." H. " Δήλια, τα, sc. iepa, Xen. Mem. 4, 8, 2." Edd. " Δήλtot, Ilgen. Hymn Markl. Iph. p Abresch. iesch. 2, 2. Jacobs. Anth. 7, 75. Δή> λιον, Fabric. Β. G. 1, 326. Valck. ad Ammon. 93. Huschk. Anal ad Diod. S. 2, 574. Δήλια, ad I, 527. Δηλιάι, Ruhnk. Ep. Cr. 8. Markl. Iph. p Musgr. Iph. T Ion Here. F Jacobs. Anth. 6, 117 Agathias 25." Schaef. " ΔΗΝΑΡΙΟΝ, ro, Denarius': Genus numismatis Romani, valens tres obolos et, semissem ut in Pandect. tradit Bud. Vide et Άσσάριον. Nonn. secundam syllabam corripit." H. :" Gl. Δηνάρϊον: Sestertium, Denarius. Δηνίφιον λευκόν Asprum. Δηvapta Biniones." Edd.. " ΔΗΓΟΣ, Hesychio ύστεροι, Posterior." H. " ΔΙΑΓΛΑΙΝΕΙΝ, Hesychio διαλυμαίνεσθαι." Η. "ΔΙΑΔΕΛΛΕΙΝ, Hesychio διασπ$ν, Divellere, Distrahere. Sed si alphabetico ordine niti velimus leg. ap. eum διαδύλλειν." Η. י " Δ1ΑΔΕΣΜΑ,; dicta est a Zoroastie ή κηπητή 3 Τ

10 ccccxxvi LEX. VOCUM PEREGR. IN SCRIPTT. GR. OBVIARUM. μαλάχη, Malva hortensis, ut «st ap. Diosc." H. " ΔΙ AK AA AM ΑΣ ΑΡΚΕΣ εριφοι, ap. Rhodios in Lege quadam dicuntur οί τήν καλάμην τών σπερμάτων * ίπιβεβοπκημένοι, teste Hes." Η. " ΔΙΑΚΑΤΝΙΑΣΑΙ, Hesychio est διακληρώσασθαι: a καϋνο!, quod est ό κληροε. Eadem tradunt Suid., Etym. et Lex. meum vet.: sed ille habet Διακαυνίσασθαι, Etym. Διακαυνιεΰσαι, Lex. meum vet. Διακαννώσαι: quod ceterorum omnium proxime accedit ad καϋνοε. Primum tamen διακαυνιάσαι ap. Aristoph. legitur Εΐρ. [1081.] *Η διακαυνιάσαι vorepo ι κλανσούμεθα μείξω : ubi Schol. quoque exp. διακληρώσασθαι." Η. " Διακαννιάξω, Heringa Obs Musgr. Hel Brunck. Aristoph. 3, 150." Schaef. " ΔΙΑΑΑΣ, Hes. exp. ras δήλαε καϊ φανερά! : itldemque δίάλον, φανερόν, Manifestum, Perspicuum, Apertum." H. " ΔΙΑΑΑΤΟΣ, Hesychio ό άντϊ άλλον διακόνων : pro quo paulo post habet Διάμοωι." Η. " ΔΙΑΣΑΡΚΩΝΙΣΜΑ, Hes. esse dicit άσελγέ! τι σχήμα. Cui subjungit Διασαρκωνίσαι, esse dicens ro * προσποιητωε γελάσαι : quod ipsum et Σαρκωνίσαι dici. Sed sunt qui reponendum censeant Διασαρδωνίσαι et Σαρδωνίσαι, interpr. Sardonium risurn ridere, Subsannare. In his tamen τό ω suspectius est Apud Etym. et Lex. meum vet. legitur Διεσαρδάνωσε, exp. διεγέλασεν, οϋκ έπϊ διαχύσει, άλλ' οιονεί Σαρδάνιον γέλωτα," Η. " ΔΙΑΣΤΚΑΣΑΙ, Hes. Tarentinis esse dicit διασκεδάσαι, Dispergere, Disjicere, Dissipare." Η. " ΔΙΑΧΡΟΝ, Hesychio χλιαρόν, Tepidum." H. " ΔΙΓΗΡΕΣ, Hesychio στρονθοϊ, Passeres: pro quo supra Δηγήρε!. Apud Suid. in Ms. etiam Cod., Διγήρεε, 01 λαμπροί, ή 01 στρονθοϊ." Η. " ΔΙΔΗ, ή, quod ap. Athen. legitur, diciturque esse Planta malo Punicae similis, nascens in Orchomenio lacu: perperam scriptum pro σίδη, ut non solum e Theophr. patet, H. P. 13. sed etiam ex Hes." H. " ΔΙΕΚΡΙΘΕΝ, Bceotica syncope pro διεκρίθησαν, a. Διακρίνω Η. " ΔΙΗΤΑΝΕΣ, Hesychio λιτόν, διατεταμένον." Η. " Δ1ΗΤΙΑ, Hes. ήμιμέδιμνον, Semimedimnus." Η. " ΔΙΗΧΗΤΑΣ, Panis species, Hes." Η. " ΔΙΪΣΘΜΟΝΙΣΑΙ Suid. [e quo Schol. Biset. A- ristoph. Θ. 654.] esse dicit τό διά τον Ίσθμον έλκειν τήν.νανν: idque Corinthios facere solitos in Isthmo." H. " Sed de h, v. forma dubitat Schneider. Lex." Edd. " ΔΙΚΕΑΙΣΤΑΙ, dicebantur ap. Lacones Qui comicos lusus obibant, VV. LL. e Cael. Rhod. Sed scr. potius Δεικηλισταί, s. Δεικελισταί." Η. " ΔΙΚΗΛΑ, Suidae sunt μιμήμαra, ε'ικάσματα, Imagines, Simulacra : addenti, proprie esse ro όμοίωμα και εϊκελον τψ Διϊ, abusive etiam παν ομοίωμα. Sed miror cur in hac serie posuerit, cum subjungat, το δει δίφθογγον: nisi forte iis verbis indicare velit scribi etiam per diphthongum. Apud Hes. sane et ipsum sua serie legitur Δίκηλον, exp. itidem Άγαλμα άνδριάντοε, έκτνπωμα, ομοίωμα, ε'ίδωλον, μίμημα, άνέριάϊ, 13ώδιον, φάσμα, όψι5. Quibus addit, Laconicum esse vocab., indeque τόν μιμολόγον ap. Laconas DICI Δικηλίταν: ut Suid. quoque, postquam attulit, Δικηλιστών καϊ μιμηλών, subjungit esse Comoediae speciem, teste Sosibio Lacoiie. Meminit Athen. etiaml4. h. v. Ibi enim cum e Sosibio retulisset, fuisse quendam ap. Lacedaemonios κωμική! παιδιά! τρόπον παλαιόν, in quo aliquis ev εύτελεϊ rrj λέξει εμιμ,εϊτο κλέπτονται τινα! όπώραν, aut alios hujusmodi: subjungit, τον! μετιόντα! τήν τοιαύτην παιδιάν ap. Laconas vocatos fuisse δικηλιστάι, ώ! &ν πι σκευοtroiows ε'ίπυι ί) μιμητάε: horumque δικηλιστών esse multas pro vanis locis appellaliones: a Sicyoniis enim φαλλοφόρονε nuncupari, ab aliis αύτοκαβδάλονε: ab Italis φλύακαε, vulgo σοφιστά!: Thebanis έθέ- Xovras. Dicebantur igitur δικηλισταϊ, s. hikffiijnu, Histriones, qui in scena improbos traducehaal, mores eorum pravos et facies larvarumsimilitudjae spectatoribus ostendentes. Supra per ει diphtlio^ gum haec scripta habes." H. " Δίκη^ Timaei Lex. 85. et n.: ad Charit, :, , Brunck. Apoll, R Δικηλιστ^ Valck. ad Rov. 66." Schaef. " Δίκηλον, prima correpta, Manetho 4, 621." Wakef., " ΔΙΚΤΑΜΟΝ, ro, Dictamum : Herba, quam trabendis sagittis cervi monstravere, percussi en; te 0, pastuque ejus herbae ejecto, ut tradit, Theophr» fi,' P. 9, 16.: et ex eo Plin. 8, 27 נ necnon Diosc.j, 37. qui et άγρίαν γλήχωνα earn nominari.,tra((it, utpote όμοίαν γλήχωνι: cujus rei Theophr. queque et Plin. meminerunt. Sed notandum, Theopljr, sine ν dicere τό δίκταμον, Diosc. cum ν η/ν δίκταμνω, Alex. Aphrod. τό δίκταμνον. Apud Lat. quoque dj> versis modis scriptum enuntiatumque reperitur. φ. ctamus ap. Cic.: Dictamum ap. Plin., ap. quem tamen et Dictamnum scribunt nonnulli. Forsitan autem nominatur a Dicta s. Dicto, Monte Cret«, a quo Jupiter Δικταίοι vocatur, utpote ibi natue. Nam Theophr. ipsum esse dicit 'ίδιον τήs Kpijnjs φυτον, ut Diosc. quoque πόαν Κρητικήν: et Plin., non east alibi quam 111 Creta. Unde et Virg. Dictamum. ge nitrix Cretaea carpit ab Ida.- Et Stat., Idaea protest quam Creta sub umbra Dictami florentis opem. Di ctam autem s. Dictum Cretaeae Idae vicinum esse testatur Aratus, Δίκτω ev εύώδει opeos σχεδόν ISauw! appellans εύώδη hunc montem ob herbarum in eo nascentium fragrantiam. [Diosc. 188.] Porro a dictamno DICITUR Δικταμνίτη! οίνοι, Vmum dictamno couditum, Diosc. 5, 57. Sed et^ γλήχων, PulegUtB, a quibusdam hinc VOCATUR Δικταμνοειίέ!, teste Hes.; similes enim herbae sunt Pulegium et Dietaninum, adeo ut et Dictamnum nonnulli άγρίαν γλι'ιχωνα nominarint." Η. " Epiphau. adv. Ha!r Glossae :! Δίκταμνο Dictamnus. Origanum Dictamnus Linn." Edd. "Δίκταμον, Valck. Hipp.p.170. Δίκταμνον, Mitsch. H. in Cer. 177," Schaef. ( " ΔΙΟΠΟΣ, Qui habet duo foramina, δύο 07ra$: at Athen. 4. tradit ap. Alexandrinos esse quosdam Suit που! αύλούι, et quosdam dictos ΰποτρήτους." }{. Stepb. " ΔΙΟΣΠΟΛΙΤίKON, dicitur Medicamentum quoddam a Gal. et P. iegin., forsan quod DiospoJi primum inventum sit aut fieri solitum. Fuit autem Διό! πό\ι! iegyptiae Thebaidis urbs maxima, alio nomine Έκατόμπυλιε dicta : cujus cives ΔιοστοΚιται." Η. " Διοσνολίτη!,. Trail. 12 p. 217." Edd. Edd. * ΔΙΟΤΓΚΙΟΝ, Gl. Sextans." " ΔΙΣΚΑΖΕΤΑΙ, Hesychio διανέμεται." Η. Slept. " ΔΙΣΚΕΛΛΑ, Hesychio σπνρίι, Lat. Fiscdla." H. " ΔΙΣΚΩ, Jacio, βάλλω, δίκω, VV. LL. sine ulla auctoritate, nisi forte e Varino, qui pro his Hesychii, Δίσκη ν, δίκην νπερβάλλειν, repouit, Δίχτκειν ή ίπερβάχλειν." Η. ( " ΔΟΙΗΜΑΣ1Ν, Hes. exp. άποφάσεσι, γνώμαιι.' Η. " ΔΟΓΓΡΟΝ, Hes. exp. πνελσν, σκάφη*, Sohmn> Alveum." Η. Pukra, ΔΟΚΑΑΙΑ, Hesychio,καλά, άγαθα, Bona." Η. "ΔΟΚΑΝΗΝ, Hes. exp. θήκην, Loculum, Conditorium : mox tamen subjungens, δοκάναε esse ra» qm trraλικαι, als ϊσταται τά λίνα, ή καλάμουι, Var0S, bus eriguntur et tolluntur retia, vel arundines,".n. " ΔΟΚΑΝΑ, in agro Laced aemonio τάφοι quidaw dicti fuerunt.παρά τό δέξασθαι rove Twδαρίδαι, teste! n Suida et Etym. Sed hie affert et aliud etymon, mirum δόκανα dicta παρά ro δοκείν, utpote φαντααια* έχοντα τάφων άνεφγμένων: verum ea nominis ratio minus est consentanea. Meminit Plut. qnoque h*! τω rum δοκάνων, π. Φιλαδ. [7, 867 ] Kai iraxaih» κάλο Διοσκούρων άφώρνματα Σπαρτιαται δόκανα έστι δέ δύο ξύλα παράλληλα, διχτί: πλάγιοι!»» ft» γμένα' και δακεί τψ φιλαδέλφφ τον θεων οίκβίον τοϋ άναθήματο! τό κοινόν καί άδιαίρβτον." Η. Stepo.

11 VOCABULA A DAHLERO PRiETERMISSA.. II70 Eust. II. " Ad Herod. 410." Schaef. Wakef. " ΔΟΛΩΝ, ωνος, 6 Sica, Gladiolus s, Pugio oecultus : quo nimirum dolose aliquem petlmus. Plut. Tlberio, "Ωστε κάκέίνον ούδενας άγνοοϋντος υπο&ώννυσθαι ξιφίδιον λρστρικόν, δ δόλωνα καλοΰσι. Sic Virg. Mb. 7. Tela manu saevosque gerunt in bella dolones. Ubi Serv. tradit Dolonem esse flagellum"intra cujus.virgam lateat pugio: sicut Hesychio quoque δόλωνεχ sunt ξιφίδια έν ξύλοις άποκεκρυμμένα. Eid. Hes. δόλωνες sunt 01 μικροί ιστοί iv TOTS πλοίοις, Parva vela in navibus : ut et J. Poll. 1. auctor est, τόν μέγαν και γνήσων ϊστόν nominari άκάτιον τόν κατόπιν, επίδρομον" τόν ελάττονα, δόλωνα, Minus navis velum. Sic sane Liv Β. M. 4.. Erat secundus petentibus Ephesum ventus: capessunt fugam sublatis raptim dolonibus. Et 6. Dolonibus erectis altum petere intendit." H. " Liv. 36, , 30. Isidor. O- rig. 19,3. Diod. S. 20, 61. Procop. Β. V. 1, 17. Italice Trinchetto." Edd. " Ad Diod. S. 2, 452." Schaef. Edd., ΔΟΜΝΑ vox Lat. Oppian. Κ. 1, 4." " 19." p. ΔΟΡΑΚΙΝΑ, Poma Persica. Trail. 1. Edd. " ΔΟΡΚΑΖΩΝ, Hesychio περιβλέπων, Circumspiciens." H. " Wakef. S. C. 1, 130." Schaef. " ΔΟΡΚΑΝΑ, Hes. Cretensibus.esse dicit άκριβώς, Exacte: forsan a δέρκω, ut sit Intends oculis." H. ap. * ΔΟΥΚΩΝΗ, Gallis Ebulus vel Sambulus, Diosc. Sed haec talia, qualia plura quaedam affert Adelung., non videntur in Lex. Gr. referenda." Schweigh. " ΔΟΥΑΟΠΟΛΙΣ, s. Δούλων πόλις, dictum Oppidum quoddam, quoniam, si servus, etiam peregrinus, lapidem eo ferat, manumitlitur et liber fit. UNDE Δουλοπολίτης, Dulopolitanus, Dulopoli oriundus vel habitans. Vide Β." H. 187 Diosc. 2, ΔΡΑΒΗ, Draba, Herba, de qua Gorr. tradit ab aliis vocari Orientale nasturtium, ab aliis Nasturtium Babylonium: semen autem ejus, piperis vicem suppleie. Plin. [27, 9.] Dryophonon vocat." H. " Cochlearia Draba Linn." Edd. " ΔΡΑΣΤΙΣ, Hesycbio ή βνσσός, Byssas, Byssinum linum : unde Δραστιουργοί dicuntur οί έργαζόμενοι αύτη νη. Edd. ΔΡΑΤΚΙΟΝ, Gl. Monile." : ΔΡΑΧΑΡΝΕΥ, Aristoph. per jocum dicit pro δρϋϊη 'Αχαρνεΰ: taxantur enim Acharnenses ut άγριοι ifal σκληροί. Suid. Rectius ap. Hes. Δρυαχαρνεν: itidemque ap. Etym." H. " ΔΡΕΓΜΟΝΕΣ, Hesychio ei νεβροϊ, Hinnuli."H.. " ΔΡΕΜΜΑ, Eid. κλέμμα: nisi potius scripsit λέμμα: aliis κλάσμα, Frustum: Quod sc. ablatum est rp δρέπειν." Η. " ΔΡΙΤΗ, Eid. πύελος, σκάψη: qua signif. supra iefopav: item ε'ιδος όρχήσεωι. Mox δροίτη per diphthongum." H. ΔΡΙΦΟΝ, Eod. teste, Dorienses et Eustochius, dichbt pro δίφρον: ut Etym. qtioque δρίψον Syracusanos dicere ait τόν δίφρον : ut, φέρ' ω παϊ τόν δρίφον." H. "Valck. Adoniaz. p ad Ammon. 195" Schaef.. " * ΔΡΟΓΓΟΣ, έορτή, Zonar." Edd. " ΔΡΟΙΤΗ, Etymologo f! πύελος, Solium, Seapha s. Alveus balneatorius : ut Nicander Α. ΆλλοΓε δ' iv δροίττ) κβράων έμβάπτεο σάρκα, Αι φα δέ τινθαλέοισιν εηαιονάασσο λοετροίί. ietolus autem, inquit Etym. rursum, esse dicit τήν σκάφη ν, iv r) τιθηνβίται τά βρίψη : Partheuius τήν σορϊν, ut et JEseh. Ag. [1549 ] τήν λάρνακα in qua conduntur efferunturque mortui. Porro secundum Hermippum per υ scribitur, παρα τήν ipvv τήν ξνλίνην: quam seripturatn Etym. dicit essie veriorem et magis consentaneam tum, cum signif. τήν πύελον : cum vero τήν σορόν declarat, ser. potius per 01: esse enim tunc veluti έκ δρυός εις οίτον, b e. θάνατον, πεποκημένον, Β. δόρυ eis elrov έπιτήδειον, t^ &έκτικόν τον σκήνονι." Η. Steph, " ΔΡΥΪΔΑΙ, a Gr. v. δρύ5, Quercus, vulgo derivant nomen, praeeunte Plin. 16, 43, 95. Sed est voc. sua origine Celticum. In Wallia, Britannia regione, hodienum Derw, (an Drew?) Quercum signif., et Derwyddon, Sapientem, Prophetam, notante Adelung. 1, 56." Schweigh. " * Δρουίδαι, ad Diod. S. 1, 354." Schaef. Cas. * ΔΡΤΝΕΜΕΤΟΝ, ap. Strab. 12. p. 567 Nomen loci est in Gallo-Graecia, ad quem convenirent Gallo-G1 iecorum tetrarchae. Videtur esse Celticum nomen, signif. Templum in querceto, Adelung. l, 567' Schweigh. " ΔΡΤΙΤΓΑ, ap. Suid. legitur, cum hoc exemplo, Α τ' έφιουλκϊς Δρύπτα, καϊ τνροΰ δρύφια κυκλιάδων, addita hac exp. έλάα καϊ τνροΰ ξύσματα περιφβρους, Sed Ms. Cod. ibi habet δρύππα pro δρύπτα, et δρυψία pro δρύφια : et tunc esset i. q. Lat. Druppa, i. e. δρνπετής έλάα." Η. " Δρύππα, Toup. Opusc. 2, 104. Thom. M Jacobs. Anth. 8,167.9,109." Schaef. " ΔΡΥΤΗ, Eustathio πύελοs ξύλινη, ώ! άπο δρυός, ap. jesch. Ag. [1549. Ch.999. Eum. 636.] " Scribitur et per 01 diphthongum teste Eod., et tunc per syncopen dicitur veluti δρνοίτη, ac proprie est πύελος s. λάρναξ έπϊ τεθνεώσι." Η. J " ΔΡΩΚΤΑΖΕΙΝ, Hesychio εμβλέπειν, περιβλέπειν, Inspicere s. Inspectare, Intueri, Circumspicere, forsan a δέρκω." Η. "ΔΥΡΡΑΧΙΟΝ, Dyrrhachium: Urbs olim Epidamnus dicta : ex eo autem Δυρραχίου nomen invenit, quoniam ibi Kara τον τόπον προυχούσής άκρας γεωλόφυυ, το κϋμα προσπίπτον καϊ σχιζόμενον, ραχίαν ποιεί μεγάλην καϊ δύσορμον, ut Suid. et Etym. tradunt. B. sane earn ab Alexandra in Europa per σ vocari Δυσράχιον testatur : ejusque Civem Δυσράχιον dici, necnon Δυρραχηνόν." Η. " * Δυρραχίς, Antip. Th. 52." Schaef. " ΔΥΣΜΑΙΝΑΙ, Hesycbio at εν Σπάρτη χωρίτιδες Βάκχαι." Η. " ΔΩΔΩΝΗ, Dodona: Urbs Thesprotise, in qua Jovis templum et oraculum: erat et vaticina quercus : unde ipse Jupiter Δωδωναίος dicitur, et fatidica ilia quercus Δωδωναία : item χαλκείον Δωδωναϊον dicebantur rei quidam lebetes sese mutuo eontingentes et ex ordine sonantes, si unus ex illis impellereturt unde Proverbio in loquaces dicitur et qui verborum finem invenire neq'ueunt: qua de re Suid. Apud Herod, etiam [2, 53.] Δωδωνίδες ίρήίαι, Sacerdotes Dodonaeae." H. " Δωδωνΰ, Apoll. R. 1, 526." Edd. " Δωδώνη, Δωδωναίος, Heyn. Horn. 7, 283. Δωδώνη, ad Od. Ξ. 327 ad Herod Bergler. Alciphr Wakef. Trach ad Diod. S. 2, 59. Δωδωνϊς, Heringa Obs. 82. Valck. PhtEn. p Ό έν * Δωδώνι χαλκός, Callim. 1, 544. Jacobs. Anth. 12, 358." Schaef. " * ΔΩΡΑΚΙΝΑ, s. Δοράκινα, Poma Persica. Trail. 1. p. 19. Glossae: * Δωράσινον Duraciuuni. Lege Δωράαινον. Vide nott." Edd. " ΔΩΡΟΣ, ό, Dorus: Filius Xutlii: a quo Δώρων dictum Oppidum quoddam Peloponnesi: cujus Incolae, Posteri et Nepotes Dori, VOCANTUR Δωριείς, Lat. Dorienses et Dores. Od. T. [177.] Δωριέεs τε τριχάϊκες δΐοί τε Πελασγοί: a nom. sing. Δωριείς. Ab bis autem Doriensibus sunt POSSESS. Δώριος, et ΔωpiKos, Dorius, Doricus : Qui vel qualis Dorum s. Doriensium est: ut, cum Athen. 14. scribit Δώρων άρμονίαν vocatam fuisse την άγιογήν της μελφδίας, fjv οί Δωριείς έποιοϋντο. Sic ap. Suid. Δώριος αϋλησις: quam esse mediam dicit inter Phrygian et Lydiam : alii σεμνήν et άθρυπτον: unde etaristot. Polit. 8. ait ra Δώρια μέλη πρέπειν παιδεύεσθαι μάλλον τοίς νβωτέροις. Sic Δώρως τόνος ap.plut. de Musica : et Proverbialiter ap. Suid. άπό Δωρίου έπϊ Φρνγων. Sed et Δώρωι, ac Δωρίωνες, dicuntur Dori posteri et Dorii incolae, ut tradit B. Alioqui Δωρϊων est et Nom. propr. ap. Athen. Item Δωρικά προσκεφάλαια ap. Atben. 6. Dorica pulvinaria. Et Δωρική όπκισις, Dorica armatura, Quail Oores utebantur. Rursum a Δΰρι01 DERIV..Δωριακός, [J), ov,] Doriacus : ut ap. Thuc. in Oraculo, "Ήξβι Δωριακός πόλεμος καϊ λοιμός

12 dxiv ccccxxviii LEX. VOCUM PEREGR. IN SCRIPTT. GR. OBVIARUM. E. &μ) αϋτφ, Bellum Doriacum s. Doricum. ITEM Δωph, ίδος,ίΐ, i, g. h Δΰρω, h Οριακή S. Δωρική ', ut " ΈΑΛΟΝ, Hesychio Χυπηράν : afferent} et '^Jj. Δωρί5 έσθής ap. Hewjd. Dorica vestis. Et Αωρίς ολπη \ot pro τετραυσμένος. Sed Idem Έαλόν exp, etiam ap, Theocr. Sic ή Αωρϊς διάχεκτος ap. Gramm, et Χυτήριον. Ή. Scholl. Dorica lingua, Idioui'A illud Gr. linguae, quo " ΈΒΙΣΚΟΣ, secundum Medicos ή μαλάχη,'^ Dores usi sunt. Necnon Αωρϊς γυνή, Dorica femina. et άλθαία, inquit Suid. Gal. simpl. Medic. 6. ψ ^ Plut. Αωρίδοί έκ μητρός. Et ή Αωρϊς, sc. γή vel χώρα, s. άχθαίαν esse dicit μαλάχην άγρίαν, Malvam.evlvestrem. Ager Doricus, Regio Dorica. Alioqui Αωρϊι substantive Diosc. Ιβίσκον appellat, per z, ut dicitur. etiam Doricus culter eviscerandis excoriapdisque victimis accoromodus : Eur. El. [819 ] Ο quoque [19, 5.] et Virg. Hibiscum, pnefixa etjain aspiratioue." H. Stepli. δ'ύ εϋκρότητον Αωρίδ'άρπάσας χεροϊν. Item Doris ΕΓΓΑΓΓΙΣ» πέτρη, eadeni quae Ταγγίτκ X/for, dieta Herba, quaedam. Plinio euim teste 22, 20. r) s. Ταγγίτψ, Gangitis gemma, quae sc. in Gangeflqvio' ψευδάγχουαα a nonnullis Δωρΐ* appellatur : teste Pitulo ro έχων s. άλκίβιον. Est vero,et Nympha quadam Αωρίδοε nomine celebrata ab Hesiodo Θ. Innje et VERB Αωριάζω, Dorias puellas imitor. Etym. enim teste, mulier aliqua aut puella Αωριά ειν dicitur ρτο.παραφαίνειν,καϊ παραγυμνοΰν ποχυ τοϋ σωματοι, quoniam at Αώριαι S. αϊ ΑωρίδεS κόραι ιμάτιον μόνον έττι θάτερα * έπιπεπορπημέναι, άζωστοι και άχίτωνες οίσαι, παρέφαινον ποχυ τοΰ σώματος. Quod lisdem pene verbis Eust. ex iel. Dionys. refert, et confirmat cum Hes. Suid., qui etiam addit, Spartae nonnunquam solitas τάς κόρας γυμνάς φαίνεσθαι. Est ab eadem origine et aliiid VERB. Αωρίζω sc., signif. itidem Dorienses imitor, linguae nimirum idiomate aut harmoniae genere aut moribus. Unde ADV. Αωριστϊ, Dorum imitatione, Dorum modo, Dorum more, Dorice : ut, cum Gramm. ποττάν, et καττάδε tradunt Αωριστϊ dictum pro προς τήν, et κατά τάδε. Itidem f! Αωριστϊ άρμονία ap. Aristot. Polit.,8. quam ab omnibus commendari ait ώς στασιμωτάτην καϊ μάχιστ ήθος ξχουσαν άνδρείον. Unde Plato Lachete, Ουκ άρα που κατά τόν σον Χόγον Αωριστϊ ήρμάσμεθα έγώ τε καϊ σύ' τά γάρ εργα ού συμφωνεί ήμΐν τοις Χόγοις. At, cum Aristoph. I. [989 ] dicit Cleonem τήν Αωριστϊ μόνην άρ'μονίαν άρμόττεσθαι θαμά τήν Χύραν, άλχην δ' ούκ έθέχειν Χαβεϊν, taxat eum ut δωροδόκον, alludens vocis similitudine ad τά δώρα, ac Αωριστϊ dicens pro * δωρ'οδοκιστί." Η. * Αωρικώς, Schol. Lycophr Schol. Biset. Aristoph. Θ Λ , Αωρίζω, 117 : Schol. vet., N O Demetr. Phal Strabo 514. Plut. de Orae. Def * Αωρισμός, ο, Schol. Aristoph.O.931.; Biset Demetr.Phal. 180." Edd. " Δωρϊς, Leontopetalum, * Αωρικτερϊς, ibid." App. ad Diosc. Boissonad. " Αωριεύς, ad Charit Fischer. ad Weller. G. G. 1, 173. Δωριείς, Valck. ad Herod Αώριος, Lesbon. de Schem Theocr. Epigr. 16, Huschk. Anal Fischer, ad Weller. G. G. 1, 35. Awpucos, ibid, ad Charit Eur. El Jacobs. Anth. 8, 111. Archimel. 1. Fischer. Praef. ad Anacr. 18. Αωρικώς, Fischer, ad Weller. G. G. 1, Heyn. Horn. 6, 387 Δωριακός, Wyttenb. Select Αωρϊς, Toup. Opusc. 2, 75. ad Charit Wakef. S. C. 2, 13. Mitsch. H. in Cer Troad Ion El Wakef. Eum Jacobs. Anth. 8, 99 Fischer, ad Weller. G. G. 1, 35. Ruhnk. H. in Cer Valck. Hipp. p Αωριάζω, ad Herod Αωριάζω et Δωρίζω, Valck. Adoniaz. p. I89. Mcer et n.: Δωρίζω, Valck. ad Lesbon ad Herod Fischer, ad Weller. G. G. 1, ,336. Αωριστϊ, Koen. ad Greg. 37. Kuster. Aristoph. 114.; Brunck. 3, 49 * Αωριείω, ad Herod * Δωριάς, Toup, Opusc. 2, 283." Schaef. " Δωρίζω, Dio Chrys. 1, 61." Wakef. " * Έκδωριεύω, Iu Doricensem muto, Doricensem facio. Έκδεδωρίεννται, Dores facti sunt, Herod. 8, 73. In Dorienses degenerarunt, s. leg. * Έκδεδωριέαται, ab * Έκδωρίζω." Schweigh. " In Schneider. Lex. est * Έκδωριόω." Edd. " Ad Herod. 653." Sohaef. Do- Τποδώριος, q. d. Subdorius, i. e. Non omnino י nus, sed ad Dorium accedens: ut Αώριός τόνος in niusica. Legitur ap. Aristot. Probl. et Plut. Vide Δωριος. Eadem praepos. jungitur et adverbio Αωριστϊ: diciturque ג ποδωριστϊ, eand. signif. habente praeuo- 112." Schaef. 8 Ρ!' * ν«οδώιιο " ι ποοωρίζω. Koen. ad Greg. " Synes. 279 Wakef. Lyciae reperitur, viridi colore. Nicander Θ. [ajy "AXXore δ' άζαχέην καίων έγγάγγιδα πέτρην. De hac vero gemma plura ibi Schol." H. " Vide Ταγγίτις.'. Edd " "ΕΓΓΑΥΡΟΝ, Hesychio νοτερόν,ύγρόν,'β^ νρόσώατον, έκχεχυμένον, ανικμον." Η. ", ΈΓΓΑΥΣΟΝ Eid. * Ζνσκαμβον : a γαυσό(."'η. roh.rm, ΕΓΓΡΙΜΑΣΘΑΙ, Hesychio έναγίσαι Χευτηκόσι." Η.» ΈΓΓΡΙΣΜΟΣ, Hesychio παροξυσμός." Η. steph, " ΈΓΓΥΛΝ, Hes. Laconibus esse dicit όψωνΐαν." Η. " ΈΓΗΓΑΡΤΟΣ, Suidae ό έπιχαρή,, Laetus, Hilaris: Hesychio non solum έπίχαρτος, sed etiam «τίχαρσις." Η. "ΈΓΚΝΙΣΜΑ, ro, Argivi appellant Carnem, quam in luctu ab Apollinis sacerdote pro hordeo sibi datam igne ab aliis mutuato torrent, ut fusius docet Plut. Hellen. 529 " H. " 7, 189." Edd. "ΈΓΚΎΤΟΝ, ita enim leg esse a1phabetica series declarat, Hes. Laconibus esse dicit έγκατον, Intestinum, Interaneum, Quod sc. est έν τψ κίκι τον σώματος." Η. " ΈΔΑΣ, Nom. Mercurii ap. Gortynios, παρά τυ έάων δοτήρα είναι, pleonasmo τοΰ δ, quasi las, si Etym. credimus, et Lex. meo vet." H. " EAEAilNH, Hesychio άνθος, Flos." H. Protr, "ΕΔΗΜΟΣ παρά Κυθνίοις, Clem. Alex. * p. 35. ubi al. * Μενέδημος." Edd. " * ΕΙΔΟΣ, falsa lectio pro ήδος, quod ap. Cyr* naeos Acetum significabat, Barker, in Epist. Crit ad Boissonad ; at Etym. M. " Edd A. ΕΙΛΕΟΣ s. "IXeos, Schol. Aristoph. Ίλιγγιώ σκοτοδινώ, ύπο τής γαστρός συνέχομαι. Τowe δέ καϊ Συρακούσιοι ε'ίλεον Χέγουσι. Unae medelam exspectat graviter affectus Suidae locus in EiXtyytS: ToCro δέ oi Συρακούσιοι * σίεχον Χέγουσι. IfflO eixeon, vel ϊλεον." Pierson. ad Mcer. 197 " Vide EAcot et 'IXeos ap. Nostrum." Edd. " ΕΙΛΩΣ, ωτος, 6, SIVE ΈιΧώτης, ου, 0, Helos S. Helota. Ita ap. Lacedaemonios dicebatur Seivus, Minister: quoniam totum fere servitium, quo utebantur, erat ex Helotis captis : etenim, cumdiiietinfestis animis oppugnarent Helos, urbem Peloponnesi ipsis vicinain, quoscunque inde caperent, iu servitutem sibi redigebant, et retento gentis nomine EfWai» centum vocabant, non δούχους, in majorem ipsorum liam: aliis tamen Quaevis niancipia sic ab iis appellate voleutibus in contumeliam Helotarum, quibuscum semper eis bella erant et dissidia. Sed verior est pnor opinio; legimus enim ap. Plut. init. Lycurgi, Tovs Et λωτας έποιήσαντο δοΰχους oi Σπαρτιαται. Itidemque ap. Athen. 5. Lacedaemonios et Thessalos κατασκεναβασθαι τήν δουχείαν en τών 'ΈλΧήνων τών οίκούντων - ροτερον τήν χώραν: illos, ex Achaeis : hos, e Perrh«b1s et Magnesiis: ac illos, τους καταδουχωθένται appel* lasse ΕΪΧωτας, hos autem, πενέστας. Porro 01 EtXotm, inquit rursum Plut. Lycurgo, αϋτοίς είργάίοντο την γήν, άποψοράν τήν είρημένην τελούντες. Nec vefo ΙΠ agris solum colendis eos occupabant, sed etiam operam eorum in bellis utebantur, ac si strenuos sese *. Tliuc praestitissent, manumittebant, nt discimus e p Quoniam vero πάνυ ύβριστικώς airois εχρωντο oi Αάκωνβκ, ideo saepe ένεωτέριζον»cal t T J quamobrem et fere semper suspecti erant. a» re Athen. 14. et Thuc. 1. c.: item Phrt. Lycurg0.e Paus. Atticis. Rursum Plut. init. Demetni, 0«αλαιο

13 Έαταρτιάται τοΰs ΕίλωΓαε εν.rats έορταίς πολύν άναγκά ρντες 7τίνεμ άκρατο ν, είσήγον ^is τά συμπόσια, T0H νέοις, οΐόν έστι τό μεθΰεΐν', J Inde POSSESS. ΕίλωΓ«0ϊ, avjflheloticus, Qui velqualis Helotum est: ut Είλωηκήβ πόλεμοι, Bellum Heloticum, ap. Plut. de Virt. Mul. Qtiale ap. Rom. fuit Bellum servile.' Apud Etiiid. Solone, ro Είλωπκόν 1rλίθος, Multitudo Helotarum, i. e. ot Είλωτες. p Dicitur et ro Εΐλωτικον, pro ro Είλωτικόν' πλήθος, i. e. οι Είλωτες: ut τό Είλωτικόν άφιστάντες, Helotas ad desciscendum solicitantes: quemadmodum et ro στρατιωτικόν dicuntur οί στρατιωται. ITEM ΕίλωΓίί, ή, interdum pro Ε'ιλωτική, interdum pro Sprva, Ancilia. Est inde et VERB. ΕίλωΓενω, Sum Ειλω$, Helqticum miuisterium praesto, Servio. Isocr. Paneg. [1, 252. Auger.] de Lacedaemoniis, Tjj αυτών πόλει τούς όμορους Είλωτεύειν άναγκάδουσι. Unde VERB ALE ΕίλωΓεία, ή, Helotici ministerii praestatio, Servitus: δουλεία. Ε Plat, autem de LL. [6. p. 300.] affertur ^ Λακεδαιμονίων ε'ιλωτεία, pro Servilis turba, Servi- Via, Mancipia: quemadmodum Β. ΕιλωΓείαν, nisi forte per simplex 1 scripsit Ειλωτίαν, vocari ait τήν των Ε'ιλώτ&ν χώρα ν. 'Ελώπ εί, Hesychio μισθωτοί έν τά ελει έργαζόμενοι. Sed f. 1. ελωτες, ut inde sint oi Είλωτες." Η. " Είλω Γ ία, Schol. Plat. Ale. 1,,38. p. 78." Boissonad. " Athen. 6, 18. Livitis 34, 27 : Hi sunt jam inde antiquitus castellani, sgreste genus." Edd. " Ειλως, ΕΙλώτης, ad Diod. S. 1, 452. Heyn. Horn. 4, 331. Mazoch. Tab. H. p. 89. Toup. Append, in Theocr. 32. Valck. Adoniaz. p Zeun. ad Xen. Κ. Π. p. 339 Verh. ad Anton. L ad Timaei Lex Act. Traj. 1, 120. Ammon. 111.; Valck ad Lucian. 1, 281. ad Herod Είλώτης, Koen. ad Greg. 85. Eiλωτικός, Jacobs. Anth. 6, 307. Timaei Lex et Schaef. ΕίλωΓεία, ad Timaei Lex " :.ט " Κατείλωτισμένος, In servitutem redactus, Mancipatus, καταδεδουλωμένος, ab Εϊλως, quod ap. Lacedaemonios signif. Servum, Suid. Thema est Karει\ωτί$ω, cui synonymum καταδουλόω." Η. " EIMIN, Hes. affert pro έα Γ0ν, Seipsum." H. Stepb. " EIP, Suida teste est λαίλαψ ή λαμπηδών." Η. " ΈΚΚΕΛΛΗΡΙΖΩ, Evoco. Hes. enim Έκκεκελλήρικεν affert pro έκκέκληκεν." Η. " ΈΚΚΛΗΣΙΑΣΤΗΡΙΟΝ, τό, Minusculum theatrum, θεατρίδιον. Vitruv. 7 Trallibus cum Apaturius Alabandius eleganti manu finxisset scenam in miuusculo theatro, quod Έκκλησιαστήριον ap. eos vocitatur." H. " Schol. Ven. II. B. 295." Edd. " Dionys. H. 2, 738." Schaf. " *ΈΚΚΛΗΤΑΡΙΟΣ, Balsamo ad Can. 63. Carthag. 687 ad Can Sardicens. p. 858." Edd. A- * ΈΚΚΡΙΔΔΕΜΕΝ, Ridere, vox Thebana.» then. 14, 4. p Vide Κριαδέμεν." Edd. " ΈΚΛΥΡΟΝ, Hesychio χλωρόν, Viride: item νοτερόν, ένικμον, δίΰγρον, Humidum, Humectum." Η. " 'ΕΚΠΑΛΤΙΟΝ, Hes. esse dicit έξαλλον, ούχ όμοιον." Η. " Cf. 'Εκπάτριον, quod Idem iuterpr. άνόμοιον." Edd., ΕΚΤΑΘΕΝ " ex Apoll. R. affertur pro Prostrati sunt. Habet autem id Boeoticam syncopen pro έκτάθησαν. Id veto est vel a κτείνω, pro έκτάνθησαν, vel ab εκτείνω pro εξετάθησαν. Vide Anomala." H. " 193." Suid. ΕΚΤΩΡ " Zeis ap. Ilienses, Olear. ad Edd. " ΈκΓίίρεοί χιτών, et Έκτορέη κεφαλή, possessiva sunt a nom. propr. "ΕκΓωρ, ap. Horn.: ap. quein et patronym. Έκτορίδης, Hectorides, i. e. Filius Hectoris." H. " "Εκτωρ, ad Lucian. 2, 337. Valck. Phcen. p Clark, ad II. A Ω Schellenb. Antim. 83. Carmen de Hectore, Jacobs. Anth. 11, 196., EKriipeos Greg. C *'Eκτόρειος, Rhes Antiphil. 11. Agathias. 77." Schaef. " Έ<Γωρ, Lycophro 100." Wakef.. ""έκφανεν pro έξεφάνησαν, Ionica augmenti detractione, et syncope Boeotica: ab Έκφαίνω." Η. dxf :3' Equidem Laconica. *ΈΚΧΟΙΡΗΞΕΣ, vox nescifl^ 'air Xoipfiii,''k verbufn 0 ", JER obsrttena si tiif. etiamnutti-extet^p, Hes, Quanquam ibi non respicltur Cficerilus". 1 Hesychii glossa imped!- tissima est: Έκχοίρηξες' * έκχοίρηλωμένοι. Αάκωνεε. Eadem ajp. Phav. Toupii adversaria inspicere nofi datur. (Glossa a Toupio neglecta est.) Videant viii eruditi, an forte scribi possit: *Έκχοίρηκες" * έκκεχοιριλωμένοι. Έκχοίρηκας vel Έκχοίρακας dicere ροtuit Viduos rudium hominum sermo. Quod Grammaticus modestior, etymologiam vocis demonstraturus, ambiguitatem significationis retinens, explicuerit, έκκεχοιριλωμένοι, Porculo privati.' A. F. Naek. ad Chcerili Samii Fragmm. p. 57" Edd.,.. " ΈΛΑΙΑ, teste Hes. est δίφρου * Κυρηνάίκον μέρος." H.. R#o-, ΕΛΑΤΡΟΝ " ut Hes. tradit, Eucrates in diacis vocat ένδυμα, * κατάζωΰμα." Η. " ΈΑΕΑΤΑΙ, οί, Eleatae: Incolai Laconic! oppidf, quod E\os olim vocabatur, et postmodum in servitutem fuit redactum a Spartiatis. Athen, 6. 7repl. Ειλώτων, e Theopompo, Είσί γάρ ούτοι, sc. οί Ε'ίλωres, s. ro των Ειλώτων έθνος, ut ibid, loquitur, Karaδεδουλωμένοι πολύν ήδη χρόνον υπό των Σπαρτιατών οί μέν αΰτών, έκ Μεσσήνης όντες, οί δέ Έλεάται κατοικοϋντες πρότερον τό καλοΰμενον "Ελοϊ τής Λακωνικής. Idem tradit Β. Suid. tamen innuit "ΕλεαΓαβ dictas fuisse πόλ«ϊ, ras ίδρυμένας έν έλεσι." H. 'Ελεατικός, * 301." Phiedr. Heindorf. ad Plat. Schaef. " 'ΕΛΕ1ΑΝ s., Ελαν Hes. nominari tradit Junonem in Cypro, et Dianam ap. Messenios: forsitan quod eorum fana essent έν έλεσιν exstructa, ac si Palustres diceres. Vide"Ελειοί." Η. " "ΕΛΕΡΡΑ έργα, Suidae φύνια, χαλεπά, κακά. Vide"Ελλερα." H., ΕΛΕΥΣΕΑΝ " Hes. esse dicit τήν βρυωνίαν, Biyoniam." Η. " ΈΛΕΥΣΙΝ, SIVE Έλευσϊι, ΐΙ OS, Eleusin s. Eleusis: Vicus quidam s. δήμος Atticus,/διά τήν τής Δημή- τερος έλευσιν denominatus, quoniam έκεί έλθοϋσα εύρε τήν κόρην. Etym. INDE 'Ελευσίνιος dicitur Qui inde oriundus est, Eleusinius. Apud eosdem erat Δήμητρος καί κόρης 'Ελευσίνιας ιερόν, Fanum Cereris et Proserpinae Eleusiniae: quia sancte ibi colebantur. [Hinc * 'Ελευσίνιον, ro, Paus. Atticis.] UNDE ET, EXEVtrivia dicebantur Sacra quaedam arcana, quae ibi magnis caeremoniis ab Atheniensibus celebrabantur. Ab iisdem est POSSESS. Έλευσινιακοβ, [1), ΌΝ,] et FEM., Ελευσίνια«, Eleusiniaca, Ad Eleusinios pertinens. Praeterea ab Eleusine sunt advv. LOCALIA Έλευσίναδε, 'Ελευσίνισι, Έλευσινόθεν : ap. Β." Η. " Έλευσ«, ad Diod. S. 1, 385. ad Herod Musgr. Suppl. 1. ad Charit Markl. Iph. p Musgr. Ion 'Ελευσίνιος, Bergler. Alciphr ad Herod Casaub. Athen. 1, 35. 'Ελευσίνιον, Paus. 1, 422. 'Ελευσίνια, Τ. Η. ad Aristopb. Π. P ad Diod. S. 2, 485. Δήμητροχ 'Ελευσίνιας Ιερόν, Paus. 1, 421." Schaef. " ΈΑΕΩΝ, Hesychio Frutex: item Serpens, quem aliqui σκυτάλην appellant: necnon Urbs Bceotiie." H. " 'Ελεών, Έλ., Heyn.Horn. 6, 56." Schaef. " 'Ελεών, Etym. M. v. Wos." Wakef. " 'ΕΛΘΕΤΩΣ, Salaminios dicere pro έλθέ, auctor Hes." H. " ΈΛΙΓΡΟΝ, Hesychio υγρό ν, Liqiiidum, Ilumidum." H. ", ΕΛΙΚΗ, ab Arcadibus Salix dicitur: procul dubio παρά τό έλίσσεσθαι καί πλέκεσθαι: tortilis enim est et plexitis. Theophr. H. P. 3, 13. fin. Καλ05σι δέ οί περί Άρκαδίαν οΰκ ίτέαν, άλλα έλικήν, τό δένδρον: de salice loquens. 'Ελίκη autem dicitur Septentrio s. Ursa major: ut κυνόσουρα, Ursa minor. Aratus, de ursa utraque loquens, Οΐ τήν μέν, κννόσουραν έπικλησιν καλέουσι' Τήν δ' έτέρην, έλικην έλ/- κη γε μέν άνδρες 'Αχαιοί Εϊν άλί τεκμαίρονται, 'ίνα χρή' νηας άγινείν Τή δ' άρα Φοίνικες πίσυνοι περόωσι θάλασσαν. Unde Ovid. Fast. 3. Esse duas arctos', quarum Cynosura petatur Sidoniis, Helicen Graia carina notet. Et Festus Avien. Namque Helice Graios, Tyrios Cynosura per altum Parva regit. At

14 ccccxxviii LEX. VOCUM PEREGR. IN SCRIPTT. GR. OBVIARUM. «ώ! άντιπαθεί μαγνήτις τω τής έλίκης Άστρω, vide ap. Georg. Pachym. in Προλεγομένου els Φιλοσοφίαν. Procul dubio vero et haec έλίκη dicitur παρά τό ελίσσεσθαι καϊ στρέφεσθαι περί τόν πόλον, ήτοι άξονα : utpote quae περι αυτόν μείζονι περιστρέφεται στροφάλιγγι, et majore axem circumvertitur orbe. Est Έλίκη et Achaicae Urbis nomen." H. " I. q. ελιξ, Aristot. Gener. Anim. 4, 5.: Vertigo, de Incessu Anim. c. 4." Edd. " Valck. Phoen. p Fischer, ad Anacr. 13. Brunck. Apoll. R. 10. Jacobs. Anth. 9, 12. Diod. S. 2, 41, et n. Ursa major, Koppiers. Obs. 99." Schaef. " 'ΕΛΙΚΩΝ, ώνος, Instrumentum musicum έννεάχορδον, ut in Musicis tradit Ptolem. [Harmon. 2, 2.] et Proclus ap. Hesiod.: a quo propterea τ as μούσας dici Έλικωνιάδα«existimant nonnulli, quod hoc instftimento musico gaudeant. Sed iis potius assentiendum, qui ab Helicone monte denominatas Έλικώνιάδας tradunt, ut * Parnassides a * Parnasso, Olympiades ab Olympo, * Libethrides a Libethro, *Pimplaeas s. * Pimpliades a Pimpla. Inde et Έλικώνια dicuntur μουσεία, teste Hes." H. " Έλικών, Aristid. Quintil. Music. 3. p. 117 Έλικωνιάδε«, Hesiod. Ε.656.Θ. I.Eur. Here.F. 789 " Edd. "Έλικών, Ruhuk. Ep. Cr Jacobs. Anth. 10, , Titulus libri, Gell. Ν. A. 1, 4, Bip. Έλικωνιάδες, Musgr. Here. F Jacobs. Anth. 11, 373. Έλικωνιάδες, *Έλικωνίδες, Toup. Cur. Post, in Theocr. 2. Misc. Obs. Nov. viii. p Hesiod. Θ. 1. Wolf, ad Hesiod. 65. Ugen.Hymn Έλικωνίί, Here. F et Musgr., Alex. ;Etol. 3. Nestor 1. Agathias 91 Epigr. adesp Έλικωνίδες, Verh. ad Anton. L. 207,» Ελικών * Wessel. Herod. 73. Ilgen. Hymn Jacobs. Anth. 6,150." Schjef. " ΈΛΙΝΗ, a Laconibus dicitur ή μελίνη, Hes." Η. " ΕΛΛΑΝΙΚΟΣ, [ή, [, «Graecanicus s. Gracus: pro Ελληνικός : ut ET Έλλανί5 χθων, Soph. Aj. pro Έλληνϊς, Terra Giaecanica s. Graeca. Alioqui Έλλανικός est et Nom. propr." H. Steph, " Έλλανικ05, ad Lucian. 2, 324. Muller. ad Tzetz * Έλλανία, Eur. Hel Here. F. 410." Schzef. " ΕΛΛΑΣ, άδος, ή, adj. interdum ponitur pro Έλληνική s. Έλλανική, Graecanica, Graeca : ut, cum dicunt Ελλάδα φωνήν : et Έλλά5 γυνή. Sic Έλλάί χώρα, Herod. 1. Interdum subst. pro Έλλ«$ γη s. χώρα, ut Lat. quoque Graecia: veluti cum dicunt Iv τ Ελλάδι: et Μεγάλη Έλλά5, Magna Graecia. Pind. vero ap. Athen. Έλλάδο ί Ελλάδα vocat Athenas, ut alius quidam Romam έπιτομήν τήs οικουμένης. Praeterea Έλλά5 nomen Urbis est ap. Horn. A priore EST 'Ελλαδικός, [ή, ov,] Graecanicus, Β." H. " Gl. Έλλάί- Graecia. Έλλάί, Herod. 8, Eur. Phoen " Edd. " Fischer. Ind. Pala?ph. Wyttenb. Select ad Od. A Wakef. Trach Alcaeus Mess. 16. Jacobs. Antb. 8, 349. Wakef. S. C. 4, 195. Brunck. Apoll. R Heyn. Horn. 4, , Adj., Pierson. Veris. 26. Charito 79 Markl. Iph. p Troad. 839 Ion Philoct Cattier. 48. Dial. 36. Brunck. Aristoph. 1, 210.; Soph. 3, 509. ad Lucian. 2, 138. Wernsd. ad Homer ad Herod Brunck. Philoct El Masc., ad Soph. Aj. p Erfurdt. Έλλάδ 0ί Έλλάϊ, ad Charit cf. Alciphr et Bergler. Jacobs. Anth. 6, 335. Ελλαδικός, Valck. Hipp. p Jacobs. Antb. 9, 60. Philippus 75." Schsef. "ΈΛ ΑΕΡΑ, Eust. [ad II. Z. 181.] tradit κ ατά διάλεκγον dici τά κακά, unde Βελλερο^όντην nominatum quasi έλλεροφόντην, ήτοι φονέακακίας: Hesychio sunt εχθρά, πολέμια, άδικα. In Lex. meo vet. έλλερα exp. βλέφαραsubjungiturque, όλλυρά τινα όντα, τά όλλΰν τα και έρρειν ποιονντα : unde suspicari quis possit pro Ι^ ψαρα «tsse repmendum βλαβερά." Η. "Caly " Edd. Deucalionis., ΈΛΛΗΝ " ηνσε, 0, Hellen: Filius Ab hoc ceu generis auctore, Ελλην dicitur Gnecus. Plin. 4 7 Eadem Pelasgicum Argos, Hellas: eadem Thessalia, et Dryop.s, sen,per a regibus cognominata. Ibi genitus rex nomine Gnecus, a quo Graecia: ibi Hellen, a quo Hellenes. Hoseosdem Homerus t1ft us nominibus appellavit, Myrmidonas, et Hellenes, et Acha;os. Ex his Phthiotae appellantur Dorida into,! Athens lentes. Plura vide ap. Herod. 1. et Paus. 14. dicit τρία γενέσθαι Ελλήνων γένη, Δωριείς, Αΐολ εί!, "Ιωνας : Plut. vero τους "Ελληνας πάντα! ίιμαλ&ι fuisse olim appellatos Άργείους, Argiros: et Time, Schol. 147 Έλληνα5 a Thuc. dici ro««περί ra σαλα, qui peculiar! nomine :'Αχαιοί vocentur: gimt vicissim special! nomine Argivos, Argolicos, Achiws, Pelasgos, scimus dici, a poetis praesertim, omnes bl genere Graecos : synecdochicws posita parte pig toto, et veluti specie pro genere. IND Β ΕΛΊ δίκαι, 01, Graecorum judices: s. Graecorum pfjesi. des in caiusis dijudicandis et componendis: ap, Herod. 1. [5, 22.] Alii Έλλανοδίκά! vocant, ut alibi docebo. ITEM Έλληνόπολις, Urbs Graecorna i. e. Urbs e Gr. conflata civibus, conditore Attalo, Is enim earn aediticasse fertur έκ των Έλληνί&ον πόλεων οίκήτορας συναγαγών, ut ex Apollod, refert Etym. [* 'Ελληνοπολίτης, Β. 341.] NECNON Έλληνοταμίαι, Quaestores Graeciae, s. /Erarii Graeranici praefecti. Έλληνοταμίαι, teste J. Poll. 8. diet! fuerunt oi τους φόρους έκλέγοντες, και έπι τών νήσων ra παρά τών νησιωτών ε'ισπράττοντες, καϊ τάς πολιτεία! αΰτών έφορώντες : ut Thuc. quoque Schol. 'ΈΧλφν. ταμίας dictos fuisse τους δεχομένους τους φόρον! iri τών Ελλήνων καί φυλάσσοντας αύτονς : et Suid. mil τά έκ τών φόρων χρήματα φυλάσσοντας, ά πρότερον κοινή οΐ "Ελληνες έν Δήλω άπετίθεντο. Plur. vide ap. Eund., et Thuc. 1. p [Xen. de Prov. 3, 5.] Praeterea άπό τών Ελλήνων DERIV. Έλλήνιος ΕΤΈΛ^ Χηνικός, Graecanicus, Graecus, [Gl. Creticus.] Nop. Έλλήνια τέκνα διδάξφ, Graecanicam prolem, i. e.grx! cos. Herod. 2. Ελλήνων τέμενος, Lueus vel Fantim Graecanicum. [Adde 5, 49. 9, 7 ] Apud Suid. et per diphthongu m Έλλήνειος στρατός, et Έλληνειοϊ γλώμ σα, Graecus exercitus, Graecanica lingua. Frequefr tior usus est posterioris 'Ελληνικό«: ut 'Ελληνική be ία ap. Lucian., Graecanicae s. Graecas litera*. Sii Ελληνικά γράμματα, Ελληνικά ονόματα, 'Ελληνικών δόρυ, Έλληνικόν ΐμάτιον, Ελληνική ήπειρο! : et ap. Medicos 'Ελληνικός κύαμος, Faba Graeca : ad diffeientiam jegyptiae. Dicunt etiam τό Έλληνικόν, sub., Ασωλιώ έθνος, aut simili, Graeca gens, Graeci: ut ro ietolica gens, ietoli. Et ADV. Έλληνίκώς, Graca nice, Graece, More Graecorum : vel etiam Ita lit Graecos decet. Nam Έλληνικίν dicitur aliquando Quod Graecos decet, Quod Graecis peculiare est, veluti hominibus cultioribus. Plut. de aud. Poem. Έλληνικόν ο Irv καί αστείο ν, ό πρόνοια βαρβαριάν δίκαί φανλον, ή θρασύτης. Ex Ejusdem Numa aflfertur'exληνικώτερος Νουμάς, pro Prudentior et humanior J nam aliquando Ελληνικοί dicuntur Qui imbuti sent literis vel moribus Graecis, vel eorum studios!. Quin HeJ. ac Suida teste Έλλη,νε5 dicuntur oi φρόνιμοι, ήτοι σοφοί. Est porro et aliud POSSESS, άπό /ων 'Ελλήνων, 9td fem., Ελληνίί sc., i. q. 'Ελληνική. Nam ut Xen. dicit Έλληνικαίς πόλε σιν, ita Thuc. Ελληνίδες πόλίμ, Gracae s. Graecanicae urbes. Ab iisdem est VERBUM Έλληνίέω, Graecos sequor s. imitor, Graecum n- fero, Graecus sum, [Gl. Graecisco, Pergraecor.] 10 qua signif. adjunctum sibi habet dativum veluti inatrumentalem ejus rei, qua quis Graecum imitatur 9. refert> vel qua quis Graecus est. vesch. c. Gtesiph. Τδ δέ άπό τής μητρός,, Σκύθης βάρβαρο!, Έλληνίβωντϊ) φωνή, Voce tantum Graecum referens, Voce tantum Graecus, i. e. Lingua. Socrat. Η. Ε. Αί τών βφ^»* τοίνυν υποθέσει» χριστιανίζουσι μετά τή φωΐ'ί!, τοιί ί» δόγμασιν Έλληνίζουσιν, i. e. 'Ελληνικοί βίσι, s. r r i v Έλληνω ν φρονοϋσι, Cum Graecis faciunt, Graecis ravent, Graecos sequuntur s. imitantur. Nota autem a Theologis ejus temporis «Ελληνα vocatos fuisse ro»i έθνικοΰς, Ethnicos, quos vocabant etiam τους εξΰθ'ν, et τονς εξω τής άληθείαι opponentes eis rows^ήμ** ρους,.i, e. τονς ορθοδόξου!, τούςχριστιανονι,ί. τον! evay γελικού!: quoniam sc. Graeci suis superstitiouibus dediti erant, et a Christiana religione alieni. Stfcrat. H. E. 3. "Ελλην Λν τήν θρησκείαν. Sic Sozomenus dicit νόμο!, Έλλην Ritus Graecanicus, pro Ettroicus. Necnon et Ελληνισμό» dicitur eodem signif.,w

15 VOGASULA A DAHLERO PR^ITERMISSA. doeebo pmtllo post. Thuc. passive quoque dixit Έλληνίζεσθαι pro Fieri Graecum : ut Schol. quoque ejlis ^Χηνίύθήσαν εχρ.έλληνε«εγένοντο, lib. 2. [1, 6.] p. 70. Καί ήχληνίσθησαν τήν νϋν γλώσσαν τότε πρώτον Δη έ τών Άμπρακιωτών ξυνοικησάντων, Turn primum Graeci facti sunt, et linguam Graecanicam, qua nune utuntur, didicerunt ab Ampraciotis, qui cum ipsis habitabant. Inde VERBALE 'Ελληνισμό!, ό, Imitatio Graecorum, [Gl. Graecatio.] Theologi Gr. et Apostolorum posteri Έλληνισμόν vocarunt τήν Έλληνικήν λό ταιδείαν, i. e. τήν 1 έξωθεν παιδείαν, a. του! έξωθεν γαυε, opponentes eum rjf ευαγγελική παιδεία: quia sc. Graci turn temporis-erant ethnici, et a Christiana religiane alieni. Alioqui Έλλ>7>Ίσμό$ dicitur etiam $ 'Ελληνική παιδεία, i. e. Literae Gr., s. Gr. lepos: quia Gr. eruditiores et elegantiores fuerunt ceteris gentibus. Synes. Ep Ένήγε δέ αύτοΰ! τό ταϋτα σπου- δασθήναι διαφερόντω! ύπο νεανίσκων ένίων, οί! Έλληνισμου τε καϊ χάριτος έμελλε, καί τινα των έκ ποιητικών, Ελλ^ Graecanicarum literarum et leporis. Alioqui, νισμό! a Gramm. dicitur Sermo Graecanicus, s. Proprivtas linguae Gr., Proprietas verborum Gr.: utcum Athen. cum alibi, turn dicit, Σέλευκο! έν τογιιπερϊ 'Ελληνισμού : qualis est Nonii Marcelli compendiosa doctrina de Proprietate Sermonum. Atque adeo Έλληνίζειν dicuntur qui non tantum Gr. loquuntur, sed etiam qui vere ac proprie loquuntur Graece. Athen. 6. Oi δ' Έλληνίζοντε! λέγειν δεϊν φασιν αργνροΰν κόσμον κνί χρυσοϋν κόσμον, sc. pro αργυρώματα et χρυσώματα, i. e. Qui Gr. sermonis proprietatem vel elegantiam affectant, Qui proprie et eleganter loqui Graece student. Praeterea a v. Έλληνίζω est aliud VF.RBALE, Ελληνιστή! sc., Sectator s. Imitator Graecorum, Qui e Gr. factione est, yemulus s. stadiosus Graecorum. Item ADV. 'Ελληνιστί, Imitadone s. Ad imitationem Graecorum, Ritu et more Oracanico, Graece. Lucian. Ελληνιστί έσταλμένον. Plot. Tas 'Ρωμαϊκά{ έάσα! ονομασία!, Ελληνιστί τα! δσνάμει! τών ιδρυμάτων πειράσομαι καταριθμήσασθαι." Η. " Gl. «? Έλλι Graecus.! Ελληνε Danai. "Ελλην τήν * θρησκίαν Pagan us. Eur. Heracl στολή "Ελλην." Edd., «Ελλι7 " ad Lucian. 1, 177 Amst., Graev.ad Hesiod Kuster. Hist. Cr. Horn Wolf. Fiseher. Ind. Palaeph.,» Ελληνε Markl. Suppl Musgr. Troad Heyn. Horn. 4, Opp. 'Αθηναίοι, ad Moer., «349.Έλλ!7 Pa- ganus, Toup. in Schol. Theocr Alberti ad Suid. s. v. Hes. Miles, in Ed. Hes. LB. Τ. 1. Harles. Introd. 1, 537. ad Eran. Phil I. q. 'Ελληνικό!, Lisbon Koen. ad Greg. 45. Dial. 36. ad Diod. S. 1, 483. Jacobs. Anth. 10, 10. ad Lucian. 2, 139. Bast Lettre 111. Quid ap. Gramm., ad Moer Phrynich Fischer, ad Weller. G. G. 1, 42. Quid ap. patres, Potter, ad Basil. 34. Fem., Iph. A. 65. Markl. Iph. p Musgr. Iph.T Heracl Lobeck. Aj. p Conf. cum άλλήλων, ad Paus ad Diod. S. 2, 487. aid Lucian. 2, 204. Fac. ad Paus. 3, 176. (ad Dionys. H. 2, 859.) Orell. Suppl. ad Nic. 68. Plut. 2, 349. Cor.; cum ίλοϊ, Τ. Η. ad Aristoph. Π. p. 54.; cum Ελληνικοί) fld Diod. S. 1. fin. 2, 73 ad Dionys. H. 1, 150. * Έλληνογαλ&ται, ad Diod. S. 1, 355. Έλλήνιοε, Valck. Hipp. p ad Diod. S. 1, 305. ad Herod Ion Christod. Ecphr. 54. Ελληνικό«, Toup. Emend Oxon. Markl. Ipb. p Quid ap: Gramm., Pierson. ad Mcer. 9. Τό Έλληνικόν, ad Lucian. 1, 248. ad Herod Boissonad. Philostr 'Ελληνϊε, Fischer, ad Palaeph et Ind. Eur. Hec Markl. Suppl Έλλφνίέω, Thom. Μ ad Charit Fischer. ad Weller. G. G. 1, 48. Graece loquor, ad Herod.. xxviii 'Ελληνισμό*, Pierson. Praef. ad Meer Sohaefl " Έλληνοταμίαι, Andoc. 107.Έλλ^νιο5, Nom. J. 7, 135.; D. 1, 124. Έλλην^ω, Philostr. Ind. Wakef. " * Έλληνόθρησκοί, (ό, f!,) 817 Hasii ad Timarion., Not. d. 9,. 215 Boissonad. " * Έλληνοκοπέω, Gratiam capto Graecorum, Polyb. 26, 5. Gr. mores affecto, 20, 10. Επ γαρ ΰμβίι Έλληνοκοπειτε. Cf. Livianum illud: Quid JEtoli satis ex more Graecorum factum esse censeant. Ελληνικοί(, Herod. 4, 108. Xen. Κ. A. 1, 8, 1. Schol. dxvii Biset. Aristoph. Θ * Έλληνικωτέρωε, Schol. II. Γ. 95." Edd. " Ανελλήνιστο!, [ό, Hellenismum non resipiens, Alienus a Gr. consuetudine, ut άνελλήνιστο! σύνταξιε ap. Aretham, de barbara et incongruente constr." H. Sext. Emp. 2, 55." Edd. " Phrynich. 144."Scha;f. " * Άνέλλην, jesch. Suppl. 242." Wakef. " * Ήμιέλλην, 6, fl, Lucian. de Salt. 516." Edd. " 'Εξελληνίζω', Ε Latino vel Hebraico Graecum facio: vel etiam A Graecis derivo, Ε Graeco deduco. Plut.Numa, Ταϋτα γαρ, nimirum Ancylia Romanorum dicta esse παρά TO άγκνλον σχήμα, ό Ίόβαε είρηκε, γλιχόμενο! εξελληνίσαι τοννομα. Gregor. de Festo Paschae s. Paschatis, Τοϋ yap σωτήριο V 7Γ1ίθ0νς OVOflCL TOVTO ClVCLl. VOflifTCLVTES itcl εξελληνίζω τε! τήν φωνήν, κατα τήν τοΰ φ προ! τό ^ και τον κ πρόι τό χ μεταποίησιν, Πάσχα τήν ήμέραν προσηγορεύκασιν. Ex ejusdem Gregor, Orat. in Basil. affertur, Tis δέ γραμματικήν η γλωσσαν εξελληνίζει, και ιστορίαν συνάγει, καϊ μέτροιε έπιστατει, καϊ νομοθετεί ποιήμασι; pro Graeca facundia enuntiat formatque, Bud. εξελληνίζειν ap. Greg interpr. Ad Graeeorum ritum formamque instituere et exigere limareque, Ad Graeeam facundiam exacte enuntiare : respiciens opinor ad h. 1." H. " Phrynich Aristoph. Π. p. 7. Hemst." Schaef. " Plut. 1, 69. Joseph. 17, 36. Eust. Dionys". P..נ 4 pass. Graecum facio, Theod. 1, 48." Wakef. "Μι έλληνε!, Qui altero tantum parente Graeci sunt, ut Hibridae ap. Romanos." H. " Vide supra p. exxxii. Plut. Crasso 563. Ed. Par., Polyb. 1,67." Edd. " Theod. Prodr. in Not. d. T. 8. P. 2. p. 148." Boissonad. " Diod. S. 2, 509." Schaef. " Heliod. 447 " Wakef. " Πανέλληνε!, Omnes Graeci, Universi Graeci: πάντεε ο'ι "Ελληνει. 11. Β. [530.] Έγχείτ! δ' έκέκαστο πανέλληναε, Supra omnes Graecos. Hesiod. Ε. βράδιον δε πανελλήνεσσι φαείνει. Sic Athen. 10. Αι re πανελλήνων άγοραϊ, θαλίαι τε ανάκτων. Apud Eund. 3.נ Phryne meretrix Trj των 'Ελευσίνιων πανηγύρει καϊ Trj των ΤΙοσειδωνϊων εν όψει τών πανελλήνων πάντων άποτιθεμένη θοιμάτια ενέβαινε τ?ΐ θαλασσή. Poetae dicunt παναχαιοϊ pro eodem. AT Πανελλήνιο«, ο, affertur pro Omnium Graecorum praeses." H. " 55 Πανελλήνιον, τό, Eust. in II. ρ 14, , 52.; Od. p. 52, 19 " Edd.» Πανέλληνε!, Markl. Suppl Jacobs. Anth. 6, 165. Heyn. Horn. 4, , 614. Fischer. Ind. Palaeph. v! "Ελλ. Graev. Lect. Hes Πανελλήνιο«, ad Diod. S. 1, 305. ad Herod. 693." Schaef. " Έ Α ΛΗΣΠΟΝΤΟΣ, Hellespont^ : i. e. Ponti s. Maris ille tractus, in quo Helle cum fratre Phryxo tranans vehente ariete, submersa est: est autem ή προ τή! Τροία! θάλασσα, ut vult EtynK UNDE Έλλησπόντιοε, Hcllespontius: i. e. Hellespont! accola vel incola : aut Qui ad Hellespontum provenit. [Herod. 7, 95.] ITEM Έλλησποντία!, ου, 6, dicitur Ventiis quidam, quia ab Hellesponto spirat: cujus meminit Aristot. Probl. s. 26. q. 56. Meminit et Herod. 7 p ubi τον ά7τηλιώτην tradit a Ponti accolis vocari Έλληστοντίην. Plin. 2, 47. Caeciari ab aliqui* bus vocari Hellespontiah auctor est." H. "*Έλλησπονπκόί, ή, όν, XeQ. Κ. Α. 1, ],9. *Έλλησποντϊ!, Β. 341." Edd. "Έλλη, Fischer. Ind. Palaeph. 'Ελλήσποντο!, ibid.; ad Charit Jacobs. Anth. 8, 332. Diod. S. 2, 362. Heyn. Horn. 7, 48. cf! Meleagr. 80. Brunck. Aristoph. 2, 213. πλα, Heyn. Horn. 5, 324. Έλλησποντία!, Wyttenb. Select ad Herod ΈλλησπονΓί«, Brunck. Soph. 3, 439." Heyn. Horn. 6, 439. *Έλλησποντιακόι, 4,428. Schneider. ad Xen. K. A. 6." Schaef. " ΈΛΛΥΣΙΝ, pro έκλυσιν dicere Cretenses, auctor Hes." H. " ΈΛΛΩΤΙΣ, Minervae cognomentum ap. Corinthios: et Έλλώ α, τα, Sacra et festum in ejus honorem. Vide Etym. et Hes." H. " Έλλώηα, Pind , 56. * Έλλωτϊ! corona, Athen. 15, 6/' Edd. " Villoison. Anecd. Gr. 1, 146. Etvm. Μ '332.. ".43 Wakef. " ΈΛΜΑΤΑ, HeSycLio όμϊλήματα, ένειλήματα, σανιδώματαη. " ΈΛ0Σ, Urbis nom. in agro Laconico, sic denominatae παράτό ev έλει shai: cujus Incolae dicuntur

16 d xviii ccccxxviii LEX. VOCUM PEREGR. IN SCRIPTT. GR. OBVIARUM. "EXeiot,, EXearai, et Είλωτες, facta ectaai 8. prosthesi row i, et enallage terminationis. Β." H. " * 'Ελεατικό!, Heindorf. ad Plat. Phsedr. 301." Schaef. " "ΕΛΠΟΣ, Hesychio ίλαιον, ατέαρ, βύθηνια." Η. " Barker, in Classical Journal 19, " Edd. " ΈΛΤΜΑΙΟΙ, dicuntur Canes quidam a gente inter Bactra et Hyrcaniam sita, ut tradit J. Poll. 1. 2, c. 5. qui ibid. c. 12. et έλυμαίων λαγωών meminit, dicens non minores esse nostris vulpibus, nigricantes, corpore oblongo, oblongo etiam candido illo villo, qui in extrema cauda est. B. Elymas esse dicit Regionem Assyriorum conterminam Persidi, cujus incolas vocari Έλυμαίους." Η. " "ΕΛΥΜΟΙ, Hesychio τα πρώτα τών αυλών, άφ' <3ν f! γλωσσίς. Sed addit, quosdam έλυμον simpliciter accipere τόν αύλόν. J. Poll, quoque 1. 4, c. 10. έλυμον in Tibiarum genere ponit, dicens e buxo fieri, inventurn autem esse a Phrygibus. Similiter ap. Athen. [176.] quidam dicit sese έλΰμους αυλούς, quorum meminit Soph, in Niobe et Tympanistis, non alios accipere quam τούς Φρυγίους, Rursum Hesychio έλυμος est ί! της κιθάρας, καϊ του τόξου θήκη. Eod. teste έλυμος est σιτώδες σπέρμα, quod Suid. a Laconibus coqui et comedi ait. Meminit ejus Diosc. 2, 120. dicens et ipse esse τών σιτηρών σπερμάτων, κέγχρω όμοίαν, και ομοίως τφ< κέγχρφ σιτοποίουμένην : a nonnullis vocari μελίνην. Lat. Panicum dicunt. Meminit et Hippocr. Γυναικ. 2. init.: "Εστι δέ τών ροφημάτων τάδε έπιτηδειότατα, έλυμος, φακή, αλητον, έφθόν. Gal. quoque ίλυμόν τε καϊ κέγχρον numerat inter τά Δημήτρια καλούμενα σπέρματα, Semina, quae vocantur Cerealia. Etym. derivat ab "E\os. Apud Hes. rursum legitur,, Ελυμύσπερμα ο έφοντες oi Αάκωνες έσθίουσι: pro quo ap. Suid. divisim,"ex!//^os, σπέρμα, et quaesequuntur. Pro eodem idem Hes. attulerat έλεμοσπέρμα aliquanto supra: sed utrumque aeque suspeotum." H. Steph, " 'Έλυμος, Gl. Panicum, Milium." Edd. " Aristoph. Fr Brunck. Soph. 3, 509. ad Lucian. 1, 233." Schaef. " Panicum, Paus." Wakef. " ΈΜΒΑΡΟΣ, ap. Menandr. in Φάσμα Hes. accipi tradit pro ήλίθιος, μωρός, vel νουνεχής. Suid. quoque έμβαρός ε'ιμι, cum exposuisset νουνεχής, φρόνιμος, subjungit in fine, Proverbialiter dici έπι τών παραπαιόντων καϊ. μεμτ!νότων, ab Embaro quodam, qui ut Munychiae Artemidis sacerdotium posteris suis acquireret, filiam suam deae iratae sacrificavit. Qua de re plura ap. Eund." H. " Vide "Εμπαρος." Edd. " *ΈΜΒΟΥΛΟΥΚΑΟΝ, Gl. Inburuclum." Edd. "'EMBPAMENH, Hesychio ειμαρμένη, Fatum. Etym. habet 'Εμβραμένα, e Sophrone citans, et Laconicum esse dicens. Alibi Βεβραμένη. Rursum ap. Hes. "Εμβραται itidem pro εϊμαρται." Η. " ΈΜΒΡΙΟΝ, Hesychio θείον. At "Εμβριαι, Suidae ai eis βάθος δίίκνούμεναι ρίζαι." Η., " Forte θείον hie denotat Sulphur, uon Divinum.'^ Heringa Obs " ΈΜΒΤΛΛΑΙ, Hesychio ίγναϊ ήμέραι, et νής έντερα." Η. "ΈΜΠΑΡΟΣ, Hesychio ίμπληκ τος." Η., ΕΜΠΑΣΤΗΡΑΣ Hes. exp. μύθων * πιστωτάι " μάρτυρας." Η. " Lobeck. Aj. p. 305." Schaef. "ΈΜΠΑΤΟΝ, Hes. exp. καταθύμων." Η. " 'ΕΜΠΗΝΟΣ, Hesychio ί,λος, Clavus." H. " ΈΝΑΡΕΑΣ s. Ένάριας, Herod, dictos scribit Scythas quosdam, quibus Venus Urania ob raptum suum simulacrum ένέσκηφε θήλειαν νούσον. Vide l. p p. 153." H. " Evape ' e s, ad Herod. 311.,* Ένάρ ibid. Koen. ad Greg Lex. Herod. 375." Schaef. " 'ΕΝΑΣ etέναρ, ap. Hes. exp είςτρίτην: quorum hoc Laconicum esse dicit." H. Steph "ΈΝΑΕΤΚΕΣ, Simile, όμοιον Hesychio: quiet.h " * fyo 'י ^ pr0 ΤΓΜΛ^6 Ι^ΓΜΔΤΛΩ, Hes. affert positum pro ένδοθεν." Η; ΈΝΑΤΟ, Celeriter, Ocyus, Cito. Menander enim יי in Epliesio dixit, *αρέσομαιγάρ ένίνο, pro rayfw Suid." H. " ΈΝΔΩΡΟΤΕΡΟΝ, Hesychio ώμίτερον, ^ arepov." H. Staph..* Him "ΈΝΕΛΟΣ, Hesychio νεβρόι, Inmilus s. his." H. " ΈΝΕΤΙΑΑΣ, Hes. dici scribit πώλο«στφ!ψ φόρους, άπό rijjs περί τόν Άδρίαν 'Evtriits : ibi enim praestantes esse. Apud Eund. mox, Ένβτων, rtxtiw ij άπο γένουε των ήμιόνων. Suidae et Etym. 'Bwtgi sunt έθνος ΤΙαφλαγόνων, ut Stephano B. quoque. J!j. demque et Hesychii illud 'Ev8rwvesse έθν«ον videtur, όθενήμιύη, Ενετών Εξ [852.] B. desuintum ex II. γένος άγροτεράων. Ubi Eust. quoque annotat twft)- Χει ας ίππους τών 'Ενετών, S. ras Ένεπ'ία( ίπποι/(, esse πρός * Β,ευγηΧασίαν άρίστας. Ab eadem gente Pelop etiam Ένετίμος denominatur, Etym." H. " Gl. Ej'eros ' Venctus. Appian. B. C. 1. p. 363." Edd. " Ένέτης, Valck. Hipp. p ; Musgrissi! ApelM. Brunck. Soph. 3, 400. 'Evertfiai,,(! Evert * ', 72." Schaef. " ΈΝΘΤΣΚΕΙ, Hesychio έντυγχάνει." Η. Steph, " ΈΝΘΤΣΚΟΣ, Avis, qua et * άσφαλός, Hes,"H. " ΈΝΝΗΣΙΑΔΕΣ, Nymphae ap. Lesbios, He»."H. " "ΕΝΝΙΟΣ, Hes. teste, Mercurius in Cbie." H. " ΈΝΣΤΗΝΟΝ, Hesychio ισχυρό ν ή «7a^i r Vali dum, Manifestum." Η. "ΈΕΕΙ Laconibus esse έξω, tradit Hes." H.Stepli, " 'ΕΗΩΚΟΙΤΟΣ, Hesychio ό έξω κοιταίόμενο^,&ιί foris cubat. Eid. έξώκοιτος est et Piscis, qui alias"ae δωνις: quod et Athen. testatur 8. init. ubi etnomiois hanc affert rationem, quod saepe ras άναπαύσεβί^ι τοϋ ϋγροϋ ποιείται. Plura de eod. pisce vide ibid., et ap. ielian.: item ap. Plin. 9, 19. ubi inter alia hac scribit, Miratur et Arcadia suum exocaetum, appejlaturn ab eo, quod in siccum somni causa exeat. Idem aliquibus Adonis dictus." H. "Gl. Emansqr." Edd. " ΈΠΑΣΚΙΟΝ, Siculis f! χώνη, Infundibulum, Hes." H. " 'ΕΠΙΚΤΟΛΩΜΑ, Vertex, VV. LL. Hes. exp. * έπικορύφωμα." Η.! " * ΈΠΙΑΩΡΙΚΟΝ, Tzetz. ad Lyc..855, Kai χχαΐναν, τό * σφικτούριον, κ αϊ * κυπασσίκιοντό έπιλω* ρικον." Edd. " 'ΕΠΙΜΑΝΙΚΙΟΝ, [ro,] Manipulus sacerdotii. Chrys. de Re divina. VV. LL." H. " Pseudo- Chrys. Liturg. 6, 983. Ααβών ό ιερεύς τα έπψανί*ια εν μέν Trj δεξιά χειρϊ Χέγει ούτως." Seager. " ΈΠΩΠΙΔΕΣ, Inspeetores. Cum tamen formam fem. potius habeat, voce Inspectriees videtur debete exp. Ab Hes. exp. επίσκοποι, necnon άκβλβα»! wlditque usurpari a Lacedaemoniis. Nihil auteid obitat, quin illa duo vocabb. επίσκοποι et άκόλοκθοι in feiu. gen. accipienda esse dicamus. 'Επωπϊς et 'Effwrl^ a Sicyouiis dicta fuit Ceres, Eod. teste." H. " Ad Diod. S. 2, 545." Schaef. Msa.» 1 fero: " ΈΡΑΤΕΙΝΕΤΩ, Milito, vel Moleste quendo Hes. expp.: cui 'Epareivot est Nom gent«supra Arabas." H. Stepb. " * "ΕΡΒΛ ρυβία, Lat. Herba rubra, s. Rubia tin ctorum. Trail. 1. p. 4. Vide Θάψοί." Edd. " ΈΡΓΑΤΩΝΕΣ, ap, Cretenses, ut Hes. testatur, Ii, quibus sepulturae mortuorum cura demandataest.!. H ", Εργατών Koen. ad Greg.. Scba5f, 102 Mss, " ΈΡΕΜΒ01, potius quam "Ερεμβοι, Troglodyte, aut Indi, secundum quosdam. Aut etiam Arabes, ut nonuullis placuit. Plura de h. v. et de ejus tledu * ιμμΐ ctione lege ap. Eust. Od. A, 84. Αίθίοπή θ' καϊ Σιδονίους, καϊ, Ερεμβούς: necnon in Dionys, r. pp Ed. patris mei. Quidam Έρεμ/Jow ««volunt /Ethiopes, aut certe Quosdam ;Ethiopia! P 0 pulos, ut habent VV. LL., aed refelli versu 1110 Horn. י. '. Steph, videntur." H. terra». "ΕΡΕΤΡΙΑ γη, 'Ερέτριας, [h,] Eretna Eretriensis. Loci, e quo effoditur, nomen servat. w

17 aiiqt dieiti* ak rbe EubttahfiailH, *ifcfcprap»l6&«i eidem. De cujus vi lege Diosc. 5, * V1T * j alblehaj: Dfttfiftflsi phh«q nar, Cavillor. Hes. esse ait βκώπτω vel nuiim" ffl Stepb» 'MUMfe-p'"* «. S-8 * Hrfa/M *, E- pirp1js> Brunck. Anal. 2, 70. * 'Eperp1a*«s, Phrynich. f ftfr'rifiifllr י י < hr >; *< Ρ «- ' testaturawe- imt'ikfiνακασ,'veexriזי τού! βλ!ivsavt! rihiip. At hem 31(Grdseos, ifbs.imnaturos." H. >> «,יזי m n>>t^i, StapH. «'«hro 'EPiNYEINpdUiOMHkus esse ro όργύδεσθβα, tiudiulclym.. te iu M8». M " ^»i^u^ffaus. 2, 425. ihiqua<fac. 'Efwrvuv-Bruhck. ftd ^SsckiL S. c. T. 490." Ml!! Mas««poa» id *v»v, ΕΡΙΦΙ HM AT A, Lacenibus: Μριφαι, Hoedi, Hes." י ייי י..י^ י 4 י-;י»יז Hti'fitt^a., EPMHNOI.HeByciiioSei^poi. Sileni." Η. ^" י EPPA, Hesychio ζιζάνια. Vide Αϊρα." H. Stepb. ν ΕΡΥΘ1ΒΙ02,.ε88 dicitur Cognementum Apollitis fl. Rliodioa, ίπα^ώ τήν έρνβίβην, qaam ipsi 'Epvθίβην dicunt." H. " Strabo 13-p Eust. 26jqlg. Schneider. Ind. ad R! R. Scriptt. v. Robigds." Edd. ^ Edd., ΕΣΔΡΑ * Antidoti nom., Trail. 7 p. 106." "!ΕΣΤΑΛΩΠΙΑ} Fofani westiairium, Tarentinis, Hes." H. 'βϊτηκίί, them factum more Syracusano e - praet. έστηκα, ut κεκλήγω e κέκληγα et similia poetis praesertim usitata. Signif. autem Sto, et quidem Constanter sto, Persto." H. ί " ikfanon, Has. afcrt pro άληθώε, σφόδρα." II. StftplK. " Ab * 'Ercttu, ένάζμ,ί i. q. ereos, έτήτνμοί." >- Lex. Schmtider..ויי " ΤΕΑΙΣ, Piscis, qui et χρύνοφρυ* dicitur." H. Stepb. " Aristot. H. A. 6, 13. Schneider. Lex." Edd. " 5ΕΤΕΩΝΕΙ, Hesycbio άληθεύβι, Verum dicit, V«ra iequitar. Et 'Erw&via, Eid. άληθή, Vera." H. < < < SMpb. " * ΕΥΒΟΙΑ, Euboea. * Ε{30/ ΐ5, Soph. El Herod. 3, 89 J. Poll. 7, 100. * Ei/30iis, Soph. Tr * Έ,ίβοϊκόε, Etym. M. 388, 54. Strabo 3. p. 219 Omnino v. Lobeck. ad Phrynich. EcL 39. de formis Εϋβράε, Ενβοιικό*, ubi citatur Elmsl. ad Ear, - E * " Edd.. Ei/30Mev,-Orph * A. 139 " '84. HeTacl. βσίκή, Cbamaeacte, Diosc. ;474." iboissonad. " Εύβοια, ad Heiod. 48*. Ei /J ots,.musgr. Heracl. 85. IOH. 60. Ev/3ois, * Εΰβοίε, ad Mcer Valck. Diate Herod Sopb. Tr Εί,βάίκόε, Heleft Anlipbii. 32. * Εϋβοεικόε, Lesbon. de Scfaefli Wessel. Herod * E4- βόειοι, Brunck, Swph.3, 414." Schaef. Μββ. " ΕΥΔΡΩΣ, Hesychio * εύθέτωε, βεβαία,s." Η. Swpb... י י ', η,,* :-*- Tima- EYKONON s. Te^KWov, ab Ameria et " ' chida Dominari tov ιητυρίτην άρτον, tradit Athen. 3.".-;ii^jie^t, factum»de est «t Efy^os dfetein s& de Ι^α^^Γα^ο,^^βηϋο» pnv Re ibitobsli. Legi- 1gan«i^Cic.$it> afar.i^fete.bhhilftiretoe} quem Euripum, tot meatus, tautas, tain varias jjmbd»(μ» talis agitafcwnre inctuura, qhanta$!!pertfirh^qfies' et quatitos aestus habet ratio!cemitiorumj Qniq!et aquae ductus et alia aquarum receptacula Evpuroi'lfax* n1mantur,reb1ill ru1b Euriporum similitudine, qui in mari sunt terra utrinque sepii. Hes. certe Εϋρίπβνι ihlarpr. BU%as υδάτων, et Euirt. TOTTOVS pos ΰιτοδοχήν TUV υδάτων : ut sunt, quos Lat. appellant Lacus, La>cunas, Stagna, Cisternas. Cic. de LL. 5. Ductus!^parum, quos isti Nilos Euriposque vocant, quis cum viderit, non irriserit 1 Sueton. Circensibus spatio circi ab utraque parte producto, et in gyrau Ewripo addito. JEU Spart. in Helbg. Earipis vino plenis navales circeases exhibuit. Joseph. A. J. Περι^γαγεν Evpx7rov μέγαν καί βαθύν.' Apud Eund. exp. Cisterna: ap. Dionys. H. Lacuna et Stagnum. INDE Εί»ριπώδης, Euripo similis, Reciptocos testus habens in modum Euripi. At Εύρίτηο*, Hesycbio cognomen est Neptuni. Evpwrifieiv, et Διενριπ/ ειν, Euripi modo hue illuc agitari et reciprocare. Aristot. Probl. se0t. 25, [22.] Διά τί ev TOIS νφηλόιχ των οίκων ό αήρ διευριπίζει, καί μάλιστα ταϊε evblais; Gaza vertit, Aer ventilatur et reciprocatur. AT Εύρίπιστοε, [ό,ή, Cic. ad Att. 14, 5.] Qui facile ριπίζεται : aliis Instabilis ut Euripus." H. " Gl. Εύριπο! Columbus. Chrye. 8, 9 " Edd. " Vales, ad Theodorit. 70. Jacobs. Antb. 9, , 356. ad Diod. S. 1, 578. Thom. M. 82a. Markl. Iph. p Musgr. 813.; Iph, T. 6. Jacobs. Animadv Villois. Prolegg. ad Long. p. lxiv.; Longus p. 3.; Villois. p Paus. 1, 392. Jacobs. Praef.. ad EXerc. 1. p. xiv. Wessel. ad Diod. S, 1, 39 ad Lucian. 1, «513. Εύρίπιστοε, Vales, ad Theodorit. 70." Schaef. " Suid. 2, 181. Eust. Od. 79, 4. Etym. M. 704,46. Εϋριποί, Fossa, Dionys. Η. 1, 583. Plur., Aristot.de Mundo 12." Wakef. "ΕΥΡΩΤΑΣ, ου, ό, Eurotas : fluvius Laconiae. Ita dicitur et Pudendum virile, teste Suida, in exemplum afferente ex Epigr. [Anal. 2, 391.] Τον δ' υπέροιδαίνοντα κατέσχεν πεπταμένη χειρ Ονχ ο λον εΰρώταν, &λλ' όσον ήδΰνατο." Η. Stepb. " Musgr. Andr Veretrum, Jacobs. Anth. 10, , 327 Toup. Opusc. 2, 122." Schaef. " ΕΥΦΟΡΒΙΟΝ, το, Euphorbium: arbor in Libya fgruhe speciem gerens, acerrimum succum fundens, qui eodem cum ipsa arbore appellatur nomine : de quorum utroque multa Diosc. 3, 96 : item Gal. et Aet. simplic. Medic. Plin. 25, 7 et euphorbium vocat et euphorbiam, ab Euphorbo inventore id nominis sortitam esse his verbis docens, Invenit et patrum nostrorum aetate rex Juba quam appellavit Euphorbiam, mediei sui nomine et fratris Musae." H. " Bernard. Reliq. 28. Jacobs, ad Meleagr. 11." ג Schaef. «" a H. w " ΕΤΦΡΗΤΗΣ, Ien. *י et poet, dicitur ό Εύφράτηε, 2, 97. Velut TauFominitant -Baripi saepius, et in Eubee septies die ac nodte reciprecantls. Cic. de Nat. Euphrates, Flumen Armeniae 6. Mesopotamiae." H. Deor. 3. Quid Cbalcidi«ft Euripo m motu identidem '('ΕΦΕΣΙΑ,τά, sub. tepa, Sacra Dianae Epdiesiae : Motprocando phtes flferi posse conetatitius 1 Seneca ap. Thuc. 3. p At 'Εφέσια γράψμαπ>α, Ephesiae Here. F. prius icibus alterais fugax Euripus uftda liter, pro Magicae literae: quoniam Ephesi plurimi srtabit Euboica piger. Onde ^ech. c. Cteeiph..nA!e/e»«magicarum artium professores fuerunt : ut et e Luca τραπόμενοε rpotras τοΰ Ευρίπου παρ' Sv ωκει. Ilide et patet, qui Act. 19,(19 ) tradit multos ex iis qui curiosas artesfcxetcuerant, comportatos libros exussisse in Proverbiialilif Εύριπο* άνθρωποε, et Ευρι7τ0ϊ τύχη, ob H1Mtabilhat«rta et inconstantiara. Quin et Εύριπο! διάνοια affertur pro Cogitatio, quae hue et illuc fertur : Hi et Hesychio Εύριποs «St ό εύχερώε μεταβάλ- XSftevos. Alioqui Εvpeteos simpl. dicitur Fretum, Mare angflstum: ut Suid. exp. πέλαγοs στενόν, et τόποs υδατώδηs μεταξύ δύο γαιών. Et J. Poll. 9> 1. dicit, "Ινα ή θάλαττα εκατέρωθεν οΰ σαν, reponendum enim ita pro ο'σα, τήν γήν διαιρεί) hoc θ*λώτττ>ί αύλώνα, et Ei prrt)v, *et πορθμύν Htttninari. Plin. 4, 12. Euboea ef Euripo ipsa avulsa Boeoti«, tam modicb interfluente nt porrte jungatur. Et rursum, Primas 1 nngustias Helles^ontutn vocant. Pofrigitur mde tenuis Euripas LXXXVI M. pass, spatio. Sic Aristot. de Mirtido, 'Poal καϊ btvai κατά TOVS Εύρίπουε και ίτίρθμούε. Et fomn quoniawl in qusmodi adgustii9 et fretis mare VOL. I. omnium conspectu. Vide et Hes. Suid. Eust. et Erasm. in Chiliad. Έφέσιον, Hes. exp. * έγκλητευσι. * μο Aliolfui Gentile nom. est ab Urbe Eplieso." H. Steph J" * Έφεσιακό!, Athen. 573." Edd. ", Εφέσνα',. 161 ibid. * Έφέσεια, ad Xen. Eph Έφέσιοί, Schaef. " ΈΧΑΝΗ, Hesychio σκευό! τι όδοιπορικόν, Vas quoddam viatorium, quod supra Άχάνη." Η. " 'ΕΩΑ, Hesyehio ανατολή: item ή TOIS ΠΡΟΒΆΤΟΥ παρατιθεμένη διφθέρα, qualis infra "Ωα, et θυσία έν Κύπρψ." Η. ζ. " ΖΑΒΑ, Suidae * το λωρίκιον, Lorica : UNDB Ζαβαρίνον Eid. est Id, ev J at ζάβαιάπύκεινται." Η. 3 U

18 dxx LEX. VOCUM PEREGR. tn " Rectius Zonaras, * Ζαβείον." Edd. " ΖΑΒΟΥΛΩΝ, si Suidae credimus, dicitur non solum Regio quaedam, sed etiam ό πάνυ βουλόμενο!." Η. " ZABPON, Hes. et Suid. interpr. τόν πολυψάγον : qui et λάβρο!." Η. " ΖΑΓΚΛΗ, ή, Falx : δρέπανον, Hes. Nicander A υπό ζάγκλτ!σι * περιβρίθουσαν όπωρην Κείροντε!. Β. a Siculis τό δρέπανον appellari ζάγκλην tradit: et inde Ζάγκλην denominatam Urbem quandam Siciliae, Sta το εκεί Κρόνον τό δρέπανον άποκρΰψαι, φ τά τού πατρό! άπέκοφεν αιδοία. Nicander sane Siciliae suae lib. 10. dicit, Ζάγκληί * δρεπανηΐδοε άστυ. Ejus urbis Incolae Ζαγκλαϊοι dicuntur: a quibus possess. Zaγκλάίκόι. Dicitur ET Ζάγκλον neutr. hoc ipsum δρέπανον, teste Etym. et Lex. meo vet., afferentibus e Callim., Κέκρυπται γυνή ζάγκλον υποχθονίη. Quod ζάγκλον per sync, dictum volunt quasi ζάγκυλον, διά TO λίαν άγκίλον." Η. " Thuc. 6', 4." Edd. " Ζάγκλη, Ζάγκλον, Ruhnk. Ep. Cr Toup. Opusc. 2, 39 ad Diod. S. 1, 327 Ζάγκλον, Callim. 1, 424. Ζάγκλη, Nom. propr., ad Paus Ζαγκλαίos, Lennep. ad Phal. p. 136." Schaef. " ΖΑΙΟΣ, Hesychio Piscis species." H. " ΖΑΚΕΛΤΙΑΕΣ, s. Ζεκελτίδε!, Rapa vel Cucurbitae. Nam Nicander in Γλώσσα«, tradit ap. Boeotos γαστέραε nominari ras κράμβαε : ras γογγυλίδαε autem, ζεκελτίδas: Amerias vero et Timachidas ras κολοκΰνταε appellari ζακελτίδαε, teste Athen. [369 ] Hes. etiam teste ζακελτίδεε sunt κολοκΰνται ή γογγυλίδε5, afferente paulo post etiam Ζακυνθίδεε pro κολοκΰνται: cujus nominis ea forsitan ratio esse possit, quod magna copia in Zacyntho insula provenerint, aut ibi primum exortae sint." H. " ΖΑΛΑΙΝΩ, Etymologo ro μωραίνω, Desipio, Fatue ago. Itidem Hes. Ζάλαινε affert pro μώραινε." Η. " ΖΑΛΑΚΕΣ, Hesychio έχίνοι, Echini, Eriuacei." H. " ΖΑΛΛΥΑΑ, Idem exp. κινοϋ, Move, Agita." H. " ΖΛΛΕΙΑ, i/, Zalea : ita a nonnullis dicitur Laurus Alexaudrina, teste Diosc. 4, 147." H. " ΖΑΝΙΑΕΣ, Hesychio ήγεμονίδεε, Ductrices, Duces." H. " ZATPEION, vox Persica, Salmas. in Solin et ad H. A. Scriptt Vide Ζήτρειον. Infra p. 37. n., leg. ήξει et διαμηχανήσεται." Edd. " * Ζατρίκιον, Brunck. Aristoph. 2, 54." Schaef. " ZAXMA, Hesychio ήνία, Habena, Lorum." H. " ΖΛΕΙ, Cypriis βινεί καϊ πνεί, Hes." Η. " Nescio an satis hue quadret το βινεί. Forte simplicius leg. κινεί καϊ πνεί. Venti utique vehementius flantes omnia movent ac concutiunt." Heringa Obs " ZEA, supra p. cccxxxix. b. Schneider. Ind. ad R. R. Scriptt. v. Far. Bekkeri Αεξ. ρητορ.: * Zeas λιμήν Άθήντ]σιν οΰτω καλούμενο!. Leg. Zea : vide supra p. cccxl. a. Hesych. Zeta' κριθή, ή σίτου γένοε. 18. Voss. ordine verborum postulante, Ζία reponit, et sic in Cod. Ven. legi testatur Schow. Glossae: Ζ ιά Mola, Far, Ador. ' Recentiores Graeci pro et et ot λάφυρα frequenter simplex t usurpant. Gl. Αία, τά Praeda. Ita λιποθυμία pro λειποθυμία.' Suicer. Spec. Lex. Hes Ζητρείον, supra p. cccxl. b. ubi in nota pro γωριαμβικόν leg., ut in textu, * χωλιαμβικόν: Bekkeri Αεζ. ρητορ.: Ζήτρειον τό των δούλων κολαστήριον. Albertio ad Hes., Ζητρείον, τό τ. δ. κ., videtur dici quod Ζητορείον vel Ζητηρείον. Imo Ζητρείον proprie Locus est, in quo ai ζέαι έκόπτοντο, et, quoniam in frumento comminuendo manibus humanis utebantur, ponitur pro Loco, in quo servi quovis operoso labore puniebantur. Similiter Pistrinum ap. Lat. י Locus, est inquit Forcellin., < in quo frumentum et aliae fruges ante molarum trusatilium mventionem in pilis conterebantur, item post molas inventas Omnis locus, in quo fruges molis circumactis, opera jumentorum vel servorum, vel impulsu aquae aut venti comminuebantur, a pinsendo. Terent. Andr. 1, 2, 28. Verberibus caesum te in pi- SCRIPTT. GR. OBVIARUM. strinum, Dave, dedam usque ad necem. Cic. dc Orat. 1, 11. Oratorem in judicia, tanquam i n al!. quod pistrinum, detrudi et compingi videbam. Translate pro Quovis operoso loco vel labore accipitur. Cic. 1. c. 2,33." Tibi mecum in eodem est pietfilie Crasse, vivendum.' Aliud ergo est Ζητρείον, Bistrinum, a ζειά, aliud Ζητητηρίων όργανα ap. Suid', τα βασανιστήρια, a * Ζητητήρ, Quaesitor, quanquam No ster, utrisque sub eod. articulo positis, ac si ejus dem esse originis existimasset, res longe diversas confudisse videtur. De versu Herodis lambographi «git Blomf. in Mus. Crit. Cant. 6, 311., a Barkero casti. gatus in Classical 'Journal 31, 112." Edd. " ZEIPEIN, Hesychio * άρωματοποιείν." H.Stepb. " ΖΕΛΛΕΙΝ, Hesychio βάλλειν, Jacere. Sic Etym. ait, ΖεΜω, τό βάλλω, εξ οΰ ζέλλειν, τόβα\. λειν." Η. " Porson. Phoen. 45:; Valck. p.7." Schaef. " ΖΕΟΠΥΡΟΝ, auctore Diosc., vocant inbithjaia Zea: triticique mixtam speciem. Gorr. scribit et Ζεόπυρον et Ζειόπυρον, esse dicens Frumenti geeus mediae inter zeam et triticum naturae." H. " Gal. de Alim. Fac. 1." Edd. " ΖΕΡΕΘΡΟΝ, Macedonice ρτοβέρεθρον dicitur, i. e. βάραθρον, teste Eust. [909 ] Itidem Hes. ZepeDpa, βάραθρα, κοίλοι τόποι." Η. " Strabo 8. p Sieb." Edd. "Porson. Phoen. 45.; Valck. p. 20." Sch{6f Mss " * ZEPNA, Geop. 2, 6, " Edd.' " * ZEYMANTHN πηγή v. Φρύγεε. Hes. Affert E- ditor e Phot. *Ζετνα* Φρύγιο! ή λέξα, σημαίνε'it τήν πύλην. Quod omnino hue pertinet: suspicor vero in utraque glossa unam literulam esse corruptam, et ex altera restituendam, ut nempe in Hes. le gatur, * Ζεύμαν' τήν πυγήν. Φρύγε! : ap. Pliet. vero; σημαίνει δέ τήν πυγήν. In ipsa vero glossa veriorne sit Hes. scriptura, an illa Photii, illis decideudum relinquo, qui Phrygiae linguae periti sunt." Herioga Obs. 217 " ZEYSIAIA, Juno ap. Argivos hoc titulo colitur: ferunt enim Apin, cum Argis migrasset in B- gyptum, Argivorum regi misisse boves, et τήν τοϋ σπόρου εργασίαν eum docuisse: quem, junctis ad sementem faciendam bobus, Junoni. Zeuxidiaj tem plum statuisse: cum vero spicae egerminare et efflo rescere inciperent, eas Junonis flores nomiuasse. Etym." H. " ΖΙΓΛΑΣ, Hes. exp. efflxa." H. " ΖΙΓΝΙΣ, Hesychio ή χαλκή σαύρα: pro quo ap. Aristot. est Δυγνί!." Η. " *ΖΙΖΟΥΛΑ, Genus leguminis. Trail. 7 p. Edd. 102." " * ΖΙΖΥΦΟΝ, τό, Zizyphum, Gallice Jiyubier s. Gigeolier, Linn. Rhamnus Jujuba.. Palled p Geop. 10, 34." Edd. " * Ζίζυψοε, Jacobs. Anth. 10, 252." Schaef. " * ZMYPNA, Gl. Myrrha." Edd. " Veth. ad Anton. L. p Herodiai). p. 457 Piers, et n.; Lucian. 1, " Schaef. " * ZOP ήλικία έλάφου. Hes." Edd. " ΖΩΓΗ, Hesychio Species herbae. At Ζωγορίτψ,, Eid. ο οπόs τοϋ όποβάλσάμου : nisi potius βαλσάμον scripsit, ut sit Liquor s. Succus, quem balsamiarbor fundit." H. " ΖΩΜΙΛΗ, Hesychio άνηθο!: forsan, quoniam ea herba est είζωμοε, et gratiam addit jusculis.' H. " ΖΩΣΤΕΙΟΝ, Suidae Loci nom." H. " ΖΩΣΤΕΙΡΑ, Minervae epith. in Boeotia, Hee.: quam alii Ζωστηρίαν vocant." Η. " Ρ»" 8 5» 17." Edd. "ΉΔΟΣ, τό, Acetum, ap. Chalcidenses, Schol. Plat. 9 Ε. H. Barker, ad Etym. M..ע 100 et Epist Crit. ad Boissonad " Edd. " 'ΗΛΑΚΑΤΙΑ, Hes. teste in Lacedaemoma tuerunt άγίον έπϊ, Ηλακάτω, Amasio Herculis, e Sosibio. H. " " ΉΜΙΜΑΛΛΟΝΕΣ, Suidae et Hes. μ* Βάκχαι, vel νύμώαι, quas alii μιμαλλόναε." Η. oiepn U1, ΗΡΑΙΑ dicitur Quaedam άκρα e regione "

19 VOCABULA A DAHLERO PRiETERMlSSA. cidis, item Urbs Areadise, teste B.: cujus Cives 'Hpaieu ap. Xen. Hell. 6. : ut et ap. Thuc. Apκάδων 'Hpaijjr, 5. p Apud Plut. vero Ήραεϊί, et ap. Athen. 14. Ήραίτηsי βρμοι. At "Hpaeov in Thracia dicitur ro, ΗραΤον τείχο! : eujus Cives Ήραιοτειχίται. " Η. ", Ηραία ad Diod. S. 2, 33." Schaef. 4' 'HPΑΙΝΕΙ, Hesychio ληρει, Delirat, Nugatur." U. " "HPAION, Suidae περιφανέ! άρμα σκεπαστόν,, ג IUieda." Η.. " ΉΡΟΣΑΝΘΕΙΑ, Hesychio εορτή γυναικεία λαμπρά, άγομένη εν ΤΙελοποννήσψ κατά τό έαρ, a vernis floribus dicta." Η.." ΉΡΤΚΑΛΟΝ, Sophro per demin. vocavit rov 'Ηρακλεα, Hes.: qui efhpuxxov tradit ϋποκοριστικώ! nominari eund. Herculem, ut et Suid." H. p.201.", Ηρυκλοί * Valck. Adoniaz. (, XX0i(sic Hp1 "' Schaef... ν. " ΉΡίίΠΤΕΙ, Hes. exp. σκάπτει, Irridet et subsabbat." H. י, ΉΤΊΓίϊΝΙΟΝ, Hesychio τέττιγι ομοιον, et ό κέρκωφ." Η. Hes.", ΗΩΑ dicitur έθνικώι ή κέδρο!, ut tradit " Η. Θ. ι,.. " ΘΑΙΒίΙ, Hes. affert pro ελαίνει, Impellit, Agitat." H. «" ΘΑΙΜΟΣ, Hesychio οικία,. σπόρο!, φυτεία." Η. " ΘΑΑΙΚΤΡΟΝ, Thalictrum ; Herba, de qua Diosc. 4, 98. Apud Gal. simpl. Med. 6. reperio Θαλίητρον, ut ap. P. jegin. quoque 7. et Plin. 27, 13. Thalietrum : ap. Oribas. utramque scripturam." H. " Bod. ad Theophr. H. P. 799" Edd. _ " ΘΑΜΑΤΡΟΧΕΙ, Hesychio οΰχ ήσυχάζει, Non quiescit." H. " Θ AMIS, Hesychio άλύπηξ, Vulpes." H. " ΘΑΗΑΙ, Hesychio μεθύσαι." Η. " ΘΑΡΝΕΤΕΙ, Hes. exp. όχλεΰει, όχενει, έπαίρει, φυ revet: afferens etiam Θάρνυται pro μετεωρίζεται, όχεΰει, όχλεύει. Idem dicit Θάρνυσθαι esse το κυισκεσθαι: sua autem aetate id signif. τήν διά λόγων εντευξιν καϊ όμιλίαν, et τό, o'vevetv: quam fere signif. habet ro θάρνυσθαι infra. Nam ut θόρνυσθαι exp. μίγνυσθαι et όχεύεσθαι, ita etiam θόρνυται, περϊ συνουσίαν ομιλεί." Η. " ΘΑΡΡΙΑ, Hesychio τρασία: pro quibus infra rappo!et τρασιά." Η. " ΘΑΣΙΑ άλμη, Thasia muria: denominata a Thaso insula, a qua et Θάσιον βάμμα, et Θάσιαι paφανίδε! : de quibus Athen. 2. et 7.: et Hes. ap. quem perperam scriptum Θαστία. Apud Suid. Θάfftos otvo!: ap. quem et Proverb. Θάσο! αγαθών." Η. " Θασίαν άνακυκφν, sub. αλμην,. Aristoph. Α Τά Θάσια κάρυα, Athen Plut. c. Epicur. 16. * Θασύροφον, Nonn. Synops. Iatr. c. 130." Edd. " Θάσο!, Jacobs. Anth. 6, 165. Θάσιο!, Animadv Brunck. Aristoph. 3,85.; Kuster ad Moer. 44. Toup. Opusc. 1, , 298. Casaub. ad Athen. 1, 15. " 87 Schaef. " ΘΑΣΤΡΕΤΕΣΘΑΙ, Hesychio άναβάλλεσθαι, Differre." H.. J' ΘΑΤΑΣ, Cyprii dicunt pro θήτα!, i. e. δούλου!. Hes." H. " Θ ΑΨΙΑ, ή, Thapsia: Herba ferulacea, ex eo nominata,, quod in Thapso insula primum reperta fuerit, ut testatur Diosc. 4, 157 ubi naturam et vim ejus describit: Theophr. H. P. 9. et Plin. 13, 22. Cael. Aurel. Chron. 3, 2. Ferulaginem Lat. vocari tradit: quippe quam et, Diosc. rp ολτ! φύσει dicat έοικέναι νάρθηκι. Itidemque Plin. 1. c. dicit, Semen ferulae Thapsiam quidam vocavere, decepti eo, quoniam ferula sine dubio est thapsia, sed sui generis." H. " Linn. Thapsia villosa et foetida." Edd. " Apoll. Dysc. 63. Teuch. Toup. in Schol. Theocr. 211." Schaef. " ΘΑΨΟΣ, f! t Thapsus: Lignum Scythicum buxei 8. aurei coloris, quod nonnulli Guiacum Indicum esse dxxi putant: denominatum et ipsum a Thapso, una e Sporadibus insulis,,quod ibi primum a Crateua repertum fuerit, teste Schol. Nicandr., qui ejus suecum esse dicit χλωρότερον : ideoque eos, qui volunt videri χλωροί καϊ νοσώδει!, ταύτην περιχρίεσθαι το πρόσωπον. Unde Nicand. Α άγει χλόον ήύτε θάφου : et Theocr. 2, [88.] Καί μεν χρώ! μεν όμοιος έγίνετο νολλάκι θάψω, Similis thapso, i. e. χλωρόs r! ξανθό!, Pallidus s. Flavus, Schol.: nam thapsos est Lignum quoddam, quod vocatur *Σκυθάριον, i. e. Σκυθικό ν ξύλον : eo autem τα έρια βάπτουσι καϊ ποιοϋσι μήλινα, necnon τά! τρίχα! ξανθίζουσι: vulgo * χρυσόξυλον nominatur. Asclepiades vero esse dicit φυτόν τι χλωρόν, quo tingi τά κροκοειδή. Itidem Ρ. y gin. 3, 2. tradit tinctores thapso uti, quam a Romanis vocari Herbam rubiam : et paulo post itidem subjungit, βοτάνη! χρυσιζούση!, ήν 'Ρωμαίοι * ρωβίαν καλοΰσι. INDE Θάφινοι,,ן 7 ] ον,] Thapsinus, Thapso similis, pallore nimirum s. aureo colore. [Athen. 198.] Plut. Phocione p Tiire δέ αί *ταινίαι μέν, ais περιελίττουσι τά! μυστικά! κοίτα!, βαπτόμεναι, θάφινον άντϊ φοινικοϋ χρώμα καϊ νεκρώδε! άνήνεγκαν, Cum tingerentur, thapsinum et, qualis mortuorum est, colorem extulerunt. Sic Aristoph. Σ. [1413.] γυναικϊ έοικώ! θαφίνη. Ubi itidem Schol. exp. ώχρ?, quoniam, inquiens, talis est thapsus, ap. nos dicta * χρυσόξυλον." Η. " Θάφο!, ad Diod. S. 2, 418. Jacobs. Anth. 8, 232. Eichst. Qwest. 61. Heringa Obs. 158." Schsef. " Θάφινο!, Pallidus, Plut. 4, 343." Wakef. " ΘΕΑΓΟΝ, Hes. esse dicit τό θείον, ω καθαίρουσιν 01 Σαλαμίνιοι, Sulphur: quod et Θέαφο! Eustathio." Η. " ΘΕΑΡΙΟΝ, τό, Conventiculum, s. Locus publicus in iegina insula, ubi convivia agitabantur. Alii Fanum Pythii Apollinis esse ferunt, ubi θεωροί s. * θεοφύλακε! et aeditui convenire epularique una consueverant, ut tradunt e Schol. Pind." H. " * ΘΕΣΣΑΛΟΣ S. θετταλό!, * Θεσσαλία s. * Oerταλία, * Θετταλίζω, ielian. 4, 15. Parthen. c. 20. * Θετταλικόs, et ap. Athen Etym. M * Θετταλικώ!: * Θετταλοικέτη!, Athen * Θετταλότμητο!, 418. Eust. 799» 51. Κpea! Θ. σαρκό! νεία!." Edd. " Θεσσαλό!, Valck. Hipp. p Lucian. 1, 67.; ad 1, 395. ad Herod ad Diod. S. 1, 483. Τ. H. ad Aristoph. Π. p Θ. σόφισμα, Valck. Phoen. p Stav. ad Cornel. N Ed. min. Casaub. Athen. 1, 39. Abresch. iesch. 2, 58. Equi Thessali, Jacobs. Anth. 9, 500, Heindorf. ad Plat. Hipp: 130. * Θεσσαλό!, Nom. propr., ad Herod * Θεσσαλϊ!, Valck. Phoen. p Theodorid. 14. Plato Gorg et Heindorf. * Θεσσαλίζω, Fischer. ad Weller. G. G. 1, 55. Bast Lettre 200. Θεσσαλοικέτη!, ad Dionys. H. 1, 255. * Θεττάλη, Bergler. ad Alciphr Θετταλικό!, Fischer, ad Weller. G. G. 1, 375. Callim. 1, 465. Aristoph. Fr Θετταλικτ) ϊπποs, Boissonad. Philostr. 615." Schsef. " * ΘΕΤΘ, Heindorf. ad Plat. Phaedr. 340." Schaef. " ΘΗΒΑΓΕΝΗΣ, sive Θηβαιγενή!, ό,ί!, Thebis genitus, Thebis natus s. oriundus. Hesiod. Θ Ήρακλζοί Θηβαγενέο!. [Herod. 7, 140.] Affertur et Θηββιγενή! Διόνυσο!. [Eur. Suppl. 136.] Est autem Θήβη Urbs quaedam /!oeotiae : cujus Cives Θηβαίοι dicuntur, et fem. Θηβαιδε!. Ab his Θηβαϊκό!, Thebaicus, Ad Thebanos pertinens, vel Thebis proveniens: ut Θηβαίκαι βάλανοι ap. Diosc. Thebaicae palmulae, quae sc. proveniunt Thebis in iegyptia. Fem. Θηβαϊ!, aliquando signif. etiam Territoriuni s. Agrum Thebanum, sub. γή: interdum Poema de rebus Thebaicis: ut ap. Athen. [225.] ο τήν κυκλικήν Θηβαίδα πεποιηκώ!. Sunt inde et advv. localia, Θήβηθεν, pro έκ Θήβη!, Thebis, Epigramm. Et Θήβψι, pf 0 ev Θήβαι!, Thebis, ap. Athen." H. " Gl. Θη βαία Aonia, Dircaea. * Θήβαξε, Greg. Cor. 167." Edd. " Θηβαγενήι, Schol. Pind. Π. 11, 5. Θηβάί- KOS, N. 10, 12, p. 774." Boissonad. " * φ ( λοθί,βαιο!, ο,, ή, Athen. 622." Kali. ' Θήβη, Valck. Phoen. p Simonid. 69. * Θήβαι,

20 dxxii ccccxxviii LEX. VOCUM PEREGR. IN SCRIPTT. GR. OBVIARUM. Wessel. Herod. 24. De ejus portis, Porson. Phoen Θηβαίο!, Ammon. 70.; Valck. 96. Conf. cum Θηράίοι, Simson. Chron Θηβαία χθών, Valck. Phcen. p * Θηβαία, Wessel. Herod Θηβαϊ!, Heringa Obs. 20. ad Paus Thebais, sc. poesis, Callim. 1, 439 * Θηβαϊτη!, ad Paus Θηβάίκόs, Lesbon. de Schem Θήβαίκή, Jacobs. Anth. 7, 186. Παράδοξα Θ:, ibid. 9, 171 Θηβαγενή!, Brunck. Aristoph. 3, 6. Diod. S. 2, 359 Θηβαγενήι, Θηβαιγενή!, Markl. Suppl Ammon. 70.; Valck. 96. Wolf, ad Hesiod Koen. ad Greg ad Herod Θήβηθε, Pierson. Veris Toup. Opusc. 1, 199 Musgr. Iph. T Jacobs. Anth. 8, 298 Lollius Bass. 11. Θήβηθεν, Jacobs. Anth. 9, 337 Porson. Or. 891 Diod. S. 2, 99 3,95 Aristoph. 44. Callim. 1, 578. Brunck. *Θήβηθι, 3, 95. Θήβψι, Valck. Callim. 219 ev Θήβησι, Bast Lettre 152." Schaef. " Θηβαιγενή!, Eiionys. P.'623." Wakef. " ΘΗΤΑΛΑ, Hesychio θαυμαστά, φεύδεσιν όμοια." H. " ΘΙΒΡΟΝ, Hes. exp. άπαλόν, τρυφερόν, καλόν, σεμνόν : afferens item θιβρήν pro φιλόκοσμον, * άβρυν τικήν, ΰπερήφανον: ^ddensque, ap. Nicandr. esse τήν έμπυρον και καυστικήν, S. χαλεπήν, ut nonnulli exp. Apud Eund. A. [553.] ώεά θιβρά χελώνη!, Schol. interpr. έφηθέντα ΰπ' άνθράκων, Tosta sub carbonibus, ut Hes. έμπυρα, Ignita." H. " Callim. 1, 534. ad Diod. S. 1, 670. *Θίβρων, ibid. 2, " Schcef. "* Θιμβρόι, Calidus, Nicand. Θ. 35." Wakef. " ΘΙΔΡΑΕ, et Θιδρακίνη, pro $ριδαζ et θριδακίνη dicuntur, transposito p, teste Hes." H. " Gl. Θίδραζ- Lactuca. * Θρώάκια Lactucae." Edd. " ΘΙΗΜΙ, Eid. ποιώ, Facio : qui affert et Θιησαι pro ποιήσαι, addens etiam φίλήσαι. At Θήσω, quod Idem exp. ποιήσω, ad τίθημι s. θέω referri potest. Idipsum vero Θήσω annotat accipi etiam pro ήσω, αιτήσω, a Bceotis." H. " ΘΙΑΑ, Eid. 6 θημών, Acervus." H. " ΘΙΟΣ, Cretenses dicunt pro θεό!, Deus, Hes." H. " ΘΟΙΑ, Hesychio ζεΰγο! ήμιόνων, Juguni s. Par inulorum." H. " Cf. Θρί,!." Edd. " ΘΟΥΠΟΣ, Hesychio λόγοί, μύθο!, έστίασα." Η. " ΘΡΕΤΓΕ, Schol. Aristoph. barbaricum esse dicit pro θαρρεΐν S. θαρσαλέον, 1. [17 ] 'Αλλ' οΰκ ένι μοι τό θρέττε." H. "Brunck. Aristoph. 3, 4." Schaef. " ΘΡΗΣ, Hesychio ήμίονο!, Mulus." H. " ΘΡΙΜΜΟΣ, ό, Hesychio γογγυσμόι, Murmuratio." H. " ΘΡΟΝΑ, Schol. Theocr. annotat Thessalos vocare ra πεποικϊλμένα ζώα, Animalia variegata ; Cyprios, τά άνθινά Ιμάτια, Floridas vestes; ^Etolos, φάρμακα, Medicamenta, Venena,.teste Clitarcho." H. " ΘΥΑΑΚΙΖΩ, Hes. Tarentinos usurpare ait pro άπαιτείν τι έπόμενον μετά θυλάκου." Η. " Valck. Adoniaz. p. 285." Scbaef. «0ΥΠΤΗΣ, ό, Hesychio rvpos, Caseus." H. " * Χθύπτη!, Clem. Alex. Str. 5. p n." Edd. " ΘΥΣΤΑΣ, a Cretensibus dicitur ό iepews, Sacerdos, Hes. At Θΰστινον, Idem exp. τρίχινον, alii * μεσσοτριβή" Η. Ι. " ΊΑΛΙΑ, Cretensibus est φωνή, Vox, Hes." H. " ΊΑΛΟΙ, Hesychio θάλαμοι, Thalami." H. " ΊΑΛΥΣΙΑ, Hesychio τά έν Ίαλι/σω νομίσματα. Est autem Ύάλυσο! s. 'Ici\u<r<ros, Urbs Rhodi, Scythiae, Adrioe : cujus Civis Ίαλΰσιοι, et Ίαλι/<τ(άί, ή" Η. " ΊΑ0ΝΕΣ, a nonnullis esse putantur οί "Ιωνε!, Iones: alii vero Athenienses sic norninatos volunt, Eust. INDE, Iaom 1), [Athen. 683.] dicitur pro ή Ίαονική. Et Ίαονίζω : a quo ADV. Ίαονιστί, Stepb. B. pro Ionice." H. ",Escli. Pers Schol. Aristoph. A, 106. Hymn, in Apoll. 147» 'lioves.. Stralioig χίτωνβί. Plut. Theseo 25 Solon Sieb.: iesub. Suppl. <71. *'IaoiW 4 " Ίάοχε», Heyn. Hora. 6, 487 " Schaef,. abas, ή, Ionioa : ut 'Ιάδι: νγγ*νείφ, Thuc. Sic fja ( γή, πέλιι, διάλεκτο*, pro ', Ιωνική...'I<i5es γυναίκ^ lonicae mulieres, Plut. Pericle. Ίάδο$, Hesychio ατμ. [. Burges β\ό!, Tortus, Tortuosus, [Omnino v. G. Classical Journal 44, 280.] Ίά$ω, Iones imitor,, yd Ionica lingua utor, Hermog. Hejycbius vero'iigew affert pro 'ibpvro, quod et ϊζετο. Ίακό5, [ή, [, «ό Ι0 Β [. cus: ut, cum Athen. 9. ra λαγό! λαγοί) dicit esse Ίακόν, το λαγώ( autem, Άτηκόν. Sic idem. 10. diei^ Ε'ισαγαγειν τήν Ίακήν άσωτίαν. Feruntur enim Iones fuisse deliciis et luxui dediti. Ίαστϊ, Ionice.. Etfl ΊασΓί αρμονία dicta fuit a Graecis, ήν ήκουαν qhivruv των Ίψνων, Ionica barmonia, Athen. 14.: quam ibid. dicit fuisseάνειμένην." Η. Stepb. " 'Ia<7rl,Eust.iu0d; p. 8, 7. Lucian. Herodoto 328. Plato de Rep. 3,398^ Edd. " Jacobs. Anth. 12, 143. Toup. Opusc. 2,5J. Koen. ad Greg. 37 'las, Duris. Fischer, ad Weller, G. 38 G. 1, Epigr. adesp ad Timaei Lex. 63, Toup. Opusc. 1, 493." Schaef. Mas. " *Ίάατιο!, Modus musicus, Max. T. 7, 1.. p.101 Τύνψ 'harm, et * Ύπεριάστιοι, Porphyr. ad Ptolem. Harm. 332Ϊ" Edd. " ΊΑΠΥΕ, Iapyx : Oppidum Pediculorum, a Dtf. dali Alio denominatum, a quo et י, Iapygia teste Plin, 3, 11. ubi et 'Ia7ruy/as άκρα! meminit, cujus mentio ap. Thuc. 6. p. 207 Alioqui Ίάπνξ dicitur Apulus: et Ίαπυγία, Apulia: indeque Ίάπυζ άνεμο!. Domi natur, Qui inde spirat. Gell. 2, 22. Ίάπνγα. ex ipsius Apuliae orae proticiscentem quasi finibiis. Apuli eodem quo ipsi nomine Iapygem dicunt. Eum esse propemodum Caurum existimo: nam et est occidentalis, et videtur adversus Eurum flare. Itaque Virg. Cleopatram e navali praelio iu jegyptum fugientem, veuto Iapyge ferri ait. Equum quoque Apulnm eodem quo ventum vocab. Iapygem appellavit. Meminit hujus venti Aristot. etiam de Mundo, scribens e Zephyris nominari άργέστην, τον άιτο τή! θερινή! δύσεω! πνέοντα, quem a nonnullis Όλνμπίαν nuncu ανεμκ pari, ab aliis Ίάπνγα." Η. " Gl. Ίάπυξ Clores, Circius, Appulus. Apoll. R. 4, Sip ". 8,116 Anth. 9." Edd. " Ad Charit Jacobs. Schaef.. " ΊΑΣΜΗ, et Ίάσμινον μύρον,-unguentum qaoddam in Perside confieri solitum, e violae albsefloribas in sesaminum oleum conjectis, ut tradit Diosc. 1, cap. 74.: quod tamen cap, in nonnullis Edd. desideratur. Vide ibi Corollarium.Hermol. et Annot. Marcelli, qui facto a violis nomine quasi Violationem appellari posse ait." H. " Salmas. dehomon. Η. ^ p. 23. Diosc. Notha 1, J6. Legitur *, ίαψέλαιον, τό." Edd., ΙΒΔΗΣ " ου, ό, Eust. teste ιδιωτικώτερον dicitur ό περϊ τό εδαφο! τοΰ πλοίου πάσσαλο!, Clavus, qui est putre in fundo navis, quoque educto aqua effluit, ne scat navis. Hesiod. χείμαρρον vocat, alii εϋίαιογ. Ji. " * ΊΒΗΡΟΒΟΣΚΟΣ, Lycophro. 643 Edd p. *Ίβηροτρόφο!, Const. Manass. Chron. " Boissonad. <- " ΊΒΙΣΚ0Σ, a nonnullis dicitur ή άλθαία, qua est Species malvae sylvestris, Diosc. 3,163. Suidas cum Galeno έβίσκον vocat, Plin. [19. 5.] cum Diosc. Hibiscum, praefixa aspiratiouis nota." H., ΙΓΑ " Cypriis est σιώπα, Sile, Tace, Hes. Procul dubio factum e σίγα, demto σ." Η. Stepb., ΙΔΑ " Hesychio μάχη, Pugna. AlioquiTia eit, nomen Montis in Phrvgia et Creta: a quo Jupiter cognominatur 'ISaTos, quod ibi coleretur et templum ן»! * 1 haberet, atque adeo invocatur Zeis πατήρ μεbέωv, Ab Idee verticibus mundi habenas regens. Inde et 'Ibaia πεύκη. ap. Theophr. H. P. 3, 10. & 'Ibaia όίζα, Idaea radix, ap. Diosc. 4, 45. quam r n. Idaeam herbam vocat 27, 11 Necnon'IWa bam, Idaea laurus, quam nonnulli Alexandrinam *ocant, teste Diosc. 4, 147.: et Plin. 15. c. ult., quomam plurima in Ida provenit. Idem Plin. meunnit et iicus

21 VOCABULA A DAHLERO. PRiET RM^$A. dxxiii Idaeae: meminit, akrawv,'l6aiajv etia1n5 de1qnibu3 6$2. β, , , vide Thes. 1, 931. et Suid. Affertur vero βί'ίέαι , pro Loca densa arboribus : sed sine exemplo. Vide "ISij." H. ""Ιδα, Quivis locus editus et sjflvosus, Ruhnk. Ep. Cr Ίδαίοε, Heringa Obs Valck. ad Ammon. j 139 ad Hipp. p Eur. Hec ad Herod., ;754. Marcellua 4. Brunck. Soph. 3, 440. Jacobs. Anth. 11, 75. Heyn, 675. Heringa Obs,#19. Brunck. ad Hec Steinbr, ad, Mus. Tur. 1, 318, Poison, ad Hec p. 61. Ed. 3. ad Lucian, 1, 528. ad Horat. p. 26. Zeun. ad Diod. S. 2,,513. : Paus. 3, 236,Wolf. Proleg De quant., Heyn. Horn. 5, , 19. Ίλίάϊ, Porson, Hee, 925. Jacobp, Anth. 10,.206. Ilias, Heringa Obs. Horn. 6, 158. Conf. cum Ίουδαΐοϊ, ad Diod.<S, 1, , Mulier Iliaca, Muncker. ad Anton, L. 86. Ίδ, Δάκτυλοι, Casaub, ad Athen. 20.,ad Diod. S; 1, 382." Schffif. ""Ιδη, Ion. pro, Be Ida: unde adv."ι&ηθςν pro έξ "Ιδηε, Ex Ida, s. Ab Ida, monte, Ab Hes. appellative quoque exp., νλη, Sylva: qui etiam addit, Iones ita vocare δρυμών apos, Montem dumetis spissum : signif. etiam ψιλόν τόπον, Locum nudum arbustis et stirpibus: a Rhodiis appellari ita Verh, Brunck. ad Hec. 998, Dionys. Η, 1, 181. Eur. Troacj Turdi species, Casaub. ad Athen. 134, Ίλ. κακών, Moer et ן. n ad Diod. S. 2, 534. Lucian. 3, 442. Ίλ. μάχη, Theocr. 22, 220. Παrpis Ίλιάϊ, Eur. Hec cf. ibid Musgr. ad Steinbr. Mus. Tur. 1, 313. Wessel. Herod * Ίλιακόϊ, Wassenb. ad τα* ξψόκοπτον. Addit signif. et μορφή ν, Formam : Horn Valck. ad Herod.,158. Athen. 1, 30. ut i. sit.q. ιδέα." Η.. Steph." Herod. 4, 175. Αόφοχ * Ίλιάέαι, Antip. Tb. 43. Anton. Argiv. Epigr. δασνε 'ίδρσι, 5, 23.."1δη ναυπηγήαιμοί, 7, 111. "Ιδησι Ίλιενε, Bergler. Alciphr, 186, *Ίλεϋϊ, Heyn. Horn. συνηρεφήε: 4, 109." Edd. "Ιδ«, ad Lucian. 1,252. 4, , , 60., θι Ίλ5 2, 18.,Theocr. 17, 9 Paus. 3, 186, Koen. ad Greg. Fischer, ad Weller. G. G. 1, 380. Ίλιόθι προ, Hevn ad Herod Casaub Athen. 1, 26. ad Diod. Horn. 4, 449. Ίλιόψι, 7, 20, Ίλιοραίσταε, Valck. S. 2, 165. Jacobs. Anth. 7, 350. De quant., Valck. Diatr * Ίλιύπερσιε, Fabric. B. G. 1, 10, Callim * Ίδήίο,, Wolf, Proleg "!δήθεν, Harl. Κακοίλιον, Heyn. Hoip. 4, 457." Schaef. Heyn. Horn. 4, , 344.,? Ιδ ϋλη, conf., " Ίλιάϊ, Liban. 102." Wakef. 6,385. Ίδη, Herba, Boissonad. Philostr. 603."Schaefk. 91 Diosc. 4, nom * ΊΑΑΕΚΕΒΡΑ, Herbse " "Schol. Nicaadr. A, 220. J. Poll Mons H. quivis, Philostr. 96. iait." Wakef. " * ΊΛΑΤΡΙΑ, {!: *'l\\v P LKb s, $,dv, Diosc. l, 1." " ΊΔΟΙΔΟΠΕΙ, s. * Κηδοιδβπφ, Hes. exp. σει." Η. rapia- Edd. " *Ίλλυρίί, Plut. Mor. 1, 50. Toup. Emendd. I, I89. Brunck. Soph, 3, 515." Schaef. " ΊΔΟΣ, Hesychio όδόϊ, σωμα, Via, Corpus." H. " ΤΜΊΊΟΣ, Hes, teste dicitur Ποσειδών δ Ζύγι os, Neptunus Jugalis: ab ίμφαι, quod Thessalis est ζεϋίμι. " ΊΔΥΝΑΓΗΣ, Hesychio μάντιε, Vates divinus." Idem affert Ίμφθείε pro θαμβηθείε, νυχθείε, βλα- H. φθείε: ut ϊμφαι significet etiam i, q, Ιάψαι," Η. " ΊΗΓΟΡΕΙΝ, Laconihus est έγρηγορέναι, Vigilare, "*IN, Cyprii dicunt pro ai/rov, et αυτήν, Ipsum, Hes." H. Ipsam, Hes.: quod et μιν dicunt poefae." H. " "ΙΘΑΝΑ, Hes. affert pro σχοινιά, Funes." H. " ΊΝΑΡΕΙ, Hes. affert pro μαστεΰει, Inquirit." Stepb. H. " ΊΘΙΤΑΣ, Hesychio ό βλέννοεκαί Η. μωρόs, Fatuus." " ΊΝΔΙΚΟΝ, το, Indicum : a Persis vocatur Piper. Ita enim Hippocr. Γυναικ. 2, To, «Ινδικό δ καλέουσιν " ΊΘΜΑΙΝΩΝ, Hesychio ασθμαίνων, Anhelans." οί Πέρσαι πέπερι' καί έν τουτέω ένι στρογγύλον, δ καλοϋσι Η, μυρτιδανόν. Diosc. vero junior, inquit Gal. " ΊΚΕΝΑΣ, Hes. affert pro όρχήαειε, Saltationes." H. Lex. Hippocr., esse dicit Plantam in India assimilein piperi, cujus fructum vocari μρρτιδανόν, eo quod " "IKMH, ή, Planta ap. Orchomenum nascens, myrto similis sit. Alii et τδ ζιγγίβερι appellant Ίνδικδν, decepti et in errorem impulsi ex eo, quod non- leste Hes.: forsau παρά τήν ίκμάδα, Ab humore. Nam et Theophr. earn in Orcbomenio lacu nasci tradit nulli Zingiber radicem esse piperis opinentur: sed H. P. 4, 11." H. diversas esse plantas zingiberis et piperis, Diosc, " ΊΚΝΟΤΕΡΟΥΣ, Hes. affert pro έσταλμένονε, senior chye satis explicavit 2, 189, 190. ubi et ipse Contractos." H. Piper esse dicit arborem in India nascentem. Ίνδίκόν est etiam Coloris et medicamenti genus, de quo " TKNYON, Hesychio κόν 10 ν, σμημα, Lixivium, Sapo Η. idem Diosc. 5, 107 duplex esse tradens, factitium et " ΊΛΙΑΣ,ά&οί,ή, Ilias: Turdi species ceteris minor nativum, atque hoc posterius esse veluti έκβρασμα et minus versicolor, ut est ap. Aristot. H. A. 9, 20. et των Ίν&ικΔν καλάμων. Vide et Vitruv. 7, 10.. et Athen. 2. ubi etiam addit ex Alexandra Myndio, Plin. 35, 6. [et 33, 3.] De lndica autem gemma, vide earn a quibusdam vocari τυλάδα. Sed notandum, Plin. 37, 10,: de lndica ficu et spina, 12, 10." H. Aid. Athen. Ed. habere-ίλλάδα, itemque Eust. Alioqui Ίλιάϊ est et Gentile nomen, i. q. Ίλιακή, Iliaca: Athen Sic saepe Polyb." Schweigh. " Gl. " Ίνέόί, Rector elephanti, Phylarch. ap. atque adeo Gaza ibi ίλιάβα κίχλην vertit Iliacum 'Ivhos' Indos. Ίνοικοπλεύστηε * Colorator, Ίνδικδν, turdi genus : ut dicitur Ίλιάϊ χώρη, Iliacus ager, ab Beckmanp's Geschichte der Erfind. 4, 4. Lucian. Herod. Item 'IXtas est Liber s. Poema de rebus Muscae Encom. 86p, Xen, Venat. 9, l. *Ίνδογ ν?)ϊ Iliacis, 8. ad Ilium gestis: Homeri opus: Hipparehi έλε^άϊ, Indicum ebur, Manefho 1,297 * Ίν.δοφόνοε, autem, f! Αίγυπτία Ίλιάϊ, teste Athen. 3. et 9. At ό, ή, Nona. Dionys. 48, p " Edd. " Ινδό«, ή, Ίλίά«κακών, [Demosth Porphyr. de Abst, 80.] ov, Jacobs. Animadv Phjloden1.'21. Ίνδόί, Ίνδή, Alciphro 216. 'Ivioi.Sophisma, Wyttenb. ad Plut. et αεί Ίλίψ κακά, Proverbialiter dicuntur διά τά psγάλα κακά, & ίπαθον οί Ίλιείι: magnis enim et infinitis malis vexati fuerunt Ilienses in diuturna illa obsi- Herod Ίνδ»κόί, Valck. Callim Opvets Ίν-. Mor. 1, 522 Ινδοί et Σινδοί conf., Wessel. Diss. dione : a quibus ET, Ίλίεια τά, dicta fuerunt έορτή δικοί, Wakef. S. C. 4, 9. * Ίνδωοε, ad Mosch. 2, 70. TIS έπιχώριοι. Porro Urbs eorum DICTA "Ιλιον, eujus gen. poet., s. paragogen poet, habens, estίλιόφι: netho 4, 149." Schaefi " *Ίνδίί, ή, adj., Nonn. Jacobs. Anth. Proleg. 56.; 11, 137 Ίνδογενήε, Ma- ut II. Φ. T295 ] Πριν κατά Ίλιόφι κλυτά τβνχεα λαόν D. 17, 376, * Ίνδιστί, Phot. Bibl Η. B." έίλσαι Ύρωίκόv. Inde et ADV. LOC. Ίλιύθεν, Ab Wakef. 1110, S. Ex Uio. II. S. "Επλεον Ίλιόθεν. ITEM Ίλιόθι, 1111, In Ilio. Κακοίλιον, Improbum et scelestum Ilium.,Od. T. [260.] Ψ. [5. Ι.] κακοίλιον οϋκ δνομαστήν, Improbum et nefariutn Ilium." H. " * Ίλιοραίστηι, i, Dosiadae Ara2, *Ίλιόπερσιι,. Athen. 13, 9." Edd., Ιλίον " Heyn. Horn. 4, , , Heringa Obs. 219 ad Charit Wolf. Proleg. 212., Ιλ«κ * η, Heyp. Horn. 4, " * ΙΝΔΟΥΠΕΡΑΤΩΡ, Toup. Opusc. l, 196." Schaef. " "ΙΝΑΟΥΡΟΣ, Hesychio άσπάλαξ, Talpa." Η «" * ΊΟΥΔΑΙΟΣ,,a, ov: *, Ιουδαϊκό», ή, όν, Epist..ad Tit. 1, 14. Joseph. A. J. 20, 11, l. de V.J. 6. * Ίονδάίκώ*, Ep. ad Galat. 2, 14, Strabo 1116! * Ίονδαίζω, Ep. ad Galat. 2, 14. *'Iot $at<7ri, 2 Pa-

22 cccc xx viii LEX. VOCUM PEREGR. IN SCRIPTT. GR. OBVIARUM. ralip. 32, 18. Ε. H. Barker. Epist. Cr. ad Boissonad. Cri- ad Etvm. M " Edd. " Ιουδαίο»,, nag. 44. Amnion. 73. Eran. Philo I69. Conf. cum Ίδαΐοϊ, Heyn. Horn. 8, 326. *'ϊονδάίστί, Valck. Adoniaz. p. 385." Schaef. "Ίονδαΐέω, Jo. Damasc. Ep. ad Theoph. de Imm Plut. Cicerone 7." Boissonad. «* ΙΟΥΝΙΟΣ, Mensis, Dionys.Η. 1, 589 " Edd. " ΊΣΑΤΙΣ, ιδοϊ, ή, Isatis : Herbae nomen : de qua Diosc. 2, Plin. 20, 7 tertium lactucae genus in sylvis nascens, isatin vocari scribit. Nonnulli esse ajunt quod Caesar B. G. 5. appellat Glastum : Britanni glasto se inficiunt, quod ccertileum efficit colorem. INDE Ίσατώδηι χολή, Bilis, quae isatin s. glastum colore refert, i. e. Fusca. Gal. enim τήν φαιάν χολήν tradit vocari ίσατώδη. Vide Thes. 4, 550." H. " Hippocr Aret." Wakef Anth. 11, * ΊΣΑΥΡΟΦΟΝΟΣ, ό, ή, Jacobs ibid Christod. Ecphr. 399 * Ίσανρϊι, Schaef. Dea,, ΙΣΙΣ " supra p. ccccxi. ante verba,"ίσιε, insere commata inversa, et asteriscum ante "Ισων positum dele." Edd. " ΊΣΜΑΙΝΕΙ, Hesychio άναψύχει, αποψύχει, όζει." Η. " ΊΣΜΗΝΙΟΣ cognominatur Apollo τοίεέχονσι τήν έπιστήμην καί λέσχην, teste Plut. de Et ap. Delphos p. 685." H. Dor. ΊΣΟΜΑΤΩΡ, Cretensibus ό τή Αήμητριϊσοι, pro * ισομήτωρ, Hes." Η. "Hoc extat in Theocr. 8, 14. Manethone 4, 220." Edd., ΙΣΟΞ "' Hesychio Piscis quidam cetaceus. Idem procul dubio, qui Esox Plinio; eo enim teste 9, 15. Esox in Rheno invenitur haud minor thyuno." H., ΙΣΤΡΑΗ " Avis quaedam, Hes." H. Danu-, ΙΣΤΡΟΣ " ό, Ister: Fluvii nom., qui et bius dicitur, per Germaniam et Scythiam influens in Pontum : quanquam proprie Istrum nominari volunt inde, ubi Illyrium alluit, Danubium ab origine ad eum usque locum. lnde Irrp01 Ετ"Ισ7ριοι dicuntur Accolae Istri: qui ET Ίστριανοί nominantur a regione ei fluvio adjacente ; ea enim DICITUR Ίστρία. Apud Hes. proparoxytou<os scriptum Ίστρίανα, annotantem, ab Aristoph. Babylon, ra μέτωπα τών οίκετ&ν nominari Ίστρίανα, quoniam sunt έστιγμένοι: nam TOVS περί τψ 'Ίστρω οικούνται στίζεσθαι καί ποικίλα is έσθήσεσι χρήσθαι: quemadmodum Herod, quoque Scythas testatur uti notis stigmaticis. Et ut ibi sunt Ίστρίανα μέτωπα, ita ap. Β. Ίστριηνόί λιμήν, Istrianus portus: mutato a in η. Apud eund. est Ίστριανis, ή, i. q. Ίστριανή, Istriana. Apud Hes. vero ut Ίστρίανα proparoxytonws, ita etiam Ίσ7ριά» ι- στο δες, Dicit enim Ίστριάνιδαι vocari ras Σκυθικάι Xas, Scythicas stolas: et ap. Athenienses σκεπάσματα, ois έκάλνπτον τά ιερά κανα, Opeitoria, quibus saera canistra integebant. Eod. teste ET Ίστρίδεε sunt Vestes quaedam sic dictae, procul dubio etiam ipsae ab Istris: a quibus Ετ Ίστρικόε olvos ap. Diosc. 5. Vinum Istricum : ut a Claudiano quoque memoratur Opacus vitibus Ister." H. " Ίστροι, "ίστροι, *"ίστρων, * Ίστρώνιοε, Koppiers. Obs. 98. Ίστριανοε, Aristoph. Fr.^224. 'IrrrptKos, Jacobs. Anth. 9, 607 * Ίστρογείτων, Const. Manass Meurs. Sic bene Meurs." Schaef. " p " Boissonad. " ΊΣΤΥΑΖΕΙ, Hes. affert pro όργίζεται, Irascitur." H. "ΊΣΦΑΙΝΕΙ, Hesychio μεριμνγ, άγωνιφ." Η. 1fXi7rrat,, ΙΣΦΩΡΕΣ " Eod. teste Laconibus sunt λτ!σταί." Η. ", ΙΤΑΙΟΣ, ό, dicitur b "Αδωνιε,. Hes H. " ΊΤΑΑΟΣ, 0, Taurus, Bos : Hesychio ταϋροε. INDE 'IraXta dicta creditur, quod bobus et vitulis esset fceta. Varro R. R. 2, 1. Italia a vitulis nominata, ut scribit Piso. Et 5. Bos maxima debet esse auctoritate, praesertim in Italia, qua3 a bubus nouien habere sit existimata. Graecia enim antiqua, ut scribit Timaeus, tauros vocabat IraXois: quorum multitudine et pulchntudine, et fcetu vitulorum, Italian! dixerunt. Sic Columella Pra>f. I, 6.. Nec dubium quin, ut ait Varro, ceterae pecudes bos honore superare debeat : praesertim autem in Italia, qu ) 0 ab hoc nuncupationem traxissc creditur, q olim tauros Gr. traxovs vocarent. Alii vero, mquit rursum Varro 1. c., scripserunt quod e Sicilia Hertu. les persecutus sit eo nobilem taurum, qui diceretur Italus. B. ab Italo quodam denominatam ait rege forsitan aut progenitore. Atque adeo Incol ejus regionis dicuntur ejus nomilie 'IraXoi, Lat. itidem I tali. De quibus vide Strab. 5. init. etplin.3, Gell. 11,1.] Iidem ab ipsa regione N0M1NANTua l ra! λιώται, ut Φθιώται a Phthia, Σικελιώται a Sicilia. Sed differentia aliqua est inter 'IraXotis et 'IraX1<ira», ; ut in. ter Σικελ0ΰ$ et Σικελιώται, teste Β. ΣικίλοΙenim et 'IraXoi dicti sunt άπό τοΰ οΐκίστον καϊ άρχηγέτον τήι χώρα!, αφ' οΰ και ή χώρα '. Σικελιώται autem et 3raλιώται, oi επιγενόμενοι καί τήν χώραν εΰρόνη! irpm κλημένην, έπωνομάσθησαν hv' αϋτήε rijs χώρα!, illi a Si cilia, hi ab Italia. Itaque 'IraXo! dicuutur Antiquiwrique Italiae incolae, qui illuc cum conditore ejus geii tis venerunt, et regionem ase denominarunt Italian : Ίταλιώται autem, Novi et adventitii incolae, qui nimirum earn Italiae partem occuparunt, quae ab ipsis Magna Graecia vocata est: a regionis vocabulo sedibusque, quas tenebant, nomen sortiti. Idque discrimen observatum fuisse ab antiquis constat: veluti cum Aristot. Rhet. 2. dicit fythagoram honoratum et cultum fuisse νπο τών Ίταλιωτών. Sic Diod. S Φνγύντεε ets pvplovs τήε 'IraXias, καϊ vaph ms Ίταλιώταιε μεγάληε άποδοχήε τυγχάνοντεε. Porro ab 'IfaXots est POSSESS. 'IraXiKos, [ή, dv,j Italicusi'ut 'IraXtKa! πόλειε. Item, Ιταλικοί, Qui sunt e gente Italica : ut Plut. Symp. lib. 5. «Τώ ΊΓαλικών οί vepim «Πάδο οίκοϋντεε. At 'IraXnci), Urbs Iheria2: cujus Civis s. Incola, Ίτάλικήσωε, teste B. Ab iisdem est aliud possess., fem. tantum gen., NIMIRDM 'IraXt's: i. q. Ιταλική, ut 'Έ,λληνιε i, q. ΈΧΚψαή, Alioqui 'IraXts est etiam έθνικον, ί. q.,(< αλ Ί7 Itala, i. e. Femina oriunda ex Italia. Ab Italiotis autem est FEM. Ίταλιώτΐί, ιδοε, ή, i. q. 'IraXis, Itala. Ετ POSSESS. Ίταλιωτικ05^ (ή, ov,) Italicus. Plato in Ep. ad Dionis propinquos, 'Έ,λθόντα δέ με 6 ταύτη \eyi^evos αν βίοε ευδαίμων, 'IraXnaSv τε καίσνρακονσίαν τρα πεζών πλήρη$, ονδαμή ονδαμώs ήρεσε. Unde C1C. Tusc. 5. Quo cum venissem, vita ilia beata, quae'fe rebatur, plena Italicarum Syracusanarumque men sarum nullo modo mihi placuit. Rursum ap. Hes. reperio, Οϋδ' Ίταλιώτηε, οντ άλαζίιν ονδαμώs, quod dictum ait propterea, quoniam Pythagorici in Italia agitabant, ubi etiam perhibent ipsos έμπνριβθήναΐ. Pro eo Suid. HABET Ίταλιώδηκ. Sic enim ap. eum in Ms. etiam Cod. legitur, 'IraXni>i»/s, ό άλαζύν, aiti τών * ίίνθαγορικών' διά δε τήν Σνβαριν, ο λάγνοι.» signif. Denique ab Italia est VERB. 'IraXtaietiy '.Ιταλία διατρίβειν SeSe/i&w, teste Hes. Meminit Stepb. B. quoque ejus vocis, sed non exp.?> H., "Ire Xos, Erycius 12. Buttmann. ad Plat. Gorg. 521 Varro p Schneider.: Ammon. 77 ad Lucian. 1, 389. 'IraX/a conf. cum Σικελία, ad Diod. S. 2, 570, IraXuiinjs, Valck. Adoniaz. p. 280.; Ammon. ad 77 Lucian. 1, 389. Ίταλιώτη!, Ίταλόε, Thom. Μ. 798 Antip. Th. 27. Jacobs. Anth. 8, 358. Crinagor. 25 Fiscber. ad Weller. G. G. 1, 51. ad Diod. S. 1,483. 'IraXifiris, Dionys. H. 3, 1315., IraXtws Jacobs. Anth. Proleg. 55. Buttmann. ad Plat. Gorg. 521., IraXnoj, ad Diod. S. 2, 539,IraXis, ThallusMiles. 5. * Ίταλίδηε, Leon. Alex. 27 Toup. Opusc. 1,296. Ίταλιωτικοι, Lucian. 2, 23." Schaef. 7 Epist., ΙΤΤΩ Dor, pro ίστω, Sciat: ap. Plat. - [p Γέγονε δ' olv οπωι, "ιττω Zeis ό ΘηβαΜ, Quomodo autein accident, sciat, seu testis sit, Jup 1 ter Thebanus. Sic Aristoph. A. [91?.] "ιττ ω Ζεύε." Η. Valck. Adoniaz. p. 287 Dawes. M. C. 134." Schaef.. " "ΙΦΛΗΜΑ, τό, Vulnus, τραϋμα, Hes. " ΊΦΥΣ, Suidie 0<j>pis, Supercilium." H. Step!! ""IXAA, Hesychio κίχλα, Τ urdus." Η. Steph. " 'I 1rA,Boeotice pro έγωγε, Ego equidem, H«. n. " * Ίών, Apollon. de Pron. 324." Schneider.

23 VOCABULA A DAHLERO PRjETERMISSA. Lexl * Iώνγα, Aristoph. A. 89S» Ed. Brunck,, cujus uotam omnino vide."<edd., "ΤΩΝ, ωνο», ό Ion :,,Filius, Xuthi, Nepos Hellenis, a» quotut diet» fuerunt Posteri etjusac subditi. Ετ 'Ιωνία, 1), Ionia, Regio, quam incolebant : eub. Ϊώρα, ut Αίγυπτία pro Αίγυπτία χώρα: e MA3C. ώνιοι, ut Αιγύπτιο!. Alioquia 'Ιωνία Atheiis dicitur ή χαμαίπιτυ!, ut est ap. Diosc. 3,175. Ab iisdem Ionibns est POSSESS. Ιωνικό!, [ή, όν,] Qui lonum est, lonum proprius et peculiaris : ut cum. vocab aliquod esse dicitur Ίωνικόν. Sic Ιωνική ρήσι! :ap. Athen. Et Ίωνικαι., όρχήνειι 'Ιωνικά ψσματα, ap. Eund., et Ίωνικι! αρμονία ap..lucian., Sic Ίωνικα! πολυτέλειαι καί τρυφαϊ ap. Plut. Alioqui Ίωνικο» dicitur etiam Qui ex lonum gente est, ut Ιταλικό» Qui ex Italorum. Menander ap. Athen., Ιωνικό» πλαΰταζ υποστάσει! ποιών. Inde ADV. Ίωνικώ», Ionice, lonum more. Aristoph. pro Molliter et delicate, quoniam περιβόητοι est ή τών Ιώνων μαλακία και τρυφή. Pro 'Ιωνική dicitur ΕΤΙ AM Ίώ*«, ίδο», ή, ut Epigr. Ίωνί» lonica vox. Necnon ή Ίωνΐ» pro ή Ίωνί» χώρα, ut, Ιωνία pro 'Ιωνία χώρα, lonica regio. Praeterea ab Ionibus est VERB. Ίωνίζω, Iones imitor vel aemulor, Iones seq uor, [Phav. 55, "[י 1 Η. β " Ίωνιάδει νύμφαι, Athen. 6,81. * Ίωνικίζω, Β. 432." Edd., W " Valck. Phoen. p Toup. Opusc. 1, 493. Gen. Tovo 1, ad Charit. 534., Ws Jacobs. Anth. 10, 323. Heyn. Horn. 6, 487. Valck. ad Herod Ιωνικό», Luzac, Exerc. 74. Fischer. ad Weller. G. G. 1, Brunck. Aristoph. 3, 53." Jacobs. Anth. 12, 143. Lesbon. de Schem Toup. Opusc. 1, , 138. Compar., Fischer, ad Weller. G. G. 1, 74. Mirpa*, L, Dionys. H. 5, 23. Ίωνικώι, ad Charit Jacobs. Anth. 12, 143. Ίώνιοί, Heyn. ad Apollod Fischer, ad Rhetor ad Herod Ίωνί», Tzetz. Exeg. in II Ίωνίζω, Fischer, ad Weller. G. G. 1, 40. ad Herod. 416." Schaef. * Ίωνίτηι, Capparis, Diosc. 448." Boissonad. " * Ίωνιστί, Barker, ad Etym. M } Ep. Cr. ad Boissonad. 282." Edd. "Πανιώνιον, τό, Panionium: Fauum a duodecim Ioniae civitatibus exstructum et denominatum, ut Herod. tradit 1, p. 38. qui itidem p. 45. dicit, Κεκακωμένων δέ 'Ιώνων, καί συλλεγομένων ουδέν 1\σσον ει τό Πανιώνιον. Affertur et Πανιώνιον συνέδρων pro Conventus duodecim oppidorum Ioniae, Commune Ioniae concilium: ex Eod. Vide Bud. Annot. in Pand." H. " * Πανιώνια, τα, Festum, quod ibi locorum ceiebratur ab Ionibus, Herod. 1, 148." Schweigh. " * Παν/αινεί, Eust. in Od. p. 52, 19. * Πανιωνικοί, ή, όν, Β Πανιώνιον, Eust. in II. p. 203, , 25. Od. p. 52, 19. Herod. 1, , 7 Diod. S. 15. p * Πανιώviot, Philostr. V. A. 4, 6. V. S. 2. p Diod. S. 1. c." Edd. " Πανιώνιον, ad Diod. S. 2, 40. Heindorf. ad Plat. Theast. 319 Fischer, ad Auacr. p. lxxviii. Πανιώνια, ad Herod I Wessel. 73." Schaef. " Πανιώνιον, Max. T. 27, 2." Wakef. Edd. Ύπεριώνιοι, Schneider, Lex. v. Νόμο»." " " ΊΩΝΙΣΚΟΣ, 6, ab Ephesiis dicitur ό χρύσοφρν! ίχθΰι, ut testatur Archestr. ap. Athen. [323.]" H. " Hes. habet Τω vos." Edd. ΊΩΝΟΚΑΜΠΤΗΣ, δ, G. Bulges, in Classical " Journal 44, 280." Edd. " Kuster. Aristoph. 60." Scbaef.. Phot." ΊΩΝΟΚΥΣΟΣ, κατεαγώι, οϋτω Κρατίνο!, * Η. Κ. ΚΑΒΑΔΙΟΝ, Vestis genus a Cabade, rege Persarum, dictum. Tzetz. Vers. Polit. "Εσθημα ένυάλιον,. στρατιωτικών το elμα, όπερ * Καβάδηι λέγεται άκό Καβάδου ΤΙέρσου. Constat ergo καβάδην, sicut e!t Caracalla, Chlamydem militarem fuisse. Scaliger ad Euseb." Gataker. 471." Diosc. ΚΑΒΑΛΛΑΊΊΟΝ, Cynoglossum, " Boissonad. " ΚΑΒΑΣΙ, Lacoies dicunt pro κατάβηθι, Descende, Hes." H. " * ΚΑΒΙΔΑΡΙΟΣ, Gl. Cabidarius." Edd. ccccxcix -' " * KABAHMA, pro κατάβλημα, quod Hes. a Laconibus usurpari ait pro περί στρώμα." Η. " ΚΑΓΚΥΑΑΣ, ^oles vocant Γάι κηκίδαι, Gallas, Hes.: quae infra Κάχρυε." Η. Sidonii, " ΚΑΔΜΟΣ, ό, Cadmus : Filius Agenoris י, conditor Thebarum Baeoticarum. UNDE Καδμείωνει, a poetis et poetarum principe -Horn, dicuntur Thebani, utpote nepotes et posteri illius Cadmi. Qui ET ΚβδμογενεΖί, A Cadmo genus ducentes : ut Kaδμογενήι 'Ηρακλή! ap. Soph. [Tr iesch. S. c. T. 307.] Ab eodem est, POSSESS. Καδμειοι, Cadmeus. Utuntur enim eo et Lat. poetae, dicentes Thebae Cadmeae, Dirce Cadmea, Limen Cadmeum. Et Καδμεία νίκη, Cadmea victoria: Proverbialiter pro Victoria damnosa, quod tali victoria Cadmus et ejus nepotes aliquoties potiti sunt, ut fusius docet Suid. et Erasmus in Chiliad, Idem et Plut. testatur, Οΰ γάρ τό νικφν μόνον, άλλα καί τό ήττασθαι έπίστασθαι καλόν, εν oh τό νικφν βλαβερόν εστι γάρ ώ! άληθώι και νίκη Καδμεία. In Epigr. quidam hanc Καδμείαν νίκην vocasse dicitur Καδμείοι κράτος. Dicitur etiam Καδμείοι το γένο!, Cadmeus genere, Genus a Cadmo ducens. Et Καδμείοι, Posteri Cadmi, Qui originem a Cadmo trahunt. Hesiod. A. 'Es Θήβαs ίκέτευσε φερεσσάκεαι Καδμείου!. Idem in Θ. Καδμείοισιν ϋλβθρον, Cadmeis, i. e. Thebanis, Cadmi posteris. Poetae dicunt ETIAM Καδμήίο! pro Καδμείο», ut et Lat. Cadmeius pro Cadmeus: inter quos Statius, Cadmeius jemon. UNDE Καδμ?7ϊ!, i. q. Καδμεία : ut Καδμηϊ! γαία, Cadmeis terra, Cadmeium solum, i. e. Thebanum : ut et ap. Ovid. Domus Cadmeis. Ac-ut Καδμείοι interdum dicuntur oi Θηβαίοι, Thebani; ita etiam Καδμηίδε!, Thebanae, sc. mulieres. Seneca, Errant furentes impiae Cadmeides. AT Καδμεία, f!, subst. dicitur ή των Θηβαίων άκρόπολιι, Arx Thebana, teste. Suida. Quo modo Xen. E Ων ήν καί ή καταληφθείσα εν Θήβαιι Καδμεία.,Et paulo ante, Έττεί δε παρελάβετε τήν Καδμείαν, οϋδ' αυτοί! Θηβαίοιs επιτρέπετε αυτονόμουι είναι. Item Καδμεία, s. Καδμία γη, Territorium Thebanum. Annotat Suid. dici Καδμεία γυνή et Καδμεία νίκη, per diphthongum: at Καδμίαν χώρα ν peri: quanquam et hoc sint, qui per diphthougum scr. censeant. Praeterea Καδμεία, s. Κ αί μία, est Metallicum medicamentum, de quo Diosc. 5, 84. Plin. 34, 10. ubi et Ipsum lapidem,e quo fit aes,cadmiam vocari scribit, fusuris necessarium, niedicinae inutilem: ut et ibid. 1. dixerat, F't aes et e lapide aeroso, quem vocat Cadmiam, Apud Diosc. per diphthongum scriptum καδμεία, sine diphthongo ap. Aet. et P. jegin., cum diphthongo rursum ap. Gal.simplic. Med. 8. Cretensibus autem κάδμοs est δόρυ, λόφοs, ά,σπίs, Hes." H. " Καδμογενή!, Valck. Phoen. p. 305.; ad Ammon.97. Καδμείοι, Jacobs. Anth. 9,321. Brunck. ad ^Escb. S. c. T Eur. Phoen Plut. Mor. I, 34. ad Charit Brunck. ad (Ed. T. 29. C Νίκτ, K ad Diod. S. 1, 413. Jacobs. Anth. 6, 69. ad Diod. S. 1, , 495. Boeckh. in Plat. min. llh Wessel. Herod. 79. Καδμήϊοί, Wakef. Ale Fischer, ad Weller. G. G. 1, 7. Καδμηι!, Fischer, ad Weller, G. G. 1, 6. Καδμί/δε!, Valck. Phoen. p. 95. ad Moer Kaέμεία, Valck. Phoen. p * Καδμειώνη, Jacobs. Anth. 9, 402. Κάδμιλο», Ruhnk. Ep. Cis 136." Schaef. " ΚΑΔΥΤΑΣ, ου, ό, Syriaca herbula, arboribus et spinis se circumvolvem, ut Plin. 16, [92.] tradit e Theophr, C. P. 2, 23." H. " * KairiJras Hesvchio, Cuscuta Linnaeo." Edd. " ΚΑΘΟΣ, Hesychio σπυρί!, Sportula, Calathus." H. 1 " ΚΑΙΚΑΣΑΙ, Hesychio καταγελάσαι, Deridere " H. " ΚΑΙΚΙΑΣ, ov, 0, Caecias : Ventus ex eurorum genere, et quidem ό άπο τοΰ. περι τά! θερινάs άνατολάs τόπου πνέων άνεμο!, Qui ab ortu aestivo spirat.. Ibid. dicit Hes. θρασκίαν vocari 701 έξη! πνέοντα τψ άργέστη, quem a nonnullis καικίαν appellari. Item, ventoruni quosdam esse εύθυννύονι, qui sc. πνέουσι πρόσω κατ' ευθείαν : quosdam vero άνακαμφιττνόονι, ut eum qui

24 dxjcvi ccccxxviii LEX. VOCUM PEREGR. IN SCRIPTT. GR. OBVIARUM. que Columella 11, il. et Constantinus GeopfaifSii 12, cap. antepen., e Varrone. Porro icaicw es«ו [4 10, testatur, Plantam spinosatf], Theocr. etiam 5.s τόν πόδα κάκτο! tirvipe. Et Philetas Coug an, j^, 1 ין 7(9 then. 2., Ο'ξείηι κάκτου τυμμα φυλαγμένη: ubi et KaiKtas dicitur. Est etiam Ventus, inquit Gell. 2, 22: nomine caecias, quem Aristot. ita flare dicit ut nubes non procul propellat, sed ut ad sese vocet: e quo versum istum Proverbialem factum ait, Κάκ' έφ' αύτον έλκων lbs ό καΐκιαs νέφοι. Et Plin. 2, 47 Narrant et in Ponto caecian in se trahere nubes. Ibid. Caecian aliqui vocant HellespoHtiam. Ibid, aliqui Mesen nomine addidere inter Borean et Caecian. Etymon vide in Kaiicivijs." H. Sleph. "Toup. Opusc. 1, 194. Wolf, ad Hesiod ad Charit. 637 Brunck. Aristoph. 3, 20.; Kuster. 108." Schaef. " A. Gell. p. 164." Wakef. " ΚΑΙΚΙΝΗΣ, ου, ό, dicitur ό καικίαι άνεμοι, a Caico fluvio, inquit Hes. ut Etym. quoqiie καικίαν dici scribit τόν άπό του Κα'ικου ποταμού κνέοντα άνεμον." Η. " ΚΑΙΚΥΑΗΝ, He3. dici scribit τήν κεφαλήν, Caput." Η. " ΚΑΙΝΙΤΑΣ, Hes. dici tradit άδελφουι και άδελφαι, Fratres et sorores : afferens itidem Καινίτα pro άδελφή, Soror." H. Securis." ΚΑΙΠΕΤΟΣ, Hesychio άξίνη, Ascia, H. " * ΚΑΙΣΑΡ, ό, Eust. 14, 51. Strabo 5. p p Appian. B. C. 1. p Plut. Caesare 4, * Καισαρεύω, Dio Cass. 66, 8. et alibi. * Καισαριανόι, Appian. B. C. 945." Edd. " * ΜισοκαΤο-αρ, Plut. Bruto 8." Boissonad. " ΐίολυκαισαρίη, Caesarum multitude, s. Multi Caesares. Apud Plut. [Antonio 82.] Ούκάγα* θόν πολυκαισαρίη : allusione ad Horn, illud, Ούκ άγαθόν πολυκοιρανίη, els κοίρανοι έστω." Η. Πολι/καισα,οία, * Καισάριον, Fabric. Β. G. 1, 326. Plut. Τ. 6. p Hutt." Schaef. " KAKAIOI, Hesychio βολβοί, Bulbi." H. " KAKAAA, Eod. teste iesch. in Niobe vocavit τείχη." Η. " KAKAAIA, ή, Cacalia: Herba, quae et Leontice, teste Diosc. 4, 123. et Plin. 25, 11." H. " Tussilago et Cacalia Linn. Vide Κάγκανον." Edd.. " KAKANEIN, Excitare. Ita enim accipitur ap; Plut. Apophth. Lacon. [8, 877 ] Ubi Laco interrogatus, qualis esset Tyrtaeus poeta, respondit, άγαθό κακανέίν νέων ψυχάι, Bonus ad excitandos juvenum auimos. Quidam, Ad blande ducendos juvenum animos: legens nimirum αίκάλλειν, ut habetur in Cleomene p At Κακανίίει, vide in Άκανιζω." Η. "Schneider. Lex." Edd. " Κακανέω, Plut. Mor et n." Schaef. " ΚΑΚΙΩΣΑΙ, Laconibus sunt ίδροϋν άρχόμεναι, Quae sudare incipiunt, Hes. Procul dubio παρά τό κηκίειν." Η. *" ΚΑΚΚΟΣ, Hesychio δ μικρό! δάκτυλοι, Parvus digitus." Η. " ΚΑΚΚΩΝΙΟΝ, Hes. esse dicit σκαφίον." Η. " ΚΑΚΟΔΙΑΒΟΛΟΣ, si tamen non Κακοδιάκονοι scripsit, Hes. teste Laconibus est * κακοικονόμοι, Malus administrator rei familiaris." H. " ΚΑΚΤΟΣ, ή, Cactus: Spinosa quaedam planta Siciliae peculiaris, ut Athen. 2. tradit e Phaenia. Ibid, affert prolixum Theophr. 1. de hac planta, ex H. P. 6, 4. : quem Plin. 21, 16. sic reddidit, Cactos quoque in Sicilia tautum nascitur, suae proprietatis etipsa. Cujus 111 terra serpunt caules a radice emissi, lato folio et spinoso : caules vocant cactos: nec fastidiunt in cibis inveteratos quoque. Unum caulem rectum habent, quein vocant pternica, ejusdem suavitatis, sed vetustatis impatientem : semen ei lanuginis, quem pap- -P on vocant: quo detracto et cortice teneritas similis cerebro palmae est: vocant ascaliam. Locum Theophr. cum Athen. Cod. confer: et alterum ex altero emenda: similiter quae Diosc. habet 6, corrtge e P. &gin. 5> c. penult. Καί οί νεαροί πάπποι ανθη δ' εστίν άκάνθηι τήι καλουμένηι κάκτου. Rursum Athen. ibid, concludit, κάκτον esse quem Rom. vocant Carduum, Gr. κινάραν : non male. Nam qua fle carduorum satione tradunt Plin. 19, 8. et Pallad. iu Martio c. 9. in Octobri c. 11. ba c eadem propemodum sunt cum iis, quae de cinaras sobole satione- χέει κάκτοι ex Epicharmo in censu των έδωίίρω* χάνων ι asperi enim sunt hi cerdui ob folia spinon, Ibique obiter nota euin masc. dixisse τρηχέει κάκτοι cum ceteri poetae et prosaic! scriptt. fem. ei tribuam! [ " Nempe ή κάκτοs, docente Athen. 70., Tota plaoia est; ei κάκτοι vero Caules edules, sc. Caules a raclt«e eniissi et humi repentes, qui decorticati comeduiilar perinde atque invoiucra fructus." Schweigh.. J\l SJi j Vulgo dicuntur ArtichauX, quasi άρτυτικοϊ καυλοί, ut volunt nonnulli, qui et άρτυτικά ab Alex. Trail, vocari Edules istos caules tradunt." H. "Tliecyphr d. Anmerk." Edd. " Warton. in Barnes, vit. Theocr! p. Ii. Toup. Append, in Theocr. 18.; Opuses, 276". Casaub. ad Athen Jacobs. Anth. 6, , 344." Schaef. " KAKXOTEPON, Hes. affert pro χείρον, Pejus; quod et κακώτερον e κακόι." Η. " KAAABPOI, Calabri; Gens, quae et Mesapii; et ab ipsis Regio dicta Καλαβρία,Calabria. Scribitur et Κάλαυρ." Η. " Καλαυρεία, Stanl. ad Eum. 27. ad Paus. 373." Schaef. " ΚΑΑΑΔΙΑ, Hesychio ρυκάνη, Runcina." H.. " ΚΑΑΑΜΟΤΥΠΟΣ, Laconibus ό ιζευτήι, Auceps, Hes." H. " ΚΑΛΑΥΡΙΤΙΣ λιθάργυροι dicitur, < έξ όργύρον, Spuma argenti e puro argento, ut est ap. -Dions forsan quod in Calauria s. Calabria fieret; co gnominat enim et alias ibi species a regionibus, Atticam, Puteolanam, Campan&m, Siciiiensem." H.! a " ΚΑΑΗΒΟΣ, Hesychio ο άπεσκολυμμένοι το ho'tov, Apella." H. " Wessel. de Jud. Arch. 85." Schaef. " KAAAIKYPIOI, dicti fuerunt 01 άντί rsvyw μόρων εν Ί,υρακούσαιι γενόμενοι, δούλοι των φνγίάαν. Quorum cum ingens esset numerus, Proverbio eil των υπερβολή πολλών dici solebat Καλλικυρίων πλάουι. Haec inter alia Suid." H. " Ad Timaei Lex ad Herod ad Diod. S. 2, 549 ad f Dionys. H. 2,1181." Schaef. י, καλλιπάρειοι " ΚΑΛΛΙΠΑΡΗΟΣ, Bceotice pro Η. Alex. * ΚΑΑΑΙΣΤΑΓΟΡΑΣ, ap. Tenios, Clem. Protr.p. 35." Edd. " * ΚΑΑΥΔΩΝΙΟΣ et * Καλυδωκιαώ, Schol. ad Lyc. 486." Edd. " Bergler. ad Alciphr. 70, Archias 12." Schaef.,»» Κ^ά Κ AM ΑΣΣΟΣ, Hesychio βάραθραs, Hes. affert pro, «κραδαίνει τινάσσειν,tfeieit rtvficirψ: necnon Καμάσαι, itidem pro σείσαι: Καμίβ^ται pro πτερύσαεται." H. " Schneider. LeX. *Καμάστωρ, Manetho 4, 493." Edd. *. Plot. ΚΑΜΙΑΑΟΣ diversatn signif. habet: Baft) Numa, p refert ex Juba, Ύόνΰπηρετοϋντα η lepi τού Αιόι αμφιθαλή παίδα λέγεσθαι κάριλλον, sc. a Romanis: subjungens, is και τόν Ερμή ν ούτωί ένιοι των, Ελλήνων κάμιλλον άπό Τή* bakdvias ιτροσηγορενον. Forsan igitur et Μ. Furins fuit agnominatus Car!*, quod in pueritia Jovi ministrasset. " H. Au Dionys. Η. 1, 280." Schaef. " KAMMENEIN, Lacones dicunt pro καταβηιν, Hes." H. " * ΚΑΜΠΑΝΟΣ, Gl. Campanus, Stater." Edd. " * Ka^avis, Dionys. H. 2, ^5." Schaef. Mss, " ΚΑΜΨΑ, Hesychio θήκη, γλωσσοκομείον, Lat. Cepsa. Apud Eand. et Καμψί'α, κακά, κανίσκια, κανάβια κυνηγετικά ώϊ γύργαθοι, ή υποδήματα «ία. η.» Verh. ad Anton. L ad Charit, 442»/ * 197 Eudociap. Schaef. " * Καμφίον, τό,» ז 1 י* Ka/* ψέίον, Nonn. ad Greg. Naz. in Jul. 156., ό, Judith. 10, 5. ελαίου. Vide Schneider. Lex. v Κάμψα." Edd. Λ,_ " ΚΑΜΨΙΚΙΖΟΥΣΑ, Hesychio βαρβαρικά, Barbarizans." Η. 5,

25 VOCABULA A DAHLERO PRjETERMISSA. KANAAPOE, vhesychio Άνθραξ, Carbo. At '. Κίνδαλοι, Eid. κοιλώματα,!βάθρα "H.. " ΚΑΝΔ0Φ0Β09ΠΕ, Hes.rdici tradit TOW /lexmwtμ»wvvras, Atratos." H. " ΚΑΝΔΤΑΟΪ, 0, Candylas: Edulium ex amylo, raseo, lacte, et melle,: teste J. Poll. 6. ubi ipsum rots ^ύσμασιν annumerari posse scribit. VideKapewj.et 'Tiriirpi/ujua. Apud Eust. et Atben. repario> Κάν baukot. A thes. enim 12. tradit κάνδαυλον fuisse Edulium quoddam up. Lydes, et id quidem trium generum: usque adeo enira eos ίξησκί/σθαι προt rat ήδυπαθείαβ: con fieri autem solitnm, teste Hegesippo Tarentino, έξ ίφθοΰ κρέω!.κα'ι κνηστοϋ άρτου, και Φρυγιο\1 τυροϋ, άνήθου τε και ζωμού π ίο vos. Porro fuisse eum gratum palata, Alexis docet: ap. eum enim coquus, cnm dixisset, :κάνδαιβλύν τινά σοι παραθήισομεν, etalter ignoraret quodnam edulii genus hoe egset, suhjungit, ποχννδ' εγώ 'Εάν τταραθώ σοι, προσκατέδρ TOVS δακrvaovs, Σαυτψ γε χαίρων. At Κανδαύληε, Regis Lydorum nomen est ap. Herod, et Plut. Quaest. Gr." H. " Κάνίνλο«, Condi menti genus, Plut. ;2, 644." Wakef. Mse. " ΚΑΝΔίΖΛΟΣ, Hesychio κακούργοt, λρστήι, Maleficus, Latro." H., : '.... " ΚΑΠΗΛΑ, Tarentinis dicitur ή * κρεώπωλ«αγορά, Forum carnarium, Ma1cellum, Hes." H. Stepb.. " * CA PNUMA RGOS, quod olim ap. Plin. Ep legebatur, videri poterat esse Gr. aliquod vocab. Καπνονμάργνι (sie). Sed prorsus aliud ibi Harduin. e consensu restituit, nempe * Ocnummurga, quod esse Celticum vocaj». doeuit Adelung. p. 41." Schweigh. Greg., ds Ka7r7raS0 Schol. ΚΑΠΠΑΔΟΚΕΤΣ, Naa. in Jul. 65.-: et ap. Strab. 14. p * Κατραδόκισσα, v.τ. Η. ad Thom. Μ Add.: *K«7rραδοκίζω, Anthol. Appian. Β. M, 345." Edd. " Ka7r-!χαδοκενε, Thom.. M. Add. ad p * Καπναδόκη!, Zeun. ad Xen, Κ. Π Καππαδόκαι, Jacobs. Anth. β, , 424. Καππαδοκίζω, Demodoc. 3." Schaef. - " ΚΑΠΠΑΡΙΣ, εωι, ii, Capparis: Frutex spinosus, cujus fructus quoque eodem nomine appellatur. Vide Diosc. 2,;S04. Gal. simplic. Med. 7. et de Alim. Fac. 2, 34. PKD. 13, 23. Meminit ejus et Theophr. C. P. Λ. INDE Καππάριον, per contemtum dicitur : ut in hoc iambo ap. Plut, Symp. 4. Πρόι καπτάριον Ops, δυνάμενοι πράε άνθίαν :, ubi et &lih5 similis, τί γαρ έπ' 'Ακτή* TIS λέκιθον όφαται καϊ Kuvtaptv }" Η. " Capparin colligebant mu- Iieres pauperetilae. Hinc de Phryne, opulenta meretrice; loquees Timocrates ap. Athen ήνίκ" έτι fftv κάππαρινσννέλεγεν, οΰ πω τ εϊχεν όσαπερ νΰν «χει»" Schweigh. Sohnei- * ΚΑΠΡΙΟΑΟΣ, Lobeck. Aj. p der. Ind. R.. R. Scriptt. v. Cavea, ubi καπριόλων pro - * ΚαπριοΧίων. Gl. Καπρίολοι, ro ίρεισμα rigs στέ! γη Furoilla." Edd. Ca- Kawrpov φόρον Capsa., ΚΑΠΡΟΝ " Gl. psarium." Edd.... ί ' " " ΚΑΠΩΝ, ωνο!, 6, Gl. Gallus castratus." Edd. " KAP, Gentile nomen. Κ apes enim sunt Populi Ionibus et Doribus fioitlmi: quorum Regio DICITUR JEapie. Ab iisdem Jupiter Κάριοι vocatur: quin et ipsi :Κάριοι. Ab iisdem ET Καρίτηε: et POSSESS. KeptKas, at Καρικόν. ίθνο! ap. Herod. A regione autem Kapra, est GENT. ΝΟΜ. Καριάπ;», cujus fe< miu. Kaptans. At a,κάρ est FEM. Κάειρα, β. Κά'/ρα, Carica. Κάειρα γυνή, εί Κάειρα έσθή!, Herod. Rur» sum Κάρ accipitur pro 'Carico mancipio, s. Homine nauci et nihili, qualis Carum gens, quae aliis sese inancipabat. Quomodo accipiunt ap. Horn, τί ω δέ ρα> εν Kapos aifftf. Ubi tamen alii scribunt ίγκαρos, interpr. εγκεφάλου, ut supra docui. j Hes. κάρ.exp. «tiam Oacaros, φθεΐρ, πρόβατο v. ', Veruntamen et ipse Hapis αίβη exp. non solum θανάτου μοίρψ, sed etiam μισθοφόρσυ μοίριρ, quoniam primi Cares fuerint μιαθοφόροι. Eid. κάρ est etiam μεγάλη άκρίε." Η. " Valck. Diss, de Schol. Horn. Schol. Plat Liebel. Archil. Barker, ad Etym. M in VOL. h ν ccccxcix Classical Journal 26, , Bekkeri Anecd. 2, 820." Edd. "Sep, Thom. M Wolf. Proleg Wernsd. ad Horn. p. θ18. on. cum καί, Fac. Paus. 1, 86. 'Ev Kapos a'tap, Τ. H. ad Aristopb. Π. p. 6. Heyn. Horn. 5, 603. Valek. ad II. 22. p. 97 ad II. 9,378. ad Herod.403. Rapes, Wessel. Herod ad Lucian. 1, 431. ad Eur. Cycl Κάρ, Κάειρα, Κάρ tos, Καριάτφ,Καρίνη, Valck. Callim. 70. Kapiot, Jacobs. Anth. 7, 234. Fischer.ad Weller. G.G. 1,48. Τ. H. ad Aristoph. Π. p Wessel. Herod * Καρίμαντεε, ad Lucian. 2, 326. Κάειρα, Tbom. M Heyn. Horn. 4, 585." Schaef. " KAPABAIA, Hesychio δίκρονν ξύλον, Furca. At Kapa/j/ies, a Methymnaeis dicuntur ai γράε!, Vetulce, teste Eod." H. " * ΚΑΡΑΚΑΑΑΪΟΝ, Gl. Cuculla. Anthol. Vat. 2, 415. * Καράκαλλον." Edd. " KAPAPAI et Kaparai, Hesychio κεφαλαϊ, Capita." H. " KAPBATINH, Eod. teste dictum fuit Vile et rustieum calceamentum una suppactum solea. Xen. K. A. 4, [5, 14.] "Οσοι be ύποδεδεμένοι εκοιμωντο,, εισεδύοντο els TOVS πόδα! οί ιμάντες,. και τά *υποδήματα περίΐπήγνυντο' και γάρ ίσαν, επειδή απέλιπε τα αρχαία υποδήματα, καρβατίναι airots πεποιημέναι εκ τών νεοδάρτων βοών." Η. "Catull. 99 Crepidae carbatinae. Mathem. Vett Καρβατίναι δ σοι οίκίαι καί έκ των καρβατινύν βάλλοντα. * Καρβατιών, ο, Philo ibid. 92. Βάλλει? εκ τών καρβατιώνων Χίθοις'ώε μεγίστοι!, ubi Ms. καβαστιώνων, καρβατιώτων, et καβαρτιώνων. Schueider. Lex." Edd. " Καρβατίνη, ad Lucian. 2, 246. Wyttenb. Select. 390.Villois. ad Long. 81." Schaef. " ΚΑΡΔΑΜΟΝ, το, Nasturtium, ut Cic. quoque interpr.. Nam quod Xen. dieit, Persis κάρδαμον fuisse οφον, ipse sic reddidit, Persas ad panem adhibere nasturtium. Multa de hac herba Diosc. 2, 185; ^0, 13. Sunt qui sic nominatam. putent quasi καρ-ήδαμον, quia calore et acrimonia sua caput tentet. Plin. tamen capitis dolores tollere scribit et animum exacuerequi Nasturtium ait nomen accepisse a narium tormento: ut et Varro in Vopisco : Nasturtium nonne vides ideo dici, quod nasum torqueatl forsitan quoniam aorimoniae vi singulari est praediturn: unde et κάρδαμονs. κάρδαμα βλέπειν ap. Co* micos pro δριμύ βλέπειν, eorum sc. more, qui carda mum gustarunt,.vel qnorum oculis naribusve cardamum fuit admotum. Et inde, inquit rursum Plin., vigoris significatio Proverbio id vocab. usurpavit, veluti torporem excitantis. IHDE ΚΤύρδαμογλύφο!, ut κνμινοπρίστηε, dicitur ό φειδωλό*, Parous, Hes. ut qui ob parsimoniam e nasturtio quoque, herba satis viii, desculpat aliquid: aut etiam qui ob parsimoniam scalpeudo collecto nasturtio vitam toleret. [Aristoph. Σ ] ITEM Καρδαμίνη ΕΤ ΚαρδαμΙς, Cardamine et Cardamis: Herbae a nasturtii similitudine sic nomiaatae. P. iegin. 7 τό σισυμβριον a nonnullis vocari κ apδαμίνην ait, utpote καρδάμψ προσεοικόε. Item Oribas. Collect. Med. 12. scribit Sisymbrium esse h$rbam aquatilem: ab aliquibus appellari καρδαμίνην, quoniam τψ καρδάμψ, i. e. Nasturtio, sit;gustu similis. Aet. vero.3, c. ult, tradit τήν 'ιβηρίδα quoque vocari καρδαμίνην: itidemque 12,2. Quapropter ap. Diosc, etiam l, c. ult. leg., Ίβηρϊ!, {}τοι καρδαμίνη: reponendo nimirum καρδαμίνη pro καρδαμαντική, ut habent vulg. Edd. Ubi itidem subjungit, earn habere ra ιφύλλα παρόμοια καρδάμψ, radices etiaui duas 7rapoμolas καρδάμψ, θερμαντικά! και καυστικά!. At Maroell, Empir. Medic, c. ult. Appones, inquit, herbam, quae in aquae jugis decursu nascitur, quam Lat. Berulam, Gr. καρδαμίνην vocant. Ad τήν καρδαμίδα autem quod attinet, Schol. Nicandri A. earn putat eandem esse cum τψ καρδάμψ,. φύλλον έναλδόμενον πρασιήσι Καρδαμίδο!. Et rursum, κίχορα καρδαμίδαβ τε. Plut. quoque π. Ενθύμια! pro Nasturtio accepisse videtur!0 χθέί ώα καϊ άμνλια και * σιτάνειον aprov διαπτύων, τήμερον αύτόπνρον eπ' ελάαι! η καρδαμίδι αιτείται; nam nasturtium pani adhiberi solitum fuisse, e paulo ante -. 3

26 ccccxxviii LEX. VOCUM PEREGR. IN SCRIPTT. GR. OBVIARUM. " ΚΑΡΓΓΑΙ, Hesychio sunt Equites s. Praedones Cares." H. Villois. ad Long. 63." Schaf. " * ΚΑΡΙΩΝ, S, Schol. Plat. 93. Τους μικροί trrpa- TiojTas Καρίωνας προσαγορεύονσί τίνες. ' Edd. Jacobs. Anth. 7, 43. Brunck. Aristoph. 1,. Scl1at. 285 " ΚΑΡΚΑΡΟΣ, Crispus vel Hirtus: item Varius. ןןז Hesychio enim κάρκαρα sunt ουλα, et τά ποικίλα -ם 0 ט όψει: et Κάρκαροι, τραχειι. Rursum κάρκαρα a dictis patet : nisi forte Sisymbrium ibi intelligere velis, cum et ipsum sit e genere edulium olerum. SED ET Kapbάμωμov a cardamo denominatum videtur: cum Gal. simpl. Med. 7 scribat videri et ipsum esse θερμήι ΐκανώ! ίυνάμεως, non tamen ita vehementer ut ro κάρ8αμον, sed δσον ήbιόv τε και άρωματικώτερον υπάρχει κapbάμoυ, τοσούτο καϊ τήι θερμήι ^νάμεω! ασθενεστέρας μετειληφέναι. De hac vero aromatica planta multa Diosc. 1, 5. et Theophr. H. P. 9, 7. Plin. 12, 13. cardamomum amomo et amoniidi simile esse scribit et nomine et frutice, semine oblongo." H. " Gl. Κάpbaμov Nasturtium. ielian. V. H. 3, 39. Wessel. Obs. 2, 22. Polyaen. 4, 3, 32. Kapbάμoυ κεκομμένου σεσησμένου λεπτοΰ. Kapbaμίζω, Aristoph. Θ τί κaρbaμίζεις ; Supra p. cccxlvii. a. pro Dieta sit. Galen., legendum est: dicta sit; Galen. Turpissimis sane erratis abundat Bodaei ille Comment." Edd. " Κάρδαμον, Hutchinspn. ad Xen. Κ. Π. 6.'; Zeun Athen. 28. Κapbaμoγλύφoς, Ernest, ad Batrachom. p Καρδαμίι, Jacobs. Animadv Plut. Mor. 1, 494." Schaef. " ΚΑΡΔΑΜΥΛΗ, Urbis nom. et Mazae species, «; Καρδαμάλτ Eust.: quam mazam Atben. et Hesych. vocant." H. " * Καρδομΰλ»;, ad Moer. 387." Schaef. " * ΚΑΡΔΟΣ, ή, Lat. Carduus, Athen. 70." Schweigh. " ΚΑΡΙΑ, ή, sub. χώρα, Caria regio : denominata a Caribus incolis. Alioqui Καρία dicta fuit etiam ή έν Μεγάροις άκρόπολις, Megarensium arx : a Care Phoronei filio, teste Eust. et B. Iisdem testibus ή Κώς olim nominata fuit Καρία." Η. " Conf. cum Kapbia, ad Charit. 413.; cum 'Ασία, ad Diod. S. 2, 377 " Schaefi commemo- ΚΑΡΙΑΤΙΔΕΣ, ab J. Poll. 4. c. 14. י rantur inter ra δρχήσεως εβη, eaque έπϊ Άρτέμώι, In honorem Dianae. Ambiguuin tamen Saltationes intelligat, an Saltatrices. Alioqui Καριάηδεϊ sunt Mulieres Caricae, i. e. e Caria oriundae : et Kaptfirat, Cares. Infra et ". r Kap5 H. " ΚΑΡΙΖΩ, vel Καρικάζω, Carice loquor, ideoque barbare. Posterius ap. Hes. legitur, afferentem nimirum Καρικάζειν pro βαρβαρίζειν. י Prius vero et generalius signif. Cares sequor s. ifnitor. Unde ADV. Kaptffri, Carum more, Carice : vel etiam Carica lingua, Carica dialecto, [Strabo 14. p.978.]"h. " Καρίζω, Strabo 14. p Diod. S. 1. p. 7. sed v. not." Edd. " Kap rn, Toup. Add. in Theocr. 398." Schaef. " Diogenian. Prov. 7, 65." Boissonad. " Κ API ΚΟΕΡΓΗΣ, [ό, ή,] A Carica gente factus : ut Καρικοεργέος όχάνον ap. Anacr., sicut ap. Alcaeum legimus, λόφον σείων Καρικόν: fuerunt enim Cares bellicosi et multorum armorum inventores. Eust." H. " In Cod. Ms. Schol. Ven. II. Θ legitur * Καρ 06ργέ0ϊ, Ed. Villois. dat. Καριεργέος." Bast. Ind. Scap. Oxon. " Καρικοεργήι, Wessel. Herod. 80." Schaef. " Eust. II. 866, 18." Wakef " ΚΑΡΙΚΟΣ, [!), ov,] Caricus : nom. possess, a Carum gente: ut Κ αρικδς σταθμός, Athen. Κ αρικόν πλοιον, Hes. Κ αρικόν μέλος, Athen.: et Καρ^όν σχήμα, Hes., quod dici ait έπί τών άκολάστων. At Καcovs f1 τράγου! Idem a Soph, dici ait veluti εΰτελείε, ν lies : ut et Kap ca άvbpάπoba viii in pretio ap. Graecos erant. Est et quoddam Κ αρικόν φάρμακον, cuius componendi rationem tradit Hippocr. π. 'Ελκέων circa med.: meminitque ejus Gal. Lex. Hippocr.' Ubi pro έbεaμa repone σκεύασμα aut ίμπλασμα, aut simile quid. Affertur et τών καρικών παλάθαs e Lucian. pro Caricarum massas: quod est Ficuum aridarum." H. " Villois. ad Long. 63. Brunck. aopn 3, 516. Heyn. Horn. 4, 434. Wessel. He- " 1 SChffif " ΚΑΡΙΜΟΙΡΟΥΣ, teste Hes. vocant ro^ έν μη- Γ? ί μισθοφόρους: propterea quod q Stepb. * Ή. ΚΓΡΤΝΪΤ'Ϊ r θ ^ Α \ Ε ] ά θ Ρ^οϊ μουσικαϊ,α'ι τούς νεκρούς t V θρηνφ παραπέμπονσαι πρόι τάι ταφάι καϊ τά κήϊ η, Wa Αίί 8 Praeficae, Mulieres quae defunctos in funere prose quuntur cum planctu et lngubribus carminibus s. la" mentis : quia sc. ad earn rem παρελαμβάνοντο ai'fal Καρίαιγνναίκει: ut Suid. quoque,( / Κapt μοϋ,, αν accipi tradit non solum τήν βάρβαρον καϊ ασαφή, SC(l etiam τήν θρηνωδη : quia nimirum Cares eraut δοι rives και άλλοτρίονι νεκρούι έπϊ μισθω έθρήνουν. Est vero et ipsi Καρίνη, Mulier Carica : ut Phanias an Plut. dicit Themistoclis matrem fuisse οΰ Qpgrrav άλλά Καρίνην, Non e Thracia oriundam, sed Caria' In VV. LL. Καρίνη, ή, dicitur esse Nux;arbor."Η 175 Athen. " Καρίνη, Menandri Comcedia, Edd. " Valck. Callim. 70. Thom. M ad Diod 1 S. 2, 487." Schaefi " ΚΑΡΙΟΕΡΓΕΟΣ όχάνοιο, ex Horn, affertur p r0 Amenti a Caribus confecti: de quo dubito an 3D eum extet. Apud Eust. vero [II. p. 278.] ex Anacr. reperi Καρικοεργέοι όχάνον, ut paulo ante docui." H. ί i " ΚΑΡΙΣ, ibos, ή, i. q. Kapia s. Καρίκή, aut Kapii νη. Eust. 367 Ή δέ Καρία και Καρίνη Χέγεται, καΐ Καpis bέ. Alioqui Kapis est etiam Piscis genus e genere τών μαλακοστράκων, Molli crusta tectorum : denominatum άπό τοΰ κάρα, quoniam sc. ro πλείστον pepo'tτον σώματος ή κεφαλή άπηνέγκατο, Athen, 3. uhi ha»c inter alia affert e Diphilo Sipbnio Medico, Τών b' ovipambέρμων καρις, αστακός, κάραβος, καρκίνοι,, «λέω roil αΰτοΰ γένους δντα btαφέρουσι. Sed Arcbestr.diversum etymon secutus videtur: innuereque τήν καρίίά a Caribus esse denominatam, unde et primam.ejus syllabam producit turn, ipse, tum alii,iquae/si a κάρα derivaretur, corripienda esset. Ita igitur ille,'he U ποτ' είς'ίασον Καρών πολιν εϊσαφίκηαι, Κ apio e'vpeyiθηλήφρ. Araros, αί τε καμπύλαι Καρ ώες έίήλλοντο ^ελφίνων Μκην. Anaxandrides, 'Ερυθρότερον Kap'tios οπτών σ άποφανώ. Eubulus, 'ίίρχοϋντο b' ώι καρι&α ανθράκων έπϊ Πηbώσι κνρταί. Alioqui secundam syllabam corripere etiam solent. Eupolis/Ex&ii ro πρόσοπ ov καρώος * μασθλητίνης. DOR. Kowp/Ses, vocantur, ET Kωpίbες, itidem producta prima syllaba. Sophro, ϊδε καλάν κoυpίbωv, 'ibe καμμάρων φίλα θάσαι ραν ώς έρυθραί τ' έντϊ και * λείως τριχιώσαι. Epicharm. [ap. Athen. 106.] κουρίες τε φοινίκιαι. Idem, αφίιαι τε κωρ'^ας τε καμπύλας. Simonid. Θύννοισιτευθίι, κι* βίοισι κωρώες. Aristoph. vero et πλατείας Kapiiasme morat: quos Athen. esse putat rows.άστακοΰς καλόνμένους. Porro άπό τών καρ/δων. sunt DEMIN 'ΚάβΙbiov BT Kapibaptov, Parva squilla, Squillula s. Scillula; Anaxandrides [ap. Athen. 3,66.] Καϊσυμπαίξα'κα pibaplois μετά πεpbικίωv καϊ * θριττάίων. Aristot. Η! Α. 5. de pinnis, "Εχοι/σι δ' έν αΰταίς πιννοφνλακα, οί μεν, Kapibiov, at δέ, καρκίνιον. Qui locus ab Athen. 3. citatur, a Plin. autem 9, 42. sic redditur, Pinna nunquam sine comite'est, quem pinnoterem vocant, alii - pinnophylacem : is est squilla parva: alibi cancer dapis assectator. Sic Cic. de Nat. Deor. 2. Pinna vero duabus grandibus patula couchis cum parva squilla quasi societatem coit comparandi cibi. Sed et Locus quidam Chii Kopjes dictus fuit,quod ibi raultie. Ephoro reperirentur squillae, ut Athen. 3. refert ex H. " Gl. KaptV Squilla, Galbacus, Clamoris. Καρ&ες θαλασσίαι Squillae, Cammari. * Καρώόω, A- A then το σώμα. Kapls, Cancer Squilla Linn. ristot. H. A. 4, 3." Edd. " Jacobs. Anth. 7, 47 ad Lucian. 1, 655. Aristoph. Fr Athen. l,12i'j Casaub. ad p Bergler. ad Alciphr. 70 Toup. Opusc. 1, 247. Valck. Callim. 129 De quant.,phrynich. 70. ubi omnino de h. v.: Porson. Hec. p. 83. Ed. 2. Κοριδόω, Valck. Callim Kovpis, ad Moer " Schaef.

27 VOCABULA A DAHLERO PR&TERMISSA. nullis ap. Rhinthonem accipi tradit pro μάνδράε: ap. ad Paus. 1, 99" Schaef. " Κάρπασο!, Strabo, Simonid. pro πίτυρα. Eidem κάρκαροι sunt δεσμοί: et Arrian. T. 165." Wakef. Καρκαρ», ξύλων ή φρύγανων φορτίο ν, item et adjective. ΚΑΡΠΑΤΙΝΟΝ, Hesychio άγροικον ύπόδημα δεινή." Η. Lat. Career. Diod. S. 2,. 516 * μονόδερμον, quales supra καρβατίναι." Η. Έ» έ/3αλει7'αύγ0ν εϊί τόν έν "Αλβαιε κάρκαρον μετά των f " ΚΑΡΠΕΙΝ, Hesycbio πλήττειν, Icere. At Κάρπεσθαι,. τέκνων Edd. Schaef. " Κάρκαρα, Toup. Opusc. 1, 399 " Eid. καθαίρειν, Purgare." Η. " ΚΑΡΠΗ, Hesychio τα σπέρματα, Semina: et τα, " Κ ΑΡΚΩ, Hesychio λάμια." Η. τήγανα οβελίσκουε έχοντα, Sartagines verutis instructffi." " ΚΑΡΝΕΙΟΣ, Apollinis epith.: forsan a Carno H. Jovis et Europae filio, inquit idem Hes. In ejusdem י " ΚΑΡΠΗΣΙΟΝ, 70, Carpesium : Festuca tenuis, Apollinis bonorem agitabantur Κάρνεια, sub. ιερά, Sacra Carnia, s. Ludi Carnii: de quibus Athen. 4. e Demetrio Scepsio. Idem 14. ex Hellanico, Τά Κάρνεία surculis cinnamomi similis, odore rov φοΰ, sed valentiore et magis aromatico : duplo pondere pro cinnamoino usurpatur a Gal. Serapio, Avicenna atque A- -πρώτοε πάντων Τέρπανδροε νικήί: quorum Kap- rabes omnes, Cubebas esse dicunt. Theophr. autem, νείων θέσιν scribit γενέσθαι κατά τήν έκτη ν καϊ είκοστήν 'Ολυμπιάδα. Et Plut. de Herod. 'Ολύμπια καϊ Κάρνεια πανηγυρίζοντας. Fuit et quidam Καρνεϊοε μήν ap. Lacedaemonios: procul dubio Is, in quo festum illud. agitabatur. Meminit ejus Thuc. 5. p Item Plut. [18.] Nicia p ubi eum dicit ab Atheniensibus vocari ΜεΓα7ειπ ιώ» α'. A festo autem s. ludis Carneorum DICUNTUR Καρνεο» ΐκαι, Qui vice- «Έ runt s. palmam reportarunt iis ludis. Athen. 15. τοϊε έμμέτροιε Καρ> εο» ικα1 κάν rois καταλογάδην. ITEM Καρνεάδηε dictus fuit Philosophus quidam novae Academic princeps, quoniam Cyrenis natus fuit Κάρνεια Κυρηναίων αγόντων, et quidem ea in honorem Apolliuis. Plut. Symp. 8. p AT, ara1 Kap»8 Hes. teste fuerunt^ οί Αγαμοι, κεκληρωμένοι δέ επϊ τήν τοΰ Καρνείου λειτουργίαν : quinque autem ex unaquaque tribu hanc liturgiam obibant quatuor annorum spatio." H. Herod. 7, 206. Schol. Theocr. 5, 83." Edd. " Καρνείοϊ, ad Paus Adj., i. q. κράν., Rulink. Ep. Cr. 46. llgen. Hymn Κάρνεια, Jacobs. Anth. 10, 297 Κάρ» εια, Κάρνεα, ad Herod Καρνεονϊκαι, Liebel. Archil. 11." Schaef. *' KAPOINON, Caroenum: Alterum genus musti decocti, in quo tertia pars per decoctionem absumitur. Ita enim Pallad. 11,18. Defrutum, caroenum et sapa uno genere confichiniure musto : nam defruturn a defervendo dictum, ubi ad spissitudinem fortiter despumaverit, efficitur. Caroenum, cum tertia perditaduae partes remanserint: sapa, ubi ad tertias redacta descenderit. Meminit hujus caroeni Marcell. Empir. 26. inter ea medicamenta, quae calculosis et renum vitiis conferunt. Et Nicol. Alex. Antidotum Adnani praebere ίσχιαδικοϊε καϊ νεφριτικοϊε μετά καpoivov jubet. Ubi tamen Ms. Cod. habet καρύνου. Putatur esse vox Lat., et a recentioribus Medicis Gr. usurpata pro eo, quod veteres σίραων et έψημα appellabant. Gorr. quoque κάροινον esse dicit Vinum decoctum, ita ut tertia pars absumta sit, duae tantum remaneant: speciem esse τοΰ σιραίου." Η. Scribitur et *. «Kapviw Schneider. Ind. R. R. Scriptt. v. Carenum. PhilagriusOribasiip. 57. Matth. * Φιλαδελφινά, και * καρυηνά, καϊ * όμφακηρά κεράμια. Sic citat Schueider. Lex. v. * Καρνί» η." Edd. " * ΚΑΡΟΜΕΜΦΙΊΉΣ, Wessel. ad Herod. 179 ad Diod. S. 2, 447 " Schaef. " KAPOYA, Lacones vocant τά κάρυα, Nuces, Hes." H. Caru- Gl. Mulocisiarius,, ΚAPOYXΑΡΙΟΣ charius. * Καρονχιον Rheda." Edd. " ΚΑΡΠΑΖΩ, Dissipo, Disjicio: σκορπίζω. Hes. η. καρπασθήναι usurpatum affert pro σκορπιαθήναι." Η. " ΚΑΡΠΑΣΟΣ, i/, Carpasus : e venenatorum medicamentorum numero. Diosc. enim 6, 13. τον τή! καρπάσου οπόν ποθέντα scribit «κάρο έπιφέρειν καϊ πνιγμδν όξ,ύν. Itidemque Ρ. /Egin. 5, 43.: sed habens καρπησίαε pro καρπάσου : Plin. autem Carpathi, 32, 5. Contra doryenion echini maxime prosunt, et iis, qui succum carpathi biberint. Sed parum mihi probantur hae duae posteriores scripturae: cum quem Diosc. vocat καρπάσου 61τόν, Gal. et alii composita v. όποκάρπασον appellent: Gal. inquam, cum alibi, turn de Antid. 1. et των κ. Ύόπ. 1, 3. ex Archigene." Η. " Κάρπασοί, Ruhnk. Ep. Cr Jacobs. Anth. 9, 37. Dionys. Η. 1, 383. * Καρπάσιο», Fac. Diosc. et Plin. nihil de eo habent scriptum. Sunt qui crediderint όξυμυρσίνην esse : quorum tamen errorem Herm. Barb. etnicol. Leonicenus redarguunt. Gorr. Plura si requires, consule Gal. simpl. Med. 7. et de Antid. 1., Meminit ejus Idem των κ. Ύόπ. 1. AT Κάρπησία, vide in Κάρπασοϊ." Η. " Cornar. ad Gal. κ. Ύόπ. 331." Edd. " Κ APP AEON, Paphii dicunt pro κράξον, Clama. Hes." H. " ΚΑΡΡΟΘΕΝ, Suidae est άπο κρείττονοε, A meliore, A praestantiore s. potiore. Alioqui esset etiam Ex urbe Carra." H. " Damascius Suidae v. Κάρρων." Edd. Toup. Opusc. 2, 228." Schasf. " Antip. S. 82." Wakef. Κ APPON, Gl. Rheda. * Κάρ,5 ιον καθεδρωτόν Covinus." Edd. " ΚΑΡΡΩΝ, ovos, δ, η, Melior, Praestantior, Potior: ut Hes. quoque κάρβον exp. βέλτιον. Sicut vero άγαθόε interdum accipitur pro Strenuo, Forti, ac Valido : ita hoc pro Fortior, Validior : velut ap. Pint. Lycurgo, senum choro canente, Ήμεΐϊ ποτ' ή μες αλκιμοι νεηνίαι, puerorum chorus respondet, "Αμμεε δέ γ' έσσόμεσθα πολλψ κάρβονεε. Et paulo post Brasidae mater dicit, Βρασίδας ήν μέν άνήρ αγαθό!' ά be Αακεδαίμων πολλώε έχει τήνου κάρpo vas. Quae ill Apopbtb. quoque et Instit. Lacon. leguntur. Ac nota hunc compar. positivi άγαθδ! Dorum esse proprium. Etym. derivat a κρατύ!, ut βράσσων a βραδύ!." H. " Athen. 363." Edd. " Toup. Opusc. 2) 228.; Append. in Tbeocr. 19 et Ind.: Valck. Adoniaz. p Jacobs. Anth. 8, 77 H. de Dial. Att. Dedicat." Schaef. " * ΚΑΡΤΑΖΩΝΟΝ, τδ, vox lndica. jelian. H. A. 16, 20. Αέγεται Se και ζώον ev τούτοι! είναι μονόκερων, καϊ άπ' αύτων όνομάζεσθαι καρτάζωνον, ubi Bochart, leg. censet, * Καρκάζωνον." Edd. Demin. * KAPTAAAMION, Gl. Cartalamia. «aκάρτάλο!.' Schneider. Lex." Edd. Co- Κ APT ΑΛΛΟΣ, Suidae κόφινοε όξυε τά κάτω, ץ phinuss. Corbis in angustum desinens : ut κάρταλλοε βοτρύων. Sic Deuteron. 26. jubentur Judaei λαμβάνειν άπο τήε άναρχη! των καρπών τήε γή καϊ έμβαλόντεε eis κάρταλλον deferre ad sacerdotem : et vicissim jubetur sacerdos λαμβάνειν τον κάρταλλον έκ των χειρών αύτων. Et 4 Reg. 10. Έθηκαν τάε κεφαλάε αντων els καρτάλλου!, και Απέστειλαν αυτψ. Legitur et Jerem. 5. Apud Hes. unico λ scriptum reperio κάρταλον: quod itidem esse dicit πλεκτδν άγγείον, in Όφαρτυτικοϊε." Η. " Gl, Κάρολο» Fiscella." Edd. " Κάρταλλοε,Jacobs. Anth. 7, 67" Schaif. " ΚΑΡΤΑΣ Hes. dici ait τάε άμυγbάλas καί καστάνουε. Ast Κάρνα est nom. Urbis Peloponnesiacae: diet as et Καρύαι: cujus Cives masc. dicuntur Kapvarat, et FEM. KapvanSes. Eucrates Corydus ap. Athen. 6. cum compotatum venisset in domum cujusdam putridam et ruinosam, dixit, Έντανθα δειπνείν δει ύποστήσαντα τήν «Αριστερά χείρ'ΰσπερ ai Καρνά- Ttbes, Sinistra suffultum manu ut Caryatides. Architecti enim Caryatiduni imagines aedificiis publicis designabant, oneri ferundo collocatas. Qua de're fusius Vitruv. 1, 1. Apud Hes. et Kapvans εορτή, in honorem Dianae. Apud Lucian. vero de Salt. Lacedaemonii a Castore et Polluce didicerunt Καρυα-ίζειν, Caryatico more saltare. Dicit enim id esse όρχήσεωε είδοε ev Καρυαίϊ τήε \ακωνικη$ διδασκόμενον." Η.

28 ccccxxviii LEX. VOCUM PEREGR. IN SCRIPTT. GR. OBVIARUM. ad Paus 1 3 Kuhn «*-Καρνά. Kac. 2 " Τי Toup. Opusc. 2, 53.;.Emendd, 2, 481. Καρυμτίξω, ad Lucian. 2, 272 " Scha&f. Mes. " Philo J.. 1,11. p. 10." Wakef, " KAPYHMATA, Laconibus sunt τά κάρνα, Muces, /. Hes H " «ΚΑΡΥΤΙΖΒΣΘΑΙ, Hesycbio ενψραίνεσθαι, Laetari." H. " Nicet. Αρη. 9, 4.Cf. Kap ari5w." Edd. " * ΚΑΡΧΗΔΩΝ, * Καρχηδόνιοι, * Καρχηδονιακόs, Strabo II89. Diod, S. 13. p Appian. Alex, Praf. p. 11. * Καρχηδονιάξω, Plut^ Marcello 2, 266." Edd. ", Καρχηδώι coaf. cum Χαλκηδ., Brunck. Aristoph. 2,51.; Kuster L6. * Καρχ^δονια, ajd Diod. S, 2, 4J2. Sacrificia Carthag., Boeckh. ad Sim. p. xv. Καρχηδονιακό«, ad Diod. S. 1, Καρχηδονιάζω, Plut. 2, 221. Cor." Sch?ef. Bois- ΚΑΣ, vox Cypria, Barker. Epist. Cr. ad sonad. 271." Edd. " ΚΑΣΑΜΟΝ, τό, Casamum : ab Aetip, Actuario, Nicolao Alex., aliisque medicis reoentipribus, dicitw ή. κυκλάμινο!, ut in interpretatiopibus eorum annotatur." H. 'f ΚΑΡΚΟΣ, dicitur esse Leguminis genus." H. " ΚΑΣΚΑΑΙΖΕΤΑΙ, Hes. exp. γαγγαλ&εται, Titillatur, vel Ridet." H. " ΚΑΣΚΑΝΑ, Eod. teste sunt κασσύματα." Η. " ΚΑΣΚΑΝΔΙΗ, Eid. f! γηθυλλί!." Η. " ΚΑΣΚΟΣ, Eid. ό μικρό! δάκτυλοι, Parvus digitus," H. "Valck. Adoniaz. p. 287 " Schaef, " ΚΑΣΤΑΝΑ, Castana: Urbs Thessaliae et Ponti. UNDE κ^αστανοίίκόν κάρυο ν, Castanaica nux, Nux quae in ea Thessaliae s. Pouti urbe provenit, [Diod, S.2,50..; 3, 19. * Καστάίνψ καρύω :~\ qugeet Κ^άστανοκ nominalur. Theophr. Η. P. 4,10.de radife loti, Φλ0ί05 δέ περίκειται περϊ αυτήν, μέλαι, έμώερήε τψ, Κασζ&νάί-ι κφ καρύ/ρ, Similis Castanaicae njxci, s. Castaneae: ut et Plin. 13, 18. Radicem lotos habet opertam nigr-o cortice, qualis et ca$taneas tegit. Mnesitheus ap. Athen. 2. Των Ε,ΰβοϊκών καρύων η καστα,ν/ων,. άμψοτέρω! γάρ καλείται, δύσπεπτοε ή κατεργασία.. Qipllilus vero τά κάσχμνμ, vocat etig.pl Ί,α$ιηγ0ν!, Λ βμλάνρν!: Nicander λόπιμα κάρυα, in Georgicis. Aoroi/ioj/, κάρυόν τε Υάβοίοκ\ jifibntot}.ϋ μετ-εξέτεροι κ,άλέσαντο. Ibid. legiturjet.kaffwi^et(!», Annott η. Athen. τά καστάνεια ab Ageloclio vocari άμωτα. Nicandri Schol. quatuor species epnstituit. Tradit η. τών καρτάκωκ τό μέν, Σαρδιμνόν dici, τό δέ, λύπιμον, τό δέ, μαλακόν, τό δέ, * γυμωλικόν. Rursum Nicander Α.. τό κάστα-. νον vocat * δνσλεπέ! κάρυο ν, et Kairr^vov, metri gratia verso a in ηΐ Ανσλεπέοι καρυ0(0 τό Καστιανϊι έτρεφ εν aia. Et rursum, Καστην&ϋ καρροιο παχυφλοίηιο κάλυμμα. Ubi nota etiam Καστην^ν pro-κα dixissp στανάίκόν, necnon et: ανίί Κασ7 pro Καστανάίκή. Atque adeo ibi Schol. annotat, Καστανίδα άΐαν vocari Urbem Thessalicam:. et ab hac C^stanide: terra denomiuari ra, καστόρια, Castaneas. Ubi rectius sine dipbth. per simpl. 1 scriptum καστάνια, quam cum diphth. ap. Athen. Scnbitur tamen per diphth. ap. Suid. quoque." H. " Gl. ' Κά<7τανρν Lopimum, Castanum. Herod. 7, 183. * Καστανέων, ό, Geop. 3, 15, 7." Edd. "*Kdoravos, Casaub. Athen ΚάσΓανον, ibid Kaarava'i/ooi, ad Diod. S. 1, 188, Καστανάίκρν κόψνον, Diod, S. 1, 162." Schaef, " Edd. ΚΑΓΓΡΟΚΝΗΜΙΑΙ, Gl. Sur»," " ΚΑΣΤΩΡ, Nom. propr. cum aliorum, tum Spartam cujusdam, cui frater Pollux, φααδελφίψ valde pobihtatus. Equestris artis et venatori» peritissimus fuisse fertur: atque adeo ab eo nomin^taa sunt καστόpcai Kuvei. Xen. Κ. Π, 570. Τά δέ γένη,τών. κυνών εστι ύισσα α'ι,μέν, καστόριαι, αί δέ, άλωπεκίδε! ίχουσι β at μεν καστόριαι τήν έπωνι,μίαν ταύτην, 3η Κάστωα ησϋειι τψ ϊργφ, μάλιστα αυτά! διεώυλαζεν. Eadem Καστόριαι κύνε! dicuntur ETIAM' Καστορίδει. In Epigr, σοι γαρ καστορίδων Ιλακά κννών εϋαδε. Ab eodem Castore ap. Spartanos DICTUM Καστόρι* μέλο!,. Castoreum carmen ί quod tibia cani sotebst י 11 1 in congress u cum hoste, aicut et h eu3ava010s frfy!^ ut e Plut. Lycurgo discimus, et ex J. Poll." H. Staph. " ΚάσΓωρ, Herod. 329 Kaaropibes κύνει,, Jacobii! 25 Paui. Anth. 11, 72. Καστόρειον μέλοε, Kuhn. ad Schaef. " Kaawpews, Plut. 1, 53. *Καστορί, '. f!, Piscis, Oppian. ielian." Wakef. " * ΚΑΤΑΜΑΓΟΤΛΟΝ, vox Graeco-barbaw! Schol. Eur. Or. 362." Edd. " ΚΑΤΕΔΑΡΘΕΝ, Boeotica syncope pro mreup, θησαν, Dormierunt, aor. 2. pass, a them. Karaiop. βάνω &. Kara ap0e<!>." H.... " KATEIAEA, Erythraei vocant ra εσωτέρα, akfr / ara, Interiara conclavia, s. Penetralia domus, Hee.? H. Steph,.. -. «. ;. j " ΚΑΤΕΚΤΑΘΕΝ, Boeotiea. syncope pto.rarert. θησαγ, Occisi sunt( a KaraKre/vcu." Hy. " ΚΑΤΕ5ΤΑΘΕΝ, Bceotica syncopepro χατεστηι θησαν, C0!1s ti tut i sunt: contra, s. Obstiteruot." H,.,. " ΚΑΤΟΡΧΙΤΗΣ olvos, Vinum! oatorchites:» nonnullis,dicitur συκίτηι olvos* quoniam fit eficuhui1, caricis; n^ra caricae chelidoniae macerantur, et en presso inde succoperfonduatur viuacea,.e quihusde. inde hie συκίτψ pivot elicitur. Diosc. 5, 41" H. " ΚΑΤΟΧΙΤΗΣ λίθοι, Corsicae lapia, impositaia manum veluti gummi retinens, Plin. 37,10." H. " ΚΑΤΡΟΣ, Hes. teste dieitnr κακά», Malus, Im. probus. Vide Kavapos et Kavvos." H. " * ΚΑΤΡΕΥΣ, ό, vox Indica. ielian. H, A. 17, 23. Κατρέα ονομα. Ίvhov γένοι τρ ψνσα aptitv, λέγα Κλείταρχοι είναι τα κάλλος ΰπ.ερήψανον.'!Έ,άά. " ΚΑΤΓΗΣ, ον, ό:, Cattus, ό κατοικίδια!, αίλοψα, Suid." Η. Stepb. «< * Κάττα, Gl. Catta. Schueidec. Lex. ν. Αίλουροϊ." Edd.. ", α - Κά7 *,Κάττο!, Veih. ad Anton. L I93. Toup. Qpuic. 1, 281. ad Callim. 1, 269. Κάττη!, Toup. 1. c* Schaef. " ΚΑΤΩΒΑΕΠΩΝ, ovres, b, Catoblepou: Bestia tauro similis, truculent», terribilis. aspectu, non di* recte, sed ad terram versus intuens, uude.et nomen: juba equina horreas, et flatuperimens accedeetiaai se animantia, quem flatum cum acuta et horrenda voce emittit, ut inter alia tradit ielian. H. A. J, b. A Plin. Catoblepas dicitur, 8, 21. Juxta Nigriu fera appellatur catoblepas, modica alioquin, ceterisque membris iners, caput tantum praegrave aegre ferens.1 id dejectum semper in terram, alias internecio hu< mani generis, omnibus, qui oculos ejus videre,codfestim expirantibus." H... "De UlmsErreribus 119.: Athen * Κατωβλάτΰ», sub. βηρίον : Arghelaus ap. Eund. 4Q9. "*Κατάνδλεψ,. Koen. ad Greg. 52," Schaef. " Athen. 409." Waket Mis. " ΚΑΤΩΝΑΚΗ, ή, et Κατωνάκψ, ov,,0, Vest/» genus, c!ui ab inferiore parte assutura erat νάκοι, FVlis oviija, s. Fimbria aut Limbus.&pell8<owna; Brevis ea erat, nec infra genua,descenden9, senilis Pp^ius quam ingenua. Unde Pisistratidae cives Athenienses earn gestare coegerunt ne υπό εύτελείαι- ventitarent in urbem, ut Suid. et Hes. tradunt. Patet vero id et ex Aristoph. A. [1150.] ubi Lacon Ath*- tiieggi dicit, Οΰκ 'ίσθ' όθ' ΰμάι 01.Αάκωνεε ai011 αί Kar ωνάκαι ψορον νται, "έλθόντε! hop ι Πολλοϋϊ μέν&ν δρα^θετ^αλών. απώλεσαν, ΠοΧλουιδ' εταίρου! Ίττίον και ζυμμάχουι, * Ξυν.εκμαχοϊινret rrj: τό&! ήμέρψ μο*ο*ί ίίάλευοέρωσαν, κάντϊ rsjs κατωνάκη! Την δημον νμΰν χλαίγανήμπισχον πάλιν ;indicans Lacotium 0{»e A- ib theniensem populum servili ista tunica a tyrannis juncta liberatum fuisse, et iterum civica laena vestitum. Itidem yero Blepyrus ap. Eund. [ΕκκΧ.,72Κ] diftit, Καί ras γε δονλαε ονχϊ δει* κοσμουμέναι-ήί* «θα roil παρά τών ελευθέρων νψαρεά ειν κύπριν, Άλλα λοισι κοιμΰσθαι μόνον, Κατωνάκχ,τόν χοίρον άκοτίηλτ μένα!: tribuens et ipse ancillis hanc κατων-άκην. Notandum porro. ap. Suid. legi non fem. tantum gen. κατωνάκη,.sed:masc. etiam; sic enimap. eum legjfflue, frra Κατωνάκηε, δουλικοί,χιτών-καί ανελεύθεροι. Hes. solum meminit, quod paulo ante habuimus ex AllstQpb. Sic vero et Schol. hujus Comici, Karo«<i*W inquit, ιμάτιύν.έστιν εκ τών κάτω μερών vauos, τουτέβτ* י«1»* ξιψθέρμ, περιερραμμ&μ:, addens et ipse, esse

29 VOCABULA A DAHLERO PRAETERMISSA. δσνλικόν καί άνίλενθερον." Η. * Κατωνακϋ* ψύροίί Qui' talem vestem gestat. Theopompus ap. Athen«271. ait, ap. Sicyonios Servorum quoddam genus Κατωνακοφόρουε nominari, nbi quidem olim κατανακοφύρβμΐ legebatuf." Schweigh. " Ruhnk. ad Tim Mcer et n. : Brunck. Aristoph; 2, 41.; Kuster. 213." Schaef. " ΚΑΥΑΞ, Hesychio λάροε, La rus : quae avis est voracis rapacisque naturae. Eadem DICITUR Καύηξ, Ετ Καιίτ/s. Lycophro [423.] Τρισσούε δε ταρχύσουσι Κερκάφου νάπαι Καύηκαε ούκ άπωθεν Άλέντα ποτών : Calchantem, Idomeneum, Sthenelum, καύηκαε appellans διά τό γήραε, και λευκούs είναι ώε τούε λάρουε. Larus enim καύηξ dicitur, et καώ^ /Enianuni dialecto: ut et Hipponax, Κίκων δ' δ * πανδάλητοε άμμορο! cainjt. Ita Schol. Legitur vero et in Epigr.: καύηξι. Etym, τόν λάρον dici καύηκα scribit διά τό άδηφάγον : nam καύην dici τήν τροφήν: vel άπό τοϋ λέγειν καν καν., Exemplum et ipse affert ex Euphor. ούδ' αίθυιαι, ούδέ ψυεροί καύηκεε." Η. " Τ. Η. ad Plutum p ad, Charit Aatim. Reliq. 95. Toup. Opusc. 2, 60. Jacobs. Anth. 7, 129. Huschk. Anal. 126." Schaef. " * KAYKA, Gl. Patera." Edd. " ΚΑΥΑΩΝΙΑ, ut tradunt Etym. et Lex. meum vet., ex ανλωνία factum est, pleonasmo τοϋ κ. Suid, dicit esse χώραν: B. Urbem Italiae, ab Heeataeo noiuinatam Αύλωνίαν, δια τό μέση,ν ανλώνοε είναι. Civis ejus, Eod. teste, dicitur Καυλώνιάτηε et ΚανΧώνιο*." Η. Stepb. " Κανλων/α, ad Diod. S. 1, " Scbaef. " ΚΑΥΝΑΣΙΟΝ,. aflertur pro Stramentum, Straturn." H. ν Vide Κα»νά6α1." Edd. "ΚΑΥΝΟΣ, e, Hesychio κακοί, σκληρόε, Malus, Durus :, pro quo supra καυαρόε. Ab Eod. exp. etiam «Ajgpos, Sors.: necnon et Urbs Rhodi esse dicitur. Sed in hac posteriore signif. alii scribunt KaDvos, properispumenfais : ut Suid. Διακαυνίσασθαι, κληρώβααβαι' καϋνοε γάρ ό κλήροε. Et Etym. Διακαυνιάσα^ διακληρώσασθαι' καννοε γάρ ό κλήροε. Quae verba ap. ipsura etiam Hes. leguntur, Sic vero et Aristoph. Schol. in Είρ. (1081.) *Η διακαννιάσαι, αότςρβι κλαυσούμεβα μείζω, cum ea verba sic exposuiaset,. διακληρώσασθαι πότεροι έξ ήμών τέλεον διαφβαρήσονται, subjungit et ipse, καύνον dici τόν κλήρον : haec ejus exempla afferens, πόσο! έσθ' ό καϋνοε. Et e Ccaiim Pytine, άπό προτέρου τον καΰνον αριθμήσει!: Ut ex his satis clarum sit, Καύνον dici Sortem : et KawtAaai S. Καυνίσαι, Sortiri, κληρώσασθαι: et Δια* κάννιάσαι s. Διακαυνίσαι, Sorte disceptare, διακληρώσασθαι. Sunt tamen qui a Cauniis haec derivata veliptj ώε τών Καυνίαν μάλιστα χρωμέιχιΐν : inter quos est Schol. quidam ap. Aristoph., et Etym. Sunt autem Caunii s. Καύνωι, Incolae s. Cives τήε Καύνον, Urbis Cariaa sic denominatae a Cauno : quodam a quo et KavuM«έρωε Proverbialiter pro Illicito et infelici: quod Cauni et Byblidis sororis amor talis fuisset, ut Suid. Hes. et B. tradunt." H. " Κ a S vos, Heringa Obs Brunck. Aristoph. 3,150.*Kawtat, Toup. Opuec. 1, 194. Διακαυνιάζω, Heringa Obs. 1. c. Brunck. 1. c. Musgr. Hel " Schaef. " ΚΑΥΡΟΣ, Hesychio. κακό«, Malus, Improbus: pro quo supra καυνββ, κακαρόι, κατρόε." Η. Kaupof, Κανροί, Heringa Obs ad Charit Brunck. Soph. 3, 517 " Schi-f. " ΚΑΦΑ, Laeonica dialeclo λουτήρ dicitur, erque pene aequivalet Lat. Cupa s. Cuppa." H. "ΚΑΦΗΡΕΥΣ, έωε, δ, Eubcea: promontorium: έχει μ&ν., inquit Etym., Kai Έιυβοια πρόε rtj έξη! θαλάσαρ καφηρέα : καφηρβυε autem dicitur τόποε θαχάσσηε πρόε τοϊε αίγιαλοίε τραχύs καϊ * τβναγώδηε, σκοπέλοιε διειλημμένοε καί έρμασι και χοψάσι, καϊ τά πρόε άπόβασύν άηβρώτατοε, άτε κρημνοϊε, π,εριστοιχιζόμβνοε' καϊ πρόε τοίε &λλοιβ κακαμ έτι και διηνειφαι τοϊε άκέμοιε Karaπναψςκαε, velut ap. Horn, ό προβλήε σκόπελοε τόν oti ποτε.'κύματα λ&ίπει ϊΐαντοίων άνέμων, existens et ipse Et foctassis ita dictus. est άπό τοΰ κάπαπνεϊσθαι άνενδότωε: nam κάφοε dicitur τό πνεύμα : Λ quo et Horn.- Αίακτ eis Άγαμέμνον''άγον κεκαφηύτα vi*7j :!. e. πνευστλώντα, Auhelantem, ebellicis sc.laboribus, vel e gaudio ob partaip victoriam. Haec Etym. dxxxi Videtur itaque καφηρέα appellative etiam nominari velle Quemvis locum in maris litoribus scopulis et saxis latentibus asperum, et qui sine intermissione a ventis furentibus perspiratur. B. esse επίνειο* Euboeae tradit, et dictum fuisse etiam καθηρέα, quoniam Eubceenses ibi TOVS πλέονταs καθήρον. Inde Gentile nom. Καφηρεύε: et fem. Καφηρίε: et possess. Καφήριοε." Η. " Καφηρεύε, Ka^j/pivLennep. ad Phal * Καφήρειοε, Eur. Tro. 90. Musgr. Hel Huschk. Analj 243. Jacobs. Anth. 8, 347» 378 9, 22." Scbaef. " KAXAA, Cachla, a nonnullis dicitur ro βούφθάλμον, Diosc. 3, 156. Plin. 25, 8." H. " ΚΑΨΑ,,ן«Capsa: παρα τό κάπτω τό έσθίω, η χωρητικήουσα των έντιθεμένων avrrj, inquit Lex. meum vet. A Suida quoque exp. κίστη et θίμι^ Cista, Theca. DICITUR Καψάκι/s etiam pro Capsa s. Cista: ut 3 Reg. 17 'Ολίγον ελαιον έν τω καφάκτ). Et mox, Όκαφάκηε τοΰ ελαίου ούκ έλαττονήσει, Capsa olei non diminuetur. Inde est DEMIN. Καφάκιον, Capsula, Hesychio γλωσσόκομον." Η. " Theor phr. C. P. 1,7 καφακίοιε, cf. Casaub. ad Athen, 3, 4." Edd. " Κάψα, ad Charit. 442." Schaef. " ΚΑΨΙΔΡΩΤΙΟΝ, teste J. Poll. 7, [71 ] a mediae Comoediae scriptt. dictum fuit quod postea σουδάpi ov, Sudarium. Hes. esse dicit είδοε χιτωνίσκου, ap. quem perperam scriptum Καφιδρόκιον. Ita vero dicitur, quoniam sudorem imbibit et veluti devorat: παρά τό κάφαι τόν ίδρωτα." Η. " Καφιδρώnov, Gl. Sudarium." Edd. " Ad Mcer. 348." Schaef. " ΚΑΥΙΠΗΔΑΑΟΣ, Hes. teste dicitur ό μετάτών τα άλφιτα μή διδόντων άλλόμενοε." Η. " * Έγκαφικίδαλοε, 289 Lucian. 5, Schneider. Lex." Edd. " Ad Lucian. 2, 336." Sch f. ΚΑΨΟΙ, Hesychio 01 τοίχοι, Parietes." H. " ΚΕΒΛΗ, f!, Caput: per sync, factum e κεφαλής Macedonice mutato φ in β, ut testatur Etym. et Sehol. Nicandri, afferens e Callim. άμφί τε κέβληρ ΕΙργμένο! αγλίθων ούλον έχει στέφανον. Sed :et Nicandro HINC Κε/3λ»/γόν0ϊ dicitur ό έν rij κεφαλή τόν γόνο ν έχων, In capite foetumhabens: 433. μήκωνοε κεβληγόνου δάκρυ: nam papaver in capite semen fert. INDE ET Κεβλήπνριε, Avis ap. Aristoph. [O ] forsan ita denominata a rutilo s. igneo capite. Ubi Schol. annotat, esse qui disjunctim scribant κεβλή πυριε: sed his contradicere alios. Notandum porro et paroxytonus et oxytonws scriptum legi ap. duos illos Scholl., Nicandri et Aristoph!: paroxytonus tantum in Lex. meo vet. et Etym. Apud Hes. vero reperio ET Κεφάλι;, exp. itidem κεφαλή, necnon et κύλιξ." Η. " Κίβλη, Valck. ad Callim. p Ruhnk. Ep. Cr Callim. 1, : ubi et Κχβληγόνοε, Κεβλήπυριε, Κεβαλή, Valck..Callira. p. 39." Schaef. " Ιίεβλή, Schol. Nicand. A. 423." Wakef. " ΚΕΒΛΗΝΗ, Hesychio ή όρίγανοε, Origanum." Η. " ίϊεβαοσ, Eid. κυνοκέφαλοε κήτοε, Cetos, quod a canini capitis similitudine dicitur Cynocephalus, Procul dubio pro κέφαλοε dicitur, ut κέβλη pro κεφαλή." Η. " ΚΕΔΡΟΠΑ, τά, Leguinina. Annotat Erotian. ap. Hippocr. Atticos γέδροπα vocare ra: όσπρια: quosdam vero per κ scribere κέδροπα. Id tamen Ion. potius videretur. Meminit ejus et Hes." H. "ΚΕΙΟΣ, ό, Ceus: Incola τήε Κέω insulae, quae et K&s. Testis B. Etym. et Said." H. " Kuster. Aristoph. 72. ad Herod > Conf. cum Xtos, Boeckh. in Plat. Min. 10$. De ho - mineprobo, ibid." Schaef. " ΚΕ1ΠΟΣ, 6, Monstrosum animal, τό μέν πρόσωπον έοικόε σατυρω, τάλλα δέ κννόε καί Άρκτου μεταξύ, inquit Strabo, qui in ^Ethiopia ipsum nasci tradit. Plitt. 8, 19. Cephos, vocat: Pompeius ex Ethiopia ostendit quas Vocant cephos : quarum pedes, posteriores pedibus humanis et cruribus, prirtres manibus fuere similes : ut et Jul. Solinus 43. Iisdem ferme temporibus illinc exhibita monstra sunt, cephos appellant, -quorum posteriores pedes crure et vestfgio humanos artus mentiuntur, perinde priores, hominum

30 ccccxxviii LEX. VOCUM PEREGR. IN SCRIPTT. GR. OBVIARUM. manus referunt. Simile animal κήβο!." Η. " Vide Kijffos." Edd. " ΚΕΙΣΙΒΔΗΛΕΤΜΕΝΟΙ, Hesychio νωθρό 1, Pigri, Ignavi." H. " ΚΕΙΣΟΣ, Hes. teste Herbae species." H. " ΚΕ1ΣΣΑ, a Laconibus dicitur ή κισσα, Pica, Hes." H. " ΚΕΚΙΛΟΣ, Hesycbio ίσχνόφωνοι." Η. " KEAAINAI, Celaenae, Oppidum Phrygiae, Plin. et Liv.: necnon μεθόριον Atheniensium et Bceotorum, Suid." H. " Ad Diod. S.2, 296." Scbaefi " ΚΕΛΑΡΙΑ, ut et έμβάφια et λεκάνια, ab J. Poll. numerantur inter vasa, ev oh τά βύσματα rj βρώ τ ματα." Η. " At λεκάρια, non λεκάνια, recte scribitur ap. J. Poll. 10, 86.: et 6, 85. pro vitioso κελάρια itidem λεκάρια scriptum oportuisse jampridem viderunt VV. DD." Schweigh.. " * ΚΕΛΛΑΡΙΟΝ, τό, supra p. ccccxvii. Hermanni Regulae de Prosodia p Τ ά διά 7-05 αριον υποκοριστικά παρά τοίι παλαιοίι "ΈΧλησι συστέλλει το α, ίππάριον, * φελάριον. Ή μέντοι συνήθεια άπό τήι τών 'Ρωμαίων διαλέκτου πολλά έπίσταται bia του αριον εκτεταμένα, σoυbάριov λέγουσα και κελλάριον. G1. *Κελλάρϊοί Penuarius. Κελλάριον Penum, *K8^.- λαρικόν, Penuarium. " ΚΕΛΛΙΚΑΣ, Hes. esse dicit δί/μό «, Plebeios." Η. " ΚΕΛΛΟΝ, Hes. affert pro στρεβλον, πλάγιον, Tortum, Obliquum. Ετ Κελλώσαι pro πλαγιάσαι, Obliquare. Infra per υ." Η. " ΚΕΛΜΙΣ, Hesychio π αϊ! η λήκυθοι: et nomen Uniiis e Dactylis Idaeis." H. " Jacobs. Anth. 7, 236. Callim. 1, 478." Schaef. > " ΚΕΛΤΙΚΟΣ, [ή, όν,] Celticus, s. Gallicus. Nam Κελτοί dicuntur έθνοι έτερον Γαλατών, a Celto filio Herculis. Ejusdem gentis populi sunt Κελτίβήρει, et Κελτώριοι." Η. " Classical Journal '26. * Κελπστί, Lucian. Alex * Κελτοσκύθαι, Strabo 1. p. 58. Plut. C. Mar. 2, 495." Edd. " Κελτοί, ad Diod. S. 1, 356. Κελτικό!, Jacobs. Anth. 11, 285. Κελτική, ad Diod. S. 1, 158., Κελτ * Philodem. 24. et Jacobs. 1 ' Schaef. " KEMΜΕΡΟΣ, Hesychio άχλύι, όμίχλη, Caligo." Η. " Etym. M. 513, 50." Wakef. " KEMMOP, Hesychio μέγα κήτοι, Magnum cetus." H. " ΚΕΡΑΜΒΗΛΟΝ, Κέραμβον, et Κεράμβυζ, Hesychio θι7ρι'διόν τι κανθάρψ ομοιον, ο περί τά! συκάι δεσμευόμενον άπobιώκει τή φωνή τού! σκνίπα!, Bestiola scarabaeo similis, quae ficui arbori circumligata, voce sua culices abigit." II.. 22 Lib. "Anton. Schneider. Eel. Phys. p. 52." Edd. " Κεράμβηλον, ad Diod. S. 1, 252. Phrynich. 31. *Κερέμβηλον, ibid. * Κέραμβοι, Κεράμβυζ, Κεράμβηλον, * Κεράμβυλον, Verh. ad Anton. Lib " Schaef. " ΚΕΡΑΦΟΣ, Hesychio χλευασμοί, κακολογία, Irrisio, Maledicta." H. " KEPBEPIOI, Hesychio, ά<τθενε Invalid!, Imbecilli. Eod. teste Κερβερίου! appellant τού! Κιμμερίουι, Cimmerios populos: et Κερβερίαν, Urbem ejus gentis, quam alii Κιμμερίην, alii Κίμμην appellant: forsan a cane iufernalis atrii custode, qui Κέρβερο! vocatur. Nam ut Cimmerii in tenebris habitare feruntur, ita et triceps hie canis; atque adeo fertur ab Hercule inde protractus lucem ita tulisse aegre, ut voraere coeperit. Ab eo certe cane Ό Τάρταρο! DI- C1TUE Κερβεροκίνδυνο! ap. Hes., quod periculosus et infestus sit eo monstro. Nam Cerberus haec ingens latratu regna trifauci Personat, adverso reci bans immanis in antro: ille ingens janitor antro ieternum latrans exangues territat umbras, exitu prohibens si quae exire audeant, abblandiens eis quae introeunt. Nicandri Schol. [A. 576.] κέρβερον nominan scribit et rov άφθογγον βάτραχον s. φρύνην, Ranam s. Rubetam mutam." H. " Κέρβεροι, Anton. Lib Verh. Brunck. (Ed. C Trach Wakef. Here. F Jacobs. Anth'. 9, 494. Heyn. Horn. 5, 479 Κερβέριοι,, Aristoph. Schaef h 3, cl S0 P 1 i v 1 KEPAON, a nonnullis dicitur τό στρούθιον, lierba lanaria, ut est in Append. Diosc. 2, 193." Η Stepb. " Lat.' Gerdius." Edd., " ΚΕΡΑΟΠΑ, Hesychio όσπρια, Legumiua: trans* posito sc. ρ pro κεδροπά. Alioqui χεδροπά dicuntur" H. " KEPHTIZEI, Hes. affert pro βασανίζω» fj " Plut. 9, 337 pro κελητίζω." Edd. " ΚΕΡΘΙΟΣ, 6, Certhius: Avicula parva, de qu a Aristot. H. A. 9, 17. Gaza Certhiam vocat."ή י. " KEPKA, Hesychio άκρίι, Locusta." H. Steph " KEPKAS, Eid. ίέραξ, Accipiter." Η. Stepl! ' " ΚΕΡΚΑΣ, Eod. teste dicitur Avis illa, quse alia nomine κρέξ vocatur." H. t. " ΚΕΡΚΑΦΑ, Eid. έγγύη, Sponsio datis dextris facta. At Κερκαφίδαι dicuntur Rhodii in Epigr, a Cercapho rege. Et Κερκαφίδε!, Rhodiae, ap. Eust." H. " Κερκαφίδηι, Jacobs. Anth. S, " Schaef.!. f>, " ΚΕΡΚΕΤΗΣ, ab inventoribus dicitur ropucpiy πηδάλιον, Parvum gubernaculum, teste Hes.: forsan a Cercetis, quos Idem esse Gentem Indicam scribit, Ut vero Paus. ap. Eust. [1221.] tradit, 0 bexft! j καλούμενο! κερκέτηι, έστι μηχάνημα σιδηρούν, ο el-ap τάταίτήι νεώι, όταν y άνεμο!, προ! το άντέχειν, quem delphinem alii esse volunt οργανον μολυβδονν tpos νανμαχίαν, assimile delphini marino." H."CE Schol. Aristoph. I. 759."Edd. " ΚΕΡΚΟΤΡΟΣ, Hesychio. Navigii species et Piscis. Apud Suid. proparoxytonus scriptum Kepκονρο!, qui et ipse tradit Κερκούρουε,μνοπάρωνα:ύ λέμβου! esse Navigiorum genera. Nonius esse dicif Navem Asianain praegrandem : ut et Plaut. Cercurum quo ego me majorem non vidisse ceuseo. Et Athen. 5. navi Hieronis έφόλκιον fuisse dicit κέρκονρον τρισχίλια τάχαντα δέχεσθαι δυνάμενον: huoc autem fuisse πάντα επίκωπον. ' Cyprios invenisse huoc cer curon, auctor Plin. 7, 56. Sunt qui dicaut Geiius fuisse navigii brevioris etcaudati. Quibuscuni facit Etym., qui et ipse κίρκουρον esse dicit είδοι'πλοίον βραχέα, et σκάφοι μακράν έχον πρύμναν. Aristoph, Schol. et Suid. sine diphthongo habent κέρκυρον, di centes κέρκυρον denominatum esse άπο τη! Kepuvpas, et πάρωνα άπό Πάρου: itidemque Ναξιοιιρ^εϊί et * Κνιδουργεϊ! naves dici ab insulis, in quibus Hunt." H. "Oppian. A. 1, 142."'Edd. "Jacobs. Anth. 10, 22. Diod. S. 2, 506. * Κερκοΰριον, ad Charit Jacobs. Anth. 10, 21." Sch f. "Kep : κονρο!, Appian. 1, 404." Wakef. " KEPKYP, per metaplasmum pro Κερκυραίοι di citur, ut "Ιλλυρ pro 'Ιλλυριό*, teste Lex. meo vet. Affert Etym. ex Alcmane. Κερκυραία μάστιξ, Carcyraeum flagellum : Proverbialiter pro Magno et egregio i quia in insula Corey ra fiebant ράσπγ65 «ριττοί τω μεγέθει, διπλοί, έλεφαντίναι S. έλίφαντόκωιτοι, ut docet Schol. Aristoph., qui Comicus perjocumkep κυράία πτερά Ο. [1463.] dicit pro Κερκυραίοι μάστιγει." Η. * Κερκυραϊκοί, ή, ov, Tbuc. 1, 118." Edd. " Κέρκυρα, ad Diod. S. 1, , Κέρκυρα, *Κόρκυρα, *Κψνρα, Sylb. ad Paus Fischer, ad Palaeph. 90. Ernest. ad Callim Wessel. ad Diod. S. 1, 316/ Κερκυραία 475. μάστιξ, Arist0pb.',2 Brunck. 193.; Kuster. 195." Schaef. י י " ΚΕΡΜΗΛΟΣ, Hesychio άφ % ού χαλκό! γίνεται. Η. " ΚΕΣΤΙΑΝΗ βάλανοι, pro Castanea, ex Aetu Serm. 8, 73." H. " ΚΕΣΤΡΙΝΟΣ. Aristoph. Schol. scribit incta.0- nia esse boves Χαρινούι, qui et κεστρϊνοι voceotar: pro quo Hes. habet Κεστρινικοί. Tradit emm ן! στρινικούι βόα! dici τού! έν Χαονι, quoniam olim Χαovla appellabatur Κεστρίνη." Η. " ΚΕΣΤΡΟΣ, Hesycbio ή πρώτη έκώυσι! τάν βνψ μάτων, et ή έν τή γλώττρ τράχύτηι, et άκόντιίβα. Suid. dicit κέστρον fuisse ξένον εύρημα κατά τον ΙΙψ σικόν πόλεμον. quod Liv. [42, 65.] κεστροφνίονην vocat. Descriptionem ejus habes ap. utrumque. H. 11 " Κ ΕΩΣ, ω, ή, Ceos: Insula, quae et Cos: cm i < Incola KeToi, et.»» {&.. Ion H. " K M, 1j Diod. S. 1, 325. K^i, Timocr. 2. Baccbyl.

31 VOCABULA A DAHLERO PRiETERMiSSA. Valcki ad Moschum'p. 361." Schaef.. " ΚΗΒΟΣ, ό, Cebus : Animal e simiarum genere, caudam habens, quod et ipsum ancipiti natura, partim hominem, partim quadrupedem bestiam imitatur. Scribit enim Aristot. H. A. 2, 8. "Ενια των ζώων έπαμφοτερίζειν τήν φΰσιν τψ,τε άνθρώπω καί τοΐ! τ ε- τράποσιν, ut πιθήκου!, κήβου! et κυνοκεφάλου!: esse autem κήβουι, πιθήκου! έχουσα! οΰράν S. κέρκον. Idem igitur κήβο! esse putatur ac κερκοπίθηκο!, Caudata simia. Supra Κεΐτοϊ." Η. " Simia Diana, Simia Mora et Rubra Linn." Edd. " Ad Lucian. 2, 328." Schaef. " ΚΗΔΑΖΕΙ, et Κηδαλίζει, Hesvchio καθαιρεί, Purgat." H. " " ΚΗΔΑΛΟΝ, Hesychio αίδοΐον, κέρα!, * σκάλαθρον." Η. Gl. Κ»/δαλον Penae. Leg. Penis." Edd. "י Jacobs, ad Anth. 1, 1, 21." Schief. " KHNOYEI, Hes. poni tradit pro έκεϊ, Illic, Cre- י tica dialecto. Infra Κηνώ." Η. ΚΗΝΥΩ, Voco. Hes. enim Κηννει exp. Ku\el 9 Vocat." H. Stepb. " ΚΗΝΩ, Hes. esse dicit έκεϊ, Illic: pro quo paulo ante Κηνούει." Η. " Κηνώ, Koen. ad Greg. 161." Scbaef. " KHPTEA, Hesychio τά κέρδεα, Quaestus, Lucrum." H. " ΚΗΡΥΚΑΙΝΛ, θήλεια. Ita Suid., subjungens, κηρυκίνα! Alexandriae vocatas fuisse feminas τά! ei! τά! αυλά! παριοΰσα! καί τά! συνοικία!, έφ' ψτε συναγείρειν τά μιάσματα καί άποφέρειν ε'α θάλασσαν : quae purgamenta, nominata fuisse ait φυλάκια." Η. Aristoph. Ε Brunck. Aristoph. 1, ; Kuster. 213." Schaef.. ΚΙΒΑΛΟΣ, Hesychio διάκονοι, Minister: Suidae ό λρ<7γ1)ί, Latro, Praedo." H. Stepb. " KIBBA, Eod. teste ab ^Etolis dicitur πήρα, Pera. Infra κίβισιι, pro eodem." H. " ΚΙΒΙΣΙΣ, Hes. auctore Cypriis dicitur.7rr/pa; Pera. Apud.Suid. et in Lex. meo vet. per η in secunda syll. scriptum Κίβησιι: rectius vero ap. Etym. ut et ap. Hes. κίβισιι per 1 utrobique: earn n. scripturam metrum postulat, in quo tribrachyn efficit haec vox. Dicit 11. Callim. έπιθήσει πάντα, έμή κίβισι ι. Et Hesiod. Α. [224.] Πάν δέ μετάφρενον είχε κ'άρη δεινοίο πελώρου Τοργοϋι, άμφϊ δέ μι ν κίβισιι θέε, θαϋμα Ιδέσθαι, Άργυρέη, θύσανοι δέ κατηωρεΰντο φάει vol. Ubi tamen Schol. quoque et nonnullae Edd. habent κίβησιι: cum earn scripturam ferre metrum nullo modo queat, uti jam dixi. Significat autem vocab. hoc κιβωτόν a. πήραν, teste Etym. qui dictum vult παρά τό κεΐσθαι έκεϊ τήν βόσιν : vel etiam a κίειν, quasi τήν εί! τό κίειν καϊ ίέναι βόσιν εχουσαν,ί. e. rpoφήν: quam etymologiam et synonymo κιβωτοί accommodat. Schol. Hesiod. pro Sacculo accipit, verba paulo ante citata sio exp., Περιείχε δέ τήν κεφαλήν τή! Τοργόνοι * σακκούλιον άργυροΰν,.confinebatur caput Gorgonis sacculo argenteo. Sunt qui per υ scribant κίβυσι!" Η. " Graev. Lectt. Hes Κίβισιι, Callim. 1, 508. Heyn. ad Apol- Jod Toup. Cur. post, in Theocr. 3. et Ind.: Valck. ad Ammon Toup. Emendd. 2, 120. Fischer. ad Weller. G.G.ubi etdekv/w." Schsef. κίβα " ΚΙΒΡΟΣ, 0, affertur pro Latro: qui Suidae ן H. :! 0 \ " ΚΙΒΩΤΟΣ, f!, Area, Cista, Capsa. Athen. 3. de citria maio, "Us τι μέγα κειμήλιον άπετίθεντο έν rah κιβωτοίs μετά τών ιματίων', ut et Plin. 12, 3. Pomum Assyriae s. Medicae mali alias non manditur, odore praecellit foliorum quoque, qui transit in vestes una conditus, arcetque animalium noxia. Et Diosc. 3, 26. de absinthio, Αοκΐί δέ καϊ περιπαττόμενον εϊι τάι κιβωτούι &βρωτα τηρειν τά Ιμάτια : de quo et Plin. 27, 7. Vestibus insertum tineas arcet. Sic Ep. ad Hebr. 9, [4.3 Tijv κιβωτόν τή! διαθήκη!, Arcam foederis. INDE Κιβωτοποιόι, ό, Qui areas s. cistas conficit, Arcarum fabricator, Plut. Et DEMIN. Κιβώτιον, τό, Arcula, Capsula, Scriniolum, s. Scrinium. Plut. Alex. Κιβωτίου δέ τινο! αϋτφ προσενεχθέντοι, οϋ πο- Χυτελέσ τερον ούδέν έφάνη τοΐ! τά Δαρείο ν χρήματα και rat άποσκευάί παραλαμβάνουσι. Ibid. Έν κιβώτίω φρουρών τήν'ιχιάδα. Utitur et Aristoph. [Π. 711 ]" dxxxiii H. " Gl. Κιβωτό! Cista, Area, Arciila. Ktβώτιον Arcula, Scriniam. Apollod. 2,4, 2. * Κιβωτάριον, Geop. 18,21." Edd. " * Κιβωτοειδήι,Hes. v. Θίβη. * Κιβωτόκρνπτο! Νώε, Const. Manass. Chron. p. 132." Boissonad. - " Κιβωτοί, Jacobs. Anth. 11, 81. Heyn. ad Apollod Thom. M Verb, ad Anton. L Valck. Adoniaz. p Schneider. Dedic. Demetr.. Amnion.' 82. Greg. C. 196 Κ. Σιμωνίδου, Wytt. ad Plut. S. N. V. 58. Κιβώτιον, Thom. M. 532." Schaef. " ΚΙΔΑΒΟΣ, Numi genus ap. J. Poll. 9. Ibi n. quidam tradit τήν ευθείαν esse τριώβολον, και δΰνaσθαι οκτώ κιδάβουι. At Κίδαλον, Hes. esse dicit κρόμμνον, Caepam." Η. ΚΙΔΝΗ, Hordeum tostum. Hesychio enim Kiδναι sunt al εγχώριοι πεφρυγμέναι κριθαί : quales alibi Κάχρικ. Sed susp. esse pessit illud εγχώριοι." Η.. Hue " ΚΙΔΝΟΝ, Hes. Paphiis esse ait ένθάδε,. י H. " ΚΙΕΛΛΗ, Hesychio φέγγοι, φώι, αυγή, Lux, Splendor: item πάχνη, Pruiua: necnon ομίχλη, Caligo." H. " * ΚΙΘΑΙΡΩΝ, * ΚΙΘΑΙΡΩΝΕΙΟΣ, Eur. Bacch., Κιθαιρών * Κιθαιρών 10c, Aristoph. Θ * Herod. 9, 38." Edd. " Κιθαψώνειο!, Valck. ad Ammon ad Lucian. 1, 438." Scheef..- " ΚΙΚΟΣ, Hesychio ό νέοι τέττιξ, Cicada recens a partu.. Infra KtXXos." H. " ΚΙΑΑΡΙΟΣ, Hesychio ήλιο!, Sol." H. " ΚΙΛΛΙΚΥΡΙΟΙ, Hes. auctore dicti fnerunt oi έπεισελθόντε! γεωμόροι: erant autem hi servi, et τού! κυρίου! έζέβάλον, Dominos ejecerant. Alii dicunt fuisse Exulum Syracusanorum servos, qui cum agros colerent, intantam multitudinem excreverint, ut dominos suos ejecerint. Suid. habet καλλικϋριοι." Η. " Κίλλικΰριοι, ad Timaei Lex ad Herod Καλλικύριοι, ad Diod. S. 2, 549 ad Dionys. H. 2, ad Timaei Lex ad Herod. I. c." Schaef.. >.., KIMBEPINON, Suida auctore, Vestimenti genus est denominatiim a loco: Aristoph. [A. 52.] Κιμβέρινον έν&ΰσομαι. Hes, habet Κιμβερικόν: qui esse dicit χιτωνίσκον elbo! πολυτελοϋ!, quod appellatur στατόι. Apud J. Poll, vero scriptum κιμβαρικόν, qui esse dicit διαφανή χιτωνίσκον, Tuniculam pellucidam. Apud Aristoph. A. [45.] κιμβέριν όρθοστάδια, Vel κιμβερίκ." Η. Stepb. Brunck Aristoph. 1, 7." Schaef.. r " ΚΙΜΒΡΟΣ, Suidae ό λτ/στήι, Latro, Praedo: in exemplum afferent!, Ό δέ, τοΐ! σώμασι των Κίμβρων άφαυστείν εκέλευεν έω! ημέρα γένηται, πολύχρυσα είναι δοκών. Sed ibi Κίμβρων nomine non intelligendi sunt Latrones Praedouesve, verum Populi Cimbri, qui in extremo Germaniae angulo ad septentrionem Chersonesum habent: hodie Dani vocantur a rege Dano." H. " ΚΙΜΜΕΡΙΣ θεά, Hes. auctore dicitur Mater deorum, Bona dea : forsan a. Cimmeriis. Ii enim interiora Asiae olim tenuerunt:.postea a regibus Phrygiae Lydiaeque, item a Scythis Nomadibus, Asia exacti ad occidua magis se receperunt. Itidem sane ab iis Κιμμερί! nominatur Oppidum quoddam Troadis. Ab iisdem Cimmerii muri, Ciiumeria portoria, Cimmerium fretum, Cimmerius Bosporus: de quibus vide Herod. At Cimmerii lacus et Cimmeriae tenebrae, Proverbialiter a Cimmeriis frigida et soli inipervia loca tenentibus: de quibus vide Festum et Strab." H. "Κιμμέριο!, Brunck. Soph. 3, 517. Jacobs. Anth. 11/134. ad Timaei Lex. 118." Schaef. " ΚΙΜΩΛΙΑ γή, Cimolia terra: Terrae genus, quod in Cimolo insula effodiebatur: ea autem erat vel λευκή, Candida, vel έμπόρφυρο!, Ad purpureum inclinans. Diosc. 5, 176. Plin. Cimoliam cretam appellat 35, 6. qui itidem ibid. 17. Cretae, inquit, plura genera : ex iis Cimoliae duo, ad medicos pertinentia, candidum et. ad purpurissum inclinans." H. " Gl-.ΚιμωΧ/α Creta, Sarda, Striga." Edd. " Brunck. Aristoph..1, 182." Schaef. " KINAYPAN Hes. a Cypriis vocari scribit ro

32 dxxxiv LEX. VOCU.M PEREGR. IN SCRIPTT. GR. OBVIARUM. ψύχο! τό Άμα ημέρφ : forsaa παρά τό τηνικαϋτα κινείσθαι τί)ν αύραν." Η. Stepb. " Κ1ΝΑΚΕΣΘΑΙ, Hesychio μικρολογβίν" Η. ΚΙΡΚΑΙΑ, ή, Circsea: Herba, qure et Διρκαία uominatur, inquit Diosc, 3, 134. ubi descriptionem ejas vide, itidemqne ap. Plin. 27, 8. Apud Gal. simpl. Med. 7 et P. ^gin. י 7 scriptum Κφκεα, per e: sed altera scriptura huic prrefertur. Forsan ab iuventrice Circe dicitur; fertur enira ea berbarum fuisse perita : ab eadera certe mandragoram quoque denominatum esse Circeium existimant nonnulli." H. Stepb. " Asclepias Nigra Linn. Vide Sprengel. H. R. R. Apollod. 3, 1, 5. Κφκα/α ρί α. " Edd. " ΚΙΣΣΟΣ, Achaeis est κιρσός, Varix, Hes." Η. " ΚΙΧΗΤΟΣ, Hes. auctore dicitur a Cypriis e!t S βάλλεται, ό λιβανωτός, In quod conjicitur tbus. Sunt qui interpr. 110η solum Tburis vas, sed etiam Thuribuluro, Acerra: quae restrictiorem habent signif." H. " Scbneider. Lex." Edd. " ΚΙΧΗΛΑΙ, Syracusanis et ceteris Doribus dicuutur α! κίχλαι." Η. Stepb. " Vide Κίχλ'η." Edd. " ΚΑΑΓΓΟΣ, Cretensibus γάλα : quod aliis γλάγ.ος. Hes." Η. Stepb. " ΚΛΑΔΕΣ, ieolensibus sunt ζυγίι, Juga, Hcs." H. " ΚΛΑΠΑΖΕΙΝ, Hesychio χρονίζειν, Tardare, Diu morari." H. " ΚΛΑΡΩΤΑ1, Hesychio Είλωτες, Helotes, Mancipia, Servi: Suidae μέτοικοι, Inquilini: et quidem tales, quales Mapiavhwoi Heracleae, Είλωτες Lacedaemone, ΪΙεν.έσται in Tbessalia, Καλλικΰριοι Syracusis. Itidem Callistratus Aristophanicus, ut refert Atben. 6. scribit quod Spartani fecerunt επί τών Έ.1λώτων, Tbessali έπϊ των, Πενεστών hoc fecisse Cretenses έπι τών Κλαρώτών: vocare autem eos ita rovs κατ' άγρόν οΐκέταε, Mancipia rustica, δια τό κληρωθηναι: Ut Ε- phorus quoque tradit K?vapwrasa Cretensibus appellari TOVS δούλους, Servos, άπό τοϋ γενομένου περί αΰτων κλήρου : feruntur enim fuisse olira indigenae, postea in bello quodam redacli in servitutem, sorteque postquam subacti essent, inter singulos distributi." H* Stepb. " Rubnk. ad Tim. 213." Sehsef. " ΚΛΑΥΜΑΡΙΟΜΕΝΟΝ, Tarentini dicunt pro κλαίοντα, Fleritem : ut est ap. Hes., ap. quem et Κλανμαρείται, κλαίε«." Η.. " KAJEilNIA, η, a quibusdam dicitur τό έλένιον, Helenium herba, ut est ap. Diosc. 1. Append. c. 27 Apud Theophr. vero Η. P. 7,4. est κλεωνέα ραψανις, Gleonea radicula : quam Plin. Cleonaeum napum vo» eat, 19, 5. Apud Hes. Κλεώνδαι sunt Genus quoddam ραφανιδων, άπό τον kv Κλεώνδαΐί είναι." Η. " ΚΑΙΤΟΡΙΟΝ, Nom. civitatis esse dicunt Etym. M. et Lex. meum vet. : Suid. Civitatem Arcadiae. Etym. M. ita nominari ait et Fontem^ cujus aquam qui gustarit, aversetur vinum." H. Stepb. ΚΑΩΔΙΣ, Hesychio κλέπτης, Fur." H. ; " ΚΔΩΚΤΔΑ, Hes. esse dicit τό καθήσθαι έπ' άμψοτέροις ποσίν." Η.! " ΚΝΑΖΕΙ, Hes. affert pro βοηθεί, Opitulatnr." Η. " ΚΟΑΛΟΙ, Hesychio βάρβαροι, Barbari.' Η. " ΚΟΑΧΛΙΚΑΣ, Hes. esse scribit Άρτους, Panes." Η. " ΚΟΑΩ, Audio, Intelligo. Unde Hes. K09 exp. άκούει, πείθεται;: necnon Κοάσαί, αίσθέσθαι: et Κοώ, αισθάνομαι, aflferenti Κοεί, αισθάνεται, Κοώ ν, είδώς. Afferlur in hac signif. e Plut. Cimone. Κοέω, Intelligo, Sentio. Tradunt enim dialecto quadam Koetvdici pro νοεϊν καϊ αίσθάνεσθαι, Schol. Atistopb. Suid. Etist. Unde Κοάλεμος ό ήλέματα νοών. Utiturautem verbo κοείν mter alios Callim." H. " Epicharmus ap. Athen 236. Τά μέν πρώτ' ού κοώ, Νοη sentio, ^eaipe vulnera." Schweigh. Scbneider. Lex. Hinc Κονέ ω et ". Κο^ε Edd.» Kovveiv, Hesychio συνιέναι, επιστασθαι, Intelligere, Scire : afferenti et Κοννουσ, pro γινώσκουσι, Cognoscunt., Kovtoeu Hesychio σννιένa t, έπίστασθαι." Η, ««/Esch Suppl. 171." Edd. " Κοέω,. Heyn! Hoin. 7 M5. Brunck. Aristoph. 3, 12.; Kuster. 107 Riibnk. En, Cr Timaei Lex Valck. Adoniaz. p. 325 Pierson. Veris. 86." Schaef. " Schol. Od, φ] 140." Wakef. " Κοάλεμο», Hesychio ήλβ^ Ανόητο!, Stolidus, Aniens: itidemque Suidae, qui j a1 ταύττ! rrj λέξει έγκείσθαι τό ήλέματον καΐ τό K0eiv,q, t. νοεϊν: itaque κοάλεμον dici τον ανόητου καϊ μάτψ νοοϋντα, S. ήλέματα καϊ μάτην κοοϋντα, i. e, νοοϋντα 8, αίσβανόμενον. Idem etymon affert Scfaal. Aristoph, 1. [198.], Αλλ' οπόταν μάρψη βύρσα ίετος άγκνλοχιίχψ Γαμφυλήσι δράκοντα κοάλεμον α'ιματοπωτην. Ιη ejas η. loci exp. annotat, eo voeab. signif. < ro Άγορίψ. τον, eique inesse τό ήλέματον και τό κοείν, q. e. voeh: κοάλεμον itaque dici τον ανόητα καϊ μάτην κοοϋντα, Paulo ante tamen et aliam attulerat exp.; seripserat eaim δράκοντα ibi vocari τον άλλαντα, Farcimenloir gum, et in spiras sese draconis more complicans; κοάλεμον vero iccirco dici, quod κωλύει και ττανα 7ά κακά. Paulo post Comicus κοάλεμον fingit Numea esse, diceas,, Αλλά στέφανου, καϊ Όπένδε τψ κοαλέμφ: ubi Schol. exp. rjj άνοίφ, Dementi s. Amentia. Eust. et aliud etymon affert, multo magis codseutaneum; scribit enim τον έν τη Κωμφδίφ κοάλεμον ν556 τον εν τψ κοείν, q. e. νοεί ν, άλώμενον: quo signif.dici et τήν άκκω, et μακκοφν ap. Comicas itidem τό μη κοείν: e praedicto porro κοάλεμος, signif. τον ti^t/, κοάλεμον noniinatum fuisse Cimonis proavum, it'8v?. θειαν : ut et /Eschines Socraticus in Aspasia, Hippo nicum Calliae filium κοάλεμον appellat, teste AtlieD. 5, ubi loquitur de pbilosophis quibusdam, quira^yipoi των Κωμικών μάλλον είσι." Η. Stepb. " Atben.Sik Plut. Cimone4."Edd. "Brunck.Aristoph. 3,11.13;; Kuster Heyn. Hom. 7,29. Timaei Lex, 160tietn. Koppiers. Obs. 87 " Scbajf. " Euseb. Ρ. E.05I. Athen. 220." Wakef. : s,cceus K0j0 " Pater Lato nae, sic dictus παρά τό κοείν, q. e. νοεί ν, velutiffuftros Βιν: vel quasi ποίος, ieol. verso πin κ. Quienimaiiego rice Titanum nomina accipiunt, in h. 1. Hesiodi 0. Κοίόν τε, Κρείόν θ', Ύπερίονά τ' Ί απετόν τε: voluntfota» esse την ποιότητα, Qualitatem: κρείον, κρίσιν^ Sccretio* aem: ΰπepiova, κουφότητα, Levitatem: Ιαπετόν,βάρνή! τα, Gravitatem. Haec Etym. INDEΚοιογένίΐαΑψΰ ap. ΑροΗ. R. 2., utpote υπό τοϋκοίου γεννηθΰσα,οίώ taa Cczp." Η. " Koios, Callim. 1,442. Jacobs. Anth. 12, 343. * Κοιογενής, Porson. Hec. p. 49. E(i, 2. Κοιογένεια, Bruuck. Apoll. R. 82. Jacobs. 1. c, 11 gen. Hymn ad Diod. S. 1, 384." Schsf. " Vide Άμνοκών, et cf. * Ααοκόων." Edd. " ibpvdat, Hesychio μεγαλόνους, μέγα Ισχύων. At Ευρνκόωαα, Eid. * πολυάστερος, s. πολλά κοιλώματα έχουσα: quo niam * κόους antiquitus vocabant τα. κοιλώματα, Ca vitates s. Cavernas: noctis autem esse epith. innuit." H. " Μακκορν, q. e. άνοηταίνειν, pupaivtiv, ιταραψρονείν, Desipere, Fatae et stulte se gerere: «jui* «י» 0 י p) dam dictum volunt quasi μη κοείν, h. e. Non percipere anirao nec intelligere: alii παρα το μη άκούειν, exp. προσποιείσθαι μή άκοίειν, SimulitW, β. Prae se ferre, ηοη audire. Alii dictum volunt vtipk την Μακκώ, quae fuerit evea και βαρέως νοοϋσα Ϊ uf Sit Maccus more surdastrurn esse et stolidura : ej «W«< άνόητον είναι. Quidam et pleonasmo τον μ pro * Ά» κοφν, ab Accone quadam famosae stoliditafis, quae 1n speculo conspicans suam imaginem, cum ea veluti cum alia confabulari solita sit. Ac secundum posteriores duas etymm. duplici, secundum priores, unico κ scr.: quo sane roodo scriptum legitur ap. Hes. Utitur porro hoc vocab. Aristopb. I.[395.] K«irom δήμου πρόσωπον μακκοίρ καθήμενον. Et[62.] Ό ο,αντον ως 6ρφ μεμακοακότα, Τέχνην τεποίηται. Schol. et aliud etymon affert, derivans no(1 solum παρά την Μακκώ, exponensque τά Μακκοΰς φρομϋντα, י 0». exp sed etiam πάρα τό μάταια κοείν, q. e. νοεί ν, ταίνοντα, παραφρονονντα, ληροϋντα, Delirantcm et negotium ηοη intelligentem." Η. " Brimck. Α- ristoph. 3, 7 ad Lucian. 2, 339 Duker. Pr f. l[1»c p. 4. Callim. 1, 435> Μακκώ, Duker. I. c. S»cna:1. "Μαρακοψν, Desipere, Delirare, παρανοεί, ραφρονείν : nam κοαν et κοείν dicitnr τό voeiv. isuia. Hes." H: Stepb. c ntir ΚΟΘΕΙ, Hes. affert pro αισθάνεται, Senm, voei, IntelJigit. Attamen Κύθηρα, et Κόηλον, ש Idem

33 VOCABULA A DAHLERO scribit επί 70S αίδο/ον, De pudendo s. verendo." H. " ΚΟΘΩ, Hesychio βλάβη, Noxa, Damnum, Detrimentum." H. " ΚΟΘΩΚΙΣ, ίδοε, ή, affertur proedax." H. " KOION, Hesychio ένέχι ρον. Κοιάίει, Hesychio ίνεχυράζει." Η.. "ΚΟΚΚΡΥΝΔΑΚΟΙ,Hesychioκκλλοί."H. " ΚΟΚΚΥΓΙΑΝ, vocant Crotoniatae Ventum quendam, Hes;: forsan quod eo tempore spiret, quo ό κόκκνξ incipit κοκκύζειν." Η. V ΚΟΚΡΥΔΩΝ, Hes. affert pro λτ/στών, κλεπτών, Latrouum, Fnrum." H. " ΚΟΛΟΙΤΕΑ, Hesycbio Arbor quaedam : eadem forsan quae K0A<wreaap. Eund. A Theophr. Η. P. 1, 18. f! κολοιτία dicitur in Lipara insula nasci, et semen ferre ev λοβψ leguminum modo. Alibi κολοντέα ap. eum legitur, ut ap. Gazam quoque et Colcetia et Colutea." H. Stepb. " Theophr. H. P. 3, Salmas. Homon. Η. I Schneider. Lex." Edd. " ΚΟΛΟΚΩΝΑΣ, nonnulli τάε βαλβίδας, Hes." Η. Stepb, " ΚΟΛΟΥΤΕΑ, ή, Colutea : Arbor in Lipara praecipue proveniens : justae est magnitudinis, fructum ferens in siliquis, quo oves mirum iu modum pinguesount: folium habet assiinile fcenograeco. Auctor Theophr. H. P. 3, 17. ubi et haec subjungit, Βλα<77άνει τό πρώτον μονοφυέε επί έτη μάλιστα τρία, έν οις καί τάς βακτηρίας τέμνονσι' δοκονσι γάρ εΐναι καλαί' καϊ ίάν τις κολούστ), άποθνήσκει" και γάρ άπαράβλαστόν έστιν' είτα σχίζονται, nisi scr. σχίζεται, καί άποδενδροϋται. Eandem e semine nasci tradit, et maxime e fimo ovillo. Ruell. Senam esse putavit: sed reprehenditur; senam enim herbam esse purgatrice vipraeditam, quae itidem siliquetur, et quidem lunatis siliquis, sed singulis annis seratur ac emoriatur: colateam vero arborem esse ferentem fructum in ventosis folliculis et io plures durantem annos. Alibi legitur : έα Κολο ut supra docui: quae scriptura videri queat esse melior, quod ap. Hes. quoque habeatur sua serie. At ΚολιΐΓέα, est ab hac diversa, ut idem philosophus docet ibid." H. " ΚΟΛΟΦΩΝ, ώνοι, ό, Fastigium, Apex : s. Summa manus, Finis. Plato Epist. 3. Τόν κολοφώνα τάίε ίπησχέσεσιν άπάσαιε νεανικώτατον έπέθηκαε, [et Diog. L. 10, 138.]: de LL. Κολοβών ειρήσθω επί τώ λόγω. Strabo Proverbialiter ita usurpari tradit ab Urbe, qux Colophon dicitur: olim enim δπου ποτέ iv rots δυσκαταλΰτοιε πολέμοις τό ίππικόν τών Κολοφωνίων έπικονρήσειε, solitum λυεσθαι τόν πόλεμον: et hinc έπι Adagio dictum τόν Κολοφώνα έπέθηκεν, όταν τέλοε τεθ^ βέβαιον τω πράγματι. A b eadem Colophone Cives dicuntur Κολοφώνιοι: necnon Κολοώωνια πίσσα, Pix Cplophonia, [Gl. Resina,] afferri inde solita. Item Κολοφώνια υποδήματα, ap. Hes. quae dicit fuisse κοίλα, Cava. II Eid. Hes. Κολοφών est non solum νψηλόν άκρωτήριον, κεφάλαιον, καί τό πέραε τοΰ πρά- γματ os, 6ed etiam 0 KOXOICS, Graculus, et Ιχθυ«π0(όβ θαλάσσιος, Piscis quidam marinus." H. Stepb, "Τόν Κολοφώνα έπάγειν, ;Elian. Η. Α. 13, 12. Plut. Curios, 88.: Κολρφωνίακόε,ή, όν, Athen. 56g." Edd. " Κο- Χοφύν, Wyttenb. ad Plut. S. Ν. V. 21. Heindorf. ad Plat. Theaet. 319 Wakef. S. C. 4, 238. ad Lucian. - Κολο 116. ΚάΧοφώνιοε χρυσό», Aristoph. Fr , φύφίον σχήμα, Brunck. ad Phoen. 85. Lesbon. de Scbem " Schaef. " Κολοώύν, Fastigium, Chrysost Summa sermonis, jelian. H. A. 737/' Wakef. ' " ΚΟΛΥΤΕΛ, f!, Colytea, Arbor quaedam Idaea, diversa a Κολοντέα, ut fusius docet Theophr. H. P. 3, 17." H. Stepb. " Berberis Linn. Salmas. Homon. Η. I Edd.. " ΚΟΛΥΦΡΟΝ, Hes. esse dicit έλαφρόν, Leve β, Agile." H.. " ΚΟΛΧΙΚΟΝ,.τό, Colchicum: Herba quaedam venenata ap. Nicandr. et Diosc., sic dicta quod in Colchorum maxime regione provenit: alio nomine έψήμιρον dicitur et βολβόs άγριοί, quod bulbo sativo simili» sit et uno die perimat. Vide Diosc. 4, 84. De naphtba autem iutelligunt quod Nicander A. di- VOL. I. PRiETERMISSA. dxxxv cit,*hv δέ το Μηδείηε Κολχηιδος εγθόμενον πνρ Κείνο κοτ'ο ν δέζηται εφήμερο v. Ejus enim usum inventum esse a Medea Colcbide, indeque Colchicum appellatum : qua de re plura ibi Schol. et Plin, 2, 105." H. "Colchicum AutumnaleLinn." Edd. " ΚΟΛΩΝΙΑ, ab Eleis dicitur τάφοs, Sepulcrum, Monumentum, Hes.: forsan in edito exstructum loco." H. " ΚΟΛΩΤΕΑ, Hesychio Arbor quaedam: forsan ή κολοντέα s. κολοιτέα." Η. " KOMBH, Curetum mater, Hes." H. " ΚΟΜΒΟΣ, supra p. CCCLX. * ' Άνακομβέω, Diac. Vita Junior. 474.' Kail. Mss!. Quamvis nom. έγκόμβωμα a Varrone, Longo, et J. Poll. 11. cc. usurpatum sit de Vestibus, qua; nodo vel fibula stringerentur, verbum tamen Έγκομβόω 110η est, ut vulgo creditur, ' verbum induendi,' sed tantum notat, ut videre est in exemplis ex Apollod. Carystio, et Epicharmo laudatis, Nodo aliquid et vinculo connecto, a v. κόμβοs, Nodus, quo duae res diversae soleant constringi ac connodari. Similiter έπιπόρπημα usurpari potest de Vestimento; at επίπορπάω de Fibula tantum dicitur, vestimenti partes constringente. Bekkeri Λεξ. ρητορ.: Έπιπόρπημα κόσμημα, ή λίθινον, ή χρνσοϋν, ή άργυροΰν, ή ιμάτιο ν διπλούν. ΤΙόρπη Se εστίν ή άνω τής χλαμύδος * πρόσbeats. Zonar. : Έπιπόρπημα' πόρπη μέν έστιν ή άνωθεν τήε χλαμύδας σύνθεσις, έπιπόρπημα bi τό έπϊ τή πόρπτ! κόσμημα, λίθινον, ή χρνσοϋν, ή άργνρονν." Edd. " ΚΟΝΑΡΟΝ, Hes. affert pro ευτραφή, πίονα, Bene habitum, Pinguem : item δραστικόν, ut et Kovaρώτερον pro δραστικώτερον, Agiliorem et habiliorem " H. " * ΚΟΝΔΑ πασσάλια, Taleolae curiae, patvae, breves, Geop. 10, 8, 2. vide Ducang." Edd. "ΚΟΝΔΑΣ, Gratia: unde,* Ακονδο quod vide," H. Stepb. " Vide Κόννοε." Edd. " ΚΟΝΔΟΙ, Hesychio κεράϊαι, αστράγαλοι, Apices; Tali." H. Κονδοε, Jacobs. Anth, 11, 15." Schaef. " * ΚΟΝΙΚΛΟΣ et * Κόνιλο*, ό, Cuniculus. Lex. Polyb. ielian. H. A Schneider. Eel. Phys;33." Edd. Ly- Κουτρούβιον, Schol. s. * KONTPOYBION cophr Λέγεται δέ βομβυλιόε παρά τό βομβείν, ώσπερ καί τό πινόμενον κουτρούβιον, ubi Ci2. * Κοιιτρίκιον. Cf. Ducang. Phav. 159 " Edd. " ΚΟΡΔΥΛΗ, Hesychio κορύνη, ρόπάλον, Clava, Fustis : Suidae πάν τό εξέχον καϊ συνεστραμμένονί necnon ό παρά τόν ωμον δεσμός, Aristoph. Schol. κορίύλην a Cypriis vocari scribit τό περιείλημα τήε κεφαληε, Involucrum capitis: ideoque έγκεκορδνλημένοε exp. έγκεκρυμμένοε, Intectus et involutus, [Ν. 10.] ούκ Εγείρεται τήε ννκτόε, άλλά πέρδεται, Έν πέντβ σισΰραιε έγκεκορδυλημένος. Sunt qui dicant esse et Genus vilissimi pisciculi: unde esse Prov. ap. Suid. Κορδυλη» οΰκ άξ 10S. Alioqui Κορδύλη dicitur Pelamis pusilla, s. Foetus thynni, ut e Plin. docui in Πηλαμίι. Apud Aristot. vero scriptum Σκοροδύλη : cui synonymum facit θυννίε. Nam H. A. 6, 17. scribit τήν αϊξησιν τών θνννίδων esse ταχείαν: nam thynnos in ponto parere ova έν θνλάκφ: e quibus fieri, quas nounulli σκοροδύλαε appellant, Byzantii αύξίδαs vocant, διά τό έν όλίγαιε ήμίραιι αΰξάνεσθαι : ex his postea fieri πηλαμίδαε. SED ET Κόρδυλοβ ab Hes. dicitur esse Piscis quidam : cujus meminit Aristot. quoque, Part. Anim. 4, 13. TOM κορδΰλουε, βράγχια έχοντας, πόδαε ίχειν πτερύγια γάρ οΰκ ίχειν, άλλά τήν ούράν μανώδη καίπλατείαν. Et de Respir. 4. Τών πόδαε εχόντων Ιν έχείν βράγχιον μόνον τών τεθεωρημένων, τόν καλούμενον κόρδνλον. Meminit hujus et Η. Α. 8, 2. numerans eum inter τά άμφίβια: Zfj δέ έν τψ Ιγρφ ή δσα δέχεται μέν τό ΰγρόν καί έχει βράγχια, πορεύεται δέ eis τό ξηρό ν και λαμβάνει τροφήν' ίν έέ μόνον νϋν ωπται τοιούτον, ό καλούμενος κόρδυλος oiros γάρ πνεύμονα μέν οΰκ έχει, άλλά βράγχια' τετράνουν δ' εστίν, ώε κα} πεζεΰειν πεφνιίύε. A Numenio in Halieutico VOCATUFT Κουρι/λο», Athen. 7. [p Schw ] ubi et Κορύδηλι! ab eo memoratur : Ή μύα» Τ! 3 Υ

34 ccccxxviii LEX. VOCUM PEREGR. IN SCRIPTT. GR. OBVIARUM. ίππου!, ήέ γλαυκήν κορύδηλιν." Η. Stepll. " Gl. Κορδύλη Tuber. Suid. ν. Νιδάριον et Φακιολιον, Strabo 12. p. 90. Sieb. Bekkeri Anti-Atticista: Κορδύλη ro έπαρμα. Σιμωνίδη! δευτέρφ. Q. I. citavit et correxit Ε. H. Barker, in Classical Journal 26, " Edd. " Koen. ad Greg. 260." Schaef. " Έγκορδυλήσαι, Hesychio ένειλήσαι, Involvere. Unde ap. Aristoph. N. [11.] 'Εν πέντε σισύραι! έγκεκορδυλημένο!, Involutus. Schol. exp. έγκεκρυμμένο!, Intectus : quia sc. Cyprii κορδύλην vocitent τό περιείλημα τή! κεφαλή!." Η. *Έγκορδυλίζω, Synes. p. 16.! Ή μή καϊ πέπλον έγκορδυλίσησθε. * Συγκορδνλέω, et * Συγκορδυλίζω, Photio et Hesychio i. q. συναθροίζω." Edd. " Έγκορδυλέω, Timaei Lex et n.: ad Lucian. 1, , 336. Brunck. Aristoph. 2, 68.; Kuster. 51." Schaef. " Schol. Theocr..5,.15." Wakef. " * Κορδυβαλλώδε! πέδον, Lucian.Trag (3, 657 ) pro * Κορδυλοβαλλώδε!, Pavitum solum, Pavimentum, a κορδύλη, Fistuca, vox dubia." Schneider. Lex. " ΚΟΡΑΥΣ, Hesychio πανούργο!, Vafer, Veterator." H. " KOPZIA, Paphii dicunt pro καρδία, Hes." H. " Blomf. ad /Esch. Pers Edd. " ΚΟΡΙΝΘ1ΑΖΕ1Ν, Hes. esse dicit μαστροπεύειν, έταιρεΰειν: sumtum a meretricibus Corinthiensibus, ut tradit fusius Erasmus in Chii. Eodem Hes. teste Proverbialiter et Κορίνθιο! ξένο! dicitur, έπϊ τών τάς άλλαγά! ριπτούντων. Α Γ Κορινθιουργής, 6, ή, Corinthio opificio faetus, Vitruv. Ab iisdein Corinthiis est poss. Κορινθιακοί: ab Urbe autem Corintho adv. Κορινθόθι, Coriuthi, II. Ν. Κορινθύθι οικία ναίων." Η. * Κορινθιαστήι, ού, ό, Titulus Fabulae Philetaeri, item Poliochi, ap. Athen " Schweigh. " Κορινθιαζω, B Eust. 219,45. Κορινθιακό!, Athen Diod. S Xen. E. 6. p Strabo 8. p. 517 Κορινθιουργήι, Athen Strabo 4. p ; 8. p Eust. 219, 46, 51. B. 467=376. * Κορινθίω!, Joseph. A: J. 8, 5, 2." Edd. " Κόρινθο!, ή, Simonid. 69. Herod A 10s ό Κ,, Kuhn. ad Paus Aios K., Brunck. Aristoph. 1, 70. K. conf. cum κύρη, Heyn. Horn. 5, 215. Ov παντό! άνδρό! κ. τ.λ., Jacobs. Anth. 11, 154. De genere, ad Dionys.. H. 2, * Koρινθύνδε, ad Lucian. 1, 769 Κορινθόθι, Heyn. Horn. 6, 484. Κορίνθιο!, Valck. Diatr Κορίνθιον σχήμα, Lesbon. de Schem Κορινθιακό!, ad Diod. S. 1, Άμήσαι * Κορινθικόν, Jacobs. Anth. 11, 230. *Κορίνθια!, Toup. Opusc. 1, 158. Philodem. 9." Schaef. " Κυρινθιουργήr, Eust. II. 868,24. Wakef. " *KOPINIA, Gl. Quirinalia." Edd. " ΚΟΡΚΟΥΤΗΣ, Hesychio αίδοίον άνδρών : pro quo series alphabetica requirit κορμούτη!." Η. " * ΚΟΡΚΥΡΙΣ, Urbs gypt. Barker, in Classical Journal 29, " Edd. " ΚΟΡΝΑ Gallis, quae Gr. Άργεμόνη, Diosc. 2, 163. Sed haec talia mitto." Schweigh. " ΚΟΡΝΩΨ, ωπο!, affertur pro Locusta. Hesychio vero Κορνώπίδεί sunt κώνωπες, Culices. Rursum tamen Κορνωπίων dicitur esse Herculis cognomentum a fugatis locustis." H. "Strabo 13. p Eust. 26, 17." Edd. " Κόρνωψ, ad Moer Κορνοπίων, ibid." Schaef.. " KOPOHN, Hes. esse dicit ro άκρον τοΰ τόξου, vel κρικίον, Extremam sagittae partem vel Annulum " H.. " ΚΟΡΟΙΒΟΣ, Hesychio auctore dicitur ό ήλίθιο! καϊ μωρό!, Stolidus et fatuus: a Coroebo quodam, qui talis fuisse fertur,. filius Mygdonis Phrygis, secundum uonnullos." H. " Huschk. Anal Brunck. Aristoph. 3, 215." Schaef. " ΚΟΡΟΙΤΙΣ, Eod. teste dicitur άλώπηξ, Vulpes." H. "KOPTEIN, Idem dici tradit pro κροτείν." Η. SUpo. Rhea; ΚΟΡΥΒΑΣ, αντοι, 0, Corybas: Sacerdos " s. Vestae Hes.; id quod et Lucian. de Salt, testatur, Πρώτον^δε φασι Ρέαν ήσθλσαν τή τέχνη έν Φρυγία μέν, του! κορύβαντα!, έ^ Κρήττ, δέ, τους κουρήτα! όρχεί ן 204[=716 p. σθαι κελευσαι. Auctor Strabo 10. quosdam του! κορύβαντα! και καβείρονί, καϊ Ίδαίου! δακτύλου! και τελχινας,י ז τοί! velle esse τουί αυτούς ρήσι, quosdam συγγενεί! αλλήλων και μικρά! τιναι αύτων προ! άλλήλου! διαφορά! διαστεκλεϊν: omnes tamen eos in genere esse ενθουσιαστικού! τιναt βακχικού!, και ένοπλίω κινήσει μετά θορύβου, ι α \ ψόφου, καϊ κυμβάλων, καϊ τύμπάνων, καϊ 8π\ων,$τι Α' αυλού, καϊ βοή!, εκπλήττονται κατά! e ras ιερουργία! σχήματι διακόνων. Sic Claudian. Non te progeniturn Cybeleius aere canoro Lust1 f 1vit corybas. t Horat. [Od. 1, 16, 8.] acuta Ingeminant corybantes aera. Translate Synes. Ep Δεϊξαι τοϊ! κατάπ^. πληγμένοι! οτι μή κορύβαντέ$ ε'ισι, μηδέ των περϊ τήν 'Ρέαν δαιμόνων. Lucian. vero Conscr. Hist. [82.] κορύβαντα vocat etiam ένθουσιασμόν similem τω των κορνβάντων : Κίνδυνο! γάρ αύτη τό τε μέγιστον Vapaκινήσαι, καϊ κατενεχθήναι es τον τή! ποιητικήs κορνβαντα. Porro quod ad originem h. v. atlinet, sunt qui κορύβαντα! dictos velint άπό τοϋ κορνπτοντα! βαίveiv * όρχηστικώ!, more Homericorum βηταρμύνων. ac cum 01 κορύβ άντε! sillt ορχηστικοί και ενθουσιαοτικοϊ, inde τού! μανικώ! κινουμένου! denominari κορνβανται, inquit Strabo 10. p Alii παρά τήν κόρυθα, quod galeatis incederent capitibus: unde forsan est quod Pind. [Eur. Bacch. 121.] dicit, 4- θεοί τε Κρήτε! * διογενέτορε!, ένθ' αύλοϊ, ένθα τρικό ρυθε! άνθούσι βυρσότονόν τε κύκλωμα. Diod. S. scribit Corybantum Cybeles filium simul cum Dardano sacra Matris Deum in Phrygiam detulisse, eosque, qui haec sacra peragere instituissent, de suo nomine Corybantas a])pellasse. Ceterum a Corybantibus DICTUM Κορυβάντιον,Templum Corybantum, Strabo p Apud Virg. vero adj. etiam Corybantia.י) 1 aera : pro Κορυβαντικά, ut Plut. dicit κορυβαντιώ σκιρτήματα, in Erotico. 111 Epigr. autem [Plialaec. 3.] κορυβαντείων * ιαχήματα χάλκεα ρόπτρων. Item ab iisdem est VERB. Κορυβαντιάω, Corybantas imitor entheo incessu : μανικώ! κινούμαι, ut Strabo exp. vel Insanio s. Furo Corybantum more. Luciau, in Herod. M>) με κορυβαντιάν ύπολάβητε, Corybantico furore percituni esse. Idem in Lexiph. Κορνβαντιίσειν μοι δοκώ, περιβομβούμενο! ύψ' ιίν κατεσκέίασά! μου ονομάτων. Sic Aristoph.. Σ. [8.], Αλλ' ή παραφρονεί! έτεόν, ή κορυβαντιφ!. Plato COMP, Σνγκορν βαντιφν usus est, [3, 228.] Άπαντήσα! δέ'τω νοσουντι περϊ λόγων άκοήν, ήσθη ότι έξοι συγκόρυβαντιώντα, Cum quo insaniat, h. e. immodice oblectetur confabulando. Bud. Sic Suid. Ό δέ στρατό! συγκορυβαν τιάσαντε! καϊ έπαλαλάξαντεs άπαντεε, καϊ rols οπλοιι έπιδουπήσαντε!, έσήλαντο έ! τόν ποταμόν. AtPiin.ll, 37 Patentibus oculis dorniiunt lepores, mulfiijue hominum : quod Corybanti&n Graci dicuiif. Est inde et aliud VERB. Κορυβαντίζω sc., quo utitur A- ristoph. Σ. [110.] Kai πρώτα μέν λόγοιη 7rapap0o»- μένος, Άνέπειθεν αύτον μή φέρειν τριβών 1, Μηδ έζιέναι θύραζ' ό δ', ούκ έπείθετο. Είτ' αντον άπελον, κάκάθαιρε καϊ μάλα. Mera ταϋτ έκορυβάντι ' ό ϊ, αύτω τνμπάνω Α'ίξας, έδίκαζεν έ! τό κοινόν [naivw Br.] έμπεσών: pro τά τών κορνβάντων eiroiet αντί( μυστήρια έπϊ καθαρμω τή! μανίας,' veluti CjbeleiUS gere canoro Lustrabat corybas, [" Corybantum sacris piari curavit." Seager. ] Et VERBALE Κορνβαντισμών Hes. exp. καθαρισμών, Expiationum et lustrationum, quae a Corybante fiunt aere canoro. Idem praecedens κορυβαντιφ exp. etiam * έντελετεϊ. Infra εί,κύρβα! pro κορύβα!." Η. " Κορύβαντα, a pupillis oculorum s. genis, quas Gr. κόρα!'vocant, quod cum Jovis custodes essent, non solum excubare, sed etiam apertis oculis dormire cogebantur: errant itaque qui a choreis dictos arbitrantur, etiamsi Lu* cretius ita cecinerit: Cum pueri circa puerum pernice chorea Armati in numerum pulsarent aeribus aera. Barbar. ad. Plin Gataker. " Kopv/Jas, Porphyr. de Abst Plato 3, 117 Bip, Zonar Pseudo-Plut. de Fluv. 11, Etym. M. 236, Bast, ad Gregor. C0r Schol. SojU Aj. 899 Κορυβαντίζω, Plato de LL. 7 Ρ? 25 J ρυβαντικόι, ή,:όν, * Κορυβαντιώδης, ό, ή, Lucian. jup- Trag.694. Κορυβαντιάω, Plato 10, 257 /Ko*' ' 39 Pseudo-Longm. τιασμόι, Eunap. (59.) 67. onys. H. l-. p.. 88 Edd. " Morbus, qui a Coryban-» χρ tibus iminitti putatur: de quo Aretaeus

35 VOCABULA A DAHLERO PRjETERMISSA. Παθών esse morbum νπολήψεως, eoque, Iaborantes έγείρεσθαι αι'λώ καί συμφωνία. Hinc Orig. C. Cels. 3."0rt row παλαιοΰ λόγου παρακούσματα συμπλάττοντες, τούτοις * προκαταυλοϋμεν, καί προκατηχοΰμεν τους.άνθρώπους, ώς oi τούς κορυβαντιζομένους περιβομβοΰντες. Scalig. ad Euseb. Vide Eund. ad Catull. Morbum describit Aretaeus, nomen non 11abet. Idem." Gataker. " / Kop3 as, ad JL,ucian. 2, 58. ad Timaei Lex ad Diod. S. 1, 370. Κορυβάντες, ad Lucian. l, S3. ad Diod. S. 1, Κορυ/3άν ον, Lobeck. Aj. p. 359 (* Κορυβαντείον, Greg. C. 651.) Κορυβαντιάω, ad Lucian. 1, ! 407. ad Corn. Nep Timaei Lex et 11. Bernard. Rei. 53. Κορυβαντίζω, ad Lucian. 1, xxxiii. 291." Schasf. " Συγκορυβαντιάω, Simul insanio Corybantum more, Simul insaniendo Corybantas imitor." H. " Ad Timaei Lex Heindorf. ad Plat. Pha:dr. 191." Scha;f. " Euseb. P. E. 737 Synes Eunap in med." Wakef.. Mss " ΚΟΡΥΓΓΙΟΙ, dicuntur oi Γορτύνιοι, vel όπλίται, Hes." H. " ΚΟΡΩΝΕΙΑ, Hesychio non solum Urbs Bceo- tiae, sed etiam άχρώρεια, rexos: quod et κορυφή et κορωνίε." Η. " Conf. cum Χαιρώνεια, ad Diod. S. 1, , 44." Schaef. " ΚΟΣΑΒΟΣ, Hesychio σκεΰος συμποτικόν, Ιώ' ού τάς λάταγας έβαλλον έρίζοντες : quod et Κόσσαβος S. Κότταβος." Η. " ΚΟΣΑΑΑΝΟΝ, Hesychio τό βραχύ καί δίκαιον." Η. " ΚΟΣΣΑΒΟΣ, i. q. κότταβος. Apud Athen. 15. [ex Eur..Plistb. Fr. 4, Ί.] Πολυί δέ κοσσάβων άραγμόε. Legitur et ap. Hes." Η. "Toup. Opusc. 2, 47." Schaef.. " ΚΟΣΣΟΣ, Suidae τό ράπισμα, Alapa s. Plaga." H. " * Κοσσοτράπεζος el * Έτοιμόκοσσος, Pa 1 rasitorum nomina, Alciphro.3, Bast. Ep. Cr * Κοσσίζω, Colaphuin do, Pallad. Laus Vide supra p. ccccxxii." Edd. " Κόσσοί, Toup. Opusc. 1, Nom. propr., 208. Κοσσοτράπεζας, 322. Phot. Lex. 285." Schaef. " Κοσσοτράπεζος, Hes. v. ΤΙαράσιτος, Cyr. Lex." Wakef. ' " ΚΟΣΤΟΣ, ό, Costus, Aromatis genus, de quo Theophr. H. P. 9, 7. Diosc. 1, 15. Plin. 12, 12. Radix costi gustu fervens, odore eximio, frutice alias inutili. Apud Hes. oxytonws scriptum κοστός, etiam. Odor ipsi etsot άρώματος." Η. " Theoplir. de 446." Edd. " Arrian. Τ. 170." Wakef. "ΚΟΤΤΑΒΟΣ, ό, Cottabus: Att. pro κόσσαβος. Ita autem vocatur παιδιάς είδος παροίνιον, a Siculis primum repertum, mox a Gr. usnrpatum.et plerumque ab juvenibus amautibus: in eo, cum bibissent, reliquum sic e poculo ejiciebant, ut id resonaret. Erat et Aliud genus lusns, quod fiebat έν λεκάνη : ea implebatur aqua, cui innabant όξύβαφα vacua: in quae e carchesiis dejiciebant ras λατάγας: quique plura vascula submersisset ista τών λαταγών dejectione, is superior evadebat: oportebat autem λαβόντα τόποτήριον, αΰλητικώς καρκινούν τους δακτύλους, ΟΊνόν τε μικρόν έγχεαι, καί μή πολύν: deinde poculo quantum poterat!in altum sublato, άγκυλοΰντα σφόδρα τήν χείρα, εύρνθμως πέμπειν. Id quod' potissimum έν τψ κατακτώ κοττάβψ fieri solebat, qui sic ludebatur: elaqueari supinum pendebat quoddam ex aere vasculum, ut λυχνίου τό επίθεμα, ο τόν λύχνο ν έπ' αΰτοΰ φέρει. Deilide erat κοίλη TIS καί περπρερήε λεκανίε, quam χάλκεων et σκάφην vocabant: hoc χάλκειον έπεπλήρωτο μέν ύδατος, έπεπόλαζε δ' αΰτψ σφαίρα καί πχάστιγζ, καϊ μάνης, καϊ τρεις μυρρίναι, καϊ τρία οξύβαψα. Itaque rov επί τοϋ ορόφου κρεμάμενοι καί * έπικοτταβίσοντα oportebat ΰγρφ τή χειρϊ την, λάταγα άφιέναι είϊ ra έπιπολάζοντα αγγεία' καί εί τούτων TIVOS έτυχε ν, et quidem ita ut humor, qui in ipsum defundebatur, sonitum redderet, ηΰδοκίμει: quique plura innatantium vasculorum demersisset, praemii loco accipiebat πυραμοΰντα et osculum ab ea, quam prae ceteris amaret. Haec inter alia Athen. 15. init. et J. Poll. 6, 19 ; Non solum vero Ludus iste^^ dicitur κότταβοι, sed κότ- ccccxcix ταβόs nominatur etiam Vinum, quod e poculo in pelvim suppositam demittebatur in vascula ei innatantia: alio nomine dictum λάταξ s. λατάγη: Pro Ludo; accepit Eur. CEnei Fr. [8, 3.] Πυκνοϊ5 S' έβαλλον βακχίου τοζεύμασι Κ άρα γέροντος, - appella qui γέρων tur μάνης, τον βάλοντα δέ στέφειν Έγώ τετάγμην, άθλα κοττάβων διδούς. Pro Vino s. Alio liquore, qui in pelvim subjectam cum sonitu demittebatur :' Eubulus, τον κότταβον Άφεϊς έπι τήν πλάστιγγα. Et mox, έάν τύχτ) μόνον Αυτή!, SC. τή! πλάστιγγος, έπϊ τον μάνην πεσείται, και ψόφος'έσται πάνυ πολύς π pos θεών τω κοττάβω. Et rursum, άγκυλοΰντα Set σφόδρα τήν χειρ', εΰρύθμως Πέμπειν τον κότταβον. Itidem Eur. Plistb. [Fr. 4, 1.] Πολύϊ Se κοσσάβων άραγμός κυπρίδος Τϊροσωδόν άχεί μέλος έν δόμοισι. Callim. Χατάγην appellavit,πολλοί καϊ φίλέοντες άκόντιον ήκαν έραζε Ο'ινοπόται Σικελάς έκ κυχίκων Χατάγα5.. Ipse quoque Athen. κότταβον sic usurpavit, scribeus τήν τοΰ κοττάβου πρόεσιν vocatam fuisse άπ' άγκΰλης quo-, niam sc. oportebat άγκνχουντα τήν χείρα, ού'τως άφιε'^ ναι τόν κότταβον. Et rursum iu descriptione τοΰ κατακτοΰ κοττάβου ait, Αυχνίον έστϊν, υψηλοί έχον τόν μάνην καλούμενον, έφ' οΰ τήν καταβαχχομένην έδει πεσείν πλάστιγγα' έντεΰθεν δ' έπιπτεν ets λεκάνην υπ ο- κειμένην, πληγείσαν τω κοττάβω" καί TIS ήν άκριβής εΰχειρία τής βολής. Itidem vero et J. Poll, dicit, "ESet ΰγρφ τή χειρϊ τόν κότταβον άφιέναι. Rursum Athen. s. tflpian. ap. Athen. 1. c. scribit κότΐαβονnominatum fuisse τό άγγος, είς ο έβαλλον τάς λατάγας, et quidem a Cratino έν Νεμέσει. Ita accipi queat et in h. 1. Platonis Comici, qui ibid, citatur, Σπονδάς δ'' έπειτα παραχέας, τόν κότταβον παροίσω. Et in hoc Ejusdem ibid., κότταβος δ' έζοίχεται θύραζε. Et in hoc Hegesandri Athen. 11. Ό καλούμενος κόττά- βος παρήλθεν είς τά συμπόσια. Critias vero videtur et τήν λεκάνην appellasse κότταβον: Κότταβος έκ Σικελής έστι χθονός ευπρεπές έργον, "Ον σκοπόν ές λαταγών τόξα καθιστάμεθα : nan! pelvis et τά έν αύτή έπιπολάζοντα erant scopus, quempetebant ii, qui τήν λάταγα έκ τοΰ ποτηριού ήφίεσαν. Alioqui ea pelvis D1CEBA- TUR Κοτταβείον, ut docet Dicaearchus Milesius ap. י: Athen. [479 ] scribens λατάγην esse Nom. Siculum esse autem τό ΰπολειπόμενον άπό τοΰ έκποθέντος ποτηρίου ΰγρόν, ό קיןσυνεστραμμέ τή χειρϊ, pro quo Eubul. Comicus dicit ήγκυλωμένρ, άνωθεν έρρίπτουν oi παίζοντες εις τό κοτταβείον. - dici Verum ut κότταβος tur etiam ro άγγος, εϊς ό έβαλλον τάς λατάγαί, ita κοτταβείον etiam, ut patet ex Eubulo Comico, qui in Bellerophonte dicit, Tis άν λάβαιτο.τοΰ σκέλους κάτω θέ με; "Ανω γάρ ώσπερ κοτταβείον αίρομαι: solebat enimro κοτταβείον, S. τό ποτήριον, άφ' ού οί κότταβοι, α'ίρεσθαι ώς ύψους σφόδρα, inquit Eubulus. Athen. tamen ibi κοτταβεία s. κατακτους κοττάβους esse vult λυχνία άναγόμενα, πάλιν τε συμπίπτοντα. ' Adhaec κοτταβεία, inquit J. Poll., dicebantur non solum τά άγγεία, sed eliam ro αθλον, Praemium illud, quodreportabat qui cottabo vicisset. Ita igitur ipse dicit: Ό δέ πλείστα καταδύσας τών έπιπολαζόντων, τά κοτταβεία αθλον έλάμβανεν. Pro quo κοτταβεία ap. Athen.. scriptum κοττάβια, proparoxytonws et sine diphthongo. Ita enim 15. 'Επίνεί έπϊ τής λεκάνης όξύβαψα κενά, έφ' δ βάλλοντες τάς λατάγας έκ καρχησίων, έπειρώντο καταδύειν'.άντιρείτο δέ τά κοττάβια ό πλείω καταδύσας. Et paulo post e Callippi Pannychide, '0 άγρυπνήσας, τόν πυραμοΰντα λήψεται Τά κοττάβια, καί τών παρουσών ήν θέλρ, Φιλήσει. Et aliquanto ante e Plat. Comico, παίζωμεν δέ περϊ φιλημάτων' Άγεννώς ουκ έώ, Παίζειν τίθεμαι κοττάβια σψών έγώ, Τασδί γε τάς κρηπίδας, Ss αύτή φέρει. Nec solum lis in 11. $ic ap. eum scriptum reperi, sed etiam lib. 11. Ύοσαΰτη δέ έγένετο σπουδή περϊ το έπιτήδευμα, τοΰ κοττμβον sc., βστε είς τά συμπόσια παρεισψέρειν άθλα, κοττάβια καλούμενα. Apud Hes. qnoque pert solum scriptum reperio, sed paroxytonws κοττάβια, exp: πλινθεία, ac si esset fem., et secundae simplicium declinationis. Ita tamen ut et alphabetica series et expositio innuant scr. cum diphthongo κοτταβεία, tanquam verbale a v. κοτταβεύω. His addit, melius esse eo nomine aceipere έπαθχον τψ άριστα κοτταβίσαντι, h. e. Ei, qui τών το καταλειπόμενον εν rj> ποτηρίω έκχεύντων, κai,

36 ccccxxviii LEX. VOCUM PEREGR. IN SCRIPTT. GR. OBVIARUM. πίφωμένωνψόφαν άποτελείν, επέτυχε μάλιστα τώ ψύφω: ut et ap. Juvenal. 3, [102.] amicus a parasito laudatur Si bene ructavit, si rectum minxit: Si trulla inverso crepitum dedit aurea fundo. Rursum sciendum est, ap. Athen. [427 ] cum diphthongo etiam proparoxytontus scriptum reperiri κοτταβείον,sed pro Poculo illo e quo ai λάταγεε effuirdi soleut: ut in 1. c. ex EubuliBellerophonte/Avw γάρώσπερ κοττάβειονα'ίρομαι. Idem tamen [431.] et τό ίιθλον sic nominari scribit ab Arisloph. Δαιταλεΰσιν, e quo haec aflert, εγνωκ' έγώ δέ χάλκιον, Τουτέστι κοττάβειον ιστάναι καί μυρρίvas. Sed hie posterior 1. mendo non caret. Venio nunc ad alia ex hoc nomine derivata. Primum locum do ADJECTIVO Κοτταβικόε, [?), όν,] quo Hermippus Comicus έν Mo/pats utitur, Ράβδον ' δ' όψει τήν κοτταβικήν Έν rots άχΰροισι κυλινδομένην. Locus est ap. Athen , [12.] et 15, [2.] Utitur eo et J. Poll. 6, 19. scribens in cottaborum lusu fuisse μακράν τινα ράβδον, quam κοτταβικήν nominabant. Est aliud indidem ADJ. Κοτταβίε sc., i. q. κοτταβική : ac ut est κοτταβική ράβδοε, ita κοτταβίε κυλιζ, s. κοτταβίδεε κύλικεε, Cottabici calices, quibus utebantur in cottabo, s. lusu cottabico. [Athen. 149 ] Praeter vero haec nomina derivatum inde et VERB. Κοτταβίζω, Cottabo ludo, Cottabo certo. De utroque haec Athen. 11. Usqueadeo, iuquit, Siculi studuerunt cottabo, ut in convivia intulerint etiam praemia quae victoribus darentur; dicta κοττάβια : et κοτταβίδαε appellarint κύλικας quasdam iu eum usum fabrefactas. Quibus addit, Πρό* δέ τούτοιε οίκοι κατεσκευάζοντο κναλοτερείε, ίνα πάντεε ε'ιε τό μέσον τοΰ κοττάβου τεθέντοε, έζ άποστήματοε 'ίσου καί τόπων όμοιων άγωνίζοιντο περί τήε νίκηε. Nec enim solum έφιλοτιμοΰντο βάλλειν έπι τόν σκοπόν, sed etiam scite et cum elegantia quadam facere id nitebantur: quapropter oportebat rov άριστερον άγκώνα έρείσαντα, καί τη δεξιφ κυκλώσαντα ϋγρώε, άφείναι τήν λάταγα: ita enim vocabant τό έκπίπτον έκ τήε κΰλικοε ΰγρόν: atque adeo nonnulli μείζον έφρόνουν έπι τω καλώε κοτταβίζειν τών έπι τψ άκοντίζειν μέγα φρονοΰντων. Legitur porro ή κοτταβίε ap. Harmodium Lepreatem : Καθαγισάντων δέ ταϋτα έν κεραμέφ κοτταβίδι πιείν έκάστω μικρόν. Verbo autem κοτταβίζειν utitur non Atheu. solum, sed Antiphanes etiam, dicens, ώά πέντε νικητήριον. Περί του ; γελοίον κοτταβιείτε. Alioqui et έπιμελώε έχρώντο τψ κοτταβίζειν : et ap. Plat. Comicum quidam jubet Herculem μή σκληράν έχειν τήν χείρα μέλλοντα κοτταβίζειν : Oportebat enim άγκυλοΰντα σφόδρα τήν χείρα εΰρύθμωε πέμπειν τόν κότταβον. Et quoniam άπηγκύλουν τήν δεξιάν χείρα έν τοίε άποκοτταβισμοίε, factum inrle est, ut τό κοτταβίζειν s. άποκοτταβίζειν dictum fuerit etiam άπ'άγκΰληεβάλλειν,s. άπ' άγκύληε πρόίέναι τόν κότταβον. Ita igitur et Anacr. dixit, Σικελικόν κότταβον άγκΰλη δαίζων. Et Ibycus [Bacchylides] in Eroticis, είτε Τήν άττ' άγκΰληε ΐησι, τοίσδε τοίε νεανίαιε Α,ευκόν άντείνασα πήχυν. Inde vero et vesch. άγκυλητούε κοττάβουε dicit έν Όστολόγοιε, Athen. 15, [2.] Apud Eund. Plato Com. dicit πρόε κότταβον παίζειν pro κοτταβίζειν s. άποκοτταβίζειν. Soph, autem [ap. Athen. 489.] *KaXλικοτταβείν pro καλώε κοτταβίζειν, Scite et eleganter ludere cottabo : in Salmoneo, Τφ καλλικοτταβοϋντι νικητήρια Τίθημι, καί βαλόντι χάλκειον κάρα : χάλκ,ειον κάρα appellans ibi τόν μάνην, quem veluti scopum sibi praefixum habebant, qui τάε λάταγαε jaculabantur in hoc cottaborum lusu. [Brnnck. Soph. 3, 443,] Apud J. Poll, reperio et COMP. Έπικοτταβίζειν, 6, [40.] Καί τψ μέν έπι τοϋ ορόφου κρεμαμένψ έχρή ν έπικοτταβίσαντι ποιήσαι τινα ψόφον: si tamen non potius putandus est scripsisse άπβκοτταβίσανπ. Reperiuntur et VERB ALI Α Κοτταβισμόε, ET Κοττάβισιε, ambo signif. Lusum s. Lusionem cottabi, h. e. Actionem ludendi cottabo. Priore utitur Athen.: posteriore Plut Symp. 3, 6, [4.] Ibi enim Soclarus Olympio dicit, 'Αθλητικά ταϋτα, παντάπασιν έτι τήε κοτταβίσεωε όζον τα. Huic cottaborum lusui gens Sicula fertur et βήματα έπιτήδεια κατασκευάσασθαι, non tantum κίλικαε, ut praeter Dic^archum testatur et Dionysius cognomenio Χαλκοΰε, sic canens in Elegis, οί Se παρόντεί ένείρετε χεΐραε άπαντεε 'Es σφαίραε κυλίκων καί πριν εκείνον, sc. qui ascendit ad laquear καί άποκοτταβίζειν μέλλει, ίδείν, "Ομματι βηματίσασθε τόν αιθέρα τον *β, τακλινή, Eis όσον αί λάταγεε χωρίον έκτέταται. rum κοτταβίζειν et άποκοτταβίζειν habent et aliuni usum ; ponuntur enim haec per jocum etiam pro et άποβλύζειν, ut testatur J. Poll. 6, [111.] qui itidem 10, C. 24. scribit, "Οτψ φίλον άποβλΰζειν πιόντι, *at έζεμείν, 'όπερ οί πολλοί κοτταβίζειν κάλοϋσιν, ei opuj esse λεκάνηε. Ad hunc usum alludit Aristoph. Gj. rytade, τότε μέν σον * κατεκοττάβιζον' νυνί δέ * Kare. μοΰσιν : innuens nnnc dici κατεμείν, quod alias: icaraκοτταβίζειν, Pervomere, s. Vomitum emittere in, E. vomere in. Meminit hujus signif. Athen. quoque 15, init. ubi scribit, orta inter dipnosophistas quxstiohe περί κοττάβων καί τών άποκοτταβιζόντων, quendam e Medicis, qui ibi aderant, opinatum esse dici boc de iis, qui άπό βαλανείον καθάρσεωε ένεκα τοϋ στομάχον πίνοντεε άμνστιν, άποβλίζουσιν. Ε similitudine autem τών κοτταβιζόντων hoc dicitur, quoniam ut illi e superiore loco vinum cum crepitu defundunt in pelvim, ita et hi: nisi quod illi e poculo s. trulla, hi ex ore. Plautus vero [Trin. 4, 3, 4.] cottabos per jo cum appellavit Verbera, quae cum crepitu ingeruntur: dicens Cavesis tibi ne bubuli in te cottabicrebricrepent. Hes. κοτταβίζειν esse dicit olvov ποτηρίρ άναρρίπτειν. Apud Eund. legitur Κοττάβινοε, mifleμα, έν ψ οί κότταβο* έγίνοντο: sed suapectum." Η. " Κότταβοε, Koen. ad Greg. 209 ad Charit Valck. Callim Athen. 28. ad Mcer Toup. Opusc. 2, 45. Jacobs. Animadv. 186.; Anth. 11, 55. Huschk. Anal Brunck. Soph. 3, 443.; Aristoph. 3, 155. Callim. 1, 467 ad Lucian. 2, 325. Korra/3etov, Aristoph. Fr Κοτταβικόε, Toup. Emend. 2, 472. Κοτταβίζω, ad Moer Toup. Opusc. 2, 47. Κοτταβισμόε,, Vaclk. Phoen. p. 56.; Callim Toup. Opusc. 2, 45. ad Charit., 329 * Κοτταβέω, ad Charit Κοτταβία, ad Mffir. 253." Schstf, " Horat. Od. 2, 14. Plin. 14, 22. Comment. Societ. Philol. Lips. 1, " Schneider. Lex. " Άποκοτταβίζω, In κότταβον defundo, et quidem ita ut sonitum reddat. Xen. E. 2. 'Ejret γε τό κώνειον έπιε, τό λειπόμενον άπεκοττάβισι. Unde Cic. Tusc. 1, [40.] Cum, venenum.ut sitiens obbibisset, reliquum sic e poculo ejecit, ut id resonaret. Metaph. autem Theophyl. Ep. 9. 'A»eκοττάβιζον δέ καθημέραν τά δάκρυα. Aliquando absolute et sine casu ponitur pro άποκοτταβίζειν το λειπόμενον, s., ut Eur. [CEnei Fr. 8,1.] Τίνκνοίβι βάλλειν Έακχίου τοζεύμασι Κάρα γέροντοι: sc. CUM ο κότταβοε veluti σκοπόε quispiam τοίε τών λαταγών τόξοιί βάλλεται : ut ap, Athen. 11. Έκπύματα ψ ονν, καϊ τό TOIS άποκοτταβίζουσι δέ όζΰβαφοντιθέμινον, eic ο τάε λατάγαε έγχέουσι: [665.] UNDE Άποκοτταβυ σμόε, dicitur Certamen illud potorum, quo nimirum postquam biberunt, reliquum sic e poculo ejiciunt, ut id resonet: ut Athen. 15, [1.] Δια ro άπαγ^λοϋν rty» ά δεζιάν χείρα έν τοίε άποκοτταβισμοίε. Ibid. Ό κοτταβισμόε άρχαγιοε." Η. " Zonar, 283.Etym, Μ Bekk. Anecd. 327 Herodotus Oribasiip. 68. Matth. Ot πρόε TOVS λεγομένου» άποκοτταβιαμονι έθοε έσχηκότεε : 294 Άποκοτταβιζέτωσαν." Edd. " Schneider, ad Xen. Hell Wyttenb. SeliCt Valck. Callhn. 214." Sclisef. Mss * Ereorr βίζω, Hes. v. Έκκεκομμένοε. * Ίυγκοτταβίζω, Etym.' Μ. 533." Edd. " ΚΟΊΎΝΑ, Hesychio σκϋβαλα, '. Stercora H, " ΚΟΤΑ, Hesycbio ένεχυρα: afferenti itidem Κουάσαί pro ένεχυράσαι : pro quibus supra Koca et Κοιάσαι per 01.'' Η. Tbeocr. * ΚΟΥΔΕΑ, η, Papaveris species. Schol. 11, 56." Edd. " ΚΟΥΝΙΚΑΟΣ, ap. Athen, [408.] et /EhaD. pro Cuniculus."H. " Vide.«Κόνικλο Edd. «ΚΟΥΝΟΥΝΕΣ, Hesychio κώνωπεε,. Culices H. " ΚΟΥΡΗΤΕΣ, oi, Curetes. Ita dictos putant nonnulli τούε ΐΐλενρωνίονε, a Curio, oppido vicmo ry Πλβνρώνι: a quibus Κουρτ,τική γη, quae et Κονρήτη. ut in Epigr. Κτήσατο Κουρητιν γήν.δορϊ πολλά καμο>ν Auctor Strabo 10. ubi etiam scribit, esse qui dicani

37 VOCABULA A DAHLERO PRjETERMISSA. τόνι περί τήν Α'ιτωλίαν nactos esse κουρήτων nomen qnod * έθηλυστόλουν ώ! ai κόραι, Quod puellarum modo femineo utebantur vestitu : quam fere ob rem et 'Iaovas έχκεχίτωναι vocari a Poeta : alios, quod essent curiosi 5repi κουράνκαι θρέψιν τών τριχών: qnod et ipsum κόραι! et κόροι! familiare est. Quamvis vero ita essent ήσκημένοι περί κόμην καί στολήν, tamen fortes et bellicosos fuisse, adeo ut Horn. praedicaritkowρήτα! άριστηα! παναχαιών, [11.Τ. 193.] quemadmodum et Spartanos comam aluisse et tamen bellaces magnanimoque comperimus fuisse. Solebant itaque ένοπλίφ όρχήσειϊίύ, a se primum inventa: Phylarchus Hist. 11. scribit testari ^Esch.Κουρήτα! nactos id nominis διά τήν τρυφήν, his verbis, Χλιδών re πλόκαμοι άστε ταρθένοα άβραϊι' "Οθεν καλειν κούρητα Χαόν ήνεσαν. ve- Agatho in Thyeste tradit Pronactis filiae procos nisse cum aliis exornatos omnibus, turn κομώνται τά! κεφαλάι: repulsam vero passos, Κόμαι εκειράμεσθα, inqaiisse, μάρτυρα! τρυφήι' Ή που ποθεινόν χρήμα παι- ούστ! φρενί. Έπωνυμον γοϋν εύθϋι εσχομεν κλέοι, Κουρητέ! είναι κουρίμου χάριν τριχόι. In Creta autem κονρήτει dicti fuerunt oi τοϋ Δ ιό! πρόσπολοι, Qui Jovis sacra peragebant μετ' όργιασμοϋ : ii erant νέοιτινέι ένόπλιον κίνησιν μετ όρχήσεωι άποδιδόντει. Hos olim Rhea, cum Saturnus Jovem infantem devorare vellet, fertur συνεργού! λαβείν : eos η. ajunt μετά τυμπάνων καί τοιούτων άλλων ψόφων καί ένοπλίου χορεία!- καί θορύβον περιέχοντα! τήν θεόν, έκπλήζαι τόν Κρόνον και λησαι, ύποσπάσανται αύτοϋ τόν παϊδα : eosdem eadem eura educatum Jovem Rheae reddidisse: indeque Kojip^raj dictos vel διά ro νέου! καί κούρου! όντα! ύπουργησαι, vel διά τό * κουροτροφήσαι τόν Αία. Demetrius Scepsius ait verisimile esse τού! κουρήτα! et τού! κορνβαντάι esse eosdem, nimirum τούι περί τάι τή! μητρόι τών θεών άγιστεία! πρόι ένόπλιον όρχησιν παρειλημμένου!: illos, sic denominates, quod essent ή'ίθεοι καί κόροι: hos, sic vocatos άπο τοϋ κορυπτονται βαίνειν * όρχηστικώι. Nonnulli opinanturvovs κουρήτα! et τού! κορύβαντα! esse εκγόνουι τών Ίδαίων Δακτύλων : nam centum illos viros, qui primi in Creta orti sunt, vocatos fuisse Idaeos Dactylos : horum άπογόνουι fuisse novem : ονρήται quorum unumquemque decern procreasse liberos dictos Ίδαίουι Δακτύλου!. Vide et Diod. S. 3. p Lucr. 2. Terrificas capitum quatieiites uomine cristas Dictaeos referunt Curetas, qui Jovis ilium Vagitum in Creta quondam occultasse feruntur. Et Virg. Georg. 4. apes canoros Curetum sonitus crepifantiaque aera secutae Dictaso coeli regem pavere tub antro.' Hes. κουρήτα! secunda syllaba circumflexa vocari dicit Pleuronis incolas, διά τό κουρικώ! άναδεδέσθαι τάι κόμαι: κούρητα! autem proparoxytonus esse νεανίαι, ut Suid. quoque κουρήτα! aifert pro νέου!, et Gentem Cretensium. Ego vero ap, Diod. S. quidem postremum reperi proparoxytomus scriptum : ap. Strab. vero utrumque properisp«<>menais, nulla accentus facta mentione. Proverbialiter κονρήτων στόμα, pro θεσπιωδόν στόμα, Divinum s.fatidicuni os : quoniam 01 κουρήτει pro vatibus et divinis liabebantur. Aifertur ET Κουρητιασμόι pro Saliorum sacerdotum festum ; putantur enim κουρήτεί esse Lat. Salii." H. "Κ ούρητει, Strabo 10. p Gott. Anzeigen p Κουρήτα, ή, Theolog. Arithm. 58. * Κουρητίζω et * Κουρητισμόι, ό, Dionys. Hal. A. R. 2, 71 Glossae: Κουρήτει, oi περϊ τόν Παιάνα* Indigites, Corybantes. Κουρητικό! et Κρητικοί confi, Scott. App. ad Thes." Edd. "Κουpfjres, ad Lucian. 1, ,272. ad Diod. S. 1, , 634. ad II. T Heyn. Horn. 5, 649. Κουρητικόι, Dionys. Η. 1, 389. Κουρητισμόι, ibid Κουρήτα, Brunck. Apoll. R Jacobs. Anth. 11, 413." Schaef. 263." Aristoph. 1,, ΚΟΥΡΚΟΥΤΗ " Brunck. Schaef. " * ΚΟΥΡΝΟΠΟΣ, Mensis Acarnanensis nom. Boissonad. Comment. Epigr. in Classical Journal 34, 393." Edd. ΚΟΥΡΝΣΣΑ, Etym init." Schaefi " " ΚΟΦΙΝΟΣ* ό, Cophinus, Corbis. Epigr. πλήν μετά. τοΰ κοφίνου. Nonn, δυώδεκα κύκλα κοφίνων, pro eo quod Joannes dixerat, δώδεκα κοφίνου!: habent enim cophini formam orbicularem. Ubi nota 1 in h. ccccxcix v. productnm esse, eorreptum in priore, ut et Ari- Stopll. O. [1310.] Καί τού! κοφίνου! άπαντα! έμπίπλη πτερών. Κύφινοι est etiam μέτρον Βοιώηον αμφω μετροϋν, Mensura Baeotica et aridorum et liquidorum. Strattis enim ait, Τά δ' άλφιθ' ΰμϊν πω! έπώλουν; τετ«τάρων Δραχμών μάχιστα τόν κόφινον. Et rursum, Οΐνον κόφινοε δυνάμενο! τρεϊ! χόα! πυρών. Parum tamea usitatam esse hanc signif. ostendit is, qui priori loco admirabundus subjicit, τίχέγειι; μέτρω έχρώντο κοφίνω; cum proprie κόφινοι sit άγγεϊον πλεκτόν e vimine." Η. "J, Poll. 4, 168. *Κ οφινώδηι, ό, τ!, Schol. Aristoph. Α. 332.: * Κοφινύω, Nicol. Damasc. ap. Stob. Serm Glossae: Κόφινοι, πcjpήκται δέ άπό τοϋ Ελληνικού, ώ! ό ΊΙσίοδοι' Formio.! Κοψινοποιό * Quasillarius." Edd. " Κόφινο!, Mcer! 55. et η. Jacobs. Anth. 9, 455." Schaef. * " Koφινηδόν, Etym. Μ. v. Φορμηδόν." Wakef. " Κ0ΧΟΣ, a Schol. Theocr. esse dicitur ό δα-ψιλή! ρόο!, Humor abiinde et magna cum copia fluens. 2, Theocr.106] Unde esse vult VERB. Κοχύείν ap.. ] έκδέ μετώπω'ιδρώι μεν κοχύεσκεν 'ίσον νοτίαισιν έερσαι!, exp. et ibi δαψιλώs ίρρει s. κατεφέρετο, Magna cum copia defluebat: addens etiam, haec ώνβματοπεποιήσθαι: non abs re ; videtur enim κοχύειν et κοχνδεϊν, proprie esse Cum strepitu quodam et murmure fluere, i. fere q. καχλάζειν. Pherecr. ap. Athen. [269 ] Aiiτόματοι γάρ διά τών τριάδων -ποταμοί λιπαροί! έπιπάστοι! Ζωμόϋ μέχανο!, και Αχίλλείοα μάζαα κοχυδοϋντε!, έπιβλύξ Άπό τών πηγών τών του πλούτουρεύσονται σφών άρύτεσθαι. Nam et Eust. ibi κοχυδεϊν esse dicit τό *τονθολυγεϊν, μετά ήχου ρεϊν. Legitur κοχυδεϊν ap. Hes. quoque, exp. ΰπερχέειν, Superfundere, s. Magna cum copia fundere : ab alia tamen deductum origine: nimirum a κοχύ, quod esse dicit ποχύ πχήθο!, Magnam multitudinem, Ahundantiam : immediate subjungens κόχυ δ' eppei, exponensque ίσχυρώι, και μετά ψόφου, και Χάβρω!, Impetuose, Rapide, Magna cum exuberantia, Cum strepitu et murmure: habet vero hoc κόχυ in posteriore 1. scriptum paroxytona*s, in priore oxytonus." H. " Cf. Schweigh. ad Athen. 1, p. 227." BoissoHad.. 56 οχύω, Κ, Κοχ5 " * Κοχυδώ, Casaub. ad Athen. 70. Valck. ad Theocr, x. Id. p. 60.* Κοχυδώ, (sic,) ad Charit. 380."Schaef.M8s. " ΚΡΑΒΟΣ, Hesychio 6 Χάροι, Larus: qui et Καύηξ." Η. " * ΚΡΑΒΥΖΟΣ, ό, Conchylii genus quoddam, Epicharmo memoratum. Vox forsitan- Sicula e vet. membr. restituta Athenaeo 85. a Schweigh." Edd. " KPAMBEION, Siculi appellant τό κύνεων, Cicutamj ut tradit Erotian. Apud Hes. vero Κραμβίον, τό κώνειον." Η. " ΚΡΑΠΑΘΟΣ, Poet, metathesi dicitur 1) Κάρπαθοι, Insula." Η. " ΚΡΑΠΑΤΑΑΑΟΙ, Hesychio Pisces quidam; κραπάταχχο! tamen, Eod. teste, vulgo est ό μωροί, Fatuus: quomodo et KpairaraXtat, simplici X ap. eum scriptum, cum exposuisseta>^(a5>;s, καί άσθενήι, και ανίσχυρα λέγων: subjungit, rectius accipi pro ληρωδηι, Delirus. Rursum Κραη-άταλλοί ei est νόμισμα, Numisma." Η. " Fuit etiam Titulus Fabulae Pherecratis Κρατάταλλοι: qua de Fab. vide Schweigh. Ind. Auctorum ab Athen. citatorum p Τ. H. ad J. Poll. 9, 83." Edd. " ΚΡΑΦΑ, Hesychio Id, quo οί κηπουροί τουι βο- \ου! άπάγουσι: qualis Άγρίφη et Αγρεϊφνα, Tridens." Η. " ΚΡΕΑΝΑΣ, Hes. pro έλπίδαι, Spes." Η. " ΚΡΕΒΒΑΤΙΟΝ, Etym. dictum scribit παρά τό κρεμαν τά! βάσει!. Supra Κράββατον." Η. " ΚΡΕΙΟΥΣ, ab Atheniensibus, a Macedonibns κωρύκου! vocari τάι τραχεία! κόγχαι,. Aspe/as conchas t refert Athen. [87 ] ex Hegesandro.'Theoplte, vero ev Φυτικοί!, inquit idem Athen. [54.] τών ερεβίνθων τινά! vocat κρείου!: ut et Sophilus, Ό πατήρ 6 ταύτη! πολύ μέγιστό! έστι κρεϊο! έρέβινθοι. Et Diodes, Kpe/rτου! δ'01 λευκοί έρέβινθοι των μελάνων;, και οί Μιλ^σιοι τ&ν λεγομένων κρείων. Haec ille. Alii vero hie Kpio«scribunt, vocautes Cicer arietinum, ut infra docebo.' H. " Kpecos, Ciceris species, Casaub. ad Athen Schaef. "Vide et Schweigh." Edd. " KPHION, Placenta, quam Argivi a sponsa ad

38 ccccxxviii LEX. VOCUM PEREGR. IN sponsum ferunt, ihassatam carbonibus: apponitur cum melle, et ad earn vocantur amici: ut refert Athen. 14. e Philetae, Ατάκτοιι. Hes. affert non solum κρήίον pro έπίκοπον, κρεοδόχον λέβητα, sed etiam κρίμα pro ζώδια. Apud Eund. reperio ET Κρήϊνον, exp. κρεοθήκη, Carniuni repositorium." H. " Κρήίον, Athen. 645." Wakef. " ΚΡΗΣ, ίnos, O, Cres: et FEM. Κρήσσα, Cressa, i. e.incola s. Civis ejus insulae, quae INDE Κρήτη dicitur, Lat. etiam Creta. Inde POSS. Κρητικό«, [»}, άκίδες, ET Κρήσσως, [a, ov,] Creticus, ut Κρητικαι [, < Κρητικοί πλακούντες, Κρητικαι όρχήσεις, Κρητικά ίιπορχήματα, Κρητικαι κΰνες, ap. Athen. et Xeil. Et Κρήσων πέλαγο!, Creticum mare, Soph. Tr. [118.] p Ab iisdem Cretensibus dicitur Κρητικόν Ιματ ίδιον, Creticum vestimentum : λεπτόν και βραχύ : quod tali uterentur Cretenses, teste Hes. Necnon Κρητικϋν μέλος, et Κρητικό! ρυθμό!, S. Κρητικός πους, Creticus rhythmus, Creticus pes : cujus itidem inventio ad Cretenses refertur. Dicitur autem Creticus pes, ό άμφίμακρος, ut praeter alios docet Quintil. 9, Et ap. scriptt. rei bellicse Κρηπ/ώϊ έ&λιγμό!, de quo vide lib. de Vocab. Milit. p. 78. Ab insula Κρήτη dicitur ET Kp^raeus, unde plur. Kp^raees, ap. Apoll. R., Cretenses. B. habet Κρηταιευς per diphthongum at. Apud Eund. ET Κρηταίοι, Cretaeus: ut Κρηταίον όρος, Apoll. R. Sic Humus Cretaea, Urbes Cretaeae, Cervae Cretaeae, ap. Latinos : ap. Virg. vero et Cressia nemora, Kpr/σια s. Κρήσσια. Rursum ap. B. a Κρήτη, DERIV. Κρητεΰς, έως, S. ήοι, Cretensis itidem : unde POss. Κρητήίοι. Eodem auctore a gentili Κρήσιο«, a, ov, est POSS. Κρησιακός, [ή, όν,] i..q. Κρήσως s. Κρητικός, Creticus. Praeterea ab Insula,Κρήτη est locale ADV. Κρήτηθεν, Ε Creta. II. Γ. οπότε Κρήτηθεν Ίκοιτο. [Phalar. 69 ] Ab incolis vero, qui Kpijres dicuntur, est VERB. Κρητίζω, Cretenses imitor, Cretico more ago, [Suid. Pliav.] Unde VERBALE Κρητισμός, ό, Creticus mos, s. Cretica fallacia; feruntur enim Cretenses fuisse fallaces et mendaces, teste eo, cujus est versus ille satis notus, Kpijres άεϊ φεΰσται, κακά θηρία, γαστέρες άργαί. Plut. Fabio, Ό δέ Κρής κρητισμω χρησάμενος. Porro ή Κρήτη dicta fuit ab Archilocho Κρεήτη, pleonasmo τοϋ ε : quam aliqui per sync, nominatam volunt quasi κορήτην, παρά τήν κόρην, quae ibi rapta fuit a Plutone, ut inter alia tradit Β." II. " * Κρητική, Dictamnus, App. ad Diosc * Κρηταγενής, ό, ή, Cretensis, Β Κρητικός, Dionys. Η. 2. p * Κρηπκώϊ, Aristoph. Ε Diod. S. 5. p. 222." Edd. " Κρής, Jacobs. Anth. 7, ad Diod. S. 2, 589 Heyn. ad Apollod ad Lucian. 1, 289. Musgr. Bacch Nom. propr., Jacobs. Anth. 7, 246. Cretes contemti, Lobeck. Aj. p Κρήσσα, Jacobs. Anth. 11, 144. Thom. M Herodian. p Κρήσσα κύων, Jacobs. Anth. 8, 320. An Kp/^ra, ad Lucian. 1, 313. Κρήτη, ad Lucian. 1, 289. Κρητικός, Brunck. Aristoph. 1, 124.; Kuster Toup. Opusc. 1, 240.; 2, 105.; E- mendd. 2, 560. Valck. Diatr ad Diod. S. 1, 390. * Κρητικώς, Diod. S. 1, 368. Κρήσως, Eur. Tro Wakef. Tracl) Dionys. H. 5, 205. Valpk. Hipp. p ad Diod. S. 1, Κρηταιεις, Leon. Tar. 72. Jacobs. Anth. 7, , 89, Brunck. Apoll. R. 49. Κρηταίος, Jacobs. Anth.7, 137. Probl. Arithm. 22. * Κρηταάς, Jacobs. Anth. 8,168. Toup. Opusc. 2, 105. Κρήτηθεν, Phalar. 302.; Valck. p. xxi. Ruhnk. Orat. Gr. 88. H. iu Cer Diod. S. 1, 323. Κρητίζω, Fischer, ad Weller. G. G. 1, 49. Brunck. Aristoph. 1, 212. Jacobs. Anth. 10, 215. Toup. Opusc. 1, Κρ^ησμοί, Jacobs. Anth., Κρητόπολ * Κρητογενής, ad Herod * , ad Diod. S. 2, 291. * Κρητόω, Heyn. Horn. 4, 434." Schsef. " * Κρησϊς, Femina Cretensis, Nicander A. 489 Wakef. " ΚΡΗΙ10Σ, Cretensis, Creticus. Hesychio vero Κρησίαι sunt καλλίονες." H. " ΚΡΙΑΔΕΜΕΝ, Boeotii dicunt pro γελάν, Ridere. Hes. Pro quo ap. Athen. [622.] έκκριδδέμεν. Apud cum enim Strattis Com. dicit Thebanos τύκα vocare ra σύκα, κωηλάδα! δέ, τάς χελιδόνα! Ύήν ένθεσιν δ', άκολον τό γελφν δ', έκκριδδέμεν: probaas et aliis SCRIPTT. GR. OBVIARUM. multis eos καινουργείν κατά τάς φ'ωνάβ.' Forsitan iji. tur scr. έκκριαδέμεν, ut sit i. q. έκγελφν." Η. Steph " * Κρίδδω, Boeotice pro κρίζω. Cf. Κα τακριδά βίί :'> Ecid. Κριδδω, Valck. Ep. ad Rov. 76." Schsef M ss " ΚΡ1ΓΔΑΝΟΝ, Hesychio πέλτη, άσπϊς, Pelt«' Clypeus." H. Stepli. " KPITANQX, Hesychio τέρμινθοs, Terebinthus" H. Sleph. "KPOBYZOI, Gens Tliracica, Hes. Strab. He rod." H. Sfeph. " ΚΡΟΙΟΣ, Hesychio νοσώδης, ασθενής, Morbosus Invalidus." Η. Stepli, " KPONTA, Hesychio κατασήπεται, Pulresch" ';. H. " ΚΡΟΝΤΙΔΑΙ et ΚρόντωνεS, Hesychio Vatum genus." II. " ΚΡΟΠΙΟΝ, Hesycbio άξίνη δίστομο!, Securis anceps, Bipennis." II. " Vide ". «<» Κρώπ Edd. " ΚΡΟΣΦΟΣ s. Τρόσψοι, 0, Ferrea cuspis, q ua imuni hastile priepilatur, το kv τψ έτέρω άκρφτοϋΐί ρατος εσχατον σιδήρων : qnod et Σαιψωτήρ dicitur, et Οΰρίαχοϊ ab Horn., necnon Στύραξ. Eust. 795." Η. " Vide Γρύσψοι." Edd. " Heyn. Horn. 6', 31." Schaef. " ΚΡΟΤΩΝ, Urbis nom.: cujus Incol dicuntur Κρυτωνιαται." H. "Ad Diod. S. 2, 430," Schaef. " ΚΡΩΜΑΞ, Hesychio σωρό! λίθων, Acervus lapidum : afferenti ET Κρωμακόεν pro κρημνώδες, Praceps, Abruptum, Praeruptum. Eadem etperxefferuntur: ut et Eust. testatur. Is eniai exp. II. B. [729 ] Ίθώμην κλωμακόεσσαν, Scribit κλώμακαι secuo^ dum veteres esse τύπου! ϋφηλονς, s. τραχεία! και ireτρώδέιι αναβάσειι, κατακλώσας τού! δι' αΰτών βαί νοντα!: hancque v. sua quoque aetate in Paphlagonia durasse: eos enim κρωμακωτού! τύπου! appellasse TOVS πετρώδειs καϊ ov pqov άναβαινομένουι.".η, " Κρωμακίσκο!, δ, γαλαθηνός, Antiphanes ap. Athen. 396". Κρωμα'ί, Draco Strat. 55. Supra p. cxlviii. κρωμαχωτοΰς pro κρωμακωτού!." Edd. " ΚΡΩΠΕΙΣ, et Γριπεΐί, dicuntur Piscatores, oi ra πύρκψ χρώμενοι, diversi ab iis, qui vocantur βόλοι. J. Poll." H. " ΚΡΩΠΙΟΝ, TO, Falx, τδ δρέπανον S. j) δρεπάνι!:. Usus est Pherecydes Comicus ; nam de Codro 10 quens, qui e!rt φρνγανισμόν exierat rustico habitu, ut ne agnosceretur, dicit eum τω κρωπίω quendam feriisse et occidisse. J. Poll. Id vero et ex aliis palet lacessi historicis, qui eum tradunt hostes δρεπάνω visse: inter quos Polyaen. 1. Hes. quoque κρωπιον esse ait δρέπανον: sed addens, quosdam κρίιβιον scribere per β: atque adeo idemsua serie κρώβιονλίαlerat pro δρέπανον." Η. " Vide Κρόπιον." Edd. " KTAPA, Hesvchio Ιχθύι βραχντερος νάντων." י : י H. II.. Thessali KTIMENH, Urbs Condito- ΚΥΒΑΣ, Hesychio aopos, Loculus, riuni." H. " ΚΥΒΑΣΑΙ, Hesychio καταστρέφαι, Evertere." H. " Κνβάω, ad Moer. 31S." Schaef. " ΚΥΒΕΘΡΑ, Hesychio τά τών μελισσών, Locula-. menta et cellae apum : utsuid. quoque κύβεθρον exp. θήκην μελισσών." Η. " Τ. Η. ad Aristoph. Π. p. 191." Schaef. " ΚΥΒΕΙΡΟΣ, Suida; Αναιδής, Inipudens." H. " KYBEAON, Mons Phrygiae, in quo Cybeles deum niatris fanum est: ut Etym. refert. ex Ale-. < φκ1 xandro Polyhistore: qui etiam addit, videri βέλην inde nominatam. Idem est in Lex. meo vet. Hesychio κνβελα sunt non solum όρη Φρυγία!, sed etiam Άντρα et θάλαμοι. Ab Etym. autem κυβέλη esse dicitur etiam ή οπή τοΐ! ώτός, quod infra κναρ: et 111 μέλος σώματος, Membrum corporis, forsan quod fra κνβιτον, Cubitum. Suid. etiam Κυβέλην deno-, minatam scribit παρά τά Κύβελα όρη: fuisse enim. montanam deam, et propterea bijnges leones curruiu ejus trahere. At Κυβέλη! νων a- Comicis vocan Cleocritum, quod esset γυναικίας et >VmoV_ut cui-, tores Cybeles: qua de re supra m Κοτυτω. AU eadem Cybele ΚνβελΙοι* dici TO'IS ΤΉ! ΎΊΑ!, TIXC

39 VOCABULA A DAHLERO PRjETERMISSA. ccccxcix κακούργους. Suida auctore Cratinus Δραπέτισι de Lampone dixit τον άγύρτην και κυβηλιστήν. [Vide 'Αγύρτης.] Notandum vero, ap. Suid. et alios proparoxytona<s scriptum esse κύβηλις, ap. Hes. oxytonws κνβηλίί duobus in II.; sed iliam scripturam huic praeferendam censeo. Apud J. Poll, vero et κόβηλις." Η. " Musgr. Hel Wakef. Here. F Lobeck. Aj. p. 226." Schaef. - " KYBHNA, Hesychio σκήνωμα ;,afferenti etiam Κυβήναις pro γλαυξί, Noctuis : quae etiam κυμίνδεις, et κυδάναι." Η. " ΚΥΒΗΣΙΑΝ, Hes. affert pro πήραν: quae et κύβισις." Η. " ΚΥΒΙΣΙΣ, Hesychio κοίλη, Loculamentum, quae supra Κίβυσις." Η. "ΚΥΑΝΟΣ, Ciliciae Fluvius: a quo Κύδνιον ρεύμα, Cydnia fluenta, Suid." H. " * KuSvaios, Epigr. adesp. 401." Schaef. * " ΚΥΑΩΝΑΙΑ σϋκα, ab Achaeis vocari ra χειμερινα, Ficus hyberqas, tradit Pamphilus ap. Athen. [81.] auctoreni citans Aristoph. Αακωνικαίς Γλώσσαις." Η. Β. * ΚΥΖΙΚΟΘΕΝ, Anthol. * Κυζικηνός, Aristoph. Είρ Xen. Κ. A." Edd. " ΚΥΘΕΡΕΙΑ, ab Horn, dicitur ή 'Αφροδίτη, Yenus, non quod προσέκυρσε Κιιθήροις, sed quoniam κευθόμενον έχει έν εαυτή τον πάσης έρωτικής φιλίας έξηρτημένον κεστόν ιμάντα. Hes. Hesiod. tamen Θ. sic nominatam ait, quoniam προσέκυρσε Κυθήροις. Ea - Κι autem Urbs et Mons est in Creta : a q uibus A DV. θήρηθςν [Athen. 13, 8.] et POSSESS. Κυθήρειοϊ. Vide et Etym." H. " * Κύθεφα, Oppian. K. 1, : Κυθέρεια, metaphdrice, 3, 146." Edd. " - e K0ρεια, ad Charit Jacobs. Anth. 8,70. Antip. S. 83. Bruuck. Apoll. R. 214.; Soph. 3, 512. Heyn. Virg. 2, 49. Ruhnk. Ep. Cr. 51. Wolf, ad Hesiod. 84. * Κυθέρειος, Κυθερέια, ad Diod'. S. 1, 393. Θνητή Κυθέρεια, Valck. Callim. 30. Κύθηρα, Thom. Μ. 557 ad Diod. S. 1, 523. Mitsch. ad H. in Cer. p ad Diod. S. 1, 393. * Κύθηράδε, ad Luciai). 1, 394. * Κυθέρηθεν, Ruhnk. Ep. Cr * Κυθήρη, Wakef. Eum Jacobs. Anth. 6, , , , 65.; Proleg.-58. Ablabius Epigr. Julian. ieg. E- pigr. 5. * Κυθήριος, ad Diod. S. 1, Κυθηρίη νήσος, Wessel. Herod. 40. Κυθηριάς, Antip. S. 21. Lentul. Gaetul. 3. * Κυθέρη, Charito 774. Jacobs. Anth. 8, 32. * Κυθερηίς, Manetho 4, 207 ad Charit. 228." Schaef. " Κυθέρη, Venus, Manetho 2, 232. * Κυθέρρη, Anthol * Κυθερηϊάς, Venue, Manetho 4, 359 " Wakef. " ΚΥΘΗΡΙΑΣ, Cytherias, Venus dicitur a Cytheris s. Cytherone monte et urbe Cretae : unde et Κυθέρεια, quod vide." H. " ΚΥΘΗΡΟΑΙΚΗ, Hesychio άρχή τις τά ξενικά διοικούσα: a Cythero populo s. curia Atticae." H. " * Κυθηροδίκης, (ό,) Thuc. 3. p. 78. Bip." Edd. " ΚΥΘΜΩΛΗΣ, Eid. 'εξώλης,perditus, s. Funditus perditus. Tradunt h. v. πεποιήσθαι άπο Κύθμου τής νήσου : hanc enim ab Amphitruone άπολέσθαι: ut sit Funditus perditus ut olim insula Cythmus ab Amphitruone eversa et vastata. Sujd. habet Κυθνώδης συμφορά, quarn et ipse dici ait έπι τής μεγάλης συμφοράς : a Cythniis, qui κάκιστα διετέθησαν ύπο Άμψιτρύωνυς, Pessime tractati fuerunt ab Amphitruone. Esse autem Κύθνον Unam e Cycladibus insulis, et Cythnios ejus Incolas." H. " ΚΥΛΛΑΒΟΙ, Hesychio ύπώπια. Infra Κνλλια." Η. " ΚΥ^ΛΑΙΝΕΙ, Hesychio θυμαίνει, Irascitur : quod infra Σκυλμαίνει." Η. " Vide Ki/XXos." Edd. " Brunck. Soph. 3, 518." Schaef. " ΚΥΛΛΑΙΟΣ, Hesychio βόστρυχος, Cincinnus : qui et Σκόλλυς et Κύμαρος." Η. " ΚΥΛΛΑΡΑΒΙΣ, Hesychio δίσκος, η γυμνάσιον, λλάρα/3 Κ ev"αργεί. Plut. proparoxytouws habet dicens et ipse Gymnasium esse Argivorum. Vide in Pyrrho 739 ; Cleom H. " Ad Lucian. 1, 718.." Schaef. " ΚΥΛΛΑΣ, Eleis κύλαξ. Ita ap. Hes. Sed meniile: qua! et Diodori testimonio probantur. Is enim 3. p scribit Meonem cuin e Dindyme feminei sexus prolein suscepisset, eamque educare nollet, exposuisse in montem dictum Κύβελον. Ibi infanti procidentia quadam'divina pantheras et hujusinodi alia animantia robore praestantia ubera pra3buis.se: quo viso pastorias quasdam mulieres factum miratas, puelliiiu sustulisse, et a loco Κυβέλην nominasse. Ibi..vide et alia de amoribus ejus et furore. Sic vero et Virg../En. 3. Hinc mater cultrix Cybeli: pro Cultrix-Cybeli montis Phrygiae, in quo templum ei aedificatum erat, et bonorabatur. Servius tamen et aliam etyui. affert, ut in Κυβήβη docui. Poetae Lat. interdum metri causa duplicate 1 Cybellem dicuiit, ut idem Serv. testatur. Propert. Vertice turrigero juxta dea magna Cybelle. Claudian. blandique leones Submisere jubas: adytis gavisa. Cybelle Exilit, et pronas inteudit ad oscula turres." H. Stepb. " * Κυβέλιον, *Κυβέλλιον, Viola nigra, Medium, App. ad Diosc " Boissonad. MSs. " * Κυβεληγενής, Stepb. Β." Edd. " Κύβελα, ad Lucian.'1, <308. Jacobs. Anth. 7, 380. *Κνβέλεια, Toup. Opusc. 2, 239. ad Lucian. 1, 308. Κυβέλη, Toup. Opusc. 1, 406. Brunck. ad Virg. p. 436'. * K3/ ex>y >s, ad Charit. 763." Schaef. " * Κυβέλη^, ίδος, ή, Nonn. D. 14, 10. (sed ibi Κυβηλϊς verior est lectio.)" Wakef. " ΚΥΒΕΣΙΣ, Hesychio i. q. κίβισις, s. πήρα." Η. " KYBHBEIN, proprie τό έπι τήν κεφαλήν ρίπτειν, Ht ille ap. Horn. II. Ε. έκπεσε δίφρου Κύμβαχος έν κονίγσι. Et quoniam 01 μανιώδεις utplurimum plrae- r cipites cadunt, ideo τήν μητέρα των θεων άπό τού ένθουσιασμου VOCARUNT Κυβήβην, utpote quae suis 1 μύσταις existat αιτία ένθουσιασμοϋ : vel etiam έκ τοϋ κυβω, κυβήσω, q. e. καταστρέφω, Everto. Ita Etym., et iisdem prope verbis Suid. ac Lex. meum vet.: sed hoc, pro κυβήβειν habet κυβήβην, ille, κυβισταν : unde fit, ut suspectius ipsum haberem, nisi ap. Eund. eodem modo scriptum reperissem in κύμβαχος, et vestigia ejus aliqua iuvenissem ap. Hes. Apud Etym. reperio ET Κύβηβος, '0 κατακύψας παρά τό κύπτω : CUj-uS.v. meminit Eust. etiam, sed ita dici tradens Cybeleio furore correptum, Cybeles instinctum afflatu, Entheum : Έκ του αύτοϋ κυφοϋ και Κυβήβα, διά τοϋ ά, η Κυβήβη, διά τού ή, η 'Ρέα' η φασιν ό κατεχόμενος, ή «at. αλλω δαίμονι κατάχρηστικώς, Κύβηβος έλέγετο.' Hesychio vero Κύβηβις non solum μανιών et Γάλλο«, sed etiam κίναιδος, Cinaedus : ut supra κυβέλης υιός. Apud Festum et haec leguntur, Cybebe mater, quam dicebant magnam, ita appellabatur, quod ageret homines in fnrorem, quod Gr. κύβηβον dicunt. Cybele vero eadem dicta a Loco, qui est in Phrygia. Ubi quidam κυβήβειν scribunt pro κύβηβον : quod forsan non rejieiendum. Rursum Etym. κύβην dictam fuisse scribit τήν κεφαλήν : uude κυβιστξ,ν diciro έπϊ κεφαλής πηδψν, τό έπϊ κεφαλήν κύπτοντα κυλίεσθαι. Ab eodem itaque et τό κυβήβειν derivare queamus et τόν κύβηβον, utpote quae signif. του κυβιστξ,ν sequantur ג necnon αύτήν τήν Κυβήβην, quae suis cultoribus auctor sit τοϋ κυβιστάν : ut et Servius Cybelem dictam vult άπό τοϋ κυβιστάν τήν κεφαλήν, i. e. A rotatione capitis: quod proprium est ejus sacerdotum. Et rursum, Mater Deum, inquit, dicta Cybele, άπό τοϋ κυβιστφν τήν κεφαλήν, quod semper Galli per furorem motu oapitis coniain rotantes, ululatu futura praenuntiabant. Lucanus, crinemque rotantes Sanguinei populis ulularunt tristia Galli." H. " Κυβήβη, Brunck. ad Virg ad Herod. 429 Κύβηβος, Ruhnk. ad Tim. 11. Huschk. Anal Κύβη, Caput, Heyn. ad Apollod " Schaef, " ΚΥΒΗΛ1Σ, a quibusdam exp. μάχαιρα et τυροκνήστις: sed rectius ii, qui eo nomine accipiunt πέ- Χεκυν, J τάς βοϋς καταβάλλουσι. Unde Comicus quidam inter Instruinenta coqui ap. Athen. [109 ] numerat τήν κύβηλιν τήν άγωνιστηρίαν. [Scbol. Lycophr. II70.] INDE Κυβηλίσαι dicitur πελεκήσαι, Securi ferire, Securi percutere, teste Hes. et Suid. At VER- BALE Κυβηλιστή!, idem Hes. accipit pro Improbus, Maleficus, scribens κυβηλιστάς καί κοβάλους dici τούς

40 ccccxxvi LEX. VOCUM PEREGR. IN dosum hoc κύλαξ, ambiguum an pro κύλιξ, an pro σκύλαξ." Η. " ΚΥΑΛΑΤΟΥΣ, Hesychio τούς όφθαλμούς, Oculos." H. " * ΚΥΛΛΗΝΙΣ, Orph. de Lap. Corall. 5, 45." Edd. " ΚΥΛΛΙΒΗΝ, Hes. dici iunuit κολοβήν, Mutilam." H. " ΚΥΛΛΙΑ, Hesychio ύπώπια, quae supra Κύλλαβ01." Η. " ΚΥΛΛΟΒΟΣ, Hesychio ξηρά συκή, Arida ficus." Η. " ΚΥΝΘΙΟΝ, Hesychio προσωπεϊον ξΰλινον, Larva lignea." Η. " ΚΥΝΙΚΛΟΣ, Cuniculus. Ε Polyb. [654.] Κύνι κλος πόρρωθεν δρώμενος δοκεϊ είναι λαγώς μικρός όταν δ' εις τάς χείρας λάβη τις, μεγάλην έχει διαφοράν καϊ κατά τήν έπιφάνειαν και κατά τήν βρώσιν. Sunt qui κούνικλος scribant cum diphthongo, ut supra." H. " Schneider, ad IElian. H. A. 13, 15." Edd. " ΚΥΝΥΠΙΣΜΑ, Cyprii ro άπό στεμφύλων ποτόν, Hes." Η. Sleph. " ΚΥΠΑΣ, άδος, ή, exp. Pallium, et Lecti straguluni. Afferturque e Lycophr. [333.] Κρύψει κυπάς τις χερμάδων έπομβρίφ, cum hac exp. Teget earn operculum saxorum imbre, h. e. Saxis obruetur. Sed videndumne scr. sit κυπασσϊς χερμάδων έπομβρία : idque i. sit q. Homero λάίνος χιτών." Η. " *Κυπάστιον, Carm. Sibyll. p. 316." Edd. " ΚΥΠΑΣΣΪΣ Hesychio χιτώνος είδος, Species tunicae : et περίζωμα, Cinctus, Supparum. Apud Suid. et J. Poll, proparoxytonws Κύπασσις, et non solum fem., sed masc. etiam ; ac ab illo quidem esse dicitur κόσμος γυναικείος, ab hoc vero σμικρός χιτωνίσκος άχρι μέσου μηρού, e lino confieri solitus: dicente lone, Βραχϊ ϊ λίνου κύπασσις ές μηρόν μέσον ΈσΓαλμένος. Apud Suid. ένδεδι!μένος κύπασσιν φοινικοϋν ποδηρη. Et ex Epigr. ζώνην τε όμοϋ καϊ τόνδε κΰπασ- SCRIPTT. GR. OBVIARUM. Lat *KYPITAI s. "Kviplrat, Voces plane " nempequirites. Sleph. B. Strabo, Dionys, H.etc."Edd* 36 Plut. 1, * ΚΥΡΙΤΙΣ, Junonis Cognomen, " Wakef. * ΚΥΡΙΤΤΙΛΟΣ, Valck. Ep. ad Rov. p. xlii. 8d Moer. 230." Schaef. " ΚΥΡΣΑΝΙΕ, Suidae veavia, 'έφηβε, Adolesean, Ephebe : quoniam Lacones κυρσανίους vocant rh μειράκια. Idem Hes. quoque tradit. Sed addit Suid, ita dictos fuisse et τους εντελείς Q v0p(o7rovsj a Kvptrbi q. e. εύτελές λάχανον, ideoque κυρσάνιε exp. etiani 65 Aristoph, 1, ευτελέστατε." Η. " Brunck. Schaef. " ΚΥΣΘΟΣ, Schol. Aristoph. scribit sua a!tafe κύσθον dictum fuisse, qui a Laconibus olim κώβ ν ε'ιδος ποτηρίον μονώτον, όστρακίνου." Η. " ΚΥΣΙΒΑΑΟΝ, Hes. esse dicitur. quad <7 λον." Η. την* ΚΥΦΕΡΟΝ s. Κνφην, Cretenses Caput, φαλήν, Hes." Η. " ΚΩΑ, Hesychio ένέχυρα : afferenti itidem Karaζειν pro ίνεχυρά!seiv, sed et pro άστραγαλίξΐη!, a κωαϊ quod exp. αστράγαλοι, et pass. Κωαθείς pro m χυριασθείς. Supra haec eadem per ov et 01." H. " ΚΩΒΑΛΟΙ, Eid. κύηνοι ροιών.'ή. " ΚΩΒΑΗ, Eid. 6 μέγας τέττιξ, Magna cicada." Η. " ΚΩΒΗΛΗ, Eid. συνουσία, item βελόνη, Actij. UNDE Κωβηλίνη, Eid. * όπήτρια, Sutrix s. Sartru." H. " ΚΩΒΗΤΙΣ, Eid. ή λευκή άφύη : quae aliis κωβίτις." Η. " ΚΩΑΥΑ, Caput ciborii. Eust Sciendum est, inquit, οτι άλλο τι παρά τήν'ομηρικήν κώδειαντψ but τής 71 διφθόγγου, ή παρά τω Άθηναίψ διά τβϊ!» ψιλοΰ. Is enim κωδΰαν vocat τήν τον κιβυφίον.. Itidem ex Athen., de faba iegyptia, Έπϊ τβύτφί' i) κωδΰα, και τό άνθος bιπλάσιov ή μήκωνος : subjungens paulo post, "Opa b' έν τούτοις τό κωδύα διά τοϋ i σιν Άτθϊς παρθενίων θήκεν ΰπερθε θυρών. Et ap. Harpocr. ex Hecataei Περιόδω Είρώπ-ηί, de Cissiis, Έσθήτα φίλου γραφόμενον έν τοις άντιγράφνις, αλλω5 παρά τψ. Edd φορέονσι κνπάσσεις Περσικά«. Ubi etiam nota fem. Όμηρικήν κ ωδεία v. Apud Athen. tamen vulgatae genus. Uti vero 11. v. Lysiam quoque et Aristoph. habent κωδίαν, per 'ιώτα: ut et Theophr. exemplaria, ev Ταγηνισταϊς, testis idem Haipocr. Apud Hes. et necnon Diosc., et aliorum. Locus Athen. est lib. 3. J. Poll, unico σ scriptum : minus recte." H. init. desumtus e Theophr. H. P. 4, 10." H. " Κύπασσις, Schrader. Emendd Toup. Opusc. " Vide Schneider. Lex. v. Κλεψύδρα." Edd. 1, , 136.; Emendd. 1, 373. Jacobs. Anth. 7, " ΚΩΔΩΝΑΙΑ σύκα, ab Achaeis vocabantur τά , , 352. Aristoph. Fr K * χειμερινά, Ficus hybernae. Eust Athenaeus πασίσκος, Jacobs. Anth. 7, 60 (Hipponax ap. Schol. habet Κυδωναϊα." Η. " Quod. vide Edd. Lycophr. 855.)" Schaef. " Κύπασσις, Alcaeus ap. " ΚΩΘΥΛΟΥΣ, Hesychio ονους: qui et Ka^f: Athen. 14, 6. p. 627." Edd. λιοι." Η. " ΚΥΠΑΤΑΙ, Hesychio κίναιδοι, μαλακοί." Η. " ΚΩΘΩΝ, ωνος, 6, Cothon: Λακωνικον εχττωμα י:. 483 ] χρησιμωτατον είς στρατείαν, ut Athen., tradit " ΚΥΠΗ, Hesychio τρώγλη, Foramen s. Caverna. 2, 10.] et Plut. Lycurgo [9.] uterque e Critie. Id - epi Eidem κύπαι sunt είδος τι νεώς, Species navis : et at poculum Heuiochus in Gorgonibus his depingit εξ ύλης καϊ χύρτον ο'ικήσεις, Casae e materia lignea et tlietis, «Πιεϊ τις εγχείτω λαβών πυριγενή, κυκλοτερή, fceno : quales ai καλύβαι." Η. " Ruhnk. Ep. βραχύωτον, παχύστομον κώθωνα,: παΐδα φάρνγγοι. Cr. 184." Schaef. Theopompus in Στρατιώτισιν vocat στρεψανχινα,έγα " ΚΥΡΒΑΔΩΜΕΝ, Hesychio κρύψωμεν, Occultaverimus." H. άνακεκλασμένη. Meminit ejus et Xen. Κ. Π. 1. nec γάρ κώθωνος έκ * στρεψαύχενος π ιοί μα ν τόν. τράχηλο* " ΚΥΡΒΑΣ, αντος, 6, Corybas : nam Hes. κυρβαντες dici tradit pro κορυβαντες : afferens ET Κυρ- quod maximus in compotationibus usus esset horum non alii. Κώθων dicitur etiam Compotatio ipsa, βάσαι pro άποσκιρτ^ν : proculdubio a Corybantibus poculorum. Athen. 11. ex Hegesandro, T05 bi ώ- ducto verbo, ut qui sint σκιρτητικοϊ, et soliti κορύπτοντες βαίνειν: unde et nomen eis impositum ajunt. ώς έζοινών καϊ μεθύων, ένοΰρησε. Sic ap. Eund. 14.,*»> ו 3 /מ( 1 θωνος el μάλα προβεβηκότος, λαβών ev τών Maw Apud Strab p Pherecydes τούς κύρβαντας Καί ίσως πάντα τά τοιαύτα έπιδειπνίδας έλεγϋν dicit ex Apolline et Rhytia natos in Samothracia sedes δόνες κώθωνος γάρ ήδύσματα ταϋτά τινα. Itidem USUS habuisse.' H. " Orph. (H. 38.) Etym. M." est h. v. Plut. Pyrrho et Antonio, dicens et iu Timoleonte περί κώθωνα διατρίβειν pro Potare s. Compe- Wakef. " Jus.jurandufti Cretense ap. Chishull. A. A. p. 133." Edd. tare. Atque adeo HINC Κωθωνίσαι dicitur pro Po " ΚΥΡΗ, ap. Cnidios ή Δημήτηρ, Ceres : παρά TO tare itidem s. Conipotare: ET Κωθωνισμός, ό, [Aristot. Probl. 5, 38.] pro Potatio, Compotatio: nisi κυρία elvai τοΰ ifjv, ut Etym. tradit ex-oro." H. " Zonar " Edd. illud malis interpretari Cothone certare vel ludere: " * KYPHNH, Brunck. Aristoph. 1,90. * Κύρη. hoc autem, Dimicatio s. Lusus, qui cothone fit: sicut ναϊος, ό, quis 1 Callim. 1, 571." Scha;f. " *Kvρηνάίκώς, Schol. Lycophr. 144." Edd. Λ * Atheniensis in Ep. περϊ Κωθωνισμοϋ, To μέντοι κοτταβίζειν et κοτταβισμός a κότταβος. MnesltheUS " ΚΥΡΙΘΡΑ, Hesychio προσωπεία ξύλινα, Larvae νί$εσθαι διά τίνων ήμερών δοκεϊ μοι ποιεϊν τινα και η* 8 8 ", : Γ " ω su P ra Κύνθια." σώματο! Η. κάθαρσιν καϊ τής ψυχής ανεσιν. Et mox, '1 " ΚΤΡΙΣ, Hesychio : Αδωνω item πλέγμα τι, δε καθάρσεων ή διά τών κωθωνισμών,. πρέπει μαλϊβτα' σχοινίον ί} κυρτϊς, Funis junceus, aut Fiscella, Qualus." H. ex Enbulo, Βεβρίγμένος ί\κω καϊ κεκωθ^ιβμένοί. κατανίζεται y«p ro σώμα τοϊς οϊνοιι. Sic Atlieu. [ρ-!«ί Μ

41 VOCABULA A DAHLERO PRjETERMISSA. ccccxcix Alistot. Probl. [3, 14.] Κωθωνιζόμενοι τάίε μεγάλαιι, Amplis et fcecundis calicibus se proluentes. [Phylarchus ap. Athen Esdr. 4, 63. Toup. Emendd. 2, 268. * Κωθωνιστήριον, τδ, Diod. S. 5, 19.] Affertur vero ET Κωθωνίη ex Aretaeo [ ] pro Larga potio. II Hesychio κώθων est non tantum έϊδο! ποτηρίου κέραμεοΰ μονώτου, sed etiam ατακτοε, μέθυσοε: qui alioqui comp. άκρατοκώθων dicitur. Siculi Κώθωνα vocant τον κωβιδν, ut refert Athen. [309 ] e Nicandri Colophonii Γλώσσαΐϊ et Apollodori Scripto de Soplirone. Numenius vero in Halieutico eos vo- CAT Κώθοι ί,*η σκάρον t) κωθον τροφίην καϊ άναιδέα ίοίην. Et forsitan inde Sophro rov τοϋ θυννοθίφα ibid. ήδνן appellavit Κωθωνίαν, inquit idem Athen. Apud Hes. vero reperio ETIAM Κώθυ, κωβιόε: NEC- NON Κώθα, ποτήρια, Pocula." H. " Κώθων, Schneider. Lex. Schweigh. Opusc. 2, 210. Aristoph. I. 601.; Schol. ad Είρ Macho ap. Athen. 13. p Έιίσήλθεν έπϊ κώθωνα πpos τον βασιλέα..plut; Anton. 4. κώθων εμφανή!, Atheu. p. 8. άσΰμβολοε, et 199 * κωθώναι pro κώθωνεϊ. Appian. Punic. 125." Edd. " Α κώθοε demin. est * Κωθάριον, τδ, quo usus est Anaxandrides ap. Athen. 105:, ubi quidem tanquam diversapisciculorum genera memoranturκωθάρια et κωβίδια." Schweigh. " * Κωθώνιον, τδ, Geop. 20, 10. * Κωθωνοειδή!, ό, ή, Suid. ν. Προχοή." Edd. " Κώθων, Jacobs. Anth. 6, , 338. Porson. Med. p. 10. Kuster. Aristoph Athen. p. 8. Zeun. Ind. ad Xen. Κ. Π.; Hutchinson, p. 6. Valck. Ep. ad Rov. xxv.; Diatr. 279.; Callim Toup. Opusc. I, 330. Heyn. Virg. 2, 77 ad Diod. S. 1, 213. Κωθωνίζω, Jacobs. Anth. 6, 152. Athen. p Toup. Opusc. 1, , Valck. ad Herod. 167.; Callim ad Diod. S. 1,345. Κωθωνισ/ios, ibid. Κωθωνιστηριον, ihid. Valck. ad Herod Κωθων1α$, ad Adoniaz. p. 326." Schaef. " Κωθωνίίω, Eust. II. 845." Wakef. " Έτ κωθωνίζεσθαι, Pefpotare. Exp. etiam περαιτέρω πίνειν, ex J. Poll. [6, 31.]" H. " * Ιυγκωθωνίζω, Atheu. p. 19." Edd. " Casaub. 1, 64." Schaef. *, Πολ1>κώθωι ό, ή, Anthol. 13, 817 Athen. 436." Edd. " Eust. II. p. 644." Wakef. " Φιλοκωθωνιστι)», Qui κωθωνισμδν amat, s, τδ κωθωνίζεσθαι, Bihax, Vinolentus, Ebriosus. Nam de Eo dicitur, qui est uon φίλοινο! simpliciter, "sed μέχρι μέθη!. Vide Athen. [433 ]" H. " Phrynich ad Herodian Pauw." Schaef " ΚΩΙ0Ν, Hesychio ένέχυρον: quod supra κοίov, et infra κώον : necnon Ιμάτιον." Η. " Vide et Κώα." Edd. " ΚΩΛΕΉΝΑΙΣ, Hesychio άσκαλαβώται!, Stellionibus." H. " ΚΩΟΝ, Hesychio ΐμάτιον, η ένέχυρον: unde κωάσαι supra." Η. " ΚΩΟΣ, Eid. αστράγαλοι, s. Jactus taxilli, valens sex : unde Prov., Κώ05 χίον, s. Κώοι,πρδ! χίον, signif. Comparationem imparium: quoniam ό κώοι δύναται Η> Μ,»» χ έν. Alioqui Κώο«dicitur.Qui est. ex insula Co: et inde possess, Κωακόί, Ad Coum pertinens, vel In insula Co uatus, Strabo p. 160 [=564.] cum dixisset Kaierovs nominari ra σπήλαια et του! άπό ιτεισμών ρωχμουι, subjungit, quosdam ejusmodi κοιλώματα, dicere nominari potius κώουι: indeque ap. Horn. esse Φηρσϊν αρεσκώοισι: ut sit Habentibus speluncas et c^vernas in montibus, Verum alios aliter id he mistichium interpretari, docui.2,1461. At Κώοί,εοί, τδ, Vellus, Stragulum e pelle villosa, vide in Κώ«." Η. Stepb. " Οί κώοι, Cavernae, Heyn. Horn. 4,329 Κώ», Cavenia, ibid." Schaef. " ΚΩΡΑ, Hesychio ΰβριι, Injuria s. Petulans injuria." H..... ΚΩΡΤΚΟΥΣ, a Macedonibus vocari ras τραχείαs κόγχαι, ab Atheniensibus dictas Κρείουι, tradit A- then. 3., ex Hegesandri Comm. Κώρυκοι, Montis nomen : a quo Κωρίκειον άντρον, et Κωρύκειο! κρόκο!. Sunt qui Pamphyliae.promontorium esse dicant: cujus Incolas, vocari Κωρυκαίουε, Proverbio autem dici Κωρυκάίοι ήκροάσάτο, pro Explorator s. delator ausculta.- tavit: nam, Ephoro teste,!. 3. C0rycaei, qui sub Coryco propiontorio habitabant in oppidulo quodam, si VOL. I. qui ad ipsos appulissent negotiatores, ipsos accedebant veluti emturi quippiam aut cum ipsis navigaturi: deinde cognito, quid rei veherent et quo tenerent iter, Myonnesiis vicinis istud nuntiabant: hi vectores adoriebantur, et illi in partem praedae veniebant. Vide et Suid. ac B. Comici vero et. Deum Κωρυκάίον in suas fabulas iutroduxere, ώτακουστοϋντα itidem καϊ οϋτωι έπιβουλεύοντα." Η. " Κώρυκοι, Mons, Bergler. ad Alciphr. 30. * Κωρυκϊι, Wakef. Eum. 22. Stanl. ibid. Jacobs. Anth. 8,261.; Animadv * Κωρυκιώτηι, Delator, Gesrier. Ind. in Orph. Phot. Bibl. de Phryn. Eckhel. Doctr. Num. Vol. 3. Κωρυκαίοι, Toup. Opusc. 1, 238. Kwptiicetos δαίμων, Bergler. Alciphr * Κωρΰκων άντρον, Wessel. Diss. Herod Gierig. ad Ovid. 1, 31. ad Herod Musgr. Bacch. 559." Schaef. " Κωρυκιώτηί, Orph. H. 27, 8." Wakef. " ΚΩΣ, Insula quaedam, Lat. itidem Cos: cujus Incolae Κώοι et Κώϊοι. Eadem K^os vocatur, etlncolae Ke701," H. " Κώϊ, ad Diod. S. J, 325. Thom. M Heyn. Horn. 6, De acc., ad Xen. Eph Morus ad Xen. Hell. 25. ad Diod. S. 2, Κώϊοί, Valck. Callim Κωοϊ, Callim. 1, 531. Jacobs. Anth. 11, 192. Epigr. adesp " Schaef. % A. " * ΑΑΒΔΑΚΕΙΟΣ, Soph. (Ed. T " Edd. " * ΑΑΓΚΙΑ, Lancea. Pro Gallico nom. habuit Diod. S. 5. p. 30. (1, 353.) Προβάλλονται λόγκαϊ, tis εκείνοι λαγκίαι καλοΰσι." Schweigh. " ΑΑΓΎΝΟΝ, fem. gen. Rhianus dixit, ut et Aristot. in Thessalorum Rep. scribit Thessalos fem. gen. dicere r!jv λάγυνον. Λαγηνοψορία, ή, Lagenarum s. Lagenae gestatio. Plut. ap. Athen. [276.] scribit, A- lexandriae Ααγηνοψορίαν, [rectius * Άαγηνοψόρια,] fuisse Festum quoddam, in quo έδείπνονν κατακλιθένres έπι στιβάδων, και έξ ιδία! έκαστο! λαγήνου παρ' abτων φέροντεs έπινον." Η. " * ΑΑΔΑΚΗΝΟΣ olvos, Trail. 8. p. 148." Edd. " ΛΑΔΑΣ, Hesychio έλάψο! νεβρίαι, Cervus juvencus." Η. " ΛΑΔΟΜΑΙ γνώμην, ap. Hes. τίθεμαι." Η. " ΛΑΔΩΓΕΝΗΣ, Hes. teste Venus dicitur, quod έπϊ τψ Αάδωνι έγεννήθη, Fluvio Arcadiae." Η. " Αάδων, Wolf, ad Hesiod. p. 98." Sch«ef, " ΛΑΕΙΟΣ φόνοι, dicitur δ τοΰ Λαΐον, Laii caedes, Suid." H. " * Αάίεωι, Argum. Soph.CEd. T." Schasf. " ΛΑΕΝΤΙΑΡΙΟΣ, Hesychio λιθοξόοι, Lapicida : susp." H. " ΛΑΖΙΝΗΣ, Hesychio χαραδρίαι, * καλαρίαι ΐχθύι." Η. " Cf. Miiivos et Maiivas." Edd. " AAIBA, Hesychio άσπϊι, πέλτη, quae infra Ααϊτα : item τρίβο!" Η. " ΛΑΙΔΟΣ, Hesychio λήδοι, τριβώνιον: quod et AaSos." H, " * Λαιδάριον, Hesychio i. q. ληδάριον." Edd. " Λάέοί, Λαϊδοί, Brunck. Aristoph. 2, 166." Schaef. "ΛΑΙΘΑΡΙΖΕΙΝ, Hesychio * λαμυρώσαι." Η. " Ruhnk. Ep. Cr Schaef. "ΛΑΙΘΤΡΑΖΩ, Suid χλευάζω, Irrideo, Derideo." H. Stepli. δραπετεύω." Η. Suida " ΛΑ1ΜΩΔΩ, ΛΑΙΜΩΡΗ, Suidae ή λαμυρίι." Η. " ΛΑΙΝΑ, e Strab. 5. pro Laena : quae et γλαϊνπ." Η. " ΛΑΙΠΟΣ, Hesychio κίναιδοs, λάσταυροι, Cinaedus, Salax, Libidinosus: qualis et ο Λαίσκαπροι, et β Λαισποδίαε."Ά. " Ruhnk. Ep. Cr. 87. Valck. ad Ammon. 41." Schaef. " ΛΑΙΣΙΤΟΣ, Hesychio κίναιδοε, πόρνη; afferent! et Λαισκάπρον pro λαμυράν, Impudentem, Effraenem. Suidae etiam et Etym. Λαίσκαπροι est ό λάγνοε καϊ λαμυροε, Perdite et impudenter libidinosus : παρά τδ Λβ έπιτατικδν, pleonasmo τοΰ ι, ut in μαιστροπδ! pro μαστροπόε." Η. " Λαίσιτοε, Rubnk. Ep. Cr. 87 Valck. ad Ammon. 151., Ααισκάπρα, Ruhnk. 1, c ubi et de Λαίσκαπροι." Schaef. " ΛΑΙΣΘΗ, Suidae αισχύνη, Turpitudo, Dedecus,V 3 Ζ

42 dxliv ccccxxviii LEX. VOCUM PEREGR. IN SCRIPTT. GR. OBVIARUM. Λακωνική, Αακωνικαί. Nam Λακωνικοι dicitur, pro H. " Ruhnk. Ep. Cr. 87." Schaef. AaKiovtKol άνδρεε. Xen. E. 2. Έβοήθουν abro'it tfi y " ΛΑΙΣΠΑΙΣ, a Leucadiis dicitur ό βοΰπαιε, teste τοϊε Αακωνικοίε. Et Αακωνική pro Αακωνική χ(!^ Hes." H. "Ruhnk. Ep. Cr. 86. Valck.ad Ammon. s. γή, Ager Laconicus, [Aristoph. E. 74.] Plut. Τήν 53." Schaef. Αακωνικήν κακώε έποίουν. Et Αακωνικαι, pro Αακω- " ΛΑΙΣΠΟΑΙΑΣ, ου, δ, Nom. propr.: nonnulli vero esse volunt τόν δρεπανώδειε πόδαε 'έχοντα. Hes. Aristoph. Schol. scribit hunc Laespodian habuisse vocal κρηπίδεε, [Athen. 215.] Laconicae crepidee: quas et Άμι κλαΐδαϊ vocabant ab Oppido Laconico. Item r α Λακωνικά pro Λακωνικά πράγματα. iesch. c. κνήμην σαπράν ad talos usque obligatam. Sane κακόκνημον fuisse, ipse Aristoph. indicat, O. [1569 ] / י νικίos, Laconice, Laconico more, More Laconuni Ctesiph. Τά Αακωνικα σνστήσαι. Inde ADV. Λακω- έπ' άριστέρ' οΰτωε άμπέχει ; λαισποδίαε εΐ τήν φΰσιν, Athen. [67 ] δειπνεί Αακωνικώε, Parce et frugaliter. [ubi Suid. * λαισττοδιάίει.] Et Eupolis, Ταί)ί τά δένδρα Pro fem. Αακωνική dicitur ETIAM Αακωνίι: uolje in Epigr. Αακωνίδεε, Laconicae, sub. mulieres: qua Ααισποδίαε και Δαμασίαε Αυτάίσι τα'ιs κνήμαισιν άκολουθοϋσί μοι. Sunt qui et Ixionem ev ταίε ΆττικαΊε Αέξεσιν ita vocari tradant, utpote άκρατη περι ra αφροδίσια ώστε και κτήνη σποδεϊν. Haec inter alia Schol. Aristoph." Η. Ααισποδίαε, Ruhnk. Ep. Cr. 87. Ααισποδίαε, Ααισποδιάζω, Brunck. Aristoph. 2, 196.; Kuster. 196." Schaef. " ΛΑΙΣΤΟΝ, Suidae 70 άχθεινόν, Onerosum, Molestum." H. " Ruhnk. Ep. Cr. 87" Schaef. " ΛΑΙΣΤΡΟΝ, Hesychio ξυστήρα, πτΰον: quod et λίστρον. Apud Suid. oxyton< s λαιστρόν, exp. πρυτάνεων: quod potius λάϊτον dicitur." H. ΛΑΙΖΑ, Hesychio πέλτη, Pelta: quae supra Ααίβα, et infra Λαϊψα." Η. " ΛΑΙΤΟΣ, Hesychio άκήρατοε, Incolumis, Lat. Hilarus." H. ΛΑΙΦΑ, Hesychio άσπίε: quae et Ααίβα et Ααίτα." Η. " ΛΑΙΦΑΣΣΟΝΤΕΣ, Hesychio ψηλαφοϋντεε, qui et άφάσσοντεε." Η. " ΛΑΙΦΤΡΟΝ, ap. Suid. ro άσθενέε, Invalidum, Imbecille." H. " ΛΑΡΡΗΡΟΝ, Suid. a Laconibus dici scribit ro * ήμίξηρον, Semiaridum," H. 3, P. ΛΑΚΑΘΗ, Lacatha : apud Theophr. H. > 4. in censu arborum campestrium : ibid. 7 λευκάρα, in numero τών εϋαυξεστάτων : perperam, ut volunt nonnulli, pro λακάρα. Hes. Αακάρτην et Αακάρην esse dicit δένδρον τι." Η. " Sprengelio Philyrea Latifolia Linn." Edd. " ΛΑΚΕΑΑΙΜΩΝ, ή, B. Strabo 565. Schol. Od. A. 1. Paus. Lacon *Αακεδαίμονιάζω, Aristoph. Babylon. Fr. B * Αακεδαιμονικοί, ή, όν, Idem ibid. Schol. Thuc. 3, 44i" Edd. " Αακεδαίμων, ad Diod. S. 1, 407 2, 68. ad Herod Έν Αακεδαίμονι, Valck. Callim * Αακεδαιμόνιοε, Nom. propr., ad Herod Λακεδαιμόνιοι conf. cum MaKeSoves, ad Charit Fac. ad Paus. 2, 35. ad Diod. S. 2, 159. Heyn. Horn. 4, 351. Schneider, ad Xen. Κ. Λ Boeckh. in Plat. Min ad Plut. 5, 395.; cum 'Αθηναίοι, Kuster. Aristoph Αακεδαιμονικόε, Schol. ad Aristoph. Π. 173." Schaef. " ΛΑΚΕΡΟΝ, Hesychio ε'ικαίον : at Αακερωτόν, Αακερο συνεσταλμένον." fl. " Lat. Lacer. * λογία, ή, Garrulitas, a v. λακέω." Edd. " ΛΑΚΗ, Hesychio a Cretensibus τά ράκη dici scribit: afferens et Αακηδίξαι pro διαρρήξαι, quod infra Αακίσαι." Η. " ΛΑΚΗΘΜΟΝ, nonnulli quod Attici Γλωσσοκόμιον, Hes." Η. " ΛΑΚΥΡΟΣ, Hesychio * στεμφυλίαε οίνοε." Η. " ΛΑΚΩΝ, ωνοε, δ, Lacon : Incola Lacedaemonis s. agri Spartani. FEM. Αάκαινα, Lacaena, [Greg. Naz. in Jul. 73.] INDE Αακωνικόε, [>), ov,] Laconicus, Laconibus proprius et peculiaris: ut Λακωνικοί Ϊατήρεε, Αακωνικαι μάχαιραι, Αακωνικά ξίφη : item ακωνικόν όνομα. At Λακωνικόν απόφθεγμα dicitur de Brevi et acuto : Αακωνικόε χιτών, pro λεπτή έσθήε: et Λα κωνικό! τριβών, pro Pallio attrito, quali Lacedaemone utebantur. 111 vituperio Λακωνι κόν τρό- 7rov dicunt es-i δοσιπύγον : quod ro περαίνεσθαι et ro παρέχειν έαυτάε τοϊε ξένοιε Spartae esset commune. In laude ap. Plut. 'Ελευθέρων πάνυ καί Αακωνικόν: et ap. Atheu. 11. *Ην γάρ οί,δέν έν τω τρόπω Αακωνικόν ουδε απλούν έχων, ά\λά πολύ τό πανοΐργον και το θηριώδεε. Absolute etiam dicuntur Αακωνικοϊ, et Αάκαιναι, ut supra dictum est. Est a Laconihus et VERB. Αακωνίζω, Lacones imitor. Plut. Alcib, Τή διαίτη λακωνίζων, Victus ratione Lacones imitans, Laconicam victus rationem sequens. Sic sermone 8. idiomate, brevitate sermonis, moribus, aliquis Λα*«νί$ει. Plut. Syinp. Sept. Sap. Ό Χίλων Αακωνίβαι, Laconico idiomate usus. Idem de Garrul.! Ea ' Se βοΰληται Αακωνίζειν, αυτήν μόνην φθέγξεται τήν ari φασιν, Laconica sermonis brevitate uti. Philostr, Ep. 46. Mj) Αακώνιζε, ώ γΰναι' μηδέ μιμού τον Λ» κοΰργον' ξενηλασίαν έρωε ουκ έχει, Hospitem areendo ne imitere Lacedaemonios et Lycurgum. Signif. etiam Lacones sequi, Cum Laconibus facere, Laconibus studere. Xen. E. 4. Κινδυνεύσει ή πολιέ Αακιονίσαι: 7 Πάλιν Λακωνιεϊ ή πόλιε: et 6. 'Εν εκάστη πόλε! 01 μέν Αακωνίζουσιν, 01 δέ Άττικίζουσι. IXDE ΑΑκωνισμόε, ό, Laconismus, Laconum imitatio : s. Bre viloquentia Laconica. Item Studium erga Lacones, Amicitia cum Laconibus. Ετ Αακωνιστήε, 05, 6, Qui Lacedaemoniis favet, Qui partes Lacedaemoniorum sequitur. Xen. Ε. 1, [1,23.] 'Εκπίπτουσιν οί Aaκωνισται και δ Αάκων άρμοστήε." Η. " Ααϊαινικώε, Diod. S. 13, 52. Αακωνισμόε, Diog. L. 2, ίΐ. * Αακωνάρια, Euseb. V. C. 3, 32." Boissonad.." Gl. Αάκων, ό θηρευτήί Umber. * Αακωνίέω' Titubo." Edd. " Αάκων, Phav. Diod. S Polyb Paus. Lacon Αακωνιστήε, B. Athen * Αακωνιστι, Schol. Biset. Aristoph. Λ : * Αακωνομανέω, Nimis faveo Lacedaemoniis, Aristoph. O " Scott. App. ad Thes. " Αάκων, Jacobs. Anth. 7, 332 Brunck. Aristoph. 3, 406. Toup. Append, in Theocr. 12. Adj., Opusc. 1, , 131. Αάκαινα, Eur. Troad Phrynich Herod Αακωνικόε, Jacobs. Anth. 7» 332. Λακωνικοί, ad Herod Αακωνική, sc. χώρα, Phrynich Αακωνική έπιστολή, Toup. ad Longin ; Emendd. 2, , 455.; Opusc. 2, 130.» Amm 244. Αακωνικαι, Brunck. Aristoph. 1, 92 κώε, Plut. Mor. 1, 619. Ώϊ στρογγυλωε και λακωνικώε βιωσομένουε. Αακωνίε, Callim. 1, 484. Paul Silent. Ambo 118. ad Herod. 427 Λακωνίζω, Jacobs. Anth. 11, 59. Aristoph. Fr Valck: ad Ammon Toup. Opusc. 1, Pierson. ad Herodian Athen. 1, 28. Uto'r Dialecto L, Valck. Adoniaz Αακωνισμδ$, Paus. 36/. ad Diod. S. 1, 710. Αακωνιστήε, Aristoph. Fr Aa? κωνιστί, Toup. Ep. de Syrac. 327." Schaef." Έλευθερολάκον, * Άντιλακωνίίω, Eust. 1642, 43. * Strabo 562. * Μκτολάκων, Aristoph. Σ * φ1 ' λολάκων, Plut : Pericle 1, 347 cf -' not,; ad 5, 290.: Lycurgo c. 20." Edd. " Mor. 1, 883.' Schaef. " ielian. V. H. 361." Wakef. " ΛΑΜΠΗΝΗ, ut άρμα et άμαξα, ap. J. Poll. 10, c. 12. in censu των οχημάτων, Vehiculorum, esoph.: Veliicu sed metuo ne perperam pro απήνη, Rheda, lum mulare. Apud ".?«iv Suid.\a7 H. "*Αψ " Aa Edd. ". 3 Num. 7, πηνικόε, ή, όν, ap. LXX. πήνη, Brunck. Soph. 3, 519 Τ. H. ad Aristoph. H. p ad Herod. Phil. p. 444." Schaef. " * Ααμπίνη, Theod " Wakef. _ " ΛΑΜΨΑΚΟΣ, v, Lampsacus: urbs, cujus in colae Ααμψακηνοί. Sic dicta est ex eventu, quod conditoribus ejus oraculo jussum fuit urbem condere ubi luxisset. Vide Etym." H. "Jacohs. Anth. 9, 358." Schacf. M«* ΛΑΜΨΑΝΗ, Gl. Inula. Vide Ααψάνη. " " ΛΑΜΩΝ, Graraiosus: qui et γλάμων." Η. Stepb.